Zij wonen in de Hugo de Vriesstraat in Aalsmeer! Over 100 jaar zien Osdorp, Olympiaplein en de Overtoom er misschien zo uit GeWoon Bewaarexemplaar Eigen Haard winter 2009 In mijn hart: Bartje, Snoopy en Elmo Glamourportretten van huisdieren Unieke fotoreportage: Dubbeldik jubileumnummer! Verliefd op Amsterdam Jenny Arean, Gregory Sedoc, Tarik Yousif Toekomstdromen:
Het magazine GeWoon heeft een huiselijke, intieme uitstraling: als een warm bad. Denk aan televisieprogramma's van Wendy van Dijk en Hart van Nederland: dicht bij de mensen. Dat betekent dat we proberen om zoveel mogelijk de mensen centraal te stellen door ze aan het woord te laten over hun huis, hun bedrijf, hun werk voor Eigen Haard, hun wijk en hun leefomgeving.
Welcome message from author
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
Zij wonen in de Hugo de Vriesstraat in
Aalsmeer!
Over 100 jaar zien Osdorp, Olympiaplein en de Overtoom er misschien zo uit
GeWoonBewaarexemplaar Eigen Haard winter 2009
In mijn hart: Bartje, Snoopy en ElmoGlamourportretten van huisdieren
TrotsEigen Haard bestaat honderd jaar. En in al die jaren
hebben we menig magazine gemaakt. De laatste
jaren werken wij, de redactie van de GeWoon, met
veel plezier en passie aan ons magazine dat vier keer
per jaar bij u in de brievenbus komt. En nog steeds
kijken wij bij elke uitgave reikhalzend uit naar het
moment dat het magazine op ons bureau ligt. Elke keer zijn we er weer trots op. Nog trotser zijn we op de extra dikke, extra mooie GeWoon die voor u ligt. Speciaal voor u gemaakt ter ere van het 100-jarig
bestaan van Eigen Haard. Met de medewerking van
velen is er hard gewerkt aan dit bijzondere nummer.
En het resultaat mag er zijn. Zoals bijvoorbeeld
de reportage over de bewoners van de Hugo de
Vriesstraat in Aalsmeer. Of het artikel waarin onze
collega’s vertellen over een Eigen Haardproject en
waarom ze daar trots op zijn. En niet te vergeten
de onstuimige verliefdheid van Amsterdammers
op ‘hun’ stad en de fantastische beeldreportage
over Amsterdam en de regio. Ook vroegen we drie
personen om hun toekomstvisie te geven op een
buurt, gebouw of stad. Deze speciale uitgave van
GeWoon is prachtig, veelzijdig, veelkleurig, heerlijk
om in te kijken en vooral leuk om te bewaren!
De redactie van de GeWoon wenst u veel lees-
plezier.
Liesbeth Draaijer,
hoofdredacteur
Voorwoord
Zij wonen in de Hugo de VriesstraatZomaar een straat in Aalsmeer. Maar wie wonen er eigenlijk? En hoe? Wiens dochter is getrouwd met de zoon van haar buren? Een unieke fotoreportage.
4 Op de Rode LoperFeestje! 100 jaar Eigen Haard.
21 Mijn buurt Ondernemers over de leuke adressen in hun wijk. Hotspots in Assendelft, Watergraafsmeer en Westerpark.
12
34 Club van 100Er wonen 144 gezinnen op nr. 100. Dit en meer feiten die met het jubileumgetal 100 te maken hebben.
38 Over 100 jaarEen trendwatcher, een architecte en een scholier fantaseren over hoe we over 100 jaar wonen.
42 Puzzel & lezersserviceMet extra grote feestpuzzel.
22 Ontwerp je droomhuis De uitslag! Bewonder de mooiste inzendingen.
Mooi AmsterdamEen beeldreportage van beroemde Amsterdamse locaties. Gebouwen die Amsterdam allure geven, hem een gezicht geven, die bijzonder zijn voor de stad. Van de Hermitage tot het Concertgebouw. Maar ook prachtige Eigen Haard-locaties als La Grande Cour, woonfl at Aquamarijn en de Platanenhof in hartje Jordaan.
Glamourportretten Bartje, Snoopy en ElmoOok zij wonen in een woning van Eigen Haard! Jack Russel Terriër Bartje (15), poes Snoopy (15) en grijze roodstaart-papegaai Elmo (10). Over wonen in de Stadionbuurt, Amstelveen en Holendrecht.
Verliefd op AmsterdamWat vinden artieste Jenny Arean, atleet Gregory Sedoc, programmamaker Tarik Yousif en andere bekende Amsterdammers van Amsterdam? Waarom houden zij van deze stad en wat maakt het zo bij-zonder om hier te wonen? Vijf hartverwarmende interviews.
Hier zijn we trots op!Twaalf medewerkers van Eigen Haard vertellen over de projecten waar ze nu écht trots op zijn.
Van mussenwoninkjes tot duurzame houtske-letbouw. Van seniorenwoningen in Aalsmeer tot de energie-bespaarboxactie. En van het
steunen van maatschappelijk gedreven onder-nemers tot de monumentenstatus van Indië 1.
18
1724
Colofon
Concept en realisatie Scripta Media B.V., Amsterdam, Wynet Kalf, Stephanie Laumans, Rennie Vernooij, Marieke van Zalingen Hoofdredactie Liesbeth Draaijer Redactie Marieke Snel (bureauredactie), Marieke den Boer, Ivanka Eijman, Petra Eikeboom, Peter Hoogeweg, Ivo Klooster, Jan Mank, Mareike Naumann, Sandra Reetraa, Peter Sievers, Sabine van der Vosse, Ilse van Wijk en Rob Zon Artdirection en vormgeving 8-13 Grafi sch ontwerpers, Amsterdam, Marjan Peters Medewerkers Roos Aldershoff, Theo Baart, Irma Dorenstouter, Lex Draijer, Robert Elsing, Caroline Freriks, Avi Goodall, Jan de Groot, Jeltje Janmaat, Evelyn Jongman, Michiel van Nieuwkerk, Nicolien Reith, Paula Vos, Mathijs Wessing
GeWoon is een kwartaaluitgave van Eigen Haard. Niets uit deze uitgave mag zonder toestemming van Eigen Haard en de uitgever worden gekopieerd en/of gebruikt.
loperTegelijk met het planten van onze eeuwboom vierde het IJplein samen met zijn bewoners het 25-jarig bestaan. Eyecatcher was toch wel de parabounce waarvoor durfals in de rij stonden.
Winnares Afke van der Horst wordt geïnterviewd. Met haar tekstschrijfbureau Zakelijk Schrij-ven betrekt zij haar kantoorpand op het Steve Bikoplein.
Yplein Eeuwboom
Winnares Afke van der Horstdt geïnterviewd. Met haar
h fb k l k h
Directeur Peter Hildering en wethouder
Harm-Jan Schaik bevestigen samen een
herinnerings plaatje van de eerste eeuwboom.
GeWoon 5
De eeuwboom staat symbool voor ontwikkeling, een goed milieu en prettig wonen en leven in een wijk. Het planten van een eeuwboom vereist nogal wat voorbereiding. In overleg met Stadsdeel Noord kozen we voor een Fraxinus, oftewel een gewone es.
De vier meter hoge peperbus laat de geschiedenis zien van 100 jaar wonen en de rol die Eigen Haard daarin gespeeld heeft. Zeven tijdsbeelden worden uitgelicht. Deze expositie is nog te bewonderen tot medio 2010 tijdens openingstijden van ons kantoor Arlandaweg.
Dinsdag 3 februari vierde Eigen Haard, samen met bewoners en
stadsdeelleden, de monumenten-status van haar eerste woning-complex: Indië 1 in de Indische
buurt. Dit was het eerste complex waarvoor het piepjonge Eigen
Haard in 1909 opdracht gaf. De bewoners hebben hun her-
inneringen verzameld op de Memory Wall. Tijdens deze
bijeenkomst debatteerden de aanwezigen over de voor- en
nadelen van het wonen in en be-heren van monumentale panden.
De lezers van GeWoon konden in de maanden juli en augustus met korting naar Madurodam. Daar staat onder andere een prachtige miniatuurversie van ons complex Het Schip.
Uit veel inzendingen maakte Jochem van Gelder, sa-men met de jury, de winnaars bekend van de wedstrijd ‘Ontwerp je droomhuis’. Daarnaast viel er genoeg te beleven. Zoals muziek maken, knutselen en je laten schminken. Tussendoor zong Jochem en hij kreeg de hele zaal mee, jong en oud! Op pagina 22 leest en ziet u meer over de ontwerpen.
GeWoon 7
Directeur Chrétien Mommers beantwoordt een van de vragen uit de zaal.
2 juli was de feestelijke oplevering van het verenigingsgebouw. Het was een groot
feest voor jong en oud. Ook hier konden waaghalzen met de parabounce de lucht in. Ook de kinderen van de Catamaranschool,
gevestigd in Het Schip, deden volop mee met de festiviteiten zoals Oudhollandse spelletjes.
Het Schip is in 1917 ontworpen door Michel de Klerk in opdracht van Eigen Haard. Nog steeds
komen mensen uit de hele wereld dit Arbeiders-paleis bezichtigen. In het kader van ons 100-jarig
bestaan hebben wij het verenigingsgebouw gerestaureerd. Het eindresultaat mag er wezen.
Directeur Nico Nieman opende de festiviteiten met een speech. Manager Gert Dijkstra overhandigde het eerste exemplaar van het boekje ‘Gouden Jaren’ aan mevrouw Duijnker.
Zus Duijnker (86) woont meer dan vijftig jaar in de Padangstraat, Zeeburg‘Het straatje was vroeger als een dorp‘, vindt Duijnker. ‘Dat is het eigenlijk nog steeds, maar nu is het een internationaal dorp. Er wonen hier Nederlanders, Turken, een Engelsman en ook een Egyptenaar.‘ Ook de winkels zijn veranderd. ‘Vroeger waren hier in de buurt veel verschillende winkels, nu struikel je op elke hoek over de sinaasappelen. Zoveel groentezaakjes zijn erbij gekomen.‘ Ze lacht. Ze vindt het erg gezellig. Haar dochter woont ook in de straat. ‘Die wilde per se hier wonen, want hier praat iedereen met elkaar.‘ De jongere generatie van de Padangstraat vindt Duijnker dan ook erg leuk. ‘Ze trekken vaak door, maar het brengt wel leven in de brouwerij: ‘s ochtends zitten ze buiten te ontbijten in hun tuintjes en ‘s avonds zie ik ze vanuit mijn huis vaak tussen de lichtjes barbecuen met een wijntje.‘ Ze is verknocht aan haar straat. ‘Maar de mooiste herinnering hier heb ik toch aan mijn eigen huisje.‘
Johanna (74) en Jan (79) van Groningen
wonen op de Jacob Tilstraat, Geuzenveld
‘Het is hier oergezellig, we willen hier
nooit meer weg.
Oudjaar eindigde dit jaar in de p
olonaise‘, vertelt An.
Haar man Jan heeft zijn hele le
ven in de hoofdstad
doorgebracht, waarvan het grootst
e deel hier in
Geuzenveld. Met hun hond, de Du
itse herder Wodan,
‘zoals de dondergod‘, wandelt hij elke dag door de
buurt. Jan: ‘Dan zie je wel hoe de boel verander
t.‘
Hij begrijpt nog steeds niet waar
om de winkels in
de Ruychaverstraat weg zijn. ‘Er zijn hier zoveel
mensen, ook oude. Die moeten nu
allemaal hun
boodschappen ver weg doen.‘ Hun eige
n huis heeft
ook een aardige metamorfose onde
rgaan. ‘We zijn
van kolenkachel naar gashaard geg
aan en hebben nu
centrale verwarming.‘ Daarnaast zijn d
e hal, keuken
en huiskamer n geworden. ‘Ik ben er erg gelukkig
mee.‘
Bewoners aan het woordSommige huurders van Eigen Haard lopen al meer dan vijftig jaar mee. Dat schept een bijzondere band met de buurt, de straat en hun eigen plekje in die straat. Dit vonden wij aanleiding voor het maken van het boekje ‘Gouden jaren in eigen buurt’.
Vol trots reikte Nico Nieman het eerste exemplaar van het jubileumboek uit aan burgemeester Cohen. In het boek staat veel informatie over de geschiedenis van onze organisatie. Met historisch beeldmateriaal en interessante verhalen van bewoners en medewerkers.
8 september was het exact 100 jaar geleden dat Eigen Haard werd opgericht. Dat vierden wij met een drukbezocht symposium en een receptie, waarbij medewerkers bespaarboxen uitdeelden aan bewoners. Onder leiding van Hanneke Groenteman spraken directeur Mieke van den Berg, ecologisch ondernemer Anne-Marie Rakhorst en hoogleraar innovatie Guus Berkhout over duurzaamheid.
Mieke van den Berg en Nico Nieman snijden de feestelijke taart aan.
Medewerkers deelden ‘s middags op ve r-schillende plaatsen in Amsterdam en de regio aan bewoners van renovatie- en nieuwbouw-woningen bespaarboxen uit.In deze bespaarboxen zitten producten die bewoners helpen energie en kosten te besparen, zoals spaarlampen en een douchecoach.
‘We waren de eerste bewoners van dit pand. In 1959 was het moeilijk om aan een woning te komen, maar omdat ik bereid was om voor mijn werk te verhuizen van Amstelveen naar Aalsmeer kreeg ik van de gemeente deze voorkeurswoning toegewezen. Bij sommige buren komen we op verjaardagen en zorgen we tijdens vakanties voor de post en de plantjes. Voor mijn andere buren knip ik de heg, zo helpen we elkaar waar wekunnen.’
‘In de vijftig jaar dat we hier wonen, maakten we een hoop mee. Leuke dingen als huwelijken van onze kinderen, maar ook minder leuke dingen als het overlijden van onze ouders. Omdat veel buren van onze leeftijd zijn, konden we dit altijd delen. Dat brengt je dicht bij elkaar. We konden van elkaar op aan, in goede en slechte tijden. Zelfs de kinderen, die met elkaar speelden en naar de-zelfde school gingen, maar inmiddels al jaren het huis uit zijn, hebben nog altijd contact met elkaar.’
‘In de zes jaar dat we hier wonen, heb ik veel oudere mensen zien vertrekken en er jongere mensen voor in de plaats zien komen. Zo hebben mijn kinderen steeds meer leeftijdgenootjes om zich heen om mee te spelen. De kinderen hier in de straat gaan sowieso veel met elkaar om. Vaak spelen ze op straat, maar ook regelmatig bij elkaar thuis.’
Nr 33: De heer F. Blommesteijn (81) Nr 35: Mevrouw Van de Coolwijk (77) Nr 23: Mevrouw Bracamonte (40)
‘Als kind groeide ik op in de Hugo de Vriesstraat. Inmiddels woon ik hier samen met mijn vrouw, die ook een deel van haar jeugd in de Hugo de Vriesstraat heeft doorgebracht. Het meest trots zijn we op onze tuin. Waar het vroeger een tuin was met gras en grindtegels, lijkt het nu wel de hof van Eden! We gaan zodoende altijd maar een dag of vier op vakantie, dan komen we terug omdat er in de tuin gewerkt moet worden. Als iedereen in de straat zo van tuinieren zou houden, zou het straatbeeld nog zoveel mooier zijn!’
‘Toen de straat bij onze vorige woning vervuilde, besloten we te verhuizen. We hadden de keuze uit verschillende woningen maar kozen voor de Hugo de Vriesstraat. Het was de rust waar we voor vielen. Een bijkomend voordeel waren de aanpas-singen die al in dit huis zaten, zoals de traplift. Ik heb hem nog niet nodig maar ik vind het toch wel handig. Je weet nooit.’
ia de woningcorporatie kwamen we twee jaar geleden aan dit huis, in een lekker rustige,
“dorpse” wijk met veel groen. We hebben ge-luk dat we in het deel van de straat wonen waar de huizen ver van elkaar staan. Dat zorgt voor veel licht en zon in huis. Ook hebben we dankzij de verticale parkeerhavens aan de overkant van de straat, nooit last van auto’s die ons zicht belemmeren.’
oor de twee kleine kinderen die onlangs naast me zijn komen wonen, kom ik regel-matig bij mijn buren over de vloer. Ik ben
gek op kinderen, die twee werken als een mag-neet op me. Het wandelen met mijn hond zorgt ervoor dat ik naast mijn buren ook veel andere mensen uit de straat ken. We groeten elkaar en staan regelmatig even met elkaar te buurten.’
‘Middels een woningruil verhuisden we veertig jaar geleden vanuit Gouda naar de Hugo de Vriesstraat. Inmiddels sta ik ingeschreven voor een kleinere woning. Vooral het contact met de families Van de Coolwijk en Blommesteijn zal ik missen. Dat contact is in de loop der jaren zo vertrouwd ge-worden. Vroeger noemden we elkaar buurman en buurvrouw, tegenwoordig is het Piet, Han-nie, Truus en Johan.’
‘Als voorzitter van de wijkraad én de bewonerscom-missie vind ik vooral de manier waarop de buren hier onderling met elkaar omgaan heel bijzonder. Toen ik een tijdje geleden geopereerd werd aan mijn oog, had ik dagelijks medische zorg nodig. Omdat het verschonen van een oogkapje me zelf niet lukte, kon ik elke avond op mijn buurvrouw rekenen. Avond aan avond stond ze voor me klaar.’
ls kind woonde ik al in de Hugo de Vries-straat. Ik heb zodoende veel mensen zien komen en gaan. Vooral de laatste tijd zie ik
veel nieuwe gezichten in de straat. Dat zorgt na-tuurlijk ook zo nu en dan voor nieuwe buren. Daar moet ik altijd even aan wennen, maar gelukkig zijn er nooit problemen geweest. Met mijn oude buren had ik veel contact, we kwamen regelmatig bij el-kaar over de vloer. Nu is dat minder, een bakkie bij elkaar doen komt er niet meer van, maar volgens mij is dat gewoon een ontwikkeling die zich overal voordoet.’
‘Samen met een andere bewoonster help ik de buurtbewoners die een noodbelletje dragen. Als ze op hun bel drukken krijgt de centrale in Apeldoorn een signaal. Zij bellen vervolgens naar mij zodat ik naar ze toe kan om ze te helpen. Zo zal ik nooit vergeten dat ik mijn buurvrouw aantrof met een gebroken heup. Gelukkig werkt het andersom ook. Toen ik zelf hulp nodig had, stonden er in een mum van tijd ook een hoop buurtbewoners op de stoep, die betrokkenheid maakt deze buurt bijzonder.’
‘Toen wij hier 36 jaar geleden kwamen wonen hadden we het gevoel dat we in een “warm bad” terechtkwamen. Er was veel mantelzorg en we deelden lief en leed. De renovatie in 1989 versterkte dat gevoel. We aten met de buren bij elkaar en dronken pannenbier op het moment dat het hoogste punt van het huis was bereikt en de dakpannen konden worden gelegd. Het zorgde voor een grote verbondenheid.’
a mijn jeugd in de Clusiusstraat (om de hoek) te hebben doorgebracht, woon ik nu alweer zo’n 33 jaar met mijn vrouw
in de Hugo de Vriesstraat. De buurjongen van 18 komt nog wel eens binnenlopen als hij iets nodig heeft. Wanneer hij aan zijn fi ets bezig is bijvoor-beeld en hij gereedschap nodig heeft. Ik leg hem dan met alle liefde en plezier uit hoe hij iets aan moet pakken, maar hij moet het zélf doen. Zo heb ik het ook moeten leren.’
‘In 1974 zijn wij in de Hugo de Vriesstraat komen wonen. De overkomende vliegtuigen vormen een minpuntje nu we op leeftijd zijn, die blijf je horen ondanks het driedubbele glas aan de achterkant en aan de voorkant zelfs vierdubbel glas. Ondanks dat vind ik het een fi jne buurt. Ze zeggen wel eens “oud en vertrouwd” en zo is het voor mij na 35 jaar ook. Ik kijk soms om me heen en dan denk ik, ik zit hier goed.’
‘Het meeste contact heb ik met de bewoners uit het eerste blok, in het bijzonder met de bewoon-ster van nummer 13. Ik kom regelmatig bij haar over de vloer. Haar dochter is namelijk getrouwd met mijn oudste zoon. Het contact met de overige bewoners bestaat vooral uit een praatje op straat. We hoeven de deur niet plat te lopen bij elkaar, maar als er wat is kunnen we altijd op elkaar rekenen.’
<< Nr 84: Mevrouw Greet Vaneman
< Nr 25: De heer Jan Zorn (60)
<< Nr 90: De heer Rinus Wesdorp (63)
< Nr 17: De heer H. van der Meulen (85)
‘Voor wedstrijden reis ik de hele wereld rond maar ik ken geen betere plek dan Amsterdam. Alles kan hier, je kunt zijn wie je wilt, de stad leeft 24 uur per dag, er is geen gedoe, het is relaxed. Ik ben opgegroeid in deze stad en zit al van jongs af aan op de Amsterdamse Atletiekvereniging AAC. Daar ben ik zowat geboren. Als kind vond ik vooral de avondtrainingen in sportpark Ookmeer, in Osdorp, heel bijzonder. Dat het dan al donker werd, kouder, de lichten gingen aan en dan was daar zo’n grote
Gregory Sedoc, atleet
Verliefd op Amsterdam
‘ Trainen op de atletiekbaan in Osdorp, dat is thuiskomen’
groep aan het trainen. Ellen van Langen trainde er toen ook al, dat was een grootheid voor me, een voorbeeld. Die plek en de atletiekvereniging zijn nog steeds heel speciaal voor me, ik train er nog regelmatig. Iedereen kent elkaar, het is echt een fa-milieclub. Als ik er, zoals nu, na lange tijd weer de baan op loop, voelt dat echt als thuiskomen.’
‘ Vroeger noemden we elkaar buurman en buurvrouw, tegenwoordig is het Piet, Hannie, Truus en Johan’
‘Amsterdam is mooi onder alle weersomstandighe-den, op elk tijdstip en in elk seizoen. ’s Ochtends vroeg, in de herfst, als de mist in fl arden over de stra-ten hangt. Of op zo’n zwoele zomeravond. Dan kom ik ’s avonds mijn straat in en zie de lichtjes van de terrassen, hoor het geroezemoes van de stemmen. Dat voelt als vakantie in mijn eigen stad. Maar het mooiste is Amsterdam als het sneeuwt. Vooral in de ochtend, als die witte deken nog helemaal vers is. Een paar jaar geleden lag er zo’n dik pak sneeuw dat
Jenny Arean, zangeres en actrice
Verliefd op Amsterdam
‘ Amsterdam onder een dik pak sneeuw’het verkeer platlag en mijn optreden werd afgelast. Ik ben toen de stad ingegaan met mijn camera. En ik bleek niet de enige. Het leek wel of iedereen met een fototoestel erop uitging. ’s Middags in een café-tje deelden we onze opwinding over al die schoon-heid, er heerste een bijna euforische sfeer onderling. Dat was zo’n bijzondere dag, echt Amsterdam op zijn best.’
Jenny Arean speelt op 28, 29 en 30 januari in De Kleine Komedie sa-
men met Louis van Dijk de voorstelling Jenny Arean & Louis van Dijk.
trots Voor de een is het een modern pand, voor de ander juist het behoud van al het oude. Medewerkers van Eigen Haard over het project waar ze trots op zijn. En waarom.
24 GeWoon
Hier zijn we
op!
‘Nog vóór ik bij Eigen Haard kwam, ontdekte ik dat mijn hart ligt bij werk waarin ik daadwerkelijk iets kan betekenen voor mensen. Eigen Haard bood me daartoe volop gelegenheid. Al ben ik gek op projecten en trots op wat ik daarin heb bereikt, de meeste voldoening haalde ik al die jaren toch uit het vertrouwen dat mensen mij schonken. Zowel collega’s als bewoners, maar zeker ook fusiepartners. Samenwerken leidt bij mij altijd tot samenvoegen. Daar ben ik trots op!’
Wie: Jan BolhoeveFunctie: Directeur tot 1 september 2009
‘Indië 1 werd in 1913 opgeleverd en is het eerste woningcomplex van Eigen Haard. Vorig jaar kregen de 160 woningen de gemeentelijke mo-numentenstatus. Dankzij de actieve bewo-nerscommissie! Het is geweldig om te zien hoe de bewoners opkomen voor het behoud van de panden en hoe groot hun onderlinge verbonden-heid is. Voor Eigen Haard is de toekenning van de monumentenstatus een bewijs dat wij als corpo-ratie in staat zijn geweest om gedurende honderd jaar toekomstbestendige woningen te bouwen waarin het prettig wonen is.’
Wie: Annie ChouFunctie: Rayonhoofd Oost, afdeling Participatie en Wijkbeheer
‘In de afgelopen jaren heb ik aan vijf fusies mee-gewerkt. Het was een hele klus om die in goede banen te leiden. Maar Eigen Haard heeft ook dankzij deze vorm van schaalvergroting wel veel bereikt in de Volkshuisvesting. Zo zijn we nu beter toegerust om nieuwe (ver)bouwprojecten te realiseren en dat komt zowel onze bewoners als de samenstelling en kwaliteit van ons bezit ten goede. Zonder de inspanningen van onze fusiepartners waren we echter niet zover gekomen! Door de inzet van vrijwilligers in de beginjaren hebben deze kleine corporaties hun woningbezit van nul tot duizenden woningen weten uit te breiden. Ze zijn nu weliswaar met ons samengegaan, maar hun erfenis is nog spring-levend.’
‘In de vier jaar dat ik in Amstelveen werkte, viel me op dat de bewonerscommissies er niet gemak-kelijk zijn, maar ze komen vaak wel met heel goede argumenten en ideeën waardoor je samen veel kunt bereiken. Zoals bij het grootonder-houdsproject De Punter waar we in overleg met de bewonerscommissie en Vogelwerkgroep IVN Amstelveen 152 mussenwoninkjes op de daken realiseerden. In verschillende rayons moet ik steeds opnieuw weer oplossingen bedenken met heel verschillende typen mensen. Dat maakt mijn werk voor Eigen Haard zo bijzonder.’
Wie: Rob ZonFunctie: Bedrijfsjurist
Wie: Ivo KloosterFunctie: Rayonhoofd Participatie en Wijkbeheer
‘Eigen Haard investeert bewust in het realiseren van huisvesting voor maatschappelijk gedreven on-dernemers. Wij geven bijvoorbeeld huurkorting of faciliteren een verbouwing. Daardoor kunnen zij hun plannen realiseren én bijdragen aan het woonkli-maat in een wijk of buurt. Zoals de Computerloods aan het Steve Bikoplein. Buurtbewoners die al lang ziek of werkloos zijn, kunnen hier aan de slag als vrijwilliger. Het mooie is: alle partijen worden er beter van. De ondernemer, de buurtbe-woner, en Eigen Haard zelf. Werken aan zichtbare buurtverbetering geeft mij persoonlijk veel energie.’
‘Het Bolscomplex aan de Rozengracht is een van mijn mooiste projecten. Begin jaren negentig hebben we deze voormalige likeur-stokerij omgebouwd tot atelierruimten plus een aantal woningen. Fantastisch om te zien hoe zo’n levenloos pand in twee jaar tijd een com-plete metamorfose ondergaat. De gerenoveerde historische voorgevel is een plaatje. Wie langs het gebouw loopt, vermoedt niet dat het daarbinnen bruist van de activiteiten. Kunstenaars huizen er in lichte, ruime ateliers en er is een gevarieerd aanbod van kleine bedrijven waaronder een ballet-school en een winkel voor professionele make-up en grimeur artikelen.’
‘Landsmeer heeft weinig seniorenwoningen. Dus toen Eigen Haard Cassandrahof bouwde, was de belangstelling voor de twaalf huurappartementen voor ouderen in het complex overweldigend. Nog vóór de advertentie in de lokale media verscheen, tekenden mensen al vol overtuiging in. Maar wie wil er ook niet in zo’n “klassiek land-huis” wonen? Met rondom een prachtig uitzicht op het vele groen? Afgelopen januari ontving Eigen Haard voor het project zelfs de “Gouwe Lolly”, een onderscheiding van de Lokale Omroep Landsmeer voor het fraaiste bouwcomplex. En dankzij samenwerking met Zorgcirkel Waterland kunnen de bewoners van Cassandrahof bovendien gebruikmaken van zorg en service op maat.’
Wie: Tanja StroeveFunctie: Projectmanager Wonen, Zorg en Service
Wie: Jan MankFunctie: Directievoerder, Projectbureau
‘Begin jaren negentig stonden projectontwikke-laars te trappelen om van het voormalig weeshuis De Platanenhof een hotel of een luxe apparte-mentencomplex te maken. De bestemming moest echter in overeenstemming met de traditie van gebouwen zijn, en het sociale karakter moest behouden blijven. Wij hebben het toen gekocht, maar de restauratie had veel voeten in de aarde. Eén gevel moest compleet worden afgebroken en herbouwd. Een grote olietank onder het plein heb-ben we eruit moeten takelen. Maar uiteindelijk is De Platanenhof door veel vakmanschap een pareltje in ons bezit geworden. Met een theater, seniorenwoningen en een kinderdagverblijf heb-ben we de oorspronkelijke mix teruggebracht en een stuk historisch erfgoed kunnen behouden.’
‘Op de honderdste verjaardag van Eigen Haard zijn 250 collega’s erop uitgegaan om ruim 3700 huurders een Eigen Haard-bespaarbox aan te bieden met onder andere spaarlampen en een standby-killer om zelf je energieverbruik te beheersen. Bewoners reageerden enthousiast op ons onverwachte bezoek met “goednieuws-boodschap”. En voor de betrokken collega’s, van wie de meesten op kantoor werken, was het een unieke gelegenheid voor direct klantencontact. Honderd jaar na oprichting van Eigen Haard stonden we weer even in de schoenen van onze voorgangers die aan de deur de huren inden.’
Wie: Nico NiemanFunctie: Voorzitter Raad van Bestuur
Wie: Ivanka EijmanFunctie: Medewerker woonprojecten en organisator van de energie-bespaarboxactie
‘In 2007 is de aanbiedingsprocedure van Woning-Net gedigitaliseerd. Sindsdien kiezen steeds meer woningzoekenden voor communicatie via e-mail. Een woning bekijken en een woning accepte-ren: het kan allemaal digitaal. Dat scheelt hen niet alleen tijd, ook de informatie die ze ontvangen is actueler. Als mensen in de race zijn voor een wo-ning willen ze weten of ze nummer 80 of nummer 2 zijn. Voorheen informeerden wij ze per brief, maar dan was de positie vaak al achterhaald. Nu kunnen ze het proces constant in de gaten houden. Middels een zelfbedacht spel, Digiant, konden de mede-werkers van Eigen Haard praktische kennis opdoen over deze nieuwe manier van werken. Alles is nu voor de klant op één plek te vinden en dat is super.’
‘Ruim tien jaar geleden had Eigen Haard al een duidelijke stedenbouwkundige visie op de ontwikkeling van Aalsmeer. De gemeente wilde “duurzaamheid” en als projectontwikkelaar heb ik dat vertaald in onder meer houtskeletbouw aan de Chrysantenstraat. In die tijd was dit nog experimenteel. Het heeft ons heel wat research gekost om de aanvankelijke bezwaren van de gemeente weg te kunnen nemen. Dankzij slimme architectonische oplossingen hebben we het zo gewenste dorpse karakter weten te behouden. De Chrysantenstraat oogt nu, ondanks de hoogbouw, als een sfeervol plein. Mede dankzij een overdekte wintertuin.’
‘Huurders klagen vaak over geluidsoverlast. Maar er zijn ook mensen die zich zorgen maken over het welzijn van hun buren. Tijdens een huisbezoek blij-ken de zaken vaak net iets anders te liggen. Maar bijna altijd is er een oplossing te vinden. Ook al gaat dat soms moeizaam. Ik ben trots als ik op een zaterdag over de Albert Cuypmarkt loop en een toevallige huurder mijn vrouw en kinderen vertelt over het resultaat van mijn inspanningen. Ik ben pas tevreden als de overlast stopt en huurders weer met een gerust hart kunnen gaan slapen.’
Amsterdam Amsterdam heeft een rijk architectonisch verleden. Van grachtengordel tot Jordaan, van eind negentiende-eeuwse Jugendstil tot Amsterdamse School en van de hotspots op het KNSM-eiland tot de industriële monumenten in Westerpark. Het monumentale Platanenhof aan de Lauriergracht is in het bezit van Eigen Haard en in de jaren negentig gerestaureerd.
‘Omdat ik al veertig jaar op deze stek sta, zie ik goed hoe de buurt steeds verandert. Vroeger had je hier nog allerlei kleine bedrijfjes, dan kwamen de mensen in de lunchpauze allemaal tegelijk een broodje haring halen. In de loop der jaren zijn de bedrijfjes vertrokken, werden panden gesplitst en gingen de huizenprijzen omhoog. Authentieke Jor-danezen trokken naar Purmerend en Almere, daar-voor in de plaats kwamen de “yuppen”. Maar ook dit is een leuke tijd. De gracht is levendig door de
Annie Stubbe, eigenaresse haringkar op de Haarlemmersluis
Verliefd op Amsterdam
‘ Ook met de “yuppen” heb ik een leuke tijd’
vele bootjes en het hele jaar door zien we toeris-ten uit alle hoeken van de wereld. Maar de echte Amsterdammers blijven mijn trouwste klanten, zelfs al moeten ze ervoor uit Almere komen rijden. Dat heeft niet alleen te maken met de haring, maar ook met het Amsterdamse gevoel dat erbij hoort. Dat verandert nooit.’
Regio Amsterdam heeft het: tal van opzienbarende feiten en weetjes die met
het jubileumgetal 100 te maken hebben.
Begin jaren zestig was de huur van een sociale huurwoning
in de tuinsteden via Eigen Haard ongeveer 100 gulden.
Er wonen 144 gezinnen op nummer 100 in een woning van Eigen Haard.
Centraal Beheer Achmea bestaat ook 100 jaar. Daarom krijgen onze huurders in het eerste jaar dat ze een inboedelverzekering van Achmea afsluiten korting en een cadeautje.
Voor meer info: www.eigenhaard.nl of (020) 6 801 801.
In de Barentszstraat ligt een unieke woning met 100 m2 vloeroppervlak.
Zeeburgerdijk 100: het eerste bedrijfspand van
Eigen Haard.
Er zijn zeven 100-jarigen
die een huis van Eigen Haard
huren.
We boden in juni 2009 via WoningNet in Saendelft bijna 100 (99) woningen
De Bazel huisvest het Stadsarchief Amsterdam. De lengte van de kavel waarop het gebouw staat is maar liefst 100 meter. Niet zo gek dat dit gebouw vanuit de lucht direct herkenbaar is.
Afgelopen augustus is in Amsterdam Artis een zeepaardmannetje bevallen van een 100-ling. Niet de vrouwtjes, maar de mannetjes broeden de bevruchte eitjes in hun buidel uit.
Er zijn 1700 bruggen in Amsterdam. Brug nummer 100 is een plaatbrug uit 1927 en ligt over de Looiersgracht.
Aan de Oudezijds Achterburgwal 100 woont al vijftig jaar dezelfde leefgemeenschap: Oudezijds 100.
Stadsdeel Westerpark heeft zijn waardevolle bomen in kaart gebracht, waaronder de zogenaamde toekomstbomen met een
levensverwachting van minimaal 100 jaar.
De Itho-toren is een van de hoogste torens aan de Zuidas. Deze toren, ontworpen door architect Toy Itho, is exact 100 meter hoog.
Amsterdammers, toeristen en
dagjesmensen winkelen al
ruim 100 jaar op de
Albert Cuypmarkt.
Volgens overlevering ontdekte bakker
Kwekkeboom 100 jaar geleden tijdens zijn
vakantie in Frankrijk de ‘Hollandse’ kroket.
Dichters in de dop kunnen met hun aspiraties terecht in Zaal 100. Elke donderdag van de maand is het Dichterscafé aan De Wittenstraat 100 geopend.
Daklozenopvang bestaat al ruim 100 jaar in Amsterdam. Het echtpaar Jonker opende
in de vorige eeuw als een van de eersten een opvanghuis voor vrouwen en kinderen
aan de Bloemgracht in Amsterdam.
De meest voorkomende boom in Amsterdam is de iep. Op de
Oude Schans staan er drie die elk ruim 100 jaar oud zijn.
Miep Gies, de redster van
het dagboek van Anne Frank,
vierde dit jaar haar 100ste verjaardag.
Het volkstuintje bestaat honderd jaar. In maart 1909 werd de vereniging Comité voor volkstuinen opgericht. Een jaar daarna konden burgers aan de Polderweg de eerste tuintjes huren. Oppervlakte van de tuintjes: precies 100 m2.
Een kleine 100 jaar geleden bezochten koningin Wilhelmina en de toen 1-jarige prinses Juliana voor het eerst het Vondelpark. Het Rosarium heette toen nog de Prinsessetuin.
Fans van de ultraloop kunnen jaarlijks in
Amsterdam hun hart ophalen met een
‘rondje Amsterdamse Bos’ van 100 kilometer. De smalste straat van Amsterdam,
de Trompetterssteeg op de Wallen, is 100 centimeter breed.
In een uur per rondvaartboot langs de 100 hoogtepunten van Amsterdam varen. Het kan met de ‘100 highlights cruise’.
De gemeente Amsterdam streeft ernaar dat in 2040 al het gemotoriseerde verkeer binnen zijn stadsgrenzen 100 procent elektrisch is.
jaar... Woontorens met sierlijke krullen, appartementen met ‘jas’ en straten die van kleur
verspringen. Als trendwatcher Adjiedj Bakas, architecte Vera Yanovshtchinsky en basisschoolleerling Naod Ambaye hun fantasie de vrije loop laten, wonen we zo
over 100 jaar. Als het aan hen ligt, ondergaan de huurwoningen aan Boutenburg in Osdorp, de woningen aan de Overtoom en aan het Olympiaplein van Eigen Haard
een complete metamorfose.
Trendwatcher Adjiedj Bakas Architecte Vera Yanovshtchinsky Scholier Naod Ambaye
honderdhonderdToekomstdromen van een architect, een trendwatcher en een scholier
Naod Ambaye van de Catamaranschool in Amsterdam wil graag:
‘Een weg in de lucht en kleur op de straten’
dan gebeuren er misschien minder ongeluk-
ken beneden op straat. Aan het einde van die
weg komt een poort waardoor je voor weinig
geld overal naartoe kunt reizen. Dan kunnen
mensen kiezen waar ze willen zijn. En als je je
op het laatste moment bedenkt, kun je via het
zijstraatje weer terug de gewone wereld in.’
Ruimte. ‘De woningen aan het Olympiaplein
zullen niet langer van gelijke grootte zijn. Over
100 jaar moet iedereen de grootte van zijn
woning zelf kunnen bepalen. Als mensen een
groter huis nodig hebben omdat ze met velen
zijn, maken we ’t gewoon een beetje groter. De
robots aan de buitenkant zorgen ervoor dat er
geen hijskranen meer nodig zijn bij de bouw
en mensen makkelijker kunnen verhuizen.’
‘Het spreekwoord luidt: “Je moet eerst leren krui-pen, dan lopen en dan kan je rennen”. Amsterdam-mers worden geboren met een bravoure die on-gekend is. Hoezo, kruipen en dan pas lopen? Als rasechte Amsterdammer wil je meteen vliegen! Ik vormde daarop geen uitzondering. Ik was amper dertien maanden en kon kruipen en klimmen. Een ideale combinatie voor een stoel, een open raam en Amsterdamse ontdekkingsdrift. Ik ontdekte al snel dat er achter dat open raam een leegte be-
Tarik Yousif, presentator en programmamaker van o.a. AT5, Vpro en Vara
Verliefd op Amsterdam
‘ Iedere dag een andere nationaliteit’stond, gevolgd door een knetterharde straat. In volledige stilte en misschien verwondering vloog ik van driehoog naar de begane grond. De vol-gende dag vermeldde de krant dat er een Turk uit het raam gevallen was. Ik ben kennelijk geen Marokkaanse Nederlander noch Nederlandse Ma-rokkaan, maar een Turkse Amsterdammer, althans volgens Het Parool van 13 mei 1978. Dat hoort ook bij Amsterdammer zijn, iedere dag een andere nati-onaliteit mogen aannemen. De een noemt het een achterstand, ik vind het een verrijking.’
‘Al sinds ik een jaar of twintig was, fotografeer ik. Ik heb heel wat door de stad gezworven met mijn camera. Ik leg graag de dingen vast die gaan ver-dwijnen. Zoals indertijd het Waterlooplein met zijn oude mannen en hun handkarren. Eind jaren zestig werd duidelijk dat de gemeente ingrijpende plan-nen had in die buurt, met de aanleg van het nieu-we stadhuis, de metro en zelfs een snelweg. Daar gingen toen de bekende Nieuwmarktrellen over. Eigenlijk was dat een heel gezellige, saamhorige
Ton Douwes, oud-brandmeester te Amsterdam
Verliefd op Amsterdam
‘ De Nieuwmarktrellen: eigenlijk heel gezellig en saamhorig’ tijd met veel ludieke acties. Ook daarvan heb ik natuurlijk het nodige gefotografeerd. De protesten hebben trouwens geholpen. De snelweg door de Nieuwmarktbuurt is er gelukkig niet gekomen. De metro wel, maar daar ben ik wel blij mee. Ik woon nu in de Geinbuurt, maar ben met de metro toch in een half uur in de stad.’
Ditmaal een extra grote feestpuzzel met prachtige prijzen. Schrijf de oplossing van deze puzzel op een briefkaart en stuur deze voor 22 januari naar: Eigen Haard, Postbus 67055, 1060 JB Amsterdam of stuur de oplossing naar: [email protected].
Vergeet niet uw naam, adres en woonplaats te vermel-den. Maximaal één inzending per adres. De hoofdprijs is een rondleiding in het prachtige Grand Hotel Amrath (Scheepvaarthuis) met aansluitend een compleet ver-zorgde high tea.Verder geven we tien keer het Eigen Haard Jubileum-boek weg. Een uniek boek vol met de geschiedenis van de stad, persoonlijke verhalen van onze huurders en heel veel historisch fotomateriaal.De oplossing uit het vorige nummer is: Burgemeester.
De cadeaubonnen gaan naar:E.M. de Bruijn, Amsterdam. J.M. de Schrijver, Aalsmeer. M. van Houwelingen, Aalsmeer.
Helaas is in onze vorige editie een fout geslopen. Hierin vermeldden wij de verkeerde oplossing van de puzzel uit GeWoon 2/2009. Het correcte antwoord is: Eeuwfeest.