Philippine Collegian Tomo 90 Issue 13

Opisyal na lingguhang pahayagan ng mga mag-aaral ng Unibersidad ng Pilipinas - Diliman

Tomo 90, Blg. 13Setyembre 13, 2012

SA TUNAY NA T

AGU

MPA

YHANGGAN

G

ang lahat ng ating sakripisyo—ang pagliban sa mga klase para magprotesta, ang pagpapating-kad ng panawagan para sa mas mataas na subsidyo sa edukasy-on, ang pagpapalawak sa hanay ng mga estudyanteng nakiki-pagtunggali sa mga kalsada at sa Kongreso para igiit ang pag-kakaloob ng dekalidad na edu-kasyon sa lahat.

Lahat ng ito’y mababaon na lamang sa mga pahina ng kasay-sayan kung magpapabulag tayo sa mga postura ng pagbabagong ipinagmamalaki ng administra-syong Aquino.

Hindi natutuldukan ng pansamantalang tagumpay ang pangmatagalang laban ng ka-bataan para sa ating karapatan sa edukasyon. Bagaman tila na-tinag na ng ating mga panawa-gan ang pamahalaan, nananatil-ing salungat sa iginigiit nating pagbabago ang mga programa ng administrasyong Aquino para sa edukasyon.

Bilang sektor na magmamana ng mga pagbabagong ibubunga ng mga tagumpay sa kasaluku-yan, at bilang isa sa mga puwer-sang mapagpasya sa pagwasak ng mga hadlang sa makabulu-hang reporma, hinahamon tayo ng pangangailangang maging matalas, mapanuri, at mapang-hamon.

Punong Patnugot

Kapatnugot

Panauhing Patnugot

Patnugot sa Lathalain

Patnugot sa Grapix

Mga Kawani

Tagapamahala ng Sirkulasyon

Sirkulasyon

We are therefore living in a historical epoch where social upheaval is not a mere vision but a rapidly moving reality. And as so-called “scholars of the people,” it is our task to serve as the conscience of the people and articulators of their interests.

HANGGANG SA TUNAY NA TAGUMPAY

Mga Katuwang na Kawani

Pinansya

Editor’s Note

As the Philippine Collegian celebrates its 90th year, we revisit lines from prized editorials that defined the publication’s tradition of critical and fearless journalism.

Pamuhatan Silid 401 Bulwagang Vinzons, Unibersidad ng Pilipinas Diliman, Lungsod QuezonTelefax 981-8500 lokal 4522Email [email protected] philippinecollegian.orgKasapi Solidaridad: UP Systemwide Alliance of Student Publications and Writers’ Organizations, College Editors Guild of the Philippines

Ukol sa Pabalat Dibuho ni RD Aliposa

OPINYONMiyerkules27 Hunyo

2012

Patnugot sa Balita

A JUST PROTESTOn student protests against the Marcos regime

Roan I. LibariosSeptember 18, 1981

LAGI’T LAGING NAKAAMBA ANG panganib na mabalewala ang mga inaning tagumpay ng mga kabataan sa kanilang pakikip-aglaban para sa karapatan sa edukasyon.

Nariyang patuloy ang pagharang sa mga iginigiit nating reporma sa sistema ng edukasyon, ang pandarahas sa mga lider at organisasyong nagtataguyod ng ating karapatan, at ang pinakatuso, ngunit pina-kaepektibo sa pagpapaatras ng ating laban—ang paghabi ng mga ilusyon ng pagbabago na mag-kukubli sa pangangailangang ipagpatuloy ang laban para sa ating demokratikong karapatan.

Kasalukuyang ginagamit ng administrasyong Aquino ang pagtaas ng pondo para sa edukasyong tersyaryo upang palabasing tinutugunan ng gobyerno ang pangangailangan ng mga state universities and colleges (SUCs). Subalit itinaas man ang nakalaang pondo sa P37.1 bilyon sa 2013 mula P25.8 bilyon ngayong taon, kapos pa rin ito upang tustusan ang kabuuang P54.6 bilyong kailangan ng mga SUCS sa susunod na taon.

Wala ring katiyakang magpa-patuloy ang pagtaas ng badyet sa mga susunod na taon. Sa katunayan, pagsapit ng 2016, inaasahan ng Commission on Higher Education na kaya nang tustusan ng may 22 SUCs ang kalahati sa kanilang kabuuang

gastusin gamit ang sariling kita mula sa matrikula at pakikipag-tambal sa pribadong sektor.

Madaling pinasisinungalingan ng katayuan ng mga SUCs katulad ng Polytechnic University of the Philippines at UP ang pag-papanggap ng gobyerno. Sa PUP, binabalak na dagdagan ang bayarin ng mga estudyante upang dugtungan ang panloob nitong badyet sa susunod na taon. Samantala, ang pagtaas na-man ng base tution sa UP mula P1000 kada yunit patungong P1500 kada yunit nitong semestre sa pamamagitan ng Bracket B certification ay signos ng umiigting komersyalisasyon sa unibersidad.

Sa ilaim ng pangunahing plataporma ni Aquino para sa mga SUCs, ang Roadmap to Public Higher Education Reform (RPHER), mananatiling na-kaangkop ang edukasyong tersyaryo ayon sa pangangailangan ng pandaigdigang merkado. Tahasang pinupuntirya ng RPHER na ituring ang edukasyon bilang negosyong maaaring pagkaki-taan. Nakabalangkas sa RPHER ang patuloy na paghuhubog sa kabataang Pilipino bilang bukal ng murang lakas-paggawa ng mga dayuhang kumpanya.

Ilan sa mga inaasahang dudu-luhan ng RPHER ang pagbabawas ng bilang ng mga SUCs sa bansa at ang patuloy na pagbabawas sa badyet ng mga SUCs, hang-

gang sa tuluyang abandonahin ng gobyerno ang pananagutan nitong gawing accessible ang edukasyon sa lahat ng antas.

Sa harap ng ganitong kala-gayan, makatwiran ang pagpa-patuloy ng laban. Hindi sapat ang postura, hindi sapat ang dagdag sa subsidyo kung ma-nanatili itong kapos sa tunay na pangangailangan. Higit sa lahat, hindi kakanlungin ng mga kabataan ang isang sistemang nagsisilbi lamang sa iilan—mga negosyanteng pinagkakakitaan ang edukasyon at mga kumpan-yang nanamantala ng murang lakas-paggawa.

Kaya ngayon, hinihimok tayong muling tumindig at tu-mutol. Simula ika-13 ng Sety-embre, nakatakdang maglunsad ang iba’t ibang grupo ng ka-bataan ng mga kilos-protesta upang kundenahin ang mga pal-isiya ng gobyerno sa edukasyon at ipanawagan ang makabulu-hang badyet na tunay na mag-sisilbi sa kabataan at sa bayan. Kasama rin ng iba pang sektor ng lipunan, muling dadagsa sa lansangan ang mga estudyante upang ipaglaban ang karapatan sa mga batayang serbisyong panlipunan.

Hindi bago sa ating pandinig ang hamong ito. Subalit ngayon, nagsusumigaw ang panawa-gang magsuri at magpatuloy. Kung hindi tayo magpapatuloy, maaaring mawalan ng saysay

OPINYONHuwebes

13 Setyembre 2012

VARIOUS STUDENT AND YOUTH organizations are set to launch a strike to protest the continued government neglect of the education sector on September 17 to 21.

The strike will begin on September 17 with a unity march to Mendiola, led by a contingent from the Polytech-nic University of the Philippines, together with students from oth-er state universities and colleges (SUCs), private universities, and high schools.

In UP Diliman (UPD), student groups will hold a vigil at Quezon Hall on September 19, form a bar-ricade on September 20 during the monthly meeting of the UP Board of Regents, and join the multi-sectoral march to Men-diola on September 21, to com-memorate the 40th anniversary of the declaration of Martial Law.

“Nakita naman nating nag-bunga na ang ating mga naunang kilos ngayong bahagyang naitaas na ang budget para sa edukasyon, patunay lamang na mas kailan-gan pa nating paigtingin ang ating pagkilos upang mas lalo pang big-yang pansin ng gobyerno ang mga problemang kinakaharap nating mga kabataan,” said Kabataan Par-tylist Rep. Raymond Palatino.

On July 13, barely a week be-fore President Benigno Aquino III announced the 44 percent in-crease in the budget of SUCs for 2013 in his State of the Nation address, around 1,000 students from different SUCs, private

Youth groups to strike against tuition hike

universities and high schools walked out from their class to call for higher state funding for public education.

“Nararapat lang na itapat natin ang ganitong aksyon sa aniber-saryo ng Martial Law, dahil hindi pa rin natin masasabi sa ngayon na tayo ay lubos nang malaya sa batas militar,” Palatino said.

Through the strike, the students will call on the government to al-lot greater subsidy for education and to build more opportunities for graduates who are and will be looking for jobs, according to a statement from the League of Fili-pino Students (LFS).

“Ang dami-daming graduates pero hindi naman sila lahat na-

kakakuha ng matitinong trabaho. Bumababa ang bilang ng mga ka-bataang nag-aaral sa ngayon dahil nawawalan na ng saysay para sa kanila ang pagpasok sa paaralan dahil alam nilang hindi naman sila mabibigyan ng trabaho pagkata-pos,” said LFS-UPD Chair Taj Cat-angcatang.

Students will also protest

against the “spiralling cost of education” in many schools, Cat-angcatang added. Last May, the Commission on Higher Education has approved tuition increases in more than 300 universities and colleges nationwide.

The lack of government sup-port forces SUC administrations to increasingly rely on tuition and partnerships with private com-panies to augment their funds, Palatino said.

“Dahil sa kulang na suporta ng gobyerno, naipapasa sa ating mga estudyante ang problemang kinahaharap ng edukasyon, patu-loy ang pagtaas ng tuition fees, at patuloy ang tumitinding privati-zation ng dapat sana’y edukasyon na kayang makamit ng lahat,” said Catangcatang.

“Sa UP na siyang national uni-versity ng bansa, patuloy ang pag-sailalim ng administrasyon sa iba’t ibang kontrata sa mga pribadong kumpanya gaya ng sa Ayala Land Inc., dahil ‘yun na lang ang nakikita nilang paraan upang madagdagan ang kanilang budget. Hindi ito nangangahulugang self-sufficient na ang unibersidad, nanganga-hulugan itong kulang ang nata-tanggap nilang tulong sa gobyer-no,” said Palatino.

“Bilang mga estudyante, narara-pat lamang na matuto tayong ip-aglaban ang ating mga karapatan. Makakamit natin ito kung patuloy tayong kikilos laban sa hindi maka-tarungang programa ng gobyerno,” said Catangcatang.

BALITA

Huwebes 13 Setyembre 2012

Ituloy sa pahina 11

APAT NA DEKADA MULA NANG ibaba ang Batas Militar sa bansa ni dating Pangulong Ferdinand Mar-cos, maglulunsad ng malawakang strike sa ika-20 ng Setyembre ang mga grupo ng mga kabataan at mag-aaral, kasama ang iba pang mga sektor ng lipunan.

Muling magbabarikada ang mga estudyante upang ipanawagan ang sapat na badyet para sa edukasyon at iba pang batayang serbisyo, tutu-lan ang pagtaas ng matrikula at iba pang bayarin sa iba’t ibang paaralan sa bansa, at kundenahin ang pang-kalahatang komersyalisasyon ng edukasyon sa bansa.

Kinapanayam ng Collegian ang ilang mga lider-estudyante, manunulat, guro, at iba pang mga pinuno ng mga progresibong grupo sa bansa upang makapagbahagi ng ilang patnubay sa mas maigting na pagkilos laban sa mga palisiyang patuloy na nagpapahirap sa mga mamamayang Pilipino.

Bigwas ng pag-aklasMGA ARAL NG AKTIBISMO SA PANAHON NG BATAS MILITAR

“Ang aktibismo ay ang pagkilala sa mga suliranin ng ating bayan at mamamayan at ang pagkilos para ilantad, labanan, at solusyonan ang mga ito. [P]atuloy na may katutur-an ang aktibismo ng mga kabataan, lalo na ng mga iskolar ng bayan, sa kasalukuyang panahon.”-Judy Taguiwalo, aktibistang mag-aaral at bilanggong-pulitikal noong panahon ng Batas Militar, Propesor sa UP, Faculty Regent, 2010

“Mahalaga ang student activism na labas sa edukasyon ng mga ka-bataan. May kakayahan ang mga es-tudyanteng magsuri ng sitwasyon, pigilan ang maling mga gawi, ilan-tad [ang mga ito], at magbigay ng panukala. Kung walang aktibismo, kampante ang mga nasa posisyon sa pagpapabaya at pang-aabuso.”- Satur Ocampo, Pangulo ng Makabayan Coalition, co-founder ng National Democratic Front

“Ang mga aktibistang kabataan [ang] kumukuwestiyon sa ‘di magandang sistema ng pamaha-laan at lipunan. Ang kanilang kri-tikalidad at maging ang romantiko [at] realistikong pananaw sa histo-rya ay mahalaga para maipaalala ang nakaraan, kasalukuyan, at na-rarapat gawin sa mga pangyayar-ing dumadagan sa nakararaming mamamayan.”-Joey Baquiran, makata at manunulat, propesor ng Departamento ng Filipino at Panitikan ng Pilipinas (DFPP), estudyante ng UP at aktibong kasapi ng UP Repertory Company noong panahon ng Batas Militar

“In a democratic society student activism is essential. It is not an option.” -Raymond Palatino, Kinatawan ng Kabataan Partylist, Tagapangulo ng UPD University Student Council noong 2000

PAGHAMON. Dumagsa sa harap ng Korte Suprema ang mga manggagawa mula sa Timog-Katagalugan upang irehistro ang kanilang mga panawagan noong Setyembre 10. Ilang linggo matapos mahirang bilang Punong Mahistrado, hinamon ng grupo si Ma. Lourdes Sereno na maging matapat sa kanyang tungkulin at pigilan ang pagpapatupad sa mga programang kontra-manggagawa tulad ng Two-Tiered Wage System.

Mahalaga pa rin nga bang maging aktibistang kabataan sa kasalukuyan?

“Walang ipinagbago ang kasalukuyang kalagayan, [mas tu-mindi] ang kagutuman at kawalan ng kinabukasan ng mga pamilya ng mga mamamayang Pilipino. [Kailangan ng] mas malakas at malawak na aktibismo ng [mga] mag-aral at kumilos sa hanay ng magbubukid at manggagawa.”-Rodel Mesa, pangkalahatang kalihim ng Ugnayan ng mga Magsasaka sa Agrikultura

“Natatakot ang mga matanda da-hil maraming mawawala sa kanila sandaling magkagulo sa bansa. Ang maaari lamang makipagsapalaran at makibaka ay ang kabataan [sapag-kat sila] naman ang magmamana ng bansa. Kung hindi sila kikilos...mapipilitan ang kabataan na mabu-hay sa isang mundong baluktot at mapang-api.”-Isagani Cruz, manunulat at propesor, kasalukuyang pangulo ng The Manila Times College, nag-organisa ng mga Pilipino sa Amerika noong kasagsagan ng Batas Militar sa Pilipinas

PLAYBACK

SLIPPERY SLOPE. Representatives from the Oil Price Review Committee and the transport sector discussed the current situation of the oil prices in a public disclosure held at the School of Economics on September 10. Meanwhile, protesters registered their condemnation of the oil companies’ apparent greed and insensitivity to the public.

(TOP)

(LEFT)

BALITA

Huwebes13 Setyembre

2012

THE UNSOLICITED PROPOSAL OF the local government of Malay, Aklan to establish a UP annex in prime tourist hub Boracay has elicited mixed responses among students, UP alumni, and townspeople raising issues such as further environmental degradation and accessibility to UP education.

Local council member Wilbec Gelito proposed the creation of an extension campus of UP in the island through a resolution pending at the Sangguniang Bayan of Malay. A “high-ranking UP official” has already expressed interest in the proposal, Gelito said in an article published by Bombo Radyo Kalibo on September 1.

The UP administration, however, has yet to receive a formal proposal.

The Board of Regents, UP’s highest policy-making body, has the sole power “to create, organize, re-organize, merge or abolish constituent universities, colleges, institutes, and other academic and administrative units of the national university,” according to Section 13 (g) of the 2008 UP Charter.

The local council of Malay proposed the establishment of a UP annex in Boracay to supposedly bring quality education closer to the island, said UP Student Regent (SR) Cleve Kevin Robert Arguelles. “With the high cost of UP education, however, we ask [the] question of who would [eventually] benefit from the proposed UP annex,” Arguelles said.

In the social networking site Facebook, a number of Aklanon and UP alumni opposed the proposal, saying the construction of a UP annex in Boracay would

Proposed ‘UP Boracay’ draws mixed reactions

KINUNDENA NG PAMILYA NINA Karen Empeño at Sherlyn Cadapan at ng Karapatan Alliance for the Advancement of People’s Rights ang pagkuwestyon ng depensa sa kredibilidad ng itinuturing na eye-witness sa pagdukot sa dalawang estudyante ng UP sa pinakahuling pagdinig sa kaso noong Setyembre 10.

Sa kanyang testimonya sa harap ng Malolos Regional Trial Court sa Bulacan, isinalaysay ni Wilfredo Ramos na nasaksihan niyang dinukot ng mga ahente ng militar sina Karen, Sherlyn, at ang magsasakang si Manuel Meriño, noong Hunyo 26 sa Hagonoy, Bulacan.

Isa aniya sa mga sundalong dumakip sa dalawang estudyante si S/Sgt. Edgardo Osorio, kapwa akusado nina Gen. Jovito Palparan, Master Sgt. Rizal Hilario, at Col. Felipe Anotado, sa kasong kidnapping

at serious illegal detention kaugnay ng pagkawala ng dalawang estudyante.

Nagsasaliksik noon ang dalawang estudyante ukol sa kalagayan ng mga magsasaka sa nasabing lalawigan, ani Atty. Edre Olalia, pangkalahatang kalihim ng National People’s Lawyers at abugado ng pamilya nina Karen at Sherlyn.

Nauna nang tinukoy ni Ramos si Osorio bilang isa sa mga suspek sa paunang pagdinig sa kaso ng Department of Justice noong 2011, kung saan humarap ang sarhento sa korte kasama si Palparan.

Sa cross-examination ng depensa na umabot ng dalawang oras, binigyang diin ng abogado ni Osorio na “biased” umano ang salaysay ni Ramos dahil kasapi ito ng Karapatan, isa sa mga organisasyong sumusuporta sa panig ng prosekusyon.

negatively impact the island’s already threatened ecosystem.

“What Boracay really needs now is to take away all the non-tourism businesses—yes, even schools—to lessen the pressure on the island,” said Caloy Libosada Jr., an alumnus of the UP Asian Institute of Tourism, in a post on the official Facebook page of the Office of the SR.

Meanwhile, Aklanon Sheena Clarice Meñez said the proposed UP annex should be located in other towns. “Masyado nang crowded ang Boracay. Dapat nga hindi na nagpapatayo ng buildings. [Magtanim na lang ng mas maraming puno] at alagaan ang dagat,” she explained.

On the other hand, several Aklanons and UP students want the proposal to push through. An Aklanon, for instance, said the proposed UP annex in Boracay could encourage poor locals to pursue college degrees.

Meanwhile, UP College of Law student Yasmin Hatta said the university’s presence in Boracay may help the indigenous peoples of Boracay who have been displaced in the development of the island into a tourist spot.

“If the local government of Malay and the university can guarantee the locals and the indigenous peoples in the island access to education, then we must push for the creation of the annex. Pero ang mas [pinapanawagan] natin sa ngayon [ay] talagang mapanindigan [ng UP] ang democratic accessibility [nito],” said Arguelles.

“Kahit hindi po ako miyembro ng Karapatan, gagawin ko pa rin po ito para mabigyan ng katarungan ang nangyari kay [Karen at Sherlyn] at mga biktima ng paglabag sa karapatang pantao,” ani Ramos.

Sapat na patunay sa kredibilidad ni Ramos bilang testigo ang paninindigan nito sa kanyang salaysay, ani Karapatan Secretary General Cristina Palabay.

Sa kabila ng kagustuhan ng depensa na kuwestyunin ang kredibilidad ni Ramos, hindi binawi ng 20-taong gulang na mangingisda ang pagtukoy kay Osorio bilang isa sa mga dumukot kina Karen at Sherlyn, ani Gng. Erlinda Cadapan, ina ni Sherlyn.

“Maganda ang naging cross-examination, kasi kahit biglain si [Ramos], iisa ang naging sagot

niya. Very firm, hindi nagbabago,” dagdag ni Gng. Concepcion Empeno, ina ni Karen.

Samantala, hindi pa rin mahanap at maaresto ng mga awtoridad sina Palparan at Hilario mula nang simulan ang pormal na pagdinig sa kaso noong Enero at sa kabila ng warrant of arrest na inilabas ng Malolos Regional Trial Court noong Disyembre 2011.

Sumuko naman agad sina Osorio at Anotado matapos ilabas ang warrant of arrest. Kasalukuyan silang nasa kustodiya ng militar sa Fort Bonifacio.

Noong Agosto, itinaas ni Pangulong Benigno Aquino III ang pabuya mula P1 milyon tungong P2 milyon, para sa sinumang makapagtuturo sa kinaroroonan ni Palparan. Gayunman, hindi sapat

ang pagpapalabas ng pabuya para mahuli ang dating heneral, ani Palibay.

“The most necessary requisite is the firm resolve of [Aquino] to arrest Palparan, regardless of what the Armed Forces of the Philippines [thinks about the] matter. Palparan reminds us of the Martial Law years, [when] torturers roamed freely, were tolerated, and were even permanent fixtures in the martial law landscape,” dagdag ni Palibay.  

Nakatakda ang susunod na pagdinig sa Setyembre 24. Sunod na isasalang sa korte sina Gng. Cadapan at si Raymond Manalo, isa pang pangunahing testigo sa kaso.

With reports from Mary Joy Capistrano

‘Militar ang dumukot kina Karen, She’

NAGBABADYANG PANGANIB. Patuloy sa pagtitinda ang mga operator ng canteen at restaurant sa tabi ng Marcos Road sa Manila North Harbor sa kabila ng mga banta sa kanilang kabuhayan. Nitong nakaraang Agosto, naglabas ang pamunuan ng Manila North Harbor ng order for closure at notice for fencing na kinundena ng grupong Anakpawis - Pantalan. Ayon sa grupo, walang batayang legal ang mga notices na ipinataw sa kanila dahil may nakasampa nang kaso hinggil sa naturang usapin noon pang 1995.

BALITA

Huwebes 13 Setyembre 2012

Lavilyn Hysthea Malte

MAAARING MULING MAKAPAG-PAAYOS ng mga bahay ang mga residente ng mga housing unit sa loob ng kampus, alinsunod sa bagong memorandum na inilabas ni UP Diliman (UPD) Chancellor Caesar Saloma noong Agosto 28.

Ipinagkakaloob sa mga perma-nenteng empleyado ng UPD ang housing unit batay sa isang point system. Gayunman, ang mga ipi-napamahaging housing unit ay kadalasang luma na at nangan-gailangan ng pagpapaayos, ani Housing Office Director Gerardo Lucena.

Upang tulungang tustusan ang pagpapaayos, maaaring gumas-tos ng hanggang P100,000 ang mga residente at mabawi ang na-sabing halaga mula sa unibersi-dad sa pamamagitan ng pagkaltas nito mula sa kanilang buwanang renta, ani Lucena.

Sa ganitong sistema, walang ginagastos ang UP para sa pag-papaayos ng mga pabahay ngunit wala ring pumapasok na pera sa unibersidad mula sa renta dahil kinakaltas ang anumang gastu-sin sa pagpapaayos sa buwanang renta sa bahay, ani Perlita Raña, pangkalahatang kalihim ng All UP Academic Employees Union.

Nangangailangan ng ganitong programa upang regular na ma-panatiling maayos ang kalagayan ng mga housing unit sa UP, dag-dag ni Raña. Aniya, karaniwang hindi na pinapaayos ng mga resi-dente ang mga bahay dahil hindi rin naman ito mapupunta sa ka-nila sa huli.

Karamihan sa walong klase ng UP housing units, tulad ng bungalow at low-cost units, ay itinayo noon pang 1950s. Da-hil sa kalumaan, hindi sapat ang paulit-ulit na pagkukumpuni ng mga papalit-palit na residente ng housing units, ani Manuel Mauro, Regulations officer ng Housing Office.

Kalagayan ng UP housingNoong 1992 pa unang nag-ap-

ply para sa housing unit si Filotio Balila, isang administrative aide sa College of Science library, ngunit nitong Enero lamang siya napagkalooban ng pabahay. Inaprubahan ng Diliman Housing Committee ang papeles ni Balila para sa pagpapaayos ng housing unit noong Marso at natapos la-mang ang mga pagkukumpuni nitong Hulyo.

Sa inisyal na pagsisiyasat, tinatayang may P112,000 ang kabuuang gastos para sa pagpa-paayos. Ngunit dahil hindi sapat ang magkasamang buwanang sahod ng mag-asawa, na aabot la-mang sa mahigit P30,000, kumu-ha pa sila ng loan upang matapos ang pagpapaayos ng kanilang housing unit.

Dapat pag-aralan ng umano ng administrasyon ang pagpapaiksi sa itinakdang anim na taon na palugit sa bawat pagpapaayos na itinakda sa memorandum, ani Balila. Aniya, upang matumbasan ang kanyang ginasta sa pagpa-

Mga pabahay sa UPD, nakatakdang ipaayos

THE UNIVERSITY OF SANTO TOMAS (UST) Growling Tigers thwarted what could have been UP Fighting Maroons’ second victory in this year’s University Athletic Asso-ciation of the Philippines (UAAP) Men’s Basketball on September 8 at the SM Mall of Asia (MOA) Are-na, 75-68.

The Maroons led early in the first quarter, 7-5, but the Tigers were quick to devise a competi-tive game plan, with Tigers center Karim Abdul scoring nine points during the first six minutes of the game. With a minute and forty-three seconds left on the clock, Maroons forward Paolo Romero blew a two-point shot, but Ti-gers forward Kevin Ferrer swiftly countered it with another two-pointer, ending the first quarter with UST on the lead, 20-14.

The Maroons were eager to de-molish the Tigers’ advantage in the second quarter, with point guard

Tigers foil Maroons attempt at second win, 75-68

paayos, aabot ng siyam na taon na wala siyang babayarang buwa-nang renta na P927.

Kakulangan sa housingKaramihan sa mga aplikante

para sa mga housing unit ay umaabot ng sampu hanggang 30 taon ang paghihintay bago mab-igyan ng pabahay. Nakabatay ang pamamahagi ng pabahay ayon sa mga salik gaya ng pinakamataas na natapos na pag-aaral at suwel-dong natatanggap ng empleyado.

Gayunman, dahil kaanak ni Balila ang nakatira sa nilipatang bahay, mas mabilis ang naging pagproseso sa mga papeles para sa paglipat ng pagmamay-ari sa bahay. Liban pa sa point system, maaaring gawin ng magkakamag-anak ang ganitong paglilipat ng pabahay ngunit isang beses la-mang, paliwanag niya.

Natugunan man ng adminis-trasyon ang problema sa pagpa-panatili ng kaayusan ng mga pa-bahay, kulang pa rin ang housing units para sa mga empleyado ng UP, ani Felix Pariñas, pangulo ng All UP Workers Union-Diliman.

Kasalukuyang okupado ang lahat ng 1,143 housing units sa Diliman, ayon sa Housing Office. Sa huling tala noong Disyembre 2011, mahigit 500 pang empleyado ang naghihintay ng bakanteng unit.

Dahil wala nang ibang ma-hanap na abot-kayang pabahay malapit sa UPD, ilan sa mga em-pleyado ng UP ay pinipiling mag-patayo ng sariling bahay sa loob mismo ng kampus pero nangan-ganib rin silang mapaalis dahil hindi naman legal ang kanilang mga bahay, ani Raña.

Pagkatapos magretiro ng isang empleyado, maaari lamang manatili pa ng dalawang taon ang

residente bago ilipat ang pag-mamay-ari ng pabahay sa pani-bagong residente. Gayunman, karamihan sa mga empleyado ay hindi umaalis kaya walang ma-bakanteng housing unit, ani Staff Regent Jossel Ebesate.

Dagdag pabahay Bilang tugon sa kakulangan sa

housing units, may 1,200 pang pabahay ang inaasahang mapapa-tayo sa susunod na taon, ayon sa Housing Office. Bagaman hindi pa naglalabas ng opisyal na detalye ukol sa proyekto, may P200,000

pondong mula sa Disbursement Acceleration Program ng Com-mission on Higher Education na inaprubahan ang Board of Re-gents (BOR) noong Hulyo para sa nasabing proyekto.

Samantala, nakikipagugnayan din ang Housing Office sa PAG-IBIG, ahensya ng pabahay ng gob-yerno, para matulungan ang mga empleyado, lalo na ang mga ma-greretiro, na makakuha ng sarili nilang bahay sa labas ng kampus.

Liban pa sa pagpapatayo ng mga karagdagang housing unit at

pagpapanatili ng mga kasalukuy-ang pabahay, inaprubahan din ng BOR noong Enero ang Service Recognition Pay na benepisyong pinansyal para sa mga magrereti-rong empleyado, ani Ebesate.

Sunod na sa listahan ng bagong benepisyong ihahain sa BOR ang pagbuo ng mga konkretong pro-grama para sa kalusugan at trans-portasyon ng mga empleyado, dagdag ng rehente. “Kinakailan-gang pangalagaan ng unibersidad ang mga empleyado na nagliling-kod dito,”ani Ebesate.

Anjelo Montecastro scoring eight points and forward Michael Jef-frey Silungan with five points. With a couple of minutes left in the second half, Tigers forward Aljon Mariano scored a two-point shot and Abdul landed two free throws, narrowing the Maroons’ lead. Silungan, however, was de-termined to keep victory within UP’s reach, adding two more points to the Maroons hoard, end-ing the half-quarter at 38-35.

The State U ballers kept the mo-mentum of the game during the third quarter with back-to-back layups from Montecastro. In the last two minutes of the third quar-ter, Maroons center Raul Soyud snatched the ball from Abdul and nailed a two-point shot giving the Maroons a seven-point lead, 50-43.

However, Bautista notched two consecutive free throws and a three-point shot, bringing down the Maroons’ advantage to only

four points, 50-46. Maroons guard Jose Anton Manuel also struck back with a three-point shot, clos-ing the third quarter with UP on the lead, 53-46.

During the final quarter, the Ti-gers played aggressively to turn the tides in their favor. Tigers forward Kevin Ferrer rendered a two-point shot and Bautista successfully de-livered his free throws, grievously cutting UP’s lead, 53-50.

Free throws from State U’s for-ward Paolo Romero and a two-point shot from Montecastro brought the Maroons back in the lead, 57-52. The Tigers, however, took the lead with Abdul, Fortuna and Teng hoarding ten points to return the lead to UST, 63-59.

The Tigers then became un-stoppable as Mariano banked six straight points, including a shot-clock, giving the Tigers an 11-point lead, 70-59.

With 2:44 left in the clock, Si-lungan hit a three pointer, trying to save the Maroons, 70-62. Mari-ano responded with a two-point shot, bringing the score to 72-62. Maroons forward Alvin Padilla landed two free throws with only a minute left, but Abdul also landed two points from his free throws, 74-64.

With twenty seven seconds re-maining in the game, a two-point shot from Soyud and several free throws from Manuel dropped the Tigers lead to four, but Fortuna settled a two-point shot ending the game, 75-68.

The Maroons now have one win and eleven losses. They are set to face the Far Eastern University (FEU) Tamaraws on September 13 at PSC-Ultra and the Nation-al University (NU) Bulldogs on September 16 at the SM MOA Arena.

SPORTSCENE

KULTURA

Huwebes13 Setyembre

2012

Y O S I AT ALAK ang bitamina ko sa araw-araw. Paggising sa umaga,

bago at pagkatapos kumain, habang tumatae—

tiyak, may yosing nakaipit sa mga labi ko. Pagsapit ng gabi, kung wala ako sa opisina

ng Collegian, malamang nakatambay ako sa kung saang inuman.

Alam kong maaaring nagpapalusog na ngayon

sina Lung at Liver Cancer sa sistema ko, kaya mangilan-ngilang beses ko ring sinubukang tumigil. Pero hindi sindali ng hithit-buga ang sinasabi nilang willpower, lalo na para sa aming matagal nang lulong sa ganitong gawain. Kaming mga sunog-baga at tunggero kasi, at hindi lamang ang yosi at serbesa, ang tunay na produktong iniluluwal ng mga kumpanya ng bisyo.

Simula nang mag-umpisa akong manigarilyo at uminom, may P50,000

na rin siguro ang nasayang ko. Kung maipatutupad pa ang iminumungkahing pagpataw ng gobyerno ng sin tax, o karagdagang buwis para sa yosi at mga alcoholic na inumin, baka mas

lumaki pa ang gastos ko. Tunguhin umano ng pagpataw

ng sin tax ang pagbakasalabis-labis na pagyosi at pagtoma ng mga Plipino, lalo na ng kabataan. Dahil magtataas ang bu-wis, kakailanganin ding magmahal ang

singil sa mga produkto— malamang hindi na sasapat ang P40 para sa gin

bilog, o P25 para sa kalahating kaha ng sigarilyo. Dahil

may karagdagang bayad, madaragdagan din ang

kita ng pamahalaan. Sabi pa ng ilang mambabatas,

baka ang sin tax pa ang tumubos sa mahinang

ekonomiya ng Pilipinas. Gayunpaman, hindi maitatanggi ang mga kabalintunaang taglay ng pagkakaroon ng sin tax sa bansa. Mula

sa pangalan nito, mahihinuha ang malaon

nang taguri sa pagyosi at pagtoma bilang mga imoral na

gawain. Mga luho kasi ang mga ito kung tutuusin at hindi primaryang pangangailangan ng tao, ngunit kinokonsumo pa rin sa kabila ng mga

posibleng negatibong epekto sa katawan. Kung susundan ang nasabing lohika ng sin tax,

napakarami pang mga gawain ang maaaring ituring na kasalanan na dapat ding patawan ng buwis. Nariyan ang pagsusugal sa mga casino at sabungan, at maski ang mga pagkaing matatamis na maaaring magdulot ng diabetes at iba pang sakit.

Ngunit ipinataw ng pamahalaan ang bansag ng pagiging sala sa pagkonsumo ng sigarilyo at alak. Tila ba nakakaligtaan nitong naging primaryang agrikultural na produkto ng Pilipinas ang tabako sa ilalim ng pamahalaang Kastila at

Kaming makasalanan

Amerikano. Pero ayos lang, dahil bitbit naman ng mga mambabatas sa likod ng panukalang ito ang pinakamainam na palusot: na ang paghingi ng karagdagang buwis ay para rin sa ikabubuti ng mamamayang Pilipino.

Sa oras na maisabatas, hindi lahat ng may bisyo ay kailangan pagsisihan ang pagkonsumo ng alak at sigarilyo—exempted ka

sa paghingi ng tawad basta’t kaya mong magbayad.

Pare-pareho kasi ang magiging presyo ng yosi at alkohol

sakaling maipatupad ang sin tax, kesyo mahirap ka o

mayaman. Dahil dito, tiyak na magiging mas apektado ang walang

mapagkukunan ng pera. Ideyal kasi ang eksena na para

sa mga hasyendero’t propesyonal na nagpaparaos ng pagod lang ang bisyo. Ito ang imahe ng pagbibisyo na ipinapalabas sa telebisyon at pelikula. Sa kabila nito, pintaunayan ng mga pag-aaral tulad ng isinagawa ng World Health Organization noong 2011, na mas maramiang mahihirap na kumukonsumo sa mga bisyo. Sa katunayan, mas mura pa ang dalawang stick ng yosi (P5) kaysa

pinakamurang pagkain sa karindirya (P20)sa Pilipinas. Hindi

hamak din na mas madaling umutang ng gin sa tindahan, kaysa maghanap ng trabaho

sa kasalukuyang ekonomiya ng bansa.

Maaaring sabihin na makabubuti ang sin tax, lalo na para sa mahihirap na wala ring maipambabayad kapag nadali ng sakit. Ngunit marapat kilalanin na hindi matutubos ng sin tax ang ugat ng pagkalulong sa bisyo ng mahihirap na Pilpino— ang kagutuman, kawalan ng trabaho, at ang tila pagsasanib ng pamahalaan at mga kumpanya upang humubog ng mga taong hindi basta makatatakas sa mga nasabing bisyo.

Sa mga nagdaang taon, habang nagmamahal ang mga pangunahing bilihin sa bansa, nananatiling mura at abot-kaya ang sigarilyo. Ayon pa kay dating

Health Undersecretary Alex Padilla, kilala

ang Pilipinas bilang bansang may

pinakamurang

sigarilyo h a b a n g pinakamahal ang presyo ng mga gamot sa buong Asya.

Sa mga pelikula, mamamalas kung paano pinagmumukhang “cool” ang mga tauhang naninigarilyo at umiinom. May mga bidang kayang makipagbakbakan kahit nakainom at habang humithit ng sigarilyo; may mga kontrabidang may tatlong girlfriend kahit nguso-tambutso. Noong ‘90s lamang nagkaroon ng mga kontra-kampanya sa yosi, mula sa mga patalastas na Yosi Kadiri, at iba pang kasuklam-suklam na pagsasalarawan sa nasabing bisyo. Ngunit sa panahong ito, marami nang na-engganyong sumubok sa mga bisyong mura at pinahalagahan ng Estado. Paglipas ng ilang daantaong pagsasaka at pagbebenta ng tabako, marahil ay huli na ang mga babala at “government warning.”

Hindi rin agad mabubuwag ng kung anong patalastas ang komunidad at kultura na buo sa pagitan naming mga makasalanan. Walang estranghero sa mga nagyoyosi— kahit kanino, pwedeng makisindi. Magkakatulad din ang nararanasan ng mga tunggero. Kahit ang prominenteng si Marcelo H. Del Pilar, nakunang wasak na wasak sa litrato ng ilang bayaning Pilipino sa isang piging na may inuman. At lahat din kami, araw-araw ninanakawan ng pera at unti-unti nang pinuputakte ng sakit.

Kung tunay na kalusugan ng mga mamamayan ang habol ng pamahalaan, nasa kanila ang kapangyarihan na gawing ilegal sa bansa ang sigarilyo at alak. Tiyak kong mas magiging mahirap para sa akin ang maghanap ng stick ng yosi at bote ng beer kung gagawing krimen ng pamahalaan ang pagkunsumo sa mga ito. ‘Yun nga lang, tiyak din akong hindi magagawa ng pamahalaan na talikuran ang mga multinational na kumpanyang namumuhunan sa Pilipinas na

pinayayaman naming makasalanan. Nauuwaan kong wala talagang

mabuting naidudulot sa katawan ang yosi at alak. Nagsasayang ako ng pera,

nagpapahina ng resistensya, at posible pang mamamatay nang maaga. Pero hindi

mauunawaan ng mga hindi nag yoyosi’t tumutoma na sa bawat paglagok at pagbuga,

lulan ng alkohol at usok ang bigat ng parehong angas at ginhawa. O maaaring ganito lang ako mag-isip

dahil, tulad ng marami sa aming mga makasalanan, masyado na akong lubog sa bisyo para tumakas.

BALITA

Miyerkules 27 Hunyo 2012

KULTURA

Huwebes13 Setyembre 2012

From the ground up ELEVEN YEARS AFTER THE ATTACKS ON THE WORLD TRADE CENTER, THE WORLD REMAINS HAUNTED BY THE SPECTRE OF THE FALLEN TOWERS. AS AMERICAN MEDIA CONTINUE TO JUSTIFY US POLITICS AND FOREIGN POLICIES, AND PERPETUATE A CULTURE OF TERROR IN ITS WAKE, THE CURRENT RHETORIC OF AMERICAN POLITICS SEEKS TO MOVE BEYOND THE SHADOW OF THESE PHANTOM TOWERS.

AS MUCH AS THE WORLD HAS moved on, it remains haunted by ¬the spectre of fallen towers.

The attacks on the World Trade Center on September 11, 2001, commonly referred to as 9/11, destroyed a 16-acre trade complex in New York City and killed around 2,749 people. After eleven years, the event still resonates in many Americans. .

The opening of the National September 11 Memorial and Museum at the Ground Zero site last year, as well as the completion of the One World Trade Center tower this year, brought renewed hope and optimism to the American nation, especially in light of its flailing economy.

This renewed optimism, however, comes at the price of racial and cultural rifts perpetuated by the American media, necessitating changes in the rhetoric of American politics and electioneering.

Phantom towersFilm and television have always

been a means of propaganda, disseminating and fortifying certain ideologies by presenting recurrent images. Since 9/11, American media has produced numerous films and television programs that tackle the repercussions of the terrorist attacks.

After the attacks, producers edited out images of the Twin

Towers from their films, wary of the possibility of inflicting unnecessary national trauma by the sight of the towers. While this seemed an act of sensitivity to the grieving public, it can also pass as denial that the attacks even happened. By erasing the image of the towers, American media allowed their nation a period of denial to deal with their grief and to cling to their waning perceived power.

More than a decade hence, deletions have been replaced by insertions, with the towers seemingly rising up from the ashes, standing tall and untarnished even in films and television shows that are set at present. Sci-fi TV programs like “Fringe” offer parallel universe scenarios where the terrorist attacks did not happen and the World Trade Center had not been destroyed. While these may serve as mere cinematic liberties, these also project US’ fantasy image of remaining untouchable even after the reality of the attacks.

The American media has been instrumental, not just in the coping and the rehabilitation of a grieving nation, but also in reflecting the country’s growing schizophrenia. As 9/11 commemorative stickers and banners scream “Never Forget,” outstanding media represen-tations of Ground Zero hints

suspects of terrorist activity. After 9/11, racial discourse in America intensified as it sparked debates about immigration, and the validity of racial profiling and stereotyping. Even Filipinos have become suspect to scrutiny due to our increasing presence in the United States and the color of our skin.

Bush’s “War on Terror” also entailed the capture of John Walker Lindh, an American enemy combatant found in Afghanistan. His capture inspired film and television shows like ‘Homeland’ which plays on the theme of “enemies within”, with American traitors infiltrating the CIA and the US government to initiate a terrorist plot.

Such media representations intensify paranoia and dissent, calling for round-the-clock surveillance and reportage, with every citizen made suspect, with every individual a potential terrorist. In turn, the US government aims to placate the growing mistrust and suspicion by changing their rhetoric to suit the needs of a post-9/11 world.

Moving forwardAs the US national elections

loom, television screens abound with red, white, and blue banners displaying familiar slogans and even more familiar faces, with President Barack Obama running for re-election against Republican Governor Mitt Romney. Through the slogan “Forward,” Obama urges the nation to leave behind the

war-mongering rhetoric of the past administration while at the same time touting his regime’s execution of alleged 9/11 mas-termind Osama bin Laden.

In his recent weekly address honouring the 11th anniversary of 9/11, Obama highlighted the death of bin Laden, the con-struction of New York City’s One World Trade Center, and the end of the war in Iraq as prime examples of “just how far [America has] come as a nation” after the terrorist at-tacks. Meanwhile, Romney and the rest of the Grand Ole Party (GOP) aim to revive religious Christian fundamentalism, waging a war against liberal policies and intensifying their campaign to return to con-servative morality, as if in re-taliation to perceived attacks on American culture and liberty.

The GOP leaders’ continued war against Muslims and Is-lam becomes apparent in their fear-mongering rhetoric and election campaign. Former GOP presidentiable Rick Santo-rum openly supports profiling Muslims at airports to prevent possible terrorist attacks. Her-man Cain, also a former GOP presidentiable, likewise argued that banning Islamic centers in Tennessee does not constitute religious discrimination.

The GOP leaders still hold conspiratorial beliefs regarding the danger posed by America’s Muslim community. With Bush gone, a new generation of An-ti-Muslim conservatives are waging an all too familiar war, tagging Islam as a “cult” and

a “very violent religion.” Such distrust allows the New York Police Depart-ment and the Federal Bureau of Investigation to put certain mosques and Islamic centers under constant surveillance.

The terrorist attack on 9/11, comparable to the

bombing of Pearl Harbour and atomic bombings in Hi-

roshima and Nagasaki, is an act of extreme aggression that has changed the world forever. As America struggles to move forward, the rest of the world remain affected by their ac-tions following that fateful day. As much as the Obama admin-istration struggles to move past America’s futile “War on Terror”, the world has yet to forget and, perhaps, it can’t afford to. As it stands, one could only surmise the outcome of the coming US elections, with the phantom of the fallen towers casting a dark shadow on future administrations.

heavily of denial and forgetting. However, as the American media perpetuates images of resurrecting towers, it also paints terrorizing portraits of the established “other,” reminding the nation to never forget its “true” enemies.

Infidels withinSince 9/11, the world has seen films

and television shows constantly raising suspicion of terrorist plots against the US government. Muslim nationals from Arab nations are often portrayed as traitorous, bomb-toting extremists sent out to destroy key US cities and government institutions, with federal agents foiling their intricate plots before time runs out.

This skewed racial representation is the direct result of then President George W. Bush’s “War on Terror” rhetoric, whose ambiguities set the conditions for heightened suspicion, paranoia, and racial intolerance. Most critics have described it as a “melodrama”, where a victimized America constantly fends off a villainous “other” threatening its moral values, freedom, and democracy. This dichotomy paved the way for the distorted condescension of “real Americans” and created resentment towards migrants, especially Arab and Muslim nationals.

Racial intolerance intensified after the 9/11 attacks, as non-white constituents immediately became

BEING A BA ENGLISH STUDIES student in UP Diliman compels Gracia Villegas, 25, to face a com-puter every time she writes her papers. If given a choice however, she prefers to stay away from computers as she has her fair share working as a technical sup-port representative at TeleTech-Cainta, Rizal.

Last February, the Commission on Higher Education (CHEd) in collaboration with the Business Processing Association of the Philippines (BPAP), the umbrella association of Business Process Outsourcing (BPO) companies, came up with CHEd Memoran-dum Order No. 6 (CMO 6).

This measure promoted the Service Management Program (SMP), a 21-unit crash course aimed to “prepare students…for a career in the BPO industry by equipping them with required competencies.”

At first, such measures seem to solve Villegas’ situation.

“[By] building competency by way of cooperative partnerships among stakeholders [and] aca-deme,” CMO 6 aims to educate the youth while gearing them to work for BPO companies.

Although CMO 6 promises secure and fast employment, such measure poses an alarming statement to the government’s regard to the BPO industry—con-tinued reliance on foreign invest-ments at the expense of stunting

the growth of local industries.

Logging inVillegas first entered UP in

2005. Back then, when tuition was still pegged at P300 per unit, her P6800 matriculation every semester already burdened her family. Their finances were further

challenged in 2008, when the paralegal firm that employed her mother closed.

Such condition eventually forced her to go on absence without official leave to look for work in 2009, the same year she was expected to graduate. “Ako kasi ang bread winner ng pamilya. Unemployed ang nanay ko, wala na tatay ko, at apat pa ang pinapa-kain,” explains Villegas.

Every 8:30 PM to 5:30 AM, from Thursday to Monday, Villegas re-ports for work, assisting frustrated Americans with their computers. This earns her P1020 per day, clearly higher than the P337 daily minimum wage set for Region IV-A, where Rizal belongs.

This year, TeleTech hired Villegas’ younger sister which eased some of her financial obligations and allowed her to resume her studies. Logging back to her life in UP now posits a dual challenge for her – to do well in her studies while working for her family.

Villegas often wakes up in the employees’ sleeping quarters at TeleTech. When in school, she spends her free time – something elusive to working UP students – at the university’s various libraries to sleep. With breaks regularly allotted to recharge body strength from last night’s work, Villegas loses time for anything else.

“Wala nang time mag-org. Wala na ring time para tumambay. After class, uwi agad,” she shares.

Until she graduates, Villegas has no choice but to cope with her busy lifestyle. With high unemployment and soaring prices of commodities and utilities, Villegas clings to her job, un-compromising her family’s stable finances.

Foreign serverIn 2011, the Philippines sur-

passed India as the country with the largest outsourcing industry in the voice sector or BPOs utilizing oral communica-tion. Consequently, for the same year, the industry contributed second highest to the Philip-pines’s gross domestic product or the country’s total value of goods and services produced at $11.56 billion, next to the $20.1 billion remittances from overseas Fili-pino workers.

“The BPO industry is acknowl-edged as a driving force for eco-nomic growth and employment in the country,” according to Pres. Benigno Aquino III’s 2011-2016 Philippine Development Plan or the government’s roadmap.

Such contribution to the country’s economy has placed the industry to a privileged position where it enjoys various tax exemptions and popular support. CMO 6 it seems reinforces just this posi-tion by instituting a mechanism that can hasten massive recruit-ment of BPO agents.

“[BPO’s] full growth potential…depends on how much talent we

can produce. [T]he industry needs more young people [to achieve it],” says BPAP President and CEO Benedict Hernandez.

The SMP, as contained in CMO 6, includes six subjects such as Fundamentals of BPO, Business communication and Service cul-ture. Those who finish the SMP are guaranteed easy employment into the BPO industry.

Currently, the SMP has a tai-lored curriculum for universities and colleges around the country to adopt. Such a scheme however, is reminiscent of a familiar stance on employment the government has previously undertaken.

“The government’s promo-tion of [certain] courses [to] the [youth]…is a market-centered ap-proach. The drop in demand for nurses abroad [which it previous-ly promoted] exposes the unsus-tainability of this approach” warns labor center Kilusang Mayo Uno Chairperson Elmer Labog.

This year, some 400,000 stu-dents lured then into taking nursing courses are unemployed, according to CHEd Executive Director Julito Vitriolo. Such fig-ures underscore the vulnerabil-

ity of the government’s “promote courses with high foreign de-mand” strategy in providing jobs.

Although the BPO industry currently enjoys prosperity, the likelihood of replicating the ex-perience of nursing students, of having a generation of BPO-trained but unemployed Filipi-nos, present grim prospects in the future.

Backspace Vital relationships between

education and labor employment have long been recognized. This comes in the form of selective funding and provisions of schol-arships to supply in-demand industries. For instance, the De-partment of Science and Tech-nology gives out scholarships to entice students to take selected science courses needed by the department.

The same logic guides CMO 6’s SMP. With scarce local opportu-nities, the it seems a viable alter-native to the unemployed youth. Independent think-tank Ecumen-ical Institute of Labor Education and Research (EILER) however, raises concern over the depend-ence to BPO companies for em-ployment.

“Instead of relying [on] for-eigners, magsimula tayo sa sarili nating industriya. May kapasidad tayo…maganda sana kung [maga-gamit ang mga] graduates natin. [A]ng mga science [scholars hal-imbawa,] ay nagiging foreign-oriented because of the lack of opportunities,” says Carlos Man-ingat, EILER head researcher.

Indeed, designing education systems to the demands of the labor market becomes essential only if the jobs supplied serve the country’s needs.

“Despite knowing that work in the BPO industry is unstable, the government openly push[es] fresh graduates to try out call-centers [knowing] foreign mar-kets can quickly disappear,” says Isabelle Baguisi, secretary-gen-eral of nationwide coalition Na-tional Union of Students of the Philippines.

In spite of the various issues surrounding BPOs, Villegas still holds on. “Sa [BPO] pa rin. Kasi parang hindi kakayanin ng sweldo sa iba at wala na talagang [ibang opportunities],” she says.

Evidently, the sunshine brought by the BPO industry continues to attract thousands of Filipinos searching for opportunities, and the likes of Villegas who balances work and studies.

With the government seemed bent on pushing its people to work on unsustainable industries that do not serve the country’s own necessities, BPO agents like Villegas would have to endure facing computer screens to serve their foreign clients’ needs.

AT A TIME WHEN MOST FILIPINOS GO HOME FROM WORK, GRACIA VILLEGAS, DRESSED IN HER FORMAL OFFICE ATTIRE, DOES OTHERWISE. TRAVERSING THROUGH SEAS OF PEOPLE EAGER TO REST FOR AN ENTIRE DAY’S UNDERTAKING, SHE IGNORES THE WORN OUT CROWD. “BEGINNING” HER DAY AFTER ALL, REQUIRES HER FULL STRENGTH AND ENTHUSIASM TO GREET CLIENTS FROM THE OTHER SIDE OF THE WORLD, “GOOD MORNING.”

Ronn Joshua C. Bautista

Faulty upgrade

LATHALAIN

Huwebes13 Setyembre

2012

BALITA

Miyerkules 27 Hunyo 2012

LATHALAIN

Huwebes13 Setyembre 2012

FOR THIRTY YEARS NOW, THE direction taken by the Philippine education sector has been dictat-ed by a single, encompassing law: the Philippine Education Act of 1982, otherwise known as Batas Pambansa (BP) 232.

Passed during the regime of Ferdinand Marcos, BP 232 was meant to “govern both formal and non-formal systems in public and private schools in all levels of the entire educational system.” The act led to the restructuring of the education sector to adhere to Marcos’ framework of “national development,” which meant ca-tering to the labor needs of the United States.

BP 232 served to consolidate all the presidential decrees (PD) on education which Marcos is-sued prior to the lifting of Martial Law in 1982. These PDs oriented the Philippine educational sys-tem towards meeting the needs of the global market, turning schools and universities into training grounds for technical-vocational skills suited to the labor demand of foreign corporations.

A national education plan was then adopted with the intent of using loans from foreign lending institutions like the World Bank (WB) to fund the plan’s implemen-tation prerequisites such as the purchase of textbooks and train-ing of teachers. As mandated by the WB, the medium of instruc-tion was changed to English while the curriculum was redesigned to fit commercial interests.

Despite changes in political regimes during the last three decades, the education system remained tied to the policies out-lined in BP 232, a legacy of the

disdained Marcos dictatorship. For thirty years now, the most important lessons taught to the Filipino students are these: profit over knowledge, foreign service over national interests.

Groundwork Despite proclaiming quality

education as a right which should be equally accessible to all, BP 232 is flexible on raising the cost of education farther from the grasp of the ordinary Filipino, stating in Section 42 that “each private school shall determine its rate of tuition and other school fees or charges.”

“[BP 232] has been effective only in worsening the inaccessi-bility of quality education” with its failure to regulate tuition in-creases, states the National Un-ion of Students of the Philippines (NUSP). This is evident in the staggering increase of the nation-al average of tuition and other fees in private higher educational institutions (see sidebar).

The state’s inability to address the problems of incessant tui-tion hikes stems from the limited powers granted by BP 232 and succeeding laws to the agencies that supervise various levels of education. “The Department of Education and Commission on Higher Education both [remain] inutile in controlling the spiral-ling cost of education,” states Ka-bataan Partylist (KPL).

Prior to 1982, PD 451 stipulat-ed that proposals for tuition rate increase in private schools had to be approved by the secretary of Education and Culture. Pri-vate schools were only allowed to charge a maximum tuition rate increase of 15 percent, of which

60 percent would be allocated for the basic salaries of teachers to ensure just compensation.

Section 42 in BP 232 abolished this mandatory allocation as the provision bestowed private school owners with the full dis-cretion on the use of funds from the tuition increase.

Teachers were further subject-ed to oppressive conditions with the WB’s recommendation to in-crease the teacher-pupil ratio as a means to maximize teaching ca-pacity. The incorporation of this recommendation in BP 232 led to increased teaching load without the prospect of just compensa-tion (see sidebar).

For state-funded schools with meager subsidies, BP 232 recom-mends the pursuit of income-generating projects (IGPs) and the acquisition of support from pri-vate entities. The act further en-courages students to secure sup-port for research from the private

sector, conflating the interests of the private corporations with “na-tional development.”

“[The act] has given private corporations…the free hand to exploit the need of the people for education, and the inability of the government to adequately ad-dress this need,” says KPL Repre-sentative Raymond Palatino.

Conditional failureEnrolment in public educa-

tion institutions bloated from the years 1980 to 2010 (see sidebar) due to escalating tuition rates in private schools. However, public spending on education barely in-creased. From 1.72 percent of the Gross Domestic Product (GDP) in 1980, the allocation for education only increased to 2.8 percent in 2010, far from the recommended 6 percent of the United Nations Educational, Scientific and Cul-tural Organization (UNESCO) (see sidebar).

“Increased financing does not

guarantee success in educa-tion—but chronic underfinancing is a guaranteed route to failure,” states UNESCO.

Due to lack in budget, public schools were unable to cope with the increased number of enrolees, as evidenced by the grave short-ages of 132,483 teachers, 97,685 classrooms and 95, 557,887 text-books, according to NUSP.

Glaring disparities are also found in the number of enrolees per education level. Among 10 elementary graduates, only two will be able to reach college, ac-cording to CHED. Also, of 100 Grade 1, pupils only 14 will be able to graduate from college, according to a study by the Phil-ippine Institute of Development Studies in 2009.

Binding tiesThe dire state of the education

sector makes it vulnerable to the privatization schemes prescribed in the country’s program for edu-cation as laid out by BP 232.

Borne out of BP 232 are gov-ernment policies such as the Long-Term Higher Education and Development Plan (LTHEDP) and Fidel Ramos’ Higher Education Modernization Act that privatized academic services in the guise of keeping with global standards. Gloria Arroyo’s revised LTHEDP, meanwhile, sought to reduce the number of state universities and colleges (SUCs) in the country.

In Benigno Aquino III’s admin-istration, BP 232 manifests in the Roadmap for Public Higher Edu-cation Reform which will insti-tutionalize IGPs for SUCs, and in the Technical-Vocational Unit of the K to 12 Program for basic edu-cation where students are trained to acquire skills needed for em-ployment overseas.

“Borne out of WB’s structural adjustment policies in the 1980’s, we now bear the brunt of the Edu-cation Act’s impact in our nation’s job generation, industrialization and economy,” states KPL.

Reclaiming historyThe Education Act of 1982 cre-

ated a system which steered Phil-ippine education into its current state of deterioration. Thus, re-pealing BP 232 and rejecting the principles behind its implemen-tation is a necessary first step to achieving accessible and quality education.

“There resounds a call not only to repeal BP 232, but to reorient the Philippine education system…[into one] that seeks to increase knowledge instead of profit, an education system that teaches Filipinos the value of industriali-zation instead of driving them to foreign lands to work,” states KPL.

Accessible and quality edu-cation, after all, does not only entail affordable tuition rates, competent faculty and staff or first-class books and facilities. More than that, accessible and quality education leads a people to the realization of their own interests and the pursuit of genuine national development.

Indicators

Number of EnroleesPrimary Public PrivateSecondary Public Private

Teacher-Pupil ratio of public schools Primary Secondary

Average tuition rate of Private Higher Education Institutions per unit

Total Public spending on education(% of Gross Domestic Product)

AY 1980-1981

7,931,164359,280

1,614,5541,404,014

1:311:34

P257.41a

1.72

AY 2010-2011

13,019,1451,146,921

5,580,2361,374,710

1:361:38

P536.31b

2.8

a2001 data b2012 dataReferences: DepED, NSCB, UNESCO, ASEAN Statistical Yearbook, Millenium Development Goals Database, World Bank, NUSP

Fulfilled predictions: The deterioration of Philippine education

THE END OF THE REGIME OF FERDINAND MARCOS DID NOT MEAN THE TERMINATION OF HIS FOREMOST EDUCATIONAL POLICY—THE EDUCATION ACT OF 1982 OR BATAS PAMBANSA (BP) BLG. 232. THIRTY YEARS AFTER PASSAGE OF BP 232, WHAT ONCE WERE UNREALIZED FEARS AND PREDICTIONS REGARDING THE ACT’S IMPLICATIONS HAVE NOW COME TRUE.

Course outlined

IMMORTAL TEXT15 promo o kaya dalawang set ng readings.

Pero higit sa ganitong angas ay ang higit na mataas na antas ng pagpapaliwanag.

Tunay na maraming pagtatalo at kritisismo ang bumabalot sa Kulê—mula pa noon hanggang sa ngayon. Mahaba at mayaman ang kasaysayan nito bilang in-stitusyong pangmag-aaral. At bagamat kilala ang pahayagan sa matapang at matalas nitong uri ng pamamahayag, “walang iisang Kulê” sapagkat bawat termino’y may sarili nitong tatak.

Marahil nakasalubong mo na kami. Hindi man tayo lubusang mag-

kakilala, pinag-uugnay tayo ng pagiging kapwa estudyante ng UP—at nang pananagutang ip-agpatuloy ang mga institusyong pangmag-aaral na tumulong hu-mubog sa kasaysayan ng ating pamantasan at ng lipunan.

Ngayong 2012, kasalukuyang ipin-agdiriwang ng pahayagan ang ika-90 taon nito. Kalakip ng bawat pirmang aming nakakalap ay ang pag-asang magpapatuloy ang institusyon sa paglilingkod sa mga iskolar ng bayan ngayon at sa hinaharap.

PS Tao rin naman kami at na-papagod. Kaya kung may org ka o klaseng hindi pa nakakapirma, i-text mo lang ako—09166052559—at buong giliw kaming aatak saan-mang panig ng UP.

*Para sa mga estudyante ng UP na patuloy naming sinusuyo, at sa mga taga-Kulê na walang awat na mangungulit

isipin naming okay lang kahit na babae ang mauna, kahit na babae ang mangalabit at magpakilala.

Pero iba pala talaga ang paki-ramdam kapag umigpaw na kayo ng crush mo sa pagiging malabo. Iba na ang usapan kapag niyaya kang manood ng sine sa Vide-otheque para daw libre, o kaya hinintay ka sa labas ng klase at sinamahan hanggang sa paanan ng Vinzons. Posible palang mag-ing tungkol sa ‘yo ang lahat ng love songs sa mundo. Posible palang ngumiti sa buong araw nang hindi napapagod.

Dati, katuwaan lang sa akin ang catchphrase na “lahat ng bagay parang pag-ibig”—‘yung mag-iisip ka ng linya tapos lalagyan mo ng “parang pag-ibig” sa dulo. Halim-bawa, “ERROR: The Requested URL cannot be retrieved. Parang pag-ibig.” O kaya, “Sana pala, ina-gapan ko ang lagnat ko para hindi na lumala. Parang pag-ibig.”

Akala ko patawa lang pero to-too palang lahat ng bagay, ultimo hugis ng ulap o ng tae mo, pwe-deng maugnay sa pag-ibig. Parang kanina, nagreklamo ang kaibigan ko sa mga natutuwa sa Gang-nam Style ni Psy. “Hindi ko talaga maintindihan ‘yan. Naiintindi-han ba nila ‘yan? Hindi naman nila gets ‘yan ‘di ba?” At naisip ko, shemay, parang pag-ibig.

HAY, PAG-IBIG

LAKAS TAMAEpal-ception

Posible palang ngumiti sa buong araw nang hindi

napapagod

Kalakip ng bawat pirmang aming

nakakalap ay ang pag-asang magpapa-tuloy ang institusyon

sa paglilingkod sa mga iskolar ng bayan

ngayon at sa hinaharap

ISANG PIRMA LANG PO PARA SA KULÊ*

OPINYON

Huwebes13 Setyembre

2012

ko, makulay pero hindi plantsado ang damit, at laging inaantok. Ka-pag may natitipuhan akong lalaki, hindi ko maiwasang umasta na chill lang ang lahat, na walang problema kung makikita nila akong kumakain nang nakataas ang paa’t parang laging mauubu-san ng kanin. Lagi tuloy akong lu-haan ala Bujoy—‘yung character ni Jolina sa pelikula nila ni Marvin na Labs Kita Okey Ka Lang (opo, alam ko ang title).

Pero may mga pagkakataon namang napapatanong ako ng “gusto niya rin kaya ako?” o “she-may was that a sign?” Sa madaling sabi, umaabot din ako sa “point of ambiguity.” Ito ‘yung tipong kahit silent type si kuya, nauuna siyang makipag-usap. Tapos nag-aabala pang mag-save ng mga pelikula sa USB dahil nabanggit mong mahilig ka sa pelikula. Pero kapag tinext mo naman, ang kuripot ng mga sagot. At kapag binati mo sa daan, tumatango lang.

Kung hihingi ako ng payo sa ak-ing high school self, baka sabihin kong torpe lang si kuya kaya hindi makapagyaya ng date. Pero ngay-on, alam ko nang posible palang maging two-way ang katorpehan. Kahit kasi mga babae, natatahimik at natutuliro din kapag paparat-ing na ang crush o “ka-it’s compli-cated” nila. At umamin kayo, hindi pa naman abante ang lahat para

TOTOONG NAKAKAIRITA ang mga epal na pulitiko. Nakakangilong makita ang mga pangalan at pagmu-mukha nila sa kahit anong flat surface na pwedeng pagbidahan ng sarili—sa mga waiting shed, sa bu-bong ng mga building, pati sa mga pake-pakete ng pancit canton na ipi-nanamimigay tuwing relief operations.

Nakakairita rin kapag mayroon silang isinasabit na mga poster ng kung ano-anong pabati. Mayroong “Congratulations to our new nurses!” at “Happy Valen-tine’s Day” na para bang dapat ipagpasalamat ng mga single na may nag-abalang bumati sa kanila. At pata-warin, mayroon ding tarpaulin na binabati ng happy birthday si Quezon City Mayor Herbert Bautista. Ano ba ang dapat isagot ng mga taga-QC sa tarp na iyon? Thank you po, Mayor, kasi nag-birthday kayo? Buti na lang comic relief ang bangs ni Winnie Castelo.

Mukhang epektibo ang pagpapansin ng mga puli-tiko—sikat na sikat sila ngayon dahil pinupuntirya sila ng mga blogger, Facebook-er, at ng mga komedyanteng, sige na nga, nagsusubok maglagay ng social relevance sa kanilang mga patawa.

Dumarami ang anti-epal advocates, at hindi ko tiyak pero baka mag-trending na rin ito sa twitter. Nabasa ko sa mga balita, may mga signage nang pinintura-han o kaya ipinatanggal dahil naibulgar na sa madla kung gaano kaepal ang mga pulitikong nakapaskil ang mukha o pangalan dito.

Sa isang banda, maaaring ituring iyon bilang tagum-pay. Kung maipapasa ang anti-epal bill at tuluyang ip-agbabawal ang pagpapasikat ng mga pulitiko sa pag-gawa ng mga bagay na dapat naman talaga nilang ginagawa, mas aaliwalas ang paligid. Pero ang proble-ma, may tendensiyang maging mababaw ang pagtingin ng mga tao sa kaepalan ng mga pulitiko.

Ano ba kasi ang epal? Mula sa salitang papel—pu-mapapel, mapapel—ang pagiging epal ay pagpapabida at pag-angkin ng karangalan kahit hindi naman dapat, kahit wala sa lugar. Sa madaling sabi, oportunismo. La-hat ng epal, oportunista. At lahat ng epal na pulitiko, maituturing na oportunista hindi lang dahil nag-aa-bala silang magmake-up at magpapicture para sa mga tarpaulin.

Sa tuwing ibinubulsa ng mga kurakot na pulitiko ang pera ng bayan para sa sarili nilang pag-unlad, epal ‘yun. Sa tuwing tinatanggihan nila ang mga palisiya’t batas na maaari sanang magpa-unlad sa Pilipinas, gaya ng pagtaas ng sahod ng mga mangggagawa at pagkakaroon ng tunay na reporma sa lupa, nagpapaka-epal sila. Alam naman nating ayaw nila sa mga progra-mang iyon kasi karamihan sa kanila, may sariling mga manggagawang ayaw pasuwelduhin nang tapat at mga hasyendang ayaw ipamigay sa mga magsasaka.

Pero hindi lang mga pulitiko ang epal sa mundong ibabaw. Sa totoo lang, kahit ang mga publicity materi-als ng anti-epal advocates sa internet, pwedeng itur-ing na pang-eepal—umeeksena’t nagpapabida rin kasi sila. Iyong mga nagrarali, mga nagpoprotesta sa gitna ng tahimik na event—epal silang lahat. Kahit nga ako, kaming mga taga-Kule, umeepal kapag kumakatok sa klasrum at nagpapapirma sa mga estudyante para sa budget campaign ng dyaryo (basahin ninyo ang back-page).

Kaya lahat tayo, epal. Epal ang mga galit sa epal, epal ang mga nagpapanggap na hindi epal pero sa totoo, epal naman talaga. Maaari lang tayong magkaiba sa mga dahilan kung bakit tayo umeepal. At basta’t umee-pal ka para sa ikauunlad ng kapwa mo Pilipino, sige lang—humayo tayong lahat at magpakaepal.

MARAHIL NAKASALUBONG MO na ako.

Sa iyong mga klase, tambayan, o kaya sa daan papunta sa sunod mong klase o pauwi, para istorbo-hin ka at sampolan ng praktisado kong spiel. Bago tayo magkahi-walay, marahil nakuha ko na ang kailangan ko sa ‘yo—ang pinakai-ingatan mong pirma.

Kami iyong mga estudyan-teng may mga hawak na bolpen at folder na umaali-aligid at pai-kot-ikot sa campus. Pambungad namin ang mga katagang, “Hello po ate,” “Hi kuya,” o “Excuse me po sir/mam, pwede pong mag-RTR?”

Mahigit isang linggo nang na-kakalat ang buong kasapian ng Kulê sa UP para mangalap ng 12, 000 pirma galing sa mga estudy-ante. Kailangan kasi ito upang pa-hintulutan ng Board of Regents ang Kulê na itaas sa P72 mula P40 ang singil para sa pahayagan.

Maraming mga karanasan ang Team Kulê sa araw-araw na pa-kikisalamuha namin sa mga es-tudyante ng UP Diliman. Meron sa aming talagang inaayos pa ang porma at hitsura para madaling makakuha ng simpatya. Meron din iyong pagpapa-cute o pagpa-paawa naman ang gameplan sa pagkuha ng pirma. Gano’n talaga, kanya-kanyang diskarte kami sa pangungumbinsi.

Maraming handang gawin ang Team Kulê makuha lang ang pinagpipitagan mong pirma. Min-san nga, naisip namin ng isang kagrupo na pumasok sa mga UP jeep, isa-isang lagyan ng petition form ang kandungan ng bawat

pasahero at saka makikiusap: “‘te, ‘te, pirma lang ‘te”—pero biro lang naman.

Aaminin kong hindi biro ang pi-nasok naming gulo.

Dagdag kapaguran din kasi sa dati nang nakakapagod na buhay Kulê ang kampanya. Subalit na-kakagaan ng loob na mayroong mga estudyanteng madaling makausap at walang pag-aalin-langang sinuportahan ang Kulê.

Siyempre mayroon ding mga mahirap kumbinsihin. Hindi raw sila sang-ayon sa mga paninin-digan at pinaniniwalaan ng pa-hayagan kaya’t hindi sila pipirma. Mayroon din iyong parang ‘di kami nakikita—maaaring lunod sa kanilang ginagawa, may mabigat na pinapasan o sadyang walang pakialam. Mayroon ding ayaw sa P32 na dagdag bayarin.

May ilang nagsasabing kalabi-sang tanggihan ang panukalang dagdag singil ng Kulê. Sa bagay, ano lang ba ang mabibili ng P32 sa kasalukuyan? Isang bonggang pancit canton combo, dalawang

PAKIRAMDAM KO, BUMA-BALIK ako sa hayskul. Iyong tamis, kakornihan at sakit na napagdaraanan ng mga ba-baeng umaasang may ilalaki pa ang boobs nila, parang ngayon ko lang nararanasan. Masyado ba akong bato noong hayskul? Hindi ko alam. Pero ngayon, maraming konsepto’t pilosopiya sa pag-ibig ang ako na mismo ang nakakara-mdam.

Halimbawa,‘yung sinasabi nilang friend zone. Hindi to-

tong lalaki lang ang nakakaranas n’un. Kahit sa videos nina Ramon Bautista at RA Rivera, may mga babaeng nagpapaabot ng kanya-kanya nilang angas.

Isa ako sa mga ‘yun (pero hindi pa ako sumusulat, pinag-iisipan ko pa). Palibhasa, sabi nga ng ilang kakilala, prototype ako ng babae-ng mapapanood sa mga romantic comedy. Magulo lagi ang buhok

Ninalyn Uy

‘Bigwas ng pag-aklas’

OPINYON

Huwebes 13 Setyembre 2012

Dulaan UP mounts Chekhov’s The Seagull

DUP’s second offering for its 37th Season aims to spark a renewed interest in world classics through Anton Chekhov’s The Seagull (Ang Tagak), a compelling discourse on art, life and love. It is directed by Tony Mabesa, and stars Ana Abad Santos, Frances Makil-Ignacio, Ces Quesada, Leo Rialp, Menggie Cobar-rubias, Jeremy Domingo, Alfonso Deza, Stella Cañete Balucas, Carlo Tarobal, Zafrullah Masahud, Karen Gaerlan, Nadine Samonte and more.

Playdates are on September 19 to October 7, 2012, Wilfrido Ma. Guerrero Theater, Palma Hall, UPD For inquiries contact the DUP Office at 926-1349.

Textback EksenangPeyups

Newscan

NEXT WEEK’S QUESTIONS:1. Kung ikaw si Noynoy, anong bagong posisyon sa gobyerno ang ibibigay mo kay Rico Puno?2. Ano ang theme song ng acads mo ngayong sem?

Key in KULE <space> MESSAGE <space> STUDENT NUMBER <required> NAME and COURSE (optional) and send to Non-UP students must indiate any

school, organizational or sectoral affiliation.

Himagsik at ProtestaIsang memorabilia exhibit ng mga bagay o replika na may kinala-

man sa Batas Militar na pagmamay-ari ng isang dating aktibista noong Martial Law at isang personalidad o icon.

May kaakibat na artikulo/sanaysay o likhang sining, ang bawat memo-rabilia item o sa taong itinatampok na gawa ng ang isang bagong hen-erasyong aktibista o kabataan. Magbubukas ang exhibit sa ika-14 ng Setyembre 2012 (Biyernes), 4:00 ng hapon sa UP Diliman Main Library Basement Lobby.

Iniimbitahan ang lahat na dumalo at gunitain ang protesta at himagsik noong Martial Law, at muling sariwain ang mga buhay at sakripisyo, mga aral, kabiguan at tagumpay ng kilusan ng mamamayan na humubog sa kasaysayan ng bansa.

Martial Law@40: Never Again!Handog ng Unibersidad ng Pilipinas-Diliman sa bayan bilang pag-

alala sa ika-40 anibersaryo ng Batas Militar. Pakitang Gunita: mga biswal na pag-alaala tampok ang mga artifak at

larawan; 17-21 Setyembre, AS Lobby || Kwentuhan sa Diliman: forum na tatalakay sa paggunita noong panahon ng Batas Militar; 17 Setyembre, 2-5 PM, Silid 400 Bulwagang Palma || Lakad Gunita: pagsasa-alaala ng mga makasaysayang lugar sa Bulwagang Palma noong dekada ‘70; 19 Setyembre, 1-2:30 PM, magkikita sa AS Steps paikot sa Bulwagang Palma || Press Conference: talakayan ukol sa bisa ng Batas Militar sa lipunang Pilipino; 19 Setyembre, 10 AM, AS Lobby || Pelikula: pagpapalabas ng mga pelikulang sumasalamin sa kalagayan ng lipunan sa panahon ng Batas Militar (Sister Stella L, Dekada ’70, Ka Oryang); 20 September, Silid 400 Bulwagang Palma || Talakayan sa DZUP: panayam ng programang “Psych O‘Clock Habit” tungkol sa pagsasaalala sa Batas Militar || Remember ML@40 Concert: pagtatanghal ng mga awit-protesta ng dekadang ‘60 at ’70, muling lunsad-aklat ng Tibak Rising: Activism in the Days of Martial Law at pagsasama-sama ng mga aktibista noon at ngayon

 EDaD Literary Folio Sa ika-18 taon ng Alay Sining, wala pa rin ang lahat sa EDaD: Edu-kasyong Dekalidad at Diwang Maka-bayan.  You may submit poems, short stories and creative non-fic-tion pieces (English or Filipino) for inclusion in EDaD Literary Folio. 

For submissions and inquiries, email  [email protected] and contact Bobby (09153719802) or Sak (09213887276). For updates, go to  fb.com/AlaySining

CONTACT US. Write to us via snail mail or submit a soft copy to Room 401 Vinzons Hall, UP DIliman, Quezon City. Email us at [email protected]. Save Word attachments in Rich Text For-mat, with INBOX, NEWSCAN or CONTRIB in the subject. Always include your full name, address and contact details.

mula sa p3

Da Room to Room EdishunHello mga curls, cuties and wan-nabe bekis! Kumusta naman ang pakikipag-nose to nose, eye to eye, lips to lips at uhmmm…what-ever with the elegantly dressed and not-so-oily faced Kuluteras of Kule? Parang di Purita Mar-ibels ang mga ateng at koya from Vinzons, right? Anyways, eto ang mga lurlur moments during the first leg of our room-to-room for the budget campaign ng ating be-loved dyaryow.

Lurlur 1: So naglilibot si Koya Kulutera sa college of the mas-culados to gather pirmas. Okay ang pes ni koya. Okay ang damit ni koya. E kumusta naman ang titig ni ate sa birdadoo ni koya? Ano yan ostrich? Chos. Buti na lang matapang si ateng at nasabi niyang “Koya, zipper mo bukas.” So si koya, to redeem his pes and birdy, napasabi na lang ng “Ateng, you’re so brave.” Ooops.

Lurlur 2: Hindi nagpatalo sa lamig ng rooms ng far away col-lege ang malamig na pagtanggap ng isang ate kay Koya Kulutera No. 2. After magchereroo ni koya about budget anek, nagtanong si ate – “Why don’t you ask some funds from the government? (and then nag Z-snap si ate) Oh wait… Kaaway nga pala kayo ng gobyerno.” Handa namang mag-explain si koya. At mabuti na lang, nagpigilan niyang mag-Z snap din while making sagot ate’s question. Toroy.

Lurlur 3: While these two Kulutera ates are making diskarte how to disturb a busy class in the college of enggaleng, may hiphop dude with large clothes and bling bling ang nagwelkam sa kanila. Pagkatapos mag-jexplain, nagulat ang mga atey na si hiphop dude at ang prof pala ay iisa! At wag ka, pumirma din ang sigang prof sa petition form! “MA kasi ako mga pare yow. Kayong mga estudy-ante, suportahan nyo ang Kule yow!” Nokokotuwa naman, smart Lil Zupladow ang peg. Hihihi.

Ayan na ang mga kalurluran ng first leg of our rooooooom to roooooom. Two weeks pa curls, cuties and wannabe bekis! Kaya sa susunod na may lumapit sa inyo from kule, libre lang ang kiss, kahit san at kahit ilan. Bwahahaha!

Kung psychiatrist ka, anong

diagnosis mo kay Chief Justice

Ma. Sereno?Kung psychiatrist ako, ang diagnosis

ko sa kanya ay Bumotoparasahacien-daluisitakayapinilininoynoyaquino 2012-32845 baabaablacksheep

d ko klala c seren0.pero i think d xa ang dpat idiagn0se...dpat c “hanep n ang buhay,dhl me hanap buhay”..k0rean0vela ang peg! haha..parang dinab lng! idiagn0se bg0 2makb0ng senad0r! haha

Sinong UP student ang gusto

mong rumampa sa Cosmo

Bachelor Bash?Ermergherd dapat rumampa si

Martin del Rosario! 11-21102Gusto ko rumampa sa Cosmo Bach-

elor Bash si Henry Asilum! Gwapooo niya lang, shocks. Pang model ang peg! Go Henry! <3 1141006

Cosmo Bachelor Bash ba? HAR-MOND SANTOS!! :”> Pogi forever :) 20******* Stalker

si Jonah Dave Rogado ng BSFT ang bagay sa cosmo bachelor bash. Pang Bb. Pilipinas ang peg! For sure titili ang lola mo ng bonggang bongga. 2009-00489

Gusto kong rumampa si DAN AUS-TIN HIGWIT dahil cush ko siya nang sobra!! 201109152 Grace BS Chem

C DHAN LAWRENZ DE LEON po ang gusto kong rumampa s Cosmo

Bachelor Bash! Cguradong lluhod ang mga tala at mgbbukas ang kalangitan! Kung cnu mang umangal ay kkunin ng liwanag. 2012-30386 banzai!

Si Marvin Marayag, Chev Oliveros, at Ben Bismark ng School of Economics! Wuhoo! Nyarnyar. ‘1100602

gusto kong rumampa sa cosmo bachelor bash na u.p student, si KARLO OFFICIAL. balita ko pogi daw yun e. tiklop daw si aljur pag nakita yung kata-wan nun. may fan page nga pala siya sa fb, at nakakatuwa daw mga tweets nun. follow niyo siya @karlololololo. hahahahahaha! 2009-06186

Gusto kong makitang rumampa si CARLOS CARLOS CARLOS CLEMENT sa Cosmo Bachelor Bash! Crush ko siya eh! =) 10-013**

Gusto ko na rumampa si Daniel Ca-sio dahil ang gwapo gwapo niya. Peace. ^_^V 1028513

..!Hi pOh oO dpt c titO zeN ang dpt 09104349918 christina my course i.t.

Estoesta. Ang hot niya. :)) Cosmo worthy! 2009017**

the question is, sino bng Isko ang dpt mapasama s Cosmo Bachelor’s bash? For me, I’ve got three choices. First, Ron Aves (2nd yr BS Physics). Maangas ang smile nya na bgay n bgay s rockstar hairdo nya. “Bad boy” material, kumbga. Second, Timothy Recla (1st yr BS Applied Physics). Cute ang smile nya, matangkad, charming, athletic. Ika nga, “boy next door.” Finally, the third

one is...Aaron Lim (1st yr BS Biology)! Kaht d sya pang-bad boy or boy next door, his bubbly personality makes it there...yung tipong pag ngumiti sya, mapapangiti k rn at kpag nakta mu xang masaya, parang masaya k n rn! Haayiiee! ̂ _ ̂11xxxxx #GuessWho?

CommentsBakit walang issue last week?

2012-42367Mga ate at kuya, grabe yung

continuation ng news sa page 5. Sabi sundan sa page 11, naloka ako! Nasa page 15 pala -_- pero kebs lang po :)

bat antagal ng release ng 4th batch result ng stfap 10-36515

si noynoy sa lahat nalang ng posisyon inappoint na nya si Mar, mamaya ang pagpipilian nalang sa posisyon kung sa taas ba o sa ilalim haha 201033908 Koko BS Math

NAKAKATUWA PO TALAGA ANG EKSENANG PEYUPS. NAKAKAIN-TRIGA. GO KULE! 201278067 smpf

HUHU. Kung kelan naman 1st time ko magtext tsaka naman nagdown inbox ng Kule :( pabati po ulit si BERNA BALINGIT. Yoohoo~ =)) Hello~ :)) dado.green 2009-22174 xD

Panawagansa mga tumatambay po sa kiosk

tapat ng fc, UP IS A DISCIPLINE ZONE po. itapon nyo sa basurahan ang cups nyo. 0661**8

“Mahalaga maging [aktibistang mag-aaral] upang maiwasan ang muling pa[nu]numbalik ng Batas Militar. Nararapat na ang pinakasu-long ng mga sektor ng lipunan tulad ng mga estudyante at mga mangga-gawa ay mananatiling mapagban-tay at aktibista. [Ang] mga estudy-ante ay nasa yugto ng pag-aaral at pananaliksik. Sila ang higit na inaa-sahan na babago sa ating lipunan, [kasama] ang mga manggagawa, sa [pamamagitan ng] organisadong pagkilos. Kung titingnan natin ang kasaysayan, karamihan ng mga re-bolusyon at pagbababago ay pina-pangunahan ng mga kabataan [at] ng mga manggagawa.”-Jossel Ibit Ebesate, UP Staff Regent

“Mahalagang maging mag-aaral na aktibista [upang] bantayan at ipaglaban ang mga kalayaang nakamit at binabawi... [Ipagpa]tuloy ang pagkilos para sa ganap, malawakan at pangmatagalang pagbabago ng lipunan at itaguyod ang interes at kagalingan ng naka-raraming uring anakpawis at mga progresibong sektor.”-Atty. Edre Olalia, abogado sa kaso ng pagkawala nila Karen Empeño at Sherlyn Cadapan, pangkalahatang kalihim ng National Union of People’s Lawyers

“Walang ibang identidad ang makakatapat sa karahasan ng es-tado kundi ang lehitimong aspira-syon ng mga aktibista. Pinapatay dahil mapanganib, pero dumarami pa rin dahil ito ang nararapat sa historikal na pagkamangmang ng korapsyon, karahasan, at panunupil ng naghaharing uri. Ang pagiging aktibista ang kontra-depolitisasyon sa gitnang uring kulturang popu-lar na soft power na instrumento ng negosyo, at sa sistemikong pa-nunupil ng estado sa sarili nitong mamamayan.” -Dr. Roland Tolentino, Dekano ng UP College of Mass Communication

“Hindi tayo bibitaw at bibitiw [da-hil] aktibismo ang nagsisilbing mata, bantay, [at] nagpapaalala sa atin na [hindi] tayo [dapat] magsawang magmatyag, makialam at makiham-ok. Bilang kilusang panlipunan, ang aktibismo ang siyang patunay na ang tao ay may kakayahang maging instrumento ng pagbabago.”-Vim Nadera, manunulat at makata, propesor ng DFPP

“Hindi Martial Law ang nagpa-usbong sa aktibismo. Baliktad: akti-bismo ang isa sa nakapang-gipit sa administrasyong Marcos. Bago pa man mag-Martial Law, umusbong at namumulaklak na ang aktibismo bilang paraan ng pagbalikwas sa hindi tama. Mapang-akit ang akti-bismo sa kabataang likas na mau-sisa, mapanghamon, at pilosopo.”

“Sa ganang ito, nakilala ang ka-bataan sa pagiging mapusok at matalas, mapanuri at malikhain. Magpasahanggang ngayon, organ-iko sa atin ang umigpaw sa kaman-gmangan, sa kawalang-katarungan, at kawalang-kapayapaan. Tambad pa rin ang pagiging tagibang ng li-punan. Kaya paniniwala ko, hindi mawawala ang aktibista habang hindi nawawala ang dahilan para mag-aklas.”-Ma. Kristina Conti, 2011 Student Regent