53 Program nauczania. Małgorzata Czuj PROGRAM NAUCZANIA ZAJĘĆ TECHNICZNYCH LUBIĘ TECHNIKĘ KLASY IV–VI Program został napisany zgodnie z celami i treściami kształcenia określonymi w załączniku nr 2 do Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 2012 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz.U. z 2012 roku, poz. 977). SPIS TREŚCI I. Podstawa programowa przedmiotu zajęcia techniczne z komentarzem. II. Wstęp – założenia programowe III. Cele kształcenia – wymagania ogólne IV. Cele szczegółowe V. Treści programowe VI. Procedury osiągania celów VII. Kryteria oceniania uczniów VIII. Obudowa
29
Embed
Małgorzata Czuj - mac.pl · Klasa IV I. Jestem bezpieczny UCZEŃ: ... • określa rodzaje i pochodzenie włókien, ... • nazywa i określa narzędzia stosowane do wytwarzania
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
53
Program nauczania.
Małgorzata Czuj
PROGRAM NAUCZANIA ZAJĘĆ TECHNICZNYCH
LUBIĘ TECHNIKĘ KLASY IV–VI
Program został napisany zgodnie z celami i treściami kształcenia określonymi w załączniku nr 2 do Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 27 sierpnia 2012 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz.U. z 2012 roku, poz. 977).
SPIS TREŚCI
I. Podstawa programowa przedmiotu zajęcia techniczne z komentarzem. II. Wstęp – założenia programowe III. Cele kształcenia – wymagania ogólne IV. Cele szczegółowe V. Treści programowe VI. Procedury osiągania celów VII. Kryteria oceniania uczniów VIII. Obudowa
54
I. PODSTAWA PROGRAMOWA PRZEDMIOTU ZAJĘCIA TECHNICZNE
Cele kształcenia – wymagania ogólne I. Rozpoznawanie i opis działania elementów środowiska technicznego. II. Planowanie i realizacja praktycznych działań technicznych (od pomysłu do wytworu). III. Sprawne i bezpieczne posługiwanie się sprzętem technicznym.
Treści nauczania – wymagania szczegółowe 1. Opisywanie techniki w bliższym i dalszym otoczeniu.Uczeń: 1) opisuje urządzenia techniczne ze swojego otoczenia, wyróżnia ich funkcje; 2) podaje zalety i wady stosowanych rozwiązań materiałowych i konstrukcyjnych.
2. Opracowywanie koncepcji rozwiązań problemów technicznych. Uczeń: 1) rozpoznaje materiały konstrukcyjne: papier, materiały drzewne, metale, tworzywa
sztuczne; bada i porównuje podstawowe ich właściwości: twardość i wytrzymałość; określa możliwości wykorzystania różnych materiałów w technice w zależności od wła-ściwości;
2) zapisuje rozwiązania techniczne w formie graficznej, wykonuje odręczne szkice tech-niczne i proste rysunki rzutowe (prostokątne i aksonometryczne), analizuje rysunki techniczne stosowane w katalogach i instrukcjach obsługi;
3) konstruuje modele urządzeń technicznych, posługując się gotowymi zestawami do montażu elektronicznego i mechanicznego.
3. Planowanie i realizacja praktycznych działań technicznych. Uczeń: 1) wypisuje kolejność działań (operacji technologicznych); szacuje czas ich trwania; orga-
nizuje miejsce pracy; 2) posługuje się podstawowymi narzędziami stosowanymi do obróbki ręcznej (piłowania,
cięcia, szlifowania, wiercenia) różnych materiałów i montażu.
4. Sprawne i bezpieczne posługiwanie się sprzętem technicznym. Uczeń: 1) potrafi obsługiwać i regulować urządzenia techniczne znajdujące się w domu, szkole
i przestrzeni publicznej, z zachowaniem zasad bezpieczeństwa; czyta ze zrozumieniem instrukcje obsługi urządzeń;
2) bezpiecznie uczestniczy w ruchu drogowym jako pieszy, pasażer i rowerzysta.
5. Wskazywanie rozwiązań problemów rozwoju środowiska technicznego. Uczeń: 1) opisuje zasady segregowania i możliwości przetwarzania odpadów z różnych materia-
łów: papieru, drewna, tworzyw sztucznych, metali i szkła; 2) opracowuje projekty racjonalnego gospodarowania surowcami wtórnymi w najbliż-
szym środowisku: w domu, na osiedlu, w miejscowości.
Zalecane warunki i sposób realizacji W nauczaniu przedmiotu najważniejszym celem jest opanowanie przez uczniów praktycznych metod działań technicznych. Zalecane jest prowadzenie zajęć technicznych w odpowiednio przystosowanych i wyposażonych pracowniach,
55
w grupach dostosowanych do liczby stanowisk w pracowni. Zajęcia techniczne pozwalają przygotować ucznia do uzyskania karty rowerowej.
Komentarz do podstawy programowej przedmiotu zajęcia techniczne (fragment)
Najważniejszym celem nauczania przedmiotu zajęcia techniczne w szkole podstawowej jest prowadzenie z uczniami praktycznych działań technicznych. Dlatego zalecane jest prowadze-nie lekcji w odpowiednio przystosowanych i wyposażonych pracowniach, w grupach dostoso-wanych do liczby stanowisk w pracowni. Jednak brak takich pracowni nie uniemożliwia zreali-zowania głównego celu tych zajęć. Istotnym celem zajęć technicznych jest też umożliwienie każdemu chętnemu uczniowi zdobycia karty rowerowej (…).
56
II. WSTĘP – ZAŁOŻENIA PROGRAMOWE
Program przedmiotu zajęcia techniczne uwzględnia w swych założeniach czynniki sprzyjające rozwojowi wiedzy z zakresu myśli technicznej, praktycznych umiejętności konstruk-cyjnych i zdolności manualnych. Przewiduje zapoznanie ucznia z przepisami ruchu drogowego na poziomie umożliwiającym uzyskanie karty rowerowej (w klasie 5, kiedy wszyscy uczniowie będą mieli ukończone 10 lat). Zainteresowanie techniką daje wymierne efekty emocjonalne i wychowawcze: uczy dyscypliny pracy i przewidywania działań, odpowiedzialności, wpływa na wyrównywanie szans, podniesienie samooceny, pobudza do aktywności, uczy współdziała-nia w grupie. Praktyczność działań podejmowanych na zajęciach technicznych jest klarownym przykładem wykorzystania wiedzy w życiu codziennym. Treści zawarte w dokumencie obejmują zagadnienia dotyczące rozpoznawania śro-dowiska technicznego, a w kolejnych etapach – przełożenie zdobytej wiedzy na działania praktyczne. Program zakłada rozwój umiejętności w zakresie: projektowania, konstruowania, rozpoznawania materiałów (z uwzględnieniem ich właściwości fizycznych i mechanicznych), analizowania tekstów technicznych, zapisywania w formie graficznej projektów konstrukcyj-nych, organizacji warsztatu pracy, bezpiecznego wykorzystania narzędzi i urządzeń. Istotnym elementem programu jest kształcenie nawyków dbałości o środowisko, wskazywanie możli-wości zagospodarowania lub przetwarzania odpadów, także w działaniu praktycznym – meto-dą upcyklingu. Atrakcyjne wizualnie i nieskomplikowane konstrukcyjnie planowane formy działań praktycznych, zakładają budzenie motywacji do pracy wytwórczej, zainteresowanie pracami konstrukcyjnymi. Wykorzystanie materiałów – często recyklingowych zakłada zarówno kształ-cenie świadomości ekologicznej, jak i rozwój myślenia ekonomicznego. Zaplanowana forma wprowadzenia ucznia w zasady ruchu drogowego, oparta na wizu-alizacji treści, stosowaniu różnorodnych zadań, gier dydaktycznych i ćwiczeń testowych umoż-liwia uczniom uzyskanie karty rowerowej. Zadania ujęte w programie i treściach podręcznikowych zostały zaplanowane w sposób umożliwiający uczniowi dokonywanie wyboru i podejmowanie decyzji już na etapie projekto-wania. Na realizację programu przewidziano 96 godzin lekcyjnych w cyklu trzyletnim. Zada-nia zostały zaplanowane w sposób umożliwiający ich pełną realizację, niezależnie od zaplecza technicznego (wyposażenia pracowni). Program zawiera obudowę dydaktyczną: plan pracy dydaktycznej (skonstruowany z po-działem na treści, cele i metody nauczania, formy pracy i odniesienia do realizacji punktu pod-stawy programowej). Składowe dokumentu programowego to także: plan wynikowy i opraco-wane scenariusze zajęć – z dokładnym opisem działań, wskazaniem na metody i formy pracy, i ćwiczeniami umożliwiającymi sprawdzenie wiedzy. Realizacja programu przebiega z wykorzystaniem podręczników: Lubię technikę 4, 5, 6. Składowe cyklu to trzy opracowania podręcznikowe, których treści dotyczą: bezpieczeństwa, wiedzy o materiałach konstrukcyjnych, wiedzy z zakresu przepisów ruchu drogowego, rysunku technicznego i praktycznych działań w obrę-bie tych zagadnień. Treści są uporządkowane w działach tematycznych, zawierających ćwicze-nia i zadania techniczne, i wzbogacone o instrukcje fotograficzne Krok po kroku ułatwiające realizację zadań. Podręczniki zawierają informacje poszerzające wiedzę programową, zamieszczone w działach: Dla ciekawych i Czy wiesz, że… . Dodatkiem poza podręcznikowym są opracowane karty pracy, stanowiące propozycję ćwiczeń utrwalających i sprawdzających wiedzę.
57
Ze względu na różnice w wyposażeniu pracowni, a także liczebność i specyfikę zespo-łów klasowych, program może być przez nauczyciela modyfikowany i dostosowywany do wa-runków danej szkoły. Program określa cele i treści nauczania, które spójnie tworzą fundament rzetelnej reali-zacji podstawy programowej. Dokument rekomenduje metody wartościowe pedagogicznie, zapewniające indywidualizację pracy. Określa wymagane kompetencje ucznia po zakończeniu danego etapu nauczania i wyraźnie formułuje kryteria wystawiania oceny.
III. CELE KSZTAŁCENIA – WYMAGANIA OGÓLNE
Wskazane w podstawie programowej cele edukacyjne, spójne z treściami nauczania, zakładają osiągnięcie przez uczniów odpowiedniego poziomu wiedzy, rozwój zdolności manualnych i wdrożenie do prac technicznych, ze świadomością zachowania bezpieczeństwa pracy.
Cele kształcenia – wymagania ogólne I. Rozpoznawanie i opis działania elementów środowiska technicznego. II. Planowanie i realizacja praktycznych działań technicznych (od pomysłu do wytworu). III. Sprawne i bezpieczne posługiwanie się sprzętem technicznym.
V. CELE SZCZEGÓŁOWE
Klasa IVI. Jestem bezpieczny
UCZEŃ:• potrafi bezpiecznie zachowywać się podczas wykonywania pracy, • zna zasady pracy ujęte w regulaminie pracowni technicznej,• czyta ze zrozumieniem symbole bezpieczeństwa: ochrony i higieny pracy,• określa zasady zachowania się podczas ewakuacji,• stosuje się do norm zachowania w życiu codziennym: w domu, w drodze do szkoły i pod-
czas zabawy,• zna sposoby udzielania pomocy w wypadku drobnych urazów, • zna numery telefonów alarmowych,• ma świadomość skutków niewłaściwego zachowania podczas pracy, zabawy i w drodze
do szkoły.
II. Materiały konstrukcyjne – drewno
UCZEŃ:• definiuje drewno jako materiał konstrukcyjny, stosowany w różnych• dziedzinach przemysłu,• zna budowę drewna,• bada i określa właściwości drewna, • wyjaśnia proces technologiczny produktów tartacznych,• określa właściwości i rodzaje materiałów drzewnych, sposobów ich• wytwarzania i zastosowania,• poznaje warsztat stolarski – narzędzia i urządzenia stosowane do obróbki drewna i zwią-
zane z tym zawody,
58
• potrafi czytać projekty konstrukcyjne,• określa i rozpoznaje metody łączenia drewna,• poznaje sposoby konserwacji i zdobienia drewna,• określa kolejność czynności wykonywanych podczas konstruowania określonego wy-
tworu z drewna,• bezpiecznie posługuje się podstawowymi narzędziami stosowanymi do obróbki drewna,• tworzy projekty rysunkowe, • organizuje warsztat pracy,• sporządza plany pracy, z zachowaniem kolejności operacji technologicznych, • rozwija zdolności w zakresie projektowania, konstruowania i zdobienia • form z drewna,• poznaje i utrwala terminologię techniczną,• ma nawyk oszczędnego gospodarowania materiałami,• rezultaty jego działań praktycznych są poprawne konstrukcyjnie i estetycznie wyglądają.
III. Materiały konstrukcyjne – papier
UCZEŃ:• definiuje papier jako materiał konstrukcyjny, powstały w wyniku• spilśnienia włókien pochodzenia roślinnego,• zna historię papieru,• określa etapy procesu produkcji papieru,• wskazuje surowce wykorzystywane do wytwarzania papieru,• rozpoznaje gatunki papieru,• wie, że przeznaczenie papieru zależy od surowca i klasy jego wykonania,• określa właściwości papieru: gramaturę, grubość, gładkość, białość, • nieprzeźroczystość i połysk,• definiuje trzy serie formatów papieru: A, B i C,• rozpoznaje wyroby papierowe i dokonuje ich podziału ze względu na• zastosowanie,• nazywa i określa materiały i narzędzia potrzebne do prac z papierem,• rozpoznaje i określa metody składania papieru: origami, kirigami,• wytwarza masę papierową i stosuje ją do dekoracji formy,• wykorzystuje właściwości materiałów papierniczych w pracy konstrukcyjnej, • tworzy projekty rysunkowe do konstrukcji z papieru,• wykazuje się sprawnością przy korzystaniu z narzędzi służących do prac z papierem,• potrafi mierzyć, ciąć, łączyć i uplastyczniać papier,• estetycznie i poprawnie wykonuje prace z papieru,• modeluje formy papierowe metodą origami, kirigami i poprzez uplastycznianie,• konstruuje formy przestrzenne z papieru na podstawie własnych projektów• rysunkowych.
IV. Bezpieczne wakacje
UCZEŃ:• bezpiecznie zachowuje się podczas letniego wypoczynku,• zna podstawowe zasady ruchu pieszych,• wymienia zasady bezpiecznego zachowania się: nad wodą, w górach, w lesie, w pobliżu
domu.
59
Klasa V
I. Jestem bezpieczny
UCZEŃ:• potrafi zachować zasady bezpieczeństwa podczas wykonywania prac praktycznych,• zna zasady pracy ujęte w regulaminie pracowni technicznej,• ma świadomość skutków niewłaściwego zachowania się podczas pracy.
II. Materiały włókiennicze
UCZEŃ:• określa rodzaje i pochodzenie włókien,• charakteryzuje włókna i określa metody ich pozyskiwania,• wskazuje sposoby rozpoznawania włókien metodą próby ogniowej i czytania oznaczeń
na krajce,• definiuje i określa rodzaje wyrobów włókienniczych,• zna proces produkcji tkanin,• rozróżnia sploty tkackie, • wykorzystuje wiadomości o włóknach w praktyce – wytwarza tkaniny na mini krośnie,
stosując poznane sploty,• zapoznaje się z procesem produkcji dzianin,• rozróżnia sploty dziewiarskie,• nazywa i określa narzędzia stosowane do wytwarzania tkanin i dzianin,• definiuje techniki makramy i węzłów makramowych,• potrafi wiązać wybrane węzły techniką makramy,• przedstawia sposoby konserwowania wyrobów włókienniczych,• zapoznaje się z działaniem urządzeń służących do prania i prasowania odzieży,• właściwie odczytuje instrukcje obsługi urządzeń do prania i prasowania odzieży,• określa nazwy przyborów, przyrządów i urządzeń stosowanych do obróbki materiałów
włókienniczych,• zapoznaje się z zasadami działania maszyny do szycia,• rozpoznaje i tworzy wybrane ściegi ręczne – podstawowe i ozdobne,• potrafi przyszywać guziki,• stosuje umiejętność szycia w praktyce – wykorzystuje ją do wykonania formy użytkowej z
materiałów recyklingowych na podstawie własnego projektu rysunkowego.
I. Materiały konstrukcyjne – metal
UCZEŃ:• definiuje metal jako materiał konstrukcyjny,• poznaje metody obróbki i sposoby łączenia metali,• zna zastosowanie metali w przemyśle,• poznaje narzędzia stosowane do obróbki metalu,• przedstawia sposoby zabezpieczania i zdobienia powierzchni metalu,• konstruuje formy przestrzenne z wykorzystaniem drutu i innych metalowych• elementów,• organizuje swój warsztat pracy,• posługuje się wybranymi narzędziami stosowanymi do obróbki metalu,• poznaje i utrwala terminologię techniczną,
60
• sporządza plany pracy z zachowaniem kolejności operacji technologicznych,• rozwija zdolności w zakresie projektowania i konstruowania form • przestrzennych z metalu.
III. Wychowanie komunikacyjne
UCZEŃ:• rozumie i określa procedury uzyskania karty rowerowej,• definiuje pojęcia związane z ruchem drogowym,• zna przepisy dotyczące ruchu pieszych,• wymienia zasady bezpiecznego przekraczania jezdni i torów kolejowych,• zna zasady poruszania się w kolumnie pieszych,• potrafi wypowiedzieć się na temat historii roweru i scharakteryzować jego budowę,• określa funkcje roweru w poszczególnych układach: jezdnym,• kierowniczym, napędowym, hamulcowym i oświetleniowym,• dba o prawidłową konserwację roweru, ponieważ ma świadomość jej wpływu na bezpie-
czeństwo jazdy,• dokonuje sprawnego rozeznania stanu technicznego roweru przed podróżą,• potrafi wziąć na siebie odpowiedzialność za użytkowany sprzęt,• wskazuje, lokalizuje i nazywa obowiązkowe elementy wyposażenia roweru,• przybiera właściwą postawę ciała na rowerze,• rozumie rolę elementów odblaskowych, • poznaje rodzaje i znaczenie sygnałów świetlnych,• ma świadomość hierarchii sygnałów na drodze,• rozpoznaje i określa znaki drogowe: poziome i pionowe,• potrafi przewidywać zachowania na drodze z udziałem znaków, • zna zasady ruchu rowerów,• określa pojęcia związane z ruchem rowerów: drogę dla rowerów, śluzę• rowerową, przejazd dla rowerów,• wskazuje właściwe zachowania podczas wykonywania manewrów: wymijania, wyprze-
dzania, omijania, zmiany kierunku jazdy, zmiany pasa ruchu, skrętu w prawo, skrętu w lewo, zawracania,
• określa zasady przejazdu przez skrzyżowania: równorzędne, podporządkowane, w ruchu okrężnym i kierowanym,
• analizuje i ćwiczy warianty zachowania na skrzyżowaniach,• potrafi przewidywać zachowania na drodze,• respektuje przepisy ruchu drogowego, • określa zasady zachowania się w razie kolizji drogowej,• nabywa praktycznych umiejętności udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej,• potrafi właściwie reagować w sytuacjach zagrażających życiu i zdrowiu.
Klasa VI
I. Jestem bezpieczny
UCZEŃ:• potrafi zachować bezpieczeństwo podczas wykonywania pracy,• wymienia zasady pracy ujęte w regulaminie pracowni technicznej,• ma świadomość skutków niewłaściwego zachowania podczas pracy.
61
II. Materiały konstrukcyjne – szkło
UCZEŃ:• definiuje szkło jako materiał konstrukcyjny,• wskazuje surowce szklarskie i zapoznaje się z procesem tworzenia szkła,• określa właściwości szkła,• wskazuje zastosowania szkła w przemyśle,• zna metody zdobienia szkła,• dekoruje wyroby szklane techniką witrażu,• potrafi zorganizować swój warsztat pracy,• zna i utrwala terminologię techniczną, • sporządza plany pracy, z zachowaniem kolejności operacji technologicznych,• rozwija umiejętności projektowania i zdobienia przedmiotów szklanych• na podstawie własnego projektu rysunkowego.
III. Materiały konstrukcyjne – tworzywa sztuczne
UCZEŃ:• definiuje tworzywa sztuczne jako substancje wielocząsteczkowe• otrzymywane w wyniku syntezy chemicznej,• zapoznaje się z historią tworzyw sztucznych,• określa zalety i wady substancji, • określa właściwości tworzyw sztucznych i metody ich wytwarzania,• zna metody łączenia tworzyw sztucznych,• określa zasięg stosowania tworzyw w różnych dziedzinach przemysłu,• organizuje swój warsztat pracy,• sporządza plany pracy, z zachowaniem kolejności operacji technologicznych,• dekoruje formę przestrzenną techniką millefiori z wykorzystaniem odpowiednich mate-
riałów termoplastycznych, na podstawie własnego projektu rysunkowego.
IV. Recykling
UCZEŃ:• definiuje pojęcie recyklingu jako wielokrotnego wykorzystania materiałów służących do
wytwarzania nowych produktów,• określa rodzaje działań na rzecz recyklingu,• ma świadomość celowości działań recyklingowych,• sporządza plany pracy, z zachowaniem kolejności operacji technologicznych,• organizuje swój warsztat pracy, • podejmuje praktyczne działanie recyklingowe, konstruuje na podstawie własnego pro-
jektu rysunkowego,• potrafi oszczędnie gospodarować materiałami, • potrafi wykonać pracę poprawną konstrukcyjnie i estetycznie wyglądającą.
62
V. Opisywanie techniki w bliższym i w dalszym otoczeniu
UCZEŃ:• przedstawia w ogólnym zarysie historię domów mieszkalnych,• określa funkcje budowli,• zapoznaje się z rozwiązaniami konstrukcyjnymi zastosowanymi w wybranych budow-
lach,• wskazuje i poznaje budynki mieszkalne w najbliższym otoczeniu,• projektuje i modeluje makietę budynku,• określa zasady projektowania funkcjonalnego mieszkania,• projektuje pokój dla nastolatka, • poznaje rodzaje i przeznaczenie domowych instalacji – elektrycznej, wodnej, kanalizacyj-
nej, gazowej, grzewczej, wentylacyjnej, klimatyzacyjnej i alarmowej, • poznaje elementy zestawu do montażu obwodów elektrycznych,• łączy proste obwody elektryczne z wykorzystaniem schematów ideowych,• poznaje sprzęt gospodarstwa domowego – jego przeznaczenie i zasady• działania – na podstawie tekstów instrukcji obsługi technicznej,• poznaje zasady bilansowania kosztów utrzymania domu, • poznaje elementy wyposażenia mieszkania – stałe i ruchome,• organizuje swój warsztat pracy.
VI. Rysunek techniczny
UCZEŃ:• definiuje rysunek techniczny, • definiuje rolę szkicu z opisami technicznymi jako projektu konstrukcji,• poznaje geometrię znormalizowanego pisma technicznego,• poznaje warsztat kreślarski materiałów i narzędzi,• poznaje zasady pisania tekstu, • posługuje się pismem technicznym, ćwiczy pisanie małych liter i dużych liter alfabetu, • pisze tekst z zachowaniem znormalizowanych odległości pomiędzy literami, wyrazami
i wersami,• wdraża się do pracy przy tworzeniu projektów,• definiuje wymiarowanie jako podawanie wymiarów przedmiotów na rysunkach za po-
mocą linii, liczb i znaków wymiarowych,• zapoznaje się z ogólnymi zasadami wymiarowania: linie, liczby, strzałki i znaki• wymiarowe,• zapoznaje się z podstawowymi zasadami wymiarowania: niepowtarzania wymiarów, nie-
zamykania łańcuchów wymiarowych, pomijania wymiarów oczywistych,• czyta wymiary z rysunku,• wymiaruje przedmioty zgodnie z podanymi zasadami,• poznaje zasady tworzenia rysunków rzutowych – prostokątnych i aksonometrycznych,• wykonuje proste rysunki rzutowe i aksonometryczne.
63
V. T
REŚC
I NAU
CZAN
IA
Kla
sa IV
Zagadnienie
Treś
ci n
aucz
ania
Real
izac
ja
Pods
taw
y Po
gram
owej
I. Jestem bezpieczny
Zasa
dy b
ezpi
ecze
ństw
a i h
igie
ny p
racy
•Za
sady
BH
P.•
Regu
lam
in p
raco
wni
tech
nicz
nej.
•Ks
ztał
tow
anie
zas
ad z
acho
wan
ia s
ię p
odcz
as p
racy
.•
Sym
bole
i zn
aki b
ezpi
ecze
ństw
a: z
naki
hig
ieny
i oc
hron
y pr
acy,
zna
ki o
chro
ny p
rzec
iwpo
żaro
wej
, zna
ki
ewak
uacy
jne.
•Za
chow
anie
w ra
zie
zagr
ożen
ia p
ożar
em.
•Za
chow
anie
w c
zasi
e ew
akua
cji.
•Te
lefo
ny a
larm
owe.
•D
roga
ew
akua
cyjn
a sz
koły
.
3,1
3,2
4,1
4,2
PPP
Bezp
iecz
eńst
wo
na c
o dz
ień
•Za
sady
bez
piec
zneg
o za
chow
ania
się
pod
czas
wyk
onyw
ania
cod
zien
nych
czy
nnoś
ci.
•Za
sady
bez
piec
zneg
o za
chow
ania
się
w d
omu
pod
nieo
becn
ość
rodz
iców
.•
Bezp
iecz
na d
roga
do
szko
ły.
•Be
zpie
czna
zab
awa.
•Za
sady
udz
iela
nia
pom
ocy
w w
ypad
ku: s
kale
czen
ia, o
parz
enia
, krw
otok
u z
nosa
.•
Prak
tycz
ne d
ział
ania
– u
dzie
lani
e po
moc
y.
3,1
3,2
4,1
4,2
PPP
64
II. Materiały konstrukcyjne – drewno
Budo
wa
i wła
ściw
ości
dre
wna
•D
rew
no –
mat
eria
łem
kon
stru
kcyj
nym
.•
Stos
owan
ie d
rew
na w
prz
emyś
le.
•G
atun
ki d
rzew
, ich
cec
hy i
stos
owan
ie w
prz
emyś
le.
•Bu
dow
a dr
ewna
.•
Wła
ściw
ości
dre
wna
: bar
wa,
rysu
nek,
twar
dość
, zap
ach.
•O
chro
na la
sów
.
2,1
2,2
PPP
Obr
óbka
dre
wna
– w
yrob
y dr
zew
ne•
Proc
es p
ozys
kiw
ania
wyr
obów
tart
aczn
ych.
•W
yrob
y dr
zew
ne: b
elki
, des
ki, k
lejo
nki,
skle
jki,
forn
iry i
płyt
y z
odpa
dów
drz
ewny
ch.
•Te
chno
logi
a po
zysk
iwan
ia w
yrob
ów ta
rtac
znyc
h.•
Nar
zędz
ia w
ykor
zyst
ywan
e do
obr
óbki
dre
wna
.•
Zaw
ody
stol
arsk
ie.
•Pr
ojek
t kon
stru
kcyj
ny.
2,1
3,1
3,2
5,1
PPP
Ram
ka n
a z
djęc
ie z
ele
men
tam
i dr
ewna
•Zo
rgan
izow
anie
war
szta
tu p
racy
.•
Spor
ządz
enie
pla
nu p
racy
, z z
acho
wan
iem
kol
ejno
ści o
pera
cji t
echn
olog
iczn
ych.
•Tw
orze
nie
proj
ektu
rysu
nkow
ego.
•
Kons
truo
wan
ie fo
rmy
na p
odst
awie
pro
jekt
u ry
sunk
oweg
o.•
Ćwic
zeni
a pr
akty
czne
w p
osłu
giw
aniu
się
nar
zędz
iam
i.•
Kszt
ałce
nie
zasa
d pr
zest
rzeg
ania
regu
lam
inu
prac
owni
w c
zasi
e pr
acy.
•Ks
ztał
ceni
e um
ieję
tnoś
ci k
onst
rukc
yjny
ch i
man
ualn
ych.
2,1
2,2
3,1
3,2
4,1
5,1
PPP
Łącz
enie
dre
wna
•Łą
czen
ie d
rew
na: n
a w
pust
, za
pom
ocą
łącz
nikó
w c
iesi
elsk
ich,
na
gwoź
dzie
, na
wkr
ęty,
na
kołk
i, pr
zez
klej
enie
.•
Dob
ór m
etod
łącz
enia
, z u
wzg
lędn
ieni
em p
rzez
nacz
enia
prz
edm
iotu
.•
Org
aniz
acja
war
szta
tu p
racy
: dob
ór n
arzę
dzi i
mat
eria
łów
.•
Rozp
ozna
wan
ie i
okre
ślan
ie m
etod
łącz
enia
dre
wna
w o
tocz
eniu
. •
Term
inol
ogia
tech
nicz
na.
1,1
1,2
2,1
3.1
3,2
4,1
PPP
65
Pude
łko
na p
rzyb
ory
•O
rgan
izac
ja w
arsz
tatu
pra
cy.
•Sp
orzą
dzen
ie p
lanu
pra
cy z
zac
how
anie
m k
olej
nośc
i ope
racj
i tec
hnol
ogic
znyc
h.•
Twor
zeni
e pr
ojek
tu ry
sunk
oweg
o.
•Ko
nstr
uow
anie
form
y z
elem
entó
w d
rew
nian
ych.
•Ćw
icze
nia
w p
osłu
giw
aniu
się
nar
zędz
iam
i. •
Kszt
ałce
nie
zdol
nośc
i man
ualn
ych
i kon
stru
kcyj
nych
.
2,1
2,2
2,3
3,1
3,2
4,1
PPP
Och
rona
i zd
obie
nie
pow
ierz
chni
dre
wna
•Ko
nser
wac
ja d
rew
na.
•M
etod
y ko
nser
wac
ji dr
ewna
: mal
owan
ie, l
akie
row
anie
, wos
kow
anie
, pol
ituro
wan
ie.
•M
etod
y zd
obie
nia
drew
na: b
ejco
wan
ie, g
raw
erow
anie
, ink
rust
acja
, piro
grafi
a, d
ecou
page
(czy
t. de
kupa
ż).
•Tw
orze
nie
deko
racj
i met
odą
deco
upag
e’u
– pr
ojek
tow
anie
, zdo
bien
ie.
•Ro
zwija
nie
zdol
nośc
i w z
akre
sie
proj
ekto
wan
ia, k
onst
ruow
ania
, wyo
braź
ni p
rzes
trze
nnej
.
2,1
2,2
3,1
3,2
PPP
III. Materiały konstrukcyjne – papier
Nie
zwyk
ły w
ynal
azek
– p
apie
r•
Defi
niow
anie
pap
ieru
, jak
o m
ater
iału
kon
stru
kcyj
nego
, pow
stał
ego
w w
ynik
u sp
ilśni
enia
włó
kien
po
chod
zeni
a ro
ślin
nego
.•
His
toria
pap
ieru
.•
Etap
y pr
oces
ów p
rodu
kcji
papi
eru.
•Su
row
ce w
ykor
zyst
ywan
e do
pro
dukc
ji pa
pier
u.
2,1
3,1
5,1
PPP
De
Dek
orac
yjne
nac
zyni
e z
papi
er-m
âché
(czy
t. pa
pier
mas
ze)
•Tw
orze
nie
mas
y pa
pier
owej
. •
Org
aniz
acja
war
szta
tu p
racy
.•
Spor
ządz
enie
pla
nu p
racy
, z z
acho
wan
iem
kol
ejno
ści o
pera
cji t
echn
olog
iczn
ych.
•Tw
orze
nie
proj
ektu
rysu
nkow
ego.
•
Dzi
ałan
ia p
rakt
yczn
e –
kons
truo
wan
ie fo
rmy
użyt
kow
ej z
uży
ciem
mas
y pa
pier
owej
. •
Kszt
ałce
nie
zdol
nośc
i man
ualn
ych
i kon
stru
kcyj
nych
.
2,1
2,2
3,1
3,2
PPP
Po P
ozna
jem
y pa
pier
•
Gat
unki
pap
ieru
, zal
eżno
ści:
suro
wie
c –
klas
a –
prze
znac
zeni
e.•
Pods
taw
owe
wła
ściw
ości
pap
ieru
: gra
mat
ura,
gru
bość
, gła
dkoś
ć, b
iało
ść, n
iepr
zeźr
oczy
stoś
ć,
poł
ysk.
•Fo
rmat
, pod
staw
owa
norm
a ar
kusz
y w
Pol
sce.
•Ro
zpoz
naw
anie
gat
unkó
w p
apie
ru.
•D
ział
ania
pra
ktyc
zne
w z
akre
sie
okre
ślan
ia fo
rmat
u pr
zez:
odm
ierz
anie
, rys
owan
ie, w
ycin
anie
.
2,1
2,2
3,1
32 PPP
66
Wyr
oby
papi
erow
e•
Podz
iał p
apie
ru z
e w
zglę
du n
a za
stos
owan
ie: d
ruko
wy,
biu
row
y, fo
togr
aficz
ny, h
igie
nicz
ny,
•pe
rgam
inow
y, w
arto
ścio
wy,
sam
okop
iują
cy, c
elof
an, s
amop
rzyl
epny
, lak
mus
owy,
term
iczn
y, ś
cier
ny, p
akow
y.•
Dzi
ałan
ia p
rakt
yczn
e –
kons
truo
wan
ie k
artk
i oko
liczn
ości
owej
– p
rzy
zast
osow
aniu
różn
ych
wyr
obów
pa
pier
nicz
ych.
•Ks
ztał
ceni
e zd
olno
ści m
anua
lnyc
h i k
onst
rukc
yjny
ch.
2,1
2,2
3,1
3,2
PPP
Mat
eria
ły i
narz
ędzi
a sł
użąc
e do
pra
c z
papi
erem
. Lam
pion
•
Przy
rząd
y do
mie
rzen
ia i
kreś
leni
a.•
Przy
rząd
y do
cię
cia
papi
eru.
•Pr
zybo
ry i
mat
eria
ły d
o łą
czen
ia.
•Pr
zybo
ry d
o up
last
yczn
iani
a.•
Dzi
ałan
ia p
rakt
yczn
e –
kons
truo
wan
ie la
mpi
onu
z pa
pier
u.•
Zasa
dy łą
czen
ia p
apie
ru m
etod
ą pl
aste
r mio
du.
•U
mie
jętn
ości
kon
stru
kcyj
ne –
mie
rzen
ie, c
ięci
e, k
leje
nie,
upl
asty
czni
anie
.
2,1
2,2
3,1
3,2
PPP
Sztu
ka s
kład
ania
pap
ieru
– o
riga
mi
•D
efini
owan
ie p
ojęc
ia o
rigam
i jak
o sz
tuki
skł
adan
ia a
rkus
za p
apie
ru.
•H
isto
ria i
rozw
ój o
rigam
i.•
Kons
truk
cje
– ba
za k
wad
rat,
baza
trój
kąt,
baza
kop
erta
, baz
a sz
afa,
baz
a la
taw
iec.
•Fo
rmy
skła
dani
a pa
pier
u: o
rigam
i, ki
rigam
i, ku
suda
ma,
orig
ami m
oduł
owe.
•Ko
nstr
uow
anie
form
y de
kora
cyjn
ej te
chni
ką o
rigam
i.
2.1
3.1
3.2
PPP
V. Bezpieczne wakacje
Wyp
oczy
wam
bez
piec
znie
.•
Uśw
iado
mie
nie
koni
eczn
ości
wła
ściw
ego
zach
owan
ia, z
wią
zane
go z
bez
piec
zeńs
twem
pod
czas
wak
acji.
•Po
dsta
wow
e pr
zepi
sy d
otyc
zące
ruch
u pi
eszy
ch.
•Za
sady
por
usza
nia
się
po d
rodz
e.•
Prze
chod
zeni
e pr
zez
jezd
nię
w m
iejs
cu:
–z
wyz
nacz
onym
pas
ami,
–be
z sy
gnal
izac
ji św
ietln
ej,
–br
aku
wyz
nacz
oneg
o pr
zejś
cia
dla
pies
zych
–pr
zez
tory
kol
ejow
e.•
Zasa
dy z
acho
wan
ia s
ię p
odcz
as w
ypoc
zynk
u: n
ad w
odą,
w g
órac
h, w
lesi
e, w
oko
licac
h do
mu.
•Ko
nsek
wen
cje
nieb
ezpi
eczn
ego
zach
owan
ia.
•Tw
orze
nie
plak
atu
ilust
rują
cego
bez
piec
zne
zach
owan
ie w
cza
sie
wak
acji.
4.2
PPP
67
Kla
sa V
Zagadnienie
Treś
ci n
aucz
ania
Real
izac
ja
pods
taw
y pr
ogra
mow
ej
I. Jestem bezpieczny
Zasa
dy b
ezpi
ecze
ństw
a i h
igie
ny p
racy
•
Zasa
dy B
HP.
•Re
gula
min
pra
cow
ni te
chni
czne
j.•
Zasa
dy z
acho
wan
ia s
ię w
cza
sie
wyk
onyw
ania
pra
c pr
akty
czny
ch.
4,1
PPP
II. Materiały włókiennicze
Włó
kna
i ich
poc
hodz
enie
•
Rodz
aje
włó
kien
, pod
ział
ze
wzg
lędu
na
poch
odze
nie
suro
wca
.•
Proc
es te
chno
logi
czny
pro
dukc
ji w
łóki
en.
•Ch
arak
tery
styk
a w
łóki
en; c
echy
fizy
czne
– s
pręż
ysto
ść, h
igro
skop
ijnoś
ć, w
rażl
iwoś
ć na
tem
pera
turę
.•
Zale
żnoś
ć w
łaśc
iwoś
ci w
łóki
en i
ich
zast
osow
ania
w p
rzem
yśle
odz
ieżo
wym
.•
Rozp
ozna
wan
ie w
łóki
en w
wyr
obac
h –
met
odą
ogni
ową,
po
ozna
czen
iu u
mie
szcz
onym
na
kraj
ce.
•Za
groż
enie
dla
śro
dow
iska
– s
pecy
ficzn
e w
łaśc
iwoś
ci w
łóki
en (a
zbes
t, w
łókn
a sz
klan
e).
1.2
2.1
5.2
PPP
Wyr
oby
włó
kien
nicz
e –
tkan
iny
•Ro
zwój
prz
emys
łu, u
rząd
zeń,
mas
zyn
i his
tory
czne
tło
rozw
oju
włó
kien
nict
wa.
•D
efini
owan
ie tk
anin
y ja
ko w
yrob
u w
łóki
enni
czeg
o op
arte
go n
a uk
ładz
ie d
wóc
h pr
zepl
ataj
ącyc
h si
ę ni
tek
– os
now
y i w
ątku
.•
Rodz
aje
splo
tów
tkac
kich
.•
Włó
knin
y i p
rzęd
ziny
.•
Kons
truk
cje
splo
tów
– tw
orze
nie
rysu
nków
i sc
hem
atów
.•
Org
aniz
acja
war
szta
tu p
racy
, opr
acow
anie
kon
cepc
ji ro
zwią
zań
tech
nicz
nych
.
1.1
2.1
2.2
3.1
3.2
PPP
Wie
loba
rwny
pas
iak
z w
łócz
ki
•
Wyr
ób w
łóki
enni
czy.
Pas
iak
– tk
anin
a w
ytw
orzo
na n
a rę
czny
m k
rośn
ie tk
acki
m.
•O
rgan
izac
ja w
arsz
tatu
pra
cy.
•Tw
orze
nie
min
ikro
sna.
•D
ział
ania
pra
ktyc
zne
– tw
orze
nie
wie
loba
rwne
j tka
niny
dow
olni
e w
ybra
nym
spl
otem
(spl
otam
i).
2.1
2.2
3.1
3.2
PPP
68
Wyr
oby
włó
kien
nicz
e –
dzia
nina
•
Rys
hist
oryc
zny
wyr
obów
dzi
anin
owyc
h.•
Nar
zędz
ia i
urzą
dzen
ia s
toso
wan
e do
twor
zeni
a w
yrob
ów d
zian
inow
ych
– os
now
arka
, s
zyde
łkar
ka.
•Ro
dzaj
e w
yrob
ów d
zian
ych:
rząd
kow
e, k
olum
ienk
owe.
•D
ział
ania
pra
ktyc
zne
– tw
orze
nie
splo
tów
szy
dełk
owyc
h.•
Rozw
ijani
e um
ieję
tnoś
ci m
anua
lnyc
h.
2.1
2.2
3.1
3.2
4.1
PPP
Mak
ram
a –
sztu
ka w
iąza
nia
węz
łów
•
Dzi
eje
sztu
ki w
iąza
nia
węz
łów
.•
Znac
zeni
e uż
ytko
we
i dek
orac
yjne
mak
ram
y.•
Odm
iany
tech
nik
mak
ram
owyc
h –
arab
eska
, fry
wol
itka.
•M
ater
iały
i na
rzęd
zia
do s
łużą
ce d
o tw
orze
nia
splo
tów
: szn
urek
siz
alow
y, ln
iany
, kon
opny
, syn
tety
czny
, mul
ina,
cz
ółen
ka, l
iste
wki
, wyk
ałac
zki.
•Ro
dzaj
e w
ęzłó
w: f
esto
now
y, s
pira
lny,
pła
ski p
odw
ójny
i tz
w. w
ęzeł
Józe
fina.
•D
ział
ania
pra
ktyc
zne
– tw
orze
nie
mak
ram
owyc
h sp
lotó
w.
2.1
2.2
3.1
3.2
4.1
PPP
Kons
erw
acja
wyr
obów
włó
kien
nicz
ych
•Sp
osob
y ko
nser
wac
ji w
yrob
ów w
łóki
enni
czyc
h.•
Pikt
ogra
my
– zn
orm
aliz
owan
e sy
mbo
le d
otyc
zące
uży
tkow
ania
odz
ieży
.•
Urz
ądze
nia
tech
nicz
ne s
toso
wan
e w
kon
serw
acji
odzi
eży.
•Za
sady
dzi
ałan
ia p
ralk
i.•
Zasa
dy d
ział
ania
żel
azka
.•
Czyt
anie
inst
rukc
ji ob
sług
i urz
ądze
ń st
osow
anyc
h w
kon
serw
acji
odzi
eży.
•Be
zpie
czeń
stw
o ob
sług
i urz
ądze
ń te
chni
czny
ch.
1.1
1.2
4.1
PPP
Obr
óbka
mat
eria
łów
włó
kien
nicz
ych
– pr
zybo
ry, p
rzyr
ządy
i ur
ządz
enia
•Pr
oces
pro
dukc
yjny
wyr
obów
odz
ieżo
wyc
h: p
roje
ktow
anie
, kro
jeni
e, z
szyw
anie
, pra
sow
anie
.•
Zaw
ody
zwią
zane
z p
rodu
kcją
odz
ieży
.•
Nar
zędz
ia, p
rzyb
ory
i prz
yrzą
dy w
ykor
zyst
ywan
e do
szy
cia.
•Sz
ycie
mas
zyno
we.
Mas
zyna
do
szyc
ia –
zas
ada
dzia
łani
a i i
nstr
ukcj
a ob
sług
i.•
Szyc
ie rę
czne
, ści
egi p
odst
awow
e i o
zdob
ne.
•Pr
zysz
ywan
ie g
uzik
ów.
•Za
sady
bez
piec
zeńs
twa
obow
iązu
jące
pod
czas
pra
c z
zakr
esu
szyc
ia.
3.1
4.1
PPP
69
Szyc
ie rę
czne
. Ska
rpec
iak
– re
cykl
ingo
wa
przy
tula
nka
•D
efini
owan
ie p
ojęc
ia re
cykl
ingu
.•
Org
aniz
acja
war
szta
tu p
racy
.•
Spor
ządz
enie
pla
nu p
racy
, z z
acho
wan
iem
kol
ejno
ści o
pera
cji t
echn
olog
iczn
ych.
•Tw
orze
nie
proj
ektu
rysu
nkow
ego.
•
Dzi
ałan
ia p
rakt
yczn
e –
szyc
ie fo
rmy
użyt
kow
ej.
•Ks
ztał
ceni
e zd
olno
ści m
anua
lnyc
h i k
onst
rukc
yjny
ch.
2,1
2,2
3,1
3,2
PPP
III. Materiały konstrukcyjne – metal
W ś
wie
cie
met
ali.
•W
łaśc
iwoś
ci m
etal
i.•
Obr
óbka
i sp
osob
y łą
czen
ia m
etal
i.•
Zast
osow
anie
met
ali w
prz
emyś
le.
•N
arzę
dzia
słu
żące
do
prac
z m
etal
em.
•Zd
obie
nie
i zab
ezpi
ecza
nie
pow
ierz
chni
met
ali.
•Po
now
ne w
ykor
zyst
anie
wyr
obów
z m
etal
i.
2.1
5.1
PPP
Kons
truk
cja
z dr
utu.
Drz
ewko
szc
zęśc
ia•
Rodz
aje
drut
u.•
Org
aniz
acja
war
szta
tu p
racy
.•
Spor
ządz
enie
pla
nu p
racy
z z
acho
wan
iem
kol
ejno
ści o
pera
cji t
echn
olog
iczn
ych.
•Tw
orze
nie
proj
ektu
rysu
nkow
ego.
•
Kons
truo
wan
ie fo
rmy
na p
odst
awie
pro
jekt
u ry
sunk
oweg
o.•
Ćwic
zeni
a pr
akty
czne
w p
osłu
giw
aniu
się
nar
zędz
iam
i.•
Zasa
dy p
rzes
trze
gani
a re
gula
min
u pr
acow
ni w
cza
sie
prac
y.•
Rozw
ijani
e um
ieję
tnoś
ci k
onst
rukc
yjny
ch i
man
ualn
ych.
1.2
2.1
2.2
3.1
3.2
5.1
PPP
70
IV. Wychowanie komunikacyjne
Dro
gow
e A
BC
•Pr
oced
ury
uzys
kani
a ka
rty
row
erow
ej.
•D
efini
cja
kode
ksu
drog
oweg
o.•
Term
inol
ogia
dot
yczą
ca z
agad
nien
ia.
•El
emen
ty i
rodz
aje
dróg
.•
Ucz
estn
icy
ruch
u dr
ogow
ego.
•U
świa
dom
ieni
e ce
lu p
osia
dani
a ka
rty
row
erow
ej.
•O
dpow
iedz
ialn
e za
chow
anie
na
drod
ze.
4,2
PPP
Bezp
iecz
ny p
iesz
y •
Prze
pisy
ruch
u dr
ogow
ego.
•Zn
aki d
rogo
we,
regu
lują
ce ru
ch p
iesz
ych.
•Ro
la e
lem
entó
w o
dbla
skow
ych.
•Be
zpie
czne
prz
ekra
czan
ie je
zdni
.•
Bezp
iecz
ne p
rzek
racz
anie
toró
w k
olej
owyc
h.•
Zasa
dy p
orus
zani
a si
ę w
kol
umni
e pi
eszy
ch.
•Św
iado
me
i bez
piec
zne
korz
ysta
nie
z dr
óg.
4,2
PPP
Wad
emek
um ro
wer
zyst
y •
His
toria
row
eru.
•M
odel
e w
spół
czes
nych
row
erów
.•
Budo
wa
row
eru.
•Fu
nkcj
e uk
ładó
w ro
wer
u: je
zdne
go z
kie
row
nicz
ym, n
apęd
oweg
o, h
amul
cow
ego,
ośw
ietle
niow
ego.
•D
odat
kow
e w
ypos
ażen
ie ro
wer
u.•
Bezp
iecz
na ja
zda
a st
an te
chni
czny
row
eru.
•Ks
ztał
ceni
e be
zpie
czny
ch z
acho
wań
na
drod
ze.
4,2
PPP
Do
celu
, czy
li ja
k db
ać o
row
er
•Za
sadn
ość
kons
erw
acji
row
eru.
•Ko
nsek
wen
cje
zani
eczy
szcz
eń ro
wer
u.•
Um
ieję
tnoś
ć ko
nser
wac
ji ro
wer
u.•
Przy
goto
wan
ie ro
wer
u do
pod
róży
.•
Nie
zbęd
nik
row
erzy
sty.
4,2
PPP
71
•U
mie
jętn
ość
doko
nani
a na
praw
y dę
tki r
ower
owej
.•
Zabe
zpie
czen
ie ro
wer
u pr
zed
krad
zież
ą.•
Kszt
ałce
nie
odpo
wie
dzia
lnoś
ci z
a uż
ywan
y sp
rzęt
.
Bezp
iecz
ny ro
wer
zyst
a •
Obo
wią
zkow
e w
ypos
ażen
ie ro
wer
u.•
Dod
atko
we
(dop
uszc
zone
prz
epis
ami)
elem
enty
ośw
ietle
niow
e ro
wer
u.•
Wła
ściw
a po
staw
a na
row
erze
.•
Czyn
niki
bez
piec
zeńs
twa
i kom
fort
u ja
zdy.
•Zn
acze
nie
elem
entó
w o
dbla
skow
ych.
•Ko
nsek
wen
cje
niew
łaśc
iwyc
h za
chow
ań p
odcz
as ja
zdy.
•Ks
ztał
ceni
e ku
ltury
jazd
y.
4,2
PPP
Zani
m w
yrus
zysz
. Syg
nały
dro
gow
e •
Sygn
ały
drog
owe,
obo
wią
zują
ce n
a te
reni
e kr
aju.
•Zn
acze
nie
sygn
ałów
św
ietln
ych
nada
wan
ych
prze
z tr
ójko
loro
we
sygn
aliz
ator
y.•
Poja
zdy
uprz
ywile
jow
ane.
•Sy
gnał
y na
daw
ane
prze
z os
oby
do te
go u
praw
nion
e.•
Hie
rarc
hia
sygn
ałów
na
drod
ze.
•Za
sady
por
usza
nia
się
po d
rodz
e z
zach
owan
iem
zas
ad b
ezpi
ecze
ństw
a.•
Kultu
ra ja
zdy.
4,2
PPP
Znak
i dro
gow
e –
pozi
ome
•Fu
nkcj
a zn
aków
dro
gow
ych
w o
kreś
lani
u za
sad
ruch
u dr
ogow
ego.
•Zn
aki d
rogo
we
pozi
ome:
lini
e ci
ągłe
lub
prze
ryw
ane,
poj
edyn
cze
lub
podw
ójne
, str
załk
i, na
pisy
, sym
bole
.•
Rang
a zn
aków
– ż
ółte
i bi
ałe.
•Zn
acze
nie
i odc
zyty
wan
ie: l
inii,
str
załe
k, p
rzej
ścia
dla
pie
szyc
h, p
rzej
azdu
dla
row
erzy
stów
, pow
ierz
chni
w
yłąc
zone
j, lin
ii pr
zyst
anko
wej
, lin
ii be
zwzg
lędn
ego
zatr
zym
ania
.•
Um
ieję
tnoś
ć pr
zew
idyw
ania
zac
how
ań n
a dr
odze
z u
dzia
łem
zna
ków
poz
iom
ych.
4,2
PPP
72
Ogó
lne
zasa
dy ru
chu
row
erów
•U
praw
nien
ia d
o ja
zdy
row
erem
a p
rzed
ział
wie
kow
y.•
Dro
ga d
la ro
wer
ów.
•D
roga
dla
row
erów
i pi
eszy
ch.
•Za
sady
por
usza
nia
się
po je
zdni
w p
rzyp
adku
bra
ku w
yzna
czon
ej d
rogi
dla
row
erów
.•
Śluz
a ro
wer
owa
i zas
ady
poru
szan
ia s
ię p
o ni
ej.
•Pr
zepi
sy ja
zdy
row
erem
w k
olum
nie.
•Pr
zeja
zd d
la ro
wer
ów.
•Ja
zda
row
erem
po
chod
niku
.•
Zasa
dy b
ezpi
eczn
ego
poru
szan
ia s
ię p
o dr
odze
.
4,2
PPP
Man
ewry
na
drod
ze•
Włą
czan
ie s
ię d
o ru
chu.
•Pr
zepi
sy d
otyc
zące
zm
iany
kie
runk
u ja
zdy:
zm
iany
pas
a ru
chu,
skr
ętu
w p
raw
o, s
kręt
u w
lew
o,•
zaw
raca
nia.
•
Man
ewr w
ymija
nia:
zna
ki i
prze
pisy
regu
lują
ce z
acho
wan
ie p
odcz
as w
ymija
nia.
•Pr
zepi
sy d
otyc
zące
man
ewru
om
ijani
a.•
Prze
pisy
dot
yczą
ce m
anew
ru w
yprz
edza
nia.
•Zn
acze
nie
zach
owan
ia s
zcze
góln
ej o
stro
żnoś
ci p
odcz
as w
ykon
ywan
ia m
anew
rów
.•
Prze
wid
ywan
ie z
acho
wań
na
drod
ze.
•Re
spek
tow
anie
prz
epis
ów ru
chu
drog
oweg
o.
4,2
PPP
Row
erem
prz
ez s
krzy
żow
anie
rów
norz
ędne
•
Defi
niow
anie
skr
zyżo
wan
ia ró
wno
rzęd
nego
jako
prz
ecię
cie
się
w je
dnym
poz
iom
ie d
róg
maj
ącyc
h je
zdni
ę, ic
h po
łącz
enie
i ro
zwid
leni
e.•
Rodz
aje
skrz
yżow
ań.
•H
iera
rchi
a w
ażno
ści o
znac
zeń
drog
i jak
o is
tota
zac
how
ań n
a sk
rzyż
owan
iach
.•
Zasa
dy p
rzej
azdu
prz
ez s
krzy
żow
anie
rów
norz
ędne
.•
Znak
i reg
uluj
ące
ruch
na
skrz
yżow
aniu
rów
norz
ędny
m.
•Sp
osób
syg
naliz
owan
ia z
amia
ru s
kręt
u.•
Prze
wid
ywan
ie z
acho
wań
na
skrz
yżow
aniu
.•
Resp
ekto
wan
ie p
rzep
isów
ruch
u dr
ogow
ego.
4,2
PPP
73
Row
erem
prz
ez s
krzy
żow
anie
pod
porz
ądko
wan
e.•
Defi
niow
anie
skr
zyżo
wan
ia p
odpo
rząd
kow
aneg
o, n
a kt
órym
o p
rzej
eźdz
ie d
ecyd
ują
znak
i dro
gow
e.•
Znak
i dro
gow
e, o
kreś
lają
ce z
acho
wan
ie n
a sk
rzyż
owan
iu.
•Ko
lejn
ość
man
ewró
w n
a sk
rzyż
owan
iu.
•Za
sady
prz
ejaz
du p
rzez
skr
zyżo
wan
ie p
ojaz
dów
upr
zyw
ilejo
wan
ych.
•Zn
aki i
tabl
iczk
i dro
gow
e, o
kreś
lają
ce rz
eczy
wis
ty p
rzeb
ieg
drog
i z p
ierw
szeń
stw
em p
rzej
azdu
.•
Kszt
ałce
nie
zach
owań
na
drod
ze.
•Re
spek
tow
anie
prz
epis
ów ru
chu
drog
oweg
o.
4,2
PPP
Row
erem
prz
ez s
krzy
żow
anie
– o
ruch
u ok
rężn
ym i
o ru
chu
kier
owan
ym
•D
efini
cja
skrz
yżow
ania
o ru
chu
okrę
żnym
.•
Ozn
akow
anie
rond
a.•
Zasa
dy p
rzej
azdu
prz
ez ro
ndo
z us
taw
iony
m s
amod
ziel
nie
znak
iem
C–1
2.•
Zasa
dy p
rzej
azdu
prz
ez ro
ndo
z us
taw
iony
mi ł
ączn
ie z
naka
mi C
–12
i A–7
.•
Defi
nicj
a sk
rzyż
owan
ia o
ruch
u ki
erow
anym
: prz
ez s
ygna
lizac
ję ś
wie
tlną
lub
osob
y do
tego
upr
awni
one.
•W
aria
nty
sytu
acji
na s
krzy
żow
aniu
.•
Prak
tycz
ne ć
wic
zeni
a za
chow
ań n
a sk
rzyż
owan
iu.
•Re
spek
tow
anie
prz
epis
ów ru
chu
drog
oweg
o.
4,2
PPP
Uw
aga,
wyp
adek
! Um
iem
pom
óc
•Za
chow
anie
się
w k
oliz
ji dr
ogow
ej.
•Sp
osob
y w
zyw
ania
pom
ocy
– te
lefo
ny a
larm
owe.
•Cz
ynni
ki d
ecyd
ując
e o
skut
eczn
ości
udz
iele
nia
pom
ocy.
•Cz
ynno
ści w
ykon
ywan
e pr
zy u
dzie
lani
u pi
erw
szej
pom
ocy:
spr
awdz
enie
sta
nu p
rzyt
omno
ści
posz
kodo
wan
ego
i jeg
o od
dech
u.•
Pozy
cja
bocz
na b
ezpi
eczn
a.•
Zach
owan
ie b
ezpi
ecze
ństw
a w
łasn
ego
podc
zas
udzi
elan
ia p
omoc
y.•
Prak
tycz
ne ć
wic
zeni
a ud
ziel
ania
pom
ocy
prze
dmed
yczn
ej.
•Ks
ztał
ceni
e um
ieję
tnoś
ci re
agow
ania
w s
ytua
cjac
h za
graż
ając
ych
życi
u i z
drow
iu.
4,2
PPP
74
Kla
sa V
I
Zagadnienie
Treś
ci n
aucz
ania
Real
izac
ja
pods
taw
y Pr
ogra
mow
ej
I. Jestem bezpieczny
Zasa
dy b
ezpi
ecze
ństw
a i h
igie
ny p
racy
•Za
sady
BH
P.•
Regu
lam
in p
raco
wni
tech
nicz
nej.
•Za
sady
zac
how
ań p
odcz
as p
racy
.
4,1
PPP
II. Materiały konstrukcyjne – szkło
Pote
ncja
ł szk
ła•
Proc
es tw
orze
nia
szkł
a –
suro
wce
szk
lars
kie.
•
Met
ody
form
owan
ia w
yrob
ów.
•Za
stos
owan
ie s
zkła
w p
rzem
yśle
i ni
e ty
lko.
•M
etod
y zd
obie
nia
szkł
a.•
Recy
klin
g w
yrob
ów z
e sz
kła.
•Te
rmin
olog
ia d
otyc
ząca
zag
adni
enia
.
1.2
2.1
5.1
PPP
Zdob
ieni
e sz
kła
tech
niką
wit
rażu
– fl
akon
na
kwia
ty•
Zdob
ieni
e sz
kła
tech
niką
witr
ażu.
•O
rgan
izac
ja w
arsz
tatu
pra
cy.
•Sp
orzą
dzen
ie p
lanu
pra
c z
zach
owan
iem
kol
ejno
ści o
pera
cji t
echn
olog
iczn
ych.
•Tw
orze
nie
proj
ektu
rysu
nkow
ego.
•Ko
nstr
uow
anie
form
y na
pod
staw
ie p
roje
ktu
rysu
nkow
ego.
•Ćw
icze
nia
prak
tycz
ne w
pos
ługi
wan
iu s
ię n
arzę
dzia
mi.
•Ks
ztał
ceni
e za
sad
prze
strz
egan
ia re
gula
min
u pr
acow
ni w
cza
sie
prac
y.•
Rozw
ijani
e um
ieję
tnoś
ci k
onst
rukc
yjny
ch i
man
ualn
ych.
1.2
2.1
2.2
3.1
3.2
5.1
PPP
75
III. Materiały konstrukcyjne – tworzywa sztuczne
Twor
zyw
a sz
tucz
ne w
okół
nas
•D
efini
owan
ie tw
orzy
w s
ztuc
znyc
h ja
ko s
ubst
ancj
i wie
locz
ąste
czko
wyc
h, o
trzy
myw
anyc
h w
wyn
iku
synt
ezy
chem
iczn
ej.
•Ry
s hi
stor
yczn
y po
wst
ania
twor
zyw
szt
uczn
ych.
•Za
lety
i w
ady
twor
zyw
szt
uczn
ych.
•W
łaśc
iwoś
ci tw
orzy
w –
term
opla
styc
zne,
term
outw
ardz
alne
.•
Prze
twar
zani
e: w
ytła
czan
ie z
rozd
muc
hiw
anie
m, r
ozdm
uchi
wan
ie, w
ytła
czan
ie, f
orm
owan
ie w
trys
kow
e.
•Ro
dzaj
e tw
orzy
w s
ztuc
znyc
h.•
Spos
oby
łącz
enia
: mec
hani
czne
, fizy
koch
emic
zne.
•Za
stos
owan
ie tw
orzy
w s
ztuc
znyc
h w
prz
emyś
le.
2.1
PPP
Bom
bka
deko
row
ana
mas
ą pl
asty
czną
•M
asy
term
opla
styc
zne
i ter
mou
twar
dzal
ne o
wła
ściw
ości
ach
twor
zyw
szt
uczn
ych.
•Te
chni
ka m
illefi
ori j
ako
met
oda
twor
zeni
a pr
zedm
iotó
w d
ekor
acyj
nych
z g
liny
polim
erow
ej.
•M
illefi
ori –
zas
ady
kons
truo
wan
ia w
zoró
w w
prz
ekro
ju.
•
Org
aniz
acja
war
szta
tu p
racy
.•
Spor
ządz
enie
pla
nu p
rac,
z z
acho
wan
iem
kol
ejno
ści o
pera
cji t
echn
olog
iczn
ych.
•Tw
orze
nie
proj
ektu
rysu
nkow
ego.
•D
ział
ania
pra
ktyc
zne
– m
odel
owan
ie fo
rmy
użyt
kow
ej.
•Ks
ztał
ceni
e zd
olno
ści m
anua
lnyc
h i k
onst
rukc
yjny
ch.
2.1
3.1
3.2
PPP
IV. Recykling
Recy
klin
g w
och
roni
e śr
odow
iska
•
Defi
niow
anie
poj
ęcia
recy
klin
gu ja
ko w
ielo
krot
nego
wyk
orzy
stan
ia m
ater
iałó
w
•do
wyt
war
zani
a no
wyc
h pr
oduk
tów
.•
Dzi
ałan
ie re
cykl
ingo
we:
seg
rega
cja,
pow
tórn
e w
ykor
zyst
anie
, dal
sze
zast
osow
anie
, pon
owne
•
użyt
kow
anie
.•
Celo
woś
ć dz
iała
ń re
cykl
ingo
wyc
h.
2.1
3.1
3.2
5.1
5.2
5.2
PPP
Recy
klin
gow
a ko
nstr
ukcj
a z
tekt
ury
falis
tej
•D
ział
ania
recy
klin
gow
e –
drug
ie ż
ycie
śm
ieci
. •
Org
aniz
acja
war
szta
tu p
racy
.•
Spor
ządz
enie
pla
nu p
racy
, z z
acho
wan
iem
kol
ejno
ści o
pera
cji t
echn
olog
iczn
ych.
•Tw
orze
nie
proj
ektu
rysu
nkow
ego.
•
Dzi
ałan
ia p
rakt
yczn
e –
kons
truo
wan
ie n
a po
dsta
wie
indy
wid
ualn
ego
proj
ektu
.
1.2
2.1
3.1
3.2
5.1
PPP
76
V. Technika w bliższym i w dalszym otoczeniu
Kons
truk
cja
budo
wla
na
•O
góln
y za
rys
hist
orii
dom
ów m
iesz
kaln
ych.
•Fu
nkcj
e bu
dow
li.•
Rozw
iąza
nia
kons
truk
cyjn
e st
osow
ane
w w
ybra
nych
bud
owla
ch.
•Bu
dynk
i mie
szka
lne
w n
ajbl
iższ
ym o
tocz
eniu
.•
Kons
truk
cja
prze
strz
enna
, mak
ieta
bud
ynku
– d
om m
oich
mar
zeń.
1.1
1.2
2.3
PPP
Lubi
ę to
mie
jsce
– p
roje
kt p
okoj
u •
Elem
enty
wyp
osaż
ania
mie
szka
nia
– st
ałe
i ruc
hom
e.•
Zasa
dy p
roje
ktow
ania
funk
cjon
alne
go m
iesz
kani
a.•
Org
aniz
acja
war
szta
tu p
racy
.•
Proj
ekt r
ysun
kow
y po
koju
nas
tola
tka.
1.1
1.2
2.2
2.3
PPP
Mie
szka
ć be
zpie
czni
e •
Rodz
aj i
prze
znac
zeni
e do
mow
ych
inst
alac
ji –
elek
tryc
znej
, wod
nej,
kana
lizac
yjne
j,•
gazo
wej
, grz
ewcz
ej, w
enty
lacy
jnej
, klim
atyz
acyj
nej i
ala
rmow
ej.
•El
emen
ty z
esta
wu
do m
onta
żu o
bwod
ów e
lekt
rycz
nych
.•
Pros
te o
bwod
y el
ektr
yczn
e z
wyk
orzy
stan
iem
sch
emat
ów id
eow
ych.
•Sp
rzęt
gos
poda
rstw
a do
mow
ego
– pr
zezn
acze
nie
i zas
ady
dzia
łani
a, te
ksty
•te
chni
czne
– in
stru
kcje
obs
ługi
.•
Zach
owan
ie b
ezpi
ecze
ństw
a ek
splo
atac
ji ur
ządz
eń d
omow
ych.
1.1
1.2
2.3
3.1
4.1
PPP
Budż
et d
omow
y •
Zapo
znan
ie z
zas
adam
i bila
nsow
ania
kos
ztów
utr
zym
ania
dom
u.•
Stru
ktur
a do
mow
ych
wyd
atkó
w.
•Pl
anow
anie
wyd
atkó
w ro
dzin
y.•
Osz
częd
zani
e –
waż
ny c
zynn
ik b
udow
ania
bud
żetu
.•
Kons
truo
wan
ie k
arty
bila
nsu
doch
odów
i w
ydat
ków
na
okre
s m
iesi
ąca.
1.2
PPP
77
VI. Rysunek techniczny.
Teks
ty te
chni
czne
. Pis
mo
tech
nicz
ne•
Defi
nicj
a ry
sunk
u te
chni
czne
go.
•Sz
kic
z op
isam
i tec
hnic
znym
i jak
o pr
ojek
t kon
stru
kcji.
•W
arsz
tat k
reśl
arsk
i – m
ater
iały
i na
rzęd
zia.
•
Geo
met
ria z
norm
aliz
owan
ego
pism
a te
chni
czne
go (w
g PN
-80/
N-0
1606
).•
Rodz
aje
i par
amet
ry p
ism
a.•
Ćwic
zeni
a pr
akty
czne
– p
osłu
giw
anie
się
pis
mem
tech
nicz
nym
, mał
e lit
ery
alfa
betu
i du
że li
tery
alfa
betu
.•
Zasa
dy p
isan
ia te
kstu
, z z
acho
wan
iem
zno
rmal
izow
anyc
h od
legł
ości
pom
iędz
y lit
eram
i, w
yraz
ami,
•w
ersa
mi.
2.2
4.1
PPP
Zasa
dy w
ymia
row
ania
•D
efini
owan
ie w
ymia
row
ania
jako
prz
edst
awia
nie
wym
iaró
w n
a ry
sunk
ach
za p
omoc
ą lin
ii, li
czb
i zna
ków
w
ymia
row
ych.
•O
góln
e za
sady
wym
iaro
wan
ia: l
inie
wym
iaro
we,
licz
by, s
trza
łki i
zna
ki w
ymia
row
e.•
Pods
taw
owe
zasa
dy w
ymia
row
ania
: nie
pow
tarz
anie
wym
iaró
w, n
ieza
myk
anie
łańc
uchó
w w
ymia
row
ych,
po
mija
nie
wym
iaró
w o
czyw
isty
ch.
•Cz
ytan
ie w
ymia
rów
z ry
sunk
u.•
Ana
lizow
anie
rysu
nków
tech
nicz
nych
spo
tyka
nych
w in
stru
kcja
ch o
bsłu
gi.
•W
ymia
row
anie
prz
edm
iotó
w z
godn
ie z
pod
anym
i zas
adam
i.
2.2
4.1
PPP
Rysu
nki r
zuto
we
•Za
pozn
anie
z z
asad
ami t
wor
zeni
a ry
sunk
ów rz
utow
ych
– pr
osto
kątn
ych
i aks
onom
etry
czny
ch.
•W
ykon
ywan
ie p
rost
ych
rysu
nków
rzut
owyc
h i a
kson
omet
rycz
nych
.
2.2
4.1
PPP
78
Procedury osiągania celów.
VI. Procedury osiągania celów
Programując metody i formy pracy, przyjęto konieczność planowania atrakcyjnych działań, wzbudzających u uczniów zainteresowanie przedmiotem. Tworzenie atmosfery wyzwalającej pozytywne emocje, wzmacnianie wiary ucznia we własne możliwości odbywa się poprzez pla-nowany dobór właściwych form pracy i różnicowanie stopnia trudności przy wykonaniu zadań. Uwzględniono przy tym fakt, że każdy uczeń ma określone predyspozycje, wykazuje indywidualne cechy i zróżnicowane tempo pracy. Jednocześnie dokument wskazuje na rolę nauczyciela jako men-tora, odkrywającego i rozwijającego predyspozycje ucznia do zadań technicznych. Wskazówki instruktażowe, podpowiedzi słowne, rozwiązania konstrukcyjne i docenianie wartości doko-nań – to zadania nauczyciela, z przewidywanym efektem sukcesu ucznia.
Zajęcia techniczne są przykładem lekcji, na których zasada przyswajalności wiedzy, sformuło-wana przez Dal’a wpisuje się w założenia przedmiotu.
własnoręczne wykonanie, prezentowanie i komentowanie eksperymentów
projektowanie i przygotowanie doświadczeń
odgrywanie przedstawień dramatycznych
wygłaszanie referatu
udział w dyskusji
oglądanie pokazów na żywo
oglądanie eksponatów
oglądanie filmów
oglądanie ilustracji
słuchanie
tego co czytamy10%
20%
30%
50%
70%
90%
tego co słyszymy
tego co widzimy
tego co słyszymyi widzimy
tego co mówimyi zapisujemy
tego comówimyi robimy
percepcja werbalna
percepcja wizualna
percepcja/uczestnictwo
wykonanie
zapamiętujemy na dłużej zaangażowanie
bierne
czynne
czytanie
Koncepcja dokumentu, oparta na działaniu według zasady: POZNAJĘ – OBSERWUJĘ – WY-KONUJĘ, gwarantuje przyswojenie wiedzy, rozwój umiejętności konstrukcyjnych i zdolności manualnych. Czynny udział ucznia w zajęciach z zakresu wychowania komunikacyjnego zakła-da uzyskanie przez niego karty rowerowej. Aspekty wychowawcze są wpajane i kształtowane poprzez respektowanie regulaminu pracowni, przepisów BHP i systematyczności w przygoto-waniu do zajęć. Społeczna postawa jest formowana poprzez stosowanie grupowych i zespoło-wych form pracy, wpływających na tolerancję i umiejętność współdziałania w grupie. Metody aktywizujące – prezentacja, obserwacja, mapy mentalne, gry dydaktyczne, TPR (Total Physical Response), metoda inscenizacji, praktyczne działanie – wspomagają myślenie anali-tyczne, komunikatywność, wyzwalają ciekawość i zaangażowanie uczniów.Założone osiągnięcia ucznia zostały szczegółowo opracowane w planie wynikowym, stanowią-cym załącznik dokumentu programowego.Wszystkie metody i formy pracy powinny prowadzić do odkrywania potencjału własnych moż-liwości i samorealizacji w efekcie końcowym prezentacji dokonań, zaś zespolenie działań na-uczyciela i uczniów powinno powodować nobilitację przedmiotu.
79
VII. KRYTERIA OCENIANIA UCZNIÓWPropozycje pomiaru osiągnięć uczniów po zakończeniu danego etapu jego realizacji ze wzglę-du na specyfikę zajęć powinny przybierać formę miernika określającego stopień zainteresowa-nia i akceptacji dla tego typu działań, wynikających z zaangażowania ich autorów. Kryterium oceny powinny stanowić możliwości i zaangażowanie ucznia. Ocenianie powinno przebiegać systematycznie i zawierać informację zwrotną. Uczeń powinien mieć szansę inter-pretowania efektu swojej pracy.
Ocena powinna uwzględniać:• Przestrzeganie zasad bezpieczeństwa w trakcie realizacji zadań technicznych.• Stopień opanowania wiedzy.• Zastosowanie wiedzy w działaniu technicznym.• Umiejętność organizacji warsztatu pracy.• Umiejętność posługiwania się urządzeniami, narzędziami, przyrządami i przyborami.• Stosowanie indywidualnych rozwiązań w zakresie realizowanych projektów.• Pomysłowość konstrukcyjną i estetykę wykonania pracy.• Znajomość terminologii technicznej – rozumienie słownictwa technicznego i posługiwa-
nie się nim.• Zaangażowanie podczas wykonywania ćwiczeń, aktywność na zajęciach i efektywne wy-
korzystanie czasu pracy.• Właściwe współdziałanie w grupie rówieśniczej.• Przygotowanie do zajęć i systematyczność.
Ocena powinna spełniać funkcje dydaktyczno-wychowawcze. Powinna być obiektywna, jawna i motywująca ucznia do dalszej pracy. Ocena może być wyrażona w formie pochwały, aproba-ty lub dezaprobaty, jednak zawsze poprzedzonej wskazaniem pozytywnych efektów. Oceną mogą być również komentarz i recenzja, sugerujące dalsze kierunki działań. Nauczyciel może stosować różne formy oceny, ale powinien też jasno sprecyzować kryteria odnoszące się do sześciostopniowej skali ocen.
Propozycja kryterium ocen
Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który: w pełni opanował materiał programowy, zawsze przestrzega zasad bezpieczeństwa pracy i umiejętnie stosuje wiedzę w działaniu praktycznym. Sprawnie posługuje się sprzętem technicznym. Umiejętnie odczytu-je teksty i dokumenty techniczne. Wszystkie zadania wykonuje samodzielnie. Często stosuje indywidualne rozwiązania w działaniu technicznym, wykazując się pomysłowością konstruk-cyjną i dbałością o dokładność wykonania. Biegle posługuje się słownictwem technicznym. Podczas realizacji zadań wykazuje się zaangażowaniem, maksymalnie wykorzystując czas pra-cy. Jest zawsze przygotowany do zajęć. Wykazuje zainteresowanie przedmiotem, podejmuje zadania dodatkowe. Jest zaangażowany podczas realizacji zadań zespołowych, często przeja-wia cechy lidera grupy.
Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który: opanował materiał programowy, przestrzega zasad bezpieczeństwa pracy i stosuje wiedzę w działaniu praktycznym. Bezpiecznie posługuje się sprzętem technicz-nym. Odczytuje teksty i dokumenty techniczne. Stara się samodzielnie wykonywać zadania
80
techniczne, poprawnie pod względem konstrukcyjnym i z dbałością o dokładność wykonania. Stosuje słownictwo techniczne. Zadanie realizuje w określonym planem czasie pracy. Jest za-wsze przygotowany do zajęć. Wykazuje zaangażowanie podczas realizacji zadań zespołowych, podejmuje próby doradcze podczas realizacji zespołowych.
Ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który wykazuje niewielkie braki w opanowaniu materiału programowego. Ko-rzysta z urządzeń technicznych zgodnie z przeznaczeniem, starając się pracować bezpiecznie. Odczytuje teksty techniczne, sporadycznie korzystając z pomocy nauczyciela. Potrafi zastoso-wać zdobytą wiedzę w praktyce. Zadanie techniczne wykonuje z niewielką pomocą nauczycie-la, stosując przyjęte założenia konstrukcyjne, z zauważalnymi, niewielkimi niedociągnięciami w zakresie dokładności wykonania. Korzysta z urządzeń i narzędzi zgodnie z przeznaczeniem, starając się zachować bezpieczeństwo. W wypowiedziach używa terminów technicznych. Za-danie wykonuje w nieco wydłużonym czasie. Sporadycznie bywa nieprzygotowany do zajęć. Pracując w zespole, wykonuje przydzielone zadania.
Ocenę dostatecznąotrzymuje uczeń, który wykazuje braki w zakresie opanowania treści programowych. Stosu-je wiedzę w działaniu praktycznym kierunkowany przez nauczyciela. Instruowany, posługuje się sprzętem technicznym, zachowując podstawowe zasady bezpieczeństwa. Ma trudności w odczytywaniu tekstów i dokumentów technicznych. Stosuje ubogie słownictwo techniczne. Zadania wykonuje niestarannie, wymaga motywowania. Nie potrafi wykonać zadania w okre-ślonym planem czasie pracy. Często bywa nieprzygotowany do zajęć. Pracując w grupie, uchyla się od realizacji zadań.
Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który wykazuje poważne braki w zakresie opanowania treści programowych. Zadanie techniczne wykonuje odtwórczo, motywowany i instruowany przez nauczyciela. Nie-umiejętnie posługuje się sprzętem technicznym, wymaga instruktażu i nadzoru w trakcie re-alizacji zadania. Wykazuje fragmentaryczną znajomość terminologii technicznej. Wykazuje zni-kome umiejętności odczytywania tekstów i dokumentów technicznych. Zadania techniczne wykonuje niechętnie i niedbale, motywowany i kierunkowany przez nauczyciela. Sporadycz-nie bywa przygotowany do zajęć. Pracując w grupie, uchyla się od realizacji zadań.
Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który: wykazuje poważne braki programowe, które nie rokują ich usunięcia, nawet przy pomocy nauczyciela. Nie podejmuje się realizacji zadań, ignoruje pomoc nauczy-ciela. Nie wykazał się umiejętnością posługiwania się sprzętem technicznym. Nie podejmuje próby odczytywania tekstów technicznych. Jest notorycznie nieprzygotowany do zajęć. Wyka-zuje brak zainteresowania przedmiotem.
Prezentowane kryteria stanowią sugestię konstrukcyjną. Nauczyciel może opracować własne kryteria ocen, uwzględniające potencjał zespołu klasowego i założenia WSO. Opracowując do-kument należy wziąć pod rozwagę także wskazania PPP dla uczniów posiadających zalecenia. W przypadku stwierdzonych dysfunkcji, uniemożliwiających sprostanie wymaganiom progra-mowym, należy uwzględnić je w kryteriach oceniania.
81
VIII. OBUDOWA
Realizację programu wspierają cykl podręczników „Lubię technikę – 4, 5, 6” i opracowania me-todyczne, w skład których wchodzą: scenariusze zajęć, plany pracy dydaktycznej i plany wyni-kowe.
Podręcznik – seria składa się z trzech opracowań, dla klas: 4, 5, 6.Treści podręcznikowe doty-czą: bezpieczeństwa, wiedzy o materiałach konstrukcyjnych, wiedzy z zakresu przepisów ru-chu drogowego, rysunku technicznego i praktycznych działań w obrębie tych zagadnień. Tre-ści są uporządkowane w działach tematycznych, zawierających ćwiczenia i zadania techniczne i wzbogacone o instrukcje fotograficzne Krok po kroku, ułatwiające realizacje zadań.Podręczniki zawierają informacje poszerzające wiedzę programową, zamieszczone w działach: Dla ciekawych i Czy wiesz, że…
Plan pracy – zestaw trzech opracowań, odrębnych dla klasy 4, 5 i 6. Formuła określa zapis wstępny, obejmujący zagadnienia programowe, tematy przewidziane do realizacji i progno-zowaną ilość godzin lekcyjnych. W dalszej części opracowanie zawiera, ujęte w tabeli, zesta-wienie zagadnień programowych, tematów, szczegółowo opracowanych treści nauczania, ze wskazaniem realizacji punktu podstawy programowej, i przewidziane osiągnięcia ucznia.
Plan wynikowy – rozkład materiału nauczania, określający kryteria oceniania wiedzy i umie-jętności. Zawiera, ujęty w tabeli, zestaw obejmujący: zagadnienie programowe, tematy lekcji, treści nauczania, metody pracy i materiały dydaktyczne dla nauczyciela i ucznia. Szczegółowo opracowane w odniesieniu do każdej jednostki lekcyjnej – mwymagania, wiadomości i umie-jętności w zakresie wymagań koniecznych, podstawowych, rozszerzających, dopełniających i wykraczających poza podstawę programową.
Scenariusze zajęć – opracowania, ujęte w działy tematyczne, dotyczące poszczególnych za-gadnień programowych. Scenariusz jest wskazówką sposobu przeprowadzenia zajęć. Zawiera określony temat lekcji (zapis w dzienniku lekcyjnym), cele edukacyjne, metody pracy, pomoce dydaktyczne dla nauczyciela i materiały dydaktyczne dla ucznia, formy pracy i przewidywany czas trwania zajęć.W opracowaniu ujęto propozycję przebiegu lekcji, wyróżniając trzy etapy: motywację, przed-stawienie i realizację zadania oraz rekapitulację. W scenariuszach znajdują się ćwiczenia gra-ficzne sprawdzające wiedzę : krzyżówki, wykreślanki, mapy mentalne, rebusy, testy i opisy gier dydaktycznych. Dokument wskazuje także adresy stron internetowych z treściami polecanymi do prezentacji na zajęciach.