LECTIONTJM - rosdok.uni-rostock.derosdok.uni-rostock.de/data/Preview-PuV/PDF/1870_WS_IL.pdf · 3 eadeni re ipse melius judicasset. immo id solum quaeri potest, utrum post hunc versum

INDEX

L E C T I O N T J M IN

ACADEMIA ROSTOCHJMS1

S E M E S T R I H I B E R N O A . M D G G G L X X — L X X I

A D I E X V M . O C T O B R I S

P U B L I C E P R I V A T I M Q U E H A B E N D A R U M .

A D V E R S A R I O R U M PARTE! TERTIAN

F. V. F R 1 T Z S C H 1 U S

PRAEM1SIT.

I I I U I S A D L E R I A N I S .

1 of 12Preview: Personal- u. Vorlesungsverzeichnisse, © Universitätsbibliothek Rostock 2010

A D V E R S A R I A .

§ 4.

De Timone Atheniensi generis humani osore. l i m ó n Atheniensis quamdin vixcrit, e Lysistrata Aristoplianis partim intelligi potest,

quam fabulam 01. 92, 1=412 scimus editam esse, nam hoc anno Timonem jam mortuum fuisse, e Lysi8tr. v. 808*—820 certo sequitnr, quam rem Bergkius De Comoed. Antiq.

S. 371 non videtur animadvertisse. reruntamen non multo ante 01. 92, .1 Timonem ecessisse indiciis patet hand ambiguis. sed mulierum osorem fuisse Timonem Aristo

phanes ibidem v. 820 negat, neque aliter Lucianus sen tit in Timone § 12 med. immo propterea in solitudinem abisse Timon v. 815 sqq. dicitur, quod odio babucrit ,viros improbos', post Aristophanem demum multi dixerunt amicorum ingratorum injuriis Timonem obfensum secessisse. ceterum Aristophanis carmen v. 781—828 et strophicum est et vero amoebaeum. et in antistropbis quidem cum magna numerorum aequalitate saepe conjuncta est etiam verborum sonique ipsius mira quaedam similitudo. in amoebaeis vero ad banc soni convenientiam et verborum eornndem repetitionem accederé debet sententiarum summa prope aequalitas, cujus haec erat lex sancita, ut qui cantor respondent, simillimis sentcntiis multo majore cum vi demonstratis superare alterum et vincere studeret. in hunc censum quum alia veniunt, turn haec carmina, Aristoph. Ban. v. 221—267, Horat. Carm. I l l , 9, multa denique bucól ica Theocriti, Vergili, Calpurni. in Lysistratae igitur carmine amoebaeo senum chorus ab v. 781 Melanionem dicit singulari quodam mulierum odio incensum fuisse. at matronarnm chorus in' antistropho ab v. 805, ut acceptam rem cumulatiore mensura reddat, Timodem ostendit in solitudine vires improbos internecino odio persecutum atque adeo exsecrari solitum fuisse, quum quidem mulleres eidem Timoni essent in amoribus. sed ut ad singula transeam, in Lysistr. 785 libri sic: ovxtag f,v rettvioxog MtXavitW rig, Sé —, in antistrophico autem v. 809, Ti/mv us (lis Aug.) tj* ctWovzog (ávSovTos Junt.) Rav., Aug., Junt., A, B, sed Ti/uov f¡v us UÍSQVTOS A , Vossianus cum Suida (s. 'slnooqwyctg). qua Snidae lectione probata Her-mannus (EÍ. D . Metr. p. 512) in strophlco v. 785 audacter conjiciebat: oikws *¡v nore reos MeXavliov rig, os — . ego Bentlcjum secutus non strophicum sed solum antistr. v. 809 correxi scripsique: Tintav r¡v aidowbg ns —• hie autem idem atque etiam plus dicendum est, quam in stropha v. 786. itaque vel propterea v. 809 atSovtos esse debebit ,homo vagus et solitarius' (beimatblos), prorsus ut ,exilium' aitiovrov xaxbv ad-pcllatum est ab Cratino Hesychii sub his ipsís vocibus. omninoque de significatione verbi áviÓQVxog Taylorus Reiskiusque ad Demosth. T . IV p. 348 ed. Schaef. bene judicarunt. turn v. 810 sq. libri: to nobaomov negieioypitvog, 'Eqivvtav áVroppwS. ovrog oíiv b Tifitov, quae omnia^ Hermannus ita in integrum restituit: T « ngbaiana neoietoffiivog, 'Eotvvog «noppwl . ovtog «p' 6 Tifmv—. deinde libri v. 812 sqq. sic: oviog ovv b rifinov o>ye&' vnó jiiiaovg (vno/iiaovg Junt.) noXXci xanxgaoáiierog (xaTr¡Qctaá[ierog Rav. Aug. Junt.) avdoáoi (ávfioáoiv Juntiña sola) novyootg. at quum in stropha v. 789 sqq. non duo sed tres versiculi continuentur hujus formae: s. w , sequitur in antistropho unum hujus generis versum excidisse. dubitant autem primum quo loco hie versus exciderit, deinde quibus verbis fuerit conceptúa et Hermannus quidem in El . D . M. p. 512 invitus commisit, ut lacunae signa ante versum ovxog op' b Tintav poneret, quum antea de


3

eadeni re ipse melius judicasset. immo id solum quaeri potest, utrum post hunc versum 812 aliquid exciderit, án post proximum 813: wytd-' ¿no /ttioovg. Meinekius autem nuper: otros âp' ô Tiumv \ [tig àyçov ëçij/w] ûyed-' ino fùoovg ne metro quidem fevente conjecit infeliciter sane, ita Theocriti editor aut non vidit hic sibi rem esse cum carmine amoebaeo, aut quid lex horum carminum poscat, nihil pensi habuit. nam in stropha v. 786—792 Melanio dictus erat in deserta secessisse, in montibus venatus essB et semper ibidem habitasse, ita ut quo erat mulierum odio, domum nunquam rever-teretur. atqui in Timonem, ex quo primum urbe Athenis caruit, prorsus idem cadere quum aliunde tum e Lucían. Timone § 42 sqq. notissimum est. hoccine in antistropho plane omitti potuisse neque quidquam de Timone nisi haec dicta esse, wytd-'vnó filoovg? quasi non licuerit, si quando odii plenus abierat, eidem mox Athenas postliminio revertí, olim autem anonymus unus pluresve apud Bisetum ita locum suppleri volait : toyedr ino uioovg, I [xovxiti xati¡X&ev] noXXá — , quam divinationem Hermanno juveni De Metris p. 368 soli probavit. ac bejne anonymus post verba ino pioovg versum inseruit, bene etiam id quod elapsum est, ex ipsa stropha suppletum voluit. sed male idem verba ino /tloovg et ovxiti xaifß&s separavit et divellit, quae arete in stropha cohaerent v. 792: xovxiti xatf¡X&e nuXiv o'ixad' ino fiioovg. ergo manet, Aristophanem ita potius scripsisse, ut jam olim correxi: ino fiioovg [»* oixiti xatijX&ev,] noXXá —. restât v. 818: ovtia xiivog v/iüv avte/tioei, ubi Dobraeus i/iäg «wi/i/u«, Bergkius îjftiv ànefiioei, Meinekius ifiîv àvteiitoet conjecerunt. laudo, quod ifiüv viderunt men-dosum esse, magis laudo Bergkium, qui sententiam quoque adsecutus sit: tametsi ij/tiv in lingua graeca nunquam dénotât ijjiiv bfioimg, ut ipse voluit. ego quum vidissem ob leges carminis amoebaei hoc loco idem dicendum esse, quod in stropha exstat v. 795: xeivog i)fiiig t oidiv i]ttov, jam olim ita emendavi: ovtio xeivog r¡fiiav àvt iiiiaii et contuli Jl. w, 254. adeo, inquit, ille pariter ac nos odio semper habebat viros improbos, cujus conjectura e eo minus poenitet, quod ita legisse suspicor scholiastam Ra v., qui ita: waei i)fuîe vuaç. quae quum ita sint, partem priorem carminis amoebaei ita maxime corrigendam esse arbitrer:

CTO. XO. m . Mv&ov ßobXo/tai Xi£at tiv ifilv, ov not i¡xovo'

rtvtós It i nctlg üv. ovtute í¡v veavioxog AlsXaviiov tig, og - 785 (psvyiov yáfiov àifixtx is ior¡f.tiav, xàv tois oçeotv uxet' xàt' iXayo&i¡cei nktl-àfievos àçxvs 790 x « ¡ xv va tiv etytv, xoixixi xatijX&e náXtv oïxaà' ino ftioovs. oïitm tag yvvatxas ißitXvyJh) xtîvos, i;/ttîs t ovàiv i,xiov tov MeXuvioivos oi owirooves. 795

àviiotç. XO. FT. xàym ßoiXo/iat /iiv&óv ttv iuïv àvxiXilai 805

ttu AhXavim't. Tinviv TJV àïHovios us aßäioioiv iv oxtôXotot là nçooistna ntottiçy/uivos, 810 'EQIVVOS ànoQQwÇ. ovios ào' ô Ti/iwv ûysO-', inó fiiaovs [t ovxiti xattjXd-ev,] noXXà xataçaoûnevos àvâçâoi novrjooîs. 815 ovtw xetvos iiftwv àvt iuioti tovs novtjQovg avfioas àsl, taioi âh yvvailiv r¡v tpiXtatos.

1*


4

Praeterea ad res hujus viri irdustrandas ex alus comicorum versibus nonnihil pro-ficitur, ex Aristophane ipso in Avibus v. 1549, Phrynicho in Caelibe et Moroso in Bekkeri Anecd. p. 344, 33, e pluribus Platonis comici locis apud Plutarchum in Antonio c. 70 init, quos non adtulit ille quidem, veruntamen legisse se testatus est: utAntiphanis ap. Atben. VII p. 309, d fabulam ,Tinow' nomine hic praeteream, de qua mox dicetur. quibus comicorum testimoniis Plutarcbus in Antonio c. 70 ad aetatem quoque Timonis sive adumbrandam sive definiendam usus est his verbis: yiyovev (ó lutmv) rjXixlct uâXioxa xcnà tov IltXonovvyoiaxov nbXt/iov, quae ita demum vera sunt, si ad priores annos belli hujusce referuntur. ac bene Plutarcbus ipse in Antonio c. 70 init. et in Alcibiadc c. 16 fin. cum Timone Alcibiadem ita conjungit ut cum viro qui aetate longe provectior merit, adolescentem. deinde ad nostrum Timonem Bergkius in meis Quaestt. Aristoph. p. 321 jure revocavit haec Lysiae verba ap. Suidan s. 'EoyypctTiofiivog — ùç naçà Avala iv tü nçog Tipiara' ,oi cY ¿XaCovevoviat (ùv Tifimvt naçanXtjamg, xai irr/rjuiTtofiivoi ntçùçyovrat, oían to OVTOS', quae quum aut mortuo jam Timone aut certe absente et in solitudinem abdito scripta sint, ad illud àianeç ovrog tácito addendum est ntçti;X&ev. at quomodo fieri potuit, ut oratio in Timonem sive mortuum habere-tur sive longe Athenis remotum? ac tamen Bergkium ñeque 1. 1. p. 321, ñeque postea De Comoed. Antiq. p. 371 de Lysiae oratione in nostrum Timonem habita dubitasse invenio. huic Bergkii conjecturae H . Sauppius in Fragm. Orat. Att. p. 205 fidem faceré dicit verba a Suida commemorata: quasi omnes libri, in quibus Timonis hominum osoris mentio fit, in hunc unum Timonem toti scripti fucrint. multo prudentius idem Sauppius, V . CI., adjicit, ,tempora non videri obstare.' Lysias enim natus est 01. 80, 2 = 4 5 9 , Timon autem paullo ante 01. 92, 1=412 (circa 01. 91, 3 sive 414) est mortuus. ita res ejusmodi est, ut sane témpora non vidèrentur obstare, si Timon ad mortem usque Athenis mansisset. nunc autem quum multos annos abfuerit ñeque litibus absens implican facile potuerit, témpora ipsa Bergkii conjecturae omnino obstare videntur. bine ego olim in Suida correxeram: ch. n. Avala iv TW nçog Ti/uwviâijv oi i* — , librarios ratus pro Ttfttoviáijv scripsisse Tíumvu proximo dativo TI/LHOVI deceptos. cujus emendationis fidejussore ipso turn Suida usus sum s. v. /Jiá&tatg — xcù Avaiag iv %ü nçog Ttfnavi-âtjv lnws o âv — yvvatxt neta&elg. nunc quoque dubitari posse nego quin prior ille Lysiae locus ap. Suidan s. 'Eoytjftanoftivoç item e Lysiae oratione in Timonidem de-promtus sit. at debuit Suidas nçog JtftmviâijV scribere, vere opinor non ita scripsit. praestat enim Suidae suum sibi errorem év TUÎ nçog Ti/imva relinquere. vel in his Timonis rebus Suidas magni stuporis documentum edidit. qui qunm in Aristoph. Avv. 1549 legisset Tiumv xa&açàg i . e. ,purus putus Timon' (ut Antiphanes in Bekk. Anecd. p. 105, 5 dixit xadctçog âoi/Xog, quod Meinekius in Fragm. Com. III. p. 6 bene inter-pretatur): Suidas non intellecto Aristophane ita scripsit, l'i/nwv: ôvoua xiçiov, ô /uoàv-&çmnog xuXovfisvog. ijv âb xct&açog. hunc Suidae stuporem ab T . Hemsterhusio et B. Porsouo tarn bene castigatum quis vel verbis obtegat vel mala conjectura tollat, nisi qui forte xa&açog Eovlùag videri velit? enimvero illud plane in oculos incurrit, Timonidem Timonis hominum osoris filium millo modo fuisse, verissime enim jam Sauppius in Fragm. Oratt. Att. p. 205 nescire se professus est, unde Bergkius (De Com. Antiq. p. 371 not.) et Scheibius (in Jabn. annal, vol. 31 p. 381) resciverint Timonidem eum, in quem Lysiae oratio habita est, filium fuisse Timonis hominum osoris. sed quum Athenienses victi essent et belli malis ad incitas paene redacti, factum est, ut nonnulli (et ut opinor pau-perrimus quisque) Timonis victum cultumque vel inviti sequerentur: in quos ipsos Lysias (ap. Suidan s. 'Eoyynartoftivog) vir dives acerbe invehitur. quin etiam antea bello adhuc saeviente talem Timonis imitatorem 01. 91, 3=414 in scaenam Pbrynicbus produxerat, cujus versus servati sunt in Léx ico Sangerm. ap. Bubnkenium ad Horn. Hymn. Cer. v. 200 sive in Bekk. Anecd. p. 344, 29: 'AfSovXog Siog içeîg, TOVXionv b fit; aoiiXov i'ywv. éçetg âh xcù ádiáXev.Tog tfiog xat ctyiXctoTO.g Siog xcù aya/iog Siog. vçvviyog iv MovoTçônw- ¡ovo/na Si pt>ovoTi Movótconog. £c¿¡ Sh Tínmvog (codex %ifim-

quae e Phrynichi Adparatu Soph, fluxerunt, ubi hodie non supersunt, nisi haec ap. Bekker. p. 25, 10: ànçbooâog Siog: o5 oidYig nçbotioiv, âXX' tçy/tog et p. 25, 14:


5

"ASovXos 8¡os'' ó pii¡ SovXevovta eyiov. hos igitur versus cum Bergkio partim ita equidem scribe- suppleoque:

^, - i - _ ovofttt Sé ptoiori Movórgonos, ágvyos, [égtjpios'] fiü Se Tipiwvos Bíov, áyctfiov, áSovXov, óüv&vptov, ángóooSov, áyéXaorov, áStáXextov, iStoyviáftova.

V. 2 aguyos quod hie reposuí , codex non hie habet sed post áya/iov et babet accusativum agvyov. pro é'gr¡nos, quo codex caret, suppleri potest etiam: aXexigos-poeta suum Movórgonos totius nomen tabulae optime inlustrat per agvyos [aXextgos]. tenendum est enim, v. ftovórgonos ab atticis eximie usurpan de c a e l i b e et moroso, tu inprimis vide de hac re Plutarchuin in Pelopida c. o et Pollucem HI, 47 et bac de causa primo loco ex epithetis septem áya/tov positum est: £w Si Ttftttroc Biov, áyctfiov — . V. 3 codex ut supra dixi exhibet áya/tov ágvyov. sed uyaptov, áSovXov eximia restitutio est primum Bergkii in meis Quaestt. Aristoph. p. 321 et postea demum Iler-manni ad Eurip. Andromacb. v. 580, quern unum auctorem nominavit Meinekius in Fragm. Com. V. II P. I p. 588. et Bergkium quidem vix leniter vitupero, qui etsi non debebat postea De Comoed. Autiq. p. 372 certam correctionem suam áyaptov, áSovXov improbare, vidit tamen yocem Hgvyov Phrynicho ipsi eripi non posse, magis vitupero He minimum Meinekiuniquc, qui v. ágvyov ausi sint dele re. at, inquit, inutile est ill Lid ágvyov post áyafiov. audio: at MUD idcirco vocem vere atticam eamque in códice ser-vatam et mediis verbis Phrynichi ipsius insertam temeré licebit expungere et eradicare? ceterum de voce áSovXos Lobeckius in Aglaoph. p. 1037 adnot. [47] optime exposuit. denique cavendum est, ne quis forte superioribus verbis Phrynichi comici: £w Si Tiftta-vos Biov áyctfiov repugnare credat haec Aristopbanea de eodem Timone: raiot Si yvvaiiiv f¡v tpiXtctros, in Lysistr. v. 820. nam sicuti Lucianus in Timone testatur, Timon deditus fuerat meretricibus, quae res in utriusque comici locos juxta convenit. sed imitan Timonem quatuor saeculis post ipsum coepit etiam Marcus Antonius triumvir, quum ab amicis desertus esset. at quomodo turn se ipse vincerct, qui ne Octavianum quidem vicisset? quomodo Timonis victum tenuem perferret aut a Cleopatra diu secubaret? itaque cito falsus iste Timon in aulam receptus omni genere libidinum, ut solebat, volu-tatus est. ilia aut em Timonis personati incepta PI uta rebus in Antonio c. 69 et c. 71 descripsit lepidissime: quae ne quis forte nimis aucta vel prorsus ficta existimet, Plutar-clius (ut ibid. c. 28 ipse testatur) ab avo suo, teste oculato acceperat. adde quod cum Plutarcho etiam Strabo XVII, 1, 9 p. 794 partim conscntit. de ipso autem Timone Neanthes Cyzicenus multa tradidisse videtur, e quibus pauca tantum ab schol. ad Arist. Lysistr. v. 808 sive ab Suida s. l'i/uov et (ubi ante Knsterum Eváv&ijs legebatur, sed codd. recte: Nfáv&i-s) s. 'Anoggwyces servata sunt, primo autem Timonem tradidit, quum de piro silvestri decidisset atque inde claudicaret neque medicos admitteret, putre-dine absuintum i'uisse. deinde addit Neanthes terrain in qua sepulcrum Timonis erat, mari, velut insulam, undique circumfusam esse, ut on mes jam mortales hujus sepulcri aditu intercluderentur. Kcti pierá rr)v %eXemr¡v ctvtov, inquit, ióv rárpov uBctrov yevéo&at vnó &ctXám¡s negiggayévtct, év 6Sú %f¡ ix litíganos eis Zwarygct xcti Eovvtov epegavay. quae ne quis e moribus Timonis ficta et fabulis próxima esse dicat, Plutarcbus eadem prodidit in Antonio c. 70 his verbis: reXevryoavTOs S" ctvrov xcti tctcpévjos 'AXyot naga

xitv dáXcttxav óiXio&e ta ngovyovrcc xoii aiytaXoC" xai to xüpict negielirov áBatov xai ánqoanéXaoTOV áv&qwnm nenohjxe (ser. inoiyae) %dv táipov. at, dixerit quispiam, non solum haec ipsa sed quaecunque ibi c. 70 de Timone dixit, Plutarchus ex uno omnia hausit Neanthe. enimvero Plutarchus duo adtulit etiam epigrammata, quibus perraro utuntur historici. et idem ut Antonium simiam ridet, ita Timonem ipsum vult reprehendí signis ingenii generi humano infesti denudatis: at Neanthes historiáis irae causas et studii debebat procul habere, tamen quum et superiora illa apud Neanthen et Plutarchum eodem fere modo legantur et quum Neanthe auctore Plutarchus in Themistocle c. 1 palam usus sit: facile concedo quaecunque de sepulcro Timonis supra adscripsi, ex nno omnia Neanthe repetí potuisse. at sic quoque videri potest ad Timonis sepulcrum mari circumdatum Antonius Plutarchi adlusisse c. 69 fin. et inprimis c. 71 init. (rijv evaXov,


6

inquit, ixeivijv âiatrav, i¡v Ti/tmvtiov mvouaÇê*). dcuique ut primariuui auctorem ex-8tare Neanthen largiar, res tamen esse potest verissima. facile enim fieri potuit, ut man sepulchrum postea cingeretur propterea quod locus sepulturae in ipso litore situs erat: de qua re cum Neantbis verbis hisce: iv bam ri¡ in Ilacatas tie Zmorf/ca -/.ai Soiviov tpeçovay Plutarcbus 1. 1. ita consentit, ut pagum quoque nominaverit: tatpivxos, inquit, AÍi¡ai naçà xr¡v d-âlanar. aliis verbis atque Neanthes locum descripsit Stephanus Byz. 8. 'JiXat p. 67 : êort ôh b aij/iios — fierait) QVtjytms TOV nobs Maça&mrt xai Bgavomvos, ai à' Ailwviàes fyyvs TOV áonos. ergo Halas Plutarcbus dicit non Aexonidas Cecropidis tribus, sed alteras i. e. Halas Araphenicles tribus Aegeidis, ad quam tribnm pagus Timoni nostro patrius, Collytus item pertinebat. ita Timón Collytensis in vicino ejusdem tribus pago, Halis consenuit ibique sepultus est. ac de situ bujus sepulchri ctiam Lucianus in Timone historiae vestigiis inhaeret, quo auctore § 6 et § 30 Timon agrum coluit ,¿ayaTtáv', quae vox qunm ab Homero tum ab atticis dici solet de agro ad mare sito, ut Hemsterhusius ad Timón. 30 (T. I p. 143) ostendit. deinde maris litori vicinum hunc agellum fuisse ex § 56 conligitur, ñeque § 7 init. répugnât, quid, quod ibid. § 42 Timon denuntiat operaru se daturum, ut eo ipso in agello sepeliatur: avíos «)'£ r¡th¡ náoav nota ¡uros fay«T<à»' — rbv aitbv xai ríttpov ànodavmv ëlttv ftot âoxm. quanquara Lucianus historiae fidem partim sequitur, partim idem videtur deserere, qui 1. 1. ita post %r¡v ¿ayartáv pergat: nvçyior o¡xod'o/ir¡oúfievos into TOV &t¡oavcov, /tbvm t'/toi ixavbv Ivdtatïàa&at, TOV avTOv (immo: TO aitb) xai TUtpov à. t. ft. doxrn. nam de minuta ista Timonis turricula et ea litori próxima historiae mutae sunt, immo alta fuit turris Timonis (teste Aristophane in Ranis v. 130), sita illa quidem in v ici nia Academiae si ve in Cerámico exteriore, de qua re ad Ar. Ranas p. 82 exposui. quam turrim baud dubie priore tempore Timon extruxerat, quum dives esset necdum solitudiui se mandasset, sed aut Athenis ipsis aut certe in suburbio habitaret. sed Pausanias in situ hujus turris describendo teneri non potuit, quin in mores Timonis eadem opera acrius inveheretur, I, 30, 4: xaià TOÎTO Tijs yugas (i. e. non procnl ab Academia) tpaivrtat nigyos Ti/tm-ros, os ftbvos etâe fAtjêtva igbnov tvbat'/tova ttrat yeriadat, nitjvTOVfi (i)lovs tpiryorra àv&Qwnovs.*) sed quum sepulcrum Timonis ab terra avulsum esset, res in religionem venire potuit, quod ne ossa quidem mortui odium vivi posuisse viderentur. etsi autem nulla ejusmodi scriptio ad nos pervenit, tamen haec solitudo sepulchri quum poetis materiem praebcre potuit tum magis etiam rhetoribus. videbantur enim dii hunc hominem punivisse, ad cujus sepulchrum ipsi aditum omnibus praeclusissent : ut Timonis ossa velut ex rerum natura dicercntur sublata et erepta. nam quid tarn est commune civibus, quam funus mortuis, terra humatis, tumulus sepultis? quin etiam poeta aliquis cecinisse videtur Timonem (ut Tantalum scilicet) aeterna apud inferos supplicia luere. certe poetas quoque Lucianus in Veris Historiis ridet, in quibus H § 31 init. Timon janitor laisse pcrbibctur in insula impiorum. tum novem epigrammata novimus h. e. sepulchri títulos, quibus omnibus Timon ut osor hominum derisus est, nusquam tamen ut sepulchrum a terra abscissum dicatur, cui famae Julianus in Anthol. Pal. VH, 577 non obscure répugnât.**) reliqua octo de Timone epigrammata in eadem Anthol. Pal. VH, 313—320 exstant et duo ex his etiam in Plutarchi Antonio c. 70. quorum antiquissimum poetae fuit incerti, quern nonnulli Plutarcho teste ipsum fuisse Timonem somniabant, epigramma luculentum :

*) Ingente temporum iucuria factum est, ut quidam hunc Timonem inter Platonis pbilosophi discipulos referrent, velut Olympiodorus Vit. Piat. p. 4, 18 ed. Cob. povta JlXaraivt ivraida (tv xfj IdxaSijuiq) Tiftutv b uioav&ovntoi avvijv, et Incevtus Vit. Plat. ibid. p. 8, It ovvioxi}aaxo (o TlXaxutv) StdaoxaXeiov TtXfjatov xov xaxaytuyiov Tifttuvot xov ixmavijQu'mov, os — iravv tititriis ijviyxi xr/v xov UXaxvivos ovvovoiav. ecce tibi cum ipso mendacio mendacii fontem. revera enim Plato in Academia scholam constituit prope altam turrim, quae multo ante Platonis aetatem Timonis fuerat adhuc divitis, non constituit prope limonis jam pauperis gurgustium (xaxayvjyiov sive tayariav). nempe in errore versantur, qui de hoc Timone loqui audent quasi de philosopho, inprimisque Stobaeus Flor. X, 54 (I p. 239 M.): Tipoiv b fuoav&ptoitot axoiytia liprj TOJV xaxoiv ttvai anXt/oxiav xai ifiXoSoîav.

**) Similia de aliorum sepulcris, qui diis invisi fuerint, narrantur, velut de Cycno ap. Hesiod. in Scut. Here. v. 477 sq. hinc de Neanthis memoria dubitationi loeus relictus videtur.


7

'Ev&ad' anoggijtag*) ifnryrjv ßagvduiytova xeiftar rovvofia (V oü neiiaea&e, xaxoi de xaxöig ctnblotad-e,

quod ipsum Ptolcmaeus in Anthol. Pal. VII, 314 disticho uno imitatur eoqne frigidissimo. sed hie nihil dicam nisi de uno Callimacho, qni duo in Timonem epigrammata scripserat (Anthol. Pal. VII, 317 sqq.). quorum alterum 1. 1. est hocce:

Tiftuiv (ov yag er iaai) ri TOI, tp&og ij OXOTOQ, ey&gbv; ,TO axoTog' ifietav yag nXeioreg eiv aidtj.'

plura verba alter locus requirit, qui sic se habet in Anthol. Pal. VII, 318. TOT ATTOT (i. e. KaXXt/täyov).

Mfj yaigetv e'intjg tie, xaxbv xeag, aXXa nctgeX&e' toov ifioi yaigetv ioTi TO Iii] ah yeXäv.

' 319.^ AAH AON. Kai vixvg mv Ti/ttov aygiog' ov de y tu nvXaage

UXovTtovog xdgßet, Kegßege, ur, ae daxr.

320. HFHiinnor. 'Olieiai nävTi; negi TOV TÖapov eiaiv axav&at

xai oxbXoneg' ßXärfieig Toig nbdag, fjv ngooir/g. Tifttuv fiiaävd-gomog evotxiw aXXa nctgeX&e,

oi/iwêiv ei'nag JIOAA«, nägeX&e /.tbvov. primum Hegesippi duo disticha nihil inter se commune habere Prosper. Petroni statuit, quem Jacobsius p. 293 falli putabat ductus ibrtasse versuum secundi et tertii verbis extremis, at priori disticho verba v. 4: oinwCetv ei'nag noXXä certo repugnant, absurdum est enim Timoni v. 2 recte monenti hospitem v. 4 non gratias agere sed diras impre-cari. sequitur hinc, alterum Hegesippi ipsius distichon intercidisse versusque duo Tiuiuv— itbvov ut alius epigrammatis liueni in cod. Palatino aliena sede locatos ideoque trans-ponendos esse, sed hi versus, ut viciniam totam circumspicias, nullo reponi alio loco possunt nisi quatuor versibus ante, i. e. post pentametrum qui ab v. Toov ineipit. quo facto integrum Callimachi epigramma restitutum est in hunc modum:

Mr) yaigetv ehtrjg IM, xaxbv xiag, dXXa nägeX&e' Jaov eftot yaigetv xt'tOTt TO fti) ah yeXa'v.

li/ttav itioav&gtonog tvotxe'tw «AAn nägeX&e, oiftw£etv ei'nag noXXd, nägeX&e itövov,

sie demum (ut de pulchra anaphora v. 1 et 3 «AA« nageXd-e taceam) recte, ut in oppo-sitione, ab initio locata sunt et v. yaigetv v. 1 et v. 4 oifitö£etv. sententia enim hue redit: ,m; yaigetv eintjg /ie, t'tXX oiftuêtv nägeX&e ftövov. adhuc equidem alteram epigrammatis partem Callimacho vindieavi, cod. Palatino baud nimis adversante, sola tarnen fretus conjectura. enimvero accedit Plutarchi in Antonio c. 70 auetoritas, qui alii epigrammati in Timonem scripto haec addit: TO de negapegbftevov KaXXtnäyetbv eorr

Tifttav fttattv&gwnog eaotxtio' «AA« nägeX&e oift(ii£etv ei'nag noXXd, nügeX&e [tbvov.

at Jacobsius ad Anthol. Pal. p. 293 Hegesippi haec esse ratus enm, qui tanquam Calli-machea adferat, Plutarchum 1. 1. conjicit memoria deeeptum esse, et Jacobsio Meinekius ad Callimacb. p. 118 ita adsentit ut hoc distichon inter dubia Callimachi epigrammata et incerta reeeperit. qua in re duumviros egregios nihil tribuisse miror huic locutioni: TO negttfegbftevov, i. e. ,quod tritum est et decantatum.' quomodo enim memoria fallere Plutarchum in eo epigrammate potuit, quod tum in omnium ore esset? tarnen hi duumviri in eo certe aliquid secuti videntur, quod cum Anthologia Pal. quatuor versus Hege-sippo quam e Plutarchi loco duos tantum Callimacho dari maluerunt. neque enim unico disticho, quod Plutarchus habet, integrum epigramma inesse potest, ideirco quod jam verba oiuwîtv ei'nag noXXct nimis inepta sunt, itaque priores Callimachi editores p. 276 ed. E m . unum hoc distichon: Ti/toiv — itbvov quasi integrum epigramma e Plutarcho adponere non debebant. sed hoc eo factum est, quod distichon, /tr) yaigetv — yeXäv

*) De locutione ànoççijSat piov in quolibet génère violentae mortis usitata vide Blomfielduni in Glossav. ad Aesch. Persas v. 513.


8 i

olim incerto poetae cum hoc lemmate AJHJOS male tributum erat. contendo igitur, non uno scd duobus distichis hoc Callimachi epigramma contineri, in quo de scriptura versus sccundi adbuc dubitatnr. nam quum in codicis scriptura taxi TO pti) ah ytXciv verborum structura nulla sit, cum Hauptio et ad Callim. p. 90 Meinekio pro iati scri-bendum est x&att, qua vocis xai collocatione uti Callimacbus solet. quod autem Graefius, Jacobsius Meinekiusque, ut verbum cum prioribus c\).),ct ncigeX&e connexum ne deesset, nelciv pro yeXctv scribi volucrunt, id in unius distichi carmine non indignum laude videri posset: scd nunc, ubi integrum epigramma emersit, idem non probandum esse patet, egregio illo verbi yeX&v acumine temere sublato. nam pro verbo ot/iwgetv Graecos etiam fty yeXctv dixisse liquet ex Antipbane ap. Atben. VI, p. 225, f (v. 6): TO> /ihv yeXctv, tor tY eiegov oiniugtiv pictxgct locisque similibus. itaque secundo vcrsui nihil aliud incst nisi hoc: olftmgn* aoi Xiyto, quae jam alterae dirae sunt post primas v. 1: xctxov xiag. lepide vero Timon, quasi diris satiari nequeat, v. 4 etiam novas adjicit, quas sibimet ipsi reddi jubet, imprecationes. ac diris quidem, quibus ipse Timon non abstinuerat sed delectatus erat (Arist. Lysistr. 815 6 Ti/tuv — no)la xatctgaaa/tevos —), ne alii quidem carent tituli de Timonc in Anthol. Pal. VII, 313, 314, 316. sed in lino epigrammate teniae dirae hominum duorum vel invitis nobis in mentem rcvocant quum Luciani Timo-nem dialogum tnm Shakspearii Timonem, drama jurgiis plenissimum neque vacuum imprecationibus. in Luciano quidem advenas Timon sic primum adfatus § 34 init: tires iorh w xctrdqcttot; — ctXX' ov yalgovtes ctnne —. xctl ii/teis oi/twêo&e r,St] — , mox ita pergit § 37: e/tol de toino ixctvov, ijv nctvtcts ctvfrgwnove i;8rto*ov oiitmgetv nottjaio. postremo cum nostra Callimacbci loci restitutione conferre juvat Shakspearii titulum minus ilium quidem aculeatum, caeteroqui non dissimilem, quern partim suo ingenio auctum diffinxit partim adsumsit e Callimacho ap. Plutarchum, (Timon of Athens V, 5, 70)

„Here lies a wretched coise of wretsched soul bereft: Seek not my name. A plague consume you wicked caitiffs left! Here lie J Timon; who, alive, all living men did hate: Pass by, and curse thy fill; but pass, and stay not here thy gait."

sed ut ad Plutarchum revertar, qui in Antonio c. 70 alia addidit digna memoratu, Ape-mantus homo similliuds moribus unus omnium exstitit, quern Timon aliquando ad con-spectum suum admitteret et coenae quoque adhiberet, ita tamen ut eum ipsum manifesto gravaretur. idem in concione Atheniensium rarissime ad dicendum prodiit, semel tamen orationem habuit solo dignam Timone, quae a Plutarcho 1. 1. his verbis refertur: "Eon ftoi JU/.QOV oixbneSov, m avtiges 'A&yvuiot, xctl avxi] tts iv avtw nitfvxev, t^ t;s ijtit] avyvol tmv nohtwv anyyâvto. utlXtov ovv oixod'o/teiv tov tbnov iftov).i;&t]v Sijftoaicf iiQoemeiv, iv rjv ctga ttvhs e&ikwotv ifttiiv ngiv ixxonijrai trtv avxijv anay^mvtat. et hac ipsa Timonis oratione praeclare usus est Sbakspearius 1. 1. V, 2 fin., ut idem paullo ante persona utitur Apenianti, quern hominum osorem cum osore Timone inducit rixantes. ceterum quae de Timone, Echecratidis f, Collytensi supra scripsi, eis addi nonuulla

Eoterunt ex observationibus Hemsterhusi ad Luc. Timon. c. 1 (T. I, p. 351 sqq. ed. ebm.). velut optime Hemsterhusius dissentit ab Acrone (T. H p. 10 ed. Hauth.), qui

Horati locum in Serm. I, 1, 64 male retulit ad Timonem Atheniensem, ,qui odium generi humano indixit.' minus recte tamen Hemsterhusius de Diogenis L . loco IX, 12, § 112: 6 o* ovv cptXbaocpos — oi tfh cpevyovtes, xct&ctTtcg xctl 6 Tifttov judicasse videtur, quae omnia vere cadere voluerit potius in Timonem Atheniensem hominum osorem. at ego nihil hie quidem Diogenem errassc arbitror, sed baec omnia in Timonem Phliasium optime convenire. denique seriores de Timone hominum osore baud pauca temere et falso scripserunt, cujusmodi mendacium supra ex Olympiodoro adtuli. alia non omnino vera sed valde suspecta sunt, velut Ausonius in Idyll. X V 34 Timonem Athenis, quod nullas amicitias coluisset, dicit lapidatum esse, contra apud Lucianum in Timone extremo Timon alios ipse ultro petit lapidibus. itaque Ausonius vere facta opinatur, quae ficta ab rhetore fuisse ad fidem pronius est. (Continuabitur.)


INDEX LECTIONUM.

In ordine theologico. D . O t t o C a r s t e n K r a b b e , P . P . O., 1) privatim ternis diebus, L u n a é r

Martis et Mercurii, h. I X eneyclopaediam et methodologiam theologicam tradet; 2) privatim quiñis diebus h. X et binis diebus, Jovis et Veneris, Ii. I X theologiam dogmaticam docebit; 3) publice in Seminara sodalitio bomileticas sodalium exercitationes die Saturni h. I X et b. X moderabitur*

D . F r i d e r i c u s A d o l p h u s P h i l i p p i , P. P . O., 1) privatim Evangelium Joannis interpretabitur quinquies p. h. hora III; 2) privatim Iaagogen in Novum Testamentum docebit quinquies p. h. hora I V ; 3) publice historiam passionis et resurrectionis Domini secundum evangelium Joannis comparatis caeteris evangeliis explicabit die Saturni h. III et h. IV.

D . J o a n n e s B a c h m a n n , P. P. O., 1) privatim: historiam Veteris Foederis enarrabit, quinquies p. h. hora X I I ; 2) privatim: Vaticinia Jesajae interpretabitur, quiñis p. h- scholis hora X I ; 3) publice: in conversatorio exegetico Jesajae capp. X I I I — X X V I I explicanda proponet, binis p. h* scliolis die Mercurii h. V I — V I I I vesp.; 4) privatissime sed gratis: Elementa linguae Syriacae docebit duce Frid. Uhlemanni libro, bis p. h. horis definiendis.

D . A u g u s t u s G u i l i e l m u s D i e c k h o f f , P. P. O., h. t. Decanus, 1) privatim historiae ecclesiasticae partem secundara quinquies h. VIII, 2) privatim historiam dogmatum h. XII tradet; et 3) publice in Seminario exercitationes catecheticas h. X I et h. X I I die Saturni moderabitur.

In ordine jurídico. D . O t t o M e j e r , P. P . O., docebit 1) jus publicum Germanieum qukojuiesl

p. h. X L ; 2) encyclopaediam juris quinquies h. X . D . H e r m a n n u s A u g u s t u s S c h w a n e r t , P . P . O . , 1) institutíones juris-Romani

quiñis p. h. scholis h. X I , et 2) doctrinam de hereditatibus quiñis scholis docebit h, X I I ; 3) collegium quod vocant civile practicum instituet dio Saturni hh. I l l — V .

D . H u g o B o e h l a u , P . P. O., h. t. Decanus, 1) jus Germanieum privatum docebit quiñis p. h. scholis h. X I ; 2) jus feudale tarn commune quam Mecklenburgicum exponet ter p. Ir. hora I V ; 3) juris Mecklenburgici privati praeeepta tradet ter p. h. hora IV.

2


10

D . Theodorus Muther, P. P. O., 1) pandectas juris Romani docebit sexies p. h. hh. IX—XI; 2) exercitationes exegeticas moderabitur hh. cc.; 3) relatorium quod vocant iustituet hh. cc.

D . Adolph us Wach, P. P. 0., theoriam processus civilis tam juris communis quam Mecklenburgici docebit quinquies p. h. hh. IX—XI.

In ordine medico. D . Carolus Strempel, P. P. 0., Academiae Senior, valetudine impeditus

lectiones non indicit. D . Herrn annus Stannius, P. P. O., adversa valetudine impeditus lectiones

millas habebit. D . Theodorus Thierfelder, P. P. 0., 1) publice de morbis organorum

motus diebus Lunae et Martis h. IX, 2) privatim de morbis organorum r e s p i r a t i o n i 8 diebus Mercurii, Jovis et Veneris h. IX, 3) privatissime de aegrotis policlinicis die Saturni hh. IX disseret; 4) exercitationes practicas in clinico medico diebus Lunae, Mercurii et Veneris hh. X et XI moderabitur.

D . Franciscus Winckel, P. P. 0., docebit 1) gynaecologiae partem alteram (mulierum morbos) quaternis p. h. horis, 2) medicinam forensem ternis horis p. h.; 3) in clinico obstetricio exercitationes practicas quinquies moderabitur; 4) publice pathologiam et therapiam partus binis horis tradet.

D . Hermannus Rudolphus Aubert, P. P. 0., h. t. Rector, 1) publice encyclopaediam et methodologiam scientiae medicae diebus Lunae et Jovis hora XII—I, 2) publice generations et evolutionis historiam diebus Mercurii et Saturni h. III—IV, 3) privatim Physiologiae partem alteram (functiones animales) quotidie h. IX—X tradet.

D . Phil . Jac. Guilielmus Henke, P. P. 0., h. t. Decanus, 1) anatomen c. h. quotidie h. IX et XII docebit; 2) privatissime exercitationes anatómicas quotidie h. X—XII moderabitur.

D . Theodorus Ackermann, P. P. 0., 1) privatim anatomen pathologicam specialem quotidie h. HI tradet; 2) privatissime exercitationes practicas in instituto pathologico diebus Lunae, Mercurii et Veneris hh. IV et V moderari perget.

D . Guilielmus de Zehender, P. P. 0., 1) Ophthalmologiam quaternis p. h. horis IX—X docebit; 2) exercitationes practicas in clinico Ophthalmiatrie© diebus Lunae, Mercurii et Veneris h. XII—I et dimid.; 3) exercitationes ophthalmoscopies horis definiendis moderabitur.

D . Fran eis cus Koe nig, P. P. 0., 1) chirurgiam specialem quinquies docebit; 2) exercitationes practicas in clinico chirurgico ternis horis moderabitur.


11

D. Franciscus Eilhardus Schulze, P. P. E. , 1) zoologiarn generalera junctam cura demonstrationibus horis quiñis p. h. docebit; 2) exercitationes anatómicas microscópicas quaternis p. h. diebus moderabitur; 3) anatomiam comparatam organorum respirationis semel p. h. tradet.

D. Guilielmus Brummerstaedt, 1) de morbis mulierum quaternis p. h. diebus disseret; 2) cursum operationum, quae in arte obstetricia ad-hibentur, ternis p. h. horis moderabitur; 3) historiam artis obstetriciae tradet semel p. b.

In ordine philosophico. D. Franciscus Volcmarus Fritzsche, P. P. 0., privatim 1) binis diebus

h. XI Euripidis Medeam explicabit; 2) binis diebus h. XI M. Tulli Ciceronis Oratorem interpretabitur; 3) binis diebus h. XI artem Graecorum metricam exponet; 4) horis definiendis P. Terenti Afri Hecyram explanabit. Denique exercitationes Seminara philologici moderari perget, in quo Sophoclis Trachiniae et epístola Horatiana ad Pisones aliaeque epistolae tractabuntur.

D. Joannes Roeper, P. P. 0., privatim docebit: 1) familias plantarum naturales, demonstrationibus vegetabilium medicinalium illustrandas, quaternis diebus h. XI; 2) historiam plantarum cryptogamorum, binis diebus h. XI; 3) anatomen et physiologiam vegetabilium, binis diebus h. X.

D. Eduardus Danielus Henricus Becker, P. P. 0., privatim 1) quin-quies p. h. culturam silvarum docebit h. XI; 2) de praedio rite administrando exponet quiñis diebus h. III.

D. Ludovicus Bachmann, P. P. 0., privatim 1) ter per hebdom. Euripidis Heraclidas interpretabitur; 2) ter per hebdom. Historiae Naturalis Plinii maj. selectas partes, quae ad artes spectant, explicabit. Privatissime qúater per hebd. de scriptoribus Geographica graecis disseret.

D. Hermanuus Karsten, P. P. 0., docebit: 1) publice: astronomiam populärem, bis p. h.; 2) privatim: geometriam analyticam, quater p. h.; 3) privatim: mineralogiam, quater p. h. horis definiendis.

D. Franciscus Ferd. Schulze, P. P. 0., h. t. Decanus, 1) Physices partem alteram, de calore, electricitate et magnetismo docebit et experi-mentis illustrabit, diebus Martis et Jovis h. IV—VI; 2) Chemiam organi-cam tradet, diebus Lunae, Mercurii et Veneris h. IV—VI; 3) exercitationes chemicas moderabitur, vel die Saturni horis IX—I et III—VII, vel reliquis diebus h. IX—I et III—VI; 4) exercitationes agronómicas instituet, horis definiendis.

D. Carolus Bartsch, P. P. 0., 1) privatim grammaticam theodiscamhistórica ratione tradet quaternis p. h. scholis; 2) publice de Dantis Aligherii vita et operibus disseret bis p. h.; 3) Serainarii philologici teutonici exercitationes moderari perget, in quo Hartmanni Henricus pauper et Gregorius carmina tractabuntur.

t


12

D . H e r m a n n u B R o e s l e r , P . P . O. , docebit 1) jus administrativum et politiae, senis p. h. horis; 2) politicen administrad vani sive doetriuam de forma reipublicae administrandae, quaternis p. h. horis.

D . F r i d e r i c u s G u i l i e l m u s S c h i r r m a c h e r , P . P . 0 . , 1) privatim geographiam universalem quater per hebd. hora X I I tradet; 2) publiée historiam reipublicae Romanae ab anno 133 ante Chr. n. usque ad ann. 31 post Chr. n. enarrabit bis p. h. hor. X I ; 3) publ iée exercitatiouibus historiéis methodum historiae et disciplinas subsidiarias tradet ter p. h. hor. X I .

D . H e n r i c u s de S t e i n , P . P . E . , 1) psychologiam docebit quater p. h. hora I V — V ; 2) philosophiae historiam inde ab ecclesiae patribus usque ad novissima témpora deductam quater p. h. hora V — V I tradet; 3) publice societalem philosophicam instituet, in qua Spinozae ethica explicanda proponet, die Mercurii horis I V — V I .

D . C a r o l u s W e i n h o l t z , 1) „ ide i smi" sui practici rationes ex systemate suo evolvet; 2) conversatorium philosophicum, res philosopbicas dialectice tractaturus, commilitonibus offert.

D . J u l i u s R o b e r t , privatim: 1) quater p. h. de lingua gallica Scholas practicas habebit: 2) grammaticam francogallicam docebit ter p. h.; gratis 3) de historia literarum francogallicarum disseret bis p. h.

D . F e r d i n a n d u s de R o d a , in Seminarii sodalitio cautum liturgicum in usum theologorum publice docebit quater per hebdom.

D . F r i d e r i c u s G u i l i e l m u s M a r t i n u s P h i l i p p i , 1) privatim Vaticinia prophetarum Haggai, Zachariae, Malachiae ter p. h. explicabit; 2) gratis Syntaxin linguae hebraicae bis p. h. docebit; 3) gratis Grammaticam linguae chaldaicae simul cum interpretatione chald. V . T . partium bis p. h., et 4) privatim explicationem libri, qui Nalas et Damajanti inscriptus est, praemissa de dementis linguae sanscriticae doctrina ter p. h. tradet.

Bibliotheca A c a d é m i c a diebus et horis lege constitutes patebit, Museum autem die Lunae h. I I—IV commilitonibus nostris aliisque aperietur. Peregrinas linguas ut Anglicam discendi occasio data est. Sunt etiam magistri, qui alias artes liberales publice profiteantur.

Summo academiae magistratu hoc tempore fimgitur

H. R. Aubert, M . D . Praesidet ordini Theologorum A . G . D i c c k h o f f , Th. D.

Jorisconsultorum II . I t o c h l a i i , J. U. D. Medicorum J . Sc. H e n k e » M. D. Phüosophorum F . F . S c h u l z e , Ph. et M. D.


LECTIONTJM - rosdok.uni-rostock.derosdok.uni-rostock.de/data/Preview-PuV/PDF/1870_WS_IL.pdf · 3 eadeni re ipse melius judicasset. immo id solum quaeri potest, utrum post hunc versum

Documents