TEXTUS MINORIES IN USUM ACADEMICUM SUMPTIBUS E. J. BRILL EDITI CURANTIBUS R. HOOYKAAS, N. W. POSTHUMUS, J. H. WASZINK, J. DE ZWAAN QUIBUS ACTUARIUS ADFUIT B. A. VAN PROOSDIJ Vol. XXIII DE OUDNEDERLANDSE (OUDNEDERFRANKISCHE) PSALMENFRAGMENTEN MET INLEIDING EN FRANKISCH - LATIJNSE WOORDENLIJST OPNIEUW UITGEGEVEN i• DR. H. K. J. COWAN ^JB LEIDEN E. J. BRILL =957
68
Embed
DNDRLND (DNDRFRNH PLNFRNTN - dbnl · 2010. 5. 6. · „vn brpn l ht d hdn vn n vl t ltn bnnn t t nd dr 6 , z rtzht ht htn d nbrppn vn nl btnlndh lrdn t hldn n t nn, dt d hdn nzr
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
TEXTUS MINORIESIN USUM ACADEMICUM SUMPTIBUS E. J. BRILL EDITI
CURANTIBUS R. HOOYKAAS, N. W. POSTHUMUS, J. H. WASZINK, J. DE ZWAANQUIBUS ACTUARIUS ADFUIT B. A. VAN PROOSDIJ
Vol. XXIII
DE OUDNEDERLANDSE(OUDNEDERFRANKISCHE)
PSALMENFRAGMENTEN
MET INLEIDING ENFRANKISCH-LATIJNSE WOORDENLIJST
OPNIEUW UITGEGEVEN
i•
DR. H. K. J. COWAN
^JB
LEIDENE. J. BRILL
=957
TEXTUS MINORESIN USUM ACADEMICUM SUMPTIBUS E. J. BRILL EDITI
CURANTIBUS R. HOOYKAAS, N. W. POSTHUMUS, J. H. WASZINK, J. DE ZWAANQUIBUS ACTUARIUS ADFUIT B. A. VAN PROOSDIJ
„Even bekrompen als het is de geschiedenisvan ons volk te laten beginnen met 't eindeder 16e eeuw, zoo kortzichtig mag het heetende wanbegrippen van enkele buitenlandschegeleerden te huldigen en te wanen, dat degeschiedenis onzer moedertaal eerst met dei e eeuw eenen aanvang neemt”.
(Prof. Dr. H. Kern in Taal- en Letterbode,IV, 1873, P. 1 33).
INLEIDING
Deze tekstuitgave van de bewaard gebleven fragmentender oudnederlandse (oudnederfrankische) interlineairepsalmenvertaling uit de tijd der Karolingen, bekendonder de naam van Psalmen van Wachtendonck, isgrotendeels gebaseerd op de in 1902 door Van Heltenbezorgde tekst 1). Hoewel op zijn methodes van tekst
-bewerking meer dan eens scherpe kritiek is uitgeoefend,is Van Heltens werk sedert dat van Cosijn 2) dat echterniet de tekst der psalmen geeft de meest grondige envolledige bron voor de studie van dit onderwerp. Be-houdens de zo juist bedoelde kritieken en enkele recenterebij dragen van E. Rooth en schrijver dezes 3) , is het ookde laatste van die aard, al is het thans reeds meer dan eenhalve eeuw oud.
1) W. L. Van Helten, „Die Altostniederfränkischen Psalmen-fragmente,die Lipsius'schen Glossen und die Altsüdmittelfrän-
kischen Psalmenfragmente" (Groningen 1902) .2) P. J. Cosijn, „De Oudnederlandsche Psalmen" (Taal- en
Letterbode, III-IV, . afz. uitg. 1873).3) E. Rooth, „Studien zu den altniederfränkischen und alt-
westfälischen Psalterversionen" (Uppsala Arsskrift, 1924). H. K. J.Cowan, „Oudoostnederfrankisch of Oostelijk Oudnederlands ?"(Tijdschrift voor Nederlandse Taal- en Letterkunde, LXXI, 3,1 953), en van dez. „Opmerkingen over Oudnederfrankische StruG-turele Gra t?mat ca" (ibid. LXXV, '957).
6 INLEIDING
Met de door Van Helten bezorgde tekst heb ik echtersteeds de oudere uitgave van M. Heyne 1) vergeleken; opmeer dan een punt heb ik gemeend aan diens lezing devoorkeur te moeten geven. Voorts kon op enkele puntenvan de recentere conclusies van Rooth in diens hiervorenbedoelde bijdrage waarin ook de collatie van Gombaultuit 19o5 2) is verwerkt gebruik worden gemaakt.
In hoofdzaak bestaan de afwijkingen, die mijn tekst-uitgave vertoont ten opzichte van die van Van Helten,uit de vo] gende. Vooreerst heb ik gemeend te moetenterugkeren tot de overgeleverde schrijfwijze van vocalenin zwak accent dragende lettergrepen, daar waar VanHelten die als „abnormaal" verwierp en corrigeerde in dez.i. „normale", voor zover hij er althans geen „residua"uit het middelfrankische origineel van de tekst in zag(zie over deze „residua" nader hieronder) . Mijn bezwarentegen deze correcties zijn uiteengezet in mijn hierbovenbedoelde bijdrage in dl. 71 van het Tijdschrift voor Ned.Taal- en Letterkunde. Zij betreffen de daarbij door VanHelten aan de dag gelegde miskenning van het verschijnselvan verzwakking der vocalen in zwak geaccentueerdepositie in de richting van de z.g. „kleurloze" vocaal, ende invloed, die dit verschijnsel kan hebben op de schrif-telij ke weergave van die daardoor onvast geworden,immers fonologisch reeds tot /a/ gereduceerde, vocalen.Dit verschijnsel, waarop voor de taal der psalmen ookreeds door Heyne en Tack 3) is gewezen, en dat overigens
1) M. Heyne, „Kleinere Altniederdeutsche Denkmäler" (Pader-born 1867, 2e druk 1877).
2) In Zs.f.d.Ph., 37 ( 1 905) PP. 29-40.3) M. Heyne, „Kleine Altsächsische und Altniederfränkische
Grammatik" (1873), §§ 4 en 9. P. Tack, „Proeve van Oudneder-frankische Grammatica" (1897), p. 26.
INLEIDING 7
ook in het oudgents en het oud-engels in de ioe eeuwreeds merkbaar is, verklaart zulke naast elkander voor
-komende vormen als gehoran, gihorin, gehoron, gehorun;geuan, geuen, geuon; idilnussi, idulnussi; enz. eenvoudigeren beter dan hetgeen Van Helten daarvoor aanvoert. Hetverklaart ook Jurkundit (18,z), dat v. H. corrigeert in far-;spraken (18,3; 15), v. H. -on; sie (18,14), v. H. sia; ruopen
(55, 10), v. H. ruopon; allen (56,6), v. H. allero; hegte (60,3),v. H. herta; uundeno (68,27), v. H.-ono of -ano; enz., als-mede selethen (54,16), erthen (6o,3), herren (67,27) enz. naast-on elders, welke Van Helten als „residua" uit het middel-frankische orgineel beschouwt en daarom aldus hand-haaf t, doch die naar mijn verklaring geen residua behoevente zijn. En tenslotte verklaart het een tekstpassage alsdie van 67,6, waarin Van Helten een discrepantie meendete zien tussen de nom. pl. ladera en de z.i. als gen.sg. opte vatten vorm sce penin ; scepenin is hier = *scepenon enis dus ook nom. pl.
Voorts heb ik ook in enkele andere gevallen de over-levering hersteld, waar de door Van Helten aangebrachtecorrecties en/of aanvullingen wel steun vinden in delatijnse tekst, doch in het nederfrankische tekstverbandniet strikt noodzakelijk leken. In zulke gevallen kon somsde lezing van Heyne worden overgenomen. Zie b.v. 6i,6;71,12; en vgl. bv. ook 62,2 en 68,4. De voorrang, diehierbij dus is gegeven aan het onfr. zinsverband boven delatijnse tekst, vindt zijn verklaring hierin, dat naar mijnmening het door Van Helten geconstateerde gedachtelozeautomatisme, waarmede de oorspronkelijke vertaling uithet latijn zou hebben plaats gehad, wel vaak, doch geens-zins altijd aanwezig is. Duidelijk vrij ere vertalingen zijnbv. waar te nemen in 54,13; 65,16; 67,21; 68,14 e.a,
8 INLEIDING
Daarentegen heb ik de overlevering niet gevolgd, dochHeynes correctie overgenomen bij de schrijfwijze th voorht [xt] in retha (18,9), fortha ( unmethiga (57,8),unrethero (64,4), irliothe (66,2). Daargelaten of deze ge-vallen wel relevant zijn in het kader van Van Heltenshiervoor gegeven verklaring (Gr. I, § 498) 1), schijnt hungeringe aantal tegenover de talrijke gevallen met ht, chtevenzeer, zo niet meer, grond te geven voor de opvatting,dat hier verschrijving heeft plaats gehad, zoals bv. in56,2; 69,6; 65,12 e.a. Op soortgelijke gronden handhaaf ikomgekeerd ook niet de spelling ht voor th in uuarht (58,5),(ut)Jarht (67,20; 21) ; en sceihtlon (67,22).
Voor een aantal andere wijzigingen (waarvan, zoalsik zeide, enige zijn ontleend aan Rooth) zie men hethierachter volgende overzicht der van de redactie-VanHelten af wij kende lezingen.
Nadere bijzonderheden betreffende de overgeleverdepsalmentekst kan de lezer, die daarover meer wenst teweten, verkrijgen uit de werken genoemd in de bij dezeinleiding behorende voetnoten en de daarin verder aan-gehaalde litteratuur. Hier zullen wij ons bepalen tot dehoofdzaken.
De oorspronkelijke bron, waarop de bestaande neder-frankische tekst teruggaat, is een handschrift, dat zich inde i6e eeuw in het bezit bevond van de Luikse kanunnik
1) Daar th immers een geheel ander foneem weergeeft, dan t,lijkt het gewaagd een schrijfwijze als fortha op één lijn te stellenmet f orta om daaruit te besluiten tot „mit geschwächter articu-lation zwischen r und t gesprochene spirans",
INLEIDING 9
Arnoldus Wachtendonck, bij wien het is gezien doorJustus Lipsius blijkens diens brief van z4 januari 1599aan Henricus Schottius, stadssyndicus te Antwerpen 1) .
Dat handschrift is verloren geraakt, hoewel indirect doorLipsius' toedoen de 18e psalm ons reeds vanaf 1612 langsandere weg is overgeleverd 2) . Doch in het begin deri 9e eeuw werd een fragment van een afschrift, bevattendede psalmen 53 (vanaf vs. 7) tot en met 73 (t/m vs. 9),teruggevonden in de bibliotheek van de Legationsrat vonDiez te Berlijn. Dat dit afschrift inderdaad van de codexvan Wachtendonck afkomstig is, kon worden aangetoonddoor een vergelijking met de z.g. „glossen van Lipsius".Deze glossen zijn van Lipsius afkomstige lijsten van aanWachtendoncks handschrift ontleende, alfabetisch ge-rangschikte woorden, waarvan hij er reeds ongeveer 670aan zijn boven vermelde brief had toegevoegd. Deze zijnzeer corrupt overgeleverd, doch in z 86o werd onder depapieren van Lipsius in de Leidse Universiteitsbibliotheekeen volledige, vrij goed overgeleverde verzameling ge-vonden, totaal 822 woorden bevattende, met latijnse ver-taling en vermelding bij elk woord van de psalm, waaruithet afkomstig was. Zowel in het afschrift-von Diez als indeze glossen nu komen dezelfde schrijffouten voor, hetgeendus op een gemeenschappelijke bron wijst 3) .
Behalve de psalmen z8 en 53 vs. 7 t/m 73 vs. 9 zijnvoorts nog in een jongere copie bewaard gebleven de psal-men i, 2 en 3 (t/m vs. 5) uit Wachtendoncks handschrift.
1)J. Lipsii Epistolarum Selectarum Centuria III ad Belgas,ep. XLIV, ie uitgave Antwerpen 1602, 6e druk Avignon 1609.
2) Door de uitgave van Abr. v. d. Mijle in „Lingua Belgica",Lugd. Bat. 1612.
3) Zie o,a. Van Helten, o.c., I, p. 4.
IO INLEIDING
Deze zijn echter niet in nederfrankisch, doch in een middel-frankisch dialect gesteld, zijn derhalve meer duits en om
die reden niet in deze uitgave opgenomen. Op het feit, datin één tekst middel- naast nederfrankisch voorkomt, komik hieronder terug.
Uit de glossen van Lipsius kon tevens worden opgemaakt,dat het handschrift van Wachtendonck een vertalingbevatte van alle psalmen, zomede van verschillendehymnen 1), en voorts, dat behalve de reeds genoemdepsalmen z, 2 en 3, nog slechts de nummers 4 t/m 9 nietnederfrankisch, doch middelfrankisch waren 2) . Het isduidelijk welk een verlies juist de nederlandse taalhistorieheeft geleden door het verloren raken van het handschrift.
Het nederlandse karakter van de taal der psalmen ishet eerst duidelijk in het licht gesteld door Dr L. A. teWinkel 3) ; hij beschouwde de taal als zuiver nederlands,zij het vermengd met voor rekening van de copilst komendegermanismen. Bijna gelijktijdig kwam Heyne tot de con-clusie, dat de psalmen nederfrankisch waren met uit-zondering van de nummers i t/m 3, die ook hij reeds alsmiddelfrankisch herkende 4) . Daarop volgde de grondige,streng wetenschappelijk bewerkte grammaticale studievan Prof. P. J. Cosijn 5), die de mening van te Winkel in
1) Zie o.a. A. Borgeld, „De Oudoostnederfrankische Psalmen;Klank- en Vormleer" (Gron. 1899, acad. proefschr.), p. I en IV.
2) Zie o.a. Van Helten, o.c., I, p. 5-6 (§ 5).3) In „Over de Psalmen van Wachtendonck en de Glossen van
Lipsius" (Versl. en Med. Kon. Akad. van Wet., X, p. 315 e.v.) .4) „ Kleinere Altniederd. Denkmäler", 1867.5) Zie p. 5, noot 2 bierboven,
INLEIDING II
hoofdzaak bevestigde. De tijd van ontstaan der vertalingstelt hij in het begin der ioe eeuw; de streek ergens inonze provincie Limburg of het daaraan grenzende duitsegebied. Hij verenigde zich met de opvatting van Heyne,dat de streek van herkomst niet ver van de middel-f rankische taalgrens kan hebben gelegen, wellicht in denabijheid van Aken 1) .
De beschouwingen en conclusies van Cosijn werden inde wetenschappelijke wereld vrijwel algemeen aanvaard,ook in het buitenland. Een enkele poging, 23 jaar later,om een geheel nieuwe theorie naar voren te brengen 2)
werd als onhoudbaar verworpen 3) . Wel heeft deze nieuwediscussie ertoe geleid, dat nader aandacht werd besteedaan de hoogduitse invloeden in de psalmen. Vooreerstaan het merkwaardige voorkomen van middelfrankischeen nederfrankische psalmen in één tekst, maar dan ookaan de in de nederfrankische tekst af en toe optredendeniet-nederfrankische vormen. Het onderzoek hiernaar isvooral door Van Helten gedaan 4) . De resultaten van zijnonderzoek komen in hoofdzaak op het volgende neer.
Naast enkele eigenaardigheden, die het dialect alsoostelijk karakteriseren en die gedeeltelijk ook in oostelijkgekleurde middelnederlandse teksten voorkomen, en naastenkele ontleningen uit het naburige duitse taalgebied, zijnmiddelfrankische afwijkingen in de nederfrankische tekst
1) Taal- en Letterbode, V, p. 72 e.v.; vgl. Heyne, „Kl. Altsächs.und Altniederfr. Gr. ".
2) Nl. door tostes, „Saxonica" in Zs. für D. Alt.", 40 (1895).3) Door Kögel in „Gesch. der D. Litt.", I, 2, 527 e.v., waar deze
de aanduiding „altniederländische Interlinearversion" handhaaft;en door Van Helten (zie volgende noot) .
4) Tds. voor Ned. Taal- en Lett., 15, p. 146 e.v., en i6, p. 72 e.v.,alsmede zijn vaker genoemde tekstuitgave met grammatica.
I2 INLEIDING
ingeslopen doordat de copiïst een middelfrankisch origineelvoor zich moet hebben gehad, dat hij slechts in gram-matisch opzicht en veelal onnauwkeurig in eigen taalomzette. Deze laatste categorie afwijkingen van hetnederfrankische taaleigen zouden dus meer „residua" uithet middelfrankische origineel zijn, zoals Van Helten zenoemt, dan vreemde in de taal ingedrongen elementen.Tevens verklaart dit waarom de psalmen i t/m 9 middel-f rankisch zijn: de copiïst begon het middelfrankischeorigineel letterlijk over te nemen, doch ging later over totvoortzetting in zijn eigen dia]ect 1) . Van Helten meent tekunnen aantonen, dat ook dit middelfrankische origineeleen interlineaire vertaling van de latijnse tekst was,waarbij de vertaler, echter gedachteloos en mechanischte werk zou zijn gegaan, vaak zonder zich te bekommerenom de betekenis van zijn „maakwerk". Dat ditzelfdebezwaar van mechanisme bij de vertaling ook de neder-f rankische versie aankleeft, is in de lijn dezer verklaringvanzelfsprekend.
De verklaringen van Van Helten kunnen bezwaarlijkvolstrekt bewezen worden geacht Cosijn bestreed ze enbleef vasthouden aan zijn mening, dat de psalmen i8 en53-73 ook oorspronkelijk waren geschreven in een oost
-nederfrankisch dialect, waarin als gevolg van de nabijheidder taalgrens vreemde elementen waren binnengedrongen 2)
maar de aangevoerde aanwijzingen maken tot op zekerehoogte een aannemelijke indruk. Dat Van Helten daarbijnaar mijn mening echter veel te ver gaat en met name b.v.„residua" van het middelfrankisch origineel wil zien, waareen andere eenvoudiger verklaring mogelijk is, deed ik in
1) Zie de litteratuur genoemd in de vorige noot.2) Tds. Ned. Taal- en Lett., i, p. 316 e.v.
INLEIDING 13
het begin dezer inleiding reeds uitkomen 1) . Eveneens weesik er reeds op, dat het door Van Helten gesignaleerdeautomatisme bij de oorspronkelijke vertaling uit hetlatijn zeker niet altijd aanwezig is en dat meermalen zelfsvan vrije vertaling mag worden gesproken.
Ik acht het ook zeer twijfelachtig, dat een neder-frankisch sprekende bij de vertaling van een middel-
frankische tekst in zijn eigen dialect „durch umschreibung",zoals Van Helten zegt, een omwerking alleen in gram-maticaal-„klankwettig” opzicht tot stand zou brengen.Hij zou het toch moeten bemerken, als het resultaatdaardoor onnederfrankisch zou zijn. Wat Van Helten onsvraagt te geloven is feitelijk niets anders, dan dat eenhedendaagse nederlander een duits woord als Wartezimmerzou omzetten in wardetimmer of zelfs, door een fout bijhet copiëren, in wardezimmer of wartetimmer, hetgeen een„residu" zou opleveren, en wel een partieel, zoals VanHelten dat b.v. in útropizot (ps. 18,2) wil zien. Naar mijnmening kan de omwerker dan ook zeker geen nederfrankzijn geweest, maar veeleer een middelfrank met enigekennis van het nederfrankisch. Dit zou tenminste demiddelfrankische „residua" beter verklaren.
Maar er is meer. Voor een vertaling in het nederfrankischschijnen te pleiten verscheidene nederlandse woorden, diein het hoogduits afwijkend zijn, en waarvan Cosij n er reedsenige heeft genoemd; daaraan zouden nog verschillendeandere kunnen worden toegevoegd. Van een aantal dezer
1) Van Helten had in zijn weerlegging van Cosijns bezwaren(in Tds. Ned. Taal- en Lett., 16) trouwens reeds toegegeven, datniet zeker was, dat alle door hem aanvankelijk als niet-nederlandsbeschouwde woorden ook oudtijds niet -nederlands moeten zijngeweest.
I4 INLEIDING
zou men nog kunnen stellen, dat het woord mogelijk ookin het middelfrankisch dialect der psalmen z-g heeftbestaan en daaruit is gecopieerd. Immers, zoals Behaghelindertijd reeds opmerkte, is het middelduits goeddeelseen door hoogduits overstroomd nederduits. Men bedenkedaarbij, dat het materiaal van het middelfrankisch derpsalmen slechts drie psalmen omvat, enkele glossen enenkele „residua" in het nederfrankisch gedeelte. Doch erzijn nog andere typisch nederlandse woorden, wier middel -frankische equivalenten in de psalmen hoogduits zijn, b.v.nfr. huo, uuo, „hoe" in uuo lango, „quousque" (61,4),tegenover mfr. uuio, uuie, hgd. „wie" in uuio lango,„usque quo" (glossen van Lipsius uit ps. 4,3), waar hetgebruik van de beide vormen in het nfr. resp. het mfr.idiomatisch overeenstemt met dat in het nndl. resp. hetnhgd.; nfr. thuro „door", tegenover mfr. thuruch; of r. he,hie, „hij", tegenover mfr. her; of r. gi, „gij", tegenovermfr. ir, en dgl. woordjes, die ten dele wel historisch ver-want zijn, maar waarbij nauwelijks meer van „umschrei-bung" kan worden gesproken; of r. (jar)seggon(i) tegenovermfr. sagen (de) ; of r. hebon (voor *hebbon) tegenover mfr.*haben (habeda in de glossen, mfr. residu in het of r. ge-deelte) , door Schönfeld in de Inleiding van zijn „Histo-rische Grammatica van het Nederlands" gerekend onderde kenmerken van het onderscheid tussen inguaeoons(noordelijk) en duits (zuidelijk); of r. antscêine (maar inde glossen een enkel maal ook anliton) , „fadem", tegenovermfr. antlucce; en vooral ook een niet alleen lexicaal, dochook syntactisch-idiomatisch punt als de aanduiding vanhet relativum als subject van een predicaat in de 2e-persoon, b.v. nfr. ne salt tu, got, thia jaruuirpi unsig ?,„nonne tu, deus, qui repulisti nos ?" (59,12); gehóri ... thia
INLEIDING I5
gidruouis diopi sêuuis, „exaudi ... qui conturbas profun-dum maris" (64,8); cumit ... alla thia forktit Bode, „vente... omnes qui timetis deum" (65,16), tegenover mfr.gelierot uuerthet ir they duomot ertha, „erudimini qui iudi-catis terram" (2,io), vgl. ohd. ir der.
De middelfrankische omwerker bepaalde zich dus blijk-baar niet geheel tot een „umschreibung", maar hijstreefde, naar zijn kennis van de taal, een werkelijkevertaling in het nederfrankisch na, na eerst begonnen tezijn met de psalmen 1-9 in zijn eigen dialect over teschrijven. Maar als men zou mogen aannemen, dat denederfrankische tekst een door een middelf rank ver-vaardigde vertaling is, dan rijst aanstonds de vraag, ofhet dan niet evenzeer mogelijk is, dat hij die tekst, na deeerste negen psalmen uit het latijn te hebben vertaald inzijn eigen dialect, de volgende eveneens rechtstreeks uit hetlatijn vertaalde in het neder f rankisch, wellicht omdat ditde taal was van het gebied, waar hij werkzaam was. Ookzulk een gang van zaken toch zou, v.z.v. niet aan ontleningkan worden gedacht en afgezien van reeds eerder door mijgesignaleerde aanvechtbare interpretaties van Van Heften,een aannemelijke verklaring geven voor de z.g. mfr.„residua" in het of r. gedeelte. Ten dele de stand vanvertalers kennis van het nederfrankisch idioom, ten. deleook momenten van onoplettendheid kunnen daarvoor ver
-antwoordelij k zijn geweest, en de fouten zouden hem, denmiddelfrank, minder storend in het oog liggen, dan zij heteen nederfrank zouden moeten doen. Aldus bezien is er,naar ik meen, zeker nog een mogelijkheid, dat de opvattingvan Cosijn mutatis mutandis toch juist is. Maar volstrektezekerheid zal in deze wel niet verkregen kunnen worden.
Ook op andere punten, zoals b.v. de verklaring van een
16 INLEIDING
aantal vormen met umlaut bij lange vocalen, die volgensVan Helten in het taaleigen van het dialect, doch naarmijn mening in het kader van de ontleningen en/of residuamoet worden gezocht, vermag ik Van Helten niet steedste volgen. Het betreft in deze gevallen echter grotendeelstaalkundige kwesties, die voor onze tekstuitgave niet vanbelang zijn, zodat ik daarvoor volsta met de lezer te ver-wijzen naar mijn eerder genoemd artikel „Oudoostneder-f rankisch of oostelijk Oudnederlands ? " in het Tijdschrifttvoor Nederlandse Taal- en Letterkunde, LXXI (1953).
Aan de tekst is de latijnse versie niet toegevoegd, daarzij nodeloos veel ruimte zou innemen, terwijl zij desgewenstaltijd van elders kan worden geraadpleegd. Wel is eenvolledige woordenlijst opgenomen, die echter zo eenvoudigen beknopt mogelijk is gehouden. Zij geeft de latijnse ver-taling der nederfrankische woorden, zoals zij in de tekstder Vulgata behoudens varianten luidt. Indien hetwoord een verbum is en in de onfr. tekst in de infinitivusvoorkomt, wordt deze vorm gegeven, zo nodig met ver-melding van plaatsen, waar andere vormen optreden. Opsoortgelijke wijze worden substantiva en adjectiva zomogelijk in de nominativus singularis vermeld. Komt hetwerkwoord of naamwoord in de tekst niet in de infinitivusc. q. de nominativus singularis voor, dan wordt een andere,bij voorkeur de eenvoudigste, vorm gegeven met de daarbijbehorende latijnse vertaling, zo nodig wederom met ver-melding van andere plaatsen. Slechts in bijzondere ge
-vallen worden verschillende vormen van één grondwoordafzonderlijk opgegeven of aangeduid. Wat de alfabetische
INLEIDING 17
volgorde betreft kan nog worden opgemerkt, dat f en u(= v) als gelijkwaardig zijn beschouwd evenals i en j enk, q en c, alsmede dat lange vocalen volgen op de korte.
Tenslotte volgt hieronder nog een lijst van variaelectiones, die echter beperkt is tot de van de redactie-VanHelten af wij kende lezingen.
VARIAS LECTIONES
Zoals reeds gezegd, worden in deze lijst slechts de vande redactie-van Helten afwijkendekende lezingen vermeld. Decijfers verwijzen naar psalm en vers. De afkortingenzijn: Hn = Heyne; vH = van Helten; 0 = overgeleverdetekst; R = Rooth.
18, I furkundit cfm 0; vH far-.3 spraken, stemmen cfm O; vH -on.5 bettekameren (O bete-) ; vH -on.9 rehta cfm Hn ; vH retha cfm O.
vH -nissi. —. gegenuuirdi cfm O; vH gegin-.54, 2 bida naar R cfm O; vH beda.
20 ginetheron cfm O; vH genitheron.55, 8 sila naar R cfm O; vH sela.
io ruopen cfm O; vH ruopon thi (thi cfm lat. tekst) .56, 2 sila naar R cfm O; vH sela.
4 the tradon; 0 tetradon; vH thia tetradon. Zie R,die Westf. Ps. de mi traden, Dresd. Ps. di michtraten vgl.; cf. ook 55, 2.3 en vH p. 174 noot 2.
5 slip ik cfm O; vH ik slip. Vgl. ook 72, 13; eenvrije volgorde in ons dialect is niet ondenkbaar,zie 67, 23.
6 allen cfm O; vH allero.7 bougedon cfm Hn; vH boigedon; doch zie zijn
twijfel in Inl. § -6-j.
VARIAE LECTIONES 19
9 guolikheide; vH guolihheide cfm O; doch zie zijntwijfel bij 56, 6 i . v. m. de mogelijkheid van ver-warring van h- en k-tekens in het eerste deel vanhet hs.; en vgl. v.w.b. het tweede deel 67, 29uuorhtus (0 uuorktus) .
57, 3 unreht cfm Hn; vH an unreht cfm O; an is mecha-nische weergave van lat. in- van iniustitias.
14 Iacobes cfm R (hs. iacob) ; vH Iacob.i6 trespreida naar R cfm O; vH te-.
6o, 3 herte cfm O; vH herta.7 jar naar R cfm O; vH iar.9 lof dm Hn; vH cfm O louan; de vertaler vertaalde
eerst lat. psalmum dicam met sal ic louan en toennog eens dicam met quethan.
6i, 5 uuerd cfm O; vH uuerth. —. te; vH ti, maar hijacht ook te mogelijk.
6 nouanthoh underthudig sis cfm O; vH nouanthoh*herrin underthudig sis (lat. deo subiecta) .
ii in naar R cfm O; vH inde. —. to (gerone) naar Rcfm O; vH te. —. rikduoma ; vH rihduoma cfm O;zie ook 56, 9; 72, 28.
62, 2 (te) uuaconi; O uuaconi; vH uuacon ic (lat. vigilo) ;er schijnt mij door haplografie uitval van het voor
-zetsel te bij het gerundium te hebben plaats gehad,al heeft de lat. tekst die vorm niet. —. ana cfmHn; vH cfm 0 an. —. un- (uuaterf ollora) ; vH cfmO an, dat echter zinloos is.
ii unrihta naar R cfm 0; vH unrehta.63, 3 uuirkindere cfm O; vH -ero.
5 gefestodon cfm Hn; vH cfm 0 gefestoda; het zins-
20 VARIAE LECTIONES
verband vereist een meervoud wat ook vH daar-over moge aanvoeren.
64, 4 unrehtero cfm Hn; vH cfm O unrethero. —. ge-nathon naar R cfm O; vH gi-.
ii f ardrenkende ; vH f ardrenkinde ; O fardrinkende.14 dale cfm O; vH -o.
66, 2 irliohte; vH cfm O -othe.67, 7 (ist) ; vH is.
8 so (ie maal) cfm Hn ; vH cfm O mit so; de fout in0 wegens lat. cum, dat eerst is vertaald door miten toen nogmaals door so.
9 Israelis cf m R (hs. Isri) ; vH Israel; zie 67, 27.36;71, i8.
z6 sueuot met R en Hn cfm O, die echter misschienook sneuot leest; vH streuot; R heeft aangetoond,dat O verklaarbaar is, zij het op andere wijze danHn doet.
17 gelicad ist naar R cfm Hn ; vH gelicandi ist; Ogelicast; R heeft aangetoond, dat de wijziging vanvH ongerechtvaardigd is (vgl. oudeng. ps. wel
72, 9 leit cfm R; vH cfm 0 lief.13 quad ik cfm 0; vH ik quad; zie ook 56, 5.z6 dat cfm O; vH that.28 ik cfm Hn; vH cfm O ih; zie ook 56, 9; 61, 11; 65, 2.
passim he, thu, uui, mi, thi, gi steeds zonder lengte-teken; vH met en zonder lengteteken.
TEKST 1)
PSALM XVIII
(HEBR. xix)
i. Himila tellunt guolikhêide godes, inde uuerk handosinro furkundit festi.
2. Dag dages útropizot uuort, in naht nahti cundituuisduom.
3. Ne sint spraken noh uuort thero ne uuerthin gihordastemmen iro.
4. An allero erthon fuor lút iro, inde an endon ringiserthon uuort iro.
5. An sunnun satta selitha sina in he also brúdegomof orthgangan de fan bettekameren sinro.
6. Mendida also uurisil te louponi uueh, fan hoon himiliútganc sin.
7. In uuithirlóp sin untes te hoi sinro; nohne ist thesig geberge fan hitte sinro.
io. Forhta druftines hêilig, uoluuonende an uuerildiuuerildis; duoma druftines giuuári, rehtlika an sigseluon.
ii. Begerlika ouir golt in stêin dúrlikin uilo, in suotteraouer honog in rata.
12. Geuuisso scalc thin behuodit sia, an behuodene imuuithirlón mikil.
1) Tussen haakjes geplaatste woorden komen niet in het hs. voor.
TEKST 23
13. Misdádi uuie uirnimit? Fan beholenen minin gerêinimi in fan fremethon gináthe scalke thinin.
14. Of sie min ne uuerthon geuueldig, than ik unbeuullanuuesen sal uan misdá di mêistero.
15. In uuesan solon that gelicun sulun spraken mundisminis, in gehugenisse hertin minis an gegenuuirdithinro emiceio.
z6. Hêrro, hulpere min inde relósere min.
PSALM LIII
7. Bekêre uuel fiundon minon, an uuárhêide thinrotesprêide sia.
8. UUillico sal ic of f ran thi, in begian sal ic naminthinin, hêrro, uuanda guot ist.
9. UUanda fan allin arbêidin generedos -tu mi, in ouirfiunda mina scouuuoda oga min.
PSALM LIV
2. Gehcri got gebet min in ne faruuirp bida mina; thenkete mi in gehori mi.
3. Gidruouit bin an tilongon minro, in mistrust bin fanstimmon fiundes in fan arbêide sundiges.
4. UUanda genêigedon an mi unreht, in an á ,bulgeunsuoti uuá ron mi.
5. Herta min gidruouit ist an mi, in forta dodis fielouir mi.
6. Forchta in biuonga quámon ouer mi, in bethecoda mithuisternussi.
7. In ic quad: uuie sal geuan mi fetheron also duuon, inic fliugon sal in raston sal ?
8. Ecco firroda ic fliende, inde blêif an ênodi.
24 TEKST
9. Ic sal bêidan sin thie behaldon mi deda fan luzzilhêidegêistis in fan geuuidere.
io. Bescurgi, hêrro, tedêile tunga iro; uuanda ic gesagunreht in fluoc an burgi.
z i . An dag in an naht umbifangan sal sia ouir mora irounreht, in arbêit an mitdon iro in unreht.
12. In ne tefuor fan strá ton iro prisma in losunga.13. UUanda of fiunt f lúkti mi, ic tholodi geuuisso, in of
thie thie hatoda mi ouir mi mikila thing sprêke, icburge mi so mohti geburran fan imo.
14. Thu geuuisso man êinmuodigo, lêido min in cundo min.15. Thu samon mit mi suota nami muos; an húse godes
giengon uuir mit geluui.z6. Cumi dot ouir sia, in nitherstigin an hellon libbenda;
uuanda arhhêide an selethen iro, an mitdon im.17. Ik eft te gode riep, in hêrro behielt mi.i8. An a wont in an morgan in an mitdon dage tellon sal
ic in kundon, in he gehoron sal.iq. Irlósin sal an frithe sêla mina fan thên thia ginácont
mi, uuanda under managon he uuas mit mi.20. Gehorun sal got in ginetheron sal sia, thie ist êr
uueroldi.21. Ne geuuisso ist im uuihsil, in ne forchtidon got;
theneda hant sina an uuitherlóni.22. Beuuollon urcuntscap sina, tedêilda sint fan ábulgi
antscêines sinis, in ginêkeda herta sin. Geuuêicodasint uuort sin in ouir olig, in sia sint gescot.
23. UUirp ouir hêrrin sorga thina inde he thi tion sal: inne sal geuon an êuuon uuankilhêide rehlikin.
24. Thu geuuisso got lêidon salt sia an pute an-frêson.Man bluodo in losa ne solun gemitdelon daga iro; ikeft ic getrúon sal an thi, hêrro.
TEKST 25
PSALM LV
2. Gináthi mi got, uuanda trat mi man, allan daganafehtonde uuitonoda mi.
3. Trá dun mi fiunda mine allan dag, uuanda managefehtinda angegin mi.
4. Fan hoi dagis fortin sal ik; ic geuuisso an thi salgitrúon.
5. An gode sal ik louan uuort min, an gode gitrú oda ic;ne sal ic fortan uuad duo mi flêisc.
6. Allin dag uuort mina f aruuieton ; angegin mi allagethahti iro an uuele.
7. UUonun solun in bergin salun sig; sia fersna minbeuuarun sulun.
8. Also tholodun sila mina, fur nieuuehte behaldonasal-tu duon sia; an a ,bulge f olc tebrecan saltu.
9. Got, 11f min cundida thi; thu sattos trani mina angeginuuirdi thinro.
lo. Also in an gehêite thinro. Than bekêron sulun fiundamine behaluo. In souuilikin dage ic ruopen, eccobicanda uuanda got min bist.
ii. An gode sal ic louan uuort, an hêrro sal ic louanuuort; an gode gitrúoda ik, ne sal ik fortan uuad duomi man.
12. An mi sint, got, gehêita thina, thia ik sal geuan louisthi.
13. UUanda thu generedos sêla mina fan dode in fuotimine fan glideni, that ic like fore gode an liohtelibendero.
PSALM LVI
2. Gináthi mi, got, giná thi mi, uuanda an thi gitruot silamin, in an scado fetheraco thinro sal ic gitrúon untesf arlithe unreht.
26 TEKST
3. Ruopen sal ik te gode hoista, god thia uuala deda mi.4. Sanda fan himele in ginereda mi, gaf an bismere the
trádon mi.5. Santa got ginatha Bina in uuárhêit sina, in generida
sêla mina fan mitton uuelpo leono. Slip ik gidruouit;kint manno tende iro geuuêpene in sceifte, in tungairo suert scarp.
6. Irheui thi ouir himila, got; in an alleni erthon guolik-hêide thine.
7. Stric macodon fuoti mina, in bougedon sêla mina.Gruouon fun antscêine min gruoua in fielon an thia.
8. Garo herta min, got, garo herta min, singin sal ic inlof quethan.
9. Upstá guolikhêide mina, upstá psaltere in cithara; upsal ik stá n a dro.
zo. Bigian sal ik thi an folkon, hêrro, lof sal ik quethanthi an thiadi.
i i . UUanda gimikilot ist untes te himelon gins tha thin,inde untes te uulcon uuá rhêit thin.
12. Upheue thi ouir himila, got, in ouir alla ertha guo-lichêide thine.
PSALM LVII
2. Of giuuáro geuuisso rehnussi spreket: rehlico irduomit,kint manno.
3. Geuuisso an hertin unreht uuirkit; an erthon unrehthendi iuuua macunt.
4. Gifirroda sint sundiga fan uuambun, irrodon fan reue;sprácun losa thing.
5. Hêitmuodi im aftir gelicnussi slangin, also aspidisdouuero in stuppendero bron iro.
TEKST 27
6. Thie ne sal gihorin stimma an-galendero in toufreresgalendes uuislico.
7. Got tebrecan sal tende iro an munde iro; kinnebacoleono sal tebrecan got.
8. Te nieuuete cumun sulun also uuatar rinnende;thenit bogo sinin, untes sia ummehtiga uuerthin.
g. Also uuahs that flútit ginumena uuerthunt; ouirfielf úir in ne geságon sunna.
io. Êr f arnamin thorna iuuua haginthorn, also libbendealso an ábulge farsuuelgit sia.
i i . Blithon sal rehlico so he gesiet uuráca, hendi sinauuascon sal an bluodi sundigis.
12. In quethan sal man: of geuuisso ist uuasmo rehlicon,geuuisso ist got irduomindi sia (an)erthon.
PSALM LVIII
2. Gineri mi fan fiundun minun, got min, in fan an-standandon an mi genere mi.
3. Genere mi fan uuirkindon unreht, in fan mannonbluodo bihalt mi.
4. UUanda ecco fiengon sêla mina, analiepon an mistarca.
5. Noh unreht min, noh sunda min, hêrro, sundir unrehtran ik in gerichtit uuarth ik.
6. Upstá an geginloup minin in gesig! in thu, hêrro gotcrefto, got Israelis, thenco te uuisene alla thiadi; negená tho thu allon thia uuircunt unreht.
7. Bekêrda sulun uuerthun te áuandi, in hunger tholonsulun also hunda, in umbigá n sulun burg.
8. Ecco sprêcan sulun an munde iro in suert an leporoniro; uuanda uue gehorda ?
28 TEKST
9. In thu, hêrro, behoscon salt sia, te nieuuihte lêidonsaltu alla thiade.
io. Sterke min te thi sal ik huodan.i i . UUanda got antfengere min. Got min gens tha sin
furicumun sal mi.12. Got óugit mi ouir fiunda mina. Ne reslag thu sia, that
nohuuanne ne fargetin folk min; tesprêide sia ancrefte thinro in antsette sia, bescirmere min, hêrro.
13. Misdá t mundis iro, uuort leporo iro, in befanganauuerthin an ouirmuodi iro.
14. In fan f aruuá tannussi in fan lugenon cunda sulunuuerthun an thurofremingon, an a ,bulge thurof re-mingen, in ne sulun uuesan; in uuitton sulun uuandagot sal uualdan Iacobes in endi erthon.
15. Bekêrda sulun uuerthun te á wandi, in hunger tholonsulun also hunda, in umbiga n burg.
i6. Sia tresprêida uuerthint te etoni; of geuuisso neuuerthint sada, in murmulon sulun.
17. Ik eft singen sal sterke thin, in menden sal an morgenging thi thinro ; uuanda thu gedá n bis antfengere minin flucht min an dage arbêithis minis.
z8. Helpere min, thi sal ik louan, uuanda got antfengerebis-tu min; got min, gena thi min.
13. In thi, hêrro, genátha ; uuanda thu geuen saltêinuuilikin bi uuerkon sinn.
PSALM LXII
2. Got, got min, te thi fan liohte (te) uuaconi; thursta anthi sêla min, so manohfoltlico thi f lêisc min an erthonuústera in ina uuega in un-uuaterfollora.
3. So an hêiligin geschêin ic thi, that ic gisági craft thinin guolikhêide thin.
5. So sal ik quethan thi an Rue minn, in an namonthinin heuon sal ik heinde mini.
6. Also mit smere in mit f êite irfullit uuerthe sêla min,in mit leporon mendislis louan sal munt min.
7. So gehugdig uuas thin ouir stro min, an morganthencon sal ik an thi, uuanda thu uuári hulpere min,
8. In an getheke fetherono thinro mendon sal.9. Cliuoda sêla min af tir thi; mi antfieng forthora thin.
io. Sia geuuisso an idulnussi suohtun sêla mina, ingánsulun an diepora erthon;
i i . Gegeuona uuerthunt an handun suerdes, dêila uussouuesan sulun. Cunig geuuisso blithon sal an gode.Gelouoda (uuerthunt) alla thia suerunt an imo,uuanda bestuppot ist munt sprekendero unrihta.
PSALM LXIII
2. Gehcri, got, gebet min, so ik biddon; fan forhtunfiundis genere sêla mina.
3. Thu beschirmedos mi fan samnungun uueldá digero,fan menege uuirkindere unreht;
3
32 TEKST
4. UUanda scerpidon also suert tungon iro, thenedonbogo, saca bittera, that sia scietint an hulingonumbeuuollenin;
5. Galico scutton sulun imo, in ne sulun forhtun. Ge-festodon sig uuort nieuuiht,
6. Taldon that sia behêlin strikke; quáthun : uue salgesian sia?
7. Undersuohton unreht, tefuoron suokinda irsuokenussi.8. Gená con sal man in hertin diepin, in irhauan uuirthit
got.9. Scefte lutticoro gedá na sint uundon iro, in ummahtiga
sint angegin im tungen iro.io. Gidruouida sint alla thia gisagon sia, in forhtida alla-
man; in cundidon uuerk godis, in da de sina anf arnámen.
ii. Blithon sal rehlico an hêrron, in getrúon sal an imo,in gelouoda sulun uuerthun alla rehlica an hertin.
PSALM LXIV
2. Thi timit lof, got, an Syon, in thi uuirthit gegeuangehêita an Hierusalem.
3. Gehcri gebet min! te thi alla-f lêisc cuman sal.4. UUort unrehtero creftih uuá ren ouir uns, in sundon
unsen thu gena,thon (salt) .5. Salig thana thu gecuri in genámi ! uuonon sal an
frithouon thinin. Irfullida uuerthun (uui) an guodehúses thinis.
6. Hêilig ist duom thin, uunderlic an rehte. Gehcri unsig,got, neriando unsa, tohopa allero endo erthon, in ansêuui ferro;
7. Geruuindi berga an crefte thinro, gegurdit mitgeuuelde.
3. Gestekit bin ic an lêimo diupi, in ne ist geuuesannussi ;ic quam an diopi sêuues, inde geuuidere besenkida mi.
4. Ic aruidoda ruopinde, hêisa gidána uurthun kelon mina,tefuorun ougon min, (so) sal ic gitrúon an gode minin.
5. Gimanochfoldoda sint ouir locka houidis minis thiahatodon mi thankis; gesterkoda sint thia hêf tidon mifiunda mini mit unrehte; thia ic ne nam, thuo fargalt.
6. Got, thu uuêist unuuiti mine in misdádi mina fan thine sint beholona.
7. Ne scaman sig an mi thia bidint thi, hêrro, hêrrocrefte! Ne uuerthin gesceindit ouir mi thia suocuntthi, got Israhelis!
8. UUanda thuro thi tholoda ik bismer, bethecoda scamaantscêini min;
38 TEKST
9. Elelendig gedán bin bruothron mznon in fremithikindon muodir minro.
lo. UUanda ando húses thins at mi, in bismer lastrinderothi fielon ouir mi.
i. In ic thecoda an fastingon sêla mina, in gidán ist anbismer mi,
12. In gesatta uuát min te héron, in gedán bin im anspelle.
13. Angegin mi sprácon thia sá ton an portun, in an misungun thia druncun uuin.
14. Ic geuuisso gebet min te thi, hêrro ; tit uuala te likene,got! An menege gináthon thinro gehori mi, an uuár-hêide sá ldun thinro !
15. Genere mi fan horouue, that ne ic innestecke; generemi fan thén thia hatodon mi in fan diopithon uuatiro.
i6. Ne mi besenki geuuidere uuateres, nohne farsuelge midiupi, nohne antlúke ouir mi putte munt iro.
17. Gihori mi, hêrro, uuanda guot ist ginátha thina ; aftirmenege gináthono thinro scauuuo an mi,
18. In ne kêre antscêine thin fan knapin thinin, uuandaic geuuitenot uuirthon: sniumo gihori mi!
zg. Thenke sêlon minro, in genere sia; thuro fiunda minairlósi mi.
20. Thu uuêst laster minin in scama mina in unêra mina;an geginuuirdi thinro sint alla thia uuitonont mi.
21. Lasteris bêid herta min in armuodis: in ik bêid thiasamon gedruouit uuirthi, in ne uuas; the getrostoda,in ne fant.
22. In gáuon an muos min galla, in an thurste minndrenkedon mi mit etige.
23. UUerthe disc iro fun im an stricke, in an uuitherlononin an besuichêide !
TEKST 39
24. Duncla uuerthin ougon iro that sia ne gesian, in rukgiiro io an-crumbe!
25. Otguit ouir sia âbulge thina, in hêitmuode ábulgethinro befangi sia!
26. UUerthe uuonunga iro uuosti, in an selethon iro nesie thia uuone.
pl. n.)dier, „feras" (acc. p. n.)diopi, diupi, „profundum"dohteron, „filiae" (gen. s.)dot, „mors"; gen. s. dodisd8uuero, „surdae" (adj. gen. s. f.)drencodos, „potasti" (2 p. s.
êhtithêile, „sana" (2 p. s. imp.)heilig, „sanctus"hêilicduom, „sanctuarium"hêisa, „raucae" (adj. nom. p. f.)hêitmuot, „furor" (nom. s. m.)hêitmuode, —di, „furor" (nom.
s.)hêron, „cilicium" (dat. s.)hêrro, „dominus"hie, v. hehiera, „hic"hieuuon, „exciderunt"hilp, „adiuva" (2 p. s. imp.) ;
sulun, , exsultabo, -bunt"mendisle, , exsultatione"menege, menigi, ,multitudine"merri, , moreris" (2 p. s. imp.)mêistero, , maximo" (dat. s. f.)mi, dat., acc. sg. pron. i p.
mit, „cum" (praep. c. dat.)mitdon, midton, mitton, „me-
dio, medios" (dat. s., p.)mikil, „multa" (adj. m. s.)mikili, „magnificentia" (subst.
f. s.)minnunt, „diligunt"misdát, „delictum" 58, 13; V.
i8, 13 etc. (pi.); i8, 14 (dat.s.)
mistrust, „conturbatus"min, gen. s. pron. i p.; cf. ic, ikmin, pron. poss. i p. S.mohti, v. geburran (3 p. S. opt.
praet.)morgan, —en, an —, „mane"Mara, „Aethiopes"munt, gen. —dis, „os"muodir, „matris" (gen. s.)muodis, „mentis" (gen. s.)muos, „escam, cibos"murmulon, — sulun, ,,murmur-
abunt"mûra, „muros"
Nnaht, „nox"nam, ,rapui" 68, 5 ; V. 54, 16;
67, 19 (2 p. s.)namo, „nomen"nat, — uuerthe, „intingatur"
(3 P. s. opt.)naio, „pene" (adv.)ne, „non, ne"neriando, „salutaris"nêige, , ,inclina"nieuue(h)te, nieuuiht(e), „ne-
quam, nihilum, nihilo"nithegang, ,occasum"nitherstigin, „descendant" (3 P.
p. opt.)nitheruuirpon, „deiecerunt"nithestigon, — sal, , descendet"
(gen. p.)tit, „tempus"; dat. s. tideto, v. tetohopa, „spes"; gen. s. —intote, „ad"tóufreres, „venefici" (gen. s.)trani, , , lacrymas"trat, „conculcavit" ; 3 p. p.
trádun, —ontregeh af t, „dolens"tresprêida, v. tesprêidetrûoni, to —, „sperare" (gerund.)túni, „maceriae" (dat. s.)tunga, „lingua"turn, „turris"tuêne, „duo" (acc. p.)
TH
than, „tunt"thana, „quern" (acc. s. m.
pron. relat.)thankis, „gratis" (gen. s.)thanne, , , nonne"that, nom., acc. s. n. pron. dem.,
relat.that, „ut"thá, v. tharthár, „ibi"the, nom. s., p. m. pron. relat.;
v. thiathecoda, „operui"themo, dat. s. m. pron. relat.thenan, sal —, „extendam"
VOCABULARIUM
59
thencon, — sal, „meditabor"thên, dat. p. m. pron. dem.;
dat. s. m. pron. relat.thero, gen. pl. pron. relat.thi, dat., acc. s. pron. 2 p.thia, thie, nom. s., p. m.; nom.,
15; v. 65, 14 (3 P. p. praet.)undirsciethon, v. undirscêithitundersuohton, „scrutati sunt"undirthüdig, „subiecta" (adj.
nom. s. f.)unêra, „ignominiam"ungel8uuinda, „non credentes"unrehtis, „iniqui" (adj. gen.
s. m.) 70, 4; V. 62, II (un-rihta) ; 64. 4; 72 , 3 (pi.)
unreht, „finiquitas, iniustitia"(subst.)
uns, unsig, dat., acc. p. pron.I p.
unsa, unser, nom. s. m. pron.poss. I p. p.
unscuidigin, „innocentes" (dat.P.)
unsuoti, „molesti" (adj. nom.p.)
untes, „donec, usque"unuuaterfollora, „inaquosa"
(adj. dat. s. f.)unuuiti, „insipientiam"upheue, „exaltare" (2 p. s. imp.)
56, 12; V. 73, 3 (heue up) ; cf.heuon
upstandi, „exsurgat" (3 p. S.opt.)
upstá , v. stá n (2 p. s. imp.)upsta ndiro, v. stá n (gen. p.
part. praes.)upstêig, V. upstigit (3 p. s.
praet.)upstigit, „ascendit" (3 p. s.
praes.) ; V. 67, 19 (2 p. s.)ureldi, „senium"
VOCABULARIUM
urkuntscap, „testimonium"dila, „olla"útf aron, sal ic —, , , emigrabo"utfarth, „exitus" 67, 21; V. 73,
5 (dat. s.) ; 64, 9 (acc. p.)útf erthi, v. útf arthútganc, „egressio"útguit, „ef f unde" ; cf. ûtgietitútgietit, v, útguit (2 P. P. imp.)üitgotona, v. uitguit (nom. p.
V . 72, 16 (I p s. praet.)uuárhêide, v. uuárhêit (dat.,
acc. s.)uuá rhêit, „veritas, —atem"uuári, v. uuesan (2 p. s. praet.)uuarun, —on, —en, v. uuesan
(3 P. p. praet.)uuát, „vestimentum"uue, uuie, „quis" (intern)uueg, uueh, „viam, iter"; v. 62,
2 (acc. p.)uuêisono, „orphanorum"uue(i)st, v. uuitton (2 P. s.
praes.)uuêit, v. uuitton (3 p. s. praes.)uuêithon, „pascuae" (gen. s.)uuelpo, „catulorum"uuende, „parieti" (dat. s.)uuerd, „pretium"uuerk, „opera" (nom., acc. p. n.)uuerolt, „saeculum" ; gen. s.
—oldis, —ildisuuerthan, —un, pass. periphr.,
passimuuerthe v. uuerthan (i p. s.
praes. id.?, opt.; 3 p.s.praes. opt.)
uuerthint, uuerthunt, v. uuer-than (3 P. p. ind. praes.)
uuerthin(t), uuerthon, v. uuer-than (3 P. P. opt. praes.)
uuerthun, v. uuerthan (i p. P.in praes.)
uuesan, —en, — sal, „ero"; v. 54.19; 62, 7 etc. (praet. sg.) ;54, 4; 70, 24 (praet. pi.)
uui, uuir, nom. p. pron. I p.uuidouuano, „viduarum" (gen.
P.)
VOCABULARIUM
6z
uuie, v. uueuuihsil, „commutatio"uuilunt, ,volunt" ; cf. uuoldauuilligin, ,voluntariam" (adj.
acc. s. m.)uuillico, ,voluntarie" (adv.)uuillin, ,voluntate" (dat. s.)uuirkit, ,operamini" 57, 3; V.
67, 5 (2 P. p. imp.) ; 58, 6(3 p. p. ind. praes.) ; 67, 4(3 P. P. opt.) ; 58, 3; 63, 3;70, 4 (part. praes.) ; 70, I o3 P• p. praet.); 67, 29 (2 p. s.praet.)
uuirp, „facta" (2 p. s. imp.)uuirthit, v. uuerthan (3 p. s.
praes.)uuirthon, v. uuerthan (i p. s.
praes.)uuirthun, v. uuerthan (3 p. p.
praet.)uuirthi, v. uuerthan (3 p. s.
praet. opt.)uuista, v. uuittonuuitton, — sulun, „scient" 58,
14; v. 68, 6. 20 (2 p. s. praes.) ;72, II (3 p. s. praes.) ; 72, 22(i p. s. praet.)
(dat. p.)uunder, —dir, „mirabilia" (pl. n.)uunder-, uundirlic, „mirabile,
—lis"uundon, „plagae" (nom. p.)63, 9; v. 68, 27 (gen. p.)uurthun, v. uuerthan (3 p. p.
praet. id.)uústera, „deserta" (adj. dat. s.f.)uústinon, v. uuostinnon (dat. s.)
TEXTUS MINORESIN USUM ACADEMICUM SUMPTIBUS E. J. BRILL EDITI
CURANTIBUS: R. HOOYKAAS, N. W. POSTHUMUS, J. H. WASZINK, J. DE ZWAAN
QUIBUS ACTUARIUS ADFUIT B. A. VAN PROOSDIJ
I Some early lists of the books of the New Testament, ed. by F. GRos-HEIDE. I948. 24 p. f 1.25
II Scriptorum paganorum I-IV saeculorum de Christianis testimonia, ed. W.DEN B oER. ,1 948. 39 P. f 1 .25
III Leges Barbarorum, in usum studiosorum ed. H. F. W. D. FISCHER. I.Pactus Legis Salicae. 1948. 44 p. f 1.25
IV Twenty-five Sanskrit inscriptions, for use in universities anew ed. byJ. GONDA. 1948. 42 p. f I.50
V Texts concerning early labour legislation. I (1791-1848), ed. by C. W. DEVRIES and J. DE VRIES. I948. 52 p. f 1 .25
VI Karel ende Elegast. Diplomatische uitgave naar de incunabel A van deKoninklijke Bibliotheek te 's-Gravenhage, bez. door G. G. KLOEKE. 1948.57 biz, f ß.5o
VII Griekse papyri, ten dienste van het onderwijs in het NieuwtestamentischGrieks uitg. door J. DE ZWAAN. 1948. 33 biz. f I.50
VIII Van den Bochgrave van Couchi. Fragment uit Atrecht, uitg. door A.GOSLINGA. 1949. 35 blz. f I.50
IX De Borchgrauinne van Vergi. Diplomatische uitgave naar het Hulthemsehandschrift (Kon. Bib!. te Brussel) bez. door A. VAN LOEY. ¡949. 41 blz.
f 1.75X The Universal Declaration of Human Rights and its predecessors (1679-
¡948), ed. by Baron F. M. VAN ASBECK. 1949. 99 p. f 2.-, cloth f 4.-XI Oscan and Umbrian inscriptions, with a Latin translation, selected by
H. H. JANSSEN. 1 949. 52 P. f 1 .65XII Specimina linguae Frisiae veteris, ediderunt et paucis notis instruxerunt
J. H. BROUWER, K. FOKKEMA, G. GOSSES, J. HOEKSTRA. 1950. 31 p. f 1.50
XIII Florilegium iurisprudentiae Graeco-Romanae, comp. H. J. SCHELTEMA.
1950. 61 p. f 2.-YT IT Tit„li art riinlectnc Graecas ilïustrandas selecti. Fasc. I: Tituli Achaici et
1 .95ba-1.5oSER.
p.I.9095 1 .2.25atu-2. I0ON-6.50TER-
HUIS. 1 955. 59 P., 48 fig. T 3.25XXI The Arenarius of Archimedes. With glossary ed. by E. J. DIJKSTERHUIS.
1956. 24 p. f 11,90XXII Gemini Elementorum Astronomiae. With a glossary ed. by E. J. DIJKSTER-
HUIS. 1 957. 68 p. f 4.-
MEDE VERKRIJGBAAR DOOR BEMIDDELING VAN DE BOEKHANDEI.