Julia Kubicka, M3. Cykle rozwojowe pasożytów Pasożytnictwo to przykład związku antagonistycznego, w którym jeden organizm, nazywany pasożytem, osiąga korzyści, podczas gdy drugi, tzw. gospodarz (żywiciel), ponosi szkody. Pasożyt czerpie od swojego żywiciela pożywienie, rzadko zdarza się, że go zabija aczkolwiek może go poważnie osłabić. Ze względu na miejsce pasożytowania dzielimy je na dwie grupy: Pasożyty zewnętrzne (ektopasożyty) – żyją one na zewnętrznej powierzchni ciała żywiciela Pasożyty wewnętrzne (endopasożyty) – żyją we wnętrzu ciała swoich żywicieli Ze względu na stopień nasilenia powiązania z gospodarzem wyróżniamy pasożyty: Bezwzględne: pasożytniczy tryb życia jest dla nich koniecznością uwarunkowana biologicznie -czasowe (wykorzystują żywiciela jedynie w czasie pożywiania się) -okresowe (wykorzystują żywiciela jedynie w czasie niektórych stadiów rozwojowych) -stałe (pasożytują przez całe swoje życie) Względne: w zależności od warunków mogą pasożytować lub żyć wolno Przypadkowe: gatunki, które prowadzą wolny tryb życia, a pasożytniczy tryb życia mogą prowadzić po przypadkowym dostaniu się do organizmu gospodarza. W cyklach rozwojowych pasożytów wewnętrznych wyróżnia się: Żywiciela ostatecznego – jest to organizm, w którym forma dorosła pasożyta rozmnaża się płciowo Żywiciela pośredniego – jest to organizm, w którym przebywa forma larwalna pasożyta.
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
Julia Kubicka, M3.
Cykle rozwojowe pasożytów
Pasożytnictwo to przykład związku antagonistycznego, w którym jeden organizm,
nazywany pasożytem, osiąga korzyści, podczas gdy drugi, tzw. gospodarz (żywiciel), ponosi
szkody. Pasożyt czerpie od swojego żywiciela pożywienie, rzadko zdarza się, że go zabija
aczkolwiek może go poważnie osłabić.
Ze względu na miejsce pasożytowania dzielimy je na dwie grupy:
Pasożyty zewnętrzne (ektopasożyty) – żyją one na zewnętrznej powierzchni ciała
żywiciela
Pasożyty wewnętrzne (endopasożyty) – żyją we wnętrzu ciała swoich żywicieli
Ze względu na stopień nasilenia powiązania z gospodarzem wyróżniamy pasożyty:
Bezwzględne: pasożytniczy tryb życia jest dla nich koniecznością uwarunkowana
biologicznie
-czasowe (wykorzystują żywiciela jedynie w czasie pożywiania się)
-okresowe (wykorzystują żywiciela jedynie w czasie niektórych stadiów rozwojowych)
-stałe (pasożytują przez całe swoje życie)
Względne: w zależności od warunków mogą pasożytować lub żyć wolno
Przypadkowe: gatunki, które prowadzą wolny tryb życia, a pasożytniczy tryb życia
mogą prowadzić po przypadkowym dostaniu się do organizmu gospodarza.
W cyklach rozwojowych pasożytów wewnętrznych wyróżnia się:
Żywiciela ostatecznego – jest to organizm, w którym forma dorosła pasożyta
rozmnaża się płciowo
Żywiciela pośredniego – jest to organizm, w którym przebywa forma larwalna
pasożyta.
Cykle życiowy zarodźca malarii
Etapy cyklu rozwojowego zarodźca malarii
Sporogonia – wytwarzanie sporozoitów, postaci inwazyjnych o wrzecionowatym
kształcie, które wędrując z krwią dostają się do ślinianek komara, po ukąszeniu
dostają się z ciała komara do organizmu człowieka
Schizogonia – wielokrotne podziały mitotyczne – forma inwazyjna zarodźca dostaje
się do śledziony lub wątroby i zmienia kształt na amebowaty. Schizonty dzielą się tam
wielokrotnie. Następnie atakują one erytrocyty, rozrastają się w nich i dzielą na
merozoity, atakujące następne krwinki, wszystkie zaatakowane krwinki rozpadają się
w tym samym czasie powodując atak choroby. Część z merozoitów przekształca się w
komórki macierzyste gamet - gametocyty
Gametogonia – wytwarzanie gamet, – gdy komar ponownie ukąsi człowieka wsysa on
wraz z krwią gametocyty do przewodu pokarmowego, gdzie przekształcają się one w
dojrzałe gamety. Po zapłodnieni zygota przechodzi mejozę, oraz liczne podziały