-
A u t o r e f e r a t
dr Emanuel Józef Bączkowski
Działania wolnej i zacnej muzyki chciałbym sprowadzić do
(…):
Boga radować, radości zbawionych zwiększać (…),
przygotowywać do uzyskania Bożego błogosławieństwa, dusze do
pobożności pobudzać,
smutek rozpraszać, zatwardziałość serca zmiękczać, diabła
zmuszać do ucieczki (…),
umysły przyziemne podnosić (…), w trudach ulgę dawać, dusze do
walki podniecać (…),
uczonym w muzyce sławę dawać, dusze zbawiać. Johannes Tinctoris
(Complexus effectuum musices)
Moja wielka życiowa pasja, którą jest muzyka, została odkryta i
pielęgnowana
w domu rodzinnym. Mając pięć lat rozpocząłem regularną naukę gry
na fortepianie.
Pierwszym nauczycielem była moja mama Maria, wieloletni pedagog
klasy fortepianu
w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. Oskara Kolberga
w Radomiu. Będąc
w czwartej klasie szkoły muzycznej pierwszego stopnia uzyskałem
pozwolenie
od ówczesnego Dyrektora, aby moim drugim instrumentem były
organy. Równolegle
stawiałem pierwsze kroki w roli organisty w Kościele
Garnizonowym w Radomiu, gdzie
miałem do dyspozycji dwumanuałowe organy pneumatyczne St.
Jagodzińskiego. Posługę
tę kontynuowałem przez kolejne dziesięć lat (do 2005) r. To
właśnie ten instrument rozbudził
moją wielką fascynację do króla instrumentów. Zaszczepił we mnie
również potrzebę
zgłębiania wiedzy pod kątem organów jako instrumentu
koncertowego oraz organów jako
instrumentu liturgicznego. Po ukończeniu Szkoły Muzycznej II
stopnia w klasie organów
zostałem przyjęty równolegle na dwa kierunki Akademii Muzycznej
Fryderyka Chopina
w Warszawie (późniejszego Uniwersytetu Muzycznego). Studiowałem
organy w klasie prof.
dr h.c. Andrzeja Chorosińkiego oraz Muzykę Kościelną na wydziale
Dyrygentury Chóralnej,
Edukacji Muzycznej, Muzyki Kościelnej, Rytmiki i Tańca. Moim
pierwszym studenckim
dniom towarzyszył wyjazd na Międzynarodowy Konkurs Organowy im.
A. Pichlera
do Landau a.d. Isar w Bawarii. Muzykę Kościelną ukończyłem w
czteroletnim
indywidualnym toku studiów (dyplom z wyróżnieniem 2009 r.)
natomiast mistrzowską klasę
organów prof. A. Chorosińskiego zakończyłem z wyróżnieniem w
roku 2010. Pierwszy
z dwóch dyplomów magistra sztuki otrzymałem w dwudziestym drugim
roku życia.
Ukończyłem również Międzywydziałowe Studium Pedagogiczne UMFC.
Równocześnie
-
studiowałem gościnnie w Conservatorio di Musica Santa Cecylia w
Rzymie w klasie organów
i kompozycji organowej u Maestro Alessandro Licata (2009/2010).
Podczas pobytu
w Rzymie pełniłem funkcję organisty w Kaplicy Domu Polskiego
Jana Pawła II. W trakcie
studiów w Akademii Muzycznej w Warszawie uczestniczyłem w
kursach mistrzowskich
prowadzonych przez najwybitniejszych wirtuozów organów z Europy
i Ameryki. Miałem
również możliwość aktywnej działalności koncertowej biorąc
udział w Międzynarodowych
i Europejskich Festiwalach Organowych. W 2010 r. brałem udział w
kursach mistrzowskich
z zakresu gry na organach, wykonawstwa chorału gregoriańskiego
oraz śpiewu liturgicznego
organizowanych w Rzymie oraz Watykanie. W tym samym roku
rozpocząłem 2 letni staż
artystyczny w macierzystej uczelni w klasie prof. dr h.c.
Andrzeja Chorosińskiego. Celem
rozszerzenia horyzontów i poszerzenia wiedzy z innych, a
interesujących mnie dziedzin nauki
ukończyłem następujące studia podyplomowe: Studia Menedżerskie
dla Artystów, Twórców
i Animatorów Kultury na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu
Warszawskiego, Studia
Formacji Biblijnej oraz Studia Duchowości na Uniwersytecie Kard.
Stefana Wyszyńskiego
w Warszawie. W latach studenckich kontynuowałem również pracę
organisty liturgicznego
w Duszpasterstwie Środowisk Twórczych w Warszawie (od 2005 r.),
gdzie oprócz czynności
związanych z przygotowaniem Liturgii opracowuję cykliczne
programy poetycko-muzyczne
współpracując z Filharmonią Narodową, Teatrem Wielkim Operą
Narodową, Teatrem
Narodowym, Teatrem Żydowskim, Telewizją Polską, Uniwersytetem
Muzycznym Fryderyka
Chopina. W 2007 r. na organach Bazyliki Licheńskiej wykonałem
specjalny recital z okazji
Beatyfikacji założyciela zakonu Marianów o. Stanisława
Papczyńskiego. Papieskim
wysłannikiem na tą uroczystość był J. Em. Tarcisio kard. Bertone
Sekretarz Stanu Stolicy
Apostolskiej. Koncert był transmitowany na żywo za pośrednictwem
radia i telewizji.
Od 2014 r. prowadzę gościnne wykłady z zakresu gry na organach,
akompaniamentu
liturgicznego, improwizacji organowej w Wyższym Seminarium
Duchownym w Radomiu.
Z racji na współpracę z tą instytucją byłem odpowiedzialny
miedzy innymi za przygotowanie
muzyczne liturgii podczas której ks. dr hab. Piotr Turzyński w
Radomskiej Katedrze otrzymał
Święcenia Biskupie (2014). Przygotowywałem również i
współtworzyłem uroczystości
pogrzebowe J. E. ks. Abp. Zygmunta Zimowskiego pełniącego
funkcję Ministra Zdrowia
Stolicy Apostolskiej, w Katedrze Radomskiej, transmitowanej na
żywo przez Telewizję
Polską (2016). Jestem autorem muzyki do krótkometrażowego filmu
dokumentalnego
o artyście malarzu księdzu Władysławie Paciaku oraz
skomponowałem Hejnał na odsłonięcie
obrazu Jezusa Miłosiernego w Kaplicy Parkowej w Busku-Zdroju.
Aktywny czas nauki został
zwieńczony w 2016 r. uzyskaniem stopnia naukowego doktora sztuk
muzycznych
-
w dyscyplinie instrumentalistyka, w specjalności gra na
organach, na podstawie nagranego
dzieła oraz dysertacji zatytułowanej: Język muzyczny w
kompozycjach organowych Mariana
Sawy w latach 1960-1980. Praca na płaszczyźnie Muzyki
Liturgicznej została doceniona
i wyróżniona najwyższymi odznaczeniami archidiecezjalnymi: w
2015 r. przez J. Em.
Kazimierza Kard. Nycza Arcybiskupa Metropolity Warszawskiego,
który nadał mi Medal
Za Zasługi dla Archidiecezji Warszawskiej oraz w 2016 r. przez
J. Em. Stanisława Kard.
Dziwisza Arcybiskupa Metropolity Krakowskiego od którego
otrzymałem Złoty Medal Jana
Pawła II - Za Zasługi dla Archidiecezji Krakowskiej. W tym samym
roku z rąk Wicepremiera
Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego prof. Piotra
Glińskiego odebrałem honorową
odznakę Zasłużony dla Kultury Polskiej. W 2017 r. za całokształt
działalności artystycznej
otrzymałem Krzyż Wielki z Gwiazdą Orderu Świętego Stanisława
Biskupa i Męczennika.
Nagrania CD
W ramach załączonej dokumentacji w postępowaniu habilitacyjnym
znajduje się mój dorobek
naukowy liczony po otwarciu przewodu doktorskiego (po 8 maja
2012 r.) do chwili obecnej.
W tym czasie nagrałem sześć płyt CD z czego cztery są płytami
solowymi.
Do najbardziej znaczącego nagrania zaliczam płytę wydaną w
wytwórni Megavox
zatytułowaną: Petr Eben Faust, zrealizowanej na organach Katedry
Polowej WP
w Warszawie. Moim autorskim pomysłem jest rozszerzenie muzycznej
myśli P. Ebena
i połączenie w integralną całość z recytowanymi motywami Fausta
Gaethego W nagraniu
uczestniczy aktor wybitny młodego pokolenia Michał Chorosiński,
który przed każdą
muzyczną odsłoną przybliża znakomitą interpretacją fragmenty
dramatu J. W. Goethego. Jest
to pierwsza w Polsce realizacja tego doskonałego cyklu czeskiego
kompozytora..
Płytę powyższą Petr Eben Faust wskazuję jako oryginalne
osiągniecie artystyczne
w rozumieniu Ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym
(art.16 ust.2 z 14 marca
2003 roku), oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz.U.nr
65 ust. 595 ze zm.).
Kolejnym moim nagraniem jest płyta CD wydana przez wytwórnię
Megavox, zatytułowana
Emanuel Bączkowski gra na Jasnogórskich Organach. Jest to
pierwszy w historii
Narodowego Sanktuarium w Częstochowie na Jasnej Górze projekt
prezentujący cztery
instrumenty-organy usytuowane w Bazylice i Kaplicy Cudownego
Obrazu. Wielkie organy
-
w Bazylice Jasnogórskiej, organy w prezbiterium Bazyliki, organy
w Kaplicy Serca Pana
Jezusa znajdującej się w prawej nawie Bazyliki oraz organy
Kaplicy Matki Bożej. Repertuar
zamieszczony na prezentowanej przeze mnie płycie ukazuje cztery
niezależne instrumenty,
obejmuje wielką literaturę organową począwszy od J. Arcadelta,
przez J. S. Bacha
skończywszy na kompozycji A. Guilmanta. Dopełnieniem mojego
autorskiego projektu
będzie wydanie płyty DVD z dźwiękiem przestrzennym 5.1
prezentującej wyżej wymienione
instrumenty w formie video-recitalu organowego z okazji
300-lecia koronacji Cudownego
Obrazu Królowej Polski.
Emanuel Bączkowski gra na Organach Katedry Polowej WP w
Warszawie to płyta wydana
również w wytwórni Megavox. Na nagraniach znajdują się
kompozycje organowe
wspaniałego polskiego kompozytora XX w. Mariana Sawy. Płyta
ukazuje wybrane
kompozycje na organy solo z lat 1960-1980 z tzw. pierwszego
okresu twórczości
kompozytora. Wszystkie prezentowane na płycie kompozycje z
wyjątkiem Lamentacji są tzw.
premierą płytową.
Ave Maria. Realizacja nagrań odbyła się Kościele SS. Wizytek na
Krakowskim Przedmieściu
w Warszawie. Na organach tej świątyni grywał regularnie Fryderyk
Chopin. Wspólnie
z sopranistką Martą Radwańską prezentujemy kompozycje poświęcone
modlitwie do Matki
Bożej (Ave Maria) w przekroju od baroku do współczesności. Na
nagraniu zarejestrowaliśmy
utwory takich mistrzów jak: J. S. Bach, L. Botazzo, A. Kątski,
A. Doss, M. Sawa i inni.
Projekt został zrealizowany na jubileusz 100-lecia Ruchu
Szensztackiego.
Najpiękniejsze Kolędy Europejskie. Płyta została nagrana na
organach Katedry Polowej WP
w Warszawie. Wspólnie z sopranistką Agnieszką Gertner-Polak
prezentujemy autorski
projekt kolęd różnych krajów i języków. Niemalże wszystkie
prezentowane na powyższej
płycie CD kolędy wykonuję w autorskim opracowaniu. Na nagraniu
znajdziemy między
innymi interpretację znakomitej włoskiej kolędy Tu scendi dalle
stelle do której tekst napisał
Św. A. M. Liguori. Jest to pierwsza tego typu prezentacja kolęd
europejskich w Polsce.
-
Emanuel Bączkowski gra na organach Kościoła p.w. Świętej Rodziny
w Radomiu. Nagranie
jest pierwszą w historii Diecezji Radomskiej muzyczną
prezentacją organów parafii
Św. Rodziny. Została wydana za przyczyną firmy Macarioi Studio.
Płyta obejmuje dzieła
największych kompozytorów począwszy od J. S. Bacha, G. F.
Haendla, F. Schuberta, poprzez
kompozycje M. Sawy. Prezentuję również moją improwizację
organoweą na temat suplikacji
Święty Boże. Nagranie zostało nominowane do Nagrody Świętego
Kazimierza. Drugim celem
wydania powyższej płyty był jej charytatywny wymiar. Służyła
jako „cegiełka” podczas
zbiórki środków finansowych na przywrócenie neogotyckiego
wyglądu szafy organowej.
W skład mojego fonograficznego dorobku wchodzą również
wydawnictwa płytowe, które nie
zaliczają się w poczet dokumentacji postępowania
habilitacyjnego.
Działalność koncertowa
a/ solowa
Forma mojej aktywności artystycznej wyraża się w postaci
recitali, koncertów kameralnych
oraz koncertów tzw. słowno-muzycznych. Na całokształt mojej
działalności koncertowej
datowanej od 2005 r. składa się 226 udokumentowanych koncertów.
W opracowanej
dokumentacji na potrzeby postępowania habilitacyjnego,
rozpoczynającej się po otwarciu
przewodu doktorskiego, wyszczególniłem 136 koncertów
zawierających się w trzech wyżej
wymienionych kategoriach, znaczna większość z nich to występy
solowe. Na swoim koncie
posiadam również prawykonania kompozycji organowych, m.in.:
Medytacji na organy solo
Jana Kaniewskiego, Koncertu na Organu Solo, Toccaty i Passacagli
(1967) Mariana Sawy.
Programy moich recitali obejmują szerokie spektrum literatury
organowej od kompozycji
z okresu przedbachowskiego po muzykę współczesną. Zawsze
zabiegałem o to, aby repertuar
dobrać w zależności od możliwości brzmieniowych instrumentu oraz
akustyki w której się
znajdował, jak również dopasować go do charakteru koncertu. Mam
w zwyczaju, aby
w programie recitali, które wykonuję, obok wielkiej literatury
znajdowała się przynajmniej
jedna moja improwizacja. Podczas koncertów zagranicznych, które
odbyłem przy wsparciu
polskich placówek dyplomatycznych i kulturalnych, staram się w
szczególny sposób
eksponować polskich kompozytorów takich jak: F. Nowowiejski, M.
Surzyński,
F. Rączkowski, T. Paciorkiewiczcz, M.Sawa. w repertuarze
posiadam również Duet
Koncertujący na Organy i Fortepian T. Paciorkiewicza, należący
do kompozycji rzadko
wykonywanych. Z niekwestionowaną przyjemnością wspominam recital
na wielkich
-
organach historycznej sali koncertowej Conservatorio di Musica
Santa Cecylia w Rzymie
(Walcker –Tamburini), jak również na organach w Bzylice Św.
Piotra w Watykanie Kościoła
S. Stanislao w Rzymie. Nie mogę zapomnieć niezwykłego koncertów
na wspaniałych XVII
w. organach znajdujących się w Kościele S.Spirito in Sassia w
Rzymie. Wielkim przeżyciem
był koncert na organach Katedry Kolońskiej oraz Bazyliki S.
Maria Himmelfahr. W Polsce w
szczególny sposób podczas koncertów zachwyciły mnie organy
znajdujące się w Kościele
Podwyższenia Krzyża Świętego w Pruszczu Gdańskim (A.
Hildebrandt), w Świętej Lipce
(J.J. Mosengel), Bystrzycy Kłodzkiej (Schlag&Sohne), Bardzie
Śląskim, Bazylice Żagańskiej
(na których grał sam F. List), Katedrze Legnickiej, Kościele
Wizytek w Warszawie
(na których grywał F. Chopin) oraz Katedrze Pelplińskiej.
Do najbardziej znaczących miejsc, w których koncertowałem w
ramach przedstawionej
dokumentacji z uwagi na rangę wydarzenia oraz piękno instrumentu
zaliczam następujące
recitale w porządku chronologicznym:
recital inaugurujący Międzynarodowe Forum Organowe w Katedrze
Polowej WP w Warszawie (2017, 2016),
recital z okazji Dnia Judaizmu Archidiecezji Warszawskiej w
Kościele Środowisk Twórczych w Warszawie (2016),
recital w ramach Festiwalu Muzyki Organowej w Bazylice
Żagańskiej (2016),
recital w Opactwie Royaumont (L’abbaye de Royaumont) we Francji
(2016),
recital w Bazylice Santa Maria ad Martyres w Rzymie (2016),
recital inaugurujący II Bystrzycką Jesień z Muzyką Organową
Kościół Michała Archanioła w Bystrzycy Kłodzkiej (2016),
recital w Kościele Podwyższenia Krzyża Św. w Pruszczu Gdańskim
(2016),
recital w Bazylice Jasnogórskiej (2016),
recital w ramach Jubileuszowego XXX Europejskiego Festiwalu
Muzyki Organowej w Kościele Ewangelickim w Kluczborku (2015),
recital w Bazylice Wadowickiej (2015), recital w Bazylice Św.
Krzyża w Warszawie (2015),
recital z okazji 700-lecia lokacji Marczowa (Dolny Śląsk) w
Kościele Parafialnym,
recital w Kościele OO Bernardynów w Radomiu (2014),
recital w Sanktuarium Matki Pokoju w Stoczku Klasztornym,
recital w Bazylice Benedyktynów w Tyńcu (2014),
recital w ramach XXVI Świętolipskich Wieczorów Muzycznych w
Bazylice w Świętej Lipce (2014),
-
recital w ramach XXIII Legnickich Wieczorów Organowych w
Katedrze Legnickiej (2014),
recital w Kościele S. Spirito in Sassia w Rzymie (2013),
recital w Kościele S. Stanislao w Rzymie (2013),
recital w ramach Festiwalu Muzyki Organowej w Polanicy Zdroju
(2013),
recital w Bazylice OO. Dominikanów w Jarosławiu (2013),
recital w Katedrze w Pelplińskiej(2013),
recital w ramach Wieczorów Muzyki Organowej w Kościół WNMP w
Polanicy Zdroju (2012),
recital w ramach Międzynarodowy Festiwal Muzyki Dawnej im.
Mikołaja z Radomia w Kościele Garnizonowy w Radomiu (2012).
W latach 2007-2015 miałem możliwość koncertowania na
największych organach w Polsce
noszących imię Jana Pawła II, które znajdują się w Bazylice
Licheńskiej. Organy jako jedyne
w Polsce posiadają ogromne spektrum możliwości wykonawczych.
Poza 157 głosami, jest
możliwość gry jednocześnie na wszystkich pięciu instrumentach
rozmieszczonych: w nawie
głównej, nawach bocznych oraz po obu stronach w prezbiterium; za
pomocą 6-manuałowego
stołu gry zlokalizowanego w prezbiterium. Organy posiadają
również unikatowe rozwiązanie,
dzięki któremu w jednym czasie może na nich koncertować trzech
wykonawców
jednocześnie. Koncerty w Bazylice Licheńskiej wspominam
niezwykle serdecznie,
uczestniczyły w nich każdorazowo tysiące pielgrzymów z Polski,
Europy oraz obu Ameryk
i Izraela. Miałem kilkukrotnie okazję prezentować muzykę
organową na licheńskich organach
dla ponad dwudziestotysięcznej rzeszy słuchaczy, w żadnym innym
miejscu w Polce nie
byłoby to możliwe.
W najbliższym czasie mam zaplanowane tournée obejmujące Nowy
Jork, Waszyngton
i Kanadę.
b/ kameralna
W ramach mojej działalności jako kameralisty, prezentująę
szeroki wachlarz literatury.
W latach 2007 - 2012 wspólnie ze skrzypkiem legendarnego
Kwartetu Wilanów – prof.
Pawłem Łosakiewiczem koncertowaliśmy z powodzeniem w kraju i
zagranicą jako Barok
Duo. Na nasz repertuar składają się dzieła wielkich mistrzów
baroku oraz transkrypcje
kompozycji z późniejszych epok. Jako kameralista występowałem
ponadto z takimi artystami
-
jak min.: Wanda Bargiełowska-Bargello, Aleksandra Chcińska,
Ryszard Cieśla, Jerzy Derfel,
Stanisław Drzewiecki, Roman Gryń, Krzysztof Jakowicz, Konstanty
Andrzej Kulka,
Stanisław Kotliński, Krzysztof Kur, Anna Kutkowska-Kass, Anna
Lubańska, Elżbieta Pańko,
Agnieszka Rehlis, Roman Siwek, Jadwiga Skoczylas, Jadwiga
Stępień, Leszek Świdziński,
Jacek Urbaniak, Wisław Ochman.
Miałem przyjemność występować ze znakomitymi chórami takimi jak:
Allegrezza del canto,
Ars Nova, Chór Cantate Domino, Chór Parafii Św. Stanisława w
Rzymie, Chór Politechniki
Radomskiej, Chór Warszawskiej Opery Kameralnej, Chór Zespołu
Państwowych Szkół
Muzycznych Fr. Chopina w Warszawie, Schola Gregoriańska AMFC,
Chór Vars Cantabile,
Chór Filharmonii Narodowej i innymi.
Dane mi było również przeżywać wzniosłe muzyczne chwile z
najznamienitszymi aktorami
i poetami takimi jak: Adam Bauman, Ernest Bryll, Michał
Chorosiński, Andrzej Ferenc,
Jolanta Raszyńska, Ignacy Gogolewski, Alina Janowska, Joanna
Jarzębska, Henryka
Jędrzejewska, Kazimierz Kaczor, Maja Komorowska, Krzysztof
Kumor, Lech Ordon,
Stanisław Sparażyński, Jerzy Stempkowski, Jerzy Zelnik.
Działalność dydaktyczna
Na potrzeby współpracy z Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu
opracowałem
autorski program nauczania. Mając na uwadze zalecenia Instrukcji
Episkopatu Polski
o muzyce liturgicznej po Soborze Watykańskim II oraz własne
wieloletnie doświadczenie
jako organisty kościelnego rozszerzyłem prowadzone przeze mnie
zajęcia gry na organach
o odpowiedzi do Mszy Św., podstawy harmonii i kontrapunktu,
podstawy improwizacji
organowej. Zdobyte przez kleryków umiejętności mają pozwolić im
biegle poruszać się
w przestrzeni tzw. odpowiedzi liturgicznych, samodzielnie
zharmonizować pieśni wraz
z improwizowanym wstępem i zakończeniem oraz wykonać choćby
najłatwiejsze
kompozycje literatury organowej, które można wykorzystać przy
Mszy Świętej jako
preludium bądź interludium. W ramach tej działalności dokonałem
szeregu opracowań
organowych polskich pieśni kościelnych oraz utworów na organy
solo, które pomocne mi są
w celach dydaktycznych oraz planuję ich upublicznienie w
niedalekiej przyszłości.
-
Kierownictwo artystyczne
Ważnym obszarem mojej działalności jest organizacja wydarzeń
muzycznych promujących
kulturę organową. W latach nie objętych dokumentacją
habilitacyjną byłem pomysłodawcą
i współorganizatorem kilku znaczących cykli koncertowych
odbywających się w UMFC
i w warszawskich kościołach. Były to: Albertowe Wieczory
Muzyczne w Kościele Środowisk
Twórczych organizowane przy współpracy pedagogów i studentów
UMFC w Warszawie
(2005-2014). Koncerty miały na celu promocję młodych talentów. W
tym cyklu odbyło się
czterdzieści koncertów z udziałem młodych artystów-studentów z
Europy, Ameryki i Azji.
Wielkopostne Koncerty Oratoryjno-Kantatowe w tym cyklu odbyło
się 12 koncertów
w Kościele Środowisk Twórczych w Warszawie(2006-2008) i innych.
Pełniłem również
funkcję asystenta u boku Maestry Marii Fołtyn przy organizacji
obchodów 190-tych urodzin
Stanisława Moniuszki. Wspaniałym doświadczeniem organizatorskim
było przygotowanie
nadzwyczajnego koncertu ekumenicznego Od Abrahama, z udziałem
wybitnych artystów,
którym towarzyszyłem przy organach: Konstantego A. Kulki,
Izabelli Kłosińskiej, Izabelli
Rzeszowskiej, Jerzego Zelnika, Mai Komorowskiej,. Muzyka oraz
recytacja była ubogacona
projekcjami zdjęć, filmem dokumentującym życie i pontyfikat Jana
Pawła II oraz papieską
wizytę w rzymskiej synagodze. Koncert odbył się w Kościele
Wszystkich Świętych
w Warszawie, a następnie został powtórzony w Rzymie.
Od 2013 r. pełnię funkcję dyrektora artystycznego cyklu
zatytułowanego Koncerty Papieskie
w Kościele Św. Rodziny w Radomiu. Moja autorska formuła
koncertów sprowadza się
do połączenia wielkiej literatury organowej ze słowem
recytowanym. Odpowiadając
na zachętę Ojca Świętego Benedyka XVI i Papieża Franciszka oraz
Kościoła w Polsce aby
jak najlepiej przygotować się na wielkie wydarzenie jakim było
ogłoszenie Światu nowego
Błogosławionego w osobie Ojca Św. Jana Pawła II, największego z
Rodu Słowian,
Honorowego Obywatela Miasta Radomia; w Radomiu odbywają się
cyklicznie Papieskie
Koncerty, mające za zadanie przypominać spuściznę Wielkiego
Pontyfikatu. Dzięki
zaangażowaniu Proboszcza Parafii Św. Rodziny koncerty odbywają
się cyklicznie od 1-go
maja 2013 r. Kościół Parafialny gromadzi rzesze mieszkańców
miasta aby wsłuchiwać się
w piękno muzyki połączonej z aktorską interpretacją Papieskiego
przesłania. Teksty pochodzą
z przemówień, homilii i twórczości literacko-poetyckiej Jana
Pawła II / Karola Wojtyły.
Podczas koncertów można usłyszeć najpiękniejsze kompozycje
literatury organowej
w przekroju poprzez epoki i style.
-
Papieskie Koncerty są kontynuacją tradycji jaka zrodziła się
przed laty w gościnnym dla
artystów Kościele Św. Rodziny. To właśnie tu parafianie i
mieszkańcy Radomia jak i całej
diecezji gromadzili się, aby obcować z kulturą wysoką.
Przychodzili, aby podziwiać artystów,
którzy przybywali tu z całej Europy ażeby zachwycać swoim
talentem. Parafia Św. Rodziny
była wtedy miejscem w którym, sztuka zajmowała naczelne miejsce.
Kościół regularnie
rozbrzmiewał muzyką czy to organową czy kameralną. Bardzo dobre
warunki akustyczne
kościoła i regularnie strojone organy o trakturze mechanicznej
pozwalają na tego typu
przedsięwzięcia. Koncerty Papieskie stają się wydarzeniem
wpisującym się na stałe w życie
kulturalne. Przypominają o wydarzeniach takich: jak Beatyfikacja
czy Kanonizacja Jana
Pawła II jak również przypominjące wizytę Papieża Polaka w
Radomiu . Dzięki życzliwości
lokalnych i regionalnych mediów na bieżąco ukazują się
zapowiedzi oraz recenzje Papieskich
Koncertów w prasie, intrenecie, na stronach internetowych Miasta
Radomia oraz za
pośrednictwem radia i telewizji. Wspaniałość muzyki klasycznej
prezentowanej na organach
pomaga dostrzec i zrozumieć piękno, a tym pięknem są słowa
wypowiadane przez Ojca
Świętego Jana Pawła II następcę Apostoła Piotra. Ważnym owocem
powyższej działalności
kulturalnej jest płyta CD z muzyką organową zarejestrowaną na
organach Kościoła
Św. Rodziny w Radomiu. Dotychczas, w ramach Koncertów Papieskich
w Kościele Św.
Rodziny, odbyły się również Koncerty Papieskie na terenie
Diecezji Radomskiej, Kieleckiej,
Zamojsko-Lubaczowskiej, Archidiecezji Warszawskiej oraz
Archidiecezji Krakowskiej.
(kronika Papieskich Koncertów w załączniku)
Publikacje
W latach objętych dokumentacją postępowania habilitacyjnego
ukazały się moje artykuły
w następujących publikacjach:
Izabella Mosańska Wokół Basso Continuo i Mikołaja z Radomia:
35-lecie działalności
pedagogiczno-artystycznej Ewy Gęgi-Osowskiej, Wydawnictwo
Naukowe Instytutu
Technologii Eksploatacji - PIB w Radomiu, 2015 r.
Bulletin Européen des Sciences Sociales, GERDES, No 13, Paris
2016 ISBN : 978-2-
343-08368-1 (przygotowuję cykl artykułów na łamach biuletynu,
poświęconych
muzyce polskiej w ramach współpracy polsko-francuskiej.)
Księga Jubileuszowa ks. dr Henryka Ćwieka, Wydawnictwo Diecezji
Radomskiej,
Radom, 2017.
-
Działalność w Stowarzyszeniach
Jestem członkiem: Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kościelnych,
Związku Artystów Scen
Polskich, Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków, Fundacji im.
Feliksa
Nowowiejskiego, Koła Przyjaciół Fundacji Jana Pawła II w
Warszawie i Paryżu.
„Osiągnięcie artystyczne” – motywacje i zarys problematyki
W staraniach habilitacyjnych moim oryginalnym osiągnieciem
artystycznym
w rozumieniu Ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym
(art.16 ust.2 z 14 marca
2003 roku), oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz.U.nr
65 ust. 595 ze zm.) jest płyta
CD z nagraniem utworu czeskiego kompozytora Petera Ebena pt.
Faust wydana w wytwórni
Megavox.
Do wyboru tego dzieła skłoniło mnie – w najogólniejszym zakresie
– zainteresowanie
muzyką XX stulecia i współczesną, któremu dałem wyraz już w
rozprawie doktorskiej,
poświęconej dziełom organowym Mariana Sawy. Faust P. Ebena
(1929–2007) stanowi dla
mnie jedną z najciekawszych kompozycji w XX-wiecznej literaturze
organowej. Powstała
w 1980 roku jako dziewięcioczęściowa suita wywodząca się z
muzyki scenicznej do dramatu
Johanna Wolfganga Goethego pod tym samym tytułem. Kompozytor
zrealizował to dzieło na
200-lecie wiedeńskiego Burgtheater (1976).
Najbardziej znanym literackim ujęciem Fausta jest dzieło Johanna
Wolfganga Goethego –
napisane w latach 1773–1832 w formie dramatu, w dwóch częściach,
często uznaje się to
dzieło za najwybitniejsze osiągnięcie tego słynnego poety,
dramaturga, uczonego i filozofa.
Ten właśnie Faust był w historii muzyki wielokrotnie podstawą do
muzycznego
opracowania. W samym tekście dramatu występują zresztą liczne
muzyczne konotacje –
muzyka bywa głównym tematem danej sceny, funkcjonuje w sferze
wyobrażeniowej, czy też
stanowi tło dla rozgrywającej się akcji. Funkcjonuje także jako
swego rodzaju medium
łączące teraźniejszość z przeszłością i w ten sposób przyczynia
się do pogłębienia treści
zawartych w fabule.
Sam Goethe pragnął mieć muzyczną wersję swego dzieła. Po
odmowie
skomponowania muzyki do chórowych i lirycznych fragmentów
tragedii przez Karla
-
Friedricha Zeltera, dyrektora berlińskiej Singakademie i braku
postępów w tej pracy ze strony
Karla Eberweina z Weimaru, książę Antoni Radziwiłł podjął się
wykonać zadanie.
Całościowy efekt jego wysiłków zaprezentowany został na 589
stronach partytury oraz na
scenie. Dopiero w 1835 roku, a zatem zarówno po śmierci
kompozytora, jak i poety.
W okresie romantyzmu wybrane sceny z Fausta Goethego były
inspiracją m.in. dla
Roberta Schumana, Franza Schuberta czy Felixa Mendelssohna,
jednak najbardziej znanymi
tego rodzaju dziełami pozostają Symfonia Faustowska Franza
Liszta (1854–57), Uwertura
Faustowska Richarda Wagnera (1840), czy kantata Potępienie
Fausta Hectora Berlioza
(1846). W operze z kolei wątek ten spotkał się z
zainteresowaniem Louisa Spohra i Charlesa
Gounoda.
W muzyce XX stulecia legenda Fausta także budziła
zainteresowanie kompozytorów.
Odbiciem tego są m.in. dzieła Lili Boularnger (Faust et Hélène,
1913), Ferrucia Busoniego
(Doktor Faust, 1916-25); Hansa Phitznera (Margaret’s Prayer
Before the Image of the
Sorrowful Mother, 1929); Paula Dessaua (7 Lieder zu Goethes
Faust, 1949; Faust I, 1949)
czy Alfreda Schnittkego (Doktor Faust, 1983).
Faust na organy Petera Ebena ma swa genezę w ilustracji
muzycznej do dramatu
Goethego, którą kompozytor zrealizował dla wiedeńskiego
Burgtheater z okazji dwusetnej
rocznicy powstania tego teatru, która była obchodzona w 1976
roku. Umuzycznił wówczas
inscenizację w reżyserii Otomara Krejča wykonując swą pracę
bardzo szybko i z wielkim
zaangażowaniem, gdyż historią Fausta zafascynowany był od czasów
studenckich.
Zasadnicze przesłanie swego dzieła sam Eben przekazał w
następujących słowach:
„Chciałem wyrazić polaryzację dobra i zła w jednej osobie,
ponieważ zamysłem Fausta
Goethego nie jest z pewnością gra Boga z Mefistofelesem o
Fausta, ale walka tych
sprzeczności w samym Fauście”1.
Podstawowym źródłem inspiracji w całej twórczości muzycznej była
dla Petra Ebena wiara
w Boga. Kompozytor ten nawet poza formalnym religijnym
kontekstem tworzył muzykę
przekazującą określone, religijno-duchowe treści. Uprawiał różne
gatunki muzyczne (w tym
oratoria i muzykę symfoniczną, muzykę kameralną a nawet muzykę
dla dzieci). Ważną rolę
w jego twórczości odegrały organy, a sam kompozytor był
znakomitym improwizatorem.
1 Katarina Vondrovicová, Petr Eben, Praga 1995. Tłumaczenie za
wydaniem niemieckim: Petr Eben. Leben und Werk, Mogunkcja 2000, s.
90.
-
Właściwości organów jako instrumentu muzycznego, a szczególnie
różne rodzaje kombinacji
barwnych miały dla niego moc inspirującą.
Sam napisał:
Organy są instrumentem mi przeznaczonym. Zawsze pamiętam o
scenie z Labiryntu
świata i raju serca Jana Amosa Komenský’ego, gdy każdy
przechodzi przez Bramę
Życia i od starego człowieka symbolizującego Przeznaczenie
otrzymuje kartkę papieru
z przesłaniem: służ, ucz, sądź etc. Możliwe, że kompozytorzy
dostają nie tylko kartki z
napisem „komponuj”, ale też przypisany im instrument: dla
Chopina i Schumanna to
z pewnością był fortepian, dla Haydna może kwartet, dla
Schuberta – śpiew. A organy
zostały przypisane do mnie.
Do najważniejszych kompozycji organowych Ebena należą dwa
koncerty organowe (1954,
1982) oraz takie większe utwory cykliczne, jak będący tu
przedmiotem zainteresowania Faust
(1980), a także Hiob (1987) oraz Labirynt świata i raj serca
(1991) – cykl improwizacji
na organy i recytatora.
W oryginalnej muzyce scenicznej Ebena do Fausta Goethego organy
były włączone
do obsady orkiestry i pełniły ważną rolę symboliczną w ukazaniu
walki między dobrem
i złem w duszy tytułowego bohatera. Chociaż ten kontrast
odwzorowany został także
w teatralnej inscenizacji, to Eben w samej muzyce przeciwstawił
brzmienia „sakralne”
przejawiające się w chorałowych cytatach czy polifonicznej
fakturze, brzmieniom „trywialnie
pospolitym” – opartym na cytatach piosenek ludowych czy
tanecznych rytmach.
Faust na organy jest autorskim reopracowaniem tej, towarzyszącej
pierwotnie
teatralnemu przedstawieniu, muzyki. Zachowuje jej podstawową
ideę, jaką jest wspomniana
polaryzacja dobro-zło, światło-ciemność w ramach utworu
przeznaczonego na jeden, solowy
instrument. Ponadto posiada szereg cech szczególnych, które
decydują o odrębności
i niezależności tej kompozycji. Jest wśród nich na przykład
nietrzymanie się chronologii akcji
scenicznej czy też kunsztowne wykorzystanie specyfiki barw
organowych dla własnej
interpretacji sensu i przesłania dramatu Goethego.
Cykl organowy Ebena składa się z dziewięciu części, z których
każda odwzorowuje
określoną scenę na podstawie krótkiego cytatu-motta z dramatu
Goethego. Są to przede
wszystkim te sceny czy sytuacje, w których – wedle wskazań
Goethego – muzyka odgrywa
istotną rolę. Podobnie jak Goethe używał muzyki, by wzmocnić
znaczenie swego tekstu, tak
Eben za pomocą odniesień do tekstu literackiego starał się
podnieść walory ekspresyjne
-
muzyki. Do swojego utworu napisał obszerne komentarze, które
zostały opublikowane przez
Katerinę Vondrovicovą w książce o kompozytorze wydanej w Pradze
w 1995 roku. Są one
nie tylko osobistą, odkompozytorską interpretacją tekstu
Goethego, ale też stanowią cenne
źródło dla wykonawcy muzyki Ebena, z którego zaczerpnąć można
wiele wskazówek
interpretacyjnych. Na podstawie tychże komentarzy2 oraz
istniejącej literatury badawczej3
przygotowane zostało poniższe, krótkie omówienie poszczególnych
części organowego cyklu.
Prolog
Motto:
Und schnell und unbegreiflich schnelle
dreht sich umher der Erde Pracht;
Es wechselt Paradieseshelle
mit tiefer, schauervoller Nacht4.
Ta część utworu oparta jest na scenie z dramatu Goethego pt.
Prolog w niebie, w której
aniołowie wychwalają piękno i doskonałość Wszechświata jako
Bożego dzieła. Polaryzacja
między dobrem a złem, światłem a ciemnością oddana jest poprzez
skontrastowanie wysokich
i niskich rejestrów organów. Materiał muzyczny w wysokim
rejestrze oparty jest na
gregoriańskiej antyfonie na Niedzielę Palmową – Gloria laus et
honor tibi sit, Rex Christe.
Misterium (Mysterium)
Motto:
Ob mir durch Geistes Kraft und Mund
2 Zob. K. Vondrovicová, op. cit, szczególnie strony 219-20. 3 Są
to m.in. Mario Daniel Nell, The Organ Works of Petr Eben
(1929-2007): A Hermeneutical Approach, Ph. D. dissertation,
Stellenbosch University 2015; Marek Gajda, „Serafínské“a
„mefistofelské“ prvky v hudební mluvě kompozičních cyklů Petra
Ebena Faust a Job pro varhany a jejich využití v rámci výuky
hudební výchovy a hry na varhany na středních a základních
uměleckých školách, MA dissertation, Universita Palackeho w
Olomouci 2012; Jeanette Fishell, God’s Gesamtkunstwerk: Petr Eben’s
Faust, w: A Tribute to Petr Eben to Mark His 70th Birthday Year,
ed. Graham Melville-Mason, 2000, s. 87-98. 4 W przelocie wartkim
niepojęcie mknie świat — w urodzie niepoznanej — i w przemian
utajonym święcie dzień z nocą splata na przemiany.
-
nicht manch Geheimnis würde kund..
Druga część utworu Ebena jest odniesieniem do drugiej sceny z
Fausta Goethego pt. Noc.
Akcja dzieje się w Wielką Sobotę przed Wielkanocą. Przygnębiony
i sfrustrowany wynikami
swych naukowych przedsięwzięć wzywa tajemne moce w nadziei na
uzyskanie ostatecznej
wiedzy. Główny temat o mistycznym, dziwacznym charakterze,
podkreślają licznie użyte
dysonanse, które odwzorowują magiczne eksperymenty Fausta.
Pieśń żebraka (Lied des Leiermannes, Song of the beggar with the
hurdy-gurdy)
Motto:
Lasst hier mich nicht vergebens leiern!
Nur der ist froh, der geben mag.
To rodzaj scenki rodzajowej, która przynosi zmianę dotychczas
panującego w utworze,
dramatycznego nastroju na rzecz chwili wytchnienia. Organy
naśladują tu śpiewającego
dziada-żebraka z akompaniamentem liry korbowej, a w materiale
muzycznym zacytowana
jest piosenka pt. Ihr guten Herrn, która stanowiła część jego
pierwotnej muzyki scenicznej.
Od strony dramaturgicznej Eben nawiązuje tu do sceny pt. Przed
bramą miasta z dzieła
Goethego, miejsca wielkanocnych przechadzek mieszczan.
Wielkanocne chóry (Osterchore, Easter choirs)
Motto:
Ihr Chöre, singt ihr schön
den tröstlichen Gesang,
Der einst, um Grabes Nacht,
von Engelslippen klang?
Część ta nawiązuje do tego fragmentu akcji Fausta, w którym
znękany bohater sztuki
rozważa samobójstwo, lecz zmienia zdanie słysząc anielski śpiew
Chrystus zmartwychwstał.
Miłe wspomnienia z młodości powstrzymują go wówczas przed aktem
ostatecznej desperacji.
Muzyka rozpoczyna się wstępem w stylu trąbkowej fanfary, w
którym Eben odwołuje się do
“fanfary życia” mającej moc odwrócenia śmierci. W materiale
muzycznym jako głównego
http://www.hyperion-records.co.uk/dw.asp?dc=W6433_67195
-
cantus firmus, kompozytor użył tu pierwszej frazy hymnu Te Deum
laudamus. Aby
podkreślić radość Zmartwychwstania zastosowałem dzwony.
Pieśni studentów (Studentenlieder, Student songs)
Motto:
Gebt Acht! Ein Lied
vom neuesten Schnitt!
Und singt den Rundreim
kräftig mit!
To część oparta na scenie pt. Piwnica Auerbacha z dramatu
Goethego. To znana winiarnia
w Lipsku, którą sam poeta odwiedzał w czasach studenckich.
Intencją tej sceny jest pokazanie
jak Mefistofeles chce zdobyć duszę Fausta poprzez pokusy
cielesne. Materiał muzyczny
oparty jest tu na opracowaniach różnych niemieckich piosenek
ludowych, w tym np. pt.
Schwing dich auf, Frau Nachtigall, która została użyta w
ilustracji muzycznej dla
Burgtheater.
Małgorzatka (Gretchen)
Motto:
Meine Ruh’ ist hin, mein Herz ist schwer… 15
Część ta odwzorowuje scenę ze słynną pieśnią Małgorzatki przy
kołowrotku, której
najsłynniejsze opracowanie muzyczne dał Franz Schubert. Jeden z
głównych tematów
stanowi tu melodia pieśni wykorzystanej wcześniej przez Ebena w
muzyce scenicznej
pt. Meine Ruh’ ist hin, kompozytor sięga tu także po pieśń pt.
Meine Mutter, die Hur, która
w jego ilustracji teatralnej brzmiała dopiero w finalnej scenie
sztuki. To utwór lirycznym
charakterze, w którym istotną rolę odgrywa efekt naśladujący
obracanie się kołowrotka.
5 Spokój mój przeminął, w sercu płomień burz..
-
Requiem
Motto:
Auf deiner Schwelle wessen Blut?
Lamentacyjna, żałobna muzyka tej części jest nawiązaniem to tej
sceny sztuki Goethego,
w której podczas mszy żałobnej w katedrze, Małgorzatkę dręczy
zły duch (symbolizowany
przez „diabelskie trytony” czy klastery), wywołując cierpienie i
poczucie winy. W muzyce
wykorzystany jest też efekt bicia żałobnego dzwonu oraz motywy
oparte na opadającej skali
chromatycznej.
Noc Walpurgii (Walpurgisnacht, Walpurgis Night)
Motto:
Man tanzt, man schwatzt, man kocht, man trinkt, man liebt
Nun sage mir, wo es was Besseres gibt?
Ta scena w dramacie Goethego dzieje się w górach Harcu, gdzie w
noc Sobótki na szczyt
zmierzają różne czarownice i duchy, by odbyć rytualny sabat.
Dokonując wyboru między
dobrem a złem pojawia się tam też Faust w towarzystwie
Mefistofelesa. Zasada
kontrastowania materiału muzycznego działa tu poprzez
zestawienie motywów tanecznych
(złowieszczy i frywolny zarazem walc) z poważnymi w wyrazie
zwrotami opartymi na
luterańskim chorale Aus tiefer Not.
Epilog
Motto:
Wer immer strebend sich bemüht, den können wir erlösen.
Tekst, który stanowi odniesienie do tego finałowego utworu jest
fragmentem II części sztuki
Goethego. Muzyka natomiast stanowi rodzaj nawiązania do Prologu.
Obydwa te odcinki
bazują bowiem na zasadzie kontrastu tonów niskich i wysokich.
Jednocześnie w Epilogu
cyklu dominuje nastrój pojednania i duchowego odkupienia.
-
W organowym Fauście P. Eben postawił sobie za cel wyrażenie
polaryzacji dobra i zła, walki
tych dwóch sprzecznych wartości w duszy bohatera dramatu
Goethego. Dlatego, by dokonać
własnej, indywidualnej interpretacji słynnego tekstu
literackiego wybrał instrument solowy.
W swym utworze użył pełni możliwości technicznych i wykonawczych
organów, jako swego
ulubionego (i – jak wierzył – sobie przeznaczonego) instrumentu
w celu muzyczno-
dramatycznego zobrazowania pokusy, upadku i ostatecznego
odkupienia Fausta.
W muzycznej realizacji podstawowej idei tego dzieła organy są z
jednej strony są nośnikiem
tradycyjnego, podniosłego stylu muzyki organowej, z drugiej zaś
eksponują brzmienia
pospolite – ludowe czy „katarynkowe”, podkreślające tematykę
także poprzez kontrast
wysokiego i niskiego rejestru.
Wśród właściwości Fausta Ebena, które decydują o jego
wykonawczej atrakcyjności i
artystycznych walorach wymienić trzeba techniczną różnorodność i
znaczeniową
wielowarstwowość, które uwarunkowane są przez cechy stylu
indywidualnego i ideowe
przekonania kompozytora. P. Eben komponował wszystkie swoje
dzieła przy instrumencie
i słynął jako wybitny improwizator, a w jego utworach istnieje
wyczuwalna zależność między
improwizacyjną fantazją a kompozycją sensu stricto. Pod względem
stylistycznym był
całkowicie oryginalny i bezkompromisowy, a w jego wyrazistym
języku muzycznym
odzwierciedla się pełnia środków kompozytorskich, jakie ma do
dyspozycji XX-wieczny
kompozytor. Język ten syntetyzuje elementy neoklasyczne z
tradycją francuskiej muzyki
organowej. Kierował się własnymi, niepowtarzalnymi
rozwiązaniami, wśród których
poczesne miejsce zajmuje eksponowanie subtelności barwy
brzmienia, będącej dla
kompozytora nie mniej istotną niż melodia i harmonia.
W sferze ideowej z kolei główną inspiracją dla Ebena była
religia i wiara katolicka, co
zbliża go do Oliviera Messiaena czy Mariana Sawy. Nie sposób
przecenić znaczenia inspiracji
religijnych dla ukształtowania się osobowości Ebena jako
artysty, a jego muzyka zawsze
przekazuje ważne treści duchowe. Istotny jest także fakt, że
Faust, podobnie zresztą jak
większość innych dzieł organowych Ebena, posiada pewien rodzaj
pozamuzycznego
programu, który stanowi podstawę dla kształtowania muzycznego i
wyrazowego charakteru
utworu. Dzięki temu, nawet jeśli w muzyce eksponowane są środki
typowo modernistyczne,
jest ona przystępna w odbiorze i zafascynować może nie tylko
profesjonalistów, lecz także
szerokie grono słuchaczy.
-
P. Eben był jednym z najwybitniejszych kompozytorów czeskich
przełomu XX i XXI
wieku. Sam wykonywał i nagrywał swoje utwory organowe, ale i po
śmierci kompozytora
jego muzyka nie straciła na popularności. Przeciwnie, wydaje się
zyskiwać coraz większe
zainteresowanie i uznanie, a utwory mistrza są wykonywane w
najlepszych salach
koncertowych na świecie. Wyzwanie, jakim jest nagranie dzieła,
podejmowane jest rzadko
i stawia przed wykonawcą wiele niecodziennych wymagań. Wydaje
się jednak, że w Polsce
twórca ten jest niedostatecznie znany, zatem moim zamierzeniem
jest także swego rodzaju
popularyzacja jego muzyki w polskim środowisku muzycznym.
Nagranie, które
zarejestrowałem na organach Katedry Polowej WP w Warszawie jest
pierwszą prezentacją
fonograficzną Fausta w Polsce. „Muzyka, cokolwiek by mówić, nie
jest językiem zrozumiałym
ogólnie; konieczny jest łuk słowa, by strzała dźwięku mogła
wniknąć do wszystkich serc”.
Inspirując się powyższą sentencją francuskiego noblisty R.
Rolland’a, moim autorskim
pomysłem było poprzedzenie każdej z części dzieła, fragmentem
wybranych przeze mnie
tekstów J.W. Goethego, w interpretacji znakomitego aktora
młodego pokolenia Michała
Chorosińskiego. Mam nadzieję, że to połączenie przyczyni się do
jeszcze bardziej wzniosłych
przeżyć słuchaczy.