” 3 ریاب / ریاد - ASSAR ART GALLERY...Javaan Seyr-e Ithar Intercity Express [Sacrifice of the Young] from the In circulation / Un circulation III series, oil and collage

1 | 1

“ دایر / بایر 3 ”˝In Circulation / Un Circulation III˝

2 | 23 | 3

Memorial from the In circulation / Un circulation III series, oil and collage on canvas, 228x141 cm, 2011 یادبود از مجموعه دایر / بایر 3، رنگ روغن و کالژ روی بوم، 1۴1× 22۸ سانتی متر، 1390

4 | ۴5 | 5

Night Talker from the In circulation / Un circulation III series, oil on canvas, 150x180 cm, 2012 سخن گوی شب از مجموعه دایر / بایر 3، رنگ روغن روی بوم، 1۸0×150 سانتی متر، 1391

Iran-National Intercity Express from the In circulation / Un circulation III series, oil on canvas, 150x300 cm, 2012ایران ـ ناسیونال از مجموعه دایر / بایر 3، رنگ روغن روی بوم، 300×150 سانتی متر، 1391

6 | 67 | 7

Khosh-rekaab Intercity Express [Nice and Smooth Express] from the In circulation / Un circulation III series, oil on canvas, 150x160 cm, 2013 خوش رکاب از مجموعه دایر / بایر 3، رنگ روغن روی بوم، 160×150 سانتی متر، 1392

8 | ۸9 | 9

Body from the In circulation / Un circulation III series, oil and collage on canvas, 122x203 cm, 2011بدنه از مجموعه دایر / بایر 3، رنگ روغن و کالژ روی بوم، 203×122 سانتی متر، 1390

Kohan-ro Intercity Express [The Old Pathfinder] from the In circulation / Un circulation III series, oil on canvas, 141x240 cm, 2012کهن رو از مجموعه دایر / بایر 3، رنگ روغن روی بوم، 2۴0×1۴1 سانتی متر، 1391

10 | 1011 | 11

Javaan Seyr-e Ithar Intercity Express [Sacrifice of the Young] from the In circulation / Un circulation III series, oil and collage on canvas, 121x207 cm, 2011جوان سیرِ ایثار از مجموعه دایر / بایر 3، رنگ روغن و کالژ روی بوم، 207×121 سانتی متر، 1390

12 | 1213 | 13

Digar Safar Intercity Express [Another Trip] from the In circulation / Un circulation III series, oil and collage on canvas, 118x257 cm, 2010دیگر سفر از مجموعه دایر / بایر 3، رنگ روغن و کالژ روی بوم، 257×11۸ سانتی متر، 13۸9

14 | 1۴15 | 15

Demand from the In circulation / Un circulation III series, oil on canvas, 121x177 cm, 2012خواسته از مجموعه دایر / بایر 3، رنگ روغن روی بوم، 177×121 سانتی متر، 1391

16 | 1617 | 17

Bariy-e Mellat Intercity Express [National Express] from the In circulation / Un circulation III series, oil and collage on canvas, 121x218 cm, 2010بریِ ملت از مجموعه دایر / بایر 3، رنگ روغن و کالژ روی بوم، 21۸×121 سانتی متر، 13۸9

Theoretical-Field Tour from the In circulation / Un circulation III series, drawing and collage on canvas, 140x231 cm, 2011تور نظریـ عملی از مجموعه دایر / بایر 3، طراحی و کالژ روی بوم، 231×1۴0 سانتی متر، 1390

18 | 1۸19 | 19

Annotation from the In circulation / Un circulation III series, oil and collage on canvas, 240x149 cm, 2012حاشیه نگاری از مجموعه دایر / بایر 3، رنگ روغن روی بوم، 1۴9×2۴0 سانتی متر، 1391

20 | 2021 | 21

مجموعه ی دایر/ بایر حاصل درگیری مستمر بیژن اخگر با سوژه ای است که در فاصله ی سال های 13۸6 تا به امروز زمینه ساز به گذشته ای دور در برمی گردد؛ قبل تر بسیار زمانی به نقاش به گفته ی بنا این درگیری تاریخ خلق آثارش بوده است. اما خالل آن می توان به بررسی کودکی نقاش. تداوم زمانِی شکل گیری این آثار اکنون به یک تاریخ تبدیل شده است که از

سیر تطور و تحول و ماهیت درگیری های نقاش پرداخت.

اتوبوس سوژه ای است که بیژن اخگر طی این سال ها به آن پرداخته است. چون و چرا درخصوص اینکه ایده ی ذاتاً صلب و غیرقابل انعطافی مثل اتوبوس می تواند سوژه ی نقاشی باشد یا نه، و اینکه این سوژه قرار است نماینده ی چه طیفی از عواطف و احساسات انسانی باشد، بالموضوع است و اساساً ارتباطی به نقاشی ندارد، بلکه بیشتر گویای تالش توان فرسای نقاش است. آنچه مهم است پیگیری روند خالقه ای است که باید در کار نقاش وجود داشته باشد؛ دیدن این واقعیت که نقاش تا چه حد

به روند خالقه ی کار خود آگاهی و اشراف دارد، آن هم بدون الصاق کردن معنا و تأویلی ورای آنچه خود اثر بیان می کند.

نقاشی پیش از هرچیز با چشم سروکار دارد، با چگونه دیدن، با فهم و درک و شعورِ دیدن. محدود کردن خود به دیدن یک شیء معیّن، مقیّد ماندن به آن و اندیشیدن مداوم به آن؛ و به بیانِ دقیق تر یکی شدن با آن، می تواند به عنوان یک رویکرد هنرمندانه به رسمیت شناخته شود. می توان شیء را از لفاف تداعی های معمول و هرروزه اش بیرون کشید، می توان با دستیابی به جوهره ی مادی و عینی اشیاء، بازتاب ها و تأثراتی را که ایجاد می کنند آنگونه دید و لمس کرد که به یک تابلوی نقاشی

غنا و شکوه خیره کننده ای ببخشد.

دو رویکرد موازی )و به گمان من متناقض( را می توان در برخورد بیژن اخگر با سوژه ی نقاشی اش، در مجموعه ی حاضر، و در کل کارهایی که با محوریت اتوبوس در طول این سال ها انجام داده، دید.

در رویکرد اول؛ نقاش ابتدا سوژه اش )اتوبوس( را می بیند، با تمام ویژگی های بصری اش: رنگ ها، سطوح، حجم، خطوط، جنسیت و بافتی که دارد و بعد شروع به ترسیم آن می کند. شگردی که اخگر در اجرا و ترکیب بندی کلی تابلوهایش به کار می بندد، استفاده ی خالقانه و دقیق از رنگ برای شکل بخشیدن به فرم اجسام است؛ در حرکت لغزان و رهای قلم موی او رنگ ها به شکل هاشور بر سطح بوم جاری می شوند، در میزان و غلظت رنگی که بر روی بوم می گذارد سطوحی ناهموار با برجستگی ها و فرورفتگی های فراوان ایجاد می شود که هم موجب شکل گیری بافتی زنده در ترکیب کلی تابلو می شود و هم اینکه رنگ های به کاررفته را تحت تأثیر خود قرار می دهد، و به آن ها عمق، بُعد، جلوه، تحرک، و ریتمی تپنده می دهد. تابلو این اثر. همه ی عناصر اجزای میان ایجاد تعادل و هماهنگی بصری از نمونه ی گویایی است ناسیونال ایران تابلوی کلیتی واحد و هارمونیک را شکل داده اند که در آن سوژه با جسمانیتی مؤکد و عاطفه ای پرشور تصویر شده است. این یک

بازنمایی صرف نیست، یک نقاشی است.

از جانبی، و خواسته های انتظارات پای اینجا در که تفاوت این با اتوبوس. است: همان نیز سوژه دیگر در رویکرد اما سوی خالق اثر، در میان است. نقاش در اینجا می کوشد با دستاویز قرار دادن داللت های معیّن تاریخی و اجتماعی، سوژه ی نقاشی اش را به گونه ای جلوه دهد که در آن تصویر حامل معنایی فراتر از آنچه دارد باشد. سوژه در اینجا یک شیء نیست؛ یک شیء، آنگونه که در واقعیت عینیِ خود موجود است. قرار است بیش از این باشد؛ یک پرسوناژ است. نقاش می کوشد ایماژ اتوبوس را در ابعاد یک فیگور و کاراکتر انسانی نمایش بدهد. رفتاری که در اینجا با سوژه اش دارد برای او هم ارز مناسبات انسانی است. در این سیاق برخالف رویکرد پیشین، مفاهیمی انسانی وارد اثر می شوند که نتیجه اش کمرنگ شدن

هستیِ مستقل اشیاء در مقابل منویات خودآگاهانه ی هنرمند است. در اینجا تمامی غنا و بار تصویریِ نقاشی به سود مضمون و درونمایه مصادره می شود و به آن تقلیل می یابد. تصویر، هستی مستقل خود را از دست می دهد، مضامین و درونمایه ها، فارغ از مناسباتی پویا، از بیرون به تابلو تحمیل می شوند. بیان، رنگ و بویی گنگ و تجریدی به خود می گیرد، و انتزاع ایجاد می شود حال آنکه اِلمان های تصویریِ تابلو به نمودهایی واقعی اشاره دارند. رئالیسم پویای تصویر از دست می رود. وجوه فراشخصیِ اثر قربانی می شود، شدت تأثیر جای خود را به خنثی بودن می دهد، فرم و رنگ دستخوش وارفتگی و انفعال شده، تحرک و پویایی خود را از دست می دهند. آن پیوند زنده با شیء، که ازخالل آن نقاش می توانست نوعی شدت تأثیر

کوبنده و جاندار را ایجاد کند، به یکباره گسسته می شود.

در میان این تابلوها یک مورد دیگر هست که نقاش توانسته میل تمامیت خواهانه ی مضمون و درونمایه را مهار کند: تابلوی بدنه. این تابلو برآیند خودانگیخته ای است از پیوند وضعیتی انسانی با مسخ و زوال یک شیء. این شیء )بدنه ی اتوبوس( خون و گوشت و پوست انسانی یافته؛ گویی انسان و شیء در این تابلو در نقطه ای مشخص به هم می رسند، و این تالقی، در مرز ویرانی و تالشی، گویای سرنوشت محتومی است که انسان و شیء به یک میزان در آن مشترک هستند: اینکه اشیاء نیز واقعیتِ زوال، انحطاط و فرسایش تدریجی را همچون انسان، در سکوت و تک افتادگی خود، تجربه می کنند و از بین می روند.

ـــ

بیژن نقاشی است که درک و دریافت غنی و آگاهانه ای از رنگ و فرم پالستیکی سوژه ی کارش دارد. او می خواهد سوژه اش را به گونه ای بکشد که به اتمسفر و ترکیب فضایی مناسبی در تابلو هایش بیانجامد و از سویی تالش می کند این سوژه را از خالل تجربه ای زیسته شده در یک چشم انداز وگذار تاریخی ـ اجتماعی تعین ببخشد. وظیفه ی دشواری است و باید دید

در تداوم، کار او به کجا می انجامد.

رضا مرادی ـ خرداد 1393

22 | 2223 | 23

In In Circulation/Un Circulation III, there is a painting in which the painter has succeeded to control the totalitarian desire of concept: Body. This painting is a spontaneous synthesis of human conditions and metamorphosis and decay of an object. The object (the body of the bus) has found a character of human blood and flesh. As if human and object collide in a certain point in the painting and the collision that is somehow on the verge of deterioration and ruin, speaks of a determined fate they share equally: objects, like human beings, experience gradual erosion and deterioration in silence and isolation and eventually die.

ـــ

Bijan is a painter with a rich knowledge of the color and the form of what he paints. He means to paint his subject in well-spaced and accurate compositions and tries to realize it through an already lived experience in a social-his-torical prospect. This is a very difficult obligation that should be pursued in his work in the course of time.

Reza Moradi – May 2014

In Circulation/Un Circulation is the product of Bijan Akhgar’s perpetual fascination with a subject he has been painting since 2007. According to the artist, however, the obsession dates back to much older times, to when he was a child. The temporal continuity in which Akhgar’s paintings are created has now turned to a history through which the process of the changes he has gone through and the essence of his deliberations could be detected.

In all these years, Bijan Akhgar has chosen bus as his favorable theme. Whether or not a solid and inflexible idea such as a bus could turn to a painting, and which human emotions and sentiments it would represent even if painted, are not the matter of question here and even unrelated to the act of painting. This, rather speaks more of the exhausting efforts of a painter. What matters, in fact, is to pursue the creative process that should supposedly exist in the work of an artist and to observe how aware the artist is of such process and whether s/he has control over it or not, without trying to add any extra meaning to a work beyond what it essentially has to say.

Painting deals with eyes more than anything else. It deals with vision and understanding and rationale of seeing. Limiting yourself to seeing a particular object and constantly thinking about it, or to become one with the object in other terms, could be acknowledged as an artistic approach. An object can be distanced from its ordinary rep-resentational significance and by touching down at its physical and sensible essence, one can realize its impact and influences and picture it in a way that would add magnificence to a painting.

Two parallel approaches (and contradictory in my opinion) can be spotted in the way Bijan Akhgar deals with his subject, in both his latest series and all other paintings that share the same idea.

In the first approach, the painter sees his subject visually and looks at the color, lines, the space it occupies, the texture and its realistic structure before he paints it. In the overall compositions of his paintings, Akhgar’s winning technique is his creative and defined use of color when it comes to outlining his objects. With his delicate and free brushstrokes, paint flows on his canvas and forms hatches. He creates rough and uneven surfaces by applying different bodies of paint and gives a live texture to the painting, affect the colors he uses and adds depth, dimen-sion, movement and a beating rhythm to each composition.

Iran-National Express, for instance, is a good example of a balanced composition. The components have shaped a cohesive and harmonic totality in which the subject is illustrated with an accentuated corporality and a sensual sensation. This is not simply a representation, it is a painting.

In the second approach, the subject is still the same. The only difference here is the secondary expectations and demands of the artist. By using definite social and historical significances as a pretext, the painter tries to portray the subject in a way to convey a message beyond what it visually embraces. The subject is supposed to be more than just an object here. It is to be a character so as to say. The painter tries to picture the image of a bus as a hu-man character. In this approach, unlike the first one, humanistic concepts count and they cause the independent existence of an object to become of less importance compared to the conscious intentions of the artist. In this approach, a painting’s visual significance and the lyricism of the imagery are confiscated to the interest of concept. Image loses its independent character, and concepts and connotations are imposed on the painting from the outside. Expression finds a vague and abstract tone while the visual components of a painting still refer to realistic appearances. The dynamic realism of the image is lost. The extrapersonal aspects of an artwork are victimized, being influential and impressive turns to being neutral and form and color become unreceptive and lose their dynamism. Furthermore, the live bond that existed [between viewers and a painting] by which the painter could make a strong impact on its audiences is all gone in an instant.

BIJAN AKHGAR

بیژن اخگر1343 کرمانشاه، ایران تحصیالت 1379 فوق لیسانس پژوهش هنر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران 1372 لیسانس نقاشی، دانشگاه هنر، تهران، ایران نمایشگاه های ایران 1376 تهران، افرند، ایران 1377 گالری تهران، باران، ایران 1386 گالری تهران، اعتماد، ایران 1388 گالری تهران، انفرادی 1391 گالری طراحان آزاد، گالری الله، تهران، ایران 1374 مجتمع فرهنگی هنری شهید آوینی، کرمانشاه، ایران 1373 نمایشگاه دایمی هنرهای تجسمی، کرمانشاه، ایران 1371 نمایشگاه دایمی هنرهای تجسمی، کرمانشاه، ایران برگزیده نمایشگاه های گروهی 1392 ماشین و اتومبیل، گالری شیرین، تهران، ایران 1392 گالری برونِی، دانشگاه ُسواَز لندن، لندن، انگلستان 1392 دومین نمایشگاه ساالنه نقاشی و مجسمه، خانه هنرمندان ایران، تهران، ایران 1391 هفتمین نمایشگاه هفت نگاه، فرهنگسرای نیاوران، تهران، ایران هنر، فرهنگستان استان ها، منتخب نمایشگاه 1388 ایران تهران، الهه، گالری بازی، اسباب ایران 1390 تهران، هنر، فرهنگستان تهران، نقاشی بازار دومین 1391تهران، ایران 1386 گالری بهزاد، تهران، ایران 1386 نمایشگاه اساتید جهاد دانشگاهی کرج، تهران، ایران 1385 گالری ماه، تهران، ایران 1384 گالری دی، تهران،

ایران 1383 گالری برگ، تهران، ایران 1375 گالری آریا، تهران، ایران 1372 بینال چهارم نقاشی ایران، تهران، ایران

1964 Kermanshah, Iran Education 2000 MA, Art Research, Tarbiat Modaress University, Tehran, Iran 1993 BA, Painting, University of Art, Tehran, Iran Solo Exhibitions 2012 Tarahan-e Azad Gallery, Tehran, Iran 2009 Etemad Gallery, Tehran, Iran 2007 Baran Gallery,Tehran, Iran 1998 Afrand Gallery, Tehran, Iran 1997 Laleh Gallery, Tehran, Iran 1995 Aviny Artistic Cultural Institute, Kermanshah, Iran 1994 Visual Art Exhibition, Kermanshah, Iran 1992 Visual Art Exhibition, Kermanshah, Iran Selected Group Exhibitions 2013 Cars & Automobiles, Shirin Art Gallery, Tehran, Iran 2013 The Brunei Gallery, SOAS University of London, London, UK 2013 Iranian Artists’ Forum, Tehran, Iran 2012 Niavaran Artistic Creations Foundation, Tehran, Iran 2012 The Iranian Academy of Arts, Tehran, Iran 2011 TOY, Elaheh Art Gallery, Tehran, Iran 2009 Iranian Academy of Art, Tehran, Iran 2007 Behzad Gallery, Tehran, Iran 2007 Jahad Daneshgahi Karaj, Karaj, Iran 2006 Mah Art Gallery, Tehran, Iran 2005 Day Art Gallery Tehran, Iran 2004 Barg Gallery, Tehran, Iran 1996 Aria Art Gallery, Tehran, Iran 1993 The Fourth Iranian Painting Biennial, Tehran Museum of Contemporary Art, Tehran, Iran

www.assarartgallery.comAll rights reservedNo part of this publication maybe copied or transmittedin any form or by any means without the prior written permission of Assar Art Gallery.Printed in May 2014Art Director & Graphic Designer: Iman Safaei - Dabestân StudioPhoto by: Hamid EskandariPortrait by: Amirhossein Biparva - Dabestân StudioProduction Manager: Hooyar Asadian

16 BARFOROUSHAN ALLEY,IRANSHAHR ST., KARIMKHAN ZAND ST., 15836 TEHRAN-IRAN.PHONE:(+9821)88326689 FAX:(+9821)[email protected]