නද අභේකඹ - චද කොඩකහය “කභෝ අභේ... කභෝ පමකහ .. ” අත ඳශහ ඵළමට තයගහලේ මලසයක ව තයගඹ වහ යඩහංගනඹට ඳළමණ අභේ ව පමකහ ඳේන තය අතභ ඔය නළඞණ. ඔෂෆ එකනකහ ද ඵරහ භද සනහ ඳෆව . ඒ සනහ ඳශ සේ එකනකහ කයහ ස වලසහඹ ව ජඹයවණේ ඵරහඳොයොදඹ . ඔෂෆ ේ න වට රලක ටේ තයග ඳභණ නො අධ අ භ ව අධ අ තයගද ජඹයභවණඹ කොට තබණ. ඳළළනට නඹමත තමේ අ භවහ තයඟඹ. එඹ ඉතහ තත තයඟඹ න ඵට ඳය රගත ඳශ ශ තමණ. ඔෂ වහ තයඟඹට එශම සටේ නතය දේ ඵළමට තයඟරධ ඔෂනට වය න ද ඩකඹග වහ භඩකහක. “අපට වො භ දන .. ” අඩහංගනඹට ඵසනට ඳය අභේ , පමකහට ඛේඹ. ළබන රභ ළන කොට කලම ව ළන ඨ ටඹක ළයහ කොේඩඹ යෆණට නොළටන ේ නශර ටහ ඳටඹ ද ඳළශ ග පමකහ අතල ළදය සහඹ. ඒ ඳඳභටභ ලරන සනහ ඇ යග සතේ වණ. “කොවොභ වල ේක දනනභ ඕන.. නළනේ අප දනට භහය ෂද න.. ” ඇඹ ඛේ ඩහංගනේ අද සන නොභළත ප සටන ජනකහඹ ද වොරහ ඵරමන. භ අඩකට ළ ඩ පල ඳළමණ සටේ ඔෂ දදනහ ඳ. ජනලළඹ ඹොෂ නග ව
Welcome message from author
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
නතු අභිේකඹ - චන්දි කොඩිකහය
“කභෝන් අභිේක්... කභෝන් පියුමිකහ..”
අන්තර් ඳශහත් ඵළඩ්මින්ටන් තයගහලිේ මිලසයක ද්විත් තයගඹ වහ ක්රීයඩහංගනඹට ඳළමිණි අභිේක් ව පියුමිකහ නුේන තය අතින්භ ඔල්යන් නළගුණි. ඔවුහු එකිනකහ ද ඵරහ භද සිනහ ඳෆව. ඒ සිනහන් ඳශ වේ එකිනකහ කයහි ව විලසහඹ ව ජඹග්යවණේ ඵරහඳොයොත්තුඹ. ඔවුහු ේ න විට මලික ටේ තයග ඳභණක් නො අර්ධ අන් පර් ව අර්ධ අන් තයගද ජඹග්යභවණඹ කොට තිබිණි. ඳළළත්න්නට නිඹමිත තිබුේ අන් භවහ තයඟඹයි. එඹ ඉතහ තියුණු තයඟඹක් න ඵට ඳය රකුණු ඳශ වී තිබුණි. ඔවුන් වහ තයඟඹට එශම සිටිේ නිතය දේල් ඵළඩ්මින්ටන් තයඟරදී ඔවුනට වමු න දක් ක්රීිඩකඹකු වහ ක්රීභඩිකහකි.
“අපිට වො ග්භක් දන්න යි..”
ක්රීඅඩහංගනඹට ඵසින්නට ඳය අභිේක්, පියුමිකහට කීේඹ.
සුපුරුදු රභ සුදු කොට කලිමින් ව සුදු ටී ර්ටඹකින් ළයසී කොේඩඹ මුහුණට නොළටන ේ නශර ටහ ඳටිඹක් ද ඳළශ ගත් පියුමිකහ අතිලයින් සුන්දය වහඹ. ඒ ඳනුභටභ රිරන සිනහක් ඇග් මුග සිත්තේ විණි.
“කොවොභ වරි ේක දිනන්නභ ඕන.. නළත්නේ අපි දන්නට භහය වුත්තුක් න්න..”
ඇඹ කීේ ක්රීිඩහංගනේ අතුරු සිදුරු නොභළති පිරී සිටින ජනකහඹ ද වොරැහින් ඵරමිනි. භයින් අඩකටත් ළඩි පිරික් ඳළමිණ සිටිේ ඔවුන් දදනහ නුන්. ජනප්රිිළඹ ඹොවුන් නළුකු ව
ජනප්රි ඹ ඹොවුන් ගහයිකහක එක ඳකට ක්රීිඩහ කයන ඵළඩ්මින්ටන් තයඟහලිඹක් ඔවුන් කිසි දිනක නයමහ තිබුේ නළත. භහධ්ඹඵේදීන් කිහිඳ දනකු ඳළමිණ සිටිේ එඹ ඔවුනට වො ප්යතත්තිඹක් ව ඵළවිනි.
“ඔඹහරට දිනන්න පුළුන්.. වොට ප්ල් කයන්න..”
ඵළඩ්මින්ටන් පුහුණුකරු ඳභණක් නො භහලිංග , උදහය ව ජහනී ද ඵරත් විලසහඹන් යුතු කීව. ඒ සුඵ ඳළතුේ ලක්තිඹක් වී අභිේක් ව පියුමිකහ අතය රැඳී තිබුණි.
“අපි හුඟක් ද් ලින් දිනුන් අභී.. ේකනුත් දිනමු..”
ඇඹ කීේ සතිය වඬිනි. ඔහු භොවොතකට ඇග් අත තයේ මිරිකහ අත වළරිේඹ.
මින් ඹ භකට ඉවතදී නේ ළඩ්මින්ටන් තයගඹකට ඉදිරිඳත් වීභ තඵහ ඹළි දඳඹ බිභ තඵහ ඇවිදින්නට වළකි ේදළයි කඹක් ඇති න තයභටභ අභිේක් ආඵහධිත වී සිටිේඹ. යුනිත් භග කහයේ ගභන් කයද්දී ඇති ව ඵහින්ඵස වීභ කශය වේ කහයඹ ගක වළපීභනි. යුනිට ඵයඳතර තුහර සිදු නොවේ වී නමුදු අභිේක් ග් දකුණු කකුර තුන් ඳොශකින්භ කළඩී තිබිණි. එඹ ඹථහ තත්ඹට ගන ඒභ පිණි ලල්ඹඳකර්භ දකක්භ කයන්නට සිදු විණි. කකුරට දළම ප්රහසටර් කළපුේ භහඹකට ඳසුඹ.
“කහග ඇසවක් කටවක් ද භග් පුතහට ළදුණ පුත්..?”
ඔහු ඵරන්නට යෝවරට එන හයඹක් ඳහහ අේභහ වඬහ ළටුණහඹ. නංගිරහ දදනහ ඇසර කඳුලු පුයහගන ඵරහ සිටිඹව. වද යෝගිඹකු විත් තහත්තහ භවභය ේ සිඹල්ර දයහගන සිටිඹ ආකහයඹ පුදුභ වගත වේඹ.
“ඔඹ ඹකහ උඩ ඳළන්නහ ළඩි වුණහ.. වො ළඩ්.. ඔවොභ රහ භදි..”
තහයක භන්භ අංජන වහ ඩිරහන් ද එේ කිඹහ තිබ ඵ අභිේක්ට ආයහංචි විණි. එවත් ඔහු ඔවුන් කයහි තයවක් ඇති කයගත්ත් නළත.
“ඳර්භනන්ට ඩළේජ් එකක් නළතු ඔවොභ ේරුණහ භළදළයි.. කහර් එක ඇක්සිඩන්ට් රහ තිඹන විදිඹක දළක්කභ භට නේ පුදුභත් හිතනහ..”
යෝවරට ඳළමිණි ජගත් කීේඹ. තභහ ළනි නකඹකුට ටලි නහට්ඹ ඹක ප්රීධහන චරිතඹක් රඵහ දී ක්සර්ත්රිඹට ගන ඒේ අභීඹෝගහත්භක තීයණඹ ගත් ේ එඩිතය අධ්යික්කයඹහ ද අභිේක් ඵරහ සිටිේ කේපිත සිතින් යුතුඹ.
“භග් වොභ ොඹහගළනීභ කිඹරහ දක භට ආඩේඵය න්න ඉඩ දීඳන් කොල්රො..”
ඔහුට ප්යරධහන චරිතඹක් දුන් දින ජගත් කීේ එරඹ. එභ ඉල්ලීභ ඉටු කයන්නට නොවළකි නු ඇතළයි බිඹක් එදහ නේ අභිේක් තුශ තිබිනි. එවත් ප්යවථභ ටලි නහට්ඹ ඹ විකහලඹ න්නටත් ඳය තත් ටලි නහට්ඹ කිහිඳඹක්භ රඵන්නට තයේ ඔහු හනහන්ත වේඹ.
“උම භග් ඵරහඳොයොත්තු ඉසඨ කරහ කොල්රො..”
අභිේක් දිනන් දිනභ ජනප්රිරඹත්ඹට ඳත්න විට ජගත් කිේ ඉව වහ ගිඹ තුටින් යුතුඹ.
ේ අනතුය සිදු න විට අභිේක් සිටිේ ජනප්රිඹඹත්ේ ඉවශ හිණි ඳත්ත්ඹ. ඔහු එක්තළන් වීභ ක්සර්ඹත්යඹට අහසි වගත ර ඵරඳෆේඹ. ඔහු පිළිඵ ඵවවින් ඵරහඳොයොත්තු තඵහගන සිටි සිඹලු දනහභ දුක් වව. තුටු වේ ඔහු වහ තයඟ කශ අතරොසක් ඳභණි. ඔහු ඵළලීභට යසික යසිකහවිඹන් ඳළමිණිේ බුරුතු පිටිනි. අහනඹදී යෝවල් කහර්ඹ භේඩරඹට අමුත්තන් සීභහ කිරීභට සිදු වේඹ.
“වළභ ද්භ සිද්ධ න්න සිද්ධ න්න ඕන විදිඹට මික් අඳට ඕන විදිඹට නභයි.. ඒ හින්දහ වළභ ද්භ න්න වොට කිඹරහ හිත වදහ ගන්න..”
ලල්ඹග කර්භඹන් අනතුරු අභිේක් හට්ටුට ගනහ භොවොතභ ඔහු ඵරන්නට ඳළමිණි පියුමිකහ කීේ වළඟුේඵය වඬිනි. ඔහුග් දනතට කඳුලු පිරිනි. තභහට ේ ඳඩින් දුන්න් කිසිදු යදක් නළති අඹ ඵඳු ආදයණිඹ යුතිඹක වළය දභහ දඟකහරිඹක ව යුනිට ශං වීේ ඳහඳ කර්භඹ ඹළයි ඔහු කල්ඳනහ කශේඹ. එවත් පියුමිකහ සිඹල්ර පිළි ගත්ත් උප්ක්හනි.
ඳේතහ ඈත් ව කර ඵොවෝ යුතිඹන් කයන්න වඬහ ළටමින් වෝ ඳේතහට ලහඳ කයමින් සිඹ ජීවිතඹභ අඳුර් වශහ ගළනීභඹ. එවත් පියුමිකහ ඒ සුරඵ යුතිඹන් ගොන්නට ළටුේ නළත. ඇඹ ේදනහ ලක්තිඹක් කයගන ප්යගඵර ර නළගී සිටිඹහඹ. ඔහු ඇඩ්මින්ටන් ක්රී ඩහන් ඈත් ව ද පියුමිකහ දිගටභ එහි නිඹළලී ජඹග්රීවණ පිට ජඹග්යඹවණ රඵහ ගත්තහඹ. ඇඹ පිහිනන්නට ඹනහට ඔහු අකභළති වේඹ. එභ නිහ එයින් ඈත් වී සිටි පියුමිකහ ඔහු නස ව විගභ නළතත් පිහිනුේ පුහුණුට ගිඹහඹ. තයඟ ලින්ද ජඹ රළබුහඹ.
ඇඹට සුභධුය වඬක් තිබිණි. ඇග් තහත්තහට ඇති ඳදේ මුදලුත් තිබිණි. ඒ ේඳත්ලින් උපරිභ ප්රිඹෝජන ගත් ඇඹ ගීත මුච්චඹක් එළි දළක්වහඹ. නළුකු රසින් ඔහු භොන තයේ දුයකට ඳළමිණිේද , එඳභණභ නළතවොත් ඊටත් ළඩි දුයක් ගහයිකහක ලඹන් ඹහභට ඇඹට වළකි වේඹ. ඇඹ පිළිඵ අභිේක් ආඩේඵය ව තයභ කිසිකුත් දළන සිටිේ නළත.
යුනි වළභ විටභ පියුමිකහ වශහ දුටුහඹ. ඇඹ ේඵන්ධ කුභක් වෝ දඹක් ඇදගන අභිේක් භග ඵහින් ඵස වහඹ. වදිසි අනතුය සිදු වේ ද සිනභහ පුත්ඳත් ඳශ වී තිබ අභිේක්ග්ත් පියුමිකහගත් ඡහඹහරඳඹ දළක කෝඳඹට ඳත් යුනි ඔහු වහ ගළටුභක් ඇති කයගත් නිහඹ. සිනභහ පුත්ඳතන් ංවිධහනඹ කය තිබ පිහිනුේ තයඟඹන්
ජඹ ගත්ත් පියුමිකහඹ. ඇඹට ජඹග්යහකහී කුරහන පිරිනභන රද්ද් අභිලේක් විසිනි. එභ ඡහඹහරඳඹ පුත්ඳත් ඳශ න තුරුභ ඔහු එහි ගිඹ ඵ යුන දළන සිටිේ නළත. එඹ දුටු දහ ඇඹ කෝඳඹන් වියුරු ළටුණහඹ. එභ ආේගඹ භොන තයේ වීද ඹත් ඇඹ උත්හව කශේ ඔහුග් ගර මිරිකීභටඹ. ඔහුට කහයඹ ඳහරනඹ කය ගත නොවළකි විඹ. අහනඹදී සිදු වේ ඔහුට භහ කිහිඳඹක්භ එක්තළන් වී සිටීභට සිදුවීභඹ. ඒ කහරේ නළල්ර භන් ශඟ ගළමින් ඔහුට ලක්තිඹ ධධර්ඹඹ රඵහ දුන්න් පියුමිකහඹ.
“පියුේ, ඔඹහට දුන්න දුක තභයි භට ේ ඳඩින් දන්න..”
ඔහු දෆේ කඳුළු පුයහගන සිඹ දවස තහක් එේ කීේඹ. එවත් පියුමිකහ දනකින්ත් ඔහුට දොක් ඳළරුේ නළත. ඇඹ කීේභ සිඹල්ර සිදු න්න් ඹවඳතට ඵඹ.
“ඔඹහ දිේ ේග ටිකක් ළඩි වුණහ අභි.. ේක යසට් එකක් කිඹරහ හිතන්න..”
ඇඹ කීේභ එේඹ.
“ජනප්රිඹ නකොට ඇක්ටර්සර ඔක්කොටභ ේ ග් ද්ල් රට මණ දන්න නහ ද කිඹරහ හිතනහ භචං.. ඵරඳන් තහයකත් තභ එක තළන.. භටත් එවභ යි ද කිඹරහ ඵඹ හිතනහ..”
අබේක් ඳළසුේ භහලිංගට වහ උදහයටඹ. අභිේක් ක්සර්තත්රිඹට එන්නට ඳය සිට ජනප්රිගඹභ නළුහ තහයකඹ. අභිේක් ගිේ තහයකත්, යුනිත් ප්රිදහන චරිතඹ යඟඳෆ ටලි නහට්යිේ වඹ කරහ අධ්ේක් ලඹනි. එහි දී භට්ටඹක් බිභට නොදහ ඉවශ සිට ඳළනීභ නිහ තහයක තුහර රළබුේඹ. ඔහු යෝවල් ගත කයන රද අතය අභිේක්ට තහයක යඟ ඳෆ චරිතඹ හිමි වේඹ.
එභ ටලි නහට්යි විකහලඹ වීභටත් ප්‍රථභ අභිේක් ජනප්රි ඹ චරිතඹක් ඵට ඳත් විණි. ඵොවෝ දනක් ඔහුට ඊර්සඹහය කශව. තහයක ඔහු දුටුේභ තභහග් තළන ඳළවළය ගළනීභට ආ තුයකු රඹ. අංජන වහ
ඩිරහන් දදනහ තහයකට උල්ඳන්දේ දුන්ව. එවත් ඔවුන් සිත ඹටින් තභහට ද ඊර්ඹහ කශ ඵ තහයක දළන සිටිේ නළත.
ඔවුහු අභිේක් ේඵන්ධ කොට විවිධ කට කතහ ඳතුරුහ වළයඹව. ක්ේත්යබඹට නුපුරුදු කහරඹදී ඔවු ඒහයින් ඵොවෝ සිත රිදුහ ගත්ත්ඹ. එවත් ඳසු සිඹල්ර නොරකහ වරින්නට පුරුදු වේඹ.
තුන් ඳොශකින්භ කළඩී තිබ කකුර ලල්ේ කර්භඹකින් කස කොට ප්රහසටයඹක් දළම විට අභිේක් කුඩහ දරුකු ර ඉකි බි බි වළඬුේඹ. භතක ඇති කහරඹක ඔහු එර වඬහ ළටී තිබුේ අන්තර් දිසත්රිඹක් ඵළඩ්මින්ටන් තයඟහලිඹකදී එක් රකුණකින් ඳළයදන්නට සිදු ව දහඹ. ඒ තයඟහලිේ කහන්තහ අංලඹ භසත රංකහ ශයතහඹ දිනහගත්ත් පියුමිකහඹ.
“අඳයහධ දන්නටභ චළේපිඹන්සරහ න්න තිබුණ චහන්ස එක..”
ඵළඩ්මින්ටන් පුහුණුකරුහ භන්භ මිතුරු මිතුරිඹන්ද එර කිඹද්දී ඔහුග් සිත් ව ේදනහ දගුණ වේඹ.
“ගණන් ගන්න එඳහ අභි.. වළභදහභ වළභෝටභ දිනන්න ඵළවළන්.. ඊශඟ ළර් ට්යනයි කයමු..”
එදහත් එර කිඹමින් ඔහුග් සිත ළනසුේ පියුමිකහඹ. ඔහු නේ යුනි වමු ව දහ සිටභ පියුමිකහග් සිත රිදවේඹ. ඒ පිළිඵ මිතුයෝ ඳහ ඔහුට දොස කීේඹ. ත්තකින්භ ඔහුට උභනහ වී තිබුේ ටලි නහට්ඹව ක්ේත්යහඹට පිවිසීභට ඉණි භඟකි. එවත් මිතුයන්ටත් එඹ ඳවදහ දීභට ඔහුට පුළුන්කභක් නොවුණි.
යුනිට ශං වීභන් තභහ කයගත් භෝඩකභ ගළන ඳසුතළවිලි වුණ අසථහ රැක් අභිේක් ග් ජීවිතේ තිබුණි. ඔහු කිහිඳ යක්භ ඇඹට භහ ද දුන්න්ඹ. එවත් වදිසි අනතුරින් ඳසු නේ ඔහුට ඇඹ මුළුභනින්භ එඳහ වේඹ.
“මීට ඳස භට ප්න්නත් එන්න එඳහ යුනි. තත් ඔඹහ එක්ක හිටිඹොත් භට භග් ජීවිත් ගළන තිඹන ආහ අත් අරින්න නහ..”
ඔහු යුනිට දොස ඳළරුේ ඇග් අයිඹහ රුන් ඉදිරිපිටඹභඹ. ජනප්රිභඹ රි නහට්ඹට නිසඳහදකඹකු ව රුන් සිඹ ටලි නහට්ඹතේ ප්රිධහන නළුහ ර අභිේක් ඹොදහ ගත්ත් එඹ අභිඹෝගඹක් ඵ දළන දළනභඹ. එවත් ඔහු එඹ ද අභතක කොට දළමුේඹ. ඒ තයභටභ ඔහුට යුනි පිළිඵ දළනුණ කරකිරීභ දළඩි වේඹ.
වදිසි අනතුය සිදු වේ වොටඹළයි ඔහු කල්ඳනහ කයන්නට ඳටන් ගත්ත් පියුමිකහ ඔහු ඵළලීභට ඳළමිණි ඳසුඹ. මුහුණත් නොඵරන තයභට ඔහුගන් ඈත් වී සිටි ඇඹ වදිසි අනතුය දළනගත් වහභ යෝවරට ආේඹ. ේදනහ ළඩගන නළගුණ තුටකින් ඔහු ඔද ළඩුන්ඹ.
“ඔඹහ ශඟ ඉන්නහ නේ භග් කකුල් දකභ කළඩුනක් කභක් නෆ කල්ර..”
ඔහු මුමුණහ ගත්ත්ඹ.
ගහයිකහක ලඹන් ජනප්රිභඹ වීගන එන භේ ඵළවින් පියුමිකහ ඵොවෝ යින් කහර්ඹ ඵහුර වහඹ. එවත් දිනකට යක් වෝ ඔහු ඵළලීභට ඳළමිණීභට ඇඹ අභතක කශේ නළත. ඒ පිළීඵ ද සිනභහ ේඵන්ධ ඕඳහ දඳහ තීරුර ඳශ විණි. ඒහ දුටු විට යුනි කෝඳඹන් විඹරු ළටුණහඹ.
“උම හින්දහ තභයි භට අභිේක් නළති වුේ.. එච්චය විතයක් නභයි භට භග් නිදවත් නළති වුණහ.. භභ උමට කදහත් භහක් දන්න නෆ..”
ඇඹ දත්මිටි කමින් මුමුණහ ගත්තහඹ.
ඒ න විට අේභහත් , අයිඹහත්, විසින් යුනිට ගදරින් එළිඹට ඵළසීභ තවනේ කොට තිබිණි. යඟඳහමින් සිටි ටලිනහට්ඹඹන් ඳහ ඇඹ
ඉත්කොට ගනු රළබිණි. ඒහයින් වහ අභිේක් තින් ප්ය තික්ේඳ වීභන් අවනඹට ඳත් ඇඹ තුශ පියුමිකහගන් ඳලි ගළනීේ ච්තනහ දිනන් දින දළු රෆේඹ.
“අන් අයිඹ ප්ලීස.. භට එක දක් අභිේක් ඵරන්න ඹන්න දන්න..”
ඇඹ රුන්ට ආඹහචනහ කශහඹ. එවත් ඔහු ලිහිරක් දළක්වේභ නළත.
“එඳහ එඳහ.. ඒ කොල්රට අභහරුයි.. තමු දළක්කභ තයව ගිහින් ඒ අභහරු තත් ළඩි යි.. ඔඹ ඉන්න විදිඹට ඳහඩු ඉන්නහ..”
ඔහු තයේ කීේඹ.
අයිඹහග් තීයණඹ නස කිරීභට ඇති අසීරු දත් ඇඹ ත දුයටත් ඵර කයන්නට ගිේ නළත. ඇග් සිත තයහින් පිරුේ පියුමිකහ කයහිභඹ. පියුමිකහ ජනප්රිිඹත්ේ ඉවශභ ගිණි ඳත්තට නගිද්දීත් තභහට ඳවශභ හිණි ඳත්තටත් ශඟහ වීභට නොවළකි වීභ භදිකභක් ේ ඇඹ ළරකුහඹ. එඳභණක් නො පියුමිකහ අභිේක්ද තභහගන් ඳළවළය ගත්ත්ඹ.
“භභ උමට නේ කදහත් භහක් දන්න නෆ පියුමිකහ..”
ඇඹ නියතුරුභ සිතුේඹ.
පියුමිකහ අභිේක් භඟ යුනි ගළන නේ චනඹක්ත් කතහ කශේ නළත. අභිේක් සිටිේත් යුනි මුළුභනින්භ අභතක කොට දළම රසිනි.
ඔහුට භහඹක්භ යෝවල් ගත සිටින්නට සිදු විඹ. කකුල් ප්රහසටයඹ කඳන රද්ද් තත් භහඹක අෆභනි.
“භට නේ දළන් ේ ඉඳිල්ර එඳහරහ පියුමි..”
ඔහු පියුමිකහ භඟ භළසිවිලි නළගුේඹ.
“එඳහ රහ කිඹර කයන්න දඹක් නෆන අභී.. කදහ වරි නීඳ නකේ ඔවොභ ඉන්න නහ.. ”
පියුමිකහ දඹහඵය වඬින් කීහඹ. ඔහුග් දනතට කදුශක තතභනඹ දළනුණි.
“භවභ එක තළන ඉන්න ගිඹහභ කොච්චයක් ද්ල් මිස නද කිඹරහ හිතනකොට..”
ඉතිරිඹ නොකී ඔහු තොර ඳහගන සුසුභක් වළිඹ.
“එක තළන නොහිටිඹත් මිස න ද්ල් තිඹනහ අභි..”
ඇඹ කීේ රිදුණු වඬිනි.
එදන් අභිේක්ග් සිත් ගළඹුරුභ ඳත්ල් තළන්ඳත් වේඹ. පියුමිකහ එදන් ඳළසුේ ඇනුේ ඳදඹක් රසින් ඹළයි ඔහුට සිතුණි. ඔහු ඇ පිඹ නොරහ ඇඹ ද ඵරහගනභ සිටිේඹ. රළජ්ජහ සිතී දෝ ඇඹ ඉත ඵරහ ගත්තහඹ.
“භං කිඹන්නද අභි ළඩක්.. ? ඔඹ එක තළනට රහ නිකේ ගන කහරන් භොකක් වරි ළඩක් ගන්න..”
භද ේරහකට ඳසු ඇඹ ඹෝජනහ කශහඹ.
“එක තළන ඉගන භොනහ කිඹරහ කයන්නද..?”
ඔහු විභසුේ ආත්භහනුකේඳහනි.
“ඳොත් කිඹන්න..”
ඇඹ කිඹද්දී ඔහුග් මුහුණ නස විඹ. ඔහු කිඹවීභට ප්රිඹ කශේභ නළත. පුත්ඳතක් ඳහ කිඹේේ උඩින් ඳල්රනි. ඕනෆකමින් කිඹේේ සිනභහ පුත්ඳත ඳභණි.
“අන් ඵඵහ.. භභ ආ නෆන් ඳොත් කිඹන්න..”
ඔහු කීේ කුඩහ දරුකු රසිනි.
“භභ ගනත් දන්නේකො කිඹන්න ආ හිතන විදිඹ ඳොත්..”
ඇඹ ඳොයොන්දු වහඹ.
පියුමිකහ ඳොයොන්දු අභතක කයන වෝ කඩ කයන යුතිඹක නොේ. ඇඹ භන ේඵන්ධඹන් යර ඵසින් ලිඹළවුණු ඳොතක් ගනළවිත් දුන්නහඹ. එහි විග්යරව කොට තිබුේ විඳතක් සිදු ව කර එඹට මුහුණ දන්නට සිත ලක්තිභත් කය ගන්නහ අන්දභඹ. තිත්තභ කහඹක් ඵොනන්ට සිදු ව කරක භන් අපුරන් අභිේක් ඳොත අතට ගත්ත් එඹ නොකිඹේ වොත් පියුමිකහ අභනහඳ නු ඇතළයි බිඹ නිහඹ. එවත් මුල් පිටු දක කිඹන විටභ එහි සිත් ගන්නහ සුලු ඵ ඔහුට ළහිණි. ඔහු ඳළඹ දක තුනක් ඇතුශත ඳොත කිඹහ වභහය කශහ ඳභණක් නො එහි ව කරුණු වොඳින් සිතට ගත්ත්ඹ. පියුමිකහ එහි ඉතිරි ඳොත් කිහිඳඹද රින් ය ගනළවිත් දුන්නහඹ. එභ ඳොත් ඳශ කිඹහ අන් න විට ජීවිතඹ ද අලුත් ඇකින් ඵරන්නට අභිේක්ට පුළුන්කභ රළබී තිබිණි.
“වළභද්භ න්න ඹවඳතට..”
ඹනුන් පියුමිකහ නියන්තයඹන් ඳළස දන්ර ත්ඹ තහඹ ඳක් කය ගන්නට ඔහුට ඳොත් කිඹවීභ උඳකහරී වේඹ.
“ඔඹහට පින් කල්ර.. භට දළන් අලුත් විදිඹට ජීවිත් දිවහ ඵරන්න පුළුන්..”
ඔහු කතඥ පර්ක වඬින් කිඹද්දී ඇග් ඇස තුටින් දිලිසුන්ඹ.
“එවනේ ඔඹහට ඔඹහග තහත්තග හීනත් ළඵෆ කයන්න පුළුන් යි.. ඔඹහ රෝ එන්ට්ය න්ස එක්ෆේ එකට ඳහඩේ කයන්න..”
ඇඹ ඹෝජනහක වඬින් කීහඹ. ඔහු දයක් නොසිතහභ එභ ඹෝජනහ පිළිගත්ත්ඹ. ඔහුග් පිඹහග් සිහිනඹ වී තිබුේ ඔහු
නීතීඥයඹකු නු දළකීභඹ. එවත් ඒ වහ අභීේක් ඹොමු කිරීභට තයේ ආර්ථික ලක්තිඹක් තහත්තහට නොතිබුණි. ඒ පිළිඵ සිතහ තහත්තහ ඵොවෝ යින් දුක් න ඵ අභිේක් දළන සිටිේඹ. ඔහුටත් ඩහ වොදින් පියුමිකහ තහත්තහ ග් සිත වළඳින සිටිඹහඹ.
“ඒ දරුහ ගිඹ ආත්භ ඔඹහග වෝදරිඹක් රහ ඉන්න ඇති පුත්..”
අේභහ වළඟුේඵය කීේ ඔහු නීති ප්රිේලඹ වහ ඳහඩේ කයන්න් පියුමිකහ ග් ඳශමවීභ භත ඵ දළනගත් ඳසුඹ.
“වෝදරිඹක් නභයි අේභහ.. ආත්භන් ආත්භ භග් ජීවිත්භ කොටක් රහ ඉන්න ඇති..”
ඹනුන් කිඹන්නට සිත් වු ද ඔහු එදන් ගිර ගත්ත්ඹ.
කකුල් ප්රහසටයඹ කළපුහට ඳසු කකුර ලක්තිභත් වීභ වහ ේඹහ ේිඹහභ කයන්නට අභිේක්ට සිදු විණි. ඔහු ඵළඩ්මින්ටන් ශයඹකු ඵ දළන සිටි ධද්ඹ යඹහ කකුර ළඩි පුය නොවහ එභ ක්රීඵඩහේ ඹදන ර උඳදස දුන්න්ඹ.
“ගොඩක් උඩ ඳනින්න , දඟරන්න නළතු වමින් වමින් ප්ල් කයන්න..”
අභිේක්ට ඒ වහ උඳකහරී වේත් පියුමිකහඹ. ඔවුන් මුල් දින රදී ඳළඹ කහරක් ඳභණ ක්රීකඩහ කශේ ගදය මිදුල්දීභඹ. ඉන් අභිේක් රද්ද් අප්යඳභහණ තුටකි. යුනි වමු න්නට ඳය පියුමිකහ වහ මිතුරු මිතුරිඹන් භග ඵළඩ්මින්ටන් ක්ේත්යභේ ළරිළර අතීතඹ තුශ ඔහු ජීත් වේඹ.
“ඔඹහට පුළුන් අභී..”
මුල් දින රදී වරි වළටි කකුර වසුරුහ ගන්නට නොවළකි අභිේක් භන්දෝසහදී ද්දී පියුමිකහ ඔහු දිරිභත් කශහඹ. ඔහු තභහටත් ඩහ ඇග් චන විලසහ කශේඹ.
තිඹක් දකක් ගද්දී ක්රීභඩහ කයන ේරහ ළඩි කය ගන්නට ඔහුට පුළුන් විණි. කකුර ටිකින් ටික ලක්තිභත් ද්දී පියුමිකහ ඔහු ඵළඩ්මින්ටන් ක්රී.ඩහංගනඹට කළටු ගිඹහඹ. සුපුරුදු ඳරියේ සුපුරුදු මිතුරු මිතුරිඹන් අතයට න් කර ඔහුට සිඹලුභ ේදනහන් අභතක ගිේඹ. ටිකින් ටික සිඹ ජඹට පිවිසි සුපුරුදු ඉරිඹේන් ක්රී ේිඩහ කිරීභට ඔහුට ගත වේ භක ඳභණ කහරඹකි.
“එවනේ ඔඹහ ඒක කශහ.. ඇත්තටභ භට නේ ේක අදවහගන්නත් ඵළරි තයේ අභිේක්..”
ධද්ඹතයඹහ ඔහුට ප්ය ලංහ කශේඹ. ඒ ප්යඵලංහ හිමි විඹ යුත්ත් තභහට නො පියුමිකහට ඹළයි අභිේක් සිතුේ අංකභඹ.
“ේ ළර් ඉන්ටර් ඩිසට්රික්ට් ටුර්භන්ට් එක්දි අපි දන්නහ මික්සඩ් ඩඵල්ස ගවමු ද..?”
ඔහුග් දක්තහ දිනන් දිනභ ළඩි දියුණු න ආකහයඹ ඕනෆකමින් ඵරහ සිටි පියුමිකහ ඇසුහඹ. ත්තකින්භ ඇඹ එේ ඇසුේ එඹ ඉටු නු ඇතළයි ඵරහඳොයොත්තුන් නොේ. ඔහුට තභත් එතයේ වසිඹ නොවළකි ඵ ඇඹ දළන සිටිඹහඹ.
“ගවමු..”
ඔහු සථීය අධිසඨහනඹන් යුතු කීේඹ.
“භභ විහිළුට කිේ අභී.. භළච් එකක් ප්ල් කයන්න තයභට තභ ඔඹහට නීඳ භදි..”
ඇඹ ඔහුග් තීයණඹ නස කයන්නට උත්හව කශේඹ.
“කවුද කිඹන්න භට නීඳ භදි කිඹරහ..? දළන් වොදටභ නීඳයි.. අපි මික්සඩ් ඵඩල් ගවමු.. එච්චයක් විතයක් නභයි.. අනිහ දිනමු..”
ඔහු කීේ සිඹ අධිසඨහනඹ නස කයන්නට කිසි ේත්භ සදහනේ නොභළති ඵ අඟමිනි.
“භභ හිතන්න ඔඹහට ඒක කයන්න පුළුන්..”
ඵළඩ්මින්ටන් උඳද්ලකයඹහ ද විලසහඹන් යුතු කීේඹ.
“භට නේ ඵඹයි පුත්.. සුළු ඳටු ඔඳර්න් එකක් නභයින් කකුශට කල්..”
ඔවුන් මිලසයඵ යුගර තයඟඹට ඉදිරිඳත් න ඵ ඇස අභිේක් ග් අේභහ ඳළසුේ පියුමිකහ ඉදිරිපිටදීඹ.
“ඵඹ න්න එඳහ ආන්ටි.. භභ අභිට භවන්සි න්න ද්නන නෆ.. භං එඹහ ඉසයව තිඹරහ වරි ප්ල් කයන්නේකො..”
පියුමිකහ කීේ ඳොයොන්දුක වඬිනි. ඇතළේ දක් ඵළඩ්මින්ටන් ක්රීභඩක ක්රීනඩිකහන් යුගර තයඟරට ඉදිරිඳත් න්න් එතයේ දක් නළති වඹකඹන් භඟඹ. එන් අසථහර ඔවුන් කයන්න් වඹකඹන් ඳන්දු පිරිනළමීභට ඳභණක් ඹොදහගන ක්රීිඩහ කිරීභඹ. වඹකඹහට ඇත්ත් පිත්තද අතළති ඵරහ සිටීභ ඳභණි.
“භට එවභ අඳවහ කයන්න එඳහ.. භවය විට ඔඹහ ඉසයව තිඹරහ භට ප්ල් කයන්න යිද දන්නත් නෆ..”
අභිේක් කීෂේ පියුමිකහ ඳභණක් නො අේභහද නිහ ගන්මිනි.
ළඵළවින්භ පියුමිකහ තුශ ජඹග්ය වණඹ පිළිඵ ළඩි විලසහඹක් තිබුේ නළත. ඇඹ කල්ඳනහ කයමින් සිටිේ මලික ටේ තයඟ කිහිඳඹක් ඳභණක්ත් ජඹ ගන්නටඹ. එයින් අභිේක්ග් ඉදිරි ක්රීිඩහ ජීවිතඹට ඳන්නයඹක් රළඵනු ඇතළයි ඇඹ සිතුහඹ.
එවත් තභහ ඇඹටත් ඩහ වොඳින් ල්රේ කයන ඵ අභිේක් කිඹහ තිබුේ නිකේ කටට ආහට නොන ඵ පියුමිකහට ඳක් වේ තයඟ ආයේබ ව කරඹ. ඔවුහ මලික ටේ තයඟ ඉතහ ඳවසුන් ජඹ
ගත්ව. අභීේක් ඉක්භනින්භ ඔහුග් සුපුරුදු ක්රීිහඩහ විරහලඹට අතීර්ණ වී සිටීභ එඹට වේතු විණි.
“භට ඔඹහ ගළන වරි ආඩේඵයයි අභි..”
පියුමිකහ කිේ අර්ධ අන් තයඟඹන් ජඹ රඵහ ගත් විටඹ. එඹ ෆවන අසීරු තයඟඹක් විණි. ඔවු ජඹ ගත්ත් රකුණු දකකිනි. එවත් අභිේක් තුටට ඳත් වේ ඒ හ තියුණු තයඟඹකින් ජඹ රඵහ ගත් නිහ නො පියුමිකහ තින් රද ප්යතලංහ නිහඹ. ඇඹ භර දිරි ගන්න්න් නේ ජඹ ගත නොවළකි ඉරක්කඹක් නළතළයි ඔහු කල්ඳනහ කශේඹ.
අන් තයඟඹ ඉතහ තියුණු වේඹ. දපිරභ කයට කය රකුණු ගනිමින් සිටිේඹ. අභිේක් ව පියුමිකහ නුේන නළගුණු ඔල්යනින් ක්රිතඩහගහයඹ ගිඟුේ දුන්න්ඹ.
“කල්ර, භවභ නේ වරිඹන එකක් නෆ.. දළන් ඳොඩ්ඩක් ඔළු ඳහවිච්චි කයන්න.. අපි දන්නට දන චිඹර් ඳහය.. ඳළයදුනොත් වුත්තු..”
තුය ඳහනඹ කිරීභ වහ තයඟඹ භකට නතය කශ විට අභිේක් පියුමිකහට කීේඹ.
“එවහ ඳළත්ත ගර්ල් ඵෝයිට ඩහ ටිකක් වීක්.. ඒ හින්දහ එඹහටභ අටෆක් කයමු..”
පියුමිකහ දෆන් නටමින් කීහඹ. ඇග් එභ ඉරිඹේ ඔහුග් සිත අභන්දහනන්දඹට ඳත් කශේඹ. අළුත් ධධර්ඹඹක් මුළු ගත පුයහභ ඳළතිය ඹනු ඔහුට දළනුණි.
එය ඔවුන් දදනහභ ප්යටවහය පිට ප්යයවහය එල්ර කශේ එවහ ඳළත්ත් ක්රීඔඩිකහටඹ. ක්රී ඩකඹහට පිවහටු ඳන්දු රළබුේ ඉ හිටඹ. ක්රී”ඩහංගනඹ පුයහ එවහ භවහ දිව ක්රී ඩිකහ ඵොවෝ යින් වට ඳත් වහඹ. ඳශමු ටේ දී ළඩි රකුණු තුනකින් ඳභණක් ජඹ ගත් අභිේක් ව
පියුමිකහ දන ටේදී අනක් පිරට රඵහ දුන්න් රකුණු ඳවක් ඳභණි.
තයඟඹ ජඹ ගත් වහභ අභිේක් ව පියුමිකහ ක්රීිහඩහංගනඹ භළද එකිනකහ ළශගන තුට ඵදහ ගත්ත්ඹ. ඔල්යන් වඬින් ව අත්ඳොශන් වඬින් ක්රී ඩහගහයඹ ගිඟුේ දුන්න්ඹ. කළභයහර විදුලි එළි නිවි නිවී ඳත්තු වේඹ. එකිනකහග් කයට අත දභහගන නිදවස අත්ලින් ඵළඩ්මින්ටන් පිති ඔහගන ඉතහ කළිරොල් වහ ප්රීතිභත් ඉරිඹේන් යුතු සිටින අභිේක් වහ පියුමිකහග් ඡහඹහරඳඹකින් සිනභහ පුත් ඳත් පිට කයඹ ළයසී තිබිනි. එහි පියුමිකහ අතිලයින් සුන්දය වහඹ.
“භොන ද් කොවොභ වුණත් මුන් දන්නහ තභයි භළචින් කඳල්..”
“ඇක්සිඩන්ට් එකට පින් සිද්ධ න්න ආඹභත් දන්නහ එකතු වුණ එක නේ රොකු දඹක්..”
ජහනි, උදහය ව භහලිංග කතහ වව. ඔවුන්ග් සිත්රටද එඹ භවත් ළනසුභක් විණි.
ඳසුගිඹ දිනර කහන්තහ පුත් ඳත්ර , ජහතික පුත්ඳත් ක්රී සිඩහ පිටුර පියුමිකහග් ව අභිේක් ග් ඡහඹහරඳ නියන්තයඹන්භ ඳශ විණි. ඒහ දකිද්දී යුනි ග් දෆ තයහින් වහ ඊර්ෂිඹහන් පුපුරු ගළසීඹ. ඇඹ සිනභහ පුත්ඳත් පින්තයඹ නළයඹුේ දෆ විල් කොටගනඹ. ඊශග භොවොත් ඇඹ පුත්ඳත ගුලි කොට ඳොශේ ගළසුේඹ.
“භභ උමට ධය කයනහ අභිේක්.. උම භයන්න තයභටභ ධය කයනහ..”
ඇඹ මුහුණහ ගත්ත් දත්මිටි කමිනි.
යුනි ව අභිේක් අතය ේඵන්ධඹ ඇති වේ ඔවුන් දදනහභ ගිඹ ඉංලසරීසි ඳන්තිඹදීඹ. ඔහු තභහට ඵොරු ආදයඹක් ඳන්වේ තභහග් කය පිටින් ටලි නහට්ඹඹ ක්ේත්යවඹට ඹහේ ඵරහඳොයොත්තු භතඹළයි
ඇඹ සිතන්නට ඳටන් ගන තිබිණි. එභ සිතුවිල්ර ඇග් සිතහි ඔහු කයහි ව ධයඹ තත් ළඩි කශේඹ.
අභිේක් නිහ පියුමිකහ ව යුනී අතය ගළටුේ ඇති ව අසථහ රැක්භ තිබිණි. ඒ වළභ විටකභ අභිේක් ගත්ත් පියුමිකහග් ඳළත්ත මි ඇග් ඳළත්ත නොේ.
අභිේක්ට ෆවන කරක් යෝවල්ගත සිටින්නට සිදු වේ යුනි ව ඔහු අතය ඇති ව ගළටුභ රිඹ අනතුයට ඵරඳෆ නිහඹ. එභ ගළටුභට මුල් වේත් සිනභහ පුත්ඳත් ඳශව අභිේක්ග්ත් පියුමිකහග්ත් ේඹහ රුකි. අභිේක් භඟ ඒ ේඵන්ධඹන් ඵහින් ඵස ද්දී යුනිට දළනුේ ඔහු භයහ දභන්නට තයේ ක්න්තිඹකි. ඇඹ ඔහුග් ඵල්ර මිරිකන්නට උත්හව කල් ඒ නිහඹ. ඔහුට කහයඹ ඳහරනඹ කය ගළනීභට නොවළකි වීභන් අනතුය සිදුවිඹ. සුළු තුහර සිදු ව ඵළවින් යුනිට නේ යෝවල් ගත සිටින්නට සිදු වේ දින දකක් ඳභණි. එවත් ඇඹට අභිේක් ඵරන්නට ඹන්නට පුළුන්කභක් නොතිබිණි.
“භග් ඇස භහයිභකට එන්න එඳහ..”
කිඹමින් අභිේක් ඇඹ එශහ ගත්තහඹ.
“ළරැද්ද කයරහ තිඹන්න ඔඹහ තභයි.. දළන් ගිහින් ඒ භනුසඹහග හිත අවුල් කයර නීඳ න එක ඳයක්කු කයන්න එඳහ..”
ඇග් අයිඹහ රුන් තයේ අහද කශේඹ. ඒ අහදඹ පිළිගත්ත් වී නමුදු අභිේක් නොදළක සිටින්නට ඇඹට අසීරු විඹ. අයිඹහ නිේ නොසිටි වික ඇඹ අේභහ ද කළටු අභිේක් ඵරන්නට ගිේ එවයිනි. අේභහ භග ඵොවෝ ඕනෆකමින් කතහ කරද අභීේක් යුනි ග් මුහුණත් ඵළලුේ නළත. එඹ අේභහට ද භදිකභක් ර දළනුණි.
“මීට ඳස එක එකහ ශඟ ඵහල්දු න්න ඹන්න එඳහ.. අභිේක්ටත් දළන් මුර අභතක රහ ඇති.. එනකොට නේ එන්න තුත්තිරි ගස
අල්ර අල්රහ දකට තුනට නළමි නළමී.. ෆීල්ඩ් එකට කකුර තිඹහ ගත්තභ එතන්ට ගනහ කවුද කිඹන එකත් භතක නෆ..”
අේභහ ආඳසු වළරී එන අතයතුය දිගින් දිගටභ අභිේක්ට දොස ඳළරුහඹ. ඇඹ කයන චෝදනහ භවයක ත්ේඹක් නළති වුද යුනි නිවඩතභ පිරුහඹ. ඇඹට අභීේක් නිළයදි කයන්නට වුභනහ නොවිණි.
“අේභහ දන්න නළති ද්ල් ගළන කතහ නොකය ඉන්න.. භභ භග් නංගි ගළනත් දන්නහ.. අභිේක් ගළනත් දන්නහ..”
අේභහ දිගින් දිගටභ අභිේක්ට දොස කිඹනු ඇසුණු රුන් නේ කීේ නොරිසසුේ වඬිනි.
“ඔඹහ කිඹන්න එතකොට අභිේක් නංගි ගණන් ගන්නත් නළතු හිටපු එක වරියි කිඹරද..?”
අේභහ රුන්ට කඩහ ඳළන්නහඹ.
“අේභට භභ නොකිේ හුඟක් ද්ල් තිඹනහ අේභ.. අභිේක් ඇත්තටභ වොද කොල්රක්.. අප් ඒකී ග දහංගල් හින්දහ තභයි ඌ නළති කයගත්ත..”
ඔහු න්සුන් කීේඹ. අේභහග් කට ඉේටභ ළසුණි. යුනිත් භඟ ේඵන්ධඹක් තිබ ඵ කිඹමින් තහයක විසින් සිනභහ පුත්ඳත් ඇග්ත් ඔහුග්ත් ඡහඹහරඳඹ ඳශ කයනු රළඵ තිබ දිනේත් අභිේක් කරඵර වහ මි යුනි භඟ අභනහඳ වේ නළත.
“භතක තිඹහගන්න ඔඹහට ඳත්තයර ඹන ෂොටෝස ගළන කතහ කයන්න අයිතිඹක් නෆ කිඹරහ..”
පියුමිකහග් වහ අභිේක්ග් ඡහඹහරඳඹක් පුත්ඳත් ඳශ වී තිඵනු දළක යුනි ඵළන ළදුණු විට නේ ඔහු තයටු වඬින් කීේඹ. ඉන් එවහට ඔහු භඟ හද කයන්නට ඇඹට පුළුන්කභක් නොවිණි.
දළන් රංකහේ සිටින ජනප්රිිඹතභ තරුණ යුශ ඵට ඳත් ඇත්ත් අභිේක් ව පියුමිකහඹ. යුනි සිහින දකිමින් සිටිේ ඒ තත්ඹ ඇඹට ව අභිේක්ට උදහ කය ගන්නටඹ. ඳශමු ටලි නහට්ඹ ඹන්භ අභිේක් ඵොවෝ ේ ජනප්රිනඹ වුත් ඒ අවරකටත් ආේ නළත. එභ නහට්ඹකඹ විකහලඹ න්නටත් ඳයභ ඔහුට ප්යටධහන චරිත වහ ආයහධනහ ඵොවෝ ගණනක් රළබිණි. යුනිට නහට්ඹ කිහිඳඹක් රළබුණත් ඒ ප්යණධහන චරිත නේ නොේ.
“භග්භ අයිඹහ ප්යොිළඩියුර් රත් භට එඹහග ටලිර ේන් කළරැක්ටර් එක දන්න නළති කොට අනිත් මිනිසසු ද්විඹෆ..”
ඇඹ අේභහ භඟ නෝක්කහඩු කීහඹ. අයිඹහට ඇනුේඳද කීහඹ. අඹයිඹහ ඇඹට ප්යෝධහන චරිතඹක් රඵහ දුන්න් අභිේක් යඟඳෆ ටලි නහට්ඹහේ ඳභණකි. එහි ද ඇග් චරිතඹ ළඩිපුය කළපී ඳනුේ නළත.
“භභ කදහ වරි වළභෝටභ ඳන්නන්නේකො යුනි කිඹන්න කවුද කිඹරහ..”
ඇඹ තභහටභ කිඹහ ගත්ත් ගුලි කොට විසි කය දළම පුත්ඳතකට ඳහ ඳවයක් එල්ර කයමිනි. එඹ විසි වී ගොස හරේ භළදක නතය වේඹ.
“කවුද ේ ඳත්තර් ගුලි කයරහ විසි කරු..?”
ඵළවළයක ගොස නිට ආ රුන් පුත්ඳත අතට ගනිමින් තයහින් ඇසුේඹ. වීඩිඹෝ චිත්යතඳටඹක් නයමමින් සිටි යුනි අයිඹහ ද වොරැහින් ඵරහ නිවඬ වහඹ. ේ අෝඵන ක්රිමඹහ කයන්නට ඇත්ත් නළගණිඹභ ඵ රුන්ට නොයවක් විණි. ඔහුට ඩහත් තයව ගිේ තභහ කිඹන්නටත් ඳයභ සිනභහ පුත්ඳතට අත් ව ඉයණභ ගළන සිතන කරඹ. අනක් පුත්ඳත් කේ තත් ඔහු සිනභහ පුත්ඳත නේ මුර සිව අගටභ නොයදහභ කිඹේේඹ.
“ේ... තමුග හිත් තිඹන තයවටයි ඉරිසිඹහටයි ඳත්තය ඳලි නෆ ත්රුණහද..?”
පුත්ඳත ටිඹ භත තඵහ අතින් පිරිභළද රැලි වරිමින් රුන් ඳළසුේ කෝඳඹනි. එහි කයේ ව අභිේක් ග්ත් පියුමිකහග්ත් ේඹහරු දුටු කර නළගණිඹ එතයේ නොන්සුන් වීභට වේතු ඔහු ටවහ ගත්ත්ඹ. ඔහු තුශ ඇඹ කයහි අනුකේඳහක් ද භෝදු වී ගන ආේඹ. එවත් ඹන්තමින්ත් ඒ ඵක් නොඇගව ඔහු පුත්ඳත ද රැගන සිඹ කහභයඹට ගිේඹ. නළගණිඹ ග් මුයේඩු ගතිගුණ භල්ර කශ වළක්ක් තදින් සිටීභන් ඳභණකි.
චිත්යකඳටිඹ ද ඵරහ සිටිඹ ද යුනිග් නොන්සුන් සිත් එහි එකදු දසුනක්ත් රැඳුේ නළත. ඇඹ කල්ඳනහ කයමින් සිටිේ අභිේක්ගන් ඳලි ගන්නහ ආකහයඹ පිළිඵඹ. ඒ ඳලි ගළනීභ පියුමිකහටත් අදහශ විඹ යුතුභඹ.
එක්යභ ඇඹට භනහි වේ තහයකඹ. තහයක සිටින්න්ත් අභිේක් භඟ තයහින් ඵ ඇඹට සිහිඳත් වහඹ.
“වස.. ඔඹ තිඹන්න අයිඩිඹහස..”
යුනි අසුයක් ගමින් නළගී සිටිඹහඹ. ත දුයටත් චිත්යහඳටිඹ ඵළලීේ ආලහක් ඇඹ තුශ තිබුේ නළත. වීඩිඹෝ ඹන්ත්යනඹ ක්රිිඹහ වියහිත කශ ඇඹ සිඹ ඡහඹහරඳ ඇල්ඵභඹ අතට ගත්තහඹ. තහයක භඟ ගන්නහ රද ඵොවෝ ඡහඹහරඳ එතුශ තිබිණි.
එකර ඇග් ප්රි ඹතභ නළුහ වේ තහයකඹ. ටලිනහට්ඹ ේඵන්ධ ළඩ කටයුතුරට ඔහු රුන් වමු වීභට ආ විට යුනිට ඉවේ භරක් පිපුණහක් ඵඳු වේඹ. ඇඹ ඔහු භග තොය තෝංචිඹක් නොභළති කතහ කශහඹ. ඔහු භඟ ඡහඹහරඳ ගත්තහඹ.
“භට ඔඹත්තක්ක ටිකක් නිදවේ කතහ කයන්න ආයි යුනි..”
තහයක ආඹහචනහත්භක කී දිනක ඇඹ කිසිදු ඳළකිළිභකින් තොය ඔහු භඟ වෝටල් කහභයඹකට ද ගිඹහඹ. එහිදී සිදු ව ඵොවෝ ද්ල් ඇඹ සිනහමුසු මුහුණින් ඉසුහඹ.
“ඔඹහ තයවද කල්ර.. ? භට ඔඹහ දළක්කභ ආදර් ඉහ ගන්න ඵළරි ගිඹහ.. ඒකයි එවභ කල්..”
තහයක කීේ ළඵෆ ඳසුතළවිල්රකින් නොේ.. එවත් යුනි සිතුේ ඔහු අංකභ කණගහටු න ඵඹ.
“ඒක ගළන එච්චය හිතන්න එඳහ තහයක අයිඹ.. අපි පුංචි ශභයි නභයින්..”
යුනි ඉතහ ළවළල්ලු ර සිනහසුණහඹ.
“ඔඹහ භට ආදයයි න්ද යුනි..?”
ඔහු ඇග් දෆත අල්රහගන විභසුේ වළඟුේඵය වඬිනි..
“ඔේ තහයක අයිඹ.. හුඟක් ආදයයි..”
ඇඹ ඔහුට ඩහත් තුරුළු මින් කීහඹ.
එවත් ඔවුන් දදනහග්භ ආදයඹ සීභහ වී තිබුේ චන රට ඳභණකි. යුනි අභිේක්ට මීඳ වහඹ. තහයක යුතිඹන් කී දනකුට මීඳ වහදළයි දන්න් ඔහුභ ඳභණකි. එවත් එදහ වෝටල් කහභයඹදී ගන්නහ රද ඡහඹහරඳ දක තුනක් ද තහයක සිනභහ පුත්ඳතට දී තිබිණි. යුනි තභහග් ඳේතිඹ ඵ ද තභහ වදිසි අනතුරින් එක්තළන් ව ඳසු ඇඹ තභහ වළය ගිඹ ඵද ඔහු පුත්ඳතකට ඳහ තිබුේ කිඹව අඹග් සිත් කේපිත න ආකහයඹනි. එභ ලිපිඹ යුනි කෝඳඹටත්, දළඩි අඳවසුතහඹටත් ඳත් කශේඹ.
“භභ ඔඹ මිනිවට වො ඳහඩභක් උගන්නහ..”
රුන් ඇඹට දොස ඳයන කර ඇඹ ඳහයේ ඵෆහඹ එනමුදු ඔහුට එයහි පිඹයක් ගළනීභට ඇඹට පුළුන්කභක් නොවීඹ.
“අභිේක්ට රිද්දන්න පුළුන් වොදභ විදිව තභයි තහයකට ශං න එක..”
ඇඹ හි රමින් මුහුණහ ගත්තහඹ.
තහයක වමු වීභට ඹහභට යුනි ඹොදහ ගත්ත් රුන් අනුයහධපුයහේ රගත කිරීභකට ගිඹ සිකුයහදහ දිනඹකි. අේභහ ද ඇග් මිතුරිඹක ග් නිේ ඳළළත්න දහනභඹ පිංකභකට වබහගී න්නට ගිඹහඹ. යුනි ව වහ සදහනේ වී ත්රීට විරයඹක් ගන්හ ගත්තහඹ.
තහයකග් නිට ඹද්දී ඇඹ තුශ චකිතඹක් නොතිබුණහ නොේ. ඔහු වදිසි අනතුරින් එක්තළන් වහට ඳසු ඇඹ ඔහු ඵරන්නට ගිේභ නළත. ඒ න විට ඇග් සිත ඔහු කයන් බිඳී අභිේක් කයහි ආක්ත තිබිණි. ඊටත් ඩහ තහයක ග් වදිසි අනතුයට ගකි යුත්ත් යුනි ඵ කට කතහක්ද ක්ේත්යටේ ඳළතිය ඹමිනි තිබිණි.
“තහයක ඵරන්න ඔඹහ නොගිඹට කභක් නෆ..”
කිඹමින් රුන් ඇඹ ශක්හලේ එභ නිහඹ.
අභිේක්ට ද තහයකට අත් ව ඉයණභ අත් නු ඇතළයි ඵොවෝ දනක් අනහළකි ඳශ කශව. එවත් අභීේක් තභකට ඩහ එක්තළන් වී සිටිේ නළත. ඊඹ ඳර්දහ ඔහු අලුත් ටලි නහට්ඹ දකකටභ ගිවිසුේ අත්න් කශ ඵ දළන ගන්නට රළබිණි. තහයක නේ තභත් ඇවිදින්න් වළයමිටි හරුනි.
යුනි තහයක ග් මිදුල් ත්රීිහ විරයඹ නතන්නට කීේ සිත පිරුණ චකිතඹන් යුතුඹ. නදහට ඵොවෝ කහර්ඹ ඵහුර ඵක් උසුරන නි ඳහළුට ගොස තිබිණි. මිදුල් පිළිශකට කස කොට තිබ භල් ඳහත්ති හගන ළවී තිබුේ තණකොශඹ. ඒහ අතරින් අසීරුන් හි ඔහ ගත් භරක් තළන තළන දකින්නට රළබිණි.
“තහයකට විතයක් නභයි තහයකග ගදයටත් ඵහින කරහ ග්..”
යුනි කල්ඳනහ කශහඹ.
“ඳොඩ්ඩක් ඉන්න.. ගදය කවුරුත් නළති උනොත් භට ේ ත්රීය විරර්භ ආඳහු ඹන්න පුළුන්..”
ත්රී විරර් රිඹළදුයහට එේ ඳළස යුනි ගඹ දට ගිඹහඹ. ඇත්ත ලඹන්භ ඇග් අයමුණ වේ තහයකගන් නිසි පිළිගළනීභක් නොරළබුණවොත් වහභ ආඳසු ඹහභඹ.
“යුනි.. ඇත්තටභ ේ ඔඹහද..?”
ළයඹටිඹට ඵය දමින් ඳළමිණ දොය විය කශ තහයක දනත් විල් කය ගනිමින් විභසීඹ. ඇඹ දකින්නට ඔහු තුශ කිසිදු ඵරහඳොයොත්තුක් තිබුේ නළත.
“ඔේ තහයක අයිඹ.. යුනිභ තභයි..”
ඇඹ සිනහන්නට තළත් දයමින් කීහඹ.
“අේභෝ.. කොයි කහරකින්ද දළක්ක.. එන්න එන්න ගට..”
ඔහු උද්ඹෝගඹන් කීේ දොය මුළුභනින්භ විය කයමිනි.
“ඉන්න භභ ත්රීන විරර් එක ඹරහ එන්නේ..”
යුනි ළවළල්ලුන් කීහඹ. ත දුයටත් ඇඹ තුශ චකිතඹක් ඉතිරි වී තිබුේ නළත.
“ඒක වොයි.. අද අේභයි තහත්තයි දන්නත් අයිඹර ග ගදය ගිහින්.. අපි දන්නට හුඟක් රහ කතහ කයන්න පුළුන්..”
තහයක සිනහසී කීේඹ. එඹ විඩහඵය සිනහක් මි, එකර යුතිඹන් ශි කශ ජීවි සිනහ නොන ඵ යුනිට වහභ ළටහිණි. ඔහු තියේ ඵළඵලුේ රඳඹ නිහඹ. ඔහුග් යඟඳෆේ කත්රී භ ඵ විචහයකඹන්ග් අදව විණි. අභිේක් නේ රඳඹ ඳභණක් නො යඟඳෆේ දක්තහද දෝතින්භ දයහගන සිටිේඹ.
“ඉතින් ඉතින් යුනි..?”
ඇඹ ත්රීන විරයඹ ආඳසු ඹහ ඳළමිණ ටිඹ භත හඩි ගත් කර ඇඹ අශභ හඩි ව තහයක ඇසීඹ. ඔහු ළයඹටිඹ ටි ඇන්දට වේත්තු කොට තඵහ ගනු දුටු යුනිට අනුකේඳහක් දළනුණි.
“වළයමිටිඹ නළතු ඇවිදින්න ඵළරිද තහයක අයිඹ..?”
ඇඹ දුක්මුසු වඬින් විභසුහඹ. භතක් ඔහු ඵරන්නට නොඳළමිණීභන් කශේ ඵරත් යදක් ඹළයි ඇග් සිත චෝදනහ කයන්නට වේඹ.
“දළන් නේ එච්චය අභහරුක් නෆ.. හිටිඹ ගභන් දකුණු කකුර හිරි ළටනහ.. ඒකයි වළයමිටිඹ ඳහවිච්චි කයන්න.. ඔඹහග් තොයතුරු කිඹන්නකො..”
අනතුය ගළන කතහ කයන්නට අකභළති නිහදෝ ඔහු කතහ නතකට වළයවුේඹ.
“කිඹන්න තයේ විලේ තොයතුයක් නෆ.. භට හිතුණහ භච්චය කල් තහයක අයිඹහ ඵරන්න නෆවිත් භං කශේ රොකු යදක් කිඹරහ.. ඒකයි ආ..”
යුනි බිභ ඵරහගන කීහඹ.
ඇඹ කයන්න් යඟඳෆභක් ඵ ඉඳුයහ දත් තහයකග් කට කොනට සිනහක් නළගිණි. අභීේක් දළන් ඇඹග්න් ඈත් වී ඇතුහ නිළකඹ. භය සිනභහ පුත්ඳත් කයඹ ළයසී තිබුේත් අභිේක්ග් ව ක්ේත්ය ඹට අලුතින්භ පිවිසි එවත් ජනප්රිණඹ ගහයිකහක න පියුමිකහග් ේඹහරුකිනි. යුනි දළන් නළතත් උත්හව කයන්න් තභහට ශං වීභට විඹ යුතුඹ.
“භච්චය කහරඹක් ෆිල්ඩ් එක් කට්ට කෆ භහ තේඵන්න උම ශඟ තිඹන ලුණු ගොයකහ භඳි නංගි.. ඔවොභභ ඹභන්කො.. එක තළනක වරි නකේ උමත් දන්න නෆ..”
තහයක සිත තුළින් යුනිට තයටු කශේඹ. ඇඹ කයහි ඳභණක් නො ඇග් අයිඹහ කයහි ද ඔහු තුශ තභත් තිබුේ ධයඹකි. අයිඹනගෝ දදනහගන්භ ඳළි ගන්නට ේ අසථහ ඹොදහ ගළනීභට ඔහු අදිටන් කය ගත්ත්ඹ.
“භං ඔඹහ එයි කිඹරහ කොච්චය ඵරහගන හිටිඹද යුනි.. ? භට හිතහගන්න ඵළරි වුණහ ඔඹහ කොවොභද ඔච්චය ඉක්භනට භහ අභතක කශේ කිඹරහ.. අය තයේ ආදයන් භග් ශඟ හිටිඹ පුංචි කල්ර නස වුණහ කිේභ කවුද විලසහ කයන්න..”
තහයක ලෝකී සයඹන් කීේඹ. යුනි හි ඔහ ඔහු ද ඵළලුහඹ. ඔහුග් මුහුේ සබහඹ දුටු ඇඹට දුක සිතිණි.
“භභ එන්න තභයි හිටිඹ තහයක අයිඹ.. ඒත් වළභෝභ කිඹන්න ගත්තන් ඔඹහ ළටුණ භං තල්ලු කයරහ කිඹරහ.. ළටුණ කොවොභද කිඹරහ දළන දළනත් ඔඹත් ඒ කතහ විලසහ කශහන්..”
ඇඹ චෝදනහක වඬින් කීහඹ. ඔහු ඳසුතළවිලි වගත සිනහක් ඳහමීන් ඇග් අත අල්රහ ගත්ත්ඹ.
“ඒක භභ කිේ කතහක් නභයි කල්ර.. අය අංජනයි විරහනුයි වදපු කතහක්.. ඒ රහ භං හිටිඹ වොටභ ඔළු අවුල් රහ.. ඉතින් භටත් භොන වරි කිඹන්න ඇති..”
තහයක ඵොවෝ අහිංක ර කීේ එඹ ළඵෆක්භ විඹ යුතු ඹළයි වළඟීභ ඇග් සිත් තවවුරු කයමිනි.
“ඔඹහට ඔච්චය ආදර් කයපු භභ ඔඹහ තල්ලු කයනද තහයක අයිඹ..? ඔඹහ ළටුණ රහ අඬරහ අඬරහ භට කරන්තත් වළදුණහ..”
යුනි තහයකග් දනත් භඟ වරිමින් කීහඹ. ඇත්ත ලඹන්භ තහයක අනතුයට රක් වහට යුනි එඹ ගණනකට ගත්ත්ත් නළත. ඔහු යෝවරට ගන ගිඹ ඳසු ඇඹ ඵොවෝ නිදවේ අභීේක් භඟ කතහ ඵව කයමින් සිටිඹහඹ. ඔහුට ඒහ ඳසු ආයංචි විඹ.
“ඒක භග් නයක රහ යුනි.. භභත් දළන් ඳළන්න් ගිඹපු ඳොලිස කහයඹහ ග්.. කවුරුත් දළන් භහ ඵරන්නත් එන්න නෆ.. ඇත්තටභ මිනිසසු වරිඹටභ අඳුන ගන්න භොකක් වරි කයදයඹක් න්නභ ඕනෆ..”
තහයක එය නේ කීේ අංකභඹ.
දළන් ක්ේත්ය ඹට තභහ අභතක වී ඇතළයි වළඟීභ ඔහුට දයහගත නොවළකි විඹ. අභිේක්ට එභ තත්ඹට මුහුණ දීභට සිදු වේ නළත. ඔහු දළන් නළතත් ක්ේත්රීඹට අතීර්ණ වී තිේ. සිඹ නිර්භහණ වහ තහයක ග් දහඹකත්ඹ රඵහ ගන්නට ඳොය කෆ නිසඳහදක රුන්ට , අධ්ඹහක්කරුන්ට අද ඔහු උේනහද භශහද ගක් නළත.
“රෝක සබහඹ ඕක තභයි භවත්තඹො.. ඇති නහ.. නළති නහ..”
ඵෝධි පජහක් වහ ගිඹ විට ඳන්ල් වහමුදුරුො නේ එේ දහශව. එවත් තහයක ඒ නහතන දවභ සිතට ගත්ත් නළත. ඔහුට වුභනහ වී ඇත්ත් නළතත් ක්ේත්යනේ ඵළඵරන්නටඹ.
තහයක කීේ තභහට ඇනුේ ඳදඹක්දළයි යුනි සිතුහඹ. එවත් ඇඹ ඉන් සිත රිදහ ගත්ත් නළත. ඇඹට වුභනහ වී තිබුේ කුභන ක්ය භඹකින් වෝ අභිේක් රිදවීභටඹ. එවත් ඔවුහු දදනහ සිතහ භතහභ අභීේක් පිළිඵ කතහ කිරීභන් ළශකී සිටිඹව.
“අපි දන්නහ ේන් කළරැක්ටර්ස කයපු ඳශනි ටලිඹභ අප්ට් ගිඹහභ ඔඹහට දුක හිතුන නළද්ද යුනි.. ? තහයක විභසුේ ඇග් උයහිස ටහ අත ඹහ ගනිමිනි. දිගු කහරකින් කහන්තහ ඳවක් නොරද ඔහුග් සිතුවිලි උණුසුේ වී ගන ආේඹ.”
“භොකද නළත්ත තහයක අයිඹ..? භභත් ටලිඹන් අයින් න්නයි රෆසති වුේ.. ඒත් අප් අේඹයි ජගත් අයිඹයි එඳහ කිේහ.. භභත් අයින් වුණහ නේ රිඹ කය ගන්නභ ඵළරි ඹනන්..”
යුනි කට් තොල් නොගෆවී ඵොරු කීහඹ.
“අපිට ඉක්භනටභ එකට ඇක්ට් කයන්න ටලිඹක් රළේවි කල්ර.. භටත් දළන් වොටභ නීඳයි.. භභ ඉක්භනට ආඹ ෆිල්ඩ් එකට එනහ..”
තහයක ඇඹ තයේ තුරුළු කොටගන සිඳ ගනිමින් කීේඹ. ඇඹ ඉඟිඹකින් වෝ විරුද්ධත්ඹක් ඳෆේ නළත. අභිේක් කිසිදු විටක භතයේ අනුයහගී ර ඇඹ සිඳගන නොතිබිණි. ඇග් ඳශමවීභකට ඳහ ඔහුගන් රළබුේ ඇල්භළරුනු ප්ර්තිචහයඹකි. එවත් තහයකග් ආේගශීලී වළසිරීේ ගළන ඇඹ වොඳින් දළන සිටිඹහඹ. ඒහට ඇඹ තුශ තිබුේද ඵරත් කළභළත්තකි.
“කහභර්ට ඹමු ද යුනි..?”
තහයක නොඉසිලිභත් වඬින් විභසිඹ.
“ඹමු..”
යුනි කීේ ඔහුට ඳයත්තඹට ඉඩ නොතඵමිනි. “ජීවිත් වරි පුදුභයි න්ද පියුේ..?”
අභිේක්, පියුමිකහගන් විභසුේ ඵළඩ්මින්ටන් පුහුණුන් ඳසු ඔවුන් දදනහ කළන්ටිේ ේඹක් දඳ හඩි වී කිරි ඳළකට් දකක් ඳහනඹ කයමින් සිටිඹදීඹ. කණිසඨ ඵළඩ්මින්ටන් ංචිතේ ක්රී ඩක ක්රී ඩිකහන් කිහිඳ දනකු ඳළමිණ ඔවුන් දදනහ රහ භරු ඳොත් අත්න් කයහ ගත්ත් මින් ටික ේරහකට ඳයඹ. අභිේක් භේ කිඹන්න් ඒ නිහ විඹ යුතු ඹළයි පියුමිකහ සිතුහඹ.
“ඇයි එවභ කිඹන්න..?”
පියුමිකහ හි ඳකට ඇශ කොට ඔහු ද ඵළලුහඹ. එභ ඉරිඹේේ සුන්දය ඵ ඔහු තුශ දවක් හුඟුේ පුබුදු කශේඹ.
“අපි දන්නහ ඵළඩ්මින්ටන් ගවන්න අද ඊඹ ඉරහ නභයි.. භතන භවභ හඩි රහ කිරි ඳළකට් බිේත් අද විතයක් නභයි..”
ඔහු කිඹහගන ඹන්නට විඹ.
“වළඵළයි ඒ කදහත් කවුරුත් භරු ඳොත් අත්න් කය ගන්න ආ නෆ කිඹරන් ඔඹහ ඔඹ කිඹන්න වදන්න..”
පියුමිකහ සිනහසුනහඹ.
“ඕේ ඒකත් එකක්.. අනිත් එක ඉසය අපි භවභ කොච්චය කතහ කයකය හිටිඹත් ඹහළුො විහිළු කයනහ ඇයන්න කවුරුත් විලේඹන් ඵරන්න නෆ.. ඒත් දළන් වළභෝභ භළජික් එක් ග්..”
ඔහුග් කට වේ වේ නෝක්කහඩුකි. පියුමිකහ එඹට කළභති වේ නළත.
“එවභ ඵරන්න ඔඹහ කළපිරහ ප්න කනක් හින්දහ.. ඒ ගළන ආඩේඵය න්න..”
ඇඹ අහද කශහඹ.
“ඇයි භං විතයක්..? ඔඹහ දළන් භටත් ළඩිඹ ජනප්රිගඹයි න්.. ”
ඔහු කීේ ේඹ භත ව ඇග් අත වමිහිට සඳර්ල කයමිනි. ඇඹ ඔහු ද තයටු ඵළල්භක් වශහ අත ඉතට ඇද ගත්තහඹ.
“ඔේ, අපි දන්නභ මිනිසසු වොදට දන්නහ.. ඒ හින්දහ අපි හුඟක් ඳරිසමින් වළසියන්න ඕනි..”
ඇඹ කිඹද්දී ඔහු ඳසුතළවිලි වගත සිනහක් ඳෆේඹ.
“එක අතකින් ජනප්රිඹ න එකත් වරි කයදයඹක් න්ද..? නිදවේ තළනකට ඹන්න එන්නත් ඵෆන්..”
“අභී... හිතට විරුද්ධ කතහ කයන්න එඳහ.. ඔතන්ට එන්න ඔඹහ කොච්චය ඳරුේ පිරුද.. ? කොච්චය කළඳවීේ කශහද.. ? දළන් කොවොභද ඒක කයදයඹක් න්න..?”
ඇඹ කීේ නොතුටිනි..
“ොරි කල්ර.. භභ එච්චය හිතු නෆ.. ඔඹත් එක්ක එවභ නිදවේ හඩි රහ කතහ කයන්න භං ආයි.. ඒත් එතකොටත් වළභෝභ ඇවිත් ඩිසටර්ේ කයනකොට භට තයවහ ආහ..”
ඔහු සිනහන්නට ය දළරිඹ..
“රෝක වළභ ද්භ එක ළර් රළඵන්න නෆ අභී.. දඹක් රළඵනකොට ත දඹක් අහිමි නහ.. ඔඹහට තභ ඒක ත්රුේ ගන්න ඵළරි වුණ එක ගළන භට දුකයි..”
එේ කී පියුමිකහ උගුයට දකට කිරි ඳළකට්ටු හිස කශේ සිත් ව නොන්සුන් ඵ ළඩ ගන්නට භනි. ඇඹ තභහට ඇනුේ ඳදඹක් කී ඵ අභිේක් ටවහ ගත්ත්ඹ. ඇඹට එේ කයන්නට පර්ණ අයිතිඹ ඇති ඵ දළන සිටි ඵළවින් ඔහුග් සිත නොරිදිණි.
“මුළු රෝකභ නළති වුණත් ඔඹහ භග් ශඟ ඉන්නහ නේ ඒ ඇති කල්ර..”
ඔහු වළඟුේඵය සයඹන් මිමිණීඹ.
“අපිට වට ද ගළන සුඵ හීනභ දකින්න ඵෆ අභී..”
ඇඹ කීේ සුසුභක් වශමිනි. එවිට නේ අභිේක් ඵවවින් කළශඹුේඹ.
“ඇයි පියුේ, එවභ කිඹන්න..?”
ඔහු ඇඹ තට නළඹුරු මින් ඇසීඹ..
“ජීවිත් භොන භොන අතට නස යිද කිඹරහ කහටත් කිඹන්න ඵෆන්.. ඉසය අපි දන්න දළනගන හිටිඹ ඵළඩ්මින්ටන් ෆිල්ඩ් එක් අඹ විතයයි. දළන් මුළු රංකහභ දන්නහ.. ඒකභ කොච්චය නක්ද..? අනික හිත කිඹන්න තත්ඳර්කටත් අඩු කහරකදි නස න දඹක්.. ඉතින් කොවොභද වට භවභ යි කිඹරහ කිඹන්න..?”
“භභ ආඹ නස න්න නෆ කල්ර..”
කවුරු ඵරහ සිටිඹත් කභක් නළතළයි මුයේඩු වළඟීභන් යුතු ඇග් අතළඟිලි තයේ අල්රහ ගත් අභිේක් කීේඹ. එය පියුමිකහ අත මුදහ ගළනීභට තළත් කශේ නළත.
“භභ නස වුණොත් එවභ..?”
ඇඹ ජුභ ඔහුග් දෆ ඵරමින් විචහශහඹ.
“ඔඹහ කදහත් නස න්න නෆ කිඹරහ භං දන්නහ..”
ඔහු මිමිණිඹ.
“අපි වළභද්භ කහරඹට ඵහය දීරහ ේ ඉන්න විදිඹටභ ඉමු අභී.. ඔඹහ හිතන් ළටිරහ ඉන්නකොට භභ නළගිටින්න උදේ කරහ.. භභ ඒක කශේ ඔඹහගන් ආඳහු කිසිභ දඹක් ඵරහඳොයොත්තුන් නභයි..”
“ආදර් කිඹන්න ඒක තභයි පියුේ.. භභ යුනිට ශං වුේ ඔඹහ භට ආදයයි කිඹරහ නොදළනත්, ඔඹහට ආදර් නළතුත් නභයි..”
ඔහු ඇතුශත කළශඹිල්ර හගන න්සුන් සයඹන් කිඹන්නට ෆඹේ කශේඹ. එය පියුමිකහ සිඹ අත ඔහුග් ග්ය වණඹන් මුදහ ගත්තහඹ. ඇග් දනතට කෝඳඹක් පිවිනු ඔහු ඳළවළදිලිභ දිටිමි.
“අභී, භට ඔඹ කිසි දඹක් ගළන දළනගන්න ඕන නෆ.. යුනි හින්දහ ඔඹහ භට රිද්දපු තයභ වොදටභ ඇති.. ඒත් භට න්තෝ න්න එක
දඹක් තිඹනහ.. හිත් දුක නළති කය ගන්න තභයි භභ සී.ඩී එකක් කයන්න හිතු.. ඒකන් හිතු නළති විදිඹට භං ජනප්රි ඹ වුණහ.. භහලිංගටත් වො තළනක් රළබුණහ.. ඔඹහ භගත් එක්කභ හිටිඹහ නේ ඒ කිසිභ දඹක් භට රළඵන්න නෆ.. භභ ඒකට ඔඹහට සතුති කයනහ..”
දළඩි වඬින් කිඹහගන ගිඹ පියුමිකහ නළඟී සිටිඹහඹ. ඇඹ අත තිබ හිස කිරි ඳළකට්ටු ගුලි කොට කශ ඵඳුනට අත වළරිේ සිත් ව කෝඳඹ ප්රිකහල කයන්නහක් භනි. අභිේක් අයණ ර ඵරහ සිටිේඹ. අනලසඹළ කතහ ඵවක් ඇදගන ඇග් සිත රිදුහ , සිඹ සිතත් රිදහ ගළනීම පිළිඵ ඳසුතළවිල්රක් ඔහුට දළනුණි.
“ඹමු.. භභ ඔඹහ ඩ්යොදප් කයන්නේ..”
පියුමිකහ කීේ එතයේ ප්යඔහදඹකින් නොතළයි අභිේක් කල්ඳනහ කශේඹ..
“කභක් නෆ පියුමිකහ.. ඔඹහ ඹන්න.. භභ භහලිංගරහ එක්ක එන්නේ.. උන් ත ප්රැ ක්ටිස කයරහ ඉය නෆන්..”
ඇඹ භග ඇග් කහයඹ අශට ඹමින් අභිේක් කීේඹ. ඇඹ ඔහුට ඳරැත්ත කශේ නළත.
“ඔඹහ භගත් එක්ක තයවද ඵඵහ..?”
පියුමිකහ රිඹදුරු අසුනට නළගුණ කර කවුළුන් හි ඳව අභීේක් ඵළගෆඳත් සයඹන් විචහශේඹ. ඇග් මුහුණත් ඔහුග් මුහුණත් අතය වේ අඟල් දක තුනක ඳයතයඹක් ඳභණකි. ඒ සුන්දය මුහුේ සුද වි ගළනීේ ආලහක් විසින් ඔහු නොන්සුන් කයනු රළබිණි. එවත් ඇග් කෝඳඹ ර්ධනඹ නු ඇතළයි බිඹන් ඔහු සිතළඟි ඟහ ගත්ත්ඹ.
“නෆ අභී, භභ තයවහ නෆ.. ඒත් භට දුක හිතුණහ.. ඒ දසර භභ විපු විවිල්ර දන්න භං විතයයි.. ඒ දළන් ළඩක් නෆ.. භභ ඹනහ..”
ඇඹ කහයඹ ඳණ ගන්හ ගත්තහඹ. ඔහු කවුළු අත වළය ඳකට වී ඵරහ සිටිේ සුසුේ වශමිනි.
“භොකද ඵං... කයකරහ අතෆරිඹහ ග්..?”
ඵළඩ්මින්ටන් පුහුණු අන් කශ භහලිංග ව උදහය ශඟට එන තුරුභ අභීේක් ඔවුන් දුටුේ නළත. ඔහු සිටි නභ සිටගන පියුමිකහග් කහයඹ නොඳනී ඹන ආකහයඹ ඵරහ සිටිේඹ.
“පියුේ භහය ටෝකක් දීරහ ගිඹහ භචං..”
ඔහු සිනහන්නට තළත් දළරුේඹ.
“භට දළනුණ වරිඹට අත දිගෆයරහ කන් ඳහයක් දුන්නහ ග්..”
“ඒකි කනට ගළහුත් උමට ඉන්න නහ භචං.. භොකද ඳහු ගිඹ කහර ඒකි වනළල්ර ග් ශඟ හිටිඹ හින්දයි උමට භච්චය ඉක්භනට ඇන් ඵහින්න පුළුන් වුන්..”
උදහය කීේඹ.
“ඒක නේ වතික ඇත්ත භචං.. භං හිතු තහයකඹට ග් භටත් ෆවන කහරඹක් එක තළන ඉන්න යි කිඹරහ..”
අභිේක් කීේ කල්ඳනහකහරීඹ.
“දළන් ඉතින් පියුමිත් එක්ක අලුත් ජීවිතඹක් ඳටන් ගනිං.. ඔඹ ඳයණ වළභද්භ අභතක කයරහ දහඳන්..”
භහලිංග උඳදස දුන්න්ඹ. ඔහු ව පියුමිකහ අතය ේඵන්ධඹක් ඇතළයි වළ ඟීභන් තභහ ඊර්සඹහි ඳයල ව ආකහයඹ සිහිඳත් ව අභිේක්ට රළජ්ජහක් දළනුණි.
“භං ආඹ යුනි දිවහ නේ ඇවළක් ඇයරහ ඵරන්න නෆ භචං.. භට එඳහභ වුණහ..”
ඔහු මුහුණ ඇඹුල් කය ගනිමින් කීේ එභ රළජ්ජහ භළඩ ඳත්හ ගළනීභට උත්හව කයමිනි.
“එවභ කිඹන්න එඳහ.. ඔඹ ෆිල්ඩ් එක් තයවකහයඹො වදහගන ඵෆ.. භොකද කොයි රහක වරි එකට යඟඳහන්න ළටන්න ඵළරි නෆ.. ඒ හින්දහ පුළුන් තයේ තයව වංගගන ඉන්න ඵරඳන්..”
භහලිංග ත දුයටත් උඳදස දුන්න් ඵොවෝ ඇස පිර ඇත්තකු භනි. මිතුයහ කිේනන් ඇත්තභ ඵ අභිේක්ට ළටහුණි. එවත් යුනි සිහිඳත් ද්දී ඳහ ඔහු තුශ ළඩුේ දළඩි කෝඳඹකි.
“කොවොභ වුණත් භට නේ කිඹන්න තිඹන්න උම වරිභ චඳරයි කිඹරහ තභයි අභිඹහ..”
උදහය කීේ යදභට නොේ. අභිේක් තිගළසසී ඔහු ද ඵළලීඹ.
“ඒ භොකද උම එවභ කිේ..?”
“එවභ කිේද.. ? එවභ කිේ උම ඔඹ ෆිල්ඩ් එකට එන්ටර් වුේ යුනිග කයපිට ගිඹ හින්දහ.. දළන් උමට යුනි ඳන්නන්න ඵළරි ගිහින්..”
“යුනි භහය විදිඹට ආත්භහර්ථකහමියි භචං.. එඹහ ගළන භභ හුඟක් ද්ල් දන්නහ.. ඒ විතයක් නභයි භවය ද්ල් රට භං එඹහට භහත් දුන්නහ.. ඒත් භහ භයන්න වදපු එකට භහ දන්න භට පුළුන්කභක් නෆ..”
අභිේක් ඳළසුේ ඔහු කහයඹ ඳදමින් සිටිඹදී යුනි ඔහුග් ගර මිරිකන්නට තළත් කශ ආකහයඹ සිහිඳත් කයමිනි. එඹ භතකඹට එද්දී භ භොවොත් ඳහ ඔහුග් ගත කිළිඳොරහ ගිේඹ. අනතුය සිදු වී ඹ භකටත් ඩහ ඉක්භ ගොස තිබුණද තභත් ඔහුට කහයඹ ඳළදවීභට හිත වදහගත නොවළකි විණි.
“භචං, ඇත්තභ කිඹනහ නේ කහයක ඩළේජ් රහ තිේඵ වළටිඹට උම ජීත් නහ කිඹරහ අපි විලසහ කශේ නෆ..”
මිතුයන් ඔහුට කීේ ඳසුඹ. ළඵළවින්භ කහයඹ නළත පිළිකය කශ නොවළකි තයභටභ වහනි වී තිබිණි. ඔහුග් යක්ණ ආඹතනඹ අලුත් කහයඹක් රඵහ දුන්න් එවයිනි. එවත් කහයඹට නඟින වළභ භොවොතකභ ඔහු ඵොවෝ යින් කළශඹුන්ඹ. ඇඟ ේරහ , නශරත දව බිඳු නළගුේඹ.
“තභත් ඔඹහග හිත් කේඳනඹ ඇරිරහ නෆ.. ඒකයි එවභ න්න.. ඔඹහට විතයක් නභයි ඵයඳතර අනතුයකට මණ දීපු ඕනභ කනකුට ඕක නහ..”
ධද්ඹයඹහ නේ එේ විභසිඹ.
“ඒ කේඳනඹ නළති කයගන්න කොවොභද ඩොක්ටර්..?”
“ඒක ටික කරක් ඹනකොට ඉේභට ඇයයි.. එවභ නොවුණොත් භනෝ ධද්ඹක ප්ය තිකහය ගන්න නහ..”
ධද්ධඹයඹහ කීේ ඵළරෑරුේ ර ඉවශට ඳවශට හි රමිනි. එඹ අහ අේභහත් තහත්තහත් ඵොවෝ යින් කශඵර වහඹ.
“ඔඹහට ඕන භනෝ ධද්ඹත ප්යනතිකහයඹක් නෆ අභි.. එන්න අපි දන්නහ ඹමු ඔඹහග කහයක්..”
කිඹමින් පියුමිකහ ඔහු ඵොවෝ තළන්ර කළටු ගිඹහඹ. අහනඹදී ඔහු තුශ කහයඹට නළඟීභට තිබ භීතිකහ නේ සු වේඹ. එවත් දෆත ේරන නිහ සුක්කහනභ ඇල්ලීභට නේ පුළුන් කභක් නොවිනි. එභ භීතිකහද සු කයන ඵට පියුමිකහ ඳොයොන්දු වී සිටිඹහඹ. ධද්ඹ ප්රිතිකහය රට ඩහ ඔහු පියුමිකහග් ඒ ඳොයොන්දු කයහි විලසහඹක් තළබුේඹ.
ළඵළවින්භ පියුමිකහ ඵඳු ආදයණිඹ යුතිඹක ොඹහ ගළනීභ නිකිණි ොඹනහටත් ඩහ අසීරුඹ. යුනිරහ නේ අනන්තත් සිටිතී.. අභීේක්ට පියුමිකහග් අගඹ ළඩිඹන් දළනන්නට වේ ඇගන් ඈත් වී යුවිනට මීඳ වහට ඳසුඹ.
වදිසි අනතුයට පින්සිදු න්නට පියුමිකහ දළන් ඔහු ත ඳළමිණ සිටින්නීඹ. එවත් අනහගතඹ ගළනත් අතීතඹ ගළනත් චනඹක්ත් කතහ කිරීභට ඇඹ කළභති නළත.
“භොනහ කතහ කශත් භට කදහත්භ ආදර් නොකශත් කභක් නෆ. පියුේ භග් ශඟ ඉන්නන්..”
ඔහු තොර භතුයහ ගත්ත්ඹ.
“ඵළඩ්මින්ටන් රැකට් එක ඔළුේ එවභ ළඳුණ නෆ න්ද..?”
අභිේක්ග් උයහිට ඳවයක් ගමින් භහලිංග සිනහසුේඹ. අභිේක් භවිතඹන් ඔහු ද ඵළලීඹ.
“ඒ භොකද උම එවභ ඇහු..?”
“නෆ.. උම තනිඹභ කිඹන හින්දහ භං හිතු ඔළු ඹර් එවහ භවහ රහ කිඹරහ..”
භහලිංග සිනහද්දී අභිේක් රළජ්ජහන් ඉත ඵරහ ගත්ත්ඹ.
පියුමිකහ නිට ඳළමිණිේ ඳපු පුයහභ ඇති ව දළවිල්රක් ඵඳු වළඟීභකින් යුතුඹ. ඇඹ අභිේක්ට ඵොවෝ යින් ආදයඹ කශහඹ. ඔහු ඈත් වී ගිඹත් ඒ ආදයඹ ඇග් සිතින් ඈත් වේ නළත. එවත් ඔහු වදිසි අනතුරින් එක් තළන් වහට ඳසු ඇඹ ඔහුට හත්තු ප්ඳහඹේ කශේ ආදයඹ නිහභ නොේ. යුනිට රිදන්නට ඉඩ රළබීභත් , අභිේක්ට තභහග් අගඹ ඳන්හ දීභත් එහි ඹටි අයමුණු වී තිබිණි. කේ වුත් ඇන් ඵළ ඇවිදින්නට තයේ ඔහු සු ද්දී ඇඹට දළනුේ අප්යඇභහණ තුටකි. ඒ තුට අත්ළල් ඵළගන තිබුේ කරුණහ භඟඹ.
පියුමිකහ, අභිේක් වහ ඵළඳි අතීතඹ අසීරුන් අභතක කොට දළමුහඹ. ඔහු භග අනහගතඹක් ගළන සිතන්නට ඇඹ තුශ කිසිඳු කළභළත්තක් නොවිණි.
“ඒත් භට අභීගන් ඈත්න්න පුළුන් කභකුත් නෆ..”
ඇඹ තදින් නශරත පිරිභළද ගනිමින් මුමුණහ ගත්තහඹ.
“භොනද ඵඵහ ඔඹහ ඔච්චය කල්ඳනහ කයන්න.. ? තභත් ඵළඩ්මින්ටන් ගවන්න ගිඹ ඇදුභ පිටින්භන්..”
පියුමිකහ ගත්ත් ඵංකුකට වී කල්ඳනහ කයමින් සිටිඹදී අභයතුංග භවත්මිඹ එතළනට ආේ කුතුවරඹන් එේ කිඹමිනි.
“භොකුත් නෆ අේභහ..”
පියුමිකහ සිනහන්නට ය දළරුහඹ.
“ඔඹහ භොකුත් නෆ කිේට භට නේ නක් ප්නහ..”
අේභහ කල්ඳනහකහරී හි ළලුහඹ.
“අේභට භහ විලසහ නළද්ද..?”
පියුමිකහ කීේ සුයතල් සයඹනි..
“භභයි, තහත්තයි ඔඹහ ඕනටත් ළඩිඹ විලසහ කයනහ පුත්.. ඒකයි ඔඹහට ඕන දඹක් කයන්න නිදව දීරහ තිඹන්න..”
“භභ ඒ නිදව කදහත් අයුතු විදිඹට ඳහවිච්චි කරුහ කිඹරහ අේභරට ආයංචි රහ නෆන්..”
පියුමිකහ නොන්සුන් වඬින් කීහඹ.
“නෆ.. එවභ ආයංචි නට අපි කළභතිත් නෆ.. ඒ හින්දහ පුතහ භට ඇත්ත කිඹන්න ඕන..”
අභයතුංග භවත්මිඹ කීේ දළඬි වඬිණි. පියුමිකහ ඩහත් නොන්සුන් වහඹ.
“භොකක් ගළනද අේභහ අවන්න..?”
ඇඹ චන ගොනු කොට ගත්ත් අසීරුනි.
“ඔඹහගයි අභිේක්ගයි භොන විදිඹ ේඵන්ධඹක්ද තිඹන්න..?”
අභයතුංග භවත්මිඹ දිඹණිඹ ද තියුණු ඵළල්භක් වශමින් විභසුහඹ. අේභහග් නත් භහනඹන් ඳරහ ඹහභට පියුමිකහට වුභනහ විණි. ළඵළවින්භ එභ ඳළණඹට ඳළවළදිලි පිලිතුයක් ඇඹ තු වේ නළත. ඇඹ දළඩි තොර ඳහ ගත්ත්ඹ. අභිේක් භග කතහ ඵව කයමින් සිටිඹදී ඇඹ නොන්සුන් වේත් ඔහුත් තභහත් අතය ේඵන්ධඹට නිසි අරුතක් දිඹ නොවළකි නිහඹ. ඔවුන් දදනහ අතයට යුනි නොඳළමිණිේ නේ ඵොවෝ ද්ල් නස න්නට ඉඩ තිබිණි. එකර අේභහත් අභිේක්ට පුතකුට භන් නව දළක්වහඹ. ඇඹ තුශ ඒ රන්ගතුකභ හීන වේ ඔහු නළුකු වහට ඳසුඹ.
“භහ ඵඹ නොකය කතහ කයන්න පුත්..”
පියුමිකහ නිවඬ කල්ඳනහ කයද්දී අේභහ ඇග් අත් දේඩන් අල්රහ රවහඹ. අේභහ අභීේක්ට දළන් අකභළති න්න් ඔවුන්ග් ආර්ථික භට්ටේර ඇති න නිහ නොන ඵ පියුමිකහ දළන සිටිඹහඹ. ඇඹත් අභිේකුත් දදනහභ එකට ඹන ක්ේත්රි දකක ජනප්රිඹඹ වී සිටිඹත් නළුකුට සිඹ එකභ දිඹණිඹ යණ ඳහහ දන්නට අේභහත්, තහත්තහත් කළභති වේ නළත. පියුමිකහ ගී ගඹන්න් විනෝදටඹ. එවත් අභිේක් ත්තීඹ නළුකි.
“අේභට ඵඹන්න දඹක් නෆ අේභ.. අභීේකුයි භභයි වො ඹහළුො විතයයි..”
උගුර් ඳළති ඉභවත් අයගරඹකින් ඳසු එදන් නිදවස කය ගළනීභට පියුමිකහට වළකි විණි. ත්තකින්භ ඔහු භහලිංග , උදහය වහ භහන හභහන්ඹහ මිතුයකු රසින් රකන්නට ඇඹ කොවත්භ කළභති වේ
නළත. එවත් ඳේතකු ලඹන් වඳුන්න්නට ද ඇඹ භළළි කශහඹ.
“ඒක වොයි.. අභීේක් නයක කනක් නභයි.. ඒ වුණහට එඹහ ග් කනක් ඵෆනහ විදිඹට ඵහයගන්න අපි කළභති නෆ..”
අේභහ ජුභ ඇග් අදව ප්යයකහල කශහඹ. පියුමිකහ මුළුභනින්භ සීතර වී ගිඹහඹ.
“ඇයි අේභහ ඒ..?”
ඇඹ ඇසුේ වමීටඹ.
“නළුකභ කිඹන එක වළභදහභ තිඹනන නෆ.. එවභ නළති වුණහට ඳස ජීත් න්න ආදහඹේ භහර්ගඹක් වදහගන තිඹන්න ඕනෆ.. අනිත් එක ඔඹහට භතකන් ඳහුගිඹ කහර එඹහ අය නිළිඹක් එක්ක නටපු නළටුේ..”
අේභහ කතහ කශේ අප්ර්හදඹනි. යුනි සිහිඳත් වීභන් පියුමිකහග් සිත තුශද තයවක් උඳන්න්ඹ.
“ඒක නේ ඇත්ත තභයි.. කොවොත් අභිේක් ගළන අපිට කතහ කයන්න දඹක් නෆ අේභහ..”
එය පියුමිකහ කිසිදු අඳවසුකින් තොය කිඹහ ගත්තහඹ. අභයතුංග භවත්මිඹග් දතොල් ළවළල්ලු භවක් ඇඳිණි.
“ඒ වුණහට නිතය නිතය ඔඹහරග ෂොටෝස ඳත්තයර ඹනකොට මිනිසසු එක එක කතන්දය කිඹනහ පුත්..”
ඇඹ ඳළසුේ භ ේරහකට ඳසුඹ. ඒ භොවොත් ඇග් දතොල් ව භව අතුරුදන් විණි.
“මිනිසසු නේ කතන්දය නොකිඹන්න කහටද අේභ.. ? බුදු වහමුදුරුන්ටත් කතන්දය වදපු රෝකඹක්න් ේක..”
පියුමිකහ කීේ උදහසීනඹ.
“ගල් ගවන්න ඳර ඇති රුකට කිඹරහ තහත්තත් කිේහ තභයි.. ඒ වුණහට පුත් කහදඹක් ඵඳිනකොට ඔඹ ග් ප්යතලසනත් හුඟක් ඵරඳහනහ..”
“ඒ කහ ඵළන්දොත්න්..”
පියුමිකහට එක් යභ කිඹළවිණි.. අේභහ නොතුටු ඵළල්භක් වලුහඹ.
“කහ ඵඳින්න නළතු භවණ න්න ඹන්නද..?”
ඇඹ විභසුේ ළයනි. පියුමිකහ භෝඩ සිනහක් ඳෆහඹ.
“භවණ න්න තිඹනහ නේ කොච්චය වොද අේභහ...?”
ඇඹ කීේ සිතට විරුද්ධඹ.
“පිසසු කතහ කයන්න එඳහ පුත්.. ඔඹහට දළන් විසි වතයක්.. වළභදහභ ඵළඩ්මින්ටන් ගගව, පීන පීනහ, සින්දු කිඹ කිඹ ඉරහ ඵෆ.. ේ බිසනස ලින් අපිටත් නිදවස න්න ඕනෆ..”
අේභහ තදින් කීහඹ.
“ඉතින් අේභහ බිසනස එක භට ඵහයදන්න.. භභ නිඹභට කයගන ඹන්නේ..”
අේභහ එන්න් කොතළනටදළයි ළටහීභක් තිබ ඵළවින් පියුමිකහ වහ කීහඹ.
“ඔඹහ දළන් ඉගන ගන්නත් නෆ.. ඔඹහට ජොේ එකක් ඕනත් නෆ.. දළන් කයන්න තිඹන එකභ ද් කහඹක් ඵඳින එක තභයි. එතකොට තහත්තටයි භටයි නිදවේ යට තොට ඵරන්න ඇවිදින්නත් පුළුන්..”
අේභහ සිනහමුසු කීහඹ. පියුමිකහග් සිතට දළනුේ චනඹන් විසතය කශ නොවළකි කණගහටුකි.
“ප්ලීස අේභහ , භට කහ ගළන නේ කතහ කයන්න එඳහ.. භගන් අේභරට කයදයඹක් නෆන්.. භට ේ ඉන්න විදිඹට ඉන්න දන්න..”
නොරිසසුේ වගත ඳළස පියුමිකහ අසුනින් නළගී සිටිඹහඹ.. කොවේ වෝ ගොස ඇති නකේ වඩහ ළන්නට ඇඹට සිතිණි.
“එවභ ඉන්න තයේ අඩු ඳහඩුක් ඔඹහට නෆන්..”
අේභහ කීහඹ. අේභහග් මුවින් ේ පිට න්න් ඇග් දන්භ නොන ඵට වළඟීභක් පියුමිකහ තුශ උඳන්න්ඹ. ඇග් අනහගතඹ පිළිඵ අේභහත් තහත්තහත් දීර්ඝ ලඹන් හකච්ඡහ කයන්නට ඇත.
“භට ේ ෆිල්ඩ් එක් ත හුඟහක් දුය ඹන්න තිඹනහ අේභහ.. කහඹක් ඵළ ගන්න එක රොකු කයදයඹක්.. ඕන වුණහභ භං කිඹන්නේකො අේභහ..”
උඳවහ වඬින් ඳළස පියුමිකහ තදුයටත් එතළන නොරැඳී ගඹ දට ගභන් කශහඹ. අේභහ ඵරහ සිටිඹ ගල් ගළසීගනඹ. අභිේක්ට නළත්ත කහර්ඹ ඵහුර භඹක් උදහ වේඹ. ඔහු යඟඳහන දීර්ඝ ටලි නහට්ඹක දකකභ රගත කිරීේ එකභ දිනර ඇයඹිණි. දින න් කය ගළනීේ පිළිඵ උග්යද ගළටළුකට ඔහු මුහුණ ඳෆේඹ.
“ඔච්චය භවන්සි න්න ඵෆන් පුතහ.. එකක් අතෆයරහ දහන්න..”
තහත්තහ නේ එේ කීේඹ.
“ඇග්රි සිභන්ට් එක යින් කයරහ ඉයන් තහත්තහ.. දළන් කොවොභද අතෆයරහ දහන්න..?”
ඔහු කනසල්රක් ප්යනකහල කශේඹ.
“ඇස ව කට වට තල් ටිකක්ත් භතුයන්න ඕනෆ..”
අේභහ ංකහකර සයඹන් කීහඹ. ඔහුට වදිසි අනතුය සිදුව දහ සිටභ අේභහ සිටින්න් ඔහුග් ආයක්හ පිළිඉ ඇති ව බිඹකිනි. එඹ සිදු වේ ඇසව කටවර ඵරඳෆභ නිහඹළයි ඇඹ තයේභ ඇදහුහඹ.
“අයිඹට ඔඹ භගහ ටලි ඩ්යහිහභහස ඵහයගන්න නළතු ඉන්න ඵළරිද..? භටන ේ ඒහ ප්න්න ඵෆ.. හුඟක් ඒහ යඵර් ග් ඇනහ.. මුරදි හිටපු කට්ටිඹ ආ ගිඹ අතක් නළතු ඹනහ.. භළදද අවසින් කඩහ ළටුණහ ග් අළුත් කට්ටිඹ එනහ..”
රොකු නංගී කිඹහගන ගිේ මුහුණ ඇඹුල් කයගනිමිනි.
“භභ නේ ආයි.. එතකොට වළභදහභ අයිඹහ ටී.වී එක් ඉන්නන්..”
ඳොඩි නංගී ඵොශ ර කීහඹ.
අභිේක් ඇඹ තුරුළු කොට හි පිරිභළද්ද්ඹ. ළඵළවින්භ රොකු නංගී වහ භහන අදවස අභීේක්ට ද ඇති වී තිබිණි. දීර්ඝ ටලි නහට්ඹර සිදුවීේ අඩුකභ ව එකහකහරී ඵ ඔහු ප්රිදඹ කශේ නළත. ඇතළේ දර්ලර ඔවේ ඳනී සිටීභට මික් යඟ ඳහන්නට දඹක් තිබුේත් නළත. එවත් ජනප්රි ඹත්ඹ උදහ එන් ටලි නහට්ේ රත් යඟ ඳෆ යුතු ඵ ඔහු දළන සිටිේඹ.
“ටලි නහට්ඹඹ ඉල්රගන ඹන අඹ ඕන තයේ ඉන්න යට් භවභ අතට වේඵ න ඒහ අතෆයරහ දහන එක භෝඩකභක්.. අනික සටහර් එක වළභදහ එකභ විදිඹට තිඹන්න නෆ..”
අභිේක් භ සිනහක් ඳහමින් කීේඹ. ඳොඩි නංගීට නේ එහි අරුතක් නොළටහිණි. අේභහත් ඵරහ සිටිේ කුතුවරඹනි. තහත්තහ නේ ඵළරෑරුේ ර හි ළලීඹ.
“ඒක ඇත්ත.. අට රෝ දවභ කිඹන එක කොයි රහ කොයි අතට කළයකනද කිඹරහ කහටත් කිඹන්න ඵෆ.. ඒ හින්දහ ඕනෆභ ද්කට මණ දන්න හිත වදහ ගන්න පුළුන්නේ රොකු දඹක්..”
තහත්තහ ඳළසුේඹ.
තභහ වදිසි අනතුයට රක් වහට ඳසු තහත්තහ හිද වදහ ගන්නට ඇත්ත් එේ ධර්භහනුකර කල්ඳනහ කිරීභන් විඹ යුතුඹළයි අභිේක් කල්ඳනහ කශේඹ. ඔහුග් මිතුයන් ඳහ බිඹන් සිටිේ තහත්තහට වදඹහඵහධඹ උත්න්න නු ඇතළයි සිතුවිල්ර නිහඹ. එවත් ළඩි පුයභ කළශඹුේ තහත්තහ නො අේභහඹ.
වදිසි අනතුයන් ඳසු ඔහු භතක් යඟඳෆේ නළත. එභ නිහත් භභ ටලි නහට්ඹය දක ඔහුට කඩ ඉභක් ඵඳු වේඹ.
“කොවොභද ේක කයන්න කිඹරහ භට හිතහගන්නත් ඵෆ කල්ර.. රොක්න් නේ තිඹන්න ශඟ ශඟ.. එකක ෂටින් ඉය නකොට අනිකට ඹන්න නේ ඵළරි න එකක් නෆ.. ඒත්..”
අභිේක් පියුමිකහ භඟ එේ කීේ ඵළඩ්මින්ටන් පුහුණු අන් ආඳසු එමින් සිටිඹදීඹ. පියුමිකහ කහයඹ ඳදන අතයභ ඹන්තමින් ඔහු ද ඵළලුහඹ.
“දළන් ඉතින් භොකක්ද ඔඹහට තිඹන ප්යභලසණ..? ළඩ ළඩි එකද..?”
ඇඹ විභසුහඹ. ඔහු ජුභ පිළීතුයක් නොදී භක් ඳළකිලුේඹ.
“භොකද ඒ ළර් ඇමයන්න..?”
පියුමිකහ යදේ කශහඹ.
“ඇත්තටභ ේකයි ළඩ් පියුේ.. භභ කහයකත් ඩ්යඳයිේ කයන්න පුළුන්කභ තිේඵහ නේ රොක්න්ර එවහට භවහට ඹන එක සිේඳල්.. ප්යො ේිඩක්න් ෆන්ලින් ඹන්න පුළුන්කභක් නෆන්.. ප්යොඳඩියුර්ර කළභති න්න නෆ එවභ ඹනට..”
ඔහු කිඹහගන ගිේ පියුමිකහග් දෆස රට විසභඹක් එක් කයමිනි.
“ඉතින්.. කහර් එක ඩ්ර්යිේ කයන්න ඵළරි කභක් නෆන් ඔඹහට..”
ඇඹ කීහඹ.
“භට ඵෆ පියුේ.. භට ඵඹයි.. සටීරිඹන් වීල් එක අල්රන කොටත් භහ ේරනහ..”
ඔහු ඳළසුේ කුඩහ දරුක් ඳරිද්දනි. ළඵළවින්භ එභොවොත්ත් ඔහුග් දෆත් ළරමින් තිබිණි. පියුමිකහ ඳහර් ඳකට කොට කහයඹ නළළත්තුේඹ. ඔහු ඇඹ ද ඵළලුේ භවිතඹනි.
“ඇයි නළළත්තු..?”
“අභී, භහ විලසහ කයන්න.. ඔඹහට කහර් එක ඩ්යකයිේ කයන්න පුළුන්..”
ඇඹ ඔහුග් අත රැගන සුක්කහනභ භත තඵමින් කීහඹ. ඔහුග් මුළු සිරුයභ කිළිඳොරහ ගිේඹ. කහයඹ ගේ වළඳද්දී නිකුත් ව ඒ බඹහනක වඬ, යුනිග් විරහඳ වඬ , භහ ගණනහක්භ විඳි ේදනහ ආදී සිඹල්රභ ඔහුට ළනකින් සිහිඳත් න්නට විණි. ඔහුග් අත ේරන ඵ දළනුණත් පියුමිකහ සිඹ ග්යවණඹ ලිහිල් කශේ නළත.
“ඵෆ.. පියුේ.. භට ඵෆ..”
ඔහු අයණ වඬින් කීහඹ.
“ඒ කිඹන්න ඔඹහට භහ විලසහ නෆ..?”
ඇඹ අභිඹෝගහත්භක ඵළල්භක් ඔහු ත වශමින් තිබුණු වඬකින් විභසුහඹ.
“භග අේභහ ඇරුණු කොට භභ ේ රෝක විලසහ කයන එකභ එක ගෆනි ඔඹහ විතයයි පියුේ..”
ඔහු අතලඹ වළඟුේඵය වඬින් කීේඹ.
“එවනේ ඔඹහ භං කිඹන ද්ලුත් විලසහ කයන්න.. ආඹ ඵළඩ්මින්ටන් ප්ල්කයන්න, ඇක්ට් කයන්න තිඹහ ඇවිදින්නත් ඵළරි
යි කිඹන තයභටභ ඔඹහ ළටිරහ හිටිඹ.. ඒත් ඔඹහ නළගිට්ටහ.. ඒ විතයක් නභයි ඵළඩ්මින්ටන් චළේපිඹනුත් වුණහ..”
පියුමිකහ කිඹන්නට වේ ඔහුග් අත සුක්කහනභ ට්ටභ රැගන ඹමිනි. ඔහුට අත ඉත් කය ගළනීේ නොඉසිල්රක් දළනන්නට වේඹ. එවත් පියුමිකහග් ඳවට රොල් කශ ඵළවින් ඔහු එඹට ඳළකිළිණි.
“ඇක්සිඩන්ට් එක්න ඳස ඔඹහ කහයක දිවහ වළරිරත් ඵළලු නෆ.. ඒත් භහ විලසහ කයරහ කහයකට නළග්ගහ..ේ රහත් ඔඹහ භහ විලසහ කයරහ ඩ්යභයිවින් සීට් එකට එන්න..”
පියුමිකහ ආඹහචනහත්භක වඩින් කීහඹ. එවත් අභිේක්ග් දඳහ ගල් ගළසුණහක් ඵඳු විඹ.
“අන් ඳළටිඹො.. භගත්තක්ක තයවහ න්න එඳහ.. භට ඵෆ..”
ඔහු කීේ ඵළගෆඳත් වඬිණි..
“වරි.. දළන් ඕන නෆ.. වට උද් අපි දන්නහ ඹනහ ගේඳව ගහඩ්න් එකට.. එතකොට ඔඹහ අනිහර්ඹන්භ ඩ්යහයිේ කයන්න ඕනෆ..”
ඇඹ සථීය වඬින් කීහඹ.
“ඵරමු..”
ඔහු මිමිණුේඹ.
එවත් තභහ කහයඹ ඳදන්නට ඳටන් ගන්නහ තුරුභ ඇගන් ගළරවිල්රක් නොරළඵන ඵ ඔහු දළන සිටිේඹ. ළඵළවින්භ ඇග් ලක්තිඹ නොන්නට ඔහුට තභත් සිදු න්න් තහයකට භන් එක් තළන් වී සිටින්නටඹ. එන් ආදයණිඹ ඇඹට කයන උඳවහයඹක් රසින් වෝ කහයඹ ඳළදවීභට උත්හව කය ඵළලීභට ඔහු අදිටන් කය ගත්ත්ඹ.
“අපි වට ඔඹහග කහයක් ඹමු..”
ඔහුග් අධිසඨහනඹ දුටුහක් භන් ඇඹ සිනහමුසු මුහුණින් යුතු කීහඹ. ඔහු වමීට හි ළලීඹ.
“වට භහයි අභීේකුයි ගේඳව භල් ත්තට ඹනහ අන්කල්..”
පියුමිකහ අභිේක් ඔහුග් නිසින් ඵසහ කහයඹ වයහ ගත්ත් මිදුල් සිටි තහ සිතතහට එේ කීභන් අනතුරුඹ. තහත්තහ පුදුභඹන් භන් ඔවුන් දදනහ ද භහරුන් භහරුට ඵළලීඹ. එවත් ඔහු කිසිභ වික පියුමිකහට එයහි දනක් වෝ නොදොඩන ඵ අභීේක් දළන සිටිේඹ. තහත්තහ තුශ පියුමිකහ කයහි වේ දළඩි ඳළවළදීභක් වහ විලසහඹකි.
“ඒ භොකටද පුතහ භල් ත්ත ඹන්න..?”
ඔහු අභිේක්ගන් විභසුේ පියුමිකහ නික්භ ගිඹ අනතුරුඹ.
“පියුමිකහ කිඹනහ භට ආඹභත් කහයක ඩ්යගයිේ කයන්න පුළුන් යිලු..”
අභිේක් සිනහන්නට තළත් දයමින් කීහඹ.
“ඔේ පුතහ.. ඔඹහට පුළුන්.. හිත ඇත්නේ ඳත කුඩහද කිඹරහ කිඹනන්..”
ඔහු තහත්තහග් උයහි භත අත තඵහ කීේ උගුය හිය න්නහක් ඵඳු වඬකිනි.
ඳසුදහ උද් අභීේක් ව පියුමිකහ භල් ත්තට ගිේ අභිේක්ග් කහයඹනි.
“භට ේ කහයක එච්චය හුරු නෆන්..”
ඇඹ නදහට ඩහ ඵොවෝ මින් කහයඹ ධහන කයමින් ඳළසුහඹ.
“ඒ වුණහට භහ හුරුයින්..”
ඔහු දඟකහය සිනහක් ඳෆේඹ. පියුමිකහ ඔහුග් ඒ සිනහට ඵොවෝ ප්රිදඹ කශහඹ. එවේත එඹ තභහට අයිති නළතළයි වළඟීභක් ඒ භඟභ ඇග් සිතට පිවිසිේඹ. ඒ න ඔහුග් දෆට වසු විණි.
“ඇයි ඵඵහ, ඔඹහග මණ නස වුේ..?”
ඔහු ආදයණිඹ සයඹන් ඇසුේඹ.
“ඒ ඔඹහට ප්න වළටි..”
ඇඹ භ සිනහක් ඳහමින් කීහඹ. එඹ ඇග් අංකභ අදව නොන ඵළේ ඔහුට ළටහිණි. එවත් ඔහු ත දුයට්ත ඒ පිළිඵ ප්ය ලසන කිරීභන් ළශකී සිටිඹහඹ.
උද්භීද උද්ඹහකනඹට කහයඹ ඇතුළු කශ පියුමිකහ ඳහය අද්දට කොට එඹ නළළත්තුහඹ. අභිේක් භවිතඹන් ඇඹ ද ඵළලීඹ.
“ඇයි..?”
“ඇයි අවන්න..? අද භව ආ භට හවන් ඩ්ය යිේ කයන්න පුරුදු න්න නභයින්..”
පියුමිකහ කීේ සිනහමිනි.
“අන්.. පියුේ..”
ඔහු ඇග් අත අල්රහ ගනිමින් ඵළගෆඳත් වේඹ. එවත් පියුමිකහ භ ලිහිරක් වෝ දළක්වේ නළත.
“වරි දළන් එන්න ඩ්රැයිවින් සීට් එකට..”
අණ කයමින් ඇඹ රිඹන් ඵළසහඹ. අභිේක්ග් නශරත දව බිඳු නළගිණි. වඹ කරහ අධ්ඹ.ක් ලඹන් ටලි නහට්ඹ ඹකට ේඵන්ධ න්නට ගොස ප්යඹධහන චරිතඹ යඟඳහන්නට සිදු ව විටත් ඔහු භතයේ අසීරුතහඹකට ඳත් වේ නළත. කහයඹ මිරදී ගත් දිනේ
භොන තයේ ආඩේඵයඹන් එඹ ධහනඹ කයගන ඳළමිණිේදළයි ඔහු කල්ඳනහ කශේඹ.
“එන්න ඉතින්..”
පියුමිකහ ඔහු හි සිටි ඳළත්ත් දොය විය කශහඹ. කහයඹන් ඵසිනු වළය ඔහුට න විකල්ඳඹක් නොවිණි.
“ඔඹහට භතකයින් ඉස ඉසය රහභ භභ ඔඹහට ඩ්යඹයිවින් පුයදු කයපු විදිඹ. අදත් හිතහ ගන්න ඔඹහ ඉසය රහභයි ඩ්යයයිවින් සීට් එක් ඉ ගත්ත කිඹරහ..”
එේ උඳදස දුන් ඇඹ කහයඹට නළගුණහඹ.
“එදහ භං පුදුභහකහය ආහකින් කහයකට නළග්ග කල්ර.. ඳළඹක් ඹන්නත් ඉසය ෆවන තයභට කහයක ගනිඹන්න පුරුදු වුේ ඒකන්.. ඒ භභභද කිඹරහ දළන් භට හිතහගන්න ඵෆ..”
දොය අල්රහගන සිට ගත් ඔහු සිනහන්නට තළත් කයමින් කීේඹ. ළඵළවින්භ ඔහු එේ භක් නතය වේ සිතට දිරි ගන්නටඹ.
“ඒ ඔඹහභ තභයි අභි.. එදයි අදයි අතය ෆවන නක් තිඹනහ තභයි.. ඒත් එදත් හිටිඹ අපි දන්නහ.. අදත් ඉන්න අපි දන්නහ..”
ඒ දන් ඳශ ඉන්ද්යතජහලික ඵරඹක් භන් ක්රිඅඹහත්භක වේඹ. ඳළකිශන දඳයින් වුද අභිේක් කහයඹට නළංග්ඹ. පියුමිකහග් දතොල් ජඹග්යහනහී සිනහක් නළගිණි.
“වසේ.. දළන් සටහර්ට් කයගන්න..”
ඇඹ රිඹදුරු උඳද්ලකරිඹ භන් අණ දුන්නහඹ. ඔහු ඵළගෆඳත් ඵළල්භක් වළිඹ.
“භතක තිඹහගන්න අභි.. ඔඹහ කිසිභ දක ඔඹහග කහයකන් භහ එක්කන් ගිහින් නෆ.. අද ඔඹහ ඒක කයන්න ඕනෆ.. එවභ නොකශොත්
ආඹ කිසිභ දක භභ ඔඹහ භං ඩ්යදයිේ කයන කහයකක අයගන ඹන්න නෆ..”
ඇග් තයටු යභක් ර සිතහ අභීේක් සිනහසුේඹ. එවත් ඇග් මුහුණට නළගී තිබුේ ඵළරරුේ ඳනුභකි.
“ේක විහිළුක් කිඹරහ හිතන්න එඳහ අභී.. භභ ඔඹත් එක්ක භවභ ඉන්න ඔඹහ භට රිදන්න කයපු හුඟක් ද්ල් අභතක කයරහ..”
පියුමිකහ තදින් කීහඹ. අභිේක්ග් දතොල් ව සිනහ විඹළකී ගිේ නිේඹකිනි. ඇඹ කියූ සිඹල්රභ ත්ඹ. ඵ ඔහු දළන සිටිේඹ. පියුමිකහ රිදවීේ අදවක් සිත කොතනකත් නොතිබිේ වී නමුදු ඔහු යුනිට ශං වේඹ. ඉන් පියුමිකහ විඳින ේදනහ පිළිඵ මිතුයෝ ඳහ ඔහු දළනුත් කයන්නට උත්හව කශව. එවත් ඔහු නෆස කන් සිටිේඹ.
කහයඹ මිරදී ගත් කහරඹදී අභිේක් ශඟ සිටිේ පියුමිකහ නො යුනිඹ. ළඵළවින්භ ඔහුට උභනහ වී තිබුේ ප්යඳථභඹන්භ පියුමිකහ සිඹ කහයඹන් රැගන ඹන්නටඹ. ඇග් කහයඹන් රිඹළදුරු පුහුණු රඵන කහරේත් ඔහු සිහින දුටුේ ඔහුග්භ කහයඹක ඇඹ නංහගන ආඩේඵයඹන් එඹ ධහනඹ කයන අන්දභඹ. එවත් එභ සිහිනඹ කිසිභ දිනක ළඵෆ කය ගන්නට ඔහුට වළකි වේ නළත. ඔහුට වහ පුයහ කිඹහ සිඹ කහයේ නංහගන ඹන්නට සිදු වේ යුනිඹ. එඳභණක් නො යුනි නිහභ ඔහුට ජීවිතඹද අහිමි න්නට ඉඩ තිබිණි. කඩහ ළටුණු ජීවිතඹ නළතත් ගොඩ නංහ ගන්නට ඇඹට උදේ දුන්න් ඔහු නිහ සිත රිදහ ගත් පියුමිකහභඹ. එන් ඇඹ නුන් කශ වළකි ඹභක් නළතළයි ඔහු කල්ඳනහ කශේඹ. කියූ රභ ඇඹ ඔහුග් කහයේ නංහගන ඹහභ ප්යහතික්ේඳ කශවොත් ඔහුට සිඹල්ර අහිමි වහක් භන් දළනනහ නොඅනුහභඹ. ඇඹ නොභළති රෝකඹක ඔහුට ටිනහකභක් ඇත්ත්භ නළත.
“භභ ඔඹත් එක්ක භවභ ඉන්න ඔඹහ භට රිදන්න කයපු ගොඩක් ද්ල් අභතක කයරහ.. ” පියුමිකහග් එදන් ස කුවය තුශ දෝංකහය දනු ඔහුට දළනුණි. ඇඹ ඒ තළවුල් වගත අතීතඹ නළතත්
සිහිඳත් කයන්නට වුවොත් ඔහුට භහක් නොරළඵන්නට ඉඩ තිේ.
අභිේක් සුක්කහනභ භත දෆත තඵහගන වින්ඩ්සක්රීනනඹ වයවහ ඉසයව ඵරහගන භොවොතක් ගත කශේඹ. තල් ගස ප්ළිඹකින් න ව භහත ඵවෝ ඳළවළදිලි වේඹ. පියුමිකහ භතයේ උදන් ඔහු භහි කළටු ආේද එභ ඳළවළදිලි ඵ පිළිඵ වළඟීභක් ඇඹ තුශ තිබ නිහ විඹ යුතුඹ.
කහයඹ ඳණ ගන්න ර පියුමිකහ ඹළිත් ඔහුට කීේ නළත. ඇඹ දරුකුට ඹභක් උගන්න්නට උත්හව දයන භකග් ඉසිල්රන් ඵරහ සිටිඹහඹ. අභීේක් දිගු හුසභක් ඇ ගත්ත්ඹ. සුක්කහනභ තයක් අත ගහ එඹට ළන්ද්ඹ. ඔහු කහයඹ ඳණ ගළන්වේ ප්ය.ථභ තහට එඹ කශහටත් ඩහ චකිතඹකිනි. ඔහුග් උගය කට ඳහ විඹළළි තිබිණි.
“දළන් ෂසට් ගිඹර් එක දහන්න.. ක්රච් එක ටිකක් බුරුල් කයන්න.. ඇක්ල්ටර් එක ඹන්තේ ඳහගන්න..”
ඇඹ උඳදස දුන්න් ළඵෆභට නො යදභට ඵළේ ඔහුට ළටහිණි. ඔහු නත් කොනින් ඇඹ ද ඵළලුේඹ. ඇඹ සිටිේ මු පුයහ සිනහමිනි.
“ඔඹහ භග් ශඟ ඉන්නහ නේ භට කයන්න ඵළරි දඹක් නෆ යත්තයන්..”
සිතින් මුමුණහ ගත් ඔහු පුදුභහකහය ධධර්ඹඹකින් යුතු කහයඹ ඳහයට ගත්ත්ඹ.
“ල් ඩන්.. අභී.. ල් ඩන්..”
පියුමිකහ කුඩහ දළරිඹක භන් තුටින් වඬ නළගුහඹ.
අභිේක් වමිහිට රිඹ ඉදිරිඹට ගත්ත්ඹ. භහ ගණනහකින් කහයඹක් ධහනඹ කය නොතිබිේ වී නමුදු ඔහුට උගත් ශිල්ඳ අභතක තිබුේ
නළත. දෆත නේ ේල ඵ ළඵෆකි. එවත් ඔහු ත දුයටත් බිඹ වේ නළත. ත්තකින්භ ඔහු තුශ ආත්භ ලක්තිඹ කුළු ගන්න රද්ද් පියුමිකහ අහිමි නු ඇතළයි වළඟීභ විසිනි. ඇඹ ඵවෝ දක් ර ඒ වළඟීේ ඔහු තුශ යෝඳණඹ කශහඹ.
දඳ රස ගස හිත භහත දිග් කහයඹ ඳදහගන ඹද්දී ඔහු තුශ ව විලසහඹ දගුණ වේඹ.
“භං කිේන් අභී ඔඹහට පුළුන් කිඹරහ..”
හිරු වතක් ඳෆයූ කරක භන් ඵඵරන මුහුණින් යුතු පියුමිකහ රින් ය කීහඹ. ඇඹ ේ තයභටභ තභහ විලසහ කිරීභට පිළිඵ අභිේක්ග් සිත් ඵරත් ප්රී තිඹක් වහ ආඩේඵයඹක් ඇති වේඹ. ඔහුට කශ වළකි ද්ල් ඇඹ ඔහුග් භනට කහ ළද්දුේ අතිලඹ උඳක්යකභශීලීඹ. ය ගණනහක් භවන්සි වුත් යුනිට නේ එළන්නක් සිතීභට වෝ නළවළකි ඵ අභීේක් දළන සිටිේඹ. ඔහුග් වදත් සියුේ තළන් ංේදී සඳර්ල කයන්නට පුළුනක්කභ තිබුේ පියුමිකහට ඳභණි.
උද්ඹහ ේිනේ රිඹ නළතුේ ඳශේ යතු ඳහට භල් පිපුණු ගක් ඹට කහයඹ නතය කශ අභිේක් ඇඹ ද උදහයේ ඵළල්භක් වළිඹ. ඒ අසථහේ රිඹ නළතුේ ඳොශේ තිබුේ භෝටර් යිකල් දකක් ඳභණි. ඒහේ ඳළමිණි ඳේතුන් ද රිඹ නළතුේ ඳොශ ඉදිරිේ තිබ ඵංකු ර හඩි වී ඔවුනොවුන්ග් රෝකර තනි වී සිටිඹව.
“භට ඔඹහ ගළන ආඩේඵයයි අභි..”
මිමිණ පියුමිකහ එක්යභ ඔහුග් ගර ටහ අත ඹහ දකොපුල් සිඳ ගත්තහඹ.
අභීේක්ට ඳශමු දළනුේ සිහිනඹක් දකින්නහක් ඵඳු වළගීභකි. ඉනික්බිති ඹථහර්තඹ ඳක් ද්දී ඳහට ඳහට රොක ළවළල්ලුන් ඳහ ඹන්නහක් භන් දළනිණි. සිහිනඹන් නො ළඵෆටභ පියුමිකහ ඔහු සිඳ ග්තතහඹ. මින් ඳය කිසිදු දිනඹක ඇඹ ඔහු සිඳගන
නොතිබිණි. ඔහුට ඇඹ සිඳ ගන්නට රළබුණු ඉඩ ප්යඹසථහද සීමිතඹ. අන් තහට අභිේක් ඇඹ සිඳගන තිබුේ ඇඹ පිහිනුේ තයඟහලිඹන් ජඹ රළබ දහ කුරහනඹ පිරිනභන අසථහේදීඹ. එ සුබ ඳළතීේ වහද්දක් ඳභණක්භ වේඹ. එවත් භඹ නේ ඔහුට මිර කශ නොවළකි අසථහක් විණි.
“භොකද ඔඹහ වොල්භන් රහ ග් ඵරහගන ඉන්න..?”
ඇඹ ඔහුග් අත කනිත්තුේ රළජ්ජහශීලී භවක් ඳහමිනි.
“කල්රක්ගන් ඳශනි වහද්ද රළබුණභ භං විතයක් නභයි ඕන කොල්රක් භවභ වොල්භන් යි.”
අභිේක් ඇග් අතළඟිලි තයේ අල්රහ ගනිමින් කීහඹ.
“ඹන්න අන්.. ඔඹහ වරි නයකයි.. ඔඹහ භට හිනහනහ..”
තොල් උල් කොට සුයතල් භළසිවිල්රන් නළඟ පියුමිකහ සිඹ අත මුදහ ගළනීමට තළත් කශහඹ. එවත් අභිේක් එඹට ඉඩ දුන්න් නළත.
“හිනහ නහ නභයි පියුේ.. භට දළනන න්තෝ චන ලින් විසතය කන්න පුළුන්කභක් නෆ.. ඔඹහග ආදයඹක් එක්ක භට භොනද කයන්න ඵළරි..? කහයකක් ඩ්යදයිේ කයන්න නභයි ඉය ව අල්රන්න වුණත් පුළුන්..”
අභිේක් වළඟුේඵය වඬින් කීේඹ. එවත් තුටින් උදේ නහ නුට පියුමිකහග් මුහුණ මුකුලිත විණි. ඇඹට යුනි භනහි න්නට ඇතළයි අභිේක් අනුභහන කශේඹ. ළඵළවින්භ සිදු වේත් එඹභඹ.
“වරි.. එවනේ අපි ත යවුභක් ඹමු..”
පියුමිකහ කීේ ඳය තයේ ප්ර්හදඹන් නොේ. යුනිකහ භනහි වීභත් භඟභ ඇඹ සිත ඳතුරටභ තල්ලු කොට දභන්නට උත්හව
කයන අය කටුක වත් , ේදනහඵය වත් භතකඹ නළත සිත භතු පිටට එන්නට උත්හව දළරීඹ.
“ඹමු..”
අභීේක් එය කිසිදු අසීරුකින් තොය කහයඹට ඳහයට ගත්ත්ඹ. ඔහුග් ප්රීයතිඹ නිේ හිේ නළති වේඹ. දළන් ඉතින් නේ සිඹ ආත්භ ලක්තිඹ බිරන්නට බට වමුදහකටත් නොවළකි න ඵළේ ඔහුට ළටහිණි.
පියුමිකහ විසින් ගහඹනහ කයන රද ගීතඹක් කහයේ ර්ඩිඹෝන් ප්රුචහයඹ මින් තිබිණි. ඇග් ගීත කොඳභණ අහ තිබුණත් ඇඹ ශඟින් හිඳුහගන ඳහළු, සුන්දය භහතක රිඹ ඳදහගන ඹද්දී දළනන ේ චභත්කහයඹ ඵඳු වළගීභක් මින් ඳය ඔහුට නොදළනුණි.
“සිහින අඳභණ රැගන අවුදින්
භග් නතු අභීේක කශ භළන...”
ඔහු ඒ ගීතඹන් භතකේ රැදුණ දඳදඹක් ගහඹනහ කල්ඹ. ඇග් ගීත මුච්චඹ දොයට ඩින දිනේ ේ දඳදඹ ගහඹනහ කයමින් ඇඹ ඔහු ත වල ඵළල්භ අද ඊේ භන් ඔහුට භතකඹ. එකර ඔහු ශං වී සිටිේ පියුමිකහට නො යුනිටඹ.
“පියුේ, භභ ඔඹහගන් දඹක් අවන්න භට ඇත්ත කිඹනද..?”
කහයේ ේගඹ ඳළඹට ළතපුේ ඳවක් ඳභණට අඩු කශ අභිේක් විභසිඹ.
“භභ හභහන්ඹටඹන් ඵොරු කිඹන්න නෆ අභි..”
ඇඹ කීේ ඇනුේ ඳදඹක වඬිණි.
“ඇයි ඔඹහ සී.ඩී එකට නතු අභිේකඹ කිඹරහ නභ දළේභ..?”
ඒ ඇනුේ ඳදඹ කහගනභ ඔහු විභසිඹ. ේ ඳළනඹ ඔහු භහලිංගගන් ද අහ තිබිනි. ඔහු කීේ එඹ පියුමිකහග් අදවක් ඵඹ.
“ඇයි ඒ නභ වො නළද්ද..?”
පියුමිකහ ඳයශහ ප්රැලසන කශහඹ.
“භොකද වො නළත්ත..? හුඟක්භ රසනයි.. ඇත්තටභ සී.ඩී එක ඔච්චය ජනප්රි ඹ න්න නභත් ඵරඳහන්න ඇති භං හිතන්න..”
ඔහු කට කොනකින් සිනහසුන්ඹ.
“ඒ නභ ඹෝජනහ කරු යුරු අයිඹහ.. භභත් ඒකට කළභති වුණහ.. අනිත් එක භභ නතුමිණි කිඹන නභටත් වරි ආයි..”
පියුමිකහ කිඹහගන ගිඹහඹ.
පියුමිකහග් ේපර්ණ නභ පියුමිකහ යහදරී අභයතුංගඹ. එවත් ඇඹ සී.ඩී තළටිඹට නභ ඹොදහ තිබුේ පියුමිකහ නතුමිණී ලඹනි. එඹද ඔහුට ගළටලුක් විණි. එවත් ඒ දිනර ඔවුන් දදනහ අතය මීඳ ඵ ඉරි තරහ ගිඹ ඵළවින් නේ න පියුමිකහගන් විභන්නට ඔහු ඳසුඵට වේඹ.
“එවනේ භභ ඔඹහට මීට ඳස නත කිඹරහ කතහ කයන්නද..?”
ඔහු භ සිනහක් ඳහමින් ඇසීඹ. ඔහු සිතුේ ඇඹ එඹට විරුද්ද නු ඇති ඵඹ. ඔහු අප්ක්හ නොකශ ඳරිදි ඇග් දතොර පුළුල් සිනහකින් විය වේඹ.
“කතහ කයන්න.. භට කිසිභ කනක් ඒ නමින් කතහ කයරහ නෆ.. ඔඹහ කතහ කයනහ නේ භභ හුඟක් ආයි..”
පියුමිකහ කී අභීේක් ග් සිත තුශ දවකුත් එකක් ොඳුරු වළඟීේ උඳද්දමිනි.
“නත.. නත.. නත..”
කට ඳහඩේ කය ගන්නට භන් ඔහු මිමිණුේඹ.
“ඇත්තටභ නතු අභීේකඹ කිඹරහ සී.ඩී එකට නභ දළේභ ඔඹහටත් උඳවහයඹක් විදිඹට..”
පියුමිකහ ඳළස විට ඔහු තුටින් උදේ වේඹ. එවත් ඒ තුට ඳහට ඳහට ඵන් ඳණ බුබුරක් රසින් බිඳී ගිේ ඇඹ ඊ ශඟට ඳළස දන් ඇසුණ කල්හීඹ.
“ඒ කිඹන්න ඔඹහ භට එච්චයටභ ආදයයිද..?”
ඔහු ඵළරෑරුේ වඬින් විභසිඹ.
“නෆ.. ඒක නභයි වේතු.. ඔඹහ භහ දහරහ නොගිඹහ නේ භභ කිසිභ දහක සී.ඩී එකක් කයන්න නෆ..”
පියුමිකහ උඳවහඹ මුසු වඬින් කීහඹ. ඔහුට ඳොශො ඳරහගන ඹන්නට සිතිණි. ඔහු කහයඹ ඳහය භළදභ නත්හ සුක්කහනභ භත හි තඵහ ගත්ත්ඹ.
“පිසසු නටන්න නළතු ඹමු අභි..”
පියුමිකහ නොතුටින් කිඹන තුරුභ ඔහු එේ සිටිේඹ. ටලි නහට්ඹො රෝකඹට අභිේක්ග් පුනයහගභනඹ භහධ්ඹර වො ප්රිත්තිඹක් වේඹ. වළභ පුත්ඳතකභ වළභ විද්යුඳත් භහධ්ඹහඹකභ ඔහු පිළිඵ ළඩටවන් ඳශවිණි.
“ඔඵ මුහුණ දුන්න් ඉතහභ දරුණු රිඹ අනතුයකට.. ේ තයේ ඉක්භනට නළත ටලි නහට්ඹහ රෝකඹට එන්න පුළුන් යි කිඹරහ ඔඵත් විලසහ නොකයන්න ඇති.. එවභ න්ද..?”
එක පුත්ඳතක එේ විභහ තිබිණි.
“ඇත්තටභ ඔේ.. ඒත් භට ඒක කයන්න පුළුන් කිඹරහ භටත් ළඩිඹ විලසහ කයපු කනක් හිටිඹහ.. ඇඹ ඒ විලසහඹ භහ තුශටත් කහ ළද්දුහ.. ඒකන් තභයි භට ේ තයේ ඉක්භනට නළගිටින්න පුළුන් වුේ.. ආඳහු කහයක්ක එශන්න තිඹහ කහයකක නගින්නත් භං ඵඹන් හිටිඹ.. ඒත් ඇඹ තුශ භහ තුශ තිබුණ බිඹ ේපර්ණඹන්භ දුරු කශහ..”
“ඇඹ සුයංගනහක්ද..?”
“ඇඹ සුයංගනහකටත් ඩහ උස කනක් කිඹරයි භට හිතන්න.. භභ ටලි නහට්ඹහ රෝකට ඳඹ තළබීේ ගෞයඹ මුළුභනින්නභ හිමි න්න ඒන ඇඹට..”
“ඳසුගිඹ කහර ඔඵත් භඟ ඵළඩ්මින්ටන් තයඟ ලින් දිනු , පුත්ඳත් ඡහඹහරඳ රට ඳනී සිටිඹ ඒ සුයගංනහද..? ඇඹ ජනප්රිදඹ ගහයිකහක ද කිඹරහ ඇහුොත් ඔඵ දන පිළීතුය කුභක්ද..?”
“භභ කිසිභ පිළීතුයක් දන්න නෆ.. භොකද පුත්ඳතකින් ඇඹග් නභ වලිදයේ කිරීභ ඇඹට කයන නිග්රෑවඹක් විදිඹටයි භභ දකින්න..”
අභිේක් එභ පිළිතුය දන්නට ඇත්ත් තයභක් තදින් විඹ යුතු ඹළයි එභ ලිපිඹ කිඹමින් සිටි පියුමිකහට සිතිණි. ල්ඛකඹහ ඉනික්බිති අභිේක්ගන් අහ තිබුේ ක්ේත්යහඹ ේඵන්ධ ප්යතලසන ඳභණකි. පියුමිකහ පුත්ඳතත් ඇත් ඇති කල්ඳනහට ළටුණහඹ. අභිේක් ේ වන් කොට තිේනන් ඇඹ පිළිඵ ඵ ලිපිඹ කිඹන ඕනෆභ කනකුට දළනනහ නිඹතඹ. එවේත ඒ ගළන ඇඹ තුශ න්තෝඹක් වෝ අන්තෝඹක් නොවිණි.
අභිේක් කයහි තභහ තුශ තිඵන්න් කුභනහකහය ඵළඳීභක්දළයි ටවහ ගන්නට පියුමිකහ නොදළර උත්හවඹක් නළත. ඔහු තභහග්භ ඹළයි ඇඹ සිතහ සිටිේ යුනි ඔවුන් අතයට ඳළමිණන්නට ඳයඹ. ඉනික්බිති ඇඹ ඔහු කයහි අප්යනහදඹක් ඇති කය ගත්තහඹ. එඹ ධයඹකටභ ශං වේඹ. ඇඹ ඔහු රිදවේ යුනි භඟ ගළටුේ ඇති
කය ගනිමිනි. එවත් ඔහු පියුමිකහට එයහි චනඹක්ත් කීේ නළත.
අභිේක්ට රිදවීභ පිණි පියුමිකහ යුරුද ඹොදහ ගත්තහඹ. ඇඹ යුරු වළදින ගත්ත් ජහනි භහර්ගඹනි. ජනප්රිිහඹ ගී ඳද යචකඹකු ව ඔහු ගී තළටිඹ එළි දළක්ව අසථහේදී පියුමිකහට ඵොවෝ යින් උදේ කශේඹ. එඹ නතු අභිේකඹ ලඹන් නේ කයන රද්ද්ත් ඔහු විසිනි.
යුරු තුශ තභහ කයහි අදවක් ඇති ඵ ඳසුකහලීන පියුමිකහට ළටහුණි. ඇඹ ඔහුග් සිත නොරිදන ඳරිදි කභන් කභන් ඔහුග්න් ඈත් වේ ඉනික්බිතිඹ.
“භභ දළන් කහත් ජීවිත්ට ශං කයගන්න ඵඹයි ජහ..”
ඇඹ ජහනි භඟද ඳළසුේඹ.
“භට ත්යනහ..”
ජහනි හි ළලුේ ඹවළිඹ කයහි උඳන් අනුකේඳහකින් යුතුඹ.
ඹසුරු ඔහුග් සිතළගි ඵොවෝභඹක් වළිදයේ කොට තිබුේ ජහනි භගඹ.
“ඔඹහග හිත් පියුේ ගළන අදවක් තිඹනහ නේ ඒක එවභභ තිඹහගන්න යුරු අයිඹ.. එඹහට ඕක කිේොත් ඔඹ තිඹන ඹහළුකභත් නළතියි. අනිත් එක භං දන්නන් එඹහග අේභරග වළටි.. ඒ ගොල්රන් දළනටභත් රොකු බිසනසකහයඹක් ගළන හිතහගන ඇති..”
ඇඹ කිඹහ තිබිණි.
අේභරහ පියුමිකහග් අනහගත වකරුහ ර තෝයහ ගළනීභ වහ සුදුසු ඹළයි ළශකන ඵොවෝ දනකු පිළිඵ සිතමින් ඳසු න ඵ
පියුමිකහට යවක් නොවිණි. එවත් ඇඹට නේ විහවඹ ඹන දන සිහිඳත් කිරීමත් භවත් විඩහක් වේඹ. වකරුකු ගළන කිඹද්දීත් පියුමිකහග් සිත් භළවුේභ අභිේක්ග් රුඹ.
“ේක භට වරිභ දඹක් ජහ..”
කල්ඳනහ කිරීභන් වේඵත් ව පියුමිකහ ජහනිට දුයකථන ඇභතුභක් දී ඳළසුේ වළඬේ මුසු සයඹනි. ඵොවෝ ංේදී සිතක් හිත ඹවළිඹ පිළිඵ උඳන් අනුකේඳහන් ජහනිග් දෆස නත් වුේඹ. භොන තයේ ජනප්රිිඹත්ඹ, ළඳ ේඳත් තිබුණත් සිත් තුට නළතිනේ ඒහයින් ඳරක් ේදළයි ඇඹ සිතුහඹ.
“වළභ ද්භ අපි කහරඹට ඵහය දීරහ ඳළත්තකට රහ ඵරන් ඉඳිමු කල්ර..”
ජහනි කීේ මුදු රඹ. පියුමිකහ දිගු සුසුභක් වලුහඹ.
“ඔේ ඉතින්.. අප් හිතට නොගළරඳන ද්ල් අපි ඵහය ද්නන කහරඹට නළත්නේ ධදඹට තභයි..”
ඇඹ කීේ නොරිසසුභනි.
“වොයි එවභ නළත්නේ අපි භොකද කයන්න.. ? ඒ ගළනභ හිත හිතහ මුළු ජීවිත කහරභ අඬ අඬහ ඉන්නද..?”
ජහනි අභිඹෝගඹකට භන් විභසුහඹ. භ ේරහක් කල්ඳනහ කයමින් සිටි පියුමිකහ අනතුරු සිහින් රින් මිමිණුහඹ.
“භභ අඬන්න කළභති කනක් නභයින් කල්ර..”
“උමට දළන් ඉතින් අඬන්න වේතුකුත් නෆ.. හිඳීවි කොතළනක වෝ හිමි කහයඹහ උඳන් ඔේ නමින් කිඹරහ හිතහගන ඌ එනකන් ඵරන් හිටඳන්..”
ජහනි සිනහසුනහඹ.
“ඌ කවුද කිඹන එක වොඹහගන්න ඵළරි තභයි භභත් ේ දඟරන්න..”
පියුමිකහ කීේ සුසුේ රමිනි.
අභිේක්ග් අලුත්භ තතු භහධ්ඹළලින් ේනභ ක්ේත්යටේ ආයංචි භහර්ගලින්ද දළන ගත් යුනිට දළනුේ දයහ ගත නොවළකි ඊර්සඹහටක් වහ ේදනහකි. ඔහු ටලිනහට්ඹ ක්ේත්යඹඹට ඳළමිණිේ ඇඹ අත්ළර කය ගනිමිනි. දළන් ඔහු ගභන් අසීරුතභ කොට තයණඹ කොට වභහයඹ. අත්ළර ද වළරී ඵරන්නටත් දළන් ඔහුට උභනහක් නළත.
“භොනද අව ඳොශ ගළට ගවන්න ග් කල්ඳනහ කයන්න..?”
ඵළවළයක ගිඹ රුන් ඳළමිණ නළගණිඹ ඉදිරිඹන් හඩි වේ එේ අමිනි. ඔහුග් තියුණු දෆස ර රැඳී තිබුේ ඳළවළදිලිභ නොභනහඳඹකි. යුනිග් හිතුක්කහයකේ නිහ කයදයඹට ඳත් වේ ඔහුඹ. අේභහගන්ද ඔහුට දොස අන්නට සිදු වී තිබිණි.
“භට නිකේභ ගදයට රහ ඉන්න කේභළලියි අයිඹහ..”
ඇඹ ඵළගෆඳත් සිනහක් ඳහමින් කීහඹ.
“නිකේභ ඉන්න ඕන න්න නෆ.. ඒ විදිඹට කහඩ් එක රැකගන හිටිඹහ නේ..”
යුනිග් සබහඹන් සිත භක් ලිහිල් ව ඵළවින් රුන් ඳළසුේ ඳය භන් අභනහඳ සයඹන් නොේ.
“කහටත් ළයදීේ නහ.. එවභ කිඹරහ ඒහ භත්තභ නළවන්න පුළුන්කභක් නෆන්..”
යුනි ඉත ඵරහගන කීහඹ. රුන් තිගළසසී ඇඹ ද ඵළලීඹ. එන් එඩිතය ප්ය කහලඹක් ඔහු නළගණිඹගන් ඵරහඳොයොත්තු වේ නළත. එවත් ඇඹ කිඹන්න් ළඵෆක්භ ඵ පිළි ගළනීභට ඔහුට සිදුවිඹ.
“ජගත්ට අලුත් ප්යො සිඩියුර් කනක් කතහ කයරහ තිඹනහ ටලි ඩ්ර්භහ එක්ක කයන්න.. ඳොඩ්ඩක් කෝල් එකක් දීරහ ඵරන්න..”
භ ේරහක් නිවඬ කල්ඳනහ කයමින් සිටි රුන් ඳළසුේඹ.
යුනිට දළනුේ අභන්දහනන්දඹකි.. ඇග් දතොර සිනහකින් විය වේඹ. අයිඹහ එතයේ ලිහිරක් දක්නු ඇතළයි ඇඹ සිතුේභ නළත. උඳ ඳළන නටන්නට සිතට දළනුණු ඳශමවීභ ඇඹ අසීරුන් ඹටඳත් කොට ගත්තහඹ.
“වළඵළයි.. ේ අන්තිභ තහ.. මීට ඳස භොකක් වරි කොක්කක් දහ ග්තතොත් එවභ භගන් පුංචි භහක්ත් නෆ කිඹරහ වොට භතක තිඹහගන්නහ..”
යුනිග් මුහුණට ඇඟිල්ර දිගු කොට රරහ ඳළස රුන් එතළනින් ඉත් ගිේඹ. සිත් ව අති භවත් උධ්ඹෝගඹ නිහභ එදන් ර ව තයටු නොරකහ වරින්නට යුනිට වළකි විණි.
ඇඹ එභොවොත්භ ජගත්ට දුයකථන ඇභතුභක් දුන්නහඹ. ඔහු තභහටකුභක් වෝ සුඵහදී පිළීතුයක් දනු ඇතළයි විලසහ ඇඹ තුශ තිබිණි.
“කොවොභද යුනි ඉතින් කහරකට ඳස..?”
ජගත් විභද්දී ඒ විලසහඹ දගුණ වේඹ. ඔහුග් කට වේ වේ හුරු පුරුදු සුවද ඵභඹ.
අභිේක්ට භහ දක තුනක් එක්තළන් වී සිටින්නට සිදු වේ යුනි නිහඹ. ඔහු විසින් ගිවිසුේ අත්න් කයන රද චිත්රඳටි, ටලි නහට්ඹඩ කල් දභන්නට සිදු වීභ නිසඳහදකඹන්ට භන්භ අධ්ඹක්කරුන්ට ද ඵරත් ඳහඩුක් විණි. අභිේක්ග් ේදහචකඹට යුනි ජුභ ේඵන්ධ ඵළේ අනක් අධ්ඹනක්කරු කේ තත් ජගත් දළන සිටිේඹ. එභ නිහ ඔහු අභනහඳඹන් ඇතළයි දගිඩිඹහක් යුනි තුශ තිබිණි. එඹ දුරු වී ිගේ ඔහු භග කතහ ඵව කශහට ඳසුඹ.
“ජගත් අයිඹහ අරත් ටලි ඩ්යහිභහ එකක් කයන්න ඹනහ කිඹරහ ආයංචිඹක් ආහ..”
යුනි ජුභ භහතකහට අතීර්ණ වහඹ.
“ඔේ.. අලුත් ප්යොඩියුර් කනක්ග එකක්.. මිනිවග ඳශනි ටලිඹ.. සක්රිිප්ට් එකත් වොයි..”
ජගත් විසතය කිඹහගන ඹද්දී යුනි තුශ ව යඟඳෆේ ආලහ ළඩි වේඹ.
“භට චහන්ස එකක් නළති යිද ජගත් අයිඹහ..?”
ඇඹ ඉභවත් ඕනෆකමින් විභසුහඹ.
“ේ.. චහන්ස එකක් දන්න නේ ඵළරි න්න නෆ.. තභ අපි හකච්ඡහ කයගන ඹනහ මික් කහත් සිරක්ට් කයගන නෆ..”
ජගත් කීේඹ.
යුනිට දළනුේ ඉවේ භරක් පිපුණහක් ඵඳු වළඟීභකි. ඇග් සිත තුශ ඵරහඳොයොත්තු කන්දක් ගොඩ නළගුේඹ.
“එවනේ අයිඹ, භග් නභත් ලිසට් එක් තිඹහ ගන්න..”
ඇඹ කීහඹ.
“වළඵළයි ඉතින් රුන්ගන් අය ගන්න එක නේ ඔඹහ කයන්න ඕනෆ.. දන්නන්.. තයව ගිඹහභ මිනිවග තයභ..”
ජගත් ඳළසුේඹ සිනහමිනි.
“දන්නහ..”
යුනි මිමිණුහඹ. අයිඹහග් ඉක්භන් ක්න්තිඹ පිළිඵ නොදන්නහ අඹකු ක්ේත්යහේ නළතළයි ඇඹ කල්ඳනහ කශහඹ. එක අතකින් එඹ ඇඹට ආඩේඵයඹක් ද වේඹ.
“වළඵළයි අයිඹභ තභයි කිේ ජගත් අයිඹට කෝල් එකක් දන්න කිඹරහ..”
යුනි සිනහමින් දළනුේ දුන්නහඹ.
“එවනේ අවුරක් නෆ.. ඔඹහට පුළුන් නේ වට දිවහට ඇවිත් භහ මීට් න්නකො..”
ජගත් කීේඹ. යුනි එඹට එකඟ වේ ඵරත් ආලහනි. ඇඹට අසීරු වේ අේභහගන් අය ගළනීභඹ.
“ආඹභත් නහඩගේ නටන්න රෆසති වුණහද..?”
ජගත් වමු වීභට ඹහ යුතු ඵ අේභහට දළනුේ දුන් කශ ඇඹ කඩහ ඳළන්නහඹ. අයිඹහට තයේ අේභහට බිඹක් නොදක්න යුනිග් දතොර වියර ර්ගේ සිනහකින් ළයසිණි.
“අයිඹග ජොේ එක අභතක වුණහ ග්න අේභහ කතහ කයන්න.. වළභ අේභහ කනක්භ දුරට ඔඹ විදිඹට ඵළන්නොත් එවභ අයිඹරට නිළිඹො නළතු ඹනහ..”
යුනි දතොල් සයඹන් කීහඹ. ඵනින්නට විය කශ අේභහග් දතොර වහ පිඹළවිණි.ඇඹ සිනහ ඟහ ගන්නට ඉත ඵරහ ගත්තහඹ. යුනි ජඹග්යහිහී වළඟීභන් උද්දහභ වහඹ.
ජගත්ග් නි යුනිට නුපුරුදු තළනක් නොවිණි. රුන් භඟ භන්භ තනිභ ද ඇඹ නොඹක් ය එහි ගොස තිබිණි. ජගත්ග් බිරි ඇග් මිතුරිඹක වහඹ. එවේ භය ඇඹ එහි ගිේ චකිතඹකින් යුතුඹ. ජගත් අමුත්තකු භඟ සිටිනු දුටු විට ඒ චකිතඹ දගුණ වේඹ.
“ආ.. එන්න එන්න යුනි.. භභ ේ භනෝජ්ට කිඹ කිඹහ හිටිඹත් ඔඹහ ගළනභයි..”
ඇඹ ඳළකිළිභන් යුතුට ගට ගොඩ ද්දීම ජගත් කීේඹ. සිඹ ඳපුට ඹන්තේ හුසභක් ළටන්නහක සිභන් ඇඹට දළනුණි. භවත මුහුණකින් ව ඵළරරුේ ඵළල්භකින් යුතු අමුත්තහ ද ඵරහගනභ යුනි අසුනකට ඵය දුන්නහඹ. අවුරුදු වතලිල වතළිස ඳව අතය ඹක වුත් ඔහු තුශ කුභක්දෝ ආකර්ණිඹ ඵක් ඇඹට සිතිණි. ඇඹ විනිවිද දකින්නට භන් භොවොතක් ඵරහ සිටි අමුත්තහ භ සිනහක් ඳෆේඹ. අය භවත මුහුණට ඒ සිනහන් රළබුණු ආරෝකඹ ද යුනි භවිතඹන් භන් ඵරහ සිටිඹහඹ.
“යුනි ේ තභයි භනෝජ් ප්ර්.භතිරක.. ජේ බිසනස කයන්න.. භනෝජ් යුනි නේ දන්නන්..”
ජගත් ඔවුන් එකිනකහට වඳුන්හ දුන්න්ඹ.
“ඔේ.. භභ ටලි නහට්ේ ර යුනි දළකරහ තිඹනහ..”
භනෝජ් යුනිට අතට අත දුන්න් එේ කිඹමිනි. ඔහුග් කට වේ වේ ඇඹට අදවහ ගත නොවළකි තයේ භදු ඵකි. ඇඹ කෝර සිනහක් ඳෆේඹ.
“යුනි ේ දසර භොනද කයන්න..?”
අය ඵළරෑරුේ ඵළල්භන් දිගටභ ඵරහගන සිටි භනෝජ් ප්ර්ිභතිරක විභසුේඹ.
“ේ දසර නේ භභ ළඩක් කයන්න නෆ මිසටර් ප්ර්යභතිරක..”
යුනි කීේ හීනභහනඹකින් යුතුඹ. ේ දිනර තභහ යඟඳහන ව ගිවිසුේ අත්න් කය තිඵන ටලි නහට්ඹෆ වහ චිත්යඟඳට ළරක කිඹහගන ඹන්නට තිබුේ නේ භනෝජ් තුශ ඹේ කිසි වළඟීභක් ඇති කයන්නට වළකි නු ඇතළයි ඇඹට සිතිණි. එවත් අභිේක් භඟ යඟඳෆ ටලි
නහට්ඹඹන් ඳසු ඇඹට භතක් රළබී තිබුේ උඳ ප්රෑධහන චරිත දක තුනක් ඳභණි.
“භඹහග අයිඹහ ප්යොඩියුර් වුණහට භඹහට ටලි නහට්ඹයර යඟඳහන්න දන්න ඵොවොභ අඩුන්..”
යුනි ඳත් වී සිටි අඳවසුතහඹන් මුදහ ගන්නට භන් ජගත් කීේඹ. ඇඹ කතඥ පර්ක ඔහු ද ඵළලීඹ.
“ඒක වොයි.. වළභ චළනල් එකකභ ඹන ටලි ර ඉන්න ඇක්ට්යස කනක් භග් ටලිඹට ගන්න භභ කළභති නෆ.. එකක් ඒ මණ දළකරහ දළකරහ මිනිසසුන්ට එඳහ රහ.. අනිත් එක එඹහරගන් දින ඉල්රහ ගන්න එක වරිභ ප්යටලසනඹක්..”
භනෝජ් කිඹද්දී ඇඹට දළනුේ ඵරත් තුටකි. ටලි නහට්යිට ඇඹ ේඵන්ධ කය ගළනීභට ඔහු දළනටභත් කළභති වී ඇතුහ නිළකඹ.
“එවභ නේ ේ කළරැක්ටර් එකට අපි යුනි ගනිමු..”
ජගත් ඳළසුේ ඹෝජනහක වඬිනි. යුනි ඵරහඳොයොත්තු වගත ඵරහ සිටිඹහඹ.
“භටත් හිතනහ ඒකට භඹහ ගළරඳයි කිඹරහ..”
භනෝජ් කල්ඳනහකහරී ර හි රමින් ඳළසීඹ.
“තළන්ක් යූ මිසටර් ප්ර්ඳභතිරක..”
යුනි ප්රී තිඹන් ඉපිර ඹමින් කීහඹ. භනෝජ්ග් මුහුණට උඳවහහත්භක ඳනුභක් නළගිණි.
“මිසටර් ප්ර්කභතිරක නභයි භභ භනෝජ්..”
ඔහු අධහයණඹන් කීේඹ.
ඇඹට විළිඵය ඵක් දළනුණි.
“ඕ..ක්..”
ඇඹ මිමිණුහඹ.
ඔහු ධනතකු වු ද නිවතභහනී අඹකු විඹ යුතු ඹළයි වළඟීභ ඇඹ තුශ ඇති විණි.
“එක අභහරු ළඩක් ඉයයි.. දළන් තිඹන්න ේන් ඇක්ටර් වොඹන චළල්න්ජ් එක..”
ජගත් කීේඹ.
“භභ හිතහගන හිටිඹ අභිේක් නුගලිඹද්ද ගළන..”
භනෝජ් කිඹද්දී කොන්ද දිග් අයිස කළටඹක් ඳයලීගන ඹන්නහක් භන් යුනිට දළනුණි. අතීථේ දිනකදී නේ අභිේක් භඟ යඟඳෆභක් ගළන සිතීභ ඳහ ඇඹට දළඩි තුටක් වීභට ඉඩ තිබිණි. එවත් ේ න විට ඇඹට අභිේක් ඹනු ඉලර අත්තක පිපුණ කඩහ ගන්නට නොවළකි භරක් ේ ඳනමින් තිබිණි.
යුනි ව අභිේක් අතය ඇති වියකඹ ේ න විට ජගත්ට යවක් නොවිණි. භනෝජ් අබිේක්ග් නභ වන් කයද්දී ඔහුට ඉේටභ යුනි ද ඵළලුන් එවයිනි. ඇග් සිතළඟි ටවහ ගළනීභට ඔහුට අසීරු වේ නළත.
“ේ දසර එඹහගන් දින ගන්න එක ල්සි න එක්ක නෆ.. භගහ දකකභ ඉන්නහ කිඹරයි ආයංචිඹ..”
ජගත් කීේ යුනිග් සිතට ළනසුභක් උදහ කයමිනි. එවත් භනෝජ්ග් මුහුණට නළගුේ අප්ක්හ බංගත්ඹකි.
“අඳෝ එවභ නේ ඕන ණෆ.. ඒත් ඉතින් භොනහ කයන්නද..?”
ඔහු කල්ඳනහකහරී වඬින් විභසිඹ..
“ජගත් අයිඹහ තහයක ගළන භොකද හිතන්න..?”
යුනි විභද්දී ඇඹ ද ඵළලුේ විභතිඹනි. යුනි ව තහයක සිටිේ එකිනකහ භඟ ඵරත් තයවකිනි. දළන් ඇඹ ටලි නහට්ඹේ ප්යතධහන නළුහ ර ඹොදහ ගළනීභට තහයකග් නභ ඹොජ්නහ කයන්නීඹ. ඇඹට දළන් තයවක් ඇත්ත් අභිේක් කයහිඹ. සිත නස න ආකහයඹ ගළන කල්ඳනහ කයද්දී ජගත්ග් දතොරට සිනහක් නළගිණි. ඒ සිනහේ ව උඳවහඹ වළදින ගත්ත් යුනි ඳභණඹ.
“තහයක ඇක්සිඩන්ට් එකන් ඳස යඟඳෆභ නෆ න්ද..?”
භනෝජ් විභසුේ දගිඩිඹහන් භනි.
“දළන් මිනිවට නීඳයි.. භට හිතන්න මිනිව එළිඹට ගන්න ේක වො චහන්ස එකක් කිඹරහ.. අපි එඹහ ගනිමු.. අභිේක්ට ඉසය ෆිල්ඩ් එක් හිටපු ජනප්රිිඹ නළුහ මිනවන් කොවොභත්..”
ජගත් ඳන විට යුනිග් සිත ප්රීඹතිඹන් ඔකද වේඹ. ඇඹ කතඥතහ පර්ක දෆසින් ඔහු ද ඵළලුහඹ. ේ ආයංචිඹ ඇස විග තහයක තුටින් උදේ න අන්දභ ඇඹට භළවී ඳනිණි.
“එවනේ ඒකත් කන්ෂර්ේ.. ේන් කළරැක්ටර්ස දක තෝය ගත්තට ඳස අනිත් ඒහ කොවොභ වුණත් කභක් නෆ..”
එේ කියූ භනෝජ් අත් ඔයරෝසු ද ඵරමින් නළගී සිටිේඹ.
“භනෝජ් ඹන්නද..?”
අමින් ජගත්ද ඔහු අනු නළගිට්ට්ඹ.
“ඔේ.. භභ ඳොඩි බිසනස ළඩකට ආපු ගභන්.. භභ අනිද්දහ දිවහට ආඹභ එන්නේ.. අපි මුහුයත් එක ඉක්භනටභ ඇර්න්ජ් කය ගනිමු..”
“ඕ.. ක්...”
ජගත් හි ළලීඹ.
“යුනිටත් ඕන නේ භගත් එක්ක ඹන්න පුළුන්..”
භනෝජ් භ සිනහක් ඳහමින් යුනි ද ඵළලීඹ. ඔහුග් දෆේ ව ආයහධනහ ප්යනතික්ේඳ කයන්නට නොවළකි ඹක් ඇඹට දළනුණි.
“ඔඹහට කයදයඹක් නළත්නේ..”
ඇඹ ආකර්ණිඹ සිනහක් ඳහමින් කීහඹ.
“භොන කයදයඹක්ද..? හිකල් එක් ඕන තයේ ඉඩ තිඹනන්..”
“එවනේ භභ ගිහින් එන්නේ ජගත් අයිඹහ..”
යුනි කීේ එඹට අනුභළතිඹ ඳතන දෆසින් ජගත් ද ඵරමිනි. ඔහුග් දෆස වේ තයටුක් වෝ අහදඹකි. එවත් ඇඹ එඹ නොදුටුහක් භන් සිටින්නට ෆඹේ කශහඹ.
“භොකුත් ඵොන්නත් නළතු..”
ජගත් කීේ එඹ ළශළක්වීේ අයමුණු කොටගනඹ.
“ඕන නෆ ජගත් අයිඹහ.. භභ න රහක එන්නේ.. අද අක්කත් ගදය නළති වන්නහ ඔඹහට ඕහ කයන්න කයදයයි..”
යුනි කිඹද්දී ජගත් ඇඹ ද ඵළලුේ දෆස අඹහගනඹ.
“ඔඹහ කොවොභද දන්න අක්කහ ගදය නෆ කිඹරහ..”
“හිටිඹහ නේ භරවකටත් ඇවිත් භහත් එක්ක කතහ කයරන්..”
ඇඹ ජඹග්යහිහහී වඬින් කීහඹ. ජගත්ට එක් වී භනෝජ් ද සිනහසුේඹ.
“වරි.. වරි.. ඔඹහ දිනුේ.. අපි ඳස රහක වේඵමුකො..”
ජගත් අකභළත්තන් වුත් ඇඹට මු දුන්න්ඹ. ඔහු බිඹඳත් වේ යුනි භනෝජ් භග ඹනහට නොේ.. රුන්ගන් තභහටත් දොස අන්නට සිදු තළයි කිඹහ ළකඹනි.
එවත් යුනිට නේ ඒ ගක්ත් නොවීඹ. ටලි නහට්ඹොඹක ප්යධහන චරිතඹ රළබීේ තුට මික් න කිසිභ දඹක් ඇග් සිත් තිබුේ නළත. භනෝජ් ග් කිරි සුදු ඳළවළති අලුත්භ භොන්ට්යෝ රිඹට ඇඹ නළගුේ ආඩේඵයඹන් යුතුඹ. භනෝජ් විසින් ඳදනු රළබ රිඹ නොඳනී ඹන තුරුභ ජගත් ඵරහ සිටිේ අවිනිලසචිත වළගීභකින් යුතුඹ.
“යුනි භං ඔඹහ එක්කගන ආ ටිකක් කතහ කයන්න හිතහගන..”
ජගත්ග් නිසින් පිටව වහභ භනෝජ් කීේඹ. යුනි තිගළසසී ගිඹහඹ. ඔහු කිඹන්නට ඹන්න් ටලි නහට්ඹෝේ ප්ර්ධහන චරිතඹට අන් අඹකු තෝයහ ගන්නහ ඵ විඹ යුතු ඹළයි ඇඹ කල්ඳනහ කශහඹ. අවේ සිට බිභට ඇද ළටුණ කරක දළනන්නහක් ඵඳු කයකළවිලි සබහඹක් ඇඹට දළනන්නට වේඹ.
“භොනහ ගළනද භනෝජ් අයිඹහ..?”
ඇඹ න්සුන් න්නට ය දයමින් විභසුහඹ.
“භභ ඔඹහගන් පුංචි ප්යභලසනඹක් අවන්න උත්තය දනද..?”
භනෝජ් විභසුේ කට කොනට සිනහක් නංහ ගනිමිනි.
“භං උත්තය දන්නහ නේ කිඹන්නේ..”
යුනි කීේ දගිඩිඹහනි.
“අඳෝ දන්නහ.. ඒ ප්යහලසනට කොවොභත් ඔඹහට ඇය න කනකුට උත්තය දන්න ඵෆ..”
“කිඹන්නකො ඉතින්..”
“ේකයි.. ඔඹහ අභිේක් එක්කයි තහයක එක්කයි තිඹන්න භොන ග් ේඵන්ධඹක්ද කිඹරහ දළනගන්න භභ කළභතියි..”
භනෝජ් ළවළල්ලුන් භන් කීේඹ. එවත් ඒහයින් යුනිග් සිත කළශඹීනි.. ඇග් මුහුණ සුදුභළලි වී උගුය කට විඹළි ගිේඹ.
“ඇ.. ඇයි භනෝජ් අයිඹහ එවභ ඇහු..?”
ඇඹ විභසුේ ගොත ගමිනි.
“භභ ඇත්තභ කිඹන්නේකො.. භභ ේ ඩ්යහ භහ එකක් ප්යො ේිඩියුස කයන්න ෂසට් ටයිේ වුණහට භභ ේ ෆිල්ඩ් එකට වරි කළභතියි.. ඒ හින්දභ භභ හුඟක් තොයතුරු වොඹනහ.. එතකොට ඔඹ ඕඳදඳත් කනට ළටනන්..”
භනෝජ්ග් කට වඩට උඳවහහත්භක ඵක් එක් වී තිබිණි. තභහට ඵොරු කීභන් ඳරක් නළති ඵට කශ අහදඹක් එදන් තුශ ළඟවී ඇතළයි යුනි අනුභහන කශහඹ.
“ඉතින් භොනද ඔඹහට භං ගළන දළන ගන්න රළබුණ ඕඳහ දඳහ..?”
ඇඹ න්සුන් න්නට උත්හව කයමින් විභසුහඹ.
“භං ේහ කිේභ ඔඹහ භහ යදර හිතන්නත් භහත් එක්ක තයව න්නත් නෆන්..?”
ඉදිරිඹ ඵරහගන රිඹ ඳදන අතයභ නත් කොනින් ඇඹ ද ඵළල භනෝජ් විචහශේඹ.
“අන් නෆ..”
ඇඹ මිමිණුහඹ.
“ඔඹහ තහයකත් එක්ක එෂඹහර් එකක් තිබුණලු.. ඒත් අභිේක් ෆිල්ඩ් එකට ගන්න ඕන නිහ ටලි ඩ්යහකභහ සීන් එකකදි ඔඹහ තහයක උඩ තට්ටුන් ඳවශට තල්ලු කශහලු..”
“ඵොරු.. ඵොරු.. භනෝජ් අයිඹහ ඔේහ අමලික ඵොරු..”
ඔහු කතහ අන් කයන්නටත් ඳය ඇඹ නොඉසිල්රන් දෆත් ගමින් කෆගළසුහඹ.
“භභත් ඒක නේ එච්චය විලසහ කශේ නෆ.. ඒත් අභිේක් එක්ක එෂඹහර් එකක් තිේඵහ කිඹන එක පිළි ගන්නන්..”
භනෝජ් කතහ කශේ උහවිඹදී විත්තිකරුකුගන් වයස ප්ර්ලසන අන නීතීඥඹකු ග් වඬිනි. යුනිට නොරිසසුභක් දළනන්නට වේඹ. ඵතර යහත්තරක් මිරදී ගන්නට ඳළමිණි අඹකුට ඉඩේ භහයිේ, ඔප්පු, තියප්පු වීේ අලසඹ තහක් නළත. භනෝජ් ේ කයන්න් ඒ වහ භහන ක්රිිඹහකි. එවත් ඔහු අන ද්රට අභනහඳ නොවී, ත්ඹකඹභ ඳන ඵට ඇඹ ඳොයොන්දු වී තිබිණි.
“ඔේ..”
ඇඹ ඉත ඵරහගන පිළිතුරු දුන්න් එඵළවිනි. භනෝජ් ජඹග්යහ හී ර සිනහක් ඳෆේඹ.
“දළන් ඒක නෆන්..?”
“නෆ..”
ඇඹ මිමිණුේ අකභළත්තනි. අභිේක්ගන් ඈත් ව ඵ සිතද්දීත් ඇඹට දළනුේ දළවී පිළිසසී ඹන්නහක් ඵඳු වළගීභකි.
“ඔඹහ ේ ටලි ඩ්යහ භහ එකට තහයක ගමු කිඹරහ ඹෝජනහ කරු අභිේක්ගන් ඳළි ගන්න හිතහගන න්ද..?”
ඔහුග් ඳළනඹන් යුනි නිරුත්තය වහඹ. ඔහු භතයේ වොඳින් අනක් අඹග් සිත් කිඹන්නට ඉගන ගත්ත් කේදළයි ඇඹට සිතහ ගත නොවළකි වේඹ.
“එවභ දඹක් නෆ භනෝජ් අයිඹ.. ේ දල්ර අභිේක්ට ඕන තයේ ළඩ තිඹනහ.. ඒත් තහයක හුඟක් අයණ රහන්.. ඒකයි භභ එවභ කිේ..”
ඇඹ ත්ඹ ඹත් අත්ඹෝඹත් අතය භ භ කරේ කයමින් කීහඹ. ඔහු ඵළරෑරුේ ර ඉවශට ඳවශට හි ළලීඹ.
“අයණඹන්ට පිහිට න එක නේ වො දඹක් යුනි.. ඒත් භට ේ ටලි ඩ්යහනභහ එක කයන්න මිලිඹන ගණනක් විඹදේ නහ.. අනුකේඳහට ඹට රහ නළුක් අයගන ඒ මිලිඹන ගහණභ නළති කය ගන්න භට පුළුන්කභක් නෆ..”
“තහයකට වොට යඟඳහන්න පුළුන් භනෝජ් අයිඹ..”
ජනප්රියඹ නළුහ ර ප්ර්සිද්ධ සිටිේ වී නමුත් අභීේක්ට තයේ වොඳින් ඔහුට යඟ ඳහන්නට නොවළකි ඵළේ දළන දළනභ යුනි කීහඹ. ඇඹට වුභනහ වී තිබුේ කේ වෝ තහයක ක්ේත්රිඹට ගන අභිේක්ට රිදන ඹභක් කයන්නට ඳභණි.
“වොයි අපි ටිකක් කල්ඳනහ කයරහ ඵරමුකො..”
භනෝජ් කීේ යුනිග් සිත තුශ කනසල්රක් ඇති කයමිනි.
ප්යජධහන නළු චරිතඹ වහ තහයක සුදුසු ඵත්, ඒ තෝයහ ගළනීභ සථිය ඵත් භනෝජ් ජගත් ඉදිරිේ නේ කීේඹ. අඩ ඳළඹක් ගත න්නටත් ඳය ඔහු ඒ තීයණඹ නස කශේ භන්දළයි යුනිට සිතහ ගත නොවළකි විඹ.
“භොන ක්රීේකින් වරි තහයක ටලිඹට ගන්න විදිඹට භභ ළඩ් ට් කයන්නේකො..”
ඇඹ භනෝජ් ද නතගින් ඵරමින් මුමුණහ ගත්තහඹ. එඹ කශ වළක්ක් ජගත් භහර්ගඹන් ඵ ඇඹට සිතමින් තිබිණි.
“ඒක නභයි යුනි.. අපි රොක්න් ඵරන්න ඹනකොට ඔඹත් ඹමුද..?”
භනෝජ් විභසුේ ඇඹට ඵසින්නට හවනඹ නතය කයමිනි. ඇඹ පුදුභ වහඹ. ටලි නහට්ඹ රගත කශ වළකි සථහන ොඹන්නට ඹන ගභනකට රුන්ත් ඇඹ කළටු ගොස නොතිබිනි. එභ නිහභ භනෝජ්ග් ආයහධනඹ තභහට කශ ගෞයඹක් ර ඇඹ ළරකුහඹ.
“ඔඹහරට අවුරක් නළත්නේ එන්නේ..”
ඇඹ කීේ මු පුයහ සිනහමිනි.
“භොන අවුරක්ද.. ? රසන කල්රක් එක්ක ඒ ග් ගභනක් ඹන්න රළඵනහ නේ අවුරක් වුණත් කභක් නෆ එක අතකට..”
භනෝජ් කී විට යුනිට විළිඹක් භන්භ ආඩේඵයඹක් ද එක් යභ දළනිණි.
“එවනේ භභ ඵහිනහ භනෝජ් අයිඹහ.. භහ එක්කන් ආට තෆන්ක්ස..”
ඇඹ කීහඹ.
“භන්න භග් කහර්ඩ් එක.. ඕන රහක ඕනභ ද්කට භට කතහ කයන්න..”
භනෝජ් ඳළසුේ සිඹ වළදින්වීේ ඳත්රිිකහක්ද ඇඹ අත තඵමිනි.
“භං එදහ ඔඹහට කිේේන් කල්ර අපි දන්නට ඉක්භනටභ එකට යඟඳහන්න රළඵයි කිඹරහ..”
යුනි විසින් කයන රද විසතයඹ අහ සිටි තහයක කීේ ප්රීකතිඹන් ඉපිරමිනි. නළතත් ක්ේත්යටඹට පිවින්නට රළඵනු ඇතළයි වළඟීභ ඳහ ඔහුග් සිතට ඳන් රන්නහක් ඵඳු සුඹක් විඹ.
“වළඵළයි ඉතින් දළන් ඔඹ වළයමිටිඹ ටිකක් අයින් කයන්න යි.. වළයමිටි ගඟවහ යඟඳහන්න ඵළවළන්..”
යුනි යේ වඬින් කීහඹ.
ඔහු වළයමිටිඹ ඳක තඵහ හරේ එවහ භවහ ක්භන් කශේ ආඩේඵය පිඹයන්. දරුකුග් වඳන්කභක් ද ඵරහ සිටින භක ේ දඹහඵය දෆසින් යුනි ඔහු ද ඵරහ සිටිඹහඹ.
“කොවොභද..? භග් ළඩ වොයි න්ද..?”
ඔහු විභසුේ මු පුයහ සිනහමිනි.
“ඇත්තටභ ඳහු ගිඹ දසර භට ේ වළයමිටිඹ ඹහළුක් ග් වුණහ.. ඒක අත් නළතුභ රොකු ඳහළුක් දළනුණහ..”
තහයක කීේ සිනහන්නට තළත් දයමිනි. යුනිට අනුකේඳහක් දළනුණි.
“දළන් ඕක ඕන න එකක් නෆ තහයක අයිඹ.. ආඹභත් ඔඹහ ේ ෆිල්ඩ් එක් ඉවශටභ එනහ කිඹරහ භට විලසහයි.. එතකොට අත්ළර අල්රන්න ඕන තයේ අඹ ඉඳී..”
යුනී කිේඹ.
තහයක සුසුභක් වශහ පුටුකට ඵය දුන්න්ඹ. ඔහුග් මුහුේ වේ දුක්මුසු ඳනුභකි.
“එක අතකින් ඵරනකොට ේ එක්සිඩන්ට් එක භට ආශිර්හදඹක් වුණහ යුනි.. මිනිසසුන්ග වළටි අඳුනහගන්න භට පුළුන් වුන් ඳහු ගිඹ කහර තභයි..”
තහයකග් න් තුශ තභහටත් එල්ර කශ ඇනුේ ඳදඹක් ඇති ඵ යුනිට ළටහිණි. ඇග් මුහුණ යතු වී ගිේඹ. එවත් නිදවට ඹේ කරුණක් ඉදිරිඳත් කශ යුතු ඹළයි ඇඹට සිතිණි.
“භට කිසිභ දඹක් කිඹන්න ඔඹහට ඵෆ තහයක අයිඹහ.. භොකද භට ඔඹහ ගළන වොඹරහ ඵරන්න විදිඹක් තිබුණ නෆ.. ඔඹහ ජගත් අයිඹටයි , අප් අයිඹටයි දන්නටභ ඵළනරහ තිබුණහ.. ඉතින් භං ඔඹහ ඵරන්න ගිඹහ නේ භට කොවොභ ඵනියිද...”
යුනි කිඹහගන ගිඹහඹ.. එය මුහුණ යතු වේ තහයකග්ඹ. ඩිරහන්ග්ත්, අංජනග්ත් කියුේ ඵස රට මුරහ වී තභහ ජගත්ටත් රුන්ටත් දොස ඳළර අන්තභ ඔහුට සිහිඳත් විණි.
“නෆ යුනි, භං ඔඹහට දොස කිඹන්න නෆ.. ඒත් කිසිභ දඹක් කය කිඹහ ගන්න ඵළරි අයණ වුණහභ කනකුට මුලු රෝකත් එක්කභ තයවක් දළනනහ.. භටත් වුේ ඒක.. අංජනරහ, ඩිරහන්රහ ඇවිරන ගින්නට පිදුරු දළේභහ..”
“දළන් ඕහ ඔක්කොභ අභතක කයරහ දහරහ අලුතන්භ ජීවිත් ඳටන්ගනිමු..”
යුනි භ සිනහක් ඳහමින් කීේඹ.
“ඔඹහ භට රොකු වයිඹක් කල්ර..”
තහයක නළඹුරු ඇග් දෆත තයේ අල්රහ ගත්ත්ඹ. යුනි සිත ඹටින් හිනළහුේ ඔහුග් ප්රෑකහලඹ අංක නොන ඵ දළන සිටි නිහඹ. ඇඹ තුශ වේද තහයකට උදේ කිරීෂේ අංක ච්තනහක් නොේ.. අභිේක් අබිඵහ ඹන භට්ටභට ඔහු රැගන එන්නට කශ වළභ වළභ දඹක්භ කයන්නට ඇඹ හිතහ ගන සිටිේඹ.
භනෝජ් ප්ර් සිභතිරක දුයකථන ඇභතුභක් දුන්න් ඇඹ තහයක වමු වී ආඳසු එන අතයතුර්දීඹ. ඇඹට දළනුේ පුදුභහකහය තුටකි.
“කොවොභද භනෝජ් අයිඹහ..”
ඇඹ උද්ඹෝගඹන් විභසුහඹ.
“ඔඹහට ඳොඩි ආයහධනහක් කයන්න කතහ කරු..”
භනෝජ් කීේඹ.
“ආයහධනහක්..? ඒ භොකක්ද..?”
යුනි විභසුේ එඹ කුභක් වුත් පිළිගළනීේ ඵරහඳොයොත්තු ඇතිඹ. නිසඳහදකයඹහ ග් සිතළගි රට එකඟ කටයුතු කිරීේන සිඹ අයමුණු ඉටු කයගත වළකි ඵ ඇඹ දළන සිටිඹහඹ.
“භභ වට රොක්න් ඵරන්න ඹන්න හිතහගන ඉන්න.. ඔඹත් එනද ඹන්න..?”
ඔහු අද්දී යුනිග් සිතට චකිතඹක් දළනුණි. එවත් ඒ භොවොතකට ඳභණි. තභහට දුය ගභනක් ඹහභට තිඵන ඵ ඇඹ සිතට ඒත්තු ගන්හ ගත්තහඹ.
“භභ එන්නේ භනෝජ් අයිඹහ.. ජගත් අයිඹත් ඹනද..?”
ඇඹ ඇසුහඹ.. ජගත් නොඹන ඵ ඇඹ ක්සුදක් ේ දළන සිටිඹහඹ. විද්ල යටක ේඹ කයන ටලි නහඨසඹක නිසඳහදකඹක් ේ දිනර නිහඩු කහරඹ ගත කිරීභට රංකහට ඳළමිණ සිටිේඹ. ඔහු වහ භ නිසඳහදනඹක් කිරීභට හකච්ඡහ කිරීභ වහ ජගත් වහ රුන් නික්භ ගිේ අද උද්ඹ. අනුයහධපුය ඳශහත් ංචහයඹක ඹහභට ද ඔවුන් ග් අදවක් ඇති ඵ දළන ගන්නට රළබිණි. එභ නිහ භනෝජ්ග් ගභනට එක් න්නට යුනිට ඵහධහක් තිබුේ නළත.
“ජගත් නේ ඹන්න නෆ.. ඒත් ඇසිසටන්ට් ඩියක්ටර් , ආර්ට් ඩියක්ටර් ග් ත කීඳ දනක් ඹනහ.. ඔඹහ එන්න අකභළති නේ භභ ඵර කයන්න නෆ..”
භනෝජ් ආචහයශීලී ර කීේඹ. ඒ වළසිරීභ යුනිග් සිත ගත්ත්ඹ.
“අකභළත්තක් නෆ භනෝජ් අයිඹහ භභ එන්නේ..”
යුනි සථිය වඬින් කීහඹ.
“වො කල්ර..”
ඔහු කීේ කළිරොල් ගළටයඹකු රසිනි. එදින යහත්රිතේ යුනිට වරි වළටි නින්දක් නොවිණි. භනෝජ් වහ කතහ කශ යුතු ද්ල් භන්භ ඔහු වමුේ වළසිරිඹ යුතු ආකහයඹ පිළිඵ ද ඇඹ දිගින් දිගටභ කල්ඳනහ කශහඹ.
ඳසුදහ උදෆනින්භ නළගිට්ට ඇඹ ඉසතයේ ආකහයඹන් ළයන්නට වහඹ. ඇඹ අේභහට කීේ ටලි නහට්ඹඹේ හකච්ඡහක් වහ ඹන ඵඹ. කවුරු භඟ කොවදී හකච්ඡහ කයන්න් දළයි අේභහ නොවිභසුේ වො රහටඹ. රුන් සිටිේ නේ අකුයක් නෆය එභ විසතයඹ කිඹන්නට නහ නිළකඹ.
“අයිඹහ එන්න ඉ සිය රහ ගදය එන්න යි.. නළත්නේ ඉතින් දන්නන්..”
යුනි නිසින් පිට ද්දී අේභහ අනතුරු ඇඟවහඹ.. යුනි මු පුයහ සිනහක් ඳෆේඹ. සිත ළවළල්ලුන් තිබ ඵළවින් ඇඹට සුළු දඹකට ඳහ සිනහන්නට පුළුන් වේඹ.
භනෝජ්ග් භොන්ට්යෝ යථඹට යුනි නළගුන් ගේඳව නගයඹනි. කිහිඳ දනකු එන ඵ ඔහු කී නමුත් යථේ සිටිේ ඔහු ඳභණකි.
“කෝ භනෝජ් අයිඹහ විතයන්..”
විසභඹන් ඔහු ද ඵළල යුනි කීහඹ. භනෝජ්ග් භවත මුහුණ සිනහකින් ආරෝකභත් විණි.
“ඇයි භං විතයක් ගිඹහභ භඳිද..?”
ඔහු ඹට නොගළරඳන ආකහයේ දඟකහය වඬකින් විභසුේඹ. යුනිට සිහිඳත් වේ අභිේක්ඹ. ඔහුග් තයේ ළවළල්ලු දඟකහය ගති
ගුණ ඇති පිරිමිඹකු ඇඹට භතක් වමු වී නොතිබිණ. ඇඹ යවේ සුසුභක් වළුහඹ.
“ඇත්තන්භ යුනි භට ඔඹත්තක්ක ටිකක් කතහ කයන්න හිතුණ ඔඹහ ටලි ඩ්යහිභහ එකක දළකපු මුල්භ දේ.. අනිත් අඹට ෆන් එක් එන්න කිඹරහ භභ භග් හිකල් එක් ආ ඔඹත් එකක් නිදවේ කතහ කයන්න ඕන හින්දහභයි..”
භනෝජ් ඵොවෝ න්සුන් ර කීේඹ. ඵොරුට ර්ණනහ කිරීෂභන් ගළවළනිඹකග් සිත දිනහ ගන්නහ ආකහයඹ ඔහු වොඳින් වදහයහ තිබිණි. ේහ ඒනෆභ පිරිමිඹකුග් මුවින් පිට විඹ වළකි සුරඵ දන් ඳභණක් ඵ ටවහ ගන්නට තයේ යුනි බුද්ධිභත් වේ නළත.
“ඉතින් භොනද අපිට ඔච්චය කතහ කයන්න තිඹන්න..?”
ඇඹ නතගින් ඔහු ද ඵරමින් ඇසුහඹ.
“කතහ කයන්න නළත්ත භනහද කිඹරහ ඇහුහ නේ තභයි වරිඹට වරි..”
ඔහු සිනහසුේඹ..
“ඔඹයි භහයි අඳුනගන දස දක තුනකට ළඩිඹ නෆන්..”
යුනිට අන්නට වුභනහ වේ ඒ දින දක තුනට කතහ කයන්නට ඵොවෝ ද්ල් එකතු වේ කේදළයි ඹනුනි. එවත් භනෝජ් ඇඹට කතහ කයන්නට ඉඩ දුන්න් නළත.
“ඔඹහ දළක්ක එදහභයි කිඹරහ භට කොවත්භ හිතුන නෆ යුනි.. වළභදහභ ඔඹහ භග් හිත්භ කොවේ වරි හිටිඹහ කිඹරහ භට හිතුණ..”
භනෝජ් කතහ කශේ වළඟුේඵය සයඹනි. යුනි භවිතඹට ඳත් වී ඵරහ සිටිඹහඹ. ඔහු රිඹ ඳදන අතයභ වොරැහින් ඇඹ ද ඵළලීඹ.
“භං ේ ඔඹහ යට්ටන්න ඵොරුක් කිඹනහ නභයි යුනි.. ඉසල්රභ ඔඹහ ටලි ඩ්යහඵභහ එකක දළකපු ද ඉරභ භට දළනුණ පුරුදු කනක් විදිඹට.. භං ඔඹහ ගළන හුඟක් තොයතුරු වේහ.. එවභ නොන්න භභ කොවොභද තහයකරහ අභිේක්රහ එක්ක ඔඹහග තිබිච්ච ේඵන්ධකේ දළන ගන්න..?”
භනෝජ් කීේඹ. එඹ නේ ත්ඹදඹක්භ විඹ යුතු ඹළයි යුනිට සිතිණි. ඔහු ඇඹ ගළන තොයතුරු එක් ළණකින්භ ඳළසුේඹ. කිසිභ ඳළකිලීභකින් තොය ඇඹ ටලි නහට්ේේ ප්යධහන නිලි චරිතඹට තෝයහ ගත්ත්ඹ. ඇග් සිතට දළඩි ඳවන් ඵක් දළනිණි. සිත් ඇති ව ක්නණික ඳශමවීභකට අනු ඇඹ සුක්කහනභ භත ව භනෝජ්ග් භත භත සුයත තළබුහඹ. ඔහු ඒ අතළගිලි තයේ අල්රහගන තනි අතින් හවනඹ ඳළදවේඹ. ඔහුග් ඇඟිලි අහභහන්ඹර තයභට සියුභළලි ඵ යුනිට දළනුණි.
“ඇත්තභයි යුනි, ඔඹහ භවභ ශඟින් තිඹහගන ඹන්න භභ භොන තයේ සිහින භළේද..?”
ංගුකදී ඇග් අත මුදහ වරිමින් ඔහු කීේඹ.
“එවභ හීන භළේහ නේ ඔඹහට භහ කළින්භ ටලි ඩ්යහිභහ එකට ගන්න තිේඵන්.. න නිළිඹො වොඹ වොඹ ඉන්න නළතු..”
යුනි ඳළසුේ ඇනුේ ඳදඹක වඬිනි. ඔහුග් දතොල් සිනහකින් විය විණි.
“ඉතින් එවභන් කශේ..”
ඔහු ළවළල්ලුන් කීේඹ.
“ඔඹහරහ භට කතහ කශේ නෆන්.. ජගත් අයිඹහ ටලිඹක් කයන ආයංචිඹට භං ආ මික්..”
ඇඹ සිහිඳත් කොට දුන්නහඹ.
ඔහු වඬ නඟහ සිනහසුේඹ. ඔහුට එතයේ සිනහන්නට එහි ඇති විහිළු කුේකදළයි සිතහ ගන්නට නොවළකි ව යුනි භවිතඹන් ඵළලුහඹ.
“ඒක ප්රෆන් එකක්.. භභ ජගත්ට කිේහ ඔඹහ ග් අලුත් නිළිඹකට නේ භභ කළභතියි කිඹරහ..”
ඔහු කීේඹ.
යුනිට ඵරත් තුටක් දළනුණි. ඇඹ භනෝජ් ග් දන් මුළු සිතින්භ විලසහ කශේඹ. ඒහ අංකභ කයන රද ප්යෝකහල දළයි තර්කහනුකර සිතහ ඵළලීභට ඇඹට උභනහ නොවිණි.
කඩුලින් වළයව රිඹ අවිසහල්ර ඳහර් ඇදන තුරුභ ඹන්න් කොවේදළයි අන්නට යුනි උත්සුක නොවුණහඹ. ඇඹට වුභනහ වේ භනෝජ්ට අනත ඵ අඟහ ඔහුග් සිත දිනහ ගළනීභට ඳභනි. ඔහු තහයක ටලි නහට්ඹ ඹට ේඵන්ධ කය ගනු ඇත්ත්ත් ඔහුග් අලුත් නිර්භහණ රට දිගින් දිගටභ ඇඹ දහඹක කයගන්නහ ඇත්ත්ත් එවිටඹ.
“ටලි ඩ්යහ භහ එක් යොභෆන්ටික් සීන් එකක් ෂුට් කයන්න කිඹහපු රහ න්ද..?”
භනෝජ් ඇසීඹ.
යුනි සිනහසී හි ළලුහඹ. සුහු ලුහුල් කමීඹක් වහ කලිභක් වළ ගත් නළුකු ව දුහුල් හරිඹක් වළගත් නිළිඹක ළස අතරින් අතිනත ගන දි එන දර්ලනඹක් ඇග් සිත් භළවිණී. එන් දර්ලනඹක් ඇඹ දළක තිබුේ හින්දි චිත්යභඳටඹක ඳභණි. එවත් භභොවොත් යුනිග් සිත් සිටිේ ඇඹ වහ අභිේක්ඹ. ඊශඟ භොවොත් එභ රඳ යහමුන් ඇඹ භළකී ගොස පියුමිකහ ඳනන්නට විණි. යුනි දත් මිටි කෆහඹ. අභිේක් ගන් ඳළිගළනීේ ච්තනහ ඇග් සිතට දළඩි දළනුණි.
“යුනි භොකද ඔඹහ අමුතු රහ..?”
ඇග් මුහුේ ඉරිඹේ රින් ය නස නු දුටු භනෝජ් රිේ ේගඹ තත් ඵහර කොට ඇග් අතින් අල්රහ ගත්ත්ඹ. රිඹ තුශ හයු මීකයණේ සිසිරත්, පිටත ළසේ සිසිරත් එක්තළන් ව නිහදෝ භනෝජ්ග් අත ඳය තහට ඩහ සීතර ඵ යුනිට දළනුණි.
“භභ අය ඔඹහ කිේ විදිඹ යොභෆන්ටික් සීන් එකක් ඇක්ට් කශහ.. ”
යුනි භ සිනහක් ඳහමින් කීහඹ.. භනෝජ්ග් දෆ අනුයහගී ඵක් අඩන් විඹ..
“තනිඹභ..?”
ඔහු ඇසීඹ..
“තනිඹභ කොවොභද ේ සීන් එක කයන්න..?”
ඇඹ දඟකහය ර විභසුහඹ..
“එවනේ තහයකත් එක්ක වරි අභිේක් එක්ක වරිද..?”
යුනිග් මුහුණ නස විණි. එවත් ඉදිරිඹ ඵරහගනභ රිඹ ඳදන්නට සිදු ව නිහ භනෝජ්ට ඒ නස න ඉරිඹේ නිරීක්ණඹ කිරීභට පුළුන්කභක් තිබුේ නළත.
“නෆ.. ඔඹත් එක්ක..”
යුනි වහ කීහඹ..
භනෝජ්ට ඉේටභ හවනේ තිරිංග ඳෆගුණි. ඔහු ඳහය අද්දයට කොට හවනඹ නතය කශේඹ. අට ඳරියඹ ද නොඳනන තයේ තදින් ළස ඇ වළරමින් තිබිණි.
“ඇත්තභද කල්ර ඔඹ කිඹන්න..?”
ඇඹ දට නළඹුරු මින් ඔහු යවස වඬින් විභසිඹ.
“භභ භොනටද භනෝජ් අයිඹ ඵොරු කිඹන්න..?”
යුනි කීේ ඔහුග් දෆ භඟ වරිමිනි.
හවනඹ තුශ රිසි ේ වළසියන්නට ඉඩකඩක් නොභළති වුද භනෝජ් ඇඹ තුරුළු කොටගන අනුයහගී ර සිඳ ගත්ත්ඹ.
ළඵළවින්භ ඒ සිඳ ගළනීභ තුළින් යුනිට දළනුේ මිහිරිඹහක් ඳභණක් නො භවිතඹක් වහ කුතුවරඹකි. පිරිමි සිඳ ගළනීේ රට ඇඹ කිසි ේත්භ ආගන්තුක නොවහඹ. තහයක භඟ ඇඹ ඹවන්ගත විත් තිබිණි. එවත් භනෝජ් ග් එකභ සිඳ ගළන්භන් භතයේ සිත කළශඹුන් භන්දළයි ඇඹට සිතහගත නොවළකි වේඹ.
“භනෝජ් අයිඹහ..”
ඇඹ නොන්සුන් ර මිමිණුහඹ. තරුණ ඵක් ඳෆද තභහට ඩහ ඵොවෝ ඹසින් ළඩි ේ මිනිහග් ඳවට මීට ඩහ මීඳ විඳීේ ආලහ ඇඹට තදින් දළනුණි. ඔහු එඹ අපරුට තරුේ ගත්ත්ඹ.
“දළන් භට ඔඹහ අතෆයරහ හවන් ඩ්යවයිේ කයන්න රෝබයි ග්..”
ඔහු කීේ ඳසුතළවිල්ර මුසු සිනහක් ඳහමිනි.
“භටත් ඔඹහගන් ඈත් න්න ඵෆ ග් දළනනහ..”
ඇඹ කිසිඳු ඳළකිළිභකින් තොය කීහඹ.
“එවභ නේ අපි මීට ඩහ ශං රහ ඉන්න පුළුන් තළනකට ඹමු කල්ර..”
ඔහු මිමිණුහඹ.
යුනි හි ළලුහඹ. භද සිනහක් ඳෆ භනෝජ් හවනඹ නළතත් ඳණ ගන්හ ගත්ත්ඹ. ළස තභත් ඇද වළරමින් තිබිණි. භනෝජ් ළස ප්රි ේිඹ නොකශහ නොේ. භතයේ ඳවසුන් යුනි අනත කය
ගළනීභට ඉඩ රළබුේත් ළස නිහඹ. එවත් ගභනහන්තඹට ඉක්භනින් ශඟහ වීේ වුභනහ නිහ ඔහු නොන්සුන් වී සිටිේඹ.
“ෂිවස.. ඳහය ලිසනන්.. නළත්නේ භභ ඹන්න පුළුන් උඳරිභ ේගන් ඹනහ..”
ඔහු කිහිඳ යක්භ කීේඹ. යුනි ඔහු ඩහත් ඳොශමන සුළු සිනහක් ඳෆහඹ.
“කොවොභටත් ලිසන ඳහයල් ර ඹනකොට ඳරිසේ න්න ඕනෆ..”
යුනි කීේ ඹටි අරුතක් ඇති කතහක් නොවු ද භනෝජ් ත්රුේ ගත්ත් එරඹ. ඔහු ඇග් අතළඟිලි තදින් මිරිකහ මුදහ වළරිේඹ.
ඔවුන්ග් ගභනහන්තඹ වේ කිතුල්ගර ඳදේ කළරණි ගඟ අද්දය පිහිටි සුන්දය ගිභන් වරකි. භනෝජ්ට රං වී සිටීේ වුභනහ කොතක් තදින් දළනුණත් ඔහු හවනඹ නතය කයද්දී නේ ඇඹ තළති ගළන්භකට ඳත් වහඹ.
“කවුරුත් දකීද දන්න නෆ..”
ඇඹ මිමිණුේ බිඹණි. භන් ගභනක් ඳළමිණ ඵ අයිඹහට ආයංචි වුණවොත් ඇඹට නළතත් නිේ සියකහයඹක වීභට සිදු නහ නොඅනුභහනඹ.
“කවුරුත් නොදළක ඉන්න විදිඹක් නෆන්.. භොකද ඔතන ඉන්න අපි ඔක්කොභ ඇස ප්න මිනිසසුන්.. අනික ඔඹහ නිළිඹක්..”
භනෝජ් යේ වඬින් කීේඹ.
“අන් භනෝජ් අයිඹ අපි ආඳහු ඹමු.. භට ඵඹයි..”
ඇඹ ඔහුග් අත අල්රහගන ඵළගෆඳත් වහඹ.
“පිසසුද කල්ර.. භභ එවභ කහටත් ප්න්න ඔඹහ එක්කගන ඹනද..?”
ළවළල්ලු ර සිනහසී ඳළස භනෝජ් දුයකථනඹ අතට ගත්ත්ඹ.
ඔහු ඒ වයවහ කහටදෝ කුභක්දෝ අණක් දුන්න් චනලින් නො ඉරක්කේ ලිනි. යුනි විභතිඹන් ඵරහ සිටිඹහඹ. හවනඹන් ඵළ භනෝජ් අනක් ඳසින් ඳළමිණ ඇග් දොය විය කශේඹ.
“ඵහින්න..”
ඔහු කීද ඇඹ කිහිඳ යක් ෝදිසිඹන් ට පිට ඵළලුේඹ. රිඹ ගහල් හවන කිහිඳඹක් තිබුණත් කිසිකු ඳනන්නට නොවීඹ.
“ඵහින්නකො ශභඹො..”
භනෝජ් නොරිසසුේ වගත කීේඹ. එභොවොත් ඔහුග් අණට කීකරු ව යුනි රිඹන් ඵළසහඹ.
“එන්න..”
භනෝජ් ඇග් අතින් අල්රහ ගත්ත්ඹ. ඇඹට සුයක්ෂිත ඵ පිළිඵ වළඟීභක් දළනුණි.
ඔහු ඇඹ කළටු ගිේ ගිභන් වල් ඉදිරිඳසින් නො පිටුඳ දොයටුකිනි. එතළනින් ඉලශට දඳභ ආයණඹ ව ඳඩි ඳශක් තිබිණි. කිසිකුට තභහ ඇ නොගළන ඵ වතික ලඹන්භ දළන ගත් ඵළවින් යුනිට ළනසුභක් දළනුණි. එභ නිහභ භනෝජ්ට භතළන ේ තයභටභ හුරු පුරුදු කේදළයි අන්නටත් යුනිට සිහිඳත් වේ නළත.
ඳඩි ඳශ කශය වේ භ අදුරු කොරිඩෝකි. එහි කිසිකු ඳනන්නට නොවී සියූ. උස වීදුරු ජන්ර හිත උත් ලහරහක් ේ ඳසින් දිසවිණි. ඔහු ඇග් අත අල්රහගනභ දකුණු ඳට ඇවිද
ගිේඹ. කහභයඹක දොර් ඹතුයක් යහ තිබිණි. ඔහු කිසිකුග් අයක් නෝ අනුදළනුභක් තොය එහි දොය විය කශේඹ.
“ඹමු යුනි.. දළන් ඉතින් ේක අප් රෝක.. අපිට ඩිසටර්ේ කයන්න කවුරුත් නෆ..”
ඔහු කීේ දඋයට අත තඵහ ඇඹට ඇතුශට තල්ලු කයමිනි. සුදු ඇතිර ඹවනක්, අල්භහරිඹක්, ඇදුේ යහක්කඹක් , කේනහඩි ේඹක් , වීදුරු භතුපිට හිත යවුේ ේඹක් වහ පුටු දකක් හිත කහභයඹ තුශ පිච්ච භල් සුදක් ඳළතිය තිබිණි. දිඹ ඇල්රක් ඉදිරිපිට එකිනකහ තදින් ළශ ගත් ඳේ යුරක ග් චිත්ය.ඹක් ේඳ බිත්තිේ විඹ.
“ඔඹ චිත්ර්ඹට ළඩිඹ රසන එකක් ඳන්නන් එන්නකො..”
යුනි එභ චිත්යඹඹ දභ ඵරහ සිටිනු දුටු භනෝජ් ඇඹග් උයහි ටහ අත ඹහගන ගොස ජන්රේ තියඹ විත කශේඹ.
“හ..වස...”
යුනිට කෆගළසුණි. තභත් ඇද වළරන ළස අතරින් දිස වේ කළරණි නදිඹ ගරහඹන අන්දභඹ. ඉන් එවහ ව කළරෆ යොද මීදුේ යොටුකින් ළසී ඹමින් ඳළතිණි. ළඵළවින්භ ඳරියේ වේ සිත අනුයහගඹන් කුල්භත් කයන ආකහයේ සුන්දයත්ඹකි.
“රසනයි න්ද..?”
භනෝජ් විභසුේ ඇඹ සිඹ සිරුටය තයඳහ ගනිමිනි. ඇඹ කිසික් නොකිඹහ ඒ සුන්දයත්ඹ දෆසින් ය විඳිමින් සිටිඹහඹ. භනෝජ් ග් පිරිමි වළඟීේ පුබුදු න ආකහයඹ ඇඹට දළනමින් තිබිණි.
“ඔඹ රසන අපි ඳස ඵරමු යුනි..”
නොඉසිල්රන් කදිර භනෝජ් ජනල් තියඹ හ දළමීඹ. යුනි වමිහිට හි වයහ ඔහු ද ඵළලුහඹ. ඔහු කළිරොල්
ඹෞනඹකුග් උද්ඹෝගඹන් වහ දඟකහය කමින් යුතු ඇඹ දෆතට ඔහ ගත්ත්ඹ.
“අන් භනෝජ් අයිඹහ.. බිභ තිඹන්න.. භහ ළටයි..”
යුනි ඵොරු බිඹකින් යුතු කෆ ගමින් ඔහුග් ගර ඵදහ ගත්ත්ඹ. ඔහු ආලහන් අඩන් කය ගත් දෆසින් යුතු ඇඹ ද ඵරහ සිටිේඹ.
“නත...”
උද් ඳහන්දය ජංගභ දුයකථනඹ වයවහ ඳළමිණි අභිේක්ග් වළඟුේඵය කටවඩ පියුමිකහග් සිත තුශ අමුතුභ වළඟීභක් ජනිත කශේඹ. ඇඹට දළනුේ තභහ නසභ තළනළත්තිඹක රසිනි. ඒ කතහ කයන්න්ත් අභිේක් නො නත් අඹකු ර සිත් භහ ගන්නට ඇඹ උත්හව කශහඹ.
“නත.. කතහ කයන්න කල්ර..”
ඔහු ආදයණිඹ ර කීේඹ. පිහිනුේ තටහකඹට ඹහභට සදහනේ මින් සිටි ඇඹ එයමිණිඹ ගොතහගන ඇ භත හඩි වහඹ.
“පියුේ..”
එය ඔහු නොඉසිලිභත් ර කීේඹ.
“එඳහ.. පියුේ කිඹන්න එඳහ.. භට නත කිඹරභ කතහ කයන්න..”
ඇඹට ඉේටභ කිඹළවිණි.
“එවභ කිේභ ඔඹහ කතහ කශේ නෆන්..”
ඔහු නෝක්කහඩු කීේඹ.
“ඒ කතහ කයන්න කහටද කවුද කිඹරහ භට හිතහ ගන්න ඵළරි වුණහ..”
ඇඹ සිනහමින් කීහඹ.
ත දුයටත් කතහ කශ යුත්ත් භොනහදළයි සිතන්නහක් භන් දදනහභ භ ේරහකට නිවඬ වව. අතීතඹදී භන් මීඳ වී ළවළල්ලු දොඩභළු වීේ ආලහ ඔවුන් දදනහ තුශ තිබිණි. එවත් අදිසි ඳවුයක් ඔවුන්ග් සිත් භළඳින් නළගී සිටිේඹ.
“ඔඹහ භොනද කයන්න..?”
අහනඹදී අභිේක් නිවළඩිඹහ බි දළමුේඹ.
“භභ සවිමින් ඹන්න රෆසති වී හිටිඹ..”
පියුමිකහ ඳළසුහඹ.
“ඔඹහ සවිමින් ඹන්න එඳහ කල්ර..”
ඔහු එක්යභ කීේ ඇඹ අන්ද භන්ද කයමිනි. අතීතේ දිනක ද ඔහු ඇඹට ඒ තවංචිඹ දළමුේඹ. ඇඹ එය එඹට අනත වහඹ. නළතත් ඇඹ පිහිනුේ කයහි සිත ඹොමු කශේ ඔහු ඇගන් ඈත් වී යුනිට ශං ව කල්හිඹ. දළන් ඔහුට පියුමිකහට ඵරඳෆේ කයන්නට කිසිේත්භ අයිතිඹක් නළත. යුනි සිහිඳත් වීභ නිහ ඇග් සිත් ව ඳවන් ඵ විඹළකී ගිේඹ.
“ඔඹහ කොවොභද එවභ කිඹන්න..?”
ඇඹ යොස වඬින් විභසුහඹ.
“එවනේ කොවොභද කිඹන්න ඕන..?”
ඇඹ අභනහඳඹට ඳත් ව ඵ ගණනකට නොගත්තහක් භන් ඔහු ළවළල්ලු වඬින් සිනහමින් ඇසීඹ.
“කොවොභ කිේත් ළඩක් නෆ.. භොකද භං ඔඹහ කිඹපු ද්ල් අවපු කහර ඉයයි..”
ඇඹ කීේ තදිනි.
නළතත් ඔවුන් අතය නිවළඬිඹහක් ඇති වේඹ.
දුයකථන ේඵන්ධතහ බි වරින්නට ද පියුමිකහට නොසිතුණහ නොේ. එවත් ඇඹ ඒ සිතුවිල්ර අසීරුන් භළඩ ඳත්හ ගත්තහඹ. අභීේක් සුසුභක් වශන වඬ ඇසිණි.
“ඔච්චය නපුරු විදිඹට කතහ කයන්න එඳහ ඵඵහ..”
ඔහු දුක්ඵය ර කීහඹ.
“භහ නපුරු කශේ කවුද කිඹරහ ඔඹහ වොටභ දන්නන් අභී.. දළන් ඉතින් ඕහ කතහ කයරහ අපි දන්නභ හිත් නයක් කයගන්න ඕන නෆ.. අපි ඔඹ කතහ නත්තමු..”
“භං ඔඹහ කිඹන වළභ දඹක්භ ඇහුන්.. ඇයි ඔඹහට ඵළරි භං කිඹන එක දඹක් අවන්න..?”
එය අභිේක් කතහ කශේ අභනහඳඹනි. පියුමිකහට සිනහ ගිේඹ. එවත් භොවොතකින් ඒ සිනහ විඹළකී ගිේඹ.
“භභ ඒ වළභ ද්භ කරු ඔඹහග ඹවඳතට.. ඒක එවභ නභයි කිඹරහ හිතනහ නේ ඔඹහට ඒහ ගණන් ගන්න නළතු ඉන්න අයිතිඹ තිඹනහ..”
ඇඹ සුසුභක් වශමින් ඳළසුහඹ.
“භභත් සවිමින් ඹන්න එඳහ කිඹරහ කිේ ඔඹහග ඹවඳතට..”
අභිේක් ඳයට ඩහ ඹවඳත් වඩින් කීේඹ. ඇග් කෝඳඹට ඔහු බිඹ වේඹ.
“භොකක්ද ඒකන් භට තිඹන ඹවඳත.. ? සවිමින් ලින් භභ කප් කීඹක් ගත්තද කිඹරහ ඔඹහ දන්නන්..?”
ඇඹ සිහිඳත් කොට දුන්නහඹ.
“ඔඹහ සවිමින් කිට් එක ඇරහ ඉන්නකොට වරිභ රසනයි.. වරිඹට දිඹ කිදුරිඹක් හග්.. මිනිසසු ඔඹහ දිවහ ඵරහගන ඉන්න ඇස දකන් ගිර ගන්න ගහණට.. භභ ඒකට කළභති නෆ.. ඔඹහට තිඹන්න වළභෝභ ඉසයව ප්ය.දර්ලනඹ කයන්න ඕන රසනක් නභයි..”
ඔහු සිඹ අංකභ වළඟීේ වළිදයේ කශේඹ. එය ඇඹට සිනහ ගිේ ඔහුග් ඵොශකභ ගළන සිතීභනි.
“සවිමින් කිට් එක ගවගන මික් ෆුල් කිට් එක ගවගන සවිමින් කයන්න ඵෆන්.. භොනහ වුණත් භභ ආයි සවිමින් රට.. පල් එකට ඵළසභ හිත් තිඹන දුක් කයදය ඔක්කොභ අභතක රහ ඹනහ..”
පියුමිකහ කිඹහගන ගිේඹ. ඇඹට ඇති දුක් කයදය භොනහදළයි අභිේක් නෆසුේ වො ේරහටඹ. ඔහු එේ ඇසුේ නේ දිඹ යුටු කටුක පිළිතුයක් ඇග් මුගට නළගී තිබිණි.
“වරි.. අපි ඒක ගළන කතහ කයමුකො මීට් වුණ රහක..”
ඔහු කීේඹ.
“නෆ.. ආඹ කදහත් අපි ඒ ගළන කතහ කයන්න ඕන නෆ.. භොකද භභ දන්නන් භං ළරැද්දක් කයන්න නෆ කිඹරහ..”
පියුමිකහ කීේ ඔහුට ඇනුේ ඳදඹක්ද ලඹනි.
“දළන් කිඹන්න ඇයි ඔඹහ උද් ඳහන්දයභ කතහ කශේ..?”
“ේකයි නත.. භට ෆිල්ේ එකකට කතහ කයනහ..”
ඔහු කීේ චන ගළණ ගළණ භනි. පියුමිකහග් සිතට එක්යභ දළනුේ තුටකි. භතක් ටලි නහට්යිර , ශ දළන්වීේ ර ඳනී සිටිඹහ මි චිත්යකඳටඹක යඟඳෆභට අසථහක් රළබී නොතිබිණි.
“හ.. නිඹභයින්.. ඉතින් ඵහය ගත්තද..?”
ඇඹ උද්ඹෝගඹන් විභසුහඹ.
“තභ ඵහය ගත්ත නෆ.. භං හිතුහ ඔඹහගන් අවරහ ඉන්න එක වොයි කිඹරහ..”
ඔහු ඳළසුේඹ.
ඔහු කතහ කයන්න් සිත ඹට ඹභක් ඟහගන ඹළයි වළඟීභ පියුමිකහට දළනුණි.
“භගන් භොනහ අවන්නද.. ? ෆිල්ේ එක වො නේ ඔඹහට වේඵ න කළරැක්ටර් එක වො නේ ඹන්න.. ඒත් ේ භගහ ටලි දකක් භළද්ද ඕකත් කයන්න පුළුන් ද කිඹන එක ප්ය ලසනඹක්..”
ඇඹ කල්ඳනහකහරී ඳළසුහඹ.
“ඒක නේ භළන්ජ් කයන්න පුළුන්.. භොකද භං කිඹන රහක ෂටින් ඳටන් ගන්න ඒ අඹ රෆසතියි..”
“එවනේ භොකක්ද තිඹන අවුර..?”
පියුමිකහ විභසුේ කුතුවරඹනි.
“ප්යො ඩියුර් අවනහ ේක ේන් කළරැක්ටර් එකට ඔඹහ ගන්න ඵළරිද කිඹරහ..?”
අභිේක් චන වළසියවේ ප්ය ේභන් ව අසීරුනි. ඔහුග් ප්යකහලඹන් භොන තයේ විභතිඹට ඳත් වීද ඹත් පියුමිකහට ඇන් නළගිටුන් ඉේටභඹ.
“ඔඹහට පිසසුද අභි..? ෆිල්භ ර යඟඳහන්න භභ..?”
ඇඹ විභසුේ නොතුටිනි.
“ඇයි කල්ර භහත් එක්කන්..”
ඔහු ඵළගෆඳත් සයඹන් කීහඹ.
“ඔඹහ එක්ක නභයි දවිඹන් වන්ේ එක්ක වුණත් භභ ඵළරි ද්ල් කයන්න ඹන්න නෆ..”
ඇඹ කීේ සථීය වඬිනි. එදන් තීයණහත්භක ඵ අභිේක් දළන සිටිේඹ. එවත් තත් උත්හවඹක් දයහ ඵරන්නට ඔහුට සිතිණි.
“ඔඹයි පියුමිකයි ඳර්ෂක්ට් කඳල් එකක්.. ඔඹහරහ දන්නහ යඟඳෆොත් ේ ෆිල්ේ එක භහය විදිඹට හිට් යි.. භං ඔඹහරහ කිඹන ඕන ගහණක් ගන්නේ..”
චිත්යණඳට නිසඳහදකඹහ විසින් කිඹන රද එදන් අභිේක්ග් දන් තුශ දෝංකහය දුන්න්ඹ. පියුමිකහ එළන්නකට කළභති කයහ ගළනීභ දුසකය ඵ දළන සිටිඹත් ඇඹ භග යඟඳෆේ ආලහ ඔහු තුශ පිළිසිදුේඹ.
“අපි දන්නට තහත්වික විදිඹට යඟඳහන්න පුළුන් ඵඵහ..”
අභිේක් කිඹද්දී පියුමිකහ දළඩි කෝඳඹට ඳත් වහඹ.
“භහත් එක්ක විහිළු කයන්න එඳහ අභි..”
ඇඹ ළය කශහඹ.
“අන් ඳළටිඹො.. ේක විහිළුක් නභයි..”
ඔහු කරුණු ඳවදහ දන්නට ෆඹේ කශහඹ.
“භට ේ තිඹන ජනප්රි ඹත්ඹ වොටභ ඇති.. චිත්යගඳටඹක යඟඳහරහ භට රඵහගන්න දඹක් නෆ.. ඒට රෆසති රහ ඉන්න කනකුට ඔඹ චහන්ස එක දන්න..”
අමිහිරි සයඹන් කී පියුමිකහ මු ගළනීභකින් තොයභ දුයකථන ේඵන්ධතහඹ බි වළරිඹහඹ.
අභිේක්ට භවහ ඳයහජිත වළඟීභක් දළනුණි. “ඒට රෆසති රහ ඉන්න අඹ” ලඹන් ඇඹ අදවස කශේ යුනි ඵ ඔහු දළන සිටිේඹ. එවත් යුනි භඟ යඟඳහනහ තඵහ කතහ ඵවත් නොකයන ඵට ඔහු තභහටභ පිළිණ දී තිබිණි. ඔහු එඹ පියුමිකහට කීේ නළත. කීත් ඇඹ එඹ විලසහ කයන්න් නළත.
“ෂිවස.. පියුේ භං ගළන භොනහ හිතුද දන්න නෆ..”
ඔහු කල්ඳනහ කශේ රළජ්ජහන් යුතුඹ. තභහ ආත්භහර්ථකහමී ර ඇඹට ඵරඳෆේ කශේ ඹළයි ඔහු තුශ ඳසුතළවිල්රක් ඇති කශේඹ.
ඔහු භහංලිගට දුයකථන ඇභතුභක් දී සිඹල්ර ඳළසුේඹ. ඒ වළ ඟීභ දයහගන සිටින්නටභ නොවළකි ව නිහඹ. ඔහු අප්ක්හ කශ ඳරිදිභ භහලිංග ඵළණ ළදුන්ඹ.
“උම කශොත් කයන්න ඔඹ ග් බරු ළඩක්භ තභයි.. ඇයි ගොනෝ පියුමි ගළන දළන දළනත් උම එවභ දඹක් ඇහු..?”
භහලිංග ඇසීඹ. ළඵළවින්භ අභීේක් ශගත් එභ ඳළනඹට පිළිතුයක් තිබුේ නළත.
“පියුමි නභයි දළන් නතුමිණි..”
ඔහු කතහට කිසි ේත්භ අදහශ නොන දඹක් කීේඹ. භහලිංග ඩහත් කෝඳඹට ඳත් න්නට ඇත.
“උම කළභති දඹක් උම කිඹහගනිං.. අපි කිඹන්න අපි දන්න නභ..”
භහලිංග ඳළසුේ තදිනි.
“ඒක නභයි භචං.. උමට ඵළරිද නතට කෝල් එකක් දීරහ අවන්න භහත් එක්ක තයවද කිඹරහ..?”
භ නිවළඩිඹහකට ඳසු අභිේක් ඵළගෆඳත් සයඹන් ඇසීඹ. භහලිංගට සිනහ ගිේඹ.
“භං එවභ අවපු ගභන් කිඹයි නෆ කිඹරහ.. භොකද ඒකියි භහයි අතය එවභ ප්යවලසනඹක් වුේ නෆන්..”
ඔහු කීේ ඒ සිනව අතරින්භඹ.
“ප්ලීස භචං..”
අභිේක් කීේ නොඉසිල්රනි.
“වරි.. වරි.. භභ හභ දතඹහ න්නේකො.. වළඵළයි උම භට ගහණක් ගඳන්..”
භහලිංග කීේඹ.
“පියුේ නුන් ඕනෆභ ගහණක් ගන්න භං රෆසතියි භචං..”
අභිේක් වළඟුේඵය සයඹන් කීේඹ. භහලිංගට මිතුයහ පිළිඵ අනුකේඳහක් දළනිණ.
පිහිනුේ තකහකඹට ඹන විටත් පියුමිකහග් සිත් වේ නොරිසසුේ වඟත වළඟීභකි. අභිේක් තභහට අඳවහ කශේ ඹළයි වළඟීභ ඇඹට දිගින් දිගටභ දළනුණි. එවත් තටහකඹට ඵළ කිහිඳ යක් ඒ ේ අත පිහිනද්දී ඒ වළඟීභ භදක් තුනී වී ගිේඹ.
“ශඟදි ආඹභත් සවිමින් මීට් එකක් තිඹනහ.. වොට ප්රැඒක්ටිස කයන්න යි..”
උඳද්ලකයඹහ කීේඹ.
පියුමිකහ සිනහසුණහ මි කිසික් කීේ නළත. ඔහු ඇඹ තයඟරට ඉදිරිඳත් කයන්න් ඵොවෝ ඵරහඳොයොත්තුන් ඇතිඹ. ඉදිරිඳත් න ඕනෆභ තයඟඹකින් ඇඹ ජඹග්යොවණඹ කයන ඵට විලසහඹ ඇඹ තුශ තිබිණි.
“ගිඹ ළර් සවිමින් මීට් එක වයවහ වුණ ද්ල් ර් දන්නහනේ..”
පිහිනුේ පුහුණුන් අනතුරු කහයඹට නළගුණ පියුමිකහ සිතුහඹ. ඒ භඟභ අභිේක් පිළිඵත් යුනි පිළිඵත් සිතුවිලි ඇග් සිතට එක දිගටභ ගරහගන එන්නට විඹ. ඇඹ නළතත් නොන්සුන් වහඹ. නිට ඹනහ නුට ඇඹ ගිේ ජහනිග් නිට රිඹ වළයවහඹ. විලස විද්ඹහිරේ අධ්ඹහගඳනඹ වදහයන ඇඹට ේ න විට නිහඩු රළබී තිබිණි.
“අේභෝ ේ අවඹ ගහයිකහො දකින්න තිඹන අභහරුක්.. යන් යන්..”
ජහනි ඇඹ පිළිගත්ත් උද්දහභඹන් එේ කිඹමිනි.
“විහිලු කයන්න එඳහ ඵං..”
පියුමිකහ කීේ නොතුටිනි.
“භොකද අද මණ රොකු නක්..?”
ඹවළිඹග් ඉරිඹේර සියුේ නක් ඳහ වඳුනන ජහනී විභසුේ පියුමිකහ ද විභසිල්රන් ඵරමිනි. පියුමිකහ මුහුණ පිරිභළද ගනිමින් සුසුභක් වලුහඹ.
“ඳොඩ්ඩක් අප්ට්...”
ඇඹ කීේ ගතුශට නොඹහ මිසුල් සිභන්ති ඵංකුේ හඩි මිනි.
“භට හිතුණහ භොකක් වරි දඹක් ඇති කිඹරහ.. ඒක කිඹරහ ඉන්නද..? භභ ත් එකක් වදහගන එන්නද..?”
ජහනි විභසුහඹ.
“ඇයි අද ආන්ටි නළද්ද..?”
පියුමිකහ ට පිට ඵරමින් විභසුේ අේභහ සිටි නේ ජහනි ත් වදන්නට නොඹන නිහඹ.
“නෆ.. හිටිඹහ නේ ඉතින් උේ කහයක් ද්ද ඇහුණ ගභන් දුගන එනන්..”
භ සිනහක් ඳහමින් කී ජහනි ඹවළිඹ අලින්භ හඩි වහඹ. පියුමිකහට ත් ඳහනඹට ඩහ වුභනහ වී ඇත්ත් තභහ භඟ කතහ කිරීභට ඵ ඇඹට ළටහිණි.
“භොකද අප්ට් එක..? ආඹභත් අභිේක්ද..?”
ඇඹභ කතහට ඳොටක්ද ඳහදහ දුන්න්ඹ. අභිේක් ේඵන්ධ ඹභකට මි නත් ඹභකට පියුමිකහ භතයන් නොකළශමන ඵ ඇඹ දළන සිටිඹහඹ.
“එඹහ තභයි..”
අභනහඳඹන් ඳළස පියුමිකහ අභිේක්ග් ඹෝජනහද එයින් තභහ නොන්සුන් ව ආකහයඹද විසතය කශහඹ. හධහන අහ සිටි ජහනි ග් දතොර සිනහකින් විය විණි. පියුමිකහ ඹවළිඹ දද ඵළලුේ අභනහඳඹනි.
“භොකද උම හිනහන්න..? භං විහිළුක් කරහ කිඹරහ හිතුද..?”
ඇඹ කඩහ ඳළන්නහඹ.
“භෝඩිඹ.. උමට ඉතින් ඔඹ තයභට අප්ට් ඹන්න දඹක් තිඹනද..? අද රංකහ ඉන්න ඳොපියුරර්භ කඳල් එක කවුද කිඹරහ කහගන් ඇහුත් කිඹන්න උමගයි අභිේක්ගයි නේ දක.. ඉතින් ඳොඩියුර් කනකුට හිතන්න ඇති උමරහ දන්නහ දහරහ ෆිල්ේ එකක් කශොත් හිට් යි කිඹරහ..”
ජහනි ඵොවෝ ඉසිල්රන් ඳවදහ දුන්නහඹ. එවත් පියුමිකහග් සිත් ව නොතුට ඳව ගිේ නළත.
“ඒ වුණහට අභි ඒ ඹෝජනහ භට කයන්න කලින් ටිකක් හිතන්න තිබුණහ..”
ඇඹ කල්ඳනහකහරී කීහඹ.
“හිතරහ හිතරහ න්න ඇති ඌ ඒක කිඹන්න ඇත්ත.. උම අකභළති නේ අල්රරහ දහරහ නිකන් හිටඳන්.. ඵොරුට ඔච්චය ොරි ේනන ඕන නෆන්..”
ජහනි උඳදස දුන්නහඹ.
“එඹහ භහ වෆල්ලු කයරහ කතහ කරහ කිඹරහ භට හිතුණහ.. ඒකයි භට තයවහ ගිේ..”
එය පියුමිකහ කීේ සිනහන්නට තළත් කයමිනි. ජහනි අඬක් යදේ වහ අඩක් අනුකේඳහන් ඇඹ ද ඵරහ සිටිඹහඹ.
“පිසසි..”
ඇඹ භකට ඳසු දඹහඵය ර පියුමිකහග් උයහිට ඳවයක් ගළසුහඹ.
“උම ඕනභ දඹක් ගළන ඕනට ළඩිඹ හිතනහ.. ඒකයි ේ ඔක්කොභ හිත් අභහරු..”
“න්න ඇති ජහ.. භට දළන් ජීවිත් ඵයක් ග් දළනීගන එනහ..”
පියුමිකහ හීල්ලුහඹ.
“ඔයිට ළඩිඹ ප්රැලසන ආ රහදිත් ඔඹහ ජීවිත් ඵයක් කය ගත්ත නන් කල්ර.. ඉතින් ඇයි දළන් ේ..?”
ජහනි විභසුේ ඹවළිඹ තට නළඹුරු මිනි.
“භට දළන් ජීවිත් ගළන ඉක්භන් තීයණඹක් ගන්න රහ තිඹනහ ජහ..”
පියුමිකහ ඈත කොවේදෝ ඉේක දෆස යහගන කීහඹ.
“ඒ කිේ..?”
ජහනි ඇසුේ දඵළභ රැලි කය ගනිමිනි.
“අේභරට ඕන රහ තිඹනහ භහ කහට වරි ඵන්දරහ දීරහ නිදවස න්න.. භහයි අභිේකුයි ශඟින් ආසර් කයන එකත් එඹහරට ප්ර්ලසනඹක්..”
පියුමි කීහඹ.
“එඹහරට විතයක් නභයි ඒක භටත් ප්ර්ලසනඹක්..”
ජහනි ඵළරෑරුේ වඬින් කීහඹ.
“හිතරහ ඵරඳන්.. උමයි අභිේකුයි ඉ සිනන විදිඹට කවුරුත් වතන්න නෆ උමර රර්සරහ නභයි කිඹරහ..”
“ඒක ඇත්ත ජහ.. භභත් හුඟක් රහට හිතනහ භග් රෝක අභීේක්ට තිඹන තළන භොකක්ද කිඹරහ.. එඹහ න කනකුට ශං නහ දකින්න භභ කළභතිත් නෆ.. ඒත් මීට ඩහ එඹහට ශං න්න ආහකුත් නෆ..”
පියුමිකහ අංකභ කීහඹ. චනඹන් විසතය කශ නොවළකි කුභක් දෝ වළඟීභකින් ඇග් දෆස රට කඳුළු උනහ ආේඹ.
“වොට හිතර ඵරරහ භොකක් වරි තීයණඹක් ගනිං පියුමි.. අභිේක් අතින් යදක් වුණහ තභයි.. ඒ ළරැද්දට එඹහ ඇති තයේ දඬුේ වින්දහ.. අනිත් එක මිනිසසුන්ට ජීවිත් ගළන වරිඹට ඉගන ගත්තත් කොතනක වරි යදින්න ඕනන්..”
ජහනි ඵළරෑරුේ ර කිඹහගන ගිඹහඹ.
“ඔඹ ඔක්කොභ ඇත්ත ජහ.. ඒත් භට එඹහට ශං න්න ඵළරි භොකක්දෝ දඹක් තිඹනහ.. ඒක වරිඹට මීදුක් ග්.. ඇවළට ඳනුණට අතට ගන්න ඵෆ..”
පියුමිකහ හීල්ලුහඹ.
“එවනේ කයන්න තිඹන්න එකභ දඹයි.. අභීේක්ට එඹහග ජීවිත් ගනිඹන්න දීරහ ඔඹහ ඈත් න්න.. ඊට ඳස ඔඹහටත් පුළුන් අේභරහ ග්න ඹෝජනහට කළභති න්න..”
ජහනි කී විට පියුමිකහ අකුණු ළයඹක් ළදුණ කරක භන් තිගළසසී ගිඹහඹ. ඇග් මුහුණ සුදු භළලි වී ගිේඹ.
“භට ඒක කයන්න ඵෆ ජහ.. ප්ලීස භහ ත්රුේ ගනිං..”
පියුමිකහ ඵළගෆඳත් සයඹන් එේ කිඹමින් ජහනිග් අත තද කොට අල්රහ ගත්තහඹ.
“එවභ නේ ඉතින් උම අභිේක්ට තභත් ආදයයි කිඹන එක පිළිගනිං..”
ජහනි කීේ සිනහමිනි. පියුමිකහ විකසිත කොට ගත් දෆසින් වඹළිඹ ද ඵරහ සිටිඹහඹ. කටිභ කටි ඩනිේ හඹකින් ව අත් නළති කය ඳශල් ේරවුඹකින් ළයසුණ යුනි කේනහඩිඹ ඉදිරිපිට ඒ ේ අත වළයමින් වළඩ ඵළලුහඹ. කෝටිඳති ේඹහ ඳහරිකඹකු ඟ කයන්නට තයේ සුන්දය ර පුකට උරුභකේ කීභ පිළිඵ ඇඹට දළඩි ආඩේඵයඹක් වහ තුටක් දළනිණ. භනෝජ් ඇඹට ඩහ ය ඳවශොකින් ඳභණ ළඩි භවලු ඵ ළඵෆඹ. එවත් ඔහුග් ඳනුභන් භන්භ වළසිරීභන්ද ඒ ඵක් කිඹන්නට පුළුන් කභක් නොවිණි. ඔහු ඇඹ භඟ වළසිරුන් ඇඹට ඩහ ය දක තුනකින් ඳභණක් ළඩිභවලු ව තයණඹකුග් ජඹන් වහ කළිරොල් ඵවින් යුතුඹ.
“ේ ග් තුටක් භභ කදහත් කහගන්ත් රඵරහ නෆ කල්ර.. ඉසයවට රළඵන එකකුත් නෆ..”
ඔහු තභහ තුරුළු කොටගන කී ආකහයඹ නළතත් සිහිඳත් කයමින් යුනි රද්ද් අසීමිත ආසහදඹකි. එතයේ සීරුට ඇග් වළඟීේ පුබුදුන්නට තහයක දළන සිටිේ නළත. අභිේක් නේ අතිලයින්භ භෝඩඹකි. ගළවළනිඹක වහ ළතපී රඵන ආසහදඹ පිළිඵ ඔහු දළන සිටිේත් නළති තයේඹ.
“අභීේක් කදහ වරි දක උම ඳසුතළවිලි යි භං ගළන හිතරහ..”
යුනි ද්ේල වගත සිතුහඹ. ඇඹ තුශ තදින්භ ඳළතුේ අභිේක්ට රිදවීේ ව පියුමිකහගන් ඳළිගළනීේ ආලහඹ.
“භොකක්ද ඔඹ ඇගන ඉන්න ඇඳුභ..?”
යුනි අත් ඵෆගඹද කර් එල්රහගන කහභයඹන් පිටතට ඳළමිණි කර අේභහ විභසුේ දෆස කුඩහ කයගනඹ.
“ඩනිේ හඹකුයි ේරවුස එකකුයි..”
ළවළල්ලුන් සිනහසී කී යුනි නළටුභකදී භන් දෆත් විදවහ යවුභක් කළයකුණහඹ. දිඹණිඹග් රෑ පු පිළිඵ ආඩේඵයඹක් දළනුණත් ඇඳුභ පිළිඵද නේ අේභහ තුශ ඳළවළදීභක් නොවිණි.
“ශභඹො දළන් ඔඹ රැසවීභකට න්ද ඹනහ කීේ.. ? තළනකට ගිහින් අඳවසුක් නළතු හඩි න්නත් පුළුන් විදිඹ ඇඳුභක් ඇගන ඹනහ..”
අේභහ තයේ අහද කශහඹ.
“ේ ඇඳුභට භං කීඹක් විඹදේ කශහද කිඹරහ දන්නහ නේ අේභහ ඔවොභ කිඹන්න නෆ..”
ඇඹ ඵොශ ර කිඹමින් අේභහග් ගර ඵදහ ගත්ත්ඹ.
“ඔඹ උඩටත් නළති ඳවශටත් නළති ඇඳුේ රට ල්ලි විඹදේ කයනහ කිඹන්න එක විදිඹක පිසසුක්.. අයිඹටත් එක්ක රළජ්ජහ කයන්න නළතු න එකක් ඇගන ඹන්න..”
අේභහ අණ කශහඹ.
“ගභනක් ඹන්න වදනකොට දතුන් ළයඹක් ඇඳුේ භහරු කයන්න එඳහ කිඹරහ අේභභන් කිඹන්න..”
යුනි සිනහසුණහඹ.
“භහරු කයන්න දඹක් නෆ.. ඔඹ හඹට උඩින් න භොකක් වරි එකක් ඇගන්න.. එවභ නළත්නේ මිනිසසු හිතයි ඹට හඹ ඇරහ උඩ හඹ අභතක රහ කිඹරහ..”
අේභහ කී විට ඇඹ භවහ විහිළුක් කශහක් භන් යුනි වඩ නගහ සිනහසුණහඹ. ඒ භඟභ හවනඹක නශහ වඬ මිදුරන් ඇසිණි. යුනි කරඵර වහඹ.
“හවන් ඇවිත් අේභහ.. භං ඹනහ..”
අේභහග් මුහුණ ඹහන්තමින් සිඳ ගත් යුනි ගයින් එළිඹට දිේහඹ. අේභහට ඇ ගළන්නට ප්ර්ථභ භනෝජ් වහ ඉක්භනින්නභ පිට වී ඹහභ ඇග් අයමුණ විණි.
“දළන් ඉතින් එඹහ වදන්න භට පුළුන් න එකක් නෆ.. පුතත් ේට ග කිඹන්න ඕන.. දුරහ වදරහ තිඹන අපරු කිඹරහ මිනිසසු භටත් ඵනිනහ ඇති..”
අේභහ කේඳහන් මුමුණහ ගත්තහඹ.
යුනි භනෝජ්ග් රිඹට නළගුන් මු පුයහ විසිරුණු සිනහන් යුතුඹ.
“භොකද හිනහ න්න..?”
භනෝජ් ආහන් ඇඹ ද ඵරමින් විභසිඹ.
“අේභහ කිේ කතහට හිනහ ගිේ.. ඹමු.. ඹමු..”
කිඹමින් ඇඹ වහ දොය හ ගත්තහඹ. අයිඹහ ගදය සිටිේ නේ භතයේ ඳවසුන් එළිඹට ඵසින්නට රළඵන්න් නළත. කොයි භොවොත් වෝ ඔහු ගදයට එන්නට ඉඩ තිබිණි. ඊට ඳය ගදරින් ඳළන ගළනීභ නුණට හුරුඹ.
“ඔඹහ වරි රසනයි යුනි.. ඔඹ රසන දකිනකොට භට ඉසිල්රක් නළති ඹනහ..”
කටි හඹ ඉවශට ඇඳි මුළු භනින්භ නියහයණඹ ව ඇග් දටොය සියුේ පිරිභළදි භනෝජ් කහයඹ වයහ ඳහයට ගත්ත්ඹ. යුනි කිතිඹන් වහ අනුයහගඹන් හිරි ළටී ගිඹහඹ. ඇඹ නත් කොනින් වලුේ ඔහු ඳොශමන ඵළලුභකි.
“වළඵළයි ේ ඇඳුභ ඇගන න කනක් ඉසයවට නේ ඹන්න එඳහ..”
සුක්කහනභන් අත නිදවස කයගත වළකි ව ඇසිල්ල් නළතත් යුනි ග් දටොය භත අත තඵමින් කීහඹ.
“ඇයි ඒ..?”
ඇඹ ඔහුග් අතළගිලි අල්රහ ගනිමින් විභසුහඹ.
“භං එදත් කිේන්.. ඔඹහග රසන ඵරන්න ඕන භං විතයයි..”
ඔහු දළඬි වඬින් කීේඹ.
“එතකොට ඔඹහග රසන වළභෝභ ඵළලුට කභක් නළද්ද..?”
යුනි විභසුේ ඇනුේ ඳදඹක වඩිනි. භනෝජ් විහවකඹකු ඵ ඇඹ දළන සිටිඹහඹ. කදහත් වමු වී නොතිබ ඔහුග් බිරි කයහි ඇඹ තුශ වේ දළඩි ඊර්සඹහතකි.
“භග් රසන කවුරු ඵරන්නද කල්ර..? ගදය ඉන්න ගෆනිටත් භග් අගඹක් නළති කොට..”
භනෝජ් ඳළසුේ දුක්ගළනවිල්රක වඩිනි. යුනි අනුකේඳහ පිරුණු දෆසින් ඔහු ද ඵළලුහඹ. ඔහු බිරිදටත් දරු දදනහටත් වළභ කටයුත්තක්භ ඉටු කයන දඹහඵය පිඹකි. එවත් බිරිට ඔහුග් ඕනෆ එඳහකේ පිළිඵ කිසිදු වළඟීභක් නළති ඵ ඔහු යුනි වහ ඳළසුේ එදහ ගිභන් වල්දීඹ..
“ඒ ගෆනි භහ ඵළන් ආදර්ට නභයි යුනි.. භග් ල්ලි රට තිඹන ආදර්ට.. දරුො දන්නහ ගළන හිතරහ භභ තභත් ඔඹ ගෆනි එක්ක එක වරක් ඹට ඉන්න..”
ඔහු අඳභණ කශකිරීභන් කීේඹ. ඒ කශකිරීභ නළති කයන්නට කශ වළකි වළභද්භ කයන ඵට යුනි එදහ ඔහුට ඳොයොන්දු වහඹ.
“භොනද යුනි ඔඹ තයේ කල්ඳනහ කයන්න..?”
භ ේරහක් නිවඬ රිඹ ධහනඹ කශ භනෝජ් විභසිඹ. යුනි සිනහමුසු ඔහු ද ඵළලුහඹ.
“විලේ දඹක් කල්ඳනහ කශේ නෆ භනෝජ් අයිඹහ.. ඒක නභයි කොවද අපි ේ ඹන්න..?”
ඇඹ විභසුේ නිකභටඹ. ඔහු වහ කොතළනක ඹහභට වුත් ේ න විට ඇඹ තුශ චකිතඹක් තිබුේ නළත.
“භට දළන් හිතිරහ තිඹන්න ඔඹත් එක්ක කොවේ වරි ඈත ඳශහතකට ගිහිල්රහ අපි දන්නගභ රෝකඹක් වදහ ගන්න.. භට දළන් ඔඹහගන් එවහ කිසිභ දඹක් හිතන්න ඵෆ යුනි..”
භනෝජ් වළඟුේඵය සයඹන් කීේඹ.
“වදහ ගන්න නේ ඵළරිඹෆ.. ඕධි ඇවිත් ඒ රෝක කඩරහ බිරහ දහන එකක් නළත්නේ..”
යුනි කීේ යදභට සිනහමිනි. ඇඹ භනෝජ්ග් බිරිග් නභ වන් කශේ කළභළත්තන් නොේ.
භනෝජ් ඳහර් අයිනකට කය රිඹ නතය කශේඹ. යුනි ඔහු ද ඵළලුේ භවිතඹනි. තභහ කියූ දඹට ඔහුග් සිත රිදුේදළයි ඇඹ කල්ඳනහ කශහඹ.
“අන්.. භභ විහිළුට කිේ භනෝජ් අයිඹ.. ඔඹහ අප්ට් වුණහද..?”
ඵළගෆඳත් ර අමින් ඇඹ ඔහුග් අතින් අල්රහ ගත්තහඹ. ඔහු ආනඹ භත ේ කකුර නහගන ඇග් ඳළත්තට වළරුේඹ.
“නෆ.. භට ඔඹත් එක්ක සීරිඹසලි කතහ කයන්න දඹක් තිඹනහ.. ඒක කතහ කයගන තභයි ේ ඉතුරු ටික ඹන්න ඕනෆ..”
ඔහු ඵළරෑරුේ සයඹන් කීේ යුනිග් සිත තුශ ඹේ තළති ගළන්භක්ද ඇති කයමිනි.
“භොකක්ද..?”
ඇඹ වහ විභසුහඹ.
“ේකයි යුනි.. භං කිේන් භට ඔඹහ නළතු ඵෆ කිඹරහ..”
“ඔේ ඉතින්..?”
ඇඹ ඔහු ද ඵළලුේ කුතුවරඹනි.
“ඒත් භට ඔඹහ කහ ඵඳින්න ඵෆ.. ඒකත් ඳළවළදිලියින්..”
ඇඹ හි ළලුහඹ. භතයේ ඉක්භනට විහව වීේ අදවක් කොවොභටත් ඇඹ තුශ තිබුේ නළත. ඇඹට වුභනහ වී තිබුේ වළකිතහක් කල් ේ නිදවස සුන්දය ජීවිතේ සු විඳින්නටඹ.
“ඔඹහ එක්කගන වොටල් ගහන ඹන එකත් ඔඹහට වරි භදි.. භටත් වරි භදි.. ඔඹහ දන්න අඹ ළඩි හින්දහ ඔඹහට ප්ය.ලසනඹක් එන්න පුළුන්..”
ඔහු ඉසිල්ල් නළතිල්ල් කිඹහගන ගිඹහඹ. යුනි වමිහිට හි ළලුේඹ. ඔහු කිඹන්න් ඇත්තක්භ ඵ ඇඹට ඳක් වී තිබිණි. වෝටරඹට ඹද්දී ඇඹ සිටිේ පුදුභහකහය චකිතඹකින් වහ බිඹකිනි. එතුශ ගත කශ කහරඹ භොන තයේ සුන්දය වුත් ආඳසු එද්දීත් ඇඹ තුශ ඒ බිඹ මුසු වළඟීභ ඳළතිණි.
“ඉතින් භොනද ඔඹහ කයන්න හිතහගන ඉන්න..?”
ඇඹ විභසුේ භනෝජ්ග් කතහේ අසථහ ේඵන්ධඹක් ත්රුේ ගන්නට නොවළකි ව නිහඹ.
“භං හිතහගන ඉන්න ඔඹහට ගඹක් අයන් දන්න..”
ඔහු භ සිනහක් ඳහමින් කිඹද්දී යුනිග් දෆස විල් විණි.
“භොනහ.. භට ගඹක්..?”
ඇඹ විභසුේ චන කඩමිනි. භනෝජ් සිනහසී ඇග් කේමුර මිරිකුේඹ.
“ඔේ.. ඔඹහට තභයි.. ඊට ඳස ඔඹහ ඒ ගදය ඳදිංචි න්න ඕනෆ.. ඒක තභයි අපි දන්නග රෝක..”
“ඒත් භනෝජ් අයිඹහ..”
ඇඹ ළකමුසු සයඹන් කතහ ආයේබ කශහඹ. භනෝජ් වහ ඇග් දතොර වයවහ දඵයගිල්ර තළබුේඹ.
“කිසිභ දඹක් කතහ කයන්න එඳහ.. භභ දළන් ඒක තීයණඹ කයරහ ඉයයි.. ගදරින් එන්න කොවොභද කිඹන එක ඔඹහ හිතරහ තීයණඹ කයන්න.. වළඵළයි ග් ගත්ත දහ ඉරභ ඔඹහ එව ඉන්න ඕන..”
ඔහු අධහයණහත්භක කීේඹ. යුනි කල්ඳනහකහරී ඔහු ද ඵරහගනභ සිටිඹහඹ. තුටක් භන්භ අවිනිලසචිත ඵක්ද ඇග් සිත තුශ අයක් ගන තිබිණි. තභන්ග්භ නික නිදවේ ජීත් න සිහිනඹක් ඇඹ තුශ තිබුේ අද ඊේ සිට නො ඵටහිය චිත්යවඳට නයමන්නට ඳටන් ගත් මුල් කහරේ ඳටන්භඹ. ඒ යටර යුතිඹන් අවුරුදු විසි එකන් ඳසු ජීත් න්න් තනිභඹ. ඔවුහු තභන්ට රිසි ද්ල් කයති. රිසි රිසි තළන්ර ඇවිදිති. ඕනෆභ කනක් ගදයට ගන්හ ගනිති. පිරිමිඹකු වහ කතහ ඵව කශත් කතන්දය වළදන්න් ේ යට් යුතිඹන්ටඹ.
“භග් ඹහළුකුග ගඹක් තිඹනහ භහරේ.. අලුත වදපු වරි රසන පුංචි ගඹක්.. මිනිවග යිෂස භළරුණහ කළන්ය එකකින්.. මිනිවට ඊට ඳස වළභද්භ එඳහ වුණහ.. දළන් ග් විකුණර යට ඹන්න රෆසති නහ..”
භනෝජ් කිඹහගන ගිේඹ. යුනි උනන්දුන් ඇහුේකන් දීගන සිටිඹත් ඇග් සිත තුශ දවක් සිතුවිලි ඉඳදී මිඹ ඹමින් තිබිණි.
“භභ ඒ ග් ඔඹහට අයන් දනහ..”
භනෝජ් තීයණහත්භක වඬින් කීේඹ. යුනි දෆ ද මු ද විය කයගන භනෝජ් ද ඵරහ සිටිේඹ.
“ඇයි ඔඹහ පුදුභ රහ ග් ඵරන් ඉන්න..?”
ඔහු ඇසුේ භ සිනහක් ඳහමිනි.
“ගඹක් ගන්න කී රක්ඹක් ඹයිද භනෝජ් අයිඹ..? අනිත් එක..”
භනෝජ් ඇඹට කතහ කයන්නට ඉඩ නොදී නළත යක් මු ළසුේඹ.
“භං කිේන් ල්ලි රට ළඩිඹ භට ඔඹහ හුඟක් ටිනහ.. අපි දළන් ඹනහ ඒ ග් ඵරන්න..”
සිනහක් ඳෆ භනෝජ් ටපිට ඵරහ නළඹුරු වී ඇග් කේමුරක් සිඳ ගත්ත්ඹ. ඊශඟට හවනඹ ඳණ ගන්හ ගත්ත්ඹ. යුනි ඔහු දභ ඵරහ සිටිේඹ.
“ඔවොභ ඵරහගන ඉන්න එඳහ ගෆනිඹ.. භට අභහරුයි..”
ඔහු ඇග් ටොයට ඳවයක් ගමින් කීේඹ. ඇඹට සිනහ ගිේඹ.
ගඹ තිබුේ භහරේ කඩුර ඳහර් අතුරු ඳහයකඹ. එඹ සුදෝ සුදු තහප්ඳඹකින් ට වී තිබිණි. ග්ට්ටු දඳ ණට ළව ඵට ඳඳුයක් විඹ. භනෝජ් ග්ට්ටු ඉදිරිපිට කහයඹ නතහ නශහ ලේද කශේඹ. ග්ට්ටු විවිය කශේ යභකින් වහ ඵළනිඹභකින් ළයසුණු භළදි විේ පුද්ගරඹකි.
රොකු මිඳුරක් නොතිබුණත් තිඵන ඉඩකඩන් උඳරිභ ප්යතඹෝජන ගන භල් ඳභණක් නො ඳරතුරු ගසද ගහ කොට තිඵනු ඳනිණි.
“වරිභ රසනයි..”
යුනිට කිඹළවිණි. භනෝජ් සිනහසී අතු ඳතය විහිදුණු අම ග ඹට හවනඹ නතය කශේඹ.
“රසන හින්දහ තභයි ඔඹහට අයන් දන්න ඹන්න..”
ඔහු කීේඹ.
ළඵළවින්භ ට පිටහ දකිද්දීභ යුනි තුශ ගඹ හිමි කයගන්නට ආලහක් ඇති විණි. ඔවුන්ග් නි මීට ඩහ විලහර වුද ඳළයණි නිට එවන් භවන් කොටස එකතු කොට හදන රද්දක් ඵළවිනි කිසිඳු පිළිශක් නොවීඹ.
“අප් භවත්තඹහ නේ ගදය නෆ.. භනෝජ් භවත්තඹහ ආොත් ග් ඳන්නන්න කිඹරයි ගිේ..”
ග්ට්ටු විය කශ තළනළත්තහ ඵළගෆඳත් සිනහකින් යුතු කීේඹ. ඔහු යුනි ද ඵළලුේත් නළත්ත් ඇඹ වළ සිටි ඇඳුභ ඔහු තුශ අඳවසුතහඹක් ඇති කශ ඵළවින් විඹ යුතුඹ.
“භභ නේ ග් දළකරහ තිඹනහ.. නෝනට තභයි ඵරන්න ඕනකභ තිඹන්න..”
භනෝජ් කීේ ඇග් උයහි ටහ අත ඹහ ගනිමිනි. ඔහුග් අයිතිඹ පිළිඵ ේකඹහ තුශ වළඟීභක් ඇති කයන්නට භනෝජ්ට වුභනහ වී ඇත්දළයි යුනි සිතුහඹ.
“ඹමු භවත්තඹහ..”
ේකඹහ ඉසය වේඹ.
භනෝජ් වහ යුනි ඔහු අනුගභනඹ කශේඹ. කුඩහ හරේ පුටු කට්ටරඹක්, රඳහහිනී ඹන්ත්ය.ඹක් ව පුංචි පුංචි විසිතුරු ඵඩු හිත යහක්කඹක් තිබිණි මුලුර ව උ භළටි ඳෝච්චිර ඵවහ තිබුේ සබහවික භල් ර ඳනන කතීභ භල්ඹ.
නිදන කහභයඹද , අභතය කහභයඹක්ද , තයභක් විලහර කුසසිඹක් වහ නවීනතභ අංගෝඳහංගඹන්ගන් භන්විත නහන කහභයඹක්ද හිග ගඹ සුන්දය වුත් එඹට ළට කයන්නට න මුදර සුළු ඳටු නනු ඇතළයි වළඟීභ යුනිට දළනුණි.
“නෝනයි භවත්තඹයි ඵොවොභ ආහන් ේ ග් වළඳු.. ඒත් ඉතින් භොකක්දෝ කරුභඹක් ඳටින් දීරහ භවත්තඹට තනි න්න සිද්ද වුණහන්..”
ේකඹහ ඳළසුේ ේදනහකිනි. යුනිග් සිතට බිඹක් ඵඳු වළඟීභක් දළනිණි. ගඹ පිළිඵ තිබුණ ආලහ නිහ මිඹ ගිඹ කහන්තහග්
ආත්භඹ ළරියණු ඇතළයි ඇඹ සිතුහඹ. නොදළනුත්භ ඇඹට භනෝජ්ග් අත තයේ අල්රහ ගළනුණි.
“ඇයි කල්ර..?”
භනෝජ් ඇසීඹ.
“ේ ගට රොකු ගහණක් ගන්න යින් භනෝජ් අයිඹහ..”
ඇඹ මිමිණිහඹ.
“ඒහ වරි.. ඔඹහ ඵඹ න්න නළතු ඉන්නකො..”
ඔහු සිනහක් ඳහ ඇග් උයහිට තට්ටු කශේඹ. එවත් යුනිග් සිතට වනඹක් නේ නොවිණි. ඇඹ මුළු නි දභ විභසිල්රන් ඵළලුේ මිඹගිඹ කහන්තහග් ඡහඹහරඳඹක් වෝ දකිනු රිසිඹනි. එවත් කහන්තහග් තඵහ ඇග් ළමිඹහග් ඡහඹහරඳඹක්ත් එහි නොතිබිණි.
“ග් විකුණන හින්දහ ඒහ අයින් කයන්න ඇති..”
යුනි සිතුහඹ.
“ඉතින් භභ තනිඹභද භව ඉන්න එතකොට..?”
ඇඹ තොදොල් වඬින් විභසුේ ේකඹහ බීභට ඹභක් සදහනේ කයන්නට කුසසිඹට ගිඹ ඳසුඹ.
“පිසසුද කල්ර ඔඹහ එවභ තනිඹභ තිඹනද.. ? දස දක තුනකට ළයඹක් භං අනිහර්ඹන්භ එනහ.. ඉසයවට ඉතින් ළඩි දක් ඔඹහ ඉන්න රොක්න් රන්..”
ඔහු කීේ ඇඹ ද අනුයහගී ඵළල්භක් වශමිනි. ඇග් මුළු සිරුයභ කිළිඳොරහ ගිේඹ. ඔහු භඟ මුළු ජීවිත කහරඹභ ගවීේ ආලහක් එභොවොත් ඇග් සිත් වට ගත්ත්ඹ.
“භභ ගදයට කිඹන්න භොනද..?”
යුනි රතළවහඹ.
“ඒක ඉතින් ඔඹහග ළඩක්..”
භනෝජ් කීේ නොළරකිල්රනි. කොතයේ කහර්ඹඵහුර දින චර්ඹහක් තිබුණද අභිේක් ඵළඩ්මින්ටන් පුහුණු වහ කේ වෝ දිනක් න් කොට ගත්ත්ඹ. ඔහු පුහුණුට ගිේ ේඹහවඹහභ වහ නො පියුමිකහ වමුවීභ වහඹ. එවත් ඕනහට එඳහට පුහුණුවීේ කටයුතු කයන්නට ඇගන් නේ ඉඩක් නොරළබුණි.
“නළුො වුණහභ ළඩිපුය කහරඹ වොඹහගන්න ඒන එක්ර්යිස රට.. එවභ නළති වුණහභ යඟඳහන කොල්රග කළරැක්ටර් එක යඟඳහන්න ඕන ඹදි තහත්තහග කළරැක්ටර් එක යඟඳහන්න සිද්ධ නහ..”
පියුමිකහ විසින් උඳවහහත්භක කිඹන රද එදන් අභිේක්ග් සිත් තදින්භ තළන්ඳත් විඹ.
“කදහ වරි දක භට ඉතින් තහත්තහග කළරැක්ටර් එක යඟඳහන්න සිද්ධ නන්..”
ඔහු ඇඹ ද වොරැහින් ඵරමින් කීේඹ. ඔහු අදවස කශ දඹ ළටහුණත් පියුමිකහ එඹ ගණනකටත් ගත් ඵක් නොඳනිණි.
“ඒ කදහ වරි දක දඹක්න්.. දළන්භ ඉරහ භොකටද ඒ ගළන ොරි න්න..?”
කිඹමින් ඇඹ ඇඟ උණුසුේ කයන ඹහඹහේර නියත න්නට වහඹ.
සුපුරුදු රභ ඇඹ වළ සිටිේ සුදු කොට කලිභ වහ සුදු ටී ර්ටඹකි. හි කස මුහුණ පුයහ විසියනු ශකන්නට හි ටහ ඳටිඹක් ඳළශ
සිටිඹහඹ. අභිේක් ආදයඹන් වහ ආලහන් ඇඹ ද භදක් ඵරහ සිටිේඹඹ. ළඵළවින්භ ඇඹ ඵොවෝ සුන්දය වහඹ. අභිේක් තුර භවහ රෝඵ කේක ඉඳදිණි. ඇග් සුන්දයත්ඹ න කනකු විඳිනහට ඔහු කදහත් කළභති වේ නළත. ඇඹට පිහිනුේ වහ නොඹන ර කීේත් එභ නිහඹ. එවත් තභහ භඟ චිත්ය ඳටඹකට යඟඳහනන්ට එන ර ඔහු ඇඹට ඵර කශේඹ. එයින් ඔහු කයන්නට ගිේ ඇග් ර පු රෝකඹට නියහයණඹ කයන්නට ඵ ඔහුට ළටහුේ භභොවොත්ඹ. අභීේක් තුශ භවත් රළජ්ජහක් ඉඳදිණි.
“භොනටද අභී ඔඹහ භග් දිවහභ ඵරහගන ඉන්න..?”
ඔහුග් ඵළල්භන් අඳවසුතහඹට ඳත් පියුමිකහ නෝක්කහඩු වඬින් විභසුහඹ.
“ඔඹහ දිවහ ඵරන්න නළතු භං න කහ දිවහ ඵරන්නද කල්ර..?”
ඔහු සිනහන්නට ය දළරුේඹ.
“විකහය කතහ කයන්න නළතු ෝර්ේ අප් කයන්න.. අපි හුඟක් ල්ට්.. අනිත් අඹ යවුන්ට් එක්ක ප්ල් කයරත් ඉයයි..”
පියුමිකහ කීේ නොරිසසුේ වඟතඹ.
“භභ කල්ඳනහ කශේ භොකක්ද කිඹරහ දන්නද නත..?”
අභිේක් අර ර ඇඟ උණුසුේ කිරීේ ේඹහනඹහභ අයමමින් විභසිඹ.
“තත් චිත්යඳටිඹක් ගළන න්න ඇති භං හිතන්න..”
පියුමිකහ ෝඳහවහහත්භක ඳළසුහඹ. අභිේක්ග් සිතට කලින් දළනමින් තිබ රළජ්ජහ දගුණ වේඹ.
“චිත්යතඳටිඹක් ගළන නේ තභයි..”
ඔහු ඇ ඳළ කීේඹ.
“භට අදහශත්ඹක් නෆන් ඒඹ..”
ඇඹ කීහඹ.
“අදහශත්ඹක් තිඹනහ ඵඵහ.. අඹෆේ ොරි ඔඹහට චිත්රිඳටිඹට කතහ කශහට.. භභ ඒ රහ ටිකක් ආත්භහර්ථකහමී වුනහ කිඹරහ භට හිතනහ..”
අභිේක් සුසුභක් වශමින් කීහඹ. පියුමිකහග් පිඹකරු මුහුණ අදුරු කයමින් නපුරු ඳනුභක් උදහ වේඹ.
“ටිකක් නභයි අභි.. ඔඹහ හුඟක් ආත්භහර්ථකහමියි.. වළඵළයි ඒක වො ෆිචර් එකක් නභයි කිඹරහ භතක තිඹහගන්න..”
කර්ණ කටුක වඬින් කී ඇඹ ේඹහතඹහභ නතහ ඵළඩ්මින්ටන් පිත්තද රැගන ක්රීවඩහංගනඹට ගිඹහඹ. අභිේක්ග් ේඹහ ඹහභ එවභභ නළතිණි. ඔහුට සිතුේ සිඹල්ර අත වළය දභහ නිට ඹහභටඹ. එවත් පියුමිකහ තත් කෝඳ නු ඇතළයි බිඹ නිහ ඔහු ඒ අදවට ඉසභතු න්නට ඉඩ දුන්න් නළත.
“අභිේක් ෝර්ේ අප් කයනද..? ටලි ඩ්යහ සිභහ එක් ඊ ශඟ සීන් එක ගළන කල්ඳනහ කයනද..?”
යදේ වඬින් අමින් පුහුණුකරුහ එතළනට ආ ඵළවින් අභිේක් නළතත් ක්රි ඹහත්භක වේඹ. එවස ඔහු තුර ව උදහසීන ඵ නේ ඳව ගිේ නළග.
“ඉක්භනට එන්න..”
තත් භ ේරහකින් අභිේක් තට ආ පියුමිකහ අණ කශහඹ. ඒ අණට කීකරු න්නට පුළුන් කභක් ඔහුට නොවිණි. එවත් ඇඹ ඇවිසසීේ සිතක් ඔහුට ඳවශ වේඹ.
“අන් අද ඵෆ කල්ර..”
ඔහු කීේ ඵළගෆඳත් රඹ.
“භෝඩඹහ.. එනහ..”
ඇඹ ඔහුග් අතින් අල්රහ ඇද්දහඹ.
“ප්නහ න්ද හින්දි නළු නිළිඹො වතළිව ඳළන්නත් කොල්රො කල්රො ග්.. උන් තභන්ග ඵොඩි ේප් එක ගළන තභයි න භොන ද්කටත් ළඩිඹ හිතන්න.. අප් උන්ට වතළිව ඳළන්නභ කහගත් උදේක් නළතු වළයන්නත් ඵෆ.. ඒ තයභට භවතයි..”
පියුමිකහ කිඹහගන කිඹහගන ගිඹහඹ. අභිේක් අනත වුේ ඇග් දන්ලින් ධ්නිත වුණ ඹථහර්තඹට නො ඇග් අත්ල් සුසිනිදු ඳවටඹ. ඔහු ඵළඩ්මින්ටන් පිත්ත අතට ගත්ත්ඹ. එවත් ේ න විට ක්රීඹඩහංගනේ නත් පිරික් ක්රී ඩහ කයමින් සිටි නිහ ඔවුනට භක් ඳකට වී සිටින්නට සිදුවිඹ. අභිේක් නේ ඒ පිළිඵද තුටු වේඹ.
“නත භං ඔඹහගන් දඹක් අවන්න ඇත්ත කිඹනද..?”
ඔහු භදක් කල්ඳනහ කයමින් සිට අනතුරු විභසිඹ. පියුමිකහග් දතොර උඳවහහත්භක සිනහකට විය වේඹ.
“භං ඔඹහට ඵොරු කිේ කදද..?”
ඇඹ උඳවහහත්භක ඳදඹක වඬින් විභසුහඹ.
අභිේක් ග් සිත් ඳළත්තක් රිදිණි. එර කතහ කිරීභට අයිතිඹක් ඇඹට ඇතිඵ සිත් ත ඳළත්තක සිහිඳත් කොට දුන්න්ඹ.
“කිඹන්න ඉතින්..”
පියුමිකහ ඔහු ඳශමවහඹ.
“ේකයි.. ඔඹහ භග් ෞේඹ ඹ ගළන හුඟක් හිතනහ.. ඇත්තටභ එක්සිඩන්ට් එකන් ඳස භට ආඹභත් ේ තත්ට එන්න පුළුන් ේනන නෆ ඔඹහ නොහිටිඹහ නේ..”
අභිේක් කතහ කශේ චන අහුරමිනි. පියුමිකහ ඉඳිරිේ චන වළසියවීභ භතයේ අසීරු වේ කදහ සිටදළයි ඒ අතයභ ඔහු කල්ඳනහ කශේඹ.
“ඉතින් දළන් භොකක්ද තිඹන ප්යදලසන..?”
පියුමිකහ නොරිසසුේ වඬින් විභසිඹ.
“ඇයි ඔඹහ එච්චය භං ගළන හිතන්න කිඹන එක..”
අභිේක් සිනහන්නට තළත් කයමින් කීේඹ.
පියුමිකහග් මුහුණට කල්ඳනහකහරී ඳනුභක් අයක් ගත්ත්ඹ. ඇඹ නිවඬ ඵළඩ්මින්ටන් ක්රීනඩහ කයන ශමුන් ද ඵරහ සිටිඹහඹ. තභහ ළයදි ප්යඬලසනඹක් ඇසුේදළයි ළකඹ අභිේක්ට දළනිණි. අඵ භල් ර්ණුක තයේත් ඇඹට රිදවීභට ඔහු කළභති වේ නළත.
“භං එවභ හිතන එක ඔඹහට කයදයඹක්ද අභි..”
පියුමිකහ ඔහු ද නොඵරහභ සිහින් වඬින් පිළිවිසිඹහඹ. ඔහු ඵොවෝ යින් කළශඹුේඹ.
“පිසසුද නත.. ? භොනද ඔඹහ ේ කිඹන්න.. ? ඔඹහ භට කයදයඹක් නභයි.. ේඳතක්.. ආශිර්හදඹක්.. කොටින්භ ඔඹහ භග් ජීවිත්..”
අභීේක් වළඟුේඵය සයඹන් කිඹහගන කිඹහගන ගිේඹ. ඇඹ කෝඳඹට ඳත් නොකොට ේ ටික කිඹහ ගළනීභට රළබීභ ජඹග්ය වණඹක් ර ඔහුට දළනුණි. නදහ භන් ඇඹ ඔහුට එයහි දනක් වෝ දඬුේත් නළත.
“අන්න අය කෝට් එක් දන්නහ ප්ල් කයරහ ඉයයි... එන්න අපි ඹමු..”
කරඵරඹන් කිඹමින් පියුමිකහ ක්රීරඩහංගනඹන් දි ගිඹහඹ. ළඵළවින්භ ඇඹට ඕනෆ කයතිබුේ අභිේක්ග් ඳළනඹට පිළිතුයක් නොදී භඟ වළය ඹන්නටඹ.
“කොටින්භ ඔඹහ භග් ජීවිත්..”
ඔහුග් එදන් ඇග් න් ඳත්ල් නළත නළතත් දෝංකහය දුන්න්ඹ.
අභිේක් ව ඇඹ අතය ේඵන්ධේ නිඹභ සබහඹ ටවහ ගළනීභට ඇග් දභහපිඹන්ට, ජහනිට භන්භ භහධ්ඹගරටත් අලසඹ වී තිබිණි. ඔවුන් ඳේතුන් ඵට භහධ්ඹඹලින් නේ රින් ය ඉඟී දළක්විණි. එවත් පියුමිකහ සිටිේ එහ ගණන් නොගන්නහ ආකහයඹටඹ.
ඇග් රෝකේ ඔහු සිටින්න් කොතළනකදළයි දළන ගළනීභට අභිේක්ට ද වුභනහ න්න ඇත. ඔහු අය ප්රීලසනඹ විභසුේ එවයිනි. එවේත් ඇඹට දීභට තිබ එකභ පිළිතුය ජහනිට කියූ දඹභඹ.
“අභිේක් කහටත් අයිති නහ දකින්න භභ කළභති නෆ.. වළඵළයි මීට ඩහ එඹහට ශං න්න ආහකුත් නෆ..”
ඇඹ එදහ කීහඹ. එවත් අභිේක්ග් මුහුණට එර කීභට ඇඹට පුළුක්භක් නොතිබිණි.
“වරි.. අපි ප්ල් කයමු..”
කිඹහගන අභීේක් ආේඹ. එවත් ඔහුග් මුහුණද ළසී තිබුේ කල්ඳනහකහරී ඵකිනි. ඔවුනොවුන්ග් රෝකර හුදකරහ වී ගන ක්රීනඩහ කශ නිහත්, රින් ය දදනහග් මුහුණ ද ඵළලීභට උත්හව කශ නිහත් ඔවුන්ට ඳවයල් ළයදිණි. පිවහටු ඳන්දු අඹල් එව භව ගිේඹ.
“භොකද අද ේ දන්නට රහ තිඹන්න..? වරිඹට අදභ කෝර්ට් එකට අඩිඹ තිඹපු දන්නක් ග්න් ප්ල් කයන්න..”
අභනහඳඹන් කිඹමින් පුහුණුකරුහ ඔවුන් ත ආේඹ. අභිේක් ව පියුමිකහ රළජ්ජහශිලී ර සිනහමින් එකිනකහ ද ඵළලව. යඟඳෆභක් ළයදුණ විට අධ්ඹරක්කයඹහ දොස කී විටත් අභිේක්ට භන් අඳවසුක් නේ දළනන්න් නළත.
“ේ ළර් දන්නභ ඕඳන් ටුර්භන්ට් එක් සිංගල් , ඩඵල්, මික්සඩ් ඩඵල් තුනභ ගවන්න ඒනෆ.. ඒ හින්දහ වොට ප්රැක්ටිස කයන්න..”
පුහුණුකරු කෆ ගළසුේඹ.
ඔවුන් දදනහග් ජනප්රිනඹත්ඹ පුහුණුකරුට කොවොභත් අදහශ වේ නළත. ක්රීිඩහංගනඹට ඳළමිණි විට ඔහු ඔවුන්ට ළරකේ පුහුණු රඵන ආකහයේ සිසුන්ට රකන ආකහයඹන්භඹ. ඔවුන් තුශ පුහුණුකරු කයහි ඇති ගෞයඹ වහ බිඹ ළඩි න්නට ඒ වේතුද ඵරඳෆේඹ.
පුහුණුකරු ඵරහ සිටින ඵළවින් සුපුරුදු ක්රීතඩහ විරහඹට අතීර්ණ න්නට දදනහභ ඵොවෝ උත්හව කශහඹ. එවත් නදහ භන් අරංකහය ඳවයල් එකක්ත් ළදුේ නේ නළත.
“භං දළන් දන්න දහනහ ජනිඹර් ප්ල්ඹර්සරත් එක්ක.. කෝ ොට්ස..? ොට්සරට ඹන්න..”
පුහුණුකරු නළතත් කෆගළසුේඹ.
ශඟ ඳහත සිටි කණිසඨ ක්රීඩකඹෝ හ කිඹහ සිනහසුේඹ. ඔවුන් පුරුදු සිටිේ ේ ජ්ඹිසඨ ක්රීඩඩකඹන්ග් ක්රී ේිඩහ විරහඹ අනුකයණඹ කයන්නටඹ. පුහුණුකරුග් ප්යවකහලඹ විනෝදඹට කරුණක් වේ එවයිනි.
“ෂීවස.. අද නේ භහය වුත්තුක් වුේ.. ඳොඩි එවුනුත් හිනහ උනහන්..”
ක්රී ේිඩහ පුහුණුන් අනතුරු කළන්ටිභට වී කිරි ඳළකට් දකක් ඵොමින් සිටිඹදී අභිේක් ඳළසුේ ඳසුතළවිල්රන් භනි.
“කොවද ඕන් නළති කතහක් ඇදගන ඔඹහ භග් ඔළු අවුල් කශහන්..”
පියුමිකහ චෝදනහ කශහඹ. අභිේක් තිගළසසුන්ඹ.
“ඔඹහග ඔළු අවුල් න දරුණු ප්රිලසනඹක්ද භභ ඇහු ඵබී..?”
ඔහු ේඹට දළශමිට තඵහ නළඹුරු වී ආදයණිඹ සයඹන් විචහල්ඹ.
“ඒ ප්ර්ලසනට භග් ශඟ උත්තය නෆ.. ඒ හින්දහ ඒක කවුරු ඇහුත් භග් ඔළු අවුල් නහ..”
ඇඹ ඉත ඵරහගන දුක්ඵය සයඹන් කීහඹ.
“ොරි කල්ර.. භං ආඹ කදහත් ඔඹහගන් ඒ ප්යනලසන අවන්න නෆ..”
අභිේක් ේඹ භත ව ඇග් සුයත මිරිකහගන කීේ ඳොයොන්දුක වඬිනි. පුදුභඹකට භන් ඇඹ අත ඉතට ගන්නට උත්හව කශේ නළත. තුටක් භන්භ ඵරහඳොයොත්තුේ ේඹහක් ද අභිේක් ග් සිතට ඇතුළු වේඹ. භක් කල්ඳනහ කශ පියුමිකහ හිටි වළටිේභ හි ඔහ ඔහු ද ඵළලුේ අධිසඨහනශීලීඹ. ඒ ඵළල්ේ ජුකභට ඔහු කශඹුන්ඹ.
“නෆ අභි.. අපි අද ේ ගළන කළින්භ කතහ කයරහ හිත් පිරිසිදු කයගනිමු.. නළත්නේ අපි දන්නටභ ේක රොකු දඹක් නහ.. ඔඹහට කීඹටද ආඳහු ට් එකට ඹන්න තිඹන්න..”
“අද නයිට් සීන්ස ගඹක් තිඹනහ.. වත වභහයට ට්යහනන්සඳෝර්ට් එන්න..”
අභිේක් කීේ ජංගභ දුයකථනඹන් රහ ඵරමිනි.
“දළන් වඹයි.. ඳළඹ එක වභහයක් තිඹනන්.. භභ වත නකොට ඔඹහ ගිහින් දහන්නේ ගදයට..”
කිඹමින් පියුමිකහ නළඟී සිටිඹහඹ.
ඒ අනුභ නළඟී සිටිඹද අභිේක්ග් සිත තුශ බිඹක් දලුරමින් ඳළතිණි. ේ තීයණහත්භක කතහ ඵව කර කශය නු ඇද්දයි ඔහු දළන සිටිේ නළත. එවත් එඹ අසුබ අහනඹක් නොේහ ඹළයි ඔහු ප්යහර්ථනහ කශේඹ. ඇඹ නොභළති ජීවිතඹක් පිළීඵ සිහිනකින්ත් සිතන්නට ඔහුට පුළුන්කභක් තිබුේ නළද.
“කොවද අපි ඹන්න..?”
අභිේක් විභසුේ ඔවුන් පියුමිකහග් කහයඹට නළගුණ ඳසුඹ.
“ඹමුකො..”
කීහ මි ඇඹ ගභනහන්තඹක් වන් කශේ නළත.
නගයඹන් ඈතට රිඹඳ දහගන ගිඹ පියුමිකහ දඳභ ල් ඹහඹල් හිත නිසකරංක ඳහයක අද්දට කොට කහයඹ නතය කශහඹ. ඒ න විට ඉය ඵළ ගොස තිබ අතය ඳරියේ වේ භන්දහරෝකඹකි. අභීේක්ග් සිතට ලෝකී ඵක් පිවිසිණි.
“ඵහින්න ඵෆ.. මිනිසසු ඔඹහ දළකරහ කතහ කයන්න ආොත අප් කතහ න්න නෆ..”
කියූ ඇඹ තභහග් ඳළත්ත් ජන්රඹ ඹහන්තභට විය කය ගත්තහඹ. අභීේක්ද ඇඹ අනුගභනඹ කශේඹ.
“ඔඹහට ඇත්තටභ දළනගන්න ඒන භං ඇයි ඔඹහට භච්චය රකන්න..? ඔඹහගන් භං භොනද ඵරහඳොයොත්තු න්න කිඹරන්..?”
පියුමිකහ ජුභ කතහට එශඹිඹහඹ. අභිේක්ට පුදුභ සිතිණි. ඇඹ ත දුයටත් අය රළජ්ජහශිලි, කෝර යුතිඹ නන ඵ ඔහු දළන ගත්ත්ඹ.
“ඔඹහ භගන් භොන දඹක් ඵරහඳොයොත්තු වුණත් භට ඒ ද් කයන්න පුළුන් නත..”
අභීේක් සථීය වඬින් කීේඹ. පියුමිකහ යදේ වගත භ සිනහක් ඳෆේඹ.
“ඳොයොන්දුක් දන්න ඉසය ඒගළන කීඳ ළයඹක් හිතන්න අභි.. භොකද ඒක කඩ වුණහභ ඔඹහග හිතටභයි අභහරු..”
ඇඹ කිඹද්දී ඔහුග් මුහුණ වයවහ අඳුයක් ඳහවී ගිේඹ.
“භං ඳොයොන්දු කඬ කයන ජඩඹක් කිඹරද ඔඹහ ඔඹ කිඹන්න නත..”
ඔහු රිඳුණ වඬින් ඇසීඹ.
“නෆ අභී, අපි භතනට ආ එක් එක්කනහට චරිත වතික ලිඹහ ගන්න නභයි.. අප් ප්රිලසන කතහ කයන්න.. අපි ඉසය රහ ඒක කයරහ ඉමු..”
පියුමිකහ කීේ දළඩි වඬිනි. ඔහු සුසුභක් වශහ හි ළලීඹ.
“භට ඔඹහ ගළන දළනන ද් භං කිේන් කල්ර.. දළන් භට කිඹන්න ඔඹහට භං ගළන දළනන ද්..”
ඔහු මුළුභනින්භ ඇඹ දට වළයමින් විභසුේඹ. පියුමිකහ නිඹ ඳොත්ත ඳමින් ගත කශ තත්ඳය කිහිඳඹක කහරඹ ඔහුට කල්ඳඹක් භන් දළනුණි.
“ඇත්තටභ අභී, ඔඹහගළන ඉසය නේ භග් හිත් තිබුණ දයහ ගන්න ඵළරි තයේ ආදයඹක්..”
ඇඹ අසළන්න නල ඳහළු ල් ඹහඹ ද ඵරහගන දුක්ඵය වඬින් කීහඹ. ඇග් අත අල්රහ ගළනීභට වළකි ව ඳශමවීභ ඔහු ළඩගත්ත් ආඹහඹනි. ඇග් සිත දයදඬු කයන්නට ඔහුට උභනහ නොවිණි.
“දළන් ඒ ආදර් හිසතළන් තිඹනහ..”
පියුමිකහ එේ කීද අභිේක්ග් සිතට ඇති වේ තුටකි. ආදයේ හිස තළන් ඇති ඵ කීහ මි එඹ නළත්තටභ නළති ව ඵක් ඇඹ කිේ නළත. ඇඹ නිඹභ කයන ඕනෆභ දඹක් ඒ හිස තළන් පුයන්නට ඔහුට පුළුන.
“ඒ හිස තළන් පුයන්න භං භොනද කයන්න ඕන කිඹරහ කිඹන්න සතු..”
ත දුයටත් සිත ඳහරනඹ කයගත නොවළකි ව අභිේක් දෆතින්භ ඇග් අත අල්රහ ගනිමින් විභසුේඹ. ඔහුග් කටවඬ නවසින් පිරී තිබිණි. පියුමිකහ අත ඉතට ගන්නට තළත් කශේ නළත. එවත් ඇඹ කණගහටුන් හි දඳට ළලුහඹ.
“භං ේ අංකභයි කිඹන්න අභී.. භට ඔඹහ භගන් ඈත් නහ දකින්න ඵෆ.. ඒත් මීට ළඩිඹ ශං කයගන්න පුළුන්කභකුත් නෆ..”
“භට ත්යනහ ඵබී..”
ඔහු කීේ ඇග් අත වමිහිට පිරිභදිමිනි. භරභ ඇග් සිතත් පිරිභදින්නට වළකිඹහක් තිබුේ නේ ඇඹනොකිඹහ ඟහගන සිටින සිඹල්ර වසු කයගන්නට වළකි නු ඇතළයි ඔහුට සිතුණි.
“කහරත් එක්ක හුඟක් ද්ල් නස නහ.. භවය විට අපි මීට ළඩිඹ ශං න්නත් පුළුන්.. දවටභ ඈත් න්නත් පුළුන්.. ඒ හින්දහ අපි කහරට ඉඩ දීරහ ඵරහගන ඉමු..”
ඇඹ එය සිනහන්නට තළත් කයමින් ඔහු ද ඵළලුේඹ. ඔහුග් සිත තුටින් ව නවසින් පිරී ගිේඹ.
“ඒ ඇති යත්තයන්.. වොටභ ඇති.. භභ ඕනෆ තයේ කහරඹක් ඔඹහ නුන් ඉන්නේ.. කහර අපි ශං කයනහ මික් ඈත් කයන්න නෆ කිඹරහ භට වොටභ වතිකයි..”
ඔහු මිමිණුේ ඇග් හි ව ඔහු තට නළඹුරු කයගන නශරත් දකොපුරත් සිඳ ගනිමිනි. ඇඹ කිසිදු විරුද්ධත්ඹක් නොඳහ ඔහුට අනත වහඹ. ටලි නහට්ඹේ මුහුයත් උශරට ඳළමිණි භනෝජ්ග් බිරි ද යුනි ඵළලුේ ඊර්සඹහග පුයහ ගත් දෆසිනි. භවත දවන සිරුයකින් යුතු වුත් ඕධීට තිබුේ සුන්දය මුහුණකි. දෆේත් අමුතුභ කහන්තිඹක් තිබිණි. ටිනහ හරිඹකින් ව අලුත්භ භෝසතයේ යන් ආබයණලින් ඇඹ ළයසී සිටිඹහඹ.
“අය ගෆනිග වළටි විතයක්.. භට භතක් න්න ඳයවළර් ඹන ඇතින්නක්..”
යුනි තහයක භඟ ඳළසුේ අභනහඳඹනි. තහයක උඳවහහත්භක සිනහසුන්ඹ.
“ගෆනු ඉතින් කදද තත් ගෆනිඹක්ග රසන දළක්ක..?”
“ඔඹහ කිඹන්න ඒ ගෆනි රසනයි කිඹරද..?”
යුනි විභසුේ නොරිසසුභනි.
“නළත්නේ.. අය ඇස දක් එවභ තිඹන්න අමුතු රසනක්.. භට හිතන්න අවුයදුි ඳව වඹකට කලින් කොල්රො පිසසු ට්ටන්න ඇති..”
තහයක කීේ යුනිග් හිත රිදහරමිනි.
“භට හිතන්න දළනටත් පිසසු ළටිරහ ග්..”
ඇඹ තහයකට ඇනුේ ඳදඹක් කීහඹ.
“පිසසුද කල්ර..? භභ පිසසු ළටන්න ඔඹහග ශඟදි විතයයි..”
තහයක කීේ අඩන් දෆසින් ඇඹ ද ඵරමිනි. ඇග් සිතට දළනුේ ආඩේඵයඹකි. වළභ පිරිමිඹක්භ ඇග් රුට ව ළටති. ඇග් අගඹ වදුනහ නොගත්ත් අභිේක් ඳභණකි.
“ේ ටලිඹ හිට් රහ භං ගළන වළභෝභ කතහ කයනකොට අභිේක්ට ඳසුතළවිලි න්න යි..”
ඇඹ සිනහමින් කල්ඳනහ කශහඹ.
ඵොරු ර්ණනහලින් යුනි ඕනෆ තයේ රැටිඹ වළකි ඵළේ තහයක වොඳින් දළන සිටිඹහඹ. ඔහු තශ ඇඹ කයහි හභහන්ඹ මිතුරිඹක ත ඇති ඵළඳීභක්ත් තිබුේ නළත. ඉඩක් රද විටක ඇඹ භග ඹවන් ගතවීභට නත් තහයක ඳළකිළුන් නළත. දළන් ඔහුට උභනහ වී ඇත්ත් කහග් කයපිටින් වෝ නළතත් ක්ේත්ය ඹට ඳහ තඵහ ගළනීභට ඳභණකි. එතළනින් එවහට ගභන ඹන ආකහයඹ පිළිඵ ළරසුභක් ඔහු තුර තිබිණි.
යුනි භනෝජ් භඟ මීඳ ඇසුයකට ළටී ඇති ඵළේ තහයකට යවක් වේ නළත. ඔහුට එයින් කභක් කහරිඹක් නොවීඹ. කොවොභටත් රුන්ගන්, යුනිගන් භන්භ අභීේක්ගනුත් ඳළි ගළනීේ ච්තනහ දිනන් දිනභ ඔහුග් සිත ළඩිපුය ආක්යකභණඹ කශේඹ.
“භොනද තහයක එක්ක ඔඹ තයභටභ කතහ කයන්න..?”
මුහුයත් උශර ඳළතුණ ලහරහන් පිටතට යුනි කළව භනෝජ් විභසුේ තයහින් පුපුයමිනි. ඇඹ භවිතඹන් ටපිට ඵළලුහඹ.
“භොකද උත්තය දන්න ඵළරිද..?”
ඔහු ඇග් ඵහහුන් අල්රහ ොරවේඹ. යුනි වහ ඔහුගන් මිදුන් ඔහු ද තයටු ඵළල්භක් වරමිනි.
“ඔඹහට පිසසුද භනෝජ් අයිඹ.. ? භතන ඕධිත් ඉන්නහ.. අප් අයිඹත් ඉන්නහ.. ඔඹහ භවභ වළසියනහ දළක්කොත් එවභ එඹහරහ භොනහ කිඹයිද..?”
ඇඹ උදවසින් විභසුහඹ.
“තමු අරුත් එක්ක තතහ කයන විදිඹ දළක්කභ භට උන් හිටි තළන් අභතක නහ.. ඌ ඵරහගන ඉන්න වරිඹට ඇස දකන් ගිර ගන්න ග්..”
භනෝජ් හුදක් ඊර්සඹහඵන් කතහ කයන ඵ ටවහ ගත් යුනිග් දතොර එය සිනහක් විය වේඹ.
“භනෝජ් අයිඹහ ත්රුේ ගන්න.. ටලිඹ ේන් කළරැක්ටර් යඟඳහ සිනන භභයි තහයකයි.. අපි දන්නට ඔයිට ළඩිඹ ශං න්න සිද්ධ යි ඉසයවට..”
ඇඹ කිඹද්දී ඔහුග් මුහුේ ඳසුතළවිල්රක් උදහ වේඹ.
“භට දළන් හිතනහ ඔඹ මිනිව ටලිඹට ගත්ත අඳයහධ කිඹරහ..”
ඔහු කීේඹ.
“භොනද ඔඹහ ේ කිඹන්න භනෝජ් අයිඹහ..?”
ඇඹ භවිතඹන් විභසුහඹ.
“ඔඹහගයි තහයකගයි එෂඹහර් එක ආඳහු ඳටන්ගනියි කිඹරහ භට ඵඹයි..”
ඔහු සිනහන්නට තළත් දයමින් කීේඹ.
“භං ඔඹහට කිේන් තහයකගයි භගයි එෂඹහර් එකක් තිේඵ නෆ කිඹරහ..”
ඇඹ ඔහුට සිහිඳත් කොට දුන්නහඹ.
“ඒ වුණහට තිේඵහ කිඹරන් ේ ෆිල්ඩ් එක් කතහ ගිහින් තිබුණ..”
“භනෝජ් අයිඹහ, ේ ෆිල්ඩ් එක් වළදන කතහ ඔක්කොභ ඒ විදිඹටභ පිළිගත්තොත් එවභ ඔඹහට ළඩි කල් ේක ඉන්න රළඵන එකක් නෆ..”
යුනි අදහනහත්භක සයඹන් කීහඹ. ඔහු කිසික් නොකිඹහ භොවොතක් ඇඹ ද ඵරහ සිටිඹහඹ. ඒ ඵළල්ේ වේ ඇග් සිත ර කයන කහන්තිඹකි.
“ඔඹහ ගළන කට කතහ වළදනට භභ කළභති නෆ.. අන්න ඒක වොට භතක තිඹහගන කට කතහ වළදන්න නළති විදිඹට ඉන්න..”
කිඹහගන භනෝජ් ලහරහ තුශට ගිේඹ. යුනි ගල් ගළසී ඵරහ සිටිඹහඹ. භොවොතකට ඇඹට අභිේක් සිහිඳත් විණි. අඹහල් ගරහගන ඹන ඇග් ජීළුිතඹට නිසි වළඩඹක් රඵහ දන්නට ඔහු ද ඵොවෝ යින් ෆඹේ කශේඹ. එවේත ඇඹට ඔහුග් සිතළඟිරට අනු වළඩ ගළන්නට පුළුන් කභක් නොවිණි. ඔවුන්ග් ේඵන්ධේදී යුනි ඵොවෝ ආත්භහර්ථකහමී වහඹ. ඔහු පියුමිකහ වහ දනක්ත් දොඩනහට කළභති වේ නළත. අහනඹදී ඇඹට අභිේක් අහිමි වේත් ඇග් එභ ආත්භහර්ථකහමී ඵ නිහභඹ.
“කොවොභ වුණත් භභ භොකටද දළන් අභිේක් ගළන හිතන්න.. ? එඹහ ජනප්රිඹයි තභහ.. ඒ වුණහට ල්ලි අතින් භනෝජ් අයිඹට කිට්ටු කයන්නත් පුළුන්ද..?”
යුනි අප්රුහදඹන් එහු ගළන සිතන්නට ළඹේ කශහඹ. එවත් එඹ එතයේ ඳවසු වේ නළත.
“භනෝජ් එක්ක ඕනට ඩහ ඇඟෆලුේකේ තිඹහගන්න එඳහ.. අන්තිභට තත් කතන්දයඹක් අව ගන්න යි..”
මුහුයත් උශර අන් වී නිට ඳළමිණි වහභ රුන් යුනිට අහද කශේඹ. යුනි ඹටි සිතින් සිනහසුණහඹ. ඇඹ භනෝජ් භඟ භොන
තයේ දුය දිග ගොස තිඵන්න්දළයි ඔවුන් දළන සිටිේ නළත. ඇඹ භනෝජ් භග සුවද කතහ කයනු දුටු ජගත් ද කිහිඳ යක්භ ඇඹට තයටු ඵළලුේ වලීඹ. එවත් ඇඹ ඒහ ගනණකට ගත්ත් නළත.
“වළභෝටභ ඕන විදිඹට ජීත් න්න ඵෆ.. භං කයන්න භට ඕන ද්ල්..”
ඇඹ මුයේඩු ර සිතුහඹ.
ඇඹ ඉදිරිේ තිබ ඊශඟ අභිඹෝගඹ වේ ගඹ පිළිඵ අේභහටත් අයිඹහටත් කීභඹ. ඒ වහ අසථහක් රළඵන තුරු ඇඹ ඉසිල්රන් ඵරහ සිටිඹහඹ. එඹට අසථහක් එදහ උදහ වේ අවේඵඹනි.
රුන් ව තිරෝකහ පිළීඵ ඳළතිරුණ කට කතහක් යුනිට දළන ගන්නට රළබුන් තහයකගනි. ජනප්රිඹ භන්භ දක් නිළිඹ ර කිහිඳ යක් කිරුළු ඳළශදු තිරෝකහ අවංකහය නිළිඹක ර ක්ේත්රැේ ප්ය සිද්ධ සිටිඹහඹ.
“හිතහගන ඉන්න රෝක ඉන්න වොභ නිළිඹ, දක්භ නිළිඹ එඹහ කිඹරහ.. ඔඹ ේභහන වේඵ වුණ විදිඹ ඉතින් අපි දන්න නළතුඹෆ..”
ආදී ලඹන් ක්ේත්යවේ ඵොවෝ දනක් ඇඹ වශහ දකිමින් කතහ කශව. තහයකත් එයින් එක් අඹකි. එවත් ඔහු තිරෝකහ භඟ ටලි නහඨසයි වහ චිත්ර්ඳට කිහිඳඹක යඟඳහ තිබිණි.
යුනි ක්ේත්ය ඹට ආ අලුත තිරෝකහ යඟඳෆ චිත්රිඳටඹක සුළු චරිතඹක් යඟඳහන්නට තිබිණි. ඇඹ කහග් කවුදළයි තිරෝකහ එකර දළන සිටිේ නළත. යුනිට තුන් යක්භ යංගනඹ ළයදී නළත නළත රගත කිරීභට සිදුවිණි.
“යඟඳහනහ කිඹන එක වළභෝටභ කයන්න පුළුන් දඹක් නභයි.. ගල්රට රහ ඉන්න නළතු ඵොරුට භතන ඇවිත් අඳත් කර කනහ..”
ආදී ලඹන් කිඹමින් තිරෝකහ යුනිට ඵළණ ළදුන් සිඹලු දනහභ ඉදිරිපිටඹ. යුනිට ඵරත් රළජ්ජහක් ව තයවක් දළනුණි. ඇඹ ඳකට වී ඉකිබි වළඩුහඹ.
යුනි ඹනු චිත්රිඳටි නිසඳහදක රුන්ග් නළගණිඹ ඵ කිසිකු විසින් තිරෝකහට කිඹනු රළබිණි. එභ තොයතුයන් කරඵරඹට ඳත් ව නිහදෝ තිරෝකහ වහ යුනි ොඹහ ආහඹ.
“වරි.. වරි.. ඕකට අඩන්න ඕන නෆන් නංගිඹො.. භට ඒ රහ ටිකක් ක්න්ති ගිඹහ.. ඔඹ ළයදි වදහගන අපි ඇක්ට් කයමු..”
කරුණහන් භන් එේ ඳළස තිරෝකහ යුනිග් අතින් අල්රහගන නළතත් දර්ලන තරඹ ත ගිඹහඹ. එවත් සිත් ඇති ව කවට නේ කදහත් යුනි තින් තුයන් වේ නළත. තිරෝකහග් අඩුඳහඩු පිළිඵ කවුරුන් වො කතහ කයමින් සිටින්න් නේ යුනි කළභළත්තන්භ ඒ කතහට ේභහදේ වේ එඵළවිනි.
දළන් අයිඹහ බිරි කයගන්න ඹන්න් යුනි අප්රිඵඹ කයන එභ කහත්නහඹ. ඇඹ යක් විහව වී දරුකු ද සිටින කහන්තහක් ඵටත්, එභ දරුහ පිළිඵ ප්ය සිද්ධිේ කතහ නොකයන ඵටත් කතහක් ද ක්ේත්යඑේ ඳළතිය තිේ. ේ සිඹල්ර දළන දළන අයිඹහ ඇඹ තෝයහ ගත්ත් භන්දළයි යුනි තයහින් කල්ඳනහ කශහඹ.
“අයිඹහ තිරෝකහත් එක්ක එෂඹහර් එක්ක තිඹනහ කිඹන්න ඇත්තද..?”
පුපුයමින් නිට ඳළමිණි යුනි විභසුේ අේභහ ඉඳිරිපිටභඹ. අේභහ භද සිනහක් ඳෆේ කලින් සිටභ එඹ දන්නහ ඵ අඟමිනි. යුනි ඩහත් කෝඳ වහඹ.
“ඔේ..”
රුන් ළවළල්ලු සිනහක් ඳහ පිළීතුරු දුන්න්ඹ.
“භව උද්දච්ච ගෆනිඹක්.. භට ප්න්න ඵෆ ඒකි.. ඒ භදිට කහ ඵළරහ ශභඹකුත් ඉන්න එකිඹක්..”
යුනි පුපුයහ වළලුණහඹ. ඇඹ පුදුභ වේ අේභහග් දතොල් ව සිනහ නොභළකී තිබුණහටඹ.
“ඒහ ඵොරු කතහ දරුො.. භභ තිරෝකහ ගළන වොදට වොඹරහ ඵළලුහ..”
අේභහ න්සුන් ර කීහඹ.
යුනි ඇඹ ද ඵළලුේ දනත් රොකු කයගනඹ. ඇඹට පිටින් ආයංචි න තුරුභ අේභහ වෝ අයිඹහ ඒ පිළිඵද කිසික් කීේ නළත. ඔවුන් තභහ නොරකහ වළය ඇතළයි වළඟීභ ඇග් සිත ලෝකඹන් පුයහලිඹ.
“ඇයි එවනේ භච්චය කල් භට කිේ නළත්ත..?”
ඇඹ උදවසින් විභසිඹ.
“ඔඹහ තිරෝකට කළභති නළති හින්දහ කිේ නළත්ත.. අනිත් එක ඉතින් ේ ෆිල්ඩ් එක් යවක් වංගගන ඉන්න පුළුන් කභක් නෆන්..”
රුන් ත දුයටත් ළවළල්ලුන්භ කතහ කශේඹ. අයිඹහග් දන් තුශ තභහට ද අනතුරු ඇඟවීභක් ඇතළයි වළඟීභ යුනිට දළනිණ. ඇග් ළය අඩක්භ ඵළසේඹ. එවත් තිරෝකහට දිනුභ දී ඳයහජඹ පිළිගන්නට ඇඹ සදහනේ වේ නළත.
“භභ තභත් ඒකිට කළභති නෆ..”
යුනි කඩහ ඳළන්නහඹ.
“ඒ වුණහට එඹහ ේ ගදයට ආභ කළභති න්න සිද්ධ නන්.. අනිත් එක අභතක කයන්න එඳහ ඔඹහටත් ඕන තයේ කට කතහ වළඳුණහ කිඹරහ..”
අේභහ අදහනහත්භක වඬින් කීේඹ.
“කභක් නෆ ඉතින්.. ඔඹහරට වො හින්දන් තෝයගන්න ඇත්ත.. වළඵළයි අයිඹහ තිරෝකහ ේ ගදයට එක්කන් ආොත් භභ නේ එක විනහඩි ඳවක් ේ ගදය ඉ සිනන නෆ..”
යුනි කිඹද්දී අේභහත් අයිඹහත් මුහුණින් මුහුණ ඵරහ ගත්ව. රුන්ග් මුහුණ ශීඝසයදඹන් අඳුරු වේඹ. අේභහ කෝඳඹට ඳත් වහඹ. රුන් සුසුභක් වශහ නළගිට ගට ගිේඹ.
“භොනද චූටි ේ කිඹන්න.. ? තහත්තහ නළති වුණ දහ ඉරහ ේ ගදයට තහත්තහ වුේ අයිඹහ.. දළන් ඵඳින ඹත් ඳහු ේගන එන්න.. ඉදරහ ඉරහ එඹහ තෝය ගත්ත ද්ට අකුල් වශන්න එඳහ.. ඵරන්න ඔඹහග කතහට අයිඹග හිත කොච්චය රිදුණද..?”
අේභහ යුනිට දොස ඳළරුහඹ. යුනි භොවොතක් නිවඩ සිටිේ අේභහ ඳළසුේ ළඵළක් වයිනි.
“කොවොභ වුණත් ඉතින් කදහ වරි භභ ේ ගදරින් ඹන්නත් එඳෆඹ.”
සිඹ දෆත් නඹඳොතු පිරික්හ ඵරමින් සිටි යුනි භදකට ඳසු කීහඹ.
“ඒක නභ කතහක්.. වළඵළයි ඔඹහ කළභති වුණත් නළතත් ේ කටයුත්ත කයනහ.. ඒ හින්දහ අයිඹග හිත රිද්දන්න එඳහ..”
අේභහ තයේ කීහඹ. එදන් යුනිට දළනුේ දරුණු අතුල් ඳවයක් වහ භහනඹ. ඇඹ ෆවන ේරහක් නිවඬ සිටිේ එභ නිහඹ.
“කොවොභටත් භභ හිතහගන ඉන්න ඔඹ භහරේ , ඵත්තයමුල්ර ග් ඳළත්තකින් ඳොඩි ගඹක් ගන්න.. භට එතකොට ෂටින් රට
ඹන්න එන්නත් ල්සියින්.. අේභටයි භටයි එතකොට ඒ ගදය ඉන්නත් පුළුන්..”
භ ේරහකට ඳසු යුනි කීහඹ. අේභහ කරඵර නු ඇතළයි ඇඹ සිතුත් ඇග් දතොල් සිහින් සිනහ රැල්රක් භතු විඹ.
“ඔඹහ ඔඹ ගකීභකින් කතහ කයනහ භට ඇහුණහභයි..”
ඇඹ කිහඹ.
“භභ විහිළුට නභයි කිේ.. ල්ලි ටිකක් දීරහ ඉතුරු ටික භහඹක් ගහන ගන්න වදහගන්න පුළුන්..”
“ඒක ඵොවොභ වොයි.. අතට ගන්න එක නිකේභ නහසති කයනට ළඩිඹ ඳරක් ඇති ද්කට විඹදේ කයන එක කොච්චය දඹක්ද.. ? ගඹක් තිඹනහ නේ වොඹහරහ ඵරන්න.. භග් අතත් ල්ලි ටිකක් තිඹනහ.. භදි ඳහඩුට ඒකත් ගන්න ඵළරිඹෆ..”
අේභහ කී විට යුනිග් සිතට භවහ ළවළල්ලුක් දළනුණි. ේ ප්යගලසනඹ භතයේ ඳවසුන් විහගත වළකි නු ඇතළයි ඇඹ සිතුේ නළත. අේභහ ඇග් ඳළත්තට නේභහ ගළනිභ ඹනු සිඹල්ර ඳළත ආකහයඹටභ හර්ථක න ඵට ඳය නිමිතිඹ.
“භනෝජ් අයිඹහ.. ළඩ් වරි.. භභ ගඹක් ගන්නහ කිඹරහ අේභ ේප් කයගත්තහ..”
භනෝජ්ට දුයකථන ඇභතුභක් දුන් ඇඹ ප්රීරතිඹන් ඉපිශමින් කීහඹ.
“නිඹභයි.. දළන් භං ඔක්කොභ ඩොකියුභන්ට්ස වදරහ ඉයයි.. ”
භනෝජ් කීේඹ.
“ත භහකින් ළඩ් ේප්..”
“කොවොභත් ේ ටලිඹ ෂටින් ඉය නකේ ඉන්න එක වොයි.. නළත්නේ ඕකට කතන්දය වළදන්න ඵෆරි නෆ..”
යුනි අහදහත්භක සයඹන් කීහඹ.
“ෂටින් ඉය නකන් නභයි.. එක දක්ත් භට ඉන්න ඵෆ..”
ඔහු ඵොශ ඳේතකු භන් කීේඹ. යුනි තුටින් සිනහසුනහඹ.
කෝටිඳතිඹකු තභහට දක්න ළරකිල්ර දනී නේ ක්ේත්රිේ ළඩි දනකු ඊර්සඹහිහින් පුපුයනහ ඇතළයි ඇඹ සිතුහඹ.
යුනි ගඹල් මිරදී ගළනීභට අදවස කොට ඇති ඵ රුන්ට ඳන රද්ද් අේභහ විසිනි. රුන් එක්යභ පුදුභ වේඹ. ඊ ශඟට ළකමුසු භන් ඉවශට ඳවශට හි ළලුේඹ.
“භට නේ ඕක විලසහ කයන්න ඵෆ.. තිරෝකහ එක්ක තිඹන තයවහ නිහ ඔඹ කටට ආට කිඹන්න ඇති..”
ඔහු කීේඹ.
“නෆ.. නෆ.. ඇත්තටභයි කිේ.. ඔඹ භහරේ ඳළත්ත ගඹක් තිඹනහ කිඹරහ ආයංචිඹකුත් කිේහ..”
අේභහ කිඹද්දී රුන්ග් මුහුේ කල්ඳනහකහරී ඳනුභක් ඇඳිණි.
“කොවොභත් භං එඹහට ගඹක් අයන් දන්න හිතහගන හිටිඹ.. ේ ග් ඳයණ ඳළටර්න් එක් කිඹරහ වළභ රහභ කුටු කුටු ගහනන්..”
භද ේරහකට ඳසු රුන් කීේඹ.
අේභහ තුටු සිනහක් ඳෆේඹ. ඇග් එකභ ඵරහඳොයොත්තු වේ දරුන් දදනහ තුටින් වහ භගිඹන් ජීත් නහ දළකීභඹ. රුන් භන් නො යුනි ඉක්භනින් කෝඳඹට ඳත් න , දුයදිග නොඵරහ ක්රි ඹහ කයන තළනළත්තිඹකි. ඇතළේ විට රුන් විහව වහට ඳසු තිරෝකහ ව යුනි අතය ගළටුේ ඇති නහ නිළකඹ. එභ
නිහභ යුනි නත් නික ඳදිංචි වීේ ළරැද්දක් නළත. කොවොභටත් ේ ගඹ ලිඹහ තිඵන්න් රුන්ග් නභටඹ.
“නිකේභ න ගදයකට ඹනට ළඩිඹ වො නළද්ද පිළිරක් කයරභ ඹළේොත්..? නළත්නේ ඉතින් භභත් ගිහින් එඹත් එක්ක ඳදිංචි න්න එඳෆඹ..”
අේභහ කීහඹ.
එය නේ රුන් කළශඹුේඹ. තහත්තහ නළති වුණ දහ ඳටන්භ අේභහටත් නංගීටත් රැකයණඹ ඳඹන රද්ද් ඔහු විසිනි. ඒ රැකයණඹ අහිමි කොට ඔවුන් නත් නික ඳදිංචි කයන්නට ඔහු සිහිනකින්ත් සිතහ තිබුේ නළත. තභහ විහව වී ඔවුන් නිසින් ඳරහ වළරිේඹළයි කතහක් භහජේ ඳළතියනහ ඇතළයි බිඹද ඔහු තුශ විණි.
“ගඹක් අයන් දුන්නහ කිඹරහ එඹහ එව ඳදිංචි කයන්න නෆන් අේභහ.. අනිත් එක ඉතින් එඹහට ගළරඳන කනක් එක ඳහයටභ වොඹන්නත් ඵෆන්..”
ඔහු කරුණු දළක්වේඹ.
“ඒක නේ ඇත්ත තභයි.. අභිේක්ට නේ භභ වොද කළභළත්තකින් හිටිඹහ.. කොවද ඉතින් භඹහග තිඹන දහංගල්ට ඒ ශභඹත් නළති කයගත්තන්..”
අේභහ එය කීේ යුනි කයහි ඇති කයගත් නොඳවන් වළඟීභනි.
“කිඹරහ ළඩක් නෆ.. අභීේක් වොයි විතයක් නභයි අේභහ දක්යි.. හනහන්තයි.. ආර්ට් ඩියක්ට්ර් ග ඇසිසටන් විදිඹට අපි මිනිව ගත්ත.. අද ඵරන්නකො රංකහ දළනට ඉන්න ළඩිභ ගහණක් අඹ කයන නළුහ..”
රුන් අභිේක් ර්ණනහ කයමින් කතහ කශේඹ. අේභහග් සිත් විසභඹක් භන් රෝඵකභක් ද ඉඳදිණි.
“ළඩිභ ගහණක් කිඹන්න කීඹක් විතයද..?”
ටලි නහට්ඹග නිසඳහදනඹ ගළන පුතු වහ කතහ කිරීේ පුරුද්දක් නළතත් අේභහ විභසුේ අභිේක් පිළිඵ දළන ගන්නට සිත් උඳන් කුතුවරඹ නිහභඹ.
“එක දකට විසි දහවක් ගන්නහ..”
රුන් කී විට අේභහග් දඵළභ ඉවශ නළංවිනි.
“භොනහ..? විසිදහවක්.. දස ඳවක් ළඩ කරුොත් එවභ රක්ඹක්න්..”
“ඔේ.. මිනිවහ රක් ගණන් ලින් තභයි ග්නන.. ඉල්රන ගහණක් දීරහ එඹහගන්න ඕන කනක් රෆසතියි.. මිනිවහ දහරහ කයපු ගභන් ඕන ප්යොිහඩක්න් එකක් හිට් නහ කිඹරහ මිනිසසු දන්නහ..”
රුන් කිඹහගන ගිඹඹ. යුනි ඔහුගන් ඈත්වීභ භොන තයේ භෝඩ කභක්දළයි අේභහ කල්ඳනහ කල් ඳසුතළවිල්රන් යුතුඹ.
“මිනිව ෆිල්ඩ් එකට ගනහ ඔඹහන්.. ඉතින් ඔඹහගනුත් ඔඹ ගණන්භ ඉල්රනද..?”
ඇඹ භකට ඳසු ඇසුහඹ..
“අන් නෆ අේභහ.. ඒ අතින් නේ අභිේක් ග්ර්ිට් ඳොයක්.. භට කිේහ ඕන ප්යො ඩක්න් එකකට ඕන රහක කතහ කයන්න අනිත් ඒහ දහරහ වරි එනහ ත ඳවක්ත් එඳහ කිඹරහ..”
රුක් කීේ අභීේක් කයහි ඇති කය ගත් ඉභවත් ඳළවළදීභකින් යුතුඹ. අේභහ වමිහිට හි ළලුහඹ. දුයදිග නොඵළලීේ ගුණහංගේ ආදීන ර යුනි අහිමි කයගත්ත් භොන තයේ ටිනහ වකරුක්දළයි ඇඹ දිගින් දිගටභ සිතුහඹ.
ටලි නහට්ඹළේ රගත කිරීේ ඇයඹිභත් භගභ යුනි කහර්ඹ ඵහුර වහ ඳභණක් නො ඹේතහක් දුයට අවංහය ද වහඹ. ඇග් පින්තය වහ විසතය සිනභහ පුත්ඳත් ර ව අනකුත් පුත්ඳත් ර සිනභහ අතිර්කේ කිහිඳ යක්භ ඳර වේඹ.
“ඉසය ඵරන්ත් පිංතයඹක් දේභ ගන්න ඵෆ.. දළන් ට් එකටභ වොඹහගන එනහ..”
සිනභහ පුත්ඳතක භහධ්යිේදිඹකු දර්ලන තරඹටභ ඳළමිණ අග්ත් තහයකග්ත් පින්තය ගත් දිනේ ඇඹ තහයකට ඳළසුේ භළසිවිල්රක වඬිනි. එවත් එදන්රට ඹටිත් වේ අප්යභහණ ආඩේඵයඹක් ඵ තහයක වළඳින ගත්ත්ඹ.
“එවභ තභයි.. අපි ළටන කොට කවුරුත් අපි ශඟ නෆ.. ඹන්තේ දණි ඳණි ගහගන නළගිටිනකොට ඕන තයේ අඹ ඉන්නහ..”
යුනි එඹ ඇනුේඳදඹක් රසින් ඵහය ගන්නහ නිඹතඹ. එවත් භභොවොත් ඇඹ හි රමින් ඔහුග් අදවට එකඟ වහඹ. තහයක අනතුයට රක් වහට ඳසුඹ ඇඹ ඔහු පිළිඵ ොඹන්නට උනන්දු නොව ඵ ළඵෆකි. එවත් ඔහු නළත ක්ේත්යනඹට රැගන එනු රළබුේ ඇඹ විසිනි.
තහයක තුශ නේ ඒ පිළිඵ කතඥතහක් නොවිණි. ඔහුට උභනහ වී තිබුේ කුභන ආකහයඹන් වෝ නළතත් ජනප්රිතඹ නළුහ ඵට ඳත්වීභට. ඔහු තුශ අභිේක් කයහි වේ අප්ය භහණ ඊර්සඹහ සිකි. තහයක ජනප්රි ේිඹභ නළුහ ලඹන් ළජඹුණු කහරේදීත් නිසඳහදකඹන්ගන් එහු ඉල්රන ගණන් ගහ සිඹ නිසඳහදනරට ඹොදහ ගත්ත් නළත.
“ඔඹහග ගහණ භච්චයයින් තහයක.. ඊට ළඩිඹ ඉල්රන එක අහධහයණයින්..”
කිඹමින් ඔවුහු හද කශව.
එවත් අභිේක් සිඹ නිර්භහණඹන්ට වොඹහ ගළනීභට නිලසඳහදකඹන් අතය වේ අසීමිත තයඟඹකි. එභ නිහභ ඔවුහු අභිේක්ට ගවිඹ යුතු මුදර ගළන නොතළකව. දියින් ජනප්රිිහඹතභ ගහයිකහ ර නේ දයහ සිටින නතුමිණි වහ අභීේක් මීඳත්ඹ පිළීඵ ද තහයක සිටිේ ඊර්සඹහිනි.
“අපිට නේ ඉතින් ට් න තයභක් ට් ේනන කිසිභ කභකට නළති තුට්ටු දක් කෆලි.. ඵරඳන්කො ඒකටත් එක්ක අභිේකඹහ..”
ඔහු මිතුයන් භඟද භළසිවිලි නළගුේඹ.
“මිනිවහ රක් කහයඹහ.. ඵරඳන් ෆිල්ඩ් එකට ඳඹ ගවරහ භොන තයේ පුංචි කහරඹක්ද..? දළන් රංකහ ජනප්රිඹඹ නළුහ.. ඇක්සිඩන්ට් එකන් ඳස මිනිවහ නළත්තටභ නළති රහ ඹයි කිඹරහ අපි හිතු.. ඒ වුණහට හිටිඹටත් ළඩිඹ වො තළනකට ආහ.. උම ඇක්සිඩන්ට් රහ කොච්චය කහරඹක් එක තළන හිටිඹද..?”
තහයකට පිළීතුරු ලඹන් එක් මිතුයකු ඳළසුේ එහුග් සිත තත් ඳහයමිනි.
“භභ ඵොවොභ ඉක්භනට ඔඹ වළභද්භ නස කයන්නේකො..”
ඔහු මිතුයහට නෆන ර මුමුණහ ගත්ත්ඹ.
අභිේක් ේ දින ර ඵරත් තුටින් සිටිේ ජනප්රි.ඹත්ඹ නිහත් මුදල් නිහත් නො , පියුමිකහ ඇග් සිතළඟි නොශවහ වළිදයේ කශ නිහඹ. ඇඹ අහිමි නු ඇතළයි රොඵකභ වළභදහකභ ඔහුග් සිත ඳශමින් තිබුේඹ. එඹ නස වී ගිේ ඇඹත් ඔහුත් අතය ඇති ව රනගතු කතහ ඵවට ඳසුඹ.
“කහරට ඉඩදිරහ අපි ඵරහගන ඉඳිමු.. කහර එක්කො අපි ශං කයයි.. නළත්නේ ඈත් කයයි..”
ඇඹ එේ කීත් ඔවුන් කිසිභ දිනක ඈත් නොනු ඇතළයි අභීේක් තයේ අදවහගන සිටිේඹ. දර්ලන තරඹට ඹහභට ප්ර්භහද වී තිබුණත්
ඔහු භහලිංග වහ උදහය වමු වීභට ගිේ ේ තුට දනන ආයංචිඹ ඔවුනටත් වළි කිරීභ පිණිඹ.
“දළන්ත් ඉතින් හිත ඹන ඹන තළන උභත් දුන්න නළතු ඉන්න ඵරඳන්.. පියුමිකහ නිකේ කල්රක් නභයි.. ද්දතිඹක්.. එවභ නොන්න උමට ඔඹ විදිඹට භහක් වේඵ න්න නෆ..”
ඔවුහු අහදහත්භක සයඹන් ඳළසව. අභිේක් එදන් තදින්භ සිත් තළන්ඳත් කොට ගත්ත්ඹ.
“නතුගන් තොය රෝකඹක් ගළන දළන් භට හිතන්නත් ඵෆ භචං..”
ඔහු අතිලඹ වළගුේඵය සයඹන් ඳළසුේඹ.
එය නේ මිතුයන් දදනහභ ඔහු ද ඵළලුේ උඳවහහත්භකඹ. යුනිට ශං ව මුල් දිනර අභිේක් පියුමිකහ ගණනකට ගත්ත්ත් නළත. ඇඹ වඬ වඬ දුක කීේ මිතුයන් භඟිනි. එවත් ඔහු සිතින් ගතින් දකින්භ ඇ ළටුණ භොවොත් ඇඹ සිත් කිසිදු කවටක් නළති ඔහුට පිහිට වහඹ.
“පියුමිකහ ග් කල්රන්ට භල් තිඹරහ ඳින්න ටිනහ..”
භහලිංගට ඉේටභ කිඹළවුේ දිගින් දිගටභ ඇග් උදහයත්ඹ පිළිඵ කිඹමින් සිටිඹදීඹ.
“ඒක ඇත්ත භචං.. භටත් ඒක ත්රුේ ගන්න කල් ගිඹහ..”
අභිේක් හල්රමින් කීේඹ.
ඕනෆභ ආඹතනඹක වො ද්ල් රට ළඩිඹ ේගඹන් ඳළතිය ඹන්න් නයක ඕඳහදඳඹ. ටලිනහට්ේ ක්ේත්යනේ එභ තත්ඹ අනක් තළන් රට හප්ක් ඵරද්දී දතුන් ගුණඹකට අධිකඹ. අභීේක්ග් කනටද යුනි පිළිඵ නොඹකුත් ඕඳහදඳ ළටුන් දර්ලන තර රදීඹ. ඔහුග්ත් යුනිග්ත් ේඵන්ධඹ දළන සිටි අඹ ඕනෆ කමින්භ ඔහුට ඒහ කීේ ඳදභට ලුණු ඇඹුල් එකතු කිරිේන් ද
අනතුරුඹ. ඒහඹන් ඇතළේ ඒහ අභිේක්ග් සිතට තයවක් වහ ේදනහක්ද, ඇතළේ ඒහ රළජ්ජහක්ද දළනවිඹ.
“ඵල්රොත් එක්ක නිදහගත්තභ ඵලු භළක්කොත් එක්ක නළගිටින්න නහ කිඹන්න ඕක තභයි භල්ලි.. අපි කට කළඩනකේ කිඹරත් උමට ඕක ත්රුේ ගන්න ඵළරි වුණහන්..”
ඔහු ේහ කිඹද්දී උදහය වහ භහලිංග නේ ඵළන ළදුේ උඳවහහත්භක රඹ. යද තභහ අත් ඵළවින් අභිේක් ඒ ඵළනුේ අගන නිවඬ වේඹ.
යුනි භනෝජ් භඟ ේඵන්ධඹක් ඳත්න ඵ අභිේක්ට දළන ගන්නට රළබුන් ටලි නහට්ඹඹේ උඳ ප්යකධහන චරිතඹක් යඟඳෆ ඉහන් තිනි. එක් දර්ලනඹක අන් කශ අභිේක් ඊ ශඟ දර්ලනඹට ේරහ එනතුරු පුළුල් ගත්ත කශය ප්රහසටික් පුටුක් තඵහගන හඩි වී විේක ගනිමින් සිටිේඹ. ඉහන් එතළනට ඳළමිණිේ ලුනු කුඩු ව ගේමිරිස කුඩු තයන රද අමරැල්රහ තසිභක්ද රැගනඹ.
“හ.. අමරැල්රහ.. නිඹභයින්.. කොවන්ද..?”
අහගන අභිේක් තසිභ අතට ගත්ත්ඹ.
ඔහුට පියුමිකහ සිහිඳත් වේ නිතළතිනි.. භන් ඇඹුල් හිත කෆභ ර්ග රට ඇඹ තුශ වේ අප්ර්භහණ ආලහකි. ඇතළේ දිනඹක ඇඹ ඵළඩ්මින්ටන් ක්රීඩහංගනඹ අද්දය නික ඇති යළු ගන් බිභ ළටුනු යළු ගඩිද ඇහිද ගත්ත්ඹ.
“අපි අමරැල්රහ කනහ..”
ඔහු ඇඹට කඩි ඳණිවුඩඹක් ඹළේේඹ.
“ඳර්තඹහ.. භට නොදී කනට ඵඩ රිදිඹන්..”
ඇඹ එකණහිභ පිළීතුරු එහ තිබිණි. අභිේක්ට හිනහ ගිේඹ.
“ඇයි අයිඹ හිනහ න්න..? අමරැල්රහ යව නළද්ද..?”
අහගන ඉහන් මිඵ දභහ තිබ ඳොල් කොටඹක් භත හඩි වේඹ.
“යව හින්දන් භනුසඹො හිනහ න්න..”
අභිේක් කී විට ඉහන්ග් මුහුණ තුටින් එළිඹ ළටිණි.
“අය ළට අයින උ අමරැල්ර ගවක් තිඹන්න.. ඒකන් අපි ඳොලු ගවරහ කළඩු..”
ඔහු කීේ වඳන්කභක් කශ ඵ කිඹන කුඩහ දරුකු භනි.
“ගදය අයිතිකහයඹහ දළක්කහ නේ එවභ අපිට ෂටිනුත් නත්තරහ ඹන්න කිඹයි..”
“අපි එඹහරගන් අවරහ කළඩු.. ගව උ ළඩි වන්දහ එඹහරටත් කඩන්න ඵළරුලු ඉන්න..”
ඉහන් සිනහසුන්ඹ.
“අච්චහරු වළදුත් ඔඹහරභද..?”
“නෆ.. ඒකට නේ ජඹමිණි අක්කරහ උදේ කරුහ..”
ඉහන් වන් කශේ සුළු චරිතඹක් යඟඳහන තත් නිළිඹක පිළිඵදඹ. දර්වන තරරදී අභිේක් කිසිකු භඟ ඕනෆට ළඩිඹ ඇසුයකට ගිේ නළත. එවත් සිඹලු දනහ භඟ සුවද කතහ ඵව කශේඹ. ළඩිපුය විේක කහරඹක් තිබුණොත් ඔහු කල් ඳකට වී ඳොතක් කිඹවීභඹ. නීති විද්ඹහවර ප්ය ේල විබහගඹට ඳනී සිටින ර ඔහු උනන්දු කයන රද්ද් පියුමිකහ විසිනි. ඔහු වදිසි අනතුයන් ඳසු එක්තළන් වී සිටි කහරේ ඇඹ ඒ විබහගඹට අදහර ඳොත ඳත ඳහ ගනළවිත් දුන්නහඹ.
“වළභදහභ යඟඳහන්න ඵෆ.. යඟඳහන්න ඵළරි කහරකට ජීත් න්න ජොේ එකක් තිඹන්නත් එඳළයි..”
ඇඹ නියතුරුභ කීේ යදභට භනි. එවත් එහි ඇති ත්ඹඹ ඔහු භනහ ටවහ ගත්ත්ඹ. විබහගඹට අදහශ ඳොත් ඳත් ඔහු කළභළත්තන්භ කිඹළවේ එභ නිහඹ. ඒ අසථහර දර්ලන තරේ සිටින දඟකහයඹන්ත් අභිේක්ට ඵහධහ කල් නළත. ේ භොවොත් ඉහප් ඳළමිණන්නට ඇත්ත් ඔහු ඳොතක් අත් නොභළති හඩි වී සිටි නිහ විඹ යුතුඹ.
“ආ.. ඔඹත් කන්න..”
අභිේක් තසිභ ඔහු ත ඳෆේඹ.
“එඳහ.. එඳහ.. අපිට තිඹනහ..”
ඉහන් එඹ ප්ය.තික්ේඳ කයමින් ඳළසීඹ.
“ඉහන්ට භොනද ේ දසර තිඹන ළඩ..?”
අභීේක් විභසුේ කතහ නොකය සිටීභ කණිසඨ කළුහට කයන අගෞයඹක් ඹළයි සිත ඵළවිනි.
“ේ දසර සුයලිඹ එක් කළරැක්ටර් එකක් කයනහ..”
ඉහන් ඳළසීඹ.
සුයලිඹ ඹනු භනෝජ් නිසඳහදනඹ කයන යුනි වහ තහයක ප්ය.ධහන චරිත යඟඳහන ටලි සිත්තභඹ. එඹ ද ේ දිනර රගත කයමින් ඳළතිණි. ඒ පිළිඵ විසතය දළන ගළනීේ උන්නදු අභිේක් තුශ ඇති වේඹ.
“කොවොභද වොට ළඩ කරීගන ඹනද..?”
ඔහු විභසුේ එභ නිහඹ.
“යුනි අක්කහ නේ වොට ඇක්ට් කයනහ.. තහයක අයිඹහ නේ ඉසය තයේ වො නෆ..”
ඉහන් තොර ඳයරමින් කිඹද්දී අභිේක් වමීට හි ළලුේඹ. තහයක විසින් තභහට කයන රද අභන්, කනහිලිකේ සිහිඳත් ව විට අභිේක්ග් සිත් සිහින් තුටක්ද ඇති නොවුණහ නොේ. එවත් භළන්නවුන් ඉදිරිේ කතහ කශ යුත්ත් ඉතහ ප්යනේමිනි. එවහට භවහට ක්ශේ කිඹහ හසි රඵහ ගන්නට භොවුන් කිසිේත්භ ඳළකිශන්න් නළත.
“තහයක ෆවන දක් අනීඳන් හිටිඹන්.. දළන් ඉතින් අලුතන්භ ෆිල්ඩ් එකට ආ ග්න්.. ඳස වරිඹයි..”
අභිේක් ඳළසුේ එනිහඹ.
“ඉතින් අභීේක් අයිඹත් එවභභන්.. ෆවන කහරඹක් එක තළන් රහ ඉරන් ආ.. ඒ වුණහට ඔඹහ කොච්චය වොට ඇක්ට් කයනද..?”
ඉහන් කශේ ඵොරු ර්ණනහක් නොේ. අභීේක් ක්ේත්යටේ කහගන්ත් විේචනඹක් එල්ර වීභට ඉඩ නොතඵහ තභන්ට රළඵන කුභන චරිතඹ වුද කළඳවීභන් යඟඳෆේඹ. එඹට පියුමිකහග් ආබඹ ද ඵොවෝ යින් ඵර ඳහ තිබිණි. තහයක තභහ පිළිඵ අධි තක්ේරුන් සිතන අඹකි. ඔහු කිසිකුග් උඳදස , භඟ ඳන්වීේ නොඉසුේඹ.
“භභ ඉතින් තහයක තයේ කහරඹක් අනීඳන් හිටිඹ නෆන්..”
අභීේක් භ සිනහක් ඳහමින් කීඹ.
“වළඵළයි යුනි අක්කහ ගළන නේ භට දුකයි අයිඹ..”
භ ේරහක් කල්ඳනහ කයමින් සිටි ඉහන් කිඹද්දී අභීේක් පුදුභඹන් ඔහු ද ඵළලීඹ.
“ඒ භොකද දුක් න්න.. ? එඹහ වොට යඟඳහනහ කිඹරහ ඔඹහභන් කිේ..”
“ඇක්ටින් ර අවුරක් නභයි අයිඹ..”
යවක් වළි කයන්නට භන් ඉහන් ටපිට ඵළලීඹ. කිසිකු ශඟ ඳහතක ඳනන්නට සිටිේ නළත. අභිේක් නිදවේ ඇමරැල්රහ කමින් සිටිේ ේ කතහට උනන්දුක් නොදක්න ඵ අඟන්නටඹ. එවත් ළඵෆටභ ඔහුට යුනි ගළන දළන ගන්නට වුභණහක් තිබිණි.
“එවනේ භොකක්ද අවුර..?”
ඔහු ඕනෆට එඳහට භන් ඇසීඹ.
“ටලිේ ප්යො ඩියුර් භනෝජ් ප්ර්”භතිරක..”
ඉහන් කීේ ඩහත් ඳවත් වඬිනි.
“ඕේ ඉතින්..”
“මිනිවගයි, යුනි අක්කගයි එෂඹහර් එකක් තිඹනහ..”
ඉහන් කිඹද්දී අභිේක් තිගළසසුන්ඹ. ඔහු කමින් සිටි අමරැල්රහ කළඵළල්රද බිභට ළටුණි. එවත් ඔහු කරඵර ව ඵ නොඳන්න්නට ෆඹේ කශේඹ.
“ඵොරු කතහක් න්න ඇති.. නිළිඹන්ට ඉතින් කතන්දය වළදන එක් කශයක් නෆන්..”
ඔහු කීේඹ.
“ේක ඵොරුක් නභයි අයිඹ.. භභ වොටභ දන්න දඹක්.. භනෝජ් භවත්තඹග වොටල් එකක් තිඹනන් කිතුල්ගර ඳළත්ත.. භභ ඉසය ඒක ළඩ කල්..”
“එවභද..?”
“ඔේ.. ඒ කහර භනෝජ් භවත්තඹග එෂඹහර් එක තිේඵ දිනීහ මිස එක්ක..”
“භොනහ..? දිණීහ.. අය ඕසට්ර්ිලිඹහ ඳදිංචිඹට ගිඹ නිළිඹ..?”
අභිේක් විභසුේ භවිතඹනි.
එක් කරක ජනප්රි ේිඹ නිළිඹක රසින් ළජඹුණු දිනීහ හිටි වළටිේභ සිඹල්ර අතෆය දභහ ඕන්ට්ර් ලිඹහේ ඳදිංචිඹට ගිඹහඹ. අභීේක් ක්ේත්යඅඹට ආේ ඇඹ එර අබිනික්භන් කොට ටික කහරඹකට ඳසුඹ.
“දිනීහ හිටපු කහර අභිේක් ෆිල්ඩ් එකට ආ නේ ආඹ කිඹරහ ළඩක් නෆ.. ඳර්ෂක්ට් කල්ර..”
ඒ කහරේ ඵොවො දනකු කියූ ආකහයඹ ඔහුට සිහිඳත් විණි. ඇග් නභට ඵොවෝ නළුන්ග් නේ ේඵන්ධ වී කතන්දය වළදී තිබිණි. එවත් නිසඳහදකයඹකු භඟ ේඵන්ධඹක් පිළීඵ අන්නට රළබුේ ප්යඳථභ තහටඹ.
“ඔේ.. එඹහ තභයි.. ඉසය දිනීහ මිසුයි භනෝජ් භවත්තඹයි වොටල් එකට නිතයභ එනහ.. අනිත් අඹට නොඳනී ඇතුශට එන්න නභ ඳඩි ඳශක් ඒක තිඹනහ.. භවත්තඹටභ න් වුණ රේ එකකුත් තිඹනහ.. භභ තභයි එඹහරහග රේ ඵෝයි.. දිනීහ මිසට භභ වරි කළභතියි.. මුල්භ ද එඹහ දළක්කභ භභ උඩ ගිහින් බිභ ළටුණහ..”
ඉහන් කට කොනකට සිනහක් නංහගන කිඹහගන ගිේඹ. අභීේක් න් දී සිටිේ පුදුභඹනි. ජනප්රිිඹ නිළිඹක ඹනු ජනතහග් වදත්ර ළජමන්නකි. භන් නිර්රජජී වළසිරීේ තුළින් ඇඹ සිඹ ප්යතතිරඳඹ විනහල කයගනී.
“වළඵළයි එඹහ භනෝජ් භවත්තඹහ එක්ක වළභදහභ එනකොට භග් හිත් තිේඵ ගෞයයි, ආදයයි නළති ගිඹහ..”
ඉහන් කීේ අභිේක්ට දළනුණ සිතුවිල්රභඹ.
“කොවොභ වුණත් වෝටල්දී දළන අදුනගන කතහ ඵව කශහට ඳස භභ එඹහට කිේහ භටත් යඟඳහන්න ආයි කිඹරහ.. ඊට ඳස එඹහ භට එඹහ යඟඳහන ඒඹ පුංචි පුංචි කළරැක්ටර්ස දුන්නහ.. එවභ තභයි භභ ෆිල්ඩ් එකට ආ..”
ඉහන් කිඹහගන ගිේඹ. අභිේක්ට දළනුන් සුයංගනහ කතහකට න් දීගන සිටින විට දළනන කුතුවරඹභඹ. අමරැල්රහ තසිභ ඔහුත් නොදළනුත්භ අන් වී තිබිණි.
“ත ටිකක් ග්න්නද..?”
හිස තසිභ අතට ගනිමින් ඉහන් විභසිඹ.
“එඳහ.. එඳහ.. භට ඇති.. ඉතින් කතහ කිඹන්නකො..”
ඔහු ඉහන් ඳශඹුේඹ.
“ඳස භඹහ දිනීහ මිසට භහරේ ඳළත්තන් ගඹක් අයගන දුන්නහ.. භභ කීඳ ළයඹක්භ ඒ ගදයට ගිහින් තිඹනහ.. භනෝජ් භවත්තඹග නෝනට කතන්දර් ආයංචි රහ වණ කරඵළගෆනිඹක් වුණහන්.. මීඩිඹහ එකට ක්ස එක කිඹරහ විඩෝස නහ කිඹරහ නෝනහ තර්ජනඹ කශහ.. ද්ඳශර ළඩි කොටක් තිඹන්න නෝනග නභට.. ඒ හින්දහ භවත්තඹහ කළභති වුන් නෆ ඩිෝස න්න.. එඹහ දිනීහ මිස යට ඇරිඹහ..”
ඉහන් කිඹහගන ඹන විට අභිේක්ග් සිත් ඇඳුේ චිත්ය ඳටඹක කතහ පුතකි. එඹ එතයේභ විසිතුරු වත් ගළටුේලින් ගවණ වත් කතහක් වේඹ.
“දළන් භනෝජ් භවත්තඹහ යුනි අක්ක යූස කයන්නත් ඒ විදිඹටභ තභයි.. එඹත් එක්ක කීඳ දක්භ වෝටල් එකට ගිහින් තිඹනහ.. අය දිනීහ මිස හිටපු ගදය භච්චය කල් හිටිඹ භනෝජ් භවත්තඹග
ඹහලුක්.. ඒ ඹහළුහ ශඟදිභ යට ඹනලු.. ඊට ඳස යුනි අක්කට දන්න ඹනහ කිඹරහ එක් ඉන්න මුය අන්කල් භගත් එක්ක කිේහ..”
අභිේක් න් දී සිටිේ පුදුභඹන් භන්භ අප්යඑහදඹන් ද යුතුඹ. යුනි දඟකහය යුතිඹක ඵළේ ඔහු දළන සිටිේඹ. කිසිදු රළජ්ජහකින් බිඹකින් තොය පිරිමින්ට මිඳ වීභට ඇඹට වළකිඹහ තිබිණි.
“අඳෝ.. ේ ග් තළන්ර නිදවේ කතහ කයන්නත් පුළුන්ද.. ? රේ එකට ගිඹහ නේ වරින්..”
දිනක ඇඹත් භඟ මුහුදු යශට ගිඹ අසථහක ඇඹ එර භළසිවිලි නළඟ ආකහයඹ අභීේක්ට සිහිඳත් විඹ. ටලි නහට්ඹ ේ ර ගත කිරීේ වහ නළතී සිටඹදී ද භව රෑ ඳහ අභීේක්ග් කහභයඹට එන්නට ඇඹ ඳළකිලුන් නළත. එවත් ඇඹ ළඳ ේඳත් රට ආලහන් ආත්භඹ ඳහහ දන තළනළත්තිඹක් ඵ අභිේක් සිහිනකින්ත් නොසිතුේඹ.
“ඔඹ භනුසඹහ එක ගෆනිඹකුගන් න්තෝ න භනුසඹක් නභයි.. ඒකයි භට යුනි අක්කහ ගළන දුක.. දළන් මිනිවට දිනීහ මිස ගළන ගක්ත් නෆන්.. යුනි අක්කටත් කදහ වරි සිද්ධ න්න ඔඹ ටිකභ තභයි..”
ඉහන්ග් කට වඬ ඔහුට ඇසුේ ඈත රෝකඹක සිට එන්නහක් ඵඳුඹ. ඉහන් ේ විසතයඹ කිඹන්න් හුදු ඕඳහදඳඹක් ලඹන්ද , ඔහුත් යුනිත් අතය ව ේඵන්ධඹ දළන සිටි නිහදළයි සිතන්නටත් නොවළකි තයභටභ අභීේක්ග් සිතුවිලි විසිය ගොස තිබිණි.
“ඉහන්.. ඊශඟ සීන් එකට ේකප් දහගන්න..”
වඹ අධ්ේක්ක කෆ ගළසුේඹ. ඉහන් වහ නළගිට ඹන ආකහයඹ අභිේක් ඵරහ සිටිේ හිස දෆසිනි. ළඵළවින්භ ඔහු කල්ඳනඹ කයමින් සිටිේ යුනිට අහදඹක් දිඹ යුතුද, ේ පිළිඵ රුන් දළනුත් කශ යුතුද ඹන්නඹ.
ඔහු භහලිංගට දුයකථන ඇභතුභක් දුන්න් නති තීයණඹකට එශඹිඹ නොවළකි ව නිහඹ.
“අන් ේ.. උභ අනුන්ග සීනි කියන්න ඹන්න නළතු උේ ළඩක් ඵරහගන හිටඳන්..”
භහලිංග ගත් කටටභ කීේ එේඹ.
“ඒ වුණහට භචං.. දක් වරි ආසර් කයපු එකීන්..”
“අභිඹහ, උම භගන් කුණුවරුඳ නහවහ ඉඳන්.. ඳහු ගිඹ කහර ඉගන ගත්ත ඳහඩේ උමට ේ ටිකටභ අභතක වුණහද.. ? උමට ඕන රහ තිඹන්න ආඹභත් පියුමිකහ ඈත් කයගන්නද..?”
භහලිංග දළඩි වඬින් විභසුේඹ.
පියුමිකහ සිහිඳත් ද්දී අභිේක්ග් සිත කළශඹුේඹ. භහලිංග කිඹනහක් භන් යුනිට උදේ කයන්නට උත්හව කශවොත් පියුමි වටභ අහිමි නහ නිඹතඹ. මුළු රෝකඹභ අහිමි න ඵ කිේත් ඔහු ඇඹ අහිමි කයගන්න් නේ නළත.
“අනිත් එක ඒකිග අයිඹහ උමට ඉසය රහන් ෆිල්ඩ් එකට ආ.. නංගිග කළරැට්ටු ගළන ඌ නොදන ඉන්න විදිඹක් නෆන්..”
භහලිංග කී විට අභීේක් තත් ටිකක් ඳසුඵෆේඹ. ගීතඹකට සුන්දය දර්ලන ඹොදහ රෑ ගත කිරීභ වහ කිතුල්ගර ඹන්නට පියුමිකහට සිදු වී තිබිණි. තහත්තහට වෝ අේභහට ඇඹ භඟ ඹහභට නොවළකි තත්ඹක් උදහ වේඹ. ඒ විද්ශික ගනුදනු කරුන් කේඩහඹභක් ඳළමිණිභට නිඹමිත තිබ නිහඹ.
“දළන් කොවොභද ඔඹහ තනිඹභ ඹන්න..?”
අභයතුංග භවත්මිඹ රතළවුණහඹ.
“ජහ වට ගදය නළවළ.. අේභත් එක්ක ගභනක් ඹනහ කිේහ.. කභක් නෆ අේභහ භභ තනිඹභ ඹන්නේ.. ත ඉතින් කී දනක් ඹනද..? ”
පියුමිකහ කීහඹ..
“ඒ වුණහට එවභ ඹන්න පුළුන්කභක් නෆන්.. ඔතන ඉන්න අඹ වුණත් භොනද එතකොට හිතන්න..?”
අභයතුංග භවතහ කීේ කල්ඳනහනි.
“ආ.. වරි.. වට අභිට ඕෂස ඩ් එකක් කිේහ.. භභ එඹහට කතහ කයරහ ඵරන්නේ..”
කිඹමින් පියුමිකහ ජංගභ දුයකථනඹ අතට ගත්තහඹ. අභයතුංග යුශ මුහුණින් මුහුණ ඵරහ ගත්ව. එකට කතහ කයගන භන් දදනහග් මුහුණ අදුරු න ආකහයඹ පියුමිකහට ඳනුණි.
“එඳහ...”
අභයතුංග භවත්මිඹ තදින් කීහඹ.
“තනිඹන් ගිඹත් අභීේක් එක්ක ඹන්න එඳහ..”
පියුමිකහ අේභහ ද ඵළලුේ පුදුභඹනි.
“ඒ භොන විකහය කතහක්ද අේභහ.. ? අභීේකුයි භහයි ගභන් ඹන්න ඳටන් ගත්ත අද ඊඹද..?”
ඇඹ ඇසුහඹ.
“ඒක තභයි දළන් ඒහ නත්තන්න කිඹන්න.. කිසිභ ත්රුභක් නළතු ඉරන්දහරිඹක් එක්ක යවුේ ගවන එක රමිසසිඹකුට ගළරඳන දඹක් නභයින්..”
කිඹහගන ගිඹ අභයතුංග භවත්යිභ ළමිඹහ ද ඵළලුේ ඔහුගන් අනුභළතිඹ ඳතන්නට භනි. ඔහුද හි ළලුේඹ. පියුමිකහට ඳශකිරීභක් භඟ කෝඳඹක් ද දළනුණි. ඇඹ ඉඟ ගසහගන ගොස පුටුක හඩි වහඹ.
“අේභහ ඔේහ එක්දහස නසිඹ ඵය ගණන් ර කතන්දය.. ඉරන්දහරිඹකුයි ශමිසසිඹකුයි එකට ගළන්න වො නෆ කිඹරහ හිතු ඒ කහර.. දළන් මිනිසසුන්ට එේහ අරුභ පුදුභ ද්ල් නභයි.. අනිත් එක ේ රංකහේ භහයි අභිේකුයි නොදන්න කිසිභ කනක් ඉන්නහ කිඹරහ භභ නේ හිතන්න නෆ..”
පියුමිකහ හුසභ ගන්නටත් නත්තන්න් නළතු කිඹහගන කිඹහගන ගිඹහඹ.
“අන්න ඒකත් එක වේතුක් තභයි පුතහ.. ඔඹහයි අභිේක්යි වළභ කනක්භ දන්නහ කහදඹක් ඵන දට ඔඹහට ඒක රොකු ප්යලසණඹක් න ඵළරි නෆ..”
එය ඵළරෑරුේ සයඹන් කීේ අභයතුංග භවතහඹ. කහදඹක්.. ? පියුමිකහග් සිරුය මුළුභනින්භ හිරි ළටී ගිේඹ. අභිේක්ගන් එවහ භනහරඹකු ගළන සිතිඹ වළකිදළයි ඇඹ කල්ඳනහ කරහඹ. එවත් ඔහු පිළිගළනීභට ද ඇග් සිත තුශ වේ භළළි ඵකි.
“එවභ ඳටු විදිඹට හිතන කනක් නේ භභ ඵඳින්න නෆ තහත්ත..”
පියුමිකහ විඩහඵය වඬින් කීහඹ.
ේ කතහ කොතයේ දුයට ගිඹත් විඳුභක් ප්න භහනේ නළති ඵ ඇඹ කල්ඳනහ කශහඹ. අභයතුංග යුශට දළනුේ අයණ ඵකි. දිඹණිඹග් තර්කඹට දිඹ වළකි පිළිතුයක් ඔවුන්ට සිහිඳත් වේත් නළත.
“එතකොට අභිේක් ඔඹහ ගළන භොනද හිතන්න..?”
පියුමිකහ ඉදිරිපිට හඩි මින් තහත්තහ ජුභ විභසුේඹ. ඇඹ අඳවසුතහඹට ඳත් වහඹ. ළඵළවින්භ එඹට දිඹ යුතු ඳළවළදිලි පිළිතුයක් ඇඹට සිතහ ගන්නට නොවළකි විඹ.
“ඉසය ග්භ දළනුත් එඹහ භට වො ඹහළුක් විතයයි තහත්ත..”
පියුමිකහ කීේ සථිය වඬින් වෝ සිතට එකඟ නොේ.. ළඵළවින්භ අභීේක් හුදු මිතුයකු ඳභණක්දළයි ඇඹ තභහගන්භ විභහ ගත්ත්ඹ.
“ඒ වුණහට භභ කළභතියි ඔඹහ අනහගත් ගළන භොකක් වරි තීයණඹක් ගන්නහ නේ..”
අභයතුංග භවතහ ඵළරෑරුේ ර හි රමින් කීේඹ. අභයතුංග භවත්මිඹ ද ඳළමිණ හඩි වේ තීයණහත්භක කතහ ඵවකට මුර පුයන්නට භනි. එන දඹකට මුහුණ දන්නට පියුමිකහ හිත වදහ ගත්තහඹ. කදහ වෝ දිනක ේ ගළටළුට ඳළවළදිලි පිළිතුයක් සිතහගත යුතුභඹ.
“භං කිේන් අේභහ.. ත අවුරුද්දක්ත් ඹනකේ භභ භළර් එකක් ගළන හිතන්න නෆ..”
ප්ය කහලඹ කශේ තහත්තහ වුද පියුමිකහ කීේ අේභහ ද ඵරහගනඹ. අග් කට වඩ වේ “ේක භව කයදයඹක්” ඹනුන් ඇඟවීභකි.
“අපි ඔඹහට කිඹන්න අභීේක් ගළන වරි කභක් නෆ සීරිඹසලි හිතන්න කිඹරයි..”
තහත්තහ කීේ පියුමිකහ තුශ දළඩි කළශඹීභක් ඇති කයමිනි. ඇඹ අේභහත් තහත්තහත් ද භහරුන් භහරුට ඵළලුහඹ. ඔවුන් දදනහභ ඵරහ සිටිේ ඇගන් ඳළවළදිලි පිළිතුයක් අප්ක්හනි. පියුමිකහ තොර ඳහගන නශර පිරිභළද ගත්තහඹ. භඹ අේභහත් තහත්තහත් විසින් ඇග්ත් අභිේක්ග්ත් ේඵන්ධේ නිඹභ සබහඹ ටවහ ගන්නට ඹොදන රද උඳක්ය භඹක්දළයි ඇඹ භොවොතකට කල්ඳනහ කශහඹ.
අභිේක් ඵෆනහ කය ගළනීභට කළභළත්තක් නළති ඵ අේභහ මීට ඳය ජුභ ප්යනකහල කොට තිබිණි. තනි ඹතත් ඔහු භඟ ගභන් බිභන් නොඹන ර ප්ය කහල කශේ මීට සුළු ේරහකට ඳයඹ. එවත් අභිේක් ගළන අලුතන් සිතන්නට දඹක් පියුමිකහට තිබුේ නළත. ඔහු ඈත් කයරන්නට අකභළතිහ භන්භ ඔහු ේඵන්ධ කොට ගන අනහගතඹක් ගළන සිතන්නටත් ඇඹ තුශ අදවක් නොවිණි. ඇඹ අභීේක්ගන් ඈත් න්නට ඳය තහත්තහ භේ කීේ නේ ඇග් තුටට වදත ඉඩ භදි නහ නොඅනුභහනඹ. එවත් ේ භොවොත් ඇඹට දළනුේ උකටලී ඵක් ඳභණි.
“ඹහළුක් ගළන හිතනහට ඩහ ළඩිඹ දඹක් භට අභිේක් ගළන තභත් හිතන්න ඵෆ තහත්තහ.. එවභ හිතන්න පුළුන් වුණ දක් ආොත් භභ කිඹන්නේ..”
කිඹහගන පියුමිකහ නළගිට්ටහඹ.
කතහ භතළනින් අන් කයන්නට ංඥහක් එභ ඉරිඹේේ තිබිණි. අභයතුංග යුශ මුහුණින් මුහුණ ඵරහ ගත්ව. ඔවුන්ග් සිත් ඳල ගළටළුට ෆවන විඳුභක් රළඵන්නට ඇතළයි පියුමිකහ කල්ඳනහ කශහඹ.
“අේභරහ එඳහ කිඹනහ නේ භභ අභිේක් එක්ක ඹන්න නළතු තනිඹභ ඹන්නේ.. ඒත් ඉතින් අභීේක් එක්ක ගිඹත් ජහනි එක්ක ගිඹත් ළඩි නක් නෆ..”
කිඹහගන පියුමි කහභයඹට ගිඹහඹ. අභීේක් එන් සුන්දය ඳරියඹකට ඹහේ ආලහ ඇඹතුශ ඳළතිේ ඵොවෝ දිනක ඳටන්භඹ. අේභරහට අභතය අය ර කීත් ජහනි භග ගොස ඒභ සුන්දයත්ඹ වි ගන්නට නොවළකි ඵළේ පියුමිකහ දළන සිටිඹහඹ. එවත් ඔවුන් අකභළති නේ ඒ ගභන ඔහු වහ නොඹහ ඹහභට ඇඹ තීයණඹ කොට තිබිණි.
සිතට දළනුණ දෝන අසීරුන් ඹටඳත් කය ගනිමින් පියුමිකහ කිතුල්ගර ගභනට සුදුසු ඇඳුභක් තෝයන්නට වහඹ. අේභහත් තහත්තහත් ඳවත් වඬින් ඹභක් කතහ කයනු ඇඹට ඇසිණි.
පියුමිකහ ල්හර් විරහසිතහේ ඇඳුේ දක තුනක් ව ඩනිේ කලිභකුත් ඵරවුඹකුත් ඇ භත තඵහගන කල්ඳනහ කයන්නට වහඹ.
“භොනද කල්ඳනහ කයන්න..?”
අහගන අභයතුංග භවත්මිඹ කහභයඹට ආහඹ. ඇඹ ඹේකිසි තීයණඹක් දළනුේ දන්නට ඳළමිණිඹහ විඹ යුතු ඹළයි පියුමිකහට නිකභට භන් සිතුණි.
“වට අඳින්න භොකක්ද කිඹරහ කල්ඳනහ කල්..”
පියුමිකහ කීේ සිනහන්නට තළත් දයමිනි.
“ේක වොයින්..”
අේභහ දළක්වේ ඉදිරිඳට සිහින් භල් භෝසතයඹක් එේේයොභයිඩර් කයන රද උඩ කොටක් හිත රහ කොශ ඳළවළ ල්හර් ඇඳුභකි. පියුමිකහ ද මුලින්භ තෝයහගන තිබුේ එභ ඇඳුභභඹ.
“භටත් හිතනහ ඒක වොයි කිඹරහ..”
ඇඹ කීේ එභ ඇඳුභ ඳකට කයමිනි.
“අභිේක් ෂසරීඳ නේ වට එඹහ එක්කගන ඹන්න.. තනිඹභ ඹනට ළඩිඹ ඒක වොයින්..”
අභයතුංග භවත්මිඹ කීේ ඇඳුභ දභ ඵරහගනඹ. පියුමිකහග් දතොර යදේ සිනහකට විය වේඹ. එවත් ඇඹ කිසික් කීේ නළත. අේභරහ තභන් ත්රුේ ගළනීභ රොකු දඹක් ඹළයි ඇඹට සිතිණි.
ටලි නහට්ේ දක්භ රෑගත කිරීේ එක දිගටභ සිදු කරුණු නිහ අභිේක්ට විේකඹක් රළබුේ කරහතුයකිනි. ඒ දිනර ඳහ ඔහුට ශද දළන්වීේ ර ඳනී සිටීභට වෝ භහධ්ඹද හකච්ඡහ රට වබහගී
විභට සිදුවිණි. කොවේ වෝ සුන්දය, නිසකරංක ඳදකට පියුමිකහ භඟ ඹහේ ආලහ ඔහු තුශ ඳළතුේ කරක ඳටන්භඹ. ඳසුගිඹ කහරේභ ඔවුන් දදනහ එකට ගළසුණ ඵ ළඵෆකි. එවත් එන් ගභනක් ඹහභට අසථහක් උදහ වේ නළත. එඹට විලේඹන්භ ඵරඳෆේ පියුමිකහග් අකභළත්තඹ.
“අපි දන්නට කොවේත් ගිහින් නිසකරංක ඉන්න රළඵන එකක් නෆ අභි.. ඵළඩ්මින්ටන් කෝර්ට් එකට ගිඹත් කට්ටිඹ ට කයගන්න වළටි ප්නන්..”
එළන්නක් ඹෝජනහ කශ වළභ විටකභ පියුමිකහ උදහසීන සයඹන් කීහඹ. එහි ත්ඹටඹක් තිබ ඵළවින් ඔහු ඵර කිරීභන් ළශකී සිටිේඹ. එවත් ඒ ආලහ නේ ඔහු තුශ නොනළසී ඳළතුණි.
කිතුල්ගර ඹන්නට පියුමිකහ ඹෝජනහ කශ කල්හී ඔහු තුටින් ඉල්පුේ එවයිනි. ත්තකින්භ ඇඹ එන් ඹෝජනහක් කයනු ඇතළයි ඔහු සිහිනකින්ත් ඵරහඳොයොත්තු වේ නළත.
“ඇත්තටභ ේක කිේ ඔඹහභද කිඹරහ භට අදවහගන්නත් ඵෆ කල්ර..”
ඔහු කීේඹ.
“ේ රෝක අදවහගන්න ඵළරි ද්ල් භොන තයේ සිද්ධ නද..?”
පියුමිකහ ඳළසුේ සිනහමින් ඵ ඔහුට ළටහුණි.
“ඒක නේ එවභ තභයි.. ඒත් අපි දන්නහ වට ඹන ගභන නේ නස න එකක් නෆ කිඹරහ භං හිතනහ..”
අභිේක් අප්ක්හ පිරුණ වඬින් කීේඹ.
“ළවළරහ ඒ ඳළත්තට ගංතුය ගළලුොත් මික් නළත්නේ නස න එකක් නෆ.. අපි දන්නහ ඔඹහග කහයක් ඹමු..”
පියුමිකහ කීේ අභීේක් තුශ ව ආලහ දගුණ තගුණ කයමිනි.
“වරි කල්ර.. උද් වඹ නකොට භං ඔඹහරග ග් ශඟට එන්නේ..”
ඔහු ඳොයොන්දු වේඹ.
ටලි නහට්ඹදේ අනක් ශිල්පීන් සිඹලු දනහභ නිසඳහදන අංලඹන් ඳඹනු රඵන හවන ලින් ගභන් ඳවසු රහ ගත්තත් අභිේක් ආේ ගිේ තභහග්භ කහයඹනි. ර ගත කිරීේ අන් ව වහභ අනක් අඹ එක් රැස න තුරු නොසිට නහතළන් ඳොශට එන්නට වෝ මිතුයකු වමු න්නට ඹන්නට එයින් ඉඩ රළබිණ. අනක් අඹ කයන ඕඳහදුඳ කතහරට එක් වීභට ඇති අකභළත්තද ඳොදු ප්යනහවන ේඹන් ගභන් ඳවසු රහ ගළනීභන් ඔහු ශක්නු රළබිණි.
ඔහු එදින රගත කිරීේ අන් ව වහභ පිේේ නිට ආේඹ. නදහ රොකු කයදයඹක් ර දළනන යථහවන තදඵදඹ ඳහ ඔහුට නොදළනුේ ඔහු සුන්දය රෝකඹක ළරියමින් සිටි ඵළවිනි.
“අයිඹහ අද රොකු ජොලිඹකින් ග්.. ෂටින් ඉයද..?”
චූටි නංගි ඔහු පිළිගනිමින් සිනහමුසු විභසුහඹ.
“දස ගණනහකින් ගදයට එනකොට ජොලි නළද්ද භෝඩිඹ..?”
ඔහු කීේ ඇග් හි කස අවුල් කයමිනි. ඇඹ ඔහුග් අත් එල්ලී සිටිේ ඵොවෝ තුටිනි. ජනප්රිඹඹ නළු අභිේක් නුගලිඹද්ද සිඹ අයිඹහ ඵට ඔවුන් පුයහයේ දොඩන ඵ ළඵළකි. එවත් ඔහු නිේ නළති විට ඇත්ත් අසීමිත ඳහළුකි. සිඹ ගණනක් සිටිඹත් ඒ ඳහළු ඵ භකන්නට පුළුන්කභක් නළත.
අේභහ තහත්තහ දදනහත් ඔහු එනතුරු භඟ ඵරහ සිටිතී. විලේ කෆභ බීභ වළදන්න් ඔහු එන දටඹ.
“ඔේ ඉතින්.. භව රොකු පුතන්ඩිඹහ එන දට තභයි ඔක්කොභ සඳළල්.. අපි ඉතින් ඔටුොන්..”
රොකු නංගී වහ චූටි නංගී ඇනුේඳද කිඹතත් ඒ තයහින් නොන ඵ අභීේක් දළන සිටිඹහඹ. ඳවුල් සිඹලු දනහටභ ඔහු ේඳතකි.
අභිේක් තහත්තහග් සුදුක් විභසුේඹ. අේභහග් ඕඳහදඳ රට කන් දුන්න්ඹ. නංගිරහ දදනහග් ඳහඩේ ළඩ ගළන ොඹහ ඵළලුේඹ. වට ගභන භොවොතකටත් ඔහුග් සිතින් ඉත් වේ නළත.
අේභහ යහත්රීත කෆභට ඉඳිආප්ඳ, ඳොල් ේඵෝර, ඳරිප්පු වොඳි ව භහළු මිරිස පිළිඹර කය තිබුේඹ. නිලසඳහදන අංලඹන් රඵහ දන ඒකහකහරී වත්, නීය වත් කෆභ ේර එඳහ වී සිටි අභිේක්ට භඹ දිේඹව බෝජනඹක් වහ භහන වේඹ.
“හ.. භහය යයි..”
කිඹමින් ඔහු කිහිඳ යක්භ ඉඳි ආප්ඳ ඵදහ ගත්ත්ඹ.
“කජු ටිකකුත් එකතු කයරහ තිඹනහ.. වට කඳරහ උඹරහ දන්නේ..”
අේභහ කීේ පුතු ඒ යර කෆභ ේර ආලහන් බුක්ති විදිනු දළකීභන් උඳන් තුටිනි.
“වට නේ භං ගදය නෆ අේභහ..”
ඔහු අකභළත්තන් කීහඹ.
පියුමිකහ භඟ කොවේ ගිඹත් ඔවුන් අහිතක් නොසිතන ඵ අභීේක් දළන සිටිේඹ. එවත් දිගු කරකට ඳසු රළබුණ නිහඩු දිනේත් ඔහු නිසින් පිට වීභ ඔවුන්ග් දොේනට වේතු නහ නොඅනුභහනඹ.
“ඇයි පුත්.. වට නිහඩු කිඹරහ කිේන්.. භොකක් වරි ටී.වී ප්යෝඇග්රෑ ේ එකක් තිඹනද..?”
ඔහු සිත ආකහයඹටභ තහත්තහ විභසුේ මුහුණ අදුරු කොටගනඹ.
“නෆ තහත්ත.. භභ පියුමිකත් එක්ක ගභනක් ඹනහ..”
අභිේක් භ සිනහක් භහගන පිළීතුරු දුන්න්ඹ. තහත්තහ ඵළරෑරුේ ර හි ළලුේඹ. අේභහග්ත් නංගිරහ දදනහග්ත් මුහුණ මුකුලිත වේ ඵරහ සිටිඹදීභඹ.
“ගභනක්..? ඒ කොවද..?”
අේභහ විභසුේ කයදය වඬකිනි.
“එඹහට වට සිංදුක් විෂුල් කයන්න කිතුල්ගර ඹන්න රහ.. ආන්ටිටයි අන්කල්ටයි ඹන්න විදිඹක් නෆ කිඹරහ භට ඹන්න කිේහ..”
අභිේක් ඳළසුේ එඹ පියුමිකහග් දභහපිඹන් තින් රළබුණු ඉල්ලීභක් ඵ ඒත්තු ගළන්න ආකහයඹටඹ.
“අයිඹෝ භොකක්ද අයිඹහ.. ? එඹහට ඩ්ය යිර් කනක් එක්ක ඹන්න කිඹන්නකො..”
රොකු නංගී නොතුටින් කෆ ගළසුහඹ.
“න කනකුට එවභ කිඹන්න තිබුණහ.. ඒත් පියුමිකහට ඵෆ.. එඹහ නොහිටිඹහ නේ භං අද භතන නෆ..”
අභිේක් කීේ වළඟුේඵය වඬිනි. තහත්තහ ඔහුග් අදව අනුභත කයමින් හි ළලුේඹ.
“ඒක ඇත්ත.. අපි කශහි ගුණ භතක තිඹහගන්න ඕන.. ඒ දරුහ ඔඹහ නුන් භොන තයේ ඳළක වුණහද.. ? අපිත් එවභ කශේ නළ..”
තහත්තහ කිඹද්දී සිඹලු දනහග්භ කටල් ළසිණි. ඔවුන් ත දුයටත් ඳහළු ගළන කතහ කශේ නළත. පියුමිකහ විසින් කයර රද කළඳ වීේ තයභ ගළන ඔවුන් න නභ කල්ඳනහ කයන්නට ඇත.
“පුත්.. ඳොඩ්ඩක් එළිඹට එන්න.. භට ඔඹත් එක්ක කතහ කයන්න ඕන..”
යහත්රීත කෆභන් ඳසු තහත්තහ කිඹද්දී අභිේක්ග් සිත භක් කළශඹිණි. තහත්තහ එන් සයඹකින් කතහ කයන්න් ඵොවෝ කරහතුයකිනි. අභේරහ වහ නංගිරහත් මුහුණින් මුහුන ඵරහ ගත්ව.
“සියහ කතහකට ග්..”
තහත්තහ කෆභ කහභයඹන් පිට වහට ඳසු රොකු නංගී කොඳුයහ කීහඹ. අභිේක් කිසික් කීේ නළත. එවත් භඹ කිසිඹේ ඵළරෑරුේ කතහක් විඹ යුතුඹළයි වළඟීභ ඔහුට ද දළනිණි.
ඔහු ඉසතෝප්පුට ඹන විට තහත්තහ වහන්සි පුටුේ දිගළදී ඳපුේ යෝභ පිරිභළද ගනිමින් සිටිේඹ. ඔහුග් මුහුේ වේ කල්ඳනහකහරී ඵකි. අභිේක් ඉසතෝප්පුේ ඔහුග් ප්රිවඹතභ සථහනඹ න කුළුණ අර බිභ හඩි වී ගත්ත් තහත්තහ දභ ඵරහගනඹ.
“ඇයි තහත්තහ..?”
ඔහු ළකමුසු වඬකින් විභසුේඹ. තහත්තහග් වදඹහඵහධඹ නළත භතු වී ඇතළයි බිඹක් ඔහුට දළනන්නට විඹ.
“ේකයි පුත්.. පුතහරහ දළනුේ ත්රුේ තිඹන අපිට ඩහ භහජේ ගළන අලුත් විදිඹට හිතන උදවිඹ තභයි.. ඒ වුණහට භේහ කිඹරහ දන එක අේභරහ තහත්තරහ විදිඹට අප් යුතුකභ..”
තහත්තහ රැල් බුරුල් වළය කතහ ඳටන් ගත්ත් ඵළරෑරුේ ආකහයඹනි.
“භොකක්ද තහත්ත..”
අභීේක් දෆස කුඩහ කයමින් ඇසීඹ.
“භට ඉසය රහ කිඹන්න ඕන පියුමිකහ දුගයි ඔඹහගයි තිඹන ේඵන්ධඹ භොකක්ද කිඹරහ..”
තහත්තහ දිගළදී සිටි ඉරිඹේ භදකින්ත් නස නොකොට හි ඳභණක් වයමින් විභසුේඹ. අභිේක් තිගළසසිණි. තහත්තහ ඒ ප්යඅලසනඹ විභසුේ නිකභට නොන ඵ ඔහුට ළටහුණි. ඔහු ේ පිළිඵ දිගින් දිගටභ කල්ඳනහ කශේඹ.
“ඇයි තහත්තහ එවභ ඇහු..?”
ඔහු තහත්තහ ද නොඵරහභ විභසව.
“ඒ දරුහ විතයක් නභයි.. අභයතුංග භවත්තඹත් වො භනුසඹක්.. භභ අනීඳ රහ ඹනඑන භං නළතු ඉද්දි යසහ දීරහ අපිට පිහිට වුේ ඒ මිනිසසු.. ඔඹහ ඇන් නළගිට්ටුත් දොසතයරහ නභයි පියුමිකහ දු..”
තහත්තහ කිඹහගන කිඹහගන ගිේඹ. අභිේක් ඇහුේකන් දුන්න් ඉසතෝප්පුේ දළල්න විදුලි ඳවන් එළිඹ ළටී ඹහන්තමින් අඳුය තුනී ව මිදුර ද ඵරහගනඹ. පිච්ච භල් සුක් ඔහුග් නහඹට ඇදී ආේඹ.
“අපි ඔක්කොභරහ ඒ දරුට ණඹගළතියි. ඒත් පුත් අපිට ඒ අඹත් එක්ක හිය ගනුදනු කයන්න පුළුන්කභක් නෆ..”
තහත්තහ ඳළවළදිලි වඬින් කීේ අභිේක්ග් සිත කීරි ගසමිනි. හිය ගනුදනු ගළන කතහ කයන්නට නොවළකි වී ඇත්ත් පියුමිකහග් ඳසුඵෆභ නිහ ඹළයි කිඹන්නට අභිේක්ට උභනහ විණි. එවත් ඔහු එදන් ගිර ගත්ත් ඒ අසේ අතීතේ ඵොවෝ ද්ල් එළිඹට ඇදී එන්නට තිබ නිහඹ.
“දළන් පුතහ තළනකට ඇවිත් ඉන්න ඵ ඇත්ත.. ඒත් තභත් ඒ අඹයි අපියි අතය අවට ඳොශ ග් ඳයතයඹක් තිඹන්න.. අනිත් එක ඔඹහ ඇක්සිඩන්ට් වුේ කොවොභද කිඹන එකත් අභයතුංග භවත්තඹහ දන්නහ..”
තහත්තහ ඔහුත් නොදළනුත්භ අභිේක්ග් සිත් ඵවවින් රිදන තළන් වහයහ ඳහයමින් සිටිේඹ. ඒහේ ේදනහ ඔහුට දයහ ගත නොවළකි තයේ වේඹ.
“තහත්තහ.. ඔඹ මීඩිඹහ ලින් භොනහ කිේත් පියුමිකයි භහයි වො ඹහළුො විතයයි..”
අභිේක් සීරුන් කිඹහ ගත්ත්ඹ. ළඵළවින්භ ඇඹ ඔහුට හුදු මිතුරිඹක නො ජීවිතඹන් වරි අඬක්භ වේඹ. එවත් පියුමිකහ කිඹන්නහක් භන් සිඹල්ර කහරඹට ඵහය දී නිවඬ වී සිටීභ ළඩදහඹකඹ.
“ඒක එවභ නේ ඔඹ දන්නහ එකට ගළන එක ටිකක් අඩු කයන එක වොයි න්ද පුත්..?”
තහත්තහ එදන් පිට කශේ ෆවන උත්හවඹකින් ඳසු ඵළේ අභිේක් ටවහ ගත්ත්ඹ.
“භොනද තහත්තහ ේ කිඹන්න..?”
අභීේක් රිඳුණු වඬින් කෆ ගළසුේඹ.
“භං කිඹන්න කයන්න තිඹන වොභ ද් පුත්.. ඔඹහට නේ ඕන තයභක් කතන්දය වළදිරහ තිඹනන්.. ඒත් ගෆනු ශභඹකුට කතන්දය වළදන එක වො දඹක් නභයි. ඒ දරුහ කහදඹක් කයගන්න දක ඔඹහරග ඹහළුකභ නයක විදිඹට ඵරඳහන්න පුළුන්.. ඔඹහ ේ ගළන ඒ දරුත් එක්ක කතහ කයරහ ඵරන්නකො..”
කිඹහගන ගිඹ තහත්තහ අභිේක්ට කල්ඳනහ කයන්නට ඉඬ වළය ගතුශට ගිේඹ. අභිේක් තුශ වට ගත්ත් දළවිල්රක් ඵඳු සබහඹකි. තහත්තහ නොකිඹහ කිඹන්න් පියුමිකහග් ඹවඳත උදහ ඇගන් ඈත් න රඹ. එවත් ඔහුට ඊට ඩහ ඳවසුන් ඔහුග් ජීවිතඹ අත් වළය දභන්නට වළකි නහ නොඅනුභහනඹ.
“අපි දන්නට අපි දන්නහ ඇයන්න සුදුසු අඹ ේ රෝක න නෆ නත.. ේ ආත්භ විතයක් නභයි.. ඉඳදන වළභ ආත්භඹකභ අපි අප්භ නහ කිඹරහ භට වතිකයි..”
ඔහු මුමුණහ ගත්ත් හල්රමිනි. සිහින් කඳුළු ඳටරඹක් ඔහුග් නත් කනි ඵො කශේඹ. සුඵය හිමිදිරි උදේ , අතිලයින් ප්රිිඹ කයන යුතිඹ ේඳසින් හිඳුහගන රිඹ ඳළදවිභ තයේ සුන්දය අත්දළකීභක් තත් තිේදළයි අභිේක් කල්ඳනහ කශේඹ. ඔහුග් සිත ප්රීතතිඹන් තටු රමින් තිබිණි. තහත්තහ දුන් අහද සිත අශකටත් ඳළමිණිේ නළත. කහයට ගොඩ දින්නටත් නොවළකි තයභටභ භහනසික කඩහ ළටුණ කශ සිත ලක්තිභත් කයේේ පියුමිකහඹ.
“ඔඹහ කදහත් භහ ඔඹහග කහර් එකන් එක්කයගන ගිහින් නෆ..”
ඇඹ එදහ කීේ තුශ ආත්භ ලක්තිඹ ඇති කිරීභ පිණිඹ. එවත් ඔහු එඹ ඵහය ගත්ත් ඵයඳතර චෝදනහක් ලඹනි. ඉතහ ඉක්භනින්භ එභ චෝදනහන් නිදවස න්නට ඔහු එදහ සිතහ ගත්ත්ඹ. දළන් ේ එශළඹී ඇත්ත් ඵොවෝ කහරඹක් තිසේ ඵරහඳොයොත්තු ව එභ අසථහඹ.
රහ කොශ ඳහට ගවුභකින් ළයසී , ඉමිහිරි, මුදු විරවුන් සුක් කහයඹ පුයහභ ඳතුයමින් සිටි සුන්දය සුයංගනහ ද අභිේක් ඵළලුේ සිනහ පිරි තින් යුතුඹ.
“භග් දිවහ ඵර ඵර කහයක ඩ්යයයිේ කයන්න ගිහින් ආඹන ළයඹක් වප්ඳගන්න පුළුන් නේ..”
පියුමිකහ තයටු සයඹන් කීහඹ.
ඒ බිජ ජනක වත් කටුක වත් අත්දළකීභ සිහිඳත් ද්දී අභිේක් ඇතුශහන්තඹන් ළලී ගිඹ ඵ ළඵෆඹ. එවත් ඔහුග් දතොල් ව සිනහ භොවොතකටත් නස වේ නළත.
“ඔඹහ එක්ක ඉන්නකොට භට සිද්ධ න්න වොදභ ද්ල් මික් නයක ද්ල් නභයි ඵබී..”
ඔහු කීේ වළඟුේඵය සයඹනි. එභ ප්ර්කහලඹන් ප්රඵෝධඹට ඳත් ඵක් අඟමින් ඇඹ නත් කොන් ඵළල්භක් වලුහඹ. ඒ ඵළල්භන් ද ඔහුග් සිත පිනහ ගිේඹ.
“නයක දඹක් සිද්ධ උනත් වළභද්භ සිද්ධ න්න වොදටයි කිඹරහ හිතන්න..”
ඇඹ කිේහඹ.
“ඔඹහ ශඟ ඉන්නකොට භට කයන්න ඵළරි දඹක් නෆ කිඹරහ ඔඹහ දන්නන්..”
අභීේක් කීඹ.
පියුමිකහග් මුහුේ කල්ඳනහකහරී ඳනුභක් ඇඳිණි. ඳහය ශල් හිත ව ඵළවින් ඔහුට අධහනඹ නතකට ඹොමු කයන්නට වළකිඹහක් නොවිණි. එභ නිහ ඇග් මුහුේ න ඔහු දුටුේ නළත.
“වළභදහභ ශඟ ඉන්න ඵළරි උනොත් භොකද න්න..?”
ඇඹ ඉතහ මින් ඇසුත් අභීේක්ග් නතට එඹ ඳතිත වුේ වණ වඬක කේඳනඹනි. ඔහුත් නොදළනුත්භ කහයේ ේගඹ ඵොවෝ යින් ඵහර වේඹ. ඔහුට ඳයදහ රැේ තහත්තහ විසින් කිඹන රද ද්ල් භතක් විණි.
“ඇයි ඵබී එවභ කිේනන.. ? භගන් ඈත්රහ ඹන්න අදවක් හිත් තිඹනද..?”
ඔහු ඵළගෆඳත් සයඹන් විචහශේඹ.
“භං කිේන් අභී.. ඉසයවට භොනහ සිද්ධ යිද කිඹන්න අපිට ඵෆ.. කහරඹට ඉඩ දීරහ ඵරහගන ඉඳිමු කිඹරහ..”
පියුමිකහ සිහිඳත් කශහඹ.
“ඔඹ එකභ ද් ආඹ ආඹභ කිඹන්න එඳහ නත..”
අභිේක් එය නොරිසසුමින් කීේ කහයේ ේගඹ භක් ළඩි කයමිනි. ඇඹ භ සිනහක් ඳෆහඹ.
“එතකොට කොවොභද කිඹන්න ඕනෆ..?”
ඇඹ යදේ වඬින් අද්දී ඔහු තුශ ව නොරිසසුභ තුනී වී ගිේඹ.
“ඔඹහ දන්නද ඊඹ රෑ අප් තහත්තහ භට කිේ ද්..?”
නසභ වඬකින් කතහ ඇයම් අභීේක් ඳර්දහ රැේ තහත්තත් තභහත් අතය ඇති ව කතහ ඵව එඹහකහයඹන්භ ඳළසීඹ. පියුමිකහ අහ සිටිේ භ සිනහක් දතොර යහගනඹ. ඒ කතහ ඇසීභන් ඇඹ තුශ පුංචි නක්ත් ඇති ව ඵක් නොඳනීභ අභිේක්ග් පුදුභඹට වේතු විඹ.
“ඔඹහ දන්නද භං ඔඹත් එක්ක කිතුල්ගර ඹනහ කිඹරහ කිේහභ අඳ අේභයි තහත්තයි කිඹපු ද්..?”
ඇඹ සිනහමුසුභ කීහඹ.
“භං දන්න කොවොභද..?”
“ඔඹහරග තහත්තහ කිඹපු ද්ල්භ තභයි.. එඹහරටත් ඕන වුේ ඔඹහගයි භගයි තිඹන්න භොන ග් ේඵන්දඹක්ද කිඹරහ දළන ගන්න..”
පියුමිකහ කට කොණකින් සිනහසුන්ඹ.
“ඉතින් ඔඹහ භොනද කිේ..?”
ඔහු කුතුවරඹන් විභසිඹ.
“භභත් කිේ ඔඹහ භග් වො ඹහලුක් කිඹරහ විතයයි..”
“අපි දන්නභ කයන්න හිත යට්ටහ ගළනිල්රක් නත.. ඇයි අපිට ඵළරි අපිටභ අකං න්න..”
ඔහු දොේනසින් විචහශේඹ. පියුමිකහ ඊට පිළිතුරු ලඹන් කිසික් කීේ නළත. ඒ න විට ඔවුන් සිටිේ කඩුරට ආන්න මිනි. නගයඹ අදි න්නට ඳටන්ගන තිබිණි. ඳහන් කහයඹෝ කිරි කහයඹෝ සිඹ යහජකහරිඹ අයමහ සිටිඹහඹ. ඵොවෝ කඩර දොය රෆලි නේ තභත ළසී තිබිණි. ඳහය අද්දය යටකජු , ඵඩ ඉරිඟු තේඵන කහන්තහෝ ලිප් අවුරන්නට සදහනේ නු ඳනිණි.
“භට තේඵපු යටකජු කන්න ආයි..”
පියුමිකහට කිඹළවිණි.
“එවභ නේ ඉතින් ගභන ඹළන එකක් නෆ.. භොකද යටකජු ඵනට ඩහ රහක් ඹනලු තේඵන්න..”
ඇඹ තුශ ඇති යර , ඵොශ ආලහන් පිළිඵ පුදුභඹන් සිතමින් අභිේක් කීේඹ. ඇග් මුහුණ මුකුලිත විඹ.
“එනකොට තිබුණොත් අයගන දන්නේ..”
ඔහු කීේඹ. පියුමිකහ හි ළලුහඹ.
“ඔඹහ දන්නද අභි.. අප් තහත්තයි අේභයි කිේහ ඔඹහ ගළන උනත් කභක් නෆ සීරිඹසලි හිතරහ අනහගත් ගළන තීයණඹක් ගන්න කිඹරහ..”
පියුමිකහ එඹ වළිදයේ කශේ අවිසහල්ර ඳහයට ළටී භ දුයක් ගභන් කශ ඳසුනඹ. අභිේක්ට සිඹ දන් අවහගත නොවළකි වේඹ. ඳහය අද්දට කොට රිඹ නළළත්ත ඔහු ඇග් දෆතින්භ අල්රහ ගත්ත් ප්රීිතිඹන් ඉපිරන මුහුණින් යුතුඹ.
“ඔඹ ඇත්තභද කල්ර ඔඹහ කිඹන්න.. ? අන්කලුයි ආන්ටියි ඒ විදිඹට කිේහ..?”
“කිේහ න්න්නේ..”
පියුමිකහ හි ළලුහඹ. එවත් ඔහුග් මුහුේ ව තුටින් අඬක් ත් ඇග් මුහුේ නේ දකින්නට නොවිණි.
“ඉතින් එවභ නේ ඇයි අපි අනහගත් ගළන නොහිතන්න..?”
ඔහු අද්දී පියුමිකහ සුසුභක් වශමින් සිඹ දෆත මුදහ ගත්තහඹ. අභිේක්ග් සිත රිදිණි. ේ ගළටළුේදී තභත් ඇඹ ඳසුඵහන්න් භන්දළයි ඔහුට සිතහගත නොවළකි වේඹ.
“අපිට රළඵන්න දඹක් තිඹනහ නේ කදහ වරි රළඵයි අභී..”
ඇඹ සිනහන්නට ය දයමින් කීහඹ.
සිඹල්ර කහරඹට අනුරඳ සිදු නු ඇතළයි ඇග් විලසහඹ ත දුයටත් රංගු ඵ අභිේක්ට ළටහිනි. සිහින් සුසුභක් වල ඔහු නළතත් රිඹ ඳණ ගන්හ ගත්ත්ඹ.
“වළභද්භ තුටින් කශය නහ කිඹරහ භට වොටභ විලසහයි ඵබී.. ඔඹහග අේභයි තහත්තයි භට කළභති වුණ එකභ රොකු ජඹග්රැවණඹක්.. භහ න කනකුට අයිති නහ දකින්න ඔඹත් කළභති නෆන්..”
ඔහු මුමුණහ ගත්ත් ඇඹට නෆන්නටඹ. ඔහුග් සිත නළතත් කුරුළු පිවහටුක් භන් ළවළල්ලු මින් තිබිණි.
“සිත් භරට නවේ ඳොද ළස ළටනහ යත්තයන් සිහිනඹක
සු භට දළනනහ..”
ඔහු පියුමිකහග් ගීතඹක ඳද කිහිඳඹක් මිමිණුේඹ.
“අයිඹෝ.. ඔඹහ ඔඹ සිංදු අනුබ කයනන්..”
ඇඹ මු ඳොපිඹහ හිනළහුණහඹ. ඒ මු සිඳ ගළනිේ ආලහ ඔහු ඹටඳත් කොට ගත්ත් දළඩි ආඹහඹනි.
“ඔඹහට සිංදු කිඹන්න පුළුන්.. භට ඵෆ.. ඔඹහට පීනන්න පුළුන්.. භට ඵෆ..”
ඔහු භළසිවිල්රක වඬින් කිඹහගන ගිේඹ.
“ඔඹහට යඟඳහන්න පුළුන්.. භට ඵෆ..”
ඇඹ කිකිණි වඬින් සිනහමින් ඳදඹ පයණඹ කශහඹ.. ඔහුටද හිනහ ගිේඹ.
“ඒක නභයි අභී.. අය ෆිල්ේ එකට භොකද වුේ..?”
පියුමිකහ විභසුේ භ ේරහකට ඳසුඹ. චිත්යණඳටඹ ගළන කතහ කිරීභ ඔහු භන්භ ඇඹද අත වළය තිබිණි. එවත් භභොවොත් සිත් ළවළල්ලු ඳළති ඵළවින් ඕනෆභ නීය භහතකහක් ඕසේ කතහ කිරීභට පුළුන් වේඹ.
“ඒක තභ හකච්ඡහ භට්ටේ තිඹනහ.. එඹහරට ගළරඳන නිළිඹක් වේඵ වුණහභ ඳටන් ගනියි.”
අභිේක් භ සිනහක් ඳහමින් කීේඹ.
“එතකොට නිළිඹ ඔඹහට ගළරඳන්න ඕන නළද්ද..?”
“භට ඔඹ කවුරුත් එකයි.. ගහමිණි භහරනී, විජඹ භහරනී, නත් බීතහ ග් නළු නිලි ජෝඩු දළන් වළදන්න නළවළ..”
“ඔඹහ කළභතිද ඒ ජෝඩු ංකල්ඳඹට..?”
පියුමිකහ එය විභසුේ ඵළරෑරුේ සයඹනි.
“නෆ.. භභ නේ කළභති නෆ..”
ඔහු සථීය වඬින් කීඹ.
“ඇයි ඒ..?”
“මිනිසසු එතකොට ළඵෆ ජීවිතඹදිත් ඒ දන්නභ දකින්න ඵරහඳොයොත්තු නහ.. ඒක වරි කයදයඹක්..”
“එතකොට ඔඹහට අපි දන්නහ ගළන භොකද හිතන්න.. ? ජහ කිඹන්න දළන් රංකහ ඉන්න ජනප්රිතඹභ ජෝඩු අපි දන්නලු..”
ඇඹ කිේ සිනහමිනි.
“ඒක භට කොච්චය ආඩේඵයඹක්ද කල්ර.. ? අනිත් එක අපි යඟඳහනහ නභයි.. ඇත්තටභ අපි දන්නග අපිදන්නග..”
ඔහු වළඟුේඵය ර කීේ සුක්කහනභන් මුදහගත් භතින් ඇග් සුයත තයේ අල්රහ ගනිමිනි. ඇඹ අත මුදහ ගළනීභට තළත් කශේත් කිසික් කීේත් නළත. ඔහු අභන්දහනන්දඹට ඳත් වේඹ.
එවත් සිඹ සිත් ඔහු කයහි ව දුයසතය ඵ නස නොවී ඳතින ඵළේ පියුමිකහ දළන සිටිඹහඹ. එඹ චනඹන් විසතය කිරීමට අසීරු වළඟීභක් වේඹ.
“වොදහ වෝදහ භඩ් දහනහ ග් වළභ රහභ භතක් කයන්න එඳහ.. මිනිසසු අතින් ළයදි නහ තභයි.. ඒත් එකභ ළරැද්ද වළභදහභ කයන්න නෆ..”
ජහනි විසින් දන රද ඒ අහදඹ පියුමිකහ තදින්භ හිතට ගත්තහඹ. ඇඹ යුනි පිළිඵ චනඹක්ත් නළත නොදඩුේ එවයිනි. එවත් ඇග් ඳළත්තන් පිඹහ ගත නොවළකි ඳයතයඹක් වළභ විටභ තිබිණි.
“අපි කදහ වරි අප්භ න්න ඒ ඳයතයඹ පිඹවුණොත් විතයයි.. අභි..”
ඇඹ මුමුණහ ගත්තහඹ.
ඇඹ ඔහුග් සිත නොරිදන රසින් වමිහිට අත මුදහ ගත්තහඹ. ඳහර් ංගු හිත කොටකට අතීර්ණ මින් සිටි නිහ ඔහු දෆතින්භ සුක්කහනභ අල්රහ ගත යුතු විණි. ඇග් ක්රිතඹහ නක් ර ඔහු නොදුටුේ වයිනි.
“ඵබී.. දළන් භට වොටභ ඵඩගිනියි ඳළටිඹො.. කොවන් වරි ේයඵක්ෂසට් අයගන ඹමුද..?”
අභිේක් විභසුේ ඳහය දඳ ඇති බෝජනහගහය ද ෝදිසිඹන් ඵරමිනි.
“අපිට අද ේය ක්ෂසට්, රන්ච් ඔක්කොභ කිතුල්ගර යසට් වවුස එක් රෆසති කයරහ තිඹනහ කිේහ.. ඒත් ඉතින් ඔඹහට ඵඩගිනි නේ කහරහ ඹමු..”
ඇඹ කීහඹ.
“අේභහ භඟදි කන්න භොනහ වරි වදරහ දන්නයි රෆසති වුේ.. ඒත් භභ එඳහ කිේහ ඳයක්කු න නිහ..”
අභිේක් කිඹද්දී පියුමිකහ අත මිට භොරහධගන ඔහුග් ඵහහුට ඳවයක් ගළසුේ කළිරොල් අයුරිනි.ඔහු භවිතඹන් ඇඹ ද ඵළලීඹ.
“ඇයි භෝඩඹ.. වදගන එන්න එඳළයි.. ආන්ටිග කෆභ වරි යයින්..”
“ඹනකොට භොනහ වරි වදරහ තිඹන්න කිඹරහ කොල් එකක් දමු..”
ඔහු කීේ ඳසුතළවිල්රනි..
ගභන ගළන තිබ උනන්දු නිහභ පියුමිකහ ඔහුග් භ උඹන කෆභ කන්නට ප්රිඵඹ කයන ඵළේ ඔහුට අභතක වී ගිේඹ. ඇග් භ ේඹහටඳහයරටභ කහරඹ මිඩංගු කයන ඵළවින් නිේ ඉවුේ පිහුේ කටයුතු කයන්න් ේවිකහන් අතිනි. පියුමිකහ ඒහට ප්රිිඹ කල් නළත.
“රහකට භභ උඹහගන්නහ.. ඒත් එවභ උඹහගන කන්න භභ ආ නෆ..”
අභීේක්ග් අේභහ විසින් කස කයන රද කෆභ ේරක් ආලහන් භුක්ති විඳිමින් පියුමිකහ කී ආකහයඹ ඔහුට භභවොත් සිහිඳත් විණි.
“අපි ආඳහු ඹනකොට කීඹ යිද කවුද දන්න.. ? අේභ ඵොරුට භවන්සි කයන්න එඳහ.. ඵරන්න වොද යසටුයන්ට් එකක් තිඹනද කිඹරහ..”
පියුමිකහ කීහඹ.
“එක්කො අපි යසට් වවුස එකන්භ කමු..”
ඒ තහේ අභිේක් කීේ ඇඹට පුදුභඹට ඳත් කයමිනි.
“ඒ භොකද..? ඒ ළර් ඵඩගින්න ගිඹහද..?”
“නෆ.. අපි භවේ කොවන් වරි ජයහක් කහරහ ගිහින් එවේ වො ේයනක්ෂසට් එකක් තිේඵොත් භට දුක හිතයි..”
අභිේක් දුක්මුසු වඬක් භහගන කීේඹ. ඔහු එඹ කී ආකහයඹට පියුමිකහට වොටභ හිනහ ගිේඹ. ඔහු ඒ කිකිණි සිනහට න් දී සිටිේ භවහ රෝඵකභකින් යුතුඹ.
භනෝජ් ව යුනි යහත්රිඹඹ ගත කශේ කිතුල්ගර තහනහඹේඹ. ඇඹ ඳයදහ දර්ලන තරඹන් පිට වේ මිතුරිඹකග් උඳන් දින හදඹකට ඹන ඵ කිඹමිනි. රුන් ඇඹ පිළිඵ ජගත්ගන් වෝ නත්
කිසිකුගන් විභසුවොත් එේ කිඹන්නට ඇඹට වුභනහ වී තිබිණි.
“ප්යො ඩක්න් ෆන් එකක් ත ටිකකින් පිටත් නහ.. ඒක ඹන්න පුළුන්න්..”
ඇග් චන මුළුභනින්භ විලසහ නොකශ ජගත් ඇඹ ද එක විදිඹක ඵළල්භක් වශමින් ඳළසුේඹ.
“ඒක ඹනකොට ල්ට් නහ ජගත් අයිඹහ.. භභ කළේ ර්විස එකක ඹන්නේ..”
ඇඹ කීේ කරඵරඹනි. ේ න විටත් කුලී රිඹ දර්ලන තරඹට පිටත් කොට ඒහ ඇති ඵ ඊට භොවොතකට ඳය දුයකථන ඇභතුභක් දුන් භනෝජ් ඳළසුේඹ.
දර්ලන තරඹ පිහිටිේ අවිසහල්ර නඟයඹන් භක් ඈතට න්නටඹ. එහි ඳළමිණ යුනි කළටු ඹහභ ඔවුන් දදනහටභ නොගළරඳන ඵළවින් භනෝජ් නගයේ රැදි කුලී යථඹක් ඇඹ ත ඹන්නට කටයුතු කශේඹ.
“භතක තිඹහගන්න යුනි, ඔඹහ ේ ටලි ඩ්යහිභහ එකට ගත්ත භභ.. රුන්ගන් භභත් දොස අවන තළනට නේ ළඩ කයන්න එඳහ.. ආඹ භට ේක කිඹන්න ඉඩ තිඹන්න එඳහ..”
කුලී රිඹ ඳළමිණිඹහට ඳසු යුනි මු ගනිද්දී ජගත් දළඩි අදහනහත්භක වඬකින් කීේඹ. යුනි වහ භනෝජ් අතය ේඵන්ධඹක් ඇති ඵට ක්ේත්යකේ ඇති කට කතහ ඔහුග් කනටත් ළටී තිබිණි. ඔහු ඒහ මුළුභනින්භ විලසහ කශේත් වළඵළය කශේත් නළත.
“භං ළරැද්දක් කයන්න නළවළ ජගත් අයිඹහ..”
යුනි ඔහුග් මුහුණ භඟ වළය ඉත ඵරහගන කීහඹ.
“ඔඹහ ගෆනු ශභඹක්.. ළරැද්දක් කශත් ඒක ඵරඳහන්න භට නභයි ඔඹහටභයි කිඹරහ වොට භතක තිඹහගන්න.. ඳහුගිඹ දසර සිද්ද වුණ ද්ල් භතකන්..”
ඔහු අනතුරු ඇඟවේඹ. එවත් යුනි සිඹ හිතු භනහඳඹට මි අනක් අඹග් සිතළඟි රට අනුකර කටයුතු කශේ කරහතුයකිනි. ජගත් ග් ද්ලනඹට නොඉසිල්රන් න් දමින් සිටි ඇඹ එඹ අන් ව වහභ මිටින් වශ කිරිල්ලිඹක් ේ දි ගොස කුලී රිඹට නළගුණහඹ.
“අද ජගත් අයිඹහ භහය රක්චර් එකක් දුන්නන් භනෝජ් අයිඹ..”
නගයඹට වී නොන්සුන් ඵරහ සිටි භනෝජ් යුනිග් ඳභහ පිළිඵ දොස නළග කර ඇඹ කීේ සිනහමිනි.
“ඒ භොකටද..? ඔඹහ ඇක්ටින් ළරැද්දුද..?”
වරි වයහ ඳහයට ගමින් භනෝජ් විභසුේ දඵළභ වකුළුහ ගනඹ.
“නෆ.. නෆ.. ඒක නභයි.. එඹහට කවුරු වරි කිඹරහ අපි දන්නහ ගළන භං හිතන්න..”
එර කතහ ඇයම් යුනි ජගත් කී ද්ල් ඳළසුේ සිනහමුසු මුහුණින් යුතුඹ. භනෝජ් ද ඒ සිනහට එකතු නහ දකින්නට ඇඹ ඵරහඳොයොත්තු වහඹ. එවත් ඔහුග් මුහුේ ඇඳුේ කල්ඳනහකහරී ඳනුභකි.
“භච්චය ඉක්භනට කට්ටිඹට ඒක ඉ ළටිරද..?”
ඔහු ඇසුේ වමිහිට හි රමිනි.
“ේ ෆිල්ඩ් එක් තයේ ඕඳහදඳ ඳළතියන තළනක් තත් තිඹනද භනෝජ් අයිඹහ..?”
යුනි කීේ ගණනකට නළතිඹ. ඕඳහදඳ කට කතහ ඇඹට හභහන්ඹය ද්ල් වේඹ.
“ඔඹ ඕඳහදඳ ඳතුයන අඹ වොටල් එකත් ඉන්නද කිඹරහ භට ළකයි.. ඒ හින්දහ අපි අද එවේ ඹන්න නළතු කිතුල්ගර යසට් වවුස එක් නතිමු..”
භනෝජ් ඹෝජනහ කශේඹ.
යුනි කළභළත්ත ප්ය.කහල කයමින් හි ළලුහඹ. ඔහුග් උණුසුභ විඳින්නට ඉඩ රළේ නේ ඇඹට සථහනඹ ප්ය ලසනඹක් නොවිණි. ඳසුගිඹ දින දක තුනක්භ ඔවුන් ගත කශේ භනෝජ් ඇඹට මිරදී ගන දන්නට ඳොයොන්දු ව නිේඹ. එහි ගත කශ කහරඹ නේ ඉතහභත් නිකරංක වහ හභකහමී වේඹ.
“අප් ගදයට ගිඹහ නේ කිසි කයදයඹක් නෆ..”
ඇඹ කීේ එවයිනි.
“ඒක නේ ඇත්ත තභයි.. ඒ වුණහට ඉරහ හිටරහ භවභ රසන තළනකටත් ඹන්න භභ කළභතියි..”
ඔහු ඇඹ ද අනුයහගී ඵළල්භක් වශමින් කීේඹ.
ඒ ඵළල්භන් ඇග් සිත ගත උණුසුේ වේඹ. තරුණඹන් ශඟත් නළති ජඹක් ව ගළවළනු වළඟීේ පුබුදුහලීේ ලක්තිඹක් ේ භළදි විේ මිනිහට තිබීභ පිළිඵ ඇතළේ අසථහර යුනි පුදුභ වහඹ. ළඵළවින්භ ඔහු වහ ගත කශ වළභ භොවොතකභ ඇඹට රළබුේ අලුත්භ අත්දළකීේඹ. ඒහ අතිලයින්භ සුන්දය විණි. භනෝජ් ඈත් සිටින වළභ රහකභ එභ අත්දළකීේ සිහිඳත් කයමින් ඇඹ රළබුේ දළඩි ආලසහදඹකි.
“අපි වට උද් වඹටත් භවන් පිටත්මු.. එතකොට කහගත් ඇවළ ගළවන්න නළතු ඹන්න පුළුන්..”
කළශණි නදිඹට මුහුණරහ පිහිටි කහභයඹකට යුනි භඟ ඇතුළු මින් භනෝජ් කීේඹ.
“ඒක වොයි.. භටත් නඹ නකොට ට් එක් ඉන්න ඕන.. නළත්නේ ප්ය දීප් දිගට වයවට කෝල් කයන්න ඳටන්ගනියි..”
යුනි භ සිනහක් ඳහමින් කීහඹ. වඹ අධ්ඹ ක්කයඹහ ව ප්යනදීප් නළු නිළිඹන්ට කරට ේරහට දර්ලන තරඹට ගන්හ ගළනීභට වළභ විටභ උත්හව කශේඹ.
කොතක් ගිවිසුේ , කොන්ද්සි තිබුේ වී නමුත් අනුයහගී වෝයහල්රදී ඒ සිඹල්ර නොදළනුත්භ අභතක වී ඹන්න්ඹ. භනෝජ් වහ යුනි ද එකිනකහග් උණුසුභ වි ගනිමින් රැඹ පුයහ නිදි ළරව. ඔවුන් නිදහගත්ත් ඳහන්දය ඹහේඹ. යුනි තිගළසසී ඇවළරුන් දුයකථනඹ නහද න වඬටඹ. භනෝජ්ග් දෆතින් මින් මිදුණ ඇඹ නිදිභත්භ දුයකථනඹට පිළිතුරු දුන්නහඹ.
“යුනි නඹ නකොට ේකප් එකට එන්න..”
දුයකථනඹ වයවහ ප්යනදීප්ග් වඬ එද්දී ඇඹ අන්දුන් කුන්දුන් වහඹ. ඇඹ කරඵරේභ ේරහ ඵරද්දී වතයවභහය ද ඳසු වී තිඵනු ඳනුණි. ඇඹට දවිඹන් සිහි විණි.
“වරි.. වරි.. භං එනහ..”
වහභ ඳළස ඇඹ භනෝජ් අදි කශහඹ. ඔහු අදි වේත් ඈලි භෆලි ඵවින් යුතුඹ. එවත් ේරහ ඇස ළනින් ඔහුද කරඵර වේඹ.
“ඉක්භනට රෆසති මු..”
කිඹහගන ඔහු නහන කහභයඹට දිේේඹ.
අභිේක් ව පියුමිකහ කිතුල්ගර තහනහඹභට ආේ වත වභහයට ඳභණඹ. එභොවොත් තහනහඹේ කෆභ කමින් සිටි සිඹලු දනහග්භ අධහනඹ ඹොමු වේ ඔවුන් දදනහ තටඹ.
“වළභෝභ කෆභ නත්තරහ ඵරන්න වරිඹට අපි දන්න කන්න ග්..”
පියුමිකහ කොඳුයහ කීහඹ.. අභිේක්ට සිනහ ගිේඹ.
“දළනට රංකහ ඉන්න ඳොපියුරර්භ කඳල් එකන් ඉතිං..”
ඔහු කීේ ඇග් දකොපුල් යතු කයමිනි.
ඔවුන්ග් නිසඳහදන කේඩහඹභ ගඟ දඳට ගිඹ ඵ අන්නට රළබිණි. ඔහුන් එදට ඹන්න ගිේ කහභය ඇති ඳද ඉදිරිඹනි. භනෝජ් ව යුනි කහභයඹන් පිටතට ආේ ඒ භඟභඹ.
“ද.. දයිඹන් භනෝජ් අයිඹහ..”
බිඹඳත් වඬින් මුහුණමින් යුනි භනෝජ්ග් අත් එල්ලුනහඹ. ඔවුන් දුටු ළණින් අභිේක්ද ගල් ගළසුනහක් භන් එතළනභ නතය වේඹ. පියුමිකහටද භවත් පුදුභඹක් දළනුණි. ඳසු ගිඹ කහරේ කිහිඳ යක්භ භනෝජ්ග් පිංතය පුත්ඳත් රට ඳශ වී තිබිණි. එභ නිහ පියුමිකහට ඔහු වළඳින ගත වළකි වේඹ.
“ෂිවස.. ේ ග් මිනිසසු එක්කත් ේඵන්ධකේ තිඹහ ගන්න තයභටභ යුනි ඳවත් තත්ට ළටිරද..?”
පියුමිකහ අප්ර්හධඹන් කල්ඳනහ කශහඹ. ඇඹට අභීේක්ග් අතින් ඉේටභ ඇල්ලුනි.
“අභීේකුයි, නතුමිණියි න්ද ඒ.. ? භට වරි ආහක් තිබුණහ ඒ දන්නහ එක්ක කතහ කයන්න..”
ප්ර්භහද වී සිටින ඵ අභතක වුණහක් භන් භනෝජ් සිනහමුසු මුහුණින් යුතු කීේඹ.
“පිසසුද භනෝජ් අයිඹ අපි ඹමු.. වොදටභ ඳයක්කු රහ..”
යුනි කීේ තළති ගළන්භනි. භනෝජ් භඟ ඇති ේඵන්ධඹ අභීේක්ට ඇඟළුිෂේ වුභනහක් මුර සිටභ ඇඹට තිබුණි. එවත් භභොවොත් ඔහු දළකීභන් භතයේ කේඳනඹක් දළනුේ භන්දළයි ඇඹට සිතහගත නොවළකි වේඹ. ඔහු පියුමිකහ භඟ දළකීභන් වට ගත් ඊර්සඹහන එඹට වේතු න්නට ඇත.
යුනි ඵොවෝ යින් අඳවසුට ඳත් ඵ ටවහගත් අභිේක් පියුමිකහග අත අල්රහගන වහභ ගඟ දට ගිේඹ. යුනිග් සිත් ව ඊර්සඹහ දගුණ විණි.
“භොකද ඔඹහ ඔච්චය අප්ට් වුේ..? අභිේක් ඳයණ ඵෝයි ෂසයන්ඩ් හින්දද..”
හවනඹට නළගුණ විගභ භනෝජ් යුනිගන් විභසුේ ද්ේල වගත වඬකිනි.
“ඔඹහ භොනහ කිඹනද භන්දහ.. ඳයණ ද්ල් රට දළන් අප්ට් න්න භොනටද..? භට ඵඹ අභිේක් ෆිල්ඩ් එක් වළභෝටභ කිඹයිද කිඹරහ..”
ඇඹ නශර රැළි ගන්හ ගනිමින් කීහඹ.
“වීදුරු ගල්ර ඉන්න අඹ අනිත් අඹට ගල් ගවන්න නෆ යුනි.. අභීේක් ඇවිත් හිටිඹ තනිඹභ නභයින්.. අනිත් එක රේ එකකට ඹන්න ඇවිත්න් අපි දළක්කභ ගඟ දිවහට වළරුේ..”
භනෝජ් කිඹහගන ගිේ ළවළල්ලුනි. එවත් අභිේක් පිළිඵ යුනි වොදින්භ දළන සිටිඹහඹ. ේ ක්ේත්යේ ඵොවෝ දනකුට නළති ආකහයේ උදහය ගති ගුණ අභීේක්ට තිබිණි. ඔහු අනක් අඹග් ඕඳහදඳ ේේ නළත. කනට ළටන දඹක් වුත් අනක් අඹ භග හකච්ඡහ කරුේ නළත. ඔහු කිසිදු විටක යුතිඹක භඟ කහභයඹකට නොඹන ඵ ද යුනි දළන සිටිඹහඹ.
“එඹහරහ භොකක් වරි ෂුට් එකකට එන්න ඇත්ත.. භං දළක්කහ ප්යොඑඩක්න් ටීේ එකකුත් ගඟ කිට්ටු ඉන්නහ..”
යුනි එර සිතුහ මික එදන් මුවින් පිට කශේ නළත. භනෝජ්ග් උදවට රක්වීභට තයේ ඇඹ අකභළති වහඹ. එවත් ඇග් සිත් ව ප්යඵෝධභත් ඵ එවභ පිටින්භ අතුරුදන් වී තිබිණි.
යුනි දළකීභ නිහ පියුමිකහග් සිතත් ඹේ තයභකට කළශඹිණි. ඒ යුනි වහ අභීේක් ේඵන්ධ අතීත සිදුවීේ සිහිඳත් වීභ නිහඹ. යුනි දළකීභන් සිත ර ව අසථහ මින් ඳයද එශඹි තිබිණි. ඇඹ සුසුභක් වලුහඹ.
“නත.. ඇයි ඵබී..?”
සිභන්ති ඵළේභට ඵය වී කල්ඳනහකහරී දෆසින් ගඟ ද ඵරහ සිටි අභිේක් වහ වළරී ඇඹ ද ඵරමින් විභසිඹ. ඉත ඵරහ සිටිඹත් ඇග් සුසුේ යහඹ ඔහුට ඇසී තිබිණි.
“භට නේ භොකුත් නෆ.. ඒත් යුනි දළක්කභ ඔඹහ අප්ට් වුණහ න්ද..?”
පියුමිකහ විභසුේ අකභළත්තනි.
“ඇත්තභ කිඹනහ නේ අප්ට් වුණහ නභයි භභ ොක් වුණහ.. භනෝජ්ගයි යුනිගන් එෂඹහර් එකක් තිඹනහ කිඹරහ භට කනින් කොනින් ආයංචි වුණහ..”
අභීේක් කිඹන්නට වේඹ.
“ඒත් ඇස දකන්භ දකිනකේභ ඔඹහ විලසහ කශේ නෆ.. එවභද..?”
පියුමිකහ ඔහුග් දන් ළර ඌන පයණඹ කශහඹ.
“එඹහග තහත්තහග ඹට කිට්ටු ඹ මිනිවක් එක්ක ේඵන්ධ න්න තයේ යුනි ජයහ ගෆනිඹක් කිඹරහ භභ හිතු නෆ.. රුන් අයිඹහ ේ ෆිල්ඩ් එක් වො නභක් තිඹහගන ඉන්න කනක්.. ඔඹ
කතහ ඳළතිරිරහ ගිඹහභ ඒ භනුසඹටත් ඔලු කළින් තිඹහගන ඉන්න ඵළරි නහ..”
අභිේක් කතහ කශේ කනසල්රනි. පියුමිකහග් සිතට නොරිසසුේ වගත වළඟීභක් කහන්දු න්නට වේඹ. ඔහු තුශ යුනි කයහි කිසිදු ලිහිරක් නහට ඇඹ ප්රිඹ කශේ නළත.
“ඒහ එඹහරහ එඹහරහ ඵරහගත්තහේ.. ඔඹහ එවභ භළදිවත් න්න ඹන්න එඳහ.. යුනි හින්දහ ඳහුගිඹ කහර සිද්ධ වුණ ද්ල් වොටෝභ ඇති..”
විඩහඵය වඬින් කීේ වී නමුත් එදන් තුශ ව අනතුරු ඇඟවීභ අභිේක්ට වොඳින්භ ළටහිණි.
“කොවොභටත් දළන් ඉතින් භට භළදිවත් න්න ඕනකභකුත් නෆ.. පුළුන් කභකුත් නෆ.. භට ප්න විදිඹට යුනි දළන් ආඳහු වයන්න ඵළරි තයභට දුය ගිහින් ඉයයි..”
අභිේක් ඇන නෆන තයේ ඳවත් වඬකින් මුහුණහ ගත්ත්ඹ. එවත් සිඹ ොයුරිඹකට ඹේ කයදයඹක් සිදු න්නට ආන්න විටකදී දළනන්නහක් ළනි පීඩහක් ඔහු ඳශන්නට විඹ. අභිේක්ග් දුයකථන ඇභතුභ රළබුණ භොවොත් සිටභ රුන් කෝඳඹන් පිපිරුේඹ. ඔහු ගඹ පුයහ ඒ ේ අත ක්භන් කයන්නට වේ ඩි කෆ කොටිඹකු රසිනි. සිඹ එකභ නළගණිඹ විහවක භළදි විේ පුද්ගරඹකු භඟ ේඵන්ධඹක් ඳත්න ඵ දළන ගන්නට රළබුණු විට ඕනෆභ අයිඹහ කනකුට භභ වළඟීේ දළනනහ ඇතළයි ඔහු කල්ඳනහ කශේඹ.
“ේකි භට ඔළු කලින් කයගන ේ ෆිල්ඩ් එක් ඉන්න ඉඩ දන්න නෆ.. දළන් කී තහක් නේ කතන්දය වදහ ගත්තද..? ඒ වුණහට ේක නේ ල්සිඹන් භහ දන්න පුළුන් එකක් නභයි.. භං තිරෝකහ ඵඳින්න ඹනහ කිඹරහ දළන ගත්තභ භළයන්න වදපු ගෆනි ඊට ඩහ කොච්චය ජයහ ළඩක්ද ේ කයරහ තිඹන්න..?”
රුන් දත්මිටි කමින් මුමුණහ ගත්ත්ඹ. ක්ේත්රිේ නත් කනකුගන් ේ ආයංචිඹ රළබුේ නේ ඔහු එඹ විලසහ නොකයන්නට ඉඩ තිබිණි. එවත් ඔහු අභිේක් ගළන දළන සිටිේඹ. ඔහු යුනි පිළිඵ පුත කිඹන්නට ඇත්ත් නොකිඹහභ ඵළරි නිහ විඹ යුතුඹ. එේ නළත්නේ ක්ේත්ය ේ ඳළතියන කට කතහ , ඕඳහ දඳ පිළිඵ ඔහු උනන්දුක් දක්න අඹකු නොේ.
“රුන් අයිඹ, ේක කිේහ කිඹරහ භහ යදරහ හිතන්න එඳහ.. ඒත් ේක නොකිඹභ ඵළරි දඹක්..”
අභිේක් කතහ ඇයඹුේ එරසිනි. ඔහු ඹේ අසුබ පුතක් කිඹන්නට භඟ ඳහදන ඵ රුන්ට ළටහිණි. එඹ ක්ේත්ර්ේ තභහ ේඵන්ධ ඕඳහ දඳඹක් විඹ ඹළතුඹළයි රුන් සිතීඹ. භළන්නක් නේ ඔහු අනුභහන කශේත් නළත.
“කිඹන්න අභිේක්..”
ඔහු න්සුන් කීේඹ.
“ේක භභ ඵොවොභ ගකීභන් කිඹන්න.. භග් ඇස දකන්භ දළකපු නිහ..”
අභිේක් එේ කිඹද්දී නේ රුන්ග් සිත තුශ අනතුරු ඇඟවීේ යතු එළිඹක් නිවි නිවී ඳත්තු වේඹ.
“ඔඹහ ගළන භභ වොට දන්නහ අභිේක්.. ඕන දඹක් ඵඹ නළතු කිඹන්න..”
ඔහු අභීේක්ට දිරි දුන්න්ඹ.
“අයිඹ, යුනියි භනෝජුයි අතය හුඟක් දුය දිග ගිඹ ේඵන්දඹක් තිඹනහ..”
අභිේක් ග් එදන් රුන්ග් සිතට දළනුේ වණ වඬක කේඳනඹනි. එඹ දයහගත නොවළකි ඔහු සිට නභ ගල් ගළසී ෆවන රහක් සිටිේඹ.
“වරෝ.. වරෝ.. රුන් අයිඹ..”
ඔහු පිඹවි සිහිඹට ඳත් වේ අභිේක් කිහිඳ යක්භ කතහ කශ ඳසුඹ.
“අභිේක්.. ේක භට විලසහ කයන්නත් ඵෆ..”
ඔහුට කඳිරි ගෆවිණි.
“භග්භ ඇස දකන් නොදළක්කහ නේ භභ වුණත් විලසහ කයන්න නෆ රුන් අයිඹ..”
අභිේක් සුසුභක් වශමින් කීේඹ.
යුනිග් ඒ නොගළරඳන ේඵන්ධඹ දකින්නට රළබීභන් තභහ තයභටභ නළතත් ඹේ තයභකට අභීේක් ද කළශමන්නට ඇතළයි රුන්ට සිතිණි.
“කොවදිද ඔඹහ දළක්ක..?”
රුන් අභහරුන් චන ගළටගහ ගත්ත්ඹ.
“දළක්ක තළනයි රහයි කිේොත් ඔඹහ තත් ොක් නහ.. ඒක හින්දහ ඕන නෆ.. දකින්න ඉසය රත් භට ඔඹ කතහ අවන්න රළබුණහ.. නිකේ කට කතහක් කිඹරහ භභ අභතක කයරහ දහරහ හිටිඹ..”
අභිේක් කීේඹ.
ළඵළවින්භ රුන් තත් කළශඹුේඹ. අභිේක් යුනි දකින්නට ඇත්ත් අහභහන්ඹභ ේරහක අහභහන්යි තළනකදී ඵ වතිකඹ. ඔහු ගකීභන් යුතු කතහ කයන්න එවයිනි.
“භනෝජ් ඵළපු මිනිවක්.. ඒ භඳිට රැටිලිකහයඹක්.. ඒ හින්දහ රුන් අයිඹහ කොවොභ වරි යුනි ේයගන්න ඵරන්න.. ේක භං කිේහ කිඹරහ දළනගන්න තිඹන්න එඳහ..”
අභීේක් රිසියඹ තළබුේ එේ කිඹමිනි. එභොවොත් සිටභ රුන් සිටිේ කෝඳඹන් උභතු න්නට ආන්න තත්ේඹ. එභ නිහ ඔහුට ඳළවළදිලි කිසිභ දඹක් සිතහ ගළනීභට පුළුන්කභක් නොවිණි.
“ඇයි පුතහ.. භොකද රහ තිඹන්න..?”
ඔහුග් නොන්සුන් වළසිරීභ දුටු අේභහ ළකමුසු වඬින් ඇසුහඹ. රුන් ක්භන නත්හ අේභහ ඉදිරිේ ජු සිටගත්ත්ඹ.
“රහ තිඹන්න..? න්න තිඹන වළභද්භ රහ ඉයයි.. අයකි අප් මණු ර දළලි ගහරහ..”
ඔහු කීේ දත්මිටි කමිනි.
“අයකි කිේ..?”
අේභහ තළති ගළන්භන් යුතු විභසුහඹ.
“න භොකීද.. අේභග ද සිඟිත්ත මික්..”
ඔහු විඩහඵය ර කීේඹ.
අේභහ මුද, දෆද අඹහගන භොවොතක් ඵරහ සිටිඹහඹ. පුතු කී දඹ ඳළවළදිලි ටවහ ගළනීභට ඇඹට පුළුන් කභක් නොවිණි. ඔහු කෝඳ ගළන්වී සිටින ආකහයඹ අනු දිඹණිඹ අතින් කුභක් වෝ ඵයඳතර ළරැද්දක් සිදු වී ඇතළයි ඇඹ අනුභහන කශේඹ.
“භොකක්ද ේ ළර් කයරහ තිඹන්න..?”
ඇඹ පුතු ඉඳිරිේ පුටුකට ඵය දමින් විභසුේ සිටගන සිටින්නට තයේ දඳහ අප්යහ ණික ව නිහඹ.
“ේ ළර් කයරහ තිඹන්න භහ දන්න ඵළරි දඹක් අේභහ.. ේකි අය භනෝජ් එක්ක එෂඹහර් එකක් ඳටන් අයගන..”
රුන් නශර පිරිභළද ගනිමින් කීේ කශකිරුණු වඬිනි. භඹ අේභහග් සිත නොරිදන ඳරිද්දන් වමිහිට කි යුතු දඹක් ඵළේ ඔහුට අභතක වී ගිේ සිත් ව කළශඹීභ නිහඹ.
“භොනහ..? භනෝජ්..? අය ටලි ඩ්යහඅභහ එක් ප්යො සිඩියුර්..?”
ඵොවෝ යින් ර ව අේභහ විභසුේ ගොත ගමිනි.
“ඒ මිනිවහ තභයි.. ේකිට ළඩිඹ දගුණඹක් ළඩිභල් ඇති.. ඒ භදිට ක ඵළපු එකක්.. දළන් ඉතින් මිනිසසු අනිහර්ඹන්භ කිඹයි ේකි උග් ල්ලි රට ව ළටිරහ කිඹරහ..”
රුන් කතහ කශේ නළතත් උත්න්න වීගන එන කෝඳඹන් යුතුඹ. අේභහ කේපිත දෆසින් ඵරහ සිටිඹහඹ.
“දයිඹන්.. ේකි කශොත් කයන්න ඔවොභ විලි ංගඹක් නළති ළඩක්භන්.. අපි කොවොභද දළන් ඉතින් යද්දක් ඇන් ඳහය ඵළවළරහ ඹන්න..”
භ ේරහකට ඳසු අේභහ ළශඳන්නට වේ එේ කිඹමිනි. රුන් ලෝකඹන් අේභහ ද ඵරහ සිටිේඹ.
“ේට ඔඹත් ගකිඹන්න ඕනෆ පුතහ..”
ඹනුන් ඇඹ තභහටත් දොස ඳයනු ඇතළයි රුන් ඵරහඳොයොත්තු වේඹ. එවත් ඇඹ වඩහ ළටුණහ මි එන් කිසික් කීේ නළත.
“ෆිල්ඩ් එක් වළටියි, එඹහග වළටියි වොටභ දන්න හින්දහ තභයි භභ යඟඳහන්න ඹන්න නොදී තිඹහගන හිටිඹ.. ේකටත් ඹන්න දුන්න ජගත් විලසහ කයරහ.. දළන් භළදළයි කයගන තිඹන වරිඹ.. භභ ජගත්ටත් වොයින් දකක් කිඹන්නේකො..”
රුන් නළගී සිටිේ ජගත්ට තයටු කයමිනි.
“කහටත් දොස කිඹරහ ළඩක් නෆ අප් එකීග නොේඩහර කභට.. දළන්භභ කතහ කයරහ ගදය එන්න කිඹන්න.. ඒ ටලි ඩ්යහඹභහ එකන් කභක් නෆ..”
ඇඹ රුන්ට අණ කශහඹ.
“තහත්තහ නළති ගයි දව දුක් විරහ දරුො වළදු රසනට ජීත් නහ දනින්න මික් යට්ටුන්ගන් කතන්දය අසන්න නභයි..”
අේභහ නළතත් වඬන්නට ඳටන් ගත්තහඹ. ඇග් වද ඳශන ලෝකඹ වහ කෝඳඹ වළඳින ගන්නට රුන්ට අසීරුක් නොවිණි. ඔහු වළභ විටභ කටයුතු කශේ අේභහග් සිතළඟිරට අනුකරඹ. එවත් යුනි නියතුරුභ ඇග් සිත රිදවහඹ.
“දළන් ඇඬුට ළඩක් නෆ අේභහ.. අපි ඵරමු භොනද කයන්න පුළුන් කිඹරහ..”
විඩහඵය වඬින් කිඹමින් රුන් සිඹ කහභයඹට ළදුේඹ. යුනිග්ත් භනෝජ්ග්ත් ඇත්ත් දුය දිග ගිඹ ේඵන්ධඹක් ඵ අභිේක් කීේඹ. ඔහු ඇඹ දකින්නට ඇත්ත් යහත්රි ඹක වෝටල් කහභයඹකදී විඹ යුතුඹ. මීට ඳය ඇඹ තහයක භඟද වෝටල් කහභයරට ගිඹ ඵ ඔහුට දළන ගන්නට රළබිණි. එවත් ඔහු ඒහ විලසහ කශේ නළත. ේ තහේ නේ අවිලසහ කයන්නට නොවළකි අභිේක් එඹ ගකීභන් ඳළස නිහඹ. රුන්ග් ඉව භොශ දළන්නට විඹ. නළගණිඹ ේයහ ගළනීභට දළනටභත් තභහ ප්යවභහද ළඩි ඹළයි වළඟීභ ඔහුට ඉසුේ නොදුන්න්ඹ.
ඵොවෝ ේරහක් කල්ඳනහ කර ඔහු ජගත්ට දුයකථන ඇභතුභක් දුන්න් කිසිකුට දොස නොඳයන ර අේභහ විසින් දන රද ඔදන සිත් යහගනඹ.
“කොවොභද භචං.. යුනි වොට ළඩ කයගන ඹනද..?”
රුන් ඇසුේ ඹේ කට කතහක් ඳළතිරී ඇත්නේ ජගත් එඹ දළනුේ නොදී සිටින ඵට විලසහඹන් යුතුඹ.
“ආ වොදයි භචං.. ගෆනි දළන් දියුණුයි.. භවය සීන්ස රිවර්ල් නළතුභත් කයන්න පුළුන්..”
ජගත් උද්ඹෝගිභත් වඬින් කීේඹ. න අසථහක නේ එභ ආයංචිඹන් රුන් ඵවවින් උදේ වීභට ඉඬ තිබිණි. එවත් භභොවොත් ඔහුට දළනුේ කශකිරීභක් ඳභණි.
“රුන්.. භොකද උේ කටවඬත් නස රහ ග්..? භොකක් වරි අවුරක්ද..?”
ජගත් විභසුේ රුන් භ ේරහක් කිසික් නොකිඹහ කල්ඳනහ කයමින් සිටි ඵළවිනි.
“ඇත්තභ කිඹනහ නේ භචං.. භභ ෆවන අවුල් රහ ඉන්න.. භට යුනි ගළන රභර් එකක් ආයංචි උනහ..”
රුන් චන ගරඳහ ගත්ත් අසීරුනි.
“ආ.. යුනිගයි භනෝජ්ගයි එෂඹහර් එකක් තිඹනහ කිඹන එකද..?”
ජගත් විභසුේ එතයේ ගණනකට නළතිඹ. රුන් භවිතඹට ඳත් වේඹ. කරඵර විඹ යුතු ඹභක් නළතළයි වළඟීභ ඳහ භොවොතකට ඔහුට දළනුණි. ළඵළවින්භ එන් ඹභක් ඇත්නේ ජගත් භන් ළවළල්ලු සයඹකින් කතහ කයන්න් නළත.
“ඔේ ඒක තභයි.. ඇත්තටභ එවභ දඹක් තිඹනද..?”
රුන් ඕනෆකමින් විභසුේඹ.
“එවභ කතහක් නේ භටත් ආයංචි වුණහ.. යුනි දස දකක් තුනක් භනෝජග හිකල් එක් ගිඹ හින්දහ ඒ කතහ වළදන්න ඇති භචං.. ගණන් ගන්න එඳහ.. දන්නන් ේ ෆිල්ඩ් එක් වළටි..”
ජගත් එේ කීද ේ ආයංචිඹ එතයේ ළවළල්ලුන් රකහ ඉත රන්නට වළකිඹහක් රුන්ට තිබුේ නළත. ගින්නක් නොභළති දුභක් නගින්න් නළත. යුනි භනෝජ්ග් රිඹන් ගභන් කශ පුත ඳහ ඔහුට අලුත් ආයංචිඹක් වේඹ.
“කොවොභ වුණත් අද ළඩ් ේර්.ක් එකක් දීරහ යුනි ගදය එඳන් භචං.. භභත් වට අය ෆිල්ේ එක් ළඩ ග්කට අවුට් සට්න් ඹනහ.. ඊට ඉසය භං එඹහට කිඹරහ ඹන්න ඕන ද්ල් ටිකක් තිඹනහ..”
රුන් ඵයහය සයඹන් ඳළසුේඹ.
“භොනහ කිේත් කභක් නෆ භචං.. වළඵළයි රභර් එක ගළන කතහ කයන්න එඳහ.. ඕක ළදගළේභකට ඇති දඹක් නභයි.. ඒත් භභත් යුනිට ටිකක් අහද කශහ..”
ජගත් කීේඹ.
“ඒක භභ ඵරහගන්නේකො..”
රුන් කීේ මුවින් නො සිතිනි. ඔහුට වළභ දනහටභ ඩහ අභීේක් විලසහන්ත ඵවින් ළඩි වේඹ.
යුනි හිතුක්කහය ඵද , පුහු අවංකහයඹද කය පින්නහ ගත් යුතිඹක ඵ අභීේක් දළන සිටිේඹ. ඇඹ දුය දිග නොඵරහ භෝඩ තීයණ ගත්ත්ද භෝඩ කතහ කිේේද එභ නිහඹ. අභිේක් තුශ යුනි කයහි ඇති ව ඳවන් සිත විඹළකී ගිේ ඵොවෝ කහරඹකට ඳයඹ. එවත් ඇඹ අභහරුක ළටනහ දකින්නට ඔහු අකභළති වේඹ.
“කවුරු වුණත් කල්රක්න්.. අනිත් එක භට ෆිල්ඩ් එකට එන්නත් උදේ කරහන්.. ඒහ අභතක කයන්න වො නෆ..”
ඔහු රුන්ට දුයකථන ඇභතුභක් දුන්න් එේ කල්ඳනහ කිරීභන් අනතුරුඹ. ඉනික්බිති ඔහු යුතුකභක් ඉටු කශ ඵ සිතහ තුටු වේඹ. ඔහු පියුමිකහට ඒ ඵළ ඳළසුේ නළත. ඇඹ කීේ යුනි ේඵන්ධ ප්යදලසන රට භළදිවත් නොන රඹ. රුන්ට කතහ කශ ඵ ඳහ ඇග් සිත රින්නට ඔහුට උභනහ නොවිණි. එවත් ඔහු ඵළනුේ අන්නට වෝ හිත වදහගන භහලිංගටත් , උදහයටත් එපුත ඳළසුේඹ.
“අපි කිේන් ඕක උමට අදහර භගුරක් නභයි කිඹරහ.. කිේහ නහවන එකහ උඩින් නේ උඩින් බිමින් නේ බිමින්..”
“අවක ඹන නයි යද්ද අස දහගන කනෝ කනෝ කිඹරහ කෆ ගළවනකොට අපි එවභ හිතු නෆ ඔන්න..”
ඔහු සිත ඳරිදි ඔවුහු ඵළණ ළදුනහඹ.
“ඔවොභ හිතක් ඳපුක් නළතු ග් කතහ කයන්න එඳහ භචං.. ඇත්තටභ ඒකි අභහරුක ළටන ඵ දළන දළන භට නොදළක්කහ ග් ඉන්න ඵෆන්.. කදහ වරි දක භග් හිතභ භට දොස කිඹයි..”
අභිේක් ඳහඳොච්චහයණඹක වඬින් කීේඹ.
“අන් නිකේ හිටඳන් ඵං.. උම ඕක රුන්ට කිේහ කිඹරහ දළන ගත්තොත් එවභ ඒකි උමත් එක්ක තත් ටිකක් ධය ඵළ ගන්නහ මික් න සිද්ද න භඟුරක් නෆ.. භොකද ඒකි අනිත් උන්ග අහද අවරහ ඕක නත්තන ජහතිඹ එකිඹක්ඹෆ..”
භහලිංග කීේ අභනහඳඹනි. ඔහු කිඹන්න් ඵොරුක් නොන ඵ අභිේක් දළන සිටිේඹ.
“භග් යුතුකභ භභ කශහන් භචං.. ඒක ප්රුතිපර ගළන භභ එච්චය ොරි න්න නෆ..”
ඔහු අධහයණහත්භක කී කශ මිතුයෝ නිවඬ වව.
අයිඹහ විසින් තභහ කළන රද්ද් ළඵෆටභ ඹභක් කීභට ඇති නිහ ඵ යුනි සිතුහඹ. එඹ භනෝජ් ේඵන්ධ පුතක්ඹළයි ඇඹ සිහිනකින්ත් සිතුේ නළත.
එඹ භනෝජ් ඳළමිණන දිනඹක් නොව ඵළවින් ඇඹට එන්නට සිදු වේ නිසඳහදන අංලේ ෆන් යථඹකිනි. භනෝජ්ග් සුඵෝඳබෝගී රිේ ළඳ ඳවසුට හුරු වී සිටි ඇඹට ෆන් රිේ ගභන දඹක් විණි. භළදිඹේ රැඹට ද ආන්න වෝයහේ ඵොවෝ වේඵත් ඳළමිණි ඇඹට අේභහග්ත්, අයිඹහග්ත් මුහුණුර අඳුය නක් ලඹන් දකින්නට නොවළකි වේඹ.
“ඇයි වදිසසිඹභ එන්න කිේ..?”
ඇඹ අේභහග්ත්, අයිඹහග්ත් මුහුණු ද භහරුන් භහරුට ඵරමින් විභසුහඹ.
“ඒක වට උද් කතහ කයන්න ඵළරිඹෆ.. දළන් නිදහගන්න..”
අේභහ කීහඹ.
රුන් නේ ඇගන් කිසිභ දඹක් විභසුේත් කිසිභ දඹක් කීේත් නළත. මුහුණ කට දොහ ගත් යුනි වහ ඇට ළටුණහඹ. එභොවොත් ඇඹට වුභනහ කොට තිබුේ සුදහඹක නින්දකි. ඳසුදහ උද් වඹට ඳභණ න තුරුභ ඇඹ ඒ නින්ද එක දිගටභ නිදහ ගත්තහඹ. දර්ලන තරරදී ඳහන්දිරින් නළගිට ප්රිභහද වී නිදහ ගළනීභට සිදු වීභ නිහ ඇඹට ප්යභභහණත් නින්දක් රළබුේ නළත. භනෝජ් වමු ව දහට මුළු යහත්රිණඹභ ගත කශේ නිදි ර්ජිතඹ. එභ නිහ කරහතුයකින් රද අසථහන් යුනි උඳරිභ ප්යතඹෝජන රඵහ ගත්ත්ඹ.
ඇඹ උද් ආවහයත් අනුබ කශ ඳසු රුන් ඇඹ කළවේඹ. අේභහද ඳළමිණ ඳකින් හඩි ගත්තහඹ. ඹේකිසි තීයණහත්භක කතහ ඵවකට ඳසුබිභ කස න ඵ යුනිට ටහුණි. අයිඹහග් ඵළරෑරුේ මුහුණ ද ඵරද්දී ඇඹට තළති ගළන්භක්ද දළනිණි.
“භං ේ දඹක් ගළන දළන ගන්න ඔඹහට එන්න කිේ.. කවුරු වරි එක්ක ඔඹහග ේඵන්ධඹක් තිඹනද..?”
රුන් ජුභ ඇසීඹ.
යුනි භොවොතකට ගොළු වහඹ. ඇඹ තොර ඳහගන කල්ඳනහ කශේ භනෝජ් ගළන කිඹේදෝ නොකිඹේදෝ දගිඩිඹහනි. ඇඹ අේභහ ද ඵළලුහඹ. එහි වේත් ඇඹට ඵරහඳොයොත්තු තඵහ ගත නොවළකි ආකහයේ ඵළරෑරුේ ඳනුභකි.
“කතහ කයන්න..”
රුන් දළඩි වඬින් අණ කශේඹ. එභ සයඹ යුනි තුශ නොරිසසුභක් වට ගළන්වේඹ.
“ඇයි ඉතින් ඒක දළනගන්න ඕන කයන්න..?”
ඇඹ විභසුේ එභ නිහඹ.
භතක් ආඹහඹන් ඳහරනඹ කයගන සිටි රුන්ග් කෝඳඹ වහ සිත භතු පිටට ආේඹ. ඔහු ඇඹ ද යහ ඵළලුේඹ.
“අේභයි, අයිඹයි නළතු ඒක දළනගන්න ත කනක් ඉන්නද..?”
අේභහ විභසුේ කෝඳඹනි.
“භභ ඇහු වදිසසිඹ ෂටින් කළන්ල් කයරහ භට එන්න කිේ ඕක අවන්නද..? ගදය ආ රහක ඇහුහ නේ ඉයයින්..”
යුනි ඔවුන්ග් මුහුණු භඟ වරිමින් කීහඹ.
“භට ඵයිරහ ඕන නෆ.. උත්තර් කිඹනහ..”
රුන් අණ කශේඹ.
“දළන් ඔඹහ ඉන්න ඵඳින ඹ.. කවුරු වරි ඉන්නහ නේ ඒහ කතහ ඵව කයරහ තිඹහ ගන්න එක වොයින්..”
අේභහ කීේ යුනිගන් තොයතුරු දළනගත වළක්ක් උඳක්යයභශීලී ඵ සිත නිහඹ.
“ඔේ ඉන්නහ.. වළඵළයි දළන්භ එඹහ ගළන විසතය අවන්න එඳහ..”
යුනි කීේ බිභ ඵරහගනඹ. අේභහ තිගළසසුණහඹ. ඇඹට රුන්ග් මුහුණ ද ඵළලිණි. රුන් නළගිට වළ සිටි කොට කලිේ හක්කු දක් අත් දක යදහගන ඒ ේ අත ක්භන් කයන්නට ඳටන් ගත්ත් සිතට දළනුණ ආේගඹ ඳහරනඹ කය ගන්නටඹ.
“ඒ භොකද විසතය කිඹන්න ඵළරි.. ? ඒ මිනිවහ අපිට නොගළරඳන එකක්ද..?”
අේභහ කෝඳඹන් විභසිඹ.
“ේ නංගි.. භට තමු නශ නශ ඉන්න ඕන කභක් නෆ.. ේ ෆිල්ඩ් එක් භට වොයන් කිසි දඹක් කයන්න තමුට ඵෆ.. භට ඇත්ත කිඹනහ ඒ හින්දහ.. භනෝජ් කිඹන නහකිඹහ එක්ක එෂඹහර් එකක් තිඹනද නළද්ද..?”
රුන් එය විභසුේ ක්භන නතහ යුනි ඉදිරිේ සිට ගනිමිනි. යුනි තළති ගත්තහඹ. අයිඹහ කතහ කයන්න් කරුණු දළනගන ඵ ඇඹට ඳක් විණි. එවත් ඔහු නහකිඹහ ලඹන් භනෝජ් වළඳින්වීභ නේ ඇඹට රිසසුේ දුන්න් නළත.
“භනෝජ් නහකිඹක් නභයි..”
ඇඹ තයහින් අයිඹහ ද ඵරහ කීේ ඒ චනභ තභහ ඳහහ දන ඵ නොදළනඹ. අේභහ දෆ රොකු කයගන ඵරහ සිටිඹහඹ.
“නෆ.. නෆ.. ඉරන්දහරිඹක්.. ගෆනිඹකුයි දරුො දන්නකුයි ඉන්න ඉරන්දහරිඹක්..”
රුන් අඥහ වගත සයඹක් කීේඹ.
“භනෝජ් ඉරන්දහරිඹකුට ළඩිඹ වොයි..”
යුනි මුයේඩු වඬින් කීේ රුන්ග් කෝඳඹ තත් අවුලුහරමිනි. කිසිදු රළජ්ජහක් ඵඹක් නොභළති එකට එක කිඹන දිඹණිඹ ද අේභහ කේඳහන් ඵරහ සිටිඹහඹ.
“කට වඳන්..”
රුන් අත දිග වළය යුනිග් කට වයවට ඳවයක් ගළසුේඹ. යුනි උඩ විසි වී ගිඹහඹ. ඇඹ වහ නළගිට ේදනහ දන කේමුර අල්රහගන අයිඹහ ද යහ ඵළලුහඹ. ත යක් ඳවය දුන්නොත් ඔහුටද ඳයශහ ඳවය දීභට තයේ ආේගඹක් ඇඹ තුශ ඇති වී තිබිණි.
“අපි යද්දක් ඇරහ ඳහර් ඵළවළරහ ඹන්න කොවොභද උම ඔඹ කයන ළඩ ළින්.. ? උමට මිනිවක් ඕනෆ නේ කහ ඵළපු , ශභයි ඉන්න එකක් ඇයන්න න එකක් හිටිඹභ නළද්ද.. ? භට හිතන්න උම උග් ල්ලි රට ව ළටිරහ..”
අේභහ ේදනහන් වහ කෝඳඹන් යුතු කිඹහගන ගිඹහඹ.
“භනෝජ් අයිඹට ල්ලි තිඹනහ තභයි.. එඹහ භට ග්කුත් අයන් දීරහ තිඹන්න.. ඔඹහරහ භට භොනද කරු..?”
යුනි ජුභ අයිඹහ ද ඵරහ විභසුහඹ. රුන්ට දළනුේ අනප්ක්ෂිත හිට දළඩි ඳවයක් එල්ර ව කරක දළනන ආකහයේ කේඳනඹකි. අේභහටද හුනසන් නළගිටුේ ඉේටභඹ. භර අකතඥ ර කතහ කිරීභට ලක්තිඹක් දිඹණිඹට තිබීභ පිළිඵ ඇඹට පුදුභ සිතිණි.
“ඳහු ගිඹ කහර ගඹක් ගන්නහ කිඹ කිඹ ඵයිරහගළහු ඒකයි එවනේ..”
ඔහු ඉවශට ඳවශට හි රමින් තභහටභ කිඹහ ගන්නහක් භන් කීේඹ. අභිේක් කීහක් භන් යුනිග් ේඵන්ධඹ ඵොවෝ දුයදිග ගිඹ එකකි. දළන් ඇඹ ආඳසු වයන්නටනොවළකි ඵ ඔහු කල්ඳනහ කශේ දළඩි ලෝකඹනි.
“උම ඔඹ තයභටභ කශහි ගුණ නොදන්න එකිඹක් කිඹරහ භභ නේ හිතු නෆ දුේ.. භච්චය කලුත් උභ වදහ ඩහ ගත්ත ඔඹ මිනිවද..?”
අේභහ කතහ කශේ වඬමිනි. එවත් ඇග් කඳුළු වමුේත් යුනිග් මුයේඩු සිත ළලුන් නළත.
“අේභරහ දරුො වදහඩහ ගන්න ඕන තභයි..”
ඇඹ නොළරකිල්රන් කීේ අේභහග් සිත තත් ඳහයමිනි.
“ආඹ ඉතින් අපිට කතහ කයන්න දඹක් ඉතුරු රහ නෆ අේභ..”
දළඩි ඳයහජිත වඬින් කියූ රුන් අසුනකට ඇද ළටී තදින් නශර තයඳහ ගත්ත්ඹ. තහත්තහ මිඹ ගිඹහට ඳසු වළභ දුකක්භ දයහගන භව භයක් ේ නොළලී සිටි ඔහුට ේ ඳවය දයහ ගත නොවළකි වේඹ. ඔහුග් මුළු ආත්භඹභ කීතු කීතුරට ඉරී විසිරී ගිේඹඹ. ඔහු ඳොඩි දරුකු භන් ඉකිබි වඩන්නට ගත්ත්ඹ. එද ඵරහ සිටිඹදී ඇවිලී ගිේ අේභහග් ඳපුඹ.
“ඵරඳන්.. තහත්තහ භළරුණු ද ඉරහ ගදයට තහත්තහ කනක් වුණ අයිඹයි උභ ේ ඇඬේ.. තහත්තග භශ ගදරින් ඳස ඔඹ කොල්රග ඇවන් කඳුශක් ළටනහ භභ ඔඹ දළක්කහභයි..”
අේභහ කතහ කශේ වඬමිනි.. එවත් යුනිට කේඳහක් දළනුන් නේ නළත.
“භතන භශ ගඹක් රහ නෆන් අේභ.. භභ මිනිවක් එක්ක ඹහළු වුේ භට ඕන හින්දහ.. ඒ මිනිවහ ඵළරද, ශභයි ඉන්නද කිඹන එක භග් ප්යභලසනඹක් මි අනිත් අඹග ප්යවලසනඹක් නභයි..”
ඇඹ කතහ කශේ අභනහඳඹනි. අේභහ භොවොතකට අන්ද භන්ද වී ඵරහ සිටිඹහඹ. රුන් චනඹක්ත් කතහ කයගත නොවළකි තයභට විඩහ ඵය වී සිටිේඹ.
“භභ නේ ආඹ ඔඹ ගළන චනඹක්ත් කතහ කයන්න නෆ අේභ.. භට පුළුන්කභක් තිඹනහ නේ භඹහග ඇස දක ඇයන්න..”
භ ේරහකට ඳසු අසීරුන් චන ගරඳහගන එේ කියූ රුන් නළගිට වදිසිේ ගිරන් වකු භන් ළනි ළනී ගතුශට ගිේඹ.
“එඹහ හිතරහ තිඹන්න භග් ඇස පිඹවිරහ කිඹරහ න්න ඇති..”
ගසහගන කියූ යුනිද ආඳසු වළරුන් ගතුශට ඹන්නටඹ. එවත් ඇඹට ඹහ නොදී අේභහ ඇග් ඵහහුන් අල්රහ ගත්තහඹ.
“ඔවොභ හිටඳන්.. කොවද ඹන්න..? තභ කතහ ඉය නෆ..”
ඇඹ කීේ කෝඳඹන් දත් මිටි කමිනි..
“තත් භොනහ කතහ කයන්නද..? භභ සිංවරන් කිේන් භනෝජ් එක්ක ේඵන්ධඹක් තිඹනහ.. එඹහ කදහ වරි දක භහ ඵඳිනහ.. එච්චයන්..”
යුනි නොතුටින් එේ කිඹහ අේභහග් අතින් සිඹ ඵහහු මුදහ ගත්තහඹ. ඇඹ අේභහට කීේ ත්ඹඵඹක් නොේ.. ඇඹ විහව කය ගන්නහ ඵක් භනෝජ් කිසිභදහක කිඹහ නොතිබිණි.
“ආදර්ක යන දන්නක් කහ ඵන්න ඒන කිඹරහ කොවත් ලිඹවිරහ නෆ යුනි.. ඇත්තටභ කිඹනහ නේ ඵළන්ට ඳස ආදර් අඩුනහ.. භවභ ඉන්න එක තභයි වොභ විදිඹ..”
භනෝජ් කිහිඳ යක්භ කිඹහ තිබිණි. එඹ ළඵළක් ඹළයි යුනි ඇදහුහඹ.
“ඵළරහ දරුො දන්නකුත් ඉන්න මිනිවහ කදහවරි උමත් ඵඳිනකේ ඵරහගන ඉන්නද උම කල්ඳනහ.. ? භෝඩිඹ.. අයිඹහ කිඹනහ ග් උේ ඇස ළහිරහ.. ඇස ඇයරහ ඇත්ත දිවහ ඵරඳන්.. එක එකහග ල්ලි රට ආත්භඹ ඳහරහ දන්න ඹන්න එඳහ.. කදහ වරි දක උභටභ ඳසුතළවිලි න්න යි..”
අේභහ කීේ කෝඳඹන් භන්භ දිඹණිඹග් ශ ඵොශකභ පිළිඵ උඳන් අනුකේඳහන්ද යුතුඹ. යුනි උඳවහහත්භක සිනහක් ඳෆේඹ.
“අේභහ දන්න නෆ භනෝජ් කොච්චය වො කනක්ද කිඹරහ..”
“ගෆනිඹකුයි දරුො දන්නකුයි ඉද්දි තත් ගෆනු එක්ක නහඩගේ නටන මිනිවකුග තිඹන වොේ භොකක්ද..? උම අදභ ේ දළන්භ ඔඹ ේඵන්ධ නත්තරහ දහන්න ඕනෆ..”
අේභහ අණ කශහඹ..
“කවුරු භොනහ කිේත් භං ේ ේඵන්ධ නත්තන්න නෆ.. නෆ.. නෆභයි..”
යුනිකහ කතහ කශේ කෝඳඹන් පුපුයමින් කකුර ඳොශේ ගමිනි. භෆත භතක ඇති කහරඹක කෝඳ නොව තයභට අේභහ කෝඳ වහඹ.
“උභ එච්චය හිතට අයගන ඉන්න එවනේ.. න්ද..?”
“එවභ තභයි.. ඇයි නළළත්තු නළත්නේ භට භොනහ කයන්නද..?”
යුනි කතහ කශේ තභහ ඉදිරිපිට සිටින්න් අනන්ත අප්ය භහණ දුක් වි තභහ වළඳූ ළඩ අේභහ නො තයවකහරිඹකට ඳරිද්දනි. අේභහග් ඉසීේ සීභහ ඉක්භහ ගිේඹ. වහ ඉදිරිඹට ඳළන්න අේභහ යුනිග් කස ළටිඹන් අල්රහගන ඇඹට ඳවයපිට ඳවය දන්නට වේඹ.
“අයිඹෝ.. එඳහ.. එඳහ.. අතහරින්න.. භහ අතහරින්න..”
යුනි අේභහග් අතින් මිදන්නට තළත් කයමින් විරහඳ කීහඹ.. එවත් අේභහට එභොවොත් රළබී තිබුේ අඹෝභඹ ලක්තිඹකි.
“ඔේ අතහරිනහ තභයි.. භං උම දවටභ අතහරිනහ.. උම ග් හිතුක්කහය, කශහිගුණ නොදන්න ජයහ ළඩ කයන ඵළල්ලිඹක් භග් දු කිඹරහ කිඹන්න භට පුළුන්කභක් නෆ.. ඳරඹන් ේ ගදරින්.. දළේභභ ඳරඹන්.. අේභයි , අයිඹයි භළරුණහ කිඹරහ හිතහගන ඳරඹන්.. ආඹ ේ ගදය ඳස ඳහගන්නත් එඳහ..”
වති රමින් කිඹහගන ගිඹ අේභහ යුනි තල්ලුකොට දළමුහඹ. ඇඹවට ඳත් ව නිහ නොන්නට යුනි තත් ගුටි කනහ නොඅනුභහනඹ.
“ඹනහ තභයි.. ේ කසි කඵල් ගදය නළති වුණහට භට කභක් නෆ.. භට වො රසන ගඹක් තිඹනහ..”
සිරුර් ේදනහ දන තළන් පිරිභළද ගනිමින් වඬ වඬහ කියූ යුනි සිඹකහභයඹට ගිඹහඹ. අයිඹහ ගළන භන්භ අේභහ ගළනත් උඳන් කෝඳඹන් ඇඹ දළමින් සිටිඹහඹ.
“භට ආඹ ේ ගදය ඳස ඳහගන්න කොවොභත් වුභනහක් නෆ..”
මුමුණහගත් යුනී ගභන් භලු දක තුනක් ගන සිඹ ඇඳුේ ඳළශදුේ සිඹල්ර එඹට පුයන්නට ගත්ත්ඹ.
අේභහ ඉකිබිඳිමින් වඬහ ළටන වඩ වළය නත් කිසිදු වළර වොල්භනක් නි තුශ තිබුේ නළත. යුනි භනෝජ්ට දුයකථන ඇභතුභක් දී සිදු ව සිඹල්ර ඳළසුහඹ. භනෝජ් නිවඬභ අහ සිටිේඹ.
“ඔඹහ ගභ කහරන් යුනි.. ඔඹහට තිබුණන් ඒක නිකේ කට කතහක් කිඹරහ අේභරට කිඹන්න..”
ඔහු කීේ අභනහඳඹනි. තභහ නනු නුට ඔහු එේ කීභ පිළිඵ යුනි තුශ කෝඳඹක් ඇති වේඹ.
“කට කතහක් නභයින් ඉතින් එවභ කිඹන්න..”
“ඒක ඇත්ත.. ඒ වුණහට භග් ඳළත්ත තිඹන ප්ය”ලසන ඔඹහ දන්නන්.. ඒවහ වමින් වමින් විහ ගන්නකන් අපි ඳරිසේ න්න ඕන..”
ඔහු කිඹද්දී තභහ ඉක්භන් වහ ළඩිඹළයි යුනිට සිතුණි. එවත් දළන් කශ වළකි ඹභක් තිබුේ නළත.
“භභ අප් ගදයට ඹනහ..”
ඇඹ ඔහුට දළනුේ දුන්නහඹ.
“වරි.. ඔඹහ ඹන්නකො.. භභ වට ආභ කතහ කයමු..”
ඔහු ඳළසුේ ප්යනහදඹන් නොන ඵ යුනිට ළටහුණි. එවත් ත දුයටත් ේ නිේ රැඳී සිටීභට පුළුන්කභක් ඇඹට තිබුේ නළත.
කුලී රිඹකට කතහ කශ යුනි ඵෆග් තුන , තුන් යකට පිටතට ගනහහඹ. ඇඹ නිසින් පිට ද්දී අේභහ වෝ අයිඹහ ඳනන්නට සිටිේ නළත.
“එඹහරටභ කදහ වරි ත්යයි භනෝජ් කොච්චය වො කනක්ද කිඹරහ..”
කුලී රිඹ පිටත් ඹද්දී අන් තහට නි ද ඵරමින් ඇඹ මුමුණහ ගත්තහඹ. දුයකථනඹන් භනෝජ්ට කතහ කශ රුන් ඔහුට වො වළටි ඵළණ ළදුේඹ. භනෝජ් ඔහුග් මුදල් ඵරඹන් යුනි මුරහ කශ ඵ ඔහුග් අදව වේඹ.
“ඔඹහ ඔඹහග නංගි වදහගන්න දළනගන්න ඕන.. යට්ටහ ගන්න එඹහ පුංචි ශභඹක් නභයින්..”
භනෝජ් කීේ උදවසිනි.
“වොයි භවත්තඹහ.. භභ දළන් ඔඹහග යිෂසට කෝල් එකක් දීරහ ේ ඔක්කොභ විසතය කිඹනහ.. ඊ ශඟට ඳොලීසිඹ ඇන්ට්රිදඹක් දහනහ තමු යුනි ඳළවළයගන ගිඹහ කිඹරහ.. එතකොටත් ඔඹ විදිඹටභ කිඹරහ ේයමුකො ඵරන්න..”
කියූ රුන් භනෝජ් තත් චනඹක්ත් වෝ කතහ කයන්නට ඳය රිසියඹ තළබීඹ. ළඵළවින්භ ඔහු එේ කශේ සිත් ආේගඹටඹ. අේභහ කිඹන්නහක් භන් සිඹ නළගණිඹග් යදට නත් කහටත් දොස කිඹහ ඳරක් නළත.
යුනි ගදරින් ගිඹ දහ සිටභ රුන් භන්භ අේභහත් සිටිේ ඵරත් කනසල්රනි. එවත් ඔවුහු එකිනකහගන් එභ වළඟීේ ඟහ ගත්ව. යුනිග් මුයේඩුකභ ගළන සිතමින් හිත වදහ ගළනීභට උත්හව කශ ද දරුන්ට එඹ කශ නොවළකි වේඹ. අේභහ සිටින්න්ත් ඵරත් සිත් තළවුලින් ඵ ඔහුට ඒත්තු ගිේඹ. එවත් හභහන්ේ ඳරිදි වළසියන්නට දදනහභ දළඩි වක් ගත්ව.
රුන් රින් ය ජගත්ට කතහ කොට යුනිග් විසතය අහ ගත්ත්ඹ. එවත් ඇඹ ගදරින් ගිඹ පුත නේ නිකභටත් වන් නොකයන්නට ඔහු ග ඵරහගත්ත්ඹ. යුනිද එඹ කිසිකුට නොකිඹන ඵළේ ඔහු දළන සිටිේඹ. කේ වුත් සිතට දළනුණ ඳයහජිත වළඟීභ නිහභ රුන් සිටිේ කිසිභ කහර්ඹඹක නියත න්නට නොවළකි තයභට අකර්භන්යුඹ.
නි වළය දභහ ඒභ පිළිඵ යුනිට නේ කිසිඳු දුකක් නොවීඹ. තභහ නිදවස රෝකඹකට පිඹහ ළල කිරිල්ලිඹක ඵඳු ඹළයි ඇඹට සිතිණි. ඇඹ අලුත රද ඒ සහධීනත්ඹන් උඳරිභ ප්රුඹෝජන ගත්තහඹ. භහරේ නි තභත් ඇඹට නීත්ඹහ නුකර ලිඹළවිල්රකින් ඳළරී
තිබුේ නළත. එවත් ඇඹ ඒ පිළිඵ ළරකිල්රක් දළක්වේ නළත. ේ නි මිරදී ගත්ත් ඇග් නභට ඵ භනෝජ් කීේඹ. ඔහු කිසි විටකත් ඇඹට ඵොරුඹක් කිඹන්න් නළත. ඇඹ තභහට රිසි ආකහයඹට නි පිළීඹර කොට ගත්තහඹ. කිසිදු අඩුඳහඩුකින් තොය වළභ ගව බහේඩඹක්භ එහි තිබිණි. එඹ යුනිට ආඩේඵයඹක් විඹ.
“ඔඹහ ඔඹ ගදය ඉන්නහ කිඹරහ දළන්භභ කහටත් දළනගන්න තිඹන්න එඳහ.. සිරිේන අංකල්ටත් ඒක කිඹරහ තිඹන්න..”
භනෝජ් උඳදස දුන්න්ඹ. එභ නිහ මිතුරු මිතුරිඹන්ට ආඩේඵයඹන් නි ඳන්න්නට තිබ අසථහ ඇඹට භග වළරී ගිේඹ. නිේ ගව ේකඹහ භන්භ මුයකරුද වේ සිරිේනඹ. ඔහු තභහග් ඳහඩුේ ළඩ ටික කයගන සිටින අඹකු වීභ යුනිට ඳවසුක් විඹ.
“යුනි, අන් ඵඵහ භට වදිසසිඹභ බිසනස ටුර් එකක් ඹන්න රො සිංගප්පරුට.. ති දකකින් තභයි ආඳහු එන්න..”
යුනි දර්ලන තරේ සිටිඹදී දුයකථන ඇභතුභක් දුන් භනෝජ් ඳළසුේඹ.
“අන්..”
ඇඹ දොේනස වගත කඳිරුහඹ. ේ තිේ දින දක තුනක නිහඩුක් රඵහ දන ඵළේ ජගත් කිඹහ තිබිණි. ඒ නිහඩුදී භනෝජ් භඟ කොවේ වෝ ගොස නිසකරංක ගත කිරීභට ඇඹ ළරසුේ කයමින් සිටිඹහඹ.
“ේක වදිසිඹභයි ට් වුේ.. ඒ හින්දහ භට ඔඹහ මීට් රහත් ඹන්න විදිඹක් නෆ.. ඳරිසභට ඉන්න.. භං එව ගිහින් කෝල් එකක් දන්නේකො..”
කියූ ඔහු කරඵරඹන්භ දුයකථන ේඵන්ධතහ බි වළරිේඹ. සිතට දළනුණ ේදනහ ඟහගන සුපුරුදු ර වළසියන්නට යුනි දළරුේ දළඩි ආඹහඹකි.
ඇත්ත ලඹන්භ භනෝජ් ගිේ සිංගප්පරුට වෝ ේඹහනඳහය චහරිකහකට නොේ. රුන්ග් තර්ජනඹන් ඔහු ළඵළවින්භ බිඹඳත් වේඹ. ඔහු ඳොලීසිඹට සිද්ධිඹ කීේ නේ සිඹ කස ගවකටත් වහනිඹක් සිදු කය නොගන ගළරන ආකහයඹ භනෝජ් දළන සිටිේඹ. එවත් බිරිට ඹභක් ළර වුවොත් තත්ඹ ඵොවෝ යින් ඵළරෑරුේ න්න්ඹ.
“වොට භතක තිඹහගන්න ේ ඳරනි ග්භ අන්තිභ ළර්.. භභ කදහත් එකභ යදකට දළයඹක් භහ දන ගෆනිඹක් නභයි..”
ඕධී ඳශමු තහේ තර්ජනහත්භක එේ කිඹහ තිබිණි. ඇඹ කඵඳු තළනළත්තිඹක්දළයි භනෝජ් දළන සිටිේඹ. නත් ගළවළනු භන් කටට ආ ඳලිඹට නො ඕධී ඹභක් කිඹන්න් තීයණහත්භකඹ. එඹ නස කිරීභක් ගළන සිතන්නටත් නොවළකිඹ. ඇඹ අහිමි වීභ ඹනු භනෝජ්ට ේ ඹ ඉසුරු සිඹල්රභත් අහිමි වීභඹ.
“යුනි නේ ඵොරුක් කිඹන්නත් දන්න නළති භව භෝඩ ගෆනිඹක්..”
ඔහු කරකිරීභන් යුතු යුනි ගළන සිතුේඹ. එවත් ඇඟ උණුසුේ ඳවට රොඵ ඵළ සිටි ඵළවින් ඈත් වීභක් ගළන නේ සිතිඹ නොවළකි වේඹ.
“කොවොභ වුණත් ේ කතහ ෆිල්ඩ් එක් ඳළතියන්න ඉසය රහ ටිකක් ඈත් රහ ඉන්න ඕනෆ..”
ඔහු තීයණඹ කල්ඹ.
ඕධීග් නළන්දහ කනක් එංගරන්තේ හඹ කශහඹ. ඇඹට ඵොවෝ යින් ආදයඹ කශ නළන්දහ ඔවුන් එංගරන්තඹට ගන්හ
ගළනීමට දළඩි කළභළත්තක් දළක්වහඹ. ේ දිනර ඇඹ ඳසු වේ අනීඳඹනි.
“නළන්දහ ඵරරහ එන්න ඹන්න ඕනෆ..”
ඕධී ද කිහිඳ තහක් කිඹහ තිබිණි. ජහත්ේන්තය ඳහරක ඉගනුභ රඵන දරුන් දදනහට ද ඳහල් නිහඩු රළබී තිබිණි. කට කතහන් මිදී ඳරහ ඹන්නට භනෝජ් ේ සිඹල්ර වො අසථහක් කය ගත්ත්ඹ. බිරි ව දරුෝත් ගභනට ඵවවින් උනන්දු වව. භනෝජ් ටලි නහට්ඹ කේඩහඹේ අඹට කීේත් යුනිට කී ඵොරුභඹ. ඒ ඇඹ විසින් ත්ේට කඹ දළන ගනු රළබීභන් ශක්න්නටඹ.
භනෝජ් පිටත් ගොස දින දකකට ඳසු දිනක යුනිට තහයකත් භඟ දර්ලන කිහිඳඹක් යඟ ඳහන්නට තිබිණි. ේ න විට ඔවුන් දදනහ අතය තිබුේ හභහන්යි ේඵන්ධඹක් ඳභණකි. ඇඹ භනෝජ්ට මීඳ වීභන් ඳසු තභහ ගණනකට නොගන වළසිරීභ පිළිඵ තහයක තුශ කෝඳඹක් ඳළතිණි.
“යුනි අද රෑට භග් රේ එකට එනද..?”
රගත කිරීේ අන් වී නහතළන් ඳොශට ඹහභ වහ හවනඹට ඳළමිණන තුරු හි සිටිඹදී යුනි අශට ඳළමිණි තහයක යවසින් විභසුේඹ. යුනි ළණින් අභනහඳඹට ඳත් වහඹ. ඔහු තභහට අඳවහ කශේ ඹළයි වළඟීභක් ඇඹට දළනුණි.
“ඒ භොකටද ඔඹහග රේ එකට එන්න.. ? භට රේ එකක් තිඹනන්..”
දඵළභ වකුළුහගන ඔහු ද ඵළල ඇඹ කීේ යවසිනි.
“භොකටද කිඹරහ දන්නභ නෆ.. තොත්ත ඵඵහ..”
තහයක කීේත් තයහිනි.
“ේ.. තහයක අයිඹ.. අපි දන්නග ේඵන්ධ ඇක්ටින්රට විතයක් තිේඵභ වොටභ ඇති..”
ඇඹ අධහයහණහත්භක කීේඹ.
“මුර අභතක කයන්න එඳහ යුනි.. ඔඹයි භහයි එන්ජෝයි කයපු දස ඔච්චය ඉක්භනට කොවොභද අභතක කශේ..?”
ඔහු එය අභනහඳඹ ඟහ කතහ කශේඹ. ඇඹ භල්ර කශ වළක්ක් ඹහප්පුන් ඵ ඔහුට ළටහුණි.
“ඒහ භතක තිඹහගන ඉරහ ළඩක් නළති හින්දහ අභතක කරුහ..”
යුනි උඳවහහත්භක කීහඹ. තහයක ඹටඳත් කය ගන්නට උත්හව කශ කෝඳඹ නළතත් ඉසභතු වේඹ.
“ේ දසර භනෝජුත් නළති එක් එක දක් භග් රේ එකට ආභ භොකද න්න..? ඇයි භට ඒඩ්ස වළදිරහ කිඹරහ හිතුද..?”
තහයක දත්මිටි කමින් විභසුේඹ. යුනිග් ේ අලුත් අවංකහයකභට වො ඳහඩභක් ඉගළන්විඹ යුතු ඹළයි ඔහුට සිතමින් තිබිණි.
“ඔඹහට නභයි.. භටයි ඒඩ්ස.. කතහ ඉයන්..”
තදින් කියූ යුනි ගසහගනර නළගිට ඉතට ගිඹහඹ. හවනඹ ඳළමිණි ඵ කිඹන්නට එතළනට ආ රිඹළදුයහට එභ කතහ ඇසිණි.
“භොකක්ද තහයක භවත්තඹහ අය යුනි මිස ඒඩ්ස කතහක් ගළන කිේ..?”
ඔහු විභසීඹ.
කොවොභටත් ක්ේත්ය.ේ ඕඳහ දඳහ ගළන දළන ගන්නට රිඹළදුයහ තුශ ඳළතිේ අසීමිත ආලහකි. මිතුයන් වහ එක් ව කර එභ ඕඳහ දඳහ රට ලුණු ඇඹුල් එකතු කොට කිඹහ විනෝද වීභ ඔහුග් සිරිතඹ.
“එඹහට ඒඩ්ස වළඳිරලු ඵං..”
තහයක උඳවහඹත්, ක්යෝිෝධඹත් මුසු සයඹන් කීේඹ. රිඹදුයහ ඵරහ සිටිේ දෆස විල් කයගනඹ.
“ඔඹ ඇත්තභද භවත්තඹහ..? ඒඩ්ස කිඹන්න ඵඹහනක රඉක්න්..”
ඔහු කීේ තළති ගළන්භනි.
“ඔේ එඹහට වළදිරහ තිඹන්න බඹහනක රඩක් තභයි..”
තහයක කීේ සිත් ව තයවහ නිහභඹ. තභහ කී දන්ර ඵයඳතර කභක් ඔහුට එභොවොත් ළටහුන් නළත. නදහ තොය තෝංචිඹක් නොභළති කිඹන රිඹදුයහ තුසණිේභත හවනඹ ඳදන්න් භන්දළයි අන්නටත් ඔහු උනන්දු නොවීඹ. යුනිද ඳසුඳභ අසුන් හඩි වී සිටිේ අනක් නළු නිළිඹන් භඟත් චනඹක්ත් දොඩන්න් නළතිඹ.
නහතළන් ඳොශ අරදී ඔවුන් රිඹන් ඵසින විට රිඹදුයහ ඵොවෝ ඕනෆකමින් යුනි ද ඵළලීඹ. ඔහුග් මුහුේ වේ තළති ගළන්භකි.
“භොකද අජිත් අදභ දළක්ක කනක් දිවහ ග් භග් දිවහ ඵරන්න..?”
ඇඹ යදේ වඟත විභසුහඹ.
“නෆ මිස.. නිකං..”
කීත් ඇඹ ඔහු ගතුශට ඹන තුරුභ ඵරහ සිටිේඹ.
රිඹදුයහත්, නිසඳහදන කේඩහඹේ අනක් අඹත් නළතී සිටිේ නභ නහතළන් ඳොශකඹ. ට මී විතන් ප්ඳහඹේ වී භට ඔවුහු ළඩි දනක් පුරුදු සිටිඹව. ඒ පුරුද්දදට ඇේඵළහි වී නොසිටිඹත් අජිත් ගළසුේ ඔවුන් අරභඹ. ක්ේත්ර්ේ ඕඳහ දඳහ ඔහු ළඩි ලඹන්භ දළන ගත්ත් ඔවුහු තිනි.
“ඒකඹෆ.. යුනිට ඒඩ්ස වළදිරන්..”
රිඹදුරු භවතහ බඹහනක විඳතක් දළනුේ දන වඬින් කීේඹ. සිඹලු දනහභ භවිතඹන් එකිනකහ ද ඵළලව.
“කවුද උමට කිේ..?”
ආරෝකකයණ ශිල්පිඹක් විභසීඹ.
“තහයක භවත්තඹහ කිේ..”
අජිත් කීේඹ.
“එවනේ ඉතින් තහයකටත් ේරඩ් ටසට් කයහගන්න යි..”
වඹ අධ්ඹභක්කයඹක් උස වඬින් සිනහසුේඹ.
“ඇයි ඵං භනෝජ්ට..? අභීේක්ට..?”
තත් එකක් කීේඹ.. සිඹලු දනහභ සිනහසුණව..
“ඒ භොකටද අභිේක්ට..?”
රිඹදුයහ ඇසුේ කුතුවරඹනි.
“ඇයි ඵං ඒ දසර යුනි අභිේක්ග රේ එකට ඹනන්.. අභීේක් ඇක්ට් කයපු ඳශනි ටලිඹ භභත් ළඩ කශහන්.. එවදි වරි වරි සීන්ස වුණහ..”
එතළන් සිට ඔවුන් කතහඵව කශේ ඒ ටලි නහට්ඹභේදී තහයක උඩු භවලින් බිභට ළටී ආඵහධිත ව ආකහයඹ ව අභිේක්ග් ටලි නහට්ඹව ගභන එතළනින් ආයේබ ව අන්දභ ගළනඹ. අජිත් ඕනෆකමින් න් දී සිටිේඹ.
ඒ යහත්රි ේභ යුනිට ඒඩ්ස ළශඳි ඇති ඵ දුයකථනේ කටි ඳණිවුඩ ේහ වයවහ මිතුයන් කිහිඳ දනකුට දළනුේ දුන්න්ඹ. සිනභහේ
ඕඳහ දඳ ොඹන අඹට භඹ ඉතහ යත් ප්රැත්තිඹක් විණි. ඔවුහු එඹ ත අඹග් දුයකථන රට ඹළවව.
සු නින්දක ඳසු ව යුනි තිගළසසී අදී වේ දුයකථනඹ නහද න වඬිනි. ේ අංකඹට ඇභතුේ රළඵන්න් භනෝජ්ගන් ඳභණකි. එභ නිහභ ඇග් නිදිභත ඳවවී ගිේඹ.
“භනෝජ් අයිඹහ..”
ඇඹ භවත් ආලහන් මිමිණුහඹ.
“භොකක්ද යුනි ේ කතහ..?”
ඔහු විභසුේ අභනහඳඹනි..
“භොන කතහද..?”
ේ යහත්රිතේ තභහ පිළිඵ ඳළතිය ඹන ඕඳහ දඳඹ ගළන වහංකවිසිඹක්ත් නොදළන සිටි යුනි භවිතඹන් විභසුහඹ.
“තමුට ඒඩ්ස වළදිරහ කිඹන්න..”
භනෝජ් කතහ කශේ කිසිභ දිනක කතහ නොකර සයඹනි. යුනි ඵොවෝ යින් කළශඹුණහඹ.
“ඒඩ්ස වළදිරහ භට.. ? ඒ භොන විකහය කතහක්ද.. ? කවුද කිඹන්න..?”
ඇඹ චන ඳටරමින් විභසුහඹ.
“කවුරු කිඹනද භන්දහ.. භන්න ඉන්ටර්නට් එකත් දහරහ.. දළන් ඉතින් භටත් ආඹ රංකහට එන්න න්න නෆ.. භොන විකහයද යුනි තමු ේ කයන්න..?”
කෝඳඹන් කිඹහගන කිඹහගන ගිඹ භනෝජ් දුයකථන ේඵන්ධතහ වින්ධි කශේ යුනිග් කනට ගන්නහක් භනි. ඇඹ
නළත ඔහු ේඵන්ධ කයගන්නට උත්හව කශද දුයකථනඹන් ප්යතතිචහයඹක් නොවිණි. යුනිග් ඉව භොශ දළන්නට විඹ. ඇඹ ඳොදුේ සිඹලු දනහටභ රඵහ දන දුයකථන අංකඹ ක්රි සිඹ කශහඹ. ආයහධනහ රළඵන තක් ඵරහ සිටිඹහක් භන් කටි ඳණිවිඩ එක දිගටභ රළඵන්නට වේඹ. මිතුරු මිතුරිඹන්, භහධ්ඹ ේදීන්, යසිකඹන් සිඹලු දනහභ විභහ තිබුේ ඒඩ්ස කතහේ ත්ඹතතහ පිළිඵඹ. යුනි තළති ගළන්භන් , චකිතඹන් ඳභණක් නො කෝඳඹන්ද ේරන්නට විඹ. ේ කතහ ප්ර්චහයඹ කයන්නට ඇත්ත් තහයක විසින් ඵට ළකඹක් නළත.
“භව ජයහ මිනිවක්.. වට උද් භභ මිනිවට වො ඳහඩභක් උගන්න්නේකො..”
ඇඹ දත් මිටි කමින් ඳථ කොට ගත්තහඹ. භඹ භළදිඹේ රැඹ නොවුන් නේ යුනි එභොවොත්භ තහයකග් කහභයඹට ඹන්නට ඉඩ තිබිණි.
එවත් තහයක ඒ භොවොත්ත් සිටිේ නිදි ර්ජිතඹ. ඔහු යදභට කියූ දඹ ඳහයහ ශල්රක් වී ඔහු තටභ කළයකී ඳළමිණ තිබිණි.
ඔහුට ඵොවෝ දුයකථන ඇභතුේ ව කටි ඳණිවිඩ ඳළමිණිේඹ. ඒ වළභ එකකභ කිඹහ තිබුේ රුධිය ඳරික්හක් කයහ ගන්නහ රඹ. භවරු එඹ කිඹහ තිබුන් ළඵෆටභඹ. භවයක් යදභටඹ.
“ෂිවස.. භභ ඇදගන නහ ගත්ත.. දළන් භං කොවොභද මිනිසසුන්ට මණ දන්න..? ඊටත් ඩහ යුනි භග් ඔළු කයි..”
තහයක දෆතින්භ හි ඵදහගන මුමුණහ ගත්ත්ඹ. රිඹදුරු අජිත් කයහිද ඔහු තුර වේ ඵරත් කෝඳඹකි.
ඳළඹ දක තුනක් ඇතුශත භභ පුත රෝකඹ පුයහටභ ඳළතිය ඹහභට තයේ න්නිේදනඹ දියුණු වී තිබීභ ගළන ඔහු කල්ඳනහ කශේ පුදුභඹනි. වොද පුතක් වී නේ එඹ එතයේ ඉක්භනින් ළරියන්න් නළත.
“ලසරී. රංකහේ ඹොවුන් නිළිඹකට ඒඩ්ස..?”
ලඹන් එපුත අන්තර්ජහරේ ඕඳහ දඳ කොරභක ද ටවන් කොට තිබිණි. එඹ ඔහුට දළනුේ දී තිබුේ ජර්භනිේ සිටින මිතුයකි.
“දළන් ඉතින් ේක අකහ භකහ ඹනකේ භඟ ඇයරහ ඉන්න තභයි න්න.. එතකොට ටලි ඩ්යහ භහ එක.. ? භොනහ වුණත් ජගත් අයිඹට සීන් එක කිඹරභ ඉන්න නහ..”
සුවිල් ගළටළුකට මුහුණ දී සිටි ඵළවින් තහයකට භොවොතකටත් දෆ පිඹහගත නොවළකි වේඹ. ඳහන්දය වතය ද්දීභ ඇන් නළගිට ගිඹ ඔහු ජගත්ග් කහභයේ දොයට තට්ටු කල්ඹ. ජගත් සිතුේ ත් රැගන ඇවිත් ඵඹ.
“ඔවන් තිඹනහ අයි.. භභ ඳස ඵොන්නේ..”
ඔහු ඵරිවන් දුන්න්ඹ.
“ජගත් අයිඹ.. ේ භභ තහයක..”
තහයක ට පිට ඵරමින් කීේ කරඵරඹනි. යුනිග් කහභයඹ තිබුේ කහභය දකකට ඳභණ එවහයිනි. ේ භොවොත් ඇග් නතට වසු වුවොත් සිදු න්න්භ භවත්භ අබහග්ඹ ඹකි.
“භොකද අයි ේ උද් ඳහන්දය.. තමුරට නින්ද ඹන්න නළද්ද..?”
නිදිඵය දෆ ඳොඩි කයමින් ඳළමිණ ජගත් දොය විය කශේඹ. තහයක වනිකට කහභයඹ තුශට ගොස දොය හ ගත්ත්ඹ ොයකභක් කොට අසු වකු ඳරිද්දනි. ජගත් නින්දට ගිේ ජංගභ දුයකථනඹ ක්රිනඹහ වියහිත කොටඹ. එභ නිහභ ඳළඹ කිහිඳඹක් ඇතුශත කෝරඹ පුයහභ ඳළතිය ගිඹ ප්රුත්තිඹ ගළන ඔහු වහංකවිසිඹක්ත් දළන සිටිේ නළත. එවත් ඹේ ළයදීභක් වී ඇති ඵ තහයකග් මුහුණ දකිද්දී ඔහුට ඳක් වේඹ.
“ජගත් අයිඹහ.. භහය ළඩ්න් වුේ..”
ජගත්ග් ඇේ හඩි ව තහයක සිදු ව සිඹල්ර කිඹහගන ගිේ තළති ගළන්භන් යුතුඹ. ජගත්ග් නිදිභත ගතිඹ කොවේදළයි නොදළන අතුරුදන් වේඹ.
“ඹකෝ... තමු කශොත් කයන්න ඔඹ ග් කඩප්පුලි ළඩක්භ තභයි..”
ජගත් කීේ දළඩි තයහිනි. ේ කට කතහ ඔසේ නිර්භහණඹ න ගළටළුේ තයභ ඔහුට අනුභහන කයන්නට ඳහ නොවළකි විණි.
“භභ ඒ රහ විහිළුක් කල් ජගත් අයිඹහ..”
තහයක නිට නිඹහලු ර ඳළසේ ජගත්ග් කෝඳඹ තත් අවුරමිනි.
“විහිළුක් වුණත් දළන් ඵරනකො රහ තිඹන ද්.. අඩුභ තයභ ඕකන් තමුට න වහනිඹත් තමු කල්ඳනහ කශහද..?”
තහයක නිවඬ තොර ඳහ ගත්ත්ඹ. දළන් ඉතින් සිදු විඹ යුතු වහනිඹ එවභ පිටින්භ සිදු වී අහනඹ.
“දළන් ඕක වරි ගසන්න භොන කට්ටක් කන්න ඕනළද කිඹරහ හිතනකො.. යුනි භනෝජ් එක්කත් එෂඹහර් එකක් තිඹනහ කිඹනන්.. දළන් කතහ ඹන්න භනෝජ් යට ගිේ ඒඩ්ස වළදුණ හින්දහ කිඹරහ.. අන්තිභට ඒ ඹකහ රංකහට නෆවිත් හිටිඹොත් එවභ ටලිඹත් ඉයයි.. භදළයි තමුත් ඉරහ ඉරහ ටලි ඩ්යහ භහ එකකට ආහ..”
ජගත් නශර පිරිභළද ගනිමින් කීේ කනසල්රනි.
“අජිත් භයන්න ඕනෆ.. ඕකහ තභයි ඕක යට ට් ඹරහ තිඹන්න..”
තහයක කෝඳඹන් කිඹද්දී ජගත් ඔහු ද යහ ඵළලුේඹ.
“තහයක තමු ළරැද්ද කයරහ ඊට ඳස ඒක වදන්න තත් කනක් ළයදි කයන්නද..? ඩ්යකයිර්„ අත් යදක් නෆ.. උන් කිසිභ ද්ක ඵයක් ඳතරක් දන්න එවුන් නභයි.. තමුරහ කතහ කයනකොට හිතන්න ඕන ශඟ ඳහත ඉන්න කවුද කිඹන්න භොනද කිඹරහ.. දළන් ඵරනකො යුනි නළගිට්ටභ සිද්ද න්න භොකක්ද කිඹරහ.. තයවහ ගිඹහභ ඕකි කොටි දනක්..”
ජගත් කතහ කශේ අනතුරු අඟමිනි. තහකය ළඩිපුයභ බිඹ වේත් යුනිටඹ. ඇඹ ගදරින් අභනහඳ වී ඳළමිණි ගක් ඔහු දළන සිටිේ නළත. එභ නිහ රුන්ග් දෝදර්ලනඹට රක් න්නට සිදු නු ඇතළයි බිඹද ඔහු තුශ තිබිණි.
“භට දස දක තුනක ේර්ික් එකක් දන්න ජගත් අයිඹහ..”
ඔහු ඵළගෆඳත් ඉල්රහ සිටිේඹ.
“දස දක තුනක් නභයි.. වටභ ේර්නක් කයන්න යි ග් භට ප්න විදිඹට.. ඒත් දළන් තමු ගිඹොත් කතන්දර් ඇත්ත යි..”
ජගත් කීේ කල්ඳනහකහරී වඬිණි.
“දළන් භට ඕන රහ තිඹන්න යුනිගන් ේයන්න ජගත් අයිඹහ.. අනිත් ඒහ භොනහ වරිභ කයගන්න පුළුන්..”
තහයක අයණ සිනහක් ඳහමින් කීහඹ.
ජගත් භදක් කල්ඳනහ කශේඹ. අද මුළු දර්ලන තරඹභ අවුල් වගත නහ නොඅනුභහනඹ. ආර්ථික ලඹන් ෆවන අඩුක් සිදු වුත් අද දිනේ සිඹලු දනහටභ නිහඩු දන්නට ජගත් සිතහ ගත්ත්ඹ.
“වරි.. තමු ඹනහ.. අජිත් එක්ක ඹන්න නළතු අය අනිත් ඩ්යඹයිර් එක්ක ඹනහ..”
ජගත් හි රමින් කීේඹ. තහයක වනශීලී වළඟීභකින් යුතු නළගිට සිටිේඹ.
“වළඵළයි එකක්..”
ඔහු පිට ඹන්නට සදහනේ ද්දී ජගත් කීේ ඔහු තට ඇඟිල්ර දිගු කයමිනි. තහයක වුභනහන් ඔහු ද ඵළලීඹ.
“තමු මීඩිඹහ රට කිඹන්න ඕන සිද්ධ වුණ ද් භොකක්ද කිඹරහ..”
“භං කිඹන්නේ ජගත් අයිඹහ..”
ඳොයොන්දුක වඬින් කී තහයක කහභයඹන් පිට වී ගිේඹ. ජගත් ඒ ේ අත ඇවිදීභට වේ නොන්සුන් පිඹරිනි.
රැඹ පුයහ නිදි යමින් කල්ඳනහ කශ යුනිට ඳහන්දය ඹහභේ භක් නින්ද ගිේඹ. ඇඹ අදි න විට උද් වඹ වභහය ඳසුමින් තිබිණ. ඇඹ නින්දට ඇඳි පිජහභහ ඇඳුභ පිටින්භ තහයකග් කහභයඹ ත දි ආහඹ. ඔහුග් ගර මිරිකහ භයහ දභන්නට සිතන තයභටභ ඇග් කෝඳඹ ප්ය.ඵර වේඹ.
“තහයක දොය අරිනහ..”
ඇඹ දත්මිටි කමින් දොයට ගළසුහඹ. එවත් දොය කළඩන තයේ තදින් ඳවය දුන්නත් එඹ විය කයන්නට තහයක එහි සිටිේ නළත. ඔහු ඒ න විට කොශමටද කිට්ටු කොට සිටිේඹ. ඔහු සිතමින් ගිේ භහධ්ඹ හකච්ඡහක් ඳත්න අන්දභඹ. ේ යද නිළයදි නොවුණ වොත් ඔහුග් ත්තිඹ ජීවිතඹ ඳභණක් නො ආත්භඹද අනතුර් ළටීභ ළශළක්විඹ නොවළක.
යුනි කයන කරඵරඹ ඇස ජගත් වහභ සිඹ කහභයඹන් පිටතට ආේඹ.
“භොකද යුනි..?”
ඔහු විභසුේ කිසික් නොදන්නහ ගණනටඹ. යුනි වහ ඔහු දට වළරුණහඹ. කොේඩඹද මුහුණ ටහ විසුරුහගන සිටි ඇඹ තින් ඳර වේ විඹරු ඵකි.
“ඵරන්න ජගත් අයිඹහ ේ තහයක කිඹන ජයහ මිනිවහ කයරහ තිඹන ළඩ්.. ඌ භට ඒඩ්ස තිඹනහ කිඹරහ ප්ය චහයඹකයරහ.. භභ අද ඕක තිඹන්න නෆ..”
කෆ ගහ කියූ යුනි නළතත් දොයට ගන්නට වහඹ. ජගත් ඇග් ඵහහුන් අල්රහ ගත්ත්ඹ.
“යුනි ඕට කෆකෝ ගවන්න ගිඹහභ න්න ප්යනලසන තත් අවුල් න එක විතයයි..”
ඔහු න්සුන් කීේ ඇඹ හරේ පුටුක හඩි කයමිනි.
“කෆ කෝ ගවන්න නභයි භට දළන් ඔඹ මිනිව භයහගන භළයන්න තයේ ක්න්තිඹක් තිඹන්න.. භභ දළන් කොවොභද ජගත් අයිඹ රෝකට මණ දන්න..”
යුනි දෝතින් මුහුණ හගන වඬනන්ට වහඹ. ජගත් අනුකේඳහන් ඵරහ සිටිේඹ. ඵොවෝ දිනකට ඳසු ඇඹට අේභහත් අයිඹහත් සිවඳත් විණි. ඇග් ඳපු වෝස ගහ දළවී ගිඹහඹ. තභන්ග්භ කනකු ශඟ නළති අඩු කනකුට දළනන්න් අයණ ව විටඹ. යුනිටද භභොවොත් එඹ දළනමින් තිබිණි. තභහට ේ ඳර දුන්න් ඔවුන් දදනහග් සිත රිදව ඳහඳඹ ඹළයි ඇඹ සිතුහඹ.
නහතළන් ඳශේ සිටි අනක් නළු නිළිඹන්ටද ේ න විට කට කතහ දළන ගනන්ට රළබී තිබිණි. ඔවුහු එකිනකහ කහභයලින් පිටතට ඳළමිණ ඈතින් සිට තත්ඹ විඳයේ කශව. එවත් ශඟට ඳළමිණ නන්නට දිරිඹක් කිසිකුටත් නොවුණි.
“දළන් අඬන්න එඳහ යුනි.. වළභද්භ වරිඹයි..”
ජගත් කීේ තහයක විසින් දන රද ඳොයොන්දු සිහිඳත් කයමිනි. එවත් එදන් ලින් වේ තත් ඇග් වළඬිභ ළඩි වීභඹ.
ඇඹට ඵළණ ළදී දුයකථනඹ තළබුහ මි භනෝජ් ඉන් ඳසු කුභක් සිදු වේදළයි අන්නටත් කතහ කශේ නළත. ඇසුරු කශ සිඹලු දනහභ ආත්භහර්ථකහමී ඹළයි වළඟීභත් ඇඹට අේභහග්ත් අයිඹහග්ත් ටිනහකභ තදින්භ දළනන්නට වේඹ.
අජිත්ට වොටභ තයටු කයන්නට ජගත් අයිඹහ සිතහ සිටිේඹ. එවත් ඔහුද තහයක භන්භ කිසිකුටත් වොයන් නහතළන් ඳොශන් නික්භ ගොස තිබිණි.
“භට ගදය ඹන්න හවනඹක් රළසති කයරහ දන්න..”
යුනි වඬ වඬහභ කිඹද්දී ජගත් අයණ වේ එවයිනි. නිසඳහදන අංලඹට රඵහදී තිබුේ හවන දකකි. එකක් තහයක නික්භ ගිේඹ. අනක් හවනඹට රිඹදුයක් නොවිණි.
“තහයක ගිඹ හවන් ආඳහු එනකන් ඉන්න නහ යුනි..”
ජගත් කීේඹ..
“භොනහ..? තහයක ගිඹහ..?”
යුනි විභසුේ ේගඹන් අසුනන් නළගී සිටමිනි. ජගත් වමිහිට හි ළලීඹ.
“වොදයි.. එක හීනන් එළි න්න නෆන්.. භට කොවද වරි ඔඹ මිනිවහ වේඵයින්.. එදහට භං ඵරහගන්නේ..”
ඇඹ දත්මිටි කමින් ඳහයේ ඵෆහඹ.
නහතළන් ඳොශ ඉරිපිට හවනඹක් නළතිණි. යුනි එද ඵළලුහඹ. ඒ භඟභ ඇඹට දළනුේ සිඹ වදගළසභ නළතුණහක් ඵඳු වළඟීභකි. ඳළමිණ තිබුේ රුන්ග් කහයඹඹ.
“දවිඹන්..”
ඇඹ උද්ේගඹන් ගළවන ශඹ භත අත තඵහ ගත්තහඹ. අයිඹහට ආයංචිඹ ඹන්නට ළඩි ේරහක් ඹන්න් නළත. ඔවුන් ඳළමිණ සිටින්න් තභහ සිදු කශ අනේබු පිළිඵ දොස ඳයන්නට ඹළයි ඇඹට සිතිණි. ජගත්ද කළශඹීනේ යුතු නළගී සිටිේඹ.
ටනකින් ඳයහජිත වන් ර කහයඹන් ඵළ එන අේභහත් අයිඹහත් දුටු ඇඹට ත දුයටත් වළගීේ ඳහරනඹ කයගත නොවළකි වේඹ. ඇඹ වඬහගන ඔවුන් ඉඳිරිඹට දි ගිඹහඹ.
“අන් අේභහ.. අයිඹහ.. ේ කහරකේනි කල්රට භහ දන්න.. ඔඹහරට දුන්න ගින්දය තභයි භට ඳත්තු වුේ.. ඒ වුණහට ේ ඒඩ්ස කතහ ේපර්ණ ඵොරුක් අේභහ.. ේපර්ණ ඵොරුක්.. අය තහයකඹහ ඒ කතහ ප්රුචහයඹ කශේ.. ඌ ආඳහු ෆිල්ඩ් එකට ගනහට ඌ භට දුන්න තෆග්ග තභයි ඔඹ කට කතහ..”
විඹරුන් භන් කෆ ගමින් යුනි අේභහග් දඳතුර ළටුණහඹ. අේභහ ගල් ගළසී ඵරහ සිටිේ භහි අග මුරක් ටවහගත නොවළකි ව නිහඹ.
රුන් කට කතහ පිළිඵ කිසික් අේභහට කීේ නළත. ඔහු කීේ තත් අභහරුේ ළටන්නට ඳය යුනි ගදය කළටු ආ යුතු ඵ ඳභණකි. අේභහ කළභළත්තන්භ එඹට එකඟ වහඹ. ඔවුන් උද් ඳහන්දයභ නිසින් පිටත් වී ආේ එවයිනි.
“ඹමු ගදය..”
කිඹමින් රුන් ඇඹ නළඟිටුහ ගත්ත්ඹ.
“අන් අයිඹහ..”
යුනි ඔහුග් උයහිේ හි ඟහගන භව වඬින් වඬ ිහ ළටුණහඹ. සිඹලු දනහභ ේ අනුේදනීඹ දර්ලනඹ නළයඹුේ ර සිත්ලින් යුතුඹ.
“හිතුක්කහයකේ ර යඟ දළන්ත් ත්රුේ ගත්තහ නේ රොකු දඹක්..”
අේභහ ේරන වඬින් මිමිණුහඹ.
“ඹමු රුන්.. ඇතුශට ගිහින් හඩි රහ කතහ කයමු..”
ජගත් ඔවුන් අශට ඳළමින කීේඹ.
“නෆ ජගත්.. අපි භවභභ ඹන්නේ.. ඳස රහක කතහ කයමු.. ඔඹහග ඵෆග් එක අයගන එන්න..”
රුන් නළගණිඹ මුදහ වරිමින් කීේඹ.
“භවභ..?”
යුනි සිඹ ඇඳුභ ද ඵළලුහඹ.
“දළන් ඉතින් රළජ්ජහ න්න ඕන තයේ රහ ඉයන්.. ඔඹ ඇඳුභ වොයි.. ටක් ගහරහ එන්න..”
රුන් තදින් කීේඹ. සුසුභක් වල යුනි කිසිකු ද නොඵරහ බිභ ඵරහගනභ සිඹ කහභයඹට ගිඹහඹ.
“නව ළඩි දහ සිතද ඵොශ වී
රොභ ආදයයි කිඹහ සිත්
භහඹහක් වී එහි තනි වුණ දහ අේභහ ඳභණයි ශඟ ඉන්න..”
නන්දහ භහරනී භවත්මිඹග් එභ ගීතඹ කවුදෝ සිඹ නට මුමුණන්නහක් භන් යුනිට දළනුණි. ඇග් දෆසින් නළතත් කඳුළු කඩහ වළරන්නට විඹ. අභීේක් ඳහන්දයභ නළගිට්ට් වඹ න විට අංග යචනහ ශිල්පිඹහ තට ඹහ යුතු ව නිහඹ. උද්භ රෑගත කිරීේ අයමහ ඒ දිනඹ තුශ දර්වන
දවඹක් දොශවක් ත් අන් කිරීභට අධ්ඹ ක්කයඹහ තීයණඹ කය සිටිේඹ.
උද් ඳහන්දයභ පියුමිකහ භඟ කටි ඳණිවුඩ කිහිඳඹක් හුභහරු කය ගළනීභ අභිේක් පුරුද්දක් ලඹන් කශ දඹකි. ඇඹ විසින් එනු රඵන සුන්දය අදවක් කිඹහ ආයේබ කයන දිනඹ ඵොවෝ යින් හනහන්ත ඵ ඔහු ඇදහුේඹ.
දුයකථනේ කටි ඳණිවිඩ රැක්භ ගඵඩහ වී තිබිණි. ඔහු මුලින්භ පියුමිකහ විසින් එන රද ඳණිවිඩඹ කිඹේේඹ.
“භභ සුශඟට කිේහ භග් සුබ ඳළතුේ ඳණිවිඩඹ ඔඹහට ගනිහින් දන්න කිඹරහ.. ජන්රඹ අරින්න.. සුශඟ ඇවිත් ඇග් දින්න භං සුබ උඳන්දිනඹක් කිඹරහ කිේ ඵ අඟන්න..”
ඒ අදව ගළේ වුණ ඉංලසරීිසි ගන්ති කිහිඳඹ සිනහමුසු කිඹව අභීේක් ළඵෆටභ ජන්රඹ විය කශේඹ. ජන්රඹ කලින්භ ව අයලිඹ ගේ සුදු ඳළවළති භල් ඳොකුරු රැක් පිපී තිබිණි. ඒ සු මුදු භ නශක් ඔහු වසුකොට ගන වභහ ගිේඹ. ඔහුග් සිතට දළනුේ දළඩි ආදයණීඹ වළඟීභකි.
“ඔඹහග සුබඳළතුභ භට දළන් රළබුණහ කල්ර.. අයලිඹ භල් සුකුත් එක්ක සුශඟක් කහභර් ඇතුශට ආහ..”
ඔහු පියුමිකහට ඳණිවිඩඹක් ඹළේේ සිනහකින් දතොර යහගනඹ.
එවත් ඒ සිනහට තිබුේ කටි ආයුක් ඳභණකි. අනක් ඳණිවිඩ එකින් එක කිඹද්දී ඔහු අන්ද භන්ද වේඹ.
“යුනිට ඒඩ්ස වළදිරහ..”
එක ඳණිවිඩඹකින් කිඹළවිණි. එඹ කිසිකුග් විහිළුක්ඹළයි සිත ඔහු එඹ භකහ දළමුේඹ. එවත් අනක් ඳණිවුඩ සිඹල්ල්භත් ඒ වහ ේඵන්ධ ඒහභ ද්දී ඔහු ඵොවෝ යින් කළශමුන්ඹ.
“ඔඹත් යුනි ශඟින් ආසර් කශහන්.. ඉක්භනට ගිහින් ල් ඳරික්හ කයගන්න..”
ඒ ඳණිවිඩඹ කිඹද්දී ඔහුට දළනුේ කිසිකු මුහුණ වයවහ දළඩි ඳවයක් එල්ර කශහක් ළනි වළඟීභකි.
“ේ භොන වණ ගඩිඹක්ද ඳහත් වුේ..?”
ඔහු එේ කිඹමින් ඇද් හඩි වේ දෆතින් හි ඵදහ ගනිමිනි. භඹ නේ විහිළුක් නොන ඵ ඔහුට ළටහුණි. එක් ඳණිවිඩඹක් ඳභණක් නේ එඹ විහිළුක් ර ගණන් ගන්නට ඉඩ තිබිණි. එවත් ේ ඳණිවිඩ සිඹල්රභ රළබී තිබුේ එකිනකට කිසිභ ආකහයඹකින් ේඵන්ධඹක් නළති අංකලිනි. විදස යටර අංක කිහිපිඹක්ද ඒ අතය තිබිණි.
“භතන නේ භොකක් වරි තිඹනහ..”
අභිේක් කල්ඳනහ කශේඹ. ඔහුට රුධිය ඳරික්හක් කය ගන්නහ ර භවරු කිඹහ තිබුේ ළඵෆටභඹ. භවරු යදභටඹ.
අභිේක් රුන්ට දුයකථන ඇභතුභක් දුන්න්ඹ. එවත් රුන්ග් දුයකථනඹන් ප්ය තිචහයඹක් නොවිණි. යුනිට ඇභතුභක් දන්නට සිතුද එඹ අනලසඹ ගළටළුකට මුර පිරීභක් ඹළයි සිත ඵළවින් ඔහු ඒ අදව භළඩ ගත්ත්ඹ.
ඔහු අංග යචනඹ වහ ගිේ කල්ඳනහන් ඵය ව මුහුණින් යුතුඹ. භඹ ළඵෆක් වුත් කට කතහක් වුත් විලහර ගළටළුක ප්යහ.යේබඹ ඵළේ ඔහුට ළටහිණි. අංග යචනහ ශිල්පිඹහ ද නදහට ඩහ උනන්දුන් ඔහු ද ඵළලීඹ.
“අභිේක් අයිඹට ආයංචිද රහ තිඹන ද්..?”
නියංජන් විභසුේ අභිේක්ග් මුහුණට ආල්ඳන තයන අතයඹ. ේ සිද්දීඹ දළනටභත් ක්ේත්යගඹ පුයහ ප්යදචලිත ඇති ඵ අභිේක් ත්රුේ ගත්ත්ඹ. එඹ නොදන්නහ ඵ අඟමින් ඵොරු යඟඳෆභක් කයන්නට ඔහුට උභනහ වේ නළත.
“යුනිට ඒඩ්ස වළදිරහ කිඹන එක න්ද.. ? ඵොරු කට කතහක් න්න ඇති ඵං..”
ගණනකට නළති කිඹන්නට ෆඹේ කශත් අභිේක්ග් කට වඬ නස වී තිබිණි.
“ඕකිට ඒඩ්ස නොවළදුනහ නේ තභයි පුදුභ න්න ඕන.. පුදුභහකහය ගහඹක් තිබිච්ච එකිඹක්.. රුන් අයිඹග නංගිඹක් කිඹරහ කිඹන්නත් ඵෆ..”
නියංජන් කතහ කශේ ද්ේලඹනි. එවත් අභීේක් ඔශුට ප්යහති උත්තයඹක් දන්න ගිේ නළත. යුනි ගළන ක්ේත්යටඹ තුශ ඇති ප්යතතිරඳඹ එඹ ඵ ඔහු දළන සිටිේඹ. ඔහුට කණගහටු සිතුන් ඇඹට ේඵන්ධ වීභ නිහ කශසුණ සිඹ නභ පිළිඵඹ.
“අපි එවභ කහටත් වශහ දකින එක වො නෆ නියංජන්.. එක එක්කනහ එක එක විදිඹයින්.. ඔඹ කතහ ඇත්තද ඵොරුද කිඹරහ අපි වරිඹට දන්න නෆන්..”
භද ේරහක් කල්ඳනහ කරින් සිටි අභිේක් කේනහඩිඹ තුළින්භ නියංජන් ද ඵරහ කීේඹ. ඔහුග් මුහුණ භක් අඳුරු නු අභිේක්ට ඳනුණි.
“ඒක නේ ඇත්ත තභයි.. ඒ වුණහට ඵරන්නකො ඔඹ ආයංචිඹත් එක්ක ේ ෆිල්ඩ් එක් කී දනක් කරඵර යිද කිඹරහ..”
නියංජන් ඳළසුේ උඳවහඹනි. එදන් තුශ තභහටත් එල්ර කශ ඇනුේ ඳදඹක් තළයි අභිේක්ට සිතුණි.
“වේතු තිඹන අඹ කරඵර යි..”
ඔහු කීේ එවයිනි. අඥහන් භන් නියංජන්ග් මු කොනක් ඇද නු ඔහුට ඳනුණි.
කෆභ ේේදී ද , දර්ලන තරේදී ද සිඹලු දනහභ නදහ නළති අමුතු උනන්දුකින් වහ කුතුවරඹකින් ඔහු ද ඵළලීභ අභිේක්ට දඹක් විණි.
“ඒඩ්ස වළදුනහ නේ වළදිරහ තිඹන්න භට නභයි ඹකෝ..”
ඹනුන් කෆ ගන්නට ඔහුට සිත් විඹ.
“අභිේක් අවුල් රහද ඉන්න..?”
ඔහු ඳකට කළව අධ්ඹරක්කයඹහ ද විභසුේඹ.
“අන් නෆ සුයංග අයිඹහ.. භට කිසිභ අවුරක් නෆ.. අපි සීන් එක කයමු..”
අභිේක් කීේ අංකභ නොේ. පියුමිකහ ේ සිද්ධීඹට කර ප්යතිචහය දක්නු ඇද්දළයි බිඹ ඔහු තුශ තිබිණි. මුළු රෝකඹභ එක් ඳක් වී ළයදි කරුකු කශ ද ඔහුට එඹ දයහගළනීභට පුළුන. එවත් ඇඹ චනඹකින් වෝ දොක් ඳළරුවොත් ඔහුග් මුළු රෝකඹභ සී සී කඩ ඹනහ නොඅනුභහනඹ.
දර්ලන දකක් අතය විේක කහරඹදී දර්ලන තරේ ඈත කශයට ගිඹ අභිේක් පියුමිකහට දුයකථන ඇභතුභක් දුන්න්ඹ. අහභහන්ඹභ ඹභක් කයන විටක භන් ඔහුග්ද වද ගළසභ ළඩි වුේඹ. ඉතහ අසීරු දර්ලනඹක් යඟඳහද්දීත් ඔහුට භේ දළනී නොතිබිණි.
“වරෝ අභි..”
අභිේක්ට කල්ඳහන්තයඹන් භන් දළනුණ තත්ඳය කිහිඳඹකටඳ සු පියුමිකහ දුයකථනඹට ේඵන්ධ වහඹ.
“නත.. ඵබී..”
අසීරුන් එදන් පිට කය ගත්තද එතළනින් එවහට කතහ කශ යුතු ඹභක් ඔහුට සිහිඳත් වේ නළත.
“භොකද කටවඬ නස රහ..? ඔඹහටත් ඒඩ්ස වළඳිරද.?”
පියුමිකහ කිකිණි වඬින් සිනහමින් ඇසුහඹ. අභිේක් අදවහගත නොවළකි භන් භොවොතක් ගල් ගළසී ඵරහ සිටිේඹ. භවහ ඵයක් බිභ තළබුහක් භන් ළවළල්ලුක් ඔහුට දළනන්නට වේ ඉනික්බිතිඹ.
“ඔඹහටත් ඒ භළේජ් එක ආද ඵඵහ.?”
කතහ කයගත වළකි ව ඇසිල්ල් ඔහු විභසිඹ.
“එකක් නභයි.. වළටක් විතය ආහ.. ළඩිපුය තිබුණ ඔඹහ ේරඩ් ටසට් එකකට ඹන්න කිඹරහ ආ ඒහ..”
ඇඹ කීේ කිසිදු ඵයක් ඳතරක් නොභළතිඹ.
“ඉතින් ඔඹහට අප්ට් ගිේ නළද්ද..?”
අභිේක් භවිතඹන් විභසිඹ.
“භට අදහශ නළති ද්ල් රට භං අප්ට් න්න භොකටද..?”
පියුමිකහ විභද්දී ඔහුග් මුළු සිරුයභ හිරි ළටී ගිේඹ. ඇඹ තභහ සිඹ ජීවිතඹන් පිටභං කොට අහනඹයි ඔහුට සිතිණි. අප්ක්හ බංගත්ඹ විසින් ඔහුග් දෆට කඳුළු නංනු රළබිණි..
“ඵබි.. කිසිභ විදිඹකින් ඔඹහට භහ අදහර නළද්ද..?”
ඔහු බිඳුණු වඬින් විභසීඹ.
“කවුද ඔඹහ අදහර නෆ කිඹරහ කිේ.. ? යුනිට ඒඩ්ස වළඳුණහ කිඹන එකයි භට අදහර නළත්ත..”
පියුමිකහ යුනිග් නභ උච්චහයණඹ කශේ අකභළත්තන් භනි.
“ඒ.. ඒ.. කිඹන්න ඔඹහට භහ විලසහයි..?”
දයහගත නොවළකි තුට නිහ ඔහුට ගොත ගළසිණි.
“ඔේ අභි.. ඔඹහ ගළන භං දන්නහ..”
පියුමිකහ න්සුන් කීහඹ.
“ඒ ඇති යත්තයන්.. භට ඒ ඇති..”
ඔහු දුයකථනඹ වින්ධි කල් ත දුයටත් කතහ කශවොත් වළඬන්නට ඉඩ තිබ ළවිනි. ඔහු පියුමිකහ සිඳ ගන්නහක් භන් ආදයඹන් දුයකථනඹ සිඳගන පිඳන ගොන් එඹ හක්කුේ රහ ගත්ත්ඹ. ඔහුට භව වඬින් සිනහන්නට සිතුණි. උඩ ඳළන ඳළන නටන්නට සිතුණි. දළන් ඉතින් ඔහුට රෝකඹ ඳයලුනද කභක් නළත. ආදයඹ ඹනු විලසහේභ අනක් ඳළත්ත නොන්න්දළයි ඔහු කල්ඳනහ කශේඹ.
ඔහුට යුනි ගළන අනුකේඳහක් දළනන්නට වේ සිත ළවළල්ලුන් ඳළති ඵළවිනි. එය ඔහු දයක් නොසිතහන ඇඹට ඇභතුභක් දුන්න්ඹ.
“අන් අභිේක්..”
ඔහුග් කටවඩ ඇසුණු විගභ යුනි ඉකි බි බි වඩන්නට ඳටන් ගත්තහඹ. ඔහු ඒ ඉකි බිඳුභ තුනී න තුරු භ ේරහක් ඵරහ සිටිේඹ.
“යුනි අඩන්න එඳහ.. ේ කතහ ත්රුභ භොකක්ද කිඹන්න..”
ඔහු කරුණහන් කීේඹ. ේ න විට ඔහු තුශ යුනි කයහි භ තයවක් වෝ ඉතිරි නොතිබිණි. කනකු ශඟ රැදිඹ යුත්ත් ඒ තළනළත්තහ අයන ව විට ඔහු ඇදහුේඹ.
“ේ කතහ කිසිභ ත්රුභක් නළති කතහක් නභයි අභිේක්.. අය තහයක කිඹන ඳහවයඹට උදේ කයන්න ගිහින් භට වළදුන කතන්දර් ඵරන්නකො.”
වඬ වඬහභ ආයේඵ කර යුනි භතක් සිදු ව සිල්ර අකුයක් නෆයභ කිඹහගන ගිේඹ. අභිේක් න්සුන් අහ සිටිේඹ. ඇඹ තුශ තිබුේ ඔහුගන් ඳලි ගළනීේ ච්තනහ ඵ ටවහගතත් වී නමුදු ඔහු තුශ අභනහඳඹක් ඉඳදුේ නළත.
“භට භහන්න අභිේක්.. භං හින්දහ ඔඹහග නභටත් කළශරක් වුණහ.. භභ අේභයි අයිඹයි කිේ ද්ල් ඇහු නෆ.. ඔඹහ කිේ ද්ල් ඇහු නෆ.. භග් හිතුක්කහය කභටයි රොකු කභටයි ේක වො ඳහඩභක්..”
ඇඹ දිගින් දිගටභ කිඹහගන ගිඹහඹ.
“ඔඹහග ළරැද්ද ඔඹහභ ත්රුේ ගත්ත එක නේ රොකු දඹක් යුනි.. මීට ඳසත් කල්ඳනහන් ළඩ කයන්න පුරුදු න්න..”
ඔහු අහද කශේඹ.
“භභ පියුමිකහටත් ගොඩක් ළයදි කශහ.. භට එඹහට කතහ කයන්න පුළුන්කභක් නෆ අභිේක්.. භං භහ ඉල්ලුහ කිඹරහ කිඹන්න..”
ඇඹ කීේ වඬ වඩහභඹ.
“එඹහ තයවහ හිත් තිඹහගන ඉන්න කනක් නභයි යුනි.. අපි දන්නහ එන්නේ ඔඹහ ඵරරහ ඹන්න..”
“තළන්ක් යූ අභි.. භභ ඔඹහරහ දන්නට සුබ ඳතනහ..”
මුමුණමින් ඇඹ දුයකථන ේඵන්ධතහඹ වින්ධි කශේඹ.
අභිේක් එතළනභ සිටගන ඵොවෝ ේරහක් සිටිේඹ. භොන තයේ ප්යඑඵර අඹකු වුත් අයණ ව විට නිට නිඹහලු ඵටඳ ත්
න්න් විදුලි ේගඹනි. යුනිද ඳත් සිටින්න් ඒ තත්ඹටඹ. ඔහුගන් ඳභණක් නො පියුමිකහගන් ඳහ භහ ඉල්රන්නට තයේ ඇඹ නිවතභහනී වහඹ.
“භොනහ වුණත් භභ ෆිල්ඩ් එකට ආ යුනි හින්දන්.. කොයි රහක වරි නතුත් එක්ක ගිහින් එඹහ ඵරරහ එන්න ඕනෆ..”
ඔහු නිටුවන් කය ගත්ත්ඹ.
යුනි කහභයඹන් එළිඹට ඵළසේත් කිසි කනකු වහ කතහ කශේත් නළත. ඇඹ දුයකථනඹට පිළිතුරු දුන්න් ඒ ඇභතුභ අභිේක්ගන් ඵ දුටු නිහඹ.
“කහගන්ද කෝල් එක..?”
ඇඹ අසීමිත ළශඳන වඬ අහ කහභයඹට ආ අේභහ විභසුහඹ. ඇඹ දර්ලන තරේ සිට කළටු ආහටභ ඳසු අේභහ වෝ අයිඹහ අහද ලඹන්ත් දෝහයෝඳණ ලඹන්ත් කිසික් කීේ නළ. එඹද ඇග් සිතට දඹක් වහ ඵයක් විණි.
“අභිේක්ගන්..”
යුනි බිඳුණ වඬින් කීහඹ.
“අභිේක් වො කොල්රක්..”
අේභහ ඉත ඵරහගන කීේ එන් ඵෆණහ කනකු රඵන්නට හනහක් නොරළබුණ ඵ අඟන්නට විඹ යුතුඹළයි යුනිට සිතුණි. විඹලී ඹමින් තිබ ඇේ කඳුළු නළතත් අලුත් විණි.
“භට භහන්න අේභහ.. භට වො නයක ත්රුේ ගන්න පුළුන්කභක් තිබුණ නෆ..”
ඇඹ අේභහ ළශගන වඩහ ළටුණහඹ.
“දළන් භනෝජ් භොකද කිඹන්න..?”
භ ේරහක් නිවඩ යුනිග් හි පිරිභදිමින් සිටි අේභහ විභසුහඹ. ඇඹ තුශ භනෝජ් ගළන කතහ කිරීේ කළභළත්තක් තිබුේභ නළත. එවත් දළන් දිඹණිඹ සිටින්න් අයණඹ. ේ අසථහේදී භනෝජ් ඇඹට පිහිට විඹ යුතු ඹළයි අේභහ ඇදහුහඹ.
“වළභෝභ ඵොරුකහයඹො.. අසථහහදිඹො අේභහ.. භනෝජ් යට ගිහින් තිඹන්න එඹහග ෂළමිලි එකත් එක්කභයි.. භවය විට ආඹ රංකහට එන්නත් නළති යිලු..”
හල්රමින් කී යුනි අේභහගන් මිදි ගොස ජන්රඹන් පිටත ඵරහගන සිට ගත්තහඹ. අේභහග් ඳපු දරු නවසින් ඇවිලිණි.
“එතකොට ඔඹහට දීපු ග්..?”
ඇඹ ළකමුසු වඬින් ඇසුහඹ.
“ඒකත් රොකු ඵොරුක් අේභහ.. එඹහ ඒක ඹහළුකුට විකුණරහ.. ඹතුරු ටික මුය කහයඹට ඵහය දන්න කිඹරහ භළේජ් එකක් එරහ තිබුණහ.. භට එච්චය ආදයන් ඉන්නහ කිඹරහ අඟරහ කොවොද අේභහ එඹහ එවභ කශේ..?”
යුනි විභසුේ ඉකි බි වඬමිනි. අේභහට හහ ගත නොවළකි ලෝකඹක්ද දළනුණි. එවත් දිඹණිඹග් ඳළණඹට පිළිතුයක් ඇඹට සිහිඳත් වේ නළත. ඇඹ හල්රමික් කහභයඹන් පිට වහඹ. රුන් භඟ ේ පිළි කතහ කයන්නට ඇඹට වුභනහ වහඹ.
රුන් ඉසතෝප්පුේ හඩි වී සිටිේ දළඩි කල්ඳනහක ගළලිගනඹ. ඒ අභහනඹ එල්ර වේ නංගීට වුත් පීඩහ ළඩිපුය දළනුේ ඔහුටඹ.
“තහයක කෝල් එකක් දුන්නහ..”
අේභහ ශඟට ඳළමිණි කර ඔහු හි වයහ නොඵරහභ ඳළසුේඹ.
“භොනද කිේ..?”
අේභහ විභසුේ උනන්දුන් යුතුඹ.
“එඹහ මීඩිඹහ රට කතහ කයරහ ඔක්කොභ විසතර් කිේලු.. යුනිට අප්ට් න්න දඹක් නළතිලු..”
ඔහු කිඹද්දී අේභහග් සිතට භ ළනසුභක් දළනුණි. ඇඹ සුසුභක් වශමින් පුතු ඉදිරිේ පුටුක හඩි වහඹ.
“න්න ඕන අප්ට් ඔක්කොභ වුණහට ඳස ත භොනහ න්නද..? දළන් ේ නින්දහන්ත් නිදවස න්න නළතෆ..”
අේභහ කීේ සුසුභක් වශමිනි.
“ජගතුත් කතහ කශහ.. අය භනෝජ් කිඹන එකහ කෝල් එකක් දුන්නලු විඹදේ වුණ ඒහ ගරහ දහරහ ටලිඹ නත්තන්න කිඹරහ.. ඒකන් ේකන් තහයකට තභයි ආඹභත් ඹන එනභං නළති වුන්..”
රුන් කීේ භ සිනහක් ඳහමිනි. එඹ තහයකග් කුවකකභට වො ඳහඩභක් ඹළයි ඔහුට සිතුණි.
“ඒක වොදයි.. දළන් යුනිටත් වො නයක ත්රිරහන් තිඹන්න.. භටත් ේ ෆිල්ඩ් එක එඳහභ වුණහ.. ඔඹත් ඔඹ ප්යොනඩක්න් අතෆයරහ දහරහ න භොකක් වරි බිසනස එකක් ඳටන්ගන්න..”
අේභහ අහද කශහඹ. රුන් ඒ අහදඹ පිළිගත් ඵ අඟමින් හි ළලුේඹ.
තභහ ඳනී සිටි ජීවී රඳහහිනී ළඩටවනක් යහත්රි ේ විකහලඹ න ඵ පියුමිකහ දළනුේ දුන්නහඹ. අභිේක්ග් කහභයේ රඳහහිනී ඹන්ත්රුඹක් තිබුේ නළත. හරේ ව රඳහහිනී ඹන්ත්යනඹ ටහ න විට අනක් පිරිස රැස වී සිටින ඵ ඔහු දළන සිටිේඹ. එතළනට ඹහභට තුටු නොව ඵළවින් ඔහු සිඹ දුයකථනේ රඳහහිනිඹ ක්රි සිඹහත්භක කශේඹ. පියුමිකහග් සුන්දය මුහුණ ඉන් දිස වේ කුඩහටඹ. එවත් ඇඹ ශඟ ඉන්නහක් ඵඳු තුටක් ඔහුට දළනුණි.
“ආදයඹ ගළන භොනද හිතන්න..?”
දිගින් දිගටභ ඇග් ගහඹන ජීවිතඹ ගළන තොයතුරු විභස නිේදකඹහ හිටි වළටිේභ විභසීඹ. අභිේක්ග් වදත තිගළසසිණි. ඔහු ඕනෆකමින් තියඹ ද ඵරහ සිටිේඹ.
“ආදයඹ ඵොවොභ සුන්දය දඹක්.. ජීත් න වළභ කනක්ටභ ආදය ඕන..”
ඇඹ භවක් මු යහගන කීහඹ.
“භභ අදවස කශේ ඳේතකුග් ආදයඹ..”
නිේදකඹහ කීඹ.
“ේ.. ඳේතකුග ආදයඹ භභ විඳිනහ..”
පියුමිකහ කීේ අය භව භොවොතකටත් මුවින් විඹළකී ඹන්නට ඉඩ නොදමිනි. අභිේක් ව ගළසභ ඳහරනඹ කය ගන්නට ශභළදට අත තඵහ ගත්ත්ඹ.
“ඒ ඳේතහ ජනප්රි ඹ, ඹොවුන් යංගන ශිල්පිඹක් කිඹරහ භභ කිේොත්..?”
“අභිේක් නුගලිඹද්ද කිඹරභ කිේට කභක් නෆ..”
ඇඹ ජුභ කීහඹ.
නිේදකඹහට ඳභණක් නො අභිේක්ටද භවිතඹ දයහගත නොවළකි වේඹ. ඇඹ ප්රිසිද්ධිේභ භර කතහ කයනු ඇතළයි ඔහුට සිහිනකින්ත් සිතුේ නළත. ඉනික්බිති නිේදකඹහ ඇස ද්ල්ත් ඇඹ දුන් පිළිතුරුත් ඔහුට දළනුේ නළත. ඔහු භනසකහන්ත සිහින රෝකඹක ළවළල්ලුන් ඳහවී ඹනමින් සිටිේඹ.
“භග් යත්තයන් කල්ර.. ඔඹහට භං කිේන් කහරඹ අපි ශං කයනහ මික් ඈත් කයන්න නෆ කිඹරහ.. අපි දන්නහ ඉඳදිරහ තිඹන්න අපි දන්නහ නුන්භයි සතු..”
ඔහු දුයකථනඹ දෝතින්භ ඳපුට තුරුළු කයගනිමින් විභසුේඹ.
ඉයහයි.....!!!
Related Documents
