تاریخ سیاست و جنبش کارگری

پری اندرسن مورخ و نظريه‌پرداز بريتانيايي در ۱۹۳۸ متولد شد. او يکي از چهره‌های تاثيرگذار بر مطالعات و نظريه‌های تاريخي از يک سو و يکی از چهره‌های برجسته چپ نو در اروپاست. اندرسون به همراه مجموعه اي از مورخان بريتانيايي در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ ميلادی در قالب يک گروه در حزب کمونيست بريتانيا گروه مورخان حزب را تشکيل می‌دادند. همکاری او و مجموعه ديگري از مورخان چپ بريتانيا مانند تامپسون و هابزبام در ميان مکتب‌های تاريخ نگاری مدرن مکتبي را پي ريزی کردند که با عنوان کلي مارکسيسم بريتانيايی شناخته مي شود. اندرسون ۲۰ سال مداوم سر دبير نشريه شناخته شده (New Left Review) بود و بعد از آن در دوران بازنشستگی به‌عنوان عضو هيات تحريريه با اين نشريه همکاری می‌کند. اندرسن در اين نشريه دو مقاله درخشان نوشت: عناصر فرهنگ ملي (۱۹۶۸) و سرچشمه‌های بحران کنوني (۱۹۶۴). مقاله اول به زندگی روشنفکری و ميانمايگی آن پس از جنگ بريتانيا می‌پردازد و مقاله دوم به ناتوانی بورژوازی انگليس در شکل‌دهی يک جهان‌بينی منسجم. اين مقالات در واقع نگاه متفکر جوانی است که سعی می‌کند سهم بريتانيا در فلسفه، زيباشناسی و نظريه‌ی سياسی را بررسی کند. اندرسن اکنون استاد تاريخ و جامعه شناسي دانشگاه کاليفرنيا در لس‌آنجلس آمريکاست. او بيش‌تر با دو اثر اکنون کلاسيک «گذارها: از دوران باستان تا فئوداليسم» و «تبارهای دولت استبدادی» شناخته می‌شود. اندرسن در آثارش به‌دنبال بنا کردن شکلی از ماترياليسم تاريخی است که با پشتوانه نظری و فلسفي و چارچوب مفهومي مشخص به سراغ امور واقعا موجود برود. او در اين زمينه هم به فيلسوفان مارکسيست می‌تازد که اسير مفاهيم انتزاعي خويش‌اند و هم به مورخان مارکسيست که چارچوب نظري مشخصی را پايه ريزی نمی‌کنند. او علاوه بر اين دو کتاب، صاحب تاليفاتی از جمله ردپای ماترياليسم تاريخی، خاستگاه‌های پست مدرنيته و منطقه درگيری است.