ปกรณัมแดนจันทรา 3.5: ราชินีกับกระจกเงา (Fairest)

The Lunar Chronicles 3.5

ปกรณัมแดนจันทรา 3.5

ราชินีกับกระจกเงา

Marissa Meyer เข ียนลมตะวัน แปล

หนังสือเล่มนี้ขอมอบแด่นักอ่าน เหล่าลูนาร์ติค แฟนๆ ทั้งหลาย ขอขอบคุณที่ร ่วมเดินทางสายน้ีมากับฉัน

กระจกวิเศษจงบอกข้าเถิดว่าใครงามเลิศในปฐพี

2

ปกรณัมแดนจันทรา 3.5

เธอนอนอยู่บนกองไฟลุกโชติช่วง ถ่านร้อนฉ่าอยู่ใต้แผ่นหลัง ดวงตาพร่าพราย

แต่สตยิงัไม่ยอมปรานดีบัวบูไปเสยีท ีล�าคอแหบแห้งจากการกรดีร้อง กลิน่เนือ้หนงั

ตัวเองไหม้ไฟช�าแรกเข้ามาในจมูก ควันระคายตาจนแสบพร่า ตุ่มพุพองผุดข้ึน

ทั่วผิว หนังลอกหลุดเป็นแผ่นๆ เผยให้เห็นเนื้อแดงสดข้างใต้

ความเจ็บปวดโถมทวีไม่หยดุยัง้ ความทรมานไม่ยอมสิน้สุด เธอร�า่ร้องขอ

ความตาย แต่มันกลับไม่มาเยือน

เธอเอื้อมมือข้างเดียวท่ียังดีอยู่ออกไป พยายามลากตัวเองออกจาก

กองไฟ ทว่ากองถ่านกลับยุบตัวเพราะน�้าหนักที่กดลงมา กลบฝังเธอ ฉุดเธอให้จม

ลึกลงไปในถ่านร้อนแดงและเปลวควัน

เธอเหลือบเห็นดวงตาอันอ่อนโยนคู่หนึ่งหลังม่านควัน รอยยิ้มอบอุ่น

ปลายนิ้วกระดิกเรียกเธอ มานี่สิ น้องน้อย...

เลวาน่าอุทานเฮือกและผุดลุกข้ึนนั่ง ผ้าห่มหนาพันแขนขายุ่งเหยิง ผ้า

ปูเตียงเย็นชื้นเพราะเหง่ือกาฬที่หลั่งไหล แต่ผิวหนังยังร้อนผ่าวดั่งในฝัน ล�าคอ

แสบระบม เธอพยายามกลืนน�้าลาย แต่มันกลับเจือรสควันท่ีท�าให้ใบหน้าเหยเก

เธอนั่งตัวสั่นอยู่ท่ามกลางแสงอ่อนๆ ยามเช้า พยายามไล่ฝันร้ายไปให้พ้น ฝันร้าย

เดิมๆ ที่ตามหลอกหลอนมานานเกินไป ที่ดูจะไม่มีวันหนีพ้นเสียที

3

ตอน ราชินีกับกระจกเงา

เธอลูบแขนและสีข้างตัวเองซ�้าๆ จนมั่นใจว่าเปลวไฟน้ันไม่ใช่ของจริง

เธอไม่ได้ถูกเผาทั้งเป็น แต่ปลอดภัยดีและอยู่ตามล�าพังในห้องส่วนตัว

เลวาน่าสูดลมหายใจเสียงสั่นๆ กระเถิบไปยังเตียงอีกฝั่ง ห่างจากผ้า

ปูเตียงชุ่มเหงื่อ และนอนลงตามเดิม เธอไม่กล้าหลับตา ได้แต่จ้องหลังคาเตียง

สี่เสาและสูดลมหายใจลึกๆ ช้าๆ จนจังหวะหัวใจเริ่มนิ่งลง

เธอหาเรื่องเบี่ยงเบนความสนใจโดยคิดว่าวันนี้จะเป็นใครดี

ความเป็นไปได้นบัพนัผดุขึน้ตรงหน้า แน่ละว่าเธอต้องงดงาม ทว่าความ

งามก็มีมากมายหลายรูปแบบ สีผิว เส้นผม รูปตา ความยาวของล�าคอ รอยกระที่

ถูกต�าแหน่ง ท่วงท่าสง่างามยามเดิน

เลวาน่ารู้จักความงามเป็นอย่างดี เช่นเดียวกับที่รู้จักความอัปลักษณ์

เป็นอย่างดี

แต่แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้มีพิธีศพ

เธอครางออกมา การคงรูปมายาไว้ตลอดวันต่อหน้าผู้คนมากมาย

ขนาดนั้นต้องเหนื่อยมากแน่ๆ เธอไม่อยากไปเลย แต่ไม่มีทางเลือก

ช่างไม่สะดวกเอาเสียเลยที่ฝันร้ายโผล่มาสะเทือนสมาธิเธอในวันนี้

บางทีเธอคงต้องเลือกรูปมายาที่คุ้นเคยหน่อย

เมื่อความฝันจมหายไปในจิตใต้ส�านึก เลวาน่าก็คิดเล่นๆ ว่าจะสวมรูป

มายาเป็นมารดา ไม่ใช่ราชินีแจนนาลี่ยามสิ้นพระชนม์ แต่อาจจะเป็นพระนางใน

วัยสิบห้าปี คงถือเป็นการแสดงความคารวะอยู่เหมือนกัน หากเธอเข้าร่วมพิธีโดย

มีโหนกแก้มอย่างผู้เป็นมารดา และดวงตาสีม่วงจัดที่ใครๆ ก็รู้ว่าเป็นเพียงมายา

แม้จะไม่มีใครกล้าเอ่ยออกมาดังๆ

เลวาน่าจนิตนาการรปูลกัษณ์ของมารดาเมือ่ครัง้อยูใ่นวยัเดียวกบัตนอยู่

สองสามนาที และปล่อยให้รูปมายาทาบทับกาย เส้นผมสีทองดุจแสงจันทร์ขมวด

เป็นมวยต�่าที่ท้ายทอย ผิวซีดเผือดราวกับน�้าแข็ง เตี้ยกว่าตัวเธอยามโตเป็นผู้ใหญ่

เต็มตัวเล็กน้อย ริมฝีปากสีชมพูอ่อนจาง เพื่อไม่ให้แย่งความสนใจไปจากดวงตา

4

ปกรณัมแดนจันทรา 3.5

อันโดดเด่น

ใจของเธอสงบลงเมือ่ด�าดิง่สูร่ปูมายา ทว่าทนัทีทีล่องสวมมนัด ูเธอกร็ูส้กึ

ไม่ถูกต้อง

เธอไม่อยากเข้าร่วมพิธีศพของบิดามารดาในรูปลักษณ์ของเด็กสาวท่ี

ตายไปแล้ว

เสียงเคาะแผ่วเบาที่ประตูขัดจังหวะความคิด

เลวาน่าถอนใจและรีบสวมรูปลักษณ์อีกแบบที่จินตนาการขึ้นมาเม่ือ

หลายวันก่อน ผิวสีแทน จมูกโด่งได้รูป ผมสีด�าขลับตัดสั้นน่าเอ็นดู เธอเปลี่ยนสีตา

ไปเรื่อยก่อนจะหยุดที่สีเทาอมฟ้าสะดุดตา ปิดท้ายด้วยแพขนตาด�าขลับ

และฝังอัญมณีสีเงินไว้ใต้ดวงตาข้างขวา ก่อนจะทันเปลี่ยนใจ

หยดน�้าตา เป็นหลักฐานว่าเธอก�าลังไว้ทุกข์

“เข้ามาได้” เธอร้องบอกและลืมตา

นางก�านัลยกถาดอาหารเช้าเข้ามา เด็กสาวถอนสายบัวท่ีหน้าประตู

สายตาตรึงติดกับพื้น ซ่ึงท�าให้รูปมายาของเลวาน่าไม่จ�าเป็นเลย ก่อนจะก้าวเข้า

มาที่เตียง

“อรุณสวัสดิ์เพคะ”

เลวาน่าลุกขึ้นนั่ง ปล่อยให้นางก�านัลวางถาดลงบนตักและเหน็บผ้ากัน

เป้ือนให้ ก่อนจะรนิชามะลลิงในถ้วยกระเบือ้งเคลอืบเขยีนลายด้วยมอืซ่ึงน�าเข้ามา

จากโลกเมือ่หลายชัว่คนก่อน และเตมิใบสะระแหน่เลก็ๆ สองใบกบัน�า้ผึง้เลก็น้อย

เลวาน่าไม่พูดอะไรสักค�าขณะที่อีกฝ่ายเปิดฝาครอบถาดใส่ขนมอบไส้ครีม

ชิ้นเล็กจ้อยให้เธอเห็นสภาพยามครบชิ้น ก่อนจะใช้มีดเงินตัดมันเป็นชิ้นเล็กจิ๋ว

พอดีค�า ขณะที่นางก�านัลท�างาน เลวาน่าก็เหลือบมองจานใส่ผลไม้สีสดใส ลูกพีช

ผิวนวล ล้อมรอบด้วยลูกเบอร์รี่สีด�าและแดง โรยน�้าตาลไอซิ่ง

“มีเรื่องใดให้หม่อมฉันถวายการรับใช้อีกไหมเพคะ”

“ไม่ต้อง เท่านี้พอแล้ว แต่อีกยี่สิบนาที ส่งแม่คนนั้นขึ้นมาช่วยฉันเตรียม

5

ตอน ราชินีกับกระจกเงา

ชุดไว้ทุกข์ด้วยนะ”

“เพคะองค์หญิง” หล่อนตอบ แม้ท้ังสองจะรู้ดีว่าไม่มีแม่คนน้ันหรอก

นางก�านัลทุกคนในพระราชวังคือแม่คนนั้น เลวาน่าไม่สนใจว่าใครจะถูกส่งขึ้นมา

ตราบเท่าที่ใครคนนั้นช่วยเธอสวมชุดสีเทาทรงเพรียวท่ีช่างตัดเส้ือน�ามาส่งเม่ือ

วันก่อนได้ วันนี้เลวาน่าไม่อยากเปลืองแรงใช้มายากับทั้งชุดและใบหน้า เธอม ี

เรื่องต้องคิดมากมายเกินไป

นางก�านัลถอนสายบวัอกีครัง้ก่อนจะผลบุออกจากห้อง ปล่อยให้เลวาน่า

จ้องถาดอาหารเช้า เธอเพิ่งตระหนักว่าตัวเองไม่หิวเพียงใด ท้องของเธอปวดนิดๆ

คงเป็นผลพวงจากฝันร้ายนั่น หรืออาจเป็นความเศร้าก็ได้ แต่เธอว่าไม่น่าจะ

ใช่หรอก

เธอไม่ได้รู้สึกสูญเสียอะไรนักกับความตายของบิดามารดา ซึ่งจากไป

นานกว่าคร่ึงวันยาว หรือเทียบเท่ากับแปดคืนเทียมแล้ว1 ทั้งสองตายอย่างน่า

สยดสยอง ถูกลอบสังหารโดยเปลือกซ่ึงอาศัยภูมิคุ ้มกันต่อพรสวรรค์อย่าง

ชาวจันทราลักลอบเข้ามาในพระราชวัง ชายคนนั้นยิงราชองครักษ์สองคนที่ศีรษะ

ก่อนจะบุกขึ้นไปถึงห้องบรรทมช้ันสาม ฆ่าองครักษ์อีกสามนาย และปาดคอ

เสด็จแม่ลึกจนกระดูกสันหลังแหว่ง จากน้ันจึงตรงไปยังห้องท่ีเสด็จพ่อบรรทมอยู่

กับนางสนมคนหนึ่ง และจ้วงแทงเขาที่อกถึงสิบหกแผล

นางสนมยังกรีดร้องไม่หยุด เลือดเปรอะเต็มใบหน้า เมื่อราชองครักษ ์

สองคนไปพบเข้า

ฆาตกรผู้เป็นเปลือกก็ยังแทงไม่หยุดเช่นกัน

เลวาน่าไม่เห็นศพ แต่ได้เห็นห้องบรรทมในเช้าวันถัดมา และความคิด

แรกที่ผุดขึ้นในหัวก็คือเลือดพวกนั้นน่าจะเป็นลิปสติกที่สวยดี

เธอรู้ว่ามันไม่เหมาะสม แต่ก็ไม่เชื่อว่าบิดามารดาจะคิดอะไรอื่นที่ดี

กว่านี้ได้หากเธอเป็นฝ่ายถูกฆ่า

1 ดเูพ่ิมเตมิท่ี “ชีวิตบนดาวจนัทรา” ท้ายเลม่

6

ปกรณัมแดนจันทรา 3.5

เลวาน่ากินขนมอบไปได้ค่อนชิ้นกับลูกเบอร์รี่เล็กๆ อีกห้าลูก เมื่อประตู

ห้องนอนเปิดออกอีกคร้ัง สิ่งแรกที่ผุดข้ึนในสมองคือโมโหท่ีถูกบุกรุกเช่นน้ี

นางก�านัลมาเร็วกว่าเวลา จากนั้นจึงนึกได้ว่าต้องตรวจสอบว่ารูปมายาของตัวเอง

ยังอยู่ดีหรือไม่ เธอรู้ว่าจัดล�าดับความส�าคัญผิดไป

แต่คนที่โฉบเข้ามาในห้องคือพี่สาวของเธอ ไม่ใช่นางก�านัลไร้หน้าที่ไหน

“แชนนารี่!” เลวาน่าตวาด ผลักถาดออกจากตัว ชากระฉอกจากถ้วยลงไปนอง

อยู่ในจานรองข้างใต้ “ฉันยังไม่ได้อนุญาตให้พี่เข้ามา”

“ถ้าง้ันเธอก็น่าจะล็อคประตู” แชนนาร่ีเดินนวยนาดเข้ามาราวกับ

ปลาไหลที่คลานไปบนพรม “แถวนี้มีฆาตกรอยู่นะรู้ไหม”

หล่อนยิ้มอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนใดๆ ก็จะทุกข์ไปท�าไมกัน ฆาตกรถูก

ประหารทันทีที่เหล่าองครักษ์พบตัว มีดเปื้อนเลือดยังอยู่ในมือ

ใช่ว่าเลวาน่าจะไม่คิดว่าข้างนอกนั่นอาจยังมีพวกเปลือกที่โกรธแค้น

และบ้าคล่ังพอจะโจมตีอีกคร้ังหลงเหลืออยู่หรอกนะ แชนนารี่คงโง่เต็มทีถ้าคิด

เป็นอื่นไป

และนั่นก็คือส่วนหนึ่งของปัญหา แชนนารี่โง่เต็มทีจริงๆ

แต่หล่อนเป็นคนโง่ผูเ้ลอโฉม ซ่ึงเป็นประเภททีแ่ย่ทีส่ดุ พีส่าวของเธอมผีวิ

สีแทนสวย เส้นผมสีน�้าตาลเข้ม และหางตาที่ช้ีข้ึนพอเหมาะจนดูเหมือนย้ิมอยู่

ตลอดแม้ในยามที่ไม่ใช่เลย เลวาน่าเชื่อว่าความงามของพี่สาวเป็นเพียงรูปมายา

มั่นใจว่าคนที่ภายในฟอนเฟะขนาดนั้นไม่อาจมีภายนอกที่งดงามเพียงนี้ แต่

แชนนารีไ่ม่เคยแพร่งพรายว่าเป็นอย่างใดกนัแน่ หากรปูมายาของหล่อนมช่ีองโหว่

เลวาน่าก็ยังหาไม่เจอ ยายพี่สาวโง่นั่นไม่สะทกสะท้านกับกระจกเงาด้วยซ�้า

แชนนารีแ่ต่งตวัพร้อมเข้าร่วมพธิศีพแล้ว แม้จะมเีพยีงสเีทาหม่นของผ้า

ทีบ่่งบอกว่ามนัคอืชดุไว้ทกุข์ กระโปรงผ้าตาข่ายบานออกแทบจะตัง้ฉากกบัต้นขา

ราวกับชุดบัลเลต์ ขณะที่ท่อนบนรัดรูปปักเลื่อมสีเงินเป็นพันๆ ชิ้น แขนท้ังสองมี

ลวดลายสีเทาซึ่งถูกวาดให้เลื้อยพันจากข้อมือขึ้นไปจรดกันเป็นรูปหัวใจกลางอก

7

ตอน ราชินีกับกระจกเงา

ภายในหัวใจมีข้อความเขียนด้วยลายมือว่า คิดถึงตลอดไป

ผลลัพธ์ที่ออกมาท�าให้เลวาน่าอยากจะอ้วก

“ต้องการอะไร” เลวาน่าถามพร้อมชักขาออกจากผ้าห่ม

“ก็มาดูให้แน่ใจว่าวันนี้เธอจะไม่ท�าให้ฉันขายหน้าน่ะสิ” แชนนารี่เอื้อม

มาหยิกเนื้อใต้ดวงตาของเลวาน่าเพ่ือทดสอบว่าอัญมณีท่ีฝังไว้จะหลุดหรือไม่

เลวาน่าสะดุ้งและปัดมืออีกฝ่ายทิ้ง

แชนนารี่ยิ้มเยาะ “ซึ้งดีนะ”

“จอมปลอมน้อยกว่าการอ้างว่าจะคิดถึงพวกเขาละกัน” เลวาน่าถลึงตา

ใส่รูปหัวใจนั่น

“จอมปลอมเหรอ ผดิถนดั ฉนัจะคดิถงึพวกท่านมากต่างหาก โดยเฉพาะ

งานเลี้ยงที่เสด็จพ่อทรงจัดในวันโลกเต็มดวง แล้วก็การยืมเสื้อผ้าเสด็จแม่ใส่ไป

ช็อปปิ้งที่เออาร์-4” หล่อนชะงักไป “แต่ตอนนี้ฉันยึดช่างเสื้อของเสด็จแม่มาใช ้

ได้แล้วนี่นะ สรุปแล้วก็อาจไม่น่าเสียดายเท่าไหร่” หล่อนหัวเราะคิกคัก นั่งลงที่

ขอบเตยีง และฉวยลกูเบอร์รีบ่นถาดมือ้เช้าไปหย่อนใส่ปาก “เธอควรจะเตรยีมพดู

อะไรสักหน่อยในพิธีศพวันนี้ด้วยนะ”

“ฉันเนี่ยนะ” เป็นความคิดที่น่าสะพรึงกลัวเหลือเกิน ทุกคนจะจ้องมอง

เธอ วิเคราะห์ว่าเธอเศร้าแค่ไหน เลวาน่าไม่คิดว่าจะเสแสร้งได้ดีพอ

“เธอก็เป็นลูกของทั้งคู่เหมือนกันนี่นา แล้ว...” จู่ๆ แชนนารี่ก็พูดไม่ออก

ปลายนิว้ซับหางตาป้อยๆ “ฉนัไม่เข้มแข็งพอจะท�าทกุอย่างคนเดยีวหรอกนะ ความ

เศร้าจะเอ่อท่วมใจฉัน ฉันอาจจะเป็นลมและต้องให้องครักษ์อุ้มไปพักท�าใจในท่ี

มดืๆ เงยีบๆ” หล่อนหวัเราะพรดื แววเศร้าทัง้หลายเลอืนหายอย่างฉบัพลนัพอๆ กบั

ตอนปรากฏข้ึน “น่าสนใจดีนะเนี่ย ฉันอาจจะจัดฉากให้เกิดเหตุใกล้กับองครักษ์

หนุ่มผมหยิกหน้าใหม่คนนั้น เขาดู... โอนอ่อนผ่อนตามดี”

เลวาน่าชักสหีน้า “พีจ่ะทิง้ให้ฉนัน�าคนทัง้อาณาจกัรไว้ทุกข์เพยีงคนเดียว

เพื่อให้พี่ไปเริงร่ากับองครักษ์สักคนงั้นเหรอ”

8

ปกรณัมแดนจันทรา 3.5

“โอ๊ย พอที” แชนนารี่ยกมือขึ้นปิดหู “เธอนี่น่าร�าคาญจริงเวลางอแง”

“พี่จะขึ้นเป็นราชินนีะ แชนนารี่ พี่จะต้องกล่าวสุนทรพจน์ และตัดสินใจ

เรื่องส�าคัญๆ ที่จะส่งผลต่อทุกคนบนดาวจันทรา พี่ไม่คิดบ้างเหรอว่าได้เวลาเอา

จริงเอาจังกับงานนี้แล้ว”

แชนนารี่หัวเราะร่าและเลียผงน�้าตาลที่ค้างอยู่บนปลายนิ้ว “จริงจัง

เหมือนเสด็จพ่อเสด็จแม่น่ะเหรอ”

“พ่อแม่เราตายไปแล้วนะ ถูกฆ่าด้วยน�้ามือของประชาชนที่เห็นว่า

พวกเขาท�างานได้ไม่ดีพอ”

แชนนารี่โบกมือปัด “การเป็นราชินีคือสิทธิ์นะจ๊ะน้องน้อย เป็นสิทธิ์ที่

ท�าให้เรามีผู้ชาย มหาดเล็ก นางก�านัล และชุดสวยๆ มากมายไม่มีวันหมด ปล่อย

ให้พวกข้าราชส�านกักบัผูใ้ช้เวทดแูลรายละเอยีดน่าเบือ่พวกน้ันไปเถอะ ส่วนฉันจะ

เป็นคนที่ประวัติศาสตร์จารึกไว้ในฐานะราชินีผู้ไม่เคยหยุดหัวเราะ” หล่อนสะบัด

ผมไปด้านหลงัแล้วกวาดตาส�ารวจห้อง ทัง้ผนงัลายทองและม่านปักด้วยมอื “ท�าไม

ในนี้ถึงไม่มีกระจกเงา ฉันอยากเห็นว่าตัวเองสวยแค่ไหนก่อนจะออกไปเล่นบท

สาวเจ้าน�้าตา”

เลวาน่าขยับลงจากเตียงและสวมเส้ือคลุมที่พาดอยู่บนเก้าอี้ “พ่ีก็รู้ดีว่า

ท�าไมถึงไม่มีกระจกเงา”

เมื่อได้ยินดังนั้น รอยยิ้มของแชนนารี่ก็กว้างขึ้น หล่อนกระโดดลงจาก

เตยีงตามไป “อ๋อ นัน่สนิะ พกัหลงัน้ีรปูมายาของเธอสวยเสยีจนฉนัเกอืบลมืไปแน่ะ”

พลันแชนนารี่ก็สะบัดหลังมือใส่เลวาน่าอย่างรวดเร็วราวกับงูเห่าฉก

ท�าให้น้องสาวเซไปชนเสาเตยีง เลวาน่าร้องออกมา อาการตกใจท�าให้เธอประคอง

รูปมายาไม่อยู่

“อยูน่ีเ่อง แม่ลกูเป็ดขีเ้หร่ของฉนั” แชนนารีท่�าเสียงอ่อนเสียงหวาน หล่อน

ก้าวเข้ามาประชิด คว้าคางของเลวาน่า และบีบมันแน่นก่อนที่เธอจะทันยกมือขึ้น

กมุแก้มท่ีร้อนระบมเสยีอกี “ขอให้นกึถงึเร่ืองวนันีไ้ว้นะ ถ้าเธอคดิจะขดัค�าสัง่ฉนัอกี

9

ตอน ราชินีกับกระจกเงา

ก็อย่างที่เธออุตส่าห์เตือนไป ฉันจะขึ้นเป็นราชินี และฉันจะไม่ยอมให้ใครมาคิด

แย้งค�าสั่งของฉันเด็ดขาด โดยเฉพาะแม่น้องน้อยผู้น่าสมเพชของฉัน เธอจะขึ้น

ไปพูดแทนฉันในพิธีศพ”

เลวาน่าเบอืนหน้าหน ีกะพรบิตาถี่ๆ เพือ่กลัน้น�า้ตาทีเ่อ่อขึน้ และเร่งสวม

รูปมายาคืนที่ เพื่อบดบังความพิกลพิการของตน เพื่อแสร้งท�าเป็นว่าตนก็งดงาม

ไม่แพ้กัน

หางตาของเธอเหลือบเห็นนางก�านัลคนหน่ึงชะงักค้างอยู่ท่ีปากประตู

แชนนารี่ไม่ได้ปิดมันหลังเข้ามา และเลวาน่าก็มั่นใจว่านางก�านัลผู้นั้นเห็นทุกสิ่ง

นางก�านัลหัวไวรีบหลบสายตาและถอนสายบัว

แชนนารี่ปล่อยคางของเลวาน่าก่อนจะถอยออก “สวมชุดไว้ทุกข์เสีย

น้องน้อย” แชนนารี่กลับมายิ้มหวานตามเดิม “วันนี้มีงานใหญ่รอเราอยู่”

ท้องพระโรงเตม็ไปด้วยสเีทา เรอืนผมสเีทา เครือ่งส�าอางสเีทา ถงุมอืสเีทา ชดุราตรี

สีเทา ถุงน่องสีเทา เสื้อสูทสีเทาเข้มกับชายแขนเส้ือสีเทาหม่น รองเท้าสีเทาอ่อน

และหมวกทรงสูงสีเทาด�า แต่แม้สีสันจะหม่นหมอง แขกเหรื่อในงานกลับไร้แวว

ระทมทุกข์ใดๆ เพราะสีเทาทั้งหลายมาจากชุดราตรีประดับริบบิ้นฟูฟ่อง อัญมณี

เจียระไน และดอกไม้แก้วขุ ่นซึ่งเบ่งบานอยู่บนผมที่โป่งเป็นทรงรังผึ้งราวกับ

สวนขนาดจิ๋ว

เลวาน่าคิดว่าช่างเสือ้ชาวอาร์เทมเิซยีคงยุง่มากมากทเีดยีวตัง้แต่เกดิการ

ลอบสังหาร

ชดุของเธอเองนัน้พอใช้ได้ เป็นชดุราตรยีาวกรอมพืน้ตดัจากผ้าก�ามะหยี่

สีเทายกดอกสีเทาเช่นเดียวกัน คอเสื้อทรงสูงขลิบด้วยลูกไม้อย่างท่ีเลวาน่าคิดว่า

น่าจะรบักบัเรือนผมตดัสัน้สดี�าของรปูมายาทีเ่ธอใช้ มนัไม่ได้ฉดูฉาดสะดดุตาอย่าง

10

ปกรณัมแดนจันทรา 3.5

แชนนารี่ แต่อย่างน้อยตัวเธอก็พอจะมีศักดิ์ศรีบ้าง

เครือ่งโฮโลแกรมบนยกพืน้ทางด้านหน้าของท้องพระโรงฉายภาพกษตัรย์ิ

และราชินีผู้ล่วงลับในวัยหนุ่มสาว เสด็จแม่สวมชุดแต่งงาน วัยไล่เล่ียกับเลวาน่า

ในตอนนี ้เสดจ็พ่อประทับอยู่บนบัลลังก์ ไหล่กว้าง คางคมสัน แนล่ะวา่มันคอืภาพ

ที่ศิลปินรังสรรค์ขึ้นเอง เพราะมีกฎห้ามบันทึกภาพราชนิกุลโดยเด็ดขาด แต่ศิลปิน

ก็เก็บรายละเอียดรูปมายาของทั้งสองได้เกือบสมบูรณ์แบบ ท้ังดวงตาสีเทาขึงขัง

ของเสด็จพ่อ และกิริยาขยับนิ้วโบกมือแสนสง่าของเสด็จแม่

เลวาน่ายืนอยู่ข้างแชนนาร่ีบนยกพื้น รับฟังค�าแสดงความเสียใจและ

จุมพิตที่มือจากครอบครัวชาวอาร์เทมิเซียที่ทยอยกันเดินผ่านไป ท้องไส้ของ

เลวาน่าปั่นป่วน รู้ดีว่าแชนนารี่ตั้งใจละทิ้งหน้าที่ในฐานะธิดาองค์โตและบังคับให้

เธอกล่าวสนุทรพจน์แทน แม้จะฝึกฝนมานานปี เลวาน่ากย็งันกึกลวัอย่างไร้เหตผุล

ทุกครั้งที่ต้องพูดต่อหน้าสาธารณชน ว่าจะควบคุมรูปมายาไม่อยู่ ว่าทุกคนจะเห็น

โฉมหน้าที่แท้จริงของเธอ

ล�าพงัข่าวลอืกแ็ย่พอแล้ว เสยีงกระซบิกระซาบทีว่่าเจ้าหญงิพระองค์น้อง

มิได้งดงามเลย แต่กลับพิกลพิการจนน่าสยดสยองเพราะอุบัติเหตุอันน่าเศร้า

ในวัยเยาว์ ว่าฟ้าปรานีแล้วที่พวกเขาไม่จ�าเป็นต้องเห็นใบหน้าของเธอ ว่าทุกคน

โชคดีแล้วที่เธอใช้มายาเก่งถึงเพียงนี้ จะได้ไม่ต้องทนเห็นความอัปลักษณ์เช่นนั้น

ในราชส�านักอันแสนจะเลิศเลอเช่นนี้

เธอเพิง่จะก้มศรีษะลงกล่าวขอบใจสตรตีรงหน้าทีพ่ดูปดว่าพ่อแม่ของเธอ

ช่างทรงเกียรติน่านับถือเพียงใด เมื่อเหลือบเห็นชายผู้หนึ่งซึ่งยังอยู่ถัดไปอีกหลาย

ล�าดับ

หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ ทุกการเคล่ือนไหวเป็นไปโดยอัตโนมัติ

พยักหน้า ยื่นมือ พึมพ�าว่าขอบใจ ขณะที่โลกทั้งใบกลายเป็นเพียงคลื่นสีเทา

เซอร์เอฟเรต็ เฮย์ลเข้ารบัต�าแหน่งราชองครกัษ์ส่วนพระองค์ของเสด็จพ่อ

ตั้งแต่เลวาน่าเพิ่งจะแปดขวบ และเธอก็ตกหลุมรักเขาตั้งแต่น้ันเป็นต้นมา

165

ตอน ราชินีกับกระจกเงา

ประวัติศาสตร์ของดาวจันทราและ

ชีวิตบนดาวจันทรา

169

ตอน ราชินีกับกระจกเงา

ชีวิตบนดาวจันทรา

เมืองท้ังหมดบนดาวจันทราตั้งอยู่ในโดมซึ่งผ่านการปรับสภาพ

แวดล้อมให้คล้ายโลก และมทีางเชือ่มถงึกนั โดมเหล่าน้ีสร้างขึน้

ด้วยเรโกลิธ อันเป็นสสารที่พบอยู่มากมายบนดวงจันทร์ ซึ่งถูก

น�ามาหลอมเป็นวสัดเุนือ้หนาคล้ายแก้ว อาคารในเมอืงส่วนใหญ่

จึงเป็นสีด�าด้านเน่ืองจากสร้างด้วยเรโกลิธหล่อขึ้นรูป วัสดุ

ก่อสร้างตามธรรมชาติอื่นๆ รวมถึงหินบะซอลต์ ไทเทเนียม และ

ซิลิกอน

ท้องฟ้านอกโดมเป็นสดี�าตลอดเวลา และดวงดาวกป็รากฏให้เหน็

ตลอดเวลาเช่นกัน โดมท่ีหันเข้าหาโลกจะมองเห็นดาวโลก ซึ่ง

สว่างกว่าดวงจันทร์ท่ีมองเหน็จากพืน้โลกหกสบิเท่าและใหญ่กว่า

สี่เท่า

170

ปกรณัมแดนจันทรา 3.5

หนึ่งวันและหนึ่งคืนบนดาวจันทรา (นับจากการที่ดาวจันทรา

หมนุรอบตวัเองหน่ึงรอบ) จะเทียบเท่ากบั 28 วนับนดาวโลก หรอื

หน่ึงเดือนบนดาวโลก ซ่ึงนับจากวันเพ็ญหนึ่งไปจนถึงวันเพ็ญ

ถัดไป วันและคืนเช่นน้ีจะถูกเรียกว่าวันยาวและคืนยาว ชาว

จันทราออกแบบโดมให้สามารถทึบแสงได้ในช่วงหนึ่งวันยาว

และเรอืงแสงอาทติย์เทยีมในช่วงหน่ึงคนืยาวเพือ่จ�าลองรปูแบบ

กลางวันและกลางคืนบนดาวเคราะห์โลกซึ่งกินเวลา 24 ชั่วโมง

วันและคืนเช่นนี้จะถูกเรียกว่าวันเทียมและคืนเทียม

พลังงานทีใ่ช้บนดาวจนัทรามาจากโรงไฟฟ้าพลงังานแสงอาทติย์

ซึง่ตัง้อยูร่อบ “ยอดเขาแห่งแสงนรินัดร์” หรอืขอบหลมุอกุกาบาต

แพรี ่โรงไฟฟ้าดงักล่าวเชือ่มต่อกับระบบจ่ายไฟซึง่ส่งไฟฟ้าเข้าไป

ในเมือง ขณะที่แหล่งน�้าอยู่ในสภาพน�้าแข็งที่ไม่มีวันละลายใน

หลุมอุกกาบาตที่ด้านมืดของดวงจันทร์

นครอาร์เทมิเซีย เมืองหลวงของจันทรา ตั้งอยู่บนดวงจันทร์ฝั่งที่

หันเข้าหาโลก ใกล้กับขั้วโลกเหนือ ริมทะเลมาเร ฟริโกลิส หรือ

ทะเลเยน็ โดยเป็นทัง้ศนูย์กลางของงานราชการ และทีพ่�านักของ

เชือ้พระวงศ์ชาวจนัทรากบัเหล่าขนุนาง โดมรอบนอกถกูสร้างขึน้

เพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะและออกแบบให้รองรับอุตสาหกรรมที่

แตกต่างกันไป ซ่ึงรวมถึงการท�าเหมืองและแปรรูปเรโกลิธ การ

ผลิตสินค้าต่างๆ และการเกษตร

171

ตอน ราชินีกับกระจกเงา

การเดนิทางระหว่างโดมเกดิข้ึนใต้พืน้ผิวของดวงจนัทร์เพยีงอย่าง

เดียว ด้วยระบบรถไฟใต้ดินอันซับซ้อน ซ่ึงสร้างขึ้นในโพรงท่อ

ลาวาทีม่อียูแ่ต่เดมิแล้วเป็นส่วนใหญ่ นอกจากนีย้งัใช้โพรงลาวา

ที่ปรับสภาพบรรยากาศแล้วเป็นท่าอวกาศยานอีกด้วย

ข้อความภาพและเสียงจากราชวงศ์และราชส�านักจะถูกฉายขึ้น

บนผนังโดมและจอภาพในระบบรถไฟใต้ดิน การส่ือสารเหล่าน้ี

เป็นระบบปิดและควบคุมโดยรัฐบาลทั้งหมด ชาวจันทราทั่วไป

ไม่มีช่องทางในการเข้าถึงข้อมูลข่าวสารใดๆ จากดาวโลก

172

ปกรณัมแดนจันทรา 3.5

คุยกับนักเขียน

180

ปกรณัมแดนจันทรา 3.5

คุณเคยเขียนแฟนฟิคจริงๆ หรือคะ

จริงสิ! ฉันเคยเขียนแฟนฟิคเซเลอร์มูนอยู่ตั้งสิบปี เขียนจบไป

เกือบ 50 เรื่อง แถมมีหลายเรื่องยาวเท่ากับนวนิยายเล่มเต็มๆ

เชียวค่ะ ฉันได้เพื่อนที่ดีมากมายจากชุมชนแฟนฟิค ได้รับก�าลัง

ใจเยอะแยะ และฝึกทักษะกับวินัยการเขียนจากที่นั่น ฉันเชื่อ

ว่าการเขียนแฟนฟิคพัฒนาทักษะของฉันได้มากมายเลยค่ะ

ฉันเขียนแฟนฟิคหนังสือของคุณได้ไหมคะ

ได้เลยค่ะ! ฉนัเชือ่ว่าแฟนฟิคเป็นประโยชน์ต่อทัง้ตวัผูส้ร้างสรรค์

ผลงานและเหล่าแฟนคลบั และสนับสนนุให้ทกุคนหยบิตวัละคร

และโลกที่ฉันสร้างขึ้นไปเล่นสนุกได้ตามใจชอบค่ะ แต่ถึงอย่าง

นัน้ ฉนักไ็ม่สามารถอ่านแฟนฟิคหนงัสอืของตวัเองได้ ด้วยเหตุผล

ทั้งทางกฎหมายและเหตุผลส่วนตัวค่ะ

คอสเพลย์คืออะไรและคุณเคยแต่งตัวเป็นใครบ้างคะ

คอสเพลย์หมายถงึการแต่งตวัเลยีนแบบตวัละครต่างๆ ซึง่เรามัก

จะเหน็ในงานทีม่แีฟนคลับของการ์ตนู ภาพยนตร์ นวนยิาย เกม หรอื

ซีรี่ย์ต่างๆ มารวมกัน ตอนวัยรุ่น ฉันแต่งคอสเพลย์บ่อยมากค่ะ

(หลกัๆ แล้วกเ็ป็นเพราะแม่ฉนัเจ๋งมากและเป็นช่างตัดเส้ือมอืหน่ึง)

แต่เดีย๋วนีฉ้นัแทบไม่ได้แต่งคอสเพลย์แล้ว สมยัก่อนฉนัเคยแต่ง

คอสเพลย์เป็นเซเลอร์มนู (ทัง้ชุดเซเลอร์และชดุเจ้าหญงิ) เจ้าหญงิ

เซลด้าจากเกมลีเจนด์ออฟเซลด้า อลิซในแดนมหัศจรรย์ ราชินี

โพแดง อาโอชิจากเรือ่งซามไูรพเนจรเคนชิน และเมือ่นานแสนนาน

มาแล้ว ฉันก็เคยแต่งเป็นเจ้าหญิงเลอาจากสตาร์วอร์ด้วยค่ะ