Zdalne nauczanie - tydzień 11zspdobrodzien.pl/images/Dokumenty/nz/2th255.pdf1913 r. udało się osiągnąć powtórnie tuż przed wybuchem II wojny światowej. Po II wojnie światowej

Zdalne nauczanie - tydzień 11

Przedsiębiorca w handlu - klasa: IITH (25.05.2020 r.)

Temat: Zasady prowadzenia ewidencji przychodów.

Proszę w zeszycie zapisać temat lekcji, zapoznać się z opracowaniem

z podręcznika „Przedsiębiorca w handlu” str. 122-124 oraz poniższymi

materiałami dodatkowymi:

https://poradnikprzedsiebiorcy.pl/-ewidencja-przychodow-na-ryczalcie

https://www.youtube.com/watch?v=kF9tHuh2_vY

Scharakteryzuj ryczałt jako formę ewidencji przychodów, wskaż zalety i wady tej

formy, wymień kto może z niej skorzystać, a kto nie.

Notatkę wyślij na adres [email protected] do następnego tygodnia.

Obsługa klienta – klasa IITH (3 godz.)

Temat 1: Zmiany w prawie konsumenta. Rękojmia.

W dalszym ciągu zostajemy w temacie sprzedaży konsumenckiej.

W celu uporządkowania dotychczasowego materiału, proszę zapoznać się

z poniższymi informacjami i sporządzić notatkę własną.

Nie trzeba wysyłać notatki z tej lekcji!

Temat 2: Sprzedaż konsumencka – umowy zawierane na odległość.

Na podstawie dostępnych źródeł opracuj informację (w wybranej formie)

na temat umów zawieranych na odległość (formy, okoliczności, skutki,

możliwości odstąpienia, terminy).

Notatkę wyślij na adres [email protected] do następnego tygodnia.

Wprowadzenie do ekonomii – klasa IITH (27.05.2020)

Temat: Wzrost gospodarczy.

Materiał dodatkowy:

https://www.nbportal.pl/wiedza/prezentacje/nowe-prezentacje/wzrost-

gospodarczy

Po zapoznaniu się z poniższym materiałem, sporządź notatkę wg poniższych

punktów: (NOTATKI NIE WYSYŁAJ)

1. Źródła wzrostu gospodarczego

2. Mierniki wzrostu gospodarczego

3. Bariery wzrostu gospodarczego

4. Czynniki wzrostu gospodarczego

5. Przykłady krajów o wysokim wzroście gospodarczym

6. Korzyści ze wzrostu gospodarczego

7. Pojęcie i fazy cyklu koniunkturalnego

Wzrost gospodarczy – zwiększenie się rocznej produkcji dóbr i usług

w kraju. Jeśli w kolejnym roku w całej gospodarce uda się sprzedać więcej towarów i usług niż w roku poprzednim – mamy do czynienia ze wzrostem

gospodarczym. Kiedy jesteśmy w stanie więcej zarobić, źródłem wzrostu jest nasza praca. Ale jeśli w tym samym czasie, gdy wzrosły nasze zarobki,

o tyle samo podniosły się ceny towarów, które kupujemy, mieliśmy do

czynienia tylko ze wzrostem nominalnym. Nie możemy bowiem kupić więcej niż poprzednio. Dlatego cieszyć się można tylko z wzrostu realnego, czyli

po uwzględnieniu inflacji. Wzrost gospodarczy odnosi się tylko do zmian

ilościowych, przy założeniu, że podstawowe wielkości makroekonomiczne charakteryzują się długofalowym trendem.

•

ŹRÓDŁA WZROSTU GOSPODARCZEGO

Głównym czynnikiem pobudzającym wzrost gospodarczy w krótkim okresie

jest popyt konsumpcyjny i inwestycyjny, krajowy i zagraniczny. W długim okresie natomiast – dostateczna podaż i efektywność czynników

wytwórczych. Coraz częściej czynnikiem wzrostu staje się też handel zagraniczny. Tempo wzrostu (lub spadku) produktu krajowego brutto jest

(w przybliżeniu) sumą wskaźników obrazujących zmiany stanu zatrudnienia oraz wydajności pracy. Jednym z najważniejszych źródeł wzrostu

wydajności jest postęp techniczny oraz dynamika inwestycji.

MIERNIKI WZROSTU GOSPODARCZEGO

• produkt krajowy brutto – całkowita wartość dóbr i usług wytworzonych

przez społeczeństwo w ciągu danego roku na terenie danego kraju(kiedy rośnie PKB społeczeństwo staje się bogatsze),

• produkt narodowy brutto – całkowita wartość wyrobów i usług wytworzonych przez obywateli danego kraju w ciągu jednego roku,

PNB uwzględnia również dochody krajowych firm uzyskane za granicą, nie uwzględnia dochodów obcych firm działających w kraju,

• stopa wzrostu dochodu narodowego (lub realnego produktu krajowego brutto). Oznacza ona stosunek przyrostu dochodu narodowego w

badanym okresie do wielkości dochodu narodowego w okresie

bazowym. • wielkość produktu PKB przypadająca na jednego mieszkańca ( PKB per

capita).

Należy pamiętać, że PKB jest tylko pewną konwencją liczenia wartości produkcji w danym okresie. W uproszczeniu jest to suma wartości

wszystkich dóbr i usług finalnych wytworzonych w danym okresie. Wartość jest zaś iloczynem ilości i ceny poszczególnych dóbr. Dlatego też możliwy

jest wzrost PKB przy niezmienionej produkcji a jedynie przy rosnących cenach. Doświadczać mogą tego, na przykład, kraje-producenci ropy

naftowej przy rosnących cenach tego surowca. Ponadto, teoretycznie jest

także możliwy spadek PKB przy wzrośnie wolumenu produkcji a jednoczesnym względnie silniejszym spadku cen. Jest to tak zwany

argument wzrost zubożającego obecny w teorii handlu międzynarodowego. Od niedawna część badaczy kwestionuje PKB jako uniwersalną miarę

wzrostu gospodarczego. Nowe sugerowane miary w większym stopniu mają koncentrować się na wzroście wartości posiadanych przez osoby fizyczne i

firmy dóbr i oparte są o powiązane ze sobą miary PKB oraz indeksy cen: PPI i CPI .

BARIERY WZROSTU GOSPODARCZEGO

Bariery rozwoju gospodarczego są bardzo zróżnicowane w zależności od:

osiągniętego poziomu rozwoju, historycznie ukształtowanego sposobu i poziomu życia ludności, powierzchni i zaludnienia kraju, położenia

geograficznego, zasobności w bogactwa naturalne, tradycji wytwórczych i kulturalnych, kierunków specjalizacji produkcji i usług, udziału w

międzynarodowym podziale pracy i innych. Bariery rozwoju grupować można według różnych kryteriów. Z reguły wyodrębnia się 4 główne aspekty

rozwoju gospodarczego: polityczny, społeczny, techniczny i przyrodniczy. Bariery polityczno-ekonomiczne

• bariera ustrojowo-ideologiczna

• bariera braku stabilizacji wewnętrznych stosunków politycznych

• bariera politycznego podziału świata

• bariera instytucjonalno-organizacyjna

Bariery społeczno-ekonomiczne

• bariera demograficzna

• bariera konsumpcji (płacy realnej)

• bariera infrastruktury społecznej

• bariera żywnościowa

CZYNNIKI WZROSTU GOSPODARCZEGO

Ekonomiści wymieniają cztery podstawowe czynniki wzrostu gospodarczego

(cztery „siły napędowe” wzrostu). Są to:

• Praca (w ujęciu ilościowym – podaż pracy, jak i jakościowym –

dyscyplina pracy, wykształcenie, kwalifikacje, motywacja) • Zasoby naturalne (ziemia, zasoby mineralne, paliwa, jakość

środowiska) • Kapitał – środki wykorzystywane w procesie produkcji

o kapitał rzeczowy (maszyny, fabryki, drogi) o kapitał finansowy

o kapitał ludzki

• Technologia (nauka, technika, zarządzanie, przedsiębiorczość)

Zależność pomiędzy czynnikami wzrostu gospodarczego przedstawia

funkcja produkcji:

Q=A f(K,L,R), gdzie:

• Q – produkcja • K – produkcyjne użycie kapitału

• L – nakłady pracy • R – nakłady zasobów naturalnych

• A – poziom technologii w gospodarce

• f – funkcja produkcji

PRZYKŁADY KRAJÓW O WYSOKIM WZROŚCIE GOSPODARCZYM

Przykładów wysokiego wzrostu gospodarczego jest wiele. Po drugiej wojnie światowej okres szybkiego wzrostu doświadczyły kraje Europy Zachodniej

odbudowujące swój potencjał gospodarczy, w tym szczególnie wysokie tempo wzrostu osiągnęła Republika Federalna Niemiec . Wiele lat wysoką

dynamiką wzrostu mogła pochwalić się Japonia , która również wyrosła na

jedną z największych potęg gospodarczych. W latach 90. jej sukces powtarzały tzw. azjatyckie tygrysy – kraje takie, jak Korea

Południowa czy Tajlandia . Obecnie krajem, który może poszczycić się najwyższą dynamiką PKB, są Chiny .

Również kraje socjalistyczne mogły pochwalić się wysokimi wskaźnikami tempa wzrostu gospodarczego w okresie intensywnej industrializacji.

Niestety gospodarki tych państw doświadczyły poważnych kryzysów zmierzających ostatecznie do odrzucenia systemu centralnego planowania.

Mimo, że dodatni wzrost gospodarczy może wydawać się być zjawiskiem powszechnym, to we współczesnej historii nie brakuje wielu przykładów

ujemnego wzrostu gospodarczego. Znaczny spadek PKB może być wywołany zniszczeniami wojennymi. Doświadczyło tego wiele państw

europejskich podczas I i II wojny światowej. Negatywny wpływ na produkcję potęgowało także zamknięcie granic ograniczające przepływy

kapitału i wymianę handlową. Przykładowo, Polska doświadczyła po I wojnie

światowej głębokiego spadku produkcji na skutek zarówno zniszczeń wojennych jak i załamania eksportu na rynek rosyjski. Poziom rozwoju z

1913 r. udało się osiągnąć powtórnie tuż przed wybuchem II wojny światowej.

Po II wojnie światowej także nie brakowało przykładów negatywnego rozwoju gospodarczego. Uzyskujące niepodległość byłe kolonie europejskie

w Afryce, mimo początkowego ożywienia, wkraczały na drogę długotrwałego regresu. Za taki stan rzeczy często obwinia się silne

zróżnicowanie etniczne społeczeństw państw Afryki subsaharyjskiej, co jest zarzewiem konfliktów wewnętrznych. Chlubnym wyjątkiem pośród państw

czarnej Afryki jest Botswana . Także państwa uznane za wysokorozwinięte mogą doświadczać znacznego spadku PKB. Przykład stanowi Wenezuela,

będąca w latach 60tych w czołówce gospodarek świata, obecnie odrabiająca 40 lat stracone dla rozwoju. Inną grupę państw, które doświadczyły spadku

PKB, stanowią gospodarki przechodzące transformację systemowo-

ustrojową. Wszystkie państwa bloku wschodniego doświadczyły znacznego spadku PKB. Na ogół po okresie regresu następował okres szybkiego

wzrostu gospodarczego. Niemniej, niektóre gospodarki państw byłego ZSRR, przykładowo Ukraina i Mołdawia, nie osiągnęły ciągle poziomu sprzed

1990 r.

KORZYŚCI ZE WZROSTU GOSPODARCZEGO

Korzyścią ze wzrostu gospodarczego i rozwoju gospodarczego jest

podwyższenie standardu życia, lepsza sytuacja socjalna, większe bezpieczeństwo publiczne. Jednak sam wzrost PKB nie gwarantuje wzrostu

stopy życiowej czy dobrobytu społeczeństwa. Wzrost PKB może iść w parze ze wzrostem biedy, na co wskazują przykłady takie jak Brazylia , gdzie

szesnastokrotnemu wzrostowi gospodarczemu po II wojnie światowej nie towarzyszyło zmniejszenie nędzy. Dlatego też skuteczniejszym miernikiem

korzyści ze wzrostu gospodarczego dokładniej opisującym jego wymiar jest ujęcie PKB per capita, czyli PKB w przeliczeniu na jednego mieszkańca.