In dit nummer Pastor Per 1 januari is Hans Hamers aangesteld als pastor binnen de Stefanusparochie, in het bijzonder voor de Effatagemeenschap. Over zijn achtergrond en motivatie leest u meer in het interview op: pagina 3, 4, 5 Meimaand Mariamaand U treft een achtergrond- artikel van Willem Pelser op pagina 6,7 Willem schreef ook een artikel over het Nijmeegs Mariabeeldje, pagina 7,8 Ook kunt u lezen over de klimaatmadonna, een eigentijdse Maria op: pagina 8 ,9 Green Capital Peter Nissen vervolgt zijn artikel waarin hij beschrijft hoe in verschillende religies de spiritualiteit van duurzaamheid vorm krijgt: pagina 9, 10, 11 Iconenzegening Tijdens een speciale bijeenkomst van de iconenschildergroep zijn de iconen ingezegend. Een verslag leest u op: pagina 16 VURIG PINKSTEREN? Met Pesach herinnert het joodse volk zich haar eenwording, vanuit de uittocht uit Egypte. En met Pinksteren wordt – via de uitstorting van de Heilige Geest en het uitzenden van de apostelen – het ontstaan van de christelijke kerk gemarkeerd. Evenals tussen Pesach en het Wekenfeest in het jodendom liggen er in de christelijke traditie vijftig dagen tussen Pasen en Pinksteren. Dat Wekenfeest begint met Pesach, het feest van de ongedesemde broden, een oogstfeest. Nadat de eerste sikkel in het koren is geslagen gedenkt men zeven volle weken dagelijks Gods goedheid, want de oogst was rijk! Een oud joods geschrift ziet dit feest als de vernieuwing van het verbond dat God ten tijde van Noach na de zondvloed sloot met alle levende wezens op aarde. Die duiding moest de evangelist Lucas bekend geweest zijn! Wilde hij door de uitstorting van de heilige Geest op de vijftigste dag te plaatsten (pente coste = vijftig dagen) Pinksteren duiden als vernieuwing van het verbond van God met alle schepselen? Universeel is het Pinksterverhaal zeker, met omstanders uit alle volken die in hun eigen taal de boodschap verstaan. Lucas plaats het Pinksterverhaal aan het begin van een geschiedschrijving van de kerk. Dit Pinksterverhaal is één en al ‘ontgrenzing’: de apostelen stonden in vuur en vlam, spraken enthousiast in vreemde talen, ‘zoals hun door de Geest werd ingegeven’; de toehoorders waren buiten zichzelf van verbazing en werden aangestoken door dat vuur. ‘Op die dag breidde het aantal volgelingen zich uit met ongeveer drieduizend’, meldt Lucas aan het einde van zijn verhaal (Handelingen 2:41). De kerk in onze dagen is in veel opzichten het tegendeel van die ‘ontgrenzing’, gekanaliseerd als zij is in strakke organisatie en ambtelijkheid … Maar daarbovenuit klinkt de sequentie van Pinksteren: ‘maak helder wat besmeurd is, besproei wat dor is, genees wat gewond is maak soepel wat star is verwarm wat verkild is ontferm je over wat verdwaald is’ Pinksteren is het feest van tot volwassenheid gekomen mensen. Van mensen die zich niet meer vastklampen aan iets of iemand buiten zichzelf, maar wiens eigen wezen en aanleg tot bloei is gekomen, zoals de natuur in het voorjaar en de zomer aan het licht komt. We vieren dat God niet búiten ons woont, niet alleen mèt ons is, maar ín ieder van ons, en ín ons gezamenlijk woont en onze diepste levenskracht is. Daardoor worden mensen ook geroepen elkaar te verstaan. En dan kunnen de deuren van de kerk wijd opengaan, net als destijds in het huis waar de apostelen bijeen waren. Onze Effata-geloofsgemeenschap wil - u heeft dat al kunnen merken - meer dan voorheen naar buiten treden, de buurt in, de wijk in: om een uitnodigende en open plaats te zijn waar, en van waaruit, het verhaal van God met mensen doorgaat. Want ín ons, dóór ons en óm ons heen gaat dat verhaal door. Het verhaal dat God in Jezus is begonnen, het verhaal van het herstel van de Schepping zoals door Hem bedoeld. U zult er nog van horen! VURIG PINKSTEREN GEWENST! Frits Muller EFFATA Periodiek van de Effatagemeenschap Nijmegen Jaargang 12 nummer 3 Pinksteren 2018
20
Embed
VURIG PINKSTEREN?€¦ · motivatie leest u meer in het interview op: pagina 3, 4, 5 Meimaand Mariamaand ... Intussen hebben we Pieter-Theo Zuurbier - al enige tijd aangeschoven bij
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
In dit nummer
Pastor
Per 1 januari is
Hans Hamers aangesteld
als pastor binnen de
Stefanusparochie, in het
bijzonder voor de
Effatagemeenschap.
Over zijn achtergrond en
motivatie leest u meer in
het interview op:
pagina 3, 4, 5
Meimaand Mariamaand
U treft een achtergrond-
artikel van Willem Pelser
op pagina 6,7
Willem schreef ook een
artikel over het Nijmeegs
Mariabeeldje, pagina 7,8
Ook kunt u lezen over de
klimaatmadonna, een
eigentijdse Maria op:
pagina 8 ,9
Green Capital
Peter Nissen vervolgt zijn
artikel waarin hij beschrijft
hoe in verschillende
religies de spiritualiteit
van duurzaamheid vorm
krijgt: pagina 9, 10, 11
Iconenzegening
Tijdens een speciale
bijeenkomst van de
iconenschildergroep zijn
de iconen ingezegend. Een
verslag leest u op:
pagina 16
VURIG PINKSTEREN?
Met Pesach herinnert het joodse volk zich haar eenwording, vanuit de uittocht uit
Egypte. En met Pinksteren wordt – via de uitstorting van de Heilige Geest en het
uitzenden van de apostelen – het ontstaan van de christelijke kerk gemarkeerd.
Evenals tussen Pesach en het Wekenfeest in het jodendom liggen er in de christelijke
traditie vijftig dagen tussen Pasen en Pinksteren. Dat Wekenfeest begint met Pesach,
het feest van de ongedesemde broden, een oogstfeest. Nadat de eerste sikkel in het
koren is geslagen gedenkt men zeven volle weken dagelijks Gods goedheid, want de
oogst was rijk! Een oud joods geschrift ziet dit feest als de vernieuwing van het
verbond dat God ten tijde van Noach na de zondvloed sloot met alle levende wezens
op aarde. Die duiding moest de evangelist Lucas bekend geweest zijn! Wilde hij door
de uitstorting van de heilige Geest op de vijftigste dag te plaatsten (pente coste =
vijftig dagen) Pinksteren duiden als vernieuwing van het verbond van God met alle
schepselen? Universeel is het Pinksterverhaal zeker, met omstanders uit alle volken
die in hun eigen taal de boodschap verstaan.
Lucas plaats het Pinksterverhaal aan het begin van een geschiedschrijving van de
kerk. Dit Pinksterverhaal is één en al ‘ontgrenzing’: de apostelen stonden in vuur en
vlam, spraken enthousiast in vreemde talen, ‘zoals hun door de Geest werd
ingegeven’; de toehoorders waren buiten zichzelf van verbazing en werden
aangestoken door dat vuur. ‘Op die dag breidde het aantal volgelingen zich uit met
ongeveer drieduizend’, meldt Lucas aan het einde van zijn verhaal (Handelingen
2:41).
De kerk in onze dagen is in veel opzichten het tegendeel van die ‘ontgrenzing’,
gekanaliseerd als zij is in strakke organisatie en ambtelijkheid …
Maar daarbovenuit klinkt de sequentie van Pinksteren: ‘maak helder wat besmeurd is, besproei wat dor is,
genees wat gewond is maak soepel wat star is verwarm wat verkild is ontferm je over wat verdwaald is’
Pinksteren is het feest van tot volwassenheid gekomen mensen. Van mensen die zich
niet meer vastklampen aan iets of iemand buiten zichzelf, maar wiens eigen wezen
en aanleg tot bloei is gekomen, zoals de natuur in het voorjaar en de zomer aan het
licht komt. We vieren dat God niet búiten ons woont, niet alleen mèt ons is, maar ín
ieder van ons, en ín ons gezamenlijk woont en onze diepste levenskracht is. Daardoor
worden mensen ook geroepen elkaar te verstaan. En dan kunnen de deuren van de
kerk wijd opengaan, net als destijds in het huis waar de apostelen bijeen waren.
Onze Effata-geloofsgemeenschap wil - u heeft dat al kunnen merken - meer dan
voorheen naar buiten treden, de buurt in, de wijk in: om een uitnodigende en open
plaats te zijn waar, en van waaruit, het verhaal van God met mensen doorgaat. Want
ín ons, dóór ons en óm ons heen gaat dat verhaal door. Het verhaal dat God in Jezus
is begonnen, het verhaal van het herstel van de Schepping zoals door Hem bedoeld.
U zult er nog van horen! VURIG PINKSTEREN GEWENST!
Frits Muller
EFFATA
Periodiek van de Effatagemeenschap Nijmegen
Jaar
gan
g 1
2 n
um
me
r 3
Pin
kste
ren
20
18
2
Vanuit het pastorale
team Wanneer ik dit schrijf loopt onze pastoraal werker Hans
Hamers een week rond in Jordanië. Verdiende
vakantie! Hij heeft me verteld dat het zijn plan is om
de plek waar Jezus gedoopt is in de Jordaan te
bezoeken. Hij begeeft zich in mijn ogen dus op heilige
grond. Voor veel van ons is gewoon de kerk, als plek,
al genoeg heilige grond. De plek waar alles
samenkomt, waar we ons vertrouwd en veilig voelen.
Deze berichten komen dan ook vanuit onze veilige
haven.
Laat ik openen met het feit dat we met voldoening
mogen terugzien op de vieringen in de veertig-
dagentijd, de Goede Week en met Pasen. De Paaswake
verliep zelfs iets beter dan vorig jaar. Al degenen die
daaraan op hun eigen wijze hebben bijgedragen
hartelijk dank!
Na Ineke van Els eerder dit jaar heeft nu ook
Gabriël Maltha laten weten niet meer in de vieringen te
zullen voorgaan. Vanuit het pastoraal team wil ik ook
Gabriël hartelijk danken voor haar bijdragen in de vele
voorafgaande jaren.
Intussen hebben we Pieter-Theo Zuurbier - al enige tijd
aangeschoven bij de liturgiekring - als voorganger aan
het werk mogen zien, en dat geeft ons vertrouwen in
een vruchtbare samenwerking. Het zal u niet ontgaan
zijn dat door diverse oorzaken het aandeel van
vrouwen bij het voorgaan is afgenomen. We zijn onder
andere binnen de dominicaanse geledingen zoekende
om de verhoudingen wat meer in evenwicht te
brengen. Zo zullen lekendominicanes Ineke van Cuijk,
voormalig pastoraal werker in de Over-Betuwe, en
Holkje van der Veer o.p. komende maanden in onze
vieringen voorgaan. Ook hebben we op 29 april
Tanja Taale voor het eerst de zang horen begeleiden.
We hopen haar in die hoedanigheid vaker te mogen
begroeten. Verder is het pastoraat dezer dagen druk
met het welzijn van veel van onze ouderen.
Wanneer u deze tekst onder ogen krijgt, zijn de dagen
van 4 en 5 mei aanstaande. Er wordt nu heel hard
gewerkt aan de voorbereiding van een viering op ons
kerkplein rond vrijheid. We zoeken verbroedering,
verbinding met meer bewoners van onze wijk, en dat
proberen we op steeds meer verschillende manieren
vorm te geven. Er zijn zo’n 1000 folders gedrukt voor
deze bijeenkomst, en die zijn allemaal in de wijk
rondgebracht door parochievrijwilligers. Het
programma is klaar, alleen de uitvoering moet nog
komen.
Later zult u uitgebreider voorgelicht worden over de
uitkomsten en de opbrengsten van de enquête.
Namens Hans Hamers neem ik alvast een voorschot.
We weten dat u erg benieuwd bent en belangstellend
meedenkt over de toekomst van onze Effata-
gemeenschap en de plaats die we innemen in het
grotere geheel van de Stefanus parochie. In dat proces
zijn steeds weer nieuwe stappen te zetten; dit blad
loopt al achter op dat proces wanneer er mededelingen
over gedaan worden. We hebben gelukkig een actieve
rol in het pastorale deel van het nieuwe beleidsplan dat
er aankomt. De zorg voor onze ouderen zal in dat plan
op een belangrijke plaats komen te staan. Er wordt ook
gedacht en gezocht naar mogelijkheden om een zo
sterk mogelijke pastoraatsgroep te krijgen en te
houden. Zorg daarbij is, dat er hoe langer ons
samenwerkingsverband duurt, des te groter wordt de
kans dat mensen in het pastoraat gaan uitvallen. We
willen in de toekomstvisie daar aandacht voor hebben.
Veel van ons hebben ingevuld dat ze tevreden zijn met
de huidige situatie, maar we weten ook dat de dag
komt dat wij, of een andere parochie een beroep moet
doen op anderen.
In de vieringen willen we de nadruk behouden op de
kwaliteit van de preken, de zang en de sociale
contacten. Veel van ons hebben aangegeven dat een
half uurtje schuiven met de aanvangstijd geen al te
groot probleem is. Wellicht zal dat op een dag de
mogelijkheid scheppen dat priester-voorgangers op
een zondagmorgen twee vieringen doen. Voor
Stefanus hopen we op eenheid in verscheidenheid, en
een groeiend ‘thuisgevoel’. De heilige grond waarover
ik sprak is ook op Stefanus niveau gewenst. Voor
onszelf hopen we op continuïteit, vitaliteit, open blik en
inspirerende vieringen, samenwerking met Antonius
van Padua - met wie we al veel gemeen hebben -, de
DoRe, Boskapel en Stefanus. Wanneer we de
ontwikkelingen in die richting kunnen sturen, zal de
eigen toekomst het best verzekerd zijn.
Ik wens ons allen een vruchtbaar proces naar de
toekomst. Maar zoals het met processen gaat, de
uitkomst ervan ligt verderop. We gaan met vertrouwen
op weg.
Namens het pastoraal team, René Klaassen
Vanuit het locatieteam April 2018
Wat zijn de vieringen in de Goede Week en met Pasen
met veel zorg voorbereid en uitgevoerd! Het was een
grote bron van inspiratie voor onze gemeenschaps-
leden. Dank aan ons pastoraal team en allen die hun
best hebben gedaan om dit moois gestalte te geven!
(De buitenkant in kleuren van de liturgiefolders liet
weer eens zien wat een mooie kunst er in en aan onze
kerk aanwezig is!)
Zojuist kregen wij bericht dat het plan van het
pastorale team van onze Stefanusparochie om de
tijden van de vieringen te gaan aanpassen (opdat de
voorgangers meer aanwezig kunnen zijn in de diverse
3
locaties) voorlopig niet doorgaat. In de enquête was al
naar voren gekomen dat alle locaties de vieringen in
de eigen locatie heel belangrijk vinden, en ook dat de
vorm van die viering (bij ons Eucharistieviering en
Agapéviering) als onmisbaar wordt gezien. Leden van
het pastorale Stefanus team zijn bij alle 8 locatieteams
langsgegaan. In die besprekingen is deze boodschap
heel duidelijk naar voren gebracht. Als het doel is om
meer samenwerking in de Stefanusparochie tot stand
te brengen, dan ligt samenwerking tussen
afzonderlijke locaties, met ‘buur’gemeenschappen
(voor ons de Antonius van Padua) meer voor de hand.
Zo kan van onderaf samenwerking tussen de gemeen-
schappen ontstaan, en dat heeft meer draagvlak dan
plannen van bovenaf. Er zijn andere manieren dan de
zondagsvieringen om te werken aan samengroei in de
parochie.
Inmiddels hebben we een bespreking met enkele
mensen van AvP gehad. Daar is gekeken hoe we
activiteiten van elkaar, die soms parallel lopen, kunnen
ondersteunen. We willen op kleine schaal gaan
beginnen. De samenwerking in Bezield Verband
hebben we nog eens goed geëvalueerd. Daaruit kwam
naar voren dat we, naast de samenwerking met andere
locaties als beschreven, aan de oecumene vorm blijven
geven met DoRe gemeente en Boskapel. De plannen
om verder met de Boskapel te integreren zijn voorlopig
op een laag pitje gezet.
Op 24 mei aanstaande is er een overleg van het
bestuur van de Stefanusparochie met alle locaties. Dan
zal het beleidsplan 2018-2021, inclusief een nieuw
pastoraalbeleidsplan, worden gepresenteerd. We zijn
zeer benieuwd in hoeverre er van nieuwe initiatieven
sprake is om de parochie als geheel te versterken en
de locaties (waar het ons inziens vandaan moet
komen) te steunen.
Het bestuur heeft het locatieteam van Effata duidelijk
gemaakt dat zij de verhuur van kamers zelf via een
derde ter hand wil nemen. Dit betekent dat onze
samenwerking met de Stichting Studentenhuisvesting
Nijmegen per 1 juli aanstaande wordt beëindigd. Er is
ons gegarandeerd dat de financiële resultaten voor
Effata hierdoor niet nadelig worden beïnvloed. Deze
wijziging met betrekking tot de verhuur van onroerend
goed zal nogal wat werk voor ons meebrengen.
Elders in deze uitgave van ons parochieblad leest u iets
over de bevrijdingsviering op 5 mei op ons kerkplein.
Hoewel deze viering primair gericht is op onze buren in
de wijk hopen we veel actieve parochianen te
ontmoeten bij deze bijzondere viering. Het is een uiting
om als kerk weer relevant te worden in het publieke
domein. Komt dat zien!
Dirk-Jan de Rooij / Ab Blom
‘Het is echt anders’
In gesprek met onze pastor,
Hans Hamers Ruim twee jaar deed hij vrijwilligerswerk binnen Effata.
Hij zette zich onder meer in voor het project ’Vol
Vertrouwen Verder’ en de presentatie van onze
kerkgemeenschap in STIP-Oost. In oktober 2017 trad
hij toe tot de lekendominicanen. In januari 2018 werd
hij, voorlopig voor een jaar, benoemd tot pastor van
Effata als opvolger van Annemie Herinx. Wie is Hans
Hamers?
Geboren en getogen in Nijmegen Hans werd in 1959 geboren in Nijmegen aan de
St. Jacobslaan. ’Boven de apotheek’, zegt hij lachend.
Zijn vader was onderwijzer in Nijmegen–Zuid. Het
gezin met vier kinderen verhuisde naar het Kerkpad in
Hees, waar het buren werd van dominee Wesseldijk.
‘We kerkten in de kapel van de paters kapucijnen daar’,
vertelt Hans, ‘en zoals elke katholieke jongen in die tijd
was ik misdienaar’. Later verhuisde het gezin naar
Malden, waar zijn hoogbejaarde ouders nog steeds
wonen. Hij behaalde zijn VWO-diploma aan de Nebo.
Een broer van zijn vader was daar redemptorist
geweest. Hans wilde geneeskunde gaan studeren,
maar werd uitgeloot. Hij koos toen aan de universiteit
in Nijmegen voor de studies psychologie en filosofie.
Hij werd geraakt door het werk van Han Fortmann en
wist toen wat hij wilde: cultuur-en
godsdienstpsychologie.
’Maar’, constateert hij nog steeds met spijt, ’er viel
geen droog brood mee te verdienen. Ik heb toen de
nieuwe afstudeerrichting cognitiewetenschap gekozen
(thans: kunstmatige intelligentie) en ben hierin als
psycholoog afgestudeerd’. Hij werkte vervolgens een
aantal jaren in de ICT-sector bij enkele grote bedrijven
in Oss, Den Bosch en Arnhem.
In 1985 leerde Hans zijn vrouw, Jacky, kennen. Ze
kochten een huis op het voormalige terrein van het
CWZ in Nijmegen. In 1995 werd zoon Stijn geboren en
in 1997 dochter Maud. Zijn laatste baan buiten de
geestelijke zorg had hij in het Radboudziekenhuis als
ondersteuner van het management. De competitie-
sfeer daar beviel hem allerminst - eigenlijk was het
crisis - en toen besloot hij om het roer om te gooien:
‘Ik heb daar ook aandacht aan besteed in mijn
overweging op 14 januari’.
Geestelijk verzorger Hans ging naast het werk theologie studeren en kreeg
op grond van zijn eerdere studies veel vrijstellingen.
Hij volgde daarom gelijktijdig de opleiding tot
geestelijk verzorger. Vervolgens werkte hij vijf jaar als
geestelijk verzorger in het Radboudziekenhuis op de
afdelingen cardiologie, hartbewaking, MDL (maag-
4
darm-leverziekten) en nierziekten. Met veel warmte
kijkt hij terug op deze periode. ’Als geestelijk verzorger
ben je bezig met individueel pastoraat‘, vertelt hij.
’Heel vaak voer je één op één gesprekken. Je komt
dikwijls bij een patiënt aan bed en hebt geen ander
doel dan er voor hem of haar te zijn. Je luistert, je geeft
terug, je boort onvermoede krachten aan bij mensen,
om beter met hun verdriet en tegenslag om te gaan.
De patiënt vertelt soms dingen aan jou, die hij niet
eerder heeft uitgesproken. Als het uitkomt stel je een
interventie voor: “Zullen we samen bidden?”.
Tenminste als je het gevoel hebt dat dat goed is voor
die gelovige patiënt, maar het kan ook zo zijn dat zelfs
die gelovige patiënt niets meer van God wil weten.
Driemaal heb ik een baby gedoopt, omdat ouders dat
toch belangrijk vonden voordat hun pas geboren kind
zou sterven. En natuurlijk was ik regelmatig betrokken
bij het bedieningsritueel als mensen afscheid gingen
nemen van het leven. Als geestelijk verzorger kun jij
dan troost en rust brengen. Je voelt dat iedereen naar
jou kijkt. Het zijn zware, maar tegelijkertijd hele mooie
momenten. Je weet dat je daadwerkelijk iets voor
mensen kunt betekenen.’
Hans is ervan overtuigd dat de behoefte aan
geestelijke verzorging in het ziekenhuis eigenlijk alleen
maar groter wordt, met name ook op de poliklinieken.
Daar worden de slechtnieuwsgesprekken gevoerd. De
patiënt krijgt te horen dat hij ongeneeslijk ziek is. ’En
dan’, vraagt Hans zich hardop af, ’gaat de patiënt met
die jobstijding naar huis. Daar volgt de klap en komt
de crisis. Dan zijn geestelijk verzorger en pastors echt
nodig, maar vanuit de kerken is er nog maar heel
weinig capaciteit’. Bovendien vindt Hans dat
geestelijke verzorging anders is dan traditioneel
pastoraal contact. Veel mensen zijn niet gelovig meer,
maar de zingevingscrisis is er wel. Een moderne
parochiepastor moet eigenlijk ‘beide takken van sport’
beheersen.
Pastor Omdat Hans op projectbasis als pastor werkte, kon zijn
aanstelling helaas niet worden verlengd. Het bleek
toen erg moeilijk werk te vinden, want veel
zorginstellingen bezuinigen op geestelijke verzorging.
En daar waar wel vacatures waren, was dat vaak ver
weg. Voor Hans geen optie, omdat een geestelijk
verzorger binnen een half uur aanwezig moet kunnen
zijn. Hans besloot daarom vrijwilligerswerk te gaan
doen binnen Effata. Het vervolg is bekend. Op 1 januari
werd hij door het bisdom benoemd tot onze tijdelijke
pastor.
De vraag brandt op mijn lippen: ’Annemie had
vierenhalve dag formatie, jij slechts anderhalve. Hoe
doe je dat allemaal?’ Hans geeft onmiddellijk toe dat
dit volstrekt ontoereikend is. ’Een aantal zaken hebben
we anders opgezet’, legt hij uit. ‘Zo deed Annemie het
individuele pastoraat voor een groot deel alleen. Het
betreft toch gauw een dertigtal gesprekken. Hiervoor
kan ik nu terugvallen op de pastoraatsgroep, die
bestaat uit: Frits, René, Maria Voss en Anton van der
Meer. Ook het project “Vol Vertrouwen Verder” wordt
vormgegeven in reguliere kerngroepen’. Hans prijst
zich gelukkig met zoveel betrokken en deskundige
vrijwilligers. Maar het roept ook gemengde gevoelens
bij hem op. ’Ik word ervoor betaald. Zij doen het
letterlijk pro Deo’.
Ook voor hem betekent echter de omvang van zijn
aanstelling in feite: veel werk in vrije tijd.’ Als er een
uitvaart is, dan is die anderhalve dag al meteen op,
maar gelukkig is dat nog niet veel voorgekomen’, licht
hij toe. Als hij een aantal activiteiten opnoemt die ten
tijde van ons gesprek op de agenda staan, is er weinig
verbeeldingskracht nodig om begrijpen dat de
hoeveelheid taken de tijdslimiet verre overschrijdt:
liturgie, overleg op Stefanusniveau, overleg met het
locatieteam, met de pastoraatsgroep, met het
pastorale team, met de coördinatoren van de
kerngroep. Aanwezig bij de geloofsgespreksgroep, de
redactie van ons parochieblad, bij bijzondere
activiteiten zoals de vastenmaaltijd. Stukjes schrijven
voor parochieblad en wijkkrant. Vertegenwoordiging
van Effata in de stad, zoals bij de gemeente in verband
met Nijmegen als Green Capital, of in Nijmegen-Oost
bij het STIP. Voor dit laatste heeft hij steun van Jan
van der Wal en René Klaassen. Maar hij zou graag nog
enkele vrijwilligers willen hebben die bereid zijn in het
STIP naar mensen te luisteren. ‘Ze komen daar echt’,
zegt Hans. ‘Mensen die niemand hebben, zich eenzaam
Hans op weg, aan het werk.
5
voelen en hun verhaal kwijt willen. Het STIP ligt me na
aan het hart. Daar droom ik van, om een nieuwe
manier van kerk zijn te ontwikkelen, een
kerkgemeenschap die gezien wordt in de buurt’.
Het is echt anders Hans concludeert: ’Dit is geen baan van negen tot vijf.
Je hebt veel aan je hoofd, ook veel coördinatietaken.
Die heb ik eigenlijk nooit zo geambieerd. Vrijwilliger
zijn is toch echt anders. Al heb je nog zulke goede
mensen om je heen, uiteindelijk ben jij ver-
antwoordelijk. En als je beseft dat de duur bij elkaar
geschraapte centjes van onze gemeenschap aan jou
worden besteed, drukt dat wel. Het is prachtig werk,
klaar ben je echter nooit. Mensen spreken je aan,
hebben verwachtingen van jou. Ook op
zondagmorgen, als ik niet hoef voor te gaan, zit ik niet
meer onbevangen in de kerk. Mensen zien mij, ik zie
hen. Bij het koffie drinken ’brandt’ mijn agenda in mijn
zak. Zelfs het bijwonen van de zondagmorgenviering
als kerkganger is voor mij ook een beetje werk
geworden. Wel mooi werk, hoor’.
Betty Smits van Sonsbeek
Hoogfeest van
Pinksteren De datum van Kerstmis valt altijd op 25 december.
Deze datum is in Rome circa het jaar 330 als datum
gekozen, waarschijnlijk in verband met het
zonnewendefeest van sol invictus (de onoverwinnelijke
zon), met de bedoeling dit heidens feest om te zetten
in een christelijke feestdag. De oorsprong van de
christelijke Paasviering ligt in de joodse liturgie, die
voor de joden heel belangrijk is vanwege de
herdenking van de bevrijding uit Egypte. De tocht door
het water en de woestijn naar het beloofde land. Tot
zover de website:
http://www.kindengeloof.nl/feesten.html
Kerstmis wordt doorgaans uitgebreider gevierd,
hoewel gelovigen Pasen als de meest belangrijke
christelijke feestdag ervaren, vanwege de viering van
Jezus’ opstanding uit de dood. Tegenwoordig zijn zowel
Kerstmis als Pasen steeds meer los komen te staan van
het geloof.
Dan, na eerst Hemelvaart, komt Pinksteren, waarvan
heden ten dage velen nauwelijks nog, of helemaal niet
meer, weten, waar dat feest voor staat. Voor mij is
Pinksteren ook een Hoogfeest. Immers, zonder
Pinksteren zouden we nu geen Kerstmis of Pasen
vieren. Dan was er alleen een geboorte en een sterven
van een naamloos, onbekend gebleven kind. Met Zijn
menswording, Zijn onderwijzend en weldoend
rondgaan, Zijn ultieme trouw aan Zijn verbondenheid
met de Vader en het geloof in Zijn missie, heeft Hij de
grond vruchtbaar gemaakt en het zaad uitgeworpen
over, en middels, Zijn volgelingen.
Volgens het Bijbelverhaal uit het Nieuwe Testament is
de ´Heilige Geest´, een soort goddelijke levensadem,
over Jezus’ volgelingen neergedaald. Plotseling
spreken deze apostelen alle talen van de wereld. Zij
vinden de moed en de inspiratie om Zijn werk voort te
zetten, om Zijn leer verder uit te dragen. Eerst dachten
mensen dat ze dronken waren, totdat zij het verhaal
van Jezus in hun eigen taal hoorden, ongeacht
waarvandaan zij kwamen. In één dag worden 3000
mensen gelovig en is de christelijke kerk geboren. Of
al die buitenlanders, bijeengekomen in Jeruzalem voor
het joodse Oogstfeest, waarop de eerstelingen van de
oogst aan God worden gebracht, werkelijk ongeacht
hun eigen taal, de getuigenissen van de apostelen
hebben verstaan? Wie zal het zeggen. De menigte
heeft in ieder geval begrepen dat er sprake was van
iets uitzonderlijks, en ze zullen navraag hebben
gedaan, aangestoken en nieuwsgierig geworden door
het enthousiasme van de apostelen. Was het ‘slechts’
een metafoor of een ‘echt wonder’, zoals ze in onze tijd
niet meer voorkomen.
Zoals wij op zondag bij elkaar zijn tijdens een viering,
spreken we allemaal dezelfde taal … denken we. Is dat
zo? Hoe staat het met het begrijpen en aanvoelen
tussen een hoogopgeleide en iemand die geen kans
voor opleiding heeft gehad? Tussen een witte
boordenwerknemer en een blauwe boordenwerk-
nemer? De één kan zonder het ambacht van de ander
niet bestaan. Tussen een gezonde sportieveling en
iemand met reuma? Tussen een welgestelde met drie
vakanties per jaar en iemand die zijn dubbeltjes moet
omdraaien? Zolang je met geestverwanten omgaat, zal
de onderlinge verstandhouding prima zijn. Maar dan
kom je in een ziekenhuis terecht. Hoe groot is dan de
afstand tussen het medisch personeel en jezelf als
hulpbehoevend patiënt? Als je weer thuiskomt, en
huis-aanpassingen of ander soort hulp nodig hebt, hoe
groot is dan de afstand tussen jou en de ambtenaren
van de Gemeente?
Pinksteren gaat over geloofsgemeenschap. Niet alleen:
‘Wij hebben voor u gebeden, dat uw geloof niet
bezwijkt’, maar ook over geloofs-communicatie, zoals
Collecte Met Pinksteren is er een collecte voor de week van de Nederlandse Missionaris. Zij zetten zich wereldwijd in voor de ander. Vanuit hun geloof gaan zij de strijd aan tegen armoede en onrecht. Samen gaan zij op zoek naar perspectief en hoop,
op weg naar een betere toekomst en een wereld waarin iedere mens meetelt. Voor meer informatie: www.weeknederlandsemissionaris.nl Uw bijdrage kunt u storten op NL 30 RABO 0171 2111 11 ten name van WNM Den Haag.
Kopij volgend nummer - aanmelden vóór 12 juni - inleveren uiterlijk 27 juni - volgende aflevering 7 juli
Oplage circa 800 exemplaren
OPROEP
Wilt u informatie over verhuizing, geboorte, huwelijk en overlijden doorgeven aan het secretariaat van het
parochiecentrum: [email protected] Hartelijk dank voor uw medewerking.
Iemand bij u in de buurt, in de straat: ZIEK? EENZAAM? BEHOEFTE AAN EEN GESPREK?
Meld het bij het pastoraat of bij: Lou Tielkes 024-3226676 [email protected]