Void

Klaas Van der linden king for a day fool for live Khuan+Kiro en zijn vele gezichten

Jurgen Maelfeyt ontwerper in hart en nieren fabien barral this is my world

harrald ligtVoet en zijn wondere wereld edelweis

2

Klaas Van der Linden 4

Graphic for the day 8

Khuan+Kiron 10

Column 17

JurgenMaelfeyt 18

Colofoneindredactie

leen Meesvormgevingleen Mees

drukkerijQualicopy

KasKuitgave2010

3

Experimentele 23

Fabien Barral 28

HarraldLigtvoet 32

Hooked on 36

Edelweis 38

Art of Advertising 44

5

Een paar maand geleden deed je een oproep in ‘De Stip’ omdat je schedels zocht. Heb je daar veel respons op gehad? oh, dat valt wel heel goed mee. schedels zijn namelijk moeilijk te vinden daarom wou ik het eens via deze weg proberen. Ze stonden hier vijf mintuten vandaan dus heb ik vlug gepasseerd. Zelfs vandaag ben ik nog mensen tegen gekomen die de oproep hadden gezien en dat is wel tof. Vanwaar de fascinatie voor schedels?dat boeit mij al een paar jaar. sindsdien ben ik geobseerd door de vorm en de uitwerking ervan. het is karaktervol en het heeft een interessante vorm. Maar het is niet het enigste wat ik doe.

Met wat hou je je dan nog allemaal bezig?als je hier rondkijkt, zie je dat veel mij inspireert. wanneer ik vroeger grafitti ging spuiten langs het spoor en op treinen, kwam ik vaak nMbs werkers tegen die de treinen kuisten. hun fluogele pakken en het licht van de treinen zorgen voor die sfeer in mijn werken. het is niet altijd duidelijk naar de mensen toe maar het zijn gewoon die figuren die ik schilder en die sfeer die ik probeer op te roepen.

Vandaar dat dit licht veel voorkomt in je werk.het is clair obscure hé. Je hebt contrast, zwart, wit en als je fluo op een donker vlak gaat gebruiken, werkt dit perfect. Zeker met die plooien er bij.dit is iets wat mij enorm boeit, plooien schilderen dat is wat ze vroeger ook deden, vandaar de fascinatie. sfeer creeëren hé, dat is heel belangrijk in je werk.

Vanwaar de overstap naar schilderen of spuit je nog altijd?ik doe het nog altijd maar alleen als het grote projecten zijn met een groot budget. binnenkort moet ik een grote muur spuiten in evergem.grafitti spuiten heb ik heel lang gedaan maar het ging me een beetje de keel uit. dingen waar we soms een weekend aan bezig waren, verdwenen in een dag. wanneer we op treinen gingen spuiten, steek je al je tijd er in, je riskeert je vel en je ziet het nooit meer terug en het waren echt wel tof fe dingen, met characters, f iguren en letters. de letters in dezelfde kleuren met een achtergrond maar ja, je ziet ze nooit meer terug. Je vraagt je dan af waarvoor je het doet. het enigste wat je onthoudt zijn flarden van die nacht omdat je niet

[1’King for a day, fool for a life-time?’]Klaas van der linden is een jonge schil-der uit het gentse. hij maakt ongelofelijk interessante schilderijen met een vleugje graffiti. na 10 jaar jaar graffiti spuiten ruilde hij zijn spuitbus in voor zijn pense-len. gedreven door zijn passie schildert hij door zijn leven. Met zijn zenuwachtige handbewegingen beginnen we aan het interview.

Full Moon

6

veel ziet ‘s nachts. dus dacht ik dat je maar beter iets kan maken waar je iets aan over houdt en dat je gemakkelijk kan verplaatsen. Mensen maken veel kapot, bewust of onbewust. als je mij zou vragen om een plek te tonen waar er graffiti van mij is, zou ik niet direct iets weten. bij mensen thuis staat er wel nog iets, maar wat er daar van over blijft is peanuts. alles wat ik nu maak, heb ik. het meeste kan ik wel tonen maar sommige werken liggenn bij mensen. Maar nu weet ik wat ik aan het doen ben.

Wat heb je als opleiding gedaan?eerst heb ik zes jaar academie avondschool gevolgd, vervolgens in het derde middelbaar naar sint-lucas middelbaar gegaan en gestar t met beeldende architecturale, dan Vrije beeldende Kunsten en tenslotte een artistieke opleiding. in het hoger heb ik een master beeldende Kunsten gehaald. ik wou nog verder leren in de academie maar om één of andere reden ging dit niet. Maar ik zou zeker nog naar school willen gaan. Je kan je werk voorleggen aan docenten, door hun ervaring kunnen ze je verbeteren en verder op weg helpen.

Meestal zeggen ze wel nuttige dingen maar niet alles wat ze zeggen is waar!Maar het meeste leer je nog altijd van de mensen rondom jou. het interessantste heb ik geleerd van mensen die ik tegen kwam.

Opvallend is dat je veel zel fportretten maakt. Waarom juist?als k le in k ind was ik enorm geboeid door rembrandt en egon schiele. het is een weergave van jezelf en je hebt jezelf altijd bij de hand. de één schrijft in een dagboek en ik doe het aan de hand van beelden. als je al die beelden chronologisch

naast elkaar legt, ga je mijn leven kunnen lezen aan de hand van beelden.

Leef je van het schilderen of moet je hier en daar wat bijklussen?werken doe ik niet maar ik trek wel mijn plan. Meestal lukt dat wel maar het is altijd wel onzeker. als ik een goeie expo heb, kan ik daar wel event jes van leven. Maar het

kan evengoed een paar maand niets zijn. ik heb er wel een goed oog in dat het binnen een paar jaar wel in orde gaat zijn.

Hoelang zit je aan een schilderij? Het hangt er natuurlijk vanaf hoe groot je werk is. een groot schilderij neemt algouw drie weken in beslag maar aan portretten zit ik een week of twee.

Zit je daar dan elke dag aan of schilder je twee dagen aan een stuk om dan het dan eventjes aan de kant te laten liggen en er dan weer mee verder te gaan of hoe doe je het?ik ben het nooit beu maar soms schilder ik twee dagen aan een stuk, doe ik gewoon door maar je houdt er alleen een raar bioritme aan over die geen steek houdt. ik schilder dan door tot ik niet meer kan. Maar dat is niet altijd goed want dan bekijk je je werk achteraf en zie je dat je iets gedaan hebt die niet volledig juist is. soms moet je eens stil staan bij de dingen.

Schilder je vooral met acryl of gebruik je ook olieverf?hoh, een combinatie van de twee. ik gebruik ook soms spuitbus en krijt, beetje vanalles eigenlijk. Voor een puntje of een oog gebruik ik een stift,

voor een rechte lijn een lat. Je moet gewoon kiezen voor het gemakkelijkste.

Zit dit talent al van kleinsaf in je bloed of is de intresse maar later gegroeid?als klein manneke had ik een bak met stiften, brol en vanalles nog wat in. daar hield ik mij mee bezig, kheb nooit niets anders gedaan, misschien wel een beetje zielig. Kwas eigenlijk zeer creatief, ik maakt mijn eigen kleren, met een kartonnen doos en plakband maakte ik mijn eigen huisje. ik ging altijd mee naar mijn pa zijn werk, hij werkte op het ministerie. hij gaf mij dan een pak papier en stiften, zo kon ik mij de hele dag bezig amuseren. Mensen kwamen dan zeggen: “oh ventje, zo schoon dat dat is” en dat zeggen ze nu nog steeds. Kheb nooit iets anders willen doen, dit is mijn ding. sommige mensen verdienen hun boterham met mopkes te vertellen en ik met schilderen. Mensen verwachten wel van mij dat ik iets anders zou moeten doen maar i k heb daar echt geen zin in.

Welke kunstenaars inspireren jou?hoh, dat is een hele boterham. Je hebt altijd wel je favorieten en op school leer je ook veel. als je dan een ontdekking doet, kun je daar veel uit putten.het begon bij rembrandt, egon schiele, Klimt, luc ian freud, M ichaë l bor remans en sam dillemans. de laastste tijd zit ik in hedendaagse kunstenaars verwikkelt omdat ik grotere werken probeer te maken die een eigen fantasiewereld

Sfeer creeëren, dat is het belangrijkste in je werk!“ ”

“Soms moet je eens stil staan bij de dingen”

7

hebben met een achtergrond, f iguren en dat licht waar ik mee speel. degene die ik juist heb opgenoemd zijn nogal realistisch. Maar het het geen waar ik naar toe wil is om mijn eigen droomwereld te creeëren.

Hoe zie je toekomst? Heb je plannen?dat project in evergem zoals ik al zei. soms maak ik wel lijstjes maar na een bepaalde tijd houdt dat toch geen steek meer. wat ik wil doen, sla ik op in mijn hoofd maar je kunt nooit iets forceren. als iets drie weken duurt, kan je dat niet plots stop zetten. Je moet je tijd er voor nemen, je moet dat verwerken. nu ga ik iets maken dat waarschijnlijk drie weken gaat duren, daarna schilder ik een portret voor een kunstenaar dat ook twee weken in beslag gaat nemen. daarbuiten heb ik nog wel dingen dat ik moet doen, dus er is wel altijd werk genoeg. Maar als ik een week niets kan doen omdat iets niet doorgaat, dan kom ik wel slecht. het is het enigste wat ik doe, want als ik dat plan en er niet kan aan beginnen…, da is het gewoon een kloteweek.de kracht van een schilderij komt voort uit je motivatie om aan een schilderij te beginnen. Kheb een idee in mijn hoofd, dat inspireert mij, ik begin er aan en daar komen ook de beste dingen uit voort. Maar als ik geïnspireerd ben en ik moet er mee stoppen dan verlies je die kracht. Je eerste idee is meestal het beste.

Heb je al veel tentoonstellinge gehad in het buitenland?nog maar één keer. ik zit bij een gallerij in hamburg en daar had ik overlaatst een tentoonstelling, de eerste keer in het buitenland. Kheb al heel belgië gedaan en khad zo wat het gevoel dat het goed zat om ook in het buitenland tentoon te stellen. die mensen hebben mij dan gecontacteerd en dit was de eerste stap. Kben ook nog maar vierentwintig jaar, je moet alles stap voor stap doen. Je kunt niets forceren. Je moet gewoon bezig blijven en de rest komt wel. het belangrijkste voor mij is dat ik één keer per jaar een grote tentoonstelling kan geven. dan ga ik opzoek naar coole locaties zoals de vorige keer. dat was in een oude fabriek. ik toon dan de beste werken die ik in het afgelopen jaar gemaakt heb en nodig ik iedereen uit die belangrijk is. daarnaast heb ik groepsexpo’s waar ik mijn laatste werken toon met nog andere kunstenaars erbij. Maar die ene tentoonstelling is wel de belangrijkste.

Nele Winckelmans06.10.10

klaasvanderlinden.com

Morn

ing A

fter

8

graphic for the day

A cutting boArd mAde of Apple tree wood, for Apple fAns, in the

shApe of A unibody mAcbook.

MacBook Cutting Board

er zijn zoveel verschillende cases en hoezen beschikbaar voor de macbook

dat het bijna onmogelijk is om ze al-lemaal te reviewen. en als je er dan toch

eentje tegenkomt die wel de moeite waard is om te vermelden blijkt het een snijplank te zijn! maar zeg eens eerlijk,

wie wil dit nu niet in de keuken hebben?

Potus PotmAde from A recycled lightbulb

hier is een sjieke manier om deze verspilling, opgebrande gloeilampen te hergebruiken. de potus pot werd ontworpen door natalia hojman en Angeles estrada Vigil. elke mooie gerecycleerde “plantenbak” wordt com-pleet geleverd met een eenvoudige osb-basis (oriented strand board) en verpakkingen, herge-bruikt van de originele lamp.

[GadGets]

9

Anti-theft lunch bags zijn plastieke ritszakken met groene vlekken bedrukt op beide zijden, waardoor uw vers bereide lunch verpest lijkt. laat collega met kleverige vingers of pesters op het school-plein niet weer wegkomen met diefstal van je lunch!

thinkofthe.com

Anti-Theft Lunch Bags

de machine als performer. chrono-shredder is een poëtisch tijds-object dat ons herinnert aan de volatiliteiten van het «nu». Als hybride object met functies vergelijk-baar met die van een kalender en een klok, maakt het elke dag aan flarden in de realiteit. Al die tijd dat onherroepelijk verloren is gegaan krijgt een tastbaar bestaan in de vorm van papiersnippers. naarmate de tijd verstrijkt stapelen de gescheurde overblijfselen uit het verleden zich op onder het apparaat.

www.susannahertrich.com

Chrono-Shreddermisschien gaat de gastheer er geen probleem van maken als je eerst een van deze morst, voordat je echt morst. deze set van 2 onderleg-gers is het design van Atypyk, en lijkt op gemorst water.

www.atypyk.com

Clumsy Coaster

bubble calendar llc introduceert de nieuwe versie van zijn klassieke kalender design, op posterformaat en een bel om elke dag te pletten. beschreven als “the cleverest calendar ever” in een recensie door guy kawasaki, deze moderne kalender is geschikt voor elke design-bewust huis of kantoor.

de kalender is volledig functioneel, met dagen van de week en alle belangrijke feestdagen gemarkeerd en in het weekend in het vet voor gemakkelijke verwijzing.

A wAll cAlendAr you cAn't stop popping!

Bubble Calendar

10

[2de Vele gezichten Van KhUan+Ktron]

Khuan+Ktron maakt furore. Ze tekenden afgelopen zomer een aantal covers voor weekend Knack, waarmee ze zelfs op grain edit

stonden, misschien wel de populairste illustratorenblog. sindsdien lopen de opdrachten van over heel de wereld binnen.

Voor die buitenwereld is Khuan+Ktron misschien wel een drie-koppig collectief van een belg, een rus en een Japannees, maar als

je goed oplet kan je hints vinden dat dat misschien niet de volledige waarheid is. ik ging praten met steebz, de belg in het collectief, die me

alles vertelde.

Op je website staat er dat je deel uitmaakt van een collectief, maar ik heb het gevoel dat daar weinig van aan is, klopt dit?inderdaad, dat ben ik alleen. het is eigenlijk een uit de hand gelopen grap. toen ik studeerde aan het sint lucas in antwerpen moest ik in het laatste jaar aan mijn eindproject werken, en ik vond het nodig om, in plaats van opdrachten te bedenken, een soort van collectief uit de grond te stampen, met verschillende mensen die dan allemaal een eigen stijl hadden, maar dat was dan ik alleen. en sindsdien is dat blijven hangen.

Op je website staat er dat KHUAN+KTRON bestaat uit een Belg, een Japanner en een Rus. Toen ik je ‘collectief’ voorstelde aan mijn docenten was mijn docent grafisch ontwerp er volledig mee weg. Hij zei meteen “Ja, dat ziet er zeer Russisch uit!”.fantastisch vind ik dat. de mails die ik krijg, dat zijn ook allemaal mensen die er van uitgaan dat we hier met z’n drieën zijn, en ik vind het lollig dat, als je iets op het internet post en je pakt dat een beetje serieus aan, dat de mensen daar gewoon mee weg zijn.

Laten we het even over je studies hebben. Je zei daarnet al dat je op het Sint Lucas zat in Antwerpen, wat studeerde je daar dan precies?die studierichtingen veranderen natuurlijk ieder aantal jaar van naam, maar ik ben als illustratieve grafisch vormgever afgestudeerd.

Ik ken nu iemand die in haar master grafisch ontwerp zit aan het Sint Lucas, en die loopt nu stage bij Chocoweb in Antwerpen. Waar heb jij stage gelopen?Chocoweb? Ja daar heb ik nog voor gewerkt! een paar maand geleden nog.die mensen moesten een folder voor de overheid hebben, voorlichting over luizen. ik vond het best nog wel nodig om te doen. (zoekt folder) Kijk: gewoon een illustratie en dan wat kleinere dingetjes. de vormgeving hebben zij dan gedaan.Maar dus, stage heb ik nooit gedaan, wij moesten dat toen nog niet doen.

Die folder is duidelijk uw stijl!Ja , het is heel doorgevoerd en super simpel gehouden. desondanks kruipt er toch steeds weer veel tijd in.

Autralia

12

Als je iedere dag 1000 tekeningen bekijkt, hoe maak je er dan zelf nog een?

ik moet tegenwoordig zu in ig met mi jn t i jd omspringen. ik werk wanstaltig lang aan mijn tekeningen. Vannacht heb ik er net weer een buiten gedaan voor een australisch bedrijf, een landkaart van australië in de stijl van mijn covers voor de weekend Knack. het mag er dan misschien simpel uit zien, er is lang aan gewerkt. het is een toer van australië, dus de plattegrond, en dan enkele elementen waar de nadruk moest op liggen. daar ben ik twee weken mee bezig geweest, maar dat vind ik zalig om te doen. twee weken de tijd krijgen om aan tekeningen te werken, en er nog navenant voor betaald worden, want dat is vaak wel een probleem. die covers voor Knack bijvoorbeeld. als je naar de belgische budgets kijkt bij tijdschriften en zo, dat is vaak huilen met de pet op. Zeker voor een illustrator als ik die een eeuwigheid aan zijn tekeningen werkt. aan die covers voor Knack heb ik een week gewerkt, terwijl ik eigenlijk maar werd betaald voor een dag.

Dat doet me denken aan Affreux (een Antwerps collectief ). Die vertelden me onlangs op een lezing dat meer dan de helft van hun grafisch werk onbetaald is, of in ruil voor wat reclame of zo. Ja, het kan een hard leven zijn voor een zelfstandige illustrator of ontwerper in belgië, dat is een feit. ik ken ook heel wat mensen die er mee ophouden. want het is echt keihard knokken de eerste jaren. Je moet jezelf keer op keer bewijzen.

Waarschijnlijk vooral als je je eigen ding wil doen, zonder een art director of zo die boven je staat. Ja. Voor mij was het wel altijd vanzelfsprekend. ik ben hier voor gaan studeren om mijn eigen baas te kunnen zijn, en te kunnen kiezen wat ik wou aannemen, en om mijn goesting te doen, maar ik heb er wel jaren heel hard voor moeten werken. als je het allemaal zelf moet doen wordt het een pak ingewikkelder. ook mijn boekhouding en zo, klanten onderhouden, promotie maken. al moet ik zeggen dat ik dat laatste eigenlijk nooit gedaan heb. ik ben ook nooit met mijn portfolio gaan leuren of zo.

Hoe deed je dat dan, klanten werven?ik ben afgestudeerd in 1999, en dan heb ik eerst een maand vakantie genomen. daarna ben ik beginnen denken over wat ik nu eigenlijk wou gaan doen? dan ben ik op sollicitatie geweest bij een grafisch bureau in antwerpen, en daar moest ik dan een dag meedraaien in het systeem. dat viel zo hard tegen dat ik nooit meer een sollicitatie heb gedaan. dan heb ik wat magazines aangeschreven, Ché bijvoorbeeld, en daar kon ik dadelijk voor beginnen. er stak gewoon wat schoolwerk in, en een tekeningetje dat ik speciaal voor Ché gemaakt had - die waren toen net beginnen. na die ene opdracht was ik vertrokken. de mensen zien dat in die tijdschriften staan, en daar komt dan weer meer werk van. dan heb ik in 2000 een website gemaakt - ik was waarschijnlijk één van de eersten die een website had - en dat merkte ik duidelijk, die site heeft veel al veel voor me betekent. de website was toen nog helemaal anders, in plaats van de sobere die nu online staat. ik had die helemaal getekend, maar ja, ik had toch weinig andere dingen te doen. ik moest af en toe een opdrachtje doen voor een magazine, en tussendoor had ik zeeën van tijd om te doen waar ik zin in had.

Maar was dat genoeg om rond te komen?Voor iemand die spartaans leeft wel, en daar ben ik wel goed in. ik zit mij nooit op te vreten over het geld dat er wel of niet binnen komt. ik verdiende ieder jaar wat meer, en had meer werk, dus dat liep wel los.

En nu is het de grote sprong voorwaarts, na die vermelding op Grain Edit? Ja misschien een beetje een te grote sprong voorwaarts. de afgelopen jaren waren toch wel intensief. er zijn zware periodes - vaak in januari is het druk, en dan ben ik toch wel tot mei iedere dag bezig. dus ook zaterdagen, zondagen en feestdagen, en vaak 20 uur per dag, achter de computer.

En doe je het allemaal met je computer? Of maak je eerst schetsjes..? heel summier, ik doe eigenlijk alleen maar schetsen

als mijn klant dat vraagt, en af en toe teken ik wel eens wat ideetjes. bijvoorbeeld die kaart van australië, die heb ik in een half uurtje geschetst. op zich stelt dat niets voor, maar dat is voor mij genoeg als aanknopingspunt, van ok, zo moet ik het tekenen. Maar dat kan ik natuurlijk nooit naar een klant sturen. ik heb ook niet zo veel schetsen nodig door de manier waarop ik in illustrator teken. dat is door de jaren heen een systeem geworden in mijn gedachten. als ik een paar lijnen op papier zet dan weet ik hoe ik de rest in elkaar moet puzzelen. het maakt voor mij dan niet uit hoe de rest er uit ziet, zolang ik de grote lijnen maar heb. ik heb vrienden, als ik die hun schetsboeken bekijk, dan wordt ik echt ziek van jaloezie, maar ja, als het je ding niet is. het is mooi om te hebben zo’n prachtig geï llustreerd schetsboek, en het presenteert ook mooi op tentoonstellingen, maar ik doe het dus zonder.

Heb jij al een keer een tentoonstelling gedaan? Ja, ik heb al een paar tentoonstellingen gedaan, solo en groepen, maar dat is toch niet echt mijn ding. ik voel me het meest op mijn plaats als ik achter mijn computer zit als ik zo’n tekening klaar heb. die post ik dan op mijn flickr, en ik heb daar dadelijk respons op. bijvoorbeeld die tekening van australië, ik heb die vannacht om half 5 naar de andere kant van de wereld gestuurd, en daarna op flickr gezet. dan ging ik een kopje thee zetten, en kwam ik na een kwartiertje terug op mijn computer. blijkt dat die tekening al 500 hits heeft gehad, en dat sommigen er een commentaartje bij hebben gezet dat is voor mij veel dankbaarder dan rondstruinen op zo’n expositie en handjes schudden. die mensen daar snappen mijn werk ook vaak niet. ik heb laatst in het cultureel centrum van hasselt wat dingen gehangen, en ik heb de indruk dat de meeste mensen toch niet zo goed weten wat ze daar nu mee moeten aanvangen. blote blauwe vampiergodinnen en zo, de meesten vinden dat maar iets vreemd.

Vampire Godess XXX

Wedding

Zen

14

Er zijn er waarschijnlijk ook wel veel die niet beseffen hoeveel werk daar eigenlijk in kruipt.Ja, dat is ook wel. ik werkt dan twee weken aan zo’n tekening, en ik denk dan soms na over het feit dat de meeste mensen daar maximum 20 seconden naar zullen kijken. nu, zo vaak sta ik daar nu ook weer niet bij stil. ik probeer langs de ene kant zoveel mogelijk details in een tekening te steken, zodat de mensen er wel naar moeten blijven kijken. en anderzijds, ja, wat de mensen er nu ook van vinden, ik amuseer mij rot als ik met zo’n tekening bezig ben, en daar doe ik het toch in de eerste plaats voor.

Maak je soms prints die je dan weggeeft of verkoopt?niet echt. eens om de paar jaren maak ik wel een zeefdrukje, maar ik heb echt geen tijd om hopen vrij werk te gaan maken, al zou ik dat natuurlijk wel willen. dat is meestal ook gewoon voor mezelf, een web shop of iets dergelijks openen zegt me maar weinig. wat ik wel zie zitten is eens een kinderboekje, of een stripverhaal maken. hoewel, niet echt een stripverhaal, eerder een prentenboek. en eens zien of het op die manier wat rustiger kan, want het grootste probleem voor mij is de druk, en de deadlines. ik kan het bijna nooit meer rustig aan doen. als er een deadline in zicht is heb ik echt geen vrij moment meer. als ik dan ‘s avonds in de zetel ga zitten terwijl de tekening nog niet klaar is, dan zit ik te denken van dat moet ik nog doen en dat ook nog. een opdracht is voor mij echt pas voorbij als de tekening is opgestuurd. dan kan ik eens een nachtje doorslapen, maar de dag er na wel keihard beginnen aan de volgende opdracht. dat is natuurlijk niets om over te klagen, want ik doe waar ik van hou. ik kan tegenwoordig redelijk selectief zijn in dingen die ik wil aannemen. natuurlijk, als je net begint, dan moet je alles aannemen wat je kan doen.

Hoe selecteer je die opdrachten? Zijn er dingen die je categoriek weigert? dat is constant afwegen. waar heb ik tijd voor, waar heb ik zin in? wat wil ik helemaal niet doen? want er zijn bijvoorbeeld klanten waar ik liever niet voor werk, zoals de grote bedrijven die bij de artistieke kant niet stil staan. daar hou ik mij sowieso ver van af. ook klanten die heel moeilijk zijn probeer ik te vermijden. het gebeurt mij wel eens dat ik een week aan een tekening werk, die dan opstuur, en dat die van de eerste keer juist is. dan zijn er soms ook andere klanten waarvoor ik echt een prulwerkje moet doen, een illustratie van 100 op 100 pixels, en die blijven daar maar over zeuren. en uiteindelijk ben ik daar even lang mee bezig als met die grote illustraties. Maar voor de rest hangt de selectie vooral van mijn schema af. Kan ik er nog iets bij nemen? en pro bono werk doe ik ook nog altijd, geboortekaartjes en huwelijksuitnodigingen en van die dingen. ik probeer dat altijd te doen want ik vind dat op zich wel leuk. of goeie doelen, daar wil ik ook wel wat moeite voor doen.

Hoe ben je bij je stijl gekomen? Was dat een gestage evolutie, of had je opeens een eureka-moment van “dit wil ik doen!”? toen ik studeerde aan het sint lucas was dat tijdens de overgang naar het digitale tijdperk. dat is heel belangrijk geweest in mijn zoektocht naar

mijn stijl. in de eerste jaren dat ik daar zat heb ik nauwelijks een computer aangeraakt. dat was echt kliederen met verf en collages, en ineens waren die computers er, begonnen er ook computerateliers te komen en kon je software lenen. toen had ik door dat ik misschien wel een computer nodig had. dus ben ik er ene gaan kopen, en ben ik daar op beginnen oefenen. ik heb hier twee boeken liggen die voor mij de aanzet zijn geweest om in il lustrator te gaan tekenen. Je ziet duidelijk dat die in illustrator getekend zijn, maar dat was de eerste keer dat ik zo iets zag, in ‘97 of ‘98 was dat, en ik was verkocht. ik begon er aan te werken en te oefenen, en dat kwam er uit. Mijn stijl is ook voor een groot stuk terug te voeren op computerspelletjes. die vlakke tweedimensionale stijl, ja, het heeft mij altijd wel wat gezegd. Met illustrator werken en gamen, is dan zo wat versmolten.

Je werk stond onlangs op Grain Edit, een bekende blog die zich toespitst op een zeer welomlijnde stijl die vooral op Amerikaanse illustrators en grafisch ontwerpers uit de jaren ’50 en ’60 is gebaseerd. Volg je die?ik volg eigenlijk niets meer. toen het internet nog nieuw was heb ik me daar wel redelijk intensief mee bezig gehouden, van te gaan kijken op het web wat er allemaal te vinden was. hoeveel tekenaars zijn er, ... en dat raakte dan een automatisme van te kijken wie wat aan het doen was, maar ik raakte daar gedesoriënteerd van. op het internet zijn zoveel dingen te zien, zoveel artiesten, zoveel invloeden, dat je op een bepaald moment door de

Ik mag dan wel ontzettend veel tijd in mijn illustraties steken, maar ik zou dan ook niets anders willen doen.“

”

15

bomen het bos niet meer ziet. ik werd daar een beetje ontmoedigd door. ik zou dat ook allemaal willen doen. als je iedere dag 1000 tekeningen bekijkt , hoe maak je er dan zelf nog een? al die portaalsites zijn er dan bij mij geleidelijk aan allemaal uit gegaan, en sinds ik dat niet meer doe heb ik de indruk dat ik me meer kan focussen op mijn eigen werk. dat betekent nu niet dat ik naar niets kijk, af en toe kijk ik wel eens tussen mijn flickr contacten, of gewoon op het net, en zo zie ik nog altijd wel nieuwe dingen.als ik echt eens last heb van een “illustrator’s block”, dan hou ik me een paar maand bezig met het ontwerpen van onder andere programmaboekjes. ik vind dat heel ontspannend om naast dat bijna hopeloze gepriegel in illustrator eens een boekje te ontwerpen met gewoon wat foto’s en tekst. dat is bijna vakantie voor mij. ik doe ook ieder jaar de vormgeving voor filmfestival open doek in turnhout. Zo’n vormgeversopdrachten staan mijlenver van mijn illustraties, maar ik heb dat af en toe eens nodig.

Hoe ben je beginnen layouten?Zoals ik zei vind ik dat echt leuk. ik ben voor de warande in turnhout beginnen werken, en zo via via bij open doek terechtgekomen. ik vind dat een droom job om te doen. dat is eerst wel heel hard werken, maar naderhand kan ik naar het f ilmfestival gaan – ik ben een ongeloof lijke filmliefhebber. dat is ook een reden waarom ik verschillende pseudoniemen gebruik . ik heb verschi l lende kantjes in mezelf en in mijn werk die moeilijk te verzoenen zijn met elkaar. enerzijds dat neurotische illustratorwerk, anderzijds schilderijen die ik maak, en dan nog mijn vormgeverswerk. het is voor mij dan niet meer dan logisch om dat ook onder andere namen te doen.

thomas Vanhuyse28.10.10

khuan-ktron.com

al wekenlang intrigeert steve reggers de lezers van Knack weekend met zijn kleurrijke landkaarten op de zomer-covers. sinds kort zijn de illustraties ook een hot item op blogs en websites van professionele grafici, zoals Visualize, grain edit en designworklife. over zijn ontwerpen alleen maar lof.

CoVErS KnACK WEEKEnd ZIJn hot

de illustraties moeten een kritische inspectie kunnen doorstaan. als een fransman de tekening van zijn vaderland bestudeert, dan wil ik dat hij tevreden is.

16

The Wilderness Downtownsite of the year 2010 | site of the month

een interactieve kortfilm voor arcade fire’s “We Uses to Wait” track, door gebruikt te maken van google’s Chrome browser, google Maps en htMl5.

www.thewildernessdowntown.com

LEGO Star Wars IIIsite of the month

in deze real-time, online multiplayer ervaring creëert voor lucasarts, leren gebruikers over de nieuwe lego star wars game, waarbij je controle krijgt over een star wars karakter en samen moet werken om puzzels op te lossen.

www.lucasarts.com/games/legostarwarsiii/

NespressoVariationssite of the month

treed binnen in de wonderenwerled van nespresso’s Varia-tions en laat de smaakmakende machine ontwaken. Maak je favoriete koffie, krijg veel lekkernijen en verhoog de score van Variations gecreëerd over de hele wereld.

www.nespresso.com/variations/

Sites of The Month

arnon grunberg zei ooit ik schrijf omdat ik wil weten hoe mensen dat doen, leven.

hij zat op een groenplastieken tuinstoel, op een benauwende achterkoer. groezelige muren, met bruine vochtvlekken, deden hem nadenken over de zin van het leven. of misschien was het de witgrijze tegelvloer, met groeven evenwaardig aan de diepe denkplooien in zijn voorhoofd. tussen de vloertegels zag hij een jong plantje zitten, nauwelijks groen, bijna geel. de scheut zat op een kruising van groeven, van zijn gedachten.

als de wereld ziek is, kan (n)iemand dan gezond zijn? hij droomde dat iedereen mooi en sterk was, terwijl de plant begon te groeien. hij droomde hoe hij immanuel kant was, hoe hij zijn leerlingen vertelde dat hij kunst mooi kon vinden zonder het te begrijpen. de plant bleef groeien tot de bladeren even groot waren als een meisjeshand, en de stengel zijn navel streelde. kant kon opgaan in een pianomelodie, zonder te weten welke componist verantwoordelijk was voor de klankenzee. kant hoefde helemaal niet te begrijpen waar een gevoel vandaan kwam, om het gevoel thuis te brengen, om het gevoel te plaatsen.

hij begreep het niet. als dit onkruid zijn gevoelens symboliseerde, waarom stierf het dan niet? waarom werd het dan niet zwart? hij prutste onhandig de linkertegel los, maar tot zijn grote verbazing vond hij geen aarde onder de vloer. een zwart gat leek de plant te verbinden met de onderbuik van de aarde, alsof de binnenplaats gebouwd was op een luchtbel vol leegte.

hij droomde dat de hemel op hem neerviel, terwijl hij zijn arm in de donkerte uitstrekte, onder de grond. de plant groeide niet, zijn arm voelde niets, en zijn vingers tastten in het ondenkbare. wanneer hij zijn ogen opende, zag hij voor het eerst het gezicht van een meisje in de plant, op de muur, op de grond. hij herkende haar, zij had hem ooit lief. in zijn gedachten was ze ziekelijk mooi, als een schimmelvlek op een sprookjesrode appel.

zijn ogen, geest en ziel waren moe, hij wou slapen maar droomde; over hoe hij samen met haar in de woonkamer, op de sofa, in bed niets deed. zij was mooi, hij deed interessant. alles wat in gedachten rondspookt, moet in taal verwoordbaar zijn. ze luisterde niet, ze reikte enkel een hand, zoals meisjes dat soms doen. de plant was inmiddels verdwenen, alsook de afbeelding van haar, in de plant, op de muur.

enkel de grond toonde haar zacht gelaat nog. daar waar de plant gezeten had, daar waar hij de tegel had weggenomen, zat nu haar mond; een gapende schoonheid waar enkel holle woorden uitkwamen. hij verwijderde één voor één de groezelige tegels van de binnenkoer, en ontleedde zo haar gezicht de duisternis in, tot er nog twee kaken overbleven – één voor elke voet. twee wangen bedekt met een tapijt van blonde haartjes.

hij kneep zijn oogleden hard dicht, trachtte ze pijn te doen. als in een dalende lift voelde hij de twee vloerklinkers onder hem wegzakken, zachtjes. vlinders vulden zijn buik, zijn knieën werden rubberen scharnieren, en zijn benen voelden week. tenslotte ademde hij de donkere massa in, en viel hij, de leegte van zijn hart tegemoet.

ze had vanilleblonde lokken, zomersproetjes, en vuurrode lippen. haar ogen waren nooit helemaal zichtbaar, alsof de plant, de muur, de grond die geheim wouden houden. als het leven één grote verzamelbeurt van tastbare en ontastbare materie was, dan waren haar stapels nooit hoog genoeg. het leven was, zij is.

Benny Haesebrouc k

[CoLuMn]zonder hoofdletter

19

Jurgen maelfeyt is een grafisch ontwerper die zijn eigen studio heeft in het gentse. hij studeerde af in 1996 als master in het sint-lucasinstituut in gent. Jurgen is geëvolueerd tot een grafisch ontwerper in hart en nieren, en meer nog zelfs. ondanks dat hij er soms meer geld in steekt dan het opbrengt, blijft hij het graag doen.

grafisch ontwerperin hart en nieren

3[

]jurgen maelfeyt

U heft een opleiding gedaan in het Sint-Lucas hier in Gent. Daarna ben je aan het werk ge-gaan als freelancer, en sinds 2005 heb je jou eigen studio?Ja, dat klopt. na mijn studies ben ik in het com-merciële circuit terecht gekomen, dus eigenlijk de reclamebureaus. eerst via interims, korte jobs dus. Maar dat was niet echt mijn ding. dan heb ik dus freelance werk gedaan, om onder andere werkze-kerheid te hebben en stilletjes aan je eigen klan-ten te beginnen krijgen. sinds 2005 dan effectief concentreren op mijn eigen bureau en daarbuiten geen andere dingen meer te doen. dit als korte historiek.

ik zat eigenlijk een beetje vast op commerciële cir-cuit. dan heb ik mij gelukkig via het concertgebouw in brugge mij anders gaan kunnen oriënteren.

Met de opdrachten voor het concertgebouw in Brugge bent u ongeveer uw eigen studio gaan oprichten?Werkt u dan alleen, of werkt u met anderen samen?in de studio werk ik alleen, bij mij thuis. ik werk wel af en toe met freelancers. Met het concert-

gebouw werk ik bijvoorbeeld met sommige low live freelancers, die dan meer het uitvoerend werk doet. Maar eigenlijk niet zo veel. Maar het laatste jaar is vooral de werkdruk verhoogd, waar free-lancers dan wel van pas komen.

En is het haalbaar alleen, als zelfstandige. Als je dit kan vergelijken met je begincarrière als freelancer?god, ja. de werkdruk is de laatste 2 jaar wel gigan-tisch eigenlijk. werk naar freelancers is uiteindelijk niet altijd even makkelijk. ten eerste, ontwerp-werk kan je dan niet doorgeven. als er iemand vraagt of jij dat wil ontwerpen, dan wil de klant ook dat het door jou ontwerp wordt, en niet door iemand anders. wat er echter wel makkelijker is zijn boeken doorgeven. het boek wordt ontwor-pen en het zetwerk gaat naar de freelancer. dat is dan haalbaar. Maar gewoon niet alles is makkelijke doorgeefbaar.

Heb je een goeie opleiding gehad aan Sint-Lucas? Ja, ik denk val wel. alhoewel, toen ik afgestudeerd was en sint-lucas verliet had ik niet de indruk dat ik er klaar voor was. wij waren toen op dat mo-

20

ment technisch nog niet opge-leid. dat was het voordeel van mijn eerste job, dat ik de moge-lijkheid had om te leren werken met de computer. nu ben ik een

specialist met al de programma’s, maar dat komt ook merendeels door zelfstudie. en ook je eigen stijl, hoewel ik dat zo’n lelijk woord vind, moet je ook vormen door de jaren heen. Maar de oplei-ding is dus in het algemeen goed. Je leert er de basis.

Je zegt dat het reclamewereldje je niet zo ligt?er worden dingen verkocht in reclame die er niet altijd zijn. alles moet mooier worden voorgesteld dan het is. dat ligt mij niet zo. Je bent constant, ik ga niet zeggen liegen, het verbloemen van be-paalde zaken. terwijl grafische vormgeving vanuit een studie van de inhoud iets proberen duidelijk te maken, uit te leggen aan de mensen, attractief te maken zonder erover te liegen. ook typografie in reclame stelt niets voor.het reclamecircuit gaat de dingen oppikken uit het grafische circuit, en geven ze daar vervolgens een commerciële toets aan. and that’s it.

Je werkt in opdracht van anderen. Heb je geen last van wat ze soms van je verwachten, of je opleggen, om die richting uit te gaan?de helft van de keren ben ik het niet eens met mijn klanten. dan probeer is ze altijd te overtuigen. het is niet dat ik er mij zomaar bij neerleg met de gedachte van ‘klant is koning’, want dat is niet al-tijd het geval. Zij betalen wel, maar ze kunnen zich ook wel vergissen. sommige klanten staan er voor open dat je jou eigen mening hebt. sommigen dan ook weer niet. daar moet je dan wat voorzichtiger mee zijn. het is niet altijd evident.

Als je dan een klant niet kan overtuigen, heb je dan geen problemen om eraan te werken?dat valt mee. Meestal is dat ook redelijk een eind-fase. wat ik wel meestal doe is aan het begin is testen of een opdracht mij wel ligt of niet. als we er echt niet uit geraken dan beginnen we er ge-

woon niet aan. Maar als dit zich voordoet in de eindfase, dan kan je soms niets anders dan je er bij neerleggen.

Dus je test elke keer of de opdracht je ligt, voor je er aan begint?Ja, dit is vooral met competities. Je gaat er van-uit dat je de klant moet overtuigen. dat is eigenlijk een goed middel om te zien in hoeverre dat je klant wil gaan. daarom kan je ook nog veranderingen aanbrengen in de proeffase. als je ziet dat het niet lukt, dan kiezen ze beter voor iemand anders.

Komt het vaak voor dat je echt niet tevreden bent van een werk?Ja, ja. soms twijfel ik aan bepaalde zaken. Zelfs als ze klaar zijn, als het gedrukt is, dat het minder meevalt dan ik dacht. Maar dat gebeurt minder en minder. Je krijgt meer ervaring met druktechnie-ken, en naarmate je meer kent van die druktech-nieken kan je ook meer inschatten welk effect ze gaan geven.

soms probeer je iets en hoop je op een goeie af-loopt, maar mislukt dat. sommige dingen misluk-ken gewoon, dat het niet is wat je verwacht had. Maar meestal ben ik daar wel op voorbereid. het resultaat kan dan wel goed zijn, maar niet hetgeen je had verwacht. de ene opdracht ligt je ook beter dan de andere.

En heb je al klanten gehad die pas op het ein-de zeiden ‘Dat is het toch niet’?Ja, ja. dat is zeer vervelend, maar dat gebeurt. het enigste wat je dan kan doen is duidelijk maken dat we in die eindfase zitten en hopen dat ze daar be-grip voor opbrengen.

Je krijgt een opdracht en je hebt het daar dan samen over. Hoe gaat het bij jou in zijn werk met de verschillende fasen?eerst heb je de voorontwerpen. die probeer ik wel zo specifiek mogelijk te maken. als ik zie dat er een probleem kan zijn kan dat dan al worden opgelost. dan laat ik alle technische zaken even achterwegen. de basis moet vooral omvat zijn en goedgekeurd. de uitwerken, daar wordt dan geen discussie meer over gehouden. het gaat hem en-kel om de vormgeving dan.

Is het bij jou ook zo dat je eerst een paar jaar ervaring nodig had eer je zelfzeker bent van jezelf, of dat je er direct volledig voor wil gaan?Je hebt er die na hun studies, ook al zijn dat er niet zoveel, om iets op poten te zetten. sommigen werken samen, wat ook een mogelijkheid is. Maar ik ben niet dat type dat zich specifiek kan binden aan een iemand, en er de komende twintig jaar er een bureau mee start. dat ligt aan je persoonlijk-heid denk ik. ik werk graag alleen. soms geeft een plus een wel een meerwaarde. als ze elkaar kunnen aanvullen is dat meer dan goed meegenomen. Maar voor mij, ik heb niemand nodig die naast mij staat.Mijn vriendin is daar ook wel in mee gegroeid. Ze is geen grafisch ontwerpster, maar ondertussen weet ze wel wat het inhoud. Ze kent mijn stijl en we kunnen erover praten. Voor mij is dat interes-santer. Zij bekijkt het dan niet uit het oog van een grafisch vormgever. Ze is niet onafhankelijk, maar toch ook wel. dus als het niet goed is gaat ze dat ook zeggen, ook al komt dat wel hard aan.

en als je zegt dat je na je studies nog een paar jaar nodig hebt, dat lijkt mij normaal. dat is overal zo, niet enkel in belgië.Je kan het een beetje vergelijken met architectuur. na je architectuur studies ben je verplicht van het tweede jaar op stage te gaan in een bureau. bij gra-fische vormgeving is dat niet verplicht, maar het is wel handig. ik heb eigenlijk zo geleerd hoe met de computers en de programma’s te werken, met klanten om te gaan en de opdrachten.

Grafische vormgeving is iets dat evolueert, en sowieso pik je wel dingen uit de geschiedenis mee.

“Mijn manier van wer-ken evolueert meer naar inhoud dan naar vorm.”

22

de deadlines dat je krijgt op school bestaan soms uit drie weken, terwijl dat nu soms bestaat uit uren. het is een totaal andere werkdruk dan op school. het eerste jaar is er een te groot ver-schil tussen de snelheid van op school en de snel-heid van de echte werkdruk.

Ben je ooit naar het buitenland geweest?neen, maar ik vind dat wel jammer. achteraf gezien had ik het wel willen doen, maar op dat moment leek me dat geen goed idee. ik had toen niet de indruk dat ik iets kon bij leren, terwijl ik nu denk dat het mij wel had geholpen om vlugger te staan waar ik nu sta. Qua leerproces denk ik dat het niet veel verschil heeft met de resultaten, maar het gaat wel het leerproces versnellen.

Heb je zelf zo een paar werken dat er echt uitspringen voor u?dat moet eigenlijk groeien meestal. als het ge-drukt ik bekijk ik dat eventjes, maar dan vliegt dat ten minste een paar maanden in de kast. dan pas achteraf besef je wat er goed geweest is en wat niet. als voorbeeld de affiches van bad boys. dat zijn 5 dezelfde affiches, de positie van de vlakjes is overal hetzelfde. op het moment zelf vond ik dat redelijk ok, maar het is pas achteraf dat ik daar zeer tevreden over was. Je moet er eigenlijk eerst wat afstand van nemen. Plus, je evolueert ook heel

de tijd. ik ga nooit zeker zijn over bepaalde zaken, ik ben eigenlijk constant aan het twijfelen of er wel iets goed is of niet.

ik maak ook constant ontwerpen, maar ook voor mezelf, die nooit gebruikt moeten worden. af en toe gebruik ik daar dan wel iets van. ik ben eigenlijk constant bezig. ik heb niet zoiets van ‘ik heb het bereikt’, want het is constant een proces.

En blijf je het echt graag doen?Meer en meer eigenlijk! ik ben ook in een totaal an-dere richting aan het evolueren. sinds begin dit jaar heb ik ook een uitgeverij. waarom is dat uiteinde-lijk gegroeid? soms moest ik boeken maken voor klanten en niet voor de uitgeverijen. die werden eenmalig gebruikt. Zeer zonde, want ik steek daar veel tijd in en er wordt verder niets mee gedaan.ik was al lang met dat idee aan het spelen, toen

plots de vraag kwam van be Part: ‘wij zoeken een uitgeverij’. dan ben ik daar direct mee be-gonnen. Volgende week komt het derde boek al uit. dit gaat wel om kleinere oplagen. het is iets dat ik altijd maar leuker en leuker vind, want je bent zelf bezig en heb alles in han-den het ganse proces. dus ik ben niet enkel meer met de vormgeving bezig.nu investeer ik daar echter al mijn tijd in. dat kost mij eigenlijk meer geld dan dat het op-brengt. dus ik zal in de toekomst wel moeten

kijken hoe ik dat verder kan financieren. het is niet de bedoeling dat je eraan onderuitgaat. het budget is nu ook nog meestal laag. het is niet de bedoeling dat we dure dingen beginnen te maken. Maar je bent dus voordurend bezig met beperkin-gen in je creatief zijn.

Uw studio is bij u thuis gevestigd als ik mij niet vergis? Komen daar meer voordelen of nadelen bij kijken?het is handig. ik heb bijvoorbeeld geen hobby’s, de cultuur en een deel van mijn werk gewoon. ik ga bijvoorbeeld naar concerten in het concert-gebouw in brugge, tentoonstellingen, maar dat maakt ook een deel uit van mijn werk. Mijn leef-wereld is mijn hobby.als ik dan thuis ben, dan wil ik ook dat mijn kin-deren bij mij zijn. het nadeel is, als mijn kinderen

we beginnen Met een leeg sCherM, Klaar oM Verder te werKen aan dit MagaZine. indesign is geoPend.we gaan een aPart KunstwerK Creëren door Met een siMPele liJn de beweging Van de Muis te Volgen gedurende drie uur lang. het Verandert de Muisbewegingen in een KunstwerK.

Creating art without eVen Knowing

Just started

15 Minuten

1 uur

1 uur 30 Minuten

2 uur 30 Minuten

3 uur

na 3 uur te werKen aan dit MagaZine in indesign is dit het ParKoer dat MiJn Muis gedaan heeft. de CirKels geVen Plaatsen weer waar MiJn Muis een langere tiJd heeft stilgestaan, dit naar aanleiding Van eVentuele PauZes en dergeliJKe.

27

thuis zijn, die zijn nogal luiruchtig. dat maakt het soms wel lastig als ik aan het bellen ben met een klant bijvoorbeeld. dat is nog een nadeel. Ze we-ten dat je altijd thuis bent, dus ze kunnen altijd bel-len, tot ’s avonds laat soms. Maar ik vind het nog altijd meer voordeel dan nadeel.

Heb je iemand waar je naar opkijkt?eigenlijk niet. ik spiegel me niet aan de wereld van de grafische. dat laat niet weg dat ik veel bewon-dering heb voor bepaalde mensen, meestal kun-stenaars. ik zie ook niet altijd de invloed van die mensen op mij. ik ben redelijk geïnteresseerd in kunst en cultuur, voorstellingen en tentoonstellingen. dat inspireert mij dan meer. grafische vormgeving is iets dat evolueert, en sowieso pik je wel dingen uit de geschiedenis mee. Mijn manier van werken evolueert meer naar inhoud dan naar vorm.Je staat er soms ook niet bij stil door wat je al-lemaal beïnvloed wordt. er is zoveel dat op je afkomt, we worden overladen. tegenwoordig, iedereen dat een computer heeft met die kleine programmaatjes kan eigenlijk iets ontwerpen. ik heb klanten die met een kant en klare idee afko-men, wat wel redelijk vervelend is. Maar dat ziet er soms ook niet lelijk uit. Maar dat idee nu in acht genomen moet vormgeving op jezelf weer wat worden uitgevonden.

Hoe bent je uiteindelijk terechtgekomen als vormgever voor het concertgebouw in Brug-ge?ik was eigenlijk al volledig zelfstandig, maar er was een parttime vrij. Maar ik heb toen uiteindelijk zo-veel freelancerwerk moeten opgeven. dan ben ik parttime beginnen werken in het concertgebouw. die parttime was echter niet voldoende om alles rond te krijgen. als je bijvoorbeeld een seizoens-brochure moet maken moet je daar fulltime mee bezig zijn. dan heb ik voorgesteld om dat anders aan te pakken. en sinds dien pakken we dat ook anders aan. dat zit nu volledig in mijn bureau, een beetje soort van freelanceachtig. Maar in feite doe ik uiteindelijk meer voor het concertgebouw dan voor elke andere werk. ik werk al langer bij het concertgebouw dan gans het communicatieteam.ik heb heel veel klanten, maar het is belangrijk dat je ook terugkerende klanten hebt. dat laat je toe dat je niet alles moet aanvaarden dat binnenkomt qua opdrachten. bepaalde klanten hun opdrachten weigeren.

Doe je dat wel vaker, een opdracht weigeren?als het mij absoluut niet ligt, ja. soms aanvaard ik ook wel commerciële opdrachten, gewoon om-dat het dan toffe klanten zijn. als ik er goed mee overeen kom en ik weet dat ik grafisch gezien geen hoogvliegers ga maken, maar het toch een leuke samenwerking is.

Heb je geen moeite met je tijd te verdelen? Dat je soms tijd te kort hebt?Ja. daarom heb ik ook iemand dat freelance voor mij werkt, op bepaalde zaken die vast terugkerend zijn, om dat een beetje op te lossen. Maar tijd te kort, altijd!het voordeel is weer da tik geen echte hobby’s

heb. Voor de uitgeverij moet ik nu vaker naar het bui-tenland, omdat de distributie voornamelijk inter-nationaal gericht is. Maar ik neem dan ook ieder-een van mijn gezin mee als dat kan.

Je vermelde reeds dat je meer geld in je uit-geverij steekt dan dat het opbrengt?de bedoeling is in de uitgevrij, een maal dat op punt staat, dat mijn vrouw daar bijvoorbeeld ook in mee gaat werken. Zij heeft dat mee opgericht bij wijze van spreken, zij groeit met mij mee. Zolang er echter geen echte inkomsten en enkel uitgaven zijn, is dat nu nog niet echt haalbaar. Maar dat is wel de bedoeling.daar komt bijvoorbeeld veel administratie bij kij-ken voor de distributie. het is ook niet de bedoe-ling dat mijn werk voor negentig procent bestaat uit administratie, dus heb ik iemand nodig die zich daar ook voor kan inzetten.de uitgevrij is eigenlijk ontstaan uit het idee dat je niet altijd voor je klanten, maar ook voor jezelf moet werken. dat is eigenlijk een beetje de filoso-fie erachter.

Mees Leen21.10.10

www.jurgenmaelfeyt.be

“Vormgeving moet op jezelf weer wat

worden uitgevonden.”

29

4this is my worK [world]

Hoe oud bent u en wanneer realiseerde je je dat je van design hield?ik werd geboren in apr i l 1977. school was eigenlijk niets voor mij. ik voelde me altijd een beetje dom wanneer ik iets moest leren wat me niet interesseerde zoals chemie enz... op het einde van de middelbare school ging ik naar een beurs waar de arbeidsmarkt werd voorgesteld aan scholieren. daar ontdekte ik een fantastische school waar je kon leren ontwerpen voor ti jdschrif ten en cdhoezen. dat was nog eens een job. goed, ik schreef me in en hield er onmiddellijk van, iets wat sindsdien nooit meer ophield. dat is niet zo lang geleden, slechts 13 jaar. Maar geloof het of niet, het was een tijd zonder internet met photoshop zonder lagen.

Waar haalt u uw inspiratie vandaan? ik ben het soort designer dat duizende en duizende beelden in me moet opnemen voor ik zelf aan het creëren ga. Meestal doe ik de dingen op het gevoel. wanneer ik niet achter de computer zit, maar aan het rijden of wandelen ben, komen de beelden en concepten vanzelf in me op. hoe dat precies gaat, weet ik niet, maar het gebeurt. eerlijk gezegd gebeurt het ook wanneer ik in slaap val,

niet wanneer ik slaap, maar wanneer ik in slaap val. op het vreemde moment dat je niet meer wakker ben, maar evenmin zover weg bent dat je je er niets meer van herinnert. ik las eens iets van Michael stipe (reM singer) waarin hij zei dat, wanneer hij een nieuw album opnam, hij altijd moest luisteren naar een ouder album om er zeker van te zijn dat hij het opnieuw zou kunnen. Zoiets overkomt ook mij. ik heb nood aan een actueel portfolio om na te kunnen gaan wat ik reeds deed, om zeker te zijn van mezelf. de creatieve fase is immers altijd moeilijk en vol twijfels. ik haat dit gevoel.

Wanneer ik uw design ergens zie, herken ik dit onmiddellijk als het uwe. Ik bedoel dat u een eigen stijl heeft. Kan u me zeggen of het lang geduurd heeft eer u die ontwikkeld had en of dit moeilijk was?ik heb dit min of meer altijd gehad. als je zou kunnen terugkijken naar mijn schoolproject dan zou je zien dat ik toen al een passie had voor texturen en kleurencombinaties. het ontwikkelt wel elke dag. het is dit altijd hetzelfde, maar nooit identiek.

fabien barral is een franse man. hij woont samen met zijn vrouw en zijn dokhter in auvergne . op het moment van intervieuw zat hij in australië voor een ontwerp week, daarom heb ik mijn intervieuw via mail gestuurd en hij heeft zeer snel alles beantwoord.hij is een aangename man en een ont-werper met gevoelens, dit kan je in zijn intervieuw ook te weten komen.

The best designers are the ones who find the good clients

het sociaal netwerk myspace heeft sinds kort een nieuw logo aangeschaft. tijdens de 2010 warm gun Confer-

ence in san francisco werd het design van Mike Macadaan onthuld. opvallend is de letterlijke lege ruimte voor het woord ‘space’. ook het in arial geschreven logo maakt plaats voor akzidenz-grotesk medium, dat vaak wordt

verward met helvetica of univers.de concurrentie van facebook heeft het gebruikersaantal

en populariteit van het sociaal netwerk de afgelopen jaren doen dalen. het lijkt een logische zet dat daarom Mys-

pace een nieuwe identiteit gaat aannemen en met dit logo wederom een andere weg in slaat.

het concept achter hun nieuw logo is beter. in alle eerli-jkheid is het dan ook niet moeilijk om hun vorig ‘human

centipede’ logo te overtreffen. Maar in hoeverre het echt gepast is als een juist logo trek ik nog in twijfel. Maar de

mening erover kan alle kanten op.het lijkt me vreemd om een deel van de benaming te laten

wegvallen. een lege ruimte voor het woord ’space’ is een beetje simpel te noemen. het is een typisch geval van ‘less is more’, waar de ‘more’-kant van het verhaal onduidelijk is

of sterk onderbelicht wordt door de lege ruimte.het is dan wel weer origineel om het deel sPaCe en mys-

PaCe letterlijk te laten vertalen in beeld. het maakt ook ruimte en mogelijkheid om er creatief mee om te gaan.

Zoals de ontwerper ook zelf zegt:“Myspace is a platform for people to be whatever they want,

so we’ve decided to give them the space to do it.”

thenewmyand space

31

Zou u me meer kunnen vertellen over de technieken die u gebruikt? waterverf effecten worden gemaakt door mijn vrouw. we werken samen aan verschi l lende projecten. ik vraag haar om specifieke texturen wanneer ik er nodig heb. wat letterpress betreft, ik hou heel erg van dit printproces. ik werk met een printer die exact kan doen wat ik van hem wil dat hij doet. ik nam ook juist deel aan een workshop letterpress en maakte mijn eerste poster. het was heerlijk om inkt aan mijn handen te hebben.

Hebt u uw eigen designbureau of werkt u elders? Als u voor iemand anders werkt, waar is dit dan? Wanneer u uw eigen bureau heeft, werken er dan anderen voor u of niet? ik werkte voor een agency als art director tussen 2002 en 2008. het was geweldig werk in team. ik hou van “multiple heads” projecten. toch verkies ik op dit moment om van thuis uit te werken, alleen met mijn vrouw en onze katten. wanneer het nodig is, werk ik ook met andere designers via internet.

Wat verwacht u van grafisch ontwerp? Ik bedoel tekenen, illustratie, websites? En waar studeerde u af?Mijn favoriete projecten zijn degene waarop ik aan het eind trots kan zijn en waarbij de klant tevreden is met de tools die ik voor hem creëerde. daarnaast verkies ik globale projecten boven kleine. ik creëer graag een grafische taal, maar ook brochures, verpakking enz... ik ben dol op een set van grafische elementen die ik zoveel als mogelijk kan combineren. wanneer dit niet mogelijk is, geraak ik gefrustreerd.

Op welke werken bent u het trotst? ik ben heel blij met het “harmonie interieure” project. de workshop die ik met mijn vrouw bouwde om onze eigen creaties, muur stickers, posters,.... te creëren en te verkopen. het was ook f ijn om er alle communicatie tools voor te ontwerpen.

Hoe lang duurt het om een ontwerp te maken als het een goed ontwerp of het beste ontwerp moet zijn? onmogelijk om te zeggen. het kan twee uur in beslag nemen of heel veel uren, dat hangt ervan af...

Is er werk dat u echt niet wilt doen?ik wil geen werk maken voor klanten die het slecht voor hebben met ons milieu. ik werkte met Mcdonald gedurende jaren, maar ik ben blij dat ik dit niet langer doe.

Werkt u ook voor mensen in andere landen wanneer zij iets bij u bestellen? Elk land heeft immers zijn eigen cultuur, humor,... Is het eenvoudig om ja te zeggen op zulke bestellingen? op dit moment werk ik met een klant uit australië, één uit india, één uit de usa en één uit de Verenigde emiraten. Zij komen voor mijn stijl en willen dit toegepast zien op hun eigen projecten. dit is erg leuk.

Wat is de belangrijkste les die u leerde sinds u met ontwerpen begon? Hoe past u dit toe op uw werk nu? be yourself. wat je ook doet, doe het op je eigen manier. we leven in een grote wereld, d ie

tegeli jker ti jd k lein is. we bezoeken allemaal dezelfde design sites, worden door dezelfde beelden geïnspireerd. Veel dingen l i jken dus hetzelfde. ik wil alles samenvoegen omdat het niet enkel design is, het is alles. als je enkel een boek met logo’s bekijkt wanneer je een logo moet ontwerpen, zal je precies hetzelfde maken. Maar als je in een bos wandelt en een mooi blad vindt, is dit misschien een unieke manier om met het ontwerp van het logo van start te gaan.

Biglari Pour Zeynab21.10.10

www.fabienbarral.com

Ik wil geen werk maken voor klanten die het slecht voor hebben met ons milieu.

Ik werkte met Mcdonald gedurende jaren, maar ik ben blij dat ik dit niet langer doe“

”

33

Harald, je hebt al reeds een enorm palma-res aan ervaring en opleidingen. Een van de belangrijkste was je mode-opleiding aan de Academie van Sint-Niklaas waar je met de grootste onderscheiding ooit afstudeerde. Alle dramaqueens onder ons kennen natuur-lijk het programma ‘De Designers’ van op VTM. Gaat het er in een echt atelier ook zo aan toe? Is er ook elk week een ander project en hoe zit het met de stressfactor en zo…hm, zoals je zelf wel weet is alles op tV wel wat overdreven. er wordt vooral gefocust op het dra-ma en de karakters dan om de specifieke ontwer-pen. Ze hebben mij toen ook gevraagd om deel te nemen aan het programma, maar gelukkig heb ik toen gepast. Voor mij was het te laat om deel te nemen aan dit programma. ik had al te veel gedaan en oplei-dingen gevolgd om nog in het beginnersimago te passen. Maar om terug te komen op de sfeer, kan ik je zeggen dat het er zeker niet zo aan toegaat als op tV. de academie in sint-niklaas is een plaats waar allemaal mensen van verschillende leeftijden zaten. de sfeer is daar ook heel relaxt. oké, je hebt de deadlines en je moet de avond ervoor soms ook heel hard werken om het tijdig af te

hebben maar er heerst daar een zeer aangename sfeer, collegiaal, niet zo individueel.

Als we de Harald-stijl typeren, dan zien we direct een dromerig sprookjesbeeld voor ons. In je kledij zien we eerder de jaren-vijf-tig vrouw sterk naar voor komen. Op zicht vormt het wel een ideaal plaatje. Hoe ben je precies tot die eigen stijl gekomen?toen ik afgestudeerd ben aan de academie van sint-niklaas heb ik een jaar later samen met Chris-tel huygens de Coral fashion award gewonnen. wij waren toen samen afgestudeerd en dachten, goh, waarom niet onze stijlen mixen! en plots was er de collectie gekomen die dan de award in de wacht sleepte. het concept was vooral een jarenvijftig-beeld, vrolijke huisvrouwen die aan de martini geraken en er vlotjes in meegaan… na het winnen van die award ben ik bijna meteen bij de flair gaan solliciteren, met het gevolg dat ik nu nog steeds mee in het modeteam zit. die sprookjes-stijl die mij dan zo typeert spreekt mij ook meer aan dan van die saaie statische modefoto’s die in alle boekjes te zien zijn. het leven is al serieus genoeg, daarom maak die zotte en gekke concep-ten die voor wat afleiding zorgen. ook met alle

[5 de wondere wereld Van harald ligtVoet]

het is de meest regen-en stormachtigste dag van het jaar, en terwijl ik denk dat de Moesson naar belgië is geïm-migreerd, stress ik omdat ene tom tom me dichterbij de jungle van de antwerpse ring leidt. een half uur te laat door imense plensbui en een wandeling door de vijvers in de antwerpse straten later beland ik voor de garage-deur van harald ligtvoet, de bekendste snor in de straat. na de druk op de bel en een zenuwachtig hoestje gaat de deur open. 1 snor met daarboven twee lieve bruine ogen staren me aan en heten me welkom. het gevoel van thuiskomen hangt overal in de lucht.

Waar kunst en kitsch samen komen, en mannen over snorren en taarten dromen.

34

moderne technieken is het superleuk om te zien wat er allemaal mogelijk is. Vooral de sfeerbepaling en de verlichting, het kan een heel ander en intiemer effect creeëren met het publiek. dus niet dat ze aan die modellen mogen beginnen sleutelen.

We vragen ons natuurlijk ook af hoe je tot een bepaald concept komt voor een taart en hoe je die uitwer-king ervan realiseer?de taarten doe ik samen met mijn man wim. we hebben ook elk onze eigen “functie” hierin… wim is afgestudeerd als patissier en hoewel hij nu in een jeugdcentrum voor speciale kinderen werkt is het taartbakken toch nooit lang uitgebleven. het begon op een dag toen we naar een verjaardagsfeestje moesten en we vonden het wel leuk om een gekke taart te bakken. en zo is de deegbal aan het rollen gegaan. wim maakt vooral de biscuit van de taarten en ik zorg voor de aankleding van de taarten en figuurtjes in marsepein. Voor ons is het wel eer-der een vorm van ontspanning. eventjes ontsnappen aan de stress van buitenaf en gewoon een lekkere taart bakken. het is dus ook eerder een hobby dan echt een job. Voorlopig willen we het ook als hobby houden. ook daarom dat we maar een beperkt aantal opdrachten per keer aannemen. Zodat het zeker ook nie gaat vervelen en even interessant en avontuurlijk blijft. de grote droom is dan misschien om later wel zo een koffie-huisje te starten waar je heen kan voor een lekker stukje taart op elk moment van de dag, maar dat is nog niet voor nu meteen. als we een opdracht binnenkrijgen hebben mensen nog niet direct iets voor ogen. het is zo eerder van “wow, een mooie taart”. dus dan vragen we naar de interesses van de persoon waarvoor hij gemaakt wordt en aan de hand daarvan komen we tot een idee en creatie.

Ik zag op de site zo’n taart met een sigaar, niet direct een supersmakelijk zicht maar wel een supergrappig concept.Ja, die was voor een man die veertig jaar werd, en buiten sigaren roken had die niet direct een hob-by, vandaar dat we dan dus maar daarvoor gegaan zijn. soms krijgen we ook gewoon carte blanche, en dan gaan we er gewoon helemaal voor… dan krijg je bijvoorbeeld het concept van een kledings-winkel hierdichtbij die open ging en daar kregen we carte blanche voor. Zo kreeg je dan het con-cept van anna wintour van Vogue met die sm-speeltjes, en het beeld van Karl lagerfeld (Chanel) die op een beddensprei van louis Vuitton ligt… het was de bedoeling om voor 150 mensen taart

te maken. en heel toevallig zonder dat wij er iets van wisten, waren er dat weekend mensen van de amerikaanse Vogue naar dat feestje afgezakt. Ze hebben die taarten gezien en er ook van gegeten, ze hebben er wel geen foto’s van gemaakt want als ze dat zouden laten zien dan uh, ging daar nog het een en ander door de redactie vliegen…

Waar haal je eigenlijk doe fascinatie voor de jaren vijftig. Hoe heb je die voorliefde precies ontwikkeld? Is dat omdat er bij je thuis ook zo’n sfeer hing of is het echt uit belangstel-ling dat het zo gekomen is. Was het toen al Harald in wonderland?nee, niet echt, ik ben gewoon altijd al enorm gefas-cineerd geweest door beelden. en wat ik supermooi vind in die kledij van de jaren stillekes is de belang-stelling voor het vrouwelijke figuur,benadrukking van de taille en ronde vormen, toen een vrouw nog borsten en een kont had. die lijnen en die silhou-etten zijn gewoon keimooi. het is ook vooral kledij de een persoon toont naar buiten toe. Projectie van het eigenbeeld naar de buitenwereld toe. het unicum. eigen karakter. ook voor mezelf. ik kleed mij graag mooi, ik doe daar ook moeite voor. en al volgen er heel veel reacties op, ook soms nega-tieve reacties, mensen moeten zichzelf laten gaan. Vooral vrouwen, die hebben tegenwoordig zoveel keuze aan kleren. soms heb ik echt zin om te zeg-gen: doe eens zot! inspiratie voor nieuwe collecties vind ik overal, in boeken, in films, alles wat een beetje jarenvijftig-getint is. dita von teese vind ik een heel straffe madam! hoe zij zich in die stijl durft smijten en er vol voor gaat. die stijl vind je nu bijvoorbeeld in gent ook vaak terug met Mu-riëlle scherre en zo, die korte zwarte froefroetjes en rode lippen. het is daar een beetje een soort stroming. net als met “radio modern” die daar doorgaat in de Vooruit. ik vind het fantastisch dat een mens zich kan opkleden in de stijl toen, dan

Een mooie grote taart heeft een groter effect. Het blijft veel langer hangen dan een patééke van de bakker.

35

samen naar een feestje gaan en zich uitleven op die muziek! het creeërt ook een heel speciale soort sfeer zo.

Hier hangt ook wel een speciale sfeer, ik voel me precies stampertje uit de film van Bambi met die honderd bambi’s die ons aankijken. Hoe ben je erop gekomen om die bambi’s te sparen? Heb je een koppeltje gekocht en heb-ben ze zichzelf verduizendvuldigt ofzo?haha, nee, nee . wel mijn eerste bambietje had ik gekregen van mijn oma, en dat is me altijd wel bijgebleven. en onze vrienden waren heel enthou-siast over onze kitcherige smaak, want elke keer als ze toen zelf eentje zagen of als ze op reis gingen namen ze eentje voor ons mee. een bambi, dat straalt ook gewoon gezelligheid uit! we hebben er in alle vormen en kleuren en maten. en zo is dat hier uitgegroeit tot het plaatselijke bambipark in een mini-Planckendael.

Zijn er buiten de fotografie en mode en lek-kere taarten ook nog andere dingen die je interesseren. Bijvoorbeeld je kleedt jezelf heel vaak in het leer en natuurlijk doet leer direct denken aan moto’s ben je dan ook zo’n biker?Ja, ik wil heel graag een moto en ik draag altijd leer maar ik heb geen rijbewijs. dat leer dragen heeft er gewoon altijd al ingezeten. die keuze voor die stof is gegroeid van toen ik klein was. ik vond het gewoon altijd lekker stoer. en als je dan keek naar de grote harleys die passeerden in de straat, dan stond ik wel eventjes stil.

Met een gigantische glimlach op mijn gezicht vraag ik Harald of hij dan ook leren onder-broeken draagt.haha die draag ik inderdaad wel eens bij speciale gelegenheden. er bestaat bij ons, in de homowe-

reld ook zo’n leerscene, voor van die echte leer-mannen zo. we gaan nu bijvoorbeeld binnenkort naar Keulen voor een berenweekend. Mijn man is een beer. Je hebt zo verschillende stromingen binnen de homowereld. ik ben bijvoorbeeld een Cup, zo een gast met een baardje en een kale kop in het leer. en mijn man is een beer… ( Wim stond toen in standaard magazine bij de kijk op mode en ik krijg een prentje voorgeschoteld van een beer). een beer is zo een beetje een grote, iets zwaardere man, een echte knuffelbeer eigenlijk, vaak ook met baarden. en om dus terug te komen op Keulen. wel zoals je dan dus eigenlijk missverkiezingen hebt heb je ook een berenverkiezing… en dan staan daar allemaal zo van die ruige mannen op dat podium en het is daar gewoon supergezellig, daar wordt ook nie gevochten, gewoon heel leuk beren bij elkaar. Je krijgt spontaan zin om broodjes te smeren. ik vind dat ook superleuk om te doen. het is zo een beetje een hobby. Maar naast al dat leergedoe kan ik ook wel in een gewoon kostuum rondlopen hoor.

De eerste keer dat ik van je hoorde was op Jimtv met Tiany Kirilov, en ik was direct weg van je collectie. Maar heb je er dan ooit al eens aan gedacht om je verschillende inte-resses met elkaar te combineren en bijvoor-beeld en jurk uit taart te maken ofzo?wel per toeval eigenlijk wel. ik moest toen naar “ le salon du chocolat” in Parijs gaan, in een sa-menwerking met Callebaut , een project van een zevental jaar geleden. een jurk puur uit chocolade dat is natuurlijk niet mogelijk, maar we hebben toen wel chocolade op een jurk gedrupt en de buitenkant gestyled. er kwam dan uiteindelijk ook echt een modeshow van in Parijs met allemaal kle-dij uit chocolade gemaakt.

Harald, als je nu weet van jezelf dat je zo’n lekkere taarten kan maken, maak je er dan niet stiekem voor jezelf elke dag eentje en dan opeten!Want als ik dat talent had was de kans groot dat ik niet meer door de deur kon!Maak je dan bijvoorbeeld ook cupcakes of blijft het bij taarten alleen…nee, dat gebeurt niet echt eigenlijk. het is ook niet supergezond, hé. en taart moet ook speciaal blijven. als je er zo elke dag van gaat eten is het principe van feest en taart ook een beetje ver-dwenen. hoewel elke dag wel taartdag kan zijn! Voorlopig blijven we ook nog gewoon bij de bis-cuittaart. allé, gewoon, biscuittaart is superlekker en voorlopig hebben we daar ook nog voldoening genoeg van. ik vind ook een cupcake is zo ‘n mini-taartje en het is vaak te veel werk aan versiering en bereiden en dan is het zo snel op. er kruipt in to-taal wel een acht tot tiental uur werk in zo’n taart. en dan kleine taartjes zouden ook even lang duren maar hebben toch een iets kleiner effect. er kruipt meer werk in zo’n taart dan dat je ervan verwacht. Zeker met alle voorbereiding. ook daarom dat de taarten lang genoeg op voorhand besteld moeten worden, en dat mensen niet kunnen zeggen mor-gen wil ik een taart… en dat vinden ze wel jammer, maar de taartenhobby is zoals het zegt een hobby, en wim en ik hebben ook elk onze job en daarom dat het er slechts af en toe van komt. het is meer een extraatje. die grote taarten hebben ook een veel groter effect, het blijft veel langer hangen dan een patééke van de bakker…

eva Rappé24.10.10

www.haraldligtvoet.be

www.bisPublishers.nl

37

Hookedon[MusiC]

yeasayer schildert op odd blood opnieuw met veel verschillende kleuren. opener 'the children' is nog een tikje schimmig, maar bij het tweede nummer, de aanstekelijke single 'Ambling Alp', barst de plaat volledig open. daarna vervolgt het creatieve kwartet het album met de bekende bedwelmende, dromerige en expansieve songs. dat effect wordt nog verder opgepompt door de soms bijna maniakale en immer zwevende zang van chris keating. waarbij je inderdaad wel eens neigt te geloven dat er iets vreemds in hun bloedbaan zit.

Yeasayerodd blood

local natives maakt het soort harmonieuze folkpop dat we kennen van bands als the dodos, Vampire weekend en wild beasts. dromerige melodieën, nerveuze drums en puntig gitaarspel. single “sun hands”, waarin zanger taylor zingt over het herkenbare gevoel van wil-len hebben wat je niet kunt krijgen, is een goed voorbeeld van een uitstekend popnummer met gevoel voor harmonie en sfeer dat tegelijkertijd behoorlijk pittig klinkt.

Local nativesgorillA mAnor

2010 was een uitstekend videoclipjaar! we zagen heel wat grappige, straffe, freaky en pikante

muziekvideo's, maar eentje stak er volgens ons (aldus stubru) én volgens onze luisteraars met

kop en schouders bovenuit.bekijk de geweldige clip van ‘this too shall pass’ van ok go. er wordt een dominoeffect gecreëerd

met allerhande materiaal.de rest van de tot vijf bestaat uit die Antwoord met hun evil boy, klaxons met twin flames, el guincho en zijn bombay en uiteindelijk nog we

Are water van health.

This too shall pass, oK Go

38

Wat hebben jullie precies gestudeerd?Jan: Mich heeft filosofie gestudeerd en is nu leraar zedenleer op de ottogracht in gent. we waren al een tijdje geïnteresseerd in fotografie en rond ons zevenentwintigste hebben we in avondonderwijs fotografie gestudeerd op het KasK.

In hoeverre vullen jullie elkaar aan in het samenwerken?Jan: eigenlijk vullen we elkaar niet aan. (lacht) het probleem is dat we alletwee net hetzelfde kunnen. Meestal doen mensen die samenwerken iets verschillend, de ene is fotograaf, de andere grafisch ontwerper. we zijn alletwee geen grote photoshoppers. Maar op een set kun je gewoon niet al les zel f doen, daarmee dat we elkaar beginnen vragen zijn voor hulp tijdens projecten. we zijn niet elkaars assistenten, we doen de dingen gewoon vaak samen. dat kristaliseert een bepaalde stijl uit en na verloop van tijd doe je gewoon alles samen.de omschr i jv ing bi j ju l l ie deelname aan de Canvascollectie luidde als volgt: Mich Van den berghe en Jan Matthys maken samen foto’s onder de naam edelweiss. het zijn steeds ensceneringen waarin magie en banaliteit centraal staan.

de magie in de beelden zie ik, de banaliteit iets minder.Mich: het is vaak een soort magisch realistisch gegeven. Zoals het werk van de Kopergietery bijvoorbeeld: gewone mensen worden haast surreëel door het gebruik van dat f l i ts l icht . we werken ook vaak op locatie en de banale we r ke l i j k he id word t u i t ge l i ch t door ee n paar speciale elementen die een gevoel van vervreemding creëren. Jan: dat ge ldt zeker voor die foto’s u it de Canvascollectie. op die foto’s heb je een twee keer een ouder koppel, een homoseksueel koppel, Mich zijn grootouders die met vreemde activiteiten bezig zijn…Mich: die zijn allemaal bezig met zeer banale bezigheden, maar door er een draai aan te geven krijgen ze wel iets poëtisch of absurd.

Hoe zoeken jullie modellen?Mich: dat zijn meestal mensen in onze omgeving die een goeie kop hebben.

Gaan jullie mensen op straat aanspreken?Mich: een enkele keer, we moeten dan al met iets zeer specifiek type in ons hoofd zitten. Meestal

3edelweis

nog maar enkele jaren een echte fotocollec-tief, maar al meer dan twintig jaar vrienden, de jodelaars van edelweiss. een betere basis

voor twee nauw samenwerkende fotogra-fen is haast niet in te beelden. tenzij dan de

liefde voor kitsch.Met mijn stalen ros rijd ik door de poort die

uitgeeft op het huis waar Jan Matthys, een van de twee fotografen, in woont. achter mij hoor ik kinderen die op straat spelen

verwonderd vragen of ik hier woon. even later zit ik in de woonkamer, waar de kat

des huizes zich installeert op mijn jas. ook de twee heren van edelweiss nemen plaats

en nu iedereen à l’aise is, kan het gesprek aanvatten.

]meer dan twintig jaar vrienden nu de jodelaars van Edelweiss

[

Mendeljev

40

zijn het vrienden, of vrienden van vrienden. dat werkt dan ook helemaal anders. Voor de reeks insomnia in de goedele bijvoorbeeld, hebben we Kamiel genomen, een buurman. hij doet dat met veel plezier.Jan: Vaak inspireren we ons ook een beetje op de mensen zelf. soms vragen we mensen, soms werken we ons idee uit aan de hand van die mensen. Je geeft een draai aan een situatie waardoor ze iets bevreemdends krijgt, en door een paar elementen toe te voegen bij die modellen of ze een bezigheid te geven die niet alledaags is, komt dat vreemde bij mensen naar boven. Vaak gaat de foto over die mensen.Was het dan moeilijker om foto’s in opdracht voor De Standaard te maken, toen jullie een Romeins buffet met allemaal bekende Gentenaars uitbeeldden?Jan: goh. bruno Matthys, voorzitter van de socialisten in oost-Vlaanderen, staat er op. luc de Vos ook, hij is een goeie vriend van bruno, die ook een restaurant in gent open houdt. we moesten de 69 dingen die je eet voor je sterft tonen. we hadden een mini budget maar een groots idee. eigenlijk hebben we geld verloren aan die foto. oeps.Jan: een veel te grote opzet, we vergeten dan ook hoe weinig geld we maar hebben. alle producten zijn wel gesponsord, de modellen hebben enkel een foto gekregen, we hadden geen budget meer over. Vaak doe die mensen dat uit goodwill, ze vinden een foto ook wel eens tof.

EEN ANDERE WERELD

Emilie Vercruysse, een Gentse fotografe, zei in een interview dat ze zeer graag met kinderen werkt omdat deze nog niet bewust zijn van hun houding. Is dit ook een reden waarom jullie vaak met kinderen werken, of is dat omwille van compleet andere redenen?Jan: Compleet andere redenen denk ik.Mich: dat is ook een mythe hè, de ongedwongen foto en het n ie t-bewust z i jn van de e igen

capaciteiten. dat is ook niet onze filosofie. alles is sterk in scène gezet, het concept is op voorhand uitgewerkt, iedereen wordt geregiseerd, het licht staat heel precies. het heeft dus niets met ongedwongenheid of spontaniteit te maken. als we geen professionele modellen gebruiken is dat meestal omdat we er het geld niet voor hebben. (lacht) Maar het is ook van de nood een deugd maken. het zijn vaak veel interessantere koppen die op een onverwachte manier even goed acteren als mensen die er professioneel mee bezig zijn.

Jan: soms zit er een heel klein beetje spontaniteit in, maar dat is dan meestal een flits die niet afgaat, of iemand die niet voorbereid is. Je ziet iets gebeuren, en je trekt dan toch een foto. Maar dat is maar een heel klein percentage.Mich: de reden waarom we vaak met kinderen werken is au fond omdat die je meenemen naar een andere wereld.Jan: dat komt ook omdat we lang voor de Kopergietery gewerkt hebben.Mich: het is wel iets dat we kunnen. dat is iets waar andere mensen schrik voor zouden hebben om aan te beginnen, en wat ons wel lukt.

Jan: we willen ons zeker niet prof ileren als de kinder fotografen. we werken wel graag met kinderen maar we houden ook altijd ons hart vast. Concentratiepannes van twee minuten, en als het een te moeilijke scène is, denken we “oei, wat gaat dit hier worden?”.

Maar het zijn wel onze vrienden natuurlijk.Was het werk voor de Kopergietery één van jullie eerste opdrachten?Mich: Voor mij wel. toen ik afgestudeerd was heb ik dat even alleen gedaan, en toen is Jan erbij gekomen. Creatief gezien was dat heel dankbaar werk.heeft dat voor een groot deel bepaald hoe jullie foto’s er nu uitzien?Jan: Mensen kennen ons vooral van die foto’s van de Kopergietery, en ze gaan ons dan soortgelijke dingen vragen, en daar zitten dan weer kinderen bij. Maar we werken even graag met naakte vrouwen. als er maar mensen op staan.Mich: het gaat ons over een soort fantasiewereld, en die wordt evengoed bevolkt door oude heksjes als door kleine kinderen of dwergen en knappe matrozen, mooie en lelijke vrouwen. het doet er niet toe, als het maar mensen zijn die tot de verbeelding spreken, die uit een sprookje kunnen komen.

De gemiddelde zestienjarige, kan je daar dan bijvoorbeeld veel mee aan?Jan: dat hangt ervan af hé. eerst is het idee er, en dan zoek je voor een invulling daarvoor. wie onze opdrachtgever is speelt ook mee. Meestal laten we alles los en proberen we zo aan een idee te komen en dan pas de invulling. Maar zestienjarigen gebruiken we weinig eigenlijk.Mich: Maar de leeftijdsklasse speelt echt geen rol. het saaitste zijn misschien mensen van onze leeftijd. de charme van de jeugd is eruit en het karakter van een oudere mens zit er nog niet in.als jullie zin hebben om dat idee eens te doen, doen jullie dat dan gewoon?Jan: dit is niet het soort fotografie waar je dat kan doen. er zijn veel voorbereidingen. we hebben ook vaak te weinig budget om iets te laten doen,

“Het gaat ons over een

soort fantasiewereld, en

die wordt evengoed be-

volkt door oude heksjes

als door kleine kinderen

of dwergen en knappe

matrozen, mooie en lelijke

vrouwen.”

de ene dag zijn we aan het bloemschikken de andere dag maken we kartonnen huisjes

Snök

42

wij moeten echt alles zelf doen. als je een idee hebt kruipt er echt veel werk in om alles samen te krijgen. dus iets spontaans doen zit er niet echt in.

Toykyo heeft al decors gemaakt voor jullie. Hebben jullie nooit zin om dat zelf te doen?Jan: we kunnen dat niet. benji van toykyo werkt snel en goedkoop, hij heeft zelf veel ideeën. wij kunnen niet tekenen, hij doet dat op een twee drie. we werken graag samen met mensen, iemand die iets kan dat wij niet kunnen. in het begin is het moeilijk iemand te vertrouwen, we blijven er altijd bij om te zien of het wel is waar we naar op zoek zijn, maar eenmaal dat we iemand hebben gevonden om mee samen te werken werken we zeer graag samen. Mich: het is tof om te leren van anderen. Meestal zijn we wel betrokken, we laten die mensen ook nooit alleen. (lacht) als het klikt, is dat heel fijn.

Dus kleren en accessoires doen jullie ook niet zelf?Mich: we hebben zeer lang alles zelf gedaan. wat niet weg neemt dat het plezant is als we iemand vinden die goed zijn.

NIET DE GROOTSTE COMMERCANTEN

Hoe zit het qua naambekendheid hier in Vlaanderen?Jan: het is een moeilijke sector. het probleem is dat er in de reclame grote budgetten zitten, maar dat het een kleine groep is die zulke opdrachten krijgen. tijdschriften verdient quasi niets, daar eet je niet van ’s avonds. soms veel werken en weinig verdienen. het zijn vaak de saaie opdrachten die het meeste verdienen. als je een paar grote opdrachten op een jaar doet, zit je financieel veilig, maar ze moeten wel komen. we zijn nu een beetje promotie aan het doen, we hebben sinds kort ook een website. (lacht) we zijn niet de grootste commercanten.

Je kunt er niet van leven?Jan: dat lukt me wel, maar ik heb geen vrouw en kind te onderhouden.op mijn zoektocht naar informatie over jullie op het internet kwam ik nochtans iemand tegen uit nice die jullie kende en de foto’s echt goed vond.Jan: echt? we kunnen wel zien wie onze website bezoekt, en zo zagen we dat ze onze foto’s ergens in één of ander hol in india hebben bekeken via een supertrage internetverbinding. dan vraag je je af wat die mensen daarvan denken.

Krijgen jul l ie veel respons op hetgeen verschijnt in tijdschriften over jullie?Mich: we hebben een groot interview gehad in de Morgen Magazine, en daar hebben we veel respons op gekregen, maar op de gemiddelde foto in de goedele krijgen we weinig commentaar.

Heeft de naam Edelweiss iets te maken met de musical der musicals?Mich: die kitsch van the sound of Music past allezins wel bij ons werk.Jan: het begon als werknaam, maar onze foto’s hebben altijd wel iets kitscherigs en romantisch gehad. die hele sfeer van jonge mannen in tirolerkostumen die hun nek breken om een klein bloemetje te plukken voor de vrouw van hun keuze… we dachten met dat beeld wel iets te kunnen doen in ons werk.

Het is duidelijk te zien dat jullie lang en veel nadenken over jullie werk.Mich: ik vind het nooit goed genoeg.Jan: een uur ben je tevreden over een werk,

en daarna zie je alleen de foto en moet het opnieuw. Je voelt die kick dat je iets tof gedaan hebt, maar dat is zeer vlug weer over. er zijn zeer weinig beelden die voor ons de tand des tijds doorstaan. Je zit zolang op een beeld te kijken, je moet het photoshoppen, je moet de verschillende foto’s geselecteerd. na een tijd zie je het beeld dus niet meer, je verveemdt er haast van.

SPORTBEKERS EN OUDE LAMPEN

Mich moet vroeger weg, en Jan neemt me mee naar het atelier van edelweiss dat best vergelijkbaar is met een grote garage, waar zich de bonte verzameling van een hamsteraar bevindt. aan de lift hangt een pop van Jommeke en een schepersbel, recht daarvoor staan twee speelautomaten. in de ruimte daarnaast staan een paar muren met retrobehang rechtop, die moeten fungeren als kamer. ik meen het tafereel te herkennen uit een van hun foto’s. Voor de reeks insomnia in goedele werd een kaartenhuis gebouwd dat nu op de grond ligt. ‘niemand realiseert zich natuurlijk dat het gelijmd was!’ als ik vraag hoe lang ze er ongeveer over gedaan hebben, antwoordt Jan dat hij het niet zou willen uitrekenen. wat verder staan spots gericht op een effen achtergrond. ‘hier hebben we ook ons portret gemaakt. de achtergrond op die foto bestaat uit drie niveau’s, vandaar het gevoel van diepte. de bloemen zijn allemaal handmatig door ons vastgemaakt. elke keer opnieuw kijken, de bloemen ergens anders plaatsen omdat ze daar niet goed hangen…

“de saaiste modellen zijn misschien mensen van

onze leeftijd. “

43

de ene dag zijn we aan het bloemschikken, de andere dag maken we kartonnen huisjes.’Verschillende dingen die misschien ooit nog eens van pas kunnen komen, staan in de rekken gestockeerd. Zoals bijvoorbeeld de verzameling sportbekers en oude lampen. ‘het is niet altijd makkelijk iets te vinden. die foto van een cactus met krulspelden, hoe begin je aan zoiets? we hebben gebeld naar een paar tuincentra waaraan we dan vroegen of ze cactussen met lang haar hebben. “goh ik weet dat niet” “Ja maar kun je eens gaan kijken, het is voor een foto”. even later komen ze dan terug met het antwoord dat ze dat inderdaad hebben. “en hoe lang zou dat haar zijn? Kunnen jullie dat even meten?” om vervolgens twee centimeter te horen te krijgen. “Ja sorry dat is te kort. toch bedankt!”’ ‘een van de foto’s van Kamiel in de goedele is genomen in een tuin in west-Vlaanderen. die eigenaar heeft een hele tuin vol met alle-maal opgezette dieren. we doen er dan uren over om alles goed te krijgen, al de kleine de-tails te laten kloppen. die mensen staan dan toe te kijken wat we daar allemaal aan het doen zijn. op de duur zetten ze zich al klaar aan een tafeltje met iets om te drinken tegen dat we komen! (lacht).’

Rosaline Fiems14.10.10

studio-edelweiss.be

Inkt

vis

aanzwellend applaus, hoorngeschal en bijval alom voor onze fotografen Jan Matthys en Mich Van den berghe.

na positieve reacties in de pers (dMM) en op allerlei hippe blogs (netdiver, whitezine, behance, trendhunter, …) zijn ook de juryleden van de canvascollectie gezwicht voor de absurde charme van studio edelweiss. niet minder dan twee meesterwerken overleefden de strenge selecties en zijn te bewonderen in bozar. dus… geen gemor en geen getalm - allen derwaarts in gestrekte draf.

dE CAnVASCoLLECTIE

44

the art of great[AdVErTISInG!]

Title : Tripod� Brand Name : Canon� Agency : Armstrong&Asociados, Santiago, Chile� � Art Director : Nicolás Fracchia� Copywriter : Philip Honeyman

Title : Wall� Brand Name : 3M Post-It� Agency : Cozum, Istanbul, Turkey� � Art Director : Volkan Turkkan� Copywriter : Tugrul Mengi

Title : Gorilla� Brand Name : Roy Awards annual commercials-award-showAgency : DDB Stockholm, Sweden� Art Director : Fredrik SimonssonCopywriter : Magnus Jakobsson

Title : Goldfish� Brand Name : Karlsons Universal Glue�Agency : Storakers McCann, Stockholm, Sweden� Art Director : Storakers�Copywriter : Storakers

het exacte recept van de heinz tomato ketchup is een goed bewaard geheim. enkel een 10-tal mensen binnen het heinz bedrijf kennen het recept dat ze als staatsgeheim goed verborgen houden. wat men wel met zeker-heid weet, is dat ketchup gemaakt wordt op basis van gekookte tomaten, azijn, suiker of maïs-siroop, zout, ajuin, look en een speciale kruidenmen-geling.

Heinz Ketchupfun fAct

brand name | karlsons universal glueAgency | storakers mccann, stockholm, sweden Art director | storakerscopywriter | storakers

Goldfish

45

Title : Tripod� Brand Name : Canon� Agency : Armstrong&Asociados, Santiago, Chile� � Art Director : Nicolás Fracchia� Copywriter : Philip Honeyman

Title : Wall� Brand Name : 3M Post-It� Agency : Cozum, Istanbul, Turkey� � Art Director : Volkan Turkkan� Copywriter : Tugrul Mengi

reclamebureau | leg, parijs, frankrijkcreative director | gabriel gaultierArt director | clement langlaiscopywriter | clemence cousteaufotograaf | thomas paquetAccount director | Alain caze

de print Ad genaamd the barber is gecreërd door leg, een reclamebu-reau uit parijs dat instaat. het werd voor de eurostar in frankrijk.

The Barber

Hungry designers Wantedbrand name | 3m post-it Agency | cozum, istanbul, turkeyArt director | Volkan turkkan copywriter | tugrul mengi

Wall

46

t-shirt design

toykyo.be/shop loulouandtummie.com www.zward.com

rockwellclothing.com

Misschien wel het mooiste boek dat je momenteel op de iPad kunt lezen: Alice for the iPad, een digitaal prentenboek waarbij je je iPad ronddraait om Alice te laten groeien en weer te laten krimpen. Alice for the iPad is natuurlijk gebaseerd op Alice in Wonderland, het klassieke kinderboek van Lewis Caroll. Er zitten allerlei interactieve opties in en het laat mooi zien dat boeken op de iPad een stap verder kunnen gaan dan ’statische’ boeken op ereaders zoals de Kindle.De illustraties op het scherm komen tot leven door de iPad te draaien. Het prentenboek bestaat uit 52 pagina’s met 20 geanimeerde scènes. Zelfs als je geen kind meer bent kijk je met deze applicatie je ogen uit. Wie eerst wil proberen kan een gratis Lite-versie downloaden.

ALiCE for iPAD

47

t-shirt design

toykyo.be/shop loulouandtummie.com www.zward.com

rockwellclothing.com