Uwagi do założeń projektu zmiany ustawy – Prawo ... · Web viewJak wynika z treści odnośnika nr 1 do projektu ustawy, projekt wdraża w zakresie swojej regulacji dyrektywę

Uwagi z uzgodnień międzyresortowych do projektu ustawy – Prawo komunikacji elektronicznej (UC45)

Lp. Art. Podmiot Treść uwagi

Stanowisko

Uwagi ogólne1.

Wymogi formalne

RCL

Jak wynika z treści odnośnika nr 1 do projektu ustawy, projekt wdraża w zakresie swojej regulacji dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 z dnia 11 grudnia 2018 r. ustanawiającą Europejski kodeks łączności elektronicznej (Dz. Urz. WE UE L 321 z 17.12.2018, str. 36 oraz Dz. Urz. UE L 334 z 27.12.2019, str. 164). RCL wskazuje, że zgodnie z § 30 ust. 1 Regulaminu pracy Rady Ministrów, jeżeli projekt ustawy ma na celu wdrożenie prawa Unii Europejskiej organ wnioskujący dołącza do projektu dodatkowo tabelaryczne zestawienie przepisów dyrektywy lub dyrektyw, których wdrożenie jest celem projektu, oraz projektowanych przepisów prawa polskiego (tabela zgodności). Zauważyć należy, że wskazanej tabeli zgodności projektodawca nie załączył do projektowanego aktu, co wymaga uzupełnienia. Ponadto zauważyć należy, że przedmiotowy projekt wykracza poza cel, jakim jest wdrożenie dyrektywy, zatem zgodnie z § 30 ust. 2 Regulaminu pracy Rady Ministrów organ wnioskujący powinien dołączyć do projektu dodatkowo tabelaryczne zestawienie projektowanych przepisów ustawy, które wykraczają poza cel wdrożenia prawa Unii Europejskiej, wraz z wyjaśnieniem niezbędności objęcia ich tym projektem (odwrócona tabela zgodności).

Uwaga uwzględnionaW dniu 26 sierpnia 2020 r. tabele zostały przekazane do MSUE. Tabele są też dostępne na stronie RPL.

2. Wymogi formalne

RCL Uzasadnienie projektu, na str. 4, wskazuje, że projekt zawiera także przepisy wdrażające inne akty prawa unijnego: przepisy dotyczące tajemnicy komunikacji elektronicznej, które stanowią wdrożenie dyrektywy 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotyczącej przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (dyrektywa o prywatności i łączności elektronicznej) oraz kwestie wymagań dla urządzeń radiowych, które wdrażają przepisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/53/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących udostępniania na rynku urządzeń radiowych i uchylającej dyrektywę 1999/5/WE. Wobec powyższego tabela zgodności powinna zawierać także zestawienie wdrażanych przepisów ww. dyrektyw, a odnośnik nr 1 do

Uwaga uwzględnionaZostały utworzone dwie tabele zgodności. Jedna dotyczy EKŁE, a druga pozostałych implementowanych aktów UE. Tabele są dostępne na stronie RPL.Zgodnie z uwagą RCL odnośnik został rozszerzony.

1

ustawy powinien zostać odpowiednio rozszerzony.3. Uwa

ga wspólna do

przepisów

upoważniających

RCL Rządowe Centrum Legislacji wskazuje na konieczność ponownej analizy zamieszczonych w projektowanych przepisach upoważnień do wydania rozporządzeń, w celu weryfikacji, czy wydane na ich podstawie akty normatywne nie będą uzupełniać materii ustawowej (regulować spraw, które nawet w ogólny sposób nie zostały unormowane w ustawie), tracąc tym samym wykonawczy charakter wynikający z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego akt wykonawczy jedynie konkretyzuje przepisy ustawy. Rolą rozporządzenia jest konkretyzacja ustawy, a nie jej uzupełnianie. W związku z tym nieprawidłowe jest nadawanie regulacji ustawowej charakteru blankietowego przez pozostawienie organowi upoważnionemu możliwości samodzielnego uregulowania całego kompleksu zagadnień, co do których w tekście ustawy nie ma żadnych bezpośrednich uregulowań ani wskazówek. Wskazany wyżej problem odnosi się w szczególności do:- art. 23 ust. 9 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy terminów i sposobu uiszczania rocznej opłaty telekomunikacyjnej; - art. 24 ust. 17 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy terminów i sposobu uiszczania rocznej opłaty za prawo do dysponowania częstotliwością;- art. 24 ust. 18 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy terminów i sposobu uiszczania opłat, o których mowa w art. 24 ust. 13 projektu;- art. 25 ust. 4 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy terminów i sposobu uiszczania rocznych opłat za prawo do wykorzystywania zasobów numeracji;- art. 47 ust. 5 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy trybu sporządzania, uzgadniania, wprowadzania do stosowania, aktualizacji oraz okresu ważności planu działań w sytuacji szczególnego zagrożenia, rodzajów działalności telekomunikacyjnej lub rodzajów przedsiębiorców telekomunikacyjnych niepodlegających obowiązkowi sporządzenia planu, a także trybu i zakresu przekazywania planu organom uzgadniającym plan;- art. 49 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy trybu nieodpłatnego udostępniania radiowych urządzeń nadawczych albo nadawczo odbiorczych;- art. 54 ust. 1 pkt 2 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy rodzajów działalności telekomunikacyjnej lub rodzajów przedsiębiorców telekomunikacyjnych niepodlegających obowiązkowi zapewnienia warunków dostępu i utrwalania, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1 projektu oraz udostępniania danych, o których mowa w art. 53 projektu;- art. 55 ust. 8 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy sposobu przekazywania oraz udostępniania danych;

Art. 23 ust. 9, art. 24 ust. 17 i ust. 18, art. 25 ust. 4, art. 47 ust. 5, art. 49 , art. 54 ust. 1, art. 55 ust. 8 , art. 56 ust. 2, art. 62 ust. 4, art. 126 ust. 5, art. 138 ust. 5, art. 230, art. 319 ust. 7, art. 369 ust. 3 uwaga nieuwzględniona – Zdaniem projektodawcy obecne przepisy i ich podział pomiędzy ustawę a rozporządzenie zapewniają niezbędną przejrzystość i czytelność. Nie ma możliwości uzupełnienia przepisów ustawy inaczej jak tylko przez przeniesienie do niej wskazanych przepisów rozporządzenia, co zdaniem projektodawcy jest niepotrzebne, a dodatkowo rodzi problemy w przypadku konieczności zmiany niektórych rozwiązań.Art. 120 - uwaga nieuwzględnionaProponuje się pozostawienie w tym zakresie regulacji tożsamych z obecnymi, czyli regulowanie kwestii dotyczących powoływania komisji i szczegółowej procedury postępowań selekcyjnych w rozporządzeniu. Są to regulacje bardzo szczegółowe, proceduralne, przy czym może nastąpić

2

- art. 56 ust. 2 pkt 2 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy rodzaju operatorów publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostawców publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych obowiązanych do zatrzymywania i przechowywania danych;- art. 62 ust. 4 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy spraw określonych w punktach 1 i 3-6;- art. 120 pkt 2 lit. a projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy powoływania i pracy komisji przetargowej, komisji aukcyjnej oraz komisji konkursowej, a także trybu przeprowadzania postępowania selekcyjnego;- art. 126 ust. 5 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy rodzajów pozwoleń dla służby radiokomunikacyjnej amatorskiej, wymagań niezbędnych dla uzyskania tych pozwoleń, okresu ważności pozwoleń oraz sposobu identyfikacji stacji amatorskiej;- art. 127 ust. 4 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy rozszerzenia zakresu urządzeń, które mogą być używane bez pozwolenia oraz warunków używania tych urządzeń i rodzaju służb radiokomunikacyjnych;- art. 138 ust. 5 pkt 2 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy terminu złożenia wniosku o wydanie świadectwa operatora urządzeń radiowych w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej oraz trybu przeprowadzania egzaminów, w tym egzaminów poprawkowych;- art. 230 pkt 4 i 5 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczą trybu i terminów uzgadniania i zatwierdzania przez Prezesa UKE instrukcji oraz opisu kalkulacji kosztów, a także zakresu i terminów przekazywania Prezesowi UKE sprawozdań z prowadzonej rachunkowości regulacyjnej oraz wyników kalkulacji kosztów;- art. 248 ust. 2 pkt 1-3 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczą urządzeń radiowych objętych wymogiem rejestracji, dokumentacji technicznej dołączanej w ramach rejestracji oraz sposobu rejestracji;- art. 290 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy warunków korzystania z uprawnień, o których mowa w art. 280-282 i art. 285-286 projektu – przedmiotowe uprawnienia zagwarantowane zostały na mocy projektowanej ustawy, a zatem kształtowanie ich treści przez wprowadzenie nieznanych ustawie warunków korzystania z uprawnień nie może się odbywać na poziomie rozporządzenia;- art. 319 ust. 7 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy oferty konkursowej, wymaganej dokumentacji oraz trybu postępowania konkursowego w sprawie wyłonienia przedsiębiorcy wyznaczonego;- art. 338 ust. 4 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy trybu postępowania reklamacyjnego oraz warunków, jakim powinna odpowiadać reklamacja;

konieczność ich w miarę szybkiej zmiany. Podobny rozdział regulacji pomiędzy ustawą a rozporządzeniem występuje min. w Prawie energetycznym.

Ad. 127 ust. 4 uwaga nieuwzględnionaKwestie te wynikają z licznych decyzji i list ogłaszanych przez KE – nie ma możliwości każdorazowego nowelizowania ustawy w tym zakresie. Należy zwrócić uwagę, że są sytuacje kiedy KE dodaje nowe urządzenia, bądź zmienia dotychczasowe regulacje częściej niż raz do roku.

Ad. 138 uwaga nieuwzględniona – częściowo bezprzedmiotowa w związku z rezygnacją z wydawania świadectw.Kwestie są obecnie, od wielu lat regulowane w akcie wykonawczym. Mają przy tym charakter bardzo szczegółowy, proceduralny.

Art. 230 uwaga nieuwzględniona – przepisy ogólne dotyczące wskazanej materii są zapisane w ustawie,

3

- art. 347 ust. 12 pkt 5 i 6 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczą szczegółowych kwalifikacji osób prowadzących postępowania w sprawie pozasądowego rozwiązywania sporów konsumenckich oraz terminu na wyrażenie przez strony zgody na przedstawioną propozycję rozwiązania sporu lub na zastosowanie się do niej;- art. 369 ust. 3 pkt 1 projektu ustawy – w zakresie, w jakim dotyczy wymagań technicznych i eksploatacyjnych dla systemów dostępu warunkowego;- art. 384 ust. 1-5 projektu ustawy – w zakresie wszystkich spraw wymienionych w tych przepisach.

natomiast rozporządzenie reguluje kwestie szczegółowe, wymagające też dodatkowych definicji specyficznych tylko dla tej materii.

Ad. 248 uwaga nieuwzględnionaKwestie te mają wynikać z aktów delegowanych KE. Nie jest wiadome czy i w formie jakiego aktu prawnego KE przygotuje przepisy.

Ad. 290 uwaga nieuwzględniona Rozporządzenie reguluje jedynie sposób składania wniosków o zmianę numeru, zmianę dostawcy usług internetu, w tym niezbędne elementy wniosku. W ocenie MC zakres rozporządzenia nie jest sprzeczny z ustawą ani nie wykracza poza jej zakres. Wszystko zgodnie z terminami i uprawnieniami określonymi w ustawie.Ad. 338 uwaga niezasadna Rozporządzenie reguluje jedynie sposób składania reklamacji. W ocenie MC zakres rozporządzenia nie jest sprzeczny z ustawą ani nie wykracza poza jej zakres. Wszystko w rozporządzeniu jest regulowane zgodnie z

4

terminami i uprawnieniami określonymi w ustawie.Ad. 347 uwaga kierunkowo zasadna

Ad. 384 – uwaga nieuwzględnionaDelegacja w tożsamym brzmieniu znajduje się w ustawie Pt.

4. Uwaga do

objaśnień z art.

2

RCL Ponownej analizy wymaga przepis art. 2, zawierający objaśnienia pojęć stosowanych w projekcie. Wydaje się bowiem, że część zawartych w nim objaśnień, ze względu na swój charakter powinno znaleźć się w przepisach merytorycznych bądź ogólnych innych niż objaśnienia, gdyż wykraczają one poza pojęcie definicji. Jako przykład należy podać pkt 28 – nadużycie telekomunikacyjne, pkt 86 – użytkownik rządowy, pkt 58 lit. a - sieć o bardzo dużej przepustowości (fragment od wyrazów „Podobne wymagania (...)”), pkt 76 – usługa komunikacji elektronicznej. Ponadto zauważyć należy, że niektóre z definicji zawartych w art. 2 zawierają jednocześnie skróty, co jest niezgodnie z § 154 Zasad techniki prawodawczej.

Uwaga częściowo uwzględnionaOgólna część definicji nadużycia pozostanie w definicjach z uwagi na fakt wykorzystania pojęcia nadużycia telekomunikacyjnego w kilku artykułach. Natomiast punkty wskazujące konkretne rodzaje zakazanych nadużyć zostaną uwzględniane w art. 152

Uwaga nieuwzględniona w zakresie użytkownika rządowegoWydaje się, że bardziej czytelne jest pozostawienie użytkownika rządowego w definicjach. Należy zwrócić uwagę, że takie postulaty były zgłaszane do rozwiązania w ustawie Pt, przy czym art. 4 Pt poza wskazaniem katalogu użytkowników wprowadzał normę, zgodnie z którą nie musieli oni uzyskiwać

5

pozwolenia radiowego. Przepis zaproponowany w Pt zawiera wyłącznie katalog użytkowników będących użytkownikami rządowymi, do którego odwołują się poszczególne przepisy materialne, np. dotyczące kwestii opłat, dostępu czy zasad uzyskiwania indywidualnych zezwoleń.

5. Uwaga

ogólna

MI Obowiązująca ustawa z dnia 16 lipca 200 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 2460 z późn. zm), w art. 150 zawiera przepisy dotyczące wydawania świadectw operatora urządzeń radiowych w służbie radiokomunikacji lotniczej. Zgodnie z tymi przepisami Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego przeprowadza egzaminy, natomiast Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej wydaje świadectwo na podstawie pozytywnego wyniku egzaminu oraz po udokumentowaniu wymaganej praktyki. Przesłany projekt ustawy Prawo komunikacji elektronicznej nie zawiera analogicznych przepisów, nie odnosi się również w żaden inny sposób do kwestii wydawania świadectwa operatora urządzeń radiowych w radiokomunikacji lotniczej, ograniczając się jedynie do radiokomunikacji amatorskiej. Z uzasadnienia (str. 66) wynika, że to Urząd Lotnictwa Cywilnego powinien przejąć to zadanie. Ministerstwo Infrastruktury w porozumieniu z Urzędem Lotnictwa Cywilnego stoją na stanowisku, że należy zachować obowiązujące rozwiązania. Dotychczasowy podział zadań w zakresie wydawania świadectw operatora urządzeń radiowych w służbie radiokomunikacji lotniczej funkcjonuje od lat i nie rodzi żadnych problemów. Jest to tym bardziej zasadne, że w przypadku Urzędu Komunikacji Elektronicznej utrzymanie obecnie obowiązujących rozwiązań nie spowoduje nałożenia nowych obowiązków, a jedynie realizację dotychczasowych zadań, za które UKE pobiera stosowne opłaty. W przypadku Urzędu Lotnictwa Cywilnego, byłby to nowy obowiązek wymagający uzyskania dodatkowych zasobów finansowych i kadrowych, z brakiem których już dziś Urząd boryka się na co dzień realizując swoje ustawowe obowiązki.Ponadto należy wskazać, że wprowadzenie przepisów w proponowanym brzmieniu

Uwaga nieuwzględnionaPke nie powinno regulować kwestii świadectw dla uprawnień wymaganych w lotnictwie. Kwestie te powinny być regulowane w ustawach właściwych dla określonych działów.Odnośnie do niezbędnych przepisów – po przedstawieniu ich przez MI zostaną włączone do ustawy wprowadzającej Pke.Należy zwrócić uwagę, że projektowane przepisy zostały w takim kształcie przekazane 6 marca do MI w ramach prekonsultacji projektów ustaw i MI nie zgłosiło w tym zakresie uwag.

6

spowodowałoby powstanie luki prawnej, ponieważ zabraknie przepisów dotyczących wydania świadectwa operatora urządzeń radiowych w służbie radiokomunikacji lotniczej. Obowiązek posiadania takich świadectw dotyczy ok. 30 tysięcy pilotów, a tym samym usunięcie dotychczasowych przepisów w tym zakresie bez wprowadzenia nowych albo utrzymania dotychczasowych spowoduje w praktyce, że piloci nie będą mieli uprawnień do obsługi radiostacji lotniczej, co wyklucza wykonywanie operacji lotniczych.Dodatkowo należy podnieść, że uwagi o analogicznej treści składane były podczas poprzedniej nowelizacji ustawy - Prawo telekomunikacyjne i wówczas stanowisko MI zostało uwzględnione.

6.

MR

Projektowana ustawa w art. 5 ust. 1 wprost wskazuje, że działalność telekomunikacyjna będąca działalnością gospodarczą jest działalnością regulowaną. Jako działalność regulowana podlega wpisowi do RDR. Pragnę zaznaczyć, że zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 4 ustawy o CEIDG i PIP - CEIDG udostępnia informacje o przedsiębiorcach i innych podmiotach dotyczące wpisu do rejestru działalności regulowanej, zakazu wykonywania działalności wskazanej we wpisie oraz wykreślenia z rejestru. Natomiast zgodnie z ust. 3 ww. ustawy, informacje w powyższym zakresie są przekazywane do CEIDG przez odpowiednie organy koncesyjne, organy prowadzące rejestry działalności regulowanej oraz organy właściwe do spraw zezwoleń, nie później niż w dniu roboczym następującym po dniu uzyskania informacji o prawomocnym rozstrzygnięciu sprawy, której dotyczą, wraz z podaniem daty uprawomocnienia się rozstrzygnięcia albo złożeniu wniosku i znaku sprawy. Jeżeli sprawa była rozstrzygana w drodze decyzji, której nadano rygor natychmiastowej wykonalności, organy te przekazują informacje nie później niż w dniu roboczym następującym po dniu nadania rygoru natychmiastowej wykonalności. CEIDG udostępnia te informacje nie później niż w dniu roboczym następującym po dniu ich otrzymania. W związku z powyższym DMP zaznacza, że informacja w zakresie prowadzenia działalności telekomunikacyjnej powinna być przekazywana przez prezesa UKE do CEIDG. W związku z powyższym należy podjąć współpracę w zakresie elektronicznej wymiany danych pomiędzy rejestrem CEIDG i rejestrem PT prowadzonym przez Prezesa UKE, tak aby wymiana miała charakter elektroniczny, automatyczny i zapewniała wysoką jakość oraz aktualność danych po stronie tych dwóch ww. rejestrów.

Uwaga do wyjaśnienia na konferencji uzgodnieniowej Proces przekazywania informacji do CEIDG jest uregulowany w ustawie o CEIDG i PIP. Wnioskowana uwaga dotyczy stosowania prawa, a nie regulacji Pke.

7.art. 170 –

Ministerstwo Klimatu

Wprowadzenie możliwości wydawania przez Prezesa UKE decyzji generalnych Projekt ustawy w art. 170-175 przewiduje wprowadzenie instytucji prawnej pod nazwą: decyzja generalna w zakresie dostępu, wydawanej przez Prezesa UKE

Uwaga nieuwzględnionaRozstrzygnięcia, będące aktami stosowania prawa (a nie aktami

7

175 MK („decyzja generalna”). Proponowane rozwiązanie budzi szereg wątpliwości prawnych. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że decyzja generalna nie jest instytucją przewidzianą do tej pory w systemie prawnym, ani w przepisach ogólnych określających formy działania organów administracji publicznej, jak przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego („KPA”), ani w przepisach dotyczących sektora telekomunikacyjnego, w szczególności w przepisach ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne.W obecnym stanie prawnym, wydawane przez administrację akty kształtujące sytuację prawną ich adresatów, można zasadniczo podzielić na dwie kategorie: decyzje administracyjne oraz akty normatywne. Pierwsze z nich charakteryzują się tym, że są adresowane do indywidualnie określonych podmiotów i odnoszą się do konkretnych, w istocie jednorazowych sytuacji, określonych w sposób niepowtarzalny. Drugie charakteryzują się tym, że są adresowane do podmiotów określonych w sposób generalny i odnoszą się do sytuacji określonych w sposób abstrakcyjny, a tym samym powtarzalnych.Jeśli chodzi o możliwość wydawania przez organy administracji publicznej aktów normatywnych, polski system prawny jest w tym zakresie bardzo restrykcyjny. Zgodnie z przepisami Konstytucji RP, tego typu akty mogą przybierać jedną z przewidzianych w tych przepisach form: formę rozporządzeń wydawanych wyłącznie przez organy wskazane w Konstytucji RP (art. 92), formę aktów prawa miejscowego, do których wydawania mogą być uprawnione wyłącznie organy samorządu terytorialnego lub terenowe organy administracji rządowej (art. 94), lub formę aktów prawa wewnętrznego, w postaci uchwał Rady Ministrów lub zarządzeń Prezesa Rady Ministrów, przy czym akty te, zgodnie z art. 93 Konstytucji RP, obowiązują wyłącznie jednostki podległe organizacyjnie organowi wydającemu te akty.Tak więc do organów administracji, uprawnionych w świetle przepisów Konstytucji RP do wydawania aktów normatywnych, nie należy centralny organ administracji rządowej, jakim jest Prezes UKE. Tymczasem proponowane w projekcie ustawy decyzje generalne posiadają istotną cechę aktów normatywnych, tę mianowicie, że ich adresaci mają być określani w sposób generalny, a nie indywidualny. Zgodnie z art. 170 ust. 1 in fine Projektu ustawy, decyzje generalne mają bowiem dotyczyć „określonego obszaru i nieokreślonej liczby podmiotów”. W konsekwencji pojawia się kolejna kwestia, wywołująca wątpliwość co do zgodności instytucji decyzji generalnej z założeniami systemu prawnego. Chodzi mianowicie o zawarte w art. 171 projektu ustawy odesłanie do odpowiedniego stosowania przy wydawaniu decyzji generalnych przepisów KPA. Kodeks ten posiada ściśle określony zakres regulacji (art. 1), który nie obejmuje działań organów

normatywnymi), w których adresat jest określony w sposób generalny a nie indywidualny są znane polskiemu systemowi prawa, ich przykłady zostały wskazane w uzasadnieniu.

8

administracji, które odpowiadałyby cechom decyzji generalnej. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 1 KPA, przepisy tego aktu prawnego mają zastosowanie do decyzji administracyjnych adresowanych do indywidualnie określonych podmiotów (osób fizycznych, osób prawnych, organizacji społecznych czy jednostek organizacyjnych).Okoliczność ta może powodować istotne wątpliwości prawne co do tego, czy i ew. które przepisy KPA mogą znaleźć zastosowanie w odniesieniu do decyzji generalnych, a w rezultacie korzystanie z ochrony prawnej, gwarantowanej przepisami KPA, może okazać się znacznie utrudnione. W szczególności mogą istnieć wątpliwości co do właściwego określenia stron postępowania, o których mowa w art. 28 KPA (co może utrudniać np. skorzystanie z przewidzianego w art. 174 projektu ustawy uprawnienia do składania stanowisk w sprawie decyzji generalnej, czy przewidzianego w art. 175 ust. 2 projektu ustawy prawa do wniesienia odwołania od tej decyzji), jak również co do konieczności spełniania wymogów formalnych decyzji administracyjnej, określonych w art. 107 KPA. Jednym z kluczowych wymogów określonych w tym przepisie jest właściwe oznaczenie strony lub stron postępowania. Tym samym należy stwierdzić, iż proponowane w przepisach art. 170 - 175 projektu ustawy nowe rozwiązania prawne, jakkolwiek służące uproszczeniu i przyspieszeniu postępowań prowadzonych przez Prezesa UKE, odbiegają w istotny sposób od kluczowych regulacji prawnych (także rangi konstytucyjnej), określających zasady działania organów administracji publicznej. W rezultacie ich stosowanie w praktyce może wiązać się ze znacznym zakresem niepewności prawnej, zaś ochrona prawna adresatów decyzji generalnych może doznawać istotnych ograniczeń w porównaniu do ochrony prawnej przewidzianej dla ugruntowanych w systemie prawnym, „typowych” form działania organów administracji publicznej.

8. MK Wyłączenie grupy podmiotów sektora energetycznego Proponuje się wyłączyć z obowiązku udostępniania zasobów, w szczególności infrastruktury technicznej oraz infrastruktury telekomunikacyjnej (oraz z innych obowiązków z tym powiązanych określonych projektowaną ustawą), operatorów sieci przesyłowej oraz operatorów sieci dystrybucyjnej – (w skrócie OSP i OSD) w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (zwanej dalej „PE”), którzy są właścicielami sieci telekomunikacyjnej wraz z powiązanymi zasobami i usługami, wykorzystywanej jedynie jako wsparcie technologiczne dla systemu elektroenergetycznego, który w Polsce opiera się na nowoczesnych, zdalnie sterowanych stacjach elektroenergetycznych. Dzięki sieci i infrastrukturze telekomunikacyjnej realizowane jest m.in. zdalne sterowanie stacją elektroenergetyczną z centrów dyspozytorskich (zarządzane on-line odłącznikami/wyłącznikami). Cała infrastruktura, na której opiera się przesyłanie energii jest w energetyce zasobem chronionym. Bezawaryjne

Uwaga nieuwzględnionaUwzględnienie uwagi skutkowałoby niezgodnością polskich przepisów z Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/61/UE z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie środków mających na celu zmniejszenie kosztów realizacji szybkich sieci łączności elektronicznej (dalej także jako “dyrektywa kosztowa”)

9

utrzymywanie redundantnej sieci telekomunikacyjnej jest niezbędne, gdyż brak komunikacji spowodowany awarią sieci telekomunikacyjnej może stać się przyczyną awarii systemu elektroenergetycznego na dużym obszarze kraju lub nawet może doprowadzić do blackout’u, czyli całkowitego zaniku energii w całym kraju. Wiodącym podmiotem, jeżeli chodzi o przesyłanie energii są Polskie Sieci Elektroenergetyczne S.A., który wykonuje swoje zadania przy zachowaniu wymaganych kryteriów bezpieczeństwa pracy Krajowego Systemu Elektroenergetycznego (KSE). Celem bezkompromisowo nadrzędnym dla działalności OSP jakim jest PSE S.A., jest: zapewnienie bezpiecznej i ekonomicznej pracy KSE jako części wspólnego, europejskiego systemu elektroenergetycznego, z uwzględnieniem wymogów pracy synchronicznej i połączeń asynchronicznych; zapewnienie niezbędnego rozwoju krajowej sieci przesyłowej oraz połączeń transgranicznych; udostępnianie na zasadach rynkowych zdolności przesyłowych dla realizacji wymiany transgranicznej; tworzenie infrastruktury technicznej dla działania krajowego hurtowego rynku energii elektrycznej. Sieć telekomunikacyjna wraz z zasobami i usługami powiązanymi, będąca jedynie technologicznym wsparciem sektora energetycznego nie może być poddawana ogólnym regulacjom rynku telekomunikacyjnego ze względu na jej specyficzny charakter i odpowiedzialność względem rynku energetycznego odgrywającego kluczową rolę dla bezpieczeństwa całego państwa i jego obywateli, stąd nasz główny wniosek o usunięcie tego obszaru infrastruktury spod regulacji rynku telekomunikacyjnego. Spółki OSP i OSD stając się dostawcą sieci telekomunikacyjnej i zasobów powiązanych dla rynku telekomunikacyjnego, starając się sprostać jego oczekiwaniom, stwarzają ryzyko dla bezawaryjnej pracy KSE oraz stają się jedynym odpowiedzialnym w przypadku zaistnienia sytuacji zaniku dostawy energii, bo to nie przedsiębiorca telekomunikacyjny odpowiadać będzie, gdy zaopatrzenie w energię państwa będzie przerwane i zagrożone zostanie przez to jego bezpieczeństwo. Należy wskazać, że ochrona bezpieczeństwa i integralności tej sieci musi być na najwyższym poziomie a wykorzystanie któregokolwiek elementu dla celów realizacji szybkiej sieci telekomunikacyjnej nie może, bezpośrednio lub pośrednio, oddziaływać na bezpieczeństwo sieci przesyłowej w czasie pracy w stanie normalnym, awarii lub odbudowy KSE. W szczególności chodzi o przypadki, w których umożliwia się fizyczny dostęp do elementów lub urządzeń sieci przesyłowej osób działających na rzecz przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Umożliwienie fizycznego dostępu prowadzić może do zniszczeń lub awarii elementów tych sieci. Umożliwianie bezpośredniego dostępu osób trzecich do elementów sieci przesyłowych może również narażać operatorów tych sieci na ujawnienie informacji

Motyw 13 tej dyrektywy jasno wskazuje, że powinna ona mieć zastosowanie nie tylko do dostawców publicznych sieci łączności, ale również do wszelkich właścicieli lub posiadaczy praw do użytkowania — w tym drugim przypadku bez uszczerbku dla praw własności stron trzecich — rozległej i wszechobecnej infrastruktury technicznej, w ramach której można umieścić elementy sieci łączności elektronicznej, takie jak sieci techniczne wykorzystywane do dostarczania usług elektroenergetycznych, gazowych, wodociągowych, kanalizacyjnych i odprowadzania wód opadowych, grzewczych i transportowych. Regulacje dyrektywy kosztowej, których transpozycja znajduje się w większości w ustawie z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, z zakresu dostępu i koordynacji robót odnoszą do operatorów sieci. Zgodnie z definicją operatora sieci, która została zawarta w art. 2 dyrektywy kosztowej, to m.in. przedsiębiorstwo zapewniające infrastrukturę techniczną przeznaczoną do

10

chronionych związanych ze stosowanymi systemami zabezpieczeń infrastruktury technicznej, w tym krytycznej. Największym zagrożeniem dla odbiorców energii jest występowanie awarii systemowych, które powodują nagłe przerwy w dostawach energii elektrycznej dla milionów klientów i olbrzymie straty społeczne i finansowe dla gospodarki. Należy zauważyć, że przerwa w dostawach innych końcowych nośników energii nie powoduje tak dotkliwych skutków, jak brak dostawy energii elektrycznej.

świadczenia usług w zakresie wytwarzania, przesyłu lub dystrybucji energii elektrycznej, w tym oświetlenia publicznego.

9.

MK

INFRASTRUKTURA KRYTYCZNA Sieć telekomunikacyjną wraz z zasobami i usługami powiązanymi, wykorzystywaną do spraw technologicznych w energetyce należy traktować jak infrastrukturę krytyczną, zdefiniowaną w ustawie z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, zwanej dalej „Megaustawą” jako infrastrukturę krytyczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym: infrastruktura krytyczna - należy przez to rozumieć systemy oraz wchodzące w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalnie obiekty, w tym obiekty budowlane, urządzenia, instalacje, usługi kluczowe dla bezpieczeństwa państwa i jego obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania organów administracji publicznej, a także instytucji i przedsiębiorców. Infrastruktura krytyczna obejmuje systemy: a) zaopatrzenia w energię, surowce energetyczne i paliwa, b) łączności, c) sieci teleinformatycznych, d) finansowe, e) zaopatrzenia w żywność, f) zaopatrzenia w wodę, g) ochrony zdrowia, h) transportowe, i) ratownicze, j) zapewniające ciągłość działania administracji publicznej, k) produkcji, składowania, przechowywania i stosowania substancji chemicznych i promieniotwórczych, w tym rurociągi substancji niebezpiecznych.Infrastruktura krytyczna, a wraz z nią sieć telekomunikacyjna wraz z zasobami i usługami powiązanymi wykorzystywana do spraw technologicznych w energetyce powinna zostać wyłączona spod wszelkich regulacji dotyczących telekomunikacji i być traktowana jako zasób systemu energetycznego. Traktując zaopatrzenie w energię, jako usługę kluczową dla bezpieczeństwa państwa i jego obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania organów administracji publicznej, wyłączenie sieci telekomunikacyjnej wraz z zasobami i usługami powiązanymi wykorzystywanej do spraw technologicznych w energetyce spod regulacji przygotowywanej ustawy Prawo Komunikacji Elektronicznej (dalej: UPKE), z punktu widzenia Ministra Klimatu jest niezbędne, ponieważ współkorzystanie z niej przez firmy telekomunikacyjne powoduje ryzyko zawodności pracy sieci elektroenergetycznej, w tym przede wszystkim ryzyko zwiększenia liczby przerw w zasilaniu odbiorców na skutek mogących wystąpić awarii, które mogą objąć znaczne obszary kraju, nie wykluczając całkowitego blackout’u.

Uwaga nieuwzględnionaPatrz stanowisko do uwagi powyższej.

Dodatkowo należy wskazać, że przepisy ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych regulują kwestie dostępu do infrastruktury krytycznej, w tym także możliwość dostępu do takiej infrastruktury. M.in. art. 19 ust. 4 pkt 3 wskazuje jasno, że operator sieci może odmówić dostępu do infastruktury technicznej jeżeli nie jest możliwe wykorzystanie infrastruktury technicznej ze względu na bezpieczeństwo publiczne, zdrowie publiczne, integralność i bezpieczeństwo sieci, w szczególności infrastruktury krytycznej.

11

10.

MK

KARY PIENIĘŻNE Zgodnie z art. 410 projektu kara pieniężna za naruszenie przepisów ustawy w zakresie wskazanym w art. 409 projektu, nakładana przez Prezesa UKE, może wynieść do 3% rocznego przychodu ukaranego podmiotu. Przedsiębiorstwa energetyczne prowadzą działalność telekomunikacyjną w bardzo ograniczonym zakresie i zasadniczo wyłącznie na potrzeby utrzymania systemu energetycznego kraju. Możliwość prowadzenia działalności w obszarze telekomunikacyjnym przez przedsiębiorstwa energetyczne jest ponadto znacznie ograniczona na mocy postanowień Megaustawy (zarówno w brzmieniu obowiązującym, jak i w projektowanej nowelizacji). Biorąc pod uwagę wskazany wyżej zakres prowadzonej działalności telekomunikacyjnej przez przedsiębiorstwa energetyczne stwierdzić należy, że potencjalne zagrożenie nałożenia kary w wysokości 3% obrotów od całości działalności gospodarczej jest nieuzasadnione i nieproporcjonalne. Biorąc powyższe pod uwagę należy zmienić obowiązujące przepisy w taki sposób, aby ograniczyć możliwość nakładania kar na przedsiębiorstwa energetyczne do 3% rocznego przychodu ukaranego podmiotu z tytułu prowadzenia działalności niezwiązanej z działalnością wskazaną w art. 44 ust. 1 PE i tylko do tej jego części, która dotyczy przychodu wynikającego z działalności telekomunikacyjnej. Rachunkowość prowadzona przez przedsiębiorstwa energetyczne pozwala w łatwy i precyzyjny sposób wydzielić koszty i przychody dotyczące działalności zasadniczej oraz pozostałej działalności. Dodać należy, że rachunkowość prowadzona przez przedsiębiorstwa energetyczne podlega ścisłej kontroli ze strony Prezesa URE.

Uwaga nieuwzględniona Na wstępie należy wskazać, że regulacja przedstawiona w projekcie w tym zakresie jest tożsama z przepisami obowiązującymi obecnie na gruncie ustawy Pt.Dodatkowo nie są to przepisy adresowane do przedsiębiorstw energetycznych, a do wszystkich podmiotów. Zatem w przypadku innych podmiotów nie zawsze byłoby możliwe wyodrębnienie działalności telekomunikacyjnej, a dodatkowo niektóre podmioty mogłyby celowo zaniżać przychody z tej działalności w celu uniknięcia kary.

11. MK Przedsiębiorstwa energetyczne, dla realizacji celów określonych w PE, prowadzą działalność dotyczącą łączności. Wiąże się to przede wszystkim z przyłączaniem do sieci energetycznej. Jedynym powodem prowadzenia tej działalności jest prawidłowość funkcjonowania systemu elektroenergetycznego kraju i zapewnienie bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej i ciągłości zasilania. Dla przedsiębiorstw energetycznych traktowanie ich jak dostawców sieci telekomunikacyjnych i zasobów oraz usług powiązanych wiąże się szeregiem uciążliwych obowiązków ustawowych, w szczególności dotyczących raportowania (obowiązki informacyjne i sprawozdawcze) oraz obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego. Proponuje się zatem, aby dokonać odpowiednich zmian legislacyjnych, które wyłączą omawianą działalność przedsiębiorców energetycznych z definicji świadczenia usług telekomunikacyjnych w rozumieniu UPKE. Podkreślam, że chodzi wyłącznie o działalność skierowaną wobec innych przedsiębiorców energetycznych i prowadzoną wyłącznie dla realizacji celów ustawy PE. Przyczyni się to znacznie do podniesienia poziomu bezpieczeństwa

Uwaga nieuwzględniona W zakresie obowiązków informacyjnych – takie wyłączenie nie jest dopuszczalne na podstawie EKŁE. Obowiązkom wynikającym z ustawy, a pierwotnie w dużej części przypadków z dyrektywy EKŁE, podlegają wszystkie przedsiębiorstwa świadczące usługi komunikacji elektronicznej, przy czym należy zwrócić uwagę na określone ustawą wskazania

12

elektroenergetycznego. Jednocześnie postuluje, aby wobec OSP i OSD wyłączyć obowiązek udzielenia informacji nt. posiadanej sieci i infrastruktury telekomunikacyjnej wraz z zasobami i usługami powiązanymi, w tym infrastruktury krytycznej, wykorzystywanej jedynie jako wsparcie technologiczne dla systemu elektroenergetycznego (m.in. ujawnianie lokalizacji i przebiegu infrastruktury technicznej oraz charakterystyki aktualnego sposobu jej użytkowania), a także obowiązek dokonywania inspekcji w tym zakresie. Wymogi bezpieczeństwa państwa każą w sposób szczególny chronić infrastrukturę krytyczną, dlatego przedmiotowa sieć i infrastruktura telekomunikacyjna nie powinna być objęta obowiązkami informacyjnymi i inspekcyjnymi. Ewentualnie postuluje, aby przesądzić na poziomie ustawowym, że omawiana działalność nie stanowi usługi telekomunikacyjnej publicznie dostępnej i znacznie ograniczyć w odniesieniu do niej obowiązki dotyczące raportowania wynikające z UPKE.

dotyczące publicznego charakteru świadczonych usług lub dostarczanej sieci.

W zakresie udzielania informacji i umożliwiania inspekcji infrastruktury elektroenergetycznej – patrz stanowisko do wcześniejszych uwag MK.

12.Rozdział 2, 3, 4

MK

Operatorzy usługi kluczowej, w tym OSD będące operatorami telekomunikacyjnymi, powinni być wyłączeni z obligatoryjnych obowiązków udostępniania elementów infrastruktury na potrzeby rozwoju sieci i usług telekomunikacyjnych. Obowiązki te powinny być dobrowolne, uwarunkowane bezpieczeństwem świadczenia usługi kluczowej i względami ekonomicznymi (OSD są podmiotami, których działalność, również w zakresie inwestycji i kosztów regulowana jest ustawowo przez URE).

Uwaga nieuwzględnionaPatrz stanowisko do wcześniejszych uwag MK.

13.

MF

W projekcie, w kliku przepisach, wprowadza się obowiązek udostępniania informacji albo dokumentów w Biuletynie Informacji Publicznej, jednak projektowane przepisy posługują się nieadekwatnymi w tym zakresie pojęciami „umieszczenia”, „ogłoszenia”, „opublikowania” - konieczne jest zatem ujednolicenie tych przepisów stosownie do przepisów o dostępie do informacji publicznej.

Uwaga uwzględniona

14.

MF

W wielu miejscach przepisy projektu ustawy, dotyczące obowiązków (jak się wydaje) są formułowane z użyciem pojęcia „powinien”, np. art. 380 ust. 3 (ogłoszenie powinno zawierać), art. 390 (wyniki pomiarów wykonywanych zdalnie powinny zawierać), art. 397 ust. 2 (usunięcie nieprawidłowości, udzielenie wyjaśnień i przedstawienie stanowiska, o których mowa w ust. 1 pkt 2, powinno nastąpić w terminie wskazanym przez Prezesa UKE) – wszystkie te przepisy należy przeredagować tak, aby jednoznacznie wskazywały na nałożenie obowiązku, który z nich wynika.

Uwaga do wyjaśnienia

15. MF W niektórych przepisach projektu proponowane są upoważnienia fakultatywne do wydania rozporządzeń przez ministra właściwego do spraw informatyzacji w sytuacji, gdy Komisja Europejska skorzysta z możliwości wydania aktów delegowanych do

Uwaga nieuwzględnionaPo pierwsze należy wskazać, że zgodnie z Zasadami Techniki

13

wdrażanej dyrektyw 2014/53/WE. Wątpliwości budzi przyjęcie takiej konstrukcji – po pierwsze: w zakresie prawidłowości określenia zakresu przedmiotowego wydawanego rozporządzenia, po drugie: w zakresie konieczności wydania aktu prawa krajowego w sytuacji, gdy jego zakres będzie pokrywał się z bezpośrednio stosowanymi aktami prawa europejskiego, o ile KE skorzysta z uprawnienia, po trzecie: samo wskazanie na fakultatywność wydania rozporządzenia – takie sytuacje są już dość rzadkie przy projektowaniu nowych aktów prawnych, brak zatem pewnej racjonalności – wydaje się, że regulacja może być niepotrzebna (np. art. 243 ust. 4, art. 244 ust. 5, art. 248 ust. 2 projektu).

Prawodawczej upoważnienie do wydania rozporządzenia może mieć charakter obligatoryjny bądź fakultatywny. Projektodawaca zdecydował, że wskazane przepisy mają mieć charakter faktultatywny, z uwagi na fakt, że we wskazanych w uwadze sytuacjach przepisy unijne dopuszczają lub przewidują wydanie w przyszłości aktu delegowanego i zobowiązują państwa do jego stosowania jeżeli zostanie wydany. Nie zawsze przy tym znana jest forma prawna planowanego aktu delegowanego. Zatem przepisy krajowe muszą taką sytuację uwzględniać aby zapewnić poprawną implementację regulacji unijnych.

16.

MF

Proponuje się, w sytuacji tworzenia nowej ustawy, rozważenie rozdzielenia kompetencji Prezesa UKE w zakresie telekomunikacji (pozostawienie regulacji w projektowanej ustawie) oraz poczty (przeniesienie regulacji do ustawy – Prawo pocztowe).

Uwaga częściowo uwzględniona.Obecnie procedowany projekt zawiera już taki rozdział na skutek przeprowadzonych prekonsultacji. Nie wszystkie regulacje można przenieść do innej ustawy, np. nie ma uzasadniania dla powielania regulacji dotyczących wyboru Prezesa UKE, czy postępowania ze sprawozdaniem z działalności regulacyjnej.

14

17.

MF Wskazać również należy na konieczność przekazania projektu ustawy do zaopiniowania przez wojewodów oraz Rządowe Centrum Bezpieczeństwa.

Uwaga uwzględnionaProjekt został przekazany do MSWiA w ramach uzgodnień międzyresortowych.

18.

MF

Proponowane przepisy oddziałują na jednostki samorządu terytorialnego i dlatego powinny być przedłożone do zaopiniowania przez Komisję Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego, do której zadań należy opiniowanie projektów aktów normatywnych, programów i innych dokumentów rządowych dotyczących problematyki samorządu terytorialnego.

Uwaga uwzględnionaProjekt był przedstawiony na KWRiST w sierpniu br. i oczekuje na opinię.

Przepisy19. Art 1

pkt 1RCL Ze względu na konieczność zapewnienia jasnych i przejrzystych norm, a także

zwięzłości projektowanych przepisów proponuje się rozważenie wprowadzenia zmiany art. 1 pkt 1 przez rezygnację z umieszczenia w nim wyjaśnienia pojęcia „komunikacja elektroniczna” i próby doprecyzowania jego zakresu w tym samym przepisie. Zakres ustawy powinien być bowiem wskazany jednoznacznie, a wyjaśnienia wszelkich pojęć powinny znaleźć się w art. 2 projektu. Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z § 154 ust. 4 ZTP skrótu nie wprowadza się w tym samym przepisie, w którym formułuje się definicję. A zatem skrót w przepisie opisującym, czym jest komunikacja elektroniczna, powinien zostać usunięty.

Uwaga nieuwzględniona.Regulacje przeniesione są z Pt i zapewniają czytelność ustawy. Należy przy tym zauważyć, że kwestie zakresu ustawy, czyli wskazania zakresu określonej działalności mają dla komunikacji elektronicznej kluczowe znaczenie. Szczególnie ze względu na dokonujący się nieustająco postęp technologiczny, który wyklucza wszelkie próby definiowania poprzez wskazywanie znanych w danym momencie rodzajów usług.

20. Art. 1 pkt 1 i 3

RCL 1) ponownej analizy pod kątem spójności regulacji wymaga wzajemna relacja art. 1 pkt 1 i 3 projektu. Zgodnie z pkt 1 ustawa określa zasady wykonywania działalności polegającej na zapewnieniu komunikacji elektronicznej, obejmującej m.in. świadczenie publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych i dostarczanie sieci telekomunikacyjnych. Natomiast pkt 3 wskazuje, że ustawa określa m.in. warunki wykonywania działalności polegającej na dostarczaniu sieci i powiązanych zasobów oraz świadczeniu publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych;2) wskazać należy, że powiązane usługi (wskazane w pkt 1) zgodnie z definicją,

Uwaga uwzględniona

15

zawartą w art. 2 pkt 40, wchodzą w skład powiązanych zasobów. Tym samym w pkt 3 wskazany został szerszy zakres uregulowanych spraw niż w pkt 1, co wymaga przeprowadzenia ponownej analizy i ewentualnej korekty pkt 1.

21. Art. 1 pkt

3

RCL Doprecyzowania wymaga użyte w art. 1 pkt 3 pojęcie „sieci” – objaśnienia pojęć, zawarte w art. 2, wskazują bowiem na sieci telekomunikacyjne, sieci dostępu bądź sieć o bardzo dużej przepustowości.

Uwaga uwzględniona

22. Art. 1 pkt

5

MSWiA W art. 1 w pkt 5 po wyrazach: „komunikacji elektronicznej” proponuję dodać: „w tym nawigacji satelitarnej usługi publicznej o regulowanym dostępie w ramach europejskiego programu Galileo;” oraz w art. 2 dodać punkt w brzmieniu: „PRS (public regulated service) – nawigacyjna satelitarna usługa publiczna o regulowanym dostępie w ramach europejskiego programu Galileo;”.Powyższe propozycje zmian dotyczą wprowadzenia do Pke przepisów regulujących umocowanie jednostki zarządzającej usługą publiczną o regulowanym dostępie w Polsce (Competent PRS Authority – CPA Polska) w przepisach prawa powszechnie obowiązującego.

Uwaga nieuwzględniona Zagadnienie dotyczące usług systemu nawigacji satelitarnej Galileo nie jest uregulowane w projekcie ustawy o PKE (nie jest również w ustawie Prawo telekomunikacyjne), dlatego nie jest zasadnym wprowadzanie do projektu ustawy przepisów dotyczących regulacji jednej z usług tego systemu. Dodatkowo należy wskazać na wątpliwości odnośnie zgodności proponowanej zmiany z zakresem projektowanej ustawy, ponieważ usługa komunikacji elektronicznej nie obejmuje usług nawigacji satelitarnej.

23. Art. 2 pkt

5

MZ w art. 2 pkt 5 projektu ustawy – Prawo komunikacji elektronicznej proponuje się zastąpić wyrazy „częstotliwości zharmonizowane” wyrazami „częstotliwości uzgodnione” (ewentualnie: ujednolicone lub skoordynowane, lub ustalone, lub zgrane). W telekomunikacji jest używana kategoria pojęciowa „częstotliwości harmoniczne”, która oznacza częstotliwości wielokrotne i ma zupełnie inne znaczenie. Użycie podobnego nazewnictwa może skutkować wątpliwościami interpretacyjnymi, stąd propozycja Ministerstwa Zdrowia;

Uwaga nieuwzględniona Siatka pojęciowa wynika z EKŁE, przy czym jest w praktyce już od wielu lat stosowana, nie budząc w tym zakresie żadnych wątpliwości interpretacyjnych.Równocześnie należy zauważyć, że użyte w projekcie pojęcia służą wykonaniu

16

przepisów tej ustawy.24. Art.

2 pkt 8

MSUE W art. 2 w pkt 8 projektu zdefiniowane zostało pojęcie „dostęp”, które zgodnie z uzasadnieniem projektu wdraża definicję zawartą w art. 2 pkt 27 dyrektywy 2018/1972 ustanawiającej Europejski kodeks łączności elektronicznej. Definicja z dyrektywy odnosi się jednak do udostępniania urządzeń lub usług, tymczasem zaproponowana w projekcie definicja jest szersza. Odnosi się ona bowiem ogólnie do udostępniania zasobów przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Tym samym budzi ona wątpliwości pod kątem zgodności z dyrektywą 2018/1972. Definicja wymaga zmiany, w taki sposób, by nie budziło wątpliwości, że pod pojęciem „dostęp” mieszczą się wyłącznie urządzenia i usługi, do których odnosi się pojęcie „dostęp” z dyrektywy 2018/1972.

Uwaga nieuwzględnionaKatalog zasobów podlegających udostępnieniu jest zgodny z EKŁE, natomiast sam zwrot „zasoby” jest bardziej adekwatny w kontekście przedmiotu rzeczonego dostępu.Nie zapewniałoby spójności systemu prawa, kiedy np. budynek, który jest wskazany przez europejskiego ustawodawcę wprost jako przedmiot dostępu, należałoby zakwalifikować jako „urządzenie” tudzież „usługę”, jak zostało to przetłumaczone w polskiej wersji językowej EKŁE. Należy podkreślić, że aby obowiązek odnoszący się do dostępu istniał, konieczny jest przepis prawa materialnego, więc wykładnia polegająca np. na próbie wyinterpretowania obowiązku zapewnienia dostępu do zasobów ludzkich przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, jest w oczywisty sposób wadliwa. Za adekwatnością posługiwania się określeniem „zasoby” przemawiają też inne wersję językowe EKŁE – angielska (facilities) oraz francuska (ressources).

17

25. Art. 2 pkt

8

RCL Wprowadzone w art. 2 pkt 8 projektu ustawy pojęcie „dostęp” jest niejednolicie stosowane w poszczególnych przepisach projektu. W tekście niektórych przepisów, np. w art. 51 ust. 1 i art. 314 projektu, określenie „dostęp” jest stosowane w znaczeniu potocznym, czyli niezgodnie z definicją normatywną. Wymóg określoności przepisów nakazuje, aby to samo pojęcie było jednolicie stosowane w tekście normatywnym, a zatem nie miało dwóch lub więcej różnych znaczeń. Należy podkreślić, że w celu uniknięcia wieloznaczności Prawo telekomunikacyjne posługuje się pojęciem „dostępu telekomunikacyjnego” (art. 2 pkt 6 Prawa telekomunikacyjnego). W celu zapewnienia określoności przepisów należy też zamknąć katalog otwarty zawarty we wskazanym przepisie.

Uwaga uwzględniona Definiowane pojęcie „dostęp” zostało zamienione na „dostęp telekomunikacyjny”.

26. Art. 2 pkt 32 i 33

RCL W zamieszczonych w art. 2 pkt 32 i 33 projektu ustawy definicjach „odbiornika radiofonii cyfrowej” oraz „odbiornika sygnału telewizyjnego” posłużono się nieprecyzyjnym, ocennym określeniem „urządzenie używane zwykle przez konsumenta”, co jest niezgodne z powołanymi powyżej Zasadami techniki legislacyjnej.

Uwaga uwzględnionaPojęcie „zwykle” zostało usunięte.

27. Art. 2 pkt

40

MK Zmianę brzmienia art. 2 pkt 40 przez dodanie na końcu przepisu: „… z wyłączeniem zasobów używanych do realizacji usługi kluczowej zgodnie z ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o Krajowym Systemie Cyberbezpieczeństwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1369).”. Zapewnienie niezakłóconego działania OUK, a więc i szczególna ochrona ich zasobów ma kluczowe znaczenie dla funkcjonowania państwa, w zakresie realizacji podstawowych usług publicznych, jak i obronności. Poddanie zasobów OUK wpływowi UPKE rodzi istotne ryzyka związane z ciągłością i bezpieczeństwem realizacji usług podstawowych OUK, a więc i bezpieczeństwem, i ciągłością realizacji podstawowych usług publicznych, jak i bezpieczeństwem i ciągłością funkcjonowania państwa.

Uwaga nieuwzględnionaProponowane wyłączenie byłoby wprost niezgodne z postanowieniami EKŁE oraz uzupełniająco Dyrektywy kosztowej.

28. Art. 2 pkt

43

KPRM Koordynator służb Specjalny

ch

art. 2 pkt 43 proponuję nadać następujące brzmienie:„43) przekaz telekomunikacyjny - treść komunikacji głosowej i innych informacji przekazywanych z wykorzystaniem usług komunikacji elektronicznej.”Proponowana zmiana ma na celu przywrócenie możliwości realizacji uprawnień tzw. podmiotów uprawnionych wynikających z obowiązujących przepisów oraz ujednolicenie określeń stosowanych w słowniczku ustawy. Polega ona na zastąpieniu zwrotu „treść rozmów głosowych” zwrotem „treść komunikacji głosowej”. Pojęcie komunikacji głosowej oddaje istotę tych treści, do których w ramach kontroli operacyjnej przedsiębiorca komunikacji elektronicznej zapewnia dostęp

Uwaga bezprzedmiotowa

18

uprawnionym podmiotom. Jako przykład można podać nagranie na poczcie głosowej, które nie stanowi rozmowy i w myśl obecnego brzmienia definicji nie podlegałoby obowiązkowi utrwalania i przekazywania. Ponadto określenie to, w przeciwieństwie do pojęcia treści rozmów głosowych, występuje w definicjach słowniczka, takich jak „połączenie głosowe” czy „publicznie dostępna usługa komunikacji głosowej”. Dodatkowo w omawianej definicji proponuję zastąpienie zwrotu „za pomocą sieci telekomunikacyjnych”, zwrotem „z wykorzystaniem usług komunikacji elektronicznej”, który występuje w definicji komunikatu. Wprowadzenie postulowanej zmiany pozwoli na ściślejsze powiązanie definicji przekazu telekomunikacyjnego z brzmieniem art. 51 ust. 2 PKE, stanowiącym ogólną normę obligującą przedsiębiorców komunikacji elektronicznej do realizacji na własny koszt obowiązku zapewnienia warunków dostępu i utrwalania w zakresie wszystkich świadczonych usług komunikacji elektronicznej;

29. Art. 2 pkt

58

MSUE W art. 2 pkt 58 projektu zdefiniowano pojęcie „sieć o bardzo dużej przepustowości”. Pragnę zauważyć, że zgodnie z art. 82 dyrektywy 2018/1972 kryteria, jakie ma spełniać taka sieć, mają zostać określone przez Organ Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej (BEREC) do dnia 21 grudnia 2020 r. Dlatego też pragnę przypomnieć, że projektowana definicja będzie wymagała dostosowania do wytycznych BEREC, co będzie należało mieć na uwadze w toku procesu legislacyjnego.

Uwaga uwzględnionaW dniu 1 października 2020 r. zostały wydane Wytyczne BEREC w sprawie sieci o bardzo dużej przepustowości (BoR (20) 165) Definicja została dostosowana do treści ww. w Wytycznych poprzez odesłanie w odpowiednim zakresie do kryteriów w nich określonych.

30. Art. 2 pt 65

KPRM Koordynator służb Specjalny

ch

art. 2 pkt 65 proponuję nadać następujące brzmienie:„65) sytuacja szczególnego zagrożenia - stan nadzwyczajny, sytuacja kryzysowa w rozumieniu ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. 2019 r. poz. 1398 oraz z 2020 r. poz. 148, 284, 374 i 695), bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa sieci i usług, zakłócanie urządzeń radiowych wykorzystywanych na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego lub ogłoszenie jednego ze stopni alarmowych CRP, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 796).”

Uwaga nieuwzględnionaDefinicja sytuacji szczególnego zagrożenia została stworzona szczególnie na potrzeby sporządzania planów działania przedsiębiorców, i jest wyczerpująca.W tym kontekście ujęcie w definicji wystąpienia stopni alarmowych CRP, które nie są

19

Rozszerzenie powyższej definicji ma na celu uwzględnienie nagłych i na chwilę obecną niedających się przewidzieć sytuacji, w których infrastruktura przedsiębiorcy komunikacji elektronicznej może mieć negatywny wpływ na systemy radioelektroniczne, w skład których wchodzą urządzenia radiowe, a których prawidłowe i niezakłócone działanie służy do realizacji takich celów jak zapewnienie obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego. Proponowane brzmienie definicji uwzględnia również takie przypadki, gdy sytuacja szczególnego zagrożenia występuje w czasie normalnego funkcjonowania państwa i nie jest spowodowana stanem nadzwyczajnym (wyjątkowym, wojennym, stanem klęski żywiołowej), sytuacją kryzysową, czy wystąpieniem siły wyższej. Katalog zdarzeń objętych wyrażeniem „sytuacja szczególnego zagrożenia” determinuje zakres stosowania m.in. art. 39 PKE, nakładającego na przedsiębiorcę komunikacji elektronicznej ogólny obowiązek brania pod uwagę w swojej działalności możliwości wystąpienia sytuacji szczególnego zagrożenia czy art. 48 PKE, statuującego uprawnienie Prezesa UKE do nakładania na przedsiębiorcę komunikacji elektronicznej określonych obowiązków w sytuacji szczególnego zagrożenia. Należy zaznaczyć przy tym, że ogłoszenie stopnia alarmowego CRP powinno być postrzegane względem sfery cyberprzestrzeni analogicznie, jak wymienione w ww. przepisie sytuacje, z uwagi na ich charakter, zakres podmiotowy oraz potencjalne konsekwencje;

kierowane do przedsiębiorców, nie znajduje uzasadnienia.Osobną kwestią są przesłanki do wydania decyzji Prezesa UKE, o której mowa w art. 48, gdzie byłoby bardziej właściwe miejsce do ujęcia propozycji KPRM. Odnośnie dodania „zakłóceń” projektodawca nie może uwzględnić tej uwagi, ze względu na zbyt szerokie spektrum przypadków zakłóceń. Sytuacją szczególnego zagrożenia mogłoby być np. zakłócenie pojedynczego urządzenia pracującego na niewielkim obszarze. ponadto kwestie te są regulowane przez odrębne przepisy.

30. Art. 2 pkt

65

MON W art. 2 pkt 65 proponuje się nadać brzmienie:„65) sytuacja szczególnego zagrożenia:

a) sytuację kryzysową w rozumieniu ustawy z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 1398 oraz z 2020 r. poz. 148, 284, 374 i 695), wymagającą współpracy przedsiębiorców komunikacji elektronicznej z organami administracji publicznej i innymi podmiotami wykonującymi zadania w zakresie ratownictwa, niesienia pomocy, zarządzania kryzysowego, utrzymania porządku publicznego oraz obronności i bezpieczeństwa państwa, w tym w warunkach zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa i w czasie wojny oraz obowiązywania stanów nadzwyczajnych,

b) sytuację stanowiącą bezpośrednie zagrożenie dla bezpieczeństwa sieci i usług,

Uwaga częściowo uwzględniona Odnośnie dodania „zakłóceń” projektodawca nie może uwzględnić tej uwagi, ze względu na zbyt szerokie spektrum przypadków zakłóceń. Sytuacją szczególnego zagrożenia mogłoby być np. zakłócenie pojedynczego urządzenia pracującego na niewielkim

20

c) zakłócanie urządzeń radiowych wykorzystywanych na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego;”.

Wprowadzenie powyższej propozycji spowoduje pełne dookreślenie „sytuacji szczególnego zagrożenia”, która może wystąpić w państwie, a która będzie determinowała funkcjonowanie przedsiębiorców komunikacji elektronicznej oraz świadczenie przez nich usług telekomunikacyjnych i dostarczania publicznych sieci telekomunikacyjnych. W propozycji podtrzymano pojęcia i odniesienia do sytuacji kryzysowych i stanów nadzwyczajnych według zapisów obowiązującej ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 2460, z późn. zm.). Dodatkowo wprowadzono pojęcie „w warunkach zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa i czasu wojny”, które funkcjonuje w przepisach prawa powszechnie obowiązującego np. w art. 136, art. 229 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 6 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. 2019, poz. 1541, z późn. zm.) i nawiązuje do sytuacji państwa, w czasie której organy administracji publicznej oraz przedsiębiorcy zobowiązani są do realizacji określonych zadań obronnych, w tym zadań na rzecz Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, zwanych dalej w skrócie „Siłami Zbrojnymi RP”. Należy zauważyć, że zadania te będą realizowane przede wszystkim przed formalnym wprowadzeniem np. stanu wyjątkowego albo stanu wojennego. W związku z tym, tak sformułowana i rozumiana definicja „sytuacji szczególnego zagrożenia” ma kluczowe znaczenie dla realizacji ustawowych zadań przez Siły Zbrojne RP i zabezpieczenia ich potrzeb telekomunikacyjnych, w tym w zakresie dostępu do widma częstotliwości radiowych. Ponadto sposób sformułowania w projekcie definicji sytuacji szczególnego zagrożenia może stworzyć mylne przekonanie, że wprowadzenie przez naczelne organy władzy państwowej, określonego w Konstytucji RP stanu nadzwyczajnego, „samoistnie” stwarza sytuację szczególnego zagrożenia dla funkcjonowania przedsiębiorcy. Rozszerzenie definicji „sytuacji szczególnego zagrożenia” o stan zakłócania urządzeń radiowych wykorzystywanych na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego ma na celu uwzględnienie nagłych i na chwilę obecną nie dających się przewidzieć sytuacji, w których infrastruktura przedsiębiorcy telekomunikacyjnego może mieć negatywny wpływ na systemy radioelektroniczne, w skład których wchodzą urządzenia radiowe, a których prawidłowe i niezakłócone działanie służy takim celom jak zapewnienie obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego. Rozszerzone

obszarze. ponadto kwestie te są regulowane przez odrębne przepisy.

21

brzmienie definicji „sytuacji szczególnego zagrożenia” odnosi się do przypadków, gdy sytuacja szczególnego zagrożenia występuje w czasie normalnego funkcjonowania państwa i nie jest spowodowana stanem nadzwyczajnym (wyjątkowym, wojennym, stanem klęski żywiołowej), sytuacją kryzysową, czy wystąpieniem siły wyższej.Katalog zdarzeń objętych wyrażeniem „sytuacja szczególnego zagrożenia” determinuje zakres stosowania m.in. art. 39 projektu, nakładającego na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego ogólny obowiązek brania pod uwagę w swojej działalności możliwości wystąpienia sytuacji szczególnego zagrożenia, czy art. 48, statuującego uprawnienie Prezesa UKE do nakładania na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego określonych obowiązków w sytuacji szczególnego zagrożenia.Rozszerzenie definicji sytuacji szczególnego zagrożenia w zaproponowanym kierunku umożliwi reakcję na zakłócenia pracy urządzeń radiowych niezbędnych dla zapewnienia bezpieczeństwa państwa, a w konsekwencji realizację ustawowych zadań jednostkom organizacyjnym resortu obrony narodowej i Sił Zbrojnych RP (w czasie pokoju).

31. Art. 2

MON W art. 2 proponuje się dodatkowo zdefiniować pojęcia „roaming” oraz „sieć wirtualna”. Oba pojęcia występują w dalszych częściach projektu. Zdefiniowanie pojęć „roaming” (zapożyczenie z języka angielskiego) oraz „sieć wirtualna” (wysoki stopień abstrakcyjności) przyczyni się też do zwiększenia zrozumiałości języka używanego w przepisach projektu, zgodnie z ogólnym postulatem tworzenia prawa.

Uwaga nieuwzględnionaPojęcia te są stosowane również w Pt i nie budzą wątpliwości.

32. Art. 2 pkt

80

RCL Definicja „usługi z dodatkowym świadczeniem” (art. 2 pkt 80 projektu ustawy) oparta jest na tautologii.

Uwaga uwzględniona

33. Art. 2 pkt

86

MSWiA W art. 2 w pkt 86 projektu w definicji użytkownika rządowego projektodawca wskazuje w pkt a i b „komórki organizacyjne i jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej lub przez niego nadzorowane”. Jednostką podległą, w zakresie właściwości ministra właściwego do spraw administracji publicznej, jest Narodowy Instytut Samorządu Terytorialnego. Przepis wymaga doprecyzowania lub wyjaśnienia, które z komórek i jednostek organizacyjnych podlegających ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej lub miałyby zostać objęte przedmiotowym przepisem.

Uwaga nieuwzględnionaPrzepis powiela regulację z Pt gdzie nie były wskazywane poszczególne jednostki. Należy przy tym zauważyć, że regulacja znajdować będzie de facto zastosowanie dla jednostek dysponujących określonym zakresem częstotliwości, przy czym to MSWiA w praktyce decyduje o takiej potrzebie.

22

Prośba do MSWiA o wskazanie jednostek dysponującymi częstotliwościami rządowymi/cywilno-rządowymi lub zainteresowanych ich pozyskaniem w przypadku podtrzymania przez resort uwagi dotyczącej konieczności ich ograniczenia w przepisach ustawy.

34. Art. 3

RCL W odniesieniu do ust. 1: objęte treścią regulacji zobowiązanie ministra właściwego do spraw informatyzacji należałoby uczynić przedmiotem wytycznych przy konstruowaniu odpowiednich przepisów upoważaniających;W odniesieniu do ust. 2: upoważnienie ustawowe przewidziane w art. 3 ust. 2 projektu ustawy funkcjonuje już obecnie w art. 3 ust. 3 Prawa telekomunikacyjnego. Mimo to może ono budzić wątpliwości w zakresie jego zgodności z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP. Kontrowersyjna jest zwłaszcza duża ogólność tego upoważnienia – zakres spraw przekazanych do uregulowania w akcie wykonawczym nie został określony wprost i będzie on w istocie rzeczy wynikał z zakresu spraw objętych „wymaganiami i zaleceniami międzynarodowymi o charakterze specjalistycznym”. Jednocześnie katalog spraw, których mają dotyczyć wymagania i zalecenia międzynarodowe ma charakter otwarty (wyliczenie jedynie przykładowe). Ponadto przepis nie zawiera wytycznych dotyczących treści aktu, co w tym przypadku ma szczególne znaczenie, gdyż w praktyce stosowane mogą być co najmniej dwie techniki wprowadzania do porządku prawnego norm specjalistycznych, tj. technika powtórzenia właściwych norm w treści rozporządzenia oraz technika odesłania z poziomu rozporządzenia do aktów zawierających te normy, sporządzonych zazwyczaj w języku obcym. Zauważyć należy, że druga technika budzi poważne wątpliwości ze względu na wymóg ogłaszania treści obowiązujących przepisów prawa oraz ich dostępności dla podmiotów stosujących prawo. Mając na uwadze powyższe, wskazane jest doprecyzowanie przedmiotowego upoważnienia ustawowego w zakresie przedmiotowym oraz w zakresie wytycznych.

Uwaga częściowo uwzględnionaUst. 1 został przeredagowany jako wytyczne do wydania rozporządzenia.W odniesieniu do uwagi do ust. 2 należy zauważyć, że ze względu na dynamikę, szczegółowość oraz specyfikę rozwiązań w prawie międzynarodowym dotyczących telekomunikacji, zasadnym jest tak szeroki katalog spraw, które mogą zostać objęte rozporządzeniem. Pozwoli to ustawodawcy polskiemu w jak najkrótszym czasie implementować przyjęte na poziomie międzynarodowym rozwiązania do polskiego porządku prawnego. Równocześnie należy wskazać, że podobne rozwiązanie legislacyjne zostało przyjęte w ustawie - Prawo lotnicze i na tej podstawie zostały wydane, tak jak w przypadku ustawy -

23

Prawo telekomunikacyjne, akty wykonawcze.

35. Art. 4

RCL W przypadku art. 4 projektu zwrócić należy uwagę na nieprecyzyjne określenie „w największym możliwie stopniu” wprowadzone do ust. 1 i 3. Nie wskazano także jakiegokolwiek zakresu przedmiotowego wytycznych i zaleceń Komisji Europejskiej, o których mowa w ust. 1. Ponadto mając na uwadze rolę jaką projekt przypisuje Organowi Europejskich Regulatorów Łączności Elektronicznej (BEREC) proponuje się wprowadzenie w art. 2 objaśnienia BEREC, wyjaśniającego pojęcie i wskazującego na podstawę jego utworzenia.

Uwaga nieuwzględniona Regulacja, w tym norma nakazująca uwzględnianie wytycznych i zaleceń w największym możliwym stopniu wynika bezpośrednio z EKŁE, gdzie dotyczy też przyszłych wytycznych, i została wypracowana wspólnie z MSUE. Nie ma zatem możliwości określenia zakresu przedmiotowego przyszłych wytycznych i zaleceń, które zostaną wydane jeżeli KE zidentyfikuje przeszkody w tworzeniu rynku wewnętrznego. Brak takiej regulacji oznaczałby niewdrożenia art. 38 EKŁE.

36. Art. 5

ust. 1

MSUE Zgodnie z art. 5 ust. 1 projektu działalność telekomunikacyjna jest działalnością regulowaną i podlega tylko wpisowi do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Art. 8 ust. 2 w związku z ust. 3 projektu przewiduje, że przedsiębiorca telekomunikacyjny nie może rozpocząć działalności, w przypadku gdy jego wniosek o wpis do rejestru nie będzie zawierał wszystkich danych. Tymczasem z art. 12 ust. 3 dyrektywy 2018/1972 wynika, że po dokonaniu zgłoszenia, jeżeli było ono wymagane, przedsiębiorstwo może rozpocząć działalność z zastrzeżeniem, w razie potrzeby, przepisów dotyczących praw użytkowania przewidzianych w tej dyrektywie. Motyw 42 dyrektywy mówi natomiast, że państwa członkowskie nie powinny w żaden sposób, w tym ze względu na niekompletność zgłoszenia, utrudniać dostarczania sieci lub świadczenia usług. Wynikałoby z tego, że braki we wniosku o wpis do rejestru składanym przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego nie powinny uniemożliwiać takiemu przedsiębiorstwu rozpoczęcia działalności telekomunikacyjnej. W tym kontekście należy zauważyć, że we wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych można wymagać potwierdzenia od

Uwaga wyjaśniona w trybie roboczym.

24

przedsiębiorcy prawdziwości i kompletności danych, co wynika z Wytycznych BEREC w sprawie wzoru zgłoszenia z 6 grudnia 2019 r. wydanych na podstawie art. 14 ust. 4 dyrektywy 2018/1972. W przypadku braku informacji wymaganych we wniosku lub ich nieprawdziwości projektodawca powinien zatem przewidzieć inne sankcje, niż niemożność rozpoczęcia działalności telekomunikacyjnej.

37. Art. 5

ust. 1-3

RCL Ponownej weryfikacji co do przedmiotu regulacji wymaga art. 5 ust. 1-3. Zauważyć należy, że uregulowane w treści przepisu pojęcie „działalności telekomunikacyjnej” zostało przez projektodawcę umiejscowione w art. 1 pkt 1 – określającym przedmiot regulacji. Ponadto ustawa zawiera w projektowanym art. 2 wykaz określeń używanych w ustawie. Natomiast projektowany art. 5 winien regulować kwestie adekwatne do tytułu oddziału, tj. wpisu do rejestru, określać co podlega wpisowi do odpowiedniego rejestru nie zaś regulować co stanowi albo nie stanowi działalności telekomunikacyjnej. Ponadto z uzasadnienia do art. 5 wynika, że projektowany art. 5 przesądza, że czynność polegająca na umożliwianiu korzystania z dostępu do publicznej sieci telekomunikacyjnej za pośrednictwem lokalnej sieci radiowej nie jest działalnością podlegającą wpisowi do rejestru (…), natomiast wątpliwości budzi – czy obecne brzmienie ust. 3 rzeczywiście oddaje intencję projektodawcy opisaną w uzasadnieniu.

Uwaga nieuwzględnionaPrzepis określa jaki rodzaj działalności podlega wpisowi do rejestru Pt. Zakres podmiotowy wpisu wynika przy tym z EKŁE.Natomiast treść art. 5 ust. 3 jest niezbędna jako transpozycja EKŁE, przy czym zgłaszający uwagę nie wskazał bardziej adekwatnego rozwiązania.

38. Art. 5

ust. 3

MR projekt wskazuje, że umożliwianie korzystania z publicznej sieci telekomunikacyjnej za pośrednictwem lokalnej sieci radiowej, nie jest działalnością telekomunikacyjną, jeżeli jest to działalność dodatkowa w stosunku do wykonywanej przez podmiot działalności głównej. Takie brzmienie przepisu budzi wątpliwość, kto i w oparciu o jakie kryteria będzie oceniać czy jest to działalność dodatkowa czy już może główna. Należy podkreślić, że w ustawa o CEIDG i PIP (art. 5 ust. 1 pkt 8) wskazuje, że wpisowi do rejestru przedsiębiorców- osób fizycznych podlega przedmiot wykonywanej działalności gospodarczej według PKD na poziomie podklasy, w tym jeden przedmiot przeważającej działalności. Natomiast w projekcie posłużono się sformułowaniem „działalność dodatkowa” i „działalność główna” – nie są to pojęcia tożsame (czy działalność główna odpowiada działalności przeważającej?). Ponadto rodzaje działalności gospodarczej są określone w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), które zobowiązuje do stosowania w statystyce, ewidencji i dokumentacji a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD). Natomiast w KRS[1] wskazuje się analogicznie do

Uwaga nieuwzględnionaPrzedstawiony aspekt był rozważany w pracach nad projektem ustawy, nie można jednak przyjąć takiego rozwiązania. Celowe jest użycie innych (nie tożsamych) zwrotów niż te, które zostały użyte w przywołanych przepisach w ustawie o CEIDG i PIP, czy KRS. Zapewnianie dostępu do lokalnej sieci radiowej przez różne podmioty nie prowadzące działalności telekomunikacyjnej jest działalnością powszechną. Podmioty te nie wykazują – bo nie ma ku temu podstaw – że

25

CEIDG kody działalności gospodarczej – przeważające i dodatkowe – według klasyfikacji PKD, przy czym można ujawnić jedynie 10 kodów PKD. Fakt ograniczenia do 10 ilości pozycji kodów PKD ujawnianych w rejestrze przedsiębiorców KRS nie oznacza, że przedmiot działalności spółki zostanie zawężony. Art. 40. W dziale 3 rejestru przedsiębiorców zamieszcza się następujące dane:1) przedmiot działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) – nie więcej niż dziesięć pozycji, w tym jeden przedmiot przeważającej działalności na poziomie podklasy, z tym, że w przypadku oddziałów przedsiębiorców zagranicznych, głównych oddziałów zagranicznych zakładów ubezpieczeń oraz głównych oddziałów zagranicznych zakładów reasekuracji przedmiot działalności i przedmiot przeważającej działalności określa się dla oddziału;

prowadzą działalność telekomunikacyjną jako działalność dodatkową w przypadku udostępnienia RLAN (np. dostęp do WiFi w hotelu, restauracji, lotnisku, czy siedzibie ministerstwa). Ratio legis nie przemawia za koniecznością objęcia tych podmiotów takim obowiązkiem, wręcz przeciwnie – intencją prawodawcy europejskiego jest wyeliminowanie poprzez przepis prawa, wątpliwości co do kwalifikacji wykonywania takich czynności jako działalności telekomunikacyjnej, która jest działalnością regulowaną i z której prowadzeniem wiąże się szereg uprawnień oraz obowiązków. Ponadto, nałożenie takiego nieuzasadnionego rozwiązania w postaci powiązania tejże działalności z wpisami do wskazanych rejestrów, nie rozwiązałoby potencjalnych wątpliwości co do oceny faktycznego charakteru działalności w konkretnych przypadkach.

39. Art. 5

ust. 3

MSWiA Proponowanie brzmienie art. 5 ust. 3 projektu ustawy może utrudnić wykonywanie ustawowych zadań Policji, tj. polegających na zapewnieniu ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zwalczania i

Uwaga nieuwzględnionaProponowane brzmienie art. 5 ust. 3 projektu stanowi transpozycję EKŁE.

26

wykrywania przestępstw o charakterze terrorystycznym oraz ich sprawców. Zaproponowane brzmienie przepisu art. 5 ust. 3 ww. ustawy wyłącza bowiem podmioty świadczące w rzeczywistości usługę telekomunikacyjną z dostępem do sieci publicznej, z obowiązków ustawowych, jakie ciążą na dostawcach usług telekomunikacyjnych, w tym usług komunikacji elektronicznej. Podmioty, o których mowa w art. 5 ust. 3 projektu ustawy, nie będą musiały prowadzić historii logów dokonanych za jego pośrednictwem do sieci publicznej, co uniemożliwi identyfikację końcowego użytkownika np. po nr IP. Wyłączenie tych podmiotów, z obowiązku wpisu do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych, oznacza, że podmioty świadczące działalność, o której mowa w powyższym przepisie, nie będą miały ustawowego obowiązku umożliwienia Policji rzetelnego wykonania jej zadań ustawowych określonych w art. 20c ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji. Ponadto wykrywalność sprawców przestępstw w postępowaniach karnych w sprawach, gdzie do popełnienia przestępstwa wykorzystano sieć podmiotu świadczącego usługę, o której mowa w art. 5 ust. 3 ww. projektu, również będzie znacznie utrudniona. Utrudnienia będą wynikały z braku ustawowego obowiązku prowadzenia rejestru logów dokonanych w jego sieci, zwłaszcza z jego sieci do sieci publicznej (ww. przepisy nie określają również wymogów technicznych jakie ten podmiot powinien spełniać). W związku z powyższym podmioty, o których mowa w art. 5 ust. 3 projektu ustawy, z uwagi na potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa państwa oraz porządku publicznego, powinny zostać uznane przez ustawodawcę za przedsiębiorę telekomunikacyjnego, na którym powinny ciążyć obowiązki tożsame z obowiązkami nałożonymi na przedsiębiorców podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych.

Ustawodawca unijny przyjął rozwiązanie mające stanowić zabezpieczenie tychże podmiotów od nakładania na ich obowiązków, m.in. przewidzianych dla przedsiębiorców telekomunikacyjnych, także poprzez wykładnię przepisów w sposób przedstawiony w uwadze. Innymi słowy, proponowane rozwiązanie stanowiłoby nieprawidłową implementację dyrektywy unijnej.

40. Art. 6 i

art. 7

MSWiA Art. 6 i art. 7 wprowadza wymóg podawania do rejestru:imię, nazwisko, adres, adres poczty elektronicznej i numer telefonu osoby, która jest upoważniona do reprezentowania wnioskodawcy, przed Prezesem UKECzy po zdezaktualizowaniu danych osobowych będą one z rejestru usuwane?Jaki jest czas przetwarzania danych w rejestrze?

Uwaga wyjaśnionaDane osoby upoważnionej do reprezentowania wnioskodawcy nie są w ogóle w rejestrze upublicznione (art. 9 pkt 3 i 10 pkt3). Jest to informacja wyłącznie dla Prezesa UKE przetwarzana zgodnie z ogólnymi zasadami RODO.

27

Dodatkowo należy podkreślić, że w rejestrze znajdują się jedynie aktualne dane. Dane pozostają w rejestrze do czasu ich zmiany lub wykreślenia przedsiębiorcy z rejestru. Dane te wymagane są przez art. 12 ust. 4 lit. E EKŁE.

41. Art. 6

ust. 1 pkt

1

MR Projekt ustawy określa, że wniosek o wpis przedsiębiorcy do rejestru PT zawiera: firmę lub nazwę wnioskodawcy, jego siedzibę i adres. Należy zaznaczyć, że przedsiębiorca wpisany do CEIDG nie posiada siedziby. CEIDG posługuje się natomiast pojęciem stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o CEIDG i PIP daną wpisową jest adres stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej – o ile przedsiębiorca taki posiada. W ocenie DMP przepis art. 6 ust. 1 pkt 1 należy dostosować w taki sposób, aby przedsiębiorcy wpisani do CEIDG mieli możliwość wskazania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej a nie siedziby i jej adresu. Jest to istotne ze względu na fakt, iż organ dokonujący wpisu do rejestru działalności regulowanej (RDR) jest zobowiązany na podstawie art. 44 ustawy o CEIDG i PIP informacje o wpisie do rejestru, zakazie wykonywania działalności wskazanej w RDR oraz wykreśleniu z rejestru dopisać do wpisu przedsiębiorcy posiadającego wpis w CEIDG.

Uwaga uwzględniona

42. art. 6 ust.

1 pkt 4

RCL W art. 6 ust. 1 pkt 4 projektu ustawy wymaga doprecyzowania adres osoby, która jest upoważniona do reprezentowania wnioskodawcy przed Prezesem UKE. Przepis art. 12 ust. 4 lit. e dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1972 z dnia 11 grudnia 2018 r. ustanawiającej Europejski Kodeks Łączności Elektronicznej, zwanej dalej: „EKŁE”, stanowi, że możliwie najkrótsza informacja, wymagana w celu umożliwienia BEREC i właściwemu krajowemu organowi regulacyjnemu lub innemu właściwemu organowi prowadzenie rejestru lub wykazu dostawców sieci i usług łączności elektronicznej, powinna ograniczać się do wskazania osoby wyznaczonej do kontaktów i danych kontaktowych. W kontekście przywołanego przepisu EKŁE, adres osoby upoważnionej do reprezentowania wnioskodawcy przed Prezesem UKE, wskazywany we wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych, powinien być adresem, na który należy kierować korespondencję do tej osoby (adres

Uwaga uwzględniona

28

do korespondencji). Brak takiego określenia może nieprawidłowo sugerować, że chodzi np. o adres zamieszkania lub zameldowania.

43. Art. 6

ust. 1 pkt

5

RCL Należy doprecyzować, jak szczegółowy powinien być „opis sieci telekomunikacyjnej, usługi telekomunikacyjnej lub powiązanych usług”, zamieszczany we wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych (art. 6 ust. 1 pkt 5 projektu ustawy). Wzór przedmiotowego wniosku może nie rozwiązywać tego problemu. Wskazana jest regulacja na poziomie ustawowym lub w akcie wykonawczym do ustawy. Zauważyć należy, że art. 12 ust. 4 lit. f EKŁE przewiduje „krótki opis sieci, które dostawca zamierza udostępniać, lub usług, które zamierza świadczyć”, co jest przejawem dążenia do ograniczenia do niezbędnego minimum zakresu informacji przekazywanych na etapie zgłoszenia działalności. Natomiast obecnie obowiązujący art. 10 ust. 4 pkt 7 Prawa telekomunikacyjnego wskazuje na „ogólny opis sieci telekomunikacyjnej, usługi telekomunikacyjnej lub usług towarzyszących”.

Uwaga uwzględniona

44. Art. 6

ust. 1 pkt

6

RCL W art. 6 ust. 1 pkt 6 projektu ustawy wskazane wydaje się dookreślenie, że we wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych należy wskazać planowaną (bądź przewidywaną) datę rozpoczęcia działalności. Przepis art. 12 ust. 4 lit. h EKŁE przewiduje planowaną datę rozpoczęcia działalności. Natomiast obecnie obowiązujący przepis art. 10 ust. 4 pkt 9 Prawa telekomunikacyjnego posługuje się określeniem „przewidywana data rozpoczęcia działalności telekomunikacyjnej”.

Uwaga uwzględniona

45. art. 6 ust. 2

art. 7 ust. 2

RCL Projektowana ustawa nie określa, kto składa oświadczenie o zgodności z prawdą danych zawartych we wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych (oświadczenie, o którym mowa w art. 6 ust. 2 projektu ustawy). Problem z określeniem podmiotu obowiązanego do złożenia takiego oświadczenia powstanie w szczególności w przypadku podmiotów innych niż osoby fizyczne. Jednakże również w przypadku przedsiębiorców będących osobami fizycznymi mogą pojawić się wątpliwości w przypadku, gdy wniosek podpisuje ich pełnomocnik, w tym np. osoba upoważniona do reprezentowania przed Prezesem UKE, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4 projektu ustawy. Proponowany przepis art. 6 ust. 2 pkt 2 projektu ustawy przewiduje, że podmiot składający oświadczenie deklaruje pod rygorem odpowiedzialności karnej, że spełnia warunki wykonywania działalności telekomunikacyjnej. To mogłoby wskazywać, że oświadczenie składa w swoim

Uwaga uwzględniona

29

własnym imieniu przedsiębiorca telekomunikacyjny, również działający w formie osoby prawnej (zgodnie z ogólnymi zasadami reprezentacji). W takim przypadku nie jest jednak jasne w stosunku do kogo złożone oświadczenie będzie spełniać funkcję oświadczenia o świadomości odpowiedzialności karnej za podanie nieprawdziwych informacji (w stosunku do przedsiębiorcy, czy członka organu uprawnionego do jego reprezentacji). Analogiczne wątpliwości występują również w przypadku oświadczenia przewidzianego w art. 7 ust. 2 projektu ustawy.

46. Art. 8

ust. 2

RCL Proponowany przepis art. 8 ust. 2 projektu ustawy nie przewiduje możliwości wezwania przez Prezesa UKE do uzupełnienia wniosku o wpis do rejestru w przypadku niezałączenia do wniosku oświadczenia o świadomości odpowiedzialności karnej za podanie nieprawdziwych danych. Wymaga wyjaśnienia, czy intencją projektodawcy jest, aby wniosek, któremu nie towarzyszy wskazane oświadczenie, pozostawiany był od razu bez rozpoznania, bez konieczności wzywania do usunięcia braków, a jeżeli tak, to jakie argumenty przemawiają za tak restrykcyjnym rozwiązaniem.

Uwaga uwzględnionaDodano przepis przewidujący możliwość wezwania.

47. Art. 8 ust

3

MR art. 8 ust 3 projektu zakłada, że jeżeli Prezes UKE, nie dokona wpisu w terminie wnioskodawca może rozpocząć wykonywanie działalności telekomunikacyjnej. Przy czym powstaje pytanie kiedy tak na prawdę może rozpocząć wykonywanie działalności. Zgodnie bowiem z projektem, Prezes UKE ma 3 dni na dokonanie wpisu, ale jeśli wniosek wymaga uzupełnienia to przed upływem 3 dni prezes UKE musi skierować do przedsiębiorcy wezwanie do uzupełnienia braków, przy czym przedsiębiorca ma 7 dni na uzupełnienie. Tu powstaje problem doręczenia i terminów związanych z doręczeniem wezwania przedsiębiorcy (odbiór awiza na poczcie 14 dni + czas dostarczania przesyłki). Może się bowiem okazać, że przedsiębiorca będzie śledzić wpis i okaże się, że nie dokonano wpisu w RDR to de facto musi jeszcze poczekać blisko 3 tygodnie, aby się upewnić, czy Prezes UKE nie wysłał wezwania do uzupełnienia. Należy jednak zwrócić uwagę na art. 43 ustawy Prawo przedsiębiorców reguluje kwestię instytucji działalności gospodarczej regulowanej.

Uwaga nieuwzględnionaZgodnie z art. 17 wnoszony jest na elektroniczną skrzynkę podawczą. Oznacza to, że korespondencja miedzy Prezesem UKE a wnioskodawcą odbywa się w postaci elektronicznej, a nie w postaci papierowej i nie powinien wystąpić problem z awizem.

48. Art. 8

ust. 4

RCL Proponowany przepis art. 8 ust. 4 projektu ustawy przewiduje, że Prezes UKE może dokonać weryfikacji prawdziwości danych zawartych we wniosku o wpis do rejestru, porównując je z informacjami zawartymi w publicznie dostępnych rejestrach.

Uwaga uwzględniona

30

Jednocześnie przepis ten nie wyklucza możliwości przeprowadzenia weryfikacji danych na etapie poprzedzającym wpis do rejestru. W związku z tym powstaje wątpliwość, czy Prezes UKE może odmówić wpisu do rejestru w przypadku, gdy dane we wniosku nie są zgodne z wpisami w innych publicznie dostępnych rejestrach, lub szerzej – gdy Prezes UKE uzyska dowody świadczące o tym, że dane wskazane we wniosku nie są zgodne ze stanem faktycznym. Projektowane przepisy nie przewidują przypadków, w których Prezes UKE odmawia dokonania wpisu do rejestru. Nie przewidują też procedury wyjaśniania rozbieżności w przypadku, gdy dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru różnią się od danych dostępnych w innych rejestrach. W takim stanie rzeczy w rejestrze PT oraz rejestrze JST, mogą znaleźć się nieprawdziwe dane, które będą wymagały sprostowania z urzędu w trybie przewidzianym w art. 8 ust. 5 projektu.

49. Art. 9,

art. 10

RCL W kontekście przepisów art. 9 i art. 10 projektu ustawy, określających dane gromadzone w rejestrze PT oraz rejestrze JST, należy podać pod rozwagę kwestię przechowywania w tych rejestrach również informacji o zmianach wpisów oraz ich wykreśleniu z rejestru, czego wprost nie przewidują proponowane przepisy. Powstaje również wątpliwość, czy i gdzie będą gromadzone dane osób, które są upoważnione do reprezentowania wnioskodawcy przed Prezesem UKE, skoro na mocy przywołanych przepisów rejestr PT i rejestr JST nie może obejmować tych danych.

Uwaga częściowo uwzględnionaDotychczas rejestr zawierał tylko aktualne dane. Na skutek uwag z konsultacji dodano również informację o wykreśleniu wpisu. Nie ma natomiast podstaw do udostępniania danych o zmianach.Rejestr jest jawny. Dane osoby upoważnionej do reprezentowania wnioskodawcy przed Prezesem UKE nie są informacją publiczną. Są to dane przeznaczone wyłącznie do wiadomości Prezesa. Prezes decyduje gdzie i jak przechowuje te dane w oparciu o RODO.

50. Art. 11

RCL Przepis art. 11 ust. 2 pkt 3 (w zakresie odesłania do art. 9 pkt 3 i art. 10 pkt 3) zawiera odesłanie kaskadowe, niezgodnie z § 157 Zasad techniki prawodawczej. Zgodnie ze

Uwaga uwzględniona

31

ust. 2

wskazanym przepisem ZTP, nie odsyła się bowiem do przepisów, które już zawierają odesłania.

51. Art. 11 ust. 3

RCL Wyjaśnienia wymaga, czy zaświadczenie o wpisie do rejestru będzie wydawane także w formie papierowej. Przepis ust. 3 dotyczy bowiem tylko doręczenia zaświadczenia wydanego w postaci elektronicznej.

Uwaga uwzględniona

52. Art. 11 ust. 5

MF – należy zauważyć, że wydanie zaświadczenia może być przedmiotem opłaty skarbowej jedynie w przypadkach gdy następuje na wniosek zainteresowanego. Wydanie zaświadczenia z urzędu nie stanowi przedmiotu tej opłaty, zatem proponowany przepis jest zbędny.

Uwaga nieuwzględnionaPrzepis ten funkcjonuje w PT. Do Pke został przeniesiony dopiero na skutek uwag przedsiębiorców z prekonsultacji zgłaszających wątpliwości odnośnie konieczności wnoszenia opłaty.

53. Art. 12

RCL Przepis nie reguluje sposobu postępowania w przypadku braków we wniosku o zmianę wpisu w rejestrze PT lub rejestrze JST. Przepis art. 8 ust. 2 projektu ustawy, przewidujący wezwanie do uzupełnienia wniosku o wpis, nie znajdzie zastosowania w omawianej sytuacji, bowiem dotyczy jedynie wniosków o wpis przedsiębiorcy lub jednostki samorządu terytorialnego do właściwego rejestru, a nie wniosków o zmianę wpisu.

Uwaga uwzględniona

54. Art. 12 ust. 1

MR Projektowany przepis dotyczy sytuacji, w której zmianie uległy dane przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. DMP stoi na stanowisku, że jeżeli Prezes UKE korzysta z informacji zawartych w publicznie dostępnych rejestrach w postaci elektronicznej w zakresie danych objętych wnioskiem o wpis do rejestru PT (art. 8 ust. 4), to ewentualne zmiany tych danych powinny być dokonywane automatycznie na zasadzie wymiany danych pomiędzy rejestrami CEIDG i PT. Nakładanie dodatkowych obowiązków w postaci złożenia wniosku o zmianę w przypadku danych dostępnych już Prezesowi UKE w rejestrach publicznych (CEIDG) wydaje się być zbędnym obciążeniem dla przedsiębiorcy.

Uwaga nieuwzględnionaPrzepis o korzystaniu z informacji zawartych w innych rejestrach jest uprawnieniem Prezesa UKE w razie wątpliwości a nie jego obowiązkiem. Wzorowany jest na art. 11 ustawy CEIDG i PIP.W rejestrach zakres danych nie jest tożsamy.

55. Art. 13

MSWiA Brak jest regulacji dotyczących usunięcia danych osób upoważnionych, czy projektodawca przewiduje ich usuwane?

Brak uwagiW rejestrze nie są opublikowane informacje o

32

danych osób upoważnionych. Nie ma potrzeby ich usuwania. Te kwestie reguluje RODO.

56. Art. 13

pkt 3

MR Zgodnie z ww. przepisem Prezes UKE wykreśla z rejestru PT przedsiębiorcę telekomunikacyjnego po uzyskaniu informacji z CEIDG albo KRS o wykreśleniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Z treści przepisu nie wynika, czy wykreślenie będzie realizowane w drodze decyzji administracyjnej czy też automatycznie w drodze czynności materialno-technicznej. Pragę zwrócić uwagę na następujące kwestie:Przedsiębiorca w przypadku np. pomyłkowego wykreślenia z CEIDG może kolejnego dnia ponownie złożyć wniosek o zmianę wpisu i zrezygnować z zaprzestania prowadzenia działalności, tym samym domniemywa się, że przedsiębiorca nie jest wykreślony, lecz aktywnie prowadzi działalność gospodarczą. Może zatem powstać sytuacja, że w CEIDG był wykreślony przez 4 dni, na skutek informacji z CEIDG Prezes UKE dokona wykreślenia z RDR, a następnie przedsiębiorca skoryguje swój błąd w CEIDG i zrezygnuje z wykreślenia. Ważne jest zatem by przepis art. 13 przewidywał opcję przywrócenia w CEIDG i aby wówczas przedsiębiorca nie musiał składać ponownie wniosku o wpis do RDRPrzedsiębiorca może złożyć wniosek o niepodjęcie działalności gospodarczej, który nie jest równoznaczny wnioskowi o wykreślenie z CEIDG, wówczas uważa się, że dana osoba nie była przedsiębiorcą i wpis nie jest publikowany w CEIDG (nie można go wyszukać w CEIDG). W takim przypadku, jeżeli niepodjęcie działalności gospodarczej dotyczy całości wykonywanej działalności gospodarczej przedsiębiorca nie powinien „dublować” czynności zawiadamiania o niepodjęciu i wykreślenia z rejestru. Proponujemy rezygnację z obowiązku złożenia wniosku o wykreślenie z rejestru PT (projekt art. 15 ust. 1) w przypadku niepodjęcia działalności gospodarczej w CEIDG. Sytuacja podobna jak niepodjęcie dotyczy także obowiązku o przestaniu wykonywania działalności telekomunikacyjnej. Jeśli działalność telekomunikacyjna była jedyną działalnością wykonywaną przez przedsiębiorcę wpisanego do CEIDG, wówczas w przypadku zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej powinien być on zwolniony z obowiązku informowania osobnym wnioskiem Prezesa

Uwaga nieuwzględnionaPrzepis funkcjonuje w Pt. W przypadku wykreślenia z CEIDG czy KRS wykreślenie z rejestru Pt jest czynnością materialno-techniczną, bowiem podmiot przestał istnieć. Wykreślenie następuje z mocy prawa, a nie decyzji administracyjnej. Skoro przedsiębiorca musi podjąć jakieś czynności aby zrezygnować z wykreślenia z CEIDG, powinien też podjąć działania w celu wpisania się do rejestru PT.

33

UKE (art. 15 ust. 2 i 3). Podkreślić należy, że data wykreślenia z CEIDG jest datą techniczną, nadawaną automatycznie przez system i zazwyczaj pokrywa się z datą złożenia wniosku o wykreślenie z rejestru CEIDG. Tym samym data wykreślenia nie jest równoznaczna z datą trwałego zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej.Przedsiębiorca może złożyć wniosek o wykreślenie z CEIDG w każdym czasie, co w konsekwencji oznacza, że data zaprzestania wykonywania działalności będzie wcześniejsza (np. 12.07.2020 r.) niż data złożenia wniosku o wykreślenie (np. 26.08.2020 r.)

57. Art. 14

RCL Ograniczenie w art. 14 projektu ustawy możliwości wykreślenia podmiotu z rejestru JST jedynie do przypadków, gdy ze stosownym wnioskiem wystąpi podmiot wpisany do rejestru, może prowadzić do sytuacji, gdy treść tego rejestru nie będzie odpowiadała rzeczywistemu stanowi rzeczy. Wyłączny tryb wnioskowy wykreślenia wpisu spowoduje, że w rejestrze będą nadal wpisane podmioty, które już nie istnieją, np. spółki czy spółdzielnie wykreślone z KRS. Jeżeli bowiem podmioty takie nie złożą przed wykreśleniem z KRS wniosku o wykreślenie z rejestru JST, nie będzie możliwości ich wykreślenia z tego rejestru z urzędu czy na wniosek innego podmiotu, a informacje zawarte w rejestrze JST staną się trwale nieaktualne.

Uwaga nieuwzględnionaArt. 15 ust. 2 Pke nakłada na JST obowiązek złożenia wniosku o wykreślenie w przypadku zaprzestania wykonywania działalności w terminie 14 dni od daty zaprzestania.Prezes UKE nie jest w stanie zweryfikować czy i kiedy JST zaprzestało wykonywania działalności.

58. Art. 15

RCL Wymaga rozważenia możliwość wykreślenia przez Prezesa UKE z urzędu podmiotu wpisanego do rejestru PT lub rejestru JST w przypadku, gdy podmiot ten uchybia obowiązkom przewidzianym w art. 15 ust. 1 i 2 projektu ustawy, a więc nie składa w terminie wniosku o wykreślenie z rejestru. Wobec braku takiego rozwiązania w projekcie ustawy, zaniechanie podmiotów wpisanych do rejestru PT i rejestru JST w zakresie złożenia wniosku o wykreślenie będzie prowadziło do stopniowej dezaktualizacji tych rejestrów.

Uwaga kierunkowo uwzględniona – w zakresie możliwości wykreślenia z urzędu podmiotu, który przestał istnieć.Wobec liczby podmiotów wpisanych do obu rejestrów należy wskazać, że Prezes UKE nie jest w stanie zweryfikować czy i kiedy zaprzestano wykonywania działalności.Należy podkreślić, że art. 409 przewiduje karę za brak wykreślenia.

34

59. Art. 15 ust. 1

MSWiA W art. 15 w ust. 1 wyrażenie „1 miesiąc” zastąpić wyrażeniem: „30 dni”. Uwaga bezprzedmiotowaPrzepis ust. 1 został usunięty na skutek uwag innych podmiotów.

60. art. 16 ust. 1 w związku z art. 397 ust. 6

MR Projektowany przepis art. 16 ust. 1 zakłada, że przedsiębiorca telekomunikacyjny, który został wykreślony z rejestru PT na skutek wydania decyzji o zakazie wykonywania działalności telekomunikacyjnej (art. 397 ust. 6), może uzyskać ponowny wpis do rejestru PT nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji. W ocenie DMP przepis wymaga doprecyzowania. Art. 16 ust. 1 wskazuje termin 3 lat od wydania decyzji o zakazie wykonywania działalności natomiast art. 397 ust. 6 – w którym mowa jest o wydaniu wspomnianej decyzji, nie określa czy omawiany zakaz prowadzenia działalności telekomunikacyjnej ma charakter czasowy. Czy wydana decyzja jest bezterminowa i po uzyskaniu przez dany podmiot ponownego wpisu do PT po upływie 3 lat od wydania tej decyzji, decyzja wygasa? W ocenie DMP w przepisie art. 397 należałoby wskazać na jaki okres Prezes UKE może zakazać prowadzenia działalności oraz wówczas ewentualnie w art. 16 doprecyzować, czy wniosek o ponowny wpis może być złożony po upływie 3 lat od zakończenia zakazu (co wydaje się niecelowe), czy też po upływie samego zakazu (ponieważ sama decyzja o zakazie wydawana jest na okres 3 lat?).

Uwaga uwzględniona

61. Art. 17 ust. 3

RCL Wzory wniosków dotyczących wpisu, aktualizacji wpisu oraz wykreślenia z rejestru PT i rejestru JST (wnioski, o których mowa w art. 6, art. 7, art. 12 i art. 15 projektu ustawy) powinny zostać określone w rozporządzeniu – tak, jak przewiduje to obecnie art. 13 Prawa telekomunikacyjnego. Określenie wzoru wniosku dotyczy bowiem ściśle materii normowanej w projektowanej ustawie i stanowi doprecyzowanie obowiązku rejestracyjnego spoczywającego na podmiocie chcącym prowadzić działalność telekomunikacyjną. Ponadto określenie wzoru wniosku w akcie wykonawczym do ustawy otwiera drogę do kontroli zgodności tego wzoru z wymaganiami dotyczącymi wniosku, zawartymi w projektowanej ustawie. Ze wskazanych przyczyn proponowany przepis art. 17 ust. 3 projektu ustawy, przewidujący określenie wzorów wniosków przez Prezesa UKE w bliżej nieokreślonej formie prawnej, budzi wątpliwości w kontekście przyjętego w art. 87 Konstytucji RP zamkniętego modelu źródeł prawa powszechnie obowiązującego.

Uwaga nieuwzględnionaW ramach projektowanych przepisów przyjęto założenie, że przedsiębiorcy będą składać wnioski wyłącznie w postaci elektronicznej. Przepis o takim brzmieniu będzie zobowiązywał Prezesa UKE – jako wskazany w przepisie prawa „organ właściwy do określenia wzoru dokumentu” – do zastosowania się do art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o informatyzacji, tj. do przekazania Ministrowi

35

Cyfryzacji „wzoru dokumentu elektronicznego w celu umieszczenia go w centralnym repozytorium wzorów dokumentów elektronicznych”. Wzór taki sporządzany jest zgodnie z wymaganiami ustalonymi w § 18 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 września 2011 r. w sprawie sporządzania i doręczania dokumentów elektronicznych oraz udostępniania formularzy, wzorów i kopii dokumentów elektronicznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 180).

Projektodawca nie przewiduje możliwości składania wniosków w ramach dokumentu w postaci papierowej, dla którego wzór mógłby być określony w akcie normatywnym. Jednocześnie przepisy ustawy o informatyzacji określają procedurę określenia „wzoru dokumentu elektronicznego”, która wymaga sporządzenia takiego wzoru w formie trzech dokumentów elektronicznych – określających kolejno strukturę, sposób prezentacji danych oraz metadane wzoru dokumentu – określonych w § 18 ww. rozporządzenia, oraz

36

przekazania go Ministrowi Cyfryzacji, przez „organ właściwy do określenia wzoru dokumentu”, „w celu umieszczenia go w centralnym repozytorium wzorów dokumentów elektronicznych”.

Warto wskazać, że analogiczne przepisy prawa, zawierające bezpośrednie upoważnienie organu do określenia wzoru dokumentu elektronicznego, zawierała między innymi ustawa z dnia 24 kwietnia 2014 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze standaryzacją niektórych wzorów pism w procedurach administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 822).

Należy przy tym podkreślić, że wszystkie elementy wniosku wskazane są w przepisach ustawowych.

62. Art. 19

RCL Proponowany przepis art. 19 projektu ustawy wyraża obowiązek przekazywania przez określone podmioty informacji na żądanie Prezesa UKE, wprowadzając jednocześnie pewne mechanizmy mające chronić autonomię informacyjną, jak również tajemnicę przedsiębiorstwa, polegające na ograniczeniu zakresu żądania wynikającym z projektu ustawy celem oraz wymogiem proporcjonalności. Nie przewidziano jednak instrumentów prawnych, które pozwalałyby, po pierwsze doprecyzować żądanie w przypadku, gdy jego treść budzi obiektywnie uzasadnione wątpliwości (z czym wiąże się problem przedłużenia terminu na wypełnienie obowiązku po doprecyzowaniu żądania), a po drugie, dokonać kontroli żądania Prezesa UKE na drodze sądowej w sytuacji, gdy podmiot obowiązany kwestionuje jego zgodność z przepisami prawa

Uwaga nieuwzględnionaPrzepis stanowi wdrożenie art. 20 i 21 EKŁE, które nie zawierają regulacji wskazanych w ustawie. Przepis art. 20 ust. 1 EKŁE wprost stanowi, że „Przedsiębiorstwa niezwłocznie dostarczają informacji na żądanie w wymaganym terminie i na wymaganym poziomie szczegółowości.”.

37

(np. związanie celem i proporcjonalność). Wbrew stanowisku zaprezentowanemu w judykaturze (wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2012 r., II GSK 851/11) charakter i funkcja aktu żądania wskazują, że stanowi ono konkretyzację obowiązku informacyjnego wynikającego z art. 19 projektu ustawy. Skierowanie żądania do określonego podmiotu jest aktem stosowania prawa, który wpływa na sytuację prawną jednostki, stanowiąc o treści ciążącego na niej obowiązku. To zaś stanowi argument za zasadnością kontroli tego typu aktów na drodze sądowej. Brak adekwatnych rozwiązań prawnych w tym zakresie może prowadzić do naruszenia prawa do sądu. Zauważyć przy tym należy, że możliwość kwestionowania zgodności żądania z prawem dopiero na etapie odwołania od decyzji, na mocy której nałożona została kara pieniężna za niewykonanie obowiązku, wywoła „efekt mrożący” – dotkliwość potencjalnej kary będzie powodowała, że podmioty obowiązane w wielu przypadkach wykonają obowiązek nawet, gdy są przekonane o bezprawności żądania dotyczącego określonych informacji.

63. Art. 20 ust. 1 i 2

RCL Zgodnie z art. 20 ust. 2 projektu podmiot wykreślony z rejestru podlega obowiązkowi sporządzenia sprawozdania z działalności telekomunikacyjnej. Podkreślić jednak trzeba, że projektowane przepisy nie wskazują na zawartość takiego sprawozdania, przepis ust. 2 odsyła do przepisu ust. 1 jedynie w zakresie terminu przedłożenia sprawozdania. O ile kwestia rodzaju oraz procedury przekazywania danych, o których mowa w art. 20 ust. 1, została uregulowana (łącznie z formularzami elektronicznymi), o tyle kwestie składania sprawozdania, o którym mowa w ust. 2, zostały pominięte i wymagają szerokiego uzupełnienia. Wskazany problem został także omówiony w uwadze do art. 20 ust. 5.

Uwaga nieuwzględnionaW ramach projektowanych przepisów (art. 20) przyjęto założenie, że przedsiębiorcy będą przekazywać Prezesowi UKE dane wyłącznie w postaci elektronicznej. Z uwagi na powyższe, w brzmieniu art. 20 ust. 5 projektu, zawarto zobowiązanie Prezesa UKE do określenia „wzoru dokumentu, przy użyciu którego przekazywane są dane, o których mowa w ust. 1, w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.”. Przepis o takim brzmieniu będzie

38

zobowiązywał Prezesa UKE – jako wskazany w przepisie prawa „organ właściwy do określenia wzoru dokumentu” – do zastosowania się do art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o informatyzacji, tj. do przekazania Ministrowi Cyfryzacji „wzoru dokumentu elektronicznego w celu umieszczenia go w centralnym repozytorium wzorów dokumentów elektronicznych”. Wzór taki sporządzany jest zgodnie z wymaganiami ustalonymi w § 18 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 września 2011 r. w sprawie sporządzania i doręczania dokumentów elektronicznych oraz udostępniania formularzy, wzorów i kopii dokumentów elektronicznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 180).

Projektodawca nie przewiduje możliwości przekazywania danych w ramach dokumentu w postaci papierowej, dla którego wzór mógłby być określony w akcie normatywnym. Jednocześnie przepisy ustawy o informatyzacji określają procedurę określenia „wzoru dokumentu elektronicznego”,

39

która wymaga sporządzenia takiego wzoru w formie trzech dokumentów elektronicznych – określających kolejno strukturę, sposób prezentacji danych oraz metadane wzoru dokumentu – określonych w § 18 ww. rozporządzenia, oraz przekazania go Ministrowi Cyfryzacji, przez „organ właściwy do określenia wzoru dokumentu”, „w celu umieszczenia go w centralnym repozytorium wzorów dokumentów elektronicznych”.

Warto wskazać, że analogiczne przepisy prawa, zawierające bezpośrednie upoważnienie organu do określenia wzoru dokumentu elektronicznego, zawierała między innymi ustawa z dnia 24 kwietnia 2014 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze standaryzacją niektórych wzorów pism w procedurach administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 822).

64. Art. 20 ust. 5

RCL Wzór dokumentu, przy użyciu którego przekazywane są Prezesowi UKE dane, o których mowa w art. 20 ust. 1 projektu ustawy, powinien zostać określony w akcie wykonawczym do ustawy, a nie – jak wynika z art. 20 ust. 5 projektu ustawy – w bliżej nieokreślonym akcie Prezesa UKE, który nie może zostać uznany za źródło prawa powszechnie obowiązującego. Określenie wzoru ww. dokumentu stanowi uszczegółowienie obowiązku sprawozdawczego ustanowionego w ustawie – posiada zatem cechy regulacji normatywnej, co powoduje konieczność jej ujęcia we właściwym akcie prawa powszechnie obowiązującego. Unormowanie przedmiotowej

Uwaga nieuwzględnionaW ramach projektowanych przepisów (art. 20) przyjęto założenie, że przedsiębiorcy będą przekazywać Prezesowi UKE dane wyłącznie w postaci elektronicznej. Z uwagi na powyższe, w brzmieniu art. 20 ust. 5 projektu, zawarto

40

kwestii w drodze rozporządzenia przewiduje obecnie obowiązujący przepis art. 7 ust. 3 Prawa telekomunikacyjnego. Jednocześnie w art. 20 projektu ustawy należy jednolicie i w sposób uporządkowany posługiwać się określeniami „sprawozdanie z działalności telekomunikacyjnej” (ust. 2), „dane dotyczące rodzaju i zakresu wykonywanej działalności telekomunikacyjnej oraz wielkości sprzedaży usług telekomunikacyjnych” (ust. 1, 3 i 5) oraz „dokument, przy użyciu którego przekazywane są dane, o których mowa w ust. 1” (ust. 5). W szczególności nie jest jasne, czy dokument, przy użyciu którego przekazywane są dane dotyczące rodzaju i zakresu wykonywanej działalności telekomunikacyjnej oraz wielkości sprzedaży usług telekomunikacyjnych, jest tożsamy ze sprawozdaniem z działalności telekomunikacyjnej.

zobowiązanie Prezesa UKE do określenia „wzoru dokumentu, przy użyciu którego przekazywane są dane, o których mowa w ust. 1, w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.”. Przepis o takim brzmieniu będzie zobowiązywał Prezesa UKE – jako wskazany w przepisie prawa „organ właściwy do określenia wzoru dokumentu” – do zastosowania się do art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o informatyzacji, tj. do przekazania Ministrowi Cyfryzacji „wzoru dokumentu elektronicznego w celu umieszczenia go w centralnym repozytorium wzorów dokumentów elektronicznych”. Wzór taki sporządzany jest zgodnie z wymaganiami ustalonymi w § 18 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 września 2011 r. w sprawie sporządzania i doręczania dokumentów elektronicznych oraz udostępniania formularzy, wzorów i kopii dokumentów elektronicznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 180).

41

Projektodawca nie przewiduje możliwości przekazywania danych w ramach dokumentu w postaci papierowej, dla którego wzór mógłby być określony w akcie normatywnym. Jednocześnie przepisy ustawy o informatyzacji określają procedurę określenia „wzoru dokumentu elektronicznego”, która wymaga sporządzenia takiego wzoru w formie trzech dokumentów elektronicznych – określających kolejno strukturę, sposób prezentacji danych oraz metadane wzoru dokumentu – określonych w § 18 ww. rozporządzenia, oraz przekazania go Ministrowi Cyfryzacji, przez „organ właściwy do określenia wzoru dokumentu”, „w celu umieszczenia go w centralnym repozytorium wzorów dokumentów elektronicznych”.

Warto wskazać, że analogiczne przepisy prawa, zawierające bezpośrednie upoważnienie organu do określenia wzoru dokumentu elektronicznego, zawierała między innymi ustawa z dnia 24 kwietnia 2014 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze standaryzacją

42

niektórych wzorów pism w procedurach administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 822).Uwaga uwzględniona w zakresie pojęć dokument, sprawozdanie itp.

65. Art. 23

MF - w myśl art. 3 ustawy o opłacie skarbowej, nie podlega tej opłacie dokonanie czynności urzędowej, wydanie zaświadczenia oraz zezwolenia (pozwolenia, koncesji), jeżeli na podstawie odrębnych przepisów podlegają innym opłatom o charakterze publicznoprawnym lub są od tych opłat zwolnione.Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 2 projektu ustawy przedsiębiorca telekomunikacyjny uiszcza roczną opłatę telekomunikacyjną związaną z realizacją zadań w zakresie telekomunikacji przez organy administracji, w tym wydawaniem decyzji administracyjnych, z wyłączeniem decyzji, za które odrębne przepisy przewidują pobieranie opłat.W uzasadnieniu należy wyjaśnić, za które z czynności urzędowych dokonanych na wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, załatwianych w drodze decyzji przez Prezesa UKE, uiszczana jest roczna opłata telekomunikacyjna. Jeżeli bowiem wszystkie czynności dokonywane w drodze decyzji przez Prezesa UKE objęte są tą opłatą (poza rezerwacją częstotliwości, dla której przewiduje się stawkę opłaty skarbowej) także za wydawanie decyzji administracyjnych, to zbędne byłoby zwolnienie z opłaty skarbowej określone w części I w ust. 53 w kolumnie 4 w pkt 4 załącznika do ustawy o opłacie skarbowej. Wówczas z racji podlegania innej opłacie o charakterze publicznoprawnym za wydawanie decyzji administracyjnych przez Prezesa UKE nie stanowiłoby przedmiotu opłaty skarbowej na podstawie art. 3 ustawy o opłacie skarbowej. Nieuzasadnione byłoby więc utrzymywanie zwolnienia z opłaty skarbowej dla decyzji, do których mają zastosowanie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, wydanych przez Prezesa UKE w ramach realizacji jego zadań w zakresie telekomunikacji, jeżeli decyzje takie nie stanowiłyby w ogóle przedmiotu tej opłaty. Wyjaśnić należy zatem, które decyzje nie są wydawane w trybie administracyjnym, bądź na rzecz przedsiębiorców telekomunikacyjnych, co uzasadnia utrzymanie zwolnienia z opłaty skarbowej. W przeciwnym razie należy dokonać dodatkowej

Uwaga nieuwzględnionaZe względu na ogólny charakter przepisu o zwolnieniu z opłaty skarbowej mogący powodować trudności interpretacyjne, szczególnie biorąc pod uwagę, że do tej pory było wyłączenie szczególne dla decyzji Prezesa UKE, projektodawca uważa za zasadne pozostawienie wyłączenia w dotychczasowym kształcie.Należy też podkreślić, że opłata telekomunikacyjna płacona przez przedsiębiorcę nie zależy od decyzji wydanych dla niego przez Prezesa UKE, ponadto niektórzy przedsiębiorcy są z niej zwolnieni, co w przypadku korzystania z ogólnego zwolnienia z opłaty skarbowej może powodować trudności interpretacyjne, czy są oni zwolnieni z opłaty skarbowej.

43

zmiany w art. 28 projektu ustawy wprowadzającej ustawę – Prawo komunikacji elektronicznej, w załączniku do ustawy o opłacie skarbowej w części I w ust. 53 w kolumnie 4 należy uchylić pkt 4.

66. Art. 23 ust. 6

RCL Wymaga wyjaśnienia, jakie merytoryczne przesłanki i wartości konstytucyjne zadecydowały o wyłączeniu z obowiązku ponoszenia rocznej opłaty telekomunikacyjnej przedsiębiorców telekomunikacyjnych, których przychody z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej osiągnięte w roku obrotowym poprzedzającym o 2 lata rok, za który ta opłata jest należna, wyniosły 10 milionów złotych albo były niższe od tej kwoty (art. 23 ust. 6 projektu ustawy). W przypadku braku relewantnego kryterium zróżnicowania sytuacji przedsiębiorców telekomunikacyjnych w zakresie obowiązku uiszczania opłaty może mieć miejsce naruszenie zasady równości, wyrażonej w art. 32 Konstytucji RP. Zauważyć przy tym należy, że również przedsiębiorcy, którzy osiągają przychody niższe niż 10 milionów złotych odnoszą korzyści z wymienionych w art. 23 ust. 1 projektu ustawy zadań w zakresie telekomunikacji, realizowanych przez organy administracji, a pośrednio finansowanych z wpływów z opłaty rocznej. Przykładowo, również przedsiębiorcy osiągający mniejsze obroty podlegają wpisowi do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych, są stronami decyzji administracyjnych wydawanych przez Prezesa UKE, mogą być stronami sporów rozstrzyganych przez Prezesa UKE w trybie projektowanych przepisów. Ponadto, ustalenie wysokości opłaty przy wykorzystaniu procentowego wskaźnika opłaty (jako procent od przychodu), dostosowuje wysokość opłaty do skali działalności tych przedsiębiorców. Co więcej, proponowane rozwiązanie powoduje, że opłatę będzie obowiązany uiścić przedsiębiorca o przychodach przekraczających 10 milionów złotych, który wykazał stratę w sprawozdaniu finansowym, a nie będzie tego ciężaru ponosił przedsiębiorca, który osiągnął zysk, lecz jego przychody nie przekroczyły 10 milionów złotych. Wyłączenie wskazanej wyżej grupy przedsiębiorców telekomunikacyjnych z obowiązku uiszczania opłaty rocznej stawia w wątpliwość powszechność oraz ekwiwalentność przedmiotowej daniny publicznej.

Uwaga wyjaśnionaAnalogiczne wyłączenie funkcjonuje w Pt, a przepisy EKŁE nie wprowadzają tu zmian.Wyłączenie niektórych przedsiębiorców z obowiązku uiszczania opłaty telekomunikacyjnej jest zgodne z EKŁE, gdzie art. 16 ust. 1 wskazuje, że jedną z przesłanek o niepobieraniu opłat administracyjnych od przedsiębiorstw może być ich obrót. Zgodnie z tym przepisem, na bazie obecnie obowiązującego PT z obowiązku ponoszenia rocznej opłaty telekomunikacyjnej byli wyłączeni przedsiębiorcy telekomunikacyjni, których przychody z tytułu prowadzenia działalności telekomunikacyjnej osiągnięte w roku obrotowym poprzedzającym o 2 lata rok, za który ta opłata jest należna, wyniosły poniżej 6 milionów. W związku z tym, że powyższy próg nie był zmieniany od dnia wejścia w życia PT w 2004 r. zdecydowano o podniesieniu go do 10 milionów.

44

Zdaniem projektodawncy, sposób obliczania wskaźnika jako procentu od przychodu spełnia przesłanki proporcjonalności wskazane w art. 16 ust. 1 pkt b) EKŁE.

67. Art. 23 ust. 9

RCL Nawiązując do uwagi ogólnej z pkt 3 tabeli, podkreślić należy, że wskazany przepis w zakresie terminów i sposobu uiszczania opłaty uzupełnia przepisy projektu ustawy. Projektowany art. 23 nie zawiera bowiem jakichkolwiek regulacji dotyczących kwestii terminów uiszczania opłat (jednorazowo, w ratach, konkretne terminy) oraz sposobów uiszczania tych opłat (kwestie dokonywania płatności). We wskazanym zakresie upoważnienie ma charakter blankietowy. Ponadto doprecyzowania wymaga wprowadzone do upoważnienia pojęcie „opłaty” (ustawa nie wprowadza skrótu dla opłaty telekomunikacyjnej – „opłata”).

Uwaga częściowo uwzględnionaZdaniem projektodawcy obecne przepisy i ich podział pomiędzy ustawę a rozporządzenie zapewniają niezbędną przejrzystość i jasność. Nie ma możliwości uzupełnienia przepisów ustawy inaczej jak tylko przez przeniesienie do niej wskazanych przepisów rozporządzenia, co zdaniem projektodawcy jest niepotrzebne.Przepis przeredagowany, zrezygnowano z błędnego skrótu „opłata”.

68. Art. 23 ust. 10

RCL Zgodnie z art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1461) w Monitorze Polskim ogłasza się inne akty prawne, a także ogłoszenia, obwieszczenia i komunikaty organów, instytucji i osób, jeżeli odrębne ustawy tak stanowią. W związku z powyższym przepis art. 23 ust. 10 projektu ustawy wymaga odpowiedniej korekty.

Uwaga uwzględniona

69. Art. 24 ust. 4

RCL W art. 24 ust. 4 projektu określono, że podmiot nieposiadający rezerwacji częstotliwości, który uzyskał prawo do wykorzystywania częstotliwości w pozwoleniu, na podstawie decyzji, o której mowa w art. 133 lub art. 134 uiszcza roczną opłatę za prawo do dysponowania częstotliwością. Wyjaśnienia wymaga co

Uwaga częściowo uwzględnionaPrzepis wskazuje trzy odmienne sytuacje (pozwolenie radiowe, decyzję z art. 133 oraz

45

oznacza zwrot „w pozwoleniu, na podstawie decyzji” – jaka jest procedura uzyskiwania tego pozwolenia, czy jest ono czymś odrębnym od decyzji, o których mowa w art. 133 (dopuszczenie czasowego używania urządzenia radiowego), bądź w art. 134 (zezwolenie na czasowe używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego w celu przeprowadzenia badań, testów lub eksperymentów) – wskazuje na to przepis art. 24 ust. 16, który mówi o pozwoleniu lub decyzji, o której mowa w art. 133 i art. 134.

decyzję z art. 134). W zakresie pytania - chodzi tu o pozwolenie radiowe (art. 122).W przepisie dodano wyraz „radiowe”.

70. Art. 24 ust 6 i 9

MSWiA W art. 24:a) ust. 6 proponuję uzupełnić w następujący sposób:„6. Podmioty, o których mowa w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h wnoszą opłatę za rezerwację częstotliwości na kolejny okres, na zasadach obowiązujących w przypadku opłat za prawo do dysponowania częstotliwością, o której mowa w ust. 13.”.b) ust. 9 proponuję uzupełnić w następujący sposób: „9. Przepisu nie stosuje się do częstotliwości użytkowanych jako częstotliwości cywilno-rządowe przez podmioty, o których mowa w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h.”.Podmioty wymienione w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h, zwane dalej „podmiotami urzędowymi”, nie uczestniczą w mechanizmach rynkowych związanych z prowadzeniem działalności komercyjnej, tj. nie biorą udziału w przetargach, aukcjach albo konkursach, dotyczących rezerwacji częstotliwości.Zatem powoływanie przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (Prezes UKE) biegłego lub biegłych w przedmiocie wartości rynkowej częstotliwości wykorzystywanych przez te podmioty jest niecelowe. Należy bezwzględnie zachować regulacje wynikające z dotychczasowego brzmienia art. 185 ustawy - z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 2460), tym regulacje dotyczące opłat za dysponowanie częstotliwością.

Uwaga nieuwzględnionaUżytkownicy rządowi nie mogą pozyskiwać częstotliwości cywilnych. W odniesieniu zaś do częstotliwości cywilno-rządowych użytkownicy rządowi, zgodnie z rozwiązaniem systemowym zaproponowanym w Pke, nie będą mieli rezerwacji, a wyłącznie pozwolenie.Obecnie nie jest dla takich użytkowników wymagane pozwolenie radiowe, a właśnie rezerwacja częstotliwości.

71. Art. 24 ust. 11

MK Pkt 6 obniża wysokość opłaty rocznej za prawo do dysponowania częstotliwością radiową przez podmioty wykorzystujące widmo radiowe dla potrzeb sieci paliw gazowych płynnych lub energii elektrycznej, jednak dotyczy to podmiotów, które uzyskują rezerwację bezprzetargowo w trybie decyzji po uzgodnieniu z ministrem

Uwaga nieuwzględniona Przepis, tak jak regulacja w Pt, dotyczy jednego konkretnego podmiotu. Nie przewiduje się

46

właściwym ds. energii. Proponuje się, aby z uwagi na bezpieczeństwo energetyczne ust. 11 rozszerzyć o pkt 7, który będzie miał następujące brzmienie: „7) zapewnienia bezpieczeństwa, ciągłości działania, usuwania awarii lub monitoringu zdarzeń powodujących zagrożenia dla dostaw energii lub jej nośników, lub zapewnienia odbiorcom ciągłości dostaw energii lub jej nośników.”

wprowadzenia dalszych obniżek.

72. Art. 24 ust. 11 i 12.

MI Łączne zmiany w art. 24 ust. 11 oraz w art. 24 ust. 12 poprzez:

1. w art. 24 w ust. 11 uchyla się pkt 44) wykonywania zadań z zakresu łączności kolejowej w ramach Europejskiego SystemuZarządzania Ruchem Kolejowym (ERTMS);

2. w art. 24 ust. 12 dodaje się pkt. 7 w brzmieniu„7) w służbie radiokomunikacji kolejowej

a. w paśmie VHF 150,000 MHz;b. w ramach Europejskiego Systemu Zarządzania Ruchem Kolejowym (ERTMS)

wykorzystująca częstotliwości pasma r-GSM 900 MHz, w szczególności kanały nr: od 955 do 974;”

Realizacja zadań z zakresu łączności kolejowej stanowi specyficzny rodzaj prowadzonej działalności telekomunikacyjnej przez PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Infrastruktura telekomunikacyjna Spółki służy do prowadzenia ruchu kolejowego. PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. jest podmiotem realizującym zadania zarządcy infrastruktury kolejowej na terenie całego kraju, a działalność Spółki jest finansowana również ze środków publicznych. PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. otrzymuje z budżetu państwa dotacje na pokrycie kosztów działalności (w tym na podniesienie opłat za częstotliwości) i nie jest uzasadnionym, aby Spółka ponosiła opłaty z tytułu wykonywania zadań z zakresu łączności kolejowej. Z tego względu proponuję zwolnienie z opłat za prawo dysponowania częstotliwością wykorzystywaną do wykonywania zadań z zakresu łączności kolejowej w ramach Europejskiego Systemu Zarządzania Ruchem kolejowym (ERTMS). W odniesieniu do ERTMS w projekcie proponuje się obniżenie opłatę do 50%, co w mojej ocenie jest niewystarczające i proponuję

Uwaga nieuwzględniona Przepis, tak jak regulacja w Pt, dotyczy jednego konkretnego podmiotu. Nie przewiduje się wprowadzenia dalszych obniżek.

47

całkowite zwolnienie z opłaty dla łączności kolejowej w ramach ERTMS oraz w paśmie VHF 150,000 MHz. Proponuję także ujednolicenie reguł dotyczących wnoszenia opłat za częstotliwości w pasmach r-GSM (dla ERTMS) i VHF wykorzystywanych w sieciach radiołączności kolejowej, używanych w jednakowym celu, jakim jest prowadzenie ruchu kolejowego.

73. Art. 24 ust. 18

MSWiA W art. 24 w ust. 18 należy wykreślić końcową część zdania, tj. „użytkujących częstotliwości przeznaczone do użytkowania rządowego”.Zaproponowane skorygowane brzmienie przepisu jest zgodne z obowiązującą regulacją, o której mowa w art. 185 ust. 12 ustawy - Prawo telekomunikacyjne. Użytkownicy „rządowi” wykorzystują częstotliwości przeznaczone nie tylko do „użytkowania rządowego”. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2014 r. w sprawie rocznych opłat za prawo do dysponowania częstotliwością przez komórki organizacyjne, organy i jednostki organizacyjne na potrzeby służb rządowych wydane na podstawie ww. art. 185 ust. 12 określa wysokości, terminy i sposób wnoszenia opłat w odniesieniu do wszelkich użytkowanych przez służby rządowe częstotliwości, nie ograniczając się tylko do częstotliwości przeznaczonych do „użytkowania rządowego”.

Uwaga częściowo uwzględnionaDopisano użytkowanie cywilno-rządowe.

74. Art. 25 ust. 4

RCL Nawiązując do uwagi ogólnej z pkt 3 tabeli, podkreślić należy, że wskazany przepis w zakresie terminów i sposobu uiszczania opłaty uzupełnia przepisy projektu ustawy. Projektowany art. 25 nie zawiera bowiem jakichkolwiek regulacji dotyczących kwestii terminów uiszczania opłat (jednorazowo, w ratach, konkretne terminy) oraz sposobów uiszczania tych opłat (kwestie dokonywania płatności). We wskazanym zakresie upoważnienie ma charakter blankietowy.

Uwaga nieuwzględniona.Wyjaśnienie do uwagi nr 3.

75. Art. 29

RCL Szerszego wyjaśnienia, pod kątem wyeliminowania konieczności rozszerzenia przepisu w zakresie wprowadzenia przepisów trybowych, wymaga art. 29 projektu.

Uwaga częściowo uwzględniona poprzez uzupełnienie uzasadnienia. Kwestie trybu regulowane są w ramach regulacji i procedur ITU, czyli regulacji międzynarodowych.

76. Art. MSWiA W art. 30 proponuje się dodać następujące zdanie: „Przepisów postępowania Uwaga nieuwzględniona48

30 konsultacyjnego nie stosuje się do częstotliwości cywilno-rządowych, odnośnie wniosków składanych przez podmioty, o których mowa w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h.”.Podmioty urzędowe wykonują zadania w dziedzinie obronności, bezpieczeństwa państwa, bezpieczeństwa i porządku publicznego, działań ratowniczych, ochrony zdrowia i mienia obywateli - na podstawie ustaw kompetencyjnych. Przy wykonywaniu ustawowych zadań użytkują m.in. częstotliwości radiowe cywilno-rządowe. Niecelowe jest poddawanie konsultacjom wniosków o rezerwacje częstotliwości, złożonych przez podmioty urzędowe.

Nie przewiduje się w Pke wydawania rezerwacji częstotliwości dla użytkowników rządowych, dlatego takie wyłączenie nie jest zasadne.

77. Art. 35

MSUE Projektowany art. 35 przewiduje, że w stosunku do rozstrzygnięć Prezesa UKE w zakresie obowiązków niezbędnych dla zapewnienia łączności z użytkownikiem końcowym nie jest wymagane przeprowadzanie postępowania konsolidacyjnego. Tymczasem z art. 32 ust. 3 lit. a) określającego rodzaje decyzji podlegających konsolidacji w związku z art. 61 ust. 2 lit. a) i b) dyrektywy 2018/1972 dotyczącym obowiązków w zakresie dostępu i wzajemnych połączeń wynika, że takie decyzje powinny podlegać konsolidacji.

Uwaga uwzględniona

78. Art. 39 ust.

2 pkt 1

RCL W zakresie art. 39 ust. 2 pkt 1 proponuje się doprecyzować kwestię „systematycznej oceny ryzyka”, do wskazania minimalnego okresu po jakim przeprowadza się taką ocenę.

Uwaga bezprzedmiotowaPrzepis wykreślony z Pke i przeniesiony do projektu nowelizacji ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa

79. Art. 39 ust.

2 pkt 2

MON W art. 39 w ust. 2 w pkt 2, wprowadzeniu do wyliczenia proponuje się nadać następujące brzmienie:

„2) na własny koszt podejmuje środki techniczne i organizacyjne zapewniające poziom bezpieczeństwa adekwatny do poziomu zidentyfikowanego ryzyka, minimalizujące w szczególności wpływ, jaki na sieci telekomunikacyjne, usługi komunikacji elektronicznej lub podmioty korzystające z tych sieci lub usług może mieć wystąpienie sytuacji szczególnego zagrożenia, dotyczące następujących obszarów:”

Projektowane sformułowanie nie precyzujące kosztów nie wyklucza konieczności ponoszenia przez przedsiębiorcę kosztów wynikających np. z zawieranych umów

Uwaga bezprzedmiotowaPrzepis wykreślony z Pke i przeniesiony do projektu nowelizacji ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa

49

(o których mowa w art. 50. ust. 1) lub wydawania dodatkowych aktów prawnych w zakresie regulacji dotyczących opłat za realizację zadań wymienionych w projektowanym brzmieniu art. 39 ust. 2 pkt 2. Ponadto sformułowanie dotyczące kosztów znalazło się w wersji projektu przekazanej do prekonsultacji, natomiast w obecnej wersji - zostało wykreślone.

80. Art. 39 ust. 3

RCL Mając na uwadze przepis art. 41 ust. 2 lit. a EKŁE, zgodnie z którym właściwe organy powinny być uprawnione do wymagania od podmiotów dostarczania informacji potrzebnych do oceny bezpieczeństwa ich sieci i usług, w tym do oceny udokumentowanych polityk bezpieczeństwa, wyjaśnienia wymaga, który z przepisów projektu ustawy nakłada na podmioty obowiązek przygotowania takiej polityki (czy należy za taki dokument uznać plan działań w sytuacji szczególnego zagrożenia, o którym mowa w art. 47?)

Uwaga bezprzedmiotowaPrzepis wykreślony z Pke i przeniesiony do projektu nowelizacji ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa

81. Art. 41 ust.

1 pkt 2 lit.

c

MNiSW W wyniku ukończenia studiów podyplomowych wydawane jest świadectwo ukończenia tych studiów, a nie dyplom (art. 160 ust. 4 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, z późn. zm.)). Konieczne jest zatem ujednolicenie terminologii używanej w projekcie z terminologią przyjętą w ww. ustawie.

Rozważenia wymaga też cel i zasadność ograniczenia kręgu podmiotów, w których mają być ukończone studia podyplomowe, wyłącznie do podmiotów posiadających uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora, gdyż kwestia ta nie została wyjaśniona w uzasadnieniu. Rozwiązanie to należałoby poddać ocenie również pod kątem ewentualnego zarzutu dyskryminacji osób, które ukończyły studia podyplomowe w innych podmiotach. Trzeba mieć przy tym na uwadze treść świadectwa ukończenia studiów podyplomowych i fakt, że na podstawie tego dokumentu nie będzie możliwa weryfikacja spełnienia przez podmiot prowadzący studia podyplomowe wymagania w zakresie posiadania uprawnienia do nadawania stopnia doktora, ponieważ świadectwo nie zawiera takiej informacji. Niezbędne elementy świadectwa ukończenia studiów podyplomowych określa § 2 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 12 września 2018 r. w sprawie dokumentów wydawanych w związku z przebiegiem lub ukończeniem studiów podyplomowych i kształcenia specjalistycznego (Dz. U. poz. 1791).

Ponadto należy zauważyć, że wskazany w projekcie zakres uprawnień do nadawania stopnia naukowego doktora (nauki ekonomiczne, techniczne lub prawne) nie odpowiada klasyfikacji dziedzin nauki i dyscyplin naukowych oraz dyscyplin

Uwaga bezprzedmiotowaPrzepis zostanie wykreślony z Pke i przeniesiony do projektu nowelizacji ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa.

50

artystycznych, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 20 września 2018 r. w sprawie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych oraz dyscyplin artystycznych (Dz. U. poz. 1818).

82. Art. 41 ust. 3

KPRMKoordynator Służb Specjalny

ch

proponuję usunąć ust. 3 w art. 41. Przepis ten ma charakter informacyjny, a obowiązek zachowania tajemnicy wynikającej z obowiązywania przepisów o ochronie informacji niejawnej czy też innych informacji prawnie chronionych obowiązuje na mocy właściwych ustaw, które obowiązują w ww. kwestiach bez względu na fakt, czy ustęp ten znajdzie się w projekcie czy też nie.

Analogiczna uwaga dotyczy art. 392 projektu.

Uwaga bezprzedmiotowaPrzepis art. 41 ust. 3wykreślony z Pke i przeniesiony do projektu nowelizacji ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa

Uwaga nieuwzględnionaOchrona informacji niejawnych jest tylko częścią informacji, które podlegają ochronie, a które są konkretnie wskazane.

83. Art. 42

RCL Wymagana treść przekazywanej Prezesowi UKE informacji o wystąpieniu incydentu bezpieczeństwa i o środkach naprawczych powinna zostać określona w art. 42 projektu ustawy oraz uszczegółowiona w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 42 ust. 2 projektu, tym bardziej, że w rozporządzeniu tym określony będzie wzór formularza do przekazywania informacji, co też pośrednio będzie odzwierciedlało treść samej informacji. Niedopuszczalne, w świetle zasady zamkniętego katalogu źródeł prawa powszechnie obowiązującego, jest określenie wymaganej treści informacji w przewidzianym w art. 42 ust. 5 projektu ustawy wzorze informacji, który miałby zostać wydany przez Prezesa UKE.

Uwaga bezprzedmiotowaPrzepis wykreślony z Pke i przeniesiony do projektu nowelizacji ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa

84. art. 42

ust. 6

KPRM Koordynator Służb Specjalny

ch

proponuję zmodyfikować art. 42 ust. 6 poprzez skrócenie terminu, w którym przedsiębiorca komunikacji elektronicznej przekazuje informacje o wystąpieniu incydentu bezpieczeństwa z 24 godzin na 12 godzin. Termin 12 godzin wydaje się możliwy do realizacji przez przedsiębiorcę bez naruszania jego funkcjonowania, pozwalając przy tym znacznie szybciej przekazać informacje niezbędne dla obsługi zaistniałego incydentu;

Uwaga bezprzedmiotowaPrzepis wykreślony z Pke i przeniesiony do projektu nowelizacji ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa

85. Art. 43

MSUE Projektowany art. 43 ust. 2 nakłada na przedsiębiorcę łączności elektronicznej obowiązek poinformowania swoich użytkowników o przypadkach szczególnego i

Uwaga bezprzedmiotowaPrzepis wykreślony z Pke i

51

ust. 2

znacznego zagrożenia wystąpienia incydentu bezpieczeństwa. Obowiązek ten dotyczy jednak tylko przedsiębiorców wykonujących działalność na rynku detalicznym. Tymczasem z art. 40 ust. 3 dyrektywy 2018/1972 wynika, że taki obowiązek informacyjny powinien dotyczyć wszystkich przedsiębiorców łączności elektronicznej. Wynika z tego, że obowiązkiem informacyjnym powinni również zostać objęci przedsiębiorcy wykonujący działalność na rynku hurtowym.

przeniesiony do projektu nowelizacji ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa

86. Art. 45

KPRM Koordynator Służb Specjalny

ch

art. 45 określa procedurę zgłoszenia incydentu obejmowaną zakresem ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o Krajowym Systemie Cyberbezpieczeństwa (zwanej dalej „ustawą o KSC”), wprowadzając wyłom od przyjętej zasady, iż to podmiot identyfikujący zdarzenie dokonuje jego bezpośredniego zgłoszenia do właściwego Zespołu Reagowania na Incydenty Bezpieczeństwa Komputerowego poziomu krajowego (CSIRT). Projektowany przepis wprowadza w tym zakresie nieuzasadnioną zasadę pośredniości zgłoszenia incydentu do Prezesa UKE, który zostaje jednocześnie uprawniony do oceny zgłoszenia oraz zasadności jego dalszego przekazywania do CSIRT. Projektowana procedura wskazuje ponadto, iż zgłoszenie incydentu do Prezesa UKE będzie dokonywane w terminie do 24 godzin od wykrycia incydentu, jednocześnie bez doprecyzowania w jakim terminie Prezes UKE przekaże tę informację do CSIRT. Z brzmienia przepisu wynika również, iż Prezes UKE w sytuacji wystąpienia incydentu może wystąpić do CSIRT z wnioskiem o wsparcie w obsłudze incydentu, jednak jest to fakultatywne.Projektowany model postępowania różni się diametralnie od regulacji ustawy o KSC, która określa zadania i sposób funkcjonowania całego systemu ochrony cyberbezpieczeństwa RP. Ostatecznie proponowana procedura obsługi incydentu nie precyzuje także z kim - to jest czy z Prezesem UKE, czy właściwym zespołem CSIRT - ma współpracować w ramach obsługi incydentu podmiot, który dokonał jego zgłoszenia. Podsumowując, przyjęta procedura jest niejasna, gdyż wydłuża czas dotarcia informacji o zagrożeniu do właściwego zespołu CSIRT oraz wprowadza nieuzasadnioną ocenę incydentu przez podmiot pośredniczący.W związku z powyższym proponuję przede wszystkim wprowadzenie zmian w art. 45 mających na celu skrócenia czasu przepływu zgłoszenia poprzez bezpośrednie zgłoszenie przez podmiot do właściwego CSIRT-u, o czym jednocześnie informuje się Prezesa UKE. W przypadku zaś uzasadnionej niemożności wprowadzenia tej zmiany proponuję wskazanie Prezesowi UKE terminu na przekazanie informacji

Uwaga bezprzedmiotowaPrzepis wykreślony z Pke i przeniesiony do projektu nowelizacji ustawy o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa

52

właściwemu CSIRT precyzując, iż dokonuje on przekazania informacji niezwłocznie, nie później niż w terminie 12 godzin od chwili wykrycia incydentu.

87. Art. 47 ust.

1 pkt 7

MON W art. 47 w ust. 1 proponuje się pkt 7 nadać brzmienie: „7) ewidencji i gromadzenia rezerw przeznaczonych na utrzymanie ciągłości

świadczenia usług telekomunikacyjnych i ich odtworzenia w sytuacjach szczególnych zagrożeń oraz współpracy z dostawcami sprzętu oraz usług serwisowych i naprawczych.”.

Ewidencja rezerw pozwoliłaby na dokonanie miarodajnej kontroli co do ilości wymaganych środków na utrzymanie świadczenia usług telekomunikacyjnych i ich odtworzenia. Dodatkowo zapisy o ewidencji rezerw znajdują się w obowiązującej ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (art. 176a), jak również występowały w wersji projektu skierowanej do prekonsultacji.

Uwaga uwzględniona

88. Art. 47 ust. 2

RCL W związku z planowanym w art. 47 ust. 2 uzgadnianiem planu działań w sytuacji szczególnego zagrożenia wskazać należy, że projekt ustawy nie zawiera przepisów dotyczących procedury uzgadniania tego dokumentu.

Uwaga nieuwzględnionaTryb uzgodnienia z organami będzie określony w rozporządzeniu, podobnie jak do tej pory.

89. Art. 47 ust. 3

RCL Mając na uwadze otwarty katalog elementów planu działań w sytuacji szczególnego zagrożenia (art. 47 ust. 1) wyjaśnienia wymaga kwestia sprawdzania przez Prezesa UKE „kompletności” przedmiotowego planu. Brak przy tym wskazania, czy w przypadku stwierdzenia, że plan jest niekompletny, przedsiębiorca może go uzupełnić, i w jakim trybie. Nie wiadomo także, czy Prezes UKE może, oraz w jakim trybie, przedmiotowy plan zwrócić, odrzucić, bądź zaakceptować.

Uwaga nieuwzględnionaSzczegółowa zawartość planu będzie określona w rozporządzeniu, i na jego podstawie Prezes UKE dokona sprawdzenia kompletności planu.Uwaga uwzględniona w zakresie możliwości uzupełnienia planu.

90. Art. 47 ust. 5

RCL Wskazać należy, że zawarte w art. 47 ust. 5 upoważnienie w znacznej części przekazuje do uregulowania w rozporządzeniu kwestie uzupełniające ustawę, a nie ją doprecyzowujące. W związku z powyższym należy dokonać ponownej analizy przepisów ustawy, w części dotyczącej bezpieczeństwa sieci i usług, i uzupełnić te przepisy w sposób pozwalający na doprecyzowanie regulacji ustawowych w akcie wykonawczym.

Uwaga nieuwzględnionaBrak wskazania, które kwestie wymagają uregulowania ustawowego. Zakładając, że chodzi o wskazanie organów uzgadniających plan, podkreślić

53

należy, że w przypadku pilnego zainteresowania planami jakiegoś organu, nieujętego do tej pory, łatwiej i szybciej zmienić rozporządzenie niż ustawę. Ponadto, przepis obowiązuje od 2004 r. i nie budził do tej pory wątpliwości.

91. art. 47 ust.

5 pkt 2 lit.

b

MF Wątpliwości budzi także przyjęcie rozwiązania dotyczącego możliwości wydania rozporządzenia przez Radę Ministrów określonej w art. 47 ust. 5 pkt 2 lit. b – skoro sporządzenie planu działań w sytuacji szczególnego zagrożenia jest obowiązkowe, a Rada Ministrów w pkt 1 art. 47 ust. 5 jest zobligowania do określenia m.in. organów uzgadniających ten plan i zakresu uzgodnień, to wyjaśnienia wymaga, dlaczego tryb i zakres przekazywania planu organom uzgadniającym plan tylko może, a nie – musi, zostać uregulowany w drodze rozporządzenia.

Podobnie – wyjaśnienia wymaga, dlaczego art. 122 ust. 7 projektu ustawy również przewiduje tylko fakultatywne rozporządzenia dotyczące wzoru i tryb składania wniosku o wydanie pozwolenia oraz rodzaje dołączanych dokumentów niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy wydania pozwolenia radiowego

Uwaga nieuwzględniona.Celem ograniczenia kosztów przekazywania uzgodnionego planu organom, wybrano fakultatywny sposób ich przekazywania, mając na uwadze, że nie każdy organ będzie zainteresowany otrzymywaniem tego planu, skoro otrzymał go już na etapie uzgodnień. Obligatoryjność zapisu wymuszałaby przekazanie planu wszystkim organom.

Ad. Art. 122 ust. 7 - W chwili obecnej UKE nie identyfikuje potrzeby uregulowania ani wzoru wniosku ani trybu jego składania, przy czym nie wyklucza takiej potrzeby w przyszłości, jeśli pojawią się jakiekolwiek problemy praktyczne.

92. dodanie art. po

MSWiA Proponuję, aby po art. 47 dodać kolejny artykuł w brzmieniu: „Przedsiębiorca telekomunikacyjny w sytuacjach szczególnych zagrożeń jest obowiązany do nieodpłatnego udostępniania urządzeń telekomunikacyjnych niezbędnych do przeprowadzenia akcji ratowniczej innemu przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu,

Uwaga nieuwzględniona.W projekcie PKE zrezygnowano z regulacji zawartych w art. 177 ustawy Pt

54

art. 47

podmiotowi i służbie, o których mowa w art. 47 ust. 1 pkt 2, z zachowaniem zasady minimalizowania negatywnych skutków takiego udostępnienia tych urządzeń dla ciągłości wykonywania działalności telekomunikacyjnej przez przedsiębiorcę.”.Powyższa propozycja (aktualnie art. 177 ust. 3 ustawy - Prawo telekomunikacyjne) zapewni m.in. organom i służbom podległym ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych nieodpłatne pozyskanie, w sytuacji szczególnych zagrożeń, urządzeń telekomunikacyjnych przedsiębiorców telekomunikacyjnych.

oraz uwzględniania w planie działań sposobu udostępniania przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych urządzeń telekomunikacyjnych do przeprowadzania akcji ratowniczej, uznając, że postęp techniczny od 2004 r. jest znaczący i niewymagający udostępniania takich urządzeń przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego na rzecz podmiotów i służb, o których mowa w art. 176a ust. 2 pkt 3 ustawy Pt , które posiadają już własne urządzenia telekomunikacyjne. Pomocnym byłoby przedstawienie przez MON informacji: o przypadkach udostępniania

w ostatnich latach tych urządzeń na rzecz jednostek,

jakie przykładowo urządzenia telekomunikacyjne miałyby być przedmiotem udostępniania,

w jaki sposób urządzenia te pod względem technicznym miałyby być przydatne tym jednostkom, biorąc pod uwagę interoperacyjność z innymi urządzeniami i systemami wykorzystywanymi przez te jednostki.

55

93. art. 48

ust. 1 pkt

3

KPRM Koordynator Służb Specjalny

ch

w art. 48 ust. 1 pkt 3 proponuję dodać lit. d w następującym brzmieniu: „d) wykorzystywania zasobów częstotliwości radiowych,”i jednocześnie proponuję dodać w omawianym artykule ust. 3 i 4 w brzmieniu:„3. Prezes UKE może na wniosek użytkowników rządowych udostępnić zasoby

częstotliwości radiowych, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. d.

4. W przypadkach i na zasadach określonych w przepisach odrębnych Komendant Główny Policji, komendant wojewódzki Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, komendant oddziału Straży Granicznej, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, komendant oddziału Żandarmerii Wojskowej, Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Komendant Służby Ochrony Państwa oraz Szef Krajowej Administracji Skarbowej mogą zarządzić o zastosowaniu urządzeń uniemożliwiających telekomunikację na określonym obszarze.”.

Proponowana zmiana polegająca na rozszerzeniu art. 48 ust. 1 pkt 3 o lit. d ma na celu umożliwienie Prezesowi UKE nakładania na przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązku ograniczenia zakresu lub obszaru wykorzystania przydzielonych zasobów częstotliwości radiowych w sytuacjach szczególnych zagrożeń. Ma to na celu stworzenie warunków do działania dla podmiotów prowadzących czynności na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego poprzez zapewnienie niezakłóconego działania urządzeń radiowych wykorzystywanych przez te podmioty.Należy zauważyć, że podmioty zaangażowane w przywracanie normalnego funkcjonowania obszaru dotkniętego sytuacją szczególnego zagrożenia najczęściej nie będą w stanie precyzyjnie określić, które urządzenia radiowe (art. 48 ust. 1 pkt 3 lit. c) przedsiębiorców telekomunikacyjnych na tym obszarze mogą utrudniać prowadzenie działań, a przez to wnioski, o których mowa w art. 48 ust. 2,

Uwaga nieuwzględniona.Propozycja prowadzi do ograniczenia prawa przedsiębiorców do korzystania z przyznanych im częstotliwości oraz utraty dochodów z prowadzenia działalności. KPRM (i MON) w swojej propozycji nie bierze pod uwagę tych aspektów. Uwaga nieuwzględniona.Przepis nie stanowi normy prawnej. Ma tylko charakter informacyjny, a stosowne regulacje ujęte są w ustawach kompetencyjnych. Nie jest adresowany do żadnego podmiotu.

56

sporządzone w oparciu o ust. 1 pkt 3 lit. c nie przyniosą zamierzonego efektu. Rozwiązaniem tego braku regulacji jest rozszerzenie art. 48 ust. 1 pkt 3 o lit. d w zaproponowanej postaci, co pozwoli na dokładne określanie ograniczeń w wykorzystaniu pasma częstotliwości. Ponadto postulowane rozwiązanie pozwoli przedsiębiorcom telekomunikacyjnym na świadczenie usług za pomocą urządzeń radiowych, z wykorzystaniem pozostałych przydzielonych zasobów częstotliwości radiowych. Należy zaznaczyć, że ograniczenie działania przedsiębiorcy telekomunikacyjnego w wykorzystaniu przydzielonych zasobów częstotliwości radiowych będzie występować na stosunkowo niewielkim obszarze (rzędu kilku kilometrów kwadratowych). Zapisy proponowane w art. 48 ust. 3 umożliwią Prezesowi UKE przekazanie zwolnionych w ten sposób zasobów częstotliwości organom rządowym zaangażowanym w działania związane z neutralizacją skutków zaistniałej sytuacji szczególnego zagrożenia.Sytuacje szczególnego zagrożenia charakteryzują się tym, że najczęściej występują nagle, a czas i miejsce ich wystąpienia są niemożliwe do przewidzenia. W związku z tym w procedurach wprowadzających ograniczenia, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 3, w sytuacji szczególnego zagrożenia, nie powinny mieć zastosowania przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące wydawania decyzji, a wnioski w tej sprawie powinny być rozpatrzone w możliwie krótkim terminie (2-3 dni). Maksymalnie krótki czas reakcji jest bowiem warunkiem sine qua non zagwarantowania bezpieczeństwa państwa.W uzgadnianym projekcie zabrakło przy tym regulacji umożliwiających podmiotom uprawnionym podejmowanie decyzji o zastosowaniu urządzeń uniemożliwiających telekomunikację na określonym obszarze, mimo że taką możliwość przewiduje art. 178 ust. 3 obecnej ustawy Prawo telekomunikacyjne. Brak w projektowanej ustawie PKE dotychczasowej regulacji z art. 178 ust. 3 Prawa telekomunikacyjnego utrudni, czy wręcz nierzadko uniemożliwi, realizację ustawowych zadań uprawnionym podmiotom.

Decyzje mają rygor natychmiastowej wykonalności.

94. Art. 48

MON Przepisowi art. 48 proponuje się nadać brzmienie:

„Art. 48. 1. Prezes UKE w sytuacji szczególnego zagrożenia, może w drodze

57

decyzji, nałożyć na przedsiębiorcę komunikacji elektronicznej obowiązki dotyczące:1) utrzymania ciągłości dostarczania sieci telekomunikacyjnych lub świadczenia

usług telekomunikacyjnych;2) odtwarzania dostarczania sieci telekomunikacyjnych lub przywrócenia

świadczenia usług telekomunikacyjnych, z uwzględnieniem pierwszeństwa dla:a) podmiotów wykonujących zadania w zakresie ratownictwa, niesienia pomocy

ludności, a także zadania na rzecz obronności, cyberbezpieczeństwa, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz podmiotów właściwych w sprawach zarządzania kryzysowego,

b) operatorów usług kluczowych, o których mowa w ustawie o krajowym systemie cyberbezpieczeństwa,

c) operatorów infrastruktury krytycznej, o których mowa w ustawie o zarządzaniu kryzysowym

– w przypadku utraty ciągłości dostarczania tych sieci lub usług;3) ograniczenia zakresu lub obszaru:

a) eksploatacji sieci telekomunikacyjnych i urządzeń telekomunikacyjnych,b) świadczenia niektórych usług komunikacji elektronicznej,c) używania urządzeń radiowych, z wyłączeniem urządzeń używanych przez

użytkowników rządowych,

d) wykorzystywania zasobów częstotliwości radiowych,kierując się rozmiarem zagrożenia i potrzebą ograniczenia jego skutków, uwzględniając zasady minimalizowania negatywnych skutków nałożonych obowiązków dla ciągłości świadczenia usług i dla działalności gospodarczej przedsiębiorcy komunikacji elektronicznej. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

Uwaga nieuwzględniona.Decyzja Prezesa UKE skierowana jest do przedsiębiorców. Zdaniem projektodawcy nie ma przedsiębiorców posiadających urządzenia radiowe używane przez użytkowników rządowych. Uwaga nieuwzględniona.Propozycja prowadzi do ograniczenia prawa przedsiębiorców do korzystania z przyznanych im częstotliwości oraz utraty dochodów z prowadzenia działalności. MON (i KPRM) w swojej propozycji nie bierze

58

2. Decyzja Prezesa UKE, o której mowa w ust. 1, wydawana jest z urzędu lub na wniosek Ministra Obrony Narodowej, Komendanta Głównego Policji, komendanta wojewódzkiego Policji, Komendanta Głównego Straży Granicznej, Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego lub Komendanta Służby Ochrony Państwa, oraz może być ogłoszona ustnie przedsiębiorcy komunikacji elektronicznej, bez uzasadnienia, w całości lub części, jeżeli wymagają tego względy bezpieczeństwa państwa. Decyzja doręczana jest stronie na piśmie w terminie 14 dni od dnia jej ogłoszenia.

3. Prezes UKE może na wniosek użytkowników określonych w ust. 2 udostępnić zasoby częstotliwości radiowych, o których mowa w ust. 1 pkt 3 lit. d.”.

Przepisy art. 48 projektu są kluczowe dla realizacji przez MON, w tym Siły Zbrojne RP, zadań w okresie zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa i w czasie wojny. Dla określonych sytuacji operacyjnych i wybranych obszarów państwa może zaistnieć, w trybie i na zasadach określonych w art. 48, konieczność realizacji zadań przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych wynikających z katalogu obowiązków wskazanych w tym artykule. Wprowadzenie wyżej wymienionych ograniczeń, w okresie zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa, ma kluczowe znaczenie dla tworzenia warunków funkcjonowania i działań Sił Zbrojnych RP w określonych sytuacjach operacyjnych w zakresie ich dostępu do widma częstotliwości radiowych. Uwzględnienie powyższej propozycji umożliwiłoby MON, w sytuacji zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa, skorzystanie z dodatkowych zasobów częstotliwości radiowych przedsiębiorców.

Propozycja dodania w ust. 1 pkt 3 lit. c wyłączenia obejmującego urządzenia radiowe używane przez użytkowników rządowych ma za zadanie zagwarantować, że decyzja Prezesa UKE o ograniczeniu zakresu lub obszaru używania urządzeń radiowych nie będzie dotyczyć użytkowników rządowych.

pod uwagę tych aspektów. Uwaga nieuwzględnionaPrzepis ukształtowano w ten sposób, że wnioskodawcą nie są ministerstwa, lecz „służby” (w tym służby podlegające MON - SKW oraz Żandarmeria Wojskowa). Mnożenie podmiotów uprawnionych do wnioskowania o wydanie decyzji nie jest uzasadnione tym bardziej, że takich uprawnień nie ma także minister spraw wewnętrznych.

Stanowisko jak przy lit. d powyżej.

59

Proponowana zmiana, polegająca na rozszerzeniu art. 48 ust. 1 pkt 3 o lit. d, umożliwi Prezesowi UKE nakładanie na przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązku ograniczenia zakresu lub obszaru wykorzystania przydzielonych zasobów częstotliwości radiowych w sytuacjach szczególnych zagrożeń. Ma to na celu stworzenie warunków do działania podmiotów prowadzących czynności na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego przez zapewnienie niezakłóconego działania urządzeń radiowych wykorzystywanych przez te podmioty. Podmioty zaangażowane w przywracanie normalnego funkcjonowania rejonu dotkniętego sytuacją szczególnego zagrożenia nie będą w stanie precyzyjnie określić, które urządzenia radiowe (art. 48 ust. 1 pkt 3 lit. c) operatorów telekomunikacyjnych na tym obszarze mogą utrudniać prowadzenie działań, a przez to wnioski, o których mowa w art. 48 ust. 2, sporządzone w oparciu o ust. 1 pkt 3 lit. c nie przyniosą zamierzonego efektu. Rozwiązaniem tej niedogodności jest rozszerzenie art. 48 ust. 1 pkt 3 o lit. d w zaproponowanej postaci, co pozwoli na dokładne określanie ograniczeń w wykorzystaniu pasma częstotliwości. Ponadto postulowane rozwiązanie pozwoli przedsiębiorcom telekomunikacyjnym na świadczenie usług za pomocą urządzeń radiowych, z wykorzystaniem pozostałych przydzielonych zasobów częstotliwości radiowych. Należy zaznaczyć, że ograniczenie działania podmiotu telekomunikacyjnego w wykorzystaniu przydzielonych zasobów częstotliwości radiowych będzie występować na stosunkowo niewielkim obszarze (rzędu kilku kilometrów kwadratowych).

Należy rozstrzygnąć czy wytyczne, którymi powinien kierować się Prezes UKE w brzmieniu: „kierując się rozmiarem zagrożenia i potrzebą ograniczenia jego skutków, uwzględniając zasady minimalizowania negatywnych skutków nałożonych obowiązków dla ciągłości świadczenia usług i dla działalności gospodarczej przedsiębiorcy komunikacji elektronicznej.” oraz przepis o natychmiastowej wykonalności decyzji Prezesa UKE odnoszą się do wszystkich punktów ust. 1 czy tylko pkt 3. W ocenie resortu obrony narodowej układ przepisów ust. 1 nie powinien pozostawiać wątpliwości, że zarówno wytyczne jak i przepis o rygorze natychmiastowej wykonalności odnoszą się do całego ust. 1.

W takim przypadku należy również w zdaniu wstępnym zmienić wyrazy „przedsiębiorcę telekomunikacyjnego” na „przedsiębiorcę komunikacji

Uwaga uwzględnionaWytyczne powinny odnosić się do wszystkich punktów.

Uwaga nieuwzględniona

60

elektronicznej”, ponieważ przepisy ust. 1 odnoszą się zarówno do usług telekomunikacyjnych (pkt 1-2), jak i usług komunikacji elektronicznej (pkt 3).

Uzasadniając propozycję dodania w ust. 2 Ministra Obrony Narodowej do katalogu podmiotów wnioskujących do Prezesa UKE o wydanie decyzji o nałożeniu dodatkowych obowiązków na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, o której mowa w ust. 1, należy wskazać, że zadania realizowane przez Komendanta Głównego Żandarmerii Wojskowej oraz Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego są ściśle związane z ich zadaniami ustawowymi, przez co nie odzwierciedlają wszystkich potrzeb Sił Zbrojnych RP. Dodatkowo, należy wskazać, że obowiązki nakładane na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego przez Prezesa UKE dotyczą działalności telekomunikacyjnej (sieci, usług telekomunikacyjnych), która jest w gestii Narodowego Centrum Bezpieczeństwa Cyberprzestrzeni – jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Obrony Narodowej. Ponadto to przede wszystkim Minister Obrony Narodowej jest odpowiedzialny za działania resortu obrony narodowej w czasie stanów nadzwyczajnych oraz sytuacji kryzysowych.

Propozycja dodania ust. 3 jest konsekwencją przedstawionej wyżej propozycji dodania lit. d w ust. 1 pkt 3 i ma na celu stworzenie podstawy dla udostępnienia użytkownikom rządowym określonym w ust. 2 (także dla potrzeb Sił Zbrojnych RP) zasobów częstotliwości radiowych, uwolnionych wskutek wydania przez Prezesa UKE decyzji w sprawie ograniczenia zakresu lub obszaru używania urządzeń radiowych oraz wykorzystywania zasobów częstotliwości radiowych. Umożliwi to Prezesowi UKE przekazanie zwolnionych w ten sposób zasobów częstotliwości organom rządowym zaangażowanym w działania związane z neutralizacją skutków zaistniałej sytuacji szczególnego zagrożenia. Sytuacje szczególnego zagrożenia mają charakter nagły, a czas i miejsce ich wystąpienia są niemożliwe do przewidzenia. W związku z tym, w procedurach wprowadzających ograniczenia, o których mowa w art. 48 ust. 1 pkt 3, w sytuacji szczególnego zagrożenia, nie powinny mieć zastosowania przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego dotyczące

Objęcie podmiotów świadczących usługi komunikacji interpersonalnej niewykorzystujących numerów tymi przepisami jest nieuzasadnione, a możliwość wydania decyzji takim podmiotom znacznie utrudniona lub niemożliwa.

61

wydawania decyzji, a wnioski w tej sprawie powinny być rozpatrzone w możliwie krótkim terminie (2-3 dni). Maksymalnie krótki czas reakcji jest bowiem warunkiem sine qua non zagwarantowania bezpieczeństwa państwa

95. Art. 50-62

MON W dziale I, w rozdziale 5 proponuje się w obrębie całego Oddziału 2 (art. 50-62):

1) wyrazy „przedsiębiorca telekomunikacyjny” zastąpić wyrazami „przedsiębiorca komunikacji elektronicznej”,

2) wyrazy „usługi telekomunikacyjne” zastąpić wyrazami „usługi komunikacji elektronicznej”.

W projekcie wprowadzono nową definicję „przedsiębiorcy komunikacji elektronicznej”, która obejmuje przedsiębiorców telekomunikacyjnych oraz nową grupę, tj. podmioty świadczące usługi komunikacji interpersonalnej niewykorzystujące numerów. Analogicznie wprowadzono definicję „usługi komunikacji elektronicznej”, która obejmuje usługę telekomunikacyjną oraz usługę komunikacji interpersonalnej niewykorzystującą numerów. Zadania i obowiązki na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego uregulowane są w art. 50-62 projektu. Ustawodawca posługuje się w obrębie tego oddziału wyrażeniami „przedsiębiorca telekomunikacyjny” oraz „usługa telekomunikacyjna”, pozostawiając poza zakresem podmiotowym przepisów podmioty świadczące usługi łączności interpersonalnej niewykorzystujące numerów oraz takie usługi komunikacji elektronicznej.Projekt zwalnia tym samym podmioty świadczące usługi komunikacji interpersonalnej niewykorzystujące numerów nie tylko z obowiązków na rzecz bezpieczeństwa państwa, ale również z obowiązku podlegania ogólnemu zezwoleniu - wpisowi do rejestrów przedsiębiorców, co wynika z brzmienia art. 12 ust. 2 Europejskiego Kodeksu Łączności Elektronicznej (Dz. Urz. WE L 321/36 z 17.12.2018), zwanego dalej „EKŁE”. Spowoduje to wyłączenie możliwości uzyskiwania przez podmioty uprawnione (Policję, Biuro Nadzoru Wewnętrznego, Straż Graniczną, Służbę Ochrony Państwa, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Żandarmerię Wojskową, Centralne Biuro Antykorupcyjne i Krajową Administrację Skarbową), a także sądy i prokuratorów, od podmiotów świadczących usługi łączności interpersonalnej, niewykorzystujące numerów następujących danych:1) treści przekazów telekomunikacyjnych nadawanych lub odbieranych przez

Uwaga nieuwzględnionaW obrocie prawnym pozostają regulacje w ustawach kompetencyjnych uprawnionych podmiotów odnoszące się do usług świadczonych droga elektroniczną.

62

użytkownika końcowego lub telekomunikacyjne urządzenie końcowe (art. 51 ust. 1 pkt 1 lit. a projektu). W przypadku Służby Kontrwywiadu Wojskowego spowoduje to uniemożliwienie realizacji kontroli operacyjnej u podmiotów świadczących usługę komunikacji interpersonalnej niewykorzystującej numerów, do czego obecnie SKW ma prawo na podstawie art. 31 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz.U. z 2019 r. poz. 687). Analogiczna sytuacja będzie miała miejsce w zakresie działalności innych uprawnionych podmiotów;

2) danych, o których mowa w art. 56 ust. 1 projektu, generowanych w sieci telekomunikacyjnej lub w niej przetwarzanych, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które przedsiębiorcy telekomunikacyjni mają obecnie przechowywać przez okres 12 miesięcy (art. 56 ust. 1). W przypadku SKW spowoduje to uniemożliwienie realizacji czynności operacyjno-technicznych polegających na uzyskiwaniu danych nie stanowiących treści przekazów od podmiotów świadczących usługę komunikacji interpersonalnej niewykorzystującej numerów, do czego obecnie SKW ma prawo na podstawie art. 32 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego. Analogiczna sytuacja będzie miała miejsce w zakresie działalności innych podmiotów uprawnionych.

Pozbawienie uprawnionych podmiotów, a także sądów i prokuratorów, powyższych możliwości może w znacznym stopniu utrudnić (a niekiedy nawet uniemożliwić) realizację zadań ustawowych instytucji powołanych do ochrony bezpieczeństwa państwa. Zwolnienie podmiotów świadczących usługi komunikacji interpersonalnej niewykorzystujące numerów z obowiązków na rzecz bezpieczeństwa państwa może także spowodować brak podstaw prawnych do wymiany informacji między podmiotami uprawnionymi, sądami i prokuratorami, realizowanej obecnie na podstawie umów międzynarodowych.Zgodnie z definicją zawartą w EKŁE, „usługa łączności interpersonalnej niewykorzystująca numerów oznacza usługę łączności interpersonalnej, która nie łączy się z publiczną komutowaną siecią telefoniczną ani za pomocą nadanych zasobów numeracyjnych, tzn. numeru lub numerów z krajowych lub międzynarodowych planów numeracji telefonicznej, ani poprzez umożliwienie połączenia z numerem lub numerami z krajowych lub międzynarodowych planów numeracji telefonicznej”. W przeciwieństwie do innych kategorii sieci i usług łączności elektronicznej określonych w EKŁE, usługi interpersonalnej łączności niewykorzystującej numerów nie korzystają z publicznych zasobów numeracyjnych i nie uczestniczą w gwarantowanym przez władze publiczne

63

interoperacyjnym środowisku. Nie są również objęte, jak wskazano powyżej, systemem ogólnego zezwolenia.Usługi komunikacji interpersonalnej niewykorzystującej numerów są obecnie najbardziej dynamicznie rozwijającą się usługą komunikacyjną, której progres będzie napędzany coraz szerszym dostępem do Internetu szerokopasmowego 5G. Już obecnie aplikacje umożliwiające połączenia z pominięciem systemów operatorów telekomunikacyjnych są dostępne i umożliwiają połączenia nie z numerem, lecz z loginem, którego częścią jest niejednokrotnie nr MSISDN telefonu komórkowego. Połączenia te będą umożliwiały o wiele większe funkcjonalności niż standardowe połączenia telekomunikacyjne, np.: przesłanie w czasie połączenia zdjęcia lub filmu, możliwość realizacji połączeń między wieloma użytkownikami, którzy będą mogli włączać się do konferencji w dowolnym czasie, czy możliwość powiązania loginu z numerem telefonu, adresem a-mail, czy profilem społecznościowym.Zgodnie z motywem (95) EKŁE, „z uwagi na rosnące znaczenie usług łączności interpersonalnej niewykorzystujących numerów należy zapewnić, aby podlegały one również odpowiednim wymogom bezpieczeństwa zgodnie z ich specyficznym charakterem i istotną rolą w gospodarce. Dostawcy usług powinni również zapewnić poziom bezpieczeństwa proporcjonalny do istniejącego ryzyka”.

Rozszerzenie zakresu podmiotowego Oddziału 2 „Zadania i obowiązki na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego” przez zastąpienie wyrażenia „przedsiębiorca telekomunikacyjny” wyrażeniem „przedsiębiorca komunikacji elektronicznej” oraz zakresu przedmiotowego przez zastąpienie wyrażenia „usługi telekomunikacyjne” wyrażeniem „usługi komunikacji elektronicznej” pozwoli na objęcie przedmiotową regulacją wszystkich usług łączności interpersonalnej. Zdaniem MON, kluczowy obszar, jakim jest bezpieczeństwo wymaga stosowania obowiązków, o których mowa powyżej do wszystkich usług łączności interpersonalnej, a więc również do tych, które świadczone są za pośrednictwem usługi dostępu do Internetu, ale nie wykorzystują zasobów numeracyjnych.

96. Rozdział 5 oddział 2

KPRM Koordynator Służb Specjalny

ch

w obrębie oddziału 2 w rozdziale 5 proponuję zastąpić wyrażenia: a. „przedsiębiorca telekomunikacyjny” wyrażeniem „przedsiębiorca komunikacji

elektronicznej”;b. „usługi telekomunikacyjne” wyrażeniem „usługi komunikacji elektronicznej”.

W projektowanej ustawie wprowadzono nową definicję przedsiębiorcy

Uwaga nieuwzględniona W obrocie prawnym pozostają regulacje w ustawach kompetencyjnych uprawnionych podmiotów odnoszące się do usług

64

komunikacji elektronicznej, która obejmuje przedsiębiorców telekomunikacyjnych oraz nową grupę, tj. podmioty świadczące usługi komunikacji interpersonalnej niewykorzystujące numerów. Stosownie do tego w projektowanym akcie prawnym wprowadzono definicję usługi komunikacji elektronicznej, która obejmuje usługę telekomunikacyjną oraz usługę komunikacji interpersonalnej niewykorzystującą numerów. Zadania i obowiązki na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego uregulowane są w art. 50—61 PKE. Ustawodawca posługuje się w obrębie tego oddziału wyrażeniami „przedsiębiorca telekomunikacyjny” oraz „usługa telekomunikacyjna”, pozostawiając poza zakresem podmiotowym przepisów podmioty świadczące usługi łączności interpersonalnej niewykorzystujące numerów oraz usługi komunikacji elektronicznej. Projektowana ustawa zwalnia tym samym podmioty świadczące usługi komunikacji interpersonalnej niewykorzystujące numerów nie tylko z obowiązków na rzecz bezpieczeństwa państwa, ale również z obowiązku podlegania ogólnemu zezwoleniu - wpisowi do rejestru przedsiębiorców, co wynika z brzmienia art. 12 ust. 2 Europejskiego Kodeksu Łączności Elektronicznej (zwanego dalej „EKŁE”). Powyższe powoduje wyłączenie możliwości uzyskiwania przez podmioty uprawnione (Policję, Biuro Nadzoru Wewnętrznego, Straż Graniczną, Służbę Ochrony Państwa, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, Żandarmerię Wojskową, Centralne Biuro Antykorupcyjne i Krajową Administrację Skarbową), a także sądy i prokuratury, od podmiotów świadczących usługi łączności interpersonalnej niewykorzystujące numerów następujących danych:

a. treści przekazów telekomunikacyjnych nadawanych lub odbieranych przez użytkownika końcowego lub telekomunikacyjne urządzenie końcowe (art. 51 ust. 1 pkt 1 lit. a PKE);

b. danych, o których mowa w art. 56 ust. 1 PKE, generowanych w sieci telekomunikacyjnej lub w niej przetwarzanych, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które przedsiębiorcy telekomunikacyjni mają obecnie przechowywać przez okres 12 miesięcy (art. 56 ust. 1 PKE). Pozbawienie uprawnionych podmiotów, a także sądów i prokuratorów,

powyższych uprawnień może w znacznym stopniu utrudnić (a nawet uniemożliwić) realizację zadań ustawowych instytucji powołanych do ochrony bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego. Zwolnienie podmiotów

świadczonych droga elektroniczną.

65

świadczących usługi komunikacji interpersonalnej niewykorzystujące numerów z obowiązków na rzecz bezpieczeństwa państwa może także spowodować brak podstaw prawnych do wymiany informacji między podmiotami uprawnionymi, sądami i prokuratorami realizowanej obecnie na podstawie umów międzynarodowych.

Zgodnie z definicją zawartą w EKŁE, usługa łączności interpersonalnej niewykorzystująca numerów oznacza usługę łączności interpersonalnej, która nie łączy się z publiczną komutowaną siecią telefoniczną ani za pomocą nadanych zasobów numeracyjnych, tzn. numeru lub numerów z krajowych lub międzynarodowych planów numeracji telefonicznej, ani poprzez umożliwienie połączenia z numerem lub numerami z krajowych lub międzynarodowych planów numeracji telefonicznej. W przeciwieństwie do innych kategorii sieci i usług łączności elektronicznej określonych w EKŁE, usługi interpersonalnej łączności niewykorzystującej numerów nie korzystają z publicznych zasobów numeracyjnych i nie uczestniczą w interoperacyjnym środowisku gwarantowanym przez władze publiczne. Nie są również objęte, jak wskazano powyżej, systemem ogólnego zezwolenia. Usługi komunikacji interpersonalnej niewykorzystującej numerów są obecnie najbardziej dynamicznie rozwijającym się rodzajem usług komunikacyjnych, których rozwój będzie napędzany coraz powszechniejszym dostępemdo bezprzewodowego internetu szerokopasmowego w standardzie 5G. Już obecnie aplikacje umożliwiające połączenia z pominięciem systemów operatorów telekomunikacyjnych są powszechnie dostępne i umożliwiają połączenia nie z numerem, lecz z loginem, którego częścią jest niejednokrotnie nr MSISDN telefonu komórkowego. Połączenia te będą miały znacznie więcej funkcji niż standardowe połączenia telekomunikacyjne, np. przesłanie w czasie połączenia zdjęcia lub filmu, możliwość realizacji połączeń między wieloma użytkownikami, którzy będą mogli włączać się do konferencji w dowolnym czasie, czy możliwość powiązania loginu z numerem telefonu, adresem a-mail czy profilem społecznościowym.Zgodnie z motywem (95) EKŁE, z uwagi na rosnące znaczenie usług łączności interpersonalnej niewykorzystujących numerów należy zapewnić, aby podlegały one również odpowiednim wymogom bezpieczeństwa zgodnie z ich specyficznym charakterem i istotną rolą w gospodarce. Dostawcy tych usług powinni również zapewnić poziom bezpieczeństwa proporcjonalny do istniejącego ryzyka.

66

W zakresie regulacji oddziału 2 w rozdz. 5 pojawia się dodatkowo problematyka zapewnienia dostępu do treści przekazów przesyłanych za pośrednictwem infrastruktury przedsiębiorców telekomunikacyjnych bez względu na technologie ich przesyłania. Obecnie powszechnie stosowane są algorytmy szyfrujące dane, które przesyłane są w sieciach telekomunikacyjnych. Powoduje to brak możliwości odczytania treści transmisji, a w konsekwencji spadek skuteczności stosowanych przez uprawnione podmioty metod pracy operacyjnej w zakresie dostępu do danych przesyłanych w sieciach telekomunikacyjnych;

97. Art. 50

MON W art. 50 proponuje się dodać ust. 1 w brzmieniu:

„1. Przedsiębiorca komunikacji elektronicznej jest obowiązany do wykonywania zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa i porządku publicznego. Zakres i zasady organizowania zadań oraz wykonywania obowiązków przez przedsiębiorców komunikacji elektronicznej, organy właściwe w zakresie organizowania oraz sprawowania nadzoru nad ich realizacją, a także tryb nakładania zadań i obowiązków na przedsiębiorców oraz zasady finansowania określają w szczególności ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1541, z późn. zm.), ustawa z dnia 23 sierpnia 2001 r. o organizowaniu zadań na rzecz obronności państwa realizowanych przez przedsiębiorców (Dz. U. Nr 122, poz. 1320 z późn. zm.), niniejsza ustawa oraz przepisy aktów wykonawczych do ustaw.”.

- jednocześnie oznaczając projektowane ust. 1 i 2 odpowiednio jako ust. 2 i 3.

Propozycja uwzględnienia powyższego przepisu została sformułowana i szczegółowo uzasadniona w piśmie z dnia 21 kwietnia 2020 r. (Nr sprawy: MON.DP-WUPiPR.0212.363.2.2020/WT) skierowanym w ramach prekonsultacji projektu. Treścią tej propozycji jest bezpośrednie wskazanie na obowiązek wykonywania przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych również obowiązków na rzecz obronności wynikających z innych aktów prawnych. Proponowany zapis odnosi się też do źródeł obowiązków przedsiębiorców telekomunikacyjnych sformułowanych w art. 176 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo

Uwaga nieuwzględnionaArt. 50 ust. 1 skreślono ze względu na fakt, że nie zawiera żadnej normy prawnej, lecz jedynie informację, że przedsiębiorca wykonuje obowiązki zawarte w planach, decyzjach i umowach. W propozycji MON – w innych aktach prawnych.Ponadto, należy podkreślić, że takie obowiązki nie dotyczą wszystkich przedsiębiorców telekomunikacyjnych, lecz przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu gospodarczo-obronnym.Taki przepis może sprawiać wrażenie dla małego przedsiębiorcy prowadzącego działalność np. na terenie powiatu, że ma również obowiązek wykonywania zadań na rzecz obronności, lecz z braku właściwych dla niego przepisów nie będzie wiedział

67

telekomunikacyjne.

Postanowienia ust. 1 - w projektowanym brzmieniu - odnoszą się tylko do jednego obszaru zadań realizowanych przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych, tj. do przygotowania systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, w tym obroną państwa. Organizację i tryb przygotowania tego systemu określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie przygotowania systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym (Dz. U. Nr 98, poz. 978, z późn. zm.) wydane na podstawie upoważnienia zawartego w ustawie z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej. Należy zauważyć, że przedsiębiorcy, w tym przedsiębiorcy telekomunikacyjni, są zobligowani również do realizacji innych zadań na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa i porządku publicznego na podstawie pozostałych aktów prawnych (nie tylko cyt. wyżej rozporządzenia Rady Ministrów). W szczególności dotyczą one przygotowania i wykorzystania systemów łączności, ograniczeń działalności telekomunikacyjnej, pozamilitarnego planowania operacyjnego, szkolenia obronnego, reklamowania od odbywania obowiązkowej służby wojskowej, militaryzacji, programu mobilizacji gospodarki. Z tych powodów proponuje się zamieścić w art. 50 dodatkowy przepis. Wprowadzenie tak sformułowanej regulacji obejmie wszystkie obszary przygotowań obronnych państwa w których uczestniczą przedsiębiorcy telekomunikacyjni. Ponadto, bezpośrednie wskazanie na obowiązek wykonywania przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych zadań na rzecz obronności wynikających również z innych aktów prawnych występuje w art. 176 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne.

jakie to są zadania.

98. Art. 50 ust. 2

MSUE Projektowany art. 50 ust. 2 przewiduje wyłączenie stosowania ustawy – Prawo zamówień publicznych w przypadku zamówień publicznych udzielanych w zakresie wykonywania zadań i obowiązków dotyczących przygotowania i utrzymywania wskazanych elementów sieci telekomunikacyjnych dla zapewnienia telekomunikacji na potrzeby systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, w tym obroną państwa.

a) Po pierwsze zwracam uwagę na art. 8 dyrektywy 2014/24/UE w sprawie zamówień publicznych, który wyłącza zastosowanie tej dyrektywy do zamówień publicznych i konkursów, których głównym celem jest umożliwienie instytucjom zamawiającym udostępnienia lub eksploatacji publicznych sieci łączności lub świadczenia ogółowi społeczeństwa usługi lub usług łączności elektronicznej. W świetle wyroku TSUE w sprawach

Uwaga uwzględnionaProponuje się skreślić.

68

połączonych C-462/03 Strabag AG i C-463/03 Kostmann GmbH, należy stwierdzić, że zastosowanie omawianego wyłączenia zależy od rodzaju działalności wykonywanej przez dany podmiot zamawiający oraz od związków między tą działalnością a planowanym przez tę instytucję zamówieniem.

Podkreślenia wymaga, że wyłączenie, o którym mowa w art. 8 dyrektywy dotyczy eksploatacji publicznych sieci łączności lub świadczenia ogółowi społeczeństwa usługi lub usług łączności elektronicznej. Zgodnie z art. 2 lit. d dyrektywy 2002/21/WE w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej, pojęcie publicznej sieci łączności odnosi się do sieci łączności elektronicznej wykorzystywanej całkowicie lub głównie do świadczenia publicznie dostępnych usług łączności elektronicznej.

Projektowane wyłączenie – na potrzeby bezpieczeństwa narodowego i obronności państwa – wydaje się natomiast odnosić do sieci, które nie będą służyć świadczeniu usług łączności dostępnych publicznie.

Stąd dalsze rozważania nie będą dotyczyły art. 8 dyrektywy 2014/24, który w tym przypadku nie znajduje zastosowania.

b) Po drugie ze względu na to, że projektowane wyłączenie wiąże się z bezpieczeństwem narodowym, w tym z obroną państwa, rozważenia wymaga kwestia zastosowania dyrektywy 2009/81/WE w sprawie koordynacji procedur udzielania niektórych zamówień na roboty budowlane, dostawy i usługi przez instytucje lub podmioty zamawiające w dziedzinach obronności i bezpieczeństwa. Zgodnie z art. 2 tej dyrektywy znajduje ona zastosowanie m. in. do zamówień udzielanych w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony, których przedmiotem są: dostawy newralgicznego wyposażenia, w tym wszelkich jego części, komponentów lub podzespołów; roboty budowlane, dostawy i usługi bezpośrednio związane z ww. wyposażeniem, w przypadku wszelkich elementów związanych z jego okresem funkcjonowania; roboty budowlane i usługi do szczególnych celów wojskowych lub newralgiczne roboty budowlane lub usługi. Zgodnie z art. 1 pkt 7 dyrektywy pojęcia „newralgiczny sprzęt”, „newralgiczne roboty budowlane” i „newralgiczne usługi” oznaczają sprzęt, roboty budowlane i usługi do celów bezpieczeństwa, które wiążą się z korzystaniem z informacji niejawnych, wymagają ich wykorzystania lub zawierają je.

Dalszego wyjaśnienia przez projektodawcę wymaga, czy działania, o których

69

mowa w projektowanym art. 46 ust. 1, ze względu na ich charakter w ocenie projektodawcy można uznać za newralgiczne usługi w rozumieniu dyrektywy 2009/81/WE. W takim przypadku zastosowanie powinny jednak znaleźć przepisy ustawy – Prawo zamówień publicznych wdrażające tę dyrektywę. W przeciwnym razie, w kontekście uwag zawartych w pkt 5a niniejszej opinii, należy wskazać, że zastosowanie powinny znaleźć przepisy ustawy – Prawo zamówień publicznych wdrażające dyrektywę 2014/24/UE.

Wyłączenie stosowania tej ustawy nie jest jednak dopuszczalne na gruncie obu powyższych dyrektyw.

c) Projektowane wyłączenie można ewentualnie rozpatrywać w świetle art. 346 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 346 lit. a) TFUE państwo członkowskie nie ma obowiązku udzielania informacji, których ujawnienie uznaje za sprzeczne z podstawowymi interesami jego bezpieczeństwa. Podkreślenia wymaga jednak, że zgodnie z orzecznictwem TSUE (por. wyrok w sprawie C-414/97 Komisja przeciwko Hiszpanii, pkt 21) przewidziane w Traktacie zwolnienia od zasad dotyczą wyjątkowych, jasno określonych przypadków i ze względu na swój ograniczony charakter, nie podlegają szerokiej interpretacji. Ciężar dostarczenia dowodów na to, że zwolnienia są niezbędne w celu ochrony podstawowych interesów bezpieczeństwa państwa, spoczywa na państwach członkowskich. W konsekwencji TSUE stoi na stanowisku, że państwo członkowskie, które powołuje się na te wyjątki, musi wykazać, że potrzeba ochrony jego interesów nie mogła być zrealizowana w ramach postępowania przetargowego takiego jak przewidziane w dyrektywach (wyrok w sprawie C-474/12 Schiebel Aircraft, pkt 34). W tym kontekście należy dodatkowo zauważyć, że zgodnie z orzecznictwem TSUE – przykładowo – sama konieczność ustanowienia obowiązku dochowania poufności (wyrok w sprawie C-337/05 Komisja przeciwko Włochom, pkt 52), czy też uzasadnienia odnoszące się do sytuacji gospodarczej (wyrok w sprawie C-284/05 Komisja przeciwko Finlandii, pkt 50) nie wykluczają zastosowania postępowania przetargowego przy udzielaniu zamówienia. W odniesieniu do poufności danych utrwalony charakter ma natomiast orzecznictwo Trybunału, zgodnie z którym może ona zostać zapewniona przez obowiązek zachowania tajemnicy, bez konieczności naruszania procedur dotyczących udzielania zamówień publicznych (wyrok w sprawie C-3/88 Komisja przeciwko

70

Włochom, pkt 15).

W mojej ocenie trudno zatem byłoby uzasadnić projektowane wyłączenie na gruncie art. 346 TFUE. W tym kontekście przypominam również o uprawnieniach Komisji Europejskiej przewidzianych w art. 348 TFUE. Jeżeli środki przyjęte na podstawie art. 346 TFUE powodują zakłócenie warunków konkurencji na rynku wewnętrznym, Komisja może prowadzić postępowanie mające na celu dostosowanie tych środków do zasad ustanowionych w Traktatach. Art. 348 TFUE przewiduje przy tym szczególną procedurę, na podstawie której Komisja lub państwa członkowskie mogą wnieść skargę bezpośrednio do TSUE, jeżeli uznają, że inne państwo członkowskie nadużywa uprawnień przewidzianych w art. 346. Oznacza to znaczne przyspieszenie i uproszczenie procedury zmierzającej do wydania wyroku przez TSUE. Nadużycie uprawnienia wynikającego z art. 346 TFUE może więc skutkować bardzo szybkim wniesieniem do TSUE skargi przez Komisję lub inne państwo członkowskie w procedurze przyspieszonej.

d) Ponadto zwracam uwagę, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem TSUE nawet do zamówień publicznych wyłączonych spod obowiązku stosowania dyrektyw w sprawie zamówień publicznych należy stosować zasady traktatowe, w tym zasady niedyskryminacji, równego traktowania, jawności, przejrzystości i proporcjonalności, o ile dane zamówienie może mieć charakter transgraniczny (por. wyrok w sprawie C-699/17 Allianz, pkt 49). W przypadku pozostawienia w projekcie projektowanego wyłączenia, zasadne jest więc doprecyzowanie przepisu w celu zapewnienia przestrzegania wymienionych zasad.

99. art. 51 ust. 1 w pkt. 1 lit.

a

KPRMKoordynator Służb Specjalny

ch

w art. 51 ust. 1 w pkt. 1 w lit. a proponuję dodać tiret trzy i cztery w brzmieniu:„- danych lokalizacyjnych, o których mowa w art. 348 ust. 1 pkt 3, powstających lub

transmitowanych w sieci telekomunikacyjnej innego przedsiębiorcy komunikacji elektronicznej w ramach roamingu krajowego,

- danych o lokalizacji, o których mowa w art. 348 ust. 1 pkt 4, w sposób zapewniający bieżącą i aktualną lokalizację urządzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na technologię świadczonej usługi.”.

Proponowana zmiana umożliwi uzyskiwanie przez podmioty uprawnione podczas realizacji kontroli operacyjnej danych lokalizacyjnych urządzenia końcowego, które działa w sieci innego przedsiębiorcy w ramach roamingu krajowego oraz zapewni

Uwaga częściowo uwzględniona (z zastrzeżeniem, że odnosi się do przedsiębiorcy telekomunikacyjnego).

Przedsiębiorca telekomunikacyjny nie posiada danych lokalizacyjnych powstających lub transmitowanych w sieci

71

dostęp do aktualnej lokalizacji niezależnie od tego czy zostało wykonane połączenie; telekomunikacyjnej innego przedsiębiorcy komunikacji elektronicznej w ramach roamingu krajowego.Dostęp do tych danych technicznie niewykonalny, niezgodny ze standardami sieci.

100. w art. 51 ust. 1 w pkt.

1 proponuj

ę nadać lit.

b

KPRMKoordynator Służb Specjalny

ch

w art. 51 ust. 1 w pkt. 1 proponuję nadać lit. b następujące brzmienie:„b) uzyskiwanie przez uprawnione podmioty danych związanych ze świadczoną

usługą komunikacji elektronicznej, danych o których mowa w art. 351 i 352 oraz danych związanych z powiązaną usługą.”.

Konieczność dokonania zmiany brzmienia przepisu wynika z wprowadzenia nowego pojęcia ustawowego „powiązanej usługi” do świadczenia której uprawniony został przedsiębiorca komunikacji elektronicznej, w tym również przedsiębiorca telekomunikacyjny. Z tego powodu należy zapewnić uprawnionym podmiotom możliwość uzyskiwania danych związanych ze świadczeniem tego typu usług;

Uwaga uwzględniona(z zastrzeżeniem, że odnosi się do usługi telekomunikacyjnej)

101. art. 51 ust. 1

pkt. 2

KPRMKoordynator Służb Specjalny

ch

w art. 51 ust. 1 pkt. 2 proponuję nadać następujące brzmienie:„2) utrwalania i udostępniania na własny koszt, na rzecz sądu i prokuratora

przekazów telekomunikacyjnych i danych, o których mowa w pkt 1 lit. a i b;”.Propozycja ta pozwoli na kompleksowe ujęcie obowiązków przedsiębiorców telekomunikacyjnych w stosunku do sądów i prokuratury;

Uwaga uwzględniona

102. art. 51

proponuje się dodać ust. 2a i 2 b

KPRMKoordynator Służb Specjalny

ch

w art. 51 proponuję dodać (roboczo oznaczone) ust. 2a i 2 b w następującym brzmieniu:„2a. Podmiot uprawniony wspólnie z przedsiębiorcą komunikacji elektronicznej, w

terminie 24 godzin od momentu zgłoszenia zapotrzebowania w formie pisemnej przez podmiot uprawniony, z uwzględnieniem możliwości technicznych i finansowych przedsiębiorcy komunikacji elektronicznej oraz wymogów określonych rozporządzeniem, o którym mowa w art. 54 ust. 1, określają sposób realizacji przez przedsiębiorcę komunikacji elektronicznej warunków dostępu i

Uwaga uwzględniona(z zastrzeżeniem, że odnosi się do przedsiębiorcy telekomunikacyjnego)

72

utrwalania, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit a i b.2b. W przypadku bezskutecznego upływu terminu, o którym mowa w ust. 2a,

podmiot uprawniony, z uwzględnieniem możliwości technicznych i finansowych przedsiębiorcy komunikacji elektronicznej oraz wymogów określonych rozporządzeniem, o którym mowa w art. 54 ust. 1, wskazuje sposób realizacji przez przedsiębiorcę komunikacji elektronicznej warunków dostępu i utrwalania, o których mowa w ust. 1 pkt I lit a i b.”.

Wprowadzenie powyższej regulacji pozwoli na doprecyzowanie trybu określenia warunków zapewnienia dostępu i utrwalania w zakresie sposobów określonych przepisami odpowiedniego rozporządzenia, a jednocześnie nie stwarza możliwości wskazywania nowych sposobów realizacji dostępu i utrwalania. Dotychczasowa praktyka pokazuje, że pomimo obowiązywania przepisów rozporządzenia regulującego tę problematykę, przedsiębiorcy niejednokrotnie zwracają się do uprawnionych podmiotów z pytaniami w tym zakresie. Przepis znajdzie zastosowanie w szczególności do małych przedsiębiorców, u których czynności związane z zapewnieniem warunków dostępu i utrwalania prowadzone będą z wykorzystaniem urządzeń podmiotów uprawnionych;

103.

Art. 51 ust. 3

MSWiA Niezależenie od powyższego wyjaśnienia wymaga czy zapewnienie warunków dostępu i utrwalenia za pomocą interfejsów zlokalizowanych w miejscach obejmowanych przez sieć przedsiębiorcy telekomunikacyjnego — w zakresie o którym mowa w art. 51 ust. 3 projektu — zwalnia tego przedsiębiorcę z obowiązku uzgodnienia w drodze odrębnych pisemnych porozumień miejsca zapewnienia dostępu treści komunikatu i danych oraz ich utrwalania oraz aktualizacji informacji w tym zakresie – obecnie obowiązek wynikający z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 września 2005 r. w sprawie wypełniania przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego (Dz. U. poz. 1568).Dodatkowo wątpliwości budzi fakt, że podmiot świadczący usługę komunikacji interpersonalnej niewykorzystującą numerów, o którym mowa w art. 2 pkt 41 projektu, nie wykonuje zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, jak ma to miejsce w przypadku przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Kwestia ta wymaga szczegółowego wyjaśnienia

Uwaga wyjaśniona Miejsca zapewniania dostępu za pomocą interfejsów są (powinny być) określone w umowach. Wówczas zbędne jest odrębne porozumienie.

Uwaga nieuwzględniona W mocy pozostają regulacje w ustawach kompetencyjnych uprawnionych podmiotów odnoszące się do usług świadczonych droga

73

lub nałożenia na ten podmiot analogicznych obowiązków w tym zakresie jak w przypadku przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, gdyż dane będące w dyspozycji podmiotu świadczącego usługę komunikacji interpersonalnej niewykorzystującej numerów mogą być niezbędne do prawidłowej realizacji zadań ustawowych przez formacje nadzorowane przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, które dotyczą m.in. prowadzenia działań ratunkowych, poszukiwania osób zaginionych lub pozbawionych wolności wskutek przestępstwa.

elektroniczną.

104.

art. 51

proponuje się dodać ust.

5a

KPRMKoordynator Służb Specjalny

ch

w art. 51 proponuję dodać (roboczo oznaczony) ust. 5a w następującym brzmieniu:„5a. W przypadku awarii powodującej brak możliwości zapewnienia warunków

dostępu i utrwalania za pomocą interfejsu, o którym mowa w ust. 3, podmiot uprawniony, po uzgodnieniu z przedsiębiorcą komunikacji elektronicznej możliwości technicznych, wskazuje mu sposób zapewnienia warunków dostępu i utrwalania.”.

Należy zauważyć, że zarówno w obowiązującym stanie prawnym jak i w projekcie PKE, brak jest regulacji, która zagwarantuje ciągłość dostępu i utrwalania treści i danych uprawnionym podmiotom w przypadku awarii interfejsu; stąd też wprowadzenie powyższej zmiany jest zasadne;

Uwaga uwzględniona(z zastrzeżeniem, że odnosi się do przedsiębiorcy telekomunikacyjnego), ale proponuje się brzmienie:5a. W przypadku awarii powodującej brak możliwości zapewnienia warunków dostępu i utrwalania za pomocą interfejsu, o którym mowa w ust. 3, uprawniony podmiot, uzgadnia z przedsiębiorcą telekomunikacyjnym sposób i możliwości techniczne zapewnienia warunków dostępu i utrwalania, zgodnie z treścia umowy, o której mowa w ust. 3.W umowach przewidziany jest zapewne sposób zapewnienia warunków dostępu i utrwalania na wypadek awarii.

105.

art. 51

proponuje się doda

KPRMKoordynator Służb Specjalny

ch

w art. 51 proponuję dodać ust. 8 w następującym brzmieniu:„8. Przedsiębiorca komunikacji elektronicznej będący mikroprzedsiębiorcą albo

małym przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r, poz. 1292 i 1495) realizuje obowiązek zapewnienia warunków dostępu i utrwalania stosownie do posiadanej

Uwaga uwzględniona(z zastrzeżeniem, że odnosi się do przedsiębiorcy telekomunikacyjnego)

74

ć ust. 8

infrastruktury, w szczególności z możliwością wykorzystania urządzeń podmiotu uprawnionego oraz w sposób, o którym mowa w art. 57 ust. 1.”.

Wprowadzenie przepisu ma na celu złagodzenie warunków przygotowania się mikro- i małych przedsiębiorców do realizacji warunków dostępu i utrwalania. Przepis ten wskazuje bezpośrednio na możliwość zrealizowania tego obowiązku za pomocą urządzeń podmiotu uprawnionego oraz w sposób określony w art. 57 ust. 1 projektu, a więc powierzenia na podstawie umowy realizacji obowiązku innemu przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu np. posiadającemu interfejs. Ponadto przy tak sformułowanym zapisie możliwa będzie również każda inna forma zapewnienia warunków dostępu i utrwalania w zależności od uwarunkowań posiadanej przez przedsiębiorcę infrastruktury, np. przekazanie kontrolowanych treści przekazów na nośnikach;

106.

Art. 51a

(nowy)

MON Po art. 51 proponuje się dodać art. 51a w brzmieniu:

„Art. 51a. 1. W przypadkach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, Komendant Główny Policji, komendant wojewódzki Policji, Komendant Główny Straży Granicznej, komendant Oddziału Straży Granicznej, Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej, komendant Oddziału Żandarmerii Wojskowej, Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Komendant Służby Ochrony Państwa oraz Szef Krajowej Administracji Skarbowej mogą zarządzić o zastosowaniu urządzeń uniemożliwiających telekomunikację na określonym obszarze.

2. Kierownik komórki organizacyjnej lub jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanej, właściwej w sprawach zarządzenia częstotliwościami, może zarządzić o zastosowaniu urządzeń uniemożliwiających telekomunikację na określonym obszarze, w przypadku realizacji przez jednostki organizacyjne lub komórki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowane na podstawie art. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019. poz. 1541) lub jednostki sił zbrojnych obcych państw przebywających czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, zadań obejmujących w szczególności: a) szkolenie wojsk,

Uwaga nieuwzględnionaPrzepis ten został skreślony jako nie posiadający charakteru normy prawnej.Nie negując zasadności uprawnienia MON do zarządzania o zastosowaniu urządzeń zagłuszających, przepisy te należy ująć w ustawie kompetencyjnej MON, analogicznie do innych organów.

75

b) oczyszczanie terenów z materiałów wybuchowych i niebezpiecznych pochodzenia wojskowego oraz ich unieszkodliwianie,

c)  testy urządzeń uniemożliwiających telekomunikację,d) uniemożliwienie pracy urządzeń radioelektronicznych wykorzystywanych

do nieuprawnionego dostępu na teren obiektów infrastruktury wojskowej.

3. O zastosowaniu urządzeń, o których mowa w ust. 2 kierownik komórki organizacyjnej lub jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanej właściwej w sprawach zarządzania częstotliwościami niezwłocznie informuje Prezesa UKE.”.

W konsultowanym projekcie ustawy zabrakło regulacji umożliwiających podmiotom uprawnionym podejmowanie decyzji o zastosowaniu urządzeń uniemożliwiających telekomunikację na określonym obszarze. Taką możliwość przewiduje art. 178 ust. 3 stawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne. Proponuje się zatem umieszczenie w projekcie odpowiednika tego przepisu. Brak takiego przepisu w projektowanej ustawie utrudni, czy wręcz uniemożliwi, realizację ustawowych zadań Służby Kontrwywiadu Wojskowego, w szczególności w kontekście art. 5 ust. 1 pkt 5 oraz art. 29a ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego.

Dodatkowo, w porównaniu z obowiązującą regulacją w ust. 2, proponuje się rozszerzyć listę podmiotów uprawnionych do zarządzenia zastosowania urządzeń uniemożliwiających telekomunikację na wybranym obszarze o kierownika komórki organizacyjnej lub jednostki organizacyjnej podległej Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowanej, właściwej w sprawach zarządzenia częstotliwościami. Wynika to z konieczności zabezpieczenia ochrony radioelektronicznej jednostkom wojskowym i związkom organizacyjnym Sił Zbrojnych RP, w tym sojuszniczych sił zbrojnych stacjonujących na terenie RP, przemieszczających się i przebywających w rejonach zgrupowania w okresie zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa i w czasie wojny, a także stworzenie warunków do szkolenia wojsk w tym obszarze. Należy zauważyć, że w resorcie obrony narodowej uprawnienia do zastosowania urządzeń uniemożliwiających telekomunikację posiadają Komendant Główny Żandarmerii Wojskowej (ŻW) oraz komendanci oddziałów ŻW, zgodnie z art. 30a ustawy z

76

dnia 24 sierpnia 2001 r. o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządkowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 518 z późn. zm.), jednak zakres przypadków realizowanych zadań, w których ŻW może zastosować te urządzenia nie obejmuje wyżej wymienionych sytuacji operacyjnych. W związku z tym, że zastosowanie aktywnych urządzeń uniemożliwiających telekomunikację dla potrzeb Sił Zbrojnych RP wymaga wcześniejszych uzgodnień parametrów emisji sygnałów oraz zakresów częstotliwości z Prezesem UKE oraz uwzględnienia zasobów częstotliwości przydzielonych jednostkom wojskowym - właściwym podmiotem koordynującym proces wydawania zarządzenia będzie Dyrektor Wojskowego Biura Zarządzania Częstotliwościami. W proponowanym ust. 2 wskazano też na zadania Sił Zbrojnych RP, które uzasadniają potrzebę wydania zarządzenia o zastosowaniu urządzeń uniemożliwiających telekomunikację na określonym obszarze.

107.

Art. 53

KPRM Koordynator Służb Specjanyc

h

art. 53 proponuję nadać następujące brzmienie:„Art. 53. 1. Przedsiębiorcy komunikacji elektronicznej są obowiązani na własny koszt do

przygotowania technicznych i organizacyjnych warunków udostępniania oraz do udostępniania uprawnionym podmiotom, a także sądowi i prokuratorowi danych, o których mowa w art. 60, art. 348 ust. 1 pkt 1 i 3-5, art. 351, 352 oraz innych danych związanych ze świadczoną usługą komunikacji elektronicznej i powiązaną usługą, na zasadach i przy zachowaniu procedur określonych w przepisach odrębnych.1. Udostępnianie danych telekomunikacyjnego urządzenia końcowego, o których

mowa w art. 348 ust. 1 pkt 4 odbywa się w sposób zapewniający bieżącą i aktualną lokalizację urządzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na technologię świadczonej usługi.

2. W przypaku telekomunikacyjnego urządzenia końcowego znajdującego się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, udostępnianie danych, o których mowa w art. 348 ust. 1 pkt 4, polega na przekazaniu przez przedsiębiorcę komunikacji elektronicznej wszelkich danych otrzymywanych od podmiotu zagranicznego, w szczególności bieżącego identyfikatora kraju oraz bieżącego identyfikatora sieci.

4. Do udostępniania danych o lokalizacji urządzenia końcowego, o których mowa w art. 348 ust. 1 pkt 4, z zastrzeżeniem ust. 3, zobowiązany jest przedsiębiorca, z

Uwaga uwzględniona(z zastrzeżeniem, że odnosi się do przedsiębiorcy telekomunikacyjnego i usługi telekomunikacyjnej)

77

którym użytkownik końcowy zawarł umowę o świadczenie usług komunikacji elektronicznej, w tym o świadczenie usług przedpłaconych.

5. W przypadku użytkowników końcowych, którzy zawarli umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych z przedsiębiorcą nieświadczącym usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a korzystających z usługi roamingu świadczonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dane o lokalizacji tych urządzeń końcowych udostępnia przedsiębiorca telekomunikacyjny, z którego sieci korzysta to urządzenie.”.

Powyższy przepis stanowić ma podstawę prawną zarówno dla obowiązku przedsiębiorców komunikacji elektronicznej w zakresie przygotowania odpowiednich warunków technicznych i organizacyjnych umożliwiających udostępnianie danych realizowanych w ramach tzw. ustaleń telekomunikacyjnych jak i podstawę do określenia sposobu udostępniania tych danych.

W ust. 1 przepisu dokonano uzupełnienia katalogu danych, które podlegać będą udostępnieniu, o dane związane ze świadczeniem przez przedsiębiorcę usług powiązanych.

Wskazano także na konieczność przekazania danych identyfikujących sieć oraz kraj, w przypadku gdy urządzenie końcowe znajduje się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Jest to przepis analogiczny do przepisu zawartego w obowiązującym rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 28 grudnia 2009 r. w sprawie szczegółowego wykazu danych oraz rodzajów operatorów publicznej' sieci telekomunikacyjnej lub dostawców publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych obowiązanych do ich zatrzymywania i przechowywania (Dz. U. poz. 1828);

108.

Art. 54 ust.

1 pkt 1

MSWiA Proponuję zobowiązać przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, o którym mowa w art. 54 ust. 1 pkt 1 projektu, do wskazania Prezesowi UKE – w sposób analogiczny jak w art. 58 projektu — miejsca (miejsc) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zapewnienia dostępu do treści komunikatu i danych oraz ich utrwalania. Powyższe jest następstwem obowiązku zapewnienia przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, dalej „przedsiębiorcę”, warunków technicznych i organizacyjnych dostępu i utrwalania — o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1 projektu — którego celem jest zredukowanie do niezbędnego minimum obciążeń leżących po stronie przedsiębiorców, przy jednoczesnym zapewnieniu maksymalnej

Uwaga nieuwzględniona.Miejsca te są określone w umowach pomiędzy przedsiębiorcą a uprawnionymi podmiotami. Przekazywanie takich informacji dodatkowym „kanałem” przez Prezesa UKE jest nadmiarowe.

78

komunikacji, współpracy i koordynacji — w kontekście obecnie obowiązujących regulacji w tym obszarze, wynikających z rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 września 2005 r. w sprawie wypełniania przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego (Dz.U. poz. 1568). Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 385 ust. 1 projektu Prezes UKE jest uprawniony do weryfikacji przestrzegania przepisów, decyzji oraz postanowień z zakresu komunikacji elektronicznej lub spełniania wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej. W konsekwencji wprowadzenia wskazanej wyżej zmiany, Prezes UKE byłby zobowiązany do przekazywania - w sposób analogiczny do art. 58 ust. 3 projektu - informacji o miejscu (miejscach) zapewnienia dostępu do treści komunikatu i danych oraz ich utrwalania podmiotom uprawnionym, o których mowa w art. 51 ust. 1 pkt 1 lit. a projektu, (tj. Policji, Biura Nadzoru Wewnętrznego, Straży Granicznej, Służby Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Żandarmerii Wojskowej, Centralnego Biura Antykorupcyjnego i Krajowej Administracji Skarbowej), w celu zapewnienia tym podmiotom możliwości dostępu do danych, w ramach realizacji zadań ustawowych.

109.

Art. 55 ust. 1

MSUE Projektowany art. 55 ust. 1 przewiduje obowiązek gromadzenia, przechowywania przez okres 12 miesięcy oraz udostępniania uprawnionym podmiotom, sądowi i prokuratorowi danych niezbędnych do ustalenia zakończenia sieci telekomunikacyjnego urządzenia końcowego, użytkownika końcowego: a) inicjującego połączenie, b) do którego kierowane jest połączenie; oraz określenia: a) daty i godziny połączenia oraz czasu jego trwania, b) rodzaju połączenia, c) lokalizacji telekomunikacyjnego urządzenia końcowego.

W tym kontekście chciałbym zwrócić uwagę na dotychczasowe orzecznictwo TSUE w zakresie retencji danych telekomunikacyjnych.

Powszechny obowiązek zatrzymywania danych o ruchu i lokalizacji użytkownika był dotychczas kwestionowany przez TSUE. Obecnie ta kwestia podlega ponownej ocenie Trybunału i powinna znaleźć niedługo rozwiązanie w wyrokach w sprawach C-623/17 Privacy International, C-511/18 i C-512/18 La Quadrature du Net i in.,C-520/18 Ordre des barreaux francophones et germanophone i in., C-746/18 H.K., C-793/19 i C-794/19 SpraceNet i in oraz C-140/20 Commissioner of the Garda Síochána i in. Projekt ustawy powinien zatem zostać w przyszłości przeanalizowany

Uwaga nieuwzględniona

79

pod kątem ewentualnego dostosowania do wyroków TSUE w tych sprawach.

Zwracam uwagę na wyrok w sprawach C-203/15 i C-698/15 Tele2 Sverige i Watson. W ocenie TSUE, na gruncie art. 15 dyrektywy 2002/58/WE dotyczącej przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej, nie powinno się wprowadzać uogólnionego i niezróżnicowanego obowiązku zatrzymywania wszystkich danych o ruchu oraz danych dotyczących lokalizacji wszystkich abonentów i zarejestrowanych użytkowników wszystkich środków łączności elektronicznej. Ponadto zdaniem Trybunału dostęp właściwych organów do przechowywanych danych powinien być uzależniony od uprzedniej kontroli sprawowanej przez sąd lub niezależny organ administracyjny (wyrok w sprawach połączonych C-203/15 i C-685/15 Tele2 Sverige i in., pkt 125).

W kwestii udostępniania organom zatrzymanych danych telekomunikacyjnych, TSUE wskazał w wyroku w sprawie C-207/16 Ministerio Fiscal, że im bardziej zbierane dane ingerują w prywatność osoby, której dotyczą, tym bardziej należy ograniczyć do nich dostęp.

Jeżeli natomiast chodzi o czas zatrzymania danych, TSUE zwrócił uwagę, że należy zagwarantować, że będzie on ograniczał się do tego, co ściśle niezbędne (wyrok w sprawach połączonych C-293/12 i C-594/12 Digital Rights Ireland i in, pkt 64). Należałoby zatem przedstawić uzasadnienie odnośnie do 12-miesięcznego terminu gromadzenia, przechowywania i udostępniania danych.

Należy też pamiętać, że zgodnie z art. 15 dyrektywy 2002/58/WE retencja danych telekomunikacyjnych powinna służyć wyłącznie zapewnieniu bezpieczeństwa narodowego, obronności, bezpieczeństwa publicznego oraz zapobieganiu, dochodzeniu, wykrywaniu i karaniu przestępstw kryminalnych lub niedozwolonego używania systemów łączności elektronicznej, a także ochronie innych wartości określonych w art. 23 ust. 1 rozporządzenia 2016/679 w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych, tj. ochrona niezależności sądów i postępowania sądowego (lit. f); zapobieganie naruszeniom zasad etyki w zawodach regulowanych, prowadzenie postępowań w takich sprawach, wykrywanie oraz ściganie takich naruszeń (lit. g); funkcje kontrolne, inspekcyjne lub regulacyjne związane ze sprawowaniem władzy publicznej (lit. h); ochrona osoby, której dane dotyczą, lub praw i wolności innych osób (lit. i); egzekucja roszczeń cywilnoprawnych (lit. j); czy inne ważne cele leżące w ogólnym interesie publicznym Unii lub państwa członkowskiego, w szczególności ważny interes gospodarczy lub finansowy Unii lub

80

państwa członkowskiego (lit. e).Wytyczne TSUE – zarówno wynikające z dotychczasowego orzecznictwa, jak i te, które wynikną z przyszłych wyroków – trzeba mieć na uwadze przy projektowaniu przepisów ustawy. Należy podkreślić, że zdaniem TSUE retencja danych telekomunikacyjnych jest co prawda dopuszczalna, ale pod pewnymi warunkami.

110.

Art. 55

RCL Przepis art. 55 projektu ustawy nie przewiduje rozwiązania na wypadek, gdy żaden operator lub dostawca nie chce przyjąć do przechowywania, udostępniania i ochrony danych, o których mowa w art. 56 ust. 1 projektu, od operatora lub dostawcy, który zaprzestał działalności telekomunikacyjnej. Analogicznie problem dotyczy przypadku, gdy operator lub dostawca stawia nierynkowe (zaporowe) warunki przyjęcia tych danych.

Uwaga nieuwzględniona.Przypadek praktycznie niewystępujący, m.in. ze względu na bardzo dużą liczbę operatorów lub dostawców. Regulacja proponowana przez RCL wymagałaby wskazania podmiotu, który przyjmie dane, np. poprzez nałożony przez Prezesa UKE w drodze decyzji obowiązek, na podstawie trudnych do zidentyfikowania i oceny przesłanek. Decyzje te mogłyby być zaskarżane, co skutkowałoby opóźnieniem przekazywania danych. Wydaje si, że istniejąca regulacja jest wystarczająca, zachowująca odpowiedni kompromis.

111.

art. 55 ust.

1 pkt 3

RCL Przepis art. 55 ust. 1 pkt 3 należy poddać ponownej analizie pod kątem prawidłowości odesłania do art. 55 ust. 2 ustawy

Uwaga uwzględniona.

112.

art. 56

KPRM Koordynator Służb Specjalny

ch

art. 56 proponuję nadać następujące brzmienie (robocze oznaczenia ustępów):„Art. 56. 1. Obowiązkiem, o którym mowa w art. 55 ust. 1, objęte są dane niezbędne do:

1. ustalenia zakończenia sieci, telekomunikacyjnego urządzenia końcowego,

Uwaga częściowo uwzględniona - z wyłączeniem ust. 1a(z zastrzeżeniem, że odnosi się do przedsiębiorcy

81

użytkownika końcowego:a. inicjującego połączenie,b. do którego kierowane jest połączenie;2. określenia:

a) daty i godziny połączenia oraz czasu jego trwania, b) rodzaju połączenia,c) lokalizacji telekomunikacyjnego urządzenia końcowego, bez względu na

technologię świadczonej usługi,d) numeru portu komunikacyjnego, z użyciem którego realizowane jest połączenie.1a. Na żądanie uprawnionego podmiotu dane o lokalizacji, o których mowa w art. 56

ust. 1 pkt 2 lit. c, przedsiębiorca telekomunikacyjny udostępnia w sposób umożliwiający bieżącą i aktualną lokalizację urządzenia końcowego.

1b. Z zastrzeżeniem ust. 1c do udostępniania danych, o których mowa w ust. 1a, zobowiązany jest przedsiębiorca komunikacji elektronicznej, z którym użytkownik końcowy zawarł umowę o świadczenie usług komunikacji elektronicznej, w tym o świadczenie usług przedpłaconych.

1c. W przypadku użytkowników końcowych, którzy zawarli umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych z przedsiębiorcą nieświadczącym usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a korzystających z usługi roamingu świadczonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dane o lokalizacji, o których mowa w ust. 1a, dla tych urządzeń końcowych, udostępnia przedsiębiorca telekomunikacyjny, z którego sieci korzysta to urządzenie.

2. Minister właściwy do spraw informatyzacji, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii ministra - członka Rady Ministrów właściwego do spraw koordynowania służb specjalnych, jeżeli został on powołany, mając na uwadze rodzaj wykonywanej działalności zakresie komunikacji elektronicznej, potrzebę unikania wielokrotnego zatrzymywania i przechowywania tych samych danych, ich efektywnej analizy oraz optymalizację kosztów ponoszonych przez przedsiębiorców komunikacji elektronicznej określi, w drodze rozporządzenia;1. szczegółowy wykaz danych, o których mowa w ust. 1;2. rodzaje operatorów publicznej sieci telekomunikacyjnej lub dostawców

telekomunikacyjnego i usługi telekomunikacyjnej). Retencja danych odnosi się do danych historycznych, więc nie jest możliwe udostępnianie danych lokalizacyjnych umożliwiających bieżącą i aktualną lokalizację urządzenia.

82

publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych obowiązanych do zatrzymywania i przechowywania tych danych.

3. Minister właściwy do spraw informatyzacji, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii ministra - członka Rady Ministrów właściwego do spraw koordynowania służb specjalnych, jeżeli został on powołany, określi, w drodze rozporządzenia, wymagania dotyczące rodzaju, struktury, sposobu zapisu oraz elektronicznego formatu udostępnianych danych, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze zapewnienie przekazywania tych danych podmiotom, o których mowa w art. 55 ust. 1 pkt 2, w jednolitej formie pozwalającej na ich efektywną analizę i optymalizację nakładów poświęconych na jej przeprowadzenie.”.

Projektowany przepis ma przede wszystkim na celu uzupełnienie katalogu podmiotów współuczestniczących w procesie przygotowywania projektów rozporządzeń.

Ponadto należy zauważyć, że w ramach projektowanej ustawy wymaga regulacji zagadnienie rozszerzenia zakresu danych podlegających retencji o wskazanie numeru portu komunikacyjnego, z użyciem którego realizowane jest połączenie oraz doprecyzowanie zakresu danych określających lokalizację telekomunikacyjnego urządzenia końcowego. Ujęcie numeru portu komunikacyjnego w ww. przepisie pozwoli na możliwość szybkiego przeanalizowania pozyskiwanego materiału dowodowego bez ingerencji w prawa i wolności obywatelskie, bowiem nie będzie niosło za sobą dostępu do żadnych informacji, na podstawie których można by określać, z jakiego adresu IP były przeglądane strony WWW lub jakie konkretne treści mogły być poszukiwane w Internecie. Rozszerzenie gromadzonych danych o numery portów komunikacyjnych połączeń stanowi w efekcie istotne narzędzie wsparcia procesów wykrywania, identyfikacji oraz zwalczania zagrożeń pojawiających się w cyberprzestrzeni RP. Zasadnym jest również doprecyzowanie zakresu danych określających lokalizację telekomunikacyjnego urządzenia końcowego, określonych w art. 56 ust. 1 pkt 2 lit. c.

Proponuje się również zastąpienie w przepisie ust. 2 wyrazu „minimalizacja" wyrazem „optymalizacja" oraz wykreślenie dodatkowej przesłanki odnoszącej się do kosztów przedsiębiorców. Zaproponowane pierwotnie rozwiązania w sposób wyraźny

83

akcentują konieczność minimalizacji kosztów po stronie przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, w całości pomijając fakt, że również po stronie uprawnionych podmiotów, sądów i prokurator takie koszty - zarówno finansowe, jak i osobowe - są ponoszone. Należy przypomnieć, że art. 56 został umieszczony w rozdziale 5 oddziale 2 określającym zadania i obowiązki na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego. W przypadku tego typu zobowiązań nie można zatem mówić o konieczności „minimalizacji” kosztów sugerującej branie pod uwagę tylko rozwiązań jednostronnie najkorzystniejszych finansowo tj. tylko dla przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, ale niekoniecznie korzystnych dla zapewnienia niezakłóconej współpracy z służbami, sądami i prokuraturami; stąd propozycja wskazująca na konieczność osiągnięcia swoistej obustronnej równowagi, czyli „optymalizacji” kosztów.Jednocześnie należy uzupełnić przepis ust. 3 o wyrazy „sposobu zapisu" oraz optymalizację nakładów poświęconych na jej przeprowadzenie. W przypadku tej propozycji aktualne jest uzasadnienie wskazane powyżej. Odnosząc się do uzupełnienia o wyrazy „sposób zapisu”, to propozycja ta wynika wyłącznie z chęci doprecyzowania zawartości merytorycznej rozporządzenia. Pojęcia „struktura danych” oraz „sposób zapisu danych” mogą być przez projektodawców stosowane zamiennie, niemniej jednak nie są to pojęcia równoznaczne. Struktura danych odnosi się do sposobu ich organizacji i przechowywania, natomiast – z punktu widzenia zwiększenia potencjału analizy danych – bardziej istotnym jest zapewnienie jednolitego sposobu ich zapisu.

113.

Art. 56 ust. 2

RCL Proponuje się ponowną analizę przepisu upoważniającego zawartego w art. 56 ust. 2 pkt 1 pod kątem uzupełnienia regulacji ustawowej o rodzaje danych niezbędnych do ustalenia użytkownika końcowego, o których mowa w ust. 1. W obecnym brzmieniu przepisu upoważniającego, do uregulowania w akcie wykonawczym przekazuje się określenie szczegółowego wykazu danych, o których mowa w ust. 1. Natomiast projekt ustawy nie określa ogólnych zakresów danych – wskazuje jedynie, w ust. 1, że obowiązkiem objęte są dane niezbędne do ustalenia, m.in. użytkownika końcowego.

Uwaga nieuwzględniona.Rodzaje danych będą podlegać „rozwojowi” wraz z szybkim postępem techniki.

114.

Art. 56

MSWiA Proponuję wprowadzić regulację — w związku z art. 56 projektu — zgodnie z którą nałożonoby obowiązek gromadzenia i udostępniania organom ścigania bezpłatnie danych dotyczących połączenia do i z sieci anonimowej, czyli takiej, w której nie

Uwaga nieuwzględniona.Brak konkretnej propozycji regulacji.

84

można ustalić przedsiębiorcy telekomunikacyjnego świadczącego usługę zapewniającą anonimowość. Celem wprowadzenia tego rodzaju przepisu jest zwiększenie możliwości wykrywania sprawców przestępstw, w tym m.in. fałszywych powiadomień o podłożeniu ładunku wybuchowego, które mogą w istotny sposób utrudniać, a nawet uniemożliwiać funkcjonowanie zarówno podmiotów publicznych, jak i prywatnych.

115.

Art. 59

RCL Korekty wymaga błędne odesłanie do art. 282 ust. 8 ustawy. Uwaga uwzględniona.

116.

art 59

KPRM Koordynator Służb Specjanyc

h

w art. 59 znajduje się odesłanie do bazy danych, o której mowa w art. 282 ust. 8. Przedmiotowe odesłanie wydaje się niepoprawne - przepis ten powinien odsyłać do art. 282 ust. 9;

Uwaga uwzględniona

117.

art 61

KPRM Koordynator Służb Specjanyc

h

w art. 61 proponuję nadanie ust. 1 następujące brzmienie:„1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do niezwłocznego blokowania

połączeń lub komunikatów, na żądanie uprawnionych podmiotów, nie później niż w terminie 24 godzin liczonych od czasu otrzymania żądania, jeżeli mogą one zagrażać obronności, bezpieczeństwu państwa oraz bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu, albo do umożliwienia dokonania takiej blokady przez uprawnione podmioty.”

W powyższym przepisie został określony obowiązek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego niezwłocznego blokowania połączeń lub komunikatów, na żądanie uprawnionych podmiotów, jeżeli mogą one zagrażać obronności, bezpieczeństwu państwa oraz bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu, albo do umożliwienia dokonania takiej blokady przez uprawnione podmioty. Dla osiągnięcia skuteczności tej regulacji zasadnym wydaje się jednak doprecyzowanie terminu w jakim przedsiębiorca telekomunikacyjny ma obowiązek realizacji przedmiotowego żądania;

Uwaga uwzględniona

118.

Art. 61 ust.

MSWiA Proponuję doprecyzować art. 61 ust. 1 projektu, poprzez wskazanie (ewentualnie przez właściwe odesłanie) na żądanie jakich uprawnionych podmiotów przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany do niezwłocznego blokowania połączeń lub

Uwaga nieuwzględniona. „Uprawnione podmioty” są wskazane w art. 51 ust. 1 pkt 1

85

1 komunikatów. lit. a.

119.

Art. 61 ust. 3

MSWiA Proponuję w art. 61 w ust. 3 projektu ustaw zwrot: „oświadczenie kradzieży lub zgubienia” zastąpić zwrotem: „oświadczenia o kradzieży lub zagubieniu, w przypadku gdy intencją projektodawcy było zastąpienie „poświadczenia zgłoszenia kradzieży” mniej sformalizowanym dokumentem.Ponadto proponuję doprecyzować art. 61 ust. 3 projektu, poprzez określenie czy oświadczenie, o którym mowa w projektowanym przepisie składa wyłącznie zainteresowany abonent, czy też oświadczenie to ma formę poświadczenia/zaświadczenia wydanego przez uprawniony podmiot (np. Policję w przypadku kradzieży), które abonent ma obowiązek przedłożyć operatorowi – w takim przypadku wymaga wyjaśnienia, jaki podmiot jest obowiązany wydać przedmiotowy dokument w przypadku zagubienia.

Uwaga częściowo uwzględniona w zakresie redakcyjnym

Jak wynika z treści przepisu wystarczające jest złożenie przez abonenta oświadczenia o kradzieży lub zgubieniu urządzenia.

120.

Art. 62

KPRMKoordynator Służb Specjalny

ch

należy rozważyć potrzebę rozszerzenia brzmienia projektowanego art. 62 o kwestie zapewnienia bezpieczeństwa wewnętrznego i ochrony porządku publicznego. Warto nadmienić, iż przedmiotowy przepis stanowi powielenie art. 180f ustawy - Prawo telekomunikacyjne, dlatego warto rozważyć jego aktualizację mającą na celu dostosowanie go do obecnych zagrożeń. Systemy łączności są niezbędne do podejmowania działań także w przypadku zagrożeń dotyczących bezpieczeństwa wewnętrznego, odnoszącego się do zagrożeń o charakterze hybrydowym, cyberterrorystycznym albo szpiegowskim, a także porządku publicznego. W związku z powyższym zasadne jest objęcie tym przepisem służb podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych oraz służb specjalnych. Dlatego też proponuje się nadanie ust. 1 następującego brzmienia:„1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, określony w rozporządzeniu, o którym mowa

w ust. 3, jest obowiązany dostarczać Prezesowi UKE dane dotyczące infrastruktury telekomunikacyjnej eksploatowanej przez tego przedsiębiorcę, niezbędnej do przygotowania systemów łączności na potrzeby obronne państwa, zapewnienia bezpieczeństwa narodowego lub ochrony porządku publicznego.”

Uwaga uwzględniona.

121.

Dodanie art.

MSWIA Po art. 62 należy dodać kolejne artykuły w brzmieniu: „Art. 62a. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, we współpracy z Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, pełni funkcję organu odpowiedzialnego za

Uwaga nieuwzględniona Zagadnienie dotyczące usług systemu nawigacji satelitarnej

86

Po art. 62

PRS, zgodnie z decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1104/2011/UE w sprawie warunków dostępu do usługi publicznej o regulowanym dostępie oferowanej przez globalny system nawigacji satelitarnej utworzony w ramach europejskiego programu Galileo. Minister właściwy do spraw wewnętrznych realizuje zadania w zakresie PRS przy pomocy jednostki zarządzającej usługą PRS Competent PRS Authority – CPA Polska funkcjonującej w strukturze organizacyjnej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw wewnętrznych, zwanej dalej „jednostką zarządzającą”.Art. 62b. 1. Usługa PRS może być świadczona na rzecz użytkowników i grup użytkowników, w szczególności na rzecz jednostek administracji rządowej na potrzeby bezpieczeństwa państwa, bezpieczeństwa i porządku publicznego, obronności, ochrony granic, ratownictwa, ratownictwa morskiego, zarządzania kryzysowego, imigracji, ratownictwa medycznego, bezpieczeństwa przewozów kolejowych, obrony cywilnej, oraz innych zainteresowanych podmiotów istotnych dla społeczeństwa. 2. Minister właściwy do spraw wewnętrznych organizuje użytkowników PRS w grupy użytkowników PRS.Art. 62c. 1. Dostęp do usługi publicznej o regulowanym dostępie oferowanej przez globalny system radionawigacji satelitarnej w ramach europejskiego programu Galileo, opracowywanie lub produkowanie odbiorników lub modułów bezpieczeństwa zaprojektowanych na potrzeby tej usługi wymaga posiadania pozwolenia, wydanego na podstawie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 384a ustawy.2. Pozwolenie wydaje minister właściwy do spraw wewnętrznych w drodze decyzji.3. Postępowanie w sprawie wydania pozwolenia wszczyna się na wniosek zainteresowanego podmiotu.4. W przypadku niespełniania warunków wyszczególnionych w pozwoleniu lub w przypadku, gdy jest to uzasadnione koniecznością wywiązania się z zobowiązań międzynarodowych zaciągniętych przez Rzeczpospolitą Polską, ochroną usługi publicznej o regulowanym dostępie, ochroną porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego pozwolenia mogą zostać uchylone, cofnięte, zmienione lub zawieszone.

Galileo nie jest uregulowane w projekcie ustawy o PKE (nie jest również w ustawie Prawo telekomunikacyjne), dlatego nie jest zasadnym wprowadzanie do projektu ustawy przepisów dotyczących regulacji jednej z usług tego systemu. Dodatkowo należy wskazać na wątpliwości odnośnie zgodności proponowanej zmiany z zakresem projektowanej ustawy, ponieważ usługa komunikacji elektronicznej nie obejmuje usług nawigacji satelitarnej.

87

Art. 62d. 1. Minister właściwy do spraw gospodarki, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw wewnętrznych udziela zezwolenia na transfer wewnątrzunijny sprzętu, technologii lub oprogramowania zaprojektowanych na potrzeby usługi PRS.2. Wywóz sprzętu, technologii lub oprogramowania PRS poza Unię Europejską jest ograniczony do krajów, które są upoważnione do korzystania z PRS na mocy umów zawartych z Unią Europejską, o ile nic innego nie wynika z innych przepisów prawa.3. Transfer sprzętu, technologii lub oprogramowania PRS do państw członkowskich UE jest dozwolony jedynie na warunkach określonych w decyzji delegowanej Komisji Europejskiej z dnia 15 września 2015 r. uzupełniającej decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 1104/2011/UE w odniesieniu do wspólnych minimalnych norm, których muszą przestrzegać organy odpowiedzialne za PRS.Art. 62e. 1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, we współpracy z Szefem Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, ma prawo do przeprowadzania kontroli użytkowników PRS, producentów sprzętu i technologii PRS oraz podmiotów zaangażowanych w rozwój technologiczny usługi PRS w celu nadzorowania przestrzegania obowiązków nałożonych na mocy niniejszej ustawy oraz przepisów, rozporządzeń i wydanych na ich podstawie decyzji. 2. Kontrole, o których mowa w ust. 1, prowadzone są przez upoważnionych pracowników jednostki zarządzającej na podstawie upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, wydanego przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, oraz po okazaniu legitymacji służbowej wydanej przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych.3. Kontrole prowadzone przez pracowników Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego przeprowadzane są w zakresie jej właściwości.4. Osoby prowadzące kontrolę mają prawo do:1) swobodnego wstępu na teren, do obiektów i pomieszczeń kontrolowanej jednostki

organizacyjnej;2) wglądu do dokumentów, ksiąg oraz innych nośników informacji należących do

kontrolowanej jednostki organizacyjnej, dotyczących usługi PRS;3) żądania sporządzenia oraz wydania kopii dokumentów i nośników informacji, o

których mowa w pkt 2;4) sprawdzania, czy działalność kontrolowanej jednostki organizacyjnej jest

88

wykonywana zgodnie z przepisami dotyczącymi usługi PRS oraz warunkami określonymi w pozwoleniu.”.

Powyższe propozycje uzupełnień mają na celu wprowadzenie do projektu ustawy – Pke przepisów regulujących umocowanie jednostki zarządzającej usługą publiczną o regulowanym dostępie w Polsce (Competent PRS Authority – CPA Polska) w przepisach prawa powszechnie obowiązującego.

122.

Art. 64

MON W art. 64 w ust. 3 po pkt 3 proponuje się dodać pkt 3a w brzmieniu:

„3a) zharmonizowanych potrzeb widmowych zawartych w dokumencie „Cywilno-Wojskowe Porozumienie w Sprawie Wykorzystania Częstotliwości NATO” (NJFA-NATO Joint Frequency Agreement);”.

Na etapie projektowania lub nowelizacji rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2013 r. w sprawie Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości (Dz. U. z 2018 r. poz. 1612), w celu wypełnienia polityki państwa w zakresie gospodarki zasobami częstotliwości, spełnienia wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej, za niezbędne uważa się uwzględnienie w tym rozporządzeniu ustaleń „Cywilno-Wojskowego Porozumienia w Sprawie Wykorzystania Częstotliwości NATO” (NJFA) podpisanych przez administrację cywilną Rzeczypospolitej Polskiej oraz zaakceptowanych przez Radę Północnoatlantycką (NAC). Dokument ten zawiera zharmonizowane (uzgodnione między członkami Sojuszu) zakresy częstotliwości radiowych niezbędnych do zapewnienia realizacji zadań operacyjnych sił wsparcia na obszarze państw członków NATO. Jest on dokumentem nakładającym na poszczególne strony porozumienia obowiązek - w możliwie największym stopniu - uwzględnienia tych zakresów w procesie realizacji polityki gospodarowania zasobami częstotliwości w poszczególnych krajach. W związku z powyższym, proponuje się uzupełnić delegację ustawową, zgodnie z którą Rada Ministrów określając Krajową Tablicę Przeznaczenia Częstotliwości uwzględni informacje zawarte w NJFA. Propozycja powyższa jest też konsekwencją rozszerzenia o Radę Północnoatlantycką (NAC) listy podmiotów, określonych w art. 3 ust. 2 projektu, których zalecenia międzynarodowe o charakterze specjalistycznym mogą być przez ministra właściwego do spraw informatyzacji wprowadzone rozporządzeniem do stosowania w celu zwiększenia efektywności telekomunikacji.

Uwaga nieuwzględnionaJak zostało już ustalone w czasie prekonsultacji, w których udział brali przedstawiciele MON, dokumenty te nie są ogólnodostępne i dodatkowo nie zawsze są zgodne z przeznaczeniem częstotliwości ustalonym na poziomie UE. Dlatego też nie mogą być wpisane do ustawy, jako podstawa do ustalania KTPCz.

12 Art. MSWiA Proponuję art. 65 ust. 1 nadać brzmienie: Uwaga nieuwzględniona

89

3. 65 ust. 1

„Art. 65.1. Prezes UKE ustala plany zagospodarowania częstotliwości oraz zmiany tych planów z własnej inicjatywy lub: 1) na wniosek organu, na rzecz którego jest dokonywana rezerwacja częstotliwości, przy współpracy z tym organem;2) w miarę potrzeb i możliwości technicznych, w pozostałych zakresach częstotliwości.”.Proponowane brzmienie art. 65 ust. 1 jest zgodne z obecnie obowiązującym brzmieniem art. 112 ust. 1 ustawy – Prawo telekomunikacyjne, co umożliwi podejmowanie przez podmioty urzędowe działań zmierzających do rozwoju eksploatowanych przez nie systemów łączności.

Przepisy wskazują, że Prezes UKE ustala plany oraz ich zmiany w miarę potrzeb. Oznacza to, że Prezes UKE musi ocenić, czy w danym momencie takie potrzeby występują, w tym reagować na sygnały i nieformalne wnioski zgłaszane przez zainteresowane podmioty. Dlatego też nie ma potrzeby wprowadzania zaproponowanego przez MSWiA przepisu, przy czym należy wskazać, że nie miałby on zastosowania do użytkowników rządowych, którzy zgodnie z Pke nie uzyskują rezerwacji częstotliwości.

124.

Art. 65 ust. 7

MSWiA W art. 65 proponuję dodać ust. 7 w brzmieniu: „7. Prezes UKE udziela nieodpłatnie zainteresowanym podmiotom informacji o możliwości wykorzystania częstotliwości.” Proponowane brzmienie art. 65 ust. 7 jest zgodne z obecnie obowiązującym art. 112 ust. 6 ustawy – Prawo telekomunikacyjne. Celowe jest przeniesienie takiego zapisu do ustawy w celu umożliwienia uzyskiwania przez zainteresowane podmioty od Prezesa UKE merytorycznej informacji w sprawie.

Uwaga uwzględnionaWydaje się, że jest to uwaga do wcześniejszej wersji projektu. W projekcie przekazanym do uzgodnień znajduje się ust. 7 w brzmieniu:

„7. Prezes UKE udziela nieodpłatnie zainteresowanym podmiotom, niebędących informacją przetworzoną, informacji o możliwości wykorzystania częstotliwości.”

125.

Art. 66

MON W art. 66 proponuje się:

1) w ust. 2 pkt 3 i 4 nadać brzmienie:

„3) konieczności zapobieżenia zagrożeniom w funkcjonowaniu i użytkowaniu

Ad. 1 Uwaga nieuwzględnionaPrzepis stanowi wdrożenie art. 53 EKŁE. Przesłanki w tym zakresie określone są w

90

urządzeń oraz systemów radioelektronicznych działających na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa;

4) wystąpienia sytuacji szczególnych zagrożeń.”.

Propozycja brzmienia pkt 3 doprecyzowuje przesłanki, jakie mogą mieć wpływ na podjęcie decyzji przez ministra właściwego do spraw informatyzacji o wydłużeniu terminu wykorzystania zharmonizowanych częstotliwości na potrzeby usług szerokopasmowych od dnia wejścia w życie technicznego środka wykonawczego, o którym mowa w art. 4 w decyzji Nr 676/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie ram regulacyjnych dotyczących polityki spektrum radiowego we Wspólnocie Europejskiej (decyzja o spektrum radiowym). W propozycji wskazuje się na techniczne aspekty przesłanki wydłużenia terminu dla użytkowników rządowych niezbędne do dostosowania przez nich eksploatowanego sprzętu i systemów radioelektronicznych i ewentualnego ich wpływu na obronność i bezpieczeństwo państwa w przypadku ograniczenia funkcjonowania i pracy. Należy zauważyć, że merytoryczny zakres sformułowanej w projektowanym brzmieniu pkt 3 tj. „konieczności zapobieżenia zagrożeniom obronności lub bezpieczeństwa państwa” jest zbyt szeroki i odnosi się do wielu aspektów bezpieczeństwa, które nie zawsze są niezbędne dla przeprowadzenia procesu oceny aktualności występowania przesłanek, o którym mowa w art. 66 ust. 3. Projektowane szerokie brzmienie oznaczałby konieczność zapewnienia ministrowi właściwemu do spraw informatyzacji możliwości pozyskiwania ocen występowania zagrożeń obronności i bezpieczeństwa państwa, które mają charakter niejawny i są sporządzane i dystrybuowane w odrębnym trybie. W pkt 4 proponuje się dodanie przesłanki „sytuacji szczególnych zagrożeń” zamiast przesłanki „wystąpienia siły wyższej”, która zarówno w przestrzeni prawnej dotyczącej obronności i bezpieczeństwa państwa, jak również w obrębie przepisów projektowanych pozostaje niedookreślona i niewyjaśniona.

2) ust. 3 nadać brzmienie:

„3. Minister właściwy do spraw informatyzacji, nie rzadziej niż co dwa lata, analizuje i ocenia aktualność przesłanek wydłużenia terminu, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, a w uzgodnieniu z użytkownikami rządowymi, wymienionymi w art. 1 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h - przesłanek określonych w ust. 2 pkt 3 i 4. Wyniki ocen minister właściwy do spraw informatyzacji

dyrektywie, jednakowo dla wszystkich państw członkowskich i nie mogą być dowolnie modyfikowane przez państwa członkowskie.

Ad. 2 uwaga częściowo uwzględniona Wprowadzono do projektu Pke obowiązek informowania MON i MSWiA o rozpoczęciu dokonywania oceny oraz o jej wynikach.

91

udostępnia na swojej stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej, z tym że w przypadku analiz i ocen przeprowadzonych w uzgodnieniu z użytkownikami rządowymi udostępnienie wyników ocen następuje w uzgodnieniu z tymi użytkownikami.”.

Dla przeprowadzenia procesu oceny, o którym mowa w ust. 3, niezbędne są analizy i stanowiska organów administracji rządowej, we właściwości których pozostają sprawy określone w ust. 2 pkt 3 i 4, co w praktyce odnosi się do użytkowników rządowych. Stąd proponuje się, aby minister właściwy do spraw informatyzacji przeprowadzał stosowne analizy w uzgodnieniu z zainteresowanymi podmiotami. Na tej podstawie dokonywana byłaby ocena występowania przesłanek. Propozycja zmiany brzmienia ust. 3 umożliwi ministrowi właściwemu do spraw informatyzacji odpowiednio we współdziałaniu z organami administracji rządowej wymienionymi w art. 1 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h (tj. ministrami: obrony narodowej, właściwym do spraw wewnętrznych i administracji, sprawiedliwości, spraw zagranicznych i finansów, szefami ABW, AW, CBA) dokonywanie oceny aktualności występowania przesłanek uzasadniających przedłużenie terminu wykorzystania zharmonizowanych częstotliwości na potrzeby usług szerokopasmowych. Jednocześnie proponuje się, aby minister właściwy do spraw informatyzacji na podmiotowej stronie internetowej BIP publikował wyniki ocen w uzgodnieniu z uczestnikami zaangażowanymi w proces analizy występowania przesłanek. Powyższa regulacja ma zapewnić, że publikowane informacje na stronie BIP nie będą zawierały informacji wrażliwych z obszaru przesłanek określonych w pkt 3 i 4.

126.

Art. 67 ust. 3

RCL Mając na uwadze niejasność przepisu art. 67 w jego obecnej formie, proponuje się przeprowadzenie jego ponownej analizy i wprowadzenie ewentualnej korekty redakcyjnej.

Uwaga legislacyjna – do wyjaśnienia na konferencji uzgodnieniowej

127.

Art. 68

MI Proponuję, aby treść dotychczasowego art. 68, oznaczyć jako ust. 1, a po nim dodać nowe ust. 2 oraz 3: 1. Podmiot, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego „Polskie Koleje Państwowe” (Dz. U. z 2020 r. poz. 292), wykonujący zadania z zakresu łączności kolejowej w ramach Europejskiego Systemu Zarządzania Ruchem Kolejowym (ERTMS) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wykorzystuje częstotliwości do wykonywania tych zadań na podstawie decyzji o rezerwacji

Uwaga nieuwzględnionaJeżeli PKP PLK S.A. jest przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, tak jak wskazał podmiot zgłaszający uwagę, to operator jest zobowiązany prowadzić negocjacje ze spółką w celu

92

częstotliwości wydanej przez Prezesa UKE po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw transportu. Przepisu art. 92 ust. 3 nie stosuje się.2. W celu realizacji zadań z zakresu łączności kolejowej w ramach Europejskiego Systemu Zarządzania Ruchem Kolejowym (ERTMS) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podmiotowi o którym mowa w ust. 1, przysługuje prawo przyłączania się do systemu, o którym mowa w art. 295 ust. 3, a także przyłączania swojej sieci do publicznych sieci telekomunikacyjnych.3. Operator publicznej sieci telekomunikacyjnej jest obowiązany do prowadzenia negocjacji w celu zawarcia umowy o dostępie w zakresie połączenia sieci na pisemny wniosek podmiotu, o którym mowa w ust.1. Do zapewnienia dostępu stosuje się odpowiednio postanowienia Działu III Rozdziału 2. ”Ustawodawca wyznaczył PKP PLK S.A. do wykonywania zadań z zakresu bezpiecznego prowadzenia ruchu kolejowego, co ma szczególne znaczenie w kontekście skali konsekwencji jakie niosą za sobą wypadki kolejowe. Jednym z podstawowych zadań PKP PLK S.A. jest zapewnienie bezpieczeństwa w ruchu kolejowym na liniach kolejowych oraz w newralgicznych miejscach jakimi są skrzyżowania linii kolejowych z drogami. W sytuacjach kiedy o życiu ludzi decyduje czas, niezwykle ważnym elementem całego systemu bezpieczeństwa jest niezawodna i szybka łączność alarmowa. Stąd konieczność dostępu PKP PLK S.A. do systemu, o którym mowa w art. 295 ust. 3 PKE, a także połączenie z publicznymi sieciami telekomunikacyjnymi w celu obsługi połączeń alarmowych. PKP PLK S.A. została zobowiązana do prowadzenia ruchu kolejowego w ramach Europejskiego Systemu Zarządzania Ruchem Kolejowym (ERTMS), a dla realizacji powyższego zadania wykorzystywany jest system GSM-R. System ten jest specjalistyczną służbą radiokomunikacyjną, dedykowaną do obsługi łączności głosowej i transmisji danych na liniach kolejowych w celach związanych ze zdalnym sterowaniem i zabezpieczeniem ruchu kolejowego. Mając na uwadze wymagania funkcjonalne i techniczne sieci GSM-R, PKP PLK S.A. zobligowana została do wpisania do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych (co stało się faktem), aby mieć dostęp do zasobów numeracyjnych i wykonywać powierzone ustawowo zadanie prowadzenia ruchu kolejowego.Niewątpliwie posiadane zasoby telekomunikacyjne oraz wdrożony system GSM-R powodują, że Spółka PKP PLK S.A. poza funkcją narodowego zarządcy infrastruktury kolejowej stała się mimowolnie telekomem. Jest to jednak działalność

zawarcia umowy o dostępie w zakresie połączenia sieci i wynika to z konsultowanego art. 150 ust. 1 Pke. To oznacza również, że zastosowanie będzie miał wprost (a nie „odpowiednio”) dział III rozdział 2 Koordynacja dostępu. W tym zakresie propozycja MI stanowi superfluum.

W odniesieniu do postulatu przyłączenia się do PLI CBD należy wskazać, że jeżeli PKP PLK S.A. jest przedsiębiorcą telekomunikacyjnym to zastosowanie mają do niego również przepisy dotyczące przyłączenia do PLI CBD i określające obowiązki wynikające z tego przyłączenia.

93

specyficzna, związana z realizacją ściśle określonych zadań związanych z bezpieczeństwem i płynnością ruchu kolejowego.Nie mniej jednak PKP PLK S.A. zobowiązana jest, na mocy zapisów Prawa Telekomunikacyjnego, do dostępu do swojej infrastruktury technicznej, jako operator sieci w rozumieniu ustawy o wspieraniu rozwoju sieci telekomunikacyjnych i usług, na zasadach analogicznych do innych podmiotów wykonujących zadania z zakresu użyteczności publicznej. W konsekwencji wprowadzenie proponowanej zmiany jest niezbędne dla zapewnienia funkcjonalności i bezpieczeństwa systemu ERTMS i wykonywanie zadań nałożonych przez ustawodawcę.

128.

Art. 69 ust. 1

MKUżycie słowa „lub” w ust. 1 daje Prezesowi UKE dowolność w wyborze sieci, dla której ma zostać przydzielone widmo częstotliwości radiowych – dla potrzeb sieci paliw gazowych płynnych lub energii elektrycznej. Podobnie będzie w przypadku rodzaju sieci – przesyłania lub dystrybucji. Proponuje się, aby ust. 1 otrzymał brzmienie: „1. Prezes UKE, w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw energii, zapewnia odpowiednie częstotliwości do realizacji zadań z zakresu komunikacji głosowej i transmisji danych do zarządzania sieciami przesyłu i dystrybucji paliw gazowych, płynnych i energii elektrycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej …” (dalsza część bez zmian).

Uwaga nieuwzględniona Przedmiotowy przepis pełni funkcję gospodarczą. .

129.

Art. 69 ust. 2

MK Minister właściwy ds. energii wskazuje podmiot/podmioty, które wykorzystują częstotliwości do zapewnienia sieciom (o których mowa w ust. 1) bezpieczeństwa, ciągłości działania, usuwania awarii lub monitoringu zdarzeń powodujących zagrożenia dla dostaw energii lub jej nośników. Wskazane byłoby, aby podmioty były powoływane przez ministra po konsultacji z sektorem elektroenergetycznym. Pozwoli to uniknąć zagrożeń związanych z nieodpowiednim wyborem, który zaważyłby na bezpieczeństwie funkcjonowania sieci elektroenergetycznych i zapewnieniu odbiorcom ciągłości dostaw energii.

Uwaga nieuwzględniona Przedmiotowy przepis pełni funkcję gospodarczą.

130.

Art. 69 ust. 3

MK Zapisy dają możliwość udzielenia rezerwacji częstotliwości na rzecz różnych użytkowników. Każdy z użytkowników może mieć odmienną wizję funkcjonowania systemu łączności opartego o rezerwację częstotliwości, a zgodnie z art. 80 na wniosek użytkownika współużytkującego częstotliwości, prezes UKE w drodze postanowienia może nałożyć na użytkowników współużytkujących częstotliwości obowiązek podjęcia negocjacji dotyczących ich współużytkowania. Zapis ten wprowadza zagrożenie – odmienna polityka różnych współużytkowników rezerwacji może zagrozić bezpieczeństwu funkcjonowania systemu energetycznego i ciągłości dostaw energii elektrycznej. Zgodnie z art. 80 ust. 2 prezes UKE ustala warunki współużytkowania częstotliwości, w szczególności w zakresie przyznawania dostępu

Uwaga nieuwzględnionaPrzedmiotowy przepis pełni funkcję gospodarczą.

94

do interfejsów, protokołów lub innych kluczowych technologii niezbędnych do zapewnienia interoperacyjności usług - tutaj pojawia się możliwość generowania dodatkowych kosztów, spowodowana koniecznością np. współpracy sieci łączności w różnych technologiach na tych samych częstotliwościach radiowych. Proponuję, aby art. 69 ust. 3 miał następujące brzmienie: „3. Mając na uwadze bezpieczeństwo energetyczne kraju, w przypadku udzielenia rezerwacji częstotliwości na rzecz kilku użytkowników, zgodnie z art. 80 ust. 1, kompetencje określone w art. 81 Prezes UKE wykonuje w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw energii.”

131.

Art. 70

RCL Mając na uwadze treść projektowanego upoważnienia, wskazania wymaga, które przepisy projektu ustawy są tym upoważnieniem doszczegóławiane. W przypadku braku takich regulacji projekt wymaga odpowiedniego uzupełnienia, tak aby wydawane rozporządzenie miało oparcie w ustawie.

Uwaga uwzględniona Projektodawca wykreślił przdmiotowe upoważnienie ustawowe.

132.

Art. 72 ust. 2 pkt 2

MSWiA W art. 72 w ust. 1 pkt 2 proponuję nadać brzmienie: „2) zostały przeznaczone w Krajowej Tablicy Przeznaczeń częstotliwości dla wnioskowanej służby radiokomunikacyjnej oraz plan zagospodarowania częstotliwości przewiduje ich zagospodarowanie zgodnie z wnioskiem;”.Proponowane przez projektodawcę ustawy brzemiennie pkt 2 całkowicie eliminuje podmioty urzędowe, nawet z czasowego wykorzystywania częstotliwości określonych do użytkowania cywilnego, co nie zapewni efektywnego wykorzystywania widma częstotliwości. Należy przy tym zauważyć, że zgodnie z projektowanym brzmieniem art. 126 ust. 2 projektu dopuszcza się czasowe użytkowanie częstotliwości przeznaczonych do użytkowania rządowego dla podmiotów „cywilnych” co stwarza ewidentną asymetrię. Proponujmy zachowanie w projektowanej ustawie przepisu w brzmieniu art. 114 ust. 3 pkt 2 ustawy – Prawo telekomunikacyjne.

Uwaga nieuwzględnionaPodmioty rządowe nie mogą konkurować w postępowaniach selekcyjnych (w których decydującym kryterium jest cena lub zapewnienie konkurencji) z podmiotami prywatnymi. Dlatego też częstotliwości mogą być użytkowane jako rządowe, cywilne i cywilno-rządowe. Przy czym wyłącznie ostatni zakres może być wykorzystywany zarówno przez podmioty rządowe jak i cywilne.

133.

Art. 74

MON W odniesieniu do art. 74 proponuje się zrezygnować z przekazania Ministrowi Obrony Narodowej kompetencji w zakresie koordynacji wykorzystania częstotliwości przez użytkowników rządowych, w tym ich rozdziału pomiędzy poszczególnych użytkowników rządowych oraz rozstrzygania kwestii spornych pomiędzy użytkownikami rządowymi – wyznaczając w tym zakresie inny organ lub organy. Szczegółowa analiza przeprowadzona w resorcie obrony narodowej na etapie prekonsultacji projektu wykazała liczne wątpliwości, związane z funkcjonowaniem

Uwaga nieuwzględnionaKonieczne jest określenie właściwego, jednego organu do koordynacji wykorzystania częstotliwości przez użytkowników rządowych, w tym ich rozdziału pomiędzy poszczególnych użytkowników

95

w praktyce takiego rozwiązania. Należy zauważyć, że Minister Obrony Narodowej jest jednym z użytkowników rządowych, może zatem wystąpić sytuacja, w której pełniąc funkcję koordynacyjną w zakresie rozdziału i wykorzystywania częstotliwości, MON będzie jednocześnie stroną w ewentualnym sporze kompetencyjnym. Ponadto brak w projekcie regulacji, które określałyby pozostałe kwestie związane z gospodarowaniem widmem częstotliwości przez użytkowników rządowych, w szczególności dotyczących zagadnień finansowych, opłat za wykorzystywanie częstotliwości, współpracy międzynarodowej oraz współpracy z UKE i MC i pozostałymi podmiotami w zakresie polityki regulacyjnej w dziedzinie telekomunikacji.Osobną kwestią systemową wymagającą podniesienia w kontekście zamiaru przekazania ww. zadań Ministrowi Obrony Narodowej, jest niespójność tego rozwiązania z ustawą z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 2019 r. poz. 945, z późn. zm.), która sprawy telekomunikacji jednoznacznie zalicza do działu – informatyzacja (art. 12a ust. 1 pkt 2), znajdującego się we właściwości Ministra Cyfryzacji.

rządowych oraz rozstrzygania kwestii spornych pomiędzy użytkownikami rządowymi oraz do kwestii związanych z koordynacją częstotliwości cywilno-rządowych ze strony użytkowników rządowych.Za częstotliwości cywilne odpowiada Prezes UKE, przy czym niezbędne wydaję się aby kluczową rolę w zakresie związanym z użytkowaniem rządowym, pełnił organ, który zapewni odpowiedni poziom bezpieczeństwa Państwa uwzględniający specyfikę użytkowania niecywilnego.Ze względu na posiadane odpowiednie doświadczenie oraz kompetencje proponuje się aby organem tym był właśnie Minister Obrony Narodowej, w którego strukturach funkcjonuje od wielu lat Wojskowe Biuro Zarządzania Częstotliwościami.

134.

Art. 74 i art. 78

MSWiA Proponuję art. 74 i 78 nadać brzmienie:„Art. 74. Koordynacji wykorzystania częstotliwości przez użytkowników rządowych, w tym ich rozdziału pomiędzy poszczególnych użytkowników rządowych oraz rozstrzygania kwestii spornych pomiędzy użytkownikami rządowymi, dokonuje Minister Obrony Narodowej w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych.” „Art. 78. W przypadku częstotliwości użytkowanych jako cywilno-rządowe Prezes UKE dokonuje rezerwacji częstotliwości na rzecz użytkowników niebędących użytkownikami rządowymi w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej oraz ministrem właściwym do spraw wewnętrznych.”.

Uwaga nieuwzględnionaKonieczne jest określenie właściwego, jednego organu do koordynacji wykorzystania częstotliwości przez użytkowników rządowych, w tym ich rozdziału pomiędzy poszczególnych użytkowników rządowych oraz rozstrzygania kwestii spornych pomiędzy użytkownikami rządowymi oraz do kwestii związanych z

96

W przypadku przepisów odnoszących się do koordynacji i uzgodnień częstotliwości użytkowanych jako cywilno-rządowe obok Ministra Obrony Narodowej należy dodać wskazać ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Obszar gospodarowania częstotliwościami radiowymi, będącymi w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych na potrzeby własne oraz organów i jednostek organizacyjnych mu podległych lub przez niego nadzorowanych, a także innych organów administracji rządowej powinien pozostać w wyłącznej kompetencji ministra właściwego do spraw wewnętrznych ze względu na jego wiedzę i doświadczenie w tym zakresie. Poza tym, brak jest potrzeby i uzasadnienia w dokonywaniu przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych uzgodnień poprzez podmiot (organ) pośredniczący, którym w myśl projektodawcy ustawy byłby Minister Obrony Narodowej.

koordynacją częstotliwości cywilno-rządowych ze strony użytkowników rządowych.Za częstotliwości cywilne odpowiada Prezes UKE, przy czym niezbędne wydaję się aby kluczową rolę w zakresie związanym z użytkowaniem rządowym, pełnił organ, który zapewni odpowiedni poziom bezpieczeństwa Państwa uwzględniający specyfikę użytkowania niecywilnego.Ze względu na posiadane odpowiednie doświadczenie oraz kompetencje proponuje się aby organem tym był właśnie Minister Obrony Narodowej, w którego strukturach funkcjonuje od wielu lat Wojskowe Biuro Zarządzania Częstotliwościami.

135.

Art. 76

RCL Wątpliwości, ze względu na zupełną dowolność w wyznaczaniu terminu, budzi „odpowiedni termin” na zajęcie stanowiska wobec projektu rozstrzygnięcia, o którym mowa w art. 76. Mając na uwadze, że projekt ustawy w innych przepisach wskazuje konkretne terminy wyrażone w dniach proponuje się rozważenie wprowadzenie w miejsce odpowiedniego terminu, terminu „co najmniej …. dni”.

Uwaga uwzględniona

136.

Art. 77 ust. 3

MSWiA W art. 77 proponuję dodać ust. 3 w brzmieniu:„3. Postępowania selekcyjnego nie stosuje się do podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h.”.Podmioty urzędowe nie uczestniczą w mechanizmach rynkowych związanych z prowadzeniem działalności komercyjnej, tj. nie biorą udziału w przetargach, aukcjach albo konkursach, dotyczących rezerwacji częstotliwości.

Uwaga nieuwzględnionaZ tego też powodu podmioty te nie mogą wykorzystywać częstotliwości cywilnych, dla których rozdysponowania dyrektywy wymagają przeprowadzenia postepowania selekcyjnego.

137.

Art. 79

RCL W przypadku art. 79 wyjaśnienia wymaga, czy Prezes UKE udostępnia przedmiotową decyzję w całości, oraz czy udostępnieniu podlega także decyzja o cofnięciu

Uwaga uwzględniona w zakresie cofnięcia rezerwacji

97

rezerwacji częstotliwości. Wskazać należy także, że w innych przypadkach, np. art. 90 ust. 8 projektu ustawy, Prezes UKE nie udostępnia decyzji, lecz jedynie informację o wydaniu decyzji. Wobec powyższego, wskazana kwestia wymaga analizy pod kątem uspójnienia regulacji.

138.

Art. 82

MON W art. 82 w ust. 1 proponuje się po pkt 11 dodać pkt 12, w brzmieniu:

„12) warunki ograniczenia wykorzystania częstotliwości w sytuacjach szczególnych zagrożeń.”

Przedstawiona propozycja zapewniłaby Prezesowi UKE możliwość określenia w procesie rezerwacji częstotliwości wymogów związanych z ograniczeniem wykorzystania zakresów częstotliwości lub obszaru ich wykorzystywania, do którego może dojść w sytuacjach szczególnych zagrożeń. Należy zauważyć, że w przepisach projektu dotyczących rezerwacji częstotliwości, w szczególności: przedłużenia, odmowy, zmiany, cofnięcia rezerwacji lub pozwolenia radiowego - jedną z przesłanek wydania decyzji Prezesa UKE dotyczących tych spraw jest występowanie okoliczności określonych w art. 94 ust. 1 pkt 3 tj. „wystąpienie okoliczności prowadzących do zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego”. Z tego powodu dostrzega się konieczność wprowadzenia ograniczenia wykorzystania częstotliwości dla tych sytuacji już na etapie precyzowania warunków rezerwacji częstotliwości przez Prezesa UKE. Brak zapisu pkt 12 w warunkach rezerwacji może powodować nieskuteczność (albo wadę prawną) decyzji Prezesa UKE wydanej na podstawie przepisu art. 94 ust. 1 pkt 3, art. 95 ust. 1 pkt 2-6 albo art. 48 ust. 1 (na wniosek podmiotów określonych w art. 48 ust. 2).

Dodatkowo należy wskazać, że skoro w art. 82 ust. 1 (zawierającym katalog elementów, jakie muszą znaleźć się w rezerwacji częstotliwości) w pkt 11 umieszczono wymagania dotyczące bezpieczeństwa i integralności infrastruktury telekomunikacyjnej i usług, to nie wydaje się by istniały przeciwwskazania do uwzględnienia w tym przepisie także warunków ograniczenia wykorzystania częstotliwości w razie wystąpienia sytuacji szczególnych zagrożeń.

Uwaga nieuwzględnionaTakie ograniczenia, które stanowić mogą także istotne ograniczenia prowadzenia działalności gospodarczej, powinny wynikać z przepisów rangi ustawowej.

139.

Art. 85 ust. 2

MSWiA W art. 85 ust. 2 dodać pkt 4 w brzmieniu: „4) do podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h.” Podmioty urzędowe nie uczestniczą w mechanizmach rynkowych związanych z prowadzeniem działalności komercyjnej, tj. nie biorą udziału w przetargach, aukcjach

Uwaga nieuwzględnionaPodmioty rządowe nie wykorzystują częstotliwości cywilnych.

98

albo konkursach, dotyczących rezerwacji częstotliwości.

140.

Art. 88

MSWiA Proponuję w art. 88:1. ust. 5 nadać brzmienie:

„5. Prezes UKE przed wydaniem decyzji w sprawie dokonania rezerwacji częstotliwości zharmonizowanych na kolejny okres przeprowadza postepowanie konsultacyjne. W stosunku do podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h, nie przeprowadza się postępowania konsultacyjnego.”.Podmioty urzędowe wykonują zadania w dziedzinie obronności, bezpieczeństwa państwa, bezpieczeństwa i porządku publicznego, działań ratowniczych, ochrony zdrowia i mienia obywateli - na podstawie ustaw kompetencyjnych. Przy wykonywaniu ustawowych zadań użytkują częstotliwości radiowe. Niecelowe jest poddawanie konsultacjom wniosków o rezerwacje częstotliwości, złożonych przez służby rządowe.

2. dodać ust. 12 w brzmieniu:„12. Prezes UKE może dokonać rezerwacji częstotliwości niezharmonizowanych na kolejny okres dla użytkowników, o których mowa w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h bez przeprowadzenia postępowania konsultacyjnego w tej sprawie.”.

Uwaga nieuwzględnionaPodmioty rządowe nie wykorzystują częstotliwości cywilnych.

141.

art. 88 ust. 3 i 4

RCL Wyjaśnienia wymaga, do jakiej regulacji ma zastosowanie wskazany, w przepisie ust. 3, art. 95 ust. 3-6. Dodatkowo korekty wymaga ust. 4 pod kątem błędnego odesłania do ust. 2 pkt 4.

Uwaga częściowo uwzględniona – odwołanie w ust. 4 powinno być do pkt 3Przewidziany w art. 95 ust. 3-6 tryb stosowany przy odmowie udzielenia rezerwacji stosuje się też do odmowy udzielenia rezerwacji na kolejny okres.

142.

Art. 88 ust. 6

RCL Przepis art. 88 ust. 6 projektu ustawy przewiduje, że Prezes UKE może odmówić dokonania rezerwacji na kolejny okres w przypadku, gdy w ramach postępowania konsultacyjnego wniosek o rezerwację częstotliwości złożył podmiot, który zapewnia efektywne wykorzystanie częstotliwości oraz nie posiada rezerwacji częstotliwości o analogicznych właściwościach. Wskazane wydaje się określenie w projektowanym przepisie, jakimi przesłankami kieruje się w przedmiotowym przypadku Prezes UKE,

Uwaga nieuwzględnionaOkoliczności wskazane w przepisie stanowią dowód na popyt rynkowy, zatem uprawniają Prezesa UKE do odmowy dokonania rezerwacji.

99

odmawiając dokonania rezerwacji na kolejny okres.

143.

art. 90 ust. 3 pkt 1

RCL Korekty wymaga błędne odesłanie do art. 374 ust. 2 ustawy. Uwaga uwzględniona Odesłanie powinno być do art. 375 ust. 2.

144.

art. 93 ust. 1 pkt 1

RCL Zgodnie z art. 52 ust. 2 EKŁE w przypadku gdy państwa członkowskie przyznają, zmieniają lub odnawiają prawa użytkowania widma radiowego ich krajowy organ regulacyjny może podejmować odpowiednie środki. Jak wynika z uzasadnienia projektu, przepis art. 93 wykonuje art. 52 EKŁE. Wskazać jednak należy, że art. 93 ust. 1 pkt 1 dotyczy jedynie decyzji w sprawie dokonania rezerwacji lub dokonania rezerwacji na kolejny okres, nie obejmując jednak kwestii przedłużania rezerwacji oraz jej zmiany.

Uwaga nieuwzględniona Odnowienie rezerwacji to w Pke dokonanie rezerwacji na kolejny okres. Jednocześnie w Pke, tak jak i Pt, przyjęto konstrukcję, że zmiana rezerwacji ma bardzo ograniczony zakres. Dlatego tez do zmiany odnosi się tylko pkt 2.

145.

Art. 94 ust. 1

MI Proponuję dodanie w art. 94 w ust. 1 punktu 11 w brzmieniu:„11) gdy wykorzystywanie tych częstotliwości przez ten podmiot mogłoby doprowadzić do zakłóceń w paśmie częstotliwości wykorzystywanym do zapewnienia bezpiecznego prowadzenia ruchu kolejowego, w szczególności Prezes UKE może nakazać dostosowanie poziomu mocy sygnału emitowanego przez urządzenia nadawczo-odbiorcze operatorów publicznych na obszarze pasa kolejowego, rozumianego jako teren o szerokości 200 m mierzony od torów skrajnych, należących do linii kolejowej, wyposażonej w system łączności kolejowej w ramach Europejskiego Systemu Zarządzania Ruchem Kolejowym (ERTMS)”Infrastruktura przytorowa GSM-R jest projektowana i budowana zgodnie z wymaganiami technicznych specyfikacji interoperacyjności dla podsystemów „Sterowanie” systemu kolei w Unii Europejskiej, w szczególności w zakresie wymaganych poziomów pokrycia radiowego przy zachowaniu odpowiedniej nadmiarowości. Potwierdzeniem prawidłowości funkcjonowania infrastruktury jest Certyfikat Weryfikacji WE wydawany przez Jednostkę Notyfikowaną. W procesie certyfikacji prowadzanej przez Jednostkę Notyfikowaną infrastruktura GSM-R poddawana jest wielu testom, które mają za zadanie sprawdzenie poprawności i jakości działania systemu GSM-R.Należy podkreślić, że kluczową kwestią dla bezpieczeństwa ruchu kolejowego

Uwaga nieuwzględniona Wystarczający jest już pkt 1 dotyczący ogólnie wszelkich szkodliwych zakłóceń. Nie ma potrzeby zatem wprowadzanie dodatkowych regulacji określających konkretny rodzaj zakłóceń. Przepisy te konsumują wszelkie możliwe przypadki występowania zakłóceń i związanej z nimi interwencji Prezesa UKE. Ponadto szczegółowe warunki, w tym poziomy mocy sygnałów emitowanych na obszarze pasa kolejowego, mogą być doprecyzowywane w pozwoleniach radiowych. Ustalenia wynikające z dokumentu Electronic

100

prowadzonego z wykorzystaniem systemu GSM-R oraz ETCS poziom 2 jest ciągła i niezakłócona transmisja danych poprzez system GSM-R, która jest realizowana przy udziale odpowiedniej klasy modemów radiowych (EDOR). Obserwowany na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat gwałtowny rozwój sieci komórkowych, w tym nowych usług takich jak IoT (Internet of Things), spowodował znaczny wzrost dostępności usług mobilnych i zapotrzebowania rynku na usługi szerokopasmowe. Znacząco wzrosło nasycenie urządzeń nadawczo odbiorczych systemów szerokopasmowych i dotyczy ono również obszarów przylegających do linii kolejowych. Bezpośrednia koegzystencja radiowa i geograficzna systemu GSM-R z systemami operatorów publicznych niesie ze sobą ryzyko powstawania zakłóceń (interferencji), których skutki mogą mieć wpływ na działanie odbiorników systemu GSM-R. Zakłócenie działania systemu GSM-R którego operatorem jest Spółka PKP Polskie Linie Kolejowe S.A, może uniemożliwić realizację połączeń głosowych oraz transmisji danych i w konsekwencji powodować przerwy w ruchu kolejowym oraz wpływać na bezpieczeństwo ruchu kolejowego. W celu eliminacji występowania zakłóceń, wybudowanie i uruchomienie w niewielkiej odległości od linii kolejowej wieży/masztu telekomunikacyjnego operatora publicznego, może wymagać dostosowania (ograniczenia) poziomu promieniowania z zainstalowanych urządzeń. W krajach takich jak Niemcy, Holandia, Norwegia, Wielka Brytania wprowadzono w życie regulacje mające na celu koordynację i poprawę współpracy pomiędzy publicznymi sieciami komórkowymi, a siecią GSM-R. Dla przykładu, węzły Node B sieci UMTS w Niemczech nie otrzymywały zgody na użytkowanie, jeżeli w przedziale 925-930 MHz emitowały sygnał na poziomie większym niż 74,3 dBμV/m na wysokości 4 m nad linią kolejową. Pasmem tym w Polsce na mocy ogólnopolskiej rezerwacji częstotliwości dysponuje operator P4 sp. z o.o., który czyni starania mające na celu budowę swoich masztów i wież z urządzeniami nadawczo-odbiorczymi na terenie kolejowym. Problem zakłóceń dotyczy w szczególności sieci pracujących w standardzie UMTS i LTE w paśmie 900 MHz. Przypadki występowania interferencji w sieci GSM-R objawiają się jako:• pogorszenie jakości transmisji danych w konsekwencji uniemożliwiając

wymianę informacji niezbędnych do działania systemów ETCS, • przerywanie połączeń,

Communications Committee Guidance for improving coexistence between GSM-R and MFCN in the 900 MHz band (ECC Report 229) są brane pod uwagę w procesie gospodarowania zasobami częstotliwości i do ich zastosowania nie jest konieczne wprowadzanie odrębnego przepisu.

101

• blokowanie odbiornika GSM-R uniemożliwiając nawiązanie połączenia głosowego. Dokument Electronic Communications Committee Report 229 Guidance for improving coexistence between GSM-R and MFCN in the 900 MHz band (zwany dalej ECC Report 229) zawiera wytyczne dla administracji, a także operatorów GSM-R i sieci MFCN (Mobile/Fixed Communications Networks) pracujących w paśmie 900 MHz, celem zapewnienia lepszej koegzystencji sieci GSM-R i MFCN. W opracowaniu zalecane jest systematyczne podejście oparte na procesie koordynacji opartym na dialogu między urzędami, a operatorami GSM-R i MFCN. Należy mieć na uwadze, że publiczne sieci szerokopasmowe w Europie Zachodniej powstawały równolegle lub tuż po wdrożeniu sieci GSM-R, co pozwoliło na bieżące identyfikowanie zagrożeń i proaktywne działanie. Obecnie sieci UMTS i LTE funkcjonują praktycznie na terenie całego kraju, co znacząco utrudnia działania związane z modyfikacją istniejących i świadczących usługi obiektów. Natomiast prowadzone w Polsce działania związane z budową sieci 5G, dają możliwości na wprowadzenie odpowiednich regulacji na poziomie krajowym.Dlatego też idąc za przykładem innych krajów, wydaje się zasadne wprowadzenie procedur pozwalających na zabezpieczenie użytkowników sieci GSM-R oraz ustalenie warunków radiowych dla budowy nowych i modyfikacji istniejących urządzeń publicznej sieci komórkowej. Brak legislacji w zakresie warunków budowy nadajników publicznych sieci komórkowych w otoczeniu infrastruktury kolejowej i zapewnienia szczególnej ochrony infrastruktury GSM-R, może skutkować utrudnieniami eksploatacyjnymi związanymi z obniżeniem jakości świadczonych usług.

146.

Art. 94

MSUE Tymczasem z art. 19 ust. 4 dyrektywy 2018/1972 wynika, że każdy zamiar cofnięcia indywidualnych praw użytkowania zasobów numeracyjnych bez zgody posiadacza tych praw poddaje się pod konsultacje z zainteresowanymi stronami. Projektowany przepis należy zatem uzupełnić o konieczność przeprowadzenia przez Prezesa UKE konsultacji przed podjęciem decyzji w sprawie cofnięcia prawa do wykorzystywania numeracji. Analogiczna uwaga odnosi się do cofania prawa do wykorzystywania zasobów częstotliwości. Projektowany art. 94 odnoszący się do wydawania decyzji w sprawie cofania prawa do wykorzystywania częstotliwości nie przewiduje konieczności przeprowadzenia postępowania konsultacyjnego.

Uwaga uwzględnionaProponuje się uzupełnienie art. 85 poprzez uwzględnienie w nim cofnięcia rezerwacji.

147.

Art. 94

MSWiA Proponuję art. 94 ust. 6 nadać brzmienie: „6. Prezes UKE, w celu zapewnienia ładu w gospodarce częstotliwościami oraz zwiększenia efektywności wykorzystywanych

Uwaga nieuwzględniona Użytkownicy rządowi nie

102

ust. 6

częstotliwości, może dokonać zmiany przydzielonych rezerwacji częstotliwości z danego zakresu częstotliwości poprzez zamianę częstotliwości objętych rezerwacją na częstotliwości o analogicznych właściwościach. Zmiana może dotyczyć całości lub części częstotliwości objętych rezerwacją. Prezes UKE może dokonać zmiany przydzielonych rezerwacji częstotliwości z danego zakresu dla użytkowników rządowych, po dokonaniu uzgodnienia z zainteresowanymi podmiotami, o których mowa w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h.”.Przepis doprecyzuje sposób zmiany przydzielonych rezerwacji częstotliwości przez Prezesa UKE w odniesieniu do użytkowników rządowych.

wykorzystują zakresów cywilnych.

148.

Art. 94 ust. 9

MSWiA W art. 94 dodać ust. 9 w brzmieniu: „9. Zmiany warunków wykorzystywania lub cofnięcia rezerwacji częstotliwości użytkowanych jako cywilno-rządowe przez użytkowników, o których mowa w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h, Prezes UKE może dokonać w porozumieniu lub na wniosek użytkownika rządowego dysponującego częstotliwością w rezerwacji.”.Przepis doprecyzuje sposób zmiany warunków wykorzystywania lub cofnięcia rezerwacji częstotliwości użytkowanych jako cywilno-rządowe przez użytkowników rządowych.

Uwaga nieuwzględniona Nie przewiduje się wydawania rezerwacji użytkownikom rządowym.

149.

Art. 95

KPRM Koordynator Służb Specjalny

ch

w art. 95 proponuję dodanie (oznaczonych roboczo) ust. 3a i 3b w następującym brzmieniu:„3a. Prezes UKE, w przypadku wniosku o cofnięcie pozwolenia radiowego, po

zapoznaniu się z jego treścią, wydaje decyzję o zawieszeniu przedmiotowego pozwolenia do czasu rozpatrzenia wniosku. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

3b. Po rozpatrzeniu wniosku, o którym mowa w ust. 3a, Prezes UKE:1. informuje o wyniku postępowania wnioskodawcę i podmiot wskazany w

pozwoleniu radiowym;2. w przypadku negatywnego rozpatrzenia wniosku wydaje nowe pozwolenie

radiowe odpowiadające co do zakresu merytorycznego dokumentowi zakwestionowanemu we wniosku;

3. w przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku, informacja przekazywana przez Prezesa UKE zawiera wskazania co do ograniczeń w możliwości

Uwaga nieuwzględnionaProponowane zmiany prowadzą do wydłużenia procedury. Wprowadzają też instytucje niewynikające z kpa np. zawieszenie decyzji administracyjnej.Obecne regulacje pozwalają na szybkie i skuteczne cofnięcie pozwolenia.

103

uzyskania następnych pozwoleń radiowych.”.Proponowana zmiana ma na celu umożliwienie natychmiastowej reakcji w

sytuacjach określonych w art. 94 ust. 1 pkt 3 projektu PKE. W związku z tym, że „okoliczności prowadzące do zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego” mają zwykle charakter nagły, nieprzewidywalny i nieunikniony, niezwykle istotny jest czas reakcji na nie, stąd niezbędne jest nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji Prezesa UKE o zawieszeniu pozwolenia radiowego, z pominięciem trybu administracyjnego, już w momencie złożenia przez właściwy organ wniosku, o którym mowa w art. 95 ust. 3; zmiana ta ma doprowadzić do sytuacji, w której ten czas będzie skrócony do minimum. Regulacje przewidziane w projekcie, w zakresie, którego dotyczy proponowana zmiana, nie dają gwarancji, iż wymagany czas reakcji na zagrożenia zostanie zapewniony. Rygor natychmiastowej wykonalności mają również decyzje Prezesa UKE określone w art. 48 odnośnie „sytuacji szczególnych zagrożeń”;

150.

Art 95 ust. 3 i 4

RCL W przepisie ust. 3 koniecznym wydaje się być wskazanie w miejsce wyrazów „tych okoliczności” odpowiedniego odesłania do przepisów ustawy.W przypadku ust. 4 – doprecyzować należy jakiemu organowi doręcza się zawiadomienie, że uzasadnienie nie zostało sporządzone.

Uwaga uwzględniona w

151.

Art. 95 ust. 4

KPRM Koordynator Służb Specjalny

ch

w art. 95 ust. 4 oraz art. 397 ust. 7 proponuję wprowadzenie możliwości odstąpienia od uzasadnienia opinii ze względu na ważny interes bezpieczeństwa państwa lub porządek publiczny. Warto zaznaczyć, że projektodawca w jednym przepisie przyjął podobne rozwiązanie tj. w projektowanym art. 48 ust. 2, w którym podkreślono, że decyzja nakładająca dodatkowe obowiązki na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego w sytuacji szczególnego zagrożenia może być ogłoszona ustnie temu przedsiębiorcy i bez uzasadnienia, jeżeli wymagają tego względy bezpieczeństwa państwa;

Uwaga nieuwzględnionaTakie uzasadnienie powinno być sporządzone ze względu na uprawnienia strony, choć w określonych przypadkach może nie zostać ujawnione.

152.

Art. 95

MON W art. 95 ust. 3-6 proponuje się nadać brzmienie:

„3. Odmowa udzielenia rezerwacji częstotliwości, jej zmiana lub cofnięcie w przypadku wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 94 ust. 1 pkt 3, a także odmowa wydania pozwolenia radiowego lub jego cofnięcie z powodu tych

Uwaga nieuwzględnionaProponowane zmiany prowadzą do wydłużenia procedury. Obecne regulacje pozwalają na szybkie i skuteczne cofnięcie

104

okoliczności, następuje po zasięgnięciu przez Prezesa UKE opinii Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefa Agencji Wywiadu w zakresie ich właściwości lub na wnioski tych organów kierowane do Prezesa UKE.

4. Jeżeli uzasadnienie wniosku Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefa Agencji Wywiadu, o którym mowa w ust. 3, wskazujące na okoliczności prowadzące do zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego zawiera informacje niejawne, zamiast uzasadnienia wniosku doręcza się zawiadomienie, że uzasadnienie takie zostało sporządzone.

5. Minister Obrony Narodowej, minister właściwy do spraw wewnętrznych, Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szef Agencji Wywiadu wydają opinię, o której mowa w ust. 3, w terminie 21 dni od dnia otrzymania wystąpienia Prezesa UKE.

6. Prezes UKE, w odpowiedzi na wnioski Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo Szefa Agencji Wywiadu, o których mowa w ust. 3, bez zbędnej zwłoki:1) odmawia udzielenia rezerwacji częstotliwości albo ją zmienia, albo cofa; 2) odmawia wydania pozwolenia albo cofa wydane pozwolenie radiowe - informując wyżej wymienione organy o podjętych działaniach.”

Po ust. 6 proponuje się dodanie ust. 7-8 w brzmieniu:

„7. W przypadku wniosku o cofnięcie pozwolenia radiowego, Prezes UKE, po zapoznaniu się z jego treścią, wydaje decyzję o cofnięciu tego pozwolenia do czasu rozpatrzenia wniosku. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

8. Po rozpatrzeniu wniosku, o którym mowa w ust. 3, Prezes UKE:1) informuje o wyniku postępowania wnioskodawcę i podmiot wskazany w

pozwoleniu radiowym;2) w przypadku negatywnego rozpatrzenia wniosku - wydaje nowe pozwolenie

pozwolenia.

105

radiowe odpowiadające co do zakresu merytorycznego dokumentowi zakwestionowanemu we wniosku (przywraca stan sprzed wniosku);

3) w przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku – dodatkowo umieszcza w informacji wskazania co do ograniczeń w możliwości uzyskania następnych pozwoleń radiowych.”

Propozycje zmiany przepisów zawartych w art. 95 ust. 3-6 poprawiają czytelność przyjętej procedury odmowy udzielenia rezerwacji częstotliwości lub jej zmiany, albo cofnięcia, a także odmowy lub cofnięcia wydanego pozwolenia radiowego w przypadku wystąpienia okoliczności prowadzących do zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego. Zaproponowano doprecyzowanie sposobu i trybu postępowania w przypadkach: konieczności zajęcia stanowiska przez Ministra Obrony Narodowej, ministra

właściwego do spraw wewnętrznych, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo Szefa Agencji Wywiadu na wniosek Prezesa UKE;

działań podejmowanych przez Prezesa UKE w odpowiedzi na kierowany do niego wniosek przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo Szefa Agencji Wywiadu.

Jednocześnie zaproponowano rezygnację z wymogu 21-dniowego terminu na zajęcie stanowiska przez Prezesa UKE w przypadku skierowania do niego wniosku przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego albo Szefa Agencji Wywiadu. Termin 21 dni zastąpiono terminem „bez zbędnej zwłoki”.

Umieszczenie dodatkowych, szczególnych regulacji, dotyczących wniosku o cofnięcie pozwolenia radiowego, ma na celu umożliwienie natychmiastowej reakcji w sytuacjach określonych w art. 94 ust. 1 pkt 3 projektu. Regulacje przewidziane w projekcie, w zakresie, którego dotyczy proponowana zmiana, nie dają gwarancji, iż wymagany czas reakcji na zagrożenia zostanie zapewniony. W związku z tym, że „okoliczności prowadzące do zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego” mają zwykle charakter nagły, nieprzewidywalny i nieunikniony, niezwykle istotny jest czas reakcji na nie, stąd niezbędne jest nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji Prezesa UKE o cofnięciu pozwolenia radiowego, z pominięciem trybu administracyjnego, już w

106

momencie złożenia wniosku przez właściwy organ. Niniejsza zmiana ma doprowadzić do sytuacji, w której ten czas będzie skrócony do minimum. Należy zauważyć, że decyzje Prezesa UKE określone w art. 48 odnośnie „sytuacji szczególnych zagrożeń” mają rygor natychmiastowej wykonalności, stąd propozycja by rygor taki nadać również decyzji o cofnięciu pozwolenia radiowego, wydanej do czasu rozpatrzenia wniosku.

153.

Art. 99 ust. 1

MSWiA Proponuję art. 99 ust. 1 nadać brzmienie: „1. Prezes UKE ogłasza na stronie podmiotowej BIP UKE informację o zajętych zasobach częstotliwości oraz aktualizuje ją nie rzadziej niż raz w miesiącu. Prezes UKE może także ogłosić informację o dostępnym zasobie częstotliwości. W przypadku złożenia wniosku o rezerwację częstotliwości z dostępnego zasobu przez podmiot, o którym mowa w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h, Prezes UKE dokonuje rezerwacji częstotliwości na wniosek tego podmiotu.”.Podmioty urzędowe wykonują zadania w dziedzinie obronności, bezpieczeństwa państwa, bezpieczeństwa i porządku publicznego, działań ratowniczych, ochrony zdrowia i mienia obywateli. Muszą więc mieć zapewniony dostęp do zasobów częstotliwości dla realizacji ustawowych zadań.

Uwaga nieuwzględnionaProponowana w uwadze regulacja jest niezgodna z EKŁE. Podmioty rządowe mają swoje dedykowane zakresy częstotliwości i nie ma możliwości aby pozyskiwały z prawem pierwszeństwa częstotliwości przeznaczone do użytkowania cywilnego. W celu zapewnienia podmiotom rządowym odpowiednich zasobów KTPCz przewiduje użytkowanie rządowe i cywilno-rządowe.

154.

Art. 99 ust. 4

MSWiA W art. 99 dodać ust. 4 w brzmieniu: „4. Przepisów dotyczących postępowania selekcyjnego nie stosuje się do podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h, w przypadku złożenia wniosku o rezerwację częstotliwości przeznaczonych w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości dla użytkowania cywilno-rządowego.”.Podmioty urzędowe nie uczestniczą w mechanizmach rynkowych związanych z prowadzeniem działalności komercyjnej, tj. nie biorą udziału w przetargach, aukcjach albo konkursach, dotyczących rezerwacji częstotliwości.

Uwaga nieuwzględnionaW takich przypadkach projekt nie przewiduje rezerwacji częstotliwości.

155.

art. 103 ust. 1 w

zw. z art.

RCL Mając na uwadze, że zgodnie z art. 103 ust. 1 projektu przeprowadzając postepowanie konsultacyjne udostępnia się projekt ogłoszenia o przetargu, aukcji albo konkursie, a także projekt dokumentacji przetargowej, aukcyjnej albo konkursowej, rozważenia wymaga rozszerzenie przepisu art. 31 ust. 1 w zakresie katalogu dokumentów udostępnianych na stronie podmiotowej BIP UKE przy ogłoszeniu postępowania konsultacyjnego.

Uwaga wyjaśniona – właśnie z powodu wskazanych w uwadze istotnych odrębności uregulowano wymagane dokumenty w art. 103 ust. 3.

107

31 ust. 1

156.

Art. 105 ust. 3 i 4

RCL Wskazane przepisy art. 104 ust. 3 i 4 wymagają wyjaśnienia w zakresie okoliczności, w jakich Prezes UKE może wystąpić o ponowne zwołanie forum wzajemnej oceny i celu takiego ponownego forum, postępowania w sytuacji nieprzyjęcia sprawozdania i otrzymania negatywnej opinii na temat planowanego rozdysponowania częstotliwości.

Uwaga nieuwzględnionaPrzepis stanowi wdrożenie art. 35 EKŁE gdzie nie ma takich regulacji, przy czym nie wydaje się aby poszczególne państwa członkowskie mogły je samodzielnie wprowadzać.

157.

art. 105 ust. 2 i art. 107 ust. 3

RCL Wyjaśnienia wymaga wzajemna relacja art. 105 ust. 2 i art. 107 ust. 3 w zakresie udostępniania dokumentacji. W art. 105 ust. 2 wskazano, że dokumentację oraz projekt rozstrzygnięcia decyzji w sprawie rezerwacji częstotliwości, która zostanie wydana po przeprowadzeniu postępowania, o którym mowa w art. 115 ust. 1, udostępnia się na stronie podmiotowej BIP UKE. Przepis art. 107 ust. 3 wskazuje natomiast, że dokumentację udostępnia się za opłatą, która nie może przekroczyć kosztów wykonania dokumentacji.

WyjaśnieniePodmiot chcący być uczestnikiem postepowania jest obowiązany kupić dokumentację. Dokumentacja przeznaczona wyłącznie do zapoznania się jest jednak powszechnie dostępna.

158.

Art. 113

RCL Wskazać należy na konieczność uzupełnienia regulacji w zakresie trybu przeprowadzania postępowania selekcyjnego, związanego zarówno z jego dwuetapowością, jak i powoływaniem i pracą komisji.Proponuje się także przeniesienie, do odrębnej jednostki redakcyjnej, jako regulacji o odmiennym charakterze, przepisu ust. 3 dotyczącego elementów postępowania aukcyjnego.

W zakresie uzupełnienia regulacji uwaga nieuwzględnionaKwestie te jak obecnie powinny być regulowane w rozporządzeniu.Uwaga uwzględniona w zakresie ust. 3

159.

Art. 117 ust. 2

RCL Zgodnie z art. 117 ust. 2 projektu Prezes UKE unieważnia z urzędu postępowanie selekcyjne w przypadku gdy projekt rozstrzygnięcia decyzji w sprawie rezerwacji częstotliwości opublikowany wraz z ogłoszeniem o przetargu, aukcji albo konkursie i dokumentacją nie zawiera wszystkich elementów, o których mowa w art. 82 ust. 1. Wskazać jednak należy, że wśród elementów, o których mowa w art. 82 ust. 1, projektu znajduje się zobowiązanie podmiotu podjęte w ramach postępowania selekcyjnego, którego nie może zawierać projekt rozstrzygnięcia decyzji. Wskazany

Uwaga bezprzedmiotowa

108

przepis art. 117 ust. 2 powinien zatem zostać, w zakresie omawianego odesłania odpowiednio przeredagowany. W przypadku przepisu ust. 5 korekty wymaga odesłanie do ust. 2.

160.

Art. 122 ust. 7

RCL Wskazane upoważnienie dotyczy określenia w rozporządzeniu wzoru wniosku o wydanie pozwolenia oraz trybu składania tego wniosku i rodzajów dołączanych do wniosku dokumentów. Wyjaśnienia jednak wymaga, na których przepisach ustawy opierać się będzie ww. upoważnienie w zakresie wskazanych elementów. W przypadku braku takich przepisów, projekt ustawy wymaga odpowiedniego uzupełnienia.

Uwaga wyjaśniona Takim przepisem jest art. 126.

161.

Art. 123

MON Przepisowi art. 123 proponuje się nadać brzmienie:

„Art. 123. Przepisu art. 122 ust. 1 nie stosuje się do urządzeń radiowych wykorzystywanych przez użytkowników rządowych.”.

Propozycja rozszerza możliwość zapewnienia pracy urządzeniom radiowym wykorzystywanym przez użytkowników rządowych w zakresach przeznaczonych do użytkowania cywilno-rządowego oraz cywilnego, jako urządzeń nie wymagających uzyskiwania pozwolenia radiowego wydawanego przez Prezesa UKE. Wprowadzenie poprawki uzasadniają wymogi operacyjne realizacji zadań przez Siły Zbrojne RP, w szczególności w okresie zewnętrznego zagrożenia bezpieczeństwa państwa i w czasie wojny, kiedy będą występować zwiększone potrzeby widma częstotliwości dla urządzeń radioelektronicznych wykorzystywanych przez siły zbrojne, a które mogą być udostępnione w trybie art. 48.

Uwaga nieuwzględnionaIntencją projektodawcy było zastąpienie rezerwacji pozwoleniem. Na podstawie obecnych przepisów Pt użytkownicy rządowi w użytkowaniu cywilno-rządowym muszą posiadać rezerwacje częstotliwości.

162.

Art. 123

MSWiA W art. 123 na końcu dodać wyrazy: „i cywilno-rządowego.” Projektodawca wprowadza dla użytkowników rządowych wymóg posiadania pozwolenia radiowego wydawanego przez Prezesa UKE w drodze decyzji. Jest to propozycja nowego obowiązku, z którego na mocy obowiązującej ustawy – Prawo telekomunikacyjne podmioty urzędowe były wyłączone. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji nie znajduje uzasadnienia, dla wydawania przez Prezesa UKE zgody Ministrowi, na używanie urządzeń radiowych przez organy i jednostki organizacyjne podległe Ministrowi albo przez niego nadzorowane. Należy zachować dotychczasową regulację zawartą w art. 4 ustawy – Prawo telekomunikacyjne o niestosowaniu do użytkowników rządowych przepisów art. 143 tej ustawy. MSWiA wykorzystując urządzenia radiowe nie powodowało i nie powoduje szkodliwych zaburzeń elektromagnetycznych innych użytkowników w pełni stosując przepisy ustawy z dnia 13 kwietnia o kompatybilności

Uwaga nieuwzględnionaIntencją projektodawcy było zastąpienie rezerwacji pozwoleniem. Na podstawie obecnych przepisów Pt użytkownicy rządowi w użytkowaniu cywilno-rządowym muszą posiadać rezerwacje częstotliwości.

109

elektromagnetycznej.

163.

Art. 124

MON W art. 124 proponuję się ust. 2 zredagować jako dodatkowy pkt 7 w ust. 1, w brzmieniu:

„7) warunki używania urządzenia i obowiązki użytkownika w sytuacjach szczególnych zagrożeń”.

Zaproponowane ujęcie „warunków używania urządzenia i obowiązków użytkownika w sytuacjach szczególnych zagrożeń”, jako obligatoryjnego elementu pozwolenia radiowego zapewni Prezesowi UKE możliwość wydawania skutecznych decyzji w zakresie przedłużenia, odmowy, zmiany, cofnięcia pozwolenia radiowego w przypadkach i w trybach określonych w art. 95 ust. 2-6 albo art. 48 ust. 1 na wniosek podmiotów określonych w art. 48 ust. 2, w sytuacjach szczególnych zagrożeń, w tym w warunkach występowania okoliczności prowadzących do zagrożenia obronności, bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Uwaga nieuwzględnionaTakie regulacje, mogące w istotny sposób ograniczać prowadzenie działalności gospodarczej, powinny wynikać z przepisów rangi ustawowej.

164.

Art. 126 ust.

1 pkt 4 lit.

b

MI Wyraz „dokumentu” proponuje się zastąpić wyrazem „dokument”. Uwaga uwzględniona

165.

Art 129

MSWiA W art. 129 proponuję dodać ust. 5 w brzmieniu: „5. Przepisów dotyczących wpisu do rejestru urządzeń radiowych używanych bez pozwolenia nie stosuje się do podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h.”.Proponowana regulacja jednoznacznie wyłączy użytkowników rządowych z obowiązku zgłaszania urządzeń radiowych do rejestru urządzeń.

Uwaga nieuwzględnionaPropozycja nie wpisuje się w rozwiązania systemowe. Założeniem jest, że podmioty rządowe nie mają rezerwacji częstotliwości.

166.

Art. 131 ust. 2

RCL W kontekście proponowanego przepisu art. 131 ust. 2 projektu ustawy wymaga rozważania rozszerzenie instytucji wezwania do usunięcia braków wniosków o wpis do rejestru również na przypadek, gdy nie złożono oświadczenia, o którym mowa w art. 130 ust. 2 projektu (oświadczenie o prawdziwości danych).

Uwaga uwzględniona

167.

Art. 133

MSWiA Proponuję art. 133 ust. 2 nadać brzmienie:„2. Jeżeli częstotliwości są przeznaczone do użytkowania jako rządowe, Prezes UKE

Uwaga nieuwzględnionaKonieczne jest określenie

110

ust. 2

wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, po uzyskaniu pisemnej zgody Ministra Obrony Narodowej oraz ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Minister Obrony Narodowej oraz minister właściwy do spraw wewnętrznych wyrażają zgodę w terminie nie dłuższym niż 14 dni roboczych od dnia wpłynięcia wniosku do Ministra Obrony Narodowej i ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Niewydanie zgody w terminie, o którym mowa w zdaniu poprzednim, traktuje się jako brak zastrzeżeń do wydania decyzji.”.Proponowana zmiana zabezpieczy możliwość meteorycznego udziału ministra właściwego do spraw wewnętrznych w procesie dokonania uzgodnienia wykorzystywania częstotliwości przeznaczonych do użytkowania rządowego przez organ, który faktycznie nimi dysponuje. Jednocześnie proponuje się wprowadzenie terminu do 14 dni roboczych, który umożliwi dokonanie stosownych analiz i przesłanie odpowiedzi do Prezesa UKE.

właściwego, jednego organu do koordynacji wykorzystania częstotliwości przez użytkowników rządowych, w tym ich rozdziału pomiędzy poszczególnych użytkowników rządowych oraz rozstrzygania kwestii spornych pomiędzy użytkownikami rządowymi oraz do kwestii związanych z koordynacją częstotliwości cywilno-rządowych ze strony użytkowników rządowych.Za częstotliwości cywilne odpowiada Prezes UKE, przy czym niezbędne wydaję się aby kluczową rolę w zakresie związanym z użytkowaniem rządowym, pełnił organ, który zapewni odpowiedni poziom bezpieczeństwa Państwa uwzględniający specyfikę użytkowania niecywilnego.Ze względu na posiadane odpowiednie doświadczenie oraz kompetencje proponuje się aby organem tym był właśnie Minister Obrony Narodowej, w którego strukturach funkcjonuje od wielu lat Wojskowe Biuro Zarządzania Częstotliwościami.

168.

Art. 133

MR art. 133 określa zakres wniosku o czasowe używanie urządzenia radiowego. Do wniosku należy dołączyć odpisu z rejestru przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej lub innego właściwego rejestru prowadzonego w państwie pochodzenia, chyba że dany podmiot jest wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Przy czym należy podkreślić, że obowiązek migracji danych z ewidencji działalności gospodarczych prowadzonych przez gminy

Uwaga uwzględniona

111

został zakończony w 2012 r. i aktualnie nie powinno być przypadków przedsiębiorców-osób fizycznych, którzy figurują w ewidencji gminnej a nie ma ich w CEIDG (niezależnie od statusu w rejestrze CEIDG). Ponadto wydaje się, że celem dołączenia dokumentu powinno być wykazanie, że jest się aktywnym (w tym posiadającym status „zawieszony”) przedsiębiorcą. Jeśli tak, to sformułowanie „wpisany do Centralnej Ewidencji…” jest nieprawidłowe. W CEIDG gromadzone są dane na temat przedsiębiorców, którzy aktualnie wykonują działalność gospodarczą jak również przedsiębiorców, którzy zakończyli wykonywanie działalności gospodarczej (są wykreśleni z rejestru). Wykreślenie nie oznacza jednak usunięcia z rejestru. To znaczy, że jest on dostępny (możliwy do wyszukania) w rejestrze, posiada jednak status „wykreślony”. Zgodnie z art. 2 ust. 2 pkt 3 ustawy o CEIDG i PIP zadaniem Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej jest udostępnianie informacji o zakresie i terminie dokonanych zmian we wpisach do CEIDG, a zatem odnotowywane i gromadzone są dane na temat wszystkich wpisów danej osoby i zakresie dokonywanych w nich zmian - „historia wpisu”. Oznacza to, że w ciągu swojego życia dana osoba może mieć kilka wpisów (być wpisanym) w CEIDG, ale tylko jeden wpis może mieć status „aktywny”. Nieprawidłowym jest żądanie dołączenia do wniosku oryginału lub kopii zaświadczenia o wpisie w CEIDG. Zgodnie z art. 46 ust. 6 ustawy o CEIDG i PIP organy administracji publicznej nie mogą domagać się od przedsiębiorców okazywania, przekazywania lub załączania do wniosków i innych przedkładanych dokumentów zaświadczenia o wpisie do CEIDG.

169.

Art. 133 ust. 7

MR w projekcie jest mowa o tym, że w decyzji Prezes UKE określa uprawniony podmiot oraz jego siedzibę i adres. Należy zaznaczyć, że przedsiębiorca wpisany do CEIDG nie posiada siedziby. CEIDG posługuje się natomiast pojęciem stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. A zatem w decyzji kierowanej do przedsiębiorcy wpisanego do CEIDG powinien być wskazany adres stałego miejsca wykonywania działalności gospodarczej – o ile posiada oraz numer NIP – jako jeden z elementów określania podmiotu uprawnionego. Zgodnie z art. 20 ustawy Prawo przedsiębiorców, identyfikacja przedsiębiorcy w urzędowych rejestrach następuje na podstawie numeru identyfikacji podatkowej (NIP) oraz przy załatwianiu spraw organ może żądać od przedsiębiorcy, dla celów identyfikacji, podania wyłącznie firmy przedsiębiorcy oraz numeru identyfikacji podatkowej (NIP).

Uwaga uwzględniona

170.

Art. 134 ust. 2

MSWiA Proponuję art. 134 ust. 2 nadać brzmienie: „2. Jeżeli częstotliwości są przeznaczone do użytkowania jako rządowe, Prezes UKE wydaje decyzję, o której mowa w ust. 1, po uzyskaniu pisemnej zgody Ministra Obrony Narodowej oraz ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Minister Obrony Narodowej oraz minister właściwy do

Uwaga nieuwzględnionaKonieczne jest określenie właściwego, jednego organu do koordynacji wykorzystania

112

spraw wewnętrznych wyrażają zgodę w terminie nie dłuższym niż 14 dni roboczych od dnia wpłynięcia wniosku do Ministra Obrony Narodowej i ministra właściwego do spraw wewnętrznych. Niewydanie zgody w terminie, o którym mowa w zdaniu poprzednim, traktuje się jako brak zastrzeżeń do wydania decyzji.”.Proponowana zmiana jest uzasadniona ze względu na to, że przepis wskazuje konieczność dokonania uzgodnień z Ministrem Obrony Narodowej, który nie jest organem nadzorującym Państwową Straż Pożarną. Uzgadnianie częstotliwości z Ministrem Obrony Narodowej może ponadto wydłużyć procedowanie spraw dotyczących łączności na potrzeby Państwowej Straży Pożarnej.

częstotliwości przez użytkowników rządowych, w tym ich rozdziału pomiędzy poszczególnych użytkowników rządowych oraz rozstrzygania kwestii spornych pomiędzy użytkownikami rządowymi oraz do kwestii związanych z koordynacją częstotliwości cywilno-rządowych ze strony użytkowników rządowych.Za częstotliwości cywilne odpowiada Prezes UKE, przy czym niezbędne wydaję się aby kluczową rolę w zakresie związanym z użytkowaniem rządowym, pełnił organ, który zapewni odpowiedni poziom bezpieczeństwa Państwa uwzględniający specyfikę użytkowania niecywilnego.Ze względu na posiadane odpowiednie doświadczenie oraz kompetencje proponuje się aby organem tym był właśnie Minister Obrony Narodowej, w którego strukturach funkcjonuje od wielu lat Wojskowe Biuro Zarządzania Częstotliwościami.

171.

Art. 134 ust. 11

RCL Wyjaśnienia wymaga, w jakich okolicznościach Prezes UKE, w drodze decyzji, odmawia zezwolenia jeżeli podmiot, który będąc do tego zobowiązanym nie złożył sprawozdania z przeprowadzonych badań, testów lub eksperymentów. Odmowa przedłużenia zezwolenia w przypadku nieprzedstawienia sprawozdania została bowiem uregulowana w przepisie ust. 6. A obowiązek złożenia sprawozdania po zakończeniu badań reguluje przepis ust. 7.

Uwaga wyjaśnionaChodzi o sytuację, kiedy podmiot składa nowy wniosek, a nie zrealizował swoich obowiązków przy wcześniejszych badaniach i nie złożył za nie sprawozdania.

113

172.

Art 136

MSZ Na podstawie art. 27 ust. 1 Konwencji wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych z 1961 r. (Dz. U. z 1965 r. Nr 37, poz. 232) oraz art. 35 ust. 1 Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych z 1963 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 13, poz. 98) misje dyplomatyczne oraz urzędy konsularne mogą zainstalować i używać nadajniki radiowe tylko za zgodą państwa przyjmującego. Zgodnie z powyższym korzystanie z nadajników radiowych służących do komunikacji w zakresie wykonywanych funkcji dyplomatycznych i konsularnych, zarówno w systemie naziemnym, jak i satelitarnym, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest możliwe pod warunkiem uzyskania zgody Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (UKE).

Aktualnie w celu uzyskania przedmiotowej zgody misja dyplomatyczna państwa obcego występuje notą werbalną do Protokołu Dyplomatycznego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, przy której przekazuje wszystkie wymagane przepisami dane, celem zagwarantowania możliwości pracy urządzeń bez zakłóceń, jak również, aby niniejsze urządzenia nie zakłócały pracy innych instalacji. Protokół Dyplomatyczny przekazuje wniosek do Prezesa UKE, wskazując jednocześnie, czy spełniona jest zasada wzajemności.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że w praktyce misje dyplomatyczne występują o zgodę na używanie urządzenia radiowego w dwóch przypadkach:

1. długoterminowe wykorzystywanie urządzenia w ramach stałej łączności z państwem wysyłającym;

2. krótkoterminowe wykorzystanie urządzenia w ramach organizacji wizyt oficjalnych przedstawicieli władz państwa wysyłającego w Polsce.

Mając na uwadze pierwszy z wymienionych przypadków należy stwierdzić, iż wprowadzenie w myśl art. 136 ust. 5 projektowanej ustawy możliwości uzyskania zgody Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na używanie urządzenia radiowego przez placówkę dyplomatyczną, urząd konsularny lub misję specjalną (zdefiniowane w art. 136 ust 1 projektu) na okres nieprzekraczający 30 dni budzi uzasadnione wątpliwości. Określenie relatywnie krótkiego terminu, na który udzielana jest zgoda może być zinterpretowane jako ograniczenie lub utrudnienie komunikacji przez placówki dyplomatyczne i urzędy konsularne państw obcych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym, powyższe może być podstawą zarzutu naruszenia wynikającej z obu wspomnianych Konwencji zasady swobody

Uwaga częściowo uwzględniona Przepis został zmieniony poprzez wpisanie pośrednictwa MSZ, jednakże ze wskazaniem podstawowego terminu 7 dni, który jednak w szczególnych przypadkach może nie zostać dochowany.

114

porozumiewania się dla celów urzędowych. Natomiast w praktyce może to mieć przełożenie na ograniczenie możliwości korzystania z tej formy komunikacji przez polskie placówki zagraniczne, z uwagi na możliwość zastosowania przez obce państwa zasady wzajemności.

Jednocześnie w powyższym kontekście trzeba zaznaczyć, iż ograniczenie okresu, na który udzielana jest zgoda na instalację i używanie nadajnika radiowego nie było przewidziane w dotychczas obowiązujących przepisach ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2019 r poz. 2460). W związku z powyższym zasadnym wydaje się uwzględnienie w projektowanej ustawie zapisu, zgodnie z którym Prezes UKE wydawałby zgodę na używanie urządzenia radiowego przez misje dyplomatyczne, urzędy konsularne, zagraniczne misje specjalne oraz przedstawicielstwa organizacji międzynarodowych z uwzględnieniem wnioskowanego celu oraz terminu rozpoczęcia oraz zakończenia wykorzystywania częstotliwości.

Ponadto, zasadne wydaje się również pozostawienie aktualnego trybu uzyskiwania zgody Prezesa UKE przez misje dyplomatyczne, urzędy konsularne, zagraniczne misje specjalne oraz przedstawicielstwa organizacji międzynarodowych, o którą występują wnioskiem za pośrednictwem Ministra Spraw Zagranicznych, zgodnie z postanowieniami art. 148b ust. 2 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne. Tym samym ewentualne zaangażowanie Ministerstwa Spraw Zagranicznych w przedmiotową sprawę powinno polegać na wydaniu stosownej opinii, odnośnie zastosowania zasady wzajemności. Natomiast sam wniosek powinien być kierowany - za pośrednictwem Ministerstwa - przez podmiot zainteresowany, który ma użytkować nadajnik radiowy i który odpowiedzialny jest za jego właściwe wykorzystanie.

W powyższym kontekście należy zwrócić uwagę na fakt, iż na podstawie projektowanej ustawy Minister Spraw Zagranicznych, występując w charakterze wnioskodawcy, stałby się stroną postępowania przed Prezesem UKE, choć faktycznie postępowanie nie dotyczy jego interesu prawnego lub obowiązku. Minister Spraw Zagranicznych nie powinien też w postępowaniu reprezentować podmiotu zagranicznego (placówki dyplomatycznej, urzędu konsularnego państwa obcego).

Z powyższych względów proponuje się:

115

a. zastąpienie w art. 136 ust. 1 sformułowania „(…) wydawanej na wniosek ministra właściwego do spraw zagranicznych (…)” słowami „(…) wydawanej w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych (…)”;

b. zapisanie art. 136 ust. 2 w następującym brzmieniu „Wniosek o wydanie zgody składany jest do Prezesa UKE, za pośrednictwem ministra właściwego do spraw zagranicznych.”;

c. zastąpienie w art. 136 ust. 4 sformułowania „(…) Prezes UKE nie wydaje zgody oraz informuje ministra właściwego do spraw zagranicznych (…)” słowami „(…) Prezes UKE nie wydaje zgody oraz informuje wnioskodawcę, za pośrednictwem ministra właściwego do spraw zagranicznych, (…)”;

d. zastąpienie w art. 136 ust. 6 sformułowania „- informując o tym ministra właściwego do spraw zagranicznych” zwrotem „- informując o tym użytkownika, o którym mowa w ust. 1, za pośrednictwem ministra właściwego do spraw zagranicznych”;

e. wprowadzenie w art. 136 ust. 7 i 8 analogicznych rozwiązań odnośnie przekazywania informacji przez Prezesa UKE odpowiednio o stwierdzeniu niezgodnego wykorzystania nadajnika z warunkami określonymi w wydanej zgodzie, czy też o cofnięciu zgody na jego używanie do „użytkownika urządzenia radiowego, za pośrednictwem ministra właściwego do spraw zagranicznych”.

Ponadto stosownie do art. 136 ust. 2 projektu ustawy wniosek o wydanie zgody na używanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego, wykorzystującego częstotliwości użytkowane jako cywilne lub cywilno-rządowe, służącego do komunikacji w systemie naziemnym lub satelitarnym, przez misje dyplomatyczne, urzędy konsularne, zagraniczne misje specjalne oraz przedstawicielstwa organizacji międzynarodowych mające swe siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej składany jest do Prezesa UKE, w terminie co najmniej 21 dni przed planowanym rozpoczęciem wykorzystywania częstotliwości. Mając na względzie oznaczenie 21 dniowego terminu na przedłożenie przedmiotowego wniosku należy wskazać, iż dotrzymanie tego terminu w przypadku planowania wizyt obywateli państw obcych objętych ustawowo ochroną Służby Ochrony Państwa na terytorium RP nie jest możliwe. Należy zwrócić uwagę na fakt, że o takich wizytach Ministerstwo Spraw Zagranicznych niejednokrotnie informowane jest z wyprzedzeniem zaledwie kilku dni. Ponadto wprowadzenie takiego ograniczenia czasowego może skutkować zastosowaniem przez inne państwa podobnych restrykcji zgodnie z zasadą wzajemności, co znacznie utrudni przygotowywanie wizyt

116

wyjazdowych najwyższych przedstawicieli polskich władz państwowych.

Mając na względzie powyższe proponuje się wprowadzenie przepisu, na mocy którego podmiot składający wniosek za pośrednictwem MSZ byłby zwolniony z obowiązku przedłożenia wniosku w terminie na co najmniej 21 dni przed planowanym rozpoczęciem wykorzystywania częstotliwości w przypadku wizyt obywateli państw obcych objętych ustawowo ochroną Służby Ochrony Państwa na terytorium RP. Taka regulacja umożliwi MSZ sprawną organizację wizyt zagranicznych z udziałem obywateli państw obcych podlegającym ochronie SOP.

W przypadku wprowadzenia do projektu ustawy zaproponowanych powyżej zmian zostanie zrealizowany cel, o którym mowa w uzasadnieniu projektu („wskazanie ministra właściwego do spraw zagranicznych jako pośredniczącego w kontaktach pomiędzy regulatorem a podmiotem korzystającym z immunitetów międzynarodowych”), przy zachowaniu formalnego rozgraniczenia roli użytkownika-wnioskodawcy oraz Ministra Spraw Zagranicznych jako podmiotu opiniującego i pośredniczącego w niezbędnej komunikacji.

173.

Art. 136

RCL W przypadku zgody Prezesa UKE na używanie urządzeń przez misje dyplomatyczne, urzędy konsularne, zagraniczne misje specjalne oraz przedstawicielstwa organizacji międzynarodowych, korzystające z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów i zwyczajów międzynarodowych, mające swe siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wnioskodawcą jest minister właściwy do spraw zagranicznych. Wskazać jednak należy, że zgodę otrzymuje tu podmiot inny niż podmiot, który użytkuje dane urządzenie. Wniosek o zgodę po pierwsze, ma zawierać dane, które mogą być znane jedynie podmiotowi trzeciemu, po drugie - nie zawiera, zgodnie z art. 136 ust. 3, jakichkolwiek danych podmiotu, który będzie te urządzenia użytkował. Wskazany przepis art. 136 reguluje jedynie relacje między Prezesem UKE a MSZ, z całkowitym pominięciem faktycznych użytkowników, co czyni z MSZ pośrednika w kontaktach z użytkownikami i co nie wydaje się być rozwiązaniem prawidłowym (zważywszy, że użytkownikami są podmioty od MSZ niezależne). Wskazane rozwiązanie wymaga więc należytego uzasadnienia, bowiem to wskazane na str. 65 uzasadnienia wydaje się być niewystarczające.

Uwaga uwzględniona Wskazano pośrednictwo MSZ.

174.

Art. 137

RCL Zgodnie z art. 137 ust. 1 obsługiwanie urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego używanego w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej,

Uwaga uwzględniona Przepisy przygotowane przez

117

morskiej i żeglugi śródlądowej oraz lotniczej wymaga posiadania świadectwa operatora urządzeń radiowych lub posiadania dokumentu równoważnego, wydanego przez uprawniony organ zagraniczny. Przedmiotowy projekt ustawy, w art. 138, reguluje jednak jedynie kwestie świadectwa operatora urządzeń radiowych w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej, z pominięciem pozostałych służb, bez odsyłania w tym zakresie do odrębnych przepisów. Z uzasadnienia projektu wynika, że przyjęto w tym zakresie rozwiązanie polegające na przeniesieniu regulacji dotyczących pozostałych służb z obowiązującej obecnie ustawy – Prawo telekomunikacyjne do przepisów innych ustaw. Wskazać jednak należy, że projekt ustawy – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo komunikacji elektronicznej zawierają taką regulację jedynie w przypadku służby morskiej, pomijając służbę lotniczą i żeglugi śródlądowej. Mając na uwadze konieczność zapewnienia spójności i kompleksowości regulacji należy bądź uzupełnić odpowiednio przepisy ustawy, bądź wprowadzić wskazane regulacje jako kolejne zmiany – do przepisów wprowadzających.

właściwe resorty merytoryczne zostaną uwzględnione w projekcie ustawy wprowadzającej ustawę - Prawo komunikacji elektronicznej.

175.

Art. 137

MGMiŻŚ W art. 137 projektu ustawy - Prawo komunikacji elektronicznej utrzymuje się wymóg posiadania świadectwa operatora urządzeń radiowych niezbędny do obsługi urządzenia radiowego nadawczego lub nadawczo-odbiorczego używanego w służbie radiokomunikacyjnej amatorskiej, morskiej i żeglugi śródlądowej oraz lotniczej. Obecnie przedmiotowy wymóg jest ustanowiony w art. 149 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. z 2019 r. poz. 2460), który to akt prawny utraci moc w związku z wejściem w życie projektowanych regulacji. Niemniej, zarówno projekt ustawy - Prawo komunikacji elektronicznej (UC45) jak i projekt ustawy wprowadzającej ustawę - Prawo komunikacji elektronicznej (UC46) nie regulują kwestii organów właściwych do wydawania, trybu przeprowadzania egzaminów, rodzajów i wzorów świadectw operatora urządzeń radiowych używanych w służbie radiotelekomunikacyjnej żeglugi śródlądowej. Należy podkreślić, że za wskazane zadania jest obecnie odpowiedzialny Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej (UKE). Brak ww. przepisów w odniesieniu do urządzeń używanych w żegludze śródlądowej uniemożliwi faktyczne spełnienie wymogów nałożonych na podstawie art. 137 projektu ustawy - Prawo komunikacji elektronicznej, tj. posiadania świadectwa w służbie radiokomunikacyjnej żeglugi śródlądowej, gdyż m.in. nie będzie podmiotu uprawnionego do jego wydania oraz trybu jego uzyskiwania. W związku z powyższym powinno się uzupełnić projekt ustawy oraz uzasadnienie i

Uwaga nieuwzględniona Intencją projektodawcy, wyjaśnioną szeroko w uzasadnieniu jest nieregulowanie świadectw i wymogów, które powinny wynikać z przepisów regulujących określone działy.Przygotowane przez odpowiedzialne resorty przepisy zostaną włączone do projektu ustawy wprowadzającej ustawę - Prawo komunikacji elektronicznej.

118

OSR w ww. zakresie dotyczącym świadectwa operatora urządzeń radiowych używanych w służbie radiotelekomunikacyjnej żeglugi śródlądowej. Dodatkowo powinno się zaktualizować przepisy przejściowe zawarte i je uzupełnić o kwestie dotyczące ważności dotychczasowych dokumentów, przyjmując, że dotychczasowe dokumenty powinny być uznane za dokumenty, o których mowa w projekcie ustawy.

176.

Art. 139 ust. 1

MI Proponuję nadanie w art. 139 ust. 1 brzmienia: „Prezes UKE, w drodze decyzji, przyznaje prawo do wykorzystywania zasobów numeracji, zgodnie z planami numeracji krajowej dla sieci publicznych, przedsiębiorcom telekomunikacyjnym, jednostkom samorządu terytorialnego prowadzącym działalność w zakresie telekomunikacji niebędącym przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi i podmiotom, o których mowa w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d oraz h, podmiotowi w art. 68, do wykonywania zadań o których mowa w tym przepisie, oraz podmiotom wskazanym przez ministra właściwego do spraw energii do wykonywania zadań, o których mowa w art. 69 ust. 1, na ich wniosek”.W uzasadnieniu PKE zostało wskazane: „Istotną zmianą względem dotychczasowych przepisów ustawy Prawa Telekomunikacyjnego jest wprowadzenie możliwości przydzielania prawa do wykorzystywania zasobów numeracji podmiotom uprawnionym do prowadzenia działalności gospodarczej, innym niż przedsiębiorcy telekomunikacyjni, na potrzeby świadczenia określonych usług, niebędących usługami komunikacji elektronicznej np. na potrzeby zarządzania inteligentnymi licznikami energii lub flotami samochodów. Zmiana ta wynika z implementacji art. 93 ust. 2 EKŁE.” Ministerstwo Infrastruktury w pełni zgadza się z powyższą zmianą, wskazując jednocześnie, że sytuacja podmiotów wskazanych w art. 63 ust. 1 jest analogiczna jak sytuacja PKP PLK jako podmiotu wykonującego zadania z zakresu łączności kolejowej w ramach Europejskiego Systemu Zarządzania Ruchem Kolejowym (ERTMS). PKP PLK S.A. dla realizacji powyższych zadań wykorzystuje system GSM-R. System ten jest specjalistyczną służbą radiokomunikacyjną, dedykowaną do obsługi łączności głosowej i transmisji danych na liniach kolejowych w celach związanych ze zdalnym sterowaniem i zabezpieczeniem ruchu kolejowego. Komunikacja w ramach systemu GSM-R następuje przede wszystkim pomiędzy pracownikami obsługującymi ruch kolejowy a pracownikami pojazdów kolejowych. Usługi świadczone w sieci GSM-R nie mają charakteru publicznego, gdyż obejmują one wyłącznie komunikację w ramach zamkniętego systemu ERTMS, którym objęte są podmioty wykonujące określone zadania związane z ruchem kolejowym, jak np. osoby zarządzające ruchem kolejowym (dyżurni ruchu), kierujące pojazdami kolejowymi (maszyniści) oraz inne osoby uczestniczące w procesach związanych z zarządzeniem ruchem kolejowym. Tym samym, sieć obsługująca system GSM-R nie

Uwaga nieuwzględnionaPrezes UKE przydziela prawo do wykorzystywania zasobów numeracji zgodnie z planami numeracji krajowej dla publicznych sieci telekomunikacyjnych natomiast postulowana zmiana dotyczy przydzielania numerów dla potrzeb komunikacji wewnętrznej między pracownikami obsługującymi ruch kolejowy i usługi te nie mają charakteru publicznego.

119

powinna mieć statusu sieci publicznej. Przemawiają za tym także względy bezpieczeństwa, stanowiące jeden z kluczowych komponentów całego systemu. Jednocześnie, dla prawidłowej realizacji powyższych usług niezbędne jest posiadanie zasobów numeracyjnych wskazanych w PNK, w tym wyróżnika sieci GSM-R oraz numeracji abonenckiej. W konsekwencji wprowadzenie proponowanej zmiany jest uzasadnione, możliwe w świetle art. 93 ust. 2 EKŁE, a także niezbędne dla zapewnienia funkcjonalności i bezpieczeństwa systemu ERTMS.

177.

Art. 139 ust. 4

MSWiA Proponuję w art. 139 ust. 4 nadać brzmienie: „4. Prezes UKE przyznaje prawo do wykorzystywania zasobów numeracji, o przyznanie którego wpłynął więcej niż jeden wniosek:

1) po przeprowadzeniu postępowania konsultacyjnego,2) w drodze przetargu, jeżeli w postępowaniu konsultacyjnym stwierdzono konieczność przeprowadzenia takiego postępowania- w terminie nie dłuższym niż 6 tygodni od dnia złożenia pierwszego wniosku. Przepisu nie stosuje się do podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h.”.Podmioty urzędowe nie uczestniczą w mechanizmach rynkowych związanych z prowadzeniem działalności komercyjnej, tj. nie biorą udziału w przetargach, aukcjach albo konkursach, dotyczących przyznawania prawa do wykorzystywania numeracji.

Uwaga nieuwzględnionaNie istnieją podstawy do wyłączenia wskazanych podmiotów z ogólnych procedur dot. przydziału zasobów numeracji. Obowiązujące przepisy Prawa telekomunikacyjnego również nie zawierają takiego wyłączenia.

178.

Art. 141 ust. 2

MSUE Projektowany art. 141 ust. 2 przewiduje konieczność poinformowania przez Prezesa UKE na stronie internetowej o cofnięciu prawa do wykorzystywania zasobów numeracji oraz o możliwości przydziału tej numeracji innemu przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu. Tymczasem z art. 19 ust. 4 dyrektywy 2018/1972 wynika, że każdy zamiar cofnięcia indywidualnych praw użytkowania zasobów numeracyjnych bez zgody posiadacza tych praw poddaje się pod konsultacje z zainteresowanymi stronami. Projektowany przepis należy zatem uzupełnić o konieczność przeprowadzenia przez Prezesa UKE konsultacji przed podjęciem decyzji w sprawie cofnięcia prawa do wykorzystywania numeracji.

Uwaga częściowo uwzględnionaProjektowany przepis zostanie uzupełniony o konieczność przeprowadzenia przez Prezesa UKE konsultacji przed podjęciem decyzji w sprawie cofnięcia prawa do wykorzystania zasobów numeracji, ale z zastrzeżeniem, że w przypadku cofnięcia przydziału w związku z zagrożeniem interoperacyjności usług procedura konsultacji będzie fakultatywna w

120

zależności od decyzji Prezesa UKE. Takie podejście podyktowane jest tym, że w przypadku upadłości przedsiębiorcy istnieje potrzeba szybkiego reagowania na sytuację zagrożenia interoperacyjności i ciągłości świadczenia usług. Prezes UKE oceniając konkretną sytuację będzie miał najlepsze podstawy do podjęcia decyzji czy możliwe jest, uszczerbku dla abonentów, skonsultowanie zamiaru cofnięcia zasobów numeracji w przypadku groźby upadłości przedsiębiorcy.

179.

Art. 141 ust. 4

MSUE Projektowany art. 141 ust. 4 przewiduje możliwość cofnięcia numeracji przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu w sytuacji wystąpienia zagrożenia naruszenia interoperacyjności lub ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych w sieciach telekomunikacyjnych bez przeprowadzania wezwania do usunięcia naruszenia, postępowania konsultacyjnego i procedury przetargowej. W takiej sytuacji Prezes UKE przydziela numerację wybranemu przez siebie przedsiębiorcy. Przepis ten rodzi dwie wątpliwości z punktu widzenia zgodności z dyrektywą 2018/1972.

a. Po pierwsze, przytoczony przepis skutkuje dolegliwymi konsekwencjami dla przedsiębiorcy telekomunikacyjnego. Odbierając mu prawo do wykorzystania numeracji pozbawia się go możliwości świadczenia usług. W związku z tym przesłanki, które pozwalają na pozbawienie przedsiębiorcy prawa do dalszego wykorzystywania numeracji, powinny być określone precyzyjnie. Również z motywu 56 dyrektywy 2018/1972 wynika konieczność nakładania surowych wymogów w przypadku cofania istniejących praw zasobów numeracyjnych, gdy prawa te zostały przyznane w drodze procedur konkurencyjnych lub porównawczych. Tymczasem określona w art. 141 ust. 4 przesłanka wystąpienia zagrożenia naruszenia interoperacyjności lub ciągłości świadczenia usług jest bardzo ogólna i

Uwaga nieuwzględnionaArtykuł 141 dotyczy sytuacji wyjątkowej, gdy występuje zagrożenie interoperacyjności i ciągłości usług. Celem wprowadzenia tej regulacji było rozwiązanie problemu upadłości przedsiębiorców telekomunikacyjnych, którzy nagle przestają świadczyć swoim abonentom usługi. W praktyce zdarzały się bowiem przypadki, że abonenci nie tylko byli pozbawiani usług, ale również dotychczasowego numeru, ponieważ dostawca usługi w stanie upadłości wbrew regulacjom Pt nie realizował wniosków o przeniesienie numeru. Zwykle

121

pozostawia Prezesowi UKE dużą swobodę decyzyjną. Na marginesie pragnę zauważyć, że decyzja w przedmiocie cofnięcia prawa do wykorzystywania zasobów numeracyjnych będzie wymagała każdorazowej oceny pod kątem jej proporcjonalności do celów, którym ma służyć – zgodnie z art. 3 ust. 4 dyrektywy 2018/1972, nakazującym proporcjonalne działanie organów regulacyjnych

b. Po drugie przydzielenie przez Prezesa UKE numeracji wybranemu przez siebie przedsiębiorcy nie spełnia warunku otwartości procedury przydzielania numeracji, określonej w art. 94 ust. 2 dyrektywy 2018/1972.

Podsumowując, projektowany przepis wymaga doprecyzowania przesłanki wystąpienia zagrożenia naruszenia interoperacyjności lub ciągłości świadczenia usług oraz zapewnienia, by procedura przydzielania odebranej numeracji oparta była na kryterium otwartości.

sytuacja taka dotyczyła numerów stacjonarnych, w tym również należących do podmiotów publicznych. W sytuacji zagrożenia interoperacyjności lub ciągłości usług niezbędne jest podjęcie sprawnych działań, które zniwelują negatywne dla abonentów skutki. Zaproponowane przepisy zapewniają Prezesowi UKE odpowiednie narzędzia bez których niemożliwe byłoby uniknięcie wskazanego wyżej zagrożenia lub zminimalizowanie jego następstw. Nałożenie na regulatora dodatkowych obowiązków np. w postaci przeprowadzenia konsultacji zdecydowanie opóźni podjęcie niezbędnych działań i uniemożliwi osiągnięcie celu regulacji czyli zapewnienia ciągłości usługi abonentom.

180.

Art. 141 ust. 5

RCL W przypadku art. 141 ust. 5 projektu wyjaśnienia wymaga, któremu przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu Prezes UKE przydziela numerację w przypadku braku wniosków.

Uwaga wyjaśnionaDecyzję, któremu przedsiębiorcy zostanie przydzielona numeracja podejmował będzie Prezes UKE w oparciu o kryteria, o których mowa w pkt 3. Nie sposób z góry przewidzieć, który przedsiębiorca w danej konkretnej sytuacji powinien

122

otrzymać przydział.Należy wskazać, że istotą regulacji z art. 141 jest zapewnienie regulatorowi narzędzi pozwalających na sprawne przydzielenie numeracji przydzielonej dotychczas przedsiębiorcy, który znalazł się w stanie upadłości, tak aby abonenci nie doświadczali sytuacji braku dostępu do usług. Zaproponowane rozwiązanie zapewnia elastyczność Prezesowi UKE, która w sytuacji zagrożenia ciągłości usług jest niezwykle potrzebna.

181.

Art. 142 ust. 1

RCL W przypadku wskazanego upoważnienia zawartego w art. 142 ust. 1 doprecyzowania wymaga zwrot z wprowadzenia do wyliczenia „dla każdej ze spraw”.

Uwaga nieuwzględnionaZwrot „dla każdej ze spraw” wskazywać ma na konieczność osobnego uregulowania kwestii wskazanych w pkt 1 i 2 co oznacza konieczność wydania dwóch rozporządzeń.

182.

Art. 145

MZ w art 145 ust. 2 in fine projektu ustawy – Prawo komunikacji elektronicznej postanowiono, że numery zaczynające się od cyfr „116” powinny być bezpłatne dla abonenta. Uprzejmie wskazuje się, iż analogiczne zastrzeżenie o bezpłatności powinno zostać poczynione dla numeru alarmowego „112”;

Uwaga nieuwzględnionaZastrzeżenie o bezpłatnych połączeniach na numery alarmowe, w tym 112, wynika z art. 20 obowiązującej ustawy o systemie powiadamiania ratunkowego.

183.

Art. 150

RCL Wyjaśnienia wymaga, czy negocjacje prowadzone w celu zawarcia umowy, o których mowa w art. 150, mają ograniczenia terminowe, po których każda ze stron może zwrócić się do Prezesa UKE o rozstrzygnięcie sporu.

Uwaga wyjaśnionaUmowa o dostępie w zakresie połączenia sieci jest umową o dostępie (stanowi podzbiór umów o dostępie), a więc

123

zastosowanie będzie miał ogólny, 60 dniowy termin określony w art. 162 ust. 2 pkt 2 konsultowanego projektu Pke.

184.

Art. 153 ust. 1

MON W art. 153 proponuje się ust. 1 nadać brzmienie:

„1. Przedsiębiorca telekomunikacyjny, a także podmiot niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, o ile jest właścicielem okablowania – z wyłączeniem właścicieli okablowania, o których mowa w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g oraz h – pomiędzy zakończeniami sieci w obiekcie budowlanym, a najbliższym punktem dystrybucji, na wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, obowiązany jest zapewnić dostęp do tego okablowania wraz z powiązanymi zasobami, jeżeli powielenie tego okablowania byłoby ekonomicznie nieefektywne lub technicznie niewykonalne.”.

Przepisy zawarte w art. 153 nakładają, w określonych okolicznościach, obowiązek udostępnienia przedsiębiorcom okablowania, którego właścicielem jest także administracja rządowa. Zasoby te w dużej części mogą stanowić infrastrukturę na potrzeby bezpieczeństwa i obronności państwa, dlatego zasadne wydaje się wyłączenie wymogu obligatoryjnego udostępnienia tej infrastruktury przez użytkowników rządowych wymienionych w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g oraz h.

Uwaga nieuwzględnionaZgodnie z motywem 152 EKŁE, „…W razie potrzeby w połączeniu z takimi obowiązkami w zakresie dostępu przedsiębiorstwa powinny mieć możliwość powołania się również na obowiązki w zakresie udzielenia dostępu do infrastruktury technicznej na podstawie dyrektywy 2014/61/UE. Wszelkie obowiązki nakładane przez krajowy organ regulacyjny na mocy niniejszej dyrektywy oraz decyzje podejmowane przez inne właściwe organy na podstawie dyrektywy 2014/61/UE w celu zapewnienia dostępu do wewnętrznej infrastruktury technicznej lubinfrastruktury technicznej na odcinku do punktu dostępu powinny być spójne.”, Po pierwsze, jeśli w obiektach wskazanych użytkowników rządowych jedynym użytkownikiem końcowym może być jedynie użytkownik rządowy, to właściciel okablowania i użytkownik

124

końcowy, to ten sam podmiot. W tej sytuacji odmowa udzielenia dostępu do okablowania przez użytkownika rządowego nie wiąże się z uszczerbkiem dla użytkownika końcowego.Problem dostępu do infrastruktury w budynku takiego podmiotu wydaje się również czysto teoretyczny także z tego względu, że przedsiębiorca telekomunikacyjny nie będzie się domagał dostępu do kabla „na wszelki wypadek”, a wyłonienie dostawcy świadczącego usługi na rzecz użytkowników rządowych odbywa się w trybie zamówień publicznych.Ponadto dyrektywa kosztowa nie przewiduje możliwości wyłączeń o charakterze podmiotowym (co proponuje zgłaszający uwagę), więc takie rozwiązanie generowałoby kolejną wątpliwość co do zgodności takiego rozwiązania z prawodawstwem unijnym.

185.

Art. 153 ust. 5,art. 162

MK TERMINYI. Proponuję zmianę brzmienia art. 153 ust. 5 projektu na: „5. Wniosek w sprawie wydania decyzji rozstrzygającej spór dotyczący dostępu do okablowania wraz z powiązanymi zasobami, o którym mowa w ust. 1, może złożyć każda ze stron sporu, jeśli w terminie 90 dni od dnia wystąpienia przez jedną ze stron z wnioskiem w sprawie zawarcia umowy o dostępie, taka umowa nie została zawarta.”Termin na zawarcie umowy o dostępie wynosić powinien 90 dni od dnia złożenia

Uwagi nieuwzględnioneOczywista omyłka pisarska znalazła się w uzasadnieniu do ustawy w zakresie projektowanego art. 162 ust. 2 Pke. Wskazane terminy 30dniowy i 60dniowy

125

wniosku w sprawie jej zawarcia. II. Proponuję zmianę brzmienia art. 162 ust. 2 projektu na: „2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, może złożyć każda ze stron sporu, jeżeli: 1) jedna ze stron odmówiła zapewnienia dostępu lub 2) umowa o dostępie nie została zawarta w terminie 90 dni od dnia wystąpienia przez jedną ze stron z wnioskiem o jej zawarcie.” oraz wykreślenia ust. 3.W projektowanym art.162 znajduje się oczywista omyłka pisarska w zakresie ogólnego terminu do negocjacji umowy o dostępie, który zgodnie z treścią uzasadnienia do projektu powinien wynosić 90 dni (a nie 60 dni) od dnia wystąpienia przez jedną ze stron z wnioskiem o jej zawarcie. Konieczne jest zatem dokonanie korekty tej niezgodności. Proponuje się, aby termin na zawarcie umowy o dostępie był jednolity dla wszystkich przypadków wniosków o zawarcie takiej umowy określonych w UPKE oraz w Megaustawie i wynosił 90 dni od dnia wystąpienia przez jedną ze stron z wnioskiem o jej zawarcie. Termin na zawarcie umów o dostępie powinien być ujednolicony, tak, aby nie komplikować procesu zawierania tego typu umów (wymaga to wprowadzenia odpowiednich zmian w projekcie ustawy wprowadzającej UPKE). Należy zwrócić uwagę, że proponowany w projekcie art. 162 ust. 3 skutkował będzie niepewnością przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, co do czasu na zawarcie umowy o dostępie. Prezes UKE nie powinien dysponować możliwością dowolnego skracania terminu zawarcia umowy o dostępie, tym bardziej, że realizacja większości terminów określonych w UPKE dla przedsiębiorców telekomunikacyjnych, w przypadku dużych przedsiębiorców energetycznych nie jest możliwa do dotrzymania lub bardzo uciążliwa, gdyż nie wzięto bowiem pod uwagę, wielkości tych przedsiębiorstw co skutkuje koniecznością przestrzegania procedur wewnętrznych. Ponadto, przedsiębiorstwa te są w przeważającej mierze spółkami Skarbu Państwa, co nakłada na nie dodatkowe obowiązki i jeszcze bardziej wydłuża te procedury.

są istotne z perspektywy aktualizacji uprawnienia do złożenia przez strony wniosku do Prezesa UKE o rozstrzygnięcie sporu. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby strony, które wyrażają wolę współpracy i którym ta współpraca się układa, zawarły umowę w późniejszym terminie, bez składania ww. wniosku do Prezesa UKE. 

Natomiast, kompetencja (obowiązek) Prezesa UKE do skracania terminów jest niezbędna ze względu na szczególne sytuacje. Ww. kompetencja Prezesa UKE, co do swojej istoty, nie stanowi nowego rozwiązania prawnego.

186.

Art. 154

RCL W przypadku wydawanej przez Prezesa UKE decyzji, o której mowa w art. 154 ust. 1, projektowana regulacja powinna zostać uzupełniona o wskazanie, czy przedmiotowa decyzja jest wydawana z urzędu, czy na wniosek.

Uwaga nieuwzględnionaWedług przyjętej metody regulacji, w sytuacji gdy ustawa nie stanowi wprost, że decyzja jest wydawana na wniosek, decyzja taka wydawana jest wyłącznie z urzędu.

187.

Art. 156

RCL Potwierdzenia prawidłowości umiejscowienia wymaga przepis art. 156, dotyczący decyzji o obowiązku dostępowym symetrycznym, poza rozdziałem regulującym

Uwaga uwzględniona Przepis przeniesionydo

126

Dostęp symetryczny. wskazanego rozdziału.

188.

Art 158 ust. 3 pkt 1

RCL W art. 158 ust. 3 pkt 1 wskazano przedsiębiorców telekomunikacyjnych wyłącznie hurtowych, o których mowa w art. 183 ust. 1. W tym przypadku wskazać należy, ze zarówno art. 183 ust. 1 ustawy jak i pozostałe przepis projektu ustawy nie posługują się pojęciem hurtowego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego.

Uwaga uwzględniona, Proponuje się zastąpienia określenia „przedsiębiorca hurtowy”, odniesieniem do przedsiębiorcy komunikacji elektronicznej, o którym mowa w art. 183 ust. 1.

189.

Art. 160 ust. 2

RCL Proponuje się doprecyzowanie niejasnych i potocznych pojęć „rozsądne warunki” i „zachęty do uruchamiania infrastruktury”.

Uwaga nieuwzględnionaPojęciem „zachęt” posługuje się ustawodawca unijny. Z wykładni, przede wszystkim systemowej, EKŁE wynika, że wpływ na „zachęty do uruchamiania infrastruktury” ma otoczenie regulacyjne, w szczególności nałożone obowiązki dostępowe symetryczne oraz obowiązki regulacyjne, jak również gęstość zatrudnienia zaludnienia na danym obszarze (decydujące przy określaniu okresu zwrotu inwestycji), jak również inne czynniki mające wpływ na podejmowanie decyzji biznesowych w zakresie uruchamiania infrastruktury przez operatorów. Ze względu na przyjętą przez ustawodawcę unijnego metodę regulacji, próba doprecyzowania wskazanego zwrotu na gruncie Pke jest obarczona znacznym ryzykiem błędnej transpozycji

127

EKŁE w tym zakresie.

190.

Art. 161

MK DECYZJE SYMETRYCZNE Proponuję po art. 161 projektu dodanie nowego art.162 w brzmieniu: „Art.162. 1. Decyzje, o których mowa w art. 158 ust. 1, art. 159 ust. 1, art. 160 oraz art. 161 wydaje się w uzgodnieniu z: 1) Prezesem URE - w odniesieniu do przedsiębiorstw energetycznych; 2) Prezesem UTK - w odniesieniu do przedsiębiorstw zapewniających infrastrukturę techniczną na potrzeby transportu kolejowego.2. Uzgodnienie, o którym mowa w ust. 1, nie obejmuje finansowych warunków współpracy. W tym zakresie podmioty, o których mowa w ust. 1, przedstawiają opinię. 3. Niezajęcie stanowiska przez podmioty, o których mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia przedstawienia projektu decyzji, o której mowa w ust.1, uznaje się za brak zastrzeżeń do projektu w zakresie podlegającym uzgodnieniu. 4. Niewydanie opinii, o której mowa w ust. 2 zdanie drugie, w terminie 30 dni od dnia przedstawienia projektu decyzji w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej, uznaje się za brak zastrzeżeń do projektu w zakresie finansowych warunków współpracy.”Wydawanie decyzji administracyjnej w zakresie obowiązku dostępowego symetrycznego stanowi bardzo silne narzędzie regulacyjne. Inne organy regulacyjne, tj. Prezes URE i Prezes UTK zajmują w polskim systemie prawnym pozycję równą Prezesowi UKE. Nie jest zasadne daleko idące ograniczanie ich kompetencji w odniesieniu do przedsiębiorców działających na rynkach przez nich regulowanych tak jak zaproponowano w projekcie ustawy. Dlatego proponuje się zbilansować wymagania poszczególnych, regulowanych sektorów gospodarki poprzez zapewnienie udziału właściwych organów, tj. Prezesa URE i UTK, w procesie wydawania przedmiotowych decyzji. Dodać należy, że mechanizm wydawania przez Prezesa UKE decyzji w uzgodnieniu z innymi organami jest znany polskiemu prawu, np. art. 114 ust. 2 Prawa telekomunikacyjnego (PT), gdzie decyzje dotyczące rezerwacji częstotliwości na cele rozprowadzania lub rozpowszechniania programów radiofonicznych lub telewizyjnych, Prezes UKE dokonuje, zmienia lub cofa w uzgodnieniu z Przewodniczącym KRRiT (analogiczne rozwiązanie przewiduje art. 65 ust. 2 projektu ustawy).

Uwaga nieuwzględnionaAdresatem wskazanych przez zgłaszającego uwag obowiązków może być jedynie przedsiębiorca telekomunikacyjny (z wyjątkiem szczególnej sytuacji gdy obowiązek z art. 159 ust. 1 pkt 2 może zostać nałożony podmiot świadczący usługi komunikacji interpersonalnej niewykorzystującej numerów), Z przepisów EKŁE nie wynika obowiązek konsultacji takich rozstrzygnięć, w przypadku gdy dany podmiot jest przedsiębiorcą telekomunikacyjny oraz działa na innych regulowanych rynkach niż telekomunikacyjny, krajowym organami regulacyjnymi tychże rynków.

191.

Art. 162

MK KONSULTACJE Proponuję w art. 162 dodanie po ust. 1 w nowym brzmieniu ust. 2-5 i przenumerowanie pozostałych ustępów: „2. Decyzję, o której mowa w ust.1 wydaje się w uzgodnieniu z: 1) Prezesem URE - w odniesieniu do przedsiębiorstw

Uwaga nieuwzględnionaZ przepisów EKŁE nie wynika obowiązek konsultacji takich

128

energetycznych; 2) Prezesem UTK - w odniesieniu do przedsiębiorstw zapewniających infrastrukturę techniczną na potrzeby transportu kolejowego. 3. Uzgodnienie, o którym mowa w ust. 2, nie obejmuje finansowych warunków współpracy. W tym zakresie podmioty, o których mowa w ust. 2, przedstawiają opinię. 4. Niezajęcie stanowiska przez podmioty, o których mowa w ust. 2, w terminie 30 dni od dnia przedstawienia projektu decyzji, o której mowa w ust. 1, uznaje się za brak zastrzeżeń do projektu w zakresie podlegającym uzgodnieniu. 5. Niewydanie opinii, o której mowa w ust. 3 zdanie drugie, w terminie 30 dni od dnia przedstawienia projektu decyzji w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej, uznaje się za brak zastrzeżeń do projektu w zakresie finansowych warunków współpracy.”Wydawanie decyzji administracyjnej rozstrzygającej spór dotyczący dostępu stanowi bardzo silne narzędzie regulacyjne. Inne organy regulacyjne, tj. Prezes URE i Prezes UTK zajmują w polskim systemie prawnym pozycję równą Prezesowi UKE. Nie jest zasadne daleko idące ograniczanie ich kompetencji w odniesieniu do przedsiębiorców działających na rynkach przez nich regulowanych tak jak zaproponowano w projekcie ustawy. Dlatego proponuje się zbilansowanie wymagań poszczególnych, regulowanych sektorów gospodarki poprzez zapewnienie udziału właściwych organów, tj. Prezesa URE i UTK, w procesie wydawania decyzji rozstrzygającej spór dotyczący dostępu Dodać należy, że mechanizm wydawania przez Prezesa UKE decyzji w uzgodnieniu z innymi organami jest znany polskiemu prawu, np. art. 114 ust. 2 Prawa telekomunikacyjnego (PT), gdzie decyzje dotyczące rezerwacji częstotliwości na cele rozprowadzania lub rozpowszechniania programów radiofonicznych lub telewizyjnych, Prezes UKE dokonuje, zmienia lub cofa w uzgodnieniu z Przewodniczącym KRRiT (analogiczne rozwiązanie przewiduje art.65 ust.2 projektu UPKE)

rozstrzygnięć, w przypadku gdy dany podmiot, będący stroną sporu, jest przedsiębiorcą telekomunikacyjny oraz działa na innych regulowanych rynkach niż telekomunikacyjny, z krajowym organami regulacyjnymi tychże rynków.

192.

art 162 ust. 3

RCL Wyjaśnienia wymaga, na dokonanie jakiej czynności Prezes UKE może określić termin wskazany w art. 162 ust. 3 – krótszy niż 90 dni od dnia wystąpienia przez jedną ze stron z wnioskiem o zawarcie umowy o dostępie.

Uwaga uwzględniona

193.

Art. 166

RCL Wyjaśnienia wymaga tryb zmiany umowy bądź decyzji, o których mowa w art. 166 projektu.

Uwaga wyjaśnionaZmiana umowy bądź decyzji jest kompetencją Prezesa UKE, który w przypadku art. 166, działa z urzędu. Według

129

przyjętej metody regulacji, w sytuacji gdy ustawa nie stanowi wprost, że decyzja jest wydawana na wniosek, decyzja taka wydawana jest wyłącznie z urzędu.

194.

Art. 170 –

172

MK Jak już wcześniej wspomniano, konstrukcja prawna decyzji generalnej, której zasadnicze zręby zostały unormowane w art. 170 - 172 projektu ustawy, odbiega od uregulowanych do tej pory w polskim systemie prawnym form działania organów administracji publicznej. Może istnieć wątpliwość co do zgodności tej konstrukcji prawnej z określonymi w przepisach Konstytucji RP zasadami wydawania przez organy administracji publicznej aktów normatywnych. Zgodnie z art. 171 Projektu ustawy, do decyzji generalnej należy stosować odpowiednio przepisy KPA. Na tle tego artykułu rodzą się poważne wątpliwości, czy i w jakim zakresie stosowanie w odniesieniu do decyzji generalnej przepisów KPA byłoby w ogóle możliwe. Należy bowiem zauważyć, iż konstrukcja prawna decyzji administracyjnej, której adresatami są podmioty określone w sposób indywidualny, odbiega zasadniczo od konstrukcji prawnej decyzji generalnej, której adresaci określeni są w sposób generalny. Innymi słowy, pomiędzy przepisami projektu ustawy dotyczącymi decyzji generalnej a przepisami KPA dotyczącymi decyzji administracyjnej nie zachodzi relacja, którą można zawrzeć w formule lex specialis - lege generali. Mamy tu do czynienia z instytucjami prawnymi o odmiennym charakterze prawnym, co podważa przyjmowane niejako automatycznie założenie twórców projektu ustawy, iż przepisy KPA dotyczące decyzji administracyjnych mogą być traktowane jako „regulacja ogólna” (lege generali) wobec przepisów projektu ustawy dotyczących decyzji generalnej. W konsekwencji bardzo niejasna jest zawarta w art. 171 projektu ustawy dyspozycja nakazująca „odpowiednie stosowanie” do decyzji generalnej przepisów KPA.

Uwaga nieuwzględnionaProjektowana instytucja decyzji generalnej nie jest aktem normatywnym a aktem stosowania prawa, co zostało wyjaśnione w uzasadnieniu załączonym do projektu ustawy. W uzasadnieniu zawarte jest także wyjaśnienie, co projektodawca rozumie przez odpowiednie stosowanie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

195.

Art. 170 i nast.

MF - regulacje dotyczące decyzji generalnych – wątpliwości budzi konstrukcja proponowanej decyzji generalnej, w której brakuje zidentyfikowania stron, a zakres podmiotowy jest określony przez podanie wymagań, które adresaci takich decyzji mają spełniać – oznacza to, że każdorazowo podmioty same będą decydować o tym,

Uwaga wyjaśnionaAdresaci będą określeni, ale w sposób generalny, a nie indywidualny, jak ma to

130

czy dana decyzja generalna ich dotyczy. Wątpliwości budzi także odniesienie do k.p.a. – przez wskazanie na odpowiednie jego stosowanie, z wyłączeniem regulacji projektowanej ustawy, w szczególności wyjaśnienia wymaga procedura odwoławcza (art. 175 projektu), wobec braku określenia stron postępowania (na co wskazuje także uzasadnienie projektu).

miejsce w przypadku tzw. ogólnego postępowania administracyjnego, uregulowanego przepisami Kpa.

196.

Art. 170-175

RCL W przepisach art. 170-175 projektu ustawy uregulowane zostały decyzje Prezesa UKE w zakresie dostępu, dotyczące określonego obszaru i nieokreślonej liczby podmiotów. Zostały one określone mianem decyzji generalnych. W przeciwieństwie do klasycznych decyzji administracyjnych akty te nie dotyczą indywidualnie określonego podmiotu, ale adresowane są do grupy adresatów wyodrębnionej przykładowo ze względu na przyjętą cechę lub relację z rzeczą. Zauważyć należy, że w polskim systemie prawnym już obecnie występują decyzje administracyjne o charakterze generalnym i konkretnym, jak np. decyzja o rozwiązaniu zgromadzenia publicznego przewidziana w art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. – Prawo o zgromadzeniach (Dz. U. z 2019 r. poz. 631), czy decyzja o zakazie wprowadzenia do obrotu lub o wycofaniu produktu leczniczego z obrotu, o której mowa w art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 944, z późn. zm.). Ustawodawca dotychczas nie określał jednak aktów o generalno-konkretnym charakterze mianem decyzji generalnych. Kategoria decyzji generalnych nie została również wyodrębniona i unormowana w przepisach systemowych, kształtujących ogólny model postępowania administracyjnego. Nie wydaje się systemowo właściwe i prawidłowe wykreowanie (wyodrębnienie i nazwanie) nowej kategorii decyzji administracyjnych na poziomie „przepisów sektorowych”, dotyczących jednego tylko rodzaju postępowania, opartego zresztą w głównej mierze na przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego. Ogólna instytucja prawna decyzji generalnych powinna zostać najpierw wprowadzona w akcie prawnym systemowo regulującym postępowanie administracyjne. Z tego też względu zasadna jest rezygnacja z określania decyzji, o których mowa w art. 170-175 projektu ustawy, mianem decyzji generalnych.Mając na uwadze, że katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego, przewidziany w art. 87 Konstytucji RP, ma charakter zamknięty, należy tak ukształtować projektowane przepisy, aby decyzje, o których mowa w art. 170-175 projektu ustawy, mimo cechy generalności, nie stały się aktami normatywnymi, a więc aktami tworzenia prawa. Sytuacja taka będzie miała miejsce, gdy rozstrzygnięcia zawarte w tych decyzjach uzyskają przymiot abstrakcyjności, a więc będą mogły być wielokrotnie stosowane w przypadku wystąpienia określonych stanów faktycznych, np. przy wydawaniu innych decyzji administracyjnych. Decyzje,

Uwaga nieuwzględniona w zakresie propozycji zmiany nomenklaturyInstytucja decyzji o charakterze generalnych mimo podjętych w przeszłości inicjatyw, nie została wprowadzona do Kodeksu postępowania administracyjnego, choć rozwiązania o charakterze wskazanym przez RCL funkcjonują w polskim porządku prawnym. Należy podkreślić, że „decyzja generalna” nie ma obecnie swojej legalnej definicji, więc uznanie uwagi w tym zakresie jako zasadnej, stanowiłoby de facto zastrzeżenie nomenklatury niejako na zapas. Prace nad wprowadzeniem tejże instytucji, zdefiniowanej jako „decyzja generalna”, do Kodeksu postępowania administracyjnego nie są obecnie prowadzone, a więc nie wiadomo kiedy, i czy w ogóle, będzie ona ustanowiona. Ostatecznie w przypadku wystąpienia takiej kolizji w przyszłości, możliwe jest wprowadzenie odpowiednich

131

o których mowa w art. 170-175 projektu ustawy, nie mogą zastępować przepisów prawa powszechnie obowiązującego. Ich wydanie zaś powinno stanowić akt stosowania prawa, poprzedzony ustaleniem okoliczności faktycznych, ich oceną i wreszcie dokonaniem subsumpcji tych ustaleń pod właściwe normy prawne. W ocenie Rządowego Centrum Legislacji szczególnie wysokie ryzyko wkroczenia aktu stosowania prawa w sferę normatywną ma miejsce w przypadku wydawania tzw. „decyzji generalnych” w sytuacji, o której mowa w art. 158 ust. 1 projektu ustawy, a więc gdy Prezes UKE określa obszary geograficzne, na których rozszerzony zostaje o dodatkowe elementy sieci telekomunikacyjnej obowiązek zapewnienia przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego dostępu do okablowania wraz z powiązanymi zasobami. Ukształtowanie takich „decyzji” jako generalnych, a więc ich adresowanie jedynie do rodzajowo określonych grup adresatów, spowoduje, że ich postanowienia będą mogły być wielokrotnie stosowane do niezindywidualizowanych w chwili wydawania decyzji podmiotów, które posiadają lub nabędą w przyszłości określone przymioty, aktualizujące stosowanie rozstrzygnięć przewidzianych w „decyzji”. Oznacza to, że przedmiotowa „decyzja” określi w sposób generalny i abstrakcyjny obszary, na których stosowany będzie szerszy zakres obowiązku dostępu do okablowania. Akt ten spełni więc funkcje i będzie posiadał cechy właściwe dla aktów stanowienia prawa. Rozstrzygnięcia zawarte w takiej „decyzji”, ze względu na swój generalny i abstrakcyjny charakter, powinny znaleźć się w rozporządzeniu, jako akcie wykonawczym do ustawy. Warto w tym kontekście podkreślić, że „decyzja generalna” wydana na podstawie art. 158 ust. 1 projektu ustawy, jak się wydaje będzie stanowiła jedną z podstaw prawnych rozstrzygnięcia dokonywanego w decyzji wydawanej na podstawie art. 153 ust. 6 projektu ustawy, tj. decyzji określającej warunki dostępu do okablowania. Wskazuje to na prawotwórczy charakter tego typu „decyzji”, co pozostaje w sprzeczności z art. 87 Konstytucji RP. W związku z powyższym, zwraca się uwagę na zasadność:- rezygnacji ze stosowania decyzji, o których mowa w art. 170-175 projektu ustawy, w przypadku, do którego odnosi się art. 158 ust. 1 projektu ustawy, tym bardziej, że art. 61 ust. 3 EKŁE nie wymaga wydawania w tego typu przypadkach decyzji adresowanych do generalnie oznaczonych (niezindywidualizowanych) adresatów;- ponownej szczegółowej analizy i przedstawienia w uzasadnieniu do projektowanej ustawy wyczerpujących wyjaśnień, że decyzje, o których mowa w art. 170-175 projektu ustawy, wydawanie w przypadkach określonych w art. 153 ust. 1 tej ustawy oraz w art. 18 ust. 3 i art. 35a ust. 3 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, nie będą miały normatywnego (a więc generalnego i abstrakcyjnego) charakteru; należy również rozważyć potrzebę i

zmian do przepisów Pke.

Uwaga nieuwzględniona w zakresie objęcia projektowaną instytucji decyzji generalnych rozstrzygnięć, o których mowa w art. 156 ust. 4 projektowanego Pke W przypadku wskazanym przez RCL również ma miejsce stosowanie prawa, ustalenie okoliczności faktycznych, ich ocena i wreszcie subsumpcja ustaleń pod właściwe normy prawne. Ze względu na fakt, że nałożenie obowiązku, którego transpozycja zawarta jest w projektowanym w art. 156 ust. 4, jest kompetencją krajowego organu regulacyjnego (Prezesa UKE), który nie może być, zgodnie z Konstytucją RP, upoważnionym do wydawania rozporządzeń, przyjęcie takiego rozwiązania nie jest możliwe.

132

możliwość wprowadzenia do projektowanych przepisów dodatkowych unormowań, które zabezpieczałyby przed nadawaniem normatywnego charakteru tego typu decyzjom w praktyce stosowania proponowanych przepisów.

197.

Art. 170 ust. 1

MK DECYZJE GENERALNE Proponuję zmianę brzmienia art. 170 ust.1 projektu: „Art. 170. 1. Prezes UKE, w przypadkach, o których mowa: 1) art. 153 ust. 1, 2) art. 158 ust. 1, 3) art. 18 ust. 3 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, oraz 4) art. 35a ust. 3 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, gdy adresatem rozstrzygnięcia jest nadleśniczy Lasów Państwowych, – może, zamiast decyzji, wydać decyzję generalną, dotyczącą określonego obszaru i nieokreślonej liczby podmiotów, z wyłączeniem przedsiębiorstw energetycznych w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 833, 843 i 1086), w szczególności biorąc pod uwagę zasadę niedyskryminacji.”Mając na uwadze wcześniejsze uwagi dot. decyzji generalnej należy jeszcze podkreślić, że charakter decyzji generalnych przemawia za tym, iż ich adresatem nie powinny być przedsiębiorstwa energetyczne. Zgodnie z założeniami projektu, decyzje generalne nie są uzgadniane z Prezesem URE, tym samym nie powinny one dotyczyć podmiotów z sektora energetycznego w rozumieniu ustawy PE.

Uwaga nieuwzględnionaJeżeli dany podmiot ma być objęty decyzją generalną ze względu na przynależność do danej kategorii (rodzaju), np. przedsiębiorców telekomunikacyjnych, czy operatorów sieci, to jego działanie w innym sektorze nie jest uzasadnioną przesłanką wyłączenia go spod zakresu decyzji generalnej.Argumentum ad absurdum – Prezes URE wobec przedsiębiorców energetycznych, będących również przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi, nie mógłby podejmować żadnych rozstrzygnięć bez konsultacji z Prezesem UKE.

198.

Art. 170 ust. 2

MK Zgodnie z art. 170 ust. 2 projektu ustawy, „decyzja generalna nie narusza odpowiednio decyzji wydanych na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 1, chyba że Prezes UKE w decyzji generalnej stwierdzi uchylenie tych decyzji”. O ile ustalenie, jakie decyzje Prezesa UKE zostały objęte dyspozycją art. 170 ust. 2 projektu ustawy nie powinno wywoływać większych wątpliwości, o tyle niejasne jest użycie w tym przepisie sformułowania „nie narusza odpowiednio”. Jedno z możliwych znaczeń określenia „odpowiednio” jest określenie „w odpowiednim zakresie” lub „w określonym zakresie”, co pozwalałoby przyjąć, że już samo wydanie decyzji generalnej przez Prezesa UKE, może w pewnym (określonym) zakresie naruszać decyzje o których mowa w art. 170 ust. 2 projektu ustawy.W dalszej części omawianego przepisu zostało zawarte upoważnienie do uchylenia przez Prezesa UKE, w przypadku wydania decyzji generalnej, określonych decyzji

Uwaga częściowo uwzględnionaUwaga w zakresie użytego zwrotu „odpowiednio” jest zasadna, natomiast należy mieć na uwadze, Prezes UKE może, zarówno w obecnym stanie prawnym, jak i zgodnie z propozycją zawartą w konsultowanej ustawie, również zmieniać, jak i uchylać decyzje w trybie zwykłym

133

wymienionych w art. 170 ust. 1 projektu ustawy. Przepisy, które formułują to upoważnienie nie określają żadnych szczególnych przesłanek uchylenia ww. decyzji. Kwestia uchylenia tych decyzji należy zatem do swobodnego uznania Prezesa UKE, co należy ocenić krytycznie. Z punktu widzenia adresatów tych decyzji, art. 170 ust. 2 projektu ustawy może w nieuzasadniony sposób osłabiać poczucie stabilności ich sytuacji prawnej, a zarazem naruszać, wyrażoną w art. 16 KPA, zasadę trwałości decyzji administracyjnych. A zatem uzasadnione wydaje się sformułowanie postulatu doprecyzowania art. 170 ust. 2 poprzez określenie przesłanek uchylenia określonych decyzji administracyjnych w przypadku wydania decyzji generalnej.Treść omawianego przepisu można uznać za naruszającą zasadę pewności prawa także z tego powodu, iż przepis ten, przewidując możliwość uchylenia decyzji administracyjnych o których mowa w art. 170 ust. 1 projektu ustawy poprzez wydanie decyzji generalnej, nie wymaga doręczenia decyzji generalnej adresatom uchylonych decyzji administracyjnych. Tymczasem nie sposób oczekiwać od stron, których dotyczyły uchylone decyzje administracyjne, aby stale śledziły źródła informacji o decyzjach generalnych wydawanych przez Prezesa UKE, upewniając się w ten sposób, czy wydane do tej pory decyzje administracyjne nadal zachowują moc.

(indywidualnym) oraz zapewniać spójność decyzji generalnej z decyzjami indywidualnymi poprzez ich derogacje. Ponadto, decyzje generalne są objęte obowiązkiem przeprowadzenia przeglądu, w terminie krótszym niż jest przewidziany dla przeglądu decyzji nakładających obowiązek dostępowy symetryczny.

199.

Art. 173 - 175

MK Przewidziany w art. 173 ust. 1 projektu ustawy tryb udostępniania na stronie podmiotowej BIP UKE obwieszczenia o przystąpieniu do opracowania projektu decyzji generalnej, jej zmiany lub uchylenia oraz udostępniania informacji o przedmiocie i założeniach decyzji generalnej, należy uznać za dalece odbiegający od zasad komunikowania się przez organy administracji ze stronami postępowania.Taki tryb należy uznać w szczególności za niezgodny z art. 10 KPA, wyrażającym zasadę czynnego udziału stron w postępowaniu. Realizacja tej zasady wymaga od organu administracji dokonania zawiadomienia o wszczęciu postępowania wszystkich stron tego postępowania. Stosownie do art. 61 § 4 KPA, organ administracji publicznej jest zobowiązany do ustalenia wszystkich podmiotów, będących stroną danego postępowania w rozumieniu art. 28 KPA oraz zawiadomienia ich o wszczęciu postępowania. Przedmiotem zawiadomienia o wszczętym postępowaniu powinna być precyzyjna informacja z podaniem jego przedmiotu, sposobu oraz daty wszczęcia. Ustawodawca nie określił sposobu dokonania tego zawiadomienia, jednak mając na uwadze zasadę ogólną pisemności (art. 14 KPA) należy wywodzić, iż powinna to być forma pisemna. Jak wynika z orzecznictwa sądów administracyjnych (wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 lipca 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 963/06), strona musi być świadoma, iż toczy się postępowanie dotyczące jej interesu prawnego, bo tylko wówczas może zrealizować swoje uprawnienie do czynnego udziału w tym postępowaniu.

Uwaga nieuwzględnionaJak zostało wyjaśnione w innej uwadze, przepisy Kpa stosuje się odpowiednio, wiele z przepisów Kpa nie można zastosować wprost (bez zmian). Natomiast funkcję zawiadomienia o wszczęciu postępowania pełni obwieszczenie, o którym mowa w konsultowanym projekcie art. 173 Pke.

134

Rozwiązanie przewidziane w art. 173 ust. 1 projektu ustawy odbiega od ww. wymogów uregulowanych w przepisach KPA. W rezultacie w nieuzasadniony sposób „wymusza” na zainteresowanych stałe śledzenie strony BIP UKE w celu kontrolowania czy Prezes UKE nie prowadzi postępowania, które może ich dotyczyć. Co więcej, publikowanie informacji o planowanym wydaniu decyzji generalnej nie jest instrumentem wystarczającym dla zrealizowania zasady czynnego udziału w postępowaniu, gdyż przepisy projektu ustawy zawarte w art. 170 – 175 nie formułują w czytelny sposób przesłanek, które pozwalałyby na precyzyjne określenie, jakim dokładnie podmiotom przysługuje status strony postępowania w sprawie wydania decyzji generalnej.W doktrynie wskazuje się, iż odstąpienie od wymogu zawiadamiania wszystkich zainteresowanych stron o wszczęciu postępowania jest dopuszczalne tylko wobec tych podmiotów, co do których jest oczywiste, że ewentualne wzruszenie decyzji ostatecznej nie może w żadnej mierze dotknąć ich interesów. Brak prawidłowego zawiadomienia wszystkich stron o wszczęciu postępowania jest m.in. przesłanką do podjęcia decyzji kasacyjnej przez organ odwoławczy (art. 138 § 2 KPA). W przypadku decyzji ostatecznej, brak powiadomienia strony o wszczęciu postępowania stanowi kwalifikowaną wadę stanowiącą przesłankę do wznowienia postępowania administracyjnego na wniosek strony, co przewiduje art. 145 § 1 pkt 4 KPA.

200.

art. 173 ust. 4

MF Niejasna jest regulacja projektowanego art. 173 ust. 4 – nie jest możliwe odniesienie się do „zwłoki wojewody” w sytuacji, gdy przepisy nie określają terminu na udostępnienie przez wojewodę obwieszczenia Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (dalej – Prezes UKE).

Uwaga wyjaśnionaZe względów praktycznych, nie ma określonego terminu na udostępnienie przez wojewodę obwieszczenia Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, za zwłokę uznaje się przekroczenie terminu, zgodnie z którym rozpoczyna się termin na składanie stanowisk określony przez Prezesa UKE. Nowa wersja projektu przepisów pokrywa wszystkie zidentyfikowane, możliwe stany faktyczne.

201.

Art. 175

MK Zastrzeżenia budzi także rozwiązanie proponowane w art. 175 ust. 1 projektu ustawy przewidujące, że decyzja generalna podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym

Uwaga nieuwzględnionaJak zostało wyjaśnione w innej

135

ust. 1

Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Tu znów dochodzi do rozbieżności z ogólnymi standardami postępowania administracyjnego uregulowanymi w przepisach KPA. Zgodnie bowiem z art. 109 § 1 KPA, decyzję administracyjną doręcza się stronom na piśmie lub za pomocą środków komunikacji elektronicznej, zaś w sytuacjach szczególnych, określonych w art. 14 § 2 KPA, dopuszczalne jest ogłaszanie decyzji administracyjnych ustnie. Zawsze jednak wymagane jest indywidualne porozumiewanie się organu ze stroną postępowania.

uwadze, przepisy Kpa stosuje się odpowiednio, wiele z przepisów Kpa nie można zastosować wprost (bez zmian). Funkcję doręczenia pełni ogłoszenie decyzji generalnej w Dzienniku Urzędowym Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Ze względu na ten fakt, proponuje się wydłużenie terminu na wniesienie odwołania do 2 miesięcy (konsultowany art. 175 ust. 2 Pke).

202.

art. 175 ust. 2

MK Zastrzeżenia może budzić przepis dotyczący odwołania od decyzji generalnej, zawarty w art. 175 ust. 2 projektu ustawy.Po pierwsze, przewidziane w tym przepisie rozwiązanie, polegające na tym, iż odwołanie od decyzji generalnej należy wnieść w terminie 2 miesięcy od dnia, w którym decyzja generalna została ogłoszona, z punktu widzenia jej adresatów jest bardzo rygorystyczne. W sytuacji, w której decyzja generalna nie jest doręczana tym podmiotom, za w pełni uzasadnione można byłoby uznać takie rozwiązanie, w którym termin na wniesienie odwołania biegłby od dnia, w którym adresat decyzji dowiedział się o wydaniu decyzji generalnej.Po drugie, istnieje wątpliwość co do spójności art. 175 ust. 2 z pozostałymi przepisami projektu ustawy, w szczególności z art. 404 ust. 2, który w sposób enumeratywny wymienia decyzje Prezesa UKE od których przysługuje odwołanie, nie wymieniając jednak odwołania od decyzji generalnej. Wskazany artykuł 404 posiada przy tym błąd numeracji jednostek redakcyjnych: po ust. 2 jest ust. 4 (brakuje ust. 3).

Uwaga nieuwzględniona w zakresie terminu wniesienia odwołania Należy wyjaśnić, że termin dwumiesięczny jest terminem wydłużonym na złożenie odwołania. Termin, który miałby zastosowanie bez projektowanego art. 175 ust. 2 Pke, wynosiłby zgodnie z art. 47958 Kodeksu postępowania cywilnego czternaście dni. Propozycja zawarta w uwadze odnosząca się do uzależnienia biegu terminu od „dowiedzenia się o wydaniu decyzji generalnej”, stanowiłaby w istocie pozbawienie pewności prawnej wszystkich stron i godziła w sens wprowadzania projektowanego rozwiązania.

Uwaga uwzględniona w zakresie błędu oznaczenia

136

jednostek redakcyjnych w projektowanym art. 404 Pke

203.

At 175 ust. 4

RCL Przepis art. 175 ust. 4 projektu ustawy przewiduje, że odwołanie od decyzji generalnej jest niedopuszczalne, jeżeli w sprawie orzekał już sąd I instancji i odwołanie oddalił. Proponowane rozwiązanie budzi poważne wątpliwości w kontekście gwarantowanego w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP prawa do sądu. Zamyka bowiem drogę sądową podmiotom, których sytuację prawną kształtują tzw. „decyzje generalne”. W tym kontekście zauważyć należy, że każdy ze skarżących może podnosić różne zarzuty, a formalna skuteczność i merytoryczna wartość ich odwołań może być bardzo zróżnicowana. Niewłaściwie skonstruowane wnioski odwołania, niedostateczna argumentacja, czy braki w materiale dowodowym, prowadzące do oddalenia odwołania, nie mogą wpływać na sytuację prawną innych podmiotów objętych skutkami decyzji, pozbawiając ich możliwości zaskarżenia decyzji. Ponadto, wydane w I instancji orzeczenie oddalające odwołanie może zostać poddane kontroli instancyjnej i w rezultacie uchylone. Jeżeli jednak strona postępowania nie zainicjuje takiej kontroli, wówczas w obrocie prawnym pozostanie orzeczenie, które może być obiektywnie nieprawidłowe (niezgodne z prawem), a mimo to – zgodnie z proponowanym przepisem – pozostałe podmioty objęte skutkami decyzji nie będą miały możliwości skutecznego zakwestionowania tej decyzji.

Uwaga nieuwzględniona Podzielając obawy RCL w zakresie odwołania, proponuje się przyjąć rozwiązanie polegające na obowiązkowym zarządzeniu połączenia wszystkich spraw do ich łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia (art. 175 ust. 3 projektowanego Pke), a więc gdy któreś z odwołań (lub nawet ich część) jest niestarannie przygotowana, nie oznacza to, że rozstrzygnięcie podjęte przez sąd nie będzie zgodne w istocie z interesem strony lub stron, które przygotowało odwołanie w sposób wadliwy.

204.

art. 179 pkt 1

MF Wyjaśnienia wymaga, jak należy rozumieć projektowany przepis art. 179 pkt 1 – nakłada on na Prezesa UKE obowiązek uwzględnienia „zmian sytuacji rynkowej mających wpływ na prawdopodobieństwo tego, że sytuacja na rynku właściwym będzie zmierzać w kierunku efektywnej konkurencji”.

Uwaga nieuwzględnionaPrzepis stanowi wdrożenie art. 67 EKŁE.

205.

art. 183 ust. 2

MF Wyjaśnienia wymaga projektowany przepis art. 183 ust. 2 – co oznaczają „problemy w zakresie konkurencji”.

Uwaga do wyjaśnienia na konferencji uzgodnieniowej

206.

Art. 189

MI Zgodnie z projektowanym art. 189 ustawy – Prawo telekomunikacyjne Prezes UKE może, w drodze decyzji, nałożyć na przedsiębiorcę komunikacji elektronicznej o znaczącej pozycji rynkowej obowiązek uwzględniania uzasadnionych wniosków przedsiębiorców komunikacji elektronicznej o zapewnienie im dostępu do infrastruktury technicznej lub kabli, w tym również infrastruktury lub kabli

Uwaga nieuwzględnionaKwestie te pozostają poza zakresem Pke, przy czym nie ma uzasadnienia ani podstawy w EKŁE wydawanie decyzji

137

niezwiązanych z danym rynkiem właściwym, biorąc pod uwagę to, że odmowa zapewnienia dostępu uniemożliwiłaby powstanie trwale konkurencyjnego rynku i naruszałaby interes użytkowników końcowych. Ponadto, zgodnie z art. 190 tej ustawy Prezes UKE, może, w drodze decyzji, nałożyć na przedsiębiorcę komunikacji elektronicznej o znaczącej pozycji rynkowej obowiązek uwzględniania uzasadnionych wniosków przedsiębiorców komunikacji elektronicznej o zapewnienie im dostępu, w tym użytkowania elementów sieci oraz powiązanych zasobów, w szczególności biorąc pod uwagę poziom konkurencyjności rynku detalicznego i interes użytkowników końcowych. W związku z powyższą sytuacją, gdy wydanie ww. decyzji wiąże się z koniecznością fizycznego udostępnienia infrastruktury technicznej lub kabli, czy też innych elementów sieci, a elementy te znajdują się w pasie drogi, konieczne jest, by decyzja taka była wydawana po uzgodnieniu z właściwym zarządcą drogi. Proszę o potwierdzenie takiej interpretacji przez Ministerstwo Cyfryzacji.

regulacyjnych w porozumieniu z innymi organami.

207.

Art. 195 ust. 7

MSUE Projektowany art. 195 ust. 7 umożliwia Prezesowi UKE nienakładanie lub nieutrzymywanie obowiązków w zakresie kontroli opłat na operatora, w przypadku gdy dokonał on inwestycji w sieci nowej generacji. Przepis ten stanowi implementację art. 74 ust. 1 dyrektywy 2018/972, który jako warunek zwolnienia z obowiązku kontroli cen wymienia również istnienie presji cenowej. Projektowany przepis wymaga zatem uzupełnienia w tym zakresie.

Uwaga nieuwzględnionaSformułowanie „presja cenowa” jest nieprecyzyjne, dlatego jego zapisanie wprost w ustawie może być przyczyną sporów pomiędzy regulatorem a przedsiębiorcami, zamiast tego został zapisany warunek „zapewnienia skutecznego i niedyskryminującego dostępu do takiej sieci na warunkach konkurencyjnych, w tym dotyczących stosowanych opłat” co zdaniem projektodawcy, wypełnia przesłankę z EKŁE, biorąc pod uwagę, że na rynkach hurtowych używamy zamiast „cena” pojęcia „opłata”.

208.

art. 232 ust.

MF W art. 232 ust. 5 projektu wskazano, że sprawozdania z prowadzonej rachunkowości regulacyjnej oraz wyniki kalkulacji kosztów podlegają badaniu przez biegłego rewidenta. Z uwagi, iż nie jest to usługa badania sprawozdania finansowego

Uwaga uwzględniona

138

5 jednostki, tylko inna usługa atestacyjna wykonywana przez biegłego rewidenta, proponujemy zastąpienie wyrazu „badanie” określeniem „weryfikacja”, tak aby zachować spójność pojęciową z ustawą o biegłych rewidentach, która określenie „badanie” odnosi do badania rocznego sprawozdania finansowego. W konsekwencji należałoby dokonać również stosownych zmian w ust. 6, ust. 7 wyżej wymienionego artykułu, jak również w art. 196 ust. 5 projektu. W związku z powyższym, nie należy posługiwać się określeniem „podmiot uprawniony do przeprowadzania badania” tylko „biegły rewident”.

209.

Art. 242

MON Proponuje się przeredagować art. 242, nadając mu brzmienie:

„Art. 242. Sposób i tryb przeprowadzania oceny zgodności urządzeń radiowych, przeznaczonych na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa, określa ustawa z dnia 17 listopada 2006 r. o systemie oceny zgodności wyrobów przeznaczonych na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 114) oraz przepisy wydane na podstawie art. 10 ust. 1 tej ustawy.”.

Urządzenia podlegające ocenie zgodności wyrobów przeznaczonych na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa, a także sposób i tryb przeprowadzania oceny zgodności są ujęte w: rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 11 stycznia 2013 r. w

sprawie szczegółowego wykazu wyrobów podlegających ocenie zgodności oraz sposobu i trybu przeprowadzania oceny zgodności wyrobów przeznaczonych na potrzeby obronności państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 1385 oraz z 2020 r. poz. 1186);

rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie przeprowadzania oceny zgodności wyrobów przeznaczonych na potrzeby bezpieczeństwa państwa oraz wykazu tych wyrobów (Dz. U. z 2018 r. poz. 266 i 1606);

Rozporządzenia te są aktami wykonawczymi do ustawy z dnia 17 listopada 2006 r. o systemie oceny zgodności wyrobów przeznaczonych na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa (Dz. U. z 2018 r. poz. 114), stosowanymi bezpośrednio w zakresie sposobu i trybu przeprowadzania oceny zgodności urządzeń radiowych. Dlatego też określanie tego typu wymogów przez odwołanie do samej ustawy (która zawiera tylko przepisy ogólne dotyczące wyrobów przeznaczonych na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa) nie jest wystarczająco precyzyjne.

Uwaga uwzględniona

139

210.

art. 243 ust.

7 pkt 3

MI Przepis art. 243 ust. 7 pkt 3 stanowi, że wymagania, o których mowa w art. 243 ust. 1-3, dotyczące oddawanych do użytku i wykorzystywanych urządzeń radiowych, które podlegają zgodnie z art. 243 ust. 5 obowiązkowej ocenie zgodności z wymaganiami, o których mowa w ust. 1-3, nie mają zastosowania do następującego wyposażenia lotniczego objętego przepisami Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1139 z dnia 4 lipca 2018 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego i utworzenia Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego oraz zmieniające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 2111/2005, (WE) nr 1008/2008, (UE) nr 996/2010, (UE) nr 376/2014 i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/30/UE i 2014/53/UE, a także uchylające rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 552/2004 i (WE) nr 216/2008 i rozporządzenie Rady (EWG) nr 3922/912018/1139 (Dz. Urz. UE L 2122 z 22.08.2018, str. 1) i przeznaczonego jedynie do użytkowania w powietrzu:a) statki powietrzne inne niż bezzałogowe statki powietrzne, a także związane z

nimi silniki, śmigła, części i wyposażenie nieinstalowane,b) bezzałogowe statki powietrzne, a także związane z nimi silniki, śmigła, części i

wyposażenie nieinstalowane, których projekt jest certyfikowany zgodnie z art. 56 ust. 1 tego rozporządzenia i które są przeznaczone jedynie do działania na częstotliwościach wykorzystywanych w lotnictwie, zgodnie z przeznaczeniem określonym w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości.

Powyższe wyłączenie wynika, co przywołano w uzasadnieniu do ustawy, z art. 138 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1139 z dnia 4 lipca 2018 r., które ogranicza urządzenia nieobjęte dyrektywą 2014/53/UE do wyposażenia lotniczego, które wchodzi w zakres stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1139 i jest przeznaczone jedynie do użytkowania w powietrzu, jak określono w ustawie. W związku z powyższym wyłączenie to nie ma zastosowania do statków powietrznych, a także związanych z nimi silników, śmigieł, części i wyposażenia nieinstalowanego, do których nie mają zastosowania przepisy Unii Europejskiej, i podlegają krajowym przepisom ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze, co może skutkować odmową wydania / odnowienia pozwolenia radiowego jeżeli określone w przepisach wymagania nie będą spełniane. Prawną podstawę udzielenia odmowy wydania pozwolenia radiowego stanowi przepis art. 126 ust. 1 pkt 4, zgodnie z którym wnioskujący o wydanie zezwolenia przedkłada dokument potwierdzający spełnienie przez urządzenie wymagań, o których mowa w art. 243 ust. 1-3.

Uwaga do wyjaśnienia podczas konferencji uzgodnieniowej

140

Zgodnie z art. 153 ust. 4 pkt 4a ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne wyłączenie dotyczyło urządzeń przeznaczonych do zastosowania w lotnictwie cywilnym z wyjątkiem urządzeń przeznaczonych do zarządzania ruchem lotniczym. Intencją MI jest pozostawienie wyłączeń w zakresie dotychczasowym.Mając na względzie implementację dyrektywy 2014/53/UE i jednocześnie objęcie wyłączeniem, o którym mowa w art. 243 ust. 7 pkt 3 projektu ustawy, urządzeń wyposażenia radiokomunikacyjnego statków powietrznych, a także związanych z nimi silników, śmigieł, części i wyposażenia nieinstalowanego, które nie są objęte przepisami Unii Europejskiej, i podlegają krajowym przepisom ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze, przedmiotowe wyłączenie należy rozszerzyć o zakres ujęty w obowiązującym art. 153 ust. 4 pkt 4a ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne. Proponuję zatem następujące brzmienie art. 243 ust. 7 pkt 3 projektowanej ustawy: „3) następującego wyposażenia radiokomunikacyjnego objętego przepisami ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze lub spełniającego wymagania dla wyposażenia radiokomunikacyjnego objętego przepisami rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1139 z dnia 4 lipca 2018 r. w sprawie wspólnych zasad w dziedzinie lotnictwa cywilnego i utworzenia Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Lotniczego oraz zmieniającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 2111/2005, (WE) nr 1008/2008, (UE) nr 996/2010, (UE) nr 376/2014 i dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/30/UE i 2014/53/UE, a także uchylającego rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 552/2004 i (WE) nr 216/2008 i rozporządzenie Rady (EWG) nr 3922/912018/1139 (Dz. Urz. UE L 2122 z 22.08.2018, str. 1) i przeznaczonego jedynie do użytkowania w powietrzu przez:a) statki powietrzne inne niż bezzałogowe statki powietrzne, a także związane z nimi silniki, śmigła, części i wyposażenie nieinstalowane,b) bezzałogowe statki powietrzne, a także związane z nimi silniki, śmigła, części i wyposażenie nieinstalowane, których projekt jest certyfikowany zgodnie z art. 56 ust. 1 tego rozporządzenia i które są przeznaczone jedynie do działania na częstotliwościach wykorzystywanych w lotnictwie, zgodnie z przeznaczeniem określonym w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości;”.

211.

Art. 252

MF Art. 252 ust. 1 pkt 2 - wyjaśnienia wymaga co należy rozumieć pod pojęciem „szybkiego i efektywnego komunikowania się z przedsiębiorcą komunikacji

Uwaga wyjaśnionaSformułowanie to zostało

141

ust. 1 pkt

2

elektronicznej” przez abonenta (pkt 2). zaczerpnięte z art. 12 ust. 1 upk, który zawiera:  3) adres przedsiębiorstwa, adresie poczty elektronicznej oraz numerach telefonu lub faksu jeżeli są dostępne, pod którymi konsument może szybko i efektywnie kontaktować się z przedsiębiorcą; 

Przez szybki kontakt należy rozumieć kanał kontaktu, który umożliwia sprawną wymianę informacji np. kontakt telefoniczny lub mailowy. Wymogów w zakresie szybkości komunikowania się nie spełnia np. tradycyjna poczta.W odniesieniu do przesłanki efektywności należy wskazać, że ma być to taki kanał kontaktu, który jest na bieżąco obsługiwany przez dostawcę usług.

212.

Art. 253 ust.

1 pkt 1

RCL Jak wynika z art. 253 ust. 1 pkt 1 projektu ustawy, zawarta z konsumentem umowa o świadczenie usług przedpłaconych nie będzie obejmować informacji o stronach tej umowy. Rozwiązanie to wymaga wyjaśnienia przez Projektodawcę, zwłaszcza w kontekście gwarantowanej przez art. 76 Konstytucji RP ochrony konsumenta jako słabszej strony umowy. Wydaje się bowiem, że w celu zapewnienia konsumentowi pełnej informacji niezbędnej do świadomego i rozważnego związania się umową oraz możliwości dochodzenia praw już po zawarciu umowy, w tym na drodze sądowej, konsument powinien dysponować pełną, zrozumiałą i rzetelną informacją pozwalającą na jednoznaczną identyfikację dostawcy usługi, z którym zawiera umowę.

Uwaga nieuwzględnionaJest to umowa zawierana przez dokonanie czynności faktycznych. Zatem nie dochodzi do formalnego podpisania umowy. Zgodnie z art. 253 na umowę składają się również informacje przedumowne, które w art. 255 ust. 6 odsyłają do informacji wymaganych przez ustawę o

142

prawach konsument. Na tej postawie abonent otrzyma informacje o danych identyfikujących przedsiębiorcy, w szczególności o firmie, organie, który zarejestrował działalność gospodarczą, i numerze, pod którym został zarejestrowany, adresie, pod którym prowadzi przedsiębiorstwo, i numerze telefonu przedsiębiorstwa;

213.

art. 253 ust. 1,

art. 252,art. 255, art.

256 iart. 259

RCL

Zgodnie z art. 102 ust. 1 EKŁE zanim konsument zostanie związany umową podmioty świadczące publicznie dostępne usługi łączności elektronicznej przekazują informacje, o których mowa w art. 5 i art. 6 dyrektywy 2011/83/UE, oprócz informacji wymienionych w załączniku VIII do EKŁE. Przepis art. 5 ust. 1 lit. b dyrektywy 2011/83/UE zawiera m.in. informację o danych identyfikujących przedsiębiorcę, na przykład firmę przedsiębiorcy, pełny adres pocztowy, pod którym przedsiębiorca prowadzi przedsiębiorstwo, oraz numer telefonu przedsiębiorcy.Mając powyższe na uwadze wyjaśnienia wymaga, które projektowane przepisy ustawy zawierają wskazane dane identyfikujące przedsiębiorcę.

Uwaga nieuwzględnionaDane te są wskazane w art. 8 i art. 12 ustawy o prawach konsumenta, do której odsyła art. 255 ust. 6 projektu.

214.

Art. 256 ust. 3

RCL Jak stanowi art. 256 ust. 3 projektu ustawy, zwięzłe podsumowanie warunków umowy powinno być zgodne z wzorem tego podsumowania określonym w akcie wykonawczym wydanym przez Komisję Europejską, o którym mowa w art. 102 ust. 3 EKŁE. Mając na uwadze, że przepisy projektowanej ustawy nakładają na dostawcę usług komunikacji elektronicznej obowiązek bezpłatnego doręczenia konsumentowi zwięzłego podsumowania warunków umowy, którego wykonanie obwarowane zostało karą pieniężną (art. 409 pkt 37 projektu ustawy), wskazane jest, aby obowiązek ten został wyczerpująco i całościowo unormowany na poziomie aktów prawa powszechnie obowiązującego. W ocenie Rządowego Centrum Legislacji, wzór podsumowania warunków umowy powinien zostać określony w rozporządzeniu, jako akcie wykonawczym do projektowanej ustawy, z jednoczesnym zachowaniem zgodności z wzorem podsumowania ustalonym we właściwym w akcie

Uwaga częściowo uwzględnionaPrzepis został uzupełniony o dane, które powinny być zawarte w podsumowaniu warunków umowy zgodnie art. 102 ust. 3 EKŁE.Nadmiarowe byłoby jednak wydawanie rozporządzenia ze wzorem formularza, skoro zostało to określone w rozporządzeniu wykonawczym

143

wykonawczym Komisji Europejskiej. Proponuje się też uzupełnienie przepisów projektu o dane, które powinny być zawarte w podsumowaniu warunków umowy.

UE stosowanym wprost bez konieczności implementacji tych przepisów do polskiego porządku prawnego.

215.

Art. 258, art. 268 ust. 6,

art. 270 ust. 8

MRPiPS

W projekcie ustawy – Prawo komunikacji elektronicznej w wymienionych przepisach odwołano się do definicji organizacji pozarządowej w rozumieniu art. 3 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. W art. 3 ust. 2 ww. ustawy zawarta jest definicja organizacji pozarządowej, według której osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, może być organizacją pozarządową, jeśli spełni łącznie dwie przesłanki określone w art. 3 ust. 2 pkt 1 i 2 tj.:1) nie jest jednostką sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych lub przedsiębiorstwem, instytutem badawczymi, bankiem i spółką prawa handlowego będącą państwową lub samorządową osobą prawną,2) nie działa w celu osiągnięcia zysku.Błędne jest zatem odesłanie jedynie do przesłanki zawartej w art. 3 ust. 2 pkt 2 (niedziałania w celu osiągnięcia zysku), ponieważ konieczne jest spełnienie obu przesłanek, zarówno z pkt 1 i pkt 2, aby dany podmiot mógł być uznany za organizację pozarządową. W art. 302 ust. 4 pkt 2 projektu ustawy – Prawo komunikacji elektronicznej zastosowano prawidłowe odesłanie uwzględniając dodatkowo inne podmioty również prowadzące działalność pożytku publicznego, o których mowa w art. 3 ust. 3 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.W związku z powyższym, prawidłowe odesłanie w art. 258, art. 268 ust. 6 i art. 270 ust. 8 oraz art. 302 ust. 4 pkt 2 projektu ustawy PKE należy ujednolicić w następujący sposób:„(…) organizacjami pozarządowymi w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1057) lub podmiotami, o których mowa w art. 3 ust. 3 tej ustawy (…)”.Stosownie do powyższego należy skorygować uzasadnienie i OSR.

Uwaga częściowo uwzględnionaArtykuł 102 ust. 2 przewiduje, że część informacji przedumownych przekazywana konsumentom przekazywana jest również organizacjom non-profit. Z tego względu uwzględniamy część uwagi w zakresie art. 3 ust. 2, ale nie możemy uwzględnić ust. 3. Podmioty wskazane w tym ustępie nie są podmiotami non-profit.

144

216.

art. 261 ust.

1 pkt 1

RCL

Przewidziany w art. 261 ust. 1 pkt 1 projektu ustawy zakres danych podawanych dostawcy usług telekomunikacyjnych przez abonenta będącego osobą fizyczną (imię, nazwisko, numer PESEL, nazwa, seria i numer dowodu potwierdzającego tożsamość, numer paszportu lub karty pobytu) jest niespójny z zakresem danych, które abonent obowiązany jest podać na podstawie art. 261 ust. 3 pkt 2 lit. d projektu ustawy podczas tzw. wideoidentyfikacji (wizerunek, imię lub imiona, nazwisko, numer PESEL, seria i numer dowodu osobistego, data wydania dowodu osobistego, termin ważności dowodu osobistego). W celu przeprowadzenia wideoidentyfikacji abonent powinien podać m.in. dane, których nie przewidziano w art. 261 ust. 1 pkt 1 projektu ustawy. W związku z powyższym niezbędne jest, aby Projektodawca ponownie przenalizował katalog danych podawanych przez abonenta dostawcy usługi przy zawieraniu umowy, ustalił minimalny niezbędny do zawarcia umowy zakres tych danych (zgodnie m.in. z zasadą minimalizacji oraz celowości przetwarzania) i jednolicie stosował go w przywołanych wyżej przepisach.

Uwaga uwzględniona

217.

Art. 261

MF Art. 261 - w pierwszej kolejności wskazać należy, iż zgodnie z art. 2 pkt 1 projektu abonentem jest użytkownik końcowy, który jest stroną umowy o świadczenie publicznie dostępnych usług komunikacji elektronicznej zawartej z dostawcą usług komunikacji elektronicznej. Zgodnie natomiast z art. 261 ust. 2 projektu, abonent podaje dane, o których mowa w ust. 1 przy zawieraniu umowy w formie pisemnej, elektronicznej lub dokumentowej (…) – czyli w chwili, w której nie jest jeszcze abonentem zgodnie z definicją z art. 2 pkt 1 projektu. Z uwagi na powyższe, proponowany przepis wymaga przeformułowania.Ponadto biorąc pod uwagę projektowany sposób weryfikacji osoby zamierzającej zawrzeć umowę o świadczenie publicznie dostępnych usług komunikacji elektronicznej, wyjaśnienia wymaga ratio legis wprowadzenia regulacji art. 261 ust. 3 pkt 2 projektu w zakresie sposobu potwierdzania podawanych przez abonenta danych (w tym danych osobowych), wskazanych w ust. 1. Zwrócić należy uwagę, iż weryfikacja danych abonenta, jak również jego możliwości płatniczych jest możliwa w oparciu o projektowane zapisy art. 262 ust. 3 i 4 projektu (jak również funkcjonuje w obowiązującym stanie prawnym), stąd wątpliwość dotycząca niezbędności wprowadzenia regulacji zawartej w art. 261 ust. 3 pkt 2 projektu. W art. 261 ust. 3 lit. d projektu przewiduje się możliwość uzyskania dostępu do

Uwaga uwzględniona

145

Rejestru Dowodów Osobistych. O ile podstawa prawna takiego działania ma swoje umocowanie w uprzednim uzyskaniu przez dostawcę usług decyzji, o której mowa w art. 68 ust. 3 ustawy z dnia 6 sierpnia 2010 r. o dowodach osobistych, o tyle brakuje w uzasadnieniu informacji o koniecznych środkach bezpieczeństwa podejmowanych przez strony decyzji celem zabezpieczenia przekazywanych w ten sposób danych. Dodatkowo należy wskazać, że dowód osobisty nie jest jedynym dokumentem tożsamości potwierdzającym dane osoby fizycznej. Wiele osób nieposiadających obywatelstwa polskiego czy dowodu osobistego zawiera umowy o świadczenie publicznie dostępnych usług komunikacji elektronicznej w oparciu o obowiązujące przepisy. Stąd pojawia się pytanie, czy biorąc pod uwagę zasady przetwarzania danych osobowych (proporcjonalność, niezbędność, minimalizacja danych, ograniczenie czasu ich przetwarzania) proponowana regulacja spełni zakładany przez projektodawcę cel (art. 1 pkt 12 – ustawa określa warunki przetwarzania danych, w tym danych osobowych w ramach świadczenia publicznie dostępnych usług komunikacji elektronicznej oraz ochrony tajemnicy komunikacji elektronicznej). Niezależnie od powyższego wyjaśnienia wymaga w jakim zakresie i w stosunku do jakich sytuacji faktycznych i prawnych treść art. 261 jest wzorowana na art. 33 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu, vide uzasadnienie str. 117, zgodnie z którym instytucje obowiązane stosują środki bezpieczeństwa finansowego w zakresie i z intensywnością uwzględniającymi rozpoznane ryzyko prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu związane ze stosunkami gospodarczymi lub z transakcją okazjonalną oraz jego ocenę.

218.

Art. 261 ust. 3

KPRM Koordynator Służb Specjalny

ch

w art. 261 ust. 3 proponuję rozszerzenie przepisów regulujących kwestię rejestracji kart SIM abonentów korzystających z usług przedpłaconych o obowiązek weryfikacji przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego przekazywanych podczas rejestracji danych w trybie ograniczonej teletransmisji danych z Rejestru Dowodów Osobistych i weryfikacji danych z rejestru PESEL. Wskazać należy, iż rozwiązania dotyczące dostępu do ww. rejestrów w trybie ograniczonej teletransmisji zostały już wprowadzone przez ustawę z dnia 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS- CoV- 2 (Dz. U. poz. 695);

Uwaga nieuwzględniona Wprowadzenie regulacji proponowanej przez Koordynatora Służb Specjalnych spowoduje na pewno zwiększenie pewności weryfikacji tożsamości abonenta, jednak może spowodować duże problemy organizacyjne po stronie przedsiębiorców, w

146

szczególności tych posiadających mniejsze zasoby finansowe i organizacyjne w zakresie zapewnienia dostępu w trybie teletransmisji do RDO i PESEL. Nie podniesie to pewności weryfikacji tożsamości osób nieposiadających polskiego obywatelstwa.

art. 261 ust.

3 pkt 2 lit.

d oraz ust. 6

RCL

Wyjaśnienia wymaga, czy przy wideoidentyfikacji abonenta, o której mowa w art. 261 ust. 3 pkt 2 lit. d, dostawca usług telekomunikacyjnych dokonuje nagrania przeprowadzanej weryfikacji i czy nagranie to jest przez niego przetwarzane, w tym przechowywane. Ponadto wskazać należy na brak regulacji dotyczącej trybu zawieszania możliwości potwierdzania tożsamości abonenta za pomocą wideoidentyfikacji (na wniosek, z urzędu, na jaki okres, jak jest przywracane).

Uwaga uwzględniona

219.

Art. 261 ust. 5

RCL

Treść art. 261 ust. 5 projektu ustawy wymaga doprecyzowania. Można się jedynie domyślać, że regulacja ta odnosi się, najprawdopodobniej, do potwierdzenia istnienia lub nieistnienia ważnego dowodu osobistego w Rejestrze Dowodów Osobistych.

Uwaga uwzględniona

220.

art. 262 ust.

3 pkt 1

RCL Przepis art. 262 ust. 3 pkt 1 projektu ustawy przewiduje możliwość uzależnienia zawarcia umowy o świadczenie usług komunikacji elektronicznej od „doręczenia przez użytkownika końcowego dokumentów potwierdzających możliwość wykonania zobowiązania wobec dostawcy usług wynikającego z umowy”. Użycie określenia „doręczenie” wskazuje, że dokumenty i zawarte w nich dane zostaną przekazane dostawcy usług, który stanie się ich dysponentem. Wydaje się, że wystarczającym i proporcjonalnym rozwiązaniem byłoby jedynie okazanie takich dokumentów do wglądu dostawcy usług, który tym samym nie gromadziłby ich, ani zawartych w nich danych osobowych, w swoich zasobach. Rozwiązanie oparte na okazaniu

Uwaga uwzględnionaW przepisie wprowadzono alternatywę względem doręczania dokumentu w postaci jego przedstawienia.

147

dokumentów umożliwi dostawcom usług weryfikowanie zdolności kontrahentów do prawidłowego wywiązywania się z obowiązków umownych, a jednocześnie będzie w szerszym zakresie realizować konstytucyjną gwarancję autonomii informacyjnej (art. 51 Konstytucji RP) i ochronę prywatności konsumentów.

221.

art. 262 ust.

3 pkt 2

RCL

Zgodnie z art. 262 ust. 3 pkt 2 projektu ustawy dostawca publicznie dostępnych usług komunikacji elektronicznej może dokonać oceny wiarygodności płatniczej użytkownika końcowego na podstawie danych będących w posiadaniu tego dostawcy lub udostępnionych przez biuro informacji gospodarczej. Powstaje w związku z tym pytanie, dlaczego środki przewidziane w art. 262 ust. 4 projektu ustawy mogłyby zostać zastosowane przez dostawcę usług jedynie w przypadku, gdy negatywnej oceny wiarygodności płatniczej użytkownika dokonał on na podstawie informacji udostępnionych przez biuro informacji gospodarczej, a więc z wyłączeniem przypadku, gdy na negatywną ocenę wskazują już same dane będące w posiadaniu tego dostawcy.

Uwaga nieuwzględnionaZaproponowana konstrukcja przepisu ma chronić użytkownika przed arbitralną odmową zawarcia umowy w oparciu o wybrane w sposób uznaniowy przez tego dostawcę dokumenty. Odwołanie do informacji pochodzących z biura informacji gospodarczej ma charakter zdecydowanie bardziej obiektywny niż odwołanie do innych niesprecyzowanych ustawowo dokumentów.

222.

Art. 263 ust. 1

RCL

Zgodnie z art. 263 ust. 1 zdanie drugie projektu umowa o realizację przyłącza telekomunikacyjnego nie stanowi umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, w tym również umowy o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej. Wskazać w tym przypadku należy, że projekt ustawy reguluje zawartość zarówno umowy o świadczenie usług (art. 252, art. 259) oraz umowy realizację przyłącza (art. 236), natomiast nie reguluje samodzielnej umowy o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej.

Uwaga nieuwzględnionaUmowa o zapewnienie przyłączenia do publicznej sieci telekomunikacyjnej jest rodzajem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych stąd nie ma podstaw do osobnego jej regulowania.

223.

Art. 263 ust. 7

RCL

Szerszego wyjaśnienia w uzasadnieniu wymaga kwestia braku zwrotu opłaty za realizację przyłącza telekomunikacyjnego w przypadku wypowiedzenia umowy z powodu wskazanego w art. 263 ust. 6 – w sytuacji gdy przyłącze zostało doprowadzone w „bezpośrednie sąsiedztwo lokalizacji użytkownika końcowego”. Wskazać przy tym należy na nieostrość pojęcia bezpośredniego sąsiedztwa i kwestię pozostawienia konsumenta bez zrealizowanego przyłącza telekomunikacyjnego i konieczność poniesienia kolejnych kosztów przy dokończeniu jego realizacji.

Uwaga uwzględniona

148

224.

art. 269 ust. 1

RCL

W przypadku art. 269 ust. 1 wyjaśnienia wymaga wprowadzone do tego przepisu pojęcie linearnej usługi medialnej.

Uwaga bezprzedmiotowa Linearna usługa medialna została usunięta.Przepis ten uwzględnia motyw 283 EKŁE, który odwołuje się wprost do linearnych usług medialnych. Usługi te są częstym elementem umów wiązanych, w związku z tym zasadnym jest ich wskazanie w przepisie tak aby uniknąć wątpliwości interpretacyjnych i zawężającej wykładni, która mogłaby prowadzić do ograniczenia stosowania korzystnych z punktu widzenia konsumenta przepisów do tych ofert pakietowych, które zawierają linearną usługę medialną.

225.

Art 275

RCL Przepis art. 275 projektu ustawy nie określa, w jaki sposób i w jakiej formie przedsiębiorca przekazuje po raz pierwszy dane do narzędzia porównawczego zapewnionego przez Prezesa UKE. Projektodawca uregulował jedynie w art. 275 ust. 6-8 projektu ustawy sposób i formę przekazywania aktualizacji tych danych. Jednakże i w tym przypadku wątpliwości budzi upoważnienie Prezesa UKE do określenia w niesprecyzowany bliżej sposób „wzoru informacji, o której mowa w ust. 2”, a więc wzoru formularza zgłoszenia aktualizacji danych. W ocenie Rządowego Centrum Legislacji wzory formularzy wykorzystywanych do pierwszego zgłoszenia danych do narzędzia porównawczego zapewnionego przez Prezesa UKE oraz do aktualizacji tych danych powinny zostać określone w akcie wykonawczym do ustawy, gdyż w ten sposób dokonane zostanie uszczegółowienie treści obowiązku ciążącego na niektórych dostawcach usług. Na marginesie zauważyć przy tym należy, że w przywołanych przepisach art. 275 ust. 6-8 projektu ustawy posłużono się niejasnym określeniem „informacja, o której mowa w ust. 2” – tymczasem w przepisie, do

Uwaga częściowo uwzględnionaKwestia przekazania danych do narzędzia porównawczego po raz pierwszy uregulowana jest w ustawie wprowadzającej Pke.Zgodnie z art. 54 ust. 2 w terminie 3 miesięcy od dnia opublikowania obwieszczenia, o którym mowa w ust 1, dostawca usług, którego przychód z tytułu wykonywania działalności telekomunikacyjnej w poprzednim roku kalendarzowym wyniósł co

149

którego następuje odesłanie nie używa się określenia informacja. najmniej 10 milionów złotych przekazuje dane, o których mowa w art. 275 ust. 1, ustawy, o której mowa w art. 1, dotyczące wszystkich oferowanych przez siebie publicznie dostępnych usług dostępu do internetu oraz publicznie dostępnych usług komunikacji interpersonalnej.

226.

Art. 275 ust. 3

RCL

Wyjaśnienia wymaga charakter przepisu art. 275 ust. 3. Z jego brzmienia nie wynika bowiem cykliczność przekazywania danych, o których mowa w art. 273, lecz jednorazowy obowiązek przekazania tych danych do dnia 31 marca (nie wskazano roku). W przypadku gdy wskazany przepis miał mieć charakter dostosowawczy, i dotyczyć pierwszego przekazania danych, należy go przenieść do ustawy wprowadzającej.

Uwaga wyjaśnionaCelem tego przepisu jest zapewnienie kompletnych danych w narzędziu porównawczym od wszystkich przedsiębiorców, którzy w ubiegłym roku kalendarzowym osiągnęli przychód pow. 10 mln. Przepis ten ma uwzględniać stan faktyczny w postaci zmiany w wysokości przychodu, która skutkuje objęciem danego przedsiębiorcy obowiązkiem przekazania danych do narzędzia porównawczego prowadzonego przez Prezesa UKE.

227.

Art. 279 ust. 3

RCL Zastosowane w art. 279 ust. 3 projektu ustawy odesłanie do art. 350, stosowanego odpowiednio, jest niejasne. Przepis odsyłający dotyczy usług informacji o numerach telefonicznych oraz sporządzania spisów abonentów i związanego z tym udostępniania danych. Natomiast odesłanie następuje do przepisu, który określa przesłanki wyłączenia odpowiedzialności m.in. dostawy usług komunikacji elektronicznej za treść komunikatów. Jeżeli intencją Projektodawcy było wyłączenie odpowiedzialności dostawcy usługi informacji o numerach telefonicznych za treść

Uwaga uwzględnionaZmieniono odesłanie w art. 279 ust. 3. W obecnym brzmieniu odsyła on do art. 351 i art. 357.

150

udzielonych informacji, wówczas przesłanki wyłączające odpowiedzialność powinny zostać expressis verbis uregulowane w art. 279 projektu ustawy. Przesłanki przewidziane w art. 350 projektu ustawy będą bowiem wymagały istotnej modyfikacji przez podmiot stosujący prawo, aby możliwe było ich odpowiednie zastosowanie do usług informowania o numerach telefonicznych. To zaś niesie za sobą ryzyko niejednolitych interpretacji i konieczności rozstrzygania sporów na drodze sądowej. Zastosowane odesłanie ze względu na swój nieprecyzyjny charakter nie spełnia wymogów określoności przepisów prawa.

228.

Art. 282 ust. 9

RCL Przepis art. 282 ust. 9 projektu ustawy nakłada na Prezesa UKE obowiązek prowadzenia bazy danych zawierającej przeniesione numery. W projektowanych przepisach należy szczegółowo określić, jakie dane gromadzone są w tej bazie oraz kto, w jakim terminie i w jaki sposób obowiązany jest przekazać dane do tej bazy. Przedmiotowa baza danych będzie stanowić część systemu, o którym mowa w art. 295 ust. 3 projektu ustawy. Z tego też względu, dla uporządkowania regulacji oraz większej jej przejrzystości, wymaga rozważenia zebranie w jednym miejscu rozproszonych przepisów dotyczących elementów i funkcjonowania systemu, o którym mowa w art. 295 ust. 3 projektu ustawy.

Uwaga częściowo uwzględnionaDoprecyzowano co zawiera baza danych poprzez wskazanie, że są to przeniesione numery oraz powiązaną z nimi informacja o aktualnym dostawcy usługi komunikacji głosowej. Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z projektowanymi przepisami oraz obowiązującymi przepisami Pt baza danych jest częścią systemu PLI CBD – Platformy Lokalizacyjno-Informacyjnej z Centralną Bazą Danych.  PLI CBD jest zbudowana jako dwa kompletne, identyczne, współpracujące ze sobą systemy, umieszczone w oddzielnych lokalizacjach, każdy składający się z następujących zintegrowanych części:1) Centralnej Bazy Danych - gromadzącej dane;

151

2) Platformy Lokalizacyjno-Informacyjnej - gromadzącej i przekazującej informacje o lokalizacji do centralnego punktu lub służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy;3) aplikacji pośredniczącej w wymianie pomiędzy dostawcami usług informacji w zakresie obsługi wniosków o przeniesienie numeru.

Wymiana informacji pomiędzy dostawcami usług w zakresie obsługi wniosków o przeniesienie numeru odbywa się drogą elektroniczną za pośrednictwem PLI CBD. Przekazanie danych do bazy jest nierozerwalnie związane ze złożeniem przez abonenta wniosku o zmianę dostawcy usług wraz z przeniesieniem numeru.

Systematyka przepisów dotyczących PLI CBD zaproponowana w projekcie ustawy powinna pozostać w obecnym brzmieniu, gdyż uwzględnia podwójną rolę jaką pełni PLI CBD – usprawnienie procesów przenoszenia numerów oraz zapewniania informacji o lokalizacji osoby wykonującej połączenie na

152

numery alarmowe.

229.

Art. 283 ust. 3

RCL

Wymaga wyjaśnienia, z powołaniem wartości konstytucyjnych, dlaczego w art. 283 ust. 3 projektu ustawy wyłączono odszkodowanie dla abonenta za zwłokę w przeniesieniu numeru lub wznowieniu świadczenia usług, w przypadku gdy brak możliwości realizacji przeniesienia numeru nastąpił z przyczyn leżących po stronie systemu, o którym mowa w art. 295 ust. 3 projektu ustawy. Przyjęte rozwiązanie oznacza, w ostatecznym rozrachunku, że odpowiedzialności finansowej za wyrządzoną szkodę nie poniesie Skarb Państwa, gdyż ww. systemem zarządza Prezes UKE, a w art. 283 ust. 4 projektu ustawy przewidziany został regres dostawcy usług, który wypłacił odszkodowanie, do podmiotu, z winy którego nastąpiło opóźnienie. Proponowana regulacja budzi wątpliwości m.in. w świetle art. 77 ust. 1 Konstytucji RP, który stanowi, że każdy ma prawo do wynagrodzenia szkody, jaka została mu wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organu władzy publicznej oraz zasady pełnej kompensacji szkody, wywodzonej z art. 64 ust. 1 Konstytucji RP.

Uwaga wyjaśnionaPrzepis ten reguluje wyłącznie kwestię odpowiedzialności występującej po stronie dostawców usług, z uwzględnieniem odpowiednich wyłączeń. Natomiast nie jest celem tego przepisu regulowanie zasad odpowiedzialności Skarbu Państwa, która wynika z Kodeksu cywilnego (art. 217).

230.

art. 287 ust. 1

RCL

Wymaga weryfikacji przewidziane w art. 287 ust. 1 projektu ustawy odwołanie do uprawnień abonenta, o których mowa w art. 274 projektu. Przepis, do którego odsyła Projektodawca nie określa uprawnień abonenta, lecz stanowi o certyfikacji narzędzia porównawczego przez Prezesa UKE.

Uwaga uwzględniona

231.

art. 288 ust. 4

RCL

Jak wynika z upoważnienia ustawowego zamieszczonego w art. 288 ust. 4 projektu ustawy, Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia m.in. sposób wymiany informacji pomiędzy operatorami lub dostawcami usług dostępu do internetu w zakresie obsługi wniosków o zachowanie ciągłości świadczenia usług w związku ze zmianą dostawcy usługi dostępu do internetu. Tymczasem art. 286 projektu ustawy statuujący prawo do zachowania ciągłości świadczenia usługi dostępu do internetu, nie przewiduje, aby realizacja tego uprawnienia następowała na wniosek, jak również nie reguluje kwestii proceduralnych związanych ze złożeniem i obsługą takiego wniosku, np. nie ustanawia terminu na złożenie wniosku i nie określa jego treści. Powstała rozbieżność między przepisami wymaga wyjaśnienia i wprowadzenia odpowiednich modyfikacji w projekcie

Uwaga nieuwzględnionaKwestie dotyczące złożenia wniosku o zmianę dostawcy usługi dostępu do internetu, jego niezbędnych elementów oraz obsługi wynikać będą z rozporządzenia z art. 290, które zostanie wydane razem z ustawą Pke.

232.

art. 289

RCL Przewidziane w art. 289 ust. 3 projektu ustawy określenie „dzień, o którym mowa w art. 286 ust. 2” jest nieprecyzyjne. Przepis art. 286 ust. 2 wskazuje w swej treści na

Uwaga uwzględniona

153

ust. 3

dwa alternatywne terminy rozpoczęcia świadczenia usługi przez nowego dostawcę oraz na dzień zakończenia umowy z dotychczasowym dostawcą usługi. Jeżeli odczytywać przepis art. 289 ust. 3 projektu ustawy literalnie, tj. w ten sposób, że odszkodowanie nalicza się za dni, które upłynęły od dnia zakończenia umowy z dotychczasowym dostawcą usługi, będzie to oznaczać, że odszkodowanie nie przysługuje za dni poprzedzające dzień zakończenia umowy z dotychczasowym dostawcą, mimo że strony uzgodniły wcześniejszy termin rozpoczęcia świadczenia usługi przez nowego dostawcę. Taka wykładnia wydaje się jednak wątpliwa, gdyż ogranicza prawo abonenta do odszkodowania.

233.

Art. 294 ust. 2

MSWiA W art. 294 ust. 2 proponuję nadać brzmienie:„2. Informacja o lokalizacji zakończenia sieci przekazywana jest do systemu gromadzącego i udostępniającego informacje i dane od przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, o którym mowa w art. 295 ust. 3.”.Zmiana ma na celu ujednolicenie sposobu przekazywania informacji o lokalizacji dzwoniącego, zarówno pochodzących z sieci telekomunikacyjnej, jak i z urządzenia końcowego. Wykorzystanie do tego Platformy Lokalizacyjno-Informacyjnej z Centralna Bazą Danych jest rozwiązaniem pozwalającym uniknąć komplikacji i kosztów związanych z tworzeniem i utrzymywaniem nowej infrastruktury. Pamiętać należy, że dane lokalizacyjne pochodzące z urządzenia końcowego muszą być przekazywane nie tylko do systemu powiadamiania ratunkowego, ale też do innych podmiotów, których numery obsługiwane są poza SPRW konsekwencji proponuję w art. 294 ust. 3 usunąć.

Uwaga nieuwzględnionaNie ma podstaw do angażowania w proces przekazywania danych o lokalizacji pochodzących z urządzenia końcowego innego systemu niż system powiadamiania ratunkowego. Przekazanie tych danych lokalizacyjnych z nadmiarowym pośrednictwem PLI CBD oznacza dodatkowe opóźnienie w ich przekazaniu, gdzie czas w przypadku powiadamiania ratunkowego odgrywa kluczową kwestię.

234.

Art. 294 ust. 4

MSUE Projektowany art. 294 ust. 4 zawiera delegację dla ministra właściwego do spraw wewnętrznych do wydania rozporządzenia określającego wymagania dotyczące dokładności i niezawodności informacji o lokalizacji zakończenia sieci dla ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej. Tymczasem z art. 109 ust. 6 dyrektywy 2018/1972 wynika, że to właściwe organy regulacyjne (w razie konieczności po konsultacji z BEREC) określają kryteria dokładności i niezawodności podanych informacji o lokalizacji osoby wykonującej połączenie. Zatem to Prezes UKE, a nie minister, powinien być uprawniony do określenia wymagań dotyczących dokładności i niezawodności informacji o lokalizacji zakończenia sieci dla ruchomej publicznej

Uwaga nieuwzględnionaPrezes UKE nie posiada inicjatywny ustawodawczej zatem nie może wydawać powszechnie obowiązujących aktów prawnych.W uwadze nie wskazano w jakim akcie Prezes UKE miałby określać wymagania dla

154

sieci telekomunikacyjnej. dokładności i niezawodności informacji o lokalizacji tak aby wytyczne te były wiążące.

235.

Art. 294 ust. 4

MSWiA Proponuję art. 294 ust. 4 nadać brzmienie: „4. Minister właściwy do spraw informatyzacji, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem właściwym do spraw administracji publicznej, może określić w drodze rozporządzenia, wymagania dotyczące dokładności i niezawodności informacji o lokalizacji zakończenia sieci dla ruchomej publicznej sieci telekomunikacyjnej, biorąc pod uwagę potrzebę dokładnego lokalizowania zakończenia sieci w celu efektywnego niesienia pomocy przez służby ustawowo do tego powołane.”.Minister właściwy do spraw administracji publicznej jako właściwego w sprawach systemu powiadamiania ratunkowego powinien uczestniczyć w realizacji powyższego upoważnienia ustawowego. Ponadto nie jest zrozumiała zmiana (w stosunku do wersji z marca 2020 r.) polegająca na wykreśleniu z przepisu ministra właściwego ds. informatyzacji, a także wprowadzeniu obowiązku wydania aktu wykonawczego (tj. powrót do poprzedniego brzmienia).

Uwaga nieuwzględniona

RCL wskazuje, że zgodnie z EKŁE określenie tych kryteriów jest zadaniem organów regulacyjnych.Z uwagi jednak na fakt, że zgodnie z ustawą o systemie powiadamiania ratunkowego minister właściwy do spraw administracji publicznej planuje i organizuje system powiadamiania ratunkowego na terenie kraju oraz nadzoruje i koordynuje jego funkcjonowanie, wydaje się, że jest on właściwy w zakresie określania kryteriów dokładności lokalizacji wywołań alarmowych.

236.

art. 295 ust. 3

RCL Wymaga wyjaśnienia cel przekazywania do systemu, o którym mowa w art. 295 ust. 3 projektu ustawy, tak stosunkowo szerokiego zakresu danych o abonentach będących konsumentami, jak przewidziany w art. 295 ust. 2 pkt 1 projektu ustawy. Zgodnie z tym przepisem do systemu przekazuje się dane o wykonanych usługach telekomunikacyjnych, adres miejsca zamieszkania abonenta i adres korespondencyjny, numer PESEL, nazwę, serię i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość, a w przypadku cudzoziemców – numer paszportu lub karty pobytu. Dane te są następnie udostępniane centralnemu punktowi systemu powiadamiania ratunkowego oraz służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy. Wymaga zatem analizy i wyjaśnienia, czy wszystkie spośród wyżej wymienionych danych są rzeczywiście niezbędne tym służbom do wykonywania ich zadań w zakresie niesienia

Uwaga wyjaśnionaWskazany zakres danych obejmuje dane niezbędne służbom ustawowo powołanym do niesienia pomocy do realizacji ich obowiązków. Doprecyzowano w przepisach, że katalog przekazywanych danych obejmuje dane dotyczące abonentów będących osobami fizycznymi oraz

155

pomocy. Na brak niezbędnego charakteru niektórych spośród tych danych wskazuje fakt, że w przypadku abonentów niebędących konsumentami nie przewidziano konieczności gromadzenia w systemie i udostępniania służbom ratunkowym takich danych, jak np. numer PESEL i numer dokumentu tożsamości albo paszportu (co ma znaczenie w przypadku przedsiębiorców będących osobami fizycznymi). Przyjęte rozwiązanie może prowadzić do nierównego traktowania abonentów będących osobami fizycznymi, w zależności od tego, czy zawierają oni umowę z dostawcą usług komunikacji głosowej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Kwestia wymaga szczegółowego wyjaśnienia. Należy również rozważyć możliwość zebrania w jednym miejscu rozproszonych przepisów dotyczących systemu, o którym mowa w art. 295 ust. 3 projektu ustawy i jego zasobów. Kompleksowa i wyczerpująca regulacja powinna całościowo określać, jakie dane są gromadzone w systemie i jego poszczególnych komponentach, w tym również w bazie danych, o której mowa w art. 282 ust. 9 projektu, w jakim celu, przez jaki okres, a także komu poszczególne dane mogą być udostępnianie i w jakich celach.

abonentów niebędących osobami fizycznymi. Rozróżnienie między dwoma kategoriami abonentów wynika z faktu, że w przypadku, gdy dzwoni abonent będący osobą fizyczną można założyć, że zgłoszenie dotyczy tej osoby. W przypadku abonenta niebędącego osobą fizyczną np. gdy połączenie jest wykonywane z miejsca pracy/firmy nie jest istotne wskazanie danych takich jak PESEL abonenta, gdyż istnieje duże prawdopodobieństwo, że zgłoszenie może dotyczyć innej osoby, niekoniecznie tego abonenta.Systematyka przepisów dotyczących Platformy Lokalizacyjno-Informacyjnej z Centralną Bazą Danych (PLI CBD) zaproponowana w projekcie ustawy powinna pozostać w obecnym brzmieniu, gdyż uwzględnia podwójną rolę jaką pełni PLI CBD – usprawnienie procesów przenoszenia numerów oraz zapewniania informacji o lokalizacji osoby wykonującej połączenie na numery alarmowe.

237.

Art. 295 ust.

MSWiA Proponuję usunąć w art. 295 ust. 7, a treści delegacji do wydania rozporządzenia o centralnym punkcie systemu powiadamiania ratunkowego przenieść do ustawy o systemie powiadamiania ratunkowego, ze względu na konieczność rozszerzonego

Uwaga uwzględniona

156

7 wykorzystania centralnego punktu systemu powiadamiania ratunkowego do potrzeb wynikających z zadań centrów powiadamiania ratunkowego.

238.

art. 295 ust. 7

RCL Upoważnienie ustawowe przewidziane w art. 295 ust. 7 projektu ustawy nie dotyczy materii regulowanej w projektowanej ustawie. Powinno zostać zamieszczone w ustawie, której przepisy regulują organizację i funkcjonowanie centralnego punktu systemu powiadamiania ratunkowego oraz punktów centralnych służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy.

Uwaga uwzględniona

239.

Art. 302 ust. 8

RCL Przewidziane w art. 302 ust. 8 projektu ustawy wzory zgłoszeń do rejestru numerów wykorzystywanych do świadczenia usługi z dodatkowym świadczeniem powinny zostać określone w akcie rangi normatywnej (w rozporządzeniu), gdyż uszczegóławiają materię ustawową.

Uwaga nieuwzględnionaW ramach projektowanych przepisów przyjęto założenie, że przedsiębiorcy będą przekazywać Prezesowi UKE dane wyłącznie w postaci elektronicznej. Z uwagi na powyższe, w brzmieniu art. 302 ust. 8 projektu, zawarto zobowiązanie Prezesa UKE do określenia wzóru zgłoszenia, o którym mowa w ust. 2, ust. 5 i art. 304 ust. 2, w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne. Przepis o takim brzmieniu będzie zobowiązywał Prezesa UKE – jako wskazany w przepisie prawa „organ właściwy do określenia wzoru dokumentu” – do zastosowania się do art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy o informatyzacji, tj. do przekazania Ministrowi Cyfryzacji „wzoru dokumentu elektronicznego w celu

157

umieszczenia go w centralnym repozytorium wzorów dokumentów elektronicznych”. Wzór taki sporządzany jest zgodnie z wymaganiami ustalonymi w § 18 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 14 września 2011 r. w sprawie sporządzania i doręczania dokumentów elektronicznych oraz udostępniania formularzy, wzorów i kopii dokumentów elektronicznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 180).

Projektodawca nie przewiduje możliwości przekazywania danych w ramach dokumentu w postaci papierowej, dla którego wzór mógłby być określony w akcie normatywnym. Jednocześnie przepisy ustawy o informatyzacji określają procedurę określenia „wzoru dokumentu elektronicznego”, która wymaga sporządzenia takiego wzoru w formie trzech dokumentów elektronicznych – określających kolejno strukturę, sposób prezentacji danych oraz metadane wzoru dokumentu – określonych w § 18 ww. rozporządzenia, oraz przekazania go Ministrowi Cyfryzacji, przez „organ

158

właściwy do określenia wzoru dokumentu”, „w celu umieszczenia go w centralnym repozytorium wzorów dokumentów elektronicznych”.

Warto wskazać, że analogiczne przepisy prawa, zawierające bezpośrednie upoważnienie organu do określenia wzoru dokumentu elektronicznego, zawierała między innymi ustawa z dnia 24 kwietnia 2014 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze standaryzacją niektórych wzorów pism w procedurach administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 822).

240.

art. 303 ust.

3 pkt 2

RCL Przepis art. 303 ust. 3 pkt 2 projektu ustawy nie spełnia wymogu określoności prawa. Nie jest jasne, kiedy należy stosować tę regulację (ze względu na wątpliwe odesłanie do art. 302 ust. 3). W tym kontekście pojawia się problem sposobu postępowania ze zgłoszeniem w przypadku, gdy nie zawiera ono oświadczenia o prawdziwości informacji, o którym mowa w art. 302 ust. 3 projektu. Kwestię tę należy precyzyjnie uregulować – zasadne wydaje się w takim przypadku wezwanie zgłaszającego do usunięcia braków.Ponadto wymaga wyjaśnienia wprowadzony w art. 303 ust. 3 pkt 1 projektu ustawy wyjątek od zasady wezwania do usunięcia braków w przypadku, gdy nie wskazano w zgłoszeniu adresu podmiotu zgłaszającego. Zgodnie z tym przepisem, zgłoszenie takie od razu pozostawia się bez rozpoznania. Mając na uwadze, że zgłoszenia dokonywane są na elektroniczną skrzynkę podawczą Prezesa UKE, również w tym przypadku obiektywnie możliwe jest wezwanie zgłaszającego do wskazania swojego adresu, a tym samym usunięcia braku formalnego.

Uwaga uwzględniona

241.

art. 304 ust.

3 pkt

RCL Zastosowane w art. 304 ust. 3 pkt 3 projektu ustawy odesłanie do art. 296 ust. 1 pkt 1 lub 2 jest nieprawidłowe, ponieważ przepisy, do których nastąpiło odesłanie, nie przewidują wydawania decyzji.

Uwaga uwzględniona

159

3

242.

art. 308

MF W ocenie Ministerstwa Finansów poniższy fragment uzasadnienia do art. 308 projektu tj.:„W celu zapewnienia abonentowi informacji o kosztach korzystania z usług nabywanych w drodze direct billingu dostawca usług zamieszcza na fakturze informację o wartości nabytych poszczególnych towarów lub usług. Natomiast w celu umożliwienia identyfikacji podmiotu będącego dostawcą nabywanych towarów i usług np. na potrzeby składania reklamacji, na fakturze ma być również wskazana nazwa lub firma podmiotu, od którego abonent nabył towary lub usługi” - nie przystaje do aktualnej treści ww. art. 308 projektowanej ustawy.Jednocześnie należy zauważyć, że ustawa z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług definiuje usługi telekomunikacyjne poprzez regulacje rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (nie odwołuje się do ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne, która ma zostać zastąpiona przez projektowaną ustawę – Prawo komunikacji elektronicznej). Jednak w związku z planowanym wejściem w życie projektowanej ustawy – Prawo komunikacji elektronicznej, niezbędne będzie również dokonanie stosownych zmian w przepisach wykonawczych do ustaw (m.in. tych zmienianych ustawą wprowadzającą ustawę – Prawo komunikacji elektronicznej), w których to przepisach wykonawczych zawarte są odwołania do Prawa telekomunikacyjnego.W zakresie podatku VAT będzie to rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 12 tego rozporządzenia zwolnieniem od podatku od towarów i usług objęte są usługi o podwyższonej opłacie, o których mowa w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne, świadczone w celu zebrania środków pieniężnych na realizację celów publicznych i religijnych przez organizację pożytku publicznego, z wyjątkiem usług przedpłaconych. Warunki stosowania tego zwolnienia są określone w § 3 ust. 6 i 7 tego rozporządzenia.

Uwaga kierunkowo uwzględnionaWskazany fragment uzasadnienia dotyczy całości usługi dodatkowego obciążania rachunku. Kwestia pozycji uwzględnianych na fakturze jest rzeczywiście zawarta w art. 309 jednak w ocenie projektodawcy zasadnym było wskazanie tej kwestii w miejscu, gdzie opisywana jest cała usługa.Ustawa wPke dokonuje niezbędnych zmian jedynie w aktach rangi ustawowej, natomiast zmiana aktów wykonawczych leży w kompetencjach ministrów właściwych do ich wydania.

243.

art. 309 ust.

3 pkt

RCL Wymaga weryfikacji odesłanie do art. 302 przewidziane w art. 309 ust. 3 pkt 3 projektu ustawy. Przepisy art. 302 nie przewidują bowiem expressis verbis możliwości złożenia żądania przez abonenta.

Uwaga uwzględniona

160

3

244.

art. 314 ust. 2

RCL Wskazane jest zdefiniowanie w projektowanej ustawie pojęcia „usługa adekwatnego szerokopasmowego dostępu do internetu”, którą scharakteryzowano – choć jak się wydaje w sposób niewyczerpujący – w art. 314 ust. 2 projektu ustawy.

Uwaga nieuwzględnionaW przepisie znajduje się katalog usług wchodzących w skład usługi adekwatnego szerokopasmowego dostępu do internetu. Usługa ta jest charakteryzowana za pomocą usług wskazanych rodzajowo dla których organy regulacyjne określają wymagania po analizie konkretnych rozwiązań dostępnych na rynku. To jest parametr zmienny i zdaniem projektodawcy pozostawienie przepisu w obecnym brzmieniu w sposób wystarczający definiuje usługę, jednocześnie nie powodując konieczności zmiany ustawy przy zmianie warunków rynkowych. Przy tym należy pamiętać, że decyzje zarówno Ministra Cyfryzacji (rozporządzenie), jak i Prezesa UKE (analiza) podlegają konsultacjom publicznym co zapewni możliwość odniesienia się do proponowanych rozwiązań wszystkim zainteresowanym.

245.

Art. 317

RCL W kontekście art. 317 projektu ustawy wymaga wyjaśnienia, wedle jakich kryteriów Prezes UKE określa konkretne parametry specjalnego pakietu cenowego (ceny za usługi w ramach tego pakietu). Wydaje się, że przesłanki uwzględniane przez Prezesa

Uwaga nieuwzględnionaMożliwość nałożenia na przedsiębiorcę wyznaczonego

161

UKE przy ustalaniu tych cen powinny zostać wyczerpująco określone w ustawie, aby wyeliminować zbyt szeroką uznaniowość dokonywanych rozstrzygnięć.

obowiązku oferowania specjalnego pakietu cenowego istnieje od lat w związku z czym regulator będzie mógł korzystać z dotychczasowych doświadczeń. Należy też zwrócić uwagę na ust. 2 zawierający wytyczne dla Prezesa UKE kiedy stosować regulację, gdy usługi nie są dostępne dla konsumentów o niskich dochodach lub szczególnych potrzebach.Natomiast w przypadku nowych rozwiązań Regulator będzie musiał stosować nowe metody a rynek komunikacji elektronicznej będzie mógł się do nich odnieść w trakcie konsultacji o których wspomina ust. 3 tego artykułu.

246.

art. 329 ust. 1

RCL W art. 329 ust. 1 projektu ustawy posłużono się niezrozumiałym wyrażeniem „w którym, w ocenie tego przedsiębiorcy, wystąpił koszt netto”. Nie jest jasne, czy chodzi w tym przypadku o zaewidencjonowanie kosztu w księgach rachunkowych przedsiębiorcy, czy też o innego rodzaju zdarzenie. Nie wiadomo, dlaczego odwołano się przy tym do niezwiązanej jakimikolwiek kryteriami, a więc potencjalnie czysto subiektywnej, oceny przedsiębiorcy.

Uwaga nieuwzględnionaPojęcie „koszt netto” nie jest niezrozumiałe, ponieważ dalsze przepisy doprecyzowują to pojęcie, ponadto w art. 328 ust. 5 jest delegacja do wydania rozporządzenia, w którym jest wskazany sposób obliczania kosztu netto. Należy mieć też na uwadze, że zgodnie z EKŁE i PKE to ostatecznie Prezes UKE jest tym, który decyduje o przyznaniu lub nie dopłaty dla przedsiębiorcy wyznaczonego.

162

247.

art. 329 ust. 3

RCL Zgodnie z art. 329 ust. 3 projektu ustawy Prezes UKE przyznaje dopłatę do kosztów realizacji obowiązku przez przedsiębiorcę wyznaczonego, jeżeli stwierdzi, że zweryfikowany koszt netto realizacji obowiązku „stanowi nieuzasadnione obciążenie przedsiębiorcy wyznaczonego”. Tak określone kryterium przyznania dopłaty pozostawia daleko idącą uznaniowość Prezesowi UKE. Uznaniowość ta wiąże się z niepewnością po stronie przedsiębiorców wyznaczonych, co do refinansowania poniesionych przez nich kosztów. Wskazane wydaje się zatem określenie w projektowanej ustawie kryteriów, na podstawie których Prezes UKE uznaje koszt netto za nieuzasadnione obciążenie przedsiębiorcy.

Uwaga nieuwzględnionaEKŁE nie precyzuje kryteriów, na podstawie których Prezes UKE uznaje koszt netto za nieuzasadnione obciążenie przedsiębiorcy i na gruncie ustawy nie ma możliwości wskazania takich kryteriów.

248.

Art. 331

MSUE Projektowany art. 331 stanowi, że do udziału w pokryciu dopłaty do kosztów realizacji obowiązku świadczenia usługi powszechnej zobowiązani są przedsiębiorcy telekomunikacyjni. Zgodnie z projektowaną definicją przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, zawartą w art. 2 pkt 42, kategoria ta nie obejmuje podmiotów świadczących usługę komunikacji interpersonalnej niewykorzystującej numerów. Tymczasem z art. 90 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2018/972 wynika, że również dostawcy usług łączności interpersonalnej niewykorzystujących numerów, zgodnie z definicją określoną w art. 2 pkt 4 należący do kategorii dostawców usługi łączności elektronicznej – powinni brać udział w podziale kosztu netto obowiązku świadczenia usługi powszechnej. W związku z powyższym obowiązek udziału w pokryciu dopłaty do kosztów realizacji obowiązku świadczenia usługi powszechnej powinien dotyczyć przedsiębiorców komunikacji elektronicznej, w której to kategorii mieszczą się zarówno przedsiębiorcy telekomunikacyjni, jak i podmioty świadczące usługę komunikacji interpersonalnej niewykorzystującej numerów.

Uwaga nieuwzględnionaNie ma możliwości włączenia do udziału w pokryciu dopłaty dostawców usług łączności interpersonalnej niewykorzystujących numerów, ponieważ nie są oni zobowiązani uzyskać wpisu do rejestru PT, co jest w pełni zgodne z EKŁE, w związku z czym Prezes UKE nie ma nie tylko informacji o ich przychodach, ale nawet wykazu tych przedsiębiorców, co uniemożliwi mu przeprowadzenie procedury przyznania dopłaty.

249.

Art. 351 ust. 4

MON W art. 351 proponuje się usunąć ust. 4.

Każdorazowe wykorzystanie danych jest ich przetwarzaniem. Zgodnie z art. 348 dane lokalizacyjne stanowią tajemnicę komunikacji elektronicznej, natomiast ich anonimizacja w szczególnych przypadkach oraz w połączeniu z danymi z innych systemów, bądź rejestrów może być odwracalna i powinna być zastrzeżona wyłącznie dla podmiotów uprawnionych.

Uwaga nieuwzględnionaAnonimizacja z założenia jest nieodwracalna, w odróżnieniu od pseudonimizacji.

250

Art. 351 ust.

MF - wyjaśnienia wymaga czym z punktu widzenia przepisów o ochronie danych osobowych jest anonimizacja danych lokalizacyjnych, jeśli w rozumieniu art. 351 ust. 4 projektu nie stanowi czynności przetwarzania, o której mowa w ust. 1 (art. 351 ust.

Uwaga uwzględnionaDo uzasadnienia wprowadzone zostało wyjaśnienie, iż dzięki

163

4 1: Treści lub dane objęte tajemnicą komunikacji elektronicznej mogą być przetwarzane wyłącznie na potrzeby świadczonej usługi komunikacji elektronicznej).

wprowadzeniu tego rozwiązaniu, przedsiębiorcy będą mogli dokonywać operacji na zanonimizowanych danych.

251.

Art. 353

MSWiA Art. 353 1. Dostawca usług komunikacji elektronicznej jest obowiązany do poinformowania użytkownika, z którym zawiera umowę o świadczeniu usług komunikacji elektronicznej, a także pozostałych użytkowników, o zakresie i celu przetwarzania danych transmisyjnych oraz innych danych ich dotyczących, a także o możliwościach wpływu na zakres tego przetwarzania.Kogo należy zaliczyć do kategorii „pozostałych użytkowników” – przepis może budzić wątpliwości interpretacyjne.

Uwaga uwzględniona

252.

Art. 357

MSWiA Art. 357 (…)7. Przedsiębiorca telekomunikacyjny jest obowiązany informować abonenta o przekazaniu jego danych innym przedsiębiorcom, w celu publikacji spisu lub świadczenia usługi informacji o numerach telefonicznych.Co należy rozumieć pod zwrotem „telefonicznej informacji”?W oparciu o jaką przesłankę przetwarzania przedsiębiorca może przekazać dane abonenta? Czy to ma być także doregulowane zgodą abonenta, o której mowa we wcześniejszych ustępach tego przepisu?

Uwaga wyjaśnionaRegulacja związana jest z art. 279 konsultowanego projektu, zgodnie z którym „Dostawca usług komunikacji głosowej udostępnia niezbędne dane dla celów prowadzenia spisów abonentów i informacji o numerach innym dostawcom publicznie dostępnych usług komunikacji głosowej, prowadzącym spisy abonentów lub świadczącym usługę informacji o numerach telefonicznych, w tym usługę ogólnokrajowego spisu abonentów oraz usługę informacji o numerach obejmującej wszystkich abonentów publicznie dostępnych usług komunikacji głosowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”. Wobec tego podstawa prawna udostępnienia znajduje się w

164

innym przepisie.

253.

Art. 359

MSWiA Art. 359 ust 2 oraz 3, 4, 5 por. art. 353Proponuje się dodanie w słowniczku obok definicji „dostawcy publicznie dostępnych usług komunikacji elektronicznej” definicje „dostawcy usług komunikacji głosowej” oraz „dostawcy publicznie dostępnych usług komunikacji głosowej”.

Uwaga nieuwzględnionaNie budzi wątpliwości, iż dostawca usług komunikacji elektronicznej to dostawcy tych usług. Jednocześnie w projekcie uspójniono używanie sformułowania „publicznie dostępnych”.

254.

Art. 360

MON W art. 360 proponuje się ust. 2 nadać następujące brzmienie:

„2.  Informację handlową uważa się za zamówioną, jeżeli odbiorca wyraził zgodę na otrzymywanie takiej informacji, w szczególności udostępnił w tym celu identyfikujący go adres elektroniczny.”.

Proponuje się pozostawienie brzmienia z ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2020 r. poz. 344) w miejsce projektowanego, przepisu. Projektowane brzmienie, zgodnie z którym „zgoda, o której mowa w ust. 1, może być wyrażona przez udostępnienie przez użytkownika końcowego identyfikującego go adresu poczty elektronicznej.”, może prowadzić do nadinterpretacji i nadużyć, w sytuacji, w której domniemana zgoda może nie być wyraźna, jeżeli użytkownik końcowy udostępnił identyfikujący go adres elektroniczny w innym celu bądź innemu podmiotowi. Zastosowanie precyzyjnego przepisu przyczyni się do ograniczenia ilości niechcianej korespondencji oraz umożliwi jednoznaczne określenie uprawnień do przetwarzania danych użytkowników.

Uwaga uwzględniona

255.

Art. 360 ust. 2

RCL Przepis art. 360 ust. 2 projektu ustawy nie spełnia wymogów określoności. Regulacja ta nie precyzuje w jakich okolicznościach, w jaki sposób, w jakim celu i komu ma zostać udostępniony identyfikujący użytkowania końcowego adres poczty elektronicznej, aby zostało to poczytane jako zgoda marketingowa. Z przedmiotowego przepisu nie wynika też, jaki adres poczty elektronicznej może zostać uznany za identyfikujący użytkowania końcowego. Sama forma zgody budzi również w tym przypadku istotne kontrowersje – ochrona prywatności konsumentów wymaga, aby mieli oni pełną świadomość, na etapie udostępniania adresu mailowego, że jest to równoznaczne z wyrażeniem zgody marketingowej. Pełna ocena

Uwaga uwzględniona

165

przedmiotowego rozwiązania w kontekście konstytucyjnych gwarancji ochrony konsumentów będzie jednak możliwa dopiero po doprecyzowaniu ww. przepisu.

256.

Art. 364

MSWiA Art. 364. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług komunikacji elektronicznej zawiadamia Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych o naruszeniu danych osobowych w terminie i na zasadach określonych w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 611/2013 z dnia 24 czerwca 2013 r. w sprawie środków mających zastosowanie przy powiadamianiu o przypadkach naruszenia danych osobowych, na mocy dyrektywy 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady o prywatności i łączności elektronicznej (Dz. Urz. UE L 173 z 26.06.2013, str. 2), zwanym dalej „rozporządzeniem 611/2013”. 2. Przez naruszenie danych osobowych rozumie się przypadkowe lub bezprawne zniszczenie, utratę, zmianę, nieuprawnione ujawnienie lub dostęp do danych osobowych przetwarzanych przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego w związku ze świadczeniem publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych.6. Przez naruszenie danych osobowych, które może wywrzeć niekorzystny wpływ na prawa użytkownika będącego osobą fizyczną, rozumie się takie naruszenie, które w szczególności może skutkować nieuprawnionym posługiwaniem się danymi osobowymi, szkodą majątkową, naruszeniem dóbr osobistych, ujawnieniem tajemnicy bankowej lub innej ustawowo chronionej tajemnicy zawodowej.

Proponuje się nie wprowadzać zawężającej definicji naruszenia, ponieważ naruszenia mogą wystąpić także u innych podmiotów, którym przedsiębiorca udostępnił dane.

4. W przypadku gdy naruszenie danych osobowych może mieć niekorzystny wpływ na prawa użytkownika będącego osobą fizyczną, dostawca publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych niezwłocznie zawiadamia o takim naruszeniu również użytkownika końcowego na zasadach określonych w rozporządzeniu 611/2013, z zastrzeżeniem ust. 7.

Poddaje się do ew. rozważenia, czy przepis jest niezbędny, ponieważ wynika bezpośrednio z RODO. Proponuje się nie wprowadzać odmiennej nomenklatury – art. 34 ust 1 RODO stanowi:Artykuł 34. Zawiadamianie osoby, której dane dotyczą, o naruszeniu ochrony danych osobowych.

Uwaga nieuwzględnionaPrzedsiębiorca komunikacji elektronicznej odpowiada za działania podmiotów, którym powierzył dane jak za własne. W przypadku udostępnienia, administratorem danych staje się inny podmiot. Uwaga nieuwzględnionaW zakresie zawiadomień stosuje się rozporządzenie 611/2013 (por. art. 3 rozporządzenia).

166

1. Jeżeli naruszenie ochrony danych osobowych może powodować wysokie ryzyko naruszenia praw lub wolności osób fizycznych, administrator bez zbędnej zwłoki zawiadamia osobę, której dane dotyczą, o takim naruszeniu.

257.

Art. 367

MSWiA Art. 367. 1. Dostawca publicznie dostępnych usług komunikacji elektronicznej prowadzi rejestr naruszeń danych osobowych, w tym faktów towarzyszących naruszeniom, ich skutków i podjętych działań, zawierający w szczególności: 1) opis charakteru naruszenia danych osobowych; 2) informacje o zaleconych przez dostawcę publicznie dostępnych usług komunikacji elektronicznej środkach mających na celu złagodzenie ewentualnych niekorzystnych skutków naruszenia danych osobowych; 3) informacje o działaniach podjętych przez dostawcę publicznie dostępnych usług komunikacji elektronicznej; 4) informacje o fakcie poinformowania lub braku poinformowania użytkownika będącego osobą fizyczną o wystąpieniu naruszenia danych osobowych; 5) opis skutków naruszenia danych osobowych;6) opis zaproponowanych przez dostawcę publicznie dostępnych usług komunikacji elektronicznej środków naprawczych. 2. Dostawca publicznie dostępnych usług komunikacji elektronicznej może powierzyć, w drodze umowy, innemu przedsiębiorcy prowadzenie rejestru, o którym mowa w ust. 1.1. Zanim zostanie „stwierdzone” naruszenie, dane zdarzenie traktuje się jako incydent – czy incydent niebędący naruszeniem powinien być wpisany do rejestru. 2. Ze względu na zakres informacji znajdujących się w rejestrze należy ponownie rozważyć możliwość powierzenia prowadzenia rejestru podmiotom trzecim.

1. Uwaga wyjaśnionaPrzepis odnosi się wprost do naruszenia 2. Uwaga nieuwzględnionaPrzepisy nie wykluczają technicznego powierzenia prowadzenia rejestru podmiotom trzecim, jednak podmiotem odpowiedzialnym za prowadzenie rejestru pozostaje dostawca usług komunikacji elektronicznej

258.

Art. 367

RCL Przepis art. 367 projektu ustawy nakłada na dostawcę usług komunikacji elektronicznej obowiązek prowadzenia rejestru naruszeń danych osobowych. Podwyższony wymóg określoności dla przepisów statuujących obowiązki przemawia za tym, aby przewidziane w ust. 1 tego przepisu wyliczenie informacji gromadzonych

Uwaga nieuwzględnionaProjekt wskazuje minimalny zakres informacji, jaki powinien znaleźć się w

167

w rejestrze miało charakter wyczerpujący. rejestrze. Nie ma powodów, aby ograniczać dostawców usług do poszerzenia katalogi informacji, według potrzeb prowadzonej działalności.

259.

art. 369 ust. 2

MF Art. 369 ust. 2 projektu powinien brzmieć: „Przedsiębiorca telekomunikacyjny dostarczający system dostępu warunkowego obowiązany jest do wyodrębnienia w ramach prowadzonej rachunkowości informacji dla tej działalności” (ustawa o rachunkowości nie posługuje się wyrażeniem „oddzielnej rachunkowości”, które występuje w proponowanym brzmieniu przepisu).

Uwaga uwzględniona.

260.

Art. 375 ust. 2

MON W art. 375 w ust. 2 proponuje się dodać pkt 8 w brzmieniu:

„8) zapewnienie bezpieczeństwa świadczenia usług i sieci telekomunikacyjnych na potrzeby funkcjonowania organów i struktur państwa oraz jego obywateli, a także bezpieczeństwa w cyberprzestrzeni, w tym zapewnienie integralności i bezpieczeństwa publicznych sieci telekomunikacyjnych, a także realizacji zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz porządku publicznego.”.

Przepis art. 375 ust. 2 określa warunki, jakie uwzględniają minister właściwy do spraw informatyzacji oraz Prezes UKE w realizacji swoich polityk regulacyjnych. W przedstawionym katalogu celów brakuje zagadnień dotyczących zapewnienia bezpieczeństwa usług i sieci telekomunikacyjnych dla funkcjonowania organów i struktur administracyjnych państwa oraz obywateli, w tym zagadnień bezpieczeństwa cyberprzestrzeni. W opinii MON, zagadnienia dotyczące „zapewnienia integralności i bezpieczeństwa publicznej sieci telekomunikacyjnej” należy również odnieść bezpośrednio do uwarunkowań bezpieczeństwa państwa, co uzasadnia ujęcie tych zagadnień w formie odrębnego punktu.

Uwaga w części uwzględniona.Proponuje się:8) zapewnienie realizacji zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz porządku publicznegoPozostała treść jest bezprzedmiotowa ze względu na przeniesienie przepisów dot. bezpieczeństwa sieci i usług oraz cyberbezpieczeństwa do uKSC

261.

Art. 375 ust.

2 pkt 5 lit

g

MSWiA Art. 375 ust. 2 pkt 5 lit. g – zgodnie z art. 4 pkt 2 ustawy o systemie powiadamiania ratunkowego minister właściwy do spraw administracji publicznej zapewnia upowszechnianie wiedzy o numerach alarmowych. Mając na uwadze powyższe dodatkowych wyjaśnień wymaga rola ministra właściwego do spraw informatyzacji oraz Urzędu Komunikacji Elektronicznej w „zapewnieniu informacji o istnieniu numeru alarmowego 112”.

Uwaga wyjaśnionaJest to implementacja art. 109 ust. 7 EKŁE:Państwa członkowskie zapewniają, aby użytkownicy końcowi byli odpowiednio informowani o istnieniu

168

jednolitego europejskiego numeru alarmowego „112” oraz o korzystaniu z niego, a także o funkcjach dostępu do tego numeru, w tym poprzez podejmowanie inicjatyw skierowanych do osób podróżujących między państwami członkowskimi oraz użytkowników końcowych z niepełnosprawnościami. Informacje te są przekazywane w przystępnych formatach dostosowanych do różnych rodzajów niepełnosprawności. Komisja wspiera i uzupełnia działania państw członkowskich.Prezes UKE na stronie CIK publikuje informacje o numerach alarmowych.

262.

Art. 378 ust.

3 pkt 1 i art. 380 ust.

2 pkt 1

MNiSW Proponuję nadać wskazanym przepisom następujące brzmienie:„1) posiada tytuł zawodowy magistra, magistra inżyniera lub równorzędny;”.Zgodnie z art. 77 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce absolwent studiów drugiego stopnia lub jednolitych studiów magisterskich otrzymuje tytuł zawodowy magistra, magistra inżyniera albo równorzędny potwierdzający wykształcenie wyższe na tym samym poziomie. Tytuły zawodowe równorzędne tytułom magistra i magistra inżyniera zostały określone w § 30 i § 31 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 27 września 2018 r. w sprawie studiów (Dz. U. poz. 1861, z późn. zm.). Są to tytuły: magister inżynier architekt, magister inżynier pożarnictwa, magister pielęgniarstwa, magister położnictwa, lekarz, lekarz dentysta, lekarz weterynarii i magister farmacji. W celu uniknięcia wątpliwości czy kandydat na stanowisko Prezesa albo zastępcy Prezesa UKE posiadający tytuł zawodowy magistra inżyniera spełnia wymaganie dotyczące wykształcenia, należy określić te wymagania w sposób spójny z ww. przepisem ustawy.

Uwaga nieuwzględniona

169

263.

art. 381 ust. 2

MF Poprawienia wymaga art. 381 ust. 2, ponieważ niepoprawne jest sformułowanie „udostępnia się” w odniesieniu do dziennika urzędowego.

Uwaga uwzględniona

264.

Art. 382

MON W art. 382 w ust. 1 proponuje się:

1) po pkt 8 dodać pkt 8a w brzmieniu:

„8a) wykonywanie obowiązków dotyczących zapewnienia niezbędnych zasobów częstotliwości radiowych na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa i porządku publicznego oraz współpraca w tym zakresie z użytkownikami rządowymi w celu zapewnienia warunków do utrzymania ciągłości funkcjonowania systemów komunikacji elektronicznej tych użytkowników;”.

W zakresie działania Prezesa UKE, określonym w art. 382 ust. 1, nie uwzględniono konieczności utrzymywania dotychczasowej współpracy z podmiotami wykorzystującymi zasoby częstotliwości użytkowników rządowych. Jest to integralny element prowadzenia polityki regulacyjnej, w tym wykonywania obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa i porządku publicznego.

2) po pkt 11 dodać pkt 11a w brzmieniu:

„11a) wykonywanie zadań i obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa i porządku publicznego;”.

W zakresie działań Prezesa UKE nie wskazano zadań i obowiązków realizowanych na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa i porządku publicznego, które wynikają z treści innych przepisów projektu ustawy. Stąd zasadnym jest, aby formalnie je przywołać i przypisać Prezesowi UKE, tym bardziej, że powyższe zadanie występuje w zakresie działania Prezesa UKE w obowiązującej ustawie z dnia 16 lipca 2004 r.

Uwaga nieuwzględnionaPrezes UKE nie zapewnia zasobów częstotliwości lecz przeznacza je Rada Ministrów w drodze rozporządzenia (KTPCz) Uwaga uwzględniona.

170

- Prawo telekomunikacyjne.

3) po pkt 13 rozważyć dodanie pkt 13a w brzmieniu:

„13a) koordynowanie wykorzystywania częstotliwości przez użytkowników rządowych, w tym ich rozdziału oraz rozstrzyganie kwestii spornych między użytkownikami rządowymi.”.

Powyższa propozycja jest konsekwencją zawnioskowanej przez resort obrony narodowej rezygnacji z przekazania Ministrowi Obrony Narodowej przedmiotowych kompetencji. W części dotyczącej uwag do art. 74 projektu zaproponowano, by z przyczyn wymienionych w uzasadnieniu tych uwag, ww. zadania te powierzyć innemu organowi, w taki sposób, aby uniknąć możliwych komplikacji i nieprawidłowości, jakie w ocenie resortu obrony narodowej, wystąpią w sytuacji przekazania tych zadań Ministrowi Obrony Narodowej, mającemu status użytkownika rządowego. Propozycja ujęcia przedmiotowych zadań jako kompetencji Prezesa UKE jest jedynie postulatem, wynikającym z jego funkcji krajowego organu regulacyjnego oraz z rozwiązania przyjętego w art. 192 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne, zgodnie z którym jest on organem odpowiedzialnym za częstotliwości wykorzystywane przez użytkowników rządowych.

4) po pkt 22 dodać pkt 23 w brzmieniu:

„23) prowadzenie bazy danych, o których mowa w art. 62 ust. 3.”.

Zgodnie z art. 62 ust. 1 przedsiębiorca telekomunikacyjny wskazany w rozporządzeniu, które minister właściwy ds. informatyzacji ma wydać na podstawie art. 62 ust. 4 projektu jest obowiązany dostarczać Prezesowi UKE dane dotyczące infrastruktury telekomunikacyjnej eksploatowanej przez tego przedsiębiorcę, niezbędnej do przygotowania systemów łączności na potrzeby obronne i bezpieczeństwa państwa. Dane te są gromadzone w bazie danych utworzonej i zarządzanej przez Prezesa UKE (art. 62 ust. 3). Propozycja zawarcia w art. 375 określającym zadania Prezesa UKE odesłania do tego przepisu ma znaczenie jedynie systematyzujące rozwiązania w tym zakresie (przepis ten grupuje w jednym miejscu

Uwaga nieuwzględniona Konsekwencja nieuwzględnienia pozostałych uwag w zakresie koordynacji użytkowania rządowego.. Uwaga nieuwzględniona.Brak potrzeby powtarzania, celem usystematyzowania jego zadań, uprawnienia Prezesa UKE do prowadzenia (zarzadzania) bazą danych, skoro zostało to już uregulowane w art. 62 ust. 3

171

wszystkie zadania Prezesa UKE). Ponadto analogiczne rozwiązanie jest przyjęte w art. 192 ust. 1 pkt 5c ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne.

265.

382 ust. 1

MSWiA W art. 382 ust. 1 dodać pkt 23 i 24 w brzmieniu:„23) wykonywanie obowiązków na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa i porządku publicznego;24) koordynacja rezerwacji częstotliwości w zakresach częstotliwości przeznaczonych dla podmiotów, o których mowa w art. 2 pkt 86 lit. a, b, d, e, g i h, w szczególności w zakresach częstotliwości dla nich nowo udostępnianych albo współwykorzystywanych z innymi użytkownikami.”.Należy zachować dotychczasowe regulacje, zawarte w art. 192 ust. 1 pkt 9 i 11 ustawy - Prawo telekomunikacyjne. W przypadku częstotliwości innych niż te, które są przeznaczone do użytkowania rządowego, rezerwacji częstotliwości dokonuje Prezes UKE i tym samym powinien je koordynować.Proponuję także, aby pkt 11 w ust. 1 art. 382 otrzymał następujące brzmienie: „11) wykonywanie obowiązków na rzecz bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i integralności sieci i usług;”.

Uwaga nieuwzględnionaW konsekwencji nieuwzględnienia pozostałych uwag w zakresie koordynacji użytkowania rządowego.

267.

Art. 383a (now

y)

MON Po art. 383 proponuje się dodać nowy art. 383a w brzmieniu:

„Art. 383a. 1. Nadzorowanie i koordynowanie całokształtu zagadnień związanych z:

1) rozwojem, organizacją, funkcjonowaniem oraz rozbudową i modernizacją systemu telekomunikacyjnego zapewniającego wykonywanie działalności telekomunikacyjnej na potrzeby:a) komórek i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony

Narodowej lub przez niego nadzorowanych, w tym również jednostek organizacyjnych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w czasie ich użycia lub pobytu poza granicami państwa,

b)  jednostek organizacyjnych sił zbrojnych państw obcych i jednostek organizacyjnych innych zagranicznych organów państwowych, przebywających czasowo na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umów, których Rzeczpospolita Polska jest stroną - w przypadku posiadania możliwości technicznych,

2) wykorzystywaniem sieci telekomunikacyjnych przedsiębiorców telekomunikacyjnych - na potrzeby tego systemu, zwanego dalej „wojskowym

Uwaga nieuwzględnionaKwestie te powinny być regulowane w innej ustawie dotyczącej sieci rządowych.

172

systemem telekomunikacyjnym”

- należy do organizatora wojskowego systemu telekomunikacyjnego.

2. Organizatora wojskowego systemu telekomunikacyjnego wskazuje, w drodze decyzji, Minister Obrony Narodowej.

3. Wykonywanie działalności telekomunikacyjnej w wojskowym systemie telekomunikacyjnym polega na eksploatacji urządzeń i linii telekomunikacyjnych, a także udostępnianiu w wojskowym systemie telekomunikacyjnym usług telekomunikacyjnych dostarczanych przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Wykonywanie działalności telekomunikacyjnej w wojskowym systemie telekomunikacyjnym nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podejmowaniu, wykonywaniu i zakończeniu takiej działalności.

4. Wojskowy system telekomunikacyjny nie stanowi elementu publicznej sieci telekomunikacyjnej.

5. Organizator wojskowego systemu telekomunikacyjnego lub podmioty określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 11 pkt 2 współpracują z przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi oraz użytkownikami rządowymi prowadzącymi działalność telekomunikacyjną na potrzeby własne, z wykorzystaniem posiadanej infrastruktury telekomunikacyjnej – na podstawie umów i porozumień.

6. Wojskowy system telekomunikacyjny, w przypadku posiadania możliwości technicznych, może być wykorzystywany przez:1)  jednostki organizacyjne nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej,

działające na zasadach samofinansowania;2) przedsiębiorstwa państwowe, dla których Minister Obrony Narodowej jest

organem założycielskim;3) organizacje społeczne i kombatanckie, współpracujące z komórkami

organizacyjnymi Ministerstwa Obrony Narodowej w zakresie obronności państwa;

4) organy administracji publicznej, w celu umożliwienia współpracy w zakresie obronności i bezpieczeństwa państwa, w sytuacjach szczególnych zagrożeń, w

173

tym wojny, kryzysów oraz zwalczania klęsk żywiołowych- na wniosek tych podmiotów.

7. Organizator wojskowego systemu telekomunikacyjnego, w celu zapewnienia ciągłości wykonywania działalności telekomunikacyjnej przez wojskowy system telekomunikacyjny występuje do organu regulacyjnego w dziedzinie rynku usług telekomunikacyjnych i pocztowych o uzyskanie danych dotyczących infrastruktury telekomunikacyjnej eksploatowanej lub używanej przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych, niezbędnej do przygotowania systemów łączności na potrzeby obronne państwa, w tym systemu kierowania bezpieczeństwem narodowym, w celu przeprowadzenia analizy potrzeb, warunków i sposobów udostępniania usług telekomunikacyjnych na rzecz obronności państwa, w tym realizacji zadań wynikających z obowiązku państwa gospodarza.

8. Podczas używania urządzeń radiowych, komórki i jednostki organizacyjne podległe Ministrowi Obrony Narodowej lub przez niego nadzorowane oraz jednostki organizacyjne sił zbrojnych państw obcych i jednostki organizacyjne innych zagranicznych organów państwowych, o których mowa w ust. 1:1) wykorzystują częstotliwości lub zakresy częstotliwości uzgodnione i

przydzielone przez jednostkę organizacyjną podległą Ministrowi Obrony Narodowej, właściwą w sprawach zarządzania częstotliwościami;

2) stosują się do wymagań eksploatacyjnych urządzeń lub systemu, w którym działają urządzenia.

9. Organizator wojskowego systemu telekomunikacyjnego, na podstawie wymagań technicznych i organizacyjnych Służby Kontrwywiadu Wojskowego, może zapewniać techniczne i organizacyjne warunki:1) realizacji przez Służbę Kontrwywiadu Wojskowego czynności określonych w

art. 31 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz.U. z 2019 r. poz. 687);

2) kontroli i utrwalania treści rozmów, o których mowa w art. 237 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz.U. z 2020 r. poz. 30).

10. Organizator wojskowego systemu telekomunikacyjnego zapewnia warunki, o których mowa w ust. 1, przez przygotowanie, uruchomienie i eksploatację

174

systemów technicznych, stosownie do przydzielonych środków budżetowych na ten cel, oraz zorganizowanie pracy personelu.

11. Minister Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia:1) sposób działania wojskowego systemu telekomunikacyjnego,2) rodzaje i zakres umów i porozumień, o których mowa w ust. 5 oraz podmioty właściwe do ich zawierania

- uwzględniając konieczność zapewnienia realizacji zadań przez komórki i jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1.".

Przeprowadzona analiza obowiązującego jeszcze aktu wykonawczego do obecnej ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne, tj. rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 12 października 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków wykonywania działalności telekomunikacyjnej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1669) wykazała, że zawiera ono regulacje, które w ocenie resortu obrony narodowej powinny zostać przeniesione do ustawy, tj. przepisy dotyczące wzajemnych praw i obowiązków organów administracji, w tym względem przedsiębiorców oraz określające zasady i formę współpracy jednostek tworzących wojskowy system telekomunikacyjny z sieciami przedsiębiorców telekomunikacyjnych i z jednostkami organizacyjnymi administracji państwowej prowadzącymi działalność telekomunikacyjną na potrzeby własne, z wykorzystaniem posiadanej infrastruktury telekomunikacyjnej.

268.

Art. 384 ust. 1

MON Przepis art. 384 ust. 1 ustanawia dla Ministra Obrony Narodowej oraz ministra właściwego do spraw wewnętrznych fakultatywne upoważnienie do określenia szczegółowych warunków wykonywania działalności telekomunikacyjnej – w odniesieniu do podległych i nadzorowanych jednostek. W związku z przedstawioną wyżej propozycją określenia tych kwestii w odniesieniu do MON na poziomie ustawy - proponuje się usunąć część delegacji dotyczącą Ministra Obrony Narodowej.

Uwaga nieuwzględniona w zakresie regulowania w Pke działalności telekomunikacyjnej w zakresie rządowymKwestie te powinny być regulowane w innej ustawie dotyczącej sieci rządowych.

269.

Dodanie art. po

MSWiA Po art. 384 dodać art. 384a w brzmieniu: „Art. 384a. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia szczegółowe warunki dotyczące: 1) wydawania pozwoleń na dostęp do usługi publicznej o regulowanym dostępie

Uwaga nieuwzględniona Zagadnienie dotyczące usług systemu nawigacji satelitarnej Galileo nie jest uregulowane w

175

art. 384

oferowanej przez globalny system nawigacji satelitarnej w ramach europejskiego programu Galileo,2) wydawania pozwoleń na opracowywanie lub produkowanie sprzętu lub technologii PRS zaprojektowanych na potrzeby tej usługi,3) wydawania zezwoleń na wywóz i transfer wyposażenia, technologii lub oprogramowania zaprojektowanych na potrzeby tej usługi,4) zarządzania usługą PRS, w tym szczegółowe wymogi dla użytkowników PRS- kierując się koniecznością zapewnienia najskuteczniejszego zarządzania użytkownikami i zastosowaniami usługi PRS”.Powyższe propozycje uzupełnień dotyczą wprowadzenia do projektu ustawy – Pke przepisów regulujących umocowanie jednostki zarządzającej usługą publiczną o regulowanym dostępie w Polsce Competent PRS Authority – CPA Polska).

projekcie ustawy o PKE (nie jest również w ustawie Prawo telekomunikacyjne), dlatego nie jest zasadnym wprowadzanie do projektu ustawy przepisów dotyczących regulacji jednej z usług tego systemu. Dodatkowo należy wskazać na wątpliwości odnośnie zgodności proponowanej zmiany z zakresem projektowanej ustawy, ponieważ usługa komunikacji elektronicznej nie obejmuje usług nawigacji satelitarnej.

270.

Art. 385 ust. 2

MSWiA Proponuję w art. 385 ust. 2 nadać brzmienie: „2. W ramach weryfikacji, o której mowa w ust. 1, Prezes UKE może w szczególności monitorować częstotliwości, lokalizować źródła zakłóceń lub nielegalnych emisji, w tym źródła potencjalnie szkodliwych zakłóceń elektromagnetycznych wpływających na usługę PRS, prowadzić kontrole i postępowania pokontrolne.”.Powyższa propozycja dotyczy wprowadzenia do projektu ustawy – Pke przepisów regulujących umocowanie jednostki zarządzającej usługą publiczną o regulowanym dostępie w Polsce Competent PRS Authority – CPA Polska) w przepisach prawa powszechnie obowiązującego.

Uwaga nieuwzględniona Zagadnienie dotyczące usług systemu nawigacji satelitarnej Galileo nie jest uregulowane w projekcie ustawy o PKE (nie jest również w ustawie Prawo telekomunikacyjne), dlatego nie jest zasadnym wprowadzanie do projektu ustawy przepisów dotyczących regulacji jednej z usług tego systemu. Dodatkowo należy wskazać na wątpliwości odnośnie zgodności proponowanej zmiany z zakresem projektowanej ustawy, ponieważ usługa komunikacji elektronicznej nie obejmuje usług nawigacji satelitarnej.

271.

Art. 389

MZ w art. 389 ust. 1 projektu ustawy – Prawo komunikacji elektronicznej wskazano, że „Prezes UKE może prowadzić kontrolę we współpracy z innymi państwowymi

Uwaga nieuwzględnionaTakie doprecyzowanie nie

176

organami kontrolnymi”. Projekt ustawy nie definiuje jednak pojęcia „inne państwowe organy kontroli”. Zatem celowe wydaje się doprecyzowanie, o jakie organy chodzi, jak również zasad ww. współpracy, celem uniknięcia wątpliwości interpretacyjnych w przyszłości (np.: czy chodzi tylko o NIK czy także właściwych ministrów w zakresie kierowanych przez nich działów administracji rządowej).

wydaje się celowe.

272.

Art. 409

MR art. 409 zawiera katalog aż 83 przypadków, które podlegają karze pieniężnej. Jak wynika z projektowanego art. 410 kary pieniężne, o których mowa w art. 409 ust. 1 i 2, nakłada Prezes UKE, w drodze decyzji, w wysokości do 3% przychodu ukaranego podmiotu, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym. Dodatkowo kara, o której mowa w ust. 1 i 2, może zostać nałożona także w przypadku, gdy podmiot zaprzestał naruszania prawa lub naprawił wyrządzoną szkodę, jeżeli Prezes UKE uzna, że przemawiają za tym czas trwania, zakres lub skutki naruszenia. Kara powinna być adekwatna do wagi przewinienia, tym bardziej, że katalog wskazany w art. 409 zawiera małe potknięcia tj. niedopełnienie obowiązków wpisowych np. niedopełnienia obowiązku złożenia wniosku do Prezesa UKE o zmianę wpisu w rejestrze PT w przypadku, o którym mowa w art. 12 ust. 1 czyli np. firma przedsiębiorcy, siedziba, adres poczty elektronicznej (przecież UKE te dane może pozyskiwać z innych rejestrów) oraz nie wypełnia obowiązku złożenia do Prezesa UKE wniosku o wykreślenie z rejestru PT. W takich przypadkach należałoby odstąpić od karania przedsiębiorcy (np. zwolnić MŚP) lub wyznaczyć niską karę. Ponadto wysokość kary uzależniona jest od przychodów (nie dochodów), z pomięciem kosztów prowadzenia działalności gospodarczej, które w branży telekomunikacyjnej są znaczne. Dotyczy kosztów z całej działalności gospodarczej prowadzonej przez przedsiębiorcę a nie tylko z działalności telekomunikacyjnej. Dodatkowo jak wynika z projektowanego ust. 8 podmiot jest obowiązany do dostarczenia Prezesowi UKE, na każde jego żądanie, danych niezbędnych do określenia podstawy wymiaru kary pieniężnej tj. określających przychód z działalności gospodarczej. W naszej ocenie jest to nałożenie na przedsiębiorcę dodatkowych obowiązków – zbędnych, bowiem dane na temat przychodu przedsiębiorcy Prezes UKE powinien uzyskać z MF.

Uwaga nieuwzględnionaPoza zmianami w katalogu kar przepisy w tym zakresie są przeniesione z Pt i w związku z tym nie stanowią nowego i dodatkowego obciążenia.

273.

Art. 409 ust. 1

MSWiA W art. 409 ust. 1 w pkt 6, na końcu zdania proponuję dodać wyrazy „oraz obowiązków na rzecz bezpieczeństwa i porządku publicznego”.Zaproponowane brzmienie tej jednostki redakcyjnej doprecyzuje zakres obowiązków określonych w tym przepisie – podobne jak obecnie wskazano w art. 209 ust. 1 pkt 10 ustawy – Prawo telekomunikacyjne.

Uwaga do wyjaśniena na koferencji uzgodnieniowejNiewłaściwe odniesienia do jednostek redakcyjnych

177

274.

409 ust.

1 pkt 74

MF Wydaje się, że art. 409 ust. 1 pkt 74 projektu, w związku z propozycją zmiany brzmienia art. 369 ust. 2, powinien przyjąć następujące brzmienie: „74) nie wykonuje obowiązków związanych z udostępnianiem lub wyodrębnieniem w ramach prowadzonej rachunkowości, o których mowa w art. 369 ust. 2”.

Uwaga uwzględniona.

275.

art. 409 ust. 1 i 2

MF Dodatkowo sygnalizuje się konieczność zweryfikowania katalogu kar przedstawionego w art. 409 ust. 1 i 2 projektu ustawy, w kontekście oznaczonych w ustawie o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych przychodów Funduszu Szerokopasmowego. Przyjmowane nowe rozwiązania nie powinny rozszerzać katalogu kar, które zasilają Fundusz. Brak jest zgody Ministerstwa Finansów na pozbawianie budżetu państwa kolejnych wpływów i czynienie dalszych ustępstw od zasady wynikającej z ustawy o finansach publicznych, definiującej dochody budżetu państwa.

Uwaga nieuwzględnionaProjektowany art. 410 ust. 9 jest odpowiednikiem art. 210 ust. 6 Prawa telekomunikacyjnego, który zgodnie z ustawą z dnia 30 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych oraz niektórych innych ustaw wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2021 r. Regulacje w tym zakresie pozostaną zatem bez zmian. W zakresie katalogu kar należy jednak pamiętać, że ostatecznie to nie jego kształt wpływa na wielkość nałożonych i ściągniętych opłat, ale zdolności organizacyjne Prezesa UKE do egzekwowania przepisów projektowanych ustaw.

276

dodanie art. po art. 411 ust.

MSWiA Po art. 411 proponuję dodać art. 412 i 413 w brzmieniu: „Art. 412. 1. Kto podejmuje działalność określoną w art. 62c ust. 1 bez pozwolenia lub bez przestrzegania warunków zawartych w pozwoleniu, podlega karze grzywny w wysokości do 800 000 złotych. 2. Kto uchybia obowiązkowi przewidzianemu w art. 62e, podlega karze grzywny w wysokości do 200 000 złotych oraz karom, na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz. U. z 2020 r. poz. 358).

Uwaga nieuwzględniona Zagadnienie dotyczące usług systemu nawigacji satelitarnej Galileo nie jest uregulowane w projekcie ustawy o PKE (nie jest również w ustawie Prawo telekomunikacyjne), dlatego nie jest zasadnym wprowadzanie do projektu ustawy przepisów

178

Art. 413. Jednocześnie w odniesieniu do podmiotów, które podejmują działalność określoną w art. 62c ust. 1 bez pozwolenia lub bez przestrzegania warunków zawartych w pozwoleniu mają zastosowanie przepisy: 1) art. 41 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 - Kodeks karny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1950,z późn. zm.);2) art. 44 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 - Kodeks karny;3) art. 9 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz. U. z 2020 r. poz. 358).”.Powyższe propozycje uzupełnień dotyczą wprowadzenia do projektu ustawy – Pke przepisów regulujących umocowanie jednostki zarządzającej usługą publiczną o regulowanym dostępie w Polsce Competent PRS Authority – CPA Polska) w przepisach prawa powszechnie obowiązującego.

dotyczących regulacji jednej z usług tego systemu. Dodatkowo należy wskazać na wątpliwości odnośnie zgodności proponowanej zmiany z zakresem projektowanej ustawy, ponieważ usługa komunikacji elektronicznej nie obejmuje usług nawigacji satelitarnej.

Uzasadnienie i OSR

277.

art. 126 ust.

1 pkt 4 lit.

b

MI Brak uzasadnienia nowego przepisu uzależniającego wydanie pozwolenia radiowego od wpisu statku powietrznego do rejestru.

Uwaga uwzględniona

278.

MSWiA W części Szczegółowe regulacje, w I. Dział I. Postanowienia ogólne, w Rozdziale 1. Zakres ustawy, w części Art. 2 (str. 18), należy skorygować uzasadnienie definicji użytkownika rządowego, na następujące:„Definicja użytkownika rządowego – (…) ministrowi właściwemu do spraw administracji publicznej, ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, (…)”.Niezrozumiałe jest pominięcie ministra właściwego do spraw wewnętrznych w obecnym brzmieniu uzasadnienia definicji użytkownika rządowego.

Uwaga uwzględniona

279.

MSWiA W części Szczegółowe regulacje, w I. Dział I. Postanowienia ogólne, w Rozdziale 1. Zakres ustawy, w części Art. 2, proponuję dodać definicję PRS. Biorąc pod uwagę planowaną po roku 2021 pełną operacyjność usługi PRS niezbędne jest zapewnienie umocowania prawnego jednostki zarządzającej w Polsce usługą PRS (CPA Polska – Competent PRS Authority), a także określenie zadań i obowiązków innych

Uwaga nieuwzględniona Zagadnienie dotyczące usług systemu nawigacji satelitarnej Galileo nie jest uregulowane w projekcie ustawy o PKE (nie

179

podmiotów, w tym potencjalnych użytkowników PRS oraz producentów sprzętu PRS. W tym celu należy również wprowadzić definicję usługi PRS.Powyższe jest następstwem proponowanego uzupełnienia projektu Pke o zagadnienie umocowania CPA Polska w przepisach tej ustawy.

jest również w ustawie Prawo telekomunikacyjne), dlatego nie jest zasadnym wprowadzanie do projektu ustawy przepisów dotyczących regulacji jednej z usług tego systemu. Dodatkowo należy wskazać na wątpliwości odnośnie zgodności proponowanej zmiany z zakresem projektowanej ustawy, ponieważ usługa komunikacji elektronicznej nie obejmuje usług nawigacji satelitarnej.

280.

MSWiA W części Szczegółowe regulacje, w I. Dział I. Postanowienia ogólne, w Rozdziale 5.Bezpieczeństwo sieci i usług oraz zadania i obowiązki na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, na końcu (str. 34), proponuję dodać następujący zapis: „Celem wprowadzenia tych przepisów jest uregulowanie zadań i obowiązków podmiotów krajowych w obszarze zarządzania usługą publiczną o regulowanym dostępie (public regulated service – PRS) systemu satelitarnego Galileo w związku z planowaną po roku 2021 pełną operacyjnością usługi PRS. Niezbędne jest zatem umocowanie prawne jednostki zarządzającej w Polsce usługą PRS (CPA Polska – Competent PRS Authority), a także określenie zadań innych podmiotów, w tym potencjalnych użytkowników PRS oraz producentów sprzętu PRS. Podstawę działania CPA stanowią:

- Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1285/2013 z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie realizacji i eksploatacji europejskich systemów nawigacji satelitarnej oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 876/2002 i rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 683/2008.

- Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 1104/2011/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie warunków dostępu do usługi publicznej o regulowanym dostępie (dalej: Decyzja PRS).

Uwaga nieuwzględniona Zagadnienie dotyczące usług systemu nawigacji satelitarnej Galileo nie jest uregulowane w projekcie ustawy o PKE (nie jest również w ustawie Prawo telekomunikacyjne), dlatego nie jest zasadnym wprowadzanie do projektu ustawy przepisów dotyczących regulacji jednej z usług tego systemu. Dodatkowo należy wskazać na wątpliwości odnośnie zgodności proponowanej zmiany z zakresem projektowanej ustawy, ponieważ usługa komunikacji elektronicznej nie obejmuje usług nawigacji satelitarnej.

180

- Decyzja delegowana Komisji z dnia 15 września 2015 r. uzupełniająca decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 1104/2011/UE w odniesieniu do wspólnych minimalnych norm, których muszą przestrzegać organy odpowiedzialne za PRS (tzw. Common Minimum Standards, zwana dalej CMS lub wspólnymi minimalnymi normami.)

- Zgodnie z Decyzją PRS, do zadań CPA należy zarządzanie użytkownikami, zarządzanie prawidłowym wykorzystaniem usługi PRS, ułatwianie relacji między podmiotami odpowiedzialnymi za bezpieczeństwo oraz zapewnienie stałej kontroli użytkowników, zgodnie ze wspólnymi minimalnymi normami. Decyzja PRS pozostawia jednak państwom członkowskim pewien stopień elastyczności, aby mogły one skutecznie określić zakresy odpowiedzialności poszczególnych podmiotów.

- Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów na posiedzeniu w dniu 14 lipca 2006 r. podjął decyzję o wyznaczeniu MSWiA jako podmiotu koordynującego kwestie wykorzystania sygnału PRS (systemu satelitarnego Galileo) na potrzeby służb rządowych. Zespół CPA Polska funkcjonuje w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw wewnętrznych od dnia 1 września 2014 roku. Z racji tego, iż usługa PRS będzie nieograniczona i nieprzerwanie dostępna w każdej części świata nawet w przypadku całkowitego zablokowania innych usług Galileo, co może być spowodowane np. działaniami terrorystycznymi lub wojennymi, i w związku z tym jest planowana do wykorzystywania głównie przez organy administracji państw członkowskich oraz Europejską Służbę Działań Zewnętrznych, zasadne wydaje się umieszczenie przepisów dotyczących usługi PRS w Dziale I, Rozdział 5, oddział 2 Obowiązki na rzecz bezpieczeństwa państwa. W ramach wprowadzanych przepisów zostało określone, że minister właściwy do spraw wewnętrznych będzie przyznawał użytkownikom dostęp do usługi o regulowanym dostępie. Wywóz oraz transfer technologii PRS będzie uwarunkowany uzyskaniem zezwolenia ministra właściwego do spraw gospodarki, a przed udzieleniem zezwolenia minister właściwy do spraw gospodarki będzie konsultował swoje stanowisko z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych. Powyższe będzie podlegało również kontroli ze strony

181

CPA Polska oraz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego (ABW).”.- Powyższe jest następstwem proponowanego uzupełnienia projektu Pke o

zagadnienie umocowania CPA Polska w przepisach tej ustawy.

281.

Art. 130

MF - ustawa o opłacie skarbowej nie określa stawki tej opłaty od wpisu do rejestru urządzeń. Czynność ta nie jest przedmiotem tej daniny, a ponadto nie są przedmiotem opłaty skarbowej także wnioski i załączniki do wniosków. Z tych względów zbędne jest zdanie w uzasadnieniu projektu ustawy w brzmieniu: „Wniosek o wpis do rejestru urządzeń, załączniki dołączane do tego wniosku oraz wpis do rejestru nie będą podlegać opłacie skarbowej” i należy je usunąć.

Uwaga uwzględniona

282.

MSWiA W części Szczegółowe regulacje, w Dział VIII. Organy właściwe w sprawach komunikacji elektronicznej, szczególnie uprawnienia Prezesa UKE oraz postępowanie przed Prezesem UKE, w Rozdziale 1. Organy właściwe w sprawach komunikacji elektronicznej, po opisie art. 384 proponuję dodać następujący zapis do art. 384a:„Wprowadzono możliwość wydania aktów wykonawczych, które uregulują szczegółowe kwestie dotyczące wydawania pozwoleń na dostęp do usługi PRS, opracowywanie lub produkowanie odbiorników lub modułów bezpieczeństwa zaprojektowanych na potrzeby tej usługi oraz zezwoleń na wywóz i transfer wyposażenia, technologii lub oprogramowania zaprojektowanych na potrzeby tej usługi, jak również zarządzania usługą PRS, w tym szczegółowe wymogi dla użytkowników PRS.”. Powyższe jest następstwem proponowanego uzupełnienia projektu Pke o zagadnienie umocowania CPA Polska w przepisach tej ustawy.

Uwaga nieuwzględniona Zagadnienie dotyczące usług systemu nawigacji satelitarnej Galileo nie jest uregulowane w projekcie ustawy o PKE (nie jest również w ustawie Prawo telekomunikacyjne), dlatego nie jest zasadnym wprowadzanie do projektu ustawy przepisów dotyczących regulacji jednej z usług tego systemu. Dodatkowo należy wskazać na wątpliwości odnośnie zgodności proponowanej zmiany z zakresem projektowanej ustawy, ponieważ usługa komunikacji elektronicznej nie obejmuje usług nawigacji satelitarnej.

283.

MSWiA W części Szczegółowe regulacje, w Dziale VIII Organy właściwe w sprawach komunikacji elektronicznej, szczególnie uprawnienia Prezesa UKE oraz postępowanie przed Prezesem UKE, w Rozdziale 1. Organy właściwe w sprawach komunikacji elektronicznej, w Rozdziale 2. Działania kontrolne Prezesa UKE, w zakresie uzasadnienia Art. 385-396 (str. 156), w pierwszym akapicie, po zdaniu:

Uwaga nieuwzględniona Zagadnienie dotyczące usług systemu nawigacji satelitarnej Galileo nie jest uregulowane w projekcie ustawy o PKE (nie

182

„Prezes UKE posiada również kompetencje w zakresie kontroli produktów wykorzystujących energię i znakowania efektywności energetycznej, a także kontroli aparatury.", proponuję dodać zapis odnoszący się do zmiany w art. 385 ust. 2:„Zgodnie z regulacjami Decyzji PRS organ odpowiedzialny za korzystanie z PRS zapewnia by ustanowiony został punkt kontaktowy udzielający w razie potrzeby wsparcia w zgłaszaniu wykrytych potencjalnie szkodliwych zakłóceń elektromagnetycznych wpływających na PRS. Biorąc pod uwagę profil działalności UKE oraz narzędzia, którymi może się posługiwać, zasadne wydaje się by to on pełnił rolę ww. punktu kontaktowego.”.Powyższe jest następstwem proponowanego uzupełnienia projektu Pke o zagadnienie umocowania CPA Polska w przepisach tej ustawy.

jest również w ustawie Prawo telekomunikacyjne), dlatego nie jest zasadnym wprowadzanie do projektu ustawy przepisów dotyczących regulacji jednej z usług tego systemu. Dodatkowo należy wskazać na wątpliwości odnośnie zgodności proponowanej zmiany z zakresem projektowanej ustawy, ponieważ usługa komunikacji elektronicznej nie obejmuje usług nawigacji satelitarnej.

284.

MSWiA W części Szczegółowe regulacje, w Dział IX. Przepisy karne i kary pieniężne na końcu (str.163), proponuję dodać następujący zapis:„Art. od 412 do 413Decyzja PRS zobowiązuje państwa członkowskie do określenia sankcji mających zastosowanie w razie naruszenia obowiązków wynikających z Decyzji PRS oraz do zapewnienia stosowania tych sankcji. Sankcje te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Dlatego też proponuje się wprowadzenie kar za podejmowanie działalności bez pozwolenia oraz podejmowanych bez przestrzegania warunków zawartych w pozwoleniu. Sankcje mają charakter proporcjonalny i odstraszający. Określając wysokości kary grzywny wzorowano się na kwotach przyjętych w prawodawstwie francuskim, mając na względzie potrzebę zachowania jednolitych rozwiązań w krajach członkowskich UE korzystających z usługi PRS.”.Powyższe jest następstwem proponowanego uzupełnienia projektu Pke o zagadnienie umocowania CPA Polska w przepisach tej ustawy.

Uwaga nieuwzględniona Zagadnienie dotyczące usług systemu nawigacji satelitarnej Galileo nie jest uregulowane w projekcie ustawy o PKE (nie jest również w ustawie Prawo telekomunikacyjne), dlatego nie jest zasadnym wprowadzanie do projektu ustawy przepisów dotyczących regulacji jednej z usług tego systemu. Dodatkowo należy wskazać na wątpliwości odnośnie zgodności proponowanej zmiany z zakresem projektowanej ustawy, ponieważ usługa komunikacji elektronicznej nie obejmuje usług nawigacji satelitarnej.

285.

MSWiA W pkt 1. Jaki problem jest rozwiązywany w OSR proponuję we fragmencie: „Przepisy projektu w znacznej mierze regulują kwestie, które były przedmiotem materii w ustawie Prawo telekomunikacyjne. Spośród zagadnień, które nie są

Uwaga nieuwzględniona Zagadnienie dotyczące usług systemu nawigacji satelitarnej

183

regulowane w ustawie Prawo telekomunikacyjne należy wskazać w szczególności:” dodać literę k w brzmieniu: „k) wprowadzenie do projektu ustawy - Prawo komunikacji elektronicznej przepisów regulujących umocowanie jednostki zarządzającej usługą publiczną o regulowanym dostępie w Polsce (Competent PRS Authority – CPA Polska) w przepisach prawa powszechnie obowiązującego.”.W akapicie „Przepisy projektu w znacznej mierze regulują kwestie,(…) w lit. i, proponuję po słowach „Ministra Obrony Narodowej” dodać wyrazy „w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych.” .W przypadku przepisu odnoszącego się do koordynacji i uzgodnień częstotliwości radiowych należy dodać także ministra właściwego do spraw wewnętrznych ze względu na wykorzystywanie przez niego częstotliwości cywilno-rządowych oraz posiadane kompetencje i odpowiednie doświadczenie w tym zakresie. W strukturach urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw wewnętrznych funkcjonuje komórka właściwa w sprawach gospodarowania częstotliwościami radiowymi, będącymi w dyspozycji Ministra, dla potrzeb Ministerstwa oraz organów i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi lub przez niego nadzorowanych a także innych organów administracji rządowej.

Galileo nie jest uregulowane w projekcie ustawy o PKE (nie jest również w ustawie Prawo telekomunikacyjne), dlatego nie jest zasadnym wprowadzanie do projektu ustawy przepisów dotyczących regulacji jednej z usług tego systemu. Dodatkowo należy wskazać na wątpliwości odnośnie zgodności proponowanej zmiany z zakresem projektowanej ustawy, ponieważ usługa komunikacji elektronicznej nie obejmuje usług nawigacji satelitarnej.

286.

MSWiA W pkt 2. Rekomendowane rozwiązanie, w tym planowane narzędzia interwencji, i oczekiwany efekt w OSR w lit. j, proponuję po wyrazach: „Ministra Obrony Narodowej” dodać wyrazy: „w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych” a po skrócie „MON” dodać „i MSWiA”.W ramach MON i MSWiA funkcjonują jednostki wyspecjalizowane posiadające kompetencje do zarządzania częstotliwościami.Jednolity nadzór nad użytkownikami rządowymi zapewni efektywne wykorzystanie zasobów częstotliwości przeznaczonych dla tych użytkowników oraz zminimalizuje

Uwaga nieuwzględnionaW konsekwencji nieuwzględnienia pozostałych uwag w zakresie koordynacji użytkowania rządowego..

184

ryzyko występowania zakłóceń powodowanych przez poszczególnych użytkowników.”W przypadku przepisu odnoszącego się do koordynacji i uzgodnień częstotliwości radiowych należy dodać także ministra właściwego do spraw wewnętrznych ze względu na wykorzystywanie przez niego częstotliwości cywilno-rządowych oraz posiadane kompetencje i odpowiednie doświadczenie w tym zakresie”.

287.

MSWiA W pkt 4. Podmioty na które oddziałuje projekt w OSR w wersie dotyczącym ministra właściwego do spraw wewnętrznych, w kolumnie Oddziaływanie, przed kropką proponuję dodać wyrazy „a także do koordynacji wykorzystania częstotliwości przez użytkowników rządowych w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej”. W strukturach urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw wewnętrznych funkcjonuje komórka właściwa w sprawach gospodarowania częstotliwościami radiowymi, będącymi w dyspozycji Ministra, dla potrzeb Ministerstwa oraz organów i jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi lub przez niego nadzorowanych a także innych organów administracji rządowej.

Uwaga nieuwzględnionaW konsekwencji nieuwzględnienia pozostałych uwag w zakresie koordynacji użytkowania rządowego..

288.

MSWiA W pkt 6. Wpływ na sektor finansów publicznych, w polu Dodatkowe informacje, w tym wskazanie źródeł danych i przyjętych do obliczeń założeń OSR proponuję usunąć pkt 4. W konsekwencji zgłoszonych przez MSWiA uwag do art. 74 projektu ustawy – Prawo komunikacji elektronicznej, oraz po uwzględnianiu pozostałych zaproponowanych przez MSWiA zmian w OSR do projektu ustawy - Pke, pkt 4 staje się bezprzedmiotowy.W pkt 6 oceny skutków regulacji w tabeli „Źródła finansowania” należy dokonać szczegółowego wyliczenia źródeł finansowania skutków finansowych wejścia w życie projektu, w szczególności ze wskazaniem części budżetowych, z których będą pokrywane wydatki oraz wskazaniem kwot tych wydatków dla poszczególnych części.

Uwaga nieuwzględnionaW konsekwencji nieuwzględnienia pozostałych uwag w zakresie koordynacji użytkowania rządowego..

289.

MSWiA W pkt 8. Zmiana obciążeń regulacyjnych (w tym obowiązków informacyjnych) wynikających z projektu w OSR proszę o wyjaśnienie, w jaki sposób wejście w życie projektowanej ustawy jednocześnie zmniejszy i zwiększy liczbę dokumentów oraz jednocześnie skróci i wydłuży czas załatwiania sprawy.

Uwaga uwzględniona

185

OSR

290.

Str. 2

MON Na stronie 2 Oceny skutków regulacji, w akapicie pierwszym wskazującym na zakres spraw, które reguluje projekt, proponuje się lit. a nadać brzmienie:

„a) kwestie ogólne obejmujące m.in. wpis do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych i rejestru jednostek samorządu terytorialnego, obowiązki informacyjne podmiotów funkcjonujących na rynku komunikacji elektronicznej, obowiązki przedsiębiorców związane z bezpieczeństwem sieci i usług, obowiązki na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa oraz opłaty związane z funkcjonowaniem na rynku komunikacji elektronicznej;”.

Powyższa korekta zapewni zgodność zapisów OSR z zakresem regulacji wskazanym w art. 1 pkt 5 projektu.

Uwaga do uwzględnienia

291.

MF Należy zauważyć, że z informacji o ustaleniach Zespołu do spraw Programowania Prac Rządu w dniu 24 lipca br. wynika, iż Minister Finansów nie wyraził zgody na wydatki przeznaczone na dodatkowe etaty, przewidziane zarówno w OSR do projektu ustawy – Prawo Komunikacji Elektronicznej, jak i projektu ustawy wprowadzającej ustawę – Prawo Komunikacji Elektronicznej i w tym kierunku poszło uzgodnienie zaaprobowane przez ZPPR, którego Minister Cyfryzacji nie wykonał. W związku z tym, w ocenie Ministerstwa Finansów stanowisko to pozostaje aktualne i podtrzymane na kolejnych etapach prac nad przedmiotowymi projektami ustaw. Ponadto należy podzielić podgląd wyrażony w notatce przygotowanej na posiedzenie ZPPR, iż „Z uwagi na trudną sytuację finansów publicznych, wskazane jest dążenie do przyjmowania regulacji ustawowych nie generujących dodatkowych obciążeń dla budżetu państwa i nie dających podstawy do ubiegania się o dodatkowe środki z budżetu państwa na projektowane cele”. Takie podejście zgodne jest z założeniami do planowania budżetu państwa na 2021 r., z których wynika, że co do zasady wynagrodzenia w jednostkach sektora finansów publicznych w 2021 r. powinny pozostać na poziomie 2020 r. (kwoty bazowe dla osób objętych mnożnikowymi systemami wynagrodzeń oraz wynagrodzenia osób objętych i nieobjętych mnożnikowymi systemami wynagrodzeń zostały utrzymane na poziomie z roku 2020), a także przyjętych ograniczeń co do możliwości tworzenia w 2021 r. funduszu nagród.

Uwaga uwzględniona w zakresie etatów działu informatyzacji

292.

MF W odniesieniu do projektu ustawy - Prawo komunikacji elektronicznej należy zauważyć, iż w OSR pkt 6 - Wpływ na sektor finansów publicznych określono skutki finansowe dla budżetu państwa w łącznej wysokości 58.398.000 zł. Dodatkowo

Uwaga uwzględniona

186

wskazano, iż (…) wydatki państwa wynikające z wejścia w życie ustawy PKE wynoszą 26 754 000 zł w 2021 r. oraz 3 516 000 zł w każdym kolejnym roku. Finansowane będą z budżetu państwa. Wejście w życie projektowanej regulacji będzie podstawą do ubiegania się o dodatkowe środki z budżetu państwa na ten cel." Ww. koszty dotyczą m.in. funkcjonowania UKE a także zgłoszonej potrzeby zwiększenia zatrudnienia o dodatkowe etaty, tj. 3 etaty specjalistyczne i 7 dodatków zadaniowych w Ministerstwie Cyfryzacji, 2 etaty specjalistyczne w MON i 9 etatów specjalistycznych w UKE.W związku z brakiem zgody Ministra Finansów na wydatki przeznaczone na dodatkowe etaty, zaaprobowanej przez ZPPR - zapisy dotyczące dodatkowych etatów należy usunąć zarówno z treści OSR, jak i uzasadnienia oraz ponownie przeliczyć koszty wejścia w życie ww. projektu ustawy.

293.

MF Ponadto, pkt 6 OSR projektu ustawy Prawo komunikacji elektronicznej należy uzupełnić o informację, że skutki finansowe wejścia w życie projektowanych regulacji w przypadku resortu obrony narodowej będą ponoszone w ramach limitu wydatków obronnych wyliczanych zgodnie z regułą zawartą w art. 7 ustawy z dnia 25 maja 2001 r. o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, bez konieczności dodatkowego ich zwiększania ponad ustawowo przyjęty wskaźnik.Analogiczny zapis w ww. pkt OSR winien odnosić się także do resortu cyfryzacji i obszaru działalności Ministra Sprawiedliwości, iż ewentualne koszty wynikające z projektowanych rozwiązań w ramach części 27 – Informatyzacja, 37 - Sprawiedliwość oraz 15 – Sądy powszechne powinny zostać sfinansowane w ramach ustalonego limitu wydatków dla tych części i nie powinny stanowić podstawy do ubiegania się o dodatkowe środki z budżetu państwa na ten cel w roku wejścia w życie ustawy oraz w latach kolejnych.Z uwagi na powyższe, należy także z pkt 6 OSR wykreślić zapis, iż (…) Wejście w życie projektowanej regulacji będzie podstawą do ubiegania się o dodatkowe środki z budżetu państwa na ten cel.

Uwaga uwzględniona

294.

MF Ponadto, w związku z brakiem zgody Ministra Finansów na wydatki przeznaczone na dodatkowe etaty, przewidziane zarówno w OSR do projektu ustawy – Prawo komunikacji elektronicznej, jak i projektu ustawy wprowadzającej ustawę – Prawo komunikacji elektronicznej, Prezes UKE, jak i Minister Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej powinien przeprowadzić szczegółową analizę w zakresie realizowanych obecnie i kończących się zadań, a po dokonaniu stosownych przesunięć, zadania nakładane projektami przedmiotowych ustaw zrealizować w

Uwaga uwzględniona

187

ramach dotychczasowych zasobów kadrowych.Stosowna informacja o finansowaniu nowych zadań nałożonych na ww. dysponentów w ramach możliwych do wygospodarowania w trakcie roku budżetowego oszczędności powinna znaleźć się w pkt. 6 OSR w wierszu „Źródła finansowania” obu projektów ustaw. Natomiast zdanie w pkt. 6 OSR „Z uwagi na planowane wejście w życie ustawy PKE na początek 2021 r. środki przewidziane na przedmiotowe etaty powinny zostać wskazane w ustawie budżetowej począwszy od 2021 r.” – powinno zostać wykreślone.

295.

MF Niezależnie od powyższego należy zauważyć, że przyjęty przez projektodawcę poziom wynagrodzenia (z pochodnymi) na stanowisku eksperckim na poziomie 12 tys. zł miesięcznie znacząco odbiega od poziomu wynagrodzeń w Urzędzie Komunikacji Elektronicznej (zgodnie z przesłanym RB-70 dysponenta na 2019 r.).

Uwaga uwzględniona

296.

MF W przypadku natomiast zwiększenia zatrudnienia w cz. 21 – Gospodarka morska (urzędy morskie i Centralna Morska Komisja Egzaminacyjna) na podstawie przepisów wprowadzających PKE, w ogóle nie wskazano kalkulacji wynagrodzeń i planowanego zwiększenia etatowego.

Uwaga uwzględniona

297.

MF Poza przedstawionymi uwagami, Ministerstwo Finansów zgłasza także uwagę ogólną dot. dwóch procedowanych dokumentów. Maksymalne limity wskazane przez projektodawcę w projekcie ustawy wprowadzającej ustawę – Prawo komunikacji elektronicznej, są omówione w OSR do projektu ustawy - Prawo komunikacji elektronicznej. Jednocześnie w ustawie „wprowadzającej” nie wskazano maksymalnych limitów dla cz. 21 – Gospodarka morska, mimo, że pkt. 6 OSR do tego dokumentu przedstawia skutki finansowe dla tej części.

Uwaga uwzględniona

298.

MF Ministerstwo Finansów zwraca również uwagę na konieczność prezentacji w OSR danych w zakresie skutków finansowych projektów ustaw w rozbiciu na poszczególne części budżetowe a także zastrzega, że kwestia skutków finansowych wejścia w życie proponowanych ustaw będzie podlegała ponownej analizie, po uzupełnieniu danych przez projektodawcę.

Uwaga uwzględniona

299.

MF Poza powyższym, w OSR obu projektów ustaw w punkcie 4 Podmioty na które oddziałuje projekt podano niewłaściwą liczą jednostek samorządu terytorialnego. Według stanu na dzień 1 stycznia 2020 r. liczba JST wynosi 2807, z tego 2411 gmin,

Uwaga uwzględniona

188

66 miast na prawach powiatu, 314 powiatów i 16 województw.

300.

MF Dodatkowo OSR projektu ustawy - Prawo komunikacji elektronicznej powinna zostać uzupełniona o informację w przedmiocie wpływu proponowanych regulacji na dochody budżetów gmin z tytułu opłaty skarbowej, a jeżeli wejście w życie ustawy nie będzie wywierało takich skutków finansowych ze względu na zmiany o charakterze porządkującym, wówczas taka informacja także powinna się znaleźć w OSR projektu ustawy.

Uwaga uwzględniona

189