Tekrarlayan Gebelik Kayıpları

TEKRARLAYAN GEBELİK

KAYIPLARI

Editör

Prof. Dr. Sedat Kadanalı

Nobel Tıp Kitabevleri

© 2012 Nobel Tıp Kitabevleri Ltd. Şti.Tekrarlayan Gebelik Kayıpları

Editör: Prof. Dr. Sedat Kadanalı

ISBN: 978-975-420-895-5

Bu kitabın, 5846 ve 2936 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasası Hükümleri gereğince yazarın yazılı izni olmadan kitabın bir bölümünden alıntı yapılamaz; fotokopi yöntemiyle çoğaltılamaz; resim, şekil, şema, grafik, vb’ler kopya edilemez. Her hakkı Nobel Tıp Kitabevleri Ltd Şti’ne aittir.

Düzenleme: Nobel Tıp Kitabevleri / Selçuk ErtürkKapak: Selçuk ErtürkBaskı / Cilt: Nobel Matbaacılık, Hadımköy-İSTANBUL

Bu kitabın bölümlerindeki bilimsel içerikten bölüm yazarları sorumludur.

Eşim Ayten, kızlarım Nihan ve Seda’ya

v

Yazarlar

Editör: Prof. Dr. Sedat KadanalıMedicalpark Göztepe Hastanesi Kompleksi

Doç. Dr. Murat ApiAdana Numune EAH Klinik Şefi

Uzm. Dr. Yunus AydınAnadolu Üniv. Tıp Fakültesi

Dr. Serkan AydoğduMemorial Ataşehir Hastanesi

Dr. Barış AtaUludağ Üniv. Tıp Fakültesi

Prof. Dr. Tayfun BağışAcıbadem Üniv. Tıp Fakültesi

Uzm. Dr. Ercan Baştuİstanbul Üniv. Tıp Fakültesi

Prof. Dr. Bülent BerkerAnkara Üniv. Tıp Fakültesi

Bio. Çağrı BeyazyürekMemorial Hastanesi

Prof. Dr. H. Faruk Buyruİstanbul Üniv. Tıp Fakültesi

Prof. Dr. A. Serhan CevrioğluSakarya Üniv. Tıp Fakültesi

Yard. Doç. Dr. Ebru Çelikİnönü Üniv. Tıp Fakültesi

Dr. İlhan DelibaşAtatürk Üniv. Tıp Fakültesi

Doç. Dr. L. Cem DemirelAtaşehir Memorial Hastanesi

Prof. Dr. Osman DeviloğluUludağ Üniv. Tıp Fakültesi

Uzm. Dr. Yasemin Doğanİstanbul Üniv. Tıp Fakültesi

Dr. Murat EkinBakırköy Sadi Konuk EAH

Dr. Nida ErginHaseki Devlet Hastanesi

Doç. Dr. Mehmet GüneySüleyman Demirel Üniv. Tıp Fakültesi

Prof. Dr. Recep Hasİstanbul Üniv. Tıp Fakültesi

Prof. Dr. Hikmet HassaAnadolu Üniv. Tıp Fakültesi

Prof. Dr. Metin İngeçAtatürk Üniv. Tıp Fakültesi

Prof. Dr. Sedat KadanalıMedicalpark Göztepe Hastane Kompleksi

Prof. Dr. Semra KahramanMemorial Hastanesi

vi Yazarlar

Prof. Dr. Engin Oralİstanbul Üniv. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi

Prof. Dr. Esat OrhonGATA Emekli Öğretim Üyesi

Prof. Dr. Selçuk ÖzdenSakarya Üniv. Tıp Fakültesi

Dr. Ayşe SeyhanUludağ Üniv. Tıp Fakültesi

Prof. Dr. H. Alper TanrıverdiAdnan Menderes Üniv. Tıp Fakültesi

Prof. Dr. Bülent UrmanKoç Üniv. Tıp Fakültesi

Op. Dr. Deniz UsalAcıbadem Kadıköy Hastanesi

Dr. İbrahim YalçınAnkara Üniv. Tıp Fakültesi

Doç. Dr. Kayhan YakınVKV Amerikan Hastanesi

Dr. Levent YaşarBakırköy Sadi Konuk EAH

Prof. Dr. Murat YaylaInternational Hastanesi

Prof. Dr. Hulusi Bülent ZeyneloğluBaşkent Üniv. Tıp Fakültesi

vii

Önsöz

Tekrarlayan gebelik kayıpları hekimler için adeta bir kara kutudur.

Tekrarlayan gebelik kayıplarına yol açan faktörlerin net olarak ortaya

konamaması tedavisi ve takibini de güçleştirmektedir. Hızla artan bilimsel

literatür tekrarlayan gebelik kayıpları hakkında geniş bir birikimi getirmiştir.

Ancak bu birikim pratikteki kadın doğumcunun kafasını iyice karıştırmıştır.

Bu karışıklık hastalara da yansımaktadır, zira gebelik kayıplarının nedenini

merak eden hastaya net bir cevap verilememektedir.

Tekrarlayan gebelik kayıplarına yol açan faktörlerin belirlenmesi ve tanısında da hekimler arasında

bir fikir birliği oluşmamıştır. Patofizyolojide rolü olduğuna inanılan faktörler zaman içerisinde yapılan

bilimsel çalışmalar ile değerini yitirirken yeni faktörler eklenmektedir. Bu kitap da okuyuculara bu

değişimi yansıtmayı da amaçladık.

Kitapta konularında tecrübeli ve birikimi olan hocaların katkıları ile tekrarlayan gebelik kayıpları bütün

yönleri ile incelenmiştir. Konu ile ilgili güncel literatür verilerek klinisyenlerin kendilerini güncellemesi

amaçlanmıştır. Klinisyenin tekrarlayan gebelik kayıpları konusunda merak ettiği her konuyu ayrıntılı

olarak bulabileceği bir kaynak kitap oluşturulması hedeflenmiştir.

Kitabın hazırlanmasında emekleri geçen tüm yazarlara bu destekleri için çok teşekkür ederim.

Ülkemizde tekralayan gebelik kayıpları konusunda yayınlanmış olan bu ilk kitabın Türk tıbbına faydalı

olması dileklerimle...

Prof. Dr. Sedat Kadanalı

ix

İçindekiler

1. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1Tekrarlayan Gebelik Kayıplarının Tanısı ve EpidemiyolojisiDoç. Dr. Murat Api

2. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .15Spontan Abortusun GenetiğiDoç. Dr. Kayhan Yakın

3. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .33Tekrarlayan Gebelik Kayıplarında Fetal KaryotiplemeProf. Dr. Recep Has, Uzm. Dr. Yasemin Doğan

4. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .37Tekrarlayan Gebelik Kayıplarında Preimplantasyon Genetik Tanı (PGT) ve Comparative Genomik Hibridizasyon (CGH)Prof. Dr. Semra Kahraman, Bio. Çağrı Beyazyürek

5. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .53Tekrarlayan Gebelik Kayıplarında Sperm Faktörünün RolüProf. Dr. Esat Orhon

6. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .65Gebelik Kayıplarının EndokrinolojisiProf. Dr. Tayfun Bağış, Op. Dr. Deniz Usal

7. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .79Tekrarlayan Gebelik Kayıplarında Progesteron Tedavisinin YeriDoç. Dr. L. Cem Demirel, Dr. Serkan Aydoğdu

8. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .89Antifosfolipid SendromuProf. Dr. Sedat Kadanalı

x İçindekiler

9. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 111Tekrarlayan Gebelik Kayıplarına Yol Açan Koagulasyon BozukluklarıYard. Doç. Dr. Ebru Çelik, Prof. Dr. Engin Oral

10. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 135Tekrarlayan Gebelik Kayıplarında Trombofili Varlığında TromboproflaksiProf. Dr. Bülent Berker, Dr. İbrahim Yalçın

11. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 143Açıklanamayan Tekrarlayan Gebelik Kayıplarında Antitrombotik TedaviDr. Barış Ata, Prof. Dr. Bülent Urman

12. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 151Tekrarlayan Gebelik Kayıplarında Uterus AnomalileriProf. Dr. Hikmet Hassa, Uzm. Dr. Yunus Aydın

13. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 167Tekrarlayan Gebelik Kayıplarının İmmunobiyolojisiDoç. Dr. Mehmet Güney

14. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 181Tekrarlayan Gebelik Kayıplarında İmmünoterapiProf. Dr. H. Faruk Buyru, Uzm. Dr. Ercan Baştu

15. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 193Servikal Yetmezlik Tanısı ve Serklajin YeriProf. Dr. A. Serhan Cevrioğlu, Prof. Dr. Selçuk Özden

16. BÖLÜM . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 207Tekrarlayan Gebelik Kayıpları Sonrası Gebelik ve DoğumProf. Dr. Metin İngeç, Dr. İlhan Delibaş

17. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 219Tekrarlayan Gebelik Kayıpları ve İnfeksiyonlarProf. Dr. Murat Yayla, Dr. Nida Ergin

İçindekiler xi

18. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 229Tekrarlayan Gebelik Kayıpları Tedavi Yöntemlerinin Kanıta Dayalı Tıp Açısından DeğerlendirilmesiDr. Barış Ata, Dr. Ayşe Seyhan, Prof. Dr. Osman Deviloğlu

19. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 237Tekrarlayan Gebelik Kayıpları İnceleme ProtokolleriProf. Dr. Hulusi Bülent Zeyneloğlu

20. BÖLÜM . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 245Gebelik Kaybının Öngörülmesinde Erken Gebelik UltrasonografisiProf. Dr. H. Alper Tanrıverdi

21. BÖLÜM. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 259Erken Gebelik Kayıplarının SonlandırılmasıDr. Levent Yaşar, Dr. Murat Ekin

Gebelik kaybı sebebiyle hekimin karşısına gelen bir çiftin ilk sorusu kaybın hangi sebep ile gerçekleştiği sorusudur. Tıbbi veriler, erken gebelik kayıplarının çoğundan embriyo veya fetusa ait kromozom anomalilerinin sorumlu olduğunu göstermektedir. Keza pek çok kromozomal anomalili embriyo genetik açıdan incelenebilecek seviyeye ulaşmadan biokimyasal abortus olarak kaybedilmektedir. Bununla birlikte hücre kültürü ve kon-vansiyonel sitogenetik esasına dayanan karyotip analizleri fetusun genetik yapısını ta-nımlamakta yetersiz kalmaktadır. Floresan in situ hibridizasyon (FISH) veya komperatif genomik hibridizasyon (CGH) gibi yeni analiz tekniklerinin devreye girmesi ile erken gebelik kayıplarının %75’inde kromozom anomalilerinin sorumlu olduğu görülmektedir (Fritz 2001, Philipp 2003).

35 yaş ve üzerindeki tekrarlayan erken gebelik kaybı (TEGK) olgularında fetal kro-mozom anomalileri daha sık görülmektedir (Stephenson 2002, Stern 1996, Ogasawara 2000). Anne yaşının 35’in altında olması, yüksek sayıda gebelik kaybı ve daha önce

2. BÖLÜM

Spontan Abortusun Genetiği

Doç. Dr. Kayhan Yakın

Abort materyallerine ait genetik incelemeler, ilk trimester gebelik kayıplarının yaklaşık %50’sinde, ikinci trimester kayıplarının %30’unda

ve ölüdoğumların %3’ünde kromozom anomalilerinin saptandığını göstermekte, ancak gerçek oranların bu değerlerden daha yüksek olduğu düşünülmektedir (Hassold 1985, Warburton 1987, Boue 1975, Guerneri

1987, Simpson 1980).

!

16 2. Bölüm

normal karyotipe sahip bir fetus kaybı hikayesi, kromozom anomalisine bağlı kayıp olasılığı azalmaktadır (Warburton 1987, Carp 2001, Ogasawara 2000, Stephenson 2002, Marquard 2010, Jaslow 2010).

Abort materyallerinde saptanan kromozom anomalilerinin %90’ından fazlası sayısal anomalilerdir. Kalan kısmı ise translokasyon veya inversiyon gibi yapısal anomaliler ve mozaisizm oluşturmaktadır (Fritz 2001, Phillipp 2003). Anöploidiler arasında en sık gö-rüleni trizomiler olup tüm anöploidilerin %52 kadarını oluşturur. En sık olarak trizomi 16 görülmekte olup bunu sırasıyla 13, 18 ve 21 numaralı kromozomların trizomileri izlemek-tedir. Monozomi tüm anöploidilerin %18’ini oluşturur. En sık X kromozomu monozomi-si görülür. Triploidiler anöploidilerin %17’sini, mozaisizm ise %13’ünü oluşturur. En sık görülen mozasizim ise 45X/46XX mozaik yapısıdır (Kiwi 2006). TEGK olguları ile genel populasyon arasında maternal yaş ve gestasyonel yaş da dikkate alındığında, kromozom anomalilerinin tipleri açısından bir fark olmadığı gözlenmiştir (Stephenson 2002).

Fetusun bir kromozom anomalisine sahip olmasının iki sebebi olabilir. Birincisi sağlıklı bir gamet ile anöploid bir gametin birleşmesi, ikincisi ise iki sağlıklı gametin

Genetik kaynaklı sebep riskini azaltan faktörler

• Genç maternal yaş• Çok sayıda tekrarlayan gebelik kaybı• Daha önce normal karyotipe sahip bir abortus hikayesi

!

Spontan Abortusun Genetiği 17

birleşmesi sırasında veya embriyogenez sürecinde meydana gelen “non-dysjunction” nedeniyle kromozomların dengesiz olarak dağılım göstermesidir.

Fetusta anöploidi riskini attıran faktörler

İleri maternal yaşMayotik iplikçik oluşumunu ve fonksiyonunu kontrol eden bazı hücresel mekanizma-larda ileri anne yaşına bağlı ortaya çıkan değişikliklerin, bu yapının instabilitesine veya yıkımına yol açarak anöploid oositlerin gelişimine zemin hazırladığını gösteren çok sa-yıda kanıt bulunmaktadır (Pellestor 2003, Kuliev 2003, Nasmyth 2001, Volarcik 1998). 35 yaşından önce %10’un altında olan oosit anöploidi oranının 40 yaş civarında %40’a, 43 yaş civarında %50’ye ve 45 yaşından sonra %100’e yakın seviyelere çıktığı iddia edilmektedir (Pellestor 2003). Bu bilgiler ileri yaş ile birlikte görülen gebelik kaybı olasılığındaki artış ve bu olgularda abort materyallerinde görülen yüksek kromozom anomalisi sıklılığı ile de örtüşmektedir (Maroulis 1991, Hassold 1985, Warburton 1987, Kuliev 2003). Keza trizomilerin çoğu maternal mayoz bölünme hataları ve oosit anöp-loidisi ile ilişkililendirilmektedir (Hassold 2001).

Erken yaşta düşük over rezerviTekrarlayan erken gebelik kaybı yaşayan kadınların bazılarında altta yatan sebebin azal-mış over rezervi olduğu düşünülebilir (Trout 2000, Hofmann 2000). İzah edilemeyen TEGK olgularında over rezervi testlerinin, normal populasyonla kıyaslandığında daha yüksek oranda anormal olarak saptanması dikkat çekicidir (Hofmann 2000). Bu bulgu-lar, yaştan bağımsız olarak, follikül havuzun azaldığı durumlarda gebelik kaybı riskinin arttığını göstermektedir (Maroulis 1991, Hassold 1985, Warburton 1987, Levi 2001). Bu risk artışı, hastalık veya cerrahi nedeniyle over rezervini yitiren kadınlar için de geçerlidir. Trizomik bir fetusa sahip olan bir kadının yaşıtlarına oranla daha erken yaşta menopoza girdiği bildirilmiştir (Kline 2000). Over rezervinin değerlendirilmesi, TEGK olgularında prognoz açısından bilgilendirme yönünde fayda sağlayacak bir yöntemdir.

Sperm kaynaklı anöploidiFetustaki kromozomal anomali her zaman oositten değil bazen anöploid bir spermden de kaynaklanabilir. İzah edilemeyen TEGK yaşayan çiftlerde erkeklerin sperm analizlerinde anormal sperm morfolojisi, anöploidi ve DNA fragmantasyonu oranlarının daha yüksek

Yaştan bağımsız olarak, bazal FSH değeri yüksek olan kadınlarda Down sendromu riskinin artmış olduğu gösterilmiştir (van Montfrans 1999).

!

18 2. Bölüm

olduğu görülmektedir (Carrell 2003, Rubio 1999, Egozcue 2000, Shi 2001). Sperm anöploidi oranı, ilerleyen yaşla birlikte hafifçe artmakta (Egozcue 2003, Shi 2000). Tüm bu bulgular kötü sperm kalitesinin de TEGK üzerinde etkili olduğunu göstermektedir. Ne var ki oositten kaynaklı problemlerin yanında sperm kaynaklı olanların oranı oldukça düşük kalmaktadır.

Seçici X kromozom inaktivasyonuAnne ve babadan gelen X kromozomlarından birisi random olarak inaktive edildiği ve bu şekilde çift X kromozomundan kaynaklanan X’e bağlı gen dozu dengelendiği bilin-mektedir. Bu olgularda özellikle tercihli olarak bir tip X kromozomunun (ya özellikle anne ya da baba kaynaklı) inaktivasyonu dikkati çekmektedir. Kriptik X kromozomu anomalilerinde (dengeli X-otozom translokasyonu, X kromozom mikrodelesyonları), gen mutasyonu veya genomik imprinting hatalarında, tercihli olarak anomalili X kromozomunun inaktive olduğu görülmektedir (Li 2002).

Parental kromozom anomalisi taşıyıcılığı

i. TranslokasyonlarTEGK olgularının yaklaşık %6-7’sinde dengeli translokasyon taşıyıcılığı görülür. Bun-ların üçte biri Robertsonian, üçte ikisi ise resiprokal translokasyonlardır. Dengeli resip-rokal translokasyonlarda, iki farklı otozomal kromozoma ait birer parça karşılıklı olarak yer değiştirmiştir. Dengeli bir Robertsonian tipi translokasyonda ise iki akrosentrik kro-mozom (13, 14, 15, 21 ve 22 numaralı kromozomlar) sentromerlerinden birleşerek, kısa kollarının kaybı sonrasında, uzun kolların füzyonu ile tek bir kromozom oluşturular. Her iki durumda da taşıyıcı genetik açıdan dengeli, fenotipik olarak da normaldirler. Ancak denge, spermatogenez veya oogenez sırasında bozulur ve mayotik segregasyondaki dü-zensizlik nedeniyle gametler dengeli veya dengesiz bir kromozom yapısına sahip olabi-lirler. Kromozomların mayotik bölünme sırasında nasıl bir segregasyon göstediklerine göre gamet, kromozomal olarak normal (etkilenmiş iki kromozomun sadece normal olan kopyalarını içeren), anormal ama dengeli (etkilenmiş iki kromozomun translokas-yon taşıyanlarını içeren) veya anormal ve dengesiz (etkilenmiş iki kromozomun çift kopyasına sahip olan veya bu kromozomları tamamen kaybeden) bir yapıya sahip ola-

Yaşlı bir erkekle evli kadınlarda gebelik kayıpları, genç bir erkekle evli olan kadınlara göre daha yüksek oranda görülmektedir (Slama 2003).

Çalışmalarda fertil kontrol grubunda %5.6 olarak saptanan X kromozom inaktivasyonunun, TEGK olgularında %16.7’i olduğu

gösterilmiştir (Uehara 2001).

!

!

Spontan Abortusun Genetiği 19

bilir. Kromozomal olarak dengesiz bir gamet, sağlıklı bir diğer gamet ile birleştiğinde oluşan genetik yapı ya trizomik ya da monozomik olacak, çok büyük olasılıkla da erken dönemde gebelik kaybı olarak karşımıza çıkacaktır (Gardner 1996).

Teorik olarak bir resiprokal translokasyon taşıyıcısının oluşturacağı dört gametten birinin normal, diğer birinin anormal ve dengeli, kalan ikisinin ise anormal ve denge-siz olması beklenir. Bu durumda oluşacak gebeliklerin %50’sinin normal veya dengeli bir anomaliye sahip olacağı, diğer %50’sinin ise düşükle veya anomalili bir doğumla sonuçlanması beklenebilir. Bu oranlar Robertsonian translokasyonlarında değişiklik göstermekte, taşıyıcısının oluşturacağı altı gametten birinin normal, diğer birinin anor-mal ve dengeli, kalan dördünün ise anormal ve dengesiz olması beklenmektedir. Yani gebeliklerin üçte birinde normal veya dengeli bir kromozom yapısı gözlenecek, üçte