T.C. SÜLEYMAN DEMİREL ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ İŞLETME ANA BİLİM DALI ISPARTA ANTALYA BURDUR ÜRETİM İŞLETMELERİNİN ÇEVRE KONULARINA VE ÇEVRE MUHASEBESİNE YAKLAŞIMLARINA İLİŞKİN BİR ARAŞTIRMA YÜKSEK LİSANS TEZİ Rukiye AYMAZ Tez Danışmanı: Yrd. Doç. Dr. Vesile ÖMÜRBEK ISPARTA,2009
158
Embed
T.C. SÜLEYMAN DEMİREL ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ... · i t.c. sÜleyman demİrel Ünİversİtesİ sosyal bİlİmler enstİtÜsÜ İŞletme ana bİlİm dali isparta antalya
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
i
T.C. SÜLEYMAN DEMİREL ÜNİVERSİTESİ
SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ İŞLETME ANA BİLİM DALI
ISPARTA ANTALYA BURDUR ÜRETİM İŞLETMELERİNİN ÇEVRE KONULARINA VE ÇEVRE
MUHASEBESİNE YAKLAŞIMLARINA İLİŞKİN BİR ARAŞTIRMA
YÜKSEK LİSANS TEZİ
Rukiye AYMAZ
Tez Danışmanı: Yrd. Doç. Dr. Vesile ÖMÜRBEK
ISPARTA,2009
i
ii
ÖZET
ISPARTA ANTALYA BURDUR ÜRETİM İŞLETMELERİNİN ÇEVRE KONULARINA VE ÇEVRE MUHASEBESİNE YAKLAŞIMLARINA
İLİŞKİN BİR ARAŞTIRMA
Rukiye AYMAZ
Süleyman Demirel Üniversitesi, İşletme Bölümü, Yüksek Lisans Tezi, 145 sayfa, Mayıs 2009
Danışman: Yrd. Doç. Dr. Vesile ÖMÜRBEK
Günümüzde ekonomik kalkınma ve büyümenin odak noktaları olarak kabul
edilen işletmeler, ekonomik gelişimde önemli katkıları bulunmakla birlikte bölgesel ve küresel kirliliğe de yol açmaktadırlar.
İşletmeler, toplumda çevre bilincinin gelişmesi ve çıkar gruplarının taleplerindeki değişmelere paralel olarak çevreye olan etkilerini azaltmak ve kontrol altına alabilmek için önlemler almak zorunda kalmışlardır. İşletmeler doğal çevreyi koruma amaçlı yapılan faaliyetleriyle ilgili çıkar gruplarını bilgilendirmek için muhasebe sistemi ve bu sistemin çıktısı olan mali tabloları kullanmaktadır. Geleneksel muhasebe sisteminde çevresel faaliyetlerin muhasebeleştirilmesi konusunda yaşanan sıkıntılar çevre muhasebesi anlayışını ortaya çıkarmıştır.
Bu çalışmada çevre muhasebesi ve çevre muhasebesinin muhasebe türleri üzerine etkileri ortaya konulmaya çalışılmış ve Isparta- Antalya- Burdur illerinde faaliyet gösteren üretim işletmelerinde anket uygulaması yapılarak sonuçları değerlendirilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Çevre Muhasebesi, Çevresel Maliyetler, Çevresel Etki
Değerleme, Çevresel Raporlama, Çevresel Denetim.
iii
ABSTRACT
A RESEARCH ON ATTITUDES OF MANUFACTURING COMPANIES REGARDING ENVIRONMENTAL ISSUES AND
ENVIRONMENTAL ACCOUNTING
Rukiye AYMAZ
Suleyman Demirel University, Department of Management Master Thesis, 145 pages, May 2009
Advisor: Asst. Prof. Dr. Vesile ÖMÜRBEK
Besides having significant contribution to economic development, businesses recognized as the focal point of economic development and growth cause regional and global pollution. Businesses, have had to take precations in order to reduce and under control the harmful impacts to enviroment.
Businesses use accounting system and financial statements with the output of this system as to inform the interest groups related to activities protecting natural enviroment.
Difficulties of enviromental activities about accounting issues revealed to understanding of enviromental accounting in the traditional accounting system. İn this study, enviromental accounting and its effects on accounting types is worked and public survey is held in operating and production place in Isparta-Burdur-Antalya provinces. And then of this poll were evaluated.
İŞLETME-SOSYAL SORUMLULUK VE ÇEVRE İLİŞKİSİ .....................................4
1.1. Sosyal Sorumluluk Kavramı ............................................................................. 4 1.2. İşletmeleri Sosyal Sorumluluğa İten Etkenler .................................................. 7
1.2.1. Çıkar Gruplarının Baskısı.......................................................................... 7 1.2.2. Kültürel Değişim ....................................................................................... 8
1.3. İşletme ile Doğal Çevre İlişkisi ve Sosyal Sorumluluk .................................... 8 1.3.1. Çevre Kavramı .......................................................................................... 9 1.3.2. Çevre Sorunları ....................................................................................... 10
1.3.2.1. Hava Kirliliği ................................................................................... 11 1.3.2.2. Su Kirliliği ....................................................................................... 12
1.3.2.3. Toprak Kirliliği ve Erozyon............................................................. 13 1.3.2.4. Gürültü Kirliliği ............................................................................... 14 1.3.2.5. Kimyasal Kirlilik ............................................................................. 15 1.3.2.6. Ozon Tabakasının İncelmesi............................................................ 15 1.3.2.7. Diğer Çevre Kirlilikleri.................................................................... 16
1.3.3. Çevre Sorunlarının Nedenleri.................................................................. 16 1.3.3.1. Nüfus Artışı...................................................................................... 16 1.3.3.2. Sanayileşme ..................................................................................... 17 1.3.3.3. Kentleşme / Çarpık Şehirleşme........................................................ 17 1.3.3.4. Diğer Nedenler................................................................................. 18
1.4. İşletme ile Doğal Çevre İlişkisi....................................................................... 19 1.5. Çevre Koruma Çalışmaları.............................................................................. 21
1.5.1. Çevre Konusunda Uluslararası Gelişmeler ............................................. 21 1.5.2. Türkiye’de Çevre Koruma Çalışmaları ................................................... 23
1.5.2.1. Türkiye’de Çevre Sorunlarıyla İlgili Yasal Düzenlemeler ............. 23 1.5.2.2. Çevre Vergileri................................................................................. 25 1.5.2.3. Çevre Politikası ve Kalkınma Planları ............................................. 27
1.6. Çevre Sorunlarıyla İlgili Ekonomik Yaklaşımlar ........................................... 30
ÇEVRE MUHASEBESİ ..............................................................................................33
2.1. Çevre Muhasebesine Genel Bakış................................................................... 33 2.1.1. Muhasebe ve Çevre İlişkisi ..................................................................... 33 2.1.2. Çevre Muhasebesi Kavramı .................................................................... 35 2.1.3. Çevre Muhasebesinin Amaçları .............................................................. 37 2.1.4. Çevre Muhasebesi Tarihçesi ................................................................... 38 2.1.5. Çevre Muhasebesinin Uygulanmasında Karşılaşılan Sorunlar ............... 39 2.1.6. Çevresel Etki Değerlemesi (ÇED) .......................................................... 40
2.1.6.1. Parasal Olarak İfade Edilebilen Etkiler............................................ 41 2.1.6.2. Sayısal Olarak İfade Edilebilen Etkiler............................................ 41 2.1.6.3. Niteliksel Bakımdan Tanımlanan Etkiler......................................... 42
2.2. Finansal Muhasebe Çerçevesinde Çevre Muhasebesi..................................... 42 2.2.1. Çevre Muhasebesi Ve Finansal Muhasebe.............................................. 42 2.2.2. Çevre Muhasebesi Ve Muhasebenin Temel Kavramları......................... 43 2.2.3. Çevre Muhasebesi Ve Muhasebe Standartları ........................................ 46 2.2.4. Çevre Muhasebesinin Avantaj ve Dezavantajları ................................... 47
2.3. Maliyet Muhasebesi Çerçevesinde Çevre Muhasebesi ................................... 49 2.3.1. Çevresel Maliyet Kavramı ...................................................................... 51 2.3.2. Çevre Muhasebesi ve Çevresel Maliyetler.............................................. 53 2.3.3. Çevresel Maliyetlerin Sınıflandırılması ve Belirlenme Metotları........... 54
2.4. Yönetim Muhasebesi Çerçevesinde Çevre Muhasebesi ................................. 69 2.4.1. Çevresel Yönetim Muhasebesi Tanımı ................................................... 70 2.4.2. Çevresel Yönetim Muhasebesi İçin Gerekli Stratejik Faaliyetler ........... 70
vi
2.4.3. Çevresel Yönetim Muhasebesine Geçiş İçin Süreçler ............................ 71 2.5. Çevre Muhasebesinde Raporlama................................................................... 71
2.5.1. Çevresel Raporlama ................................................................................ 71 2.5.1.1. Finansal Nitelikli Çevresel Bilgilerin Raporlanması ....................... 72 2.5.1.2. Finansal Nitelikli Olmayan Çevresel Bilgilerin Raporlanması ....... 75 2.5.1.3.Çevre Raporunun Hazırlanmasında Temel Varsayımlar .................. 76 2.5.1.4.Çevresel Raporlamanın Niteliksel Özellikleri .................................. 77
ISPARTA – ANTALYA – BURDUR ÜRETİM İŞLETMELERİNİN ÇEVRE
KONULARINA VE ÇEVRE MUHASEBESİNE YAKLAŞIMLARINA İLİŞKİN
BİR ARAŞTIRMA.......................................................................................................88
3.1. Araştırmanın Amacı ........................................................................................ 88 3.2. Araştırmanın Yöntemi..................................................................................... 89
3.2.1. Araştırmaya Dâhil Edilen İşletmelerin Seçilmesi ................................... 89 3.2.2. Anket Formunun Hazırlanması ............................................................... 89 3.2.3. Verilerin Kodlanması ve Düzenlenmesi ................................................. 90
3.3. Araştırmanın Hipotezleri................................................................................. 91 3.4. Araştırma Sonuçları ve Değerlendirilmesi...................................................... 92
3.4.1. Araştırmaya Katılan İşletmeler Hakkında Genel Bilgiler ....................... 92 3.4.2. Araştırmaya Katılan İşletmelerin Ürünlerinin Çevreyle İlişkisi ile İlgili
Bilgiler ..................................................................................................... 98 3.4.3. Araştırmaya Katılan İşletmelerin Çevre Konularına Yaklaşımları İle İlgili
Bilgiler ................................................................................................... 104 3.4.4. Araştırmaya Katılan İşletmelerin Çevre Muhasebesi ve Çevresel
Raporlamayla ile İlgili Bilgileri ............................................................. 122 SONUÇ ve ÖNERİLER.............................................................................................129
EK – 1. Anket Formu ................................................................................................ 143 ÖZGEÇMİŞ ...............................................................................................................145
vii
KISALTMALAR
a.g.e. Adı geçen eser
a.g.m. Adı geçen makale
AB Avrupa Birliği
ABD Amerika Birleşik Devleti
Ar-ge Araştırma Geliştirme
BSI İngiliz Standartları Enstitüsü
ÇED Çevresel Etki Değerlemesi
ÇEKÜL Çevre ve Kültür Değerlerini Koruma ve Tanıtma Vakfı
Çev: Çeviren
ÇYS Çevre Yönetim Sistemi
dB Desibel
DHKD Doğal Hayatı Koruma Derneği
EEA European Economic Area - Avrupa Ekonomik Alanı
EMAR Eko Yönetim ve Denetim Yönergesi
EPA Çevre Koruma Ofisi
FAO Besin ve Tarım Örgütü
GATT Gümrük Tarifeleri ve Ticaret Genel Anlaşması
IFAC Uluslar Arası Muhasebe Fedarasyonu
ISO Uluslar Arası Standart Örgütü
KHK Kanun hükmünde kararname
s. Sayfa
TÇV Türkiye Çevre Vakfı
TEMA Türkiye Erozyonla Mücadele, Ağaçlandırma ve Doğal Kaynakları Koruma Vakfı
UMS Uluslar Arası Muhasebe Standartları
UNEP Birleşmiş Milletler Çevre Programı
UNESCO Birleşmiş Milletler Eğitim Bilim ve Kültür Örgütü
vb. Ve benzeri
vd. Ve diğerleri
vs. Ve sair
WHO Dünya Sağlık Örgütü
viii
ŞEKİLLER DİZİNİ
Sayfa No
Şekil 1.1. Çıkar Grupları Döngüsü ...............................................................................8
Şekil 1.2. İşletme ile Doğal Çevre İlişkisi ..................................................................19
Şekil 2.1. Geleneksel Maliyet Muhasebesi Sistemi ....................................................50
Şekil 2.2. Revize Edilmiş Maliyet Muhasebesi Sistemi .............................................51
Şekil 3.1. İşletmelerin Faaliyette Bulundukları İllere Göre Dağılımları ....................93
Şekil 3.2. İşletmelerin Faaliyette Bulundukları Süreye Göre Dağılımları..................93
Şekil 3.3. İşletmelerin Personel Sayısına Göre Dağılımları .......................................94
Şekil 3.4. İşletmelerin Yöneticilerinin Eğitim Durumlarına Göre Dağılımları ..........95
Şekil 3.5. İşletmelerin Kurumsal Yapılarına Göre Dağılımı ......................................97
Şekil 3.6. İşletmelerin Standart Belgesi Olup Olmamasına Göre Dağılımları ...........98
Şekil 3.7. İşletmelerin Ürün-Çevre İlişkisine Göre Dağılımları .................................99
Şekil 3.8. İşletmelerin Çevre Analizi Yapma Durumlarına Göre Dağılımları .........104
Şekil 3.9. İşletmelerin Çevre Analizi Sonrası Çevresel Fırsat ve Tehditleri
Değerlendirme Durumlarına Göre Dağılımları .............................................108
Şekil 3.10. İşletmelerin Çevre Cezası Ödeme Durumlarına Göre Dağılımları.........112
Şekil 3.11. İşletmelerin Enerji Tasarrufu ve Çevre Dostu Alternatif Enerji
Konusunda Ek Yatırım Yapma Durumlarına Göre Dağılımları ...................113
Şekil 3.12. İşletmelerin Çevre Konusunda Çıkar Gruplarının Uyarılarını Dikkate
Alıp, Onları Bilgilendirme Durumlarına Göre Dağılımları ..........................115
Şekil 3.13. İşletmelerin Kar Amaçsız Çevre Koruma Örgütlerine Bağış vs. Destek
Sağlama Durumlarına Göre Dağılımları .......................................................115
Şekil 3.14. İşletmelerin Çevre Konusunun Maliyet Unsuru Olup/Olmaması
Görüşlerine Göre Dağılımları .......................................................................116
Şekil 3.15. İşletmelerin Çevresel Maliyetlerin Kendilerini Amorti Etmesi Konusunda
Görüşlerine Göre Dağılımları .......................................................................117
Şekil 3.16. İşletmelerin Çevre Koruma Çalışmaları Rekabet Üstünlüğü Sağlaması
Konusundaki Görüşlerine Göre Dağılımları .................................................118
Şekil 3.17. İşletmelerin Çevre Kanunları ve Düzenlemelere Uyum Sağlamanın
Çevreye İlişkin Faaliyetleri İçin Yeterli Olup / Olmaması Konusundaki
Görüşlerine Göre Dağılımları .......................................................................119
ix
Şekil 3.18. İşletmelerin Üretim Süreci Belirlenirken Çevre Konuları Dikkat Etme
Durumlarına Göre Dağılımları ......................................................................119
Şekil 3.19. İşletmelerin Kapasite Artırma Kararları Verirken Çevre Konuları Dikkat
Etme Durumlarına Göre Dağılımları ............................................................121
Şekil 3.20. İşletmelerin Çalışanlarını, Müşterilerini ve Kamuoyunu Çevre Konusunda
Bilinçlendirme Çalışmaları Yapma Durumlarına Göre Dağılımları .............122
Çizelge 3.44. İşletmelerin Çalışan Sayısının(veya İşletmelerin Büyüklükleri) Çevre
Muhasebesi ve Çevresel Raporlamanın Yasal Düzenleme ile Zorunlu Hale
Getirilmesi Görüşü Üzerine Etkisi ................................................................127
Çizelge 3.45. İşletmelerin Çevre Muhasebesi Uygulansa Muhasebecilerinin
Yapabilirlikleri Konusundaki Görüşlerine Göre Dağılımları .......................128
1
GİRİŞ
Çevre sorunları insanın üretim ve tüketim gücündeki artışa paralel bir seyir
izlemektedir. Çevre kavramı ve çevreye bakış açıları, dünyada yaşanan sosyal,
ekonomik ve siyasi gelişmelere ve çevre sorunlarının yol açtığı sonuçlara paralel
olarak son 25 yılda önemli ölçüde değişime uğramıştır.1
Çevre sorunlarının etkileri “zaman, mekân ve obje” bakımından sınır tanımaz.
Çevreye verilen zararları klasik zarar kavramının dışına taşıran bu özelliğidir.
Çevresel zararların geniş ölçekli ve yaygın olmaları sonucu çevresel bozulmaların
etkileri kişilerin, maddi ve manevi varlıkların yanı sıra, tüm toplumun ve diğer
çevresel varlıkların üzerinde kendini gösterir. Gerçekten de çevre sorunlarının uzun
dönemli etkilerini de dikkate aldığımızda bunların “yalnız tek bir kişiyi ya da kişileri
değil herkesi, hatta gelecek kuşakları, tek bir ulusu değil bütün ulusları, yalnız
insanları değil tüm organizmaları ve ekolojik dengeyi” etkilediği görülmektedir. 2
İşletmelerin çevreye olan etkilerinin büyük bir kısmı üretim faaliyetlerinin bir
fonksiyonudur. İşletmelerin çevre etkileri; kullanılan hammaddelere, ürünlerin
kompozisyonuna, üretim süreçlerine, kapasite düzeylerine, tedarik sistemlerine ve
geri dönüşüm olanaklarına göre farklılıklar göstermektedir. İşletme yönetimleri,
kalite ve miktar açısından istenilen ürünlerin üretilmesinin yanı sıra, bu ürünlerin
üretilmesi için kullanılan kaynaklardan, oluşan emisyonlardan, atıkların
yönetiminden ve çevreye zararlı maddelerin kontrolünden de sorumludur.3 İşletmeler
tarafından çevre etkilerinin azaltılması amacıyla gerçekleştirilen faaliyetler çevresel
düzenlemeler olarak tanımlanabilir.
1 Mehmet CİHANGİR, Ferit KÜÇÜK, Hasan TÜRKAL, “Çevreye Duyarlı Üretim Sistemi Uygulayan
İşletmelerde Sistemin Gerektirdiği İlave Maliyetler ve Bu Maliyetlerin Ürünlere yüklenilmesinde Karşılaşılan Sorunların Çözümüne yönelik Bir Değerlendirme”, Akademik Bakış Dergisi , Sayı:9, s. 131 <http://iibf.harran.edu.tr/~mcihangir/dokuman/cevreduyarliuretim.pdf>(02.02.2009)
2 Nükhet TURGUT, “Kirleten Öder İlkesi ve Çevre Hukuku”, s. 616 <http://acikarsiv.ankara.edu.tr/dergi/dergiler/38/298/2776.pdf> (28.12.2008) 3 Hilmi YÜKSEL, “Üretim Fonksiyonları ile Çevre Yönetim İlkelerinin Bütünleştirilmesi : Çevreye
Duyarlı Üretim”, Journal of Faculty of Business, Vol:3, No:2, 2002, s. 81 <www.e-sosder.com/dergi/26320-333.pdf>(02.08.2008)
2
Çevresel düzenlemelerin, işletmelerin rekabet gücü üzerindeki olumlu
etkileri;4 teknolojik yenilikleri teşvik etmesi, verimlilik artışı, öncülük etme avantajı,
“Çevre-dostu” imajı kazandırarak rekabet ve pazarlama gücü sağlaması, kaynak
kullanımında etkinlik arttırarak maliyet avantajı sağlaması şeklinde sıralanabilir.
Yasal düzenlemeler, tüketicilerin bilinçlenmesi, müşterilerin beklentilerinin
farklılaşması, uluslararası düzenlemeler, çıkar gruplarının baskıları, yukarda sayılan
avantajları elde etmek gibi nedenlerle işletmeler doğal çevreyle uyumlu faaliyette
bulunma zorunluluğundadır. İşletmeler, doğal çevreyi koruma amaçlı yapılan
faaliyetleriyle ilgili çıkar gruplarını bilgilendirmek için muhasebe sistemi ve bu
sistemin çıktısı olan mali tabloları kullanmaktadır.
Geleneksel muhasebe anlayışı, çevreyle ilgili birçok konuda yetersiz
kalmaktadır. Çevresel faaliyetlerin ölçülmesi ve belgelenmesinde zorluk yaşanması,
çevresel maliyetlerin genel üretim giderleri hesaplanırken göz ardı edilmesi ya da
mamul maliyetlerine doğru yüklenememesi, finansal performansın ölçülmesinde
etkin olan geleneksel muhasebenin çevresel performans konusunda pasif kalmasına
neden olmaktadır. Çevresel maliyetlerin ve çevresel performansın kaydedilmesi ve
raporlanması konusunda yaşanan tüm bu sıkıntılar “Çevre Muhasebesi” anlayışını
ortaya çıkarmaktadır.
Bu çalışmada çevre muhasebesinin çıkış noktası olan sosyal sorumluluk
kavramı, işletmelerin çevreye duyarlı olma gerekliliği ve çevresel faaliyetlerin
muhasebe sürecine alınması sonucu ortaya çıkan çevre muhasebesinin, muhasebenin
tüm terimleri ve türleri üzerine etkileri ortaya konulmaya çalışılmaktadır. Bu amaçla,
çevre muhasebesi hakkında yapılan çalışmaların incelenmesine dayalı literatür
taraması ve Isparta- Antalya- Burdur illerinde faaliyet göstermekte olan üretim
işletmelerinin doğal çevreye duyarlılıkları ve çevre muhasebesi anlayışlarındaki
mevcut durum ortaya konulmaya çalışılmaktadır.
Çalışma üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde, sosyal sorumluluk
kavramı, çevre kavramı, çevre sorunları ve bu sorunların nedenleri, sosyal
4 Ekrem GÜL, Aykut EKİNCİ, “Çevresel Düzenlemelerin Dış Ticaret Ve Rekabet Gücü Üzerine
Etkisi”, s. 4 <http://sbe.dpu.edu.tr/7/89.pdf>(14.12.2008)
3
sorumluluk bağlamında işletme ve doğal çevre ilişkisi ortaya konulmaktadır. İkinci
bölümde, çevre muhasebesi ayrıntılı olarak ele alınmakta ve çevre muhasebesinin
finansal muhasebe, maliyet muhasebesi, yönetim muhasebesine kattığı yenilikler
incelenmektedir. Çevre muhasebesinin uygulanması sonucu raporlama sürecinde ve
denetim sürecinde ortaya çıkan değişimler ve gelişimler ortaya konulmaktadır.
Üçüncü bölümde, Isparta, Antalya, Burdur illerinde faaliyette bulunan 146 üretim
işletmesi üzerinde yapılan anket çalışması sonuçları ele alınmaktadır. Söz konusu
ankette, üretim işletmelerinin çevre sorunlarına bakış açıları, çevreye duyarlılıkları,
çevre muhasebesine bakış açıları tespit edilmeye çalışılmaktadır. Bu amacı
gerçekleştirmek için frekans analizi ve ki-kare testinden yararlanılmaktadır.
4
BİRİNCİ BÖLÜM
İŞLETME-SOSYAL SORUMLULUK VE ÇEVRE İLİŞKİSİ
Sorumluluk göreceli bir kavram olmasına rağmen, genel olarak “topluma
karşı yüklenilen yükümlülüklerden dolayı gerektiğinde hesap verme duygusu” olarak
tanımlanabilir.5 İşletme açısından sorumluluk kavramı, yakın bir geçmişe kadar
kuruluş amacı kar elde etmek ve süreklilik sağlamak olan işletmelerin, varlıklarını
sürdürebilmeleri için toplumun istek ve ihtiyaçlarına duyarlı olmaları zorunluluğu
olarak tanımlanmaktadır. Bu durum işletme literatüründe, sosyal sorumluluk kavramı
ile açıklanmaktadır.
Dış çevreye açık olan işletmelerin, üretim yapabilmek için aldıkları kararların
ekonomik olduğu kadar sosyal etkilerinin de olduğu düşünüldüğünde işletmelerin
toplumun refahında önemli bir rolü bulunmaktadır. 6
1.1. Sosyal Sorumluluk Kavramı
Sosyal sorumluluk kavramı, kamu sektörü, özel sektör, sivil toplum
kuruluşlarını ortak paydada toplayan, bir amaç için birlikte olmaya yönlendiren,
devletin yeterince kaynak ayıramadığı konularda özel sektör kuruluşlarının topluma
hizmet götürmesini yani, “bu topraktan kazandığını, bu toprağın insanına geri
vermesi” işlevini gerçekleştiren evrensel bir kavramdır.7
Avrupa Birliği, 2001 yılında yaptığı tanımla sosyal sorumluluk alanlarını
toplum ve çevre olarak belirtmiştir. Bu tanıma göre sosyal sorumluluk, “bir şirketin
ya da markanın sosyal ve çevresel kaygıları kendi istekleriyle faaliyetlerinin ve tüm
paydaşlarıyla ilişkilerinin bir parçası haline getirmesi ve tüm paydaşlara karşı etik ve
5 Recep GÜNEŞ, Fikret OTLU, “Muhasebe Uygulamalarının Sosyal Sorumluluk Anlayışı Üzerine Bir
Araştırma”, MÖDAV, Cilt:5, Sayı:2, Haziran, 2003, s. 107 6 Gülsün İŞSEVEROĞLU, “İşletmelerde Sosyal Sorumluluk ve Etik”, Celal Bayar Üniversitesi
İİBF Yönetim ve Ekonomi Dergisi, Cilt:8, Sayı:2, Manisa, 2001, s. 59 <www.bayar.edu.tr/~iibf/dergi/pdf/C8S22001/gi.pdf >(02.08.2008)
sorumlu davranması, bu yönde kararlar alması ve uygulamasıdır.” Tüm paydaşlardan
kastedilen, çalışanlar, tedarikçiler, müşteriler, ortaklar, kredi verenler ve toplumdur.8
Sosyal sorumlulukla ilgili bazı tanımlar şöyledir; sosyal sorumluluk, “işletme
faaliyetlerinin, hissedarlarının, çalışanlarının, tüketicilerin ve tüm toplumun
menfaatlerine zarar vermeden yerine getirilmesidir.”9
Sosyal sorumluluk, “bir işletmede ekonomik ve yasal şartlara iş ahlakına,
örgüt içindeki ve dışındaki bireylerin beklentilerine uygun bir çalışma stratejisi ve
politikası belirlemek ve bunun insanları mutlu etmesi” biçiminde tanımlanabilir.10
Sosyal sorumluluk, “iş adamlarının toplumun değer ve amaçları açısından
arzu edilen yolları takip etmesi, karalarını verirken bu yönde hareket etmesi ve
işletmenin yönetilmesi konusunda bağlı olduğu mecburiyetler” olarak
tanımlanabilir.11
Sosyal sorumluluk, “işletmenin kendi amaçlarını gerçekleştirirken, ahlaki
değerlere sadık kalması ve kaynaklarını aynı zamanda içinde bulunduğu toplumu
geliştirmede kullanması” olarak da tanımlanabilir.12
İşletmeler de tıpkı insanlar gibi sosyal çevre içinde varlıklarını sürdürürler.
Dolayısıyla sadece üretimini yaptıkları ticari ürünlerle değil, toplumsal beklentileri
karşılayacak sosyal varlıklarıyla da sorumludurlar.13
İşletmelerin ilişki içinde olduğu sosyal sorumluluk alanları ekonomik,
hukuki, ahlaki ve gönüllü sorumluluk olmak üzere dört başlık altında
gruplandırılabilmektedir.14 Ekonomik sorumluluk, işletmelerin mal ve hizmet
üretme, kâr elde etme, büyüme ve topluma hizmet gibi işlevlerini yerine getirmesini
gerektirmektedir. Hukuki sorumluluk ise, yasalar, yönetmelikler, tüzükler,
8<http://www.pazarlamadunyasi.com/Desktopdefault.aspx?tabid=195&ItemId=49&Rtabid=194> (02.08.2008) 9 Ömer DİNÇER, Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası, Timaş Yayınları, İstanbul, 1992, s. 73 10 Erol EREN, İşletmelerde Stratejik Planlama ve Yönetim, Küre Ajans, İstanbul, 1990, s. 110 11 Sebahat BAYRAK, İş Ahlakı ve Sosyal Sorumluluk, Beta Yayınları, İstanbul, 2001, s. 83 12 Eser NALBANT, “İşletmelerde Sosyal Sorumluluk ve İş Ahlakı”, Celal Bayar Üniversitesi İİBF
Dergisi, Cilt:12, Sayı:1, Manisa, 2005, s. 193 13 Ender YÖNET, “Kurumsal Sosyal Sorumluluk Anlayışında Son Dönemeç: Stratejik Sorumluluk”,
Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, s. 244 14 İlhan CORA, “Sosyal Sorumluluk Kavramı ve İşletme Yönetiminde Sosyal Sorumluluklar”, MPM
Anahtar Dergisi, Şubat, 1999, s. 6
6
sözleşmeler ve iş anlaşmaları gibi kişi ve kuruluşların topluma karşı görev ve
sorumluluklarını belirleme amacı ile mahkemeler ve yasal otoritelerin yapmış olduğu
düzenlemelerden doğan sorumlulukları kapsamaktadır.15 Ahlaki sorumluluk ise
işletmelerin herhangi bir ekonomik ya da yasal yaptırım olmaksızın toplumca
benimsenen ahlaki normlara uygun hareket etmesini gerektirir.16 Topluma bir
karşılık beklemeden katkıda bulunmak, toplum yararına işler için zaman ve para
ayırmak da gönüllü sosyal sorumluluğun gereği olarak açıklanabilir.17 Açıklanmış
olan dört sorumluluk alanı aşağıda Çizelge 1.1.'de özetlenmektedir.
Çizelge 1.1. İşletmelerin Sosyal Sorumluluk Alanları
I.Ekonomik Sorumluluk Gereği; III. Ahlaki Sosyal Sorumluluk Gereği;
Hisse başı karı maksimize etmek Sosyal ve ahlaki normların beklentilerini karşılayacak şekilde faaliyet yapmak
Mümkün olduğunca karlı faaliyette bulunmak Toplum tarafından benimsenmiş, yavaş yavaş şekillenen yeni ahlaki normlara uymak
Güçlü rekabet durumunu korumak Şirket hedeflerine ulaşmak için ahlaki normlardan ödün vermemek
Sürekli olarak kar elde etmek Şirket dürüstlüğünün ve ahlaki davranışın, yasalara, diğer düzenlere uymaktan daha fazla anlam içerdiğinin bilincinde olmak
II.Yasal Sosyal Sorumluluk Gereği; IV. Gönüllü Sosyal Sorumluluk Gereği; Devletin ve kanunların beklediği şekilde faaliyet yapmak
Toplumun hayırseverlik beklentileri ile uyumlu faaliyette bulunmak
Yerel düzenlemelere uymak Güzel sanatlara yardımda bulunmak
Başarılı işletme olmak için yasal yükümlülüklerini yerine getirmek
İşletme yönetici ve çalışanlarının yerel toplumlarca icra edilen gönüllü hayırseverlik faaliyetlerine katılmaları
Mal ve hizmet üretiminde en azından minimum yasal gereksinimleri yerine getirmek
Özel ve kamuya ait eğitim kurumlarına yardım etmek
Bir vatandaş gibi yasalara uymak Toplumun hayat kalitesini artıran projelere yardım etmek
Kaynak: Uğur KAYA, İşletme-Doğal Çevre İlişkilerinin Mali Tablolar Aracılığıyla Raporlanması ve Denetimi, SPK Yayın No:201, Ankara, 2006, s. 12
15 Feriştah SÖNMEZ, Kamil BİRCAN, “İşletmelerin Sosyal Sorumluluğu ve Çevre Sorunlarında
Ekonomik Yaklaşımlar”, Yaklaşım Dergisi, Sayı:133, Yıl:12, Ocak, 2004, s. 215 16 Uğur KAYA, İşletme-Doğal Çevre İlişkilerinin Mali Tablolar Aracılığıyla Raporlanması ve
Denetimi, SPK Yayın No:201, Ankara, 2006, s. 11 17 Ender YÖNET, a.g.m., s. 245
7
İşletmelerin birçok sosyal sorumlulukları vardır. Bunlar sosyal sorumluluk
kapsamını ve konularını oluşturmaktadır. Bunlardan bazıları; tüketicinin korunması,
istihdam olanakları, eğitim olanakları, çevrenin korunması olarak sayılabilir.
İşletmelerin tüketicilere karşı sorumluluklarının kısa dönemde maliyeti
yüksek gibi görünse de, bu sorumlulukları yerine getirmesi uzun dönemde pazar
etkinliğini artırmakta ve satış artırma çabalarına destek olmaktadır. İşletmeler sosyal
sorumluluk anlayışı gereği çevresel bozulma ve kirlenmenin önüne geçecek her türlü
tedbiri almalıdırlar. Bu tedbirler için yapılacak harcamalar işletmeler için büyük bir
maliyet oluşturarak işletmenin rekabet gücünü zayıflatabilir ama çevresel sorunların
potansiyel zararı düşünülünce bu harcamaların anlamlılığı anlaşılacaktır. Örneğin
kimyasal kirliliğin potansiyel zararı göz önüne alınca, kirlilikleri önlemek adına
yapılan harcamaların anlamlılığı ortaya çıkacaktır.
1.2. İşletmeleri Sosyal Sorumluluğa İten Etkenler
İşletmeleri sosyal sorumluluğa iten etkenler, çıkar gruplarının baskısı ve
kültürel değişim olarak sınıflandırılabilmektedir.
1.2.1. Çıkar Gruplarının Baskısı
İşletmenin faaliyetlerinden doğrudan ya da dolaylı yoldan etkilenenler;
müşteriler, çalışanlar, kredi kuruluşları, tedarikçiler, topluluklar, toplum ve pay
sahipleri gibi bileşenlerden oluşmaktadır. İşletme ve işletme yöneticilerinin temel
sorumluluğu, bu bileşenler ile etkileşim içerisinde bulunarak müşterilerine ve
dolayısıyla topluma karşı olan sorumluluklarını gerçekleştirmektir. İşletmelerin
varlıklarını sürdürebilmek için toplumun mutlak desteğine ihtiyacı vardır.18
ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:4, Sayı:7, Zonguldak, 2008, s.102 <http://iibf.karaelmas.edu.tr/sbd/makaleler/1303-9245/200804007095108.pdf> (02.08.2008)
8
ÇIKAR GRUPLARI
Çalışanlar
Kredi Kuruluşları
Tedarikçiler
Topluluklar
Toplum
Pay Sahipleri
Şekil 1.1. Çıkar Grupları Döngüsü Kaynak: David P. Baron, Business and Its Environment, Englewood Cliffs, New Jersey,1993, Prentice Hall, pp. 509.’den aktaran Seyfi TOP, Akın ÖNER,a.g.m., s.101
1.2.2. Kültürel Değişim
Türk Dil Kurumu sözlüğünde kültürün tanımı şöyle verilmektedir: “Bir
topluluğun bütün fertlerinin sahip olduğu, olayları ve meseleleri karşılayan, duyuş,
düşünüş şekilleriyle tarih içinde meydana gelen fikir ve sanat verimleri ve değer
hükümlerinin bütünüdür.”19
İşletmelerin çıkar gruplarını oluşturanlardan her birinin ayrı kültürü vardır ve
kültür sürekli değişebilir. Çıkar gruplarından meydana gelen kültürel değişimden
sosyal sorumluluk anlayışının da etkileneceği açıktır. Örneğin, önceleri sadece
dolgun ücretle yetinen işçinin; zamanla güvenlik, saygınlık, sağlıklı çalışma şartları,
yönetime katılma vb. menfaatleri istemesi, işletmelerin çevreye duyarlı ürünler
üretmesi, ISO 9000, ISO 14000 gibi belgeler alınması kültürel değişimin birer
sonucudur.20
1.3. İşletme ile Doğal Çevre İlişkisi ve Sosyal Sorumluluk
Günümüzde işletmeler topluma karşı duyarlılıkları ve yardım severliklerine
ilişkin imajları ile yani, sosyal sorumluluk ve etik sermayeleri ile değerlendirilir hale
19< http://tdkterim.gov.tr/bts/?kategori=veritbn&kelimesec=213093> (01.04.2009) 20 Uğur KAYA, a.g.e., s. 18-19
Müşteriler İŞLETME
Yöneticiler
9
gelmiştir. Bu alandaki başarıları ve üstünlükleri rekabetin ana unsuru olmuştur.21
Bundan dolayı işletmeler, bilânçoları, karları gibi mali sermayeleri ile değil,
itibarları, dürüstlükleri, menfaatlerinin yanında diğer kişi, grup, örgüt ve tüm
toplumun menfaatlerinin de korunması doğrultusunda anlayış ve davranışı yönetim
stratejilerinin parçası haline getirmişlerdir.22
Sorumsuz bir şekilde üretim yapan ve çevreyi tahrip eden kuruluşların neden
olduğu su kirliliği, hammadde kaynaklarının israfı, yeşil alanların tahrip edilmesi,
küresel ısınma vb. gibi çevresel sorunlar dünya yasam kalitesini olumsuz yönde
etkilemektedir. Günümüzde yaşanan ekolojik çevrenin bozulmasına karşı oluşan
hassasiyetler işletmeleri çevre konusunda duyarlı hale getirmektedir. Çevrenin
kirlenmesinde önemli rol sahibi olan işletmeler, insanların bu konuya duyarlı olması
nedeniyle çevre korumasına özen göstermek zorunda kalmakta ve bunu bir rekabet
aracı olarak görmektedirler. Çevreye duyarlı işletmeler aldıkları çevre dostu
semboller ve ödüller vasıtasıyla tanınmakta ve tüketiciler tarafından takdir
edilmektedirler.23
Sosyal sorumluluğun çevreye bakan yönü incelendiğinde, insanların çalışma
alanlarını ve işyerlerini oluşturması yani, doğrudan kurum kültürüyle alakalı olarak
kendilerine, çalışanlarına, alıcılarına, rakiplerine karşı yerine getirmek zorunda
oldukları örgütsel yapı içerisinde çevre yönetimi ve çevre bilinci anlayışının
oluşturulması karşımıza çıkmaktadır.24
1.3.1. Çevre Kavramı
Çevre kavramı ilk bakışta kolay ve anlaşılabilir gözükmektedir, ancak
incelendikçe ve sınırları belirlenmeye çalışıldıkça karmaşıklaşmaktadır.
21 Abdurrahim EMHAN, “Başarılı İşletmelerin Sosyal sorumluluk Kavramına Bakış Açısı”,
Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Güz, 2007, Cilt:6, Sayı:22, s. 248 <http://www.e-sosder.com/dergi/22247-258.pdf?ref=SaglikAlani.Com>(10.03.2008) 22 Hilal ÖZDEMİR, Şeyda AKYOL, “Halkla İlişkilerde Sosyal Sorumluluk ve Etiğin
Uygulanabilirliği”, İstanbul Ticaret Üniversitesi Dergisi, s. 142 <http://www.iticu.edu.tr/kutuphane/dergi/d4/M00057.pdf >(13.03.2008) 23 Abdurrahim EMHAN, a.g.m., s. 248 24 Nurcan KARACA, “Çevre Maliyeti Yönetimi ve İşletmelere Bakan Yönü”, s. 1
Genel anlamıyla çevre, insan, tarih ve doğa varlıklarının birbirleriyle ilişki ve
etkileşim içinde bulunduğu bir sistem olarak değerlendirilmektedir.25
Çevre, insan faaliyetleri ve canlı varlıklar üzerinde hemen veya süre içinde
dolaylı ya da dolaysız bir etkide bulunabilecek fiziksel, kimyasal, biyolojik ve
toplumsal etkenlerin belli bir zamandaki toplamıdır. Çevre; 26
İnsanların birbirleriyle olan ilişkilerini ve bu ilişkiler sonucunda ortaya
çıkan etkileşimleri,
İnsanın, bitki ve hayvan türleriyle olan karşılıklı etkileşimlerini,
İnsanın, canlıların yaşamını sürdürdüğü ortamdaki, tüm cansızlarla, yani,
hava, su, toprak, yeraltı zenginlikleri ve iklimle olan karşılıklı ilişki ve etkileşimlerini
anlatmaktadır.
Doğa ve doğada yer alan insan yapısı öğelerin tamamı çevre kavramını
oluşturmaktadır. Yani çevre, insan ve onu çevreleyen her şeyden oluşmaktadır.27
1.3.2. Çevre Sorunları
İnsanın çevreyi değiştirmesi ve onu kendine uydurmaya çalışması, çevre
sorunlarına ve çevre kirlenmesine neden olmaktadır.28
Günümüzde suyun, havanın, toprağın, kısacası doğanın kirlenmesine karşılık
olan çevre sorunları yerine, her türlü insan yerleşmelerinin, sağlık, beslenme, eğitim,
çalışma, gelir, yeşil alan ve konut gibi tüm sorunlarla ilgilenen, yaşanabilirlik
kavramına en geniş anlamını veren, bir çevre anlayışı ön plana çıkmaktadır.29
25 Meltem SARIOĞLU, “Çevre Mühendisliği, Çevre Bilinci ve Diğer Bilimlerle İlişkisi”,
Cumhuriyet Üniversitesi Çevre Sorunları Araştırma Merkezi Bülteni, Sivas, 2001, Sayı:5, s. 1 <http://www.cumhuriyet.edu.tr/akademik/merkez_cevre/ocak_2001.pdf>(01.07.2008)
26 Ruşen KELEŞ, Can HAMACI, Çevre Bilim, 4.Baskı, İmge Kitapevi, Ankara, 2002, s. 21 27 Hilmi KIRLIOĞLU, Ahmet Vecdi CAN, Çevre Muhasebesi, Değişim Yayınları, Sakarya, 1998, s. 3-4 28 Faruk KAYA, “Hızlı Kentleşme Sürecinde Çevre Sorunları Önemli Boyutlara Ulaşan Şehirlere
İlginç Bir Örnek; Ağrı”, Kastamonu Eğitim Dergisi, Cilt:13, No:1, Kastamonu, 2005, s. 195 <http://www.ksef.gazi.edu.tr/dergi/pdf/Cilt13-No1-2005Mart/fkaya.pdf> (16.04.2007)
29 Koray BAŞOL, Faysal GÖKALP, “Ekonomi ve Çevre Sorunları Arasındaki İlişkilere Bir Bakış -1”, Ekoloji Dergisi, s. 44 <http://www.ekolojidergisi.com.tr/resimler/6-5.pdf>(20.06.2008)
11
1.3.2.1. Hava Kirliliği
Hava kirliliği, “atmosferdeki toz, duman, koku, su buharı şeklinde
bulunabilecek kirleticilerin, insan ve diğer canlılar ile eşyaya zarar verici miktara
yükselmesidir.”30 Belli bir kaynaktan atmosfere bırakılan kirleticilerin havanın doğal
birleşimini bozarak, onu canlılara ve eşyalara zarar verecek bir yapıya dönüştürmesi
olarak da tanımlanabilir.31
Kirletici unsurların ve/veya atmosferdeki yabancı maddelerin artması havanın
doğa ve içindeki canlılara zarar verici hale gelmesi ile sonuçlanmaktadır. Atmosferin
doğal bileşiminde olmayan maddeler kirletici olarak tanımlanmaktadır. Ayrıca
atmosferin doğal bileşiminde olup da normal olarak bulunduğu düzeylerin dışına
çıkan maddeler de kirletici madde olarak ele alınmaktadır.32
Enerji ve ısı üretimi, katı atıkların yakılarak yok edilmesi, sanayi
faaliyetlerinden ve motorlu ulaşım araçlarından çıkan zararlı gazlar havanın doğal
yapısını bozan kaynaklar arasında sayılabilir.33 Bütün bu yapay kaynaklardan oluşan
kirleticilerin yanı sıra, deniz yosunlarının ortama verdiği gazlar, yanardağ ve orman
sonucunda ortaya çıkan karbon oksitler ve metan gazları gibi doğal kaynaklardan
oluşan kirleticiler de havanın doğal yapısını bozmaktadır.34
Türkiye’de yoğun kentleşme, hızlı nüfus artışı ve sanayileşme, topografik ve
meteorolojik şartlara göre şehirlerin yanlış yerleşmesi vb. nedenlerden dolayı büyük
şehirlerde özellikle kış mevsimlerinde hava kirliliği yaşanmaktadır. Bunun nedeni ise
düşük vasıflı yakıtların iyileştirme işlemine tabi tutulmadan kullanılması, kullanılan
yanlış yakma teknikleri ve kullanılan kazanların bakımlarının düzenli olarak
30 Necmettin ÇEPEL, Doğa Çevre Ekoloji, 1. Basım, Altın Kitaplar Yayınevi, İstanbul, 1992, s. 195 31 Ruşen KELEŞ, Can HAMAMCI, a.g.e, s. 78 32 Cihan DÜNDAR, Nezahat ÖZ, vd., “Asit Yağmurları ve Hava Kirliliği Değerlendirme Raporu”,
Çevre ve Orman Bakanlığı Meteoroloji Genel Müdürlüğü Yayınları, Ankara, 2006, s. 1 <http://www.meteor.gov.tr/2006/arastirma/files/AsitYagmurlariDegerlendirmeRaporu.pdf>(02.08.2008)
33 Emrullah GÜNEY, “Çevresel Bozulma”, Standart Dergisi, TSE Yayını Çevre Özel Sayısı, Yıl:34, Ankara, 1995, s. 57
34 Hava Kirliliğine Genel Bakış < http://web.sakarya.edu.tr/~ssoylu/dersler/havaolcum/hava.pdf> (02.08.2008)
12
yapılmamasıdır. Ancak, ısınmada doğal gaz ve kaliteli yakıtların kullanılması sonucu
özellikle büyük şehirlerde hava kirliliği 1990’lı yıllara göre azalma göstermiştir.35
Türkiye’de evsel ısınma dışında, sanayiden kaynaklanan hava kirliliğinin
başlıca nedenleri:36
Üretim Sürecinde ortaya çıkan gazların yeterli önlemler alınmadan ve
filtre edilmeden atmosfere bırakılması,
Sanayinin yer seçiminde topografik ve meteorolojik koşullar ile
kentleşmeye ilişkin özelliklerin dikkate alınmaması,
Düşük maliyet amacıyla kirletici teknolojiye önem verilmesi,
Tesislerde kullanılan yakıtların kirleticilik oranının yüksek olması, olarak
sıralanabilir.
1.3.2.2. Su Kirliliği
Su kirliliği, “su kaynaklarının kullanılmasını bozacak ve zarar verecek
derecede suyun içersinde organik, inorganik, radyoaktif ve biyolojik herhangi bir
maddenin bulunması” olarak tanımlanabilir.37 Deterjan, pestisitler (organik
kimyasallar), endüstriyel atıklar, boya vb. zararlı maddelerin su kalitesini ölçülebilir
oranda ve canlılara zarar verecek miktarda suya karışması sonucu su kirliliği ortaya
çıkmaktadır.38
Gerek endüstriyel üretim kirlilikleri, gerekse tarımsal aktivitelerde kullanılan
mücadele ilaçları çeşitli yollardan göllere ve diğer su kaynaklarına ulaşmakta ve
birikmektedirler. Büyük göllerde 1000’den fazla kimyasal madde tespit edilmiştir.39
35 AB Entegre Çevre Uyum Stratejisi (UÇES 2007-2023), Çevre ve Orman Bakanlığı, 2006
<http://www.spk.gov.tr/documents/ABEntegreCevreUyumStratejisi.pdf> (14.04.2007) 36 Hasan ERTÜRK, Çevre Bilimlerine Giriş, 3.Baskı, Ceylan Matbaacılık, Bursa, 1998, s. 69 37 İbrahim ÖZDEMİR, Yalnız Gezegen, Kaynak Yayınları, İstanbul, 2001
<http://www.cekud.org/site/page.asp?dsy_id=889>(20.10.2007) 38 Ersin YÜCEL, Canlılar ve Çevre, Anadolu Üniversitesi Yayınları, s. 101
<http://www.aof.anadolu.edu.tr/kitap/IOLTP/2281/unite05.pd>(02.08.2008) 39 Azmi TELEFONCU, Figen ZİHNİOĞLU, “Göllerdeki Kimyasal Kirlilik ve İnsan Sağlığına
Etkileri”, Ekoloji Dergisi, s. 34 <http://www.ekolojidergisi.com.tr/resimler/4-9.pdf>(02.08.2008)
13
Dışsal destekler olmaksızın su belli bir düzeydeki kirlenmenin üstesinden,
kendi kendini temizleyerek gelebilmektedir. Ancak kirleticilerin türü ve miktarı
artığından bu işlem etkisini yitirmektedir. Hava kirliliği ve toprak kirliliği de suyun
doğal dolanımı sürecinde su kaynaklarının kirlenmesine neden olmaktadır.40
Su kirliliği aşağıdaki nedenlerden kaynaklanmaktadır:41
Tarımsal faaliyetlerin neden olduğu kirlilik,
Endüstrinin neden olduğu kirlilik,
Yerleşim alanlarındaki atıkların neden olduğu kirlilik,
1.3.2.3. Toprak Kirliliği ve Erozyon
Toprak sistemi, ilişkili olduğu su ve hava sistemlerinin içerdiği kirletici
unsurlar için son depolama noktasıdır.42 Toprak kirliliği, “insan etkileri sonucunda,
toprağın, fiziksel, kimyasal, biyolojik ve jeolojik yapısının bozulmasıdır.”43
Toprak Kirliliği Kontrolü Yönetmeliğine göre:44 Toprak kirliliği; “Toprağın
özellikle insan etkinlikleri sonucu oluşan çeşitli bileşikler tarafından bulaştırılmasını
takiben, toprakta yaşayan canlılar ile yetişen ve yetiştirilen bitkilere veya bu
bitkilerle beslenen canlılara toksit etkide bulunacak ve zarar verecek düzeyde
anormal fonksiyonda bulunmasını, toprağa eklenen kimyasal materyalin toprağın
özümleme kapasitesinin üzerine çıkması, toprağın verim kapasitesinin düşmesini”
ifade eder.
40 A.Sibel TÜRKÜM, Çağdaş Toplumda Çevre Sorunları ve Çevre Bilinci, s. 167
<http://www.aof.anadolu.edu.tr/kitap/IOLTP/1268/unite10.pdf> (02.08.2008) 41< http://www.pendikeml.k12.tr/kimya/kimyaprojeler/dosyalar/denizsuyu.pdf> (02.08.2008) 42<http://www.agri.ankara.edu.tr/soil_sciences/1250_Karaca_Arcak_Cevre_Bolum_7.pdf> (02.08.2008) 43 Şeref ERTAŞ, Çevre Hukuku, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Döner Sermaye
46 Necmettin CEPEL, Celal ERGÜN, “Temel Çevre Sorunları”, s. 8 <http://www.tema.org.tr/CevreKutuphanesi/KureselIsinma/pdf/EM_Konu_12.pdf> (04.02.2008) 47 Necmettin CEPEL, Celal ERGÜN, a.g.m. , s. 4 48 Ali Rıza KARACAN, “İşletmelerde Çevre Koruma Bilinci ve Yükümlülükleri, Türkiye ve Avrupa
Birliğinde İşletmeler Yönünde Çevre Koruma Politikaları”, s. 5 <http://eab.ege.edu.tr/pdf/2_1/C2-S1-M1.pdf>(02.08.2008)
49 Necmettin CEPEL, a.g.e., s. 211 50 Ruşen KELEŞ, Can HAMACI, a.g.e., s. 87
15
1.3.2.5. Kimyasal Kirlilik
Kimyasal kirlenme, “katı, sıvı, gaz formundaki atık maddelerin hava, su ve
toprak ortamının kimyasal yapısında bozulmalara neden olduğu kirlenme
boyutudur.”51
Kimyasal kirliliğin kaynakları olarak; zirai mücadelede kullanılan ilaçlar,
sanayi faaliyetlerinden kaynaklanan ağır metal içerikli atıklar, radyoaktif atıklar,
deniz taşımacılığı, gemi kazaları sayılabilir. Kimyasal kirlenme, diğer kirliliklere
nazaran daha tehlikelidir, çünkü besin zincirinin en altındaki canlıların bünyesine
girdikten sonra birikerek diğer canlılara kadar taşınmaktadır. Örneğin ağır metal
atıklarının ulaştığı denizdeki balıkların insanlar tarafından tüketilmesi ile bu
kimyasallar insan bünyesine taşınmaktadır.52
1.3.2.6. Ozon Tabakasının İncelmesi
Ozon tabakası, yeryüzünden 20 km yukarıda başlayan ve 35–40 km
yüksekliğe kadar çıkan, ozon gazı bakımından zengin, güneşten çıkan ultraviyole
ışınları absorbe eden, bir atmosfer katmanıdır. Ozon tabakasına kadar yükselen
gazlar, kimyasallar üç oksijenden oluşan ozonu ayrıştırarak ozon moleküllerini
azaltmakta ve tahrip etmektedir. Ozon moleküllerini ayrıştıran 95 zararlı kimyasal
madde olduğu bilinmektedir. Ozon tabaksının incelmesi ya da delinmesi olarak
nitelendirilen bu süreç de meydana gelen sorun, eğer ozon kaybı %50’ den çoksa
ozon tabakasının delinmesi, %50’den az ise ozon tabakasının incelmesi olarak
adlandırılır. Ozon tabakasının incelmesi veya delinmesi, cilt kanseri, katarak,
tarımsal ürünlerin zarar görmesi, denizlerin zarar görmesi gibi birçok soruna neden
olmaktadır.53
51 “Pusulamız Çevre-Çevre ve Çevre Kirliliği Nedir?”
52 “Pusulamız Çevre-Çevre ve Çevre Kirliliği Nedir?” <www.pusulamizcevre.com/index.php?option=com_content&task=view&id=74&Itemid=1 - 38k> (20.10.2007)
53 Necmettin CEPEL, Celal ERGÜN, a.g.m, s. 10-11
16
1.3.2.7. Diğer Çevre Kirlilikleri
Yukarıda açıkladığımız kirlilikler dışında, kıyı kirliliği, radyoaktif kirlilik,
manyetik kirlilik, görüntü kirliliği, kültür kirliliği, ışık kirliliği gibi kirlilikler diğer
çevre kirlenmeleri arasında sayılabilir. Önemli çevre sorunlarından birisi de küresel
ısınmadır.54
1.3.3. Çevre Sorunlarının Nedenleri
Yukarıda sayılan çevre sorunları bir takım etkenler ve bunların etkileşimi
sonucunda ortaya çıkmaktadır.
1.3.3.1. Nüfus Artışı
Dünya nüfusu 1950 yılında 2,5 milyardan 2000 yılında 6,1 milyara ulaşmıştır.
2050 yılında 9- 11 milyar olacağı tahmin edilmektedir. Ülkemizde ise 1927 yılında
13 milyon olan nüfus, 2000 yılında yuvarlak olarak 67 milyon olmuştur.55
Nüfus artışı karşısında tüm tüketim ihtiyaçlarının artması, alışkanlık ve
beklentilerin de değişmesi ile birlikte doğal kaynakların yetersiz kalması, çevrenin ve
ekolojik dengenin sarsılması beklenen bir sondur. Nüfusun artmasına paralel,
kaynakları daha fazla insanın paylaşmak zorunda olması, artan insan topluluklarının
tükettikleri kaynakların artıklarının doğaya bırakılması, doğanın dengesini gün
geçtikçe daha da bozmaktadır.56
Nüfus artışının beraberinde getirdiği düzensiz kentleşme ve kentsel
mekânlarda oluşan yığılmalar hava, su, toprak gibi doğal kaynakların yıpranmasına,
ormanların tahribi, çölleşme ve erozyon gibi sorunlara neden olmaktadır.57
54 Vasfi HAFTACI, Kamuran SOYLU, “Çevre Kirlenmesi ve Çevre Koruma Bağlamında Çevre
Muhasebesinin Önemi”, s. 105 < http://kosbed.kou.edu.tr/sayi15/haftaci-soylu.pdf> (20.12.2008) 55 Necmettin CEPEL, Celal ERGÜN, a.g.m., s. 6 56 A.Sibel TÜRKÜM, a.g.e., s. 170 57Abdullah YILMAZ, Yavuz BOZKURT, Ercan TAŞKIN, “Doğal Kaynakların Korunmasında Çevre
Yönetiminin Etkinliği”, s. 3 <sbe.dpu.edu.tr/13/15-30.pdf>(20.12.2008)
17
Artan nüfus ve beraberinde tüketimi artırmakta, bu ise üretim çabalarını ve
sanayileşmeyi tetiklemektedir. Bunun sonucu olarak verimli araziler sanayi alanı
olarak kullanılarak yok edilmektedir. Sınırsız ve ücretsiz olarak kabul edilen doğa,
sanayileşme ile sınırlı bir sermayeye dönüşmüştür. Sanayileşme birçok çevre
sorununu beraberinde getirmektedir.58 Sonuç itibariyle, artan nüfus tüketim ve
üretimi, ortaya çıkan atıkları artırmakta ve doğal çevreyi bozmaktadır.
1.3.3.2. Sanayileşme
Sanayi devrimi ile birlikte başlayan sanayileşme sürecinde ülkeler doğal
kaynakları hiç tükenmeyecekmiş gibi kullanmakta ve bunun sonucu doğal denge
bozulmaktadır.59 Sanayileşme insanoğluna önemli olanaklar sunmakla birlikte,
çevrenin kirletilmesi, doğal kaynakların bazı durumlarda geri dönülmez biçimde
tüketilmesi ve kirletilmesine neden olmaktadır. Kaynakların uzun vadeli ve çok
boyutlu değerlendirmeden uzak bir çabayla yok edilmesi, tüketim toplumları yaratan
ekonomik sistemler yaratılması, canlı türlerini tüketen özelliklere sahip ürünlerin
(nükleer silahlar, kimyasallar vs.) olası tehlikelerine duyarsız kalınması, tarım
topraklarının hızla azalması, kentlere yığılma, nüfus problemleri gibi etmenler çevre
sorunlarının giderek büyümesine neden olmaktadır.60
1.3.3.3. Kentleşme / Çarpık Şehirleşme
Teknolojik gelişmeler, sanayileşme ve ekonomik politikalar sonucu ortaya
çıkan şehirleşme; şehirlerin ve şehirlerde yaşayan insan sayısının artması olarak
tanımlanabilir.61 Önceleri gelişmişliğin simgesi olan şehirler, endüstri ve hızla
aldıkları göçlerin sonucu olarak çevre sorunlarının kaynağı olmaktadır. Şehirleşme
ve şehirlerin hızla büyüyerek geniş alanlara yayılması birçok çevre sorununu
58 Kemal GÖRMEZ, Türkiye’de Çevre Politikaları, Gazi Kitapevi, Ankara, 1991, s. 3-16 59 Abdullah YILMAZ, Yavuz BOZKURT, Ercan TAŞKIN, a.g.m., s. 4 60 A.Sibel TÜRKÜM, a.g.e, s.171 61 A.Sibel TÜRKÜM, a.g.e, s.171
18
berberinde getirmektedir.62 Dünya nüfusunun %50’den fazlası şehirlerde
yaşamaktadır.63 Özellikle az gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde, nüfusun şehirlere
göç etmesine paralel hizmetler geliştirilememekte, tarım alanları yerleşim alanı
olarak kullanılmakta ya da etkin kullanılamamaktadır. Bütün bunların sonucu olarak
çarpık ve sağlıksız şehirleşme ve şehirleşmeyle bağlantılı olarak kanalizasyon
sorunu, çöp sorunu, gürültü, trafik, mekân sorunu, su sorunu gibi çevre sorunları
ortaya çıkmaktadır.64
1.3.3.4. Diğer Nedenler
Sıcaklık, yağış ve rüzgâr gibi ortam değişiklikleri atmosfere bırakılan çeşitli
kirleticilerin bir yerden başka bir yere taşınmasına neden olmaktadır. Bu özelliği ile
meteorolojik koşullar çevre sorunlarının oluşmasında bir neden olarak karşımıza
çıkmaktadır. Bunlar çevre sorunu oluşturmaktan çok taşıyıcılık özellikleriyle çevre
sorunlarını, çevre kirliliğini arttırıcı ve hızlandırıcı bir rol oynamaktadırlar. Bu
açıdan kirliliğe yol açan sanayi tesislerinin kuruluş yerleri kadar, alıcı ortamı
oluşturan kentsel yerleşmelerin konumu da büyük önem kazanmaktadır. Çünkü her
iki açıdan da uygun olmayan yer seçimi kararları, meteorolojik nedenlerin kirliliği
arttırıcı yöndeki olumsuz etkilerine ortam hazırlamış olmaktadır. Buna karşılık,
meteorolojik koşullar dikkate alınarak yapılan bir yer seçimiyle, havada bulunan
kirleticilerin çevre üzerindeki olumsuz etkileri bir ölçüde de olsa giderilebilir.65
Diğer taraftan doğal afetlerde çok önemli çevresel sorunlara yol aça-
bilmektedir. Sel, çığ, deprem, volkanik patlamalar, yıldırım düşmeleri, meteor
taşlarının yeryüzüne çarpması, yerkürenin sıcaklığındaki artış nedeniyle kutuplardaki
buz dağlarının erimeye başlaması da önemli çevresel sorunlardan bazılarıdır.66
62 Faruk KAYA, a.g.m., s.198 63 İbrahim ÖZDEMİR, a.g.m. 64 A.Sibel TÜRKÜM, a.g.e., s.171 65 Hilmi KIRLIOĞLU, Ahmet Vecdi CAN, a.g.e., s. 13-14 66 Hilmi KIRLIOĞLU, Ahmet Vecdi CAN, a.g.e., s. 13-14
19
1.4. İşletme ile Doğal Çevre İlişkisi
İşletme; “kişilerin ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla üretim faktörlerini
uyumlu bir biçimde bir araya getiren, ekonomik mal ve hizmet üretmek ve/veya
pazarlamak için faaliyette bulunan kuruluştur.”67
İşletme, varlığını ortaya koyabilmek için üretim faktörlerine ihtiyaç
duymaktadır ve bu üretim faktörlerinden biri de doğal kaynaklardır. Toprak, hava,
su, madenler, ağaçlar vs. doğal kaynaklardan en az biri üretim sürecinde girdi olarak
yer almaktadır. Yani işletme ile doğal çevre ilişkisi tedarik noktasında başlamaktadır.
İşletmelerin doğal çevreyle ilişkisinin olduğu bir diğer nokta da üretimdir. Üretim
sürecinde ortaya çıkan atıklar, rahatsız edici gürültü, bacadan çıkan duman vs.
çevreyi olumsuz yönde etkilemektedir. Son olarak da mal ve hizmet tüketiciye
ulaştıktan sonra, kullanımı sonucu ortaya çıkan atıklar, ambalajların doğaya
bırakılmasının etkileri işletme ile doğal çevre ilişkisinin son noktasını
oluşturmaktadır.68
Şekil 1.2. İşletme ile Doğal Çevre İlişkisi
Kaynak: Hilmi KIRLIOĞLU, Ahmet Vecdi CAN, Çevre Muhasebesi, Değişim Yayınları, Sakarya, 1998, s. 38
Şekil 1.2.’ den de görüleceği üzere işletme faaliyetlerinin her aşamasında
çevreyle karşılıklı etkileşim halindedir ve bu etkileşim genelde olumsuz niteliktedir.
67 Halil CAN, Doğan TUNCER, vd., Genel İşletme Bilgileri, Siyasal Kitapevi, Ankara, 2003, s. 11 68 Uğur KAYA, a.g.e., s. 30-31
Girdi (Üretim Faktörleri)
Çıktı (Mal ve Hizmet)
Kıt çevresel kaynakların kullanılmasıyla oluşan çevre sorunları
Üretilen mal ve hizmetin kullanımı ile çevreye verilen zarar
Üretim esnasında meydana gelen katı, sıvı, gaz atıkların çevreyi kirletmesi
Üretim
20
İşletme çevrede fiziki olarak yer işgal etmekte, sürekliliğini sağlamak için çevresel
varlıkları tüketmekte, üretim sürecinde havayı, suyu, toprağı katı, sıvı, gaz halindeki
atıklarıyla kirletmektedir. Ürettiği mal ve hizmetin tüketilmesi aşamasında yine çevre
bundan olumsuz yönde etkilenmektedir.69
Sosyal oyuncular olarak kendi rollerinin farkına varan işletmeler, çevreyle
ilgili konuları bir tehdit olarak algılamak yerine, günlük faaliyetlerinin bir parçası
olarak görmektedirler. İşletme yöneticilerinin sosyal sorumluluğun kapsamını daha
iyi anlaması ve bu doğrultuda hareket etmesine, en önemli etken toplumda çevre
bilincinin artması ve bu bağlamda tüketicilerden, çalışanlardan, rakiplerden ve
hükümetten gelen baskılardır. Sonuç olarak, işletmeler sosyal sorumluluğun gereği
olarak, problemleri çözmek için kendi kaynaklarını tahsis ederek, hem çevreyi baştan
kirletmemeye özen göstermekte, hem de kirlenmiş bir çevrenin temizlenmesi için
çaba sarf ederek onu güzelleştirecek tedbirleri desteklemektedirler. Yani, tüketiciler
çevreyle ilgili, yeşil tüketiciler haline geldikçe, şirket sahipleri ve yöneticiler de artan
oranda “çevreci” olmaktadır.70
Bir yandan tüketiciler, diğer yandan aracılar ve finans kurumları yasal ve
siyasal baskılar rekabetin eksenini sağlık, eğitim, insan ve hayvan hakları ve çevre
korumacılığı gibi “tarife dışı engeller” e kaydırdıkça, işletme yöneticileri de bu
değişimi işletme politikalarına uygulamaktadır. Kaynak tasarrufu ve kirliliği önleme
ürün yaşam eğrisinin her aşamasında gerçekleştirilmeye çalışılmaktadır. Üreticilerde
ortak amaç, olabildiğince az girdi ve enerji ile en az atık elde edebilecek üretimleri
gerçekleştirmektir. Ürünün doğaya ve çevreye en az zarar verecek “Ekolojik
Ürünler” olması hedeflenmektedir.71
Kirliliğe neden olduktan sonra yok etmeye çalışmak yerine, kirliliğe neden
olmayacak üretim sürecini sağlamak yeni kabul gören yaklaşımların temel amacıdır
ve bu amaca ulaşmak için işletmeler aşağıdaki yöntemleri uygulayabilir: 72
Ürünlerini yeniden tasarımlamak,
69 Hilmi KIRLIOĞLU, Ahmet Vecdi CAN, a.g.e., s. 40 70 Feriştah SÖNMEZ, Kamil BİRCAN, a.g.m., s. 4 71 Ali Rıza KARACAN, a.g.e., s. 5 72 Ali Rıza KARACAN, a.g.e., s. 6
21
Üretim süreçlerini kirliliğe yol açmayacak şekilde yeniden tasarımlamak,
Daha az malzeme ve enerji girdisi kullanmak,
Alternatif kaynak kullanım metotlarını geliştirmek,
Dağıtım sistemlerini daha verimli hale dönüştürmek,
Atıklarını yeniden değerlendirmek,
Sonuç olarak çevre işletmelerin var olmalarında ve varlıklarını
sürdürmelerinde önemli bir yere sahiptir. Çevresel faktörler işletmelere sınırlar
koyarak, fırsat ve rekabetler yaratarak etkiler. Faaliyetlerini sürdürmek ve amaçlarını
gerçekleştirmek için gerekli olan girdileri çevreden alan işletmeler çevrenin istediği
ve kabul ettiği çıktıları sunduğu müddetçe ayakta kalabilirler. Aksi takdirde
işletmeler yasal yaptırımlar (cezalar gibi), toplumsal yaptırımlar (ürünlerinin
alınmaması gibi), kaynak kıtlığı (hammaddelerin daha yüksek fiyatlarla tedariki gibi)
gibi sorunlarla karşı karşıya kalacaktır. Kısacası, işletmelerin başarılı olmalarının
temelinde, çevre şartlarına göstereceği hassasiyet vardır. Bundan dolayı da çıktı
olarak sunulan mal ve hizmetlerin çevrenin kabul edeceği özellikleri taşıması
gerekmektedir.73
1.5. Çevre Koruma Çalışmaları
Dünyanın ekolojik dengesinin hızla bozulması, yerel ve uluslararası düzeyde
çevrenin önem kazanmasına neden olmaktadır. Çevre bilincinin yerleşmesiyle
birlikte hem ulusal hem de uluslararası düzeyde birçok düzenlemelerin yapılması ve
önlemlerin alınması zorunlu hale gelmektedir.
1.5.1. Çevre Konusunda Uluslararası Gelişmeler
Avrupa Konseyi’nin 1962 ve 1965 yılında kurduğu çevresel sorunlar
araştırma komitesi, 1968 yılında Roma Kulübü’nün hazırlattığı “Ekonomik
73 Zeki DOĞAN, Yunus CERAN, “Çevre Muhasebesi Konusunda Yapılan Çalışmalara Genel Bir
Bakış”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:5, Sayı:5, 1998, s. 46 <http://sosyalbilimler.cu.edu.tr/dergi.asp?dosya=347>(02.08.2008)
22
Büyümenin Sınırları” isimli rapor, UNESCO’nun düzenlediği Paris Konferansı,
1972’de Stockholm Konferansı ile farklı gelişmişlik düzeyine ulaşmış ülkelerin
çevresel sorumluluklarını kabul etmesi, 1973 Viyana Konferansı, 1975–1978 arası
Akdeniz Eylem Planı, 1976 yılında HABİTAT Konferansı gibi birçok çevresel
etkinlik uluslararası düzeyde gerçekleşen gelişmeler arasında sayılabilir. 74
1992’de Maastricht anlaşması ile Çevre Korumacılığı Uluslararası Ticaret
Normları arasına sokulmuş, AB ülkeleri gibi ticaret yapılan ülkeler de üretici
firmalar ürünlerinde “Çevre Dostu Ürün Etiketi” ni (Eco-Label) kullanma
durumunda kalmışlar ve ISO 9000, ISO 14000 gibi uluslar arası bir çevre koruma
standardı benimsenmiştir. 1993’de GATT (Gümrük Tarifeleri ve Ticaret Genel
Anlaşması) Uruguay görüşmelerinde, tüm ülkelerin çevre sorunlarına önem
vermeleri amacıyla “Çevreye yatırım yapan ülkelerin mallarına öncelik verilmesi”
konusunda karar alınmıştır. İşletmelerin çevre korumacılığını daha fazla kaynak
ayırmalarını teşvik için gelişmiş ülkelerde, dağıtım kanalları bir baskı unsuru
olmuşlar ve yiyecek, tekstil, otomobil ve dayanıklı tüketim mallarında insan, üretim
ve atık ekolojisine uygunluk aramışlardır. Ambalajlarında çevre korumacılığı
işaretlerine (yeşil nokta, yeşil ok) bulunmayan ürünleri kabul etmemeye
başlamışlardır. Sigorta ve banka işletmeleri de bu konuda özendirici veya engelleyici
eğilimler sergilemişlerdir. Ekolojik fizibilite talep etmeye başlamışlardır.75
Uluslar arası düzeyde Birleşmiş Milletler Teşkilatı bünyesinde oluşturulan
Bileşmiş Milletler Eğitim Bilim ve Kültür Örgütü (UNESCO), Besin ve Tarım
Örgütü (FAO), Dünya Sağlık Örgütü (WHO) doğrudan ya da dolaylı olarak çevre
koruma çalışmalarını sürdürmektedir. Ekonomik Kalkınma İşbirliği Örgütü (OECD)
bünyesinde ise, Çevre Komitesi, Ekonomik Uzmanlar Grubu, Doğal Kaynakların
Yönetimi Grubu, Hava Yönetimi Grubu, Çevrenin Denetimi Grubu, Atıkların
Yönetimi Grubu, Kimyasal Maddeler Grubu gibi çevresel faaliyet gösteren gruplar
Analizi”, MUFAD, Ekim, 2006, s. 64 75 Ali Rıza KARACAN ,a.g.m., s. 5 76 Fatma YAĞLI, Çevre Muhasebesi ve Mermer İşletmeleri Uygulaması, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla, 2006, s. 24-25
23
1.5.2. Türkiye’de Çevre Koruma Çalışmaları
Türkiye’de çevre sorunları ilk defa 1973 yılında düzenlenen Üçüncü Beş
Yıllık Kalkınma Planı’nda, çevre sorunları başlığı altında ele alınmıştır. Çevre
kirliliği ile ilgili ilk örgütsel yapılanma, 1978 yılında Başbakanlık Çevre
Müsteşarlığı’nın oluşturulmasıyla gerçekleşmiştir. 1991 yılında ise Çevre Bakanlığı
kurulmuştur.
Günümüzde ise kamu kurumları dışında TÜBİTAK, Sanayi ve Ticaret
Odaları, Türkiye Çevre Sorunları Vakfı, TEMA vb. kurumlar, çevre sorunlarına
yönelik çalışmalar yapmaktadır.
1.5.2.1. Türkiye’de Çevre Sorunlarıyla İlgili Yasal Düzenlemeler
Anayasamızın 23.maddesi “sağlıklı ve düzenli kentleşme konusunda yasal
sınırlamalar”, 35.maddesi “mülkiyet hakkının kullanımının toplum yararına aykırı
olamayacağını”, 44. Madde “devletin, toprağın verimli olarak işletilmesini korumak
ve geliştirmek, erozyonla kaybedilmesini önlemek … amacıyla gerekli önlemler
alacağını”, 45. madde “devletin, tarım arazileri ile çayır ve meraların amaç dışı
kullanılması ve tahribini önlemekle ilgili önlemleri alacağını” belirtmektedir. Ayrıca
Anayasamızın 56. maddesinde “Herkes sağlıklı ve dengeli bir çevrede yaşama
hakkına sahiptir, çevreyi geliştirmek, çevre sağlığını korumak ve çevre kirlenmesini
önlemek devletin ve vatandaşın ödevidir” ibaresi yer almaktadır. 57. madde devletin
konutlarla ilgili ödevlerini belirtilmekte ve çevre koşullarının gözetilmesi gerektiği
vurgulanmaktadır. 63. maddenin tarih, kültür ve doğa varlıklarının ve değerlerinin
korunmasına ilişkin yaptırımları içermesi yine çevre korunması konusunu
vurgulayan bir başka anayasal hükümdür. Anayasamızda çevre korunması ve
tarımsal alanların uygun kullanılması konusundaki bu hükümlerin dışında, çevre
korunması ve tarımsal alanların tarım dışı amaçlarla kullanımının düzenlenmesi
konusunda, medeni kanunumuzla başlayan yaklaşık 40 civarında kanunda ve KHK
'de ilgili maddeler yer almaktadır. 1978 yılında Başbakanlık Çevre Müsteşarlığı
kurulmuştur. Çevre Müsteşarlığı’nın amacı, kuruluş kararnamesinde; “çevrenin
korunması, iyileştirilmesi, kırsal ve kentsel alanda, arazinin ve tabii kaynakların en
uygun şekilde kullanılması ve korunması, her türlü çevre kirliliğinin önlenmesi,
24
ülkenin doğal bitki ve hayvan varlığı ile tabii ve tarihi zenginliklerinin korunması”
olarak açıklanmaktadır. 1983 yılında 2872 sayılı Çevre Kanunu yayımlanmıştır. Bu
kanunun bazı maddeleri, 1986 yılında 3301 sayılı kanunla 3416 sayılı kanunla
değiştirilmiştir. Çevreyi bir bütün olarak gören kanunun amacı sadece çevre
kirliliğini incelemekle sınırlı değildir, aynı zamanda doğal ve tarihi varlıklar ile
doğanın gelecek kuşaklarca kullanılabilmesini sağlayacak şekilde korunması
hedeflenmektedir. Çevrenin korunmasında yalnız devleti değil, vatandaşları da ilgi
içerisine alan çevre kanununa dayanarak uygulamaları yönlendirmek amacıyla
yönetmelik de çıkartılmıştır. 1989 da Özel Çevre Koruma Kurumu adı altında bir
organizasyon kurulmuştur (383 Sayılı KHK). Bu kurumun amacı, özel çevre koruma
bölgesindeki çevre değerlerini korumak, bu alanların koruma ve kullanma ilkelerini
belirlemek, imar planlarını yapmak, her ölçekteki planları ve plan kararlarını yeniden
gözden geçirmek ve doğrudan doğruya onaylamak şeklinde sıralanabilir. 1991
yılında Çevre Müsteşarlığı, Çevre Bakanlığı düzeyine çıkarılmıştır. Bakanlığın
kuruluş amacı; “Çevrenin korunması ve iyileştirilmesi, kırsal ve kentsel alanda
arazinin ve doğal kaynakların en uygun ve verimli şekilde kullanılması ve
korunması, ülkenin doğal bitki ve hayvan varlığı ile doğal zenginliklerinin
korunması, geliştirilmesi ve her türlü çevre kirliliğinin önlenmesi” olarak
belirtilmiştir. 2872 sayılı Çevre Kanununun üçüncü maddesi, çevre korunması ve
çevre kirliliğinin önlenmesine ilişkin genel ilkeleri sıralanmaktadır. Bu ilkelerden,
“çevrenin korunması ve çevre kirliliğinin önlenmesi gerçek ve tüzel kişilerle,
vatandaşların görevi olup, bunlar bu konuda alınacak tedbirlere ve belirlenen esaslara
uymakla yükümlüdürler” ifadesi ile her kişi ve kuruluşa çevrenin korunması adına
görevler yüklemektedir. Yine kanunun 3. maddesinde “arazi ve kaynak kullanımı
kararlarını veren ve proje değerlendirmesi yapan yetkili kuruluşlar, kalkınma
çabalarını etkilememeyi dikkate alarak, çevrenin korunması ve kirlenmemesi
hedefini gözetir” ifadesi ile arazi kullanımında yetkili kuruluşlara, çevre
korunmasına ilişkin hedefler açıklanmıştır. Çevre Kanunu dışında, ülkemizde
çevrenin korunması, kirliliğin önlenmesi ve denetim altına alınması ile ilgili olarak
Su Ürünleri Kanunu ve Yönetmeliği (1971), Turizmi Teşvik Kanunu (1982), Milli
Parklar Kanunu (1983) ve Kıyı Kanunu (1990) gibi yasal düzenlemeler yer
almaktadır. Bu kanunlar dışında, 1983 yılından itibaren çevre kanunu ve kıyı
25
kanununa bağlı olarak çıkarılan yasa ve yönetmelikler ise; kirliliğin önlenmesi fonu
yönetmeliği (1985), hava kalitesi kontrol yönetmeliği (1986), gürültü kontrol
yönetmeliği (1986), gemilere ve diğer deniz taşıtlarına uygulanacak cezalar ve para
cezaları ile gelirlerin tahsili usulü hakkındaki yönetmelik (1987), su kirliliği kontrol
yönetmeliği (1988), kıyı kanununun uygulanmasına dair yönetmelik (1990), katı atık
kontrol yönetmeliği (1991), çevresel etki değerlendirme yönetmeliği (1997) ve
zararlı kimyasal madde ve ürünlerin kontrol yönetmeliği (1993) (bu yönetmeliğin
yeni adı, tehlikeli kimyasallar yönetmeliği, 2001) sayılabilir.77
Türkiye’de çevre konusunda faaliyette bulunan sivil toplum örgütleri Türkiye
Çevre Vakfı (T.Ç.V), Doğal Hayatı Koruma Derneği (D.H.K.D), Türkiye Erozyonla
Mücadele, Ağaçlandırma ve Doğal Varlıkları Koruma Vakfı (TEMA), Doğa ile Barış
Derneği, Çevre Koruma ve Araştırma Vakfı, SOS Akdeniz Derneği, Çevre ve Kültür
Değerlerini Koruma ve Tanıtma Vakfı (ÇEKÜL) olarak sayılabilir.78
1.5.2.2. Çevre Vergileri
Çevre vergileri, “devlet tarafından zorunlu ve karşılıksız olarak alınan ve
çevreyle ilgili bir unsuru konu alan vergilerdir.” Çevre vergilerinin konuları, zehirli
gaz ve su emisyonlar, enerji ürünleri, taşımacılık (yıllık vergi ve satış vergileri), atık
su, tarımsal girdiler (gübre, böcek ilacı), atıklar (pil, araba lastiği, ambalaj malzemesi
gibi kişisel ürünler), ozon tabakasına zararlı ürünler ve kirliliktir.79
Çevre bir kamu malıdır ve üretim ve tüketim davranışları sonucu ortaya çıkan
olumsuz dışsallardan etkilenmektedir. Olumsuz dışsalların çevreye verdiği zarar
hava, su ve toprak kirlenmesi olarak karşımıza çıkmaktadır. Ortaya çıkan bu olumsuz
dışsallık ekonomi literatüründe sosyal maliyet olarak tanımlanmaktadır. Çevre
vergileri, bu sosyal maliyetlerin devlet tarafından alınan kamusal tedbirlerle
giderilmesini sağlayan ekonomik ve mali nitelikte araç olarak ortaya çıkmaktadır.
77 Ali Rıza KARACAN, a.g.m., s. 3-4 78 Ali Rıza KARACAN, a.g.m., s. 4 79 Emrah FERHATOĞLU, “Avrupa Birliğinde Ortak Çevre Politikası Çerçevesinde Çevre Vergileri”,
e-Yaklaşım, Ekim, 2003, Sayı:3, s. 2-3 <http://www.econturk.org/Turkiyeekonomisi/cevre_vergisi.pdf>(02.08.2008)
26
Çevre vergileri piyasadaki arz ve talep üzerine etki yapmak suretiyle üretim
miktarlarının azalmasına ve fiyatların yükselmesine neden olmaktadır. İşlemelerin
iktisadi kararlarını alırken çevre kirliliği nedeniyle oluşan sosyal maliyetleri de
dikkate almalarını sağlamakta ve çevre kirliliğine neden olan üretim tekniklerinin
değiştirmesine yardımcı olmaktadır. Esas amaç, çevre vergileri yoluyla, çevreyi
doğrudan ya da dolaylı olarak kirleten iktisadi faaliyetlerin azaltılması ve çevre dostu
üretim ve tüketim yöntemlerinin özendirilmesidir.80
Bu amaçla alınan çevre vergilerinin özellikleri aşağıdaki gibidir:81
Çevre vergileri çevreye zararlı malların, hizmetlerin veya faaliyetlerin
maliyetini arttırır.
Çevre vergileri üretici ve tüketici birimleri çevreye zararlı olmayan
faaliyetlere yönlendirir.
Üretici birimleri yeni üretim teknikleri geliştirmeye yönlendirerek
teknolojik gelişmeye katkıda bulunur.
Vergi gelirleri arttırılırken, işgücü ve sermaye üzerindeki vergi yükünün
azalmasıyla ekonomiye olumlu katkılarda bulunur.
Çevre vergilerini aşağıdaki şekilde sınıflandırmak mümkündür:82
-Enerji vergileri; benzin, motorin gibi taşımacılıkta kullanılan enerji
mamulleri ve fuel oil, doğal gaz, kömür elektrik gibi durağan olarak tüketilen enerji
mamullerinin kullanımları sırasında alınan vergilerdir.
-Taşımacılık vergileri; motorlu taşıta sahip olunması ya da kullanılması
sürecinde alınan vergilerdir.
-Kirlilik vergileri; kirli su ve emisyonlar ile katı atık ve gürültü üzerinden
alınabilir.
80 Naci AĞBAL., “Çevrenin Korunması ve Çevre Vergileri-I”, Yaklaşım Dergisi, Yıl:9, Sayı:100,
Nisan, 2001, s. 65-66 <iibf.erciyes.edu.tr:90/petas/FMPro?-DB=petasweb.fp3&-Format=sonuc1.htm&total=12382&-Find - 61k >(02.08.2008)
81 Emrah FERHATOĞLU, a.g.m., s. 2-3 82 Düriye TOPRAK, “Sürdürülebilir Kalkınma Çerçevesinde Çevre Politikaları ve Mali Araçlar”,
Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl:2, Sayı:4, Güz, 2006, s. 156-157
27
-Doğal kaynak vergileri; doğal maden, petrolün çıkartıldığı maden kira
bedellerinden alınan vergilerdir.
Türkiye de yönlendirmek ve denetlemek amacıyla alınan tek vergi Çevre
Temizlik Vergisidir. Bunun dışında Motorlu Taşıt Vergisi, Akaryakıt Tüketim
Vergisi ve Taşıt Alım vergisi dolaylı olarak çevreye olumlu katkıları olan, çevre
vergileri grubuna dâhil edilebilecek vergiler olarak kabul edilebilir.83
1.5.2.3. Çevre Politikası ve Kalkınma Planları
Çevre politikası, bir ülkede çevre sorunlarının çözümü için geleceğe yönelik
olarak alınması gereken tedbirlerin ve benimsenen ilkelerin bütünüdür. Çevre
konusundaki tercih ve hedeflerin belirlenmesidir.84
Çevre politikalarının hedefi, insanların sağlık ve esenlik içerisinde
yaşayabilecekleri bir çevreyi güvence altına almak, hava, su ve toprak, bitki ve
hayvanlar âlemini, insanların zararlı etkilerinden korumak ve insanların
faaliyetlerinden kaynaklanan zarar ve olumsuzlukları ortadan kaldırmaktır.85 Genel
olarak Türkiye'de çevre politikaları, önceleri sadece ortaya çıkan kirliliği giderici
amaçlara dayanırken, sonraları kirlenmeyi önleyici politikalar şeklinde bir gelişim
göstermiştir.86
Türkiye’ de kalkınma planları 1960 yılından itibaren beşer yıllık aralıklarla
düzenlenmiştir. Kalkınma planlarında çevre sorunların ilişkin yapılan düzenlemeler
aşağıdaki gibidir:
1. Beş Yıllık Kalkınma Planı( 1963- 1967): Türkiye'de sağlık seviyesini
yükseltmek amacı ile çevre sağlık şartlarının iyileştirilmesi yönünde planlar
yapılmıştır. Bu doğrultuda yapılan programlarda, halkın sağlık konusunda eğitilmesi,
bulaşıcı hastalıkların yok edilmesi, beslenme şartlarının geliştirilmesi ve nüfus
83 Emrah FERHATOĞLU, a.g.m., s. 5 84 Mete ALIM, “Avrupa Birliği Sürecinde Türkiye’de Çevre ve Çevre Eğitimi”, Kastamonu Eğitim
Dergisi,Cilt:14, No:2, Ekim, 2006, s. 602 <http://www.ksef.gazi.edu.tr/dergi/pdf/Cilt-14-No2-2006Ekim/611-628_Mete.pdf > (10.07.2007)
85 Ali Rıza KARACAN, a.g.m., s. 3 86 Semra Ener ONGAN, “Ulusal Çevre Eylem Planı”, Mart, 1997, s. 60
Sürdürülebilir kalkınmanın sağlanabilmesi öncelikle çevre değerlerinin
nicelik ve niteliklerinin tespit edilerek toplanması, sınıflandırılmasıyla mümkün
olabilmektedir. Amaç sadece kirliliğin ortadan kaldırılması değil, kaynakların
gelecek kuşaklara aktarımının da sağlanmasıdır. Sürdürülebilir kalkınma kavramının
ortaya çıkmasında en önemli etken küresel olarak, sosyal ve ekonomik kalkınmanın
gerçekleştirilmesinde kullanılan kaynakların hızla ve geri dönülmez bir şekilde tahrip
edildiğinin kavranması gerçeğidir.98
Sürdürülebilir kalkınmanın başarılı olabilmesi bir takım sürdürülebilirliklere
bağlıdır. Bunlar:99
Doğal kaynakların sürdürülebilirliğinin sağlanması,
Finansal sürdürülebilirliğin sağlanması,
Beşeri sermaye faktörü,
Doğal çevrenin sürdürülebilirliği; kurumsal alt yapının ve politikalar arası uyumun sağlanması, etkin bir para politikasının uygulanmasının sağlanması, sosyal sürdürülebilirliğin sağlanması, siyasal iktidarın rolü, bilimde ve teknolojide iyileşmelerin sağlanması ile ilişkilidir.100
1.6.2. Eko Kalkınma
Eko-kalkınma, “ekolojik yönden sağlıklı kalkınma stratejisi” anlamına
gelmektedir. Yerel ve bölgesel kalkınmanın, çevrenin potansiyeli ile uyumlu olması,
doğal kaynakların uygun ve rasyonel kullanımına özen gösterilmesi ve uygulanacak
organizasyon şekillerinde ve teknolojik yeniliklerde, doğal eko-sistemlerin ve sosyo -
kültürel yapının bozulmamasına dikkat edilmesi sonucunda sağlanabileceği
varsayımına dayanmaktadır. Eko-Kalkınmanın özünde teknolojinin etkin kullanımı
sonucu, doğal kaynakların verimli ve rasyonel kullanımı yatmaktadır. Sürdürülebilir
kalkınmayla arasındaki fark, ekoloji ve teknoloji kavramları üzerinde ağırlıklı
durmasıdır.101
98 Derya ALTUNBAŞ, “Uluslar arası Sürdürülebilir Kalkınma Ekseninde Türkiye’deki Kurumsal
Değişmelere Bir Bakış”, s. 8-9 <http://biibf.comu.edu.tr/daltunbasmakale.pdf> (14.08.2008) 99 Mehmet ALAGÖZ, “Sürdürülebilir Kalkınmanın Paradigması”, SU İİBF Sosyal ve Ekonomik
Araştırma Dergisi, Yıl:4, Sayı:8, Ekim, 2004, s. 9-18 100 Mehmet ALAGÖZ, a.g.m., s. 9-18 101 Feriştah SÖNMEZ, Kamil BİRCAN, a.g.m, s. 8
32
1.6.3. Fayda Maliyet Analizi
Fayda maliyet analizi, gerçekleştirilmesi düşünülen bir projenin topluma
olacak fayda ve maliyetlerinin parasal değerlere dönüştürülmesi suretiyle, projenin
gerçekleştirilmeye değer olup olmadığı kararının verilmesinde, yardımcı olan bir
araçtır. Bu analizde, bir projenin tüm faydaları tespit edilir ve parasal değerlere
çevrilir. Projenin tüm maliyetleri hesaplanır ve projenin uygulanması düşünülen
bölgede, uygulanması sonucunda oluşacak durum ile uygulanmaması sonucunda
oluşacak durum karşılaştırılır.102
1.6.4. Çevresel Etki Değerlendirme
Bir ekonomik kuruluşun, “çevre üzerinde oluşturacağı, doğrudan ya da
dolaylı, ölçülebilir veya ölçülemeyen, kısa ya da uzun dönemli parasal nitelikli ya da
parasal olmayan nitelikteki etkilerinin değerlendirilmesine yarayan bir araştırma
yöntemidir.” Yatırım projeleri çevreye verdikleri zarar nispetinde puanlandırılır ve
çevreye en az zarar veren yani, olumlu puanları yüksek olan projeler
belirlenmektedir. Olumlu puanların eşit olması durumunda olumsuz puanı az olan
proje seçilir. Ağustos 1983'te yürürlüğe giren Çevre Yasası 10. maddesi ile çevre
sorunlarının doğmasına yol açabilecek kamu kuruluş ve işletmeleri “Çevresel Etki
Değerlendirme Raporu” hazırlamak zorunda tutulmuştur. Yasanın bu maddesi
raporun kapsamını şöyle çizmektedir: “Çevreye yapılabilecek tüm etkiler göz önünde
bulundurulacak, çevre kirlenmesine sebep olabilecek atık ve artıkların ne şekilde
zararsız hale getirilebileceği ve bu hususta alınabilecek önlemler belirtilecektir.”
Çevresel etki çözümlemelerinde birçok teknik kullanılmaktadır. Bu tekniklerin ortak
özelliği, bir ekonomik faaliyetin çevre üzerindeki etkilerinin ölçülmesine olabildiği
ölçüde ayrıntılı bir biçimde yarayacak unsurlardan oluşmalarıdır.103
102 <http://digm.meb.gov.tr/uaorgutler/AB/AB_DEA_MBConsulting_sun...-12k>(04.05.2009) 103 Koray BAŞOL, Faysal GÖKALP, “Ekonomik Kalkınma Ve Çevre Sorunları”, Ekoloji Dergisi, s.
İşletmeler faaliyetleri gereği içinde bulunduğu çevreyle birebir etkileşim
içinde bulunmaktadır. Bu etkileşim, üretim sürecinin başında girdi aşamasında
başlayıp, üretim süreci, çıktı ve tüketim sürecine kadar devam etmektedir. Birinci
bölümde de bahsettiğimiz gibi bütün bu etkileşimler çevre sorunlarının oluşmasında
etkendir. Sanayileşme süreci ekonomik yaşama sağladığı faydaların yanında, doğal
kaynakların tüketilmesi, doğanın kirlenmesi, doğal dengenin bozulması gibi
olumsuzlukları da beraberinde getirmektedir. Son yıllarda, özellikle 1960’lardan
sonra toplumsal bilincin artması, çevre kuruluşları ve çevre mevzuatlarının önemli
rolleriyle, işletmeler faaliyetlerinin ekonomik sonuçlarının yanında, sosyal
sonuçlarını da dikkate almak zorunda kalmaktadır. Bu amacın gerçekleştirilebilmesi
adına işletmelerin kullanacağı kaynaklar, ortaya çıkan maliyetler, bu maliyetlerin
muhasebeleştirilmesi, raporlanması vb. işlemler muhasebeyle olan ilişkileri ortaya
koymaktadır. Bu bölümde çevre muhasebesi kavramı, maliyet muhasebesi, yönetim
muhasebesi, denetim ve raporlama gibi çeşitli işletme fonksiyonları çerçevesindeki
bağlantıları ortaya konulmaya çalışılmaktadır.
2.1.1. Muhasebe ve Çevre İlişkisi
Muhasebe; “mali nitelikteki işlemleri ve olayları para ile ifade edilmiş şekilde
kaydetme, sınıflandırma, özetleme, analiz etme, yorumlama ve raporlama
sürecidir.”104 Muhasebe sürekli bir değişim içindedir. Bu değişimde en belirgin
faktör, muhasebenin açık bir sistem olması, çevresiyle daima etkileşim içinde
olmasındandır. Bu etkileşim içinde muhasebeyle ilgili konular sürekli değişikliğe
uğramaktadır. Çevre koşulları (ekolojik, ekonomik, teknolojik, sosyal) göz önüne
104 Durmuş ACAR, Nilüfer TETİK, Genel Muhasebe, Detay Yayıncılık, 5.Baskı, Ankara, 2006, s. 8
34
alınarak, yeni ilkeler, ölçütler, yöntemler oluşturulmaktadır.105 Elektronik ve
enformasyon teknolojisindeki gelişmeler, ulusal ve uluslararası rekabetin artması,
müşteri tercih ve isteklerinin ön plana çıkması, ekonomide son yılarda ortaya çıkan
değişim ve gelişmeler, muhasebe sisteminin de hızla değişmesine neden
olmaktadır.106
Çevre sorunlarının her geçen gün daha da artıyor olması, toplumun çevreye
duyarlılığının da buna paralel artması, muhasebenin çevre ile ilişkilendirilmesi
gerekliliğini ortaya koymuştur. İnsan ihtiyaçlarını karşılamak için çevresel birçok
kaynağı kullanarak üretimde bulunan işletmeler için, nasıl ki mali nitelikli
faaliyetlerin muhasebeleştirilmesi gerekiyorsa, çevre ile ilgili mali nitelik işlemelerin
de muhasebeleştirilmesi gerekmektedir. Çevresel sorunların ve aşırı kullanımların
önlenebilmesi için, çevresel konuların muhasebe sistemi içine yerleştirilmesi
mecburiyettir ve böylelikle çevresel varlık ve kaynakların durumunu, bunların
kullanılma biçimini, işlemler sonucu bunlarda meydana gelen değişmeleri ilgili kişi
ve kuruluşlara iletebilecek bir bilgi sistemi oluşturulabilir.107
Çevre sorunları açısından muhasebenin yarar sağlayabileceği alanlar şu
şekilde sıralanabilir:108
Çevresel sorunların etkisine ilişkin sosyal anlayışın işletmenin finansal
yapısına ve yıllık hesaplarına yansıtılması,
Çevresel sorunların denetim programlarına dâhil edilmesi
Çevresel raporların ve çevre muhasebesi sisteminin gelişmesine katkı
sağlayacak teori ve uygulamalar,
Çevresel beyan ve raporların denetlenmesine ve incelenmesine katkı
sağlaması,
105 Ahmet MUTLU, a.g.m , s. 184 106 Selçuk USLU, “Muhasebe Tekniğinde Gelişmeler”, XVII. Türkiye Muhasebe Kongresi,
TURMOB Yayınları, İstanbul, 2002, s. 168’den aktaran Vasfi HAFTACI, Kamuran SOYLU, a.g.m, s. 112
107 Hilmi KIRLIOĞLU, Ahmet Vecdi CAN, a.g.e., s. 42-43 108 Johan PİET, Çev: Mehmet ÖZBİRECİKLİ, “Çevresel Sorunlarda Ve Sürdürülebilir Kalkınmada
Muhasebecinin Rolü”, MUFAD, Sayı:7, Temmuz, 2000, s. 44
35
Çevresel karar verme, yönetim sistemlerini değerleme gibi denetimle ilgili
diğer hizmetlere katkı sağlama.
2.1.2. Çevre Muhasebesi Kavramı
Çevre muhasebesinin temel felsefesi, doğal çevrenin önemini çok çarpıcı
olarak ifade eden, Kuzey Amerika yerlilerinin “Bu dünya bize atalarımızdan miras
kalmadı, biz onu çocuklarımızdan ödünç aldık” atasözü ve benzeri görüşlere
dayanmaktadır.109
Literatürde yeşil muhasebe olarak da adlandırılan çevre muhasebesi ile ilgili
farklı tanımlamalar yapılmıştır. Bu tanımlamaların temelinde muhasebe sürecinde
çevreyle ilgili kaynak kullanımlarının dikkate alınması yer alır. Çevre muhasebesiyle
ilgili yapılan tanımlamalar aşağıdaki gibidir:
Makro açıdan bakıldığında çevre muhasebesi, “Çevresel kaynakların
kullanımı sonucu doğacak etkilerin muhasebesidir” olarak tanımlanabilir.110
Çevre muhasebesi, “finansal muhasebede ölçümleme işlevlerinin örneğin
finansal raporlama ve işletme içi ve işletme dışı çevre faktörlerinin dikkatle
uygulanmasıdır.”111
Çevre muhasebesi, “çevresel kaynakların, maliyetlerin, harcamaların ve
risklerin çeşitli sektör gruplarına, özel firmalara ya da firma içinde özel
departmanlara, projelere ya da süreçlere tahsis edilmesine yönelik tanımlamaların,
ölçümlerin yapılması ve bunlara ilişkin raporlamanın gerçekleştirilmesidir.”112
109 Erdal ÖZKOL, “Çevre Muhasebesi”, D.E.Ü. İ.İ.B.F. Dergisi, Cilt:13, Sayı:1, Yıl, 1998, s. 18 110 H.C.GAUTAM, “Enviromental Accounting at National and at Firm Level: A Case of India”, IAADER 8. Congress, Paris, 1997, s. 1’den aktaran Hilmi KIRLIOĞLU, Şule KASAPOĞLU, MUFAD, Sayı:22, Nisan, 2004, s. 52 111 Rob GRAY , Jean BEBBİNGTON, vd., “Accounting for The Enviroment”, Founded by Chartered
Association of Certified Accountants, London, 1993, s. 7’den aktaran Ali ALAGÖZ, Baki YILMAZ, SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırma Dergisi, Sayı:1-2, Nisan-Ekim, 2001, s. 150
112 R.J.P. GALE, P.K. STOKOE, “Environmental Cost Accounting and Business Strategy”, Handbook of Environmentally Conscious Manufacturing, Ed: Chris Madu, Klıwer Academic Publishers, 2001’den aktaran A. Vecdi CAN, “Maliyet ve Yönetim Muhasebesi Açısından Çevresel Maliyetler”, Ulusal Maliyet ve Yönetim Sempozyumu-I, Kocaeli, 22-25 Haziran, 2006, s. 6
36
Çevre muhasebesi, “uygulanmakta olan muhasebe sistemlerinde özellikle
maliyet ve kar çözümlemelerinde çevresel etkilerin belirlenerek hesaplanmasıdır.”113
Çevre muhasebesi, “bir işletmenin tüm faaliyetlerinin çevresel olarak
sınıflandırılması, envanterinin tutulması, envanterdeki değişikliklerin izlenmesi, bu
değişimlerin parasal ve/ veya fiziksel boyutlarının ortaya konuşması ve bunun şirket
bilânçosuyla bütünleştirilip şirketin gerçek karlılığının ortaya konulması yönündeki
düzenlemelerdir.”114
Çevre muhasebesi, “çevrenin negatif etkilerinin ölçümlenmesi, tanımlanması
ve bunların muhasebe sistem ve uygulamalarında öngörülmesidir.”115
Çevre muhasebesi, “çevresel kaynakların kullanış biçimini, işletme
faaliyetleri sonucunda bu kaynaklarda meydana gelen artış ve azalışları ve
işletmelerin çevresel açıdan durumunu açıklayan bilgileri üreten ve bunları ilgili kişi
ve kuruluşlara ileten bir bilgi sistemidir.”116
Çevre muhasebesi, “işletmelerin çevreyle ilgili parayla ölçülebilen, tamamen
veya kısmen mali nitelikli faaliyetlerinin kaydedilmesini, analizini, raporlamasını ve
denetimini kapsayan ve parayla ölçülemeyenleri ise fiziki ölçülerle (miktar, kg, watt
vb.) işletme ilgililerine faydalı bilgiler halinde sunan muhasebe türüdür.”117
Çevre muhasebesi, çevresel koruma faaliyetleri ve girişimlerinin maliyet ve
faydalarının mümkün olan en iyi sayısal değerlendirmesini (parasal ve fiziksel
öğelerin her ikisi içinde) yapmayı amaçlayan bir sistemdir. Çevre muhasebesi,
çevresel maliyetleri tanıma, ölçme, ayrıştırmayı, bu maliyetleri faaliyetlerle
bütünleştirme, çevresel sorumlulukları tanımlamak ve son olarak bu bilgileri finansal
İstanbul, 1996, s. 24 114 TÜSİAD, “Şirketlerin Yeni Yönetim Aracı: Çevre Muhasebesi’, TÜSİAD Yayın No-T/2005-
06/4004, Haziran, 2005, s. 25 <http://www.tusiad.org/tusiad_cms.nsf/LHome/846B9385DCE5F381C225733E0043C8EF/$FILE/sirket.pdf> (08.08.2007)
115 Rob GRAY , Jean BEBBİNGTON vd., a.g.m, s. 7’den aktaran Mehmet ÖZBİRECİKLİ, “Çevre Muhasebesi Kavramı ve Yönetsel Kararlara Katkıları”, MUFAD, Sayı:7, Temmuz, 2000, s. 15
116 Fahri KURŞUNEL, Ahmet BÜYÜKŞALVARCI, Alper Tunga ALKAN, “Muhasebe Meslek Mensuplarının Çevre Muhasebesi Hakkındaki Görüşleri: Konya İli Üzerinde Bir Araştırma”, SÜ Karaman İ.İ.B.F. Dergisi, Sayı:11, Yıl:9, Aralık, 2006, s. 84 <http://iibfdergi.kmu.edu.tr/userfiles/file/aralik2006/6.pdf>(10.05.2008)
117 Uğur KAYA, a.g.e, s. 38
37
raporların genel amaçlarının bir parçası olarak şirket hissedarlarına iletmeyi
gerektirir.118
Amerika Çevre Koruma Ofisi (EPA) ise çevre muhasebesini ilgi alanlarına
göre ayırt eden üç ayrı şekilde tanımlamıştır:119
“Ulusal Gelir Muhasebesi anlamındaki kullanımı ile çevre muhasebesi;
kazanılan veya kaybedilen doğal kaynakların gayri safi yurt içi ürün değeri olarak
muhasebe ifadesidir.
Finansal Muhasebe anlamındaki kullanımıyla çevre muhasebesi; işletmenin
çevresel kaynak kullanımları ve çevresel yükümlülüklerine ilişkin bilgilerin
hazırlanması ve ilgili gruplarına iletilmesini ifade etmektedir.
Yönetim Muhasebesi anlamındaki kullanımıyla çevre muhasebesi; yönetim
kararlarına destek olmak gibi, işletme içi amaçlar için bilgilerin toplanması ve analiz
edilmesi sürecinde, çevresel maliyet ve performansa ilişkin bilgilerin kullanılması
sonucu daha doğru işletme kararları verilebilmesini ifade etmektedir.”
2.1.3. Çevre Muhasebesinin Amaçları
Paul Aarons çevre muhasebesinin amaçladığı hedefleri şöyle
sıralamaktadır:120
“Geleneksel muhasebe uygulamalarının olumsuz etkilerini ortadan kaldırmak için araştırmak,
Geleneksel muhasebe sistemi içinde, çevresel maliyetleri ve gelirleri ayrı olarak tanımlamak,
İşletmenin hem iç hem de dış çıkar grupları için, yeni performans ölçüm raporları, formları geliştirmek,
And Reporting Whit Special Referance to India”, MPRA Paper No.7712, 2008, s. 7 <http://mpra.ub.uni-muenchen.de/7712/1/MPRA_paper_7712.pdf>(14.04.2009)
119 Muhsin ÇELİK, “Çevreye Duyarlı Muhasebe”, MUFAD, Sayı:33, Ocak, 2007, s. 153 120 Paul AARONS, “Environmental Accounting”, A Pad 3505 Summer, Research Project paar
5428.htm at< www.fau.edu. >, s. 2’den aktaran Erdal ÖZKOL, ‘Çevre Muhasebesi’, a.g.m.,, s. 21
38
Yönetim kararlarından daha fazla çevresel yararlılık elde edebilmek için yeni finansal veya finansal olmayan muhasebe, bilgi ve kontrol sistemleri oluşturmak,”
Pearce ise çevre muhasebesinin amaçlarını aşağıdaki gibi sıralamıştır:121
“Belli bir zamanda kaynak envanterinin ne düzeyde olduğunu gösteren ve bunun profilini veren bilânço hazırlamak,
Belli bir zaman dilimi içinde kaynak stoğunun ne kadarının kullanıldığını, stoğa ne kadar kaynak geldiğini, onlara ne ilave edildiğini ve ne kadarının şekil değiştirdiğini belirtmek,
Duran varlıklarla dönen varlıkların tutarlı olmasını sağlamak ve böylece her bilânçonun, bir önceki yılın bilânçosunun üstüne bu yılın dönen varlık hesaplarının eklenmesi şeklinde olduğunu göstermek.”
EPA ise çevre muhasebesinin amaçlarını aşağıdaki gibi sıralamıştır:122
Bilgi Üretmek,
Kaynak envanteri çıkarmak,
Mamul maliyetlerinin doğru olarak hesaplanmasını sağlamak,
Gerçek kar veya zararın hesaplanmasını sağlamak,
Uluslar arası piyasalarda rekabet şartlarına uyumu kolaylaştırmak,
Çevresel performansı artırmak,
2.1.4. Çevre Muhasebesi Tarihçesi
Muhasebenin toplumsal ve/veya çevresel konularla ilişkilendirilmesine dönük
çalışmaları ve araştırmaları üç döneme ayırabiliriz:123
121 David PEARCE, Anil MARKANDYA, Edward B. BARBİER: Yeşil Ekonomi İçin Mavi Kitap,
Çev: Türksen KAFAOĞLU, Arslan KAFAOĞLU, Alan Yayıncılık, Renk Basımevi, İstanbul, 1993, s. 87’den aktaran, Ayşe Tansel ÇETİN, Murat ÖZCAN, Rahmi YÜCEL, “Çevre Muhasebesine Genel Bakış”, SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırma Dergisi, Yıl:4, Sayı:7, Nisan, 2004, s. 63
122 An Introduction to Environmental Accounting As A Business Management Tool, EPA (Environmental Protecting Agency), June, 1995, s. 1
123 Hilmi KIRLIOĞLU, A.Vecdi CAN, “Çevresel Muhasebede Kavramsal Tartışmaların Gelişimi ve Analizi”, a.g.m., s. 64-65
39
(1971-1980) Birinci Dönem: Bu dönemde yeni finansal ölçümler için
geleneksel muhasebenin dönüştürülmesi ve finansal olmayan niteliksel ölçümlerin
geliştirilmesi konuları ön plana çıkmıştır. Yapılan çalışmalar genellikle toplumsal
muhasebe başlığıyla uyumludur. Ampirik araştırmalar tanımlayıcı ve basittir.
(1981-1990) İkinci Dönem: Bu dönemde çevresel konularla ilgili muhasebe
standartları ve hukuki düzenlemeler yapılmıştır. Ampirik çalışmalar analitiktir.
Radikal görüşler ortaya çıktığı bu dönemde, sosyal ve çevresel muhasebe eğitim ve
öğretimi konusunda da gelişmeler olmuştur.
(1991-1995) Üçüncü Dönem: Çevresel muhasebe araştırmaları üzerinde
kayda değer gelişmeler yaşanmıştır. Akademik çalışmalarda kurumsal ve yorumsal
çalışmalar ön plandadır. 1992 de Birleşmiş Milletler ‘Yeryüzü Zirvesi’ ile bu
döneme etki ve katkılar sağlamıştır.
1995 sonrasında ise önceki dönemlerden çok farklı çalışmalar yapılmamış
ancak çevresel finansal raporlama konusunda adım atılmış ve kısmı gelişmeler elde
edilmiştir.
2.1.5. Çevre Muhasebesinin Uygulanmasında Karşılaşılan Sorunlar
Gautam çevre muhasebesinin uygulanmasında karşılaşılan sorunları şu
şekilde sıralamıştır:124
İşletmelerde hesaplar ve kayıtlar yönetim tarafından onaylanan bilgiler ve
belgeler esas alınarak tutulmaktadır. Çevre muhasebesinde çevresel bilgilere ait bu
tür bilgi ve belgelere ulaşılması zordur.
Çevresel bozulmanın maddi birimlere (işletme ve/veya işletmenin
varlıklarına) olan etkisinin ölçülmesi zordur.
Söz konusu etkileri, muhasebe kayıtlarında gösterebilmek için parasal
değerlere dönüştürecek uygun bir yöntem bulunamamaktadır.
124 H.C.GAUTAM, a.g.e, s. 5’den aktaran, Şule KASAPOĞLU, Belediyelerde Çevre Muhasebesi
Uygulaması, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya, 2003, s. 75-76
40
Çevre ile ilgili bilgilerin elde edilmesindeki zorluk genellikle yasal
koşulların yetersizliğinden kaynaklanmaktadır.
2.1.6. Çevresel Etki Değerlemesi (ÇED)
Çevresel Etki Değerlendirmesi (ÇED) sistemi, bir yatırım yapılmadan önce o
yatırımın çevreye etkilerinin etraflıca değerlendirilmesi demektir. ÇED sistemi
“önceden tahmin” ve “önceden önleme” mantığına dayanır.125ÇED, çevreye ciddi
etkileri olma ihtimali olan özel ve kamuya ait projelerin onay almadan önce
potansiyel etkileri konusunda değerlendirilmeleri ve temel gereksinimlerin ortaya
konulmasıdır. ÇED sonucunda ilgili projenin insanlar, bitki ve hayvanlar, toprak,
hava, iklim ve genel görünüm, maddi değerler ve kültürel miras ve bu faktörler
arasındaki etkileşim gibi çevresel faktörlere doğrudan veya dolaylı etkileri
açıklanmakta ve değerlendirilmektedir.126
ÇED ve çevresel analiz kapsamında yapılması gereken çalışmalar aşağıdaki
gibidir:127
Mevcut çevresel koşulların belirlenmesi,
Çevresel etkilerin saptanmasına ilişkin yöntem araçların belirlenmesi,
Olası çevresel etkilerin ve çevresel etkiler ile ilgili standartların
belirlenmesi,
Etkilerin dönemsel dağılımının belirlenmesi,
Analiz ölçülerinin nicelik ve nitelik olarak belirlenmesi,
Alternatif proje, yer, teknoloji ve tasarımların çevresel etkiler, maliyet ve
diğer koşullar açısından karşılaştırılması,
Çevreye verilen zararı önleyici, azaltıcı ya da tazmin edici önlemlerin
belirlenmesi,
125 Coşkun Can AKTAN, “Mesleki Ahlak ve Sosyal Sorumluluk”, İş Ahlakı Dergisi, Cilt:1, Sayı:1,
İzmir, 2008, s. 120 126 http://www.ikv.org.tr/pdfs/4f3a608d.pdf (30.03.2009) 127 Feriştah SÖNMEZ, Osman BAYRİ, “Çevre Sorunları ve Çevre Muhasebesi”, s. 8-9
Diğer rutin yönetim faaliyetleri için bilgi kaynağıdır. ( üretim ve üretim
süreci tasarımı, maliyet dağıtımı ve kontrolü, sermaye bütçelemesi, üretim bütçesi,
performans değerlemesi)
Çevre muhasebesi uygulamak çevresel performans ve finansal performans
elde etmeyi garanti etmez. Bu da çevre muhasebesinin dezavantajı olarak
belirtilebilir.151
151 Sorinel CãPUŞNEANU, a.g.m., s. 59
49
2.3. Maliyet Muhasebesi Çerçevesinde Çevre Muhasebesi
Maliyet muhasebesi, “yapılmakta olan ve yapılması beklenen giderlerin
sınıflandırılması, kaydedilmesi, işletme bölümleri ve mamullere dağıtımı,
özetlenmesi ve raporlanması ile uğraşan muhasebe dalıdır.”152
“Çevre kirliliğindeki artış ile birlikte, işletmelerin çevresel faaliyetleri ve bu
faaliyetlere bağlı olarak da çevresel anlamda giderleri artmaktadır. Dolayısıyla artık
bu giderlerin diğer giderler veya genel giderler arasında izlenmeyip, ayrı bir başlık
altında değerlendirilmesi gerekmektedir.”153
Çevre muhasebesi ile maliyet muhasebesinin ilişkisi bu noktada başlar. Çevre
muhasebesinin en önemli fonksiyonlarından biri çevresel maliyetleri azaltılması ve
önlenmesi, aynı zamanda çevresel kalitenin geliştirilmesi yollarını belirlemesi ve
işletmeyle ilgili çıkar gruplarının dikkatini çevresel maliyetler üzerine çekmesidir.154
Bazı genel giderler bütün üretim maliyetini ve fiyatları etkileyebilirken
bazıları ise belli ürün proseslerini ilgilendirir. İki durumda da yöneticiler doğru
üretim maliyetlerini fark edemez ve böylece işletme maliyetleri azaltmak için ya da
yaratıcı projeleri özendirmek için hazırlanan içsel muhasebe raporlarına eksik bilgiler
sağlanmış olur. Sonuç olarak verimsiz, hatalı yapılan üretim maliyetlendirmesi, ürün
fiyatını ve karlılığı etkiler.155
Bu problemi tanımlamamak için basit bir örnek, A ve B olmak üzere iki tür
mamul üreten bir üretim işletmesinde A, mamulü herhangi bir zehirli atığa neden
olmazken, B mamulü zehirli atığa neden olmaktadır. Böylelikle çevresel maliyet
içermektedir.
152 Recep ŞENER, Maliyet Unsurları ve Muhasebesi, Gazi Kitapevi, Ankara, 2004, s. 7 153 Paul AARONS, a.g.m., s. 3’den aktaran Şule KASAPOĞLU, a.g.e, s. 90 154 EPA, a.g.m., s. 18 155 EPA, a.g.m., s. 19-20
50
Şekil 2.1. Geleneksel Maliyet Muhasebesi Sistemi Kaynak: 'An Introduction to Environmental Accounting As A Business Management Tool: Key Concepts And Terms’, EPA (Environmental Protecting Agency), June, 1995, s. 21
Şekil 2.1’ de çevresel ve belirli diğer giderleri genel üretim gideri olarak
benimseyen geleneksel muhasebe sistemine göre; genel üretim giderlerini A ve B
mamulüne dağıtılmış ve işçilik ve hammadde giderleriyle A ve B mamullerinin
maliyetleri hesaplanmıştır. A mamulü için herhangi bir çevresel maliyete
katlanılmadığından A mamulünün zehirli atıklar için katlanılan çevresel
maliyetlerden pay alması doğru değildir. Görüldüğü gibi mamul maliyetleri yanlış
hesaplanmıştır. Çevresel maliyet içeren mamullerin çevre maliyetlerinden pay
alması, diğerinin ise almaması doğrudur.
B
Mamulü
İşçilik Gideri
Hammadde Gideri
İnsan Kaynakları Üst Yönetim
Maaşları
Kira Zehirli Atıklar
Genel Üretim
Giderleri
A
Mamulü
İşçilik Gideri
Hammadde Gideri
51
Şekil 2.2. Revize Edilmiş Maliyet Muhasebesi Sistemi Kaynak: 'An Introduction to Environmental Accounting As A Business Management Tool: Key Concepts And Terms’, EPA (Environmental Protecting Agency), June,1995, s. 23
Şekil 2.2.’den de görüleceği üzere çevresel maliyet içermeyen A mamulü
zehirli atık maliyetinden pay almamıştır. Zehirli atık maliyetinin tamamı B
mamulüne yüklenmiştir. Geriye kalan Genel üretim giderleri her iki mamule
dağıtılmıştır.
Sonuç olarak maliyet muhasebesi ve çevre muhasebesi ilişkisi doğru mamul
maliyetlerinin hesaplanması noktasında ortaya çıkmaktadır.
2.3.1. Çevresel Maliyet Kavramı
Maliyet, “işletmelerin kendi faaliyet konusunu teşkil eden mamul veya
hizmetleri elde etmek için, harcadığı çeşitli üretim faktörlerinin para ile ifade edilen
değerleri” olarak tanımlanmaktadır.156
156 Ahmet ÇALIŞKAN, Uygulamalı Maliyet Muhasebesi, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara, 2005, s. 11
B
Mamulü
İşçilik Gideri
Hammadde Gideri
İnsan Kaynakları Üst Yönetim
Maaşları
Kira Zehirli Atıklar
Genel
Üretim
Giderleri
A
Mamulü
İşçilik Gideri
Hammadde Gideri
52
Çevresel maliyetler ve çevresel performans aşağıda sayılan nedenlerle işletme
yönetiminin dikkatini çeker:157
Mamulün ya da üretim sürecinin yeniden tasarımı, yeşil üretim
teknolojilerine yatırım gibi üretim ve bakım faaliyetlerine yönelik yönetim
kararlarının sonucu olarak birçok çevresel maliyet azaltılabilir ya da elimine
edilebilir.
Çevresel maliyetler genel üretim giderlerinde izlenebilir ya da göz ardı
edilebilir.
Birçok işletme atıklarını satarak ya da temiz teknoloji lisansı edinerek
gelir oluşturmak suretiyle çevresel maliyetlerini dengeleyebilir.
Çevresel maliyetlerin daha iyi bir şekilde yönetilmesinin sonucu olarak,
işletme başarısının artırılması, bunun yanı sıra insan sağlığına önemli yararların
sağlanması ve çevresel performansın artırılmasını da sağlayabilir.
Mamul ve üretim sürecinin performansı ve çevresel maliyetlerin
anlaşılması, mamullerin maliyet ve fiyatlarının daha doğru tespit edilebilmesi ve
gelecek için hizmet, mamul ve üretim süreçlerinin çevresel açıdan daha tercih edilir
tasarlanmasına yardımcı olabilir.
İşletmeler üretim süreci, mamuller ve hizmetlerin çevresel tercihlerle
tasarlanmasının sonucu rekabet avantajı sağlayabilir.
Çevresel maliyetler ve performansın muhasebeleştirilmesi, işletmelerinin
gelişmesini ve tüm çevresel yönetim sistemini destekleyebilir. Böyle bir sistem, ISO
14001 standardından dolayı, uluslar arası düzeyde faaliyette bulunan işletmeler için
gereklilik haline gelecektir.
Çevresel Maliyetler karmaşık alanlar arasında, pek çok değişik faaliyetle
bağlantılı olarak ortaya çıkmaktadır. Örneğin, üretim sürecinde kimyasal maddeler
kullanan işletmelerin yüksek depolama maliyetleri, üretim süreci sonucunda oluşan
tehlikeli ve zararlı atıkların neden olduğu kirliliği temizlemek için katlanılan
maliyetler, çalışanların çevre eğitimi, çevreye yönelik yasal düzenlemelere uymak
157 EPA, a.g.m, s. 1-2
53
için katlanılan maliyetler, çevreye yönelik araştırmaların maliyetleri, çevreye verilen
zarar nedeniyle katlanılan ceza ve tazminatlar. Tüm bu çevresel maliyetlerin doğru
olarak tespit edilip, ürünlere doğru dağıtılabilmesi için sağlıklı bir maliyet sistemine
ihtiyaç duyulmaktadır.158
2.3.2. Çevre Muhasebesi ve Çevresel Maliyetler
Çevre muhasebesi, muhasebe sisteminin farklı kısımlarını içine almaktadır ve
karar vermek için gerekli olan çevresel bilgileri toplamak zordur. İşletmeler çevresel
amaçlarını elde etmek, çevresel giderlerini azaltmak, gelir artışı ve çevresel
verimlerini artırmak için araştırmalar yapmak durumundadır. Bunun için ise çevresel
maliyetlerini oluşturan çevresel faaliyetlerini önceden belirlemeye, ölçmeye ve
ortaya koymaya ihtiyaçları vardır. Çevresel maliyetleri yaratan faktörleri anlamak ve
tanıtmak işletmeler için önemlidir. Çevresel maliyetler, geleneksel maliyet
muhasebesinde bu maliyetlerin tanımlamak ve ölçmek zor olduğundan genel üretim
giderleri içine alınmaktadır. Bu maliyetlerin oluşmasına neden olan mamul maliyeti,
üretim süreci ve faaliyetlere uygun olarak, bu giderlerin dağıtılmasıyla
hesaplanmaktadır. Çevre muhasebesi çevresel giderlerin yönetimine ve çevresel
ölçümlerin maliyetleşmesiyle ilgili analizlere yardım eder. Bu sistem maliyetleri
azaltmakla ilgili karar almayı etkiler. 159
Çevresel maliyet muhasebesi, insan faaliyetlerinin çevresel etkisinin fiziksel
kararları, mamul fiyatlaması kararları gibi kararların daha sağlıklı alınmasını”
sağlamaktadır. Saptanan çevre hedefleri ile işletme kararlarını bağdaştırmak ve
yüksek çevre verimliliği sağlamak için sağlıklı bir maliyet sistemi gerekmektedir.
Mamul maliyetinin tespitinde çevresel maliyetleri de dikkate alan, tam maliyetleme
158 Lerzan Akün KAVUT, “Çevre Muhasebesi: Genel Bir Bakış”, MÖDAV, Cilt:1, Sayı:1, Nisan,
1999, s. 1 159 Dimitrios GINOGLOU, Panayiotis TAHINAKIS, “Green Accountıng As An İnformation
System”, University of Macedonia, s. 3-4 <http://www.sba.muohio.edu/abas/2003/vancouver/Dr.Tahinakis_greenaccounting.pdf>(14.04.2009)
54
sisteminin kullanılması, hammadde tedarik edilmesinden mamulün satılması ve
atıkların elden çıkarılmasına kadar geçen mamul yaşam döngüsü boyunca ortaya
çıkan özel ve sosyal maliyetlerin tümünü kapsamaktadır. Tam maliyetleme sistemi
ile üretim, kullanım, geri dönüşüm, elden çıkarma gibi mamul yaşam aşamalarında
bir mamulün çevresel maliyetlerini de yansıtacak şekilde birim maliyet
hesaplamasını öngörmektedir.160
2.3.3. Çevresel Maliyetlerin Sınıflandırılması ve Belirlenme Metotları
Çevresel maliyetleri doğru olarak belirleyebilmek için çevresel etkilerin
neden ve sonuçlarının göz önünde bulundurulması gerekmektedir. Çevresel
maliyetlerin doğru saptanabilmesinde aynı anda gerçekleştirilecek beş aşamaya
gereksinim duyulmaktadır:161
Birinci aşama, çevre yönetim sistemi grubunun çevresel etkileri saptanması,
çeşidi ve nedenini belgelendirmesi, çevresel etkilerin öneminin yüksek ve düşük
olanlarının saptanması gerekmektedir. Çevresel maliyet muhasebesinde sadece
yüksek öneme sahip etkiler değerlendirilmektir.
İkinci aşama, malzeme ve enerji akımlarının çevresel etkilerinin
saptanmasıdır.
Üçüncü aşama, malzeme ve enerji akımlarının gerçek hacimlerinin standart
miktarları ile karşılaştırılmasıdır. Bu işlem hem çevresel etkileri azaltmak, hem de
yüksek maliyetlere yol açan verimsizlikleri veya kalite problemlerini ortadan
kaldırmak için uygulanmaktadır.
Dördüncü aşama, miktarı hesaplanan malzeme ve enerjinin gerçek
maliyetleri ile değerlendirilmesidir.
Son aşama, çevresel maliyetlerin onlara neden olan girdi, süreç ve ürünlere
yüklenmesi aşamasıdır.
160 Mehmet ÖZBİRECİKLİ, Zeynep MELEK, “Çevre Muhasebesi ve Çevresel Maliyetlerin Maliyet
Muhasebesi Sistemine Etkileri ve Bir Araştırma”, MUFAD, Sayı:14, Nisan, 2002, s. 84 161 Peter LETMATHE, K.Roger DOOST, “Environmental Cost Accounting And Auditing”,
Managerial Auditing Journal, Vol:15, Sayı:8, 2000, s. 426’ dan aktaran, Muhsin ÇELİK, a.g.m., s.157
55
Maliyetler birbirinden farklı birçok şekilde sınıflandırılabilmektedir. Klasik
muhasebe sisteminde, maliyetler aşağıdaki gibi sınıflandırılmaktadır; 162
Maliyet unsuruna göre sınıflandırılma (tedarik maliyeti, üretim maliyeti, satış maliyeti)
Maliyetin hesaplanma zamanına göre sınıflandırılması (Ön maliyet, ara maliyet, son maliyet, dönem maliyeti)
Maliyetlerin hesaplanma yöntemine göre sınıflandırılması (Fiili veya
gerçek maliyet, tahmini maliyet, standart maliyet, marjinal maliyet, fırsat veya tahsis
maliyeti, ikame maliyet)
Maliyetlerin üretim aşamalarına göre sınıflandırılması (Safha maliyeti,
parça maliyeti, toplam maliyet)
Çevresel maliyetlere yönelik de farklı sınıflandırılmalar yapılmıştır. IFAC
çevresel maliyetleri aşağıdaki gibi sınıflandırmıştır:163
Ürüne dönüşebilen çıktıların malzeme maliyetleri,
Ürüne dönüşemeyen çıktıların malzeme maliyetleri,
Atık ve emisyon kontrol maliyetleri,
Önleme maliyetleri ve diğer çevresel yönetim maliyetleri,
Araştırma ve Geliştirme maliyetleri,
Daha az somut maliyetler,
162 Ahmet ÇALIŞKAN, a.g.e., s. 14-17 163 “Environmental Management Accounting”, IFAC(International Federation of Accountants),
Newyork, 2005, s. 4 <http://www.kwt.or.at/de/PortalData/2/Resources/downloads/umwelt/IFAC_Guidance_document.pdf>(14.04.2009)
56
Çizelge 2.1. İşletmelerce Kullanılan Çevresel Maliyetlere Örnekler
Potansiyel Olarak Gizli Maliyetler
Düzenli Maliyetler Görünen Maliyetler İsteğe Bağlı Maliyetler (Çevresel Uyum Sonrası)
Alan çalışmaları Hazırlık giderleri Ruhsat giderleri Ar-ge giderleri Mühendislik giderleri Tedarik giderleri Geleneksel Maliyetler Sermaye ekipmanı Malzeme İşgücü Tesisat Dışarıdan sağlanan fayda ve hizmetler Binalar Hurda değer
Görünmeyen Maliyetler
Haberleşme Raporlama Kontrol/test Kalıp çıkarma Tamir-bakım Kayıt tutma Planlama Kontrol etme Bitirme Etiketleme Hazırlık Koruyucu ekipman Tıbbi nezaret Çevresel sigorta Finansal sigorta Kirlilik kontrol Atık tazminatı Atık yönetimi Vergi/harç
Atık stoku elden çıkarma Tesis bakım maliyetleri Bölgesel araştırma Giderleri
Eğitim Kontrol/test Denetim Tedarikçi değiştirme Raporlar (Örneğin yıllık çevre raporu) Sigorta Planlama Fizibilite çalışmaları Önleme (Çevre dostu) mamulün yeniden tanıtımı Çevresel çalışmalar Ar-Ge Bitki ve hayvanların korunması Sulak alanların korunması Peyzaj çalışmaları Diğer çevresel projeler Çevresel grup ve/veya araştırmacılara finansal destek
Şarta Bağlı Maliyetler Geleceğe uyum maliyetleri Hata maliyetleri Gelecekteki salımların (emisyonların) tazmini
Onarım maliyetleri Varlıkların zarar görmesi Personelin zarar görmesinden kaynaklanan tazminat
Yasal harcamalar Doğal kaynak tazminatı Ekonomik kayıt tazminatı
İmaj ve İlişki Maliyetleri Şirket imajı Müşterilerle ilişkiler Yatırımcılarla ilişkiler Sigortacılarla ilişkiler
Profesyonel kadro ile ilişkiler İş görenlerle ilişkiler Arz kaynakları ile ilişkiler
Borç verenlerin ilişkileri Çevresel birliklerle ilişkiler Düzenleyici birimlerle ilişkiler
Kaynak: An Introduction to Environmental Accounting As A Business Management Tool, EPA (Environmental Protecting Agency), June, 1995, s. 9
57
Çizelge 2.1’ de yer alan yöneticilerden gizlenebilme olasılığı olan maliyetler
yer almaktadır. Bunlardan ilki, sistem ve sürece ilişkin faaliyetlerden önce
karşılaşılan görünen çevresel maliyetlerdir ve kolaylıkla unutulabilir. İkincisi, bir
süreç, sistem veya tesisin faaliyetlerinden dolayı katlanılan düzenli ve isteğe bağlı
maliyetlerdir. Birçok işletme bu maliyetleri genel üretim giderleri havuzunda
toplarlar ve bundan dolayı önemlerinin tespit edilmesi zordur. Üçüncüsü, şimdiki
faaliyetlerle ilgili olarak gelecekte ortaya çıkması muhtemel maliyetlerdir. Bu tür
maliyetler muhasebe sisteminde iyi belgelenmediği ya da tahakkuk etmediği
durumda gözden kaçırılabilir. Olası maliyetler, gelecekte bazı noktalarda
hedeflenebilen ya da hedeflenmeyen maliyetlerdir.164
Japon araştırmacılar tarafından çevresel maliyetlerin sınıflandırması aşağıdaki
şekilde yapılmıştır:165
Direkt Maliyetler; imalat sürecindeki toprak, hava, su ve gürültü kirliliğini
kapsayan çevresel zararı önlemeye yönelik maliyetler, doğal kaynakları koruma
maliyetleri, tehlikeli olmayan katı atıklar ve endüstriyel tehlikeli atıkların işlenmesi,
yakılması veya geri dönüşümünü sağlanması için katlanılan maliyetlerdir.
Yönetimsel Maliyetler; çalışanlar için çevresel eğitim maliyetleri, çevresel
yönetim sistemlerinin uygulanması ve kurulması maliyetleri, çevreye zararlı
yakıtların veya hammaddelerin yerini alan yakıt ve hammaddeler için katlanılan ek
maliyetler.
Ürün Tasarım Maliyetleri; geri dönüşü olan ürünler ve bunları bir araya
getirme maliyetleri, çevresel olarak daha yararlı olan ürün tasarımları için ilave
maliyetler, çevre dostu olan paketlemeler için ek maliyetler.
Araştırma Geliştirme Maliyetleri; çevresel performansı iyileştirmek için
yapılan tasarım ve ar-ge maliyetleri, çevreye yararlı ürünlerin geliştirilmesi için
yapılan ar-ge maliyetleri ve bunların işçilik maliyetleri.
164 EPA, a.g.m., s. 8-10 165 Lin Lİ, “Encouraging Environmental Accounting: Worldwide: A survey of Goverment Policies and
Instrumen, Corporate Environmental Strategy”, 2001, s. 59’dan aktaran, Ayşe Tansel ÇETİN vd., a.g.m., s. 68
58
Dış Sosyal Projeleri Destekleme Maliyetleri; kamu kesimi için çevresel
raporları hazırlama maliyetleri, çevresel reklâm maliyetleri, çevresel gruplara yardım
ve desteklerin maliyetleri.
Wildavsky ise çevresel maliyetleri; azalma maliyetleri (işletmelerin çevresel
sorunlarını önlemek ve azaltmak için katlandıkları maliyetler), kullanma maliyetleri
(işletmelerin çevresel kaynakları kullanmaları karşılığında katlanmaları gereken
maliyetler), zarar maliyetleri (faaliyetleri sonucunda oluşan çevresel kirlenmelerin
veya çevresel zararların işletmelere yükleyecekleri maliyetler) olmak üzere üç grupta
sınıflandırmıştır.166 Bu sınıflandırma aşağıdaki gibidir;
Azaltma Maliyetleri Kullanma Maliyetleri Zarar Maliyetleri
Çevre Planlaması Süreç Kontrol Emisyon Ölçüm Cihazları Çevreye Zararlı Mamül Tasarım ve Geliştirme Geri dönüşüm tasarımları Çevreye zararsız ambalaj geliştirme Çevre Geliştirme Çevresel Eğitim Biyolog, kimyager hizmetleri Çevre Mühendislik hizmetleri Çevre raporları Çevre etiketleri Çevre güvenilirlik Çevre yönetim sistemi Çevre denetimi
Hava maliyeti Su maliyeti Toprak maliyeti Gürültü maliyeti Görüntü maliyeti Doğalgaz maliyeti Petrol maliyeti Kömür maliyeti Enerji maliyeti
Hava kirliliği Su kirliliği Toprak kirliliği Gürültü kirliliği Cezalar ve tazminatlar Çevre temizleme Şikayet araştırmaları Kefalet ve garanti giderleri Satış azalmaları Diğer zarar maliyetleri
Kaynak: Mehmet ÖZBİRECİKLİ, Zeynep MELEK ‘Çevre Muhasebesi ve Çevresel Maliyetlerin Maliyet Muhasebesi Sistemine Etkileri Bir Araştırma’, MUFAD, Sayı: 14, Nisan, 2002, s. 87
166 Aaron WİLDAVSKY, “Accounting for the environment”, Accounting Organizations Society,
Vol:19, No:4, s. 461-481’dan aktaran Mehmet ÖZBİRECİKLİ, Zeynep MELEK, a.g.m., s. 85
59
2.3.3.1. Azaltma Maliyeti Metotları
Azaltma maliyetleri, “işletmelerin neden oldukları/olacakları su, hava, toprak,
gürültü vb. çevresel kirlilikleri ortadan kaldırmak, önlemek veya azaltmak için
katlandıkları maliyetleri kapsar.” Bunlar daha çok koruma amaçlı yapılan harcama ve
giderlerden oluşmaktadır.167
Azaltma maliyetlerinin hesaplanması iki aşamalı bir süreçten oluşmaktadır.
Birinci aşamada sayısal olarak ifade edilebilecek kirliliği azaltma hedefleri bazı
varsayımlar (örneğin, ekonominin gelecekteki büyüme oranları, ülkenin sanayi
donanımının teknik özellikleri, sanayi donanımının yenilenme oranı, faaliyete
konulabilecek yeni donanımlarının özellikleri) dikkate alınarak oluşturulmaktadır.
İkinci aşamada ise, birinci aşamada belirlenen hedeflere varmak için alternatif teknik
çözümlerin ve bunlara ilişkin maliyetlerin ne olduğunun belirlenmesi
gerekmektedir.168
2.3.3.2. Kullanma Maliyeti Metotları
Çevresel maliyetlerinin kullanılarak tüketilmesinden kaynaklanan giderleri
kapsar. Hava, su, toprak, madenler gibi kamuya ait doğal kaynakların tüketimi
sonucu ortaya çıkan maliyetlerdir. Genelde yasaların izin verdiği limitlerin altında
kaldığı için işletmeler bir bedel ödememektedir. Ayrıca işletmelerin doğal kaynakları
kullanım miktarlarının ve maliyetlerinin tespiti de zordur. İşletmede kullanılan
makinelerin ürettikleri ısı, havada oluşturdukları bozulma, üretim sırasında suyun
saflığını kaybetmesi bu tür tüketimler arasında yer almaktadır. 169
Kullanma maliyetleri aşağıdaki yaklaşımlar kullanılarak hesaplanmaktadır:170
Piyasa Değerlendirmesi Yaklaşımı; çevresel kaynakların kullanımı sonucu
ortaya çıkan yıpranmaların o kaynağın piyasa fiyatında meydana getireceği değişimi
167 A. Vecdi CAN, a.g.m., s. 15 168 Hilmi KIRLIOĞLU, A.Vecdi CAN, a.g.e., s. 108-109 169 Şule KASAPOĞLU, a.g.e, s. 96-98 170 Hilmi KIRLIOĞLU, A.Vecdi CAN, a.g.e., s. 116-117
60
dikkate almaktadır. Örneğin, atık dökülen arazinin piyasa değerindeki azalma,
kirlenme maliyetidir.
Gerçeğe Uygun Değerlendirme Yaklaşımı; bu yaklaşımda gerçeğe uygun
değer ilgili varlığın niteliğine göre bilirkişi tarafından saptanmakta veya yenileme
maliyetleri esas alınmaktadır.
Bakım Maliyeti Değerlemesi Yaklaşımı; doğal ve çevresel kaynakların en
azından bugün ki seviyesini ve durumunu koruyabilmesi için yıpranmamış olarak
muhafaza edilebilmesi için gerekli olan maliyetlerin tahmin edilerek değerlerinin
belirlenmesini öngörmektedir.
Koşullu Değerlendirme Yaklaşımı; doğal ve çevresel kaynaklardan ziyade,
bu kaynaklardan sağlanan faydaların azalmasına veya bozulmasına denk gelen
parasal miktarları belirlemektir.
Koruma Harcamaları Yaklaşımı; çevresel kaliteyi değerlemek veya
kirlenmeyi önlemek için yapılan harcamalarla, bozulmuş çevrenin olumsuz etkilerini
önlemek amacıyla yapılan koruma harcamalarını içermektedir.
2.3.3.3. Zarar Maliyeti Metotları
Neden olunan çevresel kirlenmeden sonra (ceza veya tazminat) ortaya çıkan,
çevresel katkısı olmayan veya doğrudan gider veya zarara dönüşen maliyetleri ifade
etmektedir. Bu grupta yer alan maliyetler zamanla göz ardı edilen veya kaçınılan
çevresel fedakârlıkların alternatif maliyetlerini temsil etmektedir. Yasal çevresel
yükümlülüklerin yerine getirilmemesinden, katı, sıvı veya gaz halindeki atıkların
yasaların izin vermediği şekilde, sağlıksızca bertaraf edilmesinden kaynaklanan
maliyetler bunlara örnektir.171
171 A.Vecdi CAN, a.g.m., s. 16
61
Aşağıdaki yöntemler kullanılarak zarar maliyetleri değerlendirilir:172
Nakil Maliyeti Metodu; bir doğal alanın değeri, böyle bir alana yapılan nakil
ve bu nakil işlemlerinde kullanılan malzemelerin değeri ile eşit olduğu varsayımına
dayanmaktadır. Örneğin, bir turistik bölgeye yapılan seyahatler ve kullanılan
malzemelerin değeri, o turistik bölge tarafından verilen hizmetin değerini tahminde
kullanılmaktadır. Bölgedeki sular kirlendikçe, yeşillikler azaldıkça, bölgeye gelen
turist sayısı ve yanlarında getirdikleri malzeme değerinde azalma olmaktadır.
Buradaki temel mantık, bir doğal alan tarafından sağlanan hizmetlerdeki bir
değişiklik, o alan için ödenecek para miktarını da değiştirecektir şeklindedir.
Yöntem, yeniden yaratma için harcanan zamanın maliyetini tahmindeki zorluklar, bir
alandaki kalite gelişmelerinin tahminindeki zorluklar ve bu yöntemin yalnızca
kullanma veya kullanmama yararlarını değerlendirebiliyor olması gibi kısıtların
etkisindedir.
Hedonist Fiyatlama Metodu; bir çevredeki mal ve hizmetlerin fiyatlarının
yalnızca kendi özelliklerinden değil, çevresel özelliklerin de göz önüne alınmasıyla
belirleneceğini ileri sürmektedir. Örneğin, bir evin fiyatı sadece kendi özeliklerine
(büyüklük, yaş, oda sayısı, bahçe büyüklüğü vs.) göre değil, aynı zamanda evin
bulunduğu şehrin kalitesi, suç oranı, hava kalitesi, vs. özelliklere göre değişmektedir.
Çevresel değerlerdeki azalma, aynı zamanda bölgedeki mal ve hizmetlerin
değerlerinde azalmaya neden olmaktadır ve bu azalma zarar maliyetidir.
İşletmelerin çevresel faaliyetlerde bulunmaları onlara ek maliyetler
yüklemektedir. Bu durum işletmelerin kar beklentileriyle bağdaşmamaktadır. Ancak
kamuoyunun çevresel konulara duyarlılığına kayıtsız kalmak da mümkün değildir.
İşletmelerin çevresel maliyetlerini azaltmak amacıyla dikkat etmesi gereken konular
aşağıda belirtilmektedir:174
—Fabrika yerinin doğru seçilmesi, (bölgenin meteorolojik ve topografik
özellikleri, atık su arıtma tesisi için uygun alan olmasına dikkat edilmesi,
kanalizasyon şebekesine yakın olmasına dikkat edilmesi vs.)
—Çevreyi daha az kirleten üretim teknolojilerinin seçilmesi, (örneğin
zeytinyağı üretiminde atık sulu yöntemler yerine kuru yöntemlerin tercih edilmesi.)
—Çevreyi daha az kirleten kimyasal yöntemlerin seçilmesi,
—Arıtma sistemlerinin doğru seçilmesi, (işletmenin ihtiyaç duyacağı arıtma
tesisinin hangi özelliklerde olacağının seçilmesi )
—Atık suların tekrar kullanılması,
—Atık bazı maddelerin tekrar kullanılması,
173 Hilmi KIRLIOĞLU, A. Vecdi CAN, a.g.e., s. 117 174 Zeynep MELEK, Çevre Muhasebesi ve Çevresel Maliyetlerin Üretim Sürecine Etkileri Üzerine Bir Araştırma, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay, 2001, s. 55-57
63
2.3.5. Çevresel Maliyetlerin Muhasebeleştirilmesi
İşletmelerin çevre için yaptıkları her türlü faaliyet, çevresel maliyetlerin
ortaya çıkmasına neden olmaktadır. Muhasebenin “önemlilik kavramı” gereği, ortaya
çıkan bu çevresel maliyetlerin diğer faaliyetler arasında dağınık ve karışık bir şekilde
muhasebeleştirilmemesi gerekir. Böylelikle, çevresel faaliyetlerin izlenmesi, çevresel
maliyetlerden yararlanılması, çevre kontrolü sağlanması, çevreyle ilgili raporlama
yapılması gibi avantajlarda elde edilebilecektir. Sonuç olarak işletme faaliyetleri için
önemi artan çevresel faaliyetlere ait kayıtların ayrı gösterilmesi gerekliliktir ve
işletmeye birçok avantaj sağlamaktadır.175
Çevresel bilgilerin muhasebe sistemine aktarırken muhasebenin
“belgelendirme kavramı” göz önünde bulundurulması ilk şarttır. Çevresel bilgilerin
muhasebeye aktarılmasında iki tür belge kullanılmaktadır. Bunlar;176
—Finansal Belgeler; çevresel değerleri korumak, verilen zararlara en aza
indirmek veya ortadan kaldırmak amacıyla işletmelerin yapmış oldukları faaliyetleri
mali açıdan gösteren belgelerden oluşmaktadır ( fatura, fiş vb.).
—Finansal Olmayan Belgeler; çevresel kaynakların korunması amacıyla
çıkarılmış olan yasal düzenlemelerle, teknik belgelerden oluşmaktadır. (kanun,
yönetmelik, tüzük ve teknik raporlar gibi)
2.3.5.1. Çevresel Malların Muhasebeleştirilmesi
Stoklar, “işletmenin satmak, üretimde kullanmak veya tüketmek amacıyla
edindiği, ilk madde ve malzeme, yarı mamul, mamul, ticari mal, yan ürün, artık ve
hurda gibi bir yıldan az bir sürede kullanılacak olan veya bir yıl içerisinde nakde
175 Mehmet ÖZBİRECİKLİ, Zeynep MELEK, a.g.m, s. 84 176 Ümmühan ASLAN, Çevre Muhasebesi ve Nuh Çimento A.Ş.’de Çevre Muhasebesi Üzerine
Pilot Bir Çalışma, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 1995, s. 44’den aktaran Şule KASAPOĞLU, a.g.e, s. 113
177 ISMMMO Mevzuat Serisi-2, s. 124
64
Satın aldıkları stokların çevresel özelliği nedeniyle katlandıkları ek maliyetler
varsa işletmeler bunları çeşitli şekillerde izleyebilmektedir. Bunu belirlemek, aslında
zor bir işlem olup ayrıntılı envanter çalışması gerektirmektedir. İşletmelerde
stokların çevresel özelliği nedeniyle katlanılan ek maliyetler, muhasebe açısından
değişik şekillerde ele alınabilir. Bunlar:178
a) Mal alımında katlanılan ek çevresel maliyetlerin çevresel mallar hesabında
izlenmesi istenirse, stoklar grubunda “154 Çevresel Mallar Hesabı” isimli bir hesap
açılarak bu hesaba kayıt yapılabilir. Bu çevresel maliyetlerle ilgili böyle ayrı bir
hesabın tutulması aynı zamanda teşvik sisteminin kullanılmasını kolaylaştırır. Şöyle
ki, ek çevresel maliyetler çevre koruma amaçlı teşvik sistemi ile karşılanarak
tüketicilere yansıtılmadan çevre koruma teşviki uygulanabilir.
b) Mal alımında katlanılan ek çevresel maliyetlerin alt hesaplarda izlenmesi
durumunda “153 Ticari Mallar Hesabı” altında açılacak olan alt hesap ile ticari
mallarla ilgili olarak katlanılan çevresel maliyetler gösterilebilir.
c) Çevresel maliyetin teşvik fonu ile karşılanması durumunda, hesap planında
ticari alacaklar grubunda “125 Çevre Teşvik Fonundan Alacaklar Hesabı” isimli
bir hesap açılır. Katlanılan ek çevresel maliyetler bu hesabın borcuna kaydedilir.
Çevresel ek maliyetler fon kaynağından alındığında da ilgili hesabın borcuna, bu
hesabın alacağına kaydedilir.
d) Muhasebe kayıtlarından çeşitli bilgiler üretmek veya ek bilgiler sağlamak
için Tekdüzen Hesap Planı’nda yer alan 9 sayılı hesap sınıfı nazım hesapları
kullanılabilir.
e) Stoklardaki çevresel maliyetlerin hesaplarda ayrıca izlenemediği
durumlarda, bu tür maliyetler bilânço dipnotlarında belirtilebilir.
f) Stoklarla ilgili çevresel özellik ve maliyetler çevre raporlarında da ayrıca
belirtilebilir. Çevresel olgularla ilgili olarak muhasebede hesaplara alınan ve
hesaplara alınamayan bilgiler bu raporlarda gösterilebilir.
178 Vasfi HAFTACI, Kamuran SOYLU, “Çevresel Bilgilerin Muhasebesi ve Raporlanması”, Kocaeli
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (15)Kocaeli, 2008, s. 97-101
Çizelge 2.4. Çevresel Maliyetlerin Gider Türlerine Göre Tasnifi
Çevresel Maliyetlerin Gider Türlerine Göre Dağılımı
Çevresel Maliyetler
Ham.Mad Malz.Gid.
İşçilik Giderleri
Dış.Sağ. Fay.Ve Hizm.
Verg. Resim ve Harçlar
Amort. Gid.
Finans. Gid.
Azaltma Maliyetleri
Kullanma Maliyetleri
Zarar Maliyetleri
TOPLAM Kaynak: Hilmi KIRLIOĞLU-Ahmet Vecdi CAN, Çevre Muhasebesi, Değişim Yayınları, Sakarya, 1998, s.122
Çevresel faaliyetler için katlanılan maliyetler işletmenin kullanmış olduğu
ana hesapların altında ara ve ayrıntı hesaplarda çevresel özelliğine göre isim verilip
izlenebilir.
2.3.5.4. Atıkların Muhasebeleştirilmesi
—Firelerin Muhasebeleştirilmesi:
Üretilen mamulün birim maliyetini artıran ve işletmelerin çoğunluğunda
ortaya çıkan fire (atık), üretim sırasında kullanılan malzemelerin uçması, çekmesi,
tozlaşması veya buharlaşması sonucu üretimden çıkan miktarın, üretime giren
miktardan az olması şeklinde ortaya çıkmaktadır. Firelerin bir kısmı buharlaşma,
kimyasal reaksiyonlar gibi üretim teknolojilerinin gereği olabileceği gibi, yanlış
makine ve teçhizat kullanımı, işgücü yetersizliği gibi uygulama hatalarından da
kaynaklanabilmektedir. Üretim faaliyetinin doğal bir parçası olarak ortaya çıkan ve
belirli sınırlar içinde kalan fireye normal fire, bu sınırı aşana ise anormal fire
denmektedir. Mesela, toz şekerden küp şeker üretiminde imalatın teknik özelliği
68
gereği %2,5 civarındaki miktar kaybı normal, bunu aşan kısım ise anormal fire kabul
edilmektedir.185
Firelerle ilgili muhasebe kayıtları da, işletmenin fire uygulamaları ile
yakından ilgilidir. Buna göre:186
1) Fireler değerlendirilmeyip atılıyorsa, muhasebe kaydına gerek yoktur. Eğer
fireler atılırken, nakliye vb. giderler yapılıyorsa bunlar için çeşitli alternatifler vardır;
a) Fire belli bir sipariş ile ilgiliyse fireyi yok etmek için yapılan giderler o
siparişin maliyetine alınır.
b) Birinci durum olanaksız ise firenin ortaya çıktığı gider yerinin gideri
olarak dikkate alınır.
c) ikinci durum da imkânsız ise fireyi yok etmek için yapılan giderler genel
üretim giderlerine alınır ve dağıtım yoluyla tüm mamullere yüklenir.
2) Fireler satılıyorsa;
a) Firelerin maliyetinin hesaplanarak satılması durumda fireler “157-Diğer
Stoklar Hesabına” alınır. Satılması durumunda ise fire satışından kaynaklanan
zarar, “659- Diğer Olağan Gider ve Zararlar Hesabına” kaydedilir.
b) Firelerin maliyeti hesaplanmadan satılması durumda fireler stoğa alınmaz.
Fire satışından elde edilen gelir “649-Diğer Olağan Gelir ve Karlar Hesabına”
alınır. Fire maliyetleri zaten mamul maliyetine yüklenmiş olur.
—Kusurlu Ürünlerin Muhasebeleştirilmesi:
Üretim sürecinin herhangi bir noktasında ya da üretim sürecini
tamamladıktan sonra ortaya çıkan, fakat istenen kalite ve özellikte olmamakla
birlikte ekonomik sayılabilen, ek işlemlerle istenilen kaliteye dönüştürülebilen
185 Azzem ÖZKAN, “Sanayi İşletmelerinde Uygulanan Maliyet Muhasebesi Politikalarının
Araştırılması: Kayseri Örneği”, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Öneri Dergisi, Cilt:7, Sayı:25, 2006, s. 3
186 Selahattin KARABINAR, Maliyet Muhasebesinde Fire, Kusurlu Üretim, Bozuk Ürün ve Artıklar, Basılmamış Yüksek Lisan Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü ,1994, s. 105-107’den aktaran, Şule KASAPOĞLU, a.g.e, s. 126-128
69
çıktılara kusurlu üretim denir. Farklı durumlarda muhasebeleştirilmesi aşağıdaki
gibidir:187
a) Kusurlu üretimin kusurlu haliyle satılması yolunun seçilmesi durumunda,
Satılması durumunda ise kusurlu üretimler alt hesabı altında muhasebeleştirilir.
b) Kusurlu üretimlerin ek işlem görmesi halinde ise, ek işlem maliyeti
üretime yüklendikten sonra ilgili muhasebe kayıtları yapılır
c) Kusurlu üretimlerin üretime direkt ilk madde ve malzeme olarak verilmesi
halinde, kusurlu ürünler önce ilk madde malzeme stoğuna “kusurlu üretim stoğu” alt
hesabıyla aktarılır, sonra ise üretime sevkleriyle ilgili muhasebe kayıtları yapılır.
2.4. Yönetim Muhasebesi Çerçevesinde Çevre Muhasebesi
Yönetim muhasebesi, bir işletmeye ait ekonomik (finansal) bilgilerin
toplanması, analiz edilmesi ve raporlanmasıyla ilgilidir. Yöneticiler, işletme
hedeflerini gerçekleştirmekle sorumludurlar ve bunun için işletmenin gidişatı
hakkında ekonomik (finansal) bilgilere ihtiyaçları vardır. Bu durum, işletmenin
planlama ve kontrol faaliyetleri ve yöneticinin çözüm bulma yeteneği ile sağlamlaşır.
Yöneticilerin örgüt amaçlarını uygulamakta etkili olabilmeleri ve mümkün
olduğunca etkin çözümler bulabilmeleri için belli ürünlerin, yatırımların ve
politikaların vs. fayda ve maliyetleri hususunda bilgiye ihtiyaçları vardır. Yönetim
muhasebesi sistemi, yöneticileri kararlarına ulaşmalarına yardım edecek bu
ekonomik (finansal) bilgileri temin eder.188
187 Selahattin KARABINAR, a.g.e, s. 108-109’den aktaran Şule KASAPOĞLU, a.g.e, s. 130-132 188 Peter ATRILL, Eddıe MCLANEY, Management Accounting An Active Learning Appoach,
Balackwell Business, 2001, s. 6
70
2.4.1. Çevresel Yönetim Muhasebesi Tanımı
Çevresel yönetim muhasebesi geniş olarak tanımlarsak, işletmenin içsel
kararlarını vermek için iki tip bilginin kaydedilmesi, sınıflandırılması ve analiz
edilmesidir. Bunlar:189
Enerji, su ve hammaddelerin (israf ve fireler de dâhil) geleceğini ve
akışının belirlenmesinde kullanılan fiziksel bilgi,
Çevreyle ilgili maliyetler, gelirler ve birikimlerle ilgili parasal bilgidir.
2.4.2. Çevresel Yönetim Muhasebesi İçin Gerekli Stratejik Faaliyetler
Çevresel yönetim muhasebesini uygulayacak işletmelerin ilk aşamada,
işletmenin daha önce çevresel yönetim departmanınca belirlenen önemli çevresel
etkileri tespit etmeleri gerekmektedir. Bu etkilerin belirlenmesi için devlet
politikaları, yasalar ve yönetmelikler, arz şartları, pazar şartları, toplumsal
davranışlar, rakip stratejileri gibi konularda olası değişikliklere ilişkin olarak kısa,
orta ve uzun dönemli maliyet-fayda analizleri yapılmalıdır. İkinci aşamada,
oluşabilecek bu değişikliklerin işletmede önemli finansal sonuçlara neden olacağının
beklenilmesi durumunda; işletmenin fayda ve maliyet uygulamalarını göz ardı etmesi
ya da yanlış tahmin etmesi durumunda alacağı riskleri ortaya koyacak bir “yüksek
çevresel baskı” senaryosu geliştirilmelidir. Çevresel etmenleri tümüyle dikkate
alacak ve gerektiğinde uygun noktalarda çevresel yöneticilerin ve diğer uzmanların
katılımını sağlayacak bir “çevre destekçisi”ne görev verilmelidir. Son aşamada, iş
fırsatlarındaki çevresel duyarlılığı artırmada ve de muhasebe, çevresel yönetim ve
diğer fonksiyonlar arasında köprü kurmada bir “çevresel finansal rapor”a ihtiyaç
olup olamayacağı değerlendirilmelidir.190
189IFAC(International Federation of Accountants), s. 19
Çevre muhasebesinde de finansal nitelikli belgeler kaydedilir, sınıflandırılır
ve özetlenerek raporlandırılır. Finansal nitelikli çevresel bilgilerin muhasebe
sistemine entegrasyonunda bir sorun yoktur. Çevresel bilgiler muhasebe işlemleriyle
kayıt altına alındıklarından zaten finansal raporlarda yer alırlar. Bunun yanında
çevresel bilgilerin daha net görülebilmesi için ayrı raporlar düzenlenebilir. Böylelikle
işletmenin çevresel maliyetleri hakkında daha kolay bilgi sağlanabilir. Bunun için
aşağıdaki kapsamlı raporlar kullanılabilir.196
193 Uğur KAYA, a.g.e., s. 98 194 Kathleen HERBOHN, “A Full Cost Environmental Accounting experiment”, Accounting and
Organizations and Society, s. 1 <www. elsevier.com/locate/aos> (08.03.2007) 195 Uğur KAYA, a.g.e, s. 101-103 196 Hilmi KIRLIOĞLU, A.Vecdi CAN, a.g.e., s. 145-148
73
Çizelge 2.5. Çevresel Maliyetlerin Fonksiyonel Giderlere Göre Raporlanması
Çevresel Maliyetler
Gider Türleri
Mad. Mlz. İşçilik Dış.Sağ.
Fay.Hiz.Çeşit Gid.
Vergi Res. Harçlar
Amort. Gider.
Finans Gid. TOP.
GÜG Azaltma Maliyetleri
Kullanma Maliyetleri
Zarar Maliyetleri Toplam AR / GE Azaltma Maliyetleri
Kullanma Maliyetleri
Zarar Maliyetleri Toplam P / S / D Azaltma Maliyetleri
Kullanma Maliyetleri
Zarar Maliyetleri Toplam GYG Azaltma Maliyetleri
Kullanma Maliyetleri
Zarar Maliyetleri Toplam Finansman Gideri Azaltma Maliyetleri
Kullanma Maliyetleri
Zarar Maliyetleri Toplam ÇEVRESEL MALİYETLER TOPLAMI
Kaynak: Hilmi KIRLIOĞLU-Ahmet Vecdi CAN, Çevre Muhasebesi, Değişim Yayınları, Sakarya, 1998, s. 146
74
Çizelge 2.6. Çevresel Maliyetler için Kapsamlı Rapor
Çevresel Maliyetler
Gider Türleri
Mad. Mlz. İşçilik Dış.Sağ.
Fay.Hiz.Çeşitli Gid.
Vergi Res. Harçlar
Amort. Gid.
Finans Gider. TOP
Azaltma Maliyetleri
Çevre Planlaması Süreç kontrol Emisyon ölçüm cihazları
Çevreye zararsız mamul geliştirme
Geri dönüşüm tasarımları
Çevreye zararsız ambalaj geliştirme
Çevre geliştirme Çevresel eğitim Biyolog, kimyager hizmetleri
Çevre mühendislik hizmetleri
Çevre raporları Çevre etiketleri Çevre güvenilirlik Çevresel bilgi sistemi
Çevre yönetim sistemi
Çevre denetimi Çevre el kitabının hazırlanması
Ürün sorumluluk sigortası
Atık kontrolü Atıkların bertarafı Atıkların arıtımı Araştırma – geliştirme
Diğer azaltma maliyetleri
Toplam Kullanma Maliyetleri
Hava maliyeti Su maliyeti Toprak maliyeti Gürültü maliyeti
75
Görüntü maliyeti Doğal gaz maliyeti Petrol maliyeti Kömür maliyeti Enerji maliyeti Diğer kullanma maliyetleri
Toplam Zarar Maliyetleri Hava kirliliği Su kirliliği Toprak kirliliği Gürültü kirliliği Görüntü kirliliği Cezalar ve tazminatlar
Çevre temizleme Şikayet araştırmaları
Kefalet ve garanti giderleri
Satış azalmaları Diğer zarar maliyetleri
Toplam Çevresel Maliyetler Toplamı
Kaynak: Hilmi KIRLIOĞLU-Ahmet Vecdi CAN, Çevre Muhasebesi, Değişim Yayınları, Sakarya, 1998, s. 147-148
2.5.1.2. Finansal Nitelikli Olmayan Çevresel Bilgilerin Raporlanması
Muhasebede belgelere dayandırılabilen ancak mali nitelik taşımayan bilgiler
de muhasebe raporlarında yer alabilir. Bu bilgiler, ana sözleşme, çeşitli
yönetmelikler, genel kurul ve yönetim kurulu tutanakları, kira sözleşmeleri, sendika
sözleşmeleri, yazışma dosyaları, gelecekle ilgili yatırım planları vs. belgelerdir.
Finansal nitelik taşımayan çevresel bilgilerin, finansal nitelik taşıyan çevresel
bilgilerle birlikte raporlanması mümkün olmayacağından bunlar için ayrı raporların
düzenlenmesi gerekir. Bu bilgiler: 197
İşletmenin çevre politikası
197 Uğur KAYA, a.g.e., s. 149-150
76
Çevre ile ilgili yasalar ve yönetmelikler,
Mali nitelik taşımayan çevresel etkiler,
Çevresel kontrol, ölçüm ve testlerin raporları,
Düzeltici faaliyet raporları,
Çevresel durum analiz raporları,
Çevresel eğitim raporları vb.
2.5.1.3.Çevre Raporunun Hazırlanmasında Temel Varsayımlar
Temel varsayımlar, özellikle raporlanan rakamlar üzerinde doğrudan ve
önemli etkisi olan ve uluslararası standartlar kurulunca da geleneksel finansal
raporlama için önerilen varsayımlardır. Bunlar:198
—Kişilik Varsayımı; raporlama fonksiyonu yürütmek üzere raporlamaya
kişilik kazandırılması, raporlama kişiliğinin neleri raporlayacağının ve rapordaki
bilgilerinin kapsamının ve çevresel faaliyetlerinin tam raporlama anlayışına göre
ancak; faaliyet-etki ilişkisinin açık olduğu durumlarda, faaliyetin çevresel sonucunun
tam olarak ortaya çıkmasını beklemeden tahakkuk esasına göre raporlanması
gereklidir.
—Süreklilik Varsayımı; işletmeler özellikle çevresel varlıklarını maliyet
esasına göre değerlemeli ve raporlanacak çevresel borçlarını tazmin için gerekli fona
sahip olduğuna dair göstergeleri de raporlamalıdır. Çevre ürün vb. hususlardaki olası
yasal değişiklikleri de raporlamalıdır.
—Önemlilik Varsayımı; uzmanlarca belirlenmiş düzeyin üzerinde bir
kirliliğe neden olan işletme, bu faaliyetinin çevre üzerindeki etkisini mutlaka
raporlamalıdır.
198 Uğur KAYA, a.g.e, s. 121-123
77
2.5.1.4.Çevresel Raporlamanın Niteliksel Özellikleri
Finansal raporlamada niteliksel özellikler; açıklanmış bilgileri karar verme
amaçları için kullanılabilir olması anlamına gelir. Çevresel raporlar karar vermek için
kullanılabilir olabilmesi için aşağıdaki özellikleri taşımalıdır:199
—Uygunluk; bilgi kullanıcıların karar verme ihtiyaçlarına uygun olmalıdır.
Bu noktada çevresel raporlarda neyin raporlanacağı tespit edilirken kullanıcı
(hisseder, yönetici vs.) beklentileri göz önüne alınmalıdır. Çevresel raporlar da uygun
bilgi, dikkat çeken, bilgilendiren, fikir yürütmeyi sağlayan bilgidir.
—Güvenilirlik; kullanıcılar bilginin dürüstçe sunulduğu konusunda şüphe
taşımamalıdır. Çevresel raporlarda güvenirliliğin sağlanması için, çevresel raporların
teknik boyutta anlaşılır olması, bilgilerin özde çevreyle ilgili olması, tarafsız
hazırlanması, doğrudan ve dolaylı çevresel etkilere raporda yer verilmesi ve rapor
hazırlanırken ihtiyatlılık kapsamında hazırlanması gerekir.
—Anlaşılabilirlik; teknik ve bilimsel terimler dikkatli bir şekilde
kullanılmalı ve raporda açıklanmalıdır.
—Karşılaştırılabilirlik; çevresel bilgileri kullananlar trend belirlemek için
belirli dönemlere ait çevresel performans sonuçlarını ve farklı işletmelerin, özellikle
sanayi sektörlerindeki işletmelerin, sonuçlarını karşılaştırmak isteyecektir. Çevresel
bilgilerin ölçümü, tanınması ve sunulmasındaki uyum bu nedenle önemlidir.
—Zamanlılık; çevresel raporlama belli aralıklarla, finansal raporlarla aynı
zamanlarda, ya da farklı zamanlarda yayımlanabileceği gibi çevre raporları yıllık
raporlar ya da hesap paketi içinde de yayımlanabilir.
—Kanıtlanabilirlik; Bir dışsal raporun kullanıcı nazarında güvenilir nitelikte
olması çok önemlidir. Bu anlamda bir raporun bağımsız bir 3. kişi tarafından
kanıtlanması veya tasdik edilmesi gerekir.
199 Mehmet ÖZBİRECİKLİ, Çevre Muhasebesi, Kavramlar, Uygulama Alanları, Araştırma
Sonuçları, Naturel Kitap ve Yayıncılık, Ankara, 2002, s. 99-106
78
2.6. Çevre Muhasebesinde Denetim
Denetim, iktisadi faaliyet ve olaylara ilişkin iddiaların, önceden saptanmış
ölçütlere uygunluk derecesini araştırmak ve sonuçlarını ilgi duyanlara bildirmek
amacıyla, tarafsızca kanıt toplayan ve bu kanıtları değerleyen sistematik bir
süreçtir.200
Çevre muhasebesi açısından denetime bakıldığında, çevre varlıklarının ve
doğal kaynakların hangi alanlarda, nasıl kullanıldığı, bu faaliyetler sonucu oluşan
atık ve artıkların nasıl değerlendirildiğinin denetimi gibi konular karşımıza
çıkmaktadır.201
Çevresel, etik ve sosyal denetim gibi sürdürülebilirlikle ilgili denetim
faaliyetleri, denetim mesleğinin yeni açılımları haline gelmiş ve denetçiler özellikle
1990’ların başlarından bu yana organizasyonların sosyal yönleriyle ilgili konularla da
ilgilenmeye başlamışlardır.202
2.6.1. Çevresel Denetimin Tanımı
Çevre denetimi, “bir kuruluşun çevre yönetiminin, kuruluş tarafından tespit
edilen çevre yönetimi ile ilgili denetim kıstaslarına uyup uymadığını tayin etmek ve
bu tayin işleminin sonuçlarını yönetime bildirmek için gerekli delillerin tarafsız bir
şekilde elde edilmesi ve değerlendirilmesinden ibaret olan sistematik bir doğrulama
ve belgeye bağlama işlemi” olarak tanımlanmaktadır.203
Uluslararası Ticaret Birliği çevresel denetimi, “Bir işletmenin faaliyetleri ile
çevresi arasındaki karşılıklı etkileşiminin sistematik olarak incelenmesi” olarak
tanımlamıştır. Bu faaliyetler toprağa, suya ve havaya yapılan madde salımlarını,
yasal sınırlamaları, komşular üzerindeki etkileri, ekolojik etkileri ve belli bir bölgede
faaliyette bulunan işletmenin kamuoyu tarafından algılanış şeklini içermektedir.
Çevresel denetimin sınırlarında yasalara uymak ya da çevreci işletme görüntüsüne
200 Hasan KAVAL, Muhasebe Denetimi, Gazi Kitapevi, Ankara, 2005, s. 3-4 201 Abdullah YILMAZ, Yavuz BOZKURT, Ercan TAŞKIN, a.g.m., s. 12 202 Mehmet ÖZBİRECİKLİ, “Çevresel Etik ve Sosyal Denetim: Küresel Girişimler ve Türkiye’deki
Uygulamalar Üzerine Mukayeseli Bir İnceleme”, MUFAD, Sayı:31, Temmuz, 2006, s. 64 203Abdullah YILMAZ, Yavuz BOZKURT, Ercan TAŞKIN, a.g.m., s. 12
79
sahip olmak çabaları yer almamalıdır. Çevresel denetim organizasyonlarının
faaliyetleri için bütünsel stratejik bir yaklaşımdır. 204
Denetim kriterleri yasaların gerektirdiği kurallara uymak veya yönetimin
çevresel kazanç için uygun gördüğü uygulamalar olabilir. Denetim yönetimin
çevresel performans beklentilerini işletmenin faaliyet düzeyinde karşılayacak
bilgileri sağlar diyebiliriz.205
2.6.2. Çevresel Denetimin Amacı
İşletmelerin amaçları kendi yapısı ve kültürüne göre değişse de genel nitelik
taşıyan amaçlar aşağıda kısaca ele alınmıştır. Ancak daha önce söz konusu amaçları
belirlerken işletmelerin dikkate almaları gereken bazı hususları vurgulamakta fayda
vardır. Bunlar;206
İşletme faaliyetinin büyüklüğü ve çevreye etkileri,
Dava edilme olasılığı
İşletmenin toplumdaki imajı,
İşletmenin faaliyetlerinden etkilenecek çevreye duyarlı alan olup olmadığı,
Bütçe mevzuatı,
İşletme politikası ve işletme öncelikleri,
İşletme faaliyetlerini etkileyecek olası yasal düzenlemeler vb.dir.
İşletmeler yukarıda sayılan hususları dikkate alarak aşağıdaki amaçlar için
çevre denetimi yaparlar. Bunlar;207
Çevre yönetim sisteminin yeterli çalışıp çalışmadığının kontrolü,
Yerel, ulusal ve Avrupa çevre, sağlık ve güvenlikle ilgili yasal
düzenlemelere uyulup uyulmadığı,
İşletmenin kendi politikasına uyulup uyulmadığı,
204 Mehmet ÖZBİRECİKLİ, a.g.m., s. 64 205 “The Small Business Source Book On Enviromental Auditing”, EPA, May, 2000, s. 1 206 Benoit BOIVIN, Louis GOSSELIN, “Going For The Green Accounting”, CA Magazine, 1991,
s. 61’ den aktaran Uğur KAYA, a.g.e., s. 150 207 Diane WALTERS, “Environmental Auditing”, Prentice Hall, England, 1996’dan aktaran Uğur
KAYA , a.g.e., s. 150
80
Çevreden kaynaklanan riskleri azaltmak, sağlık ve güvenlikle ilgili
düzenlemeler yapmak,
Bir işletmenin yerel çevre üzerindeki etkilerini su, toprak ve hava
örnekleriyle değerlemek,
İşletmelere yapabilecekleri çevresel gelişmeler konusunda tavsiyelerde
bulunmak,
Atık maliyetlerini azaltmak,
Daha güvenli atık yönetim planlaması yapabilmek,
Acil durumlara müdahale planlaması yapabilmek,
Toplumda yeşil imajı uyandırarak rekabet imkânı sağlamak,
Yatırımcı ve sigortacıların çevreye duyarlı olma yönündeki taleplerini
karşılayabilmektir.
2.6.3. Çevresel Denetimin Faydaları ve Sakıncaları
Daha iyi bir risk ve performans denetimi ile maliyetleri düşürmesi,
Piyasadaki gelişen “yeşil imajı” ile satışların artması,
Rekabet avantajı sağlanması,
Acil durumlara müdahale planları yapılmasında ve genel planlarda veri
tabanı oluşturulmasına yardımcı olması,
İşletmelerde belirlenmesi gereken mevcut veya gelecekteki sorunların
ortaya çıkmasını sağlaması,
Başta atık oluşumunu en aza indirme olmak üzere enerji ve hammadde
kullanımında tasarruf imkânı vermesi,
Riskin daha iyi tanımlanması ve yönetilmesini sağlayarak sigorta prim
tutarlarında da tasarruf imkânı sağlamasıdır.
208 Gerald VINTEN, “The Objectives of The Environmental Auditing”, Environmental Management
and Health, Vol:7, 1996, s. 12-21, Josephine MALTBY, “Enviromental Auditing: Theory and Practices”, Management Auditing Journal, Vol:10, Nr:8, 1995, s. 15-26’dan aktaran, Uğur KAYA, a.g.e, s. 152
81
İşletmelerin yukarıda sayılan amaçlara ve faydalara ulaşmak için denetim
yaparken bazı sakıncalarla da karşılaşmaları mümkündür. Bunlar;209
Bazı durumlarda faydasına göre yüksek maliyet gerektirmesi,
Denetim çalışmalarının gerektirdiği maliyet,
İşyerindeki faaliyetlerin geçici de olsa bölünmesi,
İşletmenin denetçinin denetimle ilgili öneri ve işlemlere bağlı kalmaması
halinde suçlu duruma düşme olasılığı,
Yönetimin bir bölümünün ve işçilerin performanslarının, dışardan gelen
birilerince denetlenmesinden rahatsız olmaları,
İşletmeye ve ürünlerine yönelik toplumdaki imajın (çevre denetimi
3. İkincil etkileri (örneğin ormansızlaştırma) var mıdır?
4. Enerjinin kullanılışı ve kaynağı nedir?
5. Kullanılan ulaşım vasıtası nedir?
6. Tedarikçilerin çevreye yaklaşımı doğru mudur?
209 Richard WELFORD, “Improving Corporate Environmental Performance”, Environmental
Managament And Healt, Vol:5, Nr:2, 1994, s. 6-10’dan aktaran Uğur KAYA, a.g.e., s. 152-153 210 Diana WALTERS, a.g.e, s. 301-303’den aktaran Şule KASAPOĞLU, a.g.e., s. 143-145
82
b) Süreç
1. Atık en az seviyede tutuldu mu?
2. Kirlilik kontrol edildi mi?
3. Atıkların yönetimi ne kadar iyi?
4. Bina ve bitkilerin sürdürülebilirlik politikası nedir?
5. Ürünler nasıl nakledildi?
6. Ürünün kullanımı sırasındaki çevresel etki nedir?
c) Ürünler ve randıman
1. Ürün ne kadar enerji tüketmektedir?
2. Ambalajlama azaltılabilir/geliştirilebilir mi?
3. Ürünler geri dönüştürülebilir mi?
4. Ürünlerin satışındaki etkenler nedir?
5. Kaynaklarda potansiyel bir iyileşme var mı?
—Uygunluk Denetimi; işletmenin çevresel faaliyetlerinin çevresel yasal
düzenlemelerle uyumlu olup olmadığı konuları araştırılmaktadır.
—Çevresel Etki Değerlendirmesi; büyük projeler gerçekleştirilmeden önce,
çevreye olan etkileri tahmin ve tanımlamaya çalışarak projelerin denetiminin
yapılmasıdır.
—Satın Alma Denetimi; bir işletmenin diğer bir işletmeyi satın alması
durumunda, yavru (satın alınacak) işletmenin sosyal ve çevresel performansının
değerlendirilmesidir. Böylece, ana işletme, yavru işletmenin başarısız çevre
politikalarından kaynaklanacak olası çevresel borç ve sorumluluklardan, itibar
kaybından korunmuş olacaktır.
—Tedarikçi ve Müşteri Denetimi; tedarikçi denetimi, işletmenin mal ve
hizmet satın aldığı işletmenin çevresel yönden araştırılmasıdır. Buradaki amaç, satıcı
işletmelerin tedarikçilerini, çevresel standartlara uygun mal ve hizmet üreten
işletmelerden seçebilmesidir. Müşteri denetimi ise, çevresel açıdan potansiyel tehlike
taşıyan ürünlerin nerede satıldığının araştırılmasıdır.
83
2.6.5. Çevresel Denetimin Aşamaları
Çevresel denetim faaliyetleri üç temel aşamadan oluşmaktadır:211
—Planlama Aşaması; denetimin faaliyet alanı belirlenir (çevresel denetim
işletmenin tamamında mı yoksa özel bir bölümünde mi uygulanacak) Çevresel
denetim için bulunacak kişiler (yönetici, düzenleyici otorite, halk vs.) tespit edilir.
Konuyla ilgili arka planda kalan bilgileri elde edilir. Denetim yaklaşımı belirlenir.
Parasal olarak ifade edilen finansal nitelikli belgelerin ilgili oldukları çevresel
sistemler ve kontrol faaliyetleri incelenir. Ayrıntılı bir denetim raporu hazırlanır.
Yetenekli ve tecrübeli bir denetim ekibi oluşturulur.
—İnceleme Aşaması; Bu aşamada, incelenecek raporların seçimi
yapılmaktadır. Ayrıca, ayrıntılı ve bağımsız bir incelemenin yapılması
sağlanmaktadır.
—Raporlama Aşaması; Bu aşamada, denetim sonrası araştırmalar ve
bulgularının tetkiki yapılması, denetim bulgularının analizi, her türlü noksanlık ve
ihtilafın ortaya çıkarılması ve iyi uygulamaların performanslarını tanımlaması
yapılmaktadır. Bir denetçi raporu hazırlanır, denetim alanı ve hedefinin altının
çizilmesi, kullanılan metodun belirtilmesi, sonuçların özetlenmesi ve hareket
sahasının bildirilmesi süreçlerinden oluşmaktadır.
2.6.6. Standartlar
Dünyadaki çeşitli bölge ve ülkelerde yaygın olarak kullanılan birkaç tane
çevre yönetim sistemi standardı bulunmaktadır. Bu standartların en yaygın ve en çok
kullanılanı ISO 14000’dir. Bu standartlar iş tiplerine, büyüklerine bakmaksızın
işletmelerin çevresel performansını ve güvenliğini amaçlayan formal bir yönetim
süreci oluşturmalarına yardım etmektedir.
BS 7750: İngiliz Standartları Enstitüsü (BSI) tarafından 1992 yılında
yayımlanan ve 1994’de gözden geçirilerek “Çevre Yönetim Sistemi Özellikler ve
Kullanım Kılavuzu” adıyla yürürlüğe konulan belgede her ölçekte işletmede ve
211 Hilmi KIRLIOĞLU-Ahmet Vecdi CAN, a.g.e., s. 163-164
84
etkinlik alanında uygulanması öngörülen bir standart olarak hazırlanmıştır. Çevresel
performansa ağırlık veren bir standart olarak tasarlanmış ve sonraki yıllarda EMAS
(Europe’s Eco-Management and Audit Scheme) giderek ISO 14000 standart dizisine
de kaynaklık etmiştir. BS 7750, ISO 14000’in kabul edilmesiyle Mart 1997’de
yürürlükten kaldırılmıştır.212
EMAS: Avrupa Komisyonunun ÇYS’leri uluslararası düzeyde geçerli
kurallara dayandırma çabası önce 1993 yılında EMAR’ın (Europe’s Management
and Audit Regulation: Eko Yönetim ve Denetim Yönergesi) yayımlaması sonrada
büyük ölçüde bu yönergeden hareketle hazırlanan EMAS (Eko Yönetim ve Denetim
Programı) ile sonuçlanmıştır. EMAS’ı hazırlanmasında BS 7750’nin içeriği örnek
alınmıştır. EMAS, ISO 14000 standartlarının içeriğinde bulunmaktadır. EMAS’ın
geçmişi hemen hemen ISO 14000 ile bütünleşmiştir.213
ISO 14000 gönüllü uygulanacak bir standart olmasına karşın gerek
işletmelerin sosyal sorumluluk boyutuyla çalışanlarına, müşterilerine ve topluma
karşı sorumluluğu, gerekse de doğal çevrenin korunması yoluyla temiz ve çevreyi
koruyarak üretimin yarattığı yeni pazar paylaşımları ve rekabet ile bu standardı
uygulamak fiilen bir zorunluluğa dönüşmektedir.214
Bu standarttın işletmeler tarafından benimsenmesi ve uygulanmasının
amaçları şöyle sıralanabilir:215
Ulusal veya uluslararası mevzuatlara uyumun artırılması,
Çevresel performansın artırılması,
Market stratejileri,
Uluslar arası rekabette avantaj sağlanması,
İşletme itibar ve pazar payının artırılması,
Maliyet kontrolünün geliştirilmesi ile masrafların azaltılması ve
verimliliğin artırılması,
212 Birdoğan BAKİ, Ekrem CENGİZ, “Toplam Kalite Çevre Yönetimi”, Uludağ Üniversitesi İİBF
Dergisi, Cilt:21, Sayı:1, Bursa, 2002, s. 162 213 Birdoğan BAKİ, Ekrem CENGİZ, a.g.m., s. 162-163 214 İbrahim Güray YONTAR, “Sürdürülebilir Çevre ve Ekonomi İçin Bir Araç: Türkiye’de ISO 14001
Çevre Yönetim Sistemi Standardı”, Review of Social, Economic & Business Studies, Vol:9/10, s. 481 <www.fbe.emu.edu.tr > (10.02.2009)
215 Mehmet Emin MERTER, Toplam Kalite Yönetimi, Atlas Yayınları, 1.Baskı, İzmir, 2006, s. 97
85
Kirliliğin kaynaktan başlanarak kontrol altına alınması ve kirliliğin
azaltılması,
Girdi malzemeleri ve enerji tasarrufunun sağlanması,
İzin ve yetki belgelerinin alınmasının kolaylaştırılması,
Global pazarlarda kabul edilebilirliğin artırılması
ISO 14001 ÇYS standardı kesin çevre performans gereklilikleri kurmamakla
birlikte, standart daha yüksek ve sürekli olan performans düzeyi ile sonuçlanacak
gereklilikleri içermektedir. ISO 14001 ÇYS’de çevre politikası; işletmelerin kirliliğin
önlenmesi, sürekli gelişimin sağlanması, yürürlükte bulunan çevreyle ilgili
düzenlenmelere ve işletmenin kendiliğinden tabi olduğu diğer koşullara uyumun
sağlanması olmak üzere dört taahhüttü içermektedir. Bu dört taahhüdü içeren çevre
politikası doğrultusunda kurulan ÇYS’nin tüm gerekliliklerinin karşılanması,
işletmelerin çevre performansının gelişmesine olanak sağlamaktadır.216
TS-ISO 14000 Serisi Standartları aşağıda belirtilmiştir:217
ISO 14001 Çevre Yönetim Sistemleri - Özellikler ve Kullanım Kılavuzu.
ISO 14004 Çevre Yönetimi – Çevre Yönetim Sistemleri – Çevre Yönetim
Prensipleri Kılavuzu – Sistemler ve Destekleyici Teknikler.
ISO 14010 Çevre Yönetimi – Çevre Denetim Kılavuzu – Çevre İle İlgili
Denetimin Genel Prensipleri
ISO 14011 Çevre Yönetimi – Çevre Denetim Kılavuzu – Denetim Usulü
Kısım 1: Çevre Yönetim Sistemlerinin Denetimi
ISO 14012 Çevre Yönetimi – Çevre Denetçilerinin Haiz Olması Gereken
Özellikler.
ISO 14020 Çevre Yönetimi – Çevre İle İlgili Etiketlemenin Temel
Prensipleri.
216 Hilmi YÜKSEL, “İşletmelerin Çevreye Duyarlı Üretim Faaliyetlerinin Ampirik Bir Çalışma ile
Değerlendirilmesi”, Endüstri Mühendisliği Dergisi, Sayı:2, Nisan-Mayıs-Haziran, 2003, s. 4 217 Feza KARAER, Tuğba PUSAT, “ISO 14001 Çevre Yönetim Sistemi Standardının Otomotiv Yan
Sanayine Uygulanması”, Uludağ Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi, Cilt:7, Sayı:1, Bursa, 2002, s. 12
86
ISO 14021 Çevre Yönetimi – Çevre İle İlgili Etiketleme – Çevre İle İlgili
İddiaların Öz beyanı – Terimler ve Tarifler.
ISO 14040 Çevre Yönetimi – Hayat Boyu Değerlendirme (HBD) – Genel
Prensipler ve Uygulamalar.
ISO 14060 Çevre Yönetimi – Mamullerin Çevre Veçhelerinin(Yön)
üretim, %1,4 ambalaj üretim, %2,7 medikal üretim, %2,7 tarım üretim, %4,8 deri
üretim, %7,5 diğer üretim şeklinde gerçekleşmiştir.
İşletmelerin Kurumsal Yapılarına Göre Dağılımları:
Araştırmaya katılan işletmelerin kurumsal yapılarına göre dağılımları Çizelge
3.6.’da görülmektedir.
97
Çizelge 3.6. İşletmelerin Kurumsal Yapılarına Göre Dağılımı
Kurumsal Yapı İşletme Sayısı Yüzde Aile Şirketi 105 71,9 Kurumsal Şirket 41 28,1 Toplam 146 100
Şekil 3. 5.’den de görüldüğü gibi işletmelerin %71,9 aile şirketi, %28,1 oranı
ile kurumsal şirkettir.
Kurumsal Yapı
71,9
28,1
0
10
20
30
40
50
60
70
80
Aile Şirketi Kurumsal Şirket
Yüzd
e
Şekil 3.5. İşletmelerin Kurumsal Yapılarına Göre Dağılımı
İşletmelerin Standart Belgesi Olup Olmamasına Göre Dağılımları:
Araştırmaya katılan işletmelerin standart belgesi olup olmasına göre
dağılımları Çizelge 3. 7.’de yer almaktadır.
Çizelge 3.7. İşletmelerin Standart Belgesi Olup Olmamasına Göre
Dağılımları
Standart Belgesi İşletme Sayısı Yüzde Yok 71 48,6 Var 75 51,4 Toplam 146 100
Şekil 3. 6.’dan da görüldüğü gibi işletmelerin %48,6’sının standart belgesi
yoktur, %51,4’nün ise standart belgesi bulunmaktadır.
98
Standart Belgesi Durumları
48,6
51,4
4747,5
4848,5
4949,5
5050,5
5151,5
52
Yok Var
Yüzd
e
Şekil 3.6. İşletmelerin Standart Belgesi Olup Olmamasına Göre Dağılımları
Standart belgesi bulunan işletmelerin sahip oldukları belgelere göre
dağılımları Çizelge 3. 8’de görülmektedir.
Çizelge 3.8. İşletmelerin Standart Belgelerine Göre Dağılımları
Standart Belgesi İşletme Sayısı Yüzde ISO 9000 44 30,1 ISO 18000 1 0,7 DİĞER 26 17,8 ISO 9000-ISO 14000 3 2,1 ISO 9000-ISO18000 1 0,7 Toplam 75 51,4
Araştırmaya katılan işletmelerin, %30,1’inin ISO 9000, %0,72’sinin ISO
18000, %17,82inin Diğer (örneğin TSE, CE gibi), %2,1’inin ISO9000 ve ISO14000,
%0,7’sinin ISO 9000-ISO 18000 belgeleri bulunmaktadır.
3.4.2. Araştırmaya Katılan İşletmelerin Ürünlerinin Çevreyle İlişkisi ile İlgili
Bilgiler
İşletmelerin Ürün-Çevre İlişkisine Göre Dağılımları:
Araştırmaya katılan üretim işletmelerin ürünlerinin çevre ile
ilişkilendirilmesiyle ilgili görüşleri Çizelge 3. 9.’da görülmektedir
99
Çizelge 3.9. İşletmelerin Ürün-Çevre İlişkisine Göre Dağılımları
Ürün-Çevre İlişkisi İşletme Sayısı Yüzde Çevre Dostu 108 74,0 Çevreye zarar veriyor, ancak önlem alıyoruz 30 20,5 Çevreye zarar veriyor, ancak önlem alamıyoruz 8 5,5 Toplam 146 100
Şekil 3.7.’de görüldüğü gibi araştırmaya katılan işletmelerin; %74’ ü
ürünlerini çevre dostu olduğunu, %20,5’i çevreye zarar verdiklerini ancak önlem
aldıklarını, %5,5’i ise çevre zarar verdiklerini ve önlem alamadıklarını belirtmiştir.
Ürün / Çevre İlişkisi
74
20,5
5,5
01020304050607080
Çevre Dostu Zarar veriyor/Önlemalıyoruz
Zarar veriyor/Önlemalamıyoruz
Yüzd
e
Şekil 3.7. İşletmelerin Ürün-Çevre İlişkisine Göre Dağılımları
İşletmelerin Kullanılan Enerji Türüne ve Tercih Nedenlerine Göre Dağılımları
Araştırmaya katılan işletmelerin kullandıkları enerji türleri Çizelge 3. 10.’da,
bu enerji türünü tercih etmelerindeki en önemli neden Çizelge 3. 11.’de
görülmektedir.
Çizelge 3.10. İşletmelerin Kullanılan Enerji Türüne Göre Dağılımları
Kullanılan Enerji Türü İşletme Sayısı Yüzde Kömür 4 2,8 Elektrik 100 68,5 Doğal Gaz-Elektrik 17 11,6 Kömür-Elektrik 17 11,6 Elektrik-Diğer 7 4,8 Kömür-Diğer 1 0,7 Toplam 146 100
100
Araştırmaya katılan işletmelerin üretim sürecinde kullandıkları enerji türü
incelendiğinde, %2,7 kömür, %68,5 elektrik, %11,6 doğal gaz-elektrik, %11,6
kömür-elektrik, %4,8 elektrik-diğer, %0,7 kömür-diğer( örneğin fuel oil gibi)
kullandıkları tespit edilmiştir.
Çizelge 3.11. İlgili Enerji Kullanımının En Önemli Tercih Nedenine Göre
Dağılımları
Enerji Kullanımının En Önemli Nedeni İşletme Sayısı Yüzde Fiyat 30 20,5
Kolay Elde Etme 53 36,3
İşletme Gücü 47 32,2
Çevreyi Daha Az Kirletmesi 9 6,2 Diğer 7 4,8
Toplam 146 100
Kullandıkları enerji türünü kullanmalarındaki en önemli tercih nedeni
sorulduğunda işletmelerin %20,5 fiyat, % 36,3 kolay elde etme, %32,2 işletme gücü,
%6,2 çevreyi daha az kirletmesi, %4,8 ise diğer (örneğin mecburiyet) şeklinde cevap
vermiştir.
İşletmelerin Ambalajlamada En Önemli Etkenlerinin Dağılımları:
Araştırmaya katılan işletmelerin ambalajlamadaki en önemli etkenleri Çizelge
3.12.’de görülmektedir
Çizelge 3.12. İşletmelerin Ambalajlamada En Önemli Etkenlerinin
Dağılımları
Ambalajlamada En Önemli Etken İşletme Sayısı Yüzde
Koruyuculuk 99 67,9
Bilgi Verme 17 11,6
Pazarlama Aracı Olma 17 11,6
Şık Görünüm 13 8,9
Toplam 146 100
101
Ambalajlamada en önemli etken sorusunu işletmelerin %67,9’u koruyuculuk,
%11,6’sı bilgi verme, %11,6’sı pazarlama aracı olma, %8,9’u şık görünüm şeklinde
cevaplamıştır.
İşletmelerin Geri Dönüşümlü Ambalaj Politikasının Dağılımları:
Araştırmaya katılan işletmelerin geri dönüşümlü ambalaj politikaları Çizelge
3.13.’de görülmektedir.
Çizelge 3.13. İşletmelerin Geri Dönüşümlü Ambalaj Politikasının
Dağılımları
Geri Dönüşümlü Ambalaj Politikası İşletme Sayısı
Yüzde
İşletme ürünleri geri dönüşümlü ambalajlarda pazarlanmaktadır.
52 35,6
Ürünlerin standart boyutu uygun olmadığından kullanılmıyor.
49 33,6
Kullanılması konusunda yasal yaptırım olmadığından kullanılmıyor.
13 8,8
Maliyeti yüksek olduğundan kullanılmıyor. 16 11,0 İşletme yönetiminin konuyla ilgili bilgisi olmadığından kullanılmıyor.
16 11,0
Toplam 146 100
İşletmenin geri dönüşümlü ambalaj politikası konusunda işletmelerin
%35,6’sı ürünlerinin geri dönüşümlü ambalajda pazarlandığını belirtmiştir. % 33,6’sı
ürünlerinin standart boyutlarının geri dönüşümlü ambalajda pazarlanmasına uygun
olmadığını belirtmiştir. % 8,8’i geri dönüşümlü ambalaj kullanılması konusunda
yasal yaptırım olmadığından geri dönüşümlü ambalaj kullanılmadığını, %11’i
maliyeti yüksek olduğu için geri dönüşümlü ambalaj kullanılmadığını, %11’i ise
işletme yönetiminin geri dönüşümlü ambalaj kullanımı konusunda bilgisi olmadığı
için geri dönüşümlü ambalaj kullanılmadığını belirtmiştir.
İşletmelerin Sorumlu Hissettikleri Çevre Sorunlarının Dağılımları:
Araştırmaya katılan işletmelerin kendilerini sorumlu hissettikleri çevre sorunları Çizelge 3.14.’de görülmektedir
102
Çizelge 3.14. İşletmelerin Sorumlu Hissettikleri Çevre Sorunlarının Dağılımları
Çevre Sorunları İşletme Sayısı Yüzde Hava Kirliliği 21 14,4 Toprak Kirliliği 12 8,2 Su Kirliliği 11 7,5 Gürültü Kirliliği 26 17,8 Diğer 26 17,8 Hava- Toprak Kirliliği 6 4,1 Hava-Su Kirliliği 15 10,3 Hava- Gürültü Kirliliği 9 6,2 Hava-Radyoaktif Kirlilik 1 0,7 Toprak-Su Kirliliği 5 3,4 Hava-Toprak-Su -Gürültü Kirliliği 8 5,5 Hava-Toprak-Su Kirliliği 6 4,1 Toplam 146 100
İşletmelerin; %14,4’ü hava kirliliğinden, %8,2’i toprak kirliliğinden, %7,5’i
su kirliliğinden, %17,8’i gürültü kirliliğinden, %17,8’i diğer kirliliklerden, %4,1’i
hava- toprak kirliliğinden, %10,3’ü hava- su kirliliğinden, %6,2’i hava- gürültü
Not: (i)n=146, (ii) parantez içindeki rakamlar her gruba giren işletme sayısını göstermektedir
Çizelge 3.18’den de anlaşılacağı gibi üretim işletmelerinin faaliyette bulundukları yerler çevre analizi yapma durumları üzerinde etkisinin olduğu söylenemez. Çünkü çevre analizi yapan işletmelerin %13’ü Antalya’da, %13’ü Burdur’da, %26’sı Isparta’dadır. Çizelgeden da görüleceği üzere bu sonuçlar Ki-Kare testine göre de istatistiksel bakımdan anlamsızdır. Bu sonuçlar; “Çevre analizi yapma durumu ile işletmelerin faaliyete bulundukları şehir arasında anlamlı bir fark vardır.” şeklindeki HA1 nolu hipotezimizi desteklememektedir.
İşletmelerin çalışan sayısının çevre analizi yapmaları üzerinde bir etkisinin olup olmadığı tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışan sayısına göre işletmelerin çevre analizi yapma durumları 3.19.’da görülmektedir.
Çizelge 3.19. İşletmelerin Çalışan Sayısının (veya İşletmelerin
Büyüklükleri) Çevre Analizi Yapmaları Durumu Üzerine Etkisi
Çevre Analizi Yapma Ki-Kare Testi Sonuç
Yapıyoruz (76)
Yapmıyoruz (70)
Toplam K² P İşletme Çalışan Sayısı İşletme
Sayısı % İşletme
Sayısı % İşletme
Sayısı %
0-9 arası 9 6 3 2 12 8 10-49 arası
40 28 49 34 89 62
50-249 arası
19 13 16 11 35 24
250 üstü 8 5 2 1 10 6 Toplam 76 52 70 48 146 100
7,533
0,048
K A B U L
Not: (i)n=146, (ii) parantez içindeki rakamlar her gruba giren işletme sayısını göstermektedir.
106
Çizelge 3.19’dan da anlaşılacağı gibi üretim işletmelerinin çalışan sayısının
(veya işletmelerin büyüklüklerinin) çevre analizi yapma durumları üzerinde etkisinin
olduğu söylenebilir. Çünkü çevre analizi yapan işletmelerin, %6’sı mikro işletme,
%28’si küçük işletme %13’ü orta büyüklükte işletme, %5’i büyük işletmedir.
Üretim işletmelerin %28’ini oluşturan, 10–49 arası çalışan ikame eden işletmeler
çevre analizi yapma konusunda daha duyarlıdır. Çizelgeden de görüleceği üzere bu
sonuçlar Ki-Kare testine göre de istatistiksel bakımdan anlamlıdır. Bu sonuçlar;
“Çevre analizi yapma durumu ile işletmelerin çalışan sayısı(veya büyüklükleri)
arasında anlamlı bir fark vardır.” şeklindeki HA2 nolu hipotezimizi
desteklemektedir.
İşletmelerin kurumsal yapılarının (aile şirketi- kurumsal şirket) çevre analizi
yapmaları üzerinde bir etkisinin olup olmadığı tespit edilmeye çalışılmıştır.
Kurumsal yapılarına göre işletmelerin çevre analizi yapma durumları Çizelge 3.20’de
gösterilmektedir.
Çizelge 3.20. İşletme Kurumsal Yapılarının Çevre Analizi Yapma
Durumu Üzerine Etkisi
Çevre Analizi Yapma Ki-Kare Testi
Sonuç
Yapıyoruz (76)
Yapmıyoruz (70)
Toplam K² P İşletme Kurumsal Yapısı İşletme
Sayısı % İşletme
Sayısı % İşletme
Sayısı %
Aile Şirketi 47 32 58 40 105 72 Kurumsal Şirket
29 20 12 8 41 28
Toplam 76 52 70 48 146 100
7,968
0,005
K A B U L
Not: (i)n=146, (ii) parantez içindeki rakamlar her gruba giren işletme sayısını göstermektedir.
Çizelge 3.20’den de anlaşılacağı gibi üretim işletmelerinin kurumsal
yapılarının çevre analizi yapma durumları üzerinde etkisinin olduğu söylenebilir.
Araştırmaya katılan aile şirketlerinin %32’si, kurumsal şirketlerin %20’si çevre
analizi yaptıklarını, aile şirketlerinin %40’ı, kurumsal şirketlerin %8’i çevre analizi
yapmadıklarını belirtmiştir. Çizelgeden de görüleceği üzere kurumsal şirketler çevre
analizi yapma konusunda daha duyarlıdır. Bu sonuçlar Ki-Kare testine göre de
107
istatistiksel bakımdan anlamlıdır. Sonuçlar; “Çevre analizi yapma durumu ile
işletmelerin kurumsal yapıları arasında anlamlı bir fark vardır.” şeklindeki HA3
nolu hipotezimizi desteklemektedir.
İşletmelerin standart belgesi bulunmasının çevre analizi yapma durumu
üzerinde bir etkisinin olup olmadığı tespit edilmeye çalışılmıştır. Standart belgesi
olup / olmamasına göre işletmelerin çevre analizi yapma durumları Çizelge 3.21’de
gösterilmektedir.
Çizelge:3.21. İşletme Standart Belgesi Bulunmasının Çevre Analizi
Yapma Durumu Üzerine Etkisi
Çevre Analizi Yapma Ki-Kare Testi
Sonuç
Yapıyoruz (76)
Yapmıyoruz (70)
Toplam K² P İşletme Standart Belgesi İşletme
Sayısı % İşletme
Sayısı % İşletme
Sayısı %
Yok 31 21 40 27 71 48 Var 45 31 30 21 75 52
Toplam 76 52 70 48 146 100
3,901
0,048
K A B U L
Not: (i)n=146, (ii) parantez içindeki rakamlar her gruba giren işletme sayısını göstermektedir.
Çizelge 3.21’den de anlaşılacağı gibi üretim işletmelerinin belgesinin
bulunmasının çevre analizi yapma durumları üzerinde etkisinin olduğu söylenebilir.
Çünkü çevre analizi yapan işletmelerin, %21’inin standart belgesi yoktur, %31’inin
ise standart belgesi bulunmaktadır. Standart belgesi bulunan işletmeler çevre analizi
yapma konusunda daha duyarlıdır. Çizelgeden de görüleceği üzere bu sonuçlar Ki-
Kare testine göre de istatistiksel bakımdan anlamlıdır. Bu sonuçlar; “Çevre analizi
yapma durumu ile işletmelerin standart belgesi bulunması arasında anlamlı bir fark
Burdur’da, %26’sı Isparta’dadır. Üretim işletmelerinin %26’sı çevre analizi
sonrasında ortaya çıkan çevresel fırsat ve tehditleri değerlendirdiklerini belirten ve
faaliyette bulunduğu şehir Isparta olan işletmelerden oluşmaktadır. Çizelgeden de
görüleceği üzere bu sonuçlar Ki-Kare testine göre de istatistiksel bakımdan
anlamlıdır. Bu sonuçlar; “Çevre analizi sonrası çevresel fırsat ve tehditleri
değerlendirme durumu ile işletmelerin faaliyette bulundukları şehir arasında anlamlı
bir fark vardır.” şeklindeki HA5 nolu hipotezimizi desteklemektedir.
İşletmelerin kurumsal yapılarının (aile şirketi- kurumsal Şirket) çevre analizi
sonrasında ortaya çıkan çevresel fırsat ve tehditlerin üst yönetim tarafından
değerlendirilmesi üzerinde bir etkisinin olup olmadığı tespit edilmeye çalışılmıştır.
Kurumsal yapılarına göre işletmelerin üst yönetimlerinin çevre analizi sonrası ortaya
çıkan tehdit ve fırsatları değerlendirme durumları Çizelge 3.24’de gösterilmektedir.
110
Çizelge 3.24. İşletme Kurumsal Yapılarının Çevre Analizi Sonrası Çevresel Fırsat ve Tehditleri Değerlendirme Durumu Üzerine Etkisi
Çevresel Fırsat ve Tehditlerin
Üst Yönetim Tarafından Değerlendirilmesi Ki-Kare Testi Sonuç
Evet (80)
Hayır (66)
Toplam K² P İşletme Kurumsal Yapısı İşletme
Sayısı
% İşletme Sayısı
%
İşletme Sayısı
%
Aile Şirketi 52 36 53 36 105 72 Kurumsal Şirket
28 19 13 9 41 28
Toplam 80 55 66 45 146 100
4,193
0,041
K A B U L
Not: (i)n=146, (ii) parantez içindeki rakamlar her gruba giren işletme sayısını göstermektedir.
Çizelge 3.24’den de anlaşılacağı gibi üretim işletmelerinin kurumsal
yapılarının çevre analizi sonrasında ortaya çıkan çevresel fırsat ve tehditleri üst
yönetim tarafından değerlendirilmesi durumları üzerinde etkisinin olduğu
söylenebilir. Araştırmaya katılan aile şirketlerinin %36’sı, kurumsal şirketlerin
%19’u çevre analizi sonrasında çevresel fırsat ve tehditleri üst yönetim tarafından
değerlendirdiklerini belirtmiştir. Araştırmaya katılan aile şirketlerinin %36’sı,
kurumsal şirketlerin %9’u çevre analizi sonrasında çevresel fırsat ve tehditleri üst
yönetim tarafından değerlendirmediklerini belirtmiştir. Görüldüğü gibi kurumsal
şirketler çevre analizi sonrası ortaya çıkan çevresel fırsat ve tehditleri
değerlendirmek konusunda daha duyarlıdır. Çizelgeden de görüleceği üzere bu
sonuçlar Ki-Kare testine göre de istatistiksel bakımdan anlamlıdır. Bu sonuçlar;
“Çevre analizi sonrası çevresel fırsat ve tehditleri değerlendirme durumu ile
işletmelerin kurumsal yapıları arasında anlamlı bir fark vardır.” şeklindeki HA6
nolu hipotezimizi desteklemektedir.
İşletmelerin standart belgesi bulunmasının çevre analizi sonrasında ortaya
çıkan çevresel fırsat ve tehditlerin üst yönetim tarafından değerlendirilmesi üzerinde
bir etkisinin olup olmadığı tespit edilmeye çalışılmıştır. Standart belgesi olup /
olmamasına göre işletmelerin üst yönetimlerinin çevre analizi sonrası ortaya çıkan
tehdit ve fırsatları değerlendirme durumları Çizelge 3.25’de gösterilmektedir.
111
Çizelge 3.25. İşletme Standart Belgesi Bulunmasının Çevre Analizi Sonrası Çevresel Fırsat ve Tehditleri Değerlendirme Durumu Üzerine Etkisi
Çevresel Fırsat ve Tehditlerin
Üst Yönetim Tarafından Değerlendirilmesi Ki-Kare Testi Sonuç
Evet (80)
Hayır (66)
Toplam K² P İşletme Standart Belgesi İşletme
Sayısı % İşletme
Sayısı
% İşletme Sayısı
%
Yok 32 22 39 27 71 49 Var 48 33 27 18 75 51 Toplam 80 55 66 45 146 100
5,276
0,022
K A B U L
Not: (i)n=146, (ii) parantez içindeki rakamlar her gruba giren işletme sayısını göstermektedir.
Çizelge 3.25’den de anlaşılacağı gibi üretim işletmelerinin standart belgesi
bulunmasının çevre analizi sonrasında ortaya çıkan çevresel fırsat ve tehditleri üst
yönetim tarafından değerlendirilmesi durumları üzerinde etkisinin olduğu
söylenebilir. Çünkü çevre analizi sonrasında çevresel fırsat ve tehditleri üst yönetim
tarafından değerlendiren işletmelerin, %22’sinin standart belgesi yoktur, %33’ünün
standart belgesi bulunmaktadır. Standart belgesi olan işletmeler çevre analizi
sonrasında ortaya çıkan tehdit ve fırsatları değerlendirme konusunda daha duyarlıdır.
Çizelgeden de görüleceği üzere bu sonuçlar Ki-Kare testine göre de istatistiksel
bakımdan anlamlıdır. Bu sonuçlar; “Çevre analizi sonrası çevresel fırsat ve tehditleri
değerlendirme durumu ile işletmelerin standart belgesi bulunması arasında anlamlı
bir fark vardır.” şeklindeki HA7 nolu hipotezimizi desteklemektedir.
Çevre İle İlgili Ceza Ödeme Durumu:
Araştırmaya katılan işletmelerin çevreyle ilgili ceza ödeme durumları Çizelge
3.26.’da görülmektedir.
112
Çizelge 3.26. İşletmelerin Çevre İle İlgili Ceza Ödeme Durumlarına Göre Dağılımları
Çevre Cezası Ödediniz mi
İşletme Sayısı
Yüzde
Evet 12 8,2 Hayır 134 91,8 Toplam 146 100
Şekil 3.10.’dan da görüldüğü gibi işletmelerin %91,8’ i araştırmanın yapıldığı tarihe
kadar çevreyle ilgili herhangi bir ceza ödemediklerini, %8,2’si ise çevreyle ilgili
daha önce ceza ödediklerini belirtmiştir.
Çevre Cezası Ödeme
8,2
91,8
0102030405060708090
100
Evet Hayır
Yüz
de
Şekil 3.10. İşletmelerin Çevre Cezası Ödeme Durumlarına Göre Dağılımları
Enerji Tasarrufu veya Çevreye Dost Alternatif Enerji Konusunda Ek Yatırım Yapma
Durumu:
Araştırmaya katılan işletmelerin enerji tasarrufu veya çevreye dost alternatif
enerji konusunda ek yatırım yapma durumları Çizelge 3.27.’da görülmektedir
Çizelge 3.27. İşletmelerin Enerji Tasarrufu veya Çevreye Dost Alternatif
Enerji Konusunda Ek Yatırım Yapma Durumlarına Göre Dağılımları
Ek Yatırım Yapıyor musunuz
İşletme Sayısı
Yüzde
Evet 45 30,8 Hayır 101 69,2 Toplam 146 100
113
Şekil 3.11.’den de görüldüğü gibi işletmelerin %69,2’ si enerji tasarrufu ve
çevre dostu alternatif enerji konusunda ek yatırım yapmadıklarını, %30,8’i ise enerji
tasarrufu ve çevreye dost alternatif enerji konusunda ek yatırım yaptıklarını
belirtmiştir.
Enerji Tasarrufu ve Çevreye Dost Alternatif Enerji Konusunda
30,8
69,2
01020304050607080
Ek Yatırım Yapıyoruz Ek Yatırım Yapmıyoruz
Yüzd
e
Şekil 3.11. İşletmelerin Enerji Tasarrufu ve Çevre Dostu Alternatif Enerji
Konusunda Ek Yatırım Yapma Durumlarına Göre Dağılımları
İşletmelerin çalışan sayısının (veya işletmelerin büyüklükleri) enerji tasarrufu
veya çevre dostu alternatif enerji yatırımı yapma durumu üzerinde bir etkisinin olup
olmadığı tespit edilmeye çalışılmıştır. İşletmelerin enerji tasarrufu veya çevre dostu
alternatif enerji yatırımlarının durumları Çizelge 3.28’de gösterilmektedir.
Çizelge 3.28. İşletmelerin Çalışan Sayısının Enerji Tasarrufu veya Çevre Dostu Alternatif Enerji Yatırımı Yapma Durumu Üzerine Etkisi
Enerji Tasarrufu veya Çevre Dostu Alternatif Enerji Yatırımı Yapma
Ki-Kare Testi Sonuç
Yapıyoruz (45)
Yapmıyoruz (101)
Toplam K² P İşletme Çalışan Sayısı İşletme
Sayısı % İşletme
Sayısı % İşletme
Sayısı %
0-9 arası 2 1 10 7 12 8 10-49 arası
25 17 64 44 89 61
50-249 arası
11 8 24 16 35 24
250 üstü 7 5 3 2 10 7 Toplam 45 31 101 69 146 100
8,644
0,034
K A B U L
Not: (i)n=146, (ii) parantez içindeki rakamlar her gruba giren işletme sayısını göstermektedir.
114
Çizelge 3.28’den de anlaşılacağı gibi üretim işletmelerinin çalışan sayısının (veya işletmelerin büyüklüklerinin) enerji tasarrufu veya çevreye dost alternatif enerji yatırımı yapma durumu üzerinde etkisinin olduğu söylenebilir. Çünkü; enerji tasarrufu veya çevreye dost alternatif enerji yatırımı yapan işletmelerin, %1’i mikro işletme, %17’si küçük işletme, %8’i orta büyüklükte işletme, %5’i büyük işletmedir. Görüldüğü gibi, 10- 49 arası çalışan ikame eden işletmeler enerji tasarrufu ve çevre dostu alternatif enerji yatırı yapma konusunda daha duyarlıdır. Çizelgeden de görüleceği üzere bu sonuçlar Ki-Kare testine göre de istatistiksel bakımdan anlamlıdır. Bu sonuçlar; “Enerji tasarrufu veya çevre dostu alternatif enerji yatırımı yapma durumu ile işletmelerin çalışan sayısı(veya işletmelerin büyüklükleri) arasında anlamlı bir fark vardır.” şeklindeki HA8 nolu hipotezimizi desteklemektedir. Çevre Konusunda Çıkar Gruplarının Uyarılarını Dikkate Alıp , Onları Bilgilendirme
Durumu:
Araştırmaya katılan işletmelerin çevre konusunda çıkar gruplarının uyarılarını dikkate alıp yapılan çalışmalar hakkında onları bilgilendirme durumları Çizelge 3.29.’de görülmektedir.
Çizelge 3.29. İşletmelerin Çevre Konusunda Çıkar Gruplarının Uyarılarını Dikkate Alıp, Onları Bilgilendirme Durumlarına Göre Dağılımları
Çıkar Gruplarını Bilgilendiriyor musunuz
İşletme Sayısı
Yüzde
Evet 81 55,5 Hayır 65 44,5 Toplam 146 100
Şekil 3.12.’den de görüldüğü gibi işletmelerin %55,5’ i çevre konusunda
çıkar gruplarının uyarılarını dikkate alıp, yaptıkları çalışmalar konusunda çıkar
gruplarını bilgilendirdiklerini belirtmiştir. %44,5’i ise çevre konusunda çıkar
gruplarının uyarılarını dikkate almadıklarını, yaptıkları çalışmalarla ilgili onları
bilgilendirmediklerini belirtmiştir.
115
Çevre Konusunda Çıkar Gruplarının Uyarılarını Dikkate Alıp, Çalışmalar Konusunda Bilgilendirme
55,5
44,5
0
10
20
30
40
50
60
Evet Hayır
Yüzd
e
Şekil 3.12. İşletmelerin Çevre Konusunda Çıkar Gruplarının Uyarılarını
Dikkate Alıp, Onları Bilgilendirme Durumlarına Göre Dağılımları
Kar Amaçsız Çevre Koruma Örgütlerine Bağış vs. Destek Sağlama Durumu:
Araştırmaya katılan işletmelerin kar amaçsız çevre koruma örgütlerine bağış
vs. destek sağlama durumları Çizelge 3.30.’de görülmektedir.
Çizelge 3.30. İşletmelerin Kar Amaçsız Çevre Koruma Örgütlerine Bağış
vs. Destek Sağlama Durumlarına Göre Dağılımları
Bağış vb. Destek Sağlıyor musunuz
İşletme Sayısı Yüzde
Evet 49 33,6 Hayır 97 66,4 Toplam 146 100
Şekil 3.13.’den de görüldüğü gibi işletmelerin %33,6’sı kar amaçsız çevre koruma örgütlerine bağış vb. destek sağladıklarını, %66,4’ü ise kar amaçsız çevre koruma örgütlerine bağış vb. destek sağlamadıklarını belirtmiştir.
Kar Amaçsız Çevre Koruma Örgütlerine Destek Sağlama
Şekil 3.13. İşletmelerin Kar Amaçsız Çevre Koruma Örgütlerine Bağış vs.
Destek Sağlama Durumlarına Göre Dağılımları
116
İşletmelerin Çevresel Maliyetlere Bakış Açıları:
Araştırmaya katılan işletmelerin çevre konusunun maliyet unsuru olup olmadığı konusundaki görüşleri Çizelge 3.31.’de görülmektedir.
Çizelge 3.31. İşletmelerin Çevre Konusunun Maliyet Unsuru
Olup/Olmaması Görüşlerine Göre Dağılımları
Çevre Konusu Maliyet Unsuru mudur
İşletme Sayısı Yüzde
Evet 65 44,5 Hayır 81 55,5 Toplam 146 100
Şekil 3.14.’den de görüldüğü gibi işletmelerin %44,5’i çevre konusunun
kendileri için bir maliyet unsuru olduğunu, %55,5’i ise çevre konusunun kendileri
için bir maliyet unsuru olmadığını belirtmiştir.
Çevre Konusu Maliyet Unsurudur Görüşü
44,5
55,5
0
10
20
30
40
50
60
Çevre Konusu Bir MaliyetUnsurudur.
Çevre Konusu Bir Maliyet UnsuruDeğildir.
Yüzd
e
Şekil 3.14. İşletmelerin Çevre Konusunun Maliyet Unsuru Olup/Olmaması
Görüşlerine Göre Dağılımları
Araştırmaya katılan işletmelerin çevresel maliyetlerin kendilerini amorti etmesi konusundaki görüşleri Çizelge 3.32.’da görülmektedir.
Çizelge 3.32. İşletmelerin Çevresel Maliyetlerin Kendilerini Amorti
Etmesi Konusunda Görüşlerine Göre Dağılımları
Çevresel Maliyetler Kendisini Amorti Eder mi
İşletme Sayısı
Yüzde
Evet 83 56,8 Hayır 63 43,2 Toplam 146 100
117
Şekil 3.15.’den de görüldüğü gibi işletmelerin %56,8’i çevresel maliyetlerin kendisini amorti ettiği, %43,2’i ise çevresel maliyetlerin kendisini amorti etmediği görüşünde olduklarını belirtmiştir.
Çevresel Maliyetler Kendilerini Amorti Eder Görüşü
56,8
43,2
0
10
20
30
40
50
60
Çevresel Maliyetler KendileriniAmorti Eder.
Çevresel Maliyetler KendileriniAmorti Etmez.
Yüz
de
Şekil 3.15. İşletmelerin Çevresel Maliyetlerin Kendilerini Amorti Etmesi
Konusunda Görüşlerine Göre Dağılımları
İşletmelerin Çevresel Faaliyetlere Bakış Açıları:
Araştırmaya katılan işletmelerin çevre koruma çalışmalarının rekabet
üstünlüğü sağlaması konusundaki görüşleri Çizelge 3.33.’de görülmektedir.
Çizelge 3.33. İşletmelerin Çevre Koruma Çalışmaları Rekabet Üstünlüğü
Sağlaması Konusundaki Görüşlerine Göre Dağılımları
Çevre Koruma Çalışmaları Rekabet Üstünlüğü Sağlar mı
İşletme Sayısı Yüzde
Evet 101 69,2 Hayır 45 30,8 Toplam 146 100
Şekil 3.16’dan da görüldüğü gibi işletmelerin %69,2’si çevre koruma
çalışmalarının kendilerine rekabet üstünlüğü sağladığı görüşünde olduklarını,
%30,8’i ise çevre koruma çalışmalarının kendilerine bir rekabet üstünlüğü
sağlamadığı görüşüne sahip olduklarını belirtmiştir.
118
Çevre Koruma Çalışmaları Rekabet Üstünlüğü Sağlar Görüşü
69,2
30,8
01020304050607080
Rekabet Üstünlüğü Sağlar. Rekabet Üstünlüğü Sağlamaz.
Yüzd
e
Şekil 3.16. İşletmelerin Çevre Koruma Çalışmaları Rekabet Üstünlüğü
Sağlaması Konusundaki Görüşlerine Göre Dağılımları
Araştırmaya katılan işletmelerin çevre kanunları ve düzenlemelere uyum
sağlamanın işletmelerin çevreye ilişkin faaliyetleri için yeterli olup / olmaması
konusundaki görüşleri Çizelge 3.34.’de görülmektedir.
Çizelge 3.34. İşletmelerin Çevre Kanunları ve Düzenlemelere Uyum Sağlamanın Çevreye İlişkin Faaliyetleri İçin Yeterli Olup / Olmaması
Konusundaki Görüşlerine Göre Dağılımları
Çevre Kanunlarına Uyum Çevresel Faaliyetler İçin Yeterli midir
İşletme Sayısı
Yüzde
Evet 56 38,4 Hayır 90 61,6 Toplam 146 100
Şekil 3.17’den de görüldüğü gibi işletmelerin %38,4’ü çevre kanunları ve düzenlemelere uyum sağlamanın işletmenin çevreye ilişkin faaliyetleri için yeterli olduğunu, %61,6’sı ise çevre kanunlarına ve düzenlemelere uyum sağlamanın işletmenin çevreye ilişkin faaliyetleri için yeterli olmadığı görüşüne sahip olduklarını belirtmiştir.
119
Çevre Kanunlarına ve Düzenlemelere Uyum Sağlamak Çevresel Faaliyetler İçin Yeterlidir
Görüşü
38,4
61,6
010203040506070
Yeterlidir. Yeterli Değildir.
Yüzd
e
Şekil 3.17. İşletmelerin Çevre Kanunları ve Düzenlemelere Uyum Sağlamanın
Çevreye İlişkin Faaliyetleri İçin Yeterli Olup / Olmaması Konusundaki Görüşlerine Göre Dağılımları
Araştırmaya katılan işletmelerin üretim süreci belirlenirken çevre konularına
dikkat etme durumları Çizelge 3.35.’de görülmektedir.
Çizelge 3.35. İşletmelerin Üretim Süreci Belirlenirken Çevre Konuları
Dikkat Etme Durumlarına Göre Dağılımları
Çevre Konularına Dikkat Ediyor musunuz
İşletme Sayısı Yüzde
Evet 113 77,4 Hayır 33 22,6 Toplam 146 100
Şekil 3.18’den de görüldüğü gibi işletmelerin %77,4’ü üretim süreci
belirlenirken çevre konularına dikkat ettiklerini, %22,6’sı ise üretim süreci
belirlenirken çevre konularına dikkat etmediklerini belirtmiştir.
Üretim Süreci Belirlenirken Çevre Konularına Dikkat Etme Durumu
77,4
22,6
0102030405060708090
Çevre Konularına Dikkat Ediyoruz. Çevre Konularına DikkatEtmiyoruz.
Yüzd
e
Şekil 3.18. İşletmelerin Üretim Süreci Belirlenirken Çevre Konuları Dikkat
Etme Durumlarına Göre Dağılımları
120
İşletmelerin standart belgesi bulunmasının üretim süreci belirlenirken çevre
konularına dikkat etme durumları üzerinde bir etkisinin olup olmadığı tespit
edilmeye çalışılmıştır. Standart belgesi olan ve olmayan işletmelerin üretim süreci
belirlenirken çevre konularına dikkat etme durumları Çizelge 3.36.’da
gösterilmektedir.
Çizelge 3.36. İşletme Standart Belgesi Bulunmasının Üretim Sürecini
Belirlerken Çevre Konularına Dikkat Etme Durumu Üzerine Etkisi
Üretim Süreci Belirlenirken Çevre Konularına Dikkat Edilmesi
Ki-Kare Testi Sonuç
Evet (113)
Hayır (33)
Toplam K² P İşletme Standart Belgesi İşletme
Sayısı % İşletme
Sayısı % İşletme
Sayısı %
Yok 50 34 21 14 71 48 Var 63 43 12 9 75 52 Toplam 113 77 33 23 146 100
3,843
0,050
K A B U L
Not: (i)n=146, (ii) parantez içindeki rakamlar her gruba giren işletme sayısını göstermektedir.
Çizelge 3.36’dan da anlaşılacağı gibi üretim işletmelerinin standart belgesi
bulunmasının üretim süreci belirlenirken çevre konularına dikkat edilmesi durumları
üzerinde etkisinin olduğu söylenebilir. Çünkü üretim süreci belirlenirken çevre
konularına dikkat eden işletmelerin, %34’ünün standart belgesi yoktur, %43’ünün ise
standart belgesi bulunmaktadır. Standart belgesi bulunan işletmeler üretim süreci
belirlenirken çevre konularına dikkat edilmesi konusunda daha duyarlıdır.
Çizelgeden de görüleceği üzere bu sonuçlar Ki-Kare testine göre de istatistiksel
bakımdan anlamlıdır. Bu sonuçlar; “Üretim süreci belirlenirken çevre konularına
dikkat etme konusu ile işletmelerin standart belgesi bulunması arasında anlamlı bir
fark vardır.” şeklindeki HA9 nolu hipotezimizi desteklemektedir.
Araştırmaya katılan işletmelerin kapasite artırma kararları verirken çevre
konularına dikkat etme durumları Çizelge 3.37.’de görülmektedir.
121
Çizelge 3.37. İşletmelerin Kapasite Artırma Kararları Verirken Çevre Konuları Dikkat Etme Durumlarına Göre Dağılımları
Çevre Konularına Dikkat Etme Durumları
İşletme Sayısı Yüzde
Evet 101 69,2 Hayır 45 30,8 Toplam 146 100
Şekil 3.19’dan da görüldüğü gibi işletmelerin %69,2’i kapasite artırma
kararları verirken çevre konularına dikkat ettiklerini, %30,8’i ise kapasite artırma
kararları verirken çevre konularına dikkat etmediklerini belirtmiştir.
Kapasite Artırma Kararları Verilirken Çevre Konularına Dikkat Etme Durumu
69,2
30,8
01020304050607080
Çevre Konularına Dikkat Ediyoruz. Çevre Konularına DikkatEtmiyoruz.
Yüzd
e
Şekil 3.19. İşletmelerin Kapasite Artırma Kararları Verirken Çevre Konuları
Dikkat Etme Durumlarına Göre Dağılımları
Çevre Konusunda Bilinçlendirme Çalışmaları Yapma Durumu:
Araştırmaya katılan işletmelerin çalışanlarını, müşterilerini ve kamuoyunu
çevre konusunda bilinçlendirme çalışmaları yapma durumları Çizelge 3.38.’de
görülmektedir.
Çizelge 3.38. İşletmelerin Çalışanlarını, Müşterilerini ve Kamuoyunu Çevre Konusunda Bilinçlendirme Çalışmaları Yapma Durumlarına Göre
Dağılımları
Çevre Konusunda Bilinçlendirme Çalışmaları Yapıyor musunuz
İşletme Sayısı
Yüzde
Evet 80 54,8 Hayır 66 45,2 Toplam 146 100
122
Şekil 3.20’den de görüldüğü gibi işletmelerin %54,8’i çalışanlarını,
müşterilerini ve kamuoyunu çevre konusunda bilinçlendirme çalışmaları yaptıklarını,
%45,2’si ise yapmadıklarını belirtmiştir.
Çevre Konusunda Bilinçlendirme Çalışmaları Yapma Durumu
54,8
45,2
0
10
20
30
40
50
60
Yapıyoruz Yapmıyoruz
Yüzd
e
Şekil 3.20. İşletmelerin Çalışanlarını, Müşterilerini ve Kamuoyunu Çevre
Konusunda Bilinçlendirme Çalışmaları Yapma Durumlarına Göre Dağılımları
3.4.4. Araştırmaya Katılan İşletmelerin Çevre Muhasebesi ve Çevresel
Raporlamayla ile İlgili Bilgileri
Çevresel Maliyetlerin Muhasebeleştirilmesi:
Araştırmaya katılan işletmelerin çevresel maliyetleri için özel- ana- yardımcı
hesap açma durumları Çizelge 3.39.’da görülmektedir.
Çizelge 3.39. İşletmelerin Çevresel Maliyetleri İçin Özel- Ana- Yardımcı
Hesap Açma Durumlarına Göre Dağılımları
Özel-Ana-Yardımcı Hesap Açıyor musunuz
İşletme Sayısı Yüzde
Evet 28 19,2 Hayır 118 80,8 Toplam 146 100
Şekil 3.21’den de görüldüğü gibi işletmelerin %19,8’i çevreyle ilgili ortaya
çıkan maliyetleri için, özel-ana-yardımcı hesap açtıklarını belirmiştir. %80,8’i ise
raporlama yapmamalarının nedenleri Çizelge 3.42.’de görülmektedir.
125
Çizelge 3.42. İşletmelerin Çevresel Faaliyetlerini Raporlamama Nedenlerine Göre Dağılımları
Çevresel Faaliyetleri Raporlamama Nedenleri
İşletme Sayısı
Yüzde
Yasal Düzenleme Olmaması 36 30,5 Konu hakkında bilgilerinin olmaması 29 24,6 Gizli bilgi olması 18 15,3 Rakiplere açık verme endişesi 9 7,6 Diğer 26 22,0 Toplam 118 100
Çevresel faaliyetlerini raporlamayan işletmelerin %30,5’i yasal düzenleme
olmadığı için, %24,6’sı konu hakkında işletme yönetiminin bilgisi olmadığı için,
%15,3’ü gizli bilgiler içerdiği için, %7,6’sı rakiplerine açık verme endişesi olduğu
için, %22’si ise saydıklarımız dışında nedenlerle çevresel faaliyetlerini 3. kişilere
raporlamadıklarını belirtmiştir. (Şekil 3.24.)
Çevresel Faaliyetleri Raporlamama Nedenleri
0
5
10
15
20
25
30
35
YasalDüzenlemeOlmaması
Konu hakkındabilgilerininolmaması
Gizli bilgi olması Rakiplere açıkverme endişesi
Diğer
Yüzd
e
Şekil 3.24. İşletmelerin Çevresel Faaliyetlerini Raporlamama Nedenlerine Göre
Dağılımları
İşletmelerin Çevre Muhasebesi ve Çevresel Raporlamayla İlgili Görüşleri:
Araştırmaya katılan işletmelerin çevre muhasebesi ve çevresel raporlamanın yasal
düzenlemelerle zorunlu hale getirilmesi konusundaki görüşleri Çizelge 3.43.’de
görülmektedir.
126
Çizelge 3.43. İşletmelerin Çevre Muhasebesi ve Çevresel Raporlamanın Yasal Düzenleme ile Zorunlu Hale Getirilmesi Konusundaki Görüşlerine Göre
Dağılımları
Çevre Muhasebesi ve Çevresel Raporlama Zorunlu Hale Getirilmeli mi
İşletme Sayısı
Yüzde
Evet 116 79,5 Hayır 30 20,5 Toplam 146 100
Şekil 3.25’dan da görüldüğü gibi işletmelerin %79,5’i çevre muhasebesi ve
çevresel raporlamanın yasal düzenlemelerle zorunlu hale getirilmesi görüşüne sahip
olduklarını belirtmişlerdir, %20,5’i ise bu görüşe sahip değildir.
Çevre Muhasebesi ve Çevresel Raporlamanın Zorunlu Hale Getirilmesi Görüşü
79,5
20,5
0102030405060708090
Zorunlu Hale Getirilmeli Zorunlu Hale Getirilmemeli
Yüzd
e
Şekil 3.25. İşletmelerin Çevre Muhasebesi ve Çevresel Raporlamanın Yasal
Düzenleme ile Zorunlu Hale Getirilmesi Konusundaki Görüşlerine Göre Dağılımları
İşletmelerin çalışan sayısının (veya işletmelerin büyüklüklerinin) çevre
muhasebesi ve çevresel raporlamanın yasal düzenleme ile zorunlu hale getirilmesi
görüşü üzerinde bir etkisinin olup olmadığı tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışan
sayılarına göre işletmelerin çevre muhasebesi ve çevresel raporlama yasal düzenleme
ile zorunlu hale getirilmesi görüşleri Çizelge 3.44’de gösterilmektedir.
127
Çizelge:3.44. İşletmelerin Çalışan Sayısının (veya İşletmelerin Büyüklükleri) Çevre Muhasebesi ve Çevresel Raporlamanın Yasal Düzenleme
ile Zorunlu Hale Getirilmesi Görüşü Üzerine Etkisi
Çevre Muhasebesi ve Çevresel Raporlamanın Yasal Düzenleme ile Zorunlu Hale Getirilmesi
Ki-Kare Testi
Sonuç
Evet (116)
Hayır (30)
Toplam K² P İşletme Çalışan Sayısı İşletme
Sayısı % İşletme
Sayısı % İşletme
Sayısı %
0-9 arası 9 6 3 2 12 8 10-49 arası 65 45 24 16 89 61 50-249 arası 32 22 3 2 35 24 250 üstü 10 7 0 0 10 7 Toplam 116 80 30 20 146 100
8,053
0,045
K A B U L
Not: (i)n=146, (ii) parantez içindeki rakamlar her gruba giren işletme sayısını göstermektedir.
Çizelge 3.44’den de anlaşılacağı gibi üretim işletmelerinin çalışan sayısının
(veya işletmelerin büyüklüklerinin) çevre muhasebesi ve çevresel raporlamanın yasal
düzenleme ile zorunlu hale getirilmesi görüşleri üzerinde etkisinin olduğu
söylenebilir. Çünkü; çevre muhasebesi ve çevresel raporlamanın yasal düzenleme ile
zorunlu hale getirilmesi görüşünde olan işletmelerin, %6’sı mikro, %45’i küçük
işletme, %22’si orta büyüklükte işletme, %7’si büyük işletmedir. Araştırmaya katılan
işletmelerin %45’i, 10- 49 arası çalışan ikame eden ve çevre muhasebesi ve çevresel
raporlamanın yasal düzenleme ile zorunlu hale getirilmesi görüşüne sahip olan
işletmelerden oluşmaktadır. Çizelgeden de görüleceği üzere bu sonuçlar Ki-Kare
testine göre de istatistiksel bakımdan anlamlıdır. Bu sonuçlar; “Çevre muhasebesi ve
çevresel raporlamanın yasal düzenleme ile zorunlu hale getirilmesi konusunda
işletmelerin çalışan sayısı(veya işletmelerin büyüklükleri) arasında anlamlı bir fark
Araştırma sonuçlarına göre, üretim işletmelerinin büyük kısmı çevreye
duyarlıdır ve çevre üzerindeki olumsuz etkilerini azaltma konusunda çalışmalar
yapmaktadır. Bunun en iyi göstergeleri araştırmaya katılan işletmelerin %61’ i atık
yönetimi konusunda çalışmalar yapmaktadır. %74’ ü ürünlerinin “çevre dostu”
olduğunu belirtmiştir. %91,8’i faaliyette bulunduğu süre kapsamında çevreyle ilgili
herhangi bir ceza ödememiştir ki araştırmaya katılan işletmelerin %39’u 20 yıldan
uzun süredir üretim sektöründe faaliyette bulunan işletmelerden oluşmaktadır.
İşletmeler çevre konusunda gösterdikleri hassasiyeti çevre muhasebesi konusunda
göstermemektedir. Çünkü işletmelerin %80,8 çevresel maliyetlerini ana-özel –
yardımcı hesaplarda takip etmediklerini belirtmişlerdir. Araştırma sonuçlarına göre
bunun en belirgin nedeni olarak işletmelerin %29,8’i yasal düzenleme olmamasını,
%24,8’i ise konu hakkında bilgilerinin olmamasını öne sürmüştür. Çevre
muhasebesinin tamamen gönüllü uygulamaya dayanması ve işletmecilerin bu konuda
bilgilendirilmemesi işletmelerin çevre muhasebesi konusunda duyarlı olmamalarına
neden olmaktadır.
Yukarıda ki sonuçlara göre çevre muhasebesinin Türkiye’ de yaygın hale
getirile bilmesi için aşağıdaki önerilerde bulunabiliriz:
Yetkili kurum ve kuruluşlar işletmeleri çevresel faaliyetlerini raporlama ve
mali tablolarında çevresel unsurları belirtme konusunda zorlayacak yasal zemini
oluşturmalıdır.
Çevre muhasebesi konusunda işletme yöneticileri ve muhasebecileri
bilgilendirmek adına panel, konferans vs. çalışmalar yapılmalıdır.
Çevresel bozulmanın işletme varlıklarına etkisinin ölçülmesi ve parasal
değerlere dönüştürülmesindeki zorlukların aşılması için yasal koşullardaki
yetersizlikler giderilmelidir.
Çevresel faaliyetlerin “belgelendirme” sorununun çözümüne yönelik
çalışmalar yapılmalıdır.
133
KAYNAKÇA
Kitaplar: ACAR, D., N. TETİK, Genel Muhasebe, Detay Yayıncılık, 5.Baskı, Ankara, 2006
ALTUNIŞIK, R., R. ÇOSKUN vd., Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri (SPSS Uygulamalı), Sakarya Kitabevi, Sakarya, 2005
ATRILL, P.,Eddıe MCLANEY, Management Accounting An Active Learning Appoach, Balackwell Business, 2001
BAYRAK, S., İş Ahlakı ve Sosyal Sorumluluk, Beta Yayınları, İstanbul, 2001
CAN, H., D. TUNCER, vd., Genel İşletme Bilgileri, Siyasal Kitapevi, Ankara, 2003
ÇALIŞKAN, A., Uygulamalı Maliyet Muhasebesi, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara, 2005
ÇEPEL, N., Doğa Çevre Ekoloji, 1. Basım, Altın Kitaplar Yayınevi, İstanbul, 1992
DİNÇER, Ö., Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası, Timaş Yayınları, İstanbul, 1992
EREN, E., İşletmelerde Stratejik Planlama ve Yönetim, Küre Ajans, İstanbul, 1990
ERTAŞ, Ş.,Çevre Hukuku, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Döner Sermaye İşletmesi Yayınları, No:78, İzmir, 1997
ERTÜRK, H., Çevre Bilimlerine Giriş, 3.Baskı, Ceylan Matbaacılık, Bursa, 1998
GÖRMEZ, K., Türkiye’de Çevre Politikaları, Gazi Kitapevi, Ankara, 1991
KAVAL, H., Muhasebe Denetimi, Gazi Kitapevi, Ankara, 2005
KAYA, U., İşletme-Doğal Çevre İlişkilerinin Mali Tablolar Aracılığıyla Raporlanması ve Denetimi, SPK Yayın No:201, Ankara, 2006
KELEŞ, R., C. HAMACI, Çevre Bilim, 4.Baskı, İmge Kitapevi, Ankara, 2002
KIRLIOĞLU, H., A.V. CAN, Çevre Muhasebesi, Değişim Yayınları, Sakarya, 1998
KURTULUŞ, K., Pazarlama Araştırmaları, Literatür Yayıncılık, Yayın No:114, İstanbul, 2004
MERTER, M.E, Toplam Kalite Yönetimi, Atlas Yayınları, 1.Baskı, İzmir, 2006
ÖZBİRECİKLİ, M., Çevre Muhasebesi, Kavramlar, Uygulama Alanları, Araştırma Sonuçları, Naturel Kitap ve Yayıncılık, Ankara, 2002
ŞENER, R., Maliyet Unsurları ve Muhasebesi, Gazi Kitapevi, Ankara, 2004
The Small Business Source Book On Enviromental Auditing, EPA, May, 2000
134
Makaleler: BAKİ, B., E. CENGİZ, “Toplam Kalite Çevre Yönetimi”, Uludağ Üniversitesi
İ.İ.B.F.Dergisi, Cilt:21, Sayı:1, Bursa, 2002
BENNET,M., P. JAMES, Çev: U. KAYA, “Çevresel Yönetim Muhasebesinin Uygulanması”, MUFAD, Sayı:19, Temmuz, 2003
BOIVIN, B., L. GOSSELIN, “Going for the green accounting” CA Magazine, 1991’den aktaran U. KAYA, İşletme-Doğal Çevre İlişkilerinin Mali Tablolar Aracılığıyla Raporlanması ve Denetimi, SPK Yayın No:201, Ankara, 2006
CORA, İ., “Sosyal Sorumluluk Kavramı ve İşletme Yönetiminde Sosyal Sorumluluklar”, MPM Anahtar Dergisi, Şubat, 1999
ÇELİK, M., A. ÖZDEMİR, “Sürdürülebilir İşletmeyi Açıklayan Sosyal ve Çevresel Değişkenler”, MUFAD, Sayı:31, Temmuz, 2006
GAUTAM, H.C., “Enviromental Accounting at National and at Firm Level: A Case of India”, IAADER 8. Congress, Paris,1997’den aktaran H. KIRLIOĞLU, Ş. KASAPOĞLU, MUFAD, Sayı:22, Nisan, 2004
GRAY,R., J. BEBBİNGTON vd., “Accounting for The Enviroment”, Founded by Chartered Association of Certified Accountants, London,1993’den aktaran A. ALAGÖZ, B.YILMAZ, S.Ü. İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırma Dergisi, Sayı:1-2, Nisan-Ekim, 2001
GÜNEŞ, R., F. OTLU, “Muhasebe Uygulamalarının Sosyal Sorumluluk Anlayışı Üzerine Bir Araştırma”, MÖDAV, Cilt:5, Sayı:2, Haziran, 2003
GÜNEY, E., “Çevresel Bozulma”, Standart Dergisi, TSE Yayını Çevre Özel Sayısı, Yıl:34, Ankara, 1995
GÜVEMLİ, O., Ü.GÖKDENİZ, “Çevre Muhasebesindeki Gelişmeler”, MÖDAV, Sayı:4, İstanbul, 1996
HAFTACI, V., K.SOYLU, “Çevresel Bilgilerin Muhasebesi ve Raporlanması”, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (15)Kocaeli, 2008
HOOLEY, R., “ISO 14000’in Faydaları”, DTÖ Tarife Dışı Engeller Ve Çevre Yönetim Sistemleri Seminer Notları, Derleyen İSO Çevre Şubesi, İstanbul, Ağustos, 1997
KARAER, F., T. PUSAT, “ISO 14001 Çevre Yönetim Sistemi Standardının Otomotiv Yan Sanayine Uygulanması”, Uludağ Üniversitesi Mühendislik Mimarlık Fakültesi Dergisi, Cilt:7, Sayı:1, Bursa,2002
KAVUT, A.L., “Çevre Muhasebesi: Genel Bir Bakış”, MÖDAV, Cilt:1, Sayı:1, Nisan, 1999
Lİ, L., “Encouraging Environmental Accounting: Worldwide: A survey of Goverment Policies and Instrumen, Corporate Environmental Strategy”,2001, ‘den aktaran A. T.ÇETİN, M.ÖZCAN, R.YÜCEL, “Çevre Muhasebesine Genel Bakış”, SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırma Dergisi, Yıl:4, Sayı:7, Nisan,2004
MALTBY, J.,“Enviromental Auditing: Theory and Practices” Management Auditing Journal, Vol:10, Nr:8, 1995’den aktaran, U. KAYA, İşletme-Doğal Çevre İlişkilerinin Mali Tablolar Aracılığıyla Raporlanması ve Denetimi, SPK Yayın No:201, Ankara, 2006
MUTLU, A., “Sürdürülebilir Kalkınma ve Çevre Muhasebesi”, MUFAD, Sayı:33, Ocak, 2007
NALBANT, E. “İşletmelerde Sosyal Sorumluluk ve İş Ahlakı”, Celal Bayar Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt:12, Sayı:1, Manisa, 2005
ÖZBİRECİKLİ, M.,“Çevresel Etik ve Sosyal Denetim: Küresel Girişimler ve Türkiye’deki Uygulamalar Üzerine Mukayeseli Bir İnceleme”, MUFAD, Sayı:31, Temmuz, 2006
__________, “Çevresel Muhasebe Kavramı ve Yönetsel Kararlara Katkıları” MUFAD, Sayı:7, Temmuz, 2000
ÖZBİRECİKLİ, M., Z. MELEK, “Çevre Muhasebesi ve Çevresel Maliyetlerin Maliyet Muhasebesi Sistemine Etkileri ve Bir Araştırma”, MUFAD, Sayı:14, Nisan, 2002
ÖZKAN, A.,“Sanayi İşletmelerinde Uygulanan Maliyet Muhasebesi Politikalarının Araştırılması: Kayseri Örneği”, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Öneri Dergisi, Cilt:7, Sayı:25, 2006
PEARCE, D. A. MARKANDYA, E. B. BARBİER: Yeşil Ekonomi İçin Mavi Kitap, Çev: T. KAFAOĞLU, A. KAFAOĞLU, Alan Yayıncılık, Renk Basımevi, İstanbul, 1993’den aktaran. A. T. ÇETİN, M. ÖZCAN, R.YÜCEL, “Çevre Muhasebesine Genel Bakış”, SÜ İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırma Dergisi, Yıl:4, Sayı:7, Nisan, 2004
PİET, J. Çev: M. ÖZBİRECİKLİ, “Çevresel Sorunlarda Ve Sürdürülebilir Kalkınmada Muhasebecinin Rolü”, MUFAD, Sayı:7, Temmuz, 2000
SÖNMEZ, F., K. BİRCAN, “İşletmelerin Sosyal Sorumluluğu ve Çevre Sorunlarında Ekonomik Yaklaşımlar”, Yaklaşım Dergisi, Sayı:133, Yıl:12, Ocak, 2004
TOPRAK, D., ‘Sürdürülebilir Kalkınma Çerçevesinde Çevre Politikaları ve Mali Araçlar’, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl:2, Sayı:4, Güz, 2006
VINTEN,G., ‘The Objectives of The Environmental Auditing’ Environmental Management and Health, Vol:7,1996,s,12-21-Josephine MALTBY
WALTERS, D., “Environmental Auditing”, prentice hall England, 1996’dan aktaran U.KAYA, İşletme-Doğal Çevre İlişkilerinin Mali Tablolar Aracılığıyla Raporlanması ve Denetimi, SPK Yayın No:201, Ankara, 2006
136
WELFORD, R., “Improving Corporate Environmental Performance”, Environmental Managament And Healt Vol:5, Nr,2,1994’den aktaran U. KAYA, İşletme-Doğal Çevre İlişkilerinin Mali Tablolar Aracılığıyla Raporlanması ve Denetimi, SPK Yayın No:201, Ankara, 2006
WİLDAVSKY, A., “Accounting for the environment”, Accounting Organizations Society, Vol:19, No:4, ‘den aktaran M.ÖZBİRECİKLİ, Z. MELEK , ‘Çevre Muhasebesi ve Çevresel Maliyetlerin Maliyet Muhasebesi Sistemine Etkileri ve Bir Araştırma’, MUFAD, Sayı:14, Nisan, 2002
YÜKSEL, H., “İşletmelerin Çevreye Duyarlı Üretim Faaliyetlerinin Ampirik Bir Çalışma ile Değerlendirilmesi”, Endüstri Mühendisliği Dergisi, Sayı:2, Nisan-Mayıs-Haziran, 2003
Diğer:
İnternet Kaynakları: “Muhasebenin Temel Kavramları ve Tek Düzen Hesap Planı”, ISMMMO Mevzuat
Serisi-2, Mart Matbaacılık, İstanbul, 2005 <http://www.erkankaraarslan.org/bolum/kitap/dosya/29.pdf>(02.02.2009)
“Environmental Management Accounting”, IFAC(International Federation of Accountants), Newyork, 2005 <http://www.kwt.or.at/de/PortalData/2/Resources/downloads/umwelt/IFAC_Guidance_document.pdf>(14.04.2009)
AARONS, P., ‘Environmental Accounting’, A Pad 3505 Summer, Research Project paar 5428.htm at www.fau.edu.’den aktaran E.ÖZKOL, “ÇevreMuhasabesi”, D.E.Ü. İ.İ.B.F. Dergisi, Cilt:13, Sayı:1, Yıl, 1998 <www.iibf.deu.edu.tr/dergi/1139575053_1.pdf>
AB Entegre Çevre Uyum Stratejisi (UÇES 2007-2023), Çevre ve Orman Bakanlığı, 2006 <http://www.sp.gov.tr/documents/ABEntegreCevreUyumStratejisi.pdf> (14.04.2007)
AĞBAL, N., “Çevrenin Korunması ve Çevre Vergileri-I”, Yaklaşım Dergisi, Yıl:9, Sayı:100, Nisan, 2001 <http://www.iibf.erciyes.edu.tr:90/petas/FMPro?DB=petasweb.fp3&Format=sonuc1.htm&total=12382&-Find - 61k > (02.08.2008)
AKTAN, C.C. “Mesleki Ahlak ve Sosyal Sorumluluk”, İş Ahlakı Dergisi, Cilt:1,Sayı:1,İzmir, 2008 <http://www.ikv.org.tr/pdfs/4f3a608d.pdf> (30.03.2009)
ALAGÖZ, M., “Sürdürülebilir Kalkınmanın Paradigması”, SU İİBF Sosyal ve Ekonomik Araştırma Dergisi, Yıl:4, Sayı:8, Ekim, 2004, <http://digm.meb.gov.tr/uaorgutler/AB/AB_DEA_MBConsulting_sun...-12k>(04.05.2009)
ALIM, M., “Avrupa Birliği Sürecinde Türkiye’de Çevre ve Çevre Eğitimi”, Kastamonu Eğitim Dergisi, Cilt:14, No:2, Ekim 2006 <http://www.ksef.gazi.edu.tr/dergi/pdf/Cilt-14-No2-2006Ekim/611-628_Mete.pdf > (10.07.2007)
ALTINBAY, A., “Çevresel Maliyetlerin Raporlanması”, <www.akademikbakis.org/sayı11/makaleevresel.doc.> (01.07.2007)
ALTUNBAŞ, D., “Uluslararası Sürdürülebilir Kalkınma Ekseninde Türkiye’deki Kurumsal Değişmelere Bir Bakış” <http://biibf.comu.edu.tr/daltunbasmakale.pdf> (14.08.2008)
An Introduction to Environmental Accounting As A Business Management Tool, EPA (Environmental Protecting Agency), June, 1995
BAHTİYAR, M., “Toprak Erozyonu, Oluşumu ve Nedenleri” <http://www.tema.org.tr/CevreKutuphanesi/Erozyon/pdf/ToprakErozyonuOlusumuNedenleri.pdf>(14.08.2008)
BAŞOL, K., F., GÖKALP, “Ekonomik Kalkınma Ve Çevre Sorunları”, Ekoloji Dergisi, <http://www.ekolojidergisi.com.tr/resimler/2-9.pdf>(01.07.2008)
_____________, “Ekonomi ve Çevre Sorunları Arasındaki İlişkilere Bir Bakış-1”, Ekoloji Dergisi, <http://www.ekolojidergisi.com.tr/resimler/6-5.pdf>(20.06.2008)
CãPUŞNEANU, S., “Implementation Opportunities of Green Accountingfor Activity-Based Costing in Romania”, <http://www.ectap.ro/articole/280.pdf>(14.04.2009)
138
CEPEL, N., C. ERGÜN, “Temel Çevre Sorunları” <http://www.tema.org.tr/CevreKutuphanesi/KureselIsinma/pdf/EM_Konu_12.pdf> (04.02.2008)
CİHANGİR,M., F. KÜÇÜK, H. TÜRKAL, “Çevreye Duyarlı Üretim Sistemi Uygulayan İşletmelerde Sistemin Gerektirdiği İlave Maliyetler ve Bu Maliyetlerin Ürünlere yüklenilmesinde Karşılaşılan Sorunların Çözümüne yönelik Bir Değerlendirme”, Akademik Bakış Dergisi , Sayı:9<http://iibf.harran.edu.tr/~mcihangir/dokuman/cevreduyarliuretim.pdf>(02.02.2009)
DOĞAN, Z., Y. CERAN, “Çevre Muhasebesi Konusunda Yapılan Çalışmalara Genel Bir Bakış”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:5, Sayı:5, 1998, <http://sosyalbilimler.cu.edu.tr/dergi.asp?dosya=347>(02.08.2008)
DULUPÇU, M. A., “Sürdürülebilir Kalkınma Politikasına Yönelik Gelişmeler”, Dış Ticaret Dergisi, Ocak 2001 <http://www.dtm.gov.tr/ead/DTDERGI/OCAK2001/politika.htm> (05.01.2007)
DÜNDAR, C., N. ÖZ vd., “Asit Yağmurları ve Hava Kirliliği Değerlendirme Raporu”, Çevre ve Orman Bakanlığı Meteoroloji Genel Müdürlüğü Yayınları, Ankara, 2006 <http://www.meteor.gov.tr/2006/arastirma/files/AsitYagmurlariDegerlendirmeRaporu.pdf>(02.08.2008)
EMHAN, A., “Başarılı İşletmelerin Sosyal sorumluluk Kavramına Bakış Açısı”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Güz, 2007, Cilt:6, Sayı:22 <http://www.e-sosder.com/dergi/22247258.pdf?ref=SaglikAlani.Com> (10.03.2008)
FERHATOĞLU, E., “Avrupa Birliğinde Ortak Çevre Politikası Çerçevesinde Çevre Vergileri”, e-Yaklaşım, Ekim :2003, Sayı:3, <http://www.econturk.org/Turkiyeekonomisi/cevre_vergisi.pdf>(02.08.2008)
GALE, R.J.P., P.K. STOKOE, “Environmental Cost Accounting and Business Strategy”, Handbook of Environmentally Conscious Manufacturing, Ed: Chris Madu, Klıwer Academic Publishers, 2001’den aktaran A. Vecdi CAN, “Maliyet ve Yönetim Muhasebesi Açısından Çevresel Maliyetler”, Ulusal Maliyet ve Yönetim Sempozyumu-I, Kocaeli, 22-25 Haziran, 2006
GINOGLOU, D., PanayiotisS TAHINAKIS, “Green Accountıng As An İnformation System”, Ünivercity of Macedonia <http://www.sba.muohio.edu/abas/2003/vancouver/Dr.Tahinakis_greenaccounting.pdf>(14.04.2009)
GÜL, E., A. EKİNCİ, “Çevresel Düzenlemelerin Dış Ticaret Ve Rekabet Gücü Üzerine Etkisi” <http://sbe.dpu.edu.tr/7/89.pdf>(14.12.2008)
HAFTACI, V., K. SOYLU, “Çevre Kirlenmesi ve Çevre Koruma Bağlamında Çevre Muhasebesinin Önemi”< http://kosbed.kou.edu.tr/sayi15/haftaci-soylu.pdf> (20.12.2008)
139
Hava Kirliliğine Genel Bakış, <http://web.sakarya.edu.tr/~ssoylu/dersler/havaolcum/hava.pdf> (02.08.2008)
HERBOHN, K. “A Full Cost Environmental Accounting experiment”, Accounting and Organizations and Society, <www. elsevier.com/locate/aos>
IFAC(International Federation of Accountants) <http://www.kwt.or.at/de/PortalData/2/Resources/downloads/umwelt/IFAC_Guidance_document.pdf>(14.04.2009)
İŞSEVEROĞLU, G.,“İşletmelerde Sosyal Sorumluluk ve Etik”, Celal Bayar Üniversitesi İİBF Yönetim ve Ekonomi Dergisi, Cilt:8, Sayı:2, Manisa, 2001, <www.bayar.edu.tr/~iibf/dergi/pdf/C8S22001/gi.pdf >(02.08.2008)
KARACA, N., “Çevre Maliyeti Yönetimi ve İşletmelere Bakan Yönü”, <http://cevre.club.fatih.edu.tr/webyeni/konfreweb/2008_pdf/sayfa246.pdf >(01.07.2008)
KARACAN,A.R., “”İşletmelerde Çevre Koruma Bilinci ve Yükümlülükleri, Türkiye ve Avrupa Birliğinde İşletmeler Yönünde Çevre Koruma Politikaları” <http://eab.ege.edu.tr/pdf/2_1/C2-S1-M1.pdf>(02.08.2008)
KAYA, F., “Hızlı Kentleşme Sürecinde Çevre Sorunları Önemli Boyutlara Ulaşan Şehirlere İlginç Bir Örnek; Ağrı”, Kastamonu Eğitim Dergisi, Cilt:13, No:1, Kastamonu, 2005<http://www.ksef.gazi.edu.tr/dergi/pdf/Cilt13-No1-2005Mart/fkaya.pdf> (16.04.2007)
KISAPARMAK,M.M., A. PEKCAN, “Muhasebenin Ürettiği Bilgiye Farklı Açılardan Bakışlar”, CU İktisadi İdari Bilimler Dergisi, Cilt:6, Sayı:2, 2005<http://www.cumhuriyet.edu.tr/edergi/makale/1224.pdf> (25.12.2008)
KURŞUNEL, F., A. BÜYÜKŞALVARCI, A. T. ALKAN, “Muhasebe Meslek Mensuplarının Çevre Muhasebesi Hakkındaki Görüşleri: Konya İli Üzerinde Bir Araştırma”, SÜ Karaman İ.İ.B.F. Dergisi, Sayı: 11, Yıl:9, Aralık, 2006 <http://iibfdergi.kmu.edu.tr/userfiles/file/aralik2006/6.pdf>(10.05.2008)
ONGAN, S. E., “Ulusal Çevre Eylem Planı”, Mart, 1997, <http://ekutup.dpt.gov.tr/cevre/eylempla/arazikul.pdf>(11.01.2009)
ÖZDEMİR, H., Ş.AKYOL, “Halkla İlişkilerde Sosyal Sorumluluk ve Etiğin Uygulanabilirliği”, İstanbul Ticaret Üniversitesi Dergisi < http://www.iticu.edu.tr/kutuphane/dergi/d4/M00057.pdf >(13.03.2008)
ÖZDEMİR, İ., Yalnız Gezegen, Kaynak Yayınları, İstanbul, 2001 <http://www.cekud.org/site/page.asp?dsy_id=889>(20.10.2007)
140
PEARCE, D., A. MARKANDYA, E. B. BARBİER: ‘den aktaran F. SÖNMEZ, O. BAYRİ, , “Çevre Sorunları ve Çevre Muhasebesi”, <http://web.adu.edu.tr/akademik/fersonmez/pub/cm.doc- çevre>(10.07.2007)
PRAMANİK, A.K., N. C. SHIL, B. DAS, “Environmental Accounting And Reporting Whit Special Referance to India”, MPRA Paper No.7712, 2008 <http://mpra.ub.unimuenchen.de/7712/1/MPRA_paper_7712.pdf>(14.04.2009
“Pusulamız Çevre-Çevre ve Çevre Kirliliği Nedir?” <www.pusulamizcevre.com/index.php?option=com_content&task=view&id=74&Itemid=1 - 38k>(20.10.2007)
SARIOĞLU, M., “Çevre Mühendisliği, Çevre Bilinci ve Diğer Bilimlerle İlişkisi”, Cumhuriyet Üniversitesi Çevre Sorunları Araştırma Merkezi Bülteni , Sivas, 2001, Sayı:5 <http://www.cumhuriyet.edu.tr/akademik/merkez_cevre/ocak_2001.pdf>, (01.07.2008)
SÖNMEZ, F., O. BAYRİ, “Çevre Sorunları ve Çevre Muhasebesi”, <http://web.adu.edu.tr/akademik/fersonmez/pub/cm.doc- çevre>(10.07.2007)
TELEFONCU, A., F. ZİHNİOĞLU, “Göllerdeki Kimyasal Kirlilik ve İnsan Sağlığına Etkileri”, Ekoloji Dergisi, <http://www.ekolojidergisi.com.tr/resimler/4-9.pdf>(02.08.2008)
TOP, S., A.ÖNER, “İşletme Perspektifinden Sosyal Sorumluluk Teorisinin İncelenmesi”, ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:4, Sayı:7, Zonguldak, 2008 <http://iibf.karaelmas.edu.tr/sbd/makaleler/1303-9245/200804007095108.pdf> (02.08.2008)
Toprak Kirliliği Kontrolü Yönetmeliği, 1.Bölüm,4. Madde/d <http://www.tobb.org.tr/organizasyon/sanayi/kalitecevre/mevzuat/tkk.pdf>(02.08.2008)
TURGUT, N., “Kirleten Öder İlkesi ve Çevre Hukuku” <http://acikarsiv.ankara.edu.tr/dergi/dergiler/38/298/2776.pdf> (28.12.2008)
TÜRKÜM, A.S., “Çağdaş Toplumda Çevre Sorunları ve Çevre Bilinci”, <http://www.aof.anadolu.edu.tr/kitap/IOLTP/1268/unite10.pdf> (02.08.2008)
TÜSİAD, “Şirketlerin Yeni Yönetim Aracı: Çevre Muhasebesi”, TÜSİAD, Yayın No-T/2005-06/4004, Haziran, 2005 <http://www.tusiad.org/tusiad_cms.nsf/LHome/846B9385DCE5F381C225733E0043C8EF/$FILE/sirket.pdf> (08.08.2007)
USLU, S., “Muhasebe Tekniğinde Gelişmeler”, XVII. Türkiye Muhasebe Kongresi, TURMOB Yayınları, İstanbul, 2002’den aktaran V. HAFTACI, K.SOYLU, “Çevre Kirlenmesi ve Çevre Koruma Bağlamında Çevre Muhasebesinin Önemi” < http://kosbed.kou.edu.tr/sayi15/haftaci-soylu.pdf> (20.12.2008)
YILMAZ, A.,Y. BOZKURT, E. TAŞKIN, “Doğal Kaynakların Korunmasında Çevre Yönetiminin Etkinliği” <sbe.dpu.edu.tr/13/15-30.pdf>(20.12.2008)
YONTAR, İ.G., “Sürdürülebilir Çevre ve Ekonomi İçin Bir Araç: Türkiye’de ISO 14001 Çevre Yönetim Sistemi Standardı”, Review of Social, Economic & Business Studies, Vol.:9/10 <www.fbe.emu.edu.tr.>(08.08.2008)
YÖNET, E., “Kurumsal Sosyal Sorumluluk Anlayışında Son Dönemeç: Stratejik Sorumluluk”, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi <http://sbe.balikesir.edu.tr/dergi/edergi/c8s13/makale/c8s13m7.pdf|> (02.08.2008)
YÜCEL, E., Canlılar ve Çevre, Anadolu Üniversitesi Yayınları, <http://www.aof.anadolu.edu.tr/kitap/IOLTP/2281/unite05.pd>(02.08.2008)
YÜKSEL, H., “Üretim Fonksiyonları ile Çevre Yönetim İlkelerinin Bütünleştirilmesi : Çevreye Duyarlı Üretim”, Journal of Faculty of Business, Vol:3, No:2, 2002 <www.e-sosder.com/dergi/26320-333.pdf>(02.08.2008)
Tezler: ASLAN, Ü., Çevre Muhasebesi ve Nuh Çimento A.Ş.’de Çevre Muhasebesi
Üzerine Pilot Bir Çalışma, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 1995’ den aktaran KASAPOĞLU, Ş., Belediyelerde Çevre Muhasebesi Uygulaması, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya,2003
KARABINAR, S., Maliyet Muhasebesinde Fire, Kusurlu Üretim, Bozuk Ürün ve Artıklar, Basılmamış Yüksek Lisan Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 1991’ den aktaran KASAPOĞLU, Ş., Belediyelerde Çevre Muhasebesi Uygulaması, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya,2003
KASAPOĞLU, Ş., Belediyelerde Çevre Muhasebesi Uygulaması, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya,2003
MELEK, Z., Çevre Muhasebesi ve Çevresel Maliyetlerin Üretim Sürecine Etkileri Üzerine Bir Araştırma, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay, 2001
YAĞLI, F., Çevre Muhasebesi ve Mermer İşletmeleri Uygulaması, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Muğla, 2006,
142
EKLER
143
EK – 1. Anket Formu
144
145
ÖZGEÇMİŞ
Kisisel Bilgiler:
Adı ve Soyadı: Rukiye KILIÇ AYMAZ
Doğum Yeri: ISPARTA
Doğum Yılı: 1979
Medeni Hali: Evli
Eğitim Durumu:
Lise: 1993 – 1997
Önlisans: 1997-1999
Lisans: 1999-2002
Yüksek Lisans: 2005- Devam Ediyor
Yabancı Dil(ler) ve Düzeyi:
İngilizce –İyi
İş Deneyimi:
1999–2000 Oğuzhan Tekstil Sanayi Ltd.Şti. (Üretim Planlama Sorumlusu)