TARĠHTE TOPRAK YÖNETĠMĠ ĠLKÇAĞ’DA HĠTĠTLER’DE; toprak devletin malıydı. Kral, bu toprakları üretim yapılması için (işletmeleri için) komutan ve valilere veriyordu. Buna karşılık, bu komutan ve valiler, orduya asker besliyorlardı. ORTAÇAĞ AVRUPA’SINDA; Feodalite (Derebeylik) adı verilen bir düzen vardı. Toprak, feodal beyler arasında paylaşılmıştı. Ekonomik güç feodal beylerin elinde idi. Serfler (köylü-köle) toprakla beraber alınıp satılabilen sürekli toprak işçisi olan kişilerdi. Senyörler (feodal beyler) toprakların ve bu topraklar üzerindeki her şeyin, çalışanlar dâhil, sahibiydiler. Köylüler bu topraklar üzerinde çalışırlardı, bunun karşılığında para alırlardı. SELÇUKLULAR’DA; Selçuklularda topraklar, devletin malı sayılırdı ve bu topraklara “miri arazi” denirdi. Miri Arazi dörde ayrılırdı: 1. Has Arazi: Mülkiyeti ve gelirleri sultan ve ailesine ait olan topraklardır. 2. Vakıf Arazi: Geliri sosyal yardım kurumlarına ayrılan topraklardır. 3. Mülk Arazi: Görevlerinde başarılı olan devlet adamlarına verilen topraklardır. Bu topraklar kişinin mülkiyeti sayılır bu toprakları istedikleri şekilde kullanırlardı. 4. Ġkta Arazi: Ordu mensupları ile devlet adamlarına hizmetleri ve maaşı karşılığı verilen topraklardır. İkta sahipleri devlet için atlı asker beslerlerdi. OSMANLI DEVLETĠ’NDE; topraklar miri arazi, mülk arazi ve vakıf arazi olarak 3’e ayrılmıştı. Devlete ait topraklara MĠRĠ ARAZĠ denirdi. Miri arazinin en önemli bölümünü dirlik arazi oluştururdu. Dirlik Arazi: Geliri, devlet memurlarına ve askerlere maaş ve görev karşılığı olarak verilen topraklardır. Dirlik gelirlerine göre üçe ayrılırdı: Has: Yıllık geliri 100 000 akçeden fazla olan toprağa denirdi. Padişaha, divan üyelerine, beylerbeylerine, şehzadelere ve sancak beylerine verilirdi. Zeamet: Yıllık geliri 20 000 ile 100 000 akçe arasındaki topraklara denirdi. Orta derecedeki memurlara verilirdi. Kadı, Subaşı gibi. Tımar: Yıllık geliri 3 000 akçe ile 20 000 akçe arasındaki topraklara denirdi. Savaşlarda yararlılık gösterenlere verilirdi. Tımarlı Sipahiler gelirlerinin bir kısmıyla atlı asker (cebelü) yetiştirirler, bir kısmını da maaş olarak alırlardı. Tımar sistemiyle yetiştirilen askerler, Osmanlı ordusunun önemli bir kısmını oluştururdu. Tımar sistemine bağlı topraklar “Tahrir Defterlerine” kaydedilirdi. TIMAR SĠSTEMĠNĠN FAYDALARI Merkezi otorite güçlenmiştir. (Tımarlı sipahiler en uzak yerlerde bile güvenliği sağlamıştır.) Vergiler düzenli olarak toplanmıştır. Ülke bayındır (imar) hale getirilmiştir. Devlete yük olmadan asker yetiştirilmiştir. Toprak sürekli ekip-biçildiği için üretimin devamlılığı sağlanmıştır. Topraklar üç yıl üst üste boş bırakılırsa, bu kişinin elinden topraklar alınarak başkalarına verilmiştir. Bu durum üretiminin sürekliliğini sağlamıştır. MÜLK ARAZĠ: Mülkiyeti toprak sahibine ait olan topraklardır. Mülk arazi ikiye ayrılır: 1. Öşri Topraklar: Müslümanlara ait topraklardır. Toprağı işleyenler, elde ettikleri ürünün 1/10’unu vergi olarak devlete verirlerdi. Bu vergiye “öşür” denirdi. 2. Haraci Topraklar: Bu toprakların sahipleri gayrimüslimlerdi (Müslüman olmayanlar). Bunlardan alınan toprak vergisine “haraç” denirdi. Zeki DOĞAN Sosyal Bilgiler Öğretmeni