SYLWETKI PROFESORÓW POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ JULIAN LAMBOR (1901—1973) Julian Lambor urodził si 15 I 1901 r. w Krakowie w rodzinie profesora gimnazjalnego. W 1919 r. otrzy mał świadectwo dojrzałości w gimnazjum klasycz nym w Nowym S czu. Studia rozpocz ł na Uniwer sytecie Jagiellońskim, przeniósł si rast pnie na Po litcchrrk Lwowsk , gdzie uzyskał w 1925 r. dy plom inżyniera hydrotechnika. Po ukończeniu studiów rozpocz ł prac zawo dow . Do 1928 r. pracował w Nowym S czu i Snie tyri na stanowisku inżyniera odcinkowego przy po rz dkowaniu i regulacji rzek. Póź:iej był kierowri kiem budów w Dyrekcji Drój Wodnych i Zarz dzie Wodnym w Toruriu i w Tczewie. W 1934 r. został przeniesiony do Stryja na stanowisko kierownika Państwowego Zarz du Wodnego, a w 1938 r. prze szedł do Biura Dróg Wodnych Ministerstwa Komu nikacji, gdzie na stanowisku radcy pozostał do wy buchu wojny. W czasie okupacji przebywał w Warszawie, po cz tkowo żyj c wraz z rodzin z handlu, potem pra cuj c przy regulacji Wisły przy robotach pomiaro wych. Po powstaniu warszawskim zostrł wywiezio ny do obozu w Ursusie, nast pnie pod Kraków. W lutym 1945 r. zgłosił si do pracy w Lublinie i pojechał z grup operacyjn na zachód w celu zor ganizowania administracji ra drogach wodi ych. Zo stał naczelnikiem Wydziału Regulacji Rz_ j k w Urz dze Wojewódzkim w Poznaniu, a nast pnie dyrek torem Dróg Wodnych Okr gu Poznańsko Szczeciń skiego. Jednocześnie od 1947 r. wykładał w Wyż szej Szkole Inżynierskiej w Poznaniu, gdzie w la tach 1951—53 był profesorem kontraktowym na Wy dziale Budownictwa i prowadził Katedr Budow nictwa Wodnego. W 1948 r. uzyskał stopień dok tora nauk technicznych na Politechnice Wrocław skiej. W 1949 r. został przeniesiony do Warszawy na stanowisko naczelnego dyrektora PIHM, które spra wował do 1954 r. W 1951 r. habilitował si ra Wy dziale Inżynierii Politechniki Warszawskiej. Od 1953 r. pracował na PW jako samodzielny pracow nik naukowy w Katedrze Budowy Dróg Wodnych i Regulacji Rzek na Wydziale Budownictwa Wodne go. Po uzyskan : u w 1954 r. tytułu profesora rad zwyczajnego pracował wył cznie na PW w Katedrze Hydrauliki i Hydrologii, jednak w r. 1959 ponownie przyj ł stanowisko naczelnego dyrektora PIHM i sprawował je do 1963 r. W 1961 r. obj ł na nowym Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Katedr Hydrologii i Gospodar ki Wodnej. W 1962 r. został mianowany profesorem zwyczajnym oraz członkiem korespondentem Pol skiej Akademii Nauk. W 1971 r. przeszedł na eme rytur . W dorobku prof. J. Lambora znajduj si 124 pu blikacje, z czego 18 pozycji stanowi ksi żki i skryp ty. Pierwsz prac , która zwróciła uwag specjalis Prac. Hist. BGPW — Nr 10 Wyk. ZGPW z. 833/83 n. 200 tów i zyskała autorowi mi dzynarodowe uznanie był referat na temat genezy lodu pr dowego, przedsta wiony na Walnym Zgromadzeniu Mi dzynarodowej Asocjacji Hydrologii Naukowej w Oslo w 1948 r. Pocz tkowo prof. Lambor zajmował si problemami zwi zanymi z regulacj rzek, potem zagadnieniami struktury opadów, a zwłaszcza deszczów nawalnych. Opracowanie przez niego nowych formuł na nat że nie deszczów burzowych znalazło zastosowanie w różnych dziedzinach, jak budowa lotnisk, kanaliza cja. Duże znaczenie maj też prace prof. Lambora dotycz ce posuchy i stepowienia. Zawieraj one cie kawe spostrzeżenia na temat zmian klimatycznych w Poisce i roli lasów jako regulatora zmian odpływu. Prof. J. Lambor był twórc pierwszej w Polsce katedry gospodarki wodnej. Stworzył zespół nauko wy, zorganizował pierwsze studium podyplomowe z tego zakresu, napisał jeden z pierwszych w świe cie podr czników na ten temat: „Podstawy i zasady gospodarki wodnej" (1965). W 1. 1960—70 pracował nad problemem prognoz hydrologicznych, doprowadzaj c do powstania włas nej szkoły prognostycznej. Wynikiem tych prac były dwa pionierskie dzieła: „Metody prognoz hydrolo gicznych" (1962) i „Gospodarka wodna na zbiorni kach retencyjnych" (1965). Pierwsze zostało w 1969 r. przełożone na j zyk angielski. Prof. Lambor wykształcił wiele pokoleń inżynie rów, wypromował 13 doktorów, 4 z nich s obecnie profesorami, a 3 docentami. Pełnił wysokie funkcje w mi dzynarodowych i krajowych organizacjach naukowych. Był wice prezydentem Europejskiej Asocjacji Regionalnej Światowej Organizacji Meteorologicznej, brał udział w pracach Mi dzynarodowej Unii Geodezji i Geofi zyki oraz Mi dzynarodowej Dekady Hydrologicznej UNESCO. W 1965 r. sprawował funkcj eksperta Światowej Organizacji Meteorologicznej przy rz dzie T ibanu, w 1. 1966—67 był ekspertem w Tunezji. Był organizatorem i członk ; em Komitetu Naukowe go Badań Wodnych (COWAR) w ramach Mi dzy narodowej Rady Unii Naukowych. W 1. 1952—68 był prezesem Polskiego Towarzystwa Meteorologicz nego i Hydrologicznego (później Polskiego Towarzys twa Geofizycznego). Został wyróżniony członkow stwem honorowym W gierskiego Towarzystwa Hy drologicznego (1962) i Czechosłowackiego Towarzys twa Meteorologicznego (1965). Przez kilka lat prze wodniczył radom raukowym PIHM oraz Instytutu Geofizyki PAN. Za sw działalność prof. J. Lambor był odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II Klasy, Krzyżem Ko mandorskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Zmarł w Warszawie 141X1973 r. i został pocho wany na cmentarzu Pow zkowskim (kwatera 161 IV 34). _ Oprać. Marek Roman