STĘSZEWSKIE SANKTUARIUM Pismo Parafii p. w. św. Trójcy nr 6 (45) rok 9 grudzień 2017 Chrzty Listopad - grudzień Zgony Listopad - grudzień Historia kościoła Parafialnego Księżna Dorota z Broniszów Niedziela Pamięci Rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Siostry Włodzimiery i ks. Arcybiskupa Antoniego Baraniaka Wiersze na Boże Narodzenie
20
Embed
STĘSZEWSKIE - parafiasteszew.pl · Julia Borowiak Klara Kubicka Stanisław Kołodziej ... Ks. prałat Stanisław Wężyk usunął zniszczenia wojenne. A w latach 1970-1981 działaniem
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
STĘSZEWSKIE
SANKTUARIUM Pismo Parafii p. w. św. Trójcy
STĘSZEWSKIE SANKTUARIUM nr 4 (42) rok 9,lipiec 2017
Uroczystość wręczenia aktu nadania tytułu profesora odbyła się 26 października 2016 roku w Pałacu Prezydenckim.
Wręczenie nominacji
Po wręczeniu tytułu profesora z Prezydentem A. Dudą
Sylwetka Profesora Józefa Frąsia
Zwyczajnemu człowiekowi, który nie jest poetą, filozofem czy artystą, ale otwartego i wrażliwego na
środowisko w którym żyje i pragnącego poznać rzeczywistość, wystarczy się rozejrzeć, czasem włączyć radio,
zobaczyć w telewizji, przeczytać w prasie, by odczuwać bliskość nieprzeciętnych ludzi, którzy są wśród nas, z którymi
na co dzień widujemy się, czasem obcujemy, czasem podziwiamy, a których prace pozostaną dla potomnych na wieki,
choć często nie są znani.
Do takich ludzi należy profesor dr hab. inż. Józef Frąś. Gdzieś w woj. łódzkim za miastem Sieradz, na drodze
pomiędzy miejscowościami Złoczewem a Klonową, gdzieś w połowie drogi leży wioska Owieczki. Tu przyszedł na
świat przyszły profesor, a było to 20 lutego 1953 roku, urodził się w rodzinie chłopskiej z matki Adeli i ojca
Antoniego, jako czwarte dziecko rodziny Frąsiów z Owieczek. Jako dziecko pomagał rodzicom w niewielkim
gospodarstwie rolnym. Ma liczne rodzeństwo, dwóch braci: starszych Ireneusza i Andrzeja , siostry: starszą Janinę
i młodszą Jadwigę. Profesor urodził się w rodzinie mistrza stolarstwa i artysty dzieł sakralnych Antoniego
Frąsia (Ojciec Profesora m. in. wykonał Ołtarz św. Józefa w kościele parafialnym w Klonowej), jego matka Adela
z domu Chudzia zajmowała się gospodarstwem domowym, z zawodu krawcowa. Profesor jest żonaty z Reginą, ma
dwóch synów: Tomasza i Marcina.
W latach 1960-1968 uczęszczał do 8-letniej szkoły podstawowej w miejscowości Owieczki, a po jej ukończeniu
rozpoczął naukę w 5-letnim Technikum Mechanicznym w Sieradzu. Studia wyższe ukończył w 1979 roku w
Akademii Rolniczej w Szczecinie, a 4 lata później obronił pracę doktorską na tejże uczelni, pracując jako adiunkt do
1994 roku. W tym samym roku przenosi się na Uniwersytet Szczeciński.
W roku 2003 na Uniwersytecie w Rostoku w Niemczech obronił pracę habilitacyjną uzyskując dyplom doktora
habilitowanego. Od momentu uzyskania stopnia dr hab. pracował do roku 2012 na stanowisku profesora.
W roku 2012 przenosi się do Poznania i zostaje zatrudniony na stanowisku profesora, jednocześnie pełniąc funkcję
prorektora w Wyższej Szkole Logistyki w Poznaniu. W 2013 r. zostaje zatrudniony i pracuje nadal na stanowisku
profesora na Wydziale Inżynierii Zarządzania Politechniki Poznańskiej.
Zainteresowania naukowe i badawcze profesora lokują się w dyscyplinie nauk o zarządzaniu, ze szczególnym
15
STĘSZEWSKIE SANKTUARIUM nr 7 (45) rok 9,grudzień 2017
uwzględnieniem takich dziedzin wiedzy jak zarządzanie przedsiębiorstwem, innowacje, zarządzanie jakością
i koncepcja przedsiębiorstwa przyszłości.
Ważnym nurtem naukowo-badawczym profesora jest także obszar zarządzania przedsiębiorstwem dotyczącym
logistyki, szczególnie problematyka innowacji i jakości w łańcuchach dostaw oraz zagadnienia transportu w logistyce.
Profesor Józef Frąś jest autorem i współautorem ponad 200 publikacji naukowych. Szczególną pozycję stanowi
książka profesorska pt. „Kompleksowe zarządzanie jakością w logistyce”, opublikowana w 2013 r.
Trzykrotny stypendysta DAAD w uczelniach niemieckich.
Członek wielu Rad Naukowych zeszytów i czasopism krajowych i zagranicznych. Profesor w swojej działalności
naukowo- badawczej i dydaktycznej jako nauczyciel i wychowawca i jako praktykujący katolik, nosi zawsze w sercu
pamięć swoich rodziców, dziękując Im za dar życia : „Kochani, dzięki Wam mogę ludziom służyć”
Serdecznie gratulujemy – Szczęść Boże
WIGILIA – POLSKA TRADYCJA.
Słowo „wigilia”, pochodzi z łaciny i oznacza czuwanie. Chrześcijanie podobnie jak Żydzi rozpoczynają
obchody swoich świąt wieczorem dnia poprzedniego. Zaczynamy świętować Boże Narodzenie w wigilijny
wieczór.
W polskiej tradycji najważniejsza jest uroczysta wieczerza w rodzinnym gronie. Rozpoczyna się ona po
pojawieniu się na niebie pierwszej gwiazdy, przypominającej Gwiazdę Betlejemską. Radosna nowina o
przyjściu na świat Syna Bożego rozbrzmiewa najpierw w domach, dopiero potem idziemy świętować do
kościoła. Ten fakt przypomina, że to Święta Rodzina jako pierwsza cieszyła się obecnością Jezusa.
Warto zadbać o religijny i uroczysty charakter tej wyjątkowej wieczerzy, pielęgnując rodzinne tradycje.
Polska tradycja nakazuje zachowanie wigilijnego postu, czyli wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych.
Wigilia przypomina agapy (wspólne posiłki, braterskie uczty) pierwszych chrześcijan. Czymś wyjątkowym
jest zwyczaj łamania się opłatkiem, wypieczonym dokładnie w ten sam sposób co hostie. Dzielenie się
opłatkiem nawiązuje do starożytnych eulogii, czyli chlebów, które przynoszone na Eucharystię. Nie były one
konsekrowane, tylko pobłogosławione i zanoszone do domów.
Składanie sobie życzeń wyraża gotowość do przebaczania, do odnowienia lub umocnienia rodzinnych
więzów.
Dodatkowe nakrycie na stole to piękny znak pamięci o zmarłych oraz gotowość przyjęcia do domu tych,
którzy nie mają gdzie się udać. Zadbajmy o to, by w ten wieczór nie przeszkadzał nam telewizor.
Niech nie zabraknie wspólnego kolędowania. Niech Bóg narodzi się w naszych sercach, a blask
Betlejemskiej Nocy rozjaśni z ogrzeje nasze domy, umocni miłość, da nową nadzieję.
OPŁATEK
Jest w moim kraju zwyczaj, że w dzień wigilijny,
Przy wzejściu pierwszej gwiazdy wieczornej na niebie,
Ludzie gniazda wspólnego łamią chleb biblijny
Najtkliwsze przekazując uczucia w tym chlebie.
C.K.Norwid
16
STĘSZEWSKIE SANKTUARIUM nr 7 (45) rok 9,grudzień 2017
ORĘDZIE Z GROTY BETLEJEMSKIEJ.
Narodziłem się nagi – mówi Bóg – abyś potrafił wyrzekać się samego siebie.
Narodziłem się ubogi, abyś mógł uznać mnie za jedyne bogactwo. Narodziłem się w stajni, abyś nauczył się uświęcać każde miejsce.
Narodziłem się bezsilny, abyś ty nigdy mnie się nie lękał. Narodziłem się w miłości, abyś ty nigdy nie zwątpił w moją miłość. Narodziłem się w nocy, abyś ty uwierzył, iż mogę rozjaśnić każdą
rzeczywistość spowitą ciemnością. Narodziłem się w ludzkiej postaci – mówi Bóg – abyś ty nigdy nie wstydził się
być sobą. Narodziłem się jako człowiek, abyś ty mógł stać się „synem Bożym”.
Narodziłem się prześladowany od początku, abyś ty nauczył się przyjmować
wszelkie trudności. Narodziłem się w prostocie, abyś ty nie był wewnętrznie zagmatwany.
Narodziłem się w twoim ludzkim życiu – mówi Bóg – aby wszystkich ludzi
zaprowadzić do domu Ojca.
Lambert Noben
MODLITWA PRZY WIGILIJNYM STOLE.
Modlitwę rozpoczynamy od zapalenia świecy.
PROWADZĄCY : Światło Chrystusa.
WSZYSCY : Bogu niech będą dzięki.
PROWADZĄCY : W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
WSZYSCY : Amen.
Z Ewangelii według świętego Łukasza :
W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym
państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się
więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta.
Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem,
ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była
brzemienna.
Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna,
owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął
przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz
anioł rzekł do nich : „ Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego
narodu : dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie
znakiem dla was : Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie.” I nagle przyłączyło
się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami „ Chwała Bogu na
wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania.
17
STĘSZEWSKIE SANKTUARIUM nr 7 (45) rok 9,grudzień 2017
PROWADZĄCY : Usłyszeliśmy Dobrą Nowinę o tym, że Bóg przyszedł na świat. Przychodzi także do nas,
do naszego domu. W ten wyjątkowy wieczór pomódlmy się do Nowonarodzonego, prosząc Go o potrzebne
łaski dla naszej rodziny, dla naszych bliskich i dla świata.
- Módlmy się za naszą rodzinę zebraną przy wigilijnym stole. Panie Jezu obdarzaj nas miłością,
zgodą i jednością, daj nam zdrowie i pomagaj w trudnościach.
- Módlmy się za naszych krewnych, przyjaciół, sąsiadów, znajomych. Panie Jezu błogosław im
i obdarzaj łaskami.
- Módlmy się za ludzi samotnych, chorych, głodnych, nieszczęśliwych. Panie Jezu, niech w tę
świętą noc zobaczą Twoje światło, które umocni ich nadzieję.
- Módlmy się o pokój na świecie. Panie Jezu, pojednaj skłóconych, naucz nas przebaczać sobie
krzywdy.
- Módlmy się za naszych bliskich zmarłych (można wymienić imiona). Daj im życie wieczne
w Twoim domu w niebie, a nam pomóż odczuwać ich obecność wśród nas.
WSZYSCY : Ojcze nasz ….. Zdrowaś Maryjo….. Wieczny odpoczynek…..
PROWADZĄCY : Panie Jezu Chryste, który rodząc się jako Dziecię uświęciłeś życie rodzinne, pozostań
w naszym domu i zajmij z nami miejsce przy stole, błogosławiąc te dary, które z Twojej dobroci
przygotowaliśmy na stół wigilijny.
Który żyjesz i królujesz na wieki wieków Amen.
Wszyscy obecni łamią się opłatkiem, składając sobie życzenia oraz przekazując sobie znak miłości i pokoju.
Po wieczerzy wigilijnej wspólne kolędowanie przypomni nam, kto jest najważniejszym Bohaterem tej Nocy.
Zwieńczeniem domowego świętowania niech będzie wspólne wyjście na Pasterkę do kościoła.
Opracował Marek Nowacki
Życzymy Wam radosnego odkrywania
prawdy,
że Wcielony Bóg zawsze jest z nami, jest
obecny w tajemnicy naszych serc, w
życiu rodzinnym,
w środowisku pracy i we wspólnocie
parafialnej.
On jest blisko każdego z nas i pragnie
nas spotkać, pragnie nas do Siebie
doprowadzić. Jest prawdziwym
światłem, które rozprasza i rozgania
ciemności otaczające nasze życie.
Niech prawda o Bożej miłości płynąca z Betlejemskiej Groty
napełnia wasze serca pokojem i nadzieją na kolejny rok.
Wasi Pasterze 18
STĘSZEWSKIE SANKTUARIUM nr 7 (45) rok 9,grudzień 2017
WIERSZE NA BOŻE NARODZENIE
Nie było miejsca dla Ciebie,
w Betlejem w żadnej gospodzie
I narodziłeś się Jezu, w stajni,
w ubóstwie i chłodzie.
Nie było miejsca choć zszedłeś,
jako Zbawiciel na ziemię
By wyrwać z czarta niewoli,
nieszczęsne Adama plemię.
Nie było miejsca choć chciałeś,
ludzkość przytulić do łona
I podać z krzyża grzesznikom,
Zbawcze, skrwawione ramiona.
Nie było miejsca choć zszedłeś,
ogień miłości zapalić
I przez swą mękę najdroższą,
świat od zagłady ocalić.
Gdy liszki mają swe jamy, i ptaszki swoje gniazdeczka
Dla Ciebie brakło gospody, Tyś musiał szukać żłóbeczka.
A dzisiaj czemu wśród ludzi, tyle łez, jęku, katuszy
Bo nie ma miejsca dla Ciebie, w niejednej człowieczej duszy.
"Wiersz staroświecki"
Pomódlmy się w Noc Betlejemską,
W Noc Szczęśliwego Rozwiązania,
By wszystko się nam rozplątało,
Węzły, konflikty, powikłania.
Oby się wszystkie trudne sprawy
Porozkręcały jak supełki,
Własne ambicje i urazy
Zaczęły śmieszyć jak kukiełki.
Oby w nas paskudne jędze
Pozamieniały się w owieczki,
A w oczach mądre łzy stanęły
Jak na choince barwnej świeczki.
Niech anioł podrze każdy dramat
Aż do rozdziału ostatniego,
I niech nastraszy każdy smutek,
Tak jak goryla niemądrego.
Aby wątpiący się rozpłakał
Na cud czekając w swej kolejce,
A Matka Boska - cichych, ufnych -
Na zawsze wzięła w swoje ręce.
Ks. Jan Twardowski
19
STĘSZEWSKIE SANKTUARIUM nr 7 (45) rok 9,grudzień 2017