STABILIZATORY CZYNNE POSTAWY - Michał Ficoń · •Grupa ta rozciąga się od kości potylicznej do kości krzyżowej. ... żebra od X do XII i kąt dolny ... pochylenia miednicy

STABILIZATORY

CZYNNE

POSTAWY

PODZIAŁ MIĘŚNI GRZBIETU

Mięśnie grzbietu dzieli się na dwie grupy:

- warstwę bardziej powierzchowną stanowią mięśnie związane ze szkieletem kooczyny górnej

- do warstwy głębokiej należą mięśnie kręgosłupa

MIĘŚNIE GRZBIETU GŁĘBOKIE• W skład tej grupy wchodzą mięśnie położone po

obu stronach kręgosłupa w rynience kolcowo –żebrowej, czyli między wyrostkami kolczystymi kręgów a kątami żeber i stanowią one właściwe mm grzbietu.

• Grupa ta rozciąga się od kości potylicznej do kości krzyżowej.

• Ze względu na wspólną czynnośd noszą nazwę: mięsieo prostownik grzbietu (musculus erector spinae).

mięsieo prostownik grzbietu

schemat mm grzbietu właściwych

3 m. półkolcowy szyi

4 m. półkolcowy głowy

6 m. biodrowo-żebrowy szyi

7 m. półkolcowy klatki piersiowej

9 m. biodrowo-żebrowy klatki

piersiowej

11 m. biodrowo-żebrowy lędźwi

17 m. wielodzielny

24 m. najdłuższy głowy

25 m. najdłuższy szyi

26 m. najdłuższy klatki piersiowej

Mięśnie długie grzbietu:biodrowo-żebrowy, najdłuższy

i kolcowy.

Mięśnie mają wspólny PP na kości biodrowej, więzadle krzyżowo-kolcowym, w. krzyżowo-biodrowym tylnym, w. nadkolcowym i blaszce powierzchownej powięzi piersiowo-lędźwiowej.

W górnej części okolicy lędźwiowej wspólna masa mięśniowa dzieli się na 3 podłużne pasma:1. boczne – m. biodrowo-żebrowy,2. pośrednie – m. najdłuższy,3. przyśrodkowe – m. kolcowy.

Każde z nich dzieli się na 3 części w zależności od okolicy, w której przebiega.

Mięśnie długie grzbietuMięsieo i jego części PP PK

m. biodrowo-żebrowy(m. iliocostalis)a) lędźwi,b) klatki piersiowej,c) szyi

wspólna masa mięśniowa, kąty żeber od III do XII

kąty żeber od I do XII, wyrostki poprzeczne kręgów od C4 do C6

m. najdłuższy (m. longissimus)a) klatki piersiowej,b) szyi,c) głowy

wspólna masa mięśniowa, wyrostki poprzeczne kręgów od Th1 do Th12 i od C3 do C7

wyrostki żebrowe i dodatkowe kręgów lędźwiowych, poprzeczne kręgów od Th1 do Th12 i od C2 do C6 , żebra od III do X, wyrostek sutkowaty kości skroniowej

m. kolcowy(m. spinalis)a) klatki piersiowej,b) szyi,c) głowy

wyrostki kolczyste kręgów L1 - L2, Th10 -Th12 , Th1-Th2

i dolnych kręgów szyjnych

wyrostki kolczyste kręgów od Th2 do Th8 i od C2 do C4, guzowatośd potyliczna zewnętrzna

Mięsieo poprzeczno-kolcowy(m. transversospinalis)

Jest to szereg drobnych mięśni biegnących od wyrostków poprzecznych w górę i do linii środkowej.

Składają się na niego 3 grupy mięśni:1. m. półkolcowy,2. m. wielodzielny,3. mm skręcające

Mięsieo poprzeczno-kolcowyMięsieo i jego części PP PK

m. półkolcowy(m. semispinalis)a) klatki piersiowej,b) szyi,c) głowy

wyrostki poprzeczne kręgów od Th1 do Th10 i od C4 do C6

wyrostki kolczyste kręgów od Th1 do Th4 i od C2 do C6, łuska kości potylicznej

m. wielodzielny (m. multifidus)

kośd krzyżowa, kośd miedniczna, więzadła krzyżowo-biodrowe tylne i krzyżowo-kolcowe, wyrostki suteczkowate kręgów L, poprzeczne kręgów Th i stawowe kręgów od C5 do C7

wyrostki kolczyste kręgów lędźwiowych, piersiowych i szyjnych

mm skręcające (mm rotatores)a) lędźwi,b) klatki piersiowej,c) szyi

wyrostki poprzeczne kręgów

podstawy wyrostków kolczystych kręgów położonych wyżej

Mięśnie krótkie grzbietu(międzykręgowe)

Są to drobne mięśnie przyczepiające się do sąsiadujących ze sobą kręgów.

Należą do nich

mm międzykolcowe

i międzypoprzeczne. mm międzypoprzeczne

Mięśnie krótkie grzbietu

Mięśnie i ich odcinki PP i PK

mm międzykolcowe(mm interspinales)a) lędźwi,b) klatki piersiowej,c) szyi

łączą wierzchołki wyrostków kolczystychsąsiadujących kręgów

mm międzypoprzeczne(mm intertransversarii)a) lędźwi,b) klatki piersiowej (tylko w dolnej części)c) szyi

łączą wyrostki żebrowe i dodatkowe z suteczkowatymi kręgów lędźwiowych, wyrostki poprzeczne dolnych kręgów piersiowych oraz guzki przednie i tylne wyrostków poprzecznych kręgów szyjnych

Czynnośd mięśni głębokich grzbietu

• Mięśnie te stanowią zespół prostujący kręgosłup –

przyczyniają się do utrzymywania pionowej postawy

ciała. Działając jednostronnie zginają kręgosłup

w swoją stronę.

• Mięśnie posiadające skośny przebieg włókien

obracają kręgosłup w swoją stronę lub przeciwną

(w zależności od przyczepów):

mm płatowate głowy i szyi obracają głowę

w swoją stronę,

m. poprzeczno-kolcowy obraca klatkę piersiową,

szyję i głowę w stronę przeciwną.

POWIĄZANIA

OBRĘCZY KOOCZYNY GÓRNEJ

Z KLATKĄ PIERSIOWĄ

I KRĘGOSŁUPEM ODCINKA

PIERSIOWEGO

MIĘŚNIE GRZBIETU POWIERZCHOWNE

W tej grupie znajdują się mięśnie rozpoczynające się na kręgosłupie:

- mięśnie kolcowo-ramienne (związane z kooczyną górną)

- mięśnie kolcowo-żebrowe (związane z żebrami)

mm kolcowo - ramienne

W skład tej grupy wchodzą mięśnie:

- m. czworoboczny grzbietu - m. najszerszy grzbietu - m. równoległoboczny - m. dźwigacz łopatki

Z punktu widzenia postępowania korekcyjnego mięśnie te mają duże znaczenie ze względu na ich funkcję stabilizacyjną w stosunku do obręczy kooczyny górnej.

OBRĘCZ KOOCZYNY GÓRNEJ

• Kooczyna górna jest połączona z kośdcem tułowia za pomocą obręczy złożonej z obojczyka i łopatki.

• W tym połączeniu znajdują się trzy stawy:1. mostkowo – obojczykowy,2. barkowo – obojczykowy,3. ramienny.

• Określeniem klinicznym powyższych stawów jest staw barkowy.

Położenie łopatki w dużej mierze zależy od napięd mięśni ustalających ją, a także od zakresu ruchu w stawie barkowym.

STAW RAMIENNY

Należy do największych stawów kooczyny górnej. Jest stawem kulistym, wieloosiowym, 30 swobody ruchu.

Stabilizatorami biernymi są w nim m.in.: więzadło kruczo –ramienne i więzadła obrąbkowo – ramienne.

Elementem uzupełniającym, poprawiającym stabilizację stawu jest obrąbek stawowy, który zwiększa głębokośd panewki o ok. 50%.

w. kruczo - barkowe

w. kruczo - ramienne

ww obrąbkowo - ramienne

MOŻLIWOŚCI RUCHOWE STAWU RAMIENNEGO I ICH ZAKRESY FIZJOLOGICZNE

Zasadnicze ruchy odbywają się wokół osi:

• poprzecznej w płaszczyźnie strzałkowej -zginanie i prostowanie. Cały zakres ruchu wynosi ok. 1150

• strzałkowej w płaszczyźnie czołowej –odwodzenie i przywodzenie. Odwodzenie prosto w bok: ok. 750, skośnie w bok i ku przodowi: ok. 90 – 1000

• podłużnej (oś długa kości, własna) kości ramiennej –obrót na zewnątrz (supinacja): ok. 1100 i obrót do wewnątrz (pronacja): ok. 500

m. czworoboczny (m. trapezius)

PP: kresa karkowa górna, guzowatośd potyliczna zewnętrzna, więzadło karkowe i wyrostki kolczyste kręgów od C7 do Th12

PK: koniec barkowy obojczyka, wyrostek barkowy i grzebieo łopatki, przyśrodkowy koniec grzebienia łopatki

Czynnośd: pociąganie barków ku górze i ku tyłowi, prostowanie odcinka szyjnego kręgosłupa, zbliżanie łopatek do kręgosłupa i obracanie ich kątem bocznym ku górze, a dolnym ku bokowi – bierze udział w odwodzeniu kooczyny górnej ponad poziom.

Jako całośd mięsieo ten ustala łopatkę unosząc ją, zbliżając do kręgosłupa i przyciskając do klatki piersiowej.

m. najszerszy grzbietu (m. latissimus dorsi)

PP: wyrostki kolczyste kręgów od Th7 do L5, grzebieo krzyżowy pośrodkowy, przyśrodkowa częśd grzebienia biodrowego, żebra od X do XII i kąt dolny łopatki

PK: grzebieo guzka mniejszego kości ramiennej

Czynnośd: obniża podniesione ramię, przywodzi ramię, pociąga ku tyłowi i obraca je do wewnątrz.

Przy ustalonych uniesionych kkgpociąga tułów ku górze, np. podczas podciągania się na linie.

Przy ustalonych i opuszczonych kkgnapinający się mięsieo uciska żebra i staje się mięśniem wydechowym („m. kaszlu”).

m. równoległoboczny (m. rhomboideus)

PP: wyrostki kolczyste kręgów od C6 do Th4

PK: brzeg przyśrodkowy łopatki między grzebieniem a kątem dolnym

Czynnośd: pociąga łopatkę ku górze i do linii pośrodkowej tylnej

m. dźwigacz łopatki (m. levator scapulae)

PP: guzki tylne wyrostków poprzecznych kręgów od C1 do C4

PK: kąt górny i górna częśd brzegu przyśrodkowego łopatki

Czynnośd: pociąga łopatkę ku górze i do linii pośrodkowej tylnej

Podział mięśni klatki piersiowej

Wyróżnia się trzy grupy mm klatki piersiowej:

• mięśnie powierzchowne,

• mięśnie głębokie,

• przepona

Mięśnie powierzchowne

Związane są ze szkieletem kooczyny górnej.

Warstwę tę tworzą:

• m. piersiowy większy,

• m. piersiowy mniejszy,

• m. zębaty przedni,

• m. podobojczykowy

m. piersiowy większy( m. pectoralis major)

Zbudowany jest z trzech części (aktonów):

obojczykowej, PP: koniec mostkowy obojczyka,mostkowej, PP: mostek i żebra od I do V,brzusznej, PP: pochewka mięśnia prostego brzucha.

Włókna zbiegają się wachlarzowato w kierunku grzebienia guzka większego kości ramiennej, gdzie znajduje się PK.

Ze względu na rozległą linię przyczepu początkowego mięśnia jego części mogą działad antagonistycznie:cz. obojczykowa przywodzi ramię i ustala głowę kości ramiennej w stawie,cz. mostkowa przywodzi ramię, ale jej dolne włókna razem z częścią brzuszną przywodzą ramię i obniżają kośd ramienną.

Przy ustalonej klatce piersiowej cały mięsieo przywodzi ramię i pociąga je w przód.

Jeżeli ustalone jest ramię, np. w zwisie, to wynikiem skurczu mięśnia będzie pociągnięcie klatki piersiowej w górę.

Przy ustalonych ramionach, np. oparcie się o stół w pozycji stojącej, mięsieo może unosid żebra, w związku z tym pełni rolę pomocniczego mięśnia wdechowego .

m. piersiowy mniejszy(m. pectoralis minor)

Jest położony pod m. piersiowym większym.

PP: zębami na trzonach żeber od III do V.

PK: wyrostek kruczy łopatki.Czynnośd:

przy ustalonej łopatce skurcz mięśnia powoduje unoszenie żeber– jest to pomocniczy mięsieo wdechowy.Przy ustalonych żebrach obniża bark lub ustala jego położenie w stosunku do klatki piersiowej.

m. zębaty przedni(m. serratus anterior)

PP: mięsieo przyczepia się dziesięcioma zębami na żebrach od I do IX ( 2 przyczepy znajdują się na żebrze II).

PK: brzeg przyśrodkowy łopatki (od kąta górnego do kąta dolnego).

Czynnośd:częśd górna i środkowa mięśnia pociągają łopatkę ku bokowi, częśd dolna pociąga kąt dolny łopatki ku przodowi i obraca łopatkę kątem bocznym ku górze. W ten sposób mięsieo bierze udział w odwodzeniu kooczyny ponad poziom.Jeśli łopatka jest ustalona działa jako silny mięsieo wdechowy.Cały mięsieo przyciska łopatkę do klatki piersiowej.

m. zębaty przedni(preparat)

m. podobojczykowy(m. subclavius)

PP: przymostkowy koniec I żebra

PK: powierzchnia dolna kooca barkowego obojczyka

Czynnośd:mięsieo ten ustala obojczyk w stawie mostkowo-obojczykowym.

OBRĘCZ MIEDNICZNA

JAKO OGNIWO ŁĄCZĄCE

KOOCZYNY DOLNE WOLNE

I ODCINEK LĘDŹWIOWY

KRĘGOSŁUPA

OBRĘCZ MIEDNICZNA

Kooczyna dolna, podobnie jak górna, zbudowana jest z dwóch części:

• obręczy kooczyny dolnej,• części wolnej kooczyny.

Szkielet obręczy stanowią kości miedniczne będące kościozrostem 3 kości: biodrowej, kulszowej i łonowej.

Kooczyna dolna wolna połączona jest z obręczą za pomocą stawu biodrowego.

MIEDNICA

• Stanowi pierścieo kostny, zbudowany z 2 kości miednicznych, kości krzyżowej i guzicznej.

• Górną częśd miednicy określa się jako miednicę większą, dolną – jako miednicę mniejszą.

• Właściwą jamę miednicy stanowi miednica mniejsza.

Miednica, stanowiąca sztywną strukturę, bierze udział w łaocuchu kinematycznym kooczyny dolnej dzięki ruchomym elementom. Są to:• staw biodrowy z układem stabilizatorów, zarówno biernych, jak i czynnych oraz • odcinek lędźwiowy kręgosłupa wraz z otaczającą go silną masą mięśniową, która wiąże go z klatką piersiową i miednicą.

Miednica pochylając się w przód i w tył na głowach kości udowych powiększa lub zmniejsza swój fizjologiczny kąt przodopochylenia, co jednocześnie powoduje zmiany wielkości lordozy lędźwiowej.

MIEDNICA c.d.

POCHYLENIE MIEDNICY

W warunkach prawidłowych wielkośd kąta pochylenia miednicy waha się w zależności od wieku, płci i somatotypu.

Początkowo u dzieci jest on niewielki (miednica ustawiona jest prawie pionowo), natomiast w miarę wytwarzania się krzywizn fizjologicznych powiększa się.

U kobiet jest on większy i wynosi ok. 60 - 650, u mężczyzn ok. 50 - 550.

Odchylenia w granicach 150 zalicza się do fizjologicznych.

POCHYLENIE MIEDNICY c.d.Zarówno powiększenie, jak i zmniejszenie kąta

przodopochylenia miednicy może stanowid przyczynę

lub następstwo patologicznych zmian kręgosłupa.

Istnieją różne teorie dotyczące stopnia udziału

poszczególnych grup mięśniowych w stabilizacji przednio

– tylnej, więc również przodopochylenia miednicy.

Najbardziej rozpowszechnioną i stosowaną

w praktyce gimnastyki korekcyjnej jest przyjęcie dwóch

zespołów mięśni, których długośd, napięcie i siła wpływa

na położenie miednicy i jej stabilizację.

Działanie tych zespołów należy rozpatrywad na tle ich

udziału w łaocuchach statodynamicznych całej postawy

i ogólnego zrównoważenia ciała danego osobnika.

STAW BIODROWY

• Jest jednym z największych stawów organizmu, należy do stawów kulistych, wieloosiowych, 30 swobody ruchu .

• Główkę stawową tworzy głowa kości udowej (stanowi ona 2/3

kuli).

rąbek panewki

trzon kości biodrowej

więzadło głowy kości udowej

głowa kości udowej

trzon kości udowej

STAW BIODROWY c.d.

Torebka jest wzmocniona przez silne więzadła hamującenadmierne ruchy kooczyny, pełnią rolę stabilizatorów biernych stawu:

• więzadło łonowo – udowe,• więzadło kulszowo – udowe,• więzadło biodrowo – udowe

w. biodrowo - udowe

w. łonowo - udowe

STAW BIODROWY c.d.• Więzadło biodrowo – udowe: hamuje nadmierne prostowanie i obrót uda

na zewnątrz, a częśd boczna hamuje nadmierne przywodzenie kooczyny.• Więzadło łonowo – udowe: hamuje nadmierne odwodzenie i obrót uda na

zewnątrz.• Więzadło kulszowo – udowe: hamuje nadmierne prostowanie uda, obrót

do wewnątrz i przywodzenie.

w. krzyżowo - kolcowe

w. krzyżowo - guzowe

w. kulszowo - udowe

krętarz mniejszy

w. biodrowo - udowe

RODZAJE RUCHÓW W STAWIE BIODROWYM

• Zginanie i prostowanie (wokół osi poprzecznej):- zginanie ok. 800, przy zgiętym kolanie ok. 900,- prostowanie ok. 150

• Odwodzenie i przywodzenie (wokół osi strzałkowej): ok. 400

Znaczne powiększenie zakresu ruchu następuje przy zgiętym udzie.

• Odwracanie i nawracanie (wokół osi długiej kooczyny dolnej):- odwracanie ok. 250,- nawracanie ok. 350. Przy zgięciu i odwiedzeniu uda zakresy ruchów powiększają się do ok. 400 i 600.

STABILIZATORY CZYNNE MIEDNICY

W związku z tym, że za punkt stały u człowieka w pozycji spionizowanej należy przyjąd kooczyny dolne, w ustalaniu położenia miednicy biorą udział dwa zespoły mięśni:

• zwiększający swoim skurczem przodopochylenie miednicy: m. prosty uda, m. biodrowo – lędźwiowy, m. czworoboczny lędźwi i prostownik grzbietu odcinka L kręgosłupa;

• zmniejszający swoim skurczem przodopochylenie miednicy: m. pośladkowy wielki i zespół kulszowo – goleniowy (m. półścięgnisty, półbłoniasty i głowa długa m. dwugłowego uda) oraz m. przywodziciel wielki, m. pośladkowy średni, a także grupa mm brzucha, szczególnie m. prosty brzucha.

MM ZWIĘKSZAJĄCE

PRZODOPOCHYLENIE

MIEDNICY

m. czworogłowy uda(m. quadriceps femoris)

Jest to bardzo silny mięsieo, którego każda głowa stanowi oddzielnie rozpatrywaną jednostkę morfologiczną. W związku z tym w jego skład wchodzą następujące mięśnie:

• prosty uda (a),• obszerny pośredni (d),• obszerny przyśrodkowy (c),• obszerny boczny (b).

dcb a

c

PP: kolec biodrowy przedni dolny, brzeg panewki i torebka stawu biodrowego, w dolnej części uda brzusiec przechodzi w silne ścięgno, na które składają się także mięśnie obszerne. Ścięgno łączy się z powierzchnią przednią rzepki, schodząc z jej wierzchołka przechodzi na goleo jako więzadło rzepki.PK: guzowatośd piszczelowa kości piszczelowej.

Czynnośd:dzięki przyczepowi początkowemu mięsieo

zgina staw biodrowy.Razem z pozostałymi głowami jest najważniejszym dla stawu kolanowego mięśniem chodu zarówno w terenie płaskim, jak również w czasie podchodzenia pod górę i schodzenia – pełni funkcję antygrawitacyjną i stabilizującą staw kolanowy.

m. prosty uda(m. rectus femoris)

Mięsieo biodrowo - lędźwiowy

m. lędźwiowy większy(m. psoas major)

PP: trzony kręgów Th 12 i od L1 do L4

oraz wyrostki poprzeczne wszystkich kręgów lędźwiowych (od L1 do L5).Mięsieo biegnie ku dołowi i bokowi, razem z m. biodrowym wychodzi na udo pod więzadłem pachwinowym. Ścięgna obu mięśni łączą się i przebiegają po przedniej ścianie torebki stawowej stawu biodrowego.

PK: krętarz mniejszy kości udowej.

Ze względu na wspólne ścięgno koocowe m. lędźwiowego większego

i m. biodrowego, noszą one nazwę m. biodrowo-lędźwiowego.

m. biodrowy(m. iliacus)

PP: powierzchnia całego dołu biodrowego.

Czynnośd m. biodrowo-lędźwiowego:jest to najsilniejszy zginacz stawu biodrowego, obraca również udo na zewnątrz.

Ze względu na przyczepy położone na kręgosłupie, przy działaniu obustronnym zgina odcinek L kręgosłupa (pochylenie tułowia ku przodowi), kurcząc się jednostronnie może zginad kręgosłup ku bokowi.Przy ustalonym przyczepie koocowym, w pozycji leżenie tyłem, unosi tułów do siadu.

m. czworoboczny lędźwi(m. quadratus lumborum)

Stanowi tylną ścianę brzucha. Jest to płaski mięsieo, rozpięty między XII żebrem a miednicą, złożony z dwóch warstw, których włókna krzyżują się ze sobą.

Warstwa przednia:PP: wyrostki poprzeczne od L2 do L5

PK: brzeg dolny XII żebraWarstwa tylna:

PP: tylna przyśrodkowa częśd grzebienia biodrowegoPK: wyrostki poprzeczne kręgów od L1 do L4

Czynnośd:• Skurcz obustronny mięśnia ustala odcinek lędźwiowy kręgosłupa.• Skurcz jednostronny obniża XII żebro i zgina kręgosłup w swoją stronę.

MM ZMNIEJSZAJĄCE

PRZODOPOCHYLENIE

MIEDNICY

m. pośladkowy wielki(m. gluteus maximus)

Jest bardzo silnym mięśniem, związanym z pionową postawą ciała. Leży na powierzchni tylnej miednicy i koocu górnym kości udowej.

PP: powięź piersiowo-lędźwiowa, kośd krzyżowa i przylegająca częśd kości biodrowej oraz więzadło krzyżowo-guzowe.PK: głównie guzowatośd pośladkowa kości udowej. Włókna części górnej przechodzą we włókna ścięgniste, które wplatają się w pasmo biodrowo-piszczelowe powięzi szerokiej uda.

CZYNNOŚD M. POŚLADKOWEGO WIELKIEGO

Jego głównym zadaniem jest prostowanie stawu

biodrowego.

Mięsieo przykrywa od tyłu staw biodrowy

i w związku z tym częśd jego włókien biegnie powyżej osi

strzałkowej stawu, a druga częśd poniżej. Wynikiem takiego

położenia jest działanie mięśnia w płaszczyźnie czołowej :

włókna górne mięśnia odwodzą kooczynę,

a dolne przywodzą.

Dzięki skośnemu kierunkowi włókien, skurcz mięśnia

obraca kooczynę na zewnątrz.

Poprzez pasmo biodrowo-piszczelowe mięsieo ustala

staw kolanowy przy wyprostowanym kolanie.

m. pośladkowy średni(m. gluteus medius)

Leży na powierzchni bocznej miednicy.PP: powierzchnia pośladkowa talerza kości biodrowej między kresą pośladkową przednią i tylną. Od strony bocznej rozpoczyna się także na powięzi przyczepiającej się do grzebienia biodrowego (jej dalszy ciąg stanowi pasmo biodrowo-piszczelowe).PK: krętarz większy kości udowej.

Czynnośd:przy ustalonej miednicy jest najsilniejszym

odwodzicielem uda. Ze względu na wachlarzowaty przebieg włókien częśd mięśnia położona jest do przodu od osi poprzecznej stawu (częśd przednia) i w związku z tym zgina staw biodrowy oraz obraca udo do wewnątrz. Natomiast częśd tylna (położona do tyłu od osi poprzecznej stawu) odpowiada za prostowanie i obrót uda na zewnątrz.

Częśd tylna jest silniejsza.

MIĘŚNIE KULSZOWO - GOLENIOWE

PP: guz kulszowy,PK: ścięgno koocowe wchodzi

w skład gęsiej stopki.Czynnośd:

mięsieo prostuje staw biodrowy i zgina kolanowy. Przy zgiętym kolanie obraca goleo do wewnątrz.

mięsieo półścięgnisty (m. semitendinosus)

mięsieo półbłoniasty (m. semimembranosus)

PP: guz kulszowy,PK: ścięgno koocowe dzieli się na trzy odnogi:

1. brzeg przedni kości piszczelowej,

2. kłykied przyśrodkowy kości piszczelowej,

3. zwija się ku bokowi i biegnie na tylnej powierzchni torebki stawu kolanowego jako więzadło podkolanowe skośne.

Czynnośd:mięsieo działa tak jak

m. półścięgnisty, ale znacznie silniej ze względu na większy przekrój fizjologiczny.

mięsieo dwugłowy uda (m. biceps femoris)

Głowa długa:PP: guz kulszowy

Głowa krótka:PP: środkowa częśd wargi bocznej kresy chropawej i przegroda międzymięśniowa boczna,PK: głowa strzałki

Silne ścięgno koocowe mięśnia jest dobrze wyczuwalne, a nawet widoczne, przy zgiętym kolanie.Czynnośd:

mięsieo zgina staw kolanowy, a przy zgiętym kolanie obraca goleo na zewnątrz. Dzięki głowie długiej mięsieo prostuje staw biodrowy.

m. przywodziciel wielki( m. adductor magnus)

PP: gałęzie dolne kości łonowej i kulszowej oraz częściowo guz kulszowy,PK: cała długośd wargi przyśrodkowej kresy chropawej. Włókna rozpoczynające się na guzie kulszowym tworzą częśd kooczącą się silnym ścięgnem na guzku przywodzicieli kłykcia przyśrodkowego kości udowej.

Czynnośd:Mięsieo ten jest najsilniejszym przywodzicielem uda, ponadto prostuje udo i obraca je do wewnątrz.

guzek przywodzicieli

ZAKRES RUCHU WYPROSTU W STAWIE BIODROWYM

W warunkach prawidłowych zakres ten wynosi około 150.

Wznos nóg powyżej tej granicy odbywa się kosztem pogłębienia lordozy odcinka lędźwiowego kręgosłupa!

Mięśnie posturalne1

2

3

4

5

Jest to grupa mięśni odpowiedzialna za utrzymywanie pionowej postawy ciała.

Należą do niej:1. m. prostownik grzbietu,2. m. prosty brzucha,3. m. pośladkowy wielki,4. m. czworogłowy uda,5. m. trójgłowy łydki