-
/SnowXX
saas-feeSneeuwgenieten in de Parel van de Alpentekst: irene
bauer, beeld: edoart.nl
Het is alweer de tweede week van april als ik samen met Timo
Hermeler de auto instap om vanuit Arlberg koers te zetten
richting
het Zwitserse Saas-Fee. Net als vorig jaar gaan we een paar
dagen
skin en boarden met onze teamgenoten van Salomon. Frits
Kuper
Salomon directeur Benelux is weer van de partij en ook skir
Wilko Mostert en snowboarder Richard de Ruiter zijn onderweg
naar het gletsjerdorp. Omdat we zo laat in het seizoen op
pad
gaan, hebben we gekozen voor een sneeuwzekere, maar zeker
ook
uitdagende bestemming. Met een gletsjerskigebied tot maar
liefst
3.500 meter hoogte ligt er in principe altijd voldoende sneeuw
in
Saas-Fee.
-
Snow/XX
Alhoewel de Nederlandse freeride crack Timo Hermeler het
Tiroolse St. Anton als thuisbasis heeft, weet hij zich op de
helling van Saas-Fee ook wel te vermaken. En hoe!
-
/SnowXX
parel van de alpenSaas-Fee (1800 m) vormt samen met de dorpjes
Saas-Grund, Saas-Almagell en Saas-
Balen het Saasdal, gelegen in de Zwitserse provincie Wallis. Het
Saasdal wordt ook
wel de Parel van de Alpen genoemd, omdat het dal als een schelp
omringd wordt
door dertien pieken van meer dan 4.000 meter hoogte. Naast een
verblu end mooi
uitzicht zorgt deze bijzondere positie - ondanks de ligging aan
de zuidkant van
de Alpen - voor gegarandeerde sneeuw. Nadeel van deze bijzondere
ligging is dat
Saas-Fee niet zo eenvoudig te bereiken is. De bergpassen die
toegang bieden aan
het Saasdal zijn vrijwel allemaal niet begaanbaar in de winter.
Om die reden zijn er
meerdere tunnels door de bergen gegraven, waardoor het Saasdal
met de autotrein
goed en snel bereikbaar is. Dat het raadzaam is om van tevoren
goed naar de tijden
van de autotreinen te kijken, ontdek
ik als ik na een paar uur reizen
ineens met een rotsvast vertrouwen
in mijn navigatie systeem voor een
dichte Oberalp pas sta. Het auto-
treintje dat door de berg gaat heeft
een uur geleden zijn laatste rit van de
dag gemaakt en zal pas de volgende
ochtend weer vertrekken. Stom, stom,
stom. Gelukkig weet de eigenaar van
een naburig restaurant raad.
Het is een behoorlijke omweg, maar we kunnen richting Biasca
rijden over de
Lukmanier pas, die in verband met lawinegevaar alleen s nachts
begaanbaar is. De
natte sneeuw lawines van de afgelopen dag worden aan de kant
geschoven en wij
rijden - ietwat zenuwachtig - de pas over. Vervolgens rijden we
door langs het Lago
Maggiore en over de Simplonpas in de richting van het Saasdal.
Het duurt even voor
ik de mooie rit weet te waarderen en ik ben stiekem blij als we
midden in de nacht
eindelijk de auto parkeren op de parkeerplaats van Saas-Fee. De
volgende ochtend
hijs ik me met frisse moed in mijn snowboardkleding. Ons hotel
staat aan het
begin van het autovrije dorp, dus tijdens de wandeling naar de
lift heb ik de tijd om
goed rond te kijken. Het vervoer door Saas-Fee vindt plaats met
elektrowagentjes.
Vrijwel ieder hotel in het dorp beschikt over zon handig mobiel
en daarnaast is er
een gratis elektrotreintje, dat vakantiegangers door het dorp
vervoert. Je hoeft je
dus geen zorgen te maken als je na een dag skin met vermoeide
benen onder aan
de piste staat. Saas-Fee staat vol met oude Walliser chalets en
boerderijen en ook
de nieuwere huizen zijn in traditionele stijl gebouwd, waardoor
het authentieke
karakter van het dorp bewaard is gebleven.
Bij de pistes aangekomen kiezen we ervoor direct richting
gletsjer te gaan en
nemen daarom de Alpin Express gondel omhoog. Hierna volgt de
Felskinn gondel
en de Metro Alpin om uiteindelijk op de Allalin - met 3500 meter
het hoogste
punt van het gebied - uit te komen. Een lange tocht omhoog dus,
maar we pakken
wel een mooi uitzicht n een ritje
in s werelds hoogste metro mee.
De mannen staan ondertussen te
trappelen om eindelijk sneeuw
onder de voeten te voelen. Saas-
Fee staat bij freestyle skirs en
snowboarders bekend om zijn grote
en goed onderhouden funparken
in zowel zomer als winter. Richard
en Wilko hebben hier al heel wat
trainingsweken doorgebracht op
de kickers en in de halfpipe en kunnen niet wachten om te kijken
hoe de parken
er bij liggen. Toch gaan we eerst kijken wat er verder te halen
valt op de 140
pistekilometers van het skigebied. De pistes liggen er perfect
bij: goede sneeuw en
lekker veel variatie. Waar veel gletsjerskigebieden nogal vlak
zijn, is de Feegletsjer
met een ink aantal rode pistes steil genoeg om ook gevorderde
skirs uit te dagen.
Na een poosje te hebben warmgedraaid op de piste, kunnen we het
niet laten om te
voelen hoe de sneeuw er buiten de piste bij ligt. Met skigids
Timo voorop vinden we
niet ver van de piste een mooi stukje poedersneeuw. In no-time
schieten we mooie
fotos met indrukwekkende gletsjerachtergrond. Het is wel
oppassen geblazen
als je op een gletsjer buiten de piste wil skin. Ook de
Feegletsjer ligt namelijk
Dankzij de hoogte en de
strategische ligging pakt
Saas-Fee altijd volop sneeuw.
-
vol spleten die vaak onzichtbaar onder een laagje poedersneeuw
verscholen zijn.
Het is dus absoluut af te raden om zonder skigids het
gemarkeerde skigebied te
verlaten. Dat de pistedienst van Saas-Fee die mening deelt,
horen we als we even
later op zoek zijn naar een volgende fotolocatie. De
pistepatrouille vertelt ons dat ze
afgelopen weken zon vier mensen per dag uit de spleten hebben
moeten vissen en
dat we daarom niet meer buiten de pistes mogen skin. Ook al
weten wij precies
wat we doen, het is niet de bedoeling dat andere toeristen ons
voorbeeld volgen en
ook buiten de piste gaan skin. Logisch!
Toch zijn er ook mensen die de gletsjer juist uitkiezen om in
het voorjaar een
mooie skitour te maken. Als we om ons heen kijken zien we veel
groepen die ver
buiten de piste op tourskis de gletsjer omhoog lopen. Uit
voorzorg dragen deze
tourskirs een klimgordel en zijn ze aan elkaar verbonden met
touwen, zodat ze
elkaar uit de gletsjerspleten kunnen trekken als het mis zou
gaan. Het is natuurlijk
de beste manier om de mooiste stukjes poedersneeuw van de
gletsjer te kunnen
ontdekken, maar toch laten we dat avontuur liever aan ons
voorbij gaan en
verkennen ontspannen de rest van het gebied vanaf de piste.
Teruggekomen in het
hotel komen ons zware kaasdampen tegemoet. Vanavond staat de
echte Zwitserse
kaasfondue op het menu, een gerecht waaraan je bijna niet
ontkomt als je een
weekje in Zwitserland doorbrengt. Ik hoef niet bang te zijn dat
ik niet kan slapen
(linkerpagina) Je staat niet iedere dag op n van de hoogste
skipistes ter wereld. Mooi moment dus om even te genieten van het
uitzicht op de Allalin, met 4.027 meter n van de hoogste toppen van
Saas-Fee (en bij toerskiliefhebbers favoriet vanwege de relatief
makkelijke beklimming). (deze pagina, linksboven) De Lng uh, die
over de Feegletscher loopt, is ongetwijfeld de mooiste sleeplift
ter wereld. Waar anders glijd je langs zulke indrukwekkende
coulissen?(linksonder) Loungen, chillen bij relaxte muziek of
gewoon een lekker hapje eten? De Popcorn Plaza op 2.870 meter
hoogte is the place to be.(rechts) Voor de meeste skirs een gevaar,
voor Timo Hermeler een uitdaging. Voor hem zijn de ijsbrokken die
uit het sneeuwoppervlak steken mooie speelobjecten.
Snow/XX
-
/SnowXX
van de enorme kaasklomp in mijn buik, want daar hebben de
Zwitsers een
uitstekende oplossing voor. Met het excuus goed voor de
spijsvertering wordt
de kaas namelijk weggespoeld met sterke Walliser schnaps. Een
hardnekkige
Alpentraditie waar ik even aan moet wennen, maar het helpt
wel.
spelen in het parkNa een welverdiend nachtje slaap gaan we weer
op pad naar de skilift. Tijdens
de wandeling door het dorp hoef ik gelukkig mijn spullen niet
mee te slepen, die
konden we namelijk onder aan de piste laten staan in een depot
van ons hotel,
ideaal! Vandaag zullen we - tot grote vreugde van Richard en
Wilko - het funpark
induiken. We gaan weer eerst helemaal omhoog naar de Allalin om
vanaf daar naar
het winter funpark bij Morenia te skin. Het park ligt er mooi
bij, maar helaas zijn
de omstandigheden niet ideaal. Er staat namelijk een stevige
zijwind, waar door
de kickers in het park kaal geblazen worden en ook tijdens het
springen is zon zij-
windje niet echt prettig. Richard en Wilko doen een paar rondjes
door het park om
even warm te draaien en gooien er, ondanks de lastige wind, de
een na de andere
mooie sprong uit. Het wordt ven spannend als Wilko na een
moeilijke sprong bij
de landing valt en niet direct opstaat. Hij is hard op zijn
schouder geklapt en we
zijn bang dat zijn schouder uit de kom is. Gelukkig lijkt het
mee te vallen. Wilko
heeft helaas al ink wat ervaring met blessures en weet inmiddels
precies wanneer
er wel en niet een dokter moet worden ingeschakeld. Voorlopig
blijft het dus alleen
bij even rustig aan doen en Wilko blijkt met een stok minder ook
nog behoor lijk
snel de berg af te kunnen. Inmiddels kunnen Frits en Timo bijna
niet wachten
om ook weer het park in te duiken. Ze vinden een soort ton die
vast staat op een
heuveltje, waarbij je over het heuveltje springt, met je skis
tegen de ton aan beukt
en weer landt. Dit is een leuk spelletje tot Timo net iets te
dicht bij komt en niet
alleen de ton, maar ook de camera van Edo aantikt. Gelukkig
hebben we genoeg
mooie plaatjes en kunnen we met een gerust hart teruggaan naar
het hotel.
hartje winter in het voorjaarAls we de volgende morgen aan het
ontbijt zitten, zien we dat het weer weinig
goeds voor ons in petto heeft. Het waait nog steeds en er
trekken dikke wolken
over. Toch zorgen we dat we snel boven zijn, want op een
gletsjer is het weer
veranderlijk en kan het ineens helemaal opentrekken. Helaas
blijkt het boven even
slecht te zijn en zitten we op het Lang h station midden in de
wolken. Als de
hemel even opentrekt krijgen we een sprookjesachtig mooi
uitzicht op de enorme
gletsjerspleten van dit deel van de gletsjer. Het is meteen het
laatste beetje zon
dat we te zien krijgen. We besluiten met chocomel en cappuccinos
af te wachten
of de bewolking over zal waaien, want het zicht is te slecht om
lekker te kunnen
skin. Beter wordt het echter niet en dus skin we een stuk naar
beneden om te
kijken of we op de lagere pistes tussen de bomen nog iets kunnen
doen. Als het
dan ook nog begint te regenen wordt ons duidelijk dat de skidag
erop zit. Tijd
voor Frits, Richard en Wilko om hun spullen te pakken, want zij
zouden toch al
vandaag vertrekken. Als we de mannen hebben uitgezwaaid, doe ik
met Timo en
Edo nog een broodje in de beroemde Popcorn Bar. In deze kroeg
annex winkel kun
je overdag de lekkerste ko etjes en broodjes krijgen. Prima
oplossing voor een
dagje slecht weer dus. We hadden natuurlijk liever mooi weer
gehad, maar toch is
deze slechte dag meteen ook n van de voordelen van een
gletsjergebied als Saas-
Fee. Want ook al regent het op de lager gelegen pistes en in het
dorp, boven op de
gletsjer komt er zelfs in april een verse laag sneeuw bij. Het
is weer even hartje
winter midden in het voorjaar. Jammer dat ook wij naar huis
moeten en er niet
meer van kunnen pro teren!
(linksboven) De karakteristieke houten huizen in Saas-Fee zijn
soms meer dan honderd jaar oud. Waarom het ongeverfde hout dan niet
rot? De bomen waarmee de huizen gebouwd zijn, zijn bij hoge vorst
en met volle maan gerooid, waardoor de stammen zo goed als geen
vocht bevatten. En wat niet vochtig is, rot ook niet.(linksonder)
Wie de piste en de poeder zat is en durf genoeg heeft, kan zich ook
uitleven in het perfect onderhouden Mittelallalin funpark.
Freestyler Wilko Mostert toont hier zn skills met een mooi
uitgevoerde threesixty. (midden) Wie Saas-Fee zonder inspanning
beter wil bekijken, moet een ritje maken in de Allalino, de
elektrische trein die voor lokaal vervoer zorgt.(rechts) Dat
Nederlandse wintersportondernemers nog steeds passie hebben voor
hun sport bewijst Frits Kuper - country manager van Salomon
Nederland - in het fun park van Saas-Fee. Van pistecarven tot
freestylen, Kuper kent de kneepjes van het vak.
-
gebiedsinfo
Logistiek
De afstand vanaf Utrecht is net iets meer dan 900 kilometer.
Saas-
Fee is autovrij! Autos moeten bij de ingang van het dorp
geparkeerd
worden, bagage kan vervoerd worden met een elektrische taxi of
met
een handkar. De dichtstbijzijnde vliegvelden zijn Zrich en
Bern.
Treinreizigers komen tot aan Brig of Visp. Vanaf de stations
rijdt ieder
half uur een postbus naar Saas-Fee. Fijn: dankzij de opening van
de
Ltschberg-tunnel is de reistijd met een uur verkort!
Skigebied
Mooier dan Saas-Fee worden de bergen niet. Of in ieder geval
niet
hoger: maar liefst dertien vierduizenders liggen er rondom
Saas-Fee!
Saas-Fee bestaat feitelijk uit drie gebieden: Saas-Grund,
Saas-Almagel
en Saas-Fee (waar ons verhaal zich afspeelt). Saas-Fee zelf
heeft 33
liften, beginnend bij 1.800 meter, tot aan ruim 3.500 meter toe!
Het
pistenetwerk heeft een omvang van 145 kilometer, met
voornamelijk
blauwe en rode pistes. Voor de crack: de uitdagende zwarte
afdalingen
die Saas-Fee rijk is, zijn niet te versmaden.
Informatie
www.saas-fee.ch
Snow/XX
(advertentie)
Want ook al regent het
op de lager gelegen pistes
en in het dorp, boven op
de gletsjer komt er zelfs
in april een verse laag
sneeuw bij. Het is weer
even hartje winter midden
in het voorjaar.
WERELDWIJD BEKROOND MET MEER DAN 300 AWARDS!
WWW.X-SOCKS.NL
SKI METAL SKI METAL WOMEN SKI METAL