Ruaji vlerat o njeri

Me te miren uroje..

Me te miren uroje per femijet tane,Te mbushen plote me drite edhe gezim te pa-ane,Te rendin drejte zhvillimit , te ecin perpara,Te mbushen me dije, por te ruajne vlerat e bardha.

Te ngelen vec njerez me mish dhe me gjak,Te duan pafund te afermin edhe vellane,Se pa dashuri bota do t’marre fund,Edhe kot do t’shkoje tere ai I miri mund,

Me te mirat dite , u uroje brezave qe do t’vijne,

Te behen me te mencur, dhe ta duan Shqiperine,Ta duan kte cope toke , te lyer me plote gjak,Qe vuan e renkon, per vite e vite me rradhe..

Te perqafohemi vec me driten.

Endemi cdo dite mes ktij varferimi shpirteror,Ditet me shpejtesi kalojne dhe ne as qe po mendojme…Vlerat me te mira njerezore me duart tona po I shkaterrojme,A do jemi krenar xhanem vite me vone!!!Qielli here nxihet dhe here lulezon,.

Hera heres dielli aromen me te mire tek ne percon,Ai gati gati duket sikur mendimet kerkon te na permiresoje,Shpirtin me ndricim te mire do qe te rrethoje,Dhe ky ndricim I mire eshte ja aty ,kudo ne hapsire, madje dhe aty tek ti,valle pse se shikon!! Dhe shpirtin pse e varferon…nuk duhen parate per te shtuar vlerat njerezore , ato te mirat ato te delirat ato te pastertat si akullore,as fama , pushteti , himnet apo lavdite,qe si ushtare te pergjumur po shtohen gati cdo dite…

duhet vetem nje zemer e mire, te ecim perpara, te ndihmojme shoqerine,veten te permirsojme , te keqen shume large ta largojme,te perqafohemi me driten se ajo boten e ndricon.

Buzqeshja e ylberit

Kam pritur oh sa kam pritur,Qe te shihja ngjyrat e atij ylberi,Aty prane nje fushe me veshtrimin ngritur,Te shihja embelsine e atij sheqeri.

Dilja cdo mbasdite , dhe prisja aty prane,

Fusha plote me lule dhe qiell I pa-ane,Fluturat dhe zogjte me benin shoqeri,Ish nje pritje e bukur, e mbushur me freski.

Kisha pritur shume dite pambarim,Doja qe ta shihja , at ylber te mire,Nje deshire ti shprehja , si nje fllad I lehte,Doja qe ta shihja ylberin e sinqerte.

Dhe ja ku nje mbasdite , qielli krejte papritur,U be aq I bukur , plote ngjyra vetetitur,Nje ylber I ndezur , me ngjyra aq te mira,Me doli para syve, cu mbush krejte hapesira.

Ne sy e veshtrova , at ylber te mire,me te komunikova, me shpirt e me ndjesi,I thashe nje deshire, ate te miresise,Qe bota te embelsohet, e ardhmja te permiresohet.

Qe luftra te mos kete, as gjak apo terror,Veshtrimi t’jete I sinqerte, qe paqja te mbreteroje,Orgjite te marrin fund , te humbin ne errsire,Te kete vec nje qellim , ai I idese se mire.

Ylberi me degjoi , buzqeshje me dhuroi,deshiren qe une thashe, ne mend e regjistroi.

Celesi I se vertetes.

Nuk dua te me mbuloi merzia, asnjihere,Dua te jem perhere keshtu e qeshur si pranvere,Reflektim miresish dhe buzqeshje kaltersish,Nje njeri I dobishem ne gji te shoqerise.

Dua qe shpirti te me kendoje perhere,Nuance te sinqerta , si qiell me me t’miren ere,Luftoje qe veten time cdo dite te permirsoje,Ajo qe eshte gabim, ta heq , e ta largoje.

E ndieje shume fuqishem , gezimin e shpirtit tim,Ai here here buzqesh , dhe here zhytet ne trishtim,Kur sheh padrejtesira e dot gje smund te beje,Varferi e shpirtit te njerezve qe spo nxene.

Dhe nese pa dashur mund te kem lenduar ndonjeri,I kerkoje shume falje , I ulem me perulsi,Kur flas apo kur nxehem , ndoshta dhe e teproj,Kete veti te timen, perpiqem ta korrigjoj.

Dua te thith shume ajer, te mirin dhe te delirin,Tymin jo nuk e dua, as blozen apo hirin,Dua ti perulem sinqerisht ne gjunje Zotit tim te mire,Ai eshte vete lavdia , mendimi me I arrire.

Dua qe ta dua, me kte fuqi gjithmone,Ai na ben me t’mencur, ai na zbukuron,Ai eshte himn I jetes , kuptim I se vertetes,Mendimi drejte se mires, large tymit dhe errsires.

Dua ti gezohem mendimit aq te mire,

Qe kjo bote do t’behet , vertete nje bote e delire.Pa maska c’orientuese, apo fytyra mashtruese,Te kete sinqeritet , ne cdo cep apo shtet.

Dua miresine te hapet ne hapsire, Si mendim I blerte si mendim I mire,Celsi I vete jetes , kuptim I se vertetes,Rendja drejte persosjes, large trrilleve a ndotjes.

Valentina prill 2014kucove

Eksistence.

Bashkimi krijon at jeten e re,Perplasja krijoi bashkimin, Paraja krijoi trishtimin.

Gezim I ri.

Kjo bote smund te marre fund,

Sepse Zoti asnjihere sdo e lejoje,

Se me dashuri e krijoi e me aq mund,

E mira mor vec ajo do mbreteroje.

Do te humbe trishtimi, atje large shume thelle,

Do kete vec buzeqeshje , dhe me e mira ere,

Toka do lulzoje , oh sa mbrekulli,

Shpirti do te kete cdo dite gezim te ri.

Grimca miresish ne qiell te ri.

Ngrita syte nga qielli,

Papritur mijera grimca kristali

u enden ne hapsire,

Ndjeva ne kraharor nje clirim te mire,

Dhe perreth meje ,

si magji ajo aroma aq e delire.

Jemi te lire dhe te marre.

Kemi lenduar a ndoshta edhe na lendojne,

Me dashje apo pa dashje , eshte zanafille kjo qe smbaron,Se ne sjemi te persosur, dhe kete e dime te gjithe,Ecim , ndalemi , reflektojme a perballemi.

Kam kuptuar qe nje pjese e kohes se shkuar kishte grimca kristali ne shpirtrat e njerezve te mire,ata qe aq shume punuan dhe kurre se bene per te fituar “ lavdine”,ata qe kishin nje shpirt qelibar e plote drite.

pa pasur kurrfare lidhje me idete apo “ partite”,si ne kafaz hekuri kemi qene dikur ne nje kohe,dhe femijet tane kur e degjojne se cka ngjareapo kur shohin ata filmat shqipetare.

hapin syte dhe qeshin madje, me konceptet apo veshjet e njejta ashtu pale pale,nuk besojne se cka ndodhur apo cka ngjare me pare,dhe sot ja ku jemi , mes nje turme ujqerish te papare.

a jemi te lire tanime valle???-endet mendimi mes ketij shekulli hileqare,po po qenkemi te lire... po per cfare??

A mos valle e paskemi kuptuar pak se prapthi kete fare soj lirie ne??Sepse po rendim drejte gabimitdrejte hipokrizise apo mashtrimit.

Po urrejme vellaun , motren , po I bejme njeri tjetrit gropen..Dhe darkave qeshim si te marre, aty serish prape mes ketij shekulli hileqar…

Ja ku jemi nedinaket e shekullit te ri,te gjithe me diplloma te mbushura plote me cinizem a lavdi,

po paskemi qene te papare,!!!! jemi te lire ..por qenkemi te marre.

Valentina prill 2014 kucove

Kam shkruar e do shkruaje.

Shume kam shkruar,

E sa shume qe do shkruaje,

Edhe kam mesuar,

Por me shume akoma do mesoje.

Shkrimi lehteson thellesine e shpirtit tim,

Dua te vazhdoje kjo ndjesi gjer pambarim,

Kjo nena e moshuar.

Nje nene shume e moshuar,Po kalon ktu prane,Duket e derrmuar,E lodhur , fytyre-vrare.

Ne dore nje portofol,Pa ngjyre si kohe e kote,Veshtrimi I perhumbur,Ku valle mund te kete humbur.

E ndjeke vec me veshtrim,Me dhimbset nene e gjore,Sec ndalet ne farmaci,Te bleje ilacet qe do.

Jeton krejte e vetmuar, Se bijte kane ikur large,Ndaj duket e derrmuar,Kjo nena ketu prane.

Oh shekull arrogant,Degjome , me ty e kam,Po ec pra ti zhvillohu,Vec njerezit mbaji prane.

Ata qe shume punuan,Me nder e dinjitet,Dhe sot shih si kane ngelur,Te vetem ne qytet.

Se sduhen as parate ,As lluksi I sajuar,Por duhen vetem njerezit,Dhe niperit e munguar.

Kjo nena e moshuar,Me at veshtrim lotuar,

Kur

Kur celin lulet e kumbulles ne pranvere,

Shpirti nis te kendoje fuqishem si asnjihere,

Nje tingull I bukur shperndahet ne me te embelin qiell,

Pemet flasin bashke me fushat, me fluturat qe vallezojne perhere.

Madherishem zeri yt.

Njeriu u krijua nga zoti, e jo nga laboratori,Me fytyren me te embel, e me frymen me te mencur, Qe te ecte pambarim, vec I lumtur e pa sforcim,

Por errsira e pengon, qe ai te jete I lire.

Eshte liria ajo e thella, qe te mbush plote frymezim,Ska genjeshtra , as hilera, persiatje a perdellim.Zoti yne ai I miri, na ndricon e na jep drite, Na jep zgjidhje na jep dije, na rrethon me dashuri.

Ne na do , ndaj na krijoi, shume durim sec ka me ne,Sa gabime kemi bere, plote e mbushem kete dhe.

Ai prêt qe ne t’ndryshojme , dhe planetin ta lulzojme,Vec me paqe , dashuri, pa intriga , pa tradheti.

I shikon ai nga larte, ca t’pangopur e ca plote dhjame,Shume hilera shume cinizem, kotesira , idiotizem.Shume gjinkalla bla bla blaaa, lojra t’kota e ka kush e ka,

Dhe orgjite si shpend I zi, cqenka bere kjo baterdi.Dhe njeriu fuqiplote , ngre lavdira neper toke,

Por lavdia me e madhe , eshte ajo me ere kristalesh,

Madherishem zeri yt, zot I mire ne perjetsi.

Valentina prill 2014

Me ty ne gji.

Mirenjohje pa kufije,

Per ty o Zot I mire,

Ti je diell qe lind,

Ti je mengjes I ri,

Ti na ndricon mendjen,

Dhe na mbush plote drite,

Ti je me te drejten,

Ti o Zot I mire.

Kenge per ty kendoje,

E sdo lodhem kurre,

Veten do permirsoje,

E kurre sdo ngre flamure,

Lavdia me e madhe

Eshte ajo e qiellit,

E paster si kristalet,

E embel si sheqeri.

Mirenjohje pakufije,

Per ty o Zoti im,

Shpirti me ndricon,

Fjala jote me sheron,


Me vjen keq.

Me vjen kaq keq , kur te shoh te rrenuar moj toka ime,

Po ikin te tere, madje as koken se kthejne me pas, ikinDrejte nje toke te enderruar drejte nje endrre pambarim,Drejte plote mundesive , drejte kaltersive.

Po kaltersi ke edhe ti, madje qielli yt eshte plote freski,Madje dhe toka ku ne hedhim kembet cdo sekonde apo cdo dite,Eshte e bekuar, eshte me e embela mbrekulli,porPo rrenohet cdo dite e me shume, dhe pergjegjse per kte, jo nuk je ti…

Por djalli I zi, ai orvatet kudo me te tijen pangopesi,Ai kerkon cdo dite e me shume, e nuk ngopet kurre, Dhe ti moj toke e mire e shtrenjte , rri e menduar per kete vend,Nje grusht shushunjash qe mos u ngopshin,

Qe vec te vjedhin a te djallosin, ku humben vleret , ku jemi valle,!!Kemi nje gjak , dhe jemi shqipetare, cfare trashgimnie do te leme me pas valle!!


Mirenjohje per ty o Zoti im.

Zot te jam mirenjohes,

vetem ty se ti je drite

Ti je miresi pambarim,

ti je mengjes diell dhe agim,

Ti e meriton te plote lavdine,

O I miri Zoti im.

Nenez-o.

Prit nje dite e prit nje cast,Bijte e tu spo kthehen prape,

Ceshte keshtu me ty moj nene!,Mall I tretur ku eshte shpene!!

Prit nje ore e prit nje dite,Eshte nje pritje pambarim,Bijte e tu kane ikur large,Drejte nje rruge krejte pa kthim.

Nenezo e mira o-E trishtuar pse me rri,Nate e dite neper shtepi,E vetmuar ngele ti.

Shume me dhimbsesh,

Oh sa shume,Te shikoje me lotet lume,Une te kam aq thelle ne gji,Koken kam mbeshtetur ktu.

Gjiri yt ai na rriti,Na dha qumesht na dha mjalte,Na mesoi na kaliti,Dhe kur biemi , ngrihemi prape.

Nenezo, e mira o,Shpirt dhe drite ashtu je ti,Beje zemren pra ate forte,Ti moj shqipe plote freski.

Nje cope qiell.

Merr nje cop qiell te mire,

Kepute dhe mbaje Brenda ne gji,

Do te te mbushe me arome aq te mire.

Nje..

Kohe e pakohe,

Ndjenje e pandjenjte,

Trishtim I patrishtimte,

Nje kthese e dyshimte.

Njeriu I bardhe.

Njeriu I bardhe qe vjen nga drita e bardhe

Eshte perfekt,ai eshte I mbushur

me ciltersi pakufije dhe me te mirin sinqeritet.

Shpirti I tij.

Kur nje njeri vdes , largohet pra prej nesh,Te gjithe mire e dime, eshte me e hidhura ndjesi.Trishtohemi , e mendjen vrasim,ku ka shkuar valle!Mbyllemi ne vetvete, me dhimbjen aty prane.

Por vec mire e dime, se bota keshtu e ka,Kjo qe ne jetojme, ky ritual qe ne shikojme,Ecim papushim , nga mbremja ne agim,Mendime reflektime, reflekse a pasqyrime.

Te gjithe qe jemi ktu, jemi per nje qellim, Madje edhe kur vdesim, e bejme nje gje te mire,Po ceshte valle vdekja, misteri I pazgjidhur,Ku iken valle njeriu, me shpirtin rrime te lidhur!!

Ne kemi nje qellim, ndaj jemi sot ketu, Dikush e ka kuptuar, dikush vjen kuturu…

Qellimi si kristal, sherbime pakufije,Vertete njeriu iken , po kurre s’humb shpirti I tij.


Si femije.

Qesh me diellin si femije,

Se e dua , me t’miren ndjesi,

Diell I mire me ere te delire,

Qe mbush kendshem cdo hapsire.

Qesh e luaje , si femije,

Ne lendina ja aty,

Lule dele ne cdo ane,

Mbushur shpirti me lule prane.

Qesh e ngelem cdo cast femije,

Ne mendime e buzqeshje,

Se me pelqen shume kjo ndjesi,

Eshte nje bote pa ngerdheshje.

Te mirat e diellit.

Eshte e pafundme energjia e diellit,

Te mirat qe vijne prej saj,

I dine dhe zogjte e qiellit,

Ata jane shume afer diellit..

Tek ajo do t’mbese.

Se edhe une do vdes nje dite,Dhe shpirti im do behet drite,Ne hapesire do ngjitet tej,E do shkelqeje si asnjihere.

Se edhe une do vdes nje dite,

Ne rrugen time ec nate e dite,Perpiqem veten te permirsoje,Ne rruge te drites vec te kaloje.

Kur udhetimi do te mbaroje,Ne sy une driten thelle do shikoje,Kam per ta ndier , dhe do ta preke,Do jem e lumtur tek ajo te mbese.

Thirrje neper nate.

Dua pak ajer, pak fryme, me ndihmoni,

Nuk po shoh dot, a ka njeri ketu,

Ku ndodhem valle , ca zhurrma ketej verrdalle,

Ne heshtjen e nje nate te thelle, degjohej ky ze aq I mjere,

Yjet qe nga larte veshtronin, te gjoren sadopak te ndihmonin,

Por ajo ish aq e turrbulluar, flokrat permbi supe leshuar,

Aty mes nje nate perdhunuar.

Dua pak ajer , o njerez me degjoni!!

Po me zihet fryma, pse spo me shikoni,

Ah e mjera une cfare me ndodhi valle ,

Ku jane ato bisha, qe ishin ktu me pare,

Oh zot me ndihmo, me ngri nga kjo sketerre,

Degjoje zerin tim te vaket e te mjere,

E gjora sec therriste, mes nates se pabese,

Aty mes asaj rruge, ne me te voglen kthese.

Vertete te dua.

Shume e dua vendin tim, Ketu u linda dhe u rrita,Eshte burim I frymezimit tim,Thelle ne mendje disa gjera ketu skalita.

Toke e mire moj toke plote bekim,Ti je nje thesar, je nje pasuri,Aroma jote e thelle si me e embela magji,Te dua vendi im te dua ne pafundesi.


Pik pik nisi te bjere serish shiu,

Po lagen gjethet e ftoit , te bacja ketu prane,

Nje zog po kendon me nje gezim te pa-ane,

Pastaj te tjere zogj , nisen ti vinin prane.

Te mbledhur te pema e madhe si mburoje,

Zogjte dhe ne shi , nisen te kendojne,

Oh sa bukuri , dhe plote hijeshi,

Duket kjo pamje ne kte dite me shi

Rrime prape bashke moj natyre, e mire si embelsire,

Ja ketu mes ketij qielli me nuance me te delire,

Qeshim dhe freskojme mendimet me cdo ide te mire,

Eja moj natyre , mbretereshe ne hapesire

Edhe pse ka nisur shiu, pike pike pa-pushim,

Eshte kaq bukur, duket hijshem,

Ky I embeli qyteti im.

Era fryn e lehte e lehte,

Si puhize ne te tonin qytet,

Bulevardi duket bosh,

Njerez ska , po prape te josh.

Bie shiu pa-pushim,

Shi I embel shi I mire.

Ruaje vlerat o njeri.

Hiq dore nga marrezia,Mba ne koke ide te mira,Ruaji vlerat o njeri,Se ato jane pasuri.

Sillu mire ne kete jete,Dhe jeto me dinjitet,

Veten mos e turpero,Erresiren anashkalo.


Faleminderit qe I lexuat.

Ruaji vlerat o njeri

Documents