Adaptacje ekranizacje literatury fantasy. Porwnaj literackie i filmowe sposoby budowania wiata przedstawionego.
Adaptacje (ekranizacje) literatury
fantasy. Porównaj literackie i
filmowe sposoby
budowania świata przedstawionego.
Ursula K. Le Guin:
„Czarnoksiężnik z Archipelagu”
„Grobowce Atuanu”
„[…] które
w przed mitycznych czasach[…]”.
wyspy Ziemiomorza,
Segoy wydźwignął z głębin
„Segoy wydźwignął wyspy świata zMorza Otwartego”
„Uczyły się świętych pieśni i świętych tańców, historii
Wysp Kargadu i sekretów bogów, którym służyły:
Boga-Króla, panującego w Awabath, albo Boskich
Braci, Atwaha i Wuluaha. Z nich wszystkich
jedynie Arha poznawała rytuały Bezimiennych,
nauczana przez Thar, Najwyższą Kapłankę
Bliźniaczych Bóstw.”
„będąc ciemną kobietą pośród ciemnego ludu ”
„mieszkańcy wysp to barbarzyńcy o białej
skórze i żółtych włosach”
„- A czy są jakieś smoki w Atuanie?
- Od wielu wieków już nie, ani na Karego-At. Ale na
waszej północnej wyspie, Hurat- Hur, podobno żyją
jeszcze w górach wielkie smoki.
W Wewnętrznych Krainach smoki żyją na zachodzie, w
dalekiej Zachodniej Rubieży, na wyspach, gdzie nie
mieszka nikt z ludzi i niewielu tylko dociera.”
„- Czy ludzie w naszych miastach nie rozpoznali w tobie
człowieka Zachodu? Twoja skóra, twój język...
- Och, łatwo jest oszukać ludzi - odparł niedbale. - Wystarczy znać
odpowiednie sztuczki.[...] A wy tutaj, w krajach Kargadu, nie
macie czarnoksiężników ani magów. To dziwne. Wypędziliście ich
dawno temu i zakazaliście praktykowania Sztuki Magii, a teraz
prawie w nią nie wierzycie.”
„Nie mogliśmy rozmawiać. Wtedy nie znałem jeszcze mowy kargijskiej,
a oni żadnego spośród języków Archipelagu, a i własny dość słabo.”
„Dawna Mowa to język, którym mówią smoki, język, którym mówił Segoy,
ten, co stworzył wyspy świata, język naszych ballad i pieśni, zaklęć, czarów
i wezwań. Jego słowa spoczywają ukryte i zmienione, pomiędzy
naszymi hardyckimi słowami. Nazywamy pianę fal sukien: to słowo
utworzone jest z dwu słów Dawnej Mowy, suk, pióropusz i inien, morze. Pióropusz morza – to piana. Ale nie można zaczarować piany
nazywając ją sukien; trzeba użyć jej prawdziwego imienia w Dawnej
Mowie, które brzmi bessa.”
„-Jak wygląda ten lud czarowników? - zapytała. - Czy
naprawdę są cali czarni i mają białe oczy?
- Są czarni i ohydni. Nigdy żadnego nie widziałam -
oświadczyła z satysfakcją Kossil.”
„mieszkańcy wysp to barbarzyńcy o białej skórze i żółtych
włosach, dzicy, rozmiłowani w widoku krwi i swądzie
płonących miast.”
Stroje: „Ogion dał mu porządne gontyjskie pludry, koszulę i kaftan ze
skóry i płótna, mające zastąpić strojny osskilski przyodziewek”
Praca: „Wraz z gromadką innych wiejskich dzieci pasał kozy na
spadzistych łąkach ponad rzecznymi źródłami; a gdy był już
wystarczająco silny, aby poruszać miechami kowalskimi, ojciec
zatrudnił go, jako pomocnika w kuźni”
Domy: „Jego ojciec był w swoim czasie dość zamożnym kupcem
morskim; dom był przestronny i wsparty na mocnych belkach, z
mnóstwem domowego dobytku w postaci glinianych naczyń,
cienkich tkanin oraz naczyń z brązu i mosiądzu na rzeźbionych półkach i
skrzyniach. W jednym kącie głównej komnaty stała wielka harfa
taonijska, w innym zaś – warsztat Yarrow do tkania gobelinów, z
wysoką ramą krosien inkrustowaną kością słoniową.
Środki transportu: „Gdy znaleźli się daleko od przybrzeżnej płycizny,
wciągnął wiosła i postawił maszt. Ged wciągnął żagiel. Osprzętu używano
najwyraźniej od dawna i w ciężkich warunkach, choć czerwony żagiel
połatano z wielką starannością, a łódź była czysta i oporządzana. „
Pieśni: „pozostał w wiosce jeszcze jeden dzień, aby nauczyć
miejscowego młodego pieśniarza „ Czynów Morreda” i „Pieśni z Havnoru”.
Do brzegów Dłoni bardzo rzadko przybijał jakiś statek z Archipelagu:
pieśni ułożone przed stu laty były dla tych wieśniaków nowością, łaknęli więc
słuchania opowieści o bohaterach.”
Władcy: „Od kiedy zaginęła, w Havnorze nie było wielkich królów. Byli
książęta i tyrani, były kłótnie i wojny między krajami Ziemiomorza.”
„- Mówią, że był panem smoków. Ty twierdzisz, że też
nim jesteś. Kto to jest pan smoków?
Zawsze mówiła szyderczym tonem, a on
odpowiadał prosto i szczerze, jakby
przyjmował jej pytania za dobrą monetę.
- Ktoś, z kim smoki rozmawiają - wyjaśnił.”
Robert Lieberman
„Ziemiomorze” cz. 1 i 2
PółzbliżeniaPlany ogólnePlany totalne
Wizja Geda
Mrok – zabarwienie emocjonalne
Średniowieczne otoczenie
Charakteryzacje i kostiumy
Charakteryzacje i kostiumy
Gebbeth
Gra aktorska
Lewis Carroll
„Alicja w Krainie Czarów”
„Alicja po Drugiej Stronie Lustra”
„Monarchini biegała po całym polu, tupiąc i
wrzeszcząc mniej więcej raz na minutę: „Ściąć go!”
albo „Ściąć ją!” Alicja czuła się w tym otoczeniu
coraz gorzej. Nie miała jeszcze co prawda
zatargu Królową, wiedziała jednak, że może to
nastąpić lada chwila. „A wtedy co by się ze mną
stało? - pomyślała.
-Skazywanie na śmierć stanowi tu widać ich
najulubieńszą rozrywkę. Cud, że ktoś pozostał
jeszcze w ogóle przy życiu!”
„Na to Kapelusznik otworzył oczy jeszcze szerzej i zapytał:
- Jaka jest różnica miedzy kciukiem a piórnikiem?”
„Pierwszy przerwał milczenie Zwariowany Kapelusznik pytaniem: -
Którego dziś mamy? - zwróconym do Alicji. Jednocześnie wyjął z
kieszeni kamizelki zegarek i potrząsnął nim na wszystkie strony,
przykładając go czasem do ucha. Alicja pomyślała chwilę, po czym
odpowiedziała: - Czwartego.
- Spóźnia się o dwa dni - westchnął Kapelusznik. A nie mówiłem ci, że
masło nie nadaje się do smarowania mechanizmów? - dodał patrząc
ze złością na Szaraka. […] Ostatnie zdanie Kapelusznika wydawało się już zupełnie niezrozumiałe”
„Zauważyła tylko, że Zwariowany Kapelusznik i Szarak Bez Piątej
Klepki usiłowali wsadzić Susła do dzbanka z herbatą.”
Tim Burton
„Alicja
w Krainie
Czarów”
Dualizm świata
Półzbliżenia
Plany ogólne
Plan daleki
Oświetlenie i kolorystyka - las
Elementy groteski
Średniowiecze i gry w
jednym
Dźwięki/muzyka