1863 Rosalía de Castro Por que o 17 de maio é o Día das Letras Galegas? Que se pretende coa celebración? Quen instituiu esta celebración? En que ano empezou a celebración? Fixen un escrito que asinaron comigo don Manuel Gómez Román e don Xesús Ferro Couselo, e sometémolo á aprobación da Real Academia Galega. A Academia aprobouno por unanimidade.
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
1863
Rosalía de Castro
Por que o 17 de maio é o
Día das Letras Galegas?Que se pretende coa celebración?
Quen instituiu esta celebración?
En que ano empezou a celebración?
Fixen un escrito que asinaron comigo don Manuel Gómez Román e don Xesús Ferro Couselo, e sometémolo á aprobación da Real Academia Galega. A Academia aprobouno por unanimidade.
Lois Pereiro
1958-1965
17 d e ma io
2011Ceip “ Castro de Ouro”
BIBLIOTECA
Luis Ángel Sánchez Pereiro coñecido como Lois Pereiro naceu en Monforte de Lemos o 16 de febreiro de 1958, domingo de Entroido. Era o segundo de tres irmáns: Xose Manuel, Lois e Inés.
Monforte de Lemos
Xosé Manuel e Lois
A súa infancia pasouna entre Monforte, durante o curso escolar, e nas aldeas dos seus avós no Incio, durante as vacacións do verán.
Fillo dunha mestra e dun industrial do cristal. (orixinarios do Incio )Estudou no Colexio dos Escolapios de Monforte .
En 1975, con 17 anos, marcha para Madrid estudar socioloxía.Ao final do ano abandona a universidade e volve a Monforte onde
traballa na empresa do seu pai poñendo vidros polas obras .
Madrid
Monforte
En 1976 regresa a Madrid a estudar idiomas: alemán, inglés e francés na Escola Oficial de Idiomas. Nesta época coñeceu a artistas galegos coma Ramón e Antón Patiño, Manuel Rivas, Menchú Lamas e outros.
Con eles e co seu irmán Xose Manuel editaron a revista LOIA en galego, da que só publicaron catro números e imprimíana en fotocopias. Nesta época viaxa en tren por centroeuropa, Inglaterra e Irlanda.
Páxinas da revista Loia
Én 1981 intoxícase co aceite de colza desnaturalizado que estaba destinado a usos industriais e que produciu un envelenamento masivo con cantidade de mortes (3000)A enfermidade aféctalle, adelgaza , perde forza ten dores e decide volver definitivamente a Galicia.
Colaborou co grupo poético coruñés 'De amor e desamor' fundado no ano 1984.
A comezos do 82 instálase na Coruña onde vive o seu irmán.Neste ano gaña o premio de Poesía da Agrupación O Facho de A
Coruña.
Entre os proxectos nos que traballou atópase a revista La Naval, na que formaba parte do consello de redacción, e na revista Luzes de Galicia coa publicación de poemas e artigos, dirixida por M. Rivas.
Tristemente convivo coa túa ausenciasobrevivo á distancia que nos nega
mentres bordeo a fronteira entre dous mundossen decidir cal deles pode darme
a calma que me esixo para amartesen sufrir pola túa indiferencia
a miña retirada preventiva
obras
INTRODUCIÓN
"Ós meus, as miñas , ós do meu sangueherdado ou compartido en vidas paralelas.A eles, e sobre todo a elas, todas elas, que
me reafirman na vida e nas palabras que seguen"
DespoisAgora a penitencia
os arrepíos. Todo pechado dorme e falsifica:
frío en conserva ou febre delongada
Enfermo de SIDA , Lois Pereiro faleceu o 24 de maio de 1996 no antigo hospital Juan Canalejo de A Coruña a causa do envelenamento por aceite de colza. Tiña 38 anos. Está enterrado na parroquia dos seus avós maternos de Santa Cristina de Viso (Incio). Na súa tumba pódese ler o seguimte epitafio sacado dun dos seus poemas:
"Cuspídeme enriba cando pasedes por
diante do lugar onde eu repouse, enviándome
unha húmida mensaxe de vida e de furia
necesaria”
Explórote cos ollosExplórote cos ollos
descúbrote por dentroprofanando o teu sangue que levo ó meu desexo
paséome por tiexamino os teus procesos
orgánicosmátote e morro en ti
máis docemente
ou mellorinocúlame ti a min
veleno dos teus dentesmergúllate no meu sangue
inxéctate nas veasque te observan
e xa doente dóemea túa dor no teu desexoberrando en cada óso
e a túa mortemátame e resucítame
para ó finalmorrerme
morre en minsobreviveletal amor
que nunca perdeo alento
coa súa sede de amore os seus cinco
sentidos.Pereiro, Lois (1995). Poesía última de amor e
enfermidade (1992-1995)
Narcisismo. Sigo os pasos do sangue no meu corpoe coa unlla do meu dedo máis firmeabro un sulco vermello en media lúana vea que me acolle tan azul.