Poihmata g.soyrhs

www.schooltime.gr

ΠΟΙΗΜΑΤΑ-ΤΟΜΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ

ΦΑΣΟΥΛΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ

SCHOOLTIME E-BOOKS The Project Gutenberg

www.scooltime.gr

[- 2 -]

www.schooltime.gr

The Project Gutenberg EBook of Poems Fifth Volume Philosopher Fasoulis, by Georgios Souris

This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at www.gutenberg.org

Title: Poems Fifth Volume Philosopher Fasoulis

Author: Georgios Souris

Release Date: June 8, 2010 [EBook #32741]

Language: Greek

*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK POEMS FIFTH VOLUME ***

Produced by Sophia Canoni

Note: The tonic system has been changed from polytonic to monotonic. The spelling of the book has not been changed otherwise.

Σηµείωση: Το τονικό σύστηµα έχει αλλάξει από πολυτονικό σε µονοτονικό. Η ορθογραφία του βιβλίου κατά τα άλλα παραµένει ως έχει.

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΥΡΗ

ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΤΟΜΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ ΦΑΣΟΥΛΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ

ΑΘΗΝΗΣΙΝ ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ Α∆ΕΛΦΩΝ ΠΕΡΡΗ 1891

[- 3 -]

www.schooltime.gr

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ

Ιδού λοιπόν ο Φασουλής, που οίστρους κατεβάζει, καθώς ο Βούδδας των Ινδών υπό συκήν ρεµβάζει, και τον καφφέ τον θεριακλή, της Υεµένης πίνων φιλοσοφεί ακάµατος επί των ανθρωπίνων.

1

Άνθρωπος είµαι, άνθρωπος, και την ζωήν µου σύρω µ' ολίγα ψευτοδάκρυα, µ' ολίγα ψευτογέλοια, κι' άµα κυττάζω 'στά 'ψηλά και χαµηλά και γύρω όλα παντού µου φαίνονται τρελλού παππά Βαγγέλια.

Άνθρωπος είµαι, άνθρωπος µε χέρια και µε πόδια, σκυλιά γαυγίζουν 'πίσω µου, µε κουτουλούν οι τράγοι, τρώγω την γην, που του ζευγά την αυλακόνουν βώδια, πριν λαίµαργα την σάρκα µου εκείνη καταφάγη.

Άνθρωπος είµαι, άνθρωπος, και σαν χαράζ ηµέρα 'στόν κάθε παληοκαφφενέ 'ξαπλόνοµαι ανάσκελα, κι' αυτός, που κατ' εικόνα του µ' ετίναξ' εδώ πέρα, ως δείγµα της προνοίας του µου στέλλει πάντα φάσκελα.

Άνθρωπος είµαι, φύσεως πετώσης και πεζής, Ηράκλειτος φιλόσοφος και δηµοσιογράφος, κι' όταν κανένας µ' ερωτά «σ' αρέσει, βρε, να ζης;» του απαντώ «τροµάρα µας αν έλειπε κι' ο τάφος».

2

∆εν ξέρω τι ζητώ και τρέχω ψωραλέος µετά του Περικλέτου.. στα χέρια µου κρατώ κρανίον Βασιλέως και καύκαλο επαίτου.

Και χύνω άνω κάτω, κυττάζων τα ουράνια, 'στο πρώτο ρετσινάτο, 'στο δεύτερο σαµπάνια.

3

[- 4 -]

www.schooltime.gr

Τις δύναµις ενήργησε και διεπλάσθ' η σφαίρα; ο ένας είπε την φωτιά κι' ο άλλος τον αέρα κι' ο τρίτος µόνο το νερό, αλλ' ο σοφός Εµπεδοκλής εδέχθη και τα τρία και τέλος πάντων έγινε µεγάλη φασαρία σ' εκείνον τον παληό καιρό.

Καθένας ήτο βέβαιος πως ηύρε το σωστό και κάθε τόσο άλλαζαν του κόσµου τον Χριστό µε χίλια δυο µπερδέµατα… αλλά εδιάβασα κι' εγώ αυτά τα κολοκύθια κι' εις ένα κι' άλλο σύστηµα ευρήκα µιαν αλήθεια πως όλα είναι ψέµµατα.

4

Βρε Φασουλή καϋµένε, δεν κάθεσαι 'στ' αυγά σου, τους ψωροφιλοσόφους 'στον διάβολο δεν στέλλεις; δεν σε αρκεί να χάσκης 'στην ράχη του Πηγάσου, µα και φιλοσοφίαις αρχίζεις να µου θέλης;

Όπως κι' αν διεπλάσθη το Σύµπαν τι σε µέλει; κι' αν εξ αυτής παρήχθη της µάζης ή εκείνης, κι' αν ήτο πρώτα χάος ή µια φωτονεφέλη, εσύ 'µπορείς µε τούτο καλλίτερος να γίνης;

Και αν 'στών συστηµάτων εγκύψης την σωρείαν, και αν του ∆ηµοκρίτου δεχθής την θεωρίαν, καθ' ην εκ των ατόµων συνίσταται η φύσις, κι' επί της θεωρίας αυτής φιλοσοφήσης,

Θαρρείς το άτοµόν σου δεν θάναι όπως είναι, πως ασθενές σαρκίον ως τώρα δεν θα µένη, πως δεν θα το µαραίνουν οι πόθοι κι' αι οδύναι κι' ουδέ θα παίζη λόρδα και η παραδαρµένη;

Κι' αν του Θαλή το ύδωρ αρχήν αναγνωρίσης κι' υδραυλικής σπουδάσης µεθόδους περισσάς, πιστεύεις πως καµµία δεν θα στειρεύη βρύσις και συ από την δίψα ποτέ δεν θα λυσσάς;

Και αν του Ηρακλείτου το σύστηµα σ' εξαίρη κι' ειπής αρχήν των όλων το πυρ το αδηφάγον, νοµίζεις ότι πάντα θα είναι καλοκαίρι και δεν θα τουρτουρίζης την εποχήν των πάγων;

Κι' αν ως ο Πυθαγόρας και συ ανακηρύξης πως είναι αρµονία τα πάντα και ρυθµός, κι' αν αριθµούς αγνώστους ενώσης κι' αναµίξης κι' ειπής πως άρχει πάντων το έν κι' ο αριθµός,

Νοµίζεις πως τ' αυτιά σου ποτέ δεν θα ταράξη βαρύτονος, τενόρος, ή άλλος φουκαράς, που µε βρυγµούς οδόντων ελπίζει να µαλάξη την άµουσον καρδίαν σκορδόπιστης κυράς;

[- 5 -]

www.schooltime.gr

Ή µήπως των πλουσίων τα πλούτη θα σαρώσης; ή µήπως το πουγγί σου θα 'βρίσκεται γεµάτο; ή τάχα θα 'µπορέσης το σπήτι να πληρώσης, που έκτισες µε χρέος 'στόν Φαληρέα κάτω;

Και αν δεχθής ακόµη σαν τον Αναξιµένη πως ο αήρ το Σύµπαν και άπειρον σηµαίνει, θαρρείς πως θα περάση και µόνον µια ηµέρα, που δεν θα καβουρδίσης κοπανιστόν αέρα;

Και αν τας πολιτείας τας ουρανογενείς του Πλάτωνος ποθήσης, ευγενεστάτου θρέµµατος, µη τάχα ζωοκλέπτης δεν θα 'µπορή κανείς να γίνη Ταξιάρχης και Σύµβουλος του Στέµµατος;

Και αν τον έρωτά του δεχθής τον ιδεώδη µήπως δεν θα σηκώνουν τον κόσµον εις το πόδι προικοθηρών πεινώντων τοσαύται συµµορίαι, οπόταν ξεµυτίζουν πολύφερνοι κυρίαι;

Νοµίζεις οι ερώντες πως θα πετούν 'στά νέφη και πως ποτέ δεν θάχουν για τίποτ' άλλο κέφι; ή µη κι' ο έρως θάναι καπνός, ατµός και σκόνη, και γυναικός κοιλία ποτέ δεν θα φουσκώνη;

Και αν του Σωφρονίσκου ακούσης τον υιόν, που έν' ανακηρύττει του Σύµπαντος Θεόν, ασύλληπτον καθ' όλα και άυλον κι' αιώνιον κι' εις τούτον αποβλέπων ερρόφησε το κώνειον.

Και αν, 'στήν Χαναναίαν πετάξας νοερώς, εις τον Θεόν εκείνον πιστεύσης του Σινά, θαρρείς πως δεν θα φθάση ουδέποτε καιρός, οπού θα προσκυνήσης και συ τον Μαµµωνά;

Θαρρείς τον εαυτόν σου διττώς αν διαιρέσης, εις νουν και εις αισθήσεις, πως δεν θα µείνης βλαξ; θαρρείς πως ασφαλίζεις τας µεταξύ των σχέσεις κι' αυτό δεν θάναι δούλον του άλλου εναλλάξ;

Και αν του Επικούρου την Ηδονήν δεχθής και τύχη καµµιάν ώρα και συ να ορεχθής να φας µονάχος ένα µουλκέικο πεπόνι θαρρείς πως τάντερά σου δεν θα θερίσουν πόνοι;

Κι' αν την αχρείαν σάρκα εξ ηδονών κορέσης νοµίζεις πως µε άλγος ποτέ σου δεν θα κλαύσης; κι' αν τον βαρύν χιτώνα της αρετής φορέσης θαρρείς πως δεν θα θέλης εκείνας ν' απολαύσης;

Νοµίζεις πως δεν είναι κι' αυτό κι' εκείνο χίµαιρα; πιστεύεις και εις όρκους κι' εις λόγους της τιµής; νοµίζεις ότι τούτο, που θα ποθήσης σήµερα, και αύριον επίσης θα το επιθυµής;

[- 6 -]

www.schooltime.gr

Κι' αν είσαι ανθρωπίσκος εκ της κοινής αγέλης θα µακαρίζης κλαίων σκηπτούχους Βασιλείς, κι' αν Βασιλεύς καλήσαι, θαλθή στιγµή να θέλης ν' αδειάζης ανωνύµους θαλάµους της Αυλής.

Βρε Φασουλή καϋµένε, ως εδώ πέρα µείνε, πολλή φιλοσοφία και σκέψις ας σου λείπη… δι' ό,τι πράγµα χαίρεις αυτό χαρά δεν είναι, δι' ό,τι πράγµα πάσχεις αυτό δεν είναι λύπη.

∆εν είσαι ούτ' ευδαίµων, αλλ' ούτε δυστυχής, ευκόλως µην πιστεύης 'στόν ένα και 'στόν άλλον, ουδ' εις αθανασίαν ουδ' εις θνητόν ψυχής, και δι' αυτό κι' εκείνο να στέκης αµφιβάλλων.

Ο κόσµος ας κινείται και τούτο το Βασίλειον, ας στρέφετ' αιωνίως η γη περί τον ήλιον, κι' εκείνος περί ταύτην ας κινηθή αν θέλη… δι' όλας τας κινήσεις πεντάρα µη σε µέλη.

Ατάραχος θεώρει του κεραυνού το βέλος, του κόσµου τα βιβλία εις τα σκουπίδια όλα, κι' ενόσω την αρχήν του δεν βλέπεις και το τέλος υπόµενε, ανέχου, ανθρώπους γεννοβόλα.

5

Ποσάκις µόλις είδα την ηµέραν επόθησα του Σύµπαντος την σφαίραν εις άµορφον σωρόν να µεταβάλλω κι' επάνω εις ερείπια να ψάλλω.

Και άλλοτε 'στούς τοίχους µου σαν είδα να τρέχη σιχαµένη κατσαρίδα, κι' ετόλµησα κι' εγώ να την σκοτώσω ποσάκις δεν την έκλαυσα και πόσο!

6

Όλα θαρρώ πως κλαίνε και τους καϋµούς των λένε.

Αµάν! καθείς φωνάζει, κι' ακούω να στενάζη βασανισµένη πλάσις, το κύµα της θαλάσσης, η ρεµµατιά, η φτέρη, το µαλακό αγέρι, ο βρέµων καταρράκτης, ο φλέγων κεραυνός, και της αυγής ο κράκτης, ο γαύρος πετεινός.

Και βλέπω από πέρα ποιµενική φλογέρα να καίη τον αέρα µε φλόγας στεναγµών…

[- 7 -]

www.schooltime.gr

Και παν το αναπνέον µου ψάλλει πόνον νέον µε νηστικών ορνέων απαίσιον κρωγµόν.

Ακούω έν' αηδόνι σε χαµηλό κλαδί να πικροκελαϊδή και η ψυχή µου λυόνει.

Και γάιδαρος παρέκει αποσταµένος στέκει µε φόρτωµα 'στή ράχη.. Θεέ µου, πως γκαρίζει! ποιος τάχατε γνωρίζει τι βάσανα να τάχη!

7

Κι' εγώ για να ξεχάνω των στεναγµών τον δρόµο µου έρχεται να κάνω συχνά τον Αστρονόµο.

Και λησµονών τα βάρη κυττάζω προς τον Άρη, και βλέπω προς τον Κρόνο για να περνώ τον χρόνο.

Ίσως κι' από 'ψηλά κανείς βασανισµένος εδώ 'στά χαµηλά κυττάζει σαστισµένος.

Κι' ο νους του όλος κρίσι καθώς και ο 'δικός µου ζητεί να 'βρη µια λύσι 'στό πρόβληµα του κόσµου·

Και δεν 'µπορεί και κλαίει, και δεν 'µπορώ και κλαίω, όρσε κι' αυτός µου λέει, όρσε κι' εγώ του λέω.

8

Την σοφίαν, λέγει, ζήτει ο µεγάλος Πυθαγόρας, και αυτήν σκοπόν κηρύττει πας σοφός εκ πάσης χώρας.

Μα κι' εγώ, κυρ Πυθαγόρα, την γυρεύω κάθε ώρα και γι' αυτήν γυρνώ µε δίσκο, µα του κάκου… δεν την 'βρίσκω.

9

Πού βρίσκεται, πού κάθεται, γιατί να µην ειξεύρω; κι' αν της σοφίας κάποτε ταπόκρυφα σπουδάζω δεν προσπαθώ µε την σπουδήν το βέβαιον να εύρω… την ώρα θέλω να περνώ και να διασκεδάζω.

[- 8 -]

www.schooltime.gr

Κι' οπόταν εκ του υψηλού στραφώ 'στήν κοινωνίαν κι' εµπρός µου τύχη να ιδώ κανένα Παυσανίαν, που πριν οκάδες είκοσι τα µέλη του εζύγιζαν κι' εκ της νηστείας της πολλής τα γόνατά του 'λύγιζαν.

Μα σήµερα, που έπεσε 'στό Κεντρικόν σαν γλάρος, µετρά οκάδες εκατό το ειδικόν του βάρος, εις τούτον τον περίεργον σπουδάζω πατριώτην τον νόµον της βαρύτητος, την δύναµιν την πρώτην.

Κι' οπόταν βλέπω κάποτε ∆ηµόσιον Ταµίαν πώς προσπαθεί τον πειρασµόν να φύγη του παρά, αν και δεινώς µαστίζεται από την βουλιµίαν, να! η κεντρόφυξ δύναµις φωνάζω εν χαρά.

Αλλ' όταν τέλος τον ιδώ µε όλην του την πάλην ακάθεκτος να σύρεται περί το κέντρον πάλιν ως ότου γίνη άφαντος µε το Ταµείον όλον, βλέπω την άλλην δύναµιν, που λέγουν κεντροµόλον.

10

Όσους µεγάλους κόπους, φιλόσοφε, κι' αν κάµης, µονάχα ' στούς ανθρώπους ερεύνα τας δυνάµεις µυστηριώδους φύσεως.

Κι' όστις εις τούτους µόνον σπουδάζει να εγκύψη, καθ' άπαντα τον χρόνον ανέρχεται εις ύψη σοφίας και ποιήσεως.

11

Όστις ποθεί ευχάριστα την ώραν να σκοτώση εδώ να κύψη πρέπει… θαρρώ πως πάσ' απόστασις ποτέ δεν είναι όση το µάτι µας την βλέπει.

Κι' όταν εις πάσαν εποχήν καυµάτων και χειµώνων ο άνθρωπος οδεύη, τας αποστάσεις ο σκοπός τας µεγαλόνει µόνον κι' αυτός τας συντοµεύει.

Κι' αυτό µου τώπε Βουλευτής µε λιπαράν γαστέρα: «εις όποιο κι' αν ευρίσκωµαι της πόλεως σηµείον καµµία δεν µου φαίνεται οδός συντοµωτέρα παρά εκείνη που τραβά 'στό Κεντρικόν Ταµείον».

[- 9 -]

www.schooltime.gr

12

Ψηλά µη βλέπης, σοφέ µου χάχα, κι' όλα τα κάνει ο νους µονάχα. Μικρά µεγάλα λόγια χαµένα… τέτοια τα δείχνει ο νους σ' εµένα.

Ό,τι εκείνος θαρρεί πως πρέπει και πως ταιριάζει µε το εγώ, τούτο καθένας καλόν το βλέπει και τούτο θέλω και κυνηγώ.

Ο νόµος γράφει «ποτέ µην κλέψης µηδέ πεντάρα, µηδέ βελόνι», αλλ' όταν έλθουν τοιαύται σκέψεις καθείς τον νόµο τον φασκελόνει.

13

Γιατί αλήθεια πάντα καθένας να γυρεύη εκείνο που ο νόµος σαφώς απαγορεύει;

Πώς κι' ο Αδάµ ακόµη, που τόσον ετιµάτο, οπού ποτέ σκοτούραις δεν είχε και δουλειαίς, και µες 'στού Παραδείσου τους κήπους εκοιµάτο µε πάνθηρας, µε σαύραις και µε δεντρογαλιαίς, τον απηγορευµένον ωρέγετο να φάγη ως που κατεκρηµνίσθη µε το δεξί του πλάγι;

Γιατί κι' εγώ, σαν τύχη ανάγκη φυσική 'στόν δρόµο να µε σφίξη, πηγαίνω προς εκεί, που πάσα µας ανάγκη ρητώς απαγορεύεται;….. Θεούλη µου, τι κόσµος!… ας πάη να κουρεύεται.

14

Θεέ µου, τι κόσµος !… πολλάκις το είπα… µου πίνει το αίµα κι' ο ψύλλος κι' η σκνίπα, και όµως δεν έχω ποτέ µου το θάρρος να ρίψω µακράν µου του βίου το βάρος.

Το είπα… η πλήξις την πλήξιν µου φέρει.. δεν θέλω θυέλλας, ανοίξεις, λειµώνας… σαν έλθουν οι πάγοι ζητώ καλοκαίρι, σαν έλθη και τούτο ζητώ τους χειµώνας.

'Στό χάος το πρώτον το Σύµπαν ας πέση κι' έν' άλλο ας γίνη καθώς µου αρέσει, αλλ' όµως συστρέφω κι' αυτό ανωκάτω και δεύτερον, τρίτον και τέταρτον πλάττω.

[- 10 -]

www.schooltime.gr

Οπόταν δε κόσµους συνθέσω πολλούς για 'µένα τελείους, για 'µένα καλούς, κι' εκείνοι µε πλήττουν κι' αυτούς ανατρέπω και φθάνω και πάλιν εις τούτον που βλέπω.

15

Παντοτεινή µουρµούρα και κλάψα και φαγούρα.

Τι τόφελος, χαµένε, φιλοσοφίας τόσης!.., οι άνθρωποι σου λένε: «σκοτώσου να γλυτώσης».

Μα συ και αν γρινιάζης δεν έχεις νου χαζό και 'στούς κουτούς φωνάζεις: «'στό πείσµα σας θα ζω».

16

Κι' αν λέγη πας σοφός πως της ζωής το φως και όλα τα βαρύνεται, αλλ' είναι µασκαράς και κάλπικος παράς και ως τοιούτος κρίνεται.

Κι' ο Λεοπάρδης έπληττε µε γόους τον αέρα και την ζωήν την εύρισκε σιχαµερό τσιµπούρι, αλλ' όταν εις τον τόπον του ενέσκηψε χολέρα πρώτος ο αφιλότιµος το έκοψε κουµπούρι.

Όµως κι' εγώ, που την ζωήν πετώ εις τα σκυλιά, σπανίως τρέχω 'στήν Βουλήν ν' ακούσω κάθε ρήτορα, εκ φόβου µήπως έξαφνα βροντήση πιστολιά και κράξω προς βοήθειαν Χριστόν και Θεοµήτορα.

17

Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα, πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη… αυτός ο πλάνος κόσµος και πάντοτε και τώρα δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει.

Αν έλεγε καθένας τι κρύπτει κατά βάθος χωρίς κανένα φόβον, χωρίς κανένα πάθος, θα 'βλέπαµε αµέσως το παν ν' ανατραπή, θα 'βλέπαµε αµέσως το πάν µορφήν ν' αλλάξη, µα σήµερα κι' ο κλέπτης θ' ακούσης να σου 'πη: «εγώ ποτέ να κλέψω;… πα! πα! Θεός φυλάξοι!»

[- 11 -]

www.schooltime.gr

18

Είδα κουφό µια 'µέρα και είπα εν σπουδή: «ποτέ του δεν θ' ακούση εκείνα που θα 'δη». Κι' είδα στραβό και είπα «µη για το φως στενάξης, εκείνα που θ' ακούσης ποτέ δεν θα κυττάξης».

Κι' είδα βουβό και είπα «γιατί στενοχωρείσαι; έχεις το µέγα δώρον, εγκράτειαν της γλώσσης». Κι' είδα χωλό και είπα «ευτυχισµένος είσαι, που δεν 'µπορείς να τρέχης και 'στάς διαδηλώσεις»

19

Το κάθε δώρον, η κάθε χάρις, περνά ως πόνος και δυστυχία… ο κόσµος είναι όπως τον πάρης, χαραί και λύπαι ψευδή λαχεία.

Αν σε µαραίνουν οι στεναγµοί και τόσα πάθη παντοτεινά, πλην ίσως έλθη και µια στιγµή, που θα γελάσης αληθινά.

Αν όµως όλα σου δείχν' η πλάσις µε όψεις µόνον απατηλάς, ποτέ 'στ' αλήθεια δεν θα γελάσης κι' ας κάνης πάντα ότι γελάς.

20

Είδα εις τον τάφον γαύρου Βασιλέως να καθίση κάποιος πλάνης πειναλέος· είπε πόσην δόξαν είχε τόνοµά του κι' έφυγε τρις πτύσας εις το άγαλµά του.

Ήλθε κι' ένας άλλος, λόγιος συγγράφων, και σοφούς χαράξας εις την πλάκα στίχους έκαµεν ευσχήµως δίπλα εις τον τάφον ό,τι κάνει σκύλος αναιδώς 'στούς τοίχους.

21

Ιδού λοιπόν ο κόσµος την δόξαν βεβηλών !… αι αµοιβαί τοιαύται, τοιαύτα τα βραβεία… ορίστε και η δόξα… πού είσαι, Βαβυλών; πού είναι κι' η Ευδαίµων εκείνη Αραβία µε τόσων αρωµάτων µυροβολούσαν χλόην, µε βάλσαµον, µε κύπρον, µε σµύρναν, µε αλόην;

[- 12 -]

www.schooltime.gr

Πού Μωυσής ξηραίνων τον δρόµον τον υγρόν; εις άγνωστον κοιµάται της Χαναάν αγρόν. Πεντάπολις πού είσαι; πού είσθε τόσαι χώραι; καπνόν και σκόνην βλέπω και την Ιεριχώ, και µε τα τύµπανά των του Ισραήλ αι κόραι δεν εξυπνούν ερήµων κοιλάδων την ηχώ.

Χειµάρρους δεν σκιάζουν αι Κέδροι του Λιβάνου, παιάνας δεν ακούω πολέµων καλλινίκων, ουδέ παρά τας όχθας εκεί του Ιορδάνου απλόνουν τους καρπούς των οι κλάδοι των φοινίκων.

Πώς έσβυσε το κλέος του καθενός µεγάλου; τις οµιλεί ακόµη περί του µεγαλείου;… τι έγινε κι' η δόξα του ίππου Βουκεφάλου; τι έγινε κι' ο ∆όρκων αυτός του Ηρακλείου;

Πού έθαψαν κι' εκείνην του Βαρλαάµ την όνον; πού δε κι' η τρεφοµένη από το Πρυτανείον;…. ίσως µετεµψυχώθη µε την ροήν των χρόνων 'στους Έλληνας εκείνους των νέων καφφενείων. Εγέρασε ο κόσµος κι' ακόµη θα γεράση κι' η δόξα της 'δικής µου γαϊδάρας θα περάση.

22

Όσοι ώραις έχουν και καιρό για χάσιµο κι' εις κηδείαις τρέχουν µε καυµάτων βράσιµο, όταν Χάρος πάρη τούτο το κουφάρι, που δεν έχει πιάσιµο, θάλθουν και θα κλαίνε δόξα µια φορά, κι' όλοι των θα λένε: «Βρε τον µασκαρά!… είχε και παράσηµο!»

23

Οπόταν φασκελόνω τον κόσµον τον χυδαίον κι' εις τας µετεµψυχώσεις εγκύπτω των Χαλδαίων, µου έρχεται η σκέψις πως ίσως δεν χαθώ, αλλ' εις κανένα ζώον θα µετεµψυχωθώ.

[- 13 -]

www.schooltime.gr

Γιατί να µην πιστεύσω και τους Χαλδαίους; είπα… πάς ο τυφλώς πιστεύων λογίζεται µακάριος… γιατί, οπόταν βλέπω βουλιµιώντα γύπα, να µην ειπώ πως ήτον Αλαταποθηκάριος;

Κι' οπόταν άνδρας βλέπω εµπρός µου Βουληφόρους να παραβαίνουν πάντας τους ανθρωπίνους όρους και να κλωτσούν αγρίως και µε τα δυο ποδάρια πώς να µην 'πώ πως είναι τουλάχιστον µουλάρια;

Αυτά για κολοκύθια ως σήµερα θαρρούσα, µα τώρα ποίος κόσµος πραγµατικώς εξαίσιος… φαντάζοµαι πως είναι σαρανταποδαρούσα ο Περικλής, ο Κόδρος, ο Νεύτων, ο Καρτέσιος.

Αλλ' ίσως και ο πρώτος και ίσος εν τοις ίσοις, οπού τον καίει δίψα φιλοπολέµου λύσσης, παντού δ' ως Στρατηλάτης δαφνοστεφής θαυµάζεται, γενή απροσδοκήτως εκείνο το πτηνόν, που κατ' Αριστοφάνην Χεσάς επονοµάζεται, ανήκει δε κατ' είδος εις τον Φασιανόν.

24

Μετά την µετεµψύχωσιν σ' ανοίγεται η Πύλη ωραίων Παραδείσων, υπάρχουν δε Παράδεισοι πολλοί τε και ποικίλοι εν µέσω των αβύσσων.

Εις τούτον Άγγελοι χρυσοί τας πτέρυγάς των σµίγουν µε µουσικάς ευµόλπους, ο δ' Αβραάµ και Ισαάκ 'στούς ευσεβείς ανοίγουν χαριτοβρύτους κόλπους.

'Στόν άλλον όρη και βουνά µε µέλι και πιλάφι και Οδαλίσκαι που στιγµή δεν κάνουν και νισάφι, και αν επλάσθης µε ροπήν προς την πολυγαµίαν εκάστην ώραν ειµπορείς ν' αλλάζης κι' από µίαν.

Πλην µ' απολαύσεις κι' αγαθά προς ταύτα παραπλήσια υπήρχον κι' άλλοι προ πολλού Παράδεισοι κι' Ηλύσια, µα παν κι' αυτοί 'στόν διάβολο µε Κρόνους και µε ∆ίας και τους θεούς των σήµερα φρουρεί ο Καββαδίας.

Και πηλαλείς εδώ κι' εκεί να εύρης ποιος σ' αρέσει ωσάν σκυλί που του κρεµούν οπίσω καραβάνα, αλλ' αν απ' όλους δεν 'βρεθή κανείς να σε χωρέση, υπάρχει άλλος ανοικτός… του Βούδδα η Νιρβάνα.

[- 14 -]

www.schooltime.gr

25

Μηδέ πιλάφια είν' εδώ κι' Αγγέλων πανηγύρεις, µηδέ πολυγαµία… εκεί Μηδέν αιώνιον, µακαριότης πλήρης, κι' ανταµοιβή καµµία.

Με µαρτυρίου στέφανον την κεφαλήν δεν στέφεις κι' αν όντως µάρτυς ήσο… χωρίς ελπίδ' ανταµοιβής και πάλιν επιστρέφεις εις το Μηδέν οπίσω.

Εις τούτον τον Παράδεισον της ιεράς σιγής, οπού τελείως θνήσκεις, παντός δικαίου αληθούς και µάρτυρος της γης το Πάνθεον ευρίσκεις.

Εις τούτον τον Παράδεισον, που δεν σε περιµένει ουδέποτε τρυφή, χωρίς χυδαία όνειρα κοιµούνται κουρασµένοι οι αληθώς σοφοί.

26

Σεις όσοι εφορέσατε ακανθωτούς στεφάνους και θρόνους εσαρώσατε, κι' από σκηπτούχους Καίσαρας κι' αιµοχαρείς τυράννους λαούς απελυτρώσατε.

Σεις όσους δεν επτόησεν ακόλαστος Σατράπης διά των µαρτυρίων, και άφθονον εχύσατε την δρόσον της αγάπης και εις ψυχάς αγρίων.

Σεις όσοι εσκορπίσατε του λόγου την ειρήνην 'στών πόνων την κοιλάδα, και µετελαµπαδεύσατε την άσβεστον εκείνην της επιστήµης δάδα.

Σεις όσοι ατενίζοντες προς ύψιστον σκοπόν, προφήται αληθείς,

[- 15 -]

www.schooltime.gr

ερρίψατε τα σπλάγχνα σας εις στόµατα γυπών ως άλλοι Προµηθείς.

Σεις όσοι και τους κώνωπας ακόµη διυλίσατε µε παν το δυνατόν, και εις φασµατοσκόπια και πρίσµατ' ανελύσατε το φως των πλανητών.

Σεις όσοι εχαράξατε τους πριν αβάτους δρόµους ανά τους ουρανούς, κι' εστράφη προς του Σύµπαντος τους αιωνίους νόµους πας υγιαίνων νους.

Σεις όσοι εξελίξατε την ανθρωπίνην πλάσιν µε µόχθους ερευνών, κι' ευρόντες εχωρίσατε εις είδος και εις κλάσιν τα πλήθη των γενών.

Σεις όσους δεν ετρόµαξεν ο ∆ράκων ο πυρίπνους βαρβάρου αµαθείας, κι' εις ρόδων ετρυφήσατε αρωµατώδεις ύπνους και εις εκστάσεις θείας.

Σεις όσοι συνετρίψατε παν είδωλον του σκότους 'στό κοίλον της παλάµης, και τόσας εδεσµεύσατε κρυπτάς κι' αναλλοιώτους της φύσεως δυνάµεις.

Σεις όσοι ανεστείλατε τον ρουν και τας φοράς ακατασχέτου ρεύµατος, και τα δεσµά εθραύσατε δουλείας βδελυράς του ανθρωπίνου πνεύµατος.

Προς σας του Βούδδ' ανοίγεται ο µέγας ουρανός, Επαγγελίας χώρα, κι' εις ταύτην την επίζηλον Εδέµ του Μηδενός αναπαυθήτε τώρα.

Εκεί ας αναπαύεται πας µάρτυς και πας ήρως, γευθείς σοφίας µάνα… δεν είναι αµοιβή παντός και του τυχόντος κλήρος του Βούδδα η Νιρβάνα.

Χρυσούς ορθούται 'στόν Ναόν εκείνον της σιγής ο τρίπους της Πυθίας,

[- 16 -]

www.schooltime.gr

και δεν εισέρχεται ποτέ χειρώναξ εναγής κι' εχθρός της αληθείας.

Εκεί φωτίζει την πυκνήν του Μηδενός σκοτίαν φως αληθών θαυµάτων, και βλέποµεν αθάνατον την αριστοκρατίαν των ευγενών πνευµάτων.

27

Εγώ αυτόν τον Βούδδα τον εκτιµώ πολύ… τι άνθρωπος τωόντι και ποία κεφαλή ! Αν κι' ήτο Βασιλέως κραταιοτάτου θρέµµα εµούντζωσε τον θρόνον, εµούντζωσε το στέµµα, και τα βουνά επήρε µε ιεράν µανίαν κι' εδίδασκε τον κόσµον αγάπην αιωνίαν.

Κι' εµόναζε ρεµβάζων αυτός ο Ηγεµών πότε παρά τον Γάγγην ή άλλον ποταµόν, και πότε εις χειµάρρους κι' υπό σκιάν συκής, ακούων αρµονίας αγνώστου µουσικής, κι' εφούντωναν ως δάσος τα µαύρα του µαλλιά κι' εφώλιαζαν απάνω λογής λογής πουλιά.

Τροφή του ήσαν µόνη τα χόρτα κι' αι οπώραι και προς τα ύψη στρέφων καθ' εαυτόν ελάλει, κι' εφάνησαν εµπρός του της Ηδονής αι κόραι παγίδας να του στήσουν µε τα γυµνά των κάλλη, και των σαρκών το σφρίγος πολύ τον εσκανδάλιζε κι' εκείνη τον εφίλει κι' αυτή τον εγαργάλιζε.

Όµως ο µέγας Βούδδας, κατανικών τα πάθη, 'στούς δόλους της µαγείας ατρόµητος εστάθη, και πριν 'στόν δόλον φθάσουν της Ηδονής τον έννατον και είδαν πως εκείνος δεν χάνει τα πασχάλια του, µ' αφρούς θυµού και λύσσης επήραν τα βρεµµένα των και άφησαν τον Βούδδα να κάθεται 'στά χάλια του.

Εγώ αυτόν τον Βούδδα τον εκτιµώ πολύ… τι άνθρωπος τωόντι και ποία κεφαλή! Ν' ανθέξ' εις τόσα κάλλη την ράχη να γυρίση; να µη του φέρη ρίγος και της σαρκός το χνούδι;… δόξα πολλή 'στόν Βούδδα, µα να µε συγχωρήση αν του ειπώ µε σέβας πως είναι 'λίγο βούδι.

28

Κι' εµπρός µου είχαν έλθει µια φορά γυναίκες πονηραί να µε τρελλάνουν, που ήσαν σαν τα κρύα τα νερά, και άρχισαν τα µάγια να µου κάνουν.

[- 17 -]

www.schooltime.gr

Εστάθησαν ολόρθαις εµπροστά µου κι' εσκόρπιζαν αρώµατα και µύρα, κι' επέµεινα κι' εγώ µε τα σωστά µου να δείξω σαν τον Βούδδα χαρακτήρα.

Μα µόλις είδα κάποιας 'λίγο πόδι κι' η άλλη τόνα χέρι 'ξεµανίκωσε, ο Βούδδας µου εφάνη τότε βώδι κι' ο διάβολος µ' επήρε και µ' εσήκωσε.

29

Κι' αν ο Βούδδας προς των νεύρων ηγωνίζετο την δράσιν, µα δεν ζη κανείς ειξεύρων ποίαν άρα είχε κράσιν.

Αλλ' αν ήτο σαν κι' εµένα τον αχρείον, τον κανάγια, δεν θα 'πήγαιναν χαµένα της αγάπης τόσα µάγια.

30

Εµπρός 'στήν σάρκ' αν τρέµετε νοµίζω πως το παν από την κράσιν κρέµεται κι' αυτό το αγαπάν.

Κι' εγώ δεν θέλ' ο τάλας σφοδράς επιθυµίας, που να γεννούν µεγάλας εντός µου τρικυµίας.

Αλλ' όταν αι δυνάµεις δεν είναι αρκεταί, τι διάβολο να κάµης, ω Βούδδ' αγαπητέ;

31

Κι' ο Επίκτητος µου λέγει: «καθυπόταξε 'στό πνεύµα κάθε πόθον που σε φλέγει και θεώρει τον ως ψεύµα».

[- 18 -]

www.schooltime.gr

Κι' είπα πλήρης ηρεµίας: «κλάσµα γνήσιον ας κάνω και το πνεύµ' ας είναι άνω πονηράς επιθυµίας».

Πλην τους όρους αίφνης είδα αντιστρόφως παρ' ελπίδα, κι' ανεφάνη κλάσµα νόθον εις των σκέψεων το ρεύµα, έχον άνωθεν τον πόθον, έχον κάτωθεν το πνεύµα.

32

Μπορεί να είσαι άνθρωπος εκ της κοινής σωρείας και να µη δίδης προσοχήν ποτέ προς τας κυρίας· αλλ' ειµπορεί να λέγεσαι φιλόσοφος Σενέκας κι' ενός παρά να γίνεσαι και δούλος 'στάς γυναίκας.

Ω πονηραί απόγονοι της παµπονήρου Εύας, σπανίως οι σοφοί για σας ωµίλησαν µε σέβας, κι' αυτή του Σοπεγχάουερ και η 'δική µου γλώσσα εξήµεσ' εναντίον σας κακά µυρία όσα.

Αλλ' όσα είπαν οι σοφοί εξώλης και προώλης, σεις, δαίµονες του πονηρού, αν κινηθήτε µόλις, αµέσως τανατρέπετε µε µόνον το ριπίδι σας και κάθε Σοπεγχάουερ τον κάνετε σκουπίδι σας.

33

Κι' αν είσθε κούφα, ως λέγουν, πλάσµατα και καρακάξαις και νεροβράσµατα, έτσι σας έπλασε η φύσις µόνον και 'στόν αιώνα µας και προ αιώνων.

Αν δεν σας 'στόλιζε στόµα στωµύλον κι' ανοησίας χάρις αβρά, δεν θα ελέγεσθε ωραίον φύλον και της 'δικής µας πλευράς πλευρά.

Πώς η καρδία µου για σας λυπείται, όταν την φύσιν σας τοιαύτην βλέπη… µ' όσα κι' αν κάµετε, µ' όσα κι' αν 'πήτε, πάντα θα µένετε όπου σας πρέπει.

Και αν χαρίσουν κι' εις σας προνόµια µε τα 'δικά µας καθ' όλα όµοια, κι' εξ ίσου νέµεσθε µαζί µ' εµάς και ταξιώµατα και τας τιµάς

Κι' αν η κυρία Παρέν εκδώση εφηµερίδων σοφών σωρείας, κι' αν επιµείνη και αν ιδρώση σοφάς να κάµη και τας κυρίας.

[- 19 -]

www.schooltime.gr

Πάντα τα χείλη σας θα σαλιαρίζουν για τον ποδόγυρο τον τρισµακάριο, για ποιαις παντρεύονται, για ποιαις χωρίζουν, για ποιαις εχόρεψαν µε Σεκρετάριο.

34

Κι' ένας σοφός µεγάλος κάθε σοφήν γαλιάνδρα την παραβάλλει µ' ένα φτειασιδωµένον άνδρα.

Κι' εγώ σαν 'δώ γυναίκα, δι' όλης της ηµέρας να έχη την σοφίαν ως µόνον της αγώνα, µου φαίνεται πως βλέπω περίεργόν τι τέρας, πούναι µισό γυναίκα και το µισό Γοργόνα.

Ποτέ δεν θα 'µπορούσα να ερασθώ µε πάθος την Σεβινιέ, την Στάελ, και κάθε τέτοια κόρυζα, κι' αν έπερνα γυναίκα οµοίαν κατά λάθος εκ κοίτης και τραπέζης αυθηµερόν θα 'χώριζα.

35

Τείναι κι' αυτός ο Έρως!… τι τούψαλαν τωόντι σοφών και τροβαδούρων τα στόµατα ταπύλωτα… εκείνος είν' αιτία να µας πονή το δόντι και σύρει τον πλανήτην οπίσω του ως Είλωτα.

Ενώ χαλούν ντουνιάδες εκείνος τον χαβά του… χωρίς ποτέ καθόλου ν' ανοίγη τα στραβά του ακούραστος τοξεύει καρφιά, βελόναις, βέλη, και πού εκείνα πάνε κουκούτσι δεν τον µέλει.

Όταν ιδής των άλλων τας φρένας να µεθύση αρνείσαι εις εκείνους και κοκοβιού µυαλά, αλλ' αν ποτέ κι' απάνω 'στόν σβέρκο σου καθίση για κοκοβιό νοµίζεις αυτόν που σε γελά.

Εκείνη δι' εκείνον κι' εκείνος δι' εκείνην… την βλέπει 'στούς αστέρας, την βλέπει 'στήν σελήνην, κι' ενώ πετά µαζί της προς ιδεώδη χώραν κι' ο νους και η ψυχή του αλλοφρονεί και φλέγεται, εκείνη ποιος ειξεύρει αν κατ' αυτήν την ώραν δεν 'βρίσκεται εις µέρος, πούν' εντροπή να λέγεται.

36

[- 20 -]

www.schooltime.gr

Τείναι κι' αυτός ο Έρως!.. ασφάλειαν δεν έχεις κι' αν πας Χατζής να γίνης εις τα Ιεροσόλυµα… ως Σούτσου Οδοιπόρος οπίσω του θα τρέχης ως πού να ξεθυµάνης εις ένα γεννοβόληµα.

Όσο τυφλός κι' αν είναι, όσο κι' αν είναι νάνος, εµπρός του τύφλα νάχη παν αγαθόν επίγειον… κι' εγώ θαρρώ πως στέκει 'ψηλός σαν Καραπάνος και της ζωής ιδρόνει να βρη το Ισοζύγιον.

Πικρόχολος τοξότης, αλλά και τι γλυκός!… αν δε κι' ο Έρως βίον δεν µας χαρίζη άλυπον, όµως για να 'µιλήσω σαν µαθηµατικός εκείνος µένει µόνον πηλίκον και κατάλοιπον.

37

Λατρεία προς τον Έρωτα µε όσα κι' αν του ψάλλω, κι' ο Πάππας 'στήν εικόνα του γονατιστός ας στέκεται, και δι' εµέ καλλίτερον δεν είναι σύµπλεγµ' άλλο παρ' όταν ένας Σάτυρος µε Νύµφην περιπλέκεται.

Αν δε µ' αυτόν φιλοσοφώ, αλλ' όµως τον φοβούµαι, κι' αν τύχ' εις ύδατα πηγής να εγκατοπτρισθώ δεν ξέρω πως τον Νάρκισσον αµέσως ενθυµούµαι και τρέµω την ιδίαν µου µορφήν µην ερασθώ.

38

Εµπρός! εµπρός… λυγίζεστε, κιχλίζετε, γελάτε, ω γύναια παµπόνηρα, σκιρτώντα, δε και πηδηκτά πλησίον µου ελάτε ωσάν σκιαί και όνειρα.

Και πρώτη πρώτ' η ∆αλιδά να έλθη από σας, που του Σαµψώνος έκοψε τας τρίχας τας χρυσάς, τυφλόν δε και παράλυτον και παίγνιον της µοίρας εις τας εχθράς τον έρριψε των Φιλισταίων χείρας.

Τον Ιωσήφ τον πάγκαλον κυττάζω µ' απορίαν να φεύγη την σφαδάζουσαν του Πετεφρή κυρίαν, κι' αυτή χυµά επάνω του µε γλαρωµένα µάτια και του παγκάλου γίνεται το φόρεµα κοµµάτια.

Εµπρός µου βλέπω κύπτουσαν και την Βηρσαβεέ, που τον ∆αυίδ οπίσω της τον έσυρεν ως πτώµα, κι' ο Προφητάναξ έκραζε «συγχώρει µε, Θεέ, το πνεύµα είναι πρόθυµον, αλλ' ασθενές το σώµα».

[- 21 -]

www.schooltime.gr

Ω Σαµαρείτις, είδωλον και ξόανον ωραίον, η δροσερά σου λάγηνος τα χείλη µου ας βρέξη, κι' ειπέ γελώσα κι' εις εµέ καθώς 'στόν Ναζωραίον πως άνδρα δεν εγνώρισες, ενώ επήρες έξη.

Μαγδαληνή, που έσκυψες 'στού κόσµου τον σωτήρα, κι' ενώπιόν µου σκύψε, και µε δακρύων ποταµούς και µ' αλαβάστρων µύρα κι' εµού τους πόδας νίψε.

Εµπρός, προβαίνετε και σεις, που το παραγλεντίσατε µε τας παραλυσίας, αλλ' όταν τα γεράµατα σας 'πήραν εζητήσατε τον στέφανον οσίας.

Ηρωδιάς χορεύτρια, η κοιµωµέν' εις κρίνα, γυρεύεις επί πίνακος την κάραν του Προδρόµου, αλλά κι' εγώ προς χάριν σου, Σιλφίς και Μπαλαρίνα, δεν δυσκολεύοµαι πολύ να κόψω το ξερό µου.

Μεσσαλίνα, παστρικό του Νέρωνος κουµάσι, που 'πείραζε τα νεύρα σου παν απρεπές κι' ανήθικον, την άσπιλόν σου αρετήν η Ρώµη ας θαυµάση, όταν εις τρώγλας µαίνεσαι µαζί µε κάθε πίθηκον.

Ω Λουκρητία, ήλιε των Βοργιών χρυσέ, ειπέ µου, σε παρακαλώ, 'στήν πίστι σου, 'στό φως σου, πώς έπνιξε 'στόν Τίβεριν εξ έρωτος προς σε τον εραστήν σου κι' αδελφόν ο Πάππας αδελφός σου,

Λαίδυ Μακβέθ, σκολόπενδρα, οπού διψάς το στέµµα µε ρύπους αµαρτίας, σε βλέπω την πορφύραν σου να πορφυρώνης µ' αίµα του ∆ούγκαν της Σκωτίας.

Συ Μήδεια, κατάκοψε, χωρίς ποσώς να φρίττης, τα µέλη του Αψύρτου, και ας τα φάγη κυηµά ο Βασιλεύς Αιήτης, πατήρ σου και πατήρ του.

Ω Κλυταιµνήστρα, πρόβαινε µετά µακρών κρηδέµνων και των θεραπαινών σου, και δείξε µου πώς έσπαιρεν ο Άναξ Αγαµέµνων υπό το φάσγανόν σου.

Ελένη Σπαρτιάτισσα, Μαρκόλφα της Ελλάδος, ανάπτ' η παρειά µου… εσύ αιµατοκύλισες 'στούς δρόµους της Τρωάδος το γένος του Πριάµου.

[- 22 -]

www.schooltime.gr

Ξανθίππη, κάθε νεύρον µου η θέα σου ταράττει, όταν σκεφθώ, κυρά, πώς άδειαζες 'στήν κεφαλήν εκείνην του Σωκράτη δοχεία ρυπαρά.

Ω Κλεοπάτρα, σύλλαβε τον χάχα τον Ρωµαίον εντός χρυσού δικτύου, κι' ας τον ιδώ νικώµενον και φεύγοντα δροµαίον την άκραν του Ακτίου.

Προβαίνετε, προβαίνετε µε µειδιώντα χείλη, προβαίνω δε κι' εγώ, και µίαν µίαν από σας φορών το πετραχήλι την εξοµολογώ.

Τα αιµοβόρα πάθη σας και την ακολασίαν τελείως συγχωρώ, αν και δεν έχω άνωθεν προς τούτο εξουσίαν, αλλ' ούτε ειµπορώ.

Ας κύψω έντροµος κι' εγώ εµπρός εις τας Ανάσσας της αληθούς τρυφής, κι' ας πέσω σφάγιον κι' εγώ υπό τα φάσγανά σας εις αίµατα βαφείς.

Εις λήθην ρίπτω του λοιπού τα αίσχη σας τανόσια και δεν ταναδιφώ, µα δώσετε και προς εµέ τα χείλη σας ταµβρόσια το νέκταρ να ροφώ.

Ας λάµπη δε το βλέµµα σας καθώς Αποσπερίτης, Αυγερινός και Σείριος, κι' ας είµαι Σαρδανάπαλος και χαύνος Συβαρίτης και µαλθακός Ασσύριος.

Του πυρετού µου έρχονται κακαίς ανατριχίλαις… µην ανατείλης, χαραυγή, µη σιωπάτε, κούκοι, κι' ελάτε, περδικόστηθαις και µαρµαροτραχήλαις, κι' ας φέρ' η Μάκβεθ ναργιλέ κι' η ∆αλιδά τσιµπούκι.

Αλλ' όχι, φύγετε µακράν… ποθώ να ησυχάσω από κτηνώδη πάθη… µακράν µου πριν εκνευρισθώ και πριν της ώρας χάσω ταυγά µε το καλάθι.

[- 23 -]

www.schooltime.gr

Σεις ειµπορείτε, γύναια, ν' αρπάσετε το δόρυ κι' από τον Τελαµώνιον, και να γενούν τα σκέλη του ωσάν κονδυλοφόροι προς αίσχος σας αιώνιον.

39

Ενώ εσπούδαζα ποτέ βατράχους ανατέµνων εµπρός µου τράγος µε ορµήν επέρασε µεγάλην, κι' ευθύς 'στην µετεµψύχωσιν ο νους µου 'πήγε πάλιν και είπα «να! των Μυκηνών ο µέγας Αγαµέµνων».

Μίαν ηµέραν θερινήν, ενώ µε οίστρον λαύρον εφανταζόµην κρύσταλλα και φως Βορείου Σέλαος, χρυσόκερων αντίκρυσα κατέναντί µου ταύρον και είπα «να! κι' ο αδελφός του πρώτου ο Μενέλαος»

40

Τον Σοπεγχάουερ ζητώ και πάσαν ώραν µελετώ τα όσα ψάλλει γαυριών εις την φυλήν των κυριών.

∆εν ήτον άνθρωπος σκαιός να στρίβουν τα µυαλά του… ας αναπαύση ο Θεός τα σάπια κόκκαλά του.

Αλλ' αν πολλά ηλάλαζε κακόλογα ο σκύλος, τρις της ηµέρας άλλαζε ασπρόρρουχα ο φίλος.

41

Ο πάλαι Πυγµαλίων, γνωστός 'στήν οικουµένην, ηγάπησε γυναίκα εις πέτραν σκαλισµένην, και τόσον ερωτεύθη, οπού την παρεκάλει να ζωντανέψη µ' όλα τα πέτρινά της κάλλη, ως που ζωή γεµάτη κι' η πέτρα εσηκώθη κι' εκείνος εζουρλάθη και την εστεφανώθη.

Κι' εζήλευε µαζί της σαν άγριος Οθέλλος, αλλ' όµως ο ερίφης την έπαθε 'στό τέλος, και είπε τότε µόνος «καλά κι' εγώ να πάθω, και πρέπει από τώρα και 'στό εξής να µάθω πως αν µε κάθε ξύλο 'µπορεί να γίνη Γιάννης, µα κι' όποια πέτρα κόψης και µια γυναίκα κάνεις».

[- 24 -]

www.schooltime.gr

42

Νάφθας ατµούς ανέπνευσα κι' εµέθυσα και είπα : «γιατί σαν κότα κάποτε κι' εγώ να µην κλωσσώ, και να µη ζουν οι άνθρωποι σε µια και άλλη τρύπα καθώς εδίδασκε ποτέ ο κύριος Ρουσσώ;

Γιατί εκείνο που σ' εµάς νοµίζετ' ευπρεπές αλλού δεν το νοµίζουν; γιατί µε όσα λέγονται 'στόν τόπο µας 'ντροπαίς αλλού δεν κοκκινίζουν;

Γιατί οπόταν έξαφνα η σύνευνός σου πρήσκεται και εις ενδιαφέρουσαν κατάστασιν ευρίσκεται, µαζί της δεν εντρέπεσαι να 'βγαίνης 'στόν περίπατον κι' αυτή θαρρεί το φούσκωµα εγκαύχηµά της ύπατον;

Γιατί οπόταν λέγεσαι Ηγούµενος Μονής δεν σ' επιτρέπουν συνωδός κυρίας να γενής, και µόνον όταν κλείνεσαι µονάχος 'στόν οντά σου σεµνή ελέους αδελφή προσεύχεται κοντά σου;

Γιατί κι' ο µέγας Σαλοµών, ανήρ και νου και ρώµης, πολλάς Ρεβέκκας έτρεφε υπείκων εις τον Πλάστην, ο δε Ηλιογάβαλος της περικλύτου Ρώµης και από µίαν άλλαζε Ρωµαίαν καθ' εκάστην;

Γιατί ποτέ δεν έχοµεν δι' όλα γνώµην µίαν κι' όπως εγώ δεν σκέπτεται κι' ο νους του Οττεντότου, και την τιµήν µου θεωρεί εκείνος ατιµίαν, κι' ο ένας λέγει το µακρύ κι' ο άλλος το κοντό του;

Γιατί µ' αυτό που σκέπτοµαι δεν συµφωνεί το άλλο; γιατί δεν είναι φύλλα δυο και πρόσωπα παρόµοια; γιατί καθώς ο Έρασµος νυχθηµερόν να ψάλλω εις της µωρίας την Θεάν µωρότατα εγκώµια;

Και µια φωνή µ' απήντησε «µην είσαι φαφλατάς, κι' αυτά 'στόν κόσµον γίνονται για νάχης να 'ρωτάς».

43

Μια 'µέρα που δεν είξευρα τι διάβολο να κάνω τα δάκρυά µου σε βαθύ εστράγγισα ποτήρι, και µια και δυο 'στόν Χηµικό τα 'πήγα Χρηστοµάνο και κάνε µου, παρακαλώ, του είπα, το χατήρι να ταναλύσης και να 'βρης πώς είναι καµωµένα, για να µην κλαίω 'στό εξής κι' εγώ εις τα χαµένα,

[- 25 -]

www.schooltime.gr

Κι' ο Χηµικός µ' απήντησε «αυτά, ξερό κεφάλι, δεν είναι άλλο τίποτε παρά χλωρούχον κάλι».

Ορίστε και τα δάκρυα, που άφθονα τα χύνεις, οπόταν κόµµ' αντίπαλον βυζαίνει την πατρίδα, και συ απ' έξω κάθεσαι και ξεροκαταπίνεις και γίνονται για το ψωµί τα µάτια σου γαρίδα.

Ορίστε και τα δάκρυα κι' οι τόσοι κοπετοί!… και να θαρρώ το κλάψιµο πως είναι κάτι τι; Αν έζης σήµερα και συ, κλαψάρ' Ιερεµία, γέλοιο τρελλό θα σούκανε το κλάµµα η Χηµεία.

44

Τείναι κι' αυτό το σώµα µας, που ζη και αποθνήσκει!.. οστά, πλευραί και τένοντες και µυς και σωληνίσκοι, και, νωτιαίοι µυελοί µε µυελούς προµήκεις, κι' άλλα τοιαύτα πράγµατα εκστάσεως και φρίκης.

Ένα κεφάλι απ' εµπρός και απ' οπίσω ράχη, µια µύτη µε πτερύγια και κοίλωµα σχιστό, κι' άµα σ' αρχίση έξαφνα το διαβολοσυνάχι σου λεν «µε της υγείαις σου» και λες «ευχαριστώ».

Ένας λαιµός, που χωρατά καθόλου δεν σηκόνει, κάτι σαγόνια, µάγουλα, και γένεια και µουστάκι, και κάτι µάτια µε φακούς, που τα στραβόν' η σκόνη, και πας 'στόν ∆ιαµαντόπουλο και 'στόν Αναγνωστάκη.

Κάτι ποδάρια έπειτα µε γόνατα και σκέλη κι' όµως κανείς ελεύθερα δεν πάει όπου θέλει, και δυο ξεράδια 'στά καλά των άλλων να ταπλώνης, και δάκτυλα για να µετράς και για να φασκελώνης.

Μια γλώσσα για να λες καλά και κλέη προηγούµενα, για να τσακίζη κόκκαλα κι' αν βάλη γλωσσοδέτη, και κάτι δόντια, που πονούν εις τα καλά καθούµενα, και πηλαλείς 'στόν Μπάµπανο και εις τον Κασσαβέτη.

Αµυγδαλαί και σταφυλαί και σιελώδης ύλη κι' αυτιά µε τύµπανα, λοβούς, κοχλίας δίχως κέρατα, που µπενοβγαίνουν εις αυτά πεταλωµένοι ψύλλοι και µυίγαις κι' αλογόµυιγαις και άλλα τέτοια τέρατα.

Φλέβες, ιδρώς, επιδερµίς, κι' αδένες ένα πλήθος, και µικροβίων υπ' αυτά µεγάλη ευτοκία, και αρτηρίαι πάµπολλαι και µια καρδιά και στήθος, που κάθε τόσο γίνεται βασάνων κατοικία.

[- 26 -]

www.schooltime.gr

Και φλέβες αγωνίζονται µε τόσας αρτηρίας περί της διαθρέψεως και της κυκλοφορίας, κι' απάνω κάτ' ορµητικόν το αίµα σου πηγαίνει, χωρίς ποσώς να εννοής µε τούτο τι συµβαίνει.

Νεφρά, σηκότια, κι' άντερα κι' υγρά πολλά και σπλήνες, χυλός, χολή, και πάγκρεας κι' εντερικοί σωλήνες, κι' ένα στοµάχι έπειτα ως είδος τι κυψέλης για να χωνεύη εύκολα κι' εκείνα που δεν θέλεις.

Τα όπισθέν µας σχήµατος σφαιροειδούς τυµπάνου, και παν εκ τούτων εκβληθέν η γη ταπορροφά, κατόπιν δε το ξανατρώς υπό µορφήν λαχάνου, ανδράκλας, πράσσου, ρίγανης, κολοκυθοκορφά.

Συστατικά προς χώνευσιν και κένωσιν ποικίλα, και τόσ' αγγεία στρογγυλά, τριχοειδή και κοίλα, και κάτι άλλα πράγµατα κι' ανώνυµα και κρύφια, που σαν τα βλέπης σούρχεται και σκέψις και κατήφεια.

Η κύστις, πόνους φέρουσα ενίοτε δεινούς, εκ ταύτης δε ποτίζεται των Αθηνών η χώρα, και τέλος πάντων η ψυχή κι' ο παντοκράτωρ νους, µε τον οποίον σκέπτοµαι αυτά που γράφω τώρα.

45

Πού να είσαι, ω ψυχή µου;… δεν σ' ευρίσκω πουθενά, και µε κάνεις να θυµώνω και να πέρνω τα βουνά. Πού να κάθεσαι, ψυχή µου; απ' εµπρός ή απ' οπίσω; όσο σ' ένα κι' άλλον τοίχο το ξερό µου κι' αν κτυπήσω, δεν 'µπορώ να καταλάβω µήτ' εγώ µηδέ κανείς αν εσύ το αίµα είσαι ή το αίµα συ κινείς.

Μήπως είσαι νους, ως γράφει ο σοφός Αριστοτέλης; αλλ' αν είσαι νους και µόνον πώς δεν κάνεις ό,τι θέλεις; µη, ως λέγει ο Σενέκας, είσαι σώµα θέλον θρέψιν; αλλ' αν είσαι σώµα µόνον πώς µε φέρεις προς την σκέψιν;

Είσαι δούλη της σαρκός µας ή του σώµατος κυρία; ένα τάχα µέρος µόνον χωριστόν αποτελείς, ή χωρίζεσαι εις δύο, ή χωρίζεσαι εις τρία, όπως γράφει και κηρύττει ο Μακράκης ο πολύς;

Αν ενίοτε µαζί σου απιστώ και αµφιβάλλω, µα πιστεύω πότε πότε πως υπάρχεις δίχως άλλο· κι' αν υπάρχης, ω ψυχή µου, πού θα πας σαν τα κορδώσω και το πνεύµα µου 'στάς χείρας του Κυρίου παραδώσω;

Είσαι άυλος, ψυχή µου, και την ύλην συντηρείς κι' ως τοιαύτη 'στά κεφάλια των ανθρώπων δεν χωρείς, ή εξ ύλης συγκειµένη πάσαν ύλην κυβερνάς και τους πόθους παροξύνεις και τας σκέψεις µας γεννάς;

[- 27 -]

www.schooltime.gr

Όλα πρόβληµα και γρίφος κι' όλα λόγια 'στόν αέρα… ε! σοφοί, δεν µ' απαντάτε;., την κακή ψυχρή σας 'µέρα. Κι' όµως τόση βασιλεύει αρµονία θαυµαστή, που κι' ο δύσπιστος πιστεύει κι' ο πιστεύων δυσπιστεί.

46

Και τείσαι, άνθρωπε µωρέ, που φλυαρείς εµπρός µου, αν µε τα ζώα τα λοιπά παραβληθής του κόσµου;

Έχεις την χαίτη λειονταριού και το κεντρί της σφήκας; έχεις πτερά του παγονιού και του στρουθοκαµήλου, ή του προβάτου το µαλλί, το γάλα της κατσίκας, τα δόντια του ελέφαντος, το στόµα κροκοδείλου;

Έχεις το χιλιµίντρισµα εκείνο της φοράδας; έχεις λαγού περπατησιά και κάβουρα ποδάρια, ή του ξιφία την ουρά, ή καν της σουσουράδας, ή καν της πίνας το φαγί και τα µαργαριτάρια;

Έχεις αυτιά του γαϊδουριού, της κουκουβάγιας µάτι, ή της χελώνας το καυκί και τζίτζικα λαρύγγι, κι' οπόταν θέλης ειµπορείς, βρε άνθρωπε σακάτη, να βγάλης από µέσα σου ιπποποτάµου ξύγκι;

Μπορείς να πέσης 'στό νερό από 'ψηλά σαν γλάρος και το µακρύ το ράµφος σου µαρίδες να ρουφήση; 'µπορείς και συ ν' αλατισθής καθώς ο µπακαλιάρος κι' από ταλάτι το πολύ να γίνης στοκοφίσι;

'Μπορείς σκουλήκι ενταυτώ και πεταλούδα νάσαι κι' από το σάλιο σου να 'βγή µεταξωτή λουρίδα, ή, όπερ σπουδαιότερον, 'µπορείς ν' αποκοιµάσαι µ' ένα ποδάρι κρεµαστός καθώς την νυκτερίδα;

'Μπορείς να ζης χωρίς βρακιά, παπούτσια και φωκόλα, ή τρία καν πηδήµατα να κάνης σαν ζαρκάδι; 'µπορεί από τα σπλάγχνα σου να έβγη καµµιά κόλλα, χαβιάρι, αυγοτάραχο, ή της µουρούνας λάδι;

'Μπορεί από το δέρµα σου να 'δούµε µια διφθέρα, σαµούρια, γούναις, στρώµατα, παπλώµατα, καπόταις; 'µπορείς καθώς τον κόκορα µονάχα σε µια 'µέρα να χωρατεύης µ' εκατό τριάντα πέντε κόταις;

'Μπορείς και συ να χώνεσαι 'στης τρύπαις σαν ποντίκι, ή να πετάς σαν κότσυφας, σαν σπίνος, σαν ορτύκι; 'µπορείς ποτέ τα όσα τρως, βρε άνθρωπε τεµπέλη να τα µασσάς σαν µέλισσα και να τα βγάζης µέλι;

[- 28 -]

www.schooltime.gr

Ου! να χαθής, κηφηναριό… 'στών µελισσών το σµήνος εσύ ζηλεύεις µοναχά την θέσιν του κηφήνος, και θέλεις πάντα χάρισµα να τρώγης 'στήν κυψέλην, οπόταν είσαι µάλιστα γιγαντοµάχος Έλλην.

Με όλην την σοφίαν σου, την τόσον πνευµατώδη, δεν ειµπορείς 'στά σύννεφα και µια φωληά να κτίσης, µηδέ να βγάλης κέρατα σαν τράγος ή σαν βώδι, και µοναχά ως σύζυγος 'µπορεί να ταποκτήσης.

Ό,τι µικρόν και αφανές η πτέρνα σου πατεί γελά µε τα καµώµατα της λογικής αγέλης, κι' αν 'πης κι' εις ένα µύρµηκα 'στόν κόσµον τι ζητεί, θα σ' απαντήση αυθαδώς «αµµέ και συ τι θέλεις;»

Ένα κουνούπι ζωηρό εκάθισε µια 'µέρα σ' ενός βωδιού το κέρατο κι' εσφύριζ' εκεί πέρα, κι' είπε το βώδι µε ψυχρόν Εγγλέζου χαρακτήρα «και όταν ήλθες κι' έφυγες χαµπάρι δεν σ' επήρα».

Αν ειµπορής, βρε άνθρωπε, 'πές του και συ αυτά, όταν 'στ' αυτιά σου νηστικό σφυρίζωντας πετά· µε σφύριγµα και δάγκωµα κακά σε ξηµερόνει, αν δεν σκεφθής δελτάριον ν' ανάψης Ζαµπιρόνη.

Βλέπεις αυτόν τον µπούρµπουλα, τον αφανή 'στό χώµα, που µε τα πόδια του κυλά την µια και άλλη βρώµα; µεγάλης έτυχε ποτέ 'στήν Αίγυπτον λατρείας ως του Ηλίου σύµβολον, δυνάµεως κι' ανδρείας.

Και ύστερα κορδόνεσαι και θεωρείς ως δώρον και το µυαλό της κεφαλής και το µυαλό της ράχης, συ, του ∆αρβίνου η µαϊµού, συ, δίπουν µαστοφόρον, συ, άνθρωπε θαυµάσιε, που κακό ψόφο νάχης.

47

Βρέχε, ουρανέ, και νερό να ρίξης οπού να µας πνίξης.

Βρόντα, κεραυνέ, κι' ας ανάψ' η σφαίρα όλη πέρα πέρα.

∆ίσκε της ηµέρας, που ζωή µας είσαι, πάγωσε και σβύσε.

[- 29 -]

www.schooltime.gr

Και αυτής της σφαίρας πας φλογίζων Πόλος ας παγώση όλος.

Πλήρης εκ φωτός νέος κόσµος λάµπει ως χρυσή τις κάµπη.

Μα γεννά κι' αυτός φιλοσόφους κλαίοντας κι' έτσι πάει λέωντας.

48

Τείναι κι' αυτός ο Φασουλής;… καθείς θα ερωτά… ακούσατε περί αυτού να σας ειπώ αυτά.

Και πρώτον ως φιλόσοφος τι σύστηµα πρεσβεύει και πότε σοβαρεύεται και πότε χωρατεύει κανείς καλά δεν εννοεί… Μειλίχιος φιλόσοφος, αλλ' όµως και φρικτός, το σύστηµά του ήλιος και ζόφος της νυκτός, αγγέλων κι' όφεων πνοή.

Φύσις διπλή, µετέχουσα της γης και του απείρου, και όπως οι σχολιασταί του τραγωδού Σαιξπήρου περί του Χάµλετ συζητούν και άραις µάραις ψάλλουν, τοιουτοτρόπως και γι' αυτόν καµπόσοι θ' αµφιβάλλουν αν ως ο Χάµλετ τον τρελλόν συχνά επροσποιείτο, ή αν τοιούτος πάντοτε µε τα σωστά του ήτο.

Ως άνθρωπος εις τους πτωχούς πεντάρα δεν δανείζει, αλλ' ούτε ως παράσιτος τους έχοντας σκοτίζει, πρεσβεύων σαν τον Σααδή πως αν δανείζης 'στούς µικρούς κι' από τρανούς δανείζεσαι φίλον ποτέ δεν αποκτάς και 'γρήγορ' αφανίζεσαι, κι' ένας δεν τρέχει να σε 'δή.

Αλλ' αν αυτήν του την αρχήν φυλάττη στερεάν εν τούτοις όµως δέχεται πλουσίων δωρεάν, και ψωροϋπερήφανος δεν φαίνεται τραχύς, κι' επεύχεται νυχθηµερόν εξ όλης του ψυχής ως Κροίσοι πάντες να πλουτούν κι' αυτός να είναι ψώρα κι' ευγνωµονών να χαίρεται τα ζείδωρά των δώρα.

Ως νοικοκύρης βλάσφηµα υποτραυλίζει έπη, οπόταν σφουγγαρίσµατα 'στό σπητικό του βλέπη, µπουγάδες και σκουπίδια… µήτε ποτέ 'στήν αγορά πηγαίνει να ψουνίση κι' ούτε κανείς 'στό σπήτι του τον είδε να γυρίση µε δύο κουνουπίδια.

[- 30 -]

www.schooltime.gr

Ως σύζυγος, αν και πολύ περί πολλά τυρβάζη και της σοφίας η σπουδή συχνότατα τον βάζη σε χίλιαις τόσαις συλλογαίς, τελεί πιστώς τα χρέη του ως ήµερον αρνίον και ακραδάντως πέποιθε πως κάθε του τεκνίον δεν είναι κλάσµα συµµιγές.

Ως Έλλην δε και ποιητής καθόλου δεν ξεχάνει µήτε το «Έλληνες εσµέν» του λάλου ∆εληγιάννη, µηδέ και το Τρικούπειον ρητόν θα λησµονήση πως η Ελλάς προώρισται να ζήση και θα ζήση, προ πάντων δε του Κότταρη το «κλιέφτω, κλιέφτεις, κλιέφτει», που τους Ρωµηούς, οιστρηλατεί κι' εις όλους βάζει νέφτι.

49

Μ' εκούρασε πολλή φιλοσοφία, της γλώσσης η µεγάλη ευστροφία, και τόσαι ποικιλόµορφοι στροφαί, και τώρα προς στιγµήν θα σιωπήσω κι' αµέριµνος δι' όλα θα καπνίσω κανένα δυο τσιγάρα µε καφφέ.

Κι' αφού από της σκέψεως τον κόπον το πνεύµα µου ολίγον ξεκουράσω, και πάλιν την σοφίαν των ανθρώπων εν στόµατι µαχαίρας θα περάσω.

ΜΕΡΟΣ ∆ΕΥΤΕΡΟΝ

[Ενώ καπνίζει νωχελώς ο τάλας Φασουλής εξαίφνης εµφανίζεται ο Μεφιστοφελής µε κάτι κέρατα µικρά, µε µαύρην προσωπίδα, και µε µανδύαν ερυθρόν και κοπτεράν λεπίδα].

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Καλώς τον… τι µου γίνεσαι;

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Καλά… και συ;

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Επίσης… µα σαν τον Φάουστ µη θαρρής κι' εµέ πως θ' απατήσης µε όνειρ' ακατάληπτα, µε νύκτας Βαλπουργίας, µε δαίµονας, τελώνια, και στυγεράς µαγείας. Το πνεύµα µας δεν το πλανά καµµία πλάνη πλέον, αι δε µαγείαι µαγισσών και µάγων ψωραλέων δυνάµεις απεδείχθησαν της φύσεως µεγάλαι υπάρχουσαι 'στόν άνθρωπον καθώς και τόσαι άλλαι.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Υπνωτισµός, µαγνητισµός, τηλαίσθησις και άλλα.

[- 31 -]

www.schooltime.gr

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Η επιστήµη κάθεται 'στόν σβέρκο µας καββάλα κι' αι τέχναι της κατήντησαν σωτηριώδεις µάγισσαι κι' εις άλλας σφαίρας φωτεινάς το πνεύµα εσελάγισε. Εν τούτοις καλώς ώρισες, βρε Μεφιστοφελή, αν και η παρουσία σου ποσώς δεν µ' ωφελεί. Η δύναµίς σου τίποτα, τα µάγια κολοκύθια, και τώρα ξεφορτώσου µε… µα δεν µου λες αλήθεια τι θέλουν 'στό κεφάλι σου αυτά τα σουβλερά; µήπως υπήρξες σύζυγος και συ καµµιά φορά;

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Λοιπόν µε διώχνεις;

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Κάθισε, αν αγαπάς, ολίγον κι' αν άλλο δεν σ' απασχολή συµφέρον κατεπείγον. Συ τώρα δεν παρίστασαι καταστροφής δαιµόνιον, συ της ερεύνης φαίνεσαι το πνεύµα το αιώνιον, οπού εις απροσπέλαστα µας σφενδονίζεις ύψη, χωρίς να είναι κίνδυνος η βίδα µας να στρίψη· αλλ' αν τολµήσης, ∆ιάβολε, να πας και παραπέρα αµέσως άλλος ∆ιάβολος σου πέρνει τον πατέρα.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Πολύ αβρόφρων φαίνεσαι και µε υποχρεόνεις.

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Α! µπα! δεν είναι τίποτε και µη µου καµαρώνης. Πάντα µε σπρώχνει προς σπουδήν η δυσειδής σου θέα, αν και θυµώνω διαρκώς µ' αυτόν τον Προµηθέα, που µε το πυρ των ουρανών διέλυσε τα σκότη και πρώτος επολέµησε τον νου µας να 'ξυπνήση, κι' αν 'τύχαινε 'στά χέρια µου το µαύρο του σηκότι θα τόδινα 'στόν µάγειρα να µου το τηγανίση.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Η έρευνα το πνεύµα σου σφοδρώς ας συνταράττη, και τας γυναίκας θα ιδής ν' ανακαλύψουν κάτι.

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Τώρα 'στήν πήτα 'πάτησες, βρε Μεφιστό, και στέκα για να µην έβγης ψεύτης… την µόνην ανακάλυψιν που θάκανε γυναίκα θα ήτον ο καθρέφτης.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ ∆εν πρέπει κατά γυναικών τοιαύτα ν' απαγγέλης… θαρρώ πως έχεις άδικον….

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Ας είναι… όπως θέλεις.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Εγώ σοφάς τας θεωρώ…

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Καθώς σ' αρέσει κρίνε, αλλά της γλώσσης έµπειρος της Τραπεζιτικής εγώ σου λέγω, Μεφιστό, πως η γυναίκα είναι κυκλοφορίας νόµισµα καταναγκαστικής· µε άλλας λέξεις δηλαδή ολίγον καθαράς λιµοκοντόρος του καιρού και κάλπικος παράς.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Σκέψου πως είσαι σύζυγος…

[- 32 -]

www.schooltime.gr

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Ναι, είµαι, πλην µακάρι και συ σαν την γυναίκα µου να εύρισκες ζευγάρι.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Με της γυναίκες, Φασουλή, κατήφορον επήρες, µα δεν µου λες τι σούκαµαν κι' αυταίς η κακοµοίραις;..

ΦΑΣΟΥΛΗΣ ∆εν µ' έβλαψαν εις τίποτε…

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Μ' αυτά που λες, κλαψάρη, εγώ θαρρώ πως έψησαν 'στά χείλη σου το ψάρι.

ΦΑΣΟΥΛΗΣ ∆ι' όσα κι' αν µου φλυαρής δεν δίνω µια δεκάρα… τα χείλη µου δεν έγιναν καµµιάς φουβού και σκάρα, αν δε τοιαύτα κατ' αυτών µ' ακούης ν' απαγγέλω µα πάντοτε τας αγαπώ και το καλό των θέλω, κι' αν, όπως τώρα χηµικοί µε βεβαιούν µεγάλοι, τα πύρινά µου δάκρυα χλωρούχον είναι κάλι, φαντάζοµαι τα δάκρυα της γυναικός τι θάναι σαν βλέπη τα φουστάνια της πως άσχηµα της πάνε, ή όταν είς εκ των πολλών Πριγκήπων 'στό Παλάτι δεν την χορεύη πού και πού και της γυρνά την πλάτη, ή όταν η βελόνα της το χέρι της τρυπήση, ή όταν σώνει και καλά γυρεύη να σε πείση περί της παρθενίας της, περί της πίστεώς της, µε τα οποία καταντάς της Μιχαλούς χρεώστης.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Ελύσσαξε, βρε Φασουλή, το ασεβές σου στόµα.

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Αλήθεια το παράκαµα κι' ας βάλω πλέον κόµµα.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Και τώρα σε παρακαλώ τι θέλεις παρ' εµού; πως είµαι παντοδύναµος ολίγον ενθυµού.

ΦΑΣΟΥΛΗΣ ∆ιά την προθυµίαν σου πολύ σ' ευχαριστώ, αλλά δεν θέλω τίποτε, καϋµένε Μεφιστό. Ανέλυσα τον Έγελον, ανέλυσα τον Κάντιον, και κάθε άλλον σύµφωνον φιλόσοφον κι' ενάντιον, κι' οδούς µε τούτους ώδευσα και σκολιάς κι' ευθείας και είδα τα κριτήρια εκεί της αληθείας και πάσαν ρίζαν κυβικήν του λόγου του ορθού και είπα «Πλάστα, φυλακήν τω στόµατί µου θου». Και 'στόν Σπινόζα έτρεξα, τον Φίχτη και τον Μπίκτη, τον Σπένσερ και τον Βάκωνα και κάθε σκυλοπνίκτη, και γλώσσας ήκουσα πολλών και κοπτεράς κι' ευστρόφους, που την σοφίαν έκοπταν εµπρός µου σαν ψαλλίδι, και των Ρωµηών εδιάβασα τους νέους φιλοσόφους, τον Γειώργη τον Βυζιηνό και τον Ευαγγελίδη. Αν δ' επλανήθην 'στών σοφών την µαύρην ερηµίαν ως πρόβατον απολωλός ως έλαφος διψώσα, µικράν δεν ηύρα όασιν, µηδέ πηγήν καµµίαν, να δροσισθή το στήθος µου κι' η φλογερά µου γλώσσα. Κι' εκ των ερήµων έρχοµαι ως γέρων κεκυφώς κι' είν' έγκυον το πνεύµα µου µε χίλιαις δυο ψευτιαίς, ανέσπερον εζήτησα και καταυγάζον φως, αλλ' εις το τέλος µ' άφησαν µε της κολοφωτιαίς. Καθώς ο Φάουστ έπεσα 'στά φιλοσοφικά, κι' όµως τα πάντα έµειναν εκ νέου εµπροστά µου

[- 33 -]

www.schooltime.gr

µυστηριώδη γράµµατα και καβαλιστικά καθώς η Βίβλος η γνωστή του πάλαι Νοστραδάµου. Τας σκέψεις εξωνύχισα παντός σοφού αρτίου και τα περί θελήσεως εκείνα του Καντίου, που έξαφνα το στόµα του 'µπορούσε να το κλείση κι' επί καιρόν εις άνθρωπον ποσώς να µη 'µιλήση, αλλ' όταν είδα µια φορά χονδρό περιβολάρη να δέρνη το γαϊδούρι του µε δυνατό στηλιάρι κι' αυτό από την θέσιν του να µη σαλεύη βήµα εφώναξα 'στόν Κάντιον «τα όσα γράφεις κρίµα! .. » την θέλησίν σου προς αυτήν την θεωρείς ισόπαλον; » εσύ σφαλάς το στόµα σου διότι συ το θέλεις, » κι' ο γάιδαρος ξυλίζεται αλύπητα µε ρόπαλον » κι' εν τούτοις βήµα εµπροστά δεν πάει ο τεµπέλης».

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Μ' αυτά κι' αυτά, βρε Φασουλή, θα χάσης το µυαλό σου, και τους Καντίους µούντζωσε, αν θέλης το καλό σου.

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Κι' αν τους µουντζώσω, Μεφιστό, κι' αν τους ξεφορτωθώ θαρρείς µε το ξεφόρτωµα πως θα ελαφρωθώ; και µόνος µου χωρίς αυτούς θα µουρµουρίζω πάλιν.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Καθώς ο Φάουστ 'στής ζωής αφήσου την κραιπάλην.

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Εγώ, µωρέ, σιχαίνοµαι περί ζωής ν' ακούσω κι' όλους τους ζώντας προσπαθώ πατόκορφα να λούσω. Ο πλούτος;… βούρκος παχυλός και του τυχόντος κλήρος σπανίως δε τον αποκτάς χωρίς να γίνης χοίρος… η δόξα;… βάλ' της ρίγανη… είς ανδριάς 'στό τέλος και δυσωδία γύρω του κι' υγρών παντοίων έλος, ο έρως δε, που µας ωθεί προς παν κακόν Ιώβειον, από τους νέους ιατρούς λογίζεται µικρόβιον, κι' εγώ εις τούτον φάρµακον σωτήριον ευρήκα µόνον την λύµφην την γνωστήν, οπού την λέγουν προίκα.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Τότε εις τάστρα ζήτησε µικράν παρηγορίαν.

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Πολλάκις προσητένισα των άστρων την σωρείαν, λακτίζων δε τους σκώληκας, τους νάνους και γελοίους, είδα τον Κρόνον, Μεφιστό, µε τέσσαρας ηλίους, µε πράσινον, µε κόκκινον, λευκόν και κυανούν, κι' ησθάνθην κλονιζόµενον τον ισχυρόν µου νουν. Σαν φώσφορα σου φαίνονται και σαν πυροτεχνήµατα, οπού ευκόλως ειµπορείς να τα παροµοιώσης µε όσα καίοµεν εδώ κι' εµείς τα περιτρίµµατα εις τους Επιταφίους µας και τας διαδηλώσεις. Τι χάσκεις έτσι, Μεφιστό, το στόµα σου ανοίγων;… τέσσαρα νέα φώσφορα εντός στιγµών ολίγων, κι' οι κάτοικ' οι ευδαίµονες του Κρόνου αλαλάζουν και κάθε τόσο χρώµατα τα µούτρα των αλλάζουν. Κι' εµάς εδώ τα ερπετά, που βόσκοµεν 'στό χώµα, φωτίζει ένας ήλιος και µ' ένα µόνον χρώµα, κι' αυτός εις νέφη κρύπτεται χειµώνα τε και θέρος κι' εκλείπει πότε ολικώς και πότε κατά µέρος.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Καθ' όλα έχεις δίκαιον, αλλ' όµως τι να γίνη; ο ήλιος θα είναι είς και µία η σελήνη.

[- 34 -]

www.schooltime.gr

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Κι' εγώ το βλέπω, Μεφιστό, µε λύπην µου µεγάλην και ήτο µόνος πόθος µου να ζω εις σφαίραν άλλην. Κι' από τον Κρόνον έπειτα πετώ 'στόν Γαλαξίαν, που είναι πρώτον σύστηµα και µε πολλήν αξίαν, µε δισεκατοµµύρια σµαράγδων και σαπφείρων, µε τόσας νήσους του φωτός, ως έλεγε κι' ο Βύρων, µε τόσα νεφελώµατα µικρά τε και µεγάλα, µε τόσους διαλάµποντας επάνω µου φωστήρας, κι' εσχηµατίσθη άλλοτε από το θείον γάλα, το διαρρεύσαν άφθονον εκ των µαστών της Ήρας. Ειπέ µου, Μεφιστοφελή, πού να κυττάξω πρώτον; προς ποίους πόντους να ιδώ των ουρανίων φώτων; οδήγησέ µε 'γρήγορα πώς να στραφώ και πού; να στρέψω προς τον Λέοντα ή προς την Αλεπού; 'στόν Υδροχόον να χωθώ και ύστερ' απ' εκείνον προς τον Τοξότην προχωρών να φθάσω 'στόν Καρκίνον, και 'στήν Παρθένον απ' εκεί, εκ ταύτης δε 'στόν Ταύρον, και να καθίσω αναιδώς 'στό κέρας του το γαύρον, ή του Πηγάσου επιβάς και του Κυνός της Θήρας να τρέξω 'στό υπέρλαµπρον νεφέλωµα της Λύρας, εκείθεν δε παραληρών να συγκρουσθώ κατόπιν µαζί µε τον Ωρίωνα και µε την Κασσιόπην, προσβλέψας δε και της Αργούς τον κλασικόν αστέρα τον ποταµόν Ηριδανόν να πλεύσω πέρα πέρα, κι' ιππεύσας τον Μονόκερων µε οίστρου παραζάλην να 'βρώ την Άρκτον την µικράν κοντά εις την Μεγάλην, του Μαγελάνου τας ωχράς κι' ατµοειδείς νεφέλας, τον Κύκνον και τον Κένταυρον και του Βορρά το Σέλας, ή 'στόν Σκορπίον έπειτα ολίγον να σταθώ εκ φόβου µήπως υπ' αυτού κρυφίως κτυπηθώ, και διαρρήξας του Ζυγού τους κρίκους και τας πέδας ν' αναπαυθώ έν τέταρτον επί της Ανδροµέδας, θαυµάσας δε την άλκιµον του Ηρακλέους ρώµην και κρεµασθείς εις την µακράν της Βερενίκης κόµην, ως οδοιπόρος αχανούς κι' ατελευτήτου δρόµου εις τον αστέρα του Σταυρού να κάνω τον σταυρό µου; Ποίους φωτός Ωκεανούς ο νους µου διαβλέπει… αλλ' όµως εξηµέρωσε και τρεµοφέγγ' η Πούλια, οι άνθρωποι εξύπνησαν, ακούω το σαλέπι, και οι µανάβηδες πουλούν δαυκιά και παραπούλια,

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Με τάστρα ωδηγήθησαν ανέκαθεν κι' οι µάγοι.

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Ιδέ τα φωσφορίζοντα των ουρανών πελάγη!… και ο Τρικούπης έπειτα γυρεύει να µας πείση πως η Ελλάς προώρισται να ζήση και θα ζήση.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Ποτέ δεν απεφάσισες και συ ν' αυτοκτονήσης;

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Α! µπα!… δεν εδοκίµασα τοιαύτας συγκινήσεις.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Φοβείσαι;

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Τι; να φοβηθώ;… πα! πα! Θεός φυλάξοι!… τον Φασουλήν ο θάνατος ποτέ δεν θα τροµάξη… µα τόσον ερεζίλεψαν και το αυτοκτονείν, που 'στήν αξιοπρέπειαν δεν στέκει των σοφών, και τα µωρά το έκαµαν συνήθειαν κοινήν κι' ουδ' οµιλία είναι καν των συναναστροφών.

[- 35 -]

www.schooltime.gr

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Ώστε κι' αυτό, βρε Φασουλή, ας µείνη κατά µέρος… τι άλλο θέλεις;

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Τίποτε… ζητώ να γίνω γέρος, να 'δώ πως θα µου φαίνεται και τότε η ζωή κι' αν θα µου είναι οχληρά η τόση της βοή, αν θα ποθώ τον έρωτα, την δόξαν, το βαλάντιον, κι' αν τότε θα φιλοσοφώ ακόµη µε τον Κάντιον.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Αυτό δεν είναι δύσκολον…

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Μα πώς 'µπορεί να γίνη; ειξεύρεις πως επέρασε η εποχή εκείνη, καθ' ην συναλλαττόµενος µε αρχιµάγων σπείρας εις τους ανθρώπους έδιδες νεότητα και γήρας.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Αν δεν περνούν τα φίλτρα µου εις τον αιώνα τούτον και δεν σκοτίζουν οι κουτοί κι' οι έξυπνοι τον νου των αλλ' όµως είµαι ικανός να εύρω ένα τρόπον, που να φανής κρονόληρος 'στά µάτια των ανθρώπων.

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Ειπέ µου τον ν' απαλλαγώ των βασανιστηρίων.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Να τρέξης ταύτην την στιγµήν εις το τυχόν κουρείον κι' ένα πανέρι απ' εκεί να φορτωθείς γεµάτο από περούκες κάτασπραις και γένεια έως κάτω. Κι' όταν µ' εκείνα κεφαλήν και πρόσωπον ασπρίσης και µε τον νου σου έπειτα τον εαυτόν σου πείσης πως αληθώς εγέρασες, σου λέγω πως ευθύς εις Μαθουσάλαν γέροντα θα µεταµορφωθής.

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Καλά µου λες, βρε Μεφιστό και ∆ιάβολ' αισθητέ… κι' ο βλαξ εγώ να µη σκεφθώ τοιούτον τι ποτέ; Να! τι θα 'πη να γεννηθής από σποράν ∆ιαβόλου… για κάθε ψύλλου πήδηµα δεν χάνεσαι καθόλου. Ευχαριστώ σε, Μεφιστό, εκ µέσης µου καρδίας, συ µ' απαλλάττεις του λοιπού εκ πάσης αηδίας, κι' οσάκις σε χρειάζοµαι να έρχεσαι ως φίλος µε το γλυκύ κι' επαγωγόν µειδίαµα 'στό χείλος, αν δε τιµώ τα φίλτρα σου σαν φόντα ξεπεσµένα µα πάντοτ' εξυπνότερος θα είσαι από 'µένα.

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟΝ

[Ο Φασουλής ως γέρων βαρύ το βήµα φέρων].

1

[- 36 -]

www.schooltime.gr

Ιδού λοιπόν εγώ!… κατήντησα ο τάλας αρχαίος Μαθουσάλας και τρέµω και ριγώ.

Κι' ενώ πυρέσσων κείµαι θαρρώ 'στην γην πως είµαι πριν γίνη φως και σκότος κι' ο άνθρωπος ο πρώτος.

Παρήλασαν εµπρός µου ως λάµψεις και σκιαί Βασίλεια του κόσµου κι' αιώνων γενεαί.

Είδα το σκυλολόγι τοσούτων πεινασµένων, και τον Αδάµ να τρώγη τον απηγορευµένον.

'Στάς φλόγας των Γοµόρων νοµίζω πως εκάην, κι' είδα τον αιµοβόρον και θηριώδη Κάιν.

'Στήν πρώτην καταιγίδα εκείνην των θνητών και την αγίαν είδα του Νώε κιβωτόν.

Κι' εγώ ουρανοβάµων 'στόν Καύκασον εδέθην, και 'στής Κανά τον γάµον µε φράκο παρευρέθην.

Μ' ετύφλωσεν η άµµος της παλαιάς Σαχάρας, και είχα γίνει µάµµος 'στόν τοκετόν της Σάρας.

Είδα ως έν φαινόµενον εκ των πολύ σπουδαίων και τον Περιπλανώµενον εκείνον Ιουδαίον.

Είδα να κόψη Χάρος του Λάβαν τας γυναίκας, κι' επήγα ως κουµπάρος 'στούς γάµους της Ρεβέκκας.

Προσέκλινα το γόνυ 'στήν πτήσιν του Ικάρου, κι' είδα και το σαγόνι εκείνον του γαϊδάρου,

Που ο Σαµψών φουκτόνων 'στάς σιδηράς του χείρας διέσπειρε τον φόνον εις Φιλισταίων σπείρας.

Επάχυνα µε βρώσιν της κόπρου του Αυγείου, κι' είδα την πρώτην πτώσιν του πρώτου Υπουργείου

Είδα µυθώδη κέρδη χωµένα σε λαγούµια, κι' αυτόν τον Ψευδοσµέρδη πριν καταντήση µούµια.

∆ιέµεινα 'στήν νήσον του πλάνου Ροβινσώνος, αλλ' είδα και τον Κροίσον να ψήνεται απόνως.

[- 37 -]

www.schooltime.gr

'Ξεκούφανα µε σείστρα θεούς κι' ανθρώπους γαύρους, κι' είδα την Οθωνίστρα µε τους Μεγαλοσταύρους.

Έπαιξα 'λίγη πρέφα µετά του Μαθουσάλα, κι' είδα την Γενοβέφα εις τα βουνά πηλάλα.

Σοφούς και µάγους 'βρήκα 'στήν πρώτην των σπουδήν, και µες 'στόν φούρνο 'µπήκα του Χόντζα Ναστραδδίν.

Έφαγα σιναγρίδα 'στό σπήτι του Λουκούλου, και την Μαρκόλφα είδα µετά του Μπερτοδούλου.

Τρεις νύκταις είχα µείνει φρουρός µε φλέγµα κρύον σαν 'πήγε 'στήν Αλκµήνη ο Ζευς ως Αµφιτρύων.

Τρεις νύκταις 'στό ποδάρι να µάθω τι συµβαίνει, βαστώντας το φανάρι του πάλαι ∆ιογένη.

Κι' ύστερα τον µαγκούφη τον είδα εις συµπόσιον να πίνη µονορούφι το νέκταρ το αµβρόσιον.

Τον Πάρι µε της Χάραις τον 'πρόφθασα παιδάκι να παίζη της κουµπάραις και το δακτυλιδάκι.

Είδα τον Χονδροκώστα ως δήµιον των σκύλων, και να γενή κοµπόστα της Έριδος το Μήλον.

Είδα το ένα κι' άλλο, τέλος κι' αρχήν δεν 'βρίσκω, κι' αν δεν σταθώ θα βγάλω σπυρί 'στόν ουρανίσκο.

2

Και όµως ενώ πλέον εσάπισα παλαίων εις της ζωής την πάλην, το γήρας το µισώ και θέλω και λυσσώ να γίνω νέος πάλιν.

3

Σαν ήµουν νέος µια φορά τι κοπετοί και θρήνοι!… µ' εζάλιζαν οι Έγελοι κι' οι Πρόκλοι κι' οι Πλωτίνοι κι' οι άλλοι φαµφαρόνοι… µα τώρα που

[- 38 -]

www.schooltime.gr

εζάρωσαν τα αιµοφόρ' αγγεία κι' ουδ' αίµατος απάνω µου δεν έµεινε ουγγία ταυτί µου δεν ιδρόνει.

Αν ένα κι' ένα µούλεγε αδιάντροπος κανένας πως δυο δεν κάνουν µόνον, θα τούχυνα τα µάτια του µε το φτερό της πένας ως Ηρακλής θυµόνων.

Μα σήµερα µου φαίνεται η γνώµη καθενός σοφή και νουνεχής, και µόνον τας ηµέρας µου µετρώ ελεεινός µε σπαραγµόν ψυχής.

4

Της ανθηράς νεότητος εσίγησεν η Μούσα, ως σκεύος πλέον άχρηστον εις τον Πλανήτην είµαι… περνά κι' ο Ερωτόκριτος, περνά κι' η Αρετούσα, κι' εµένα τρέµουν και λυγούν εκ γήρατος αι κνήµαι. Μα κι' ο Ρωµαίος έρχεται µαζί µε την Ζουλιέτα κι' οι δυο ακούω να µου λεν «όρσε, γαµπρέ, κουφέτα».

Πώς θέλω το κεφάλι µου 'στήν πέτρα να κτυπήσω οπόταν βλέπω Χάριτας εµπρός µου και οπίσω, κι' Ερωτιδείς τοξεύοντας, τρελλούς και πτεροφόρους, και τον αέρα ν' ασελγή µε των φυτών τους σπόρους.

Άκου γλυκά φιλήµατα και κύτταξε τι χάδια!… κι' εγώ σακάτης κι' άψυχος τρυγόνων ψάλλω ζεύγη, κι' αν εις παιδίσκην τρυφεράν απλώσω τα ξεράδια «φτου! να χαθής, παληόγερε» φωνάζει και µου φεύγει.

5

Ένας σπαθάτος λυγιστός µε νικηφόρον ξίφος, 'ψηλός ως στρουθοκάµηλος και µε θαµβόνον ύφος, δεν ξέρω πώς εκτύπησε ταδύνατά µου σκέλη και µ' έρριξε φαρδύ πλατύ χωρίς κι' αυτός να θέλη. Κι' εν τούτοις δεν εζήτησε παραµικράν συγγνώµην, αλλ' έφυγε καυχώµενος εις την πολλήν του ρώµην.

Ενώ 'στόν νουν µου σκέψεων εστροβιλούντο δίναι ασκάθαρος διέτρεχε το µαλακόν µου στρώµα, και µόλις έβαλα γυαλιά να 'δώ τι τέρας είναι εσήκωσε το πόδι του και µ' έβρεξε 'στό στόµα.

[- 39 -]

www.schooltime.gr

Οποία περιφρόνησις και µε οποίον τρόπον!… απεχαυνώθη κι' ο θυµός κι' η δύναµις του θάρρους, κι' ως να µη φθάνουν προσβολαί τοσαύται των ανθρώπων ανάνδρως καταβρέχοµαι κι' από τους ασκαθάρους.

6

Τας τρίχας άσπρης κεφαλής σκοπόν τας έχουν προσβολής, κι' είν' εµπαιγµός της µοίρας το παραπαίον γήρας.

Όπου το πόδι µου σταθή και όπου περπατήσω, σιγά σιγά µ' ακολουθεί ο Χάρος απ' οπίσω.

Αυτό το έρηµο κορµί το τριγυρίζουν σκύλοι, κι' εχόρτασες και συ ψωµί µου λεν εχθροί και φίλοι.

Ως φάσµα τρέχω της νυκτός µακράν του δρώντος κόσµου, και όπου τάφος ανοικτός µου φαίνεται 'δικός µου.

7

Ποτέ δεν στρέφω τώρα επάνω 'στούς αστέρας, αλλ' έρπω εις τον κύκλον της ανθρωπίνης σφαίρας, και µήτε αστρονόµος δεν είµαι γαυριών καθώς ο Αιγινήτης και ο Φλαµµαριών.

∆εν κατοικώ εις ζώνας αγνώστους προ αιώνων, µε τάστρα δεν ρεµβάζω και δεν φιλοσοφώ, τώρα µε καταθέλγουν τα ορατά και µόνον, αυτά που ζουν εµπρός µου, αυτά που ψηλαφώ.

Ιδού! ο νεκροθάπτης βαθύν ανοίγει λάκκον και «δεν µου λες αλήθεια — µου λέγει προπετώς — γι' αυτό εδώ τι γράφει ο Σπένσερ και ο Βάκων;» κι' εµένα τεταρταίος µε πιάνει πυρετός.

Τρελλούς ακούω νέους ποτήρια να βροντούν και όλοι κοκκινίζουν από το πίνε πίνε… «καλώς σας ηύρα» λέγω, κι' εκείνοι µ' απαντούν «µονάχος σύντροφός σου ο νεκροθάπτης είναι».

8

[- 40 -]

www.schooltime.gr

Σεις δότε χρώµα κι' εις εµέ και άρωµα κι' αέρα, φυτά δικοτυλήδονα και µονοκοτυλήδονα, και τα φυτά µ' απήντησαν «βρε τράβα παραπέρα κι' αυτά να πας, παληόγερε, και να τα 'πης 'στόν κλήδονα».

«Είναι κατάξηρος για σε και µαύρη ερηµιά το κάθε περιβόλι, κι' αν 'στήν κουµπότρυπα και συ καρφώσης γιασεµιά θα σε γελάσουν όλοι.

«Κύττα, θα 'πούν, τον γέροντα!… χαρά 'στόν αναιδή!… ορέγεται κι' η µύτη του λουλούδι να µυρίση… συ πρέπει να στολίζεσαι µονάχα µε κλαδί, κοµµένο από µνήµατος θλιµµένο κυπαρίσσι».

9

Πουλώ Αριστοτέλη.. ποιος κουτεντές τον θέλει;

Κανείς δεν µ' ηλεκτρίζει συλλογισµός σωρείτης, τώρα µε φοβερίζει ποδάγρα και αρθρίτις.

10

Ανάθεµα τα γηρατειά κι' εκείνον οπού τάχει!… το ένα κι' άλλο µάτι µου τρεµόσβυστο καντύλι, γουργούραις, ξεφυσήµατα, κι' αδιάκοπο συνάχι, που κάθε δευτερόλεπτο αλλάζω και µαντύλι.

Ανάθεµα τα γηρατειά!… βογγώ λαχανιασµένος και τίποτα δεν 'βρίσκεται για να µε ξεκουράση… ας είναι δεκατέσσαρες φοραίς αφορισµένος εκείνος οπού εύχεται ανθρώπου να γεράση.

11

Πούναι κι' η ορµή µου; πού και το κορµί µου; έλυωσε κι' εσάπη… όλοι σπρώχνετέ µε, όλοι διώχνετέ µε σαν σκυλί χασάπη.

Σκελετοί τα µέλη, κι' έγιναν τα σκέλη δυο κοκκαλοµόλυβα… δώστε µου ταµπάκο, σκάψετέ µου λάκκο, βράσετέ µου κόλλυβα.

[- 41 -]

www.schooltime.gr

12

Αράν κι' ο Φάουστ Φασουλής σκληράν παραληρεί!… καταραµένον παν καλόν επίγειον κι' αιθέριον, και ό,τι εκ του σώµατος ηµών αποχωρεί ως φωσφορώδες, ως υγρόν, ως στερεόν κι' αέριον.

Κατάρα σ' ό,τι κάλυµµα η κεφαλή φορέση, 'ψηλό καπέλο, ψάθινο, καστόρι, σκούφια, φέσι, κι' εις ό,τι τα ποδάρια µας κοσµεί και περιβάλλει, παντούφλα, καραµάντουλο, τσαρούχι και στιβάλι.

Κατάρα 'στά ενδύµατα τα µέσα και τα έξω, 'στά κοντοβράκια, στ' αντεριά, 'στης δανεικαίς βελλάδες, που δεν 'µπορώ χωρίς αυταίς εις τους χορούς να τρέξω, κι' εις ό,τι άλλο το κορµί το βάζει σε µπελάδες.

Καταραµένον το φωκόλ, που τον λαιµόν µας πνίγει, κάθε τσουράπι, 'σώβρακο, 'ποκάµισο, φανέλα, κι' ό,τι φαγί ορεκτικό την όρεξιν ανοίγει, το σαλτσισώτο, το σκουµπρί, ο τσίρος, η σαρδέλα.

Καταραµένον τρεις φοραίς παντός σκοπού το τέρµα, κατάρα σ' όλα τα ξυνά, 'στης ζάχαραις, 'στά κάντια, κατάρα σ' όσα οι γιατροί µας προσκολλούν 'στό δέρµα, βεντούζαις, καταπλάσµατα, τσιρότα, βυζικάντια.

Καταραµένος ο χορός, η µουσική, το µέλος, ό,τι γεννά παροξυσµόν κι' ερεθισµόν µας φέρνει, καταραµένοι όλοι σας, καταραµένον τέλος ό,τι µας δίνει την ζωή και ό,τι µας την πέρνει.

Κατάραν εις τα Σύµπαντα καθώς ο Φάουστ ψάλλω… βαρδάτ' εµπρός… θα γυµνωθώ… τα ρούχα µου θα βγάλω…. εγώ από γυµνότητας καθόλου δεν ξιππάζοµαι κι' ούτε µε φύλλα της συκής σαν τον Αδάµ σκεπάζοµαι.

Βαρδάτ' εµπρός… θα γυµνωθώ… ελάτε, ανατόµοι, να κατακοµµατιάσετε τα µέλη µου τακέραια… ας ακουσθή και δι' αυτά η πάνσοφός σας γνώµη και τάντερά µου ∆ουκισσών ας γίνουν περιδέραια.

Βαρδάτε όλοι απ' εµπρός γιατί θα πάρω δρόµο βαρδάτε κι' αφηνίασα, µου ήλθαν τα φεγγάρια, και µε χαϊδεύουν Εριννύς και Μάγισσαις 'στόν ώµο µε φίδια 'στό κεφάλι των, σκορπιούς και σαλιγκάρια.

Βουνά και όρη δρασκελώ, κοιλάδας, βράχους, λόγγους, ακούω γέλοια γύρω µου µ' αλαλαγµούς και βόγγους, κι' αντιλαλούν σκουξίµατα «συλλάβετε τον γέρο» κι' εγώ στιγµή δεν σταµατώ, µα πού τραβώ δεν ξέρω.

[- 42 -]

www.schooltime.gr

Σαν του Μαζέπα τάλογο πηγαίνω 'στά τυφλά, σφαλώ ταυτιά µου 'στή βοή και 'στής βροντής τον κρότο, κι' αισθάνοµαι τα γένεια µου να µου τα τσουρουφλά όλου του κόσµου το βαρύ και φλογισµένο χνώτο.

Κατάρα και ανάθεµα!… εις ένα κόσµον φθάνω, που των ανθρώπων δεν φυσούν φαρµακωµένα χνώτα, αλλ' ένα χέρι έξαφνα, πριν 'λίγο ν' ανασάνω, µε σφονδυλίζει απ' εκεί 'στό χάος όπως πρώτα.

13

Ζωή κατηραµένη τι ποθητή µου είσαι!… το κάλλος σου το τόσον και γέρων θ' αλαλάξω, τους ζωικούς χυµούς σου 'στόν σκελετόν µου χύσε και δος µου τους µαστούς σου απλήστως να βυζάξω.

Ο νους µου πτερυγίζει 'στούς κάλυκας των κρίνων, εκεί που εµφωλεύει µοσχοβολούσα πλάσις, εις των Νυµφών τους κώµους κι' εις άσµατα Σειρήνων, όσα κηλούν τας µαύρας αβύσσους της θαλάσσης.

Άπλωσε, Νυξ, το σκότος, κι' ανάτειλε, Ηµέρα, ας λύση πάντα φόβον το άρµα της Αυγής, και σεις ατµοί πετάτε 'στόν γαλανόν αιθέρα κι' ας ποτισθή το χώµα της διψασµένης γης.

Συ, Άπολλον, συ, Φοίβε, θεότης του Οσίριδος, λούσε χρυσάς ακτίνας εις της βροχής τα νέφη, και το καµπύλον τόξον της πολυχρώµου Ίριδος ως σελαγίζον στέµµα τους ουρανούς ας στέφη.

Ας οσφρανθώ το µύρον της σµύρνας και αλόης, συ, χρυσαλλίς, µη φεύγης, δεν έρχοµαι κοντά σου, και συ, ατµέ, που λάµπεις ως δρόσος πάσης χλόης, ράνε την κεφαλήν µου µε τους αδάµαντάς σου.

Οι πόθοι των ανθρώπων ας µου δονούν τα στήθη, ας µην ηχή ο γέλως πικρίας αµιγής, κι' ας µε θαµβόνουν τόσοι φεγγοβολούντες λίθοι, οπόσοι κρυσταλλούνται 'στά Τάρταρα της γης.

Ο πόλεµος του κόσµου ας µου φωνάζη «ξύπνα και τρέχα όπου πλούτος κι' όπου λιµός πολύς, εις εορτάς γελώτων και εις δακρύων δείπνα µε κλάδον κυπαρίσσου, µε κλήµα σταφυλής.»

Όταν σε ρυτιδώση του γήρατος το νέφος, όταν δεν θα χωνεύης ευκόλως τα καρότα, θα λαχταράς να είσαι µιας ηµέρας βρέφος και να θρηνής ακόµη 'στά σπάργανα τα πρώτα.

[- 43 -]

www.schooltime.gr

Ζωή κατηραµένη, αν τόσοι σου αγώνες κοιλαίνουν και τας πέτρας ως ύδατος σταγόνες, µα συ θαρρώ πως είσαι το άσµα των Αγγέλων, συ το προχθές, το τώρα, και ίσως και το µέλλον.

14

[Ενώ αυτά µονολογεί ο γηραιός Ιππότης εξαίφνης εµφανίζεται η χαρωπή Νεότης].

ΝΕΟΤΗΣ Η Νεότης είµ' εγώ η χαριτωµένη… όπου κήπος κυνηγώ και τα ρόδα του τρυγώ ασπροφορεµένη.

Προς γελώντα ουρανόν πάντοτε γελώσα µε πτερά πετώ χηνών και οι φθόγγοι των πτηνών η 'δική µου γλώσσα.

Πανηγύρεις όπου 'δώ κι' ευµενή Βακχίδα, καλλικέλαδος πηδώ και στιγµήν δεν απαυδώ µε το πήδα πήδα.

Πάντα κώµοι κι' εορταί και χρυσά οράµατα… µ' εξυµνούν οι ποιηταί και πιστεύω πως ποτέ δεν θα 'δώ γεράµατα.

Ψάλλω γάµους και παστούς, και µακράν του τάφου εστεµµένη µε βλαστούς εξυφαίνω τους κεστούς της Θεάς της Πάφου.

∆ώρα φέρω ακριβά κι' εις ελπίδας πλέω… η Παφία µε τραβά και το µύρον του Σαββά 'στούς βωµούς της καίω.

Όπου νέον συναντώ µ' εύρωστον λαγόνα, καταστράπτω και βροντώ και την ρώµην του κεντώ προς καλόν αγώνα.

Εις οµίλους ζηλευτούς λάλον έχω στόµα, και ως κόσµους τορρευτούς θέλω νέους τορνευτούς µε ροδίζον χρώµα.

'Στάς ηµέρας τας καλάς, που γοργώς εσκίρτα των Αισχύλων η Ελλάς, πόσας νέας κεφαλάς έστεψα µε µύρτα.

Τώρα µόνον δεν οργώ µ' ευπετές το βήµα, τώρ' απέκαµα κι' εγώ και πικρά µοιρολογώ εις το κάθε µνήµα.

15

[- 44 -]

www.schooltime.gr

Ενώπιόν µου στάσου τον τράχηλόν σου κλίνων, κι' αν θέλης πότε πότε µαζί µου να γελάς µακράν από τους νέους των κλασικών Ελλήνων, που µόλις τους σιµώσης γεράµατα κολλάς.

Αν θέλγεσαι µαζί µου εγκώµια να πλέκης εις της ζωής την τύρβην, από τους νέους βάρδα, ελπίζω δε πως τότε κοντά µου δεν θα στέκης µε µάτια δακρυσµένα σαν νάφαγες µουστάρδα.

Τι τραγικούς κοθόρνους καθένας των φορεί… µακράν των νέων τούτων όσο 'µπορέσης µείνε, και ό,τι το ξερό σου κεφάλι δεν χωρεί ποτέ µη βεβαιώνης πως αγαθόν δεν είναι.

Μην εκστοµίσης ύβριν 'στούς καψοφιλοσόφους κι' έχε τους πότε πότε αγαπητούς συντρόφους, αλλ' ας µην είν' εκείνοι παντοτεινή σου έννοια κι' ούτε µ' αυτούς θα πιάσης τον Πάππ' από τα γένεια.

Ποτέ να µη νοµίζης τον λόγον σου χρησµόν και κύπτε εις ερεύνας µε λογικήν νηφάλιον, κι' απόφευγε του κύκλου τον τετραγωνισµόν και του αεροστάτου το τροµερόν πηδάλιον.

Οπόταν σε πειράξη τοιούτος Σατανάς την σκέψιν σου αµέσως εις άλλα να πλανάς, κι' αυτός τας αποφράδας ανακαλύψεις µόνον ως δύο συνεργείας απώθει τας δαιµόνων.

Μη ρίπτης εις τους κύνας παν ιερόν και όσιον, εκεί που δεν σε σπέρνουν ποτέ σου µη φυτρώσης, οπόταν δε καλέσης τους φίλους εις συµπόσιον µη βγάλης τάντερά των µε τραγικάς προπόσεις.

Εις Βουλευτών καυγάδες µη σπεύδης να χωρίζης και δη συζητουµένου Προϋπολογισµού, κι' υπέρ πατρίδος µόχθει, αλλά χωρίς ν' αφρίζης µε την αγρίαν λύσσαν του πατριωτισµού.

Μη τρέχης ολολύζων ως άγαν πατριώτης εις νίκας Μαραθώνων και δάφνας Πλαταιών, κι' ας σ' οδηγή ακµαίον η αληθής φαιδρότης, που κυβερνά τον κόσµον µε σκήπτρον κραταιόν.

Ανέχου αγογγύστως των γυναικών το φύλον, αν και καλά γνωρίζω πως είσαι ανεµόµυλος, κι' ενώ συχνά µε τόνον τας βλασφηµείς οργίλον εν τούτοις ποδογύρου σ' εξηµερόνει όµιλος.

Αν όλ' αυτά που λέγω δεν πάνε εις τον βρόντον και παρ' εµέ καθίσης την κεφαλήν εγείρας, θα φαίνεσαι καµάρι των νέων και γερόντων και διαρκής νεότης θα είναι και το γήρας.

[- 45 -]

www.schooltime.gr

Αλλά θαρρώ αδίκως τους λόγους µου πως χάνω… κι' αν συµβουλάς σου δώσω και µε το παραπάνω, εκεί που εκαρφώθης ακίνητος θα στέκης και πάντοτε θα µείνης Ρωµηός ντεληφυσέκης.

16

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Αυτά, Νεότης, που µου λες κι' εγώ καλά τα ξέρω, µα δεν αρµόζουν εις εµέ τον Μαθουσάλα γέρο. Και τ' είµ' εγώ; ∆ηµόνικος ν' ακούω παραινέσεις; και Ισοκράτης είσαι συ, Σεµτέλος, Μιστριώτης;… και πού ηκούσθη πώποτε 'στάς ανθρωπίνους σχέσεις να γίνεται διδάσκαλος 'στό γήρας η νεότης;

Πίσω µου έλα, ∆ιάβολε… δεν θέλω συµβουλάς κι' όσα µου καλονάρχησες αλλού να τα πουλάς. Εις τας διδασκαλίας σου σαν χάχας δεν χαζεύω, εγώ εκακογέρασα, εγώ γραφαίς µαζεύω, κι' από της γης τα βάσανα σε 'λίγο θα γλυτώσω, και άφησέ µε, αδελφή, 'στό χάλι µου το τόσο.

'Πίσω µου έλα, ∆ιάβολε… δεν θέλω συµβουλάς, ας µαρανθή καθώς εµέ κι' ο κόσµος κι' η Ελλάς. ∆εν µεριµνώ παντάπασιν περί φιλοπατρίας και ήτον όλως περιττόν του λόγου το προοίµιον… και συ, Νεότης, έγινες ως τας σοφάς κυρίας και πήγαινε να εγγραφής εις το Πανεπιστήµιον.

Για µένα µαύρη φαίνεται και στείρα κάθε γη, δεν θέλω νέον να κυττώ µε στόµφον να κορδώνεται, να στρίβη το µουστάκι του και να σεισοπυγή κι' ολόκληρος σαν ποντικός εµπρός µου να λαδώνεται. ∆εν θέλω γέρους να κυττώ, που κάποτε ασπρίζουν και κάποτε µε µια βαφή σαν την σουπιά µαυρίζουν.

∆εν θέλω πλέον να κυττώ τας εκλεκτάς κυρίας να πιάνωνται νυχθηµερόν µε τας υπηρετρίας, δεν θέλω τα φουστάνια των να µε γεµίζουν σκόνη, δεν θέλω νάµαι άγαµος, αλλ' ούτε παντρεµµένος, δεν θέλω Ρήγας σπαθωτός εµπρός µου να φουσκώνη σαν ένας γέρο-βάτραχος από νερό πρησµένος.

∆εν θέλω την νεότητα, δεν θέλω και το γήρας, ουδ' αρετήν γερόντισσας και νάζι ζωντοχήρας. Κάθε στιγµή 'στό σώµα µου φυτρόνει κι' ένας ρόζος, κάθε στιγµή 'στά µάτια µου στειρεύει κι' ένα δάκρυ, εγώ, καλέ, κατήντησα Ορλάνδος ο φουριόζος και πέρνω τον κατήφορο κι' όπου µε βγάλ' η άκρη.

∆εν θέλω της νεότητος να µ' ενοχλούν µελέται… µακράν ο Ερωτόκριτος κι' ο Βέρτερος του Γκαίτε. Σ' εµένα πρέπει µια θηλειά και βούνευρον και κνούτον θέλω να φύγω απ' εδώ, από τον κόσµον τούτον, κι' εις

[- 46 -]

www.schooltime.gr

αστρογείτονα βουνά µονάχος να πετώ, 'στάς Άλπεις, 'στά Ουράλια, και 'στόν Λυκαβητό.

Εκεί 'ψηλά να κάθωµαι σαν γυψ, και αετός και όλην την υφήλιον να 'βρίζω προπετώς, 'στάς κορυφάς ως αίλουρος κι' εγώ ν' αναρριχώµαι, να κελαϊδώ σαν τζίτζικας κι' ως λέων να βρυχώµαι, προβιαίς αρκούδας µαλλιαραίς να είναι σκέπασµά µου και µέσα σε φιδιών σπηλιαίς να γράφω τόνοµά µου. Εκεί εκεί να κάθωµαι µακράν της κοινωνίας µε άρκτους µαύρας και λευκάς και τίγρεις Υρκανίας, τρελλούς να πλέκω κάποτε και µανιώδεις έρωτας µε κροταλίας θηλυκούς κι' αγρίους ρινοκέρωτας, και τεντωµένος αφελώς 'στου λέοντος την χαίτην να γράφω περισπούδαστον κοινωνικήν µελέτην.

Εκεί να κάθωµαι µακράν των µόχθων των µυρίων και τώρα νάµαι άνθρωπος και ύστερα θηρίον. Κανείς την κατοικίαν µου ποτέ να µη γνωρίζη, µηδέ να µάθουν οι θνητοί πώς ζω µακράν των έτσι, κι' οπόταν πείνα κάποτε τα µέσα µου θερίζη µε τάντερα της τίγρεως να κάνω κοκορέτσι

Να µη µου φέρνη πυρετούς θερµή φιλοπατρία, να πολεµώ ανήµερος µ' ανήµερα θηρία, το καύκαλό µου το ξερό να µου το ροκανίζουν και µε δοντιών τριξίµατα να µου το πριονίζουν αλλά κι' εγώ το αίµα των να πίνω αιµοβόρος κι' από βρυγµούς και βρυχηθµούς να τρέµη κάθε όρος.

Αόρατος κι' αγνώριστος εκεί εκεί απάνω µε τα θηρία µου να ζω, µ' εκείνα ν' αποθάνω· και ύστερα ν' αναστηθώ µετά χιλίους χρόνους να 'δώ αν θάναι Βασιλείς και τότε εις τους θρόνους, αν 'στήν Ελλάδα θα πεινά πατριωτών πληθώρα, κι' αν γέρος θα µου φαίνεται ο κόσµος όπως τώρα.

Τοιαύτα 'στόν καιρόν αυτόν φαντάζοµαι της ύλης, ουδ' ονειρεύοµαι ζωήν αυτής ωραιοτέραν, δεν θέλω δε να λέγωµαι ουδ' άρρην ούτε θήλυς, αλλ' ούτε εις κατάστασιν ν' ανήκω ουδετέραν. Θέλω να είµαι κάτι τι 'στής γης την τρικυµίαν, µα να µην έχη όνοµα εις γλώσσαν ουδεµίαν.

Καταλαβαίνεις τίποτα, Νεότης παπαρδέλα, που 'στά καλά καθούµενα µου 'κόλλησες σαν βδέλλα; Σιχαίνοµαι τας αηδείς του βίου ποικιλίας, µη µε θωρής ακίνητος και σέρνεις τα µαλλιά σου, µ' επαραχόρτασες και συ µε τας διδασκαλίας και πάρε τα βρεµµένα σου και τράβα 'στή δουλειά σου.

17

[Φεύγ' η Νεότης άναυδος κι' ηµιθανής σχεδόν κι' ο νέος Μεφιστοφελής προβαίνει τραγουδών].

[- 47 -]

www.schooltime.gr

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Φασουλή µου κακοµοίρη, µαύρον τέκνον µαύρης γέννας, πώς δεν 'βρίσκεται κανένας όπως πρέπει να σε δείρη;

Έλλην Φάουστ και Σγαρίλιο, δεν µου θέλεις έναν ήλιο, και ζητείς να φέξη κι' άλλος από τούτον πιο µεγάλος.

Η απαίτησις µεγάλη, µα ποιος ξέρει καµµιά 'µέρα αν και τρίτος δεν προβάλη για χατήρι σου 'στήν σφαίρα.

Νέος προς το γήρας τρέχεις, γέρος χάνεσαι για νειάτα, µα κι' αυτά ενώ τα έχεις τσαµπουνάς «ανάθεµά τα!»

Είσαι άνδρας;,.. δεν σε φθάνει θέλεις να φορής φουστάνι… κι' αν γυναίκα πάλι γίνης λες ουδέτερος να µείνης.

Κι' αν ουδέτερος φανής και για τούτο µουρµουρίζεις, κι' άλλο θέλεις να γενής, που και συ δεν το γνωρίζεις.

Η µουρµούρα σου µε πνίγει, µα σε τέτοιον κατεργάρη του χρειάζεται κυνήγι µ' Αιγινήτικο σφουγγάρι.

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Πάνε και τα γεράµατα…

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Τι άλλο αγαπάς; µη θέλης εις την Κόλασιν ή 'στήν Εδέµ να πας;

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Καλώς τον…

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Πώς επέρασες;

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Κακά ψυχρά και µαύρα… και µε το γήρας, Μεφιστό, πάλι µπαστούνια ταύρα.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Τι να σου 'πώ, βρε Φασουλή… µου φαίνεσαι αγνώµων, και πριν της ώρας θα χαθής, αν δεν αλλάξης δρόµον.

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Ούτε 'στό ένα, Μεφιστό, αλλ' ούτε εις το άλλο.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Μου έβγαλες την πίστι µου…

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Κι' ακόµη θα 'στήν βγάλω.

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Μήπως σ' αρέσει το Μηδέν, του Βούδδα η Νιρβάνα, όπου δεν βρίσκεται κανείς Ιωακείµ και Άννα;

[- 48 -]

www.schooltime.gr

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Ουδέ ζωήν, ουδέ µηδέν δεν θέλω, Μεφιστό, ουδέ ψυχήν επάνω µου και ύλην να βαστώ, ουδέ κανένα Μαµµωνά ως νους εκ των πεζών, αλλ' εις µηδέν εµψυχωθείς µηδέν να γίνω ζων, εγκαταλείπων όπισθεν κολάσεις και τρυφάς…

ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Μα συ δεν υποφέρεσαι και πρέπει να της φας.

(Ο νέος Μεφιστοφελής την προσωπίδα ρίχνει κι' ο Περικλέτος υπ' αυτήν το πρόσωπόν του δείχνει).

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Τι βλέπω!… µπα! ο Περικλής χωρίς κανένα κέρατο… κι' ο βλαξ εγώ για ∆ιάβολο τον 'πήρα τετραπέρατο. Ω Περικλέτο, σύντροφε του Φάουστ Φασουλή, εσ' είσαι, βρε, που έκανες τον Μεφιστοφελή, κι' εγώ τοσαύτα σοβαρά εµπρός σου εξιστόρησα;… φτου! να χαθής, παληάνθρωπε… καθόλου δεν σ' εγνώρισα.

ΠΕΡΙΚΛΕΤΟΣ Και συ ο Φάουστ 'πίστεψες πως είσαι, Φασουλή, και πως αλήθεια 'γέρασες;… µε άσπρα γένεια ψεύτικα και δανεικό µαλλί για Μαθουσάλας 'πέρασες. Και τώρα όρεξις πολλή µου έρχεται ως τόσο τον Φάουστ και ξυλόσοφον να τον ξυλοφορτώσω.

ΦΑΣΟΥΛΗΣ Καλά που ήλθες, Περικλή, εγκαίρως να µε σώσης, διότι αν τον χείµαρρον της λιγυράς µου γλώσσης δεν σταµατήση ως εδώ το σεβαστόν σου ξύλον, οπού µου είναι νόµος, θα υπερβή τον αριθµόν των ορισθέντων φύλλων ο ανά χείρας τόµος. Κι' αυτό βεβαίως εννοείς πως διόλου δεν συµφέρει, αφού καθένας τρεις δραχµάς τον τόµον θα πληρώνη, και θώπευσέ µε απαλά µε το λεπτόν σου χέρι πριν µου κοστίση, αδελφέ, ο κούκος αηδόνι.

[Τον Κάντιον και τους λοιπούς ο Περικλέτος πέρνει και µ' όλα τα Συστήµατα τον ψευτο-Φάουστ δέρνει].

End of the Project Gutenberg EBook of Poems Fifth Volume Philosopher Fasoulis, by Georgios Souris

*** END OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK POEMS FIFTH VOLUME ***

***** This file should be named 32741-0.txt or 32741-0.zip ***** This and all associated files of various formats will be found in: http://www.gutenberg.org/3/2/7/4/32741/

[- 49 -]

www.schooltime.gr

Produced by Sophia Canoni

Updated editions will replace the previous one—the old editions will be renamed.

Creating the works from public domain print editions means that no one owns a United States copyright in these works, so the Foundation (and you!) can copy and distribute it in the United States without permission and without paying copyright royalties. Special rules, set forth in the General Terms of Use part of this license, apply to copying and distributing Project Gutenberg-tm electronic works to protect the PROJECT GUTENBERG-tm concept and trademark. Project Gutenberg is a registered trademark, and may not be used if you charge for the eBooks, unless you receive specific permission. If you do not charge anything for copies of this eBook, complying with the rules is very easy. You may use this eBook for nearly any purpose such as creation of derivative works, reports, performances and research. They may be modified and printed and given away—you may do practically ANYTHING with public domain eBooks. Redistribution is subject to the trademark license, especially commercial redistribution.

*** START: FULL LICENSE ***

THE FULL PROJECT GUTENBERG LICENSE PLEASE READ THIS BEFORE YOU DISTRIBUTE OR USE THIS WORK

To protect the Project Gutenberg-tm mission of promoting the free distribution of electronic works, by using or distributing this work (or any other work associated in any way with the phrase "Project Gutenberg"), you agree to comply with all the terms of the Full Project Gutenberg-tm License (available with this file or online at http://gutenberg.org/license).

Section 1. General Terms of Use and Redistributing Project Gutenberg-tm electronic works

1.A. By reading or using any part of this Project Gutenberg-tm electronic work, you indicate that you have read, understand, agree to and accept all the terms of this license and intellectual property (trademark/copyright) agreement. If you do not agree to abide by all the terms of this agreement, you must cease using and return or destroy all copies of Project Gutenberg-tm electronic works in your possession. If you paid a fee for obtaining a copy of or access to a Project Gutenberg-tm electronic work and you do not agree to be bound by the terms of this agreement, you may obtain a refund from the person or entity to whom you paid the fee as set forth in paragraph 1.E.8.

[- 50 -]

www.schooltime.gr

1.B. "Project Gutenberg" is a registered trademark. It may only be used on or associated in any way with an electronic work by people who agree to be bound by the terms of this agreement. There are a few things that you can do with most Project Gutenberg-tm electronic works even without complying with the full terms of this agreement. See paragraph 1.C below. There are a lot of things you can do with Project Gutenberg-tm electronic works if you follow the terms of this agreement and help preserve free future access to Project Gutenberg-tm electronic works. See paragraph 1.E below.

1.C. The Project Gutenberg Literary Archive Foundation ("the Foundation" or PGLAF), owns a compilation copyright in the collection of Project Gutenberg-tm electronic works. Nearly all the individual works in the collection are in the public domain in the United States. If an individual work is in the public domain in the United States and you are located in the United States, we do not claim a right to prevent you from copying, distributing, performing, displaying or creating derivative works based on the work as long as all references to Project Gutenberg are removed. Of course, we hope that you will support the Project Gutenberg-tm mission of promoting free access to electronic works by freely sharing Project Gutenberg-tm works in compliance with the terms of this agreement for keeping the Project Gutenberg-tm name associated with the work. You can easily comply with the terms of this agreement by keeping this work in the same format with its attached full Project Gutenberg-tm License when you share it without charge with others.

1.D. The copyright laws of the place where you are located also govern what you can do with this work. Copyright laws in most countries are in a constant state of change. If you are outside the United States, check the laws of your country in addition to the terms of this agreement before downloading, copying, displaying, performing, distributing or creating derivative works based on this work or any other Project Gutenberg-tm work. The Foundation makes no representations concerning the copyright status of any work in any country outside the United States.

1.E. Unless you have removed all references to Project Gutenberg:

1.E.1. The following sentence, with active links to, or other immediate access to, the full Project Gutenberg-tm License must appear prominently whenever any copy of a Project Gutenberg-tm work (any work on which the phrase "Project Gutenberg" appears, or with which the phrase "Project Gutenberg" is associated) is accessed, displayed, performed, viewed, copied or distributed:

This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the

[- 51 -]

www.schooltime.gr

terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at www.gutenberg.org

1.E.2. If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is derived from the public domain (does not contain a notice indicating that it is posted with permission of the copyright holder), the work can be copied and distributed to anyone in the United States without paying any fees or charges. If you are redistributing or providing access to a work with the phrase "Project Gutenberg" associated with or appearing on the work, you must comply either with the requirements of paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 or obtain permission for the use of the work and the Project Gutenberg-tm trademark as set forth in paragraphs 1.E.8 or 1.E.9.

1.E.3. If an individual Project Gutenberg-tm electronic work is posted with the permission of the copyright holder, your use and distribution must comply with both paragraphs 1.E.1 through 1.E.7 and any additional terms imposed by the copyright holder. Additional terms will be linked to the Project Gutenberg-tm License for all works posted with the permission of the copyright holder found at the beginning of this work.

1.E.4. Do not unlink or detach or remove the full Project Gutenberg-tm License terms from this work, or any files containing a part of this work or any other work associated with Project Gutenberg-tm.

1.E.5. Do not copy, display, perform, distribute or redistribute this electronic work, or any part of this electronic work, without prominently displaying the sentence set forth in paragraph 1.E.1 with active links or immediate access to the full terms of the Project Gutenberg-tm License.

1.E.6. You may convert to and distribute this work in any binary, compressed, marked up, nonproprietary or proprietary form, including any word processing or hypertext form. However, if you provide access to or distribute copies of a Project Gutenberg-tm work in a format other than "Plain Vanilla ASCII" or other format used in the official version posted on the official Project Gutenberg-tm web site (www.gutenberg.org), you must, at no additional cost, fee or expense to the user, provide a copy, a means of exporting a copy, or a means of obtaining a copy upon request, of the work in its original "Plain Vanilla ASCII" or other form. Any alternate format must include the full Project Gutenberg-tm License as specified in paragraph 1.E.1.

1.E.7. Do not charge a fee for access to, viewing, displaying, performing, copying or distributing any Project Gutenberg-tm works unless you comply with paragraph 1.E.8 or 1.E.9.

[- 52 -]

www.schooltime.gr

1.E.8. You may charge a reasonable fee for copies of or providing access to or distributing Project Gutenberg-tm electronic works provided that

- You pay a royalty fee of 20% of the gross profits you derive from the use of Project Gutenberg-tm works calculated using the method you already use to calculate your applicable taxes. The fee is owed to the owner of the Project Gutenberg-tm trademark, but he has agreed to donate royalties under this paragraph to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation. Royalty payments must be paid within 60 days following each date on which you prepare (or are legally required to prepare) your periodic tax returns. Royalty payments should be clearly marked as such and sent to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation at the address specified in Section 4, "Information about donations to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation."

- You provide a full refund of any money paid by a user who notifies you in writing (or by e-mail) within 30 days of receipt that s/he does not agree to the terms of the full Project Gutenberg-tm License. You must require such a user to return or destroy all copies of the works possessed in a physical medium and discontinue all use of and all access to other copies of Project Gutenberg-tm works.

- You provide, in accordance with paragraph 1.F.3, a full refund of any money paid for a work or a replacement copy, if a defect in the electronic work is discovered and reported to you within 90 days of receipt of the work.

- You comply with all other terms of this agreement for free distribution of Project Gutenberg-tm works.

1.E.9. If you wish to charge a fee or distribute a Project Gutenberg-tm electronic work or group of works on different terms than are set forth in this agreement, you must obtain permission in writing from both the Project Gutenberg Literary Archive Foundation and Michael Hart, the owner of the Project Gutenberg-tm trademark. Contact the Foundation as set forth in Section 3 below.

1.F.

1.F.1. Project Gutenberg volunteers and employees expend considerable effort to identify, do copyright research on, transcribe and proofread public domain works in creating the Project Gutenberg-tm collection. Despite these efforts, Project Gutenberg-tm electronic works, and the medium on which they may be stored, may contain "Defects," such as, but not limited to, incomplete, inaccurate or corrupt data, transcription errors, a copyright or

[- 53 -]

www.schooltime.gr

other intellectual property infringement, a defective or damaged disk or other medium, a computer virus, or computer codes that damage or cannot be read by your equipment.

1.F.2. LIMITED WARRANTY, DISCLAIMER OF DAMAGES - Except for the "Right of Replacement or Refund" described in paragraph 1.F.3, the Project Gutenberg Literary Archive Foundation, the owner of the Project Gutenberg-tm trademark, and any other party distributing a Project Gutenberg-tm electronic work under this agreement, disclaim all liability to you for damages, costs and expenses, including legal fees. YOU AGREE THAT YOU HAVE NO REMEDIES FOR NEGLIGENCE, STRICT LIABILITY, BREACH OF WARRANTY OR BREACH OF CONTRACT EXCEPT THOSE PROVIDED IN PARAGRAPH F3. YOU AGREE THAT THE FOUNDATION, THE TRADEMARK OWNER, AND ANY DISTRIBUTOR UNDER THIS AGREEMENT WILL NOT BE LIABLE TO YOU FOR ACTUAL, DIRECT, INDIRECT, CONSEQUENTIAL, PUNITIVE OR INCIDENTAL DAMAGES EVEN IF YOU GIVE NOTICE OF THE POSSIBILITY OF SUCH DAMAGE.

1.F.3. LIMITED RIGHT OF REPLACEMENT OR REFUND - If you discover a defect in this electronic work within 90 days of receiving it, you can receive a refund of the money (if any) you paid for it by sending a written explanation to the person you received the work from. If you received the work on a physical medium, you must return the medium with your written explanation. The person or entity that provided you with the defective work may elect to provide a replacement copy in lieu of a refund. If you received the work electronically, the person or entity providing it to you may choose to give you a second opportunity to receive the work electronically in lieu of a refund. If the second copy is also defective, you may demand a refund in writing without further opportunities to fix the problem.

1.F.4. Except for the limited right of replacement or refund set forth in paragraph 1.F.3, this work is provided to you 'AS-IS' WITH NO OTHER WARRANTIES OF ANY KIND, EXPRESS OR IMPLIED, INCLUDING BUT NOT LIMITED TO WARRANTIES OF MERCHANTIBILITY OR FITNESS FOR ANY PURPOSE.

1.F.5. Some states do not allow disclaimers of certain implied warranties or the exclusion or limitation of certain types of damages. If any disclaimer or limitation set forth in this agreement violates the law of the state applicable to this agreement, the agreement shall be interpreted to make the maximum disclaimer or limitation permitted by the applicable state law. The invalidity or unenforceability of any provision of this agreement shall not void the remaining provisions.

[- 54 -]

www.schooltime.gr

1.F.6. INDEMNITY - You agree to indemnify and hold the Foundation, the trademark owner, any agent or employee of the Foundation, anyone providing copies of Project Gutenberg-tm electronic works in accordance with this agreement, and any volunteers associated with the production, promotion and distribution of Project Gutenberg-tm electronic works, harmless from all liability, costs and expenses, including legal fees, that arise directly or indirectly from any of the following which you do or cause to occur: (a) distribution of this or any Project Gutenberg-tm work, (b) alteration, modification, or additions or deletions to any Project Gutenberg-tm work, and (c) any Defect you cause.

Section 2. Information about the Mission of Project Gutenberg-tm

Project Gutenberg-tm is synonymous with the free distribution of electronic works in formats readable by the widest variety of computers including obsolete, old, middle-aged and new computers. It exists because of the efforts of hundreds of volunteers and donations from people in all walks of life.

Volunteers and financial support to provide volunteers with the assistance they need, are critical to reaching Project Gutenberg-tm's goals and ensuring that the Project Gutenberg-tm collection will remain freely available for generations to come. In 2001, the Project Gutenberg Literary Archive Foundation was created to provide a secure and permanent future for Project Gutenberg-tm and future generations. To learn more about the Project Gutenberg Literary Archive Foundation and how your efforts and donations can help, see Sections 3 and 4 and the Foundation web page at http://www.pglaf.org.

Section 3. Information about the Project Gutenberg Literary Archive Foundation

The Project Gutenberg Literary Archive Foundation is a non profit 501(c)(3) educational corporation organized under the laws of the state of Mississippi and granted tax exempt status by the Internal Revenue Service. The Foundation's EIN or federal tax identification number is 64-6221541. Its 501(c)(3) letter is posted at http://pglaf.org/fundraising. Contributions to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation are tax deductible to the full extent permitted by U.S. federal laws and your state's laws.

The Foundation's principal office is located at 4557 Melan Dr. S. Fairbanks, AK, 99712., but its volunteers and employees are scattered throughout numerous locations. Its business office is located at 809 North 1500 West, Salt Lake City, UT 84116, (801) 596-1887, email [email protected].

[- 55 -]

www.schooltime.gr

Email contact links and up to date contact information can be found at the Foundation's web site and official page at http://pglaf.org

For additional contact information: Dr. Gregory B. Newby Chief Executive and Director [email protected]

Section 4. Information about Donations to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation

Project Gutenberg-tm depends upon and cannot survive without wide spread public support and donations to carry out its mission of increasing the number of public domain and licensed works that can be freely distributed in machine readable form accessible by the widest array of equipment including outdated equipment. Many small donations ($1 to $5,000) are particularly important to maintaining tax exempt status with the IRS.

The Foundation is committed to complying with the laws regulating charities and charitable donations in all 50 states of the United States. Compliance requirements are not uniform and it takes a considerable effort, much paperwork and many fees to meet and keep up with these requirements. We do not solicit donations in locations where we have not received written confirmation of compliance. To SEND DONATIONS or determine the status of compliance for any particular state visit http://pglaf.org

While we cannot and do not solicit contributions from states where we have not met the solicitation requirements, we know of no prohibition against accepting unsolicited donations from donors in such states who approach us with offers to donate.

International donations are gratefully accepted, but we cannot make any statements concerning tax treatment of donations received from outside the United States. U.S. laws alone swamp our small staff.

Please check the Project Gutenberg Web pages for current donation methods and addresses. Donations are accepted in a number of other ways including checks, online payments and credit card donations. To donate, please visit: http://pglaf.org/donate

Section 5. General Information About Project Gutenberg-tm electronic works.

[- 56 -]

www.schooltime.gr

Professor Michael S. Hart is the originator of the Project Gutenberg-tm concept of a library of electronic works that could be freely shared with anyone. For thirty years, he produced and distributed Project Gutenberg-tm eBooks with only a loose network of volunteer support.

Project Gutenberg-tm eBooks are often created from several printed editions, all of which are confirmed as Public Domain in the U.S. unless a copyright notice is included. Thus, we do not necessarily keep eBooks in compliance with any particular paper edition.

Most people start at our Web site which has the main PG search facility:

http://www.gutenberg.org

This Web site includes information about Project Gutenberg-tm, including how to make donations to the Project Gutenberg Literary Archive Foundation, how to help produce our new eBooks, and how to subscribe to our email newsletter to hear about new eBooks.