Poems from Turkey-Rukiye Uçar

Poems from Turkey 23 Nisan 2015/ tekhnede.blogspot.com.tr

1

Poems From Turkey

Rukiye Uçar

(I am an English teacher working at a foundation university in Istanbul and a poetry

lover. Though I rarely write my own poems, I am so fond of reading poetry. I also

translate Turkish poetry into English and publish them on my Wordpress blog,

“Forgotten Hopes” (https://rukiaucar.wordpress.com/). With the help of the

Tekhne, I had a chance to collect all my poetry translations together and share them

with you. I hope you will enjoy them.

I have to point out that I do literal translation, directly translating the poems from

their original versions, rarely with slight changes for the sake of rhyming or unity

meaning wise, and I translate for pleasure.)

https://rukiaucar.wordpress.com/

http://tekhnede.blogspot.com.tr/


2

Contents Ahmet Haşim

The stairs (Merdivenler) Ahmet Muhip Dranas Serenade (Serenad) Ataol Behramoğlu When I think of you (Seni düşündüğüm zaman) Attila İlhan

Wait (Bekle) Wanting everything all at once (Herşeyi birden istemek) You are a stranger here (Sen Burda Bir Yabancısın) (Ben artık küsüm) Dead end in august (Haziran çıkmazı) Fugitive of the rain (yağmur kaçağı) Aziz Nesin If only I could cry so much (Öyle bir ağlasam) Cahit Sıtkı Tarancı Lonely man (Garip kimse) My beautiful brunette darling (Esmer güzel yarim) My people (Bizimkiler) Postman (Postacı) Petition (Dilekçe) Dün bir kadın geçti Landscape (Peyzaj) Cemal Süreya

In Care of 1994 to the Milky Way Haydar Ergülen The Museum of the engaged (Nişanlılar müzesi) Melih Cevdet Anday Photograph (Fotoğraf) Nazım Hikmet Ran

The little girl (Kız çocuğu) Orhan Veli Kanık Can’t explain (Anlatamıyorum) All of a sudden (Birdenbire) Something isn’t right (Bir iş var) That’s life, anyway!..(Hayat böyle zaten) Poem with a bell (Zilli şiir) The poem of loneliness (Yalnızlık şiiri) Sunday evenings (Pazar akşamları) To live (Yaşamak) Oruç Aruoba Here (Burada) Özdemir Asaf

Lavinia (Lavinya) Sabahattin Ali A lament for the frog The violin of the night Life Prison song (Hapishane şarkısı) Like children (Çocuklar gibi) Cypress (Servi) Mountains (Dağlar) Turgut Uyar Telling about the sea (Denizi anlatmak) Ümit Yaşar Oğuzcan Istanbul (İstanbul) Yahya Kemal Beyatlı

The silent ship (Sessiz gemi)


3

Ahmet Haşim

-Merdiven- Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak Ve bir zaman bakacaksın semaya ağlayarak Sular sarardı yüzün perde perde solmakta Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta Eğilmiş arza, kanar, muttasıl kanar güller Durur alev gibi dallarda kanlı bülbüller Sular mı yandı neden tunca benziyor mermer Bu bir lisân-ı hafidir ki ruha dolmakta Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta -Ahmet Haşim...

-The Stairs- You will slowly climb these stairs With a pile of sun-colored leaves on your skirt And for a while you will look up the sky, weeping The waters have gone yellow and your face slowly grows pale Watch the red sky as the evening falls… The roses have bent down, bleeding day and night The bloody nightingales sit on the branches in flames Have the waters burnt? Why is marble like bronze? This is a secret language that fills up the soul Watch the red sky as the evening falls…


4

-Serenad- Yeşil pencerenden bir gül at bana, Işıklarla dolsun kalbimin içi. Geldim işte mevsim gibi kapına Gözlerimde bulut, saçlarımda çiğ. Açılan bir gülsün sen yaprak yaprak Ben aşkımla bahar getirdim sana; Tozlu yollarından geçtiğim uzak İklimden şarkılar getirdim sana. Şeffaf damlalarla titreyen, ağır Koncanın altında bükülmüş her sak. Seninçin dallardan süzülen ıtır,

Seninçin karanfil, yasemin zambak… Bir kuş sesi gelir dudaklarından; Gözlerin, gönlümde açan nergisler. Düşen öpüşlerdir dudaklarından Mor akasyalarda ürperen seher. Pencerenden bir gül attığın zaman Işıklarla dolacak kalbimin içi. Geçiyorum mevsim gibi kapından Gözlerimde bulut, saçlarımda çiğ… -Ahmet Muhip Dranas…

Ahmet Muhip Dranas

-Serenade- Throw me a rose from your green window, So that my heart fills with lights. Here I am at your door like the season Clouds in my eyes, dew in my hair. You are a rose that opens up petal by petal I brought you the spring with my love; From distant climates whose dusty roads I passed I brought you songs. Each stem bends under the rose bud That is heavy and trembles with clear drops. The perfume seeping down the branches is for you, The clove, jasmine, lily all for you… A bird sound comes out of your lips; Your eyes are narcissus that blooms in my heart. The dawn that shivers in the purple locust trees are kisses dropping from your lips. When you throw a rose from your green window My heart will fill with lights. I am passing by your door like the season Clouds in my eyes, dew in my hair…”


5

-Seni Düşündüğüm Zaman- Seni düşündüğüm zaman İçimde bir çocuk bahçesinin kapıları açılıyor Dünyanın bütün çocukları doluyor içeri Seni düşündüğüm zaman İlkbahar gibi bir şey oluyor Anlatılmaz bir sevinç kaplıyor her şeyi Elimdeki kalem Parmaklarımda şakıyan Bir kuşa dönüşüyor Masam bir güneş denizinde yüzüyor Seni düşündüğüm zaman Yalnızlık çeken sözcükler Kol kola giriyor birden Seni düşündüğüm zaman Bir bulut oluyorum Uçmaktan başka bir şey bilmeyen -Ataol Behramoğlu, Bordeaux-2003...

Ataol Behramoğlu

-When I Think of You- When I think of you The gates of a children’s playground open deep inside me All the children of the world flow in When I think of you Something like spring occurs An untold joy covers everything The pen in my hand Turns into a bird That sings in my fingers My desk swims in a sea of sun When I think of you The words that suffer loneliness link arms all of a sudden When I think of you I become a cloud That knows nothing but to fly


6

-Bekle-

Geleceğim bekle dedi Ben beklemedim o da gelmedi ölüm gibi birşeydi Ama kimse ölmedi -Attila İlhan...

-Her şeyi Birden İstemek- O kitabı da okudum bitirdim Hani o genç kızın beni unuttuğu Bir ara fena halde fikrindeydim

Dudağındaki nem gözündeki buğu Durmadan hayal değiştiriyorduk Çetrefil bir hayat herkesin koktuğu Kaderlerimiz kalındı sevinçlerimiz çabuk Yaşamadan dağılıyor yarısından çoğu Erteleyip durduk suç ortaklığımızı Asıl mutluluğun içinde bulunduğu Bazı ben yanlıştım o yanlıştı bazı Çünkü gecikmenin ağır yorgunluğu Yanıldığımız herşeyi birden istemekti İsteği gerçekleştirmez isteğin

yoğunluğu İhtiyaç başka bir boyuta geçmekti Devreden çıkarıp gereksiz sorumluluğu Tekrar loş yalnızlıkların en dibindeyim Sararmış yaprakların usulca savrulduğu Köprüler yıkıldı artık kendimleyim Parmak uçlarımda ölümün soğukluğu

Attila İlhan

-Wait- “I’ll come, wait” she said I didn’t wait and she didn’t come It was something like death But noone died… -Wanting Everything All At Once- I finished reading that book too The one in which that young woman forgets about me Once I was badly in her thoughts The moisture on her lips and mist in her eyes We were exchanging dreams constantly It is a complicated life that everyone is smelling of Our destiny was thick, our joys quick Most of which scattered away without living them. We kept postponing our complicity In which the real happiness was Sometimes I was wrong, and sometimes she was wrong Because of the severe tiredness of being late What we did wrong was wanting everything all at once The intensity of wanting doesn’t make it come true The necessity was going to another dimension Ignoring the needless responsibilities. I am in the very deep of the dim loneliness once again Where yellow leaves slowly drift away Bridges collapsed, I am now with myself On the tip of my fingers is the coldness of death…


7

-Sen Burda Bir Yabancısın-

Bu rüzgarın tadı senin hiç tatmadığın

bu yolcular bilmediğin bir yerden

geliyor

konuştukları dil ömrünce duymadığın

gözlerini sakla sen burda bir

yabancısın

akşam tren raylarına yağmur yağıyor

Devrilmiş bu sokak ayak basmadığın

çarmıha gerilmiş afişler ıslanıyor

karanlıkta bir kadın tanımadığın

bir şeyler söylüyor anlamadığın

şüpheli oteller üstüne geriniyor

sen burda bir yabancısın saklanmalısın

akşam tren raylarına yağmur yağıyor

-Attila İlhan...

-You are a Stranger Here-

The taste of this wind is a taste you have never tried These passangers are coming from a place you are not familiar with The language they are speaking is a language you haven’t heard in your life Hide your eyes; you are a stranger here It rains on railways in the evening. This fallen street is a street you haven’t stepped on

The crucified banners are getting soaked A woman in the dark, a woman you haven’t met She is saying things you don’t understand Suspicious hotels are stretching upon you You are a stranger here; you must hide yourself It rains on railways in the evening.


8

-Ben Artık Küsüm- Beni de kırdılar içimde kırdılar karanlık camlardan sular akıyordu şimşekli bir boşlukta saat vurdu beni de kırdılar belki yalnızdılar belki onların da çocukluğu yoktu bütün şarkılara kapalıydılar bir genç kız değmemişti saçlarına beni de kırdılar ben artık küsüm yağmurları yağmıyor ağaçlarıma sularından içmiyorum susadım ama

beni de kırdılar soğuk bir ölüm çevik bir bıçak gibi çakıldı aklıma oysa bir şarkıyım yeniden doğan günüm bütün şarkılara kapalıydılar -Attila İlhan...

-I am Upset Now- They hurt me, too; they hurt me from inside Water was flowing through black windows The clock struck in an emptiness with lightening They hurt me, too; perhaps they were lonely Perhaps they had no childhood, either They were against all the songs A young girl had not touched their

hair They hurt me, too; I am upset now Their rain doesn’t drop on my trees I don’t drink their water; though I am thirsty, They hurt me, too; a cold death, like an agile knife, hit me on my mind Yet I am a song; I am a reborn day They were against all the songs…


9

-Ağustos Çıkmazı-

Beni koyup gitme ne olursun Durduğun yerde dur Kendini martılarla bir tutma Senin kanatların yok Düşersin yorulursun Beni koyup gitme ne olursun Bir deniz kıyısında otur Gemiler sensiz gitsin bırak Herkes gibi yaşasana sen İşine gücüne baksana Evlenirsin çocuğun olur

Sonun kötüye varacak Beni koyup gitme ne olursun Elimi tutuyorlar ayağımı Yetişemiyorum ardından Hevesim olsa param olmuyor Param olsa hevesim Yaptıklarını affettim Seninle gelemeyeceğim Attila İlhan Beni koyup gitme ne olursun -Attila İlhan...

-Dead End in August-

Don’t walk away and leave me behind I beg of you Stay where you are Don’t consider yourself equal with seagulls You don’t have wings You might get tired and fall Don’t walk away and leave me behind I beg of you Sit at a seaside Let the ships leave without you

Why don’t you live like everyone else? Why don’t you get on with your own work? You could marry and have children You will end up badly Don’t walk away and leave me behind I beg of you They are holding my hands, my feet I can’t reach you Whenever I have desire, I don’t have money

Whenever I have money, I don’t have desire I forgive what you have done I won’t be able to come with you Attila İlhan Don’t walk away and leave me behind I beg of you


10

-Yağmur Kaçağı-

Elimden tut yoksa düşeceğim Yoksa bir bir yıldızlar düşecek Eğer şairsem beni tanırsan Yağmurdan korktuğumu bilirsen Gözlerim aklına gelirse Elimden tut yoksa düşeceğim Yağmur beni götürecek yoksa beni Geceleri bir çarpıntı duyarsan Telâş telâş yağmurdan kaçıyorum Sarayburnun’dan geçiyorum Akşamsa eylülse ıslanmışsam Beni görsen belki anlayamazsın

İçlenir gizli gizli ağlarsın Eğer ben yalnızsam yanılmışsam Elimden tut yoksa düşeceğim Yağmur beni götürecek yoksa beni -Attila İlhan...

-Fugitive of the Tain-

Hold my hand or I will fall One by one the stars will fall If I am a poet, if you know me If you know that I am scared of the rain If you remember my eyes Hold my hand or I will fall Or the rain will take me away If you hear throbbing at night Hurriedly I am escaping from the rain I am passing by Sarayburnu If it is an evening, if it is September, if I

am soaked You may not understand me if you see me You grieve and cry secretly If I am lonely and mistaken Hold my hand or I will fall Or the rain will take me away…


11

Öyle bir ağlasam

öyle bir ağlasam çocuklar size hiç gözyaşı kalmasa. öyle bir aç kalsam öyle bir aç kalsam çocuklar size hiç açlık kalmasa. öyle bir ölsem öyle bir ölsem çocuklar size hiç ölüm kalmasa. -Aziz Nesin…

-Garip Kişi- Bir akşam ilk olarak ağladım, Bekar odamın penceresinde. Hani ev bark? Hani çoluk çocuk? Ne geçti elime bu hayatın Meyhanesinde, kerhanesinde? Yatağım her gece böyle soğuk. Saadet bu ömrün neresinde? -Cahit Sıtkı Tarancı...

-Esmer Güzeli Yarim- Bu meltemli geceler, Su sesi, ayışığı, Uzayan türküleri Cırcır böceklerinin, Bu cümbüş, bu muhabbet Bu tatlı uykusuzluk, Hep senin şerefine, Esmer güzeli yarim...

-Cahit Sıtkı Tarancı, 18 Temmuz 1943...

Aziz Nesin

If only I could cry so much So much that children There would be no tears left for you If only I could go so hungry So hungry that children There would be no hunger left for you If only I could die in a way In a way that children There would be no death left for you

Cahit Sıtkı Tarancı

-Lonely Man- One night I cried for the first time On the window of my single bedsitter Where is my home? Where is my family? What have I ever earned In the taverns or brothels of this world? My bed is this cold every night Where is happiness in this life? -My Beautiful Brunette Darling- All these breezy nights, The sound of water, the moonlight, The long-lasting songs of crickets This joy, this friendly talk This sweet sleeplessness They are all for you My beautiful brunette darling…


12

-Bizimkiler-

Nereye böyle bulut abla? Az bekle, beraber gideriz; Ben buralı değilimdir. Mahsun durursun ağaç kardeş? Galiba şikayet rüzgardan! Anlaşıldı dert ortağıyız. Öyle ne daldın leylek amca? Efkarın mı var akşam akşam ? O halde benden sayılırsın. Mademki hep aşina çıktık Bir alem yapsak mı dersiniz? Her zaman bulunmaz bu mehtap!

-Cahit Sıtkı Tarancı, 10 Ekim 1942... -Postacı- Boşuna çalıyorsun Postacı Boşuna çalıyorsun kapımı Artık benim değildir Üstünde ismim adresim yazılı

mektuplar Git başkalarını sevindir Git başkalarını mahzun et Bana hükmün geçmez artık Bir aşkım varsa bugün Bahçemdeki çiçekleredir İnsanlara değil Boşuna çalıyorsun kapımı Postacı Boşuna çalıyorsun. -Cahit Sıtkı Tarancı, 6 Eylül 1941...

-My People-

Where are you going sister cloud? Wait a while; I shall go along with you I’m not from here, either You look gloomy fellow tree Apparently your complaint is about the wind! Now I see that we are fellow sufferers. What for are you so pensive uncle stork? Are you feeling doleful at this time of the night? Then you are the same as me.

Now that we are all familiar Why not go on a spree? One can’t always find this moonlight!

-Postman-

You are knocking in vain

Postman

You are knocking my door in vain

The letters having my name and

address on them

Are no longer mine

Go make others happy

Go make others sad

You have no influence on me anymore

If I have any love today

It is for the flowers in my garden

Not for humans

You are knocking my door in vain

Postman

You are knocking in vain.


13

-Dilekçe-

İlk ve son dileğim senden kış mevsimi Kırk yılda bir fakirin gönlünü etsen Göreceksin düşünmüyorum kendimi Ne olursun hep böyle güneşli gitsen Kar da yağabilir ama, lapa lapa Fakat sakın olmaya ki soğuk olsun Sevdiğim var, üşüyor soğuk havada Gel üşütme sevdiğimi ne olursun. -Cahit Sıtkı Tarancı, 1 Şubat 1948...

Sesin o kadar güzel ki Duymak isterdim Öldükten sonra bile. -Cahit Sıtkı Tarancı...

-Dalgın Ölü- Dün güzel bir kadın geçti kabrimin yakınından doya doya seyrettim gün hazinesi bacaklarını gecemi altüst eden söylesem inanmazsınız kalkıp verecek oldum düşürünce mendilini öldüğümü unutmuşum... -Cahit Sıtkı Tarancı...

-Petition-

My first and last wish from you, winter season, Get on well with the poor seldom if ever You’ll see I’m not concerned about myself Please always be sunny like this It can still snow, though, in big flakes But don’t be ever cold I have a beloved; she feels cold in chilly weather Please don’t make my beloved feel

cold…

Your voice is so beautiful That I would like to hear it Even after I die…

-The Pensive Dead- Yesterday a beautiful woman passed near my grave I feasted my eyes on her fair legs that ruined my night you would not believe if I told you I felt like rising to return her handkerchief when she dropped it I forgot that I had died...


14

-Peyzaj I-

Gökyüzüne ağaç desen türkülerinde, Ağaca gökyüzü, Bir şey değişmiş olmaz Pencereden baktığın zaman. Ne kuşlar şaşırır dallarını, Ne yıldızları koparmak mümkün olur. Eksilmez etrafta yeşillik; Bu kubbenin maviliği devam eder. -Cahit Sıtkı Tarancı…

-Perişan Sofra- Öldü; ne rüzgârlar girdi içeri, Ne bir kuş havalandı pencereden. Öldü; kimse görmedi melekleri; Sorma nasıl habersiz gitti giden. Bir uzun sefere çıktı, diyorlar; Gemiyi gören var mı? hani deniz? Sen gittin, soframız oldu târumar; Doğan günü yadırgıyor hâlimiz.

-Cahit Sıtkı Tarancı…

-Landscape-

If you called the sky a tree in your songs, and you called the tree a sky, Everything would still be the same when you look out of the window. Neither would the birds perch on a wrong branch Nor would it be possible to tear off the stars There would still be green everywhere; The blue of this dome would continue to exist.”

-A Miserable Dining Table- She died; neither the winds entered inside, Nor did the birds fly away from the window. She died; no one saw the angels; Don’t ask how silently she was gone. They say she set forth on a long journey;

Has anyone seen the ship? Where is the sea? You are gone, leaving our dining table miserable; Our mind can’t accept the newly-born day.


15

-1994 Eliyle, Samanyolu’na”- Yaşadım, Tanrım, Yarım ve uluorta, Bir dahaki hayatta, Varsa öyle bir hayat, Şiir yazar mıydım, Bilmiyorum. Ama kadınlar, Tanrım, Öyle sevdim ki onları, Gelecek sefer Dünyaya

Kadın olarak gelirsem, Eşcinsel olurum. -Cemal Süreya, Sevda Sözleri...

Cemal Süreya

-In Care of 1994, to the Milky Way- I have lived, God, Half a life, openly, In the next life, If there is one, Would I write poems, I don’t know. But, women, God, I loved them so much that Next time If I came to this world As a woman, I would be homosexual.


16

-Nişanlılar Müzesi- 15. nişanlılık yıldönümünde nişanlım İdil’e Evlilik de iyi ama, fikrimce en iyisi müzede korumak nişanlıları orada beyaz bir sessizlik içinde kırışmadan beklerler senelerce Hem diyalektik olanı da bu gibi evlilik dediğin nihayet bir netice nişanlılıksa geçmişi, geleceği ve bugünüyle

tez, antitez ve sentezden mürekkep bir eğlence Biz seninle biraz evliyiz biraz nişanlı Nar da evliliğimizin değil de sanki nişanlılığımızın meyvesi gibi iki nişanlının mahcubiyetinden kırmızılığı Bu şiirde bütün sözcükler beyaz evlilik, diyalektik, tez, antitez, sentez Nar ve kırmızı sözcükleri bile, nişanlılık beyaz sözcüklerden bir müze Orada anılar hala ilk günkü kadar taze

çiçekler hiç koparılmamış gibi uykusundan ve nişanlılar hiç evlenmemiş gibi pıryürek, pürdikkat, pek rikkatliler birbirlerine -Haydar Ergülen...

Haydar Ergülen

-The Museum of the Engaged- ‘To my fiancée İdil For our 15th Anniversary of Engagement’ Marriage is good, too, but for me The best is to keep the engaged in a museum There in a white silence They wait unwrinkled for years Besides, engagement seems to be the most dialectic one What is called a marriage is an ultimate end As for engagement, with its past, future and present It is an amusement composed of thesis, antithesis, and synthesis You and I, we are a bit married and a bit engaged And the pomegranate does not seem like The fruit of our marriage but our engagement Its redness is due to the shyness of the two fiancées All the words are white in this poem Marriage, dialectic, thesis, antithesis, synthesis Even the words pomegranate and red Engagement is a museum of white words There the memories are as fresh as ever The flowers are like never pulled off from their sleep And the fiancées are like they never married Excited, caring and so tender towards each other


17

-Fotoğraf- Dört kişi parkta çektirmişiz, Ben, Orhan, Oktay, bir de Şinasi… Anlaşılan sonbahar Kimimiz paltolu, kimimiz ceketli Yapraksız arkamızdaki ağaçlar… Babası daha ölmemiş Oktay’ın, Ben bıyıksızım, Orhan, Süleyman efendiyi tanımamış. Ama ben hiç böyle mahzun olmadım; Ölümü hatırlatan ne var bu resimde? Oysa hayattayız hepimiz. -Melih Cevdet Anday… -Kız Çocuğu- (…) Saçlarım tutuştu önce, gözlerim yandı kavruldu. Bir avuç kül oluverdim, külüm havaya savruldu. Benim sizden kendim için hiçbir şey istediğim yok. Şeker bile yiyemez ki kâat gibi yanan çocuk. Çalıyorum kapınızı, teyze, amca, bir imza ver. Çocuklar öldürülmesin, şeker de yiyebilsinler. -N. Hikmet Ran, 1956...

Melih Cevdet Anday

-Photograph- Four of us had it taken in a park Me, Orhan, Oktay, and Şinasi… Apparently, it is autumn Some of us have coats on, some have jackets The trees behind us have no leaves… Oktay’s father hasn’t died yet, I don’t have a mustache, Orhan hasn’t met “Süleyman Efendi”. But I have never been this gloomy before; What is there in this photograph that reminds me of death While we are all alive?

Nazım Hikmet Ran

-The Little Girl- (…) First my hair got caught on fire My eyes burnt and charred I turned into a handful of ashes My ashes scattered into the air. I expect from you Nothing for myself A child burning like paper Can’t even eat candies I’m knocking at your door Aunt, uncle, give a signature May kids not be killed So they can eat candies, too…


18

-Anlatamıyorum- Ağlasam sesimi duyar mısınız, Mısralarımda; Dokunabilir misiniz, Göz yaşlarıma, ellerinizle? Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel, Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu Bu derde düşmeden önce. Bir yer var, biliyorum; Her şeyi söylemek mümkün; Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum; Anlatamıyorum…

-Orhan Veli Kanık… -Birdenbire- Her şey birdenbire oldu. Birdenbire vurdu gün ışığı yere; Gökyüzü birdenbire oldu; Mavi birdenbire. Her şey birdenbire oldu; Birdenbire tütmeye başladı duman

topraktan; Filiz birdenbire oldu, tomurcuk birdenbire. Yemiş birdenbire oldu. Birdenbire, Birdenbire; Her şey birdenbire oldu. Kız birdenbire, oğlan birdenbire; Yollar, kırlar, kediler, insanlar… Aşk birdenbire oldu, Sevinç birdenbire. -Orhan Veli Kanık...

Orhan Veli Kanık

Can’t Explain If I cry, can you hear my voice In my verses? Can you touch my tears With your hands? I hadn’t know that the songs were this beautiful, And the words were insufficient Before I fell into this trouble. There is a place, I know It’s possible to say everything So close I’ve come and I feel But I can’t explain. -All of a Sudden- Everything happened all of a sudden All of a sudden the daylight hit the ground The sky happened all of a sudden The blue all of a sudden Everything happened all of a sudden All of a sudden soil started to give out smoke Sprout happened all of a sudden, bud all of a sudden Fruit all of a sudden All of a sudden All of a sudden Everything happened all of a sudden The girl all of a sudden, the boy all of a sudden The roads, fields, cats, people Love happened all of a sudden Joy all of a sudden…


19

-Bir İş Var-

Her gün bu kadar güzel mi bu deniz? Böyle mi görünür gökyüzü her zaman? Her zaman güzel mi bu kadar, Bu eşya, bu pencere? Degil, Vallahi degil; Bir iş var bu işin içinde. -Orhan Veli Kanık… -Hayat Böyle Zaten- Bu evin bir köpeği vardı; Kıvır kıvırdı, adı Cincon’du, öldü. Bir de kedisi vardı: Maviş, Kayboldu. Evin kızı gelin oldu, Küçük Bey sınıfı geçti. Daha böyle acı, tatlı Neler oldu bir yıl içinde! Oldu ya, onların hepsi böyle… Hayat böyle zaten!.. -Orhan Veli Kanık…

-Zilli Şiir- Biz memurlar, Saat dokuzda, saat on ikide, saat beşte, Biz bizeyizdir caddelerde, Böyle yazmış yazımızı Ulu Tanrı; Ya paydos zilini bekleriz, -Orhan Veli Kanık...

-Something Isn’t Right-

The sea, is it this beautiful every day? The sky, does it look like this all the time? Are they always this beautiful The furniture and the window? No, No, they are not, I swear; Something isn’t right about this.

-That’s Life, Anyway- This house had a dog; A curly dog, called Cincon, then he died. It had a cat, too: Maviş Then she disappeared. The girl of the house got married, The boy passed his class. And so many things, good and bad, So many things happened in a year! So many things, all similar to one another…

That’s life, anyway!..

-Poem With A Bell- We, the civil servants, At nine, at twelve, at five We are on our own on the streets. The great God appointed our destiny this way; We either wait for the recess bell

or the pay day.


20

-Yalnızlık Şiiri-

Bilmezler yalnız yaşamayanlar, Nasıl korku verir sessizlik insana; İnsan nasıl konuşur kendisiyle; Nasıl koşar aynalara, Bir cana hasret, Bilmezler. -Orhan Veli Kanık... -Pazar Akşamları-

Şimdi kılıksızım, fakat borçlarımı ödedikten sonra ihtimal bir kat da yeni esvabım olacak ve ihtimal sen yine beni sevmeyeceksin. bununla beraber pazar akşamları sizin mahalleden geçerken, süslenmiş olarak, zannediyor musun ki ben de sana şimdiki kadar kıymet vereceğim ? -Orhan Veli Kanık...

-The Poem of Loneliness-

They wouldn’t know, those who have never lived alone, How silence scares one; How one talks to himself, How he runs to the mirrors Longing for a soul, They wouldn’t know. -Sunday Evenings-

Now I am shabby, but Once I pay my debts, Possibly I will have a pair of new clothes, too And possibly you Still won’t love me, Besides, on Sunday evenings While passing through your neighborhood, Dressed up Do you believe that I will value you As much as I do now?


21

-Yaşamak-

Biliyorum, kolay değil yaşamak, Gönül verip türkü söylemek yar üstüne; Yıldız ışığında dolaşıp geceleri, Gündüzleri gün ışığında ısınmak; Şöyle bir fırsat bulup yarım gün, Yan gelebilmek Çamlıca tepesine… -Bin türlü mavi akar Boğaz’dan- Her şeyi unutabilmek maviler içinde. Biliyorum, kolay değil yaşamak; Ama işte Bir ölünün hala yatağı sıcak,

Birinin saati işliyor kolunda. Yaşamak kolay değil ya kardeşler, Ölmek de değil; Kolay değil bu dünyadan ayrılmak. -Orhan Veli Kanık…

-To Live-

I know it is not easy to live To sing a song about your darling with all your heart To walk around in the starlight at night To warm yourself in the sunlight during the daytime To find an opportunity for half a day To be able to lie on the Çamlıca Hill… – Thousands of shades of blue flow through the Bosphorus- To be able to forget everything in the

blue. I know it is not easy to live But still, A dead man’s bed is still warm Somebody’s watch is still working on his arm Like it is not easy to live, fellows It is not easy to die, either; It is not easy to leave this world…


22

-Burada-

"Şimdi buradayım

biraz önce yoktum"

hiç birşey yok

Önce, oldu:

kıpırdandı

belirsiz -

bir şiddetli boşluktan

tatlı bir özleme doğru.

Belirsiz.

Sonra, oluştu:

devindi

kesik kesik

sabırsız -

bir sevinçli duyumdan

ılık bir beklentiye doğru.

Kesik kesik

sabırsız.

Derken, doldu:

yayıldı

güçlü güçlü

kocaman

aldırmasız -

bir gerilimli doygunluktan

dingin bir sancıya doğru.

Güçlü güçlü

kocaman

aldırmasız.

Şimdi, doğdu:

patladı

çığlık çığlığa

nefessiz

yırta yırta

acımasız -

bir tatlı özlemden

şiddetli bir boşluğa doğru.

Çığlık çığlığa

nefessiz

yırta yırta

acımasız.

Şimdi burada:

Biraz önce yoktu.

-Oruç Aruoba...

Oruç Aruoba

-Here-

“I am here now

I wasn’t a while ago”

There was nothing

First it came alive

Moved

Indistinctly

From an intense emptiness

Toward a sweet longing

Indistinctly

Then it took form

Moved

Intermittently

Impatiently

From a joyful sensation

Toward a warm expectation

Intermittently

Impatiently

Just then, it became fuller

Spread

Strongly

Immensely

Recklessly

From a tense satisfaction

Toward a calm pain

Strongly

Immensely

Recklessly

Now it is born

Bursting

Shouting and screaming

Breathlessly

Tearing apart

Cruelly

From a sweet longing

Toward an intense emptiness

Shouting and screaming

Breathlessly

Tearing apart

Cruelly

It is here now

It wasn’t a while ago


23

-Lavinia- Sana gitme demeyeceğim. Üşüyorsun ceketimi al. Günün en güzel saatleri bunlar. Yanımda kal. Sana gitme demeyeceğim. Yine de sen bilirsin. Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim, İncinirsin. Sana gitme demeyeceğim, Ama gitme, Lavinia. Adını gizleyeceğim Sen de bilme, Lavinia. -Özdemir Asaf, 1957...

Özdemir Asaf

-Lavinia- I won’t tell you not to go You’re cold; take my jacket These are the most beautiful hours of the day Stay by my side. I won’t tell you not to go But still you’ll decide If it is lies that you want I’ll tell you lies You’ll get hurt. I won’t tell you not to go But don’t go, Lavinia I’ll keep your name a secret Even you won’t know, Lavinia.


24

-Kurbağaya Mersiye- Sevgilim! Bak bu gece Kırık kalbine, ince Bir ok saplı kurbağa Ölüvermiş gizlice... Benzi aydan da sarı Görmeden bak, ilk karı Dudakları kitlendi Suya düştü kitarı

Yıllarca vaklamıştı Neler araklamıştı Öteki şairlerden, Aşkını saklamıştı Boyundan büyük sazı Mest etmişti bin kazı Dayandı her kahra da Çekemedi son nazı Daha pek genç yaşında Bin dert vardı başında

Kitarası kırıldı Kendi mezar taşında Çık onu ez sevgilim! Üstünde gez sevgilim! Ayağın kirlenirse İşte bir bez sevgilim! -Sabahattin Ali...

Sabahattin Ali

-A Lament For The Frog- My beloved! Tonight a frog with a keen arrow in its broken heart has died in silence… With a face paler than the moon not even seeing the first snowflake its lips have shut quiet its guitar has dropped in water It croaked for years pilfered so many things from the other poets, it kept its love a secret Its guitar, bigger than itself gave pleasure to a thousand geese it could endure all the sorrows but could not suffer the last whims At a very young age it had so many troubles its guitar was broken on its own gravestone Squash it my beloved! stomp on it my beloved! if your shoes get dirty here is a piece of cloth my beloved!


25

-Gecenin Kemanı-

Yüzü parladı ayın, Bir ses geldi uzaktan: Hasta yorgun bir kadın Şimdi çalıyor keman... Eriyor, bükülüyor, Ayın altında evler... Kemandan dökülüyor, Semailer, peşrevler... Keman hırçın, mariz, Asabını geriyor;

Dalgalan bir kaç iz, Karanlıkta eriyor... Bazan hazin bir beste, Gönüllerde yanıyor; Geceden deste deste Nağmeler toplanıyor... Sen ey karanlıklara Hicran dağıtan kadın! Git başka bir diyara! Kalbimi parçaladın...

-Sabahattin Ali, Servetifünun, 18.11.1926)...

-The Violin of the Night-

The face of the moon has shined bright A voice has come from afar A sick, weary woman Is now playing the violin… The houses are melting, twisting Under the moon… The violin is playing Semais and preludes… The violin is vicious, sick Shaking out her nerves

A couple of rippling trails Are melting in the dark… Sometimes a sad melody Is burning in the hearts Tunes from the night are gathering In heaps … You, the woman Giving sorrow to the darkness Go to a different land! You have broken my heart into

pieces…


26

-Hayat- (Bedbin)

Ölü bir külçesiyim simdi kemikle etin, Dimağım pençesinde sonsuz bir rehavetin Beyhudedir ey gönül , beyhudedir gayretin ! Kıvılcım bile yokken ocak körüklenir mi ? Zaten ne bulmuşum ki yaşamakta tat diye Gönlüme çok söyledim can yükünü at diye Sorarım sana gafil , hiç insan hayat

diye Omuzları çökerten bu yükü yüklenir mi ? Kimse baş çevirip de bakmayacak gebersem, Bilmem gönül ne cevap verecek şöyle dersem: Gayen ne bu manasız yaşayışta a sersem ? Böyle paçavra gibi ömür sürüklenir mi ? -Sabahattin Ali, Servetifünun,

19.04.1928...

-Hayat- (The Pessimist)

I now am a dead mass of flesh and bone, My mind in the grip of eternal lethargy. Dear heart, your effort is in vain! Would a furnace be blown when there was not even a spark?.. I didn’t find any joy in life, anyway I told my heart many times to throw off the burden of the soul I am asking you, the blind, why would a man ever carry

this burden called life that makes him slouch?.. Noone would care to turn their head to look if I died, I don’t know how my heart would answer if I said: What is your purpose in this meaningless way of living, silly, Would a life be spent in rags like this?


27

-Hayat- (Mefkureci)

Hayat ne fazla gülmek ne de yasa girmektir Mevzuatı çiğnemek ,talihi devirmektir Dünyayı parmağının ucunda çevirmektir Yaşamak yatağından seller gibi taşmaktır İnsan ki gelip geçer dünyada nefes gibi Ne büyük ıstıraptır yaşamak herkes gibi? "Yükseksin!"Tatlı bir ses olamaz bu ses gibi

Yaşamak; kartal gibi göklerde dolaşmaktır. Halik ki her mahluktan başka yarattı bizi Zaman bir avuç toprak yapsada cismimizi Kainat hayretlerle anmalı ismimizi Yaşamak asırları bir hamlede aşmaktır. -Sabahattin Ali, 1928…

-Life- (The Idealist)

Life is neither laughing too much nor mourning, It is violating the rules, making fortune smile at you… Twisting the world around your finger… Living is overflowing your banks. The human being lives and dies in the world like breath; How painful it is to live like everybody… “You are honorable!” There is no voice

sweeter than this one Living is riding through the sky like an eagle. God created us differently from each other Even though the time turns us into a handful of earth, The universe must astonishingly utter our names Living is going beyond the ages in one move.


28

-Hapishane Şarkısı 1-

Göklerde kartal gibiydim, Kanatlarımdan vuruldum; Mor çiçekli dal gibiydim, Bahar vaktinde kırıldım. Yar olmadı bana devir, Her günüm bir başka zehir; Hapishanelerde demir Parmaklıklara sarıldım. Coşkundum pınarlar gibi, Sarhoştum rüzgarlar gibi; İhtiyar çınarlar gibi Bir gün içinde devrildim.

Ekmeğim bahtımdan katı, Bahtım düşmanımdan kötü; Böyle kepaze hayatı Sürüklemekten yoruldum. Kimseye soramadığım, Doyunca saramadığım, Görmesem duramadığım Nazlı yarimden ayrıldım. -Sabahattin Ali...

-Prison Song 1-

I was like an eagle in the skies, I was shot in my wings; I was like a purple flowered branch, I was broken in the spring time. I could not unite with my beloved, Every day of mine is a different poison; I held onto the iron Bars in prisons. I was full of the joys of spring, Drunk like the winds; Like old plane trees I collapsed within a day.

My bread is tougher than my fortune, My fortune is worse than my enemy; I am weary of leading Such a disgraceful life. I am separated from my delicate beloved whom I was afraid to ask anyone about, whom I could not hold as much as I wanted, whom I could not wait to see.


29

-Çocuklar Gibi-

Bende hiç tükenmez bir hayat vardı Kırlara yayılan ilkbahar gibi Kalbim hiç durmadan hızla çarpardı Göğsümün içinde ateş var gibi Bazı nur içinde, bazı sisteydim Bazı beni seven bir göğüsteydim Kah el üstündeydim, kah hapisteydim Her yere sokulan bir rüzgar gibi Aşkım iki günlük iptilalardı Hayatım tükenmez maceralardı İçimde binlerce istekler vardı Bir şair, yahut bir hükümdar gibi

Hissedince sana vurulduğumu Anladım ne kadar yorulduğumu Sakinleştiğimi, durulduğumu Denize dökülen bir pınar gibi Şimdi şiir bence senin yüzündür Şimdi benim tahtım senin dizindir Sevgilim, saadet ikimizindir Göklerden gelen bir yadigar gibi Sözün şiirlerin mükemmelidir Senden başkasını seven delidir Yüzün çiçeklerin en güzelidir Gözlerin bilinmez bir diyar gibi

Başını göğsüme sakla sevgilim Güzel saçlarında dolaşsın elim Bir gün ağlayalım, bir gün gülelim Sevişen yaramaz çocuklar gibi -Sabahattin Ali...

-Like Children-

I had an unending life, Like spring spreading out to the wilderness. My heart beat fast every minute, Like I had fire in my breast. Sometimes I was in the light, sometimes in the fog, Sometimes in a breast that loved me, Sometimes I was held in high honour, sometimes kept in prison, Like a wind entering everywhere. My love was two-day indulgences

My life was unending adventures, I had thousands of desires in me, Like a poet, or like an emperor. When I felt that I was in love with you, I realized how tired I was, That I got calm, and still Like a spring pouring out into the sea. Now, for me, poetry is your face, Now, my throne is your lap, My beloved, happiness is ours, Like a souvenir coming from the skies. Your word is the greatest of poems

The one who loves someone other than you is crazy, Your face is the most beautiful of all the flowers. Your eyes are like an unknown land. Hide your head in my breast, my beloved, My hand will wander through your beautiful hair. We shall cry one day, and smile another day, Like naughty children loving each

other.


30

-Servi-

Bir servi dedi ki bana: “Rahat benim altımdadır. Başını vurma dört yana, Rahat benim altımdadır. Çok koşup çok yorulmuşsun, Yollarda yalnız kalmışsın, Güvenip bana gelmişsin, Rahat benim altımdadır. Sana kökümde yer versem Gölgemi üstüne gersem… Hey rahat isteyen sersem! Rahat benim altımdadır.

Serin serin uzanırsın, Çiçeklerle bezenirsin, Yat burada, kazanırsın, Rahat benim altımdadır. Yârin de gezer dolaşır, Bir gün buraya ulaşır; Hasretler burda buluşur, Rahat benim altımdadır.” -Sabahattin Ali, 1933...

-Cypress-

A cypress told me: “Comfort is under me. Don’t knock your head around, Comfort is under me. You struggled so much and got so tired, You stood alone on the roads. You trusted and came up to me, Comfort is under me. If I could give you some place in my root If I could spread my shade on you…

Hey, the fool seeking comfort! Comfort is under me. You shall lie here feeling refreshed, You shall be adorned with flowers, Sleep here; you shall win, Comfort is under me. Your beloved hangs around, One day she arrives here; Longings are fulfilled here, Comfort is under me.”


31

-Dağlar-

Başım dağ, saçlarım kardır, Deli rüzgârlarım vardır, Ovalar bana çok dardır, Benim meskenim dağlardır. Şehirler bana bir tuzak; İnsan sohbetleri yasak; Uzak olun benden, uzak, Benim meskenim dağlardır. Kalbime benzer taşları, Heybetli öter kuşları,

Göğe yakındır başları; Benim meskenim dağlardır. Yârimi ellere verin; Sevdamı yellere verin; Yelleri bana gönderin: Benim meskenim dağlardır. Bir gün kadrim bilinirse, İsmim ağza alınırsa, Yerim soran bulunursa: Benim meskenim dağlardır.

-Sabahattin Ali, 1931 Atsız Mecmua, s.7, 1931...

-The Mountains-

My head is the mountain, my hair is the snow, I have crazy winds, The plains are so narrow for me, My dwelling is the mountains. Cities are a trap for me; Conversations are forbidden; Keep away from me, far away, My dwelling is the mountains. Their stones resemble my heart,

Their birds sing solemnly, Their tops are close to the sky; My dwelling is the mountains. Give my beloved to the others; Give my love to the winds; Send the winds to me: My dwelling is the mountains. If, one day, they appreciate me; If they speak of my name If anyone asks my whereabouts

My dwelling is the mountains.


32

-Denizi Anlatıyor- Adı çok duyulmuş bir ozan değildi Tonyalı balıkçılar arasında -Onlar ki her türlü balığı tutarlardı denizden Ama iyi bir ozandı Bütün söylentilerin tersine Denizde de olabilirdi sandalla Uzun geçmişli denizle Gün batımında var olan Ve gün doğumunda da... -Turgut Uyar...

Istanbul Evin içinde bir oda, odada İstanbul Odanın içinde bir ayna, aynada İstanbul Adam sigarasını yaktı, bir İstanbul dumanı Kadın çantasını açtı, çantada İstanbul Çocuk bir olta atmıştı denize, gördüm

Çekmeğe başladı, oltada İstanbul Bu ne biçim su, bu nasıl şehir Şişede İstanbul, masada İstanbul Yürüsek yürüyor, dursak duruyor, şaşırdık Bir yanda o, bir yanda ben, ortada İstanbul İnsan bir kere sevmeye görsün, anladım Nereye gidersen git, orada İstanbul. -Ümit Yaşar Oğuzcan…

Turgut Uyar

-Telling about the Sea- He wasn't a well-known poet Among the fishermen from Tonya -Those who caught all kinds of fish in the sea But he was a good poet Unlike all the rumours He could be in the sea, on a boat With the sea with a long history That existed in the sunset And in the sunrise, too...

Ümit Yaşar Oğuzcan Istanbul A room in the house, Istanbul in the room A mirror in the room, Istanbul in the mirror The man lit his cigarette, an Istanbul smoke The woman opened her purse, Istanbul in the purse

The child cast a fishing line, I saw, Then he started drawing it, Istanbul on the line What kind of water is this, what kind of Istanbul? Istanbul in the bottle, Istanbul on the table It walks with us, stops with us, we are puzzled She is on one side, I am on the other, Istanbul in the middle Once you fall in love, I understand

Wherever you go, there you see Istanbul.


33

-Sessiz Gemi-

Artık demir almak günü gelmişse zamandan, Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan. Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol; Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol. Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli, Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.

Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu! Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu! Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler; Bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler. Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden, Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.

-Yahya Kemal Beyatlı...

Yahya Kemal Beyatlı

-The Silent Ship- When the day comes to weigh anchor from time, A ship sailing into the unknown leaves this harbor. It sails silently as if there is no passenger; Neither a handkerchief nor a hand is waved in that departure. Those left behind on the dock are sorrowed with this journey, With wet eyes, they stare at the dark horizon for days. The wretched hearts! This is neither the last ship leaving! Nor is it the last mourning of the painful life! The beloved and loving wait in vain; Not knowing that those who have gone will not return. Many of those who have gone must be happy with their place, So many years have passed; none have returned from their journey.

Poems from Turkey-Rukiye Uçar

Documents