Top Banner
Crédito dImaxe
26

Poemas de Amor

Mar 22, 2016

Download

Documents

lolylago

Escolma poética en Galego e Castelán con motivo do Día de San Valentín.
Welcome message from author
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
Page 2: Poemas de Amor

As torres no ar

Chamo á porta do amor na noite escura

e está o teu corazón coa luz prendida

a túa man socórreme a ferida

e cúrame o teu labio a desventura

A auga que me das tan fresca e pura

é da fonte limpísima da vida

mel da túa roseira florescida

entre as coxas, a seda, a espesura…

E xa por sempre irei de ti cativa

pois dasme a vida e dasme a sepultura

dun amor imposibel e furtivo

Como me doe a túa fermosura

da que devezo e ando furtivo

pois sei que o mal que teño non ten cura.

Antón Avilés de Taramancos

Crédito Imaxe

Page 3: Poemas de Amor

Carta á miña muller

Querida, non o esquezas, hai palabras

que é pecado decilas niste tempo.

Palabras que non debes pronuncialas,

nin xiquera pensalas, cavilalas,

tatexalas, gabalas, escribilas ...

Moito menos berralas.

Esposa, toma nota e non esquezas:

non digas libertá palabra triste

con perigo de morte e calivera.

Si é certo que me queres nunca digas

esta palabra estúpida

que ten dentes e morde coma un lobo.

Non digas tan xiquera

as verbas derivadas,

por moi lonxano e vago

que sexa o parentesco etimolóxico,

como son, verbigratia, libertino,

liborio, liberata, libre cambio.

En troques di cadea, viva, viva,

si señor, moitas gracias, Dios llo pague.

¡Xa verás que felices imos sere! Lorenzo Varela

“Lonxe”

Raimundo Madrazo

Page 4: Poemas de Amor

La luna nos buscó desde la almena....

La luna nos buscó desde la almena,

cantó la acequia, palpitó el olvido.

Mi corazón, intrépido y cautivo,

tendió las manos, fiel a tu cadena.

Qué sábanas de yerba y luna llena

envolvieron el acto decisivo.

Qué mediodía sudoroso y vivo

enjalbegó la noche de azucena.

Por las esquinas verdes del encuentro

las caricias, ansiosas, se perdían

como en una espesura, cuerpo adentro.

Dios y sus cosas nos reconocían.

De nuevo giró el mundo, y en su centro

dos bocas, una a una, se bebían.

Antonio Gala

Crédito Imaxe

Page 5: Poemas de Amor

Besos sin balas I

Balas en vuelo,

besos sin alas.

Alas en duelo,

besos con balas.

II

Besos dormidos,

besos sin alas.

Besos traidores,

besos con balas.

III

Besos que vuelan,

besos con alas.

Besos que brillan,

besos sin balas.

IV

Besos que viven,

besos con alas.

Besos con alas,

Besos sin balas.

Sobre un tema de Luis Eduardo Aute

Antonio G. Teijeiro

Crédito Imaxe

Page 6: Poemas de Amor

Nas leves tardes de Outono tan serenas,

ateigadas de silencio e dozura

eu vou sentindo, amor, a túa tenrura

igual que lume queimándome nas veas.

O son das aves, o vento e as sereas,

a voz solemne do mar, rouca e escura,

é a voz do amor coa súa fondura,

co seu incansábel ritmo de mareas.

Eu quero vivir o outono na ribeira

para amistar coas gaivotas e embarcar

nunha dorna xentil, ben mariñeira.

O meu desexo máis fondo é naufragar,

¡ouh miña boa e sinxela compañeira!

no teu mar de tenrura. Só no teu mar Manuel María

Crédito Imaxe

Page 7: Poemas de Amor

Amor de tarde

Es una lástima que no estés conmigo

cuando miro el reloj y son las cuatro

y acabo la planilla y pienso diez minutos

y estiro las piernas como todas las tardes

y hago así con los hombros para aflojar la espalda

y me doblo los dedos y les saco mentiras.

Es una lástima que no estés conmigo

cuando miro el reloj y son las cinco

y soy una manija que calcula intereses

o dos manos que saltan sobre cuarenta teclas

o un oído que escucha como ladra el teléfono

o un tipo que hace números y les saca verdades.

Es una lástima que no estés conmigo

cuando miro el reloj y son las seis.

Podrías acercarte de sorpresa

y decirme "¿Qué tal?" y quedaríamos

yo con la mancha roja de tus labios

tú con el tizne azul de mi carbónico.

Mario Benedetti

Crédito Imaxe

Page 8: Poemas de Amor

Canción de amor

Amor, deja que me vaya,

déjame morir, amor.

Tú eres el mar y la playa.

Amor.

Amor, déjame la vida,

no dejes que muera, amor.

Tú eres mi luz escondida.

Amor.

Amor, déjame quererte.

Abre las fuentes, amor.

Mis labios quieren beberte.

Amor.

Amor, está anocheciendo.

Duermen las flores, amor,

y tú estás amaneciendo.

Amor.

Rafael Alberti

Crédito Imaxe

Page 9: Poemas de Amor

Agosto Pasa a choiva devorando horizontes.

esfiáñase a tarde nos carreiros.

Chove. Batalla o sol coa auga

sen ganas.

O meu cuarto, no que dorme o silencio.

Sombras, corvos, un libro nunca esquina.

Agardo.

Os bruídos da aldea tecen a súa nostálxia

no solpor extrañado.

¡Ouh señardade,

soidade que atravesas o tempo e asulagas,

agosto de invernia, ouh puñal de tristeza,

corazón meu ferido!

Pilar Pallarés

Crédito Imaxe

Page 10: Poemas de Amor

Velas de amor

Velas de amor en golfos de ternura

vuela mi pobre corazón al viento

y encuentra, en lo que alcanza, su tormento,

y espera, en lo que no halla, su ventura,

viviendo en esta humana sepultura

engañar el pesar es mi contento,

y este cilicio atroz del pensamiento

no halla un linde entre el genio y la locura.

¡Ay!, en la vida ruin que al loco embarga,

y que al cuerdo infeliz de horror consterna,

dulce en el nombre, en realidad amarga,

sólo el dolor con el dolor alterna,

y si al contarla a días es muy larga,

midiéndola por horas es eterna.

Ramón de Campoamor

Crédito Imaxe

Page 11: Poemas de Amor

Despedida

Entre mi amor y yo han de levantarse

trescientas noches como trescientas paredes

y el mar será una magia entre nosotros.

No habrá sino recuerdos.

¡Oh tardes merecidas por la pena!

Noches esperanzadas de mirarte,

campos de mi camino, firmamento

que estoy viendo y perdiendo....

Definitiva como un mármol

entristecerá tu ausencia otras tardes.

Jorge Luis Borges

Crédito da Imaxe

Page 12: Poemas de Amor

¿Cómo hei vivir mañá sen a luz túa? Case morto vivín sen coñecerte

aló na chaira seca por absurdas rúas

onde ninguén me soubo dar mornura.

Foi soidade desconforme adentro

e a semente a caer en terra dura.

¿Cómo hei vivir mañá sen a luz túa?

Erguinme e vinte ao regresar á terra

como se fora todo aquilo un soño

pesado e ti xa foras sempre miña.

Foi outra vez materno en aloumiño

o bico teu na lingua.

E foi de novo corazón adentro

comprender a existencia e a dozura.

¿Cómo hei vivir mañá sen a luz túa?

Pero hoxe mesmo o día abriu en medo

entrou na fiestra un sol estraño inmenso

e deixáchesme o leito en mantas frías.

Está a volver agora corazón adentro

a soidade o podre a agonía

a me pinchar as cousas en millóns de pugas

cada minuto en séculos de agullas. Bernardino Graña

Crédito Imaxe

Page 13: Poemas de Amor

Apasionadamente

¡Y tanto, y tanto te amo

que mis palabras mueren

en un rumor de besos sin descanso!

¡Y tanto todavía que mis manos

no te hallan al tocarte!

¡Tanto y tan sin descanso,

que fluyo, y fluyo, y fluyo,

y es solamente llanto!

Gabriel Celaya

Crédito Imaxe

Page 14: Poemas de Amor

Una música oscura, temblorosa...

A María Zambrano

Una música oscura, temblorosa,

cruzada de relámpagos y trinos,

de maléficos hálitos, divinos,

del negro lirio y de la ebúrnea rosa.

Una página helada, que no osa

copiar la faz de inconciliables sinos.

Un nudo de silencios vespertinos

y una duda en su órbita espinosa.

Sé que se llamó amor. No he olvidado,

tampoco, que seráficas legiones,

hacen pasar las hojas de la historia.

Teje tu tela en el laurel dorado,

mientras oyes zumbar los corazones,

y bebe el néctar fiel de tu memoria.

Rosa Chacel

Crédito

Page 15: Poemas de Amor

Un poema de amor

Repite

Vale, máis bótate a un lado

Como

Que te botes a un lado

Xa

Que me deixes so,

Que quero escribir,

Que vaias dar unha volta

Que estás moi pesadiña

E marchou

Kiko Neves

Crédito Imaxe

Page 16: Poemas de Amor

Ausencia del amante

He vuelto por el camino sin hierba.

Voy al río en busca de mi sombra.

Qué soledad sellada de luna fría.

Qué soledad de agua sin sirenas rojas.

Qué soledad de pinos ácidos errantes...

Voy a recoger mis ojos

abandonados en la orilla.

Carmen Conde

Crédito Imaxe

Page 17: Poemas de Amor

Cristales de tu ausencia acribillan mi voz…

Cristales de tu ausencia acribillan mi voz,

que se esparce en la noche

por el glacial desierto de mi alcoba.

-Yo quisiera ser ángel y soy loba-.

Yo quisiera ser luminosamente tuya

y soy oscuramente mía.

Gloria Fuertes

Crédito Imaxe

Page 18: Poemas de Amor

Eu en ti Eu xa te busquei

cando o mundo era unha pedra intaita.

Cando as cousas buscaban os seus nomes,

eu xa te buscaba.

Eu xa te procurei

no comezo dos mares e das chairas.

Cando Dios procuraba compañía

eu xa te procuraba.

Eu xa te chamei

cando soio a voz do vento soaba.

Cando o silenzo chamaba polas verbas,

eu xa te chamaba.

Eu xa te namorei

cando o amor era unha folla branca.

Cando a lúa namoraba as outas cumes,

eu xa te namoraba.

Sempre,

dende a neve dos tempos,

eu, na túa ialma. Celso Emilio Ferreiro “O Sono Sulagado”

Crédito Imaxe

Page 19: Poemas de Amor

Fusión

Mi alma en torno a tu alma se ha hecho

un nudo apretado y sombrío.

Cada vuelta del lazo sobre humano

se hace raíz, para afianzarse hondo,

y es un abrazo inacabable y largo

que ni la muerte romperá. ¿No sientes

cómo me nutro de tu misma sombra?

Mi raíz se ha trenzado a tus raíces

y cuando quieras desatar el nudo,

sentirás que te duele en carne viva

y que en mi herida brota sangre tuya.!

Y con tus manos curarás la llaga

¡y ceñirás más apretado el nudo!

Juana de Ibarbourou

Crédito Imaxe

Page 20: Poemas de Amor

Deseo

Que la vida no vaya más allá de tus brazos.

Que yo pueda caber con mi verso en tus brazos,

que tus brazos me ciñan entera y temblorosa

sin que afuera se queden ni mi sol ni mi sombra.

Que me sean tus brazos horizonte y camino,

camino breve, y único horizonte de carne;

que la vida no vaya más allá... ¡Que la muerte

se parezca a esta muerte caliente de tus brazos!...

Dulce María Loynaz

Crédito Imaxe

Page 21: Poemas de Amor

Muller Esta frol derradeira, brando sono

das miñas outas noites, qué donaire

de leda campaniña de domingo.

Qué anada farturenta

os meus vellos amores sempre novos,

sempre distintos, sempre unha solpresa,

no fío do amencer entre bruídos

de tranvías que espertan a cidade.

Muller, irmá e nai, nada no aramio

dun lonxano teléfono do vento.

Voz querendosa de azas que acariña

os meus camiños tristes.

Esposa e filla, meus segredos

a cachón sobre a canle do meu peito,

dos meus ollos de terra

que o mesmo Dios labrou en mármol quente.

Eiquí estou i estarei por toda a vida

agora un home, mañá cinza de estrela,

sempre fidel á frol dos meus amores,

muller, irmá e nai, esposa e filla,

catro voces nun beixo, catro patrias

nunha soia bandeira estremecida. Celso Emilio Ferreiro

“Longa Noite de Pedra”

Crédito Imaxe

Page 22: Poemas de Amor

Amor desgarrado

Bajo el ala de la noche

que deja

su huella imprecisa

bajo la sombra

del corazón repudiado

rumores de vidrio

rozan el sueño esquivo.

En esa hora que rezuma olvida,

en esa hora secreta y desgarrada,

la piel que me contiene

se llena de nostalgia y latidos.

Desarraigado

el amor

acaricia

la entreabierta herida

que sangra.

Carmen Matute

Crédito Imaxe

Page 23: Poemas de Amor

Era mi corazón un ala viva y turbia...

Era mi corazón un ala viva y turbia...

un ala pavorosa llena de luz y anhelo.

Era la primavera sobre los campos verdes.

Azul era la altura y era esmeralda el suelo.

Ella -la que me amaba- se murió en primavera.

Recuerdo aún sus ojos de paloma en desvelo.

Ella -la que me amaba- cerro sus ojos... tarde.

Tarde de campo, azul. Tarde de alas y vuelos.

Ella -la que me amaba- se murió en primavera...

y se llevó la primavera al cielo.

Pablo Neruda

Crédito Imaxe

Page 24: Poemas de Amor

Manuela Sánchez 1

Pomba, ponla, mai, señora,

guía, vara, mai de nós:

Hoxe non quero saber como te chamas

nin perguntar que foi da túa mocidade.

Hoxe non quero máis que te lembrar de novo

no cume máis antergo das mámoas protectoras,

ergueita, xurdia, forte, lanzal coma ninguén.

E fose como fose, ti chamaraste ponla,

a máis verde do verde carballo que se vira.

Aguia mortal na guerra, na paz señora pomba,

mai e guía de nós, da nosa vida enteira.

Ti chamaraste ponla, ti chamaraste a vara

máis alta do pombal.

Non chegan a ti as balas dende que pomba es,

verde no zume verde da figueira e da vide,

verde ponla,

prós labregos de Lugo e prós granxeiros

dos verdes cómaros do mundo.

Pomba branca e máis branca

prós broncos mariñeiros de Vigo sempre branco

ou prós dourados mariñeiros de Siam.

Pomba, ponla, mai, señora,

guía vara, mai de nós.

Crédito Imaxe

1 Muller de Cesures. A súa casa era centro de reunión e enlace de guerrilleiros antifranquistas. Morreu defen-dendo a unha partida deles. O seu esposo e mais os seus dous fillos foron executados en vinganza.

Page 25: Poemas de Amor

Rosalía «Quixente tanto, meniña

Tívenche tan grande amor,

Que para min eras lua,

Branca aurora e craro sol;

Augua limpa en fresca fonte,

Rosa do xardin de Dios,

Alentiño do meu peito,

Vida do meu corazon.»

Asi che falin un dia

Camiñiño de S. Lois,

Tod' oprimido d' angustia,

Todo ardente de pasion;

Mentras que ti m' escoitabas,

Depinicando un-ha frol,

Por qu' eu non vise os teus ollos

Que refrexaban traiciós.

Dempois que si me dixeches,

En proba de teu amor,

Decheme un carabeliño,

Que gardin no corazon.

Negro carabel maldito

Que me fireu de dolor!

Mais á pasar pó lo rio

O carabel afondou!...

«Tan bó camiño ti leves Com' ó carabel levou.»

“Cantares Gallegos”