Złożoność materialnego prawa administracyjnego pod redakcją Joanny Smarż Radom 2018
Złożoność materialnego prawa administracyjnego
pod redakcją Joanny Smarż
Radom 2018
Recenzja wydawnicza Dr hab Sławomir Patyra prof nadzw Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie
Redaktor naukowy Dr hab Joanna Smarż prof nadzw Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskie-go w Radomiu Redakcja techniczna DTP Paweł Śwital Projekt okładki Paweł Śwital Copyraight copy Autorzy Anna Dąbrowska Tomasz Dąbrowski Helena Kisilowska Małgorzata Pracka Joanna Smarż Paweł Śwital Beata Wieczerzyńska Wojciech Wojtyła Grzegorz Zieliński Monika Żuchowska ndash Grzywacz Wydawca copy Katedra Prawa Uniwersytet Technologiczno ndash Humani-styczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu 26-600 Radom ul Chrobrego 31 tel 483617434 email katedra prawauniwersytetradompl strona www katedra prawauniwersytetradompl
ISBN 978-83-949408-0-5 (wersja drukowana wersja elektroniczna) Utwoacuter w całości ani we fragmentach nie może być powielany ani rozpo-wszechniany za pomocą urządzeń elektronicznych mechanicznych kopiujących nagrywających i innych bez pisemnej zgody posiadacza praw autorskich
Radom 2018 Wydanie 1
SPIS TREŚCI
Wstęp 4
Dąbrowska Anna
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do
problematyki 5
Dąbrowski Tomasz
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta 22
Kisilowska Helena
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce 43
Pracka Małgorzata
Prawo gospodarowania przestrzenią 63
Smarż Joanna
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa
budowlanego 87
Śwital Paweł
Dostęp do informacji publicznej 108
Wieczerzyńska Beata
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych
przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash
Prawo przedsiębiorcoacutew - wersja z 5 października 2017 r 124
Wojtyła Wojciech
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne 145
Zieliński Grzegorz
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia 161
Żuchowska - Grzywacz Monika
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne 178
4
Wstęp
Prawo administracyjne materialne jako najobszerniejsza gałąź prawa
jest prawem otwartym nie mającym wyznaczonych i czytelnych granic zakresu
rzeczowego Prawo to obejmuje najbardziej liczną grupę przepisoacutew ktoacutere pod-
legają nieustannym zmianom zaroacutewno w obrębie tego prawa jak i poprzez
włączenie do niego nowych instytucji Jest więc prawem złożonym i dynamicz-
nym ktoacutere ulega wpływom zmian ustrojowych i politycznych jak roacutewnież go-
spodarczych i społecznych Jednocześnie jest prawem niezwykle istotnym dla
obywateli ponieważ obejmuje normy dotyczące ich życia codziennego określa-
jąc treść ich praw i obowiązkoacutew oraz gwarantując ich realizację
Powyższe skłoniło Autoroacutew artykułoacutew zawartych książce pt Złożoność
materialnego prawa administracyjnego do szerszej refleksji nad wybranymi
zagadnieniami tego prawa Oddawana do rąk Czytelnika książka stanowi zbioacuter
dziesięciu artykułoacutew naukowych z zakresu szeroko pojętego materialnego
prawa administracyjnego ktoacuterych celem jest wykazanie złożoności tej dzie-
dziny prawa nowych rozwiązań oraz ich praktycznego wymiaru Wszystkie
rozważania zostały poparte szerokim orzecznictwem oraz poglądami
z doktryny co zwiększa walor poznawczy poszczegoacutelnych opracowań
Autorami artykułoacutew są pracownicy naukowi Katedry Prawa Wydziału
Nauk Ekonomicznych i Prawnych Uniwersytetu Technologiczno ndash Humani-
stycznego im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu Wskazani Autorzy są nie
tylko wykładowcami akademickimi z wieloletnimi doświadczeniem ale
roacutewnież praktykami w zakresie prezentowanych przez siebie tematoacutew
Tematyka podjęta przez poszczegoacutelnych autoroacutew dotyczy szerokiego
spektrum zagadnień z zakresu materialnego prawa administracyjnego Wśroacuted
opracowań zawartych w książce znalazły się kwestie dotyczące zasad oddzia-
ływania prawa europejskiego na kształt regulacji polskiego prawa administra-
cyjnego ochrony zdrowia i dziedzictwa kulturowego kształtowania ładu prze-
strzennego i zasad realizacji procesu budowlanego prawa dostępu do informa-
cji publicznej zakresu publicznego prawa gospodarczego i wyznaniowego
a także z pogranicza filozofii prawa
Omoacutewione zagadnienia nie obejmują oczywiście wszystkich problemoacutew
z zakresu materialnego prawa administracyjnego ale stanowią wstęp do
dalszych opracowań w tym zakresie
Książka adresowana jest do praktykoacutew zajmujących się prawem admi-
nistracyjnym dla studentoacutew studioacutew prawniczych i administracyjnych oraz
wszystkich zainteresowanych pogłębieniem wiedzy z zakresu materialnego
prawa administracyjnego
dr hab Joanna Smarż prof UTH
5
dr Anna Dąbrowska1
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
Europeanization of substantive administrative law ndash introduction to the problem
Streszczenie
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego stanowi szczegoacutel-
nie interesujący obszar badawczy Problematyka ta jest niezwykle złożonym
procesem mającym związek z uczestnictwem danego państwa roacutewnież Polski
w strukturach europejskich min w Radzie Europy i w Unii Europejskiej
Z uwagi na ten fakt niezwykle ważnym jest ustalenie zakresu pojęciowego
europejskiego prawa administracyjnego
Na łamach prezentowanego artykułu zostaną przedstawione głoacutewne
metody i formy wpływu prawa europejskiego na materialne prawo administra-
cyjne Zidentyfikowane zostaną instytucje prawne odgrywające kluczową rolę
w kształtowaniu materialnego prawa administracyjnego przez prawo europej-
skie
Słowa kluczowe
europeizacja prawo administracyjne prawo europejskie
Summary
The Europeanization of substantive administrative law is a particularly
interesting research area The issue is an extremely complex process related to the
participation of a given country including Poland in European structures among
others in the Council of Europe and in the European Union Therefore it is
extremely important to establish the conceptual scope of European administra-
tive law
The present article will present the main methods and forms of the influ-
ence of European law on substantive administrative law Legal institutions that
1 Adiunkt w Katedrze Prawa Zakład Prawa Publicznego Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu Radca prawny
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
6
play a key rolein shaping substantive administrative law through European law
will be defined
Key words europeanization administrative law european law
Wstęp
W latach 90 XX w rozpoczęła się intensywna europeizacja wielu
dziedzin prawa w tym prawa administracyjnego ktoacutere nieustannie zmienia się
i ewoluuje Proces europeizacji prawa wewnętrznego w tym materialnego
prawa administracyjnego jest w głoacutewnej mierze konsekwencją procesoacutew inte-
gracyjnych mających związek z prawotwoacuterczą działalnością Unii Europejskiej
(wcześniej Wspoacutelnot Europejskich) i Rady Europy W doktrynie krajowej
i międzynarodowej wiele uwagi poświęcono zagadnieniu europeizacji prawa
krajowego2 ndash prawa cywilnego prawa karnego prawa prywatnego czy prawa
administracyjnego3
W odniesieniu do prawa administracyjnego wyroacuteżniamy trzy jego
obszary prawo administracyjne ustrojowe prawo administracyjne procesowe
oraz prawo administracyjne materialne Celem artykułu jest przybliżenie
zagadnień związanych ze wspoacutełczesną ewolucją materialnego prawa admini-
stracyjnego w związku z integracją Polski z Unią Europejską jak roacutewnież
uczestnictwem naszego państwa w innych strukturach min w Radzie Europy
Zamiarem prezentowanej analizy jest przedstawienie kluczowych materii eu-
ropeizacji materialnego prawa administracyjnego jej wymiaroacutew oraz przeja-
woacutew ktoacutere proces ten stawia przed krajowym prawem administracyjnym
Tytułowa problematyka badawcza jest źroacutedłem wielu dylematoacutew
Czynione rozważania w zamiarze Autorki mają pomoacutec zgłębić informacje na
temat materialnego prawa administracyjnego z perspektywy europejskiej
2 Zob min Europeizacja prawa krajowego Wpływ integracji europejskiej na klasyczne dziedziny prawa krajowego (red) C Mik Toruń 2000 K Dyson Introduction EMU as Integration Europeanization and Convergence (w) European States and the Euro Euro-peanization Variation and Convergence (red) K Dyson Oxford-New York 2002 3 W nawiązaniu do tej kwestii F Tereszkiewicz wskazuje jednak iż temat europeizacji prawa administracyjnego jest bardzo rzadko podejmowany jak się wydaje przede wszystkim dlatego iż wymaga on interdyscyplinarnego spojrzenia łączącego w sobie podejście typowe dla nauk prawnych oraz politycznych F Tereszkiewicz Europeizacja prawa administracyjnego (w) Europeizacja polityk publicznych w Polsce (red) R Riedel Opole 2015 s 79
Anna Dąbrowska
7
1 Pojęcie europeizacji prawa administracyjnego
Jak dotąd w literaturze przedmiotu nie sformułowano rygorystycznej
pod względem naukowym definicji europeizacji nadal pozostaje ona stosun-
kowo bdquomłodym problemem badawczym nastręczającym więcej pytań niż
odpowiedzirdquo4 Stan ten podyktowany jest zapewne wieloznacznością pojęcia
bdquoeuropeizacja prawardquo5 roacuteżnorodnego jego postrzegania czy analizowania
z wielorakich punktoacutew widzenia W doktrynie wskazać można rozmaite
określenia tego procesu Odmienności te dotyczą między innymi zakresu pod-
miotowego organizacji europejskich (Rada Europy i Unia Europejska lub wy-
łącznie Unia Europejska) poziomoacutew normowania czy kierunkoacutew oddziaływa-
nia
Przez samo pojęcie bdquoeuropeizacjirdquo należy rozumieć wielopłaszczyznowy
proces internacjonalizacji pewnych zagadnień (elementoacutew) wspoacutelnych dla
określonej dziedziny6 Europeizacja prawa to wpływ i oddziaływanie
w konfiguracji sprzężenia zwrotnego pomiędzy prawem europejskim (między-
narodowym) i prawem wewnętrznym państw europejskich lub też prawem
unijnym a prawem państw członkowskich Unii Europejskiej7 Jest
to proces horyzontalnych i wertykalnych interakcji między koncepcjami
prawnymi obowiązującymi normami prawnymi orzeczeniami sądowymi
i praktyką administracyjną państw członkowskich Unii Europejskiej oraz
koncepcjami prawnymi obowiązującymi normami prawnymi i orzeczeniami
sądowymi Unii Europejskiej przy uwzględnieniu umoacutew międzynarodowych
ktoacuterych stronami są Unia Europejska ilub jej wszystkie państwa członkowskie
zachodzący w formie harmonizacji uniformizacji i unifikacji zmierzający
w pierwszym etapie do konwergencji narodowych wartości celoacutew rozwiązań
materialnych i proceduralnych oraz używanych terminoacutew zaś w drugim etapie
ndash roacutewnież do homogenizacji to jest połączenia roacuteżnorodnych z uwagi na swe
4 K Dyson Introduction EMU as hellip op cit 3 5 Zob na ten temat JP Olsen The Many Faces of Europeanization bdquoJournal of Common Market Studiesrdquo 2002 Vol 40 Nr 5 s 922 i n W polskiej doktrynie pojęcie to zostało wprowadzone przez J Łętowskiego Rada Europy o postępowaniu administracyjnym (w) Problemy prawa publicznego Lublin 1993 s 93 6 K Wach Europeizacja i jej kontekst bdquoZeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowierdquo 2011 Nr 852 s 34 K Howell Developing Conceptualizations of Europeanization and European Integration Mixing Methodologies ESRC Seminar 1 UACES Study Group 2 dostęp elektroniczny pod adresem httpaeipittedu17201 Howellpdf (dostęp 1 listopada 2017 r) 7 J Ruszkowski Struktura wielopoziomowego zarządzania w Unii Europejskiej (w) Multi-Level Governance w Unii Europejskiej (red) J Ruszkowski L Wojnicz Szczecin-Warszawa 2013 s 49
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
8
pochodzenie i kształt zaroacutewno narodowych jak i europejskich wartości celoacutew
rozwiązań materialnych i proceduralnych oraz pojęć w jedną całość czyli
wspoacutelne dla państw członkowskich prawo administracyjne zwłaszcza
w dziedzinie imigracji lub innych zjawisk mających charakter transgraniczny
i transnarodowy8 Europeizację należy zatem postrzegać jako zmiany
w prawie krajowym dokonane pod wpływem prawa europejskiego9 lub wpływ
prawa europejskiego na proces zmian w prawie krajowym10
Z Kmieciak pod pojęciem bdquoeuropeizacji prawa administracyjnegordquo
rozumie w sposoacuteb szeroki poszukiwanie pewnego uniwersalnego systemu
wartości charakterystycznych dla danego kręgu kulturowego a mianowicie
kultur europejskich11 Europeizacja prawa administracyjnego jest procesem
stopniowego przyswajania przez poszczegoacutelne kraje określonych wzorcoacutew
administracji publicznej i prawa administracyjnego wykreowanych przez Unię
Europejską lub Radę Europy Dotyczy relacji między europejskim
a narodowym prawem administracyjnym Europeizacja prawa administracyj-
nego nie oznacza przyjęcia jakichś odgoacuternych wzorcoacutew w obecnej sytuacji
oznacza raczej stopniowe przyjmowanie ogoacutelnych zasad uznanych w cywilizacji
europejskiej za niezwykle ważne i fundamentalne (czyli mające charakter pod-
stawowy) Podkreśla się że ten zbioacuter wspoacutelnych zasad-standardoacutew działania
administracji publicznej określa się mianem europejskiej przestrzeni admini-
stracyjnej12 (ang European Adminitsrative Space) Standardy składające się na
europejską przestrzeń administracyjną są określone przez prawo i stosowane
8 I Wroacutebel Europeizacja prawa imigracyjnego Republiki Federalnej Niemiec w latach 1999ndash2009 Wrocław 2010 s 41ndash42 9 Prawo europejskie to prawo europejskich organizacji międzynarodowych czyli Unii Europejskiej Rady Europy i innych europejskich organizacji międzynarodowych np Europejskiego Obszaru Gospodarczego R Streinza Prawo europejskie Warszawa 2002 s 1 10 Tematykę dotyczącą aspektoacutew pojęcia europeizacji omawia min WJ Wołpiuk Semantyczne prawne i konstytucyjnoprawne aspekty pojęcia europeizacji bdquoZeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Zarządzania i Prawa im Heleny Chodkowskiejrdquo 2008 Nr 2 s 15-37 11 Z Kmieciak Postępowanie administracyjne w świetle standardoacutew europejskich Warszawa 1997 s 17 Rozpatrując proces europeizacji prawa w tym ujęciu zob P Mazurkiewicz Europeizacja Europy Tożsamość kulturowa Europy w kontekście procesoacutew integracyjnych Warszawa 2001 12 Szerzej na temat europejskiej przestrzeni administracyjnej zob J Supernat Europejska przestrzeń administracyjna (zagadnienia wybrane) (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Warszawa 2005 s 78-86
Anna Dąbrowska
9
w praktyce poprzez odpowiednie procedury i mechanizmy odpowiedzialno-
ści13
Proces ten można postrzegać jako wpływanie w sposoacuteb bezpośredni
i pośredni na krajowy porządek prawny idei wartości standardoacutew (kontekst
ideologiczny) oraz określonych instytucji rozwiązań konstrukcji prawnych
(kontekst polityczny) ktoacutere wywodzą się z demokratycznego dorobku europej-
skiego w tym w szczegoacutelności z aktywności Rady Europy i Unii Europejskiej14
J Jagielski ujmuje europeizację prawa administracyjnego jako trwający
proces systematycznego wpływania prawa europejskiego obejmującego nie
tylko prawo wspoacutelnotowe (unijne) lecz także prawo traktatowe (organizacji
międzynarodowych konwencji) na kształt ndash formalny i merytoryczny ndash
polskiego porządku administracyjnoprawnego poprzez włączanie do naszego
porządku norm i zasad porządku europejskiego jak roacutewnież respektowanie
standardoacutew i wzorcoacutew europejskich przy tworzeniu własnych rozwiązań
prawnych przy roacutewnoczesnym uwzględnianiu odrębności i specyfiki właściwej
krajowym uwarunkowaniom15
A Wroacutebel definiuje europeizację prawa administracyjnego jako
wzajemne (wertykalne) oddziaływanie prawa Unii Europejskiej prawa Rady
Europy i prawa państw europejskich Europeizacja prawa w tym znaczeniu
zakłada że powyższe porządki prawne są z jednej strony w pewnym sensie
wyodrębnione wewnętrznie uporządkowane i spoacutejne czyli stanowią system
z drugiej ndash w pewnym stopniu wzajemnie otwarte na siebie16
J Zimmermann przez europeizację prawa administracyjnego rozumie
budowanie i ulepszanie systemu wewnętrznego niepowiązanego wprost
z normami europejskimi Słusznie zauważa że krajowa baza do ktoacuterej mamy
przyłączyć normy europejskie odrywa się coraz bardziej od założeń teoretycz-
nych a nauka prawa administracyjnego przestaje panować nad sytuacjąrdquo
Można powiedzieć że uciekamy do przodurdquo w proces europeizacji pozostawia-
jąc nieporządek w naszym własnym prawie administracyjnym () Chodzi
o sam krajowy system prawa administracyjnego ktoacuterego stan jest krytyczny
13 G Krawiec Europejskie prawo administracyjne Warszawa 2009 s 15-16 14 Z Duniewska B Jaworska-Dębska R Michalska-Badziak E Olekniczak-Szałowska M Stahl Prawo administracyjne Pojęcia instytucje zasady w teorii i orzecznictwie Warszawa 2013 s 52-53 15 J Jagielski Europeizacja prawa administracyjnego materialnego (na przykładzie prawa migracyjnego) (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Wrocław 2005 s 37 16 A Wroacutebel Europeizacja prawa administracyjnego ndash pojęcie i konteksty (w) Europeizacja prawa administracyjnego System Prawa Administracyjnego T 3 (red) R Hauser Z Niewiadomski A Wroacutebel Warszawa 2014 s 18
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
10
i ktoacuterego problemy jako tematy badawcze nie wytrzymują konkurencji
z atrakcyjniejszymi i świeższymi zagadnieniami prawa europejskiego ()
Dopiero dobry system wewnętrzny oczywiście dostosowany do prawa unijne-
go pozwoli powiedzieć że polskie prawo administracyjne jest europejskierdquo17
Proces europeizacji prawa administracyjnego można zatem rozumieć
jako dążenie do obowiązywania na pewnej przestrzeni (na terytorium państw
członkowskich Rady Europy i Unii Europejskiej) prawa administracyjnego
Rady Europy i prawa administracyjnego Unii Europejskiej Starając się nato-
miast wyznaczyć ramy czasowe procesu europeizacji prawa administracyjnego
w stosunku do danego państwa należy wskazać iż jego początek rozpoczyna
się w momencie podjęcia przez dane państwo starań o przystąpienie do struk-
tur europejskich i trwa cały czas Jest zatem procesem trwającym nieustannie
2 Rodzaje europeizacji prawa administracyjnego
Jednym z powszechnie uznawanych podziałoacutew europeizacji prawa
administracyjnego jest wyroacuteżnienie europeizacji w znaczeniu wertykalnym
oraz w znaczeniu horyzontalnym Europeizację wertykalną należy utożsamiać
z wzajemnym oddziaływaniem na siebie prawa Unii Europejskiej prawa Rady
Europy i prawa państw europejskich Europeizacja w tym znaczeniu zakłada
jednak iż powyższe systemy prawne są do pewnego stopnia wyodrębnione
wewnętrznie uporządkowane i spoacutejne a przy tym wzajemnie otwarte
na siebie Europeizację w znaczeniu horyzontalnym należy rozumieć zaś jako
wzajemne oddziaływanie na siebie porządkoacutew prawnych państw europejskich
w formach i metodach mniej lub bardziej zinstytucjonalizowanych min za
sprawą umoacutew międzynarodowych orzeczeń sądowych wykładni prawa
recepcji prawa jak roacutewnież wspoacutełpracy sądowej Ponadto w ramach prawa
administracyjnego można wskazać pośredni typ europeizacji określony
w doktrynie mianem transnarodowego wykonywania prawa Unii Europej-
skiej18
W ramach europeizacji wertykalnej prawa administracyjnego wyroacuteż-
niamy europeizację prawa administracyjnego typu top ndash down (podejście od-
goacuterne) na prawo administracyjne państw europejskich jak roacutewnież europeiza-
cję prawa administracyjnego typu bottoms ndashup (podejście oddolne)
17 J Zimmermann Prawo administracyjne Warszawa 2014 s 24 J Zimmermann Kilka dylematoacutew nauki prawa administracyjnego w okresie europeizacji (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Wrocław 2005 s 94-95 18 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip op cit s 18 22-23
Anna Dąbrowska
11
J Schwarze utożsamia pierwszy z procesoacutew z procesem harmonizowania lub
ujednolicania prawa administracyjnego państw europejskich z prawem
administracyjnym Unii Europejskiej lub procesem harmonizacji krajowych
i europejskich standardoacutew dla działań administracji19 Europeizacja prawa ad-
ministracyjnego w sensie ścisłym to proces oddziaływania (typu top-down)
europejskiego prawa administracyjnego na prawo administracyjne państw
europejskich Ten typ europeizacji prawa administracyjnego jest wyroacuteżniony ze
względu na wyodrębnienie się europejskiego prawa administracyjnego pod
wpływem prawa administracyjnego państw europejskich oraz ze względu na
jego zwrotny wpływ na prawo administracyjne państw europejskich20
Zdaniem J Jagielskiego europeizacja typu top ndash down jest to proces sys-
tematycznego wpływania prawa europejskiego obejmującego prawo wspoacutelno-
towe (unijne) i prawo traktatowe na kształt formalny i merytoryczny polskiego
porządku administracyjnoprawnego przebiegający w sposoacuteb bezpośredni
i pośredni poprzez włączenie do naszego porządku norm i zasad porządku eu-
ropejskiego jak roacutewnież respektowanie standardoacutew i wzorcoacutew europejskich
przy tworzeniu własnych rozwiązań prawnych przy jednoczesnym uwzględ-
nianiu odrębności i specyfiki właściwych krajowym uwarunkowaniom21
Uwarunkowania wewnętrzne odnoszące się do sfery gospodarczej politycznej
czy kulturowej poszczegoacutelnych państw niejednokrotnie utrudniają proces
europeizacji
Europeizacja prawa administracyjnego to także proces oddziaływania
(typu bottom-up) prawa administracyjnego państw europejskich na kształto-
wanie się europejskiego prawa administracyjnego Ten typ europeizacji prawa
administracyjnego jest wyroacuteżniony ze względu na znaczenie jakie
w procesie tworzenia zasad prawa administracyjnego a następnie przepisoacutew
tego prawa w Unii Europejskiej miały zasady lub przepisy prawa administra-
cyjnego państw europejskich Europeizacja prawa administracyjnego w tym
znaczeniu opisuje rzeczywiste procesy faktycznego wpływu tych zasad
instytucji lub przepisoacutew krajowych na kształtowanie się zasad instytucji i form
europejskiego prawa administracyjnego W przeciwieństwie do europeizacji
prawa administracyjnego typu top-down omawiany typ europeizacji prawa nie
składa się ze sformalizowanych instytucji lub procedur zapewniających wyma-
gany kierunek i rezultat oddziaływania jednego porządku prawnego na drugi22
19 J Schwarze European Administrative Law London 2006 s 285 20 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellipop cit s 21 21 J Jagielski Europeizacja prawa hellip op cit 38 22 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip s 21
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
12
A Wroacutebel przedstawia następującą klasyfikację europeizacji prawa admi-
nistracyjnego
europeizację substytutywną polegającą na zastępowaniu przepisoacutew krajo-
wych przepisami prawa europejskiego lub bdquowypieraniurdquo przepisoacutew krajo-
wych przez przepisy prawa europejskiego
europeizację adaptacyjną związaną z dostosowaniem treści i formy przepi-
soacutew krajowych do wymagań (standardoacutew wzorcoacutew itp) prawa europej-
skiego na skutek zmiany lub uchylania norm krajowego przez krajowego
prawodawcę w wykonaniu prawa europejskiego oraz
europeizację interpretacyjną łączoną ze stosowaniem przez państwo
europejskie wykładni przepisoacutew krajowych w zgodzie z prawem europej-
skim23
A Wroacutebel wyroacuteżnia roacutewnież statyczny i dynamiczny charakter procesu
europeizacji prawa administracyjnego W pierwszym rozumieniu pojęcie
europeizacji odnosi się do stanu prawa krajowego jako prawa ktoacutere uległo
pewnym przeobrażeniom pod wpływem prawa europejskiego W drugim mowa
jest o metodzie i formie wpływu prawa europejskiego na prawo krajowe24
Europeizacja w znaczeniu statycznym obrazuje zatem zakres i stopień faktycz-
nego przeobrażenia prawa krajowego pod wpływem prawa europejskiego
(prawo zeuropeizowane) natomiast europeizacja w znaczeniu dynamicznym
ukazuje proces oraz formy i metody wpływania prawa europejskiego na
krajowy porządek prawny25
3 Europejskie prawo administracyjne
Z europeizacją prawa administracyjnego związane jest pojęcie
bdquoeuropejskie prawo administracyjnerdquo Po raz pierwszy termin ten został użyty
w tytule pracy European Adminitrative Law autorstwa J Schwarze w 1992 r26
Europejskie prawo administracyjne zostało woacutewczas zdefiniowane jako rezul-
tat szybko postępującego rozwoju struktur wspoacutelnotowych ktoacuterego założenia
i głoacutewne zasady znajdują umocowanie zaroacutewno w postanowieniach traktato-
wych jak i w działalności orzeczniczej Europejskiego Trybunału Sprawiedliwo-
ści
23 Por Ibidem s 25 24 A Wroacutebel Europeizacja polskiego prawa o postępowaniu administracyjnym a autonomia proceduralna państw członkowskich Unii Europejskiej (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) I Rzucidło Lublin 2011 s 26 25 Por A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip op cit s 20-26 26 J Schwarze European Adminitrative hellip op cit s 71
Anna Dąbrowska
13
Podobnie jak pojęcie bdquoeuropeizacja prawa administracyjnegordquo roacutewnież
pojęcie bdquoeuropejskie prawo administracyjnerdquo ma roacuteżne znaczenia Bywa ono
bowiem rozumiane szeroko jako element bdquoeuropejskiego porządku administra-
cyjnoprawnegordquo w ktoacuterym wyroacuteżnia się prawo administracji Unii Europej-
skiej unijne prawo administracyjne konwencyjne prawo administracyjne
prawo administracyjne państwa europejskiego (państw europejskich)27
T von Danwitz wskazuje na trzy następujące znaczenia pojęcia bdquoeuro-
pejskie prawo administracyjnerdquo w rozumieniu prawa jako systemu przepisoacutew
prawa
przepisy administracyjne państw członkowskich Unii Europejskiej obowią-
zujące w danym kraju
przepisy i zasady wyrażone w orzecznictwie tworzące część europejskiego
prawa administracyjnego ktoacutera dotyczy wykonywania prawa wspoacutelnoto-
wego przez instytucje europejskie
regulacje i zasady prawa wspoacutelnotowego określone w orzecznictwie ktoacutere
powinny być stosowane przez państwa członkowskie przy wykonywaniu
prawa wspoacutelnotowego28
Europejskie prawo administracyjne to zatem normy prawa europej-
skiego (tworzone przez organy organizacji) zaadresowane do państw
członkowskich (Unii Europejskiej lub Rady Europy bądź innej organizacji np
Organizacji Wspoacutełpracy Gospodarczej i Rozwoju) i stosowane przez organy
administracji publicznej oraz sądy tych państw (poziom narodowy) ndash drugie
znaczenie europejskiego prawa administracyjnego29
Europejskie prawo administracyjne należy rozumieć jako fragment
przynajmniej dwoacutech systemoacutewporządkoacutew prawnych a mianowicie prawa
unijnego i prawa konwencyjnego (Rady Europy) W obrębie prawa unijnego
wyroacuteżnia się najczęściej prawo administracji Unii Europejskiej oraz unijne
prawo administracyjne30 Z punktu widzenia pojmowania przedmiotowego
zagadnienia istotne jest prawo kreowane przez Radę Europy Niewątpliwym
jest fakt iż akty prawne zaroacutewno o charakterze hard law jak i soft law31 wyda-
27 E Schmidt-Aszligmann Deutsches und Europaumlisches Verwaltungsrecht Heidelberg 1994 s 924ndash925 28 T von Danwitz Europaumlisches Verwaltungsrecht Berlin 2008 s 5-6 29 G Krawiec Europejskie prawo hellip op cit s 15 30 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip op cit s 27 31 Instrumenty tzw miękkiego prawa występują roacutewnież w prawie Unii Europejskiej (wcześniej w prawie wspoacutelnotowym) Choć nie mają mocy prawnie wiążącej i nie mogą stanowić podstawy działania organoacutew krajowych to w praktyce mogą wywoływać pośrednie skutki prawne zwłaszcza gdy wykorzystywane są jako wskazoacutewka interpretacyjna przy dokonywaniu wykładni prawa Szerzej na temat soft law zob
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
14
wane w ramach tej organizacji odgrywają ważną rolę w kształtowaniu europej-
skiego prawa administracyjnego Co więcej G Krawiec wskazuje na istnienie
prawa administracyjnego Rady Europy ktoacuterego źroacutedłami są
europejskie prawo administracyjne zawarte w prawie traktatowym Rady
Europy
europejskie prawo administracyjne zawarte w rezolucjach i rekomenda-
cjach Komitetu Ministroacutew Rady Europy32
Prawo administracyjne Unii Europejskiej33 obejmuje zagadnienia
związane z organizacją i funkcjonowaniem Unii Europejskiej (jej administracji)
a także z relacjami pomiędzy Unią Europejską a państwami członkowskimi
(oraz innymi podmiotami)34 Prawo Unii Europejskiej tworzy autonomiczny
system prawny ktoacutery funkcjonuje zaroacutewno na poziomie prawa
międzynarodowego jak roacutewnież na poziomie prawa krajowego RP Niemniej
jednak posiada cechy nieznane wcześniej nauce prawa ktoacutere sprawiają iż
należy traktować go jako nowy odrębny system prawny35
4 Wpływ procesu europeizacji prawa na zmiany w zakresie
materialnego prawa administracyjnego
Biorąc pod uwagę treść przepisoacutew prawnych w ramach prawa admini-
stracyjnego możemy wyroacuteżnić prawo ustrojowe materialne i procesowe Część
materialna prawa administracyjnego zawiera normy ustanawiające wzajemne
uprawnienia i obowiązki organoacutew administracji publicznej i podmiotoacutew znajdu-
jących się na zewnątrz tej administracji zawarte w przepisach prawa administra-
cyjnego powszechnie obowiązującego36
J Supernat Miejsce i znaczenie soft law w prawie publicznym Unii Europejskiej (w) Nowe problemy badawcze w teorii prawa administracyjnego (red) J Boć A Chajbowicz Wrocław 2009 s 439-445 L Senden Soft law in European Community Law Portland 2004 M Kopeć Wspoacutelnotowe soft law jako przejaw europeizacji prawa farmaceutycznego (w) Europeizacja administracji publicznej (red) I Lipowicz Warszawa 2008 s 246-259 32 G Krawiec Europejskie prawo hellip op cit s 30-31 33 Szerzej zob Prawo administracyjne Unii Europejskiej (red) R Grzeszczak A Szczerba-Zawada Warszawa 2016 34 G Krawiec Europejskie prawo hellip op cit s 47 35 K Woacutejtowicz Zasady stosowania prawa wspoacutelnotowego w państwach członkowskich Unii Europejskiej Warszawa 2003 s 4 i n 36 E Ura E Ura Prawo administracyjne Warszawa 2001 s 30
Anna Dąbrowska
15
Materialne prawo administracyjne37 to prawo obejmujące normy odno-
szące się do konkretnych sfer aktywności administracji Są one podstawą
powstania stosunku administracyjnoprawnego (z mocy prawa na podstawie
decyzji czy działań faktycznych) a w związku z powyższym dotyczą nakładania
obowiązkoacutew bądź przyznawania lub odmowy przyznania uprawnień indywi-
dualnie określonym podmiotom38 Administracyjne prawo materialne jest
bardzo rozczłonkowane gdyż jest to jedyna w istocie dziedzina prawa grupu-
jąca tak roacuteżne stany faktyczne poddane rozmaitym regulacjom39 Ze względu na
to iż prawo administracyjne materialne jest niezwykle rozległe merytorycznie
i obejmuje zroacuteżnicowane dziedziny a przez to w jego skład wchodzi ogromna
ilość aktoacutew prawnych charakteryzujących się w dodatku ogromnym dynami-
zmem niezwykle trudno całościowo przedstawić proces jego europeizacji
i wskazać konkretne efekty we wszystkich dziedzinach tego prawa40
Zagadnienie europeizacji materialnego prawa administracyjnego jest
przez przedstawicieli doktryny ujmowane dwojako ndash w węższym lub szerszym
znaczeniu W pierwszym przypadku europeizacja materialnego prawa
administracyjnego oznacza proces zmiany prawa krajowego państwa
członkowskiego pod wpływem norm prawnych ustanowionych w źroacutedłach
prawa Unii Europejskiej W drugim zaś europeizacja obejmuje procesy kształ-
towania polskiego porządku prawno-administracyjnego w części materialnej
pod wpływem prawa Unii Europejskiej ale też prawa takiej europejskiej
organizacji międzynarodowej jak Rada Europy Ponieważ Unia Europejska
została ukształtowana na fundamencie wartości zadeklarowanych w Konwencji
o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności41 z dnia 4 listopada
37 Szerzej o materialnym prawie administracyjnym zob Rozważania nad pojęciem i istotą prawa administracyjnego materialnego (w) Prawo administracyjne materialne System Prawa Administracyjnego T 7 (red) R Hauser Z Niewiadomski A Wroacutebel Warszawa 2017 s 1-50 38 Z Duniewska wskazuje że bdquozrodziło się ono i trwa ze względu na ludzi na potrzeby człowieka i kreowanych przez ludzi wspoacutelnot Nie jest ono ndash ze swej istoty ndash nastawione na spełnianie oczekiwań administracji publicznej choć właśnie ona jest często jego inicjatorem lub kreatorem Sprzyjając dobremu administrowaniu prawo to tworzone jest przede wszystkim dla tych ktoacuterzy objęci są prawnie zakreśloną aktywnością tej administracji lub narzuconą jej powściągliwościąrdquo Z Duniewska W kwestii roli i celoacutew materialnego prawa administracyjnego (w) Studia z prawa administracyjnego i nauki o administracji Księga jubileuszowa dedykowana Prof zw dr hab Janowi Szreniawskiemu (red) Z Czarnik Z Niewiadomski J Posłuszny J Stelmasiak Przemyśl-Rzeszoacutew 2011 s 165 i n 39 J Zimmermann Jedność prawa administracyjnego (w) Między tradycją a przyszłością w nauce prawa administracyjnego (red) J Supernat Wrocław 2009 s 831 40 J Jagielski Europeizacja prawa hellip op cit s 39-40 41 Dz U 1993 Nr 61 poz 284 ze zm
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
16
1950 r dlatego też rozdzielenie zakresu oddziaływania tych dwoacutech porządkoacutew
na polskie materialne prawo administracyjne jest trudne do przeprowadzenia
W tej sytuacji zasadne jest opowiedzenie się za wyroacuteżnionym wyżej szerszym
znaczeniem europeizacji materialnego prawa administracyjnego42
Opisany powyżej proces europeizacji prawa administracyjnego powo-
duje zmiany materialnego prawa administracyjnego ktoacutere są konsekwencją
udziału Polski w Radzie Europy i ratyfikowania Konwencji o Ochronie Praw
Człowieka i Podstawowych Wolności udziału Polski w Unii Europejskiej jak
roacutewnież przyszłych wyzwań w tym zakresie dla prawa administracyjnego
Zmiany w zakresie prawa administracyjnego materialnego będące
następstwem udziału Polski w Radzie Europy dotyczą tych obszaroacutew prawa
administracyjnego ktoacutere wiążą się ze statusem osoacuteb fizycznych z ich prawami
i wolnościami43 (min zniesienie cenzury zmiany w prawie prasowym ustawa
o gwarancjach wolności sumienia i wyznania prawo o stowarzyszeniach pra-
wo o zgromadzeniach partiach politycznych i cudzoziemcach)
Oddziaływanie prawa Rady Europy jako bdquoklasycznegordquo prawa
międzynarodowego o zasięgu regionalnym jest niewątpliwie mniej intensywne
niż oddziaływanie prawa Unii Europejskiej ponieważ po pierwsze ndash jest to
prawo ochrony praw człowieka a zatem jego zakres normowania jest węższy
po drugie ndash oddziaływanie tego prawa na prawo państw-stron Rady Europy jest
poddane regułom prawa międzynarodowego ktoacutere nie ustanowiło jeszcze
systemu podobnie wszechstronnych zroacuteżnicowanych i skutecznych form
wpływu na prawo wewnętrzne państw europejskich jakie ukształtowały się
stopniowo w prawie Unii Europejskiej44
Roacutewnież udział państwa w strukturach Unii Europejskiej wywołuje
skutki w zakresie konkretnych regulacji dotyczących prawa materialnego
W Polsce szczegoacutelnie widoczne jest to zdaniem M Jaśkowskiej w odniesieniu
do kwestii gospodarczych ochrony środowiska45 prawa urzędniczego i komu-
nalnego prawa rolnego kartelowego celnego zagospodarowania przestrzen-
42 A Wroacutebel Europeizacja prawahellip op cit s 18-19 43 Zdaniem J Łętowskiego Rada Europy uchwala konwencje wydaje liczne dyrektywy i zalecenia ktoacuterych przedmiotem jest głoacutewnie sfera określana jako bdquoprawa człowiekardquo a przede wszystkim stosunki na linii obywatel ndash państwo J Łętowski Rada Europy o postępowaniu administracyjnym (w) Problemy prawa publicznego Lublin 1993 s 93-94 44 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip op cit s 20 45 Europeizacja prawa poprzez zbliżanie systemoacutew prawnych ma szczegoacutelnie doniosłe znaczenie w dziedzinie środowiska Dyrektywa jako instrument harmonizacji prawa jest najczęściej stosowaną formą działania Unii Europejskiej służącą osiągnięciu celoacutew określonych w art 191 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej MM Kenig-Witkowska Prawo środowiska Unii Europejskiej Warszawa 2012 s 105
Anna Dąbrowska
17
nego ochrony żywności warunkoacutew żywienia itp46 Nastąpiło roacutewnież dosto-
sowanie ustawodawstwa krajowego w zakresie prawa o spoacutełkach prawa
bankowego prawa własności intelektualnej środowiska naturalnego transpor-
tu i telekomunikacji
W efekcie europeizacji materialnego prawa administracyjnego następu-
je jego gwałtowny rozrost jako konsekwencja objęcia całkiem nowych obsza-
roacutew ale roacutewnież rozbudowania istniejących już aktoacutew prawnych Jako przykład
można wskazać wpływ zniesienia kontroli na granicach wewnętrznych na
rozrost regulacji w obszarach wchodzących w zakres przestrzeni wolności
bezpieczeństwa i sprawiedliwości (polityka azylowa wizowa imigracyjna
ochrony granic zewnętrznych)47
Rozpatrując rodzaje europeizacji prawa administracyjnego typu
top-down i typu bottom-up ktoacutere zostały zaprezentowane powyżej w sytuacji
materialnego prawa administracyjnego mamy do czynienia z akomodacją lub
absorpcją prawa administracyjnego w ramach Unii Europejskiej Materialne
prawo administracyjne podlega zatem procesowi europeizacji w wersji top-
down
Wpływ prawa europejskiego na krajowe prawo administracyjne państw
europejskich można stwierdzić zaroacutewno w płaszczyźnie stanowienia prawa
krajowego stosowania tego prawa jak i w płaszczyźnie jego interpretacji
W płaszczyznach stanowienia i stosowania materialnego prawa administracyj-
nego europeizacja dokonuje się w sposoacuteb bezpośredni albo pośredni
Europeizację o charakterze bezpośrednim w sferze stanowienia prawa
należy łączyć z wprowadzaniem do polskiego porządku prawnego norm szero-
ko ujmowanego prawa europejskiego stosownie do treści art 91 Konstytucji
RP48 czyli z ratyfikowaniem umoacutew międzynarodowych (państwo europejskie
jako strona umowy jest obowiązane do przestrzegania lub wykonywania jej
postanowień) jak i z bezpośrednim obowiązywaniem niektoacuterych aktoacutew praw-
nych Unii Europejskiej min rozporządzeń Akty te wprost oddziałują na treść
zakres i formy prawa państw europejskich w tym materialnego prawa admini-
stracyjnego49 Natomiast europeizacja o charakterze pośrednim następuje
przez stanowienie aktoacutew prawa krajowego ktoacutere w swojej treści odpowiadają
46 M Jaśkowska Europeizacja prawa administracyjnego bdquoPaństwo i Prawordquo 1999 Z 11 s 23 47 F Tereszkiewicz Europeizacja prawa hellip op cit s 90 48 Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r (DzU z 1997 r Nr 78 poz 483 ze zm) 49 Leksykon prawa administracyjnego materialnego (red) T Bąkowski K Żukowski Warszawa 2016 s 48
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
18
aktom prawa europejskiego Europeizacja o charakterze pośrednim polega
więc na
wprowadzaniu do krajowego porządku prawnego aktoacutew ktoacutere zawierają
normy o takim samym zakresie zastosowania i normowania jak w aktach
prawa unijnego (np implementacja dyrektywy)
uwzględnianiu w procesie tworzenia przepisoacutew prawa krajowego reguł
obowiązujących w prawie unijnym a także
uchylaniu przepisoacutew krajowych sprzecznych z prawem unijnym50
Podsumowanie
Z poczynionych powyżej uwag wyłania się kilka zasadniczych
wnioskoacutew Po pierwsze proces europeizacji to wpływ szeroko rozumianego
prawa europejskiego obejmującego system prawa Unii Europejskiej jak
roacutewnież porządek prawny Rady Europy na system prawa państw europejskich
Jest on jednym z czynnikoacutew ktoacutere kształtują obraz i tendencje rozwojowe
wspoacutełczesnego materialnego prawa administracyjnego Proces europeizacji
w odniesieniu do tej części prawa administracyjnego należy utożsamiać
z wpływem prawa europejskiego na treść prawa materialnego państw europej-
skich w aspekcie jego stanowienia stosowania i interpretacji
Prawo europejskie wpływa na prawo administracyjne państw europej-
skich poprzez ustanowienie na poziomie europejskim norm prawa materialne-
go administracyjnego i zobowiązanie państw europejskich do wdrażania tych
norm do krajowych porządkoacutew prawnych głoacutewnie w drodze harmonizacji lub
ujednolicania prawa Proces ten należy zatem utożsamiać z konwergencją
prawa krajowego z prawem europejskim ktoacuterej rezultatem jest transpozycja
prawa europejskiego do prawa krajowego a ponadto bezpośrednie obowiązy-
wanie prawa europejskiego na poziomie krajowym
Kształt materialnego prawa administracyjnego jest w dużej mierze
konsekwencją zapewnienia skuteczności prawu Unii Europejskiej Jest on
wynikiem dążenia przez państwa członkowskie do osiągnięcia wspoacutelnego celu
poprzez respektowanie tych samych wartości
Konkludując należy stwierdzić że prawo Unii Europejskiej ale także
i normy tworzone w ramach Rady Europy oddziałują na treść norm material-
nego prawa administracyjnego oraz na praktykę jego stosowania
i wykładni jak roacutewnież co może jest jeszcze bardziej istotne na doktrynę
i świadomość prawną Jednocześnie należy zauważyć iż wpływ prawa Unii
50 A Wroacutebel Europeizacja prawahellip op cit s 25
Anna Dąbrowska
19
Europejskiej na materialne prawo administracyjne jest zdecydowanie mocniej-
szy aniżeli prawa Rady Europy Wynika to z faktu iż Rada Europy ma węższy
zakres normowania (stanowi w głoacutewnej mierze prawo ochrony praw człowie-
ka) Poza tym prawo Unii Europejskiej wykształciło cały wachlarz skutecznych
instrumentoacutew prawnych oddziałujących na prawo krajowe
Za sprawą europeizacji następuje bezpośredni lub pośredni wpływ na
wewnętrzne regulacje prawne min prawo celne prawo energetyczne prawo
telekomunikacyjne prawo ochrony środowiska co w konsekwencji przekłada
się na modernizację materialnego prawa administracyjnego Należy więc uznać
że w dzisiejszych realiach materialne prawo administracyjne nie jest wyłącznie
rezultatem działań krajowego legislatora albowiem znaczący wpływ na
ostateczny jego kształt mają legitymowane podmioty ponadpaństwowe
Bibliografia
Źroacutedła
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r DzU z 1997 r
Nr 78 poz 483 ze zm
Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z dnia 4 li-
stopada 1950 r Dz U 1993 Nr 61 poz 284 ze zm
Literatura
Duniewska Z Jaworska-Dębska B Michalska-Badziak R Olekniczak-
Szałowska E Stahl M Prawo administracyjne Pojęcia instytucje zasady
w teorii i orzecznictwie Warszawa 2013
Duniewska Z W kwestii roli i celoacutew materialnego prawa administracyjnego (w)
Studia z prawa administracyjnego i nauki o administracji Księga jubileuszowa
dedykowana Prof zw dr hab Janowi Szreniawskiemu (red) Z Czarnik
Z Niewiadomski J Posłuszny J Stelmasiak Przemyśl-Rzeszoacutew 2011
Dyson K Introduction EMU as Integration Europeanization and Convergence
(w) European States and the Euro Europeanization Variation and Conver-
gence (red) K Dyson Oxford-New York 2002
Europeizacja prawa krajowego Wpływ integracji europejskiej na klasyczne
dziedziny prawa krajowego (red) C Mik Toruń 2000
Howell K Developing Conceptualizations of Europeanization and European In-
tegration Mixing Methodologies ESRC Seminar 1UACES Study Group 2
httpaeipittedu17201Howellpdf
Jagielski J Europeizacja prawa administracyjnego materialnego (na przykładzie
prawa migracyjnego) (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
20
(red) Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Wrocław
2005
Jaśkowska M Europeizacja prawa administracyjnego bdquoPaństwo i Prawordquo 1999
Z 11
Kenig-Witkowska MM Prawo środowiska Unii Europejskiej Warszawa 2012
Kmieciak Z Postępowanie administracyjne w świetle standardoacutew europejskich
Warszawa 1997
Kopeć M Wspoacutelnotowe soft law jako przejaw europeizacji prawa
farmaceutycznego (w) Europeizacja administracji publicznej (red)
I Lipowicz Warszawa 2008
Krawiec G Europejskie prawo administracyjne Warszawa 2009
Leksykon prawa administracyjnego materialnego (red) T Bąkowski
K Żukowski Warszawa 2016
Łętowski J Rada Europy o postępowaniu administracyjnym (w) Problemy
prawa publicznego Lublin 1993
Mazurkiewicz P Europeizacja Europy Tożsamość kulturowa Europy
w kontekście procesoacutew integracyjnych Warszawa 2001
Olsen JP The Many Faces of Europeanization bdquoJournal of Common Market Stud-
iesrdquo 2002 Vol 40 Nr 5
Prawo administracyjne Unii Europejskiej (red) R Grzeszczak A Szczerba-
Zawada Warszawa 2016
Rozważania nad pojęciem i istotą prawa administracyjnego materialnego
(w) Prawo administracyjne materialne System Prawa Administracyjnego T 7
(red) R Hauser Z Niewiadomski A Wroacutebel Warszawa 2017
Ruszkowski J Struktura wielopoziomowego zarządzania w Unii Europejskiej
(w) Multi-Level Governance w Unii Europejskiej (red) J Ruszkowski
L Wojnicz Szczecin-Warszawa 2013
Schmidt-Aszligmann E Deutsches und Europaumlisches Verwaltungsrecht Heidelberg
1994
Schwarze J European Administrative Law London 2006
Senden L Soft law in European Community Law Portland 2004
Streinza R Prawo europejskie Warszawa 2002
Supernat J Europejska przestrzeń administracyjna (zagadnienia wybrane) (w)
Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) Z Janku Z Leoński
M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Warszawa 2005
Supernat J Miejsce i znaczenie soft law w prawie publicznym Unii Europejskiej
(w) Nowe problemy badawcze w teorii prawa administracyjnego (red) J Boć
A Chajbowicz Wrocław 2009
T von Danwitz Europaumlisches Verwaltungsrecht Berlin 2008
Anna Dąbrowska
21
Tereszkiewicz F Europeizacja prawa administracyjnego (w) Europeizacja
polityk publicznych w Polsce (red) R Riedel Opole 2015
Ura E Ura E Prawo administracyjne Warszawa 2001
Wach K Europeizacja i jej kontekst bdquoZeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekono-
micznego w Krakowierdquo 2011 Nr 852
Wołpiuk WJ Semantyczne prawne i konstytucyjnoprawne aspekty pojęcia
europeizacji bdquoZeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Zarządzania i Prawa im
Heleny Chodkowskiejrdquo 2008 Nr 2
Woacutejtowicz K Zasady stosowania prawa wspoacutelnotowego w państwach
członkowskich Unii Europejskiej Warszawa 2003
Wroacutebel A Europeizacja prawa imigracyjnego Republiki Federalnej Niemiec
w latach 1999ndash2009 Wrocław 2010
Wroacutebel A Europeizacja polskiego prawa o postepowaniu administracyjnym
a autonomia proceduralna państw członkowskich Unii Europejskiej (w)
Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) I Rzuciło Lublin 2011
Wroacutebel A Europeizacja prawa administracyjnego ndash pojęcie i konteksty
(w) Europeizacja prawa administracyjnego System Prawa Administracyjnego
T 3 (red) R Hauser Z Niewiadomski A Wroacutebel Warszawa 2014
Wroacutebel I Europeizacja prawa imigracyjnego Republiki Federalnej Niemiec
w latach 1999ndash2009 Wrocław 2010
Zimmermann J Kilka dylematoacutew nauki prawa administracyjnego w okresie
europeizacji (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red)
Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Wrocław 2005
Zimmermann J Jedność prawa administracyjnego (w) Między tradycją
a przyszłością w nauce prawa administracyjnego (red) J Supernat Wrocław
2009
Zimmermann J Prawo administracyjne Warszawa 2014
22
dr Tomasz Dąbrowski51
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
Patient Rights Commission in the system of protection of patients rights
Streszczenie
Artykuł zatytułowany Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie
ochrony praw pacjenta zawiera następujące części wprowadzenie procedura
powołania i odwołania Rzecznika Praw Pacjenta kompetencje Rzecznika Praw
Pacjenta postępowanie w sprawach naruszenia indywidualnych praw pacjenta
postępowanie w sytuacji naruszenia zbiorowych praw pacjenta pełnienie
funkcji Rzecznika Praw Pacjenta ndash dane statystyczne oraz podsumowanie
We wprowadzeniu autor pisze o systemie konstytucyjnej gwarancji ochrony
zdrowia a także podaje definicję legalną pojęcia bdquopacjentrdquo W następnej części
omawia procedurę powołania i odwołania Rzecznika Praw Pacjenta Cześć trze-
cia prezentuje kompetencje tytułowego organu Następna cześć traktuje o po-
stępowaniu w sprawach naruszenia indywidualnych praw pacjenta Kolejna
cześć ukazuje postępowania Rzecznika w sprawach praktyk naruszających
zbiorowe prawa pacjenta Szoacutesta cześć tekstu analizuje dane statystyczne znaj-
dujące się w sprawozdaniach ktoacutere corocznie Rzecznik przedstawia Radzie
Ministroacutew W podsumowaniu autor dokonuje oceny prawnych regulacji Rzecz-
nika Praw Pacjenta
Słowa kluczowe
pacjent prawa pacjenta Rzecznik Praw Pacjenta
Summary
The article entitled the Institution of Patient Ombudsman in the system of
protection of patients rights includes the following parts introduction proce-
dure for appointing and dismissing the Patient Rights Ombudsman competence of
the Patient Rights Ombudsman proceedings for infringement of individual pa-
tient rights Patient in figures and a summary In the introduction the author
51 Adiunkt Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu radca prawny
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
23
writes about the constitutional system of health protection and provides a legal
definition of the term patient The next section discusses the procedure for ap-
pointing and dismissing the Patient Rights Ombudsman Part three presents the
competence of the institution The next part deals with cases of infringement of
individual patient rights Another part shows the Ombudsmans conduct in cases
that violate the patients collective rights The sixth part of the text analyzes the
data contained in reports which the Ombudsman presents annually to the Council
of Ministers In conclusion the author evaluates the legal regulations of the Pa-
tient Rights Ombudsman
Key words patient patient rights Patient Rights Ombudsman
Wprowadzenie
W polskim systemie prawnym prawo do ochrony zdrowia zostało
unormowane w przepisie art 68 Konstytucji RP52 Według dyspozycji ust 1 art
68 Konstytucji każdy ma prawo do ochrony zdrowia W wyroku z dnia 23 mar-
ca 1999 r TK zaprezentował stanowisko iż z art 61 ust 1 Konstytucji trzeba
wywieść bdquopodmiotowe prawo jednostki do ochrony zdrowia oraz obiektywny
nakaz podejmowania przez władze publiczne takich działań ktoacutere są konieczne
dla należytej ochrony i realizacji tego prawardquo53 W obecnym czasie w naszym
kraju w jednym akcie prawnym uregulowano prawa pacjenta a także środki
jego ochrony W 2017 r minęło 8 lat od wprowadzenia centralnego organu
administracji rządowej ktoacutery stoi na straży przestrzegania praw pacjentoacutew
w systemie ochrony zdrowia54 W art 3 ust 4 upp ustawodawca wprowadził
legalną definicję pojęcia pacjent zgodnie z ktoacutera pacjentem jest osoba bdquozwraca-
jąca się o udzielenie świadczeń zdrowotnych lub korzystająca ze świadczeń
zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych
lub osobę wykonującą zawoacuted medycznyrdquo W doktrynie przyjmuje się że prawa
pacjenta stanowią integralną cześć praw człowieka55 Prawa pacjenta określane
są też jako prawa człowieka w relacji z określoną instytucją opieki zdrowotnej
lub w relacji z zawodami medycznymi ze względu na podejmowane przez nich
czynności zawodowe lub urzędowe56
52 Konstytucja Rzeczpospolitej Polski z dnia 2 kwietnia 1997 r Dz U z 1997 r nr 78 poz 483 ze zm 53 K298 OTK 1999 nr 3 poz 38 54 Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta tj z dnia 8 czerwca 2017 r Dz U z 2017 r poz 1318 ze zm Dalej cytowana jako upp 55 D Karkowska Prawa pacjenta Warszawa 2009 s 42 56 D Safian Prawo pacjenta do informacji o rozpoznaniu i proponowanych metodach leczenia bdquoAntidotumrdquo 1993 nr 1 s 18
Tomasz Dąbrowski
24
Podstawowym celem tego tekstu jest ukazanie i analiza statutu praw-
nego Rzecznika Praw Pacjenta Analiza ta zostanie dokonana zaroacutewno w opar-
ciu o wypowiedzi doktryny jak roacutewnież w oparciu o judykaty sądowe a przede
wszystkim w oparciu o analizę wykładni przepisoacutew prawnych dotyczących
Rzecznika Praw Pacjenta Ze względu na ograniczone ramy publikacji tekst nie
będzie analizował genezy tytułowej instytucji a także cywilnych środkoacutew
ochrony praw pacjenta
1 Procedura powołania i odwołania Rzecznika Praw Pacjenta
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta powołana została w celu ochrony
praw pacjenta Przepisy przedmiotowej ustawy jednoznacznie wskazują iż
Rzecznik Praw Pacjenta jest organem monokratycznym Nadzoacuter nad jego dzia-
łalnością w świetle art 42 ust 2 upp sprawuje Prezes Rady Ministroacutew
Z art 44 ust 1 upp wynika expressis verbis iż obsadzenie instytucji Rzecznika
Praw Pacjenta następuje w drodze otwartego konkursu ktoacutery ogłasza Prezes
Rady Ministroacutew57 Natomiast Minister Zdrowia powołuje zespoacuteł konkursowy
w składzie liczącym minimum 3 osoby ktoacuterych wiedza i doświadczenie pozwa-
lają na wyłonienie odpowiednich kandydatoacutew W art 43 upp wymienione
zostały obligatoryjne wymagania stawiane przed kandydatami do pełnienia
funkcji Rzecznika Praw Pacjenta w Polsce W myśl ustępu 1 analizowanego
przepisu Rzecznikiem Praw Pacjenta może zostać osoba ktoacutera spełnia łącznie
następujące kryteria posiada co najmniej wykształcenie wyższe i tytuł zawo-
dowy magistra lub inny roacutewnorzędny nie była prawomocnie skazana
za przestępstwo popełnione umyślnie jej stan zdrowia pozwala na prawidłowe
wykonywanie funkcji a także posiada wiedzę i doświadczenie dające rękojmię
prawidłowego sprawowania funkcji Z art 43 ust 1 upp można wysnuć prima
facie wniosek iż ustawodawca nie postawił wysokich wymagań przed kandyda-
tami do pełnienia tak ważnego stanowiska
Należy zgodzić się ze stwierdzeniem M Paszkowskiej ktoacutera uważa iż są
to standardowe i dość ogoacutelne przesłanki ktoacutere nie sprzyjają rzetelnemu wybo-
rowi a przede wszystkim efektywnej ochronie praw pacjenta Pierwszą z prze-
słanek uznaje M Paszkowska za bardzo ogoacutelną gdyż dla dobra pacjentoacutew po-
winna być ona doprecyzowana poprzez wskazanie konkretnych kierunkoacutew
studioacutew ndash a nie tylko stopnia wykształcenia Proponuje ona aby to były kierunki
57 Informacja o naborze na stanowisko Rzecznika Praw Pacjenta ogłoszona zaroacutewno przez Biuletyn Informacji Publicznej a także przez Biuletyn Informacji Publicznej Prezesa Rady Ministroacutew jak roacutewnież w informacja ta zamieszczona jest w biurze Rzecznika Praw Pacjenta
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
25
takie jak prawo zdrowie publiczne medycyna gdyż Rzecznik Praw Pacjenta
rozpatruje głoacutewnie skargi pacjentoacutew dotyczące naruszenia ich praw Z tego
względu wykształcenie prawnicze jest uzasadnione58 Ostatnią z wyżej wymie-
nionych przesłanek dotyczącą posiadania przez kandydata wiedzy
i doświadczenia dającego rękojmię prawidłowego sprawowania funkcji Rzecz-
nika należy także uznać za ogoacutelnikową i niedoprecyzowaną Ustawodawca
w tym przypadku nie podaje o jaki zakres wiedzy dokładnie chodzi i jak długie
doświadczenia musi posiadać kandydat aby dał rękojmię prawidłowego wyko-
nywania swoich obowiązkoacutew jako Rzecznik Praw Pacjenta W takim przypadku
należy zgłosić postulat de lege ferenda żeby ustawodawca doprecyzował prze-
słanki formalne ktoacutere musi spełniać kandydat na Rzecznika Praw Pacjenta
gdyż w obecnej regulacji prawnej są one niewystarczające i z dużym prawdo-
podobieństwem można stwierdzić wprost iż kandydaci nie dadzą wystarczają-
cej rękojmi prawidłowego sprawowania swojej funkcji Określenie przez usta-
wodawcę kierunkoacutew studioacutew ktoacutere obligatoryjnie kandydat musi ukończyć
a także np specjalistycznych studioacutew podyplomowych (dotyczących zdrowia
publicznego praw pacjentoacutew postępowania administracyjnego) jak roacutewnież
podanie wymaganej określonej liczby lat doświadczenia przełoży się na wyboacuter
kandydatoacutew kompetentnych profesjonalnych i fachowych ktoacuterzy będą działać
w ochronie praw pacjentoacutew W przepisie art 43 ust 2 upp ujęty został zakaz
łączenia funkcji Rzecznika z zajmowaniem i wykonywaniem przez niego innych
funkcji zawodowych (tzw incompatibilitas) Wyjątkiem od tego zakazu jest
możliwość zajmowania stanowiska profesora uczelni wyższej Rzecznik nie
może być roacutewnież członkiem partii politycznych a także nie może prowadzić
działalności gospodarczej nie dającej się pogodzić z obowiązkami i godnością
sprawowanej funkcji
Następnie w toku przeprowadzonego postepowania komisja wyłania
maksymalnie trzech kandydatoacutew ktoacuterych przedstawia Prezesowi Rady Mini-
stroacutew Z prac komisja konkursowa musi obligatoryjnie sporządzić protokoacuteł
Obowiązek taki przewiduje ust 8 art 44 upp Wypada zauważyć że regulacja
art 44 ust 7 upp nie wskazuje wprost czy Prezes Rady Ministroacutew musi obliga-
toryjnie dokonać wyboru spośroacuted zaprezentowanych przez komisje kandyda-
toacutew W doktrynie przyjmuje się iż Prezes Rady Ministroacutew może spośroacuted przed-
stawionych trzech kandydatoacutew nie powołać nikogo na stanowisko Rzecznika
Praw Pacjenta W takiej sytuacji trzeba powtoacuterzyć procedurę wyboru aż do
wybrania takich kandydatoacutew z ktoacuterych jednego Prezes Rady Ministroacutew powoła
58 M Paszkowska Rzecznik Praw Pacjenta w systemie ochrony prawnej bdquoPrzegląd Prawa Publicznegordquo 2010 nr 7-8 s 189
Tomasz Dąbrowski
26
do pełnienia funkcji Rzecznika59 Za takim stanowiskiem przedstawicieli litera-
tury przedmiotu przemawia zaroacutewno wykładnia językowa tego przepisu jak
roacutewnież wykładnia systemowa Wyniki naboru ogłasza się niezwłocznie w Biu-
letynie Informacji Publicznej60
Z analizy przepisoacutew upp wynika iż Rzecznik Praw Pacjenta nie jest
organem kadencyjnym Według art 45 upp Prezes Rady Ministroacutew odwołuje
Rzecznika Ustawodawca w tym przepisie wyposażył Prezesa Rady Ministroacutew
w swobodę decyzji odnośnie pozbawienia funkcji Rzecznika Jak zwraca uwagę
D Karkowska o odwołaniu Rzecznika mogą decydować zaroacutewno względy me-
rytoryczne jak i pozamerytoryczne Regulacja ta odsłania słabość instytucji
Rzecznika gdyż jego zachowanie lub podjęte decyzje mogą mieć wpływ na
utratę funkcji 61 In fine art 45 upp przewiduje że odwołany Rzecznik pełni
swoją funkcję do dnia powołania swojego następcy Trafnym byłoby wprowa-
dzenie kadencyjności tego organu Przełożyłoby się to na wzmocnienie pozycji
ustrojowej Rzecznika jak roacutewnież zniwelowałoby proacuteby politycznego wpływa-
nia na jego działalność Wprowadzenie takiej regulacji wzmocniłoby status
prawny tytułowego organu
Rzecznik Praw Pacjenta wykonuje swoje kompetencje przy pomocy nie
więcej niż dwoacutech zastępcoacutew Zastępcy Rzecznika są powoływani i odwoływanie
przez Prezesa Rady Ministroacutew na wniosek Rzecznika Uprawnienie takie wyni-
ka bezpośrednio z art 46 sect 2 upp Z analizy tego przepisu wynika iż to Rzecz-
nik Praw Pacjenta decyduje o tym czy przy wykonywania swoich zadań będzie
wnioskował do Prezesa Rady Ministroacutew o powołanie dwoacutech czy tylko jednego
zastępcy W następnym ustępie art 46 upp ujęte zostały kryteria ktoacutere musi
łącznie spełnić kandydat na zastępcę Rzecznika Są to następujące kryteria
posiada co najmniej wyższe wykształcenie nie był skazany za przestępstwa
popełnione umyślnie stan jego zdrowia pozwala na prawidłowe sprawowanie
funkcji zastępcy Rzecznika posiada wiedzę i doświadczenie dające rękojmie
prawidłowego sprawowania funkcji zastępcy Rzecznika Powyższe kryteria są
koherentne do kryterioacutew stawianych przed kandydatami do pełnienia funkcji
Rzecznika Jednak z jednym wyjątkiem Ustawodawca zrezygnował w tym
przypadku z kryterium posiadania tytułu magistra w stosunku do osoby
59A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta Komentarz Warszawa 2010 s 205 60 Pierwszy Rzecznik Praw Pacjenta został powołany przez Prezesa Rady Ministroacutew w dniu 2 października 2009 r i była nim Krystyna Barbara Kozłowska Obecnie od dnia 30 października 2017 r Rzecznikiem Praw Pacjenta jest Bartłomiej Łukasz Chmielowiec 61 D Karkowska Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta Komentarz Warszawa 2016 s 605
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
27
zastępcy Wynika z tego że zastępcą Rzecznika Praw Pacjenta może zostać oso-
ba posiadająca tylko studia pierwszego stopnia ndash czyli licencjat Takie rozwią-
zanie prawne należy ocenić krytycznie gdyż urząd ten ma chronić prawa
pacjenta Dlatego osoba taka powinna przede wszystkim posiadać minimum
tytuł magistra W przepisie art 46 ust 4 upp ustawodawca właściwie ujął że
jeden z zastępcoacutew obligatoryjnie musi posiadać co najmniej wykształcenie
wyższe w dziedzinie nauk medycznych i tytuł zawodowy magistra lub roacutewno-
rzędny W tym kontekście M Paszkowska wyraźnie zaznacza iż unormowanie
takie powoduje teoretyczną dysproporcje między Rzecznikiem Praw Pacjenta
a jego zastępcą62
2 Kompetencje Rzecznika Praw Pacjenta
Rzecznik wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Rzecznika Praw
Pacjenta Organizacja biura i sposoacuteb jego działania unormowane są w statucie
ktoacutery jest nadawany przez Prezesa Rady Ministroacutew w drodze zarządzenia
Zgodnie z sect 1 ust 1 statutu Biura Rzecznika Praw Pacjenta biuro jest urzędem
administracji rządowej63 W świetle sect 1 ust 2 zs Rzecznik kieruje biurem przy
pomocy nie więcej niż dwoacutech zastępcoacutew dyrektora generalnego i kierownikoacutew
komoacuterek organizacyjnych64 Rzecznik Praw Pacjenta określa zakres zadań dla
swoich zastępcoacutew
Przepis art 47 upp typizuje zadania tytułowej instytucji W doktrynie
powszechnie przyjmuje się że zakres działań Rzecznika można podzielić na
cztery funkcje
1 kontrolna
a prowadzenie postępowań w sprawach praktyk naruszających zbiorowe
interesy pacjentoacutew
b prowadzenie postępowań wyjaśniających w sytuacji gdy Rzecznik
poweźmie informacje co najmniej uprawdopodabniające naruszenie praw
pacjenta
62 M Paszkowska Rzecznik Prawhellip opcit s 192 63 Zarządzenie nr 68 Prezesa Rady Ministroacutew z dnia 3 października 2011 r w sprawie nadania statutu Biura Rzecznika Praw Pacjenta tj MP z 2014 r poz 209 Dalej cytowany jako zs 64 W skład biura wchodzą następujące komoacuterki organizacyjne Zespoacuteł do spraw Zdrowia Psychicznego Zespoacuteł Prawny Zespoacuteł Interwencyjno-Poradniczy Zespoacuteł Prezydialny Zespoacuteł Prasy i Promocji Wydział Finansowy Wydział Spraw Osobowych i Wynagrodzeń Wydział Klasyfikacji Wnioskoacutew Wieloosobowe Stanowisko Pracy do spraw Badań Statystycznych Analiz Strategicznych i Ochrony Danych Osobowych Wieloosobowe Stanowisko Pracy do spraw Informatyzacji Samodzielne Stanowisko Pracy do spraw Audytu Wewnętrznego
Tomasz Dąbrowski
28
c w sprawach cywilnych dotyczących naruszenia praw pacjentoacutew Rzecznik
na prawach przysługujących prokuratorowi może z urzędu lub na wniosek
stron żądać wszczęcia postępowania lub udziału w postępowaniu
2 kreująca
a opracowywanie i przedkładanie Radzie Ministroacutew projekty aktoacutew praw-
nych dotyczących ochrony praw pacjentoacutew
b występowanie do właściwych organoacutew z wnioskiem o podjęcie inicjatywy
ustawodawczej bądź o wydanie lub zmianę aktoacutew prawnych dotyczących
ochrony praw pacjenta
3 prewencyjna
a opracowywanie i wydawanie publikacji oraz programoacutew edukacyjnych
popularyzujących wiedzę poświęconą ochronie praw pacjenta
b wspoacutełpraca z organami władzy publicznej w celu zapewnienia pacjentom
przestrzegania ich praw w szczegoacutelności z ministrem właściwym do spraw
zdrowia
c przedstawianie właściwym organom władzy publicznej organizacjom
i instytucjom oraz samorządom zawodoacutew medycznych ocen i wnioskoacutew
zmierzających do zapewnienia skutecznej ochrony praw pacjenta
4 diagnostyczna
a wspoacutełpraca z organizacjami pozarządowymi społecznymi i zawodowymi
do ktoacuterych celoacutew statutowych należy ochrona praw pacjenta
b analiza skarg pacjentoacutew w celu określenia zagrożeń i obszaroacutew w syste-
mie ochrony zdrowia wymagającej naprawy
c wykonywanie innych zadań określonych w przepisach prawa lub zleco-
nych przez Prezesa Rady Ministroacutew65
3 Postępowanie w sprawach naruszenia indywidualnych praw
pacjenta
W sprawach o ochronę praw pacjenta Rzecznik bada czy na skutek
działania lub zaniechania podmiotoacutew zobowiązanych do przestrzegania
i realizacji tych praw nie wystąpiło ich naruszenie66
65 A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa ohellip opcit s 207-208 A Jacek Zadania Rzecznika Praw Pacjenta w zakresie ochrony praw pacjentoacutew (w) Prawa ochrona zdrowia pacjenta red J Pacian Warszawa 2017 s 112 P Szcześniak J Kozyra Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta i Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego na tle prawonoporoacutewnowczym Propozycje zmian (w) Instytucje ochrony praw człowieka red B Szmulik A Pogłoacutedek B Przywora Warszawa 2015 s 94-95 66 D Karkowska Prawa pacjentahellip op cit s 505
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
29
Rzecznik Praw Pacjenta wszczyna postępowanie wyjaśniające na wnio-
sek lub z własnej inicjatywy Przepis art 50 ust 1 upp przewiduje wszczęcie
postępowania wyłącznie w sytuacji uprawdopodobnienia naruszenia praw
pacjenta w działalności instytucji i organoacutew zobowiązanych do ich przestrze-
gania67 W sytuacji gdy z wnioskiem występuje wnioskodawca to na nim spo-
czywa ciężar uprawdopodobnienia naruszenia praw pacjenta Uprawdopodob-
nienie naruszenia oznacza złożenie przez wnioskodawcę oświadczenia że na-
ruszenie prawa nastąpiło ze wskazaniem rodzaju i rozmiaru naruszenia a tak-
że uwiarygodnienie przez powołanie uprawomocniających je faktoacutew i dowo-
doacutew (np w postaci dokumentoacutew lub ich kopii) W uzasadnieniu wniosku można
powołać i przedstawić wszystkie dowody Natomiast w sytuacji braku dowo-
doacutew uzasadnienie zgłoszonego wniosku musi wywołać w Rzeczniku przekona-
nie co do faktu naruszenia praw pacjenta68
Natomiast jeżeli postępowanie wszczyna Rzecznik z urzędu musi on
posiadać informacje co najmniej uprawdopodabniające naruszenie praw
pacjenta69 W doktrynie uznaje się że informacje ktoacutere są niezbędne do podję-
cia przez Rzecznika postępowania mogą pochodzić z doniesień prasowych ra-
diowych telewizyjnych lub bezpośrednio ze spotkań Rzecznika Źroacutedłem tych
informacji mogę być także sprawozdania Najwyższej Izby Kontroli a także in-
formacje pochodzące od sądoacutew organoacutew administracji od posłoacutew i senatoroacutew
domagających się załatwienia sprawy70 W powyższej sytuacji aby sprawa
została rozpatrzona z urzędu do obowiązkoacutew pracownika biura Rzecznika
Praw Pacjenta należy sporządzenie wniosku w ktoacuterym opisuje on naruszenie
praw pacjenta źroacutedło pochodzenia informacji i propozycje dalszego etapu po-
stępowania Rzecznik lub jego zastępca przedmiotowy musi zatwierdzić wnio-
sek
Wniosek musi zawierać oznaczenie wnioskodawcy oznaczenie pacjen-
ta ktoacuterego prawa zostały naruszone i kroacutetki opis stanu faktycznego Przedmio-
towy wniosek jest wolny od opłat Ustawodawca nie precyzuje kręgu podmio-
toacutew uprawnionych do wniesienia wniosku Na gruncie doktryny wskazuje się
że wnioskodawcą może być każdy czyli zaroacutewno podmiot ktoacuterego prawa
pacjenta zostały naruszone jak roacutewnież podmiot występujący w sprawie inne-
go podmiotu ktoacuterego prawa pacjenta zostały naruszone W takim przypadku
67 M Śliwka Rzecznik Praw Pacjenta w obcych systemach prawnych oraz w prawie polskim bdquoGdańskie Studia Prawniczerdquo 2009 tom XXI s 512 68 E Bagińska Komentarz do art 50 (w) Ustawa o prawach pacjenta i Rzecznika Praw Pacjenta Komentarz red M Nesterowicz Warszawa 2009 s 265 69 U Drozdowska M Śliwka Analiza statusu prawnego Rzecznika Praw Pacjenta ndash zagadnienia wybrane bdquoZeszyty Prawnicze Biura Analiz Sejmowychrdquo 2015 nr 3 s 27 70D Karkowska Ustawa ohellip op cit s 617
Tomasz Dąbrowski
30
w złożonym wniosku trzeba oznaczyć zaroacutewno siebie jak i osobę w imieniu
ktoacuterej się występuje71
Rzecznik Praw Pacjenta po zapoznaniu się ze skierowanym do niego
wnioskiem może w świetle art 51 upp podjąć sprawę poprzestać na wska-
zaniu wnioskodawcy przysługujących mu lub pacjentowi środkoacutew prawnych
przekazać sprawę według właściwości albo nie podjąć sprawy
Rzecznik obligatoryjnie musi powiadomić zainteresowanego wniosko-
dawcę i pacjenta o podjęciu jednego z powyższych tryboacutew postępowania ze
złożonym wnioskiem Ustawodawca nie nałożył na Rzecznika obowiązku
uzasadnienia swojej decyzji co do sposobu postępowania z wnioskiem
Zdaniem doktryny wyboacuter jednego z tryboacutew postępowania powinien doprowa-
dzić do ostatecznego wyjaśnienia konkretnej sprawy Narzędzia w ktoacutere tytu-
łowa ustawa wyposaża Rzecznika Praw Pacjenta muszą być dostosowane
zaroacutewno do treści jak roacutewnież wagi przedmiotowej sprawy Tak aby w sposoacuteb
efektywny wyjaśnić czy doszło do naruszenia praw pacjenta72
W przypadku podjęcia przez Rzecznika sprawy może on stosownie do
art 52 ust 1 pkt 1 i 2 upp samodzielnie prowadzić postępowanie wyjaśniają-
ce lub zwroacutecić się o zbadanie sprawy lub tylko jej części do właściwych orga-
noacutew w szczegoacutelności do organoacutew nadzoru prokuratury kontroli państwowej
zawodowej lub społecznej zgodnie z ich kompetencjami
W sytuacji samodzielnego prowadzenia postępowania wyjaśniającego
Rzecznik ma prawo jak to expressis verbis głosi art 52 ust 2 upp do skorzy-
stania z czterech możliwości Pierwsza z możliwości polega na zbadaniu każdej
sprawy na miejscu nawet bez wcześniejszego uprzedzenia Badanie na miejscu
z reguły będą przeprowadzać kompetentni i posiadający upoważnienie do do-
konania przedmiotowej kontroli pracownicy biura Rzecznika Przeprowadzają-
cy kontrolę stwierdza czy opisane we wniosku zarzuty naruszenia prawa pa-
cjenta mają potwierdzenia w stanie faktycznym ndash czy też są bezzasadne
Następna możliwość sprowadza się do żądania przez Rzecznika złoże-
nia wyjaśnień oraz zapewnienia dostępu do dokumentoacutew przez podmioty
udzielające świadczeń zdrowotnych W świetle tej kompetencji Rzecznik Praw
Pacjenta kieruje żądanie złożenia wyjaśnień przede wszystkim do podmiotu
ktoacutery wnioskodawca lub pacjent wskazał we wniosku Żądanie musi dokładnie
precyzować okoliczności ktoacutere wymagają wyjaśnienia Uzyskana odpowiedź
stanowi materiał dowodowy w przedmiotowej sprawie Po otrzymaniu wyja-
śnień Rzecznik może je uznać za niewystarczające W takiej sytuacji żąda do-
datkowych wyjaśnień lub dostarczenia akt sprawy w przypadku konieczności
71 Ibidem s 616 72 A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa ohellip op cit s 214
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
31
samodzielnego rozstrzygnięcia rozbieżności między treścią skargi a treścią
złożonych wyjaśnień73
Trzecia możliwość jaką posiada Rzecznik w sytuacji samodzielnego
prowadzenia postepowania wyjaśniającego polega na żądaniu przedłożenia
informacji o stanie sprawy prowadzonej przez sądy a także prokuraturę i inne
organy ścigania oraz żądania wglądu w biurze akt sądowych i prokuratorskich
akt innych organoacutew ścigania po zakończeniu postępowania i zapadnięciu roz-
strzygnięcia Zdaniem D Karkowskiej chodzi tutaj o możliwość badania przez
Rzecznika działalności organoacutew organizacji i instytucji pod kątem wykonywa-
nia przez nie ciążących na nich ustawowych praw i obowiązkoacutew prawidłowości
wykonywania przez nich ochrony praw pacjenta Przedmiotem kontroli Rzecz-
nika nie są tylko działania ale także bezczynność tych instytucji74
Ostatnia z możliwości ktoacutere posiada Rzecznik do samodzielnego pro-
wadzenia postępowania wyjaśniającego dotyczy uprawnienia do zlecania spo-
rządzenia ekspertyz i opinii
Według dyspozycji art 52 ust 3 upp Rzecznik ma prawo odmowy
ujawnienia danych osobowych pacjenta nawet wobec organoacutew władzy
publicznej jeśli uzna to za niezbędne dla ochrony praw tego pacjenta
W sytuacji gdy wynik przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego
Rzecznik Praw Pacjenta ustalił iż nie doszło do naruszenia praw pacjenta musi
on wyjaśnić wnioskodawcy i pacjentowi co stanowiło przesłanki zajęcia przez
niego takiego stanowiska W postanowieniu z dnia 24 marca 2015 r NSA
wskazał że rozstrzygnięcie wydane przez Rzecznika musi zawierać uzasadnie-
nie faktyczne a także prawne W uzasadnieniu faktycznym trzeba wskazać fak-
ty ktoacutere Rzecznik uznał za udowodnione dowody na ktoacuterych oparł swoje sta-
nowisko jak roacutewnież przyczyny dlaczego innym dowodom odmoacutewił wiarygod-
ności i mocy dowodowej Obligatoryjnie Rzecznik ma obowiązek podać pod-
stawę faktyczną rozstrzygnięcia Ma on obowiązek rozpoznać wszystkie żąda-
nia wnioski i zarzuty strony oraz ustosunkować się do nich w uzasadnieniu
swojego stanowiska W dalszej części judykatu NSA wywioacutedł że rozstrzygnięcie
Rzecznika jest aktem indywidualnym i należy je potraktować jako decyzję ad-
ministracyjną w płaszczyźnie gwarancji procesowych75 W innym orzeczeniu
WSA w Warszawie wyraził opinię iż Rzecznik po przeprowadzeniu postepo-
wania wyjaśniającego (pismem) wyjaśnia wnioskodawcy i pacjentowi ktoacuterego
sprawa dotyczy że nie stwierdził naruszenia praw pacjenta Powyższe działa-
nia nie stanowią aktoacutew lub czynności o prawach i obowiązkach indywidualnych
73 D Karkowska Ustawa ohellip op cit s 623 74 Ibidem s 624 75 Postanowienie NSA z dnia 24 marca 2015 r II OSK 29915 LEX nr 1780608
Tomasz Dąbrowski
32
podmiotoacutew Przekłada się to iż działania takie nie podlegają kognicji sądoacutew
administracyjnych76 W przypadku gdy wnioskodawca nie zgadza się z roz-
strzygnięciem Rzecznika przysługuje mu prawo do złożenia wniosku o ponow-
ne rozpatrzenie sprawy (art 127 sect 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1960 r kodeks
postępowania administracyjnego77) Powyższy pogląd został zaprezentowany
w wyroku WSA w Warszawie z dnia 11 stycznia 2017 r78
Jeżeli Rzecznik prowadzący postępowanie wyjaśniające potwierdzi fakt
naruszenia praw pacjenta może skorzystać z jednej z dwoacutech możliwości wska-
zanych w art 53 ust 1 pkt 2 i pkt 3 upp79 Po pierwsze może skierować
wystąpienie do organu organizacji lub instytucji w ktoacuterym zawiera przede
wszystkim opinie i wnioski co do sposobu załatwienia sprawy oraz może żądać
wszczęcia postępowania dyscyplinarnego lub zastosowania sankcji służbo-
wych80 Podmiot do ktoacuterego zostało wniesione wystąpienie nie jest w żaden
sposoacuteb związany zaprezentowanymi opiniami czy wnioskami Stosownie do
art 53 ust 5 upp adresat wystąpienia jest zobowiązany niezwłocznie nie
poacuteźniej jednak niż w terminie 30 dni poinformować Rzecznika o podjętych
działaniach lub zajętym stanowisku W przypadku gdy Rzecznik nie podziela
tego stanowiska może zwroacutecić się do właściwego organu nadrzędnego z wnio-
skiem o zastosowanie środkoacutew przewidzianych w przepisach prawa
Druga z możliwości jakie posiada Rzecznik Praw Pacjenta w sytuacji
gdy prowadząc postępowanie wyjaśniające stwierdzi fakt naruszenia praw
pacjenta polega na zwroacuteceniu się za jego pośrednictwem do organu nadrzędne-
go nad organem organizacją lub instytucją z wnioskiem o zastosowanie środ-
koacutew przewidzianych w przepisach prawa Taką możliwość przewiduje art 53
ust 3 upp W doktrynie podkreśla się iż analizowana ustawa nie precyzuje
o jakiego rodzaju bdquośrodki przewidziane przepisami prawardquo chodzi Powinny to
być środki ktoacutere z jednej strony usuną stwierdzone przez Rzecznika narusze-
nie praw pacjenta a z drugiej jeżeli w ocenie organu nadrzędnego jest to ko-
nieczne spowodują określone konsekwencje wobec osoacuteb odpowiedzialnych za
to naruszenie81 Według art 53 ust 3a upp w przypadku utrzymania w mocy
rozstrzygnięcia Rzecznika wydanego po rozpoznaniu wniosku przez organ nad-
rzędny nad organem ktoacutery zdaniem Rzecznika naruszył prawa pacjenta wnio-
skodawcy przysługuje skarga do sądu administracyjnego
76 Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 20 marca 2014 r VII SAWa 24014 LEX nr 1583099 77 Tj z dnia 8 czerwca 2017 r Dz U z 2017 poz 1257 ze zm Dalej cytowana jako kpa 78 VII SAWa 25116 LEX nr 2357373 79 E Bagińska Komentarz do art53hellip op cit s 269 80 D Karkowska Prawa pacjentahellip op cit s 506 81A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa ohellip op cit s 215
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
33
4 Postępowanie w sytuacji naruszenia zbiorowych praw pacjenta
Postępowanie w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa
pacjentoacutew należą do środkoacutew o charakterze władczym82 Wyposażenie Rzecz-
nika w te kompetencje daje mu bardzo silną pozycję a także duże możliwości
oddziaływania finansowego na sektor opieki zdrowotnej83
Ustawodawca w art 59 ust 1 upp zaprezentował definicję praktyk
naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew W świetle tego przepisu za praktykę
naruszającą zbiorowe prawa pacjentoacutew trzeba uznać 1 bezprawne zorganizo-
wane działania lub zaniechania podmiotoacutew udzielających świadczeń zdrowot-
nych 2 stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu zorganizowanie wbrew
przepisom o rozwiązywaniu sporoacutew zbiorowych akcji protestacyjnej lub straj-
ku przez organizatora strajku Trzeba tutaj podkreślić że miały one na celu
pozbawienie pacjentoacutew praw lub ograniczenie tych praw w szczegoacutelności
podejmowane były w celu osiągnięcia korzyści majątkowej Nie jest zbiorowym
prawem pacjentoacutew suma praw indywidualnych W odniesieniu do powyższej
definicji właściwym jest przytoczenie słoacutew E Zielińskiej zgodnie z ktoacuterymi
bdquocelem działania podmiotoacutew udzielających świadczeń zdrowotnych jest najczę-
ściej chęć osiągnięcia korzyści majątkowej a w dążeniu do tego celu przewidują
możliwość naruszenia praw pacjenta i na to się godzą Dlatego też odpowie-
dzialność powinna pojawić się co najmniej w sytuacji odpowiadającej definicji
tzw zamiaru ewentualnego w prawie karnymrdquo84 Przy czym zdaniem P Zieliń-
skiego bdquoW świetle przywołanego powyżej stanowiska zauważamy iż nie jest
ważny wynik podjętych działań lecz skutki prawne wywołuje już sama proacuteba
ograniczenia lub pozbawienia praw pacjentoacutewrdquo85 W odniesieniu do art 59 ust
1 upp WSA w Warszawie w wyroku z dnia 1 lipca 2016 r wskazał że dyspo-
zycja tego przepisu wskazuje wprost bdquona zorganizowany charakter działania
lub zaniechania podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych ktoacutere mają na
celu pozbawienie praw pacjentoacutew Przesłanka zachowania zorganizowanego
charakteru kładzie nacisk na zaplanowanie czegoś i przeprowadzenie jakiegoś
działania lub powstrzymanie się od jakiegoś działania Do uznania celowościrdquo
82 Na temat praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew zob L Wengler Praktyki naruszający zbiorowe prawa pacjenta-wprowadzenie do problematyki bdquoGdańskie Studia Prawniczerdquo 2012 tom XXVIII s 365-384 83 D Karkowska Prawa pacjentahellip op cit s 507 84 E Zielińska Ekspertyza na temat poselskiego projektu ustawy o ochronie indywidualnych i zbiorowych praw pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (w) Zmiany w systemie ochrony zdrowia Biuro Analiz Sejmowych 2008 nr 2 s 40 85 P Zieliński Ochrona zbiorowych praw pacjentoacutew bdquoStudia z Zakresu Prawa Administracji i Zarządzaniardquo 2013 tom 4 s 341
Tomasz Dąbrowski
34
działania lub zaniechania wystarczy że podmiot udzielający świadczeń zdro-
wotnych co najmniej przewiduje iż jego zachowanie doprowadzi do naruszenia
praw pacjentoacutew i na to się godzi Zakaz stosowania praktyk naruszających zbio-
rowe prawa pacjentoacutew ma charakter bezwzględny i wynika z samej ustawy
Naruszenie zbiorowych praw pacjenta wymaga spełnienia dwoacutech przesłanek
bezprawności działania lub zaniechania i naruszenia zbiorowego interesu
konsumentoacutew mające na celu pozbawienie pacjentoacutew praw lub ograniczenie
tych praw w szczegoacutelności podejmowane celem osiągnięcia korzyści majątko-
wejrdquo86 Zakaz stosowania praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew ma
charakter bezwzględny i wynika z ust 2 art 59 upp87
Rzecznik Praw Pacjenta wszczyna postępowanie na wniosek każdego
kto wnosi o wydanie decyzji w sprawie praktyki naruszającej zbiorowe prawa
pacjentoacutew lub wobec ktoacuterego zostało wszczęte postępowanie w sprawie sto-
sowania takiej praktyki Jednocześnie w art 60 upp ustawodawca informuje
że przedmiotowy wniosek musi spełniać wymogi formalne unormowane
w art 50 ust 1 upp Należy pamiętać iż nie w oparciu o każdy wniosek będzie
on wszczynał postępowanie o wydanie decyzji w sprawie praktyk naruszają-
cych zbiorowe interesy pacjentoacutew ale wyłącznie o ten w ktoacuterym wnioskodaw-
ca uprawdopodobni powyższe naruszenie Tytułowy organ w drodze decyzji
odmawia wszczęcia postępowania jeżeli działania lub zaniechanie działania
podmiotoacutew udzielających świadczeń zdrowotnych nie spełniają przesłanek
unormowanych w art 59 ust 1 upp lub jeżeli wnoszący o wydanie decyzji
o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe prawa pacjentoacutew nie uprawdopo-
dobnił pozbawienia pacjentoacutew ich praw lub ograniczenia tych praw
Rzecznik wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania w sprawie
stosowania praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew i jednocześnie
powiadamia o tym strony W sytuacji wszczęcia przez Rzecznika postępowania
ma on prawo żądać przedstawienia dokumentoacutew oraz wszelkich informacji
dotyczących okoliczności stosowanych praktyk co do ktoacuterych istnieje uzasad-
nione podejrzenie iż mają one charakter praktyk naruszających zbiorowe
prawa pacjentoacutew Ustawodawca w ust 2 art 61 upp określił wymogi formalne
odnośnie żądania Musi ono zawierać wskazanie zakresu informacji wskazanie
celu żądania wskazanie terminu udzielenia informacji i pouczenie o sankcjach
za nieudzielenie informacji lub za udzielenie informacji nieprawdziwych lub
wprowadzających w błąd Podmiot powinien udzielić wyjaśnień w terminie nie
dłuższym niż 30 dni liczonym od dnia otrzymania żądania Do ustawowego
terminu załatwienia sprawy dotyczącej praktyk naruszających zbiorowe praw
86 VII SAWa 69216 LEX nr 2113959 87 Wyrok NSA z dnia 12 maja 2016 r II OSK 11616 Legalis nr 1485562
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
35
pacjentoacutew nie wlicza się terminu 30-dniowego dostarczenia dowodoacutew infor-
macji dotyczących okoliczności stosowania tych praktyk przez podmiot udziela-
jący świadczeń Taki punkt widzenia zaprezentował NSA w wyroku z dnia
28 marca 2017 r88
Z regulacji ust 3 art 61 wynika iż każdy ma prawo składania na piśmie
- z własnej inicjatywy lub na prośbę Rzecznika - wyjaśnień odnoszących się do
istotnych okoliczności sprawy dotyczącej naruszenia praw pacjentoacutew
Praktyki naruszające zbiorowe prawa pacjentoacutew stwierdza się na dro-
dze decyzji wydanej przez Rzecznika W decyzji Rzecznik nakazuje zaniechanie
tych praktyk lub wskazuje działania niezbędne do usunięcia skutkoacutew narusze-
nia zbiorowych praw pacjentoacutew zakreślając termin podjęcia tych działań
W wyroku z dnia 8 marca 2017 r WSA w Warszawie trafnie dostrzegł iż wyda-
na przez Rzecznika decyzja w przedmiocie uznania praktyk za naruszające
zbiorowe prawa pacjenta musi wprost stwierdzać naruszenie praw pacjenta
co musi polegać na rzeczywistych działaniach podmiotu prawa a nie na przyję-
tych przezeń założeniach lub nawet regulacjach89 W odniesieniu do wspo-
mnianej kwestii WSA w Warszawie w tezie wyroku z dnia 31 maja 2017 r
orzekł że bdquoo naruszeniu zbiorowych praw pacjentoacutew możemy moacutewić woacutew-
czas gdy skutki działań mogą zagrażać lub realizować się w sferze każdego
potencjalnego pacjenta znajdującego się w podobnych okolicznościach Zatem
dla stwierdzenia naruszenia zbiorowych praw pacjentoacutew istotne jest ustalenie
czy konkretne działanie podmiotu leczniczego nie ma ściśle określonego adre-
sata lecz jest kierowane do nieoznaczonego z goacutery kręgu podmiotoacutew Oznacza
to że nie ilość faktycznych potwierdzonych naruszeń ale przede wszystkim ich
charakter a w związku z tym możliwość (chociażby tylko potencjalna) wywo-
łania negatywnych skutkoacutew wobec określonej zbiorowości przesądza o naru-
szeniu zbiorowego interesurdquo90 Podobne zapatrywanie wyrażone zostały
w judykacie z dnia 24 maja 2017 r zgodnie z ktoacuterym naruszenie praw zbioro-
wych jest wtedy gdy działanie podmiotu leczniczego nie jest skierowane ściśle
do jakiegoś adresata lecz jest nakierowane na nieoznaczoną z goacutery liczby
potencjalnych podmiotoacutew91
Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności Stanowi
o tym expressis verbis art 64 ust 1 upp W przedmiotowej decyzji Rzecznik
Praw Pacjenta może fakultatywnie nałożyć na podmiot udzielający świadczeń
zdrowotnych albo organizatora strajku obowiązek składania w wyznaczonym
88 II OSK 2812 LEX nr 2277708 89 VII SAWa 2951 LEX nr 2361045 90 VII SAWa 52617 LEX nr 2334149 91 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 maja 2017 r VII SaWa 58517 LEX nr 2358740
Tomasz Dąbrowski
36
terminie informacji o stopniu realizacji działań niezbędnych do zaniechania
praktyki naruszającej zbiorowe prawa pacjenta lub usunięcia skutkoacutew naru-
szenia zbiorowych praw pacjenta Rzecznik nie wydaje decyzji powyżej anali-
zowanej w przypadku zaprzestania przez podmiot udzielający świadczeń
zdrowotnych albo organizator strajku stosowania praktyki naruszającej zbio-
rowe prawa pacjenta W takiej sytuacji tytułowa instytucja zgodnie z ust 4 art
64 upp wydaje decyzję o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe prawa
pacjentoacutew i stwierdzając zaniechanie ich stosowania Na gruncie tego przepisu
można odwołać się do wyroku z dnia 8 listopada 2016 r NSA konkludując że
art 64 ust 4 upp nie pozostawia Rzecznikowi swobody działania Wyznacza-
jąc mu obligatoryjny nakaz wydania decyzji o uznaniu praktyki za naruszającą
zbiorowe prawa pacjenta i stwierdzającej zaniechanie jej stosowania Nie moż-
na zaliczyć tego uregulowania prawnego do przyznającego Rzecznikowi swo-
bodę w przedmiocie wydania decyzji lub zaniechania wydania decyzji stwier-
dzającej naruszenie zbiorowych praw pacjenta92 W dalszej części tego judykatu
sąd wywioacutedł że decyzja Rzecznika o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe
prawa pacjenta i stwierdzająca jej zaniechanie jest decyzją kształtującą sytuację
prawną podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych Nie można jej zaliczyć
do nietworzącej praw nabytych
Według dyspozycji ust 5 art 64 upp ciężar udowodnienia okoliczności
zaprzestania stosowania praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjenta
spoczywa na podmiocie udzielającym świadczeń zdrowotnych albo organizato-
rze strajku W literaturze przedmiotu podkreśla się że podmiot zobowiązany
jest przedstawić wystarczające wyjaśnienia i dowody (dokumenty) ktoacutere
pozwolą Rzecznikowi jednoznacznie i bezspornie uznać iż zaniechano praktyk
naruszających zbiorowe interesy pacjenta93
Zgodnie z trybem art 69 upp w przypadku nieprzekazania na żądanie
Rzecznika dokumentoacutew oraz informacji nakłada on w drodze decyzji na
podmiot do ktoacuterego skierowano żądanie karę pieniężną do wysokości 50 000
złotych W wyroku z dnia 10 marca 2017 r WSA w Warszawie zaprezentował
stanowisko że ustawodawca przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych
o ktoacuterych mowa art 69 upp nałożył na Rzecznika obowiązek uwzględnienia
w szczegoacutelności okresu stopnia oraz okoliczności naruszenia przepisoacutew usta-
wy a także uprzednie naruszenie przepisoacutew94
Od wydanych przez Rzecznika decyzji nie służy odwołanie Innymi sło-
wy decyzje te są ostateczne Zgodnie z treścią art 65 upp w zakresie nieuregu-
92 II OSK 174416 Legalis nr 1554461 93 A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa ohellip op cit s 229 94 VII SAWa 285416 Legalis nr 1602972
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
37
lowanym przepisami rozdziału 13 i 14 niniejszej ustawy w sprawie stosowania
praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew trzeba stosować przepisy
kpa W tym przypadku zastosowanie będzie miał art 127 sect 3 kpa Przewiduje
on możliwość zwroacutecenia się do Rzecznika przez stronę niezadowoloną z zapa-
dłej decyzji wydanej w pierwszej instancji z wnioskiem o ponowne rozpatrze-
nie sprawy Jednocześnie w art 66 tegoż aktu prawnego ustawodawca infor-
muje o możliwości kontroli ostatecznych decyzji Rzecznika W świetle tego
przepisu decyzji wydane w pierwszej instancji przez Rzecznika Praw Pacjentoacutew
podlegają zaskarżeniu do wojewoacutedzkiego sądu administracyjnego zgodnie
z jego właściwością Według poglądu wyrażonego w postanowieniu NSA z dnia
24 czerwca 2014 r bdquoUstawa z 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Prawa
Pacjenta nie zawiera jednoznacznej normy umożliwiającej pacjentowi lub
wnioskodawcy skierowania sprawy na drogę postępowania sądowoadmini-
stracyjnego Drogę taką przewiduje natomiast art 66 ust 1 upp ktoacutery wyraź-
nie przyznaje prawo do wniesienia skargi do wojewoacutedzkiego sądu administra-
cyjnego na decyzję Rzecznika o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe pra-
wa pacjentoacutew Stąd a contrario w innych sprawach należących do właściwości
rzecznika taka skarga nie przysługujerdquo95 Wojewoacutedzki Sąd Administracyjny
rozpoznaje skargę niezwłocznie
Uzyskane środki finansowe pochodzące z kar pieniężnych stanowią
dochoacuted budżetu państwa
5 Pełnienie funkcji Rzecznika Praw Pacjenta ndash dane statystyczne
Ustawodawca nałożył na Rzecznika Praw Pacjenta obowiązek corocz-
nego przedstawienia Radzie Ministroacutew sprawozdania dotyczącego przestrze-
gania praw pacjentoacutew w Polsce Przepis art 58 ust 1 upp zakreśla organowi
jakim jest Rzecznik termin do ktoacuterego musi zostać przedstawione przedmio-
towe sprawozdanie Za okres pełnego roku pełnienia swej funkcji Rzecznika
zobowiązany jest złożyć sprawozdanie nie poacuteźniej niż do dnia 31 lipca następ-
nego roku
Dla pełniejszego ukazania tytułowej instytucji trafnym będzie przed-
stawienie niektoacuterych danych z tych sprawozdań Wyeksponuje to
w praktyce jak działa urząd Rzecznika Ze względu na ramy tekstu analizie
poddane zostaną lata 2014-2016
W roku 2016 do Biura Rzecznika Praw Pacjentoacutew wpłynęło 68 832 roacuteż-
nego rodzaju zgłoszeń Dla przypomnienia trzeba podkreślić że Rzecznik pro-
95 Postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2014 r II OSK 1635 LEX nr 1481892
Tomasz Dąbrowski
38
wadzi postępowania wyjaśniające w sprawach indywidualnych oraz postępo-
wania w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew W anali-
zowanym roku Rzecznik wydał 51 decyzji w postępowaniach w sprawach prak-
tyk naruszających zbiorowe interesy pacjentoacutew Z liczby tej 13 decyzji dostało
zaskarżonych do wojewoacutedzkich sądoacutew administracyjnych Żadna z nich nie
została prawomocnie zakwestionowana96 Rzecznik w roku 2016 występował
336 razy do właściwych organoacutew i instytucji zmierzających do poprawy stop-
nia przestrzegania praw pacjentoacutew w Polsce Prowadził 1 360 postępowań wy-
jaśniających Stwierdził 552 naruszeń praw pacjenta w sprawach indywidual-
nych Liczba stwierdzonych naruszeń praw pacjenta w ktoacuterych podmioty
udzielające świadczeń zdrowotnych niezwłocznie przyjęły do realizacji zalece-
nia i wnioski Rzecznika wyniosła 420 W 66 przypadkach sprawa została
zbadana na miejscu przez Rzecznika Tytułowy organ zaopiniował w roku 2016
- 93 akty prawne dotyczące praw pacjenta W sprawach zbiorowych naruszeń
zbiorowych praw pacjenta zostały wszczęte 73 postępowania W analizowa-
nym roku Rzecznik wydał 51 decyzji w postępowaniach w sprawach praktyk
naruszających zbiorowe interesy pacjentoacutew Z liczby tej 13 decyzji dostało
zaskarżonych do wojewoacutedzkich sądoacutew administracyjnych Żadna z nich nie
została prawomocnie zakwestionowana zaroacutewno w pierwszej instancji jak
i w drugiej Rzecznik podjął 10 spraw na prawach przysługujących prokurato-
rowi Budżet Rzecznika wynioacutesł 13 524 254 zł a zatrudnionych było 127 osoacuteb
w tym 42 Rzecznikoacutew Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego97
W roku 2015 do Biura Rzecznika Praw Pacjentoacutew wpłynęło 71 366
roacuteżnego rodzaju zgłoszeń Rzecznik w roku 2015 występował 438 razy do wła-
ściwych organoacutew i instytucji zmierzających do poprawy stopnia przestrzegania
praw pacjentoacutew w Polsce Prowadził 1196 postępowań wyjaśniających Stwier-
dził 538 naruszeń praw pacjenta w sprawach indywidualnych Liczba stwier-
dzonych naruszeń praw pacjenta w ktoacuterych podmioty udzielające świadczeń
zdrowotnych niezwłocznie przyjęły do realizacji zalecenia i wnioski Rzecznika
wyniosła 425 W 90 przypadkach sprawa została zbadana na miejscu przez
Rzecznika W roku 2015 zaopiniował 69 akty prawne dotyczące praw pacjenta
W sprawach zbiorowych naruszeń zbiorowych praw pacjenta zostało wszczę-
tych 88 postępowań W analizowanym roku Rzecznik wydał 88 decyzji w po-
96 Sprawozdanie dotyczące przestrzegania praw pacjenta na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej Obejmuje okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2016 r Dostępne na oficjalnej stronie internetowej Rzecznika Praw Pacjenta httpwwwbppgovplgf xbppuserfiles_publicbipsprawozdania_rocznesprawozdanie_za_2016_r_-_wers ja_ przyjeta_przez_rade_ministrowpdf [dostęp 2 listopada 2017 r] s 2 97 Ibidem s 4
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
39
stępowaniach w sprawach praktyk naruszających zbiorowe interesy pacjentoacutew
Rzecznik podjął 8 spraw na prawach przysługujących prokuratorowi Liczba
sprzeciwoacutew rozpoznawanych przez Komisję Lekarską działającą przy urzędzie
rzecznika wyniosła 1 Budżet Rzecznika opiewał na kwotę 12 850 tys zł a za-
trudnionych było 134 osoacuteb w tym 48 Rzecznikoacutew Praw Pacjenta Szpitala
Psychiatrycznego98
W roku 2014 do Biura Rzecznika Praw Pacjentoacutew wpłynęło 65 339 roacuteż-
nego rodzaju zgłoszeń Rzecznik w roku 2014 występował 402 razy do właści-
wych organoacutew i instytucji zmierzających do poprawy stopnia przestrzegania
praw pacjentoacutew w Polsce Stwierdził 381 naruszeń praw pacjenta w sprawach
indywidualnych Liczba stwierdzonych naruszeń praw pacjenta w ktoacuterych
podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych niezwłocznie przyjęły do reali-
zacji zalecenia i wnioski Rzecznika wyniosła 311 W 61 przypadkach sprawa
została zbadana na miejscu przez Rzecznika Tytułowy organ zaopiniował
w roku 2014 - 60 akty prawne dotyczące praw pacjenta W sprawach naruszeń
zbiorowych praw pacjenta zostało wszczętych 26 postępowań Rzecznik podjął
3 sprawy na prawach przysługujących prokuratorowi Liczba sprzeciwoacutew
rozpoznawanych przez Komisję Lekarską działającą przy urzędzie Rzecznika
wyniosła 5 Budżet Rzecznika w roku 2014 wynioacutesł 11 315 tys zł a zatrudnio-
nych było 119 osoacuteb w tym 41 Rzecznikoacutew Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycz-
nego99
Z analizy powyższych danych płyną następujące wnioski po pierwsze
zauważalny jest coroczny wzrost liczby zgłoszeń do Biura Rzecznika Szczegoacutel-
nie można to zaobserwować w roku 2015 r Prowadzi to do wniosku iż świa-
domość pacjentoacutew dotycząca ich praw systematycznie wzrasta Corocznie
rośnie też liczba stwierdzonych przez Rzecznika naruszeń zaroacutewno praw
pacjentoacutew w sprawach indywidualnych jak roacutewnież zbiorowych naruszeń
praw pacjenta Wartym podkreślenia jest fakt fachowości i znajomości regulacji
prawnych dotyczących praw pacjenta przez tytułowy organ Żadna z wydanych
98 Sprawozdanie dotyczące przestrzegania praw pacjenta na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej Obejmuje okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2015 r Dostępne na oficjalnej stronie internetowej Rzecznika Praw Pacjenta httpwwwbpp govplgfxbppuserfiles_publicbipsprawozdania_rocznesprawozdanie_rpp_2015 pdf (dostęp 1 listopada 2017 r) 99 Sprawozdanie dotyczące przestrzegania praw pacjenta na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej Obejmuje okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2014 r Dostępne na oficjalnej stronie internetowej Rzecznika Praw Pacjenta httpwwwbppgovp lgfxbppuserfiles_publicbipsprawozdania_rocznesprawozdanie_2014_rpdf [dostęp 1 listopada 2017 r]
Tomasz Dąbrowski
40
przez Rzecznika decyzji w 2016 roku nie została uchylona zaroacutewno przez sądy
administracyjne pierwszej jak i drugiej instancji
Podsumowanie
Ochrona praw pacjenta z uwagi na ich specyfikę wymaga szczegoacuteło-
wych regulacji prawnych W polskim systemie prawnym taka ochrona zapew-
niona jest na gruncie konstytucyjnym ale także w aktach rangi ustawowej100
Powołanie do życia w 2009 r instytucji Rzecznika Praw Pacjenta należy ocenić
jako właściwe Rzecznik jest organem centralnym administracji państwowej
ktoacutery stoi na straży ochrony praw pacjenta Od kilkudziesięciu lat w Polsce
palącym problemem jest poprawa organizacji służby zdrowia Proacuteby ratowania
tej sytuacji nowymi aktami prawnymi zamiast poprawy wprowadzają chaos
i zamęt Coraz częściej pacjenci narzekają na brak dostępu do świadczeń zdro-
wotnych i badań Informacje o coraz bardziej wydłużającym się czasie dostępu
do wizyt u specjalisty obrosły już legendą Jednocześnie zauważalna jest po-
prawa świadomości prawnej pacjentoacutew o swoich prawach Widać to w rosnącej
liczbie zgłoszeń kierowanych do Biura Rzecznika Praw Pacjenta Powyższe
przekłada się na prestiż statusu prawnego tytułowego organu
Regulacja prawna instytucji Rzecznika Praw Pacjenta wymaga zmian
legislacyjnych przede wszystkim w zakresie kryterioacutew ktoacutere musi spełnić
kandydat starający się o funkcję Rzecznika Przesłanki te uregulowane w art 43
upp są bardzo ogoacutelnikowe i mogą skutkować wyborem osoby nieodpowied-
niej do pełnienia tak ważnej funkcji Właściwym rozwiązaniem byłoby wyłą-
czenie Rzecznika Praw Pacjenta ze struktur administracji rządowej Regulacja
taka wyposażyłaby tytułową instytucję w niezależność W obecnym systemie
prawnym Rzecznik może zostać odwołany w każdym czasie przez Prezesa
Rady Ministroacutew De lege lata brak jest uregulowania przesłanek powodujących
odwołanie Rzecznika Może to prowadzić do upolitycznienia tego organu
Fundamentalnym celem działalności Rzecznika jest kontrola podmiotoacutew wyko-
nujących działalność leczniczą Na kanwie przeprowadzonej analizy judykatoacutew
sądowych poświęconych naruszeniom zbiorowych praw pacjentoacutew nasuwa
się wniosek że naruszenie praw zbiorowych zachodzi wyłącznie wtedy gdy
działanie podmiotu leczniczego nie ma ściśle określonego adresata lecz jest
kierowane do nieoznaczonego z goacutery kręgu podmiotoacutew
100A Sieradzka Rola Rzecznika Praw Pacjenta w kształtowaniu bezpieczeństwa systemowego z perspektywy pacjenta (w) Zdrowie i medycyna ndash wyzwania przyszłości red M Pasowicz Krakoacutew 2013 s 185
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
41
Reasumując tytułowe rozważania należy z całą stanowczością podkre-
ślić iż słusznym było powołanie organu Rzecznika Praw Pacjenta do ktoacuterego
pacjent może się zwroacutecić z prośbą o zbadanie czy zostały naruszone jego
prawa Należy też jeszcze w większym zakresie informować pacjentoacutew o ich
prawach
Bibliografia
Akty prawne
Konstytucja Rzeczpospolitej Polski z dnia 2 kwietnia 1997 r Dz U z 1997 r
nr 78 poz 483 ze zm
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r - Kodeks postępowania administracyjnego
tj z dnia 8 czerwca 2017 r Dz U z 2017 poz 1257 ze zm
Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjen-
ta tj z dnia 8 czerwca 2017 r Dz U z 2017 r poz 1318 ze zm
Zarządzenie nr 68 Prezesa Rady Ministroacutew z dnia 3 października 2011r
w sprawie nadania statutu Biura Rzecznika Praw Pacjenta MP z 2014 r poz
209
Orzecznictwo
Wyrok TK z dnia 23 marca 1999 r K 298 OTK 1999 nr 3 poz 38
Wyrok NSA z dnia 12 maja 2016 r II OSK 11616 Legalis nr 1485562
Wyrok NSA z dnia 28 marca 2017 r II OSK 2812 LEX nr 2277708
Postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2014 r II OSK 1635 LEX nr 1481892
Postanowienie NSA z dnia 24 marca 2015 r II OSK 29915 LEX nr 1780608
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 lipca 2016 r VII SAWa 69216 LEX nr
2113959
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 stycznia 2017 r VII SAWa 25116 LEX
nr 2357373
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 marca 2017 r VII SAWa 2951 LEX nr
2361045
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 marca 2017 r VII SAWa 285416 Legalis
nr 1602972
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 maja 2017 r VII SaWa 58517 LEX
nr 2358740
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 maja 2017 r VII SAWa 52617 LEX
nr 2334149
Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 20 marca 2014 r VII SAWa 24014
LEX nr 1583099
Tomasz Dąbrowski
42
Literatura
Augustynowicz A Budziszewska-Makulska A Ustawa o prawach pacjenta
i Rzeczniku Praw Pacjenta Komentarz Warszawa 2010
Bagińska E Komentarz do art 50 (w) Ustawa o prawach pacjenta i Rzecznika
Praw Pacjenta Komentarz red M Nesterowicz Warszawa 2009
Drozdowska U Śliwka M Analiza statusu prawnego Rzecznika Praw Pacjenta ndash
zagadnienia wybrane bdquoZeszyty Prawnicze Biura Analiz Sejmowychrdquo 2015 nr
3
Jacek A Zadania Rzecznika Praw Pacjenta w zakresie ochrony praw pacjentoacutew
(w) Prawa ochrona zdrowia pacjenta red J Pacian Warszawa 2017
Karkowska D Prawa pacjenta Warszawa 2009
Karkowska D Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta Komen-
tarz Warszawa 2016
Paszkowska M Rzecznik Praw Pacjenta w systemie ochrony prawnej bdquoPrzegląd
Prawa Publicznegordquo 2010 nr 7-8
Safian D Prawo pacjenta do informacji o rozpoznaniu i proponowanych meto-
dach leczenia bdquoAntidotumrdquo 1993 nr 1
Sieradzka A Rola Rzecznika Praw Pacjenta w kształtowaniu bezpieczeństwa
systemowego z perspektywy pacjenta (w) Zdrowie i medycyna ndash wyzwania
przyszłości red M Pasowicz Krakoacutew 2013
Szcześniak P Kozyra J Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta i Rzecznika Praw
Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego na tle prawonoporoacutewnowczym Propozycje
zmian (w) Instytucje ochrony praw człowieka red B Szmulik A Pogłoacutedek
B Przywora Warszawa 2015
Śliwka M Rzecznik Praw Pacjenta w obcych systemach prawnych oraz w prawie
polskim bdquoGdańskie Studia Prawniczerdquo 2009 tom XXI
Wengler L Praktyki naruszający zbiorowe prawa pacjenta-wprowadzenie do
problematyki bdquoGdańskie Studia Prawniczerdquo 2012 tom XXVIII
Zielińska E Ekspertyza na temat poselskiego projektu ustawy o ochronie indywi-
dualnych i zbiorowych praw pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (w) Zmiany
w systemie ochrony zdrowia Biuro Analiz Sejmowych 2008 nr 2
Zieliński P Ochrona zbiorowych praw pacjentoacutew bdquoStudia z Zakresu Prawa
Administracji i Zarządzaniardquo 2013 tom 4
43
dr hab Helena Kisilowska101
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
Cultural Heritage Law in Poland
Streszczenie
Prawo dziedzictwa kulturowego powinno jasno określać przedmiot
ochrony zasady cele i metody a także uprawnienia i obowiązki zaroacutewno użyt-
kownikoacutew zabytkoacutew jak i organoacutew administracji publicznej W Polsce ochrona
dziedzictwa kulturowego należy do zadań publicznych i stanowi domenę prawa
administracyjnego określającego kompetencje organoacutew władzy publicznej
państwowej rządowej i samorządowej ktoacutere są realizowane w interesie
ochrony dobra publicznego Uwzględniając że zabytek ma większe szanse prze-
trwania jeśli jest właściwie użytkowany bardzo ważnym problemem staje się
prawne zapewnienie właścicielom zabytkoacutew odpowiednich ulg i preferencji
rekompensujących niezbędne koszty utrzymania i konserwacji Obecne usta-
wodawstwo zdecydowanie więcej nakłada obowiązkoacutew często trudnych do
zrealizowania przez właścicieli bez pomocy z zewnątrz Ochrona zabytkoacutew
w większym stopniu powinna być sprawą publiczną Dlatego tak istotna jest
kwestia świadomości obywateli oraz zwiększenie uprawnień samorządoacutew
lokalnych aby można było zachować dla przyszłych pokoleń to bez czego
niemożliwy jest trwały i zroacutewnoważony rozwoacutej- świadectwo przeszłości i toż-
samości społecznej
Słowa kluczowe
dziedzictwo kulturowe zabytek prawo administracyjne
Summary
Cultural heritage law should clearly define the object of protection prin-
ciples objectives and methods as well as the powers and duties both of those who
are users of monuments and of public administration In Poland the protection of
cultural heritage the public task it is the administrative law that defines the
101 Prof nadzw Kierownik Katedry Prawa Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych
Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
44
powers of public authorities that is of national and local governments that are
implemented in the interest of protecting public good Given that historical mon-
uments have a better chance of being preserved if they are properly used a very
important legal issue is to provide appropriate relief and incentives to their own-
ers to compensate for the necessary maintenance cost Current legislation impos-
es duties that are often difficult to fulfill by the owners of historical monuments
without external help The protection of monuments should to a greater extent be
a public concern Therefore it is crucial to increase public awareness of citizens
and to expand the powers of local self-governments so that it will be possible to
preserve cultural heritage for future generations Without that there can be no
lasting and sustainable development
Keywords
cultural heritage monuments administrative law
1 Ochrona zabytkoacutew i opieka nad zabytkami
Wyodrębnienie materialnego prawa administracyjnego w zakresie
ochrony dziedzictwa kulturowego nie jest w polskim prawie rzeczą prostą
Wynika to z jednej strony z rozproszonego ustawodawstwa a z drugiej strony
z faktu ze ustawy dotyczące tej materii zawierają nie tylko przepisy prawa ma-
terialnego ale roacutewnież przepisy proceduralne karne i ustrojowe
Rozległość obszaroacutew regulacji administracyjnoprawnej ciągle zmienia-
jący się stan prawny wielkość aktoacutew wykonawczych to tylko niektoacutere czynniki
utrudniające precyzyjne wyodrębnienie interesujących nas norm Trzeba
pamiętać że jak podkreśla Z Leoński o charakterze norm Prawa materialnego
nie decyduje ich miejsce zamieszczenia ale ich treść102 Ochrona prawna doacutebr
kultury może być wyrażona przez ustawodawcę bezpośrednio w aktach praw-
nych poświęconych temu zagadnieniu albo też w innych przepisach wiążących
się z tą ochroną a dotyczących regulacji np nauki kultury przyrody zagospo-
darowania przestrzennego budownictwa podatkoacutew i wielu innych dziedzin
życia Podstawowym aktem prawnym w zakresie ochrony zabytkoacutew jest
w Polsce ustawa z dnia 23 lipca 2003 r o ochronie zabytkoacutew i opiece nad za-
bytkami103 Ustawa określa przedmiot zakres i formy ochrony zabytkoacutew oraz
opieki nad nimi zasady tworzenia krajowego programu ochrony zabytkoacutew
i opieki nad zabytkami oraz finansowania prac konserwatorskich restaurator-
skich i roboacutet budowlanych przy zabytkach a także organizację organoacutew ochro-
ny zabytkoacutew Należy zaznaczyć że pojęcie zabytkoacutew i doacutebr kultury apolityczne
102 Z Leoński Materialne prawo administracyjne wyd 4 Warszawa 2001 s 4 103 Tj Dz U z 2014 r poz 1446 ze zm
Helena Kisilowska
45
i aideologiczne obejmuje wszystkie dobra wytworzone ludzkim talentem mają-
ce obiektywną wartość historyczna i artystyczną Węższe pojęcie dziedzictwa
kultury zawiera elementy wartościujące i jest sprawą wyboru W tym ujęciu
dziedzictwem kultury jest nie to wszystko co pozostawiły nam poprzednie
pokolenia ale tylko to co z tego chcemy pozostawić i otoczyć szczegoacutelną opie-
ką104 Należy zaznaczyć że w prawie międzynarodowym i angielskojęzycznej
doktrynie prawa powszechnie używa się określenia prawo dziedzictwa kultu-
rowego (cultural heritage law) a nie prawo ochrony zabytkoacutew jak określa to
nasza ustawa105
Ochrona dziedzictwa kulturowego wymaga właściwych instrumentoacutew
prawnych Ustawy powinny jasno określać przedmiot ochrony zasady cele
i metody a także uprawnienia i obowiązki zaroacutewno właścicieli posiadaczy
użytkownikoacutew i opiekunoacutew zabytkoacutew jak i organoacutew administracji publicznej
Ochrona zabytkoacutew należy do zadań publicznych i stanowi domenę prawa ad-
ministracyjnego określającego kompetencje organoacutew władzy publicznej pań-
stwowej rządowej i samorządowej ktoacutere są realizowane w interesie ochrony
dobra publicznego Uwzględniając że zabytek zwłaszcza nieruchomy ma więk-
sze szanse przetrwania jeśli jest właściwie użytkowany bardzo ważnym pro-
blemem staje się prawne zapewnienie właścicielom zabytkoacutew odpowiednich
ulg i preferencji rekompensujących niezbędne koszty utrzymania i konserwacji
Obecne ustawodawstwo zdecydowanie więcej nakłada obowiązkoacutew często
trudnych do zrealizowania przez właścicieli bez pomocy z zewnątrz Ochrona
zabytkoacutew w większym stopniu powinna być sprawą publiczną Dlatego tak
istotna jest kwestia świadomości obywateli oraz zwiększenie uprawnień samo-
rządoacutew lokalnych aby można było zachować dla przyszłych pokoleń - świadec-
two przeszłości i tożsamości społecznej Obecnie podstawowy ciężar ochrony
zabytkoacutew spoczywa na strukturach administracji rządowej W warunkach
generalnie złej sytuacji ochrony dziedzictwa kulturowego w Polsce istniejąca
struktura wymaga zmian w kierunku wzmocnienia roli jednostek samorządoacutew
terytorialnych i stworzenia spoacutejnego modelu wspoacutełdziałania administracji rzą-
dowej i samorządowej106
104 Z Kobyliński Czym jest komu jest potrzebne i do kogo należy dziedzictwo kulturowe Mazowsze Studia Regionalne nr 7 Warszawa 2011 s 22 105 Przykładowo można tu wymienić J Blake International Cultural Hertiage Law Oksford University Press 2015 a także J AR Nafziger TB Stoel Cultural Heritage Law 2012 106 H Kisilowska M Kisilowski Struktury administracji publicznej chroniące dziedzictwo kulturowe w Polsce (w) Struktury administracji publicznej Metody ogniwa więzi red naukowa A Mezglewski Rzeszoacutew 2016 s 355
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
46
Zgodnie z preambułą do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
z 2 kwietnia 1997 r107 wszyscy obywatele Rzeczypospolitej są zobowiązani
bdquodo przekazywania przyszłym pokoleniom wszystkiego co cenne z ponad tysiąc-
letniego dorobkurdquo Zabytki są dobrem publicznym a ich ochrona staje się obo-
wiązkiem państwa i obywateli Nie zmienia to faktu że specyfika zdecydowanej
większości obiektoacutew zabytkowych stwarza konieczność znalezienia prawnego
kompromisu pomiędzy zachowaniem nienaruszonego dziedzictwa kulturowe-
go jako określonej wartości społecznej i narodowej a koniecznością dostoso-
wania konkretnego zabytku do wymogoacutew wspoacutełczesnego życia108 Jak podkre-
śla T Sienkiewicz aksjologiczną podstawę systemu ochrony zabytkoacutew i opieki
nad zabytkami stanowi konieczność umacniania tożsamości narodowej z uwa-
gi na dobro wspoacutelne109
Konstytucja RP w art 5 jako generalną wytyczną działania organoacutew
państwa i obywateli przyjmuje iż bdquoRzeczypospolita strzeże dziedzictwa narodo-
wegordquo a art 6 Konstytucji określa obowiązki państwa w zakresie tworzenia
warunkoacutew upowszechniania i roacutewnego dostępu do doacutebr kultury będącej źroacute-
dłem tożsamości narodu polskiego jego trwania i rozwoju110
Zgodnie z ustawą ochrona zabytkoacutew polega w szczegoacutelności na podejmo-
waniu przez organy administracji publicznej działań mających na celu
zapewnienie warunkoacutew prawnych organizacyjnych i finansowych umożli-
wiających trwałe zachowanie zabytkoacutew oraz ich zagospodarowanie
i utrzymanie
zapobieganie zagrożeniom mogącym spowodować uszczerbek dla wartości
zabytkoacutew
udaremnianie niszczenia i niewłaściwego korzystania z zabytkoacutew
przeciwdziałanie kradzieży zaginięciu lub nielegalnemu wywozowi zabyt-
koacutew za granicę
kontrolę stanu zachowania i przeznaczenia zabytkoacutew
uwzględnianie zadań ochronnych w planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym oraz przy kształtowaniu środowiska
107 Dz U 1997 Nr 78 poz 483 ze zm 108 K Gutowska (red) Dziedzictwo kulturowe ndash konteksty odpowiedzialności Warszawa 2003 s 219-226 109 T Sienkiewicz Aksjologia stosowania ustawy o ochronie zabytkoacutew i opiece nad zabytkami w Aksjologia prawa administracyjnego TII red naukowa J Zimmermann Warszawa 2017 s 736 110 H Kisilowska (red) Nieruchomości ndash zagadnienia prawne wyd 2 Warszawa 2004 s 472-510
Helena Kisilowska
47
W języku potocznym zabytek to świadectwo przeszłości i działalności
ludzkiej identyfikujące społeczeństwo historyczne i kulturalne111 Zgodnie
z aktualnie obowiązującą ustawą zabytkiem jest nieruchomość lub rzecz
ruchoma jej część lub zespoły będące dziełem człowieka lub związane z jego
działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki albo zdarzenia ktoacuterych
zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość hi-
storyczną artystyczną lub naukową112 Ustawa zawiera przykładowe wylicze-
nie przedmiotoacutew mogących stanowić przedmiot ochrony I tak ochronie i opie-
ce podlegają bez względu na stan zachowania
1) zabytki nieruchome będące w szczegoacutelności
krajobrazami kulturowymi
układami urbanistycznymi ruralistycznymi i zespołami budowlanymi
dziełami architektury i budownictwa
dziełami budownictwa obronnego
obiektami techniki a zwłaszcza kopalniami hutami elektrowniami
i innymi zakładami przemysłowymi
cmentarzami
parkami ogrodami i innymi formami zaprojektowanej zieleni
miejscami upamiętniającymi wydarzenia historyczne bądź działalność
wybitnych osobistości lub instytucji
2) zabytki ruchome będące w szczegoacutelności
dziełami sztuk plastycznych rzemiosła artystycznego i sztuki użytko-
wej
kolekcjami stanowiącymi zbiory przedmiotoacutew zgromadzonych
i uporządkowanych według koncepcji osoacuteb ktoacutere tworzyły te kolekcje
numizmatami oraz pamiątkami historycznymi a zwłaszcza militariami
sztandarami pieczęciami odznakami medalami i orderami
wytworami techniki a zwłaszcza urządzeniami środkami transportu
oraz maszynami i narzędziami świadczącymi o kulturze materialnej
charakterystycznymi dla dawnych i nowych form gospodarki doku-
mentującymi poziom nauki i rozwoju cywilizacyjnego
materiałami bibliotecznymi113
instrumentami muzycznymi
111 JP Pruszyński Dziedzictwo kultury Polski Jego straty i ochrona prawna Krakoacutew 2001 s 74 112 Art 3 p1 113 Materiały biblioteczne o ktoacuterych mowa w art 5 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r o bibliotekach
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
48
wytworami sztuki ludowej i rękodzieła oraz innymi obiektami etnogra-
ficznymi
przedmiotami upamiętniającymi wydarzenia historyczne bądź działal-
ność wybitnych osobistości lub instytucji
3) zabytki archeologiczne będące w szczegoacutelności
pozostałościami terenowymi pradziejowego i historycznego osadnic-
twa
cmentarzyskami
kurhanami
reliktami działalności gospodarczej religijnej i artystycznej
Ochronie mogą podlegać nazwy geograficzne historyczne lub tradycyj-
ne nazwy obiektu budowlanego placu ulicy lub jednostki osadniczej Szczegoacutel-
nym rodzajem zabytku są nieruchomości choć należy podkreślić że ustawa
o ochronie zabytkoacutew przyjmuje większość regulacji wspoacutelnych dla wszystkich
rodzajoacutew zabytkoacutew
Ochronie i opiece podlegają nie tylko pojedyncze zabytki nieruchome
ale także historyczne układy urbanistyczne lub ruralistyczne historyczne
zespoły budowlane krajobrazy kulturowe i otoczenie obiektoacutew zabytko-
wych114
Formami ochrony zabytkoacutew są wpis do rejestru zabytkoacutew wpis na
Listę Skarboacutew Dziedzictwa uznanie za pomnik historii utworzenie parku kul-
turowego ustalenie ochrony w miejscowym planie zagospodarowania prze-
strzennego albo w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego
decyzji o warunkach zabudowy decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji
drogowej decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu
na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego
Ustawa jako podstawowa forma ochrony zabytkoacutew przyjęła ich reje-
strację i poddanie nadzorowi wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew Rejestr
dla zabytkoacutew znajdujących się na terenie wojewoacutedztwa prowadzi wojewoacutedzki
konserwator zabytkoacutew Rejestr jest prowadzony w formie trzech odrębnych
ksiąg dla zabytkoacutew nieruchomych ruchomych archeologicznych Do rejestru
wpisuje się zabytek nieruchomy na podstawie decyzji wydanej przez woje-
woacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew z urzędu bądź na wniosek właściciela za-
bytku nieruchomego lub użytkownika wieczystego gruntu na ktoacuterym znajduje
się zabytek nieruchomy Zabytek ruchomy wpisuje się do rejestru na podstawie
decyzji wydanej przez wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew na wniosek
114 E Bończak-Kucharczyk Ustawa o gospodarce nieruchomościami Komentarz Warszawa 2017 s 102 i n
Helena Kisilowska
49
właściciela tego zabytku Wpisanie zabytku nieruchomego do rejestru ujawnia
się w księdze wieczystej danej nieruchomości oraz wpisuje do katastru nieru-
chomości Na wniosek wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew informację
o wpisie zabytku nieruchomego do rejestru ogłasza się w wojewoacutedzkim dzien-
niku urzędowym Starostowie w uzgodnieniu z wojewoacutedzkim konserwatorem
zabytkoacutew mogą umieszczać na zabytku nieruchomym wpisanym do rejestru
znak informujący o tym iż zabytek ten podlega ochronie Rejestr zabytkoacutew sta-
nowi ochronę prawną zabytkoacutew Obok rejestru podstawę działań ochronnych
administracji publicznej stanowią ewidencje zabytkoacutew stanowiące źroacutedło115
wiedzy na temat zasobu zabytkowego i jego stanu Ważnym źroacutedłem informacji
o zabytkach jest gminna ewidencja zabytkoacutew116
Ustawa wprowadziła pojęcie Skarboacutew Dziedzictwa jako formę szcze-
goacutelnej ochrony Na Listę Skarboacutew Dziedzictwa wpisuje się na podstawie decyzji
wydanej przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego z urzędu albo na wniosek właściciela zabytku zabytek ruchomy
o szczegoacutelnej wartości dla dziedzictwa kulturowego Listę prowadzi minister
właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego Prezydent Rze-
czypospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego w drodze rozporządzenia może uznać za
pomnik historii zabytek nieruchomy wpisany do rejestru lub park kulturowy
o szczegoacutelnej wartości dla kultury określając jego granice Uznanie za pomnik
historii może być podstawą do wystąpienia o wpis na Listę Światowego Dzie-
dzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Ludzkości co powoduje objęcie pomnika
ochroną na podstawie Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa
kulturalnego i naturalnego przyjętej w Paryżu dnia 16 listopada 1972 r117 Z tą
formą prawną ochrony zabytkoacutew związane są obowiązki organoacutew państwa
wynikające ze zobowiązań międzynarodowych118
Rada gminy po zasięgnięciu opinii wojewoacutedzkiego konserwatora za-
bytkoacutew na podstawie uchwały może utworzyć park kulturowy w celu ochrony
krajobrazu kulturowego oraz zachowania wyroacuteżniających się krajobrazowo
terenoacutew z zabytkami nieruchomymi charakterystycznymi dla miejscowej tra-
115 K Zalasińska K Zeidler Wykład prawa ochrony zabytkoacutew Gdańsk 2015 Dost Siplexpl 116 Por Wyrok WSA w Olsztynie z 19 września 2017 r II SAOl 51617 Legalis nr 1673462 117 Dz U z 1976 r Nr 32 poz 190 i 191 118 P Dobosz Nieruchomość zabytkowa jako przedmiot regulacji prawnej(w) Przestrzeń i nieruchomości jako przedmiot prawa administracyjnego Publiczne prawo rzeczowe red I Niżnik-Dobosz Warszawa 2012 s 561
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
50
dycji budowlanej i osadniczej119 Na terenie parku kulturowego lub jego części
mogą być ustanowione zakazy i ograniczenia dotyczące prowadzenia roboacutet
budowlanych oraz działalności przemysłowej rolniczej hodowlanej handlowej
lub usługowej zmiany sposobu korzystania z zabytkoacutew nieruchomych umiesz-
czania tablic napisoacutew ogłoszeń reklamowych i innych znakoacutew niezwiązanych
z ochroną parku kulturowego z wyjątkiem znakoacutew drogowych i znakoacutew zwią-
zanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa publicznego składowania lub
magazynowania odpadoacutew
Ochronę zabytkoacutew i opiekę nad zabytkami uwzględnia się przy sporzą-
dzaniu i aktualizacji miejscowych planoacutew zagospodarowania przestrzennego
zgodnie z ustawą z 27 marca 2003 r o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym120 koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju strategii
rozwoju wojewoacutedztw planoacutew zagospodarowania przestrzennego wojewoacutedztw
planu zagospodarowania przestrzennego morskich woacuted wewnętrznych morza
terytorialnego stref ekonomicznych analiz i studioacutew z zakresu zagospodaro-
wania przestrzennego powiatu strategii rozwoju gmin studioacutew uwarunkowań
i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego gmin oraz miejscowych planoacutew
zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o ustaleniu lokalizacji inwesty-
cji celu publicznego decyzji o warunkach zabudowy decyzji o zezwoleniu na
realizację inwestycji drogowej decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub
decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku
publicznego121
2 Organy ochrony zabytkoacutew
Omoacutewienie materialnego prawa administracyjnego w zakresie ochrony
zabytkoacutew i opieki nad zabytkami nie jest możliwe bez przedstawienia struktury
organoacutew ochrony zabytkoacutew i ich kompetencji Organami ochrony zabytkoacutew są
minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
w imieniu ktoacuterego zadania i kompetencje w tym zakresie wykonuje Generalny
Konserwator Zabytkoacutew oraz wojewoda w imieniu ktoacuterego zadania i kompe-
tencje wykonuje Wojewoacutedzki Konserwator Zabytkoacutew Generalny Konserwator
Zabytkoacutew jest sekretarzem lub podsekretarzem stanu w Urzędzie Ministra wła-
ściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego Do zadań wyko-
nywanych przez Generalnego Konserwatora Zabytkoacutew należy w szczegoacutelności
119 Por Postanowienie WSA we Wrocławiu z 31 sierpnia 2017 r IV SAWr 60815 Legalis nr 1666914 120 Tj Dz U z 2017 r poz 1073 ze zm 121 H Kisilowska D Sypniewski Prawo budowlane Warszawa 2012 s 67
Helena Kisilowska
51
opracowywanie krajowego programu ochrony zabytkoacutew i opieki nad
zabytkami
realizacja zadań wynikających z krajowego programu ochrony zabytkoacutew
i opieki nad zabytkami oraz z koncepcji polityki przestrzennego zagospoda-
rowania kraju
podejmowanie działań związanych z wspieraniem rozwoju regionalnego
i realizacją kontraktoacutew wojewoacutedzkich w sprawach opieki nad zabytkami
prowadzenie krajowej ewidencji zabytkoacutew i krajowego wykazu zabytkoacutew
skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem
wydawanie decyzji postanowień i zaświadczeń w sprawach określonych
w ustawie oraz w przepisach odrębnych
organizowanie i prowadzenie kontroli w zakresie przestrzegania oraz sto-
sowania przepisoacutew dotyczących ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami
sprawowanie nadzoru nad działalnością wojewoacutedzkich konserwatoroacutew
zabytkoacutew
koordynowanie działalności wojewoacutedzkich konserwatoroacutew zabytkoacutew
kontrolowanie działalności wojewoacutedzkich konserwatoroacutew zabytkoacutew
promowanie badań naukowych w zakresie konserwacji zabytkoacutew
organizowanie szkoleń dla służb konserwatorskich
organizowanie konkursoacutew promujących opiekę nad zabytkami w tym
przyznawanie wyroacuteżnień nagroacuted pieniężnych lub rzeczowych
opiniowanie wnioskoacutew o nadanie odznaki bdquoZa opiekę nad zabytkamirdquo
wspoacutełpraca z organami administracji publicznej w sprawach ochrony
zabytkoacutew
organizowanie szkoleń w zakresie ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytka-
mi
podejmowanie działań dotyczących troski o zabytki związane z historią
Polski pozostające poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
W ramach koordynowania działalności wojewoacutedzkich konserwatoroacutew za-
bytkoacutew Generalny Konserwator Zabytkoacutew może ustalać ogoacutelne kierunki ich
działania wydawać instrukcje i wytyczne określające sposoacuteb ich postępowania
oraz żądać od nich sprawozdań z działalności
Wojewoacutedzki konserwator zabytkoacutew wchodzi w skład zespolonej admini-
stracji wojewoacutedzkiej i kieruje wojewoacutedzkim urzędem ochrony zabytkoacutew Wo-
jewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew powołuje wojewoda na wniosek General-
nego Konserwatora Zabytkoacutew wskazujący kandydata na to stanowisko Woje-
woacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew odwołuje wojewoda na wniosek General-
nego Konserwatora Zabytkoacutew albo za jego zgodą Zastępcę wojewoacutedzkiego kon-
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
52
serwatora zabytkoacutew powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewoacutedzkie-
go konserwatora zabytkoacutew
Do zadań wykonywanych przez wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew
należy w szczegoacutelności
realizacja zadań wynikających z krajowego programu ochrony zabytkoacutew
i opieki nad zabytkami
sporządzanie w ramach przyznanych środkoacutew budżetowych planoacutew finan-
sowania ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami
prowadzenie rejestru i wojewoacutedzkiej ewidencji zabytkoacutew oraz gromadzenie
dokumentacji w tym zakresie
wydawanie zgodnie z właściwością decyzji postanowień i zaświadczeń
w sprawach określonych w ustawie oraz w przepisach odrębnych
sprawowanie nadzoru nad prawidłowością prowadzonych badań konserwa-
torskich architektonicznych prac konserwatorskich restauratorskich roboacutet
budowlanych i innych działań przy zabytkach oraz badań archeologicznych
organizowanie i prowadzenie kontroli w zakresie ochrony zabytkoacutew i opieki
nad zabytkami
opracowywanie wojewoacutedzkich planoacutew ochrony zabytkoacutew na wypadek kon-
fliktu zbrojnego i sytuacji kryzysowych oraz koordynacja działań przy reali-
zacji tych planoacutew
upowszechnianie wiedzy o zabytkach
wspoacutełpraca w sprawach ochrony zabytkoacutew z innymi organami administracji
publicznej i podmiotami prowadzącymi działalność pożytku publicznego
Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego na
wniosek Generalnego Konserwatora Zabytkoacutew może powierzyć prowadzenie
niektoacuterych spraw z zakresu swojej właściwości z wyjątkiem wydawania decy-
zji administracyjnych kierownikom instytucji kultury wyspecjalizowanych
w opiece nad zabytkami
Wojewoda na wniosek wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew może po-
wierzyć w drodze porozumienia prowadzenie niektoacuterych spraw z zakresu
swojej właściwości w tym wydawanie decyzji administracyjnych gminom
powiatom związkom gmin związkom powiatoacutew związkom powiatowo-
gminnym albo związkom metropolitalnym położonym na terenie wojewoacutedz-
twa
Do prowadzenia spraw powierzonych gmina powiat związek gmin zwią-
zek powiatoacutew związek powiatowo-gminny albo związek metropolitalny usta-
nawia wyodrębnione stanowisko odpowiednio gminnego (miejskiego) konser-
watora zabytkoacutew powiatowego konserwatora zabytkoacutew powiatowo-gminnego
Helena Kisilowska
53
konserwatora zabytkoacutew albo metropolitalnego konserwatora zabytkoacutew o od-
powiednich kompetencjach
Wojewoda na wniosek wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew może po-
wierzyć w drodze porozumienia prowadzenie niektoacuterych spraw z zakresu
swojej właściwości w tym wydawanie decyzji administracyjnych kierownikom
instytucji kultury wyspecjalizowanych w opiece nad zabytkami
Przy Ministrze działa Rada Ochrony Zabytkoacutew jako organ opiniodawczo-
doradczy w sprawach realizacji polityki w zakresie ochrony zabytkoacutew i opieki
nad zabytkami
Członkoacutew Rady Ochrony Zabytkoacutew w liczbie od 10 do 20 powołuje na
okres 5 lat minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodo-
wego spośroacuted osoacuteb posiadających wybitne osiągnięcia i zasługi w ochronie za-
bytkoacutew lub w opiece nad zabytkami
Do zadań Rady Ochrony Zabytkoacutew należy wydawanie opinii w sprawach
dotyczących w szczegoacutelności
założeń do projektu krajowego programu ochrony zabytkoacutew i opieki nad
zabytkami i projektu tego programu
oceny realizacji zadań wynikających z koncepcji polityki przestrzennego
zagospodarowania kraju w odniesieniu do zabytkoacutew
ochrony pomnikoacutew historii
projektoacutew aktoacutew prawnych dotyczących ochrony zabytkoacutew i opieki nad
zabytkami
Przy Generalnym Konserwatorze Zabytkoacutew działa Głoacutewna Komisja Kon-
serwatorska jako organ opiniodawczy do spraw działań konserwatorskich po-
dejmowanych przy zabytkach
Głoacutewna Komisja Konserwatorska wydaje w szczegoacutelności opinie w spra-
wach
stosowania metod technologii i materiałoacutew niezbędnych dla ratowania za-
bytkoacutew
prawidłowości i zasadności planowanych oraz przeprowadzonych prac kon-
serwatorskich restauratorskich i roboacutet budowlanych przy zabytkach oraz
badań archeologicznych
sposobu i zasad postępowania w przypadku wystąpienia zagrożeń dla po-
szczegoacutelnych zabytkoacutew
Członkoacutew Głoacutewnej Komisji Konserwatorskiej w liczbie od 10 do 15 powołu-
je na okres 5 lat spośroacuted specjalistoacutew w określonych dziedzinach ochrony za-
bytkoacutew i opieki nad zabytkami i odwołuje Generalny Konserwator Zabytkoacutew
Przy wojewoacutedzkim konserwatorze zabytkoacutew działa Wojewoacutedzka Rada
Ochrony Zabytkoacutew jako organ opiniodawczy powoływany w składzie od 5 do
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
54
10 członkoacutew przez wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew na okres 5 lat spo-
śroacuted specjalistoacutew w określonych dziedzinach ochrony zabytkoacutew i opieki nad
zabytkami
Ustawa przewiduje też możliwość ustanowienia przez starostę na wniosek
wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew społecznych opiekunoacutew zabytkoacutew
Społeczni opiekunowie zabytkoacutew podejmują działania związane z zachowa-
niem wartości zabytkoacutew i utrzymaniem ich w jak najlepszym stanie oraz upo-
wszechniają wiedzę o zabytkach Społeczny opiekun zabytkoacutew wspoacutełdziała
z wojewoacutedzkim konserwatorem zabytkoacutew i starostą w sprawach ochrony za-
bytkoacutew i opieki nad tymi zabytkami Społecznym opiekunem zabytkoacutew może
być osoba ktoacutera posiada pełną zdolność do czynności prawnych nie była kara-
na za przestępstwa popełnione umyślnie oraz posiada wiedzę w zakresie
ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami Zadania społecznego opiekuna za-
bytkoacutew może wykonywać roacutewnież osoba prawna lub inna jednostka organiza-
cyjna nie posiadająca osobowości prawnej np spoacutełka jawna czy partnerska
3 Korzystanie z nieruchomości zabytkowych
Celem administracyjnego prawa materialnego jest przede wszystkim wy-
znaczenie statusu jednostki Sądownictwo administracyjne wskazuje wyraźnie
na konieczność zgodności decyzji z prawem materialnym122 Dlatego tak istot-
nym staje się określenie ustawowe granic praw i obowiązkoacutew osoacuteb fizycznych
i osoacuteb prawnych korzystających z zabytkoacutew zwłaszcza nieruchomości zabyt-
kowych i posiadających w stosunku do nich roacuteżny zakres praw rzeczowych
i obligacyjnych
Właściciel lub posiadacz nieruchomości zabytkowej jest obowiązany za-
bezpieczać i utrzymywać zabytek oraz jego otoczenie w jak najlepszym stanie
korzystać z zabytku w sposoacuteb zapewniający trwałe zachowanie jego wartości
oraz prowadzić niezbędne prace konserwatorskie restauratorskie i roboty
budowlane przy zabytku Są to obciążenia często bardzo duże roacutewnież finan-
sowe
Prawidłowe użytkowanie zabytku stwarza możliwość zachowania zabyt-
ku i utrzymanie go w należytym stanie Wymaga jednak często adaptacji obiek-
tu do potrzeb użytkownika Na właścicielu lub użytkowniku nieruchomości
zabytkowej ciąży obowiązek uzyskania pozwolenia wojewoacutedzkiego konserwa-
tora zabytkoacutew na dokonanie takich czynności jak prace konserwatorskie robo-
ty budowlane badania archeologiczne przemieszczanie zabytku nieruchome-
122 Por Wyrok NSA z 21 czerwca 2007 r II OSK 92006 Legalis nr 115250 a także wyrok WSA w Krakowie z 14 marca 2016 r II SAKr 59315 Legalis nr 1376007
Helena Kisilowska
55
go zmianę przeznaczenia lub sposobu korzystania z zabytku umieszczania na
nim urządzeń technicznych reklam tablic lub napisoacutew
Użytkownikowi zabytkoacutew nieruchomych przysługują niestety propor-
cjonalnie znacznie mniejsze w stosunku do obowiązkoacutew ndash uprawnienia Doty-
czą one przede wszystkim zwolnień od podatku od nieruchomości obniżenia
opłaty z tytułu użytkowania wieczystego a także możliwości ubiegania się
o dotację celową z budżetu państwa na dofinansowanie prac konserwatorskich
restauratorskich i roboacutet budowlanych
Oczywiście są nieruchomości zabytkowe wykorzystywane na cele
komercyjne takie jak hotele rezydencje ambasady ale wiele obiektoacutew należy
do prywatnych właścicieli ktoacuterych możliwości finansowe nie pozwalają na
należytą konserwację i remonty Należą do nich nie tylko indywidualni właści-
ciele domoacutew ale i wspoacutelnoty mieszkaniowe szkoły czy organizacje pozarządo-
we
Zagospodarowanie na cele użytkowe zabytku nieruchomego wpisanego do
rejestru wymaga posiadania przez jego właściciela lub posiadacza
dokumentacji konserwatorskiej określającej stan zachowania zabytku nie-
ruchomego i możliwości jego adaptacji z uwzględnieniem historycznej
funkcji i wartości tego zabytku
uzgodnionego z wojewoacutedzkim konserwatorem zabytkoacutew programu prac
konserwatorskich przy zabytku nieruchomym określającego zakres i spo-
soacuteb ich prowadzenia oraz wskazującego niezbędne do zastosowania mate-
riały i technologie
uzgodnionego z wojewoacutedzkim konserwatorem zabytkoacutew programu zago-
spodarowania zabytku nieruchomego wraz z otoczeniem oraz dalszego ko-
rzystania z tego zabytku z uwzględnieniem wyeksponowania jego wartości
W celu spełnienia tych wymagań wojewoacutedzki konserwator zabytkoacutew jest
obowiązany nieodpłatnie udostępnić do wglądu właścicielowi lub posiadaczo-
wi zabytku nieruchomego posiadaną przez siebie dokumentację tego zabytku
oraz umożliwić dokonywanie niezbędnych odpisoacutew z tej dokumentacji
W umowie sprzedaży zamiany darowizny lub dzierżawy zabytku nieru-
chomego wpisanego do rejestru stanowiącego własność Skarbu Państwa lub
jednostki samorządu terytorialnego przy określaniu sposobu korzystania
z tego zabytku należy nałożyć jeżeli stan zachowania zabytku tego wymaga na
nabywcę lub dzierżawcę obowiązek przeprowadzenia w określonym terminie
niezbędnych prac konserwatorskich przy tym zabytku
Niezależnie od obowiązkoacutew wynikających z opieki nad zabytkami właści-
ciel lub posiadacz zabytku wpisanego do rejestru lub zabytku znajdującego się
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
56
w wojewoacutedzkiej ewidencji zabytkoacutew zawiadamia wojewoacutedzkiego konserwato-
ra zabytkoacutew o
uszkodzeniu zniszczeniu zaginięciu lub kradzieży zabytku niezwłocznie po
powzięciu wiadomości o wystąpieniu zdarzenia
zagrożeniu dla zabytku niezwłocznie po powzięciu wiadomości o wystąpie-
niu zagrożenia
zmianie miejsca przechowania zabytku ruchomego w terminie miesiąca od
dnia nastąpienia tej zmiany
zmianach dotyczących stanu prawnego zabytku nie poacuteźniej niż w terminie
miesiąca od dnia ich wystąpienia lub powzięcia o nich wiadomości
Wojewoacutedzki konserwator zabytkoacutew w czasie uzgodnionym z właścicielem
lub posiadaczem przedmiotu będącego zabytkiem lub posiadającego cechy za-
bytku może prowadzić badania tego przedmiotu w miejscu w ktoacuterym przed-
miot ten się znajduje Za szkody wyrządzone w związku z badaniami przysłu-
guje odszkodowanie na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym
Pozwolenia wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew wymaga
prowadzenie prac konserwatorskich restauratorskich lub roboacutet budowla-
nych przy zabytku wpisanym do rejestru
wykonywanie roboacutet budowlanych w otoczeniu zabytku
prowadzenie badań konserwatorskich zabytku wpisanego do rejestru
prowadzenie badań architektonicznych zabytku wpisanego do rejestru
prowadzenie badań archeologicznych
przemieszczanie zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru
trwałe przeniesienie zabytku ruchomego wpisanego do rejestru z narusze-
niem ustalonego tradycją wystroju wnętrza w ktoacuterym zabytek ten się znaj-
duje
dokonywanie podziału zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru
zmiana przeznaczenia zabytku wpisanego do rejestru lub sposobu korzysta-
nia z tego zabytku
umieszczanie na zabytku wpisanym do rejestru urządzeń technicznych
tablic reklamowych lub urządzeń reklamowych i napisoacutew
podejmowanie innych działań ktoacutere mogłyby prowadzić do naruszenia sub-
stancji lub zmiany wyglądu zabytku wpisanego do rejestru w tym usuwanie
drzew lub krzewoacutew z nieruchomości z wyjątkiem przypadkoacutew prowadzenia
akcji ratowniczej przez jednostki ochrony przeciwpożarowej lub inne wła-
ściwe służby ustawowo powołane do niesienia pomocy osobom w stanie na-
głego zagrożenia życia lub zdrowia
Helena Kisilowska
57
poszukiwanie ukrytych lub porzuconych zabytkoacutew ruchomych w tym
zabytkoacutew archeologicznych przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń elek-
tronicznych i technicznych oraz sprzętu do nurkowania
Przy zabytku wpisanym na Listę Skarboacutew Dziedzictwa można prowadzić
prace konserwatorskie
prace restauratorskie
badania konserwatorskie
wyłącznie na podstawie pozwolenia wydanego przez ministra właściwego do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
Osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna występująca z wnioskiem
o pozwolenie na prowadzenie prac konserwatorskich prac restauratorskich
lub badań konserwatorskich przy zabytku wpisanym na Listę Skarboacutew Dzie-
dzictwa albo na prowadzenie prac konserwatorskich prac restauratorskich
badań konserwatorskich lub badań architektonicznych przy zabytku wpisanym
do rejestru albo badań archeologicznych jest obowiązana zapewnić kierowanie
tymi pracami oraz badaniami albo samodzielne ich wykonywanie przez osoby
spełniające odpowiednie wymagania
Osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna występująca z wnioskiem
o pozwolenie na prowadzenie roboacutet budowlanych przy zabytku nieruchomym
wpisanym do rejestru jest obowiązana zapewnić kierowanie tymi robotami
oraz wykonywanie nadzoru inwestorskiego przez osoby spełniające odpo-
wiednie wymagania
Pracami konserwatorskimi pracami restauratorskimi lub badaniami
konserwatorskimi prowadzonymi przy zabytkach wpisanych do rejestru może
kierować osoba ktoacutera ukończyła studia drugiego stopnia lub jednolite studia
magisterskie w zakresie konserwacji i restauracji dzieł sztuki lub konserwacji
zabytkoacutew oraz ktoacutera po rozpoczęciu studioacutew drugiego stopnia lub po zaliczeniu
szoacutestego semestru jednolitych studioacutew magisterskich przez co najmniej
9 miesięcy brała udział w pracach konserwatorskich pracach restauratorskich
lub badaniach konserwatorskich prowadzonych przy zabytkach wpisanych do
rejestru lub inwentarza muzeum będącego instytucją kultury
W dziedzinach nieobjętych programem studioacutew wyższych pracami
konserwatorskimi pracami restauratorskimi lub badaniami konserwatorskimi
prowadzonymi przy zabytkach wpisanych do rejestru albo na Listę Skarboacutew
Dziedzictwa może kierować osoba ktoacutera posiada świadectwo ukończenia
szkoły średniej zawodowej oraz tytuł zawodowy albo wykształcenie średnie
lub średnie branżowe i dyplom potwierdzający posiadanie kwalifikacji zawo-
dowych w zawodach odpowiadających danej dziedzinie lub dyplom mistrza
w zawodzie odpowiadającym danej dziedzinie oraz ktoacutera przez co najmniej
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
58
4 lata brała udział w pracach konserwatorskich pracach restauratorskich lub
badaniach konserwatorskich prowadzonych przy zabytkach wpisanych do
rejestru na Listę Skarboacutew Dziedzictwa lub do inwentarza muzeum będącego
instytucją kultury
Robotami budowlanymi kieruje albo nadzoacuter inwestorski wykonuje
przy zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru osoba ktoacutera posiada
uprawnienia budowlane określone przepisami Prawa budowlanego oraz ktoacutera
przez co najmniej 18 miesięcy brała udział w robotach budowlanych prowa-
dzonych przy zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru lub inwentarza
muzeum będącego instytucją kultury
Ustawa z dnia 4 kwietnia 2004 roku o wyrobach budowlanych123
w aktualnym brzmieniu wprowadziła pojęcie regionalnego wyrobu budowla-
nego wytwarzanego tradycyjnie na określonym terenie przy użyciu tradycyj-
nych metod stwarzając możliwość wytwarzania i stosowania tego typu wyro-
boacutew roacutewnież w pracach konserwatorskich i restauratorskich124
Znacznie skromniejszy jest zakres praw właścicieli i posiadaczy zabyt-
koacutew125 Najczęściej w praktyce wykorzystywane są prawa związane z posiada-
niem nieruchomości zabytkowych Dotyczą one uprawnień związanych z naby-
ciem nieruchomości zabytkowej pomocy finansowej państwa dotacji na pra-
ce konserwatorskie restauratorskie i roboty budowlane a także zwolnienia
podatkowe z podatku od nieruchomości i podatku od spadkoacutew i darowizn
4 Programy ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami oraz
ochrona zabytkoacutew na wypadek konfliktu zbrojnego i sytuacji
kryzysowych
Ważnym instrumentem ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami są
programy krajowe wojewoacutedzkie powiatowe i gminne Należy podkreślić że
programy na szczeblu wojewoacutedztwa powiatu i gminy sporządzane są i nadzo-
rowane przez władze samorządowe a nie administrację rządową
Krajowy program ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami uchwala na
okres 4 lat Rada Ministroacutew na wniosek ministra właściwego do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego
123 Tj DzU z 2016 r poz 1570 ze zm 124 H Kisilowska J Smarż Ustawa o wyrobach budowlanych Komentarz Warszawa 2017 s 70 125 Szerzej na ten temat A Małkowska Wykorzystanie nieruchomości zabytkowych na cele mieszkaniowe (w) Prawo mieszkaniowe Regulacja i praktyka (red) H Kisilowska Warszawa 2015 s 207
Helena Kisilowska
59
W jednostkach samorządu terytorialnego zarządy wojewoacutedztwa zarzą-
dy powiatoacutew oraz woacutejtowie burmistrzowie i prezydenci miast sporządzają na
okres 4 lat odpowiednio wojewoacutedzkie powiatowe i gminne programy opieki
nad zabytkami Z realizacji programoacutew zarządy wojewoacutedztwa powiatu oraz
woacutejtowie burmistrzowie i prezydenci miast sporządzają co 2 lata sprawozda-
nia ktoacutere są przedstawione odpowiednio sejmikowi wojewoacutedztwa radzie po-
wiatu lub radzie gminy W programach określane są cele strategiczne oraz
ustalane problemy ktoacutere powinny być włączone do zadań wynikających z kon-
cepcji zagospodarowania przestrzennego W literaturze podkreślane jest ze
ogromne możliwości rzeczywistych działań ochronnych przy zabytkach mają
samorządy lokalne126 Cele programoacutew zostały sprecyzowane w rozdziale
8 ustawy o ochronie zabytkoacutew i opiece nad zabytkami ktoacutery dotyczy nie tylko
programoacutew ale i ochrony zabytkoacutew na wypadek konfliktoacutew zbrojnych i sytu-
acji kryzysowych Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego opracowuje krajowy plan ochrony zabytkoacutew na wypadek konflik-
tu zbrojnego i sytuacji kryzysowych oraz koordynuje realizacje zadań mających
na celu zabezpieczenie zabytkoacutew przed skutkami zagrożeń wynikających z sy-
tuacji kryzysowych
Podsumowanie
Materialne prawo administracyjne nawet najlepsze nie rozwiąże
wszystkich problemoacutew związanych z ochroną i opieką nad zabytkami w Polsce
Konieczne są tu zmiany w świadomości społecznej w tej materii Ustawodawca
organy samorządu terytorialnego i obywatele muszą sami zdecydować jak
poprzez właściwe regulacje prawne zreformować proces administrowania
dziedzictwem kulturowym w odpowiedzi na wyzwania wspoacutełczesności Wyma-
ga to spojrzenia na prawo poprzez funkcje jakie powinno ono spełniać aby
zaspokoić określone potrzeby społeczne Jest to wyraźnie widoczne szczegoacutelnie
w przypadku ochrony nieruchomości zabytkowych gdzie konieczny jest więk-
szy udział władz regionalnych i lokalnych oraz większe zrozumienie nieodwra-
calności strat spowodowanych zaniedbaniami ze strony władz publicznych
Choć w wielu przypadkach istnieje konieczność pierwszeństwa interesu
publicznego nad interesem partykularnym jednostki czy też wspoacutelnot lokal-
nych to często samorząd regionalny czy lokalny ma znacznie większe rozezna-
nie o warunkach lokalnych ktoacuterego to rozeznania nie mają organy administra-
126 Szerzej na ten temat J Sługocki Opieka nad zabytkiem nieruchomym Problemy administracyjnoprawne Warszawa 2014 s 165
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
60
cji rządowej127 Może to mieć szczegoacutelnie istotny wpływ na właściwe zagospo-
darowanie i wykorzystanie zabytkoacutew
Nie zwalnia to jednak ustawodawcy z konieczności tworzenia dobrego
prawa w skali Polski i Europy chroniącego dziedzictwo kulturowe dla przy-
szłych pokoleń w ramach trwałego i zroacutewnoważonego rozwoju Ogromnego
znaczenia nabiera konieczność prawnego zapewnienia realizacji zasady pre-
wencji w zakresie trwałego i zroacutewnoważonego rozwoju polegającej na wcze-
śniejszym podejmowaniu działań w celu uniknięcia nieodwracalnych szkoacuted
w środowisku kulturowym tak aby zachować dla przyszłych pokoleń to co jest
cenne dla społeczeństwa i jest świadectwem przeszłości
Bibliografia
Akty prawne
Konwencja z dnia 16 listopada 1972 r w sprawie ochrony światowego
dziedzictwa kulturowego i naturalnego Dz U z 1996 r Nr 32 poz 190 i 191
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej Dz U z 1997 r Nr 78 poz 483 ze zm
Ustawa z 8 marca 1990 r o samorządzie gminnym tj DzU z 2017 r poz 1875
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane tj DzU z 2017 r poz 1332
ze zm
Ustawa z dnia 21 listopada 1996 r o muzeach tj Dz U z 2017 r poz 972
ze zm
Ustawa z dnia 27 czerwca 1997 r o bibliotekach t j Dz U z 2012 r poz 602
ze zm
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r Prawo ochrony środowiska tj Dz U
z 2017 r poz 519 ze zm
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym tj Dz U z 2017 r poz 1073 ze zm
Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r o ochronie zabytkoacutew i opiece nad zabytkami tj
Dz U z 2014 r poz 1446 ze zm
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r o wyrobach budowlanych tj Dz U z 2016 r
poz 1570
127 S Rose-Ackerman Od wyboroacutew do demokracji Wydawnictwo Sejmowe Warszawa 2008 s 11
Helena Kisilowska
61
Orzecznictwo
Wyrok NSA z 21 czerwca 2007 r IIOSK 92006 Legalis nr 115250
Wyrok WSA w Krakowie z 14 marca 2016 r IISAKr 59315 Legalis
nr 1376007
Wyrok WSA w Olsztynie z 19 września 2017 r II SAO1 51617 Legalis
nr 1673462
Postanowienie WSA we Wrocławiu z 31 sierpnia 2017 r IV SAWr 60815
Legalis nr 1666914
Literatura
Blake J International Cultural Hertiage Law Oxford 2015
Bończak-Kucharczyk E Ustawa o gospodarce nieruchomościami Komentarz
Warszawa 2017
Dobosz P Nieruchomość zabytkowa jako przedmiot regulacji prawnej (w)
Przestrzeń i nieruchomości jako przedmiot prawa administracyjnego Publiczne
prawo rzeczowe red I Niżnik- Dobosz Warszawa 2012
Gutowska K (red) Dziedzictwo kulturowe ndash konteksty odpowiedzialności War-
szawa 2003
Kisilowska H (red) Nieruchomości ndash zagadnienia prawne Wyd 2 Warszawa
2004
Kisilowska H Kisilowski M Struktury administracji publicznej chroniące
dziedzictwo kulturowe w Polsce (w) Struktury administracji publicznej
Metody ogniwa więzi red A Mezglewski Rzeszoacutew 2016
Kisilowska H Smarż J Ustawa o wyrobach budowlanych Komentarz Warszawa
2017
Kisilowska H Sypniewski D Prawo budowlane Warszawa 2012
Kobyliński Z Czym jest komu jest potrzebne i do kogo należy dziedzictwo
kulturowe bdquoMazowsze Studia Regionalnerdquo nr 7 Warszawa 2011
Leoński Z Materialne prawo administracyjne wyd 4 Warszawa 2001
Małkowska A Wykorzystanie nieruchomości zabytkowych na cele mieszkaniowe
(w) Prawo mieszkaniowe Regulacja i praktyka red H Kisilowska Warszawa
2015
Nafziger JAR Stoel TB Cultural Hertiage Law Edward Elgar Publishing US
2012
Pruszyński JP Dziedzictwo kultury Polski Jego straty i ochrona prawna Krakoacutew
2001
Rose-Ackerman S Od wyboroacutew do demokracji Warszawa 2008
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
62
Sienkiewicz T Aksjologia stosowania ustawy o ochronie zabytkoacutew i opiece nad
zabytkami (w) Aksjologia prawa administracyjnego TII red J Zimmermann
Warszawa 2017
Sługocki J Opieka nad zabytkiem nieruchomym Problemy
administracyjnoprawne Warszawa 2014
Zalasińska K Zeidler K Wykład prawa ochrony zabytkoacutew Gdańsk 2015
[dostęp Siplexpl 6 listopada 2017r]
63
dr Małgorzata Pracka128
Prawo gospodarowania przestrzenią Law of space management
Streszczenie
Gospodarka przestrzenna i potrzeba zachowania ładu przestrzennego
to zagadnienia ktoacutere w dobie postępującego rozwoju cywilizacyjnego zyskują
na znaczeniu Prowadzenie polityki w zakresie planowania przestrzennego jest
zagadnieniem niezwykle trudnym gdyż często prowadzi do kolizji interesoacutew ndash
publicznego i prywatnego Z jednej bowiem strony polityka ta winna być
nastawiona na ochronę ładu przestrzennego i zroacutewnoważonego rozwoju
z drugiej zaś strony nie da się tychże wartości chronić bez naruszania intere-
soacutew prywatnych właścicieli poprzez ograniczanie uprawnień właścicielskich
w odniesieniu do nieruchomości Prawo zagospodarowania przestrzennego ma
za zadanie przede wszystkim roacutewnoważyć te konflikty i być wyrazem kom-
promisu pomiędzy interesem publicznym a interesem indywidualnym
Słowa kluczowe
władztwo planistyczne gminy miejscowy plan zagospodarowania przestrzen-
nego decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
Summary
Spatial management and the need to preserve spatial order are issues
which in the era of progressive civilization development gain in importance Spa-
tial planning is an extremely difficult issue as it often leads to conflicts of public
and private interests On the one hand this policy should be aimed at protecting
spatial order and sustainable development on the other hand these values can
not be protected without infringing the interests of private owners by limiting
ownership rights to real estate Spatial development law primarily balances these
conflicts and express a compromise between the public and individual interest
Key words
municipalityrsquos planning authority local spatial development plan decision on
development conditions
128 Adiunkt w Katedrze Prawa Zakład Prawa Prywatnego i Gospodarczego Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych Uniwersytetu Technologiczno ndash Humanistycznego im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu Radca prawny
Prawo gospodarowania przestrzenią
64
Wstęp
Podstawowym instrumentem gospodarowania przestrzenią jest miej-
scowy plan zagospodarowania przestrzennego w ramach ktoacuterego dochodzi do
wiążącego określenia przeznaczenia danej nieruchomości Aktem prawnym
regulującym proces gospodarowania przestrzenią jest ustawa z dnia 27 marca
2003 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym129 zwana dalej upzp
ktoacutera określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania tere-
noacutew na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy
Podstawą jednak wszelkich działań planistycznych są dwie wartości ndash ład prze-
strzenny i zroacutewnoważony rozwoacutej
Zgodnie z art 2 pkt 1 upzp pod pojęciem ładu przestrzennego rozu-
mie się bdquotakie ukształtowanie przestrzeni ktoacutere tworzy harmonijną całość oraz
uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wyma-
gania funkcjonalne społeczno ndash gospodarcze środowiskowe kulturowe oraz
kompozycyjno ndash estetycznerdquo Mimo wprowadzenia definicji legalnej ład
przestrzenny pozostaje pojęciem niedookreślonym a jego właściwa wykładnia
zależeć będzie od konkretnego stanu faktycznego Poza tym kształtowanie
przestrzeni zgodnie z wymaganiami ładu przestrzennego wymagać będzie
uwzględnienia regulacji innych ustaw materialnych np ustawy z dnia 7 lipca
1994 r prawo budowlane130 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r o ochronie
przyrody131 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r prawo ochrony środowiska132
ustawy z dnia 18 lipca 2001 r prawo wodne133 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r
o ochronie gruntoacutew rolnych i leśnych134 Właściwe odkodowanie znaczenia
ładu przestrzennego w planowaniu przestrzennym musi uwzględniać odpo-
wiednie przepisy ustaw materialnych135
Drugą wartością uwzględnianą w gospodarowaniu przestrzenią jest
zroacutewnoważony rozwoacutej Definicja legalna zawarta została w art 3 pkt 50 ustawy
prawo ochrony środowiska zgodnie z ktoacuterą przez zasadę zroacutewnoważonego
rozwoju rozumie się taki rozwoacutej społeczno-gospodarczy w ktoacuterym następuje
proces integrowania działań politycznych gospodarczych i społecznych
z zachowaniem roacutewnowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych proce-
soacutew przyrodniczych w celu zagwarantowania możliwości zaspokajania pod-
129 Tj DzU z 2017r poz1073 ze zm 130 Tj DzU z 2017r poz 1332 ze zm 131 Tj DzU z 2016r poz 2134 ze zm 132 Tj DzU z 2017r poz 519 ze zm 133 Tj DzU z 2017r poz 1121 ze zm 134 Tj DzU z 2017r poz 1161 135 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne Wydawnictwo CH Beck Warszawa 2009 s 10-11
Małgorzata Pracka
65
stawowych potrzeb poszczegoacutelnych społeczności lub obywateli zaroacutewno
wspoacutełczesnego pokolenia jak i przyszłych pokoleń Zasada zroacutewnoważonego
rozwoju podniesiona została także do rangi zasady ustrojowej a to oznacza że
organy władzy publicznej obowiązane są w swojej działalności kierować się
tą zasadą przy podejmowaniu roacuteżnorakich rozstrzygnięć Proces stanowienia
prawa winien zatem przebiegać przy uwzględnieniu tej wytycznej ktoacutera wy-
maga od ustawodawcy ciągłej optymalizacji całego systemu prawa tak aby
w odpowiednim stopniu biorąc pod uwagę zaroacutewno potrzebę rozwoju cywili-
zacyjnego wartości ogoacutelnospołeczne chronił także środowisko naturalne136
1 Władztwo planistyczne gminy
Podstawą systemu planowania przestrzennego jest gmina ktoacutera
prowadzi i kształtuje politykę przestrzenną na swoim terenie Żadna inna jed-
nostka samorządu terytorialnego ani administracja rządowa nie ma takich
uprawnień w zakresie gospodarowania przestrzenią Rozstrzygnięcia plani-
styczne gminy mają moc obowiązującą i wpływają na sposoacuteb wykonywania
prawa własności przez właścicieli gruntoacutew Natomiast kształtowanie i prowa-
dzenie polityki przestrzennej na szczeblu powiatu polega na prowadzeniu
w granicach swojej właściwości rzeczowej analiz i studioacutew z zakresu zagospo-
darowania przestrzennego odnoszących się do obszaru powiatu i zagadnień
jego rozwoju Powyższe sprawia że akty planistyczne powiatu nie mają charak-
teru aktoacutew prawa miejscowego ani nie są w żadnej mierze wiążące dla innych
podmiotoacutew w strukturze planowania przestrzennego Pełnią one jedynie funk-
cję subregionalną w planowaniu przestrzennym wojewoacutedztw
Z kolei planowanie przestrzenne wojewoacutedztw sprowadza się do kształ-
towania i prowadzenia polityki przestrzennej w wojewoacutedztwie poprzez
w szczegoacutelności uchwalanie planoacutew zagospodarowania przestrzennego woje-
woacutedztwa To powoduje że wojewoacutedztwo zyskuje miano samodzielnego szcze-
bla w systemie planowania przestrzennego Podstawowym aktem planistycz-
nym na tym szczeblu jest plan zagospodarowania przestrzennego wojewoacutedz-
twa ktoacutery jest aktem planowania określającym zasady organizacji przestrzen-
nej wojewoacutedztwa uchwalanym przez sejmik wojewoacutedztwa137 Nie jest on aktem
prawa miejscowego jednakże uznać go należy za akt wiążący w określonym
zakresie gminę przy sporządzaniu studium uwarunkowań i kierunkoacutew zago-
spodarowania przestrzennego gdyż zgodnie z art 9 upzp gmina ma obowią-
136 A Krzywoń Konstytucja RP a środowisko bdquoPaństwo i Prawordquo 201283 LEX nr 152978 137 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 35-36
Prawo gospodarowania przestrzenią
66
zek sporządzić studium uwarunkowań i kierunkoacutew zagospodarowania prze-
strzennego biorąc pod uwagę ustalenia planu wojewoacutedztwa Plan zagospoda-
rowania przestrzennego wojewoacutedztwa został powiązany także z założeniami
regionalnej polityki przestrzennej określonymi w strategii rozwoju wojewoacutedz-
twa oraz z założeniami krajowej polityki przestrzennej ujętymi w koncepcji
przestrzennego zagospodarowania kraju Planowanie przestrzenne na szczeblu
wojewoacutedztwa sprowadza się zatem głoacutewnie do roli łącznika między planowa-
niem przestrzennym gmin i polityką przestrzenną państwa
Z kolei kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej państwa
zawartej w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju zostało przypi-
sane Radzie Ministroacutew W ten oto sposoacuteb wyodrębniono trzeci szczebel plano-
wania przestrzennego jakim jest planowanie krajowe138 Minister właściwy do
spraw budownictwa gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej wyposażony
został w kompetencje koordynacji zgodności planoacutew zagospodarowania prze-
strzennego wojewoacutedztw z koncepcją przestrzennego zagospodarowania kraju
Dodatkowo wraz z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego
prowadzi wspoacutełpracę transgraniczną i przygraniczną w zakresie zagospodaro-
wania przestrzennego a także przygotowuje okresowe raporty o stanie zago-
spodarowania przestrzennego kraju Jednocześnie w ramach planowania
krajowego ministrowie i centralne organy administracji rządowej w zakresie
swojej właściwości rzeczowej sporządzają programy zawierające zadania
rządowe ktoacutere służą realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajo-
wym Programy te na ich wniosek po zaopiniowaniu przez sejmiki właściwych
wojewoacutedztw są wprowadzane do planu zagospodarowania przestrzennego
wojewoacutedztwa
Przedstawiony system planowania przestrzennego jest zatem wyrazem
decentralizacji zadań publicznych z tym zastrzeżeniem że w systemie tym to
gmina zyskuje miano podstawy systemu planowania przestrzennego Jako pod-
stawowa komoacuterka w systemie planowania przestrzennego wyposażona została
przez ustawodawcę w kompetencje władczego przeznaczania i ustalania zasad
zagospodarowania terenu Zagadnienie to należy do zadań własnych gminy
i określane jest jako władztwo planistyczne gminy
Pod pojęciem władztwa planistycznego należy rozumieć przekazanie
przez ustawodawcę gminie kompetencji w zakresie władczego przeznaczania
i ustalania zasad zagospodarowania terenu (w drodze aktu prawa miejscowego
ndash miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a w przypadku braku
planu ndash w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania tere-
138 Ibidem s 37
Małgorzata Pracka
67
nu)139 U podstaw jednak jego właściwego pojmowania leży przede wszystkim
zespoacuteł przepisoacutew upzp ktoacutery wyznacza ramy działania gmin w ramach
władztwa planistycznego140 Gmina jako organ mający wyłączną kompetencję
do planowania miejscowego może w granicach i na podstawie prawa samo-
dzielnie kształtować sposoacuteb zagospodarowania obszaru podlegającego jej
władztwu planistycznemu pod warunkiem że władztwa tego nie nadużywa141
Ramami dla wykonywania władztwa planistycznego przez gminę jest ustawo-
wo określona procedura uchwalania planu miejscowego ktoacutera ma być gwaran-
cją ochrony praw obywateli
W ramach aktywności planistycznej gminy dochodzi niewątpliwie
do ograniczeń prawa własności Należy jednak pamiętać że brak jest podstaw
prawnych do ujmowania sfery planowania przestrzennego poprzez jedynie
prymat interesu publicznego Ochrona własności to wartość konstytucyjnie
chroniona a to oznacza konieczność uwzględniania w procesie planowania
przestrzennego zasady ochrony własności roacutewnego traktowania roacuteżnych form
własności Kluczowym publicznoprawnym instrumentem w ramach ktoacuterego
dochodzi do wiążącego określenia przeznaczenia danej nieruchomości jest
miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Kształtuje on sposoacuteb
wykonywania uprawnień właścicielskich i wpływa na wartość ekonomiczną
terenoacutew objętych planem co ma ogromne znaczenie z punktu widzenia intere-
soacutew właściciela danej nieruchomości Z tych względoacutew istotne jest aby wszel-
kie działania w ramach władztwa planistycznego gminy prowadzone były przy
uwzględnieniu konstytucyjnoprawnych gwarancji ochrony prawa własności
w tym w szczegoacutelności zawartych w art 64 ust 3 i art 31 ust 3 konstytucji RP
Władztwo planistyczne gminy nie ma jednak charakteru absolutnego
Dodatkowym argumentem przemawiającym za potwierdzeniem tej tezy są
ogoacutelne zasady gospodarowania przestrzenią w postaci ładu przestrzennego
i zroacutewnoważonego rozwoju jako podstawa działań w sprawach przeznaczania
terenoacutew na określone cele ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy
a także katalog wartości wskazany przez ustawodawcę w art 1 ust 2 upzp
W myśl tegoż przepisu w gospodarowaniu przestrzenią uwzględnia się przede
wszystkim 1) wymagania ładu przestrzennego w tym urbanistyki i architektu-
ry 2) walory architektoniczne i krajobrazowe 3)wymagania ochrony środowi-
ska w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntoacutew rolnych i leśnych
4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytkoacutew oraz doacutebr kultury
wspoacutełczesnej 5) wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi
139 Z Niewiadomski Planowanie przestrzenne Zarys systemu Warszawa 2003 s 85 140 H Izdebski Komentarz do art 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2013 141 Wyrok NSA z dnia 9 czerwca 1995 r IV SA 34693 ONSA 19963 poz 125
Prawo gospodarowania przestrzenią
68
i mienia a także potrzeby osoacuteb niepełnosprawnych 6) walory ekonomiczne
przestrzeni 7) prawo własności 8) potrzeby obronności i bezpieczeństwa
państwa 9) potrzeby interesu publicznego 10) potrzeby w zakresie rozwoju
infrastruktury technicznej w szczegoacutelności sieci szerokopasmowych
11) zapewnienie udziału społeczeństwa w pracach nad studium uwarunkowań
i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego gminy miejscowym planem
zagospodarowania przestrzennego oraz planem zagospodarowania prze-
strzennego wojewoacutedztwa w tym przy użyciu środkoacutew komunikacji elektro-
nicznej 12) zachowanie jawności i przejrzystości procedur planistycznych
13) potrzebę zapewnienia odpowiedniej ilości i jakości wody do celoacutew zaopa-
trzenia ludności
Wskazany przez ustawodawcę katalog wymagań i wartości podlegają-
cych ochronie w planowaniu przestrzennym oznacza że gmina uchwalając
plany miejscowe na swoim terenie w ramach przysługującego jej władztwa
planistycznego musi kierować się ww wytycznymi przy ustalaniu zasad zabu-
dowy i zagospodarowania terenu objętego planem miejscowym
2 System aktoacutew planowania przestrzennego
System planowania przestrzennego oparty jest na dwoacutech podstawo-
wych aktach ndash studium uwarunkowań i kierunkoacutew zagospodarowania prze-
strzennego oraz miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego
Studium uwarunkowań i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego określa
politykę przestrzenną gminy a ustalenia studium mają charakter wiążący przy
sporządzaniu przez gminę miejscowych planoacutew zagospodarowania prze-
strzennego142 Studium nie jest aktem prawa miejscowego jest to akt o charak-
terze wewnętrznym określającym cele w zakresie rozwoju przestrzennego
oraz kierunki i zasady zagospodarowania obszaru gminy Studium jako pod-
stawowy akt planistyczny musi obowiązywać w każdej gminie Organem wła-
ściwym do przyjęcia studium jest rada gminy ktoacutera podejmuje uchwałę o przy-
stąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunkoacutew zagospodaro-
wania przestrzennego gminy
Studium obecnie spełnia bardzo ważną rolę gdyż gminy muszą brać
pod uwagę jego ustalenia w swojej aktywności planistycznej co czyni ze stu-
dium akt o silnej pozycji w systemie gminnych aktoacutew planowania przestrzen-
nego Znaczenie studium podkreśla roacutewnież fakt obligatoryjności jego sporzą-
dzenia Brak bowiem studium to brak możliwości uchwalenia planu miejsco-
142 T Filipowicz Komentarz do art 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2016
Małgorzata Pracka
69
wego W tej sytuacji mimo tego że nie stanowi ono prawa miejscowego jego
rola w planowaniu przestrzennym gminy jest znacząca gdyż jego oddziaływa-
nie na treść planu miejscowego powoduje że bez wątpienia wpływa także na
sytuację prawną właścicieli nieruchomości Ten bezpośredni związek studium
i planu pokazuje bardzo doniosłą funkcję studium w procesie planistycznym
Zakres merytoryczny studium określony został przez ustawodawcę
w art 10 ust 1 upzp poprzez wyszczegoacutelnienie uwarunkowań wynikających
m in z dotychczasowego przeznaczenia zagospodarowania i uzbrojenia tere-
nu stanu ładu przestrzennego i wymogoacutew jego ochrony stanu środowiska
dziedzictwa kulturowego i zabytkoacutew warunkoacutew i jakości życia mieszkańcoacutew
itd Dodatkowo należy wziąć pod uwagę także regulację art 10 ust 2 upzp
z ktoacuterego wynika obowiązek określenia w studium min kierunkoacutew zmian
w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenoacutew kierunki
i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz użytkowania terenoacutew w tym
tereny przeznaczone pod zabudowę oraz tereny wyłączone spod zabudowy
obszary oraz zasady ochrony środowiska i jego zasoboacutew ochrony przyrody
krajobrazu obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytkoacutew oraz
doacutebr kultury wspoacutełczesnej kierunki rozwoju systemoacutew komunikacji i infra-
struktury technicznej itd Ustawa określa zatem otwarty katalog głoacutewnych
treści studium ktoacutere obligatoryjnie muszą być uwzględnione przy jego opra-
cowaniu biorąc pod uwagę okoliczności faktyczne już istniejące w chwili
sporządzania studium oraz wymagania prawne dla polityki przestrzennej nie-
zależne od woli gminy w chwili sporządzania studium143
Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przewiduje
sformalizowaną procedurę sporządzenia i uchwalenia studium uwarunkowań
i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego gminy Obejmuje ona kilka
etapoacutew szczegoacutełowo opisanych w art 11 upzp144 Jest inicjowana przez pod-
jęcie przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzenia studium Na-
stępnie organ wykonawczy gminy kolejno 1) ogłasza w prasie miejscowej oraz
przez obwieszczenie a także w sposoacuteb zwyczajowo przyjęty w danej miejsco-
wości o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium określając
formę miejsce i termin składania wnioskoacutew dotyczących studium nie kroacutetszy
jednak niż 21 dni od dnia ogłoszenia 2) zawiadamia na piśmie o podjęciu
uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium instytucje i organy właściwe
do uzgadniania i opiniowania projektu studium 3) sporządza projekt studium
rozpatrując wnioski zgłoszone do studium uwzględniając ustalenia planu zago-
143 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 95 ndash 97 144 Nowe brzmienie art 11 upzp wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2018 r DzU z 2017r poz1566
Prawo gospodarowania przestrzenią
70
spodarowania przestrzennego wojewoacutedztwa oraz ramowego studium uwarun-
kowań i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego związku metropolitar-
nego w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego wojewoacutedz-
twa lub niewprowadzenia do planu zagospodarowania przestrzennego woje-
woacutedztwa zadań rządowych uwzględnia ustalenia programoacutew o ktoacuterych mowa
w art 48 ust 1 4) uzyskuje od gminnej lub innej właściwej komisji urbani-
styczno ndash architektonicznej opinię o projekcie studium 5) występuje
o uzgodnienie projektu studium i o opinie do wymienionych w ustawie orga-
noacutew 6) wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych
uzgodnień 7) ogłasza o wyłożeniu projektu studium do publicznego wglądu na
okres co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt do
publicznego wglądu oraz publikuje na stronach internetowych urzędu gminy na
okres co najmniej 21 dni oraz organizuje w tym czasie dyskusję publiczną nad
przyjętymi w tym projekcie studium rozwiązaniami 8) wyznacza termin zgła-
szania uwag do projektu studium ktoacutery nie może kroacutetszy niż 21 dni od dnia
zakończenia okresu wyłożenia studium 9) przedstawia radzie gminy do
uchwalenia projekt studium wraz z listą nieuwzględnionych uwag
Kolejnym aktem w systemie planowania przestrzennego jest miejscowy
plan zagospodarowania przestrzennego ktoacutery będąc podstawowym publiczno-
prawnym instrumentem gospodarowania przestrzenią ustala przeznaczenie
terenu i może wprowadzać ograniczenia prawa własności Powyższe wynika
wprost z brzmienia art 6 upzp zgodnie z ktoacuterym ustalenia planu miejscowe-
go kształtują wraz z innymi przepisami sposoacuteb wykonywania prawa własności
W ten oto sposoacuteb regulacje miejscowego planu zagospodarowania przestrzen-
nego stanowią ograniczenie prawa własności (art 64 ust3 konstytucji) oraz
ograniczenie w zakresie korzystania z konstytucyjnego prawa (zgodnie
z redakcją art 31 ust3 konstytucji)
Uchwalanie miejscowych planoacutew zagospodarowania przestrzennego
jest zatem przejawem przysługującego gminie władztwa planistycznego ktoacutere
z jednej strony musi respektować konstytucyjne gwarancje ochrony prawa
własności z drugiej zaś strony daje uprawnienie do władczego wkraczania
w sferę uprawnień właścicielskich w celu realizacji zadań publicznych Obowią-
zek ścisłego przestrzegania ustawowych zasad i trybu procedury planistycznej
ma być gwarancją właściwego wyważenia interesoacutew prywatnych i publicznych
i ma służyć prawidłowej możliwie najbardziej efektywnej realizacji celoacutew pla-
nowania przestrzennego145 W tym miejscu należy zaakcentować iż w ramach
ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w art 6 ust 2
upzp wskazano na wolność zagospodarowania terenu poprzez przyznanie
145 Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2003 r IV SA39512002 niepubl
Małgorzata Pracka
71
prawa do zabudowy W myśl tych regulacji w granicach określonych ustawą
każdy ma prawo do zagospodarowania terenu do ktoacuterego ma tytuł prawny
zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania tere-
nu jeżeli nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osoacuteb
trzecich a także prawo do ochrony własnego interesu prawnego przy zagospo-
darowaniu terenoacutew należących do innych osoacuteb Prawo do zabudowy może być
zatem realizowane pod warunkiem poszanowania chronionego prawem intere-
su publicznego oraz osoacuteb trzecich Użycie przez ustawodawcę sformułowania
bdquochronionego prawem interesu osoacuteb trzecichrdquo nie oznacza bynajmniej wszel-
kich ich naruszeń ale wyłącznie takich ktoacutere będą się wiązać z naruszeniem
określonych konkretnie wskazanych norm prawnych146 Prawo do zabudowy
nie ma charakteru absolutnego co wiąże się z tym że właściciel nie może żądać
od organu administracji publicznej by sposoacuteb zagospodarowania terenu od-
powiadał jego oczekiwaniom Planowanie przestrzenne w tym wymagania ładu
przestrzennego często prowadzą do powstania konfliktu roacuteżnych wartości
i interesoacutew147 Rolą zaś planowania przestrzennego jest łagodzenie tych kon-
fliktoacutew i szukanie kompromisu pomiędzy prawem do zagospodarowania wła-
snego terenu a innymi wartościami i interesami ktoacutere w planowaniu prze-
strzennym winny być uwzględnione148
3 Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako wyraz
władztwa planistycznego gminy
Podstawowym instrumentem publicznoprawnym przy pomocy ktoacuterego
gmina realizuje swoje zadanie planistyczne jest miejscowy plan zagospodaro-
wania przestrzennego Ustawodawca w sposoacuteb jednoznaczny przesądza o tym
że plan miejscowy jest aktem normatywnym powszechnie obowiązującym na-
leżącym do aktoacutew prawa miejscowego w rozumieniu konstytucji Konsekwen-
cją powyższego jest wymoacuteg jego ogłoszenia w wojewoacutedzkim dzienniku urzę-
dowym Jako akt podjęty w ramach upoważnienia ustawowego musi respekto-
wać postanowienia aktoacutew prawnych powszechnie obowiązujących wyższego
rzędu czyli ustaw oraz wydanych na ich podstawie aktoacutew wykonawczych
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego będąc aktem normatyw-
nym tj charakteryzującym się wymaganą dla tego rodzaju aktoacutew ogoacutelnością
pozbawiony cech aktu indywidualnego powinien uwzględniając lokalne
potrzeby zawierać regulacje odnoszące się do przeznaczenia terenu rozmiesz-
146 Wyrok WSA z dnia 9 maja 2017 r II SABd 8317 LEX nr 2307499 147 Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2017 r II OSK 216315 LEX nr 2293411 148 Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2017 r II OSK 160915 LEX nr 2288701
Prawo gospodarowania przestrzenią
72
czenia inwestycji celu publicznego oraz określenia sposoboacutew zagospodarowa-
nia i warunkoacutew zabudowy terenu149 Charakter planu miejscowego jako aktu
prawa miejscowego oznacza że ma on moc wiążącą tak jak każdy inny akt
normatywny a jego ustalenia muszą być respektowane bez względu na to czy
budzą kontrowersje czy też nie Dopoacuteki plan miejscowy nie zostanie zmieniony
lub uchylony jego ustalenia są wiążące przy ustalaniu zasad zagospodarowania
terenu objętych tym planem150
Pomimo jednoznacznej kwalifikacji prawnej planu miejscowego jakiej
dał wyraz ustawodawca w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym nie sposoacuteb jednak pominąć faktu że oproacutecz tego że ustalenia planu
miejscowego odnoszą się do abstrakcyjnego adresata to w dużej mierze są tak-
że zbiorem indywidualnych regulacji określających warunki zabudowy
konkretnych nieruchomości151 Warto zatem podkreślić że charakter norm
planowych jest szczegoacutelny z jednej strony nie sposoacuteb odmoacutewić im charakteru
normatywnego z drugiej jednak strony warto podkreślić że posiadają one
także cechy aktu indywidualnego skoro regulują status prawny konkretnych
nieruchomości
Inicjatywa w zakresie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowa-
nia przestrzennego należy do woacutejta burmistrza prezydenta miasta lub do
samej rady miasta ktoacutera podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Integralną częścią
takiej uchwały jest załącznik graficzny przedstawiający granice obszaru objęte-
go projektem planu Przed podjęciem uchwały przez radę miasta organ wyko-
nawczy gminy zobowiązany jest do wykonania analizy dotyczącej zasadności
przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych
rozwiązań z ustaleniami studium oraz przygotowania materiałoacutew geodezyj-
nych do opracowania planu wraz z ustaleniem niezbędnego zakresu prac plani-
stycznych
Ustawowe wymagania dotyczące projektu planu miejscowego zostały
uszczegoacutełowione w art 15 i 16 upzp Projekt planu miejscowego musi zawie-
rać część tekstową i graficzną Szczegoacutełowe wymagania w tym zakresie zawiera
dodatkowo Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r
w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowa-
149 A Plucińska ndash Filipowicz (red) A Kosicki Komentarz do art 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2016 150 Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 17 października 2012r II SABd 65412 LEX nr 1248580 151 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 141
Małgorzata Pracka
73
nia przestrzennego152 Jedną z zasad obowiązujących przy sporządzaniu projek-
tu planu miejscowego jest jego zgodność z ustaleniami studium i przepisami
odrębnymi odnoszącymi się do obszaru objętego planem Do projektu planu
miejscowego winno być sporządzone uzasadnienie ktoacuterego wymogi formalno-
prawne zawarł ustawodawca w art 15 ust 1 upzp Dodatkowo w przywoła-
nym przepisie w ust 2 i 3 zawarte zostały obligatoryjne i fakultatywne zagad-
nienia jakie winny być uwzględnione na etapie projektowania planu miejsco-
wego Do obowiązkowych zagadnień należą min przeznaczenie terenoacutew oraz
linie rozgraniczające tereny o roacuteżnym przeznaczeniu lub roacuteżnych zasadach
zagospodarowania zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego zasa-
dy ochrony środowiska przyrody i krajobrazu zasady kształtowania krajobra-
zu zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu
itd Fakultatywne wytyczne uwzględnia się w procedurze planistycznej o ile
mają one uzasadnienie w ramach konkretnego planu miejscowego Mogą one
dotyczyć np oznaczenia granic terenoacutew wymagających przeprowadzenia sca-
leń i podziałoacutew nieruchomości granic terenoacutew rozmieszczenia inwestycji celu
publicznego o znaczeniu lokalnym minimalną powierzchnię nowo wydzielo-
nych działek budowlanych
Skoro plan miejscowy kształtuje sposoacuteb wykonywania prawa własności
nieruchomości prowadząc niekiedy do ograniczeń uprawnień właścicielskich
postępowanie planistyczne zostało przez ustawodawcę szczegoacutełowo uregulo-
wane co ma być gwarancją ochrony praw podmiotoacutew ktoacutere mogą zostać naru-
szone w wyniku uchwalenia planu Procedura uchwalenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego przewiduje kilka etapoacutew ktoacutere polegają na
wykonaniu przez woacutejta burmistrza prezydenta miasta analizy zasadności
przystąpienia do sporządzenia planu i zgodności przewidywanych rozwiązań
z ustaleniami studium wraz z przygotowaniem materiałoacutew geodezyjnych
potrzebnych do opracowania planu oraz ustalenia niezbędnego zakresu prac
planistycznych podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporzą-
dzenia planu miejscowego ogłoszeniu przez organ wykonawczy gminy w pra-
sie miejscowej oraz przez obwieszczenie i w sposoacuteb zwyczajowo przyjęty
w danej miejscowości o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia pla-
nu miejscowego określając jednocześnie formę miejsce i termin składania
wnioskoacutew do planu ktoacutery nie może być kroacutetszy niż 21 dni od dnia ogłoszenia
zawiadomieniu na piśmie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia
planu instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania planu
sporządzeniu projektu planu miejscowego po rozpatrzeniu wnioskoacutew złożo-
nych do planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko sporządzeniu
152 Dz U z 2003 r poz 1587
Prawo gospodarowania przestrzenią
74
prognozy skutkoacutew finansowych uchwalenia planu miejscowego uzyskaniu
opinii gminnej komisji urbanistyczno ndasharchitektonicznej wystąpieniu o opinie
do wymienionych w ustawie organoacutew oraz uzgodnieniu projektu z ustawowo
wskazanymi organami uzyskaniu zgody na zmianę przeznaczenia gruntoacutew
rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne wprowadzeniu zmian wynikają-
cych z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień ogłoszeniu o wyłożeniu pro-
jektu planu do publicznego wglądu na co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia
i wyłożeniu projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko do
publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni oraz zorganizowaniu w tym
czasie dyskusji publicznej nad przyjętymi w projekcie planu rozwiązaniami
wyznaczeniu w ogłoszeniu o wyłożeniu projektu planu terminu w ktoacuterym oso-
by fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości
prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu w okresie nie kroacutetszym
niż 14 dni od dnia zakończenia okresu wyłożenia projektu planu rozpatrzeniu
uwag złożonych do projektu planu w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia
upływu terminu ich składania wprowadzeniu zmian do projektu planu miej-
scowego wynikających z rozpatrzenia złożonych uwag oraz ponowieniu uzgod-
nień w niezbędnych zakresie przedstawieniu radzie gminy projektu planu
miejscowego wraz z listą nieuwzględnionych uwag
Przedstawiona powyżej procedura planistyczna jest niezwykle sforma-
lizowana i wymaga rygorystycznego przestrzegania jej założeń gdyż zgodnie
z art 28 upzp istotne naruszenie zasad sporządzania studium lub planu
miejscowego istotne naruszenie trybu ich sporządzania a także naruszenie
właściwości organoacutew w tym zakresie powodują nieważność uchwały rady
gminy w całości lub części Warto przy tym podkreślić że istotne naruszenie
trybu sporządzania planu następuje gdy ustalenia planistyczne są odmienne od
tych ktoacutere zostałyby podjęte gdyby nie naruszono procedury sporządzania
aktu planistycznego Natomiast naruszenie zasad to przyjęcie rozwiązań nie-
zgodnych z normami konstytucyjnymi lub zawartymi w ustawach materialno-
prawnych ktoacutere to normy wyznaczają granice wykonywania władztwa plani-
stycznego153
Mając na względzie przytoczone wyżej okoliczności ktoacutere powodują że
plan miejscowy staje się publicznoprawnym instrumentem przy pomocy ktoacute-
rego organy władzy publicznej kształtują sposoacuteb wykonywania prawa własno-
ści nieruchomości ustawodawca wprowadził zasadę uspołecznienia planowa-
nia Wyrazem tej zasady jest dyskusja publiczna organizowana przez organ
wykonawczy gminy zaroacutewno na etapie sporządzania studium uwarunkowań
153 Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 maja 2017 r II SABk 24617 LEX nr 2306710
Małgorzata Pracka
75
i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego jak i planu miejscowego Ma
ona być gwarancją że wprowadzone do aktoacutew planowania przestrzennego
rozwiązania gospodarowania przestrzenią będą społecznie akceptowalne Pro-
cedura przeprowadzenia dyskusji publicznej polega na tym że po podjęciu
przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego
(te same uwarunkowania odnoszą się do uchwały o przystąpieniu do sporzą-
dzania studium) właściwy organ (woacutejt burmistrz prezydent) ogłasza w prasie
miejscowej oraz przez obwieszczenie a także w sposoacuteb zwyczajowo przyjęty
w danej miejscowości o wyłożeniu projektu planu do publicznego wglądu na co
najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt wraz z prognozą
oddziaływania na środowisko do publicznego wglądu na okres co najmniej 21
dni organizując w tym czasie dyskusję publiczną nad przyjętymi w projekcie
planu rozwiązaniami W ogłoszeniu tym musi także podać termin w ktoacuterym
osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowo-
ści prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu Termin ten nie może
być kroacutetszy niż 14 dni (w przypadku studium termin nie może być kroacutetszy niż
21 dni) od dnia zakończenia okresu wyłożenia planu Uwagi te rozpatrywane są
w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia upływu terminu ich składania
W przypadku uwzględnienia uwag właściwy organ wprowadza zmiany do pro-
jektu planu miejscowego a następnie przedstawia radzie gminy projekt planu
miejscowego wraz z listą uwag nieuwzględnionych
Uwagi do planu zgodnie z art 18 ust1 upzp może wnieść każdy kto
kwestionuje ustalenia przyjęte w projekcie planu wyłożonym do publicznego
wglądu Wnosi się je na piśmie w terminie wyznaczonym w ogłoszeniu o wyło-
żeniu planu do publicznego wglądu lub w postaci elektronicznej w sposoacuteb
wskazany w upzp Dla sformułowania takiego zarzutu nie jest wymagana
szczegoacutelna forma wystarczy że z treści pisma wynikać będzie iż ustalenia pla-
nistyczne są kwestionowane przez wnoszącego uwagi Nie musi on wykazywać
żadnego interesu prawnego ktoacutery może być naruszony ustaleniami planu154
4 Ograniczenia w korzystaniu z nieruchomości związane z obo-
wiązywaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzen-
nego
Planowanie przestrzenne jest niewątpliwie tą dziedziną ktoacutera wpływa
na prawo własności Plan miejscowy może powodować zaroacutewno wzrost warto-
ści nieruchomości objętej planem jak i wprowadzać ograniczenia dla właścicie-
154 Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 lutego 2012 r II SAWr 91111 LEX nr 1139038
Prawo gospodarowania przestrzenią
76
li takich nieruchomości Należy jednak przyjąć że nie plan miejscowy jako akt
prawa miejscowego ale ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzen-
nym jest źroacutedłem do wprowadzania ograniczeń prawa własności natomiast
plan miejscowy wykonuje ustalenia ustawowe
Zakres ingerencji w prawo własności na etapie planowania przestrzen-
nego może być roacuteżny i dotykać w zasadzie wszystkich trzech uprawnień wła-
ścicielskich (tzw triada uprawnień właściciela) ndash ius possidendi ius utendi-
fruendi ius abutendi Z uwagi na powyższe ograniczenia uprawnień właściciel-
skich ustawodawca przewidział możliwość ochrony interesoacutew właścicieli
przed niekorzystnymi dla nich skutkami wynikającymi z uchwalenia bądź
zmiany planu Zgodnie bowiem z art 36 ust1 upzp jeżeli w związku z uchwa-
leniem planu miejscowego albo jego zmianą korzystanie z nieruchomości lub
jej części w dotychczasowy sposoacuteb lub zgodny z dotychczasowym przeznacze-
niem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone właściciel albo użytkow-
nik wieczysty nieruchomości może żądać od gminy 1) odszkodowania za
poniesioną rzeczywistą szkodę albo 2) wykupienia nieruchomości lub jej części
Z literalnego brzmienia przepisu art 36 ust1 ustawy wynika że właści-
ciel lub użytkownik wieczysty może kierować do gminy dwojakiego rodzaju
roszczenia cywilnoprawne - żądać odszkodowania za poniesioną rzeczywistą
szkodę a zatem w granicach damnum emergens bez utraconych korzyści
(lucrum cessans) lub żądać wykupienia nieruchomości co w tej sytuacji wyma-
ga formy aktu notarialnego Realizacja roszczeń właściciela może nastąpić roacutew-
nież w myśl art 36 ust 2 upzp w drodze zaoferowania przez gminę nieru-
chomości zamiennej Z dniem zawarcia umowy zamiany roszczenia właściciela
z art 36 ust1 ustawy wygasają Z dniem 1 stycznia 2018 r dodany zostanie do
art 36 ust 1a upzp155 ktoacutery wyłączy możliwość kierowania opisanych wyżej
roszczeń w sytuacji gdy treść planu miejscowego powodująca skutek o ktoacuterym
mowa w ust1 nie stanowi samodzielnego ustalenia przez gminę społeczno ndash
gospodarczego przeznaczenia terenu oraz sposobu korzystania z niego ale wy-
nika z 1) uwarunkowań hydrologicznych geologicznych geomorfologicznych
lub przyrodniczych dotyczących występowania powodzi i związanych z tym
ograniczeń określonych na podstawie przepisoacutew odrębnych 2) decyzji doty-
czących lokalizacji lub realizacji inwestycji celu publicznego wydanych przez
inne niż organy gminy organy administracji publicznej lub Państwowe Gospo-
darstwo Wodne Wody Polskie 3) zakazoacutew lub ograniczeń zabudowy i zago-
spodarowania terenu określonych w przepisach ustaw lub aktoacutew w tym aktoacutew
prawa miejscowego wydanych na ich podstawie
155 DzU z 2017r poz1566
Małgorzata Pracka
77
Ustawodawca oproacutecz zabezpieczenia praw właścicieli nieruchomości
objętych aktywnością planistyczną gminy przewidzianych w ust 1 i 2 art 36
upzp wprowadził także dodatkową ochronę interesoacutew właściciela gwaran-
tując w myśl art 36 ust3 upzp możliwość żądania od gminy odszkodowania
jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość
nieruchomości uległa obniżeniu a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa
tę nieruchomość i nie skierował do gminy roszczeń o ktoacuterych mowa w ust 1 i 2
art 36 upzp Odszkodowanie ustala się w wysokości roacutewnej obniżeniu warto-
ści nieruchomości Pod pojęciem obniżenia wartości nieruchomości ustawo-
dawca w art 37 ust 1 upzp rozumie roacuteżnicę między wartością nieruchomości
określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po
uchwaleniu lub zmianie planu miejscowego a jej wartością określoną przy
uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego przed zmianą tego planu
lub faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego uchwale-
niem Wartość nieruchomości określa się zgodnie z art 37 ust 11 upzp156
natomiast w odniesieniu do zasad określania wartości nieruchomości oraz za-
sad określania skutkoacutew finansowych uchwalania lub zmiany planoacutew miejsco-
wych a także w odniesieniu do osoacuteb uprawnionych do określania tych wartości
i skutkoacutew finansowych stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r
o gospodarce nieruchomościami157 o ile przepisy tej ustawy nie stanowią ina-
czej158
Dochodzenie przez właściciela nieruchomości roszczenia o wykupienie
nieruchomości lub jej zamianę nie jest ograniczone terminem Roszczenia z art
36 ust1 i 2 upzp podlegają przeto przedawnieniu na zasadach ogoacutelnych wy-
nikających z kodeksu cywilnego Natomiast roszczenie odszkodowawcze prze-
widziane w art 36 ust3 upzp ograniczone jest 5 - letnim terminem Jest
to termin zawity po upływie ktoacuterego roszczenie nie przysługuje Zgodnie jed-
nak z art 37 ust 9 upzp wykonanie obowiązku wynikającego z roszczeń
o ktoacuterych mowa w art 36 ust1 ndash 3 powinno nastąpić w terminie 6 miesięcy od
dnia złożenia wniosku chyba że strony postanowią inaczej W przypadku
opoacuteźnienia w wypłacie odszkodowania lub w wykupie nieruchomości właści-
cielowi albo użytkownikowi wieczystemu przysługują odsetki ustawowe
156 Nowe brzmienie art 37 ust 11 upzp wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2018r DzU z 2017 r poz 1566 157 Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r o gospodarce nieruchomościami tj DzU z 2016r poz2147 ze zm 158 Art 37 ust 12 upzp wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2018 r tj DzU z 2017r poz 1566
Prawo gospodarowania przestrzenią
78
Ustalenia planu miejscowego mogą także powodować wzrost wartości
nieruchomości Taką sytuację ustawodawca przewidział w art 36 ust 4 upzp
i wyposażył gminę w uprawnienie do pobierania jednorazowej opłaty zwaną
rentą planistyczną Stanowi ona swoistą partycypację gminy w zyskach jakie
przynosi zbycie nieruchomości ktoacuterej wartość wzrosła z uwagi na zmianę jej
przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Istota
renty planistycznej sprowadza się do wystąpienia łącznie dwoacutech przesłanek
1) zmiany wartości nieruchomości w następstwie uchwalenia miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiany 2) zbycia nierucho-
mości przed upływem 5 lat od daty wejścia w życie uchwalonego planu bądź
dokonanej w nim zmiany
Ustawodawca zakreślił maksymalną jej wysokość uznając że nie może
być ona wyższa niż 30 wzrostu wartości nieruchomości Opłata ta winna być
ustalona w planie miejscowym na podstawie ktoacuterego dokonuje się jej wymiaru
Przy czym opłata ta powinna być określana przez radę w wymiarze stosunko-
wym (procentowym) a nie kwotowym Obowiązek ten zawarty w przepisach
rangi ustawowej ma moc bezwzględnie obowiązującą i tym samym jego speł-
nienie nie może zostać wyłączone mocą rozstrzygnięć organu stanowiącego
gminy
Ustalenie wysokości renty planistycznej następuje w drodze decyzji
woacutejta burmistrza albo prezydenta miasta Spory w zakresie naliczania i pobie-
rania renty planistycznej nie zostały przez ustawodawcę poddane kognicji są-
doacutew powszechnych i jako sprawy administracyjne rozpatrywane są w admini-
stracyjnym toku instancji przez samorządowe kolegia odwoławcze ktoacuterych
decyzje mogą być przedmiotem zaskarżenia do sądu administracyjnego Możli-
wość naliczenia przez gminę renty planistycznej została ograniczona przez
ustawodawcę 5 - letnim terminem liczonym od dnia w ktoacuterym plan miejscowy
albo jego zmiana stały się obowiązujące Przywołany termin ma charakter
terminu zawitego nie podlegającego przywroacuteceniu Jego upływ wyłącza więc
możliwość ustalenia opłaty w przypadku wzrostu wartości nieruchomości
Ponadto właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości ktoacuterej wartość
wzrosła w związku z uchwaleniem lub zmianą planu miejscowego przed jej
zbyciem może żądać od woacutejta burmistrza albo prezydenta ustalenia w drodze
decyzji wysokości opłaty planistycznej
Dla zachowania 5-letniego terminu dochodzenia przez gminę opłaty
z tytułu wzrostu wartości nieruchomości niezbędne jest wszczęcie postępowa-
nia administracyjnego przed jego upływem Zgłoszenie roszczenia o ktoacuterym
mowa w art 37 ust3 upzp należy rozumieć jako wszczęcie postępowania
administracyjnego gdyż już przez zawiadomienie o tym zdarzeniu właściciel
nieruchomości dowiaduje się o wystąpieniu przez gminę z żądaniem uiszczenia
Małgorzata Pracka
79
renty planistycznej Wprawdzie właściwy organ zobowiązany jest do bez-
zwłocznego ustalenia opłaty planistycznej po otrzymaniu wypisu z aktu nota-
rialnego ktoacutery notariusz przesyła w ciągu 7 dni od dnia sporządzenia umowy
jednakże przepis ten ma jedynie charakter dyscyplinujący gminę do dochodze-
nia należności budżetowych w możliwie najkroacutetszym terminie i nie ogranicza w
żaden sposoacuteb 5-letniego terminu do wszczęcia postępowania liczonego od daty
wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego bądź
jego zmiany159
5 Gospodarowanie przestrzenią w przypadku braku miejscowe-
go planu zagospodarowania przestrzennego
Aktywność planistyczna gminy przejawia się przede wszystkim
w uchwalaniu miejscowych planoacutew zagospodarowania przestrzennego Nie
wszystkie jednak obszary pokryte są planami Tam gdzie ich nie ma sposoacuteb
zagospodarowania terenu określany jest aktem indywidualnym i konkretnym
tj decyzją administracyjną
Zgodnie z art 4 ust 2 upzp bdquow przypadku braku miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego określenie sposoboacutew zagospodarowania
i warunkoacutew zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabu-
dowy i zagospodarowania terenu przy czym 1) lokalizację inwestycji celu pu-
blicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego
2) sposoacuteb zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji
ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowyrdquo
Warto podkreślić że decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu pu-
blicznego (w tym i decyzja o warunkach zabudowy) pełni funkcję swoistego
substytutu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Określenie
w drodze decyzji sposoboacutew zagospodarowania i warunkoacutew zabudowy terenu
w przypadku braku planu miejscowego zastępuje ustalenia planu Wobec tego
decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego może wywoływać skutki po-
dobne do tych jakie rodzi miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
zwłaszcza w zakresie wpływu na ekonomiczną wartość nieruchomości160
Decyzja o warunkach zabudowy jak i decyzja o lokalizacji inwestycji celu pu-
blicznego jest decyzją związaną co oznacza że organ winien wydać decyzję
pozytywną jeżeli pozostaje ona w zgodzie z przepisami ustawy o planowaniu
159 W Falczyński J Stelmasiak Glosa do wyroku NSA z dnia 3 września 2004 r OPS 52004 bdquoOrzecznictwo Sądoacutew Polskichrdquo 20057-891 160 T Bąkowski Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Komentarz Zakamycze 2004 s 150
Prawo gospodarowania przestrzenią
80
i zagospodarowaniu przestrzennym z przepisami ustaw szczegoacutełowych oraz
czyni zadość warunkom formalnym
Zgodnie z brzmieniem art 59 upzp gdy na danym obszarze nie obo-
wiązuje plan miejscowy każda zmiana zagospodarowania terenu polegająca na
wykonaniu roboacutet budowlanych a także zmiana sposobu użytkowania obiektu
lub jego części wymaga ustalenia warunkoacutew zabudowy w drodze decyzji
Regułą jest zatem wydawanie decyzji o warunkach zabudowy natomiast wy-
dawanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego jest nieroze-
rwalnie związane z definicją inwestycji celu publicznego o ktoacuterej mowa w art 2
pkt 5 upzp Przez inwestycję celu publicznego należy zatem rozumieć działa-
nia o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym woje-
woacutedzkim i krajowym) a także krajowym (obejmującym roacutewnież inwestycje
międzynarodowe i ponadregionalne) oraz metropolitalnym (obejmującym
obszar metropolitalny) bez względu na status podmiotu podejmującego te dzia-
łania oraz źroacutedła ich finansowania stanowiące realizację celoacutew o ktoacuterych mo-
wa w art 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r o gospodarce nieruchomościa-
mi161 Katalog zadań dla ktoacuterych może być wydana decyzja o lokalizacji inwe-
stycji celu publicznego jest katalogiem zamkniętym
Elementy składowe decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego zawarte zostały w art 54 upzp zgodnie z ktoacuterym decyzja o loka-
lizacji inwestycji celu publicznego określa 1) rodzaj inwestycji 2) warunki
i szczegoacutełowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikają-
ce z przepisoacutew odrębnych a w szczegoacutelności w zakresie a) warunkoacutew i wyma-
gań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego b) ochrony środowiska
i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytkoacutew oraz doacutebr kultury
wspoacutełczesnej c) obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji
d)wymagań dotyczących ochrony interesoacutew osoacuteb trzecich e) ochrony obiektoacutew
budowlanych na terenach goacuterniczych 3) linie rozgraniczające teren inwestycji
Te same zasady obowiązują roacutewnież przy wydawaniu decyzji o warun-
kach zabudowy i zagospodarowania terenu Wobec powyższego poczynione
niżej ustalenia zachowują swoją aktualność także w odniesieniu do tej decyzji
Określenie w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego
rodzaju inwestycji oznacza iż organ wydający decyzję winien wskazać jakiej
kategorii inwestycji dotyczą ustalenia a więc czy przedmiotem ustaleń jest np
budowa obiektu przemysłowego mieszkalnego czy też decyzja odnosi się do
tzw inwestycji liniowych W decyzji powinny zostać także określone warunki
i szczegoacutełowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy ktoacutere wy-
nikają z przepisoacutew odrębnych W szczegoacutelności chodzi tutaj o warunki
161 Dz U z 2016 r poz 2147 i 2260 oraz z 2017 r poz 624 i 820
Małgorzata Pracka
81
i zasady wynikające z ustaw prawo ochrony środowiska o lecznictwie uzdro-
wiskowym uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach
uzdrowiskowych o ochronie zabytkoacutew i opiece nad zabytkami Ustalenie na-
tomiast warunkoacutew obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji
będzie następowało w oparciu o ustawy o drogach publicznych prawo budow-
lane prawo wodne a wymagania dotyczące ochrony interesoacutew osoacuteb trzecich
będą wynikać przede wszystkim z ustaw prawo budowlane prawo ochrony
środowiska W odniesieniu do ochrony obiektoacutew budowlanych na terenach
goacuterniczych zastosowanie znajdzie tutaj ustawa ndash prawo geologiczne i goacuternicze
Trzecim obligatoryjnym elementem decyzji jest ustalenie linii rozgraniczają-
cych inwestycję Linie te muszą zostać wyznaczone na kopii mapy zasadniczej
lub w przypadku jej braku na kopii mapy katastralnej przyjętej do państwo-
wego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w skali 1500 lub 11000
a w stosunku do inwestycji liniowej w skali 12000 Część graficzna decyzji od-
powiada zatem części graficznej wniosku162
Decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego wiąże organ wydający
decyzję o pozwoleniu na budowę Związanie organu decyzją o lokalizacji inwe-
stycji celu publicznego na etapie wydawania pozwolenia na budowę oznacza iż
organ ten nie może kształtować warunkoacutew lokalizacji odmiennie od ustalonych
w powyższej decyzji Decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego (tak jak
i decyzja o warunkach zabudowy) ma charakter promesy uprawniającej do
poacuteźniejszego uzyskania pozwolenia na budowę na warunkach w niej określo-
nych Nie upoważnia ona do podjęcia i realizacji inwestycji ale stanowi pod-
stawę do ubiegania się o pozwolenie na budowę Decyzja o lokalizacji inwesty-
cji celu publicznego (jak i decyzja o warunkach zabudowy) ma rozstrzygnąć
tylko o dopuszczalności realizacji określonego rodzaju inwestycji na tym tere-
nie a także określić warunki i szczegoacutełowe zasady zagospodarowania terenu
oraz jego zabudowy wynikające z przepisoacutew odrębnych163 Decyzje te mogą być
uznane za promesę pozwolenia na budowę ale tylko w ściśle ograniczonym
zakresie Zakres ten wyznacza treść ustaleń odnoszących się do przyszłej inwe-
stycji Materia ustaleń tych decyzji nie może być przedmiotem rozstrzygnięcia
w postępowaniu o pozwolenie na budowę Dane dotyczące inwestycji niezbęd-
ne w procesie wydawania pozwolenia na budowę powinny być czerpane przy
162 A Despot-Mładanowicz Komentarz do art 54 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2016 163 Wyrok WSA w Kielcach z dnia 11 kwietnia 2013 r II SAKe 13013 LEX nr 1310162
Prawo gospodarowania przestrzenią
82
braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z treści omawia-
nych decyzji164
Drugą z decyzji wydawanych w sytuacji braku miejscowego planu zago-
spodarowania przestrzennego jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospo-
darowania terenu Warunki jakie muszą zostać spełnione aby można było wy-
dać decyzję o warunkach zabudowy określa art 61 upzp Zgodnie z jego
brzmieniem wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie
w przypadku łącznego spełnienia następujących warunkoacutew 1) co najmniej
jedna działka sąsiednia dostępna z tej samej drogi publicznej jest zabudowana
w sposoacuteb pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy
w zakresie kontynuacji funkcji parametroacutew cech i wskaźnikoacutew kształtowania
zabudowy oraz zagospodarowania terenu w tym gabarytoacutew i formy architek-
tonicznej obiektoacutew budowlanych linii zabudowy oraz intensywności wykorzy-
stania terenu 2) teren ma dostęp do drogi publicznej 3) istniejące lub projek-
towane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego
4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntoacutew rol-
nych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną
przy sporządzaniu miejscowych planoacutew ktoacutere utraciły moc obowiązującą na
podstawie art 67 ustawy o ktoacuterej mowa w art 88 ust 1 5) decyzja jest zgodna
z przepisami odrębnymi
Przytoczony wyżej przepis urasta do rangi głoacutewnego przepisu normują-
cego gospodarowanie przestrzenią na obszarach pozbawionych planu miej-
scowego i obejmuje wszystkie przypadki powstawania nowej zabudowy z wy-
jątkiem lokalizowania inwestycji celu publicznego Stanowi zatem poważne
ograniczenie zabudowy przestrzeni i ingeruje w prawo własności nieruchomo-
ści oraz wolność zabudowy165 Skoro jednak podstawą planowania przestrzen-
nego jest ład przestrzenny przyjęte przez ustawodawcę rozwiązania
w zakresie wydawania decyzji o warunkach zabudowy mają ograniczać i po-
rządkować dokonywanie zmian w zagospodarowaniu terenu poprzez uzależ-
nienie wydania pozytywnej decyzji od łącznego spełnienia warunkoacutew ustawo-
wych
W celu ustalenia wymagań nowej zabudowy i zagospodarowania tere-
nu organ wyznacza wokoacuteł działki budowlanej ktoacuterej dotyczy wniosek o usta-
lenie warunkoacutew zabudowy obszar analizowany i przeprowadza na nim analizę
funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie spełnienia
ustawowych przesłanek warunkujących możliwość wydania decyzji Przystępu-
164 Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 marca 2013 r IV SAPo 122612 LEX nr 1299618 165 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 490 i nast
Małgorzata Pracka
83
jąc do tej analizy organ winien ustalić czy zabudowa na terenie sąsiadującym
z terenem na ktoacuterym inwestor zamierza zrealizować nową zabudowę jest taka
że sposoacuteb wykonania tej zabudowy pozwala na określenie wymagań dotyczą-
cych nowej zabudowy W konsekwencji aby można było ustalić warunki dla
nowej zabudowy a więc rozważyć czy zachodzą wymagane prawem przesłan-
ki na terenie sąsiadującym musi znajdować się co najmniej jeden obiekt gdyż
tylko woacutewczas będzie możliwe ustalenie kontynuacji funkcji parametroacutew cech
i wskaźnikoacutew kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu w tym
gabarytoacutew i formy architektonicznej obiektu budowlanego linii zabudowy oraz
intensywności wykorzystania terenu Brak na określonym obszarze obiektu
o podobnych parametrach skutkuje odmową wydania decyzji o warunkach
zabudowy166 Powyższe rozwiązanie wprowadza tzw zasadę dobrego sąsiedz-
twa ktoacutera uzależnia zmianę w zagospodarowaniu terenu od dostosowania się
do określonych cech zagospodarowania terenu sąsiedniego167 Zasada ta po-
winna być interpretowana urbanistycznie gdyż jej celem jest zachowanie ładu
urbanistycznego Dlatego też pojęcie bdquodziałki sąsiedniej należy interpretować
szeroko jako nieruchomość lub część nieruchomości położoną w okolicy two-
rzącej pewną urbanistyczną całość ktoacuterą należy określić dla każdego przypad-
ku oddzielnie168
Kolejnym warunkiem od spełnienia ktoacuterego zależy wydanie pozytyw-
nej decyzji w sprawie warunkoacutew zabudowy dla przedsięwzięć nie będących
inwestycją celu publicznego jest dostęp do drogi publicznej Przez dostęp do
drogi publicznej należy rozumieć zaroacutewno bezpośredni dostęp do drogi zali-
czonej na podstawie ustawy z 21 marca 1985 r o drogach publicznych169
do jednej z kategorii droacuteg publicznych jak i dostęp do niej przez drogę we-
wnętrzną lub przez ustanowienie odpowiedniej służebności drogi koniecznej
Następny warunek dotyczy uzbrojenia terenu ktoacutere winno zaspokajać potrze-
by zamierzenia budowlanego określonego przez wnioskodawcę Warunek
uzbrojenia terenu uznaje się za spełniony roacutewnież wtedy gdy wykonanie nie-
zbędnej na potrzeby projektowanego przedsięwzięcia infrastruktury tech-
nicznej zostanie zagwarantowane w drodze umowy miedzy właściwą jednostką
organizacyjną a inwestorem Zgodnie z art 61 ust 1 pkt 4 upzp wymogiem
koniecznym do wydania decyzji o warunkach zabudowy jest brak obowiązku
166 A Despot-Mładanowicz Komentarz do art54 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2016 167 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 494 168 Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2012 r II OSK 98411 LEX nr 1291986 169 Ustawa z dnia 21 marca 1985 r o drogach publicznych tekst jednolity DzU z 2016r poz 440 ze zm
Prawo gospodarowania przestrzenią
84
uzyskiwania na przedmiotowy teren zgody na zmianę przeznaczenia gruntoacutew
rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo fakt uzyskania takiej zgody
na wskazane wykorzystanie terenu przy okazji sporządzania miejscowych pla-
noacutew ktoacutere obowiązywały w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r
o zagospodarowaniu przestrzennym170 tj 1 stycznia 1995 r
Decyzja o warunkach zabudowy powinna roacutewnież pozostawać w zgo-
dzie z przepisami szczegoacutelnymi Katalog przepisoacutew odrębnych ktoacuterych unor-
mowania mają wpływ na wydawanie decyzji o warunkach zależy od położenia
terenu będącego przedmiotem ustaleń Do przepisoacutew odrębnych należy bez
wątpienia zaliczyć regulacje z zakresu ochrony środowiska przyrody gruntoacutew
rolnych i leśnych zabytkoacutew uzdrowisk ochrony granic obszaroacutew morskich
a także przepisy sanitarne unormowania z zakresu prawa geologicznego goacuter-
niczego itp
Osoba ubiegająca się o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zago-
spodarowania terenu nie musi legitymować się tytułem prawnym do nieru-
chomości gdyż decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz
nie narusza prawa własności i uprawnień osoacuteb trzecich Prawo do rozpoczęcia
budowy wynikać bowiem będzie dopiero z ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę ktoacutera może być wydana jedynie inwestorowi ktoacutery min wykaże się
prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane171 Z tych wzglę-
doacutew w odniesieniu do tego samego terenu organ może wydać decyzję o wa-
runkach zabudowy więcej niż jednemu wnioskodawcy Dodatkowo ustawo-
dawca zastrzegł iż wnioskodawcy ktoacutery nie uzyskał prawa do terenu nie przy-
sługuje roszczenie o zwrot nakładoacutew poniesionych w związku z otrzymaną
decyzją o warunkach zabudowy
Jednocześnie zaakcentować należy że choć decyzja o warunkach zabu-
dowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień
osoacuteb trzecich to zasadniczo może wpłynąć na sposoacuteb wykonywania własności
przez zlokalizowanie na danej nieruchomości konkretnej inwestycji172 Tym
samym w art 63 ust 3 upzp ustawodawca podkreślił że wywołanie przez
decyzję o warunkach zabudowy skutkoacutew o ktoacuterych mowa w art 36 upzp
powoduje że do decyzji o warunkach zabudowy należy stosować odpowiednio
art 36 i 37 upzp Koszty realizacji roszczeń wynikających z art 36 ust 1 i 3
upzp obciążać będą jednak inwestora po uzyskaniu ostatecznej decyzji
o pozwoleniu na budowę
170 Tj Dz U z 1999 r Nr 15 poz 139 ze zm 171 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 lipca 2016 r II OSK 282214 LEX nr 2102251 172 Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 czerwca 2017 r II SAPo 11017 LEX nr 2330006
Małgorzata Pracka
85
Podsumowanie
System planowania przestrzennego jest wyrazem decentralizacji zadań
publicznych ale zasadnicza rola w tym systemie przypada gminie gdyż jej roz-
strzygnięcia planistyczne mają moc obowiązującą i dotykają w sposoacuteb bezpo-
średni właścicieli gruntoacutew Sfera rozstrzygnięć planistycznych może być jednak
źroacutedłem wielu konfliktoacutew Ustawodawca wyposażył właścicieli i użytkownikoacutew
wieczystych w środki prawne służące ochronie ich praw co jest wyrazem reali-
zacji konstytucyjnoprawnych gwarancji ochrony prawa własności Kształtowa-
nie przestrzeni to proces bardzo złożony będący grą roacuteżnorakich wartości
i interesoacutew Bez odpowiednich regulacji prawnych nie jest możliwe właściwe
kształtowanie przestrzeni przez stymulowanie procesoacutew gospodarczych jak
i ochrona określonych jej wartości Temu ma służyć prawo gospodarowania
przestrzenią tworzące warunki do racjonalnego organizowania przestrzeni
egzekwowania ładu przestrzennego i eliminowania (bądź łagodzenia) konflik-
toacutew
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane tj DzU z 2017 r poz1332 ze
zm
Ustawa z dnia 3 lutego 1995 r o ochronie gruntoacutew rolnych i leśnych tj DzU
z 2017 r poz1161
Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r o gospodarce nieruchomościami tj DzU
z 2016 r poz 2147 ze zm
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r Prawo ochrony środowiska tj DzU z 2017r
poz 519 ze zm
Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r Prawo wodne tj DzU z 2017r poz 1121 ze zm
Ustawa z dnia 27 marca 2003 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzen-
nym tj DzU z 2017r poz 1073
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r o ochronie przyrody tj DzU z 2016 r poz
2134 ze zm
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r w sprawie
wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania prze-
strzennego Dz U z 2003 r poz1587
Orzecznictwo
Wyrok NSA z dnia 9 czerwca 1995 r IV SA 34693 ONSA 19963 poz 125
Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2003 r IV SA39512002 niepubl
Prawo gospodarowania przestrzenią
86
Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2012 r II OSK 98411 LEX nr 1291986
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 lipca 2016 r II OSK 282214 LEX
nr 2102251
Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2017 r II OSK 160915 LEX nr 2288701
Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2017 r II OSK 216315 LEX nr 2293411
Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 lutego 2012 r II SAWr 91111 LEX
nr 1139038
Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 17 października 2012r II SABd 65412 LEX
nr 1248580
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 marca 2013 r IV SAPo 122612 LEX
nr 1299618
Wyrok WSA w Kielcach z dnia 11 kwietnia 2013 r II SAKe 13013 LEX
nr 1310162
Wyrok WSA z dnia 9 maja 2017 r II SABd 8317 LEX nr 2307499
Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 maja 2017 r II SABk 24617 LEX
nr 2306710
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 czerwca 2017 r II SAPo 11017 LEX
nr 2330006
Literatura
Bąkowski T Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu War-
szawa 2001
Bąkowski T Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Komen-
tarz Zakamycze 2004
Despot-Mładanowicz A Komentarz do art 54 ustawy o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym Lex 2016
Falczyński W Stelmasiak J Glosa do wyroku NSA z dnia 3 września 2004 r OPS
52004 Orzecznictwo Sądoacutew Polskich 20057-891
Filipowicz T Komentarz do art 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym Lex 2016
Izdebski H Komentarz do art 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym LEX 2013
Krzywoń A Konstytucja RP a środowisko Państwo i Prawo 201283 LEX nr
152978
Niewiadomski Z(red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie
i zagospodarowanie przestrzenne Wydawnictwo CH Beck Warszawa 2009
Niewiadomski Z Planowanie przestrzenne Zarys systemu Warszawa 2003
PlucińskandashFilipowicz A (red) A Kosicki Komentarz do art 14 ustawy
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Lex 2016
87
dr hab Joanna Smarż173
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew
Prawa budowlanego
Principles of investment implementation in the scope of the amended pro-visions of the Building Law act
Streszczenie
Proces budowlany regulowany jest szeregiem przepisoacutew jednak za pod-
stawę tego procesu należy uznać przepisy Prawa budowlanego Normują one
przebieg procesu budowlanego oraz uprawnienia i obowiązki jego uczestnikoacutew
i organoacutew administracji publicznej działających w budownictwie
Przepisy Prawa budowlanego ulegały w ostatnim czasie licznym i istot-
nym zmianom ktoacutere należy uwzględnić w trakcie realizacji procesu budowla-
nego Powyższe ma na celu uniknięcie nieprawidłowości ktoacutere zobowiązywa-
łyby organy do wszczynania postępowania mającego na celu doprowadzenie do
stanu zgodnego z prawem
Słowa kluczowe
Prawo budowlane proces budowlany pozwolenie na budowę
Summary
The construction process is regulated by a number of regulations but the
Building Law act must be considered as the basis for this process They regulate
the course of the construction process and the powers and duties of its partici-
pants and public administrations bodies operating in the construction industry
The provisions of the Building Law act have recently undergone numerous
and significant changes that need to be taken into account during the construc-
tion process This is aimed to avoid irregularities which would oblige the authori-
ties to initiate proceedings to bring the matter into the lawfulness
Key words
Building Law act construction process building premit
173 Prof nadz Kierownik Zakładu Prawa Publicznego Katedra Prawa Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu Radca prawny
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
88
1 Podstawa prawna procesu inwestycyjnego
Budownictwo to ważna gałąź gospodarki ktoacutera zaspokaja podstawowe
potrzeby mieszkaniowe człowieka daje liczne miejsca pracy kształtuje krajo-
braz oraz oddziaływuje na rozwoacutej sztuki Obiekty budowlane powstają
w skomplikowanym procesie budowlanym ktoacutery trwa od przygotowania inwe-
stycji budowlanej poprzez jej budowę oddawanie do użytkowania utrzymanie
jej w należytym stanie technicznym i estetycznym aż do rozbioacuterki włącznie
Proces ten kształtowany jest przede wszystkim przez przepisy ustawy
z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane174 oraz ustawy z dnia 27 marca 2003 r
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym175 a także przepisy rozpo-
rządzeń wykonawczych176 Oproacutecz wskazanych przepisoacutew podstawowych ist-
nieją regulacje prawne ktoacutere nie opisują co prawda wprost procesu budowla-
nego lecz odnoszą się do jego niektoacuterych etapoacutew i wybranych czynności Do
takich regulacji należy zaliczyć w szczegoacutelności ustawę z dnia 27 kwietnia
2001 r prawo ochrony środowiska177 ustawę z dnia 23 lipca 2003 r o ochronie
zabytkoacutew i opiece nad zabytkami178 ustawę z dnia 29 stycznia 2004 r prawo
zamoacutewień publicznych179 ustawę z dnia 17 maja 1989 r Prawo geodezyjne
i kartograficzne180 ustawę z dnia 10 kwietnia 1997 r Prawo energetyczne181
a także ustawę z dnia 9 czerwca 2011 r Prawo geologiczne i goacuternicze182
Wskazane przepisy należy brać pod uwagę przy projektowaniu i budowie
obiektoacutew zapewniając spełnienie wymagań podstawowych do ktoacuterych należą
1) warunki techniczne w zakresie bezpieczeństwa konstrukcji bezpieczeń-
stwa pożarowego użytkowania warunkoacutew higienicznych i zdrowotnych
ochrony środowiska oraz ochrony przed hałasem i drganiami 2) warunki użyt-
174 Dz U z 2017 r poz 1332 175 Dz U z 2017 r poz 1073 176 Podstawowe są w tym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r w sprawie warunkoacutew technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz U z 2015 r poz 1422) oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r w sprawie warunkoacutew technicznych użytkowania budynkoacutew mieszkalnych (Dz U Nr 74 poz 836 ze zm) 177 Dz U z 2017 r poz 519 178 Dz U z 2014 r poz 1446 179 Dz U z 2017 r poz 1579 180 Dz U z 2016 r poz 1629 181 Dz U z 2017 r poz 220 182 Dz U z 2016 r poz 1131
Joanna Smarż
89
kowe uzależnione od jego przeznaczenia oraz 3) poszanowanie uzasadnionych
interesoacutew osoacuteb trzecich znajdujących się w strefie oddziaływania obiektu183
2 Uczestnicy procesu budowlanego
Projektowanie i realizacja obiektoacutew budowlanych powinna zostać powie-
rzona osobom posiadającym odpowiednią wiedzę i doświadczenie zawodowe
potwierdzone uprawnieniami budowlanymi Osoby takie muszą być członkami
właściwego samorządu zawodowego184 Dopiero woacutewczas mogą pełnić funkcję
projektanta kierownika budowy lub roboacutet budowlanych oraz inspektora nad-
zoru inwestorskiego będąc profesjonalnymi uczestnikami procesu budowlane-
go Dodatkowo do uczestnikoacutew tego procesu zalicza się inwestora bez ktoacuterego
proces inwestycyjny nie miałby racji bytu
Każdy z ww uczestnikoacutew procesu budowlanego posiada określone usta-
wą ndash Prawo budowlane uprawnienia i obowiązki Podstawowym obowiązkiem
inwestora jest zorganizowanie procesu budowy z uwzględnieniem zasad bez-
pieczeństwa i ochrony zdrowia a w szczegoacutelności zapewnienie opracowania
projektu budowlanego przez uprawnionego projektanta oraz objęcia kierow-
nictwa budowy przez kierownika budowy Podstawowym zaś obowiązkiem
projektanta jest opracowanie projektu budowlanego łącznie z uzyskaniem
wymaganych opinii uzgodnień i sprawdzeń rozwiązań projektowych w zakre-
sie wynikającym z przepisoacutew Dodatkowo projektant zobowiązany jest wyja-
śniać wątpliwości dotyczące projektu i zawartych w nim rozwiązań oraz spra-
wować nadzoacuter autorski185 a w przypadku gdy jest to niezbędne zobowiązany
jest zapewnić sprawdzenie projektu186 Pracę projektanta wieńczy oświadcze-
nie o sporządzeniu projektu budowlanego zgodnie z obowiązującymi przepi-
sami oraz zasadami wiedzy technicznej Z obowiązkami projektanta skorelo-
wane są określone jego uprawnienia Istotne w tym zakresie jest prawo wstępu
183 Obszar oddziaływania obiektu to teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowla-nego na podstawie przepisoacutew odrębnych wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu w tym zabudowy tego terenu (art 3 pkt 20 ustawy Prawo budowlane) Por G Kuźma R Tymiec Prawo budowlane Komentarz 2017el 184 Chodzi o samorząd architektoacutew oraz inżynieroacutew budownictwa ndash por ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r o samorządach zawodowych architektoacutew oraz inżynieroacutew budownictwa Dz U z 2016 r poz 1725 185 Wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2016 r II GSK 122415 Legalis nr 1554911 186 Sprawdzającym może być wyłącznie osoba legitymująca się uprawnieniami do pro-jektowania bez ograniczeń Od 10 sierpnia 2014 r sprawdzenia projektu nie może dokonać rzeczoznawca budowlany - por ustawa z dnia 9 maja 2014 r o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektoacuterych zawodoacutew regulowanych Dz U z 2014 r poz 768
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
90
na teren budowy i dokonywania w dzienniku budowy zapisoacutew dotyczących jej
realizacji a także prawo do żądania wstrzymania roboacutet budowlanych w razie
odstępstw od projektu zagrażających bezpieczeństwu obiektu
Nad realizacją roboacutet budowlanych czuwa kierownik budowy ktoacuterego
obowiązkiem jest protokolarne przejęcie od inwestora terenu budowy i zabez-
pieczenie go przed wstępem osoacuteb trzecich187 prowadzenie dokumentacji bu-
dowy oraz kierowanie budową obiektu budowlanego w sposoacuteb zgodny z pro-
jektem i pozwoleniem na budowę oraz przepisami w tym techniczno-
budowlanymi a także przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy Rola kierow-
nika budowy kończy się z chwilą przekazania inwestorowi oświadczenia o
zgodności wykonania obiektu budowlanego z ww warunkami i o doprowadze-
niu do należytego stanu i porządku terenu budowy a także - w razie korzysta-
nia - drogi ulicy sąsiedniej nieruchomości budynku lub lokalu188 W celu
umożliwienia wypełnienia ww obowiązkoacutew kierownikowi przyznane zostało
uprawnienie do występowania do inwestora o zmiany w rozwiązaniach projek-
towych jeżeli są one uzasadnione koniecznością zwiększenia bezpieczeństwa
realizacji roboacutet budowlanych lub usprawnienia procesu budowy oraz ustosun-
kowania się w dzienniku budowy do zaleceń w nim zawartych
Ostatnim profesjonalnym uczestnikiem procesu budowlanego jest
inspektor nadzoru inwestorskiego ktoacuterego podstawowym obowiązkiem jest
reprezentowanie inwestora na budowie przez sprawowanie kontroli zgodności
jej realizacji z projektem i pozwoleniem na budowę przepisami oraz zasadami
wiedzy technicznej Uprawnienia inspektora są dość szerokie ponieważ upo-
ważniony jest on do wydawania kierownikowi budowy lub roboacutet poleceń doty-
czących usunięcia nieprawidłowości lub zagrożeń Może też żądać od kierowni-
ka budowy lub roboacutet dokonania poprawek bądź ponownego wykonania wadli-
wie wykonanych roboacutet a nawet wstrzymania dalszych roboacutet budowlanych
w przypadku gdyby ich kontynuacja mogła wywołać zagrożenie bądź spowo-
dować niedopuszczalną niezgodność z projektem lub pozwoleniem na budowę
Z uwagi na wskazane obowiązki kierownika budowy i inspektora nadzo-
ru inwestorskiego łączenie tych funkcji w ramach jednej budowy nie jest do-
puszczalne189 Chodzi w tym przypadku o uniknięcie wystąpienia kolizji intere-
soacutew i tworzenia de facto fikcji kontroli ponieważ w przypadku braku takiego
zastrzeżenia kierownik budowy będąc inspektorem nadzoru inwestorskiego
dokonywałby kontroli roboacutet ktoacutere nadzorował jako kierownik W ten sposoacuteb
187 Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku - I Wydział Cywilny z dnia 16 grudnia 2014 r I ACa 63914 Legalis nr 1186572 188 Wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2002 r II SAKa 50801 Legalis nr 99207 189 Por art 24 ust 1 Prawa budowlanego
Joanna Smarż
91
zatracałby się sens nadzoru dokonywanego w taki sposoacuteb Tymczasem podsta-
wowym celem procesu inwestycyjnego jest zapewnienie bezpieczeństwa
i właściwej realizacji inwestycji Cel ten może być osiągnięty jedynie poprzez
rozdzielenie tych funkcji co umożliwi zachowanie elementu faktycznej a nie
iluzorycznej kontroli procesu budowlanego Jest to ważny element systemu
zapewnienia wysokiej jakości procesu budowlanego
3 Postępowanie poprzedzające rozpoczęcie roboacutet budowlanych
Roboty budowlane można prowadzić na podstawie pozwolenia na
budowę zgłoszenia z projektem lub też zgłoszenia Nadrzędną zasadą jest ko-
nieczność uzyskania pozwolenia na budowę ktoacutere jest decyzją administracyjną
zezwalającą na budowę obiektu budowlanego w określonym miejscu i o okre-
ślonym kształcie Z punktu widzenia interesoacutew adresata decyzji o pozwoleniu
na budowę istotne jest że uzyskuje on pewność nabytych w drodze tego po-
zwolenia praw i obowiązkoacutew oraz związaną z tym ochronę przed nadmierną
ingerencją władzy publicznej w jego poczynania związane z realizacją inwesty-
cji budowlanej190 Decyzja taka upoważnia do rozpoczęcia i prowadzenia roboacutet
budowlanych
Przepis art 28 Prawa budowlanego wprowadzający obowiązek uzyskania
pozwolenia na budowę przed rozpoczęciem roboacutet budowlanych uległ jednak
istotnej zmianie w 2015 r Przed zmianą przepis ten stanowił iż Roboty bu-
dowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwole-
niu na budowę z zastrzeżeniem art 29-31rdquo Dnia 28 czerwca 2015 r weszła
w życie niewielka z pozoru zmiana prawna ktoacutera polegała na wykreśleniu
z treści przywołanego przepisu jednego słowa - ostatecznejrdquo191
W wyniku poroacutewnania literalnej treści przepisu art 28 ust 1 w brzmie-
niu przed zmianą i po jej dokonaniu można dojść do wniosku iż obecnie moż-
liwe jest rozpoczęcie prowadzenia roboacutet budowlanych na podstawie nieosta-
tecznego pozwolenia na budowę Przyjęcie takiej interpretacji w zestawieniu
z innymi przepisami w tym przepisami kpa jest jednak niemożliwe a dodat-
kowo niekorzystne dla inwestoroacutew ktoacuterzy narażają się na niebezpieczeństwo
wyeliminowania takiej decyzji nieostatecznej z obrotu prawnego Natomiast
190 Por J Smarż Pozwolenie na budowę jako wyraz troski o dobro wspoacutelne (w) K Kułak-Krzysiak J Parchomiuk Służąc dobru wspoacutelnemu Lublin 2016 s 251 i n oraz J Smarż Wymoacuteg ostatecznościrdquo decyzji o pozwoleniu na budowę w świetle obowiązujących regulacji prawnych i orzecznictwa bdquoBudownictwo i Prawordquo 2017 nr 3 s 3-6 191 Por ustawa z dnia 20 lutego 2015 r o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektoacuterych innych ustaw Dz U z 2015 r poz 443
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
92
konsekwencje naruszenia tego przepisu są poważne ponieważ prowadzenie
roboacutet budowanych na podstawie nieostatecznej decyzji o pozwoleniu na budo-
wę stanowi samowolę budowlaną ktoacutera może skutkować w najlepszym wy-
padku obowiązkiem doprowadzenia roboacutet budowlanych do stanu zgodnego
z prawem192 ale także nakazem rozbioacuterki Dlatego też zaroacutewno GUNB jak
i pierwsze orzeczenie sądowe193 w tym zakresie nakazują uznać że mimo wy-
eliminowania z art 28 ust 1 określenia ostatecznejrdquo nadal obowiązuje zasada
zgodnie z ktoacuterą roboty budowlane objęte pozwoleniem na budowę można roz-
począć woacutewczas gdy decyzja stanie się ostateczna czyli nie będzie istniała
możliwość jej zaskarżenia Pewne wyjątki wynikają z art 130 kpa jednak za-
sadą pozostaje rozpoczęcie roboacutet budowlanych na podstawie ostatecznej decy-
zji o pozwoleniu na budowę
Realizacja obiektu może nastąpić także na podstawie zgłoszenia z projek-
tem ktoacutere jest nowym rozwiązaniem prawnym194 zezwalającym w ściśle okre-
ślonych przypadkach na prowadzenie roboacutet budowlanych w uproszczonym
trybie Najbardziej popularny zakres roboacutet ktoacutere mogą być realizowane w tym
trybie to budowa i przebudowa wolno stojących budynkoacutew mieszkalnych jed-
norodzinnych ktoacuterych obszar oddziaływania mieści się w całości na działce lub
działkach na ktoacuterych zostały zaprojektowane195 Wyboacuter formy pozwolenia lub
zgłoszenia z projektem należy do inwestora ktoacutery zamiast dokonania zgłosze-
nia może wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę co
niejednokrotnie może okazać się korzystniejsze196 szczegoacutelnie w zakresie
ochrony swoich praw Tym bardziej że do zgłoszenia z projektem należy dołą-
czyć analogiczne dokumenty jak w przypadku występowania z wnioskiem
o uzyskanie decyzji o pozwolenie na budowę Procedura zgłoszenia zamiaru
realizacji obiektu z jednoczesnym złożeniem projektu budowlanego jest zatem
dość skomplikowana a nie daje wystarczającej ochrony inwestorowi ktoacutery
w takim przypadku nie uzyskuje urzędowego potwierdzenia możliwości rozpo-
częcia roboacutet budowlanych w formie decyzji administracyjnej jak ma to miejsce
w przypadku pozwolenia na budowę
192 Por wyrok WSA z dnia 8 września 2016 r II SARz 168015 Legalis nr 1545721 193 Por wyrok WSA z dnia 11 stycznia 2017 r II SAŁd 49016 Legalis nr 1567628 194 Nowe rozwiązanie zostało wprowadzone przepisami ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r o zmianie niektoacuterych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorcoacutew Dz U poz 2255 195 Por art 29 ust 1 pkt 1a Prawa budowlanego 196 Por J Smarż Pozwolenie na budowę versus zgłoszenie z projektemrdquo w świetle obo-wiązujących przepisoacutew (w) J Smarż (red) Nieruchomości ndash aktualne problemy prawne Radom 2016 r s 134 J Smarż Korzyści i zagrożenia wynikające z realizacji inwestycji na podstawie zgłoszenia z projektem bdquoBudownictwo i Prawordquo 2016 nr 3 s 6-8
Joanna Smarż
93
Trzecią formą reglamentacji roboacutet budowlanych jest zgłoszenie ktoacutere ja-
ko uproszczona forma realizacji roboacutet budowlanych197 odnosi się wyłącznie do
takich roboacutet budowlanych ktoacuterych wykonanie w zasadzie nie może wpłynąć
ujemnie na bezpieczeństwo publiczne lub wygląd miejscowości ktoacutere mogą
jednak wprowadzić na tyle istotne zmiany w istniejącym stanie budynkoacutew lub
ich otoczenia że wymagają pewnego nadzoru przy ich wykonaniu Obowiąz-
kiem zgłoszenia objęte są inwestycje o mniejszym ciężarze gatunkowym nie
wymagające ze swej istoty zwiększonej uwagi właściwego do załatwienia tych
spraw organu198
Zamknięty katalog obiektoacutew objętych zgłoszeniem wynika z art 29-30
Prawa budowlanego Oznacza to że uzyskania pozwolenia na budowę nie wy-
magają wyłącznie obiekty i roboty budowlane o określonych parametrach
i przeznaczeniu wyliczone enumeratywnie we wskazanych przepisach199
Realizacja inwestycji na podstawie zgłoszenia polega na możliwości przy-
stąpienia do prowadzenia zgłoszonych roboacutet jeśli w terminie 21 dni200 od ich
zgłoszenia organ nie zgłosi sprzeciwu201 nie zażąda dodatkowych informacji
lub nie nałoży na inwestora obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę
Pod pojęciem roboacutet budowlanych należy rozumieć roacutewnież rozbioacuterkę
obiektu budowlanego202 Zgodnie z powyższym może okazać się że roboty po-
legające na rozbioacuterce będą wymagały uzyskania decyzji o pozwoleniu Jak za-
strzega ustawodawca pozwolenia takiego nie wymaga jednak rozbioacuterka bu-
dynkoacutew i budowli niewpisanych do rejestru zabytkoacutew oraz nieobjętych ochro-
ną konserwatorską203 o wysokości poniżej 8m jeżeli ich odległość od granicy
działki jest nie mniejsza niż połowa wysokości oraz obiektoacutew i urządzeń bu-
dowlanych na budowę ktoacuterych nie jest wymagane pozwolenie na budowę jeże-
li nie podlegają ochronie jako zabytki204 Rozbioacuterka ww obiektoacutew budowla-
nych wymaga uprzedniego zgłoszenia właściwemu organowi
Przed uzyskaniem pozwolenia na rozbioacuterkę lub przed ich zgłoszeniem
można rozpocząć jedynie roboty zabezpieczające i rozbioacuterkowe jeżeli mają one
na celu usunięcie bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mie- 197 Wyrok WSA z dnia 2 sierpnia 2016 r II SAOp 25916 Legalis nr 1558116 198 Wyrok NSA z dnia 17 listopada 2005 r II OSK 19705 LEX nr 196647 199 ZNiewiadomski TAsman J Dessoulavy-Śliwiński EJaniszewska-Kuropatwa APlucińska-Filipowicz J Siegień Prawo budowlane Komentarz 2016el 200 Termin ten uległ skroacuteceniu z 30 dni ndash por art 30 Prawa budowlanego Dz U 2016r poz 260 201 Na temat sprzeciwu por A Plucińska-Filipowicz Strona w sprawie sprzeciwu do zgłoszenia budowy Nieruchomości 2011 Nr 1 202 Por art 3 pkt 7 Prawa budowlanego 203 Wyrok WSA z dnia 1 sierpnia 2013 r II SAOl 43213 Legalis nr 755381 204 Wyrok WSA z dnia 13 stycznia 2017 r II SAŁd 79416 Legalis nr 1568460
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
94
nia205 Rozpoczęcie takich roboacutet nie zwalnia jednak inwestora od obowiązku
bezzwłocznego uzyskania pozwolenia na rozbioacuterkę lub zgłoszenia o zamierzo-
nej rozbioacuterce obiektu budowlanego
4 Wymagania warunkujące uzyskanie pozwolenia na budowę
Pozwolenie na budowę wydaje organ administracji architektoniczno-
budowlanej tj starosta ktoacutery jest organem I instancji oraz wojewoda ktoacutery
jest organem wyższego stopnia w stosunku do decyzji wydawanych przez sta-
rostę oraz w przypadku ściśle określonych inwestycji organem I instancji206
Pozwolenie wydaje się na wniosek zainteresowanego ktoacutery wszczyna
postępowanie administracyjne w przedmiocie pozwolenia na budowę Postę-
powanie to kończy się wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub decyzji
o odmowie wydania pozwolenia na budowę Do wniosku należy dołączyć
w szczegoacutelności cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami
uzgodnieniami pozwoleniami innymi dokumentami wymaganymi przepisami
szczegoacutelnymi zaświadczenie projektanta o członkostwie w izbie oraz oświad-
czenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budow-
lane i decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jeżeli jest
ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym207
Pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu kto złożył
wniosek w tej sprawie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy
i zagospodarowania terenu jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz oświadczenie o posia-
danym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane208
Oświadczenie takie składane jest pod rygorem odpowiedzialności karnej
205 Wyrok NSA z dnia 16 września 2011 r II OSK 136610 Legalis nr 819811 206 Wojewoda jest organem I stopnia w sprawach obiektoacutew i roboacutet budowlanych określonych w art 82 Prawa budowlanego oraz w przepisach rozporządzenia Rady Ministroacutew z dnia 25 listopada 2010 r w sprawie obiektoacutew i roboacutet budowlanych w sprawach ktoacuterych organem pierwszej instancji jest wojewoda Dz U Nr 235 poz 1539 207 Szczegoacutełowe wymagania w zakresie załącznikoacutew do wnioskoacutew wynikają z art 33 ust 2 Prawa budowlanego a są one roacuteżne w zależności od rodzaju inwestycji 208 Co do zasady dysponowanie nieruchomością na cele budowlane polega na wykaza-niu istnienia prawa (uprawnienia) Nie chodzi o faktyczną możliwość wejścia na teren nieruchomości i wykonanie roboacutet w jakimś określonym z goacutery terminie ndash por wyrok NSA z dnia 17 listopada 2016 r II OSK 33615 Legalis nr 1554672 oraz J Woliński Wykazanie prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane Nieruchomości 2013 Nr 4 Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2017 r II OSK 268115 Legalis nr 1605448
Joanna Smarż
95
Z zasady pozwolenie na budowę dotyczy całego zamierzenia budowlane-
go natomiast w przypadku zamierzenia obejmującego więcej niż jeden obiekt
na wniosek inwestora może dotyczyć wybranych obiektoacutew lub zespołu obiek-
toacutew ktoacutere mogą samodzielnie funkcjonować zgodnie z przeznaczeniem
Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę organ administracji ar-
chitektoniczno-budowlanej sprawdza spełnienie wszystkich wymagań praw-
nych kompletność projektu budowlanego posiadanie wymaganych opinii
uzgodnień pozwoleń i sprawdzeń oraz wykonanie oraz sprawdzenie projektu
przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się
aktualnym na dzień opracowania projektu - lub jego sprawdzenia W razie
stwierdzenia naruszeń w powyższym zakresie organ ten nakłada postanowie-
niem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości określając termin ich
usunięcia Po bezskutecznym upływie tego terminu wydaje decyzję o odmowie
zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę209 Natomiast
w przypadku spełnienia wskazanych wymagań organ nie może odmoacutewić wy-
dania decyzji o pozwoleniu na budowę Pozwolenie jest więc decyzją admini-
stracyjną związaną to znaczy że nie ma charakteru uznaniowego Spełnienie
przez inwestora ustawowych przesłanek obliguje organ architektoniczno-
budowlany do jej wydania natomiast ich niespełnienie ndash powinno pociągać za
sobą odmowę wydania pozwolenia210
Postępowanie w sprawie wydania pozwolenia na budowę powinno za-
kończyć się w terminie 65-ciu dni od dnia złożenia kompletnego wniosku przez
inwestora W tym celu organ administracji architektoniczno-budowlanej pro-
wadzi rejestry decyzji o pozwoleniu na budowę ktoacutere umożliwiają ocenę ter-
minowości rozpatrywania wnioskoacutew przez organ W przypadku gdy organ
administracji architektoniczno-budowlanej nie wyda decyzji w terminie organ
wyższego stopnia wymierza temu organowi karę w wysokości 500 zł za każdy
dzień zwłoki211
Stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są inwestor
oraz właściciele użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdują-
A Grabowska-Toś M Sobol Dysponowanie nieruchomością na cele budowlane ndash glosa ndash II OPS 210 bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 10 209 Wyrok WSA z dnia 20 kwietnia 2017 r II SABOp 6317 Legalis nr 1600903 210 J Smarż Pozwolenie na budowę jako wyraz troski o dobro wspoacutelne (w) K Krzysiak- Kułak J Parchomiuk Służąc dobru Wspoacutelnemu Lublin 2016 s 259 211 A Kosicki Kara za nieterminowe wydanie pozwolenia na budowę Nieruchomości 2011 Nr 3 oraz A Plucińska-Filipowicz Kara za zwłokę w wydaniu pozwolenia na budowę bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 3
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
96
cych się w obszarze oddziaływania obiektu212 W toku postępowania admini-
stracyjnego poprzedzającego wydanie pozwolenia na budowę ocenie organu
podlega więc nie tylko spełnienie przez inwestora warunkoacutew techniczno-
organizacyjnych i architektoniczno-urbanistycznych ale roacutewnież to czy docho-
dzi lub może dojść do naruszenia interesoacutew osoacuteb trzecich zwłaszcza właścicieli
sąsiednich nieruchomości213 Celem postępowania w sprawie wydania pozwo-
lenia na budowę jest zbadanie zgodności planowanej inwestycji z prawem
i z interesami podmiotoacutew ktoacuterych prawa inwestycja ta może naruszać Wyda-
nie decyzji służy więc ochronie wartości konstytucyjnych w tym wolności
i praw innych osoacuteb Powyższy cel uzasadnia nie tylko kontrolę organu władzy
publicznej w stosunku do przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego ale też
ingerencję w prawa podmiotoacutew legitymujących się tytułami do zagospodaro-
wania nieruchomości gruntowej przez jej zabudowę Osoby trzecie mają prawo
do ochrony przed ewentualnymi uciążliwościami związanymi z realizacją inwe-
stycji budowlanej214
Prawo budowlane zawęża jednak znaczenie pojęcia strony w stosunku do
definicji tego pojęcia przyjętej w Kodeksie postępowania administracyjnego
gdzie stroną jest każdy czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy po-
stępowanie albo każdy kto żąda czynności organu ze względu na swoacutej interes
prawny lub obowiązek215 Powyższe podyktowane zostało chęcią zmniejszenia
liczby uczestnikoacutew postępowania oraz liczby skarg i odwołań do organoacutew
administracji publicznej oraz sądoacutew administracyjnych a także chęcią ochrony
interesu inwestora
212 A Plucińska-Filipowicz Strona w sprawie o pozwolenie na budowę (art 28 ust 2 PrBudU) Nieruchomości 2015 Nr 8 213 Zob wyrok NSA z 18 lutego 1999 r IV SA 24497 214 Potwierdzeniem powyższego jest przepis art 5 ust 1 pkt 9 Prawa budowlanego nakazujący poszanowanie występujących w obszarze jego oddziaływania uzasadnio-nych interesoacutew osoacuteb trzecich Z punktu widzenia ochrony praw tych osoacuteb istotne zna-czenie ma zagwarantowanie im przez ustawodawcę właściwej procedury w ramach ktoacuterej możliwe będzie dochodzenie praw i uzyskanie ochrony interesoacutew Ochrona osoacuteb trzecich w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę polega na przyznaniu im mocą art 28 ust 2 Prawa budowlanego statusu strony w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę Przymiot strony w tym postępowaniu przyznany został oproacutecz inwestora właścicielom nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania planowanego obiektu 215 Por art 28 kpa oraz wyrok NSA dnia 13 stycznia 2017 r II OSK 100515 Legalis nr 1575599
Joanna Smarż
97
5 Decyzja o pozwoleniu na budowę i warunki odstąpienia od pozwo-
lenia
Treść pozwolenia na budowę została określona przez przepisy rozporzą-
dzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 24 sierpnia 2016 r
w sprawie wzoroacutew wniosku o pozwolenie na budowę lub rozbioacuterkę zgłoszenia
budowy i przebudowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego oświadczenia
o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane
oraz decyzji o pozwoleniu na budowę lub rozbioacuterkę216 Zgodnie z powyższym
pozwolenie na budowę powinno zawierać wszystkie elementy wymagane
zgodnie z art 107 kpa Dodatkowo zgodnie z art 36 ust 1 Prawa budowlane-
go w decyzji o pozwoleniu na budowę organ administracji architektoniczno-
budowlanej w razie potrzeby określa szczegoacutelne warunki zabezpieczenia
terenu budowy i prowadzenia roboacutet budowlanych czas użytkowania tymcza-
sowych obiektoacutew budowlanych terminy rozbioacuterki istniejących obiektoacutew bu-
dowlanych nieprzewidzianych do dalszego użytkowania tymczasowych obiek-
toacutew budowlanych szczegoacutełowe wymagania dotyczące nadzoru na budowie
oraz informacje o obowiązkach i warunkach dotyczących obowiązku uzyskania
pozwolenia na użytkowanie
Zamierzeniem ustawodawcy jest aby realizacja inwestycji następowała
według projektu zatwierdzonego przez organ administracji architektoniczno-
budowlanej w ramach postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budo-
wę Wobec powyższego inwestor związany jest treścią decyzji zatwierdzającej
konkretny projekt budowlany i w przypadku zamiaru wprowadzenia zmian
istotnych nie może ich samodzielnie zrealizować w sposoacuteb odmienny od
zatwierdzonego projektu Ustawodawca uznał bowiem że w przypadku zamia-
ru wprowadzenia zmian istotnych organ administracji architektoniczno-
budowlanej powinien mieć możliwość ponownego wypowiedzenia się w zakre-
sie projektu z uwzględnionymi zmianami
Realizacja inwestycji na podstawie pozwolenia na budowę jest
zazwyczaj jednak procesem trwającym wiele miesięcy a czasami nawet lat co
powoduje niejednokrotnie konieczność dokonania zmian lub też chęć
modyfikacji pewnych rozwiązań w stosunku do pierwotnych założeń Może to
dotyczyć zaroacutewno rozwiązań projektowych jak roacutewnież warunkoacutew wydanego
już
pozwolenia na budowę Ustawodawca przewidując taką możliwość zezwolił na
dokonanie określonych zmian bez dodatkowych wymogoacutew jeżeli będą miały
216 DzU z 2016 r poz 1493
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
98
one charakter zmian tzw nieistotnychrdquo W przypadku natomiast zamiaru
dokonania tzw zmian istotnychrdquo ustawodawca zastrzegł że wprowadzenie ich
wymaga zmiany pozwolenia na budowę Kwalifikacja tych zmian od zawsze
budziła jednak szereg wątpliwości i rozbieżności w zakresie oceny
dokonywanej przez organy administracji architektoniczno-budowlanej
nadzoru budowlanego oraz projektanta W celu ich wyeliminowania przepis
art 36a Prawa budowlanego regulujący przedmiotowe zagadnienie ulegał
częstym zmianom a ostatnie zostały wprowadzone przepisami ustawy z dnia
16 grudnia 2016 r o zmianie niektoacuterych ustaw w celu poprawy otoczenia
prawnego przedsiębiorcoacutew217 Weszły one w życie z dniem 1 stycznia 2017 r
a ich charakter był istotny
Zgodnie z nowym brzmieniem ww przepisu nieistotne odstąpienie od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunkoacutew pozwolenia na
budowę ktoacutere nie wymaga uzyskania decyzji o zmianie pozwolenia na budo-
wę218 jest dopuszczalne o ile nie dotyczy zakresu objętego projektem zagospo-
darowania działki lub terenu charakterystycznych parametroacutew obiektu bu-
dowlanego (kubatury powierzchni zabudowy wysokości długości szerokości
liczby kondygnacji zapewnienia warunkoacutew niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne zmiany zamierzonego sposobu użytko-
wania obiektu budowlanego) oraz o ile nie wymaga uzyskania opinii uzgod-
nień pozwoleń innych dokumentoacutew wymaganych przepisami szczegoacutelny-
mi Natomiast w odniesieniu do inwestycji realizowanej na podstawie zgłosze-
nia z projektem istotne odstąpienie od takiego projektu od ktoacuterego organ ad-
ministracji architektoniczno-budowlanej nie wnioacutesł sprzeciwu jest dopusz-
czalne jedynie po uzyskaniu decyzji o pozwoleniu na budowę dotyczącej całego
zamierzenia budowlanego219
Jednocześnie ustawodawca wskazał że nie jest istotnym odstąpieniem
od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunkoacutew pozwolenia na
budowę zmiana wysokości szerokości lub długości obiektu budowlanego nie-
będącego obiektem liniowym jeżeli odstąpienie łącznie spełnia następujące
warunki nie przekracza 2 wysokości szerokości lub długości obiektu budow-
lanego określonych w projekcie budowlanym nie zwiększa obszaru oddziały-
wania obiektu nie mieści się w zakresie odstępstw o ktoacuterych mowa w ust 5
pkt 3-6 z wyjątkiem odstępstwa od projektowanych warunkoacutew ochrony prze-
ciwpożarowej jeżeli odstępstwo zostało uzgodnione z rzeczoznawcą do spraw
217 Dz U poz 2255 218 J Wszołek E Deszczka Decyzja o zmianie pozwolenia na budowę ndash charakter prawny i wybrane zagadnienia praktyczne MOP 2016 Nr 1 219 Por art 36a ust 1a Prawa budowlanego
Joanna Smarż
99
zabezpieczeń przeciwpożarowych oraz nie narusza przepisoacutew techniczno-
budowlanych
Osobą dokonującą kwalifikacji planowanego odstąpienia jest w pierw-
szej kolejności projektant jako autor projektu Dokonuje on kwalifikacji zamie-
rzonego odstąpienia a w przypadku uznania że jest ono nieistotne obowiąza-
ny jest zamieścić w projekcie budowlanym odpowiednie informacje ewentual-
nie rysunek i opis dotyczące tego odstąpienia Skorelowane jest to z podsta-
wowymi obowiązkami projektanta określonymi w art 20 ust 1 pkt 4 lit b
Prawa budowlanego ktoacutery nakłada na projektanta obowiązek sprawowania
nadzoru autorskiego na żądanie inwestora lub właściwego organu w zakresie
uzgadniania możliwości wprowadzenia rozwiązań zamiennych w stosunku do
przewidzianych w projekcie zgłoszonych przez kierownika budowy lub inspek-
tora nadzoru inwestorskiego
Kwalifikacja zamierzonego odstąpienia dokonana przez projektanta nie
ma jednak charakteru wiążącego dla organu administracji architektoniczno-
budowlanej jak i dla organu nadzoru budowlanego Stąd też organy te kwe-
stionują niejednokrotnie ustalenia dotyczące oceny zmian dokonanych przez
projektantoacutew220 co może skutkować podjęciem przez te organy przewidzia-
nych prawem działań Za ewentualne szkody poniesione na skutek takiej nie-
prawidłowej kwalifikacji odstąpienia projektant ponosi odpowiedzialność wo-
bec inwestora221
Konsekwencją istotnego odstąpienia od zatwierdzonego projektu budow-
lanego lub innych warunkoacutew pozwolenia na budowę bez uzyskania decyzji
o zmianie pozwolenia na budowę jest uchylenie decyzji o pozwoleniu na budo-
wę Inwestor nie będzie moacutegł woacutewczas przystąpić do kontynuowania roboacutet
budowlanych Wznowienie budowy w takiej sytuacji może nastąpić dopiero po
wydaniu decyzji o pozwoleniu na wznowienie roboacutet budowlanych
Sygnalizowana już długość procesu budowlanego powoduje niejedno-
krotnie zmianę planoacutew inwestora i to nie tylko w zakresie przyjętych pierwot-
nie rozwiązań projektowych ale także w ogoacutele związanych z realizacją inwe-
stycji Niejednokrotnie zdarza się bowiem że inwestor rezygnuje z dalszego
prowadzenia inwestycji Ustawodawca dopuszcza w takiej sytuacji możliwość
przeniesienia pozwolenia na budowę na rzecz innego podmiotu jeżeli przyjmu-
je on wszystkie warunki zawarte w tej decyzji oraz złoży oświadczenie o posia-
danym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane Istotą
takiej decyzji jest umożliwienie innemu podmiotowi kontynuowania roboacutet
220 Por np wyrok NSA z dnia 11 września 2012 r II OSK 22411 Legalis nr 780008 i WSA z dnia 13 lipca 2016 r II SAGl 9516 Legalis nr 1541456 221 Por wyrok WSA z dnia 9 lipca 2015 r II SAWr 35815 Legalis nr 1390753
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
100
budowlanych Jeżeli zatem roboty te zostały już wykonane wydawanie decyzji
o przeniesieniu pozwolenia na budowę byłoby bezcelowe Organem właściwym
w tym zakresie jest organ administracji architektoniczno-budowlanej ktoacutery
wydał decyzję zaś stronami postępowania o przeniesienie pozwolenia na
budowę są wyłącznie podmiot na rzecz ktoacuterego została wydana decyzja oraz
podmiot na rzecz ktoacuterego ma być przeniesione pozwolenie Organ nie może
odmoacutewić przeniesienia tej decyzji na rzecz innego podmiotu w przypadku
spełnienia wszystkich warunkoacutew Zaroacutewno przeniesienie pozwolenia jak i od-
mowa następuje w formie decyzji
6 Budowa obiektoacutew budowlanych
Inwestycja powinna być rozpoczęta niezwłocznie po uzyskaniu pozwole-
nia na budowę W przeciwnym przypadku decyzja o pozwoleniu na budowę
może stracić ważność Jak zastrzega bowiem ustawodawca pozwolenie wygasa
jeżeli budowa nie została rozpoczęta przed upływem 3 lat od dnia w ktoacuterym
decyzja ta stała się ostateczna lub budowa została przerwana na czas dłuższy
niż 3 lata Rozpoczęcie albo wznowienie budowy po wygaśnięciu decyzji może
nastąpić po wydaniu nowej decyzji o pozwoleniu na budowę albo decyzji
o wznowieniu roboacutet budowlanych222
Przyjmuje się że rozpoczęcie budowy następuje z chwilą podjęcia prac
przygotowawczych na terenie budowy czyli z chwilą wytyczenia geodezyjnego
obiektoacutew w terenie wykonania niwelacji terenu zagospodarowania terenu
budowy wraz z budową tymczasowych obiektoacutew wykonania przyłączy do sieci
infrastruktury technicznej na potrzeby budowy Katalog tych prac ma charak-
ter zamknięty co oznacza że tylko wymienione prace traktuje się jako przygo-
towawcze Przedmiotowe zastrzeżenie jest bardzo istotne ponieważ prace
przygotowawcze mogą być wykonywane wyłącznie na terenie objętym pozwo-
leniem na budowę lub zgłoszeniem223
Może się zdarzyć że do wykonania roboacutet niezbędne będzie wejście na
teren sąsiedniej nieruchomości lub zajęcie pasa drogowego Woacutewczas inwestor
przed rozpoczęciem roboacutet zobowiązany jest uzyskać zgodę właściciela sąsied-
niej nieruchomości budynku lub lokalu na takie wejście Dodatkowo inwestor
222 A Legat Stwierdzenie wygaśnięcia pozwolenia na budowę bdquoNieruchomościrdquo 2010 Nr 9 oraz A Plucińska-Filipowicz A Kosicki T Filipowicz Postępowanie naprawcze ndash wybrane zagadnienia cz II bdquoNieruchomościrdquo 2014 Nr 9 223 Wyrok WSA z dnia 6 kwietnia 2016 r II SALu 95915 Legalis nr 1477204
Joanna Smarż
101
zobowiązany jest uzgodnić przewidywany sposoacuteb zakres terminy korzystania
z tych obiektoacutew a także ewentualną rekompensatę z tego tytułu224
Zasadą jest korzystanie z sąsiedniej nieruchomości za zgodą jego właści-
ciela jeżeli jednak między inwestorem a właścicielem nieruchomości sąsiedniej
nie dojdzie do zawarcia porozumienia w tym zakresie inwestor może złożyć do
organu administracji architektoniczno-budowlanej wniosek o zezwolenie na
wejście na teren sąsiedniej nieruchomości Warunkiem uruchomienia tego try-
bu jest wykazanie przez inwestora iż nie udało mu się osiągnąć porozumienia
z właścicielem sąsiedniej nieruchomości Organ jest zobowiązany ustosunko-
wać się do takiego wniosku w terminie czternastu dni co ma na celu niebloko-
wanie inwestycji
Podobnie do wykonywania robot budowlanych może być wymagane za-
jęcie pasa drogowego lub jego części Może to nastąpić dopiero po spełnieniu
wymagań określonych w odrębnych przepisach225 Zajęcie pasa drogowego
wymaga uzyskania zezwolenia zarządcy drogi w formie decyzji administracyj-
nej Za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę ktoacuterej wysokość określana
jest w zezwoleniu Dodatkowo zajmujący pas drogowy ma obowiązek zapewnić
bezpieczne warunki ruchu i przywroacutecić pas do poprzedniego stanu użyteczno-
ści w określonym terminie Za niedotrzymanie warunkoacutew określonych
w zezwoleniu oraz za zajęcie pasa drogi bez zezwolenia zarządca drogi wymie-
rza karę w wysokości 10-krotności opłaty za jego zajęcie
7 Prowadzenie roboacutet budowlanych niezgodnie z projektem lub
przepisami
Prowadzenie roboacutet budowlanych bez wymaganego pozwolenia na budo-
wę (art 48) bez zgłoszenia lub pomimo wniesienia sprzeciwu przez właściwy
organ (art 49b) nazywane jest samowolą budowlaną Inną nieprawidłowością
jest wykonywanie roboacutet budowlanych niezgodnie z prawem (art 50-51)
Z zasady w przypadku wybudowania lub budowania obiektu budowla-
nego bądź jego części bez wymaganego pozwolenia na budowę organ nadzoru
budowlanego zobowiązany jest nakazać rozbioacuterkę tego obiektu lub jego części
chyba że możliwa jest legalizacja Może ona nastąpić wyłącznie po ziszczeniu
się łącznie trzech warunkoacutew tj kiedy budowa jest zgodna z przepisami o pla-
224 A Plucińska-Filipowicz T Filipowicz A Kosicki Budowa przy granicy sąsiada bdquoNieruchomościrdquo 2017 Nr 6 225 Por art 40 ustawy z 21 marca 1985 r o drogach publicznych DzU z 2016 poz 1440 oraz rozporządzenia Rady Ministroacutew z dnia 1 czerwca 2004 r w sprawie określe-nia warunkoacutew udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego DzU z 2016 poz 1264
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
102
nowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym a zwłaszcza z przepisami planu
miejscowego226 nie narusza przepisoacutew w tym techniczno-budowlanych
w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego
części do stanu zgodnego z prawem inwestor dokona opłaty legalizacyjnej227
W procesie legalizacji niezbędne jest roacutewnież przedstawienie dokumentoacutew
ktoacutere składane są przy występowaniu o wydanie decyzji o pozwoleniu na bu-
dowę Nieprzedłożenie tych dokumentoacutew skutkuje wydaniem decyzji o nakazie
rozbioacuterki całości lub części obiektu budowlanego
Właściwy organ nadzoru budowlanego czyli powiatowy inspektor nad-
zoru budowlanego przed wydaniem decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu
budowlanego i udzielenia pozwolenia na wznowienie roboacutet budowlanych bada
spełnienie wszystkich wymagań i w przypadku ich spełnienia ustala wysokość
opłaty legalizacyjnej228
W przypadku spełnienia obowiązkoacutew określonych przez organ nadzoru
budowlanego postępowanie prowadzone jest pod kątem zatwierdzenia projek-
tu budowlanego i wydania pozwolenia na wznowienie roboacutet budowlanych je-
żeli budowa nie została zakończona Natomiast jeśli budowa została już zakoń-
czona spełnienie nałożonych obowiązkoacutew jest wnioskiem jedynie o wydanie
decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego
Należy jednak zwroacutecić uwagę że wydając decyzję o legalizacji samowoli
budowlanej organ nadzoru budowlanego musi nałożyć na inwestora obowią-
zek uzyskania pozwolenia na użytkowanie zalegalizowanego obiektu co należy
uznać za dodatkowy wymoacuteg niezbędny do przystąpienia do użytkowania obiek-
tu realizowanego w warunkach samowoli budowlanej
Procedura legalizacji budowy prowadzonej bez zgłoszenia bądź pomimo
wniesienia sprzeciwu przez organ jest analogiczna jak przy legalizacji z art 48
z pewnymi wyjątkami a mianowicie w art 49b określony jest 30-dniowy ter-
min na uzupełnienie dokumentoacutew oraz podana została wysokość opłaty legali-
zacyjnej - w zależności od kategorii obiektu wynosi 2 500 - 5 000 zł Natomiast
w przypadku legalizacji obiektu realizowanego bez wymaganego pozwolenia na
budowę albo bez wymaganego zgłoszenia albo pomimo wniesienia sprzeciwu
do tego zgłoszenia brak wskazania jednego terminu ktoacutery ustalany jest indy-
226 A Plucinska-Filipowicz Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jako dokument wymagany do legalizacji samowoli budowlanej - orzecznictwo NSA Nie-ruchomości 2008 Nr 6 227 Wyrok WSA z dnia 30 czerwca 2016 r II SAOp 12416 Legalis nr 1483890 228 Stawka opłaty legalizacyjnej wynosząca 500 zł ulega woacutewczas 50-krotnemu podwyższeniu
Joanna Smarż
103
widualnie w każdym przypadku Podobnie opłata legalizacyjna wymierzana jest
każdorazowo z uwzględnieniem rodzaju i kategorii obiektu budowlanego
Nieco inne postępowanie prowadzone jest w przypadku prowadzenia
roboacutet budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego w sposoacuteb istotnie
odbiegający od ustaleń i warunkoacutew określonych w pozwoleniu na budowę lub
określony w przepisach Nie mamy woacutewczas do czynienia z samowolą budow-
laną w rozumieniu art 48 lecz z dopuszczeniem się innych nieprawidłowości
ktoacutere w tzw postępowaniu naprawczym należy doprowadzić do stanu zgodne-
go z prawem W takiej sytuacji właściwy organ wstrzymuje postanowieniem
prowadzenie roboacutet budowlanych i orzeka o doprowadzeniu obiektu budowla-
nego do stanu poprzedniego lub nakaz rozbioacuterki229
8 Przystąpienie do użytkowania
Z zasady do użytkowania obiektu budowlanego na ktoacuterego wzniesienie
jest wymagane pozwolenie na budowę można przystąpić po zawiadomieniu
właściwego organu o zakończeniu budowy jeżeli organ ten w terminie czter-
nastu dni od dnia doręczenia zawiadomienia nie zgłosi sprzeciwu w drodze
decyzji230 Jest to tzw milcząca zgoda organu nadzoru budowlanego w sytuacji
gdy nie stwierdzi on aby zgłoszony przez inwestora obiekt budowlany został
wykonany z naruszeniem projektu budowlanego warunkoacutew pozwolenia na
budowę lub przepisoacutew prawa231 Nie ma jednak przeszkoacuted aby w przypadku
braku zastrzeżeń w zakresie wykonania obiektu organ nadzoru powiadomił
pisemnie inwestora o możliwości przystąpienia do użytkowania obiektu nie
czekając na upływ określonego terminu
Stwierdzenie przez właściwy organ nadzoru budowlanego naruszeń
w wykonaniu zgłoszonego przez inwestora obiektu budowlanego umożliwia
temu organowi zgłoszenie sprzeciwu ktoacutery następuje w formie decyzji admini-
stracyjnej
W ściśle określonych przypadkach samo zawiadomienie o przystąpieniu
do użytkowania nie będzie wystarczające a ustawodawca wymaga uzyskania
pozwolenia na użytkowanie Z sytuacją taką mamy do czynienia 1) w przypad-
229 A Plucińska-Filipowicz A Kosicki T Filipowicz Postępowanie naprawcze ndash wybrane zagadnienia cz I Nieruchomości 2014 Nr 7 oraz A Plucińska-Filipowicz A Kosicki T Filipowicz Postępowanie naprawcze ndash wybrane zagadnienia cz II bdquoNieruchomościrdquo 2014 Nr 9 230 Wskazany termin uległ skroacuteceniu z 21dni przepisami ustawy z dnia 20 lutego 2015 r o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektoacuterych innych ustaw Dz U z 2015 r poz 443 231 Por red Z Niewiadomski Prawo budowlane Komentarz 2016el
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
104
kach określonych kategorii obiektu wskazanych w ustawie232 2) jako konse-
kwencja prowadzenia procedury legalizacji samowoli budowlanej oraz
3) w przypadku zamiaru przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego
przed wykonaniem wszystkich roboacutet budowlanych W każdym z tych przypad-
koacutew przed przystąpieniem do użytkowania należy uzyskać ostateczną decyzję
o pozwoleniu na użytkowanie
Inwestor w stosunku do ktoacuterego nałożono obowiązek uzyskania pozwo-
lenia na użytkowanie obiektu budowlanego jest obowiązany zawiadomić
zgodnie z właściwością wynikającą z przepisoacutew szczegoacutelnych organy Pań-
stwowej Inspekcji Sanitarnej oraz Państwowej Straży Pożarnej o zakończeniu
budowy obiektu budowlanego i zamiarze przystąpienia do jego użytkowania
Organy te zajmują stanowisko w sprawie zgodności wykonania obiektu budow-
lanego z projektem budowlanym w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez
nie zawiadomienia o zakończeniu budowy Niezajęcie stanowiska w tym termi-
nie traktuje się jak niezgłoszenie sprzeciwu lub uwag jest to tzw milcząca zgo-
da organu
Ważnym elementem poprzedzającym wydanie decyzji o pozwoleniu na
użytkowanie jest przeprowadzenie obowiązkowej kontroli Powinna ona na-
stąpić w terminie 21 dni od dnia doręczenia wezwania inwestora O terminie
kontroli inwestor powinien zostać zawiadomiony w terminie 7 dni od dnia
doręczenia wezwania tak aby moacutegł w niej uczestniczyć Z kontroli organ nad-
zoru sporządza protokoacuteł ktoacutery powinien być przechowany przez cały okres
istnienia obiektu budowlanego
Podsumowanie
Prawidłowa realizacja procesu budowlanego wymaga spełnienia licz-
nych warunkoacutew wynikających nie tylko z przepisoacutew Prawa budowlanego ale
także szeregu innych ustaw wpływających na ten proces Powyższe utrudnia
właściwe zrozumienie i stosowanie tych regulacji Stan ten dodatkowo kompli-
kuje znaczna liczba zmian w obszarze tego prawa
Celem ostatnich zmian Prawa budowlanego było uproszczenie procesu
budowlanego oraz wyeliminowanie pojawiających się wątpliwości Cel ten
w przypadku wielu rozwiązań został osiągnięty co należy ocenić pozytywnie
232 Określenie kategorii obiektu budowlanego następuje w pozwoleniu na budowę co wyklucza dowolność przy określeniu obowiązkoacutew inwestora związanych ze sposobem zakończenia procesu budowlanego Inwestor już od początku realizacji inwestycji wie w jaki sposoacuteb będzie obowiązany ją zakończyć
Joanna Smarż
105
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane Dz U z 2017 r poz 1332
Ustawa z dnia z dnia 15 grudnia 2000 r o samorządach zawodowych
architektoacutew oraz inżynieroacutew budownictwa Dz U z 2016 r poz 1725
Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz
niektoacuterych innych ustaw Dz U z 2015 r poz 443
Ustawa z dnia 16 grudnia 2016 r o zmianie niektoacuterych ustaw w celu poprawy
otoczenia prawnego przedsiębiorcoacutew Dz U poz 2255
Ustawa z 21 marca 1985 r o drogach publicznych DzU z 2016 poz 1440
Ustawa z dnia 9 maja 2014 r o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektoacuterych
zawodoacutew regulowanych Dz U z 2014 r poz 768
Rozporządzenie Rady Ministroacutew z 1 czerwca 2004 r w sprawie określenia wa-
runkoacutew udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego DzU z 2016 poz
1264
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r w sprawie
warunkoacutew technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie Dz U z 2015 r poz 1422
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16
sierpnia 1999 r w sprawie warunkoacutew technicznych użytkowania budynkoacutew
mieszkalnych Dz U Nr 74 poz 836 ze zm
Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 25 listopada 2010 r w sprawie
obiektoacutew i roboacutet budowlanych w sprawach ktoacuterych organem pierwszej
instancji jest wojewoda DzU Nr 235 poz 1539
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 24 sierpnia
2016r w sprawie wzoroacutew wniosku o pozwolenie na budowę lub rozbioacuterkę
zgłoszenia budowy i przebudowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego
oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele
budowlane oraz decyzji o pozwoleniu na budowę lub rozbioacuterkę DzU z 2016
r poz 1493
Orzecznictwo
Wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2002 r II SAKa 50801 Legalis nr 99207
Wyrok NSA z dnia 16 września 2011 r II OSK 136610 Legalis nr 819811
Wyrok NSA z dnia 11 września 2012 r II OSK 22411 Legalis nr 780008
Wyrok WSA z dnia 1 sierpnia 2013 r II SAOl 43213 Legalis nr 755381
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku - I Wydział Cywilny z dnia 16 grudnia
2014 r I ACa 63914 Legalis nr 1186572
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
106
Wyrok WSA z dnia 9 lipca 2015 r II SAWr 35815 Legalis nr 1390753
Wyrok WSA z dnia 6 kwietnia 2016 r II SALu 95915 Legalis nr 1477204
Wyrok WSA z dnia 30 czerwca 2016 r II SAOp 12416 Legalis nr 1483890
Wyrok WSA z dnia 13 lipca 2016 r II SAGl 9516 Legalis nr 1541456
Wyrok WSA z dnia 2 sierpnia 2016 r II SAOp 25916 Legalis nr 1558116
Wyrok NSA z dnia 17 listopada 2016 r II OSK 33615 Legalis nr 1554672
Wyrok WSA z dnia 8 września 2016 r II SARz 168015 Legalis nr 1545721
Wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2016 r II GSK 122415 Legalis nr 1554911
Wyrok WSA z dnia 11 stycznia 2017 r II SAŁd 49016 Legalis nr 1567628
Wyrok NSA dnia 13 stycznia 2017 r II OSK 100515 Legalis nr 1575599
Wyrok WSA z dnia 13 stycznia 2017 r II SAŁd 79416 Legalis nr 1568460
Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2017 r II OSK 268115 Legalis nr 1605448
Wyrok WSA z dnia 20 kwietnia 2017 r II SABOp 6317 Legalis nr 1600903
Literatura
Grabowska-Toś A Sobol M Dysponowanie nieruchomością na cele budowlane ndash
glosa ndash II OPS 210 Nieruchomości 2011 Nr 10
Kosicki A Kara za nieterminowe wydanie pozwolenia na budowę
bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 3
Kuźma G Tymiec R Prawo budowlane Komentarz 2017el
Legat A Stwierdzenie wygaśnięcia pozwolenia na budowę bdquoNieruchomościrdquo
2010 Nr 9
Niewiadomski Z Asman T Dessoulavy-Śliwiński J Janiszewska-Kuropatwa
E Plucińska-Filipowicz A Siegień J Prawo budowlane Komentarz 2016el
Niewiadomski Z Prawo budowlane Komentarz 2016el
Plucińska-Filipowicz A Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu jako dokument wymagany do legalizacji samowoli budowlanej - orzecz-
nictwo NSA bdquoNieruchomościrdquo 2008 Nr 6
Plucińska-Filipowicz A Strona w sprawie sprzeciwu do zgłoszenia budowy
bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 1
Plucińska-Filipowicz A Kara za zwłokę w wydaniu pozwolenia na budowę
bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 3
Plucińska-Filipowicz A Kosicki A Filipowicz T Postępowanie naprawcze ndash
wybrane zagadnienia cz I bdquoNieruchomościrdquo 2014 Nr 7
Plucińska-Filipowicz A Kosicki A Filipowicz T Postępowanie naprawcze ndash
wybrane zagadnienia cz II bdquoNieruchomościrdquo 2014 Nr 9
Plucińska-Filipowicz A Strona w sprawie o pozwolenie na budowę (art 28 ust 2
PrBudU) bdquoNieruchomościrdquo 2015 Nr 8
Joanna Smarż
107
Plucińska-Filipowicz A Filipowicz T Kosicki A Budowa przy granicy sąsiada
bdquoNieruchomościrdquo 2017 Nr 6
Smarż J Pozwolenie na budowę jako wyraz troski o dobro wspoacutelne (w) K Ku-
łak-Krzysiak J Parchomiuk Służąc dobru wspoacutelnemu Lublin 2016
Smarż J Pozwolenie na budowę versus zgłoszenie z projektemrdquo w świetle obo-
wiązujących przepisoacutew (w) J Smarż (red) Nieruchomości ndash aktualne proble-
my prawne Radom 2016
Smarż J Korzyści i zagrożenia wynikające z realizacji inwestycji na podstawie
zgłoszenia z projektem bdquoBudownictwo i Prawordquo 2016 nr 3 s 6-8
Smarż J Wymoacuteg ostatecznościrdquo decyzji o pozwoleniu na budowę w świetle
obowiązujących regulacji prawnych i orzecznictwa bdquoBudownictwo i Prawordquo
2017 nr 3 s 3-6
Woliński J Wykazanie prawa do dysponowania nieruchomością na cele
budowlane bdquoNieruchomościrdquo 2013 Nr 4
Wszołek J Deszczka E Decyzja o zmianie pozwolenia na budowę ndash charakter
prawny i wybrane zagadnienia praktyczne MOP 2016 Nr 1
108
mgr Paweł Śwital233
Dostęp do informacji publicznej
Access to public information
Streszczenie
Celem opracowania jest przedstawienie prawa dostępu do informacji
publicznej Autor przedstawia definicję informacji co zakłada jawność administra-
cji prawo dostępu do informacji prawne podstawy dostępu do informacji publicz-
nej dostęp do informacji na gruncie prawa samorządu terytorialnego oraz dostęp do
informacji o osobach sprawujących funkcje publiczne W pracy zostaje wykorzysta-
na metoda dogmatyczno ndash prawna oraz metoda funkcjonalizmu prawniczego
Słowa kluczowe
informacja informacja publiczna jawność administracji
Summary
The aim of the study is to present the right of access to public information
The author presents the definition of information which implies disclosure of the
administration the right of access to information the legal basis for access to pub-
lic information access to information under the law of local self-government and
access to information on persons exercising public functions The work is based on
the dogmatic and legal method and the method of legal functionalism
Keywords
information public information transparency of administration
1 Definicja informacji
Dostęp do informacji publicznej stanowi jedną z podstawowych zasad
wspoacutełczesnej demokracji i społeczeństwa obywatelskiego234
Informacja to pojęcie
złożone ktoacutere nie posiada jednej powszechnie obowiązującej definicji235
P Fajgiel-
233 Asystent Katedra Prawa Zakład Prawa Publicznego Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu 234 T R Aleksandrowicz Komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej Warszawa 2002 s 7 235 Tak min P Fajgielski Informacja w administracji publicznej Prawne aspekty gromadzenia udostępniania i ochrony Wrocław 2007 s 13 J Janowski Informatyka
Dostęp do informacji publicznej
109
ski przyjął definicję zgodnie z ktoacuterą informacja w administracji publicznej jest
bdquowiedzą odnoszącą się do podmiotoacutew przedmiotoacutew działań faktoacutew czy stanoacutew
ktoacutera stanowi istotny czynnik umożliwiający działania organoacutew administracji pu-
blicznej lub efekt tych działańrdquo236
J Janowski zwraca uwagę na następujące możli-
we podejścia do definiowania informacji bdquoPo pierwsze będzie to podejście intuicyj-
ne ktoacutere polega na posługiwaniu się terminem informacja bez wskazywania na
jakąkolwiek jej definicję czy interpretację Po drugie podejście systemowe według
ktoacuterego termin informacja używany jest po jego wcześniejszym zdefiniowaniu
w określonej konwencji i po dostosowaniu do potrzeb danej dziedziny czy sytuacji
Po trzecie opisowe posługiwanie się terminem informacja podanie jej cech własno-
ści itd ale bez jej systematycznego definiowaniardquo237
G Szpor pisze o możliwości
interdyscyplinarnego ujęcia informacji zgodnie z ktoacuterym informacja jest przenoszo-
nym dobrem materialnym zmniejszającym niepewność238
K Celarek pisze że
bdquoinformacja jest surowcem i dobrem gospodarczym jest jednocześnie podstawą
wiedzy i dobrem kulturowym jest jednak roacutewnież czynnikiem władzy a zatem
narzędziem planowaniardquo239
Administracja publiczna w toku swojego działania posługuje się roacuteżnymi
rodzajami informacji I Lipowicz wyroacuteżnia następujące zasoby informacyjne admi-
nistracji stały zasoacuteb informacji dotyczący obywatela nieruchomości infrastruktury
danego terenu informacje ktoacutere dostarczają strony (świadkowie) w toku postępo-
wania administracyjnego i ktoacutere są wykorzystywane przez administrację w procesie
decyzyjnym informacje ktoacutere gromadzi organ celem wydania rozstrzygnięcia takie
jak ekspertyzy oględziny czy opinie informacje dotyczące podjętych już przez
administrację decyzji a także rozstrzygnięć podjętych przez inne organy na przy-
kład sądy informacje dotyczące aktoacutew normatywnych i polityki administracyjnej
informacje normatywnerdquo240
prawnicza Warszawa 2011 s 19 W Taras Informowanie obywateli przez administrację Warszawa 1992 s 8 236 P Fajgielski Informacja w administracjihellip op cit s 14-15 237 J Janowski Informatyka prawnicza opcit s 29 238 G Szpor Pojęcie informacji a zakres ochrony danych (w) P Fajgielski (red) Ochrona danych osobowych z perspektywy dziesięciolecia Lublin 2008 s 17 239 K Celarek Prawo informacyjne Problem badawczy teorii prawa administracyjnego Warszawa 2013 s 104 240 I Lipowicz Zagadnienia prawne obiegu informacji (w) G Szpor (red) Informacja i informatyka w administracji publicznej Katowice 1993 s 17
Paweł Śwital
110
2 Jawność administracji publicznej
Jawność ndash jako zasada działania władzy publicznej w tym administracji
publicznej w demokratycznym państwie ndash może być uznawana za wzorzec działa-
nia tej władzy ktoacutery ulega przekształceniom wraz ze zmianami występującymi
w życiu społecznym241
Działalność władz publicznych stanowi naturalny przedmiot
zainteresowania społeczeństwa Zainteresowanie to jeśli tylko zagwarantowana jest
możliwość uzyskania informacji publicznej przyczynia się do powstania wiedzy
ktoacutera w realiach państwa demokratycznego powinna mieć przełożenie min na
decyzje polityczne obywateli wyrażane w wyborach czy referendach Bez względu
jednak na cel pozyskania wiedzy czy faktyczne jej poacuteźniejsze wykorzystanie stwier-
dzić należy że dążenie do uzyskania wiedzy o działalności władzy silnie wiąże się
z człowieczeństwem i jest uzasadnione bdquopotrzebą realizacji innych praw wynikają-
cych z natury ludzkiejrdquo242
Jak zauważa J Supernat bdquoadministracja publiczna dyspo-
nuje ogromną ilością informacji posiadając nawet w niektoacuterych dziedzinach życia
społecznego monopol na informacje Dzięki temu możliwe jest wykorzystywanie
informacji przez administracje celem oddziaływania na jej otoczenie oraz w celu
realizacji zadań publicznychrdquo243
3 Prawo do informacji publicznej
Prawo do informacji publicznej ma charakter fundamentalny zyskało w tej
sytuacji ochronę zaroacutewno prawa międzynarodowego jak i prawa krajowego244
Samo określenie prawa do informacji bez odwoływania się do konkretnych aktoacutew
normatywnych może nasuwać pewne wątpliwości W literaturze określa się je bdquojako
prawo do poszukiwania domagania się otrzymywania i rozpowszechniania infor-
macji do informowania i bycia informowanymrdquo245
M Bernaczyk podkreśla z kolei
241 A Piskorz ndash Ryń Pojęcie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego w świetle dyrektywy 200398WE bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4 s 34 242 M Bernaczyk Prawo do informacji publicznej w Polsce i na świecie Warszawa 2014 s 136 243 J Supernat Informacyjne instrumenty działania administracji publicznej (w) J Łukasiewicz (red) Nauka administracji wobec wyzwań wspoacutełczesnego państwa prawa Międzynarodowa Konferencja Naukowa Cisna 2-4 czerwca 2002 r Rzeszoacutew 2002 s 487 244 I Kamińska M Rozbicka ndash Ostrowska Ustawa o dostępie do informacji publicznej Komentarz Warszawa 2016 s 17 245 T Goacuterzyńska Geneza i rozwoacutej prawa do informacji E Pierzchała M Woźniak (red) Dostęp do informacji publicznej w Polsce i w Europie wybrane zagadnienia prawne Opole 2010 s 13
Dostęp do informacji publicznej
111
że prawo do informacji bdquoobejmuje uprawnienie do zaznajomienia się i skorzystania
z pierwotnego źroacutedła utrwalającego przebieg wydarzeńrdquo246
Jest ono także prawem podstawowym Unii Europejskiej W prawie unijnym
prawo do informacji w znaczeniu bdquowolności poszukiwania otrzymywania i przeka-
zywania informacji i ideirdquo obejmuje zaroacutewno dostęp do dokumentoacutew organoacutew Unii
jak i pewne minimum standardoacutew w zakresie korzystania z informacji publicznych
w państwach członkowskich Prawa te wynikają z art 15 ust 3 Traktatu o funkcjo-
nowaniu Unii Europejskiej247
ktoacuterego postanowienia rozwija Rozporządzenie (WE)
nr 10492001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r w sprawie
publicznego dostępu do dokumentoacutew Parlamentu Europejskiego Rady i Komisji
oraz Dyrektywa 200398WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada
2003 r w sprawie ponownego wykorzystania informacji sektora publicznego
Prawo do informacji stało się jednym z praw człowieka przyjętym przez
wspoacutelnotę międzynarodową248
Zaliczenie prawa do informacji publicznej za jedno
z praw człowieka ma istotne znaczenie dla ukształtowania normatywnych ram reali-
zacji tego prawa w poszczegoacutelnych państwach Ma to swoje przełożenie tak na for-
mę aktu w ktoacuterym gwarantowane jest prawo do informacji publicznej jak i na treść
regulacji a wreszcie uwzględniane jest roacutewnież na etapie realizacji tego prawa
np w orzecznictwie sądowym Konsekwencją przyjęcia że prawo do informacji jest
prawem o szczegoacutelnej randze wynikającej z zakwalifikowania go do kręgu praw
człowieka jest dążenie do jego konstytucjonalizacji249
Prawo do informacji stanowi
instrument urzeczywistniania szeroko pojętej jawności ktoacutera bdquojest często lekcewa-
żona jako środek ktoacutery uśmierza lub łagodzi niepokoje powodowane niedostępno-
ścią nieznajomością rzeczy niosąc ze sobą bdquoogromne znaczenie psychologiczne
i socjologiczne250
246 M Bernaczyk Prawo do informacji publicznej hellip op cit s 33 247 Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej Dz U 2004 Nr 90 poz 864 ze zm 248 M Jaśkowska Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego Toruń 2002 s 7 249 R Chruściak Konstytucjonalizacja prawa do informacji publicznej ndash uwagi na tle art 61 Konstytucji RP E Gdulewicz W Orłowski S Patyra(red) 25 lat transformacji ustrojowej w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej Warszawa 2015 s 327-340 250 T Goacuterzyńska Kilka słoacutew o prawie do informacji i zasadzie jawności (w) A Łopatka A Wroacutebel S Kiewlicz (red) Państwo prawa Administracja Sądownictwo Prace dedykowane Prof dr hab Januszowi Łetowskiemu w 60 rocznicę urodzin Warszawa 1999 s 116-117
Paweł Śwital
112
4 Prawne podstawy dostępu do informacji publicznej
Reguły i procedury realizacji dostępu do informacji publicznej określa Kon-
stytucja oraz ustawa z 6 września 2001 r o dostępie do informacji publicznej251
Zakres podmiotowy i przedmiotowy pojęcia bdquoinformacja publiczna określiła Kon-
stytucja w art 61 ust 1 i ust 2 wskazując zarazem warunki dopuszczalnych ograni-
czeń (w art 61 ust 3) Rekonstruując pojęcie informacji publicznej na podstawie art
61 ust 1 Konstytucji należy posługiwać się przede wszystkim kryterium podmio-
towym uznając że jest nim działalność organoacutew władzy publicznej oraz innych
osoacuteb pełniących funkcje publiczne Należy jednak zgodzić się z poglądami tych
przedstawicieli doktryny ktoacuterzy uważają że bdquow art 61 ust 1 Konstytucji określony
został także zakres przedmiotowy pojęcia informacji publicznej Przedmiotem in-
formacji publicznej w przypadku organoacutew władzy publicznej i osoacuteb pełniących
funkcje publiczne jest ich działalność Zwraca się roacutewnież uwagę że związek
przedmiotu informacji ze sprawowaniem funkcji publicznej powinien być wyraźny
i rzeczywisty choć nie musi być bezpośredni252
M Jaśkowska stanęła na stanowi-
sku zgodnie z ktoacuterym bdquopojęcie informacji publicznej nie może być [] rozpatrywa-
ne wyłącznie na tle art 1 ustawy bez uwzględnienia treści art 61 Konstytucji
Zastosowana wykładnia językowa mogłaby bowiem prowadzić do zbyt wąskiego
rozumienia tego terminu Powodowałoby to że jako informację publiczną traktowa-
no by każdą wiadomość odnoszoną do sprawy publicznej czyli sprawy dotyczącej
pewnej zbiorowości Nie obejmowano by więc tym pojęciem informacji odnoszącej
się do spraw indywidualnych rozstrzyganych przykładowo decyzją administracyjną
chyba że wystąpiłyby elementy publiczne w kręgu stron postępowania253
Ustawa z 6 września 2001 r o dostępie do informacji publicznej (dalej
udip) poszerza zakres tego prawa pod względem podmiotowym (podmioty
uprawnione do otrzymania oraz zobowiązane do udzielenia informacji) i przedmio-
towym (zakres informacji podlegających udostępnieniu) lecz nie jest wolna od wad
Jej słabością jest nadużywanie pojęć niedookreślonych trudnych do jednoznacznej
wykładni Pozytywem jest zaś określenie prawa do informacji jako roszczenia do
władz i podmiotoacutew wykonujących zadania publiczne o udostępnienie informacji
Ustawa koncentruje się na technicznych sposobach i procedurze udostępniania
informacji publicznej (aspekt formalny jawności życia publicznego) nie wprowadza
jednak rozwiązań zapewniających przejrzystość i zrozumiałość udzielanej informa-
251 Ustawa z dnia 6 lipca 2001 r o dostępie do informacji publicznej tj Dz U 2016 poz 1764 ze zm dalej jako udip 252 K Karsznicki Kryteria dostępu do informacji publicznej bdquoProkuratura i Prawordquo 2015 nr 12 s 112-113 253 M Jaśkowska Dostęp do informacji w świetle orzecznictwa op cit s 26-27
Dostęp do informacji publicznej
113
cji (aspekt materialny jawności)254
Należy podkreślić iż przepisy udip nie mogą
stanowić podstawy do uzyskania informacji wyłącznie dla realizacji prywatnych
jednostkowych interesoacutew ktoacutere nie służą jednocześnie interesowi społecznemu255
Ocena czy określona informacja stanowi informację publiczną w rozumieniu przepi-
soacutew udip nie może być odmienna w zależności od tego kto ubiega się o jej udo-
stępnienie256
Udostępnieniu podlega informacja publiczna w szczegoacutelności o
1) polityce wewnętrznej i zagranicznej w tym o a) zamierzeniach działań władzy
ustawodawczej oraz wykonawczej b) projektowaniu aktoacutew normatywnych
c) programach w zakresie realizacji zadań publicznych sposobie ich realizacji
wykonywaniu i skutkach realizacji tych zadań
2) podmiotach o ktoacuterych mowa w art 4 ust 1 w tym o a) statusie prawnym lub
formie prawnej b) organizacji c) przedmiocie działalności i kompetencjach
d) organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach
e) strukturze własnościowej podmiotoacutew o ktoacuterych mowa w art 4 ust 1 pkt 3-5
f) majątku ktoacuterym dysponują
3) zasadach funkcjonowania podmiotoacutew o ktoacuterych mowa w art 4 ust 1 w tym
o a) trybie działania władz publicznych i ich jednostek organizacyjnych b) trybie
działania państwowych osoacuteb prawnych i osoacuteb prawnych samorządu terytorialnego
w zakresie wykonywania zadań publicznych i ich działalności w ramach gospodarki
budżetowej i pozabudżetowej c) sposobach stanowienia aktoacutew publicznoprawnych
d) sposobach przyjmowania i załatwiania spraw e) stanie przyjmowanych spraw
kolejności ich załatwiania lub rozstrzygania f) prowadzonych rejestrach ewiden-
cjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawar-
tych g) naborze kandydatoacutew do zatrudnienia na wolne stanowiska w zakresie
określonym w przepisach odrębnych
4) danych publicznych w tym a) treść i postać dokumentoacutew urzędowych
w szczegoacutelności ndash treść aktoacutew administracyjnych i innych rozstrzygnięć ndash
dokumentacja przebiegu i efektoacutew kontroli oraz wystąpienia stanowiska wnioski
i opinie podmiotoacutew ją przeprowadzającychndash treść orzeczeń sądoacutew powszechnych
Sądu Najwyższego sądoacutew administracyjnych sądoacutew wojskowych Trybunału Kon-
stytucyjnego i Trybunału Stanu b) stanowiska w sprawach publicznych zajęte przez
organy władzy publicznej i przez funkcjonariuszy publicznych w rozumieniu przepi-
soacutew Kodeksu karnego c) treść innych wystąpień i ocen dokonywanych przez orga-
254 S Czarnow Prawo do informacji publicznej w Polsce a wymogi prawa europejskiego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2007 nr 4 s 23 255 Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2013 r II SABLu 12513 LEX nr 1326087 256 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 4 lipca 2014 r I OSK 282213 CBOSA
Paweł Śwital
114
ny władzy publicznej d) informacja o stanie państwa samorządoacutew i ich jednostek
organizacyjnych
5) majątku publicznym w tym o a) majątku Skarbu Państwa i państwowych osoacuteb
prawnych b) innych prawach majątkowych przysługujących państwu i jego dłu-
gach c) majątku jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządoacutew zawodo-
wych i gospodarczych oraz majątku osoacuteb prawnych samorządu terytorialnego
a także kas chorych d) majątku podmiotoacutew o ktoacuterych mowa w art 4 ust 1 pkt 5
pochodzącym z zadysponowania majątkiem o ktoacuterym mowa w lit a-c oraz pożyt-
kach z tego majątku i jego obciążeniach e) dochodach i stratach spoacutełek handlo-
wych w ktoacuterych podmioty o ktoacuterych mowa w lit a-c mają pozycję dominującą
w rozumieniu przepisoacutew Kodeksu spoacutełek handlowych oraz dysponowaniu tymi
dochodami i sposobie pokrywania strat f) długu publicznym g) pomocy publicz-
nej h) ciężarach publicznych
W ustawie o dostępie do informacji publicznej nie ustalono zamkniętego ka-
talogu informacji publicznej gdyż ustawodawca chciał aby społeczeństwo miało
instrument do jak najszerszej kontroli instytucji publicznych Taki instrument aby
był sprawny powinien obejmować jak największą liczbę stanoacutew faktycznych Licz-
ba ta nie może być ograniczona ponieważ dynamiczny charakter stosunkoacutew spo-
łeczno-gospodarczych tworzy nowe sytuacje w ktoacuterych pojawia się aktywność
podmiotoacutew publicznych Ta aktywność w państwie demokratycznym powinna być
poddana kontroli społecznej za pośrednictwem narzędzia jakim jest prawo dostępu
do informacji publicznej Dlatego też art 6 ust 1 udip nie ma charakteru
zamkniętego a wyliczenie stanoacutew faktycznych w nim zawartych należy traktować
tylko jako pewnego rodzaju kierunki poszukiwań257
Prawo do informacji nie może być stosowane do realizacji celoacutew ktoacutere nie
wynikają ani z Konstytucji RP ani z ustawy o dostępie do informacji publicznej
a zatem do osiągnięcia celu innego niż dbałość o dobro publiczne jakim jest prawo
do przejrzystego państwa jego struktur przestrzeganie prawa przez podmioty życia
publicznego jawność administracji i innych organoacutew Oznacza to że prawo do in-
formacji publicznej a w szczegoacutelności procesowe instrumenty jej pozyskiwania
mają służyć uniwersalnemu dobru powszechnemu związanemu z funkcjonowaniem
struktur państwowych i publicznych Celem prawa do informacji publicznej nie jest
więc zaspokajanie indywidualnych (prywatnych) potrzeb w postaci pozyskiwania
informacji wprawdzie publicznych lecz przeznaczonych do celoacutew handlowych
257 P Szustakiewicz Problemy dostępu do informacji publicznej na tle orzecznictwa sądoacutew administracyjnych bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4 s 58-60
Dostęp do informacji publicznej
115
edukacyjnych zawodowych itp Takie informacje mogą być uzyskiwane na zasa-
dach przyjętych dla danego rodzaju stosunkoacutew258
Informacja publiczna odnosi się do sfery faktoacutew ktoacutere to pojęcie należy ro-
zumieć szeroko Analiza art 6 udip wykazuje że wnioskiem w świetle tej ustawy
może być objęte pytanie o określone fakty lub o stan określonych zjawisk Faktem
jest każda czynność i każde zachowanie organu wykonującego zadania publiczne
podjęte w zakresie wykonywania takiego zadania259
O charakterze informacji pu-
blicznej nie decyduje cel dla ktoacuterego zgłoszono żądanie jej udostępnienia a treść
informacji Istotne jest bowiem to aby była to informacja o sprawach publicz-
nych260
Zakres przedmiotowy żądanej informacji kształtuje wnioskodawca Nato-
miast nie jest rolą podmiotu obowiązanego ustalanie czy udzielona informacja
publiczna jest zadawalająca dla wnioskodawcy261
Prawo do informacji i ściśle związana z nim szeroko rozumiana zasada jaw-
ności życia publicznego jest istotnym elementem życia społecznego Działanie
organoacutew władzy publicznej w sposoacuteb transparentny przejrzysty jawny nie jest już
traktowane w kategorii deklaracji ale jest rozumiane jako powinność ktoacutera w coraz
większym zakresie jest egzekwowana przez obywateli262
Jest ono ważnym elemen-
tem życia publicznego i kontroli opinii publicznej nad działalnością organoacutew
i władz Jest ono nierozerwalnie związane z zasadą jawności życia publicznego
Obywatele korzystający z przysługującego im prawa wyborczego mogą być bowiem
niejednokrotnie zainteresowani działaniami podejmowanymi przez wybrane organy
ale także i uzyskiwanymi w tym zakresie rezultatami podejmowanych działań263
5 Dostęp do informacji na gruncie prawa samorządu terytorialnego
Wskazane wyżej unormowania znalazły swoje odzwierciedlenie roacutewnież
w przepisach ustawy o samorządzie gminnym Regulacja zawarta w art 11b ust 1
tej ustawy wskazuje bowiem iż działalność organoacutew gminy jest jawna a ogranicze-
258 J Drachal Prawo do informacji publicznej w świetle wykładni funkcjonalnej (w) J Goacuteral R Hauser J Trzciński (red) Sądownictwo administracyjne gwarantem wolności i praw obywatelskich 1980ndash2005 Warszawa 2005 s 147ndash149 259 Wyrok WSA w Krakowie z dnia 31 października 2012 r II SAKr 119212 LEX nr 1234311 260 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2014 r II SABWa 63713 LEX nr 1471464 261 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2015 r II SABWa50214 LEX nr 1751251 262 D Fleszer Zakres jawności działania organoacutew stanowiących jednostek samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2010 nr 4 s 33 263 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2012 r II SAWa 152712 LEX nr 1249113
Paweł Śwital
116
nia tej jawności mogą wynikać wyłącznie z ustaw264
Prawo obywateli do uzyskiwa-
nia informacji jako jeden z aspektoacutew realizacji zasady jawności zostało natomiast
wymienione w ustępie 2 wspomnianego artykułu Dotyczy ono wszelkiej działalno-
ści organoacutew gminy i jest skorelowane z istniejącym po stronie organoacutew gminy obo-
wiązkiem udzielenia informacji na zasadach określonych w ustawach265
Zagwarantowanie dostępu do informacji publicznej ma wartość samoistną
a jednocześnie jest powszechnie postrzegane jako środek i niezbędny instrument
ktoacutery pozwala korzystać z wielu konstytucyjnych wolności i praw Formalnie za-
gwarantowany oraz faktyczny (rzeczywisty) dostęp do informacji publicznej umoż-
liwia obywatelom podejmowanie racjonalnych decyzji w sprawach własnych (doty-
czących indywidualnych interesoacutew) oraz w sprawach publicznych a także pozwala
na świadome uczestniczenie w kierowaniu sprawami publicznymi i na sprawowanie
kontroli społecznej Sposoacuteb realizacji prawa do informacji jest wspoacutełcześnie trakto-
wany jako miernik demokracji i praworządności266
Zgodnie z postanowieniami ustaw ustrojowych członkowie wspoacutelnoty sa-
morządowej uczestniczą w zarządzaniu powierzonymi sprawami publicznymi bądź
bezpośrednio bądź za pośrednictwem ustawowo określonych organoacutew Decydująca
większość tych spraw jest realizowana przez organy zatem istotna z punktu widze-
nia interesoacutew wspoacutelnoty i jej poszczegoacutelnych członkoacutew staje się wykonywana przez
nich kontrola społeczna nad działalnością reprezentujących ich organoacutew Ma temu
służyć szeroko pojmowana zasada jawności (przejrzystości) działań administracji
publicznej267
Jawność działania organoacutew gminy obejmuje w szczegoacutelności prawo
obywateli do uzyskiwania informacji wstępu na sesje rady gminy i posiedzenia jej
komisji a także dostępu do dokumentoacutew wynikających z wykonywania zadań pu-
blicznych w tym protokołoacutew posiedzeń organoacutew gminy i komisji rady gminy Za-
sady dostępu do dokumentoacutew i korzystania z nich określa statut gminy268
Według
art 11b ust 3 usg rada upoważniona jest do określenia w statucie gminy zasad
dostępu do dokumentoacutew i korzystania z nich Pojęcie bdquozasad dostępu i korzystania
z dokumentoacutewrdquo ktoacuterym posługuje się przepis jest określeniem węższym niż ogoacutelne
pojęcie bdquoprawa do uzyskiwania informacji publicznejrdquo Przez zasady należy rozu-
264 Zaznaczyć przy tym należy iż zakres i warunki dopuszczalnych ograniczeń prawa do informacji określił sam ustrojodawca w przepisie art 61 ust 2 Konstytucji wskazując że ograniczenia mogą nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osoacuteb i podmiotoacutew gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa 265 Tak A Szewc (w) G Jyż Z Pławecki A Szewc Ustawa hellip LEX 2012 266 E Olejniczak-Szałowska Ustawowe podstawy prawa obywatela do informacji o dzia-łalności organoacutew samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 1995 nr 4 s 4 267 A Obrzut Prawo do informacji publicznej Wybrane zagadnienia (w) S Dolata (red) Problemy prawne w działalności samorządu terytorialnego Opole 2002 s 204 268 Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 sierpnia 2014 r II SABŁd 6914 LEX nr 1502653
Dostęp do informacji publicznej
117
mieć dyrektywy proceduralne ktoacutere mają wyłącznie charakter techniczno-
organizacyjny W zakresie ustawowego upoważnienia dla rady gminy nie mieści się
natomiast prawo ograniczenia ustawowej zasady jawności działania organoacutew samo-
rządu terytorialnego ani też rozstrzygania o zakresie informacji podlegających udo-
stępnieniu269
Zasada jawności stanowi realizację zasady zwierzchnictwa narodu gdzie
rola obywatela nie kończy się z chwilą zakończenia określonych wyboroacutew i wyło-
nienia organoacutew pochodzących z tych wyboroacutew Obywatel bowiem ma prawo intere-
sować się efektem wyboroacutew a więc działaniami podejmowanymi przez wybrane
organy Prawo do informacji obejmuje zasadniczo dostęp do dokumentoacutew wstęp na
posiedzenia organoacutew kolegialnych z prawem rejestracji dźwięku lub innego zapisu
prowadzonych obrad270
Prawo to obejmuje roacutewnież uzyskiwanie informacji o dzia-
łalności organoacutew samorządu gospodarczego i zawodowego a także innych osoacuteb
i jednostek organizacyjnych w zakresie w jakim wykonują one zadania władzy
publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa
Prawo do uzyskiwania informacji oznacza dostęp do dokumentoacutew oraz wstęp na
posiedzenia kolegialnych organoacutew władzy publicznej pochodzących z powszech-
nych wyboroacutew z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu271
Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentoacutew odno-
szących się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem admi-
nistracji publicznej związanych z nimi bądź w jakikolwiek sposoacuteb dotyczących ich
i są nimi zaroacutewno treść dokumentoacutew bezpośrednio przez nie wytworzonych jak i te
ktoacuterych używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań nawet jeżeli nie
pochodzą wprost od nich Niezależnie od powyższego aby konkretna informacja
posiadała walor informacji publicznej to musi się odnosić do sfery faktoacutew Rzeczą
oczywistą natomiast jest że taka forma informacji publicznej może być udostępnio-
na po uwzględnieniu ograniczeń wynikających z treści art 5 udip272
Za informację publiczną należy uznać każdą wiadomość wytworzoną przez
szeroko rozumiane władze publiczne a także inne podmioty sprawujące funkcje
publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań publicznych i gospodarowania
mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa Charakter informacji publicz-
nej mają roacutewnież informacje niewytworzone przez wskazane podmioty lecz do nich
się odnoszące Informację publiczną stanowi więc treść wszelkiego rodzaju doku-
269 Wyrok WSA w Lublinie z dnia 5 lutego 2015 r III SALu 64714 LEX nr 1751262 270 L Bielecki J Stelmasiak Zakres jawności działania organoacutew powiatu (w) B Dolnicki (red) Jawność w samorządzie terytorialnym Warszawa 2015 s 44ndash45 271 E Olejniczak-Szałowska Problem statutowej regulacji zasad dostępu do dokumentoacutew w jednostkach samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2011 nr 6 s 5 272 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 marca 2014 r VIII SAWa 98713 LEX nr 1466198
Paweł Śwital
118
mentoacutew nie tylko bezpośrednio zredagowanych i wytworzonych przez wskazany
podmiot Przymiot taki posiada także treść dokumentoacutew ktoacuterych podmiot używa do
zrealizowania powierzonych mu prawem zadań Bez znaczenia przy tym jest w jaki
sposoacuteb dokumenty znalazły się w posiadaniu adresata wniosku oraz to czy znajdują
się one w posiadaniu także innego podmiotu Ważne jedynie jest to by dokumenty
takie służyły realizowaniu zadań publicznych przez tego adresata wniosku i odnosiły
się do niego bezpośrednio273
Termin bdquozadania publicznerdquo jakim posługuje się ustawodawca w treści art
4 ust 1 pkt 5 udip jest pojęciem szerszym od terminu bdquozadań władzy publicznejrdquo
(art 61 Konstytucji RP) Pojęcie bdquozadanie publicznerdquo użyte w art 4 udip ndash w od-
roacuteżnieniu od pojęcia bdquozadanie władzy publicznejrdquo użytego w art 61 Konstytucji RP
ndash ignoruje element podmiotowy i oznacza że zadania publiczne mogą być wykony-
wane przez roacuteżne podmioty niebędące organami władzy i bez konieczności przeka-
zywania tych zadań Tak rozumiane bdquozadanie publicznerdquo cechuje powszechność
i użyteczność dla ogoacutełu a także sprzyjanie osiąganiu celoacutew określonych w Konsty-
tucji lub ustawie Powyższa wykładnia pojęcia bdquozadanie publicznerdquo jest szczegoacutelnie
istotna w sytuacjach gdy ustawodawca nie dokonuje wprost w języku prawnym
kwalifikacji działalności danego podmiotu poprzez objęcie jej zakresem pojęcia
bdquozadanie publicznerdquo Nie powinno tym bardziej budzić wątpliwości że określona
działalność spełnia powyższe cechy realizacji zadań publicznych wtedy gdy jest
przez ustawodawcę wprost w ten sposoacuteb kwalifikowana274
Jeżeli zadania danego podmiotu mają na celu zaspokojenie powszechnych
potrzeb obywateli i są istotne z punktu widzenia celoacutew państwa to niepodobna od-
moacutewić im przymiotu zadań publicznych w rozumieniu udip275
6 Dostęp do informacji o osobach pełniących funkcje publiczne
Pojęcie bdquoosoby pełniącej funkcje publicznerdquo jest szeroko rozumiane
W ustawie o dostępie do informacji nie została zamieszczona definicja osoacuteb pełnią-
cych funkcję publiczną276
Niewątpliwie można za nie uznać osoby wymienione
w art 115 sect 13 i 19 kodeksu karnego Wyjątek wynikający z art 5 ust 2 udip
będzie ndash co do zasady ndash odnosił się do osoacuteb wskazanych w powołanym przepisie
kodeksu karnego Funkcjonariusz publiczny w rozumieniu art 115 sect 13 kodeksu
273 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 18 września 2014 r I OSK 4514 LEX nr 1664475 274 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2015 r I OSK 63114 LEX nr 1991839 275 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2016 r I OSK310314 LEX nr 2036089 276 K Miksa Udostępnianie informacji o osobach pełniących funkcje publiczne a prawo do prywatności w praktyce działania organoacutew władzy publicznej bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4 s 43-50
Dostęp do informacji publicznej
119
karnego277
ale pojęcie to na gruncie art 5 ust 2 udip należy rozumieć znacznie
szerzej Na podstawie tej ustawy osobą pełniącą funkcję publiczną będzie każdy kto
pełni funkcję w organach władzy publicznej lub też w strukturach jakichkolwiek
osoacuteb prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej jeżeli
funkcja ta ma związek z dysponowaniem majątkiem państwowym lub samorządo-
wym albo zarządzaniem sprawami związanymi z wykonywaniem swych zadań
przez władze publiczne a także inne podmioty ktoacutere tę władzę realizują lub gospo-
darują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa Funkcję publiczną
pełnią osoby ktoacutere wykonują powierzone im przez instytucje państwowe lub samo-
rządowe zadania i przez to uzyskują znaczny wpływ na treść decyzji o charakterze
ogoacutelnospołecznym Cechą wyroacuteżniającą osobę pełniącą funkcję publiczną jest
posiadanie określonego zakresu uprawnień pozwalających na kształtowanie treści
wykonywanych zadań w sferze publicznej278
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził także że osoba będąca pracowni-
kiem zatrudnionym w jednostce samorządu terytorialnego o ile nie wykonuje wy-
łącznie czynności usługowych na rzecz tej jednostki przy uwzględnieniu zakresu
obowiązkoacutew tej osoby może być uznana za funkcjonariusza publicznego a przez
to za osobę pełniącą funkcję publiczną279
Posiadanie choćby wąskiego zakresu
kompetencji decyzyjnych realizowanych w ramach zatrudniającej instytucji publicz-
nej świadczyć może o tym iż w konkretnym przypadku dana osoba pełnić może
funkcje publiczne280
7 Biuletyn Informacji Publicznej (BIP)
Biuletyn Informacji Publicznej jest to ujednolicony system stron interneto-
wych stworzony w celu powszechnego udostępniania informacji publicznej Dla
osoacuteb zainteresowanych funkcjonowaniem konkretnej instytucji publicznej czy spo-
sobem załatwienia określonej sprawy wejście na stronę BIP danego podmiotu jest
często optymalnym sposobem zdobycia tego rodzaju informacji
Do tworzenia podmiotowych stron BIP zobowiązane są w szczegoacutelności
(a więc nie jest to lista zamknięta) następujące podmioty organy władzy publicznej
organy samorządoacutew gospodarczych i zawodowych podmioty reprezentujące zgod-
nie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa podmioty reprezentujące państwowe
osoby prawne podmioty reprezentujące osoby prawne samorządu terytorialnego
277 Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r ndash Kodeks karny tj Dz U 2016 poz 1137 ze zm 278 Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2015 r IV SABPo 13415 LEX nr 1947173 279 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 28 stycznia 2015 r I OSK 634 14 LEX nr 1956440 280 Wyrok WSA w Krakowie z dnia 2 września 2014 r II SAKr 94014 LEX nr 1520066
Paweł Śwital
120
podmioty reprezentujące państwowe jednostki organizacyjne podmioty reprezentu-
jące jednostki samorządu terytorialnego podmioty reprezentujące osoby lub jed-
nostki organizacyjne wykonujące zadania publiczne podmioty reprezentujące oso-
by lub jednostki organizacyjne dysponujące majątkiem publicznym podmioty
reprezentujące osoby prawne w ktoacuterych Skarb Państwa jednostki samorządu teryto-
rialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mające pozycję dominu-
jącą w rozumieniu przepisoacutew o ochronie konkurencji i konsumentoacutew związki za-
wodowe i ich organizacje partie polityczne inne podmioty wykonujące zadania
publiczne
Na swojej stronie BIP podmiot jest zobowiązany publikować informacje
ktoacutere będą służyć wszystkim odwiedzającym a zatem ndash między innymi swoacutej status
prawny lub formę prawną przedmiot działania i kompetencje organy i osoby spra-
wujące funkcje i ich kompetencje majątek ktoacuterym dysponuje tryb działania spo-
soby przyjmowania i załatwiania spraw informacje o prowadzonych rejestrach
ewidencjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich
zawartych
Podsumowanie
Dostęp do informacji publicznej jest niezbędny do sprawowania kontroli spo-
łecznej nad działaniami administracji publicznej Prawo do kontrolowania przez
obywateli działań państwa wynika wprost z Konstytucji RP (art 63 oraz 62 i 61)
a podstawowe instrumenty kontrolne wymienione w Konstytucji to petycje skargi
i wnioski W przypadku administracji publicznej ich stosowanie regulowane jest
przez kodeks postępowania administracyjnego Jednak instrumenty te mają charak-
ter odwoławczy a nie prewencyjny stąd niezbędne jest także tworzenie i upo-
wszechnianie takich rozwiązań ktoacutere będą włączać obywateli w bieżący nadzoacuter nad
działaniami administracji Służyć temu będzie zachęcanie jednostek administracji
publicznej i organizacji obywatelskich do praktycznego wdrażania i rozwijania
rozwiązań zwiększających dostęp obywateli do informacji publicznej oraz umożli-
wiających kontrolę społeczną działań administracji publicznej
Biblografia
Akty prawne
Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej Dz U 2004 Nr 90 poz 864 ze zm
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r Dz U 1997 Nr 78 poz
483
Ustawa z dnia 6 lipca 2001 r o dostępie do informacji publicznej tj Dz U 2016
poz 1764 ze zm
Dostęp do informacji publicznej
121
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r ndash Kodeks karny tj Dz U 2016 poz 1137 ze zm)
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r o samorządzie gminnym tj Dz U 2017 poz 1875
ze zm
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 stycznia
2007 r w sprawie Biuletynu Informacji Publicznej Dz U 2007 r Nr 10 poz 68
Orzecznictwo
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 4 lipca 2014 r I OSK 282213 CBOSA
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2015 r I OSK 63114 LEX nr 1991839
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2016 r I OSK310314 LEX
nr 2036089
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 28 stycznia 2015 r I OSK 634 14 LEX
nr 1956440
Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2013 r II SABLu 12513 LEX
nr 1326087
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 31 października 2012 r II SAKr 119212 LEX
nr 1234311
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2014 r II SABWa 63713 LEX
nr 1471464
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2015 r II SABWa50214 LEX
nr 1751251
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2012 r II SAWa 152712 LEX
nr 1249113
Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 sierpnia 2014 r II SABŁd 6914 LEX nr 1502653
Wyrok WSA w Lublinie z dnia 5 lutego 2015 r III SALu 64714 LEX nr 1751262
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 marca 2014 r VIIISAWa 98713 LEX
nr 1466198
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 18 września 2014 r I OSK 4514 LEX
nr 1664475
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2015 r IV SABPo 13415 LEX
nr 1947173
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 2 września 2014 r II SAKr 94014 LEX
nr 1520066
Opracowania naukowe
Aleksandrowicz T R Komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej
Warszawa 2002
Bernaczyk M Prawo do informacji publicznej w Polsce i na świecie Warszawa
2014
Paweł Śwital
122
Bielecki L Stelmasiak J Zakres jawności działania organoacutew powiatu
(w) B Dolnicki (red) Jawność w samorządzie terytorialnym Warszawa 2015
Celarek K Prawo informacyjne Problem badawczy teorii prawa
administracyjnego Warszawa 2013
Chruściak R Konstytucjonalizacja prawa do informacji publicznej ndash uwagi na tle
art 61 Konstytucji RP E Gdulewicz W Orłowski S Patyra (red) 25 lat
transformacji ustrojowej w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej Warszawa
2015
Czarnow S Prawo do informacji publicznej w Polsce a wymogi prawa europejskie-
go bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2007 nr 4
Drachal J Prawo do informacji publicznej w świetle wykładni funkcjonalnej
(w) J Goacuteral R Hauser J Trzciński (red) Sądownictwo administracyjne
gwarantem wolności i praw obywatelskich 1980ndash2005 Warszawa 2005
Fajgielski P Informacja w administracji publicznej Prawne aspekty gromadzenia
udostępniania i ochrony Wrocław 2007
Fleszer D Zakres jawności działania organoacutew stanowiących jednostek samorządu
terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2010 nr 4
Goacuterzyńska T Geneza i rozwoacutej prawa do informacji E Pierzchała M Woźniak
(red) Dostęp do informacji publicznej w Polsce i w Europie wybrane
zagadnienia prawne Opole 2010
Goacuterzyńska T Kilka słoacutew o prawie do informacji i zasadzie jawności (w)
A Łopatka A Wroacutebel S Kiewlicz (red) Państwo prawa Administracja
Sądownictwo Prace dedykowane Prof dr hab Januszowi Łetowskiemu w 60
rocznicę urodzin Warszawa 1999
Janowski J Informatyka prawnicza Warszawa 2011
Jaśkowska M Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa
Naczelnego Sądu Administracyjnego Toruń 2002
Kamińska I Rozbicka ndash Ostrowska M Ustawa o dostępie do informacji publicznej
Komentarz Warszawa 2016
Karsznicki K Kryteria dostępu do informacji publicznej bdquoProkuratura i Prawordquo
2015 nr 12
Lipowicz I Zagadnienia prawne obiegu informacji (w) G Szpor (red)
Informacja i informatyka w administracji publicznej Katowice 1993
Miksa K Udostępnianie informacji o osobach pełniących funkcje publiczne
a prawo do prywatności w praktyce działania organoacutew władzy publicznej
bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4
Obrzut A Prawo do informacji publicznej Wybrane zagadnienia (w) S Dolata
(red) Problemy prawne w działalności samorządu terytorialnego Opole 2002
Dostęp do informacji publicznej
123
Olejniczak-Szałowska E Ustawowe podstawy prawa obywatela do informacji
o działalności organoacutew samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 1995
nr 4
Olejniczak-Szałowska E Problem statutowej regulacji zasad dostępu do
dokumentoacutew w jednostkach samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo
2011 nr 6
Piskorz ndash Ryń A Pojęcie ponownego wykorzystywania informacji sektora
publicznego w świetle dyrektywy 200398WE bdquoSamorząd terytorialnyrdquo 2015
nr 4
Supernat J Informacyjne instrumenty działania administracji publicznej
(w) J Łukasiewicz (red) Nauka administracji wobec wyzwań wspoacutełczesnego
państwa prawa Międzynarodowa Konferencja Naukowa Cisna 2-4 czerwca 2002
r Rzeszoacutew 2002
Szpor G Pojęcie informacji a zakres ochrony danych (w) P Fajgielski (red)
Ochrona danych osobowych z perspektywy dziesięciolecia Lublin 2008
Szustakiewicz P Problemy dostępu do informacji publicznej na tle orzecznictwa
sądoacutew administracyjnych bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4
Taras W Informowanie obywateli przez administrację Warszawa 1992
124
dr Beata Wieczerzyńska281
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności
gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew - wersja z 5 października 2017 r
Obligations of the authorities to issue legal explanations of the regulations
concerning business activity in the draft law - Entrepreneurship Law ndash version of 5 October 2017
Streszczenie
W projekcie ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew wprowadzono obowiązek
wydawania przez właściwe organy państwowe tzw objaśnień prawnych prze-
pisoacutew regulujących wykonywanie działalności gospodarczej dotyczące prak-
tycznego ich stosowania Podstawowym ogoacutelnym celem wydawania objaśnień
prawnych jest zapewnienie jednolitego stosowania przepisoacutew prawa z zakresu
działalności gospodarczej Implikuje to także pewność jednolitości stosowania
tego prawa Jest to instytucja nowa w publicznym prawie gospodarczym dlate-
go celem pracy jest zbadanie analiza i ocena projektowanych w ustawie Prawo
przedsiębiorcoacutew regulacji w zakresie obowiązku wydawania objaśnień praw-
nych z zastosowaniem metody badania dokumentoacutew a także analizy i krytyki
piśmiennictwa oraz orzecznictwa
Należy dojść do wniosku że projektowana instytucja wydawania i pu-
blikowania w BIP objaśnień prawnych przepisoacutew w zakresie działalności go-
spodarczej jest dobrym instrumentem budowy przyjaznego otoczenia instytu-
cjonalnego działalności gospodarczej dające przedsiębiorcom wzorzec prze-
strzegania prawa i możliwość czynienia użytku ze swych praw a w szczegoacutelno-
ści prawa do dobrej administracji
Słowa kluczowe
przedsiębiorca działalność gospodarcza objaśnienia
281 Zakład Prawa Prywatnego i Gospodarczego Katedra Prawa Wydział Nauk Ekono-micznych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno-Humanistyczny im Kazimierza Pu-łaskiego w Radomiu
Beata Wieczerzyńska
125
Summary
The draft Act on Entrepreneurship introduced the obligation for compe-
tent state authorities to issue the so- Explanation of the legal provisions govern-
ing the performance of business activities concerning the practical application of
them The general purpose of issuing legal clarifications is to ensure uniform ap-
plication of the law in the field of economic activity This also implies a certain
uniformity of application of this law This is a new institution in public economic
law Therefore the aim of the work is to examine analyze and evaluate the regu-
lations of the Law on Entrepreneurship in the scope of the obligation to issue legal
explanations using the method of examining documents as well as analysis and
critique of literature and case law
It should be concluded that the proposed institution for issuing and pub-
lishing in the BIP legal explanations of business regulations is a good instrument
for building a friendly institutional environment that gives entrepreneurs a model
of compliance and the ability to make use of their rights and in particular the
right to good administration
Keywords
entrepreneur business activity explanations
Kto przedsiębierze proacutebę i doznaje zawodu ten w każdym razie zdobywa
pouczenie kto nie przedsiębierze proacuteby ten traci bezcenne możliwości
T Kotarbiński Traktat o dobrej robocie
Wstęp
Ministerstwo Rozwoju przedstawiło pakiet projektoacutew ustaw składających
się na tzw Konstytucję biznesu W pakiecie zawarto projekty ustaw ndash Prawo
przedsiębiorcoacutew o Komisji Wspoacutelnej Rządu i Przedsiębiorcoacutew oraz Rzeczniku
Przedsiębiorcoacutew (w poacuteźniejszych wersjach o Rzeczniku Małych i Średnich
Przedsiębiorcoacutew) o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodar-
czej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy o zasadach uczestnictwa przedsię-
biorcoacutew zagranicznych i innych osoacuteb zagranicznych w obrocie gospodarczym
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz Przepisy wprowadzające Prawo
przedsiębiorcoacutew i inne ustawy z Konstytucji biznesu wraz z uzasadnieniami
i OSR282
282 httpslegislacjarclgovplprojekt12295217katalog1241623312416233
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
126
Najistotniejszy z pakietu jest projekt ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew
ktoacutera w zamyśle projektodawcy ma w sposoacuteb całościowy i spoacutejny regulować
zasady wykonywania działalności gospodarczej w Polsce tworząc korzystne
przejrzyste i stabilne warunki do prowadzenia działalności gospodarczej oraz
wzmacniając gwarancje wolności i praw przedsiębiorcoacutew zmniejszyć ryzyko
biznesowe a także zwiększyć gotowość przedsiębiorcoacutew do podejmowania
i wykonywania działalności gospodarczej w tym ponoszenia ryzyka technolo-
gicznego związanego z realizacją projektoacutew innowacyjnych
Jak wskazano w uzasadnieniu projektu283 i co warto szczegoacutelnie pod-
kreślić jako konstatację niezwykle istotną i trafną ustawa Prawo przedsiębior-
coacutew podobnie jak Konstytucja RP ani nie tworzy ani też nie przyznaje przed-
siębiorcom wolności działalności gospodarczej Wolność ta jest bowiem nie-
zbywalnym prawem człowieka (oraz tworzonych przez niego jednostek organi-
zacyjnych) przysługującym mu z uwagi na jego przyrodzoną godność co
Konstytucja RP oraz ustawodawstwo zwykłe (w tym ustawa Prawo przedsię-
biorcoacutew) w sposoacuteb deklaratoryjny uznaje Konstytucja RP oraz ustawy zwykłe
tworzą natomiast niezbędne prawne gwarancje i zabezpieczenia wolności dzia-
łalności gospodarczej w tym w postaci konkretnych obowiązkoacutew władz pu-
blicznych oraz skorelowanych z nimi uprawnień przedsiębiorcoacutew Projektowa-
ne uregulowania będą dawały przedsiębiorcom wiarygodną i autorytatywną
informację o ich rudymentarnych prawach i obowiązkach w stosunkach z orga-
nami władzy publicznej i innymi podmiotami prawa w tym z innymi przedsię-
biorcami oraz konsumentami
Zadeklarowana w art 20 Konstytucji RP wolność działalności gospo-
darczej nakłada na władze publiczne szereg określonych rodzajowo obowiąz-
koacutew ukierunkowanych całościowo na zapewnienie jednostkom możliwie sze-
rokiego zakresu swobody gospodarowania oraz zagwarantowanie sposobności
rzeczywistego korzystania z tej swobody W tak ogoacutelnie zakrojonych ramach
należy wskazać że na organach władzy publicznej spoczywa także obowiązek
dokonywania pozytywnych świadczeń dla beneficjentoacutew wolności gospodar-
czej wspomagających wykonywaną przez nich działalność gospodarczą
Obowiązek pozytywnych świadczeń na rzecz przedsiębiorcoacutew w pro-
jekcie ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew realizowany jest min przez wprowa-
dzenie nowej w tym akcie instytucji prawnej - bdquoobjaśnień prawnychrdquo oraz
utrzymanie instytucji interpretacji indywidualnych choć w nieco zmienionym
283 httpslegislacjarclgovplprojekt12295217katalog1241623312416233
Beata Wieczerzyńska
127
reżimie prawnym w poroacutewnaniu z przepisami art 10 i 10a obowiązującej
ustawy o swobodzie działalności gospodarczej284
Celem pracy jest zbadanie analiza i ocena projektowanych w ustawie
Prawo przedsiębiorcoacutew regulacji w zakresie obowiązku wydawania objaśnień
prawnych z zastosowaniem metody badania dokumentoacutew a także analizy i kry-
tyki piśmiennictwa oraz orzecznictwa
Projekty wskazanych ustaw poddane zostały szerokim konsultacjom
oraz uzgodnieniom resortowym ktoacutere doprowadziły do dość istotnych modyfi-
kacji pierwotnych tekstoacutew projektoacutew dlatego za podstawę rozważań przyjęto
tekst projektu ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew (dalej także jako projekt PP)
w wersji z dnia 5 października 2017 r już po zmianach będących efektem
uwzględnienia zastrzeżeń uwag i opinii w trakcie konsultacji a więc w wersji
najbardziej możliwej do przyjęcia w toku prac parlamentarnych
1 Objaśnienia prawne jako instrument zapewnienia jednolitego sto-
sowania przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej
Instytucja objaśnień prawnych najpierw pojawiła się w polskim ustawo-
dawstwie pod nazwą bdquoobjaśnień podatkowychrdquo w nowelizacji art 14a sect1 Ordy-
nacji podatkowej285 poprzez dodanie do dotychczasowej treści sect1 punktu 2
Oznacza to że minister właściwy do spraw finansoacutew dążąc do zapewnienia
jednolitego stosowania przepisoacutew prawa podatkowego przez organy podatko-
we (ale nie w sprawach indywidualnych) ma do dyspozycji dwa instrumenty
wydawanie interpretacji ogoacutelnych ndash z urzędu lub na wniosek gdzie wniosek
obarczony jest dużym formalizmem bowiem wymaga się wykazania niejednoli-
tego stosowania przepisoacutew prawa podatkowego w określonych decyzjach po-
stanowieniach oraz interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy
podatkowe w takich samych stanach faktycznych lub zdarzeniach przyszłych
oraz w takich samych stanach prawnych drugim zaś instrumentem są obja-
śnienia podatkowe ndash wydawane tylko z urzędu będące ogoacutelnymi wyjaśnienia-
mi przepisoacutew prawa podatkowego dotyczącymi stosowania tych przepisoacutew
W projekcie ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew wprowadzono podobną do
tej ostatniej instytucję bdquoobjaśnień prawnychrdquo W art 33 ust1 projektu moacutewi
się że właściwi ministrowie oraz organy ktoacutere na podstawie odrębnych
przepisoacutew są upoważnione do opracowywania i przedkładania Radzie
284 Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r o swobodzie działalności gospodarczej tj z dnia 12 października 2016 r DzU 2016 poz 1829 ze zm 285 Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r Ordynacja podatkowa tj z dnia 17 stycznia 2017 r DzU z 2017 r poz 201 ze zm
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
128
Ministroacutew projektoacutew aktoacutew prawnych dążą do zapewnienia jednolitego
stosowania przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej
w szczegoacutelności wydając w zakresie swojej właściwości z urzędu lub na
wniosek Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorcoacutew wyjaśnienia przepisoacutew
regulujących wykonywanie działalności gospodarczej dotyczące praktycznego
ich stosowania (objaśnienia prawne) przy uwzględnieniu w szczegoacutelności
orzecznictwa sądoacutew Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Sprawiedliwości
Unii Europejskiej
Jak wskazuje się w projektowanym przepisie podstawowym ogoacutelnym
celem wydawania objaśnień prawnych jest zapewnienie jednolitego stosowania
przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej Implikuje to także
pewność jednolitości stosowania tego prawa Stwierdzić trzeba że utrzymanie
jednolitego stosowania przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej
nie jest proste gdyż interpretacją wyjaśnianiem i stosowaniem prawa z tego
obszaru zwłaszcza w odniesieniu do rzeczywistych stanoacutew faktycznych
zajmuje się wiele organoacutew władzy publicznej (np ministrowie Prezes UZP
UOKIK organy samorządowe) a także sądy krajowe i wspoacutelnotowe Aktywność
organoacutew publicznych w tej materii jest pozytywnym świadczeniem na rzecz
przedsiębiorcoacutew bowiem urzeczywistnia postulat pewności prawa wynikający
z zasady demokratycznego państwa prawnego (art 2 Konstytucji RP)
Trybunał Konstytucyjny niejednokrotnie wypowiadał się o wynikających
z art 2 Konstytucji zasadach w tym o zasadzie pewności prawa Podkreślał że
pewność prawa oznacza nie tyle stabilność przepisoacutew prawa co możliwość
przewidywania działań organoacutew państwa i związanych z nimi zachowań
obywateli Przewidywalność działań państwa gwarantuje zaufanie do
ustawodawcy i do stanowionego przez niego prawa Trybunał nadmieniał
także że bezpieczeństwo prawne jednostki pozostawać może w kolizji z innymi
wartościami ktoacuterych realizacja wymaga wprowadzenia zmian do systemu
prawnego Jednostka ma prawo jednak oczekiwać że regulacja prawna nie
zostanie zmieniona na jej niekorzyść w sposoacuteb arbitralny Prawodawca nie
może w sposoacuteb dowolny kształtować treści obowiązujących norm traktując je
jako instrument osiągania roacuteżnych celoacutew ktoacutere dowolnie sobie wyznacza
Podkreślał roacutewnież że zmiany regulacji prawnych muszą być dokonywane
w szczegoacutelnie ostrożny sposoacuteb w tych sytuacjach ktoacutere dotyczą praw nabytych
jednostek maksymalnie ukształtowanych ekspektatyw takich praw lub
Beata Wieczerzyńska
129
interesoacutew w toku286 Nie tylko samo prawo ma być stabilne ale także jego
stosowanie przez organy władzy publicznej bo to głoacutewnie daje zaufanie do
organoacutew władzy publicznej Na drastyczny przykład braku stabilności
i jednolitości stosowania prawa (podatkowego) i co za tym idzie
nieprzewidywalność zachowań organoacutew władzy publicznej wskazuje WSA
w Krakowie moacutewiąc że bdquoSąd dokonując kontroli zaskarżonej interpretacji
nie może abstrahować od istniejącego już dorobku orzeczniczego
w przedmiotowym zakresie przeciwnie dorobek oacutew zgodnie z postulatem
dążenia do jednolitości orzecznictwa sądowego stanowić musi istotny punkt
odniesienia Jest to tym bardziej uprawnione że w realiach sprawy
dostrzegalne jest ukształtowanie się linii orzeczniczej determinowanej
przywoływanymi przez wnioskującą orzeczeniami sądoacutew administracyjnych
i Naczelnego Sądu Administracyjnego pozostającej przy tym w korelacji
z wydawanymi przez organy w tożsamych stanach faktycznych i prawnych
interpretacjami przepisoacutew prawa podatkowego(hellip) Odwołanie się przez
skarżącą do orzeczeń sądowych i interpretacji oznaczało że oceny prawne
w nich zawarte uznała za własne wzmacniając tym samym swoje stanowisko
Wedle strony oceny te miały charakter kluczowy tymczasem organ
przedstawił stanowisko diametralnie odmienne niż dotychczas jednolicie - bez
wyjątkoacutew - podzielane w interpretacjach indywidualnych wydawanych
w izomorficznych stanach faktycznych jak i szeroko podzielane
w orzecznictwie sądoacutew administracyjnych Odejście od dotychczasowej
praktyki podatkowej w przedmiotowej sprawie jest w ocenie Gminy całkowite
i nie zostało w żaden sposoacuteb uzasadnione zmianami legislacyjnymi
dokonanymi przez ustawodawcę287
Zatem zapewnienie jednolitości stosowania prawa w zakresie działalności
gospodarczej to w konsekwencji udostępnienie przedsiębiorcom instrumentu
dla możliwości przewidzenia działań organoacutew państwa przy jednoczesnym
zagwarantowaniu że jeśli przedsiębiorca instrumentem tym się posłuży
(zastosuje się) to nie spotkają go negatywne konsekwencje Tym instrumentem
są min bdquoobjaśnienia prawnerdquo czyli ogoacutelne wyjaśnienia przepisoacutew regulujących
wykonywanie działalności gospodarczej dotyczące praktycznego ich
stosowania
Zaznaczyć należy że projekt PP zawiera preambułę ktoacutera wskazuje na
podstawowe wartości ktoacuterymi ustawodawca kierował się przyjmując ten akt
ustawowy Odniesiono się tu wprost do zasady demokratycznego państwa
286 Wyrok TK z dnia 15 października 2008 r P 3206 httpprawosejmgov plisapnsfdownloadxsWDU20081901172TD20081172TKpdf 287 Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2015 r I SAKr 54315 LEX nr 1755845
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
130
prawnego ktoacutera realizowana jest min przez ochronę wolności działalności
gospodarczej a także dążność do zagwarantowania praw przedsiębiorcoacutew
Jednocześnie preambuła jest elementem spinającym zaproponowany
w projekcie katalog podstawowych zasad w zakresie podejmowania
wykonywania i zakańczania działalności gospodarczej w tym zasady wiążące
organy władzy publicznej w ich relacjach z przedsiębiorcami Do tych ostatnich
zasad istotnych w kontekście podjętej problematyki należą zasada pewności
prawa (art 15 projektu PP) zasada przyjaznej interpretacji przepisoacutew ndash in
dubio pro libertate (art 11 projektu PP) czy zasady pogłębiania zaufania
proporcjonalności bezstronności i roacutewnego traktowania (art 13 projektu PP)
Zasada in dubio pro libertate nazywana w projekcie PP bdquozasadą przyjaznej
interpretacji przepisoacutewrdquo podnoszona jest w doktrynie publicznego prawa
gospodarczego jako istotny element podmiotowego aspektu wolności
gospodarczej288 a także koreluje obecnie z dodanym do kpa art 7a289
Zgodnie z art 22 Konstytucji RP zasadą w polskim porządku prawnym jest
wolność działalności gospodarczej zaś jej ograniczenia są wyjątkami ktoacutere
należy interpretować zawężająco Przenosząc tę regułę na poziom postępowań
przed organami administracji publicznej należy przyjąć że przepisy dotyczące
działalności gospodarczej ktoacuterych treść nasuwa wątpliwości powinny być
interpretowane w taki sposoacuteb aby ingerencja w wolność działalności
gospodarczej była jak najmniejsza W takim układzie zasada z art 11 ustawy
jest logiczną konsekwencją obowiązywania wolności działalności gospodarczej
2 Podmioty obowiązane do wydawania objaśnień prawnych
Do wydawania objaśnień prawnych dotyczących działalności
gospodarczej będą obowiązani (uprawnieni w sensie formalnym) właściwi
ministrowie oraz organy ktoacutere na podstawie odrębnych przepisoacutew są
upoważnione do opracowywania i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew
aktoacutew prawnych (uprawnienie musi obejmować oba te działania łącznie ndash
opracowywanie i przedkładanie RM) Co do desygnatoacutew pojęcia bdquowłaściwi
ministrowierdquo nie ma wątpliwości bowiem zakres działania (właściwość)
poszczegoacutelnych ministroacutew został określony przez Prezesa Rady Ministroacutew
288 A Borkowski A Chełmoński M Guziński K Kiczka L Kieres T Kocowski M Szydło Administracyjne prawo gospodarcze Wrocław 2009 s 166 289 Ustawa z dnia 16 czerwca 1960 r Kodeks postępowania administracyjnego tj z dnia 27 czerwca 2017 r DzU z 2017 r poz 1257
Beata Wieczerzyńska
131
w drodze tzw rozporządzeń atrybucyjnych wydawanych na podstawie art 33
ust 1 i 1a ustawy o Radzie Ministroacutew290 W rozporządzeniach tych Prezes Rady
Ministroacutew przypisał ministrom kierowanie poszczegoacutelnymi działami
administracji rządowej Natomiast należy bliżej wyjaśnić zakres podmiotowy
zwrotu bdquoorgany ktoacutere na podstawie odrębnych przepisoacutew są upoważnione do
opracowywania i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew aktoacutew
prawnychrdquo na ktoacuterych ciążył będzie obowiązek wydawania objaśnień
prawnych Tak więc podmiotami uprawnionymi do opracowywania
i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew aktoacutew prawnych jest Szef
Kancelarii Prezesa Rady Ministroacutew291 a także inny podmiot jeżeli został on
upoważniony przez Prezesa Rady Ministroacutew Podmiotem upoważnionym do
opracowania projektu ustawy może być każdy podmiot podległy Prezesowi
Rady Ministroacutew Podmiot ten może zostać upoważniony do opracowania
projektu ustawy w zakresie i przedmiocie wskazanym przez Prezesa Rady
Ministroacutew i następnie jego przedłożenia pod obrady właściwych komitetoacutew
Stałego Komitetu Rady Ministroacutew komisji prawniczej oraz Rady Ministroacutew
(tego typu upoważnienie ma np Prezes Rządowego Centrum Legislacji)
Z uwagi na fakt iż Prezes Rady Ministroacutew dysponuje swobodą w zakresie
wskazania podmiotu upoważnionego do opracowania konkretnego projektu
ustawy stworzenie katalogu wyczerpującego w tym zakresie nie jest możliwie
Uprawnienie mogą mieć także inne podmioty jeżeli upoważnienie do
opracowywania i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew aktoacutew prawnych
wynika z odrębnych przepisoacutew prawa Zaznaczenia jednak wymaga że
podmioty te posiadają prawo do opracowania projektu ustawy w ściśle
określonym przez akt normatywny zakresie Zakres ten w kontekście
obowiązkoacutew związanych z wydawaniem objaśnień prawnych dotyczących
działalności gospodarczej musi być powiązany z tą sferą Do podmiotoacutew takich
należą min
Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemoacutew Alkoholowych - na
podstawie art 3 ust 3 pkt 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi292
290 Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r o Radzie Ministroacutew tj DzU z 2012 r poz 392 ze zm 291 Uprawnienie Szefa KPRM do opracowywania i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew aktoacutew prawnych wynika z sect20 ust 1 pkt 2 Uchwały Nr 190 Rady Ministroacutew z dnia 29 października 2013 r Regulamin pracy Rady Ministroacutew tj z dnia 11 października 2016 r MP z 2016 r poz 1006 292 Ustawa z dnia 26 października 1982 r o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi tj z dnia 25 marca 2016 r Dz U z 2016 r poz 487
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
132
Prezes Urzędu Zamoacutewień Publicznych - na podstawie art 154 pkt 1 ustawy
Prawo zamoacutewień publicznych293
Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentoacutew - na podstawie art 31
pkt 8 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentoacutew294
Prezes Państwowej Agencji Atomistyki - na podstawie art 110 pkt 11
ustawy Prawo atomowe295
Pełnomocnik Rządu do spraw rozwoju wydobywania węglowodoroacutew - na
podstawie sect 2 ust 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministroacutew w sprawie
ustanowienia Pełnomocnika do spraw rozwoju wydobywania
węglowodoroacutew296
Pełnomocnik Rządu do spraw Polityki Klimatycznej - na podstawie sect 4
rozporządzenia Rady Ministroacutew w sprawie ustanowienia Pełnomocnika do
spraw Polityki Klimatycznej297
Natomiast nie są podmiotami uprawnionymi w omawianym zakresie
centralne organy administracji rządowej podległe lub nadzorowane przez wła-
ściwego ministra jeżeli otrzymały one od niego upoważnienie do opracowania
projektu ustawy do prowadzenia jego procesu uzgodnień konsultacji publicz-
nych lub opiniowania bowiem zgodnie z sect20 ust 2 Regulaminu pracy Rady
Ministroacutew uprawnienia te nie obejmują wniesienia projektu ustawy do rozpa-
trzenia przez właściwe komitety Stały Komitet Rady Ministroacutew komisję praw-
niczą czy też Radę Ministroacutew Do prowadzenia tych etapoacutew procesu legislacyj-
nego upoważniony jest właściwy minister a jego obowiązek w zakresie wyda-
wania objaśnień prawnych został już samodzielnie uregulowany w projekcie
o czym była mowa wyżej
Z projektowanego uregulowania wynika więc że obowiązek wydawania
objaśnień prawnych przepisoacutew regulujących podejmowanie wykonywanie
i zakańczanie działalności gospodarczej spoczywać będzie na roacuteżnych organach
293 Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r Prawo zamoacutewień publicznych tj z dnia 20 lipca 2017 r Dz U z 2017 r poz 1579 294 Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r o ochronie konkurencji i konsumentoacutew tj z dnia 26 stycznia 2017 r Dz U z 2017 r poz 229 ze zm 295 Ustawa z dnia 29 listopada 2000 r Prawo atomowe tj z dnia 17 marca 2017 r Dz U z 2017 r poz 576 ze zm 296 Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 22 czerwca 2012 r w sprawie ustanowienia Pełnomocnika do spraw rozwoju wydobywania węglowodoroacutew Dz U poz 80 297 Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 27 listopada 2013 r w sprawie ustanowienia Pełnomocnika do spraw Polityki Klimatycznej Dz U poz 1392
Beata Wieczerzyńska
133
władzy państwowej (z wyłączeniem samorządowej) ale głoacutewny ich ciężar jak
się wydaje spoczywać będzie na resortowych ministrach
3 Istota charakter i skutki objaśnień prawnych
Należy w tym miejscu przeanalizować istotę i charakter objaśnień
prawnych Zgodnie z literalnym brzmieniem projektowanej regulacji jednym ze
sposoboacutew dążenia do zapewnienia jednolitego stosowania przepisoacutew prawa
z zakresu działalności gospodarczej jest wydawanie przez właściwych
ministroacutew oraz właściwe organy wyjaśnień przepisoacutew regulujących
wykonywanie działalności gospodarczej dotyczących praktycznego ich
stosowania przy uwzględnieniu w szczegoacutelności orzecznictwa sądoacutew
Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Co
do ogoacutelnego celu wydawania objaśnień prawnych była o tym mowa już wyżej
Obecnie koniecznym jest przeanalizowanie zwrotu bdquowyjaśnienia przepisoacutew
regulujących wykonywanie działalności gospodarczej dotyczących
praktycznego ich stosowaniardquo jako celu bardziej szczegoacutełowego obowiązku
aktywności organoacutew państwa Zgodnie z zasadami298 i katalogiem sposoboacutew
dokonywania wykładni przepisoacutew prawa (wykładni doktrynalnej w tym
przypadku) oraz ich hierarchii299 należy odwołać się w pierwszym rzędzie do
reguł semantycznych języka naturalnego i prawnego Według Słownika języka
polskiego300 bdquowyjaśnićrdquo to uczynić coś zrozumiałym bdquowyjaśnienierdquo zaś to
uwagi objaśniające rzecz niezrozumiałą czynione po to by uczynić coś
zrozumiałym Zatem zgodnie z zasadą clara non sunt interpretanda wyjaśnia się
coś co nie jest zrozumiałe jasne klarowne W konsekwencji więc jaki charakter
należy przypisać objaśnieniom prawnym w szczegoacutelności istotna jest
odpowiedź na pytanie czy są to uwagi objaśniające niezrozumiałe przepisy
prawa w zakresie działalności gospodarczej i dotyczące praktycznego ich
stosowania czy też w istocie są wykładnią (interpretacją) przepisoacutew prawa
w tym zakresie Wydaje się że rozpocząć trzeba od ustalenia czym objaśnienia
prawne nie są
W pierwszym rzędzie należy wskazać na odroacuteżnianie w doktrynie teorii
prawa pojęć stosowania prawa i przestrzegania prawa Z Ziembiński301 wska-
zuje że czynienie przez jakiś podmiot użytku z kompetencji przyznanej mu 298 T Stawecki P Winczorek Wstęp do prawoznawstwa Warszawa 1995 s 122-124 299 Zob co do prymatu wykładni językowej Wyrok SN z dnia 12 czerwca 2015 r II CSK 51814 httpwwwsnplsitesorzecznictwoorzeczenia3ii20csk20518-141pdf 300 Słownik języka polskiego z serii Akademia Języka Polskiego PWN PWN Warszawa 2007 s745 301 Z Ziembiński Moralność jako czynnik stosowania prawa bdquoEtykardquo 51969 s 90
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
134
w danym systemie prawnym nazywa się stosowaniem prawa Stąd też moacutewi
się że tylko organy publiczne bdquostosują prawordquo czyniąc użytek z przyznanych im
kompetencji natomiast o podmiotach nie będących organami publicznymi
moacutewi się w analogicznej sytuacji że bdquoczynią użytek ze swych prawrdquo w szerokim
rozumieniu a w węższym ndash przestrzegają prawa Przestrzeganie prawa jest
więc świadomym zachowaniem adresata normy prawnej zgodnym z treścią
dyspozycji tej normy w warunkach określonych w hipotezie przy czym dyspo-
zycja normy prawnej może określić iż wskazane w niej zachowanie adresata
jest nakazane zakazane lub dozwolone302 Stosowanie prawa natomiast to
sformalizowane działanie organoacutew władzy publicznej w ramach przyznanych
kompetencji polegające na podejmowaniu wiążących decyzji władczych - in-
dywidualnych i konkretnych - na podstawie obowiązujących norm prawnych
Treścią tych decyzji jest kwalifikacja stanu faktycznego z punktu widzenia
kryterioacutew sformułowanych w jej podstawie normatywnej oraz ustalenie praw-
nych konsekwencji tej kwalifikacji303 W procedurze stosowania prawa nie-
zbędnym przedsięwzięciem poznawczym jest wykładnia prawa304 będąca
zespołem operacji logiczno-językowych polegających na odczytaniu znaczenia
przepisu prawnego oraz rekonstrukcji (wyprowadzenie odkodowanie) normy
prawnej zawartej w treści normatywnej przepisoacutew prawa Ustalanie znaczenia
przepisoacutew prawnych i odkodowanie normy prawa może być dokonywane
jedynie dla potrzeb rozstrzygnięcia danej konkretnej sprawy (wykładnia opera-
tywna) w odroacuteżnieniu od ustalania znaczenia danego przepisu prawnego
w oderwaniu od konkretnej sprawy dokonywana przez teoretykoacutew prawa
(wykładnia doktrynalna)305 Wykładnia interpretacja (operatywna) przepisoacutew
prawa immanentnie związana jest z procesem stosowania prawa
Objaśnienia prawne zaproponowane w art 33 ust 1 projektu PP nie są
zatem aktem stosowania prawa mającym charakter władczy i wiążący nie
są wydawane w indywidualnej konkretnej sprawie w określonym stanie
faktycznym ale mają walor abstrakcyjności (jest to szczegoacutelnie widoczne
w konfrontacji ich z interpretacjami indywidualnymi wskazanymi w art 34
projektu PP) W konsekwencji nie mogą też być wykładnią przepisoacutew prawa
bowiem ta dokonywana jest w procesie stosowania prawa
302 T Stawecki P Winczorek Wstęp hellip s 46 303 S Wronkowska-Jaśkiewicz Z Ziembiński Zarys teorii prawa Warszawa 2001s 130 304 J Wroacuteblewski Sądowe stosowanie prawa PWN Warszawa 1988 passim 305 T Stawecki P Winczorek Wstęp hellip s 121
Beata Wieczerzyńska
135
Czym więc są objaśnienia prawne Wydaje się że ich istota i charakter
sprowadza się do niewiążących wyjaśnień niezrozumiałych dla adresatoacutew
(przedsiębiorcoacutew) przepisoacutew prawa ktoacutere mają ułatwić tym adresatom
przestrzeganie prawa czy szerzej jak wskazywał Z Ziembiński czynienia
użytku ze swych praw Mają one dotyczyć wedle przepisoacutew projektu
wyjaśniania praktycznego stosowania przepisoacutew regulujących wykonywanie
działalności gospodarczej przez przedsiębiorcoacutew W świetle tego co
powiedziano wyżej na temat odroacuteżniania pojęć bdquostosowanie prawardquo
a bdquoprzestrzeganie prawardquo projektodawca powinien raczej posłużyć się
zwrotem bdquowyjaśniania praktycznego przestrzeganiardquo przepisoacutew regulujących
wykonywanie działalności gospodarczej bowiem bdquostosowanierdquo zarezerwowane
jest dla organoacutew władzy publicznej w ramach przyznanych kompetencji
Przedsiębiorcy zaś wobec niejasności przepisoacutew mają utrudnione
przestrzeganie prawa
Proacuteba analizy istoty objaśnień prawnych musi doprowadzić do
zbadania tego czy są one formą prawną działania administracji a jeśli tak to
jaką Istotną definicję pojęcia formy prawnej działania administracji będącej
pewną syntezą dotychczasowego dorobku doktryny w tej materii wprowadza
KM Ziemski moacutewiąc że przez formę prawną działania administracji rozumieć
należy wyodrębniony bądź dający się wyodrębnić prawem określony
o utrwalonych cechach typ czynności konwencjonalnej bądź faktycznej bądź
zespoacuteł takich czynności określonego powołanego do wykonywania zadań
z zakresu administracji publicznej podmiotu (bądź zespołu podmiotoacutew) w celu
wypełnienia zadań z zakresu administracji publicznej306 Zgodnie z tą definicją
objaśnienia prawne mają wszelkie cechy formy prawnej działania administracji
ndash są wyodrębnione określone prawem obowiązek ich wydawania spoczywa na
organach administracji państwowej w celu wypełnienia zadań tejże
administracji wobec przedsiębiorcoacutew polegający min na zapewnieniu
jednolitego stosowania przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej
co urzeczywistnia postulat pewności prawa wynikający z zasady
demokratycznego państwa prawnego i postulat ochrony wolności
gospodarczej Wśroacuted wielu typologii form prawnych działania administracji
należy zakwalifikować je jako czynności faktyczne społeczno-organizatorskie
bowiem objaśnienia prawne nie są nastawione na wywołanie skutkoacutew
306 K M Ziemski Indywidualny akt administracyjny jako forma prawna działania administracji Poznań 2005 s 138 Autor ten co prawda zajmuje się w powołanej monografii jedną z form prawnych działania administracji ndash indywidualnym aktem administracyjnym jednak podejmuje też proacutebę ogoacutelnego zdefiniowania form prawnych działania administracji
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
136
prawnych stanowią niewładcze działania (aktywność ndash bdquowydawanierdquo) organoacutew
administracji za pomocą ktoacuterych administracja chce wesprzeć przedsiębiorcoacutew
w ich działalności gospodarczej i jednocześnie kształtować postawę
bdquonależytego przestrzegania prawardquo przez przedsiębiorcoacutew
Jak podnosi się w literaturze istotą objaśnień prawnych jest powiązanie
treści przepisu z jego praktycznym zastosowaniem w odniesieniu do
przykładowych sytuacji307 Użycie przez projektodawcę wyrażenia bdquoprzepisoacutew
regulujących wykonywanie działalności gospodarczejrdquo każe zastanowić się czy
objaśnienia prawne dotyczyć mają tylko wykonywania działalności
gospodarczej a więc czy ich zakres ma być ograniczony do trwającej już
aktywności w sferze gospodarczej czy też mają one objąć swym zakresem
pełne spektrum aktywności podmiotoacutew w sferze gospodarowania ndash
podejmowanie wykonywanie i zakańczanie działalności gospodarczej Wydaje
się że odpowiedź na tę wątpliwość daje treść projektowanego art 1 tej ustawy
ktoacutery moacutewi że ustawa reguluje podejmowanie wykonywanie i zakończenie
działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w tym
prawa i obowiązki przedsiębiorcoacutew oraz zadania organoacutew władzy publicznej
w tym zakresie Skoro zatem ustawa reguluje prawa i obowiązki
przedsiębiorcoacutew w zakresie podejmowania wykonywania i zakończenia
działalności gospodarczej to przesądza to także o zakresie zadań organoacutew
władzy publicznej we wskazanych sferach związanych z działalnością
gospodarczą Zatem objaśnienia prawne będą musiały dotyczyć wyjaśnień
przepisoacutew prawa regulujących nie tylko wykonywanie ale także podejmowanie
i zakańczanie działalności gospodarczej
W tym kontekście warto zaznaczyć że rodzajowo objaśnienia prawne
mogą dotyczyć przykładowo przepisoacutew regulujących wpis podmiotoacutew do
CEIDG i rejestroacutew w KRS przepisoacutew szczegoacutelnych ustaw w zakresie warunkoacutew
uzyskania koncesji zezwoleń i wpisoacutew do rejestroacutew działalności regulowanej
obowiązki wobec konsumentoacutew obowiązki sprawozdawcze z tytułu
korzystania ze środowiska do GUS czy sprawozdawczości dotyczącej odpadoacutew
i produktoacutew wprowadzonych na rynek powiadomienia i postępowanie
przedsiębiorcoacutew w zakresie ogoacutelnego i szczegoacutelnego bezpieczeństwa
produktoacutew hurtowego obrotu napojami alkoholowymi czy wreszcie szereg
przepisoacutew sanitarnych i przeciwpożarowych i innych Jest to zatem materia
307 K Teszner Komentarz do art 14a (w) Ordynacja podatkowa Komentarz L Etel (red) stan prawny na 20042017 LEX [dostęp 18 października 2017 r]
Beata Wieczerzyńska
137
bardzo rozległa częstokroć skomplikowana i niejasna (niezrozumiała) nawet
dla profesjonalnych uczestnikoacutew obrotu jakimi są przedsiębiorcy i wymagająca
przeto wyjaśnień przepisoacutew ją regulujących
W art 33 ust 1 in fine projektu PP wskazuje się że objaśnienia prawne
powinny uwzględniać orzecznictwo sądoacutew Trybunału Konstytucyjnego
i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Implikuje to konieczność
bieżącej i wnikliwej analizy orzecznictwa sądoacutew powszechnych
administracyjnych Trybunału Konstytucyjnego oraz Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej i jego uwzględniania w wydawanych
objaśnieniach prawnych Oznacza to że organy na ktoacuterych spoczywa ten
obowiązek powinny zebrać i przeprowadzić analizę wydanych prawomocnych
orzeczeń sądoacutew nie tylko milcząco przyjmując ich istnienie ale także w sposoacuteb
aktywny wziąć pod uwagę zapadłe rozstrzygnięcia doprowadzając
w objaśnieniach do jednolitości stosowania i przestrzegania przepisoacutew
prawa308 Jak stwierdził WSA w Warszawie słowo bdquouwzględnićrdquo nie oznacza
jedynie bdquowziąć pod uwagęrdquo lecz zastosować się do orzecznictwa jeśli ma ono
walor powszechny309 Natomiast w świetle stanowiska zajętego przez NSA310
organ wydając interpretację powinien uwzględniać orzecznictwo TSUE Po
wejściu Polski do Unii Europejskiej nie tylko sądy ale też inne organy przy
interpretacji przepisoacutew krajowych opartych na regulacjach unijnych powinny
brać pod uwagę wykładnię prawa dokonaną przez TSUE w tym zakresie
W przypadku objaśnień prawnych wynikać to będzie wprost z projektowanego
art 33 ust 1 i 2 Prawa Przedsiębiorcoacutew
Skutek wydania i publikacji w Biuletynie Informacji Publicznej objaśnień
prawnych jako jednej z prawnych form działania administracji będących
czynnościami faktycznymi społeczno-organizatorskimi będzie taki że będą one
wiążące dla organoacutew wydających w ich dalszej praktyce stosowania prawa
natomiast nie będą wiążące dla przedsiębiorcoacutew będą oni mogli je wziąć pod
uwagę w praktyce przestrzegania prawa lub nie Stanowić będą więc swoisty
wzorzec wywiedzionych z danych przepisoacutew norm postępowania i co za tym
idzie ich przestrzegania Jednocześnie projektowane unormowania przydają
ochrony przedsiębiorcom jeśli do wskazanego wzorca się zastosują moacutewiąc że
przedsiębiorca nie będzie moacutegł być obciążony sankcjami administracyjnymi
finansowymi lub karami w zakresie w jakim zastosował się do treści objaśnień
prawnych ani daninami w wysokości wyższej niż wynikające z objaśnień
308 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 marca 2009 r III SAWa 337308 LEX nr 495402 309 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 lipca 2011 r III SAWa 3111 LEX nr 863065 310 Wyrok NSA z dnia 21 maja 2014 r I FSK 90413 LEX nr 1478732
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
138
prawnych (art 35 ust 3 projektu PP) Objawia się tu zatem z całą jasnością
i siłą możliwość przedsiębiorcoacutew czynienia użytku ze swych praw
4 Wydawanie zmiana i publikowanie objaśnień prawnych
Objaśnienia prawne jako wyjaśnienia przepisoacutew regulujących działalność
gospodarczą będą mogły być wydawane z urzędu lub na wniosek Rzecznika
Małych i Średnich Przedsiębiorcoacutew Jak już wspomniano w skład pakietu
projektoacutew ustaw pod wspoacutelną nazwą Konstytucja Biznesu wchodzi projekt
ustawy o Rzeczniku Małych i Średnich Przedsiębiorcoacutew Proponowane
w Konstytucji Biznesu rozwiązania opierają się na trzech filarach i jednym
z nich jest ustanowienie gwarancji instytucjonalnych rzeczywistego
stosowania zasad określonych w projekcie PP w faktycznych relacjach
pomiędzy przedsiębiorcami a organami władzy publicznej Rzecznik Małych
i Średnich Przedsiębiorcoacutew ma stanowić podstawową instytucję wspierającą
i monitorującą wdrażanie zasad Konstytucji Biznesu w praktyce będzie stał
na straży praw mikro- małych i średnich przedsiębiorcoacutew będzie
wspoacutełpracował z organizacjami pozarządowymi społecznymi i zawodowymi
stowarzyszeniami ruchami obywatelskimi itp dla poszanowania wolności
działalności gospodarczej i roacutewnego traktowania przedsiębiorcoacutew inicjował
i organizował działalność informacyjną i edukacyjną związaną
z wykonywaniem działalności gospodarczej
W art 8 pkt 2 projektu tej ustawy wskazano że Rzecznik będzie moacutegł
występować o wydanie objaśnień prawnych jeśli przepisy będące
przedmiotem wniosku budzą wątpliwości w praktyce lub ich stosowanie
wywołało rozbieżności w rozstrzygnięciach wydawanych przez właściwy organ
administracji publicznej Podjęcie czynności przez Rzecznika następować
będzie z urzędu lub na wniosek i każdy przedsiębiorca może zwroacutecić się do
Rzecznika z wnioskiem o podjęcie czynności
Projekt nie precyzuje wymogoacutew formalnych dla wniosku przedsiębiorcy
do Rzecznika czy też wniosku Rzecznika do właściwego organu o wydanie
objaśnień prawnych O ile wniosek przedsiębiorcy do Rzecznika nie musi
przyjmować żadnej określonej formy a w treści będzie on musiał
zasygnalizować jedynie powoacuted czy ogoacutelne uzasadnienie wniosku o podjęcie
czynności przez Rzecznika O tyle wniosek Rzecznika do właściwego organu
o wydanie objaśnień prawnych musi wskazywać przepisy będące przedmiotem
wniosku i wykazanie faktu że budzą one wątpliwości w praktyce działalności
Beata Wieczerzyńska
139
gospodarczej lub wskazywać rozstrzygnięcia wydawane przez właściwy organ
administracji publicznej na podstawie tych przepisoacutew z ktoacuterych wynika że ich
stosowanie wywołało rozbieżności w tych rozstrzygnięciach Zatem Rzecznik
przy pomocy swego biura będzie musiał gromadzić badać i analizować
rozstrzygnięcia organoacutew władzy publicznej prawomocnych orzeczeń sądoacutew
aby mieć wiedzę czy nie wywołują one wątpliwości i nie powodują rozbieżności
w rozstrzygnięciach Jeśli tak Rzecznik jako zinstytucjonalizowane wsparcie dla
przedsiębiorcoacutew ma obowiązek wystąpić z wnioskiem do właściwego organu
o wydanie objaśnienia prawnego
Użycie przez projektodawcę trybu oznajmującego bdquowydajerdquo statuuje
obowiązek organu wydawania objaśnień prawnych w zakresie swojej
właściwości zaroacutewno z urzędu jak była o tym już mowa jak i obowiązek reakcji
na wniosek Rzecznika ktoacutery w tym sensie jest dla organu wiążący
Projektowane uregulowania nie wskazują także w jakim stopniu organ byłby
związany treścią wniosku Rzecznika W tym zakresie przepisy wymagają
doprecyzowania w dalszym toku prac nad projektem lub w toku prac
parlamentarnych
Organy uprawnione do wydawania objaśnień prawnych mogą z urzędu
lub na wniosek Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorcoacutew zmienić wydane
objaśnienia prawne jeżeli stwierdzą ich nieprawidłowość uwzględniając
w szczegoacutelności orzecznictwo sądoacutew Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej Posiadają więc uprawnienie w zakresie
zmiany urzędowych objaśnień jeżeli stwierdzą ich nieprawidłowość Organ nie
jest przy tym związany żadnym terminem co daje mu możliwość zmiany
objaśnień w każdym czasie Jego obowiązkiem jest natomiast uwzględnienie
orzecznictwa sądoacutew Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej Możliwość zmiany objaśnień implikuje że
nie korzystają one z przymiotu trwałości w znaczeniu odnoszonym np do
decyzji administracyjnych
W projektowanych przepisach nie wyjaśnia się pojęcia
bdquonieprawidłowośćrdquo Ustalenie zatem treści tego określenia powinno nastąpić
przy uwzględnieniu semantycznego znaczenia wyrazoacutew bdquonieprawidłowośćrdquo
i bdquonieprawidłowyrdquo Według Słownika języka polskiego311 bdquonieprawidłowośćrdquo to
brak prawidłowości jak roacutewnież fakt zjawisko pozbawione prawidłowości
niezgodne z regułą bdquoNieprawidłowyrdquo zaś oznacza nie taki jaki być powinien
Odwołując się do orzecznictwa NSA w sprawach interpretacji podatkowych
można powiedzieć że nieprawidłowość interpretacji uzasadniająca jej zmianę
311 Słownik języka polskiego z serii Akademia Języka Polskiego PWN PWN Warszawa 2007 s 290
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
140
wystąpi woacutewczas gdy przyjęte w niej wyjaśnienie przepisoacutew prawa
podatkowego nie znajduje dostatecznego uzasadnienia we wnioskach
wypływających z poprawnej wykładni tego prawa312
Na gruncie funkcjonującej już w Ordynacji podatkowej możliwości
zmiany interpretacji podatkowych zarysowało się ciekawe stanowisko sądoacutew
wskazujące na walor normatywny orzeczeń choć nie są one źroacutedłem prawa
powszechnie obowiązującego W wyroku WSA w Krakowie stwierdzono że
obowiązujący od dnia 1072007 r przepis art 14e sect 1 op wychodzi poza
zasadę związania wyrokiem tylko w sprawie w ktoacuterej on zapadł i nadaje
orzecznictwu sądoacutew administracyjnych walor normatywny także w stosunku
do innych indywidualnych spraw załatwianych w drodze interpretacji
przepisoacutew prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych) Od tej daty
orzecznictwo stało się istotnym miernikiem legalności wydawanych
interpretacji indywidualnych Jego nieuzasadnione zaś pomijanie narusza
wyrażoną w art 121 sect 1 op zasadę prowadzenia postępowania podatkowego
w sposoacuteb budzący zaufanie do organoacutew podatkowych313 Także w doktrynie
wskazuje się że ranga niektoacuterych orzeczeń jest na tyle istotna że dokonanie
zmiany interpretacji staje się koniecznością314 Wszystkie te uwagi można
odnieść do objaśnień prawnych ktoacutere uwzględniać muszą stanowisko
orzecznictwa
Najbardziej istotnym więc powodem zmiany objaśnień jawi się
orzecznictwo sądoacutew i Trybunałoacutew Nie jest to jednak powoacuted jedyny o czym
świadczy użyty przez projektodawcę zwrot bdquow szczegoacutelnościrdquo Właściwy organ
powinien uwzględnić orzecznictwo czyli wziąć je pod uwagę dokonując oceny
czy objaśnienie w tym świetle jest nieprawidłowe a następnie ndash wykorzystując
poglądy sądoacutew ndash dokonać zmiany Jak jednak wskazał WSA w Warszawie
dorobek orzeczniczy jest przykładowym źroacutedłem możliwego do wykorzystania
przy weryfikacji prawidłowości interpretacji indywidualnej materiału
interpretacyjnego Materiałami interpretacyjnymi albo materiałami wykładni
są wszelkiego rodzaju materiały na ktoacuterych podstawie interpretator może
312 Wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2011 r II FSK 156810 LEX nr 992209 wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2010 r II FSK 211308 LEX nr 580524 313 Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2015 r I SAKr 54315 LEX nr 1755845 podobnie w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 6 października 2009 r I SAPo 70809 LEX nr 549035 314 K Teszner Komentarz do art 14e (w) Ordynacja podatkowa Komentarz L Etel (red) stan prawny na 20042017 LEX [dostęp 31 października 2017 r]
Beata Wieczerzyńska
141
ustalać treść przepisoacutew prawnych () wyboacuter materiałoacutew wykładni należy do
interpretatora a jego jedynym kryterium powinien być cel w postaci wydania
prawidłowej interpretacji o ktoacuterej stanowi art 14e sect 1 Ordynacji podatkowej
przewidujący możliwość zmiany z urzędu nieprawidłowej interpretacji
urzędowej prawa podatkowego315 Zatem organ właściwy do wydawania
objaśnień prawnych musi wziąć pod uwagę cały możliwy materiał w celu
dokonania objaśnień prawidłowych Jeśli zaś okażą się one nieprawidłowe ma
obowiązek ich zmiany Czynności te można określić jako proces nadzoru nad
wydawanymi objaśnieniami316
Zmiana wydanych objaśnień prawnych nie będzie miała wpływu na
sytuację przedsiębiorcoacutew ktoacuterzy wcześniej zastosowali się do objaśnień
prawnych w brzmieniu przed ich zmianą bowiem działali oni w zaufaniu do
urzędowych objaśnień i korzystają z ochrony prawnej
Objaśnienia prawne jak roacutewnież ich zmiany powinny być niezwłocznie
zamieszczane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej
urzędu obsługującego właściwego ministra lub na stronie podmiotowej
właściwego organu pod nazwą bdquoobjaśnienia prawnerdquo wraz z oznaczeniem daty
ich zamieszczenia Takie ich opublikowanie ma głoacutewnie walor informacyjny
i służy budowaniu ich szerokiej dostępności dla zainteresowanych
przedsiębiorcoacutew Z drugiej jednak strony zamieszczenie w BIP i opatrzenie
datą tej czynności jest istotne z dwoacutech powodoacutew po pierwsze od tej daty
będzie liczyło się związanie organu wydanym objaśnieniem prawnym czy też
zmianą objaśnienia w jego dalszej praktyce stosowania prawa po drugie
w razie wątpliwości będzie służyło weryfikacji do ktoacuterej wersji objaśnień
przedsiębiorca się zastosował i czy w związku z tym przysługuje mu ochrona
prawna
Podsumowanie
Pakiet projektoacutew ustaw tworzących Konstytucję biznesu jest regulacją
oczekiwaną przez środowisko przedsiębiorcoacutew Niespoacutejne niestabilne pełne
meandroacutew i niejasne otoczenie prawno-regulacyjne to głoacutewna bolączka przed-
siębiorcoacutew i podstawowy czynnik trudnego do skalkulowania ryzyka w ich
działalności Najpełniej oczekiwania te i nadzieje wyraża stanowisko Konfede-
315 Por J Brolik Urzędowe interpretacje prawa podatkowego Warszawa 2010 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 marca 2017 r III SAWa 342317 LEX nr 2335378 316 K Teszner Komentarz do art 14e] (w) Ordynacja podatkowa Komentarz L Etel (red) stan prawny na 20042017 LEX [dostęp 31 października 2017 r]
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
142
racji Lewiatan zaprezentowane w toku konsultacji związanych z projektami
bdquoKonfederacja Lewiatan pozytywnie odnosi się do intencji jakie przyświecają
Ministerstwu Rozwoju podczas prac legislacyjnych nad tzw Konstytucją Biznesu
Uważamy iż kompleksowe uregulowanie na poziomie ustawowym praw przed-
siębiorcoacutew - w postaci zasad prawnych może mieć istotny wpływ na wykładnię
i praktyczne stosowanie wszystkich przepisoacutew prawa odnoszących się do podej-
mowania i wykonywania działalności gospodarczej Liczymy że pomoże to
w odblokowaniu potencjału polskiej przedsiębiorczości i polskiej gospodarki
w szczegoacutelności a aspekcie wzajemnych relacji przedsiębiorcoacutew i organoacutew wła-
dzy publicznej Projektowane rozwiązania należy traktować jako szansę odejścia
od gospodarczo i społecznie szkodliwego stereotypu stawiającego przedsiębior-
czość i przedsiębiorcoacutew w opozycji do organoacutew i instytucji państwa Kluczowym
będzie jednak praktyka obowiązywania nowych regulacji bowiem dopiero wtedy
możliwa będzie rzetelna ocena czy szansę tę wykorzystaliśmyrdquo
Analizując i oceniając tylko jedną z instytucji wprowadzonych do flago-
wego dla całości pakietu ustaw - projektu ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew
w postaci tzw objaśnień prawnych w zakresie działalności gospodarczej nale-
ży powiedzieć iż jako instrument zapewnienia większego zrozumienia przepi-
soacutew prawa dla przedsiębiorcoacutew w ich zmaganiach z praktycznym ich prze-
strzeganiem będzie on istotny użyteczny i poprawiający tzw otoczenie instytu-
cjonalne działalności gospodarczej Zwłaszcza że projektowane unormowania
przydają ochrony przedsiębiorcom jeśli do objaśnień prawnych się zastosują
moacutewiąc że przedsiębiorca nie będzie moacutegł być obciążony sankcjami admini-
stracyjnymi finansowymi lub karami w zakresie w jakim zastosował się do
treści objaśnień prawnych ani daninami w wysokości wyższej niż wynikające
z objaśnień W wymiarze szerszym natomiast omawiane projektowane rozwią-
zania przyczynią się do zwiększenia przewidywalności stosowania prawa przez
organy administracji publicznej przez to do realizacji zasady pewności prawa
i możliwości czynienia użytku ze swych praw przez przedsiębiorcoacutew
a w szczegoacutelności prawa do dobrej administracji
Nawiązując do przytoczonego wyżej stanowiska Konfederacji Lewiatan
czas pokaże czy spełni ona oczekiwania
Beata Wieczerzyńska
143
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 2 lipca 2004r o swobodzie działalności gospodarczej tj DzU
2016 poz 1829 ze zm
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r Ordynacja podatkowa tj z dnia 17 stycznia
2017 r DzU z 2017 r poz 201 ze zm
Ustawa z dnia 16 czerwca 1960 r - Kodeks postępowania administracyjnego
tj DzU z 2017 r poz 1257
Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r o Radzie Ministroacutew tj DzU z 2012 r poz
392 ze zm
Ustawa z dnia 26 października 1982 r o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi Dz U z 2016 r poz 487
Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r Prawo zamoacutewień publicznych Dz U z 2017 r
poz 1579
Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r o ochronie konkurencji i konsumentoacutew
tj Dz U z 2017 r poz 229 ze zm
Ustawa z dnia 29 listopada 2000 r Prawo atomowe tj Dz U z 2017 r poz 576
ze zm
Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 27 listopada 2013 r w sprawie ustano-
wienia Pełnomocnika do spraw Polityki Klimatycznej Dz U poz 1392
Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 22 czerwca 2012 r w sprawie
ustanowienia Pełnomocnika do spraw rozwoju wydobywania węglowodoroacutew
Dz U poz 807
Uchwała Nr 190 Rady Ministroacutew z dnia 29 października 2013 r Regulamin pra-
cy Rady Ministroacutew tj z dnia 11 października 2016 r MP z 2016 r poz 1006
Orzecznictwo
Wyrok TK z dnia 15 października 2008 r P 3206
httpprawosejmgovplisapnsfdownloadxsWDU20081901172TD200
81172TKpdf
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2015 r I SAKr 54315 LEX nr
1755845Wyrok SN z dnia 12 czerwca 2015 r II CSK 51814
httpwwwsnplsitesorzecznictwoorzeczenia3ii20csk20518-14-
1pdf
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 lipca 2011 r III SAWa 3111 LEX nr
863065
Wyrok NSA z dnia 21 maja 2014 r I FSK 90413 LEX nr 1478732
Wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2011 r II FSK 156810 LEX nr 992209
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
144
Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2010 r II FSK 211308 LEX nr 580524
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2015 r I SAKr 54315 LEX nr
1755845
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 października 2009 r I SAPo 70809 LEX nr
549035
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 marca 2017 r III SAWa 342317 LEX nr
2335378
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 marca 2009 r III SAWa 337308 LEX nr
495402
Literatura
Borkowski A Chełmoński A Guziński M Kiczka K Kieres L Kocowsk T
Szydło M Administracyjne prawo gospodarcze Wrocław 2009
Słownik języka polskiego z serii Akademia Języka Polskiego PWN Warszawa
2007
Stawecki T Winczorek P Wstęp do prawoznawstwa Warszawa 1995
Teszner K Komentarz do art 14e (w) Ordynacja podatkowa Komentarz
L Etel (red)Wolters Kluwer Polska 2017 stan prawny na 20042017 LEX
Teszner K Komentarz do art 14a (w) Ordynacja podatkowa Komentarz
L Etel (red)Wolters Kluwer Polska 2017 stan prawny na 20042017 LEX
Wronkowska-Jaśkiewicz S Ziembiński Z Zarys teorii prawa Warszawa 2001
Wroacuteblewski J Sądowe stosowanie prawa Warszawa 1988
Ziembiński Z Moralność jako czynnik stosowania prawa bdquoEtykardquo 51969
Ziemski KM Indywidualny akt administracyjny jako forma prawna działania
administracji Poznań 2005
Źroacutedła internetowe
httpslegislacjarclgovplprojekt12295217katalog1241623312416233
6
dr Wojciech Wojtyła317
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
Ethics and responsibility in administration - preliminary issues
Streszczenie
Artykuł jest proacutebą filozoficznego wyjaśnienia podstaw odpowiedzialno-
ści moralnej człowieka w perspektywie etyki urzędniczej Odpowiedzialność
moralna ktoacutera obecna jest w każdym rodzaju odpowiedzialności ugruntowana
jest na naturalnej zdolności człowieka do odpowiadania na świat rozpoznawa-
nych przez niego wartości Pojęcie odpowiedzialności choć złożone i wielo-
aspektowe można interpretować jako jeden z istotnych wymiaroacutew ontycznego
uposażenia człowieka Dzięki zdolności człowieka do podmiotowej obecności
we wspoacutelnocie na fundamencie wartości dobra wspoacutelnego odpowiedzialność
staje się niezwykle cenioną cnotą społeczną ktoacuterą w sposoacuteb szczegoacutelny winni
odznaczać się pracownicy administracji publicznej
Słowa kluczowe
etyka odpowiedzialność etos
Summary
The article is an attempt at a philosophical explanation of the basis of
moral responsibility of a man in the perspective of clerical ethics The moral re-
sponsibility that is present in every kind of responsibility it is grounded in the
natural ability of man to respond to the world of values he recognizes The con-
cept of responsibility though complex and multidimensional can be interpreted
as one of the important dimensions of the ontic emancipation of man By being
able to participate in community on the basis of the value of the common good
the responsibility becomes a highly valued social virtue which is to be distin-
guished by the employees of the public administration
Keywords
ethics responsibility ethos
317 Doktor nauk humanistycznych w zakresie filozofii Wykładowca filozofii w Katedrze Prawa Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu oraz w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu Zainteresowania naukowe koncentrują się wokoacuteł logiki prawniczej etyki ogoacutelnej i społecznej antropologii filozoficznej filozofii prawa oraz filozofii kultury
Wojciech Wojtyła
146
Wstęp
W ostatnich latach obserwuje się w Polsce znaczną poprawę nie tylko
jakości standardoacutew usług świadczonych przez pracownikoacutew administracji pu-
blicznej ale roacutewnież ożywiony wzrost zainteresowania samą problematyką
owych standardoacutew Wynika ona niewątpliwie z powszechnego i uzasadnionego
przekonania że ci ktoacuterzy piastują państwowe stanowiska urzędnicze winni
odznaczać się nie tylko wysokimi kompetencjami zawodowymi i stosowną
wiedzą ale roacutewnież odpowiednio wysokim poziomem kwalifikacji moralnych
Niewątpliwie jednym ze środkoacutew podnoszących jakość administrowa-
nia jest etyka Tworzone kodeksy etyki urzędniczej wyszczegoacutelniają zasady
ktoacuterych przestrzeganie ma nie tylko wyeliminować zachowania nieetyczne
z polskiej administracji ale przede wszystkim ma ugruntowywać i wzmacniać
w środowiskach urzędnikoacutew podstawy dla zachowań etycznych przyczyniając
się tym samym do kształtowania ich zawodowego etosu Jednak żaden kodeks
etyki choćby najbardziej logiczny i spoacutejny nie stanowi celu samego w sobie
Celem etyki jest bowiem człowiek - ten sam ktoacutery jest celem tworzonej przez
państwo administracji W niniejszym opracowaniu po uwagach wstępnych
wyjaśniających teoretyczne podstawy na ktoacuterych opiera się etyka urzędnicza
przedstawione zostanie kluczowe dla etyki zagadnienie stanowiące zwornik
każdej etyki zawodowej w tym także etyki urzędniczej moment moralnej od-
powiedzialności Osadza się on na naturalnej zdolności człowieka do odpowia-
dania na rozpoznawane wartości Wartością niezwykle istotną z punktu widze-
nia etyki urzędniczej za wzrost ktoacuterej szczegoacutelnie odpowiedzialni są pracowni-
cy administracji publicznej jest dobro wspoacutelne Ze standardami realizacji dobra
wspoacutelnego wiąże się z kolei zagadnienie zawodowego etosu ktoacuteremu poświę-
cony zostanie ostatni punkt niniejszego opracowania
1 Pojęcie etyki urzędniczej ndash podstawowe zagadnienia
Etyka w swoim semantycznym znaczeniu (od gr ethikos ndash zwyczaj) de-
finiowana jest jako nauka filozoficzna ktoacutera formułuje ogoacutelne zasady moralne
oraz szczegoacutełowe normatywy ludzkiego działania za pomocą wrodzonych
człowiekowi zdolności poznawczychrdquo318 Zajmuje się ona nie tylko opisem
i analizą obowiązujących w określonej społeczności zachowań i norm moral-
nych ale także ich wyjaśnianiem a przede wszystkim ich uzasadnianiem
w odniesieniu do przyjmowanej normy moralności Proacutebami uszczegoacuteławiania
318 T Ślipko Zarys etyki ogoacutelnej Krakoacutew 2004 s 35
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
147
etyki w znaczeniu ogoacutelnym są liczne etyki zawodowe tj etyka lekarska bizne-
su dziennikarska prawnicza urzędnicza itd M Gogacz etykę zawodową defi-
niuje jako naukę filozoficzną o usprawnieniach moralnych człowieka potrzeb-
nych do wykonywania ulubionej pracyrdquo319 Stanowi ona zespoacuteł zasad i norm
ktoacutere określają jak z moralnego punktu widzenia powinni a jak nie powinni
postępować przedstawiciele danej profesji320 Etyka zawodowa rozumiana jako
układ powinności moralnych określających postępowanie reprezentantoacutew
danego zawodu w sposoacuteb szczegoacutelny odnosi się do zawodoacutew społecznego za-
ufania tj lekarze czy urzędnicy321
Uprawianie każdej z etyk zawodowych oproacutecz wiedzy empirycznej
z dziedziny ktoacutera ma być przedmiotem oceny wymaga zaroacutewno wiadomości
z zakresu etyki ogoacutelnej jak roacutewnież przyjęcia określonych przesłanek antropo-
logicznych Wspoacutelnym celem zaroacutewno etyki ogoacutelnej jak i poszczegoacutelnych etyk
zawodowych jest kształtowanie stosownych nakazoacutew i zakazoacutew ktoacutere stoją na
straży pozaosobistego dobra jednostek działających w obrębie poszczegoacutelnych
społeczeństw322 W sposoacuteb szczegoacutelny troska o dobro wspoacutelne obywateli
powierzona została administracji publicznej Administracja nie została powoła-
na wszakże dla niej samej lecz dla społeczeństwa stąd najwyższym celem jej
zainteresowania nie powinny być jej partykularne interesy Urzędnikom pań-
stwowym powierzone zostało nie tylko zaszczytne ale i odpowiedzialne zada-
nie służby publicznej323 Termin bdquourzędnikrdquo w potocznym rozumieniu odnosi
się do osoby pracującej w urzędzie lub sprawującej w nim urząd Urzędem zaś
jest szeroko rozumiana administracja
Urzędnikoacutew w administracji publicznej można podzielić według trzech
podstawowych kategorii urzędnicy urzędoacutew administracji państwowej324 pra-
cownicy służby cywilnej325 oraz pracownicy samorządowi326
319 M Gogacz Czym jest etyka zawodowa w Zagadnienie etyki zawodowej red A Andrzejuk Warszawa 1998 s 11 320 B Nogalski J Śniadecki Etyka zarządzania przedsiębiorstwem Bydgoszcz 2001 s 21 321 J Kotapka Etyka w administracji publicznej (służbie cywilnej)bdquoZeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im Witelona w Legnicyrdquo2008 Nr 4s 39-40 322 Ibidem s 40 323 Ibidem s 41 324 Ustawa z dnia 16 września 1982 r o pracownikach urzędoacutew państwowych (tj Dz U 2016 r poz 1511 ze zm) 325 Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r o służbie cywilnej (tj Dz U 2017 r poz 1889 ze zm) 326 Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r o pracownikach samorządowych (tj Dz U 2016 r poz 902 ze zm)
Wojciech Wojtyła
148
Pracownikami urzędoacutew państwowych są osoby zatrudnione w Kance-
larii Sejmu Kancelarii Senatu Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
Sądzie Najwyższym Biurze Trybunału Konstytucyjnego Biurze Rzecznika Praw
Obywatelskich Biurze Rzecznika Praw Dziecka Biurze Krajowej Rady Radiofo-
nii i Telewizji Urzędzie Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej
w sprawach nieuregulowanych w odrębnych przepisach Krajowym Biurze
Wyborczym regionalnych izbach obrachunkowych Biurze Generalnego
Inspektora Ochrony Danych Osobowych Instytucie Pamięci Narodowej - Komi-
sji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Korpus służby cywilnej tworzą pracownicy zatrudnieni na stanowi-
skach urzędniczych w Kancelarii Prezesa Rady Ministroacutew urzędach ministroacutew
i przewodniczących komitetoacutew wchodzących w skład Rady Ministroacutew oraz
urzędach centralnych organoacutew administracji rządowej urzędach wojewoacutedz-
kich oraz innych urzędach stanowiących aparat pomocniczy terenowych orga-
noacutew administracji rządowej podległych ministrom lub centralnym organom
administracji rządowej Krajowej Informacji Skarbowej i izbach administracji
skarbowej komendach inspektoratach i innych jednostkach organizacyjnych
stanowiących aparat pomocniczy kierownikoacutew zespolonych służb inspekcji
i straży wojewoacutedzkich oraz kierownikoacutew powiatowych służb inspekcji i straży
chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej Centralnym Biurze Śledczym Policji
Biurze Nasiennictwa Leśnego jednostkach budżetowych obsługujących pań-
stwowe fundusze celowe
Pracownikami samorządowymi są osoby zatrudnione wurzędach mar-
szałkowskich oraz wojewoacutedzkich samorządowych jednostkach organizacyj-
nych starostwach powiatowych oraz powiatowych jednostkach organizacyj-
nych urzędach gmin jednostkach pomocniczych gmin gminnych jednostkach
budżetowych i samorządowych zakładach budżetowych biurach (ich odpo-
wiednikach) związkoacutew jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządo-
wych zakładoacutew budżetowych utworzonych przez te związki biurach (ich od-
powiednikach) jednostek administracyjnych jednostek samorządu terytorial-
nego
Wprowadzanie i utrwalanie właściwych standardoacutew wykonywania wie-
lu zawodoacutew zwłaszcza tych ktoacutere zwykło określać się mianem zawodoacutew spo-
łecznego zaufania przyczyniło się do tworzenia kodeksoacutew etycznych Kodeks
etyczny stanowi uporządkowany logicznie zbioacuter właściwych dla danej profesji
działań Stanowi on swoisty probierz za pomocą ktoacuterego dokonuje się moralnej
oceny postępowania członkoacutew danej grupy zawodowej Jednym z celoacutew dla
ktoacuterych tworzone są kodeksy zawodowe jest promocja pożądanych wzoroacutew
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
149
zachowań ktoacutere przyczyniają się do ukształtowania etosu tychże grup327 Naj-
bardziej znanym kodeksem etycznym w polskiej administracji ktoacutery stanowi
podstawę dla istniejących opracowań regulacji dla konkretnych urzędoacutew jest
Kodeks etyki Służby Cywilnej328 W paragrafach od 2 do 5 formułuje on nastę-
pujące zasady odnoszące się do pracownikoacutew służby cywilnej
1 Rzetelność - rozumiana jako sumienność twoacuterczość odpowiedzialność bez-
stronność gotowość przyznania się do błędu i do jego naprawienia racjo-
nalność
w gospodarowaniu lojalność zgoda na ograniczenie zasady poufności
informacji także z życia osobistego (sect2)
2 Dbałość o rozwoacutej własnych kompetencji - rozwijanie wiedzy zawodowej
dążenie do poznania aktoacutew prawnych gotowość skorzystania z wiedzy
innych wyjaśnianie swego stanowiska (sect 3)
3 Bezstronność - nie dopuszczanie do podejrzeń o konflikt interesoacutew
nie przyjmowanie żadnych korzyści materialnych ani osobistych w związku
z prowadzonymi sprawami szanowanie prawa obywateli do informacji (sect4)
4 Neutralność polityczna - lojalne i rzetelne wykonywanie strategii Rządu RP
niezależnie od własnych przekonań dbanie o jasność własnych relacji
eliminowanie wpływoacutew politycznych na rekrutację i awans w służbie cywil-
nej (sect 5)
T Barankiewicz zauważa jednak że standardy etyki urzędniczej nie
stanowią kolejnego obok przepisoacutew określających odpowiedzialność karną
katalogu reguł postępowania Wyłącznym powodem istnienia etyki urzędniczej
nie jest wskazywanie i piętnowanie roacuteżnego rodzaju nieuczciwości w admini-
stracji329 Etyka urzędnicza powinna w sposoacuteb integralny skupiać przede
wszystkim swoją uwagę na tym aby z jednej strony urzędnik wykonywał swo-
je obowiązki zgodnie z prawem w atmosferze poczucia godności pełnionej
służby zaś z drugiej strony aby dla interesantoacutew wizyta w urzędzie nie była
związana z kolejną życiową udręką oraz poczuciem że załatwia się sprawy
w jakiejś innej obcej rzeczywistości w ktoacuterej zastawia się roacuteżne pułapkirdquo330
Etyka urzędnicza wyrasta z życiowej potrzeby istnienia w państwie prawa
327T Kowalski Kodeks etyczny a kształtowanie zasad etycznych w administracji bdquoStudia Lubelskie Prace instytutu Prawa i Administracji PWSZ w Sulechowierdquo Sulechoacutew 2005 s 101 328 Ibidem s 104 329 T Barankiewicz Etyka urzędnicza ndash funkcje zasady i postawy bdquoMetryka Studia z zakresu prawa osobowego i rejestracji stanu cywilnegordquo Rok IV 2014 Nr 2 s 123-124 330 Ibidem s 124
Wojciech Wojtyła
150
dobrej administracji publicznej331 Jej celem jest wzmocnienie gwarancji wyko-
nywania przez pracownikoacutew urzędoacutew powierzonych im zadań w sposoacuteb nale-
żyty Jakość świadczonych przez administrację usług w dużej mierze zależy
bowiem nie tylko od jakości obowiązującego w danym państwie prawa ale tak-
że od jakości waloroacutew etyczno-moralnych samych kadr służby publicznej332
Zdaniem M Gogacza każda etyka zawodowa jest teorią odpowiedzial-
nej czyli moralnie dobrze realizowanej pracy333 Odpowiedzialność jest bo-
wiem tym co stanowi gwarancję prawidłowej realizacji przez kadrę pracowni-
czą powierzonych jej obowiązkoacutew334 W dalszej części wywodu podjęte zosta-
nie kluczowe dla etyki zaroacutewno ogoacutelnej jak i zawodowej zagadnienie odpo-
wiedzialności
2 Odpowiedzialność jako problem moralny
Słowo odpowiedzialnośćrdquo ma wiele znaczeń Na płaszczyźnie filozo-
ficznej można ją interpretować jako jeden z istotnych wymiaroacutew ontycznego
uposażenia człowieka ponieważ tylko człowiek może ponosić odpowiedzialny
za swoje czyny Odpowiedzialność jest także ważną cnotą zaroacutewno w życiu
osobistym jak i społecznym Zaroacutewno od rodzicoacutew nauczycieli urzędnikoacutew
czy rzemieślnikoacutew oczekuje się że powierzone im zadania i społeczne role bę-
dą wykonywać w sposoacuteb odpowiedzialny Są roacuteżne rodzaje odpowiedzialności
prawna polityczna karna cywilna parlamentarna służbowa Pojęcie to wystę-
puje zaroacutewno w języku potocznym jak i na terenie wielu dyscyplin naukowych
tj filozofia prawo ekonomia Z punktu widzenia problemu podjętego w niniej-
szym opracowaniu szczegoacutelnie istotny jest ten rodzaj odpowiedzialności ktoacutery
nazywany jest odpowiedzialnością moralną Jest ona o tyle ważna że zawiera
się jakoś we wszystkich innych rodzajach odpowiedzialności Odpowiedzial-
ność moralna wynika z niezgodności zachowania się adresata normy moralnej z
jej nakazem określonego działania ktoacutere ocenione zostało jako dobre Konkre-
tyzuje się ona w pewnych sankcjach moralnych głoacutewnie w wyrzutach sumienia
podmiotu odpowiedzialności ale także może ona znaleźć swoacutej wyraz w roacuteżnych
formach społecznego napiętnowania335
Na pojęciu odpowiedzialności opiera się porządek moralny i prawny
Odpowiedzialność ktoacutera znajduje swoacutej fundament w ontycznym uposażeniu 331 Ibidem 332E Stasiak Postawy etyczne pracownikoacutew administracji samorządowej bdquoAnnales Ety-ka w życiu gospodarczymrdquo 2015 vol 19 No 1 Luty 2016 s 84-85 333 M Gogacz Czym jest etyka zawodowahellip op cit s 11 334 E Stasiak Postawy etycznehellip op cit s 85 335 R Tokarczyk Filozofia prawa Warszawa 2009 s 273
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
151
osoby ze względu na naturalną zdolność oraz potrzebę człowieka do życia we
wspoacutelnocie pośroacuted innych osoacuteb nabiera znaczenia międzyosobowego i spo-
łecznego Nie zmienia to jednak faktu że podmiotem odpowiedzialności zawsze
pozostaje konkretny człowiek jako świadomy i wolny sprawca swoich czynoacutew
Czym zatem jest odpowiedzialność w jej znaczeniu najbardziej podstawowym
Roman Ingarden zarysowując strukturę fenomenu odpowiedzialności
odroacuteżnia cztery zagadnienia w ktoacuterych on występuje 1 Ktoś ponosi odpowie-
dzialność za coś 2 Ktoś podejmuje odpowiedzialność za coś 3 Ktoś jest za coś
pociągany do odpowiedzialności 4 Ktoś działa odpowiedzialnie336 Powyższe
sytuacje wymagają komentarza Krakowski filozof zwraca uwagę zaroacutewno na
ich odmienność jak i na zachodzące między ich sensami związki Autor Ksią-
żeczki o człowieku pisze Można być za coś odpowiedzialnym a nie zostać po-
ciągniętym do odpowiedzialności i roacutewnież nie podjąć jej I odwrotnie można
być za coś pociągniętym do odpowiedzialności nie będąc za to faktycznie od-
powiedzialnym Można też faktycznie brać za coś odpowiedzialność przy czym
nie jest się rzeczywiście za to odpowiedzialnym Skoro jest się za coś odpowie-
dzialnym powinno się roacutewnież wziąć za to odpowiedzialność i być pociągnię-
tym do odpowiedzialnościrdquo337
Powyższy wywoacuted ukazuje związek odpowiedzialności ze sprawczością
osoby Człowiek jest odpowiedzialny za to czego jest faktycznym sprawcą
i powinien ponosić odpowiedzialność tylko za te czyny ktoacutere faktycznie zostały
przez niego popełnione Ingarden zwraca uwagę na implikowaną ze związku
odpowiedzialności i sprawczości osoby powinność Człowiek odkrywa w sobie
swoisty moment powinności ktoacutery ujawnia się jako przeżycie odpowiedzialno-
ści Przeżywa go zaroacutewno w odniesieniu do czynoacutew przez siebie popełnionych
jak i w stosunku do czynoacutew zaniechanych ktoacutere powinny zostać przez niego
spełnione a spełnione nie zostały Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzenie
kluczowe dla etycznej analizy odpowiedzialności okazuje się rozumienie czynu
i ludzkiej sprawczości W tym miejscu należy kroacutetko odpowiedzieć na dwa py-
tania tj co to znaczy że działanie jest czyimś własnym działaniem oraz kiedy
określony czyn jest rzeczywiście czynem konkretnego człowieka
Odpowiedź na powyższe pytania wiąże się z zagadnieniem świadomości
podmiotu w momencie podejmowanego działania Na ile sprawca działania był
świadom swoich działań oraz na ile był wolny w decyzjach ktoacutere do niego do-
prowadziły Ingarden wyjaśnia iż Jakaś decyzja woli i jakieś działanie mogą
uchodzić za własny czyn danej osoby tylko wtedy gdy wypływają wprost z cen-
trum ja mają w niej swoacutej prawdziwy początek i kiedy to centrum ja panuje nad
336 R Ingarden Książeczka o człowieku Krakoacutew 2009 s 73-74 337 Ibidem s 74
Wojciech Wojtyła
152
dokonaniem wyłaniającego się z niego działania i kieruje nimrdquo338 Określenie na
ile sprawca czynu był świadomy swojego działania oraz na ile działanie to było
dobrowolne są fundamentalne dla przypisania mu odpowiedzialności za
popełniony czyn Słowo czynrdquo należy w tym miejscu rozumieć szeroko jako
każdy świadomy i dobrowolny akt (działanie) podejmowane przez człowieka
T Ślipko analizując zasady określające odpowiedzialność człowieka za popeł-
nione przez niego akty pisze Człowiek jest odpowiedzialny tylko za akty
w pełni świadome i wolne czyli za akty dobrowolne Gdziekolwiek więc zacho-
dzi przeszkoda zmniejszająca lub znosząca dobrowolność roacutewnocześnie ulega
proporcjonalnemu zmniejszeniu odpowiedzialność za ten czyn lub nawet
zachodzi jej całkowity brakrdquo339 Warto zauważyć że zdaniem Ślipki człowiek
jest odpowiedzialny za czyn dobry lub zły także woacutewczas gdy wie że czyn
przezeń zamierzony jest dobry lub zły340 Twierdzi tym samym że człowiek
staje się odpowiedzialny zaroacutewno za dobro jak i zło swoich czynoacutew już na eta-
pie ich świadomego zamierzenia a nie w momencie ich spełnienia
Wielu autoroacutew podejmując proacutebę wyjaśnienia związku jaki zachodzi
między sprawczością osoby a odpowiedzialnością zauważa że nieprzypadko-
wo słowo odpowiedzialnośćrdquo naprowadza na słowo odpowiadanierdquo I tak cho-
ciażby włoski rzeczownik responsabilita (odpowiedzialnośćrdquo) pochodzi od
łacińskiego czasownika respondeo (odpowiadamrdquo przyrzekamrdquo) Jak zauważa
T Ślipko odpowiedzialność jeżeli nie ma pozostać jedynie czymś w rodzaju
zespołu świadomościowych dyspozycji do pełnienia powierzonych człowieko-
wi zadań moralnych (ktoacutere można wyrazić w słowach czuję się odpowiedzial-
ny za powierzone mi zadanierdquo) należy mocniej uwypuklić jej związek ze świa-
tem wartości moralnych ku ktoacuterym odpowiedzialność zwraca się niejako sa-
morzutnie341 Człowiek dlatego jest odpowiedzialny za swoje czyny i dlatego
przeżywa odpowiedzialność ponieważ ma zdolność odpowiadania na wartości
Odpowiadając na pytanie za co człowiek jest odpowiedzialny należy stwier-
dzić że jest on odpowiedzialny za realizację w swoim życiu wartości Człowiek
ma naturalną zdolność poznawania wartości i odpowiadania na nie Jednocze-
śnie w osobie i jej działaniu odpowiadanie na wartościrdquo przybiera postać po-
winności odpowiadania za wartościrdquo i ich realizację Odkrywany w osobie
moment powinności udzielenia odpowiedzi na rozpoznane wartości pozwala
określać moralność jako sposoacuteb realizowania wartości osobowych342 czyli
338 Ibidem s 85 339 T Ślipko Zarys etyki ogoacutelnejhellip op cit s 429 340 Ibidem s 429 341 T Ślipko Spacerem po etyce Krakoacutew 2010 s 157 342 W Stroacuteżewski Istnienie i wartość Krakoacutew 1981 s 235
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
153
takich ktoacutere rozwijają człowieka jako człowieka Chodzi w tym miejscu szcze-
goacutelnie o tzw dobro moralne
Wartości moralne mogą mieć także charakter społeczny Naczelną war-
tością za realizację ktoacuterej odpowiedzialni są wszyscy należący do danej grupy
społecznej jest dobro wspoacutelne Chociaż ma ono charakter analogiczny tj inne
jest dobro wspoacutelne rodziny gminy czy uniwersytetu to w każdym z rodzajoacutew
wspoacutelnoty jest ono zasadą naczelną T Ślipko pisze nie może być mowy o au-
tentycznie moralnej odpowiedzialności w życiu publicznym w jakiejkolwiek już
uszczegoacutełowionej postaci jeżeli zaroacutewno w sferze świadomościowych zamie-
rzeń jak i w obiektywnym aksjologicznym ukierunkowaniu nie pozostaje ona
w zgodzie z moralną wartością dobra wspoacutelnegordquo343
Pojęcie dobra wspoacutelnego jest jednym z podstawowych pojęć za pomocą
ktoacuterego interpretuje się nie tylko porządek społeczny ale także najgłębsze pod-
stawy wszelkich społeczności Stanowi ono głoacutewne kryterium poczucia odpo-
wiedzialności w życiu społecznym poprzez odniesienie do ktoacuterego odpowie-
dzialność pojedynczej osoby za swoje czynyrdquo staje się odpowiedzialnością
przed wspoacutelnotą osoacutebrdquo Owa odpowiedzialność przed wspoacutelnotąrdquo jest pod-
stawą wyłonienia władzy Ten aspekt odpowiedzialności ma podwoacutejny wymiar
jest odpowiedzialnością jednostki przed autorytetem władzy oraz odpowie-
dzialnością władzy przed wspoacutelnotą ktoacutera powierzyła jej swoacutej mandat zaufa-
nia344 Chociaż za realizację dobra wspoacutelnego w państwie wojewoacutedztwie czy
gminie odpowiedzialna jest przede wszystkim władza obydwa wymiary odpo-
wiedzialności tj odpowiedzialność przed wspoacutelnotąrdquo oraz odpowiedzialność
przed władząrdquo spotykają się we wspoacutelnej trosce o jego kształt Odpowiedzial-
ność za dobro wspoacutelne spoczywa na wszystkich członkach wspoacutelnoty ktoacuterego
jest ono własnością oraz celem podejmowanych działań
Jest wiele koncepcji dobra wspoacutelnego Szczegoacutelnie interesująca jest
koncepcja personalistyczna Wyroacuteżnia ona dwa istotne elementy składowe do-
bra wspoacutelnego przedmiotowy i podmiotowy Elementem przedmiotowym do-
bra wspoacutelnego jest pewna suma warunkoacutew życia społecznego na ktoacutere składa-
ją się dobra materialne społeczności Elementem podmiotowym dobra wspoacutel-
nego jest integralny rozwoacutej każdej ludzkiej osoby tj jej potencjalności zdolno-
ści i talentoacutew345 Dobro wspoacutelne rozumiane jest tutaj jako zasada prawidłowego
uczestnictwa na mocy ktoacuterej jednostka odpowiedzialna jest za realizację tej
343 T Ślipko Spacerem po etycehellip op cit s 159 344 Ibidem s 158 345 S Kowalczyk Człowiek a społeczność Zarys filozofii społecznej Lublin 2005 s 236
Wojciech Wojtyła
154
części jaka przypadła jej w udziale z tej racji że jest członkiem określonej
wspoacutelnoty346
Na gruncie teorii personalistycznych oproacutecz zasady dobra wspoacutelnego
szczegoacutelnie istotną rolę w kształtowaniu społeczeństwa ludzi odpowiedzial-
nych ma związana z nią zasada subsydiarności (pomocniczości) Zasada subsy-
diarności głosi że społeczność wyższego rzędu nie powinna ingerować w we-
wnętrzne sprawy społeczności niższego rzędu pozbawiając ją kompetencji
lecz raczej winna wspierać ją w razie konieczności i pomoacutec w koordynacji jej
działań i zadań z działaniami innych grup społecznych dla dobra wspoacutelne-
gordquo347 Pozytywny aspekt zasady moacutewi o powinności pomocy jednostkom
i wspoacutelnotom niższego rzędu przez społeczności wyższego rzędu W aspekcie
negatywnym zasada ta głosi że społeczności wyższego rzędu winny wspierać
społeczności i jednostki niższego rzędu jedynie na tyle na ile jest to konieczne
tak by nie pozbawiać ich wolności własnej inicjatywy oraz by nie zdejmować
z nich odpowiedzialności Pomoc nie powinna być nigdy pomocą wyręczającą
czy zastępującą ale powinna mieć charakter wpierający tak by ci ktoacuterzy jej
doświadczają czuli że są aktywnymi uczestnikami realizacji dobra wspoacutelnego
oraz by czuli się wspoacutełodpowiedzialnymi za jego realizację Zasada pomocni-
czości ściśle wiąże się z postulatem poszanowania w życiu społecznym wolno-
ści i autonomii człowieka ndash osoby348
Podsumowując tę część rozważań należy zauważyć że odpowiedzial-
ność moralna związana jest ściśle z kwestią wolności i świadomości człowieka
podejmującego swoje działania Jedynie człowiek działający w sposoacuteb świado-
my i wolny może być podmiotem odpowiedzialności Jednocześnie należąca do
ontycznego uposażenia człowieka odpowiedzialność na gruncie realizacji war-
tości dobra wspoacutelnego staje się ważną i cenioną cnotą społeczną Z zasadą do-
bra wspoacutelnego oraz związaną z nią zasadą pomocniczości wiąże się kwestia
odpowiedzialności za innychrdquo oraz wobec innychrdquo Podmiotem tej odpowie-
dzialności w roacuteżnym zakresie są sprawujący władzę oraz ci ktoacuterzy sprawują
roacuteżne administracyjne funkcje Konsekwencją uznania że dobro wspoacutelne sta-
nowi naczelną wartość życia społecznego jest hierarchia wartości składająca się
na etos służby publicznej
346 K Wojtyła Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne Lublin 1994 s 320-321 347 Jan Paweł II Encyklika Centesimus annus nr 48 348 A Jędrzejewski Nikt nie jest dobry w samotności Filozofia społeczna ks Joacutezefa Tischnera Radom 2006 s 183
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
155
3 Etos pracownikoacutew administracji publicznej
Z odpowiedzialnością pracy w urzędzie wiąże się określony etos rozu-
miany jako zbioacuter zachowań obowiązujących urzędnikoacutew W zachowaniach tych
winny przejawiać się takie wartości jak godność odpowiedzialność szacunek
dla innych Wartości te wpisane są w oczekiwania obywateli ktoacuterzy postrzegają
i oceniają urzędnikoacutew przez pryzmat etosu Jak zauważa A Kość bdquoetos jest kon-
kretną postacią moralności stanowiącą system obyczajoacutew określonej grupy
społecznej wyroacuteżniający się w stylu życia Jest on realizacją przyjętego kon-
wencjonalnie układu norm moralnych oraz proacutebą interpretacji zasad moral-
nych prawa naturalnego i konsekwencją przyjętej w społeczeństwie hierarchii
wartościrdquo349
Dostrzegając potrzebę budowy etosu służby publicznej dnia 6 paź-
dziernika 2011 roku wydano Zarządzenie nr 70 Prezesa Rady Ministroacutew
w sprawie wytycznych przestrzegania zasad służby cywilnej oraz w sprawie
zasad etyki korpusu służby cywilnej350 W dokumencie określone zostały pew-
ne standardy postępowania ktoacuterymi powinien kierować się każdy pracownik
sektora publicznego dowolnego szczebla Są to istotne wskazoacutewki dla urzędni-
koacutew oraz ich przełożonych jak powinni postępować Zapisy zarządzenia sta-
nowią między innymi o tym że urzędnik powinien być bezstronny podczas
wykonywania swych służbowych zadań i obowiązkoacutew pracownik służby
publicznej musi być profesjonalistą zaroacutewno w kwestiach merytorycznych jak
i moralnych urzędnik musi być neutralny politycznie i nie ulegać wszelkiego
rodzaju wpływom czy naciskom każdy pracownik sektora publicznego ma
obowiązek lojalności wobec Rzeczypospolitej Polskiej urzędu przełożonych
podwładnych czy kolegoacutew urzędnik jest życzliwy stosunku do ludzi zapobiega
napięciom w pracy rozładowuje je a także przestrzega zasad odpowiedniego
zachowania poza pracą
Na gruncie wyżej wskazanego rozporządzenia członek korpusu służby
cywilnej przy wykonywaniu zadań kieruje się wynikającymi z przepisoacutew prawa
zasadami służby cywilnej ktoacuterymi w szczegoacutelności są zasada legalizmu pra-
worządności i pogłębiania zaufania obywateli do organoacutew administracji pu-
blicznej zasada ochrony praw człowieka i obywatela zasada bezinteresowno-
ści zasada jawności i przejrzystości zasada dochowania tajemnicy ustawowo
chronionej zasada profesjonalizmu zasada odpowiedzialności za działanie lub
349 A Kość Podstawy filozofii prawa Lublin 2005 s 235-236 350 Zarządzenie Nr 70 Prezesa Rady Ministroacutew z dnia 6 października 2011 r w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz w sprawie zasad etyki korpusu służby cywilnej (MP 2011 r Nr 93 poz 953)
Wojciech Wojtyła
156
zaniechanie działania zasada racjonalnego gospodarowania środkami publicz-
nymi zasada otwartości i konkurencyjności naboru
Przestrzegając zasady legalizmu praworządności i pogłębiania zaufania
obywateli do organoacutew administracji publicznej członek korpusu służby cywil-
nej w szczegoacutelności przy realizacji zadań na swoim stanowisku pracy prze-
strzega prawa swoją postawą i działaniem przyczynia się do realizacji zasady
państwa prawnego przez swoje zachowanie i działania w stosunku do obywa-
teli istotnie wpływa na stopień więzi obywateli z państwem w granicach okre-
ślonych przez prawo postępuje w sposoacuteb zapewniający aktywny udział obywa-
teli w rozstrzyganiu spraw publicznych nie kieruje się uprzedzeniami zała-
twiając sprawy obywateli innych osoacuteb oraz podmiotoacutew nie uczestniczy
w strajkach lub akcjach protestacyjnych zakłoacutecających normalne funkcjono-
wanie urzędu
Przestrzegając zasady ochrony praw człowieka i obywatela członek
korpusu służby cywilnej w szczegoacutelności zna prawa człowieka i obywatela nie
proponuje ani nie podejmuje działań ktoacutere naruszają prawa człowieka i oby-
watela oraz ma na uwadze że ich skuteczna ochrona przyczynia się do wzrostu
autorytetu państwa
Przestrzegając zasady bezinteresowności członek korpusu służby cy-
wilnej w szczegoacutelności nie przyjmuje od osoacuteb zaangażowanych w prowadzone
sprawy żadnych korzyści nie przyjmuje żadnej formy zapłaty za publiczne wy-
stąpienia gdy mają one związek z zajmowanym stanowiskiem rezygnuje z do-
datkowego zatrudnienia lub zajęcia zarobkowego jeżeli dalsze wykonywanie
dodatkowego zatrudnienia lub zajęcia zarobkowego może mieć negatywny
wpływ na sprawy prowadzone w ramach obowiązkoacutew służbowych nie prowa-
dzi szkoleń jeżeli mogłoby to negatywnie wpłynąć na bezstronność prowadzo-
nych spraw
Przestrzegając zasady jawności i przejrzystości członek korpusu służby
cywilnej w szczegoacutelności w granicach określonych przez prawo zapewnia do-
stępność informacji o zasadach i efektach swojej pracy i podejmowanych roz-
strzygnięciach ktoacutera stanowi podstawę zaufania obywateli do państwa a ogra-
niczenia w tym zakresie mogą wynikać jedynie z wyłączenia jawności rozstrzy-
gnięcia przy tworzeniu przepisoacutew podejmowaniu decyzji oraz innych roz-
strzygnięć dąży do zapewnienia jednoznaczności oraz zrozumiałości podej-
mowanych działań przyjęte rozstrzygnięcia wyczerpująco uzasadnia ze wska-
zaniem powodoacutew ich przyjęcia oraz celoacutew ktoacutere mają zostać osiągnięte
zwłaszcza w sprawach będących przedmiotem rozbieżności w debacie publicz-
nej zna konstytucyjne i ustawowe przepisy dotyczące prawa dostępu do
informacji publicznej oraz zapewnia praktyczną realizację tego prawa
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
157
Przestrzegając zasady dochowania tajemnicy ustawowo chronionej
członek korpusu służby cywilnej w szczegoacutelności dochowuje tajemnicy usta-
wowo chronionej obejmując ochroną informację czyni to w celu zabezpiecze-
nia wyraźnie wskazanych interesoacutew państwa obywateli oraz innych podmio-
toacutew a nie w celu ograniczenia jawności i przejrzystości działania
Przestrzegając zasady profesjonalizmu członek korpusu służby cywil-
nej w szczegoacutelności realizując zadania państwa posiada niezbędną wiedzę
dotyczącą funkcjonowania państwa podnosi kwalifikacje oraz rozwija wiedzę
zawodową potrzebną do jak najlepszego wykonywania pracy w urzędzie zna
akty prawne dotyczące funkcjonowania urzędu w ktoacuterym jest zatrudniony
oraz zapoznaje się z wszystkimi istotnymi okolicznościami faktycznymi i praw-
nymi prowadzonych przez siebie spraw zna zasady etyki korpusu służby
cywilnej i sumiennie ich przestrzega zna zasady służby cywilnej i sumiennie
ich przestrzega poddaje się weryfikacji znajomości zasad służby cywilnej dąży
do stosowania wysokich standardoacutew zarządzania publicznego wykorzystuje
wiedzę przełożonych kolegoacutew i podwładnych dzieli się z nimi własnym do-
świadczeniem zawodowym a jeżeli jest to uzasadnione korzysta z pomocy
ekspertoacutew efektywnie i racjonalnie zarządza posiadanymi zasobami kadro-
wymi i wykorzystuje w taki sposoacuteb czas pracy w wykonywaniu zadań dąży do
uzgodnień opartych na rzeczowej argumentacji jest gotoacutew do przyjęcia krytyki
uznania swoich błędoacutew i do naprawienia ich konsekwencji przez swoją posta-
wę dba o wizerunek służby cywilnej korzystając z zagwarantowanych praw
pracowniczych ma na względzie wynikające z przepisoacutew ograniczenia możli-
wości podjęcia zatrudnienia lub wykonywania innych zajęć a także wynikające
z przepisoacutew ograniczenia poufności informacji dotyczącej roacutewnież jego życia
osobistego korzystając z określonej w przepisach szczegoacutelnej ochrony stosun-
ku pracy urzędnika służby cywilnej ma na względzie cel tej szczegoacutelnej ochro-
ny ktoacuterym jest pozyskiwanie i zatrzymywanie w służbie cywilnej osoacuteb ktoacutere
swoacutej profesjonalny rozwoacutej wiążą z pracą w administracji rządowej oraz ochro-
na zatrudnienia w służbie cywilnej osoacuteb ktoacutere wykazały w swojej pracy zdol-
ność do profesjonalnego i etycznego zachowania członka korpusu służby
cywilnej a w szczegoacutelności przestrzegały zasady neutralności politycznej
i bezstronności służby cywilnej
Przestrzegając zasady odpowiedzialności za działanie lub zaniechanie
członek korpusu służby cywilnej w szczegoacutelności wykonuje zadania ze świa-
domością szczegoacutelnej odpowiedzialności wynikającej z publicznego charakteru
pełnionej służby przy wykonywaniu zadań kieruje się interesem publicznym
i efektywnością oraz zgodnością podejmowanych działań z przepisami jeżeli
zachodzi rozbieżność między przepisami prawa a interesem publicznym
Wojciech Wojtyła
158
sygnalizuje to przełożonym na każdym etapie realizacji zadań jest gotoacutew do
rozliczenia się przed przełożonymi i obywatelami z podejmowanych działań
w razie postawienia zarzutu naruszenia obowiązkoacutew członka korpusu służby
cywilnej nie podejmuje działań zmierzających do zakłoacutecenia sprawnego prze-
biegu postępowania mającego na celu ustalenie osoby za to odpowiedzialnej
jeżeli jest przekonany że polecenie służbowe przełożonego narusza zasady
służby cywilnej informuje go lub jego przełożonych na piśmie
Przestrzegając zasady racjonalnego gospodarowania środkami publicz-
nymi członek korpusu służby cywilnej w szczegoacutelności korzystając ze środkoacutew
publicznych do realizacji zadań państwa i proponując kierunki jego działań ma
na względzie interes państwa i obywateli oraz efektywne osiąganie celoacutew przy
racjonalnym wykorzystaniu środkoacutew powierzonych państwu przez obywateli
jest gotowy do rozliczenia swojej dbałości o środki i mienie publiczne
Realizując zasadę otwartości i konkurencyjności naboru członek kor-
pusu służby cywilnej organizując i przeprowadzając naboacuter w służbie cywilnej
w szczegoacutelności
1) ma na względzie dbałość o
a) roacutewny dostęp do służby publicznej
b) niedyskryminację z jakichkolwiek powodoacutew
c) zawodowe i rzetelne wykonywanie zadań państwa przez administrację
rządową
d) neutralność polityczną służby cywilnej
2) przez swoje działania
a) wzmacnia zaufanie obywateli do kompetencji osoacuteb ktoacutere realizują zadania
państwa
b) dba o to aby wyłaniano w drodze naboru osoby najlepiej przygotowane do
realizacji zadań państwa
c) daje gwarancje jawnej i efektywnej kontroli nad przebiegiem naboru
3) nie wywiera pozaustawowego wpływu ani nacisku na proces naboru nie
ulega takim wpływom lub naciskom a o ich wystąpieniu informuje właściwych
przełożonych
Podsumowanie
W niniejszym opracowaniu zwroacutecono uwagę na niezwykle istotny
z punktu widzenia każdej etyki zawodowej problem odpowiedzialności moral-
nej U podstaw przemyśleń znalazło się przekonanie że gwarancją rzetelnego
wywiązywania się z powierzonych człowiekowi zawodowych obowiązkoacutew leży
moment osobistej odpowiedzialności wynikający z jego naturalnej zdolności do
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
159
odpowiedzi na rozpoznaną wartość Owa odpowiedź ma charakter etyczny
Zaroacutewno sprawujący władzę jak i piastujący na roacuteżnym szczeblu urzędy admi-
nistracji publicznej są moralnie odpowiedzialni przed wspoacutelnotą za realizację
dobra wspoacutelnego W swojej pracy są oni w sposoacuteb szczegoacutelni zobowiązani do
ukazywania powinnościowego a więc moralnego charakteru dobra wspoacutelnego
oraz jego wyższości nad dobrem jednostkowym Osadzone na tak rozumianym
dobru wspoacutelnym inne cnoty moralne składają się na etos pracownika admini-
stracji publicznej
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 16 września 1982 r o pracownikach urzędoacutew państwowych
tj Dz U 2016 r poz 1511 ze zm
Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r o służbie cywilnej tj Dz U 2017 r poz 1889
ze zm
Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r o pracownikach samorządowych tj Dz U
2016 r poz 902 ze zm
Zarządzenie Nr 70 Prezesa Rady Ministroacutew z dnia 6 października 2011r
w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz
w sprawie zasad etyki korpusu służby cywilnej MP 2011 r Nr 93 poz 953
Literatura
Barankiewicz T Etyka urzędnicza ndash funkcje zasady i postawy bdquoMetryka Studia
z zakresu prawa osobowego i rejestracji stanu cywilnegordquo Rok IV 2014 Nr 2
Gogacz M Czym jest etyka zawodowa (w)Zagadnienie etyki zawodowej red
A Andrzejuk Warszawa 1998
Ingarden R Książeczka o człowieku Krakoacutew 2009
Jan Paweł II Encyklika Centesimus annus Rzym1 maja 1991
Jędrzejewski A Nikt nie jest dobry w samotności Filozofia społeczna ks Joacutezefa
Tischnera Radom 2006
Kość A Podstawy filozofii prawa Lublin 2005
Kotapka J Etyka w administracji publicznej (służbie cywilnej) bdquoZeszyty Na-
ukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im Witelona w Legnicyrdquo nr 4
2008
Kowalczyk S Człowiek a społeczność Zarys filozofii społecznej Lublin 2005
Kowalski T Kodeks etyczny a kształtowanie zasad etycznych w administracji
bdquoStudia Lubelskie Prace instytutu Prawa i Administracji PWSZ w Sulecho-
wierdquo Sulechoacutew 2005
Wojciech Wojtyła
160
Nogalski B Śniadecki J Etyka zarządzania przedsiębiorstwem Bydgoszcz 2001
Stasiak E Postawy etyczne pracownikoacutew administracji samorządowej bdquoAnnales
Etyka w życiu gospodarczymrdquo 2015 vol 19 No 1 Luty 2016
Stroacuteżewski W Istnienie i wartość Krakoacutew 1981
Ślipko T Zarys etyki ogoacutelne Krakoacutew 2004
Ślipko T Spacerem po etyce Krakoacutew 2010
Tokarczyk R Filozofia prawa Warszawa 2009
Wojtyła K Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne Lublin 1994
6
dr Grzegorz Zieliński351
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
International and national protection of the right to freedom of conscience
Streszczenie
Prawo do sprzeciwu sumienia jest zdefiniowane jako podstawowe pra-
wo człowieka Jest to prawna propozycja rozwiązania sytuacji w ktoacuterej wystę-
puje konflikt norm prawa cywilnego z normami religijnymi
Prawna ewolucja instytucji sprzeciwu sumienia w Europie nastąpiła
w trzech kolejnych etapach opisanych w tym artykule
Obecnie sprzeciw sumienia jest szczegoacutelnym mechanizmem ktoacutery
dotyczy tylko niektoacuterych zawodoacutew Na podstawie przepisoacutew lekarze pielę-
gniarki i położne mają prawo do powoływania się na klauzulę sumienia Wyda-
je się że wciąż koniecznie trzeba zroacutewnoważyć stosowanie klauzuli sumienia
i prawa pacjenta do świadczeń zdrowotnych w publicznym ubezpieczeniu
zdrowotnym poprzez nowelizacje w prawie
Słowa kluczowe
Wolność sumienia sprzeciw sumienia zawoacuted lekarza
Summary
The Right to Conscientious Objection is defined as fundamental human
right It is a legal proposal to resolve a situation in which there is a conflict of civil
law norms with religious norms
The legal evolution of conscientious objection in Europe happened in
three successive stages presented in this article
Currently Conscientious objection is a specific mechanism that affects only
certain professions Based on legal regulations physician nurses and midwives
have the right to invoke conscience clause It seems that still is necessarily to bal-
351 Adiunkt w Katedrze Prawa Zakład Nauk o Państwie i Prawie Wydział Nauk Eko-nomicznych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu
Grzegorz Zieliński
162
ance to use conscience clause and patients right to health benefits in public health
insurance by law amendments
Keywords
freedom of conscience conscientious objection doctors profession
Wstęp
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 roku już w preambule od-
nosi się do prawa wyznaniowego bdquohellipmy Naroacuted Polski-wszyscy obywatele
Rzeczypospolitej zaroacutewno wierzący w Boga będącego źroacutedłem prawdy spra-
wiedliwości dobra i piękna jak i nie podzielający tej wiary (hellip) w poczuciu od-
powiedzialności przed Bogiem lub własnym sumieniemrdquo352
Fundamentem wszelkich wyznaniowych unormowań prawa polskiego
jest konstytucyjnie gwarantowana każdemu człowiekowi wolność sumienia
i religii w art 53 Obecna Konstytucja dokonała zerwania z unormowaniami
Konstytucji z 1952 r ktoacutera zaliczała wolność sumienia i wyznania do praw
obywatelskich podlegających koncesjonowaniu przez państwo Uznano że
wolność sumienia i religii została przyznana każdemu człowiekowi a jej źroacute-
dłem jest przyrodzona godność osoby ludzkiej jako praprzyczyna wszelkich
wolności i praw człowieka i obywatela Przepis ten znajduje swoje gwarancje
w art 30 obowiązującej Konstytucji Brak jest jakichkolwiek ograniczeń pod-
miotowych tej wolności
W odniesieniu do małoletnich dzieci Ustawa Zasadnicza podkreśla pra-
wo rodzicoacutew do decydowania o wychowaniu religijnym zgodnie z własnymi
przekonaniami Jednak art 14 Konwencji Praw Dziecka z 20 listopada 1989 r
przyjęty przez Zgromadzenie Ogoacutelne ONZ respektuje wolność sumienia
i wyznania dzieci jednocześnie zobowiązuje rodzicoacutewopiekunoacutew dziecka do
ukierunkowania go w zakresie jego praw i w sposoacuteb zgodny z zasadami
prawem obyczajami religią do jakiej przynależą rodzice353
352 Konstytucja RP z 2 kwietnia 1997 r Preambuła 353 bdquo1 Państwa-Strony będą respektowały prawo dziecka do swobody myśli sumienia i wyznania 2 Państwa-Strony będą respektowały prawa i obowiązki rodzicoacutew lub w odpowiednich przypadkach opiekunoacutew prawnych odnośnie do ukierunkowania dziecka w korzystaniu z jego prawa w sposoacuteb zgodny z rozwijającymi się zdolnościami dziecka 3 Swoboda wyrażania wyznawanej religii lub przekonań może podlegać tylko takim ograniczeniom ktoacutere są przewidziane prawem i są konieczne do ochrony bezpieczeństwa narodowego i porządku publicznego zdrowia lub moralności społecznej bądź podstawowych praw i wolności innych osoacutebrdquo Konwencja o prawach dziecka art 14
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
163
Uzewnętrznianie przyjętej religii może się odbywać w sposoacuteb indywi-
dualny lub wspoacutelnotowy moacutewi o tym art 53 ust 2 Konstytucji bdquoWolność religii
obejmuje wolność wyznawania lub przyjmowania religii według własnego wy-
boru oraz uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi publicznie lub prywat-
nie swojej religii przez uprawianie kultu modlitwę uczestniczenie w obrzę-
dach praktykowanie i nauczanie Wolność religii obejmuje także posiadanie
świątyń i innych miejsc kultu w zależności od potrzeb ludzi wierzących oraz
prawo osoacuteb do korzystania z pomocy religijnej tam gdzie się znajdująrdquo Pod-
miotowy zakres omawianej wolności obejmuje zaroacutewno sferę indywidualną jak
i wspoacutelnotową a zatem podmiotami wolności religijnej są zaroacutewno osoby
fizyczne jak roacutewnież grupy stworzone do realizacji inspiracji religijnej ndash kościo-
ły i inne związki wyznaniowe
Istota wolności sumienia polega na możliwości swobodnego wyboru
światopoglądu religijnego i areligijnego Uzewnętrznianie religii rozumiane jest
przez prawodawcę w sposoacuteb szeroki W sensie pozytywnym jest to wolność do
działania ndash uprawianie kultu modlitwa uczestnictwo w obrzędach praktyko-
wanie nauczanie posiadanie świątyń i innych miejsc kultu korzystanie z po-
mocy religijnej wychowanie dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami W sen-
sie negatywnym obejmuje wolność od przymusu a więc zakaz do zmuszania
udziału lub zmuszania do powstrzymania do udziału w praktykach religijnych
Nikt nie może być także obowiązany przez państwo do ujawnia swego świato-
pogląduprzekonań religijnych
Dopuszczalne ograniczenia tego prawa zakłada artykuł 53 ust 5 Kon-
stytucji bdquoWolność uzewnętrzniania religii może być ograniczona jedynie
w drodze ustawy i tylko wtedy gdy jest to konieczne do ochrony bezpieczeń-
stwa państwa porządku publicznego zdrowia moralności lub wolności i praw
innych osoacutebrdquo Artykuł 27 ust 1 Ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wy-
znania354 roacutewnież wymienia katalog przepisoacutew ktoacuterych nie można naruszyć
bdquoDziałalność kościołoacutew i innych związkoacutew wyznaniowych nie może naruszać
przepisoacutew ogoacutelnie obowiązujących ustaw chroniących bezpieczeństwo
publiczne porządek zdrowie lub moralność publiczną władzę rodzicielską
albo podstawowe prawa i wolności innych osoacutebrdquo Dodatkowych ograniczeń
wolności religijnej nie usprawiedliwia nawet wprowadzenie stanu wojenne-
gonadzwyczajnego
Sprzeciw sumienia określany jest często jako klauzula sumienia W lite-
raturze przedmiotu rozumie się go jako bdquoprawną propozycję rozwiązania sytu-
acji w ktoacuterej dochodzi do kolizji norma prawa stanowionego z normami świa-
354 Tj DzU 1989 r Nr 29 poz 155
Grzegorz Zieliński
164
topoglądowymi lub religijnymirdquo355 W innym znaczeniu jest on roacutewnież możli-
wością odmowy wykonania obowiązku nałożonego zgodnie z prawem z powo-
łaniem się na przekonania religijne i moralne356 Sprzeciw sumienia jest insty-
tucją dotyczącą tylko niektoacuterych zawodoacutew w przypadku gdy wyraźnie ujawnia
się konflikt aksjologiczny pomiędzy normami prawnymi a religijnymi
Kwestia sprzeciwu sumienia wymaga odniesienia się do relacji zacho-
dzącej pomiędzy dwoma zbiorami norm zbiorem norm postępowania składa-
jących się na system prawa stanowionego oraz systemem norm etycznych
W określeniu wzajemnej zależności tych norm ważnym jest spostrzeżenie że
na danym terenie stanowiącym zakres jurysdykcji dowolnej władzy państwo-
wej wobec zamieszkujących ten teren ludzi poddanych jurysdykcji może obo-
wiązywać jeden system prawa stanowionego natomiast na danym obszarze
zamieszkujących ludzi wiązać mogą roacuteżne systemy norm etycznych w zależno-
ści od zroacuteżnicowania światopoglądowego kulturowego mieszkańcoacutew danego
terenu357
W społeczeństwie demokratycznym respektującym wolności sumienia
i wyznania wolność przekonań człowieka jako wyraz jego niezbywalnej godno-
ści odpowiada myśli Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka358 Wolności te
zostały także jednoznacznie potwierdzone w soborowej Deklaracji o wolności
religijnej359 bdquoStrzeżenie i wspieranie nienaruszalnych praw człowieka jest
istotnym obowiązkiem każdej władzy państwowejrdquo360 Wspieranie i strzeżenie
natomiast nie koncesjonowanie i znoszenie praw człowieka w tym wolności
jest zadaniem władzy publicznej Stąd wolność przekonań religii oraz wolność
sumienia i aprobowanego przez daną osobę systemu etycznego wynikającego
z przyjętego światopoglądu powinna znajdować się poza legislacją demokra-
tycznego państwa prawa Władza państwowa obowiązana jest jedynie do strze-
żenia i gwarantowania tej wolności361
355 Por J Pawlikowski Prawo do wyrażania sprzeciwu przez personel medyczny ndash problemy etyczno-prawne bdquoPrawo i Medycynardquo 2009 Nr 3 s 29 356 Por A Mezglewski H Misztal P Stanisz Prawo wyznaniowe Warszawa 2011 s 117-118 357 Por A Zoll Klauzula sumienia (w) Sprzeciw sumienia w praktyce medycznej ndash aspekty medyczne i prawne red P Stanisz J Pawlikowski M Ordon Lublin 2014 s 77 358 Powszechna Deklaracja Praw Człowieka proklamowana przez Zgromadzenie Ogoacutelne rodoacutew Zjednoczonych dnia 10 grudnia 1948 r tekst polski (w) Prawo międzynarodowe publiczne Wyboacuter dokumentoacutew red A Przyborowska-Klimczak Lublin 1995 s 184-190 359 Soboacuter Watykański II Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae (w) Soboacuter Watykański II Konstytucje Dekrety Deklaracje tekst polski Poznań 2002 s 410-421 360 Dignitatis humanae ust 6 361 Por A Mezglewski H Misztal P Stanisz Prawo wyznaniowe Warszawa 2011 s 117-118
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
165
Przedmiotowy zbioacuter uprawnień osoby ludzkiej wynikający z wolności
sumienia i wyznania jest obszerny a zarazem dość jasno zdefiniowany w litera-
turze W doktrynie zauważa się że do zakresu przedmiotowego wolności su-
mienia i wyznania należą uprawnienie do zakładania nowych związkoacutew wy-
znaniowych prawo do zmiany wyznania i przekonań religijnych prawo do mil-
czenia w kwestiach sumienia i wyznania prawo do manifestowania przekonań
w sprawach religijnych w tym nauczania oraz postępowania zgodnie z ich na-
kazami a więc praktykowanie uprawianie kultu modlenie się uczestniczenie
w obrzędach zaroacutewno indywidualnie jak i w zgromadzeniu publicznym prawo
do ochrony przekonań w sprawach religijnych oraz omawiane prawo do od-
mowy obowiązku nakazanego przez ustawę z powodu sprzeciwu362
1 Geneza prawa do sprzeciwu sumienia
Historyczne uzasadnienie prawa do sprzeciwu sumienia jest ściśle
związane z wolnością sumienia i jego relacją do wolności religijnej Podstawy
tego prawa można znaleźć w najstarszej tradycji judeochrześcijańskiej ktoacutera
podkreślała istnienie indywidualnego sumienia jako źroacutedła najwyższego prawa
działania Zasada ta znajduje się niewątpliwie w Pierwszym Liście św Pawła
Apostoła do Koryntian w ktoacuterym apostoł stwierdza że prawo zapisane w ser-
cach jest zbieżne z prawem objawionym przez Boga dla tych ktoacuterzy laquonie są pod
prawemraquo363
Petycje dotyczące wolności sumienia pojawiły się roacutewnież jako postulat
kościelnego i obywatelskiego nieposłuszeństwa w kwestiach religijnych wysu-
niętych przez Lutra na sejmie w Wormacji w 1521 r Następnie w 1663 roku
Karol II w Karcie Kroacutelewskiej Rhode uznał wolność sumienia za niezbędną dla
wolności religijnej364
361 Por A Zoll Klauzula sumienia (w) Sprzeciw sumienia w praktyce medycznej ndash aspekty medyczne i prawne red P Stanisz J Pawlikowski M Ordon Lublin 2014 s 78 362 Por J Sobczak W Sobczak Wolość sumienia i wyznania ndash prawo człowieka czy iluzja (w) Efektywność europejskiego systemu ochrony praw człowieka red J Jaskiernia Toruń 2012 s 17 363 bdquoDla Żydoacutew stałem się jak Żyd aby pozyskać Żydoacutew Dla tych co są pod Prawem byłem jak ten ktoacutery jest pod Prawem - choć w rzeczywistości nie byłem pod Prawem - by pozyskać tych co pozostawali pod Prawem Dla nie podlegających Prawu byłem jak nie podlegający Prawu - nie będąc zresztą wolnym od prawa Bożego lecz podlegając prawu Chrystusowemu - by pozyskać tych ktoacuterzy nie są pod Prawemrdquo 1 Kor 9 20-21 364 bdquoAll and everye person and persons may from tyme to tyme and all tymes hereafter freelye and fully hav and enjoye his and theyre owne judgements and consciences in matter of religious concernementsrdquo R L Perry J C Cooper Sources of Our Liberties New York 1972 s 170
Grzegorz Zieliński
166
2 Europejskie konstytucyjne gwarancje wolności i sprzeciwu
sumienia
Legalna ewolucja sprzeciwu sumienia w Europie nastąpiła w trzech na-
stępujących po sobie etapach Pierwszym stadium było oddzielenie wolności
sumienia od wolności religijnej Obie wolności zostały zagwarantowane w nie-
mieckiej konstytucji z 1849 r oraz w szwajcarskiej konstytucji z 1874 r w art
49 Drugim krokiem było przyznanie pierwszeństwa ochronie wewnętrznej
swobody sumienia przed zewnętrzną a nawet publiczną ekspresją Zasada ta
znajduje się w wyżej wymienionych konstytucjach Znacząca nowelizacja Usta-
wy Zasadniczej Republiki Federalnej Niemiec z 1949 r przyznawała wolności
sumienia status nienaruszanej i nie podlegającej żadnym wyraźnym ogranicze-
niom wynikającym z przepisoacutew ogoacutelnych lub jakiejkolwiek innej klauzuli365
Trzeci etap polegał na uznaniu poszanowania ogoacutelnej wolności działania
w życiu codziennym bez naruszania sumienia co oznaczało w praktyce uchwa-
lenie prawa do sprzeciwu sumienia gdy zaistniał sprzeczny obowiązek prawny
Ustawa Zasadnicza Republiki Federalnej Niemiec stwierdza bdquoNikt nie będzie
zmuszony do noszenia broni w służbie wojskowej przeciwko swemu sumieniu
Ustawa federalna powinna regulować szczegoacutełyrdquo366
Austriacka konstytucja wprowadza tę zasadę w art 9 [a] dodanym
w 1975 r Podobnie czynią to konstytucje Portugalii z 1976 r w art 41(6)367
i Hiszpanii z 1978 r w art 30(2) Holenderska konstytucja z 1983 r stwierdza
zwyczajnie a tym samym unika tworzenia jednoznacznego prawa konstytucyj-
nego że bdquoprawo wyraża warunki od ktoacuterych zagwarantowane zostanie zwol-
nienie z służby wojskowej poważnemu sprzeciwowi sumieniardquo368 Roacutewnież no-
wa konstytucja szwajcarska z 1998 r deklaruje że bdquoprawo przewiduje alterna-
tywną służbę cywilnąrdquo369 Obecnie na fali uchwalania nowych konstytucji by-
łych krajoacutew komunistycznych konstytucyjne prawo do odmowy służby woj-
365 Por A Tschentscher The Basic Law (Grundgesetz) The Constitution of the Federal Republic of Germany Bern Wurzburg 2008 s 18 366 Basic Law for the Federal Republic of Germany Grundgesetz art 4[3] 367 bdquoThe right to conscientious objection is guaranteed according to lawrdquo tj Prawo do sprzeciwu sumienia jest zagwarantowane zgodnie z prawem Konstytucja Portugalii z 1976 art 41(6) 368 bdquoThe law articulates the conditions upon which exemption from military service will be guaranteed to serious conscientious objectionrdquo Konstytucja holenderska z 2008 r art 13 369 Por B P Vermeulen Conscientious Objection in Dutch Law (w) Conscientious Objec-tion in the EC Countries red European Consortium for Church-State Research Mediolan 1992 s 273
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
167
skowej w obronie służby wojskowej uznawane jest min w Polsce Chorwacji
Słowenii Estonii Słowacji Czechach i Rosji
Poza granicami Europy to samo prawo do wolności i sprzeciwu sumie-
nia znajduje się w konstytucjach takich krajoacutew jak Brazylia Urugwaj Gujana
Surinam i Zambia370
Prawo konstytucyjne często rozwija się w ramach zwykłego ustawo-
dawstwa Uniwersalne prawo do sprzeciwu sumienia uznane w konstytucji
Portugalii uszczegoacutełowione zostało w Ustawie Prawo Wolności Religijnej
z 2001 r w artykule 12 i w doktrynie stanowi wzoacuter dla legislacji innych państw
europejskich371
3 Sprzeciw sumienia w prawie międzynarodowym
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 1948 roku ma szerokie zasto-
sowanie w zakresie wolności myśli sumienia i religii bdquoKażdy człowiek ma pra-
wo wolności myśli sumienia i wyznania prawo to obejmuje swobodę zmiany
wyznania lub wiary oraz swobodę głoszenia swego wyznania lub wiary bądź
indywidualnie bądź wespoacuteł z innymi ludźmi publicznie i prywatnie poprzez
nauczanie praktykowanie uprawianie kultu i przestrzeganie obyczajoacutewrdquo372
Podobny przepis znajduje się w Europejskiej Konwencji Praw Człowie-
ka z 1950 r i ponownie w Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich
i Politycznych z 1966 r Jest on prawie identyczny z Artykułem 9 (1) Europej-
skiej Konwencji Zaroacutewno Konwencja Europejska jak i Pakt uznają instytucję
sprzeciwu sumienia ponieważ określają one że termin bdquopraca przymusowa lub
obowiązkowardquo nie obejmuje bdquożadnej służby o charakterze wojskowym bądź
370 Por J de Sousa e Brito Conscientous Objection (w) Facilitating Freedom of Religion or Belief A Deskbook red T Lindholm W Cole Durham Jr B G Tahzib-Lie Martinus Nijhoff Publishers 2004 s 277 371 ldquo1 Freedom of conscience includes the right to object to the compliance of laws that contradict the imperative doctrines of onersquos own conscience within the limits of the rights and duties imposed by the Constitution and under the terms of the law that will possibly rule the exercise of the conscientious objection 2 The doctrines of conscience that are considered as imperative are those whose in-fringement involve a serious offence to onersquos moral integrity and consequently make any other behaviour as not demandable 3 Conscientious objectors to military service without excluding those who also invoke a conscientious objection to civil service have the right to a civil service system which respects the doctrine of their conscience as long as it is compatible with the principle of equalityrdquo Portuguese Law of Religious Freedom 2001 art 12 372 Powszechna Deklaracja Praw Człowieka art 18
Grzegorz Zieliński
168
służby wymaganej zamiast obowiązkowej służby wojskowej w tych krajach
ktoacutere uznają odmowę służby wojskowej ze względu na przekonaniardquo373
Międzynarodowe standardy prawne uznają wagę sprzeciwu sumienia
w korzystaniu z podstawowego prawa jednostki do wolności myśli sumienia
i religii Zakaz zabijania odwołuje się roacutewnież przez sumienie do aborcji W tym
przypadku w interesie państwa leży zagwarantowanie możliwości korzystania
z prawa ktoacutere przyznaje kobietom w ciąży prawo do aborcji ktoacutere jest ograni-
czone tylko wtedy gdy aborcja nie może być prawidłowo wykonana przez
kompetentny personel medyczny Tylko w takich przypadkach dopuszczalne
jest ograniczenie
Prawo międzynarodowe uznaje jednak roacutewnież że korzystanie z prawa
do klauzuli sumienia może podlegać koniecznym i proporcjonalnym ogranicze-
niom prawnym w celu ochrony praw innych osoacuteb w tym praw do życia zdro-
wia integralności fizycznej i dostępu do opieki zdrowotnej bez dyskryminacji
Ostatecznie powołanie się na sprzeciw sumienia przez lekarza nie może spo-
wodować odmowy skutecznego dostępu do potrzebnej opieki w tym do abor-
cji Kwestia ta była przedmiotem analizy międzynarodowych i regionalnych
organoacutew ds praw człowieka i takich organoacutew jak Komitet Praw Gospodar-
czych Społecznych i Kulturalnych ONZ (CESCR) Komitet ONZ ds Eliminacji
Dyskryminacji Kobiet (CEDAW) oraz Komisarz Rady Europy ds Praw Człowie-
ka374
Ustawa aborcyjna Zjednoczonego Kroacutelestwa z 1967 r jest aktem parla-
mentu ktoacutery legalizuje aborcje dokonywane przez zarejestrowanych lekarzy
i reguluje swobodne świadczenie takich praktyk medycznych za pośrednic-
twem National Health Service (NHS)
Ustawa zawiera klauzulę sumienia zezwalającą lekarzom na odmowę
udziału w przerywaniu ciąży ale zobowiązującą ich do udzielenia pomocy
w nagłych przypadkach gdy życie kobiety może być zagrożone Jednak Rada
BMA375 wyciąga wniosek że lekarze ktoacuterzy nie chcą uczestniczyć w aborcji
wciąż mają etyczny obowiązek kierowania pacjentoacutew do innego wspoacutełpracow-
nika a wstępne procedury prowadzące do aborcji takie jak składanie doku-
mentoacutew robienie badań mają charakter pomocniczy i mogą być uważane za
niezwiązane z klauzulą sumienia Sugeruje to że chociaż lekarze nie są prawnie
zobowiązani do autoryzowania lub wykonywania aborcji są zobowiązani do 373 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka art 4 374 Por J de Sousa e Brito Conscientous Objection (w) Facilitating Freedom of Religion or Belief A Deskbook red T Lindholm W Cole Durham Jr B G Tahzib-Lie Martinus Nijhoff Publishers 2004 s 283 375 British Medical Association (BMA) jest związkiem zawodowym i profesjonalnym dla lekarzy w Wielkiej Brytanii
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
169
zaangażowania się w opiekę przedoperacyjną i skierowanie kobiety na aborcję
niezależnie od ich osobistych przekonań
Dążenie do pełnego zagwarantowania wolności w sprawach religijnych
domaga się uznania prawa do odmowy wykonania czynności sprzecznej z su-
mieniem376 W orzecznictwie konstytucyjnym wspoacutełczesnych państw europej-
skich możliwość powołania się na klauzulę sumienia uważana jest za prawo
o charakterze fundamentalnym ktoacuterego ograniczenie może nastąpić jedynie
w sytuacjach wyjątkowych
Włoski Trybunał Konstytucyjny utrzymał w mocy konstytucyjność
przepisu prawnego ktoacutery nie pozwalał na sprzeciw sumienia sędziemu w orze-
czeniu aborcji do ktoacuterej dążyła kobieta małoletnia lub kobieta uznana za nie-
zdolną umysłowo Analogicznej decyzji można się spodziewać w ramach skargi
na przepis ktoacutery nie pozwala administratorom szpitali na powołanie się na
klauzulę sumienia i sprzeciwianie się aborcji w ich placoacutewkach
Z tego powodu hiszpański Sąd Konstytucyjny uznał że analizowany
projekt ustawy o aborcji jest sprzeczny z Konstytucją ponieważ brak w nim
było unormowań stanowiących o możliwości powołania się przez lekarzy i po-
mocniczy personel medyczny na klauzulę sumienia377
Uwzględniając rozwoacutej ustawodawstw poszczegoacutelnych państw człon-
kowskich Unii Europejskiej w Karcie Praw Podstawowych (wersja z 2007 r)
przyjęto że bdquouznaje się prawo do odmowy działania sprzecznego z sumieniem
zgodnie z ustawami krajowymi regulującymi korzystanie z tego prawardquo378
4 Sprzeciw sumienia w prawie polskim
Na mocy orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego wolność sumienia
i wyznania obejmuje nie tylko prawo do reprezentowania swobodnie wybrane-
go światopoglądu Wynika z niej przede wszystkim prawo do postępowania
zgodnie z własnym sumieniem a w konsekwencji także wolność od przymusu
376 Por A Mezglewski H Misztal P Stanisz Prawo wyznaniowe Warszawa 2011 s 119 377 Por W Johann B Lewaszkiewicz-Petrykowska Wolność sumienia i wyznania w orzecznictwie konstytucyjnym - status jednostki Biuletyn TK 1999 s 21 378 bdquo1 Każdy ma prawo do wolności myśli sumienia i religii Prawo to obejmuje wolność zmiany religii lub przekonań oraz wolność uzewnętrzniania indywidualnie lub wspoacutelnie z innymi publicznie lub prywatnie swej religii lub przekonań poprzez uprawianie kultu nauczanie praktykowanie i uczestniczenie w obrzędach 2 Uznaje się prawo do odmowy działania sprzecznego z własnym sumieniem zgodnie z ustawami krajowymi regulującymi korzystanie z tego prawardquo Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej art 10
Grzegorz Zieliński
170
postępowania wbrew swemu sumieniu379 Teza ta została sformułowana jesz-
cze na gruncie obowiązujących przepisoacutew Konstytucji z 1952 r ale zachowuje
ona swoją aktualność roacutewnież na gruncie obecnie obowiązującej ustawy zasad-
niczej
Wolność do własnych przekonań wolność sumienia i swobodnego
przyjmowania określonego światopoglądu w swoim wymiarze wewnętrznym
jest wolnością absolutną ktoacutera nie może być ograniczona Natomiast ograni-
czenie takie może odnosić się do uzewnętrznionych działań lub zaniechań da-
nej osoby wynikających z przyjętego systemu etycznego Podstawa prawna
takich ograniczeń znajduje się zaroacutewno w polskiej Konstytucji (art 31 ust 3)380
a także w wymienionych wyżej aktach prawa międzynarodowego Podstawą
takiego ograniczenia wolności zachowań zgodnych z sumieniem danej osoby
mogą być wolności i prawa innych osoacuteb a także bezpieczeństwo i porządek
publiczny
W radykalnych przypadkach wierność zasadom przyjętym w sumieniu
może prowadzić do odmowy wykonania obowiązku nałożonego przez prawo
Zdarza się że normy postępowania przyjęte w ramach określonej religii lub
zespołu przekonań pozostają w konflikcie z regułami ustanowionymi w obo-
wiązujących przepisach
5 Sprzeciw sumienia w zawodach medycznych
O klauzuli sumienia moacutewi się zazwyczaj w odniesieniu do lekarzy i to
w dość wąskim zakresie bo przeważnie w odniesieniu do aborcji Obowiązują-
ce przepisy określają możliwość zastosowania sprzeciwu sumienia przez osoby
wykonujące zawody medyczne tj lekarzy pielęgniarki i położne Pojawia się
pytanie czy sprzeciw sumienia ma tylko takie wąskie znaczenie czy też należy
postulować szeroki zasięg tej instytucji prawnej Już bowiem z samej zasady
roacutewności będącej fundamentalną zasadą naszego porządku konstytucyjnego
może wynikać szeroki zakres klauzuli sumienia381 Z kolei ten punkt widzenia
został całkowicie odrzucony w Stanowisku Komitetu Bioetyki przy Prezydium
379 Wyrok TK z dnia 15 stycznia 1991 r U 890 OTK 1991 Nr 1 poz 8 380 bdquoOgraniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego bądź dla ochrony środowiska zdrowia i moralności publicznej albo wolności i praw innych osoacuteb Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i prawrdquo Konstytucja RP z 2 kwietnia 1997 r art 31 ust3 381 Por A Zoll Klauzula sumienia (w) Sprzeciw sumienia w praktyce medycznej ndash aspekty medyczne i prawne red P Stanisz J Pawlikowski M Ordon Lublin 2014 s 81
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
171
PAN z dnia 12 listopada 2013 r W pkt 9 zawarto bdquoZgodnie z polskim prawem
uprawnienie do odmowy wykonania świadczenia zdrowotnego sprzecznego
z własnym sumieniem przysługuje wyłącznie osobie wykonującej zawoacuted leka-
rza lekarza dentysty albo zawoacuted pielęgniarki lub położnej Prawa do powołania
się na klauzulę sumienia nie mają przedstawiciele innych zawodoacutew medycz-
nych w szczegoacutelności farmaceucirdquo382
Prawo stosowania sprzeciwu sumienia potwierdzają normy deontolo-
giczne dla lekarzy pielęgniarek i położnych tj Kodeks Etyki Lekarskiej383 oraz
Kodeks Etyki Pielęgniarki i Położnej Rzeczypospolitej Polskiej384 Obowiązujące
regulacje prawne nie zakładają możliwości stosowania klauzuli sumienia przez
ratownikoacutew medycznych aptekarzy albo diagnostoacutew laboratoryjnych Rola
sumienia w zawodzie aptekarza została jednak znacząco podkreślona w art 3
Kodeksu Etyki Aptekarza Rzeczypospolitej Polskiej bdquoAptekarz będąc osobiście
odpowiedzialnym za wykonywaną pracę jest wolny w podejmowaniu swoich
zachowań zgodnie ze swym sumieniem i wspoacutełczesną wiedzą medycznąrdquo385
Kodeks Etyki Zawodowej Ratownika Medycznego precyzuje ponadto że
bdquoRatownik medyczny ma prawo odmoacutewić uczestnictwa w zabiegach i ekspery-
mentach ktoacutere są sprzeczne z uznawanymi przez niego normami etycznymirdquo386
Podobnie stanowi Kodeks Etyki Diagnosty Laboratoryjnego dopuszczając
w przypadku zaistnienia konfliktu z własnym sumieniem odmowę przez dia-
gnostę laboratoryjnego wzięcia udziału w powierzonych mu czynnościach
z uwzględnieniem poinformowania o tym fakcie zainteresowanych oraz swoich
przełożonych
Aktualnie obowiązujące przepisy klarownie określają że lekarze oraz
pomocniczy personel medyczny mają prawo powstrzymania się od wykonania
świadczeń zdrowotnych niezgodnych z zasadami ktoacutere przyjęli w sumieniu
Ustawa z 5121996 r o zawodach lekarza i lekarza dentysty (ZawLekU)387
uznaje to prawo w przypadku lekarzy w tym roacutewnież dentystoacutew Podobne
uprawnienie pielęgniarek i położnych reguluje ustawa z dnia 15 lipca 2011r
382 Ibid 383 bdquoDla wypełnienia swoich zadań lekarz powinien zachować swobodę działań zawodowych zgodnie ze swoim sumieniem i wspoacutełczesną wiedzą medycznąrdquo Kodeks Etyki Lekarskiej art 4 384 bdquoPielęgniarkapołożna ma prawo odmoacutewić uczestnictwa w zabiegach i eksperymentach biomedycznych ktoacutere są sprzeczne z uznawanymi przez nią normami etycznymirdquo Kodeks Etyki Pielęgniarki i Położnej Rzeczypospolitej Polskiej II (6) 385 A Jacek M Nagoacuterska Klauzula sumienia Edukacja Prawnicza 2017 nr 2 s 51 386 Kodeks Etyki Zawodowej Ratownika Medycznego art 20 387 Tekst jedn DzU z 2017 r poz 125
Grzegorz Zieliński
172
o zawodach pielęgniarki i położnej388 Nie ma więc wątpliwości że zgodnie
z tymi przepisami osoby wykonujące zawody lekarza pielęgniarki oraz położ-
nej mogą w szczegoacutelności odmoacutewić uczestnictwa w zabiegu np przerwania
ciąży
Artykuł 39 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty w obowiązu-
jącym brzmieniu wskazuje na możliwość powstrzymania się przez lekarza od
wykonania świadczeń zdrowotnych niezgodnych z jego sumieniem [] jak też
na obowiązek wskazania przez lekarza odmawiającego udzielania świadczenia
realnych możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub w pod-
miocie leczniczym Skorzystanie z klauzuli sumienia przez lekarza jest jedno-
cześnie związane z uzasadnieniem i odnotowaniem tego faktu w dokumentacji
medycznej Lekarz wykonujący swoacutej zawoacuted ma oproacutecz tego obowiązek uprzed-
niego powiadomienia na piśmie przełożonego
Odrębna sytuacja ma miejsce woacutewczas gdy zwłoka w udzieleniu pomo-
cy zdrowotnej co do ktoacuterej lekarz pielęgniarka lub położna zgłasza sprzeciw
sumienia powoduje niebezpieczeństwo powstania groźnych konsekwencji dla
zdrowia lubi życia pacjenta W takim momencie na mocy obowiązujących
przepisoacutew możliwość powołania się na klauzulę sumienia zostaje ograniczona
Lekarze i pomocniczy personel medyczny nie mogą naruszać ciążącego na nich
pierwszorzędnego obowiązku udzielania pomocy w każdym przypadku zaist-
nienia niebezpieczeństwa utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu
korzystając z prawa do powstrzymania się od dokonania zabiegu sprzecznego
z sumieniem
Artykuł 121 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej stanowi że
osoby wykonujące ten zawoacuted mają obowiązek udzielania pomocy w każdym
przypadku niebezpieczeństwa utraty życia oraz poważnego uszczerbku na
zdrowiu pacjenta zgodnie z posiadanymi przez siebie kwalifikacjami Należy go
poroacutewnać z art 30 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty ktoacutery stano-
wi że bdquolekarz ma obowiązek udzielać pomocy lekarskiej w każdym przypadku
gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty
życia ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia oraz
w innych przypadkach niecierpiących zwłokirdquo Dokonując powyższej analizy
A Zoll przekonująco wskazywał że o ile można byłoby uznać za zasadną nie-
możność powołania się na klauzulę sumienia woacutewczas gdy potrzebującemu
pomocy w razie zwłoki może grozić bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty
życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu o tyle nie można powiedzieć tego
samego w odniesieniu do bdquoinnego przypadku nie cierpiącego zwłokirdquo Przesłan-
388 Tj DzU z 2011 r Nr 174 poz 1039
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
173
ka spełniona w art 30 doznaje zawężenia ze względu na unormowania Między-
narodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych w ktoacuterym zawarto min
zakaz poddawania kogokolwiek przymusowi stanowiącemu zamach na jego
wolność posiadania lub przyjmowania swobodnie wybranego wyznania lub
przekonań bdquoW sytuacji zagrożenia życia lub niebezpieczeństwa ciężkiego
uszczerbku na zdrowiu zasadne jest przyjęcie że zagrożone dobra muszą
w hierarchii wyprzedzać indywidualną wolność lekarza przed przymusem pod-
jęcia działań sprzecznych z jego sumieniem Myślę że nawet konieczne byłoby
zastrzeżenie że chodzi o bezpośrednie zagrożenie tych doacutebr a nie tylko jak to
określa art 30 możliwość zagrożenia Poza taką sytuacją musi być silniej chro-
niona wolność sumienia przed przymusem do działań sprzecznych z sumie-
niemrdquo 389
A Wojciechowska-Nowak zaprezentowała pogląd że bdquoklauzula sumie-
nia z jednej strony chroni lekarza i jego światopogląd z drugiej zaś ma na celu
ochronę zdrowia i praw pacjenta czyli realną możliwość uzyskania wszystkich
świadczeń zdrowotnych ktoacutere są legalnerdquo390 Odmienny punkt widzenia doty-
czący korzystania z klauzuli sumienia w praktyce lekarskiej wyraziło prezy-
dium Naczelnej Rady Lekarskiej dnia 6 grudnia 2013 r bdquoPodczas wykonywania
zawodu lekarz powinien postępować zgodnie z nakazami i zakazami wynikają-
cymi z przyjętych przez siebie zasad moralnych światopoglądu oraz wyznawa-
nych przekonań religijnych Lekarze mogą zostać pozbawieni tego prawa tylko
w sytuacjach niecierpiących zwłoki wynikających z zagrożenia życia lub cięż-
kiego uszkodzenia zdrowia pacjentoacutew Prawa innych osoacuteb tak długo jak nie
dochodzi do zagrożenia ich życia i zdrowia nie mogą być podstawą do ograni-
czania lekarza w postępowaniu zgodnym ze wskazaniami swojego sumieniardquo391
Najważniejsze znaczenie dla stosowania przez lekarzy figury prawnej -
sprzeciw sumienia miał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 październi-
ka 2015 r Stanowi on że bdquow świetle art 53 ust 1 Konstytucji oraz aktoacutew prawa
międzynarodowego prawo do sprzeciwu sumienia powinno być uznane za
prawo pierwotne względem jego ograniczeńrdquo392 Artykuł 39 zakwestionowanej
389 A Mezglewski H Misztal P Stanisz Prawo wyznaniowe Warszawa 2011 s 120 390 A Wojciechowska-Nowak Etyczno-prawne aspekty korzystania przez lekarza z klauzuli sumienia Sprawozdanie z seminarium zorganizowanego przez Wydział Prawa i Administracji UW w lutym 2002 r Państwo i Prawordquo 2002 Nr 7 s 97 391 A Jacek M Nagoacuterska Klauzula sumienia Edukacja Prawniczardquo 2017 nr 2 s 51 392 bdquo1 Art 39 zdanie pierwsze w związku z art 30 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz U z 2015 r poz 464) w zakresie w jakim nakłada na lekarza obowiązek wykonania niezgodnego z jego sumieniem świadczenia zdrowotnego w bdquoinnych przypadkach niecierpiących zwłokirdquo jest niezgodny z zasadą
Grzegorz Zieliński
174
ustawy nie zakłada przywileju dla lekarza gdyż wolność sumienia każdego
człowieka jest kategorią pierwotną ktoacuterą prawo konstytucyjne oraz regulacje
międzynarodowe jedynie poręczają Wolność sumienia ndash w tym ten jej element
ktoacuterym jest sprzeciw sumienia ndash musi być respektowana niezależnie od tego
czy istnieją przepisy ustawowe ją potwierdzające czy też nie Ustawodawca
zatem musi respektować konstytucyjne warunki ustanawiania ograniczeń wol-
ności i praw człowieka i obywatela393 Trybunał Konstytucyjny orzekł ponadto
że obowiązek wskazania bdquorealnych możliwości uzyskania tego świadczenia
u innego lekarza lub w podmiocie leczniczymrdquo stanowi ograniczenie wolności
sumienia Zabezpieczenie konstytucyjne tej wolności sumienia chroni jednostkę
nie tylko przed zmuszaniem jej do podjęcia bezpośredniego zamachu na chro-
nione dobro lecz także przed takim postępowaniem niezgodnym z sumieniem
jednostki ktoacutere pośrednio prowadzi do nieakceptowalnego etycznie skutku
Chroni szczegoacutelnie przed przymusem wspoacutełdziałania w osiąganiu niegodziwe-
go celu
Budzącym kontrowersję pozostawał także przepis ustawowy zgodnie
z ktoacuterym to lekarz był osobiście zobowiązany do udzielenia pacjentowi infor-
macji o realnych możliwościach uzyskania świadczenia medycznego Trybunał
Konstytucyjny stwierdził że regulacja taka jest narzędziem nieprzydatnym do
osiągnięcia celu założonego przez ustawodawcę ndash zapewnienia pacjentowi jak
prawidłowej legislacji wywodzoną z art 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i art 53 ust 1 w związku z art 31 ust 3 Konstytucji 2 Art 39 zdanie pierwsze ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie w jakim nakłada na lekarza powstrzymującego się od wykonania świadczenia zdrowotnego niezgodnego z jego sumieniem obowiązek wskazania realnych możliwości uzyskania takiego świadczenia u innego lekarza lub w innym podmiocie leczniczym jest niezgodny z art 53 ust 1 w związku z art 31 ust 3 Konstytucji 3 Art 39 zdanie drugie ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie w jakim zobowiązuje lekarza wykonującego zawoacuted na podstawie stosunku pracy lub w ramach służby korzystającego z prawa do odmowy wykonania świadczenia zdrowotnego niezgodnego z jego sumieniem do uprzedniego powiadomienia na piśmie przełożonego a) jest zgodny z art 53 ust 1 w związku z art 31 ust 3 Konstytucji b) nie jest niezgodny z art 53 ust 7 Konstytucji 4 Art 39 zdanie pierwsze ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie w jakim zobowiązuje lekarza korzystającego z prawa do odmowy wykonania świadczenia zdrowotnego niezgodnego z jego sumieniem do uzasadnienia i odnotowania tego faktu w dokumentacji medycznej a) jest zgodny z art 53 ust 1 w związku z art 31 ust 3 Konstytucji
b) nie jest niezgodny z art 53 ust 7 Konstytucjirdquo Wyrok TK z dnia 7 października 2015 r K 1214 Legalis nr 1337033
393 Por A Jacek M Nagoacuterska Klauzula sumienia Edukacja Prawniczardquo 2017 nr 2 s 51
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
175
najszybszego uzyskania świadczenia Stąd trafnym wydaje się być postulat by
ustawodawca moacutegł i powinien zastosować inne bardziej efektywne sposoby
informowania pacjenta o realnej możliwości uzyskania świadczenia zdrowot-
nego394
A Jacek i M Nagoacuterska zauważają że skutki powyższego wyroku są
szczegoacutelnie dotkliwe dla pacjentoacutew W przypadku bowiem kiedy lekarz odmoacute-
wi wykonania świadczenia zdrowotnego powołując się na klauzulę sumienia
pacjenci nie posiadają informacji dotyczących podmiotu leczniczego lub leka-
rza do ktoacuterych powinni się udać w celu uzyskania świadczenia zdrowotnego
Stosowanie klauzuli sumienia przez lekarzy udzielających świadczeń gwaran-
towanych w systemie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego może spowo-
dować że pacjenci nie otrzymają świadczenia ktoacutere gwarantuje im system395
Należy zauważyć że wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 paź-
dziernika 2015 r ma zastosowanie roacutewnież do art 12 ustawy z 5 lipca 2011 r
o zawodach pielęgniarki i położnej Skutkiem wyroku Trybunału są takie same
konsekwencje dla pacjentoacutew jak w przypadku zastosowania klauzuli sumienia
przez lekarzy tj brak informacji dla pacjentoacutew odnośnie do podmiotu leczni-
czego lub pielęgniarkipołożnej do ktoacuterych pacjenci powinni się udać w celu
uzyskania świadczenia zdrowotnego a także nieudzielenie gwarantowanego
świadczenia w systemie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego396
Podsumowanie
Wyrok Trybunału mimo iż jest dyskusyjny chroni lekarza przed
wspoacutełdziałaniem w czynie ktoacutery uznaje zgodnie z swoim sumieniem za niego-
dziwy To nie lekarz powinien udzielać takich informacji Ze względu na prawne
dopuszczenie aborcji w przypadku tzw przesłanek eugenicznych oraz krymi-
nalnych kobieta decydująca się na dokonanie takiego czynu powinna uzyskać
potrzebne informacje w placoacutewce lub stosownym urzędzie gdzie aborcja może
być przeprowadzona Trybunał Konstytucyjny słusznie zauważył że nie może
być obowiązkiem lekarzy zbieranie informacji kto i gdzie jest gotowy do doko-
nania np aborcji
Obecne regulacje prawne nie zapewniają dostępu do systemu informa-
cyjnego dla pacjentoacutew ktoacuterym lekarz czy pielęgniarkapołożna odmoacutewili wy-
konania świadczenia zdrowotnego korzystając z klauzuli sumienia Konieczne
394 Wyrok TK z dnia 7 października 2015 r K 1214 Legalis nr 1337033 395 Por A Jacek M Nagoacuterska Klauzula sumienia Edukacja Prawniczardquo 2017 nr 2 s 51 396 Ibidem
Grzegorz Zieliński
176
więc powinno być przeprowadzenie takich zmian legislacyjnych ktoacutere doko-
nywałyby zroacutewnoważenie prawa lekarzy i pielęgniarekpołożnych do swobod-
nego korzystania z klauzuli sumienia oraz praw pacjentoacutew do uzyskania nale-
żącego im się świadczenia gwarantowanego w ramach systemu powszechnego
ubezpieczenia zdrowotnego
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 2 kwietnia 1997 r Konstytucja RP Dz U Nr 78 poz 483 ze zm
Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z dnia 4 li-
stopada 1950 r DzU 1993 nr 61 poz 284
Rezolucja Zgromadzenia Ogoacutelnego ONZ 217 A (III) z dniu 10 grudnia 1948 r
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka (httpwwwbbpogovplPrawa
PNZPDPCZpdf dostępne 30 11 2017 r)
Konstytucja Kroacutelestwa Niderlandoacutew z dnia 28 marca 1814 r (Verzameling Ne-
derlandse Wetgevingrdquo Deel 1 199899 tłum Andrzej Głowacki Warszawa
Wydawnictwo Sejmowe 2003 r)
Ustawa zasadnicza Republiki Federalnej Niemiec z dnia 23 maja 1949 r Basic
Law for the Federal Republic of Germany Grundgesetz (Federal Law Gazette I
p 2438)
Ustawa z dnia 15 lipca 2011r o zawodach pielęgniarki i położnej Dz U 2016 r
poz 1251 ze zm
Ustawa z dnia 5 grudnia1996 r o zawodach lekarza i lekarza dentysty 2017 r
poz 125 ze zm
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r o gwarancjach wolności sumienia i wyznania Dz
U 2017 r poz 1153 ze zm
Orzecznictwo
Wyrok TK z dnia 15 stycznia 1991 r U 890 OTK 1991
Wyrok TK z dnia 7 października 2015 r K 1214 Legalis nr 1337033
Literatura
De Sousa e Brito J Conscientous Objection (w) Facilitating Freedom of Religion
or Belief A Deskbook red Lindholm T Cole Durham W Jr Tahzib-Lie B G
Martinus Nijhoff Publishers 2004
Jacek A Nagoacuterska M Klauzula sumienia Edukacja Prawniczardquo 2017 nr 2
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
177
Johann W Lewaszkiewicz-Petrykowska B Wolność sumienia i wyznania
w orzecznictwie konstytucyjnym - status jednostki Biuletyn TK 1999
Mezglewski A Misztal H Stanisz P Prawo wyznaniowe Warszawa 2011
Pawlikowski J Prawo do wyrażania sprzeciwu przez personel medyczny ndash pro-
blemy etyczno-prawne bdquoPrawo i Medycynardquo 2009 Nr 3
Perry R L Cooper J C Sources of Our Liberties New York 1972
Sobczak J Sobczak W Wolość sumienia i wyznania ndash prawo człowieka czy ilu-
zja (w) Efektywność europejskiego systemu ochrony praw człowieka red
J Jaskiernia Toruń 2012
Tschentscher A The Basic Law (Grundgesetz) The Constitution of the Federal
Republic of Germany Bern Wurzburg 2008
Vermeulen B P Conscientious Objection in Dutch Law (w) Conscientious Objec-
tion in the EC Countries red European Consortium for Church-State Research
Mediolan 1992
Wojciechowska-Nowak A Etyczno-prawne aspekty korzystania przez lekarza
z klauzuli sumienia Sprawozdanie z seminarium zorganizowanego przez
Wydział Prawa i Administracji UW w lutym 2002 r Państwo i Prawordquo 2002
Nr 7
Zoll A Klauzula sumienia (w) Sprzeciw sumienia w praktyce medycznej ndash
aspekty medyczne i prawne red Stanisz P Pawlikowski J Ordon M Lublin
2014
Inne
Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae Soboacuter Watykański II z dnia
9 grudnia 1965 r (httpwwwzaufajcomsobor-vaticanum-ii-359html do-
stępne 30 11 2017r
Kodeks Etyki Zawodowej Ratownika Medycznego przyjęty na I Ogoacutelnopolskim
Kongresie Ratownikoacutew Medycznych Krakoacutew 11-12 października 2013 r
Uchwała IV Krajowego Zjazdu Pielęgniarek i Położnych z dnia 9 grudnia 2003 r
Kodeks Etyki Pielęgniarki i Położnej Rzeczypospolitej Polskiej
Uchwała Nadzwyczajnego II Krajowego Zjazdu Lekarzy z 14 grudnia 1991 Ko-
deks Etyki Lekarskiej
6
dr Monika Żuchowska-Grzywacz397
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
A sustainable product and legal regulations
Streszczenie
W opracowaniu podjęta została proacuteba zdefiniowania i umiejscowienia
w systemie prawa pojęcia zroacutewnoważonego produkturdquo wywodzącego się
i ściśle związanego ze zroacutewnoważonym rozwojem Analizie poddane zostało
pojęcie zroacutewnoważonego rozwoju produktu ekologicznego ktoacutery stał się
punktem wyjściowym dla Autorki do osadzenia w systemie prawa tytułowego
produktu zroacutewnoważonego
Celem niniejszego opracowania jest zaprezentowanie wybranych
aspektoacutew dotyczących zroacutewnoważonego rozwoju produktu ekologicznego
i wreszcie proacutebą powiązania pojęcia zroacutewnoważony produkt z systemem pra-
wa Została dokonana analiza treści aktoacutew prawnych opracowań periodykoacutew
i biuletynoacutew Wykorzystano roacutewnież dane udostępnione na portalach interne-
towych oraz informacje zamieszczane na oficjalnych stronach internetowych
instytucji UE
Zaprezentowane poniżej aspekty wskazują na aktualność analizowane-
go zagadnienia i są proacutebą sformułowania wnioskoacutew de lege ferenda w zakresie
zroacutewnoważonego produktu
Słowa kluczowe
produkt zroacutewnoważony zroacutewnoważony rozwoacutej produkt ekologiczny
Summary
The paper attempts to define and place in the legal system the concept of
a sustainable productrdquo which is derived and closely related to sustainable devel-
opment The concept of sustainable development an ecological product became
the starting point for the author to embed the title of sustainable product in the
system
397Adiunkt w Katedrze Prawa Zakład Prawa Publicznego Wydział Nauk Ekonomicz-nych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Puła-skiego w Radomiu adwokat
Monika Żuchowska - Grzywacz
179
The aim of this paper is to present some aspects of sustainable develop-
ment an ecological product and finally an attempt to link the concept of a sus-
tainable product to the legal system The content of legal acts studies periodicals
and newsletters was analyzed The data provided on the websites and infor-
mation posted on the official websites EU were also used
The aspects outlined below demonstrate the relevance of the problem and
are an attempt to formulate a de lege ferenda for a sustainable product
Key words
sustainable product sustainable development ecological product
Wstęp
Koncepcja zroacutewnoważonego rozwoju poruszona została w latach 70
i w związku z rosnącą świadomości zagrożeń środowiska stała się istotnym
nurtem zaroacutewno na poziomie międzynarodowym jak i unijnym Założeniem
woacutewczas stało się takie gospodarowanie zasobami by jak najefektywniej wy-
korzystywać możliwości gospodarek nie wyrządzając przy okazji szkody śro-
dowisku Podstawowym celem zroacutewnoważonego rozwoju było i jest dążenie do
wzrostu konkurencyjności gospodarek przy uwzględnieniu problemoacutew śro-
dowiskowych (tj zanieczyszczenia środowiska emisji gazoacutew cieplarnianych
energii odnawialnej) by stworzyć jak najlepsze warunki do rozwoju przedsię-
biorstw i życia społeczeństw398
O ile zroacutewnoważony rozwoacutej jest powszechnie znanym w literaturze
przedmiotu to zroacutewnoważony produkt jeszcze nie zakorzenił się w niej w nale-
żyty sposoacuteb
Brakuje odniesienia filozoficznego i umiejscowienia tego terminu na
gruncie prawa w matrycy dyscyplinarnej zroacutewnoważonego rozwoju W jego
ramach zakłada się poszukiwanie ekonomicznej i ekologicznej wizji cywiliza-
cyjnej satysfakcjonującej konsumentoacutew
Można twierdzić że zroacutewnoważony produkt jest skutkiem zroacutewnowa-
żonego rozwoju podkreślić jednak należy że jest roacutewnież jego stymulatorem
1 Zroacutewnoważony rozwoacutej w przepisach prawa
Pojęcie zroacutewnoważonego rozwoju pochodzi pierwotnie z leśnictwa
a stworzone zostało przez Hansa Carla von Carlowitza Oznaczało ono pierwot-
398 T Taczanowski Prawo żywnościowe w warunkach członkostwa Polski w Unii Europejskiej Warszawa 2009 s 47
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
180
nie sposoacuteb gospodarowania lasem polegający na tym że wycina się tylko tyle
drzew ile może w to miejsce urosnąć tak by las
Zroacutewnoważony rozwoacutej to rozwoacutej ktoacutery zaspokaja potrzeby obecne nie
zagrażając możliwościom zaspokojenia potrzeb przyszłych pokoleń Opiera się
na dwoacutech podstawowych pojęciach
pojęciu bdquopotrzebrdquo w szczegoacutelności podstawowych potrzeb najbiedniejszych
na świecie ktoacuterym należy nadać najwyższy priorytet
pojęciu ograniczeń narzuconych zdolności środowiska do zaspokojenia po-
trzeb obecnych i przyszłych przez stan techniki i organizacji społecznej399
Punktem odniesienia dla definicji zroacutewnoważonego rozwoju są regula-
cje zawarte w dokumentach Narodoacutew Zjednoczonych mianowicie
Zroacutewnoważony rozwoacutej Ziemi to rozwoacutej ktoacutery zaspokaja podstawowe potrze-
by wszystkich ludzi oraz zachowuje chroni i przywraca zdrowie i integralność
ekosystemu Ziemi bez zagrożenia możliwości zaspokojenia potrzeb przyszłych
pokoleń i bez przekraczania długookresowych granic pojemności ekosystemu
Ziemi400
Koncepcja zroacutewnoważonego rozwoju jest koncepcją ktoacutera w dużym
uproszczeniu ma na celu doskonalenie gospodarek w kwestii efektywniejszego
korzystania z zasoboacutew co w konsekwencji stworzy bardziej przyjazne warunki
dla środowiska i zwiększy konkurencyjność gospodarek
Pierwsza definicja koncepcji zroacutewnoważonego rozwoju została sformu-
łowana w 1987 roku w Raporcie Światowej Komisji Środowiska i Rozwoju401
Definicja zawarta w tym dokumencie do dziś wyjaśnia sedno koncepcji zroacutew-
noważonego rozwoju jako bdquoprocesu mającego na celu zaspokojenie aspiracji
rozwojowych młodego pokolenia w sposoacuteb umożliwiający realizację tych sa-
mych dążeń następnym pokoleniomrdquo Tak zdefiniowany cel odnosi się zaroacutewno
do ochrony ziemskich zasoboacutew naturalnych jak i zbiorczo przedstawia wszyst-
kie wyzwania i problemy doczesnego świata w tym łamanie praw człowieka
i roacutewności płci kultur Kolejny raport ukazał się w 1987 roku i nosił nazwę
bdquoNasza wspoacutelna przyszłośćrdquo Powstał podczas obrad Światowej Komisji Środo-
wiska i Rozwoju ONZ To z niego pochodzi przytoczona definicja zroacutewnoważo-
nego rozwoju
399 B Piontek Koncepcja rozwoju zroacutewnoważonego i trwałego Polski Warszawa 2002 s 112 400 httpwwwunorgdocumentsgares42ares42-187htm [dostęp 21 paździer-nika 2017r] 401 httpwwwunescopledukacjadekada-edukacji-nt-zrownowazonego-rozwojuun esco-a- zrownowazony-rozwoj [dostęp 22 października 2017 r]
Monika Żuchowska - Grzywacz
181
Podstawowym założeniem jest idea wzrostu gospodarczego i podziału
korzyści w sposoacuteb roacutewnomierny oraz wzrost ktoacutery jest stabilny w długim
okresie i jednocześnie wspoacutelny dla wszystkich gospodarek i społeczeństw oraz
gwarantuje zintegrowane działanie
Drugą z kwestii jest ochrona środowiska naturalnego i jego zasoboacutew po
to by zachować je dla przyszłych pokoleń Celem jest stworzenie planu ekono-
micznie racjonalnych rozwiązań ktoacutere po wprowadzeniu zagwarantują po-
wstrzymanie negatywnych skutkoacutew działalności przedsiębiorstw (ograniczą
zużycie zasoboacutew zmniejszą skażenie środowiska)
Ostatnią płaszczyzną działalności jest społeczeństwo a dokładniej jego
rozwoacutej W tej kategorii nacisk kładziony jest przede wszystkim na zroacutewnanie
podstawowych praw człowieka w takich kwestiach jak dostęp do wody środ-
koacutew czystości i ochrony zdrowia ale też wpływ na własną przyszłość i jej
kształtowanie Ważnym światowym punktem w rozwoju koncepcji zroacutewnowa-
żonego rozwoju był Szczyt Ziemi w Rio de Janeiro w 1992 roku To na nim zo-
stała przyjęta Deklaracja z Rio i bdquoAgenda 21402rdquo
W pierwszym dokumencie zawierały się zasady obejmujące zaroacutewno
prawa jak i obowiązki państw gwarantujące trwały rozwoacutej ludzkości zapew-
niający jednocześnie godne warunki życia ndash a długotrwały wzrost gospodarczy
jest możliwy dzięki ochronie środowiska i zasoboacutew przyrodniczych Drugi do-
kument zawiera zalecenia dotyczące kształtowania środowiska i jego ochrony
Środowisko życia człowieka jest uzależnione od odpowiedzialnego gospodaro-
wania w kierunku zroacutewnoważonego rozwoju Agenda 21rdquo jest Globalnym Pro-
gramem Działań ndash nakreśla kierunki i rozwiązania umożliwiające zarządzanie
problemem ochrony środowiska Jednak najważniejsza zaleta to zwiększanie
świadomości społecznej by wspoacutelnie kreować przyszłość
Kolejnym krokiem w stronę zroacutewnoważonego rozwoju był światowy
Szczyt Milenijny Organizacji Narodoacutew Zjednoczonych w 2000 roku Zdefiniował
on Milenijne Cele Rozwoju ktoacutere (zgodnie z planem) miały być zrealizowane do
roku 2015
zmniejszenie o ⅔ wskaźnik śmiertelności wśroacuted dzieci i niemowląt i o frac34
wskaźnik śmiertelności okołoporodowej matek (do 2015)
ułatwienie dostępu do odnawialnych źroacutedeł energii403
Dodatkowo w 2002 roku lata 2005-2014 zostały ustanowione Dekadą
Edukacji dla Zroacutewnoważonego Rozwoju nazywaną poacuteźniej Dekadą Zmiany
402httpwwwagenda21wawplindexphpoption=com_contentampview=articleampid=9 amp Ite mid =8amplimitstart=1 [dostęp 22 października 2017 r] 403httpwwwunicunorgplstrony-2011-2015zrownowazony-rozwoj-i-cele-zrownowazonego-rozwoju2860 [dostęp 22 października 2017 r]
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
182
Celem ONZ była promocja zroacutewnoważonego zachowania krytyczne i twoacutercze
myślenie ktoacutere pozwoli znaleźć rozwiązania dla problemoacutew co w dłuższym
okresie pozwoli na trwały rozwoacutej
Na kolejnym Szczycie Ziemi w Rio de Janeiro zatytułowanym Rio+20rdquo
przedstawiciele stu krajoacutew omawiali problemy globalne ktoacutere stały się jeszcze
bardziej widoczne w związku ze zwiększeniem liczby ludności na świecie Ob-
rady zakończyły się przyjęciem przez państwa dokumentu bdquoFuture We Wantrdquo
w ktoacuterej podkreślony został szczegoacutelnie problem uboacutestwa na świecie Państwa
zobowiązały się także do określenia celoacutew zroacutewnoważonego rozwoju (Susta-
inable Development Goals) po 2015 roku ktoacutere wzorowane byłyby na Milenij-
nych Celach Rozwoju
Roacutewnież kraje europejskie podejmowały wiele inicjatyw mających na
celu promowanie i umożliwianie rozwoju zroacutewnoważonego zaroacutewno w kon-
tekście roacutewnych i wolnych społeczeństw jak i zroacutewnoważonego stosunku go-
spodarki wytworzonej przez człowieka oraz ograniczonych zasoboacutew środowi-
ska naturalnego Inicjatywy te znajdowały wyraz w działaniach poszczegoacutelnych
państw jednak ważniejsze są zobowiązania podejmowane na szczeblu europej-
skim Do takich zaliczyć można min traktat amsterdamski strategię zroacutewno-
ważonego rozwoju Unii Europejskiej z 2001 r z poacuteźniejszymi zmianami
i rewizjami ktoacutera uzupełniała strategię lizbońską oraz strategię Europa 2020
wraz z jej inicjatywami przewodnimi
Kolejny krok podjęty został w czerwcu 2001 r na szczycie w Goetebor-
gu Liderzy przyjęli strategię zroacutewnoważonego rozwoju Unii Europejskiej opar-
tą na propozycji Komisji Europejskiej404
Zroacutewnoważony środowiskowo rozwoacutej UE w dalszym ciągu oparty jest
o zalecenia Komisji Europejskiej dotyczące strategii walki ze zmianami klima-
tycznymi między innymi w postaci systemoacutew handlu emisji i założeń strate-
gicznych zawartych w strategii Europa 2020 Strategia bdquoEuropa 2020rdquo została
przyjęta 17 czerwca 2010 roku zastępując realizowaną od 2000 roku Agendę
Lizbońską Jej celem było stworzenie takiego planu gospodaczo-społecznego by
przyczynić się do zmniejszenia wykluczenia społecznego poprzez np wzrostu
zatrudnienia i zwiększenia produktywności Jest zaroacutewno odpowiedzią na lata
kryzysu (największego od 80 lat) oraz na zagrożenia ekonomiczne (np coraz
mocniejsza pozycja tygrysoacutew azjatyckichrdquo)
W rozumieniu koncepcji Europa 2020 wzrostem inteligentnym jest
inwestowanie w gospodarkę bardziej innowacyjną Oparcie rozwoju na wiedzy
i nowatorskich innowacjach pozwala budować społeczeństwo nowoczesne
404 httpseuropaeueuropean-unionabout-euhistory2000-20092001_pl[dostęp 22 października 2017 r]
Monika Żuchowska - Grzywacz
183
w ktoacuterym działają przedsiębiorstwa wysokiej technologii wdrażające nowo-
czesne rozwiązania ktoacutere nie tylko przynoszą większe korzyści przedsiębior-
com ale też całej gospodarce ponieważ w większym stopniu dbają o środowi-
sko przyrodnicze405
Jako że Unia postawiła sobie za cel faktycznie działanie w ramach ukie-
runkowania działań i dążenia do mierzalnego i widocznego postępu została
ustalona określona liczba konkretnych i wymiernych celoacutew na rok 2020 Do-
skonale wpisują się one w głoacutewną myśl inteligentnego i zroacutewnoważonego roz-
woju Realizowanie tych celoacutew ma być przedstawiane w postaci danych ktoacutere
wiarygodnie będą mierzyć sytuację w ktoacuterej znajdują się dane państwa i umoż-
liwią ich poroacutewnanie Będą one jednakże dopasowane do realioacutew każdego kraju
z osobna i odpowiednio adaptowane do ich warunkoacutew
Podstawową zaletą strategii Europa 2020 jest dość indywidualne trak-
towanie państw uwzględniające roacuteżnorodność krajoacutew europejskich pod kątem
roacuteżnych kryterioacutew Wyżej wymienione cele są jednak adekwatne dla każdego
członkowskiego państwa niezależnie od jego stażu w Unii czy poziomu rozwo-
ju Komisja Europejska proponuje przełożenie celoacutew strategii Europa 2020
bezpośrednio na warunki każdego państwa z osobna ndash kraje mogą odpowied-
nio dopasować ją do swojej sytuacji406
W Polsce zasada zroacutewnoważonego rozwoju zyskała rangę konstytucyj-
ną ndash została zapisana w art 5 konstytucji RP a definicja zroacutewnoważonego roz-
woju znalazła się w ustawie Prawo ochrony środowiska [jest to] taki rozwoacutej
społeczno-gospodarczy w ktoacuterym następuje proces integrowania działań poli-
tycznych gospodarczych i społecznych z zachowaniem roacutewnowagi przyrodni-
czej oraz trwałości podstawowych procesoacutew przyrodniczych w celu zagwaran-
towania możliwości zaspokajania podstawowych potrzeb poszczegoacutelnych spo-
łeczności lub obywateli zaroacutewno wspoacutełczesnego pokolenia jak i przyszłych
pokoleń407
2 Produkt ekologiczny jako punkt wyjścia dla produktu zroacutewno-
ważonego
W koncepcji zroacutewnoważonego rozwoju aspekt ekologiczności jest trak-
towany priorytetowo Z uwagi na fakt że produkt ekologiczny według Autorki
405 httpeceuropaeueu2020pdf1_PL_ACT_part1_v1pdf [dostęp 22 października 2017 r] 406 httpeceuropaeueu2020pdf1_PL_ACT_part1_v1pdf [dostęp 27 października 2017 r] 407 Konstytucja RP z dnia 2 kwietnia 1997 r DzU 1997 r nr 78 poz 483 ze zm
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
184
ma tworzyć trzon dla osadzenia w systemie prawa zroacutewnoważonego produktu
poniżej zostanie przybliżony status prawny produktu ekologicznego
Rolnictwo ekologiczne określa się jako system gospodarowania o zroacutew-
noważonej produkcji roślinnej i zwierzęcej ktoacutere dostarcza świeżą pełną sma-
ku autentyczną żywność produkowaną przy poszanowaniu naturalnych cy-
kloacutew życiowych408
Po raz pierwszy zasady rolnictwa ekologicznego w UE zostały zebrane
wrozporządzeniu Rady (EWG) nr 209291 z 24 czerwca 1991 r w sprawie
produkcji ekologicznej produktoacutew rolnych oraz znakowania produktoacutew rol-
nych i środkoacutew spożywczych Obecnie sytuację prawną reguluje rozporządze-
nie nr 8342007 z dnia 28 czerwca 2007 r w sprawie produkcji ekologicznej
i znakowania produktoacutew ekologicznych409 System ten posiada swoje oficjalne
logo Jego umieszczanie na produktach ekologicznych ma zapewnić konsumen-
toacutew w państwach członkowskich UE że produkt ktoacutery kupują pochodzi z rol-
nictwa ekologicznego Europejskie logo ma zwiększać rozpoznawalność pro-
duktoacutew ekologicznych
Rys 1 Symbol graficzny rolnictwa ekologicznego
Źroacutedło www minrol gov pl
W krajowym ustawodawstwie podstawą prawną dla produktu ekolo-
gicznego jest ustawa z dnia 25 czerwca 2009 roku o rolnictwie ekologicznym410
Bardzo często podkreśla się dwoistą naturę systemu rolnictwa ekolo-
gicznego Przede wszystkim jest to system wpływający pozytywnie na środowi-
sko naturalne co też przyczynia się do osiągania szeroko rozumianych korzyści
408Podręcznik rolnictwa ekologicznego dla roacuteżnych kierunkoacutew i dziedzin red Georg E Siebeneicher Warszawa 1997 s 33 409Dz U L 189 z 20 7 2007 410 Dz U z 2015 r poz 497 ze zm
Monika Żuchowska - Grzywacz
185
rolnośrodowiskowych Z drugiej jednak strony rolnictwo ekologiczne jest od-
powiedzią na zmieniającą się strukturę popytu na rynku411 Podkreślić należy
że te produkty najczęściej znajdują nabywcoacutew wśroacuted osoacuteb poszukujących to-
waroacutew wyjątkowych gwarantujących im wysoką jakość i niepowtarzalny smak
Konsumenci chcą je kupować i zazwyczaj płacą za nie wyższą cenę niż
za produkty ktoacutere nie zostały wytworzone określonymi metodami Tak jak
w przypadku wytwarzania produktoacutew regionalnych jednostkowe koszty pro-
dukcji są wyższe niż w konwencjonalnych gospodarstwach przez co ceny zbytu
bywają tu 2ndash3 razy wyższe Jednak są ludzie i przetwoacutercy gotowi płacić więcej
i mieć gwarancję otrzymywania produktoacutew spełniających standardy zdrowia
i ekologiczności
Istotne znaczenie w przetwoacuterstwie ekologicznym ma roacutewnież zastoso-
wanie tradycyjnych technik konserwacji Dla konsumenta bardzo istotne jest to
że wszyscy producenci ekologiczni zaroacutewno rolnicy jak i przetwoacutercy dobro-
wolnie poddają się specjalnemu systemowi kontroli ktoacutery ma zagwarantować
że produkty oferowane jako ekologiczne rzeczywiście spełniają wymogi okre-
ślone w przepisach412
Stosownie do preambuły rozporządzenia w sprawie produkcji ekolo-
gicznej i znakowania produkowania produktoacutew ekologicznych i uchylającego
rozporządzenie (EWG) nr 209291 ekologiczna metoda produkcji pełni po-
dwoacutejną funkcję społeczną z jednaj strony tak jak zostało to wskazane dostarcza
towaroacutew na specyficzny rynek kształtowany przez popyt na produkty ekolo-
giczne a z drugiej jest działaniem w interesie publicznym ponieważ przyczynia
się do ochrony środowiska dobrostanu i rozwoju obszaroacutew wiejskich Celem
przepisoacutew powinno być zagwarantowanie uczciwej konkurencji i właściwego
funkcjonowania rynku produktoacutew ekologicznych a także utrzymanie i uzasad-
nienie zaufania konsumentoacutew413
Najbardziej charakterystyczne wymagania jakie stawia się metodzie
produkcji ekologicznej to
nawożenie z preferencją naturalnych nawozoacutew organicznych pochodzących
z własnego gospodarstwa
wykorzystanie naturalnych środkoacutew w zakresie ochrony roślin
choacutew zwierząt z zapewnieniem spełnienia ich naturalnych potrzeb
biologicznych
411 M Żuchowska-Grzywacz Produkt regionalny z mleka i jego przetworoacutew-wybrane aspekty prawne Radom 2015 s 58-60 412 K Szołtysek Zarys problematyki żywności ekologicznej Wrocław 2004 s 36 413 Ministerstwo Rolnictwo i Rozwoju Wsi Materiały promocyjne dotyczące rolnictwa ekologicznego Warszawa 2010 s 2-4
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
186
zakaz wykorzystania organizmoacutew genetycznie zmodyfikowanych414
Istotne że wymogi produkcji ekologicznej mogą być dostosowywane do
warunkoacutew lokalnych klimatycznych i geograficznych państw członkowskich
Unii Europejskiej a zatem stosowanie przepisoacutew powinno być bdquoelastycznerdquo
Takie podejście może jednak prowadzić do niejednolitej jakości tej produkcji
w krajach unijnych a tym samym mnożenia standardoacutew tej produkcji w ra-
mach UE
Produktom z oznakowaniem rolnictwa ekologicznego stawia się też
ograniczenia w zakresie metod przetwarzania i doboru surowcoacutew oraz zakaz
stosowania organizmoacutew zmodyfikowanych genetycznie
Kwalifikacja produktu rolnictwa ekologicznego a co za tym idzie roacutew-
nież znakowanie i reklama są uwarunkowane co najmniej 95-procentową za-
wartością składnikoacutew pochodzenia rolniczego ktoacutere zostały wytworzone me-
todą ekologiczną
Producenci mają obowiązek poddania się niezależnej ocenie przez sys-
tem certyfikacji ndash czyli potwierdzeniu zgodności z wymaganiami prawa Po
uzyskaniu certyfikatu podlegają kontroli jednostek certyfikujących Jednostki te
z kolei nadzoruje organ administracyjny Nie mogą one być organami admini-
stracji państwowej
Istotnym elementem dla produktoacutew regionalnych w zakresie regulacji
dotyczących rolnictwa ekologicznego są derogacje jakie są dopuszczalne w tych
przepisach W stosunku do gospodarstw ktoacutere mają trudności związane z kli-
matem położeniem geograficznym czy bdquotrudnościami strukturalnymirdquo 415
Regulacja unijna w formie rozporządzeń dotyczących żywności i rolnic-
twa ekologicznego tworzy dobrowolny system jakości o charakterze publicz-
nym Jest to system uzupełniający Tym samym rynek Unii zostaje wzbogacony
w produkty o poszukiwanych przez określone grupy konsumentoacutew właściwo-
ściach Chroniony prawem unijny znak rolnictwa ekologicznego wraz z infor-
macją o jednostce certyfikującej pozwala konsumentowi na realizację jego pra-
wa wyboru Można wskazać że produkt ekologiczny może stać się punktem
wyjścia dla zroacutewnoważonego produktu Spełnia on częściowo kryteria ktoacutere
tworzą produkt zroacutewnoważony Omoacutewione zostaną one dokładnie w kolejnym
podrozdziale Stanowi on doskonały punkt wyjścia w systemie prawa dla osa-
dzenia zroacutewnoważonego produktu
414 J Trybulski Z Szwejkowski K Glińska-Lewczuk Rolnictwo ekologiczne jako metoda ochrony środowiska Olsztyn 2013 s 129 415 M Korzycka-Iwanow Prawo żywnościowe Warszawa 2007 s 463
Monika Żuchowska - Grzywacz
187
3 Zroacutewnoważony produkt
Genezy zroacutewnoważonego produktu należy upatrywać w genezie zroacutew-
noważonego rozwoju Obydwa te pojęcia osadzone są w filozofii ekorozwoju
Oznacza on ograniczenia w korzystaniu z zasoboacutew środowiska Termin ekoro-
zwoju jest często zamiennie stosowany z terminem zroacutewnoważonego rozwo-
ju416 Takie podejście jest spoacutejne z przechodzeniem od produktu ekologicznego
do zroacutewnoważonego
Dokonując charakterystyki produktu zroacutewnoważonego wskazać należy
że wyjściowym etapem w rozważaniach o elementach stanowiących o nim jest
produkt konwencjonalny Jest on wytworem produkcji nastawionej na zysk
W kolejnym etapie produkt konwencjonalny zyskuje walor ekologiczności
i zaczyna zaspokajać nie tylko fundamentalne potrzeby konsumentoacutew ale za-
pewnia jakość zdrowotną takiego produktu jak roacutewnież powstaje w procesie
bezpiecznym dla środowiska Można zatem stwierdzić że produkt ekologiczny
podwyższa o wartość dodaną produkt konwencjonalny Przechodząc do trze-
ciego etapu należy jako element charakteryzujący produkt zroacutewnoważony
wskazać odpowiedzialność społeczną Oczywiście należy podkreślić że każda
działalność gospodarcza nastawiona jest w pierwszej kolejności na zysk Poja-
wia sie tu jednak bardzo istotny element ukierunkowany na aspekty etyczne
zaroacutewno w kontekście środowiskowym jak i społecznym Jako przykład posłu-
żyć mogą prowadzone przez wielkie koncerny akcje takie jak sprzedaż kaszki
Mleczny Start w sieciach Biedronka czy globalnie wspieranie sprzedaży pro-
duktoacutew Fair Trade
Przechodząc do etapu czwartego należy wskazać innowacyjność Proces
ciągłego doskonalenia jest immanentną cechą określającą zroacutewnoważony pro-
dukt i na gruncie prawa najtrudniejszą do zdefiniowania Jest to bowiem zależ-
ne od określonej grupy produktowej oraz od pomysłu samego wytwoacutercy Moż-
na zatem powiedzieć że stan nasycenia w produkcie zroacutewnoważonym nie na-
stąpi a przepisy prawa będą proacutebowały nadążyć i sankcjonować coraz to nowe
produkty
Obecnie etyczne postępowanie przez producentoacutew nabiera coraz więk-
szego znaczenia Roacutewnież konsumenci są coraz bardziej świadomi wybierają
droższe produkowane lokalnie produkty posuwają sie nawet do bojkotu pro-
duktoacutew wytwarzanych przez dzieci czy z podejrzeniem o wyzysk pracownikoacutew
Produkt zroacutewnoważony jest niejako odpowiedzią na takie postawy Wprowa-
dzanie na rynek produktoacutew zroacutewnoważonych będzie niosło za sobą rozliczne
korzyści Za przestrzeganiem zasad przy produkcji poacutejdzie zwiększenie zaufa-
416 Poza zakresem niniejszego opracowania pozostaną rozważania czy słusznie czy nie
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
188
nia konsumentoacutew i przywiązanie do marki wzrost konkurencyjności pozyska-
nie najlepszych pracownikoacutew walory edukacyjne zwiększenie dbałości o śro-
dowisko
Podsumowując zroacutewnoważony produkt w całym cyklu swojego istnie-
nia ma za zadanie zaspokajać potrzeby konsumentoacutew i wspierać efektywne
osiąganie celoacutew ekologicznych i społecznych417
Rys 2 Elementy stanowiące o zroacutewnoważonym produkcie
Źroacutedło opracowanie własne na podstawie S Kozłowski Przyszłość ekorozwo-
ju Lublin 2007 s 622
Zroacutewnoważony produkt nie ma jeszcze uregulowanego statusu praw-
nego ani na poziomie prawa unijnego ani krajowego Podkreślić jednak należy
że wraz z wzrastającą świadomością konsumentoacutew wprowadzenie z czasem
takich regulacji wydaje się w pełni uzasadnione jeśli nie konieczne
Podsumowanie
Zroacutewnoważony rozwoacutej jest pojęciem szeroko opisywanym w literatu-
rze Doczekał się wielu publikacji i opracowań Na bazie zroacutewnoważonego roz-
woju zaczął funkcjonować zroacutewnoważony produkt - termin nowy ktoacutery nie ma
konkretnych odniesień w prawie a tym bardziej funkcjonującej w aktach
prawnych definicji legalnej Z uwagi na rozwijający sie rynek produktoacutew fair
417 S Kozłowski Przyszłość ekorozwoju Lublin 2007 s 622
Monika Żuchowska - Grzywacz
189
trade coraz bardziej wysublimowane potrzeby i gusta nabywcoacutew ale co naj-
ważniejsze coraz większą świadomość konsumentoacutew i przedsiębiorcoacutew staje
się to tematem coraz bardziej aktualnym Punktem odniesienia i bazą dla pro-
duktu zroacutewnoważonego może stać się produkt ekologiczny ktoacutery w swoim
założeniu spełnia część postulatoacutew produktu zroacutewnoważonego Spełnia on
walor ekologiczności uzupełniony o sprawiedliwość społeczną i innowacyjność
będzie produktem zroacutewnoważonym Problemem pozostaje kwestia osadzenia
go w systemie prawa Zagrożeniem z punktu widzenia konstruowania poten-
cjalnych regulacji prawnych jest nieostrość pojęć składających się na produkt
zroacutewnoważony Z uwagi na element innowacyjności- trudnej do zdefiniowania
i uregulowania w ramach przepisoacutew prawa- istnieje ryzyko że przepisy
w tym zakresie byłyby wysoce kazuistyczne Wprowadzanie rozwiązań praw-
nych następowałoby ex post i było reakcją na pojawienie się na rynku konkret-
nych produktoacutew zroacutewnoważonych
Bibliografia
Akty prawne
Konstytucja RP z dnia 2 kwietnia 1997 r Dz U 1997 r Nr 78 poz 483 ze zm
Ustawa z dnia 25 czerwca 2009 roku o rolnictwie ekologicznym Dz U z 2015 r
poz 497 ze zm
Literatura
Korzycka M Wojciechowski P System prawa żywnościowego Warszawa 2017
Korzycka-Iwanow B Prawo żywnościowe Warszawa 2007
Kozłowski S Przyszłość ekorozwoju Lublin 2007
Piontek B Koncepcja rozwoju zroacutewnoważonego i trwałego Polski Warszawa
2002
Siebeneicher GE Podręcznik rolnictwa ekologicznego dla roacuteżnych kierunkoacutew
i dziedzin Warszawa 1997
Taczanowski T Prawo żywnościowe w warunkach członkostwa Polski w Unii
Europejskiej Warszawa 2009
Śmiechowska M Studia nad produkcją jakością i konsumpcją żywności
ekologicznej Gdynia 2002
Szołtysek K Zarys problematyki żywności ekologicznej Wrocław 2004
Trybulski J Szwejkowski Z Glińska-Lewczuk K Rolnictwo ekologiczne jako
metoda ochrony środowiska Olsztyn 2013
Żuchowska-Grzywacz M Produkt regionalny z mleka i jego przetworoacutew-
wybrane aspekty prawne Radom 2015
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
190
Źroacutedła internetowe
httpwwwunorgdocumentsgares42ares42-187htm [dostęp 21 paź-dziernika 2017 r]
httpwwwunescopledukacjadekada-edukacji-nt-zrownowazonego-rozwojuunesco-a-zrownowazony-rozwoj [dostęp 22 października 2017 r]
httpwwwagenda21wawplindexphpoption=com_contentampview=articleampid=9ampItemid=8amplimitstart=1 [dostęp 22 października 2017 r]
httpwwwunicunorgplstrony-2011-2015zrownowazony-rozwoj-i-cele-zrownowazonego-rozwoju2860 [dostęp 22 października 2017 r]
httpseuropaeueuropean-unionabout-euhistory2000-20092001_pl [dostęp 24 października 2017 r]
httpeceuropaeueu2020pdf1_PL_ACT_part1_v1pdf [dostęp 24 paź-dziernika 2017 r]
Inne
Ministerstwo Rolnictwo i Rozwoju Wsi Materiały promocyjne dotyczące
rolnictwa ekologicznego Warszawa 2010
Monika Żuchowska - Grzywacz
191
Z recenzji wydawniczej
Zaroacutewno doboacuter Autoroacutew recenzowanej książki jak roacutewnież szerokie
spectrum zagadnień poruszanych w przygotowanych przez nich artykułach
w pełni koresponduje z założeniem przyjętym ndash jak mniemam - przez Redak-
tora tomu aby dzieło to możliwie najpełniej ukazywało tytułową złożoność
i wieloaspektowość regulacji klasyfikowanych jako materialne prawo admini-
stracyjne (hellip) Wielość poruszanych w książce problemoacutew a zwłaszcza ich in-
terdyscyplinarny wymiar stanowią niewątpliwą wartość recenzowanej mono-
grafii zaroacutewno w wymiarze stricte naukowym jak i poznawczym (hellip) Zaroacutewno
tematyka książki jak roacutewnież sposoacuteb ujęcia poszczegoacutelnych problemoacutew ba-
dawczych przez Autoroacutew tomu zasadnym czyni przypuszczenie że publikacja
ta będzie przydatna zaroacutewno dla praktykoacutew prawa administracyjnego studen-
toacutew studioacutew prawniczych i administracyjnych oraz wszystkich tych ktoacuterzy
chcieliby przekonać się jak złożoną i wielowątkową płaszczyznę regulacyjną
stanowi materialne prawo administracyjne
dr hab Sławomir Patyra prof nadzw
Katedra Prawa Konstytucyjnego
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie
Recenzja wydawnicza Dr hab Sławomir Patyra prof nadzw Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie
Redaktor naukowy Dr hab Joanna Smarż prof nadzw Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskie-go w Radomiu Redakcja techniczna DTP Paweł Śwital Projekt okładki Paweł Śwital Copyraight copy Autorzy Anna Dąbrowska Tomasz Dąbrowski Helena Kisilowska Małgorzata Pracka Joanna Smarż Paweł Śwital Beata Wieczerzyńska Wojciech Wojtyła Grzegorz Zieliński Monika Żuchowska ndash Grzywacz Wydawca copy Katedra Prawa Uniwersytet Technologiczno ndash Humani-styczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu 26-600 Radom ul Chrobrego 31 tel 483617434 email katedra prawauniwersytetradompl strona www katedra prawauniwersytetradompl
ISBN 978-83-949408-0-5 (wersja drukowana wersja elektroniczna) Utwoacuter w całości ani we fragmentach nie może być powielany ani rozpo-wszechniany za pomocą urządzeń elektronicznych mechanicznych kopiujących nagrywających i innych bez pisemnej zgody posiadacza praw autorskich
Radom 2018 Wydanie 1
SPIS TREŚCI
Wstęp 4
Dąbrowska Anna
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do
problematyki 5
Dąbrowski Tomasz
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta 22
Kisilowska Helena
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce 43
Pracka Małgorzata
Prawo gospodarowania przestrzenią 63
Smarż Joanna
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa
budowlanego 87
Śwital Paweł
Dostęp do informacji publicznej 108
Wieczerzyńska Beata
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych
przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash
Prawo przedsiębiorcoacutew - wersja z 5 października 2017 r 124
Wojtyła Wojciech
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne 145
Zieliński Grzegorz
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia 161
Żuchowska - Grzywacz Monika
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne 178
4
Wstęp
Prawo administracyjne materialne jako najobszerniejsza gałąź prawa
jest prawem otwartym nie mającym wyznaczonych i czytelnych granic zakresu
rzeczowego Prawo to obejmuje najbardziej liczną grupę przepisoacutew ktoacutere pod-
legają nieustannym zmianom zaroacutewno w obrębie tego prawa jak i poprzez
włączenie do niego nowych instytucji Jest więc prawem złożonym i dynamicz-
nym ktoacutere ulega wpływom zmian ustrojowych i politycznych jak roacutewnież go-
spodarczych i społecznych Jednocześnie jest prawem niezwykle istotnym dla
obywateli ponieważ obejmuje normy dotyczące ich życia codziennego określa-
jąc treść ich praw i obowiązkoacutew oraz gwarantując ich realizację
Powyższe skłoniło Autoroacutew artykułoacutew zawartych książce pt Złożoność
materialnego prawa administracyjnego do szerszej refleksji nad wybranymi
zagadnieniami tego prawa Oddawana do rąk Czytelnika książka stanowi zbioacuter
dziesięciu artykułoacutew naukowych z zakresu szeroko pojętego materialnego
prawa administracyjnego ktoacuterych celem jest wykazanie złożoności tej dzie-
dziny prawa nowych rozwiązań oraz ich praktycznego wymiaru Wszystkie
rozważania zostały poparte szerokim orzecznictwem oraz poglądami
z doktryny co zwiększa walor poznawczy poszczegoacutelnych opracowań
Autorami artykułoacutew są pracownicy naukowi Katedry Prawa Wydziału
Nauk Ekonomicznych i Prawnych Uniwersytetu Technologiczno ndash Humani-
stycznego im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu Wskazani Autorzy są nie
tylko wykładowcami akademickimi z wieloletnimi doświadczeniem ale
roacutewnież praktykami w zakresie prezentowanych przez siebie tematoacutew
Tematyka podjęta przez poszczegoacutelnych autoroacutew dotyczy szerokiego
spektrum zagadnień z zakresu materialnego prawa administracyjnego Wśroacuted
opracowań zawartych w książce znalazły się kwestie dotyczące zasad oddzia-
ływania prawa europejskiego na kształt regulacji polskiego prawa administra-
cyjnego ochrony zdrowia i dziedzictwa kulturowego kształtowania ładu prze-
strzennego i zasad realizacji procesu budowlanego prawa dostępu do informa-
cji publicznej zakresu publicznego prawa gospodarczego i wyznaniowego
a także z pogranicza filozofii prawa
Omoacutewione zagadnienia nie obejmują oczywiście wszystkich problemoacutew
z zakresu materialnego prawa administracyjnego ale stanowią wstęp do
dalszych opracowań w tym zakresie
Książka adresowana jest do praktykoacutew zajmujących się prawem admi-
nistracyjnym dla studentoacutew studioacutew prawniczych i administracyjnych oraz
wszystkich zainteresowanych pogłębieniem wiedzy z zakresu materialnego
prawa administracyjnego
dr hab Joanna Smarż prof UTH
5
dr Anna Dąbrowska1
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
Europeanization of substantive administrative law ndash introduction to the problem
Streszczenie
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego stanowi szczegoacutel-
nie interesujący obszar badawczy Problematyka ta jest niezwykle złożonym
procesem mającym związek z uczestnictwem danego państwa roacutewnież Polski
w strukturach europejskich min w Radzie Europy i w Unii Europejskiej
Z uwagi na ten fakt niezwykle ważnym jest ustalenie zakresu pojęciowego
europejskiego prawa administracyjnego
Na łamach prezentowanego artykułu zostaną przedstawione głoacutewne
metody i formy wpływu prawa europejskiego na materialne prawo administra-
cyjne Zidentyfikowane zostaną instytucje prawne odgrywające kluczową rolę
w kształtowaniu materialnego prawa administracyjnego przez prawo europej-
skie
Słowa kluczowe
europeizacja prawo administracyjne prawo europejskie
Summary
The Europeanization of substantive administrative law is a particularly
interesting research area The issue is an extremely complex process related to the
participation of a given country including Poland in European structures among
others in the Council of Europe and in the European Union Therefore it is
extremely important to establish the conceptual scope of European administra-
tive law
The present article will present the main methods and forms of the influ-
ence of European law on substantive administrative law Legal institutions that
1 Adiunkt w Katedrze Prawa Zakład Prawa Publicznego Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu Radca prawny
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
6
play a key rolein shaping substantive administrative law through European law
will be defined
Key words europeanization administrative law european law
Wstęp
W latach 90 XX w rozpoczęła się intensywna europeizacja wielu
dziedzin prawa w tym prawa administracyjnego ktoacutere nieustannie zmienia się
i ewoluuje Proces europeizacji prawa wewnętrznego w tym materialnego
prawa administracyjnego jest w głoacutewnej mierze konsekwencją procesoacutew inte-
gracyjnych mających związek z prawotwoacuterczą działalnością Unii Europejskiej
(wcześniej Wspoacutelnot Europejskich) i Rady Europy W doktrynie krajowej
i międzynarodowej wiele uwagi poświęcono zagadnieniu europeizacji prawa
krajowego2 ndash prawa cywilnego prawa karnego prawa prywatnego czy prawa
administracyjnego3
W odniesieniu do prawa administracyjnego wyroacuteżniamy trzy jego
obszary prawo administracyjne ustrojowe prawo administracyjne procesowe
oraz prawo administracyjne materialne Celem artykułu jest przybliżenie
zagadnień związanych ze wspoacutełczesną ewolucją materialnego prawa admini-
stracyjnego w związku z integracją Polski z Unią Europejską jak roacutewnież
uczestnictwem naszego państwa w innych strukturach min w Radzie Europy
Zamiarem prezentowanej analizy jest przedstawienie kluczowych materii eu-
ropeizacji materialnego prawa administracyjnego jej wymiaroacutew oraz przeja-
woacutew ktoacutere proces ten stawia przed krajowym prawem administracyjnym
Tytułowa problematyka badawcza jest źroacutedłem wielu dylematoacutew
Czynione rozważania w zamiarze Autorki mają pomoacutec zgłębić informacje na
temat materialnego prawa administracyjnego z perspektywy europejskiej
2 Zob min Europeizacja prawa krajowego Wpływ integracji europejskiej na klasyczne dziedziny prawa krajowego (red) C Mik Toruń 2000 K Dyson Introduction EMU as Integration Europeanization and Convergence (w) European States and the Euro Euro-peanization Variation and Convergence (red) K Dyson Oxford-New York 2002 3 W nawiązaniu do tej kwestii F Tereszkiewicz wskazuje jednak iż temat europeizacji prawa administracyjnego jest bardzo rzadko podejmowany jak się wydaje przede wszystkim dlatego iż wymaga on interdyscyplinarnego spojrzenia łączącego w sobie podejście typowe dla nauk prawnych oraz politycznych F Tereszkiewicz Europeizacja prawa administracyjnego (w) Europeizacja polityk publicznych w Polsce (red) R Riedel Opole 2015 s 79
Anna Dąbrowska
7
1 Pojęcie europeizacji prawa administracyjnego
Jak dotąd w literaturze przedmiotu nie sformułowano rygorystycznej
pod względem naukowym definicji europeizacji nadal pozostaje ona stosun-
kowo bdquomłodym problemem badawczym nastręczającym więcej pytań niż
odpowiedzirdquo4 Stan ten podyktowany jest zapewne wieloznacznością pojęcia
bdquoeuropeizacja prawardquo5 roacuteżnorodnego jego postrzegania czy analizowania
z wielorakich punktoacutew widzenia W doktrynie wskazać można rozmaite
określenia tego procesu Odmienności te dotyczą między innymi zakresu pod-
miotowego organizacji europejskich (Rada Europy i Unia Europejska lub wy-
łącznie Unia Europejska) poziomoacutew normowania czy kierunkoacutew oddziaływa-
nia
Przez samo pojęcie bdquoeuropeizacjirdquo należy rozumieć wielopłaszczyznowy
proces internacjonalizacji pewnych zagadnień (elementoacutew) wspoacutelnych dla
określonej dziedziny6 Europeizacja prawa to wpływ i oddziaływanie
w konfiguracji sprzężenia zwrotnego pomiędzy prawem europejskim (między-
narodowym) i prawem wewnętrznym państw europejskich lub też prawem
unijnym a prawem państw członkowskich Unii Europejskiej7 Jest
to proces horyzontalnych i wertykalnych interakcji między koncepcjami
prawnymi obowiązującymi normami prawnymi orzeczeniami sądowymi
i praktyką administracyjną państw członkowskich Unii Europejskiej oraz
koncepcjami prawnymi obowiązującymi normami prawnymi i orzeczeniami
sądowymi Unii Europejskiej przy uwzględnieniu umoacutew międzynarodowych
ktoacuterych stronami są Unia Europejska ilub jej wszystkie państwa członkowskie
zachodzący w formie harmonizacji uniformizacji i unifikacji zmierzający
w pierwszym etapie do konwergencji narodowych wartości celoacutew rozwiązań
materialnych i proceduralnych oraz używanych terminoacutew zaś w drugim etapie
ndash roacutewnież do homogenizacji to jest połączenia roacuteżnorodnych z uwagi na swe
4 K Dyson Introduction EMU as hellip op cit 3 5 Zob na ten temat JP Olsen The Many Faces of Europeanization bdquoJournal of Common Market Studiesrdquo 2002 Vol 40 Nr 5 s 922 i n W polskiej doktrynie pojęcie to zostało wprowadzone przez J Łętowskiego Rada Europy o postępowaniu administracyjnym (w) Problemy prawa publicznego Lublin 1993 s 93 6 K Wach Europeizacja i jej kontekst bdquoZeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowierdquo 2011 Nr 852 s 34 K Howell Developing Conceptualizations of Europeanization and European Integration Mixing Methodologies ESRC Seminar 1 UACES Study Group 2 dostęp elektroniczny pod adresem httpaeipittedu17201 Howellpdf (dostęp 1 listopada 2017 r) 7 J Ruszkowski Struktura wielopoziomowego zarządzania w Unii Europejskiej (w) Multi-Level Governance w Unii Europejskiej (red) J Ruszkowski L Wojnicz Szczecin-Warszawa 2013 s 49
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
8
pochodzenie i kształt zaroacutewno narodowych jak i europejskich wartości celoacutew
rozwiązań materialnych i proceduralnych oraz pojęć w jedną całość czyli
wspoacutelne dla państw członkowskich prawo administracyjne zwłaszcza
w dziedzinie imigracji lub innych zjawisk mających charakter transgraniczny
i transnarodowy8 Europeizację należy zatem postrzegać jako zmiany
w prawie krajowym dokonane pod wpływem prawa europejskiego9 lub wpływ
prawa europejskiego na proces zmian w prawie krajowym10
Z Kmieciak pod pojęciem bdquoeuropeizacji prawa administracyjnegordquo
rozumie w sposoacuteb szeroki poszukiwanie pewnego uniwersalnego systemu
wartości charakterystycznych dla danego kręgu kulturowego a mianowicie
kultur europejskich11 Europeizacja prawa administracyjnego jest procesem
stopniowego przyswajania przez poszczegoacutelne kraje określonych wzorcoacutew
administracji publicznej i prawa administracyjnego wykreowanych przez Unię
Europejską lub Radę Europy Dotyczy relacji między europejskim
a narodowym prawem administracyjnym Europeizacja prawa administracyj-
nego nie oznacza przyjęcia jakichś odgoacuternych wzorcoacutew w obecnej sytuacji
oznacza raczej stopniowe przyjmowanie ogoacutelnych zasad uznanych w cywilizacji
europejskiej za niezwykle ważne i fundamentalne (czyli mające charakter pod-
stawowy) Podkreśla się że ten zbioacuter wspoacutelnych zasad-standardoacutew działania
administracji publicznej określa się mianem europejskiej przestrzeni admini-
stracyjnej12 (ang European Adminitsrative Space) Standardy składające się na
europejską przestrzeń administracyjną są określone przez prawo i stosowane
8 I Wroacutebel Europeizacja prawa imigracyjnego Republiki Federalnej Niemiec w latach 1999ndash2009 Wrocław 2010 s 41ndash42 9 Prawo europejskie to prawo europejskich organizacji międzynarodowych czyli Unii Europejskiej Rady Europy i innych europejskich organizacji międzynarodowych np Europejskiego Obszaru Gospodarczego R Streinza Prawo europejskie Warszawa 2002 s 1 10 Tematykę dotyczącą aspektoacutew pojęcia europeizacji omawia min WJ Wołpiuk Semantyczne prawne i konstytucyjnoprawne aspekty pojęcia europeizacji bdquoZeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Zarządzania i Prawa im Heleny Chodkowskiejrdquo 2008 Nr 2 s 15-37 11 Z Kmieciak Postępowanie administracyjne w świetle standardoacutew europejskich Warszawa 1997 s 17 Rozpatrując proces europeizacji prawa w tym ujęciu zob P Mazurkiewicz Europeizacja Europy Tożsamość kulturowa Europy w kontekście procesoacutew integracyjnych Warszawa 2001 12 Szerzej na temat europejskiej przestrzeni administracyjnej zob J Supernat Europejska przestrzeń administracyjna (zagadnienia wybrane) (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Warszawa 2005 s 78-86
Anna Dąbrowska
9
w praktyce poprzez odpowiednie procedury i mechanizmy odpowiedzialno-
ści13
Proces ten można postrzegać jako wpływanie w sposoacuteb bezpośredni
i pośredni na krajowy porządek prawny idei wartości standardoacutew (kontekst
ideologiczny) oraz określonych instytucji rozwiązań konstrukcji prawnych
(kontekst polityczny) ktoacutere wywodzą się z demokratycznego dorobku europej-
skiego w tym w szczegoacutelności z aktywności Rady Europy i Unii Europejskiej14
J Jagielski ujmuje europeizację prawa administracyjnego jako trwający
proces systematycznego wpływania prawa europejskiego obejmującego nie
tylko prawo wspoacutelnotowe (unijne) lecz także prawo traktatowe (organizacji
międzynarodowych konwencji) na kształt ndash formalny i merytoryczny ndash
polskiego porządku administracyjnoprawnego poprzez włączanie do naszego
porządku norm i zasad porządku europejskiego jak roacutewnież respektowanie
standardoacutew i wzorcoacutew europejskich przy tworzeniu własnych rozwiązań
prawnych przy roacutewnoczesnym uwzględnianiu odrębności i specyfiki właściwej
krajowym uwarunkowaniom15
A Wroacutebel definiuje europeizację prawa administracyjnego jako
wzajemne (wertykalne) oddziaływanie prawa Unii Europejskiej prawa Rady
Europy i prawa państw europejskich Europeizacja prawa w tym znaczeniu
zakłada że powyższe porządki prawne są z jednej strony w pewnym sensie
wyodrębnione wewnętrznie uporządkowane i spoacutejne czyli stanowią system
z drugiej ndash w pewnym stopniu wzajemnie otwarte na siebie16
J Zimmermann przez europeizację prawa administracyjnego rozumie
budowanie i ulepszanie systemu wewnętrznego niepowiązanego wprost
z normami europejskimi Słusznie zauważa że krajowa baza do ktoacuterej mamy
przyłączyć normy europejskie odrywa się coraz bardziej od założeń teoretycz-
nych a nauka prawa administracyjnego przestaje panować nad sytuacjąrdquo
Można powiedzieć że uciekamy do przodurdquo w proces europeizacji pozostawia-
jąc nieporządek w naszym własnym prawie administracyjnym () Chodzi
o sam krajowy system prawa administracyjnego ktoacuterego stan jest krytyczny
13 G Krawiec Europejskie prawo administracyjne Warszawa 2009 s 15-16 14 Z Duniewska B Jaworska-Dębska R Michalska-Badziak E Olekniczak-Szałowska M Stahl Prawo administracyjne Pojęcia instytucje zasady w teorii i orzecznictwie Warszawa 2013 s 52-53 15 J Jagielski Europeizacja prawa administracyjnego materialnego (na przykładzie prawa migracyjnego) (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Wrocław 2005 s 37 16 A Wroacutebel Europeizacja prawa administracyjnego ndash pojęcie i konteksty (w) Europeizacja prawa administracyjnego System Prawa Administracyjnego T 3 (red) R Hauser Z Niewiadomski A Wroacutebel Warszawa 2014 s 18
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
10
i ktoacuterego problemy jako tematy badawcze nie wytrzymują konkurencji
z atrakcyjniejszymi i świeższymi zagadnieniami prawa europejskiego ()
Dopiero dobry system wewnętrzny oczywiście dostosowany do prawa unijne-
go pozwoli powiedzieć że polskie prawo administracyjne jest europejskierdquo17
Proces europeizacji prawa administracyjnego można zatem rozumieć
jako dążenie do obowiązywania na pewnej przestrzeni (na terytorium państw
członkowskich Rady Europy i Unii Europejskiej) prawa administracyjnego
Rady Europy i prawa administracyjnego Unii Europejskiej Starając się nato-
miast wyznaczyć ramy czasowe procesu europeizacji prawa administracyjnego
w stosunku do danego państwa należy wskazać iż jego początek rozpoczyna
się w momencie podjęcia przez dane państwo starań o przystąpienie do struk-
tur europejskich i trwa cały czas Jest zatem procesem trwającym nieustannie
2 Rodzaje europeizacji prawa administracyjnego
Jednym z powszechnie uznawanych podziałoacutew europeizacji prawa
administracyjnego jest wyroacuteżnienie europeizacji w znaczeniu wertykalnym
oraz w znaczeniu horyzontalnym Europeizację wertykalną należy utożsamiać
z wzajemnym oddziaływaniem na siebie prawa Unii Europejskiej prawa Rady
Europy i prawa państw europejskich Europeizacja w tym znaczeniu zakłada
jednak iż powyższe systemy prawne są do pewnego stopnia wyodrębnione
wewnętrznie uporządkowane i spoacutejne a przy tym wzajemnie otwarte
na siebie Europeizację w znaczeniu horyzontalnym należy rozumieć zaś jako
wzajemne oddziaływanie na siebie porządkoacutew prawnych państw europejskich
w formach i metodach mniej lub bardziej zinstytucjonalizowanych min za
sprawą umoacutew międzynarodowych orzeczeń sądowych wykładni prawa
recepcji prawa jak roacutewnież wspoacutełpracy sądowej Ponadto w ramach prawa
administracyjnego można wskazać pośredni typ europeizacji określony
w doktrynie mianem transnarodowego wykonywania prawa Unii Europej-
skiej18
W ramach europeizacji wertykalnej prawa administracyjnego wyroacuteż-
niamy europeizację prawa administracyjnego typu top ndash down (podejście od-
goacuterne) na prawo administracyjne państw europejskich jak roacutewnież europeiza-
cję prawa administracyjnego typu bottoms ndashup (podejście oddolne)
17 J Zimmermann Prawo administracyjne Warszawa 2014 s 24 J Zimmermann Kilka dylematoacutew nauki prawa administracyjnego w okresie europeizacji (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Wrocław 2005 s 94-95 18 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip op cit s 18 22-23
Anna Dąbrowska
11
J Schwarze utożsamia pierwszy z procesoacutew z procesem harmonizowania lub
ujednolicania prawa administracyjnego państw europejskich z prawem
administracyjnym Unii Europejskiej lub procesem harmonizacji krajowych
i europejskich standardoacutew dla działań administracji19 Europeizacja prawa ad-
ministracyjnego w sensie ścisłym to proces oddziaływania (typu top-down)
europejskiego prawa administracyjnego na prawo administracyjne państw
europejskich Ten typ europeizacji prawa administracyjnego jest wyroacuteżniony ze
względu na wyodrębnienie się europejskiego prawa administracyjnego pod
wpływem prawa administracyjnego państw europejskich oraz ze względu na
jego zwrotny wpływ na prawo administracyjne państw europejskich20
Zdaniem J Jagielskiego europeizacja typu top ndash down jest to proces sys-
tematycznego wpływania prawa europejskiego obejmującego prawo wspoacutelno-
towe (unijne) i prawo traktatowe na kształt formalny i merytoryczny polskiego
porządku administracyjnoprawnego przebiegający w sposoacuteb bezpośredni
i pośredni poprzez włączenie do naszego porządku norm i zasad porządku eu-
ropejskiego jak roacutewnież respektowanie standardoacutew i wzorcoacutew europejskich
przy tworzeniu własnych rozwiązań prawnych przy jednoczesnym uwzględ-
nianiu odrębności i specyfiki właściwych krajowym uwarunkowaniom21
Uwarunkowania wewnętrzne odnoszące się do sfery gospodarczej politycznej
czy kulturowej poszczegoacutelnych państw niejednokrotnie utrudniają proces
europeizacji
Europeizacja prawa administracyjnego to także proces oddziaływania
(typu bottom-up) prawa administracyjnego państw europejskich na kształto-
wanie się europejskiego prawa administracyjnego Ten typ europeizacji prawa
administracyjnego jest wyroacuteżniony ze względu na znaczenie jakie
w procesie tworzenia zasad prawa administracyjnego a następnie przepisoacutew
tego prawa w Unii Europejskiej miały zasady lub przepisy prawa administra-
cyjnego państw europejskich Europeizacja prawa administracyjnego w tym
znaczeniu opisuje rzeczywiste procesy faktycznego wpływu tych zasad
instytucji lub przepisoacutew krajowych na kształtowanie się zasad instytucji i form
europejskiego prawa administracyjnego W przeciwieństwie do europeizacji
prawa administracyjnego typu top-down omawiany typ europeizacji prawa nie
składa się ze sformalizowanych instytucji lub procedur zapewniających wyma-
gany kierunek i rezultat oddziaływania jednego porządku prawnego na drugi22
19 J Schwarze European Administrative Law London 2006 s 285 20 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellipop cit s 21 21 J Jagielski Europeizacja prawa hellip op cit 38 22 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip s 21
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
12
A Wroacutebel przedstawia następującą klasyfikację europeizacji prawa admi-
nistracyjnego
europeizację substytutywną polegającą na zastępowaniu przepisoacutew krajo-
wych przepisami prawa europejskiego lub bdquowypieraniurdquo przepisoacutew krajo-
wych przez przepisy prawa europejskiego
europeizację adaptacyjną związaną z dostosowaniem treści i formy przepi-
soacutew krajowych do wymagań (standardoacutew wzorcoacutew itp) prawa europej-
skiego na skutek zmiany lub uchylania norm krajowego przez krajowego
prawodawcę w wykonaniu prawa europejskiego oraz
europeizację interpretacyjną łączoną ze stosowaniem przez państwo
europejskie wykładni przepisoacutew krajowych w zgodzie z prawem europej-
skim23
A Wroacutebel wyroacuteżnia roacutewnież statyczny i dynamiczny charakter procesu
europeizacji prawa administracyjnego W pierwszym rozumieniu pojęcie
europeizacji odnosi się do stanu prawa krajowego jako prawa ktoacutere uległo
pewnym przeobrażeniom pod wpływem prawa europejskiego W drugim mowa
jest o metodzie i formie wpływu prawa europejskiego na prawo krajowe24
Europeizacja w znaczeniu statycznym obrazuje zatem zakres i stopień faktycz-
nego przeobrażenia prawa krajowego pod wpływem prawa europejskiego
(prawo zeuropeizowane) natomiast europeizacja w znaczeniu dynamicznym
ukazuje proces oraz formy i metody wpływania prawa europejskiego na
krajowy porządek prawny25
3 Europejskie prawo administracyjne
Z europeizacją prawa administracyjnego związane jest pojęcie
bdquoeuropejskie prawo administracyjnerdquo Po raz pierwszy termin ten został użyty
w tytule pracy European Adminitrative Law autorstwa J Schwarze w 1992 r26
Europejskie prawo administracyjne zostało woacutewczas zdefiniowane jako rezul-
tat szybko postępującego rozwoju struktur wspoacutelnotowych ktoacuterego założenia
i głoacutewne zasady znajdują umocowanie zaroacutewno w postanowieniach traktato-
wych jak i w działalności orzeczniczej Europejskiego Trybunału Sprawiedliwo-
ści
23 Por Ibidem s 25 24 A Wroacutebel Europeizacja polskiego prawa o postępowaniu administracyjnym a autonomia proceduralna państw członkowskich Unii Europejskiej (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) I Rzucidło Lublin 2011 s 26 25 Por A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip op cit s 20-26 26 J Schwarze European Adminitrative hellip op cit s 71
Anna Dąbrowska
13
Podobnie jak pojęcie bdquoeuropeizacja prawa administracyjnegordquo roacutewnież
pojęcie bdquoeuropejskie prawo administracyjnerdquo ma roacuteżne znaczenia Bywa ono
bowiem rozumiane szeroko jako element bdquoeuropejskiego porządku administra-
cyjnoprawnegordquo w ktoacuterym wyroacuteżnia się prawo administracji Unii Europej-
skiej unijne prawo administracyjne konwencyjne prawo administracyjne
prawo administracyjne państwa europejskiego (państw europejskich)27
T von Danwitz wskazuje na trzy następujące znaczenia pojęcia bdquoeuro-
pejskie prawo administracyjnerdquo w rozumieniu prawa jako systemu przepisoacutew
prawa
przepisy administracyjne państw członkowskich Unii Europejskiej obowią-
zujące w danym kraju
przepisy i zasady wyrażone w orzecznictwie tworzące część europejskiego
prawa administracyjnego ktoacutera dotyczy wykonywania prawa wspoacutelnoto-
wego przez instytucje europejskie
regulacje i zasady prawa wspoacutelnotowego określone w orzecznictwie ktoacutere
powinny być stosowane przez państwa członkowskie przy wykonywaniu
prawa wspoacutelnotowego28
Europejskie prawo administracyjne to zatem normy prawa europej-
skiego (tworzone przez organy organizacji) zaadresowane do państw
członkowskich (Unii Europejskiej lub Rady Europy bądź innej organizacji np
Organizacji Wspoacutełpracy Gospodarczej i Rozwoju) i stosowane przez organy
administracji publicznej oraz sądy tych państw (poziom narodowy) ndash drugie
znaczenie europejskiego prawa administracyjnego29
Europejskie prawo administracyjne należy rozumieć jako fragment
przynajmniej dwoacutech systemoacutewporządkoacutew prawnych a mianowicie prawa
unijnego i prawa konwencyjnego (Rady Europy) W obrębie prawa unijnego
wyroacuteżnia się najczęściej prawo administracji Unii Europejskiej oraz unijne
prawo administracyjne30 Z punktu widzenia pojmowania przedmiotowego
zagadnienia istotne jest prawo kreowane przez Radę Europy Niewątpliwym
jest fakt iż akty prawne zaroacutewno o charakterze hard law jak i soft law31 wyda-
27 E Schmidt-Aszligmann Deutsches und Europaumlisches Verwaltungsrecht Heidelberg 1994 s 924ndash925 28 T von Danwitz Europaumlisches Verwaltungsrecht Berlin 2008 s 5-6 29 G Krawiec Europejskie prawo hellip op cit s 15 30 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip op cit s 27 31 Instrumenty tzw miękkiego prawa występują roacutewnież w prawie Unii Europejskiej (wcześniej w prawie wspoacutelnotowym) Choć nie mają mocy prawnie wiążącej i nie mogą stanowić podstawy działania organoacutew krajowych to w praktyce mogą wywoływać pośrednie skutki prawne zwłaszcza gdy wykorzystywane są jako wskazoacutewka interpretacyjna przy dokonywaniu wykładni prawa Szerzej na temat soft law zob
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
14
wane w ramach tej organizacji odgrywają ważną rolę w kształtowaniu europej-
skiego prawa administracyjnego Co więcej G Krawiec wskazuje na istnienie
prawa administracyjnego Rady Europy ktoacuterego źroacutedłami są
europejskie prawo administracyjne zawarte w prawie traktatowym Rady
Europy
europejskie prawo administracyjne zawarte w rezolucjach i rekomenda-
cjach Komitetu Ministroacutew Rady Europy32
Prawo administracyjne Unii Europejskiej33 obejmuje zagadnienia
związane z organizacją i funkcjonowaniem Unii Europejskiej (jej administracji)
a także z relacjami pomiędzy Unią Europejską a państwami członkowskimi
(oraz innymi podmiotami)34 Prawo Unii Europejskiej tworzy autonomiczny
system prawny ktoacutery funkcjonuje zaroacutewno na poziomie prawa
międzynarodowego jak roacutewnież na poziomie prawa krajowego RP Niemniej
jednak posiada cechy nieznane wcześniej nauce prawa ktoacutere sprawiają iż
należy traktować go jako nowy odrębny system prawny35
4 Wpływ procesu europeizacji prawa na zmiany w zakresie
materialnego prawa administracyjnego
Biorąc pod uwagę treść przepisoacutew prawnych w ramach prawa admini-
stracyjnego możemy wyroacuteżnić prawo ustrojowe materialne i procesowe Część
materialna prawa administracyjnego zawiera normy ustanawiające wzajemne
uprawnienia i obowiązki organoacutew administracji publicznej i podmiotoacutew znajdu-
jących się na zewnątrz tej administracji zawarte w przepisach prawa administra-
cyjnego powszechnie obowiązującego36
J Supernat Miejsce i znaczenie soft law w prawie publicznym Unii Europejskiej (w) Nowe problemy badawcze w teorii prawa administracyjnego (red) J Boć A Chajbowicz Wrocław 2009 s 439-445 L Senden Soft law in European Community Law Portland 2004 M Kopeć Wspoacutelnotowe soft law jako przejaw europeizacji prawa farmaceutycznego (w) Europeizacja administracji publicznej (red) I Lipowicz Warszawa 2008 s 246-259 32 G Krawiec Europejskie prawo hellip op cit s 30-31 33 Szerzej zob Prawo administracyjne Unii Europejskiej (red) R Grzeszczak A Szczerba-Zawada Warszawa 2016 34 G Krawiec Europejskie prawo hellip op cit s 47 35 K Woacutejtowicz Zasady stosowania prawa wspoacutelnotowego w państwach członkowskich Unii Europejskiej Warszawa 2003 s 4 i n 36 E Ura E Ura Prawo administracyjne Warszawa 2001 s 30
Anna Dąbrowska
15
Materialne prawo administracyjne37 to prawo obejmujące normy odno-
szące się do konkretnych sfer aktywności administracji Są one podstawą
powstania stosunku administracyjnoprawnego (z mocy prawa na podstawie
decyzji czy działań faktycznych) a w związku z powyższym dotyczą nakładania
obowiązkoacutew bądź przyznawania lub odmowy przyznania uprawnień indywi-
dualnie określonym podmiotom38 Administracyjne prawo materialne jest
bardzo rozczłonkowane gdyż jest to jedyna w istocie dziedzina prawa grupu-
jąca tak roacuteżne stany faktyczne poddane rozmaitym regulacjom39 Ze względu na
to iż prawo administracyjne materialne jest niezwykle rozległe merytorycznie
i obejmuje zroacuteżnicowane dziedziny a przez to w jego skład wchodzi ogromna
ilość aktoacutew prawnych charakteryzujących się w dodatku ogromnym dynami-
zmem niezwykle trudno całościowo przedstawić proces jego europeizacji
i wskazać konkretne efekty we wszystkich dziedzinach tego prawa40
Zagadnienie europeizacji materialnego prawa administracyjnego jest
przez przedstawicieli doktryny ujmowane dwojako ndash w węższym lub szerszym
znaczeniu W pierwszym przypadku europeizacja materialnego prawa
administracyjnego oznacza proces zmiany prawa krajowego państwa
członkowskiego pod wpływem norm prawnych ustanowionych w źroacutedłach
prawa Unii Europejskiej W drugim zaś europeizacja obejmuje procesy kształ-
towania polskiego porządku prawno-administracyjnego w części materialnej
pod wpływem prawa Unii Europejskiej ale też prawa takiej europejskiej
organizacji międzynarodowej jak Rada Europy Ponieważ Unia Europejska
została ukształtowana na fundamencie wartości zadeklarowanych w Konwencji
o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności41 z dnia 4 listopada
37 Szerzej o materialnym prawie administracyjnym zob Rozważania nad pojęciem i istotą prawa administracyjnego materialnego (w) Prawo administracyjne materialne System Prawa Administracyjnego T 7 (red) R Hauser Z Niewiadomski A Wroacutebel Warszawa 2017 s 1-50 38 Z Duniewska wskazuje że bdquozrodziło się ono i trwa ze względu na ludzi na potrzeby człowieka i kreowanych przez ludzi wspoacutelnot Nie jest ono ndash ze swej istoty ndash nastawione na spełnianie oczekiwań administracji publicznej choć właśnie ona jest często jego inicjatorem lub kreatorem Sprzyjając dobremu administrowaniu prawo to tworzone jest przede wszystkim dla tych ktoacuterzy objęci są prawnie zakreśloną aktywnością tej administracji lub narzuconą jej powściągliwościąrdquo Z Duniewska W kwestii roli i celoacutew materialnego prawa administracyjnego (w) Studia z prawa administracyjnego i nauki o administracji Księga jubileuszowa dedykowana Prof zw dr hab Janowi Szreniawskiemu (red) Z Czarnik Z Niewiadomski J Posłuszny J Stelmasiak Przemyśl-Rzeszoacutew 2011 s 165 i n 39 J Zimmermann Jedność prawa administracyjnego (w) Między tradycją a przyszłością w nauce prawa administracyjnego (red) J Supernat Wrocław 2009 s 831 40 J Jagielski Europeizacja prawa hellip op cit s 39-40 41 Dz U 1993 Nr 61 poz 284 ze zm
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
16
1950 r dlatego też rozdzielenie zakresu oddziaływania tych dwoacutech porządkoacutew
na polskie materialne prawo administracyjne jest trudne do przeprowadzenia
W tej sytuacji zasadne jest opowiedzenie się za wyroacuteżnionym wyżej szerszym
znaczeniem europeizacji materialnego prawa administracyjnego42
Opisany powyżej proces europeizacji prawa administracyjnego powo-
duje zmiany materialnego prawa administracyjnego ktoacutere są konsekwencją
udziału Polski w Radzie Europy i ratyfikowania Konwencji o Ochronie Praw
Człowieka i Podstawowych Wolności udziału Polski w Unii Europejskiej jak
roacutewnież przyszłych wyzwań w tym zakresie dla prawa administracyjnego
Zmiany w zakresie prawa administracyjnego materialnego będące
następstwem udziału Polski w Radzie Europy dotyczą tych obszaroacutew prawa
administracyjnego ktoacutere wiążą się ze statusem osoacuteb fizycznych z ich prawami
i wolnościami43 (min zniesienie cenzury zmiany w prawie prasowym ustawa
o gwarancjach wolności sumienia i wyznania prawo o stowarzyszeniach pra-
wo o zgromadzeniach partiach politycznych i cudzoziemcach)
Oddziaływanie prawa Rady Europy jako bdquoklasycznegordquo prawa
międzynarodowego o zasięgu regionalnym jest niewątpliwie mniej intensywne
niż oddziaływanie prawa Unii Europejskiej ponieważ po pierwsze ndash jest to
prawo ochrony praw człowieka a zatem jego zakres normowania jest węższy
po drugie ndash oddziaływanie tego prawa na prawo państw-stron Rady Europy jest
poddane regułom prawa międzynarodowego ktoacutere nie ustanowiło jeszcze
systemu podobnie wszechstronnych zroacuteżnicowanych i skutecznych form
wpływu na prawo wewnętrzne państw europejskich jakie ukształtowały się
stopniowo w prawie Unii Europejskiej44
Roacutewnież udział państwa w strukturach Unii Europejskiej wywołuje
skutki w zakresie konkretnych regulacji dotyczących prawa materialnego
W Polsce szczegoacutelnie widoczne jest to zdaniem M Jaśkowskiej w odniesieniu
do kwestii gospodarczych ochrony środowiska45 prawa urzędniczego i komu-
nalnego prawa rolnego kartelowego celnego zagospodarowania przestrzen-
42 A Wroacutebel Europeizacja prawahellip op cit s 18-19 43 Zdaniem J Łętowskiego Rada Europy uchwala konwencje wydaje liczne dyrektywy i zalecenia ktoacuterych przedmiotem jest głoacutewnie sfera określana jako bdquoprawa człowiekardquo a przede wszystkim stosunki na linii obywatel ndash państwo J Łętowski Rada Europy o postępowaniu administracyjnym (w) Problemy prawa publicznego Lublin 1993 s 93-94 44 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip op cit s 20 45 Europeizacja prawa poprzez zbliżanie systemoacutew prawnych ma szczegoacutelnie doniosłe znaczenie w dziedzinie środowiska Dyrektywa jako instrument harmonizacji prawa jest najczęściej stosowaną formą działania Unii Europejskiej służącą osiągnięciu celoacutew określonych w art 191 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej MM Kenig-Witkowska Prawo środowiska Unii Europejskiej Warszawa 2012 s 105
Anna Dąbrowska
17
nego ochrony żywności warunkoacutew żywienia itp46 Nastąpiło roacutewnież dosto-
sowanie ustawodawstwa krajowego w zakresie prawa o spoacutełkach prawa
bankowego prawa własności intelektualnej środowiska naturalnego transpor-
tu i telekomunikacji
W efekcie europeizacji materialnego prawa administracyjnego następu-
je jego gwałtowny rozrost jako konsekwencja objęcia całkiem nowych obsza-
roacutew ale roacutewnież rozbudowania istniejących już aktoacutew prawnych Jako przykład
można wskazać wpływ zniesienia kontroli na granicach wewnętrznych na
rozrost regulacji w obszarach wchodzących w zakres przestrzeni wolności
bezpieczeństwa i sprawiedliwości (polityka azylowa wizowa imigracyjna
ochrony granic zewnętrznych)47
Rozpatrując rodzaje europeizacji prawa administracyjnego typu
top-down i typu bottom-up ktoacutere zostały zaprezentowane powyżej w sytuacji
materialnego prawa administracyjnego mamy do czynienia z akomodacją lub
absorpcją prawa administracyjnego w ramach Unii Europejskiej Materialne
prawo administracyjne podlega zatem procesowi europeizacji w wersji top-
down
Wpływ prawa europejskiego na krajowe prawo administracyjne państw
europejskich można stwierdzić zaroacutewno w płaszczyźnie stanowienia prawa
krajowego stosowania tego prawa jak i w płaszczyźnie jego interpretacji
W płaszczyznach stanowienia i stosowania materialnego prawa administracyj-
nego europeizacja dokonuje się w sposoacuteb bezpośredni albo pośredni
Europeizację o charakterze bezpośrednim w sferze stanowienia prawa
należy łączyć z wprowadzaniem do polskiego porządku prawnego norm szero-
ko ujmowanego prawa europejskiego stosownie do treści art 91 Konstytucji
RP48 czyli z ratyfikowaniem umoacutew międzynarodowych (państwo europejskie
jako strona umowy jest obowiązane do przestrzegania lub wykonywania jej
postanowień) jak i z bezpośrednim obowiązywaniem niektoacuterych aktoacutew praw-
nych Unii Europejskiej min rozporządzeń Akty te wprost oddziałują na treść
zakres i formy prawa państw europejskich w tym materialnego prawa admini-
stracyjnego49 Natomiast europeizacja o charakterze pośrednim następuje
przez stanowienie aktoacutew prawa krajowego ktoacutere w swojej treści odpowiadają
46 M Jaśkowska Europeizacja prawa administracyjnego bdquoPaństwo i Prawordquo 1999 Z 11 s 23 47 F Tereszkiewicz Europeizacja prawa hellip op cit s 90 48 Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r (DzU z 1997 r Nr 78 poz 483 ze zm) 49 Leksykon prawa administracyjnego materialnego (red) T Bąkowski K Żukowski Warszawa 2016 s 48
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
18
aktom prawa europejskiego Europeizacja o charakterze pośrednim polega
więc na
wprowadzaniu do krajowego porządku prawnego aktoacutew ktoacutere zawierają
normy o takim samym zakresie zastosowania i normowania jak w aktach
prawa unijnego (np implementacja dyrektywy)
uwzględnianiu w procesie tworzenia przepisoacutew prawa krajowego reguł
obowiązujących w prawie unijnym a także
uchylaniu przepisoacutew krajowych sprzecznych z prawem unijnym50
Podsumowanie
Z poczynionych powyżej uwag wyłania się kilka zasadniczych
wnioskoacutew Po pierwsze proces europeizacji to wpływ szeroko rozumianego
prawa europejskiego obejmującego system prawa Unii Europejskiej jak
roacutewnież porządek prawny Rady Europy na system prawa państw europejskich
Jest on jednym z czynnikoacutew ktoacutere kształtują obraz i tendencje rozwojowe
wspoacutełczesnego materialnego prawa administracyjnego Proces europeizacji
w odniesieniu do tej części prawa administracyjnego należy utożsamiać
z wpływem prawa europejskiego na treść prawa materialnego państw europej-
skich w aspekcie jego stanowienia stosowania i interpretacji
Prawo europejskie wpływa na prawo administracyjne państw europej-
skich poprzez ustanowienie na poziomie europejskim norm prawa materialne-
go administracyjnego i zobowiązanie państw europejskich do wdrażania tych
norm do krajowych porządkoacutew prawnych głoacutewnie w drodze harmonizacji lub
ujednolicania prawa Proces ten należy zatem utożsamiać z konwergencją
prawa krajowego z prawem europejskim ktoacuterej rezultatem jest transpozycja
prawa europejskiego do prawa krajowego a ponadto bezpośrednie obowiązy-
wanie prawa europejskiego na poziomie krajowym
Kształt materialnego prawa administracyjnego jest w dużej mierze
konsekwencją zapewnienia skuteczności prawu Unii Europejskiej Jest on
wynikiem dążenia przez państwa członkowskie do osiągnięcia wspoacutelnego celu
poprzez respektowanie tych samych wartości
Konkludując należy stwierdzić że prawo Unii Europejskiej ale także
i normy tworzone w ramach Rady Europy oddziałują na treść norm material-
nego prawa administracyjnego oraz na praktykę jego stosowania
i wykładni jak roacutewnież co może jest jeszcze bardziej istotne na doktrynę
i świadomość prawną Jednocześnie należy zauważyć iż wpływ prawa Unii
50 A Wroacutebel Europeizacja prawahellip op cit s 25
Anna Dąbrowska
19
Europejskiej na materialne prawo administracyjne jest zdecydowanie mocniej-
szy aniżeli prawa Rady Europy Wynika to z faktu iż Rada Europy ma węższy
zakres normowania (stanowi w głoacutewnej mierze prawo ochrony praw człowie-
ka) Poza tym prawo Unii Europejskiej wykształciło cały wachlarz skutecznych
instrumentoacutew prawnych oddziałujących na prawo krajowe
Za sprawą europeizacji następuje bezpośredni lub pośredni wpływ na
wewnętrzne regulacje prawne min prawo celne prawo energetyczne prawo
telekomunikacyjne prawo ochrony środowiska co w konsekwencji przekłada
się na modernizację materialnego prawa administracyjnego Należy więc uznać
że w dzisiejszych realiach materialne prawo administracyjne nie jest wyłącznie
rezultatem działań krajowego legislatora albowiem znaczący wpływ na
ostateczny jego kształt mają legitymowane podmioty ponadpaństwowe
Bibliografia
Źroacutedła
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r DzU z 1997 r
Nr 78 poz 483 ze zm
Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z dnia 4 li-
stopada 1950 r Dz U 1993 Nr 61 poz 284 ze zm
Literatura
Duniewska Z Jaworska-Dębska B Michalska-Badziak R Olekniczak-
Szałowska E Stahl M Prawo administracyjne Pojęcia instytucje zasady
w teorii i orzecznictwie Warszawa 2013
Duniewska Z W kwestii roli i celoacutew materialnego prawa administracyjnego (w)
Studia z prawa administracyjnego i nauki o administracji Księga jubileuszowa
dedykowana Prof zw dr hab Janowi Szreniawskiemu (red) Z Czarnik
Z Niewiadomski J Posłuszny J Stelmasiak Przemyśl-Rzeszoacutew 2011
Dyson K Introduction EMU as Integration Europeanization and Convergence
(w) European States and the Euro Europeanization Variation and Conver-
gence (red) K Dyson Oxford-New York 2002
Europeizacja prawa krajowego Wpływ integracji europejskiej na klasyczne
dziedziny prawa krajowego (red) C Mik Toruń 2000
Howell K Developing Conceptualizations of Europeanization and European In-
tegration Mixing Methodologies ESRC Seminar 1UACES Study Group 2
httpaeipittedu17201Howellpdf
Jagielski J Europeizacja prawa administracyjnego materialnego (na przykładzie
prawa migracyjnego) (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
20
(red) Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Wrocław
2005
Jaśkowska M Europeizacja prawa administracyjnego bdquoPaństwo i Prawordquo 1999
Z 11
Kenig-Witkowska MM Prawo środowiska Unii Europejskiej Warszawa 2012
Kmieciak Z Postępowanie administracyjne w świetle standardoacutew europejskich
Warszawa 1997
Kopeć M Wspoacutelnotowe soft law jako przejaw europeizacji prawa
farmaceutycznego (w) Europeizacja administracji publicznej (red)
I Lipowicz Warszawa 2008
Krawiec G Europejskie prawo administracyjne Warszawa 2009
Leksykon prawa administracyjnego materialnego (red) T Bąkowski
K Żukowski Warszawa 2016
Łętowski J Rada Europy o postępowaniu administracyjnym (w) Problemy
prawa publicznego Lublin 1993
Mazurkiewicz P Europeizacja Europy Tożsamość kulturowa Europy
w kontekście procesoacutew integracyjnych Warszawa 2001
Olsen JP The Many Faces of Europeanization bdquoJournal of Common Market Stud-
iesrdquo 2002 Vol 40 Nr 5
Prawo administracyjne Unii Europejskiej (red) R Grzeszczak A Szczerba-
Zawada Warszawa 2016
Rozważania nad pojęciem i istotą prawa administracyjnego materialnego
(w) Prawo administracyjne materialne System Prawa Administracyjnego T 7
(red) R Hauser Z Niewiadomski A Wroacutebel Warszawa 2017
Ruszkowski J Struktura wielopoziomowego zarządzania w Unii Europejskiej
(w) Multi-Level Governance w Unii Europejskiej (red) J Ruszkowski
L Wojnicz Szczecin-Warszawa 2013
Schmidt-Aszligmann E Deutsches und Europaumlisches Verwaltungsrecht Heidelberg
1994
Schwarze J European Administrative Law London 2006
Senden L Soft law in European Community Law Portland 2004
Streinza R Prawo europejskie Warszawa 2002
Supernat J Europejska przestrzeń administracyjna (zagadnienia wybrane) (w)
Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) Z Janku Z Leoński
M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Warszawa 2005
Supernat J Miejsce i znaczenie soft law w prawie publicznym Unii Europejskiej
(w) Nowe problemy badawcze w teorii prawa administracyjnego (red) J Boć
A Chajbowicz Wrocław 2009
T von Danwitz Europaumlisches Verwaltungsrecht Berlin 2008
Anna Dąbrowska
21
Tereszkiewicz F Europeizacja prawa administracyjnego (w) Europeizacja
polityk publicznych w Polsce (red) R Riedel Opole 2015
Ura E Ura E Prawo administracyjne Warszawa 2001
Wach K Europeizacja i jej kontekst bdquoZeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekono-
micznego w Krakowierdquo 2011 Nr 852
Wołpiuk WJ Semantyczne prawne i konstytucyjnoprawne aspekty pojęcia
europeizacji bdquoZeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Zarządzania i Prawa im
Heleny Chodkowskiejrdquo 2008 Nr 2
Woacutejtowicz K Zasady stosowania prawa wspoacutelnotowego w państwach
członkowskich Unii Europejskiej Warszawa 2003
Wroacutebel A Europeizacja prawa imigracyjnego Republiki Federalnej Niemiec
w latach 1999ndash2009 Wrocław 2010
Wroacutebel A Europeizacja polskiego prawa o postepowaniu administracyjnym
a autonomia proceduralna państw członkowskich Unii Europejskiej (w)
Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) I Rzuciło Lublin 2011
Wroacutebel A Europeizacja prawa administracyjnego ndash pojęcie i konteksty
(w) Europeizacja prawa administracyjnego System Prawa Administracyjnego
T 3 (red) R Hauser Z Niewiadomski A Wroacutebel Warszawa 2014
Wroacutebel I Europeizacja prawa imigracyjnego Republiki Federalnej Niemiec
w latach 1999ndash2009 Wrocław 2010
Zimmermann J Kilka dylematoacutew nauki prawa administracyjnego w okresie
europeizacji (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red)
Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Wrocław 2005
Zimmermann J Jedność prawa administracyjnego (w) Między tradycją
a przyszłością w nauce prawa administracyjnego (red) J Supernat Wrocław
2009
Zimmermann J Prawo administracyjne Warszawa 2014
22
dr Tomasz Dąbrowski51
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
Patient Rights Commission in the system of protection of patients rights
Streszczenie
Artykuł zatytułowany Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie
ochrony praw pacjenta zawiera następujące części wprowadzenie procedura
powołania i odwołania Rzecznika Praw Pacjenta kompetencje Rzecznika Praw
Pacjenta postępowanie w sprawach naruszenia indywidualnych praw pacjenta
postępowanie w sytuacji naruszenia zbiorowych praw pacjenta pełnienie
funkcji Rzecznika Praw Pacjenta ndash dane statystyczne oraz podsumowanie
We wprowadzeniu autor pisze o systemie konstytucyjnej gwarancji ochrony
zdrowia a także podaje definicję legalną pojęcia bdquopacjentrdquo W następnej części
omawia procedurę powołania i odwołania Rzecznika Praw Pacjenta Cześć trze-
cia prezentuje kompetencje tytułowego organu Następna cześć traktuje o po-
stępowaniu w sprawach naruszenia indywidualnych praw pacjenta Kolejna
cześć ukazuje postępowania Rzecznika w sprawach praktyk naruszających
zbiorowe prawa pacjenta Szoacutesta cześć tekstu analizuje dane statystyczne znaj-
dujące się w sprawozdaniach ktoacutere corocznie Rzecznik przedstawia Radzie
Ministroacutew W podsumowaniu autor dokonuje oceny prawnych regulacji Rzecz-
nika Praw Pacjenta
Słowa kluczowe
pacjent prawa pacjenta Rzecznik Praw Pacjenta
Summary
The article entitled the Institution of Patient Ombudsman in the system of
protection of patients rights includes the following parts introduction proce-
dure for appointing and dismissing the Patient Rights Ombudsman competence of
the Patient Rights Ombudsman proceedings for infringement of individual pa-
tient rights Patient in figures and a summary In the introduction the author
51 Adiunkt Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu radca prawny
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
23
writes about the constitutional system of health protection and provides a legal
definition of the term patient The next section discusses the procedure for ap-
pointing and dismissing the Patient Rights Ombudsman Part three presents the
competence of the institution The next part deals with cases of infringement of
individual patient rights Another part shows the Ombudsmans conduct in cases
that violate the patients collective rights The sixth part of the text analyzes the
data contained in reports which the Ombudsman presents annually to the Council
of Ministers In conclusion the author evaluates the legal regulations of the Pa-
tient Rights Ombudsman
Key words patient patient rights Patient Rights Ombudsman
Wprowadzenie
W polskim systemie prawnym prawo do ochrony zdrowia zostało
unormowane w przepisie art 68 Konstytucji RP52 Według dyspozycji ust 1 art
68 Konstytucji każdy ma prawo do ochrony zdrowia W wyroku z dnia 23 mar-
ca 1999 r TK zaprezentował stanowisko iż z art 61 ust 1 Konstytucji trzeba
wywieść bdquopodmiotowe prawo jednostki do ochrony zdrowia oraz obiektywny
nakaz podejmowania przez władze publiczne takich działań ktoacutere są konieczne
dla należytej ochrony i realizacji tego prawardquo53 W obecnym czasie w naszym
kraju w jednym akcie prawnym uregulowano prawa pacjenta a także środki
jego ochrony W 2017 r minęło 8 lat od wprowadzenia centralnego organu
administracji rządowej ktoacutery stoi na straży przestrzegania praw pacjentoacutew
w systemie ochrony zdrowia54 W art 3 ust 4 upp ustawodawca wprowadził
legalną definicję pojęcia pacjent zgodnie z ktoacutera pacjentem jest osoba bdquozwraca-
jąca się o udzielenie świadczeń zdrowotnych lub korzystająca ze świadczeń
zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych
lub osobę wykonującą zawoacuted medycznyrdquo W doktrynie przyjmuje się że prawa
pacjenta stanowią integralną cześć praw człowieka55 Prawa pacjenta określane
są też jako prawa człowieka w relacji z określoną instytucją opieki zdrowotnej
lub w relacji z zawodami medycznymi ze względu na podejmowane przez nich
czynności zawodowe lub urzędowe56
52 Konstytucja Rzeczpospolitej Polski z dnia 2 kwietnia 1997 r Dz U z 1997 r nr 78 poz 483 ze zm 53 K298 OTK 1999 nr 3 poz 38 54 Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta tj z dnia 8 czerwca 2017 r Dz U z 2017 r poz 1318 ze zm Dalej cytowana jako upp 55 D Karkowska Prawa pacjenta Warszawa 2009 s 42 56 D Safian Prawo pacjenta do informacji o rozpoznaniu i proponowanych metodach leczenia bdquoAntidotumrdquo 1993 nr 1 s 18
Tomasz Dąbrowski
24
Podstawowym celem tego tekstu jest ukazanie i analiza statutu praw-
nego Rzecznika Praw Pacjenta Analiza ta zostanie dokonana zaroacutewno w opar-
ciu o wypowiedzi doktryny jak roacutewnież w oparciu o judykaty sądowe a przede
wszystkim w oparciu o analizę wykładni przepisoacutew prawnych dotyczących
Rzecznika Praw Pacjenta Ze względu na ograniczone ramy publikacji tekst nie
będzie analizował genezy tytułowej instytucji a także cywilnych środkoacutew
ochrony praw pacjenta
1 Procedura powołania i odwołania Rzecznika Praw Pacjenta
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta powołana została w celu ochrony
praw pacjenta Przepisy przedmiotowej ustawy jednoznacznie wskazują iż
Rzecznik Praw Pacjenta jest organem monokratycznym Nadzoacuter nad jego dzia-
łalnością w świetle art 42 ust 2 upp sprawuje Prezes Rady Ministroacutew
Z art 44 ust 1 upp wynika expressis verbis iż obsadzenie instytucji Rzecznika
Praw Pacjenta następuje w drodze otwartego konkursu ktoacutery ogłasza Prezes
Rady Ministroacutew57 Natomiast Minister Zdrowia powołuje zespoacuteł konkursowy
w składzie liczącym minimum 3 osoby ktoacuterych wiedza i doświadczenie pozwa-
lają na wyłonienie odpowiednich kandydatoacutew W art 43 upp wymienione
zostały obligatoryjne wymagania stawiane przed kandydatami do pełnienia
funkcji Rzecznika Praw Pacjenta w Polsce W myśl ustępu 1 analizowanego
przepisu Rzecznikiem Praw Pacjenta może zostać osoba ktoacutera spełnia łącznie
następujące kryteria posiada co najmniej wykształcenie wyższe i tytuł zawo-
dowy magistra lub inny roacutewnorzędny nie była prawomocnie skazana
za przestępstwo popełnione umyślnie jej stan zdrowia pozwala na prawidłowe
wykonywanie funkcji a także posiada wiedzę i doświadczenie dające rękojmię
prawidłowego sprawowania funkcji Z art 43 ust 1 upp można wysnuć prima
facie wniosek iż ustawodawca nie postawił wysokich wymagań przed kandyda-
tami do pełnienia tak ważnego stanowiska
Należy zgodzić się ze stwierdzeniem M Paszkowskiej ktoacutera uważa iż są
to standardowe i dość ogoacutelne przesłanki ktoacutere nie sprzyjają rzetelnemu wybo-
rowi a przede wszystkim efektywnej ochronie praw pacjenta Pierwszą z prze-
słanek uznaje M Paszkowska za bardzo ogoacutelną gdyż dla dobra pacjentoacutew po-
winna być ona doprecyzowana poprzez wskazanie konkretnych kierunkoacutew
studioacutew ndash a nie tylko stopnia wykształcenia Proponuje ona aby to były kierunki
57 Informacja o naborze na stanowisko Rzecznika Praw Pacjenta ogłoszona zaroacutewno przez Biuletyn Informacji Publicznej a także przez Biuletyn Informacji Publicznej Prezesa Rady Ministroacutew jak roacutewnież w informacja ta zamieszczona jest w biurze Rzecznika Praw Pacjenta
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
25
takie jak prawo zdrowie publiczne medycyna gdyż Rzecznik Praw Pacjenta
rozpatruje głoacutewnie skargi pacjentoacutew dotyczące naruszenia ich praw Z tego
względu wykształcenie prawnicze jest uzasadnione58 Ostatnią z wyżej wymie-
nionych przesłanek dotyczącą posiadania przez kandydata wiedzy
i doświadczenia dającego rękojmię prawidłowego sprawowania funkcji Rzecz-
nika należy także uznać za ogoacutelnikową i niedoprecyzowaną Ustawodawca
w tym przypadku nie podaje o jaki zakres wiedzy dokładnie chodzi i jak długie
doświadczenia musi posiadać kandydat aby dał rękojmię prawidłowego wyko-
nywania swoich obowiązkoacutew jako Rzecznik Praw Pacjenta W takim przypadku
należy zgłosić postulat de lege ferenda żeby ustawodawca doprecyzował prze-
słanki formalne ktoacutere musi spełniać kandydat na Rzecznika Praw Pacjenta
gdyż w obecnej regulacji prawnej są one niewystarczające i z dużym prawdo-
podobieństwem można stwierdzić wprost iż kandydaci nie dadzą wystarczają-
cej rękojmi prawidłowego sprawowania swojej funkcji Określenie przez usta-
wodawcę kierunkoacutew studioacutew ktoacutere obligatoryjnie kandydat musi ukończyć
a także np specjalistycznych studioacutew podyplomowych (dotyczących zdrowia
publicznego praw pacjentoacutew postępowania administracyjnego) jak roacutewnież
podanie wymaganej określonej liczby lat doświadczenia przełoży się na wyboacuter
kandydatoacutew kompetentnych profesjonalnych i fachowych ktoacuterzy będą działać
w ochronie praw pacjentoacutew W przepisie art 43 ust 2 upp ujęty został zakaz
łączenia funkcji Rzecznika z zajmowaniem i wykonywaniem przez niego innych
funkcji zawodowych (tzw incompatibilitas) Wyjątkiem od tego zakazu jest
możliwość zajmowania stanowiska profesora uczelni wyższej Rzecznik nie
może być roacutewnież członkiem partii politycznych a także nie może prowadzić
działalności gospodarczej nie dającej się pogodzić z obowiązkami i godnością
sprawowanej funkcji
Następnie w toku przeprowadzonego postepowania komisja wyłania
maksymalnie trzech kandydatoacutew ktoacuterych przedstawia Prezesowi Rady Mini-
stroacutew Z prac komisja konkursowa musi obligatoryjnie sporządzić protokoacuteł
Obowiązek taki przewiduje ust 8 art 44 upp Wypada zauważyć że regulacja
art 44 ust 7 upp nie wskazuje wprost czy Prezes Rady Ministroacutew musi obliga-
toryjnie dokonać wyboru spośroacuted zaprezentowanych przez komisje kandyda-
toacutew W doktrynie przyjmuje się iż Prezes Rady Ministroacutew może spośroacuted przed-
stawionych trzech kandydatoacutew nie powołać nikogo na stanowisko Rzecznika
Praw Pacjenta W takiej sytuacji trzeba powtoacuterzyć procedurę wyboru aż do
wybrania takich kandydatoacutew z ktoacuterych jednego Prezes Rady Ministroacutew powoła
58 M Paszkowska Rzecznik Praw Pacjenta w systemie ochrony prawnej bdquoPrzegląd Prawa Publicznegordquo 2010 nr 7-8 s 189
Tomasz Dąbrowski
26
do pełnienia funkcji Rzecznika59 Za takim stanowiskiem przedstawicieli litera-
tury przedmiotu przemawia zaroacutewno wykładnia językowa tego przepisu jak
roacutewnież wykładnia systemowa Wyniki naboru ogłasza się niezwłocznie w Biu-
letynie Informacji Publicznej60
Z analizy przepisoacutew upp wynika iż Rzecznik Praw Pacjenta nie jest
organem kadencyjnym Według art 45 upp Prezes Rady Ministroacutew odwołuje
Rzecznika Ustawodawca w tym przepisie wyposażył Prezesa Rady Ministroacutew
w swobodę decyzji odnośnie pozbawienia funkcji Rzecznika Jak zwraca uwagę
D Karkowska o odwołaniu Rzecznika mogą decydować zaroacutewno względy me-
rytoryczne jak i pozamerytoryczne Regulacja ta odsłania słabość instytucji
Rzecznika gdyż jego zachowanie lub podjęte decyzje mogą mieć wpływ na
utratę funkcji 61 In fine art 45 upp przewiduje że odwołany Rzecznik pełni
swoją funkcję do dnia powołania swojego następcy Trafnym byłoby wprowa-
dzenie kadencyjności tego organu Przełożyłoby się to na wzmocnienie pozycji
ustrojowej Rzecznika jak roacutewnież zniwelowałoby proacuteby politycznego wpływa-
nia na jego działalność Wprowadzenie takiej regulacji wzmocniłoby status
prawny tytułowego organu
Rzecznik Praw Pacjenta wykonuje swoje kompetencje przy pomocy nie
więcej niż dwoacutech zastępcoacutew Zastępcy Rzecznika są powoływani i odwoływanie
przez Prezesa Rady Ministroacutew na wniosek Rzecznika Uprawnienie takie wyni-
ka bezpośrednio z art 46 sect 2 upp Z analizy tego przepisu wynika iż to Rzecz-
nik Praw Pacjenta decyduje o tym czy przy wykonywania swoich zadań będzie
wnioskował do Prezesa Rady Ministroacutew o powołanie dwoacutech czy tylko jednego
zastępcy W następnym ustępie art 46 upp ujęte zostały kryteria ktoacutere musi
łącznie spełnić kandydat na zastępcę Rzecznika Są to następujące kryteria
posiada co najmniej wyższe wykształcenie nie był skazany za przestępstwa
popełnione umyślnie stan jego zdrowia pozwala na prawidłowe sprawowanie
funkcji zastępcy Rzecznika posiada wiedzę i doświadczenie dające rękojmie
prawidłowego sprawowania funkcji zastępcy Rzecznika Powyższe kryteria są
koherentne do kryterioacutew stawianych przed kandydatami do pełnienia funkcji
Rzecznika Jednak z jednym wyjątkiem Ustawodawca zrezygnował w tym
przypadku z kryterium posiadania tytułu magistra w stosunku do osoby
59A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta Komentarz Warszawa 2010 s 205 60 Pierwszy Rzecznik Praw Pacjenta został powołany przez Prezesa Rady Ministroacutew w dniu 2 października 2009 r i była nim Krystyna Barbara Kozłowska Obecnie od dnia 30 października 2017 r Rzecznikiem Praw Pacjenta jest Bartłomiej Łukasz Chmielowiec 61 D Karkowska Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta Komentarz Warszawa 2016 s 605
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
27
zastępcy Wynika z tego że zastępcą Rzecznika Praw Pacjenta może zostać oso-
ba posiadająca tylko studia pierwszego stopnia ndash czyli licencjat Takie rozwią-
zanie prawne należy ocenić krytycznie gdyż urząd ten ma chronić prawa
pacjenta Dlatego osoba taka powinna przede wszystkim posiadać minimum
tytuł magistra W przepisie art 46 ust 4 upp ustawodawca właściwie ujął że
jeden z zastępcoacutew obligatoryjnie musi posiadać co najmniej wykształcenie
wyższe w dziedzinie nauk medycznych i tytuł zawodowy magistra lub roacutewno-
rzędny W tym kontekście M Paszkowska wyraźnie zaznacza iż unormowanie
takie powoduje teoretyczną dysproporcje między Rzecznikiem Praw Pacjenta
a jego zastępcą62
2 Kompetencje Rzecznika Praw Pacjenta
Rzecznik wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Rzecznika Praw
Pacjenta Organizacja biura i sposoacuteb jego działania unormowane są w statucie
ktoacutery jest nadawany przez Prezesa Rady Ministroacutew w drodze zarządzenia
Zgodnie z sect 1 ust 1 statutu Biura Rzecznika Praw Pacjenta biuro jest urzędem
administracji rządowej63 W świetle sect 1 ust 2 zs Rzecznik kieruje biurem przy
pomocy nie więcej niż dwoacutech zastępcoacutew dyrektora generalnego i kierownikoacutew
komoacuterek organizacyjnych64 Rzecznik Praw Pacjenta określa zakres zadań dla
swoich zastępcoacutew
Przepis art 47 upp typizuje zadania tytułowej instytucji W doktrynie
powszechnie przyjmuje się że zakres działań Rzecznika można podzielić na
cztery funkcje
1 kontrolna
a prowadzenie postępowań w sprawach praktyk naruszających zbiorowe
interesy pacjentoacutew
b prowadzenie postępowań wyjaśniających w sytuacji gdy Rzecznik
poweźmie informacje co najmniej uprawdopodabniające naruszenie praw
pacjenta
62 M Paszkowska Rzecznik Prawhellip opcit s 192 63 Zarządzenie nr 68 Prezesa Rady Ministroacutew z dnia 3 października 2011 r w sprawie nadania statutu Biura Rzecznika Praw Pacjenta tj MP z 2014 r poz 209 Dalej cytowany jako zs 64 W skład biura wchodzą następujące komoacuterki organizacyjne Zespoacuteł do spraw Zdrowia Psychicznego Zespoacuteł Prawny Zespoacuteł Interwencyjno-Poradniczy Zespoacuteł Prezydialny Zespoacuteł Prasy i Promocji Wydział Finansowy Wydział Spraw Osobowych i Wynagrodzeń Wydział Klasyfikacji Wnioskoacutew Wieloosobowe Stanowisko Pracy do spraw Badań Statystycznych Analiz Strategicznych i Ochrony Danych Osobowych Wieloosobowe Stanowisko Pracy do spraw Informatyzacji Samodzielne Stanowisko Pracy do spraw Audytu Wewnętrznego
Tomasz Dąbrowski
28
c w sprawach cywilnych dotyczących naruszenia praw pacjentoacutew Rzecznik
na prawach przysługujących prokuratorowi może z urzędu lub na wniosek
stron żądać wszczęcia postępowania lub udziału w postępowaniu
2 kreująca
a opracowywanie i przedkładanie Radzie Ministroacutew projekty aktoacutew praw-
nych dotyczących ochrony praw pacjentoacutew
b występowanie do właściwych organoacutew z wnioskiem o podjęcie inicjatywy
ustawodawczej bądź o wydanie lub zmianę aktoacutew prawnych dotyczących
ochrony praw pacjenta
3 prewencyjna
a opracowywanie i wydawanie publikacji oraz programoacutew edukacyjnych
popularyzujących wiedzę poświęconą ochronie praw pacjenta
b wspoacutełpraca z organami władzy publicznej w celu zapewnienia pacjentom
przestrzegania ich praw w szczegoacutelności z ministrem właściwym do spraw
zdrowia
c przedstawianie właściwym organom władzy publicznej organizacjom
i instytucjom oraz samorządom zawodoacutew medycznych ocen i wnioskoacutew
zmierzających do zapewnienia skutecznej ochrony praw pacjenta
4 diagnostyczna
a wspoacutełpraca z organizacjami pozarządowymi społecznymi i zawodowymi
do ktoacuterych celoacutew statutowych należy ochrona praw pacjenta
b analiza skarg pacjentoacutew w celu określenia zagrożeń i obszaroacutew w syste-
mie ochrony zdrowia wymagającej naprawy
c wykonywanie innych zadań określonych w przepisach prawa lub zleco-
nych przez Prezesa Rady Ministroacutew65
3 Postępowanie w sprawach naruszenia indywidualnych praw
pacjenta
W sprawach o ochronę praw pacjenta Rzecznik bada czy na skutek
działania lub zaniechania podmiotoacutew zobowiązanych do przestrzegania
i realizacji tych praw nie wystąpiło ich naruszenie66
65 A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa ohellip opcit s 207-208 A Jacek Zadania Rzecznika Praw Pacjenta w zakresie ochrony praw pacjentoacutew (w) Prawa ochrona zdrowia pacjenta red J Pacian Warszawa 2017 s 112 P Szcześniak J Kozyra Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta i Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego na tle prawonoporoacutewnowczym Propozycje zmian (w) Instytucje ochrony praw człowieka red B Szmulik A Pogłoacutedek B Przywora Warszawa 2015 s 94-95 66 D Karkowska Prawa pacjentahellip op cit s 505
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
29
Rzecznik Praw Pacjenta wszczyna postępowanie wyjaśniające na wnio-
sek lub z własnej inicjatywy Przepis art 50 ust 1 upp przewiduje wszczęcie
postępowania wyłącznie w sytuacji uprawdopodobnienia naruszenia praw
pacjenta w działalności instytucji i organoacutew zobowiązanych do ich przestrze-
gania67 W sytuacji gdy z wnioskiem występuje wnioskodawca to na nim spo-
czywa ciężar uprawdopodobnienia naruszenia praw pacjenta Uprawdopodob-
nienie naruszenia oznacza złożenie przez wnioskodawcę oświadczenia że na-
ruszenie prawa nastąpiło ze wskazaniem rodzaju i rozmiaru naruszenia a tak-
że uwiarygodnienie przez powołanie uprawomocniających je faktoacutew i dowo-
doacutew (np w postaci dokumentoacutew lub ich kopii) W uzasadnieniu wniosku można
powołać i przedstawić wszystkie dowody Natomiast w sytuacji braku dowo-
doacutew uzasadnienie zgłoszonego wniosku musi wywołać w Rzeczniku przekona-
nie co do faktu naruszenia praw pacjenta68
Natomiast jeżeli postępowanie wszczyna Rzecznik z urzędu musi on
posiadać informacje co najmniej uprawdopodabniające naruszenie praw
pacjenta69 W doktrynie uznaje się że informacje ktoacutere są niezbędne do podję-
cia przez Rzecznika postępowania mogą pochodzić z doniesień prasowych ra-
diowych telewizyjnych lub bezpośrednio ze spotkań Rzecznika Źroacutedłem tych
informacji mogę być także sprawozdania Najwyższej Izby Kontroli a także in-
formacje pochodzące od sądoacutew organoacutew administracji od posłoacutew i senatoroacutew
domagających się załatwienia sprawy70 W powyższej sytuacji aby sprawa
została rozpatrzona z urzędu do obowiązkoacutew pracownika biura Rzecznika
Praw Pacjenta należy sporządzenie wniosku w ktoacuterym opisuje on naruszenie
praw pacjenta źroacutedło pochodzenia informacji i propozycje dalszego etapu po-
stępowania Rzecznik lub jego zastępca przedmiotowy musi zatwierdzić wnio-
sek
Wniosek musi zawierać oznaczenie wnioskodawcy oznaczenie pacjen-
ta ktoacuterego prawa zostały naruszone i kroacutetki opis stanu faktycznego Przedmio-
towy wniosek jest wolny od opłat Ustawodawca nie precyzuje kręgu podmio-
toacutew uprawnionych do wniesienia wniosku Na gruncie doktryny wskazuje się
że wnioskodawcą może być każdy czyli zaroacutewno podmiot ktoacuterego prawa
pacjenta zostały naruszone jak roacutewnież podmiot występujący w sprawie inne-
go podmiotu ktoacuterego prawa pacjenta zostały naruszone W takim przypadku
67 M Śliwka Rzecznik Praw Pacjenta w obcych systemach prawnych oraz w prawie polskim bdquoGdańskie Studia Prawniczerdquo 2009 tom XXI s 512 68 E Bagińska Komentarz do art 50 (w) Ustawa o prawach pacjenta i Rzecznika Praw Pacjenta Komentarz red M Nesterowicz Warszawa 2009 s 265 69 U Drozdowska M Śliwka Analiza statusu prawnego Rzecznika Praw Pacjenta ndash zagadnienia wybrane bdquoZeszyty Prawnicze Biura Analiz Sejmowychrdquo 2015 nr 3 s 27 70D Karkowska Ustawa ohellip op cit s 617
Tomasz Dąbrowski
30
w złożonym wniosku trzeba oznaczyć zaroacutewno siebie jak i osobę w imieniu
ktoacuterej się występuje71
Rzecznik Praw Pacjenta po zapoznaniu się ze skierowanym do niego
wnioskiem może w świetle art 51 upp podjąć sprawę poprzestać na wska-
zaniu wnioskodawcy przysługujących mu lub pacjentowi środkoacutew prawnych
przekazać sprawę według właściwości albo nie podjąć sprawy
Rzecznik obligatoryjnie musi powiadomić zainteresowanego wniosko-
dawcę i pacjenta o podjęciu jednego z powyższych tryboacutew postępowania ze
złożonym wnioskiem Ustawodawca nie nałożył na Rzecznika obowiązku
uzasadnienia swojej decyzji co do sposobu postępowania z wnioskiem
Zdaniem doktryny wyboacuter jednego z tryboacutew postępowania powinien doprowa-
dzić do ostatecznego wyjaśnienia konkretnej sprawy Narzędzia w ktoacutere tytu-
łowa ustawa wyposaża Rzecznika Praw Pacjenta muszą być dostosowane
zaroacutewno do treści jak roacutewnież wagi przedmiotowej sprawy Tak aby w sposoacuteb
efektywny wyjaśnić czy doszło do naruszenia praw pacjenta72
W przypadku podjęcia przez Rzecznika sprawy może on stosownie do
art 52 ust 1 pkt 1 i 2 upp samodzielnie prowadzić postępowanie wyjaśniają-
ce lub zwroacutecić się o zbadanie sprawy lub tylko jej części do właściwych orga-
noacutew w szczegoacutelności do organoacutew nadzoru prokuratury kontroli państwowej
zawodowej lub społecznej zgodnie z ich kompetencjami
W sytuacji samodzielnego prowadzenia postępowania wyjaśniającego
Rzecznik ma prawo jak to expressis verbis głosi art 52 ust 2 upp do skorzy-
stania z czterech możliwości Pierwsza z możliwości polega na zbadaniu każdej
sprawy na miejscu nawet bez wcześniejszego uprzedzenia Badanie na miejscu
z reguły będą przeprowadzać kompetentni i posiadający upoważnienie do do-
konania przedmiotowej kontroli pracownicy biura Rzecznika Przeprowadzają-
cy kontrolę stwierdza czy opisane we wniosku zarzuty naruszenia prawa pa-
cjenta mają potwierdzenia w stanie faktycznym ndash czy też są bezzasadne
Następna możliwość sprowadza się do żądania przez Rzecznika złoże-
nia wyjaśnień oraz zapewnienia dostępu do dokumentoacutew przez podmioty
udzielające świadczeń zdrowotnych W świetle tej kompetencji Rzecznik Praw
Pacjenta kieruje żądanie złożenia wyjaśnień przede wszystkim do podmiotu
ktoacutery wnioskodawca lub pacjent wskazał we wniosku Żądanie musi dokładnie
precyzować okoliczności ktoacutere wymagają wyjaśnienia Uzyskana odpowiedź
stanowi materiał dowodowy w przedmiotowej sprawie Po otrzymaniu wyja-
śnień Rzecznik może je uznać za niewystarczające W takiej sytuacji żąda do-
datkowych wyjaśnień lub dostarczenia akt sprawy w przypadku konieczności
71 Ibidem s 616 72 A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa ohellip op cit s 214
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
31
samodzielnego rozstrzygnięcia rozbieżności między treścią skargi a treścią
złożonych wyjaśnień73
Trzecia możliwość jaką posiada Rzecznik w sytuacji samodzielnego
prowadzenia postepowania wyjaśniającego polega na żądaniu przedłożenia
informacji o stanie sprawy prowadzonej przez sądy a także prokuraturę i inne
organy ścigania oraz żądania wglądu w biurze akt sądowych i prokuratorskich
akt innych organoacutew ścigania po zakończeniu postępowania i zapadnięciu roz-
strzygnięcia Zdaniem D Karkowskiej chodzi tutaj o możliwość badania przez
Rzecznika działalności organoacutew organizacji i instytucji pod kątem wykonywa-
nia przez nie ciążących na nich ustawowych praw i obowiązkoacutew prawidłowości
wykonywania przez nich ochrony praw pacjenta Przedmiotem kontroli Rzecz-
nika nie są tylko działania ale także bezczynność tych instytucji74
Ostatnia z możliwości ktoacutere posiada Rzecznik do samodzielnego pro-
wadzenia postępowania wyjaśniającego dotyczy uprawnienia do zlecania spo-
rządzenia ekspertyz i opinii
Według dyspozycji art 52 ust 3 upp Rzecznik ma prawo odmowy
ujawnienia danych osobowych pacjenta nawet wobec organoacutew władzy
publicznej jeśli uzna to za niezbędne dla ochrony praw tego pacjenta
W sytuacji gdy wynik przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego
Rzecznik Praw Pacjenta ustalił iż nie doszło do naruszenia praw pacjenta musi
on wyjaśnić wnioskodawcy i pacjentowi co stanowiło przesłanki zajęcia przez
niego takiego stanowiska W postanowieniu z dnia 24 marca 2015 r NSA
wskazał że rozstrzygnięcie wydane przez Rzecznika musi zawierać uzasadnie-
nie faktyczne a także prawne W uzasadnieniu faktycznym trzeba wskazać fak-
ty ktoacutere Rzecznik uznał za udowodnione dowody na ktoacuterych oparł swoje sta-
nowisko jak roacutewnież przyczyny dlaczego innym dowodom odmoacutewił wiarygod-
ności i mocy dowodowej Obligatoryjnie Rzecznik ma obowiązek podać pod-
stawę faktyczną rozstrzygnięcia Ma on obowiązek rozpoznać wszystkie żąda-
nia wnioski i zarzuty strony oraz ustosunkować się do nich w uzasadnieniu
swojego stanowiska W dalszej części judykatu NSA wywioacutedł że rozstrzygnięcie
Rzecznika jest aktem indywidualnym i należy je potraktować jako decyzję ad-
ministracyjną w płaszczyźnie gwarancji procesowych75 W innym orzeczeniu
WSA w Warszawie wyraził opinię iż Rzecznik po przeprowadzeniu postepo-
wania wyjaśniającego (pismem) wyjaśnia wnioskodawcy i pacjentowi ktoacuterego
sprawa dotyczy że nie stwierdził naruszenia praw pacjenta Powyższe działa-
nia nie stanowią aktoacutew lub czynności o prawach i obowiązkach indywidualnych
73 D Karkowska Ustawa ohellip op cit s 623 74 Ibidem s 624 75 Postanowienie NSA z dnia 24 marca 2015 r II OSK 29915 LEX nr 1780608
Tomasz Dąbrowski
32
podmiotoacutew Przekłada się to iż działania takie nie podlegają kognicji sądoacutew
administracyjnych76 W przypadku gdy wnioskodawca nie zgadza się z roz-
strzygnięciem Rzecznika przysługuje mu prawo do złożenia wniosku o ponow-
ne rozpatrzenie sprawy (art 127 sect 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1960 r kodeks
postępowania administracyjnego77) Powyższy pogląd został zaprezentowany
w wyroku WSA w Warszawie z dnia 11 stycznia 2017 r78
Jeżeli Rzecznik prowadzący postępowanie wyjaśniające potwierdzi fakt
naruszenia praw pacjenta może skorzystać z jednej z dwoacutech możliwości wska-
zanych w art 53 ust 1 pkt 2 i pkt 3 upp79 Po pierwsze może skierować
wystąpienie do organu organizacji lub instytucji w ktoacuterym zawiera przede
wszystkim opinie i wnioski co do sposobu załatwienia sprawy oraz może żądać
wszczęcia postępowania dyscyplinarnego lub zastosowania sankcji służbo-
wych80 Podmiot do ktoacuterego zostało wniesione wystąpienie nie jest w żaden
sposoacuteb związany zaprezentowanymi opiniami czy wnioskami Stosownie do
art 53 ust 5 upp adresat wystąpienia jest zobowiązany niezwłocznie nie
poacuteźniej jednak niż w terminie 30 dni poinformować Rzecznika o podjętych
działaniach lub zajętym stanowisku W przypadku gdy Rzecznik nie podziela
tego stanowiska może zwroacutecić się do właściwego organu nadrzędnego z wnio-
skiem o zastosowanie środkoacutew przewidzianych w przepisach prawa
Druga z możliwości jakie posiada Rzecznik Praw Pacjenta w sytuacji
gdy prowadząc postępowanie wyjaśniające stwierdzi fakt naruszenia praw
pacjenta polega na zwroacuteceniu się za jego pośrednictwem do organu nadrzędne-
go nad organem organizacją lub instytucją z wnioskiem o zastosowanie środ-
koacutew przewidzianych w przepisach prawa Taką możliwość przewiduje art 53
ust 3 upp W doktrynie podkreśla się iż analizowana ustawa nie precyzuje
o jakiego rodzaju bdquośrodki przewidziane przepisami prawardquo chodzi Powinny to
być środki ktoacutere z jednej strony usuną stwierdzone przez Rzecznika narusze-
nie praw pacjenta a z drugiej jeżeli w ocenie organu nadrzędnego jest to ko-
nieczne spowodują określone konsekwencje wobec osoacuteb odpowiedzialnych za
to naruszenie81 Według art 53 ust 3a upp w przypadku utrzymania w mocy
rozstrzygnięcia Rzecznika wydanego po rozpoznaniu wniosku przez organ nad-
rzędny nad organem ktoacutery zdaniem Rzecznika naruszył prawa pacjenta wnio-
skodawcy przysługuje skarga do sądu administracyjnego
76 Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 20 marca 2014 r VII SAWa 24014 LEX nr 1583099 77 Tj z dnia 8 czerwca 2017 r Dz U z 2017 poz 1257 ze zm Dalej cytowana jako kpa 78 VII SAWa 25116 LEX nr 2357373 79 E Bagińska Komentarz do art53hellip op cit s 269 80 D Karkowska Prawa pacjentahellip op cit s 506 81A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa ohellip op cit s 215
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
33
4 Postępowanie w sytuacji naruszenia zbiorowych praw pacjenta
Postępowanie w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa
pacjentoacutew należą do środkoacutew o charakterze władczym82 Wyposażenie Rzecz-
nika w te kompetencje daje mu bardzo silną pozycję a także duże możliwości
oddziaływania finansowego na sektor opieki zdrowotnej83
Ustawodawca w art 59 ust 1 upp zaprezentował definicję praktyk
naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew W świetle tego przepisu za praktykę
naruszającą zbiorowe prawa pacjentoacutew trzeba uznać 1 bezprawne zorganizo-
wane działania lub zaniechania podmiotoacutew udzielających świadczeń zdrowot-
nych 2 stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu zorganizowanie wbrew
przepisom o rozwiązywaniu sporoacutew zbiorowych akcji protestacyjnej lub straj-
ku przez organizatora strajku Trzeba tutaj podkreślić że miały one na celu
pozbawienie pacjentoacutew praw lub ograniczenie tych praw w szczegoacutelności
podejmowane były w celu osiągnięcia korzyści majątkowej Nie jest zbiorowym
prawem pacjentoacutew suma praw indywidualnych W odniesieniu do powyższej
definicji właściwym jest przytoczenie słoacutew E Zielińskiej zgodnie z ktoacuterymi
bdquocelem działania podmiotoacutew udzielających świadczeń zdrowotnych jest najczę-
ściej chęć osiągnięcia korzyści majątkowej a w dążeniu do tego celu przewidują
możliwość naruszenia praw pacjenta i na to się godzą Dlatego też odpowie-
dzialność powinna pojawić się co najmniej w sytuacji odpowiadającej definicji
tzw zamiaru ewentualnego w prawie karnymrdquo84 Przy czym zdaniem P Zieliń-
skiego bdquoW świetle przywołanego powyżej stanowiska zauważamy iż nie jest
ważny wynik podjętych działań lecz skutki prawne wywołuje już sama proacuteba
ograniczenia lub pozbawienia praw pacjentoacutewrdquo85 W odniesieniu do art 59 ust
1 upp WSA w Warszawie w wyroku z dnia 1 lipca 2016 r wskazał że dyspo-
zycja tego przepisu wskazuje wprost bdquona zorganizowany charakter działania
lub zaniechania podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych ktoacutere mają na
celu pozbawienie praw pacjentoacutew Przesłanka zachowania zorganizowanego
charakteru kładzie nacisk na zaplanowanie czegoś i przeprowadzenie jakiegoś
działania lub powstrzymanie się od jakiegoś działania Do uznania celowościrdquo
82 Na temat praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew zob L Wengler Praktyki naruszający zbiorowe prawa pacjenta-wprowadzenie do problematyki bdquoGdańskie Studia Prawniczerdquo 2012 tom XXVIII s 365-384 83 D Karkowska Prawa pacjentahellip op cit s 507 84 E Zielińska Ekspertyza na temat poselskiego projektu ustawy o ochronie indywidualnych i zbiorowych praw pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (w) Zmiany w systemie ochrony zdrowia Biuro Analiz Sejmowych 2008 nr 2 s 40 85 P Zieliński Ochrona zbiorowych praw pacjentoacutew bdquoStudia z Zakresu Prawa Administracji i Zarządzaniardquo 2013 tom 4 s 341
Tomasz Dąbrowski
34
działania lub zaniechania wystarczy że podmiot udzielający świadczeń zdro-
wotnych co najmniej przewiduje iż jego zachowanie doprowadzi do naruszenia
praw pacjentoacutew i na to się godzi Zakaz stosowania praktyk naruszających zbio-
rowe prawa pacjentoacutew ma charakter bezwzględny i wynika z samej ustawy
Naruszenie zbiorowych praw pacjenta wymaga spełnienia dwoacutech przesłanek
bezprawności działania lub zaniechania i naruszenia zbiorowego interesu
konsumentoacutew mające na celu pozbawienie pacjentoacutew praw lub ograniczenie
tych praw w szczegoacutelności podejmowane celem osiągnięcia korzyści majątko-
wejrdquo86 Zakaz stosowania praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew ma
charakter bezwzględny i wynika z ust 2 art 59 upp87
Rzecznik Praw Pacjenta wszczyna postępowanie na wniosek każdego
kto wnosi o wydanie decyzji w sprawie praktyki naruszającej zbiorowe prawa
pacjentoacutew lub wobec ktoacuterego zostało wszczęte postępowanie w sprawie sto-
sowania takiej praktyki Jednocześnie w art 60 upp ustawodawca informuje
że przedmiotowy wniosek musi spełniać wymogi formalne unormowane
w art 50 ust 1 upp Należy pamiętać iż nie w oparciu o każdy wniosek będzie
on wszczynał postępowanie o wydanie decyzji w sprawie praktyk naruszają-
cych zbiorowe interesy pacjentoacutew ale wyłącznie o ten w ktoacuterym wnioskodaw-
ca uprawdopodobni powyższe naruszenie Tytułowy organ w drodze decyzji
odmawia wszczęcia postępowania jeżeli działania lub zaniechanie działania
podmiotoacutew udzielających świadczeń zdrowotnych nie spełniają przesłanek
unormowanych w art 59 ust 1 upp lub jeżeli wnoszący o wydanie decyzji
o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe prawa pacjentoacutew nie uprawdopo-
dobnił pozbawienia pacjentoacutew ich praw lub ograniczenia tych praw
Rzecznik wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania w sprawie
stosowania praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew i jednocześnie
powiadamia o tym strony W sytuacji wszczęcia przez Rzecznika postępowania
ma on prawo żądać przedstawienia dokumentoacutew oraz wszelkich informacji
dotyczących okoliczności stosowanych praktyk co do ktoacuterych istnieje uzasad-
nione podejrzenie iż mają one charakter praktyk naruszających zbiorowe
prawa pacjentoacutew Ustawodawca w ust 2 art 61 upp określił wymogi formalne
odnośnie żądania Musi ono zawierać wskazanie zakresu informacji wskazanie
celu żądania wskazanie terminu udzielenia informacji i pouczenie o sankcjach
za nieudzielenie informacji lub za udzielenie informacji nieprawdziwych lub
wprowadzających w błąd Podmiot powinien udzielić wyjaśnień w terminie nie
dłuższym niż 30 dni liczonym od dnia otrzymania żądania Do ustawowego
terminu załatwienia sprawy dotyczącej praktyk naruszających zbiorowe praw
86 VII SAWa 69216 LEX nr 2113959 87 Wyrok NSA z dnia 12 maja 2016 r II OSK 11616 Legalis nr 1485562
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
35
pacjentoacutew nie wlicza się terminu 30-dniowego dostarczenia dowodoacutew infor-
macji dotyczących okoliczności stosowania tych praktyk przez podmiot udziela-
jący świadczeń Taki punkt widzenia zaprezentował NSA w wyroku z dnia
28 marca 2017 r88
Z regulacji ust 3 art 61 wynika iż każdy ma prawo składania na piśmie
- z własnej inicjatywy lub na prośbę Rzecznika - wyjaśnień odnoszących się do
istotnych okoliczności sprawy dotyczącej naruszenia praw pacjentoacutew
Praktyki naruszające zbiorowe prawa pacjentoacutew stwierdza się na dro-
dze decyzji wydanej przez Rzecznika W decyzji Rzecznik nakazuje zaniechanie
tych praktyk lub wskazuje działania niezbędne do usunięcia skutkoacutew narusze-
nia zbiorowych praw pacjentoacutew zakreślając termin podjęcia tych działań
W wyroku z dnia 8 marca 2017 r WSA w Warszawie trafnie dostrzegł iż wyda-
na przez Rzecznika decyzja w przedmiocie uznania praktyk za naruszające
zbiorowe prawa pacjenta musi wprost stwierdzać naruszenie praw pacjenta
co musi polegać na rzeczywistych działaniach podmiotu prawa a nie na przyję-
tych przezeń założeniach lub nawet regulacjach89 W odniesieniu do wspo-
mnianej kwestii WSA w Warszawie w tezie wyroku z dnia 31 maja 2017 r
orzekł że bdquoo naruszeniu zbiorowych praw pacjentoacutew możemy moacutewić woacutew-
czas gdy skutki działań mogą zagrażać lub realizować się w sferze każdego
potencjalnego pacjenta znajdującego się w podobnych okolicznościach Zatem
dla stwierdzenia naruszenia zbiorowych praw pacjentoacutew istotne jest ustalenie
czy konkretne działanie podmiotu leczniczego nie ma ściśle określonego adre-
sata lecz jest kierowane do nieoznaczonego z goacutery kręgu podmiotoacutew Oznacza
to że nie ilość faktycznych potwierdzonych naruszeń ale przede wszystkim ich
charakter a w związku z tym możliwość (chociażby tylko potencjalna) wywo-
łania negatywnych skutkoacutew wobec określonej zbiorowości przesądza o naru-
szeniu zbiorowego interesurdquo90 Podobne zapatrywanie wyrażone zostały
w judykacie z dnia 24 maja 2017 r zgodnie z ktoacuterym naruszenie praw zbioro-
wych jest wtedy gdy działanie podmiotu leczniczego nie jest skierowane ściśle
do jakiegoś adresata lecz jest nakierowane na nieoznaczoną z goacutery liczby
potencjalnych podmiotoacutew91
Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności Stanowi
o tym expressis verbis art 64 ust 1 upp W przedmiotowej decyzji Rzecznik
Praw Pacjenta może fakultatywnie nałożyć na podmiot udzielający świadczeń
zdrowotnych albo organizatora strajku obowiązek składania w wyznaczonym
88 II OSK 2812 LEX nr 2277708 89 VII SAWa 2951 LEX nr 2361045 90 VII SAWa 52617 LEX nr 2334149 91 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 maja 2017 r VII SaWa 58517 LEX nr 2358740
Tomasz Dąbrowski
36
terminie informacji o stopniu realizacji działań niezbędnych do zaniechania
praktyki naruszającej zbiorowe prawa pacjenta lub usunięcia skutkoacutew naru-
szenia zbiorowych praw pacjenta Rzecznik nie wydaje decyzji powyżej anali-
zowanej w przypadku zaprzestania przez podmiot udzielający świadczeń
zdrowotnych albo organizator strajku stosowania praktyki naruszającej zbio-
rowe prawa pacjenta W takiej sytuacji tytułowa instytucja zgodnie z ust 4 art
64 upp wydaje decyzję o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe prawa
pacjentoacutew i stwierdzając zaniechanie ich stosowania Na gruncie tego przepisu
można odwołać się do wyroku z dnia 8 listopada 2016 r NSA konkludując że
art 64 ust 4 upp nie pozostawia Rzecznikowi swobody działania Wyznacza-
jąc mu obligatoryjny nakaz wydania decyzji o uznaniu praktyki za naruszającą
zbiorowe prawa pacjenta i stwierdzającej zaniechanie jej stosowania Nie moż-
na zaliczyć tego uregulowania prawnego do przyznającego Rzecznikowi swo-
bodę w przedmiocie wydania decyzji lub zaniechania wydania decyzji stwier-
dzającej naruszenie zbiorowych praw pacjenta92 W dalszej części tego judykatu
sąd wywioacutedł że decyzja Rzecznika o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe
prawa pacjenta i stwierdzająca jej zaniechanie jest decyzją kształtującą sytuację
prawną podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych Nie można jej zaliczyć
do nietworzącej praw nabytych
Według dyspozycji ust 5 art 64 upp ciężar udowodnienia okoliczności
zaprzestania stosowania praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjenta
spoczywa na podmiocie udzielającym świadczeń zdrowotnych albo organizato-
rze strajku W literaturze przedmiotu podkreśla się że podmiot zobowiązany
jest przedstawić wystarczające wyjaśnienia i dowody (dokumenty) ktoacutere
pozwolą Rzecznikowi jednoznacznie i bezspornie uznać iż zaniechano praktyk
naruszających zbiorowe interesy pacjenta93
Zgodnie z trybem art 69 upp w przypadku nieprzekazania na żądanie
Rzecznika dokumentoacutew oraz informacji nakłada on w drodze decyzji na
podmiot do ktoacuterego skierowano żądanie karę pieniężną do wysokości 50 000
złotych W wyroku z dnia 10 marca 2017 r WSA w Warszawie zaprezentował
stanowisko że ustawodawca przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych
o ktoacuterych mowa art 69 upp nałożył na Rzecznika obowiązek uwzględnienia
w szczegoacutelności okresu stopnia oraz okoliczności naruszenia przepisoacutew usta-
wy a także uprzednie naruszenie przepisoacutew94
Od wydanych przez Rzecznika decyzji nie służy odwołanie Innymi sło-
wy decyzje te są ostateczne Zgodnie z treścią art 65 upp w zakresie nieuregu-
92 II OSK 174416 Legalis nr 1554461 93 A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa ohellip op cit s 229 94 VII SAWa 285416 Legalis nr 1602972
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
37
lowanym przepisami rozdziału 13 i 14 niniejszej ustawy w sprawie stosowania
praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew trzeba stosować przepisy
kpa W tym przypadku zastosowanie będzie miał art 127 sect 3 kpa Przewiduje
on możliwość zwroacutecenia się do Rzecznika przez stronę niezadowoloną z zapa-
dłej decyzji wydanej w pierwszej instancji z wnioskiem o ponowne rozpatrze-
nie sprawy Jednocześnie w art 66 tegoż aktu prawnego ustawodawca infor-
muje o możliwości kontroli ostatecznych decyzji Rzecznika W świetle tego
przepisu decyzji wydane w pierwszej instancji przez Rzecznika Praw Pacjentoacutew
podlegają zaskarżeniu do wojewoacutedzkiego sądu administracyjnego zgodnie
z jego właściwością Według poglądu wyrażonego w postanowieniu NSA z dnia
24 czerwca 2014 r bdquoUstawa z 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Prawa
Pacjenta nie zawiera jednoznacznej normy umożliwiającej pacjentowi lub
wnioskodawcy skierowania sprawy na drogę postępowania sądowoadmini-
stracyjnego Drogę taką przewiduje natomiast art 66 ust 1 upp ktoacutery wyraź-
nie przyznaje prawo do wniesienia skargi do wojewoacutedzkiego sądu administra-
cyjnego na decyzję Rzecznika o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe pra-
wa pacjentoacutew Stąd a contrario w innych sprawach należących do właściwości
rzecznika taka skarga nie przysługujerdquo95 Wojewoacutedzki Sąd Administracyjny
rozpoznaje skargę niezwłocznie
Uzyskane środki finansowe pochodzące z kar pieniężnych stanowią
dochoacuted budżetu państwa
5 Pełnienie funkcji Rzecznika Praw Pacjenta ndash dane statystyczne
Ustawodawca nałożył na Rzecznika Praw Pacjenta obowiązek corocz-
nego przedstawienia Radzie Ministroacutew sprawozdania dotyczącego przestrze-
gania praw pacjentoacutew w Polsce Przepis art 58 ust 1 upp zakreśla organowi
jakim jest Rzecznik termin do ktoacuterego musi zostać przedstawione przedmio-
towe sprawozdanie Za okres pełnego roku pełnienia swej funkcji Rzecznika
zobowiązany jest złożyć sprawozdanie nie poacuteźniej niż do dnia 31 lipca następ-
nego roku
Dla pełniejszego ukazania tytułowej instytucji trafnym będzie przed-
stawienie niektoacuterych danych z tych sprawozdań Wyeksponuje to
w praktyce jak działa urząd Rzecznika Ze względu na ramy tekstu analizie
poddane zostaną lata 2014-2016
W roku 2016 do Biura Rzecznika Praw Pacjentoacutew wpłynęło 68 832 roacuteż-
nego rodzaju zgłoszeń Dla przypomnienia trzeba podkreślić że Rzecznik pro-
95 Postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2014 r II OSK 1635 LEX nr 1481892
Tomasz Dąbrowski
38
wadzi postępowania wyjaśniające w sprawach indywidualnych oraz postępo-
wania w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew W anali-
zowanym roku Rzecznik wydał 51 decyzji w postępowaniach w sprawach prak-
tyk naruszających zbiorowe interesy pacjentoacutew Z liczby tej 13 decyzji dostało
zaskarżonych do wojewoacutedzkich sądoacutew administracyjnych Żadna z nich nie
została prawomocnie zakwestionowana96 Rzecznik w roku 2016 występował
336 razy do właściwych organoacutew i instytucji zmierzających do poprawy stop-
nia przestrzegania praw pacjentoacutew w Polsce Prowadził 1 360 postępowań wy-
jaśniających Stwierdził 552 naruszeń praw pacjenta w sprawach indywidual-
nych Liczba stwierdzonych naruszeń praw pacjenta w ktoacuterych podmioty
udzielające świadczeń zdrowotnych niezwłocznie przyjęły do realizacji zalece-
nia i wnioski Rzecznika wyniosła 420 W 66 przypadkach sprawa została
zbadana na miejscu przez Rzecznika Tytułowy organ zaopiniował w roku 2016
- 93 akty prawne dotyczące praw pacjenta W sprawach zbiorowych naruszeń
zbiorowych praw pacjenta zostały wszczęte 73 postępowania W analizowa-
nym roku Rzecznik wydał 51 decyzji w postępowaniach w sprawach praktyk
naruszających zbiorowe interesy pacjentoacutew Z liczby tej 13 decyzji dostało
zaskarżonych do wojewoacutedzkich sądoacutew administracyjnych Żadna z nich nie
została prawomocnie zakwestionowana zaroacutewno w pierwszej instancji jak
i w drugiej Rzecznik podjął 10 spraw na prawach przysługujących prokurato-
rowi Budżet Rzecznika wynioacutesł 13 524 254 zł a zatrudnionych było 127 osoacuteb
w tym 42 Rzecznikoacutew Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego97
W roku 2015 do Biura Rzecznika Praw Pacjentoacutew wpłynęło 71 366
roacuteżnego rodzaju zgłoszeń Rzecznik w roku 2015 występował 438 razy do wła-
ściwych organoacutew i instytucji zmierzających do poprawy stopnia przestrzegania
praw pacjentoacutew w Polsce Prowadził 1196 postępowań wyjaśniających Stwier-
dził 538 naruszeń praw pacjenta w sprawach indywidualnych Liczba stwier-
dzonych naruszeń praw pacjenta w ktoacuterych podmioty udzielające świadczeń
zdrowotnych niezwłocznie przyjęły do realizacji zalecenia i wnioski Rzecznika
wyniosła 425 W 90 przypadkach sprawa została zbadana na miejscu przez
Rzecznika W roku 2015 zaopiniował 69 akty prawne dotyczące praw pacjenta
W sprawach zbiorowych naruszeń zbiorowych praw pacjenta zostało wszczę-
tych 88 postępowań W analizowanym roku Rzecznik wydał 88 decyzji w po-
96 Sprawozdanie dotyczące przestrzegania praw pacjenta na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej Obejmuje okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2016 r Dostępne na oficjalnej stronie internetowej Rzecznika Praw Pacjenta httpwwwbppgovplgf xbppuserfiles_publicbipsprawozdania_rocznesprawozdanie_za_2016_r_-_wers ja_ przyjeta_przez_rade_ministrowpdf [dostęp 2 listopada 2017 r] s 2 97 Ibidem s 4
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
39
stępowaniach w sprawach praktyk naruszających zbiorowe interesy pacjentoacutew
Rzecznik podjął 8 spraw na prawach przysługujących prokuratorowi Liczba
sprzeciwoacutew rozpoznawanych przez Komisję Lekarską działającą przy urzędzie
rzecznika wyniosła 1 Budżet Rzecznika opiewał na kwotę 12 850 tys zł a za-
trudnionych było 134 osoacuteb w tym 48 Rzecznikoacutew Praw Pacjenta Szpitala
Psychiatrycznego98
W roku 2014 do Biura Rzecznika Praw Pacjentoacutew wpłynęło 65 339 roacuteż-
nego rodzaju zgłoszeń Rzecznik w roku 2014 występował 402 razy do właści-
wych organoacutew i instytucji zmierzających do poprawy stopnia przestrzegania
praw pacjentoacutew w Polsce Stwierdził 381 naruszeń praw pacjenta w sprawach
indywidualnych Liczba stwierdzonych naruszeń praw pacjenta w ktoacuterych
podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych niezwłocznie przyjęły do reali-
zacji zalecenia i wnioski Rzecznika wyniosła 311 W 61 przypadkach sprawa
została zbadana na miejscu przez Rzecznika Tytułowy organ zaopiniował
w roku 2014 - 60 akty prawne dotyczące praw pacjenta W sprawach naruszeń
zbiorowych praw pacjenta zostało wszczętych 26 postępowań Rzecznik podjął
3 sprawy na prawach przysługujących prokuratorowi Liczba sprzeciwoacutew
rozpoznawanych przez Komisję Lekarską działającą przy urzędzie Rzecznika
wyniosła 5 Budżet Rzecznika w roku 2014 wynioacutesł 11 315 tys zł a zatrudnio-
nych było 119 osoacuteb w tym 41 Rzecznikoacutew Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycz-
nego99
Z analizy powyższych danych płyną następujące wnioski po pierwsze
zauważalny jest coroczny wzrost liczby zgłoszeń do Biura Rzecznika Szczegoacutel-
nie można to zaobserwować w roku 2015 r Prowadzi to do wniosku iż świa-
domość pacjentoacutew dotycząca ich praw systematycznie wzrasta Corocznie
rośnie też liczba stwierdzonych przez Rzecznika naruszeń zaroacutewno praw
pacjentoacutew w sprawach indywidualnych jak roacutewnież zbiorowych naruszeń
praw pacjenta Wartym podkreślenia jest fakt fachowości i znajomości regulacji
prawnych dotyczących praw pacjenta przez tytułowy organ Żadna z wydanych
98 Sprawozdanie dotyczące przestrzegania praw pacjenta na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej Obejmuje okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2015 r Dostępne na oficjalnej stronie internetowej Rzecznika Praw Pacjenta httpwwwbpp govplgfxbppuserfiles_publicbipsprawozdania_rocznesprawozdanie_rpp_2015 pdf (dostęp 1 listopada 2017 r) 99 Sprawozdanie dotyczące przestrzegania praw pacjenta na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej Obejmuje okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2014 r Dostępne na oficjalnej stronie internetowej Rzecznika Praw Pacjenta httpwwwbppgovp lgfxbppuserfiles_publicbipsprawozdania_rocznesprawozdanie_2014_rpdf [dostęp 1 listopada 2017 r]
Tomasz Dąbrowski
40
przez Rzecznika decyzji w 2016 roku nie została uchylona zaroacutewno przez sądy
administracyjne pierwszej jak i drugiej instancji
Podsumowanie
Ochrona praw pacjenta z uwagi na ich specyfikę wymaga szczegoacuteło-
wych regulacji prawnych W polskim systemie prawnym taka ochrona zapew-
niona jest na gruncie konstytucyjnym ale także w aktach rangi ustawowej100
Powołanie do życia w 2009 r instytucji Rzecznika Praw Pacjenta należy ocenić
jako właściwe Rzecznik jest organem centralnym administracji państwowej
ktoacutery stoi na straży ochrony praw pacjenta Od kilkudziesięciu lat w Polsce
palącym problemem jest poprawa organizacji służby zdrowia Proacuteby ratowania
tej sytuacji nowymi aktami prawnymi zamiast poprawy wprowadzają chaos
i zamęt Coraz częściej pacjenci narzekają na brak dostępu do świadczeń zdro-
wotnych i badań Informacje o coraz bardziej wydłużającym się czasie dostępu
do wizyt u specjalisty obrosły już legendą Jednocześnie zauważalna jest po-
prawa świadomości prawnej pacjentoacutew o swoich prawach Widać to w rosnącej
liczbie zgłoszeń kierowanych do Biura Rzecznika Praw Pacjenta Powyższe
przekłada się na prestiż statusu prawnego tytułowego organu
Regulacja prawna instytucji Rzecznika Praw Pacjenta wymaga zmian
legislacyjnych przede wszystkim w zakresie kryterioacutew ktoacutere musi spełnić
kandydat starający się o funkcję Rzecznika Przesłanki te uregulowane w art 43
upp są bardzo ogoacutelnikowe i mogą skutkować wyborem osoby nieodpowied-
niej do pełnienia tak ważnej funkcji Właściwym rozwiązaniem byłoby wyłą-
czenie Rzecznika Praw Pacjenta ze struktur administracji rządowej Regulacja
taka wyposażyłaby tytułową instytucję w niezależność W obecnym systemie
prawnym Rzecznik może zostać odwołany w każdym czasie przez Prezesa
Rady Ministroacutew De lege lata brak jest uregulowania przesłanek powodujących
odwołanie Rzecznika Może to prowadzić do upolitycznienia tego organu
Fundamentalnym celem działalności Rzecznika jest kontrola podmiotoacutew wyko-
nujących działalność leczniczą Na kanwie przeprowadzonej analizy judykatoacutew
sądowych poświęconych naruszeniom zbiorowych praw pacjentoacutew nasuwa
się wniosek że naruszenie praw zbiorowych zachodzi wyłącznie wtedy gdy
działanie podmiotu leczniczego nie ma ściśle określonego adresata lecz jest
kierowane do nieoznaczonego z goacutery kręgu podmiotoacutew
100A Sieradzka Rola Rzecznika Praw Pacjenta w kształtowaniu bezpieczeństwa systemowego z perspektywy pacjenta (w) Zdrowie i medycyna ndash wyzwania przyszłości red M Pasowicz Krakoacutew 2013 s 185
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
41
Reasumując tytułowe rozważania należy z całą stanowczością podkre-
ślić iż słusznym było powołanie organu Rzecznika Praw Pacjenta do ktoacuterego
pacjent może się zwroacutecić z prośbą o zbadanie czy zostały naruszone jego
prawa Należy też jeszcze w większym zakresie informować pacjentoacutew o ich
prawach
Bibliografia
Akty prawne
Konstytucja Rzeczpospolitej Polski z dnia 2 kwietnia 1997 r Dz U z 1997 r
nr 78 poz 483 ze zm
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r - Kodeks postępowania administracyjnego
tj z dnia 8 czerwca 2017 r Dz U z 2017 poz 1257 ze zm
Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjen-
ta tj z dnia 8 czerwca 2017 r Dz U z 2017 r poz 1318 ze zm
Zarządzenie nr 68 Prezesa Rady Ministroacutew z dnia 3 października 2011r
w sprawie nadania statutu Biura Rzecznika Praw Pacjenta MP z 2014 r poz
209
Orzecznictwo
Wyrok TK z dnia 23 marca 1999 r K 298 OTK 1999 nr 3 poz 38
Wyrok NSA z dnia 12 maja 2016 r II OSK 11616 Legalis nr 1485562
Wyrok NSA z dnia 28 marca 2017 r II OSK 2812 LEX nr 2277708
Postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2014 r II OSK 1635 LEX nr 1481892
Postanowienie NSA z dnia 24 marca 2015 r II OSK 29915 LEX nr 1780608
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 lipca 2016 r VII SAWa 69216 LEX nr
2113959
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 stycznia 2017 r VII SAWa 25116 LEX
nr 2357373
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 marca 2017 r VII SAWa 2951 LEX nr
2361045
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 marca 2017 r VII SAWa 285416 Legalis
nr 1602972
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 maja 2017 r VII SaWa 58517 LEX
nr 2358740
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 maja 2017 r VII SAWa 52617 LEX
nr 2334149
Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 20 marca 2014 r VII SAWa 24014
LEX nr 1583099
Tomasz Dąbrowski
42
Literatura
Augustynowicz A Budziszewska-Makulska A Ustawa o prawach pacjenta
i Rzeczniku Praw Pacjenta Komentarz Warszawa 2010
Bagińska E Komentarz do art 50 (w) Ustawa o prawach pacjenta i Rzecznika
Praw Pacjenta Komentarz red M Nesterowicz Warszawa 2009
Drozdowska U Śliwka M Analiza statusu prawnego Rzecznika Praw Pacjenta ndash
zagadnienia wybrane bdquoZeszyty Prawnicze Biura Analiz Sejmowychrdquo 2015 nr
3
Jacek A Zadania Rzecznika Praw Pacjenta w zakresie ochrony praw pacjentoacutew
(w) Prawa ochrona zdrowia pacjenta red J Pacian Warszawa 2017
Karkowska D Prawa pacjenta Warszawa 2009
Karkowska D Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta Komen-
tarz Warszawa 2016
Paszkowska M Rzecznik Praw Pacjenta w systemie ochrony prawnej bdquoPrzegląd
Prawa Publicznegordquo 2010 nr 7-8
Safian D Prawo pacjenta do informacji o rozpoznaniu i proponowanych meto-
dach leczenia bdquoAntidotumrdquo 1993 nr 1
Sieradzka A Rola Rzecznika Praw Pacjenta w kształtowaniu bezpieczeństwa
systemowego z perspektywy pacjenta (w) Zdrowie i medycyna ndash wyzwania
przyszłości red M Pasowicz Krakoacutew 2013
Szcześniak P Kozyra J Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta i Rzecznika Praw
Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego na tle prawonoporoacutewnowczym Propozycje
zmian (w) Instytucje ochrony praw człowieka red B Szmulik A Pogłoacutedek
B Przywora Warszawa 2015
Śliwka M Rzecznik Praw Pacjenta w obcych systemach prawnych oraz w prawie
polskim bdquoGdańskie Studia Prawniczerdquo 2009 tom XXI
Wengler L Praktyki naruszający zbiorowe prawa pacjenta-wprowadzenie do
problematyki bdquoGdańskie Studia Prawniczerdquo 2012 tom XXVIII
Zielińska E Ekspertyza na temat poselskiego projektu ustawy o ochronie indywi-
dualnych i zbiorowych praw pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (w) Zmiany
w systemie ochrony zdrowia Biuro Analiz Sejmowych 2008 nr 2
Zieliński P Ochrona zbiorowych praw pacjentoacutew bdquoStudia z Zakresu Prawa
Administracji i Zarządzaniardquo 2013 tom 4
43
dr hab Helena Kisilowska101
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
Cultural Heritage Law in Poland
Streszczenie
Prawo dziedzictwa kulturowego powinno jasno określać przedmiot
ochrony zasady cele i metody a także uprawnienia i obowiązki zaroacutewno użyt-
kownikoacutew zabytkoacutew jak i organoacutew administracji publicznej W Polsce ochrona
dziedzictwa kulturowego należy do zadań publicznych i stanowi domenę prawa
administracyjnego określającego kompetencje organoacutew władzy publicznej
państwowej rządowej i samorządowej ktoacutere są realizowane w interesie
ochrony dobra publicznego Uwzględniając że zabytek ma większe szanse prze-
trwania jeśli jest właściwie użytkowany bardzo ważnym problemem staje się
prawne zapewnienie właścicielom zabytkoacutew odpowiednich ulg i preferencji
rekompensujących niezbędne koszty utrzymania i konserwacji Obecne usta-
wodawstwo zdecydowanie więcej nakłada obowiązkoacutew często trudnych do
zrealizowania przez właścicieli bez pomocy z zewnątrz Ochrona zabytkoacutew
w większym stopniu powinna być sprawą publiczną Dlatego tak istotna jest
kwestia świadomości obywateli oraz zwiększenie uprawnień samorządoacutew
lokalnych aby można było zachować dla przyszłych pokoleń to bez czego
niemożliwy jest trwały i zroacutewnoważony rozwoacutej- świadectwo przeszłości i toż-
samości społecznej
Słowa kluczowe
dziedzictwo kulturowe zabytek prawo administracyjne
Summary
Cultural heritage law should clearly define the object of protection prin-
ciples objectives and methods as well as the powers and duties both of those who
are users of monuments and of public administration In Poland the protection of
cultural heritage the public task it is the administrative law that defines the
101 Prof nadzw Kierownik Katedry Prawa Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych
Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
44
powers of public authorities that is of national and local governments that are
implemented in the interest of protecting public good Given that historical mon-
uments have a better chance of being preserved if they are properly used a very
important legal issue is to provide appropriate relief and incentives to their own-
ers to compensate for the necessary maintenance cost Current legislation impos-
es duties that are often difficult to fulfill by the owners of historical monuments
without external help The protection of monuments should to a greater extent be
a public concern Therefore it is crucial to increase public awareness of citizens
and to expand the powers of local self-governments so that it will be possible to
preserve cultural heritage for future generations Without that there can be no
lasting and sustainable development
Keywords
cultural heritage monuments administrative law
1 Ochrona zabytkoacutew i opieka nad zabytkami
Wyodrębnienie materialnego prawa administracyjnego w zakresie
ochrony dziedzictwa kulturowego nie jest w polskim prawie rzeczą prostą
Wynika to z jednej strony z rozproszonego ustawodawstwa a z drugiej strony
z faktu ze ustawy dotyczące tej materii zawierają nie tylko przepisy prawa ma-
terialnego ale roacutewnież przepisy proceduralne karne i ustrojowe
Rozległość obszaroacutew regulacji administracyjnoprawnej ciągle zmienia-
jący się stan prawny wielkość aktoacutew wykonawczych to tylko niektoacutere czynniki
utrudniające precyzyjne wyodrębnienie interesujących nas norm Trzeba
pamiętać że jak podkreśla Z Leoński o charakterze norm Prawa materialnego
nie decyduje ich miejsce zamieszczenia ale ich treść102 Ochrona prawna doacutebr
kultury może być wyrażona przez ustawodawcę bezpośrednio w aktach praw-
nych poświęconych temu zagadnieniu albo też w innych przepisach wiążących
się z tą ochroną a dotyczących regulacji np nauki kultury przyrody zagospo-
darowania przestrzennego budownictwa podatkoacutew i wielu innych dziedzin
życia Podstawowym aktem prawnym w zakresie ochrony zabytkoacutew jest
w Polsce ustawa z dnia 23 lipca 2003 r o ochronie zabytkoacutew i opiece nad za-
bytkami103 Ustawa określa przedmiot zakres i formy ochrony zabytkoacutew oraz
opieki nad nimi zasady tworzenia krajowego programu ochrony zabytkoacutew
i opieki nad zabytkami oraz finansowania prac konserwatorskich restaurator-
skich i roboacutet budowlanych przy zabytkach a także organizację organoacutew ochro-
ny zabytkoacutew Należy zaznaczyć że pojęcie zabytkoacutew i doacutebr kultury apolityczne
102 Z Leoński Materialne prawo administracyjne wyd 4 Warszawa 2001 s 4 103 Tj Dz U z 2014 r poz 1446 ze zm
Helena Kisilowska
45
i aideologiczne obejmuje wszystkie dobra wytworzone ludzkim talentem mają-
ce obiektywną wartość historyczna i artystyczną Węższe pojęcie dziedzictwa
kultury zawiera elementy wartościujące i jest sprawą wyboru W tym ujęciu
dziedzictwem kultury jest nie to wszystko co pozostawiły nam poprzednie
pokolenia ale tylko to co z tego chcemy pozostawić i otoczyć szczegoacutelną opie-
ką104 Należy zaznaczyć że w prawie międzynarodowym i angielskojęzycznej
doktrynie prawa powszechnie używa się określenia prawo dziedzictwa kultu-
rowego (cultural heritage law) a nie prawo ochrony zabytkoacutew jak określa to
nasza ustawa105
Ochrona dziedzictwa kulturowego wymaga właściwych instrumentoacutew
prawnych Ustawy powinny jasno określać przedmiot ochrony zasady cele
i metody a także uprawnienia i obowiązki zaroacutewno właścicieli posiadaczy
użytkownikoacutew i opiekunoacutew zabytkoacutew jak i organoacutew administracji publicznej
Ochrona zabytkoacutew należy do zadań publicznych i stanowi domenę prawa ad-
ministracyjnego określającego kompetencje organoacutew władzy publicznej pań-
stwowej rządowej i samorządowej ktoacutere są realizowane w interesie ochrony
dobra publicznego Uwzględniając że zabytek zwłaszcza nieruchomy ma więk-
sze szanse przetrwania jeśli jest właściwie użytkowany bardzo ważnym pro-
blemem staje się prawne zapewnienie właścicielom zabytkoacutew odpowiednich
ulg i preferencji rekompensujących niezbędne koszty utrzymania i konserwacji
Obecne ustawodawstwo zdecydowanie więcej nakłada obowiązkoacutew często
trudnych do zrealizowania przez właścicieli bez pomocy z zewnątrz Ochrona
zabytkoacutew w większym stopniu powinna być sprawą publiczną Dlatego tak
istotna jest kwestia świadomości obywateli oraz zwiększenie uprawnień samo-
rządoacutew lokalnych aby można było zachować dla przyszłych pokoleń - świadec-
two przeszłości i tożsamości społecznej Obecnie podstawowy ciężar ochrony
zabytkoacutew spoczywa na strukturach administracji rządowej W warunkach
generalnie złej sytuacji ochrony dziedzictwa kulturowego w Polsce istniejąca
struktura wymaga zmian w kierunku wzmocnienia roli jednostek samorządoacutew
terytorialnych i stworzenia spoacutejnego modelu wspoacutełdziałania administracji rzą-
dowej i samorządowej106
104 Z Kobyliński Czym jest komu jest potrzebne i do kogo należy dziedzictwo kulturowe Mazowsze Studia Regionalne nr 7 Warszawa 2011 s 22 105 Przykładowo można tu wymienić J Blake International Cultural Hertiage Law Oksford University Press 2015 a także J AR Nafziger TB Stoel Cultural Heritage Law 2012 106 H Kisilowska M Kisilowski Struktury administracji publicznej chroniące dziedzictwo kulturowe w Polsce (w) Struktury administracji publicznej Metody ogniwa więzi red naukowa A Mezglewski Rzeszoacutew 2016 s 355
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
46
Zgodnie z preambułą do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
z 2 kwietnia 1997 r107 wszyscy obywatele Rzeczypospolitej są zobowiązani
bdquodo przekazywania przyszłym pokoleniom wszystkiego co cenne z ponad tysiąc-
letniego dorobkurdquo Zabytki są dobrem publicznym a ich ochrona staje się obo-
wiązkiem państwa i obywateli Nie zmienia to faktu że specyfika zdecydowanej
większości obiektoacutew zabytkowych stwarza konieczność znalezienia prawnego
kompromisu pomiędzy zachowaniem nienaruszonego dziedzictwa kulturowe-
go jako określonej wartości społecznej i narodowej a koniecznością dostoso-
wania konkretnego zabytku do wymogoacutew wspoacutełczesnego życia108 Jak podkre-
śla T Sienkiewicz aksjologiczną podstawę systemu ochrony zabytkoacutew i opieki
nad zabytkami stanowi konieczność umacniania tożsamości narodowej z uwa-
gi na dobro wspoacutelne109
Konstytucja RP w art 5 jako generalną wytyczną działania organoacutew
państwa i obywateli przyjmuje iż bdquoRzeczypospolita strzeże dziedzictwa narodo-
wegordquo a art 6 Konstytucji określa obowiązki państwa w zakresie tworzenia
warunkoacutew upowszechniania i roacutewnego dostępu do doacutebr kultury będącej źroacute-
dłem tożsamości narodu polskiego jego trwania i rozwoju110
Zgodnie z ustawą ochrona zabytkoacutew polega w szczegoacutelności na podejmo-
waniu przez organy administracji publicznej działań mających na celu
zapewnienie warunkoacutew prawnych organizacyjnych i finansowych umożli-
wiających trwałe zachowanie zabytkoacutew oraz ich zagospodarowanie
i utrzymanie
zapobieganie zagrożeniom mogącym spowodować uszczerbek dla wartości
zabytkoacutew
udaremnianie niszczenia i niewłaściwego korzystania z zabytkoacutew
przeciwdziałanie kradzieży zaginięciu lub nielegalnemu wywozowi zabyt-
koacutew za granicę
kontrolę stanu zachowania i przeznaczenia zabytkoacutew
uwzględnianie zadań ochronnych w planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym oraz przy kształtowaniu środowiska
107 Dz U 1997 Nr 78 poz 483 ze zm 108 K Gutowska (red) Dziedzictwo kulturowe ndash konteksty odpowiedzialności Warszawa 2003 s 219-226 109 T Sienkiewicz Aksjologia stosowania ustawy o ochronie zabytkoacutew i opiece nad zabytkami w Aksjologia prawa administracyjnego TII red naukowa J Zimmermann Warszawa 2017 s 736 110 H Kisilowska (red) Nieruchomości ndash zagadnienia prawne wyd 2 Warszawa 2004 s 472-510
Helena Kisilowska
47
W języku potocznym zabytek to świadectwo przeszłości i działalności
ludzkiej identyfikujące społeczeństwo historyczne i kulturalne111 Zgodnie
z aktualnie obowiązującą ustawą zabytkiem jest nieruchomość lub rzecz
ruchoma jej część lub zespoły będące dziełem człowieka lub związane z jego
działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki albo zdarzenia ktoacuterych
zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość hi-
storyczną artystyczną lub naukową112 Ustawa zawiera przykładowe wylicze-
nie przedmiotoacutew mogących stanowić przedmiot ochrony I tak ochronie i opie-
ce podlegają bez względu na stan zachowania
1) zabytki nieruchome będące w szczegoacutelności
krajobrazami kulturowymi
układami urbanistycznymi ruralistycznymi i zespołami budowlanymi
dziełami architektury i budownictwa
dziełami budownictwa obronnego
obiektami techniki a zwłaszcza kopalniami hutami elektrowniami
i innymi zakładami przemysłowymi
cmentarzami
parkami ogrodami i innymi formami zaprojektowanej zieleni
miejscami upamiętniającymi wydarzenia historyczne bądź działalność
wybitnych osobistości lub instytucji
2) zabytki ruchome będące w szczegoacutelności
dziełami sztuk plastycznych rzemiosła artystycznego i sztuki użytko-
wej
kolekcjami stanowiącymi zbiory przedmiotoacutew zgromadzonych
i uporządkowanych według koncepcji osoacuteb ktoacutere tworzyły te kolekcje
numizmatami oraz pamiątkami historycznymi a zwłaszcza militariami
sztandarami pieczęciami odznakami medalami i orderami
wytworami techniki a zwłaszcza urządzeniami środkami transportu
oraz maszynami i narzędziami świadczącymi o kulturze materialnej
charakterystycznymi dla dawnych i nowych form gospodarki doku-
mentującymi poziom nauki i rozwoju cywilizacyjnego
materiałami bibliotecznymi113
instrumentami muzycznymi
111 JP Pruszyński Dziedzictwo kultury Polski Jego straty i ochrona prawna Krakoacutew 2001 s 74 112 Art 3 p1 113 Materiały biblioteczne o ktoacuterych mowa w art 5 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r o bibliotekach
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
48
wytworami sztuki ludowej i rękodzieła oraz innymi obiektami etnogra-
ficznymi
przedmiotami upamiętniającymi wydarzenia historyczne bądź działal-
ność wybitnych osobistości lub instytucji
3) zabytki archeologiczne będące w szczegoacutelności
pozostałościami terenowymi pradziejowego i historycznego osadnic-
twa
cmentarzyskami
kurhanami
reliktami działalności gospodarczej religijnej i artystycznej
Ochronie mogą podlegać nazwy geograficzne historyczne lub tradycyj-
ne nazwy obiektu budowlanego placu ulicy lub jednostki osadniczej Szczegoacutel-
nym rodzajem zabytku są nieruchomości choć należy podkreślić że ustawa
o ochronie zabytkoacutew przyjmuje większość regulacji wspoacutelnych dla wszystkich
rodzajoacutew zabytkoacutew
Ochronie i opiece podlegają nie tylko pojedyncze zabytki nieruchome
ale także historyczne układy urbanistyczne lub ruralistyczne historyczne
zespoły budowlane krajobrazy kulturowe i otoczenie obiektoacutew zabytko-
wych114
Formami ochrony zabytkoacutew są wpis do rejestru zabytkoacutew wpis na
Listę Skarboacutew Dziedzictwa uznanie za pomnik historii utworzenie parku kul-
turowego ustalenie ochrony w miejscowym planie zagospodarowania prze-
strzennego albo w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego
decyzji o warunkach zabudowy decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji
drogowej decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu
na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego
Ustawa jako podstawowa forma ochrony zabytkoacutew przyjęła ich reje-
strację i poddanie nadzorowi wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew Rejestr
dla zabytkoacutew znajdujących się na terenie wojewoacutedztwa prowadzi wojewoacutedzki
konserwator zabytkoacutew Rejestr jest prowadzony w formie trzech odrębnych
ksiąg dla zabytkoacutew nieruchomych ruchomych archeologicznych Do rejestru
wpisuje się zabytek nieruchomy na podstawie decyzji wydanej przez woje-
woacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew z urzędu bądź na wniosek właściciela za-
bytku nieruchomego lub użytkownika wieczystego gruntu na ktoacuterym znajduje
się zabytek nieruchomy Zabytek ruchomy wpisuje się do rejestru na podstawie
decyzji wydanej przez wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew na wniosek
114 E Bończak-Kucharczyk Ustawa o gospodarce nieruchomościami Komentarz Warszawa 2017 s 102 i n
Helena Kisilowska
49
właściciela tego zabytku Wpisanie zabytku nieruchomego do rejestru ujawnia
się w księdze wieczystej danej nieruchomości oraz wpisuje do katastru nieru-
chomości Na wniosek wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew informację
o wpisie zabytku nieruchomego do rejestru ogłasza się w wojewoacutedzkim dzien-
niku urzędowym Starostowie w uzgodnieniu z wojewoacutedzkim konserwatorem
zabytkoacutew mogą umieszczać na zabytku nieruchomym wpisanym do rejestru
znak informujący o tym iż zabytek ten podlega ochronie Rejestr zabytkoacutew sta-
nowi ochronę prawną zabytkoacutew Obok rejestru podstawę działań ochronnych
administracji publicznej stanowią ewidencje zabytkoacutew stanowiące źroacutedło115
wiedzy na temat zasobu zabytkowego i jego stanu Ważnym źroacutedłem informacji
o zabytkach jest gminna ewidencja zabytkoacutew116
Ustawa wprowadziła pojęcie Skarboacutew Dziedzictwa jako formę szcze-
goacutelnej ochrony Na Listę Skarboacutew Dziedzictwa wpisuje się na podstawie decyzji
wydanej przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego z urzędu albo na wniosek właściciela zabytku zabytek ruchomy
o szczegoacutelnej wartości dla dziedzictwa kulturowego Listę prowadzi minister
właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego Prezydent Rze-
czypospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego w drodze rozporządzenia może uznać za
pomnik historii zabytek nieruchomy wpisany do rejestru lub park kulturowy
o szczegoacutelnej wartości dla kultury określając jego granice Uznanie za pomnik
historii może być podstawą do wystąpienia o wpis na Listę Światowego Dzie-
dzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Ludzkości co powoduje objęcie pomnika
ochroną na podstawie Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa
kulturalnego i naturalnego przyjętej w Paryżu dnia 16 listopada 1972 r117 Z tą
formą prawną ochrony zabytkoacutew związane są obowiązki organoacutew państwa
wynikające ze zobowiązań międzynarodowych118
Rada gminy po zasięgnięciu opinii wojewoacutedzkiego konserwatora za-
bytkoacutew na podstawie uchwały może utworzyć park kulturowy w celu ochrony
krajobrazu kulturowego oraz zachowania wyroacuteżniających się krajobrazowo
terenoacutew z zabytkami nieruchomymi charakterystycznymi dla miejscowej tra-
115 K Zalasińska K Zeidler Wykład prawa ochrony zabytkoacutew Gdańsk 2015 Dost Siplexpl 116 Por Wyrok WSA w Olsztynie z 19 września 2017 r II SAOl 51617 Legalis nr 1673462 117 Dz U z 1976 r Nr 32 poz 190 i 191 118 P Dobosz Nieruchomość zabytkowa jako przedmiot regulacji prawnej(w) Przestrzeń i nieruchomości jako przedmiot prawa administracyjnego Publiczne prawo rzeczowe red I Niżnik-Dobosz Warszawa 2012 s 561
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
50
dycji budowlanej i osadniczej119 Na terenie parku kulturowego lub jego części
mogą być ustanowione zakazy i ograniczenia dotyczące prowadzenia roboacutet
budowlanych oraz działalności przemysłowej rolniczej hodowlanej handlowej
lub usługowej zmiany sposobu korzystania z zabytkoacutew nieruchomych umiesz-
czania tablic napisoacutew ogłoszeń reklamowych i innych znakoacutew niezwiązanych
z ochroną parku kulturowego z wyjątkiem znakoacutew drogowych i znakoacutew zwią-
zanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa publicznego składowania lub
magazynowania odpadoacutew
Ochronę zabytkoacutew i opiekę nad zabytkami uwzględnia się przy sporzą-
dzaniu i aktualizacji miejscowych planoacutew zagospodarowania przestrzennego
zgodnie z ustawą z 27 marca 2003 r o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym120 koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju strategii
rozwoju wojewoacutedztw planoacutew zagospodarowania przestrzennego wojewoacutedztw
planu zagospodarowania przestrzennego morskich woacuted wewnętrznych morza
terytorialnego stref ekonomicznych analiz i studioacutew z zakresu zagospodaro-
wania przestrzennego powiatu strategii rozwoju gmin studioacutew uwarunkowań
i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego gmin oraz miejscowych planoacutew
zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o ustaleniu lokalizacji inwesty-
cji celu publicznego decyzji o warunkach zabudowy decyzji o zezwoleniu na
realizację inwestycji drogowej decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub
decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku
publicznego121
2 Organy ochrony zabytkoacutew
Omoacutewienie materialnego prawa administracyjnego w zakresie ochrony
zabytkoacutew i opieki nad zabytkami nie jest możliwe bez przedstawienia struktury
organoacutew ochrony zabytkoacutew i ich kompetencji Organami ochrony zabytkoacutew są
minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
w imieniu ktoacuterego zadania i kompetencje w tym zakresie wykonuje Generalny
Konserwator Zabytkoacutew oraz wojewoda w imieniu ktoacuterego zadania i kompe-
tencje wykonuje Wojewoacutedzki Konserwator Zabytkoacutew Generalny Konserwator
Zabytkoacutew jest sekretarzem lub podsekretarzem stanu w Urzędzie Ministra wła-
ściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego Do zadań wyko-
nywanych przez Generalnego Konserwatora Zabytkoacutew należy w szczegoacutelności
119 Por Postanowienie WSA we Wrocławiu z 31 sierpnia 2017 r IV SAWr 60815 Legalis nr 1666914 120 Tj Dz U z 2017 r poz 1073 ze zm 121 H Kisilowska D Sypniewski Prawo budowlane Warszawa 2012 s 67
Helena Kisilowska
51
opracowywanie krajowego programu ochrony zabytkoacutew i opieki nad
zabytkami
realizacja zadań wynikających z krajowego programu ochrony zabytkoacutew
i opieki nad zabytkami oraz z koncepcji polityki przestrzennego zagospoda-
rowania kraju
podejmowanie działań związanych z wspieraniem rozwoju regionalnego
i realizacją kontraktoacutew wojewoacutedzkich w sprawach opieki nad zabytkami
prowadzenie krajowej ewidencji zabytkoacutew i krajowego wykazu zabytkoacutew
skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem
wydawanie decyzji postanowień i zaświadczeń w sprawach określonych
w ustawie oraz w przepisach odrębnych
organizowanie i prowadzenie kontroli w zakresie przestrzegania oraz sto-
sowania przepisoacutew dotyczących ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami
sprawowanie nadzoru nad działalnością wojewoacutedzkich konserwatoroacutew
zabytkoacutew
koordynowanie działalności wojewoacutedzkich konserwatoroacutew zabytkoacutew
kontrolowanie działalności wojewoacutedzkich konserwatoroacutew zabytkoacutew
promowanie badań naukowych w zakresie konserwacji zabytkoacutew
organizowanie szkoleń dla służb konserwatorskich
organizowanie konkursoacutew promujących opiekę nad zabytkami w tym
przyznawanie wyroacuteżnień nagroacuted pieniężnych lub rzeczowych
opiniowanie wnioskoacutew o nadanie odznaki bdquoZa opiekę nad zabytkamirdquo
wspoacutełpraca z organami administracji publicznej w sprawach ochrony
zabytkoacutew
organizowanie szkoleń w zakresie ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytka-
mi
podejmowanie działań dotyczących troski o zabytki związane z historią
Polski pozostające poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
W ramach koordynowania działalności wojewoacutedzkich konserwatoroacutew za-
bytkoacutew Generalny Konserwator Zabytkoacutew może ustalać ogoacutelne kierunki ich
działania wydawać instrukcje i wytyczne określające sposoacuteb ich postępowania
oraz żądać od nich sprawozdań z działalności
Wojewoacutedzki konserwator zabytkoacutew wchodzi w skład zespolonej admini-
stracji wojewoacutedzkiej i kieruje wojewoacutedzkim urzędem ochrony zabytkoacutew Wo-
jewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew powołuje wojewoda na wniosek General-
nego Konserwatora Zabytkoacutew wskazujący kandydata na to stanowisko Woje-
woacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew odwołuje wojewoda na wniosek General-
nego Konserwatora Zabytkoacutew albo za jego zgodą Zastępcę wojewoacutedzkiego kon-
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
52
serwatora zabytkoacutew powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewoacutedzkie-
go konserwatora zabytkoacutew
Do zadań wykonywanych przez wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew
należy w szczegoacutelności
realizacja zadań wynikających z krajowego programu ochrony zabytkoacutew
i opieki nad zabytkami
sporządzanie w ramach przyznanych środkoacutew budżetowych planoacutew finan-
sowania ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami
prowadzenie rejestru i wojewoacutedzkiej ewidencji zabytkoacutew oraz gromadzenie
dokumentacji w tym zakresie
wydawanie zgodnie z właściwością decyzji postanowień i zaświadczeń
w sprawach określonych w ustawie oraz w przepisach odrębnych
sprawowanie nadzoru nad prawidłowością prowadzonych badań konserwa-
torskich architektonicznych prac konserwatorskich restauratorskich roboacutet
budowlanych i innych działań przy zabytkach oraz badań archeologicznych
organizowanie i prowadzenie kontroli w zakresie ochrony zabytkoacutew i opieki
nad zabytkami
opracowywanie wojewoacutedzkich planoacutew ochrony zabytkoacutew na wypadek kon-
fliktu zbrojnego i sytuacji kryzysowych oraz koordynacja działań przy reali-
zacji tych planoacutew
upowszechnianie wiedzy o zabytkach
wspoacutełpraca w sprawach ochrony zabytkoacutew z innymi organami administracji
publicznej i podmiotami prowadzącymi działalność pożytku publicznego
Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego na
wniosek Generalnego Konserwatora Zabytkoacutew może powierzyć prowadzenie
niektoacuterych spraw z zakresu swojej właściwości z wyjątkiem wydawania decy-
zji administracyjnych kierownikom instytucji kultury wyspecjalizowanych
w opiece nad zabytkami
Wojewoda na wniosek wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew może po-
wierzyć w drodze porozumienia prowadzenie niektoacuterych spraw z zakresu
swojej właściwości w tym wydawanie decyzji administracyjnych gminom
powiatom związkom gmin związkom powiatoacutew związkom powiatowo-
gminnym albo związkom metropolitalnym położonym na terenie wojewoacutedz-
twa
Do prowadzenia spraw powierzonych gmina powiat związek gmin zwią-
zek powiatoacutew związek powiatowo-gminny albo związek metropolitalny usta-
nawia wyodrębnione stanowisko odpowiednio gminnego (miejskiego) konser-
watora zabytkoacutew powiatowego konserwatora zabytkoacutew powiatowo-gminnego
Helena Kisilowska
53
konserwatora zabytkoacutew albo metropolitalnego konserwatora zabytkoacutew o od-
powiednich kompetencjach
Wojewoda na wniosek wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew może po-
wierzyć w drodze porozumienia prowadzenie niektoacuterych spraw z zakresu
swojej właściwości w tym wydawanie decyzji administracyjnych kierownikom
instytucji kultury wyspecjalizowanych w opiece nad zabytkami
Przy Ministrze działa Rada Ochrony Zabytkoacutew jako organ opiniodawczo-
doradczy w sprawach realizacji polityki w zakresie ochrony zabytkoacutew i opieki
nad zabytkami
Członkoacutew Rady Ochrony Zabytkoacutew w liczbie od 10 do 20 powołuje na
okres 5 lat minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodo-
wego spośroacuted osoacuteb posiadających wybitne osiągnięcia i zasługi w ochronie za-
bytkoacutew lub w opiece nad zabytkami
Do zadań Rady Ochrony Zabytkoacutew należy wydawanie opinii w sprawach
dotyczących w szczegoacutelności
założeń do projektu krajowego programu ochrony zabytkoacutew i opieki nad
zabytkami i projektu tego programu
oceny realizacji zadań wynikających z koncepcji polityki przestrzennego
zagospodarowania kraju w odniesieniu do zabytkoacutew
ochrony pomnikoacutew historii
projektoacutew aktoacutew prawnych dotyczących ochrony zabytkoacutew i opieki nad
zabytkami
Przy Generalnym Konserwatorze Zabytkoacutew działa Głoacutewna Komisja Kon-
serwatorska jako organ opiniodawczy do spraw działań konserwatorskich po-
dejmowanych przy zabytkach
Głoacutewna Komisja Konserwatorska wydaje w szczegoacutelności opinie w spra-
wach
stosowania metod technologii i materiałoacutew niezbędnych dla ratowania za-
bytkoacutew
prawidłowości i zasadności planowanych oraz przeprowadzonych prac kon-
serwatorskich restauratorskich i roboacutet budowlanych przy zabytkach oraz
badań archeologicznych
sposobu i zasad postępowania w przypadku wystąpienia zagrożeń dla po-
szczegoacutelnych zabytkoacutew
Członkoacutew Głoacutewnej Komisji Konserwatorskiej w liczbie od 10 do 15 powołu-
je na okres 5 lat spośroacuted specjalistoacutew w określonych dziedzinach ochrony za-
bytkoacutew i opieki nad zabytkami i odwołuje Generalny Konserwator Zabytkoacutew
Przy wojewoacutedzkim konserwatorze zabytkoacutew działa Wojewoacutedzka Rada
Ochrony Zabytkoacutew jako organ opiniodawczy powoływany w składzie od 5 do
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
54
10 członkoacutew przez wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew na okres 5 lat spo-
śroacuted specjalistoacutew w określonych dziedzinach ochrony zabytkoacutew i opieki nad
zabytkami
Ustawa przewiduje też możliwość ustanowienia przez starostę na wniosek
wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew społecznych opiekunoacutew zabytkoacutew
Społeczni opiekunowie zabytkoacutew podejmują działania związane z zachowa-
niem wartości zabytkoacutew i utrzymaniem ich w jak najlepszym stanie oraz upo-
wszechniają wiedzę o zabytkach Społeczny opiekun zabytkoacutew wspoacutełdziała
z wojewoacutedzkim konserwatorem zabytkoacutew i starostą w sprawach ochrony za-
bytkoacutew i opieki nad tymi zabytkami Społecznym opiekunem zabytkoacutew może
być osoba ktoacutera posiada pełną zdolność do czynności prawnych nie była kara-
na za przestępstwa popełnione umyślnie oraz posiada wiedzę w zakresie
ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami Zadania społecznego opiekuna za-
bytkoacutew może wykonywać roacutewnież osoba prawna lub inna jednostka organiza-
cyjna nie posiadająca osobowości prawnej np spoacutełka jawna czy partnerska
3 Korzystanie z nieruchomości zabytkowych
Celem administracyjnego prawa materialnego jest przede wszystkim wy-
znaczenie statusu jednostki Sądownictwo administracyjne wskazuje wyraźnie
na konieczność zgodności decyzji z prawem materialnym122 Dlatego tak istot-
nym staje się określenie ustawowe granic praw i obowiązkoacutew osoacuteb fizycznych
i osoacuteb prawnych korzystających z zabytkoacutew zwłaszcza nieruchomości zabyt-
kowych i posiadających w stosunku do nich roacuteżny zakres praw rzeczowych
i obligacyjnych
Właściciel lub posiadacz nieruchomości zabytkowej jest obowiązany za-
bezpieczać i utrzymywać zabytek oraz jego otoczenie w jak najlepszym stanie
korzystać z zabytku w sposoacuteb zapewniający trwałe zachowanie jego wartości
oraz prowadzić niezbędne prace konserwatorskie restauratorskie i roboty
budowlane przy zabytku Są to obciążenia często bardzo duże roacutewnież finan-
sowe
Prawidłowe użytkowanie zabytku stwarza możliwość zachowania zabyt-
ku i utrzymanie go w należytym stanie Wymaga jednak często adaptacji obiek-
tu do potrzeb użytkownika Na właścicielu lub użytkowniku nieruchomości
zabytkowej ciąży obowiązek uzyskania pozwolenia wojewoacutedzkiego konserwa-
tora zabytkoacutew na dokonanie takich czynności jak prace konserwatorskie robo-
ty budowlane badania archeologiczne przemieszczanie zabytku nieruchome-
122 Por Wyrok NSA z 21 czerwca 2007 r II OSK 92006 Legalis nr 115250 a także wyrok WSA w Krakowie z 14 marca 2016 r II SAKr 59315 Legalis nr 1376007
Helena Kisilowska
55
go zmianę przeznaczenia lub sposobu korzystania z zabytku umieszczania na
nim urządzeń technicznych reklam tablic lub napisoacutew
Użytkownikowi zabytkoacutew nieruchomych przysługują niestety propor-
cjonalnie znacznie mniejsze w stosunku do obowiązkoacutew ndash uprawnienia Doty-
czą one przede wszystkim zwolnień od podatku od nieruchomości obniżenia
opłaty z tytułu użytkowania wieczystego a także możliwości ubiegania się
o dotację celową z budżetu państwa na dofinansowanie prac konserwatorskich
restauratorskich i roboacutet budowlanych
Oczywiście są nieruchomości zabytkowe wykorzystywane na cele
komercyjne takie jak hotele rezydencje ambasady ale wiele obiektoacutew należy
do prywatnych właścicieli ktoacuterych możliwości finansowe nie pozwalają na
należytą konserwację i remonty Należą do nich nie tylko indywidualni właści-
ciele domoacutew ale i wspoacutelnoty mieszkaniowe szkoły czy organizacje pozarządo-
we
Zagospodarowanie na cele użytkowe zabytku nieruchomego wpisanego do
rejestru wymaga posiadania przez jego właściciela lub posiadacza
dokumentacji konserwatorskiej określającej stan zachowania zabytku nie-
ruchomego i możliwości jego adaptacji z uwzględnieniem historycznej
funkcji i wartości tego zabytku
uzgodnionego z wojewoacutedzkim konserwatorem zabytkoacutew programu prac
konserwatorskich przy zabytku nieruchomym określającego zakres i spo-
soacuteb ich prowadzenia oraz wskazującego niezbędne do zastosowania mate-
riały i technologie
uzgodnionego z wojewoacutedzkim konserwatorem zabytkoacutew programu zago-
spodarowania zabytku nieruchomego wraz z otoczeniem oraz dalszego ko-
rzystania z tego zabytku z uwzględnieniem wyeksponowania jego wartości
W celu spełnienia tych wymagań wojewoacutedzki konserwator zabytkoacutew jest
obowiązany nieodpłatnie udostępnić do wglądu właścicielowi lub posiadaczo-
wi zabytku nieruchomego posiadaną przez siebie dokumentację tego zabytku
oraz umożliwić dokonywanie niezbędnych odpisoacutew z tej dokumentacji
W umowie sprzedaży zamiany darowizny lub dzierżawy zabytku nieru-
chomego wpisanego do rejestru stanowiącego własność Skarbu Państwa lub
jednostki samorządu terytorialnego przy określaniu sposobu korzystania
z tego zabytku należy nałożyć jeżeli stan zachowania zabytku tego wymaga na
nabywcę lub dzierżawcę obowiązek przeprowadzenia w określonym terminie
niezbędnych prac konserwatorskich przy tym zabytku
Niezależnie od obowiązkoacutew wynikających z opieki nad zabytkami właści-
ciel lub posiadacz zabytku wpisanego do rejestru lub zabytku znajdującego się
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
56
w wojewoacutedzkiej ewidencji zabytkoacutew zawiadamia wojewoacutedzkiego konserwato-
ra zabytkoacutew o
uszkodzeniu zniszczeniu zaginięciu lub kradzieży zabytku niezwłocznie po
powzięciu wiadomości o wystąpieniu zdarzenia
zagrożeniu dla zabytku niezwłocznie po powzięciu wiadomości o wystąpie-
niu zagrożenia
zmianie miejsca przechowania zabytku ruchomego w terminie miesiąca od
dnia nastąpienia tej zmiany
zmianach dotyczących stanu prawnego zabytku nie poacuteźniej niż w terminie
miesiąca od dnia ich wystąpienia lub powzięcia o nich wiadomości
Wojewoacutedzki konserwator zabytkoacutew w czasie uzgodnionym z właścicielem
lub posiadaczem przedmiotu będącego zabytkiem lub posiadającego cechy za-
bytku może prowadzić badania tego przedmiotu w miejscu w ktoacuterym przed-
miot ten się znajduje Za szkody wyrządzone w związku z badaniami przysłu-
guje odszkodowanie na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym
Pozwolenia wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew wymaga
prowadzenie prac konserwatorskich restauratorskich lub roboacutet budowla-
nych przy zabytku wpisanym do rejestru
wykonywanie roboacutet budowlanych w otoczeniu zabytku
prowadzenie badań konserwatorskich zabytku wpisanego do rejestru
prowadzenie badań architektonicznych zabytku wpisanego do rejestru
prowadzenie badań archeologicznych
przemieszczanie zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru
trwałe przeniesienie zabytku ruchomego wpisanego do rejestru z narusze-
niem ustalonego tradycją wystroju wnętrza w ktoacuterym zabytek ten się znaj-
duje
dokonywanie podziału zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru
zmiana przeznaczenia zabytku wpisanego do rejestru lub sposobu korzysta-
nia z tego zabytku
umieszczanie na zabytku wpisanym do rejestru urządzeń technicznych
tablic reklamowych lub urządzeń reklamowych i napisoacutew
podejmowanie innych działań ktoacutere mogłyby prowadzić do naruszenia sub-
stancji lub zmiany wyglądu zabytku wpisanego do rejestru w tym usuwanie
drzew lub krzewoacutew z nieruchomości z wyjątkiem przypadkoacutew prowadzenia
akcji ratowniczej przez jednostki ochrony przeciwpożarowej lub inne wła-
ściwe służby ustawowo powołane do niesienia pomocy osobom w stanie na-
głego zagrożenia życia lub zdrowia
Helena Kisilowska
57
poszukiwanie ukrytych lub porzuconych zabytkoacutew ruchomych w tym
zabytkoacutew archeologicznych przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń elek-
tronicznych i technicznych oraz sprzętu do nurkowania
Przy zabytku wpisanym na Listę Skarboacutew Dziedzictwa można prowadzić
prace konserwatorskie
prace restauratorskie
badania konserwatorskie
wyłącznie na podstawie pozwolenia wydanego przez ministra właściwego do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
Osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna występująca z wnioskiem
o pozwolenie na prowadzenie prac konserwatorskich prac restauratorskich
lub badań konserwatorskich przy zabytku wpisanym na Listę Skarboacutew Dzie-
dzictwa albo na prowadzenie prac konserwatorskich prac restauratorskich
badań konserwatorskich lub badań architektonicznych przy zabytku wpisanym
do rejestru albo badań archeologicznych jest obowiązana zapewnić kierowanie
tymi pracami oraz badaniami albo samodzielne ich wykonywanie przez osoby
spełniające odpowiednie wymagania
Osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna występująca z wnioskiem
o pozwolenie na prowadzenie roboacutet budowlanych przy zabytku nieruchomym
wpisanym do rejestru jest obowiązana zapewnić kierowanie tymi robotami
oraz wykonywanie nadzoru inwestorskiego przez osoby spełniające odpo-
wiednie wymagania
Pracami konserwatorskimi pracami restauratorskimi lub badaniami
konserwatorskimi prowadzonymi przy zabytkach wpisanych do rejestru może
kierować osoba ktoacutera ukończyła studia drugiego stopnia lub jednolite studia
magisterskie w zakresie konserwacji i restauracji dzieł sztuki lub konserwacji
zabytkoacutew oraz ktoacutera po rozpoczęciu studioacutew drugiego stopnia lub po zaliczeniu
szoacutestego semestru jednolitych studioacutew magisterskich przez co najmniej
9 miesięcy brała udział w pracach konserwatorskich pracach restauratorskich
lub badaniach konserwatorskich prowadzonych przy zabytkach wpisanych do
rejestru lub inwentarza muzeum będącego instytucją kultury
W dziedzinach nieobjętych programem studioacutew wyższych pracami
konserwatorskimi pracami restauratorskimi lub badaniami konserwatorskimi
prowadzonymi przy zabytkach wpisanych do rejestru albo na Listę Skarboacutew
Dziedzictwa może kierować osoba ktoacutera posiada świadectwo ukończenia
szkoły średniej zawodowej oraz tytuł zawodowy albo wykształcenie średnie
lub średnie branżowe i dyplom potwierdzający posiadanie kwalifikacji zawo-
dowych w zawodach odpowiadających danej dziedzinie lub dyplom mistrza
w zawodzie odpowiadającym danej dziedzinie oraz ktoacutera przez co najmniej
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
58
4 lata brała udział w pracach konserwatorskich pracach restauratorskich lub
badaniach konserwatorskich prowadzonych przy zabytkach wpisanych do
rejestru na Listę Skarboacutew Dziedzictwa lub do inwentarza muzeum będącego
instytucją kultury
Robotami budowlanymi kieruje albo nadzoacuter inwestorski wykonuje
przy zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru osoba ktoacutera posiada
uprawnienia budowlane określone przepisami Prawa budowlanego oraz ktoacutera
przez co najmniej 18 miesięcy brała udział w robotach budowlanych prowa-
dzonych przy zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru lub inwentarza
muzeum będącego instytucją kultury
Ustawa z dnia 4 kwietnia 2004 roku o wyrobach budowlanych123
w aktualnym brzmieniu wprowadziła pojęcie regionalnego wyrobu budowla-
nego wytwarzanego tradycyjnie na określonym terenie przy użyciu tradycyj-
nych metod stwarzając możliwość wytwarzania i stosowania tego typu wyro-
boacutew roacutewnież w pracach konserwatorskich i restauratorskich124
Znacznie skromniejszy jest zakres praw właścicieli i posiadaczy zabyt-
koacutew125 Najczęściej w praktyce wykorzystywane są prawa związane z posiada-
niem nieruchomości zabytkowych Dotyczą one uprawnień związanych z naby-
ciem nieruchomości zabytkowej pomocy finansowej państwa dotacji na pra-
ce konserwatorskie restauratorskie i roboty budowlane a także zwolnienia
podatkowe z podatku od nieruchomości i podatku od spadkoacutew i darowizn
4 Programy ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami oraz
ochrona zabytkoacutew na wypadek konfliktu zbrojnego i sytuacji
kryzysowych
Ważnym instrumentem ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami są
programy krajowe wojewoacutedzkie powiatowe i gminne Należy podkreślić że
programy na szczeblu wojewoacutedztwa powiatu i gminy sporządzane są i nadzo-
rowane przez władze samorządowe a nie administrację rządową
Krajowy program ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami uchwala na
okres 4 lat Rada Ministroacutew na wniosek ministra właściwego do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego
123 Tj DzU z 2016 r poz 1570 ze zm 124 H Kisilowska J Smarż Ustawa o wyrobach budowlanych Komentarz Warszawa 2017 s 70 125 Szerzej na ten temat A Małkowska Wykorzystanie nieruchomości zabytkowych na cele mieszkaniowe (w) Prawo mieszkaniowe Regulacja i praktyka (red) H Kisilowska Warszawa 2015 s 207
Helena Kisilowska
59
W jednostkach samorządu terytorialnego zarządy wojewoacutedztwa zarzą-
dy powiatoacutew oraz woacutejtowie burmistrzowie i prezydenci miast sporządzają na
okres 4 lat odpowiednio wojewoacutedzkie powiatowe i gminne programy opieki
nad zabytkami Z realizacji programoacutew zarządy wojewoacutedztwa powiatu oraz
woacutejtowie burmistrzowie i prezydenci miast sporządzają co 2 lata sprawozda-
nia ktoacutere są przedstawione odpowiednio sejmikowi wojewoacutedztwa radzie po-
wiatu lub radzie gminy W programach określane są cele strategiczne oraz
ustalane problemy ktoacutere powinny być włączone do zadań wynikających z kon-
cepcji zagospodarowania przestrzennego W literaturze podkreślane jest ze
ogromne możliwości rzeczywistych działań ochronnych przy zabytkach mają
samorządy lokalne126 Cele programoacutew zostały sprecyzowane w rozdziale
8 ustawy o ochronie zabytkoacutew i opiece nad zabytkami ktoacutery dotyczy nie tylko
programoacutew ale i ochrony zabytkoacutew na wypadek konfliktoacutew zbrojnych i sytu-
acji kryzysowych Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego opracowuje krajowy plan ochrony zabytkoacutew na wypadek konflik-
tu zbrojnego i sytuacji kryzysowych oraz koordynuje realizacje zadań mających
na celu zabezpieczenie zabytkoacutew przed skutkami zagrożeń wynikających z sy-
tuacji kryzysowych
Podsumowanie
Materialne prawo administracyjne nawet najlepsze nie rozwiąże
wszystkich problemoacutew związanych z ochroną i opieką nad zabytkami w Polsce
Konieczne są tu zmiany w świadomości społecznej w tej materii Ustawodawca
organy samorządu terytorialnego i obywatele muszą sami zdecydować jak
poprzez właściwe regulacje prawne zreformować proces administrowania
dziedzictwem kulturowym w odpowiedzi na wyzwania wspoacutełczesności Wyma-
ga to spojrzenia na prawo poprzez funkcje jakie powinno ono spełniać aby
zaspokoić określone potrzeby społeczne Jest to wyraźnie widoczne szczegoacutelnie
w przypadku ochrony nieruchomości zabytkowych gdzie konieczny jest więk-
szy udział władz regionalnych i lokalnych oraz większe zrozumienie nieodwra-
calności strat spowodowanych zaniedbaniami ze strony władz publicznych
Choć w wielu przypadkach istnieje konieczność pierwszeństwa interesu
publicznego nad interesem partykularnym jednostki czy też wspoacutelnot lokal-
nych to często samorząd regionalny czy lokalny ma znacznie większe rozezna-
nie o warunkach lokalnych ktoacuterego to rozeznania nie mają organy administra-
126 Szerzej na ten temat J Sługocki Opieka nad zabytkiem nieruchomym Problemy administracyjnoprawne Warszawa 2014 s 165
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
60
cji rządowej127 Może to mieć szczegoacutelnie istotny wpływ na właściwe zagospo-
darowanie i wykorzystanie zabytkoacutew
Nie zwalnia to jednak ustawodawcy z konieczności tworzenia dobrego
prawa w skali Polski i Europy chroniącego dziedzictwo kulturowe dla przy-
szłych pokoleń w ramach trwałego i zroacutewnoważonego rozwoju Ogromnego
znaczenia nabiera konieczność prawnego zapewnienia realizacji zasady pre-
wencji w zakresie trwałego i zroacutewnoważonego rozwoju polegającej na wcze-
śniejszym podejmowaniu działań w celu uniknięcia nieodwracalnych szkoacuted
w środowisku kulturowym tak aby zachować dla przyszłych pokoleń to co jest
cenne dla społeczeństwa i jest świadectwem przeszłości
Bibliografia
Akty prawne
Konwencja z dnia 16 listopada 1972 r w sprawie ochrony światowego
dziedzictwa kulturowego i naturalnego Dz U z 1996 r Nr 32 poz 190 i 191
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej Dz U z 1997 r Nr 78 poz 483 ze zm
Ustawa z 8 marca 1990 r o samorządzie gminnym tj DzU z 2017 r poz 1875
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane tj DzU z 2017 r poz 1332
ze zm
Ustawa z dnia 21 listopada 1996 r o muzeach tj Dz U z 2017 r poz 972
ze zm
Ustawa z dnia 27 czerwca 1997 r o bibliotekach t j Dz U z 2012 r poz 602
ze zm
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r Prawo ochrony środowiska tj Dz U
z 2017 r poz 519 ze zm
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym tj Dz U z 2017 r poz 1073 ze zm
Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r o ochronie zabytkoacutew i opiece nad zabytkami tj
Dz U z 2014 r poz 1446 ze zm
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r o wyrobach budowlanych tj Dz U z 2016 r
poz 1570
127 S Rose-Ackerman Od wyboroacutew do demokracji Wydawnictwo Sejmowe Warszawa 2008 s 11
Helena Kisilowska
61
Orzecznictwo
Wyrok NSA z 21 czerwca 2007 r IIOSK 92006 Legalis nr 115250
Wyrok WSA w Krakowie z 14 marca 2016 r IISAKr 59315 Legalis
nr 1376007
Wyrok WSA w Olsztynie z 19 września 2017 r II SAO1 51617 Legalis
nr 1673462
Postanowienie WSA we Wrocławiu z 31 sierpnia 2017 r IV SAWr 60815
Legalis nr 1666914
Literatura
Blake J International Cultural Hertiage Law Oxford 2015
Bończak-Kucharczyk E Ustawa o gospodarce nieruchomościami Komentarz
Warszawa 2017
Dobosz P Nieruchomość zabytkowa jako przedmiot regulacji prawnej (w)
Przestrzeń i nieruchomości jako przedmiot prawa administracyjnego Publiczne
prawo rzeczowe red I Niżnik- Dobosz Warszawa 2012
Gutowska K (red) Dziedzictwo kulturowe ndash konteksty odpowiedzialności War-
szawa 2003
Kisilowska H (red) Nieruchomości ndash zagadnienia prawne Wyd 2 Warszawa
2004
Kisilowska H Kisilowski M Struktury administracji publicznej chroniące
dziedzictwo kulturowe w Polsce (w) Struktury administracji publicznej
Metody ogniwa więzi red A Mezglewski Rzeszoacutew 2016
Kisilowska H Smarż J Ustawa o wyrobach budowlanych Komentarz Warszawa
2017
Kisilowska H Sypniewski D Prawo budowlane Warszawa 2012
Kobyliński Z Czym jest komu jest potrzebne i do kogo należy dziedzictwo
kulturowe bdquoMazowsze Studia Regionalnerdquo nr 7 Warszawa 2011
Leoński Z Materialne prawo administracyjne wyd 4 Warszawa 2001
Małkowska A Wykorzystanie nieruchomości zabytkowych na cele mieszkaniowe
(w) Prawo mieszkaniowe Regulacja i praktyka red H Kisilowska Warszawa
2015
Nafziger JAR Stoel TB Cultural Hertiage Law Edward Elgar Publishing US
2012
Pruszyński JP Dziedzictwo kultury Polski Jego straty i ochrona prawna Krakoacutew
2001
Rose-Ackerman S Od wyboroacutew do demokracji Warszawa 2008
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
62
Sienkiewicz T Aksjologia stosowania ustawy o ochronie zabytkoacutew i opiece nad
zabytkami (w) Aksjologia prawa administracyjnego TII red J Zimmermann
Warszawa 2017
Sługocki J Opieka nad zabytkiem nieruchomym Problemy
administracyjnoprawne Warszawa 2014
Zalasińska K Zeidler K Wykład prawa ochrony zabytkoacutew Gdańsk 2015
[dostęp Siplexpl 6 listopada 2017r]
63
dr Małgorzata Pracka128
Prawo gospodarowania przestrzenią Law of space management
Streszczenie
Gospodarka przestrzenna i potrzeba zachowania ładu przestrzennego
to zagadnienia ktoacutere w dobie postępującego rozwoju cywilizacyjnego zyskują
na znaczeniu Prowadzenie polityki w zakresie planowania przestrzennego jest
zagadnieniem niezwykle trudnym gdyż często prowadzi do kolizji interesoacutew ndash
publicznego i prywatnego Z jednej bowiem strony polityka ta winna być
nastawiona na ochronę ładu przestrzennego i zroacutewnoważonego rozwoju
z drugiej zaś strony nie da się tychże wartości chronić bez naruszania intere-
soacutew prywatnych właścicieli poprzez ograniczanie uprawnień właścicielskich
w odniesieniu do nieruchomości Prawo zagospodarowania przestrzennego ma
za zadanie przede wszystkim roacutewnoważyć te konflikty i być wyrazem kom-
promisu pomiędzy interesem publicznym a interesem indywidualnym
Słowa kluczowe
władztwo planistyczne gminy miejscowy plan zagospodarowania przestrzen-
nego decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
Summary
Spatial management and the need to preserve spatial order are issues
which in the era of progressive civilization development gain in importance Spa-
tial planning is an extremely difficult issue as it often leads to conflicts of public
and private interests On the one hand this policy should be aimed at protecting
spatial order and sustainable development on the other hand these values can
not be protected without infringing the interests of private owners by limiting
ownership rights to real estate Spatial development law primarily balances these
conflicts and express a compromise between the public and individual interest
Key words
municipalityrsquos planning authority local spatial development plan decision on
development conditions
128 Adiunkt w Katedrze Prawa Zakład Prawa Prywatnego i Gospodarczego Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych Uniwersytetu Technologiczno ndash Humanistycznego im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu Radca prawny
Prawo gospodarowania przestrzenią
64
Wstęp
Podstawowym instrumentem gospodarowania przestrzenią jest miej-
scowy plan zagospodarowania przestrzennego w ramach ktoacuterego dochodzi do
wiążącego określenia przeznaczenia danej nieruchomości Aktem prawnym
regulującym proces gospodarowania przestrzenią jest ustawa z dnia 27 marca
2003 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym129 zwana dalej upzp
ktoacutera określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania tere-
noacutew na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy
Podstawą jednak wszelkich działań planistycznych są dwie wartości ndash ład prze-
strzenny i zroacutewnoważony rozwoacutej
Zgodnie z art 2 pkt 1 upzp pod pojęciem ładu przestrzennego rozu-
mie się bdquotakie ukształtowanie przestrzeni ktoacutere tworzy harmonijną całość oraz
uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wyma-
gania funkcjonalne społeczno ndash gospodarcze środowiskowe kulturowe oraz
kompozycyjno ndash estetycznerdquo Mimo wprowadzenia definicji legalnej ład
przestrzenny pozostaje pojęciem niedookreślonym a jego właściwa wykładnia
zależeć będzie od konkretnego stanu faktycznego Poza tym kształtowanie
przestrzeni zgodnie z wymaganiami ładu przestrzennego wymagać będzie
uwzględnienia regulacji innych ustaw materialnych np ustawy z dnia 7 lipca
1994 r prawo budowlane130 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r o ochronie
przyrody131 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r prawo ochrony środowiska132
ustawy z dnia 18 lipca 2001 r prawo wodne133 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r
o ochronie gruntoacutew rolnych i leśnych134 Właściwe odkodowanie znaczenia
ładu przestrzennego w planowaniu przestrzennym musi uwzględniać odpo-
wiednie przepisy ustaw materialnych135
Drugą wartością uwzględnianą w gospodarowaniu przestrzenią jest
zroacutewnoważony rozwoacutej Definicja legalna zawarta została w art 3 pkt 50 ustawy
prawo ochrony środowiska zgodnie z ktoacuterą przez zasadę zroacutewnoważonego
rozwoju rozumie się taki rozwoacutej społeczno-gospodarczy w ktoacuterym następuje
proces integrowania działań politycznych gospodarczych i społecznych
z zachowaniem roacutewnowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych proce-
soacutew przyrodniczych w celu zagwarantowania możliwości zaspokajania pod-
129 Tj DzU z 2017r poz1073 ze zm 130 Tj DzU z 2017r poz 1332 ze zm 131 Tj DzU z 2016r poz 2134 ze zm 132 Tj DzU z 2017r poz 519 ze zm 133 Tj DzU z 2017r poz 1121 ze zm 134 Tj DzU z 2017r poz 1161 135 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne Wydawnictwo CH Beck Warszawa 2009 s 10-11
Małgorzata Pracka
65
stawowych potrzeb poszczegoacutelnych społeczności lub obywateli zaroacutewno
wspoacutełczesnego pokolenia jak i przyszłych pokoleń Zasada zroacutewnoważonego
rozwoju podniesiona została także do rangi zasady ustrojowej a to oznacza że
organy władzy publicznej obowiązane są w swojej działalności kierować się
tą zasadą przy podejmowaniu roacuteżnorakich rozstrzygnięć Proces stanowienia
prawa winien zatem przebiegać przy uwzględnieniu tej wytycznej ktoacutera wy-
maga od ustawodawcy ciągłej optymalizacji całego systemu prawa tak aby
w odpowiednim stopniu biorąc pod uwagę zaroacutewno potrzebę rozwoju cywili-
zacyjnego wartości ogoacutelnospołeczne chronił także środowisko naturalne136
1 Władztwo planistyczne gminy
Podstawą systemu planowania przestrzennego jest gmina ktoacutera
prowadzi i kształtuje politykę przestrzenną na swoim terenie Żadna inna jed-
nostka samorządu terytorialnego ani administracja rządowa nie ma takich
uprawnień w zakresie gospodarowania przestrzenią Rozstrzygnięcia plani-
styczne gminy mają moc obowiązującą i wpływają na sposoacuteb wykonywania
prawa własności przez właścicieli gruntoacutew Natomiast kształtowanie i prowa-
dzenie polityki przestrzennej na szczeblu powiatu polega na prowadzeniu
w granicach swojej właściwości rzeczowej analiz i studioacutew z zakresu zagospo-
darowania przestrzennego odnoszących się do obszaru powiatu i zagadnień
jego rozwoju Powyższe sprawia że akty planistyczne powiatu nie mają charak-
teru aktoacutew prawa miejscowego ani nie są w żadnej mierze wiążące dla innych
podmiotoacutew w strukturze planowania przestrzennego Pełnią one jedynie funk-
cję subregionalną w planowaniu przestrzennym wojewoacutedztw
Z kolei planowanie przestrzenne wojewoacutedztw sprowadza się do kształ-
towania i prowadzenia polityki przestrzennej w wojewoacutedztwie poprzez
w szczegoacutelności uchwalanie planoacutew zagospodarowania przestrzennego woje-
woacutedztwa To powoduje że wojewoacutedztwo zyskuje miano samodzielnego szcze-
bla w systemie planowania przestrzennego Podstawowym aktem planistycz-
nym na tym szczeblu jest plan zagospodarowania przestrzennego wojewoacutedz-
twa ktoacutery jest aktem planowania określającym zasady organizacji przestrzen-
nej wojewoacutedztwa uchwalanym przez sejmik wojewoacutedztwa137 Nie jest on aktem
prawa miejscowego jednakże uznać go należy za akt wiążący w określonym
zakresie gminę przy sporządzaniu studium uwarunkowań i kierunkoacutew zago-
spodarowania przestrzennego gdyż zgodnie z art 9 upzp gmina ma obowią-
136 A Krzywoń Konstytucja RP a środowisko bdquoPaństwo i Prawordquo 201283 LEX nr 152978 137 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 35-36
Prawo gospodarowania przestrzenią
66
zek sporządzić studium uwarunkowań i kierunkoacutew zagospodarowania prze-
strzennego biorąc pod uwagę ustalenia planu wojewoacutedztwa Plan zagospoda-
rowania przestrzennego wojewoacutedztwa został powiązany także z założeniami
regionalnej polityki przestrzennej określonymi w strategii rozwoju wojewoacutedz-
twa oraz z założeniami krajowej polityki przestrzennej ujętymi w koncepcji
przestrzennego zagospodarowania kraju Planowanie przestrzenne na szczeblu
wojewoacutedztwa sprowadza się zatem głoacutewnie do roli łącznika między planowa-
niem przestrzennym gmin i polityką przestrzenną państwa
Z kolei kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej państwa
zawartej w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju zostało przypi-
sane Radzie Ministroacutew W ten oto sposoacuteb wyodrębniono trzeci szczebel plano-
wania przestrzennego jakim jest planowanie krajowe138 Minister właściwy do
spraw budownictwa gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej wyposażony
został w kompetencje koordynacji zgodności planoacutew zagospodarowania prze-
strzennego wojewoacutedztw z koncepcją przestrzennego zagospodarowania kraju
Dodatkowo wraz z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego
prowadzi wspoacutełpracę transgraniczną i przygraniczną w zakresie zagospodaro-
wania przestrzennego a także przygotowuje okresowe raporty o stanie zago-
spodarowania przestrzennego kraju Jednocześnie w ramach planowania
krajowego ministrowie i centralne organy administracji rządowej w zakresie
swojej właściwości rzeczowej sporządzają programy zawierające zadania
rządowe ktoacutere służą realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajo-
wym Programy te na ich wniosek po zaopiniowaniu przez sejmiki właściwych
wojewoacutedztw są wprowadzane do planu zagospodarowania przestrzennego
wojewoacutedztwa
Przedstawiony system planowania przestrzennego jest zatem wyrazem
decentralizacji zadań publicznych z tym zastrzeżeniem że w systemie tym to
gmina zyskuje miano podstawy systemu planowania przestrzennego Jako pod-
stawowa komoacuterka w systemie planowania przestrzennego wyposażona została
przez ustawodawcę w kompetencje władczego przeznaczania i ustalania zasad
zagospodarowania terenu Zagadnienie to należy do zadań własnych gminy
i określane jest jako władztwo planistyczne gminy
Pod pojęciem władztwa planistycznego należy rozumieć przekazanie
przez ustawodawcę gminie kompetencji w zakresie władczego przeznaczania
i ustalania zasad zagospodarowania terenu (w drodze aktu prawa miejscowego
ndash miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a w przypadku braku
planu ndash w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania tere-
138 Ibidem s 37
Małgorzata Pracka
67
nu)139 U podstaw jednak jego właściwego pojmowania leży przede wszystkim
zespoacuteł przepisoacutew upzp ktoacutery wyznacza ramy działania gmin w ramach
władztwa planistycznego140 Gmina jako organ mający wyłączną kompetencję
do planowania miejscowego może w granicach i na podstawie prawa samo-
dzielnie kształtować sposoacuteb zagospodarowania obszaru podlegającego jej
władztwu planistycznemu pod warunkiem że władztwa tego nie nadużywa141
Ramami dla wykonywania władztwa planistycznego przez gminę jest ustawo-
wo określona procedura uchwalania planu miejscowego ktoacutera ma być gwaran-
cją ochrony praw obywateli
W ramach aktywności planistycznej gminy dochodzi niewątpliwie
do ograniczeń prawa własności Należy jednak pamiętać że brak jest podstaw
prawnych do ujmowania sfery planowania przestrzennego poprzez jedynie
prymat interesu publicznego Ochrona własności to wartość konstytucyjnie
chroniona a to oznacza konieczność uwzględniania w procesie planowania
przestrzennego zasady ochrony własności roacutewnego traktowania roacuteżnych form
własności Kluczowym publicznoprawnym instrumentem w ramach ktoacuterego
dochodzi do wiążącego określenia przeznaczenia danej nieruchomości jest
miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Kształtuje on sposoacuteb
wykonywania uprawnień właścicielskich i wpływa na wartość ekonomiczną
terenoacutew objętych planem co ma ogromne znaczenie z punktu widzenia intere-
soacutew właściciela danej nieruchomości Z tych względoacutew istotne jest aby wszel-
kie działania w ramach władztwa planistycznego gminy prowadzone były przy
uwzględnieniu konstytucyjnoprawnych gwarancji ochrony prawa własności
w tym w szczegoacutelności zawartych w art 64 ust 3 i art 31 ust 3 konstytucji RP
Władztwo planistyczne gminy nie ma jednak charakteru absolutnego
Dodatkowym argumentem przemawiającym za potwierdzeniem tej tezy są
ogoacutelne zasady gospodarowania przestrzenią w postaci ładu przestrzennego
i zroacutewnoważonego rozwoju jako podstawa działań w sprawach przeznaczania
terenoacutew na określone cele ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy
a także katalog wartości wskazany przez ustawodawcę w art 1 ust 2 upzp
W myśl tegoż przepisu w gospodarowaniu przestrzenią uwzględnia się przede
wszystkim 1) wymagania ładu przestrzennego w tym urbanistyki i architektu-
ry 2) walory architektoniczne i krajobrazowe 3)wymagania ochrony środowi-
ska w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntoacutew rolnych i leśnych
4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytkoacutew oraz doacutebr kultury
wspoacutełczesnej 5) wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi
139 Z Niewiadomski Planowanie przestrzenne Zarys systemu Warszawa 2003 s 85 140 H Izdebski Komentarz do art 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2013 141 Wyrok NSA z dnia 9 czerwca 1995 r IV SA 34693 ONSA 19963 poz 125
Prawo gospodarowania przestrzenią
68
i mienia a także potrzeby osoacuteb niepełnosprawnych 6) walory ekonomiczne
przestrzeni 7) prawo własności 8) potrzeby obronności i bezpieczeństwa
państwa 9) potrzeby interesu publicznego 10) potrzeby w zakresie rozwoju
infrastruktury technicznej w szczegoacutelności sieci szerokopasmowych
11) zapewnienie udziału społeczeństwa w pracach nad studium uwarunkowań
i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego gminy miejscowym planem
zagospodarowania przestrzennego oraz planem zagospodarowania prze-
strzennego wojewoacutedztwa w tym przy użyciu środkoacutew komunikacji elektro-
nicznej 12) zachowanie jawności i przejrzystości procedur planistycznych
13) potrzebę zapewnienia odpowiedniej ilości i jakości wody do celoacutew zaopa-
trzenia ludności
Wskazany przez ustawodawcę katalog wymagań i wartości podlegają-
cych ochronie w planowaniu przestrzennym oznacza że gmina uchwalając
plany miejscowe na swoim terenie w ramach przysługującego jej władztwa
planistycznego musi kierować się ww wytycznymi przy ustalaniu zasad zabu-
dowy i zagospodarowania terenu objętego planem miejscowym
2 System aktoacutew planowania przestrzennego
System planowania przestrzennego oparty jest na dwoacutech podstawo-
wych aktach ndash studium uwarunkowań i kierunkoacutew zagospodarowania prze-
strzennego oraz miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego
Studium uwarunkowań i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego określa
politykę przestrzenną gminy a ustalenia studium mają charakter wiążący przy
sporządzaniu przez gminę miejscowych planoacutew zagospodarowania prze-
strzennego142 Studium nie jest aktem prawa miejscowego jest to akt o charak-
terze wewnętrznym określającym cele w zakresie rozwoju przestrzennego
oraz kierunki i zasady zagospodarowania obszaru gminy Studium jako pod-
stawowy akt planistyczny musi obowiązywać w każdej gminie Organem wła-
ściwym do przyjęcia studium jest rada gminy ktoacutera podejmuje uchwałę o przy-
stąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunkoacutew zagospodaro-
wania przestrzennego gminy
Studium obecnie spełnia bardzo ważną rolę gdyż gminy muszą brać
pod uwagę jego ustalenia w swojej aktywności planistycznej co czyni ze stu-
dium akt o silnej pozycji w systemie gminnych aktoacutew planowania przestrzen-
nego Znaczenie studium podkreśla roacutewnież fakt obligatoryjności jego sporzą-
dzenia Brak bowiem studium to brak możliwości uchwalenia planu miejsco-
142 T Filipowicz Komentarz do art 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2016
Małgorzata Pracka
69
wego W tej sytuacji mimo tego że nie stanowi ono prawa miejscowego jego
rola w planowaniu przestrzennym gminy jest znacząca gdyż jego oddziaływa-
nie na treść planu miejscowego powoduje że bez wątpienia wpływa także na
sytuację prawną właścicieli nieruchomości Ten bezpośredni związek studium
i planu pokazuje bardzo doniosłą funkcję studium w procesie planistycznym
Zakres merytoryczny studium określony został przez ustawodawcę
w art 10 ust 1 upzp poprzez wyszczegoacutelnienie uwarunkowań wynikających
m in z dotychczasowego przeznaczenia zagospodarowania i uzbrojenia tere-
nu stanu ładu przestrzennego i wymogoacutew jego ochrony stanu środowiska
dziedzictwa kulturowego i zabytkoacutew warunkoacutew i jakości życia mieszkańcoacutew
itd Dodatkowo należy wziąć pod uwagę także regulację art 10 ust 2 upzp
z ktoacuterego wynika obowiązek określenia w studium min kierunkoacutew zmian
w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenoacutew kierunki
i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz użytkowania terenoacutew w tym
tereny przeznaczone pod zabudowę oraz tereny wyłączone spod zabudowy
obszary oraz zasady ochrony środowiska i jego zasoboacutew ochrony przyrody
krajobrazu obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytkoacutew oraz
doacutebr kultury wspoacutełczesnej kierunki rozwoju systemoacutew komunikacji i infra-
struktury technicznej itd Ustawa określa zatem otwarty katalog głoacutewnych
treści studium ktoacutere obligatoryjnie muszą być uwzględnione przy jego opra-
cowaniu biorąc pod uwagę okoliczności faktyczne już istniejące w chwili
sporządzania studium oraz wymagania prawne dla polityki przestrzennej nie-
zależne od woli gminy w chwili sporządzania studium143
Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przewiduje
sformalizowaną procedurę sporządzenia i uchwalenia studium uwarunkowań
i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego gminy Obejmuje ona kilka
etapoacutew szczegoacutełowo opisanych w art 11 upzp144 Jest inicjowana przez pod-
jęcie przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzenia studium Na-
stępnie organ wykonawczy gminy kolejno 1) ogłasza w prasie miejscowej oraz
przez obwieszczenie a także w sposoacuteb zwyczajowo przyjęty w danej miejsco-
wości o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium określając
formę miejsce i termin składania wnioskoacutew dotyczących studium nie kroacutetszy
jednak niż 21 dni od dnia ogłoszenia 2) zawiadamia na piśmie o podjęciu
uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium instytucje i organy właściwe
do uzgadniania i opiniowania projektu studium 3) sporządza projekt studium
rozpatrując wnioski zgłoszone do studium uwzględniając ustalenia planu zago-
143 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 95 ndash 97 144 Nowe brzmienie art 11 upzp wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2018 r DzU z 2017r poz1566
Prawo gospodarowania przestrzenią
70
spodarowania przestrzennego wojewoacutedztwa oraz ramowego studium uwarun-
kowań i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego związku metropolitar-
nego w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego wojewoacutedz-
twa lub niewprowadzenia do planu zagospodarowania przestrzennego woje-
woacutedztwa zadań rządowych uwzględnia ustalenia programoacutew o ktoacuterych mowa
w art 48 ust 1 4) uzyskuje od gminnej lub innej właściwej komisji urbani-
styczno ndash architektonicznej opinię o projekcie studium 5) występuje
o uzgodnienie projektu studium i o opinie do wymienionych w ustawie orga-
noacutew 6) wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych
uzgodnień 7) ogłasza o wyłożeniu projektu studium do publicznego wglądu na
okres co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt do
publicznego wglądu oraz publikuje na stronach internetowych urzędu gminy na
okres co najmniej 21 dni oraz organizuje w tym czasie dyskusję publiczną nad
przyjętymi w tym projekcie studium rozwiązaniami 8) wyznacza termin zgła-
szania uwag do projektu studium ktoacutery nie może kroacutetszy niż 21 dni od dnia
zakończenia okresu wyłożenia studium 9) przedstawia radzie gminy do
uchwalenia projekt studium wraz z listą nieuwzględnionych uwag
Kolejnym aktem w systemie planowania przestrzennego jest miejscowy
plan zagospodarowania przestrzennego ktoacutery będąc podstawowym publiczno-
prawnym instrumentem gospodarowania przestrzenią ustala przeznaczenie
terenu i może wprowadzać ograniczenia prawa własności Powyższe wynika
wprost z brzmienia art 6 upzp zgodnie z ktoacuterym ustalenia planu miejscowe-
go kształtują wraz z innymi przepisami sposoacuteb wykonywania prawa własności
W ten oto sposoacuteb regulacje miejscowego planu zagospodarowania przestrzen-
nego stanowią ograniczenie prawa własności (art 64 ust3 konstytucji) oraz
ograniczenie w zakresie korzystania z konstytucyjnego prawa (zgodnie
z redakcją art 31 ust3 konstytucji)
Uchwalanie miejscowych planoacutew zagospodarowania przestrzennego
jest zatem przejawem przysługującego gminie władztwa planistycznego ktoacutere
z jednej strony musi respektować konstytucyjne gwarancje ochrony prawa
własności z drugiej zaś strony daje uprawnienie do władczego wkraczania
w sferę uprawnień właścicielskich w celu realizacji zadań publicznych Obowią-
zek ścisłego przestrzegania ustawowych zasad i trybu procedury planistycznej
ma być gwarancją właściwego wyważenia interesoacutew prywatnych i publicznych
i ma służyć prawidłowej możliwie najbardziej efektywnej realizacji celoacutew pla-
nowania przestrzennego145 W tym miejscu należy zaakcentować iż w ramach
ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w art 6 ust 2
upzp wskazano na wolność zagospodarowania terenu poprzez przyznanie
145 Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2003 r IV SA39512002 niepubl
Małgorzata Pracka
71
prawa do zabudowy W myśl tych regulacji w granicach określonych ustawą
każdy ma prawo do zagospodarowania terenu do ktoacuterego ma tytuł prawny
zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania tere-
nu jeżeli nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osoacuteb
trzecich a także prawo do ochrony własnego interesu prawnego przy zagospo-
darowaniu terenoacutew należących do innych osoacuteb Prawo do zabudowy może być
zatem realizowane pod warunkiem poszanowania chronionego prawem intere-
su publicznego oraz osoacuteb trzecich Użycie przez ustawodawcę sformułowania
bdquochronionego prawem interesu osoacuteb trzecichrdquo nie oznacza bynajmniej wszel-
kich ich naruszeń ale wyłącznie takich ktoacutere będą się wiązać z naruszeniem
określonych konkretnie wskazanych norm prawnych146 Prawo do zabudowy
nie ma charakteru absolutnego co wiąże się z tym że właściciel nie może żądać
od organu administracji publicznej by sposoacuteb zagospodarowania terenu od-
powiadał jego oczekiwaniom Planowanie przestrzenne w tym wymagania ładu
przestrzennego często prowadzą do powstania konfliktu roacuteżnych wartości
i interesoacutew147 Rolą zaś planowania przestrzennego jest łagodzenie tych kon-
fliktoacutew i szukanie kompromisu pomiędzy prawem do zagospodarowania wła-
snego terenu a innymi wartościami i interesami ktoacutere w planowaniu prze-
strzennym winny być uwzględnione148
3 Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako wyraz
władztwa planistycznego gminy
Podstawowym instrumentem publicznoprawnym przy pomocy ktoacuterego
gmina realizuje swoje zadanie planistyczne jest miejscowy plan zagospodaro-
wania przestrzennego Ustawodawca w sposoacuteb jednoznaczny przesądza o tym
że plan miejscowy jest aktem normatywnym powszechnie obowiązującym na-
leżącym do aktoacutew prawa miejscowego w rozumieniu konstytucji Konsekwen-
cją powyższego jest wymoacuteg jego ogłoszenia w wojewoacutedzkim dzienniku urzę-
dowym Jako akt podjęty w ramach upoważnienia ustawowego musi respekto-
wać postanowienia aktoacutew prawnych powszechnie obowiązujących wyższego
rzędu czyli ustaw oraz wydanych na ich podstawie aktoacutew wykonawczych
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego będąc aktem normatyw-
nym tj charakteryzującym się wymaganą dla tego rodzaju aktoacutew ogoacutelnością
pozbawiony cech aktu indywidualnego powinien uwzględniając lokalne
potrzeby zawierać regulacje odnoszące się do przeznaczenia terenu rozmiesz-
146 Wyrok WSA z dnia 9 maja 2017 r II SABd 8317 LEX nr 2307499 147 Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2017 r II OSK 216315 LEX nr 2293411 148 Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2017 r II OSK 160915 LEX nr 2288701
Prawo gospodarowania przestrzenią
72
czenia inwestycji celu publicznego oraz określenia sposoboacutew zagospodarowa-
nia i warunkoacutew zabudowy terenu149 Charakter planu miejscowego jako aktu
prawa miejscowego oznacza że ma on moc wiążącą tak jak każdy inny akt
normatywny a jego ustalenia muszą być respektowane bez względu na to czy
budzą kontrowersje czy też nie Dopoacuteki plan miejscowy nie zostanie zmieniony
lub uchylony jego ustalenia są wiążące przy ustalaniu zasad zagospodarowania
terenu objętych tym planem150
Pomimo jednoznacznej kwalifikacji prawnej planu miejscowego jakiej
dał wyraz ustawodawca w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym nie sposoacuteb jednak pominąć faktu że oproacutecz tego że ustalenia planu
miejscowego odnoszą się do abstrakcyjnego adresata to w dużej mierze są tak-
że zbiorem indywidualnych regulacji określających warunki zabudowy
konkretnych nieruchomości151 Warto zatem podkreślić że charakter norm
planowych jest szczegoacutelny z jednej strony nie sposoacuteb odmoacutewić im charakteru
normatywnego z drugiej jednak strony warto podkreślić że posiadają one
także cechy aktu indywidualnego skoro regulują status prawny konkretnych
nieruchomości
Inicjatywa w zakresie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowa-
nia przestrzennego należy do woacutejta burmistrza prezydenta miasta lub do
samej rady miasta ktoacutera podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Integralną częścią
takiej uchwały jest załącznik graficzny przedstawiający granice obszaru objęte-
go projektem planu Przed podjęciem uchwały przez radę miasta organ wyko-
nawczy gminy zobowiązany jest do wykonania analizy dotyczącej zasadności
przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych
rozwiązań z ustaleniami studium oraz przygotowania materiałoacutew geodezyj-
nych do opracowania planu wraz z ustaleniem niezbędnego zakresu prac plani-
stycznych
Ustawowe wymagania dotyczące projektu planu miejscowego zostały
uszczegoacutełowione w art 15 i 16 upzp Projekt planu miejscowego musi zawie-
rać część tekstową i graficzną Szczegoacutełowe wymagania w tym zakresie zawiera
dodatkowo Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r
w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowa-
149 A Plucińska ndash Filipowicz (red) A Kosicki Komentarz do art 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2016 150 Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 17 października 2012r II SABd 65412 LEX nr 1248580 151 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 141
Małgorzata Pracka
73
nia przestrzennego152 Jedną z zasad obowiązujących przy sporządzaniu projek-
tu planu miejscowego jest jego zgodność z ustaleniami studium i przepisami
odrębnymi odnoszącymi się do obszaru objętego planem Do projektu planu
miejscowego winno być sporządzone uzasadnienie ktoacuterego wymogi formalno-
prawne zawarł ustawodawca w art 15 ust 1 upzp Dodatkowo w przywoła-
nym przepisie w ust 2 i 3 zawarte zostały obligatoryjne i fakultatywne zagad-
nienia jakie winny być uwzględnione na etapie projektowania planu miejsco-
wego Do obowiązkowych zagadnień należą min przeznaczenie terenoacutew oraz
linie rozgraniczające tereny o roacuteżnym przeznaczeniu lub roacuteżnych zasadach
zagospodarowania zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego zasa-
dy ochrony środowiska przyrody i krajobrazu zasady kształtowania krajobra-
zu zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu
itd Fakultatywne wytyczne uwzględnia się w procedurze planistycznej o ile
mają one uzasadnienie w ramach konkretnego planu miejscowego Mogą one
dotyczyć np oznaczenia granic terenoacutew wymagających przeprowadzenia sca-
leń i podziałoacutew nieruchomości granic terenoacutew rozmieszczenia inwestycji celu
publicznego o znaczeniu lokalnym minimalną powierzchnię nowo wydzielo-
nych działek budowlanych
Skoro plan miejscowy kształtuje sposoacuteb wykonywania prawa własności
nieruchomości prowadząc niekiedy do ograniczeń uprawnień właścicielskich
postępowanie planistyczne zostało przez ustawodawcę szczegoacutełowo uregulo-
wane co ma być gwarancją ochrony praw podmiotoacutew ktoacutere mogą zostać naru-
szone w wyniku uchwalenia planu Procedura uchwalenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego przewiduje kilka etapoacutew ktoacutere polegają na
wykonaniu przez woacutejta burmistrza prezydenta miasta analizy zasadności
przystąpienia do sporządzenia planu i zgodności przewidywanych rozwiązań
z ustaleniami studium wraz z przygotowaniem materiałoacutew geodezyjnych
potrzebnych do opracowania planu oraz ustalenia niezbędnego zakresu prac
planistycznych podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporzą-
dzenia planu miejscowego ogłoszeniu przez organ wykonawczy gminy w pra-
sie miejscowej oraz przez obwieszczenie i w sposoacuteb zwyczajowo przyjęty
w danej miejscowości o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia pla-
nu miejscowego określając jednocześnie formę miejsce i termin składania
wnioskoacutew do planu ktoacutery nie może być kroacutetszy niż 21 dni od dnia ogłoszenia
zawiadomieniu na piśmie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia
planu instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania planu
sporządzeniu projektu planu miejscowego po rozpatrzeniu wnioskoacutew złożo-
nych do planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko sporządzeniu
152 Dz U z 2003 r poz 1587
Prawo gospodarowania przestrzenią
74
prognozy skutkoacutew finansowych uchwalenia planu miejscowego uzyskaniu
opinii gminnej komisji urbanistyczno ndasharchitektonicznej wystąpieniu o opinie
do wymienionych w ustawie organoacutew oraz uzgodnieniu projektu z ustawowo
wskazanymi organami uzyskaniu zgody na zmianę przeznaczenia gruntoacutew
rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne wprowadzeniu zmian wynikają-
cych z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień ogłoszeniu o wyłożeniu pro-
jektu planu do publicznego wglądu na co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia
i wyłożeniu projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko do
publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni oraz zorganizowaniu w tym
czasie dyskusji publicznej nad przyjętymi w projekcie planu rozwiązaniami
wyznaczeniu w ogłoszeniu o wyłożeniu projektu planu terminu w ktoacuterym oso-
by fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości
prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu w okresie nie kroacutetszym
niż 14 dni od dnia zakończenia okresu wyłożenia projektu planu rozpatrzeniu
uwag złożonych do projektu planu w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia
upływu terminu ich składania wprowadzeniu zmian do projektu planu miej-
scowego wynikających z rozpatrzenia złożonych uwag oraz ponowieniu uzgod-
nień w niezbędnych zakresie przedstawieniu radzie gminy projektu planu
miejscowego wraz z listą nieuwzględnionych uwag
Przedstawiona powyżej procedura planistyczna jest niezwykle sforma-
lizowana i wymaga rygorystycznego przestrzegania jej założeń gdyż zgodnie
z art 28 upzp istotne naruszenie zasad sporządzania studium lub planu
miejscowego istotne naruszenie trybu ich sporządzania a także naruszenie
właściwości organoacutew w tym zakresie powodują nieważność uchwały rady
gminy w całości lub części Warto przy tym podkreślić że istotne naruszenie
trybu sporządzania planu następuje gdy ustalenia planistyczne są odmienne od
tych ktoacutere zostałyby podjęte gdyby nie naruszono procedury sporządzania
aktu planistycznego Natomiast naruszenie zasad to przyjęcie rozwiązań nie-
zgodnych z normami konstytucyjnymi lub zawartymi w ustawach materialno-
prawnych ktoacutere to normy wyznaczają granice wykonywania władztwa plani-
stycznego153
Mając na względzie przytoczone wyżej okoliczności ktoacutere powodują że
plan miejscowy staje się publicznoprawnym instrumentem przy pomocy ktoacute-
rego organy władzy publicznej kształtują sposoacuteb wykonywania prawa własno-
ści nieruchomości ustawodawca wprowadził zasadę uspołecznienia planowa-
nia Wyrazem tej zasady jest dyskusja publiczna organizowana przez organ
wykonawczy gminy zaroacutewno na etapie sporządzania studium uwarunkowań
153 Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 maja 2017 r II SABk 24617 LEX nr 2306710
Małgorzata Pracka
75
i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego jak i planu miejscowego Ma
ona być gwarancją że wprowadzone do aktoacutew planowania przestrzennego
rozwiązania gospodarowania przestrzenią będą społecznie akceptowalne Pro-
cedura przeprowadzenia dyskusji publicznej polega na tym że po podjęciu
przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego
(te same uwarunkowania odnoszą się do uchwały o przystąpieniu do sporzą-
dzania studium) właściwy organ (woacutejt burmistrz prezydent) ogłasza w prasie
miejscowej oraz przez obwieszczenie a także w sposoacuteb zwyczajowo przyjęty
w danej miejscowości o wyłożeniu projektu planu do publicznego wglądu na co
najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt wraz z prognozą
oddziaływania na środowisko do publicznego wglądu na okres co najmniej 21
dni organizując w tym czasie dyskusję publiczną nad przyjętymi w projekcie
planu rozwiązaniami W ogłoszeniu tym musi także podać termin w ktoacuterym
osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowo-
ści prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu Termin ten nie może
być kroacutetszy niż 14 dni (w przypadku studium termin nie może być kroacutetszy niż
21 dni) od dnia zakończenia okresu wyłożenia planu Uwagi te rozpatrywane są
w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia upływu terminu ich składania
W przypadku uwzględnienia uwag właściwy organ wprowadza zmiany do pro-
jektu planu miejscowego a następnie przedstawia radzie gminy projekt planu
miejscowego wraz z listą uwag nieuwzględnionych
Uwagi do planu zgodnie z art 18 ust1 upzp może wnieść każdy kto
kwestionuje ustalenia przyjęte w projekcie planu wyłożonym do publicznego
wglądu Wnosi się je na piśmie w terminie wyznaczonym w ogłoszeniu o wyło-
żeniu planu do publicznego wglądu lub w postaci elektronicznej w sposoacuteb
wskazany w upzp Dla sformułowania takiego zarzutu nie jest wymagana
szczegoacutelna forma wystarczy że z treści pisma wynikać będzie iż ustalenia pla-
nistyczne są kwestionowane przez wnoszącego uwagi Nie musi on wykazywać
żadnego interesu prawnego ktoacutery może być naruszony ustaleniami planu154
4 Ograniczenia w korzystaniu z nieruchomości związane z obo-
wiązywaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzen-
nego
Planowanie przestrzenne jest niewątpliwie tą dziedziną ktoacutera wpływa
na prawo własności Plan miejscowy może powodować zaroacutewno wzrost warto-
ści nieruchomości objętej planem jak i wprowadzać ograniczenia dla właścicie-
154 Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 lutego 2012 r II SAWr 91111 LEX nr 1139038
Prawo gospodarowania przestrzenią
76
li takich nieruchomości Należy jednak przyjąć że nie plan miejscowy jako akt
prawa miejscowego ale ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzen-
nym jest źroacutedłem do wprowadzania ograniczeń prawa własności natomiast
plan miejscowy wykonuje ustalenia ustawowe
Zakres ingerencji w prawo własności na etapie planowania przestrzen-
nego może być roacuteżny i dotykać w zasadzie wszystkich trzech uprawnień wła-
ścicielskich (tzw triada uprawnień właściciela) ndash ius possidendi ius utendi-
fruendi ius abutendi Z uwagi na powyższe ograniczenia uprawnień właściciel-
skich ustawodawca przewidział możliwość ochrony interesoacutew właścicieli
przed niekorzystnymi dla nich skutkami wynikającymi z uchwalenia bądź
zmiany planu Zgodnie bowiem z art 36 ust1 upzp jeżeli w związku z uchwa-
leniem planu miejscowego albo jego zmianą korzystanie z nieruchomości lub
jej części w dotychczasowy sposoacuteb lub zgodny z dotychczasowym przeznacze-
niem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone właściciel albo użytkow-
nik wieczysty nieruchomości może żądać od gminy 1) odszkodowania za
poniesioną rzeczywistą szkodę albo 2) wykupienia nieruchomości lub jej części
Z literalnego brzmienia przepisu art 36 ust1 ustawy wynika że właści-
ciel lub użytkownik wieczysty może kierować do gminy dwojakiego rodzaju
roszczenia cywilnoprawne - żądać odszkodowania za poniesioną rzeczywistą
szkodę a zatem w granicach damnum emergens bez utraconych korzyści
(lucrum cessans) lub żądać wykupienia nieruchomości co w tej sytuacji wyma-
ga formy aktu notarialnego Realizacja roszczeń właściciela może nastąpić roacutew-
nież w myśl art 36 ust 2 upzp w drodze zaoferowania przez gminę nieru-
chomości zamiennej Z dniem zawarcia umowy zamiany roszczenia właściciela
z art 36 ust1 ustawy wygasają Z dniem 1 stycznia 2018 r dodany zostanie do
art 36 ust 1a upzp155 ktoacutery wyłączy możliwość kierowania opisanych wyżej
roszczeń w sytuacji gdy treść planu miejscowego powodująca skutek o ktoacuterym
mowa w ust1 nie stanowi samodzielnego ustalenia przez gminę społeczno ndash
gospodarczego przeznaczenia terenu oraz sposobu korzystania z niego ale wy-
nika z 1) uwarunkowań hydrologicznych geologicznych geomorfologicznych
lub przyrodniczych dotyczących występowania powodzi i związanych z tym
ograniczeń określonych na podstawie przepisoacutew odrębnych 2) decyzji doty-
czących lokalizacji lub realizacji inwestycji celu publicznego wydanych przez
inne niż organy gminy organy administracji publicznej lub Państwowe Gospo-
darstwo Wodne Wody Polskie 3) zakazoacutew lub ograniczeń zabudowy i zago-
spodarowania terenu określonych w przepisach ustaw lub aktoacutew w tym aktoacutew
prawa miejscowego wydanych na ich podstawie
155 DzU z 2017r poz1566
Małgorzata Pracka
77
Ustawodawca oproacutecz zabezpieczenia praw właścicieli nieruchomości
objętych aktywnością planistyczną gminy przewidzianych w ust 1 i 2 art 36
upzp wprowadził także dodatkową ochronę interesoacutew właściciela gwaran-
tując w myśl art 36 ust3 upzp możliwość żądania od gminy odszkodowania
jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość
nieruchomości uległa obniżeniu a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa
tę nieruchomość i nie skierował do gminy roszczeń o ktoacuterych mowa w ust 1 i 2
art 36 upzp Odszkodowanie ustala się w wysokości roacutewnej obniżeniu warto-
ści nieruchomości Pod pojęciem obniżenia wartości nieruchomości ustawo-
dawca w art 37 ust 1 upzp rozumie roacuteżnicę między wartością nieruchomości
określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po
uchwaleniu lub zmianie planu miejscowego a jej wartością określoną przy
uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego przed zmianą tego planu
lub faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego uchwale-
niem Wartość nieruchomości określa się zgodnie z art 37 ust 11 upzp156
natomiast w odniesieniu do zasad określania wartości nieruchomości oraz za-
sad określania skutkoacutew finansowych uchwalania lub zmiany planoacutew miejsco-
wych a także w odniesieniu do osoacuteb uprawnionych do określania tych wartości
i skutkoacutew finansowych stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r
o gospodarce nieruchomościami157 o ile przepisy tej ustawy nie stanowią ina-
czej158
Dochodzenie przez właściciela nieruchomości roszczenia o wykupienie
nieruchomości lub jej zamianę nie jest ograniczone terminem Roszczenia z art
36 ust1 i 2 upzp podlegają przeto przedawnieniu na zasadach ogoacutelnych wy-
nikających z kodeksu cywilnego Natomiast roszczenie odszkodowawcze prze-
widziane w art 36 ust3 upzp ograniczone jest 5 - letnim terminem Jest
to termin zawity po upływie ktoacuterego roszczenie nie przysługuje Zgodnie jed-
nak z art 37 ust 9 upzp wykonanie obowiązku wynikającego z roszczeń
o ktoacuterych mowa w art 36 ust1 ndash 3 powinno nastąpić w terminie 6 miesięcy od
dnia złożenia wniosku chyba że strony postanowią inaczej W przypadku
opoacuteźnienia w wypłacie odszkodowania lub w wykupie nieruchomości właści-
cielowi albo użytkownikowi wieczystemu przysługują odsetki ustawowe
156 Nowe brzmienie art 37 ust 11 upzp wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2018r DzU z 2017 r poz 1566 157 Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r o gospodarce nieruchomościami tj DzU z 2016r poz2147 ze zm 158 Art 37 ust 12 upzp wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2018 r tj DzU z 2017r poz 1566
Prawo gospodarowania przestrzenią
78
Ustalenia planu miejscowego mogą także powodować wzrost wartości
nieruchomości Taką sytuację ustawodawca przewidział w art 36 ust 4 upzp
i wyposażył gminę w uprawnienie do pobierania jednorazowej opłaty zwaną
rentą planistyczną Stanowi ona swoistą partycypację gminy w zyskach jakie
przynosi zbycie nieruchomości ktoacuterej wartość wzrosła z uwagi na zmianę jej
przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Istota
renty planistycznej sprowadza się do wystąpienia łącznie dwoacutech przesłanek
1) zmiany wartości nieruchomości w następstwie uchwalenia miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiany 2) zbycia nierucho-
mości przed upływem 5 lat od daty wejścia w życie uchwalonego planu bądź
dokonanej w nim zmiany
Ustawodawca zakreślił maksymalną jej wysokość uznając że nie może
być ona wyższa niż 30 wzrostu wartości nieruchomości Opłata ta winna być
ustalona w planie miejscowym na podstawie ktoacuterego dokonuje się jej wymiaru
Przy czym opłata ta powinna być określana przez radę w wymiarze stosunko-
wym (procentowym) a nie kwotowym Obowiązek ten zawarty w przepisach
rangi ustawowej ma moc bezwzględnie obowiązującą i tym samym jego speł-
nienie nie może zostać wyłączone mocą rozstrzygnięć organu stanowiącego
gminy
Ustalenie wysokości renty planistycznej następuje w drodze decyzji
woacutejta burmistrza albo prezydenta miasta Spory w zakresie naliczania i pobie-
rania renty planistycznej nie zostały przez ustawodawcę poddane kognicji są-
doacutew powszechnych i jako sprawy administracyjne rozpatrywane są w admini-
stracyjnym toku instancji przez samorządowe kolegia odwoławcze ktoacuterych
decyzje mogą być przedmiotem zaskarżenia do sądu administracyjnego Możli-
wość naliczenia przez gminę renty planistycznej została ograniczona przez
ustawodawcę 5 - letnim terminem liczonym od dnia w ktoacuterym plan miejscowy
albo jego zmiana stały się obowiązujące Przywołany termin ma charakter
terminu zawitego nie podlegającego przywroacuteceniu Jego upływ wyłącza więc
możliwość ustalenia opłaty w przypadku wzrostu wartości nieruchomości
Ponadto właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości ktoacuterej wartość
wzrosła w związku z uchwaleniem lub zmianą planu miejscowego przed jej
zbyciem może żądać od woacutejta burmistrza albo prezydenta ustalenia w drodze
decyzji wysokości opłaty planistycznej
Dla zachowania 5-letniego terminu dochodzenia przez gminę opłaty
z tytułu wzrostu wartości nieruchomości niezbędne jest wszczęcie postępowa-
nia administracyjnego przed jego upływem Zgłoszenie roszczenia o ktoacuterym
mowa w art 37 ust3 upzp należy rozumieć jako wszczęcie postępowania
administracyjnego gdyż już przez zawiadomienie o tym zdarzeniu właściciel
nieruchomości dowiaduje się o wystąpieniu przez gminę z żądaniem uiszczenia
Małgorzata Pracka
79
renty planistycznej Wprawdzie właściwy organ zobowiązany jest do bez-
zwłocznego ustalenia opłaty planistycznej po otrzymaniu wypisu z aktu nota-
rialnego ktoacutery notariusz przesyła w ciągu 7 dni od dnia sporządzenia umowy
jednakże przepis ten ma jedynie charakter dyscyplinujący gminę do dochodze-
nia należności budżetowych w możliwie najkroacutetszym terminie i nie ogranicza w
żaden sposoacuteb 5-letniego terminu do wszczęcia postępowania liczonego od daty
wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego bądź
jego zmiany159
5 Gospodarowanie przestrzenią w przypadku braku miejscowe-
go planu zagospodarowania przestrzennego
Aktywność planistyczna gminy przejawia się przede wszystkim
w uchwalaniu miejscowych planoacutew zagospodarowania przestrzennego Nie
wszystkie jednak obszary pokryte są planami Tam gdzie ich nie ma sposoacuteb
zagospodarowania terenu określany jest aktem indywidualnym i konkretnym
tj decyzją administracyjną
Zgodnie z art 4 ust 2 upzp bdquow przypadku braku miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego określenie sposoboacutew zagospodarowania
i warunkoacutew zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabu-
dowy i zagospodarowania terenu przy czym 1) lokalizację inwestycji celu pu-
blicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego
2) sposoacuteb zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji
ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowyrdquo
Warto podkreślić że decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu pu-
blicznego (w tym i decyzja o warunkach zabudowy) pełni funkcję swoistego
substytutu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Określenie
w drodze decyzji sposoboacutew zagospodarowania i warunkoacutew zabudowy terenu
w przypadku braku planu miejscowego zastępuje ustalenia planu Wobec tego
decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego może wywoływać skutki po-
dobne do tych jakie rodzi miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
zwłaszcza w zakresie wpływu na ekonomiczną wartość nieruchomości160
Decyzja o warunkach zabudowy jak i decyzja o lokalizacji inwestycji celu pu-
blicznego jest decyzją związaną co oznacza że organ winien wydać decyzję
pozytywną jeżeli pozostaje ona w zgodzie z przepisami ustawy o planowaniu
159 W Falczyński J Stelmasiak Glosa do wyroku NSA z dnia 3 września 2004 r OPS 52004 bdquoOrzecznictwo Sądoacutew Polskichrdquo 20057-891 160 T Bąkowski Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Komentarz Zakamycze 2004 s 150
Prawo gospodarowania przestrzenią
80
i zagospodarowaniu przestrzennym z przepisami ustaw szczegoacutełowych oraz
czyni zadość warunkom formalnym
Zgodnie z brzmieniem art 59 upzp gdy na danym obszarze nie obo-
wiązuje plan miejscowy każda zmiana zagospodarowania terenu polegająca na
wykonaniu roboacutet budowlanych a także zmiana sposobu użytkowania obiektu
lub jego części wymaga ustalenia warunkoacutew zabudowy w drodze decyzji
Regułą jest zatem wydawanie decyzji o warunkach zabudowy natomiast wy-
dawanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego jest nieroze-
rwalnie związane z definicją inwestycji celu publicznego o ktoacuterej mowa w art 2
pkt 5 upzp Przez inwestycję celu publicznego należy zatem rozumieć działa-
nia o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym woje-
woacutedzkim i krajowym) a także krajowym (obejmującym roacutewnież inwestycje
międzynarodowe i ponadregionalne) oraz metropolitalnym (obejmującym
obszar metropolitalny) bez względu na status podmiotu podejmującego te dzia-
łania oraz źroacutedła ich finansowania stanowiące realizację celoacutew o ktoacuterych mo-
wa w art 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r o gospodarce nieruchomościa-
mi161 Katalog zadań dla ktoacuterych może być wydana decyzja o lokalizacji inwe-
stycji celu publicznego jest katalogiem zamkniętym
Elementy składowe decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego zawarte zostały w art 54 upzp zgodnie z ktoacuterym decyzja o loka-
lizacji inwestycji celu publicznego określa 1) rodzaj inwestycji 2) warunki
i szczegoacutełowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikają-
ce z przepisoacutew odrębnych a w szczegoacutelności w zakresie a) warunkoacutew i wyma-
gań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego b) ochrony środowiska
i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytkoacutew oraz doacutebr kultury
wspoacutełczesnej c) obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji
d)wymagań dotyczących ochrony interesoacutew osoacuteb trzecich e) ochrony obiektoacutew
budowlanych na terenach goacuterniczych 3) linie rozgraniczające teren inwestycji
Te same zasady obowiązują roacutewnież przy wydawaniu decyzji o warun-
kach zabudowy i zagospodarowania terenu Wobec powyższego poczynione
niżej ustalenia zachowują swoją aktualność także w odniesieniu do tej decyzji
Określenie w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego
rodzaju inwestycji oznacza iż organ wydający decyzję winien wskazać jakiej
kategorii inwestycji dotyczą ustalenia a więc czy przedmiotem ustaleń jest np
budowa obiektu przemysłowego mieszkalnego czy też decyzja odnosi się do
tzw inwestycji liniowych W decyzji powinny zostać także określone warunki
i szczegoacutełowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy ktoacutere wy-
nikają z przepisoacutew odrębnych W szczegoacutelności chodzi tutaj o warunki
161 Dz U z 2016 r poz 2147 i 2260 oraz z 2017 r poz 624 i 820
Małgorzata Pracka
81
i zasady wynikające z ustaw prawo ochrony środowiska o lecznictwie uzdro-
wiskowym uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach
uzdrowiskowych o ochronie zabytkoacutew i opiece nad zabytkami Ustalenie na-
tomiast warunkoacutew obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji
będzie następowało w oparciu o ustawy o drogach publicznych prawo budow-
lane prawo wodne a wymagania dotyczące ochrony interesoacutew osoacuteb trzecich
będą wynikać przede wszystkim z ustaw prawo budowlane prawo ochrony
środowiska W odniesieniu do ochrony obiektoacutew budowlanych na terenach
goacuterniczych zastosowanie znajdzie tutaj ustawa ndash prawo geologiczne i goacuternicze
Trzecim obligatoryjnym elementem decyzji jest ustalenie linii rozgraniczają-
cych inwestycję Linie te muszą zostać wyznaczone na kopii mapy zasadniczej
lub w przypadku jej braku na kopii mapy katastralnej przyjętej do państwo-
wego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w skali 1500 lub 11000
a w stosunku do inwestycji liniowej w skali 12000 Część graficzna decyzji od-
powiada zatem części graficznej wniosku162
Decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego wiąże organ wydający
decyzję o pozwoleniu na budowę Związanie organu decyzją o lokalizacji inwe-
stycji celu publicznego na etapie wydawania pozwolenia na budowę oznacza iż
organ ten nie może kształtować warunkoacutew lokalizacji odmiennie od ustalonych
w powyższej decyzji Decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego (tak jak
i decyzja o warunkach zabudowy) ma charakter promesy uprawniającej do
poacuteźniejszego uzyskania pozwolenia na budowę na warunkach w niej określo-
nych Nie upoważnia ona do podjęcia i realizacji inwestycji ale stanowi pod-
stawę do ubiegania się o pozwolenie na budowę Decyzja o lokalizacji inwesty-
cji celu publicznego (jak i decyzja o warunkach zabudowy) ma rozstrzygnąć
tylko o dopuszczalności realizacji określonego rodzaju inwestycji na tym tere-
nie a także określić warunki i szczegoacutełowe zasady zagospodarowania terenu
oraz jego zabudowy wynikające z przepisoacutew odrębnych163 Decyzje te mogą być
uznane za promesę pozwolenia na budowę ale tylko w ściśle ograniczonym
zakresie Zakres ten wyznacza treść ustaleń odnoszących się do przyszłej inwe-
stycji Materia ustaleń tych decyzji nie może być przedmiotem rozstrzygnięcia
w postępowaniu o pozwolenie na budowę Dane dotyczące inwestycji niezbęd-
ne w procesie wydawania pozwolenia na budowę powinny być czerpane przy
162 A Despot-Mładanowicz Komentarz do art 54 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2016 163 Wyrok WSA w Kielcach z dnia 11 kwietnia 2013 r II SAKe 13013 LEX nr 1310162
Prawo gospodarowania przestrzenią
82
braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z treści omawia-
nych decyzji164
Drugą z decyzji wydawanych w sytuacji braku miejscowego planu zago-
spodarowania przestrzennego jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospo-
darowania terenu Warunki jakie muszą zostać spełnione aby można było wy-
dać decyzję o warunkach zabudowy określa art 61 upzp Zgodnie z jego
brzmieniem wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie
w przypadku łącznego spełnienia następujących warunkoacutew 1) co najmniej
jedna działka sąsiednia dostępna z tej samej drogi publicznej jest zabudowana
w sposoacuteb pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy
w zakresie kontynuacji funkcji parametroacutew cech i wskaźnikoacutew kształtowania
zabudowy oraz zagospodarowania terenu w tym gabarytoacutew i formy architek-
tonicznej obiektoacutew budowlanych linii zabudowy oraz intensywności wykorzy-
stania terenu 2) teren ma dostęp do drogi publicznej 3) istniejące lub projek-
towane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego
4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntoacutew rol-
nych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną
przy sporządzaniu miejscowych planoacutew ktoacutere utraciły moc obowiązującą na
podstawie art 67 ustawy o ktoacuterej mowa w art 88 ust 1 5) decyzja jest zgodna
z przepisami odrębnymi
Przytoczony wyżej przepis urasta do rangi głoacutewnego przepisu normują-
cego gospodarowanie przestrzenią na obszarach pozbawionych planu miej-
scowego i obejmuje wszystkie przypadki powstawania nowej zabudowy z wy-
jątkiem lokalizowania inwestycji celu publicznego Stanowi zatem poważne
ograniczenie zabudowy przestrzeni i ingeruje w prawo własności nieruchomo-
ści oraz wolność zabudowy165 Skoro jednak podstawą planowania przestrzen-
nego jest ład przestrzenny przyjęte przez ustawodawcę rozwiązania
w zakresie wydawania decyzji o warunkach zabudowy mają ograniczać i po-
rządkować dokonywanie zmian w zagospodarowaniu terenu poprzez uzależ-
nienie wydania pozytywnej decyzji od łącznego spełnienia warunkoacutew ustawo-
wych
W celu ustalenia wymagań nowej zabudowy i zagospodarowania tere-
nu organ wyznacza wokoacuteł działki budowlanej ktoacuterej dotyczy wniosek o usta-
lenie warunkoacutew zabudowy obszar analizowany i przeprowadza na nim analizę
funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie spełnienia
ustawowych przesłanek warunkujących możliwość wydania decyzji Przystępu-
164 Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 marca 2013 r IV SAPo 122612 LEX nr 1299618 165 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 490 i nast
Małgorzata Pracka
83
jąc do tej analizy organ winien ustalić czy zabudowa na terenie sąsiadującym
z terenem na ktoacuterym inwestor zamierza zrealizować nową zabudowę jest taka
że sposoacuteb wykonania tej zabudowy pozwala na określenie wymagań dotyczą-
cych nowej zabudowy W konsekwencji aby można było ustalić warunki dla
nowej zabudowy a więc rozważyć czy zachodzą wymagane prawem przesłan-
ki na terenie sąsiadującym musi znajdować się co najmniej jeden obiekt gdyż
tylko woacutewczas będzie możliwe ustalenie kontynuacji funkcji parametroacutew cech
i wskaźnikoacutew kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu w tym
gabarytoacutew i formy architektonicznej obiektu budowlanego linii zabudowy oraz
intensywności wykorzystania terenu Brak na określonym obszarze obiektu
o podobnych parametrach skutkuje odmową wydania decyzji o warunkach
zabudowy166 Powyższe rozwiązanie wprowadza tzw zasadę dobrego sąsiedz-
twa ktoacutera uzależnia zmianę w zagospodarowaniu terenu od dostosowania się
do określonych cech zagospodarowania terenu sąsiedniego167 Zasada ta po-
winna być interpretowana urbanistycznie gdyż jej celem jest zachowanie ładu
urbanistycznego Dlatego też pojęcie bdquodziałki sąsiedniej należy interpretować
szeroko jako nieruchomość lub część nieruchomości położoną w okolicy two-
rzącej pewną urbanistyczną całość ktoacuterą należy określić dla każdego przypad-
ku oddzielnie168
Kolejnym warunkiem od spełnienia ktoacuterego zależy wydanie pozytyw-
nej decyzji w sprawie warunkoacutew zabudowy dla przedsięwzięć nie będących
inwestycją celu publicznego jest dostęp do drogi publicznej Przez dostęp do
drogi publicznej należy rozumieć zaroacutewno bezpośredni dostęp do drogi zali-
czonej na podstawie ustawy z 21 marca 1985 r o drogach publicznych169
do jednej z kategorii droacuteg publicznych jak i dostęp do niej przez drogę we-
wnętrzną lub przez ustanowienie odpowiedniej służebności drogi koniecznej
Następny warunek dotyczy uzbrojenia terenu ktoacutere winno zaspokajać potrze-
by zamierzenia budowlanego określonego przez wnioskodawcę Warunek
uzbrojenia terenu uznaje się za spełniony roacutewnież wtedy gdy wykonanie nie-
zbędnej na potrzeby projektowanego przedsięwzięcia infrastruktury tech-
nicznej zostanie zagwarantowane w drodze umowy miedzy właściwą jednostką
organizacyjną a inwestorem Zgodnie z art 61 ust 1 pkt 4 upzp wymogiem
koniecznym do wydania decyzji o warunkach zabudowy jest brak obowiązku
166 A Despot-Mładanowicz Komentarz do art54 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2016 167 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 494 168 Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2012 r II OSK 98411 LEX nr 1291986 169 Ustawa z dnia 21 marca 1985 r o drogach publicznych tekst jednolity DzU z 2016r poz 440 ze zm
Prawo gospodarowania przestrzenią
84
uzyskiwania na przedmiotowy teren zgody na zmianę przeznaczenia gruntoacutew
rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo fakt uzyskania takiej zgody
na wskazane wykorzystanie terenu przy okazji sporządzania miejscowych pla-
noacutew ktoacutere obowiązywały w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r
o zagospodarowaniu przestrzennym170 tj 1 stycznia 1995 r
Decyzja o warunkach zabudowy powinna roacutewnież pozostawać w zgo-
dzie z przepisami szczegoacutelnymi Katalog przepisoacutew odrębnych ktoacuterych unor-
mowania mają wpływ na wydawanie decyzji o warunkach zależy od położenia
terenu będącego przedmiotem ustaleń Do przepisoacutew odrębnych należy bez
wątpienia zaliczyć regulacje z zakresu ochrony środowiska przyrody gruntoacutew
rolnych i leśnych zabytkoacutew uzdrowisk ochrony granic obszaroacutew morskich
a także przepisy sanitarne unormowania z zakresu prawa geologicznego goacuter-
niczego itp
Osoba ubiegająca się o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zago-
spodarowania terenu nie musi legitymować się tytułem prawnym do nieru-
chomości gdyż decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz
nie narusza prawa własności i uprawnień osoacuteb trzecich Prawo do rozpoczęcia
budowy wynikać bowiem będzie dopiero z ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę ktoacutera może być wydana jedynie inwestorowi ktoacutery min wykaże się
prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane171 Z tych wzglę-
doacutew w odniesieniu do tego samego terenu organ może wydać decyzję o wa-
runkach zabudowy więcej niż jednemu wnioskodawcy Dodatkowo ustawo-
dawca zastrzegł iż wnioskodawcy ktoacutery nie uzyskał prawa do terenu nie przy-
sługuje roszczenie o zwrot nakładoacutew poniesionych w związku z otrzymaną
decyzją o warunkach zabudowy
Jednocześnie zaakcentować należy że choć decyzja o warunkach zabu-
dowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień
osoacuteb trzecich to zasadniczo może wpłynąć na sposoacuteb wykonywania własności
przez zlokalizowanie na danej nieruchomości konkretnej inwestycji172 Tym
samym w art 63 ust 3 upzp ustawodawca podkreślił że wywołanie przez
decyzję o warunkach zabudowy skutkoacutew o ktoacuterych mowa w art 36 upzp
powoduje że do decyzji o warunkach zabudowy należy stosować odpowiednio
art 36 i 37 upzp Koszty realizacji roszczeń wynikających z art 36 ust 1 i 3
upzp obciążać będą jednak inwestora po uzyskaniu ostatecznej decyzji
o pozwoleniu na budowę
170 Tj Dz U z 1999 r Nr 15 poz 139 ze zm 171 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 lipca 2016 r II OSK 282214 LEX nr 2102251 172 Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 czerwca 2017 r II SAPo 11017 LEX nr 2330006
Małgorzata Pracka
85
Podsumowanie
System planowania przestrzennego jest wyrazem decentralizacji zadań
publicznych ale zasadnicza rola w tym systemie przypada gminie gdyż jej roz-
strzygnięcia planistyczne mają moc obowiązującą i dotykają w sposoacuteb bezpo-
średni właścicieli gruntoacutew Sfera rozstrzygnięć planistycznych może być jednak
źroacutedłem wielu konfliktoacutew Ustawodawca wyposażył właścicieli i użytkownikoacutew
wieczystych w środki prawne służące ochronie ich praw co jest wyrazem reali-
zacji konstytucyjnoprawnych gwarancji ochrony prawa własności Kształtowa-
nie przestrzeni to proces bardzo złożony będący grą roacuteżnorakich wartości
i interesoacutew Bez odpowiednich regulacji prawnych nie jest możliwe właściwe
kształtowanie przestrzeni przez stymulowanie procesoacutew gospodarczych jak
i ochrona określonych jej wartości Temu ma służyć prawo gospodarowania
przestrzenią tworzące warunki do racjonalnego organizowania przestrzeni
egzekwowania ładu przestrzennego i eliminowania (bądź łagodzenia) konflik-
toacutew
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane tj DzU z 2017 r poz1332 ze
zm
Ustawa z dnia 3 lutego 1995 r o ochronie gruntoacutew rolnych i leśnych tj DzU
z 2017 r poz1161
Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r o gospodarce nieruchomościami tj DzU
z 2016 r poz 2147 ze zm
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r Prawo ochrony środowiska tj DzU z 2017r
poz 519 ze zm
Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r Prawo wodne tj DzU z 2017r poz 1121 ze zm
Ustawa z dnia 27 marca 2003 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzen-
nym tj DzU z 2017r poz 1073
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r o ochronie przyrody tj DzU z 2016 r poz
2134 ze zm
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r w sprawie
wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania prze-
strzennego Dz U z 2003 r poz1587
Orzecznictwo
Wyrok NSA z dnia 9 czerwca 1995 r IV SA 34693 ONSA 19963 poz 125
Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2003 r IV SA39512002 niepubl
Prawo gospodarowania przestrzenią
86
Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2012 r II OSK 98411 LEX nr 1291986
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 lipca 2016 r II OSK 282214 LEX
nr 2102251
Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2017 r II OSK 160915 LEX nr 2288701
Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2017 r II OSK 216315 LEX nr 2293411
Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 lutego 2012 r II SAWr 91111 LEX
nr 1139038
Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 17 października 2012r II SABd 65412 LEX
nr 1248580
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 marca 2013 r IV SAPo 122612 LEX
nr 1299618
Wyrok WSA w Kielcach z dnia 11 kwietnia 2013 r II SAKe 13013 LEX
nr 1310162
Wyrok WSA z dnia 9 maja 2017 r II SABd 8317 LEX nr 2307499
Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 maja 2017 r II SABk 24617 LEX
nr 2306710
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 czerwca 2017 r II SAPo 11017 LEX
nr 2330006
Literatura
Bąkowski T Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu War-
szawa 2001
Bąkowski T Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Komen-
tarz Zakamycze 2004
Despot-Mładanowicz A Komentarz do art 54 ustawy o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym Lex 2016
Falczyński W Stelmasiak J Glosa do wyroku NSA z dnia 3 września 2004 r OPS
52004 Orzecznictwo Sądoacutew Polskich 20057-891
Filipowicz T Komentarz do art 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym Lex 2016
Izdebski H Komentarz do art 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym LEX 2013
Krzywoń A Konstytucja RP a środowisko Państwo i Prawo 201283 LEX nr
152978
Niewiadomski Z(red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie
i zagospodarowanie przestrzenne Wydawnictwo CH Beck Warszawa 2009
Niewiadomski Z Planowanie przestrzenne Zarys systemu Warszawa 2003
PlucińskandashFilipowicz A (red) A Kosicki Komentarz do art 14 ustawy
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Lex 2016
87
dr hab Joanna Smarż173
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew
Prawa budowlanego
Principles of investment implementation in the scope of the amended pro-visions of the Building Law act
Streszczenie
Proces budowlany regulowany jest szeregiem przepisoacutew jednak za pod-
stawę tego procesu należy uznać przepisy Prawa budowlanego Normują one
przebieg procesu budowlanego oraz uprawnienia i obowiązki jego uczestnikoacutew
i organoacutew administracji publicznej działających w budownictwie
Przepisy Prawa budowlanego ulegały w ostatnim czasie licznym i istot-
nym zmianom ktoacutere należy uwzględnić w trakcie realizacji procesu budowla-
nego Powyższe ma na celu uniknięcie nieprawidłowości ktoacutere zobowiązywa-
łyby organy do wszczynania postępowania mającego na celu doprowadzenie do
stanu zgodnego z prawem
Słowa kluczowe
Prawo budowlane proces budowlany pozwolenie na budowę
Summary
The construction process is regulated by a number of regulations but the
Building Law act must be considered as the basis for this process They regulate
the course of the construction process and the powers and duties of its partici-
pants and public administrations bodies operating in the construction industry
The provisions of the Building Law act have recently undergone numerous
and significant changes that need to be taken into account during the construc-
tion process This is aimed to avoid irregularities which would oblige the authori-
ties to initiate proceedings to bring the matter into the lawfulness
Key words
Building Law act construction process building premit
173 Prof nadz Kierownik Zakładu Prawa Publicznego Katedra Prawa Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu Radca prawny
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
88
1 Podstawa prawna procesu inwestycyjnego
Budownictwo to ważna gałąź gospodarki ktoacutera zaspokaja podstawowe
potrzeby mieszkaniowe człowieka daje liczne miejsca pracy kształtuje krajo-
braz oraz oddziaływuje na rozwoacutej sztuki Obiekty budowlane powstają
w skomplikowanym procesie budowlanym ktoacutery trwa od przygotowania inwe-
stycji budowlanej poprzez jej budowę oddawanie do użytkowania utrzymanie
jej w należytym stanie technicznym i estetycznym aż do rozbioacuterki włącznie
Proces ten kształtowany jest przede wszystkim przez przepisy ustawy
z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane174 oraz ustawy z dnia 27 marca 2003 r
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym175 a także przepisy rozpo-
rządzeń wykonawczych176 Oproacutecz wskazanych przepisoacutew podstawowych ist-
nieją regulacje prawne ktoacutere nie opisują co prawda wprost procesu budowla-
nego lecz odnoszą się do jego niektoacuterych etapoacutew i wybranych czynności Do
takich regulacji należy zaliczyć w szczegoacutelności ustawę z dnia 27 kwietnia
2001 r prawo ochrony środowiska177 ustawę z dnia 23 lipca 2003 r o ochronie
zabytkoacutew i opiece nad zabytkami178 ustawę z dnia 29 stycznia 2004 r prawo
zamoacutewień publicznych179 ustawę z dnia 17 maja 1989 r Prawo geodezyjne
i kartograficzne180 ustawę z dnia 10 kwietnia 1997 r Prawo energetyczne181
a także ustawę z dnia 9 czerwca 2011 r Prawo geologiczne i goacuternicze182
Wskazane przepisy należy brać pod uwagę przy projektowaniu i budowie
obiektoacutew zapewniając spełnienie wymagań podstawowych do ktoacuterych należą
1) warunki techniczne w zakresie bezpieczeństwa konstrukcji bezpieczeń-
stwa pożarowego użytkowania warunkoacutew higienicznych i zdrowotnych
ochrony środowiska oraz ochrony przed hałasem i drganiami 2) warunki użyt-
174 Dz U z 2017 r poz 1332 175 Dz U z 2017 r poz 1073 176 Podstawowe są w tym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r w sprawie warunkoacutew technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz U z 2015 r poz 1422) oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r w sprawie warunkoacutew technicznych użytkowania budynkoacutew mieszkalnych (Dz U Nr 74 poz 836 ze zm) 177 Dz U z 2017 r poz 519 178 Dz U z 2014 r poz 1446 179 Dz U z 2017 r poz 1579 180 Dz U z 2016 r poz 1629 181 Dz U z 2017 r poz 220 182 Dz U z 2016 r poz 1131
Joanna Smarż
89
kowe uzależnione od jego przeznaczenia oraz 3) poszanowanie uzasadnionych
interesoacutew osoacuteb trzecich znajdujących się w strefie oddziaływania obiektu183
2 Uczestnicy procesu budowlanego
Projektowanie i realizacja obiektoacutew budowlanych powinna zostać powie-
rzona osobom posiadającym odpowiednią wiedzę i doświadczenie zawodowe
potwierdzone uprawnieniami budowlanymi Osoby takie muszą być członkami
właściwego samorządu zawodowego184 Dopiero woacutewczas mogą pełnić funkcję
projektanta kierownika budowy lub roboacutet budowlanych oraz inspektora nad-
zoru inwestorskiego będąc profesjonalnymi uczestnikami procesu budowlane-
go Dodatkowo do uczestnikoacutew tego procesu zalicza się inwestora bez ktoacuterego
proces inwestycyjny nie miałby racji bytu
Każdy z ww uczestnikoacutew procesu budowlanego posiada określone usta-
wą ndash Prawo budowlane uprawnienia i obowiązki Podstawowym obowiązkiem
inwestora jest zorganizowanie procesu budowy z uwzględnieniem zasad bez-
pieczeństwa i ochrony zdrowia a w szczegoacutelności zapewnienie opracowania
projektu budowlanego przez uprawnionego projektanta oraz objęcia kierow-
nictwa budowy przez kierownika budowy Podstawowym zaś obowiązkiem
projektanta jest opracowanie projektu budowlanego łącznie z uzyskaniem
wymaganych opinii uzgodnień i sprawdzeń rozwiązań projektowych w zakre-
sie wynikającym z przepisoacutew Dodatkowo projektant zobowiązany jest wyja-
śniać wątpliwości dotyczące projektu i zawartych w nim rozwiązań oraz spra-
wować nadzoacuter autorski185 a w przypadku gdy jest to niezbędne zobowiązany
jest zapewnić sprawdzenie projektu186 Pracę projektanta wieńczy oświadcze-
nie o sporządzeniu projektu budowlanego zgodnie z obowiązującymi przepi-
sami oraz zasadami wiedzy technicznej Z obowiązkami projektanta skorelo-
wane są określone jego uprawnienia Istotne w tym zakresie jest prawo wstępu
183 Obszar oddziaływania obiektu to teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowla-nego na podstawie przepisoacutew odrębnych wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu w tym zabudowy tego terenu (art 3 pkt 20 ustawy Prawo budowlane) Por G Kuźma R Tymiec Prawo budowlane Komentarz 2017el 184 Chodzi o samorząd architektoacutew oraz inżynieroacutew budownictwa ndash por ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r o samorządach zawodowych architektoacutew oraz inżynieroacutew budownictwa Dz U z 2016 r poz 1725 185 Wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2016 r II GSK 122415 Legalis nr 1554911 186 Sprawdzającym może być wyłącznie osoba legitymująca się uprawnieniami do pro-jektowania bez ograniczeń Od 10 sierpnia 2014 r sprawdzenia projektu nie może dokonać rzeczoznawca budowlany - por ustawa z dnia 9 maja 2014 r o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektoacuterych zawodoacutew regulowanych Dz U z 2014 r poz 768
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
90
na teren budowy i dokonywania w dzienniku budowy zapisoacutew dotyczących jej
realizacji a także prawo do żądania wstrzymania roboacutet budowlanych w razie
odstępstw od projektu zagrażających bezpieczeństwu obiektu
Nad realizacją roboacutet budowlanych czuwa kierownik budowy ktoacuterego
obowiązkiem jest protokolarne przejęcie od inwestora terenu budowy i zabez-
pieczenie go przed wstępem osoacuteb trzecich187 prowadzenie dokumentacji bu-
dowy oraz kierowanie budową obiektu budowlanego w sposoacuteb zgodny z pro-
jektem i pozwoleniem na budowę oraz przepisami w tym techniczno-
budowlanymi a także przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy Rola kierow-
nika budowy kończy się z chwilą przekazania inwestorowi oświadczenia o
zgodności wykonania obiektu budowlanego z ww warunkami i o doprowadze-
niu do należytego stanu i porządku terenu budowy a także - w razie korzysta-
nia - drogi ulicy sąsiedniej nieruchomości budynku lub lokalu188 W celu
umożliwienia wypełnienia ww obowiązkoacutew kierownikowi przyznane zostało
uprawnienie do występowania do inwestora o zmiany w rozwiązaniach projek-
towych jeżeli są one uzasadnione koniecznością zwiększenia bezpieczeństwa
realizacji roboacutet budowlanych lub usprawnienia procesu budowy oraz ustosun-
kowania się w dzienniku budowy do zaleceń w nim zawartych
Ostatnim profesjonalnym uczestnikiem procesu budowlanego jest
inspektor nadzoru inwestorskiego ktoacuterego podstawowym obowiązkiem jest
reprezentowanie inwestora na budowie przez sprawowanie kontroli zgodności
jej realizacji z projektem i pozwoleniem na budowę przepisami oraz zasadami
wiedzy technicznej Uprawnienia inspektora są dość szerokie ponieważ upo-
ważniony jest on do wydawania kierownikowi budowy lub roboacutet poleceń doty-
czących usunięcia nieprawidłowości lub zagrożeń Może też żądać od kierowni-
ka budowy lub roboacutet dokonania poprawek bądź ponownego wykonania wadli-
wie wykonanych roboacutet a nawet wstrzymania dalszych roboacutet budowlanych
w przypadku gdyby ich kontynuacja mogła wywołać zagrożenie bądź spowo-
dować niedopuszczalną niezgodność z projektem lub pozwoleniem na budowę
Z uwagi na wskazane obowiązki kierownika budowy i inspektora nadzo-
ru inwestorskiego łączenie tych funkcji w ramach jednej budowy nie jest do-
puszczalne189 Chodzi w tym przypadku o uniknięcie wystąpienia kolizji intere-
soacutew i tworzenia de facto fikcji kontroli ponieważ w przypadku braku takiego
zastrzeżenia kierownik budowy będąc inspektorem nadzoru inwestorskiego
dokonywałby kontroli roboacutet ktoacutere nadzorował jako kierownik W ten sposoacuteb
187 Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku - I Wydział Cywilny z dnia 16 grudnia 2014 r I ACa 63914 Legalis nr 1186572 188 Wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2002 r II SAKa 50801 Legalis nr 99207 189 Por art 24 ust 1 Prawa budowlanego
Joanna Smarż
91
zatracałby się sens nadzoru dokonywanego w taki sposoacuteb Tymczasem podsta-
wowym celem procesu inwestycyjnego jest zapewnienie bezpieczeństwa
i właściwej realizacji inwestycji Cel ten może być osiągnięty jedynie poprzez
rozdzielenie tych funkcji co umożliwi zachowanie elementu faktycznej a nie
iluzorycznej kontroli procesu budowlanego Jest to ważny element systemu
zapewnienia wysokiej jakości procesu budowlanego
3 Postępowanie poprzedzające rozpoczęcie roboacutet budowlanych
Roboty budowlane można prowadzić na podstawie pozwolenia na
budowę zgłoszenia z projektem lub też zgłoszenia Nadrzędną zasadą jest ko-
nieczność uzyskania pozwolenia na budowę ktoacutere jest decyzją administracyjną
zezwalającą na budowę obiektu budowlanego w określonym miejscu i o okre-
ślonym kształcie Z punktu widzenia interesoacutew adresata decyzji o pozwoleniu
na budowę istotne jest że uzyskuje on pewność nabytych w drodze tego po-
zwolenia praw i obowiązkoacutew oraz związaną z tym ochronę przed nadmierną
ingerencją władzy publicznej w jego poczynania związane z realizacją inwesty-
cji budowlanej190 Decyzja taka upoważnia do rozpoczęcia i prowadzenia roboacutet
budowlanych
Przepis art 28 Prawa budowlanego wprowadzający obowiązek uzyskania
pozwolenia na budowę przed rozpoczęciem roboacutet budowlanych uległ jednak
istotnej zmianie w 2015 r Przed zmianą przepis ten stanowił iż Roboty bu-
dowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwole-
niu na budowę z zastrzeżeniem art 29-31rdquo Dnia 28 czerwca 2015 r weszła
w życie niewielka z pozoru zmiana prawna ktoacutera polegała na wykreśleniu
z treści przywołanego przepisu jednego słowa - ostatecznejrdquo191
W wyniku poroacutewnania literalnej treści przepisu art 28 ust 1 w brzmie-
niu przed zmianą i po jej dokonaniu można dojść do wniosku iż obecnie moż-
liwe jest rozpoczęcie prowadzenia roboacutet budowlanych na podstawie nieosta-
tecznego pozwolenia na budowę Przyjęcie takiej interpretacji w zestawieniu
z innymi przepisami w tym przepisami kpa jest jednak niemożliwe a dodat-
kowo niekorzystne dla inwestoroacutew ktoacuterzy narażają się na niebezpieczeństwo
wyeliminowania takiej decyzji nieostatecznej z obrotu prawnego Natomiast
190 Por J Smarż Pozwolenie na budowę jako wyraz troski o dobro wspoacutelne (w) K Kułak-Krzysiak J Parchomiuk Służąc dobru wspoacutelnemu Lublin 2016 s 251 i n oraz J Smarż Wymoacuteg ostatecznościrdquo decyzji o pozwoleniu na budowę w świetle obowiązujących regulacji prawnych i orzecznictwa bdquoBudownictwo i Prawordquo 2017 nr 3 s 3-6 191 Por ustawa z dnia 20 lutego 2015 r o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektoacuterych innych ustaw Dz U z 2015 r poz 443
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
92
konsekwencje naruszenia tego przepisu są poważne ponieważ prowadzenie
roboacutet budowanych na podstawie nieostatecznej decyzji o pozwoleniu na budo-
wę stanowi samowolę budowlaną ktoacutera może skutkować w najlepszym wy-
padku obowiązkiem doprowadzenia roboacutet budowlanych do stanu zgodnego
z prawem192 ale także nakazem rozbioacuterki Dlatego też zaroacutewno GUNB jak
i pierwsze orzeczenie sądowe193 w tym zakresie nakazują uznać że mimo wy-
eliminowania z art 28 ust 1 określenia ostatecznejrdquo nadal obowiązuje zasada
zgodnie z ktoacuterą roboty budowlane objęte pozwoleniem na budowę można roz-
począć woacutewczas gdy decyzja stanie się ostateczna czyli nie będzie istniała
możliwość jej zaskarżenia Pewne wyjątki wynikają z art 130 kpa jednak za-
sadą pozostaje rozpoczęcie roboacutet budowlanych na podstawie ostatecznej decy-
zji o pozwoleniu na budowę
Realizacja obiektu może nastąpić także na podstawie zgłoszenia z projek-
tem ktoacutere jest nowym rozwiązaniem prawnym194 zezwalającym w ściśle okre-
ślonych przypadkach na prowadzenie roboacutet budowlanych w uproszczonym
trybie Najbardziej popularny zakres roboacutet ktoacutere mogą być realizowane w tym
trybie to budowa i przebudowa wolno stojących budynkoacutew mieszkalnych jed-
norodzinnych ktoacuterych obszar oddziaływania mieści się w całości na działce lub
działkach na ktoacuterych zostały zaprojektowane195 Wyboacuter formy pozwolenia lub
zgłoszenia z projektem należy do inwestora ktoacutery zamiast dokonania zgłosze-
nia może wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę co
niejednokrotnie może okazać się korzystniejsze196 szczegoacutelnie w zakresie
ochrony swoich praw Tym bardziej że do zgłoszenia z projektem należy dołą-
czyć analogiczne dokumenty jak w przypadku występowania z wnioskiem
o uzyskanie decyzji o pozwolenie na budowę Procedura zgłoszenia zamiaru
realizacji obiektu z jednoczesnym złożeniem projektu budowlanego jest zatem
dość skomplikowana a nie daje wystarczającej ochrony inwestorowi ktoacutery
w takim przypadku nie uzyskuje urzędowego potwierdzenia możliwości rozpo-
częcia roboacutet budowlanych w formie decyzji administracyjnej jak ma to miejsce
w przypadku pozwolenia na budowę
192 Por wyrok WSA z dnia 8 września 2016 r II SARz 168015 Legalis nr 1545721 193 Por wyrok WSA z dnia 11 stycznia 2017 r II SAŁd 49016 Legalis nr 1567628 194 Nowe rozwiązanie zostało wprowadzone przepisami ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r o zmianie niektoacuterych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorcoacutew Dz U poz 2255 195 Por art 29 ust 1 pkt 1a Prawa budowlanego 196 Por J Smarż Pozwolenie na budowę versus zgłoszenie z projektemrdquo w świetle obo-wiązujących przepisoacutew (w) J Smarż (red) Nieruchomości ndash aktualne problemy prawne Radom 2016 r s 134 J Smarż Korzyści i zagrożenia wynikające z realizacji inwestycji na podstawie zgłoszenia z projektem bdquoBudownictwo i Prawordquo 2016 nr 3 s 6-8
Joanna Smarż
93
Trzecią formą reglamentacji roboacutet budowlanych jest zgłoszenie ktoacutere ja-
ko uproszczona forma realizacji roboacutet budowlanych197 odnosi się wyłącznie do
takich roboacutet budowlanych ktoacuterych wykonanie w zasadzie nie może wpłynąć
ujemnie na bezpieczeństwo publiczne lub wygląd miejscowości ktoacutere mogą
jednak wprowadzić na tyle istotne zmiany w istniejącym stanie budynkoacutew lub
ich otoczenia że wymagają pewnego nadzoru przy ich wykonaniu Obowiąz-
kiem zgłoszenia objęte są inwestycje o mniejszym ciężarze gatunkowym nie
wymagające ze swej istoty zwiększonej uwagi właściwego do załatwienia tych
spraw organu198
Zamknięty katalog obiektoacutew objętych zgłoszeniem wynika z art 29-30
Prawa budowlanego Oznacza to że uzyskania pozwolenia na budowę nie wy-
magają wyłącznie obiekty i roboty budowlane o określonych parametrach
i przeznaczeniu wyliczone enumeratywnie we wskazanych przepisach199
Realizacja inwestycji na podstawie zgłoszenia polega na możliwości przy-
stąpienia do prowadzenia zgłoszonych roboacutet jeśli w terminie 21 dni200 od ich
zgłoszenia organ nie zgłosi sprzeciwu201 nie zażąda dodatkowych informacji
lub nie nałoży na inwestora obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę
Pod pojęciem roboacutet budowlanych należy rozumieć roacutewnież rozbioacuterkę
obiektu budowlanego202 Zgodnie z powyższym może okazać się że roboty po-
legające na rozbioacuterce będą wymagały uzyskania decyzji o pozwoleniu Jak za-
strzega ustawodawca pozwolenia takiego nie wymaga jednak rozbioacuterka bu-
dynkoacutew i budowli niewpisanych do rejestru zabytkoacutew oraz nieobjętych ochro-
ną konserwatorską203 o wysokości poniżej 8m jeżeli ich odległość od granicy
działki jest nie mniejsza niż połowa wysokości oraz obiektoacutew i urządzeń bu-
dowlanych na budowę ktoacuterych nie jest wymagane pozwolenie na budowę jeże-
li nie podlegają ochronie jako zabytki204 Rozbioacuterka ww obiektoacutew budowla-
nych wymaga uprzedniego zgłoszenia właściwemu organowi
Przed uzyskaniem pozwolenia na rozbioacuterkę lub przed ich zgłoszeniem
można rozpocząć jedynie roboty zabezpieczające i rozbioacuterkowe jeżeli mają one
na celu usunięcie bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mie- 197 Wyrok WSA z dnia 2 sierpnia 2016 r II SAOp 25916 Legalis nr 1558116 198 Wyrok NSA z dnia 17 listopada 2005 r II OSK 19705 LEX nr 196647 199 ZNiewiadomski TAsman J Dessoulavy-Śliwiński EJaniszewska-Kuropatwa APlucińska-Filipowicz J Siegień Prawo budowlane Komentarz 2016el 200 Termin ten uległ skroacuteceniu z 30 dni ndash por art 30 Prawa budowlanego Dz U 2016r poz 260 201 Na temat sprzeciwu por A Plucińska-Filipowicz Strona w sprawie sprzeciwu do zgłoszenia budowy Nieruchomości 2011 Nr 1 202 Por art 3 pkt 7 Prawa budowlanego 203 Wyrok WSA z dnia 1 sierpnia 2013 r II SAOl 43213 Legalis nr 755381 204 Wyrok WSA z dnia 13 stycznia 2017 r II SAŁd 79416 Legalis nr 1568460
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
94
nia205 Rozpoczęcie takich roboacutet nie zwalnia jednak inwestora od obowiązku
bezzwłocznego uzyskania pozwolenia na rozbioacuterkę lub zgłoszenia o zamierzo-
nej rozbioacuterce obiektu budowlanego
4 Wymagania warunkujące uzyskanie pozwolenia na budowę
Pozwolenie na budowę wydaje organ administracji architektoniczno-
budowlanej tj starosta ktoacutery jest organem I instancji oraz wojewoda ktoacutery
jest organem wyższego stopnia w stosunku do decyzji wydawanych przez sta-
rostę oraz w przypadku ściśle określonych inwestycji organem I instancji206
Pozwolenie wydaje się na wniosek zainteresowanego ktoacutery wszczyna
postępowanie administracyjne w przedmiocie pozwolenia na budowę Postę-
powanie to kończy się wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub decyzji
o odmowie wydania pozwolenia na budowę Do wniosku należy dołączyć
w szczegoacutelności cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami
uzgodnieniami pozwoleniami innymi dokumentami wymaganymi przepisami
szczegoacutelnymi zaświadczenie projektanta o członkostwie w izbie oraz oświad-
czenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budow-
lane i decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jeżeli jest
ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym207
Pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu kto złożył
wniosek w tej sprawie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy
i zagospodarowania terenu jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz oświadczenie o posia-
danym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane208
Oświadczenie takie składane jest pod rygorem odpowiedzialności karnej
205 Wyrok NSA z dnia 16 września 2011 r II OSK 136610 Legalis nr 819811 206 Wojewoda jest organem I stopnia w sprawach obiektoacutew i roboacutet budowlanych określonych w art 82 Prawa budowlanego oraz w przepisach rozporządzenia Rady Ministroacutew z dnia 25 listopada 2010 r w sprawie obiektoacutew i roboacutet budowlanych w sprawach ktoacuterych organem pierwszej instancji jest wojewoda Dz U Nr 235 poz 1539 207 Szczegoacutełowe wymagania w zakresie załącznikoacutew do wnioskoacutew wynikają z art 33 ust 2 Prawa budowlanego a są one roacuteżne w zależności od rodzaju inwestycji 208 Co do zasady dysponowanie nieruchomością na cele budowlane polega na wykaza-niu istnienia prawa (uprawnienia) Nie chodzi o faktyczną możliwość wejścia na teren nieruchomości i wykonanie roboacutet w jakimś określonym z goacutery terminie ndash por wyrok NSA z dnia 17 listopada 2016 r II OSK 33615 Legalis nr 1554672 oraz J Woliński Wykazanie prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane Nieruchomości 2013 Nr 4 Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2017 r II OSK 268115 Legalis nr 1605448
Joanna Smarż
95
Z zasady pozwolenie na budowę dotyczy całego zamierzenia budowlane-
go natomiast w przypadku zamierzenia obejmującego więcej niż jeden obiekt
na wniosek inwestora może dotyczyć wybranych obiektoacutew lub zespołu obiek-
toacutew ktoacutere mogą samodzielnie funkcjonować zgodnie z przeznaczeniem
Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę organ administracji ar-
chitektoniczno-budowlanej sprawdza spełnienie wszystkich wymagań praw-
nych kompletność projektu budowlanego posiadanie wymaganych opinii
uzgodnień pozwoleń i sprawdzeń oraz wykonanie oraz sprawdzenie projektu
przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się
aktualnym na dzień opracowania projektu - lub jego sprawdzenia W razie
stwierdzenia naruszeń w powyższym zakresie organ ten nakłada postanowie-
niem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości określając termin ich
usunięcia Po bezskutecznym upływie tego terminu wydaje decyzję o odmowie
zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę209 Natomiast
w przypadku spełnienia wskazanych wymagań organ nie może odmoacutewić wy-
dania decyzji o pozwoleniu na budowę Pozwolenie jest więc decyzją admini-
stracyjną związaną to znaczy że nie ma charakteru uznaniowego Spełnienie
przez inwestora ustawowych przesłanek obliguje organ architektoniczno-
budowlany do jej wydania natomiast ich niespełnienie ndash powinno pociągać za
sobą odmowę wydania pozwolenia210
Postępowanie w sprawie wydania pozwolenia na budowę powinno za-
kończyć się w terminie 65-ciu dni od dnia złożenia kompletnego wniosku przez
inwestora W tym celu organ administracji architektoniczno-budowlanej pro-
wadzi rejestry decyzji o pozwoleniu na budowę ktoacutere umożliwiają ocenę ter-
minowości rozpatrywania wnioskoacutew przez organ W przypadku gdy organ
administracji architektoniczno-budowlanej nie wyda decyzji w terminie organ
wyższego stopnia wymierza temu organowi karę w wysokości 500 zł za każdy
dzień zwłoki211
Stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są inwestor
oraz właściciele użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdują-
A Grabowska-Toś M Sobol Dysponowanie nieruchomością na cele budowlane ndash glosa ndash II OPS 210 bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 10 209 Wyrok WSA z dnia 20 kwietnia 2017 r II SABOp 6317 Legalis nr 1600903 210 J Smarż Pozwolenie na budowę jako wyraz troski o dobro wspoacutelne (w) K Krzysiak- Kułak J Parchomiuk Służąc dobru Wspoacutelnemu Lublin 2016 s 259 211 A Kosicki Kara za nieterminowe wydanie pozwolenia na budowę Nieruchomości 2011 Nr 3 oraz A Plucińska-Filipowicz Kara za zwłokę w wydaniu pozwolenia na budowę bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 3
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
96
cych się w obszarze oddziaływania obiektu212 W toku postępowania admini-
stracyjnego poprzedzającego wydanie pozwolenia na budowę ocenie organu
podlega więc nie tylko spełnienie przez inwestora warunkoacutew techniczno-
organizacyjnych i architektoniczno-urbanistycznych ale roacutewnież to czy docho-
dzi lub może dojść do naruszenia interesoacutew osoacuteb trzecich zwłaszcza właścicieli
sąsiednich nieruchomości213 Celem postępowania w sprawie wydania pozwo-
lenia na budowę jest zbadanie zgodności planowanej inwestycji z prawem
i z interesami podmiotoacutew ktoacuterych prawa inwestycja ta może naruszać Wyda-
nie decyzji służy więc ochronie wartości konstytucyjnych w tym wolności
i praw innych osoacuteb Powyższy cel uzasadnia nie tylko kontrolę organu władzy
publicznej w stosunku do przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego ale też
ingerencję w prawa podmiotoacutew legitymujących się tytułami do zagospodaro-
wania nieruchomości gruntowej przez jej zabudowę Osoby trzecie mają prawo
do ochrony przed ewentualnymi uciążliwościami związanymi z realizacją inwe-
stycji budowlanej214
Prawo budowlane zawęża jednak znaczenie pojęcia strony w stosunku do
definicji tego pojęcia przyjętej w Kodeksie postępowania administracyjnego
gdzie stroną jest każdy czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy po-
stępowanie albo każdy kto żąda czynności organu ze względu na swoacutej interes
prawny lub obowiązek215 Powyższe podyktowane zostało chęcią zmniejszenia
liczby uczestnikoacutew postępowania oraz liczby skarg i odwołań do organoacutew
administracji publicznej oraz sądoacutew administracyjnych a także chęcią ochrony
interesu inwestora
212 A Plucińska-Filipowicz Strona w sprawie o pozwolenie na budowę (art 28 ust 2 PrBudU) Nieruchomości 2015 Nr 8 213 Zob wyrok NSA z 18 lutego 1999 r IV SA 24497 214 Potwierdzeniem powyższego jest przepis art 5 ust 1 pkt 9 Prawa budowlanego nakazujący poszanowanie występujących w obszarze jego oddziaływania uzasadnio-nych interesoacutew osoacuteb trzecich Z punktu widzenia ochrony praw tych osoacuteb istotne zna-czenie ma zagwarantowanie im przez ustawodawcę właściwej procedury w ramach ktoacuterej możliwe będzie dochodzenie praw i uzyskanie ochrony interesoacutew Ochrona osoacuteb trzecich w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę polega na przyznaniu im mocą art 28 ust 2 Prawa budowlanego statusu strony w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę Przymiot strony w tym postępowaniu przyznany został oproacutecz inwestora właścicielom nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania planowanego obiektu 215 Por art 28 kpa oraz wyrok NSA dnia 13 stycznia 2017 r II OSK 100515 Legalis nr 1575599
Joanna Smarż
97
5 Decyzja o pozwoleniu na budowę i warunki odstąpienia od pozwo-
lenia
Treść pozwolenia na budowę została określona przez przepisy rozporzą-
dzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 24 sierpnia 2016 r
w sprawie wzoroacutew wniosku o pozwolenie na budowę lub rozbioacuterkę zgłoszenia
budowy i przebudowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego oświadczenia
o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane
oraz decyzji o pozwoleniu na budowę lub rozbioacuterkę216 Zgodnie z powyższym
pozwolenie na budowę powinno zawierać wszystkie elementy wymagane
zgodnie z art 107 kpa Dodatkowo zgodnie z art 36 ust 1 Prawa budowlane-
go w decyzji o pozwoleniu na budowę organ administracji architektoniczno-
budowlanej w razie potrzeby określa szczegoacutelne warunki zabezpieczenia
terenu budowy i prowadzenia roboacutet budowlanych czas użytkowania tymcza-
sowych obiektoacutew budowlanych terminy rozbioacuterki istniejących obiektoacutew bu-
dowlanych nieprzewidzianych do dalszego użytkowania tymczasowych obiek-
toacutew budowlanych szczegoacutełowe wymagania dotyczące nadzoru na budowie
oraz informacje o obowiązkach i warunkach dotyczących obowiązku uzyskania
pozwolenia na użytkowanie
Zamierzeniem ustawodawcy jest aby realizacja inwestycji następowała
według projektu zatwierdzonego przez organ administracji architektoniczno-
budowlanej w ramach postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budo-
wę Wobec powyższego inwestor związany jest treścią decyzji zatwierdzającej
konkretny projekt budowlany i w przypadku zamiaru wprowadzenia zmian
istotnych nie może ich samodzielnie zrealizować w sposoacuteb odmienny od
zatwierdzonego projektu Ustawodawca uznał bowiem że w przypadku zamia-
ru wprowadzenia zmian istotnych organ administracji architektoniczno-
budowlanej powinien mieć możliwość ponownego wypowiedzenia się w zakre-
sie projektu z uwzględnionymi zmianami
Realizacja inwestycji na podstawie pozwolenia na budowę jest
zazwyczaj jednak procesem trwającym wiele miesięcy a czasami nawet lat co
powoduje niejednokrotnie konieczność dokonania zmian lub też chęć
modyfikacji pewnych rozwiązań w stosunku do pierwotnych założeń Może to
dotyczyć zaroacutewno rozwiązań projektowych jak roacutewnież warunkoacutew wydanego
już
pozwolenia na budowę Ustawodawca przewidując taką możliwość zezwolił na
dokonanie określonych zmian bez dodatkowych wymogoacutew jeżeli będą miały
216 DzU z 2016 r poz 1493
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
98
one charakter zmian tzw nieistotnychrdquo W przypadku natomiast zamiaru
dokonania tzw zmian istotnychrdquo ustawodawca zastrzegł że wprowadzenie ich
wymaga zmiany pozwolenia na budowę Kwalifikacja tych zmian od zawsze
budziła jednak szereg wątpliwości i rozbieżności w zakresie oceny
dokonywanej przez organy administracji architektoniczno-budowlanej
nadzoru budowlanego oraz projektanta W celu ich wyeliminowania przepis
art 36a Prawa budowlanego regulujący przedmiotowe zagadnienie ulegał
częstym zmianom a ostatnie zostały wprowadzone przepisami ustawy z dnia
16 grudnia 2016 r o zmianie niektoacuterych ustaw w celu poprawy otoczenia
prawnego przedsiębiorcoacutew217 Weszły one w życie z dniem 1 stycznia 2017 r
a ich charakter był istotny
Zgodnie z nowym brzmieniem ww przepisu nieistotne odstąpienie od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunkoacutew pozwolenia na
budowę ktoacutere nie wymaga uzyskania decyzji o zmianie pozwolenia na budo-
wę218 jest dopuszczalne o ile nie dotyczy zakresu objętego projektem zagospo-
darowania działki lub terenu charakterystycznych parametroacutew obiektu bu-
dowlanego (kubatury powierzchni zabudowy wysokości długości szerokości
liczby kondygnacji zapewnienia warunkoacutew niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne zmiany zamierzonego sposobu użytko-
wania obiektu budowlanego) oraz o ile nie wymaga uzyskania opinii uzgod-
nień pozwoleń innych dokumentoacutew wymaganych przepisami szczegoacutelny-
mi Natomiast w odniesieniu do inwestycji realizowanej na podstawie zgłosze-
nia z projektem istotne odstąpienie od takiego projektu od ktoacuterego organ ad-
ministracji architektoniczno-budowlanej nie wnioacutesł sprzeciwu jest dopusz-
czalne jedynie po uzyskaniu decyzji o pozwoleniu na budowę dotyczącej całego
zamierzenia budowlanego219
Jednocześnie ustawodawca wskazał że nie jest istotnym odstąpieniem
od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunkoacutew pozwolenia na
budowę zmiana wysokości szerokości lub długości obiektu budowlanego nie-
będącego obiektem liniowym jeżeli odstąpienie łącznie spełnia następujące
warunki nie przekracza 2 wysokości szerokości lub długości obiektu budow-
lanego określonych w projekcie budowlanym nie zwiększa obszaru oddziały-
wania obiektu nie mieści się w zakresie odstępstw o ktoacuterych mowa w ust 5
pkt 3-6 z wyjątkiem odstępstwa od projektowanych warunkoacutew ochrony prze-
ciwpożarowej jeżeli odstępstwo zostało uzgodnione z rzeczoznawcą do spraw
217 Dz U poz 2255 218 J Wszołek E Deszczka Decyzja o zmianie pozwolenia na budowę ndash charakter prawny i wybrane zagadnienia praktyczne MOP 2016 Nr 1 219 Por art 36a ust 1a Prawa budowlanego
Joanna Smarż
99
zabezpieczeń przeciwpożarowych oraz nie narusza przepisoacutew techniczno-
budowlanych
Osobą dokonującą kwalifikacji planowanego odstąpienia jest w pierw-
szej kolejności projektant jako autor projektu Dokonuje on kwalifikacji zamie-
rzonego odstąpienia a w przypadku uznania że jest ono nieistotne obowiąza-
ny jest zamieścić w projekcie budowlanym odpowiednie informacje ewentual-
nie rysunek i opis dotyczące tego odstąpienia Skorelowane jest to z podsta-
wowymi obowiązkami projektanta określonymi w art 20 ust 1 pkt 4 lit b
Prawa budowlanego ktoacutery nakłada na projektanta obowiązek sprawowania
nadzoru autorskiego na żądanie inwestora lub właściwego organu w zakresie
uzgadniania możliwości wprowadzenia rozwiązań zamiennych w stosunku do
przewidzianych w projekcie zgłoszonych przez kierownika budowy lub inspek-
tora nadzoru inwestorskiego
Kwalifikacja zamierzonego odstąpienia dokonana przez projektanta nie
ma jednak charakteru wiążącego dla organu administracji architektoniczno-
budowlanej jak i dla organu nadzoru budowlanego Stąd też organy te kwe-
stionują niejednokrotnie ustalenia dotyczące oceny zmian dokonanych przez
projektantoacutew220 co może skutkować podjęciem przez te organy przewidzia-
nych prawem działań Za ewentualne szkody poniesione na skutek takiej nie-
prawidłowej kwalifikacji odstąpienia projektant ponosi odpowiedzialność wo-
bec inwestora221
Konsekwencją istotnego odstąpienia od zatwierdzonego projektu budow-
lanego lub innych warunkoacutew pozwolenia na budowę bez uzyskania decyzji
o zmianie pozwolenia na budowę jest uchylenie decyzji o pozwoleniu na budo-
wę Inwestor nie będzie moacutegł woacutewczas przystąpić do kontynuowania roboacutet
budowlanych Wznowienie budowy w takiej sytuacji może nastąpić dopiero po
wydaniu decyzji o pozwoleniu na wznowienie roboacutet budowlanych
Sygnalizowana już długość procesu budowlanego powoduje niejedno-
krotnie zmianę planoacutew inwestora i to nie tylko w zakresie przyjętych pierwot-
nie rozwiązań projektowych ale także w ogoacutele związanych z realizacją inwe-
stycji Niejednokrotnie zdarza się bowiem że inwestor rezygnuje z dalszego
prowadzenia inwestycji Ustawodawca dopuszcza w takiej sytuacji możliwość
przeniesienia pozwolenia na budowę na rzecz innego podmiotu jeżeli przyjmu-
je on wszystkie warunki zawarte w tej decyzji oraz złoży oświadczenie o posia-
danym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane Istotą
takiej decyzji jest umożliwienie innemu podmiotowi kontynuowania roboacutet
220 Por np wyrok NSA z dnia 11 września 2012 r II OSK 22411 Legalis nr 780008 i WSA z dnia 13 lipca 2016 r II SAGl 9516 Legalis nr 1541456 221 Por wyrok WSA z dnia 9 lipca 2015 r II SAWr 35815 Legalis nr 1390753
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
100
budowlanych Jeżeli zatem roboty te zostały już wykonane wydawanie decyzji
o przeniesieniu pozwolenia na budowę byłoby bezcelowe Organem właściwym
w tym zakresie jest organ administracji architektoniczno-budowlanej ktoacutery
wydał decyzję zaś stronami postępowania o przeniesienie pozwolenia na
budowę są wyłącznie podmiot na rzecz ktoacuterego została wydana decyzja oraz
podmiot na rzecz ktoacuterego ma być przeniesione pozwolenie Organ nie może
odmoacutewić przeniesienia tej decyzji na rzecz innego podmiotu w przypadku
spełnienia wszystkich warunkoacutew Zaroacutewno przeniesienie pozwolenia jak i od-
mowa następuje w formie decyzji
6 Budowa obiektoacutew budowlanych
Inwestycja powinna być rozpoczęta niezwłocznie po uzyskaniu pozwole-
nia na budowę W przeciwnym przypadku decyzja o pozwoleniu na budowę
może stracić ważność Jak zastrzega bowiem ustawodawca pozwolenie wygasa
jeżeli budowa nie została rozpoczęta przed upływem 3 lat od dnia w ktoacuterym
decyzja ta stała się ostateczna lub budowa została przerwana na czas dłuższy
niż 3 lata Rozpoczęcie albo wznowienie budowy po wygaśnięciu decyzji może
nastąpić po wydaniu nowej decyzji o pozwoleniu na budowę albo decyzji
o wznowieniu roboacutet budowlanych222
Przyjmuje się że rozpoczęcie budowy następuje z chwilą podjęcia prac
przygotowawczych na terenie budowy czyli z chwilą wytyczenia geodezyjnego
obiektoacutew w terenie wykonania niwelacji terenu zagospodarowania terenu
budowy wraz z budową tymczasowych obiektoacutew wykonania przyłączy do sieci
infrastruktury technicznej na potrzeby budowy Katalog tych prac ma charak-
ter zamknięty co oznacza że tylko wymienione prace traktuje się jako przygo-
towawcze Przedmiotowe zastrzeżenie jest bardzo istotne ponieważ prace
przygotowawcze mogą być wykonywane wyłącznie na terenie objętym pozwo-
leniem na budowę lub zgłoszeniem223
Może się zdarzyć że do wykonania roboacutet niezbędne będzie wejście na
teren sąsiedniej nieruchomości lub zajęcie pasa drogowego Woacutewczas inwestor
przed rozpoczęciem roboacutet zobowiązany jest uzyskać zgodę właściciela sąsied-
niej nieruchomości budynku lub lokalu na takie wejście Dodatkowo inwestor
222 A Legat Stwierdzenie wygaśnięcia pozwolenia na budowę bdquoNieruchomościrdquo 2010 Nr 9 oraz A Plucińska-Filipowicz A Kosicki T Filipowicz Postępowanie naprawcze ndash wybrane zagadnienia cz II bdquoNieruchomościrdquo 2014 Nr 9 223 Wyrok WSA z dnia 6 kwietnia 2016 r II SALu 95915 Legalis nr 1477204
Joanna Smarż
101
zobowiązany jest uzgodnić przewidywany sposoacuteb zakres terminy korzystania
z tych obiektoacutew a także ewentualną rekompensatę z tego tytułu224
Zasadą jest korzystanie z sąsiedniej nieruchomości za zgodą jego właści-
ciela jeżeli jednak między inwestorem a właścicielem nieruchomości sąsiedniej
nie dojdzie do zawarcia porozumienia w tym zakresie inwestor może złożyć do
organu administracji architektoniczno-budowlanej wniosek o zezwolenie na
wejście na teren sąsiedniej nieruchomości Warunkiem uruchomienia tego try-
bu jest wykazanie przez inwestora iż nie udało mu się osiągnąć porozumienia
z właścicielem sąsiedniej nieruchomości Organ jest zobowiązany ustosunko-
wać się do takiego wniosku w terminie czternastu dni co ma na celu niebloko-
wanie inwestycji
Podobnie do wykonywania robot budowlanych może być wymagane za-
jęcie pasa drogowego lub jego części Może to nastąpić dopiero po spełnieniu
wymagań określonych w odrębnych przepisach225 Zajęcie pasa drogowego
wymaga uzyskania zezwolenia zarządcy drogi w formie decyzji administracyj-
nej Za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę ktoacuterej wysokość określana
jest w zezwoleniu Dodatkowo zajmujący pas drogowy ma obowiązek zapewnić
bezpieczne warunki ruchu i przywroacutecić pas do poprzedniego stanu użyteczno-
ści w określonym terminie Za niedotrzymanie warunkoacutew określonych
w zezwoleniu oraz za zajęcie pasa drogi bez zezwolenia zarządca drogi wymie-
rza karę w wysokości 10-krotności opłaty za jego zajęcie
7 Prowadzenie roboacutet budowlanych niezgodnie z projektem lub
przepisami
Prowadzenie roboacutet budowlanych bez wymaganego pozwolenia na budo-
wę (art 48) bez zgłoszenia lub pomimo wniesienia sprzeciwu przez właściwy
organ (art 49b) nazywane jest samowolą budowlaną Inną nieprawidłowością
jest wykonywanie roboacutet budowlanych niezgodnie z prawem (art 50-51)
Z zasady w przypadku wybudowania lub budowania obiektu budowla-
nego bądź jego części bez wymaganego pozwolenia na budowę organ nadzoru
budowlanego zobowiązany jest nakazać rozbioacuterkę tego obiektu lub jego części
chyba że możliwa jest legalizacja Może ona nastąpić wyłącznie po ziszczeniu
się łącznie trzech warunkoacutew tj kiedy budowa jest zgodna z przepisami o pla-
224 A Plucińska-Filipowicz T Filipowicz A Kosicki Budowa przy granicy sąsiada bdquoNieruchomościrdquo 2017 Nr 6 225 Por art 40 ustawy z 21 marca 1985 r o drogach publicznych DzU z 2016 poz 1440 oraz rozporządzenia Rady Ministroacutew z dnia 1 czerwca 2004 r w sprawie określe-nia warunkoacutew udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego DzU z 2016 poz 1264
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
102
nowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym a zwłaszcza z przepisami planu
miejscowego226 nie narusza przepisoacutew w tym techniczno-budowlanych
w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego
części do stanu zgodnego z prawem inwestor dokona opłaty legalizacyjnej227
W procesie legalizacji niezbędne jest roacutewnież przedstawienie dokumentoacutew
ktoacutere składane są przy występowaniu o wydanie decyzji o pozwoleniu na bu-
dowę Nieprzedłożenie tych dokumentoacutew skutkuje wydaniem decyzji o nakazie
rozbioacuterki całości lub części obiektu budowlanego
Właściwy organ nadzoru budowlanego czyli powiatowy inspektor nad-
zoru budowlanego przed wydaniem decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu
budowlanego i udzielenia pozwolenia na wznowienie roboacutet budowlanych bada
spełnienie wszystkich wymagań i w przypadku ich spełnienia ustala wysokość
opłaty legalizacyjnej228
W przypadku spełnienia obowiązkoacutew określonych przez organ nadzoru
budowlanego postępowanie prowadzone jest pod kątem zatwierdzenia projek-
tu budowlanego i wydania pozwolenia na wznowienie roboacutet budowlanych je-
żeli budowa nie została zakończona Natomiast jeśli budowa została już zakoń-
czona spełnienie nałożonych obowiązkoacutew jest wnioskiem jedynie o wydanie
decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego
Należy jednak zwroacutecić uwagę że wydając decyzję o legalizacji samowoli
budowlanej organ nadzoru budowlanego musi nałożyć na inwestora obowią-
zek uzyskania pozwolenia na użytkowanie zalegalizowanego obiektu co należy
uznać za dodatkowy wymoacuteg niezbędny do przystąpienia do użytkowania obiek-
tu realizowanego w warunkach samowoli budowlanej
Procedura legalizacji budowy prowadzonej bez zgłoszenia bądź pomimo
wniesienia sprzeciwu przez organ jest analogiczna jak przy legalizacji z art 48
z pewnymi wyjątkami a mianowicie w art 49b określony jest 30-dniowy ter-
min na uzupełnienie dokumentoacutew oraz podana została wysokość opłaty legali-
zacyjnej - w zależności od kategorii obiektu wynosi 2 500 - 5 000 zł Natomiast
w przypadku legalizacji obiektu realizowanego bez wymaganego pozwolenia na
budowę albo bez wymaganego zgłoszenia albo pomimo wniesienia sprzeciwu
do tego zgłoszenia brak wskazania jednego terminu ktoacutery ustalany jest indy-
226 A Plucinska-Filipowicz Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jako dokument wymagany do legalizacji samowoli budowlanej - orzecznictwo NSA Nie-ruchomości 2008 Nr 6 227 Wyrok WSA z dnia 30 czerwca 2016 r II SAOp 12416 Legalis nr 1483890 228 Stawka opłaty legalizacyjnej wynosząca 500 zł ulega woacutewczas 50-krotnemu podwyższeniu
Joanna Smarż
103
widualnie w każdym przypadku Podobnie opłata legalizacyjna wymierzana jest
każdorazowo z uwzględnieniem rodzaju i kategorii obiektu budowlanego
Nieco inne postępowanie prowadzone jest w przypadku prowadzenia
roboacutet budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego w sposoacuteb istotnie
odbiegający od ustaleń i warunkoacutew określonych w pozwoleniu na budowę lub
określony w przepisach Nie mamy woacutewczas do czynienia z samowolą budow-
laną w rozumieniu art 48 lecz z dopuszczeniem się innych nieprawidłowości
ktoacutere w tzw postępowaniu naprawczym należy doprowadzić do stanu zgodne-
go z prawem W takiej sytuacji właściwy organ wstrzymuje postanowieniem
prowadzenie roboacutet budowlanych i orzeka o doprowadzeniu obiektu budowla-
nego do stanu poprzedniego lub nakaz rozbioacuterki229
8 Przystąpienie do użytkowania
Z zasady do użytkowania obiektu budowlanego na ktoacuterego wzniesienie
jest wymagane pozwolenie na budowę można przystąpić po zawiadomieniu
właściwego organu o zakończeniu budowy jeżeli organ ten w terminie czter-
nastu dni od dnia doręczenia zawiadomienia nie zgłosi sprzeciwu w drodze
decyzji230 Jest to tzw milcząca zgoda organu nadzoru budowlanego w sytuacji
gdy nie stwierdzi on aby zgłoszony przez inwestora obiekt budowlany został
wykonany z naruszeniem projektu budowlanego warunkoacutew pozwolenia na
budowę lub przepisoacutew prawa231 Nie ma jednak przeszkoacuted aby w przypadku
braku zastrzeżeń w zakresie wykonania obiektu organ nadzoru powiadomił
pisemnie inwestora o możliwości przystąpienia do użytkowania obiektu nie
czekając na upływ określonego terminu
Stwierdzenie przez właściwy organ nadzoru budowlanego naruszeń
w wykonaniu zgłoszonego przez inwestora obiektu budowlanego umożliwia
temu organowi zgłoszenie sprzeciwu ktoacutery następuje w formie decyzji admini-
stracyjnej
W ściśle określonych przypadkach samo zawiadomienie o przystąpieniu
do użytkowania nie będzie wystarczające a ustawodawca wymaga uzyskania
pozwolenia na użytkowanie Z sytuacją taką mamy do czynienia 1) w przypad-
229 A Plucińska-Filipowicz A Kosicki T Filipowicz Postępowanie naprawcze ndash wybrane zagadnienia cz I Nieruchomości 2014 Nr 7 oraz A Plucińska-Filipowicz A Kosicki T Filipowicz Postępowanie naprawcze ndash wybrane zagadnienia cz II bdquoNieruchomościrdquo 2014 Nr 9 230 Wskazany termin uległ skroacuteceniu z 21dni przepisami ustawy z dnia 20 lutego 2015 r o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektoacuterych innych ustaw Dz U z 2015 r poz 443 231 Por red Z Niewiadomski Prawo budowlane Komentarz 2016el
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
104
kach określonych kategorii obiektu wskazanych w ustawie232 2) jako konse-
kwencja prowadzenia procedury legalizacji samowoli budowlanej oraz
3) w przypadku zamiaru przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego
przed wykonaniem wszystkich roboacutet budowlanych W każdym z tych przypad-
koacutew przed przystąpieniem do użytkowania należy uzyskać ostateczną decyzję
o pozwoleniu na użytkowanie
Inwestor w stosunku do ktoacuterego nałożono obowiązek uzyskania pozwo-
lenia na użytkowanie obiektu budowlanego jest obowiązany zawiadomić
zgodnie z właściwością wynikającą z przepisoacutew szczegoacutelnych organy Pań-
stwowej Inspekcji Sanitarnej oraz Państwowej Straży Pożarnej o zakończeniu
budowy obiektu budowlanego i zamiarze przystąpienia do jego użytkowania
Organy te zajmują stanowisko w sprawie zgodności wykonania obiektu budow-
lanego z projektem budowlanym w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez
nie zawiadomienia o zakończeniu budowy Niezajęcie stanowiska w tym termi-
nie traktuje się jak niezgłoszenie sprzeciwu lub uwag jest to tzw milcząca zgo-
da organu
Ważnym elementem poprzedzającym wydanie decyzji o pozwoleniu na
użytkowanie jest przeprowadzenie obowiązkowej kontroli Powinna ona na-
stąpić w terminie 21 dni od dnia doręczenia wezwania inwestora O terminie
kontroli inwestor powinien zostać zawiadomiony w terminie 7 dni od dnia
doręczenia wezwania tak aby moacutegł w niej uczestniczyć Z kontroli organ nad-
zoru sporządza protokoacuteł ktoacutery powinien być przechowany przez cały okres
istnienia obiektu budowlanego
Podsumowanie
Prawidłowa realizacja procesu budowlanego wymaga spełnienia licz-
nych warunkoacutew wynikających nie tylko z przepisoacutew Prawa budowlanego ale
także szeregu innych ustaw wpływających na ten proces Powyższe utrudnia
właściwe zrozumienie i stosowanie tych regulacji Stan ten dodatkowo kompli-
kuje znaczna liczba zmian w obszarze tego prawa
Celem ostatnich zmian Prawa budowlanego było uproszczenie procesu
budowlanego oraz wyeliminowanie pojawiających się wątpliwości Cel ten
w przypadku wielu rozwiązań został osiągnięty co należy ocenić pozytywnie
232 Określenie kategorii obiektu budowlanego następuje w pozwoleniu na budowę co wyklucza dowolność przy określeniu obowiązkoacutew inwestora związanych ze sposobem zakończenia procesu budowlanego Inwestor już od początku realizacji inwestycji wie w jaki sposoacuteb będzie obowiązany ją zakończyć
Joanna Smarż
105
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane Dz U z 2017 r poz 1332
Ustawa z dnia z dnia 15 grudnia 2000 r o samorządach zawodowych
architektoacutew oraz inżynieroacutew budownictwa Dz U z 2016 r poz 1725
Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz
niektoacuterych innych ustaw Dz U z 2015 r poz 443
Ustawa z dnia 16 grudnia 2016 r o zmianie niektoacuterych ustaw w celu poprawy
otoczenia prawnego przedsiębiorcoacutew Dz U poz 2255
Ustawa z 21 marca 1985 r o drogach publicznych DzU z 2016 poz 1440
Ustawa z dnia 9 maja 2014 r o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektoacuterych
zawodoacutew regulowanych Dz U z 2014 r poz 768
Rozporządzenie Rady Ministroacutew z 1 czerwca 2004 r w sprawie określenia wa-
runkoacutew udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego DzU z 2016 poz
1264
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r w sprawie
warunkoacutew technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie Dz U z 2015 r poz 1422
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16
sierpnia 1999 r w sprawie warunkoacutew technicznych użytkowania budynkoacutew
mieszkalnych Dz U Nr 74 poz 836 ze zm
Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 25 listopada 2010 r w sprawie
obiektoacutew i roboacutet budowlanych w sprawach ktoacuterych organem pierwszej
instancji jest wojewoda DzU Nr 235 poz 1539
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 24 sierpnia
2016r w sprawie wzoroacutew wniosku o pozwolenie na budowę lub rozbioacuterkę
zgłoszenia budowy i przebudowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego
oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele
budowlane oraz decyzji o pozwoleniu na budowę lub rozbioacuterkę DzU z 2016
r poz 1493
Orzecznictwo
Wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2002 r II SAKa 50801 Legalis nr 99207
Wyrok NSA z dnia 16 września 2011 r II OSK 136610 Legalis nr 819811
Wyrok NSA z dnia 11 września 2012 r II OSK 22411 Legalis nr 780008
Wyrok WSA z dnia 1 sierpnia 2013 r II SAOl 43213 Legalis nr 755381
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku - I Wydział Cywilny z dnia 16 grudnia
2014 r I ACa 63914 Legalis nr 1186572
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
106
Wyrok WSA z dnia 9 lipca 2015 r II SAWr 35815 Legalis nr 1390753
Wyrok WSA z dnia 6 kwietnia 2016 r II SALu 95915 Legalis nr 1477204
Wyrok WSA z dnia 30 czerwca 2016 r II SAOp 12416 Legalis nr 1483890
Wyrok WSA z dnia 13 lipca 2016 r II SAGl 9516 Legalis nr 1541456
Wyrok WSA z dnia 2 sierpnia 2016 r II SAOp 25916 Legalis nr 1558116
Wyrok NSA z dnia 17 listopada 2016 r II OSK 33615 Legalis nr 1554672
Wyrok WSA z dnia 8 września 2016 r II SARz 168015 Legalis nr 1545721
Wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2016 r II GSK 122415 Legalis nr 1554911
Wyrok WSA z dnia 11 stycznia 2017 r II SAŁd 49016 Legalis nr 1567628
Wyrok NSA dnia 13 stycznia 2017 r II OSK 100515 Legalis nr 1575599
Wyrok WSA z dnia 13 stycznia 2017 r II SAŁd 79416 Legalis nr 1568460
Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2017 r II OSK 268115 Legalis nr 1605448
Wyrok WSA z dnia 20 kwietnia 2017 r II SABOp 6317 Legalis nr 1600903
Literatura
Grabowska-Toś A Sobol M Dysponowanie nieruchomością na cele budowlane ndash
glosa ndash II OPS 210 Nieruchomości 2011 Nr 10
Kosicki A Kara za nieterminowe wydanie pozwolenia na budowę
bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 3
Kuźma G Tymiec R Prawo budowlane Komentarz 2017el
Legat A Stwierdzenie wygaśnięcia pozwolenia na budowę bdquoNieruchomościrdquo
2010 Nr 9
Niewiadomski Z Asman T Dessoulavy-Śliwiński J Janiszewska-Kuropatwa
E Plucińska-Filipowicz A Siegień J Prawo budowlane Komentarz 2016el
Niewiadomski Z Prawo budowlane Komentarz 2016el
Plucińska-Filipowicz A Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu jako dokument wymagany do legalizacji samowoli budowlanej - orzecz-
nictwo NSA bdquoNieruchomościrdquo 2008 Nr 6
Plucińska-Filipowicz A Strona w sprawie sprzeciwu do zgłoszenia budowy
bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 1
Plucińska-Filipowicz A Kara za zwłokę w wydaniu pozwolenia na budowę
bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 3
Plucińska-Filipowicz A Kosicki A Filipowicz T Postępowanie naprawcze ndash
wybrane zagadnienia cz I bdquoNieruchomościrdquo 2014 Nr 7
Plucińska-Filipowicz A Kosicki A Filipowicz T Postępowanie naprawcze ndash
wybrane zagadnienia cz II bdquoNieruchomościrdquo 2014 Nr 9
Plucińska-Filipowicz A Strona w sprawie o pozwolenie na budowę (art 28 ust 2
PrBudU) bdquoNieruchomościrdquo 2015 Nr 8
Joanna Smarż
107
Plucińska-Filipowicz A Filipowicz T Kosicki A Budowa przy granicy sąsiada
bdquoNieruchomościrdquo 2017 Nr 6
Smarż J Pozwolenie na budowę jako wyraz troski o dobro wspoacutelne (w) K Ku-
łak-Krzysiak J Parchomiuk Służąc dobru wspoacutelnemu Lublin 2016
Smarż J Pozwolenie na budowę versus zgłoszenie z projektemrdquo w świetle obo-
wiązujących przepisoacutew (w) J Smarż (red) Nieruchomości ndash aktualne proble-
my prawne Radom 2016
Smarż J Korzyści i zagrożenia wynikające z realizacji inwestycji na podstawie
zgłoszenia z projektem bdquoBudownictwo i Prawordquo 2016 nr 3 s 6-8
Smarż J Wymoacuteg ostatecznościrdquo decyzji o pozwoleniu na budowę w świetle
obowiązujących regulacji prawnych i orzecznictwa bdquoBudownictwo i Prawordquo
2017 nr 3 s 3-6
Woliński J Wykazanie prawa do dysponowania nieruchomością na cele
budowlane bdquoNieruchomościrdquo 2013 Nr 4
Wszołek J Deszczka E Decyzja o zmianie pozwolenia na budowę ndash charakter
prawny i wybrane zagadnienia praktyczne MOP 2016 Nr 1
108
mgr Paweł Śwital233
Dostęp do informacji publicznej
Access to public information
Streszczenie
Celem opracowania jest przedstawienie prawa dostępu do informacji
publicznej Autor przedstawia definicję informacji co zakłada jawność administra-
cji prawo dostępu do informacji prawne podstawy dostępu do informacji publicz-
nej dostęp do informacji na gruncie prawa samorządu terytorialnego oraz dostęp do
informacji o osobach sprawujących funkcje publiczne W pracy zostaje wykorzysta-
na metoda dogmatyczno ndash prawna oraz metoda funkcjonalizmu prawniczego
Słowa kluczowe
informacja informacja publiczna jawność administracji
Summary
The aim of the study is to present the right of access to public information
The author presents the definition of information which implies disclosure of the
administration the right of access to information the legal basis for access to pub-
lic information access to information under the law of local self-government and
access to information on persons exercising public functions The work is based on
the dogmatic and legal method and the method of legal functionalism
Keywords
information public information transparency of administration
1 Definicja informacji
Dostęp do informacji publicznej stanowi jedną z podstawowych zasad
wspoacutełczesnej demokracji i społeczeństwa obywatelskiego234
Informacja to pojęcie
złożone ktoacutere nie posiada jednej powszechnie obowiązującej definicji235
P Fajgiel-
233 Asystent Katedra Prawa Zakład Prawa Publicznego Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu 234 T R Aleksandrowicz Komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej Warszawa 2002 s 7 235 Tak min P Fajgielski Informacja w administracji publicznej Prawne aspekty gromadzenia udostępniania i ochrony Wrocław 2007 s 13 J Janowski Informatyka
Dostęp do informacji publicznej
109
ski przyjął definicję zgodnie z ktoacuterą informacja w administracji publicznej jest
bdquowiedzą odnoszącą się do podmiotoacutew przedmiotoacutew działań faktoacutew czy stanoacutew
ktoacutera stanowi istotny czynnik umożliwiający działania organoacutew administracji pu-
blicznej lub efekt tych działańrdquo236
J Janowski zwraca uwagę na następujące możli-
we podejścia do definiowania informacji bdquoPo pierwsze będzie to podejście intuicyj-
ne ktoacutere polega na posługiwaniu się terminem informacja bez wskazywania na
jakąkolwiek jej definicję czy interpretację Po drugie podejście systemowe według
ktoacuterego termin informacja używany jest po jego wcześniejszym zdefiniowaniu
w określonej konwencji i po dostosowaniu do potrzeb danej dziedziny czy sytuacji
Po trzecie opisowe posługiwanie się terminem informacja podanie jej cech własno-
ści itd ale bez jej systematycznego definiowaniardquo237
G Szpor pisze o możliwości
interdyscyplinarnego ujęcia informacji zgodnie z ktoacuterym informacja jest przenoszo-
nym dobrem materialnym zmniejszającym niepewność238
K Celarek pisze że
bdquoinformacja jest surowcem i dobrem gospodarczym jest jednocześnie podstawą
wiedzy i dobrem kulturowym jest jednak roacutewnież czynnikiem władzy a zatem
narzędziem planowaniardquo239
Administracja publiczna w toku swojego działania posługuje się roacuteżnymi
rodzajami informacji I Lipowicz wyroacuteżnia następujące zasoby informacyjne admi-
nistracji stały zasoacuteb informacji dotyczący obywatela nieruchomości infrastruktury
danego terenu informacje ktoacutere dostarczają strony (świadkowie) w toku postępo-
wania administracyjnego i ktoacutere są wykorzystywane przez administrację w procesie
decyzyjnym informacje ktoacutere gromadzi organ celem wydania rozstrzygnięcia takie
jak ekspertyzy oględziny czy opinie informacje dotyczące podjętych już przez
administrację decyzji a także rozstrzygnięć podjętych przez inne organy na przy-
kład sądy informacje dotyczące aktoacutew normatywnych i polityki administracyjnej
informacje normatywnerdquo240
prawnicza Warszawa 2011 s 19 W Taras Informowanie obywateli przez administrację Warszawa 1992 s 8 236 P Fajgielski Informacja w administracjihellip op cit s 14-15 237 J Janowski Informatyka prawnicza opcit s 29 238 G Szpor Pojęcie informacji a zakres ochrony danych (w) P Fajgielski (red) Ochrona danych osobowych z perspektywy dziesięciolecia Lublin 2008 s 17 239 K Celarek Prawo informacyjne Problem badawczy teorii prawa administracyjnego Warszawa 2013 s 104 240 I Lipowicz Zagadnienia prawne obiegu informacji (w) G Szpor (red) Informacja i informatyka w administracji publicznej Katowice 1993 s 17
Paweł Śwital
110
2 Jawność administracji publicznej
Jawność ndash jako zasada działania władzy publicznej w tym administracji
publicznej w demokratycznym państwie ndash może być uznawana za wzorzec działa-
nia tej władzy ktoacutery ulega przekształceniom wraz ze zmianami występującymi
w życiu społecznym241
Działalność władz publicznych stanowi naturalny przedmiot
zainteresowania społeczeństwa Zainteresowanie to jeśli tylko zagwarantowana jest
możliwość uzyskania informacji publicznej przyczynia się do powstania wiedzy
ktoacutera w realiach państwa demokratycznego powinna mieć przełożenie min na
decyzje polityczne obywateli wyrażane w wyborach czy referendach Bez względu
jednak na cel pozyskania wiedzy czy faktyczne jej poacuteźniejsze wykorzystanie stwier-
dzić należy że dążenie do uzyskania wiedzy o działalności władzy silnie wiąże się
z człowieczeństwem i jest uzasadnione bdquopotrzebą realizacji innych praw wynikają-
cych z natury ludzkiejrdquo242
Jak zauważa J Supernat bdquoadministracja publiczna dyspo-
nuje ogromną ilością informacji posiadając nawet w niektoacuterych dziedzinach życia
społecznego monopol na informacje Dzięki temu możliwe jest wykorzystywanie
informacji przez administracje celem oddziaływania na jej otoczenie oraz w celu
realizacji zadań publicznychrdquo243
3 Prawo do informacji publicznej
Prawo do informacji publicznej ma charakter fundamentalny zyskało w tej
sytuacji ochronę zaroacutewno prawa międzynarodowego jak i prawa krajowego244
Samo określenie prawa do informacji bez odwoływania się do konkretnych aktoacutew
normatywnych może nasuwać pewne wątpliwości W literaturze określa się je bdquojako
prawo do poszukiwania domagania się otrzymywania i rozpowszechniania infor-
macji do informowania i bycia informowanymrdquo245
M Bernaczyk podkreśla z kolei
241 A Piskorz ndash Ryń Pojęcie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego w świetle dyrektywy 200398WE bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4 s 34 242 M Bernaczyk Prawo do informacji publicznej w Polsce i na świecie Warszawa 2014 s 136 243 J Supernat Informacyjne instrumenty działania administracji publicznej (w) J Łukasiewicz (red) Nauka administracji wobec wyzwań wspoacutełczesnego państwa prawa Międzynarodowa Konferencja Naukowa Cisna 2-4 czerwca 2002 r Rzeszoacutew 2002 s 487 244 I Kamińska M Rozbicka ndash Ostrowska Ustawa o dostępie do informacji publicznej Komentarz Warszawa 2016 s 17 245 T Goacuterzyńska Geneza i rozwoacutej prawa do informacji E Pierzchała M Woźniak (red) Dostęp do informacji publicznej w Polsce i w Europie wybrane zagadnienia prawne Opole 2010 s 13
Dostęp do informacji publicznej
111
że prawo do informacji bdquoobejmuje uprawnienie do zaznajomienia się i skorzystania
z pierwotnego źroacutedła utrwalającego przebieg wydarzeńrdquo246
Jest ono także prawem podstawowym Unii Europejskiej W prawie unijnym
prawo do informacji w znaczeniu bdquowolności poszukiwania otrzymywania i przeka-
zywania informacji i ideirdquo obejmuje zaroacutewno dostęp do dokumentoacutew organoacutew Unii
jak i pewne minimum standardoacutew w zakresie korzystania z informacji publicznych
w państwach członkowskich Prawa te wynikają z art 15 ust 3 Traktatu o funkcjo-
nowaniu Unii Europejskiej247
ktoacuterego postanowienia rozwija Rozporządzenie (WE)
nr 10492001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r w sprawie
publicznego dostępu do dokumentoacutew Parlamentu Europejskiego Rady i Komisji
oraz Dyrektywa 200398WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada
2003 r w sprawie ponownego wykorzystania informacji sektora publicznego
Prawo do informacji stało się jednym z praw człowieka przyjętym przez
wspoacutelnotę międzynarodową248
Zaliczenie prawa do informacji publicznej za jedno
z praw człowieka ma istotne znaczenie dla ukształtowania normatywnych ram reali-
zacji tego prawa w poszczegoacutelnych państwach Ma to swoje przełożenie tak na for-
mę aktu w ktoacuterym gwarantowane jest prawo do informacji publicznej jak i na treść
regulacji a wreszcie uwzględniane jest roacutewnież na etapie realizacji tego prawa
np w orzecznictwie sądowym Konsekwencją przyjęcia że prawo do informacji jest
prawem o szczegoacutelnej randze wynikającej z zakwalifikowania go do kręgu praw
człowieka jest dążenie do jego konstytucjonalizacji249
Prawo do informacji stanowi
instrument urzeczywistniania szeroko pojętej jawności ktoacutera bdquojest często lekcewa-
żona jako środek ktoacutery uśmierza lub łagodzi niepokoje powodowane niedostępno-
ścią nieznajomością rzeczy niosąc ze sobą bdquoogromne znaczenie psychologiczne
i socjologiczne250
246 M Bernaczyk Prawo do informacji publicznej hellip op cit s 33 247 Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej Dz U 2004 Nr 90 poz 864 ze zm 248 M Jaśkowska Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego Toruń 2002 s 7 249 R Chruściak Konstytucjonalizacja prawa do informacji publicznej ndash uwagi na tle art 61 Konstytucji RP E Gdulewicz W Orłowski S Patyra(red) 25 lat transformacji ustrojowej w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej Warszawa 2015 s 327-340 250 T Goacuterzyńska Kilka słoacutew o prawie do informacji i zasadzie jawności (w) A Łopatka A Wroacutebel S Kiewlicz (red) Państwo prawa Administracja Sądownictwo Prace dedykowane Prof dr hab Januszowi Łetowskiemu w 60 rocznicę urodzin Warszawa 1999 s 116-117
Paweł Śwital
112
4 Prawne podstawy dostępu do informacji publicznej
Reguły i procedury realizacji dostępu do informacji publicznej określa Kon-
stytucja oraz ustawa z 6 września 2001 r o dostępie do informacji publicznej251
Zakres podmiotowy i przedmiotowy pojęcia bdquoinformacja publiczna określiła Kon-
stytucja w art 61 ust 1 i ust 2 wskazując zarazem warunki dopuszczalnych ograni-
czeń (w art 61 ust 3) Rekonstruując pojęcie informacji publicznej na podstawie art
61 ust 1 Konstytucji należy posługiwać się przede wszystkim kryterium podmio-
towym uznając że jest nim działalność organoacutew władzy publicznej oraz innych
osoacuteb pełniących funkcje publiczne Należy jednak zgodzić się z poglądami tych
przedstawicieli doktryny ktoacuterzy uważają że bdquow art 61 ust 1 Konstytucji określony
został także zakres przedmiotowy pojęcia informacji publicznej Przedmiotem in-
formacji publicznej w przypadku organoacutew władzy publicznej i osoacuteb pełniących
funkcje publiczne jest ich działalność Zwraca się roacutewnież uwagę że związek
przedmiotu informacji ze sprawowaniem funkcji publicznej powinien być wyraźny
i rzeczywisty choć nie musi być bezpośredni252
M Jaśkowska stanęła na stanowi-
sku zgodnie z ktoacuterym bdquopojęcie informacji publicznej nie może być [] rozpatrywa-
ne wyłącznie na tle art 1 ustawy bez uwzględnienia treści art 61 Konstytucji
Zastosowana wykładnia językowa mogłaby bowiem prowadzić do zbyt wąskiego
rozumienia tego terminu Powodowałoby to że jako informację publiczną traktowa-
no by każdą wiadomość odnoszoną do sprawy publicznej czyli sprawy dotyczącej
pewnej zbiorowości Nie obejmowano by więc tym pojęciem informacji odnoszącej
się do spraw indywidualnych rozstrzyganych przykładowo decyzją administracyjną
chyba że wystąpiłyby elementy publiczne w kręgu stron postępowania253
Ustawa z 6 września 2001 r o dostępie do informacji publicznej (dalej
udip) poszerza zakres tego prawa pod względem podmiotowym (podmioty
uprawnione do otrzymania oraz zobowiązane do udzielenia informacji) i przedmio-
towym (zakres informacji podlegających udostępnieniu) lecz nie jest wolna od wad
Jej słabością jest nadużywanie pojęć niedookreślonych trudnych do jednoznacznej
wykładni Pozytywem jest zaś określenie prawa do informacji jako roszczenia do
władz i podmiotoacutew wykonujących zadania publiczne o udostępnienie informacji
Ustawa koncentruje się na technicznych sposobach i procedurze udostępniania
informacji publicznej (aspekt formalny jawności życia publicznego) nie wprowadza
jednak rozwiązań zapewniających przejrzystość i zrozumiałość udzielanej informa-
251 Ustawa z dnia 6 lipca 2001 r o dostępie do informacji publicznej tj Dz U 2016 poz 1764 ze zm dalej jako udip 252 K Karsznicki Kryteria dostępu do informacji publicznej bdquoProkuratura i Prawordquo 2015 nr 12 s 112-113 253 M Jaśkowska Dostęp do informacji w świetle orzecznictwa op cit s 26-27
Dostęp do informacji publicznej
113
cji (aspekt materialny jawności)254
Należy podkreślić iż przepisy udip nie mogą
stanowić podstawy do uzyskania informacji wyłącznie dla realizacji prywatnych
jednostkowych interesoacutew ktoacutere nie służą jednocześnie interesowi społecznemu255
Ocena czy określona informacja stanowi informację publiczną w rozumieniu przepi-
soacutew udip nie może być odmienna w zależności od tego kto ubiega się o jej udo-
stępnienie256
Udostępnieniu podlega informacja publiczna w szczegoacutelności o
1) polityce wewnętrznej i zagranicznej w tym o a) zamierzeniach działań władzy
ustawodawczej oraz wykonawczej b) projektowaniu aktoacutew normatywnych
c) programach w zakresie realizacji zadań publicznych sposobie ich realizacji
wykonywaniu i skutkach realizacji tych zadań
2) podmiotach o ktoacuterych mowa w art 4 ust 1 w tym o a) statusie prawnym lub
formie prawnej b) organizacji c) przedmiocie działalności i kompetencjach
d) organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach
e) strukturze własnościowej podmiotoacutew o ktoacuterych mowa w art 4 ust 1 pkt 3-5
f) majątku ktoacuterym dysponują
3) zasadach funkcjonowania podmiotoacutew o ktoacuterych mowa w art 4 ust 1 w tym
o a) trybie działania władz publicznych i ich jednostek organizacyjnych b) trybie
działania państwowych osoacuteb prawnych i osoacuteb prawnych samorządu terytorialnego
w zakresie wykonywania zadań publicznych i ich działalności w ramach gospodarki
budżetowej i pozabudżetowej c) sposobach stanowienia aktoacutew publicznoprawnych
d) sposobach przyjmowania i załatwiania spraw e) stanie przyjmowanych spraw
kolejności ich załatwiania lub rozstrzygania f) prowadzonych rejestrach ewiden-
cjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawar-
tych g) naborze kandydatoacutew do zatrudnienia na wolne stanowiska w zakresie
określonym w przepisach odrębnych
4) danych publicznych w tym a) treść i postać dokumentoacutew urzędowych
w szczegoacutelności ndash treść aktoacutew administracyjnych i innych rozstrzygnięć ndash
dokumentacja przebiegu i efektoacutew kontroli oraz wystąpienia stanowiska wnioski
i opinie podmiotoacutew ją przeprowadzającychndash treść orzeczeń sądoacutew powszechnych
Sądu Najwyższego sądoacutew administracyjnych sądoacutew wojskowych Trybunału Kon-
stytucyjnego i Trybunału Stanu b) stanowiska w sprawach publicznych zajęte przez
organy władzy publicznej i przez funkcjonariuszy publicznych w rozumieniu przepi-
soacutew Kodeksu karnego c) treść innych wystąpień i ocen dokonywanych przez orga-
254 S Czarnow Prawo do informacji publicznej w Polsce a wymogi prawa europejskiego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2007 nr 4 s 23 255 Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2013 r II SABLu 12513 LEX nr 1326087 256 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 4 lipca 2014 r I OSK 282213 CBOSA
Paweł Śwital
114
ny władzy publicznej d) informacja o stanie państwa samorządoacutew i ich jednostek
organizacyjnych
5) majątku publicznym w tym o a) majątku Skarbu Państwa i państwowych osoacuteb
prawnych b) innych prawach majątkowych przysługujących państwu i jego dłu-
gach c) majątku jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządoacutew zawodo-
wych i gospodarczych oraz majątku osoacuteb prawnych samorządu terytorialnego
a także kas chorych d) majątku podmiotoacutew o ktoacuterych mowa w art 4 ust 1 pkt 5
pochodzącym z zadysponowania majątkiem o ktoacuterym mowa w lit a-c oraz pożyt-
kach z tego majątku i jego obciążeniach e) dochodach i stratach spoacutełek handlo-
wych w ktoacuterych podmioty o ktoacuterych mowa w lit a-c mają pozycję dominującą
w rozumieniu przepisoacutew Kodeksu spoacutełek handlowych oraz dysponowaniu tymi
dochodami i sposobie pokrywania strat f) długu publicznym g) pomocy publicz-
nej h) ciężarach publicznych
W ustawie o dostępie do informacji publicznej nie ustalono zamkniętego ka-
talogu informacji publicznej gdyż ustawodawca chciał aby społeczeństwo miało
instrument do jak najszerszej kontroli instytucji publicznych Taki instrument aby
był sprawny powinien obejmować jak największą liczbę stanoacutew faktycznych Licz-
ba ta nie może być ograniczona ponieważ dynamiczny charakter stosunkoacutew spo-
łeczno-gospodarczych tworzy nowe sytuacje w ktoacuterych pojawia się aktywność
podmiotoacutew publicznych Ta aktywność w państwie demokratycznym powinna być
poddana kontroli społecznej za pośrednictwem narzędzia jakim jest prawo dostępu
do informacji publicznej Dlatego też art 6 ust 1 udip nie ma charakteru
zamkniętego a wyliczenie stanoacutew faktycznych w nim zawartych należy traktować
tylko jako pewnego rodzaju kierunki poszukiwań257
Prawo do informacji nie może być stosowane do realizacji celoacutew ktoacutere nie
wynikają ani z Konstytucji RP ani z ustawy o dostępie do informacji publicznej
a zatem do osiągnięcia celu innego niż dbałość o dobro publiczne jakim jest prawo
do przejrzystego państwa jego struktur przestrzeganie prawa przez podmioty życia
publicznego jawność administracji i innych organoacutew Oznacza to że prawo do in-
formacji publicznej a w szczegoacutelności procesowe instrumenty jej pozyskiwania
mają służyć uniwersalnemu dobru powszechnemu związanemu z funkcjonowaniem
struktur państwowych i publicznych Celem prawa do informacji publicznej nie jest
więc zaspokajanie indywidualnych (prywatnych) potrzeb w postaci pozyskiwania
informacji wprawdzie publicznych lecz przeznaczonych do celoacutew handlowych
257 P Szustakiewicz Problemy dostępu do informacji publicznej na tle orzecznictwa sądoacutew administracyjnych bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4 s 58-60
Dostęp do informacji publicznej
115
edukacyjnych zawodowych itp Takie informacje mogą być uzyskiwane na zasa-
dach przyjętych dla danego rodzaju stosunkoacutew258
Informacja publiczna odnosi się do sfery faktoacutew ktoacutere to pojęcie należy ro-
zumieć szeroko Analiza art 6 udip wykazuje że wnioskiem w świetle tej ustawy
może być objęte pytanie o określone fakty lub o stan określonych zjawisk Faktem
jest każda czynność i każde zachowanie organu wykonującego zadania publiczne
podjęte w zakresie wykonywania takiego zadania259
O charakterze informacji pu-
blicznej nie decyduje cel dla ktoacuterego zgłoszono żądanie jej udostępnienia a treść
informacji Istotne jest bowiem to aby była to informacja o sprawach publicz-
nych260
Zakres przedmiotowy żądanej informacji kształtuje wnioskodawca Nato-
miast nie jest rolą podmiotu obowiązanego ustalanie czy udzielona informacja
publiczna jest zadawalająca dla wnioskodawcy261
Prawo do informacji i ściśle związana z nim szeroko rozumiana zasada jaw-
ności życia publicznego jest istotnym elementem życia społecznego Działanie
organoacutew władzy publicznej w sposoacuteb transparentny przejrzysty jawny nie jest już
traktowane w kategorii deklaracji ale jest rozumiane jako powinność ktoacutera w coraz
większym zakresie jest egzekwowana przez obywateli262
Jest ono ważnym elemen-
tem życia publicznego i kontroli opinii publicznej nad działalnością organoacutew
i władz Jest ono nierozerwalnie związane z zasadą jawności życia publicznego
Obywatele korzystający z przysługującego im prawa wyborczego mogą być bowiem
niejednokrotnie zainteresowani działaniami podejmowanymi przez wybrane organy
ale także i uzyskiwanymi w tym zakresie rezultatami podejmowanych działań263
5 Dostęp do informacji na gruncie prawa samorządu terytorialnego
Wskazane wyżej unormowania znalazły swoje odzwierciedlenie roacutewnież
w przepisach ustawy o samorządzie gminnym Regulacja zawarta w art 11b ust 1
tej ustawy wskazuje bowiem iż działalność organoacutew gminy jest jawna a ogranicze-
258 J Drachal Prawo do informacji publicznej w świetle wykładni funkcjonalnej (w) J Goacuteral R Hauser J Trzciński (red) Sądownictwo administracyjne gwarantem wolności i praw obywatelskich 1980ndash2005 Warszawa 2005 s 147ndash149 259 Wyrok WSA w Krakowie z dnia 31 października 2012 r II SAKr 119212 LEX nr 1234311 260 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2014 r II SABWa 63713 LEX nr 1471464 261 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2015 r II SABWa50214 LEX nr 1751251 262 D Fleszer Zakres jawności działania organoacutew stanowiących jednostek samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2010 nr 4 s 33 263 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2012 r II SAWa 152712 LEX nr 1249113
Paweł Śwital
116
nia tej jawności mogą wynikać wyłącznie z ustaw264
Prawo obywateli do uzyskiwa-
nia informacji jako jeden z aspektoacutew realizacji zasady jawności zostało natomiast
wymienione w ustępie 2 wspomnianego artykułu Dotyczy ono wszelkiej działalno-
ści organoacutew gminy i jest skorelowane z istniejącym po stronie organoacutew gminy obo-
wiązkiem udzielenia informacji na zasadach określonych w ustawach265
Zagwarantowanie dostępu do informacji publicznej ma wartość samoistną
a jednocześnie jest powszechnie postrzegane jako środek i niezbędny instrument
ktoacutery pozwala korzystać z wielu konstytucyjnych wolności i praw Formalnie za-
gwarantowany oraz faktyczny (rzeczywisty) dostęp do informacji publicznej umoż-
liwia obywatelom podejmowanie racjonalnych decyzji w sprawach własnych (doty-
czących indywidualnych interesoacutew) oraz w sprawach publicznych a także pozwala
na świadome uczestniczenie w kierowaniu sprawami publicznymi i na sprawowanie
kontroli społecznej Sposoacuteb realizacji prawa do informacji jest wspoacutełcześnie trakto-
wany jako miernik demokracji i praworządności266
Zgodnie z postanowieniami ustaw ustrojowych członkowie wspoacutelnoty sa-
morządowej uczestniczą w zarządzaniu powierzonymi sprawami publicznymi bądź
bezpośrednio bądź za pośrednictwem ustawowo określonych organoacutew Decydująca
większość tych spraw jest realizowana przez organy zatem istotna z punktu widze-
nia interesoacutew wspoacutelnoty i jej poszczegoacutelnych członkoacutew staje się wykonywana przez
nich kontrola społeczna nad działalnością reprezentujących ich organoacutew Ma temu
służyć szeroko pojmowana zasada jawności (przejrzystości) działań administracji
publicznej267
Jawność działania organoacutew gminy obejmuje w szczegoacutelności prawo
obywateli do uzyskiwania informacji wstępu na sesje rady gminy i posiedzenia jej
komisji a także dostępu do dokumentoacutew wynikających z wykonywania zadań pu-
blicznych w tym protokołoacutew posiedzeń organoacutew gminy i komisji rady gminy Za-
sady dostępu do dokumentoacutew i korzystania z nich określa statut gminy268
Według
art 11b ust 3 usg rada upoważniona jest do określenia w statucie gminy zasad
dostępu do dokumentoacutew i korzystania z nich Pojęcie bdquozasad dostępu i korzystania
z dokumentoacutewrdquo ktoacuterym posługuje się przepis jest określeniem węższym niż ogoacutelne
pojęcie bdquoprawa do uzyskiwania informacji publicznejrdquo Przez zasady należy rozu-
264 Zaznaczyć przy tym należy iż zakres i warunki dopuszczalnych ograniczeń prawa do informacji określił sam ustrojodawca w przepisie art 61 ust 2 Konstytucji wskazując że ograniczenia mogą nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osoacuteb i podmiotoacutew gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa 265 Tak A Szewc (w) G Jyż Z Pławecki A Szewc Ustawa hellip LEX 2012 266 E Olejniczak-Szałowska Ustawowe podstawy prawa obywatela do informacji o dzia-łalności organoacutew samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 1995 nr 4 s 4 267 A Obrzut Prawo do informacji publicznej Wybrane zagadnienia (w) S Dolata (red) Problemy prawne w działalności samorządu terytorialnego Opole 2002 s 204 268 Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 sierpnia 2014 r II SABŁd 6914 LEX nr 1502653
Dostęp do informacji publicznej
117
mieć dyrektywy proceduralne ktoacutere mają wyłącznie charakter techniczno-
organizacyjny W zakresie ustawowego upoważnienia dla rady gminy nie mieści się
natomiast prawo ograniczenia ustawowej zasady jawności działania organoacutew samo-
rządu terytorialnego ani też rozstrzygania o zakresie informacji podlegających udo-
stępnieniu269
Zasada jawności stanowi realizację zasady zwierzchnictwa narodu gdzie
rola obywatela nie kończy się z chwilą zakończenia określonych wyboroacutew i wyło-
nienia organoacutew pochodzących z tych wyboroacutew Obywatel bowiem ma prawo intere-
sować się efektem wyboroacutew a więc działaniami podejmowanymi przez wybrane
organy Prawo do informacji obejmuje zasadniczo dostęp do dokumentoacutew wstęp na
posiedzenia organoacutew kolegialnych z prawem rejestracji dźwięku lub innego zapisu
prowadzonych obrad270
Prawo to obejmuje roacutewnież uzyskiwanie informacji o dzia-
łalności organoacutew samorządu gospodarczego i zawodowego a także innych osoacuteb
i jednostek organizacyjnych w zakresie w jakim wykonują one zadania władzy
publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa
Prawo do uzyskiwania informacji oznacza dostęp do dokumentoacutew oraz wstęp na
posiedzenia kolegialnych organoacutew władzy publicznej pochodzących z powszech-
nych wyboroacutew z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu271
Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentoacutew odno-
szących się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem admi-
nistracji publicznej związanych z nimi bądź w jakikolwiek sposoacuteb dotyczących ich
i są nimi zaroacutewno treść dokumentoacutew bezpośrednio przez nie wytworzonych jak i te
ktoacuterych używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań nawet jeżeli nie
pochodzą wprost od nich Niezależnie od powyższego aby konkretna informacja
posiadała walor informacji publicznej to musi się odnosić do sfery faktoacutew Rzeczą
oczywistą natomiast jest że taka forma informacji publicznej może być udostępnio-
na po uwzględnieniu ograniczeń wynikających z treści art 5 udip272
Za informację publiczną należy uznać każdą wiadomość wytworzoną przez
szeroko rozumiane władze publiczne a także inne podmioty sprawujące funkcje
publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań publicznych i gospodarowania
mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa Charakter informacji publicz-
nej mają roacutewnież informacje niewytworzone przez wskazane podmioty lecz do nich
się odnoszące Informację publiczną stanowi więc treść wszelkiego rodzaju doku-
269 Wyrok WSA w Lublinie z dnia 5 lutego 2015 r III SALu 64714 LEX nr 1751262 270 L Bielecki J Stelmasiak Zakres jawności działania organoacutew powiatu (w) B Dolnicki (red) Jawność w samorządzie terytorialnym Warszawa 2015 s 44ndash45 271 E Olejniczak-Szałowska Problem statutowej regulacji zasad dostępu do dokumentoacutew w jednostkach samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2011 nr 6 s 5 272 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 marca 2014 r VIII SAWa 98713 LEX nr 1466198
Paweł Śwital
118
mentoacutew nie tylko bezpośrednio zredagowanych i wytworzonych przez wskazany
podmiot Przymiot taki posiada także treść dokumentoacutew ktoacuterych podmiot używa do
zrealizowania powierzonych mu prawem zadań Bez znaczenia przy tym jest w jaki
sposoacuteb dokumenty znalazły się w posiadaniu adresata wniosku oraz to czy znajdują
się one w posiadaniu także innego podmiotu Ważne jedynie jest to by dokumenty
takie służyły realizowaniu zadań publicznych przez tego adresata wniosku i odnosiły
się do niego bezpośrednio273
Termin bdquozadania publicznerdquo jakim posługuje się ustawodawca w treści art
4 ust 1 pkt 5 udip jest pojęciem szerszym od terminu bdquozadań władzy publicznejrdquo
(art 61 Konstytucji RP) Pojęcie bdquozadanie publicznerdquo użyte w art 4 udip ndash w od-
roacuteżnieniu od pojęcia bdquozadanie władzy publicznejrdquo użytego w art 61 Konstytucji RP
ndash ignoruje element podmiotowy i oznacza że zadania publiczne mogą być wykony-
wane przez roacuteżne podmioty niebędące organami władzy i bez konieczności przeka-
zywania tych zadań Tak rozumiane bdquozadanie publicznerdquo cechuje powszechność
i użyteczność dla ogoacutełu a także sprzyjanie osiąganiu celoacutew określonych w Konsty-
tucji lub ustawie Powyższa wykładnia pojęcia bdquozadanie publicznerdquo jest szczegoacutelnie
istotna w sytuacjach gdy ustawodawca nie dokonuje wprost w języku prawnym
kwalifikacji działalności danego podmiotu poprzez objęcie jej zakresem pojęcia
bdquozadanie publicznerdquo Nie powinno tym bardziej budzić wątpliwości że określona
działalność spełnia powyższe cechy realizacji zadań publicznych wtedy gdy jest
przez ustawodawcę wprost w ten sposoacuteb kwalifikowana274
Jeżeli zadania danego podmiotu mają na celu zaspokojenie powszechnych
potrzeb obywateli i są istotne z punktu widzenia celoacutew państwa to niepodobna od-
moacutewić im przymiotu zadań publicznych w rozumieniu udip275
6 Dostęp do informacji o osobach pełniących funkcje publiczne
Pojęcie bdquoosoby pełniącej funkcje publicznerdquo jest szeroko rozumiane
W ustawie o dostępie do informacji nie została zamieszczona definicja osoacuteb pełnią-
cych funkcję publiczną276
Niewątpliwie można za nie uznać osoby wymienione
w art 115 sect 13 i 19 kodeksu karnego Wyjątek wynikający z art 5 ust 2 udip
będzie ndash co do zasady ndash odnosił się do osoacuteb wskazanych w powołanym przepisie
kodeksu karnego Funkcjonariusz publiczny w rozumieniu art 115 sect 13 kodeksu
273 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 18 września 2014 r I OSK 4514 LEX nr 1664475 274 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2015 r I OSK 63114 LEX nr 1991839 275 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2016 r I OSK310314 LEX nr 2036089 276 K Miksa Udostępnianie informacji o osobach pełniących funkcje publiczne a prawo do prywatności w praktyce działania organoacutew władzy publicznej bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4 s 43-50
Dostęp do informacji publicznej
119
karnego277
ale pojęcie to na gruncie art 5 ust 2 udip należy rozumieć znacznie
szerzej Na podstawie tej ustawy osobą pełniącą funkcję publiczną będzie każdy kto
pełni funkcję w organach władzy publicznej lub też w strukturach jakichkolwiek
osoacuteb prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej jeżeli
funkcja ta ma związek z dysponowaniem majątkiem państwowym lub samorządo-
wym albo zarządzaniem sprawami związanymi z wykonywaniem swych zadań
przez władze publiczne a także inne podmioty ktoacutere tę władzę realizują lub gospo-
darują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa Funkcję publiczną
pełnią osoby ktoacutere wykonują powierzone im przez instytucje państwowe lub samo-
rządowe zadania i przez to uzyskują znaczny wpływ na treść decyzji o charakterze
ogoacutelnospołecznym Cechą wyroacuteżniającą osobę pełniącą funkcję publiczną jest
posiadanie określonego zakresu uprawnień pozwalających na kształtowanie treści
wykonywanych zadań w sferze publicznej278
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził także że osoba będąca pracowni-
kiem zatrudnionym w jednostce samorządu terytorialnego o ile nie wykonuje wy-
łącznie czynności usługowych na rzecz tej jednostki przy uwzględnieniu zakresu
obowiązkoacutew tej osoby może być uznana za funkcjonariusza publicznego a przez
to za osobę pełniącą funkcję publiczną279
Posiadanie choćby wąskiego zakresu
kompetencji decyzyjnych realizowanych w ramach zatrudniającej instytucji publicz-
nej świadczyć może o tym iż w konkretnym przypadku dana osoba pełnić może
funkcje publiczne280
7 Biuletyn Informacji Publicznej (BIP)
Biuletyn Informacji Publicznej jest to ujednolicony system stron interneto-
wych stworzony w celu powszechnego udostępniania informacji publicznej Dla
osoacuteb zainteresowanych funkcjonowaniem konkretnej instytucji publicznej czy spo-
sobem załatwienia określonej sprawy wejście na stronę BIP danego podmiotu jest
często optymalnym sposobem zdobycia tego rodzaju informacji
Do tworzenia podmiotowych stron BIP zobowiązane są w szczegoacutelności
(a więc nie jest to lista zamknięta) następujące podmioty organy władzy publicznej
organy samorządoacutew gospodarczych i zawodowych podmioty reprezentujące zgod-
nie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa podmioty reprezentujące państwowe
osoby prawne podmioty reprezentujące osoby prawne samorządu terytorialnego
277 Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r ndash Kodeks karny tj Dz U 2016 poz 1137 ze zm 278 Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2015 r IV SABPo 13415 LEX nr 1947173 279 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 28 stycznia 2015 r I OSK 634 14 LEX nr 1956440 280 Wyrok WSA w Krakowie z dnia 2 września 2014 r II SAKr 94014 LEX nr 1520066
Paweł Śwital
120
podmioty reprezentujące państwowe jednostki organizacyjne podmioty reprezentu-
jące jednostki samorządu terytorialnego podmioty reprezentujące osoby lub jed-
nostki organizacyjne wykonujące zadania publiczne podmioty reprezentujące oso-
by lub jednostki organizacyjne dysponujące majątkiem publicznym podmioty
reprezentujące osoby prawne w ktoacuterych Skarb Państwa jednostki samorządu teryto-
rialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mające pozycję dominu-
jącą w rozumieniu przepisoacutew o ochronie konkurencji i konsumentoacutew związki za-
wodowe i ich organizacje partie polityczne inne podmioty wykonujące zadania
publiczne
Na swojej stronie BIP podmiot jest zobowiązany publikować informacje
ktoacutere będą służyć wszystkim odwiedzającym a zatem ndash między innymi swoacutej status
prawny lub formę prawną przedmiot działania i kompetencje organy i osoby spra-
wujące funkcje i ich kompetencje majątek ktoacuterym dysponuje tryb działania spo-
soby przyjmowania i załatwiania spraw informacje o prowadzonych rejestrach
ewidencjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich
zawartych
Podsumowanie
Dostęp do informacji publicznej jest niezbędny do sprawowania kontroli spo-
łecznej nad działaniami administracji publicznej Prawo do kontrolowania przez
obywateli działań państwa wynika wprost z Konstytucji RP (art 63 oraz 62 i 61)
a podstawowe instrumenty kontrolne wymienione w Konstytucji to petycje skargi
i wnioski W przypadku administracji publicznej ich stosowanie regulowane jest
przez kodeks postępowania administracyjnego Jednak instrumenty te mają charak-
ter odwoławczy a nie prewencyjny stąd niezbędne jest także tworzenie i upo-
wszechnianie takich rozwiązań ktoacutere będą włączać obywateli w bieżący nadzoacuter nad
działaniami administracji Służyć temu będzie zachęcanie jednostek administracji
publicznej i organizacji obywatelskich do praktycznego wdrażania i rozwijania
rozwiązań zwiększających dostęp obywateli do informacji publicznej oraz umożli-
wiających kontrolę społeczną działań administracji publicznej
Biblografia
Akty prawne
Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej Dz U 2004 Nr 90 poz 864 ze zm
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r Dz U 1997 Nr 78 poz
483
Ustawa z dnia 6 lipca 2001 r o dostępie do informacji publicznej tj Dz U 2016
poz 1764 ze zm
Dostęp do informacji publicznej
121
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r ndash Kodeks karny tj Dz U 2016 poz 1137 ze zm)
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r o samorządzie gminnym tj Dz U 2017 poz 1875
ze zm
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 stycznia
2007 r w sprawie Biuletynu Informacji Publicznej Dz U 2007 r Nr 10 poz 68
Orzecznictwo
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 4 lipca 2014 r I OSK 282213 CBOSA
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2015 r I OSK 63114 LEX nr 1991839
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2016 r I OSK310314 LEX
nr 2036089
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 28 stycznia 2015 r I OSK 634 14 LEX
nr 1956440
Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2013 r II SABLu 12513 LEX
nr 1326087
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 31 października 2012 r II SAKr 119212 LEX
nr 1234311
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2014 r II SABWa 63713 LEX
nr 1471464
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2015 r II SABWa50214 LEX
nr 1751251
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2012 r II SAWa 152712 LEX
nr 1249113
Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 sierpnia 2014 r II SABŁd 6914 LEX nr 1502653
Wyrok WSA w Lublinie z dnia 5 lutego 2015 r III SALu 64714 LEX nr 1751262
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 marca 2014 r VIIISAWa 98713 LEX
nr 1466198
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 18 września 2014 r I OSK 4514 LEX
nr 1664475
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2015 r IV SABPo 13415 LEX
nr 1947173
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 2 września 2014 r II SAKr 94014 LEX
nr 1520066
Opracowania naukowe
Aleksandrowicz T R Komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej
Warszawa 2002
Bernaczyk M Prawo do informacji publicznej w Polsce i na świecie Warszawa
2014
Paweł Śwital
122
Bielecki L Stelmasiak J Zakres jawności działania organoacutew powiatu
(w) B Dolnicki (red) Jawność w samorządzie terytorialnym Warszawa 2015
Celarek K Prawo informacyjne Problem badawczy teorii prawa
administracyjnego Warszawa 2013
Chruściak R Konstytucjonalizacja prawa do informacji publicznej ndash uwagi na tle
art 61 Konstytucji RP E Gdulewicz W Orłowski S Patyra (red) 25 lat
transformacji ustrojowej w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej Warszawa
2015
Czarnow S Prawo do informacji publicznej w Polsce a wymogi prawa europejskie-
go bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2007 nr 4
Drachal J Prawo do informacji publicznej w świetle wykładni funkcjonalnej
(w) J Goacuteral R Hauser J Trzciński (red) Sądownictwo administracyjne
gwarantem wolności i praw obywatelskich 1980ndash2005 Warszawa 2005
Fajgielski P Informacja w administracji publicznej Prawne aspekty gromadzenia
udostępniania i ochrony Wrocław 2007
Fleszer D Zakres jawności działania organoacutew stanowiących jednostek samorządu
terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2010 nr 4
Goacuterzyńska T Geneza i rozwoacutej prawa do informacji E Pierzchała M Woźniak
(red) Dostęp do informacji publicznej w Polsce i w Europie wybrane
zagadnienia prawne Opole 2010
Goacuterzyńska T Kilka słoacutew o prawie do informacji i zasadzie jawności (w)
A Łopatka A Wroacutebel S Kiewlicz (red) Państwo prawa Administracja
Sądownictwo Prace dedykowane Prof dr hab Januszowi Łetowskiemu w 60
rocznicę urodzin Warszawa 1999
Janowski J Informatyka prawnicza Warszawa 2011
Jaśkowska M Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa
Naczelnego Sądu Administracyjnego Toruń 2002
Kamińska I Rozbicka ndash Ostrowska M Ustawa o dostępie do informacji publicznej
Komentarz Warszawa 2016
Karsznicki K Kryteria dostępu do informacji publicznej bdquoProkuratura i Prawordquo
2015 nr 12
Lipowicz I Zagadnienia prawne obiegu informacji (w) G Szpor (red)
Informacja i informatyka w administracji publicznej Katowice 1993
Miksa K Udostępnianie informacji o osobach pełniących funkcje publiczne
a prawo do prywatności w praktyce działania organoacutew władzy publicznej
bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4
Obrzut A Prawo do informacji publicznej Wybrane zagadnienia (w) S Dolata
(red) Problemy prawne w działalności samorządu terytorialnego Opole 2002
Dostęp do informacji publicznej
123
Olejniczak-Szałowska E Ustawowe podstawy prawa obywatela do informacji
o działalności organoacutew samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 1995
nr 4
Olejniczak-Szałowska E Problem statutowej regulacji zasad dostępu do
dokumentoacutew w jednostkach samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo
2011 nr 6
Piskorz ndash Ryń A Pojęcie ponownego wykorzystywania informacji sektora
publicznego w świetle dyrektywy 200398WE bdquoSamorząd terytorialnyrdquo 2015
nr 4
Supernat J Informacyjne instrumenty działania administracji publicznej
(w) J Łukasiewicz (red) Nauka administracji wobec wyzwań wspoacutełczesnego
państwa prawa Międzynarodowa Konferencja Naukowa Cisna 2-4 czerwca 2002
r Rzeszoacutew 2002
Szpor G Pojęcie informacji a zakres ochrony danych (w) P Fajgielski (red)
Ochrona danych osobowych z perspektywy dziesięciolecia Lublin 2008
Szustakiewicz P Problemy dostępu do informacji publicznej na tle orzecznictwa
sądoacutew administracyjnych bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4
Taras W Informowanie obywateli przez administrację Warszawa 1992
124
dr Beata Wieczerzyńska281
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności
gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew - wersja z 5 października 2017 r
Obligations of the authorities to issue legal explanations of the regulations
concerning business activity in the draft law - Entrepreneurship Law ndash version of 5 October 2017
Streszczenie
W projekcie ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew wprowadzono obowiązek
wydawania przez właściwe organy państwowe tzw objaśnień prawnych prze-
pisoacutew regulujących wykonywanie działalności gospodarczej dotyczące prak-
tycznego ich stosowania Podstawowym ogoacutelnym celem wydawania objaśnień
prawnych jest zapewnienie jednolitego stosowania przepisoacutew prawa z zakresu
działalności gospodarczej Implikuje to także pewność jednolitości stosowania
tego prawa Jest to instytucja nowa w publicznym prawie gospodarczym dlate-
go celem pracy jest zbadanie analiza i ocena projektowanych w ustawie Prawo
przedsiębiorcoacutew regulacji w zakresie obowiązku wydawania objaśnień praw-
nych z zastosowaniem metody badania dokumentoacutew a także analizy i krytyki
piśmiennictwa oraz orzecznictwa
Należy dojść do wniosku że projektowana instytucja wydawania i pu-
blikowania w BIP objaśnień prawnych przepisoacutew w zakresie działalności go-
spodarczej jest dobrym instrumentem budowy przyjaznego otoczenia instytu-
cjonalnego działalności gospodarczej dające przedsiębiorcom wzorzec prze-
strzegania prawa i możliwość czynienia użytku ze swych praw a w szczegoacutelno-
ści prawa do dobrej administracji
Słowa kluczowe
przedsiębiorca działalność gospodarcza objaśnienia
281 Zakład Prawa Prywatnego i Gospodarczego Katedra Prawa Wydział Nauk Ekono-micznych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno-Humanistyczny im Kazimierza Pu-łaskiego w Radomiu
Beata Wieczerzyńska
125
Summary
The draft Act on Entrepreneurship introduced the obligation for compe-
tent state authorities to issue the so- Explanation of the legal provisions govern-
ing the performance of business activities concerning the practical application of
them The general purpose of issuing legal clarifications is to ensure uniform ap-
plication of the law in the field of economic activity This also implies a certain
uniformity of application of this law This is a new institution in public economic
law Therefore the aim of the work is to examine analyze and evaluate the regu-
lations of the Law on Entrepreneurship in the scope of the obligation to issue legal
explanations using the method of examining documents as well as analysis and
critique of literature and case law
It should be concluded that the proposed institution for issuing and pub-
lishing in the BIP legal explanations of business regulations is a good instrument
for building a friendly institutional environment that gives entrepreneurs a model
of compliance and the ability to make use of their rights and in particular the
right to good administration
Keywords
entrepreneur business activity explanations
Kto przedsiębierze proacutebę i doznaje zawodu ten w każdym razie zdobywa
pouczenie kto nie przedsiębierze proacuteby ten traci bezcenne możliwości
T Kotarbiński Traktat o dobrej robocie
Wstęp
Ministerstwo Rozwoju przedstawiło pakiet projektoacutew ustaw składających
się na tzw Konstytucję biznesu W pakiecie zawarto projekty ustaw ndash Prawo
przedsiębiorcoacutew o Komisji Wspoacutelnej Rządu i Przedsiębiorcoacutew oraz Rzeczniku
Przedsiębiorcoacutew (w poacuteźniejszych wersjach o Rzeczniku Małych i Średnich
Przedsiębiorcoacutew) o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodar-
czej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy o zasadach uczestnictwa przedsię-
biorcoacutew zagranicznych i innych osoacuteb zagranicznych w obrocie gospodarczym
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz Przepisy wprowadzające Prawo
przedsiębiorcoacutew i inne ustawy z Konstytucji biznesu wraz z uzasadnieniami
i OSR282
282 httpslegislacjarclgovplprojekt12295217katalog1241623312416233
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
126
Najistotniejszy z pakietu jest projekt ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew
ktoacutera w zamyśle projektodawcy ma w sposoacuteb całościowy i spoacutejny regulować
zasady wykonywania działalności gospodarczej w Polsce tworząc korzystne
przejrzyste i stabilne warunki do prowadzenia działalności gospodarczej oraz
wzmacniając gwarancje wolności i praw przedsiębiorcoacutew zmniejszyć ryzyko
biznesowe a także zwiększyć gotowość przedsiębiorcoacutew do podejmowania
i wykonywania działalności gospodarczej w tym ponoszenia ryzyka technolo-
gicznego związanego z realizacją projektoacutew innowacyjnych
Jak wskazano w uzasadnieniu projektu283 i co warto szczegoacutelnie pod-
kreślić jako konstatację niezwykle istotną i trafną ustawa Prawo przedsiębior-
coacutew podobnie jak Konstytucja RP ani nie tworzy ani też nie przyznaje przed-
siębiorcom wolności działalności gospodarczej Wolność ta jest bowiem nie-
zbywalnym prawem człowieka (oraz tworzonych przez niego jednostek organi-
zacyjnych) przysługującym mu z uwagi na jego przyrodzoną godność co
Konstytucja RP oraz ustawodawstwo zwykłe (w tym ustawa Prawo przedsię-
biorcoacutew) w sposoacuteb deklaratoryjny uznaje Konstytucja RP oraz ustawy zwykłe
tworzą natomiast niezbędne prawne gwarancje i zabezpieczenia wolności dzia-
łalności gospodarczej w tym w postaci konkretnych obowiązkoacutew władz pu-
blicznych oraz skorelowanych z nimi uprawnień przedsiębiorcoacutew Projektowa-
ne uregulowania będą dawały przedsiębiorcom wiarygodną i autorytatywną
informację o ich rudymentarnych prawach i obowiązkach w stosunkach z orga-
nami władzy publicznej i innymi podmiotami prawa w tym z innymi przedsię-
biorcami oraz konsumentami
Zadeklarowana w art 20 Konstytucji RP wolność działalności gospo-
darczej nakłada na władze publiczne szereg określonych rodzajowo obowiąz-
koacutew ukierunkowanych całościowo na zapewnienie jednostkom możliwie sze-
rokiego zakresu swobody gospodarowania oraz zagwarantowanie sposobności
rzeczywistego korzystania z tej swobody W tak ogoacutelnie zakrojonych ramach
należy wskazać że na organach władzy publicznej spoczywa także obowiązek
dokonywania pozytywnych świadczeń dla beneficjentoacutew wolności gospodar-
czej wspomagających wykonywaną przez nich działalność gospodarczą
Obowiązek pozytywnych świadczeń na rzecz przedsiębiorcoacutew w pro-
jekcie ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew realizowany jest min przez wprowa-
dzenie nowej w tym akcie instytucji prawnej - bdquoobjaśnień prawnychrdquo oraz
utrzymanie instytucji interpretacji indywidualnych choć w nieco zmienionym
283 httpslegislacjarclgovplprojekt12295217katalog1241623312416233
Beata Wieczerzyńska
127
reżimie prawnym w poroacutewnaniu z przepisami art 10 i 10a obowiązującej
ustawy o swobodzie działalności gospodarczej284
Celem pracy jest zbadanie analiza i ocena projektowanych w ustawie
Prawo przedsiębiorcoacutew regulacji w zakresie obowiązku wydawania objaśnień
prawnych z zastosowaniem metody badania dokumentoacutew a także analizy i kry-
tyki piśmiennictwa oraz orzecznictwa
Projekty wskazanych ustaw poddane zostały szerokim konsultacjom
oraz uzgodnieniom resortowym ktoacutere doprowadziły do dość istotnych modyfi-
kacji pierwotnych tekstoacutew projektoacutew dlatego za podstawę rozważań przyjęto
tekst projektu ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew (dalej także jako projekt PP)
w wersji z dnia 5 października 2017 r już po zmianach będących efektem
uwzględnienia zastrzeżeń uwag i opinii w trakcie konsultacji a więc w wersji
najbardziej możliwej do przyjęcia w toku prac parlamentarnych
1 Objaśnienia prawne jako instrument zapewnienia jednolitego sto-
sowania przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej
Instytucja objaśnień prawnych najpierw pojawiła się w polskim ustawo-
dawstwie pod nazwą bdquoobjaśnień podatkowychrdquo w nowelizacji art 14a sect1 Ordy-
nacji podatkowej285 poprzez dodanie do dotychczasowej treści sect1 punktu 2
Oznacza to że minister właściwy do spraw finansoacutew dążąc do zapewnienia
jednolitego stosowania przepisoacutew prawa podatkowego przez organy podatko-
we (ale nie w sprawach indywidualnych) ma do dyspozycji dwa instrumenty
wydawanie interpretacji ogoacutelnych ndash z urzędu lub na wniosek gdzie wniosek
obarczony jest dużym formalizmem bowiem wymaga się wykazania niejednoli-
tego stosowania przepisoacutew prawa podatkowego w określonych decyzjach po-
stanowieniach oraz interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy
podatkowe w takich samych stanach faktycznych lub zdarzeniach przyszłych
oraz w takich samych stanach prawnych drugim zaś instrumentem są obja-
śnienia podatkowe ndash wydawane tylko z urzędu będące ogoacutelnymi wyjaśnienia-
mi przepisoacutew prawa podatkowego dotyczącymi stosowania tych przepisoacutew
W projekcie ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew wprowadzono podobną do
tej ostatniej instytucję bdquoobjaśnień prawnychrdquo W art 33 ust1 projektu moacutewi
się że właściwi ministrowie oraz organy ktoacutere na podstawie odrębnych
przepisoacutew są upoważnione do opracowywania i przedkładania Radzie
284 Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r o swobodzie działalności gospodarczej tj z dnia 12 października 2016 r DzU 2016 poz 1829 ze zm 285 Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r Ordynacja podatkowa tj z dnia 17 stycznia 2017 r DzU z 2017 r poz 201 ze zm
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
128
Ministroacutew projektoacutew aktoacutew prawnych dążą do zapewnienia jednolitego
stosowania przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej
w szczegoacutelności wydając w zakresie swojej właściwości z urzędu lub na
wniosek Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorcoacutew wyjaśnienia przepisoacutew
regulujących wykonywanie działalności gospodarczej dotyczące praktycznego
ich stosowania (objaśnienia prawne) przy uwzględnieniu w szczegoacutelności
orzecznictwa sądoacutew Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Sprawiedliwości
Unii Europejskiej
Jak wskazuje się w projektowanym przepisie podstawowym ogoacutelnym
celem wydawania objaśnień prawnych jest zapewnienie jednolitego stosowania
przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej Implikuje to także
pewność jednolitości stosowania tego prawa Stwierdzić trzeba że utrzymanie
jednolitego stosowania przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej
nie jest proste gdyż interpretacją wyjaśnianiem i stosowaniem prawa z tego
obszaru zwłaszcza w odniesieniu do rzeczywistych stanoacutew faktycznych
zajmuje się wiele organoacutew władzy publicznej (np ministrowie Prezes UZP
UOKIK organy samorządowe) a także sądy krajowe i wspoacutelnotowe Aktywność
organoacutew publicznych w tej materii jest pozytywnym świadczeniem na rzecz
przedsiębiorcoacutew bowiem urzeczywistnia postulat pewności prawa wynikający
z zasady demokratycznego państwa prawnego (art 2 Konstytucji RP)
Trybunał Konstytucyjny niejednokrotnie wypowiadał się o wynikających
z art 2 Konstytucji zasadach w tym o zasadzie pewności prawa Podkreślał że
pewność prawa oznacza nie tyle stabilność przepisoacutew prawa co możliwość
przewidywania działań organoacutew państwa i związanych z nimi zachowań
obywateli Przewidywalność działań państwa gwarantuje zaufanie do
ustawodawcy i do stanowionego przez niego prawa Trybunał nadmieniał
także że bezpieczeństwo prawne jednostki pozostawać może w kolizji z innymi
wartościami ktoacuterych realizacja wymaga wprowadzenia zmian do systemu
prawnego Jednostka ma prawo jednak oczekiwać że regulacja prawna nie
zostanie zmieniona na jej niekorzyść w sposoacuteb arbitralny Prawodawca nie
może w sposoacuteb dowolny kształtować treści obowiązujących norm traktując je
jako instrument osiągania roacuteżnych celoacutew ktoacutere dowolnie sobie wyznacza
Podkreślał roacutewnież że zmiany regulacji prawnych muszą być dokonywane
w szczegoacutelnie ostrożny sposoacuteb w tych sytuacjach ktoacutere dotyczą praw nabytych
jednostek maksymalnie ukształtowanych ekspektatyw takich praw lub
Beata Wieczerzyńska
129
interesoacutew w toku286 Nie tylko samo prawo ma być stabilne ale także jego
stosowanie przez organy władzy publicznej bo to głoacutewnie daje zaufanie do
organoacutew władzy publicznej Na drastyczny przykład braku stabilności
i jednolitości stosowania prawa (podatkowego) i co za tym idzie
nieprzewidywalność zachowań organoacutew władzy publicznej wskazuje WSA
w Krakowie moacutewiąc że bdquoSąd dokonując kontroli zaskarżonej interpretacji
nie może abstrahować od istniejącego już dorobku orzeczniczego
w przedmiotowym zakresie przeciwnie dorobek oacutew zgodnie z postulatem
dążenia do jednolitości orzecznictwa sądowego stanowić musi istotny punkt
odniesienia Jest to tym bardziej uprawnione że w realiach sprawy
dostrzegalne jest ukształtowanie się linii orzeczniczej determinowanej
przywoływanymi przez wnioskującą orzeczeniami sądoacutew administracyjnych
i Naczelnego Sądu Administracyjnego pozostającej przy tym w korelacji
z wydawanymi przez organy w tożsamych stanach faktycznych i prawnych
interpretacjami przepisoacutew prawa podatkowego(hellip) Odwołanie się przez
skarżącą do orzeczeń sądowych i interpretacji oznaczało że oceny prawne
w nich zawarte uznała za własne wzmacniając tym samym swoje stanowisko
Wedle strony oceny te miały charakter kluczowy tymczasem organ
przedstawił stanowisko diametralnie odmienne niż dotychczas jednolicie - bez
wyjątkoacutew - podzielane w interpretacjach indywidualnych wydawanych
w izomorficznych stanach faktycznych jak i szeroko podzielane
w orzecznictwie sądoacutew administracyjnych Odejście od dotychczasowej
praktyki podatkowej w przedmiotowej sprawie jest w ocenie Gminy całkowite
i nie zostało w żaden sposoacuteb uzasadnione zmianami legislacyjnymi
dokonanymi przez ustawodawcę287
Zatem zapewnienie jednolitości stosowania prawa w zakresie działalności
gospodarczej to w konsekwencji udostępnienie przedsiębiorcom instrumentu
dla możliwości przewidzenia działań organoacutew państwa przy jednoczesnym
zagwarantowaniu że jeśli przedsiębiorca instrumentem tym się posłuży
(zastosuje się) to nie spotkają go negatywne konsekwencje Tym instrumentem
są min bdquoobjaśnienia prawnerdquo czyli ogoacutelne wyjaśnienia przepisoacutew regulujących
wykonywanie działalności gospodarczej dotyczące praktycznego ich
stosowania
Zaznaczyć należy że projekt PP zawiera preambułę ktoacutera wskazuje na
podstawowe wartości ktoacuterymi ustawodawca kierował się przyjmując ten akt
ustawowy Odniesiono się tu wprost do zasady demokratycznego państwa
286 Wyrok TK z dnia 15 października 2008 r P 3206 httpprawosejmgov plisapnsfdownloadxsWDU20081901172TD20081172TKpdf 287 Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2015 r I SAKr 54315 LEX nr 1755845
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
130
prawnego ktoacutera realizowana jest min przez ochronę wolności działalności
gospodarczej a także dążność do zagwarantowania praw przedsiębiorcoacutew
Jednocześnie preambuła jest elementem spinającym zaproponowany
w projekcie katalog podstawowych zasad w zakresie podejmowania
wykonywania i zakańczania działalności gospodarczej w tym zasady wiążące
organy władzy publicznej w ich relacjach z przedsiębiorcami Do tych ostatnich
zasad istotnych w kontekście podjętej problematyki należą zasada pewności
prawa (art 15 projektu PP) zasada przyjaznej interpretacji przepisoacutew ndash in
dubio pro libertate (art 11 projektu PP) czy zasady pogłębiania zaufania
proporcjonalności bezstronności i roacutewnego traktowania (art 13 projektu PP)
Zasada in dubio pro libertate nazywana w projekcie PP bdquozasadą przyjaznej
interpretacji przepisoacutewrdquo podnoszona jest w doktrynie publicznego prawa
gospodarczego jako istotny element podmiotowego aspektu wolności
gospodarczej288 a także koreluje obecnie z dodanym do kpa art 7a289
Zgodnie z art 22 Konstytucji RP zasadą w polskim porządku prawnym jest
wolność działalności gospodarczej zaś jej ograniczenia są wyjątkami ktoacutere
należy interpretować zawężająco Przenosząc tę regułę na poziom postępowań
przed organami administracji publicznej należy przyjąć że przepisy dotyczące
działalności gospodarczej ktoacuterych treść nasuwa wątpliwości powinny być
interpretowane w taki sposoacuteb aby ingerencja w wolność działalności
gospodarczej była jak najmniejsza W takim układzie zasada z art 11 ustawy
jest logiczną konsekwencją obowiązywania wolności działalności gospodarczej
2 Podmioty obowiązane do wydawania objaśnień prawnych
Do wydawania objaśnień prawnych dotyczących działalności
gospodarczej będą obowiązani (uprawnieni w sensie formalnym) właściwi
ministrowie oraz organy ktoacutere na podstawie odrębnych przepisoacutew są
upoważnione do opracowywania i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew
aktoacutew prawnych (uprawnienie musi obejmować oba te działania łącznie ndash
opracowywanie i przedkładanie RM) Co do desygnatoacutew pojęcia bdquowłaściwi
ministrowierdquo nie ma wątpliwości bowiem zakres działania (właściwość)
poszczegoacutelnych ministroacutew został określony przez Prezesa Rady Ministroacutew
288 A Borkowski A Chełmoński M Guziński K Kiczka L Kieres T Kocowski M Szydło Administracyjne prawo gospodarcze Wrocław 2009 s 166 289 Ustawa z dnia 16 czerwca 1960 r Kodeks postępowania administracyjnego tj z dnia 27 czerwca 2017 r DzU z 2017 r poz 1257
Beata Wieczerzyńska
131
w drodze tzw rozporządzeń atrybucyjnych wydawanych na podstawie art 33
ust 1 i 1a ustawy o Radzie Ministroacutew290 W rozporządzeniach tych Prezes Rady
Ministroacutew przypisał ministrom kierowanie poszczegoacutelnymi działami
administracji rządowej Natomiast należy bliżej wyjaśnić zakres podmiotowy
zwrotu bdquoorgany ktoacutere na podstawie odrębnych przepisoacutew są upoważnione do
opracowywania i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew aktoacutew
prawnychrdquo na ktoacuterych ciążył będzie obowiązek wydawania objaśnień
prawnych Tak więc podmiotami uprawnionymi do opracowywania
i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew aktoacutew prawnych jest Szef
Kancelarii Prezesa Rady Ministroacutew291 a także inny podmiot jeżeli został on
upoważniony przez Prezesa Rady Ministroacutew Podmiotem upoważnionym do
opracowania projektu ustawy może być każdy podmiot podległy Prezesowi
Rady Ministroacutew Podmiot ten może zostać upoważniony do opracowania
projektu ustawy w zakresie i przedmiocie wskazanym przez Prezesa Rady
Ministroacutew i następnie jego przedłożenia pod obrady właściwych komitetoacutew
Stałego Komitetu Rady Ministroacutew komisji prawniczej oraz Rady Ministroacutew
(tego typu upoważnienie ma np Prezes Rządowego Centrum Legislacji)
Z uwagi na fakt iż Prezes Rady Ministroacutew dysponuje swobodą w zakresie
wskazania podmiotu upoważnionego do opracowania konkretnego projektu
ustawy stworzenie katalogu wyczerpującego w tym zakresie nie jest możliwie
Uprawnienie mogą mieć także inne podmioty jeżeli upoważnienie do
opracowywania i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew aktoacutew prawnych
wynika z odrębnych przepisoacutew prawa Zaznaczenia jednak wymaga że
podmioty te posiadają prawo do opracowania projektu ustawy w ściśle
określonym przez akt normatywny zakresie Zakres ten w kontekście
obowiązkoacutew związanych z wydawaniem objaśnień prawnych dotyczących
działalności gospodarczej musi być powiązany z tą sferą Do podmiotoacutew takich
należą min
Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemoacutew Alkoholowych - na
podstawie art 3 ust 3 pkt 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi292
290 Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r o Radzie Ministroacutew tj DzU z 2012 r poz 392 ze zm 291 Uprawnienie Szefa KPRM do opracowywania i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew aktoacutew prawnych wynika z sect20 ust 1 pkt 2 Uchwały Nr 190 Rady Ministroacutew z dnia 29 października 2013 r Regulamin pracy Rady Ministroacutew tj z dnia 11 października 2016 r MP z 2016 r poz 1006 292 Ustawa z dnia 26 października 1982 r o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi tj z dnia 25 marca 2016 r Dz U z 2016 r poz 487
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
132
Prezes Urzędu Zamoacutewień Publicznych - na podstawie art 154 pkt 1 ustawy
Prawo zamoacutewień publicznych293
Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentoacutew - na podstawie art 31
pkt 8 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentoacutew294
Prezes Państwowej Agencji Atomistyki - na podstawie art 110 pkt 11
ustawy Prawo atomowe295
Pełnomocnik Rządu do spraw rozwoju wydobywania węglowodoroacutew - na
podstawie sect 2 ust 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministroacutew w sprawie
ustanowienia Pełnomocnika do spraw rozwoju wydobywania
węglowodoroacutew296
Pełnomocnik Rządu do spraw Polityki Klimatycznej - na podstawie sect 4
rozporządzenia Rady Ministroacutew w sprawie ustanowienia Pełnomocnika do
spraw Polityki Klimatycznej297
Natomiast nie są podmiotami uprawnionymi w omawianym zakresie
centralne organy administracji rządowej podległe lub nadzorowane przez wła-
ściwego ministra jeżeli otrzymały one od niego upoważnienie do opracowania
projektu ustawy do prowadzenia jego procesu uzgodnień konsultacji publicz-
nych lub opiniowania bowiem zgodnie z sect20 ust 2 Regulaminu pracy Rady
Ministroacutew uprawnienia te nie obejmują wniesienia projektu ustawy do rozpa-
trzenia przez właściwe komitety Stały Komitet Rady Ministroacutew komisję praw-
niczą czy też Radę Ministroacutew Do prowadzenia tych etapoacutew procesu legislacyj-
nego upoważniony jest właściwy minister a jego obowiązek w zakresie wyda-
wania objaśnień prawnych został już samodzielnie uregulowany w projekcie
o czym była mowa wyżej
Z projektowanego uregulowania wynika więc że obowiązek wydawania
objaśnień prawnych przepisoacutew regulujących podejmowanie wykonywanie
i zakańczanie działalności gospodarczej spoczywać będzie na roacuteżnych organach
293 Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r Prawo zamoacutewień publicznych tj z dnia 20 lipca 2017 r Dz U z 2017 r poz 1579 294 Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r o ochronie konkurencji i konsumentoacutew tj z dnia 26 stycznia 2017 r Dz U z 2017 r poz 229 ze zm 295 Ustawa z dnia 29 listopada 2000 r Prawo atomowe tj z dnia 17 marca 2017 r Dz U z 2017 r poz 576 ze zm 296 Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 22 czerwca 2012 r w sprawie ustanowienia Pełnomocnika do spraw rozwoju wydobywania węglowodoroacutew Dz U poz 80 297 Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 27 listopada 2013 r w sprawie ustanowienia Pełnomocnika do spraw Polityki Klimatycznej Dz U poz 1392
Beata Wieczerzyńska
133
władzy państwowej (z wyłączeniem samorządowej) ale głoacutewny ich ciężar jak
się wydaje spoczywać będzie na resortowych ministrach
3 Istota charakter i skutki objaśnień prawnych
Należy w tym miejscu przeanalizować istotę i charakter objaśnień
prawnych Zgodnie z literalnym brzmieniem projektowanej regulacji jednym ze
sposoboacutew dążenia do zapewnienia jednolitego stosowania przepisoacutew prawa
z zakresu działalności gospodarczej jest wydawanie przez właściwych
ministroacutew oraz właściwe organy wyjaśnień przepisoacutew regulujących
wykonywanie działalności gospodarczej dotyczących praktycznego ich
stosowania przy uwzględnieniu w szczegoacutelności orzecznictwa sądoacutew
Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Co
do ogoacutelnego celu wydawania objaśnień prawnych była o tym mowa już wyżej
Obecnie koniecznym jest przeanalizowanie zwrotu bdquowyjaśnienia przepisoacutew
regulujących wykonywanie działalności gospodarczej dotyczących
praktycznego ich stosowaniardquo jako celu bardziej szczegoacutełowego obowiązku
aktywności organoacutew państwa Zgodnie z zasadami298 i katalogiem sposoboacutew
dokonywania wykładni przepisoacutew prawa (wykładni doktrynalnej w tym
przypadku) oraz ich hierarchii299 należy odwołać się w pierwszym rzędzie do
reguł semantycznych języka naturalnego i prawnego Według Słownika języka
polskiego300 bdquowyjaśnićrdquo to uczynić coś zrozumiałym bdquowyjaśnienierdquo zaś to
uwagi objaśniające rzecz niezrozumiałą czynione po to by uczynić coś
zrozumiałym Zatem zgodnie z zasadą clara non sunt interpretanda wyjaśnia się
coś co nie jest zrozumiałe jasne klarowne W konsekwencji więc jaki charakter
należy przypisać objaśnieniom prawnym w szczegoacutelności istotna jest
odpowiedź na pytanie czy są to uwagi objaśniające niezrozumiałe przepisy
prawa w zakresie działalności gospodarczej i dotyczące praktycznego ich
stosowania czy też w istocie są wykładnią (interpretacją) przepisoacutew prawa
w tym zakresie Wydaje się że rozpocząć trzeba od ustalenia czym objaśnienia
prawne nie są
W pierwszym rzędzie należy wskazać na odroacuteżnianie w doktrynie teorii
prawa pojęć stosowania prawa i przestrzegania prawa Z Ziembiński301 wska-
zuje że czynienie przez jakiś podmiot użytku z kompetencji przyznanej mu 298 T Stawecki P Winczorek Wstęp do prawoznawstwa Warszawa 1995 s 122-124 299 Zob co do prymatu wykładni językowej Wyrok SN z dnia 12 czerwca 2015 r II CSK 51814 httpwwwsnplsitesorzecznictwoorzeczenia3ii20csk20518-141pdf 300 Słownik języka polskiego z serii Akademia Języka Polskiego PWN PWN Warszawa 2007 s745 301 Z Ziembiński Moralność jako czynnik stosowania prawa bdquoEtykardquo 51969 s 90
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
134
w danym systemie prawnym nazywa się stosowaniem prawa Stąd też moacutewi
się że tylko organy publiczne bdquostosują prawordquo czyniąc użytek z przyznanych im
kompetencji natomiast o podmiotach nie będących organami publicznymi
moacutewi się w analogicznej sytuacji że bdquoczynią użytek ze swych prawrdquo w szerokim
rozumieniu a w węższym ndash przestrzegają prawa Przestrzeganie prawa jest
więc świadomym zachowaniem adresata normy prawnej zgodnym z treścią
dyspozycji tej normy w warunkach określonych w hipotezie przy czym dyspo-
zycja normy prawnej może określić iż wskazane w niej zachowanie adresata
jest nakazane zakazane lub dozwolone302 Stosowanie prawa natomiast to
sformalizowane działanie organoacutew władzy publicznej w ramach przyznanych
kompetencji polegające na podejmowaniu wiążących decyzji władczych - in-
dywidualnych i konkretnych - na podstawie obowiązujących norm prawnych
Treścią tych decyzji jest kwalifikacja stanu faktycznego z punktu widzenia
kryterioacutew sformułowanych w jej podstawie normatywnej oraz ustalenie praw-
nych konsekwencji tej kwalifikacji303 W procedurze stosowania prawa nie-
zbędnym przedsięwzięciem poznawczym jest wykładnia prawa304 będąca
zespołem operacji logiczno-językowych polegających na odczytaniu znaczenia
przepisu prawnego oraz rekonstrukcji (wyprowadzenie odkodowanie) normy
prawnej zawartej w treści normatywnej przepisoacutew prawa Ustalanie znaczenia
przepisoacutew prawnych i odkodowanie normy prawa może być dokonywane
jedynie dla potrzeb rozstrzygnięcia danej konkretnej sprawy (wykładnia opera-
tywna) w odroacuteżnieniu od ustalania znaczenia danego przepisu prawnego
w oderwaniu od konkretnej sprawy dokonywana przez teoretykoacutew prawa
(wykładnia doktrynalna)305 Wykładnia interpretacja (operatywna) przepisoacutew
prawa immanentnie związana jest z procesem stosowania prawa
Objaśnienia prawne zaproponowane w art 33 ust 1 projektu PP nie są
zatem aktem stosowania prawa mającym charakter władczy i wiążący nie
są wydawane w indywidualnej konkretnej sprawie w określonym stanie
faktycznym ale mają walor abstrakcyjności (jest to szczegoacutelnie widoczne
w konfrontacji ich z interpretacjami indywidualnymi wskazanymi w art 34
projektu PP) W konsekwencji nie mogą też być wykładnią przepisoacutew prawa
bowiem ta dokonywana jest w procesie stosowania prawa
302 T Stawecki P Winczorek Wstęp hellip s 46 303 S Wronkowska-Jaśkiewicz Z Ziembiński Zarys teorii prawa Warszawa 2001s 130 304 J Wroacuteblewski Sądowe stosowanie prawa PWN Warszawa 1988 passim 305 T Stawecki P Winczorek Wstęp hellip s 121
Beata Wieczerzyńska
135
Czym więc są objaśnienia prawne Wydaje się że ich istota i charakter
sprowadza się do niewiążących wyjaśnień niezrozumiałych dla adresatoacutew
(przedsiębiorcoacutew) przepisoacutew prawa ktoacutere mają ułatwić tym adresatom
przestrzeganie prawa czy szerzej jak wskazywał Z Ziembiński czynienia
użytku ze swych praw Mają one dotyczyć wedle przepisoacutew projektu
wyjaśniania praktycznego stosowania przepisoacutew regulujących wykonywanie
działalności gospodarczej przez przedsiębiorcoacutew W świetle tego co
powiedziano wyżej na temat odroacuteżniania pojęć bdquostosowanie prawardquo
a bdquoprzestrzeganie prawardquo projektodawca powinien raczej posłużyć się
zwrotem bdquowyjaśniania praktycznego przestrzeganiardquo przepisoacutew regulujących
wykonywanie działalności gospodarczej bowiem bdquostosowanierdquo zarezerwowane
jest dla organoacutew władzy publicznej w ramach przyznanych kompetencji
Przedsiębiorcy zaś wobec niejasności przepisoacutew mają utrudnione
przestrzeganie prawa
Proacuteba analizy istoty objaśnień prawnych musi doprowadzić do
zbadania tego czy są one formą prawną działania administracji a jeśli tak to
jaką Istotną definicję pojęcia formy prawnej działania administracji będącej
pewną syntezą dotychczasowego dorobku doktryny w tej materii wprowadza
KM Ziemski moacutewiąc że przez formę prawną działania administracji rozumieć
należy wyodrębniony bądź dający się wyodrębnić prawem określony
o utrwalonych cechach typ czynności konwencjonalnej bądź faktycznej bądź
zespoacuteł takich czynności określonego powołanego do wykonywania zadań
z zakresu administracji publicznej podmiotu (bądź zespołu podmiotoacutew) w celu
wypełnienia zadań z zakresu administracji publicznej306 Zgodnie z tą definicją
objaśnienia prawne mają wszelkie cechy formy prawnej działania administracji
ndash są wyodrębnione określone prawem obowiązek ich wydawania spoczywa na
organach administracji państwowej w celu wypełnienia zadań tejże
administracji wobec przedsiębiorcoacutew polegający min na zapewnieniu
jednolitego stosowania przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej
co urzeczywistnia postulat pewności prawa wynikający z zasady
demokratycznego państwa prawnego i postulat ochrony wolności
gospodarczej Wśroacuted wielu typologii form prawnych działania administracji
należy zakwalifikować je jako czynności faktyczne społeczno-organizatorskie
bowiem objaśnienia prawne nie są nastawione na wywołanie skutkoacutew
306 K M Ziemski Indywidualny akt administracyjny jako forma prawna działania administracji Poznań 2005 s 138 Autor ten co prawda zajmuje się w powołanej monografii jedną z form prawnych działania administracji ndash indywidualnym aktem administracyjnym jednak podejmuje też proacutebę ogoacutelnego zdefiniowania form prawnych działania administracji
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
136
prawnych stanowią niewładcze działania (aktywność ndash bdquowydawanierdquo) organoacutew
administracji za pomocą ktoacuterych administracja chce wesprzeć przedsiębiorcoacutew
w ich działalności gospodarczej i jednocześnie kształtować postawę
bdquonależytego przestrzegania prawardquo przez przedsiębiorcoacutew
Jak podnosi się w literaturze istotą objaśnień prawnych jest powiązanie
treści przepisu z jego praktycznym zastosowaniem w odniesieniu do
przykładowych sytuacji307 Użycie przez projektodawcę wyrażenia bdquoprzepisoacutew
regulujących wykonywanie działalności gospodarczejrdquo każe zastanowić się czy
objaśnienia prawne dotyczyć mają tylko wykonywania działalności
gospodarczej a więc czy ich zakres ma być ograniczony do trwającej już
aktywności w sferze gospodarczej czy też mają one objąć swym zakresem
pełne spektrum aktywności podmiotoacutew w sferze gospodarowania ndash
podejmowanie wykonywanie i zakańczanie działalności gospodarczej Wydaje
się że odpowiedź na tę wątpliwość daje treść projektowanego art 1 tej ustawy
ktoacutery moacutewi że ustawa reguluje podejmowanie wykonywanie i zakończenie
działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w tym
prawa i obowiązki przedsiębiorcoacutew oraz zadania organoacutew władzy publicznej
w tym zakresie Skoro zatem ustawa reguluje prawa i obowiązki
przedsiębiorcoacutew w zakresie podejmowania wykonywania i zakończenia
działalności gospodarczej to przesądza to także o zakresie zadań organoacutew
władzy publicznej we wskazanych sferach związanych z działalnością
gospodarczą Zatem objaśnienia prawne będą musiały dotyczyć wyjaśnień
przepisoacutew prawa regulujących nie tylko wykonywanie ale także podejmowanie
i zakańczanie działalności gospodarczej
W tym kontekście warto zaznaczyć że rodzajowo objaśnienia prawne
mogą dotyczyć przykładowo przepisoacutew regulujących wpis podmiotoacutew do
CEIDG i rejestroacutew w KRS przepisoacutew szczegoacutelnych ustaw w zakresie warunkoacutew
uzyskania koncesji zezwoleń i wpisoacutew do rejestroacutew działalności regulowanej
obowiązki wobec konsumentoacutew obowiązki sprawozdawcze z tytułu
korzystania ze środowiska do GUS czy sprawozdawczości dotyczącej odpadoacutew
i produktoacutew wprowadzonych na rynek powiadomienia i postępowanie
przedsiębiorcoacutew w zakresie ogoacutelnego i szczegoacutelnego bezpieczeństwa
produktoacutew hurtowego obrotu napojami alkoholowymi czy wreszcie szereg
przepisoacutew sanitarnych i przeciwpożarowych i innych Jest to zatem materia
307 K Teszner Komentarz do art 14a (w) Ordynacja podatkowa Komentarz L Etel (red) stan prawny na 20042017 LEX [dostęp 18 października 2017 r]
Beata Wieczerzyńska
137
bardzo rozległa częstokroć skomplikowana i niejasna (niezrozumiała) nawet
dla profesjonalnych uczestnikoacutew obrotu jakimi są przedsiębiorcy i wymagająca
przeto wyjaśnień przepisoacutew ją regulujących
W art 33 ust 1 in fine projektu PP wskazuje się że objaśnienia prawne
powinny uwzględniać orzecznictwo sądoacutew Trybunału Konstytucyjnego
i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Implikuje to konieczność
bieżącej i wnikliwej analizy orzecznictwa sądoacutew powszechnych
administracyjnych Trybunału Konstytucyjnego oraz Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej i jego uwzględniania w wydawanych
objaśnieniach prawnych Oznacza to że organy na ktoacuterych spoczywa ten
obowiązek powinny zebrać i przeprowadzić analizę wydanych prawomocnych
orzeczeń sądoacutew nie tylko milcząco przyjmując ich istnienie ale także w sposoacuteb
aktywny wziąć pod uwagę zapadłe rozstrzygnięcia doprowadzając
w objaśnieniach do jednolitości stosowania i przestrzegania przepisoacutew
prawa308 Jak stwierdził WSA w Warszawie słowo bdquouwzględnićrdquo nie oznacza
jedynie bdquowziąć pod uwagęrdquo lecz zastosować się do orzecznictwa jeśli ma ono
walor powszechny309 Natomiast w świetle stanowiska zajętego przez NSA310
organ wydając interpretację powinien uwzględniać orzecznictwo TSUE Po
wejściu Polski do Unii Europejskiej nie tylko sądy ale też inne organy przy
interpretacji przepisoacutew krajowych opartych na regulacjach unijnych powinny
brać pod uwagę wykładnię prawa dokonaną przez TSUE w tym zakresie
W przypadku objaśnień prawnych wynikać to będzie wprost z projektowanego
art 33 ust 1 i 2 Prawa Przedsiębiorcoacutew
Skutek wydania i publikacji w Biuletynie Informacji Publicznej objaśnień
prawnych jako jednej z prawnych form działania administracji będących
czynnościami faktycznymi społeczno-organizatorskimi będzie taki że będą one
wiążące dla organoacutew wydających w ich dalszej praktyce stosowania prawa
natomiast nie będą wiążące dla przedsiębiorcoacutew będą oni mogli je wziąć pod
uwagę w praktyce przestrzegania prawa lub nie Stanowić będą więc swoisty
wzorzec wywiedzionych z danych przepisoacutew norm postępowania i co za tym
idzie ich przestrzegania Jednocześnie projektowane unormowania przydają
ochrony przedsiębiorcom jeśli do wskazanego wzorca się zastosują moacutewiąc że
przedsiębiorca nie będzie moacutegł być obciążony sankcjami administracyjnymi
finansowymi lub karami w zakresie w jakim zastosował się do treści objaśnień
prawnych ani daninami w wysokości wyższej niż wynikające z objaśnień
308 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 marca 2009 r III SAWa 337308 LEX nr 495402 309 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 lipca 2011 r III SAWa 3111 LEX nr 863065 310 Wyrok NSA z dnia 21 maja 2014 r I FSK 90413 LEX nr 1478732
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
138
prawnych (art 35 ust 3 projektu PP) Objawia się tu zatem z całą jasnością
i siłą możliwość przedsiębiorcoacutew czynienia użytku ze swych praw
4 Wydawanie zmiana i publikowanie objaśnień prawnych
Objaśnienia prawne jako wyjaśnienia przepisoacutew regulujących działalność
gospodarczą będą mogły być wydawane z urzędu lub na wniosek Rzecznika
Małych i Średnich Przedsiębiorcoacutew Jak już wspomniano w skład pakietu
projektoacutew ustaw pod wspoacutelną nazwą Konstytucja Biznesu wchodzi projekt
ustawy o Rzeczniku Małych i Średnich Przedsiębiorcoacutew Proponowane
w Konstytucji Biznesu rozwiązania opierają się na trzech filarach i jednym
z nich jest ustanowienie gwarancji instytucjonalnych rzeczywistego
stosowania zasad określonych w projekcie PP w faktycznych relacjach
pomiędzy przedsiębiorcami a organami władzy publicznej Rzecznik Małych
i Średnich Przedsiębiorcoacutew ma stanowić podstawową instytucję wspierającą
i monitorującą wdrażanie zasad Konstytucji Biznesu w praktyce będzie stał
na straży praw mikro- małych i średnich przedsiębiorcoacutew będzie
wspoacutełpracował z organizacjami pozarządowymi społecznymi i zawodowymi
stowarzyszeniami ruchami obywatelskimi itp dla poszanowania wolności
działalności gospodarczej i roacutewnego traktowania przedsiębiorcoacutew inicjował
i organizował działalność informacyjną i edukacyjną związaną
z wykonywaniem działalności gospodarczej
W art 8 pkt 2 projektu tej ustawy wskazano że Rzecznik będzie moacutegł
występować o wydanie objaśnień prawnych jeśli przepisy będące
przedmiotem wniosku budzą wątpliwości w praktyce lub ich stosowanie
wywołało rozbieżności w rozstrzygnięciach wydawanych przez właściwy organ
administracji publicznej Podjęcie czynności przez Rzecznika następować
będzie z urzędu lub na wniosek i każdy przedsiębiorca może zwroacutecić się do
Rzecznika z wnioskiem o podjęcie czynności
Projekt nie precyzuje wymogoacutew formalnych dla wniosku przedsiębiorcy
do Rzecznika czy też wniosku Rzecznika do właściwego organu o wydanie
objaśnień prawnych O ile wniosek przedsiębiorcy do Rzecznika nie musi
przyjmować żadnej określonej formy a w treści będzie on musiał
zasygnalizować jedynie powoacuted czy ogoacutelne uzasadnienie wniosku o podjęcie
czynności przez Rzecznika O tyle wniosek Rzecznika do właściwego organu
o wydanie objaśnień prawnych musi wskazywać przepisy będące przedmiotem
wniosku i wykazanie faktu że budzą one wątpliwości w praktyce działalności
Beata Wieczerzyńska
139
gospodarczej lub wskazywać rozstrzygnięcia wydawane przez właściwy organ
administracji publicznej na podstawie tych przepisoacutew z ktoacuterych wynika że ich
stosowanie wywołało rozbieżności w tych rozstrzygnięciach Zatem Rzecznik
przy pomocy swego biura będzie musiał gromadzić badać i analizować
rozstrzygnięcia organoacutew władzy publicznej prawomocnych orzeczeń sądoacutew
aby mieć wiedzę czy nie wywołują one wątpliwości i nie powodują rozbieżności
w rozstrzygnięciach Jeśli tak Rzecznik jako zinstytucjonalizowane wsparcie dla
przedsiębiorcoacutew ma obowiązek wystąpić z wnioskiem do właściwego organu
o wydanie objaśnienia prawnego
Użycie przez projektodawcę trybu oznajmującego bdquowydajerdquo statuuje
obowiązek organu wydawania objaśnień prawnych w zakresie swojej
właściwości zaroacutewno z urzędu jak była o tym już mowa jak i obowiązek reakcji
na wniosek Rzecznika ktoacutery w tym sensie jest dla organu wiążący
Projektowane uregulowania nie wskazują także w jakim stopniu organ byłby
związany treścią wniosku Rzecznika W tym zakresie przepisy wymagają
doprecyzowania w dalszym toku prac nad projektem lub w toku prac
parlamentarnych
Organy uprawnione do wydawania objaśnień prawnych mogą z urzędu
lub na wniosek Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorcoacutew zmienić wydane
objaśnienia prawne jeżeli stwierdzą ich nieprawidłowość uwzględniając
w szczegoacutelności orzecznictwo sądoacutew Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej Posiadają więc uprawnienie w zakresie
zmiany urzędowych objaśnień jeżeli stwierdzą ich nieprawidłowość Organ nie
jest przy tym związany żadnym terminem co daje mu możliwość zmiany
objaśnień w każdym czasie Jego obowiązkiem jest natomiast uwzględnienie
orzecznictwa sądoacutew Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej Możliwość zmiany objaśnień implikuje że
nie korzystają one z przymiotu trwałości w znaczeniu odnoszonym np do
decyzji administracyjnych
W projektowanych przepisach nie wyjaśnia się pojęcia
bdquonieprawidłowośćrdquo Ustalenie zatem treści tego określenia powinno nastąpić
przy uwzględnieniu semantycznego znaczenia wyrazoacutew bdquonieprawidłowośćrdquo
i bdquonieprawidłowyrdquo Według Słownika języka polskiego311 bdquonieprawidłowośćrdquo to
brak prawidłowości jak roacutewnież fakt zjawisko pozbawione prawidłowości
niezgodne z regułą bdquoNieprawidłowyrdquo zaś oznacza nie taki jaki być powinien
Odwołując się do orzecznictwa NSA w sprawach interpretacji podatkowych
można powiedzieć że nieprawidłowość interpretacji uzasadniająca jej zmianę
311 Słownik języka polskiego z serii Akademia Języka Polskiego PWN PWN Warszawa 2007 s 290
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
140
wystąpi woacutewczas gdy przyjęte w niej wyjaśnienie przepisoacutew prawa
podatkowego nie znajduje dostatecznego uzasadnienia we wnioskach
wypływających z poprawnej wykładni tego prawa312
Na gruncie funkcjonującej już w Ordynacji podatkowej możliwości
zmiany interpretacji podatkowych zarysowało się ciekawe stanowisko sądoacutew
wskazujące na walor normatywny orzeczeń choć nie są one źroacutedłem prawa
powszechnie obowiązującego W wyroku WSA w Krakowie stwierdzono że
obowiązujący od dnia 1072007 r przepis art 14e sect 1 op wychodzi poza
zasadę związania wyrokiem tylko w sprawie w ktoacuterej on zapadł i nadaje
orzecznictwu sądoacutew administracyjnych walor normatywny także w stosunku
do innych indywidualnych spraw załatwianych w drodze interpretacji
przepisoacutew prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych) Od tej daty
orzecznictwo stało się istotnym miernikiem legalności wydawanych
interpretacji indywidualnych Jego nieuzasadnione zaś pomijanie narusza
wyrażoną w art 121 sect 1 op zasadę prowadzenia postępowania podatkowego
w sposoacuteb budzący zaufanie do organoacutew podatkowych313 Także w doktrynie
wskazuje się że ranga niektoacuterych orzeczeń jest na tyle istotna że dokonanie
zmiany interpretacji staje się koniecznością314 Wszystkie te uwagi można
odnieść do objaśnień prawnych ktoacutere uwzględniać muszą stanowisko
orzecznictwa
Najbardziej istotnym więc powodem zmiany objaśnień jawi się
orzecznictwo sądoacutew i Trybunałoacutew Nie jest to jednak powoacuted jedyny o czym
świadczy użyty przez projektodawcę zwrot bdquow szczegoacutelnościrdquo Właściwy organ
powinien uwzględnić orzecznictwo czyli wziąć je pod uwagę dokonując oceny
czy objaśnienie w tym świetle jest nieprawidłowe a następnie ndash wykorzystując
poglądy sądoacutew ndash dokonać zmiany Jak jednak wskazał WSA w Warszawie
dorobek orzeczniczy jest przykładowym źroacutedłem możliwego do wykorzystania
przy weryfikacji prawidłowości interpretacji indywidualnej materiału
interpretacyjnego Materiałami interpretacyjnymi albo materiałami wykładni
są wszelkiego rodzaju materiały na ktoacuterych podstawie interpretator może
312 Wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2011 r II FSK 156810 LEX nr 992209 wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2010 r II FSK 211308 LEX nr 580524 313 Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2015 r I SAKr 54315 LEX nr 1755845 podobnie w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 6 października 2009 r I SAPo 70809 LEX nr 549035 314 K Teszner Komentarz do art 14e (w) Ordynacja podatkowa Komentarz L Etel (red) stan prawny na 20042017 LEX [dostęp 31 października 2017 r]
Beata Wieczerzyńska
141
ustalać treść przepisoacutew prawnych () wyboacuter materiałoacutew wykładni należy do
interpretatora a jego jedynym kryterium powinien być cel w postaci wydania
prawidłowej interpretacji o ktoacuterej stanowi art 14e sect 1 Ordynacji podatkowej
przewidujący możliwość zmiany z urzędu nieprawidłowej interpretacji
urzędowej prawa podatkowego315 Zatem organ właściwy do wydawania
objaśnień prawnych musi wziąć pod uwagę cały możliwy materiał w celu
dokonania objaśnień prawidłowych Jeśli zaś okażą się one nieprawidłowe ma
obowiązek ich zmiany Czynności te można określić jako proces nadzoru nad
wydawanymi objaśnieniami316
Zmiana wydanych objaśnień prawnych nie będzie miała wpływu na
sytuację przedsiębiorcoacutew ktoacuterzy wcześniej zastosowali się do objaśnień
prawnych w brzmieniu przed ich zmianą bowiem działali oni w zaufaniu do
urzędowych objaśnień i korzystają z ochrony prawnej
Objaśnienia prawne jak roacutewnież ich zmiany powinny być niezwłocznie
zamieszczane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej
urzędu obsługującego właściwego ministra lub na stronie podmiotowej
właściwego organu pod nazwą bdquoobjaśnienia prawnerdquo wraz z oznaczeniem daty
ich zamieszczenia Takie ich opublikowanie ma głoacutewnie walor informacyjny
i służy budowaniu ich szerokiej dostępności dla zainteresowanych
przedsiębiorcoacutew Z drugiej jednak strony zamieszczenie w BIP i opatrzenie
datą tej czynności jest istotne z dwoacutech powodoacutew po pierwsze od tej daty
będzie liczyło się związanie organu wydanym objaśnieniem prawnym czy też
zmianą objaśnienia w jego dalszej praktyce stosowania prawa po drugie
w razie wątpliwości będzie służyło weryfikacji do ktoacuterej wersji objaśnień
przedsiębiorca się zastosował i czy w związku z tym przysługuje mu ochrona
prawna
Podsumowanie
Pakiet projektoacutew ustaw tworzących Konstytucję biznesu jest regulacją
oczekiwaną przez środowisko przedsiębiorcoacutew Niespoacutejne niestabilne pełne
meandroacutew i niejasne otoczenie prawno-regulacyjne to głoacutewna bolączka przed-
siębiorcoacutew i podstawowy czynnik trudnego do skalkulowania ryzyka w ich
działalności Najpełniej oczekiwania te i nadzieje wyraża stanowisko Konfede-
315 Por J Brolik Urzędowe interpretacje prawa podatkowego Warszawa 2010 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 marca 2017 r III SAWa 342317 LEX nr 2335378 316 K Teszner Komentarz do art 14e] (w) Ordynacja podatkowa Komentarz L Etel (red) stan prawny na 20042017 LEX [dostęp 31 października 2017 r]
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
142
racji Lewiatan zaprezentowane w toku konsultacji związanych z projektami
bdquoKonfederacja Lewiatan pozytywnie odnosi się do intencji jakie przyświecają
Ministerstwu Rozwoju podczas prac legislacyjnych nad tzw Konstytucją Biznesu
Uważamy iż kompleksowe uregulowanie na poziomie ustawowym praw przed-
siębiorcoacutew - w postaci zasad prawnych może mieć istotny wpływ na wykładnię
i praktyczne stosowanie wszystkich przepisoacutew prawa odnoszących się do podej-
mowania i wykonywania działalności gospodarczej Liczymy że pomoże to
w odblokowaniu potencjału polskiej przedsiębiorczości i polskiej gospodarki
w szczegoacutelności a aspekcie wzajemnych relacji przedsiębiorcoacutew i organoacutew wła-
dzy publicznej Projektowane rozwiązania należy traktować jako szansę odejścia
od gospodarczo i społecznie szkodliwego stereotypu stawiającego przedsiębior-
czość i przedsiębiorcoacutew w opozycji do organoacutew i instytucji państwa Kluczowym
będzie jednak praktyka obowiązywania nowych regulacji bowiem dopiero wtedy
możliwa będzie rzetelna ocena czy szansę tę wykorzystaliśmyrdquo
Analizując i oceniając tylko jedną z instytucji wprowadzonych do flago-
wego dla całości pakietu ustaw - projektu ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew
w postaci tzw objaśnień prawnych w zakresie działalności gospodarczej nale-
ży powiedzieć iż jako instrument zapewnienia większego zrozumienia przepi-
soacutew prawa dla przedsiębiorcoacutew w ich zmaganiach z praktycznym ich prze-
strzeganiem będzie on istotny użyteczny i poprawiający tzw otoczenie instytu-
cjonalne działalności gospodarczej Zwłaszcza że projektowane unormowania
przydają ochrony przedsiębiorcom jeśli do objaśnień prawnych się zastosują
moacutewiąc że przedsiębiorca nie będzie moacutegł być obciążony sankcjami admini-
stracyjnymi finansowymi lub karami w zakresie w jakim zastosował się do
treści objaśnień prawnych ani daninami w wysokości wyższej niż wynikające
z objaśnień W wymiarze szerszym natomiast omawiane projektowane rozwią-
zania przyczynią się do zwiększenia przewidywalności stosowania prawa przez
organy administracji publicznej przez to do realizacji zasady pewności prawa
i możliwości czynienia użytku ze swych praw przez przedsiębiorcoacutew
a w szczegoacutelności prawa do dobrej administracji
Nawiązując do przytoczonego wyżej stanowiska Konfederacji Lewiatan
czas pokaże czy spełni ona oczekiwania
Beata Wieczerzyńska
143
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 2 lipca 2004r o swobodzie działalności gospodarczej tj DzU
2016 poz 1829 ze zm
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r Ordynacja podatkowa tj z dnia 17 stycznia
2017 r DzU z 2017 r poz 201 ze zm
Ustawa z dnia 16 czerwca 1960 r - Kodeks postępowania administracyjnego
tj DzU z 2017 r poz 1257
Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r o Radzie Ministroacutew tj DzU z 2012 r poz
392 ze zm
Ustawa z dnia 26 października 1982 r o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi Dz U z 2016 r poz 487
Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r Prawo zamoacutewień publicznych Dz U z 2017 r
poz 1579
Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r o ochronie konkurencji i konsumentoacutew
tj Dz U z 2017 r poz 229 ze zm
Ustawa z dnia 29 listopada 2000 r Prawo atomowe tj Dz U z 2017 r poz 576
ze zm
Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 27 listopada 2013 r w sprawie ustano-
wienia Pełnomocnika do spraw Polityki Klimatycznej Dz U poz 1392
Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 22 czerwca 2012 r w sprawie
ustanowienia Pełnomocnika do spraw rozwoju wydobywania węglowodoroacutew
Dz U poz 807
Uchwała Nr 190 Rady Ministroacutew z dnia 29 października 2013 r Regulamin pra-
cy Rady Ministroacutew tj z dnia 11 października 2016 r MP z 2016 r poz 1006
Orzecznictwo
Wyrok TK z dnia 15 października 2008 r P 3206
httpprawosejmgovplisapnsfdownloadxsWDU20081901172TD200
81172TKpdf
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2015 r I SAKr 54315 LEX nr
1755845Wyrok SN z dnia 12 czerwca 2015 r II CSK 51814
httpwwwsnplsitesorzecznictwoorzeczenia3ii20csk20518-14-
1pdf
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 lipca 2011 r III SAWa 3111 LEX nr
863065
Wyrok NSA z dnia 21 maja 2014 r I FSK 90413 LEX nr 1478732
Wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2011 r II FSK 156810 LEX nr 992209
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
144
Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2010 r II FSK 211308 LEX nr 580524
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2015 r I SAKr 54315 LEX nr
1755845
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 października 2009 r I SAPo 70809 LEX nr
549035
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 marca 2017 r III SAWa 342317 LEX nr
2335378
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 marca 2009 r III SAWa 337308 LEX nr
495402
Literatura
Borkowski A Chełmoński A Guziński M Kiczka K Kieres L Kocowsk T
Szydło M Administracyjne prawo gospodarcze Wrocław 2009
Słownik języka polskiego z serii Akademia Języka Polskiego PWN Warszawa
2007
Stawecki T Winczorek P Wstęp do prawoznawstwa Warszawa 1995
Teszner K Komentarz do art 14e (w) Ordynacja podatkowa Komentarz
L Etel (red)Wolters Kluwer Polska 2017 stan prawny na 20042017 LEX
Teszner K Komentarz do art 14a (w) Ordynacja podatkowa Komentarz
L Etel (red)Wolters Kluwer Polska 2017 stan prawny na 20042017 LEX
Wronkowska-Jaśkiewicz S Ziembiński Z Zarys teorii prawa Warszawa 2001
Wroacuteblewski J Sądowe stosowanie prawa Warszawa 1988
Ziembiński Z Moralność jako czynnik stosowania prawa bdquoEtykardquo 51969
Ziemski KM Indywidualny akt administracyjny jako forma prawna działania
administracji Poznań 2005
Źroacutedła internetowe
httpslegislacjarclgovplprojekt12295217katalog1241623312416233
6
dr Wojciech Wojtyła317
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
Ethics and responsibility in administration - preliminary issues
Streszczenie
Artykuł jest proacutebą filozoficznego wyjaśnienia podstaw odpowiedzialno-
ści moralnej człowieka w perspektywie etyki urzędniczej Odpowiedzialność
moralna ktoacutera obecna jest w każdym rodzaju odpowiedzialności ugruntowana
jest na naturalnej zdolności człowieka do odpowiadania na świat rozpoznawa-
nych przez niego wartości Pojęcie odpowiedzialności choć złożone i wielo-
aspektowe można interpretować jako jeden z istotnych wymiaroacutew ontycznego
uposażenia człowieka Dzięki zdolności człowieka do podmiotowej obecności
we wspoacutelnocie na fundamencie wartości dobra wspoacutelnego odpowiedzialność
staje się niezwykle cenioną cnotą społeczną ktoacuterą w sposoacuteb szczegoacutelny winni
odznaczać się pracownicy administracji publicznej
Słowa kluczowe
etyka odpowiedzialność etos
Summary
The article is an attempt at a philosophical explanation of the basis of
moral responsibility of a man in the perspective of clerical ethics The moral re-
sponsibility that is present in every kind of responsibility it is grounded in the
natural ability of man to respond to the world of values he recognizes The con-
cept of responsibility though complex and multidimensional can be interpreted
as one of the important dimensions of the ontic emancipation of man By being
able to participate in community on the basis of the value of the common good
the responsibility becomes a highly valued social virtue which is to be distin-
guished by the employees of the public administration
Keywords
ethics responsibility ethos
317 Doktor nauk humanistycznych w zakresie filozofii Wykładowca filozofii w Katedrze Prawa Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu oraz w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu Zainteresowania naukowe koncentrują się wokoacuteł logiki prawniczej etyki ogoacutelnej i społecznej antropologii filozoficznej filozofii prawa oraz filozofii kultury
Wojciech Wojtyła
146
Wstęp
W ostatnich latach obserwuje się w Polsce znaczną poprawę nie tylko
jakości standardoacutew usług świadczonych przez pracownikoacutew administracji pu-
blicznej ale roacutewnież ożywiony wzrost zainteresowania samą problematyką
owych standardoacutew Wynika ona niewątpliwie z powszechnego i uzasadnionego
przekonania że ci ktoacuterzy piastują państwowe stanowiska urzędnicze winni
odznaczać się nie tylko wysokimi kompetencjami zawodowymi i stosowną
wiedzą ale roacutewnież odpowiednio wysokim poziomem kwalifikacji moralnych
Niewątpliwie jednym ze środkoacutew podnoszących jakość administrowa-
nia jest etyka Tworzone kodeksy etyki urzędniczej wyszczegoacutelniają zasady
ktoacuterych przestrzeganie ma nie tylko wyeliminować zachowania nieetyczne
z polskiej administracji ale przede wszystkim ma ugruntowywać i wzmacniać
w środowiskach urzędnikoacutew podstawy dla zachowań etycznych przyczyniając
się tym samym do kształtowania ich zawodowego etosu Jednak żaden kodeks
etyki choćby najbardziej logiczny i spoacutejny nie stanowi celu samego w sobie
Celem etyki jest bowiem człowiek - ten sam ktoacutery jest celem tworzonej przez
państwo administracji W niniejszym opracowaniu po uwagach wstępnych
wyjaśniających teoretyczne podstawy na ktoacuterych opiera się etyka urzędnicza
przedstawione zostanie kluczowe dla etyki zagadnienie stanowiące zwornik
każdej etyki zawodowej w tym także etyki urzędniczej moment moralnej od-
powiedzialności Osadza się on na naturalnej zdolności człowieka do odpowia-
dania na rozpoznawane wartości Wartością niezwykle istotną z punktu widze-
nia etyki urzędniczej za wzrost ktoacuterej szczegoacutelnie odpowiedzialni są pracowni-
cy administracji publicznej jest dobro wspoacutelne Ze standardami realizacji dobra
wspoacutelnego wiąże się z kolei zagadnienie zawodowego etosu ktoacuteremu poświę-
cony zostanie ostatni punkt niniejszego opracowania
1 Pojęcie etyki urzędniczej ndash podstawowe zagadnienia
Etyka w swoim semantycznym znaczeniu (od gr ethikos ndash zwyczaj) de-
finiowana jest jako nauka filozoficzna ktoacutera formułuje ogoacutelne zasady moralne
oraz szczegoacutełowe normatywy ludzkiego działania za pomocą wrodzonych
człowiekowi zdolności poznawczychrdquo318 Zajmuje się ona nie tylko opisem
i analizą obowiązujących w określonej społeczności zachowań i norm moral-
nych ale także ich wyjaśnianiem a przede wszystkim ich uzasadnianiem
w odniesieniu do przyjmowanej normy moralności Proacutebami uszczegoacuteławiania
318 T Ślipko Zarys etyki ogoacutelnej Krakoacutew 2004 s 35
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
147
etyki w znaczeniu ogoacutelnym są liczne etyki zawodowe tj etyka lekarska bizne-
su dziennikarska prawnicza urzędnicza itd M Gogacz etykę zawodową defi-
niuje jako naukę filozoficzną o usprawnieniach moralnych człowieka potrzeb-
nych do wykonywania ulubionej pracyrdquo319 Stanowi ona zespoacuteł zasad i norm
ktoacutere określają jak z moralnego punktu widzenia powinni a jak nie powinni
postępować przedstawiciele danej profesji320 Etyka zawodowa rozumiana jako
układ powinności moralnych określających postępowanie reprezentantoacutew
danego zawodu w sposoacuteb szczegoacutelny odnosi się do zawodoacutew społecznego za-
ufania tj lekarze czy urzędnicy321
Uprawianie każdej z etyk zawodowych oproacutecz wiedzy empirycznej
z dziedziny ktoacutera ma być przedmiotem oceny wymaga zaroacutewno wiadomości
z zakresu etyki ogoacutelnej jak roacutewnież przyjęcia określonych przesłanek antropo-
logicznych Wspoacutelnym celem zaroacutewno etyki ogoacutelnej jak i poszczegoacutelnych etyk
zawodowych jest kształtowanie stosownych nakazoacutew i zakazoacutew ktoacutere stoją na
straży pozaosobistego dobra jednostek działających w obrębie poszczegoacutelnych
społeczeństw322 W sposoacuteb szczegoacutelny troska o dobro wspoacutelne obywateli
powierzona została administracji publicznej Administracja nie została powoła-
na wszakże dla niej samej lecz dla społeczeństwa stąd najwyższym celem jej
zainteresowania nie powinny być jej partykularne interesy Urzędnikom pań-
stwowym powierzone zostało nie tylko zaszczytne ale i odpowiedzialne zada-
nie służby publicznej323 Termin bdquourzędnikrdquo w potocznym rozumieniu odnosi
się do osoby pracującej w urzędzie lub sprawującej w nim urząd Urzędem zaś
jest szeroko rozumiana administracja
Urzędnikoacutew w administracji publicznej można podzielić według trzech
podstawowych kategorii urzędnicy urzędoacutew administracji państwowej324 pra-
cownicy służby cywilnej325 oraz pracownicy samorządowi326
319 M Gogacz Czym jest etyka zawodowa w Zagadnienie etyki zawodowej red A Andrzejuk Warszawa 1998 s 11 320 B Nogalski J Śniadecki Etyka zarządzania przedsiębiorstwem Bydgoszcz 2001 s 21 321 J Kotapka Etyka w administracji publicznej (służbie cywilnej)bdquoZeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im Witelona w Legnicyrdquo2008 Nr 4s 39-40 322 Ibidem s 40 323 Ibidem s 41 324 Ustawa z dnia 16 września 1982 r o pracownikach urzędoacutew państwowych (tj Dz U 2016 r poz 1511 ze zm) 325 Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r o służbie cywilnej (tj Dz U 2017 r poz 1889 ze zm) 326 Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r o pracownikach samorządowych (tj Dz U 2016 r poz 902 ze zm)
Wojciech Wojtyła
148
Pracownikami urzędoacutew państwowych są osoby zatrudnione w Kance-
larii Sejmu Kancelarii Senatu Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
Sądzie Najwyższym Biurze Trybunału Konstytucyjnego Biurze Rzecznika Praw
Obywatelskich Biurze Rzecznika Praw Dziecka Biurze Krajowej Rady Radiofo-
nii i Telewizji Urzędzie Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej
w sprawach nieuregulowanych w odrębnych przepisach Krajowym Biurze
Wyborczym regionalnych izbach obrachunkowych Biurze Generalnego
Inspektora Ochrony Danych Osobowych Instytucie Pamięci Narodowej - Komi-
sji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Korpus służby cywilnej tworzą pracownicy zatrudnieni na stanowi-
skach urzędniczych w Kancelarii Prezesa Rady Ministroacutew urzędach ministroacutew
i przewodniczących komitetoacutew wchodzących w skład Rady Ministroacutew oraz
urzędach centralnych organoacutew administracji rządowej urzędach wojewoacutedz-
kich oraz innych urzędach stanowiących aparat pomocniczy terenowych orga-
noacutew administracji rządowej podległych ministrom lub centralnym organom
administracji rządowej Krajowej Informacji Skarbowej i izbach administracji
skarbowej komendach inspektoratach i innych jednostkach organizacyjnych
stanowiących aparat pomocniczy kierownikoacutew zespolonych służb inspekcji
i straży wojewoacutedzkich oraz kierownikoacutew powiatowych służb inspekcji i straży
chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej Centralnym Biurze Śledczym Policji
Biurze Nasiennictwa Leśnego jednostkach budżetowych obsługujących pań-
stwowe fundusze celowe
Pracownikami samorządowymi są osoby zatrudnione wurzędach mar-
szałkowskich oraz wojewoacutedzkich samorządowych jednostkach organizacyj-
nych starostwach powiatowych oraz powiatowych jednostkach organizacyj-
nych urzędach gmin jednostkach pomocniczych gmin gminnych jednostkach
budżetowych i samorządowych zakładach budżetowych biurach (ich odpo-
wiednikach) związkoacutew jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządo-
wych zakładoacutew budżetowych utworzonych przez te związki biurach (ich od-
powiednikach) jednostek administracyjnych jednostek samorządu terytorial-
nego
Wprowadzanie i utrwalanie właściwych standardoacutew wykonywania wie-
lu zawodoacutew zwłaszcza tych ktoacutere zwykło określać się mianem zawodoacutew spo-
łecznego zaufania przyczyniło się do tworzenia kodeksoacutew etycznych Kodeks
etyczny stanowi uporządkowany logicznie zbioacuter właściwych dla danej profesji
działań Stanowi on swoisty probierz za pomocą ktoacuterego dokonuje się moralnej
oceny postępowania członkoacutew danej grupy zawodowej Jednym z celoacutew dla
ktoacuterych tworzone są kodeksy zawodowe jest promocja pożądanych wzoroacutew
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
149
zachowań ktoacutere przyczyniają się do ukształtowania etosu tychże grup327 Naj-
bardziej znanym kodeksem etycznym w polskiej administracji ktoacutery stanowi
podstawę dla istniejących opracowań regulacji dla konkretnych urzędoacutew jest
Kodeks etyki Służby Cywilnej328 W paragrafach od 2 do 5 formułuje on nastę-
pujące zasady odnoszące się do pracownikoacutew służby cywilnej
1 Rzetelność - rozumiana jako sumienność twoacuterczość odpowiedzialność bez-
stronność gotowość przyznania się do błędu i do jego naprawienia racjo-
nalność
w gospodarowaniu lojalność zgoda na ograniczenie zasady poufności
informacji także z życia osobistego (sect2)
2 Dbałość o rozwoacutej własnych kompetencji - rozwijanie wiedzy zawodowej
dążenie do poznania aktoacutew prawnych gotowość skorzystania z wiedzy
innych wyjaśnianie swego stanowiska (sect 3)
3 Bezstronność - nie dopuszczanie do podejrzeń o konflikt interesoacutew
nie przyjmowanie żadnych korzyści materialnych ani osobistych w związku
z prowadzonymi sprawami szanowanie prawa obywateli do informacji (sect4)
4 Neutralność polityczna - lojalne i rzetelne wykonywanie strategii Rządu RP
niezależnie od własnych przekonań dbanie o jasność własnych relacji
eliminowanie wpływoacutew politycznych na rekrutację i awans w służbie cywil-
nej (sect 5)
T Barankiewicz zauważa jednak że standardy etyki urzędniczej nie
stanowią kolejnego obok przepisoacutew określających odpowiedzialność karną
katalogu reguł postępowania Wyłącznym powodem istnienia etyki urzędniczej
nie jest wskazywanie i piętnowanie roacuteżnego rodzaju nieuczciwości w admini-
stracji329 Etyka urzędnicza powinna w sposoacuteb integralny skupiać przede
wszystkim swoją uwagę na tym aby z jednej strony urzędnik wykonywał swo-
je obowiązki zgodnie z prawem w atmosferze poczucia godności pełnionej
służby zaś z drugiej strony aby dla interesantoacutew wizyta w urzędzie nie była
związana z kolejną życiową udręką oraz poczuciem że załatwia się sprawy
w jakiejś innej obcej rzeczywistości w ktoacuterej zastawia się roacuteżne pułapkirdquo330
Etyka urzędnicza wyrasta z życiowej potrzeby istnienia w państwie prawa
327T Kowalski Kodeks etyczny a kształtowanie zasad etycznych w administracji bdquoStudia Lubelskie Prace instytutu Prawa i Administracji PWSZ w Sulechowierdquo Sulechoacutew 2005 s 101 328 Ibidem s 104 329 T Barankiewicz Etyka urzędnicza ndash funkcje zasady i postawy bdquoMetryka Studia z zakresu prawa osobowego i rejestracji stanu cywilnegordquo Rok IV 2014 Nr 2 s 123-124 330 Ibidem s 124
Wojciech Wojtyła
150
dobrej administracji publicznej331 Jej celem jest wzmocnienie gwarancji wyko-
nywania przez pracownikoacutew urzędoacutew powierzonych im zadań w sposoacuteb nale-
żyty Jakość świadczonych przez administrację usług w dużej mierze zależy
bowiem nie tylko od jakości obowiązującego w danym państwie prawa ale tak-
że od jakości waloroacutew etyczno-moralnych samych kadr służby publicznej332
Zdaniem M Gogacza każda etyka zawodowa jest teorią odpowiedzial-
nej czyli moralnie dobrze realizowanej pracy333 Odpowiedzialność jest bo-
wiem tym co stanowi gwarancję prawidłowej realizacji przez kadrę pracowni-
czą powierzonych jej obowiązkoacutew334 W dalszej części wywodu podjęte zosta-
nie kluczowe dla etyki zaroacutewno ogoacutelnej jak i zawodowej zagadnienie odpo-
wiedzialności
2 Odpowiedzialność jako problem moralny
Słowo odpowiedzialnośćrdquo ma wiele znaczeń Na płaszczyźnie filozo-
ficznej można ją interpretować jako jeden z istotnych wymiaroacutew ontycznego
uposażenia człowieka ponieważ tylko człowiek może ponosić odpowiedzialny
za swoje czyny Odpowiedzialność jest także ważną cnotą zaroacutewno w życiu
osobistym jak i społecznym Zaroacutewno od rodzicoacutew nauczycieli urzędnikoacutew
czy rzemieślnikoacutew oczekuje się że powierzone im zadania i społeczne role bę-
dą wykonywać w sposoacuteb odpowiedzialny Są roacuteżne rodzaje odpowiedzialności
prawna polityczna karna cywilna parlamentarna służbowa Pojęcie to wystę-
puje zaroacutewno w języku potocznym jak i na terenie wielu dyscyplin naukowych
tj filozofia prawo ekonomia Z punktu widzenia problemu podjętego w niniej-
szym opracowaniu szczegoacutelnie istotny jest ten rodzaj odpowiedzialności ktoacutery
nazywany jest odpowiedzialnością moralną Jest ona o tyle ważna że zawiera
się jakoś we wszystkich innych rodzajach odpowiedzialności Odpowiedzial-
ność moralna wynika z niezgodności zachowania się adresata normy moralnej z
jej nakazem określonego działania ktoacutere ocenione zostało jako dobre Konkre-
tyzuje się ona w pewnych sankcjach moralnych głoacutewnie w wyrzutach sumienia
podmiotu odpowiedzialności ale także może ona znaleźć swoacutej wyraz w roacuteżnych
formach społecznego napiętnowania335
Na pojęciu odpowiedzialności opiera się porządek moralny i prawny
Odpowiedzialność ktoacutera znajduje swoacutej fundament w ontycznym uposażeniu 331 Ibidem 332E Stasiak Postawy etyczne pracownikoacutew administracji samorządowej bdquoAnnales Ety-ka w życiu gospodarczymrdquo 2015 vol 19 No 1 Luty 2016 s 84-85 333 M Gogacz Czym jest etyka zawodowahellip op cit s 11 334 E Stasiak Postawy etycznehellip op cit s 85 335 R Tokarczyk Filozofia prawa Warszawa 2009 s 273
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
151
osoby ze względu na naturalną zdolność oraz potrzebę człowieka do życia we
wspoacutelnocie pośroacuted innych osoacuteb nabiera znaczenia międzyosobowego i spo-
łecznego Nie zmienia to jednak faktu że podmiotem odpowiedzialności zawsze
pozostaje konkretny człowiek jako świadomy i wolny sprawca swoich czynoacutew
Czym zatem jest odpowiedzialność w jej znaczeniu najbardziej podstawowym
Roman Ingarden zarysowując strukturę fenomenu odpowiedzialności
odroacuteżnia cztery zagadnienia w ktoacuterych on występuje 1 Ktoś ponosi odpowie-
dzialność za coś 2 Ktoś podejmuje odpowiedzialność za coś 3 Ktoś jest za coś
pociągany do odpowiedzialności 4 Ktoś działa odpowiedzialnie336 Powyższe
sytuacje wymagają komentarza Krakowski filozof zwraca uwagę zaroacutewno na
ich odmienność jak i na zachodzące między ich sensami związki Autor Ksią-
żeczki o człowieku pisze Można być za coś odpowiedzialnym a nie zostać po-
ciągniętym do odpowiedzialności i roacutewnież nie podjąć jej I odwrotnie można
być za coś pociągniętym do odpowiedzialności nie będąc za to faktycznie od-
powiedzialnym Można też faktycznie brać za coś odpowiedzialność przy czym
nie jest się rzeczywiście za to odpowiedzialnym Skoro jest się za coś odpowie-
dzialnym powinno się roacutewnież wziąć za to odpowiedzialność i być pociągnię-
tym do odpowiedzialnościrdquo337
Powyższy wywoacuted ukazuje związek odpowiedzialności ze sprawczością
osoby Człowiek jest odpowiedzialny za to czego jest faktycznym sprawcą
i powinien ponosić odpowiedzialność tylko za te czyny ktoacutere faktycznie zostały
przez niego popełnione Ingarden zwraca uwagę na implikowaną ze związku
odpowiedzialności i sprawczości osoby powinność Człowiek odkrywa w sobie
swoisty moment powinności ktoacutery ujawnia się jako przeżycie odpowiedzialno-
ści Przeżywa go zaroacutewno w odniesieniu do czynoacutew przez siebie popełnionych
jak i w stosunku do czynoacutew zaniechanych ktoacutere powinny zostać przez niego
spełnione a spełnione nie zostały Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzenie
kluczowe dla etycznej analizy odpowiedzialności okazuje się rozumienie czynu
i ludzkiej sprawczości W tym miejscu należy kroacutetko odpowiedzieć na dwa py-
tania tj co to znaczy że działanie jest czyimś własnym działaniem oraz kiedy
określony czyn jest rzeczywiście czynem konkretnego człowieka
Odpowiedź na powyższe pytania wiąże się z zagadnieniem świadomości
podmiotu w momencie podejmowanego działania Na ile sprawca działania był
świadom swoich działań oraz na ile był wolny w decyzjach ktoacutere do niego do-
prowadziły Ingarden wyjaśnia iż Jakaś decyzja woli i jakieś działanie mogą
uchodzić za własny czyn danej osoby tylko wtedy gdy wypływają wprost z cen-
trum ja mają w niej swoacutej prawdziwy początek i kiedy to centrum ja panuje nad
336 R Ingarden Książeczka o człowieku Krakoacutew 2009 s 73-74 337 Ibidem s 74
Wojciech Wojtyła
152
dokonaniem wyłaniającego się z niego działania i kieruje nimrdquo338 Określenie na
ile sprawca czynu był świadomy swojego działania oraz na ile działanie to było
dobrowolne są fundamentalne dla przypisania mu odpowiedzialności za
popełniony czyn Słowo czynrdquo należy w tym miejscu rozumieć szeroko jako
każdy świadomy i dobrowolny akt (działanie) podejmowane przez człowieka
T Ślipko analizując zasady określające odpowiedzialność człowieka za popeł-
nione przez niego akty pisze Człowiek jest odpowiedzialny tylko za akty
w pełni świadome i wolne czyli za akty dobrowolne Gdziekolwiek więc zacho-
dzi przeszkoda zmniejszająca lub znosząca dobrowolność roacutewnocześnie ulega
proporcjonalnemu zmniejszeniu odpowiedzialność za ten czyn lub nawet
zachodzi jej całkowity brakrdquo339 Warto zauważyć że zdaniem Ślipki człowiek
jest odpowiedzialny za czyn dobry lub zły także woacutewczas gdy wie że czyn
przezeń zamierzony jest dobry lub zły340 Twierdzi tym samym że człowiek
staje się odpowiedzialny zaroacutewno za dobro jak i zło swoich czynoacutew już na eta-
pie ich świadomego zamierzenia a nie w momencie ich spełnienia
Wielu autoroacutew podejmując proacutebę wyjaśnienia związku jaki zachodzi
między sprawczością osoby a odpowiedzialnością zauważa że nieprzypadko-
wo słowo odpowiedzialnośćrdquo naprowadza na słowo odpowiadanierdquo I tak cho-
ciażby włoski rzeczownik responsabilita (odpowiedzialnośćrdquo) pochodzi od
łacińskiego czasownika respondeo (odpowiadamrdquo przyrzekamrdquo) Jak zauważa
T Ślipko odpowiedzialność jeżeli nie ma pozostać jedynie czymś w rodzaju
zespołu świadomościowych dyspozycji do pełnienia powierzonych człowieko-
wi zadań moralnych (ktoacutere można wyrazić w słowach czuję się odpowiedzial-
ny za powierzone mi zadanierdquo) należy mocniej uwypuklić jej związek ze świa-
tem wartości moralnych ku ktoacuterym odpowiedzialność zwraca się niejako sa-
morzutnie341 Człowiek dlatego jest odpowiedzialny za swoje czyny i dlatego
przeżywa odpowiedzialność ponieważ ma zdolność odpowiadania na wartości
Odpowiadając na pytanie za co człowiek jest odpowiedzialny należy stwier-
dzić że jest on odpowiedzialny za realizację w swoim życiu wartości Człowiek
ma naturalną zdolność poznawania wartości i odpowiadania na nie Jednocze-
śnie w osobie i jej działaniu odpowiadanie na wartościrdquo przybiera postać po-
winności odpowiadania za wartościrdquo i ich realizację Odkrywany w osobie
moment powinności udzielenia odpowiedzi na rozpoznane wartości pozwala
określać moralność jako sposoacuteb realizowania wartości osobowych342 czyli
338 Ibidem s 85 339 T Ślipko Zarys etyki ogoacutelnejhellip op cit s 429 340 Ibidem s 429 341 T Ślipko Spacerem po etyce Krakoacutew 2010 s 157 342 W Stroacuteżewski Istnienie i wartość Krakoacutew 1981 s 235
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
153
takich ktoacutere rozwijają człowieka jako człowieka Chodzi w tym miejscu szcze-
goacutelnie o tzw dobro moralne
Wartości moralne mogą mieć także charakter społeczny Naczelną war-
tością za realizację ktoacuterej odpowiedzialni są wszyscy należący do danej grupy
społecznej jest dobro wspoacutelne Chociaż ma ono charakter analogiczny tj inne
jest dobro wspoacutelne rodziny gminy czy uniwersytetu to w każdym z rodzajoacutew
wspoacutelnoty jest ono zasadą naczelną T Ślipko pisze nie może być mowy o au-
tentycznie moralnej odpowiedzialności w życiu publicznym w jakiejkolwiek już
uszczegoacutełowionej postaci jeżeli zaroacutewno w sferze świadomościowych zamie-
rzeń jak i w obiektywnym aksjologicznym ukierunkowaniu nie pozostaje ona
w zgodzie z moralną wartością dobra wspoacutelnegordquo343
Pojęcie dobra wspoacutelnego jest jednym z podstawowych pojęć za pomocą
ktoacuterego interpretuje się nie tylko porządek społeczny ale także najgłębsze pod-
stawy wszelkich społeczności Stanowi ono głoacutewne kryterium poczucia odpo-
wiedzialności w życiu społecznym poprzez odniesienie do ktoacuterego odpowie-
dzialność pojedynczej osoby za swoje czynyrdquo staje się odpowiedzialnością
przed wspoacutelnotą osoacutebrdquo Owa odpowiedzialność przed wspoacutelnotąrdquo jest pod-
stawą wyłonienia władzy Ten aspekt odpowiedzialności ma podwoacutejny wymiar
jest odpowiedzialnością jednostki przed autorytetem władzy oraz odpowie-
dzialnością władzy przed wspoacutelnotą ktoacutera powierzyła jej swoacutej mandat zaufa-
nia344 Chociaż za realizację dobra wspoacutelnego w państwie wojewoacutedztwie czy
gminie odpowiedzialna jest przede wszystkim władza obydwa wymiary odpo-
wiedzialności tj odpowiedzialność przed wspoacutelnotąrdquo oraz odpowiedzialność
przed władząrdquo spotykają się we wspoacutelnej trosce o jego kształt Odpowiedzial-
ność za dobro wspoacutelne spoczywa na wszystkich członkach wspoacutelnoty ktoacuterego
jest ono własnością oraz celem podejmowanych działań
Jest wiele koncepcji dobra wspoacutelnego Szczegoacutelnie interesująca jest
koncepcja personalistyczna Wyroacuteżnia ona dwa istotne elementy składowe do-
bra wspoacutelnego przedmiotowy i podmiotowy Elementem przedmiotowym do-
bra wspoacutelnego jest pewna suma warunkoacutew życia społecznego na ktoacutere składa-
ją się dobra materialne społeczności Elementem podmiotowym dobra wspoacutel-
nego jest integralny rozwoacutej każdej ludzkiej osoby tj jej potencjalności zdolno-
ści i talentoacutew345 Dobro wspoacutelne rozumiane jest tutaj jako zasada prawidłowego
uczestnictwa na mocy ktoacuterej jednostka odpowiedzialna jest za realizację tej
343 T Ślipko Spacerem po etycehellip op cit s 159 344 Ibidem s 158 345 S Kowalczyk Człowiek a społeczność Zarys filozofii społecznej Lublin 2005 s 236
Wojciech Wojtyła
154
części jaka przypadła jej w udziale z tej racji że jest członkiem określonej
wspoacutelnoty346
Na gruncie teorii personalistycznych oproacutecz zasady dobra wspoacutelnego
szczegoacutelnie istotną rolę w kształtowaniu społeczeństwa ludzi odpowiedzial-
nych ma związana z nią zasada subsydiarności (pomocniczości) Zasada subsy-
diarności głosi że społeczność wyższego rzędu nie powinna ingerować w we-
wnętrzne sprawy społeczności niższego rzędu pozbawiając ją kompetencji
lecz raczej winna wspierać ją w razie konieczności i pomoacutec w koordynacji jej
działań i zadań z działaniami innych grup społecznych dla dobra wspoacutelne-
gordquo347 Pozytywny aspekt zasady moacutewi o powinności pomocy jednostkom
i wspoacutelnotom niższego rzędu przez społeczności wyższego rzędu W aspekcie
negatywnym zasada ta głosi że społeczności wyższego rzędu winny wspierać
społeczności i jednostki niższego rzędu jedynie na tyle na ile jest to konieczne
tak by nie pozbawiać ich wolności własnej inicjatywy oraz by nie zdejmować
z nich odpowiedzialności Pomoc nie powinna być nigdy pomocą wyręczającą
czy zastępującą ale powinna mieć charakter wpierający tak by ci ktoacuterzy jej
doświadczają czuli że są aktywnymi uczestnikami realizacji dobra wspoacutelnego
oraz by czuli się wspoacutełodpowiedzialnymi za jego realizację Zasada pomocni-
czości ściśle wiąże się z postulatem poszanowania w życiu społecznym wolno-
ści i autonomii człowieka ndash osoby348
Podsumowując tę część rozważań należy zauważyć że odpowiedzial-
ność moralna związana jest ściśle z kwestią wolności i świadomości człowieka
podejmującego swoje działania Jedynie człowiek działający w sposoacuteb świado-
my i wolny może być podmiotem odpowiedzialności Jednocześnie należąca do
ontycznego uposażenia człowieka odpowiedzialność na gruncie realizacji war-
tości dobra wspoacutelnego staje się ważną i cenioną cnotą społeczną Z zasadą do-
bra wspoacutelnego oraz związaną z nią zasadą pomocniczości wiąże się kwestia
odpowiedzialności za innychrdquo oraz wobec innychrdquo Podmiotem tej odpowie-
dzialności w roacuteżnym zakresie są sprawujący władzę oraz ci ktoacuterzy sprawują
roacuteżne administracyjne funkcje Konsekwencją uznania że dobro wspoacutelne sta-
nowi naczelną wartość życia społecznego jest hierarchia wartości składająca się
na etos służby publicznej
346 K Wojtyła Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne Lublin 1994 s 320-321 347 Jan Paweł II Encyklika Centesimus annus nr 48 348 A Jędrzejewski Nikt nie jest dobry w samotności Filozofia społeczna ks Joacutezefa Tischnera Radom 2006 s 183
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
155
3 Etos pracownikoacutew administracji publicznej
Z odpowiedzialnością pracy w urzędzie wiąże się określony etos rozu-
miany jako zbioacuter zachowań obowiązujących urzędnikoacutew W zachowaniach tych
winny przejawiać się takie wartości jak godność odpowiedzialność szacunek
dla innych Wartości te wpisane są w oczekiwania obywateli ktoacuterzy postrzegają
i oceniają urzędnikoacutew przez pryzmat etosu Jak zauważa A Kość bdquoetos jest kon-
kretną postacią moralności stanowiącą system obyczajoacutew określonej grupy
społecznej wyroacuteżniający się w stylu życia Jest on realizacją przyjętego kon-
wencjonalnie układu norm moralnych oraz proacutebą interpretacji zasad moral-
nych prawa naturalnego i konsekwencją przyjętej w społeczeństwie hierarchii
wartościrdquo349
Dostrzegając potrzebę budowy etosu służby publicznej dnia 6 paź-
dziernika 2011 roku wydano Zarządzenie nr 70 Prezesa Rady Ministroacutew
w sprawie wytycznych przestrzegania zasad służby cywilnej oraz w sprawie
zasad etyki korpusu służby cywilnej350 W dokumencie określone zostały pew-
ne standardy postępowania ktoacuterymi powinien kierować się każdy pracownik
sektora publicznego dowolnego szczebla Są to istotne wskazoacutewki dla urzędni-
koacutew oraz ich przełożonych jak powinni postępować Zapisy zarządzenia sta-
nowią między innymi o tym że urzędnik powinien być bezstronny podczas
wykonywania swych służbowych zadań i obowiązkoacutew pracownik służby
publicznej musi być profesjonalistą zaroacutewno w kwestiach merytorycznych jak
i moralnych urzędnik musi być neutralny politycznie i nie ulegać wszelkiego
rodzaju wpływom czy naciskom każdy pracownik sektora publicznego ma
obowiązek lojalności wobec Rzeczypospolitej Polskiej urzędu przełożonych
podwładnych czy kolegoacutew urzędnik jest życzliwy stosunku do ludzi zapobiega
napięciom w pracy rozładowuje je a także przestrzega zasad odpowiedniego
zachowania poza pracą
Na gruncie wyżej wskazanego rozporządzenia członek korpusu służby
cywilnej przy wykonywaniu zadań kieruje się wynikającymi z przepisoacutew prawa
zasadami służby cywilnej ktoacuterymi w szczegoacutelności są zasada legalizmu pra-
worządności i pogłębiania zaufania obywateli do organoacutew administracji pu-
blicznej zasada ochrony praw człowieka i obywatela zasada bezinteresowno-
ści zasada jawności i przejrzystości zasada dochowania tajemnicy ustawowo
chronionej zasada profesjonalizmu zasada odpowiedzialności za działanie lub
349 A Kość Podstawy filozofii prawa Lublin 2005 s 235-236 350 Zarządzenie Nr 70 Prezesa Rady Ministroacutew z dnia 6 października 2011 r w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz w sprawie zasad etyki korpusu służby cywilnej (MP 2011 r Nr 93 poz 953)
Wojciech Wojtyła
156
zaniechanie działania zasada racjonalnego gospodarowania środkami publicz-
nymi zasada otwartości i konkurencyjności naboru
Przestrzegając zasady legalizmu praworządności i pogłębiania zaufania
obywateli do organoacutew administracji publicznej członek korpusu służby cywil-
nej w szczegoacutelności przy realizacji zadań na swoim stanowisku pracy prze-
strzega prawa swoją postawą i działaniem przyczynia się do realizacji zasady
państwa prawnego przez swoje zachowanie i działania w stosunku do obywa-
teli istotnie wpływa na stopień więzi obywateli z państwem w granicach okre-
ślonych przez prawo postępuje w sposoacuteb zapewniający aktywny udział obywa-
teli w rozstrzyganiu spraw publicznych nie kieruje się uprzedzeniami zała-
twiając sprawy obywateli innych osoacuteb oraz podmiotoacutew nie uczestniczy
w strajkach lub akcjach protestacyjnych zakłoacutecających normalne funkcjono-
wanie urzędu
Przestrzegając zasady ochrony praw człowieka i obywatela członek
korpusu służby cywilnej w szczegoacutelności zna prawa człowieka i obywatela nie
proponuje ani nie podejmuje działań ktoacutere naruszają prawa człowieka i oby-
watela oraz ma na uwadze że ich skuteczna ochrona przyczynia się do wzrostu
autorytetu państwa
Przestrzegając zasady bezinteresowności członek korpusu służby cy-
wilnej w szczegoacutelności nie przyjmuje od osoacuteb zaangażowanych w prowadzone
sprawy żadnych korzyści nie przyjmuje żadnej formy zapłaty za publiczne wy-
stąpienia gdy mają one związek z zajmowanym stanowiskiem rezygnuje z do-
datkowego zatrudnienia lub zajęcia zarobkowego jeżeli dalsze wykonywanie
dodatkowego zatrudnienia lub zajęcia zarobkowego może mieć negatywny
wpływ na sprawy prowadzone w ramach obowiązkoacutew służbowych nie prowa-
dzi szkoleń jeżeli mogłoby to negatywnie wpłynąć na bezstronność prowadzo-
nych spraw
Przestrzegając zasady jawności i przejrzystości członek korpusu służby
cywilnej w szczegoacutelności w granicach określonych przez prawo zapewnia do-
stępność informacji o zasadach i efektach swojej pracy i podejmowanych roz-
strzygnięciach ktoacutera stanowi podstawę zaufania obywateli do państwa a ogra-
niczenia w tym zakresie mogą wynikać jedynie z wyłączenia jawności rozstrzy-
gnięcia przy tworzeniu przepisoacutew podejmowaniu decyzji oraz innych roz-
strzygnięć dąży do zapewnienia jednoznaczności oraz zrozumiałości podej-
mowanych działań przyjęte rozstrzygnięcia wyczerpująco uzasadnia ze wska-
zaniem powodoacutew ich przyjęcia oraz celoacutew ktoacutere mają zostać osiągnięte
zwłaszcza w sprawach będących przedmiotem rozbieżności w debacie publicz-
nej zna konstytucyjne i ustawowe przepisy dotyczące prawa dostępu do
informacji publicznej oraz zapewnia praktyczną realizację tego prawa
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
157
Przestrzegając zasady dochowania tajemnicy ustawowo chronionej
członek korpusu służby cywilnej w szczegoacutelności dochowuje tajemnicy usta-
wowo chronionej obejmując ochroną informację czyni to w celu zabezpiecze-
nia wyraźnie wskazanych interesoacutew państwa obywateli oraz innych podmio-
toacutew a nie w celu ograniczenia jawności i przejrzystości działania
Przestrzegając zasady profesjonalizmu członek korpusu służby cywil-
nej w szczegoacutelności realizując zadania państwa posiada niezbędną wiedzę
dotyczącą funkcjonowania państwa podnosi kwalifikacje oraz rozwija wiedzę
zawodową potrzebną do jak najlepszego wykonywania pracy w urzędzie zna
akty prawne dotyczące funkcjonowania urzędu w ktoacuterym jest zatrudniony
oraz zapoznaje się z wszystkimi istotnymi okolicznościami faktycznymi i praw-
nymi prowadzonych przez siebie spraw zna zasady etyki korpusu służby
cywilnej i sumiennie ich przestrzega zna zasady służby cywilnej i sumiennie
ich przestrzega poddaje się weryfikacji znajomości zasad służby cywilnej dąży
do stosowania wysokich standardoacutew zarządzania publicznego wykorzystuje
wiedzę przełożonych kolegoacutew i podwładnych dzieli się z nimi własnym do-
świadczeniem zawodowym a jeżeli jest to uzasadnione korzysta z pomocy
ekspertoacutew efektywnie i racjonalnie zarządza posiadanymi zasobami kadro-
wymi i wykorzystuje w taki sposoacuteb czas pracy w wykonywaniu zadań dąży do
uzgodnień opartych na rzeczowej argumentacji jest gotoacutew do przyjęcia krytyki
uznania swoich błędoacutew i do naprawienia ich konsekwencji przez swoją posta-
wę dba o wizerunek służby cywilnej korzystając z zagwarantowanych praw
pracowniczych ma na względzie wynikające z przepisoacutew ograniczenia możli-
wości podjęcia zatrudnienia lub wykonywania innych zajęć a także wynikające
z przepisoacutew ograniczenia poufności informacji dotyczącej roacutewnież jego życia
osobistego korzystając z określonej w przepisach szczegoacutelnej ochrony stosun-
ku pracy urzędnika służby cywilnej ma na względzie cel tej szczegoacutelnej ochro-
ny ktoacuterym jest pozyskiwanie i zatrzymywanie w służbie cywilnej osoacuteb ktoacutere
swoacutej profesjonalny rozwoacutej wiążą z pracą w administracji rządowej oraz ochro-
na zatrudnienia w służbie cywilnej osoacuteb ktoacutere wykazały w swojej pracy zdol-
ność do profesjonalnego i etycznego zachowania członka korpusu służby
cywilnej a w szczegoacutelności przestrzegały zasady neutralności politycznej
i bezstronności służby cywilnej
Przestrzegając zasady odpowiedzialności za działanie lub zaniechanie
członek korpusu służby cywilnej w szczegoacutelności wykonuje zadania ze świa-
domością szczegoacutelnej odpowiedzialności wynikającej z publicznego charakteru
pełnionej służby przy wykonywaniu zadań kieruje się interesem publicznym
i efektywnością oraz zgodnością podejmowanych działań z przepisami jeżeli
zachodzi rozbieżność między przepisami prawa a interesem publicznym
Wojciech Wojtyła
158
sygnalizuje to przełożonym na każdym etapie realizacji zadań jest gotoacutew do
rozliczenia się przed przełożonymi i obywatelami z podejmowanych działań
w razie postawienia zarzutu naruszenia obowiązkoacutew członka korpusu służby
cywilnej nie podejmuje działań zmierzających do zakłoacutecenia sprawnego prze-
biegu postępowania mającego na celu ustalenie osoby za to odpowiedzialnej
jeżeli jest przekonany że polecenie służbowe przełożonego narusza zasady
służby cywilnej informuje go lub jego przełożonych na piśmie
Przestrzegając zasady racjonalnego gospodarowania środkami publicz-
nymi członek korpusu służby cywilnej w szczegoacutelności korzystając ze środkoacutew
publicznych do realizacji zadań państwa i proponując kierunki jego działań ma
na względzie interes państwa i obywateli oraz efektywne osiąganie celoacutew przy
racjonalnym wykorzystaniu środkoacutew powierzonych państwu przez obywateli
jest gotowy do rozliczenia swojej dbałości o środki i mienie publiczne
Realizując zasadę otwartości i konkurencyjności naboru członek kor-
pusu służby cywilnej organizując i przeprowadzając naboacuter w służbie cywilnej
w szczegoacutelności
1) ma na względzie dbałość o
a) roacutewny dostęp do służby publicznej
b) niedyskryminację z jakichkolwiek powodoacutew
c) zawodowe i rzetelne wykonywanie zadań państwa przez administrację
rządową
d) neutralność polityczną służby cywilnej
2) przez swoje działania
a) wzmacnia zaufanie obywateli do kompetencji osoacuteb ktoacutere realizują zadania
państwa
b) dba o to aby wyłaniano w drodze naboru osoby najlepiej przygotowane do
realizacji zadań państwa
c) daje gwarancje jawnej i efektywnej kontroli nad przebiegiem naboru
3) nie wywiera pozaustawowego wpływu ani nacisku na proces naboru nie
ulega takim wpływom lub naciskom a o ich wystąpieniu informuje właściwych
przełożonych
Podsumowanie
W niniejszym opracowaniu zwroacutecono uwagę na niezwykle istotny
z punktu widzenia każdej etyki zawodowej problem odpowiedzialności moral-
nej U podstaw przemyśleń znalazło się przekonanie że gwarancją rzetelnego
wywiązywania się z powierzonych człowiekowi zawodowych obowiązkoacutew leży
moment osobistej odpowiedzialności wynikający z jego naturalnej zdolności do
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
159
odpowiedzi na rozpoznaną wartość Owa odpowiedź ma charakter etyczny
Zaroacutewno sprawujący władzę jak i piastujący na roacuteżnym szczeblu urzędy admi-
nistracji publicznej są moralnie odpowiedzialni przed wspoacutelnotą za realizację
dobra wspoacutelnego W swojej pracy są oni w sposoacuteb szczegoacutelni zobowiązani do
ukazywania powinnościowego a więc moralnego charakteru dobra wspoacutelnego
oraz jego wyższości nad dobrem jednostkowym Osadzone na tak rozumianym
dobru wspoacutelnym inne cnoty moralne składają się na etos pracownika admini-
stracji publicznej
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 16 września 1982 r o pracownikach urzędoacutew państwowych
tj Dz U 2016 r poz 1511 ze zm
Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r o służbie cywilnej tj Dz U 2017 r poz 1889
ze zm
Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r o pracownikach samorządowych tj Dz U
2016 r poz 902 ze zm
Zarządzenie Nr 70 Prezesa Rady Ministroacutew z dnia 6 października 2011r
w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz
w sprawie zasad etyki korpusu służby cywilnej MP 2011 r Nr 93 poz 953
Literatura
Barankiewicz T Etyka urzędnicza ndash funkcje zasady i postawy bdquoMetryka Studia
z zakresu prawa osobowego i rejestracji stanu cywilnegordquo Rok IV 2014 Nr 2
Gogacz M Czym jest etyka zawodowa (w)Zagadnienie etyki zawodowej red
A Andrzejuk Warszawa 1998
Ingarden R Książeczka o człowieku Krakoacutew 2009
Jan Paweł II Encyklika Centesimus annus Rzym1 maja 1991
Jędrzejewski A Nikt nie jest dobry w samotności Filozofia społeczna ks Joacutezefa
Tischnera Radom 2006
Kość A Podstawy filozofii prawa Lublin 2005
Kotapka J Etyka w administracji publicznej (służbie cywilnej) bdquoZeszyty Na-
ukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im Witelona w Legnicyrdquo nr 4
2008
Kowalczyk S Człowiek a społeczność Zarys filozofii społecznej Lublin 2005
Kowalski T Kodeks etyczny a kształtowanie zasad etycznych w administracji
bdquoStudia Lubelskie Prace instytutu Prawa i Administracji PWSZ w Sulecho-
wierdquo Sulechoacutew 2005
Wojciech Wojtyła
160
Nogalski B Śniadecki J Etyka zarządzania przedsiębiorstwem Bydgoszcz 2001
Stasiak E Postawy etyczne pracownikoacutew administracji samorządowej bdquoAnnales
Etyka w życiu gospodarczymrdquo 2015 vol 19 No 1 Luty 2016
Stroacuteżewski W Istnienie i wartość Krakoacutew 1981
Ślipko T Zarys etyki ogoacutelne Krakoacutew 2004
Ślipko T Spacerem po etyce Krakoacutew 2010
Tokarczyk R Filozofia prawa Warszawa 2009
Wojtyła K Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne Lublin 1994
6
dr Grzegorz Zieliński351
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
International and national protection of the right to freedom of conscience
Streszczenie
Prawo do sprzeciwu sumienia jest zdefiniowane jako podstawowe pra-
wo człowieka Jest to prawna propozycja rozwiązania sytuacji w ktoacuterej wystę-
puje konflikt norm prawa cywilnego z normami religijnymi
Prawna ewolucja instytucji sprzeciwu sumienia w Europie nastąpiła
w trzech kolejnych etapach opisanych w tym artykule
Obecnie sprzeciw sumienia jest szczegoacutelnym mechanizmem ktoacutery
dotyczy tylko niektoacuterych zawodoacutew Na podstawie przepisoacutew lekarze pielę-
gniarki i położne mają prawo do powoływania się na klauzulę sumienia Wyda-
je się że wciąż koniecznie trzeba zroacutewnoważyć stosowanie klauzuli sumienia
i prawa pacjenta do świadczeń zdrowotnych w publicznym ubezpieczeniu
zdrowotnym poprzez nowelizacje w prawie
Słowa kluczowe
Wolność sumienia sprzeciw sumienia zawoacuted lekarza
Summary
The Right to Conscientious Objection is defined as fundamental human
right It is a legal proposal to resolve a situation in which there is a conflict of civil
law norms with religious norms
The legal evolution of conscientious objection in Europe happened in
three successive stages presented in this article
Currently Conscientious objection is a specific mechanism that affects only
certain professions Based on legal regulations physician nurses and midwives
have the right to invoke conscience clause It seems that still is necessarily to bal-
351 Adiunkt w Katedrze Prawa Zakład Nauk o Państwie i Prawie Wydział Nauk Eko-nomicznych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu
Grzegorz Zieliński
162
ance to use conscience clause and patients right to health benefits in public health
insurance by law amendments
Keywords
freedom of conscience conscientious objection doctors profession
Wstęp
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 roku już w preambule od-
nosi się do prawa wyznaniowego bdquohellipmy Naroacuted Polski-wszyscy obywatele
Rzeczypospolitej zaroacutewno wierzący w Boga będącego źroacutedłem prawdy spra-
wiedliwości dobra i piękna jak i nie podzielający tej wiary (hellip) w poczuciu od-
powiedzialności przed Bogiem lub własnym sumieniemrdquo352
Fundamentem wszelkich wyznaniowych unormowań prawa polskiego
jest konstytucyjnie gwarantowana każdemu człowiekowi wolność sumienia
i religii w art 53 Obecna Konstytucja dokonała zerwania z unormowaniami
Konstytucji z 1952 r ktoacutera zaliczała wolność sumienia i wyznania do praw
obywatelskich podlegających koncesjonowaniu przez państwo Uznano że
wolność sumienia i religii została przyznana każdemu człowiekowi a jej źroacute-
dłem jest przyrodzona godność osoby ludzkiej jako praprzyczyna wszelkich
wolności i praw człowieka i obywatela Przepis ten znajduje swoje gwarancje
w art 30 obowiązującej Konstytucji Brak jest jakichkolwiek ograniczeń pod-
miotowych tej wolności
W odniesieniu do małoletnich dzieci Ustawa Zasadnicza podkreśla pra-
wo rodzicoacutew do decydowania o wychowaniu religijnym zgodnie z własnymi
przekonaniami Jednak art 14 Konwencji Praw Dziecka z 20 listopada 1989 r
przyjęty przez Zgromadzenie Ogoacutelne ONZ respektuje wolność sumienia
i wyznania dzieci jednocześnie zobowiązuje rodzicoacutewopiekunoacutew dziecka do
ukierunkowania go w zakresie jego praw i w sposoacuteb zgodny z zasadami
prawem obyczajami religią do jakiej przynależą rodzice353
352 Konstytucja RP z 2 kwietnia 1997 r Preambuła 353 bdquo1 Państwa-Strony będą respektowały prawo dziecka do swobody myśli sumienia i wyznania 2 Państwa-Strony będą respektowały prawa i obowiązki rodzicoacutew lub w odpowiednich przypadkach opiekunoacutew prawnych odnośnie do ukierunkowania dziecka w korzystaniu z jego prawa w sposoacuteb zgodny z rozwijającymi się zdolnościami dziecka 3 Swoboda wyrażania wyznawanej religii lub przekonań może podlegać tylko takim ograniczeniom ktoacutere są przewidziane prawem i są konieczne do ochrony bezpieczeństwa narodowego i porządku publicznego zdrowia lub moralności społecznej bądź podstawowych praw i wolności innych osoacutebrdquo Konwencja o prawach dziecka art 14
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
163
Uzewnętrznianie przyjętej religii może się odbywać w sposoacuteb indywi-
dualny lub wspoacutelnotowy moacutewi o tym art 53 ust 2 Konstytucji bdquoWolność religii
obejmuje wolność wyznawania lub przyjmowania religii według własnego wy-
boru oraz uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi publicznie lub prywat-
nie swojej religii przez uprawianie kultu modlitwę uczestniczenie w obrzę-
dach praktykowanie i nauczanie Wolność religii obejmuje także posiadanie
świątyń i innych miejsc kultu w zależności od potrzeb ludzi wierzących oraz
prawo osoacuteb do korzystania z pomocy religijnej tam gdzie się znajdująrdquo Pod-
miotowy zakres omawianej wolności obejmuje zaroacutewno sferę indywidualną jak
i wspoacutelnotową a zatem podmiotami wolności religijnej są zaroacutewno osoby
fizyczne jak roacutewnież grupy stworzone do realizacji inspiracji religijnej ndash kościo-
ły i inne związki wyznaniowe
Istota wolności sumienia polega na możliwości swobodnego wyboru
światopoglądu religijnego i areligijnego Uzewnętrznianie religii rozumiane jest
przez prawodawcę w sposoacuteb szeroki W sensie pozytywnym jest to wolność do
działania ndash uprawianie kultu modlitwa uczestnictwo w obrzędach praktyko-
wanie nauczanie posiadanie świątyń i innych miejsc kultu korzystanie z po-
mocy religijnej wychowanie dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami W sen-
sie negatywnym obejmuje wolność od przymusu a więc zakaz do zmuszania
udziału lub zmuszania do powstrzymania do udziału w praktykach religijnych
Nikt nie może być także obowiązany przez państwo do ujawnia swego świato-
pogląduprzekonań religijnych
Dopuszczalne ograniczenia tego prawa zakłada artykuł 53 ust 5 Kon-
stytucji bdquoWolność uzewnętrzniania religii może być ograniczona jedynie
w drodze ustawy i tylko wtedy gdy jest to konieczne do ochrony bezpieczeń-
stwa państwa porządku publicznego zdrowia moralności lub wolności i praw
innych osoacutebrdquo Artykuł 27 ust 1 Ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wy-
znania354 roacutewnież wymienia katalog przepisoacutew ktoacuterych nie można naruszyć
bdquoDziałalność kościołoacutew i innych związkoacutew wyznaniowych nie może naruszać
przepisoacutew ogoacutelnie obowiązujących ustaw chroniących bezpieczeństwo
publiczne porządek zdrowie lub moralność publiczną władzę rodzicielską
albo podstawowe prawa i wolności innych osoacutebrdquo Dodatkowych ograniczeń
wolności religijnej nie usprawiedliwia nawet wprowadzenie stanu wojenne-
gonadzwyczajnego
Sprzeciw sumienia określany jest często jako klauzula sumienia W lite-
raturze przedmiotu rozumie się go jako bdquoprawną propozycję rozwiązania sytu-
acji w ktoacuterej dochodzi do kolizji norma prawa stanowionego z normami świa-
354 Tj DzU 1989 r Nr 29 poz 155
Grzegorz Zieliński
164
topoglądowymi lub religijnymirdquo355 W innym znaczeniu jest on roacutewnież możli-
wością odmowy wykonania obowiązku nałożonego zgodnie z prawem z powo-
łaniem się na przekonania religijne i moralne356 Sprzeciw sumienia jest insty-
tucją dotyczącą tylko niektoacuterych zawodoacutew w przypadku gdy wyraźnie ujawnia
się konflikt aksjologiczny pomiędzy normami prawnymi a religijnymi
Kwestia sprzeciwu sumienia wymaga odniesienia się do relacji zacho-
dzącej pomiędzy dwoma zbiorami norm zbiorem norm postępowania składa-
jących się na system prawa stanowionego oraz systemem norm etycznych
W określeniu wzajemnej zależności tych norm ważnym jest spostrzeżenie że
na danym terenie stanowiącym zakres jurysdykcji dowolnej władzy państwo-
wej wobec zamieszkujących ten teren ludzi poddanych jurysdykcji może obo-
wiązywać jeden system prawa stanowionego natomiast na danym obszarze
zamieszkujących ludzi wiązać mogą roacuteżne systemy norm etycznych w zależno-
ści od zroacuteżnicowania światopoglądowego kulturowego mieszkańcoacutew danego
terenu357
W społeczeństwie demokratycznym respektującym wolności sumienia
i wyznania wolność przekonań człowieka jako wyraz jego niezbywalnej godno-
ści odpowiada myśli Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka358 Wolności te
zostały także jednoznacznie potwierdzone w soborowej Deklaracji o wolności
religijnej359 bdquoStrzeżenie i wspieranie nienaruszalnych praw człowieka jest
istotnym obowiązkiem każdej władzy państwowejrdquo360 Wspieranie i strzeżenie
natomiast nie koncesjonowanie i znoszenie praw człowieka w tym wolności
jest zadaniem władzy publicznej Stąd wolność przekonań religii oraz wolność
sumienia i aprobowanego przez daną osobę systemu etycznego wynikającego
z przyjętego światopoglądu powinna znajdować się poza legislacją demokra-
tycznego państwa prawa Władza państwowa obowiązana jest jedynie do strze-
żenia i gwarantowania tej wolności361
355 Por J Pawlikowski Prawo do wyrażania sprzeciwu przez personel medyczny ndash problemy etyczno-prawne bdquoPrawo i Medycynardquo 2009 Nr 3 s 29 356 Por A Mezglewski H Misztal P Stanisz Prawo wyznaniowe Warszawa 2011 s 117-118 357 Por A Zoll Klauzula sumienia (w) Sprzeciw sumienia w praktyce medycznej ndash aspekty medyczne i prawne red P Stanisz J Pawlikowski M Ordon Lublin 2014 s 77 358 Powszechna Deklaracja Praw Człowieka proklamowana przez Zgromadzenie Ogoacutelne rodoacutew Zjednoczonych dnia 10 grudnia 1948 r tekst polski (w) Prawo międzynarodowe publiczne Wyboacuter dokumentoacutew red A Przyborowska-Klimczak Lublin 1995 s 184-190 359 Soboacuter Watykański II Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae (w) Soboacuter Watykański II Konstytucje Dekrety Deklaracje tekst polski Poznań 2002 s 410-421 360 Dignitatis humanae ust 6 361 Por A Mezglewski H Misztal P Stanisz Prawo wyznaniowe Warszawa 2011 s 117-118
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
165
Przedmiotowy zbioacuter uprawnień osoby ludzkiej wynikający z wolności
sumienia i wyznania jest obszerny a zarazem dość jasno zdefiniowany w litera-
turze W doktrynie zauważa się że do zakresu przedmiotowego wolności su-
mienia i wyznania należą uprawnienie do zakładania nowych związkoacutew wy-
znaniowych prawo do zmiany wyznania i przekonań religijnych prawo do mil-
czenia w kwestiach sumienia i wyznania prawo do manifestowania przekonań
w sprawach religijnych w tym nauczania oraz postępowania zgodnie z ich na-
kazami a więc praktykowanie uprawianie kultu modlenie się uczestniczenie
w obrzędach zaroacutewno indywidualnie jak i w zgromadzeniu publicznym prawo
do ochrony przekonań w sprawach religijnych oraz omawiane prawo do od-
mowy obowiązku nakazanego przez ustawę z powodu sprzeciwu362
1 Geneza prawa do sprzeciwu sumienia
Historyczne uzasadnienie prawa do sprzeciwu sumienia jest ściśle
związane z wolnością sumienia i jego relacją do wolności religijnej Podstawy
tego prawa można znaleźć w najstarszej tradycji judeochrześcijańskiej ktoacutera
podkreślała istnienie indywidualnego sumienia jako źroacutedła najwyższego prawa
działania Zasada ta znajduje się niewątpliwie w Pierwszym Liście św Pawła
Apostoła do Koryntian w ktoacuterym apostoł stwierdza że prawo zapisane w ser-
cach jest zbieżne z prawem objawionym przez Boga dla tych ktoacuterzy laquonie są pod
prawemraquo363
Petycje dotyczące wolności sumienia pojawiły się roacutewnież jako postulat
kościelnego i obywatelskiego nieposłuszeństwa w kwestiach religijnych wysu-
niętych przez Lutra na sejmie w Wormacji w 1521 r Następnie w 1663 roku
Karol II w Karcie Kroacutelewskiej Rhode uznał wolność sumienia za niezbędną dla
wolności religijnej364
361 Por A Zoll Klauzula sumienia (w) Sprzeciw sumienia w praktyce medycznej ndash aspekty medyczne i prawne red P Stanisz J Pawlikowski M Ordon Lublin 2014 s 78 362 Por J Sobczak W Sobczak Wolość sumienia i wyznania ndash prawo człowieka czy iluzja (w) Efektywność europejskiego systemu ochrony praw człowieka red J Jaskiernia Toruń 2012 s 17 363 bdquoDla Żydoacutew stałem się jak Żyd aby pozyskać Żydoacutew Dla tych co są pod Prawem byłem jak ten ktoacutery jest pod Prawem - choć w rzeczywistości nie byłem pod Prawem - by pozyskać tych co pozostawali pod Prawem Dla nie podlegających Prawu byłem jak nie podlegający Prawu - nie będąc zresztą wolnym od prawa Bożego lecz podlegając prawu Chrystusowemu - by pozyskać tych ktoacuterzy nie są pod Prawemrdquo 1 Kor 9 20-21 364 bdquoAll and everye person and persons may from tyme to tyme and all tymes hereafter freelye and fully hav and enjoye his and theyre owne judgements and consciences in matter of religious concernementsrdquo R L Perry J C Cooper Sources of Our Liberties New York 1972 s 170
Grzegorz Zieliński
166
2 Europejskie konstytucyjne gwarancje wolności i sprzeciwu
sumienia
Legalna ewolucja sprzeciwu sumienia w Europie nastąpiła w trzech na-
stępujących po sobie etapach Pierwszym stadium było oddzielenie wolności
sumienia od wolności religijnej Obie wolności zostały zagwarantowane w nie-
mieckiej konstytucji z 1849 r oraz w szwajcarskiej konstytucji z 1874 r w art
49 Drugim krokiem było przyznanie pierwszeństwa ochronie wewnętrznej
swobody sumienia przed zewnętrzną a nawet publiczną ekspresją Zasada ta
znajduje się w wyżej wymienionych konstytucjach Znacząca nowelizacja Usta-
wy Zasadniczej Republiki Federalnej Niemiec z 1949 r przyznawała wolności
sumienia status nienaruszanej i nie podlegającej żadnym wyraźnym ogranicze-
niom wynikającym z przepisoacutew ogoacutelnych lub jakiejkolwiek innej klauzuli365
Trzeci etap polegał na uznaniu poszanowania ogoacutelnej wolności działania
w życiu codziennym bez naruszania sumienia co oznaczało w praktyce uchwa-
lenie prawa do sprzeciwu sumienia gdy zaistniał sprzeczny obowiązek prawny
Ustawa Zasadnicza Republiki Federalnej Niemiec stwierdza bdquoNikt nie będzie
zmuszony do noszenia broni w służbie wojskowej przeciwko swemu sumieniu
Ustawa federalna powinna regulować szczegoacutełyrdquo366
Austriacka konstytucja wprowadza tę zasadę w art 9 [a] dodanym
w 1975 r Podobnie czynią to konstytucje Portugalii z 1976 r w art 41(6)367
i Hiszpanii z 1978 r w art 30(2) Holenderska konstytucja z 1983 r stwierdza
zwyczajnie a tym samym unika tworzenia jednoznacznego prawa konstytucyj-
nego że bdquoprawo wyraża warunki od ktoacuterych zagwarantowane zostanie zwol-
nienie z służby wojskowej poważnemu sprzeciwowi sumieniardquo368 Roacutewnież no-
wa konstytucja szwajcarska z 1998 r deklaruje że bdquoprawo przewiduje alterna-
tywną służbę cywilnąrdquo369 Obecnie na fali uchwalania nowych konstytucji by-
łych krajoacutew komunistycznych konstytucyjne prawo do odmowy służby woj-
365 Por A Tschentscher The Basic Law (Grundgesetz) The Constitution of the Federal Republic of Germany Bern Wurzburg 2008 s 18 366 Basic Law for the Federal Republic of Germany Grundgesetz art 4[3] 367 bdquoThe right to conscientious objection is guaranteed according to lawrdquo tj Prawo do sprzeciwu sumienia jest zagwarantowane zgodnie z prawem Konstytucja Portugalii z 1976 art 41(6) 368 bdquoThe law articulates the conditions upon which exemption from military service will be guaranteed to serious conscientious objectionrdquo Konstytucja holenderska z 2008 r art 13 369 Por B P Vermeulen Conscientious Objection in Dutch Law (w) Conscientious Objec-tion in the EC Countries red European Consortium for Church-State Research Mediolan 1992 s 273
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
167
skowej w obronie służby wojskowej uznawane jest min w Polsce Chorwacji
Słowenii Estonii Słowacji Czechach i Rosji
Poza granicami Europy to samo prawo do wolności i sprzeciwu sumie-
nia znajduje się w konstytucjach takich krajoacutew jak Brazylia Urugwaj Gujana
Surinam i Zambia370
Prawo konstytucyjne często rozwija się w ramach zwykłego ustawo-
dawstwa Uniwersalne prawo do sprzeciwu sumienia uznane w konstytucji
Portugalii uszczegoacutełowione zostało w Ustawie Prawo Wolności Religijnej
z 2001 r w artykule 12 i w doktrynie stanowi wzoacuter dla legislacji innych państw
europejskich371
3 Sprzeciw sumienia w prawie międzynarodowym
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 1948 roku ma szerokie zasto-
sowanie w zakresie wolności myśli sumienia i religii bdquoKażdy człowiek ma pra-
wo wolności myśli sumienia i wyznania prawo to obejmuje swobodę zmiany
wyznania lub wiary oraz swobodę głoszenia swego wyznania lub wiary bądź
indywidualnie bądź wespoacuteł z innymi ludźmi publicznie i prywatnie poprzez
nauczanie praktykowanie uprawianie kultu i przestrzeganie obyczajoacutewrdquo372
Podobny przepis znajduje się w Europejskiej Konwencji Praw Człowie-
ka z 1950 r i ponownie w Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich
i Politycznych z 1966 r Jest on prawie identyczny z Artykułem 9 (1) Europej-
skiej Konwencji Zaroacutewno Konwencja Europejska jak i Pakt uznają instytucję
sprzeciwu sumienia ponieważ określają one że termin bdquopraca przymusowa lub
obowiązkowardquo nie obejmuje bdquożadnej służby o charakterze wojskowym bądź
370 Por J de Sousa e Brito Conscientous Objection (w) Facilitating Freedom of Religion or Belief A Deskbook red T Lindholm W Cole Durham Jr B G Tahzib-Lie Martinus Nijhoff Publishers 2004 s 277 371 ldquo1 Freedom of conscience includes the right to object to the compliance of laws that contradict the imperative doctrines of onersquos own conscience within the limits of the rights and duties imposed by the Constitution and under the terms of the law that will possibly rule the exercise of the conscientious objection 2 The doctrines of conscience that are considered as imperative are those whose in-fringement involve a serious offence to onersquos moral integrity and consequently make any other behaviour as not demandable 3 Conscientious objectors to military service without excluding those who also invoke a conscientious objection to civil service have the right to a civil service system which respects the doctrine of their conscience as long as it is compatible with the principle of equalityrdquo Portuguese Law of Religious Freedom 2001 art 12 372 Powszechna Deklaracja Praw Człowieka art 18
Grzegorz Zieliński
168
służby wymaganej zamiast obowiązkowej służby wojskowej w tych krajach
ktoacutere uznają odmowę służby wojskowej ze względu na przekonaniardquo373
Międzynarodowe standardy prawne uznają wagę sprzeciwu sumienia
w korzystaniu z podstawowego prawa jednostki do wolności myśli sumienia
i religii Zakaz zabijania odwołuje się roacutewnież przez sumienie do aborcji W tym
przypadku w interesie państwa leży zagwarantowanie możliwości korzystania
z prawa ktoacutere przyznaje kobietom w ciąży prawo do aborcji ktoacutere jest ograni-
czone tylko wtedy gdy aborcja nie może być prawidłowo wykonana przez
kompetentny personel medyczny Tylko w takich przypadkach dopuszczalne
jest ograniczenie
Prawo międzynarodowe uznaje jednak roacutewnież że korzystanie z prawa
do klauzuli sumienia może podlegać koniecznym i proporcjonalnym ogranicze-
niom prawnym w celu ochrony praw innych osoacuteb w tym praw do życia zdro-
wia integralności fizycznej i dostępu do opieki zdrowotnej bez dyskryminacji
Ostatecznie powołanie się na sprzeciw sumienia przez lekarza nie może spo-
wodować odmowy skutecznego dostępu do potrzebnej opieki w tym do abor-
cji Kwestia ta była przedmiotem analizy międzynarodowych i regionalnych
organoacutew ds praw człowieka i takich organoacutew jak Komitet Praw Gospodar-
czych Społecznych i Kulturalnych ONZ (CESCR) Komitet ONZ ds Eliminacji
Dyskryminacji Kobiet (CEDAW) oraz Komisarz Rady Europy ds Praw Człowie-
ka374
Ustawa aborcyjna Zjednoczonego Kroacutelestwa z 1967 r jest aktem parla-
mentu ktoacutery legalizuje aborcje dokonywane przez zarejestrowanych lekarzy
i reguluje swobodne świadczenie takich praktyk medycznych za pośrednic-
twem National Health Service (NHS)
Ustawa zawiera klauzulę sumienia zezwalającą lekarzom na odmowę
udziału w przerywaniu ciąży ale zobowiązującą ich do udzielenia pomocy
w nagłych przypadkach gdy życie kobiety może być zagrożone Jednak Rada
BMA375 wyciąga wniosek że lekarze ktoacuterzy nie chcą uczestniczyć w aborcji
wciąż mają etyczny obowiązek kierowania pacjentoacutew do innego wspoacutełpracow-
nika a wstępne procedury prowadzące do aborcji takie jak składanie doku-
mentoacutew robienie badań mają charakter pomocniczy i mogą być uważane za
niezwiązane z klauzulą sumienia Sugeruje to że chociaż lekarze nie są prawnie
zobowiązani do autoryzowania lub wykonywania aborcji są zobowiązani do 373 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka art 4 374 Por J de Sousa e Brito Conscientous Objection (w) Facilitating Freedom of Religion or Belief A Deskbook red T Lindholm W Cole Durham Jr B G Tahzib-Lie Martinus Nijhoff Publishers 2004 s 283 375 British Medical Association (BMA) jest związkiem zawodowym i profesjonalnym dla lekarzy w Wielkiej Brytanii
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
169
zaangażowania się w opiekę przedoperacyjną i skierowanie kobiety na aborcję
niezależnie od ich osobistych przekonań
Dążenie do pełnego zagwarantowania wolności w sprawach religijnych
domaga się uznania prawa do odmowy wykonania czynności sprzecznej z su-
mieniem376 W orzecznictwie konstytucyjnym wspoacutełczesnych państw europej-
skich możliwość powołania się na klauzulę sumienia uważana jest za prawo
o charakterze fundamentalnym ktoacuterego ograniczenie może nastąpić jedynie
w sytuacjach wyjątkowych
Włoski Trybunał Konstytucyjny utrzymał w mocy konstytucyjność
przepisu prawnego ktoacutery nie pozwalał na sprzeciw sumienia sędziemu w orze-
czeniu aborcji do ktoacuterej dążyła kobieta małoletnia lub kobieta uznana za nie-
zdolną umysłowo Analogicznej decyzji można się spodziewać w ramach skargi
na przepis ktoacutery nie pozwala administratorom szpitali na powołanie się na
klauzulę sumienia i sprzeciwianie się aborcji w ich placoacutewkach
Z tego powodu hiszpański Sąd Konstytucyjny uznał że analizowany
projekt ustawy o aborcji jest sprzeczny z Konstytucją ponieważ brak w nim
było unormowań stanowiących o możliwości powołania się przez lekarzy i po-
mocniczy personel medyczny na klauzulę sumienia377
Uwzględniając rozwoacutej ustawodawstw poszczegoacutelnych państw człon-
kowskich Unii Europejskiej w Karcie Praw Podstawowych (wersja z 2007 r)
przyjęto że bdquouznaje się prawo do odmowy działania sprzecznego z sumieniem
zgodnie z ustawami krajowymi regulującymi korzystanie z tego prawardquo378
4 Sprzeciw sumienia w prawie polskim
Na mocy orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego wolność sumienia
i wyznania obejmuje nie tylko prawo do reprezentowania swobodnie wybrane-
go światopoglądu Wynika z niej przede wszystkim prawo do postępowania
zgodnie z własnym sumieniem a w konsekwencji także wolność od przymusu
376 Por A Mezglewski H Misztal P Stanisz Prawo wyznaniowe Warszawa 2011 s 119 377 Por W Johann B Lewaszkiewicz-Petrykowska Wolność sumienia i wyznania w orzecznictwie konstytucyjnym - status jednostki Biuletyn TK 1999 s 21 378 bdquo1 Każdy ma prawo do wolności myśli sumienia i religii Prawo to obejmuje wolność zmiany religii lub przekonań oraz wolność uzewnętrzniania indywidualnie lub wspoacutelnie z innymi publicznie lub prywatnie swej religii lub przekonań poprzez uprawianie kultu nauczanie praktykowanie i uczestniczenie w obrzędach 2 Uznaje się prawo do odmowy działania sprzecznego z własnym sumieniem zgodnie z ustawami krajowymi regulującymi korzystanie z tego prawardquo Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej art 10
Grzegorz Zieliński
170
postępowania wbrew swemu sumieniu379 Teza ta została sformułowana jesz-
cze na gruncie obowiązujących przepisoacutew Konstytucji z 1952 r ale zachowuje
ona swoją aktualność roacutewnież na gruncie obecnie obowiązującej ustawy zasad-
niczej
Wolność do własnych przekonań wolność sumienia i swobodnego
przyjmowania określonego światopoglądu w swoim wymiarze wewnętrznym
jest wolnością absolutną ktoacutera nie może być ograniczona Natomiast ograni-
czenie takie może odnosić się do uzewnętrznionych działań lub zaniechań da-
nej osoby wynikających z przyjętego systemu etycznego Podstawa prawna
takich ograniczeń znajduje się zaroacutewno w polskiej Konstytucji (art 31 ust 3)380
a także w wymienionych wyżej aktach prawa międzynarodowego Podstawą
takiego ograniczenia wolności zachowań zgodnych z sumieniem danej osoby
mogą być wolności i prawa innych osoacuteb a także bezpieczeństwo i porządek
publiczny
W radykalnych przypadkach wierność zasadom przyjętym w sumieniu
może prowadzić do odmowy wykonania obowiązku nałożonego przez prawo
Zdarza się że normy postępowania przyjęte w ramach określonej religii lub
zespołu przekonań pozostają w konflikcie z regułami ustanowionymi w obo-
wiązujących przepisach
5 Sprzeciw sumienia w zawodach medycznych
O klauzuli sumienia moacutewi się zazwyczaj w odniesieniu do lekarzy i to
w dość wąskim zakresie bo przeważnie w odniesieniu do aborcji Obowiązują-
ce przepisy określają możliwość zastosowania sprzeciwu sumienia przez osoby
wykonujące zawody medyczne tj lekarzy pielęgniarki i położne Pojawia się
pytanie czy sprzeciw sumienia ma tylko takie wąskie znaczenie czy też należy
postulować szeroki zasięg tej instytucji prawnej Już bowiem z samej zasady
roacutewności będącej fundamentalną zasadą naszego porządku konstytucyjnego
może wynikać szeroki zakres klauzuli sumienia381 Z kolei ten punkt widzenia
został całkowicie odrzucony w Stanowisku Komitetu Bioetyki przy Prezydium
379 Wyrok TK z dnia 15 stycznia 1991 r U 890 OTK 1991 Nr 1 poz 8 380 bdquoOgraniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego bądź dla ochrony środowiska zdrowia i moralności publicznej albo wolności i praw innych osoacuteb Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i prawrdquo Konstytucja RP z 2 kwietnia 1997 r art 31 ust3 381 Por A Zoll Klauzula sumienia (w) Sprzeciw sumienia w praktyce medycznej ndash aspekty medyczne i prawne red P Stanisz J Pawlikowski M Ordon Lublin 2014 s 81
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
171
PAN z dnia 12 listopada 2013 r W pkt 9 zawarto bdquoZgodnie z polskim prawem
uprawnienie do odmowy wykonania świadczenia zdrowotnego sprzecznego
z własnym sumieniem przysługuje wyłącznie osobie wykonującej zawoacuted leka-
rza lekarza dentysty albo zawoacuted pielęgniarki lub położnej Prawa do powołania
się na klauzulę sumienia nie mają przedstawiciele innych zawodoacutew medycz-
nych w szczegoacutelności farmaceucirdquo382
Prawo stosowania sprzeciwu sumienia potwierdzają normy deontolo-
giczne dla lekarzy pielęgniarek i położnych tj Kodeks Etyki Lekarskiej383 oraz
Kodeks Etyki Pielęgniarki i Położnej Rzeczypospolitej Polskiej384 Obowiązujące
regulacje prawne nie zakładają możliwości stosowania klauzuli sumienia przez
ratownikoacutew medycznych aptekarzy albo diagnostoacutew laboratoryjnych Rola
sumienia w zawodzie aptekarza została jednak znacząco podkreślona w art 3
Kodeksu Etyki Aptekarza Rzeczypospolitej Polskiej bdquoAptekarz będąc osobiście
odpowiedzialnym za wykonywaną pracę jest wolny w podejmowaniu swoich
zachowań zgodnie ze swym sumieniem i wspoacutełczesną wiedzą medycznąrdquo385
Kodeks Etyki Zawodowej Ratownika Medycznego precyzuje ponadto że
bdquoRatownik medyczny ma prawo odmoacutewić uczestnictwa w zabiegach i ekspery-
mentach ktoacutere są sprzeczne z uznawanymi przez niego normami etycznymirdquo386
Podobnie stanowi Kodeks Etyki Diagnosty Laboratoryjnego dopuszczając
w przypadku zaistnienia konfliktu z własnym sumieniem odmowę przez dia-
gnostę laboratoryjnego wzięcia udziału w powierzonych mu czynnościach
z uwzględnieniem poinformowania o tym fakcie zainteresowanych oraz swoich
przełożonych
Aktualnie obowiązujące przepisy klarownie określają że lekarze oraz
pomocniczy personel medyczny mają prawo powstrzymania się od wykonania
świadczeń zdrowotnych niezgodnych z zasadami ktoacutere przyjęli w sumieniu
Ustawa z 5121996 r o zawodach lekarza i lekarza dentysty (ZawLekU)387
uznaje to prawo w przypadku lekarzy w tym roacutewnież dentystoacutew Podobne
uprawnienie pielęgniarek i położnych reguluje ustawa z dnia 15 lipca 2011r
382 Ibid 383 bdquoDla wypełnienia swoich zadań lekarz powinien zachować swobodę działań zawodowych zgodnie ze swoim sumieniem i wspoacutełczesną wiedzą medycznąrdquo Kodeks Etyki Lekarskiej art 4 384 bdquoPielęgniarkapołożna ma prawo odmoacutewić uczestnictwa w zabiegach i eksperymentach biomedycznych ktoacutere są sprzeczne z uznawanymi przez nią normami etycznymirdquo Kodeks Etyki Pielęgniarki i Położnej Rzeczypospolitej Polskiej II (6) 385 A Jacek M Nagoacuterska Klauzula sumienia Edukacja Prawnicza 2017 nr 2 s 51 386 Kodeks Etyki Zawodowej Ratownika Medycznego art 20 387 Tekst jedn DzU z 2017 r poz 125
Grzegorz Zieliński
172
o zawodach pielęgniarki i położnej388 Nie ma więc wątpliwości że zgodnie
z tymi przepisami osoby wykonujące zawody lekarza pielęgniarki oraz położ-
nej mogą w szczegoacutelności odmoacutewić uczestnictwa w zabiegu np przerwania
ciąży
Artykuł 39 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty w obowiązu-
jącym brzmieniu wskazuje na możliwość powstrzymania się przez lekarza od
wykonania świadczeń zdrowotnych niezgodnych z jego sumieniem [] jak też
na obowiązek wskazania przez lekarza odmawiającego udzielania świadczenia
realnych możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub w pod-
miocie leczniczym Skorzystanie z klauzuli sumienia przez lekarza jest jedno-
cześnie związane z uzasadnieniem i odnotowaniem tego faktu w dokumentacji
medycznej Lekarz wykonujący swoacutej zawoacuted ma oproacutecz tego obowiązek uprzed-
niego powiadomienia na piśmie przełożonego
Odrębna sytuacja ma miejsce woacutewczas gdy zwłoka w udzieleniu pomo-
cy zdrowotnej co do ktoacuterej lekarz pielęgniarka lub położna zgłasza sprzeciw
sumienia powoduje niebezpieczeństwo powstania groźnych konsekwencji dla
zdrowia lubi życia pacjenta W takim momencie na mocy obowiązujących
przepisoacutew możliwość powołania się na klauzulę sumienia zostaje ograniczona
Lekarze i pomocniczy personel medyczny nie mogą naruszać ciążącego na nich
pierwszorzędnego obowiązku udzielania pomocy w każdym przypadku zaist-
nienia niebezpieczeństwa utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu
korzystając z prawa do powstrzymania się od dokonania zabiegu sprzecznego
z sumieniem
Artykuł 121 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej stanowi że
osoby wykonujące ten zawoacuted mają obowiązek udzielania pomocy w każdym
przypadku niebezpieczeństwa utraty życia oraz poważnego uszczerbku na
zdrowiu pacjenta zgodnie z posiadanymi przez siebie kwalifikacjami Należy go
poroacutewnać z art 30 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty ktoacutery stano-
wi że bdquolekarz ma obowiązek udzielać pomocy lekarskiej w każdym przypadku
gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty
życia ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia oraz
w innych przypadkach niecierpiących zwłokirdquo Dokonując powyższej analizy
A Zoll przekonująco wskazywał że o ile można byłoby uznać za zasadną nie-
możność powołania się na klauzulę sumienia woacutewczas gdy potrzebującemu
pomocy w razie zwłoki może grozić bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty
życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu o tyle nie można powiedzieć tego
samego w odniesieniu do bdquoinnego przypadku nie cierpiącego zwłokirdquo Przesłan-
388 Tj DzU z 2011 r Nr 174 poz 1039
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
173
ka spełniona w art 30 doznaje zawężenia ze względu na unormowania Między-
narodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych w ktoacuterym zawarto min
zakaz poddawania kogokolwiek przymusowi stanowiącemu zamach na jego
wolność posiadania lub przyjmowania swobodnie wybranego wyznania lub
przekonań bdquoW sytuacji zagrożenia życia lub niebezpieczeństwa ciężkiego
uszczerbku na zdrowiu zasadne jest przyjęcie że zagrożone dobra muszą
w hierarchii wyprzedzać indywidualną wolność lekarza przed przymusem pod-
jęcia działań sprzecznych z jego sumieniem Myślę że nawet konieczne byłoby
zastrzeżenie że chodzi o bezpośrednie zagrożenie tych doacutebr a nie tylko jak to
określa art 30 możliwość zagrożenia Poza taką sytuacją musi być silniej chro-
niona wolność sumienia przed przymusem do działań sprzecznych z sumie-
niemrdquo 389
A Wojciechowska-Nowak zaprezentowała pogląd że bdquoklauzula sumie-
nia z jednej strony chroni lekarza i jego światopogląd z drugiej zaś ma na celu
ochronę zdrowia i praw pacjenta czyli realną możliwość uzyskania wszystkich
świadczeń zdrowotnych ktoacutere są legalnerdquo390 Odmienny punkt widzenia doty-
czący korzystania z klauzuli sumienia w praktyce lekarskiej wyraziło prezy-
dium Naczelnej Rady Lekarskiej dnia 6 grudnia 2013 r bdquoPodczas wykonywania
zawodu lekarz powinien postępować zgodnie z nakazami i zakazami wynikają-
cymi z przyjętych przez siebie zasad moralnych światopoglądu oraz wyznawa-
nych przekonań religijnych Lekarze mogą zostać pozbawieni tego prawa tylko
w sytuacjach niecierpiących zwłoki wynikających z zagrożenia życia lub cięż-
kiego uszkodzenia zdrowia pacjentoacutew Prawa innych osoacuteb tak długo jak nie
dochodzi do zagrożenia ich życia i zdrowia nie mogą być podstawą do ograni-
czania lekarza w postępowaniu zgodnym ze wskazaniami swojego sumieniardquo391
Najważniejsze znaczenie dla stosowania przez lekarzy figury prawnej -
sprzeciw sumienia miał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 październi-
ka 2015 r Stanowi on że bdquow świetle art 53 ust 1 Konstytucji oraz aktoacutew prawa
międzynarodowego prawo do sprzeciwu sumienia powinno być uznane za
prawo pierwotne względem jego ograniczeńrdquo392 Artykuł 39 zakwestionowanej
389 A Mezglewski H Misztal P Stanisz Prawo wyznaniowe Warszawa 2011 s 120 390 A Wojciechowska-Nowak Etyczno-prawne aspekty korzystania przez lekarza z klauzuli sumienia Sprawozdanie z seminarium zorganizowanego przez Wydział Prawa i Administracji UW w lutym 2002 r Państwo i Prawordquo 2002 Nr 7 s 97 391 A Jacek M Nagoacuterska Klauzula sumienia Edukacja Prawniczardquo 2017 nr 2 s 51 392 bdquo1 Art 39 zdanie pierwsze w związku z art 30 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz U z 2015 r poz 464) w zakresie w jakim nakłada na lekarza obowiązek wykonania niezgodnego z jego sumieniem świadczenia zdrowotnego w bdquoinnych przypadkach niecierpiących zwłokirdquo jest niezgodny z zasadą
Grzegorz Zieliński
174
ustawy nie zakłada przywileju dla lekarza gdyż wolność sumienia każdego
człowieka jest kategorią pierwotną ktoacuterą prawo konstytucyjne oraz regulacje
międzynarodowe jedynie poręczają Wolność sumienia ndash w tym ten jej element
ktoacuterym jest sprzeciw sumienia ndash musi być respektowana niezależnie od tego
czy istnieją przepisy ustawowe ją potwierdzające czy też nie Ustawodawca
zatem musi respektować konstytucyjne warunki ustanawiania ograniczeń wol-
ności i praw człowieka i obywatela393 Trybunał Konstytucyjny orzekł ponadto
że obowiązek wskazania bdquorealnych możliwości uzyskania tego świadczenia
u innego lekarza lub w podmiocie leczniczymrdquo stanowi ograniczenie wolności
sumienia Zabezpieczenie konstytucyjne tej wolności sumienia chroni jednostkę
nie tylko przed zmuszaniem jej do podjęcia bezpośredniego zamachu na chro-
nione dobro lecz także przed takim postępowaniem niezgodnym z sumieniem
jednostki ktoacutere pośrednio prowadzi do nieakceptowalnego etycznie skutku
Chroni szczegoacutelnie przed przymusem wspoacutełdziałania w osiąganiu niegodziwe-
go celu
Budzącym kontrowersję pozostawał także przepis ustawowy zgodnie
z ktoacuterym to lekarz był osobiście zobowiązany do udzielenia pacjentowi infor-
macji o realnych możliwościach uzyskania świadczenia medycznego Trybunał
Konstytucyjny stwierdził że regulacja taka jest narzędziem nieprzydatnym do
osiągnięcia celu założonego przez ustawodawcę ndash zapewnienia pacjentowi jak
prawidłowej legislacji wywodzoną z art 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i art 53 ust 1 w związku z art 31 ust 3 Konstytucji 2 Art 39 zdanie pierwsze ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie w jakim nakłada na lekarza powstrzymującego się od wykonania świadczenia zdrowotnego niezgodnego z jego sumieniem obowiązek wskazania realnych możliwości uzyskania takiego świadczenia u innego lekarza lub w innym podmiocie leczniczym jest niezgodny z art 53 ust 1 w związku z art 31 ust 3 Konstytucji 3 Art 39 zdanie drugie ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie w jakim zobowiązuje lekarza wykonującego zawoacuted na podstawie stosunku pracy lub w ramach służby korzystającego z prawa do odmowy wykonania świadczenia zdrowotnego niezgodnego z jego sumieniem do uprzedniego powiadomienia na piśmie przełożonego a) jest zgodny z art 53 ust 1 w związku z art 31 ust 3 Konstytucji b) nie jest niezgodny z art 53 ust 7 Konstytucji 4 Art 39 zdanie pierwsze ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie w jakim zobowiązuje lekarza korzystającego z prawa do odmowy wykonania świadczenia zdrowotnego niezgodnego z jego sumieniem do uzasadnienia i odnotowania tego faktu w dokumentacji medycznej a) jest zgodny z art 53 ust 1 w związku z art 31 ust 3 Konstytucji
b) nie jest niezgodny z art 53 ust 7 Konstytucjirdquo Wyrok TK z dnia 7 października 2015 r K 1214 Legalis nr 1337033
393 Por A Jacek M Nagoacuterska Klauzula sumienia Edukacja Prawniczardquo 2017 nr 2 s 51
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
175
najszybszego uzyskania świadczenia Stąd trafnym wydaje się być postulat by
ustawodawca moacutegł i powinien zastosować inne bardziej efektywne sposoby
informowania pacjenta o realnej możliwości uzyskania świadczenia zdrowot-
nego394
A Jacek i M Nagoacuterska zauważają że skutki powyższego wyroku są
szczegoacutelnie dotkliwe dla pacjentoacutew W przypadku bowiem kiedy lekarz odmoacute-
wi wykonania świadczenia zdrowotnego powołując się na klauzulę sumienia
pacjenci nie posiadają informacji dotyczących podmiotu leczniczego lub leka-
rza do ktoacuterych powinni się udać w celu uzyskania świadczenia zdrowotnego
Stosowanie klauzuli sumienia przez lekarzy udzielających świadczeń gwaran-
towanych w systemie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego może spowo-
dować że pacjenci nie otrzymają świadczenia ktoacutere gwarantuje im system395
Należy zauważyć że wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 paź-
dziernika 2015 r ma zastosowanie roacutewnież do art 12 ustawy z 5 lipca 2011 r
o zawodach pielęgniarki i położnej Skutkiem wyroku Trybunału są takie same
konsekwencje dla pacjentoacutew jak w przypadku zastosowania klauzuli sumienia
przez lekarzy tj brak informacji dla pacjentoacutew odnośnie do podmiotu leczni-
czego lub pielęgniarkipołożnej do ktoacuterych pacjenci powinni się udać w celu
uzyskania świadczenia zdrowotnego a także nieudzielenie gwarantowanego
świadczenia w systemie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego396
Podsumowanie
Wyrok Trybunału mimo iż jest dyskusyjny chroni lekarza przed
wspoacutełdziałaniem w czynie ktoacutery uznaje zgodnie z swoim sumieniem za niego-
dziwy To nie lekarz powinien udzielać takich informacji Ze względu na prawne
dopuszczenie aborcji w przypadku tzw przesłanek eugenicznych oraz krymi-
nalnych kobieta decydująca się na dokonanie takiego czynu powinna uzyskać
potrzebne informacje w placoacutewce lub stosownym urzędzie gdzie aborcja może
być przeprowadzona Trybunał Konstytucyjny słusznie zauważył że nie może
być obowiązkiem lekarzy zbieranie informacji kto i gdzie jest gotowy do doko-
nania np aborcji
Obecne regulacje prawne nie zapewniają dostępu do systemu informa-
cyjnego dla pacjentoacutew ktoacuterym lekarz czy pielęgniarkapołożna odmoacutewili wy-
konania świadczenia zdrowotnego korzystając z klauzuli sumienia Konieczne
394 Wyrok TK z dnia 7 października 2015 r K 1214 Legalis nr 1337033 395 Por A Jacek M Nagoacuterska Klauzula sumienia Edukacja Prawniczardquo 2017 nr 2 s 51 396 Ibidem
Grzegorz Zieliński
176
więc powinno być przeprowadzenie takich zmian legislacyjnych ktoacutere doko-
nywałyby zroacutewnoważenie prawa lekarzy i pielęgniarekpołożnych do swobod-
nego korzystania z klauzuli sumienia oraz praw pacjentoacutew do uzyskania nale-
żącego im się świadczenia gwarantowanego w ramach systemu powszechnego
ubezpieczenia zdrowotnego
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 2 kwietnia 1997 r Konstytucja RP Dz U Nr 78 poz 483 ze zm
Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z dnia 4 li-
stopada 1950 r DzU 1993 nr 61 poz 284
Rezolucja Zgromadzenia Ogoacutelnego ONZ 217 A (III) z dniu 10 grudnia 1948 r
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka (httpwwwbbpogovplPrawa
PNZPDPCZpdf dostępne 30 11 2017 r)
Konstytucja Kroacutelestwa Niderlandoacutew z dnia 28 marca 1814 r (Verzameling Ne-
derlandse Wetgevingrdquo Deel 1 199899 tłum Andrzej Głowacki Warszawa
Wydawnictwo Sejmowe 2003 r)
Ustawa zasadnicza Republiki Federalnej Niemiec z dnia 23 maja 1949 r Basic
Law for the Federal Republic of Germany Grundgesetz (Federal Law Gazette I
p 2438)
Ustawa z dnia 15 lipca 2011r o zawodach pielęgniarki i położnej Dz U 2016 r
poz 1251 ze zm
Ustawa z dnia 5 grudnia1996 r o zawodach lekarza i lekarza dentysty 2017 r
poz 125 ze zm
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r o gwarancjach wolności sumienia i wyznania Dz
U 2017 r poz 1153 ze zm
Orzecznictwo
Wyrok TK z dnia 15 stycznia 1991 r U 890 OTK 1991
Wyrok TK z dnia 7 października 2015 r K 1214 Legalis nr 1337033
Literatura
De Sousa e Brito J Conscientous Objection (w) Facilitating Freedom of Religion
or Belief A Deskbook red Lindholm T Cole Durham W Jr Tahzib-Lie B G
Martinus Nijhoff Publishers 2004
Jacek A Nagoacuterska M Klauzula sumienia Edukacja Prawniczardquo 2017 nr 2
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
177
Johann W Lewaszkiewicz-Petrykowska B Wolność sumienia i wyznania
w orzecznictwie konstytucyjnym - status jednostki Biuletyn TK 1999
Mezglewski A Misztal H Stanisz P Prawo wyznaniowe Warszawa 2011
Pawlikowski J Prawo do wyrażania sprzeciwu przez personel medyczny ndash pro-
blemy etyczno-prawne bdquoPrawo i Medycynardquo 2009 Nr 3
Perry R L Cooper J C Sources of Our Liberties New York 1972
Sobczak J Sobczak W Wolość sumienia i wyznania ndash prawo człowieka czy ilu-
zja (w) Efektywność europejskiego systemu ochrony praw człowieka red
J Jaskiernia Toruń 2012
Tschentscher A The Basic Law (Grundgesetz) The Constitution of the Federal
Republic of Germany Bern Wurzburg 2008
Vermeulen B P Conscientious Objection in Dutch Law (w) Conscientious Objec-
tion in the EC Countries red European Consortium for Church-State Research
Mediolan 1992
Wojciechowska-Nowak A Etyczno-prawne aspekty korzystania przez lekarza
z klauzuli sumienia Sprawozdanie z seminarium zorganizowanego przez
Wydział Prawa i Administracji UW w lutym 2002 r Państwo i Prawordquo 2002
Nr 7
Zoll A Klauzula sumienia (w) Sprzeciw sumienia w praktyce medycznej ndash
aspekty medyczne i prawne red Stanisz P Pawlikowski J Ordon M Lublin
2014
Inne
Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae Soboacuter Watykański II z dnia
9 grudnia 1965 r (httpwwwzaufajcomsobor-vaticanum-ii-359html do-
stępne 30 11 2017r
Kodeks Etyki Zawodowej Ratownika Medycznego przyjęty na I Ogoacutelnopolskim
Kongresie Ratownikoacutew Medycznych Krakoacutew 11-12 października 2013 r
Uchwała IV Krajowego Zjazdu Pielęgniarek i Położnych z dnia 9 grudnia 2003 r
Kodeks Etyki Pielęgniarki i Położnej Rzeczypospolitej Polskiej
Uchwała Nadzwyczajnego II Krajowego Zjazdu Lekarzy z 14 grudnia 1991 Ko-
deks Etyki Lekarskiej
6
dr Monika Żuchowska-Grzywacz397
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
A sustainable product and legal regulations
Streszczenie
W opracowaniu podjęta została proacuteba zdefiniowania i umiejscowienia
w systemie prawa pojęcia zroacutewnoważonego produkturdquo wywodzącego się
i ściśle związanego ze zroacutewnoważonym rozwojem Analizie poddane zostało
pojęcie zroacutewnoważonego rozwoju produktu ekologicznego ktoacutery stał się
punktem wyjściowym dla Autorki do osadzenia w systemie prawa tytułowego
produktu zroacutewnoważonego
Celem niniejszego opracowania jest zaprezentowanie wybranych
aspektoacutew dotyczących zroacutewnoważonego rozwoju produktu ekologicznego
i wreszcie proacutebą powiązania pojęcia zroacutewnoważony produkt z systemem pra-
wa Została dokonana analiza treści aktoacutew prawnych opracowań periodykoacutew
i biuletynoacutew Wykorzystano roacutewnież dane udostępnione na portalach interne-
towych oraz informacje zamieszczane na oficjalnych stronach internetowych
instytucji UE
Zaprezentowane poniżej aspekty wskazują na aktualność analizowane-
go zagadnienia i są proacutebą sformułowania wnioskoacutew de lege ferenda w zakresie
zroacutewnoważonego produktu
Słowa kluczowe
produkt zroacutewnoważony zroacutewnoważony rozwoacutej produkt ekologiczny
Summary
The paper attempts to define and place in the legal system the concept of
a sustainable productrdquo which is derived and closely related to sustainable devel-
opment The concept of sustainable development an ecological product became
the starting point for the author to embed the title of sustainable product in the
system
397Adiunkt w Katedrze Prawa Zakład Prawa Publicznego Wydział Nauk Ekonomicz-nych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Puła-skiego w Radomiu adwokat
Monika Żuchowska - Grzywacz
179
The aim of this paper is to present some aspects of sustainable develop-
ment an ecological product and finally an attempt to link the concept of a sus-
tainable product to the legal system The content of legal acts studies periodicals
and newsletters was analyzed The data provided on the websites and infor-
mation posted on the official websites EU were also used
The aspects outlined below demonstrate the relevance of the problem and
are an attempt to formulate a de lege ferenda for a sustainable product
Key words
sustainable product sustainable development ecological product
Wstęp
Koncepcja zroacutewnoważonego rozwoju poruszona została w latach 70
i w związku z rosnącą świadomości zagrożeń środowiska stała się istotnym
nurtem zaroacutewno na poziomie międzynarodowym jak i unijnym Założeniem
woacutewczas stało się takie gospodarowanie zasobami by jak najefektywniej wy-
korzystywać możliwości gospodarek nie wyrządzając przy okazji szkody śro-
dowisku Podstawowym celem zroacutewnoważonego rozwoju było i jest dążenie do
wzrostu konkurencyjności gospodarek przy uwzględnieniu problemoacutew śro-
dowiskowych (tj zanieczyszczenia środowiska emisji gazoacutew cieplarnianych
energii odnawialnej) by stworzyć jak najlepsze warunki do rozwoju przedsię-
biorstw i życia społeczeństw398
O ile zroacutewnoważony rozwoacutej jest powszechnie znanym w literaturze
przedmiotu to zroacutewnoważony produkt jeszcze nie zakorzenił się w niej w nale-
żyty sposoacuteb
Brakuje odniesienia filozoficznego i umiejscowienia tego terminu na
gruncie prawa w matrycy dyscyplinarnej zroacutewnoważonego rozwoju W jego
ramach zakłada się poszukiwanie ekonomicznej i ekologicznej wizji cywiliza-
cyjnej satysfakcjonującej konsumentoacutew
Można twierdzić że zroacutewnoważony produkt jest skutkiem zroacutewnowa-
żonego rozwoju podkreślić jednak należy że jest roacutewnież jego stymulatorem
1 Zroacutewnoważony rozwoacutej w przepisach prawa
Pojęcie zroacutewnoważonego rozwoju pochodzi pierwotnie z leśnictwa
a stworzone zostało przez Hansa Carla von Carlowitza Oznaczało ono pierwot-
398 T Taczanowski Prawo żywnościowe w warunkach członkostwa Polski w Unii Europejskiej Warszawa 2009 s 47
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
180
nie sposoacuteb gospodarowania lasem polegający na tym że wycina się tylko tyle
drzew ile może w to miejsce urosnąć tak by las
Zroacutewnoważony rozwoacutej to rozwoacutej ktoacutery zaspokaja potrzeby obecne nie
zagrażając możliwościom zaspokojenia potrzeb przyszłych pokoleń Opiera się
na dwoacutech podstawowych pojęciach
pojęciu bdquopotrzebrdquo w szczegoacutelności podstawowych potrzeb najbiedniejszych
na świecie ktoacuterym należy nadać najwyższy priorytet
pojęciu ograniczeń narzuconych zdolności środowiska do zaspokojenia po-
trzeb obecnych i przyszłych przez stan techniki i organizacji społecznej399
Punktem odniesienia dla definicji zroacutewnoważonego rozwoju są regula-
cje zawarte w dokumentach Narodoacutew Zjednoczonych mianowicie
Zroacutewnoważony rozwoacutej Ziemi to rozwoacutej ktoacutery zaspokaja podstawowe potrze-
by wszystkich ludzi oraz zachowuje chroni i przywraca zdrowie i integralność
ekosystemu Ziemi bez zagrożenia możliwości zaspokojenia potrzeb przyszłych
pokoleń i bez przekraczania długookresowych granic pojemności ekosystemu
Ziemi400
Koncepcja zroacutewnoważonego rozwoju jest koncepcją ktoacutera w dużym
uproszczeniu ma na celu doskonalenie gospodarek w kwestii efektywniejszego
korzystania z zasoboacutew co w konsekwencji stworzy bardziej przyjazne warunki
dla środowiska i zwiększy konkurencyjność gospodarek
Pierwsza definicja koncepcji zroacutewnoważonego rozwoju została sformu-
łowana w 1987 roku w Raporcie Światowej Komisji Środowiska i Rozwoju401
Definicja zawarta w tym dokumencie do dziś wyjaśnia sedno koncepcji zroacutew-
noważonego rozwoju jako bdquoprocesu mającego na celu zaspokojenie aspiracji
rozwojowych młodego pokolenia w sposoacuteb umożliwiający realizację tych sa-
mych dążeń następnym pokoleniomrdquo Tak zdefiniowany cel odnosi się zaroacutewno
do ochrony ziemskich zasoboacutew naturalnych jak i zbiorczo przedstawia wszyst-
kie wyzwania i problemy doczesnego świata w tym łamanie praw człowieka
i roacutewności płci kultur Kolejny raport ukazał się w 1987 roku i nosił nazwę
bdquoNasza wspoacutelna przyszłośćrdquo Powstał podczas obrad Światowej Komisji Środo-
wiska i Rozwoju ONZ To z niego pochodzi przytoczona definicja zroacutewnoważo-
nego rozwoju
399 B Piontek Koncepcja rozwoju zroacutewnoważonego i trwałego Polski Warszawa 2002 s 112 400 httpwwwunorgdocumentsgares42ares42-187htm [dostęp 21 paździer-nika 2017r] 401 httpwwwunescopledukacjadekada-edukacji-nt-zrownowazonego-rozwojuun esco-a- zrownowazony-rozwoj [dostęp 22 października 2017 r]
Monika Żuchowska - Grzywacz
181
Podstawowym założeniem jest idea wzrostu gospodarczego i podziału
korzyści w sposoacuteb roacutewnomierny oraz wzrost ktoacutery jest stabilny w długim
okresie i jednocześnie wspoacutelny dla wszystkich gospodarek i społeczeństw oraz
gwarantuje zintegrowane działanie
Drugą z kwestii jest ochrona środowiska naturalnego i jego zasoboacutew po
to by zachować je dla przyszłych pokoleń Celem jest stworzenie planu ekono-
micznie racjonalnych rozwiązań ktoacutere po wprowadzeniu zagwarantują po-
wstrzymanie negatywnych skutkoacutew działalności przedsiębiorstw (ograniczą
zużycie zasoboacutew zmniejszą skażenie środowiska)
Ostatnią płaszczyzną działalności jest społeczeństwo a dokładniej jego
rozwoacutej W tej kategorii nacisk kładziony jest przede wszystkim na zroacutewnanie
podstawowych praw człowieka w takich kwestiach jak dostęp do wody środ-
koacutew czystości i ochrony zdrowia ale też wpływ na własną przyszłość i jej
kształtowanie Ważnym światowym punktem w rozwoju koncepcji zroacutewnowa-
żonego rozwoju był Szczyt Ziemi w Rio de Janeiro w 1992 roku To na nim zo-
stała przyjęta Deklaracja z Rio i bdquoAgenda 21402rdquo
W pierwszym dokumencie zawierały się zasady obejmujące zaroacutewno
prawa jak i obowiązki państw gwarantujące trwały rozwoacutej ludzkości zapew-
niający jednocześnie godne warunki życia ndash a długotrwały wzrost gospodarczy
jest możliwy dzięki ochronie środowiska i zasoboacutew przyrodniczych Drugi do-
kument zawiera zalecenia dotyczące kształtowania środowiska i jego ochrony
Środowisko życia człowieka jest uzależnione od odpowiedzialnego gospodaro-
wania w kierunku zroacutewnoważonego rozwoju Agenda 21rdquo jest Globalnym Pro-
gramem Działań ndash nakreśla kierunki i rozwiązania umożliwiające zarządzanie
problemem ochrony środowiska Jednak najważniejsza zaleta to zwiększanie
świadomości społecznej by wspoacutelnie kreować przyszłość
Kolejnym krokiem w stronę zroacutewnoważonego rozwoju był światowy
Szczyt Milenijny Organizacji Narodoacutew Zjednoczonych w 2000 roku Zdefiniował
on Milenijne Cele Rozwoju ktoacutere (zgodnie z planem) miały być zrealizowane do
roku 2015
zmniejszenie o ⅔ wskaźnik śmiertelności wśroacuted dzieci i niemowląt i o frac34
wskaźnik śmiertelności okołoporodowej matek (do 2015)
ułatwienie dostępu do odnawialnych źroacutedeł energii403
Dodatkowo w 2002 roku lata 2005-2014 zostały ustanowione Dekadą
Edukacji dla Zroacutewnoważonego Rozwoju nazywaną poacuteźniej Dekadą Zmiany
402httpwwwagenda21wawplindexphpoption=com_contentampview=articleampid=9 amp Ite mid =8amplimitstart=1 [dostęp 22 października 2017 r] 403httpwwwunicunorgplstrony-2011-2015zrownowazony-rozwoj-i-cele-zrownowazonego-rozwoju2860 [dostęp 22 października 2017 r]
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
182
Celem ONZ była promocja zroacutewnoważonego zachowania krytyczne i twoacutercze
myślenie ktoacutere pozwoli znaleźć rozwiązania dla problemoacutew co w dłuższym
okresie pozwoli na trwały rozwoacutej
Na kolejnym Szczycie Ziemi w Rio de Janeiro zatytułowanym Rio+20rdquo
przedstawiciele stu krajoacutew omawiali problemy globalne ktoacutere stały się jeszcze
bardziej widoczne w związku ze zwiększeniem liczby ludności na świecie Ob-
rady zakończyły się przyjęciem przez państwa dokumentu bdquoFuture We Wantrdquo
w ktoacuterej podkreślony został szczegoacutelnie problem uboacutestwa na świecie Państwa
zobowiązały się także do określenia celoacutew zroacutewnoważonego rozwoju (Susta-
inable Development Goals) po 2015 roku ktoacutere wzorowane byłyby na Milenij-
nych Celach Rozwoju
Roacutewnież kraje europejskie podejmowały wiele inicjatyw mających na
celu promowanie i umożliwianie rozwoju zroacutewnoważonego zaroacutewno w kon-
tekście roacutewnych i wolnych społeczeństw jak i zroacutewnoważonego stosunku go-
spodarki wytworzonej przez człowieka oraz ograniczonych zasoboacutew środowi-
ska naturalnego Inicjatywy te znajdowały wyraz w działaniach poszczegoacutelnych
państw jednak ważniejsze są zobowiązania podejmowane na szczeblu europej-
skim Do takich zaliczyć można min traktat amsterdamski strategię zroacutewno-
ważonego rozwoju Unii Europejskiej z 2001 r z poacuteźniejszymi zmianami
i rewizjami ktoacutera uzupełniała strategię lizbońską oraz strategię Europa 2020
wraz z jej inicjatywami przewodnimi
Kolejny krok podjęty został w czerwcu 2001 r na szczycie w Goetebor-
gu Liderzy przyjęli strategię zroacutewnoważonego rozwoju Unii Europejskiej opar-
tą na propozycji Komisji Europejskiej404
Zroacutewnoważony środowiskowo rozwoacutej UE w dalszym ciągu oparty jest
o zalecenia Komisji Europejskiej dotyczące strategii walki ze zmianami klima-
tycznymi między innymi w postaci systemoacutew handlu emisji i założeń strate-
gicznych zawartych w strategii Europa 2020 Strategia bdquoEuropa 2020rdquo została
przyjęta 17 czerwca 2010 roku zastępując realizowaną od 2000 roku Agendę
Lizbońską Jej celem było stworzenie takiego planu gospodaczo-społecznego by
przyczynić się do zmniejszenia wykluczenia społecznego poprzez np wzrostu
zatrudnienia i zwiększenia produktywności Jest zaroacutewno odpowiedzią na lata
kryzysu (największego od 80 lat) oraz na zagrożenia ekonomiczne (np coraz
mocniejsza pozycja tygrysoacutew azjatyckichrdquo)
W rozumieniu koncepcji Europa 2020 wzrostem inteligentnym jest
inwestowanie w gospodarkę bardziej innowacyjną Oparcie rozwoju na wiedzy
i nowatorskich innowacjach pozwala budować społeczeństwo nowoczesne
404 httpseuropaeueuropean-unionabout-euhistory2000-20092001_pl[dostęp 22 października 2017 r]
Monika Żuchowska - Grzywacz
183
w ktoacuterym działają przedsiębiorstwa wysokiej technologii wdrażające nowo-
czesne rozwiązania ktoacutere nie tylko przynoszą większe korzyści przedsiębior-
com ale też całej gospodarce ponieważ w większym stopniu dbają o środowi-
sko przyrodnicze405
Jako że Unia postawiła sobie za cel faktycznie działanie w ramach ukie-
runkowania działań i dążenia do mierzalnego i widocznego postępu została
ustalona określona liczba konkretnych i wymiernych celoacutew na rok 2020 Do-
skonale wpisują się one w głoacutewną myśl inteligentnego i zroacutewnoważonego roz-
woju Realizowanie tych celoacutew ma być przedstawiane w postaci danych ktoacutere
wiarygodnie będą mierzyć sytuację w ktoacuterej znajdują się dane państwa i umoż-
liwią ich poroacutewnanie Będą one jednakże dopasowane do realioacutew każdego kraju
z osobna i odpowiednio adaptowane do ich warunkoacutew
Podstawową zaletą strategii Europa 2020 jest dość indywidualne trak-
towanie państw uwzględniające roacuteżnorodność krajoacutew europejskich pod kątem
roacuteżnych kryterioacutew Wyżej wymienione cele są jednak adekwatne dla każdego
członkowskiego państwa niezależnie od jego stażu w Unii czy poziomu rozwo-
ju Komisja Europejska proponuje przełożenie celoacutew strategii Europa 2020
bezpośrednio na warunki każdego państwa z osobna ndash kraje mogą odpowied-
nio dopasować ją do swojej sytuacji406
W Polsce zasada zroacutewnoważonego rozwoju zyskała rangę konstytucyj-
ną ndash została zapisana w art 5 konstytucji RP a definicja zroacutewnoważonego roz-
woju znalazła się w ustawie Prawo ochrony środowiska [jest to] taki rozwoacutej
społeczno-gospodarczy w ktoacuterym następuje proces integrowania działań poli-
tycznych gospodarczych i społecznych z zachowaniem roacutewnowagi przyrodni-
czej oraz trwałości podstawowych procesoacutew przyrodniczych w celu zagwaran-
towania możliwości zaspokajania podstawowych potrzeb poszczegoacutelnych spo-
łeczności lub obywateli zaroacutewno wspoacutełczesnego pokolenia jak i przyszłych
pokoleń407
2 Produkt ekologiczny jako punkt wyjścia dla produktu zroacutewno-
ważonego
W koncepcji zroacutewnoważonego rozwoju aspekt ekologiczności jest trak-
towany priorytetowo Z uwagi na fakt że produkt ekologiczny według Autorki
405 httpeceuropaeueu2020pdf1_PL_ACT_part1_v1pdf [dostęp 22 października 2017 r] 406 httpeceuropaeueu2020pdf1_PL_ACT_part1_v1pdf [dostęp 27 października 2017 r] 407 Konstytucja RP z dnia 2 kwietnia 1997 r DzU 1997 r nr 78 poz 483 ze zm
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
184
ma tworzyć trzon dla osadzenia w systemie prawa zroacutewnoważonego produktu
poniżej zostanie przybliżony status prawny produktu ekologicznego
Rolnictwo ekologiczne określa się jako system gospodarowania o zroacutew-
noważonej produkcji roślinnej i zwierzęcej ktoacutere dostarcza świeżą pełną sma-
ku autentyczną żywność produkowaną przy poszanowaniu naturalnych cy-
kloacutew życiowych408
Po raz pierwszy zasady rolnictwa ekologicznego w UE zostały zebrane
wrozporządzeniu Rady (EWG) nr 209291 z 24 czerwca 1991 r w sprawie
produkcji ekologicznej produktoacutew rolnych oraz znakowania produktoacutew rol-
nych i środkoacutew spożywczych Obecnie sytuację prawną reguluje rozporządze-
nie nr 8342007 z dnia 28 czerwca 2007 r w sprawie produkcji ekologicznej
i znakowania produktoacutew ekologicznych409 System ten posiada swoje oficjalne
logo Jego umieszczanie na produktach ekologicznych ma zapewnić konsumen-
toacutew w państwach członkowskich UE że produkt ktoacutery kupują pochodzi z rol-
nictwa ekologicznego Europejskie logo ma zwiększać rozpoznawalność pro-
duktoacutew ekologicznych
Rys 1 Symbol graficzny rolnictwa ekologicznego
Źroacutedło www minrol gov pl
W krajowym ustawodawstwie podstawą prawną dla produktu ekolo-
gicznego jest ustawa z dnia 25 czerwca 2009 roku o rolnictwie ekologicznym410
Bardzo często podkreśla się dwoistą naturę systemu rolnictwa ekolo-
gicznego Przede wszystkim jest to system wpływający pozytywnie na środowi-
sko naturalne co też przyczynia się do osiągania szeroko rozumianych korzyści
408Podręcznik rolnictwa ekologicznego dla roacuteżnych kierunkoacutew i dziedzin red Georg E Siebeneicher Warszawa 1997 s 33 409Dz U L 189 z 20 7 2007 410 Dz U z 2015 r poz 497 ze zm
Monika Żuchowska - Grzywacz
185
rolnośrodowiskowych Z drugiej jednak strony rolnictwo ekologiczne jest od-
powiedzią na zmieniającą się strukturę popytu na rynku411 Podkreślić należy
że te produkty najczęściej znajdują nabywcoacutew wśroacuted osoacuteb poszukujących to-
waroacutew wyjątkowych gwarantujących im wysoką jakość i niepowtarzalny smak
Konsumenci chcą je kupować i zazwyczaj płacą za nie wyższą cenę niż
za produkty ktoacutere nie zostały wytworzone określonymi metodami Tak jak
w przypadku wytwarzania produktoacutew regionalnych jednostkowe koszty pro-
dukcji są wyższe niż w konwencjonalnych gospodarstwach przez co ceny zbytu
bywają tu 2ndash3 razy wyższe Jednak są ludzie i przetwoacutercy gotowi płacić więcej
i mieć gwarancję otrzymywania produktoacutew spełniających standardy zdrowia
i ekologiczności
Istotne znaczenie w przetwoacuterstwie ekologicznym ma roacutewnież zastoso-
wanie tradycyjnych technik konserwacji Dla konsumenta bardzo istotne jest to
że wszyscy producenci ekologiczni zaroacutewno rolnicy jak i przetwoacutercy dobro-
wolnie poddają się specjalnemu systemowi kontroli ktoacutery ma zagwarantować
że produkty oferowane jako ekologiczne rzeczywiście spełniają wymogi okre-
ślone w przepisach412
Stosownie do preambuły rozporządzenia w sprawie produkcji ekolo-
gicznej i znakowania produkowania produktoacutew ekologicznych i uchylającego
rozporządzenie (EWG) nr 209291 ekologiczna metoda produkcji pełni po-
dwoacutejną funkcję społeczną z jednaj strony tak jak zostało to wskazane dostarcza
towaroacutew na specyficzny rynek kształtowany przez popyt na produkty ekolo-
giczne a z drugiej jest działaniem w interesie publicznym ponieważ przyczynia
się do ochrony środowiska dobrostanu i rozwoju obszaroacutew wiejskich Celem
przepisoacutew powinno być zagwarantowanie uczciwej konkurencji i właściwego
funkcjonowania rynku produktoacutew ekologicznych a także utrzymanie i uzasad-
nienie zaufania konsumentoacutew413
Najbardziej charakterystyczne wymagania jakie stawia się metodzie
produkcji ekologicznej to
nawożenie z preferencją naturalnych nawozoacutew organicznych pochodzących
z własnego gospodarstwa
wykorzystanie naturalnych środkoacutew w zakresie ochrony roślin
choacutew zwierząt z zapewnieniem spełnienia ich naturalnych potrzeb
biologicznych
411 M Żuchowska-Grzywacz Produkt regionalny z mleka i jego przetworoacutew-wybrane aspekty prawne Radom 2015 s 58-60 412 K Szołtysek Zarys problematyki żywności ekologicznej Wrocław 2004 s 36 413 Ministerstwo Rolnictwo i Rozwoju Wsi Materiały promocyjne dotyczące rolnictwa ekologicznego Warszawa 2010 s 2-4
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
186
zakaz wykorzystania organizmoacutew genetycznie zmodyfikowanych414
Istotne że wymogi produkcji ekologicznej mogą być dostosowywane do
warunkoacutew lokalnych klimatycznych i geograficznych państw członkowskich
Unii Europejskiej a zatem stosowanie przepisoacutew powinno być bdquoelastycznerdquo
Takie podejście może jednak prowadzić do niejednolitej jakości tej produkcji
w krajach unijnych a tym samym mnożenia standardoacutew tej produkcji w ra-
mach UE
Produktom z oznakowaniem rolnictwa ekologicznego stawia się też
ograniczenia w zakresie metod przetwarzania i doboru surowcoacutew oraz zakaz
stosowania organizmoacutew zmodyfikowanych genetycznie
Kwalifikacja produktu rolnictwa ekologicznego a co za tym idzie roacutew-
nież znakowanie i reklama są uwarunkowane co najmniej 95-procentową za-
wartością składnikoacutew pochodzenia rolniczego ktoacutere zostały wytworzone me-
todą ekologiczną
Producenci mają obowiązek poddania się niezależnej ocenie przez sys-
tem certyfikacji ndash czyli potwierdzeniu zgodności z wymaganiami prawa Po
uzyskaniu certyfikatu podlegają kontroli jednostek certyfikujących Jednostki te
z kolei nadzoruje organ administracyjny Nie mogą one być organami admini-
stracji państwowej
Istotnym elementem dla produktoacutew regionalnych w zakresie regulacji
dotyczących rolnictwa ekologicznego są derogacje jakie są dopuszczalne w tych
przepisach W stosunku do gospodarstw ktoacutere mają trudności związane z kli-
matem położeniem geograficznym czy bdquotrudnościami strukturalnymirdquo 415
Regulacja unijna w formie rozporządzeń dotyczących żywności i rolnic-
twa ekologicznego tworzy dobrowolny system jakości o charakterze publicz-
nym Jest to system uzupełniający Tym samym rynek Unii zostaje wzbogacony
w produkty o poszukiwanych przez określone grupy konsumentoacutew właściwo-
ściach Chroniony prawem unijny znak rolnictwa ekologicznego wraz z infor-
macją o jednostce certyfikującej pozwala konsumentowi na realizację jego pra-
wa wyboru Można wskazać że produkt ekologiczny może stać się punktem
wyjścia dla zroacutewnoważonego produktu Spełnia on częściowo kryteria ktoacutere
tworzą produkt zroacutewnoważony Omoacutewione zostaną one dokładnie w kolejnym
podrozdziale Stanowi on doskonały punkt wyjścia w systemie prawa dla osa-
dzenia zroacutewnoważonego produktu
414 J Trybulski Z Szwejkowski K Glińska-Lewczuk Rolnictwo ekologiczne jako metoda ochrony środowiska Olsztyn 2013 s 129 415 M Korzycka-Iwanow Prawo żywnościowe Warszawa 2007 s 463
Monika Żuchowska - Grzywacz
187
3 Zroacutewnoważony produkt
Genezy zroacutewnoważonego produktu należy upatrywać w genezie zroacutew-
noważonego rozwoju Obydwa te pojęcia osadzone są w filozofii ekorozwoju
Oznacza on ograniczenia w korzystaniu z zasoboacutew środowiska Termin ekoro-
zwoju jest często zamiennie stosowany z terminem zroacutewnoważonego rozwo-
ju416 Takie podejście jest spoacutejne z przechodzeniem od produktu ekologicznego
do zroacutewnoważonego
Dokonując charakterystyki produktu zroacutewnoważonego wskazać należy
że wyjściowym etapem w rozważaniach o elementach stanowiących o nim jest
produkt konwencjonalny Jest on wytworem produkcji nastawionej na zysk
W kolejnym etapie produkt konwencjonalny zyskuje walor ekologiczności
i zaczyna zaspokajać nie tylko fundamentalne potrzeby konsumentoacutew ale za-
pewnia jakość zdrowotną takiego produktu jak roacutewnież powstaje w procesie
bezpiecznym dla środowiska Można zatem stwierdzić że produkt ekologiczny
podwyższa o wartość dodaną produkt konwencjonalny Przechodząc do trze-
ciego etapu należy jako element charakteryzujący produkt zroacutewnoważony
wskazać odpowiedzialność społeczną Oczywiście należy podkreślić że każda
działalność gospodarcza nastawiona jest w pierwszej kolejności na zysk Poja-
wia sie tu jednak bardzo istotny element ukierunkowany na aspekty etyczne
zaroacutewno w kontekście środowiskowym jak i społecznym Jako przykład posłu-
żyć mogą prowadzone przez wielkie koncerny akcje takie jak sprzedaż kaszki
Mleczny Start w sieciach Biedronka czy globalnie wspieranie sprzedaży pro-
duktoacutew Fair Trade
Przechodząc do etapu czwartego należy wskazać innowacyjność Proces
ciągłego doskonalenia jest immanentną cechą określającą zroacutewnoważony pro-
dukt i na gruncie prawa najtrudniejszą do zdefiniowania Jest to bowiem zależ-
ne od określonej grupy produktowej oraz od pomysłu samego wytwoacutercy Moż-
na zatem powiedzieć że stan nasycenia w produkcie zroacutewnoważonym nie na-
stąpi a przepisy prawa będą proacutebowały nadążyć i sankcjonować coraz to nowe
produkty
Obecnie etyczne postępowanie przez producentoacutew nabiera coraz więk-
szego znaczenia Roacutewnież konsumenci są coraz bardziej świadomi wybierają
droższe produkowane lokalnie produkty posuwają sie nawet do bojkotu pro-
duktoacutew wytwarzanych przez dzieci czy z podejrzeniem o wyzysk pracownikoacutew
Produkt zroacutewnoważony jest niejako odpowiedzią na takie postawy Wprowa-
dzanie na rynek produktoacutew zroacutewnoważonych będzie niosło za sobą rozliczne
korzyści Za przestrzeganiem zasad przy produkcji poacutejdzie zwiększenie zaufa-
416 Poza zakresem niniejszego opracowania pozostaną rozważania czy słusznie czy nie
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
188
nia konsumentoacutew i przywiązanie do marki wzrost konkurencyjności pozyska-
nie najlepszych pracownikoacutew walory edukacyjne zwiększenie dbałości o śro-
dowisko
Podsumowując zroacutewnoważony produkt w całym cyklu swojego istnie-
nia ma za zadanie zaspokajać potrzeby konsumentoacutew i wspierać efektywne
osiąganie celoacutew ekologicznych i społecznych417
Rys 2 Elementy stanowiące o zroacutewnoważonym produkcie
Źroacutedło opracowanie własne na podstawie S Kozłowski Przyszłość ekorozwo-
ju Lublin 2007 s 622
Zroacutewnoważony produkt nie ma jeszcze uregulowanego statusu praw-
nego ani na poziomie prawa unijnego ani krajowego Podkreślić jednak należy
że wraz z wzrastającą świadomością konsumentoacutew wprowadzenie z czasem
takich regulacji wydaje się w pełni uzasadnione jeśli nie konieczne
Podsumowanie
Zroacutewnoważony rozwoacutej jest pojęciem szeroko opisywanym w literatu-
rze Doczekał się wielu publikacji i opracowań Na bazie zroacutewnoważonego roz-
woju zaczął funkcjonować zroacutewnoważony produkt - termin nowy ktoacutery nie ma
konkretnych odniesień w prawie a tym bardziej funkcjonującej w aktach
prawnych definicji legalnej Z uwagi na rozwijający sie rynek produktoacutew fair
417 S Kozłowski Przyszłość ekorozwoju Lublin 2007 s 622
Monika Żuchowska - Grzywacz
189
trade coraz bardziej wysublimowane potrzeby i gusta nabywcoacutew ale co naj-
ważniejsze coraz większą świadomość konsumentoacutew i przedsiębiorcoacutew staje
się to tematem coraz bardziej aktualnym Punktem odniesienia i bazą dla pro-
duktu zroacutewnoważonego może stać się produkt ekologiczny ktoacutery w swoim
założeniu spełnia część postulatoacutew produktu zroacutewnoważonego Spełnia on
walor ekologiczności uzupełniony o sprawiedliwość społeczną i innowacyjność
będzie produktem zroacutewnoważonym Problemem pozostaje kwestia osadzenia
go w systemie prawa Zagrożeniem z punktu widzenia konstruowania poten-
cjalnych regulacji prawnych jest nieostrość pojęć składających się na produkt
zroacutewnoważony Z uwagi na element innowacyjności- trudnej do zdefiniowania
i uregulowania w ramach przepisoacutew prawa- istnieje ryzyko że przepisy
w tym zakresie byłyby wysoce kazuistyczne Wprowadzanie rozwiązań praw-
nych następowałoby ex post i było reakcją na pojawienie się na rynku konkret-
nych produktoacutew zroacutewnoważonych
Bibliografia
Akty prawne
Konstytucja RP z dnia 2 kwietnia 1997 r Dz U 1997 r Nr 78 poz 483 ze zm
Ustawa z dnia 25 czerwca 2009 roku o rolnictwie ekologicznym Dz U z 2015 r
poz 497 ze zm
Literatura
Korzycka M Wojciechowski P System prawa żywnościowego Warszawa 2017
Korzycka-Iwanow B Prawo żywnościowe Warszawa 2007
Kozłowski S Przyszłość ekorozwoju Lublin 2007
Piontek B Koncepcja rozwoju zroacutewnoważonego i trwałego Polski Warszawa
2002
Siebeneicher GE Podręcznik rolnictwa ekologicznego dla roacuteżnych kierunkoacutew
i dziedzin Warszawa 1997
Taczanowski T Prawo żywnościowe w warunkach członkostwa Polski w Unii
Europejskiej Warszawa 2009
Śmiechowska M Studia nad produkcją jakością i konsumpcją żywności
ekologicznej Gdynia 2002
Szołtysek K Zarys problematyki żywności ekologicznej Wrocław 2004
Trybulski J Szwejkowski Z Glińska-Lewczuk K Rolnictwo ekologiczne jako
metoda ochrony środowiska Olsztyn 2013
Żuchowska-Grzywacz M Produkt regionalny z mleka i jego przetworoacutew-
wybrane aspekty prawne Radom 2015
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
190
Źroacutedła internetowe
httpwwwunorgdocumentsgares42ares42-187htm [dostęp 21 paź-dziernika 2017 r]
httpwwwunescopledukacjadekada-edukacji-nt-zrownowazonego-rozwojuunesco-a-zrownowazony-rozwoj [dostęp 22 października 2017 r]
httpwwwagenda21wawplindexphpoption=com_contentampview=articleampid=9ampItemid=8amplimitstart=1 [dostęp 22 października 2017 r]
httpwwwunicunorgplstrony-2011-2015zrownowazony-rozwoj-i-cele-zrownowazonego-rozwoju2860 [dostęp 22 października 2017 r]
httpseuropaeueuropean-unionabout-euhistory2000-20092001_pl [dostęp 24 października 2017 r]
httpeceuropaeueu2020pdf1_PL_ACT_part1_v1pdf [dostęp 24 paź-dziernika 2017 r]
Inne
Ministerstwo Rolnictwo i Rozwoju Wsi Materiały promocyjne dotyczące
rolnictwa ekologicznego Warszawa 2010
Monika Żuchowska - Grzywacz
191
Z recenzji wydawniczej
Zaroacutewno doboacuter Autoroacutew recenzowanej książki jak roacutewnież szerokie
spectrum zagadnień poruszanych w przygotowanych przez nich artykułach
w pełni koresponduje z założeniem przyjętym ndash jak mniemam - przez Redak-
tora tomu aby dzieło to możliwie najpełniej ukazywało tytułową złożoność
i wieloaspektowość regulacji klasyfikowanych jako materialne prawo admini-
stracyjne (hellip) Wielość poruszanych w książce problemoacutew a zwłaszcza ich in-
terdyscyplinarny wymiar stanowią niewątpliwą wartość recenzowanej mono-
grafii zaroacutewno w wymiarze stricte naukowym jak i poznawczym (hellip) Zaroacutewno
tematyka książki jak roacutewnież sposoacuteb ujęcia poszczegoacutelnych problemoacutew ba-
dawczych przez Autoroacutew tomu zasadnym czyni przypuszczenie że publikacja
ta będzie przydatna zaroacutewno dla praktykoacutew prawa administracyjnego studen-
toacutew studioacutew prawniczych i administracyjnych oraz wszystkich tych ktoacuterzy
chcieliby przekonać się jak złożoną i wielowątkową płaszczyznę regulacyjną
stanowi materialne prawo administracyjne
dr hab Sławomir Patyra prof nadzw
Katedra Prawa Konstytucyjnego
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie
SPIS TREŚCI
Wstęp 4
Dąbrowska Anna
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do
problematyki 5
Dąbrowski Tomasz
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta 22
Kisilowska Helena
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce 43
Pracka Małgorzata
Prawo gospodarowania przestrzenią 63
Smarż Joanna
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa
budowlanego 87
Śwital Paweł
Dostęp do informacji publicznej 108
Wieczerzyńska Beata
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych
przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash
Prawo przedsiębiorcoacutew - wersja z 5 października 2017 r 124
Wojtyła Wojciech
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne 145
Zieliński Grzegorz
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia 161
Żuchowska - Grzywacz Monika
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne 178
4
Wstęp
Prawo administracyjne materialne jako najobszerniejsza gałąź prawa
jest prawem otwartym nie mającym wyznaczonych i czytelnych granic zakresu
rzeczowego Prawo to obejmuje najbardziej liczną grupę przepisoacutew ktoacutere pod-
legają nieustannym zmianom zaroacutewno w obrębie tego prawa jak i poprzez
włączenie do niego nowych instytucji Jest więc prawem złożonym i dynamicz-
nym ktoacutere ulega wpływom zmian ustrojowych i politycznych jak roacutewnież go-
spodarczych i społecznych Jednocześnie jest prawem niezwykle istotnym dla
obywateli ponieważ obejmuje normy dotyczące ich życia codziennego określa-
jąc treść ich praw i obowiązkoacutew oraz gwarantując ich realizację
Powyższe skłoniło Autoroacutew artykułoacutew zawartych książce pt Złożoność
materialnego prawa administracyjnego do szerszej refleksji nad wybranymi
zagadnieniami tego prawa Oddawana do rąk Czytelnika książka stanowi zbioacuter
dziesięciu artykułoacutew naukowych z zakresu szeroko pojętego materialnego
prawa administracyjnego ktoacuterych celem jest wykazanie złożoności tej dzie-
dziny prawa nowych rozwiązań oraz ich praktycznego wymiaru Wszystkie
rozważania zostały poparte szerokim orzecznictwem oraz poglądami
z doktryny co zwiększa walor poznawczy poszczegoacutelnych opracowań
Autorami artykułoacutew są pracownicy naukowi Katedry Prawa Wydziału
Nauk Ekonomicznych i Prawnych Uniwersytetu Technologiczno ndash Humani-
stycznego im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu Wskazani Autorzy są nie
tylko wykładowcami akademickimi z wieloletnimi doświadczeniem ale
roacutewnież praktykami w zakresie prezentowanych przez siebie tematoacutew
Tematyka podjęta przez poszczegoacutelnych autoroacutew dotyczy szerokiego
spektrum zagadnień z zakresu materialnego prawa administracyjnego Wśroacuted
opracowań zawartych w książce znalazły się kwestie dotyczące zasad oddzia-
ływania prawa europejskiego na kształt regulacji polskiego prawa administra-
cyjnego ochrony zdrowia i dziedzictwa kulturowego kształtowania ładu prze-
strzennego i zasad realizacji procesu budowlanego prawa dostępu do informa-
cji publicznej zakresu publicznego prawa gospodarczego i wyznaniowego
a także z pogranicza filozofii prawa
Omoacutewione zagadnienia nie obejmują oczywiście wszystkich problemoacutew
z zakresu materialnego prawa administracyjnego ale stanowią wstęp do
dalszych opracowań w tym zakresie
Książka adresowana jest do praktykoacutew zajmujących się prawem admi-
nistracyjnym dla studentoacutew studioacutew prawniczych i administracyjnych oraz
wszystkich zainteresowanych pogłębieniem wiedzy z zakresu materialnego
prawa administracyjnego
dr hab Joanna Smarż prof UTH
5
dr Anna Dąbrowska1
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
Europeanization of substantive administrative law ndash introduction to the problem
Streszczenie
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego stanowi szczegoacutel-
nie interesujący obszar badawczy Problematyka ta jest niezwykle złożonym
procesem mającym związek z uczestnictwem danego państwa roacutewnież Polski
w strukturach europejskich min w Radzie Europy i w Unii Europejskiej
Z uwagi na ten fakt niezwykle ważnym jest ustalenie zakresu pojęciowego
europejskiego prawa administracyjnego
Na łamach prezentowanego artykułu zostaną przedstawione głoacutewne
metody i formy wpływu prawa europejskiego na materialne prawo administra-
cyjne Zidentyfikowane zostaną instytucje prawne odgrywające kluczową rolę
w kształtowaniu materialnego prawa administracyjnego przez prawo europej-
skie
Słowa kluczowe
europeizacja prawo administracyjne prawo europejskie
Summary
The Europeanization of substantive administrative law is a particularly
interesting research area The issue is an extremely complex process related to the
participation of a given country including Poland in European structures among
others in the Council of Europe and in the European Union Therefore it is
extremely important to establish the conceptual scope of European administra-
tive law
The present article will present the main methods and forms of the influ-
ence of European law on substantive administrative law Legal institutions that
1 Adiunkt w Katedrze Prawa Zakład Prawa Publicznego Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu Radca prawny
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
6
play a key rolein shaping substantive administrative law through European law
will be defined
Key words europeanization administrative law european law
Wstęp
W latach 90 XX w rozpoczęła się intensywna europeizacja wielu
dziedzin prawa w tym prawa administracyjnego ktoacutere nieustannie zmienia się
i ewoluuje Proces europeizacji prawa wewnętrznego w tym materialnego
prawa administracyjnego jest w głoacutewnej mierze konsekwencją procesoacutew inte-
gracyjnych mających związek z prawotwoacuterczą działalnością Unii Europejskiej
(wcześniej Wspoacutelnot Europejskich) i Rady Europy W doktrynie krajowej
i międzynarodowej wiele uwagi poświęcono zagadnieniu europeizacji prawa
krajowego2 ndash prawa cywilnego prawa karnego prawa prywatnego czy prawa
administracyjnego3
W odniesieniu do prawa administracyjnego wyroacuteżniamy trzy jego
obszary prawo administracyjne ustrojowe prawo administracyjne procesowe
oraz prawo administracyjne materialne Celem artykułu jest przybliżenie
zagadnień związanych ze wspoacutełczesną ewolucją materialnego prawa admini-
stracyjnego w związku z integracją Polski z Unią Europejską jak roacutewnież
uczestnictwem naszego państwa w innych strukturach min w Radzie Europy
Zamiarem prezentowanej analizy jest przedstawienie kluczowych materii eu-
ropeizacji materialnego prawa administracyjnego jej wymiaroacutew oraz przeja-
woacutew ktoacutere proces ten stawia przed krajowym prawem administracyjnym
Tytułowa problematyka badawcza jest źroacutedłem wielu dylematoacutew
Czynione rozważania w zamiarze Autorki mają pomoacutec zgłębić informacje na
temat materialnego prawa administracyjnego z perspektywy europejskiej
2 Zob min Europeizacja prawa krajowego Wpływ integracji europejskiej na klasyczne dziedziny prawa krajowego (red) C Mik Toruń 2000 K Dyson Introduction EMU as Integration Europeanization and Convergence (w) European States and the Euro Euro-peanization Variation and Convergence (red) K Dyson Oxford-New York 2002 3 W nawiązaniu do tej kwestii F Tereszkiewicz wskazuje jednak iż temat europeizacji prawa administracyjnego jest bardzo rzadko podejmowany jak się wydaje przede wszystkim dlatego iż wymaga on interdyscyplinarnego spojrzenia łączącego w sobie podejście typowe dla nauk prawnych oraz politycznych F Tereszkiewicz Europeizacja prawa administracyjnego (w) Europeizacja polityk publicznych w Polsce (red) R Riedel Opole 2015 s 79
Anna Dąbrowska
7
1 Pojęcie europeizacji prawa administracyjnego
Jak dotąd w literaturze przedmiotu nie sformułowano rygorystycznej
pod względem naukowym definicji europeizacji nadal pozostaje ona stosun-
kowo bdquomłodym problemem badawczym nastręczającym więcej pytań niż
odpowiedzirdquo4 Stan ten podyktowany jest zapewne wieloznacznością pojęcia
bdquoeuropeizacja prawardquo5 roacuteżnorodnego jego postrzegania czy analizowania
z wielorakich punktoacutew widzenia W doktrynie wskazać można rozmaite
określenia tego procesu Odmienności te dotyczą między innymi zakresu pod-
miotowego organizacji europejskich (Rada Europy i Unia Europejska lub wy-
łącznie Unia Europejska) poziomoacutew normowania czy kierunkoacutew oddziaływa-
nia
Przez samo pojęcie bdquoeuropeizacjirdquo należy rozumieć wielopłaszczyznowy
proces internacjonalizacji pewnych zagadnień (elementoacutew) wspoacutelnych dla
określonej dziedziny6 Europeizacja prawa to wpływ i oddziaływanie
w konfiguracji sprzężenia zwrotnego pomiędzy prawem europejskim (między-
narodowym) i prawem wewnętrznym państw europejskich lub też prawem
unijnym a prawem państw członkowskich Unii Europejskiej7 Jest
to proces horyzontalnych i wertykalnych interakcji między koncepcjami
prawnymi obowiązującymi normami prawnymi orzeczeniami sądowymi
i praktyką administracyjną państw członkowskich Unii Europejskiej oraz
koncepcjami prawnymi obowiązującymi normami prawnymi i orzeczeniami
sądowymi Unii Europejskiej przy uwzględnieniu umoacutew międzynarodowych
ktoacuterych stronami są Unia Europejska ilub jej wszystkie państwa członkowskie
zachodzący w formie harmonizacji uniformizacji i unifikacji zmierzający
w pierwszym etapie do konwergencji narodowych wartości celoacutew rozwiązań
materialnych i proceduralnych oraz używanych terminoacutew zaś w drugim etapie
ndash roacutewnież do homogenizacji to jest połączenia roacuteżnorodnych z uwagi na swe
4 K Dyson Introduction EMU as hellip op cit 3 5 Zob na ten temat JP Olsen The Many Faces of Europeanization bdquoJournal of Common Market Studiesrdquo 2002 Vol 40 Nr 5 s 922 i n W polskiej doktrynie pojęcie to zostało wprowadzone przez J Łętowskiego Rada Europy o postępowaniu administracyjnym (w) Problemy prawa publicznego Lublin 1993 s 93 6 K Wach Europeizacja i jej kontekst bdquoZeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowierdquo 2011 Nr 852 s 34 K Howell Developing Conceptualizations of Europeanization and European Integration Mixing Methodologies ESRC Seminar 1 UACES Study Group 2 dostęp elektroniczny pod adresem httpaeipittedu17201 Howellpdf (dostęp 1 listopada 2017 r) 7 J Ruszkowski Struktura wielopoziomowego zarządzania w Unii Europejskiej (w) Multi-Level Governance w Unii Europejskiej (red) J Ruszkowski L Wojnicz Szczecin-Warszawa 2013 s 49
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
8
pochodzenie i kształt zaroacutewno narodowych jak i europejskich wartości celoacutew
rozwiązań materialnych i proceduralnych oraz pojęć w jedną całość czyli
wspoacutelne dla państw członkowskich prawo administracyjne zwłaszcza
w dziedzinie imigracji lub innych zjawisk mających charakter transgraniczny
i transnarodowy8 Europeizację należy zatem postrzegać jako zmiany
w prawie krajowym dokonane pod wpływem prawa europejskiego9 lub wpływ
prawa europejskiego na proces zmian w prawie krajowym10
Z Kmieciak pod pojęciem bdquoeuropeizacji prawa administracyjnegordquo
rozumie w sposoacuteb szeroki poszukiwanie pewnego uniwersalnego systemu
wartości charakterystycznych dla danego kręgu kulturowego a mianowicie
kultur europejskich11 Europeizacja prawa administracyjnego jest procesem
stopniowego przyswajania przez poszczegoacutelne kraje określonych wzorcoacutew
administracji publicznej i prawa administracyjnego wykreowanych przez Unię
Europejską lub Radę Europy Dotyczy relacji między europejskim
a narodowym prawem administracyjnym Europeizacja prawa administracyj-
nego nie oznacza przyjęcia jakichś odgoacuternych wzorcoacutew w obecnej sytuacji
oznacza raczej stopniowe przyjmowanie ogoacutelnych zasad uznanych w cywilizacji
europejskiej za niezwykle ważne i fundamentalne (czyli mające charakter pod-
stawowy) Podkreśla się że ten zbioacuter wspoacutelnych zasad-standardoacutew działania
administracji publicznej określa się mianem europejskiej przestrzeni admini-
stracyjnej12 (ang European Adminitsrative Space) Standardy składające się na
europejską przestrzeń administracyjną są określone przez prawo i stosowane
8 I Wroacutebel Europeizacja prawa imigracyjnego Republiki Federalnej Niemiec w latach 1999ndash2009 Wrocław 2010 s 41ndash42 9 Prawo europejskie to prawo europejskich organizacji międzynarodowych czyli Unii Europejskiej Rady Europy i innych europejskich organizacji międzynarodowych np Europejskiego Obszaru Gospodarczego R Streinza Prawo europejskie Warszawa 2002 s 1 10 Tematykę dotyczącą aspektoacutew pojęcia europeizacji omawia min WJ Wołpiuk Semantyczne prawne i konstytucyjnoprawne aspekty pojęcia europeizacji bdquoZeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Zarządzania i Prawa im Heleny Chodkowskiejrdquo 2008 Nr 2 s 15-37 11 Z Kmieciak Postępowanie administracyjne w świetle standardoacutew europejskich Warszawa 1997 s 17 Rozpatrując proces europeizacji prawa w tym ujęciu zob P Mazurkiewicz Europeizacja Europy Tożsamość kulturowa Europy w kontekście procesoacutew integracyjnych Warszawa 2001 12 Szerzej na temat europejskiej przestrzeni administracyjnej zob J Supernat Europejska przestrzeń administracyjna (zagadnienia wybrane) (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Warszawa 2005 s 78-86
Anna Dąbrowska
9
w praktyce poprzez odpowiednie procedury i mechanizmy odpowiedzialno-
ści13
Proces ten można postrzegać jako wpływanie w sposoacuteb bezpośredni
i pośredni na krajowy porządek prawny idei wartości standardoacutew (kontekst
ideologiczny) oraz określonych instytucji rozwiązań konstrukcji prawnych
(kontekst polityczny) ktoacutere wywodzą się z demokratycznego dorobku europej-
skiego w tym w szczegoacutelności z aktywności Rady Europy i Unii Europejskiej14
J Jagielski ujmuje europeizację prawa administracyjnego jako trwający
proces systematycznego wpływania prawa europejskiego obejmującego nie
tylko prawo wspoacutelnotowe (unijne) lecz także prawo traktatowe (organizacji
międzynarodowych konwencji) na kształt ndash formalny i merytoryczny ndash
polskiego porządku administracyjnoprawnego poprzez włączanie do naszego
porządku norm i zasad porządku europejskiego jak roacutewnież respektowanie
standardoacutew i wzorcoacutew europejskich przy tworzeniu własnych rozwiązań
prawnych przy roacutewnoczesnym uwzględnianiu odrębności i specyfiki właściwej
krajowym uwarunkowaniom15
A Wroacutebel definiuje europeizację prawa administracyjnego jako
wzajemne (wertykalne) oddziaływanie prawa Unii Europejskiej prawa Rady
Europy i prawa państw europejskich Europeizacja prawa w tym znaczeniu
zakłada że powyższe porządki prawne są z jednej strony w pewnym sensie
wyodrębnione wewnętrznie uporządkowane i spoacutejne czyli stanowią system
z drugiej ndash w pewnym stopniu wzajemnie otwarte na siebie16
J Zimmermann przez europeizację prawa administracyjnego rozumie
budowanie i ulepszanie systemu wewnętrznego niepowiązanego wprost
z normami europejskimi Słusznie zauważa że krajowa baza do ktoacuterej mamy
przyłączyć normy europejskie odrywa się coraz bardziej od założeń teoretycz-
nych a nauka prawa administracyjnego przestaje panować nad sytuacjąrdquo
Można powiedzieć że uciekamy do przodurdquo w proces europeizacji pozostawia-
jąc nieporządek w naszym własnym prawie administracyjnym () Chodzi
o sam krajowy system prawa administracyjnego ktoacuterego stan jest krytyczny
13 G Krawiec Europejskie prawo administracyjne Warszawa 2009 s 15-16 14 Z Duniewska B Jaworska-Dębska R Michalska-Badziak E Olekniczak-Szałowska M Stahl Prawo administracyjne Pojęcia instytucje zasady w teorii i orzecznictwie Warszawa 2013 s 52-53 15 J Jagielski Europeizacja prawa administracyjnego materialnego (na przykładzie prawa migracyjnego) (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Wrocław 2005 s 37 16 A Wroacutebel Europeizacja prawa administracyjnego ndash pojęcie i konteksty (w) Europeizacja prawa administracyjnego System Prawa Administracyjnego T 3 (red) R Hauser Z Niewiadomski A Wroacutebel Warszawa 2014 s 18
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
10
i ktoacuterego problemy jako tematy badawcze nie wytrzymują konkurencji
z atrakcyjniejszymi i świeższymi zagadnieniami prawa europejskiego ()
Dopiero dobry system wewnętrzny oczywiście dostosowany do prawa unijne-
go pozwoli powiedzieć że polskie prawo administracyjne jest europejskierdquo17
Proces europeizacji prawa administracyjnego można zatem rozumieć
jako dążenie do obowiązywania na pewnej przestrzeni (na terytorium państw
członkowskich Rady Europy i Unii Europejskiej) prawa administracyjnego
Rady Europy i prawa administracyjnego Unii Europejskiej Starając się nato-
miast wyznaczyć ramy czasowe procesu europeizacji prawa administracyjnego
w stosunku do danego państwa należy wskazać iż jego początek rozpoczyna
się w momencie podjęcia przez dane państwo starań o przystąpienie do struk-
tur europejskich i trwa cały czas Jest zatem procesem trwającym nieustannie
2 Rodzaje europeizacji prawa administracyjnego
Jednym z powszechnie uznawanych podziałoacutew europeizacji prawa
administracyjnego jest wyroacuteżnienie europeizacji w znaczeniu wertykalnym
oraz w znaczeniu horyzontalnym Europeizację wertykalną należy utożsamiać
z wzajemnym oddziaływaniem na siebie prawa Unii Europejskiej prawa Rady
Europy i prawa państw europejskich Europeizacja w tym znaczeniu zakłada
jednak iż powyższe systemy prawne są do pewnego stopnia wyodrębnione
wewnętrznie uporządkowane i spoacutejne a przy tym wzajemnie otwarte
na siebie Europeizację w znaczeniu horyzontalnym należy rozumieć zaś jako
wzajemne oddziaływanie na siebie porządkoacutew prawnych państw europejskich
w formach i metodach mniej lub bardziej zinstytucjonalizowanych min za
sprawą umoacutew międzynarodowych orzeczeń sądowych wykładni prawa
recepcji prawa jak roacutewnież wspoacutełpracy sądowej Ponadto w ramach prawa
administracyjnego można wskazać pośredni typ europeizacji określony
w doktrynie mianem transnarodowego wykonywania prawa Unii Europej-
skiej18
W ramach europeizacji wertykalnej prawa administracyjnego wyroacuteż-
niamy europeizację prawa administracyjnego typu top ndash down (podejście od-
goacuterne) na prawo administracyjne państw europejskich jak roacutewnież europeiza-
cję prawa administracyjnego typu bottoms ndashup (podejście oddolne)
17 J Zimmermann Prawo administracyjne Warszawa 2014 s 24 J Zimmermann Kilka dylematoacutew nauki prawa administracyjnego w okresie europeizacji (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Wrocław 2005 s 94-95 18 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip op cit s 18 22-23
Anna Dąbrowska
11
J Schwarze utożsamia pierwszy z procesoacutew z procesem harmonizowania lub
ujednolicania prawa administracyjnego państw europejskich z prawem
administracyjnym Unii Europejskiej lub procesem harmonizacji krajowych
i europejskich standardoacutew dla działań administracji19 Europeizacja prawa ad-
ministracyjnego w sensie ścisłym to proces oddziaływania (typu top-down)
europejskiego prawa administracyjnego na prawo administracyjne państw
europejskich Ten typ europeizacji prawa administracyjnego jest wyroacuteżniony ze
względu na wyodrębnienie się europejskiego prawa administracyjnego pod
wpływem prawa administracyjnego państw europejskich oraz ze względu na
jego zwrotny wpływ na prawo administracyjne państw europejskich20
Zdaniem J Jagielskiego europeizacja typu top ndash down jest to proces sys-
tematycznego wpływania prawa europejskiego obejmującego prawo wspoacutelno-
towe (unijne) i prawo traktatowe na kształt formalny i merytoryczny polskiego
porządku administracyjnoprawnego przebiegający w sposoacuteb bezpośredni
i pośredni poprzez włączenie do naszego porządku norm i zasad porządku eu-
ropejskiego jak roacutewnież respektowanie standardoacutew i wzorcoacutew europejskich
przy tworzeniu własnych rozwiązań prawnych przy jednoczesnym uwzględ-
nianiu odrębności i specyfiki właściwych krajowym uwarunkowaniom21
Uwarunkowania wewnętrzne odnoszące się do sfery gospodarczej politycznej
czy kulturowej poszczegoacutelnych państw niejednokrotnie utrudniają proces
europeizacji
Europeizacja prawa administracyjnego to także proces oddziaływania
(typu bottom-up) prawa administracyjnego państw europejskich na kształto-
wanie się europejskiego prawa administracyjnego Ten typ europeizacji prawa
administracyjnego jest wyroacuteżniony ze względu na znaczenie jakie
w procesie tworzenia zasad prawa administracyjnego a następnie przepisoacutew
tego prawa w Unii Europejskiej miały zasady lub przepisy prawa administra-
cyjnego państw europejskich Europeizacja prawa administracyjnego w tym
znaczeniu opisuje rzeczywiste procesy faktycznego wpływu tych zasad
instytucji lub przepisoacutew krajowych na kształtowanie się zasad instytucji i form
europejskiego prawa administracyjnego W przeciwieństwie do europeizacji
prawa administracyjnego typu top-down omawiany typ europeizacji prawa nie
składa się ze sformalizowanych instytucji lub procedur zapewniających wyma-
gany kierunek i rezultat oddziaływania jednego porządku prawnego na drugi22
19 J Schwarze European Administrative Law London 2006 s 285 20 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellipop cit s 21 21 J Jagielski Europeizacja prawa hellip op cit 38 22 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip s 21
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
12
A Wroacutebel przedstawia następującą klasyfikację europeizacji prawa admi-
nistracyjnego
europeizację substytutywną polegającą na zastępowaniu przepisoacutew krajo-
wych przepisami prawa europejskiego lub bdquowypieraniurdquo przepisoacutew krajo-
wych przez przepisy prawa europejskiego
europeizację adaptacyjną związaną z dostosowaniem treści i formy przepi-
soacutew krajowych do wymagań (standardoacutew wzorcoacutew itp) prawa europej-
skiego na skutek zmiany lub uchylania norm krajowego przez krajowego
prawodawcę w wykonaniu prawa europejskiego oraz
europeizację interpretacyjną łączoną ze stosowaniem przez państwo
europejskie wykładni przepisoacutew krajowych w zgodzie z prawem europej-
skim23
A Wroacutebel wyroacuteżnia roacutewnież statyczny i dynamiczny charakter procesu
europeizacji prawa administracyjnego W pierwszym rozumieniu pojęcie
europeizacji odnosi się do stanu prawa krajowego jako prawa ktoacutere uległo
pewnym przeobrażeniom pod wpływem prawa europejskiego W drugim mowa
jest o metodzie i formie wpływu prawa europejskiego na prawo krajowe24
Europeizacja w znaczeniu statycznym obrazuje zatem zakres i stopień faktycz-
nego przeobrażenia prawa krajowego pod wpływem prawa europejskiego
(prawo zeuropeizowane) natomiast europeizacja w znaczeniu dynamicznym
ukazuje proces oraz formy i metody wpływania prawa europejskiego na
krajowy porządek prawny25
3 Europejskie prawo administracyjne
Z europeizacją prawa administracyjnego związane jest pojęcie
bdquoeuropejskie prawo administracyjnerdquo Po raz pierwszy termin ten został użyty
w tytule pracy European Adminitrative Law autorstwa J Schwarze w 1992 r26
Europejskie prawo administracyjne zostało woacutewczas zdefiniowane jako rezul-
tat szybko postępującego rozwoju struktur wspoacutelnotowych ktoacuterego założenia
i głoacutewne zasady znajdują umocowanie zaroacutewno w postanowieniach traktato-
wych jak i w działalności orzeczniczej Europejskiego Trybunału Sprawiedliwo-
ści
23 Por Ibidem s 25 24 A Wroacutebel Europeizacja polskiego prawa o postępowaniu administracyjnym a autonomia proceduralna państw członkowskich Unii Europejskiej (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) I Rzucidło Lublin 2011 s 26 25 Por A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip op cit s 20-26 26 J Schwarze European Adminitrative hellip op cit s 71
Anna Dąbrowska
13
Podobnie jak pojęcie bdquoeuropeizacja prawa administracyjnegordquo roacutewnież
pojęcie bdquoeuropejskie prawo administracyjnerdquo ma roacuteżne znaczenia Bywa ono
bowiem rozumiane szeroko jako element bdquoeuropejskiego porządku administra-
cyjnoprawnegordquo w ktoacuterym wyroacuteżnia się prawo administracji Unii Europej-
skiej unijne prawo administracyjne konwencyjne prawo administracyjne
prawo administracyjne państwa europejskiego (państw europejskich)27
T von Danwitz wskazuje na trzy następujące znaczenia pojęcia bdquoeuro-
pejskie prawo administracyjnerdquo w rozumieniu prawa jako systemu przepisoacutew
prawa
przepisy administracyjne państw członkowskich Unii Europejskiej obowią-
zujące w danym kraju
przepisy i zasady wyrażone w orzecznictwie tworzące część europejskiego
prawa administracyjnego ktoacutera dotyczy wykonywania prawa wspoacutelnoto-
wego przez instytucje europejskie
regulacje i zasady prawa wspoacutelnotowego określone w orzecznictwie ktoacutere
powinny być stosowane przez państwa członkowskie przy wykonywaniu
prawa wspoacutelnotowego28
Europejskie prawo administracyjne to zatem normy prawa europej-
skiego (tworzone przez organy organizacji) zaadresowane do państw
członkowskich (Unii Europejskiej lub Rady Europy bądź innej organizacji np
Organizacji Wspoacutełpracy Gospodarczej i Rozwoju) i stosowane przez organy
administracji publicznej oraz sądy tych państw (poziom narodowy) ndash drugie
znaczenie europejskiego prawa administracyjnego29
Europejskie prawo administracyjne należy rozumieć jako fragment
przynajmniej dwoacutech systemoacutewporządkoacutew prawnych a mianowicie prawa
unijnego i prawa konwencyjnego (Rady Europy) W obrębie prawa unijnego
wyroacuteżnia się najczęściej prawo administracji Unii Europejskiej oraz unijne
prawo administracyjne30 Z punktu widzenia pojmowania przedmiotowego
zagadnienia istotne jest prawo kreowane przez Radę Europy Niewątpliwym
jest fakt iż akty prawne zaroacutewno o charakterze hard law jak i soft law31 wyda-
27 E Schmidt-Aszligmann Deutsches und Europaumlisches Verwaltungsrecht Heidelberg 1994 s 924ndash925 28 T von Danwitz Europaumlisches Verwaltungsrecht Berlin 2008 s 5-6 29 G Krawiec Europejskie prawo hellip op cit s 15 30 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip op cit s 27 31 Instrumenty tzw miękkiego prawa występują roacutewnież w prawie Unii Europejskiej (wcześniej w prawie wspoacutelnotowym) Choć nie mają mocy prawnie wiążącej i nie mogą stanowić podstawy działania organoacutew krajowych to w praktyce mogą wywoływać pośrednie skutki prawne zwłaszcza gdy wykorzystywane są jako wskazoacutewka interpretacyjna przy dokonywaniu wykładni prawa Szerzej na temat soft law zob
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
14
wane w ramach tej organizacji odgrywają ważną rolę w kształtowaniu europej-
skiego prawa administracyjnego Co więcej G Krawiec wskazuje na istnienie
prawa administracyjnego Rady Europy ktoacuterego źroacutedłami są
europejskie prawo administracyjne zawarte w prawie traktatowym Rady
Europy
europejskie prawo administracyjne zawarte w rezolucjach i rekomenda-
cjach Komitetu Ministroacutew Rady Europy32
Prawo administracyjne Unii Europejskiej33 obejmuje zagadnienia
związane z organizacją i funkcjonowaniem Unii Europejskiej (jej administracji)
a także z relacjami pomiędzy Unią Europejską a państwami członkowskimi
(oraz innymi podmiotami)34 Prawo Unii Europejskiej tworzy autonomiczny
system prawny ktoacutery funkcjonuje zaroacutewno na poziomie prawa
międzynarodowego jak roacutewnież na poziomie prawa krajowego RP Niemniej
jednak posiada cechy nieznane wcześniej nauce prawa ktoacutere sprawiają iż
należy traktować go jako nowy odrębny system prawny35
4 Wpływ procesu europeizacji prawa na zmiany w zakresie
materialnego prawa administracyjnego
Biorąc pod uwagę treść przepisoacutew prawnych w ramach prawa admini-
stracyjnego możemy wyroacuteżnić prawo ustrojowe materialne i procesowe Część
materialna prawa administracyjnego zawiera normy ustanawiające wzajemne
uprawnienia i obowiązki organoacutew administracji publicznej i podmiotoacutew znajdu-
jących się na zewnątrz tej administracji zawarte w przepisach prawa administra-
cyjnego powszechnie obowiązującego36
J Supernat Miejsce i znaczenie soft law w prawie publicznym Unii Europejskiej (w) Nowe problemy badawcze w teorii prawa administracyjnego (red) J Boć A Chajbowicz Wrocław 2009 s 439-445 L Senden Soft law in European Community Law Portland 2004 M Kopeć Wspoacutelnotowe soft law jako przejaw europeizacji prawa farmaceutycznego (w) Europeizacja administracji publicznej (red) I Lipowicz Warszawa 2008 s 246-259 32 G Krawiec Europejskie prawo hellip op cit s 30-31 33 Szerzej zob Prawo administracyjne Unii Europejskiej (red) R Grzeszczak A Szczerba-Zawada Warszawa 2016 34 G Krawiec Europejskie prawo hellip op cit s 47 35 K Woacutejtowicz Zasady stosowania prawa wspoacutelnotowego w państwach członkowskich Unii Europejskiej Warszawa 2003 s 4 i n 36 E Ura E Ura Prawo administracyjne Warszawa 2001 s 30
Anna Dąbrowska
15
Materialne prawo administracyjne37 to prawo obejmujące normy odno-
szące się do konkretnych sfer aktywności administracji Są one podstawą
powstania stosunku administracyjnoprawnego (z mocy prawa na podstawie
decyzji czy działań faktycznych) a w związku z powyższym dotyczą nakładania
obowiązkoacutew bądź przyznawania lub odmowy przyznania uprawnień indywi-
dualnie określonym podmiotom38 Administracyjne prawo materialne jest
bardzo rozczłonkowane gdyż jest to jedyna w istocie dziedzina prawa grupu-
jąca tak roacuteżne stany faktyczne poddane rozmaitym regulacjom39 Ze względu na
to iż prawo administracyjne materialne jest niezwykle rozległe merytorycznie
i obejmuje zroacuteżnicowane dziedziny a przez to w jego skład wchodzi ogromna
ilość aktoacutew prawnych charakteryzujących się w dodatku ogromnym dynami-
zmem niezwykle trudno całościowo przedstawić proces jego europeizacji
i wskazać konkretne efekty we wszystkich dziedzinach tego prawa40
Zagadnienie europeizacji materialnego prawa administracyjnego jest
przez przedstawicieli doktryny ujmowane dwojako ndash w węższym lub szerszym
znaczeniu W pierwszym przypadku europeizacja materialnego prawa
administracyjnego oznacza proces zmiany prawa krajowego państwa
członkowskiego pod wpływem norm prawnych ustanowionych w źroacutedłach
prawa Unii Europejskiej W drugim zaś europeizacja obejmuje procesy kształ-
towania polskiego porządku prawno-administracyjnego w części materialnej
pod wpływem prawa Unii Europejskiej ale też prawa takiej europejskiej
organizacji międzynarodowej jak Rada Europy Ponieważ Unia Europejska
została ukształtowana na fundamencie wartości zadeklarowanych w Konwencji
o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności41 z dnia 4 listopada
37 Szerzej o materialnym prawie administracyjnym zob Rozważania nad pojęciem i istotą prawa administracyjnego materialnego (w) Prawo administracyjne materialne System Prawa Administracyjnego T 7 (red) R Hauser Z Niewiadomski A Wroacutebel Warszawa 2017 s 1-50 38 Z Duniewska wskazuje że bdquozrodziło się ono i trwa ze względu na ludzi na potrzeby człowieka i kreowanych przez ludzi wspoacutelnot Nie jest ono ndash ze swej istoty ndash nastawione na spełnianie oczekiwań administracji publicznej choć właśnie ona jest często jego inicjatorem lub kreatorem Sprzyjając dobremu administrowaniu prawo to tworzone jest przede wszystkim dla tych ktoacuterzy objęci są prawnie zakreśloną aktywnością tej administracji lub narzuconą jej powściągliwościąrdquo Z Duniewska W kwestii roli i celoacutew materialnego prawa administracyjnego (w) Studia z prawa administracyjnego i nauki o administracji Księga jubileuszowa dedykowana Prof zw dr hab Janowi Szreniawskiemu (red) Z Czarnik Z Niewiadomski J Posłuszny J Stelmasiak Przemyśl-Rzeszoacutew 2011 s 165 i n 39 J Zimmermann Jedność prawa administracyjnego (w) Między tradycją a przyszłością w nauce prawa administracyjnego (red) J Supernat Wrocław 2009 s 831 40 J Jagielski Europeizacja prawa hellip op cit s 39-40 41 Dz U 1993 Nr 61 poz 284 ze zm
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
16
1950 r dlatego też rozdzielenie zakresu oddziaływania tych dwoacutech porządkoacutew
na polskie materialne prawo administracyjne jest trudne do przeprowadzenia
W tej sytuacji zasadne jest opowiedzenie się za wyroacuteżnionym wyżej szerszym
znaczeniem europeizacji materialnego prawa administracyjnego42
Opisany powyżej proces europeizacji prawa administracyjnego powo-
duje zmiany materialnego prawa administracyjnego ktoacutere są konsekwencją
udziału Polski w Radzie Europy i ratyfikowania Konwencji o Ochronie Praw
Człowieka i Podstawowych Wolności udziału Polski w Unii Europejskiej jak
roacutewnież przyszłych wyzwań w tym zakresie dla prawa administracyjnego
Zmiany w zakresie prawa administracyjnego materialnego będące
następstwem udziału Polski w Radzie Europy dotyczą tych obszaroacutew prawa
administracyjnego ktoacutere wiążą się ze statusem osoacuteb fizycznych z ich prawami
i wolnościami43 (min zniesienie cenzury zmiany w prawie prasowym ustawa
o gwarancjach wolności sumienia i wyznania prawo o stowarzyszeniach pra-
wo o zgromadzeniach partiach politycznych i cudzoziemcach)
Oddziaływanie prawa Rady Europy jako bdquoklasycznegordquo prawa
międzynarodowego o zasięgu regionalnym jest niewątpliwie mniej intensywne
niż oddziaływanie prawa Unii Europejskiej ponieważ po pierwsze ndash jest to
prawo ochrony praw człowieka a zatem jego zakres normowania jest węższy
po drugie ndash oddziaływanie tego prawa na prawo państw-stron Rady Europy jest
poddane regułom prawa międzynarodowego ktoacutere nie ustanowiło jeszcze
systemu podobnie wszechstronnych zroacuteżnicowanych i skutecznych form
wpływu na prawo wewnętrzne państw europejskich jakie ukształtowały się
stopniowo w prawie Unii Europejskiej44
Roacutewnież udział państwa w strukturach Unii Europejskiej wywołuje
skutki w zakresie konkretnych regulacji dotyczących prawa materialnego
W Polsce szczegoacutelnie widoczne jest to zdaniem M Jaśkowskiej w odniesieniu
do kwestii gospodarczych ochrony środowiska45 prawa urzędniczego i komu-
nalnego prawa rolnego kartelowego celnego zagospodarowania przestrzen-
42 A Wroacutebel Europeizacja prawahellip op cit s 18-19 43 Zdaniem J Łętowskiego Rada Europy uchwala konwencje wydaje liczne dyrektywy i zalecenia ktoacuterych przedmiotem jest głoacutewnie sfera określana jako bdquoprawa człowiekardquo a przede wszystkim stosunki na linii obywatel ndash państwo J Łętowski Rada Europy o postępowaniu administracyjnym (w) Problemy prawa publicznego Lublin 1993 s 93-94 44 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip op cit s 20 45 Europeizacja prawa poprzez zbliżanie systemoacutew prawnych ma szczegoacutelnie doniosłe znaczenie w dziedzinie środowiska Dyrektywa jako instrument harmonizacji prawa jest najczęściej stosowaną formą działania Unii Europejskiej służącą osiągnięciu celoacutew określonych w art 191 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej MM Kenig-Witkowska Prawo środowiska Unii Europejskiej Warszawa 2012 s 105
Anna Dąbrowska
17
nego ochrony żywności warunkoacutew żywienia itp46 Nastąpiło roacutewnież dosto-
sowanie ustawodawstwa krajowego w zakresie prawa o spoacutełkach prawa
bankowego prawa własności intelektualnej środowiska naturalnego transpor-
tu i telekomunikacji
W efekcie europeizacji materialnego prawa administracyjnego następu-
je jego gwałtowny rozrost jako konsekwencja objęcia całkiem nowych obsza-
roacutew ale roacutewnież rozbudowania istniejących już aktoacutew prawnych Jako przykład
można wskazać wpływ zniesienia kontroli na granicach wewnętrznych na
rozrost regulacji w obszarach wchodzących w zakres przestrzeni wolności
bezpieczeństwa i sprawiedliwości (polityka azylowa wizowa imigracyjna
ochrony granic zewnętrznych)47
Rozpatrując rodzaje europeizacji prawa administracyjnego typu
top-down i typu bottom-up ktoacutere zostały zaprezentowane powyżej w sytuacji
materialnego prawa administracyjnego mamy do czynienia z akomodacją lub
absorpcją prawa administracyjnego w ramach Unii Europejskiej Materialne
prawo administracyjne podlega zatem procesowi europeizacji w wersji top-
down
Wpływ prawa europejskiego na krajowe prawo administracyjne państw
europejskich można stwierdzić zaroacutewno w płaszczyźnie stanowienia prawa
krajowego stosowania tego prawa jak i w płaszczyźnie jego interpretacji
W płaszczyznach stanowienia i stosowania materialnego prawa administracyj-
nego europeizacja dokonuje się w sposoacuteb bezpośredni albo pośredni
Europeizację o charakterze bezpośrednim w sferze stanowienia prawa
należy łączyć z wprowadzaniem do polskiego porządku prawnego norm szero-
ko ujmowanego prawa europejskiego stosownie do treści art 91 Konstytucji
RP48 czyli z ratyfikowaniem umoacutew międzynarodowych (państwo europejskie
jako strona umowy jest obowiązane do przestrzegania lub wykonywania jej
postanowień) jak i z bezpośrednim obowiązywaniem niektoacuterych aktoacutew praw-
nych Unii Europejskiej min rozporządzeń Akty te wprost oddziałują na treść
zakres i formy prawa państw europejskich w tym materialnego prawa admini-
stracyjnego49 Natomiast europeizacja o charakterze pośrednim następuje
przez stanowienie aktoacutew prawa krajowego ktoacutere w swojej treści odpowiadają
46 M Jaśkowska Europeizacja prawa administracyjnego bdquoPaństwo i Prawordquo 1999 Z 11 s 23 47 F Tereszkiewicz Europeizacja prawa hellip op cit s 90 48 Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r (DzU z 1997 r Nr 78 poz 483 ze zm) 49 Leksykon prawa administracyjnego materialnego (red) T Bąkowski K Żukowski Warszawa 2016 s 48
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
18
aktom prawa europejskiego Europeizacja o charakterze pośrednim polega
więc na
wprowadzaniu do krajowego porządku prawnego aktoacutew ktoacutere zawierają
normy o takim samym zakresie zastosowania i normowania jak w aktach
prawa unijnego (np implementacja dyrektywy)
uwzględnianiu w procesie tworzenia przepisoacutew prawa krajowego reguł
obowiązujących w prawie unijnym a także
uchylaniu przepisoacutew krajowych sprzecznych z prawem unijnym50
Podsumowanie
Z poczynionych powyżej uwag wyłania się kilka zasadniczych
wnioskoacutew Po pierwsze proces europeizacji to wpływ szeroko rozumianego
prawa europejskiego obejmującego system prawa Unii Europejskiej jak
roacutewnież porządek prawny Rady Europy na system prawa państw europejskich
Jest on jednym z czynnikoacutew ktoacutere kształtują obraz i tendencje rozwojowe
wspoacutełczesnego materialnego prawa administracyjnego Proces europeizacji
w odniesieniu do tej części prawa administracyjnego należy utożsamiać
z wpływem prawa europejskiego na treść prawa materialnego państw europej-
skich w aspekcie jego stanowienia stosowania i interpretacji
Prawo europejskie wpływa na prawo administracyjne państw europej-
skich poprzez ustanowienie na poziomie europejskim norm prawa materialne-
go administracyjnego i zobowiązanie państw europejskich do wdrażania tych
norm do krajowych porządkoacutew prawnych głoacutewnie w drodze harmonizacji lub
ujednolicania prawa Proces ten należy zatem utożsamiać z konwergencją
prawa krajowego z prawem europejskim ktoacuterej rezultatem jest transpozycja
prawa europejskiego do prawa krajowego a ponadto bezpośrednie obowiązy-
wanie prawa europejskiego na poziomie krajowym
Kształt materialnego prawa administracyjnego jest w dużej mierze
konsekwencją zapewnienia skuteczności prawu Unii Europejskiej Jest on
wynikiem dążenia przez państwa członkowskie do osiągnięcia wspoacutelnego celu
poprzez respektowanie tych samych wartości
Konkludując należy stwierdzić że prawo Unii Europejskiej ale także
i normy tworzone w ramach Rady Europy oddziałują na treść norm material-
nego prawa administracyjnego oraz na praktykę jego stosowania
i wykładni jak roacutewnież co może jest jeszcze bardziej istotne na doktrynę
i świadomość prawną Jednocześnie należy zauważyć iż wpływ prawa Unii
50 A Wroacutebel Europeizacja prawahellip op cit s 25
Anna Dąbrowska
19
Europejskiej na materialne prawo administracyjne jest zdecydowanie mocniej-
szy aniżeli prawa Rady Europy Wynika to z faktu iż Rada Europy ma węższy
zakres normowania (stanowi w głoacutewnej mierze prawo ochrony praw człowie-
ka) Poza tym prawo Unii Europejskiej wykształciło cały wachlarz skutecznych
instrumentoacutew prawnych oddziałujących na prawo krajowe
Za sprawą europeizacji następuje bezpośredni lub pośredni wpływ na
wewnętrzne regulacje prawne min prawo celne prawo energetyczne prawo
telekomunikacyjne prawo ochrony środowiska co w konsekwencji przekłada
się na modernizację materialnego prawa administracyjnego Należy więc uznać
że w dzisiejszych realiach materialne prawo administracyjne nie jest wyłącznie
rezultatem działań krajowego legislatora albowiem znaczący wpływ na
ostateczny jego kształt mają legitymowane podmioty ponadpaństwowe
Bibliografia
Źroacutedła
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r DzU z 1997 r
Nr 78 poz 483 ze zm
Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z dnia 4 li-
stopada 1950 r Dz U 1993 Nr 61 poz 284 ze zm
Literatura
Duniewska Z Jaworska-Dębska B Michalska-Badziak R Olekniczak-
Szałowska E Stahl M Prawo administracyjne Pojęcia instytucje zasady
w teorii i orzecznictwie Warszawa 2013
Duniewska Z W kwestii roli i celoacutew materialnego prawa administracyjnego (w)
Studia z prawa administracyjnego i nauki o administracji Księga jubileuszowa
dedykowana Prof zw dr hab Janowi Szreniawskiemu (red) Z Czarnik
Z Niewiadomski J Posłuszny J Stelmasiak Przemyśl-Rzeszoacutew 2011
Dyson K Introduction EMU as Integration Europeanization and Convergence
(w) European States and the Euro Europeanization Variation and Conver-
gence (red) K Dyson Oxford-New York 2002
Europeizacja prawa krajowego Wpływ integracji europejskiej na klasyczne
dziedziny prawa krajowego (red) C Mik Toruń 2000
Howell K Developing Conceptualizations of Europeanization and European In-
tegration Mixing Methodologies ESRC Seminar 1UACES Study Group 2
httpaeipittedu17201Howellpdf
Jagielski J Europeizacja prawa administracyjnego materialnego (na przykładzie
prawa migracyjnego) (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
20
(red) Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Wrocław
2005
Jaśkowska M Europeizacja prawa administracyjnego bdquoPaństwo i Prawordquo 1999
Z 11
Kenig-Witkowska MM Prawo środowiska Unii Europejskiej Warszawa 2012
Kmieciak Z Postępowanie administracyjne w świetle standardoacutew europejskich
Warszawa 1997
Kopeć M Wspoacutelnotowe soft law jako przejaw europeizacji prawa
farmaceutycznego (w) Europeizacja administracji publicznej (red)
I Lipowicz Warszawa 2008
Krawiec G Europejskie prawo administracyjne Warszawa 2009
Leksykon prawa administracyjnego materialnego (red) T Bąkowski
K Żukowski Warszawa 2016
Łętowski J Rada Europy o postępowaniu administracyjnym (w) Problemy
prawa publicznego Lublin 1993
Mazurkiewicz P Europeizacja Europy Tożsamość kulturowa Europy
w kontekście procesoacutew integracyjnych Warszawa 2001
Olsen JP The Many Faces of Europeanization bdquoJournal of Common Market Stud-
iesrdquo 2002 Vol 40 Nr 5
Prawo administracyjne Unii Europejskiej (red) R Grzeszczak A Szczerba-
Zawada Warszawa 2016
Rozważania nad pojęciem i istotą prawa administracyjnego materialnego
(w) Prawo administracyjne materialne System Prawa Administracyjnego T 7
(red) R Hauser Z Niewiadomski A Wroacutebel Warszawa 2017
Ruszkowski J Struktura wielopoziomowego zarządzania w Unii Europejskiej
(w) Multi-Level Governance w Unii Europejskiej (red) J Ruszkowski
L Wojnicz Szczecin-Warszawa 2013
Schmidt-Aszligmann E Deutsches und Europaumlisches Verwaltungsrecht Heidelberg
1994
Schwarze J European Administrative Law London 2006
Senden L Soft law in European Community Law Portland 2004
Streinza R Prawo europejskie Warszawa 2002
Supernat J Europejska przestrzeń administracyjna (zagadnienia wybrane) (w)
Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) Z Janku Z Leoński
M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Warszawa 2005
Supernat J Miejsce i znaczenie soft law w prawie publicznym Unii Europejskiej
(w) Nowe problemy badawcze w teorii prawa administracyjnego (red) J Boć
A Chajbowicz Wrocław 2009
T von Danwitz Europaumlisches Verwaltungsrecht Berlin 2008
Anna Dąbrowska
21
Tereszkiewicz F Europeizacja prawa administracyjnego (w) Europeizacja
polityk publicznych w Polsce (red) R Riedel Opole 2015
Ura E Ura E Prawo administracyjne Warszawa 2001
Wach K Europeizacja i jej kontekst bdquoZeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekono-
micznego w Krakowierdquo 2011 Nr 852
Wołpiuk WJ Semantyczne prawne i konstytucyjnoprawne aspekty pojęcia
europeizacji bdquoZeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Zarządzania i Prawa im
Heleny Chodkowskiejrdquo 2008 Nr 2
Woacutejtowicz K Zasady stosowania prawa wspoacutelnotowego w państwach
członkowskich Unii Europejskiej Warszawa 2003
Wroacutebel A Europeizacja prawa imigracyjnego Republiki Federalnej Niemiec
w latach 1999ndash2009 Wrocław 2010
Wroacutebel A Europeizacja polskiego prawa o postepowaniu administracyjnym
a autonomia proceduralna państw członkowskich Unii Europejskiej (w)
Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) I Rzuciło Lublin 2011
Wroacutebel A Europeizacja prawa administracyjnego ndash pojęcie i konteksty
(w) Europeizacja prawa administracyjnego System Prawa Administracyjnego
T 3 (red) R Hauser Z Niewiadomski A Wroacutebel Warszawa 2014
Wroacutebel I Europeizacja prawa imigracyjnego Republiki Federalnej Niemiec
w latach 1999ndash2009 Wrocław 2010
Zimmermann J Kilka dylematoacutew nauki prawa administracyjnego w okresie
europeizacji (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red)
Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Wrocław 2005
Zimmermann J Jedność prawa administracyjnego (w) Między tradycją
a przyszłością w nauce prawa administracyjnego (red) J Supernat Wrocław
2009
Zimmermann J Prawo administracyjne Warszawa 2014
22
dr Tomasz Dąbrowski51
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
Patient Rights Commission in the system of protection of patients rights
Streszczenie
Artykuł zatytułowany Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie
ochrony praw pacjenta zawiera następujące części wprowadzenie procedura
powołania i odwołania Rzecznika Praw Pacjenta kompetencje Rzecznika Praw
Pacjenta postępowanie w sprawach naruszenia indywidualnych praw pacjenta
postępowanie w sytuacji naruszenia zbiorowych praw pacjenta pełnienie
funkcji Rzecznika Praw Pacjenta ndash dane statystyczne oraz podsumowanie
We wprowadzeniu autor pisze o systemie konstytucyjnej gwarancji ochrony
zdrowia a także podaje definicję legalną pojęcia bdquopacjentrdquo W następnej części
omawia procedurę powołania i odwołania Rzecznika Praw Pacjenta Cześć trze-
cia prezentuje kompetencje tytułowego organu Następna cześć traktuje o po-
stępowaniu w sprawach naruszenia indywidualnych praw pacjenta Kolejna
cześć ukazuje postępowania Rzecznika w sprawach praktyk naruszających
zbiorowe prawa pacjenta Szoacutesta cześć tekstu analizuje dane statystyczne znaj-
dujące się w sprawozdaniach ktoacutere corocznie Rzecznik przedstawia Radzie
Ministroacutew W podsumowaniu autor dokonuje oceny prawnych regulacji Rzecz-
nika Praw Pacjenta
Słowa kluczowe
pacjent prawa pacjenta Rzecznik Praw Pacjenta
Summary
The article entitled the Institution of Patient Ombudsman in the system of
protection of patients rights includes the following parts introduction proce-
dure for appointing and dismissing the Patient Rights Ombudsman competence of
the Patient Rights Ombudsman proceedings for infringement of individual pa-
tient rights Patient in figures and a summary In the introduction the author
51 Adiunkt Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu radca prawny
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
23
writes about the constitutional system of health protection and provides a legal
definition of the term patient The next section discusses the procedure for ap-
pointing and dismissing the Patient Rights Ombudsman Part three presents the
competence of the institution The next part deals with cases of infringement of
individual patient rights Another part shows the Ombudsmans conduct in cases
that violate the patients collective rights The sixth part of the text analyzes the
data contained in reports which the Ombudsman presents annually to the Council
of Ministers In conclusion the author evaluates the legal regulations of the Pa-
tient Rights Ombudsman
Key words patient patient rights Patient Rights Ombudsman
Wprowadzenie
W polskim systemie prawnym prawo do ochrony zdrowia zostało
unormowane w przepisie art 68 Konstytucji RP52 Według dyspozycji ust 1 art
68 Konstytucji każdy ma prawo do ochrony zdrowia W wyroku z dnia 23 mar-
ca 1999 r TK zaprezentował stanowisko iż z art 61 ust 1 Konstytucji trzeba
wywieść bdquopodmiotowe prawo jednostki do ochrony zdrowia oraz obiektywny
nakaz podejmowania przez władze publiczne takich działań ktoacutere są konieczne
dla należytej ochrony i realizacji tego prawardquo53 W obecnym czasie w naszym
kraju w jednym akcie prawnym uregulowano prawa pacjenta a także środki
jego ochrony W 2017 r minęło 8 lat od wprowadzenia centralnego organu
administracji rządowej ktoacutery stoi na straży przestrzegania praw pacjentoacutew
w systemie ochrony zdrowia54 W art 3 ust 4 upp ustawodawca wprowadził
legalną definicję pojęcia pacjent zgodnie z ktoacutera pacjentem jest osoba bdquozwraca-
jąca się o udzielenie świadczeń zdrowotnych lub korzystająca ze świadczeń
zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych
lub osobę wykonującą zawoacuted medycznyrdquo W doktrynie przyjmuje się że prawa
pacjenta stanowią integralną cześć praw człowieka55 Prawa pacjenta określane
są też jako prawa człowieka w relacji z określoną instytucją opieki zdrowotnej
lub w relacji z zawodami medycznymi ze względu na podejmowane przez nich
czynności zawodowe lub urzędowe56
52 Konstytucja Rzeczpospolitej Polski z dnia 2 kwietnia 1997 r Dz U z 1997 r nr 78 poz 483 ze zm 53 K298 OTK 1999 nr 3 poz 38 54 Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta tj z dnia 8 czerwca 2017 r Dz U z 2017 r poz 1318 ze zm Dalej cytowana jako upp 55 D Karkowska Prawa pacjenta Warszawa 2009 s 42 56 D Safian Prawo pacjenta do informacji o rozpoznaniu i proponowanych metodach leczenia bdquoAntidotumrdquo 1993 nr 1 s 18
Tomasz Dąbrowski
24
Podstawowym celem tego tekstu jest ukazanie i analiza statutu praw-
nego Rzecznika Praw Pacjenta Analiza ta zostanie dokonana zaroacutewno w opar-
ciu o wypowiedzi doktryny jak roacutewnież w oparciu o judykaty sądowe a przede
wszystkim w oparciu o analizę wykładni przepisoacutew prawnych dotyczących
Rzecznika Praw Pacjenta Ze względu na ograniczone ramy publikacji tekst nie
będzie analizował genezy tytułowej instytucji a także cywilnych środkoacutew
ochrony praw pacjenta
1 Procedura powołania i odwołania Rzecznika Praw Pacjenta
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta powołana została w celu ochrony
praw pacjenta Przepisy przedmiotowej ustawy jednoznacznie wskazują iż
Rzecznik Praw Pacjenta jest organem monokratycznym Nadzoacuter nad jego dzia-
łalnością w świetle art 42 ust 2 upp sprawuje Prezes Rady Ministroacutew
Z art 44 ust 1 upp wynika expressis verbis iż obsadzenie instytucji Rzecznika
Praw Pacjenta następuje w drodze otwartego konkursu ktoacutery ogłasza Prezes
Rady Ministroacutew57 Natomiast Minister Zdrowia powołuje zespoacuteł konkursowy
w składzie liczącym minimum 3 osoby ktoacuterych wiedza i doświadczenie pozwa-
lają na wyłonienie odpowiednich kandydatoacutew W art 43 upp wymienione
zostały obligatoryjne wymagania stawiane przed kandydatami do pełnienia
funkcji Rzecznika Praw Pacjenta w Polsce W myśl ustępu 1 analizowanego
przepisu Rzecznikiem Praw Pacjenta może zostać osoba ktoacutera spełnia łącznie
następujące kryteria posiada co najmniej wykształcenie wyższe i tytuł zawo-
dowy magistra lub inny roacutewnorzędny nie była prawomocnie skazana
za przestępstwo popełnione umyślnie jej stan zdrowia pozwala na prawidłowe
wykonywanie funkcji a także posiada wiedzę i doświadczenie dające rękojmię
prawidłowego sprawowania funkcji Z art 43 ust 1 upp można wysnuć prima
facie wniosek iż ustawodawca nie postawił wysokich wymagań przed kandyda-
tami do pełnienia tak ważnego stanowiska
Należy zgodzić się ze stwierdzeniem M Paszkowskiej ktoacutera uważa iż są
to standardowe i dość ogoacutelne przesłanki ktoacutere nie sprzyjają rzetelnemu wybo-
rowi a przede wszystkim efektywnej ochronie praw pacjenta Pierwszą z prze-
słanek uznaje M Paszkowska za bardzo ogoacutelną gdyż dla dobra pacjentoacutew po-
winna być ona doprecyzowana poprzez wskazanie konkretnych kierunkoacutew
studioacutew ndash a nie tylko stopnia wykształcenia Proponuje ona aby to były kierunki
57 Informacja o naborze na stanowisko Rzecznika Praw Pacjenta ogłoszona zaroacutewno przez Biuletyn Informacji Publicznej a także przez Biuletyn Informacji Publicznej Prezesa Rady Ministroacutew jak roacutewnież w informacja ta zamieszczona jest w biurze Rzecznika Praw Pacjenta
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
25
takie jak prawo zdrowie publiczne medycyna gdyż Rzecznik Praw Pacjenta
rozpatruje głoacutewnie skargi pacjentoacutew dotyczące naruszenia ich praw Z tego
względu wykształcenie prawnicze jest uzasadnione58 Ostatnią z wyżej wymie-
nionych przesłanek dotyczącą posiadania przez kandydata wiedzy
i doświadczenia dającego rękojmię prawidłowego sprawowania funkcji Rzecz-
nika należy także uznać za ogoacutelnikową i niedoprecyzowaną Ustawodawca
w tym przypadku nie podaje o jaki zakres wiedzy dokładnie chodzi i jak długie
doświadczenia musi posiadać kandydat aby dał rękojmię prawidłowego wyko-
nywania swoich obowiązkoacutew jako Rzecznik Praw Pacjenta W takim przypadku
należy zgłosić postulat de lege ferenda żeby ustawodawca doprecyzował prze-
słanki formalne ktoacutere musi spełniać kandydat na Rzecznika Praw Pacjenta
gdyż w obecnej regulacji prawnej są one niewystarczające i z dużym prawdo-
podobieństwem można stwierdzić wprost iż kandydaci nie dadzą wystarczają-
cej rękojmi prawidłowego sprawowania swojej funkcji Określenie przez usta-
wodawcę kierunkoacutew studioacutew ktoacutere obligatoryjnie kandydat musi ukończyć
a także np specjalistycznych studioacutew podyplomowych (dotyczących zdrowia
publicznego praw pacjentoacutew postępowania administracyjnego) jak roacutewnież
podanie wymaganej określonej liczby lat doświadczenia przełoży się na wyboacuter
kandydatoacutew kompetentnych profesjonalnych i fachowych ktoacuterzy będą działać
w ochronie praw pacjentoacutew W przepisie art 43 ust 2 upp ujęty został zakaz
łączenia funkcji Rzecznika z zajmowaniem i wykonywaniem przez niego innych
funkcji zawodowych (tzw incompatibilitas) Wyjątkiem od tego zakazu jest
możliwość zajmowania stanowiska profesora uczelni wyższej Rzecznik nie
może być roacutewnież członkiem partii politycznych a także nie może prowadzić
działalności gospodarczej nie dającej się pogodzić z obowiązkami i godnością
sprawowanej funkcji
Następnie w toku przeprowadzonego postepowania komisja wyłania
maksymalnie trzech kandydatoacutew ktoacuterych przedstawia Prezesowi Rady Mini-
stroacutew Z prac komisja konkursowa musi obligatoryjnie sporządzić protokoacuteł
Obowiązek taki przewiduje ust 8 art 44 upp Wypada zauważyć że regulacja
art 44 ust 7 upp nie wskazuje wprost czy Prezes Rady Ministroacutew musi obliga-
toryjnie dokonać wyboru spośroacuted zaprezentowanych przez komisje kandyda-
toacutew W doktrynie przyjmuje się iż Prezes Rady Ministroacutew może spośroacuted przed-
stawionych trzech kandydatoacutew nie powołać nikogo na stanowisko Rzecznika
Praw Pacjenta W takiej sytuacji trzeba powtoacuterzyć procedurę wyboru aż do
wybrania takich kandydatoacutew z ktoacuterych jednego Prezes Rady Ministroacutew powoła
58 M Paszkowska Rzecznik Praw Pacjenta w systemie ochrony prawnej bdquoPrzegląd Prawa Publicznegordquo 2010 nr 7-8 s 189
Tomasz Dąbrowski
26
do pełnienia funkcji Rzecznika59 Za takim stanowiskiem przedstawicieli litera-
tury przedmiotu przemawia zaroacutewno wykładnia językowa tego przepisu jak
roacutewnież wykładnia systemowa Wyniki naboru ogłasza się niezwłocznie w Biu-
letynie Informacji Publicznej60
Z analizy przepisoacutew upp wynika iż Rzecznik Praw Pacjenta nie jest
organem kadencyjnym Według art 45 upp Prezes Rady Ministroacutew odwołuje
Rzecznika Ustawodawca w tym przepisie wyposażył Prezesa Rady Ministroacutew
w swobodę decyzji odnośnie pozbawienia funkcji Rzecznika Jak zwraca uwagę
D Karkowska o odwołaniu Rzecznika mogą decydować zaroacutewno względy me-
rytoryczne jak i pozamerytoryczne Regulacja ta odsłania słabość instytucji
Rzecznika gdyż jego zachowanie lub podjęte decyzje mogą mieć wpływ na
utratę funkcji 61 In fine art 45 upp przewiduje że odwołany Rzecznik pełni
swoją funkcję do dnia powołania swojego następcy Trafnym byłoby wprowa-
dzenie kadencyjności tego organu Przełożyłoby się to na wzmocnienie pozycji
ustrojowej Rzecznika jak roacutewnież zniwelowałoby proacuteby politycznego wpływa-
nia na jego działalność Wprowadzenie takiej regulacji wzmocniłoby status
prawny tytułowego organu
Rzecznik Praw Pacjenta wykonuje swoje kompetencje przy pomocy nie
więcej niż dwoacutech zastępcoacutew Zastępcy Rzecznika są powoływani i odwoływanie
przez Prezesa Rady Ministroacutew na wniosek Rzecznika Uprawnienie takie wyni-
ka bezpośrednio z art 46 sect 2 upp Z analizy tego przepisu wynika iż to Rzecz-
nik Praw Pacjenta decyduje o tym czy przy wykonywania swoich zadań będzie
wnioskował do Prezesa Rady Ministroacutew o powołanie dwoacutech czy tylko jednego
zastępcy W następnym ustępie art 46 upp ujęte zostały kryteria ktoacutere musi
łącznie spełnić kandydat na zastępcę Rzecznika Są to następujące kryteria
posiada co najmniej wyższe wykształcenie nie był skazany za przestępstwa
popełnione umyślnie stan jego zdrowia pozwala na prawidłowe sprawowanie
funkcji zastępcy Rzecznika posiada wiedzę i doświadczenie dające rękojmie
prawidłowego sprawowania funkcji zastępcy Rzecznika Powyższe kryteria są
koherentne do kryterioacutew stawianych przed kandydatami do pełnienia funkcji
Rzecznika Jednak z jednym wyjątkiem Ustawodawca zrezygnował w tym
przypadku z kryterium posiadania tytułu magistra w stosunku do osoby
59A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta Komentarz Warszawa 2010 s 205 60 Pierwszy Rzecznik Praw Pacjenta został powołany przez Prezesa Rady Ministroacutew w dniu 2 października 2009 r i była nim Krystyna Barbara Kozłowska Obecnie od dnia 30 października 2017 r Rzecznikiem Praw Pacjenta jest Bartłomiej Łukasz Chmielowiec 61 D Karkowska Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta Komentarz Warszawa 2016 s 605
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
27
zastępcy Wynika z tego że zastępcą Rzecznika Praw Pacjenta może zostać oso-
ba posiadająca tylko studia pierwszego stopnia ndash czyli licencjat Takie rozwią-
zanie prawne należy ocenić krytycznie gdyż urząd ten ma chronić prawa
pacjenta Dlatego osoba taka powinna przede wszystkim posiadać minimum
tytuł magistra W przepisie art 46 ust 4 upp ustawodawca właściwie ujął że
jeden z zastępcoacutew obligatoryjnie musi posiadać co najmniej wykształcenie
wyższe w dziedzinie nauk medycznych i tytuł zawodowy magistra lub roacutewno-
rzędny W tym kontekście M Paszkowska wyraźnie zaznacza iż unormowanie
takie powoduje teoretyczną dysproporcje między Rzecznikiem Praw Pacjenta
a jego zastępcą62
2 Kompetencje Rzecznika Praw Pacjenta
Rzecznik wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Rzecznika Praw
Pacjenta Organizacja biura i sposoacuteb jego działania unormowane są w statucie
ktoacutery jest nadawany przez Prezesa Rady Ministroacutew w drodze zarządzenia
Zgodnie z sect 1 ust 1 statutu Biura Rzecznika Praw Pacjenta biuro jest urzędem
administracji rządowej63 W świetle sect 1 ust 2 zs Rzecznik kieruje biurem przy
pomocy nie więcej niż dwoacutech zastępcoacutew dyrektora generalnego i kierownikoacutew
komoacuterek organizacyjnych64 Rzecznik Praw Pacjenta określa zakres zadań dla
swoich zastępcoacutew
Przepis art 47 upp typizuje zadania tytułowej instytucji W doktrynie
powszechnie przyjmuje się że zakres działań Rzecznika można podzielić na
cztery funkcje
1 kontrolna
a prowadzenie postępowań w sprawach praktyk naruszających zbiorowe
interesy pacjentoacutew
b prowadzenie postępowań wyjaśniających w sytuacji gdy Rzecznik
poweźmie informacje co najmniej uprawdopodabniające naruszenie praw
pacjenta
62 M Paszkowska Rzecznik Prawhellip opcit s 192 63 Zarządzenie nr 68 Prezesa Rady Ministroacutew z dnia 3 października 2011 r w sprawie nadania statutu Biura Rzecznika Praw Pacjenta tj MP z 2014 r poz 209 Dalej cytowany jako zs 64 W skład biura wchodzą następujące komoacuterki organizacyjne Zespoacuteł do spraw Zdrowia Psychicznego Zespoacuteł Prawny Zespoacuteł Interwencyjno-Poradniczy Zespoacuteł Prezydialny Zespoacuteł Prasy i Promocji Wydział Finansowy Wydział Spraw Osobowych i Wynagrodzeń Wydział Klasyfikacji Wnioskoacutew Wieloosobowe Stanowisko Pracy do spraw Badań Statystycznych Analiz Strategicznych i Ochrony Danych Osobowych Wieloosobowe Stanowisko Pracy do spraw Informatyzacji Samodzielne Stanowisko Pracy do spraw Audytu Wewnętrznego
Tomasz Dąbrowski
28
c w sprawach cywilnych dotyczących naruszenia praw pacjentoacutew Rzecznik
na prawach przysługujących prokuratorowi może z urzędu lub na wniosek
stron żądać wszczęcia postępowania lub udziału w postępowaniu
2 kreująca
a opracowywanie i przedkładanie Radzie Ministroacutew projekty aktoacutew praw-
nych dotyczących ochrony praw pacjentoacutew
b występowanie do właściwych organoacutew z wnioskiem o podjęcie inicjatywy
ustawodawczej bądź o wydanie lub zmianę aktoacutew prawnych dotyczących
ochrony praw pacjenta
3 prewencyjna
a opracowywanie i wydawanie publikacji oraz programoacutew edukacyjnych
popularyzujących wiedzę poświęconą ochronie praw pacjenta
b wspoacutełpraca z organami władzy publicznej w celu zapewnienia pacjentom
przestrzegania ich praw w szczegoacutelności z ministrem właściwym do spraw
zdrowia
c przedstawianie właściwym organom władzy publicznej organizacjom
i instytucjom oraz samorządom zawodoacutew medycznych ocen i wnioskoacutew
zmierzających do zapewnienia skutecznej ochrony praw pacjenta
4 diagnostyczna
a wspoacutełpraca z organizacjami pozarządowymi społecznymi i zawodowymi
do ktoacuterych celoacutew statutowych należy ochrona praw pacjenta
b analiza skarg pacjentoacutew w celu określenia zagrożeń i obszaroacutew w syste-
mie ochrony zdrowia wymagającej naprawy
c wykonywanie innych zadań określonych w przepisach prawa lub zleco-
nych przez Prezesa Rady Ministroacutew65
3 Postępowanie w sprawach naruszenia indywidualnych praw
pacjenta
W sprawach o ochronę praw pacjenta Rzecznik bada czy na skutek
działania lub zaniechania podmiotoacutew zobowiązanych do przestrzegania
i realizacji tych praw nie wystąpiło ich naruszenie66
65 A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa ohellip opcit s 207-208 A Jacek Zadania Rzecznika Praw Pacjenta w zakresie ochrony praw pacjentoacutew (w) Prawa ochrona zdrowia pacjenta red J Pacian Warszawa 2017 s 112 P Szcześniak J Kozyra Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta i Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego na tle prawonoporoacutewnowczym Propozycje zmian (w) Instytucje ochrony praw człowieka red B Szmulik A Pogłoacutedek B Przywora Warszawa 2015 s 94-95 66 D Karkowska Prawa pacjentahellip op cit s 505
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
29
Rzecznik Praw Pacjenta wszczyna postępowanie wyjaśniające na wnio-
sek lub z własnej inicjatywy Przepis art 50 ust 1 upp przewiduje wszczęcie
postępowania wyłącznie w sytuacji uprawdopodobnienia naruszenia praw
pacjenta w działalności instytucji i organoacutew zobowiązanych do ich przestrze-
gania67 W sytuacji gdy z wnioskiem występuje wnioskodawca to na nim spo-
czywa ciężar uprawdopodobnienia naruszenia praw pacjenta Uprawdopodob-
nienie naruszenia oznacza złożenie przez wnioskodawcę oświadczenia że na-
ruszenie prawa nastąpiło ze wskazaniem rodzaju i rozmiaru naruszenia a tak-
że uwiarygodnienie przez powołanie uprawomocniających je faktoacutew i dowo-
doacutew (np w postaci dokumentoacutew lub ich kopii) W uzasadnieniu wniosku można
powołać i przedstawić wszystkie dowody Natomiast w sytuacji braku dowo-
doacutew uzasadnienie zgłoszonego wniosku musi wywołać w Rzeczniku przekona-
nie co do faktu naruszenia praw pacjenta68
Natomiast jeżeli postępowanie wszczyna Rzecznik z urzędu musi on
posiadać informacje co najmniej uprawdopodabniające naruszenie praw
pacjenta69 W doktrynie uznaje się że informacje ktoacutere są niezbędne do podję-
cia przez Rzecznika postępowania mogą pochodzić z doniesień prasowych ra-
diowych telewizyjnych lub bezpośrednio ze spotkań Rzecznika Źroacutedłem tych
informacji mogę być także sprawozdania Najwyższej Izby Kontroli a także in-
formacje pochodzące od sądoacutew organoacutew administracji od posłoacutew i senatoroacutew
domagających się załatwienia sprawy70 W powyższej sytuacji aby sprawa
została rozpatrzona z urzędu do obowiązkoacutew pracownika biura Rzecznika
Praw Pacjenta należy sporządzenie wniosku w ktoacuterym opisuje on naruszenie
praw pacjenta źroacutedło pochodzenia informacji i propozycje dalszego etapu po-
stępowania Rzecznik lub jego zastępca przedmiotowy musi zatwierdzić wnio-
sek
Wniosek musi zawierać oznaczenie wnioskodawcy oznaczenie pacjen-
ta ktoacuterego prawa zostały naruszone i kroacutetki opis stanu faktycznego Przedmio-
towy wniosek jest wolny od opłat Ustawodawca nie precyzuje kręgu podmio-
toacutew uprawnionych do wniesienia wniosku Na gruncie doktryny wskazuje się
że wnioskodawcą może być każdy czyli zaroacutewno podmiot ktoacuterego prawa
pacjenta zostały naruszone jak roacutewnież podmiot występujący w sprawie inne-
go podmiotu ktoacuterego prawa pacjenta zostały naruszone W takim przypadku
67 M Śliwka Rzecznik Praw Pacjenta w obcych systemach prawnych oraz w prawie polskim bdquoGdańskie Studia Prawniczerdquo 2009 tom XXI s 512 68 E Bagińska Komentarz do art 50 (w) Ustawa o prawach pacjenta i Rzecznika Praw Pacjenta Komentarz red M Nesterowicz Warszawa 2009 s 265 69 U Drozdowska M Śliwka Analiza statusu prawnego Rzecznika Praw Pacjenta ndash zagadnienia wybrane bdquoZeszyty Prawnicze Biura Analiz Sejmowychrdquo 2015 nr 3 s 27 70D Karkowska Ustawa ohellip op cit s 617
Tomasz Dąbrowski
30
w złożonym wniosku trzeba oznaczyć zaroacutewno siebie jak i osobę w imieniu
ktoacuterej się występuje71
Rzecznik Praw Pacjenta po zapoznaniu się ze skierowanym do niego
wnioskiem może w świetle art 51 upp podjąć sprawę poprzestać na wska-
zaniu wnioskodawcy przysługujących mu lub pacjentowi środkoacutew prawnych
przekazać sprawę według właściwości albo nie podjąć sprawy
Rzecznik obligatoryjnie musi powiadomić zainteresowanego wniosko-
dawcę i pacjenta o podjęciu jednego z powyższych tryboacutew postępowania ze
złożonym wnioskiem Ustawodawca nie nałożył na Rzecznika obowiązku
uzasadnienia swojej decyzji co do sposobu postępowania z wnioskiem
Zdaniem doktryny wyboacuter jednego z tryboacutew postępowania powinien doprowa-
dzić do ostatecznego wyjaśnienia konkretnej sprawy Narzędzia w ktoacutere tytu-
łowa ustawa wyposaża Rzecznika Praw Pacjenta muszą być dostosowane
zaroacutewno do treści jak roacutewnież wagi przedmiotowej sprawy Tak aby w sposoacuteb
efektywny wyjaśnić czy doszło do naruszenia praw pacjenta72
W przypadku podjęcia przez Rzecznika sprawy może on stosownie do
art 52 ust 1 pkt 1 i 2 upp samodzielnie prowadzić postępowanie wyjaśniają-
ce lub zwroacutecić się o zbadanie sprawy lub tylko jej części do właściwych orga-
noacutew w szczegoacutelności do organoacutew nadzoru prokuratury kontroli państwowej
zawodowej lub społecznej zgodnie z ich kompetencjami
W sytuacji samodzielnego prowadzenia postępowania wyjaśniającego
Rzecznik ma prawo jak to expressis verbis głosi art 52 ust 2 upp do skorzy-
stania z czterech możliwości Pierwsza z możliwości polega na zbadaniu każdej
sprawy na miejscu nawet bez wcześniejszego uprzedzenia Badanie na miejscu
z reguły będą przeprowadzać kompetentni i posiadający upoważnienie do do-
konania przedmiotowej kontroli pracownicy biura Rzecznika Przeprowadzają-
cy kontrolę stwierdza czy opisane we wniosku zarzuty naruszenia prawa pa-
cjenta mają potwierdzenia w stanie faktycznym ndash czy też są bezzasadne
Następna możliwość sprowadza się do żądania przez Rzecznika złoże-
nia wyjaśnień oraz zapewnienia dostępu do dokumentoacutew przez podmioty
udzielające świadczeń zdrowotnych W świetle tej kompetencji Rzecznik Praw
Pacjenta kieruje żądanie złożenia wyjaśnień przede wszystkim do podmiotu
ktoacutery wnioskodawca lub pacjent wskazał we wniosku Żądanie musi dokładnie
precyzować okoliczności ktoacutere wymagają wyjaśnienia Uzyskana odpowiedź
stanowi materiał dowodowy w przedmiotowej sprawie Po otrzymaniu wyja-
śnień Rzecznik może je uznać za niewystarczające W takiej sytuacji żąda do-
datkowych wyjaśnień lub dostarczenia akt sprawy w przypadku konieczności
71 Ibidem s 616 72 A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa ohellip op cit s 214
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
31
samodzielnego rozstrzygnięcia rozbieżności między treścią skargi a treścią
złożonych wyjaśnień73
Trzecia możliwość jaką posiada Rzecznik w sytuacji samodzielnego
prowadzenia postepowania wyjaśniającego polega na żądaniu przedłożenia
informacji o stanie sprawy prowadzonej przez sądy a także prokuraturę i inne
organy ścigania oraz żądania wglądu w biurze akt sądowych i prokuratorskich
akt innych organoacutew ścigania po zakończeniu postępowania i zapadnięciu roz-
strzygnięcia Zdaniem D Karkowskiej chodzi tutaj o możliwość badania przez
Rzecznika działalności organoacutew organizacji i instytucji pod kątem wykonywa-
nia przez nie ciążących na nich ustawowych praw i obowiązkoacutew prawidłowości
wykonywania przez nich ochrony praw pacjenta Przedmiotem kontroli Rzecz-
nika nie są tylko działania ale także bezczynność tych instytucji74
Ostatnia z możliwości ktoacutere posiada Rzecznik do samodzielnego pro-
wadzenia postępowania wyjaśniającego dotyczy uprawnienia do zlecania spo-
rządzenia ekspertyz i opinii
Według dyspozycji art 52 ust 3 upp Rzecznik ma prawo odmowy
ujawnienia danych osobowych pacjenta nawet wobec organoacutew władzy
publicznej jeśli uzna to za niezbędne dla ochrony praw tego pacjenta
W sytuacji gdy wynik przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego
Rzecznik Praw Pacjenta ustalił iż nie doszło do naruszenia praw pacjenta musi
on wyjaśnić wnioskodawcy i pacjentowi co stanowiło przesłanki zajęcia przez
niego takiego stanowiska W postanowieniu z dnia 24 marca 2015 r NSA
wskazał że rozstrzygnięcie wydane przez Rzecznika musi zawierać uzasadnie-
nie faktyczne a także prawne W uzasadnieniu faktycznym trzeba wskazać fak-
ty ktoacutere Rzecznik uznał za udowodnione dowody na ktoacuterych oparł swoje sta-
nowisko jak roacutewnież przyczyny dlaczego innym dowodom odmoacutewił wiarygod-
ności i mocy dowodowej Obligatoryjnie Rzecznik ma obowiązek podać pod-
stawę faktyczną rozstrzygnięcia Ma on obowiązek rozpoznać wszystkie żąda-
nia wnioski i zarzuty strony oraz ustosunkować się do nich w uzasadnieniu
swojego stanowiska W dalszej części judykatu NSA wywioacutedł że rozstrzygnięcie
Rzecznika jest aktem indywidualnym i należy je potraktować jako decyzję ad-
ministracyjną w płaszczyźnie gwarancji procesowych75 W innym orzeczeniu
WSA w Warszawie wyraził opinię iż Rzecznik po przeprowadzeniu postepo-
wania wyjaśniającego (pismem) wyjaśnia wnioskodawcy i pacjentowi ktoacuterego
sprawa dotyczy że nie stwierdził naruszenia praw pacjenta Powyższe działa-
nia nie stanowią aktoacutew lub czynności o prawach i obowiązkach indywidualnych
73 D Karkowska Ustawa ohellip op cit s 623 74 Ibidem s 624 75 Postanowienie NSA z dnia 24 marca 2015 r II OSK 29915 LEX nr 1780608
Tomasz Dąbrowski
32
podmiotoacutew Przekłada się to iż działania takie nie podlegają kognicji sądoacutew
administracyjnych76 W przypadku gdy wnioskodawca nie zgadza się z roz-
strzygnięciem Rzecznika przysługuje mu prawo do złożenia wniosku o ponow-
ne rozpatrzenie sprawy (art 127 sect 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1960 r kodeks
postępowania administracyjnego77) Powyższy pogląd został zaprezentowany
w wyroku WSA w Warszawie z dnia 11 stycznia 2017 r78
Jeżeli Rzecznik prowadzący postępowanie wyjaśniające potwierdzi fakt
naruszenia praw pacjenta może skorzystać z jednej z dwoacutech możliwości wska-
zanych w art 53 ust 1 pkt 2 i pkt 3 upp79 Po pierwsze może skierować
wystąpienie do organu organizacji lub instytucji w ktoacuterym zawiera przede
wszystkim opinie i wnioski co do sposobu załatwienia sprawy oraz może żądać
wszczęcia postępowania dyscyplinarnego lub zastosowania sankcji służbo-
wych80 Podmiot do ktoacuterego zostało wniesione wystąpienie nie jest w żaden
sposoacuteb związany zaprezentowanymi opiniami czy wnioskami Stosownie do
art 53 ust 5 upp adresat wystąpienia jest zobowiązany niezwłocznie nie
poacuteźniej jednak niż w terminie 30 dni poinformować Rzecznika o podjętych
działaniach lub zajętym stanowisku W przypadku gdy Rzecznik nie podziela
tego stanowiska może zwroacutecić się do właściwego organu nadrzędnego z wnio-
skiem o zastosowanie środkoacutew przewidzianych w przepisach prawa
Druga z możliwości jakie posiada Rzecznik Praw Pacjenta w sytuacji
gdy prowadząc postępowanie wyjaśniające stwierdzi fakt naruszenia praw
pacjenta polega na zwroacuteceniu się za jego pośrednictwem do organu nadrzędne-
go nad organem organizacją lub instytucją z wnioskiem o zastosowanie środ-
koacutew przewidzianych w przepisach prawa Taką możliwość przewiduje art 53
ust 3 upp W doktrynie podkreśla się iż analizowana ustawa nie precyzuje
o jakiego rodzaju bdquośrodki przewidziane przepisami prawardquo chodzi Powinny to
być środki ktoacutere z jednej strony usuną stwierdzone przez Rzecznika narusze-
nie praw pacjenta a z drugiej jeżeli w ocenie organu nadrzędnego jest to ko-
nieczne spowodują określone konsekwencje wobec osoacuteb odpowiedzialnych za
to naruszenie81 Według art 53 ust 3a upp w przypadku utrzymania w mocy
rozstrzygnięcia Rzecznika wydanego po rozpoznaniu wniosku przez organ nad-
rzędny nad organem ktoacutery zdaniem Rzecznika naruszył prawa pacjenta wnio-
skodawcy przysługuje skarga do sądu administracyjnego
76 Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 20 marca 2014 r VII SAWa 24014 LEX nr 1583099 77 Tj z dnia 8 czerwca 2017 r Dz U z 2017 poz 1257 ze zm Dalej cytowana jako kpa 78 VII SAWa 25116 LEX nr 2357373 79 E Bagińska Komentarz do art53hellip op cit s 269 80 D Karkowska Prawa pacjentahellip op cit s 506 81A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa ohellip op cit s 215
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
33
4 Postępowanie w sytuacji naruszenia zbiorowych praw pacjenta
Postępowanie w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa
pacjentoacutew należą do środkoacutew o charakterze władczym82 Wyposażenie Rzecz-
nika w te kompetencje daje mu bardzo silną pozycję a także duże możliwości
oddziaływania finansowego na sektor opieki zdrowotnej83
Ustawodawca w art 59 ust 1 upp zaprezentował definicję praktyk
naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew W świetle tego przepisu za praktykę
naruszającą zbiorowe prawa pacjentoacutew trzeba uznać 1 bezprawne zorganizo-
wane działania lub zaniechania podmiotoacutew udzielających świadczeń zdrowot-
nych 2 stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu zorganizowanie wbrew
przepisom o rozwiązywaniu sporoacutew zbiorowych akcji protestacyjnej lub straj-
ku przez organizatora strajku Trzeba tutaj podkreślić że miały one na celu
pozbawienie pacjentoacutew praw lub ograniczenie tych praw w szczegoacutelności
podejmowane były w celu osiągnięcia korzyści majątkowej Nie jest zbiorowym
prawem pacjentoacutew suma praw indywidualnych W odniesieniu do powyższej
definicji właściwym jest przytoczenie słoacutew E Zielińskiej zgodnie z ktoacuterymi
bdquocelem działania podmiotoacutew udzielających świadczeń zdrowotnych jest najczę-
ściej chęć osiągnięcia korzyści majątkowej a w dążeniu do tego celu przewidują
możliwość naruszenia praw pacjenta i na to się godzą Dlatego też odpowie-
dzialność powinna pojawić się co najmniej w sytuacji odpowiadającej definicji
tzw zamiaru ewentualnego w prawie karnymrdquo84 Przy czym zdaniem P Zieliń-
skiego bdquoW świetle przywołanego powyżej stanowiska zauważamy iż nie jest
ważny wynik podjętych działań lecz skutki prawne wywołuje już sama proacuteba
ograniczenia lub pozbawienia praw pacjentoacutewrdquo85 W odniesieniu do art 59 ust
1 upp WSA w Warszawie w wyroku z dnia 1 lipca 2016 r wskazał że dyspo-
zycja tego przepisu wskazuje wprost bdquona zorganizowany charakter działania
lub zaniechania podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych ktoacutere mają na
celu pozbawienie praw pacjentoacutew Przesłanka zachowania zorganizowanego
charakteru kładzie nacisk na zaplanowanie czegoś i przeprowadzenie jakiegoś
działania lub powstrzymanie się od jakiegoś działania Do uznania celowościrdquo
82 Na temat praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew zob L Wengler Praktyki naruszający zbiorowe prawa pacjenta-wprowadzenie do problematyki bdquoGdańskie Studia Prawniczerdquo 2012 tom XXVIII s 365-384 83 D Karkowska Prawa pacjentahellip op cit s 507 84 E Zielińska Ekspertyza na temat poselskiego projektu ustawy o ochronie indywidualnych i zbiorowych praw pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (w) Zmiany w systemie ochrony zdrowia Biuro Analiz Sejmowych 2008 nr 2 s 40 85 P Zieliński Ochrona zbiorowych praw pacjentoacutew bdquoStudia z Zakresu Prawa Administracji i Zarządzaniardquo 2013 tom 4 s 341
Tomasz Dąbrowski
34
działania lub zaniechania wystarczy że podmiot udzielający świadczeń zdro-
wotnych co najmniej przewiduje iż jego zachowanie doprowadzi do naruszenia
praw pacjentoacutew i na to się godzi Zakaz stosowania praktyk naruszających zbio-
rowe prawa pacjentoacutew ma charakter bezwzględny i wynika z samej ustawy
Naruszenie zbiorowych praw pacjenta wymaga spełnienia dwoacutech przesłanek
bezprawności działania lub zaniechania i naruszenia zbiorowego interesu
konsumentoacutew mające na celu pozbawienie pacjentoacutew praw lub ograniczenie
tych praw w szczegoacutelności podejmowane celem osiągnięcia korzyści majątko-
wejrdquo86 Zakaz stosowania praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew ma
charakter bezwzględny i wynika z ust 2 art 59 upp87
Rzecznik Praw Pacjenta wszczyna postępowanie na wniosek każdego
kto wnosi o wydanie decyzji w sprawie praktyki naruszającej zbiorowe prawa
pacjentoacutew lub wobec ktoacuterego zostało wszczęte postępowanie w sprawie sto-
sowania takiej praktyki Jednocześnie w art 60 upp ustawodawca informuje
że przedmiotowy wniosek musi spełniać wymogi formalne unormowane
w art 50 ust 1 upp Należy pamiętać iż nie w oparciu o każdy wniosek będzie
on wszczynał postępowanie o wydanie decyzji w sprawie praktyk naruszają-
cych zbiorowe interesy pacjentoacutew ale wyłącznie o ten w ktoacuterym wnioskodaw-
ca uprawdopodobni powyższe naruszenie Tytułowy organ w drodze decyzji
odmawia wszczęcia postępowania jeżeli działania lub zaniechanie działania
podmiotoacutew udzielających świadczeń zdrowotnych nie spełniają przesłanek
unormowanych w art 59 ust 1 upp lub jeżeli wnoszący o wydanie decyzji
o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe prawa pacjentoacutew nie uprawdopo-
dobnił pozbawienia pacjentoacutew ich praw lub ograniczenia tych praw
Rzecznik wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania w sprawie
stosowania praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew i jednocześnie
powiadamia o tym strony W sytuacji wszczęcia przez Rzecznika postępowania
ma on prawo żądać przedstawienia dokumentoacutew oraz wszelkich informacji
dotyczących okoliczności stosowanych praktyk co do ktoacuterych istnieje uzasad-
nione podejrzenie iż mają one charakter praktyk naruszających zbiorowe
prawa pacjentoacutew Ustawodawca w ust 2 art 61 upp określił wymogi formalne
odnośnie żądania Musi ono zawierać wskazanie zakresu informacji wskazanie
celu żądania wskazanie terminu udzielenia informacji i pouczenie o sankcjach
za nieudzielenie informacji lub za udzielenie informacji nieprawdziwych lub
wprowadzających w błąd Podmiot powinien udzielić wyjaśnień w terminie nie
dłuższym niż 30 dni liczonym od dnia otrzymania żądania Do ustawowego
terminu załatwienia sprawy dotyczącej praktyk naruszających zbiorowe praw
86 VII SAWa 69216 LEX nr 2113959 87 Wyrok NSA z dnia 12 maja 2016 r II OSK 11616 Legalis nr 1485562
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
35
pacjentoacutew nie wlicza się terminu 30-dniowego dostarczenia dowodoacutew infor-
macji dotyczących okoliczności stosowania tych praktyk przez podmiot udziela-
jący świadczeń Taki punkt widzenia zaprezentował NSA w wyroku z dnia
28 marca 2017 r88
Z regulacji ust 3 art 61 wynika iż każdy ma prawo składania na piśmie
- z własnej inicjatywy lub na prośbę Rzecznika - wyjaśnień odnoszących się do
istotnych okoliczności sprawy dotyczącej naruszenia praw pacjentoacutew
Praktyki naruszające zbiorowe prawa pacjentoacutew stwierdza się na dro-
dze decyzji wydanej przez Rzecznika W decyzji Rzecznik nakazuje zaniechanie
tych praktyk lub wskazuje działania niezbędne do usunięcia skutkoacutew narusze-
nia zbiorowych praw pacjentoacutew zakreślając termin podjęcia tych działań
W wyroku z dnia 8 marca 2017 r WSA w Warszawie trafnie dostrzegł iż wyda-
na przez Rzecznika decyzja w przedmiocie uznania praktyk za naruszające
zbiorowe prawa pacjenta musi wprost stwierdzać naruszenie praw pacjenta
co musi polegać na rzeczywistych działaniach podmiotu prawa a nie na przyję-
tych przezeń założeniach lub nawet regulacjach89 W odniesieniu do wspo-
mnianej kwestii WSA w Warszawie w tezie wyroku z dnia 31 maja 2017 r
orzekł że bdquoo naruszeniu zbiorowych praw pacjentoacutew możemy moacutewić woacutew-
czas gdy skutki działań mogą zagrażać lub realizować się w sferze każdego
potencjalnego pacjenta znajdującego się w podobnych okolicznościach Zatem
dla stwierdzenia naruszenia zbiorowych praw pacjentoacutew istotne jest ustalenie
czy konkretne działanie podmiotu leczniczego nie ma ściśle określonego adre-
sata lecz jest kierowane do nieoznaczonego z goacutery kręgu podmiotoacutew Oznacza
to że nie ilość faktycznych potwierdzonych naruszeń ale przede wszystkim ich
charakter a w związku z tym możliwość (chociażby tylko potencjalna) wywo-
łania negatywnych skutkoacutew wobec określonej zbiorowości przesądza o naru-
szeniu zbiorowego interesurdquo90 Podobne zapatrywanie wyrażone zostały
w judykacie z dnia 24 maja 2017 r zgodnie z ktoacuterym naruszenie praw zbioro-
wych jest wtedy gdy działanie podmiotu leczniczego nie jest skierowane ściśle
do jakiegoś adresata lecz jest nakierowane na nieoznaczoną z goacutery liczby
potencjalnych podmiotoacutew91
Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności Stanowi
o tym expressis verbis art 64 ust 1 upp W przedmiotowej decyzji Rzecznik
Praw Pacjenta może fakultatywnie nałożyć na podmiot udzielający świadczeń
zdrowotnych albo organizatora strajku obowiązek składania w wyznaczonym
88 II OSK 2812 LEX nr 2277708 89 VII SAWa 2951 LEX nr 2361045 90 VII SAWa 52617 LEX nr 2334149 91 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 maja 2017 r VII SaWa 58517 LEX nr 2358740
Tomasz Dąbrowski
36
terminie informacji o stopniu realizacji działań niezbędnych do zaniechania
praktyki naruszającej zbiorowe prawa pacjenta lub usunięcia skutkoacutew naru-
szenia zbiorowych praw pacjenta Rzecznik nie wydaje decyzji powyżej anali-
zowanej w przypadku zaprzestania przez podmiot udzielający świadczeń
zdrowotnych albo organizator strajku stosowania praktyki naruszającej zbio-
rowe prawa pacjenta W takiej sytuacji tytułowa instytucja zgodnie z ust 4 art
64 upp wydaje decyzję o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe prawa
pacjentoacutew i stwierdzając zaniechanie ich stosowania Na gruncie tego przepisu
można odwołać się do wyroku z dnia 8 listopada 2016 r NSA konkludując że
art 64 ust 4 upp nie pozostawia Rzecznikowi swobody działania Wyznacza-
jąc mu obligatoryjny nakaz wydania decyzji o uznaniu praktyki za naruszającą
zbiorowe prawa pacjenta i stwierdzającej zaniechanie jej stosowania Nie moż-
na zaliczyć tego uregulowania prawnego do przyznającego Rzecznikowi swo-
bodę w przedmiocie wydania decyzji lub zaniechania wydania decyzji stwier-
dzającej naruszenie zbiorowych praw pacjenta92 W dalszej części tego judykatu
sąd wywioacutedł że decyzja Rzecznika o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe
prawa pacjenta i stwierdzająca jej zaniechanie jest decyzją kształtującą sytuację
prawną podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych Nie można jej zaliczyć
do nietworzącej praw nabytych
Według dyspozycji ust 5 art 64 upp ciężar udowodnienia okoliczności
zaprzestania stosowania praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjenta
spoczywa na podmiocie udzielającym świadczeń zdrowotnych albo organizato-
rze strajku W literaturze przedmiotu podkreśla się że podmiot zobowiązany
jest przedstawić wystarczające wyjaśnienia i dowody (dokumenty) ktoacutere
pozwolą Rzecznikowi jednoznacznie i bezspornie uznać iż zaniechano praktyk
naruszających zbiorowe interesy pacjenta93
Zgodnie z trybem art 69 upp w przypadku nieprzekazania na żądanie
Rzecznika dokumentoacutew oraz informacji nakłada on w drodze decyzji na
podmiot do ktoacuterego skierowano żądanie karę pieniężną do wysokości 50 000
złotych W wyroku z dnia 10 marca 2017 r WSA w Warszawie zaprezentował
stanowisko że ustawodawca przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych
o ktoacuterych mowa art 69 upp nałożył na Rzecznika obowiązek uwzględnienia
w szczegoacutelności okresu stopnia oraz okoliczności naruszenia przepisoacutew usta-
wy a także uprzednie naruszenie przepisoacutew94
Od wydanych przez Rzecznika decyzji nie służy odwołanie Innymi sło-
wy decyzje te są ostateczne Zgodnie z treścią art 65 upp w zakresie nieuregu-
92 II OSK 174416 Legalis nr 1554461 93 A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa ohellip op cit s 229 94 VII SAWa 285416 Legalis nr 1602972
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
37
lowanym przepisami rozdziału 13 i 14 niniejszej ustawy w sprawie stosowania
praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew trzeba stosować przepisy
kpa W tym przypadku zastosowanie będzie miał art 127 sect 3 kpa Przewiduje
on możliwość zwroacutecenia się do Rzecznika przez stronę niezadowoloną z zapa-
dłej decyzji wydanej w pierwszej instancji z wnioskiem o ponowne rozpatrze-
nie sprawy Jednocześnie w art 66 tegoż aktu prawnego ustawodawca infor-
muje o możliwości kontroli ostatecznych decyzji Rzecznika W świetle tego
przepisu decyzji wydane w pierwszej instancji przez Rzecznika Praw Pacjentoacutew
podlegają zaskarżeniu do wojewoacutedzkiego sądu administracyjnego zgodnie
z jego właściwością Według poglądu wyrażonego w postanowieniu NSA z dnia
24 czerwca 2014 r bdquoUstawa z 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Prawa
Pacjenta nie zawiera jednoznacznej normy umożliwiającej pacjentowi lub
wnioskodawcy skierowania sprawy na drogę postępowania sądowoadmini-
stracyjnego Drogę taką przewiduje natomiast art 66 ust 1 upp ktoacutery wyraź-
nie przyznaje prawo do wniesienia skargi do wojewoacutedzkiego sądu administra-
cyjnego na decyzję Rzecznika o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe pra-
wa pacjentoacutew Stąd a contrario w innych sprawach należących do właściwości
rzecznika taka skarga nie przysługujerdquo95 Wojewoacutedzki Sąd Administracyjny
rozpoznaje skargę niezwłocznie
Uzyskane środki finansowe pochodzące z kar pieniężnych stanowią
dochoacuted budżetu państwa
5 Pełnienie funkcji Rzecznika Praw Pacjenta ndash dane statystyczne
Ustawodawca nałożył na Rzecznika Praw Pacjenta obowiązek corocz-
nego przedstawienia Radzie Ministroacutew sprawozdania dotyczącego przestrze-
gania praw pacjentoacutew w Polsce Przepis art 58 ust 1 upp zakreśla organowi
jakim jest Rzecznik termin do ktoacuterego musi zostać przedstawione przedmio-
towe sprawozdanie Za okres pełnego roku pełnienia swej funkcji Rzecznika
zobowiązany jest złożyć sprawozdanie nie poacuteźniej niż do dnia 31 lipca następ-
nego roku
Dla pełniejszego ukazania tytułowej instytucji trafnym będzie przed-
stawienie niektoacuterych danych z tych sprawozdań Wyeksponuje to
w praktyce jak działa urząd Rzecznika Ze względu na ramy tekstu analizie
poddane zostaną lata 2014-2016
W roku 2016 do Biura Rzecznika Praw Pacjentoacutew wpłynęło 68 832 roacuteż-
nego rodzaju zgłoszeń Dla przypomnienia trzeba podkreślić że Rzecznik pro-
95 Postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2014 r II OSK 1635 LEX nr 1481892
Tomasz Dąbrowski
38
wadzi postępowania wyjaśniające w sprawach indywidualnych oraz postępo-
wania w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew W anali-
zowanym roku Rzecznik wydał 51 decyzji w postępowaniach w sprawach prak-
tyk naruszających zbiorowe interesy pacjentoacutew Z liczby tej 13 decyzji dostało
zaskarżonych do wojewoacutedzkich sądoacutew administracyjnych Żadna z nich nie
została prawomocnie zakwestionowana96 Rzecznik w roku 2016 występował
336 razy do właściwych organoacutew i instytucji zmierzających do poprawy stop-
nia przestrzegania praw pacjentoacutew w Polsce Prowadził 1 360 postępowań wy-
jaśniających Stwierdził 552 naruszeń praw pacjenta w sprawach indywidual-
nych Liczba stwierdzonych naruszeń praw pacjenta w ktoacuterych podmioty
udzielające świadczeń zdrowotnych niezwłocznie przyjęły do realizacji zalece-
nia i wnioski Rzecznika wyniosła 420 W 66 przypadkach sprawa została
zbadana na miejscu przez Rzecznika Tytułowy organ zaopiniował w roku 2016
- 93 akty prawne dotyczące praw pacjenta W sprawach zbiorowych naruszeń
zbiorowych praw pacjenta zostały wszczęte 73 postępowania W analizowa-
nym roku Rzecznik wydał 51 decyzji w postępowaniach w sprawach praktyk
naruszających zbiorowe interesy pacjentoacutew Z liczby tej 13 decyzji dostało
zaskarżonych do wojewoacutedzkich sądoacutew administracyjnych Żadna z nich nie
została prawomocnie zakwestionowana zaroacutewno w pierwszej instancji jak
i w drugiej Rzecznik podjął 10 spraw na prawach przysługujących prokurato-
rowi Budżet Rzecznika wynioacutesł 13 524 254 zł a zatrudnionych było 127 osoacuteb
w tym 42 Rzecznikoacutew Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego97
W roku 2015 do Biura Rzecznika Praw Pacjentoacutew wpłynęło 71 366
roacuteżnego rodzaju zgłoszeń Rzecznik w roku 2015 występował 438 razy do wła-
ściwych organoacutew i instytucji zmierzających do poprawy stopnia przestrzegania
praw pacjentoacutew w Polsce Prowadził 1196 postępowań wyjaśniających Stwier-
dził 538 naruszeń praw pacjenta w sprawach indywidualnych Liczba stwier-
dzonych naruszeń praw pacjenta w ktoacuterych podmioty udzielające świadczeń
zdrowotnych niezwłocznie przyjęły do realizacji zalecenia i wnioski Rzecznika
wyniosła 425 W 90 przypadkach sprawa została zbadana na miejscu przez
Rzecznika W roku 2015 zaopiniował 69 akty prawne dotyczące praw pacjenta
W sprawach zbiorowych naruszeń zbiorowych praw pacjenta zostało wszczę-
tych 88 postępowań W analizowanym roku Rzecznik wydał 88 decyzji w po-
96 Sprawozdanie dotyczące przestrzegania praw pacjenta na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej Obejmuje okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2016 r Dostępne na oficjalnej stronie internetowej Rzecznika Praw Pacjenta httpwwwbppgovplgf xbppuserfiles_publicbipsprawozdania_rocznesprawozdanie_za_2016_r_-_wers ja_ przyjeta_przez_rade_ministrowpdf [dostęp 2 listopada 2017 r] s 2 97 Ibidem s 4
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
39
stępowaniach w sprawach praktyk naruszających zbiorowe interesy pacjentoacutew
Rzecznik podjął 8 spraw na prawach przysługujących prokuratorowi Liczba
sprzeciwoacutew rozpoznawanych przez Komisję Lekarską działającą przy urzędzie
rzecznika wyniosła 1 Budżet Rzecznika opiewał na kwotę 12 850 tys zł a za-
trudnionych było 134 osoacuteb w tym 48 Rzecznikoacutew Praw Pacjenta Szpitala
Psychiatrycznego98
W roku 2014 do Biura Rzecznika Praw Pacjentoacutew wpłynęło 65 339 roacuteż-
nego rodzaju zgłoszeń Rzecznik w roku 2014 występował 402 razy do właści-
wych organoacutew i instytucji zmierzających do poprawy stopnia przestrzegania
praw pacjentoacutew w Polsce Stwierdził 381 naruszeń praw pacjenta w sprawach
indywidualnych Liczba stwierdzonych naruszeń praw pacjenta w ktoacuterych
podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych niezwłocznie przyjęły do reali-
zacji zalecenia i wnioski Rzecznika wyniosła 311 W 61 przypadkach sprawa
została zbadana na miejscu przez Rzecznika Tytułowy organ zaopiniował
w roku 2014 - 60 akty prawne dotyczące praw pacjenta W sprawach naruszeń
zbiorowych praw pacjenta zostało wszczętych 26 postępowań Rzecznik podjął
3 sprawy na prawach przysługujących prokuratorowi Liczba sprzeciwoacutew
rozpoznawanych przez Komisję Lekarską działającą przy urzędzie Rzecznika
wyniosła 5 Budżet Rzecznika w roku 2014 wynioacutesł 11 315 tys zł a zatrudnio-
nych było 119 osoacuteb w tym 41 Rzecznikoacutew Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycz-
nego99
Z analizy powyższych danych płyną następujące wnioski po pierwsze
zauważalny jest coroczny wzrost liczby zgłoszeń do Biura Rzecznika Szczegoacutel-
nie można to zaobserwować w roku 2015 r Prowadzi to do wniosku iż świa-
domość pacjentoacutew dotycząca ich praw systematycznie wzrasta Corocznie
rośnie też liczba stwierdzonych przez Rzecznika naruszeń zaroacutewno praw
pacjentoacutew w sprawach indywidualnych jak roacutewnież zbiorowych naruszeń
praw pacjenta Wartym podkreślenia jest fakt fachowości i znajomości regulacji
prawnych dotyczących praw pacjenta przez tytułowy organ Żadna z wydanych
98 Sprawozdanie dotyczące przestrzegania praw pacjenta na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej Obejmuje okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2015 r Dostępne na oficjalnej stronie internetowej Rzecznika Praw Pacjenta httpwwwbpp govplgfxbppuserfiles_publicbipsprawozdania_rocznesprawozdanie_rpp_2015 pdf (dostęp 1 listopada 2017 r) 99 Sprawozdanie dotyczące przestrzegania praw pacjenta na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej Obejmuje okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2014 r Dostępne na oficjalnej stronie internetowej Rzecznika Praw Pacjenta httpwwwbppgovp lgfxbppuserfiles_publicbipsprawozdania_rocznesprawozdanie_2014_rpdf [dostęp 1 listopada 2017 r]
Tomasz Dąbrowski
40
przez Rzecznika decyzji w 2016 roku nie została uchylona zaroacutewno przez sądy
administracyjne pierwszej jak i drugiej instancji
Podsumowanie
Ochrona praw pacjenta z uwagi na ich specyfikę wymaga szczegoacuteło-
wych regulacji prawnych W polskim systemie prawnym taka ochrona zapew-
niona jest na gruncie konstytucyjnym ale także w aktach rangi ustawowej100
Powołanie do życia w 2009 r instytucji Rzecznika Praw Pacjenta należy ocenić
jako właściwe Rzecznik jest organem centralnym administracji państwowej
ktoacutery stoi na straży ochrony praw pacjenta Od kilkudziesięciu lat w Polsce
palącym problemem jest poprawa organizacji służby zdrowia Proacuteby ratowania
tej sytuacji nowymi aktami prawnymi zamiast poprawy wprowadzają chaos
i zamęt Coraz częściej pacjenci narzekają na brak dostępu do świadczeń zdro-
wotnych i badań Informacje o coraz bardziej wydłużającym się czasie dostępu
do wizyt u specjalisty obrosły już legendą Jednocześnie zauważalna jest po-
prawa świadomości prawnej pacjentoacutew o swoich prawach Widać to w rosnącej
liczbie zgłoszeń kierowanych do Biura Rzecznika Praw Pacjenta Powyższe
przekłada się na prestiż statusu prawnego tytułowego organu
Regulacja prawna instytucji Rzecznika Praw Pacjenta wymaga zmian
legislacyjnych przede wszystkim w zakresie kryterioacutew ktoacutere musi spełnić
kandydat starający się o funkcję Rzecznika Przesłanki te uregulowane w art 43
upp są bardzo ogoacutelnikowe i mogą skutkować wyborem osoby nieodpowied-
niej do pełnienia tak ważnej funkcji Właściwym rozwiązaniem byłoby wyłą-
czenie Rzecznika Praw Pacjenta ze struktur administracji rządowej Regulacja
taka wyposażyłaby tytułową instytucję w niezależność W obecnym systemie
prawnym Rzecznik może zostać odwołany w każdym czasie przez Prezesa
Rady Ministroacutew De lege lata brak jest uregulowania przesłanek powodujących
odwołanie Rzecznika Może to prowadzić do upolitycznienia tego organu
Fundamentalnym celem działalności Rzecznika jest kontrola podmiotoacutew wyko-
nujących działalność leczniczą Na kanwie przeprowadzonej analizy judykatoacutew
sądowych poświęconych naruszeniom zbiorowych praw pacjentoacutew nasuwa
się wniosek że naruszenie praw zbiorowych zachodzi wyłącznie wtedy gdy
działanie podmiotu leczniczego nie ma ściśle określonego adresata lecz jest
kierowane do nieoznaczonego z goacutery kręgu podmiotoacutew
100A Sieradzka Rola Rzecznika Praw Pacjenta w kształtowaniu bezpieczeństwa systemowego z perspektywy pacjenta (w) Zdrowie i medycyna ndash wyzwania przyszłości red M Pasowicz Krakoacutew 2013 s 185
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
41
Reasumując tytułowe rozważania należy z całą stanowczością podkre-
ślić iż słusznym było powołanie organu Rzecznika Praw Pacjenta do ktoacuterego
pacjent może się zwroacutecić z prośbą o zbadanie czy zostały naruszone jego
prawa Należy też jeszcze w większym zakresie informować pacjentoacutew o ich
prawach
Bibliografia
Akty prawne
Konstytucja Rzeczpospolitej Polski z dnia 2 kwietnia 1997 r Dz U z 1997 r
nr 78 poz 483 ze zm
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r - Kodeks postępowania administracyjnego
tj z dnia 8 czerwca 2017 r Dz U z 2017 poz 1257 ze zm
Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjen-
ta tj z dnia 8 czerwca 2017 r Dz U z 2017 r poz 1318 ze zm
Zarządzenie nr 68 Prezesa Rady Ministroacutew z dnia 3 października 2011r
w sprawie nadania statutu Biura Rzecznika Praw Pacjenta MP z 2014 r poz
209
Orzecznictwo
Wyrok TK z dnia 23 marca 1999 r K 298 OTK 1999 nr 3 poz 38
Wyrok NSA z dnia 12 maja 2016 r II OSK 11616 Legalis nr 1485562
Wyrok NSA z dnia 28 marca 2017 r II OSK 2812 LEX nr 2277708
Postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2014 r II OSK 1635 LEX nr 1481892
Postanowienie NSA z dnia 24 marca 2015 r II OSK 29915 LEX nr 1780608
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 lipca 2016 r VII SAWa 69216 LEX nr
2113959
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 stycznia 2017 r VII SAWa 25116 LEX
nr 2357373
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 marca 2017 r VII SAWa 2951 LEX nr
2361045
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 marca 2017 r VII SAWa 285416 Legalis
nr 1602972
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 maja 2017 r VII SaWa 58517 LEX
nr 2358740
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 maja 2017 r VII SAWa 52617 LEX
nr 2334149
Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 20 marca 2014 r VII SAWa 24014
LEX nr 1583099
Tomasz Dąbrowski
42
Literatura
Augustynowicz A Budziszewska-Makulska A Ustawa o prawach pacjenta
i Rzeczniku Praw Pacjenta Komentarz Warszawa 2010
Bagińska E Komentarz do art 50 (w) Ustawa o prawach pacjenta i Rzecznika
Praw Pacjenta Komentarz red M Nesterowicz Warszawa 2009
Drozdowska U Śliwka M Analiza statusu prawnego Rzecznika Praw Pacjenta ndash
zagadnienia wybrane bdquoZeszyty Prawnicze Biura Analiz Sejmowychrdquo 2015 nr
3
Jacek A Zadania Rzecznika Praw Pacjenta w zakresie ochrony praw pacjentoacutew
(w) Prawa ochrona zdrowia pacjenta red J Pacian Warszawa 2017
Karkowska D Prawa pacjenta Warszawa 2009
Karkowska D Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta Komen-
tarz Warszawa 2016
Paszkowska M Rzecznik Praw Pacjenta w systemie ochrony prawnej bdquoPrzegląd
Prawa Publicznegordquo 2010 nr 7-8
Safian D Prawo pacjenta do informacji o rozpoznaniu i proponowanych meto-
dach leczenia bdquoAntidotumrdquo 1993 nr 1
Sieradzka A Rola Rzecznika Praw Pacjenta w kształtowaniu bezpieczeństwa
systemowego z perspektywy pacjenta (w) Zdrowie i medycyna ndash wyzwania
przyszłości red M Pasowicz Krakoacutew 2013
Szcześniak P Kozyra J Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta i Rzecznika Praw
Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego na tle prawonoporoacutewnowczym Propozycje
zmian (w) Instytucje ochrony praw człowieka red B Szmulik A Pogłoacutedek
B Przywora Warszawa 2015
Śliwka M Rzecznik Praw Pacjenta w obcych systemach prawnych oraz w prawie
polskim bdquoGdańskie Studia Prawniczerdquo 2009 tom XXI
Wengler L Praktyki naruszający zbiorowe prawa pacjenta-wprowadzenie do
problematyki bdquoGdańskie Studia Prawniczerdquo 2012 tom XXVIII
Zielińska E Ekspertyza na temat poselskiego projektu ustawy o ochronie indywi-
dualnych i zbiorowych praw pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (w) Zmiany
w systemie ochrony zdrowia Biuro Analiz Sejmowych 2008 nr 2
Zieliński P Ochrona zbiorowych praw pacjentoacutew bdquoStudia z Zakresu Prawa
Administracji i Zarządzaniardquo 2013 tom 4
43
dr hab Helena Kisilowska101
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
Cultural Heritage Law in Poland
Streszczenie
Prawo dziedzictwa kulturowego powinno jasno określać przedmiot
ochrony zasady cele i metody a także uprawnienia i obowiązki zaroacutewno użyt-
kownikoacutew zabytkoacutew jak i organoacutew administracji publicznej W Polsce ochrona
dziedzictwa kulturowego należy do zadań publicznych i stanowi domenę prawa
administracyjnego określającego kompetencje organoacutew władzy publicznej
państwowej rządowej i samorządowej ktoacutere są realizowane w interesie
ochrony dobra publicznego Uwzględniając że zabytek ma większe szanse prze-
trwania jeśli jest właściwie użytkowany bardzo ważnym problemem staje się
prawne zapewnienie właścicielom zabytkoacutew odpowiednich ulg i preferencji
rekompensujących niezbędne koszty utrzymania i konserwacji Obecne usta-
wodawstwo zdecydowanie więcej nakłada obowiązkoacutew często trudnych do
zrealizowania przez właścicieli bez pomocy z zewnątrz Ochrona zabytkoacutew
w większym stopniu powinna być sprawą publiczną Dlatego tak istotna jest
kwestia świadomości obywateli oraz zwiększenie uprawnień samorządoacutew
lokalnych aby można było zachować dla przyszłych pokoleń to bez czego
niemożliwy jest trwały i zroacutewnoważony rozwoacutej- świadectwo przeszłości i toż-
samości społecznej
Słowa kluczowe
dziedzictwo kulturowe zabytek prawo administracyjne
Summary
Cultural heritage law should clearly define the object of protection prin-
ciples objectives and methods as well as the powers and duties both of those who
are users of monuments and of public administration In Poland the protection of
cultural heritage the public task it is the administrative law that defines the
101 Prof nadzw Kierownik Katedry Prawa Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych
Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
44
powers of public authorities that is of national and local governments that are
implemented in the interest of protecting public good Given that historical mon-
uments have a better chance of being preserved if they are properly used a very
important legal issue is to provide appropriate relief and incentives to their own-
ers to compensate for the necessary maintenance cost Current legislation impos-
es duties that are often difficult to fulfill by the owners of historical monuments
without external help The protection of monuments should to a greater extent be
a public concern Therefore it is crucial to increase public awareness of citizens
and to expand the powers of local self-governments so that it will be possible to
preserve cultural heritage for future generations Without that there can be no
lasting and sustainable development
Keywords
cultural heritage monuments administrative law
1 Ochrona zabytkoacutew i opieka nad zabytkami
Wyodrębnienie materialnego prawa administracyjnego w zakresie
ochrony dziedzictwa kulturowego nie jest w polskim prawie rzeczą prostą
Wynika to z jednej strony z rozproszonego ustawodawstwa a z drugiej strony
z faktu ze ustawy dotyczące tej materii zawierają nie tylko przepisy prawa ma-
terialnego ale roacutewnież przepisy proceduralne karne i ustrojowe
Rozległość obszaroacutew regulacji administracyjnoprawnej ciągle zmienia-
jący się stan prawny wielkość aktoacutew wykonawczych to tylko niektoacutere czynniki
utrudniające precyzyjne wyodrębnienie interesujących nas norm Trzeba
pamiętać że jak podkreśla Z Leoński o charakterze norm Prawa materialnego
nie decyduje ich miejsce zamieszczenia ale ich treść102 Ochrona prawna doacutebr
kultury może być wyrażona przez ustawodawcę bezpośrednio w aktach praw-
nych poświęconych temu zagadnieniu albo też w innych przepisach wiążących
się z tą ochroną a dotyczących regulacji np nauki kultury przyrody zagospo-
darowania przestrzennego budownictwa podatkoacutew i wielu innych dziedzin
życia Podstawowym aktem prawnym w zakresie ochrony zabytkoacutew jest
w Polsce ustawa z dnia 23 lipca 2003 r o ochronie zabytkoacutew i opiece nad za-
bytkami103 Ustawa określa przedmiot zakres i formy ochrony zabytkoacutew oraz
opieki nad nimi zasady tworzenia krajowego programu ochrony zabytkoacutew
i opieki nad zabytkami oraz finansowania prac konserwatorskich restaurator-
skich i roboacutet budowlanych przy zabytkach a także organizację organoacutew ochro-
ny zabytkoacutew Należy zaznaczyć że pojęcie zabytkoacutew i doacutebr kultury apolityczne
102 Z Leoński Materialne prawo administracyjne wyd 4 Warszawa 2001 s 4 103 Tj Dz U z 2014 r poz 1446 ze zm
Helena Kisilowska
45
i aideologiczne obejmuje wszystkie dobra wytworzone ludzkim talentem mają-
ce obiektywną wartość historyczna i artystyczną Węższe pojęcie dziedzictwa
kultury zawiera elementy wartościujące i jest sprawą wyboru W tym ujęciu
dziedzictwem kultury jest nie to wszystko co pozostawiły nam poprzednie
pokolenia ale tylko to co z tego chcemy pozostawić i otoczyć szczegoacutelną opie-
ką104 Należy zaznaczyć że w prawie międzynarodowym i angielskojęzycznej
doktrynie prawa powszechnie używa się określenia prawo dziedzictwa kultu-
rowego (cultural heritage law) a nie prawo ochrony zabytkoacutew jak określa to
nasza ustawa105
Ochrona dziedzictwa kulturowego wymaga właściwych instrumentoacutew
prawnych Ustawy powinny jasno określać przedmiot ochrony zasady cele
i metody a także uprawnienia i obowiązki zaroacutewno właścicieli posiadaczy
użytkownikoacutew i opiekunoacutew zabytkoacutew jak i organoacutew administracji publicznej
Ochrona zabytkoacutew należy do zadań publicznych i stanowi domenę prawa ad-
ministracyjnego określającego kompetencje organoacutew władzy publicznej pań-
stwowej rządowej i samorządowej ktoacutere są realizowane w interesie ochrony
dobra publicznego Uwzględniając że zabytek zwłaszcza nieruchomy ma więk-
sze szanse przetrwania jeśli jest właściwie użytkowany bardzo ważnym pro-
blemem staje się prawne zapewnienie właścicielom zabytkoacutew odpowiednich
ulg i preferencji rekompensujących niezbędne koszty utrzymania i konserwacji
Obecne ustawodawstwo zdecydowanie więcej nakłada obowiązkoacutew często
trudnych do zrealizowania przez właścicieli bez pomocy z zewnątrz Ochrona
zabytkoacutew w większym stopniu powinna być sprawą publiczną Dlatego tak
istotna jest kwestia świadomości obywateli oraz zwiększenie uprawnień samo-
rządoacutew lokalnych aby można było zachować dla przyszłych pokoleń - świadec-
two przeszłości i tożsamości społecznej Obecnie podstawowy ciężar ochrony
zabytkoacutew spoczywa na strukturach administracji rządowej W warunkach
generalnie złej sytuacji ochrony dziedzictwa kulturowego w Polsce istniejąca
struktura wymaga zmian w kierunku wzmocnienia roli jednostek samorządoacutew
terytorialnych i stworzenia spoacutejnego modelu wspoacutełdziałania administracji rzą-
dowej i samorządowej106
104 Z Kobyliński Czym jest komu jest potrzebne i do kogo należy dziedzictwo kulturowe Mazowsze Studia Regionalne nr 7 Warszawa 2011 s 22 105 Przykładowo można tu wymienić J Blake International Cultural Hertiage Law Oksford University Press 2015 a także J AR Nafziger TB Stoel Cultural Heritage Law 2012 106 H Kisilowska M Kisilowski Struktury administracji publicznej chroniące dziedzictwo kulturowe w Polsce (w) Struktury administracji publicznej Metody ogniwa więzi red naukowa A Mezglewski Rzeszoacutew 2016 s 355
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
46
Zgodnie z preambułą do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
z 2 kwietnia 1997 r107 wszyscy obywatele Rzeczypospolitej są zobowiązani
bdquodo przekazywania przyszłym pokoleniom wszystkiego co cenne z ponad tysiąc-
letniego dorobkurdquo Zabytki są dobrem publicznym a ich ochrona staje się obo-
wiązkiem państwa i obywateli Nie zmienia to faktu że specyfika zdecydowanej
większości obiektoacutew zabytkowych stwarza konieczność znalezienia prawnego
kompromisu pomiędzy zachowaniem nienaruszonego dziedzictwa kulturowe-
go jako określonej wartości społecznej i narodowej a koniecznością dostoso-
wania konkretnego zabytku do wymogoacutew wspoacutełczesnego życia108 Jak podkre-
śla T Sienkiewicz aksjologiczną podstawę systemu ochrony zabytkoacutew i opieki
nad zabytkami stanowi konieczność umacniania tożsamości narodowej z uwa-
gi na dobro wspoacutelne109
Konstytucja RP w art 5 jako generalną wytyczną działania organoacutew
państwa i obywateli przyjmuje iż bdquoRzeczypospolita strzeże dziedzictwa narodo-
wegordquo a art 6 Konstytucji określa obowiązki państwa w zakresie tworzenia
warunkoacutew upowszechniania i roacutewnego dostępu do doacutebr kultury będącej źroacute-
dłem tożsamości narodu polskiego jego trwania i rozwoju110
Zgodnie z ustawą ochrona zabytkoacutew polega w szczegoacutelności na podejmo-
waniu przez organy administracji publicznej działań mających na celu
zapewnienie warunkoacutew prawnych organizacyjnych i finansowych umożli-
wiających trwałe zachowanie zabytkoacutew oraz ich zagospodarowanie
i utrzymanie
zapobieganie zagrożeniom mogącym spowodować uszczerbek dla wartości
zabytkoacutew
udaremnianie niszczenia i niewłaściwego korzystania z zabytkoacutew
przeciwdziałanie kradzieży zaginięciu lub nielegalnemu wywozowi zabyt-
koacutew za granicę
kontrolę stanu zachowania i przeznaczenia zabytkoacutew
uwzględnianie zadań ochronnych w planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym oraz przy kształtowaniu środowiska
107 Dz U 1997 Nr 78 poz 483 ze zm 108 K Gutowska (red) Dziedzictwo kulturowe ndash konteksty odpowiedzialności Warszawa 2003 s 219-226 109 T Sienkiewicz Aksjologia stosowania ustawy o ochronie zabytkoacutew i opiece nad zabytkami w Aksjologia prawa administracyjnego TII red naukowa J Zimmermann Warszawa 2017 s 736 110 H Kisilowska (red) Nieruchomości ndash zagadnienia prawne wyd 2 Warszawa 2004 s 472-510
Helena Kisilowska
47
W języku potocznym zabytek to świadectwo przeszłości i działalności
ludzkiej identyfikujące społeczeństwo historyczne i kulturalne111 Zgodnie
z aktualnie obowiązującą ustawą zabytkiem jest nieruchomość lub rzecz
ruchoma jej część lub zespoły będące dziełem człowieka lub związane z jego
działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki albo zdarzenia ktoacuterych
zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość hi-
storyczną artystyczną lub naukową112 Ustawa zawiera przykładowe wylicze-
nie przedmiotoacutew mogących stanowić przedmiot ochrony I tak ochronie i opie-
ce podlegają bez względu na stan zachowania
1) zabytki nieruchome będące w szczegoacutelności
krajobrazami kulturowymi
układami urbanistycznymi ruralistycznymi i zespołami budowlanymi
dziełami architektury i budownictwa
dziełami budownictwa obronnego
obiektami techniki a zwłaszcza kopalniami hutami elektrowniami
i innymi zakładami przemysłowymi
cmentarzami
parkami ogrodami i innymi formami zaprojektowanej zieleni
miejscami upamiętniającymi wydarzenia historyczne bądź działalność
wybitnych osobistości lub instytucji
2) zabytki ruchome będące w szczegoacutelności
dziełami sztuk plastycznych rzemiosła artystycznego i sztuki użytko-
wej
kolekcjami stanowiącymi zbiory przedmiotoacutew zgromadzonych
i uporządkowanych według koncepcji osoacuteb ktoacutere tworzyły te kolekcje
numizmatami oraz pamiątkami historycznymi a zwłaszcza militariami
sztandarami pieczęciami odznakami medalami i orderami
wytworami techniki a zwłaszcza urządzeniami środkami transportu
oraz maszynami i narzędziami świadczącymi o kulturze materialnej
charakterystycznymi dla dawnych i nowych form gospodarki doku-
mentującymi poziom nauki i rozwoju cywilizacyjnego
materiałami bibliotecznymi113
instrumentami muzycznymi
111 JP Pruszyński Dziedzictwo kultury Polski Jego straty i ochrona prawna Krakoacutew 2001 s 74 112 Art 3 p1 113 Materiały biblioteczne o ktoacuterych mowa w art 5 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r o bibliotekach
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
48
wytworami sztuki ludowej i rękodzieła oraz innymi obiektami etnogra-
ficznymi
przedmiotami upamiętniającymi wydarzenia historyczne bądź działal-
ność wybitnych osobistości lub instytucji
3) zabytki archeologiczne będące w szczegoacutelności
pozostałościami terenowymi pradziejowego i historycznego osadnic-
twa
cmentarzyskami
kurhanami
reliktami działalności gospodarczej religijnej i artystycznej
Ochronie mogą podlegać nazwy geograficzne historyczne lub tradycyj-
ne nazwy obiektu budowlanego placu ulicy lub jednostki osadniczej Szczegoacutel-
nym rodzajem zabytku są nieruchomości choć należy podkreślić że ustawa
o ochronie zabytkoacutew przyjmuje większość regulacji wspoacutelnych dla wszystkich
rodzajoacutew zabytkoacutew
Ochronie i opiece podlegają nie tylko pojedyncze zabytki nieruchome
ale także historyczne układy urbanistyczne lub ruralistyczne historyczne
zespoły budowlane krajobrazy kulturowe i otoczenie obiektoacutew zabytko-
wych114
Formami ochrony zabytkoacutew są wpis do rejestru zabytkoacutew wpis na
Listę Skarboacutew Dziedzictwa uznanie za pomnik historii utworzenie parku kul-
turowego ustalenie ochrony w miejscowym planie zagospodarowania prze-
strzennego albo w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego
decyzji o warunkach zabudowy decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji
drogowej decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu
na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego
Ustawa jako podstawowa forma ochrony zabytkoacutew przyjęła ich reje-
strację i poddanie nadzorowi wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew Rejestr
dla zabytkoacutew znajdujących się na terenie wojewoacutedztwa prowadzi wojewoacutedzki
konserwator zabytkoacutew Rejestr jest prowadzony w formie trzech odrębnych
ksiąg dla zabytkoacutew nieruchomych ruchomych archeologicznych Do rejestru
wpisuje się zabytek nieruchomy na podstawie decyzji wydanej przez woje-
woacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew z urzędu bądź na wniosek właściciela za-
bytku nieruchomego lub użytkownika wieczystego gruntu na ktoacuterym znajduje
się zabytek nieruchomy Zabytek ruchomy wpisuje się do rejestru na podstawie
decyzji wydanej przez wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew na wniosek
114 E Bończak-Kucharczyk Ustawa o gospodarce nieruchomościami Komentarz Warszawa 2017 s 102 i n
Helena Kisilowska
49
właściciela tego zabytku Wpisanie zabytku nieruchomego do rejestru ujawnia
się w księdze wieczystej danej nieruchomości oraz wpisuje do katastru nieru-
chomości Na wniosek wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew informację
o wpisie zabytku nieruchomego do rejestru ogłasza się w wojewoacutedzkim dzien-
niku urzędowym Starostowie w uzgodnieniu z wojewoacutedzkim konserwatorem
zabytkoacutew mogą umieszczać na zabytku nieruchomym wpisanym do rejestru
znak informujący o tym iż zabytek ten podlega ochronie Rejestr zabytkoacutew sta-
nowi ochronę prawną zabytkoacutew Obok rejestru podstawę działań ochronnych
administracji publicznej stanowią ewidencje zabytkoacutew stanowiące źroacutedło115
wiedzy na temat zasobu zabytkowego i jego stanu Ważnym źroacutedłem informacji
o zabytkach jest gminna ewidencja zabytkoacutew116
Ustawa wprowadziła pojęcie Skarboacutew Dziedzictwa jako formę szcze-
goacutelnej ochrony Na Listę Skarboacutew Dziedzictwa wpisuje się na podstawie decyzji
wydanej przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego z urzędu albo na wniosek właściciela zabytku zabytek ruchomy
o szczegoacutelnej wartości dla dziedzictwa kulturowego Listę prowadzi minister
właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego Prezydent Rze-
czypospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego w drodze rozporządzenia może uznać za
pomnik historii zabytek nieruchomy wpisany do rejestru lub park kulturowy
o szczegoacutelnej wartości dla kultury określając jego granice Uznanie za pomnik
historii może być podstawą do wystąpienia o wpis na Listę Światowego Dzie-
dzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Ludzkości co powoduje objęcie pomnika
ochroną na podstawie Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa
kulturalnego i naturalnego przyjętej w Paryżu dnia 16 listopada 1972 r117 Z tą
formą prawną ochrony zabytkoacutew związane są obowiązki organoacutew państwa
wynikające ze zobowiązań międzynarodowych118
Rada gminy po zasięgnięciu opinii wojewoacutedzkiego konserwatora za-
bytkoacutew na podstawie uchwały może utworzyć park kulturowy w celu ochrony
krajobrazu kulturowego oraz zachowania wyroacuteżniających się krajobrazowo
terenoacutew z zabytkami nieruchomymi charakterystycznymi dla miejscowej tra-
115 K Zalasińska K Zeidler Wykład prawa ochrony zabytkoacutew Gdańsk 2015 Dost Siplexpl 116 Por Wyrok WSA w Olsztynie z 19 września 2017 r II SAOl 51617 Legalis nr 1673462 117 Dz U z 1976 r Nr 32 poz 190 i 191 118 P Dobosz Nieruchomość zabytkowa jako przedmiot regulacji prawnej(w) Przestrzeń i nieruchomości jako przedmiot prawa administracyjnego Publiczne prawo rzeczowe red I Niżnik-Dobosz Warszawa 2012 s 561
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
50
dycji budowlanej i osadniczej119 Na terenie parku kulturowego lub jego części
mogą być ustanowione zakazy i ograniczenia dotyczące prowadzenia roboacutet
budowlanych oraz działalności przemysłowej rolniczej hodowlanej handlowej
lub usługowej zmiany sposobu korzystania z zabytkoacutew nieruchomych umiesz-
czania tablic napisoacutew ogłoszeń reklamowych i innych znakoacutew niezwiązanych
z ochroną parku kulturowego z wyjątkiem znakoacutew drogowych i znakoacutew zwią-
zanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa publicznego składowania lub
magazynowania odpadoacutew
Ochronę zabytkoacutew i opiekę nad zabytkami uwzględnia się przy sporzą-
dzaniu i aktualizacji miejscowych planoacutew zagospodarowania przestrzennego
zgodnie z ustawą z 27 marca 2003 r o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym120 koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju strategii
rozwoju wojewoacutedztw planoacutew zagospodarowania przestrzennego wojewoacutedztw
planu zagospodarowania przestrzennego morskich woacuted wewnętrznych morza
terytorialnego stref ekonomicznych analiz i studioacutew z zakresu zagospodaro-
wania przestrzennego powiatu strategii rozwoju gmin studioacutew uwarunkowań
i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego gmin oraz miejscowych planoacutew
zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o ustaleniu lokalizacji inwesty-
cji celu publicznego decyzji o warunkach zabudowy decyzji o zezwoleniu na
realizację inwestycji drogowej decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub
decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku
publicznego121
2 Organy ochrony zabytkoacutew
Omoacutewienie materialnego prawa administracyjnego w zakresie ochrony
zabytkoacutew i opieki nad zabytkami nie jest możliwe bez przedstawienia struktury
organoacutew ochrony zabytkoacutew i ich kompetencji Organami ochrony zabytkoacutew są
minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
w imieniu ktoacuterego zadania i kompetencje w tym zakresie wykonuje Generalny
Konserwator Zabytkoacutew oraz wojewoda w imieniu ktoacuterego zadania i kompe-
tencje wykonuje Wojewoacutedzki Konserwator Zabytkoacutew Generalny Konserwator
Zabytkoacutew jest sekretarzem lub podsekretarzem stanu w Urzędzie Ministra wła-
ściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego Do zadań wyko-
nywanych przez Generalnego Konserwatora Zabytkoacutew należy w szczegoacutelności
119 Por Postanowienie WSA we Wrocławiu z 31 sierpnia 2017 r IV SAWr 60815 Legalis nr 1666914 120 Tj Dz U z 2017 r poz 1073 ze zm 121 H Kisilowska D Sypniewski Prawo budowlane Warszawa 2012 s 67
Helena Kisilowska
51
opracowywanie krajowego programu ochrony zabytkoacutew i opieki nad
zabytkami
realizacja zadań wynikających z krajowego programu ochrony zabytkoacutew
i opieki nad zabytkami oraz z koncepcji polityki przestrzennego zagospoda-
rowania kraju
podejmowanie działań związanych z wspieraniem rozwoju regionalnego
i realizacją kontraktoacutew wojewoacutedzkich w sprawach opieki nad zabytkami
prowadzenie krajowej ewidencji zabytkoacutew i krajowego wykazu zabytkoacutew
skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem
wydawanie decyzji postanowień i zaświadczeń w sprawach określonych
w ustawie oraz w przepisach odrębnych
organizowanie i prowadzenie kontroli w zakresie przestrzegania oraz sto-
sowania przepisoacutew dotyczących ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami
sprawowanie nadzoru nad działalnością wojewoacutedzkich konserwatoroacutew
zabytkoacutew
koordynowanie działalności wojewoacutedzkich konserwatoroacutew zabytkoacutew
kontrolowanie działalności wojewoacutedzkich konserwatoroacutew zabytkoacutew
promowanie badań naukowych w zakresie konserwacji zabytkoacutew
organizowanie szkoleń dla służb konserwatorskich
organizowanie konkursoacutew promujących opiekę nad zabytkami w tym
przyznawanie wyroacuteżnień nagroacuted pieniężnych lub rzeczowych
opiniowanie wnioskoacutew o nadanie odznaki bdquoZa opiekę nad zabytkamirdquo
wspoacutełpraca z organami administracji publicznej w sprawach ochrony
zabytkoacutew
organizowanie szkoleń w zakresie ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytka-
mi
podejmowanie działań dotyczących troski o zabytki związane z historią
Polski pozostające poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
W ramach koordynowania działalności wojewoacutedzkich konserwatoroacutew za-
bytkoacutew Generalny Konserwator Zabytkoacutew może ustalać ogoacutelne kierunki ich
działania wydawać instrukcje i wytyczne określające sposoacuteb ich postępowania
oraz żądać od nich sprawozdań z działalności
Wojewoacutedzki konserwator zabytkoacutew wchodzi w skład zespolonej admini-
stracji wojewoacutedzkiej i kieruje wojewoacutedzkim urzędem ochrony zabytkoacutew Wo-
jewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew powołuje wojewoda na wniosek General-
nego Konserwatora Zabytkoacutew wskazujący kandydata na to stanowisko Woje-
woacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew odwołuje wojewoda na wniosek General-
nego Konserwatora Zabytkoacutew albo za jego zgodą Zastępcę wojewoacutedzkiego kon-
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
52
serwatora zabytkoacutew powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewoacutedzkie-
go konserwatora zabytkoacutew
Do zadań wykonywanych przez wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew
należy w szczegoacutelności
realizacja zadań wynikających z krajowego programu ochrony zabytkoacutew
i opieki nad zabytkami
sporządzanie w ramach przyznanych środkoacutew budżetowych planoacutew finan-
sowania ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami
prowadzenie rejestru i wojewoacutedzkiej ewidencji zabytkoacutew oraz gromadzenie
dokumentacji w tym zakresie
wydawanie zgodnie z właściwością decyzji postanowień i zaświadczeń
w sprawach określonych w ustawie oraz w przepisach odrębnych
sprawowanie nadzoru nad prawidłowością prowadzonych badań konserwa-
torskich architektonicznych prac konserwatorskich restauratorskich roboacutet
budowlanych i innych działań przy zabytkach oraz badań archeologicznych
organizowanie i prowadzenie kontroli w zakresie ochrony zabytkoacutew i opieki
nad zabytkami
opracowywanie wojewoacutedzkich planoacutew ochrony zabytkoacutew na wypadek kon-
fliktu zbrojnego i sytuacji kryzysowych oraz koordynacja działań przy reali-
zacji tych planoacutew
upowszechnianie wiedzy o zabytkach
wspoacutełpraca w sprawach ochrony zabytkoacutew z innymi organami administracji
publicznej i podmiotami prowadzącymi działalność pożytku publicznego
Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego na
wniosek Generalnego Konserwatora Zabytkoacutew może powierzyć prowadzenie
niektoacuterych spraw z zakresu swojej właściwości z wyjątkiem wydawania decy-
zji administracyjnych kierownikom instytucji kultury wyspecjalizowanych
w opiece nad zabytkami
Wojewoda na wniosek wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew może po-
wierzyć w drodze porozumienia prowadzenie niektoacuterych spraw z zakresu
swojej właściwości w tym wydawanie decyzji administracyjnych gminom
powiatom związkom gmin związkom powiatoacutew związkom powiatowo-
gminnym albo związkom metropolitalnym położonym na terenie wojewoacutedz-
twa
Do prowadzenia spraw powierzonych gmina powiat związek gmin zwią-
zek powiatoacutew związek powiatowo-gminny albo związek metropolitalny usta-
nawia wyodrębnione stanowisko odpowiednio gminnego (miejskiego) konser-
watora zabytkoacutew powiatowego konserwatora zabytkoacutew powiatowo-gminnego
Helena Kisilowska
53
konserwatora zabytkoacutew albo metropolitalnego konserwatora zabytkoacutew o od-
powiednich kompetencjach
Wojewoda na wniosek wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew może po-
wierzyć w drodze porozumienia prowadzenie niektoacuterych spraw z zakresu
swojej właściwości w tym wydawanie decyzji administracyjnych kierownikom
instytucji kultury wyspecjalizowanych w opiece nad zabytkami
Przy Ministrze działa Rada Ochrony Zabytkoacutew jako organ opiniodawczo-
doradczy w sprawach realizacji polityki w zakresie ochrony zabytkoacutew i opieki
nad zabytkami
Członkoacutew Rady Ochrony Zabytkoacutew w liczbie od 10 do 20 powołuje na
okres 5 lat minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodo-
wego spośroacuted osoacuteb posiadających wybitne osiągnięcia i zasługi w ochronie za-
bytkoacutew lub w opiece nad zabytkami
Do zadań Rady Ochrony Zabytkoacutew należy wydawanie opinii w sprawach
dotyczących w szczegoacutelności
założeń do projektu krajowego programu ochrony zabytkoacutew i opieki nad
zabytkami i projektu tego programu
oceny realizacji zadań wynikających z koncepcji polityki przestrzennego
zagospodarowania kraju w odniesieniu do zabytkoacutew
ochrony pomnikoacutew historii
projektoacutew aktoacutew prawnych dotyczących ochrony zabytkoacutew i opieki nad
zabytkami
Przy Generalnym Konserwatorze Zabytkoacutew działa Głoacutewna Komisja Kon-
serwatorska jako organ opiniodawczy do spraw działań konserwatorskich po-
dejmowanych przy zabytkach
Głoacutewna Komisja Konserwatorska wydaje w szczegoacutelności opinie w spra-
wach
stosowania metod technologii i materiałoacutew niezbędnych dla ratowania za-
bytkoacutew
prawidłowości i zasadności planowanych oraz przeprowadzonych prac kon-
serwatorskich restauratorskich i roboacutet budowlanych przy zabytkach oraz
badań archeologicznych
sposobu i zasad postępowania w przypadku wystąpienia zagrożeń dla po-
szczegoacutelnych zabytkoacutew
Członkoacutew Głoacutewnej Komisji Konserwatorskiej w liczbie od 10 do 15 powołu-
je na okres 5 lat spośroacuted specjalistoacutew w określonych dziedzinach ochrony za-
bytkoacutew i opieki nad zabytkami i odwołuje Generalny Konserwator Zabytkoacutew
Przy wojewoacutedzkim konserwatorze zabytkoacutew działa Wojewoacutedzka Rada
Ochrony Zabytkoacutew jako organ opiniodawczy powoływany w składzie od 5 do
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
54
10 członkoacutew przez wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew na okres 5 lat spo-
śroacuted specjalistoacutew w określonych dziedzinach ochrony zabytkoacutew i opieki nad
zabytkami
Ustawa przewiduje też możliwość ustanowienia przez starostę na wniosek
wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew społecznych opiekunoacutew zabytkoacutew
Społeczni opiekunowie zabytkoacutew podejmują działania związane z zachowa-
niem wartości zabytkoacutew i utrzymaniem ich w jak najlepszym stanie oraz upo-
wszechniają wiedzę o zabytkach Społeczny opiekun zabytkoacutew wspoacutełdziała
z wojewoacutedzkim konserwatorem zabytkoacutew i starostą w sprawach ochrony za-
bytkoacutew i opieki nad tymi zabytkami Społecznym opiekunem zabytkoacutew może
być osoba ktoacutera posiada pełną zdolność do czynności prawnych nie była kara-
na za przestępstwa popełnione umyślnie oraz posiada wiedzę w zakresie
ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami Zadania społecznego opiekuna za-
bytkoacutew może wykonywać roacutewnież osoba prawna lub inna jednostka organiza-
cyjna nie posiadająca osobowości prawnej np spoacutełka jawna czy partnerska
3 Korzystanie z nieruchomości zabytkowych
Celem administracyjnego prawa materialnego jest przede wszystkim wy-
znaczenie statusu jednostki Sądownictwo administracyjne wskazuje wyraźnie
na konieczność zgodności decyzji z prawem materialnym122 Dlatego tak istot-
nym staje się określenie ustawowe granic praw i obowiązkoacutew osoacuteb fizycznych
i osoacuteb prawnych korzystających z zabytkoacutew zwłaszcza nieruchomości zabyt-
kowych i posiadających w stosunku do nich roacuteżny zakres praw rzeczowych
i obligacyjnych
Właściciel lub posiadacz nieruchomości zabytkowej jest obowiązany za-
bezpieczać i utrzymywać zabytek oraz jego otoczenie w jak najlepszym stanie
korzystać z zabytku w sposoacuteb zapewniający trwałe zachowanie jego wartości
oraz prowadzić niezbędne prace konserwatorskie restauratorskie i roboty
budowlane przy zabytku Są to obciążenia często bardzo duże roacutewnież finan-
sowe
Prawidłowe użytkowanie zabytku stwarza możliwość zachowania zabyt-
ku i utrzymanie go w należytym stanie Wymaga jednak często adaptacji obiek-
tu do potrzeb użytkownika Na właścicielu lub użytkowniku nieruchomości
zabytkowej ciąży obowiązek uzyskania pozwolenia wojewoacutedzkiego konserwa-
tora zabytkoacutew na dokonanie takich czynności jak prace konserwatorskie robo-
ty budowlane badania archeologiczne przemieszczanie zabytku nieruchome-
122 Por Wyrok NSA z 21 czerwca 2007 r II OSK 92006 Legalis nr 115250 a także wyrok WSA w Krakowie z 14 marca 2016 r II SAKr 59315 Legalis nr 1376007
Helena Kisilowska
55
go zmianę przeznaczenia lub sposobu korzystania z zabytku umieszczania na
nim urządzeń technicznych reklam tablic lub napisoacutew
Użytkownikowi zabytkoacutew nieruchomych przysługują niestety propor-
cjonalnie znacznie mniejsze w stosunku do obowiązkoacutew ndash uprawnienia Doty-
czą one przede wszystkim zwolnień od podatku od nieruchomości obniżenia
opłaty z tytułu użytkowania wieczystego a także możliwości ubiegania się
o dotację celową z budżetu państwa na dofinansowanie prac konserwatorskich
restauratorskich i roboacutet budowlanych
Oczywiście są nieruchomości zabytkowe wykorzystywane na cele
komercyjne takie jak hotele rezydencje ambasady ale wiele obiektoacutew należy
do prywatnych właścicieli ktoacuterych możliwości finansowe nie pozwalają na
należytą konserwację i remonty Należą do nich nie tylko indywidualni właści-
ciele domoacutew ale i wspoacutelnoty mieszkaniowe szkoły czy organizacje pozarządo-
we
Zagospodarowanie na cele użytkowe zabytku nieruchomego wpisanego do
rejestru wymaga posiadania przez jego właściciela lub posiadacza
dokumentacji konserwatorskiej określającej stan zachowania zabytku nie-
ruchomego i możliwości jego adaptacji z uwzględnieniem historycznej
funkcji i wartości tego zabytku
uzgodnionego z wojewoacutedzkim konserwatorem zabytkoacutew programu prac
konserwatorskich przy zabytku nieruchomym określającego zakres i spo-
soacuteb ich prowadzenia oraz wskazującego niezbędne do zastosowania mate-
riały i technologie
uzgodnionego z wojewoacutedzkim konserwatorem zabytkoacutew programu zago-
spodarowania zabytku nieruchomego wraz z otoczeniem oraz dalszego ko-
rzystania z tego zabytku z uwzględnieniem wyeksponowania jego wartości
W celu spełnienia tych wymagań wojewoacutedzki konserwator zabytkoacutew jest
obowiązany nieodpłatnie udostępnić do wglądu właścicielowi lub posiadaczo-
wi zabytku nieruchomego posiadaną przez siebie dokumentację tego zabytku
oraz umożliwić dokonywanie niezbędnych odpisoacutew z tej dokumentacji
W umowie sprzedaży zamiany darowizny lub dzierżawy zabytku nieru-
chomego wpisanego do rejestru stanowiącego własność Skarbu Państwa lub
jednostki samorządu terytorialnego przy określaniu sposobu korzystania
z tego zabytku należy nałożyć jeżeli stan zachowania zabytku tego wymaga na
nabywcę lub dzierżawcę obowiązek przeprowadzenia w określonym terminie
niezbędnych prac konserwatorskich przy tym zabytku
Niezależnie od obowiązkoacutew wynikających z opieki nad zabytkami właści-
ciel lub posiadacz zabytku wpisanego do rejestru lub zabytku znajdującego się
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
56
w wojewoacutedzkiej ewidencji zabytkoacutew zawiadamia wojewoacutedzkiego konserwato-
ra zabytkoacutew o
uszkodzeniu zniszczeniu zaginięciu lub kradzieży zabytku niezwłocznie po
powzięciu wiadomości o wystąpieniu zdarzenia
zagrożeniu dla zabytku niezwłocznie po powzięciu wiadomości o wystąpie-
niu zagrożenia
zmianie miejsca przechowania zabytku ruchomego w terminie miesiąca od
dnia nastąpienia tej zmiany
zmianach dotyczących stanu prawnego zabytku nie poacuteźniej niż w terminie
miesiąca od dnia ich wystąpienia lub powzięcia o nich wiadomości
Wojewoacutedzki konserwator zabytkoacutew w czasie uzgodnionym z właścicielem
lub posiadaczem przedmiotu będącego zabytkiem lub posiadającego cechy za-
bytku może prowadzić badania tego przedmiotu w miejscu w ktoacuterym przed-
miot ten się znajduje Za szkody wyrządzone w związku z badaniami przysłu-
guje odszkodowanie na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym
Pozwolenia wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew wymaga
prowadzenie prac konserwatorskich restauratorskich lub roboacutet budowla-
nych przy zabytku wpisanym do rejestru
wykonywanie roboacutet budowlanych w otoczeniu zabytku
prowadzenie badań konserwatorskich zabytku wpisanego do rejestru
prowadzenie badań architektonicznych zabytku wpisanego do rejestru
prowadzenie badań archeologicznych
przemieszczanie zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru
trwałe przeniesienie zabytku ruchomego wpisanego do rejestru z narusze-
niem ustalonego tradycją wystroju wnętrza w ktoacuterym zabytek ten się znaj-
duje
dokonywanie podziału zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru
zmiana przeznaczenia zabytku wpisanego do rejestru lub sposobu korzysta-
nia z tego zabytku
umieszczanie na zabytku wpisanym do rejestru urządzeń technicznych
tablic reklamowych lub urządzeń reklamowych i napisoacutew
podejmowanie innych działań ktoacutere mogłyby prowadzić do naruszenia sub-
stancji lub zmiany wyglądu zabytku wpisanego do rejestru w tym usuwanie
drzew lub krzewoacutew z nieruchomości z wyjątkiem przypadkoacutew prowadzenia
akcji ratowniczej przez jednostki ochrony przeciwpożarowej lub inne wła-
ściwe służby ustawowo powołane do niesienia pomocy osobom w stanie na-
głego zagrożenia życia lub zdrowia
Helena Kisilowska
57
poszukiwanie ukrytych lub porzuconych zabytkoacutew ruchomych w tym
zabytkoacutew archeologicznych przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń elek-
tronicznych i technicznych oraz sprzętu do nurkowania
Przy zabytku wpisanym na Listę Skarboacutew Dziedzictwa można prowadzić
prace konserwatorskie
prace restauratorskie
badania konserwatorskie
wyłącznie na podstawie pozwolenia wydanego przez ministra właściwego do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
Osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna występująca z wnioskiem
o pozwolenie na prowadzenie prac konserwatorskich prac restauratorskich
lub badań konserwatorskich przy zabytku wpisanym na Listę Skarboacutew Dzie-
dzictwa albo na prowadzenie prac konserwatorskich prac restauratorskich
badań konserwatorskich lub badań architektonicznych przy zabytku wpisanym
do rejestru albo badań archeologicznych jest obowiązana zapewnić kierowanie
tymi pracami oraz badaniami albo samodzielne ich wykonywanie przez osoby
spełniające odpowiednie wymagania
Osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna występująca z wnioskiem
o pozwolenie na prowadzenie roboacutet budowlanych przy zabytku nieruchomym
wpisanym do rejestru jest obowiązana zapewnić kierowanie tymi robotami
oraz wykonywanie nadzoru inwestorskiego przez osoby spełniające odpo-
wiednie wymagania
Pracami konserwatorskimi pracami restauratorskimi lub badaniami
konserwatorskimi prowadzonymi przy zabytkach wpisanych do rejestru może
kierować osoba ktoacutera ukończyła studia drugiego stopnia lub jednolite studia
magisterskie w zakresie konserwacji i restauracji dzieł sztuki lub konserwacji
zabytkoacutew oraz ktoacutera po rozpoczęciu studioacutew drugiego stopnia lub po zaliczeniu
szoacutestego semestru jednolitych studioacutew magisterskich przez co najmniej
9 miesięcy brała udział w pracach konserwatorskich pracach restauratorskich
lub badaniach konserwatorskich prowadzonych przy zabytkach wpisanych do
rejestru lub inwentarza muzeum będącego instytucją kultury
W dziedzinach nieobjętych programem studioacutew wyższych pracami
konserwatorskimi pracami restauratorskimi lub badaniami konserwatorskimi
prowadzonymi przy zabytkach wpisanych do rejestru albo na Listę Skarboacutew
Dziedzictwa może kierować osoba ktoacutera posiada świadectwo ukończenia
szkoły średniej zawodowej oraz tytuł zawodowy albo wykształcenie średnie
lub średnie branżowe i dyplom potwierdzający posiadanie kwalifikacji zawo-
dowych w zawodach odpowiadających danej dziedzinie lub dyplom mistrza
w zawodzie odpowiadającym danej dziedzinie oraz ktoacutera przez co najmniej
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
58
4 lata brała udział w pracach konserwatorskich pracach restauratorskich lub
badaniach konserwatorskich prowadzonych przy zabytkach wpisanych do
rejestru na Listę Skarboacutew Dziedzictwa lub do inwentarza muzeum będącego
instytucją kultury
Robotami budowlanymi kieruje albo nadzoacuter inwestorski wykonuje
przy zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru osoba ktoacutera posiada
uprawnienia budowlane określone przepisami Prawa budowlanego oraz ktoacutera
przez co najmniej 18 miesięcy brała udział w robotach budowlanych prowa-
dzonych przy zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru lub inwentarza
muzeum będącego instytucją kultury
Ustawa z dnia 4 kwietnia 2004 roku o wyrobach budowlanych123
w aktualnym brzmieniu wprowadziła pojęcie regionalnego wyrobu budowla-
nego wytwarzanego tradycyjnie na określonym terenie przy użyciu tradycyj-
nych metod stwarzając możliwość wytwarzania i stosowania tego typu wyro-
boacutew roacutewnież w pracach konserwatorskich i restauratorskich124
Znacznie skromniejszy jest zakres praw właścicieli i posiadaczy zabyt-
koacutew125 Najczęściej w praktyce wykorzystywane są prawa związane z posiada-
niem nieruchomości zabytkowych Dotyczą one uprawnień związanych z naby-
ciem nieruchomości zabytkowej pomocy finansowej państwa dotacji na pra-
ce konserwatorskie restauratorskie i roboty budowlane a także zwolnienia
podatkowe z podatku od nieruchomości i podatku od spadkoacutew i darowizn
4 Programy ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami oraz
ochrona zabytkoacutew na wypadek konfliktu zbrojnego i sytuacji
kryzysowych
Ważnym instrumentem ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami są
programy krajowe wojewoacutedzkie powiatowe i gminne Należy podkreślić że
programy na szczeblu wojewoacutedztwa powiatu i gminy sporządzane są i nadzo-
rowane przez władze samorządowe a nie administrację rządową
Krajowy program ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami uchwala na
okres 4 lat Rada Ministroacutew na wniosek ministra właściwego do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego
123 Tj DzU z 2016 r poz 1570 ze zm 124 H Kisilowska J Smarż Ustawa o wyrobach budowlanych Komentarz Warszawa 2017 s 70 125 Szerzej na ten temat A Małkowska Wykorzystanie nieruchomości zabytkowych na cele mieszkaniowe (w) Prawo mieszkaniowe Regulacja i praktyka (red) H Kisilowska Warszawa 2015 s 207
Helena Kisilowska
59
W jednostkach samorządu terytorialnego zarządy wojewoacutedztwa zarzą-
dy powiatoacutew oraz woacutejtowie burmistrzowie i prezydenci miast sporządzają na
okres 4 lat odpowiednio wojewoacutedzkie powiatowe i gminne programy opieki
nad zabytkami Z realizacji programoacutew zarządy wojewoacutedztwa powiatu oraz
woacutejtowie burmistrzowie i prezydenci miast sporządzają co 2 lata sprawozda-
nia ktoacutere są przedstawione odpowiednio sejmikowi wojewoacutedztwa radzie po-
wiatu lub radzie gminy W programach określane są cele strategiczne oraz
ustalane problemy ktoacutere powinny być włączone do zadań wynikających z kon-
cepcji zagospodarowania przestrzennego W literaturze podkreślane jest ze
ogromne możliwości rzeczywistych działań ochronnych przy zabytkach mają
samorządy lokalne126 Cele programoacutew zostały sprecyzowane w rozdziale
8 ustawy o ochronie zabytkoacutew i opiece nad zabytkami ktoacutery dotyczy nie tylko
programoacutew ale i ochrony zabytkoacutew na wypadek konfliktoacutew zbrojnych i sytu-
acji kryzysowych Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego opracowuje krajowy plan ochrony zabytkoacutew na wypadek konflik-
tu zbrojnego i sytuacji kryzysowych oraz koordynuje realizacje zadań mających
na celu zabezpieczenie zabytkoacutew przed skutkami zagrożeń wynikających z sy-
tuacji kryzysowych
Podsumowanie
Materialne prawo administracyjne nawet najlepsze nie rozwiąże
wszystkich problemoacutew związanych z ochroną i opieką nad zabytkami w Polsce
Konieczne są tu zmiany w świadomości społecznej w tej materii Ustawodawca
organy samorządu terytorialnego i obywatele muszą sami zdecydować jak
poprzez właściwe regulacje prawne zreformować proces administrowania
dziedzictwem kulturowym w odpowiedzi na wyzwania wspoacutełczesności Wyma-
ga to spojrzenia na prawo poprzez funkcje jakie powinno ono spełniać aby
zaspokoić określone potrzeby społeczne Jest to wyraźnie widoczne szczegoacutelnie
w przypadku ochrony nieruchomości zabytkowych gdzie konieczny jest więk-
szy udział władz regionalnych i lokalnych oraz większe zrozumienie nieodwra-
calności strat spowodowanych zaniedbaniami ze strony władz publicznych
Choć w wielu przypadkach istnieje konieczność pierwszeństwa interesu
publicznego nad interesem partykularnym jednostki czy też wspoacutelnot lokal-
nych to często samorząd regionalny czy lokalny ma znacznie większe rozezna-
nie o warunkach lokalnych ktoacuterego to rozeznania nie mają organy administra-
126 Szerzej na ten temat J Sługocki Opieka nad zabytkiem nieruchomym Problemy administracyjnoprawne Warszawa 2014 s 165
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
60
cji rządowej127 Może to mieć szczegoacutelnie istotny wpływ na właściwe zagospo-
darowanie i wykorzystanie zabytkoacutew
Nie zwalnia to jednak ustawodawcy z konieczności tworzenia dobrego
prawa w skali Polski i Europy chroniącego dziedzictwo kulturowe dla przy-
szłych pokoleń w ramach trwałego i zroacutewnoważonego rozwoju Ogromnego
znaczenia nabiera konieczność prawnego zapewnienia realizacji zasady pre-
wencji w zakresie trwałego i zroacutewnoważonego rozwoju polegającej na wcze-
śniejszym podejmowaniu działań w celu uniknięcia nieodwracalnych szkoacuted
w środowisku kulturowym tak aby zachować dla przyszłych pokoleń to co jest
cenne dla społeczeństwa i jest świadectwem przeszłości
Bibliografia
Akty prawne
Konwencja z dnia 16 listopada 1972 r w sprawie ochrony światowego
dziedzictwa kulturowego i naturalnego Dz U z 1996 r Nr 32 poz 190 i 191
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej Dz U z 1997 r Nr 78 poz 483 ze zm
Ustawa z 8 marca 1990 r o samorządzie gminnym tj DzU z 2017 r poz 1875
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane tj DzU z 2017 r poz 1332
ze zm
Ustawa z dnia 21 listopada 1996 r o muzeach tj Dz U z 2017 r poz 972
ze zm
Ustawa z dnia 27 czerwca 1997 r o bibliotekach t j Dz U z 2012 r poz 602
ze zm
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r Prawo ochrony środowiska tj Dz U
z 2017 r poz 519 ze zm
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym tj Dz U z 2017 r poz 1073 ze zm
Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r o ochronie zabytkoacutew i opiece nad zabytkami tj
Dz U z 2014 r poz 1446 ze zm
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r o wyrobach budowlanych tj Dz U z 2016 r
poz 1570
127 S Rose-Ackerman Od wyboroacutew do demokracji Wydawnictwo Sejmowe Warszawa 2008 s 11
Helena Kisilowska
61
Orzecznictwo
Wyrok NSA z 21 czerwca 2007 r IIOSK 92006 Legalis nr 115250
Wyrok WSA w Krakowie z 14 marca 2016 r IISAKr 59315 Legalis
nr 1376007
Wyrok WSA w Olsztynie z 19 września 2017 r II SAO1 51617 Legalis
nr 1673462
Postanowienie WSA we Wrocławiu z 31 sierpnia 2017 r IV SAWr 60815
Legalis nr 1666914
Literatura
Blake J International Cultural Hertiage Law Oxford 2015
Bończak-Kucharczyk E Ustawa o gospodarce nieruchomościami Komentarz
Warszawa 2017
Dobosz P Nieruchomość zabytkowa jako przedmiot regulacji prawnej (w)
Przestrzeń i nieruchomości jako przedmiot prawa administracyjnego Publiczne
prawo rzeczowe red I Niżnik- Dobosz Warszawa 2012
Gutowska K (red) Dziedzictwo kulturowe ndash konteksty odpowiedzialności War-
szawa 2003
Kisilowska H (red) Nieruchomości ndash zagadnienia prawne Wyd 2 Warszawa
2004
Kisilowska H Kisilowski M Struktury administracji publicznej chroniące
dziedzictwo kulturowe w Polsce (w) Struktury administracji publicznej
Metody ogniwa więzi red A Mezglewski Rzeszoacutew 2016
Kisilowska H Smarż J Ustawa o wyrobach budowlanych Komentarz Warszawa
2017
Kisilowska H Sypniewski D Prawo budowlane Warszawa 2012
Kobyliński Z Czym jest komu jest potrzebne i do kogo należy dziedzictwo
kulturowe bdquoMazowsze Studia Regionalnerdquo nr 7 Warszawa 2011
Leoński Z Materialne prawo administracyjne wyd 4 Warszawa 2001
Małkowska A Wykorzystanie nieruchomości zabytkowych na cele mieszkaniowe
(w) Prawo mieszkaniowe Regulacja i praktyka red H Kisilowska Warszawa
2015
Nafziger JAR Stoel TB Cultural Hertiage Law Edward Elgar Publishing US
2012
Pruszyński JP Dziedzictwo kultury Polski Jego straty i ochrona prawna Krakoacutew
2001
Rose-Ackerman S Od wyboroacutew do demokracji Warszawa 2008
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
62
Sienkiewicz T Aksjologia stosowania ustawy o ochronie zabytkoacutew i opiece nad
zabytkami (w) Aksjologia prawa administracyjnego TII red J Zimmermann
Warszawa 2017
Sługocki J Opieka nad zabytkiem nieruchomym Problemy
administracyjnoprawne Warszawa 2014
Zalasińska K Zeidler K Wykład prawa ochrony zabytkoacutew Gdańsk 2015
[dostęp Siplexpl 6 listopada 2017r]
63
dr Małgorzata Pracka128
Prawo gospodarowania przestrzenią Law of space management
Streszczenie
Gospodarka przestrzenna i potrzeba zachowania ładu przestrzennego
to zagadnienia ktoacutere w dobie postępującego rozwoju cywilizacyjnego zyskują
na znaczeniu Prowadzenie polityki w zakresie planowania przestrzennego jest
zagadnieniem niezwykle trudnym gdyż często prowadzi do kolizji interesoacutew ndash
publicznego i prywatnego Z jednej bowiem strony polityka ta winna być
nastawiona na ochronę ładu przestrzennego i zroacutewnoważonego rozwoju
z drugiej zaś strony nie da się tychże wartości chronić bez naruszania intere-
soacutew prywatnych właścicieli poprzez ograniczanie uprawnień właścicielskich
w odniesieniu do nieruchomości Prawo zagospodarowania przestrzennego ma
za zadanie przede wszystkim roacutewnoważyć te konflikty i być wyrazem kom-
promisu pomiędzy interesem publicznym a interesem indywidualnym
Słowa kluczowe
władztwo planistyczne gminy miejscowy plan zagospodarowania przestrzen-
nego decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
Summary
Spatial management and the need to preserve spatial order are issues
which in the era of progressive civilization development gain in importance Spa-
tial planning is an extremely difficult issue as it often leads to conflicts of public
and private interests On the one hand this policy should be aimed at protecting
spatial order and sustainable development on the other hand these values can
not be protected without infringing the interests of private owners by limiting
ownership rights to real estate Spatial development law primarily balances these
conflicts and express a compromise between the public and individual interest
Key words
municipalityrsquos planning authority local spatial development plan decision on
development conditions
128 Adiunkt w Katedrze Prawa Zakład Prawa Prywatnego i Gospodarczego Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych Uniwersytetu Technologiczno ndash Humanistycznego im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu Radca prawny
Prawo gospodarowania przestrzenią
64
Wstęp
Podstawowym instrumentem gospodarowania przestrzenią jest miej-
scowy plan zagospodarowania przestrzennego w ramach ktoacuterego dochodzi do
wiążącego określenia przeznaczenia danej nieruchomości Aktem prawnym
regulującym proces gospodarowania przestrzenią jest ustawa z dnia 27 marca
2003 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym129 zwana dalej upzp
ktoacutera określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania tere-
noacutew na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy
Podstawą jednak wszelkich działań planistycznych są dwie wartości ndash ład prze-
strzenny i zroacutewnoważony rozwoacutej
Zgodnie z art 2 pkt 1 upzp pod pojęciem ładu przestrzennego rozu-
mie się bdquotakie ukształtowanie przestrzeni ktoacutere tworzy harmonijną całość oraz
uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wyma-
gania funkcjonalne społeczno ndash gospodarcze środowiskowe kulturowe oraz
kompozycyjno ndash estetycznerdquo Mimo wprowadzenia definicji legalnej ład
przestrzenny pozostaje pojęciem niedookreślonym a jego właściwa wykładnia
zależeć będzie od konkretnego stanu faktycznego Poza tym kształtowanie
przestrzeni zgodnie z wymaganiami ładu przestrzennego wymagać będzie
uwzględnienia regulacji innych ustaw materialnych np ustawy z dnia 7 lipca
1994 r prawo budowlane130 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r o ochronie
przyrody131 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r prawo ochrony środowiska132
ustawy z dnia 18 lipca 2001 r prawo wodne133 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r
o ochronie gruntoacutew rolnych i leśnych134 Właściwe odkodowanie znaczenia
ładu przestrzennego w planowaniu przestrzennym musi uwzględniać odpo-
wiednie przepisy ustaw materialnych135
Drugą wartością uwzględnianą w gospodarowaniu przestrzenią jest
zroacutewnoważony rozwoacutej Definicja legalna zawarta została w art 3 pkt 50 ustawy
prawo ochrony środowiska zgodnie z ktoacuterą przez zasadę zroacutewnoważonego
rozwoju rozumie się taki rozwoacutej społeczno-gospodarczy w ktoacuterym następuje
proces integrowania działań politycznych gospodarczych i społecznych
z zachowaniem roacutewnowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych proce-
soacutew przyrodniczych w celu zagwarantowania możliwości zaspokajania pod-
129 Tj DzU z 2017r poz1073 ze zm 130 Tj DzU z 2017r poz 1332 ze zm 131 Tj DzU z 2016r poz 2134 ze zm 132 Tj DzU z 2017r poz 519 ze zm 133 Tj DzU z 2017r poz 1121 ze zm 134 Tj DzU z 2017r poz 1161 135 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne Wydawnictwo CH Beck Warszawa 2009 s 10-11
Małgorzata Pracka
65
stawowych potrzeb poszczegoacutelnych społeczności lub obywateli zaroacutewno
wspoacutełczesnego pokolenia jak i przyszłych pokoleń Zasada zroacutewnoważonego
rozwoju podniesiona została także do rangi zasady ustrojowej a to oznacza że
organy władzy publicznej obowiązane są w swojej działalności kierować się
tą zasadą przy podejmowaniu roacuteżnorakich rozstrzygnięć Proces stanowienia
prawa winien zatem przebiegać przy uwzględnieniu tej wytycznej ktoacutera wy-
maga od ustawodawcy ciągłej optymalizacji całego systemu prawa tak aby
w odpowiednim stopniu biorąc pod uwagę zaroacutewno potrzebę rozwoju cywili-
zacyjnego wartości ogoacutelnospołeczne chronił także środowisko naturalne136
1 Władztwo planistyczne gminy
Podstawą systemu planowania przestrzennego jest gmina ktoacutera
prowadzi i kształtuje politykę przestrzenną na swoim terenie Żadna inna jed-
nostka samorządu terytorialnego ani administracja rządowa nie ma takich
uprawnień w zakresie gospodarowania przestrzenią Rozstrzygnięcia plani-
styczne gminy mają moc obowiązującą i wpływają na sposoacuteb wykonywania
prawa własności przez właścicieli gruntoacutew Natomiast kształtowanie i prowa-
dzenie polityki przestrzennej na szczeblu powiatu polega na prowadzeniu
w granicach swojej właściwości rzeczowej analiz i studioacutew z zakresu zagospo-
darowania przestrzennego odnoszących się do obszaru powiatu i zagadnień
jego rozwoju Powyższe sprawia że akty planistyczne powiatu nie mają charak-
teru aktoacutew prawa miejscowego ani nie są w żadnej mierze wiążące dla innych
podmiotoacutew w strukturze planowania przestrzennego Pełnią one jedynie funk-
cję subregionalną w planowaniu przestrzennym wojewoacutedztw
Z kolei planowanie przestrzenne wojewoacutedztw sprowadza się do kształ-
towania i prowadzenia polityki przestrzennej w wojewoacutedztwie poprzez
w szczegoacutelności uchwalanie planoacutew zagospodarowania przestrzennego woje-
woacutedztwa To powoduje że wojewoacutedztwo zyskuje miano samodzielnego szcze-
bla w systemie planowania przestrzennego Podstawowym aktem planistycz-
nym na tym szczeblu jest plan zagospodarowania przestrzennego wojewoacutedz-
twa ktoacutery jest aktem planowania określającym zasady organizacji przestrzen-
nej wojewoacutedztwa uchwalanym przez sejmik wojewoacutedztwa137 Nie jest on aktem
prawa miejscowego jednakże uznać go należy za akt wiążący w określonym
zakresie gminę przy sporządzaniu studium uwarunkowań i kierunkoacutew zago-
spodarowania przestrzennego gdyż zgodnie z art 9 upzp gmina ma obowią-
136 A Krzywoń Konstytucja RP a środowisko bdquoPaństwo i Prawordquo 201283 LEX nr 152978 137 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 35-36
Prawo gospodarowania przestrzenią
66
zek sporządzić studium uwarunkowań i kierunkoacutew zagospodarowania prze-
strzennego biorąc pod uwagę ustalenia planu wojewoacutedztwa Plan zagospoda-
rowania przestrzennego wojewoacutedztwa został powiązany także z założeniami
regionalnej polityki przestrzennej określonymi w strategii rozwoju wojewoacutedz-
twa oraz z założeniami krajowej polityki przestrzennej ujętymi w koncepcji
przestrzennego zagospodarowania kraju Planowanie przestrzenne na szczeblu
wojewoacutedztwa sprowadza się zatem głoacutewnie do roli łącznika między planowa-
niem przestrzennym gmin i polityką przestrzenną państwa
Z kolei kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej państwa
zawartej w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju zostało przypi-
sane Radzie Ministroacutew W ten oto sposoacuteb wyodrębniono trzeci szczebel plano-
wania przestrzennego jakim jest planowanie krajowe138 Minister właściwy do
spraw budownictwa gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej wyposażony
został w kompetencje koordynacji zgodności planoacutew zagospodarowania prze-
strzennego wojewoacutedztw z koncepcją przestrzennego zagospodarowania kraju
Dodatkowo wraz z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego
prowadzi wspoacutełpracę transgraniczną i przygraniczną w zakresie zagospodaro-
wania przestrzennego a także przygotowuje okresowe raporty o stanie zago-
spodarowania przestrzennego kraju Jednocześnie w ramach planowania
krajowego ministrowie i centralne organy administracji rządowej w zakresie
swojej właściwości rzeczowej sporządzają programy zawierające zadania
rządowe ktoacutere służą realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajo-
wym Programy te na ich wniosek po zaopiniowaniu przez sejmiki właściwych
wojewoacutedztw są wprowadzane do planu zagospodarowania przestrzennego
wojewoacutedztwa
Przedstawiony system planowania przestrzennego jest zatem wyrazem
decentralizacji zadań publicznych z tym zastrzeżeniem że w systemie tym to
gmina zyskuje miano podstawy systemu planowania przestrzennego Jako pod-
stawowa komoacuterka w systemie planowania przestrzennego wyposażona została
przez ustawodawcę w kompetencje władczego przeznaczania i ustalania zasad
zagospodarowania terenu Zagadnienie to należy do zadań własnych gminy
i określane jest jako władztwo planistyczne gminy
Pod pojęciem władztwa planistycznego należy rozumieć przekazanie
przez ustawodawcę gminie kompetencji w zakresie władczego przeznaczania
i ustalania zasad zagospodarowania terenu (w drodze aktu prawa miejscowego
ndash miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a w przypadku braku
planu ndash w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania tere-
138 Ibidem s 37
Małgorzata Pracka
67
nu)139 U podstaw jednak jego właściwego pojmowania leży przede wszystkim
zespoacuteł przepisoacutew upzp ktoacutery wyznacza ramy działania gmin w ramach
władztwa planistycznego140 Gmina jako organ mający wyłączną kompetencję
do planowania miejscowego może w granicach i na podstawie prawa samo-
dzielnie kształtować sposoacuteb zagospodarowania obszaru podlegającego jej
władztwu planistycznemu pod warunkiem że władztwa tego nie nadużywa141
Ramami dla wykonywania władztwa planistycznego przez gminę jest ustawo-
wo określona procedura uchwalania planu miejscowego ktoacutera ma być gwaran-
cją ochrony praw obywateli
W ramach aktywności planistycznej gminy dochodzi niewątpliwie
do ograniczeń prawa własności Należy jednak pamiętać że brak jest podstaw
prawnych do ujmowania sfery planowania przestrzennego poprzez jedynie
prymat interesu publicznego Ochrona własności to wartość konstytucyjnie
chroniona a to oznacza konieczność uwzględniania w procesie planowania
przestrzennego zasady ochrony własności roacutewnego traktowania roacuteżnych form
własności Kluczowym publicznoprawnym instrumentem w ramach ktoacuterego
dochodzi do wiążącego określenia przeznaczenia danej nieruchomości jest
miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Kształtuje on sposoacuteb
wykonywania uprawnień właścicielskich i wpływa na wartość ekonomiczną
terenoacutew objętych planem co ma ogromne znaczenie z punktu widzenia intere-
soacutew właściciela danej nieruchomości Z tych względoacutew istotne jest aby wszel-
kie działania w ramach władztwa planistycznego gminy prowadzone były przy
uwzględnieniu konstytucyjnoprawnych gwarancji ochrony prawa własności
w tym w szczegoacutelności zawartych w art 64 ust 3 i art 31 ust 3 konstytucji RP
Władztwo planistyczne gminy nie ma jednak charakteru absolutnego
Dodatkowym argumentem przemawiającym za potwierdzeniem tej tezy są
ogoacutelne zasady gospodarowania przestrzenią w postaci ładu przestrzennego
i zroacutewnoważonego rozwoju jako podstawa działań w sprawach przeznaczania
terenoacutew na określone cele ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy
a także katalog wartości wskazany przez ustawodawcę w art 1 ust 2 upzp
W myśl tegoż przepisu w gospodarowaniu przestrzenią uwzględnia się przede
wszystkim 1) wymagania ładu przestrzennego w tym urbanistyki i architektu-
ry 2) walory architektoniczne i krajobrazowe 3)wymagania ochrony środowi-
ska w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntoacutew rolnych i leśnych
4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytkoacutew oraz doacutebr kultury
wspoacutełczesnej 5) wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi
139 Z Niewiadomski Planowanie przestrzenne Zarys systemu Warszawa 2003 s 85 140 H Izdebski Komentarz do art 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2013 141 Wyrok NSA z dnia 9 czerwca 1995 r IV SA 34693 ONSA 19963 poz 125
Prawo gospodarowania przestrzenią
68
i mienia a także potrzeby osoacuteb niepełnosprawnych 6) walory ekonomiczne
przestrzeni 7) prawo własności 8) potrzeby obronności i bezpieczeństwa
państwa 9) potrzeby interesu publicznego 10) potrzeby w zakresie rozwoju
infrastruktury technicznej w szczegoacutelności sieci szerokopasmowych
11) zapewnienie udziału społeczeństwa w pracach nad studium uwarunkowań
i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego gminy miejscowym planem
zagospodarowania przestrzennego oraz planem zagospodarowania prze-
strzennego wojewoacutedztwa w tym przy użyciu środkoacutew komunikacji elektro-
nicznej 12) zachowanie jawności i przejrzystości procedur planistycznych
13) potrzebę zapewnienia odpowiedniej ilości i jakości wody do celoacutew zaopa-
trzenia ludności
Wskazany przez ustawodawcę katalog wymagań i wartości podlegają-
cych ochronie w planowaniu przestrzennym oznacza że gmina uchwalając
plany miejscowe na swoim terenie w ramach przysługującego jej władztwa
planistycznego musi kierować się ww wytycznymi przy ustalaniu zasad zabu-
dowy i zagospodarowania terenu objętego planem miejscowym
2 System aktoacutew planowania przestrzennego
System planowania przestrzennego oparty jest na dwoacutech podstawo-
wych aktach ndash studium uwarunkowań i kierunkoacutew zagospodarowania prze-
strzennego oraz miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego
Studium uwarunkowań i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego określa
politykę przestrzenną gminy a ustalenia studium mają charakter wiążący przy
sporządzaniu przez gminę miejscowych planoacutew zagospodarowania prze-
strzennego142 Studium nie jest aktem prawa miejscowego jest to akt o charak-
terze wewnętrznym określającym cele w zakresie rozwoju przestrzennego
oraz kierunki i zasady zagospodarowania obszaru gminy Studium jako pod-
stawowy akt planistyczny musi obowiązywać w każdej gminie Organem wła-
ściwym do przyjęcia studium jest rada gminy ktoacutera podejmuje uchwałę o przy-
stąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunkoacutew zagospodaro-
wania przestrzennego gminy
Studium obecnie spełnia bardzo ważną rolę gdyż gminy muszą brać
pod uwagę jego ustalenia w swojej aktywności planistycznej co czyni ze stu-
dium akt o silnej pozycji w systemie gminnych aktoacutew planowania przestrzen-
nego Znaczenie studium podkreśla roacutewnież fakt obligatoryjności jego sporzą-
dzenia Brak bowiem studium to brak możliwości uchwalenia planu miejsco-
142 T Filipowicz Komentarz do art 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2016
Małgorzata Pracka
69
wego W tej sytuacji mimo tego że nie stanowi ono prawa miejscowego jego
rola w planowaniu przestrzennym gminy jest znacząca gdyż jego oddziaływa-
nie na treść planu miejscowego powoduje że bez wątpienia wpływa także na
sytuację prawną właścicieli nieruchomości Ten bezpośredni związek studium
i planu pokazuje bardzo doniosłą funkcję studium w procesie planistycznym
Zakres merytoryczny studium określony został przez ustawodawcę
w art 10 ust 1 upzp poprzez wyszczegoacutelnienie uwarunkowań wynikających
m in z dotychczasowego przeznaczenia zagospodarowania i uzbrojenia tere-
nu stanu ładu przestrzennego i wymogoacutew jego ochrony stanu środowiska
dziedzictwa kulturowego i zabytkoacutew warunkoacutew i jakości życia mieszkańcoacutew
itd Dodatkowo należy wziąć pod uwagę także regulację art 10 ust 2 upzp
z ktoacuterego wynika obowiązek określenia w studium min kierunkoacutew zmian
w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenoacutew kierunki
i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz użytkowania terenoacutew w tym
tereny przeznaczone pod zabudowę oraz tereny wyłączone spod zabudowy
obszary oraz zasady ochrony środowiska i jego zasoboacutew ochrony przyrody
krajobrazu obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytkoacutew oraz
doacutebr kultury wspoacutełczesnej kierunki rozwoju systemoacutew komunikacji i infra-
struktury technicznej itd Ustawa określa zatem otwarty katalog głoacutewnych
treści studium ktoacutere obligatoryjnie muszą być uwzględnione przy jego opra-
cowaniu biorąc pod uwagę okoliczności faktyczne już istniejące w chwili
sporządzania studium oraz wymagania prawne dla polityki przestrzennej nie-
zależne od woli gminy w chwili sporządzania studium143
Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przewiduje
sformalizowaną procedurę sporządzenia i uchwalenia studium uwarunkowań
i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego gminy Obejmuje ona kilka
etapoacutew szczegoacutełowo opisanych w art 11 upzp144 Jest inicjowana przez pod-
jęcie przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzenia studium Na-
stępnie organ wykonawczy gminy kolejno 1) ogłasza w prasie miejscowej oraz
przez obwieszczenie a także w sposoacuteb zwyczajowo przyjęty w danej miejsco-
wości o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium określając
formę miejsce i termin składania wnioskoacutew dotyczących studium nie kroacutetszy
jednak niż 21 dni od dnia ogłoszenia 2) zawiadamia na piśmie o podjęciu
uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium instytucje i organy właściwe
do uzgadniania i opiniowania projektu studium 3) sporządza projekt studium
rozpatrując wnioski zgłoszone do studium uwzględniając ustalenia planu zago-
143 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 95 ndash 97 144 Nowe brzmienie art 11 upzp wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2018 r DzU z 2017r poz1566
Prawo gospodarowania przestrzenią
70
spodarowania przestrzennego wojewoacutedztwa oraz ramowego studium uwarun-
kowań i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego związku metropolitar-
nego w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego wojewoacutedz-
twa lub niewprowadzenia do planu zagospodarowania przestrzennego woje-
woacutedztwa zadań rządowych uwzględnia ustalenia programoacutew o ktoacuterych mowa
w art 48 ust 1 4) uzyskuje od gminnej lub innej właściwej komisji urbani-
styczno ndash architektonicznej opinię o projekcie studium 5) występuje
o uzgodnienie projektu studium i o opinie do wymienionych w ustawie orga-
noacutew 6) wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych
uzgodnień 7) ogłasza o wyłożeniu projektu studium do publicznego wglądu na
okres co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt do
publicznego wglądu oraz publikuje na stronach internetowych urzędu gminy na
okres co najmniej 21 dni oraz organizuje w tym czasie dyskusję publiczną nad
przyjętymi w tym projekcie studium rozwiązaniami 8) wyznacza termin zgła-
szania uwag do projektu studium ktoacutery nie może kroacutetszy niż 21 dni od dnia
zakończenia okresu wyłożenia studium 9) przedstawia radzie gminy do
uchwalenia projekt studium wraz z listą nieuwzględnionych uwag
Kolejnym aktem w systemie planowania przestrzennego jest miejscowy
plan zagospodarowania przestrzennego ktoacutery będąc podstawowym publiczno-
prawnym instrumentem gospodarowania przestrzenią ustala przeznaczenie
terenu i może wprowadzać ograniczenia prawa własności Powyższe wynika
wprost z brzmienia art 6 upzp zgodnie z ktoacuterym ustalenia planu miejscowe-
go kształtują wraz z innymi przepisami sposoacuteb wykonywania prawa własności
W ten oto sposoacuteb regulacje miejscowego planu zagospodarowania przestrzen-
nego stanowią ograniczenie prawa własności (art 64 ust3 konstytucji) oraz
ograniczenie w zakresie korzystania z konstytucyjnego prawa (zgodnie
z redakcją art 31 ust3 konstytucji)
Uchwalanie miejscowych planoacutew zagospodarowania przestrzennego
jest zatem przejawem przysługującego gminie władztwa planistycznego ktoacutere
z jednej strony musi respektować konstytucyjne gwarancje ochrony prawa
własności z drugiej zaś strony daje uprawnienie do władczego wkraczania
w sferę uprawnień właścicielskich w celu realizacji zadań publicznych Obowią-
zek ścisłego przestrzegania ustawowych zasad i trybu procedury planistycznej
ma być gwarancją właściwego wyważenia interesoacutew prywatnych i publicznych
i ma służyć prawidłowej możliwie najbardziej efektywnej realizacji celoacutew pla-
nowania przestrzennego145 W tym miejscu należy zaakcentować iż w ramach
ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w art 6 ust 2
upzp wskazano na wolność zagospodarowania terenu poprzez przyznanie
145 Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2003 r IV SA39512002 niepubl
Małgorzata Pracka
71
prawa do zabudowy W myśl tych regulacji w granicach określonych ustawą
każdy ma prawo do zagospodarowania terenu do ktoacuterego ma tytuł prawny
zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania tere-
nu jeżeli nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osoacuteb
trzecich a także prawo do ochrony własnego interesu prawnego przy zagospo-
darowaniu terenoacutew należących do innych osoacuteb Prawo do zabudowy może być
zatem realizowane pod warunkiem poszanowania chronionego prawem intere-
su publicznego oraz osoacuteb trzecich Użycie przez ustawodawcę sformułowania
bdquochronionego prawem interesu osoacuteb trzecichrdquo nie oznacza bynajmniej wszel-
kich ich naruszeń ale wyłącznie takich ktoacutere będą się wiązać z naruszeniem
określonych konkretnie wskazanych norm prawnych146 Prawo do zabudowy
nie ma charakteru absolutnego co wiąże się z tym że właściciel nie może żądać
od organu administracji publicznej by sposoacuteb zagospodarowania terenu od-
powiadał jego oczekiwaniom Planowanie przestrzenne w tym wymagania ładu
przestrzennego często prowadzą do powstania konfliktu roacuteżnych wartości
i interesoacutew147 Rolą zaś planowania przestrzennego jest łagodzenie tych kon-
fliktoacutew i szukanie kompromisu pomiędzy prawem do zagospodarowania wła-
snego terenu a innymi wartościami i interesami ktoacutere w planowaniu prze-
strzennym winny być uwzględnione148
3 Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako wyraz
władztwa planistycznego gminy
Podstawowym instrumentem publicznoprawnym przy pomocy ktoacuterego
gmina realizuje swoje zadanie planistyczne jest miejscowy plan zagospodaro-
wania przestrzennego Ustawodawca w sposoacuteb jednoznaczny przesądza o tym
że plan miejscowy jest aktem normatywnym powszechnie obowiązującym na-
leżącym do aktoacutew prawa miejscowego w rozumieniu konstytucji Konsekwen-
cją powyższego jest wymoacuteg jego ogłoszenia w wojewoacutedzkim dzienniku urzę-
dowym Jako akt podjęty w ramach upoważnienia ustawowego musi respekto-
wać postanowienia aktoacutew prawnych powszechnie obowiązujących wyższego
rzędu czyli ustaw oraz wydanych na ich podstawie aktoacutew wykonawczych
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego będąc aktem normatyw-
nym tj charakteryzującym się wymaganą dla tego rodzaju aktoacutew ogoacutelnością
pozbawiony cech aktu indywidualnego powinien uwzględniając lokalne
potrzeby zawierać regulacje odnoszące się do przeznaczenia terenu rozmiesz-
146 Wyrok WSA z dnia 9 maja 2017 r II SABd 8317 LEX nr 2307499 147 Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2017 r II OSK 216315 LEX nr 2293411 148 Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2017 r II OSK 160915 LEX nr 2288701
Prawo gospodarowania przestrzenią
72
czenia inwestycji celu publicznego oraz określenia sposoboacutew zagospodarowa-
nia i warunkoacutew zabudowy terenu149 Charakter planu miejscowego jako aktu
prawa miejscowego oznacza że ma on moc wiążącą tak jak każdy inny akt
normatywny a jego ustalenia muszą być respektowane bez względu na to czy
budzą kontrowersje czy też nie Dopoacuteki plan miejscowy nie zostanie zmieniony
lub uchylony jego ustalenia są wiążące przy ustalaniu zasad zagospodarowania
terenu objętych tym planem150
Pomimo jednoznacznej kwalifikacji prawnej planu miejscowego jakiej
dał wyraz ustawodawca w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym nie sposoacuteb jednak pominąć faktu że oproacutecz tego że ustalenia planu
miejscowego odnoszą się do abstrakcyjnego adresata to w dużej mierze są tak-
że zbiorem indywidualnych regulacji określających warunki zabudowy
konkretnych nieruchomości151 Warto zatem podkreślić że charakter norm
planowych jest szczegoacutelny z jednej strony nie sposoacuteb odmoacutewić im charakteru
normatywnego z drugiej jednak strony warto podkreślić że posiadają one
także cechy aktu indywidualnego skoro regulują status prawny konkretnych
nieruchomości
Inicjatywa w zakresie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowa-
nia przestrzennego należy do woacutejta burmistrza prezydenta miasta lub do
samej rady miasta ktoacutera podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Integralną częścią
takiej uchwały jest załącznik graficzny przedstawiający granice obszaru objęte-
go projektem planu Przed podjęciem uchwały przez radę miasta organ wyko-
nawczy gminy zobowiązany jest do wykonania analizy dotyczącej zasadności
przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych
rozwiązań z ustaleniami studium oraz przygotowania materiałoacutew geodezyj-
nych do opracowania planu wraz z ustaleniem niezbędnego zakresu prac plani-
stycznych
Ustawowe wymagania dotyczące projektu planu miejscowego zostały
uszczegoacutełowione w art 15 i 16 upzp Projekt planu miejscowego musi zawie-
rać część tekstową i graficzną Szczegoacutełowe wymagania w tym zakresie zawiera
dodatkowo Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r
w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowa-
149 A Plucińska ndash Filipowicz (red) A Kosicki Komentarz do art 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2016 150 Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 17 października 2012r II SABd 65412 LEX nr 1248580 151 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 141
Małgorzata Pracka
73
nia przestrzennego152 Jedną z zasad obowiązujących przy sporządzaniu projek-
tu planu miejscowego jest jego zgodność z ustaleniami studium i przepisami
odrębnymi odnoszącymi się do obszaru objętego planem Do projektu planu
miejscowego winno być sporządzone uzasadnienie ktoacuterego wymogi formalno-
prawne zawarł ustawodawca w art 15 ust 1 upzp Dodatkowo w przywoła-
nym przepisie w ust 2 i 3 zawarte zostały obligatoryjne i fakultatywne zagad-
nienia jakie winny być uwzględnione na etapie projektowania planu miejsco-
wego Do obowiązkowych zagadnień należą min przeznaczenie terenoacutew oraz
linie rozgraniczające tereny o roacuteżnym przeznaczeniu lub roacuteżnych zasadach
zagospodarowania zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego zasa-
dy ochrony środowiska przyrody i krajobrazu zasady kształtowania krajobra-
zu zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu
itd Fakultatywne wytyczne uwzględnia się w procedurze planistycznej o ile
mają one uzasadnienie w ramach konkretnego planu miejscowego Mogą one
dotyczyć np oznaczenia granic terenoacutew wymagających przeprowadzenia sca-
leń i podziałoacutew nieruchomości granic terenoacutew rozmieszczenia inwestycji celu
publicznego o znaczeniu lokalnym minimalną powierzchnię nowo wydzielo-
nych działek budowlanych
Skoro plan miejscowy kształtuje sposoacuteb wykonywania prawa własności
nieruchomości prowadząc niekiedy do ograniczeń uprawnień właścicielskich
postępowanie planistyczne zostało przez ustawodawcę szczegoacutełowo uregulo-
wane co ma być gwarancją ochrony praw podmiotoacutew ktoacutere mogą zostać naru-
szone w wyniku uchwalenia planu Procedura uchwalenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego przewiduje kilka etapoacutew ktoacutere polegają na
wykonaniu przez woacutejta burmistrza prezydenta miasta analizy zasadności
przystąpienia do sporządzenia planu i zgodności przewidywanych rozwiązań
z ustaleniami studium wraz z przygotowaniem materiałoacutew geodezyjnych
potrzebnych do opracowania planu oraz ustalenia niezbędnego zakresu prac
planistycznych podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporzą-
dzenia planu miejscowego ogłoszeniu przez organ wykonawczy gminy w pra-
sie miejscowej oraz przez obwieszczenie i w sposoacuteb zwyczajowo przyjęty
w danej miejscowości o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia pla-
nu miejscowego określając jednocześnie formę miejsce i termin składania
wnioskoacutew do planu ktoacutery nie może być kroacutetszy niż 21 dni od dnia ogłoszenia
zawiadomieniu na piśmie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia
planu instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania planu
sporządzeniu projektu planu miejscowego po rozpatrzeniu wnioskoacutew złożo-
nych do planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko sporządzeniu
152 Dz U z 2003 r poz 1587
Prawo gospodarowania przestrzenią
74
prognozy skutkoacutew finansowych uchwalenia planu miejscowego uzyskaniu
opinii gminnej komisji urbanistyczno ndasharchitektonicznej wystąpieniu o opinie
do wymienionych w ustawie organoacutew oraz uzgodnieniu projektu z ustawowo
wskazanymi organami uzyskaniu zgody na zmianę przeznaczenia gruntoacutew
rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne wprowadzeniu zmian wynikają-
cych z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień ogłoszeniu o wyłożeniu pro-
jektu planu do publicznego wglądu na co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia
i wyłożeniu projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko do
publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni oraz zorganizowaniu w tym
czasie dyskusji publicznej nad przyjętymi w projekcie planu rozwiązaniami
wyznaczeniu w ogłoszeniu o wyłożeniu projektu planu terminu w ktoacuterym oso-
by fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości
prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu w okresie nie kroacutetszym
niż 14 dni od dnia zakończenia okresu wyłożenia projektu planu rozpatrzeniu
uwag złożonych do projektu planu w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia
upływu terminu ich składania wprowadzeniu zmian do projektu planu miej-
scowego wynikających z rozpatrzenia złożonych uwag oraz ponowieniu uzgod-
nień w niezbędnych zakresie przedstawieniu radzie gminy projektu planu
miejscowego wraz z listą nieuwzględnionych uwag
Przedstawiona powyżej procedura planistyczna jest niezwykle sforma-
lizowana i wymaga rygorystycznego przestrzegania jej założeń gdyż zgodnie
z art 28 upzp istotne naruszenie zasad sporządzania studium lub planu
miejscowego istotne naruszenie trybu ich sporządzania a także naruszenie
właściwości organoacutew w tym zakresie powodują nieważność uchwały rady
gminy w całości lub części Warto przy tym podkreślić że istotne naruszenie
trybu sporządzania planu następuje gdy ustalenia planistyczne są odmienne od
tych ktoacutere zostałyby podjęte gdyby nie naruszono procedury sporządzania
aktu planistycznego Natomiast naruszenie zasad to przyjęcie rozwiązań nie-
zgodnych z normami konstytucyjnymi lub zawartymi w ustawach materialno-
prawnych ktoacutere to normy wyznaczają granice wykonywania władztwa plani-
stycznego153
Mając na względzie przytoczone wyżej okoliczności ktoacutere powodują że
plan miejscowy staje się publicznoprawnym instrumentem przy pomocy ktoacute-
rego organy władzy publicznej kształtują sposoacuteb wykonywania prawa własno-
ści nieruchomości ustawodawca wprowadził zasadę uspołecznienia planowa-
nia Wyrazem tej zasady jest dyskusja publiczna organizowana przez organ
wykonawczy gminy zaroacutewno na etapie sporządzania studium uwarunkowań
153 Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 maja 2017 r II SABk 24617 LEX nr 2306710
Małgorzata Pracka
75
i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego jak i planu miejscowego Ma
ona być gwarancją że wprowadzone do aktoacutew planowania przestrzennego
rozwiązania gospodarowania przestrzenią będą społecznie akceptowalne Pro-
cedura przeprowadzenia dyskusji publicznej polega na tym że po podjęciu
przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego
(te same uwarunkowania odnoszą się do uchwały o przystąpieniu do sporzą-
dzania studium) właściwy organ (woacutejt burmistrz prezydent) ogłasza w prasie
miejscowej oraz przez obwieszczenie a także w sposoacuteb zwyczajowo przyjęty
w danej miejscowości o wyłożeniu projektu planu do publicznego wglądu na co
najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt wraz z prognozą
oddziaływania na środowisko do publicznego wglądu na okres co najmniej 21
dni organizując w tym czasie dyskusję publiczną nad przyjętymi w projekcie
planu rozwiązaniami W ogłoszeniu tym musi także podać termin w ktoacuterym
osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowo-
ści prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu Termin ten nie może
być kroacutetszy niż 14 dni (w przypadku studium termin nie może być kroacutetszy niż
21 dni) od dnia zakończenia okresu wyłożenia planu Uwagi te rozpatrywane są
w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia upływu terminu ich składania
W przypadku uwzględnienia uwag właściwy organ wprowadza zmiany do pro-
jektu planu miejscowego a następnie przedstawia radzie gminy projekt planu
miejscowego wraz z listą uwag nieuwzględnionych
Uwagi do planu zgodnie z art 18 ust1 upzp może wnieść każdy kto
kwestionuje ustalenia przyjęte w projekcie planu wyłożonym do publicznego
wglądu Wnosi się je na piśmie w terminie wyznaczonym w ogłoszeniu o wyło-
żeniu planu do publicznego wglądu lub w postaci elektronicznej w sposoacuteb
wskazany w upzp Dla sformułowania takiego zarzutu nie jest wymagana
szczegoacutelna forma wystarczy że z treści pisma wynikać będzie iż ustalenia pla-
nistyczne są kwestionowane przez wnoszącego uwagi Nie musi on wykazywać
żadnego interesu prawnego ktoacutery może być naruszony ustaleniami planu154
4 Ograniczenia w korzystaniu z nieruchomości związane z obo-
wiązywaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzen-
nego
Planowanie przestrzenne jest niewątpliwie tą dziedziną ktoacutera wpływa
na prawo własności Plan miejscowy może powodować zaroacutewno wzrost warto-
ści nieruchomości objętej planem jak i wprowadzać ograniczenia dla właścicie-
154 Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 lutego 2012 r II SAWr 91111 LEX nr 1139038
Prawo gospodarowania przestrzenią
76
li takich nieruchomości Należy jednak przyjąć że nie plan miejscowy jako akt
prawa miejscowego ale ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzen-
nym jest źroacutedłem do wprowadzania ograniczeń prawa własności natomiast
plan miejscowy wykonuje ustalenia ustawowe
Zakres ingerencji w prawo własności na etapie planowania przestrzen-
nego może być roacuteżny i dotykać w zasadzie wszystkich trzech uprawnień wła-
ścicielskich (tzw triada uprawnień właściciela) ndash ius possidendi ius utendi-
fruendi ius abutendi Z uwagi na powyższe ograniczenia uprawnień właściciel-
skich ustawodawca przewidział możliwość ochrony interesoacutew właścicieli
przed niekorzystnymi dla nich skutkami wynikającymi z uchwalenia bądź
zmiany planu Zgodnie bowiem z art 36 ust1 upzp jeżeli w związku z uchwa-
leniem planu miejscowego albo jego zmianą korzystanie z nieruchomości lub
jej części w dotychczasowy sposoacuteb lub zgodny z dotychczasowym przeznacze-
niem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone właściciel albo użytkow-
nik wieczysty nieruchomości może żądać od gminy 1) odszkodowania za
poniesioną rzeczywistą szkodę albo 2) wykupienia nieruchomości lub jej części
Z literalnego brzmienia przepisu art 36 ust1 ustawy wynika że właści-
ciel lub użytkownik wieczysty może kierować do gminy dwojakiego rodzaju
roszczenia cywilnoprawne - żądać odszkodowania za poniesioną rzeczywistą
szkodę a zatem w granicach damnum emergens bez utraconych korzyści
(lucrum cessans) lub żądać wykupienia nieruchomości co w tej sytuacji wyma-
ga formy aktu notarialnego Realizacja roszczeń właściciela może nastąpić roacutew-
nież w myśl art 36 ust 2 upzp w drodze zaoferowania przez gminę nieru-
chomości zamiennej Z dniem zawarcia umowy zamiany roszczenia właściciela
z art 36 ust1 ustawy wygasają Z dniem 1 stycznia 2018 r dodany zostanie do
art 36 ust 1a upzp155 ktoacutery wyłączy możliwość kierowania opisanych wyżej
roszczeń w sytuacji gdy treść planu miejscowego powodująca skutek o ktoacuterym
mowa w ust1 nie stanowi samodzielnego ustalenia przez gminę społeczno ndash
gospodarczego przeznaczenia terenu oraz sposobu korzystania z niego ale wy-
nika z 1) uwarunkowań hydrologicznych geologicznych geomorfologicznych
lub przyrodniczych dotyczących występowania powodzi i związanych z tym
ograniczeń określonych na podstawie przepisoacutew odrębnych 2) decyzji doty-
czących lokalizacji lub realizacji inwestycji celu publicznego wydanych przez
inne niż organy gminy organy administracji publicznej lub Państwowe Gospo-
darstwo Wodne Wody Polskie 3) zakazoacutew lub ograniczeń zabudowy i zago-
spodarowania terenu określonych w przepisach ustaw lub aktoacutew w tym aktoacutew
prawa miejscowego wydanych na ich podstawie
155 DzU z 2017r poz1566
Małgorzata Pracka
77
Ustawodawca oproacutecz zabezpieczenia praw właścicieli nieruchomości
objętych aktywnością planistyczną gminy przewidzianych w ust 1 i 2 art 36
upzp wprowadził także dodatkową ochronę interesoacutew właściciela gwaran-
tując w myśl art 36 ust3 upzp możliwość żądania od gminy odszkodowania
jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość
nieruchomości uległa obniżeniu a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa
tę nieruchomość i nie skierował do gminy roszczeń o ktoacuterych mowa w ust 1 i 2
art 36 upzp Odszkodowanie ustala się w wysokości roacutewnej obniżeniu warto-
ści nieruchomości Pod pojęciem obniżenia wartości nieruchomości ustawo-
dawca w art 37 ust 1 upzp rozumie roacuteżnicę między wartością nieruchomości
określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po
uchwaleniu lub zmianie planu miejscowego a jej wartością określoną przy
uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego przed zmianą tego planu
lub faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego uchwale-
niem Wartość nieruchomości określa się zgodnie z art 37 ust 11 upzp156
natomiast w odniesieniu do zasad określania wartości nieruchomości oraz za-
sad określania skutkoacutew finansowych uchwalania lub zmiany planoacutew miejsco-
wych a także w odniesieniu do osoacuteb uprawnionych do określania tych wartości
i skutkoacutew finansowych stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r
o gospodarce nieruchomościami157 o ile przepisy tej ustawy nie stanowią ina-
czej158
Dochodzenie przez właściciela nieruchomości roszczenia o wykupienie
nieruchomości lub jej zamianę nie jest ograniczone terminem Roszczenia z art
36 ust1 i 2 upzp podlegają przeto przedawnieniu na zasadach ogoacutelnych wy-
nikających z kodeksu cywilnego Natomiast roszczenie odszkodowawcze prze-
widziane w art 36 ust3 upzp ograniczone jest 5 - letnim terminem Jest
to termin zawity po upływie ktoacuterego roszczenie nie przysługuje Zgodnie jed-
nak z art 37 ust 9 upzp wykonanie obowiązku wynikającego z roszczeń
o ktoacuterych mowa w art 36 ust1 ndash 3 powinno nastąpić w terminie 6 miesięcy od
dnia złożenia wniosku chyba że strony postanowią inaczej W przypadku
opoacuteźnienia w wypłacie odszkodowania lub w wykupie nieruchomości właści-
cielowi albo użytkownikowi wieczystemu przysługują odsetki ustawowe
156 Nowe brzmienie art 37 ust 11 upzp wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2018r DzU z 2017 r poz 1566 157 Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r o gospodarce nieruchomościami tj DzU z 2016r poz2147 ze zm 158 Art 37 ust 12 upzp wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2018 r tj DzU z 2017r poz 1566
Prawo gospodarowania przestrzenią
78
Ustalenia planu miejscowego mogą także powodować wzrost wartości
nieruchomości Taką sytuację ustawodawca przewidział w art 36 ust 4 upzp
i wyposażył gminę w uprawnienie do pobierania jednorazowej opłaty zwaną
rentą planistyczną Stanowi ona swoistą partycypację gminy w zyskach jakie
przynosi zbycie nieruchomości ktoacuterej wartość wzrosła z uwagi na zmianę jej
przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Istota
renty planistycznej sprowadza się do wystąpienia łącznie dwoacutech przesłanek
1) zmiany wartości nieruchomości w następstwie uchwalenia miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiany 2) zbycia nierucho-
mości przed upływem 5 lat od daty wejścia w życie uchwalonego planu bądź
dokonanej w nim zmiany
Ustawodawca zakreślił maksymalną jej wysokość uznając że nie może
być ona wyższa niż 30 wzrostu wartości nieruchomości Opłata ta winna być
ustalona w planie miejscowym na podstawie ktoacuterego dokonuje się jej wymiaru
Przy czym opłata ta powinna być określana przez radę w wymiarze stosunko-
wym (procentowym) a nie kwotowym Obowiązek ten zawarty w przepisach
rangi ustawowej ma moc bezwzględnie obowiązującą i tym samym jego speł-
nienie nie może zostać wyłączone mocą rozstrzygnięć organu stanowiącego
gminy
Ustalenie wysokości renty planistycznej następuje w drodze decyzji
woacutejta burmistrza albo prezydenta miasta Spory w zakresie naliczania i pobie-
rania renty planistycznej nie zostały przez ustawodawcę poddane kognicji są-
doacutew powszechnych i jako sprawy administracyjne rozpatrywane są w admini-
stracyjnym toku instancji przez samorządowe kolegia odwoławcze ktoacuterych
decyzje mogą być przedmiotem zaskarżenia do sądu administracyjnego Możli-
wość naliczenia przez gminę renty planistycznej została ograniczona przez
ustawodawcę 5 - letnim terminem liczonym od dnia w ktoacuterym plan miejscowy
albo jego zmiana stały się obowiązujące Przywołany termin ma charakter
terminu zawitego nie podlegającego przywroacuteceniu Jego upływ wyłącza więc
możliwość ustalenia opłaty w przypadku wzrostu wartości nieruchomości
Ponadto właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości ktoacuterej wartość
wzrosła w związku z uchwaleniem lub zmianą planu miejscowego przed jej
zbyciem może żądać od woacutejta burmistrza albo prezydenta ustalenia w drodze
decyzji wysokości opłaty planistycznej
Dla zachowania 5-letniego terminu dochodzenia przez gminę opłaty
z tytułu wzrostu wartości nieruchomości niezbędne jest wszczęcie postępowa-
nia administracyjnego przed jego upływem Zgłoszenie roszczenia o ktoacuterym
mowa w art 37 ust3 upzp należy rozumieć jako wszczęcie postępowania
administracyjnego gdyż już przez zawiadomienie o tym zdarzeniu właściciel
nieruchomości dowiaduje się o wystąpieniu przez gminę z żądaniem uiszczenia
Małgorzata Pracka
79
renty planistycznej Wprawdzie właściwy organ zobowiązany jest do bez-
zwłocznego ustalenia opłaty planistycznej po otrzymaniu wypisu z aktu nota-
rialnego ktoacutery notariusz przesyła w ciągu 7 dni od dnia sporządzenia umowy
jednakże przepis ten ma jedynie charakter dyscyplinujący gminę do dochodze-
nia należności budżetowych w możliwie najkroacutetszym terminie i nie ogranicza w
żaden sposoacuteb 5-letniego terminu do wszczęcia postępowania liczonego od daty
wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego bądź
jego zmiany159
5 Gospodarowanie przestrzenią w przypadku braku miejscowe-
go planu zagospodarowania przestrzennego
Aktywność planistyczna gminy przejawia się przede wszystkim
w uchwalaniu miejscowych planoacutew zagospodarowania przestrzennego Nie
wszystkie jednak obszary pokryte są planami Tam gdzie ich nie ma sposoacuteb
zagospodarowania terenu określany jest aktem indywidualnym i konkretnym
tj decyzją administracyjną
Zgodnie z art 4 ust 2 upzp bdquow przypadku braku miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego określenie sposoboacutew zagospodarowania
i warunkoacutew zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabu-
dowy i zagospodarowania terenu przy czym 1) lokalizację inwestycji celu pu-
blicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego
2) sposoacuteb zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji
ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowyrdquo
Warto podkreślić że decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu pu-
blicznego (w tym i decyzja o warunkach zabudowy) pełni funkcję swoistego
substytutu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Określenie
w drodze decyzji sposoboacutew zagospodarowania i warunkoacutew zabudowy terenu
w przypadku braku planu miejscowego zastępuje ustalenia planu Wobec tego
decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego może wywoływać skutki po-
dobne do tych jakie rodzi miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
zwłaszcza w zakresie wpływu na ekonomiczną wartość nieruchomości160
Decyzja o warunkach zabudowy jak i decyzja o lokalizacji inwestycji celu pu-
blicznego jest decyzją związaną co oznacza że organ winien wydać decyzję
pozytywną jeżeli pozostaje ona w zgodzie z przepisami ustawy o planowaniu
159 W Falczyński J Stelmasiak Glosa do wyroku NSA z dnia 3 września 2004 r OPS 52004 bdquoOrzecznictwo Sądoacutew Polskichrdquo 20057-891 160 T Bąkowski Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Komentarz Zakamycze 2004 s 150
Prawo gospodarowania przestrzenią
80
i zagospodarowaniu przestrzennym z przepisami ustaw szczegoacutełowych oraz
czyni zadość warunkom formalnym
Zgodnie z brzmieniem art 59 upzp gdy na danym obszarze nie obo-
wiązuje plan miejscowy każda zmiana zagospodarowania terenu polegająca na
wykonaniu roboacutet budowlanych a także zmiana sposobu użytkowania obiektu
lub jego części wymaga ustalenia warunkoacutew zabudowy w drodze decyzji
Regułą jest zatem wydawanie decyzji o warunkach zabudowy natomiast wy-
dawanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego jest nieroze-
rwalnie związane z definicją inwestycji celu publicznego o ktoacuterej mowa w art 2
pkt 5 upzp Przez inwestycję celu publicznego należy zatem rozumieć działa-
nia o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym woje-
woacutedzkim i krajowym) a także krajowym (obejmującym roacutewnież inwestycje
międzynarodowe i ponadregionalne) oraz metropolitalnym (obejmującym
obszar metropolitalny) bez względu na status podmiotu podejmującego te dzia-
łania oraz źroacutedła ich finansowania stanowiące realizację celoacutew o ktoacuterych mo-
wa w art 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r o gospodarce nieruchomościa-
mi161 Katalog zadań dla ktoacuterych może być wydana decyzja o lokalizacji inwe-
stycji celu publicznego jest katalogiem zamkniętym
Elementy składowe decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego zawarte zostały w art 54 upzp zgodnie z ktoacuterym decyzja o loka-
lizacji inwestycji celu publicznego określa 1) rodzaj inwestycji 2) warunki
i szczegoacutełowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikają-
ce z przepisoacutew odrębnych a w szczegoacutelności w zakresie a) warunkoacutew i wyma-
gań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego b) ochrony środowiska
i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytkoacutew oraz doacutebr kultury
wspoacutełczesnej c) obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji
d)wymagań dotyczących ochrony interesoacutew osoacuteb trzecich e) ochrony obiektoacutew
budowlanych na terenach goacuterniczych 3) linie rozgraniczające teren inwestycji
Te same zasady obowiązują roacutewnież przy wydawaniu decyzji o warun-
kach zabudowy i zagospodarowania terenu Wobec powyższego poczynione
niżej ustalenia zachowują swoją aktualność także w odniesieniu do tej decyzji
Określenie w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego
rodzaju inwestycji oznacza iż organ wydający decyzję winien wskazać jakiej
kategorii inwestycji dotyczą ustalenia a więc czy przedmiotem ustaleń jest np
budowa obiektu przemysłowego mieszkalnego czy też decyzja odnosi się do
tzw inwestycji liniowych W decyzji powinny zostać także określone warunki
i szczegoacutełowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy ktoacutere wy-
nikają z przepisoacutew odrębnych W szczegoacutelności chodzi tutaj o warunki
161 Dz U z 2016 r poz 2147 i 2260 oraz z 2017 r poz 624 i 820
Małgorzata Pracka
81
i zasady wynikające z ustaw prawo ochrony środowiska o lecznictwie uzdro-
wiskowym uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach
uzdrowiskowych o ochronie zabytkoacutew i opiece nad zabytkami Ustalenie na-
tomiast warunkoacutew obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji
będzie następowało w oparciu o ustawy o drogach publicznych prawo budow-
lane prawo wodne a wymagania dotyczące ochrony interesoacutew osoacuteb trzecich
będą wynikać przede wszystkim z ustaw prawo budowlane prawo ochrony
środowiska W odniesieniu do ochrony obiektoacutew budowlanych na terenach
goacuterniczych zastosowanie znajdzie tutaj ustawa ndash prawo geologiczne i goacuternicze
Trzecim obligatoryjnym elementem decyzji jest ustalenie linii rozgraniczają-
cych inwestycję Linie te muszą zostać wyznaczone na kopii mapy zasadniczej
lub w przypadku jej braku na kopii mapy katastralnej przyjętej do państwo-
wego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w skali 1500 lub 11000
a w stosunku do inwestycji liniowej w skali 12000 Część graficzna decyzji od-
powiada zatem części graficznej wniosku162
Decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego wiąże organ wydający
decyzję o pozwoleniu na budowę Związanie organu decyzją o lokalizacji inwe-
stycji celu publicznego na etapie wydawania pozwolenia na budowę oznacza iż
organ ten nie może kształtować warunkoacutew lokalizacji odmiennie od ustalonych
w powyższej decyzji Decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego (tak jak
i decyzja o warunkach zabudowy) ma charakter promesy uprawniającej do
poacuteźniejszego uzyskania pozwolenia na budowę na warunkach w niej określo-
nych Nie upoważnia ona do podjęcia i realizacji inwestycji ale stanowi pod-
stawę do ubiegania się o pozwolenie na budowę Decyzja o lokalizacji inwesty-
cji celu publicznego (jak i decyzja o warunkach zabudowy) ma rozstrzygnąć
tylko o dopuszczalności realizacji określonego rodzaju inwestycji na tym tere-
nie a także określić warunki i szczegoacutełowe zasady zagospodarowania terenu
oraz jego zabudowy wynikające z przepisoacutew odrębnych163 Decyzje te mogą być
uznane za promesę pozwolenia na budowę ale tylko w ściśle ograniczonym
zakresie Zakres ten wyznacza treść ustaleń odnoszących się do przyszłej inwe-
stycji Materia ustaleń tych decyzji nie może być przedmiotem rozstrzygnięcia
w postępowaniu o pozwolenie na budowę Dane dotyczące inwestycji niezbęd-
ne w procesie wydawania pozwolenia na budowę powinny być czerpane przy
162 A Despot-Mładanowicz Komentarz do art 54 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2016 163 Wyrok WSA w Kielcach z dnia 11 kwietnia 2013 r II SAKe 13013 LEX nr 1310162
Prawo gospodarowania przestrzenią
82
braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z treści omawia-
nych decyzji164
Drugą z decyzji wydawanych w sytuacji braku miejscowego planu zago-
spodarowania przestrzennego jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospo-
darowania terenu Warunki jakie muszą zostać spełnione aby można było wy-
dać decyzję o warunkach zabudowy określa art 61 upzp Zgodnie z jego
brzmieniem wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie
w przypadku łącznego spełnienia następujących warunkoacutew 1) co najmniej
jedna działka sąsiednia dostępna z tej samej drogi publicznej jest zabudowana
w sposoacuteb pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy
w zakresie kontynuacji funkcji parametroacutew cech i wskaźnikoacutew kształtowania
zabudowy oraz zagospodarowania terenu w tym gabarytoacutew i formy architek-
tonicznej obiektoacutew budowlanych linii zabudowy oraz intensywności wykorzy-
stania terenu 2) teren ma dostęp do drogi publicznej 3) istniejące lub projek-
towane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego
4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntoacutew rol-
nych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną
przy sporządzaniu miejscowych planoacutew ktoacutere utraciły moc obowiązującą na
podstawie art 67 ustawy o ktoacuterej mowa w art 88 ust 1 5) decyzja jest zgodna
z przepisami odrębnymi
Przytoczony wyżej przepis urasta do rangi głoacutewnego przepisu normują-
cego gospodarowanie przestrzenią na obszarach pozbawionych planu miej-
scowego i obejmuje wszystkie przypadki powstawania nowej zabudowy z wy-
jątkiem lokalizowania inwestycji celu publicznego Stanowi zatem poważne
ograniczenie zabudowy przestrzeni i ingeruje w prawo własności nieruchomo-
ści oraz wolność zabudowy165 Skoro jednak podstawą planowania przestrzen-
nego jest ład przestrzenny przyjęte przez ustawodawcę rozwiązania
w zakresie wydawania decyzji o warunkach zabudowy mają ograniczać i po-
rządkować dokonywanie zmian w zagospodarowaniu terenu poprzez uzależ-
nienie wydania pozytywnej decyzji od łącznego spełnienia warunkoacutew ustawo-
wych
W celu ustalenia wymagań nowej zabudowy i zagospodarowania tere-
nu organ wyznacza wokoacuteł działki budowlanej ktoacuterej dotyczy wniosek o usta-
lenie warunkoacutew zabudowy obszar analizowany i przeprowadza na nim analizę
funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie spełnienia
ustawowych przesłanek warunkujących możliwość wydania decyzji Przystępu-
164 Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 marca 2013 r IV SAPo 122612 LEX nr 1299618 165 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 490 i nast
Małgorzata Pracka
83
jąc do tej analizy organ winien ustalić czy zabudowa na terenie sąsiadującym
z terenem na ktoacuterym inwestor zamierza zrealizować nową zabudowę jest taka
że sposoacuteb wykonania tej zabudowy pozwala na określenie wymagań dotyczą-
cych nowej zabudowy W konsekwencji aby można było ustalić warunki dla
nowej zabudowy a więc rozważyć czy zachodzą wymagane prawem przesłan-
ki na terenie sąsiadującym musi znajdować się co najmniej jeden obiekt gdyż
tylko woacutewczas będzie możliwe ustalenie kontynuacji funkcji parametroacutew cech
i wskaźnikoacutew kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu w tym
gabarytoacutew i formy architektonicznej obiektu budowlanego linii zabudowy oraz
intensywności wykorzystania terenu Brak na określonym obszarze obiektu
o podobnych parametrach skutkuje odmową wydania decyzji o warunkach
zabudowy166 Powyższe rozwiązanie wprowadza tzw zasadę dobrego sąsiedz-
twa ktoacutera uzależnia zmianę w zagospodarowaniu terenu od dostosowania się
do określonych cech zagospodarowania terenu sąsiedniego167 Zasada ta po-
winna być interpretowana urbanistycznie gdyż jej celem jest zachowanie ładu
urbanistycznego Dlatego też pojęcie bdquodziałki sąsiedniej należy interpretować
szeroko jako nieruchomość lub część nieruchomości położoną w okolicy two-
rzącej pewną urbanistyczną całość ktoacuterą należy określić dla każdego przypad-
ku oddzielnie168
Kolejnym warunkiem od spełnienia ktoacuterego zależy wydanie pozytyw-
nej decyzji w sprawie warunkoacutew zabudowy dla przedsięwzięć nie będących
inwestycją celu publicznego jest dostęp do drogi publicznej Przez dostęp do
drogi publicznej należy rozumieć zaroacutewno bezpośredni dostęp do drogi zali-
czonej na podstawie ustawy z 21 marca 1985 r o drogach publicznych169
do jednej z kategorii droacuteg publicznych jak i dostęp do niej przez drogę we-
wnętrzną lub przez ustanowienie odpowiedniej służebności drogi koniecznej
Następny warunek dotyczy uzbrojenia terenu ktoacutere winno zaspokajać potrze-
by zamierzenia budowlanego określonego przez wnioskodawcę Warunek
uzbrojenia terenu uznaje się za spełniony roacutewnież wtedy gdy wykonanie nie-
zbędnej na potrzeby projektowanego przedsięwzięcia infrastruktury tech-
nicznej zostanie zagwarantowane w drodze umowy miedzy właściwą jednostką
organizacyjną a inwestorem Zgodnie z art 61 ust 1 pkt 4 upzp wymogiem
koniecznym do wydania decyzji o warunkach zabudowy jest brak obowiązku
166 A Despot-Mładanowicz Komentarz do art54 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2016 167 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 494 168 Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2012 r II OSK 98411 LEX nr 1291986 169 Ustawa z dnia 21 marca 1985 r o drogach publicznych tekst jednolity DzU z 2016r poz 440 ze zm
Prawo gospodarowania przestrzenią
84
uzyskiwania na przedmiotowy teren zgody na zmianę przeznaczenia gruntoacutew
rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo fakt uzyskania takiej zgody
na wskazane wykorzystanie terenu przy okazji sporządzania miejscowych pla-
noacutew ktoacutere obowiązywały w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r
o zagospodarowaniu przestrzennym170 tj 1 stycznia 1995 r
Decyzja o warunkach zabudowy powinna roacutewnież pozostawać w zgo-
dzie z przepisami szczegoacutelnymi Katalog przepisoacutew odrębnych ktoacuterych unor-
mowania mają wpływ na wydawanie decyzji o warunkach zależy od położenia
terenu będącego przedmiotem ustaleń Do przepisoacutew odrębnych należy bez
wątpienia zaliczyć regulacje z zakresu ochrony środowiska przyrody gruntoacutew
rolnych i leśnych zabytkoacutew uzdrowisk ochrony granic obszaroacutew morskich
a także przepisy sanitarne unormowania z zakresu prawa geologicznego goacuter-
niczego itp
Osoba ubiegająca się o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zago-
spodarowania terenu nie musi legitymować się tytułem prawnym do nieru-
chomości gdyż decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz
nie narusza prawa własności i uprawnień osoacuteb trzecich Prawo do rozpoczęcia
budowy wynikać bowiem będzie dopiero z ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę ktoacutera może być wydana jedynie inwestorowi ktoacutery min wykaże się
prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane171 Z tych wzglę-
doacutew w odniesieniu do tego samego terenu organ może wydać decyzję o wa-
runkach zabudowy więcej niż jednemu wnioskodawcy Dodatkowo ustawo-
dawca zastrzegł iż wnioskodawcy ktoacutery nie uzyskał prawa do terenu nie przy-
sługuje roszczenie o zwrot nakładoacutew poniesionych w związku z otrzymaną
decyzją o warunkach zabudowy
Jednocześnie zaakcentować należy że choć decyzja o warunkach zabu-
dowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień
osoacuteb trzecich to zasadniczo może wpłynąć na sposoacuteb wykonywania własności
przez zlokalizowanie na danej nieruchomości konkretnej inwestycji172 Tym
samym w art 63 ust 3 upzp ustawodawca podkreślił że wywołanie przez
decyzję o warunkach zabudowy skutkoacutew o ktoacuterych mowa w art 36 upzp
powoduje że do decyzji o warunkach zabudowy należy stosować odpowiednio
art 36 i 37 upzp Koszty realizacji roszczeń wynikających z art 36 ust 1 i 3
upzp obciążać będą jednak inwestora po uzyskaniu ostatecznej decyzji
o pozwoleniu na budowę
170 Tj Dz U z 1999 r Nr 15 poz 139 ze zm 171 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 lipca 2016 r II OSK 282214 LEX nr 2102251 172 Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 czerwca 2017 r II SAPo 11017 LEX nr 2330006
Małgorzata Pracka
85
Podsumowanie
System planowania przestrzennego jest wyrazem decentralizacji zadań
publicznych ale zasadnicza rola w tym systemie przypada gminie gdyż jej roz-
strzygnięcia planistyczne mają moc obowiązującą i dotykają w sposoacuteb bezpo-
średni właścicieli gruntoacutew Sfera rozstrzygnięć planistycznych może być jednak
źroacutedłem wielu konfliktoacutew Ustawodawca wyposażył właścicieli i użytkownikoacutew
wieczystych w środki prawne służące ochronie ich praw co jest wyrazem reali-
zacji konstytucyjnoprawnych gwarancji ochrony prawa własności Kształtowa-
nie przestrzeni to proces bardzo złożony będący grą roacuteżnorakich wartości
i interesoacutew Bez odpowiednich regulacji prawnych nie jest możliwe właściwe
kształtowanie przestrzeni przez stymulowanie procesoacutew gospodarczych jak
i ochrona określonych jej wartości Temu ma służyć prawo gospodarowania
przestrzenią tworzące warunki do racjonalnego organizowania przestrzeni
egzekwowania ładu przestrzennego i eliminowania (bądź łagodzenia) konflik-
toacutew
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane tj DzU z 2017 r poz1332 ze
zm
Ustawa z dnia 3 lutego 1995 r o ochronie gruntoacutew rolnych i leśnych tj DzU
z 2017 r poz1161
Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r o gospodarce nieruchomościami tj DzU
z 2016 r poz 2147 ze zm
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r Prawo ochrony środowiska tj DzU z 2017r
poz 519 ze zm
Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r Prawo wodne tj DzU z 2017r poz 1121 ze zm
Ustawa z dnia 27 marca 2003 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzen-
nym tj DzU z 2017r poz 1073
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r o ochronie przyrody tj DzU z 2016 r poz
2134 ze zm
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r w sprawie
wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania prze-
strzennego Dz U z 2003 r poz1587
Orzecznictwo
Wyrok NSA z dnia 9 czerwca 1995 r IV SA 34693 ONSA 19963 poz 125
Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2003 r IV SA39512002 niepubl
Prawo gospodarowania przestrzenią
86
Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2012 r II OSK 98411 LEX nr 1291986
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 lipca 2016 r II OSK 282214 LEX
nr 2102251
Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2017 r II OSK 160915 LEX nr 2288701
Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2017 r II OSK 216315 LEX nr 2293411
Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 lutego 2012 r II SAWr 91111 LEX
nr 1139038
Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 17 października 2012r II SABd 65412 LEX
nr 1248580
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 marca 2013 r IV SAPo 122612 LEX
nr 1299618
Wyrok WSA w Kielcach z dnia 11 kwietnia 2013 r II SAKe 13013 LEX
nr 1310162
Wyrok WSA z dnia 9 maja 2017 r II SABd 8317 LEX nr 2307499
Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 maja 2017 r II SABk 24617 LEX
nr 2306710
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 czerwca 2017 r II SAPo 11017 LEX
nr 2330006
Literatura
Bąkowski T Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu War-
szawa 2001
Bąkowski T Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Komen-
tarz Zakamycze 2004
Despot-Mładanowicz A Komentarz do art 54 ustawy o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym Lex 2016
Falczyński W Stelmasiak J Glosa do wyroku NSA z dnia 3 września 2004 r OPS
52004 Orzecznictwo Sądoacutew Polskich 20057-891
Filipowicz T Komentarz do art 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym Lex 2016
Izdebski H Komentarz do art 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym LEX 2013
Krzywoń A Konstytucja RP a środowisko Państwo i Prawo 201283 LEX nr
152978
Niewiadomski Z(red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie
i zagospodarowanie przestrzenne Wydawnictwo CH Beck Warszawa 2009
Niewiadomski Z Planowanie przestrzenne Zarys systemu Warszawa 2003
PlucińskandashFilipowicz A (red) A Kosicki Komentarz do art 14 ustawy
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Lex 2016
87
dr hab Joanna Smarż173
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew
Prawa budowlanego
Principles of investment implementation in the scope of the amended pro-visions of the Building Law act
Streszczenie
Proces budowlany regulowany jest szeregiem przepisoacutew jednak za pod-
stawę tego procesu należy uznać przepisy Prawa budowlanego Normują one
przebieg procesu budowlanego oraz uprawnienia i obowiązki jego uczestnikoacutew
i organoacutew administracji publicznej działających w budownictwie
Przepisy Prawa budowlanego ulegały w ostatnim czasie licznym i istot-
nym zmianom ktoacutere należy uwzględnić w trakcie realizacji procesu budowla-
nego Powyższe ma na celu uniknięcie nieprawidłowości ktoacutere zobowiązywa-
łyby organy do wszczynania postępowania mającego na celu doprowadzenie do
stanu zgodnego z prawem
Słowa kluczowe
Prawo budowlane proces budowlany pozwolenie na budowę
Summary
The construction process is regulated by a number of regulations but the
Building Law act must be considered as the basis for this process They regulate
the course of the construction process and the powers and duties of its partici-
pants and public administrations bodies operating in the construction industry
The provisions of the Building Law act have recently undergone numerous
and significant changes that need to be taken into account during the construc-
tion process This is aimed to avoid irregularities which would oblige the authori-
ties to initiate proceedings to bring the matter into the lawfulness
Key words
Building Law act construction process building premit
173 Prof nadz Kierownik Zakładu Prawa Publicznego Katedra Prawa Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu Radca prawny
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
88
1 Podstawa prawna procesu inwestycyjnego
Budownictwo to ważna gałąź gospodarki ktoacutera zaspokaja podstawowe
potrzeby mieszkaniowe człowieka daje liczne miejsca pracy kształtuje krajo-
braz oraz oddziaływuje na rozwoacutej sztuki Obiekty budowlane powstają
w skomplikowanym procesie budowlanym ktoacutery trwa od przygotowania inwe-
stycji budowlanej poprzez jej budowę oddawanie do użytkowania utrzymanie
jej w należytym stanie technicznym i estetycznym aż do rozbioacuterki włącznie
Proces ten kształtowany jest przede wszystkim przez przepisy ustawy
z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane174 oraz ustawy z dnia 27 marca 2003 r
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym175 a także przepisy rozpo-
rządzeń wykonawczych176 Oproacutecz wskazanych przepisoacutew podstawowych ist-
nieją regulacje prawne ktoacutere nie opisują co prawda wprost procesu budowla-
nego lecz odnoszą się do jego niektoacuterych etapoacutew i wybranych czynności Do
takich regulacji należy zaliczyć w szczegoacutelności ustawę z dnia 27 kwietnia
2001 r prawo ochrony środowiska177 ustawę z dnia 23 lipca 2003 r o ochronie
zabytkoacutew i opiece nad zabytkami178 ustawę z dnia 29 stycznia 2004 r prawo
zamoacutewień publicznych179 ustawę z dnia 17 maja 1989 r Prawo geodezyjne
i kartograficzne180 ustawę z dnia 10 kwietnia 1997 r Prawo energetyczne181
a także ustawę z dnia 9 czerwca 2011 r Prawo geologiczne i goacuternicze182
Wskazane przepisy należy brać pod uwagę przy projektowaniu i budowie
obiektoacutew zapewniając spełnienie wymagań podstawowych do ktoacuterych należą
1) warunki techniczne w zakresie bezpieczeństwa konstrukcji bezpieczeń-
stwa pożarowego użytkowania warunkoacutew higienicznych i zdrowotnych
ochrony środowiska oraz ochrony przed hałasem i drganiami 2) warunki użyt-
174 Dz U z 2017 r poz 1332 175 Dz U z 2017 r poz 1073 176 Podstawowe są w tym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r w sprawie warunkoacutew technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz U z 2015 r poz 1422) oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r w sprawie warunkoacutew technicznych użytkowania budynkoacutew mieszkalnych (Dz U Nr 74 poz 836 ze zm) 177 Dz U z 2017 r poz 519 178 Dz U z 2014 r poz 1446 179 Dz U z 2017 r poz 1579 180 Dz U z 2016 r poz 1629 181 Dz U z 2017 r poz 220 182 Dz U z 2016 r poz 1131
Joanna Smarż
89
kowe uzależnione od jego przeznaczenia oraz 3) poszanowanie uzasadnionych
interesoacutew osoacuteb trzecich znajdujących się w strefie oddziaływania obiektu183
2 Uczestnicy procesu budowlanego
Projektowanie i realizacja obiektoacutew budowlanych powinna zostać powie-
rzona osobom posiadającym odpowiednią wiedzę i doświadczenie zawodowe
potwierdzone uprawnieniami budowlanymi Osoby takie muszą być członkami
właściwego samorządu zawodowego184 Dopiero woacutewczas mogą pełnić funkcję
projektanta kierownika budowy lub roboacutet budowlanych oraz inspektora nad-
zoru inwestorskiego będąc profesjonalnymi uczestnikami procesu budowlane-
go Dodatkowo do uczestnikoacutew tego procesu zalicza się inwestora bez ktoacuterego
proces inwestycyjny nie miałby racji bytu
Każdy z ww uczestnikoacutew procesu budowlanego posiada określone usta-
wą ndash Prawo budowlane uprawnienia i obowiązki Podstawowym obowiązkiem
inwestora jest zorganizowanie procesu budowy z uwzględnieniem zasad bez-
pieczeństwa i ochrony zdrowia a w szczegoacutelności zapewnienie opracowania
projektu budowlanego przez uprawnionego projektanta oraz objęcia kierow-
nictwa budowy przez kierownika budowy Podstawowym zaś obowiązkiem
projektanta jest opracowanie projektu budowlanego łącznie z uzyskaniem
wymaganych opinii uzgodnień i sprawdzeń rozwiązań projektowych w zakre-
sie wynikającym z przepisoacutew Dodatkowo projektant zobowiązany jest wyja-
śniać wątpliwości dotyczące projektu i zawartych w nim rozwiązań oraz spra-
wować nadzoacuter autorski185 a w przypadku gdy jest to niezbędne zobowiązany
jest zapewnić sprawdzenie projektu186 Pracę projektanta wieńczy oświadcze-
nie o sporządzeniu projektu budowlanego zgodnie z obowiązującymi przepi-
sami oraz zasadami wiedzy technicznej Z obowiązkami projektanta skorelo-
wane są określone jego uprawnienia Istotne w tym zakresie jest prawo wstępu
183 Obszar oddziaływania obiektu to teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowla-nego na podstawie przepisoacutew odrębnych wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu w tym zabudowy tego terenu (art 3 pkt 20 ustawy Prawo budowlane) Por G Kuźma R Tymiec Prawo budowlane Komentarz 2017el 184 Chodzi o samorząd architektoacutew oraz inżynieroacutew budownictwa ndash por ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r o samorządach zawodowych architektoacutew oraz inżynieroacutew budownictwa Dz U z 2016 r poz 1725 185 Wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2016 r II GSK 122415 Legalis nr 1554911 186 Sprawdzającym może być wyłącznie osoba legitymująca się uprawnieniami do pro-jektowania bez ograniczeń Od 10 sierpnia 2014 r sprawdzenia projektu nie może dokonać rzeczoznawca budowlany - por ustawa z dnia 9 maja 2014 r o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektoacuterych zawodoacutew regulowanych Dz U z 2014 r poz 768
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
90
na teren budowy i dokonywania w dzienniku budowy zapisoacutew dotyczących jej
realizacji a także prawo do żądania wstrzymania roboacutet budowlanych w razie
odstępstw od projektu zagrażających bezpieczeństwu obiektu
Nad realizacją roboacutet budowlanych czuwa kierownik budowy ktoacuterego
obowiązkiem jest protokolarne przejęcie od inwestora terenu budowy i zabez-
pieczenie go przed wstępem osoacuteb trzecich187 prowadzenie dokumentacji bu-
dowy oraz kierowanie budową obiektu budowlanego w sposoacuteb zgodny z pro-
jektem i pozwoleniem na budowę oraz przepisami w tym techniczno-
budowlanymi a także przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy Rola kierow-
nika budowy kończy się z chwilą przekazania inwestorowi oświadczenia o
zgodności wykonania obiektu budowlanego z ww warunkami i o doprowadze-
niu do należytego stanu i porządku terenu budowy a także - w razie korzysta-
nia - drogi ulicy sąsiedniej nieruchomości budynku lub lokalu188 W celu
umożliwienia wypełnienia ww obowiązkoacutew kierownikowi przyznane zostało
uprawnienie do występowania do inwestora o zmiany w rozwiązaniach projek-
towych jeżeli są one uzasadnione koniecznością zwiększenia bezpieczeństwa
realizacji roboacutet budowlanych lub usprawnienia procesu budowy oraz ustosun-
kowania się w dzienniku budowy do zaleceń w nim zawartych
Ostatnim profesjonalnym uczestnikiem procesu budowlanego jest
inspektor nadzoru inwestorskiego ktoacuterego podstawowym obowiązkiem jest
reprezentowanie inwestora na budowie przez sprawowanie kontroli zgodności
jej realizacji z projektem i pozwoleniem na budowę przepisami oraz zasadami
wiedzy technicznej Uprawnienia inspektora są dość szerokie ponieważ upo-
ważniony jest on do wydawania kierownikowi budowy lub roboacutet poleceń doty-
czących usunięcia nieprawidłowości lub zagrożeń Może też żądać od kierowni-
ka budowy lub roboacutet dokonania poprawek bądź ponownego wykonania wadli-
wie wykonanych roboacutet a nawet wstrzymania dalszych roboacutet budowlanych
w przypadku gdyby ich kontynuacja mogła wywołać zagrożenie bądź spowo-
dować niedopuszczalną niezgodność z projektem lub pozwoleniem na budowę
Z uwagi na wskazane obowiązki kierownika budowy i inspektora nadzo-
ru inwestorskiego łączenie tych funkcji w ramach jednej budowy nie jest do-
puszczalne189 Chodzi w tym przypadku o uniknięcie wystąpienia kolizji intere-
soacutew i tworzenia de facto fikcji kontroli ponieważ w przypadku braku takiego
zastrzeżenia kierownik budowy będąc inspektorem nadzoru inwestorskiego
dokonywałby kontroli roboacutet ktoacutere nadzorował jako kierownik W ten sposoacuteb
187 Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku - I Wydział Cywilny z dnia 16 grudnia 2014 r I ACa 63914 Legalis nr 1186572 188 Wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2002 r II SAKa 50801 Legalis nr 99207 189 Por art 24 ust 1 Prawa budowlanego
Joanna Smarż
91
zatracałby się sens nadzoru dokonywanego w taki sposoacuteb Tymczasem podsta-
wowym celem procesu inwestycyjnego jest zapewnienie bezpieczeństwa
i właściwej realizacji inwestycji Cel ten może być osiągnięty jedynie poprzez
rozdzielenie tych funkcji co umożliwi zachowanie elementu faktycznej a nie
iluzorycznej kontroli procesu budowlanego Jest to ważny element systemu
zapewnienia wysokiej jakości procesu budowlanego
3 Postępowanie poprzedzające rozpoczęcie roboacutet budowlanych
Roboty budowlane można prowadzić na podstawie pozwolenia na
budowę zgłoszenia z projektem lub też zgłoszenia Nadrzędną zasadą jest ko-
nieczność uzyskania pozwolenia na budowę ktoacutere jest decyzją administracyjną
zezwalającą na budowę obiektu budowlanego w określonym miejscu i o okre-
ślonym kształcie Z punktu widzenia interesoacutew adresata decyzji o pozwoleniu
na budowę istotne jest że uzyskuje on pewność nabytych w drodze tego po-
zwolenia praw i obowiązkoacutew oraz związaną z tym ochronę przed nadmierną
ingerencją władzy publicznej w jego poczynania związane z realizacją inwesty-
cji budowlanej190 Decyzja taka upoważnia do rozpoczęcia i prowadzenia roboacutet
budowlanych
Przepis art 28 Prawa budowlanego wprowadzający obowiązek uzyskania
pozwolenia na budowę przed rozpoczęciem roboacutet budowlanych uległ jednak
istotnej zmianie w 2015 r Przed zmianą przepis ten stanowił iż Roboty bu-
dowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwole-
niu na budowę z zastrzeżeniem art 29-31rdquo Dnia 28 czerwca 2015 r weszła
w życie niewielka z pozoru zmiana prawna ktoacutera polegała na wykreśleniu
z treści przywołanego przepisu jednego słowa - ostatecznejrdquo191
W wyniku poroacutewnania literalnej treści przepisu art 28 ust 1 w brzmie-
niu przed zmianą i po jej dokonaniu można dojść do wniosku iż obecnie moż-
liwe jest rozpoczęcie prowadzenia roboacutet budowlanych na podstawie nieosta-
tecznego pozwolenia na budowę Przyjęcie takiej interpretacji w zestawieniu
z innymi przepisami w tym przepisami kpa jest jednak niemożliwe a dodat-
kowo niekorzystne dla inwestoroacutew ktoacuterzy narażają się na niebezpieczeństwo
wyeliminowania takiej decyzji nieostatecznej z obrotu prawnego Natomiast
190 Por J Smarż Pozwolenie na budowę jako wyraz troski o dobro wspoacutelne (w) K Kułak-Krzysiak J Parchomiuk Służąc dobru wspoacutelnemu Lublin 2016 s 251 i n oraz J Smarż Wymoacuteg ostatecznościrdquo decyzji o pozwoleniu na budowę w świetle obowiązujących regulacji prawnych i orzecznictwa bdquoBudownictwo i Prawordquo 2017 nr 3 s 3-6 191 Por ustawa z dnia 20 lutego 2015 r o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektoacuterych innych ustaw Dz U z 2015 r poz 443
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
92
konsekwencje naruszenia tego przepisu są poważne ponieważ prowadzenie
roboacutet budowanych na podstawie nieostatecznej decyzji o pozwoleniu na budo-
wę stanowi samowolę budowlaną ktoacutera może skutkować w najlepszym wy-
padku obowiązkiem doprowadzenia roboacutet budowlanych do stanu zgodnego
z prawem192 ale także nakazem rozbioacuterki Dlatego też zaroacutewno GUNB jak
i pierwsze orzeczenie sądowe193 w tym zakresie nakazują uznać że mimo wy-
eliminowania z art 28 ust 1 określenia ostatecznejrdquo nadal obowiązuje zasada
zgodnie z ktoacuterą roboty budowlane objęte pozwoleniem na budowę można roz-
począć woacutewczas gdy decyzja stanie się ostateczna czyli nie będzie istniała
możliwość jej zaskarżenia Pewne wyjątki wynikają z art 130 kpa jednak za-
sadą pozostaje rozpoczęcie roboacutet budowlanych na podstawie ostatecznej decy-
zji o pozwoleniu na budowę
Realizacja obiektu może nastąpić także na podstawie zgłoszenia z projek-
tem ktoacutere jest nowym rozwiązaniem prawnym194 zezwalającym w ściśle okre-
ślonych przypadkach na prowadzenie roboacutet budowlanych w uproszczonym
trybie Najbardziej popularny zakres roboacutet ktoacutere mogą być realizowane w tym
trybie to budowa i przebudowa wolno stojących budynkoacutew mieszkalnych jed-
norodzinnych ktoacuterych obszar oddziaływania mieści się w całości na działce lub
działkach na ktoacuterych zostały zaprojektowane195 Wyboacuter formy pozwolenia lub
zgłoszenia z projektem należy do inwestora ktoacutery zamiast dokonania zgłosze-
nia może wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę co
niejednokrotnie może okazać się korzystniejsze196 szczegoacutelnie w zakresie
ochrony swoich praw Tym bardziej że do zgłoszenia z projektem należy dołą-
czyć analogiczne dokumenty jak w przypadku występowania z wnioskiem
o uzyskanie decyzji o pozwolenie na budowę Procedura zgłoszenia zamiaru
realizacji obiektu z jednoczesnym złożeniem projektu budowlanego jest zatem
dość skomplikowana a nie daje wystarczającej ochrony inwestorowi ktoacutery
w takim przypadku nie uzyskuje urzędowego potwierdzenia możliwości rozpo-
częcia roboacutet budowlanych w formie decyzji administracyjnej jak ma to miejsce
w przypadku pozwolenia na budowę
192 Por wyrok WSA z dnia 8 września 2016 r II SARz 168015 Legalis nr 1545721 193 Por wyrok WSA z dnia 11 stycznia 2017 r II SAŁd 49016 Legalis nr 1567628 194 Nowe rozwiązanie zostało wprowadzone przepisami ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r o zmianie niektoacuterych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorcoacutew Dz U poz 2255 195 Por art 29 ust 1 pkt 1a Prawa budowlanego 196 Por J Smarż Pozwolenie na budowę versus zgłoszenie z projektemrdquo w świetle obo-wiązujących przepisoacutew (w) J Smarż (red) Nieruchomości ndash aktualne problemy prawne Radom 2016 r s 134 J Smarż Korzyści i zagrożenia wynikające z realizacji inwestycji na podstawie zgłoszenia z projektem bdquoBudownictwo i Prawordquo 2016 nr 3 s 6-8
Joanna Smarż
93
Trzecią formą reglamentacji roboacutet budowlanych jest zgłoszenie ktoacutere ja-
ko uproszczona forma realizacji roboacutet budowlanych197 odnosi się wyłącznie do
takich roboacutet budowlanych ktoacuterych wykonanie w zasadzie nie może wpłynąć
ujemnie na bezpieczeństwo publiczne lub wygląd miejscowości ktoacutere mogą
jednak wprowadzić na tyle istotne zmiany w istniejącym stanie budynkoacutew lub
ich otoczenia że wymagają pewnego nadzoru przy ich wykonaniu Obowiąz-
kiem zgłoszenia objęte są inwestycje o mniejszym ciężarze gatunkowym nie
wymagające ze swej istoty zwiększonej uwagi właściwego do załatwienia tych
spraw organu198
Zamknięty katalog obiektoacutew objętych zgłoszeniem wynika z art 29-30
Prawa budowlanego Oznacza to że uzyskania pozwolenia na budowę nie wy-
magają wyłącznie obiekty i roboty budowlane o określonych parametrach
i przeznaczeniu wyliczone enumeratywnie we wskazanych przepisach199
Realizacja inwestycji na podstawie zgłoszenia polega na możliwości przy-
stąpienia do prowadzenia zgłoszonych roboacutet jeśli w terminie 21 dni200 od ich
zgłoszenia organ nie zgłosi sprzeciwu201 nie zażąda dodatkowych informacji
lub nie nałoży na inwestora obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę
Pod pojęciem roboacutet budowlanych należy rozumieć roacutewnież rozbioacuterkę
obiektu budowlanego202 Zgodnie z powyższym może okazać się że roboty po-
legające na rozbioacuterce będą wymagały uzyskania decyzji o pozwoleniu Jak za-
strzega ustawodawca pozwolenia takiego nie wymaga jednak rozbioacuterka bu-
dynkoacutew i budowli niewpisanych do rejestru zabytkoacutew oraz nieobjętych ochro-
ną konserwatorską203 o wysokości poniżej 8m jeżeli ich odległość od granicy
działki jest nie mniejsza niż połowa wysokości oraz obiektoacutew i urządzeń bu-
dowlanych na budowę ktoacuterych nie jest wymagane pozwolenie na budowę jeże-
li nie podlegają ochronie jako zabytki204 Rozbioacuterka ww obiektoacutew budowla-
nych wymaga uprzedniego zgłoszenia właściwemu organowi
Przed uzyskaniem pozwolenia na rozbioacuterkę lub przed ich zgłoszeniem
można rozpocząć jedynie roboty zabezpieczające i rozbioacuterkowe jeżeli mają one
na celu usunięcie bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mie- 197 Wyrok WSA z dnia 2 sierpnia 2016 r II SAOp 25916 Legalis nr 1558116 198 Wyrok NSA z dnia 17 listopada 2005 r II OSK 19705 LEX nr 196647 199 ZNiewiadomski TAsman J Dessoulavy-Śliwiński EJaniszewska-Kuropatwa APlucińska-Filipowicz J Siegień Prawo budowlane Komentarz 2016el 200 Termin ten uległ skroacuteceniu z 30 dni ndash por art 30 Prawa budowlanego Dz U 2016r poz 260 201 Na temat sprzeciwu por A Plucińska-Filipowicz Strona w sprawie sprzeciwu do zgłoszenia budowy Nieruchomości 2011 Nr 1 202 Por art 3 pkt 7 Prawa budowlanego 203 Wyrok WSA z dnia 1 sierpnia 2013 r II SAOl 43213 Legalis nr 755381 204 Wyrok WSA z dnia 13 stycznia 2017 r II SAŁd 79416 Legalis nr 1568460
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
94
nia205 Rozpoczęcie takich roboacutet nie zwalnia jednak inwestora od obowiązku
bezzwłocznego uzyskania pozwolenia na rozbioacuterkę lub zgłoszenia o zamierzo-
nej rozbioacuterce obiektu budowlanego
4 Wymagania warunkujące uzyskanie pozwolenia na budowę
Pozwolenie na budowę wydaje organ administracji architektoniczno-
budowlanej tj starosta ktoacutery jest organem I instancji oraz wojewoda ktoacutery
jest organem wyższego stopnia w stosunku do decyzji wydawanych przez sta-
rostę oraz w przypadku ściśle określonych inwestycji organem I instancji206
Pozwolenie wydaje się na wniosek zainteresowanego ktoacutery wszczyna
postępowanie administracyjne w przedmiocie pozwolenia na budowę Postę-
powanie to kończy się wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub decyzji
o odmowie wydania pozwolenia na budowę Do wniosku należy dołączyć
w szczegoacutelności cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami
uzgodnieniami pozwoleniami innymi dokumentami wymaganymi przepisami
szczegoacutelnymi zaświadczenie projektanta o członkostwie w izbie oraz oświad-
czenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budow-
lane i decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jeżeli jest
ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym207
Pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu kto złożył
wniosek w tej sprawie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy
i zagospodarowania terenu jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz oświadczenie o posia-
danym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane208
Oświadczenie takie składane jest pod rygorem odpowiedzialności karnej
205 Wyrok NSA z dnia 16 września 2011 r II OSK 136610 Legalis nr 819811 206 Wojewoda jest organem I stopnia w sprawach obiektoacutew i roboacutet budowlanych określonych w art 82 Prawa budowlanego oraz w przepisach rozporządzenia Rady Ministroacutew z dnia 25 listopada 2010 r w sprawie obiektoacutew i roboacutet budowlanych w sprawach ktoacuterych organem pierwszej instancji jest wojewoda Dz U Nr 235 poz 1539 207 Szczegoacutełowe wymagania w zakresie załącznikoacutew do wnioskoacutew wynikają z art 33 ust 2 Prawa budowlanego a są one roacuteżne w zależności od rodzaju inwestycji 208 Co do zasady dysponowanie nieruchomością na cele budowlane polega na wykaza-niu istnienia prawa (uprawnienia) Nie chodzi o faktyczną możliwość wejścia na teren nieruchomości i wykonanie roboacutet w jakimś określonym z goacutery terminie ndash por wyrok NSA z dnia 17 listopada 2016 r II OSK 33615 Legalis nr 1554672 oraz J Woliński Wykazanie prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane Nieruchomości 2013 Nr 4 Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2017 r II OSK 268115 Legalis nr 1605448
Joanna Smarż
95
Z zasady pozwolenie na budowę dotyczy całego zamierzenia budowlane-
go natomiast w przypadku zamierzenia obejmującego więcej niż jeden obiekt
na wniosek inwestora może dotyczyć wybranych obiektoacutew lub zespołu obiek-
toacutew ktoacutere mogą samodzielnie funkcjonować zgodnie z przeznaczeniem
Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę organ administracji ar-
chitektoniczno-budowlanej sprawdza spełnienie wszystkich wymagań praw-
nych kompletność projektu budowlanego posiadanie wymaganych opinii
uzgodnień pozwoleń i sprawdzeń oraz wykonanie oraz sprawdzenie projektu
przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się
aktualnym na dzień opracowania projektu - lub jego sprawdzenia W razie
stwierdzenia naruszeń w powyższym zakresie organ ten nakłada postanowie-
niem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości określając termin ich
usunięcia Po bezskutecznym upływie tego terminu wydaje decyzję o odmowie
zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę209 Natomiast
w przypadku spełnienia wskazanych wymagań organ nie może odmoacutewić wy-
dania decyzji o pozwoleniu na budowę Pozwolenie jest więc decyzją admini-
stracyjną związaną to znaczy że nie ma charakteru uznaniowego Spełnienie
przez inwestora ustawowych przesłanek obliguje organ architektoniczno-
budowlany do jej wydania natomiast ich niespełnienie ndash powinno pociągać za
sobą odmowę wydania pozwolenia210
Postępowanie w sprawie wydania pozwolenia na budowę powinno za-
kończyć się w terminie 65-ciu dni od dnia złożenia kompletnego wniosku przez
inwestora W tym celu organ administracji architektoniczno-budowlanej pro-
wadzi rejestry decyzji o pozwoleniu na budowę ktoacutere umożliwiają ocenę ter-
minowości rozpatrywania wnioskoacutew przez organ W przypadku gdy organ
administracji architektoniczno-budowlanej nie wyda decyzji w terminie organ
wyższego stopnia wymierza temu organowi karę w wysokości 500 zł za każdy
dzień zwłoki211
Stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są inwestor
oraz właściciele użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdują-
A Grabowska-Toś M Sobol Dysponowanie nieruchomością na cele budowlane ndash glosa ndash II OPS 210 bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 10 209 Wyrok WSA z dnia 20 kwietnia 2017 r II SABOp 6317 Legalis nr 1600903 210 J Smarż Pozwolenie na budowę jako wyraz troski o dobro wspoacutelne (w) K Krzysiak- Kułak J Parchomiuk Służąc dobru Wspoacutelnemu Lublin 2016 s 259 211 A Kosicki Kara za nieterminowe wydanie pozwolenia na budowę Nieruchomości 2011 Nr 3 oraz A Plucińska-Filipowicz Kara za zwłokę w wydaniu pozwolenia na budowę bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 3
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
96
cych się w obszarze oddziaływania obiektu212 W toku postępowania admini-
stracyjnego poprzedzającego wydanie pozwolenia na budowę ocenie organu
podlega więc nie tylko spełnienie przez inwestora warunkoacutew techniczno-
organizacyjnych i architektoniczno-urbanistycznych ale roacutewnież to czy docho-
dzi lub może dojść do naruszenia interesoacutew osoacuteb trzecich zwłaszcza właścicieli
sąsiednich nieruchomości213 Celem postępowania w sprawie wydania pozwo-
lenia na budowę jest zbadanie zgodności planowanej inwestycji z prawem
i z interesami podmiotoacutew ktoacuterych prawa inwestycja ta może naruszać Wyda-
nie decyzji służy więc ochronie wartości konstytucyjnych w tym wolności
i praw innych osoacuteb Powyższy cel uzasadnia nie tylko kontrolę organu władzy
publicznej w stosunku do przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego ale też
ingerencję w prawa podmiotoacutew legitymujących się tytułami do zagospodaro-
wania nieruchomości gruntowej przez jej zabudowę Osoby trzecie mają prawo
do ochrony przed ewentualnymi uciążliwościami związanymi z realizacją inwe-
stycji budowlanej214
Prawo budowlane zawęża jednak znaczenie pojęcia strony w stosunku do
definicji tego pojęcia przyjętej w Kodeksie postępowania administracyjnego
gdzie stroną jest każdy czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy po-
stępowanie albo każdy kto żąda czynności organu ze względu na swoacutej interes
prawny lub obowiązek215 Powyższe podyktowane zostało chęcią zmniejszenia
liczby uczestnikoacutew postępowania oraz liczby skarg i odwołań do organoacutew
administracji publicznej oraz sądoacutew administracyjnych a także chęcią ochrony
interesu inwestora
212 A Plucińska-Filipowicz Strona w sprawie o pozwolenie na budowę (art 28 ust 2 PrBudU) Nieruchomości 2015 Nr 8 213 Zob wyrok NSA z 18 lutego 1999 r IV SA 24497 214 Potwierdzeniem powyższego jest przepis art 5 ust 1 pkt 9 Prawa budowlanego nakazujący poszanowanie występujących w obszarze jego oddziaływania uzasadnio-nych interesoacutew osoacuteb trzecich Z punktu widzenia ochrony praw tych osoacuteb istotne zna-czenie ma zagwarantowanie im przez ustawodawcę właściwej procedury w ramach ktoacuterej możliwe będzie dochodzenie praw i uzyskanie ochrony interesoacutew Ochrona osoacuteb trzecich w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę polega na przyznaniu im mocą art 28 ust 2 Prawa budowlanego statusu strony w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę Przymiot strony w tym postępowaniu przyznany został oproacutecz inwestora właścicielom nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania planowanego obiektu 215 Por art 28 kpa oraz wyrok NSA dnia 13 stycznia 2017 r II OSK 100515 Legalis nr 1575599
Joanna Smarż
97
5 Decyzja o pozwoleniu na budowę i warunki odstąpienia od pozwo-
lenia
Treść pozwolenia na budowę została określona przez przepisy rozporzą-
dzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 24 sierpnia 2016 r
w sprawie wzoroacutew wniosku o pozwolenie na budowę lub rozbioacuterkę zgłoszenia
budowy i przebudowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego oświadczenia
o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane
oraz decyzji o pozwoleniu na budowę lub rozbioacuterkę216 Zgodnie z powyższym
pozwolenie na budowę powinno zawierać wszystkie elementy wymagane
zgodnie z art 107 kpa Dodatkowo zgodnie z art 36 ust 1 Prawa budowlane-
go w decyzji o pozwoleniu na budowę organ administracji architektoniczno-
budowlanej w razie potrzeby określa szczegoacutelne warunki zabezpieczenia
terenu budowy i prowadzenia roboacutet budowlanych czas użytkowania tymcza-
sowych obiektoacutew budowlanych terminy rozbioacuterki istniejących obiektoacutew bu-
dowlanych nieprzewidzianych do dalszego użytkowania tymczasowych obiek-
toacutew budowlanych szczegoacutełowe wymagania dotyczące nadzoru na budowie
oraz informacje o obowiązkach i warunkach dotyczących obowiązku uzyskania
pozwolenia na użytkowanie
Zamierzeniem ustawodawcy jest aby realizacja inwestycji następowała
według projektu zatwierdzonego przez organ administracji architektoniczno-
budowlanej w ramach postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budo-
wę Wobec powyższego inwestor związany jest treścią decyzji zatwierdzającej
konkretny projekt budowlany i w przypadku zamiaru wprowadzenia zmian
istotnych nie może ich samodzielnie zrealizować w sposoacuteb odmienny od
zatwierdzonego projektu Ustawodawca uznał bowiem że w przypadku zamia-
ru wprowadzenia zmian istotnych organ administracji architektoniczno-
budowlanej powinien mieć możliwość ponownego wypowiedzenia się w zakre-
sie projektu z uwzględnionymi zmianami
Realizacja inwestycji na podstawie pozwolenia na budowę jest
zazwyczaj jednak procesem trwającym wiele miesięcy a czasami nawet lat co
powoduje niejednokrotnie konieczność dokonania zmian lub też chęć
modyfikacji pewnych rozwiązań w stosunku do pierwotnych założeń Może to
dotyczyć zaroacutewno rozwiązań projektowych jak roacutewnież warunkoacutew wydanego
już
pozwolenia na budowę Ustawodawca przewidując taką możliwość zezwolił na
dokonanie określonych zmian bez dodatkowych wymogoacutew jeżeli będą miały
216 DzU z 2016 r poz 1493
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
98
one charakter zmian tzw nieistotnychrdquo W przypadku natomiast zamiaru
dokonania tzw zmian istotnychrdquo ustawodawca zastrzegł że wprowadzenie ich
wymaga zmiany pozwolenia na budowę Kwalifikacja tych zmian od zawsze
budziła jednak szereg wątpliwości i rozbieżności w zakresie oceny
dokonywanej przez organy administracji architektoniczno-budowlanej
nadzoru budowlanego oraz projektanta W celu ich wyeliminowania przepis
art 36a Prawa budowlanego regulujący przedmiotowe zagadnienie ulegał
częstym zmianom a ostatnie zostały wprowadzone przepisami ustawy z dnia
16 grudnia 2016 r o zmianie niektoacuterych ustaw w celu poprawy otoczenia
prawnego przedsiębiorcoacutew217 Weszły one w życie z dniem 1 stycznia 2017 r
a ich charakter był istotny
Zgodnie z nowym brzmieniem ww przepisu nieistotne odstąpienie od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunkoacutew pozwolenia na
budowę ktoacutere nie wymaga uzyskania decyzji o zmianie pozwolenia na budo-
wę218 jest dopuszczalne o ile nie dotyczy zakresu objętego projektem zagospo-
darowania działki lub terenu charakterystycznych parametroacutew obiektu bu-
dowlanego (kubatury powierzchni zabudowy wysokości długości szerokości
liczby kondygnacji zapewnienia warunkoacutew niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne zmiany zamierzonego sposobu użytko-
wania obiektu budowlanego) oraz o ile nie wymaga uzyskania opinii uzgod-
nień pozwoleń innych dokumentoacutew wymaganych przepisami szczegoacutelny-
mi Natomiast w odniesieniu do inwestycji realizowanej na podstawie zgłosze-
nia z projektem istotne odstąpienie od takiego projektu od ktoacuterego organ ad-
ministracji architektoniczno-budowlanej nie wnioacutesł sprzeciwu jest dopusz-
czalne jedynie po uzyskaniu decyzji o pozwoleniu na budowę dotyczącej całego
zamierzenia budowlanego219
Jednocześnie ustawodawca wskazał że nie jest istotnym odstąpieniem
od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunkoacutew pozwolenia na
budowę zmiana wysokości szerokości lub długości obiektu budowlanego nie-
będącego obiektem liniowym jeżeli odstąpienie łącznie spełnia następujące
warunki nie przekracza 2 wysokości szerokości lub długości obiektu budow-
lanego określonych w projekcie budowlanym nie zwiększa obszaru oddziały-
wania obiektu nie mieści się w zakresie odstępstw o ktoacuterych mowa w ust 5
pkt 3-6 z wyjątkiem odstępstwa od projektowanych warunkoacutew ochrony prze-
ciwpożarowej jeżeli odstępstwo zostało uzgodnione z rzeczoznawcą do spraw
217 Dz U poz 2255 218 J Wszołek E Deszczka Decyzja o zmianie pozwolenia na budowę ndash charakter prawny i wybrane zagadnienia praktyczne MOP 2016 Nr 1 219 Por art 36a ust 1a Prawa budowlanego
Joanna Smarż
99
zabezpieczeń przeciwpożarowych oraz nie narusza przepisoacutew techniczno-
budowlanych
Osobą dokonującą kwalifikacji planowanego odstąpienia jest w pierw-
szej kolejności projektant jako autor projektu Dokonuje on kwalifikacji zamie-
rzonego odstąpienia a w przypadku uznania że jest ono nieistotne obowiąza-
ny jest zamieścić w projekcie budowlanym odpowiednie informacje ewentual-
nie rysunek i opis dotyczące tego odstąpienia Skorelowane jest to z podsta-
wowymi obowiązkami projektanta określonymi w art 20 ust 1 pkt 4 lit b
Prawa budowlanego ktoacutery nakłada na projektanta obowiązek sprawowania
nadzoru autorskiego na żądanie inwestora lub właściwego organu w zakresie
uzgadniania możliwości wprowadzenia rozwiązań zamiennych w stosunku do
przewidzianych w projekcie zgłoszonych przez kierownika budowy lub inspek-
tora nadzoru inwestorskiego
Kwalifikacja zamierzonego odstąpienia dokonana przez projektanta nie
ma jednak charakteru wiążącego dla organu administracji architektoniczno-
budowlanej jak i dla organu nadzoru budowlanego Stąd też organy te kwe-
stionują niejednokrotnie ustalenia dotyczące oceny zmian dokonanych przez
projektantoacutew220 co może skutkować podjęciem przez te organy przewidzia-
nych prawem działań Za ewentualne szkody poniesione na skutek takiej nie-
prawidłowej kwalifikacji odstąpienia projektant ponosi odpowiedzialność wo-
bec inwestora221
Konsekwencją istotnego odstąpienia od zatwierdzonego projektu budow-
lanego lub innych warunkoacutew pozwolenia na budowę bez uzyskania decyzji
o zmianie pozwolenia na budowę jest uchylenie decyzji o pozwoleniu na budo-
wę Inwestor nie będzie moacutegł woacutewczas przystąpić do kontynuowania roboacutet
budowlanych Wznowienie budowy w takiej sytuacji może nastąpić dopiero po
wydaniu decyzji o pozwoleniu na wznowienie roboacutet budowlanych
Sygnalizowana już długość procesu budowlanego powoduje niejedno-
krotnie zmianę planoacutew inwestora i to nie tylko w zakresie przyjętych pierwot-
nie rozwiązań projektowych ale także w ogoacutele związanych z realizacją inwe-
stycji Niejednokrotnie zdarza się bowiem że inwestor rezygnuje z dalszego
prowadzenia inwestycji Ustawodawca dopuszcza w takiej sytuacji możliwość
przeniesienia pozwolenia na budowę na rzecz innego podmiotu jeżeli przyjmu-
je on wszystkie warunki zawarte w tej decyzji oraz złoży oświadczenie o posia-
danym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane Istotą
takiej decyzji jest umożliwienie innemu podmiotowi kontynuowania roboacutet
220 Por np wyrok NSA z dnia 11 września 2012 r II OSK 22411 Legalis nr 780008 i WSA z dnia 13 lipca 2016 r II SAGl 9516 Legalis nr 1541456 221 Por wyrok WSA z dnia 9 lipca 2015 r II SAWr 35815 Legalis nr 1390753
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
100
budowlanych Jeżeli zatem roboty te zostały już wykonane wydawanie decyzji
o przeniesieniu pozwolenia na budowę byłoby bezcelowe Organem właściwym
w tym zakresie jest organ administracji architektoniczno-budowlanej ktoacutery
wydał decyzję zaś stronami postępowania o przeniesienie pozwolenia na
budowę są wyłącznie podmiot na rzecz ktoacuterego została wydana decyzja oraz
podmiot na rzecz ktoacuterego ma być przeniesione pozwolenie Organ nie może
odmoacutewić przeniesienia tej decyzji na rzecz innego podmiotu w przypadku
spełnienia wszystkich warunkoacutew Zaroacutewno przeniesienie pozwolenia jak i od-
mowa następuje w formie decyzji
6 Budowa obiektoacutew budowlanych
Inwestycja powinna być rozpoczęta niezwłocznie po uzyskaniu pozwole-
nia na budowę W przeciwnym przypadku decyzja o pozwoleniu na budowę
może stracić ważność Jak zastrzega bowiem ustawodawca pozwolenie wygasa
jeżeli budowa nie została rozpoczęta przed upływem 3 lat od dnia w ktoacuterym
decyzja ta stała się ostateczna lub budowa została przerwana na czas dłuższy
niż 3 lata Rozpoczęcie albo wznowienie budowy po wygaśnięciu decyzji może
nastąpić po wydaniu nowej decyzji o pozwoleniu na budowę albo decyzji
o wznowieniu roboacutet budowlanych222
Przyjmuje się że rozpoczęcie budowy następuje z chwilą podjęcia prac
przygotowawczych na terenie budowy czyli z chwilą wytyczenia geodezyjnego
obiektoacutew w terenie wykonania niwelacji terenu zagospodarowania terenu
budowy wraz z budową tymczasowych obiektoacutew wykonania przyłączy do sieci
infrastruktury technicznej na potrzeby budowy Katalog tych prac ma charak-
ter zamknięty co oznacza że tylko wymienione prace traktuje się jako przygo-
towawcze Przedmiotowe zastrzeżenie jest bardzo istotne ponieważ prace
przygotowawcze mogą być wykonywane wyłącznie na terenie objętym pozwo-
leniem na budowę lub zgłoszeniem223
Może się zdarzyć że do wykonania roboacutet niezbędne będzie wejście na
teren sąsiedniej nieruchomości lub zajęcie pasa drogowego Woacutewczas inwestor
przed rozpoczęciem roboacutet zobowiązany jest uzyskać zgodę właściciela sąsied-
niej nieruchomości budynku lub lokalu na takie wejście Dodatkowo inwestor
222 A Legat Stwierdzenie wygaśnięcia pozwolenia na budowę bdquoNieruchomościrdquo 2010 Nr 9 oraz A Plucińska-Filipowicz A Kosicki T Filipowicz Postępowanie naprawcze ndash wybrane zagadnienia cz II bdquoNieruchomościrdquo 2014 Nr 9 223 Wyrok WSA z dnia 6 kwietnia 2016 r II SALu 95915 Legalis nr 1477204
Joanna Smarż
101
zobowiązany jest uzgodnić przewidywany sposoacuteb zakres terminy korzystania
z tych obiektoacutew a także ewentualną rekompensatę z tego tytułu224
Zasadą jest korzystanie z sąsiedniej nieruchomości za zgodą jego właści-
ciela jeżeli jednak między inwestorem a właścicielem nieruchomości sąsiedniej
nie dojdzie do zawarcia porozumienia w tym zakresie inwestor może złożyć do
organu administracji architektoniczno-budowlanej wniosek o zezwolenie na
wejście na teren sąsiedniej nieruchomości Warunkiem uruchomienia tego try-
bu jest wykazanie przez inwestora iż nie udało mu się osiągnąć porozumienia
z właścicielem sąsiedniej nieruchomości Organ jest zobowiązany ustosunko-
wać się do takiego wniosku w terminie czternastu dni co ma na celu niebloko-
wanie inwestycji
Podobnie do wykonywania robot budowlanych może być wymagane za-
jęcie pasa drogowego lub jego części Może to nastąpić dopiero po spełnieniu
wymagań określonych w odrębnych przepisach225 Zajęcie pasa drogowego
wymaga uzyskania zezwolenia zarządcy drogi w formie decyzji administracyj-
nej Za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę ktoacuterej wysokość określana
jest w zezwoleniu Dodatkowo zajmujący pas drogowy ma obowiązek zapewnić
bezpieczne warunki ruchu i przywroacutecić pas do poprzedniego stanu użyteczno-
ści w określonym terminie Za niedotrzymanie warunkoacutew określonych
w zezwoleniu oraz za zajęcie pasa drogi bez zezwolenia zarządca drogi wymie-
rza karę w wysokości 10-krotności opłaty za jego zajęcie
7 Prowadzenie roboacutet budowlanych niezgodnie z projektem lub
przepisami
Prowadzenie roboacutet budowlanych bez wymaganego pozwolenia na budo-
wę (art 48) bez zgłoszenia lub pomimo wniesienia sprzeciwu przez właściwy
organ (art 49b) nazywane jest samowolą budowlaną Inną nieprawidłowością
jest wykonywanie roboacutet budowlanych niezgodnie z prawem (art 50-51)
Z zasady w przypadku wybudowania lub budowania obiektu budowla-
nego bądź jego części bez wymaganego pozwolenia na budowę organ nadzoru
budowlanego zobowiązany jest nakazać rozbioacuterkę tego obiektu lub jego części
chyba że możliwa jest legalizacja Może ona nastąpić wyłącznie po ziszczeniu
się łącznie trzech warunkoacutew tj kiedy budowa jest zgodna z przepisami o pla-
224 A Plucińska-Filipowicz T Filipowicz A Kosicki Budowa przy granicy sąsiada bdquoNieruchomościrdquo 2017 Nr 6 225 Por art 40 ustawy z 21 marca 1985 r o drogach publicznych DzU z 2016 poz 1440 oraz rozporządzenia Rady Ministroacutew z dnia 1 czerwca 2004 r w sprawie określe-nia warunkoacutew udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego DzU z 2016 poz 1264
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
102
nowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym a zwłaszcza z przepisami planu
miejscowego226 nie narusza przepisoacutew w tym techniczno-budowlanych
w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego
części do stanu zgodnego z prawem inwestor dokona opłaty legalizacyjnej227
W procesie legalizacji niezbędne jest roacutewnież przedstawienie dokumentoacutew
ktoacutere składane są przy występowaniu o wydanie decyzji o pozwoleniu na bu-
dowę Nieprzedłożenie tych dokumentoacutew skutkuje wydaniem decyzji o nakazie
rozbioacuterki całości lub części obiektu budowlanego
Właściwy organ nadzoru budowlanego czyli powiatowy inspektor nad-
zoru budowlanego przed wydaniem decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu
budowlanego i udzielenia pozwolenia na wznowienie roboacutet budowlanych bada
spełnienie wszystkich wymagań i w przypadku ich spełnienia ustala wysokość
opłaty legalizacyjnej228
W przypadku spełnienia obowiązkoacutew określonych przez organ nadzoru
budowlanego postępowanie prowadzone jest pod kątem zatwierdzenia projek-
tu budowlanego i wydania pozwolenia na wznowienie roboacutet budowlanych je-
żeli budowa nie została zakończona Natomiast jeśli budowa została już zakoń-
czona spełnienie nałożonych obowiązkoacutew jest wnioskiem jedynie o wydanie
decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego
Należy jednak zwroacutecić uwagę że wydając decyzję o legalizacji samowoli
budowlanej organ nadzoru budowlanego musi nałożyć na inwestora obowią-
zek uzyskania pozwolenia na użytkowanie zalegalizowanego obiektu co należy
uznać za dodatkowy wymoacuteg niezbędny do przystąpienia do użytkowania obiek-
tu realizowanego w warunkach samowoli budowlanej
Procedura legalizacji budowy prowadzonej bez zgłoszenia bądź pomimo
wniesienia sprzeciwu przez organ jest analogiczna jak przy legalizacji z art 48
z pewnymi wyjątkami a mianowicie w art 49b określony jest 30-dniowy ter-
min na uzupełnienie dokumentoacutew oraz podana została wysokość opłaty legali-
zacyjnej - w zależności od kategorii obiektu wynosi 2 500 - 5 000 zł Natomiast
w przypadku legalizacji obiektu realizowanego bez wymaganego pozwolenia na
budowę albo bez wymaganego zgłoszenia albo pomimo wniesienia sprzeciwu
do tego zgłoszenia brak wskazania jednego terminu ktoacutery ustalany jest indy-
226 A Plucinska-Filipowicz Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jako dokument wymagany do legalizacji samowoli budowlanej - orzecznictwo NSA Nie-ruchomości 2008 Nr 6 227 Wyrok WSA z dnia 30 czerwca 2016 r II SAOp 12416 Legalis nr 1483890 228 Stawka opłaty legalizacyjnej wynosząca 500 zł ulega woacutewczas 50-krotnemu podwyższeniu
Joanna Smarż
103
widualnie w każdym przypadku Podobnie opłata legalizacyjna wymierzana jest
każdorazowo z uwzględnieniem rodzaju i kategorii obiektu budowlanego
Nieco inne postępowanie prowadzone jest w przypadku prowadzenia
roboacutet budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego w sposoacuteb istotnie
odbiegający od ustaleń i warunkoacutew określonych w pozwoleniu na budowę lub
określony w przepisach Nie mamy woacutewczas do czynienia z samowolą budow-
laną w rozumieniu art 48 lecz z dopuszczeniem się innych nieprawidłowości
ktoacutere w tzw postępowaniu naprawczym należy doprowadzić do stanu zgodne-
go z prawem W takiej sytuacji właściwy organ wstrzymuje postanowieniem
prowadzenie roboacutet budowlanych i orzeka o doprowadzeniu obiektu budowla-
nego do stanu poprzedniego lub nakaz rozbioacuterki229
8 Przystąpienie do użytkowania
Z zasady do użytkowania obiektu budowlanego na ktoacuterego wzniesienie
jest wymagane pozwolenie na budowę można przystąpić po zawiadomieniu
właściwego organu o zakończeniu budowy jeżeli organ ten w terminie czter-
nastu dni od dnia doręczenia zawiadomienia nie zgłosi sprzeciwu w drodze
decyzji230 Jest to tzw milcząca zgoda organu nadzoru budowlanego w sytuacji
gdy nie stwierdzi on aby zgłoszony przez inwestora obiekt budowlany został
wykonany z naruszeniem projektu budowlanego warunkoacutew pozwolenia na
budowę lub przepisoacutew prawa231 Nie ma jednak przeszkoacuted aby w przypadku
braku zastrzeżeń w zakresie wykonania obiektu organ nadzoru powiadomił
pisemnie inwestora o możliwości przystąpienia do użytkowania obiektu nie
czekając na upływ określonego terminu
Stwierdzenie przez właściwy organ nadzoru budowlanego naruszeń
w wykonaniu zgłoszonego przez inwestora obiektu budowlanego umożliwia
temu organowi zgłoszenie sprzeciwu ktoacutery następuje w formie decyzji admini-
stracyjnej
W ściśle określonych przypadkach samo zawiadomienie o przystąpieniu
do użytkowania nie będzie wystarczające a ustawodawca wymaga uzyskania
pozwolenia na użytkowanie Z sytuacją taką mamy do czynienia 1) w przypad-
229 A Plucińska-Filipowicz A Kosicki T Filipowicz Postępowanie naprawcze ndash wybrane zagadnienia cz I Nieruchomości 2014 Nr 7 oraz A Plucińska-Filipowicz A Kosicki T Filipowicz Postępowanie naprawcze ndash wybrane zagadnienia cz II bdquoNieruchomościrdquo 2014 Nr 9 230 Wskazany termin uległ skroacuteceniu z 21dni przepisami ustawy z dnia 20 lutego 2015 r o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektoacuterych innych ustaw Dz U z 2015 r poz 443 231 Por red Z Niewiadomski Prawo budowlane Komentarz 2016el
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
104
kach określonych kategorii obiektu wskazanych w ustawie232 2) jako konse-
kwencja prowadzenia procedury legalizacji samowoli budowlanej oraz
3) w przypadku zamiaru przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego
przed wykonaniem wszystkich roboacutet budowlanych W każdym z tych przypad-
koacutew przed przystąpieniem do użytkowania należy uzyskać ostateczną decyzję
o pozwoleniu na użytkowanie
Inwestor w stosunku do ktoacuterego nałożono obowiązek uzyskania pozwo-
lenia na użytkowanie obiektu budowlanego jest obowiązany zawiadomić
zgodnie z właściwością wynikającą z przepisoacutew szczegoacutelnych organy Pań-
stwowej Inspekcji Sanitarnej oraz Państwowej Straży Pożarnej o zakończeniu
budowy obiektu budowlanego i zamiarze przystąpienia do jego użytkowania
Organy te zajmują stanowisko w sprawie zgodności wykonania obiektu budow-
lanego z projektem budowlanym w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez
nie zawiadomienia o zakończeniu budowy Niezajęcie stanowiska w tym termi-
nie traktuje się jak niezgłoszenie sprzeciwu lub uwag jest to tzw milcząca zgo-
da organu
Ważnym elementem poprzedzającym wydanie decyzji o pozwoleniu na
użytkowanie jest przeprowadzenie obowiązkowej kontroli Powinna ona na-
stąpić w terminie 21 dni od dnia doręczenia wezwania inwestora O terminie
kontroli inwestor powinien zostać zawiadomiony w terminie 7 dni od dnia
doręczenia wezwania tak aby moacutegł w niej uczestniczyć Z kontroli organ nad-
zoru sporządza protokoacuteł ktoacutery powinien być przechowany przez cały okres
istnienia obiektu budowlanego
Podsumowanie
Prawidłowa realizacja procesu budowlanego wymaga spełnienia licz-
nych warunkoacutew wynikających nie tylko z przepisoacutew Prawa budowlanego ale
także szeregu innych ustaw wpływających na ten proces Powyższe utrudnia
właściwe zrozumienie i stosowanie tych regulacji Stan ten dodatkowo kompli-
kuje znaczna liczba zmian w obszarze tego prawa
Celem ostatnich zmian Prawa budowlanego było uproszczenie procesu
budowlanego oraz wyeliminowanie pojawiających się wątpliwości Cel ten
w przypadku wielu rozwiązań został osiągnięty co należy ocenić pozytywnie
232 Określenie kategorii obiektu budowlanego następuje w pozwoleniu na budowę co wyklucza dowolność przy określeniu obowiązkoacutew inwestora związanych ze sposobem zakończenia procesu budowlanego Inwestor już od początku realizacji inwestycji wie w jaki sposoacuteb będzie obowiązany ją zakończyć
Joanna Smarż
105
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane Dz U z 2017 r poz 1332
Ustawa z dnia z dnia 15 grudnia 2000 r o samorządach zawodowych
architektoacutew oraz inżynieroacutew budownictwa Dz U z 2016 r poz 1725
Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz
niektoacuterych innych ustaw Dz U z 2015 r poz 443
Ustawa z dnia 16 grudnia 2016 r o zmianie niektoacuterych ustaw w celu poprawy
otoczenia prawnego przedsiębiorcoacutew Dz U poz 2255
Ustawa z 21 marca 1985 r o drogach publicznych DzU z 2016 poz 1440
Ustawa z dnia 9 maja 2014 r o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektoacuterych
zawodoacutew regulowanych Dz U z 2014 r poz 768
Rozporządzenie Rady Ministroacutew z 1 czerwca 2004 r w sprawie określenia wa-
runkoacutew udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego DzU z 2016 poz
1264
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r w sprawie
warunkoacutew technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie Dz U z 2015 r poz 1422
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16
sierpnia 1999 r w sprawie warunkoacutew technicznych użytkowania budynkoacutew
mieszkalnych Dz U Nr 74 poz 836 ze zm
Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 25 listopada 2010 r w sprawie
obiektoacutew i roboacutet budowlanych w sprawach ktoacuterych organem pierwszej
instancji jest wojewoda DzU Nr 235 poz 1539
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 24 sierpnia
2016r w sprawie wzoroacutew wniosku o pozwolenie na budowę lub rozbioacuterkę
zgłoszenia budowy i przebudowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego
oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele
budowlane oraz decyzji o pozwoleniu na budowę lub rozbioacuterkę DzU z 2016
r poz 1493
Orzecznictwo
Wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2002 r II SAKa 50801 Legalis nr 99207
Wyrok NSA z dnia 16 września 2011 r II OSK 136610 Legalis nr 819811
Wyrok NSA z dnia 11 września 2012 r II OSK 22411 Legalis nr 780008
Wyrok WSA z dnia 1 sierpnia 2013 r II SAOl 43213 Legalis nr 755381
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku - I Wydział Cywilny z dnia 16 grudnia
2014 r I ACa 63914 Legalis nr 1186572
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
106
Wyrok WSA z dnia 9 lipca 2015 r II SAWr 35815 Legalis nr 1390753
Wyrok WSA z dnia 6 kwietnia 2016 r II SALu 95915 Legalis nr 1477204
Wyrok WSA z dnia 30 czerwca 2016 r II SAOp 12416 Legalis nr 1483890
Wyrok WSA z dnia 13 lipca 2016 r II SAGl 9516 Legalis nr 1541456
Wyrok WSA z dnia 2 sierpnia 2016 r II SAOp 25916 Legalis nr 1558116
Wyrok NSA z dnia 17 listopada 2016 r II OSK 33615 Legalis nr 1554672
Wyrok WSA z dnia 8 września 2016 r II SARz 168015 Legalis nr 1545721
Wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2016 r II GSK 122415 Legalis nr 1554911
Wyrok WSA z dnia 11 stycznia 2017 r II SAŁd 49016 Legalis nr 1567628
Wyrok NSA dnia 13 stycznia 2017 r II OSK 100515 Legalis nr 1575599
Wyrok WSA z dnia 13 stycznia 2017 r II SAŁd 79416 Legalis nr 1568460
Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2017 r II OSK 268115 Legalis nr 1605448
Wyrok WSA z dnia 20 kwietnia 2017 r II SABOp 6317 Legalis nr 1600903
Literatura
Grabowska-Toś A Sobol M Dysponowanie nieruchomością na cele budowlane ndash
glosa ndash II OPS 210 Nieruchomości 2011 Nr 10
Kosicki A Kara za nieterminowe wydanie pozwolenia na budowę
bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 3
Kuźma G Tymiec R Prawo budowlane Komentarz 2017el
Legat A Stwierdzenie wygaśnięcia pozwolenia na budowę bdquoNieruchomościrdquo
2010 Nr 9
Niewiadomski Z Asman T Dessoulavy-Śliwiński J Janiszewska-Kuropatwa
E Plucińska-Filipowicz A Siegień J Prawo budowlane Komentarz 2016el
Niewiadomski Z Prawo budowlane Komentarz 2016el
Plucińska-Filipowicz A Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu jako dokument wymagany do legalizacji samowoli budowlanej - orzecz-
nictwo NSA bdquoNieruchomościrdquo 2008 Nr 6
Plucińska-Filipowicz A Strona w sprawie sprzeciwu do zgłoszenia budowy
bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 1
Plucińska-Filipowicz A Kara za zwłokę w wydaniu pozwolenia na budowę
bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 3
Plucińska-Filipowicz A Kosicki A Filipowicz T Postępowanie naprawcze ndash
wybrane zagadnienia cz I bdquoNieruchomościrdquo 2014 Nr 7
Plucińska-Filipowicz A Kosicki A Filipowicz T Postępowanie naprawcze ndash
wybrane zagadnienia cz II bdquoNieruchomościrdquo 2014 Nr 9
Plucińska-Filipowicz A Strona w sprawie o pozwolenie na budowę (art 28 ust 2
PrBudU) bdquoNieruchomościrdquo 2015 Nr 8
Joanna Smarż
107
Plucińska-Filipowicz A Filipowicz T Kosicki A Budowa przy granicy sąsiada
bdquoNieruchomościrdquo 2017 Nr 6
Smarż J Pozwolenie na budowę jako wyraz troski o dobro wspoacutelne (w) K Ku-
łak-Krzysiak J Parchomiuk Służąc dobru wspoacutelnemu Lublin 2016
Smarż J Pozwolenie na budowę versus zgłoszenie z projektemrdquo w świetle obo-
wiązujących przepisoacutew (w) J Smarż (red) Nieruchomości ndash aktualne proble-
my prawne Radom 2016
Smarż J Korzyści i zagrożenia wynikające z realizacji inwestycji na podstawie
zgłoszenia z projektem bdquoBudownictwo i Prawordquo 2016 nr 3 s 6-8
Smarż J Wymoacuteg ostatecznościrdquo decyzji o pozwoleniu na budowę w świetle
obowiązujących regulacji prawnych i orzecznictwa bdquoBudownictwo i Prawordquo
2017 nr 3 s 3-6
Woliński J Wykazanie prawa do dysponowania nieruchomością na cele
budowlane bdquoNieruchomościrdquo 2013 Nr 4
Wszołek J Deszczka E Decyzja o zmianie pozwolenia na budowę ndash charakter
prawny i wybrane zagadnienia praktyczne MOP 2016 Nr 1
108
mgr Paweł Śwital233
Dostęp do informacji publicznej
Access to public information
Streszczenie
Celem opracowania jest przedstawienie prawa dostępu do informacji
publicznej Autor przedstawia definicję informacji co zakłada jawność administra-
cji prawo dostępu do informacji prawne podstawy dostępu do informacji publicz-
nej dostęp do informacji na gruncie prawa samorządu terytorialnego oraz dostęp do
informacji o osobach sprawujących funkcje publiczne W pracy zostaje wykorzysta-
na metoda dogmatyczno ndash prawna oraz metoda funkcjonalizmu prawniczego
Słowa kluczowe
informacja informacja publiczna jawność administracji
Summary
The aim of the study is to present the right of access to public information
The author presents the definition of information which implies disclosure of the
administration the right of access to information the legal basis for access to pub-
lic information access to information under the law of local self-government and
access to information on persons exercising public functions The work is based on
the dogmatic and legal method and the method of legal functionalism
Keywords
information public information transparency of administration
1 Definicja informacji
Dostęp do informacji publicznej stanowi jedną z podstawowych zasad
wspoacutełczesnej demokracji i społeczeństwa obywatelskiego234
Informacja to pojęcie
złożone ktoacutere nie posiada jednej powszechnie obowiązującej definicji235
P Fajgiel-
233 Asystent Katedra Prawa Zakład Prawa Publicznego Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu 234 T R Aleksandrowicz Komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej Warszawa 2002 s 7 235 Tak min P Fajgielski Informacja w administracji publicznej Prawne aspekty gromadzenia udostępniania i ochrony Wrocław 2007 s 13 J Janowski Informatyka
Dostęp do informacji publicznej
109
ski przyjął definicję zgodnie z ktoacuterą informacja w administracji publicznej jest
bdquowiedzą odnoszącą się do podmiotoacutew przedmiotoacutew działań faktoacutew czy stanoacutew
ktoacutera stanowi istotny czynnik umożliwiający działania organoacutew administracji pu-
blicznej lub efekt tych działańrdquo236
J Janowski zwraca uwagę na następujące możli-
we podejścia do definiowania informacji bdquoPo pierwsze będzie to podejście intuicyj-
ne ktoacutere polega na posługiwaniu się terminem informacja bez wskazywania na
jakąkolwiek jej definicję czy interpretację Po drugie podejście systemowe według
ktoacuterego termin informacja używany jest po jego wcześniejszym zdefiniowaniu
w określonej konwencji i po dostosowaniu do potrzeb danej dziedziny czy sytuacji
Po trzecie opisowe posługiwanie się terminem informacja podanie jej cech własno-
ści itd ale bez jej systematycznego definiowaniardquo237
G Szpor pisze o możliwości
interdyscyplinarnego ujęcia informacji zgodnie z ktoacuterym informacja jest przenoszo-
nym dobrem materialnym zmniejszającym niepewność238
K Celarek pisze że
bdquoinformacja jest surowcem i dobrem gospodarczym jest jednocześnie podstawą
wiedzy i dobrem kulturowym jest jednak roacutewnież czynnikiem władzy a zatem
narzędziem planowaniardquo239
Administracja publiczna w toku swojego działania posługuje się roacuteżnymi
rodzajami informacji I Lipowicz wyroacuteżnia następujące zasoby informacyjne admi-
nistracji stały zasoacuteb informacji dotyczący obywatela nieruchomości infrastruktury
danego terenu informacje ktoacutere dostarczają strony (świadkowie) w toku postępo-
wania administracyjnego i ktoacutere są wykorzystywane przez administrację w procesie
decyzyjnym informacje ktoacutere gromadzi organ celem wydania rozstrzygnięcia takie
jak ekspertyzy oględziny czy opinie informacje dotyczące podjętych już przez
administrację decyzji a także rozstrzygnięć podjętych przez inne organy na przy-
kład sądy informacje dotyczące aktoacutew normatywnych i polityki administracyjnej
informacje normatywnerdquo240
prawnicza Warszawa 2011 s 19 W Taras Informowanie obywateli przez administrację Warszawa 1992 s 8 236 P Fajgielski Informacja w administracjihellip op cit s 14-15 237 J Janowski Informatyka prawnicza opcit s 29 238 G Szpor Pojęcie informacji a zakres ochrony danych (w) P Fajgielski (red) Ochrona danych osobowych z perspektywy dziesięciolecia Lublin 2008 s 17 239 K Celarek Prawo informacyjne Problem badawczy teorii prawa administracyjnego Warszawa 2013 s 104 240 I Lipowicz Zagadnienia prawne obiegu informacji (w) G Szpor (red) Informacja i informatyka w administracji publicznej Katowice 1993 s 17
Paweł Śwital
110
2 Jawność administracji publicznej
Jawność ndash jako zasada działania władzy publicznej w tym administracji
publicznej w demokratycznym państwie ndash może być uznawana za wzorzec działa-
nia tej władzy ktoacutery ulega przekształceniom wraz ze zmianami występującymi
w życiu społecznym241
Działalność władz publicznych stanowi naturalny przedmiot
zainteresowania społeczeństwa Zainteresowanie to jeśli tylko zagwarantowana jest
możliwość uzyskania informacji publicznej przyczynia się do powstania wiedzy
ktoacutera w realiach państwa demokratycznego powinna mieć przełożenie min na
decyzje polityczne obywateli wyrażane w wyborach czy referendach Bez względu
jednak na cel pozyskania wiedzy czy faktyczne jej poacuteźniejsze wykorzystanie stwier-
dzić należy że dążenie do uzyskania wiedzy o działalności władzy silnie wiąże się
z człowieczeństwem i jest uzasadnione bdquopotrzebą realizacji innych praw wynikają-
cych z natury ludzkiejrdquo242
Jak zauważa J Supernat bdquoadministracja publiczna dyspo-
nuje ogromną ilością informacji posiadając nawet w niektoacuterych dziedzinach życia
społecznego monopol na informacje Dzięki temu możliwe jest wykorzystywanie
informacji przez administracje celem oddziaływania na jej otoczenie oraz w celu
realizacji zadań publicznychrdquo243
3 Prawo do informacji publicznej
Prawo do informacji publicznej ma charakter fundamentalny zyskało w tej
sytuacji ochronę zaroacutewno prawa międzynarodowego jak i prawa krajowego244
Samo określenie prawa do informacji bez odwoływania się do konkretnych aktoacutew
normatywnych może nasuwać pewne wątpliwości W literaturze określa się je bdquojako
prawo do poszukiwania domagania się otrzymywania i rozpowszechniania infor-
macji do informowania i bycia informowanymrdquo245
M Bernaczyk podkreśla z kolei
241 A Piskorz ndash Ryń Pojęcie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego w świetle dyrektywy 200398WE bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4 s 34 242 M Bernaczyk Prawo do informacji publicznej w Polsce i na świecie Warszawa 2014 s 136 243 J Supernat Informacyjne instrumenty działania administracji publicznej (w) J Łukasiewicz (red) Nauka administracji wobec wyzwań wspoacutełczesnego państwa prawa Międzynarodowa Konferencja Naukowa Cisna 2-4 czerwca 2002 r Rzeszoacutew 2002 s 487 244 I Kamińska M Rozbicka ndash Ostrowska Ustawa o dostępie do informacji publicznej Komentarz Warszawa 2016 s 17 245 T Goacuterzyńska Geneza i rozwoacutej prawa do informacji E Pierzchała M Woźniak (red) Dostęp do informacji publicznej w Polsce i w Europie wybrane zagadnienia prawne Opole 2010 s 13
Dostęp do informacji publicznej
111
że prawo do informacji bdquoobejmuje uprawnienie do zaznajomienia się i skorzystania
z pierwotnego źroacutedła utrwalającego przebieg wydarzeńrdquo246
Jest ono także prawem podstawowym Unii Europejskiej W prawie unijnym
prawo do informacji w znaczeniu bdquowolności poszukiwania otrzymywania i przeka-
zywania informacji i ideirdquo obejmuje zaroacutewno dostęp do dokumentoacutew organoacutew Unii
jak i pewne minimum standardoacutew w zakresie korzystania z informacji publicznych
w państwach członkowskich Prawa te wynikają z art 15 ust 3 Traktatu o funkcjo-
nowaniu Unii Europejskiej247
ktoacuterego postanowienia rozwija Rozporządzenie (WE)
nr 10492001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r w sprawie
publicznego dostępu do dokumentoacutew Parlamentu Europejskiego Rady i Komisji
oraz Dyrektywa 200398WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada
2003 r w sprawie ponownego wykorzystania informacji sektora publicznego
Prawo do informacji stało się jednym z praw człowieka przyjętym przez
wspoacutelnotę międzynarodową248
Zaliczenie prawa do informacji publicznej za jedno
z praw człowieka ma istotne znaczenie dla ukształtowania normatywnych ram reali-
zacji tego prawa w poszczegoacutelnych państwach Ma to swoje przełożenie tak na for-
mę aktu w ktoacuterym gwarantowane jest prawo do informacji publicznej jak i na treść
regulacji a wreszcie uwzględniane jest roacutewnież na etapie realizacji tego prawa
np w orzecznictwie sądowym Konsekwencją przyjęcia że prawo do informacji jest
prawem o szczegoacutelnej randze wynikającej z zakwalifikowania go do kręgu praw
człowieka jest dążenie do jego konstytucjonalizacji249
Prawo do informacji stanowi
instrument urzeczywistniania szeroko pojętej jawności ktoacutera bdquojest często lekcewa-
żona jako środek ktoacutery uśmierza lub łagodzi niepokoje powodowane niedostępno-
ścią nieznajomością rzeczy niosąc ze sobą bdquoogromne znaczenie psychologiczne
i socjologiczne250
246 M Bernaczyk Prawo do informacji publicznej hellip op cit s 33 247 Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej Dz U 2004 Nr 90 poz 864 ze zm 248 M Jaśkowska Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego Toruń 2002 s 7 249 R Chruściak Konstytucjonalizacja prawa do informacji publicznej ndash uwagi na tle art 61 Konstytucji RP E Gdulewicz W Orłowski S Patyra(red) 25 lat transformacji ustrojowej w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej Warszawa 2015 s 327-340 250 T Goacuterzyńska Kilka słoacutew o prawie do informacji i zasadzie jawności (w) A Łopatka A Wroacutebel S Kiewlicz (red) Państwo prawa Administracja Sądownictwo Prace dedykowane Prof dr hab Januszowi Łetowskiemu w 60 rocznicę urodzin Warszawa 1999 s 116-117
Paweł Śwital
112
4 Prawne podstawy dostępu do informacji publicznej
Reguły i procedury realizacji dostępu do informacji publicznej określa Kon-
stytucja oraz ustawa z 6 września 2001 r o dostępie do informacji publicznej251
Zakres podmiotowy i przedmiotowy pojęcia bdquoinformacja publiczna określiła Kon-
stytucja w art 61 ust 1 i ust 2 wskazując zarazem warunki dopuszczalnych ograni-
czeń (w art 61 ust 3) Rekonstruując pojęcie informacji publicznej na podstawie art
61 ust 1 Konstytucji należy posługiwać się przede wszystkim kryterium podmio-
towym uznając że jest nim działalność organoacutew władzy publicznej oraz innych
osoacuteb pełniących funkcje publiczne Należy jednak zgodzić się z poglądami tych
przedstawicieli doktryny ktoacuterzy uważają że bdquow art 61 ust 1 Konstytucji określony
został także zakres przedmiotowy pojęcia informacji publicznej Przedmiotem in-
formacji publicznej w przypadku organoacutew władzy publicznej i osoacuteb pełniących
funkcje publiczne jest ich działalność Zwraca się roacutewnież uwagę że związek
przedmiotu informacji ze sprawowaniem funkcji publicznej powinien być wyraźny
i rzeczywisty choć nie musi być bezpośredni252
M Jaśkowska stanęła na stanowi-
sku zgodnie z ktoacuterym bdquopojęcie informacji publicznej nie może być [] rozpatrywa-
ne wyłącznie na tle art 1 ustawy bez uwzględnienia treści art 61 Konstytucji
Zastosowana wykładnia językowa mogłaby bowiem prowadzić do zbyt wąskiego
rozumienia tego terminu Powodowałoby to że jako informację publiczną traktowa-
no by każdą wiadomość odnoszoną do sprawy publicznej czyli sprawy dotyczącej
pewnej zbiorowości Nie obejmowano by więc tym pojęciem informacji odnoszącej
się do spraw indywidualnych rozstrzyganych przykładowo decyzją administracyjną
chyba że wystąpiłyby elementy publiczne w kręgu stron postępowania253
Ustawa z 6 września 2001 r o dostępie do informacji publicznej (dalej
udip) poszerza zakres tego prawa pod względem podmiotowym (podmioty
uprawnione do otrzymania oraz zobowiązane do udzielenia informacji) i przedmio-
towym (zakres informacji podlegających udostępnieniu) lecz nie jest wolna od wad
Jej słabością jest nadużywanie pojęć niedookreślonych trudnych do jednoznacznej
wykładni Pozytywem jest zaś określenie prawa do informacji jako roszczenia do
władz i podmiotoacutew wykonujących zadania publiczne o udostępnienie informacji
Ustawa koncentruje się na technicznych sposobach i procedurze udostępniania
informacji publicznej (aspekt formalny jawności życia publicznego) nie wprowadza
jednak rozwiązań zapewniających przejrzystość i zrozumiałość udzielanej informa-
251 Ustawa z dnia 6 lipca 2001 r o dostępie do informacji publicznej tj Dz U 2016 poz 1764 ze zm dalej jako udip 252 K Karsznicki Kryteria dostępu do informacji publicznej bdquoProkuratura i Prawordquo 2015 nr 12 s 112-113 253 M Jaśkowska Dostęp do informacji w świetle orzecznictwa op cit s 26-27
Dostęp do informacji publicznej
113
cji (aspekt materialny jawności)254
Należy podkreślić iż przepisy udip nie mogą
stanowić podstawy do uzyskania informacji wyłącznie dla realizacji prywatnych
jednostkowych interesoacutew ktoacutere nie służą jednocześnie interesowi społecznemu255
Ocena czy określona informacja stanowi informację publiczną w rozumieniu przepi-
soacutew udip nie może być odmienna w zależności od tego kto ubiega się o jej udo-
stępnienie256
Udostępnieniu podlega informacja publiczna w szczegoacutelności o
1) polityce wewnętrznej i zagranicznej w tym o a) zamierzeniach działań władzy
ustawodawczej oraz wykonawczej b) projektowaniu aktoacutew normatywnych
c) programach w zakresie realizacji zadań publicznych sposobie ich realizacji
wykonywaniu i skutkach realizacji tych zadań
2) podmiotach o ktoacuterych mowa w art 4 ust 1 w tym o a) statusie prawnym lub
formie prawnej b) organizacji c) przedmiocie działalności i kompetencjach
d) organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach
e) strukturze własnościowej podmiotoacutew o ktoacuterych mowa w art 4 ust 1 pkt 3-5
f) majątku ktoacuterym dysponują
3) zasadach funkcjonowania podmiotoacutew o ktoacuterych mowa w art 4 ust 1 w tym
o a) trybie działania władz publicznych i ich jednostek organizacyjnych b) trybie
działania państwowych osoacuteb prawnych i osoacuteb prawnych samorządu terytorialnego
w zakresie wykonywania zadań publicznych i ich działalności w ramach gospodarki
budżetowej i pozabudżetowej c) sposobach stanowienia aktoacutew publicznoprawnych
d) sposobach przyjmowania i załatwiania spraw e) stanie przyjmowanych spraw
kolejności ich załatwiania lub rozstrzygania f) prowadzonych rejestrach ewiden-
cjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawar-
tych g) naborze kandydatoacutew do zatrudnienia na wolne stanowiska w zakresie
określonym w przepisach odrębnych
4) danych publicznych w tym a) treść i postać dokumentoacutew urzędowych
w szczegoacutelności ndash treść aktoacutew administracyjnych i innych rozstrzygnięć ndash
dokumentacja przebiegu i efektoacutew kontroli oraz wystąpienia stanowiska wnioski
i opinie podmiotoacutew ją przeprowadzającychndash treść orzeczeń sądoacutew powszechnych
Sądu Najwyższego sądoacutew administracyjnych sądoacutew wojskowych Trybunału Kon-
stytucyjnego i Trybunału Stanu b) stanowiska w sprawach publicznych zajęte przez
organy władzy publicznej i przez funkcjonariuszy publicznych w rozumieniu przepi-
soacutew Kodeksu karnego c) treść innych wystąpień i ocen dokonywanych przez orga-
254 S Czarnow Prawo do informacji publicznej w Polsce a wymogi prawa europejskiego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2007 nr 4 s 23 255 Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2013 r II SABLu 12513 LEX nr 1326087 256 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 4 lipca 2014 r I OSK 282213 CBOSA
Paweł Śwital
114
ny władzy publicznej d) informacja o stanie państwa samorządoacutew i ich jednostek
organizacyjnych
5) majątku publicznym w tym o a) majątku Skarbu Państwa i państwowych osoacuteb
prawnych b) innych prawach majątkowych przysługujących państwu i jego dłu-
gach c) majątku jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządoacutew zawodo-
wych i gospodarczych oraz majątku osoacuteb prawnych samorządu terytorialnego
a także kas chorych d) majątku podmiotoacutew o ktoacuterych mowa w art 4 ust 1 pkt 5
pochodzącym z zadysponowania majątkiem o ktoacuterym mowa w lit a-c oraz pożyt-
kach z tego majątku i jego obciążeniach e) dochodach i stratach spoacutełek handlo-
wych w ktoacuterych podmioty o ktoacuterych mowa w lit a-c mają pozycję dominującą
w rozumieniu przepisoacutew Kodeksu spoacutełek handlowych oraz dysponowaniu tymi
dochodami i sposobie pokrywania strat f) długu publicznym g) pomocy publicz-
nej h) ciężarach publicznych
W ustawie o dostępie do informacji publicznej nie ustalono zamkniętego ka-
talogu informacji publicznej gdyż ustawodawca chciał aby społeczeństwo miało
instrument do jak najszerszej kontroli instytucji publicznych Taki instrument aby
był sprawny powinien obejmować jak największą liczbę stanoacutew faktycznych Licz-
ba ta nie może być ograniczona ponieważ dynamiczny charakter stosunkoacutew spo-
łeczno-gospodarczych tworzy nowe sytuacje w ktoacuterych pojawia się aktywność
podmiotoacutew publicznych Ta aktywność w państwie demokratycznym powinna być
poddana kontroli społecznej za pośrednictwem narzędzia jakim jest prawo dostępu
do informacji publicznej Dlatego też art 6 ust 1 udip nie ma charakteru
zamkniętego a wyliczenie stanoacutew faktycznych w nim zawartych należy traktować
tylko jako pewnego rodzaju kierunki poszukiwań257
Prawo do informacji nie może być stosowane do realizacji celoacutew ktoacutere nie
wynikają ani z Konstytucji RP ani z ustawy o dostępie do informacji publicznej
a zatem do osiągnięcia celu innego niż dbałość o dobro publiczne jakim jest prawo
do przejrzystego państwa jego struktur przestrzeganie prawa przez podmioty życia
publicznego jawność administracji i innych organoacutew Oznacza to że prawo do in-
formacji publicznej a w szczegoacutelności procesowe instrumenty jej pozyskiwania
mają służyć uniwersalnemu dobru powszechnemu związanemu z funkcjonowaniem
struktur państwowych i publicznych Celem prawa do informacji publicznej nie jest
więc zaspokajanie indywidualnych (prywatnych) potrzeb w postaci pozyskiwania
informacji wprawdzie publicznych lecz przeznaczonych do celoacutew handlowych
257 P Szustakiewicz Problemy dostępu do informacji publicznej na tle orzecznictwa sądoacutew administracyjnych bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4 s 58-60
Dostęp do informacji publicznej
115
edukacyjnych zawodowych itp Takie informacje mogą być uzyskiwane na zasa-
dach przyjętych dla danego rodzaju stosunkoacutew258
Informacja publiczna odnosi się do sfery faktoacutew ktoacutere to pojęcie należy ro-
zumieć szeroko Analiza art 6 udip wykazuje że wnioskiem w świetle tej ustawy
może być objęte pytanie o określone fakty lub o stan określonych zjawisk Faktem
jest każda czynność i każde zachowanie organu wykonującego zadania publiczne
podjęte w zakresie wykonywania takiego zadania259
O charakterze informacji pu-
blicznej nie decyduje cel dla ktoacuterego zgłoszono żądanie jej udostępnienia a treść
informacji Istotne jest bowiem to aby była to informacja o sprawach publicz-
nych260
Zakres przedmiotowy żądanej informacji kształtuje wnioskodawca Nato-
miast nie jest rolą podmiotu obowiązanego ustalanie czy udzielona informacja
publiczna jest zadawalająca dla wnioskodawcy261
Prawo do informacji i ściśle związana z nim szeroko rozumiana zasada jaw-
ności życia publicznego jest istotnym elementem życia społecznego Działanie
organoacutew władzy publicznej w sposoacuteb transparentny przejrzysty jawny nie jest już
traktowane w kategorii deklaracji ale jest rozumiane jako powinność ktoacutera w coraz
większym zakresie jest egzekwowana przez obywateli262
Jest ono ważnym elemen-
tem życia publicznego i kontroli opinii publicznej nad działalnością organoacutew
i władz Jest ono nierozerwalnie związane z zasadą jawności życia publicznego
Obywatele korzystający z przysługującego im prawa wyborczego mogą być bowiem
niejednokrotnie zainteresowani działaniami podejmowanymi przez wybrane organy
ale także i uzyskiwanymi w tym zakresie rezultatami podejmowanych działań263
5 Dostęp do informacji na gruncie prawa samorządu terytorialnego
Wskazane wyżej unormowania znalazły swoje odzwierciedlenie roacutewnież
w przepisach ustawy o samorządzie gminnym Regulacja zawarta w art 11b ust 1
tej ustawy wskazuje bowiem iż działalność organoacutew gminy jest jawna a ogranicze-
258 J Drachal Prawo do informacji publicznej w świetle wykładni funkcjonalnej (w) J Goacuteral R Hauser J Trzciński (red) Sądownictwo administracyjne gwarantem wolności i praw obywatelskich 1980ndash2005 Warszawa 2005 s 147ndash149 259 Wyrok WSA w Krakowie z dnia 31 października 2012 r II SAKr 119212 LEX nr 1234311 260 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2014 r II SABWa 63713 LEX nr 1471464 261 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2015 r II SABWa50214 LEX nr 1751251 262 D Fleszer Zakres jawności działania organoacutew stanowiących jednostek samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2010 nr 4 s 33 263 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2012 r II SAWa 152712 LEX nr 1249113
Paweł Śwital
116
nia tej jawności mogą wynikać wyłącznie z ustaw264
Prawo obywateli do uzyskiwa-
nia informacji jako jeden z aspektoacutew realizacji zasady jawności zostało natomiast
wymienione w ustępie 2 wspomnianego artykułu Dotyczy ono wszelkiej działalno-
ści organoacutew gminy i jest skorelowane z istniejącym po stronie organoacutew gminy obo-
wiązkiem udzielenia informacji na zasadach określonych w ustawach265
Zagwarantowanie dostępu do informacji publicznej ma wartość samoistną
a jednocześnie jest powszechnie postrzegane jako środek i niezbędny instrument
ktoacutery pozwala korzystać z wielu konstytucyjnych wolności i praw Formalnie za-
gwarantowany oraz faktyczny (rzeczywisty) dostęp do informacji publicznej umoż-
liwia obywatelom podejmowanie racjonalnych decyzji w sprawach własnych (doty-
czących indywidualnych interesoacutew) oraz w sprawach publicznych a także pozwala
na świadome uczestniczenie w kierowaniu sprawami publicznymi i na sprawowanie
kontroli społecznej Sposoacuteb realizacji prawa do informacji jest wspoacutełcześnie trakto-
wany jako miernik demokracji i praworządności266
Zgodnie z postanowieniami ustaw ustrojowych członkowie wspoacutelnoty sa-
morządowej uczestniczą w zarządzaniu powierzonymi sprawami publicznymi bądź
bezpośrednio bądź za pośrednictwem ustawowo określonych organoacutew Decydująca
większość tych spraw jest realizowana przez organy zatem istotna z punktu widze-
nia interesoacutew wspoacutelnoty i jej poszczegoacutelnych członkoacutew staje się wykonywana przez
nich kontrola społeczna nad działalnością reprezentujących ich organoacutew Ma temu
służyć szeroko pojmowana zasada jawności (przejrzystości) działań administracji
publicznej267
Jawność działania organoacutew gminy obejmuje w szczegoacutelności prawo
obywateli do uzyskiwania informacji wstępu na sesje rady gminy i posiedzenia jej
komisji a także dostępu do dokumentoacutew wynikających z wykonywania zadań pu-
blicznych w tym protokołoacutew posiedzeń organoacutew gminy i komisji rady gminy Za-
sady dostępu do dokumentoacutew i korzystania z nich określa statut gminy268
Według
art 11b ust 3 usg rada upoważniona jest do określenia w statucie gminy zasad
dostępu do dokumentoacutew i korzystania z nich Pojęcie bdquozasad dostępu i korzystania
z dokumentoacutewrdquo ktoacuterym posługuje się przepis jest określeniem węższym niż ogoacutelne
pojęcie bdquoprawa do uzyskiwania informacji publicznejrdquo Przez zasady należy rozu-
264 Zaznaczyć przy tym należy iż zakres i warunki dopuszczalnych ograniczeń prawa do informacji określił sam ustrojodawca w przepisie art 61 ust 2 Konstytucji wskazując że ograniczenia mogą nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osoacuteb i podmiotoacutew gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa 265 Tak A Szewc (w) G Jyż Z Pławecki A Szewc Ustawa hellip LEX 2012 266 E Olejniczak-Szałowska Ustawowe podstawy prawa obywatela do informacji o dzia-łalności organoacutew samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 1995 nr 4 s 4 267 A Obrzut Prawo do informacji publicznej Wybrane zagadnienia (w) S Dolata (red) Problemy prawne w działalności samorządu terytorialnego Opole 2002 s 204 268 Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 sierpnia 2014 r II SABŁd 6914 LEX nr 1502653
Dostęp do informacji publicznej
117
mieć dyrektywy proceduralne ktoacutere mają wyłącznie charakter techniczno-
organizacyjny W zakresie ustawowego upoważnienia dla rady gminy nie mieści się
natomiast prawo ograniczenia ustawowej zasady jawności działania organoacutew samo-
rządu terytorialnego ani też rozstrzygania o zakresie informacji podlegających udo-
stępnieniu269
Zasada jawności stanowi realizację zasady zwierzchnictwa narodu gdzie
rola obywatela nie kończy się z chwilą zakończenia określonych wyboroacutew i wyło-
nienia organoacutew pochodzących z tych wyboroacutew Obywatel bowiem ma prawo intere-
sować się efektem wyboroacutew a więc działaniami podejmowanymi przez wybrane
organy Prawo do informacji obejmuje zasadniczo dostęp do dokumentoacutew wstęp na
posiedzenia organoacutew kolegialnych z prawem rejestracji dźwięku lub innego zapisu
prowadzonych obrad270
Prawo to obejmuje roacutewnież uzyskiwanie informacji o dzia-
łalności organoacutew samorządu gospodarczego i zawodowego a także innych osoacuteb
i jednostek organizacyjnych w zakresie w jakim wykonują one zadania władzy
publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa
Prawo do uzyskiwania informacji oznacza dostęp do dokumentoacutew oraz wstęp na
posiedzenia kolegialnych organoacutew władzy publicznej pochodzących z powszech-
nych wyboroacutew z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu271
Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentoacutew odno-
szących się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem admi-
nistracji publicznej związanych z nimi bądź w jakikolwiek sposoacuteb dotyczących ich
i są nimi zaroacutewno treść dokumentoacutew bezpośrednio przez nie wytworzonych jak i te
ktoacuterych używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań nawet jeżeli nie
pochodzą wprost od nich Niezależnie od powyższego aby konkretna informacja
posiadała walor informacji publicznej to musi się odnosić do sfery faktoacutew Rzeczą
oczywistą natomiast jest że taka forma informacji publicznej może być udostępnio-
na po uwzględnieniu ograniczeń wynikających z treści art 5 udip272
Za informację publiczną należy uznać każdą wiadomość wytworzoną przez
szeroko rozumiane władze publiczne a także inne podmioty sprawujące funkcje
publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań publicznych i gospodarowania
mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa Charakter informacji publicz-
nej mają roacutewnież informacje niewytworzone przez wskazane podmioty lecz do nich
się odnoszące Informację publiczną stanowi więc treść wszelkiego rodzaju doku-
269 Wyrok WSA w Lublinie z dnia 5 lutego 2015 r III SALu 64714 LEX nr 1751262 270 L Bielecki J Stelmasiak Zakres jawności działania organoacutew powiatu (w) B Dolnicki (red) Jawność w samorządzie terytorialnym Warszawa 2015 s 44ndash45 271 E Olejniczak-Szałowska Problem statutowej regulacji zasad dostępu do dokumentoacutew w jednostkach samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2011 nr 6 s 5 272 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 marca 2014 r VIII SAWa 98713 LEX nr 1466198
Paweł Śwital
118
mentoacutew nie tylko bezpośrednio zredagowanych i wytworzonych przez wskazany
podmiot Przymiot taki posiada także treść dokumentoacutew ktoacuterych podmiot używa do
zrealizowania powierzonych mu prawem zadań Bez znaczenia przy tym jest w jaki
sposoacuteb dokumenty znalazły się w posiadaniu adresata wniosku oraz to czy znajdują
się one w posiadaniu także innego podmiotu Ważne jedynie jest to by dokumenty
takie służyły realizowaniu zadań publicznych przez tego adresata wniosku i odnosiły
się do niego bezpośrednio273
Termin bdquozadania publicznerdquo jakim posługuje się ustawodawca w treści art
4 ust 1 pkt 5 udip jest pojęciem szerszym od terminu bdquozadań władzy publicznejrdquo
(art 61 Konstytucji RP) Pojęcie bdquozadanie publicznerdquo użyte w art 4 udip ndash w od-
roacuteżnieniu od pojęcia bdquozadanie władzy publicznejrdquo użytego w art 61 Konstytucji RP
ndash ignoruje element podmiotowy i oznacza że zadania publiczne mogą być wykony-
wane przez roacuteżne podmioty niebędące organami władzy i bez konieczności przeka-
zywania tych zadań Tak rozumiane bdquozadanie publicznerdquo cechuje powszechność
i użyteczność dla ogoacutełu a także sprzyjanie osiąganiu celoacutew określonych w Konsty-
tucji lub ustawie Powyższa wykładnia pojęcia bdquozadanie publicznerdquo jest szczegoacutelnie
istotna w sytuacjach gdy ustawodawca nie dokonuje wprost w języku prawnym
kwalifikacji działalności danego podmiotu poprzez objęcie jej zakresem pojęcia
bdquozadanie publicznerdquo Nie powinno tym bardziej budzić wątpliwości że określona
działalność spełnia powyższe cechy realizacji zadań publicznych wtedy gdy jest
przez ustawodawcę wprost w ten sposoacuteb kwalifikowana274
Jeżeli zadania danego podmiotu mają na celu zaspokojenie powszechnych
potrzeb obywateli i są istotne z punktu widzenia celoacutew państwa to niepodobna od-
moacutewić im przymiotu zadań publicznych w rozumieniu udip275
6 Dostęp do informacji o osobach pełniących funkcje publiczne
Pojęcie bdquoosoby pełniącej funkcje publicznerdquo jest szeroko rozumiane
W ustawie o dostępie do informacji nie została zamieszczona definicja osoacuteb pełnią-
cych funkcję publiczną276
Niewątpliwie można za nie uznać osoby wymienione
w art 115 sect 13 i 19 kodeksu karnego Wyjątek wynikający z art 5 ust 2 udip
będzie ndash co do zasady ndash odnosił się do osoacuteb wskazanych w powołanym przepisie
kodeksu karnego Funkcjonariusz publiczny w rozumieniu art 115 sect 13 kodeksu
273 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 18 września 2014 r I OSK 4514 LEX nr 1664475 274 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2015 r I OSK 63114 LEX nr 1991839 275 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2016 r I OSK310314 LEX nr 2036089 276 K Miksa Udostępnianie informacji o osobach pełniących funkcje publiczne a prawo do prywatności w praktyce działania organoacutew władzy publicznej bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4 s 43-50
Dostęp do informacji publicznej
119
karnego277
ale pojęcie to na gruncie art 5 ust 2 udip należy rozumieć znacznie
szerzej Na podstawie tej ustawy osobą pełniącą funkcję publiczną będzie każdy kto
pełni funkcję w organach władzy publicznej lub też w strukturach jakichkolwiek
osoacuteb prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej jeżeli
funkcja ta ma związek z dysponowaniem majątkiem państwowym lub samorządo-
wym albo zarządzaniem sprawami związanymi z wykonywaniem swych zadań
przez władze publiczne a także inne podmioty ktoacutere tę władzę realizują lub gospo-
darują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa Funkcję publiczną
pełnią osoby ktoacutere wykonują powierzone im przez instytucje państwowe lub samo-
rządowe zadania i przez to uzyskują znaczny wpływ na treść decyzji o charakterze
ogoacutelnospołecznym Cechą wyroacuteżniającą osobę pełniącą funkcję publiczną jest
posiadanie określonego zakresu uprawnień pozwalających na kształtowanie treści
wykonywanych zadań w sferze publicznej278
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził także że osoba będąca pracowni-
kiem zatrudnionym w jednostce samorządu terytorialnego o ile nie wykonuje wy-
łącznie czynności usługowych na rzecz tej jednostki przy uwzględnieniu zakresu
obowiązkoacutew tej osoby może być uznana za funkcjonariusza publicznego a przez
to za osobę pełniącą funkcję publiczną279
Posiadanie choćby wąskiego zakresu
kompetencji decyzyjnych realizowanych w ramach zatrudniającej instytucji publicz-
nej świadczyć może o tym iż w konkretnym przypadku dana osoba pełnić może
funkcje publiczne280
7 Biuletyn Informacji Publicznej (BIP)
Biuletyn Informacji Publicznej jest to ujednolicony system stron interneto-
wych stworzony w celu powszechnego udostępniania informacji publicznej Dla
osoacuteb zainteresowanych funkcjonowaniem konkretnej instytucji publicznej czy spo-
sobem załatwienia określonej sprawy wejście na stronę BIP danego podmiotu jest
często optymalnym sposobem zdobycia tego rodzaju informacji
Do tworzenia podmiotowych stron BIP zobowiązane są w szczegoacutelności
(a więc nie jest to lista zamknięta) następujące podmioty organy władzy publicznej
organy samorządoacutew gospodarczych i zawodowych podmioty reprezentujące zgod-
nie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa podmioty reprezentujące państwowe
osoby prawne podmioty reprezentujące osoby prawne samorządu terytorialnego
277 Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r ndash Kodeks karny tj Dz U 2016 poz 1137 ze zm 278 Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2015 r IV SABPo 13415 LEX nr 1947173 279 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 28 stycznia 2015 r I OSK 634 14 LEX nr 1956440 280 Wyrok WSA w Krakowie z dnia 2 września 2014 r II SAKr 94014 LEX nr 1520066
Paweł Śwital
120
podmioty reprezentujące państwowe jednostki organizacyjne podmioty reprezentu-
jące jednostki samorządu terytorialnego podmioty reprezentujące osoby lub jed-
nostki organizacyjne wykonujące zadania publiczne podmioty reprezentujące oso-
by lub jednostki organizacyjne dysponujące majątkiem publicznym podmioty
reprezentujące osoby prawne w ktoacuterych Skarb Państwa jednostki samorządu teryto-
rialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mające pozycję dominu-
jącą w rozumieniu przepisoacutew o ochronie konkurencji i konsumentoacutew związki za-
wodowe i ich organizacje partie polityczne inne podmioty wykonujące zadania
publiczne
Na swojej stronie BIP podmiot jest zobowiązany publikować informacje
ktoacutere będą służyć wszystkim odwiedzającym a zatem ndash między innymi swoacutej status
prawny lub formę prawną przedmiot działania i kompetencje organy i osoby spra-
wujące funkcje i ich kompetencje majątek ktoacuterym dysponuje tryb działania spo-
soby przyjmowania i załatwiania spraw informacje o prowadzonych rejestrach
ewidencjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich
zawartych
Podsumowanie
Dostęp do informacji publicznej jest niezbędny do sprawowania kontroli spo-
łecznej nad działaniami administracji publicznej Prawo do kontrolowania przez
obywateli działań państwa wynika wprost z Konstytucji RP (art 63 oraz 62 i 61)
a podstawowe instrumenty kontrolne wymienione w Konstytucji to petycje skargi
i wnioski W przypadku administracji publicznej ich stosowanie regulowane jest
przez kodeks postępowania administracyjnego Jednak instrumenty te mają charak-
ter odwoławczy a nie prewencyjny stąd niezbędne jest także tworzenie i upo-
wszechnianie takich rozwiązań ktoacutere będą włączać obywateli w bieżący nadzoacuter nad
działaniami administracji Służyć temu będzie zachęcanie jednostek administracji
publicznej i organizacji obywatelskich do praktycznego wdrażania i rozwijania
rozwiązań zwiększających dostęp obywateli do informacji publicznej oraz umożli-
wiających kontrolę społeczną działań administracji publicznej
Biblografia
Akty prawne
Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej Dz U 2004 Nr 90 poz 864 ze zm
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r Dz U 1997 Nr 78 poz
483
Ustawa z dnia 6 lipca 2001 r o dostępie do informacji publicznej tj Dz U 2016
poz 1764 ze zm
Dostęp do informacji publicznej
121
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r ndash Kodeks karny tj Dz U 2016 poz 1137 ze zm)
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r o samorządzie gminnym tj Dz U 2017 poz 1875
ze zm
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 stycznia
2007 r w sprawie Biuletynu Informacji Publicznej Dz U 2007 r Nr 10 poz 68
Orzecznictwo
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 4 lipca 2014 r I OSK 282213 CBOSA
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2015 r I OSK 63114 LEX nr 1991839
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2016 r I OSK310314 LEX
nr 2036089
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 28 stycznia 2015 r I OSK 634 14 LEX
nr 1956440
Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2013 r II SABLu 12513 LEX
nr 1326087
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 31 października 2012 r II SAKr 119212 LEX
nr 1234311
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2014 r II SABWa 63713 LEX
nr 1471464
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2015 r II SABWa50214 LEX
nr 1751251
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2012 r II SAWa 152712 LEX
nr 1249113
Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 sierpnia 2014 r II SABŁd 6914 LEX nr 1502653
Wyrok WSA w Lublinie z dnia 5 lutego 2015 r III SALu 64714 LEX nr 1751262
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 marca 2014 r VIIISAWa 98713 LEX
nr 1466198
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 18 września 2014 r I OSK 4514 LEX
nr 1664475
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2015 r IV SABPo 13415 LEX
nr 1947173
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 2 września 2014 r II SAKr 94014 LEX
nr 1520066
Opracowania naukowe
Aleksandrowicz T R Komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej
Warszawa 2002
Bernaczyk M Prawo do informacji publicznej w Polsce i na świecie Warszawa
2014
Paweł Śwital
122
Bielecki L Stelmasiak J Zakres jawności działania organoacutew powiatu
(w) B Dolnicki (red) Jawność w samorządzie terytorialnym Warszawa 2015
Celarek K Prawo informacyjne Problem badawczy teorii prawa
administracyjnego Warszawa 2013
Chruściak R Konstytucjonalizacja prawa do informacji publicznej ndash uwagi na tle
art 61 Konstytucji RP E Gdulewicz W Orłowski S Patyra (red) 25 lat
transformacji ustrojowej w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej Warszawa
2015
Czarnow S Prawo do informacji publicznej w Polsce a wymogi prawa europejskie-
go bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2007 nr 4
Drachal J Prawo do informacji publicznej w świetle wykładni funkcjonalnej
(w) J Goacuteral R Hauser J Trzciński (red) Sądownictwo administracyjne
gwarantem wolności i praw obywatelskich 1980ndash2005 Warszawa 2005
Fajgielski P Informacja w administracji publicznej Prawne aspekty gromadzenia
udostępniania i ochrony Wrocław 2007
Fleszer D Zakres jawności działania organoacutew stanowiących jednostek samorządu
terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2010 nr 4
Goacuterzyńska T Geneza i rozwoacutej prawa do informacji E Pierzchała M Woźniak
(red) Dostęp do informacji publicznej w Polsce i w Europie wybrane
zagadnienia prawne Opole 2010
Goacuterzyńska T Kilka słoacutew o prawie do informacji i zasadzie jawności (w)
A Łopatka A Wroacutebel S Kiewlicz (red) Państwo prawa Administracja
Sądownictwo Prace dedykowane Prof dr hab Januszowi Łetowskiemu w 60
rocznicę urodzin Warszawa 1999
Janowski J Informatyka prawnicza Warszawa 2011
Jaśkowska M Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa
Naczelnego Sądu Administracyjnego Toruń 2002
Kamińska I Rozbicka ndash Ostrowska M Ustawa o dostępie do informacji publicznej
Komentarz Warszawa 2016
Karsznicki K Kryteria dostępu do informacji publicznej bdquoProkuratura i Prawordquo
2015 nr 12
Lipowicz I Zagadnienia prawne obiegu informacji (w) G Szpor (red)
Informacja i informatyka w administracji publicznej Katowice 1993
Miksa K Udostępnianie informacji o osobach pełniących funkcje publiczne
a prawo do prywatności w praktyce działania organoacutew władzy publicznej
bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4
Obrzut A Prawo do informacji publicznej Wybrane zagadnienia (w) S Dolata
(red) Problemy prawne w działalności samorządu terytorialnego Opole 2002
Dostęp do informacji publicznej
123
Olejniczak-Szałowska E Ustawowe podstawy prawa obywatela do informacji
o działalności organoacutew samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 1995
nr 4
Olejniczak-Szałowska E Problem statutowej regulacji zasad dostępu do
dokumentoacutew w jednostkach samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo
2011 nr 6
Piskorz ndash Ryń A Pojęcie ponownego wykorzystywania informacji sektora
publicznego w świetle dyrektywy 200398WE bdquoSamorząd terytorialnyrdquo 2015
nr 4
Supernat J Informacyjne instrumenty działania administracji publicznej
(w) J Łukasiewicz (red) Nauka administracji wobec wyzwań wspoacutełczesnego
państwa prawa Międzynarodowa Konferencja Naukowa Cisna 2-4 czerwca 2002
r Rzeszoacutew 2002
Szpor G Pojęcie informacji a zakres ochrony danych (w) P Fajgielski (red)
Ochrona danych osobowych z perspektywy dziesięciolecia Lublin 2008
Szustakiewicz P Problemy dostępu do informacji publicznej na tle orzecznictwa
sądoacutew administracyjnych bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4
Taras W Informowanie obywateli przez administrację Warszawa 1992
124
dr Beata Wieczerzyńska281
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności
gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew - wersja z 5 października 2017 r
Obligations of the authorities to issue legal explanations of the regulations
concerning business activity in the draft law - Entrepreneurship Law ndash version of 5 October 2017
Streszczenie
W projekcie ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew wprowadzono obowiązek
wydawania przez właściwe organy państwowe tzw objaśnień prawnych prze-
pisoacutew regulujących wykonywanie działalności gospodarczej dotyczące prak-
tycznego ich stosowania Podstawowym ogoacutelnym celem wydawania objaśnień
prawnych jest zapewnienie jednolitego stosowania przepisoacutew prawa z zakresu
działalności gospodarczej Implikuje to także pewność jednolitości stosowania
tego prawa Jest to instytucja nowa w publicznym prawie gospodarczym dlate-
go celem pracy jest zbadanie analiza i ocena projektowanych w ustawie Prawo
przedsiębiorcoacutew regulacji w zakresie obowiązku wydawania objaśnień praw-
nych z zastosowaniem metody badania dokumentoacutew a także analizy i krytyki
piśmiennictwa oraz orzecznictwa
Należy dojść do wniosku że projektowana instytucja wydawania i pu-
blikowania w BIP objaśnień prawnych przepisoacutew w zakresie działalności go-
spodarczej jest dobrym instrumentem budowy przyjaznego otoczenia instytu-
cjonalnego działalności gospodarczej dające przedsiębiorcom wzorzec prze-
strzegania prawa i możliwość czynienia użytku ze swych praw a w szczegoacutelno-
ści prawa do dobrej administracji
Słowa kluczowe
przedsiębiorca działalność gospodarcza objaśnienia
281 Zakład Prawa Prywatnego i Gospodarczego Katedra Prawa Wydział Nauk Ekono-micznych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno-Humanistyczny im Kazimierza Pu-łaskiego w Radomiu
Beata Wieczerzyńska
125
Summary
The draft Act on Entrepreneurship introduced the obligation for compe-
tent state authorities to issue the so- Explanation of the legal provisions govern-
ing the performance of business activities concerning the practical application of
them The general purpose of issuing legal clarifications is to ensure uniform ap-
plication of the law in the field of economic activity This also implies a certain
uniformity of application of this law This is a new institution in public economic
law Therefore the aim of the work is to examine analyze and evaluate the regu-
lations of the Law on Entrepreneurship in the scope of the obligation to issue legal
explanations using the method of examining documents as well as analysis and
critique of literature and case law
It should be concluded that the proposed institution for issuing and pub-
lishing in the BIP legal explanations of business regulations is a good instrument
for building a friendly institutional environment that gives entrepreneurs a model
of compliance and the ability to make use of their rights and in particular the
right to good administration
Keywords
entrepreneur business activity explanations
Kto przedsiębierze proacutebę i doznaje zawodu ten w każdym razie zdobywa
pouczenie kto nie przedsiębierze proacuteby ten traci bezcenne możliwości
T Kotarbiński Traktat o dobrej robocie
Wstęp
Ministerstwo Rozwoju przedstawiło pakiet projektoacutew ustaw składających
się na tzw Konstytucję biznesu W pakiecie zawarto projekty ustaw ndash Prawo
przedsiębiorcoacutew o Komisji Wspoacutelnej Rządu i Przedsiębiorcoacutew oraz Rzeczniku
Przedsiębiorcoacutew (w poacuteźniejszych wersjach o Rzeczniku Małych i Średnich
Przedsiębiorcoacutew) o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodar-
czej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy o zasadach uczestnictwa przedsię-
biorcoacutew zagranicznych i innych osoacuteb zagranicznych w obrocie gospodarczym
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz Przepisy wprowadzające Prawo
przedsiębiorcoacutew i inne ustawy z Konstytucji biznesu wraz z uzasadnieniami
i OSR282
282 httpslegislacjarclgovplprojekt12295217katalog1241623312416233
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
126
Najistotniejszy z pakietu jest projekt ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew
ktoacutera w zamyśle projektodawcy ma w sposoacuteb całościowy i spoacutejny regulować
zasady wykonywania działalności gospodarczej w Polsce tworząc korzystne
przejrzyste i stabilne warunki do prowadzenia działalności gospodarczej oraz
wzmacniając gwarancje wolności i praw przedsiębiorcoacutew zmniejszyć ryzyko
biznesowe a także zwiększyć gotowość przedsiębiorcoacutew do podejmowania
i wykonywania działalności gospodarczej w tym ponoszenia ryzyka technolo-
gicznego związanego z realizacją projektoacutew innowacyjnych
Jak wskazano w uzasadnieniu projektu283 i co warto szczegoacutelnie pod-
kreślić jako konstatację niezwykle istotną i trafną ustawa Prawo przedsiębior-
coacutew podobnie jak Konstytucja RP ani nie tworzy ani też nie przyznaje przed-
siębiorcom wolności działalności gospodarczej Wolność ta jest bowiem nie-
zbywalnym prawem człowieka (oraz tworzonych przez niego jednostek organi-
zacyjnych) przysługującym mu z uwagi na jego przyrodzoną godność co
Konstytucja RP oraz ustawodawstwo zwykłe (w tym ustawa Prawo przedsię-
biorcoacutew) w sposoacuteb deklaratoryjny uznaje Konstytucja RP oraz ustawy zwykłe
tworzą natomiast niezbędne prawne gwarancje i zabezpieczenia wolności dzia-
łalności gospodarczej w tym w postaci konkretnych obowiązkoacutew władz pu-
blicznych oraz skorelowanych z nimi uprawnień przedsiębiorcoacutew Projektowa-
ne uregulowania będą dawały przedsiębiorcom wiarygodną i autorytatywną
informację o ich rudymentarnych prawach i obowiązkach w stosunkach z orga-
nami władzy publicznej i innymi podmiotami prawa w tym z innymi przedsię-
biorcami oraz konsumentami
Zadeklarowana w art 20 Konstytucji RP wolność działalności gospo-
darczej nakłada na władze publiczne szereg określonych rodzajowo obowiąz-
koacutew ukierunkowanych całościowo na zapewnienie jednostkom możliwie sze-
rokiego zakresu swobody gospodarowania oraz zagwarantowanie sposobności
rzeczywistego korzystania z tej swobody W tak ogoacutelnie zakrojonych ramach
należy wskazać że na organach władzy publicznej spoczywa także obowiązek
dokonywania pozytywnych świadczeń dla beneficjentoacutew wolności gospodar-
czej wspomagających wykonywaną przez nich działalność gospodarczą
Obowiązek pozytywnych świadczeń na rzecz przedsiębiorcoacutew w pro-
jekcie ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew realizowany jest min przez wprowa-
dzenie nowej w tym akcie instytucji prawnej - bdquoobjaśnień prawnychrdquo oraz
utrzymanie instytucji interpretacji indywidualnych choć w nieco zmienionym
283 httpslegislacjarclgovplprojekt12295217katalog1241623312416233
Beata Wieczerzyńska
127
reżimie prawnym w poroacutewnaniu z przepisami art 10 i 10a obowiązującej
ustawy o swobodzie działalności gospodarczej284
Celem pracy jest zbadanie analiza i ocena projektowanych w ustawie
Prawo przedsiębiorcoacutew regulacji w zakresie obowiązku wydawania objaśnień
prawnych z zastosowaniem metody badania dokumentoacutew a także analizy i kry-
tyki piśmiennictwa oraz orzecznictwa
Projekty wskazanych ustaw poddane zostały szerokim konsultacjom
oraz uzgodnieniom resortowym ktoacutere doprowadziły do dość istotnych modyfi-
kacji pierwotnych tekstoacutew projektoacutew dlatego za podstawę rozważań przyjęto
tekst projektu ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew (dalej także jako projekt PP)
w wersji z dnia 5 października 2017 r już po zmianach będących efektem
uwzględnienia zastrzeżeń uwag i opinii w trakcie konsultacji a więc w wersji
najbardziej możliwej do przyjęcia w toku prac parlamentarnych
1 Objaśnienia prawne jako instrument zapewnienia jednolitego sto-
sowania przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej
Instytucja objaśnień prawnych najpierw pojawiła się w polskim ustawo-
dawstwie pod nazwą bdquoobjaśnień podatkowychrdquo w nowelizacji art 14a sect1 Ordy-
nacji podatkowej285 poprzez dodanie do dotychczasowej treści sect1 punktu 2
Oznacza to że minister właściwy do spraw finansoacutew dążąc do zapewnienia
jednolitego stosowania przepisoacutew prawa podatkowego przez organy podatko-
we (ale nie w sprawach indywidualnych) ma do dyspozycji dwa instrumenty
wydawanie interpretacji ogoacutelnych ndash z urzędu lub na wniosek gdzie wniosek
obarczony jest dużym formalizmem bowiem wymaga się wykazania niejednoli-
tego stosowania przepisoacutew prawa podatkowego w określonych decyzjach po-
stanowieniach oraz interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy
podatkowe w takich samych stanach faktycznych lub zdarzeniach przyszłych
oraz w takich samych stanach prawnych drugim zaś instrumentem są obja-
śnienia podatkowe ndash wydawane tylko z urzędu będące ogoacutelnymi wyjaśnienia-
mi przepisoacutew prawa podatkowego dotyczącymi stosowania tych przepisoacutew
W projekcie ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew wprowadzono podobną do
tej ostatniej instytucję bdquoobjaśnień prawnychrdquo W art 33 ust1 projektu moacutewi
się że właściwi ministrowie oraz organy ktoacutere na podstawie odrębnych
przepisoacutew są upoważnione do opracowywania i przedkładania Radzie
284 Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r o swobodzie działalności gospodarczej tj z dnia 12 października 2016 r DzU 2016 poz 1829 ze zm 285 Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r Ordynacja podatkowa tj z dnia 17 stycznia 2017 r DzU z 2017 r poz 201 ze zm
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
128
Ministroacutew projektoacutew aktoacutew prawnych dążą do zapewnienia jednolitego
stosowania przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej
w szczegoacutelności wydając w zakresie swojej właściwości z urzędu lub na
wniosek Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorcoacutew wyjaśnienia przepisoacutew
regulujących wykonywanie działalności gospodarczej dotyczące praktycznego
ich stosowania (objaśnienia prawne) przy uwzględnieniu w szczegoacutelności
orzecznictwa sądoacutew Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Sprawiedliwości
Unii Europejskiej
Jak wskazuje się w projektowanym przepisie podstawowym ogoacutelnym
celem wydawania objaśnień prawnych jest zapewnienie jednolitego stosowania
przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej Implikuje to także
pewność jednolitości stosowania tego prawa Stwierdzić trzeba że utrzymanie
jednolitego stosowania przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej
nie jest proste gdyż interpretacją wyjaśnianiem i stosowaniem prawa z tego
obszaru zwłaszcza w odniesieniu do rzeczywistych stanoacutew faktycznych
zajmuje się wiele organoacutew władzy publicznej (np ministrowie Prezes UZP
UOKIK organy samorządowe) a także sądy krajowe i wspoacutelnotowe Aktywność
organoacutew publicznych w tej materii jest pozytywnym świadczeniem na rzecz
przedsiębiorcoacutew bowiem urzeczywistnia postulat pewności prawa wynikający
z zasady demokratycznego państwa prawnego (art 2 Konstytucji RP)
Trybunał Konstytucyjny niejednokrotnie wypowiadał się o wynikających
z art 2 Konstytucji zasadach w tym o zasadzie pewności prawa Podkreślał że
pewność prawa oznacza nie tyle stabilność przepisoacutew prawa co możliwość
przewidywania działań organoacutew państwa i związanych z nimi zachowań
obywateli Przewidywalność działań państwa gwarantuje zaufanie do
ustawodawcy i do stanowionego przez niego prawa Trybunał nadmieniał
także że bezpieczeństwo prawne jednostki pozostawać może w kolizji z innymi
wartościami ktoacuterych realizacja wymaga wprowadzenia zmian do systemu
prawnego Jednostka ma prawo jednak oczekiwać że regulacja prawna nie
zostanie zmieniona na jej niekorzyść w sposoacuteb arbitralny Prawodawca nie
może w sposoacuteb dowolny kształtować treści obowiązujących norm traktując je
jako instrument osiągania roacuteżnych celoacutew ktoacutere dowolnie sobie wyznacza
Podkreślał roacutewnież że zmiany regulacji prawnych muszą być dokonywane
w szczegoacutelnie ostrożny sposoacuteb w tych sytuacjach ktoacutere dotyczą praw nabytych
jednostek maksymalnie ukształtowanych ekspektatyw takich praw lub
Beata Wieczerzyńska
129
interesoacutew w toku286 Nie tylko samo prawo ma być stabilne ale także jego
stosowanie przez organy władzy publicznej bo to głoacutewnie daje zaufanie do
organoacutew władzy publicznej Na drastyczny przykład braku stabilności
i jednolitości stosowania prawa (podatkowego) i co za tym idzie
nieprzewidywalność zachowań organoacutew władzy publicznej wskazuje WSA
w Krakowie moacutewiąc że bdquoSąd dokonując kontroli zaskarżonej interpretacji
nie może abstrahować od istniejącego już dorobku orzeczniczego
w przedmiotowym zakresie przeciwnie dorobek oacutew zgodnie z postulatem
dążenia do jednolitości orzecznictwa sądowego stanowić musi istotny punkt
odniesienia Jest to tym bardziej uprawnione że w realiach sprawy
dostrzegalne jest ukształtowanie się linii orzeczniczej determinowanej
przywoływanymi przez wnioskującą orzeczeniami sądoacutew administracyjnych
i Naczelnego Sądu Administracyjnego pozostającej przy tym w korelacji
z wydawanymi przez organy w tożsamych stanach faktycznych i prawnych
interpretacjami przepisoacutew prawa podatkowego(hellip) Odwołanie się przez
skarżącą do orzeczeń sądowych i interpretacji oznaczało że oceny prawne
w nich zawarte uznała za własne wzmacniając tym samym swoje stanowisko
Wedle strony oceny te miały charakter kluczowy tymczasem organ
przedstawił stanowisko diametralnie odmienne niż dotychczas jednolicie - bez
wyjątkoacutew - podzielane w interpretacjach indywidualnych wydawanych
w izomorficznych stanach faktycznych jak i szeroko podzielane
w orzecznictwie sądoacutew administracyjnych Odejście od dotychczasowej
praktyki podatkowej w przedmiotowej sprawie jest w ocenie Gminy całkowite
i nie zostało w żaden sposoacuteb uzasadnione zmianami legislacyjnymi
dokonanymi przez ustawodawcę287
Zatem zapewnienie jednolitości stosowania prawa w zakresie działalności
gospodarczej to w konsekwencji udostępnienie przedsiębiorcom instrumentu
dla możliwości przewidzenia działań organoacutew państwa przy jednoczesnym
zagwarantowaniu że jeśli przedsiębiorca instrumentem tym się posłuży
(zastosuje się) to nie spotkają go negatywne konsekwencje Tym instrumentem
są min bdquoobjaśnienia prawnerdquo czyli ogoacutelne wyjaśnienia przepisoacutew regulujących
wykonywanie działalności gospodarczej dotyczące praktycznego ich
stosowania
Zaznaczyć należy że projekt PP zawiera preambułę ktoacutera wskazuje na
podstawowe wartości ktoacuterymi ustawodawca kierował się przyjmując ten akt
ustawowy Odniesiono się tu wprost do zasady demokratycznego państwa
286 Wyrok TK z dnia 15 października 2008 r P 3206 httpprawosejmgov plisapnsfdownloadxsWDU20081901172TD20081172TKpdf 287 Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2015 r I SAKr 54315 LEX nr 1755845
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
130
prawnego ktoacutera realizowana jest min przez ochronę wolności działalności
gospodarczej a także dążność do zagwarantowania praw przedsiębiorcoacutew
Jednocześnie preambuła jest elementem spinającym zaproponowany
w projekcie katalog podstawowych zasad w zakresie podejmowania
wykonywania i zakańczania działalności gospodarczej w tym zasady wiążące
organy władzy publicznej w ich relacjach z przedsiębiorcami Do tych ostatnich
zasad istotnych w kontekście podjętej problematyki należą zasada pewności
prawa (art 15 projektu PP) zasada przyjaznej interpretacji przepisoacutew ndash in
dubio pro libertate (art 11 projektu PP) czy zasady pogłębiania zaufania
proporcjonalności bezstronności i roacutewnego traktowania (art 13 projektu PP)
Zasada in dubio pro libertate nazywana w projekcie PP bdquozasadą przyjaznej
interpretacji przepisoacutewrdquo podnoszona jest w doktrynie publicznego prawa
gospodarczego jako istotny element podmiotowego aspektu wolności
gospodarczej288 a także koreluje obecnie z dodanym do kpa art 7a289
Zgodnie z art 22 Konstytucji RP zasadą w polskim porządku prawnym jest
wolność działalności gospodarczej zaś jej ograniczenia są wyjątkami ktoacutere
należy interpretować zawężająco Przenosząc tę regułę na poziom postępowań
przed organami administracji publicznej należy przyjąć że przepisy dotyczące
działalności gospodarczej ktoacuterych treść nasuwa wątpliwości powinny być
interpretowane w taki sposoacuteb aby ingerencja w wolność działalności
gospodarczej była jak najmniejsza W takim układzie zasada z art 11 ustawy
jest logiczną konsekwencją obowiązywania wolności działalności gospodarczej
2 Podmioty obowiązane do wydawania objaśnień prawnych
Do wydawania objaśnień prawnych dotyczących działalności
gospodarczej będą obowiązani (uprawnieni w sensie formalnym) właściwi
ministrowie oraz organy ktoacutere na podstawie odrębnych przepisoacutew są
upoważnione do opracowywania i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew
aktoacutew prawnych (uprawnienie musi obejmować oba te działania łącznie ndash
opracowywanie i przedkładanie RM) Co do desygnatoacutew pojęcia bdquowłaściwi
ministrowierdquo nie ma wątpliwości bowiem zakres działania (właściwość)
poszczegoacutelnych ministroacutew został określony przez Prezesa Rady Ministroacutew
288 A Borkowski A Chełmoński M Guziński K Kiczka L Kieres T Kocowski M Szydło Administracyjne prawo gospodarcze Wrocław 2009 s 166 289 Ustawa z dnia 16 czerwca 1960 r Kodeks postępowania administracyjnego tj z dnia 27 czerwca 2017 r DzU z 2017 r poz 1257
Beata Wieczerzyńska
131
w drodze tzw rozporządzeń atrybucyjnych wydawanych na podstawie art 33
ust 1 i 1a ustawy o Radzie Ministroacutew290 W rozporządzeniach tych Prezes Rady
Ministroacutew przypisał ministrom kierowanie poszczegoacutelnymi działami
administracji rządowej Natomiast należy bliżej wyjaśnić zakres podmiotowy
zwrotu bdquoorgany ktoacutere na podstawie odrębnych przepisoacutew są upoważnione do
opracowywania i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew aktoacutew
prawnychrdquo na ktoacuterych ciążył będzie obowiązek wydawania objaśnień
prawnych Tak więc podmiotami uprawnionymi do opracowywania
i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew aktoacutew prawnych jest Szef
Kancelarii Prezesa Rady Ministroacutew291 a także inny podmiot jeżeli został on
upoważniony przez Prezesa Rady Ministroacutew Podmiotem upoważnionym do
opracowania projektu ustawy może być każdy podmiot podległy Prezesowi
Rady Ministroacutew Podmiot ten może zostać upoważniony do opracowania
projektu ustawy w zakresie i przedmiocie wskazanym przez Prezesa Rady
Ministroacutew i następnie jego przedłożenia pod obrady właściwych komitetoacutew
Stałego Komitetu Rady Ministroacutew komisji prawniczej oraz Rady Ministroacutew
(tego typu upoważnienie ma np Prezes Rządowego Centrum Legislacji)
Z uwagi na fakt iż Prezes Rady Ministroacutew dysponuje swobodą w zakresie
wskazania podmiotu upoważnionego do opracowania konkretnego projektu
ustawy stworzenie katalogu wyczerpującego w tym zakresie nie jest możliwie
Uprawnienie mogą mieć także inne podmioty jeżeli upoważnienie do
opracowywania i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew aktoacutew prawnych
wynika z odrębnych przepisoacutew prawa Zaznaczenia jednak wymaga że
podmioty te posiadają prawo do opracowania projektu ustawy w ściśle
określonym przez akt normatywny zakresie Zakres ten w kontekście
obowiązkoacutew związanych z wydawaniem objaśnień prawnych dotyczących
działalności gospodarczej musi być powiązany z tą sferą Do podmiotoacutew takich
należą min
Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemoacutew Alkoholowych - na
podstawie art 3 ust 3 pkt 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi292
290 Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r o Radzie Ministroacutew tj DzU z 2012 r poz 392 ze zm 291 Uprawnienie Szefa KPRM do opracowywania i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew aktoacutew prawnych wynika z sect20 ust 1 pkt 2 Uchwały Nr 190 Rady Ministroacutew z dnia 29 października 2013 r Regulamin pracy Rady Ministroacutew tj z dnia 11 października 2016 r MP z 2016 r poz 1006 292 Ustawa z dnia 26 października 1982 r o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi tj z dnia 25 marca 2016 r Dz U z 2016 r poz 487
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
132
Prezes Urzędu Zamoacutewień Publicznych - na podstawie art 154 pkt 1 ustawy
Prawo zamoacutewień publicznych293
Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentoacutew - na podstawie art 31
pkt 8 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentoacutew294
Prezes Państwowej Agencji Atomistyki - na podstawie art 110 pkt 11
ustawy Prawo atomowe295
Pełnomocnik Rządu do spraw rozwoju wydobywania węglowodoroacutew - na
podstawie sect 2 ust 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministroacutew w sprawie
ustanowienia Pełnomocnika do spraw rozwoju wydobywania
węglowodoroacutew296
Pełnomocnik Rządu do spraw Polityki Klimatycznej - na podstawie sect 4
rozporządzenia Rady Ministroacutew w sprawie ustanowienia Pełnomocnika do
spraw Polityki Klimatycznej297
Natomiast nie są podmiotami uprawnionymi w omawianym zakresie
centralne organy administracji rządowej podległe lub nadzorowane przez wła-
ściwego ministra jeżeli otrzymały one od niego upoważnienie do opracowania
projektu ustawy do prowadzenia jego procesu uzgodnień konsultacji publicz-
nych lub opiniowania bowiem zgodnie z sect20 ust 2 Regulaminu pracy Rady
Ministroacutew uprawnienia te nie obejmują wniesienia projektu ustawy do rozpa-
trzenia przez właściwe komitety Stały Komitet Rady Ministroacutew komisję praw-
niczą czy też Radę Ministroacutew Do prowadzenia tych etapoacutew procesu legislacyj-
nego upoważniony jest właściwy minister a jego obowiązek w zakresie wyda-
wania objaśnień prawnych został już samodzielnie uregulowany w projekcie
o czym była mowa wyżej
Z projektowanego uregulowania wynika więc że obowiązek wydawania
objaśnień prawnych przepisoacutew regulujących podejmowanie wykonywanie
i zakańczanie działalności gospodarczej spoczywać będzie na roacuteżnych organach
293 Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r Prawo zamoacutewień publicznych tj z dnia 20 lipca 2017 r Dz U z 2017 r poz 1579 294 Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r o ochronie konkurencji i konsumentoacutew tj z dnia 26 stycznia 2017 r Dz U z 2017 r poz 229 ze zm 295 Ustawa z dnia 29 listopada 2000 r Prawo atomowe tj z dnia 17 marca 2017 r Dz U z 2017 r poz 576 ze zm 296 Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 22 czerwca 2012 r w sprawie ustanowienia Pełnomocnika do spraw rozwoju wydobywania węglowodoroacutew Dz U poz 80 297 Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 27 listopada 2013 r w sprawie ustanowienia Pełnomocnika do spraw Polityki Klimatycznej Dz U poz 1392
Beata Wieczerzyńska
133
władzy państwowej (z wyłączeniem samorządowej) ale głoacutewny ich ciężar jak
się wydaje spoczywać będzie na resortowych ministrach
3 Istota charakter i skutki objaśnień prawnych
Należy w tym miejscu przeanalizować istotę i charakter objaśnień
prawnych Zgodnie z literalnym brzmieniem projektowanej regulacji jednym ze
sposoboacutew dążenia do zapewnienia jednolitego stosowania przepisoacutew prawa
z zakresu działalności gospodarczej jest wydawanie przez właściwych
ministroacutew oraz właściwe organy wyjaśnień przepisoacutew regulujących
wykonywanie działalności gospodarczej dotyczących praktycznego ich
stosowania przy uwzględnieniu w szczegoacutelności orzecznictwa sądoacutew
Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Co
do ogoacutelnego celu wydawania objaśnień prawnych była o tym mowa już wyżej
Obecnie koniecznym jest przeanalizowanie zwrotu bdquowyjaśnienia przepisoacutew
regulujących wykonywanie działalności gospodarczej dotyczących
praktycznego ich stosowaniardquo jako celu bardziej szczegoacutełowego obowiązku
aktywności organoacutew państwa Zgodnie z zasadami298 i katalogiem sposoboacutew
dokonywania wykładni przepisoacutew prawa (wykładni doktrynalnej w tym
przypadku) oraz ich hierarchii299 należy odwołać się w pierwszym rzędzie do
reguł semantycznych języka naturalnego i prawnego Według Słownika języka
polskiego300 bdquowyjaśnićrdquo to uczynić coś zrozumiałym bdquowyjaśnienierdquo zaś to
uwagi objaśniające rzecz niezrozumiałą czynione po to by uczynić coś
zrozumiałym Zatem zgodnie z zasadą clara non sunt interpretanda wyjaśnia się
coś co nie jest zrozumiałe jasne klarowne W konsekwencji więc jaki charakter
należy przypisać objaśnieniom prawnym w szczegoacutelności istotna jest
odpowiedź na pytanie czy są to uwagi objaśniające niezrozumiałe przepisy
prawa w zakresie działalności gospodarczej i dotyczące praktycznego ich
stosowania czy też w istocie są wykładnią (interpretacją) przepisoacutew prawa
w tym zakresie Wydaje się że rozpocząć trzeba od ustalenia czym objaśnienia
prawne nie są
W pierwszym rzędzie należy wskazać na odroacuteżnianie w doktrynie teorii
prawa pojęć stosowania prawa i przestrzegania prawa Z Ziembiński301 wska-
zuje że czynienie przez jakiś podmiot użytku z kompetencji przyznanej mu 298 T Stawecki P Winczorek Wstęp do prawoznawstwa Warszawa 1995 s 122-124 299 Zob co do prymatu wykładni językowej Wyrok SN z dnia 12 czerwca 2015 r II CSK 51814 httpwwwsnplsitesorzecznictwoorzeczenia3ii20csk20518-141pdf 300 Słownik języka polskiego z serii Akademia Języka Polskiego PWN PWN Warszawa 2007 s745 301 Z Ziembiński Moralność jako czynnik stosowania prawa bdquoEtykardquo 51969 s 90
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
134
w danym systemie prawnym nazywa się stosowaniem prawa Stąd też moacutewi
się że tylko organy publiczne bdquostosują prawordquo czyniąc użytek z przyznanych im
kompetencji natomiast o podmiotach nie będących organami publicznymi
moacutewi się w analogicznej sytuacji że bdquoczynią użytek ze swych prawrdquo w szerokim
rozumieniu a w węższym ndash przestrzegają prawa Przestrzeganie prawa jest
więc świadomym zachowaniem adresata normy prawnej zgodnym z treścią
dyspozycji tej normy w warunkach określonych w hipotezie przy czym dyspo-
zycja normy prawnej może określić iż wskazane w niej zachowanie adresata
jest nakazane zakazane lub dozwolone302 Stosowanie prawa natomiast to
sformalizowane działanie organoacutew władzy publicznej w ramach przyznanych
kompetencji polegające na podejmowaniu wiążących decyzji władczych - in-
dywidualnych i konkretnych - na podstawie obowiązujących norm prawnych
Treścią tych decyzji jest kwalifikacja stanu faktycznego z punktu widzenia
kryterioacutew sformułowanych w jej podstawie normatywnej oraz ustalenie praw-
nych konsekwencji tej kwalifikacji303 W procedurze stosowania prawa nie-
zbędnym przedsięwzięciem poznawczym jest wykładnia prawa304 będąca
zespołem operacji logiczno-językowych polegających na odczytaniu znaczenia
przepisu prawnego oraz rekonstrukcji (wyprowadzenie odkodowanie) normy
prawnej zawartej w treści normatywnej przepisoacutew prawa Ustalanie znaczenia
przepisoacutew prawnych i odkodowanie normy prawa może być dokonywane
jedynie dla potrzeb rozstrzygnięcia danej konkretnej sprawy (wykładnia opera-
tywna) w odroacuteżnieniu od ustalania znaczenia danego przepisu prawnego
w oderwaniu od konkretnej sprawy dokonywana przez teoretykoacutew prawa
(wykładnia doktrynalna)305 Wykładnia interpretacja (operatywna) przepisoacutew
prawa immanentnie związana jest z procesem stosowania prawa
Objaśnienia prawne zaproponowane w art 33 ust 1 projektu PP nie są
zatem aktem stosowania prawa mającym charakter władczy i wiążący nie
są wydawane w indywidualnej konkretnej sprawie w określonym stanie
faktycznym ale mają walor abstrakcyjności (jest to szczegoacutelnie widoczne
w konfrontacji ich z interpretacjami indywidualnymi wskazanymi w art 34
projektu PP) W konsekwencji nie mogą też być wykładnią przepisoacutew prawa
bowiem ta dokonywana jest w procesie stosowania prawa
302 T Stawecki P Winczorek Wstęp hellip s 46 303 S Wronkowska-Jaśkiewicz Z Ziembiński Zarys teorii prawa Warszawa 2001s 130 304 J Wroacuteblewski Sądowe stosowanie prawa PWN Warszawa 1988 passim 305 T Stawecki P Winczorek Wstęp hellip s 121
Beata Wieczerzyńska
135
Czym więc są objaśnienia prawne Wydaje się że ich istota i charakter
sprowadza się do niewiążących wyjaśnień niezrozumiałych dla adresatoacutew
(przedsiębiorcoacutew) przepisoacutew prawa ktoacutere mają ułatwić tym adresatom
przestrzeganie prawa czy szerzej jak wskazywał Z Ziembiński czynienia
użytku ze swych praw Mają one dotyczyć wedle przepisoacutew projektu
wyjaśniania praktycznego stosowania przepisoacutew regulujących wykonywanie
działalności gospodarczej przez przedsiębiorcoacutew W świetle tego co
powiedziano wyżej na temat odroacuteżniania pojęć bdquostosowanie prawardquo
a bdquoprzestrzeganie prawardquo projektodawca powinien raczej posłużyć się
zwrotem bdquowyjaśniania praktycznego przestrzeganiardquo przepisoacutew regulujących
wykonywanie działalności gospodarczej bowiem bdquostosowanierdquo zarezerwowane
jest dla organoacutew władzy publicznej w ramach przyznanych kompetencji
Przedsiębiorcy zaś wobec niejasności przepisoacutew mają utrudnione
przestrzeganie prawa
Proacuteba analizy istoty objaśnień prawnych musi doprowadzić do
zbadania tego czy są one formą prawną działania administracji a jeśli tak to
jaką Istotną definicję pojęcia formy prawnej działania administracji będącej
pewną syntezą dotychczasowego dorobku doktryny w tej materii wprowadza
KM Ziemski moacutewiąc że przez formę prawną działania administracji rozumieć
należy wyodrębniony bądź dający się wyodrębnić prawem określony
o utrwalonych cechach typ czynności konwencjonalnej bądź faktycznej bądź
zespoacuteł takich czynności określonego powołanego do wykonywania zadań
z zakresu administracji publicznej podmiotu (bądź zespołu podmiotoacutew) w celu
wypełnienia zadań z zakresu administracji publicznej306 Zgodnie z tą definicją
objaśnienia prawne mają wszelkie cechy formy prawnej działania administracji
ndash są wyodrębnione określone prawem obowiązek ich wydawania spoczywa na
organach administracji państwowej w celu wypełnienia zadań tejże
administracji wobec przedsiębiorcoacutew polegający min na zapewnieniu
jednolitego stosowania przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej
co urzeczywistnia postulat pewności prawa wynikający z zasady
demokratycznego państwa prawnego i postulat ochrony wolności
gospodarczej Wśroacuted wielu typologii form prawnych działania administracji
należy zakwalifikować je jako czynności faktyczne społeczno-organizatorskie
bowiem objaśnienia prawne nie są nastawione na wywołanie skutkoacutew
306 K M Ziemski Indywidualny akt administracyjny jako forma prawna działania administracji Poznań 2005 s 138 Autor ten co prawda zajmuje się w powołanej monografii jedną z form prawnych działania administracji ndash indywidualnym aktem administracyjnym jednak podejmuje też proacutebę ogoacutelnego zdefiniowania form prawnych działania administracji
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
136
prawnych stanowią niewładcze działania (aktywność ndash bdquowydawanierdquo) organoacutew
administracji za pomocą ktoacuterych administracja chce wesprzeć przedsiębiorcoacutew
w ich działalności gospodarczej i jednocześnie kształtować postawę
bdquonależytego przestrzegania prawardquo przez przedsiębiorcoacutew
Jak podnosi się w literaturze istotą objaśnień prawnych jest powiązanie
treści przepisu z jego praktycznym zastosowaniem w odniesieniu do
przykładowych sytuacji307 Użycie przez projektodawcę wyrażenia bdquoprzepisoacutew
regulujących wykonywanie działalności gospodarczejrdquo każe zastanowić się czy
objaśnienia prawne dotyczyć mają tylko wykonywania działalności
gospodarczej a więc czy ich zakres ma być ograniczony do trwającej już
aktywności w sferze gospodarczej czy też mają one objąć swym zakresem
pełne spektrum aktywności podmiotoacutew w sferze gospodarowania ndash
podejmowanie wykonywanie i zakańczanie działalności gospodarczej Wydaje
się że odpowiedź na tę wątpliwość daje treść projektowanego art 1 tej ustawy
ktoacutery moacutewi że ustawa reguluje podejmowanie wykonywanie i zakończenie
działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w tym
prawa i obowiązki przedsiębiorcoacutew oraz zadania organoacutew władzy publicznej
w tym zakresie Skoro zatem ustawa reguluje prawa i obowiązki
przedsiębiorcoacutew w zakresie podejmowania wykonywania i zakończenia
działalności gospodarczej to przesądza to także o zakresie zadań organoacutew
władzy publicznej we wskazanych sferach związanych z działalnością
gospodarczą Zatem objaśnienia prawne będą musiały dotyczyć wyjaśnień
przepisoacutew prawa regulujących nie tylko wykonywanie ale także podejmowanie
i zakańczanie działalności gospodarczej
W tym kontekście warto zaznaczyć że rodzajowo objaśnienia prawne
mogą dotyczyć przykładowo przepisoacutew regulujących wpis podmiotoacutew do
CEIDG i rejestroacutew w KRS przepisoacutew szczegoacutelnych ustaw w zakresie warunkoacutew
uzyskania koncesji zezwoleń i wpisoacutew do rejestroacutew działalności regulowanej
obowiązki wobec konsumentoacutew obowiązki sprawozdawcze z tytułu
korzystania ze środowiska do GUS czy sprawozdawczości dotyczącej odpadoacutew
i produktoacutew wprowadzonych na rynek powiadomienia i postępowanie
przedsiębiorcoacutew w zakresie ogoacutelnego i szczegoacutelnego bezpieczeństwa
produktoacutew hurtowego obrotu napojami alkoholowymi czy wreszcie szereg
przepisoacutew sanitarnych i przeciwpożarowych i innych Jest to zatem materia
307 K Teszner Komentarz do art 14a (w) Ordynacja podatkowa Komentarz L Etel (red) stan prawny na 20042017 LEX [dostęp 18 października 2017 r]
Beata Wieczerzyńska
137
bardzo rozległa częstokroć skomplikowana i niejasna (niezrozumiała) nawet
dla profesjonalnych uczestnikoacutew obrotu jakimi są przedsiębiorcy i wymagająca
przeto wyjaśnień przepisoacutew ją regulujących
W art 33 ust 1 in fine projektu PP wskazuje się że objaśnienia prawne
powinny uwzględniać orzecznictwo sądoacutew Trybunału Konstytucyjnego
i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Implikuje to konieczność
bieżącej i wnikliwej analizy orzecznictwa sądoacutew powszechnych
administracyjnych Trybunału Konstytucyjnego oraz Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej i jego uwzględniania w wydawanych
objaśnieniach prawnych Oznacza to że organy na ktoacuterych spoczywa ten
obowiązek powinny zebrać i przeprowadzić analizę wydanych prawomocnych
orzeczeń sądoacutew nie tylko milcząco przyjmując ich istnienie ale także w sposoacuteb
aktywny wziąć pod uwagę zapadłe rozstrzygnięcia doprowadzając
w objaśnieniach do jednolitości stosowania i przestrzegania przepisoacutew
prawa308 Jak stwierdził WSA w Warszawie słowo bdquouwzględnićrdquo nie oznacza
jedynie bdquowziąć pod uwagęrdquo lecz zastosować się do orzecznictwa jeśli ma ono
walor powszechny309 Natomiast w świetle stanowiska zajętego przez NSA310
organ wydając interpretację powinien uwzględniać orzecznictwo TSUE Po
wejściu Polski do Unii Europejskiej nie tylko sądy ale też inne organy przy
interpretacji przepisoacutew krajowych opartych na regulacjach unijnych powinny
brać pod uwagę wykładnię prawa dokonaną przez TSUE w tym zakresie
W przypadku objaśnień prawnych wynikać to będzie wprost z projektowanego
art 33 ust 1 i 2 Prawa Przedsiębiorcoacutew
Skutek wydania i publikacji w Biuletynie Informacji Publicznej objaśnień
prawnych jako jednej z prawnych form działania administracji będących
czynnościami faktycznymi społeczno-organizatorskimi będzie taki że będą one
wiążące dla organoacutew wydających w ich dalszej praktyce stosowania prawa
natomiast nie będą wiążące dla przedsiębiorcoacutew będą oni mogli je wziąć pod
uwagę w praktyce przestrzegania prawa lub nie Stanowić będą więc swoisty
wzorzec wywiedzionych z danych przepisoacutew norm postępowania i co za tym
idzie ich przestrzegania Jednocześnie projektowane unormowania przydają
ochrony przedsiębiorcom jeśli do wskazanego wzorca się zastosują moacutewiąc że
przedsiębiorca nie będzie moacutegł być obciążony sankcjami administracyjnymi
finansowymi lub karami w zakresie w jakim zastosował się do treści objaśnień
prawnych ani daninami w wysokości wyższej niż wynikające z objaśnień
308 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 marca 2009 r III SAWa 337308 LEX nr 495402 309 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 lipca 2011 r III SAWa 3111 LEX nr 863065 310 Wyrok NSA z dnia 21 maja 2014 r I FSK 90413 LEX nr 1478732
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
138
prawnych (art 35 ust 3 projektu PP) Objawia się tu zatem z całą jasnością
i siłą możliwość przedsiębiorcoacutew czynienia użytku ze swych praw
4 Wydawanie zmiana i publikowanie objaśnień prawnych
Objaśnienia prawne jako wyjaśnienia przepisoacutew regulujących działalność
gospodarczą będą mogły być wydawane z urzędu lub na wniosek Rzecznika
Małych i Średnich Przedsiębiorcoacutew Jak już wspomniano w skład pakietu
projektoacutew ustaw pod wspoacutelną nazwą Konstytucja Biznesu wchodzi projekt
ustawy o Rzeczniku Małych i Średnich Przedsiębiorcoacutew Proponowane
w Konstytucji Biznesu rozwiązania opierają się na trzech filarach i jednym
z nich jest ustanowienie gwarancji instytucjonalnych rzeczywistego
stosowania zasad określonych w projekcie PP w faktycznych relacjach
pomiędzy przedsiębiorcami a organami władzy publicznej Rzecznik Małych
i Średnich Przedsiębiorcoacutew ma stanowić podstawową instytucję wspierającą
i monitorującą wdrażanie zasad Konstytucji Biznesu w praktyce będzie stał
na straży praw mikro- małych i średnich przedsiębiorcoacutew będzie
wspoacutełpracował z organizacjami pozarządowymi społecznymi i zawodowymi
stowarzyszeniami ruchami obywatelskimi itp dla poszanowania wolności
działalności gospodarczej i roacutewnego traktowania przedsiębiorcoacutew inicjował
i organizował działalność informacyjną i edukacyjną związaną
z wykonywaniem działalności gospodarczej
W art 8 pkt 2 projektu tej ustawy wskazano że Rzecznik będzie moacutegł
występować o wydanie objaśnień prawnych jeśli przepisy będące
przedmiotem wniosku budzą wątpliwości w praktyce lub ich stosowanie
wywołało rozbieżności w rozstrzygnięciach wydawanych przez właściwy organ
administracji publicznej Podjęcie czynności przez Rzecznika następować
będzie z urzędu lub na wniosek i każdy przedsiębiorca może zwroacutecić się do
Rzecznika z wnioskiem o podjęcie czynności
Projekt nie precyzuje wymogoacutew formalnych dla wniosku przedsiębiorcy
do Rzecznika czy też wniosku Rzecznika do właściwego organu o wydanie
objaśnień prawnych O ile wniosek przedsiębiorcy do Rzecznika nie musi
przyjmować żadnej określonej formy a w treści będzie on musiał
zasygnalizować jedynie powoacuted czy ogoacutelne uzasadnienie wniosku o podjęcie
czynności przez Rzecznika O tyle wniosek Rzecznika do właściwego organu
o wydanie objaśnień prawnych musi wskazywać przepisy będące przedmiotem
wniosku i wykazanie faktu że budzą one wątpliwości w praktyce działalności
Beata Wieczerzyńska
139
gospodarczej lub wskazywać rozstrzygnięcia wydawane przez właściwy organ
administracji publicznej na podstawie tych przepisoacutew z ktoacuterych wynika że ich
stosowanie wywołało rozbieżności w tych rozstrzygnięciach Zatem Rzecznik
przy pomocy swego biura będzie musiał gromadzić badać i analizować
rozstrzygnięcia organoacutew władzy publicznej prawomocnych orzeczeń sądoacutew
aby mieć wiedzę czy nie wywołują one wątpliwości i nie powodują rozbieżności
w rozstrzygnięciach Jeśli tak Rzecznik jako zinstytucjonalizowane wsparcie dla
przedsiębiorcoacutew ma obowiązek wystąpić z wnioskiem do właściwego organu
o wydanie objaśnienia prawnego
Użycie przez projektodawcę trybu oznajmującego bdquowydajerdquo statuuje
obowiązek organu wydawania objaśnień prawnych w zakresie swojej
właściwości zaroacutewno z urzędu jak była o tym już mowa jak i obowiązek reakcji
na wniosek Rzecznika ktoacutery w tym sensie jest dla organu wiążący
Projektowane uregulowania nie wskazują także w jakim stopniu organ byłby
związany treścią wniosku Rzecznika W tym zakresie przepisy wymagają
doprecyzowania w dalszym toku prac nad projektem lub w toku prac
parlamentarnych
Organy uprawnione do wydawania objaśnień prawnych mogą z urzędu
lub na wniosek Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorcoacutew zmienić wydane
objaśnienia prawne jeżeli stwierdzą ich nieprawidłowość uwzględniając
w szczegoacutelności orzecznictwo sądoacutew Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej Posiadają więc uprawnienie w zakresie
zmiany urzędowych objaśnień jeżeli stwierdzą ich nieprawidłowość Organ nie
jest przy tym związany żadnym terminem co daje mu możliwość zmiany
objaśnień w każdym czasie Jego obowiązkiem jest natomiast uwzględnienie
orzecznictwa sądoacutew Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej Możliwość zmiany objaśnień implikuje że
nie korzystają one z przymiotu trwałości w znaczeniu odnoszonym np do
decyzji administracyjnych
W projektowanych przepisach nie wyjaśnia się pojęcia
bdquonieprawidłowośćrdquo Ustalenie zatem treści tego określenia powinno nastąpić
przy uwzględnieniu semantycznego znaczenia wyrazoacutew bdquonieprawidłowośćrdquo
i bdquonieprawidłowyrdquo Według Słownika języka polskiego311 bdquonieprawidłowośćrdquo to
brak prawidłowości jak roacutewnież fakt zjawisko pozbawione prawidłowości
niezgodne z regułą bdquoNieprawidłowyrdquo zaś oznacza nie taki jaki być powinien
Odwołując się do orzecznictwa NSA w sprawach interpretacji podatkowych
można powiedzieć że nieprawidłowość interpretacji uzasadniająca jej zmianę
311 Słownik języka polskiego z serii Akademia Języka Polskiego PWN PWN Warszawa 2007 s 290
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
140
wystąpi woacutewczas gdy przyjęte w niej wyjaśnienie przepisoacutew prawa
podatkowego nie znajduje dostatecznego uzasadnienia we wnioskach
wypływających z poprawnej wykładni tego prawa312
Na gruncie funkcjonującej już w Ordynacji podatkowej możliwości
zmiany interpretacji podatkowych zarysowało się ciekawe stanowisko sądoacutew
wskazujące na walor normatywny orzeczeń choć nie są one źroacutedłem prawa
powszechnie obowiązującego W wyroku WSA w Krakowie stwierdzono że
obowiązujący od dnia 1072007 r przepis art 14e sect 1 op wychodzi poza
zasadę związania wyrokiem tylko w sprawie w ktoacuterej on zapadł i nadaje
orzecznictwu sądoacutew administracyjnych walor normatywny także w stosunku
do innych indywidualnych spraw załatwianych w drodze interpretacji
przepisoacutew prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych) Od tej daty
orzecznictwo stało się istotnym miernikiem legalności wydawanych
interpretacji indywidualnych Jego nieuzasadnione zaś pomijanie narusza
wyrażoną w art 121 sect 1 op zasadę prowadzenia postępowania podatkowego
w sposoacuteb budzący zaufanie do organoacutew podatkowych313 Także w doktrynie
wskazuje się że ranga niektoacuterych orzeczeń jest na tyle istotna że dokonanie
zmiany interpretacji staje się koniecznością314 Wszystkie te uwagi można
odnieść do objaśnień prawnych ktoacutere uwzględniać muszą stanowisko
orzecznictwa
Najbardziej istotnym więc powodem zmiany objaśnień jawi się
orzecznictwo sądoacutew i Trybunałoacutew Nie jest to jednak powoacuted jedyny o czym
świadczy użyty przez projektodawcę zwrot bdquow szczegoacutelnościrdquo Właściwy organ
powinien uwzględnić orzecznictwo czyli wziąć je pod uwagę dokonując oceny
czy objaśnienie w tym świetle jest nieprawidłowe a następnie ndash wykorzystując
poglądy sądoacutew ndash dokonać zmiany Jak jednak wskazał WSA w Warszawie
dorobek orzeczniczy jest przykładowym źroacutedłem możliwego do wykorzystania
przy weryfikacji prawidłowości interpretacji indywidualnej materiału
interpretacyjnego Materiałami interpretacyjnymi albo materiałami wykładni
są wszelkiego rodzaju materiały na ktoacuterych podstawie interpretator może
312 Wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2011 r II FSK 156810 LEX nr 992209 wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2010 r II FSK 211308 LEX nr 580524 313 Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2015 r I SAKr 54315 LEX nr 1755845 podobnie w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 6 października 2009 r I SAPo 70809 LEX nr 549035 314 K Teszner Komentarz do art 14e (w) Ordynacja podatkowa Komentarz L Etel (red) stan prawny na 20042017 LEX [dostęp 31 października 2017 r]
Beata Wieczerzyńska
141
ustalać treść przepisoacutew prawnych () wyboacuter materiałoacutew wykładni należy do
interpretatora a jego jedynym kryterium powinien być cel w postaci wydania
prawidłowej interpretacji o ktoacuterej stanowi art 14e sect 1 Ordynacji podatkowej
przewidujący możliwość zmiany z urzędu nieprawidłowej interpretacji
urzędowej prawa podatkowego315 Zatem organ właściwy do wydawania
objaśnień prawnych musi wziąć pod uwagę cały możliwy materiał w celu
dokonania objaśnień prawidłowych Jeśli zaś okażą się one nieprawidłowe ma
obowiązek ich zmiany Czynności te można określić jako proces nadzoru nad
wydawanymi objaśnieniami316
Zmiana wydanych objaśnień prawnych nie będzie miała wpływu na
sytuację przedsiębiorcoacutew ktoacuterzy wcześniej zastosowali się do objaśnień
prawnych w brzmieniu przed ich zmianą bowiem działali oni w zaufaniu do
urzędowych objaśnień i korzystają z ochrony prawnej
Objaśnienia prawne jak roacutewnież ich zmiany powinny być niezwłocznie
zamieszczane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej
urzędu obsługującego właściwego ministra lub na stronie podmiotowej
właściwego organu pod nazwą bdquoobjaśnienia prawnerdquo wraz z oznaczeniem daty
ich zamieszczenia Takie ich opublikowanie ma głoacutewnie walor informacyjny
i służy budowaniu ich szerokiej dostępności dla zainteresowanych
przedsiębiorcoacutew Z drugiej jednak strony zamieszczenie w BIP i opatrzenie
datą tej czynności jest istotne z dwoacutech powodoacutew po pierwsze od tej daty
będzie liczyło się związanie organu wydanym objaśnieniem prawnym czy też
zmianą objaśnienia w jego dalszej praktyce stosowania prawa po drugie
w razie wątpliwości będzie służyło weryfikacji do ktoacuterej wersji objaśnień
przedsiębiorca się zastosował i czy w związku z tym przysługuje mu ochrona
prawna
Podsumowanie
Pakiet projektoacutew ustaw tworzących Konstytucję biznesu jest regulacją
oczekiwaną przez środowisko przedsiębiorcoacutew Niespoacutejne niestabilne pełne
meandroacutew i niejasne otoczenie prawno-regulacyjne to głoacutewna bolączka przed-
siębiorcoacutew i podstawowy czynnik trudnego do skalkulowania ryzyka w ich
działalności Najpełniej oczekiwania te i nadzieje wyraża stanowisko Konfede-
315 Por J Brolik Urzędowe interpretacje prawa podatkowego Warszawa 2010 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 marca 2017 r III SAWa 342317 LEX nr 2335378 316 K Teszner Komentarz do art 14e] (w) Ordynacja podatkowa Komentarz L Etel (red) stan prawny na 20042017 LEX [dostęp 31 października 2017 r]
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
142
racji Lewiatan zaprezentowane w toku konsultacji związanych z projektami
bdquoKonfederacja Lewiatan pozytywnie odnosi się do intencji jakie przyświecają
Ministerstwu Rozwoju podczas prac legislacyjnych nad tzw Konstytucją Biznesu
Uważamy iż kompleksowe uregulowanie na poziomie ustawowym praw przed-
siębiorcoacutew - w postaci zasad prawnych może mieć istotny wpływ na wykładnię
i praktyczne stosowanie wszystkich przepisoacutew prawa odnoszących się do podej-
mowania i wykonywania działalności gospodarczej Liczymy że pomoże to
w odblokowaniu potencjału polskiej przedsiębiorczości i polskiej gospodarki
w szczegoacutelności a aspekcie wzajemnych relacji przedsiębiorcoacutew i organoacutew wła-
dzy publicznej Projektowane rozwiązania należy traktować jako szansę odejścia
od gospodarczo i społecznie szkodliwego stereotypu stawiającego przedsiębior-
czość i przedsiębiorcoacutew w opozycji do organoacutew i instytucji państwa Kluczowym
będzie jednak praktyka obowiązywania nowych regulacji bowiem dopiero wtedy
możliwa będzie rzetelna ocena czy szansę tę wykorzystaliśmyrdquo
Analizując i oceniając tylko jedną z instytucji wprowadzonych do flago-
wego dla całości pakietu ustaw - projektu ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew
w postaci tzw objaśnień prawnych w zakresie działalności gospodarczej nale-
ży powiedzieć iż jako instrument zapewnienia większego zrozumienia przepi-
soacutew prawa dla przedsiębiorcoacutew w ich zmaganiach z praktycznym ich prze-
strzeganiem będzie on istotny użyteczny i poprawiający tzw otoczenie instytu-
cjonalne działalności gospodarczej Zwłaszcza że projektowane unormowania
przydają ochrony przedsiębiorcom jeśli do objaśnień prawnych się zastosują
moacutewiąc że przedsiębiorca nie będzie moacutegł być obciążony sankcjami admini-
stracyjnymi finansowymi lub karami w zakresie w jakim zastosował się do
treści objaśnień prawnych ani daninami w wysokości wyższej niż wynikające
z objaśnień W wymiarze szerszym natomiast omawiane projektowane rozwią-
zania przyczynią się do zwiększenia przewidywalności stosowania prawa przez
organy administracji publicznej przez to do realizacji zasady pewności prawa
i możliwości czynienia użytku ze swych praw przez przedsiębiorcoacutew
a w szczegoacutelności prawa do dobrej administracji
Nawiązując do przytoczonego wyżej stanowiska Konfederacji Lewiatan
czas pokaże czy spełni ona oczekiwania
Beata Wieczerzyńska
143
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 2 lipca 2004r o swobodzie działalności gospodarczej tj DzU
2016 poz 1829 ze zm
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r Ordynacja podatkowa tj z dnia 17 stycznia
2017 r DzU z 2017 r poz 201 ze zm
Ustawa z dnia 16 czerwca 1960 r - Kodeks postępowania administracyjnego
tj DzU z 2017 r poz 1257
Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r o Radzie Ministroacutew tj DzU z 2012 r poz
392 ze zm
Ustawa z dnia 26 października 1982 r o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi Dz U z 2016 r poz 487
Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r Prawo zamoacutewień publicznych Dz U z 2017 r
poz 1579
Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r o ochronie konkurencji i konsumentoacutew
tj Dz U z 2017 r poz 229 ze zm
Ustawa z dnia 29 listopada 2000 r Prawo atomowe tj Dz U z 2017 r poz 576
ze zm
Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 27 listopada 2013 r w sprawie ustano-
wienia Pełnomocnika do spraw Polityki Klimatycznej Dz U poz 1392
Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 22 czerwca 2012 r w sprawie
ustanowienia Pełnomocnika do spraw rozwoju wydobywania węglowodoroacutew
Dz U poz 807
Uchwała Nr 190 Rady Ministroacutew z dnia 29 października 2013 r Regulamin pra-
cy Rady Ministroacutew tj z dnia 11 października 2016 r MP z 2016 r poz 1006
Orzecznictwo
Wyrok TK z dnia 15 października 2008 r P 3206
httpprawosejmgovplisapnsfdownloadxsWDU20081901172TD200
81172TKpdf
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2015 r I SAKr 54315 LEX nr
1755845Wyrok SN z dnia 12 czerwca 2015 r II CSK 51814
httpwwwsnplsitesorzecznictwoorzeczenia3ii20csk20518-14-
1pdf
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 lipca 2011 r III SAWa 3111 LEX nr
863065
Wyrok NSA z dnia 21 maja 2014 r I FSK 90413 LEX nr 1478732
Wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2011 r II FSK 156810 LEX nr 992209
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
144
Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2010 r II FSK 211308 LEX nr 580524
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2015 r I SAKr 54315 LEX nr
1755845
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 października 2009 r I SAPo 70809 LEX nr
549035
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 marca 2017 r III SAWa 342317 LEX nr
2335378
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 marca 2009 r III SAWa 337308 LEX nr
495402
Literatura
Borkowski A Chełmoński A Guziński M Kiczka K Kieres L Kocowsk T
Szydło M Administracyjne prawo gospodarcze Wrocław 2009
Słownik języka polskiego z serii Akademia Języka Polskiego PWN Warszawa
2007
Stawecki T Winczorek P Wstęp do prawoznawstwa Warszawa 1995
Teszner K Komentarz do art 14e (w) Ordynacja podatkowa Komentarz
L Etel (red)Wolters Kluwer Polska 2017 stan prawny na 20042017 LEX
Teszner K Komentarz do art 14a (w) Ordynacja podatkowa Komentarz
L Etel (red)Wolters Kluwer Polska 2017 stan prawny na 20042017 LEX
Wronkowska-Jaśkiewicz S Ziembiński Z Zarys teorii prawa Warszawa 2001
Wroacuteblewski J Sądowe stosowanie prawa Warszawa 1988
Ziembiński Z Moralność jako czynnik stosowania prawa bdquoEtykardquo 51969
Ziemski KM Indywidualny akt administracyjny jako forma prawna działania
administracji Poznań 2005
Źroacutedła internetowe
httpslegislacjarclgovplprojekt12295217katalog1241623312416233
6
dr Wojciech Wojtyła317
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
Ethics and responsibility in administration - preliminary issues
Streszczenie
Artykuł jest proacutebą filozoficznego wyjaśnienia podstaw odpowiedzialno-
ści moralnej człowieka w perspektywie etyki urzędniczej Odpowiedzialność
moralna ktoacutera obecna jest w każdym rodzaju odpowiedzialności ugruntowana
jest na naturalnej zdolności człowieka do odpowiadania na świat rozpoznawa-
nych przez niego wartości Pojęcie odpowiedzialności choć złożone i wielo-
aspektowe można interpretować jako jeden z istotnych wymiaroacutew ontycznego
uposażenia człowieka Dzięki zdolności człowieka do podmiotowej obecności
we wspoacutelnocie na fundamencie wartości dobra wspoacutelnego odpowiedzialność
staje się niezwykle cenioną cnotą społeczną ktoacuterą w sposoacuteb szczegoacutelny winni
odznaczać się pracownicy administracji publicznej
Słowa kluczowe
etyka odpowiedzialność etos
Summary
The article is an attempt at a philosophical explanation of the basis of
moral responsibility of a man in the perspective of clerical ethics The moral re-
sponsibility that is present in every kind of responsibility it is grounded in the
natural ability of man to respond to the world of values he recognizes The con-
cept of responsibility though complex and multidimensional can be interpreted
as one of the important dimensions of the ontic emancipation of man By being
able to participate in community on the basis of the value of the common good
the responsibility becomes a highly valued social virtue which is to be distin-
guished by the employees of the public administration
Keywords
ethics responsibility ethos
317 Doktor nauk humanistycznych w zakresie filozofii Wykładowca filozofii w Katedrze Prawa Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu oraz w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu Zainteresowania naukowe koncentrują się wokoacuteł logiki prawniczej etyki ogoacutelnej i społecznej antropologii filozoficznej filozofii prawa oraz filozofii kultury
Wojciech Wojtyła
146
Wstęp
W ostatnich latach obserwuje się w Polsce znaczną poprawę nie tylko
jakości standardoacutew usług świadczonych przez pracownikoacutew administracji pu-
blicznej ale roacutewnież ożywiony wzrost zainteresowania samą problematyką
owych standardoacutew Wynika ona niewątpliwie z powszechnego i uzasadnionego
przekonania że ci ktoacuterzy piastują państwowe stanowiska urzędnicze winni
odznaczać się nie tylko wysokimi kompetencjami zawodowymi i stosowną
wiedzą ale roacutewnież odpowiednio wysokim poziomem kwalifikacji moralnych
Niewątpliwie jednym ze środkoacutew podnoszących jakość administrowa-
nia jest etyka Tworzone kodeksy etyki urzędniczej wyszczegoacutelniają zasady
ktoacuterych przestrzeganie ma nie tylko wyeliminować zachowania nieetyczne
z polskiej administracji ale przede wszystkim ma ugruntowywać i wzmacniać
w środowiskach urzędnikoacutew podstawy dla zachowań etycznych przyczyniając
się tym samym do kształtowania ich zawodowego etosu Jednak żaden kodeks
etyki choćby najbardziej logiczny i spoacutejny nie stanowi celu samego w sobie
Celem etyki jest bowiem człowiek - ten sam ktoacutery jest celem tworzonej przez
państwo administracji W niniejszym opracowaniu po uwagach wstępnych
wyjaśniających teoretyczne podstawy na ktoacuterych opiera się etyka urzędnicza
przedstawione zostanie kluczowe dla etyki zagadnienie stanowiące zwornik
każdej etyki zawodowej w tym także etyki urzędniczej moment moralnej od-
powiedzialności Osadza się on na naturalnej zdolności człowieka do odpowia-
dania na rozpoznawane wartości Wartością niezwykle istotną z punktu widze-
nia etyki urzędniczej za wzrost ktoacuterej szczegoacutelnie odpowiedzialni są pracowni-
cy administracji publicznej jest dobro wspoacutelne Ze standardami realizacji dobra
wspoacutelnego wiąże się z kolei zagadnienie zawodowego etosu ktoacuteremu poświę-
cony zostanie ostatni punkt niniejszego opracowania
1 Pojęcie etyki urzędniczej ndash podstawowe zagadnienia
Etyka w swoim semantycznym znaczeniu (od gr ethikos ndash zwyczaj) de-
finiowana jest jako nauka filozoficzna ktoacutera formułuje ogoacutelne zasady moralne
oraz szczegoacutełowe normatywy ludzkiego działania za pomocą wrodzonych
człowiekowi zdolności poznawczychrdquo318 Zajmuje się ona nie tylko opisem
i analizą obowiązujących w określonej społeczności zachowań i norm moral-
nych ale także ich wyjaśnianiem a przede wszystkim ich uzasadnianiem
w odniesieniu do przyjmowanej normy moralności Proacutebami uszczegoacuteławiania
318 T Ślipko Zarys etyki ogoacutelnej Krakoacutew 2004 s 35
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
147
etyki w znaczeniu ogoacutelnym są liczne etyki zawodowe tj etyka lekarska bizne-
su dziennikarska prawnicza urzędnicza itd M Gogacz etykę zawodową defi-
niuje jako naukę filozoficzną o usprawnieniach moralnych człowieka potrzeb-
nych do wykonywania ulubionej pracyrdquo319 Stanowi ona zespoacuteł zasad i norm
ktoacutere określają jak z moralnego punktu widzenia powinni a jak nie powinni
postępować przedstawiciele danej profesji320 Etyka zawodowa rozumiana jako
układ powinności moralnych określających postępowanie reprezentantoacutew
danego zawodu w sposoacuteb szczegoacutelny odnosi się do zawodoacutew społecznego za-
ufania tj lekarze czy urzędnicy321
Uprawianie każdej z etyk zawodowych oproacutecz wiedzy empirycznej
z dziedziny ktoacutera ma być przedmiotem oceny wymaga zaroacutewno wiadomości
z zakresu etyki ogoacutelnej jak roacutewnież przyjęcia określonych przesłanek antropo-
logicznych Wspoacutelnym celem zaroacutewno etyki ogoacutelnej jak i poszczegoacutelnych etyk
zawodowych jest kształtowanie stosownych nakazoacutew i zakazoacutew ktoacutere stoją na
straży pozaosobistego dobra jednostek działających w obrębie poszczegoacutelnych
społeczeństw322 W sposoacuteb szczegoacutelny troska o dobro wspoacutelne obywateli
powierzona została administracji publicznej Administracja nie została powoła-
na wszakże dla niej samej lecz dla społeczeństwa stąd najwyższym celem jej
zainteresowania nie powinny być jej partykularne interesy Urzędnikom pań-
stwowym powierzone zostało nie tylko zaszczytne ale i odpowiedzialne zada-
nie służby publicznej323 Termin bdquourzędnikrdquo w potocznym rozumieniu odnosi
się do osoby pracującej w urzędzie lub sprawującej w nim urząd Urzędem zaś
jest szeroko rozumiana administracja
Urzędnikoacutew w administracji publicznej można podzielić według trzech
podstawowych kategorii urzędnicy urzędoacutew administracji państwowej324 pra-
cownicy służby cywilnej325 oraz pracownicy samorządowi326
319 M Gogacz Czym jest etyka zawodowa w Zagadnienie etyki zawodowej red A Andrzejuk Warszawa 1998 s 11 320 B Nogalski J Śniadecki Etyka zarządzania przedsiębiorstwem Bydgoszcz 2001 s 21 321 J Kotapka Etyka w administracji publicznej (służbie cywilnej)bdquoZeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im Witelona w Legnicyrdquo2008 Nr 4s 39-40 322 Ibidem s 40 323 Ibidem s 41 324 Ustawa z dnia 16 września 1982 r o pracownikach urzędoacutew państwowych (tj Dz U 2016 r poz 1511 ze zm) 325 Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r o służbie cywilnej (tj Dz U 2017 r poz 1889 ze zm) 326 Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r o pracownikach samorządowych (tj Dz U 2016 r poz 902 ze zm)
Wojciech Wojtyła
148
Pracownikami urzędoacutew państwowych są osoby zatrudnione w Kance-
larii Sejmu Kancelarii Senatu Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
Sądzie Najwyższym Biurze Trybunału Konstytucyjnego Biurze Rzecznika Praw
Obywatelskich Biurze Rzecznika Praw Dziecka Biurze Krajowej Rady Radiofo-
nii i Telewizji Urzędzie Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej
w sprawach nieuregulowanych w odrębnych przepisach Krajowym Biurze
Wyborczym regionalnych izbach obrachunkowych Biurze Generalnego
Inspektora Ochrony Danych Osobowych Instytucie Pamięci Narodowej - Komi-
sji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Korpus służby cywilnej tworzą pracownicy zatrudnieni na stanowi-
skach urzędniczych w Kancelarii Prezesa Rady Ministroacutew urzędach ministroacutew
i przewodniczących komitetoacutew wchodzących w skład Rady Ministroacutew oraz
urzędach centralnych organoacutew administracji rządowej urzędach wojewoacutedz-
kich oraz innych urzędach stanowiących aparat pomocniczy terenowych orga-
noacutew administracji rządowej podległych ministrom lub centralnym organom
administracji rządowej Krajowej Informacji Skarbowej i izbach administracji
skarbowej komendach inspektoratach i innych jednostkach organizacyjnych
stanowiących aparat pomocniczy kierownikoacutew zespolonych służb inspekcji
i straży wojewoacutedzkich oraz kierownikoacutew powiatowych służb inspekcji i straży
chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej Centralnym Biurze Śledczym Policji
Biurze Nasiennictwa Leśnego jednostkach budżetowych obsługujących pań-
stwowe fundusze celowe
Pracownikami samorządowymi są osoby zatrudnione wurzędach mar-
szałkowskich oraz wojewoacutedzkich samorządowych jednostkach organizacyj-
nych starostwach powiatowych oraz powiatowych jednostkach organizacyj-
nych urzędach gmin jednostkach pomocniczych gmin gminnych jednostkach
budżetowych i samorządowych zakładach budżetowych biurach (ich odpo-
wiednikach) związkoacutew jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządo-
wych zakładoacutew budżetowych utworzonych przez te związki biurach (ich od-
powiednikach) jednostek administracyjnych jednostek samorządu terytorial-
nego
Wprowadzanie i utrwalanie właściwych standardoacutew wykonywania wie-
lu zawodoacutew zwłaszcza tych ktoacutere zwykło określać się mianem zawodoacutew spo-
łecznego zaufania przyczyniło się do tworzenia kodeksoacutew etycznych Kodeks
etyczny stanowi uporządkowany logicznie zbioacuter właściwych dla danej profesji
działań Stanowi on swoisty probierz za pomocą ktoacuterego dokonuje się moralnej
oceny postępowania członkoacutew danej grupy zawodowej Jednym z celoacutew dla
ktoacuterych tworzone są kodeksy zawodowe jest promocja pożądanych wzoroacutew
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
149
zachowań ktoacutere przyczyniają się do ukształtowania etosu tychże grup327 Naj-
bardziej znanym kodeksem etycznym w polskiej administracji ktoacutery stanowi
podstawę dla istniejących opracowań regulacji dla konkretnych urzędoacutew jest
Kodeks etyki Służby Cywilnej328 W paragrafach od 2 do 5 formułuje on nastę-
pujące zasady odnoszące się do pracownikoacutew służby cywilnej
1 Rzetelność - rozumiana jako sumienność twoacuterczość odpowiedzialność bez-
stronność gotowość przyznania się do błędu i do jego naprawienia racjo-
nalność
w gospodarowaniu lojalność zgoda na ograniczenie zasady poufności
informacji także z życia osobistego (sect2)
2 Dbałość o rozwoacutej własnych kompetencji - rozwijanie wiedzy zawodowej
dążenie do poznania aktoacutew prawnych gotowość skorzystania z wiedzy
innych wyjaśnianie swego stanowiska (sect 3)
3 Bezstronność - nie dopuszczanie do podejrzeń o konflikt interesoacutew
nie przyjmowanie żadnych korzyści materialnych ani osobistych w związku
z prowadzonymi sprawami szanowanie prawa obywateli do informacji (sect4)
4 Neutralność polityczna - lojalne i rzetelne wykonywanie strategii Rządu RP
niezależnie od własnych przekonań dbanie o jasność własnych relacji
eliminowanie wpływoacutew politycznych na rekrutację i awans w służbie cywil-
nej (sect 5)
T Barankiewicz zauważa jednak że standardy etyki urzędniczej nie
stanowią kolejnego obok przepisoacutew określających odpowiedzialność karną
katalogu reguł postępowania Wyłącznym powodem istnienia etyki urzędniczej
nie jest wskazywanie i piętnowanie roacuteżnego rodzaju nieuczciwości w admini-
stracji329 Etyka urzędnicza powinna w sposoacuteb integralny skupiać przede
wszystkim swoją uwagę na tym aby z jednej strony urzędnik wykonywał swo-
je obowiązki zgodnie z prawem w atmosferze poczucia godności pełnionej
służby zaś z drugiej strony aby dla interesantoacutew wizyta w urzędzie nie była
związana z kolejną życiową udręką oraz poczuciem że załatwia się sprawy
w jakiejś innej obcej rzeczywistości w ktoacuterej zastawia się roacuteżne pułapkirdquo330
Etyka urzędnicza wyrasta z życiowej potrzeby istnienia w państwie prawa
327T Kowalski Kodeks etyczny a kształtowanie zasad etycznych w administracji bdquoStudia Lubelskie Prace instytutu Prawa i Administracji PWSZ w Sulechowierdquo Sulechoacutew 2005 s 101 328 Ibidem s 104 329 T Barankiewicz Etyka urzędnicza ndash funkcje zasady i postawy bdquoMetryka Studia z zakresu prawa osobowego i rejestracji stanu cywilnegordquo Rok IV 2014 Nr 2 s 123-124 330 Ibidem s 124
Wojciech Wojtyła
150
dobrej administracji publicznej331 Jej celem jest wzmocnienie gwarancji wyko-
nywania przez pracownikoacutew urzędoacutew powierzonych im zadań w sposoacuteb nale-
żyty Jakość świadczonych przez administrację usług w dużej mierze zależy
bowiem nie tylko od jakości obowiązującego w danym państwie prawa ale tak-
że od jakości waloroacutew etyczno-moralnych samych kadr służby publicznej332
Zdaniem M Gogacza każda etyka zawodowa jest teorią odpowiedzial-
nej czyli moralnie dobrze realizowanej pracy333 Odpowiedzialność jest bo-
wiem tym co stanowi gwarancję prawidłowej realizacji przez kadrę pracowni-
czą powierzonych jej obowiązkoacutew334 W dalszej części wywodu podjęte zosta-
nie kluczowe dla etyki zaroacutewno ogoacutelnej jak i zawodowej zagadnienie odpo-
wiedzialności
2 Odpowiedzialność jako problem moralny
Słowo odpowiedzialnośćrdquo ma wiele znaczeń Na płaszczyźnie filozo-
ficznej można ją interpretować jako jeden z istotnych wymiaroacutew ontycznego
uposażenia człowieka ponieważ tylko człowiek może ponosić odpowiedzialny
za swoje czyny Odpowiedzialność jest także ważną cnotą zaroacutewno w życiu
osobistym jak i społecznym Zaroacutewno od rodzicoacutew nauczycieli urzędnikoacutew
czy rzemieślnikoacutew oczekuje się że powierzone im zadania i społeczne role bę-
dą wykonywać w sposoacuteb odpowiedzialny Są roacuteżne rodzaje odpowiedzialności
prawna polityczna karna cywilna parlamentarna służbowa Pojęcie to wystę-
puje zaroacutewno w języku potocznym jak i na terenie wielu dyscyplin naukowych
tj filozofia prawo ekonomia Z punktu widzenia problemu podjętego w niniej-
szym opracowaniu szczegoacutelnie istotny jest ten rodzaj odpowiedzialności ktoacutery
nazywany jest odpowiedzialnością moralną Jest ona o tyle ważna że zawiera
się jakoś we wszystkich innych rodzajach odpowiedzialności Odpowiedzial-
ność moralna wynika z niezgodności zachowania się adresata normy moralnej z
jej nakazem określonego działania ktoacutere ocenione zostało jako dobre Konkre-
tyzuje się ona w pewnych sankcjach moralnych głoacutewnie w wyrzutach sumienia
podmiotu odpowiedzialności ale także może ona znaleźć swoacutej wyraz w roacuteżnych
formach społecznego napiętnowania335
Na pojęciu odpowiedzialności opiera się porządek moralny i prawny
Odpowiedzialność ktoacutera znajduje swoacutej fundament w ontycznym uposażeniu 331 Ibidem 332E Stasiak Postawy etyczne pracownikoacutew administracji samorządowej bdquoAnnales Ety-ka w życiu gospodarczymrdquo 2015 vol 19 No 1 Luty 2016 s 84-85 333 M Gogacz Czym jest etyka zawodowahellip op cit s 11 334 E Stasiak Postawy etycznehellip op cit s 85 335 R Tokarczyk Filozofia prawa Warszawa 2009 s 273
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
151
osoby ze względu na naturalną zdolność oraz potrzebę człowieka do życia we
wspoacutelnocie pośroacuted innych osoacuteb nabiera znaczenia międzyosobowego i spo-
łecznego Nie zmienia to jednak faktu że podmiotem odpowiedzialności zawsze
pozostaje konkretny człowiek jako świadomy i wolny sprawca swoich czynoacutew
Czym zatem jest odpowiedzialność w jej znaczeniu najbardziej podstawowym
Roman Ingarden zarysowując strukturę fenomenu odpowiedzialności
odroacuteżnia cztery zagadnienia w ktoacuterych on występuje 1 Ktoś ponosi odpowie-
dzialność za coś 2 Ktoś podejmuje odpowiedzialność za coś 3 Ktoś jest za coś
pociągany do odpowiedzialności 4 Ktoś działa odpowiedzialnie336 Powyższe
sytuacje wymagają komentarza Krakowski filozof zwraca uwagę zaroacutewno na
ich odmienność jak i na zachodzące między ich sensami związki Autor Ksią-
żeczki o człowieku pisze Można być za coś odpowiedzialnym a nie zostać po-
ciągniętym do odpowiedzialności i roacutewnież nie podjąć jej I odwrotnie można
być za coś pociągniętym do odpowiedzialności nie będąc za to faktycznie od-
powiedzialnym Można też faktycznie brać za coś odpowiedzialność przy czym
nie jest się rzeczywiście za to odpowiedzialnym Skoro jest się za coś odpowie-
dzialnym powinno się roacutewnież wziąć za to odpowiedzialność i być pociągnię-
tym do odpowiedzialnościrdquo337
Powyższy wywoacuted ukazuje związek odpowiedzialności ze sprawczością
osoby Człowiek jest odpowiedzialny za to czego jest faktycznym sprawcą
i powinien ponosić odpowiedzialność tylko za te czyny ktoacutere faktycznie zostały
przez niego popełnione Ingarden zwraca uwagę na implikowaną ze związku
odpowiedzialności i sprawczości osoby powinność Człowiek odkrywa w sobie
swoisty moment powinności ktoacutery ujawnia się jako przeżycie odpowiedzialno-
ści Przeżywa go zaroacutewno w odniesieniu do czynoacutew przez siebie popełnionych
jak i w stosunku do czynoacutew zaniechanych ktoacutere powinny zostać przez niego
spełnione a spełnione nie zostały Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzenie
kluczowe dla etycznej analizy odpowiedzialności okazuje się rozumienie czynu
i ludzkiej sprawczości W tym miejscu należy kroacutetko odpowiedzieć na dwa py-
tania tj co to znaczy że działanie jest czyimś własnym działaniem oraz kiedy
określony czyn jest rzeczywiście czynem konkretnego człowieka
Odpowiedź na powyższe pytania wiąże się z zagadnieniem świadomości
podmiotu w momencie podejmowanego działania Na ile sprawca działania był
świadom swoich działań oraz na ile był wolny w decyzjach ktoacutere do niego do-
prowadziły Ingarden wyjaśnia iż Jakaś decyzja woli i jakieś działanie mogą
uchodzić za własny czyn danej osoby tylko wtedy gdy wypływają wprost z cen-
trum ja mają w niej swoacutej prawdziwy początek i kiedy to centrum ja panuje nad
336 R Ingarden Książeczka o człowieku Krakoacutew 2009 s 73-74 337 Ibidem s 74
Wojciech Wojtyła
152
dokonaniem wyłaniającego się z niego działania i kieruje nimrdquo338 Określenie na
ile sprawca czynu był świadomy swojego działania oraz na ile działanie to było
dobrowolne są fundamentalne dla przypisania mu odpowiedzialności za
popełniony czyn Słowo czynrdquo należy w tym miejscu rozumieć szeroko jako
każdy świadomy i dobrowolny akt (działanie) podejmowane przez człowieka
T Ślipko analizując zasady określające odpowiedzialność człowieka za popeł-
nione przez niego akty pisze Człowiek jest odpowiedzialny tylko za akty
w pełni świadome i wolne czyli za akty dobrowolne Gdziekolwiek więc zacho-
dzi przeszkoda zmniejszająca lub znosząca dobrowolność roacutewnocześnie ulega
proporcjonalnemu zmniejszeniu odpowiedzialność za ten czyn lub nawet
zachodzi jej całkowity brakrdquo339 Warto zauważyć że zdaniem Ślipki człowiek
jest odpowiedzialny za czyn dobry lub zły także woacutewczas gdy wie że czyn
przezeń zamierzony jest dobry lub zły340 Twierdzi tym samym że człowiek
staje się odpowiedzialny zaroacutewno za dobro jak i zło swoich czynoacutew już na eta-
pie ich świadomego zamierzenia a nie w momencie ich spełnienia
Wielu autoroacutew podejmując proacutebę wyjaśnienia związku jaki zachodzi
między sprawczością osoby a odpowiedzialnością zauważa że nieprzypadko-
wo słowo odpowiedzialnośćrdquo naprowadza na słowo odpowiadanierdquo I tak cho-
ciażby włoski rzeczownik responsabilita (odpowiedzialnośćrdquo) pochodzi od
łacińskiego czasownika respondeo (odpowiadamrdquo przyrzekamrdquo) Jak zauważa
T Ślipko odpowiedzialność jeżeli nie ma pozostać jedynie czymś w rodzaju
zespołu świadomościowych dyspozycji do pełnienia powierzonych człowieko-
wi zadań moralnych (ktoacutere można wyrazić w słowach czuję się odpowiedzial-
ny za powierzone mi zadanierdquo) należy mocniej uwypuklić jej związek ze świa-
tem wartości moralnych ku ktoacuterym odpowiedzialność zwraca się niejako sa-
morzutnie341 Człowiek dlatego jest odpowiedzialny za swoje czyny i dlatego
przeżywa odpowiedzialność ponieważ ma zdolność odpowiadania na wartości
Odpowiadając na pytanie za co człowiek jest odpowiedzialny należy stwier-
dzić że jest on odpowiedzialny za realizację w swoim życiu wartości Człowiek
ma naturalną zdolność poznawania wartości i odpowiadania na nie Jednocze-
śnie w osobie i jej działaniu odpowiadanie na wartościrdquo przybiera postać po-
winności odpowiadania za wartościrdquo i ich realizację Odkrywany w osobie
moment powinności udzielenia odpowiedzi na rozpoznane wartości pozwala
określać moralność jako sposoacuteb realizowania wartości osobowych342 czyli
338 Ibidem s 85 339 T Ślipko Zarys etyki ogoacutelnejhellip op cit s 429 340 Ibidem s 429 341 T Ślipko Spacerem po etyce Krakoacutew 2010 s 157 342 W Stroacuteżewski Istnienie i wartość Krakoacutew 1981 s 235
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
153
takich ktoacutere rozwijają człowieka jako człowieka Chodzi w tym miejscu szcze-
goacutelnie o tzw dobro moralne
Wartości moralne mogą mieć także charakter społeczny Naczelną war-
tością za realizację ktoacuterej odpowiedzialni są wszyscy należący do danej grupy
społecznej jest dobro wspoacutelne Chociaż ma ono charakter analogiczny tj inne
jest dobro wspoacutelne rodziny gminy czy uniwersytetu to w każdym z rodzajoacutew
wspoacutelnoty jest ono zasadą naczelną T Ślipko pisze nie może być mowy o au-
tentycznie moralnej odpowiedzialności w życiu publicznym w jakiejkolwiek już
uszczegoacutełowionej postaci jeżeli zaroacutewno w sferze świadomościowych zamie-
rzeń jak i w obiektywnym aksjologicznym ukierunkowaniu nie pozostaje ona
w zgodzie z moralną wartością dobra wspoacutelnegordquo343
Pojęcie dobra wspoacutelnego jest jednym z podstawowych pojęć za pomocą
ktoacuterego interpretuje się nie tylko porządek społeczny ale także najgłębsze pod-
stawy wszelkich społeczności Stanowi ono głoacutewne kryterium poczucia odpo-
wiedzialności w życiu społecznym poprzez odniesienie do ktoacuterego odpowie-
dzialność pojedynczej osoby za swoje czynyrdquo staje się odpowiedzialnością
przed wspoacutelnotą osoacutebrdquo Owa odpowiedzialność przed wspoacutelnotąrdquo jest pod-
stawą wyłonienia władzy Ten aspekt odpowiedzialności ma podwoacutejny wymiar
jest odpowiedzialnością jednostki przed autorytetem władzy oraz odpowie-
dzialnością władzy przed wspoacutelnotą ktoacutera powierzyła jej swoacutej mandat zaufa-
nia344 Chociaż za realizację dobra wspoacutelnego w państwie wojewoacutedztwie czy
gminie odpowiedzialna jest przede wszystkim władza obydwa wymiary odpo-
wiedzialności tj odpowiedzialność przed wspoacutelnotąrdquo oraz odpowiedzialność
przed władząrdquo spotykają się we wspoacutelnej trosce o jego kształt Odpowiedzial-
ność za dobro wspoacutelne spoczywa na wszystkich członkach wspoacutelnoty ktoacuterego
jest ono własnością oraz celem podejmowanych działań
Jest wiele koncepcji dobra wspoacutelnego Szczegoacutelnie interesująca jest
koncepcja personalistyczna Wyroacuteżnia ona dwa istotne elementy składowe do-
bra wspoacutelnego przedmiotowy i podmiotowy Elementem przedmiotowym do-
bra wspoacutelnego jest pewna suma warunkoacutew życia społecznego na ktoacutere składa-
ją się dobra materialne społeczności Elementem podmiotowym dobra wspoacutel-
nego jest integralny rozwoacutej każdej ludzkiej osoby tj jej potencjalności zdolno-
ści i talentoacutew345 Dobro wspoacutelne rozumiane jest tutaj jako zasada prawidłowego
uczestnictwa na mocy ktoacuterej jednostka odpowiedzialna jest za realizację tej
343 T Ślipko Spacerem po etycehellip op cit s 159 344 Ibidem s 158 345 S Kowalczyk Człowiek a społeczność Zarys filozofii społecznej Lublin 2005 s 236
Wojciech Wojtyła
154
części jaka przypadła jej w udziale z tej racji że jest członkiem określonej
wspoacutelnoty346
Na gruncie teorii personalistycznych oproacutecz zasady dobra wspoacutelnego
szczegoacutelnie istotną rolę w kształtowaniu społeczeństwa ludzi odpowiedzial-
nych ma związana z nią zasada subsydiarności (pomocniczości) Zasada subsy-
diarności głosi że społeczność wyższego rzędu nie powinna ingerować w we-
wnętrzne sprawy społeczności niższego rzędu pozbawiając ją kompetencji
lecz raczej winna wspierać ją w razie konieczności i pomoacutec w koordynacji jej
działań i zadań z działaniami innych grup społecznych dla dobra wspoacutelne-
gordquo347 Pozytywny aspekt zasady moacutewi o powinności pomocy jednostkom
i wspoacutelnotom niższego rzędu przez społeczności wyższego rzędu W aspekcie
negatywnym zasada ta głosi że społeczności wyższego rzędu winny wspierać
społeczności i jednostki niższego rzędu jedynie na tyle na ile jest to konieczne
tak by nie pozbawiać ich wolności własnej inicjatywy oraz by nie zdejmować
z nich odpowiedzialności Pomoc nie powinna być nigdy pomocą wyręczającą
czy zastępującą ale powinna mieć charakter wpierający tak by ci ktoacuterzy jej
doświadczają czuli że są aktywnymi uczestnikami realizacji dobra wspoacutelnego
oraz by czuli się wspoacutełodpowiedzialnymi za jego realizację Zasada pomocni-
czości ściśle wiąże się z postulatem poszanowania w życiu społecznym wolno-
ści i autonomii człowieka ndash osoby348
Podsumowując tę część rozważań należy zauważyć że odpowiedzial-
ność moralna związana jest ściśle z kwestią wolności i świadomości człowieka
podejmującego swoje działania Jedynie człowiek działający w sposoacuteb świado-
my i wolny może być podmiotem odpowiedzialności Jednocześnie należąca do
ontycznego uposażenia człowieka odpowiedzialność na gruncie realizacji war-
tości dobra wspoacutelnego staje się ważną i cenioną cnotą społeczną Z zasadą do-
bra wspoacutelnego oraz związaną z nią zasadą pomocniczości wiąże się kwestia
odpowiedzialności za innychrdquo oraz wobec innychrdquo Podmiotem tej odpowie-
dzialności w roacuteżnym zakresie są sprawujący władzę oraz ci ktoacuterzy sprawują
roacuteżne administracyjne funkcje Konsekwencją uznania że dobro wspoacutelne sta-
nowi naczelną wartość życia społecznego jest hierarchia wartości składająca się
na etos służby publicznej
346 K Wojtyła Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne Lublin 1994 s 320-321 347 Jan Paweł II Encyklika Centesimus annus nr 48 348 A Jędrzejewski Nikt nie jest dobry w samotności Filozofia społeczna ks Joacutezefa Tischnera Radom 2006 s 183
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
155
3 Etos pracownikoacutew administracji publicznej
Z odpowiedzialnością pracy w urzędzie wiąże się określony etos rozu-
miany jako zbioacuter zachowań obowiązujących urzędnikoacutew W zachowaniach tych
winny przejawiać się takie wartości jak godność odpowiedzialność szacunek
dla innych Wartości te wpisane są w oczekiwania obywateli ktoacuterzy postrzegają
i oceniają urzędnikoacutew przez pryzmat etosu Jak zauważa A Kość bdquoetos jest kon-
kretną postacią moralności stanowiącą system obyczajoacutew określonej grupy
społecznej wyroacuteżniający się w stylu życia Jest on realizacją przyjętego kon-
wencjonalnie układu norm moralnych oraz proacutebą interpretacji zasad moral-
nych prawa naturalnego i konsekwencją przyjętej w społeczeństwie hierarchii
wartościrdquo349
Dostrzegając potrzebę budowy etosu służby publicznej dnia 6 paź-
dziernika 2011 roku wydano Zarządzenie nr 70 Prezesa Rady Ministroacutew
w sprawie wytycznych przestrzegania zasad służby cywilnej oraz w sprawie
zasad etyki korpusu służby cywilnej350 W dokumencie określone zostały pew-
ne standardy postępowania ktoacuterymi powinien kierować się każdy pracownik
sektora publicznego dowolnego szczebla Są to istotne wskazoacutewki dla urzędni-
koacutew oraz ich przełożonych jak powinni postępować Zapisy zarządzenia sta-
nowią między innymi o tym że urzędnik powinien być bezstronny podczas
wykonywania swych służbowych zadań i obowiązkoacutew pracownik służby
publicznej musi być profesjonalistą zaroacutewno w kwestiach merytorycznych jak
i moralnych urzędnik musi być neutralny politycznie i nie ulegać wszelkiego
rodzaju wpływom czy naciskom każdy pracownik sektora publicznego ma
obowiązek lojalności wobec Rzeczypospolitej Polskiej urzędu przełożonych
podwładnych czy kolegoacutew urzędnik jest życzliwy stosunku do ludzi zapobiega
napięciom w pracy rozładowuje je a także przestrzega zasad odpowiedniego
zachowania poza pracą
Na gruncie wyżej wskazanego rozporządzenia członek korpusu służby
cywilnej przy wykonywaniu zadań kieruje się wynikającymi z przepisoacutew prawa
zasadami służby cywilnej ktoacuterymi w szczegoacutelności są zasada legalizmu pra-
worządności i pogłębiania zaufania obywateli do organoacutew administracji pu-
blicznej zasada ochrony praw człowieka i obywatela zasada bezinteresowno-
ści zasada jawności i przejrzystości zasada dochowania tajemnicy ustawowo
chronionej zasada profesjonalizmu zasada odpowiedzialności za działanie lub
349 A Kość Podstawy filozofii prawa Lublin 2005 s 235-236 350 Zarządzenie Nr 70 Prezesa Rady Ministroacutew z dnia 6 października 2011 r w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz w sprawie zasad etyki korpusu służby cywilnej (MP 2011 r Nr 93 poz 953)
Wojciech Wojtyła
156
zaniechanie działania zasada racjonalnego gospodarowania środkami publicz-
nymi zasada otwartości i konkurencyjności naboru
Przestrzegając zasady legalizmu praworządności i pogłębiania zaufania
obywateli do organoacutew administracji publicznej członek korpusu służby cywil-
nej w szczegoacutelności przy realizacji zadań na swoim stanowisku pracy prze-
strzega prawa swoją postawą i działaniem przyczynia się do realizacji zasady
państwa prawnego przez swoje zachowanie i działania w stosunku do obywa-
teli istotnie wpływa na stopień więzi obywateli z państwem w granicach okre-
ślonych przez prawo postępuje w sposoacuteb zapewniający aktywny udział obywa-
teli w rozstrzyganiu spraw publicznych nie kieruje się uprzedzeniami zała-
twiając sprawy obywateli innych osoacuteb oraz podmiotoacutew nie uczestniczy
w strajkach lub akcjach protestacyjnych zakłoacutecających normalne funkcjono-
wanie urzędu
Przestrzegając zasady ochrony praw człowieka i obywatela członek
korpusu służby cywilnej w szczegoacutelności zna prawa człowieka i obywatela nie
proponuje ani nie podejmuje działań ktoacutere naruszają prawa człowieka i oby-
watela oraz ma na uwadze że ich skuteczna ochrona przyczynia się do wzrostu
autorytetu państwa
Przestrzegając zasady bezinteresowności członek korpusu służby cy-
wilnej w szczegoacutelności nie przyjmuje od osoacuteb zaangażowanych w prowadzone
sprawy żadnych korzyści nie przyjmuje żadnej formy zapłaty za publiczne wy-
stąpienia gdy mają one związek z zajmowanym stanowiskiem rezygnuje z do-
datkowego zatrudnienia lub zajęcia zarobkowego jeżeli dalsze wykonywanie
dodatkowego zatrudnienia lub zajęcia zarobkowego może mieć negatywny
wpływ na sprawy prowadzone w ramach obowiązkoacutew służbowych nie prowa-
dzi szkoleń jeżeli mogłoby to negatywnie wpłynąć na bezstronność prowadzo-
nych spraw
Przestrzegając zasady jawności i przejrzystości członek korpusu służby
cywilnej w szczegoacutelności w granicach określonych przez prawo zapewnia do-
stępność informacji o zasadach i efektach swojej pracy i podejmowanych roz-
strzygnięciach ktoacutera stanowi podstawę zaufania obywateli do państwa a ogra-
niczenia w tym zakresie mogą wynikać jedynie z wyłączenia jawności rozstrzy-
gnięcia przy tworzeniu przepisoacutew podejmowaniu decyzji oraz innych roz-
strzygnięć dąży do zapewnienia jednoznaczności oraz zrozumiałości podej-
mowanych działań przyjęte rozstrzygnięcia wyczerpująco uzasadnia ze wska-
zaniem powodoacutew ich przyjęcia oraz celoacutew ktoacutere mają zostać osiągnięte
zwłaszcza w sprawach będących przedmiotem rozbieżności w debacie publicz-
nej zna konstytucyjne i ustawowe przepisy dotyczące prawa dostępu do
informacji publicznej oraz zapewnia praktyczną realizację tego prawa
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
157
Przestrzegając zasady dochowania tajemnicy ustawowo chronionej
członek korpusu służby cywilnej w szczegoacutelności dochowuje tajemnicy usta-
wowo chronionej obejmując ochroną informację czyni to w celu zabezpiecze-
nia wyraźnie wskazanych interesoacutew państwa obywateli oraz innych podmio-
toacutew a nie w celu ograniczenia jawności i przejrzystości działania
Przestrzegając zasady profesjonalizmu członek korpusu służby cywil-
nej w szczegoacutelności realizując zadania państwa posiada niezbędną wiedzę
dotyczącą funkcjonowania państwa podnosi kwalifikacje oraz rozwija wiedzę
zawodową potrzebną do jak najlepszego wykonywania pracy w urzędzie zna
akty prawne dotyczące funkcjonowania urzędu w ktoacuterym jest zatrudniony
oraz zapoznaje się z wszystkimi istotnymi okolicznościami faktycznymi i praw-
nymi prowadzonych przez siebie spraw zna zasady etyki korpusu służby
cywilnej i sumiennie ich przestrzega zna zasady służby cywilnej i sumiennie
ich przestrzega poddaje się weryfikacji znajomości zasad służby cywilnej dąży
do stosowania wysokich standardoacutew zarządzania publicznego wykorzystuje
wiedzę przełożonych kolegoacutew i podwładnych dzieli się z nimi własnym do-
świadczeniem zawodowym a jeżeli jest to uzasadnione korzysta z pomocy
ekspertoacutew efektywnie i racjonalnie zarządza posiadanymi zasobami kadro-
wymi i wykorzystuje w taki sposoacuteb czas pracy w wykonywaniu zadań dąży do
uzgodnień opartych na rzeczowej argumentacji jest gotoacutew do przyjęcia krytyki
uznania swoich błędoacutew i do naprawienia ich konsekwencji przez swoją posta-
wę dba o wizerunek służby cywilnej korzystając z zagwarantowanych praw
pracowniczych ma na względzie wynikające z przepisoacutew ograniczenia możli-
wości podjęcia zatrudnienia lub wykonywania innych zajęć a także wynikające
z przepisoacutew ograniczenia poufności informacji dotyczącej roacutewnież jego życia
osobistego korzystając z określonej w przepisach szczegoacutelnej ochrony stosun-
ku pracy urzędnika służby cywilnej ma na względzie cel tej szczegoacutelnej ochro-
ny ktoacuterym jest pozyskiwanie i zatrzymywanie w służbie cywilnej osoacuteb ktoacutere
swoacutej profesjonalny rozwoacutej wiążą z pracą w administracji rządowej oraz ochro-
na zatrudnienia w służbie cywilnej osoacuteb ktoacutere wykazały w swojej pracy zdol-
ność do profesjonalnego i etycznego zachowania członka korpusu służby
cywilnej a w szczegoacutelności przestrzegały zasady neutralności politycznej
i bezstronności służby cywilnej
Przestrzegając zasady odpowiedzialności za działanie lub zaniechanie
członek korpusu służby cywilnej w szczegoacutelności wykonuje zadania ze świa-
domością szczegoacutelnej odpowiedzialności wynikającej z publicznego charakteru
pełnionej służby przy wykonywaniu zadań kieruje się interesem publicznym
i efektywnością oraz zgodnością podejmowanych działań z przepisami jeżeli
zachodzi rozbieżność między przepisami prawa a interesem publicznym
Wojciech Wojtyła
158
sygnalizuje to przełożonym na każdym etapie realizacji zadań jest gotoacutew do
rozliczenia się przed przełożonymi i obywatelami z podejmowanych działań
w razie postawienia zarzutu naruszenia obowiązkoacutew członka korpusu służby
cywilnej nie podejmuje działań zmierzających do zakłoacutecenia sprawnego prze-
biegu postępowania mającego na celu ustalenie osoby za to odpowiedzialnej
jeżeli jest przekonany że polecenie służbowe przełożonego narusza zasady
służby cywilnej informuje go lub jego przełożonych na piśmie
Przestrzegając zasady racjonalnego gospodarowania środkami publicz-
nymi członek korpusu służby cywilnej w szczegoacutelności korzystając ze środkoacutew
publicznych do realizacji zadań państwa i proponując kierunki jego działań ma
na względzie interes państwa i obywateli oraz efektywne osiąganie celoacutew przy
racjonalnym wykorzystaniu środkoacutew powierzonych państwu przez obywateli
jest gotowy do rozliczenia swojej dbałości o środki i mienie publiczne
Realizując zasadę otwartości i konkurencyjności naboru członek kor-
pusu służby cywilnej organizując i przeprowadzając naboacuter w służbie cywilnej
w szczegoacutelności
1) ma na względzie dbałość o
a) roacutewny dostęp do służby publicznej
b) niedyskryminację z jakichkolwiek powodoacutew
c) zawodowe i rzetelne wykonywanie zadań państwa przez administrację
rządową
d) neutralność polityczną służby cywilnej
2) przez swoje działania
a) wzmacnia zaufanie obywateli do kompetencji osoacuteb ktoacutere realizują zadania
państwa
b) dba o to aby wyłaniano w drodze naboru osoby najlepiej przygotowane do
realizacji zadań państwa
c) daje gwarancje jawnej i efektywnej kontroli nad przebiegiem naboru
3) nie wywiera pozaustawowego wpływu ani nacisku na proces naboru nie
ulega takim wpływom lub naciskom a o ich wystąpieniu informuje właściwych
przełożonych
Podsumowanie
W niniejszym opracowaniu zwroacutecono uwagę na niezwykle istotny
z punktu widzenia każdej etyki zawodowej problem odpowiedzialności moral-
nej U podstaw przemyśleń znalazło się przekonanie że gwarancją rzetelnego
wywiązywania się z powierzonych człowiekowi zawodowych obowiązkoacutew leży
moment osobistej odpowiedzialności wynikający z jego naturalnej zdolności do
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
159
odpowiedzi na rozpoznaną wartość Owa odpowiedź ma charakter etyczny
Zaroacutewno sprawujący władzę jak i piastujący na roacuteżnym szczeblu urzędy admi-
nistracji publicznej są moralnie odpowiedzialni przed wspoacutelnotą za realizację
dobra wspoacutelnego W swojej pracy są oni w sposoacuteb szczegoacutelni zobowiązani do
ukazywania powinnościowego a więc moralnego charakteru dobra wspoacutelnego
oraz jego wyższości nad dobrem jednostkowym Osadzone na tak rozumianym
dobru wspoacutelnym inne cnoty moralne składają się na etos pracownika admini-
stracji publicznej
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 16 września 1982 r o pracownikach urzędoacutew państwowych
tj Dz U 2016 r poz 1511 ze zm
Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r o służbie cywilnej tj Dz U 2017 r poz 1889
ze zm
Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r o pracownikach samorządowych tj Dz U
2016 r poz 902 ze zm
Zarządzenie Nr 70 Prezesa Rady Ministroacutew z dnia 6 października 2011r
w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz
w sprawie zasad etyki korpusu służby cywilnej MP 2011 r Nr 93 poz 953
Literatura
Barankiewicz T Etyka urzędnicza ndash funkcje zasady i postawy bdquoMetryka Studia
z zakresu prawa osobowego i rejestracji stanu cywilnegordquo Rok IV 2014 Nr 2
Gogacz M Czym jest etyka zawodowa (w)Zagadnienie etyki zawodowej red
A Andrzejuk Warszawa 1998
Ingarden R Książeczka o człowieku Krakoacutew 2009
Jan Paweł II Encyklika Centesimus annus Rzym1 maja 1991
Jędrzejewski A Nikt nie jest dobry w samotności Filozofia społeczna ks Joacutezefa
Tischnera Radom 2006
Kość A Podstawy filozofii prawa Lublin 2005
Kotapka J Etyka w administracji publicznej (służbie cywilnej) bdquoZeszyty Na-
ukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im Witelona w Legnicyrdquo nr 4
2008
Kowalczyk S Człowiek a społeczność Zarys filozofii społecznej Lublin 2005
Kowalski T Kodeks etyczny a kształtowanie zasad etycznych w administracji
bdquoStudia Lubelskie Prace instytutu Prawa i Administracji PWSZ w Sulecho-
wierdquo Sulechoacutew 2005
Wojciech Wojtyła
160
Nogalski B Śniadecki J Etyka zarządzania przedsiębiorstwem Bydgoszcz 2001
Stasiak E Postawy etyczne pracownikoacutew administracji samorządowej bdquoAnnales
Etyka w życiu gospodarczymrdquo 2015 vol 19 No 1 Luty 2016
Stroacuteżewski W Istnienie i wartość Krakoacutew 1981
Ślipko T Zarys etyki ogoacutelne Krakoacutew 2004
Ślipko T Spacerem po etyce Krakoacutew 2010
Tokarczyk R Filozofia prawa Warszawa 2009
Wojtyła K Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne Lublin 1994
6
dr Grzegorz Zieliński351
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
International and national protection of the right to freedom of conscience
Streszczenie
Prawo do sprzeciwu sumienia jest zdefiniowane jako podstawowe pra-
wo człowieka Jest to prawna propozycja rozwiązania sytuacji w ktoacuterej wystę-
puje konflikt norm prawa cywilnego z normami religijnymi
Prawna ewolucja instytucji sprzeciwu sumienia w Europie nastąpiła
w trzech kolejnych etapach opisanych w tym artykule
Obecnie sprzeciw sumienia jest szczegoacutelnym mechanizmem ktoacutery
dotyczy tylko niektoacuterych zawodoacutew Na podstawie przepisoacutew lekarze pielę-
gniarki i położne mają prawo do powoływania się na klauzulę sumienia Wyda-
je się że wciąż koniecznie trzeba zroacutewnoważyć stosowanie klauzuli sumienia
i prawa pacjenta do świadczeń zdrowotnych w publicznym ubezpieczeniu
zdrowotnym poprzez nowelizacje w prawie
Słowa kluczowe
Wolność sumienia sprzeciw sumienia zawoacuted lekarza
Summary
The Right to Conscientious Objection is defined as fundamental human
right It is a legal proposal to resolve a situation in which there is a conflict of civil
law norms with religious norms
The legal evolution of conscientious objection in Europe happened in
three successive stages presented in this article
Currently Conscientious objection is a specific mechanism that affects only
certain professions Based on legal regulations physician nurses and midwives
have the right to invoke conscience clause It seems that still is necessarily to bal-
351 Adiunkt w Katedrze Prawa Zakład Nauk o Państwie i Prawie Wydział Nauk Eko-nomicznych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu
Grzegorz Zieliński
162
ance to use conscience clause and patients right to health benefits in public health
insurance by law amendments
Keywords
freedom of conscience conscientious objection doctors profession
Wstęp
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 roku już w preambule od-
nosi się do prawa wyznaniowego bdquohellipmy Naroacuted Polski-wszyscy obywatele
Rzeczypospolitej zaroacutewno wierzący w Boga będącego źroacutedłem prawdy spra-
wiedliwości dobra i piękna jak i nie podzielający tej wiary (hellip) w poczuciu od-
powiedzialności przed Bogiem lub własnym sumieniemrdquo352
Fundamentem wszelkich wyznaniowych unormowań prawa polskiego
jest konstytucyjnie gwarantowana każdemu człowiekowi wolność sumienia
i religii w art 53 Obecna Konstytucja dokonała zerwania z unormowaniami
Konstytucji z 1952 r ktoacutera zaliczała wolność sumienia i wyznania do praw
obywatelskich podlegających koncesjonowaniu przez państwo Uznano że
wolność sumienia i religii została przyznana każdemu człowiekowi a jej źroacute-
dłem jest przyrodzona godność osoby ludzkiej jako praprzyczyna wszelkich
wolności i praw człowieka i obywatela Przepis ten znajduje swoje gwarancje
w art 30 obowiązującej Konstytucji Brak jest jakichkolwiek ograniczeń pod-
miotowych tej wolności
W odniesieniu do małoletnich dzieci Ustawa Zasadnicza podkreśla pra-
wo rodzicoacutew do decydowania o wychowaniu religijnym zgodnie z własnymi
przekonaniami Jednak art 14 Konwencji Praw Dziecka z 20 listopada 1989 r
przyjęty przez Zgromadzenie Ogoacutelne ONZ respektuje wolność sumienia
i wyznania dzieci jednocześnie zobowiązuje rodzicoacutewopiekunoacutew dziecka do
ukierunkowania go w zakresie jego praw i w sposoacuteb zgodny z zasadami
prawem obyczajami religią do jakiej przynależą rodzice353
352 Konstytucja RP z 2 kwietnia 1997 r Preambuła 353 bdquo1 Państwa-Strony będą respektowały prawo dziecka do swobody myśli sumienia i wyznania 2 Państwa-Strony będą respektowały prawa i obowiązki rodzicoacutew lub w odpowiednich przypadkach opiekunoacutew prawnych odnośnie do ukierunkowania dziecka w korzystaniu z jego prawa w sposoacuteb zgodny z rozwijającymi się zdolnościami dziecka 3 Swoboda wyrażania wyznawanej religii lub przekonań może podlegać tylko takim ograniczeniom ktoacutere są przewidziane prawem i są konieczne do ochrony bezpieczeństwa narodowego i porządku publicznego zdrowia lub moralności społecznej bądź podstawowych praw i wolności innych osoacutebrdquo Konwencja o prawach dziecka art 14
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
163
Uzewnętrznianie przyjętej religii może się odbywać w sposoacuteb indywi-
dualny lub wspoacutelnotowy moacutewi o tym art 53 ust 2 Konstytucji bdquoWolność religii
obejmuje wolność wyznawania lub przyjmowania religii według własnego wy-
boru oraz uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi publicznie lub prywat-
nie swojej religii przez uprawianie kultu modlitwę uczestniczenie w obrzę-
dach praktykowanie i nauczanie Wolność religii obejmuje także posiadanie
świątyń i innych miejsc kultu w zależności od potrzeb ludzi wierzących oraz
prawo osoacuteb do korzystania z pomocy religijnej tam gdzie się znajdująrdquo Pod-
miotowy zakres omawianej wolności obejmuje zaroacutewno sferę indywidualną jak
i wspoacutelnotową a zatem podmiotami wolności religijnej są zaroacutewno osoby
fizyczne jak roacutewnież grupy stworzone do realizacji inspiracji religijnej ndash kościo-
ły i inne związki wyznaniowe
Istota wolności sumienia polega na możliwości swobodnego wyboru
światopoglądu religijnego i areligijnego Uzewnętrznianie religii rozumiane jest
przez prawodawcę w sposoacuteb szeroki W sensie pozytywnym jest to wolność do
działania ndash uprawianie kultu modlitwa uczestnictwo w obrzędach praktyko-
wanie nauczanie posiadanie świątyń i innych miejsc kultu korzystanie z po-
mocy religijnej wychowanie dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami W sen-
sie negatywnym obejmuje wolność od przymusu a więc zakaz do zmuszania
udziału lub zmuszania do powstrzymania do udziału w praktykach religijnych
Nikt nie może być także obowiązany przez państwo do ujawnia swego świato-
pogląduprzekonań religijnych
Dopuszczalne ograniczenia tego prawa zakłada artykuł 53 ust 5 Kon-
stytucji bdquoWolność uzewnętrzniania religii może być ograniczona jedynie
w drodze ustawy i tylko wtedy gdy jest to konieczne do ochrony bezpieczeń-
stwa państwa porządku publicznego zdrowia moralności lub wolności i praw
innych osoacutebrdquo Artykuł 27 ust 1 Ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wy-
znania354 roacutewnież wymienia katalog przepisoacutew ktoacuterych nie można naruszyć
bdquoDziałalność kościołoacutew i innych związkoacutew wyznaniowych nie może naruszać
przepisoacutew ogoacutelnie obowiązujących ustaw chroniących bezpieczeństwo
publiczne porządek zdrowie lub moralność publiczną władzę rodzicielską
albo podstawowe prawa i wolności innych osoacutebrdquo Dodatkowych ograniczeń
wolności religijnej nie usprawiedliwia nawet wprowadzenie stanu wojenne-
gonadzwyczajnego
Sprzeciw sumienia określany jest często jako klauzula sumienia W lite-
raturze przedmiotu rozumie się go jako bdquoprawną propozycję rozwiązania sytu-
acji w ktoacuterej dochodzi do kolizji norma prawa stanowionego z normami świa-
354 Tj DzU 1989 r Nr 29 poz 155
Grzegorz Zieliński
164
topoglądowymi lub religijnymirdquo355 W innym znaczeniu jest on roacutewnież możli-
wością odmowy wykonania obowiązku nałożonego zgodnie z prawem z powo-
łaniem się na przekonania religijne i moralne356 Sprzeciw sumienia jest insty-
tucją dotyczącą tylko niektoacuterych zawodoacutew w przypadku gdy wyraźnie ujawnia
się konflikt aksjologiczny pomiędzy normami prawnymi a religijnymi
Kwestia sprzeciwu sumienia wymaga odniesienia się do relacji zacho-
dzącej pomiędzy dwoma zbiorami norm zbiorem norm postępowania składa-
jących się na system prawa stanowionego oraz systemem norm etycznych
W określeniu wzajemnej zależności tych norm ważnym jest spostrzeżenie że
na danym terenie stanowiącym zakres jurysdykcji dowolnej władzy państwo-
wej wobec zamieszkujących ten teren ludzi poddanych jurysdykcji może obo-
wiązywać jeden system prawa stanowionego natomiast na danym obszarze
zamieszkujących ludzi wiązać mogą roacuteżne systemy norm etycznych w zależno-
ści od zroacuteżnicowania światopoglądowego kulturowego mieszkańcoacutew danego
terenu357
W społeczeństwie demokratycznym respektującym wolności sumienia
i wyznania wolność przekonań człowieka jako wyraz jego niezbywalnej godno-
ści odpowiada myśli Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka358 Wolności te
zostały także jednoznacznie potwierdzone w soborowej Deklaracji o wolności
religijnej359 bdquoStrzeżenie i wspieranie nienaruszalnych praw człowieka jest
istotnym obowiązkiem każdej władzy państwowejrdquo360 Wspieranie i strzeżenie
natomiast nie koncesjonowanie i znoszenie praw człowieka w tym wolności
jest zadaniem władzy publicznej Stąd wolność przekonań religii oraz wolność
sumienia i aprobowanego przez daną osobę systemu etycznego wynikającego
z przyjętego światopoglądu powinna znajdować się poza legislacją demokra-
tycznego państwa prawa Władza państwowa obowiązana jest jedynie do strze-
żenia i gwarantowania tej wolności361
355 Por J Pawlikowski Prawo do wyrażania sprzeciwu przez personel medyczny ndash problemy etyczno-prawne bdquoPrawo i Medycynardquo 2009 Nr 3 s 29 356 Por A Mezglewski H Misztal P Stanisz Prawo wyznaniowe Warszawa 2011 s 117-118 357 Por A Zoll Klauzula sumienia (w) Sprzeciw sumienia w praktyce medycznej ndash aspekty medyczne i prawne red P Stanisz J Pawlikowski M Ordon Lublin 2014 s 77 358 Powszechna Deklaracja Praw Człowieka proklamowana przez Zgromadzenie Ogoacutelne rodoacutew Zjednoczonych dnia 10 grudnia 1948 r tekst polski (w) Prawo międzynarodowe publiczne Wyboacuter dokumentoacutew red A Przyborowska-Klimczak Lublin 1995 s 184-190 359 Soboacuter Watykański II Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae (w) Soboacuter Watykański II Konstytucje Dekrety Deklaracje tekst polski Poznań 2002 s 410-421 360 Dignitatis humanae ust 6 361 Por A Mezglewski H Misztal P Stanisz Prawo wyznaniowe Warszawa 2011 s 117-118
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
165
Przedmiotowy zbioacuter uprawnień osoby ludzkiej wynikający z wolności
sumienia i wyznania jest obszerny a zarazem dość jasno zdefiniowany w litera-
turze W doktrynie zauważa się że do zakresu przedmiotowego wolności su-
mienia i wyznania należą uprawnienie do zakładania nowych związkoacutew wy-
znaniowych prawo do zmiany wyznania i przekonań religijnych prawo do mil-
czenia w kwestiach sumienia i wyznania prawo do manifestowania przekonań
w sprawach religijnych w tym nauczania oraz postępowania zgodnie z ich na-
kazami a więc praktykowanie uprawianie kultu modlenie się uczestniczenie
w obrzędach zaroacutewno indywidualnie jak i w zgromadzeniu publicznym prawo
do ochrony przekonań w sprawach religijnych oraz omawiane prawo do od-
mowy obowiązku nakazanego przez ustawę z powodu sprzeciwu362
1 Geneza prawa do sprzeciwu sumienia
Historyczne uzasadnienie prawa do sprzeciwu sumienia jest ściśle
związane z wolnością sumienia i jego relacją do wolności religijnej Podstawy
tego prawa można znaleźć w najstarszej tradycji judeochrześcijańskiej ktoacutera
podkreślała istnienie indywidualnego sumienia jako źroacutedła najwyższego prawa
działania Zasada ta znajduje się niewątpliwie w Pierwszym Liście św Pawła
Apostoła do Koryntian w ktoacuterym apostoł stwierdza że prawo zapisane w ser-
cach jest zbieżne z prawem objawionym przez Boga dla tych ktoacuterzy laquonie są pod
prawemraquo363
Petycje dotyczące wolności sumienia pojawiły się roacutewnież jako postulat
kościelnego i obywatelskiego nieposłuszeństwa w kwestiach religijnych wysu-
niętych przez Lutra na sejmie w Wormacji w 1521 r Następnie w 1663 roku
Karol II w Karcie Kroacutelewskiej Rhode uznał wolność sumienia za niezbędną dla
wolności religijnej364
361 Por A Zoll Klauzula sumienia (w) Sprzeciw sumienia w praktyce medycznej ndash aspekty medyczne i prawne red P Stanisz J Pawlikowski M Ordon Lublin 2014 s 78 362 Por J Sobczak W Sobczak Wolość sumienia i wyznania ndash prawo człowieka czy iluzja (w) Efektywność europejskiego systemu ochrony praw człowieka red J Jaskiernia Toruń 2012 s 17 363 bdquoDla Żydoacutew stałem się jak Żyd aby pozyskać Żydoacutew Dla tych co są pod Prawem byłem jak ten ktoacutery jest pod Prawem - choć w rzeczywistości nie byłem pod Prawem - by pozyskać tych co pozostawali pod Prawem Dla nie podlegających Prawu byłem jak nie podlegający Prawu - nie będąc zresztą wolnym od prawa Bożego lecz podlegając prawu Chrystusowemu - by pozyskać tych ktoacuterzy nie są pod Prawemrdquo 1 Kor 9 20-21 364 bdquoAll and everye person and persons may from tyme to tyme and all tymes hereafter freelye and fully hav and enjoye his and theyre owne judgements and consciences in matter of religious concernementsrdquo R L Perry J C Cooper Sources of Our Liberties New York 1972 s 170
Grzegorz Zieliński
166
2 Europejskie konstytucyjne gwarancje wolności i sprzeciwu
sumienia
Legalna ewolucja sprzeciwu sumienia w Europie nastąpiła w trzech na-
stępujących po sobie etapach Pierwszym stadium było oddzielenie wolności
sumienia od wolności religijnej Obie wolności zostały zagwarantowane w nie-
mieckiej konstytucji z 1849 r oraz w szwajcarskiej konstytucji z 1874 r w art
49 Drugim krokiem było przyznanie pierwszeństwa ochronie wewnętrznej
swobody sumienia przed zewnętrzną a nawet publiczną ekspresją Zasada ta
znajduje się w wyżej wymienionych konstytucjach Znacząca nowelizacja Usta-
wy Zasadniczej Republiki Federalnej Niemiec z 1949 r przyznawała wolności
sumienia status nienaruszanej i nie podlegającej żadnym wyraźnym ogranicze-
niom wynikającym z przepisoacutew ogoacutelnych lub jakiejkolwiek innej klauzuli365
Trzeci etap polegał na uznaniu poszanowania ogoacutelnej wolności działania
w życiu codziennym bez naruszania sumienia co oznaczało w praktyce uchwa-
lenie prawa do sprzeciwu sumienia gdy zaistniał sprzeczny obowiązek prawny
Ustawa Zasadnicza Republiki Federalnej Niemiec stwierdza bdquoNikt nie będzie
zmuszony do noszenia broni w służbie wojskowej przeciwko swemu sumieniu
Ustawa federalna powinna regulować szczegoacutełyrdquo366
Austriacka konstytucja wprowadza tę zasadę w art 9 [a] dodanym
w 1975 r Podobnie czynią to konstytucje Portugalii z 1976 r w art 41(6)367
i Hiszpanii z 1978 r w art 30(2) Holenderska konstytucja z 1983 r stwierdza
zwyczajnie a tym samym unika tworzenia jednoznacznego prawa konstytucyj-
nego że bdquoprawo wyraża warunki od ktoacuterych zagwarantowane zostanie zwol-
nienie z służby wojskowej poważnemu sprzeciwowi sumieniardquo368 Roacutewnież no-
wa konstytucja szwajcarska z 1998 r deklaruje że bdquoprawo przewiduje alterna-
tywną służbę cywilnąrdquo369 Obecnie na fali uchwalania nowych konstytucji by-
łych krajoacutew komunistycznych konstytucyjne prawo do odmowy służby woj-
365 Por A Tschentscher The Basic Law (Grundgesetz) The Constitution of the Federal Republic of Germany Bern Wurzburg 2008 s 18 366 Basic Law for the Federal Republic of Germany Grundgesetz art 4[3] 367 bdquoThe right to conscientious objection is guaranteed according to lawrdquo tj Prawo do sprzeciwu sumienia jest zagwarantowane zgodnie z prawem Konstytucja Portugalii z 1976 art 41(6) 368 bdquoThe law articulates the conditions upon which exemption from military service will be guaranteed to serious conscientious objectionrdquo Konstytucja holenderska z 2008 r art 13 369 Por B P Vermeulen Conscientious Objection in Dutch Law (w) Conscientious Objec-tion in the EC Countries red European Consortium for Church-State Research Mediolan 1992 s 273
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
167
skowej w obronie służby wojskowej uznawane jest min w Polsce Chorwacji
Słowenii Estonii Słowacji Czechach i Rosji
Poza granicami Europy to samo prawo do wolności i sprzeciwu sumie-
nia znajduje się w konstytucjach takich krajoacutew jak Brazylia Urugwaj Gujana
Surinam i Zambia370
Prawo konstytucyjne często rozwija się w ramach zwykłego ustawo-
dawstwa Uniwersalne prawo do sprzeciwu sumienia uznane w konstytucji
Portugalii uszczegoacutełowione zostało w Ustawie Prawo Wolności Religijnej
z 2001 r w artykule 12 i w doktrynie stanowi wzoacuter dla legislacji innych państw
europejskich371
3 Sprzeciw sumienia w prawie międzynarodowym
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 1948 roku ma szerokie zasto-
sowanie w zakresie wolności myśli sumienia i religii bdquoKażdy człowiek ma pra-
wo wolności myśli sumienia i wyznania prawo to obejmuje swobodę zmiany
wyznania lub wiary oraz swobodę głoszenia swego wyznania lub wiary bądź
indywidualnie bądź wespoacuteł z innymi ludźmi publicznie i prywatnie poprzez
nauczanie praktykowanie uprawianie kultu i przestrzeganie obyczajoacutewrdquo372
Podobny przepis znajduje się w Europejskiej Konwencji Praw Człowie-
ka z 1950 r i ponownie w Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich
i Politycznych z 1966 r Jest on prawie identyczny z Artykułem 9 (1) Europej-
skiej Konwencji Zaroacutewno Konwencja Europejska jak i Pakt uznają instytucję
sprzeciwu sumienia ponieważ określają one że termin bdquopraca przymusowa lub
obowiązkowardquo nie obejmuje bdquożadnej służby o charakterze wojskowym bądź
370 Por J de Sousa e Brito Conscientous Objection (w) Facilitating Freedom of Religion or Belief A Deskbook red T Lindholm W Cole Durham Jr B G Tahzib-Lie Martinus Nijhoff Publishers 2004 s 277 371 ldquo1 Freedom of conscience includes the right to object to the compliance of laws that contradict the imperative doctrines of onersquos own conscience within the limits of the rights and duties imposed by the Constitution and under the terms of the law that will possibly rule the exercise of the conscientious objection 2 The doctrines of conscience that are considered as imperative are those whose in-fringement involve a serious offence to onersquos moral integrity and consequently make any other behaviour as not demandable 3 Conscientious objectors to military service without excluding those who also invoke a conscientious objection to civil service have the right to a civil service system which respects the doctrine of their conscience as long as it is compatible with the principle of equalityrdquo Portuguese Law of Religious Freedom 2001 art 12 372 Powszechna Deklaracja Praw Człowieka art 18
Grzegorz Zieliński
168
służby wymaganej zamiast obowiązkowej służby wojskowej w tych krajach
ktoacutere uznają odmowę służby wojskowej ze względu na przekonaniardquo373
Międzynarodowe standardy prawne uznają wagę sprzeciwu sumienia
w korzystaniu z podstawowego prawa jednostki do wolności myśli sumienia
i religii Zakaz zabijania odwołuje się roacutewnież przez sumienie do aborcji W tym
przypadku w interesie państwa leży zagwarantowanie możliwości korzystania
z prawa ktoacutere przyznaje kobietom w ciąży prawo do aborcji ktoacutere jest ograni-
czone tylko wtedy gdy aborcja nie może być prawidłowo wykonana przez
kompetentny personel medyczny Tylko w takich przypadkach dopuszczalne
jest ograniczenie
Prawo międzynarodowe uznaje jednak roacutewnież że korzystanie z prawa
do klauzuli sumienia może podlegać koniecznym i proporcjonalnym ogranicze-
niom prawnym w celu ochrony praw innych osoacuteb w tym praw do życia zdro-
wia integralności fizycznej i dostępu do opieki zdrowotnej bez dyskryminacji
Ostatecznie powołanie się na sprzeciw sumienia przez lekarza nie może spo-
wodować odmowy skutecznego dostępu do potrzebnej opieki w tym do abor-
cji Kwestia ta była przedmiotem analizy międzynarodowych i regionalnych
organoacutew ds praw człowieka i takich organoacutew jak Komitet Praw Gospodar-
czych Społecznych i Kulturalnych ONZ (CESCR) Komitet ONZ ds Eliminacji
Dyskryminacji Kobiet (CEDAW) oraz Komisarz Rady Europy ds Praw Człowie-
ka374
Ustawa aborcyjna Zjednoczonego Kroacutelestwa z 1967 r jest aktem parla-
mentu ktoacutery legalizuje aborcje dokonywane przez zarejestrowanych lekarzy
i reguluje swobodne świadczenie takich praktyk medycznych za pośrednic-
twem National Health Service (NHS)
Ustawa zawiera klauzulę sumienia zezwalającą lekarzom na odmowę
udziału w przerywaniu ciąży ale zobowiązującą ich do udzielenia pomocy
w nagłych przypadkach gdy życie kobiety może być zagrożone Jednak Rada
BMA375 wyciąga wniosek że lekarze ktoacuterzy nie chcą uczestniczyć w aborcji
wciąż mają etyczny obowiązek kierowania pacjentoacutew do innego wspoacutełpracow-
nika a wstępne procedury prowadzące do aborcji takie jak składanie doku-
mentoacutew robienie badań mają charakter pomocniczy i mogą być uważane za
niezwiązane z klauzulą sumienia Sugeruje to że chociaż lekarze nie są prawnie
zobowiązani do autoryzowania lub wykonywania aborcji są zobowiązani do 373 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka art 4 374 Por J de Sousa e Brito Conscientous Objection (w) Facilitating Freedom of Religion or Belief A Deskbook red T Lindholm W Cole Durham Jr B G Tahzib-Lie Martinus Nijhoff Publishers 2004 s 283 375 British Medical Association (BMA) jest związkiem zawodowym i profesjonalnym dla lekarzy w Wielkiej Brytanii
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
169
zaangażowania się w opiekę przedoperacyjną i skierowanie kobiety na aborcję
niezależnie od ich osobistych przekonań
Dążenie do pełnego zagwarantowania wolności w sprawach religijnych
domaga się uznania prawa do odmowy wykonania czynności sprzecznej z su-
mieniem376 W orzecznictwie konstytucyjnym wspoacutełczesnych państw europej-
skich możliwość powołania się na klauzulę sumienia uważana jest za prawo
o charakterze fundamentalnym ktoacuterego ograniczenie może nastąpić jedynie
w sytuacjach wyjątkowych
Włoski Trybunał Konstytucyjny utrzymał w mocy konstytucyjność
przepisu prawnego ktoacutery nie pozwalał na sprzeciw sumienia sędziemu w orze-
czeniu aborcji do ktoacuterej dążyła kobieta małoletnia lub kobieta uznana za nie-
zdolną umysłowo Analogicznej decyzji można się spodziewać w ramach skargi
na przepis ktoacutery nie pozwala administratorom szpitali na powołanie się na
klauzulę sumienia i sprzeciwianie się aborcji w ich placoacutewkach
Z tego powodu hiszpański Sąd Konstytucyjny uznał że analizowany
projekt ustawy o aborcji jest sprzeczny z Konstytucją ponieważ brak w nim
było unormowań stanowiących o możliwości powołania się przez lekarzy i po-
mocniczy personel medyczny na klauzulę sumienia377
Uwzględniając rozwoacutej ustawodawstw poszczegoacutelnych państw człon-
kowskich Unii Europejskiej w Karcie Praw Podstawowych (wersja z 2007 r)
przyjęto że bdquouznaje się prawo do odmowy działania sprzecznego z sumieniem
zgodnie z ustawami krajowymi regulującymi korzystanie z tego prawardquo378
4 Sprzeciw sumienia w prawie polskim
Na mocy orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego wolność sumienia
i wyznania obejmuje nie tylko prawo do reprezentowania swobodnie wybrane-
go światopoglądu Wynika z niej przede wszystkim prawo do postępowania
zgodnie z własnym sumieniem a w konsekwencji także wolność od przymusu
376 Por A Mezglewski H Misztal P Stanisz Prawo wyznaniowe Warszawa 2011 s 119 377 Por W Johann B Lewaszkiewicz-Petrykowska Wolność sumienia i wyznania w orzecznictwie konstytucyjnym - status jednostki Biuletyn TK 1999 s 21 378 bdquo1 Każdy ma prawo do wolności myśli sumienia i religii Prawo to obejmuje wolność zmiany religii lub przekonań oraz wolność uzewnętrzniania indywidualnie lub wspoacutelnie z innymi publicznie lub prywatnie swej religii lub przekonań poprzez uprawianie kultu nauczanie praktykowanie i uczestniczenie w obrzędach 2 Uznaje się prawo do odmowy działania sprzecznego z własnym sumieniem zgodnie z ustawami krajowymi regulującymi korzystanie z tego prawardquo Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej art 10
Grzegorz Zieliński
170
postępowania wbrew swemu sumieniu379 Teza ta została sformułowana jesz-
cze na gruncie obowiązujących przepisoacutew Konstytucji z 1952 r ale zachowuje
ona swoją aktualność roacutewnież na gruncie obecnie obowiązującej ustawy zasad-
niczej
Wolność do własnych przekonań wolność sumienia i swobodnego
przyjmowania określonego światopoglądu w swoim wymiarze wewnętrznym
jest wolnością absolutną ktoacutera nie może być ograniczona Natomiast ograni-
czenie takie może odnosić się do uzewnętrznionych działań lub zaniechań da-
nej osoby wynikających z przyjętego systemu etycznego Podstawa prawna
takich ograniczeń znajduje się zaroacutewno w polskiej Konstytucji (art 31 ust 3)380
a także w wymienionych wyżej aktach prawa międzynarodowego Podstawą
takiego ograniczenia wolności zachowań zgodnych z sumieniem danej osoby
mogą być wolności i prawa innych osoacuteb a także bezpieczeństwo i porządek
publiczny
W radykalnych przypadkach wierność zasadom przyjętym w sumieniu
może prowadzić do odmowy wykonania obowiązku nałożonego przez prawo
Zdarza się że normy postępowania przyjęte w ramach określonej religii lub
zespołu przekonań pozostają w konflikcie z regułami ustanowionymi w obo-
wiązujących przepisach
5 Sprzeciw sumienia w zawodach medycznych
O klauzuli sumienia moacutewi się zazwyczaj w odniesieniu do lekarzy i to
w dość wąskim zakresie bo przeważnie w odniesieniu do aborcji Obowiązują-
ce przepisy określają możliwość zastosowania sprzeciwu sumienia przez osoby
wykonujące zawody medyczne tj lekarzy pielęgniarki i położne Pojawia się
pytanie czy sprzeciw sumienia ma tylko takie wąskie znaczenie czy też należy
postulować szeroki zasięg tej instytucji prawnej Już bowiem z samej zasady
roacutewności będącej fundamentalną zasadą naszego porządku konstytucyjnego
może wynikać szeroki zakres klauzuli sumienia381 Z kolei ten punkt widzenia
został całkowicie odrzucony w Stanowisku Komitetu Bioetyki przy Prezydium
379 Wyrok TK z dnia 15 stycznia 1991 r U 890 OTK 1991 Nr 1 poz 8 380 bdquoOgraniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego bądź dla ochrony środowiska zdrowia i moralności publicznej albo wolności i praw innych osoacuteb Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i prawrdquo Konstytucja RP z 2 kwietnia 1997 r art 31 ust3 381 Por A Zoll Klauzula sumienia (w) Sprzeciw sumienia w praktyce medycznej ndash aspekty medyczne i prawne red P Stanisz J Pawlikowski M Ordon Lublin 2014 s 81
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
171
PAN z dnia 12 listopada 2013 r W pkt 9 zawarto bdquoZgodnie z polskim prawem
uprawnienie do odmowy wykonania świadczenia zdrowotnego sprzecznego
z własnym sumieniem przysługuje wyłącznie osobie wykonującej zawoacuted leka-
rza lekarza dentysty albo zawoacuted pielęgniarki lub położnej Prawa do powołania
się na klauzulę sumienia nie mają przedstawiciele innych zawodoacutew medycz-
nych w szczegoacutelności farmaceucirdquo382
Prawo stosowania sprzeciwu sumienia potwierdzają normy deontolo-
giczne dla lekarzy pielęgniarek i położnych tj Kodeks Etyki Lekarskiej383 oraz
Kodeks Etyki Pielęgniarki i Położnej Rzeczypospolitej Polskiej384 Obowiązujące
regulacje prawne nie zakładają możliwości stosowania klauzuli sumienia przez
ratownikoacutew medycznych aptekarzy albo diagnostoacutew laboratoryjnych Rola
sumienia w zawodzie aptekarza została jednak znacząco podkreślona w art 3
Kodeksu Etyki Aptekarza Rzeczypospolitej Polskiej bdquoAptekarz będąc osobiście
odpowiedzialnym za wykonywaną pracę jest wolny w podejmowaniu swoich
zachowań zgodnie ze swym sumieniem i wspoacutełczesną wiedzą medycznąrdquo385
Kodeks Etyki Zawodowej Ratownika Medycznego precyzuje ponadto że
bdquoRatownik medyczny ma prawo odmoacutewić uczestnictwa w zabiegach i ekspery-
mentach ktoacutere są sprzeczne z uznawanymi przez niego normami etycznymirdquo386
Podobnie stanowi Kodeks Etyki Diagnosty Laboratoryjnego dopuszczając
w przypadku zaistnienia konfliktu z własnym sumieniem odmowę przez dia-
gnostę laboratoryjnego wzięcia udziału w powierzonych mu czynnościach
z uwzględnieniem poinformowania o tym fakcie zainteresowanych oraz swoich
przełożonych
Aktualnie obowiązujące przepisy klarownie określają że lekarze oraz
pomocniczy personel medyczny mają prawo powstrzymania się od wykonania
świadczeń zdrowotnych niezgodnych z zasadami ktoacutere przyjęli w sumieniu
Ustawa z 5121996 r o zawodach lekarza i lekarza dentysty (ZawLekU)387
uznaje to prawo w przypadku lekarzy w tym roacutewnież dentystoacutew Podobne
uprawnienie pielęgniarek i położnych reguluje ustawa z dnia 15 lipca 2011r
382 Ibid 383 bdquoDla wypełnienia swoich zadań lekarz powinien zachować swobodę działań zawodowych zgodnie ze swoim sumieniem i wspoacutełczesną wiedzą medycznąrdquo Kodeks Etyki Lekarskiej art 4 384 bdquoPielęgniarkapołożna ma prawo odmoacutewić uczestnictwa w zabiegach i eksperymentach biomedycznych ktoacutere są sprzeczne z uznawanymi przez nią normami etycznymirdquo Kodeks Etyki Pielęgniarki i Położnej Rzeczypospolitej Polskiej II (6) 385 A Jacek M Nagoacuterska Klauzula sumienia Edukacja Prawnicza 2017 nr 2 s 51 386 Kodeks Etyki Zawodowej Ratownika Medycznego art 20 387 Tekst jedn DzU z 2017 r poz 125
Grzegorz Zieliński
172
o zawodach pielęgniarki i położnej388 Nie ma więc wątpliwości że zgodnie
z tymi przepisami osoby wykonujące zawody lekarza pielęgniarki oraz położ-
nej mogą w szczegoacutelności odmoacutewić uczestnictwa w zabiegu np przerwania
ciąży
Artykuł 39 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty w obowiązu-
jącym brzmieniu wskazuje na możliwość powstrzymania się przez lekarza od
wykonania świadczeń zdrowotnych niezgodnych z jego sumieniem [] jak też
na obowiązek wskazania przez lekarza odmawiającego udzielania świadczenia
realnych możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub w pod-
miocie leczniczym Skorzystanie z klauzuli sumienia przez lekarza jest jedno-
cześnie związane z uzasadnieniem i odnotowaniem tego faktu w dokumentacji
medycznej Lekarz wykonujący swoacutej zawoacuted ma oproacutecz tego obowiązek uprzed-
niego powiadomienia na piśmie przełożonego
Odrębna sytuacja ma miejsce woacutewczas gdy zwłoka w udzieleniu pomo-
cy zdrowotnej co do ktoacuterej lekarz pielęgniarka lub położna zgłasza sprzeciw
sumienia powoduje niebezpieczeństwo powstania groźnych konsekwencji dla
zdrowia lubi życia pacjenta W takim momencie na mocy obowiązujących
przepisoacutew możliwość powołania się na klauzulę sumienia zostaje ograniczona
Lekarze i pomocniczy personel medyczny nie mogą naruszać ciążącego na nich
pierwszorzędnego obowiązku udzielania pomocy w każdym przypadku zaist-
nienia niebezpieczeństwa utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu
korzystając z prawa do powstrzymania się od dokonania zabiegu sprzecznego
z sumieniem
Artykuł 121 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej stanowi że
osoby wykonujące ten zawoacuted mają obowiązek udzielania pomocy w każdym
przypadku niebezpieczeństwa utraty życia oraz poważnego uszczerbku na
zdrowiu pacjenta zgodnie z posiadanymi przez siebie kwalifikacjami Należy go
poroacutewnać z art 30 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty ktoacutery stano-
wi że bdquolekarz ma obowiązek udzielać pomocy lekarskiej w każdym przypadku
gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty
życia ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia oraz
w innych przypadkach niecierpiących zwłokirdquo Dokonując powyższej analizy
A Zoll przekonująco wskazywał że o ile można byłoby uznać za zasadną nie-
możność powołania się na klauzulę sumienia woacutewczas gdy potrzebującemu
pomocy w razie zwłoki może grozić bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty
życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu o tyle nie można powiedzieć tego
samego w odniesieniu do bdquoinnego przypadku nie cierpiącego zwłokirdquo Przesłan-
388 Tj DzU z 2011 r Nr 174 poz 1039
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
173
ka spełniona w art 30 doznaje zawężenia ze względu na unormowania Między-
narodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych w ktoacuterym zawarto min
zakaz poddawania kogokolwiek przymusowi stanowiącemu zamach na jego
wolność posiadania lub przyjmowania swobodnie wybranego wyznania lub
przekonań bdquoW sytuacji zagrożenia życia lub niebezpieczeństwa ciężkiego
uszczerbku na zdrowiu zasadne jest przyjęcie że zagrożone dobra muszą
w hierarchii wyprzedzać indywidualną wolność lekarza przed przymusem pod-
jęcia działań sprzecznych z jego sumieniem Myślę że nawet konieczne byłoby
zastrzeżenie że chodzi o bezpośrednie zagrożenie tych doacutebr a nie tylko jak to
określa art 30 możliwość zagrożenia Poza taką sytuacją musi być silniej chro-
niona wolność sumienia przed przymusem do działań sprzecznych z sumie-
niemrdquo 389
A Wojciechowska-Nowak zaprezentowała pogląd że bdquoklauzula sumie-
nia z jednej strony chroni lekarza i jego światopogląd z drugiej zaś ma na celu
ochronę zdrowia i praw pacjenta czyli realną możliwość uzyskania wszystkich
świadczeń zdrowotnych ktoacutere są legalnerdquo390 Odmienny punkt widzenia doty-
czący korzystania z klauzuli sumienia w praktyce lekarskiej wyraziło prezy-
dium Naczelnej Rady Lekarskiej dnia 6 grudnia 2013 r bdquoPodczas wykonywania
zawodu lekarz powinien postępować zgodnie z nakazami i zakazami wynikają-
cymi z przyjętych przez siebie zasad moralnych światopoglądu oraz wyznawa-
nych przekonań religijnych Lekarze mogą zostać pozbawieni tego prawa tylko
w sytuacjach niecierpiących zwłoki wynikających z zagrożenia życia lub cięż-
kiego uszkodzenia zdrowia pacjentoacutew Prawa innych osoacuteb tak długo jak nie
dochodzi do zagrożenia ich życia i zdrowia nie mogą być podstawą do ograni-
czania lekarza w postępowaniu zgodnym ze wskazaniami swojego sumieniardquo391
Najważniejsze znaczenie dla stosowania przez lekarzy figury prawnej -
sprzeciw sumienia miał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 październi-
ka 2015 r Stanowi on że bdquow świetle art 53 ust 1 Konstytucji oraz aktoacutew prawa
międzynarodowego prawo do sprzeciwu sumienia powinno być uznane za
prawo pierwotne względem jego ograniczeńrdquo392 Artykuł 39 zakwestionowanej
389 A Mezglewski H Misztal P Stanisz Prawo wyznaniowe Warszawa 2011 s 120 390 A Wojciechowska-Nowak Etyczno-prawne aspekty korzystania przez lekarza z klauzuli sumienia Sprawozdanie z seminarium zorganizowanego przez Wydział Prawa i Administracji UW w lutym 2002 r Państwo i Prawordquo 2002 Nr 7 s 97 391 A Jacek M Nagoacuterska Klauzula sumienia Edukacja Prawniczardquo 2017 nr 2 s 51 392 bdquo1 Art 39 zdanie pierwsze w związku z art 30 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz U z 2015 r poz 464) w zakresie w jakim nakłada na lekarza obowiązek wykonania niezgodnego z jego sumieniem świadczenia zdrowotnego w bdquoinnych przypadkach niecierpiących zwłokirdquo jest niezgodny z zasadą
Grzegorz Zieliński
174
ustawy nie zakłada przywileju dla lekarza gdyż wolność sumienia każdego
człowieka jest kategorią pierwotną ktoacuterą prawo konstytucyjne oraz regulacje
międzynarodowe jedynie poręczają Wolność sumienia ndash w tym ten jej element
ktoacuterym jest sprzeciw sumienia ndash musi być respektowana niezależnie od tego
czy istnieją przepisy ustawowe ją potwierdzające czy też nie Ustawodawca
zatem musi respektować konstytucyjne warunki ustanawiania ograniczeń wol-
ności i praw człowieka i obywatela393 Trybunał Konstytucyjny orzekł ponadto
że obowiązek wskazania bdquorealnych możliwości uzyskania tego świadczenia
u innego lekarza lub w podmiocie leczniczymrdquo stanowi ograniczenie wolności
sumienia Zabezpieczenie konstytucyjne tej wolności sumienia chroni jednostkę
nie tylko przed zmuszaniem jej do podjęcia bezpośredniego zamachu na chro-
nione dobro lecz także przed takim postępowaniem niezgodnym z sumieniem
jednostki ktoacutere pośrednio prowadzi do nieakceptowalnego etycznie skutku
Chroni szczegoacutelnie przed przymusem wspoacutełdziałania w osiąganiu niegodziwe-
go celu
Budzącym kontrowersję pozostawał także przepis ustawowy zgodnie
z ktoacuterym to lekarz był osobiście zobowiązany do udzielenia pacjentowi infor-
macji o realnych możliwościach uzyskania świadczenia medycznego Trybunał
Konstytucyjny stwierdził że regulacja taka jest narzędziem nieprzydatnym do
osiągnięcia celu założonego przez ustawodawcę ndash zapewnienia pacjentowi jak
prawidłowej legislacji wywodzoną z art 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i art 53 ust 1 w związku z art 31 ust 3 Konstytucji 2 Art 39 zdanie pierwsze ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie w jakim nakłada na lekarza powstrzymującego się od wykonania świadczenia zdrowotnego niezgodnego z jego sumieniem obowiązek wskazania realnych możliwości uzyskania takiego świadczenia u innego lekarza lub w innym podmiocie leczniczym jest niezgodny z art 53 ust 1 w związku z art 31 ust 3 Konstytucji 3 Art 39 zdanie drugie ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie w jakim zobowiązuje lekarza wykonującego zawoacuted na podstawie stosunku pracy lub w ramach służby korzystającego z prawa do odmowy wykonania świadczenia zdrowotnego niezgodnego z jego sumieniem do uprzedniego powiadomienia na piśmie przełożonego a) jest zgodny z art 53 ust 1 w związku z art 31 ust 3 Konstytucji b) nie jest niezgodny z art 53 ust 7 Konstytucji 4 Art 39 zdanie pierwsze ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie w jakim zobowiązuje lekarza korzystającego z prawa do odmowy wykonania świadczenia zdrowotnego niezgodnego z jego sumieniem do uzasadnienia i odnotowania tego faktu w dokumentacji medycznej a) jest zgodny z art 53 ust 1 w związku z art 31 ust 3 Konstytucji
b) nie jest niezgodny z art 53 ust 7 Konstytucjirdquo Wyrok TK z dnia 7 października 2015 r K 1214 Legalis nr 1337033
393 Por A Jacek M Nagoacuterska Klauzula sumienia Edukacja Prawniczardquo 2017 nr 2 s 51
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
175
najszybszego uzyskania świadczenia Stąd trafnym wydaje się być postulat by
ustawodawca moacutegł i powinien zastosować inne bardziej efektywne sposoby
informowania pacjenta o realnej możliwości uzyskania świadczenia zdrowot-
nego394
A Jacek i M Nagoacuterska zauważają że skutki powyższego wyroku są
szczegoacutelnie dotkliwe dla pacjentoacutew W przypadku bowiem kiedy lekarz odmoacute-
wi wykonania świadczenia zdrowotnego powołując się na klauzulę sumienia
pacjenci nie posiadają informacji dotyczących podmiotu leczniczego lub leka-
rza do ktoacuterych powinni się udać w celu uzyskania świadczenia zdrowotnego
Stosowanie klauzuli sumienia przez lekarzy udzielających świadczeń gwaran-
towanych w systemie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego może spowo-
dować że pacjenci nie otrzymają świadczenia ktoacutere gwarantuje im system395
Należy zauważyć że wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 paź-
dziernika 2015 r ma zastosowanie roacutewnież do art 12 ustawy z 5 lipca 2011 r
o zawodach pielęgniarki i położnej Skutkiem wyroku Trybunału są takie same
konsekwencje dla pacjentoacutew jak w przypadku zastosowania klauzuli sumienia
przez lekarzy tj brak informacji dla pacjentoacutew odnośnie do podmiotu leczni-
czego lub pielęgniarkipołożnej do ktoacuterych pacjenci powinni się udać w celu
uzyskania świadczenia zdrowotnego a także nieudzielenie gwarantowanego
świadczenia w systemie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego396
Podsumowanie
Wyrok Trybunału mimo iż jest dyskusyjny chroni lekarza przed
wspoacutełdziałaniem w czynie ktoacutery uznaje zgodnie z swoim sumieniem za niego-
dziwy To nie lekarz powinien udzielać takich informacji Ze względu na prawne
dopuszczenie aborcji w przypadku tzw przesłanek eugenicznych oraz krymi-
nalnych kobieta decydująca się na dokonanie takiego czynu powinna uzyskać
potrzebne informacje w placoacutewce lub stosownym urzędzie gdzie aborcja może
być przeprowadzona Trybunał Konstytucyjny słusznie zauważył że nie może
być obowiązkiem lekarzy zbieranie informacji kto i gdzie jest gotowy do doko-
nania np aborcji
Obecne regulacje prawne nie zapewniają dostępu do systemu informa-
cyjnego dla pacjentoacutew ktoacuterym lekarz czy pielęgniarkapołożna odmoacutewili wy-
konania świadczenia zdrowotnego korzystając z klauzuli sumienia Konieczne
394 Wyrok TK z dnia 7 października 2015 r K 1214 Legalis nr 1337033 395 Por A Jacek M Nagoacuterska Klauzula sumienia Edukacja Prawniczardquo 2017 nr 2 s 51 396 Ibidem
Grzegorz Zieliński
176
więc powinno być przeprowadzenie takich zmian legislacyjnych ktoacutere doko-
nywałyby zroacutewnoważenie prawa lekarzy i pielęgniarekpołożnych do swobod-
nego korzystania z klauzuli sumienia oraz praw pacjentoacutew do uzyskania nale-
żącego im się świadczenia gwarantowanego w ramach systemu powszechnego
ubezpieczenia zdrowotnego
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 2 kwietnia 1997 r Konstytucja RP Dz U Nr 78 poz 483 ze zm
Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z dnia 4 li-
stopada 1950 r DzU 1993 nr 61 poz 284
Rezolucja Zgromadzenia Ogoacutelnego ONZ 217 A (III) z dniu 10 grudnia 1948 r
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka (httpwwwbbpogovplPrawa
PNZPDPCZpdf dostępne 30 11 2017 r)
Konstytucja Kroacutelestwa Niderlandoacutew z dnia 28 marca 1814 r (Verzameling Ne-
derlandse Wetgevingrdquo Deel 1 199899 tłum Andrzej Głowacki Warszawa
Wydawnictwo Sejmowe 2003 r)
Ustawa zasadnicza Republiki Federalnej Niemiec z dnia 23 maja 1949 r Basic
Law for the Federal Republic of Germany Grundgesetz (Federal Law Gazette I
p 2438)
Ustawa z dnia 15 lipca 2011r o zawodach pielęgniarki i położnej Dz U 2016 r
poz 1251 ze zm
Ustawa z dnia 5 grudnia1996 r o zawodach lekarza i lekarza dentysty 2017 r
poz 125 ze zm
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r o gwarancjach wolności sumienia i wyznania Dz
U 2017 r poz 1153 ze zm
Orzecznictwo
Wyrok TK z dnia 15 stycznia 1991 r U 890 OTK 1991
Wyrok TK z dnia 7 października 2015 r K 1214 Legalis nr 1337033
Literatura
De Sousa e Brito J Conscientous Objection (w) Facilitating Freedom of Religion
or Belief A Deskbook red Lindholm T Cole Durham W Jr Tahzib-Lie B G
Martinus Nijhoff Publishers 2004
Jacek A Nagoacuterska M Klauzula sumienia Edukacja Prawniczardquo 2017 nr 2
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
177
Johann W Lewaszkiewicz-Petrykowska B Wolność sumienia i wyznania
w orzecznictwie konstytucyjnym - status jednostki Biuletyn TK 1999
Mezglewski A Misztal H Stanisz P Prawo wyznaniowe Warszawa 2011
Pawlikowski J Prawo do wyrażania sprzeciwu przez personel medyczny ndash pro-
blemy etyczno-prawne bdquoPrawo i Medycynardquo 2009 Nr 3
Perry R L Cooper J C Sources of Our Liberties New York 1972
Sobczak J Sobczak W Wolość sumienia i wyznania ndash prawo człowieka czy ilu-
zja (w) Efektywność europejskiego systemu ochrony praw człowieka red
J Jaskiernia Toruń 2012
Tschentscher A The Basic Law (Grundgesetz) The Constitution of the Federal
Republic of Germany Bern Wurzburg 2008
Vermeulen B P Conscientious Objection in Dutch Law (w) Conscientious Objec-
tion in the EC Countries red European Consortium for Church-State Research
Mediolan 1992
Wojciechowska-Nowak A Etyczno-prawne aspekty korzystania przez lekarza
z klauzuli sumienia Sprawozdanie z seminarium zorganizowanego przez
Wydział Prawa i Administracji UW w lutym 2002 r Państwo i Prawordquo 2002
Nr 7
Zoll A Klauzula sumienia (w) Sprzeciw sumienia w praktyce medycznej ndash
aspekty medyczne i prawne red Stanisz P Pawlikowski J Ordon M Lublin
2014
Inne
Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae Soboacuter Watykański II z dnia
9 grudnia 1965 r (httpwwwzaufajcomsobor-vaticanum-ii-359html do-
stępne 30 11 2017r
Kodeks Etyki Zawodowej Ratownika Medycznego przyjęty na I Ogoacutelnopolskim
Kongresie Ratownikoacutew Medycznych Krakoacutew 11-12 października 2013 r
Uchwała IV Krajowego Zjazdu Pielęgniarek i Położnych z dnia 9 grudnia 2003 r
Kodeks Etyki Pielęgniarki i Położnej Rzeczypospolitej Polskiej
Uchwała Nadzwyczajnego II Krajowego Zjazdu Lekarzy z 14 grudnia 1991 Ko-
deks Etyki Lekarskiej
6
dr Monika Żuchowska-Grzywacz397
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
A sustainable product and legal regulations
Streszczenie
W opracowaniu podjęta została proacuteba zdefiniowania i umiejscowienia
w systemie prawa pojęcia zroacutewnoważonego produkturdquo wywodzącego się
i ściśle związanego ze zroacutewnoważonym rozwojem Analizie poddane zostało
pojęcie zroacutewnoważonego rozwoju produktu ekologicznego ktoacutery stał się
punktem wyjściowym dla Autorki do osadzenia w systemie prawa tytułowego
produktu zroacutewnoważonego
Celem niniejszego opracowania jest zaprezentowanie wybranych
aspektoacutew dotyczących zroacutewnoważonego rozwoju produktu ekologicznego
i wreszcie proacutebą powiązania pojęcia zroacutewnoważony produkt z systemem pra-
wa Została dokonana analiza treści aktoacutew prawnych opracowań periodykoacutew
i biuletynoacutew Wykorzystano roacutewnież dane udostępnione na portalach interne-
towych oraz informacje zamieszczane na oficjalnych stronach internetowych
instytucji UE
Zaprezentowane poniżej aspekty wskazują na aktualność analizowane-
go zagadnienia i są proacutebą sformułowania wnioskoacutew de lege ferenda w zakresie
zroacutewnoważonego produktu
Słowa kluczowe
produkt zroacutewnoważony zroacutewnoważony rozwoacutej produkt ekologiczny
Summary
The paper attempts to define and place in the legal system the concept of
a sustainable productrdquo which is derived and closely related to sustainable devel-
opment The concept of sustainable development an ecological product became
the starting point for the author to embed the title of sustainable product in the
system
397Adiunkt w Katedrze Prawa Zakład Prawa Publicznego Wydział Nauk Ekonomicz-nych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Puła-skiego w Radomiu adwokat
Monika Żuchowska - Grzywacz
179
The aim of this paper is to present some aspects of sustainable develop-
ment an ecological product and finally an attempt to link the concept of a sus-
tainable product to the legal system The content of legal acts studies periodicals
and newsletters was analyzed The data provided on the websites and infor-
mation posted on the official websites EU were also used
The aspects outlined below demonstrate the relevance of the problem and
are an attempt to formulate a de lege ferenda for a sustainable product
Key words
sustainable product sustainable development ecological product
Wstęp
Koncepcja zroacutewnoważonego rozwoju poruszona została w latach 70
i w związku z rosnącą świadomości zagrożeń środowiska stała się istotnym
nurtem zaroacutewno na poziomie międzynarodowym jak i unijnym Założeniem
woacutewczas stało się takie gospodarowanie zasobami by jak najefektywniej wy-
korzystywać możliwości gospodarek nie wyrządzając przy okazji szkody śro-
dowisku Podstawowym celem zroacutewnoważonego rozwoju było i jest dążenie do
wzrostu konkurencyjności gospodarek przy uwzględnieniu problemoacutew śro-
dowiskowych (tj zanieczyszczenia środowiska emisji gazoacutew cieplarnianych
energii odnawialnej) by stworzyć jak najlepsze warunki do rozwoju przedsię-
biorstw i życia społeczeństw398
O ile zroacutewnoważony rozwoacutej jest powszechnie znanym w literaturze
przedmiotu to zroacutewnoważony produkt jeszcze nie zakorzenił się w niej w nale-
żyty sposoacuteb
Brakuje odniesienia filozoficznego i umiejscowienia tego terminu na
gruncie prawa w matrycy dyscyplinarnej zroacutewnoważonego rozwoju W jego
ramach zakłada się poszukiwanie ekonomicznej i ekologicznej wizji cywiliza-
cyjnej satysfakcjonującej konsumentoacutew
Można twierdzić że zroacutewnoważony produkt jest skutkiem zroacutewnowa-
żonego rozwoju podkreślić jednak należy że jest roacutewnież jego stymulatorem
1 Zroacutewnoważony rozwoacutej w przepisach prawa
Pojęcie zroacutewnoważonego rozwoju pochodzi pierwotnie z leśnictwa
a stworzone zostało przez Hansa Carla von Carlowitza Oznaczało ono pierwot-
398 T Taczanowski Prawo żywnościowe w warunkach członkostwa Polski w Unii Europejskiej Warszawa 2009 s 47
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
180
nie sposoacuteb gospodarowania lasem polegający na tym że wycina się tylko tyle
drzew ile może w to miejsce urosnąć tak by las
Zroacutewnoważony rozwoacutej to rozwoacutej ktoacutery zaspokaja potrzeby obecne nie
zagrażając możliwościom zaspokojenia potrzeb przyszłych pokoleń Opiera się
na dwoacutech podstawowych pojęciach
pojęciu bdquopotrzebrdquo w szczegoacutelności podstawowych potrzeb najbiedniejszych
na świecie ktoacuterym należy nadać najwyższy priorytet
pojęciu ograniczeń narzuconych zdolności środowiska do zaspokojenia po-
trzeb obecnych i przyszłych przez stan techniki i organizacji społecznej399
Punktem odniesienia dla definicji zroacutewnoważonego rozwoju są regula-
cje zawarte w dokumentach Narodoacutew Zjednoczonych mianowicie
Zroacutewnoważony rozwoacutej Ziemi to rozwoacutej ktoacutery zaspokaja podstawowe potrze-
by wszystkich ludzi oraz zachowuje chroni i przywraca zdrowie i integralność
ekosystemu Ziemi bez zagrożenia możliwości zaspokojenia potrzeb przyszłych
pokoleń i bez przekraczania długookresowych granic pojemności ekosystemu
Ziemi400
Koncepcja zroacutewnoważonego rozwoju jest koncepcją ktoacutera w dużym
uproszczeniu ma na celu doskonalenie gospodarek w kwestii efektywniejszego
korzystania z zasoboacutew co w konsekwencji stworzy bardziej przyjazne warunki
dla środowiska i zwiększy konkurencyjność gospodarek
Pierwsza definicja koncepcji zroacutewnoważonego rozwoju została sformu-
łowana w 1987 roku w Raporcie Światowej Komisji Środowiska i Rozwoju401
Definicja zawarta w tym dokumencie do dziś wyjaśnia sedno koncepcji zroacutew-
noważonego rozwoju jako bdquoprocesu mającego na celu zaspokojenie aspiracji
rozwojowych młodego pokolenia w sposoacuteb umożliwiający realizację tych sa-
mych dążeń następnym pokoleniomrdquo Tak zdefiniowany cel odnosi się zaroacutewno
do ochrony ziemskich zasoboacutew naturalnych jak i zbiorczo przedstawia wszyst-
kie wyzwania i problemy doczesnego świata w tym łamanie praw człowieka
i roacutewności płci kultur Kolejny raport ukazał się w 1987 roku i nosił nazwę
bdquoNasza wspoacutelna przyszłośćrdquo Powstał podczas obrad Światowej Komisji Środo-
wiska i Rozwoju ONZ To z niego pochodzi przytoczona definicja zroacutewnoważo-
nego rozwoju
399 B Piontek Koncepcja rozwoju zroacutewnoważonego i trwałego Polski Warszawa 2002 s 112 400 httpwwwunorgdocumentsgares42ares42-187htm [dostęp 21 paździer-nika 2017r] 401 httpwwwunescopledukacjadekada-edukacji-nt-zrownowazonego-rozwojuun esco-a- zrownowazony-rozwoj [dostęp 22 października 2017 r]
Monika Żuchowska - Grzywacz
181
Podstawowym założeniem jest idea wzrostu gospodarczego i podziału
korzyści w sposoacuteb roacutewnomierny oraz wzrost ktoacutery jest stabilny w długim
okresie i jednocześnie wspoacutelny dla wszystkich gospodarek i społeczeństw oraz
gwarantuje zintegrowane działanie
Drugą z kwestii jest ochrona środowiska naturalnego i jego zasoboacutew po
to by zachować je dla przyszłych pokoleń Celem jest stworzenie planu ekono-
micznie racjonalnych rozwiązań ktoacutere po wprowadzeniu zagwarantują po-
wstrzymanie negatywnych skutkoacutew działalności przedsiębiorstw (ograniczą
zużycie zasoboacutew zmniejszą skażenie środowiska)
Ostatnią płaszczyzną działalności jest społeczeństwo a dokładniej jego
rozwoacutej W tej kategorii nacisk kładziony jest przede wszystkim na zroacutewnanie
podstawowych praw człowieka w takich kwestiach jak dostęp do wody środ-
koacutew czystości i ochrony zdrowia ale też wpływ na własną przyszłość i jej
kształtowanie Ważnym światowym punktem w rozwoju koncepcji zroacutewnowa-
żonego rozwoju był Szczyt Ziemi w Rio de Janeiro w 1992 roku To na nim zo-
stała przyjęta Deklaracja z Rio i bdquoAgenda 21402rdquo
W pierwszym dokumencie zawierały się zasady obejmujące zaroacutewno
prawa jak i obowiązki państw gwarantujące trwały rozwoacutej ludzkości zapew-
niający jednocześnie godne warunki życia ndash a długotrwały wzrost gospodarczy
jest możliwy dzięki ochronie środowiska i zasoboacutew przyrodniczych Drugi do-
kument zawiera zalecenia dotyczące kształtowania środowiska i jego ochrony
Środowisko życia człowieka jest uzależnione od odpowiedzialnego gospodaro-
wania w kierunku zroacutewnoważonego rozwoju Agenda 21rdquo jest Globalnym Pro-
gramem Działań ndash nakreśla kierunki i rozwiązania umożliwiające zarządzanie
problemem ochrony środowiska Jednak najważniejsza zaleta to zwiększanie
świadomości społecznej by wspoacutelnie kreować przyszłość
Kolejnym krokiem w stronę zroacutewnoważonego rozwoju był światowy
Szczyt Milenijny Organizacji Narodoacutew Zjednoczonych w 2000 roku Zdefiniował
on Milenijne Cele Rozwoju ktoacutere (zgodnie z planem) miały być zrealizowane do
roku 2015
zmniejszenie o ⅔ wskaźnik śmiertelności wśroacuted dzieci i niemowląt i o frac34
wskaźnik śmiertelności okołoporodowej matek (do 2015)
ułatwienie dostępu do odnawialnych źroacutedeł energii403
Dodatkowo w 2002 roku lata 2005-2014 zostały ustanowione Dekadą
Edukacji dla Zroacutewnoważonego Rozwoju nazywaną poacuteźniej Dekadą Zmiany
402httpwwwagenda21wawplindexphpoption=com_contentampview=articleampid=9 amp Ite mid =8amplimitstart=1 [dostęp 22 października 2017 r] 403httpwwwunicunorgplstrony-2011-2015zrownowazony-rozwoj-i-cele-zrownowazonego-rozwoju2860 [dostęp 22 października 2017 r]
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
182
Celem ONZ była promocja zroacutewnoważonego zachowania krytyczne i twoacutercze
myślenie ktoacutere pozwoli znaleźć rozwiązania dla problemoacutew co w dłuższym
okresie pozwoli na trwały rozwoacutej
Na kolejnym Szczycie Ziemi w Rio de Janeiro zatytułowanym Rio+20rdquo
przedstawiciele stu krajoacutew omawiali problemy globalne ktoacutere stały się jeszcze
bardziej widoczne w związku ze zwiększeniem liczby ludności na świecie Ob-
rady zakończyły się przyjęciem przez państwa dokumentu bdquoFuture We Wantrdquo
w ktoacuterej podkreślony został szczegoacutelnie problem uboacutestwa na świecie Państwa
zobowiązały się także do określenia celoacutew zroacutewnoważonego rozwoju (Susta-
inable Development Goals) po 2015 roku ktoacutere wzorowane byłyby na Milenij-
nych Celach Rozwoju
Roacutewnież kraje europejskie podejmowały wiele inicjatyw mających na
celu promowanie i umożliwianie rozwoju zroacutewnoważonego zaroacutewno w kon-
tekście roacutewnych i wolnych społeczeństw jak i zroacutewnoważonego stosunku go-
spodarki wytworzonej przez człowieka oraz ograniczonych zasoboacutew środowi-
ska naturalnego Inicjatywy te znajdowały wyraz w działaniach poszczegoacutelnych
państw jednak ważniejsze są zobowiązania podejmowane na szczeblu europej-
skim Do takich zaliczyć można min traktat amsterdamski strategię zroacutewno-
ważonego rozwoju Unii Europejskiej z 2001 r z poacuteźniejszymi zmianami
i rewizjami ktoacutera uzupełniała strategię lizbońską oraz strategię Europa 2020
wraz z jej inicjatywami przewodnimi
Kolejny krok podjęty został w czerwcu 2001 r na szczycie w Goetebor-
gu Liderzy przyjęli strategię zroacutewnoważonego rozwoju Unii Europejskiej opar-
tą na propozycji Komisji Europejskiej404
Zroacutewnoważony środowiskowo rozwoacutej UE w dalszym ciągu oparty jest
o zalecenia Komisji Europejskiej dotyczące strategii walki ze zmianami klima-
tycznymi między innymi w postaci systemoacutew handlu emisji i założeń strate-
gicznych zawartych w strategii Europa 2020 Strategia bdquoEuropa 2020rdquo została
przyjęta 17 czerwca 2010 roku zastępując realizowaną od 2000 roku Agendę
Lizbońską Jej celem było stworzenie takiego planu gospodaczo-społecznego by
przyczynić się do zmniejszenia wykluczenia społecznego poprzez np wzrostu
zatrudnienia i zwiększenia produktywności Jest zaroacutewno odpowiedzią na lata
kryzysu (największego od 80 lat) oraz na zagrożenia ekonomiczne (np coraz
mocniejsza pozycja tygrysoacutew azjatyckichrdquo)
W rozumieniu koncepcji Europa 2020 wzrostem inteligentnym jest
inwestowanie w gospodarkę bardziej innowacyjną Oparcie rozwoju na wiedzy
i nowatorskich innowacjach pozwala budować społeczeństwo nowoczesne
404 httpseuropaeueuropean-unionabout-euhistory2000-20092001_pl[dostęp 22 października 2017 r]
Monika Żuchowska - Grzywacz
183
w ktoacuterym działają przedsiębiorstwa wysokiej technologii wdrażające nowo-
czesne rozwiązania ktoacutere nie tylko przynoszą większe korzyści przedsiębior-
com ale też całej gospodarce ponieważ w większym stopniu dbają o środowi-
sko przyrodnicze405
Jako że Unia postawiła sobie za cel faktycznie działanie w ramach ukie-
runkowania działań i dążenia do mierzalnego i widocznego postępu została
ustalona określona liczba konkretnych i wymiernych celoacutew na rok 2020 Do-
skonale wpisują się one w głoacutewną myśl inteligentnego i zroacutewnoważonego roz-
woju Realizowanie tych celoacutew ma być przedstawiane w postaci danych ktoacutere
wiarygodnie będą mierzyć sytuację w ktoacuterej znajdują się dane państwa i umoż-
liwią ich poroacutewnanie Będą one jednakże dopasowane do realioacutew każdego kraju
z osobna i odpowiednio adaptowane do ich warunkoacutew
Podstawową zaletą strategii Europa 2020 jest dość indywidualne trak-
towanie państw uwzględniające roacuteżnorodność krajoacutew europejskich pod kątem
roacuteżnych kryterioacutew Wyżej wymienione cele są jednak adekwatne dla każdego
członkowskiego państwa niezależnie od jego stażu w Unii czy poziomu rozwo-
ju Komisja Europejska proponuje przełożenie celoacutew strategii Europa 2020
bezpośrednio na warunki każdego państwa z osobna ndash kraje mogą odpowied-
nio dopasować ją do swojej sytuacji406
W Polsce zasada zroacutewnoważonego rozwoju zyskała rangę konstytucyj-
ną ndash została zapisana w art 5 konstytucji RP a definicja zroacutewnoważonego roz-
woju znalazła się w ustawie Prawo ochrony środowiska [jest to] taki rozwoacutej
społeczno-gospodarczy w ktoacuterym następuje proces integrowania działań poli-
tycznych gospodarczych i społecznych z zachowaniem roacutewnowagi przyrodni-
czej oraz trwałości podstawowych procesoacutew przyrodniczych w celu zagwaran-
towania możliwości zaspokajania podstawowych potrzeb poszczegoacutelnych spo-
łeczności lub obywateli zaroacutewno wspoacutełczesnego pokolenia jak i przyszłych
pokoleń407
2 Produkt ekologiczny jako punkt wyjścia dla produktu zroacutewno-
ważonego
W koncepcji zroacutewnoważonego rozwoju aspekt ekologiczności jest trak-
towany priorytetowo Z uwagi na fakt że produkt ekologiczny według Autorki
405 httpeceuropaeueu2020pdf1_PL_ACT_part1_v1pdf [dostęp 22 października 2017 r] 406 httpeceuropaeueu2020pdf1_PL_ACT_part1_v1pdf [dostęp 27 października 2017 r] 407 Konstytucja RP z dnia 2 kwietnia 1997 r DzU 1997 r nr 78 poz 483 ze zm
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
184
ma tworzyć trzon dla osadzenia w systemie prawa zroacutewnoważonego produktu
poniżej zostanie przybliżony status prawny produktu ekologicznego
Rolnictwo ekologiczne określa się jako system gospodarowania o zroacutew-
noważonej produkcji roślinnej i zwierzęcej ktoacutere dostarcza świeżą pełną sma-
ku autentyczną żywność produkowaną przy poszanowaniu naturalnych cy-
kloacutew życiowych408
Po raz pierwszy zasady rolnictwa ekologicznego w UE zostały zebrane
wrozporządzeniu Rady (EWG) nr 209291 z 24 czerwca 1991 r w sprawie
produkcji ekologicznej produktoacutew rolnych oraz znakowania produktoacutew rol-
nych i środkoacutew spożywczych Obecnie sytuację prawną reguluje rozporządze-
nie nr 8342007 z dnia 28 czerwca 2007 r w sprawie produkcji ekologicznej
i znakowania produktoacutew ekologicznych409 System ten posiada swoje oficjalne
logo Jego umieszczanie na produktach ekologicznych ma zapewnić konsumen-
toacutew w państwach członkowskich UE że produkt ktoacutery kupują pochodzi z rol-
nictwa ekologicznego Europejskie logo ma zwiększać rozpoznawalność pro-
duktoacutew ekologicznych
Rys 1 Symbol graficzny rolnictwa ekologicznego
Źroacutedło www minrol gov pl
W krajowym ustawodawstwie podstawą prawną dla produktu ekolo-
gicznego jest ustawa z dnia 25 czerwca 2009 roku o rolnictwie ekologicznym410
Bardzo często podkreśla się dwoistą naturę systemu rolnictwa ekolo-
gicznego Przede wszystkim jest to system wpływający pozytywnie na środowi-
sko naturalne co też przyczynia się do osiągania szeroko rozumianych korzyści
408Podręcznik rolnictwa ekologicznego dla roacuteżnych kierunkoacutew i dziedzin red Georg E Siebeneicher Warszawa 1997 s 33 409Dz U L 189 z 20 7 2007 410 Dz U z 2015 r poz 497 ze zm
Monika Żuchowska - Grzywacz
185
rolnośrodowiskowych Z drugiej jednak strony rolnictwo ekologiczne jest od-
powiedzią na zmieniającą się strukturę popytu na rynku411 Podkreślić należy
że te produkty najczęściej znajdują nabywcoacutew wśroacuted osoacuteb poszukujących to-
waroacutew wyjątkowych gwarantujących im wysoką jakość i niepowtarzalny smak
Konsumenci chcą je kupować i zazwyczaj płacą za nie wyższą cenę niż
za produkty ktoacutere nie zostały wytworzone określonymi metodami Tak jak
w przypadku wytwarzania produktoacutew regionalnych jednostkowe koszty pro-
dukcji są wyższe niż w konwencjonalnych gospodarstwach przez co ceny zbytu
bywają tu 2ndash3 razy wyższe Jednak są ludzie i przetwoacutercy gotowi płacić więcej
i mieć gwarancję otrzymywania produktoacutew spełniających standardy zdrowia
i ekologiczności
Istotne znaczenie w przetwoacuterstwie ekologicznym ma roacutewnież zastoso-
wanie tradycyjnych technik konserwacji Dla konsumenta bardzo istotne jest to
że wszyscy producenci ekologiczni zaroacutewno rolnicy jak i przetwoacutercy dobro-
wolnie poddają się specjalnemu systemowi kontroli ktoacutery ma zagwarantować
że produkty oferowane jako ekologiczne rzeczywiście spełniają wymogi okre-
ślone w przepisach412
Stosownie do preambuły rozporządzenia w sprawie produkcji ekolo-
gicznej i znakowania produkowania produktoacutew ekologicznych i uchylającego
rozporządzenie (EWG) nr 209291 ekologiczna metoda produkcji pełni po-
dwoacutejną funkcję społeczną z jednaj strony tak jak zostało to wskazane dostarcza
towaroacutew na specyficzny rynek kształtowany przez popyt na produkty ekolo-
giczne a z drugiej jest działaniem w interesie publicznym ponieważ przyczynia
się do ochrony środowiska dobrostanu i rozwoju obszaroacutew wiejskich Celem
przepisoacutew powinno być zagwarantowanie uczciwej konkurencji i właściwego
funkcjonowania rynku produktoacutew ekologicznych a także utrzymanie i uzasad-
nienie zaufania konsumentoacutew413
Najbardziej charakterystyczne wymagania jakie stawia się metodzie
produkcji ekologicznej to
nawożenie z preferencją naturalnych nawozoacutew organicznych pochodzących
z własnego gospodarstwa
wykorzystanie naturalnych środkoacutew w zakresie ochrony roślin
choacutew zwierząt z zapewnieniem spełnienia ich naturalnych potrzeb
biologicznych
411 M Żuchowska-Grzywacz Produkt regionalny z mleka i jego przetworoacutew-wybrane aspekty prawne Radom 2015 s 58-60 412 K Szołtysek Zarys problematyki żywności ekologicznej Wrocław 2004 s 36 413 Ministerstwo Rolnictwo i Rozwoju Wsi Materiały promocyjne dotyczące rolnictwa ekologicznego Warszawa 2010 s 2-4
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
186
zakaz wykorzystania organizmoacutew genetycznie zmodyfikowanych414
Istotne że wymogi produkcji ekologicznej mogą być dostosowywane do
warunkoacutew lokalnych klimatycznych i geograficznych państw członkowskich
Unii Europejskiej a zatem stosowanie przepisoacutew powinno być bdquoelastycznerdquo
Takie podejście może jednak prowadzić do niejednolitej jakości tej produkcji
w krajach unijnych a tym samym mnożenia standardoacutew tej produkcji w ra-
mach UE
Produktom z oznakowaniem rolnictwa ekologicznego stawia się też
ograniczenia w zakresie metod przetwarzania i doboru surowcoacutew oraz zakaz
stosowania organizmoacutew zmodyfikowanych genetycznie
Kwalifikacja produktu rolnictwa ekologicznego a co za tym idzie roacutew-
nież znakowanie i reklama są uwarunkowane co najmniej 95-procentową za-
wartością składnikoacutew pochodzenia rolniczego ktoacutere zostały wytworzone me-
todą ekologiczną
Producenci mają obowiązek poddania się niezależnej ocenie przez sys-
tem certyfikacji ndash czyli potwierdzeniu zgodności z wymaganiami prawa Po
uzyskaniu certyfikatu podlegają kontroli jednostek certyfikujących Jednostki te
z kolei nadzoruje organ administracyjny Nie mogą one być organami admini-
stracji państwowej
Istotnym elementem dla produktoacutew regionalnych w zakresie regulacji
dotyczących rolnictwa ekologicznego są derogacje jakie są dopuszczalne w tych
przepisach W stosunku do gospodarstw ktoacutere mają trudności związane z kli-
matem położeniem geograficznym czy bdquotrudnościami strukturalnymirdquo 415
Regulacja unijna w formie rozporządzeń dotyczących żywności i rolnic-
twa ekologicznego tworzy dobrowolny system jakości o charakterze publicz-
nym Jest to system uzupełniający Tym samym rynek Unii zostaje wzbogacony
w produkty o poszukiwanych przez określone grupy konsumentoacutew właściwo-
ściach Chroniony prawem unijny znak rolnictwa ekologicznego wraz z infor-
macją o jednostce certyfikującej pozwala konsumentowi na realizację jego pra-
wa wyboru Można wskazać że produkt ekologiczny może stać się punktem
wyjścia dla zroacutewnoważonego produktu Spełnia on częściowo kryteria ktoacutere
tworzą produkt zroacutewnoważony Omoacutewione zostaną one dokładnie w kolejnym
podrozdziale Stanowi on doskonały punkt wyjścia w systemie prawa dla osa-
dzenia zroacutewnoważonego produktu
414 J Trybulski Z Szwejkowski K Glińska-Lewczuk Rolnictwo ekologiczne jako metoda ochrony środowiska Olsztyn 2013 s 129 415 M Korzycka-Iwanow Prawo żywnościowe Warszawa 2007 s 463
Monika Żuchowska - Grzywacz
187
3 Zroacutewnoważony produkt
Genezy zroacutewnoważonego produktu należy upatrywać w genezie zroacutew-
noważonego rozwoju Obydwa te pojęcia osadzone są w filozofii ekorozwoju
Oznacza on ograniczenia w korzystaniu z zasoboacutew środowiska Termin ekoro-
zwoju jest często zamiennie stosowany z terminem zroacutewnoważonego rozwo-
ju416 Takie podejście jest spoacutejne z przechodzeniem od produktu ekologicznego
do zroacutewnoważonego
Dokonując charakterystyki produktu zroacutewnoważonego wskazać należy
że wyjściowym etapem w rozważaniach o elementach stanowiących o nim jest
produkt konwencjonalny Jest on wytworem produkcji nastawionej na zysk
W kolejnym etapie produkt konwencjonalny zyskuje walor ekologiczności
i zaczyna zaspokajać nie tylko fundamentalne potrzeby konsumentoacutew ale za-
pewnia jakość zdrowotną takiego produktu jak roacutewnież powstaje w procesie
bezpiecznym dla środowiska Można zatem stwierdzić że produkt ekologiczny
podwyższa o wartość dodaną produkt konwencjonalny Przechodząc do trze-
ciego etapu należy jako element charakteryzujący produkt zroacutewnoważony
wskazać odpowiedzialność społeczną Oczywiście należy podkreślić że każda
działalność gospodarcza nastawiona jest w pierwszej kolejności na zysk Poja-
wia sie tu jednak bardzo istotny element ukierunkowany na aspekty etyczne
zaroacutewno w kontekście środowiskowym jak i społecznym Jako przykład posłu-
żyć mogą prowadzone przez wielkie koncerny akcje takie jak sprzedaż kaszki
Mleczny Start w sieciach Biedronka czy globalnie wspieranie sprzedaży pro-
duktoacutew Fair Trade
Przechodząc do etapu czwartego należy wskazać innowacyjność Proces
ciągłego doskonalenia jest immanentną cechą określającą zroacutewnoważony pro-
dukt i na gruncie prawa najtrudniejszą do zdefiniowania Jest to bowiem zależ-
ne od określonej grupy produktowej oraz od pomysłu samego wytwoacutercy Moż-
na zatem powiedzieć że stan nasycenia w produkcie zroacutewnoważonym nie na-
stąpi a przepisy prawa będą proacutebowały nadążyć i sankcjonować coraz to nowe
produkty
Obecnie etyczne postępowanie przez producentoacutew nabiera coraz więk-
szego znaczenia Roacutewnież konsumenci są coraz bardziej świadomi wybierają
droższe produkowane lokalnie produkty posuwają sie nawet do bojkotu pro-
duktoacutew wytwarzanych przez dzieci czy z podejrzeniem o wyzysk pracownikoacutew
Produkt zroacutewnoważony jest niejako odpowiedzią na takie postawy Wprowa-
dzanie na rynek produktoacutew zroacutewnoważonych będzie niosło za sobą rozliczne
korzyści Za przestrzeganiem zasad przy produkcji poacutejdzie zwiększenie zaufa-
416 Poza zakresem niniejszego opracowania pozostaną rozważania czy słusznie czy nie
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
188
nia konsumentoacutew i przywiązanie do marki wzrost konkurencyjności pozyska-
nie najlepszych pracownikoacutew walory edukacyjne zwiększenie dbałości o śro-
dowisko
Podsumowując zroacutewnoważony produkt w całym cyklu swojego istnie-
nia ma za zadanie zaspokajać potrzeby konsumentoacutew i wspierać efektywne
osiąganie celoacutew ekologicznych i społecznych417
Rys 2 Elementy stanowiące o zroacutewnoważonym produkcie
Źroacutedło opracowanie własne na podstawie S Kozłowski Przyszłość ekorozwo-
ju Lublin 2007 s 622
Zroacutewnoważony produkt nie ma jeszcze uregulowanego statusu praw-
nego ani na poziomie prawa unijnego ani krajowego Podkreślić jednak należy
że wraz z wzrastającą świadomością konsumentoacutew wprowadzenie z czasem
takich regulacji wydaje się w pełni uzasadnione jeśli nie konieczne
Podsumowanie
Zroacutewnoważony rozwoacutej jest pojęciem szeroko opisywanym w literatu-
rze Doczekał się wielu publikacji i opracowań Na bazie zroacutewnoważonego roz-
woju zaczął funkcjonować zroacutewnoważony produkt - termin nowy ktoacutery nie ma
konkretnych odniesień w prawie a tym bardziej funkcjonującej w aktach
prawnych definicji legalnej Z uwagi na rozwijający sie rynek produktoacutew fair
417 S Kozłowski Przyszłość ekorozwoju Lublin 2007 s 622
Monika Żuchowska - Grzywacz
189
trade coraz bardziej wysublimowane potrzeby i gusta nabywcoacutew ale co naj-
ważniejsze coraz większą świadomość konsumentoacutew i przedsiębiorcoacutew staje
się to tematem coraz bardziej aktualnym Punktem odniesienia i bazą dla pro-
duktu zroacutewnoważonego może stać się produkt ekologiczny ktoacutery w swoim
założeniu spełnia część postulatoacutew produktu zroacutewnoważonego Spełnia on
walor ekologiczności uzupełniony o sprawiedliwość społeczną i innowacyjność
będzie produktem zroacutewnoważonym Problemem pozostaje kwestia osadzenia
go w systemie prawa Zagrożeniem z punktu widzenia konstruowania poten-
cjalnych regulacji prawnych jest nieostrość pojęć składających się na produkt
zroacutewnoważony Z uwagi na element innowacyjności- trudnej do zdefiniowania
i uregulowania w ramach przepisoacutew prawa- istnieje ryzyko że przepisy
w tym zakresie byłyby wysoce kazuistyczne Wprowadzanie rozwiązań praw-
nych następowałoby ex post i było reakcją na pojawienie się na rynku konkret-
nych produktoacutew zroacutewnoważonych
Bibliografia
Akty prawne
Konstytucja RP z dnia 2 kwietnia 1997 r Dz U 1997 r Nr 78 poz 483 ze zm
Ustawa z dnia 25 czerwca 2009 roku o rolnictwie ekologicznym Dz U z 2015 r
poz 497 ze zm
Literatura
Korzycka M Wojciechowski P System prawa żywnościowego Warszawa 2017
Korzycka-Iwanow B Prawo żywnościowe Warszawa 2007
Kozłowski S Przyszłość ekorozwoju Lublin 2007
Piontek B Koncepcja rozwoju zroacutewnoważonego i trwałego Polski Warszawa
2002
Siebeneicher GE Podręcznik rolnictwa ekologicznego dla roacuteżnych kierunkoacutew
i dziedzin Warszawa 1997
Taczanowski T Prawo żywnościowe w warunkach członkostwa Polski w Unii
Europejskiej Warszawa 2009
Śmiechowska M Studia nad produkcją jakością i konsumpcją żywności
ekologicznej Gdynia 2002
Szołtysek K Zarys problematyki żywności ekologicznej Wrocław 2004
Trybulski J Szwejkowski Z Glińska-Lewczuk K Rolnictwo ekologiczne jako
metoda ochrony środowiska Olsztyn 2013
Żuchowska-Grzywacz M Produkt regionalny z mleka i jego przetworoacutew-
wybrane aspekty prawne Radom 2015
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
190
Źroacutedła internetowe
httpwwwunorgdocumentsgares42ares42-187htm [dostęp 21 paź-dziernika 2017 r]
httpwwwunescopledukacjadekada-edukacji-nt-zrownowazonego-rozwojuunesco-a-zrownowazony-rozwoj [dostęp 22 października 2017 r]
httpwwwagenda21wawplindexphpoption=com_contentampview=articleampid=9ampItemid=8amplimitstart=1 [dostęp 22 października 2017 r]
httpwwwunicunorgplstrony-2011-2015zrownowazony-rozwoj-i-cele-zrownowazonego-rozwoju2860 [dostęp 22 października 2017 r]
httpseuropaeueuropean-unionabout-euhistory2000-20092001_pl [dostęp 24 października 2017 r]
httpeceuropaeueu2020pdf1_PL_ACT_part1_v1pdf [dostęp 24 paź-dziernika 2017 r]
Inne
Ministerstwo Rolnictwo i Rozwoju Wsi Materiały promocyjne dotyczące
rolnictwa ekologicznego Warszawa 2010
Monika Żuchowska - Grzywacz
191
Z recenzji wydawniczej
Zaroacutewno doboacuter Autoroacutew recenzowanej książki jak roacutewnież szerokie
spectrum zagadnień poruszanych w przygotowanych przez nich artykułach
w pełni koresponduje z założeniem przyjętym ndash jak mniemam - przez Redak-
tora tomu aby dzieło to możliwie najpełniej ukazywało tytułową złożoność
i wieloaspektowość regulacji klasyfikowanych jako materialne prawo admini-
stracyjne (hellip) Wielość poruszanych w książce problemoacutew a zwłaszcza ich in-
terdyscyplinarny wymiar stanowią niewątpliwą wartość recenzowanej mono-
grafii zaroacutewno w wymiarze stricte naukowym jak i poznawczym (hellip) Zaroacutewno
tematyka książki jak roacutewnież sposoacuteb ujęcia poszczegoacutelnych problemoacutew ba-
dawczych przez Autoroacutew tomu zasadnym czyni przypuszczenie że publikacja
ta będzie przydatna zaroacutewno dla praktykoacutew prawa administracyjnego studen-
toacutew studioacutew prawniczych i administracyjnych oraz wszystkich tych ktoacuterzy
chcieliby przekonać się jak złożoną i wielowątkową płaszczyznę regulacyjną
stanowi materialne prawo administracyjne
dr hab Sławomir Patyra prof nadzw
Katedra Prawa Konstytucyjnego
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie
4
Wstęp
Prawo administracyjne materialne jako najobszerniejsza gałąź prawa
jest prawem otwartym nie mającym wyznaczonych i czytelnych granic zakresu
rzeczowego Prawo to obejmuje najbardziej liczną grupę przepisoacutew ktoacutere pod-
legają nieustannym zmianom zaroacutewno w obrębie tego prawa jak i poprzez
włączenie do niego nowych instytucji Jest więc prawem złożonym i dynamicz-
nym ktoacutere ulega wpływom zmian ustrojowych i politycznych jak roacutewnież go-
spodarczych i społecznych Jednocześnie jest prawem niezwykle istotnym dla
obywateli ponieważ obejmuje normy dotyczące ich życia codziennego określa-
jąc treść ich praw i obowiązkoacutew oraz gwarantując ich realizację
Powyższe skłoniło Autoroacutew artykułoacutew zawartych książce pt Złożoność
materialnego prawa administracyjnego do szerszej refleksji nad wybranymi
zagadnieniami tego prawa Oddawana do rąk Czytelnika książka stanowi zbioacuter
dziesięciu artykułoacutew naukowych z zakresu szeroko pojętego materialnego
prawa administracyjnego ktoacuterych celem jest wykazanie złożoności tej dzie-
dziny prawa nowych rozwiązań oraz ich praktycznego wymiaru Wszystkie
rozważania zostały poparte szerokim orzecznictwem oraz poglądami
z doktryny co zwiększa walor poznawczy poszczegoacutelnych opracowań
Autorami artykułoacutew są pracownicy naukowi Katedry Prawa Wydziału
Nauk Ekonomicznych i Prawnych Uniwersytetu Technologiczno ndash Humani-
stycznego im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu Wskazani Autorzy są nie
tylko wykładowcami akademickimi z wieloletnimi doświadczeniem ale
roacutewnież praktykami w zakresie prezentowanych przez siebie tematoacutew
Tematyka podjęta przez poszczegoacutelnych autoroacutew dotyczy szerokiego
spektrum zagadnień z zakresu materialnego prawa administracyjnego Wśroacuted
opracowań zawartych w książce znalazły się kwestie dotyczące zasad oddzia-
ływania prawa europejskiego na kształt regulacji polskiego prawa administra-
cyjnego ochrony zdrowia i dziedzictwa kulturowego kształtowania ładu prze-
strzennego i zasad realizacji procesu budowlanego prawa dostępu do informa-
cji publicznej zakresu publicznego prawa gospodarczego i wyznaniowego
a także z pogranicza filozofii prawa
Omoacutewione zagadnienia nie obejmują oczywiście wszystkich problemoacutew
z zakresu materialnego prawa administracyjnego ale stanowią wstęp do
dalszych opracowań w tym zakresie
Książka adresowana jest do praktykoacutew zajmujących się prawem admi-
nistracyjnym dla studentoacutew studioacutew prawniczych i administracyjnych oraz
wszystkich zainteresowanych pogłębieniem wiedzy z zakresu materialnego
prawa administracyjnego
dr hab Joanna Smarż prof UTH
5
dr Anna Dąbrowska1
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
Europeanization of substantive administrative law ndash introduction to the problem
Streszczenie
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego stanowi szczegoacutel-
nie interesujący obszar badawczy Problematyka ta jest niezwykle złożonym
procesem mającym związek z uczestnictwem danego państwa roacutewnież Polski
w strukturach europejskich min w Radzie Europy i w Unii Europejskiej
Z uwagi na ten fakt niezwykle ważnym jest ustalenie zakresu pojęciowego
europejskiego prawa administracyjnego
Na łamach prezentowanego artykułu zostaną przedstawione głoacutewne
metody i formy wpływu prawa europejskiego na materialne prawo administra-
cyjne Zidentyfikowane zostaną instytucje prawne odgrywające kluczową rolę
w kształtowaniu materialnego prawa administracyjnego przez prawo europej-
skie
Słowa kluczowe
europeizacja prawo administracyjne prawo europejskie
Summary
The Europeanization of substantive administrative law is a particularly
interesting research area The issue is an extremely complex process related to the
participation of a given country including Poland in European structures among
others in the Council of Europe and in the European Union Therefore it is
extremely important to establish the conceptual scope of European administra-
tive law
The present article will present the main methods and forms of the influ-
ence of European law on substantive administrative law Legal institutions that
1 Adiunkt w Katedrze Prawa Zakład Prawa Publicznego Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu Radca prawny
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
6
play a key rolein shaping substantive administrative law through European law
will be defined
Key words europeanization administrative law european law
Wstęp
W latach 90 XX w rozpoczęła się intensywna europeizacja wielu
dziedzin prawa w tym prawa administracyjnego ktoacutere nieustannie zmienia się
i ewoluuje Proces europeizacji prawa wewnętrznego w tym materialnego
prawa administracyjnego jest w głoacutewnej mierze konsekwencją procesoacutew inte-
gracyjnych mających związek z prawotwoacuterczą działalnością Unii Europejskiej
(wcześniej Wspoacutelnot Europejskich) i Rady Europy W doktrynie krajowej
i międzynarodowej wiele uwagi poświęcono zagadnieniu europeizacji prawa
krajowego2 ndash prawa cywilnego prawa karnego prawa prywatnego czy prawa
administracyjnego3
W odniesieniu do prawa administracyjnego wyroacuteżniamy trzy jego
obszary prawo administracyjne ustrojowe prawo administracyjne procesowe
oraz prawo administracyjne materialne Celem artykułu jest przybliżenie
zagadnień związanych ze wspoacutełczesną ewolucją materialnego prawa admini-
stracyjnego w związku z integracją Polski z Unią Europejską jak roacutewnież
uczestnictwem naszego państwa w innych strukturach min w Radzie Europy
Zamiarem prezentowanej analizy jest przedstawienie kluczowych materii eu-
ropeizacji materialnego prawa administracyjnego jej wymiaroacutew oraz przeja-
woacutew ktoacutere proces ten stawia przed krajowym prawem administracyjnym
Tytułowa problematyka badawcza jest źroacutedłem wielu dylematoacutew
Czynione rozważania w zamiarze Autorki mają pomoacutec zgłębić informacje na
temat materialnego prawa administracyjnego z perspektywy europejskiej
2 Zob min Europeizacja prawa krajowego Wpływ integracji europejskiej na klasyczne dziedziny prawa krajowego (red) C Mik Toruń 2000 K Dyson Introduction EMU as Integration Europeanization and Convergence (w) European States and the Euro Euro-peanization Variation and Convergence (red) K Dyson Oxford-New York 2002 3 W nawiązaniu do tej kwestii F Tereszkiewicz wskazuje jednak iż temat europeizacji prawa administracyjnego jest bardzo rzadko podejmowany jak się wydaje przede wszystkim dlatego iż wymaga on interdyscyplinarnego spojrzenia łączącego w sobie podejście typowe dla nauk prawnych oraz politycznych F Tereszkiewicz Europeizacja prawa administracyjnego (w) Europeizacja polityk publicznych w Polsce (red) R Riedel Opole 2015 s 79
Anna Dąbrowska
7
1 Pojęcie europeizacji prawa administracyjnego
Jak dotąd w literaturze przedmiotu nie sformułowano rygorystycznej
pod względem naukowym definicji europeizacji nadal pozostaje ona stosun-
kowo bdquomłodym problemem badawczym nastręczającym więcej pytań niż
odpowiedzirdquo4 Stan ten podyktowany jest zapewne wieloznacznością pojęcia
bdquoeuropeizacja prawardquo5 roacuteżnorodnego jego postrzegania czy analizowania
z wielorakich punktoacutew widzenia W doktrynie wskazać można rozmaite
określenia tego procesu Odmienności te dotyczą między innymi zakresu pod-
miotowego organizacji europejskich (Rada Europy i Unia Europejska lub wy-
łącznie Unia Europejska) poziomoacutew normowania czy kierunkoacutew oddziaływa-
nia
Przez samo pojęcie bdquoeuropeizacjirdquo należy rozumieć wielopłaszczyznowy
proces internacjonalizacji pewnych zagadnień (elementoacutew) wspoacutelnych dla
określonej dziedziny6 Europeizacja prawa to wpływ i oddziaływanie
w konfiguracji sprzężenia zwrotnego pomiędzy prawem europejskim (między-
narodowym) i prawem wewnętrznym państw europejskich lub też prawem
unijnym a prawem państw członkowskich Unii Europejskiej7 Jest
to proces horyzontalnych i wertykalnych interakcji między koncepcjami
prawnymi obowiązującymi normami prawnymi orzeczeniami sądowymi
i praktyką administracyjną państw członkowskich Unii Europejskiej oraz
koncepcjami prawnymi obowiązującymi normami prawnymi i orzeczeniami
sądowymi Unii Europejskiej przy uwzględnieniu umoacutew międzynarodowych
ktoacuterych stronami są Unia Europejska ilub jej wszystkie państwa członkowskie
zachodzący w formie harmonizacji uniformizacji i unifikacji zmierzający
w pierwszym etapie do konwergencji narodowych wartości celoacutew rozwiązań
materialnych i proceduralnych oraz używanych terminoacutew zaś w drugim etapie
ndash roacutewnież do homogenizacji to jest połączenia roacuteżnorodnych z uwagi na swe
4 K Dyson Introduction EMU as hellip op cit 3 5 Zob na ten temat JP Olsen The Many Faces of Europeanization bdquoJournal of Common Market Studiesrdquo 2002 Vol 40 Nr 5 s 922 i n W polskiej doktrynie pojęcie to zostało wprowadzone przez J Łętowskiego Rada Europy o postępowaniu administracyjnym (w) Problemy prawa publicznego Lublin 1993 s 93 6 K Wach Europeizacja i jej kontekst bdquoZeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowierdquo 2011 Nr 852 s 34 K Howell Developing Conceptualizations of Europeanization and European Integration Mixing Methodologies ESRC Seminar 1 UACES Study Group 2 dostęp elektroniczny pod adresem httpaeipittedu17201 Howellpdf (dostęp 1 listopada 2017 r) 7 J Ruszkowski Struktura wielopoziomowego zarządzania w Unii Europejskiej (w) Multi-Level Governance w Unii Europejskiej (red) J Ruszkowski L Wojnicz Szczecin-Warszawa 2013 s 49
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
8
pochodzenie i kształt zaroacutewno narodowych jak i europejskich wartości celoacutew
rozwiązań materialnych i proceduralnych oraz pojęć w jedną całość czyli
wspoacutelne dla państw członkowskich prawo administracyjne zwłaszcza
w dziedzinie imigracji lub innych zjawisk mających charakter transgraniczny
i transnarodowy8 Europeizację należy zatem postrzegać jako zmiany
w prawie krajowym dokonane pod wpływem prawa europejskiego9 lub wpływ
prawa europejskiego na proces zmian w prawie krajowym10
Z Kmieciak pod pojęciem bdquoeuropeizacji prawa administracyjnegordquo
rozumie w sposoacuteb szeroki poszukiwanie pewnego uniwersalnego systemu
wartości charakterystycznych dla danego kręgu kulturowego a mianowicie
kultur europejskich11 Europeizacja prawa administracyjnego jest procesem
stopniowego przyswajania przez poszczegoacutelne kraje określonych wzorcoacutew
administracji publicznej i prawa administracyjnego wykreowanych przez Unię
Europejską lub Radę Europy Dotyczy relacji między europejskim
a narodowym prawem administracyjnym Europeizacja prawa administracyj-
nego nie oznacza przyjęcia jakichś odgoacuternych wzorcoacutew w obecnej sytuacji
oznacza raczej stopniowe przyjmowanie ogoacutelnych zasad uznanych w cywilizacji
europejskiej za niezwykle ważne i fundamentalne (czyli mające charakter pod-
stawowy) Podkreśla się że ten zbioacuter wspoacutelnych zasad-standardoacutew działania
administracji publicznej określa się mianem europejskiej przestrzeni admini-
stracyjnej12 (ang European Adminitsrative Space) Standardy składające się na
europejską przestrzeń administracyjną są określone przez prawo i stosowane
8 I Wroacutebel Europeizacja prawa imigracyjnego Republiki Federalnej Niemiec w latach 1999ndash2009 Wrocław 2010 s 41ndash42 9 Prawo europejskie to prawo europejskich organizacji międzynarodowych czyli Unii Europejskiej Rady Europy i innych europejskich organizacji międzynarodowych np Europejskiego Obszaru Gospodarczego R Streinza Prawo europejskie Warszawa 2002 s 1 10 Tematykę dotyczącą aspektoacutew pojęcia europeizacji omawia min WJ Wołpiuk Semantyczne prawne i konstytucyjnoprawne aspekty pojęcia europeizacji bdquoZeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Zarządzania i Prawa im Heleny Chodkowskiejrdquo 2008 Nr 2 s 15-37 11 Z Kmieciak Postępowanie administracyjne w świetle standardoacutew europejskich Warszawa 1997 s 17 Rozpatrując proces europeizacji prawa w tym ujęciu zob P Mazurkiewicz Europeizacja Europy Tożsamość kulturowa Europy w kontekście procesoacutew integracyjnych Warszawa 2001 12 Szerzej na temat europejskiej przestrzeni administracyjnej zob J Supernat Europejska przestrzeń administracyjna (zagadnienia wybrane) (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Warszawa 2005 s 78-86
Anna Dąbrowska
9
w praktyce poprzez odpowiednie procedury i mechanizmy odpowiedzialno-
ści13
Proces ten można postrzegać jako wpływanie w sposoacuteb bezpośredni
i pośredni na krajowy porządek prawny idei wartości standardoacutew (kontekst
ideologiczny) oraz określonych instytucji rozwiązań konstrukcji prawnych
(kontekst polityczny) ktoacutere wywodzą się z demokratycznego dorobku europej-
skiego w tym w szczegoacutelności z aktywności Rady Europy i Unii Europejskiej14
J Jagielski ujmuje europeizację prawa administracyjnego jako trwający
proces systematycznego wpływania prawa europejskiego obejmującego nie
tylko prawo wspoacutelnotowe (unijne) lecz także prawo traktatowe (organizacji
międzynarodowych konwencji) na kształt ndash formalny i merytoryczny ndash
polskiego porządku administracyjnoprawnego poprzez włączanie do naszego
porządku norm i zasad porządku europejskiego jak roacutewnież respektowanie
standardoacutew i wzorcoacutew europejskich przy tworzeniu własnych rozwiązań
prawnych przy roacutewnoczesnym uwzględnianiu odrębności i specyfiki właściwej
krajowym uwarunkowaniom15
A Wroacutebel definiuje europeizację prawa administracyjnego jako
wzajemne (wertykalne) oddziaływanie prawa Unii Europejskiej prawa Rady
Europy i prawa państw europejskich Europeizacja prawa w tym znaczeniu
zakłada że powyższe porządki prawne są z jednej strony w pewnym sensie
wyodrębnione wewnętrznie uporządkowane i spoacutejne czyli stanowią system
z drugiej ndash w pewnym stopniu wzajemnie otwarte na siebie16
J Zimmermann przez europeizację prawa administracyjnego rozumie
budowanie i ulepszanie systemu wewnętrznego niepowiązanego wprost
z normami europejskimi Słusznie zauważa że krajowa baza do ktoacuterej mamy
przyłączyć normy europejskie odrywa się coraz bardziej od założeń teoretycz-
nych a nauka prawa administracyjnego przestaje panować nad sytuacjąrdquo
Można powiedzieć że uciekamy do przodurdquo w proces europeizacji pozostawia-
jąc nieporządek w naszym własnym prawie administracyjnym () Chodzi
o sam krajowy system prawa administracyjnego ktoacuterego stan jest krytyczny
13 G Krawiec Europejskie prawo administracyjne Warszawa 2009 s 15-16 14 Z Duniewska B Jaworska-Dębska R Michalska-Badziak E Olekniczak-Szałowska M Stahl Prawo administracyjne Pojęcia instytucje zasady w teorii i orzecznictwie Warszawa 2013 s 52-53 15 J Jagielski Europeizacja prawa administracyjnego materialnego (na przykładzie prawa migracyjnego) (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Wrocław 2005 s 37 16 A Wroacutebel Europeizacja prawa administracyjnego ndash pojęcie i konteksty (w) Europeizacja prawa administracyjnego System Prawa Administracyjnego T 3 (red) R Hauser Z Niewiadomski A Wroacutebel Warszawa 2014 s 18
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
10
i ktoacuterego problemy jako tematy badawcze nie wytrzymują konkurencji
z atrakcyjniejszymi i świeższymi zagadnieniami prawa europejskiego ()
Dopiero dobry system wewnętrzny oczywiście dostosowany do prawa unijne-
go pozwoli powiedzieć że polskie prawo administracyjne jest europejskierdquo17
Proces europeizacji prawa administracyjnego można zatem rozumieć
jako dążenie do obowiązywania na pewnej przestrzeni (na terytorium państw
członkowskich Rady Europy i Unii Europejskiej) prawa administracyjnego
Rady Europy i prawa administracyjnego Unii Europejskiej Starając się nato-
miast wyznaczyć ramy czasowe procesu europeizacji prawa administracyjnego
w stosunku do danego państwa należy wskazać iż jego początek rozpoczyna
się w momencie podjęcia przez dane państwo starań o przystąpienie do struk-
tur europejskich i trwa cały czas Jest zatem procesem trwającym nieustannie
2 Rodzaje europeizacji prawa administracyjnego
Jednym z powszechnie uznawanych podziałoacutew europeizacji prawa
administracyjnego jest wyroacuteżnienie europeizacji w znaczeniu wertykalnym
oraz w znaczeniu horyzontalnym Europeizację wertykalną należy utożsamiać
z wzajemnym oddziaływaniem na siebie prawa Unii Europejskiej prawa Rady
Europy i prawa państw europejskich Europeizacja w tym znaczeniu zakłada
jednak iż powyższe systemy prawne są do pewnego stopnia wyodrębnione
wewnętrznie uporządkowane i spoacutejne a przy tym wzajemnie otwarte
na siebie Europeizację w znaczeniu horyzontalnym należy rozumieć zaś jako
wzajemne oddziaływanie na siebie porządkoacutew prawnych państw europejskich
w formach i metodach mniej lub bardziej zinstytucjonalizowanych min za
sprawą umoacutew międzynarodowych orzeczeń sądowych wykładni prawa
recepcji prawa jak roacutewnież wspoacutełpracy sądowej Ponadto w ramach prawa
administracyjnego można wskazać pośredni typ europeizacji określony
w doktrynie mianem transnarodowego wykonywania prawa Unii Europej-
skiej18
W ramach europeizacji wertykalnej prawa administracyjnego wyroacuteż-
niamy europeizację prawa administracyjnego typu top ndash down (podejście od-
goacuterne) na prawo administracyjne państw europejskich jak roacutewnież europeiza-
cję prawa administracyjnego typu bottoms ndashup (podejście oddolne)
17 J Zimmermann Prawo administracyjne Warszawa 2014 s 24 J Zimmermann Kilka dylematoacutew nauki prawa administracyjnego w okresie europeizacji (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Wrocław 2005 s 94-95 18 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip op cit s 18 22-23
Anna Dąbrowska
11
J Schwarze utożsamia pierwszy z procesoacutew z procesem harmonizowania lub
ujednolicania prawa administracyjnego państw europejskich z prawem
administracyjnym Unii Europejskiej lub procesem harmonizacji krajowych
i europejskich standardoacutew dla działań administracji19 Europeizacja prawa ad-
ministracyjnego w sensie ścisłym to proces oddziaływania (typu top-down)
europejskiego prawa administracyjnego na prawo administracyjne państw
europejskich Ten typ europeizacji prawa administracyjnego jest wyroacuteżniony ze
względu na wyodrębnienie się europejskiego prawa administracyjnego pod
wpływem prawa administracyjnego państw europejskich oraz ze względu na
jego zwrotny wpływ na prawo administracyjne państw europejskich20
Zdaniem J Jagielskiego europeizacja typu top ndash down jest to proces sys-
tematycznego wpływania prawa europejskiego obejmującego prawo wspoacutelno-
towe (unijne) i prawo traktatowe na kształt formalny i merytoryczny polskiego
porządku administracyjnoprawnego przebiegający w sposoacuteb bezpośredni
i pośredni poprzez włączenie do naszego porządku norm i zasad porządku eu-
ropejskiego jak roacutewnież respektowanie standardoacutew i wzorcoacutew europejskich
przy tworzeniu własnych rozwiązań prawnych przy jednoczesnym uwzględ-
nianiu odrębności i specyfiki właściwych krajowym uwarunkowaniom21
Uwarunkowania wewnętrzne odnoszące się do sfery gospodarczej politycznej
czy kulturowej poszczegoacutelnych państw niejednokrotnie utrudniają proces
europeizacji
Europeizacja prawa administracyjnego to także proces oddziaływania
(typu bottom-up) prawa administracyjnego państw europejskich na kształto-
wanie się europejskiego prawa administracyjnego Ten typ europeizacji prawa
administracyjnego jest wyroacuteżniony ze względu na znaczenie jakie
w procesie tworzenia zasad prawa administracyjnego a następnie przepisoacutew
tego prawa w Unii Europejskiej miały zasady lub przepisy prawa administra-
cyjnego państw europejskich Europeizacja prawa administracyjnego w tym
znaczeniu opisuje rzeczywiste procesy faktycznego wpływu tych zasad
instytucji lub przepisoacutew krajowych na kształtowanie się zasad instytucji i form
europejskiego prawa administracyjnego W przeciwieństwie do europeizacji
prawa administracyjnego typu top-down omawiany typ europeizacji prawa nie
składa się ze sformalizowanych instytucji lub procedur zapewniających wyma-
gany kierunek i rezultat oddziaływania jednego porządku prawnego na drugi22
19 J Schwarze European Administrative Law London 2006 s 285 20 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellipop cit s 21 21 J Jagielski Europeizacja prawa hellip op cit 38 22 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip s 21
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
12
A Wroacutebel przedstawia następującą klasyfikację europeizacji prawa admi-
nistracyjnego
europeizację substytutywną polegającą na zastępowaniu przepisoacutew krajo-
wych przepisami prawa europejskiego lub bdquowypieraniurdquo przepisoacutew krajo-
wych przez przepisy prawa europejskiego
europeizację adaptacyjną związaną z dostosowaniem treści i formy przepi-
soacutew krajowych do wymagań (standardoacutew wzorcoacutew itp) prawa europej-
skiego na skutek zmiany lub uchylania norm krajowego przez krajowego
prawodawcę w wykonaniu prawa europejskiego oraz
europeizację interpretacyjną łączoną ze stosowaniem przez państwo
europejskie wykładni przepisoacutew krajowych w zgodzie z prawem europej-
skim23
A Wroacutebel wyroacuteżnia roacutewnież statyczny i dynamiczny charakter procesu
europeizacji prawa administracyjnego W pierwszym rozumieniu pojęcie
europeizacji odnosi się do stanu prawa krajowego jako prawa ktoacutere uległo
pewnym przeobrażeniom pod wpływem prawa europejskiego W drugim mowa
jest o metodzie i formie wpływu prawa europejskiego na prawo krajowe24
Europeizacja w znaczeniu statycznym obrazuje zatem zakres i stopień faktycz-
nego przeobrażenia prawa krajowego pod wpływem prawa europejskiego
(prawo zeuropeizowane) natomiast europeizacja w znaczeniu dynamicznym
ukazuje proces oraz formy i metody wpływania prawa europejskiego na
krajowy porządek prawny25
3 Europejskie prawo administracyjne
Z europeizacją prawa administracyjnego związane jest pojęcie
bdquoeuropejskie prawo administracyjnerdquo Po raz pierwszy termin ten został użyty
w tytule pracy European Adminitrative Law autorstwa J Schwarze w 1992 r26
Europejskie prawo administracyjne zostało woacutewczas zdefiniowane jako rezul-
tat szybko postępującego rozwoju struktur wspoacutelnotowych ktoacuterego założenia
i głoacutewne zasady znajdują umocowanie zaroacutewno w postanowieniach traktato-
wych jak i w działalności orzeczniczej Europejskiego Trybunału Sprawiedliwo-
ści
23 Por Ibidem s 25 24 A Wroacutebel Europeizacja polskiego prawa o postępowaniu administracyjnym a autonomia proceduralna państw członkowskich Unii Europejskiej (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) I Rzucidło Lublin 2011 s 26 25 Por A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip op cit s 20-26 26 J Schwarze European Adminitrative hellip op cit s 71
Anna Dąbrowska
13
Podobnie jak pojęcie bdquoeuropeizacja prawa administracyjnegordquo roacutewnież
pojęcie bdquoeuropejskie prawo administracyjnerdquo ma roacuteżne znaczenia Bywa ono
bowiem rozumiane szeroko jako element bdquoeuropejskiego porządku administra-
cyjnoprawnegordquo w ktoacuterym wyroacuteżnia się prawo administracji Unii Europej-
skiej unijne prawo administracyjne konwencyjne prawo administracyjne
prawo administracyjne państwa europejskiego (państw europejskich)27
T von Danwitz wskazuje na trzy następujące znaczenia pojęcia bdquoeuro-
pejskie prawo administracyjnerdquo w rozumieniu prawa jako systemu przepisoacutew
prawa
przepisy administracyjne państw członkowskich Unii Europejskiej obowią-
zujące w danym kraju
przepisy i zasady wyrażone w orzecznictwie tworzące część europejskiego
prawa administracyjnego ktoacutera dotyczy wykonywania prawa wspoacutelnoto-
wego przez instytucje europejskie
regulacje i zasady prawa wspoacutelnotowego określone w orzecznictwie ktoacutere
powinny być stosowane przez państwa członkowskie przy wykonywaniu
prawa wspoacutelnotowego28
Europejskie prawo administracyjne to zatem normy prawa europej-
skiego (tworzone przez organy organizacji) zaadresowane do państw
członkowskich (Unii Europejskiej lub Rady Europy bądź innej organizacji np
Organizacji Wspoacutełpracy Gospodarczej i Rozwoju) i stosowane przez organy
administracji publicznej oraz sądy tych państw (poziom narodowy) ndash drugie
znaczenie europejskiego prawa administracyjnego29
Europejskie prawo administracyjne należy rozumieć jako fragment
przynajmniej dwoacutech systemoacutewporządkoacutew prawnych a mianowicie prawa
unijnego i prawa konwencyjnego (Rady Europy) W obrębie prawa unijnego
wyroacuteżnia się najczęściej prawo administracji Unii Europejskiej oraz unijne
prawo administracyjne30 Z punktu widzenia pojmowania przedmiotowego
zagadnienia istotne jest prawo kreowane przez Radę Europy Niewątpliwym
jest fakt iż akty prawne zaroacutewno o charakterze hard law jak i soft law31 wyda-
27 E Schmidt-Aszligmann Deutsches und Europaumlisches Verwaltungsrecht Heidelberg 1994 s 924ndash925 28 T von Danwitz Europaumlisches Verwaltungsrecht Berlin 2008 s 5-6 29 G Krawiec Europejskie prawo hellip op cit s 15 30 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip op cit s 27 31 Instrumenty tzw miękkiego prawa występują roacutewnież w prawie Unii Europejskiej (wcześniej w prawie wspoacutelnotowym) Choć nie mają mocy prawnie wiążącej i nie mogą stanowić podstawy działania organoacutew krajowych to w praktyce mogą wywoływać pośrednie skutki prawne zwłaszcza gdy wykorzystywane są jako wskazoacutewka interpretacyjna przy dokonywaniu wykładni prawa Szerzej na temat soft law zob
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
14
wane w ramach tej organizacji odgrywają ważną rolę w kształtowaniu europej-
skiego prawa administracyjnego Co więcej G Krawiec wskazuje na istnienie
prawa administracyjnego Rady Europy ktoacuterego źroacutedłami są
europejskie prawo administracyjne zawarte w prawie traktatowym Rady
Europy
europejskie prawo administracyjne zawarte w rezolucjach i rekomenda-
cjach Komitetu Ministroacutew Rady Europy32
Prawo administracyjne Unii Europejskiej33 obejmuje zagadnienia
związane z organizacją i funkcjonowaniem Unii Europejskiej (jej administracji)
a także z relacjami pomiędzy Unią Europejską a państwami członkowskimi
(oraz innymi podmiotami)34 Prawo Unii Europejskiej tworzy autonomiczny
system prawny ktoacutery funkcjonuje zaroacutewno na poziomie prawa
międzynarodowego jak roacutewnież na poziomie prawa krajowego RP Niemniej
jednak posiada cechy nieznane wcześniej nauce prawa ktoacutere sprawiają iż
należy traktować go jako nowy odrębny system prawny35
4 Wpływ procesu europeizacji prawa na zmiany w zakresie
materialnego prawa administracyjnego
Biorąc pod uwagę treść przepisoacutew prawnych w ramach prawa admini-
stracyjnego możemy wyroacuteżnić prawo ustrojowe materialne i procesowe Część
materialna prawa administracyjnego zawiera normy ustanawiające wzajemne
uprawnienia i obowiązki organoacutew administracji publicznej i podmiotoacutew znajdu-
jących się na zewnątrz tej administracji zawarte w przepisach prawa administra-
cyjnego powszechnie obowiązującego36
J Supernat Miejsce i znaczenie soft law w prawie publicznym Unii Europejskiej (w) Nowe problemy badawcze w teorii prawa administracyjnego (red) J Boć A Chajbowicz Wrocław 2009 s 439-445 L Senden Soft law in European Community Law Portland 2004 M Kopeć Wspoacutelnotowe soft law jako przejaw europeizacji prawa farmaceutycznego (w) Europeizacja administracji publicznej (red) I Lipowicz Warszawa 2008 s 246-259 32 G Krawiec Europejskie prawo hellip op cit s 30-31 33 Szerzej zob Prawo administracyjne Unii Europejskiej (red) R Grzeszczak A Szczerba-Zawada Warszawa 2016 34 G Krawiec Europejskie prawo hellip op cit s 47 35 K Woacutejtowicz Zasady stosowania prawa wspoacutelnotowego w państwach członkowskich Unii Europejskiej Warszawa 2003 s 4 i n 36 E Ura E Ura Prawo administracyjne Warszawa 2001 s 30
Anna Dąbrowska
15
Materialne prawo administracyjne37 to prawo obejmujące normy odno-
szące się do konkretnych sfer aktywności administracji Są one podstawą
powstania stosunku administracyjnoprawnego (z mocy prawa na podstawie
decyzji czy działań faktycznych) a w związku z powyższym dotyczą nakładania
obowiązkoacutew bądź przyznawania lub odmowy przyznania uprawnień indywi-
dualnie określonym podmiotom38 Administracyjne prawo materialne jest
bardzo rozczłonkowane gdyż jest to jedyna w istocie dziedzina prawa grupu-
jąca tak roacuteżne stany faktyczne poddane rozmaitym regulacjom39 Ze względu na
to iż prawo administracyjne materialne jest niezwykle rozległe merytorycznie
i obejmuje zroacuteżnicowane dziedziny a przez to w jego skład wchodzi ogromna
ilość aktoacutew prawnych charakteryzujących się w dodatku ogromnym dynami-
zmem niezwykle trudno całościowo przedstawić proces jego europeizacji
i wskazać konkretne efekty we wszystkich dziedzinach tego prawa40
Zagadnienie europeizacji materialnego prawa administracyjnego jest
przez przedstawicieli doktryny ujmowane dwojako ndash w węższym lub szerszym
znaczeniu W pierwszym przypadku europeizacja materialnego prawa
administracyjnego oznacza proces zmiany prawa krajowego państwa
członkowskiego pod wpływem norm prawnych ustanowionych w źroacutedłach
prawa Unii Europejskiej W drugim zaś europeizacja obejmuje procesy kształ-
towania polskiego porządku prawno-administracyjnego w części materialnej
pod wpływem prawa Unii Europejskiej ale też prawa takiej europejskiej
organizacji międzynarodowej jak Rada Europy Ponieważ Unia Europejska
została ukształtowana na fundamencie wartości zadeklarowanych w Konwencji
o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności41 z dnia 4 listopada
37 Szerzej o materialnym prawie administracyjnym zob Rozważania nad pojęciem i istotą prawa administracyjnego materialnego (w) Prawo administracyjne materialne System Prawa Administracyjnego T 7 (red) R Hauser Z Niewiadomski A Wroacutebel Warszawa 2017 s 1-50 38 Z Duniewska wskazuje że bdquozrodziło się ono i trwa ze względu na ludzi na potrzeby człowieka i kreowanych przez ludzi wspoacutelnot Nie jest ono ndash ze swej istoty ndash nastawione na spełnianie oczekiwań administracji publicznej choć właśnie ona jest często jego inicjatorem lub kreatorem Sprzyjając dobremu administrowaniu prawo to tworzone jest przede wszystkim dla tych ktoacuterzy objęci są prawnie zakreśloną aktywnością tej administracji lub narzuconą jej powściągliwościąrdquo Z Duniewska W kwestii roli i celoacutew materialnego prawa administracyjnego (w) Studia z prawa administracyjnego i nauki o administracji Księga jubileuszowa dedykowana Prof zw dr hab Janowi Szreniawskiemu (red) Z Czarnik Z Niewiadomski J Posłuszny J Stelmasiak Przemyśl-Rzeszoacutew 2011 s 165 i n 39 J Zimmermann Jedność prawa administracyjnego (w) Między tradycją a przyszłością w nauce prawa administracyjnego (red) J Supernat Wrocław 2009 s 831 40 J Jagielski Europeizacja prawa hellip op cit s 39-40 41 Dz U 1993 Nr 61 poz 284 ze zm
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
16
1950 r dlatego też rozdzielenie zakresu oddziaływania tych dwoacutech porządkoacutew
na polskie materialne prawo administracyjne jest trudne do przeprowadzenia
W tej sytuacji zasadne jest opowiedzenie się za wyroacuteżnionym wyżej szerszym
znaczeniem europeizacji materialnego prawa administracyjnego42
Opisany powyżej proces europeizacji prawa administracyjnego powo-
duje zmiany materialnego prawa administracyjnego ktoacutere są konsekwencją
udziału Polski w Radzie Europy i ratyfikowania Konwencji o Ochronie Praw
Człowieka i Podstawowych Wolności udziału Polski w Unii Europejskiej jak
roacutewnież przyszłych wyzwań w tym zakresie dla prawa administracyjnego
Zmiany w zakresie prawa administracyjnego materialnego będące
następstwem udziału Polski w Radzie Europy dotyczą tych obszaroacutew prawa
administracyjnego ktoacutere wiążą się ze statusem osoacuteb fizycznych z ich prawami
i wolnościami43 (min zniesienie cenzury zmiany w prawie prasowym ustawa
o gwarancjach wolności sumienia i wyznania prawo o stowarzyszeniach pra-
wo o zgromadzeniach partiach politycznych i cudzoziemcach)
Oddziaływanie prawa Rady Europy jako bdquoklasycznegordquo prawa
międzynarodowego o zasięgu regionalnym jest niewątpliwie mniej intensywne
niż oddziaływanie prawa Unii Europejskiej ponieważ po pierwsze ndash jest to
prawo ochrony praw człowieka a zatem jego zakres normowania jest węższy
po drugie ndash oddziaływanie tego prawa na prawo państw-stron Rady Europy jest
poddane regułom prawa międzynarodowego ktoacutere nie ustanowiło jeszcze
systemu podobnie wszechstronnych zroacuteżnicowanych i skutecznych form
wpływu na prawo wewnętrzne państw europejskich jakie ukształtowały się
stopniowo w prawie Unii Europejskiej44
Roacutewnież udział państwa w strukturach Unii Europejskiej wywołuje
skutki w zakresie konkretnych regulacji dotyczących prawa materialnego
W Polsce szczegoacutelnie widoczne jest to zdaniem M Jaśkowskiej w odniesieniu
do kwestii gospodarczych ochrony środowiska45 prawa urzędniczego i komu-
nalnego prawa rolnego kartelowego celnego zagospodarowania przestrzen-
42 A Wroacutebel Europeizacja prawahellip op cit s 18-19 43 Zdaniem J Łętowskiego Rada Europy uchwala konwencje wydaje liczne dyrektywy i zalecenia ktoacuterych przedmiotem jest głoacutewnie sfera określana jako bdquoprawa człowiekardquo a przede wszystkim stosunki na linii obywatel ndash państwo J Łętowski Rada Europy o postępowaniu administracyjnym (w) Problemy prawa publicznego Lublin 1993 s 93-94 44 A Wroacutebel Europeizacja prawa hellip op cit s 20 45 Europeizacja prawa poprzez zbliżanie systemoacutew prawnych ma szczegoacutelnie doniosłe znaczenie w dziedzinie środowiska Dyrektywa jako instrument harmonizacji prawa jest najczęściej stosowaną formą działania Unii Europejskiej służącą osiągnięciu celoacutew określonych w art 191 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej MM Kenig-Witkowska Prawo środowiska Unii Europejskiej Warszawa 2012 s 105
Anna Dąbrowska
17
nego ochrony żywności warunkoacutew żywienia itp46 Nastąpiło roacutewnież dosto-
sowanie ustawodawstwa krajowego w zakresie prawa o spoacutełkach prawa
bankowego prawa własności intelektualnej środowiska naturalnego transpor-
tu i telekomunikacji
W efekcie europeizacji materialnego prawa administracyjnego następu-
je jego gwałtowny rozrost jako konsekwencja objęcia całkiem nowych obsza-
roacutew ale roacutewnież rozbudowania istniejących już aktoacutew prawnych Jako przykład
można wskazać wpływ zniesienia kontroli na granicach wewnętrznych na
rozrost regulacji w obszarach wchodzących w zakres przestrzeni wolności
bezpieczeństwa i sprawiedliwości (polityka azylowa wizowa imigracyjna
ochrony granic zewnętrznych)47
Rozpatrując rodzaje europeizacji prawa administracyjnego typu
top-down i typu bottom-up ktoacutere zostały zaprezentowane powyżej w sytuacji
materialnego prawa administracyjnego mamy do czynienia z akomodacją lub
absorpcją prawa administracyjnego w ramach Unii Europejskiej Materialne
prawo administracyjne podlega zatem procesowi europeizacji w wersji top-
down
Wpływ prawa europejskiego na krajowe prawo administracyjne państw
europejskich można stwierdzić zaroacutewno w płaszczyźnie stanowienia prawa
krajowego stosowania tego prawa jak i w płaszczyźnie jego interpretacji
W płaszczyznach stanowienia i stosowania materialnego prawa administracyj-
nego europeizacja dokonuje się w sposoacuteb bezpośredni albo pośredni
Europeizację o charakterze bezpośrednim w sferze stanowienia prawa
należy łączyć z wprowadzaniem do polskiego porządku prawnego norm szero-
ko ujmowanego prawa europejskiego stosownie do treści art 91 Konstytucji
RP48 czyli z ratyfikowaniem umoacutew międzynarodowych (państwo europejskie
jako strona umowy jest obowiązane do przestrzegania lub wykonywania jej
postanowień) jak i z bezpośrednim obowiązywaniem niektoacuterych aktoacutew praw-
nych Unii Europejskiej min rozporządzeń Akty te wprost oddziałują na treść
zakres i formy prawa państw europejskich w tym materialnego prawa admini-
stracyjnego49 Natomiast europeizacja o charakterze pośrednim następuje
przez stanowienie aktoacutew prawa krajowego ktoacutere w swojej treści odpowiadają
46 M Jaśkowska Europeizacja prawa administracyjnego bdquoPaństwo i Prawordquo 1999 Z 11 s 23 47 F Tereszkiewicz Europeizacja prawa hellip op cit s 90 48 Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r (DzU z 1997 r Nr 78 poz 483 ze zm) 49 Leksykon prawa administracyjnego materialnego (red) T Bąkowski K Żukowski Warszawa 2016 s 48
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
18
aktom prawa europejskiego Europeizacja o charakterze pośrednim polega
więc na
wprowadzaniu do krajowego porządku prawnego aktoacutew ktoacutere zawierają
normy o takim samym zakresie zastosowania i normowania jak w aktach
prawa unijnego (np implementacja dyrektywy)
uwzględnianiu w procesie tworzenia przepisoacutew prawa krajowego reguł
obowiązujących w prawie unijnym a także
uchylaniu przepisoacutew krajowych sprzecznych z prawem unijnym50
Podsumowanie
Z poczynionych powyżej uwag wyłania się kilka zasadniczych
wnioskoacutew Po pierwsze proces europeizacji to wpływ szeroko rozumianego
prawa europejskiego obejmującego system prawa Unii Europejskiej jak
roacutewnież porządek prawny Rady Europy na system prawa państw europejskich
Jest on jednym z czynnikoacutew ktoacutere kształtują obraz i tendencje rozwojowe
wspoacutełczesnego materialnego prawa administracyjnego Proces europeizacji
w odniesieniu do tej części prawa administracyjnego należy utożsamiać
z wpływem prawa europejskiego na treść prawa materialnego państw europej-
skich w aspekcie jego stanowienia stosowania i interpretacji
Prawo europejskie wpływa na prawo administracyjne państw europej-
skich poprzez ustanowienie na poziomie europejskim norm prawa materialne-
go administracyjnego i zobowiązanie państw europejskich do wdrażania tych
norm do krajowych porządkoacutew prawnych głoacutewnie w drodze harmonizacji lub
ujednolicania prawa Proces ten należy zatem utożsamiać z konwergencją
prawa krajowego z prawem europejskim ktoacuterej rezultatem jest transpozycja
prawa europejskiego do prawa krajowego a ponadto bezpośrednie obowiązy-
wanie prawa europejskiego na poziomie krajowym
Kształt materialnego prawa administracyjnego jest w dużej mierze
konsekwencją zapewnienia skuteczności prawu Unii Europejskiej Jest on
wynikiem dążenia przez państwa członkowskie do osiągnięcia wspoacutelnego celu
poprzez respektowanie tych samych wartości
Konkludując należy stwierdzić że prawo Unii Europejskiej ale także
i normy tworzone w ramach Rady Europy oddziałują na treść norm material-
nego prawa administracyjnego oraz na praktykę jego stosowania
i wykładni jak roacutewnież co może jest jeszcze bardziej istotne na doktrynę
i świadomość prawną Jednocześnie należy zauważyć iż wpływ prawa Unii
50 A Wroacutebel Europeizacja prawahellip op cit s 25
Anna Dąbrowska
19
Europejskiej na materialne prawo administracyjne jest zdecydowanie mocniej-
szy aniżeli prawa Rady Europy Wynika to z faktu iż Rada Europy ma węższy
zakres normowania (stanowi w głoacutewnej mierze prawo ochrony praw człowie-
ka) Poza tym prawo Unii Europejskiej wykształciło cały wachlarz skutecznych
instrumentoacutew prawnych oddziałujących na prawo krajowe
Za sprawą europeizacji następuje bezpośredni lub pośredni wpływ na
wewnętrzne regulacje prawne min prawo celne prawo energetyczne prawo
telekomunikacyjne prawo ochrony środowiska co w konsekwencji przekłada
się na modernizację materialnego prawa administracyjnego Należy więc uznać
że w dzisiejszych realiach materialne prawo administracyjne nie jest wyłącznie
rezultatem działań krajowego legislatora albowiem znaczący wpływ na
ostateczny jego kształt mają legitymowane podmioty ponadpaństwowe
Bibliografia
Źroacutedła
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r DzU z 1997 r
Nr 78 poz 483 ze zm
Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z dnia 4 li-
stopada 1950 r Dz U 1993 Nr 61 poz 284 ze zm
Literatura
Duniewska Z Jaworska-Dębska B Michalska-Badziak R Olekniczak-
Szałowska E Stahl M Prawo administracyjne Pojęcia instytucje zasady
w teorii i orzecznictwie Warszawa 2013
Duniewska Z W kwestii roli i celoacutew materialnego prawa administracyjnego (w)
Studia z prawa administracyjnego i nauki o administracji Księga jubileuszowa
dedykowana Prof zw dr hab Janowi Szreniawskiemu (red) Z Czarnik
Z Niewiadomski J Posłuszny J Stelmasiak Przemyśl-Rzeszoacutew 2011
Dyson K Introduction EMU as Integration Europeanization and Convergence
(w) European States and the Euro Europeanization Variation and Conver-
gence (red) K Dyson Oxford-New York 2002
Europeizacja prawa krajowego Wpływ integracji europejskiej na klasyczne
dziedziny prawa krajowego (red) C Mik Toruń 2000
Howell K Developing Conceptualizations of Europeanization and European In-
tegration Mixing Methodologies ESRC Seminar 1UACES Study Group 2
httpaeipittedu17201Howellpdf
Jagielski J Europeizacja prawa administracyjnego materialnego (na przykładzie
prawa migracyjnego) (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego
Europeizacja materialnego prawa administracyjnego ndash wprowadzenie do problematyki
20
(red) Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Wrocław
2005
Jaśkowska M Europeizacja prawa administracyjnego bdquoPaństwo i Prawordquo 1999
Z 11
Kenig-Witkowska MM Prawo środowiska Unii Europejskiej Warszawa 2012
Kmieciak Z Postępowanie administracyjne w świetle standardoacutew europejskich
Warszawa 1997
Kopeć M Wspoacutelnotowe soft law jako przejaw europeizacji prawa
farmaceutycznego (w) Europeizacja administracji publicznej (red)
I Lipowicz Warszawa 2008
Krawiec G Europejskie prawo administracyjne Warszawa 2009
Leksykon prawa administracyjnego materialnego (red) T Bąkowski
K Żukowski Warszawa 2016
Łętowski J Rada Europy o postępowaniu administracyjnym (w) Problemy
prawa publicznego Lublin 1993
Mazurkiewicz P Europeizacja Europy Tożsamość kulturowa Europy
w kontekście procesoacutew integracyjnych Warszawa 2001
Olsen JP The Many Faces of Europeanization bdquoJournal of Common Market Stud-
iesrdquo 2002 Vol 40 Nr 5
Prawo administracyjne Unii Europejskiej (red) R Grzeszczak A Szczerba-
Zawada Warszawa 2016
Rozważania nad pojęciem i istotą prawa administracyjnego materialnego
(w) Prawo administracyjne materialne System Prawa Administracyjnego T 7
(red) R Hauser Z Niewiadomski A Wroacutebel Warszawa 2017
Ruszkowski J Struktura wielopoziomowego zarządzania w Unii Europejskiej
(w) Multi-Level Governance w Unii Europejskiej (red) J Ruszkowski
L Wojnicz Szczecin-Warszawa 2013
Schmidt-Aszligmann E Deutsches und Europaumlisches Verwaltungsrecht Heidelberg
1994
Schwarze J European Administrative Law London 2006
Senden L Soft law in European Community Law Portland 2004
Streinza R Prawo europejskie Warszawa 2002
Supernat J Europejska przestrzeń administracyjna (zagadnienia wybrane) (w)
Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) Z Janku Z Leoński
M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Warszawa 2005
Supernat J Miejsce i znaczenie soft law w prawie publicznym Unii Europejskiej
(w) Nowe problemy badawcze w teorii prawa administracyjnego (red) J Boć
A Chajbowicz Wrocław 2009
T von Danwitz Europaumlisches Verwaltungsrecht Berlin 2008
Anna Dąbrowska
21
Tereszkiewicz F Europeizacja prawa administracyjnego (w) Europeizacja
polityk publicznych w Polsce (red) R Riedel Opole 2015
Ura E Ura E Prawo administracyjne Warszawa 2001
Wach K Europeizacja i jej kontekst bdquoZeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekono-
micznego w Krakowierdquo 2011 Nr 852
Wołpiuk WJ Semantyczne prawne i konstytucyjnoprawne aspekty pojęcia
europeizacji bdquoZeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Zarządzania i Prawa im
Heleny Chodkowskiejrdquo 2008 Nr 2
Woacutejtowicz K Zasady stosowania prawa wspoacutelnotowego w państwach
członkowskich Unii Europejskiej Warszawa 2003
Wroacutebel A Europeizacja prawa imigracyjnego Republiki Federalnej Niemiec
w latach 1999ndash2009 Wrocław 2010
Wroacutebel A Europeizacja polskiego prawa o postepowaniu administracyjnym
a autonomia proceduralna państw członkowskich Unii Europejskiej (w)
Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red) I Rzuciło Lublin 2011
Wroacutebel A Europeizacja prawa administracyjnego ndash pojęcie i konteksty
(w) Europeizacja prawa administracyjnego System Prawa Administracyjnego
T 3 (red) R Hauser Z Niewiadomski A Wroacutebel Warszawa 2014
Wroacutebel I Europeizacja prawa imigracyjnego Republiki Federalnej Niemiec
w latach 1999ndash2009 Wrocław 2010
Zimmermann J Kilka dylematoacutew nauki prawa administracyjnego w okresie
europeizacji (w) Europeizacja polskiego prawa administracyjnego (red)
Z Janku Z Leoński M Szewczyk M Waligoacuterski K Wojtczak Wrocław 2005
Zimmermann J Jedność prawa administracyjnego (w) Między tradycją
a przyszłością w nauce prawa administracyjnego (red) J Supernat Wrocław
2009
Zimmermann J Prawo administracyjne Warszawa 2014
22
dr Tomasz Dąbrowski51
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
Patient Rights Commission in the system of protection of patients rights
Streszczenie
Artykuł zatytułowany Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie
ochrony praw pacjenta zawiera następujące części wprowadzenie procedura
powołania i odwołania Rzecznika Praw Pacjenta kompetencje Rzecznika Praw
Pacjenta postępowanie w sprawach naruszenia indywidualnych praw pacjenta
postępowanie w sytuacji naruszenia zbiorowych praw pacjenta pełnienie
funkcji Rzecznika Praw Pacjenta ndash dane statystyczne oraz podsumowanie
We wprowadzeniu autor pisze o systemie konstytucyjnej gwarancji ochrony
zdrowia a także podaje definicję legalną pojęcia bdquopacjentrdquo W następnej części
omawia procedurę powołania i odwołania Rzecznika Praw Pacjenta Cześć trze-
cia prezentuje kompetencje tytułowego organu Następna cześć traktuje o po-
stępowaniu w sprawach naruszenia indywidualnych praw pacjenta Kolejna
cześć ukazuje postępowania Rzecznika w sprawach praktyk naruszających
zbiorowe prawa pacjenta Szoacutesta cześć tekstu analizuje dane statystyczne znaj-
dujące się w sprawozdaniach ktoacutere corocznie Rzecznik przedstawia Radzie
Ministroacutew W podsumowaniu autor dokonuje oceny prawnych regulacji Rzecz-
nika Praw Pacjenta
Słowa kluczowe
pacjent prawa pacjenta Rzecznik Praw Pacjenta
Summary
The article entitled the Institution of Patient Ombudsman in the system of
protection of patients rights includes the following parts introduction proce-
dure for appointing and dismissing the Patient Rights Ombudsman competence of
the Patient Rights Ombudsman proceedings for infringement of individual pa-
tient rights Patient in figures and a summary In the introduction the author
51 Adiunkt Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu radca prawny
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
23
writes about the constitutional system of health protection and provides a legal
definition of the term patient The next section discusses the procedure for ap-
pointing and dismissing the Patient Rights Ombudsman Part three presents the
competence of the institution The next part deals with cases of infringement of
individual patient rights Another part shows the Ombudsmans conduct in cases
that violate the patients collective rights The sixth part of the text analyzes the
data contained in reports which the Ombudsman presents annually to the Council
of Ministers In conclusion the author evaluates the legal regulations of the Pa-
tient Rights Ombudsman
Key words patient patient rights Patient Rights Ombudsman
Wprowadzenie
W polskim systemie prawnym prawo do ochrony zdrowia zostało
unormowane w przepisie art 68 Konstytucji RP52 Według dyspozycji ust 1 art
68 Konstytucji każdy ma prawo do ochrony zdrowia W wyroku z dnia 23 mar-
ca 1999 r TK zaprezentował stanowisko iż z art 61 ust 1 Konstytucji trzeba
wywieść bdquopodmiotowe prawo jednostki do ochrony zdrowia oraz obiektywny
nakaz podejmowania przez władze publiczne takich działań ktoacutere są konieczne
dla należytej ochrony i realizacji tego prawardquo53 W obecnym czasie w naszym
kraju w jednym akcie prawnym uregulowano prawa pacjenta a także środki
jego ochrony W 2017 r minęło 8 lat od wprowadzenia centralnego organu
administracji rządowej ktoacutery stoi na straży przestrzegania praw pacjentoacutew
w systemie ochrony zdrowia54 W art 3 ust 4 upp ustawodawca wprowadził
legalną definicję pojęcia pacjent zgodnie z ktoacutera pacjentem jest osoba bdquozwraca-
jąca się o udzielenie świadczeń zdrowotnych lub korzystająca ze świadczeń
zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych
lub osobę wykonującą zawoacuted medycznyrdquo W doktrynie przyjmuje się że prawa
pacjenta stanowią integralną cześć praw człowieka55 Prawa pacjenta określane
są też jako prawa człowieka w relacji z określoną instytucją opieki zdrowotnej
lub w relacji z zawodami medycznymi ze względu na podejmowane przez nich
czynności zawodowe lub urzędowe56
52 Konstytucja Rzeczpospolitej Polski z dnia 2 kwietnia 1997 r Dz U z 1997 r nr 78 poz 483 ze zm 53 K298 OTK 1999 nr 3 poz 38 54 Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta tj z dnia 8 czerwca 2017 r Dz U z 2017 r poz 1318 ze zm Dalej cytowana jako upp 55 D Karkowska Prawa pacjenta Warszawa 2009 s 42 56 D Safian Prawo pacjenta do informacji o rozpoznaniu i proponowanych metodach leczenia bdquoAntidotumrdquo 1993 nr 1 s 18
Tomasz Dąbrowski
24
Podstawowym celem tego tekstu jest ukazanie i analiza statutu praw-
nego Rzecznika Praw Pacjenta Analiza ta zostanie dokonana zaroacutewno w opar-
ciu o wypowiedzi doktryny jak roacutewnież w oparciu o judykaty sądowe a przede
wszystkim w oparciu o analizę wykładni przepisoacutew prawnych dotyczących
Rzecznika Praw Pacjenta Ze względu na ograniczone ramy publikacji tekst nie
będzie analizował genezy tytułowej instytucji a także cywilnych środkoacutew
ochrony praw pacjenta
1 Procedura powołania i odwołania Rzecznika Praw Pacjenta
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta powołana została w celu ochrony
praw pacjenta Przepisy przedmiotowej ustawy jednoznacznie wskazują iż
Rzecznik Praw Pacjenta jest organem monokratycznym Nadzoacuter nad jego dzia-
łalnością w świetle art 42 ust 2 upp sprawuje Prezes Rady Ministroacutew
Z art 44 ust 1 upp wynika expressis verbis iż obsadzenie instytucji Rzecznika
Praw Pacjenta następuje w drodze otwartego konkursu ktoacutery ogłasza Prezes
Rady Ministroacutew57 Natomiast Minister Zdrowia powołuje zespoacuteł konkursowy
w składzie liczącym minimum 3 osoby ktoacuterych wiedza i doświadczenie pozwa-
lają na wyłonienie odpowiednich kandydatoacutew W art 43 upp wymienione
zostały obligatoryjne wymagania stawiane przed kandydatami do pełnienia
funkcji Rzecznika Praw Pacjenta w Polsce W myśl ustępu 1 analizowanego
przepisu Rzecznikiem Praw Pacjenta może zostać osoba ktoacutera spełnia łącznie
następujące kryteria posiada co najmniej wykształcenie wyższe i tytuł zawo-
dowy magistra lub inny roacutewnorzędny nie była prawomocnie skazana
za przestępstwo popełnione umyślnie jej stan zdrowia pozwala na prawidłowe
wykonywanie funkcji a także posiada wiedzę i doświadczenie dające rękojmię
prawidłowego sprawowania funkcji Z art 43 ust 1 upp można wysnuć prima
facie wniosek iż ustawodawca nie postawił wysokich wymagań przed kandyda-
tami do pełnienia tak ważnego stanowiska
Należy zgodzić się ze stwierdzeniem M Paszkowskiej ktoacutera uważa iż są
to standardowe i dość ogoacutelne przesłanki ktoacutere nie sprzyjają rzetelnemu wybo-
rowi a przede wszystkim efektywnej ochronie praw pacjenta Pierwszą z prze-
słanek uznaje M Paszkowska za bardzo ogoacutelną gdyż dla dobra pacjentoacutew po-
winna być ona doprecyzowana poprzez wskazanie konkretnych kierunkoacutew
studioacutew ndash a nie tylko stopnia wykształcenia Proponuje ona aby to były kierunki
57 Informacja o naborze na stanowisko Rzecznika Praw Pacjenta ogłoszona zaroacutewno przez Biuletyn Informacji Publicznej a także przez Biuletyn Informacji Publicznej Prezesa Rady Ministroacutew jak roacutewnież w informacja ta zamieszczona jest w biurze Rzecznika Praw Pacjenta
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
25
takie jak prawo zdrowie publiczne medycyna gdyż Rzecznik Praw Pacjenta
rozpatruje głoacutewnie skargi pacjentoacutew dotyczące naruszenia ich praw Z tego
względu wykształcenie prawnicze jest uzasadnione58 Ostatnią z wyżej wymie-
nionych przesłanek dotyczącą posiadania przez kandydata wiedzy
i doświadczenia dającego rękojmię prawidłowego sprawowania funkcji Rzecz-
nika należy także uznać za ogoacutelnikową i niedoprecyzowaną Ustawodawca
w tym przypadku nie podaje o jaki zakres wiedzy dokładnie chodzi i jak długie
doświadczenia musi posiadać kandydat aby dał rękojmię prawidłowego wyko-
nywania swoich obowiązkoacutew jako Rzecznik Praw Pacjenta W takim przypadku
należy zgłosić postulat de lege ferenda żeby ustawodawca doprecyzował prze-
słanki formalne ktoacutere musi spełniać kandydat na Rzecznika Praw Pacjenta
gdyż w obecnej regulacji prawnej są one niewystarczające i z dużym prawdo-
podobieństwem można stwierdzić wprost iż kandydaci nie dadzą wystarczają-
cej rękojmi prawidłowego sprawowania swojej funkcji Określenie przez usta-
wodawcę kierunkoacutew studioacutew ktoacutere obligatoryjnie kandydat musi ukończyć
a także np specjalistycznych studioacutew podyplomowych (dotyczących zdrowia
publicznego praw pacjentoacutew postępowania administracyjnego) jak roacutewnież
podanie wymaganej określonej liczby lat doświadczenia przełoży się na wyboacuter
kandydatoacutew kompetentnych profesjonalnych i fachowych ktoacuterzy będą działać
w ochronie praw pacjentoacutew W przepisie art 43 ust 2 upp ujęty został zakaz
łączenia funkcji Rzecznika z zajmowaniem i wykonywaniem przez niego innych
funkcji zawodowych (tzw incompatibilitas) Wyjątkiem od tego zakazu jest
możliwość zajmowania stanowiska profesora uczelni wyższej Rzecznik nie
może być roacutewnież członkiem partii politycznych a także nie może prowadzić
działalności gospodarczej nie dającej się pogodzić z obowiązkami i godnością
sprawowanej funkcji
Następnie w toku przeprowadzonego postepowania komisja wyłania
maksymalnie trzech kandydatoacutew ktoacuterych przedstawia Prezesowi Rady Mini-
stroacutew Z prac komisja konkursowa musi obligatoryjnie sporządzić protokoacuteł
Obowiązek taki przewiduje ust 8 art 44 upp Wypada zauważyć że regulacja
art 44 ust 7 upp nie wskazuje wprost czy Prezes Rady Ministroacutew musi obliga-
toryjnie dokonać wyboru spośroacuted zaprezentowanych przez komisje kandyda-
toacutew W doktrynie przyjmuje się iż Prezes Rady Ministroacutew może spośroacuted przed-
stawionych trzech kandydatoacutew nie powołać nikogo na stanowisko Rzecznika
Praw Pacjenta W takiej sytuacji trzeba powtoacuterzyć procedurę wyboru aż do
wybrania takich kandydatoacutew z ktoacuterych jednego Prezes Rady Ministroacutew powoła
58 M Paszkowska Rzecznik Praw Pacjenta w systemie ochrony prawnej bdquoPrzegląd Prawa Publicznegordquo 2010 nr 7-8 s 189
Tomasz Dąbrowski
26
do pełnienia funkcji Rzecznika59 Za takim stanowiskiem przedstawicieli litera-
tury przedmiotu przemawia zaroacutewno wykładnia językowa tego przepisu jak
roacutewnież wykładnia systemowa Wyniki naboru ogłasza się niezwłocznie w Biu-
letynie Informacji Publicznej60
Z analizy przepisoacutew upp wynika iż Rzecznik Praw Pacjenta nie jest
organem kadencyjnym Według art 45 upp Prezes Rady Ministroacutew odwołuje
Rzecznika Ustawodawca w tym przepisie wyposażył Prezesa Rady Ministroacutew
w swobodę decyzji odnośnie pozbawienia funkcji Rzecznika Jak zwraca uwagę
D Karkowska o odwołaniu Rzecznika mogą decydować zaroacutewno względy me-
rytoryczne jak i pozamerytoryczne Regulacja ta odsłania słabość instytucji
Rzecznika gdyż jego zachowanie lub podjęte decyzje mogą mieć wpływ na
utratę funkcji 61 In fine art 45 upp przewiduje że odwołany Rzecznik pełni
swoją funkcję do dnia powołania swojego następcy Trafnym byłoby wprowa-
dzenie kadencyjności tego organu Przełożyłoby się to na wzmocnienie pozycji
ustrojowej Rzecznika jak roacutewnież zniwelowałoby proacuteby politycznego wpływa-
nia na jego działalność Wprowadzenie takiej regulacji wzmocniłoby status
prawny tytułowego organu
Rzecznik Praw Pacjenta wykonuje swoje kompetencje przy pomocy nie
więcej niż dwoacutech zastępcoacutew Zastępcy Rzecznika są powoływani i odwoływanie
przez Prezesa Rady Ministroacutew na wniosek Rzecznika Uprawnienie takie wyni-
ka bezpośrednio z art 46 sect 2 upp Z analizy tego przepisu wynika iż to Rzecz-
nik Praw Pacjenta decyduje o tym czy przy wykonywania swoich zadań będzie
wnioskował do Prezesa Rady Ministroacutew o powołanie dwoacutech czy tylko jednego
zastępcy W następnym ustępie art 46 upp ujęte zostały kryteria ktoacutere musi
łącznie spełnić kandydat na zastępcę Rzecznika Są to następujące kryteria
posiada co najmniej wyższe wykształcenie nie był skazany za przestępstwa
popełnione umyślnie stan jego zdrowia pozwala na prawidłowe sprawowanie
funkcji zastępcy Rzecznika posiada wiedzę i doświadczenie dające rękojmie
prawidłowego sprawowania funkcji zastępcy Rzecznika Powyższe kryteria są
koherentne do kryterioacutew stawianych przed kandydatami do pełnienia funkcji
Rzecznika Jednak z jednym wyjątkiem Ustawodawca zrezygnował w tym
przypadku z kryterium posiadania tytułu magistra w stosunku do osoby
59A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta Komentarz Warszawa 2010 s 205 60 Pierwszy Rzecznik Praw Pacjenta został powołany przez Prezesa Rady Ministroacutew w dniu 2 października 2009 r i była nim Krystyna Barbara Kozłowska Obecnie od dnia 30 października 2017 r Rzecznikiem Praw Pacjenta jest Bartłomiej Łukasz Chmielowiec 61 D Karkowska Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta Komentarz Warszawa 2016 s 605
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
27
zastępcy Wynika z tego że zastępcą Rzecznika Praw Pacjenta może zostać oso-
ba posiadająca tylko studia pierwszego stopnia ndash czyli licencjat Takie rozwią-
zanie prawne należy ocenić krytycznie gdyż urząd ten ma chronić prawa
pacjenta Dlatego osoba taka powinna przede wszystkim posiadać minimum
tytuł magistra W przepisie art 46 ust 4 upp ustawodawca właściwie ujął że
jeden z zastępcoacutew obligatoryjnie musi posiadać co najmniej wykształcenie
wyższe w dziedzinie nauk medycznych i tytuł zawodowy magistra lub roacutewno-
rzędny W tym kontekście M Paszkowska wyraźnie zaznacza iż unormowanie
takie powoduje teoretyczną dysproporcje między Rzecznikiem Praw Pacjenta
a jego zastępcą62
2 Kompetencje Rzecznika Praw Pacjenta
Rzecznik wykonuje swoje zadania przy pomocy Biura Rzecznika Praw
Pacjenta Organizacja biura i sposoacuteb jego działania unormowane są w statucie
ktoacutery jest nadawany przez Prezesa Rady Ministroacutew w drodze zarządzenia
Zgodnie z sect 1 ust 1 statutu Biura Rzecznika Praw Pacjenta biuro jest urzędem
administracji rządowej63 W świetle sect 1 ust 2 zs Rzecznik kieruje biurem przy
pomocy nie więcej niż dwoacutech zastępcoacutew dyrektora generalnego i kierownikoacutew
komoacuterek organizacyjnych64 Rzecznik Praw Pacjenta określa zakres zadań dla
swoich zastępcoacutew
Przepis art 47 upp typizuje zadania tytułowej instytucji W doktrynie
powszechnie przyjmuje się że zakres działań Rzecznika można podzielić na
cztery funkcje
1 kontrolna
a prowadzenie postępowań w sprawach praktyk naruszających zbiorowe
interesy pacjentoacutew
b prowadzenie postępowań wyjaśniających w sytuacji gdy Rzecznik
poweźmie informacje co najmniej uprawdopodabniające naruszenie praw
pacjenta
62 M Paszkowska Rzecznik Prawhellip opcit s 192 63 Zarządzenie nr 68 Prezesa Rady Ministroacutew z dnia 3 października 2011 r w sprawie nadania statutu Biura Rzecznika Praw Pacjenta tj MP z 2014 r poz 209 Dalej cytowany jako zs 64 W skład biura wchodzą następujące komoacuterki organizacyjne Zespoacuteł do spraw Zdrowia Psychicznego Zespoacuteł Prawny Zespoacuteł Interwencyjno-Poradniczy Zespoacuteł Prezydialny Zespoacuteł Prasy i Promocji Wydział Finansowy Wydział Spraw Osobowych i Wynagrodzeń Wydział Klasyfikacji Wnioskoacutew Wieloosobowe Stanowisko Pracy do spraw Badań Statystycznych Analiz Strategicznych i Ochrony Danych Osobowych Wieloosobowe Stanowisko Pracy do spraw Informatyzacji Samodzielne Stanowisko Pracy do spraw Audytu Wewnętrznego
Tomasz Dąbrowski
28
c w sprawach cywilnych dotyczących naruszenia praw pacjentoacutew Rzecznik
na prawach przysługujących prokuratorowi może z urzędu lub na wniosek
stron żądać wszczęcia postępowania lub udziału w postępowaniu
2 kreująca
a opracowywanie i przedkładanie Radzie Ministroacutew projekty aktoacutew praw-
nych dotyczących ochrony praw pacjentoacutew
b występowanie do właściwych organoacutew z wnioskiem o podjęcie inicjatywy
ustawodawczej bądź o wydanie lub zmianę aktoacutew prawnych dotyczących
ochrony praw pacjenta
3 prewencyjna
a opracowywanie i wydawanie publikacji oraz programoacutew edukacyjnych
popularyzujących wiedzę poświęconą ochronie praw pacjenta
b wspoacutełpraca z organami władzy publicznej w celu zapewnienia pacjentom
przestrzegania ich praw w szczegoacutelności z ministrem właściwym do spraw
zdrowia
c przedstawianie właściwym organom władzy publicznej organizacjom
i instytucjom oraz samorządom zawodoacutew medycznych ocen i wnioskoacutew
zmierzających do zapewnienia skutecznej ochrony praw pacjenta
4 diagnostyczna
a wspoacutełpraca z organizacjami pozarządowymi społecznymi i zawodowymi
do ktoacuterych celoacutew statutowych należy ochrona praw pacjenta
b analiza skarg pacjentoacutew w celu określenia zagrożeń i obszaroacutew w syste-
mie ochrony zdrowia wymagającej naprawy
c wykonywanie innych zadań określonych w przepisach prawa lub zleco-
nych przez Prezesa Rady Ministroacutew65
3 Postępowanie w sprawach naruszenia indywidualnych praw
pacjenta
W sprawach o ochronę praw pacjenta Rzecznik bada czy na skutek
działania lub zaniechania podmiotoacutew zobowiązanych do przestrzegania
i realizacji tych praw nie wystąpiło ich naruszenie66
65 A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa ohellip opcit s 207-208 A Jacek Zadania Rzecznika Praw Pacjenta w zakresie ochrony praw pacjentoacutew (w) Prawa ochrona zdrowia pacjenta red J Pacian Warszawa 2017 s 112 P Szcześniak J Kozyra Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta i Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego na tle prawonoporoacutewnowczym Propozycje zmian (w) Instytucje ochrony praw człowieka red B Szmulik A Pogłoacutedek B Przywora Warszawa 2015 s 94-95 66 D Karkowska Prawa pacjentahellip op cit s 505
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
29
Rzecznik Praw Pacjenta wszczyna postępowanie wyjaśniające na wnio-
sek lub z własnej inicjatywy Przepis art 50 ust 1 upp przewiduje wszczęcie
postępowania wyłącznie w sytuacji uprawdopodobnienia naruszenia praw
pacjenta w działalności instytucji i organoacutew zobowiązanych do ich przestrze-
gania67 W sytuacji gdy z wnioskiem występuje wnioskodawca to na nim spo-
czywa ciężar uprawdopodobnienia naruszenia praw pacjenta Uprawdopodob-
nienie naruszenia oznacza złożenie przez wnioskodawcę oświadczenia że na-
ruszenie prawa nastąpiło ze wskazaniem rodzaju i rozmiaru naruszenia a tak-
że uwiarygodnienie przez powołanie uprawomocniających je faktoacutew i dowo-
doacutew (np w postaci dokumentoacutew lub ich kopii) W uzasadnieniu wniosku można
powołać i przedstawić wszystkie dowody Natomiast w sytuacji braku dowo-
doacutew uzasadnienie zgłoszonego wniosku musi wywołać w Rzeczniku przekona-
nie co do faktu naruszenia praw pacjenta68
Natomiast jeżeli postępowanie wszczyna Rzecznik z urzędu musi on
posiadać informacje co najmniej uprawdopodabniające naruszenie praw
pacjenta69 W doktrynie uznaje się że informacje ktoacutere są niezbędne do podję-
cia przez Rzecznika postępowania mogą pochodzić z doniesień prasowych ra-
diowych telewizyjnych lub bezpośrednio ze spotkań Rzecznika Źroacutedłem tych
informacji mogę być także sprawozdania Najwyższej Izby Kontroli a także in-
formacje pochodzące od sądoacutew organoacutew administracji od posłoacutew i senatoroacutew
domagających się załatwienia sprawy70 W powyższej sytuacji aby sprawa
została rozpatrzona z urzędu do obowiązkoacutew pracownika biura Rzecznika
Praw Pacjenta należy sporządzenie wniosku w ktoacuterym opisuje on naruszenie
praw pacjenta źroacutedło pochodzenia informacji i propozycje dalszego etapu po-
stępowania Rzecznik lub jego zastępca przedmiotowy musi zatwierdzić wnio-
sek
Wniosek musi zawierać oznaczenie wnioskodawcy oznaczenie pacjen-
ta ktoacuterego prawa zostały naruszone i kroacutetki opis stanu faktycznego Przedmio-
towy wniosek jest wolny od opłat Ustawodawca nie precyzuje kręgu podmio-
toacutew uprawnionych do wniesienia wniosku Na gruncie doktryny wskazuje się
że wnioskodawcą może być każdy czyli zaroacutewno podmiot ktoacuterego prawa
pacjenta zostały naruszone jak roacutewnież podmiot występujący w sprawie inne-
go podmiotu ktoacuterego prawa pacjenta zostały naruszone W takim przypadku
67 M Śliwka Rzecznik Praw Pacjenta w obcych systemach prawnych oraz w prawie polskim bdquoGdańskie Studia Prawniczerdquo 2009 tom XXI s 512 68 E Bagińska Komentarz do art 50 (w) Ustawa o prawach pacjenta i Rzecznika Praw Pacjenta Komentarz red M Nesterowicz Warszawa 2009 s 265 69 U Drozdowska M Śliwka Analiza statusu prawnego Rzecznika Praw Pacjenta ndash zagadnienia wybrane bdquoZeszyty Prawnicze Biura Analiz Sejmowychrdquo 2015 nr 3 s 27 70D Karkowska Ustawa ohellip op cit s 617
Tomasz Dąbrowski
30
w złożonym wniosku trzeba oznaczyć zaroacutewno siebie jak i osobę w imieniu
ktoacuterej się występuje71
Rzecznik Praw Pacjenta po zapoznaniu się ze skierowanym do niego
wnioskiem może w świetle art 51 upp podjąć sprawę poprzestać na wska-
zaniu wnioskodawcy przysługujących mu lub pacjentowi środkoacutew prawnych
przekazać sprawę według właściwości albo nie podjąć sprawy
Rzecznik obligatoryjnie musi powiadomić zainteresowanego wniosko-
dawcę i pacjenta o podjęciu jednego z powyższych tryboacutew postępowania ze
złożonym wnioskiem Ustawodawca nie nałożył na Rzecznika obowiązku
uzasadnienia swojej decyzji co do sposobu postępowania z wnioskiem
Zdaniem doktryny wyboacuter jednego z tryboacutew postępowania powinien doprowa-
dzić do ostatecznego wyjaśnienia konkretnej sprawy Narzędzia w ktoacutere tytu-
łowa ustawa wyposaża Rzecznika Praw Pacjenta muszą być dostosowane
zaroacutewno do treści jak roacutewnież wagi przedmiotowej sprawy Tak aby w sposoacuteb
efektywny wyjaśnić czy doszło do naruszenia praw pacjenta72
W przypadku podjęcia przez Rzecznika sprawy może on stosownie do
art 52 ust 1 pkt 1 i 2 upp samodzielnie prowadzić postępowanie wyjaśniają-
ce lub zwroacutecić się o zbadanie sprawy lub tylko jej części do właściwych orga-
noacutew w szczegoacutelności do organoacutew nadzoru prokuratury kontroli państwowej
zawodowej lub społecznej zgodnie z ich kompetencjami
W sytuacji samodzielnego prowadzenia postępowania wyjaśniającego
Rzecznik ma prawo jak to expressis verbis głosi art 52 ust 2 upp do skorzy-
stania z czterech możliwości Pierwsza z możliwości polega na zbadaniu każdej
sprawy na miejscu nawet bez wcześniejszego uprzedzenia Badanie na miejscu
z reguły będą przeprowadzać kompetentni i posiadający upoważnienie do do-
konania przedmiotowej kontroli pracownicy biura Rzecznika Przeprowadzają-
cy kontrolę stwierdza czy opisane we wniosku zarzuty naruszenia prawa pa-
cjenta mają potwierdzenia w stanie faktycznym ndash czy też są bezzasadne
Następna możliwość sprowadza się do żądania przez Rzecznika złoże-
nia wyjaśnień oraz zapewnienia dostępu do dokumentoacutew przez podmioty
udzielające świadczeń zdrowotnych W świetle tej kompetencji Rzecznik Praw
Pacjenta kieruje żądanie złożenia wyjaśnień przede wszystkim do podmiotu
ktoacutery wnioskodawca lub pacjent wskazał we wniosku Żądanie musi dokładnie
precyzować okoliczności ktoacutere wymagają wyjaśnienia Uzyskana odpowiedź
stanowi materiał dowodowy w przedmiotowej sprawie Po otrzymaniu wyja-
śnień Rzecznik może je uznać za niewystarczające W takiej sytuacji żąda do-
datkowych wyjaśnień lub dostarczenia akt sprawy w przypadku konieczności
71 Ibidem s 616 72 A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa ohellip op cit s 214
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
31
samodzielnego rozstrzygnięcia rozbieżności między treścią skargi a treścią
złożonych wyjaśnień73
Trzecia możliwość jaką posiada Rzecznik w sytuacji samodzielnego
prowadzenia postepowania wyjaśniającego polega na żądaniu przedłożenia
informacji o stanie sprawy prowadzonej przez sądy a także prokuraturę i inne
organy ścigania oraz żądania wglądu w biurze akt sądowych i prokuratorskich
akt innych organoacutew ścigania po zakończeniu postępowania i zapadnięciu roz-
strzygnięcia Zdaniem D Karkowskiej chodzi tutaj o możliwość badania przez
Rzecznika działalności organoacutew organizacji i instytucji pod kątem wykonywa-
nia przez nie ciążących na nich ustawowych praw i obowiązkoacutew prawidłowości
wykonywania przez nich ochrony praw pacjenta Przedmiotem kontroli Rzecz-
nika nie są tylko działania ale także bezczynność tych instytucji74
Ostatnia z możliwości ktoacutere posiada Rzecznik do samodzielnego pro-
wadzenia postępowania wyjaśniającego dotyczy uprawnienia do zlecania spo-
rządzenia ekspertyz i opinii
Według dyspozycji art 52 ust 3 upp Rzecznik ma prawo odmowy
ujawnienia danych osobowych pacjenta nawet wobec organoacutew władzy
publicznej jeśli uzna to za niezbędne dla ochrony praw tego pacjenta
W sytuacji gdy wynik przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego
Rzecznik Praw Pacjenta ustalił iż nie doszło do naruszenia praw pacjenta musi
on wyjaśnić wnioskodawcy i pacjentowi co stanowiło przesłanki zajęcia przez
niego takiego stanowiska W postanowieniu z dnia 24 marca 2015 r NSA
wskazał że rozstrzygnięcie wydane przez Rzecznika musi zawierać uzasadnie-
nie faktyczne a także prawne W uzasadnieniu faktycznym trzeba wskazać fak-
ty ktoacutere Rzecznik uznał za udowodnione dowody na ktoacuterych oparł swoje sta-
nowisko jak roacutewnież przyczyny dlaczego innym dowodom odmoacutewił wiarygod-
ności i mocy dowodowej Obligatoryjnie Rzecznik ma obowiązek podać pod-
stawę faktyczną rozstrzygnięcia Ma on obowiązek rozpoznać wszystkie żąda-
nia wnioski i zarzuty strony oraz ustosunkować się do nich w uzasadnieniu
swojego stanowiska W dalszej części judykatu NSA wywioacutedł że rozstrzygnięcie
Rzecznika jest aktem indywidualnym i należy je potraktować jako decyzję ad-
ministracyjną w płaszczyźnie gwarancji procesowych75 W innym orzeczeniu
WSA w Warszawie wyraził opinię iż Rzecznik po przeprowadzeniu postepo-
wania wyjaśniającego (pismem) wyjaśnia wnioskodawcy i pacjentowi ktoacuterego
sprawa dotyczy że nie stwierdził naruszenia praw pacjenta Powyższe działa-
nia nie stanowią aktoacutew lub czynności o prawach i obowiązkach indywidualnych
73 D Karkowska Ustawa ohellip op cit s 623 74 Ibidem s 624 75 Postanowienie NSA z dnia 24 marca 2015 r II OSK 29915 LEX nr 1780608
Tomasz Dąbrowski
32
podmiotoacutew Przekłada się to iż działania takie nie podlegają kognicji sądoacutew
administracyjnych76 W przypadku gdy wnioskodawca nie zgadza się z roz-
strzygnięciem Rzecznika przysługuje mu prawo do złożenia wniosku o ponow-
ne rozpatrzenie sprawy (art 127 sect 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1960 r kodeks
postępowania administracyjnego77) Powyższy pogląd został zaprezentowany
w wyroku WSA w Warszawie z dnia 11 stycznia 2017 r78
Jeżeli Rzecznik prowadzący postępowanie wyjaśniające potwierdzi fakt
naruszenia praw pacjenta może skorzystać z jednej z dwoacutech możliwości wska-
zanych w art 53 ust 1 pkt 2 i pkt 3 upp79 Po pierwsze może skierować
wystąpienie do organu organizacji lub instytucji w ktoacuterym zawiera przede
wszystkim opinie i wnioski co do sposobu załatwienia sprawy oraz może żądać
wszczęcia postępowania dyscyplinarnego lub zastosowania sankcji służbo-
wych80 Podmiot do ktoacuterego zostało wniesione wystąpienie nie jest w żaden
sposoacuteb związany zaprezentowanymi opiniami czy wnioskami Stosownie do
art 53 ust 5 upp adresat wystąpienia jest zobowiązany niezwłocznie nie
poacuteźniej jednak niż w terminie 30 dni poinformować Rzecznika o podjętych
działaniach lub zajętym stanowisku W przypadku gdy Rzecznik nie podziela
tego stanowiska może zwroacutecić się do właściwego organu nadrzędnego z wnio-
skiem o zastosowanie środkoacutew przewidzianych w przepisach prawa
Druga z możliwości jakie posiada Rzecznik Praw Pacjenta w sytuacji
gdy prowadząc postępowanie wyjaśniające stwierdzi fakt naruszenia praw
pacjenta polega na zwroacuteceniu się za jego pośrednictwem do organu nadrzędne-
go nad organem organizacją lub instytucją z wnioskiem o zastosowanie środ-
koacutew przewidzianych w przepisach prawa Taką możliwość przewiduje art 53
ust 3 upp W doktrynie podkreśla się iż analizowana ustawa nie precyzuje
o jakiego rodzaju bdquośrodki przewidziane przepisami prawardquo chodzi Powinny to
być środki ktoacutere z jednej strony usuną stwierdzone przez Rzecznika narusze-
nie praw pacjenta a z drugiej jeżeli w ocenie organu nadrzędnego jest to ko-
nieczne spowodują określone konsekwencje wobec osoacuteb odpowiedzialnych za
to naruszenie81 Według art 53 ust 3a upp w przypadku utrzymania w mocy
rozstrzygnięcia Rzecznika wydanego po rozpoznaniu wniosku przez organ nad-
rzędny nad organem ktoacutery zdaniem Rzecznika naruszył prawa pacjenta wnio-
skodawcy przysługuje skarga do sądu administracyjnego
76 Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 20 marca 2014 r VII SAWa 24014 LEX nr 1583099 77 Tj z dnia 8 czerwca 2017 r Dz U z 2017 poz 1257 ze zm Dalej cytowana jako kpa 78 VII SAWa 25116 LEX nr 2357373 79 E Bagińska Komentarz do art53hellip op cit s 269 80 D Karkowska Prawa pacjentahellip op cit s 506 81A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa ohellip op cit s 215
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
33
4 Postępowanie w sytuacji naruszenia zbiorowych praw pacjenta
Postępowanie w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa
pacjentoacutew należą do środkoacutew o charakterze władczym82 Wyposażenie Rzecz-
nika w te kompetencje daje mu bardzo silną pozycję a także duże możliwości
oddziaływania finansowego na sektor opieki zdrowotnej83
Ustawodawca w art 59 ust 1 upp zaprezentował definicję praktyk
naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew W świetle tego przepisu za praktykę
naruszającą zbiorowe prawa pacjentoacutew trzeba uznać 1 bezprawne zorganizo-
wane działania lub zaniechania podmiotoacutew udzielających świadczeń zdrowot-
nych 2 stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu zorganizowanie wbrew
przepisom o rozwiązywaniu sporoacutew zbiorowych akcji protestacyjnej lub straj-
ku przez organizatora strajku Trzeba tutaj podkreślić że miały one na celu
pozbawienie pacjentoacutew praw lub ograniczenie tych praw w szczegoacutelności
podejmowane były w celu osiągnięcia korzyści majątkowej Nie jest zbiorowym
prawem pacjentoacutew suma praw indywidualnych W odniesieniu do powyższej
definicji właściwym jest przytoczenie słoacutew E Zielińskiej zgodnie z ktoacuterymi
bdquocelem działania podmiotoacutew udzielających świadczeń zdrowotnych jest najczę-
ściej chęć osiągnięcia korzyści majątkowej a w dążeniu do tego celu przewidują
możliwość naruszenia praw pacjenta i na to się godzą Dlatego też odpowie-
dzialność powinna pojawić się co najmniej w sytuacji odpowiadającej definicji
tzw zamiaru ewentualnego w prawie karnymrdquo84 Przy czym zdaniem P Zieliń-
skiego bdquoW świetle przywołanego powyżej stanowiska zauważamy iż nie jest
ważny wynik podjętych działań lecz skutki prawne wywołuje już sama proacuteba
ograniczenia lub pozbawienia praw pacjentoacutewrdquo85 W odniesieniu do art 59 ust
1 upp WSA w Warszawie w wyroku z dnia 1 lipca 2016 r wskazał że dyspo-
zycja tego przepisu wskazuje wprost bdquona zorganizowany charakter działania
lub zaniechania podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych ktoacutere mają na
celu pozbawienie praw pacjentoacutew Przesłanka zachowania zorganizowanego
charakteru kładzie nacisk na zaplanowanie czegoś i przeprowadzenie jakiegoś
działania lub powstrzymanie się od jakiegoś działania Do uznania celowościrdquo
82 Na temat praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew zob L Wengler Praktyki naruszający zbiorowe prawa pacjenta-wprowadzenie do problematyki bdquoGdańskie Studia Prawniczerdquo 2012 tom XXVIII s 365-384 83 D Karkowska Prawa pacjentahellip op cit s 507 84 E Zielińska Ekspertyza na temat poselskiego projektu ustawy o ochronie indywidualnych i zbiorowych praw pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (w) Zmiany w systemie ochrony zdrowia Biuro Analiz Sejmowych 2008 nr 2 s 40 85 P Zieliński Ochrona zbiorowych praw pacjentoacutew bdquoStudia z Zakresu Prawa Administracji i Zarządzaniardquo 2013 tom 4 s 341
Tomasz Dąbrowski
34
działania lub zaniechania wystarczy że podmiot udzielający świadczeń zdro-
wotnych co najmniej przewiduje iż jego zachowanie doprowadzi do naruszenia
praw pacjentoacutew i na to się godzi Zakaz stosowania praktyk naruszających zbio-
rowe prawa pacjentoacutew ma charakter bezwzględny i wynika z samej ustawy
Naruszenie zbiorowych praw pacjenta wymaga spełnienia dwoacutech przesłanek
bezprawności działania lub zaniechania i naruszenia zbiorowego interesu
konsumentoacutew mające na celu pozbawienie pacjentoacutew praw lub ograniczenie
tych praw w szczegoacutelności podejmowane celem osiągnięcia korzyści majątko-
wejrdquo86 Zakaz stosowania praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew ma
charakter bezwzględny i wynika z ust 2 art 59 upp87
Rzecznik Praw Pacjenta wszczyna postępowanie na wniosek każdego
kto wnosi o wydanie decyzji w sprawie praktyki naruszającej zbiorowe prawa
pacjentoacutew lub wobec ktoacuterego zostało wszczęte postępowanie w sprawie sto-
sowania takiej praktyki Jednocześnie w art 60 upp ustawodawca informuje
że przedmiotowy wniosek musi spełniać wymogi formalne unormowane
w art 50 ust 1 upp Należy pamiętać iż nie w oparciu o każdy wniosek będzie
on wszczynał postępowanie o wydanie decyzji w sprawie praktyk naruszają-
cych zbiorowe interesy pacjentoacutew ale wyłącznie o ten w ktoacuterym wnioskodaw-
ca uprawdopodobni powyższe naruszenie Tytułowy organ w drodze decyzji
odmawia wszczęcia postępowania jeżeli działania lub zaniechanie działania
podmiotoacutew udzielających świadczeń zdrowotnych nie spełniają przesłanek
unormowanych w art 59 ust 1 upp lub jeżeli wnoszący o wydanie decyzji
o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe prawa pacjentoacutew nie uprawdopo-
dobnił pozbawienia pacjentoacutew ich praw lub ograniczenia tych praw
Rzecznik wydaje postanowienie o wszczęciu postępowania w sprawie
stosowania praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew i jednocześnie
powiadamia o tym strony W sytuacji wszczęcia przez Rzecznika postępowania
ma on prawo żądać przedstawienia dokumentoacutew oraz wszelkich informacji
dotyczących okoliczności stosowanych praktyk co do ktoacuterych istnieje uzasad-
nione podejrzenie iż mają one charakter praktyk naruszających zbiorowe
prawa pacjentoacutew Ustawodawca w ust 2 art 61 upp określił wymogi formalne
odnośnie żądania Musi ono zawierać wskazanie zakresu informacji wskazanie
celu żądania wskazanie terminu udzielenia informacji i pouczenie o sankcjach
za nieudzielenie informacji lub za udzielenie informacji nieprawdziwych lub
wprowadzających w błąd Podmiot powinien udzielić wyjaśnień w terminie nie
dłuższym niż 30 dni liczonym od dnia otrzymania żądania Do ustawowego
terminu załatwienia sprawy dotyczącej praktyk naruszających zbiorowe praw
86 VII SAWa 69216 LEX nr 2113959 87 Wyrok NSA z dnia 12 maja 2016 r II OSK 11616 Legalis nr 1485562
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
35
pacjentoacutew nie wlicza się terminu 30-dniowego dostarczenia dowodoacutew infor-
macji dotyczących okoliczności stosowania tych praktyk przez podmiot udziela-
jący świadczeń Taki punkt widzenia zaprezentował NSA w wyroku z dnia
28 marca 2017 r88
Z regulacji ust 3 art 61 wynika iż każdy ma prawo składania na piśmie
- z własnej inicjatywy lub na prośbę Rzecznika - wyjaśnień odnoszących się do
istotnych okoliczności sprawy dotyczącej naruszenia praw pacjentoacutew
Praktyki naruszające zbiorowe prawa pacjentoacutew stwierdza się na dro-
dze decyzji wydanej przez Rzecznika W decyzji Rzecznik nakazuje zaniechanie
tych praktyk lub wskazuje działania niezbędne do usunięcia skutkoacutew narusze-
nia zbiorowych praw pacjentoacutew zakreślając termin podjęcia tych działań
W wyroku z dnia 8 marca 2017 r WSA w Warszawie trafnie dostrzegł iż wyda-
na przez Rzecznika decyzja w przedmiocie uznania praktyk za naruszające
zbiorowe prawa pacjenta musi wprost stwierdzać naruszenie praw pacjenta
co musi polegać na rzeczywistych działaniach podmiotu prawa a nie na przyję-
tych przezeń założeniach lub nawet regulacjach89 W odniesieniu do wspo-
mnianej kwestii WSA w Warszawie w tezie wyroku z dnia 31 maja 2017 r
orzekł że bdquoo naruszeniu zbiorowych praw pacjentoacutew możemy moacutewić woacutew-
czas gdy skutki działań mogą zagrażać lub realizować się w sferze każdego
potencjalnego pacjenta znajdującego się w podobnych okolicznościach Zatem
dla stwierdzenia naruszenia zbiorowych praw pacjentoacutew istotne jest ustalenie
czy konkretne działanie podmiotu leczniczego nie ma ściśle określonego adre-
sata lecz jest kierowane do nieoznaczonego z goacutery kręgu podmiotoacutew Oznacza
to że nie ilość faktycznych potwierdzonych naruszeń ale przede wszystkim ich
charakter a w związku z tym możliwość (chociażby tylko potencjalna) wywo-
łania negatywnych skutkoacutew wobec określonej zbiorowości przesądza o naru-
szeniu zbiorowego interesurdquo90 Podobne zapatrywanie wyrażone zostały
w judykacie z dnia 24 maja 2017 r zgodnie z ktoacuterym naruszenie praw zbioro-
wych jest wtedy gdy działanie podmiotu leczniczego nie jest skierowane ściśle
do jakiegoś adresata lecz jest nakierowane na nieoznaczoną z goacutery liczby
potencjalnych podmiotoacutew91
Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności Stanowi
o tym expressis verbis art 64 ust 1 upp W przedmiotowej decyzji Rzecznik
Praw Pacjenta może fakultatywnie nałożyć na podmiot udzielający świadczeń
zdrowotnych albo organizatora strajku obowiązek składania w wyznaczonym
88 II OSK 2812 LEX nr 2277708 89 VII SAWa 2951 LEX nr 2361045 90 VII SAWa 52617 LEX nr 2334149 91 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 maja 2017 r VII SaWa 58517 LEX nr 2358740
Tomasz Dąbrowski
36
terminie informacji o stopniu realizacji działań niezbędnych do zaniechania
praktyki naruszającej zbiorowe prawa pacjenta lub usunięcia skutkoacutew naru-
szenia zbiorowych praw pacjenta Rzecznik nie wydaje decyzji powyżej anali-
zowanej w przypadku zaprzestania przez podmiot udzielający świadczeń
zdrowotnych albo organizator strajku stosowania praktyki naruszającej zbio-
rowe prawa pacjenta W takiej sytuacji tytułowa instytucja zgodnie z ust 4 art
64 upp wydaje decyzję o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe prawa
pacjentoacutew i stwierdzając zaniechanie ich stosowania Na gruncie tego przepisu
można odwołać się do wyroku z dnia 8 listopada 2016 r NSA konkludując że
art 64 ust 4 upp nie pozostawia Rzecznikowi swobody działania Wyznacza-
jąc mu obligatoryjny nakaz wydania decyzji o uznaniu praktyki za naruszającą
zbiorowe prawa pacjenta i stwierdzającej zaniechanie jej stosowania Nie moż-
na zaliczyć tego uregulowania prawnego do przyznającego Rzecznikowi swo-
bodę w przedmiocie wydania decyzji lub zaniechania wydania decyzji stwier-
dzającej naruszenie zbiorowych praw pacjenta92 W dalszej części tego judykatu
sąd wywioacutedł że decyzja Rzecznika o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe
prawa pacjenta i stwierdzająca jej zaniechanie jest decyzją kształtującą sytuację
prawną podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych Nie można jej zaliczyć
do nietworzącej praw nabytych
Według dyspozycji ust 5 art 64 upp ciężar udowodnienia okoliczności
zaprzestania stosowania praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjenta
spoczywa na podmiocie udzielającym świadczeń zdrowotnych albo organizato-
rze strajku W literaturze przedmiotu podkreśla się że podmiot zobowiązany
jest przedstawić wystarczające wyjaśnienia i dowody (dokumenty) ktoacutere
pozwolą Rzecznikowi jednoznacznie i bezspornie uznać iż zaniechano praktyk
naruszających zbiorowe interesy pacjenta93
Zgodnie z trybem art 69 upp w przypadku nieprzekazania na żądanie
Rzecznika dokumentoacutew oraz informacji nakłada on w drodze decyzji na
podmiot do ktoacuterego skierowano żądanie karę pieniężną do wysokości 50 000
złotych W wyroku z dnia 10 marca 2017 r WSA w Warszawie zaprezentował
stanowisko że ustawodawca przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych
o ktoacuterych mowa art 69 upp nałożył na Rzecznika obowiązek uwzględnienia
w szczegoacutelności okresu stopnia oraz okoliczności naruszenia przepisoacutew usta-
wy a także uprzednie naruszenie przepisoacutew94
Od wydanych przez Rzecznika decyzji nie służy odwołanie Innymi sło-
wy decyzje te są ostateczne Zgodnie z treścią art 65 upp w zakresie nieuregu-
92 II OSK 174416 Legalis nr 1554461 93 A Augustynowicz A Budziszewska-Makulska Ustawa ohellip op cit s 229 94 VII SAWa 285416 Legalis nr 1602972
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
37
lowanym przepisami rozdziału 13 i 14 niniejszej ustawy w sprawie stosowania
praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew trzeba stosować przepisy
kpa W tym przypadku zastosowanie będzie miał art 127 sect 3 kpa Przewiduje
on możliwość zwroacutecenia się do Rzecznika przez stronę niezadowoloną z zapa-
dłej decyzji wydanej w pierwszej instancji z wnioskiem o ponowne rozpatrze-
nie sprawy Jednocześnie w art 66 tegoż aktu prawnego ustawodawca infor-
muje o możliwości kontroli ostatecznych decyzji Rzecznika W świetle tego
przepisu decyzji wydane w pierwszej instancji przez Rzecznika Praw Pacjentoacutew
podlegają zaskarżeniu do wojewoacutedzkiego sądu administracyjnego zgodnie
z jego właściwością Według poglądu wyrażonego w postanowieniu NSA z dnia
24 czerwca 2014 r bdquoUstawa z 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Prawa
Pacjenta nie zawiera jednoznacznej normy umożliwiającej pacjentowi lub
wnioskodawcy skierowania sprawy na drogę postępowania sądowoadmini-
stracyjnego Drogę taką przewiduje natomiast art 66 ust 1 upp ktoacutery wyraź-
nie przyznaje prawo do wniesienia skargi do wojewoacutedzkiego sądu administra-
cyjnego na decyzję Rzecznika o uznaniu praktyki za naruszającą zbiorowe pra-
wa pacjentoacutew Stąd a contrario w innych sprawach należących do właściwości
rzecznika taka skarga nie przysługujerdquo95 Wojewoacutedzki Sąd Administracyjny
rozpoznaje skargę niezwłocznie
Uzyskane środki finansowe pochodzące z kar pieniężnych stanowią
dochoacuted budżetu państwa
5 Pełnienie funkcji Rzecznika Praw Pacjenta ndash dane statystyczne
Ustawodawca nałożył na Rzecznika Praw Pacjenta obowiązek corocz-
nego przedstawienia Radzie Ministroacutew sprawozdania dotyczącego przestrze-
gania praw pacjentoacutew w Polsce Przepis art 58 ust 1 upp zakreśla organowi
jakim jest Rzecznik termin do ktoacuterego musi zostać przedstawione przedmio-
towe sprawozdanie Za okres pełnego roku pełnienia swej funkcji Rzecznika
zobowiązany jest złożyć sprawozdanie nie poacuteźniej niż do dnia 31 lipca następ-
nego roku
Dla pełniejszego ukazania tytułowej instytucji trafnym będzie przed-
stawienie niektoacuterych danych z tych sprawozdań Wyeksponuje to
w praktyce jak działa urząd Rzecznika Ze względu na ramy tekstu analizie
poddane zostaną lata 2014-2016
W roku 2016 do Biura Rzecznika Praw Pacjentoacutew wpłynęło 68 832 roacuteż-
nego rodzaju zgłoszeń Dla przypomnienia trzeba podkreślić że Rzecznik pro-
95 Postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2014 r II OSK 1635 LEX nr 1481892
Tomasz Dąbrowski
38
wadzi postępowania wyjaśniające w sprawach indywidualnych oraz postępo-
wania w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentoacutew W anali-
zowanym roku Rzecznik wydał 51 decyzji w postępowaniach w sprawach prak-
tyk naruszających zbiorowe interesy pacjentoacutew Z liczby tej 13 decyzji dostało
zaskarżonych do wojewoacutedzkich sądoacutew administracyjnych Żadna z nich nie
została prawomocnie zakwestionowana96 Rzecznik w roku 2016 występował
336 razy do właściwych organoacutew i instytucji zmierzających do poprawy stop-
nia przestrzegania praw pacjentoacutew w Polsce Prowadził 1 360 postępowań wy-
jaśniających Stwierdził 552 naruszeń praw pacjenta w sprawach indywidual-
nych Liczba stwierdzonych naruszeń praw pacjenta w ktoacuterych podmioty
udzielające świadczeń zdrowotnych niezwłocznie przyjęły do realizacji zalece-
nia i wnioski Rzecznika wyniosła 420 W 66 przypadkach sprawa została
zbadana na miejscu przez Rzecznika Tytułowy organ zaopiniował w roku 2016
- 93 akty prawne dotyczące praw pacjenta W sprawach zbiorowych naruszeń
zbiorowych praw pacjenta zostały wszczęte 73 postępowania W analizowa-
nym roku Rzecznik wydał 51 decyzji w postępowaniach w sprawach praktyk
naruszających zbiorowe interesy pacjentoacutew Z liczby tej 13 decyzji dostało
zaskarżonych do wojewoacutedzkich sądoacutew administracyjnych Żadna z nich nie
została prawomocnie zakwestionowana zaroacutewno w pierwszej instancji jak
i w drugiej Rzecznik podjął 10 spraw na prawach przysługujących prokurato-
rowi Budżet Rzecznika wynioacutesł 13 524 254 zł a zatrudnionych było 127 osoacuteb
w tym 42 Rzecznikoacutew Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego97
W roku 2015 do Biura Rzecznika Praw Pacjentoacutew wpłynęło 71 366
roacuteżnego rodzaju zgłoszeń Rzecznik w roku 2015 występował 438 razy do wła-
ściwych organoacutew i instytucji zmierzających do poprawy stopnia przestrzegania
praw pacjentoacutew w Polsce Prowadził 1196 postępowań wyjaśniających Stwier-
dził 538 naruszeń praw pacjenta w sprawach indywidualnych Liczba stwier-
dzonych naruszeń praw pacjenta w ktoacuterych podmioty udzielające świadczeń
zdrowotnych niezwłocznie przyjęły do realizacji zalecenia i wnioski Rzecznika
wyniosła 425 W 90 przypadkach sprawa została zbadana na miejscu przez
Rzecznika W roku 2015 zaopiniował 69 akty prawne dotyczące praw pacjenta
W sprawach zbiorowych naruszeń zbiorowych praw pacjenta zostało wszczę-
tych 88 postępowań W analizowanym roku Rzecznik wydał 88 decyzji w po-
96 Sprawozdanie dotyczące przestrzegania praw pacjenta na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej Obejmuje okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2016 r Dostępne na oficjalnej stronie internetowej Rzecznika Praw Pacjenta httpwwwbppgovplgf xbppuserfiles_publicbipsprawozdania_rocznesprawozdanie_za_2016_r_-_wers ja_ przyjeta_przez_rade_ministrowpdf [dostęp 2 listopada 2017 r] s 2 97 Ibidem s 4
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
39
stępowaniach w sprawach praktyk naruszających zbiorowe interesy pacjentoacutew
Rzecznik podjął 8 spraw na prawach przysługujących prokuratorowi Liczba
sprzeciwoacutew rozpoznawanych przez Komisję Lekarską działającą przy urzędzie
rzecznika wyniosła 1 Budżet Rzecznika opiewał na kwotę 12 850 tys zł a za-
trudnionych było 134 osoacuteb w tym 48 Rzecznikoacutew Praw Pacjenta Szpitala
Psychiatrycznego98
W roku 2014 do Biura Rzecznika Praw Pacjentoacutew wpłynęło 65 339 roacuteż-
nego rodzaju zgłoszeń Rzecznik w roku 2014 występował 402 razy do właści-
wych organoacutew i instytucji zmierzających do poprawy stopnia przestrzegania
praw pacjentoacutew w Polsce Stwierdził 381 naruszeń praw pacjenta w sprawach
indywidualnych Liczba stwierdzonych naruszeń praw pacjenta w ktoacuterych
podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych niezwłocznie przyjęły do reali-
zacji zalecenia i wnioski Rzecznika wyniosła 311 W 61 przypadkach sprawa
została zbadana na miejscu przez Rzecznika Tytułowy organ zaopiniował
w roku 2014 - 60 akty prawne dotyczące praw pacjenta W sprawach naruszeń
zbiorowych praw pacjenta zostało wszczętych 26 postępowań Rzecznik podjął
3 sprawy na prawach przysługujących prokuratorowi Liczba sprzeciwoacutew
rozpoznawanych przez Komisję Lekarską działającą przy urzędzie Rzecznika
wyniosła 5 Budżet Rzecznika w roku 2014 wynioacutesł 11 315 tys zł a zatrudnio-
nych było 119 osoacuteb w tym 41 Rzecznikoacutew Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycz-
nego99
Z analizy powyższych danych płyną następujące wnioski po pierwsze
zauważalny jest coroczny wzrost liczby zgłoszeń do Biura Rzecznika Szczegoacutel-
nie można to zaobserwować w roku 2015 r Prowadzi to do wniosku iż świa-
domość pacjentoacutew dotycząca ich praw systematycznie wzrasta Corocznie
rośnie też liczba stwierdzonych przez Rzecznika naruszeń zaroacutewno praw
pacjentoacutew w sprawach indywidualnych jak roacutewnież zbiorowych naruszeń
praw pacjenta Wartym podkreślenia jest fakt fachowości i znajomości regulacji
prawnych dotyczących praw pacjenta przez tytułowy organ Żadna z wydanych
98 Sprawozdanie dotyczące przestrzegania praw pacjenta na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej Obejmuje okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2015 r Dostępne na oficjalnej stronie internetowej Rzecznika Praw Pacjenta httpwwwbpp govplgfxbppuserfiles_publicbipsprawozdania_rocznesprawozdanie_rpp_2015 pdf (dostęp 1 listopada 2017 r) 99 Sprawozdanie dotyczące przestrzegania praw pacjenta na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej Obejmuje okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2014 r Dostępne na oficjalnej stronie internetowej Rzecznika Praw Pacjenta httpwwwbppgovp lgfxbppuserfiles_publicbipsprawozdania_rocznesprawozdanie_2014_rpdf [dostęp 1 listopada 2017 r]
Tomasz Dąbrowski
40
przez Rzecznika decyzji w 2016 roku nie została uchylona zaroacutewno przez sądy
administracyjne pierwszej jak i drugiej instancji
Podsumowanie
Ochrona praw pacjenta z uwagi na ich specyfikę wymaga szczegoacuteło-
wych regulacji prawnych W polskim systemie prawnym taka ochrona zapew-
niona jest na gruncie konstytucyjnym ale także w aktach rangi ustawowej100
Powołanie do życia w 2009 r instytucji Rzecznika Praw Pacjenta należy ocenić
jako właściwe Rzecznik jest organem centralnym administracji państwowej
ktoacutery stoi na straży ochrony praw pacjenta Od kilkudziesięciu lat w Polsce
palącym problemem jest poprawa organizacji służby zdrowia Proacuteby ratowania
tej sytuacji nowymi aktami prawnymi zamiast poprawy wprowadzają chaos
i zamęt Coraz częściej pacjenci narzekają na brak dostępu do świadczeń zdro-
wotnych i badań Informacje o coraz bardziej wydłużającym się czasie dostępu
do wizyt u specjalisty obrosły już legendą Jednocześnie zauważalna jest po-
prawa świadomości prawnej pacjentoacutew o swoich prawach Widać to w rosnącej
liczbie zgłoszeń kierowanych do Biura Rzecznika Praw Pacjenta Powyższe
przekłada się na prestiż statusu prawnego tytułowego organu
Regulacja prawna instytucji Rzecznika Praw Pacjenta wymaga zmian
legislacyjnych przede wszystkim w zakresie kryterioacutew ktoacutere musi spełnić
kandydat starający się o funkcję Rzecznika Przesłanki te uregulowane w art 43
upp są bardzo ogoacutelnikowe i mogą skutkować wyborem osoby nieodpowied-
niej do pełnienia tak ważnej funkcji Właściwym rozwiązaniem byłoby wyłą-
czenie Rzecznika Praw Pacjenta ze struktur administracji rządowej Regulacja
taka wyposażyłaby tytułową instytucję w niezależność W obecnym systemie
prawnym Rzecznik może zostać odwołany w każdym czasie przez Prezesa
Rady Ministroacutew De lege lata brak jest uregulowania przesłanek powodujących
odwołanie Rzecznika Może to prowadzić do upolitycznienia tego organu
Fundamentalnym celem działalności Rzecznika jest kontrola podmiotoacutew wyko-
nujących działalność leczniczą Na kanwie przeprowadzonej analizy judykatoacutew
sądowych poświęconych naruszeniom zbiorowych praw pacjentoacutew nasuwa
się wniosek że naruszenie praw zbiorowych zachodzi wyłącznie wtedy gdy
działanie podmiotu leczniczego nie ma ściśle określonego adresata lecz jest
kierowane do nieoznaczonego z goacutery kręgu podmiotoacutew
100A Sieradzka Rola Rzecznika Praw Pacjenta w kształtowaniu bezpieczeństwa systemowego z perspektywy pacjenta (w) Zdrowie i medycyna ndash wyzwania przyszłości red M Pasowicz Krakoacutew 2013 s 185
Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta w systemie ochrony praw pacjenta
41
Reasumując tytułowe rozważania należy z całą stanowczością podkre-
ślić iż słusznym było powołanie organu Rzecznika Praw Pacjenta do ktoacuterego
pacjent może się zwroacutecić z prośbą o zbadanie czy zostały naruszone jego
prawa Należy też jeszcze w większym zakresie informować pacjentoacutew o ich
prawach
Bibliografia
Akty prawne
Konstytucja Rzeczpospolitej Polski z dnia 2 kwietnia 1997 r Dz U z 1997 r
nr 78 poz 483 ze zm
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r - Kodeks postępowania administracyjnego
tj z dnia 8 czerwca 2017 r Dz U z 2017 poz 1257 ze zm
Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjen-
ta tj z dnia 8 czerwca 2017 r Dz U z 2017 r poz 1318 ze zm
Zarządzenie nr 68 Prezesa Rady Ministroacutew z dnia 3 października 2011r
w sprawie nadania statutu Biura Rzecznika Praw Pacjenta MP z 2014 r poz
209
Orzecznictwo
Wyrok TK z dnia 23 marca 1999 r K 298 OTK 1999 nr 3 poz 38
Wyrok NSA z dnia 12 maja 2016 r II OSK 11616 Legalis nr 1485562
Wyrok NSA z dnia 28 marca 2017 r II OSK 2812 LEX nr 2277708
Postanowienie NSA z dnia 24 czerwca 2014 r II OSK 1635 LEX nr 1481892
Postanowienie NSA z dnia 24 marca 2015 r II OSK 29915 LEX nr 1780608
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 lipca 2016 r VII SAWa 69216 LEX nr
2113959
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 stycznia 2017 r VII SAWa 25116 LEX
nr 2357373
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 marca 2017 r VII SAWa 2951 LEX nr
2361045
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 marca 2017 r VII SAWa 285416 Legalis
nr 1602972
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 maja 2017 r VII SaWa 58517 LEX
nr 2358740
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 maja 2017 r VII SAWa 52617 LEX
nr 2334149
Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 20 marca 2014 r VII SAWa 24014
LEX nr 1583099
Tomasz Dąbrowski
42
Literatura
Augustynowicz A Budziszewska-Makulska A Ustawa o prawach pacjenta
i Rzeczniku Praw Pacjenta Komentarz Warszawa 2010
Bagińska E Komentarz do art 50 (w) Ustawa o prawach pacjenta i Rzecznika
Praw Pacjenta Komentarz red M Nesterowicz Warszawa 2009
Drozdowska U Śliwka M Analiza statusu prawnego Rzecznika Praw Pacjenta ndash
zagadnienia wybrane bdquoZeszyty Prawnicze Biura Analiz Sejmowychrdquo 2015 nr
3
Jacek A Zadania Rzecznika Praw Pacjenta w zakresie ochrony praw pacjentoacutew
(w) Prawa ochrona zdrowia pacjenta red J Pacian Warszawa 2017
Karkowska D Prawa pacjenta Warszawa 2009
Karkowska D Ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta Komen-
tarz Warszawa 2016
Paszkowska M Rzecznik Praw Pacjenta w systemie ochrony prawnej bdquoPrzegląd
Prawa Publicznegordquo 2010 nr 7-8
Safian D Prawo pacjenta do informacji o rozpoznaniu i proponowanych meto-
dach leczenia bdquoAntidotumrdquo 1993 nr 1
Sieradzka A Rola Rzecznika Praw Pacjenta w kształtowaniu bezpieczeństwa
systemowego z perspektywy pacjenta (w) Zdrowie i medycyna ndash wyzwania
przyszłości red M Pasowicz Krakoacutew 2013
Szcześniak P Kozyra J Instytucja Rzecznika Praw Pacjenta i Rzecznika Praw
Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego na tle prawonoporoacutewnowczym Propozycje
zmian (w) Instytucje ochrony praw człowieka red B Szmulik A Pogłoacutedek
B Przywora Warszawa 2015
Śliwka M Rzecznik Praw Pacjenta w obcych systemach prawnych oraz w prawie
polskim bdquoGdańskie Studia Prawniczerdquo 2009 tom XXI
Wengler L Praktyki naruszający zbiorowe prawa pacjenta-wprowadzenie do
problematyki bdquoGdańskie Studia Prawniczerdquo 2012 tom XXVIII
Zielińska E Ekspertyza na temat poselskiego projektu ustawy o ochronie indywi-
dualnych i zbiorowych praw pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (w) Zmiany
w systemie ochrony zdrowia Biuro Analiz Sejmowych 2008 nr 2
Zieliński P Ochrona zbiorowych praw pacjentoacutew bdquoStudia z Zakresu Prawa
Administracji i Zarządzaniardquo 2013 tom 4
43
dr hab Helena Kisilowska101
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
Cultural Heritage Law in Poland
Streszczenie
Prawo dziedzictwa kulturowego powinno jasno określać przedmiot
ochrony zasady cele i metody a także uprawnienia i obowiązki zaroacutewno użyt-
kownikoacutew zabytkoacutew jak i organoacutew administracji publicznej W Polsce ochrona
dziedzictwa kulturowego należy do zadań publicznych i stanowi domenę prawa
administracyjnego określającego kompetencje organoacutew władzy publicznej
państwowej rządowej i samorządowej ktoacutere są realizowane w interesie
ochrony dobra publicznego Uwzględniając że zabytek ma większe szanse prze-
trwania jeśli jest właściwie użytkowany bardzo ważnym problemem staje się
prawne zapewnienie właścicielom zabytkoacutew odpowiednich ulg i preferencji
rekompensujących niezbędne koszty utrzymania i konserwacji Obecne usta-
wodawstwo zdecydowanie więcej nakłada obowiązkoacutew często trudnych do
zrealizowania przez właścicieli bez pomocy z zewnątrz Ochrona zabytkoacutew
w większym stopniu powinna być sprawą publiczną Dlatego tak istotna jest
kwestia świadomości obywateli oraz zwiększenie uprawnień samorządoacutew
lokalnych aby można było zachować dla przyszłych pokoleń to bez czego
niemożliwy jest trwały i zroacutewnoważony rozwoacutej- świadectwo przeszłości i toż-
samości społecznej
Słowa kluczowe
dziedzictwo kulturowe zabytek prawo administracyjne
Summary
Cultural heritage law should clearly define the object of protection prin-
ciples objectives and methods as well as the powers and duties both of those who
are users of monuments and of public administration In Poland the protection of
cultural heritage the public task it is the administrative law that defines the
101 Prof nadzw Kierownik Katedry Prawa Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych
Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
44
powers of public authorities that is of national and local governments that are
implemented in the interest of protecting public good Given that historical mon-
uments have a better chance of being preserved if they are properly used a very
important legal issue is to provide appropriate relief and incentives to their own-
ers to compensate for the necessary maintenance cost Current legislation impos-
es duties that are often difficult to fulfill by the owners of historical monuments
without external help The protection of monuments should to a greater extent be
a public concern Therefore it is crucial to increase public awareness of citizens
and to expand the powers of local self-governments so that it will be possible to
preserve cultural heritage for future generations Without that there can be no
lasting and sustainable development
Keywords
cultural heritage monuments administrative law
1 Ochrona zabytkoacutew i opieka nad zabytkami
Wyodrębnienie materialnego prawa administracyjnego w zakresie
ochrony dziedzictwa kulturowego nie jest w polskim prawie rzeczą prostą
Wynika to z jednej strony z rozproszonego ustawodawstwa a z drugiej strony
z faktu ze ustawy dotyczące tej materii zawierają nie tylko przepisy prawa ma-
terialnego ale roacutewnież przepisy proceduralne karne i ustrojowe
Rozległość obszaroacutew regulacji administracyjnoprawnej ciągle zmienia-
jący się stan prawny wielkość aktoacutew wykonawczych to tylko niektoacutere czynniki
utrudniające precyzyjne wyodrębnienie interesujących nas norm Trzeba
pamiętać że jak podkreśla Z Leoński o charakterze norm Prawa materialnego
nie decyduje ich miejsce zamieszczenia ale ich treść102 Ochrona prawna doacutebr
kultury może być wyrażona przez ustawodawcę bezpośrednio w aktach praw-
nych poświęconych temu zagadnieniu albo też w innych przepisach wiążących
się z tą ochroną a dotyczących regulacji np nauki kultury przyrody zagospo-
darowania przestrzennego budownictwa podatkoacutew i wielu innych dziedzin
życia Podstawowym aktem prawnym w zakresie ochrony zabytkoacutew jest
w Polsce ustawa z dnia 23 lipca 2003 r o ochronie zabytkoacutew i opiece nad za-
bytkami103 Ustawa określa przedmiot zakres i formy ochrony zabytkoacutew oraz
opieki nad nimi zasady tworzenia krajowego programu ochrony zabytkoacutew
i opieki nad zabytkami oraz finansowania prac konserwatorskich restaurator-
skich i roboacutet budowlanych przy zabytkach a także organizację organoacutew ochro-
ny zabytkoacutew Należy zaznaczyć że pojęcie zabytkoacutew i doacutebr kultury apolityczne
102 Z Leoński Materialne prawo administracyjne wyd 4 Warszawa 2001 s 4 103 Tj Dz U z 2014 r poz 1446 ze zm
Helena Kisilowska
45
i aideologiczne obejmuje wszystkie dobra wytworzone ludzkim talentem mają-
ce obiektywną wartość historyczna i artystyczną Węższe pojęcie dziedzictwa
kultury zawiera elementy wartościujące i jest sprawą wyboru W tym ujęciu
dziedzictwem kultury jest nie to wszystko co pozostawiły nam poprzednie
pokolenia ale tylko to co z tego chcemy pozostawić i otoczyć szczegoacutelną opie-
ką104 Należy zaznaczyć że w prawie międzynarodowym i angielskojęzycznej
doktrynie prawa powszechnie używa się określenia prawo dziedzictwa kultu-
rowego (cultural heritage law) a nie prawo ochrony zabytkoacutew jak określa to
nasza ustawa105
Ochrona dziedzictwa kulturowego wymaga właściwych instrumentoacutew
prawnych Ustawy powinny jasno określać przedmiot ochrony zasady cele
i metody a także uprawnienia i obowiązki zaroacutewno właścicieli posiadaczy
użytkownikoacutew i opiekunoacutew zabytkoacutew jak i organoacutew administracji publicznej
Ochrona zabytkoacutew należy do zadań publicznych i stanowi domenę prawa ad-
ministracyjnego określającego kompetencje organoacutew władzy publicznej pań-
stwowej rządowej i samorządowej ktoacutere są realizowane w interesie ochrony
dobra publicznego Uwzględniając że zabytek zwłaszcza nieruchomy ma więk-
sze szanse przetrwania jeśli jest właściwie użytkowany bardzo ważnym pro-
blemem staje się prawne zapewnienie właścicielom zabytkoacutew odpowiednich
ulg i preferencji rekompensujących niezbędne koszty utrzymania i konserwacji
Obecne ustawodawstwo zdecydowanie więcej nakłada obowiązkoacutew często
trudnych do zrealizowania przez właścicieli bez pomocy z zewnątrz Ochrona
zabytkoacutew w większym stopniu powinna być sprawą publiczną Dlatego tak
istotna jest kwestia świadomości obywateli oraz zwiększenie uprawnień samo-
rządoacutew lokalnych aby można było zachować dla przyszłych pokoleń - świadec-
two przeszłości i tożsamości społecznej Obecnie podstawowy ciężar ochrony
zabytkoacutew spoczywa na strukturach administracji rządowej W warunkach
generalnie złej sytuacji ochrony dziedzictwa kulturowego w Polsce istniejąca
struktura wymaga zmian w kierunku wzmocnienia roli jednostek samorządoacutew
terytorialnych i stworzenia spoacutejnego modelu wspoacutełdziałania administracji rzą-
dowej i samorządowej106
104 Z Kobyliński Czym jest komu jest potrzebne i do kogo należy dziedzictwo kulturowe Mazowsze Studia Regionalne nr 7 Warszawa 2011 s 22 105 Przykładowo można tu wymienić J Blake International Cultural Hertiage Law Oksford University Press 2015 a także J AR Nafziger TB Stoel Cultural Heritage Law 2012 106 H Kisilowska M Kisilowski Struktury administracji publicznej chroniące dziedzictwo kulturowe w Polsce (w) Struktury administracji publicznej Metody ogniwa więzi red naukowa A Mezglewski Rzeszoacutew 2016 s 355
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
46
Zgodnie z preambułą do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej
z 2 kwietnia 1997 r107 wszyscy obywatele Rzeczypospolitej są zobowiązani
bdquodo przekazywania przyszłym pokoleniom wszystkiego co cenne z ponad tysiąc-
letniego dorobkurdquo Zabytki są dobrem publicznym a ich ochrona staje się obo-
wiązkiem państwa i obywateli Nie zmienia to faktu że specyfika zdecydowanej
większości obiektoacutew zabytkowych stwarza konieczność znalezienia prawnego
kompromisu pomiędzy zachowaniem nienaruszonego dziedzictwa kulturowe-
go jako określonej wartości społecznej i narodowej a koniecznością dostoso-
wania konkretnego zabytku do wymogoacutew wspoacutełczesnego życia108 Jak podkre-
śla T Sienkiewicz aksjologiczną podstawę systemu ochrony zabytkoacutew i opieki
nad zabytkami stanowi konieczność umacniania tożsamości narodowej z uwa-
gi na dobro wspoacutelne109
Konstytucja RP w art 5 jako generalną wytyczną działania organoacutew
państwa i obywateli przyjmuje iż bdquoRzeczypospolita strzeże dziedzictwa narodo-
wegordquo a art 6 Konstytucji określa obowiązki państwa w zakresie tworzenia
warunkoacutew upowszechniania i roacutewnego dostępu do doacutebr kultury będącej źroacute-
dłem tożsamości narodu polskiego jego trwania i rozwoju110
Zgodnie z ustawą ochrona zabytkoacutew polega w szczegoacutelności na podejmo-
waniu przez organy administracji publicznej działań mających na celu
zapewnienie warunkoacutew prawnych organizacyjnych i finansowych umożli-
wiających trwałe zachowanie zabytkoacutew oraz ich zagospodarowanie
i utrzymanie
zapobieganie zagrożeniom mogącym spowodować uszczerbek dla wartości
zabytkoacutew
udaremnianie niszczenia i niewłaściwego korzystania z zabytkoacutew
przeciwdziałanie kradzieży zaginięciu lub nielegalnemu wywozowi zabyt-
koacutew za granicę
kontrolę stanu zachowania i przeznaczenia zabytkoacutew
uwzględnianie zadań ochronnych w planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym oraz przy kształtowaniu środowiska
107 Dz U 1997 Nr 78 poz 483 ze zm 108 K Gutowska (red) Dziedzictwo kulturowe ndash konteksty odpowiedzialności Warszawa 2003 s 219-226 109 T Sienkiewicz Aksjologia stosowania ustawy o ochronie zabytkoacutew i opiece nad zabytkami w Aksjologia prawa administracyjnego TII red naukowa J Zimmermann Warszawa 2017 s 736 110 H Kisilowska (red) Nieruchomości ndash zagadnienia prawne wyd 2 Warszawa 2004 s 472-510
Helena Kisilowska
47
W języku potocznym zabytek to świadectwo przeszłości i działalności
ludzkiej identyfikujące społeczeństwo historyczne i kulturalne111 Zgodnie
z aktualnie obowiązującą ustawą zabytkiem jest nieruchomość lub rzecz
ruchoma jej część lub zespoły będące dziełem człowieka lub związane z jego
działalnością i stanowiące świadectwo minionej epoki albo zdarzenia ktoacuterych
zachowanie leży w interesie społecznym ze względu na posiadaną wartość hi-
storyczną artystyczną lub naukową112 Ustawa zawiera przykładowe wylicze-
nie przedmiotoacutew mogących stanowić przedmiot ochrony I tak ochronie i opie-
ce podlegają bez względu na stan zachowania
1) zabytki nieruchome będące w szczegoacutelności
krajobrazami kulturowymi
układami urbanistycznymi ruralistycznymi i zespołami budowlanymi
dziełami architektury i budownictwa
dziełami budownictwa obronnego
obiektami techniki a zwłaszcza kopalniami hutami elektrowniami
i innymi zakładami przemysłowymi
cmentarzami
parkami ogrodami i innymi formami zaprojektowanej zieleni
miejscami upamiętniającymi wydarzenia historyczne bądź działalność
wybitnych osobistości lub instytucji
2) zabytki ruchome będące w szczegoacutelności
dziełami sztuk plastycznych rzemiosła artystycznego i sztuki użytko-
wej
kolekcjami stanowiącymi zbiory przedmiotoacutew zgromadzonych
i uporządkowanych według koncepcji osoacuteb ktoacutere tworzyły te kolekcje
numizmatami oraz pamiątkami historycznymi a zwłaszcza militariami
sztandarami pieczęciami odznakami medalami i orderami
wytworami techniki a zwłaszcza urządzeniami środkami transportu
oraz maszynami i narzędziami świadczącymi o kulturze materialnej
charakterystycznymi dla dawnych i nowych form gospodarki doku-
mentującymi poziom nauki i rozwoju cywilizacyjnego
materiałami bibliotecznymi113
instrumentami muzycznymi
111 JP Pruszyński Dziedzictwo kultury Polski Jego straty i ochrona prawna Krakoacutew 2001 s 74 112 Art 3 p1 113 Materiały biblioteczne o ktoacuterych mowa w art 5 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r o bibliotekach
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
48
wytworami sztuki ludowej i rękodzieła oraz innymi obiektami etnogra-
ficznymi
przedmiotami upamiętniającymi wydarzenia historyczne bądź działal-
ność wybitnych osobistości lub instytucji
3) zabytki archeologiczne będące w szczegoacutelności
pozostałościami terenowymi pradziejowego i historycznego osadnic-
twa
cmentarzyskami
kurhanami
reliktami działalności gospodarczej religijnej i artystycznej
Ochronie mogą podlegać nazwy geograficzne historyczne lub tradycyj-
ne nazwy obiektu budowlanego placu ulicy lub jednostki osadniczej Szczegoacutel-
nym rodzajem zabytku są nieruchomości choć należy podkreślić że ustawa
o ochronie zabytkoacutew przyjmuje większość regulacji wspoacutelnych dla wszystkich
rodzajoacutew zabytkoacutew
Ochronie i opiece podlegają nie tylko pojedyncze zabytki nieruchome
ale także historyczne układy urbanistyczne lub ruralistyczne historyczne
zespoły budowlane krajobrazy kulturowe i otoczenie obiektoacutew zabytko-
wych114
Formami ochrony zabytkoacutew są wpis do rejestru zabytkoacutew wpis na
Listę Skarboacutew Dziedzictwa uznanie za pomnik historii utworzenie parku kul-
turowego ustalenie ochrony w miejscowym planie zagospodarowania prze-
strzennego albo w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego
decyzji o warunkach zabudowy decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji
drogowej decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub decyzji o zezwoleniu
na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego
Ustawa jako podstawowa forma ochrony zabytkoacutew przyjęła ich reje-
strację i poddanie nadzorowi wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew Rejestr
dla zabytkoacutew znajdujących się na terenie wojewoacutedztwa prowadzi wojewoacutedzki
konserwator zabytkoacutew Rejestr jest prowadzony w formie trzech odrębnych
ksiąg dla zabytkoacutew nieruchomych ruchomych archeologicznych Do rejestru
wpisuje się zabytek nieruchomy na podstawie decyzji wydanej przez woje-
woacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew z urzędu bądź na wniosek właściciela za-
bytku nieruchomego lub użytkownika wieczystego gruntu na ktoacuterym znajduje
się zabytek nieruchomy Zabytek ruchomy wpisuje się do rejestru na podstawie
decyzji wydanej przez wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew na wniosek
114 E Bończak-Kucharczyk Ustawa o gospodarce nieruchomościami Komentarz Warszawa 2017 s 102 i n
Helena Kisilowska
49
właściciela tego zabytku Wpisanie zabytku nieruchomego do rejestru ujawnia
się w księdze wieczystej danej nieruchomości oraz wpisuje do katastru nieru-
chomości Na wniosek wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew informację
o wpisie zabytku nieruchomego do rejestru ogłasza się w wojewoacutedzkim dzien-
niku urzędowym Starostowie w uzgodnieniu z wojewoacutedzkim konserwatorem
zabytkoacutew mogą umieszczać na zabytku nieruchomym wpisanym do rejestru
znak informujący o tym iż zabytek ten podlega ochronie Rejestr zabytkoacutew sta-
nowi ochronę prawną zabytkoacutew Obok rejestru podstawę działań ochronnych
administracji publicznej stanowią ewidencje zabytkoacutew stanowiące źroacutedło115
wiedzy na temat zasobu zabytkowego i jego stanu Ważnym źroacutedłem informacji
o zabytkach jest gminna ewidencja zabytkoacutew116
Ustawa wprowadziła pojęcie Skarboacutew Dziedzictwa jako formę szcze-
goacutelnej ochrony Na Listę Skarboacutew Dziedzictwa wpisuje się na podstawie decyzji
wydanej przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego z urzędu albo na wniosek właściciela zabytku zabytek ruchomy
o szczegoacutelnej wartości dla dziedzictwa kulturowego Listę prowadzi minister
właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego Prezydent Rze-
czypospolitej Polskiej na wniosek ministra właściwego do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego w drodze rozporządzenia może uznać za
pomnik historii zabytek nieruchomy wpisany do rejestru lub park kulturowy
o szczegoacutelnej wartości dla kultury określając jego granice Uznanie za pomnik
historii może być podstawą do wystąpienia o wpis na Listę Światowego Dzie-
dzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Ludzkości co powoduje objęcie pomnika
ochroną na podstawie Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa
kulturalnego i naturalnego przyjętej w Paryżu dnia 16 listopada 1972 r117 Z tą
formą prawną ochrony zabytkoacutew związane są obowiązki organoacutew państwa
wynikające ze zobowiązań międzynarodowych118
Rada gminy po zasięgnięciu opinii wojewoacutedzkiego konserwatora za-
bytkoacutew na podstawie uchwały może utworzyć park kulturowy w celu ochrony
krajobrazu kulturowego oraz zachowania wyroacuteżniających się krajobrazowo
terenoacutew z zabytkami nieruchomymi charakterystycznymi dla miejscowej tra-
115 K Zalasińska K Zeidler Wykład prawa ochrony zabytkoacutew Gdańsk 2015 Dost Siplexpl 116 Por Wyrok WSA w Olsztynie z 19 września 2017 r II SAOl 51617 Legalis nr 1673462 117 Dz U z 1976 r Nr 32 poz 190 i 191 118 P Dobosz Nieruchomość zabytkowa jako przedmiot regulacji prawnej(w) Przestrzeń i nieruchomości jako przedmiot prawa administracyjnego Publiczne prawo rzeczowe red I Niżnik-Dobosz Warszawa 2012 s 561
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
50
dycji budowlanej i osadniczej119 Na terenie parku kulturowego lub jego części
mogą być ustanowione zakazy i ograniczenia dotyczące prowadzenia roboacutet
budowlanych oraz działalności przemysłowej rolniczej hodowlanej handlowej
lub usługowej zmiany sposobu korzystania z zabytkoacutew nieruchomych umiesz-
czania tablic napisoacutew ogłoszeń reklamowych i innych znakoacutew niezwiązanych
z ochroną parku kulturowego z wyjątkiem znakoacutew drogowych i znakoacutew zwią-
zanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa publicznego składowania lub
magazynowania odpadoacutew
Ochronę zabytkoacutew i opiekę nad zabytkami uwzględnia się przy sporzą-
dzaniu i aktualizacji miejscowych planoacutew zagospodarowania przestrzennego
zgodnie z ustawą z 27 marca 2003 r o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym120 koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju strategii
rozwoju wojewoacutedztw planoacutew zagospodarowania przestrzennego wojewoacutedztw
planu zagospodarowania przestrzennego morskich woacuted wewnętrznych morza
terytorialnego stref ekonomicznych analiz i studioacutew z zakresu zagospodaro-
wania przestrzennego powiatu strategii rozwoju gmin studioacutew uwarunkowań
i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego gmin oraz miejscowych planoacutew
zagospodarowania przestrzennego albo decyzji o ustaleniu lokalizacji inwesty-
cji celu publicznego decyzji o warunkach zabudowy decyzji o zezwoleniu na
realizację inwestycji drogowej decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej lub
decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku
publicznego121
2 Organy ochrony zabytkoacutew
Omoacutewienie materialnego prawa administracyjnego w zakresie ochrony
zabytkoacutew i opieki nad zabytkami nie jest możliwe bez przedstawienia struktury
organoacutew ochrony zabytkoacutew i ich kompetencji Organami ochrony zabytkoacutew są
minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
w imieniu ktoacuterego zadania i kompetencje w tym zakresie wykonuje Generalny
Konserwator Zabytkoacutew oraz wojewoda w imieniu ktoacuterego zadania i kompe-
tencje wykonuje Wojewoacutedzki Konserwator Zabytkoacutew Generalny Konserwator
Zabytkoacutew jest sekretarzem lub podsekretarzem stanu w Urzędzie Ministra wła-
ściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego Do zadań wyko-
nywanych przez Generalnego Konserwatora Zabytkoacutew należy w szczegoacutelności
119 Por Postanowienie WSA we Wrocławiu z 31 sierpnia 2017 r IV SAWr 60815 Legalis nr 1666914 120 Tj Dz U z 2017 r poz 1073 ze zm 121 H Kisilowska D Sypniewski Prawo budowlane Warszawa 2012 s 67
Helena Kisilowska
51
opracowywanie krajowego programu ochrony zabytkoacutew i opieki nad
zabytkami
realizacja zadań wynikających z krajowego programu ochrony zabytkoacutew
i opieki nad zabytkami oraz z koncepcji polityki przestrzennego zagospoda-
rowania kraju
podejmowanie działań związanych z wspieraniem rozwoju regionalnego
i realizacją kontraktoacutew wojewoacutedzkich w sprawach opieki nad zabytkami
prowadzenie krajowej ewidencji zabytkoacutew i krajowego wykazu zabytkoacutew
skradzionych lub wywiezionych za granicę niezgodnie z prawem
wydawanie decyzji postanowień i zaświadczeń w sprawach określonych
w ustawie oraz w przepisach odrębnych
organizowanie i prowadzenie kontroli w zakresie przestrzegania oraz sto-
sowania przepisoacutew dotyczących ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami
sprawowanie nadzoru nad działalnością wojewoacutedzkich konserwatoroacutew
zabytkoacutew
koordynowanie działalności wojewoacutedzkich konserwatoroacutew zabytkoacutew
kontrolowanie działalności wojewoacutedzkich konserwatoroacutew zabytkoacutew
promowanie badań naukowych w zakresie konserwacji zabytkoacutew
organizowanie szkoleń dla służb konserwatorskich
organizowanie konkursoacutew promujących opiekę nad zabytkami w tym
przyznawanie wyroacuteżnień nagroacuted pieniężnych lub rzeczowych
opiniowanie wnioskoacutew o nadanie odznaki bdquoZa opiekę nad zabytkamirdquo
wspoacutełpraca z organami administracji publicznej w sprawach ochrony
zabytkoacutew
organizowanie szkoleń w zakresie ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytka-
mi
podejmowanie działań dotyczących troski o zabytki związane z historią
Polski pozostające poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
W ramach koordynowania działalności wojewoacutedzkich konserwatoroacutew za-
bytkoacutew Generalny Konserwator Zabytkoacutew może ustalać ogoacutelne kierunki ich
działania wydawać instrukcje i wytyczne określające sposoacuteb ich postępowania
oraz żądać od nich sprawozdań z działalności
Wojewoacutedzki konserwator zabytkoacutew wchodzi w skład zespolonej admini-
stracji wojewoacutedzkiej i kieruje wojewoacutedzkim urzędem ochrony zabytkoacutew Wo-
jewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew powołuje wojewoda na wniosek General-
nego Konserwatora Zabytkoacutew wskazujący kandydata na to stanowisko Woje-
woacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew odwołuje wojewoda na wniosek General-
nego Konserwatora Zabytkoacutew albo za jego zgodą Zastępcę wojewoacutedzkiego kon-
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
52
serwatora zabytkoacutew powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek wojewoacutedzkie-
go konserwatora zabytkoacutew
Do zadań wykonywanych przez wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew
należy w szczegoacutelności
realizacja zadań wynikających z krajowego programu ochrony zabytkoacutew
i opieki nad zabytkami
sporządzanie w ramach przyznanych środkoacutew budżetowych planoacutew finan-
sowania ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami
prowadzenie rejestru i wojewoacutedzkiej ewidencji zabytkoacutew oraz gromadzenie
dokumentacji w tym zakresie
wydawanie zgodnie z właściwością decyzji postanowień i zaświadczeń
w sprawach określonych w ustawie oraz w przepisach odrębnych
sprawowanie nadzoru nad prawidłowością prowadzonych badań konserwa-
torskich architektonicznych prac konserwatorskich restauratorskich roboacutet
budowlanych i innych działań przy zabytkach oraz badań archeologicznych
organizowanie i prowadzenie kontroli w zakresie ochrony zabytkoacutew i opieki
nad zabytkami
opracowywanie wojewoacutedzkich planoacutew ochrony zabytkoacutew na wypadek kon-
fliktu zbrojnego i sytuacji kryzysowych oraz koordynacja działań przy reali-
zacji tych planoacutew
upowszechnianie wiedzy o zabytkach
wspoacutełpraca w sprawach ochrony zabytkoacutew z innymi organami administracji
publicznej i podmiotami prowadzącymi działalność pożytku publicznego
Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego na
wniosek Generalnego Konserwatora Zabytkoacutew może powierzyć prowadzenie
niektoacuterych spraw z zakresu swojej właściwości z wyjątkiem wydawania decy-
zji administracyjnych kierownikom instytucji kultury wyspecjalizowanych
w opiece nad zabytkami
Wojewoda na wniosek wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew może po-
wierzyć w drodze porozumienia prowadzenie niektoacuterych spraw z zakresu
swojej właściwości w tym wydawanie decyzji administracyjnych gminom
powiatom związkom gmin związkom powiatoacutew związkom powiatowo-
gminnym albo związkom metropolitalnym położonym na terenie wojewoacutedz-
twa
Do prowadzenia spraw powierzonych gmina powiat związek gmin zwią-
zek powiatoacutew związek powiatowo-gminny albo związek metropolitalny usta-
nawia wyodrębnione stanowisko odpowiednio gminnego (miejskiego) konser-
watora zabytkoacutew powiatowego konserwatora zabytkoacutew powiatowo-gminnego
Helena Kisilowska
53
konserwatora zabytkoacutew albo metropolitalnego konserwatora zabytkoacutew o od-
powiednich kompetencjach
Wojewoda na wniosek wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew może po-
wierzyć w drodze porozumienia prowadzenie niektoacuterych spraw z zakresu
swojej właściwości w tym wydawanie decyzji administracyjnych kierownikom
instytucji kultury wyspecjalizowanych w opiece nad zabytkami
Przy Ministrze działa Rada Ochrony Zabytkoacutew jako organ opiniodawczo-
doradczy w sprawach realizacji polityki w zakresie ochrony zabytkoacutew i opieki
nad zabytkami
Członkoacutew Rady Ochrony Zabytkoacutew w liczbie od 10 do 20 powołuje na
okres 5 lat minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodo-
wego spośroacuted osoacuteb posiadających wybitne osiągnięcia i zasługi w ochronie za-
bytkoacutew lub w opiece nad zabytkami
Do zadań Rady Ochrony Zabytkoacutew należy wydawanie opinii w sprawach
dotyczących w szczegoacutelności
założeń do projektu krajowego programu ochrony zabytkoacutew i opieki nad
zabytkami i projektu tego programu
oceny realizacji zadań wynikających z koncepcji polityki przestrzennego
zagospodarowania kraju w odniesieniu do zabytkoacutew
ochrony pomnikoacutew historii
projektoacutew aktoacutew prawnych dotyczących ochrony zabytkoacutew i opieki nad
zabytkami
Przy Generalnym Konserwatorze Zabytkoacutew działa Głoacutewna Komisja Kon-
serwatorska jako organ opiniodawczy do spraw działań konserwatorskich po-
dejmowanych przy zabytkach
Głoacutewna Komisja Konserwatorska wydaje w szczegoacutelności opinie w spra-
wach
stosowania metod technologii i materiałoacutew niezbędnych dla ratowania za-
bytkoacutew
prawidłowości i zasadności planowanych oraz przeprowadzonych prac kon-
serwatorskich restauratorskich i roboacutet budowlanych przy zabytkach oraz
badań archeologicznych
sposobu i zasad postępowania w przypadku wystąpienia zagrożeń dla po-
szczegoacutelnych zabytkoacutew
Członkoacutew Głoacutewnej Komisji Konserwatorskiej w liczbie od 10 do 15 powołu-
je na okres 5 lat spośroacuted specjalistoacutew w określonych dziedzinach ochrony za-
bytkoacutew i opieki nad zabytkami i odwołuje Generalny Konserwator Zabytkoacutew
Przy wojewoacutedzkim konserwatorze zabytkoacutew działa Wojewoacutedzka Rada
Ochrony Zabytkoacutew jako organ opiniodawczy powoływany w składzie od 5 do
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
54
10 członkoacutew przez wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew na okres 5 lat spo-
śroacuted specjalistoacutew w określonych dziedzinach ochrony zabytkoacutew i opieki nad
zabytkami
Ustawa przewiduje też możliwość ustanowienia przez starostę na wniosek
wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew społecznych opiekunoacutew zabytkoacutew
Społeczni opiekunowie zabytkoacutew podejmują działania związane z zachowa-
niem wartości zabytkoacutew i utrzymaniem ich w jak najlepszym stanie oraz upo-
wszechniają wiedzę o zabytkach Społeczny opiekun zabytkoacutew wspoacutełdziała
z wojewoacutedzkim konserwatorem zabytkoacutew i starostą w sprawach ochrony za-
bytkoacutew i opieki nad tymi zabytkami Społecznym opiekunem zabytkoacutew może
być osoba ktoacutera posiada pełną zdolność do czynności prawnych nie była kara-
na za przestępstwa popełnione umyślnie oraz posiada wiedzę w zakresie
ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami Zadania społecznego opiekuna za-
bytkoacutew może wykonywać roacutewnież osoba prawna lub inna jednostka organiza-
cyjna nie posiadająca osobowości prawnej np spoacutełka jawna czy partnerska
3 Korzystanie z nieruchomości zabytkowych
Celem administracyjnego prawa materialnego jest przede wszystkim wy-
znaczenie statusu jednostki Sądownictwo administracyjne wskazuje wyraźnie
na konieczność zgodności decyzji z prawem materialnym122 Dlatego tak istot-
nym staje się określenie ustawowe granic praw i obowiązkoacutew osoacuteb fizycznych
i osoacuteb prawnych korzystających z zabytkoacutew zwłaszcza nieruchomości zabyt-
kowych i posiadających w stosunku do nich roacuteżny zakres praw rzeczowych
i obligacyjnych
Właściciel lub posiadacz nieruchomości zabytkowej jest obowiązany za-
bezpieczać i utrzymywać zabytek oraz jego otoczenie w jak najlepszym stanie
korzystać z zabytku w sposoacuteb zapewniający trwałe zachowanie jego wartości
oraz prowadzić niezbędne prace konserwatorskie restauratorskie i roboty
budowlane przy zabytku Są to obciążenia często bardzo duże roacutewnież finan-
sowe
Prawidłowe użytkowanie zabytku stwarza możliwość zachowania zabyt-
ku i utrzymanie go w należytym stanie Wymaga jednak często adaptacji obiek-
tu do potrzeb użytkownika Na właścicielu lub użytkowniku nieruchomości
zabytkowej ciąży obowiązek uzyskania pozwolenia wojewoacutedzkiego konserwa-
tora zabytkoacutew na dokonanie takich czynności jak prace konserwatorskie robo-
ty budowlane badania archeologiczne przemieszczanie zabytku nieruchome-
122 Por Wyrok NSA z 21 czerwca 2007 r II OSK 92006 Legalis nr 115250 a także wyrok WSA w Krakowie z 14 marca 2016 r II SAKr 59315 Legalis nr 1376007
Helena Kisilowska
55
go zmianę przeznaczenia lub sposobu korzystania z zabytku umieszczania na
nim urządzeń technicznych reklam tablic lub napisoacutew
Użytkownikowi zabytkoacutew nieruchomych przysługują niestety propor-
cjonalnie znacznie mniejsze w stosunku do obowiązkoacutew ndash uprawnienia Doty-
czą one przede wszystkim zwolnień od podatku od nieruchomości obniżenia
opłaty z tytułu użytkowania wieczystego a także możliwości ubiegania się
o dotację celową z budżetu państwa na dofinansowanie prac konserwatorskich
restauratorskich i roboacutet budowlanych
Oczywiście są nieruchomości zabytkowe wykorzystywane na cele
komercyjne takie jak hotele rezydencje ambasady ale wiele obiektoacutew należy
do prywatnych właścicieli ktoacuterych możliwości finansowe nie pozwalają na
należytą konserwację i remonty Należą do nich nie tylko indywidualni właści-
ciele domoacutew ale i wspoacutelnoty mieszkaniowe szkoły czy organizacje pozarządo-
we
Zagospodarowanie na cele użytkowe zabytku nieruchomego wpisanego do
rejestru wymaga posiadania przez jego właściciela lub posiadacza
dokumentacji konserwatorskiej określającej stan zachowania zabytku nie-
ruchomego i możliwości jego adaptacji z uwzględnieniem historycznej
funkcji i wartości tego zabytku
uzgodnionego z wojewoacutedzkim konserwatorem zabytkoacutew programu prac
konserwatorskich przy zabytku nieruchomym określającego zakres i spo-
soacuteb ich prowadzenia oraz wskazującego niezbędne do zastosowania mate-
riały i technologie
uzgodnionego z wojewoacutedzkim konserwatorem zabytkoacutew programu zago-
spodarowania zabytku nieruchomego wraz z otoczeniem oraz dalszego ko-
rzystania z tego zabytku z uwzględnieniem wyeksponowania jego wartości
W celu spełnienia tych wymagań wojewoacutedzki konserwator zabytkoacutew jest
obowiązany nieodpłatnie udostępnić do wglądu właścicielowi lub posiadaczo-
wi zabytku nieruchomego posiadaną przez siebie dokumentację tego zabytku
oraz umożliwić dokonywanie niezbędnych odpisoacutew z tej dokumentacji
W umowie sprzedaży zamiany darowizny lub dzierżawy zabytku nieru-
chomego wpisanego do rejestru stanowiącego własność Skarbu Państwa lub
jednostki samorządu terytorialnego przy określaniu sposobu korzystania
z tego zabytku należy nałożyć jeżeli stan zachowania zabytku tego wymaga na
nabywcę lub dzierżawcę obowiązek przeprowadzenia w określonym terminie
niezbędnych prac konserwatorskich przy tym zabytku
Niezależnie od obowiązkoacutew wynikających z opieki nad zabytkami właści-
ciel lub posiadacz zabytku wpisanego do rejestru lub zabytku znajdującego się
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
56
w wojewoacutedzkiej ewidencji zabytkoacutew zawiadamia wojewoacutedzkiego konserwato-
ra zabytkoacutew o
uszkodzeniu zniszczeniu zaginięciu lub kradzieży zabytku niezwłocznie po
powzięciu wiadomości o wystąpieniu zdarzenia
zagrożeniu dla zabytku niezwłocznie po powzięciu wiadomości o wystąpie-
niu zagrożenia
zmianie miejsca przechowania zabytku ruchomego w terminie miesiąca od
dnia nastąpienia tej zmiany
zmianach dotyczących stanu prawnego zabytku nie poacuteźniej niż w terminie
miesiąca od dnia ich wystąpienia lub powzięcia o nich wiadomości
Wojewoacutedzki konserwator zabytkoacutew w czasie uzgodnionym z właścicielem
lub posiadaczem przedmiotu będącego zabytkiem lub posiadającego cechy za-
bytku może prowadzić badania tego przedmiotu w miejscu w ktoacuterym przed-
miot ten się znajduje Za szkody wyrządzone w związku z badaniami przysłu-
guje odszkodowanie na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym
Pozwolenia wojewoacutedzkiego konserwatora zabytkoacutew wymaga
prowadzenie prac konserwatorskich restauratorskich lub roboacutet budowla-
nych przy zabytku wpisanym do rejestru
wykonywanie roboacutet budowlanych w otoczeniu zabytku
prowadzenie badań konserwatorskich zabytku wpisanego do rejestru
prowadzenie badań architektonicznych zabytku wpisanego do rejestru
prowadzenie badań archeologicznych
przemieszczanie zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru
trwałe przeniesienie zabytku ruchomego wpisanego do rejestru z narusze-
niem ustalonego tradycją wystroju wnętrza w ktoacuterym zabytek ten się znaj-
duje
dokonywanie podziału zabytku nieruchomego wpisanego do rejestru
zmiana przeznaczenia zabytku wpisanego do rejestru lub sposobu korzysta-
nia z tego zabytku
umieszczanie na zabytku wpisanym do rejestru urządzeń technicznych
tablic reklamowych lub urządzeń reklamowych i napisoacutew
podejmowanie innych działań ktoacutere mogłyby prowadzić do naruszenia sub-
stancji lub zmiany wyglądu zabytku wpisanego do rejestru w tym usuwanie
drzew lub krzewoacutew z nieruchomości z wyjątkiem przypadkoacutew prowadzenia
akcji ratowniczej przez jednostki ochrony przeciwpożarowej lub inne wła-
ściwe służby ustawowo powołane do niesienia pomocy osobom w stanie na-
głego zagrożenia życia lub zdrowia
Helena Kisilowska
57
poszukiwanie ukrytych lub porzuconych zabytkoacutew ruchomych w tym
zabytkoacutew archeologicznych przy użyciu wszelkiego rodzaju urządzeń elek-
tronicznych i technicznych oraz sprzętu do nurkowania
Przy zabytku wpisanym na Listę Skarboacutew Dziedzictwa można prowadzić
prace konserwatorskie
prace restauratorskie
badania konserwatorskie
wyłącznie na podstawie pozwolenia wydanego przez ministra właściwego do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego
Osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna występująca z wnioskiem
o pozwolenie na prowadzenie prac konserwatorskich prac restauratorskich
lub badań konserwatorskich przy zabytku wpisanym na Listę Skarboacutew Dzie-
dzictwa albo na prowadzenie prac konserwatorskich prac restauratorskich
badań konserwatorskich lub badań architektonicznych przy zabytku wpisanym
do rejestru albo badań archeologicznych jest obowiązana zapewnić kierowanie
tymi pracami oraz badaniami albo samodzielne ich wykonywanie przez osoby
spełniające odpowiednie wymagania
Osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna występująca z wnioskiem
o pozwolenie na prowadzenie roboacutet budowlanych przy zabytku nieruchomym
wpisanym do rejestru jest obowiązana zapewnić kierowanie tymi robotami
oraz wykonywanie nadzoru inwestorskiego przez osoby spełniające odpo-
wiednie wymagania
Pracami konserwatorskimi pracami restauratorskimi lub badaniami
konserwatorskimi prowadzonymi przy zabytkach wpisanych do rejestru może
kierować osoba ktoacutera ukończyła studia drugiego stopnia lub jednolite studia
magisterskie w zakresie konserwacji i restauracji dzieł sztuki lub konserwacji
zabytkoacutew oraz ktoacutera po rozpoczęciu studioacutew drugiego stopnia lub po zaliczeniu
szoacutestego semestru jednolitych studioacutew magisterskich przez co najmniej
9 miesięcy brała udział w pracach konserwatorskich pracach restauratorskich
lub badaniach konserwatorskich prowadzonych przy zabytkach wpisanych do
rejestru lub inwentarza muzeum będącego instytucją kultury
W dziedzinach nieobjętych programem studioacutew wyższych pracami
konserwatorskimi pracami restauratorskimi lub badaniami konserwatorskimi
prowadzonymi przy zabytkach wpisanych do rejestru albo na Listę Skarboacutew
Dziedzictwa może kierować osoba ktoacutera posiada świadectwo ukończenia
szkoły średniej zawodowej oraz tytuł zawodowy albo wykształcenie średnie
lub średnie branżowe i dyplom potwierdzający posiadanie kwalifikacji zawo-
dowych w zawodach odpowiadających danej dziedzinie lub dyplom mistrza
w zawodzie odpowiadającym danej dziedzinie oraz ktoacutera przez co najmniej
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
58
4 lata brała udział w pracach konserwatorskich pracach restauratorskich lub
badaniach konserwatorskich prowadzonych przy zabytkach wpisanych do
rejestru na Listę Skarboacutew Dziedzictwa lub do inwentarza muzeum będącego
instytucją kultury
Robotami budowlanymi kieruje albo nadzoacuter inwestorski wykonuje
przy zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru osoba ktoacutera posiada
uprawnienia budowlane określone przepisami Prawa budowlanego oraz ktoacutera
przez co najmniej 18 miesięcy brała udział w robotach budowlanych prowa-
dzonych przy zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru lub inwentarza
muzeum będącego instytucją kultury
Ustawa z dnia 4 kwietnia 2004 roku o wyrobach budowlanych123
w aktualnym brzmieniu wprowadziła pojęcie regionalnego wyrobu budowla-
nego wytwarzanego tradycyjnie na określonym terenie przy użyciu tradycyj-
nych metod stwarzając możliwość wytwarzania i stosowania tego typu wyro-
boacutew roacutewnież w pracach konserwatorskich i restauratorskich124
Znacznie skromniejszy jest zakres praw właścicieli i posiadaczy zabyt-
koacutew125 Najczęściej w praktyce wykorzystywane są prawa związane z posiada-
niem nieruchomości zabytkowych Dotyczą one uprawnień związanych z naby-
ciem nieruchomości zabytkowej pomocy finansowej państwa dotacji na pra-
ce konserwatorskie restauratorskie i roboty budowlane a także zwolnienia
podatkowe z podatku od nieruchomości i podatku od spadkoacutew i darowizn
4 Programy ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami oraz
ochrona zabytkoacutew na wypadek konfliktu zbrojnego i sytuacji
kryzysowych
Ważnym instrumentem ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami są
programy krajowe wojewoacutedzkie powiatowe i gminne Należy podkreślić że
programy na szczeblu wojewoacutedztwa powiatu i gminy sporządzane są i nadzo-
rowane przez władze samorządowe a nie administrację rządową
Krajowy program ochrony zabytkoacutew i opieki nad zabytkami uchwala na
okres 4 lat Rada Ministroacutew na wniosek ministra właściwego do spraw kultury
i ochrony dziedzictwa narodowego
123 Tj DzU z 2016 r poz 1570 ze zm 124 H Kisilowska J Smarż Ustawa o wyrobach budowlanych Komentarz Warszawa 2017 s 70 125 Szerzej na ten temat A Małkowska Wykorzystanie nieruchomości zabytkowych na cele mieszkaniowe (w) Prawo mieszkaniowe Regulacja i praktyka (red) H Kisilowska Warszawa 2015 s 207
Helena Kisilowska
59
W jednostkach samorządu terytorialnego zarządy wojewoacutedztwa zarzą-
dy powiatoacutew oraz woacutejtowie burmistrzowie i prezydenci miast sporządzają na
okres 4 lat odpowiednio wojewoacutedzkie powiatowe i gminne programy opieki
nad zabytkami Z realizacji programoacutew zarządy wojewoacutedztwa powiatu oraz
woacutejtowie burmistrzowie i prezydenci miast sporządzają co 2 lata sprawozda-
nia ktoacutere są przedstawione odpowiednio sejmikowi wojewoacutedztwa radzie po-
wiatu lub radzie gminy W programach określane są cele strategiczne oraz
ustalane problemy ktoacutere powinny być włączone do zadań wynikających z kon-
cepcji zagospodarowania przestrzennego W literaturze podkreślane jest ze
ogromne możliwości rzeczywistych działań ochronnych przy zabytkach mają
samorządy lokalne126 Cele programoacutew zostały sprecyzowane w rozdziale
8 ustawy o ochronie zabytkoacutew i opiece nad zabytkami ktoacutery dotyczy nie tylko
programoacutew ale i ochrony zabytkoacutew na wypadek konfliktoacutew zbrojnych i sytu-
acji kryzysowych Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego opracowuje krajowy plan ochrony zabytkoacutew na wypadek konflik-
tu zbrojnego i sytuacji kryzysowych oraz koordynuje realizacje zadań mających
na celu zabezpieczenie zabytkoacutew przed skutkami zagrożeń wynikających z sy-
tuacji kryzysowych
Podsumowanie
Materialne prawo administracyjne nawet najlepsze nie rozwiąże
wszystkich problemoacutew związanych z ochroną i opieką nad zabytkami w Polsce
Konieczne są tu zmiany w świadomości społecznej w tej materii Ustawodawca
organy samorządu terytorialnego i obywatele muszą sami zdecydować jak
poprzez właściwe regulacje prawne zreformować proces administrowania
dziedzictwem kulturowym w odpowiedzi na wyzwania wspoacutełczesności Wyma-
ga to spojrzenia na prawo poprzez funkcje jakie powinno ono spełniać aby
zaspokoić określone potrzeby społeczne Jest to wyraźnie widoczne szczegoacutelnie
w przypadku ochrony nieruchomości zabytkowych gdzie konieczny jest więk-
szy udział władz regionalnych i lokalnych oraz większe zrozumienie nieodwra-
calności strat spowodowanych zaniedbaniami ze strony władz publicznych
Choć w wielu przypadkach istnieje konieczność pierwszeństwa interesu
publicznego nad interesem partykularnym jednostki czy też wspoacutelnot lokal-
nych to często samorząd regionalny czy lokalny ma znacznie większe rozezna-
nie o warunkach lokalnych ktoacuterego to rozeznania nie mają organy administra-
126 Szerzej na ten temat J Sługocki Opieka nad zabytkiem nieruchomym Problemy administracyjnoprawne Warszawa 2014 s 165
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
60
cji rządowej127 Może to mieć szczegoacutelnie istotny wpływ na właściwe zagospo-
darowanie i wykorzystanie zabytkoacutew
Nie zwalnia to jednak ustawodawcy z konieczności tworzenia dobrego
prawa w skali Polski i Europy chroniącego dziedzictwo kulturowe dla przy-
szłych pokoleń w ramach trwałego i zroacutewnoważonego rozwoju Ogromnego
znaczenia nabiera konieczność prawnego zapewnienia realizacji zasady pre-
wencji w zakresie trwałego i zroacutewnoważonego rozwoju polegającej na wcze-
śniejszym podejmowaniu działań w celu uniknięcia nieodwracalnych szkoacuted
w środowisku kulturowym tak aby zachować dla przyszłych pokoleń to co jest
cenne dla społeczeństwa i jest świadectwem przeszłości
Bibliografia
Akty prawne
Konwencja z dnia 16 listopada 1972 r w sprawie ochrony światowego
dziedzictwa kulturowego i naturalnego Dz U z 1996 r Nr 32 poz 190 i 191
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej Dz U z 1997 r Nr 78 poz 483 ze zm
Ustawa z 8 marca 1990 r o samorządzie gminnym tj DzU z 2017 r poz 1875
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane tj DzU z 2017 r poz 1332
ze zm
Ustawa z dnia 21 listopada 1996 r o muzeach tj Dz U z 2017 r poz 972
ze zm
Ustawa z dnia 27 czerwca 1997 r o bibliotekach t j Dz U z 2012 r poz 602
ze zm
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r Prawo ochrony środowiska tj Dz U
z 2017 r poz 519 ze zm
Ustawa z dnia 27 marca 2003 r o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym tj Dz U z 2017 r poz 1073 ze zm
Ustawa z dnia 23 lipca 2003 r o ochronie zabytkoacutew i opiece nad zabytkami tj
Dz U z 2014 r poz 1446 ze zm
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r o wyrobach budowlanych tj Dz U z 2016 r
poz 1570
127 S Rose-Ackerman Od wyboroacutew do demokracji Wydawnictwo Sejmowe Warszawa 2008 s 11
Helena Kisilowska
61
Orzecznictwo
Wyrok NSA z 21 czerwca 2007 r IIOSK 92006 Legalis nr 115250
Wyrok WSA w Krakowie z 14 marca 2016 r IISAKr 59315 Legalis
nr 1376007
Wyrok WSA w Olsztynie z 19 września 2017 r II SAO1 51617 Legalis
nr 1673462
Postanowienie WSA we Wrocławiu z 31 sierpnia 2017 r IV SAWr 60815
Legalis nr 1666914
Literatura
Blake J International Cultural Hertiage Law Oxford 2015
Bończak-Kucharczyk E Ustawa o gospodarce nieruchomościami Komentarz
Warszawa 2017
Dobosz P Nieruchomość zabytkowa jako przedmiot regulacji prawnej (w)
Przestrzeń i nieruchomości jako przedmiot prawa administracyjnego Publiczne
prawo rzeczowe red I Niżnik- Dobosz Warszawa 2012
Gutowska K (red) Dziedzictwo kulturowe ndash konteksty odpowiedzialności War-
szawa 2003
Kisilowska H (red) Nieruchomości ndash zagadnienia prawne Wyd 2 Warszawa
2004
Kisilowska H Kisilowski M Struktury administracji publicznej chroniące
dziedzictwo kulturowe w Polsce (w) Struktury administracji publicznej
Metody ogniwa więzi red A Mezglewski Rzeszoacutew 2016
Kisilowska H Smarż J Ustawa o wyrobach budowlanych Komentarz Warszawa
2017
Kisilowska H Sypniewski D Prawo budowlane Warszawa 2012
Kobyliński Z Czym jest komu jest potrzebne i do kogo należy dziedzictwo
kulturowe bdquoMazowsze Studia Regionalnerdquo nr 7 Warszawa 2011
Leoński Z Materialne prawo administracyjne wyd 4 Warszawa 2001
Małkowska A Wykorzystanie nieruchomości zabytkowych na cele mieszkaniowe
(w) Prawo mieszkaniowe Regulacja i praktyka red H Kisilowska Warszawa
2015
Nafziger JAR Stoel TB Cultural Hertiage Law Edward Elgar Publishing US
2012
Pruszyński JP Dziedzictwo kultury Polski Jego straty i ochrona prawna Krakoacutew
2001
Rose-Ackerman S Od wyboroacutew do demokracji Warszawa 2008
Prawo dziedzictwa kulturowego w Polsce
62
Sienkiewicz T Aksjologia stosowania ustawy o ochronie zabytkoacutew i opiece nad
zabytkami (w) Aksjologia prawa administracyjnego TII red J Zimmermann
Warszawa 2017
Sługocki J Opieka nad zabytkiem nieruchomym Problemy
administracyjnoprawne Warszawa 2014
Zalasińska K Zeidler K Wykład prawa ochrony zabytkoacutew Gdańsk 2015
[dostęp Siplexpl 6 listopada 2017r]
63
dr Małgorzata Pracka128
Prawo gospodarowania przestrzenią Law of space management
Streszczenie
Gospodarka przestrzenna i potrzeba zachowania ładu przestrzennego
to zagadnienia ktoacutere w dobie postępującego rozwoju cywilizacyjnego zyskują
na znaczeniu Prowadzenie polityki w zakresie planowania przestrzennego jest
zagadnieniem niezwykle trudnym gdyż często prowadzi do kolizji interesoacutew ndash
publicznego i prywatnego Z jednej bowiem strony polityka ta winna być
nastawiona na ochronę ładu przestrzennego i zroacutewnoważonego rozwoju
z drugiej zaś strony nie da się tychże wartości chronić bez naruszania intere-
soacutew prywatnych właścicieli poprzez ograniczanie uprawnień właścicielskich
w odniesieniu do nieruchomości Prawo zagospodarowania przestrzennego ma
za zadanie przede wszystkim roacutewnoważyć te konflikty i być wyrazem kom-
promisu pomiędzy interesem publicznym a interesem indywidualnym
Słowa kluczowe
władztwo planistyczne gminy miejscowy plan zagospodarowania przestrzen-
nego decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
Summary
Spatial management and the need to preserve spatial order are issues
which in the era of progressive civilization development gain in importance Spa-
tial planning is an extremely difficult issue as it often leads to conflicts of public
and private interests On the one hand this policy should be aimed at protecting
spatial order and sustainable development on the other hand these values can
not be protected without infringing the interests of private owners by limiting
ownership rights to real estate Spatial development law primarily balances these
conflicts and express a compromise between the public and individual interest
Key words
municipalityrsquos planning authority local spatial development plan decision on
development conditions
128 Adiunkt w Katedrze Prawa Zakład Prawa Prywatnego i Gospodarczego Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych Uniwersytetu Technologiczno ndash Humanistycznego im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu Radca prawny
Prawo gospodarowania przestrzenią
64
Wstęp
Podstawowym instrumentem gospodarowania przestrzenią jest miej-
scowy plan zagospodarowania przestrzennego w ramach ktoacuterego dochodzi do
wiążącego określenia przeznaczenia danej nieruchomości Aktem prawnym
regulującym proces gospodarowania przestrzenią jest ustawa z dnia 27 marca
2003 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym129 zwana dalej upzp
ktoacutera określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania tere-
noacutew na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy
Podstawą jednak wszelkich działań planistycznych są dwie wartości ndash ład prze-
strzenny i zroacutewnoważony rozwoacutej
Zgodnie z art 2 pkt 1 upzp pod pojęciem ładu przestrzennego rozu-
mie się bdquotakie ukształtowanie przestrzeni ktoacutere tworzy harmonijną całość oraz
uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wyma-
gania funkcjonalne społeczno ndash gospodarcze środowiskowe kulturowe oraz
kompozycyjno ndash estetycznerdquo Mimo wprowadzenia definicji legalnej ład
przestrzenny pozostaje pojęciem niedookreślonym a jego właściwa wykładnia
zależeć będzie od konkretnego stanu faktycznego Poza tym kształtowanie
przestrzeni zgodnie z wymaganiami ładu przestrzennego wymagać będzie
uwzględnienia regulacji innych ustaw materialnych np ustawy z dnia 7 lipca
1994 r prawo budowlane130 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r o ochronie
przyrody131 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r prawo ochrony środowiska132
ustawy z dnia 18 lipca 2001 r prawo wodne133 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r
o ochronie gruntoacutew rolnych i leśnych134 Właściwe odkodowanie znaczenia
ładu przestrzennego w planowaniu przestrzennym musi uwzględniać odpo-
wiednie przepisy ustaw materialnych135
Drugą wartością uwzględnianą w gospodarowaniu przestrzenią jest
zroacutewnoważony rozwoacutej Definicja legalna zawarta została w art 3 pkt 50 ustawy
prawo ochrony środowiska zgodnie z ktoacuterą przez zasadę zroacutewnoważonego
rozwoju rozumie się taki rozwoacutej społeczno-gospodarczy w ktoacuterym następuje
proces integrowania działań politycznych gospodarczych i społecznych
z zachowaniem roacutewnowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych proce-
soacutew przyrodniczych w celu zagwarantowania możliwości zaspokajania pod-
129 Tj DzU z 2017r poz1073 ze zm 130 Tj DzU z 2017r poz 1332 ze zm 131 Tj DzU z 2016r poz 2134 ze zm 132 Tj DzU z 2017r poz 519 ze zm 133 Tj DzU z 2017r poz 1121 ze zm 134 Tj DzU z 2017r poz 1161 135 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne Wydawnictwo CH Beck Warszawa 2009 s 10-11
Małgorzata Pracka
65
stawowych potrzeb poszczegoacutelnych społeczności lub obywateli zaroacutewno
wspoacutełczesnego pokolenia jak i przyszłych pokoleń Zasada zroacutewnoważonego
rozwoju podniesiona została także do rangi zasady ustrojowej a to oznacza że
organy władzy publicznej obowiązane są w swojej działalności kierować się
tą zasadą przy podejmowaniu roacuteżnorakich rozstrzygnięć Proces stanowienia
prawa winien zatem przebiegać przy uwzględnieniu tej wytycznej ktoacutera wy-
maga od ustawodawcy ciągłej optymalizacji całego systemu prawa tak aby
w odpowiednim stopniu biorąc pod uwagę zaroacutewno potrzebę rozwoju cywili-
zacyjnego wartości ogoacutelnospołeczne chronił także środowisko naturalne136
1 Władztwo planistyczne gminy
Podstawą systemu planowania przestrzennego jest gmina ktoacutera
prowadzi i kształtuje politykę przestrzenną na swoim terenie Żadna inna jed-
nostka samorządu terytorialnego ani administracja rządowa nie ma takich
uprawnień w zakresie gospodarowania przestrzenią Rozstrzygnięcia plani-
styczne gminy mają moc obowiązującą i wpływają na sposoacuteb wykonywania
prawa własności przez właścicieli gruntoacutew Natomiast kształtowanie i prowa-
dzenie polityki przestrzennej na szczeblu powiatu polega na prowadzeniu
w granicach swojej właściwości rzeczowej analiz i studioacutew z zakresu zagospo-
darowania przestrzennego odnoszących się do obszaru powiatu i zagadnień
jego rozwoju Powyższe sprawia że akty planistyczne powiatu nie mają charak-
teru aktoacutew prawa miejscowego ani nie są w żadnej mierze wiążące dla innych
podmiotoacutew w strukturze planowania przestrzennego Pełnią one jedynie funk-
cję subregionalną w planowaniu przestrzennym wojewoacutedztw
Z kolei planowanie przestrzenne wojewoacutedztw sprowadza się do kształ-
towania i prowadzenia polityki przestrzennej w wojewoacutedztwie poprzez
w szczegoacutelności uchwalanie planoacutew zagospodarowania przestrzennego woje-
woacutedztwa To powoduje że wojewoacutedztwo zyskuje miano samodzielnego szcze-
bla w systemie planowania przestrzennego Podstawowym aktem planistycz-
nym na tym szczeblu jest plan zagospodarowania przestrzennego wojewoacutedz-
twa ktoacutery jest aktem planowania określającym zasady organizacji przestrzen-
nej wojewoacutedztwa uchwalanym przez sejmik wojewoacutedztwa137 Nie jest on aktem
prawa miejscowego jednakże uznać go należy za akt wiążący w określonym
zakresie gminę przy sporządzaniu studium uwarunkowań i kierunkoacutew zago-
spodarowania przestrzennego gdyż zgodnie z art 9 upzp gmina ma obowią-
136 A Krzywoń Konstytucja RP a środowisko bdquoPaństwo i Prawordquo 201283 LEX nr 152978 137 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 35-36
Prawo gospodarowania przestrzenią
66
zek sporządzić studium uwarunkowań i kierunkoacutew zagospodarowania prze-
strzennego biorąc pod uwagę ustalenia planu wojewoacutedztwa Plan zagospoda-
rowania przestrzennego wojewoacutedztwa został powiązany także z założeniami
regionalnej polityki przestrzennej określonymi w strategii rozwoju wojewoacutedz-
twa oraz z założeniami krajowej polityki przestrzennej ujętymi w koncepcji
przestrzennego zagospodarowania kraju Planowanie przestrzenne na szczeblu
wojewoacutedztwa sprowadza się zatem głoacutewnie do roli łącznika między planowa-
niem przestrzennym gmin i polityką przestrzenną państwa
Z kolei kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej państwa
zawartej w koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju zostało przypi-
sane Radzie Ministroacutew W ten oto sposoacuteb wyodrębniono trzeci szczebel plano-
wania przestrzennego jakim jest planowanie krajowe138 Minister właściwy do
spraw budownictwa gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej wyposażony
został w kompetencje koordynacji zgodności planoacutew zagospodarowania prze-
strzennego wojewoacutedztw z koncepcją przestrzennego zagospodarowania kraju
Dodatkowo wraz z ministrem właściwym do spraw rozwoju regionalnego
prowadzi wspoacutełpracę transgraniczną i przygraniczną w zakresie zagospodaro-
wania przestrzennego a także przygotowuje okresowe raporty o stanie zago-
spodarowania przestrzennego kraju Jednocześnie w ramach planowania
krajowego ministrowie i centralne organy administracji rządowej w zakresie
swojej właściwości rzeczowej sporządzają programy zawierające zadania
rządowe ktoacutere służą realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajo-
wym Programy te na ich wniosek po zaopiniowaniu przez sejmiki właściwych
wojewoacutedztw są wprowadzane do planu zagospodarowania przestrzennego
wojewoacutedztwa
Przedstawiony system planowania przestrzennego jest zatem wyrazem
decentralizacji zadań publicznych z tym zastrzeżeniem że w systemie tym to
gmina zyskuje miano podstawy systemu planowania przestrzennego Jako pod-
stawowa komoacuterka w systemie planowania przestrzennego wyposażona została
przez ustawodawcę w kompetencje władczego przeznaczania i ustalania zasad
zagospodarowania terenu Zagadnienie to należy do zadań własnych gminy
i określane jest jako władztwo planistyczne gminy
Pod pojęciem władztwa planistycznego należy rozumieć przekazanie
przez ustawodawcę gminie kompetencji w zakresie władczego przeznaczania
i ustalania zasad zagospodarowania terenu (w drodze aktu prawa miejscowego
ndash miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a w przypadku braku
planu ndash w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania tere-
138 Ibidem s 37
Małgorzata Pracka
67
nu)139 U podstaw jednak jego właściwego pojmowania leży przede wszystkim
zespoacuteł przepisoacutew upzp ktoacutery wyznacza ramy działania gmin w ramach
władztwa planistycznego140 Gmina jako organ mający wyłączną kompetencję
do planowania miejscowego może w granicach i na podstawie prawa samo-
dzielnie kształtować sposoacuteb zagospodarowania obszaru podlegającego jej
władztwu planistycznemu pod warunkiem że władztwa tego nie nadużywa141
Ramami dla wykonywania władztwa planistycznego przez gminę jest ustawo-
wo określona procedura uchwalania planu miejscowego ktoacutera ma być gwaran-
cją ochrony praw obywateli
W ramach aktywności planistycznej gminy dochodzi niewątpliwie
do ograniczeń prawa własności Należy jednak pamiętać że brak jest podstaw
prawnych do ujmowania sfery planowania przestrzennego poprzez jedynie
prymat interesu publicznego Ochrona własności to wartość konstytucyjnie
chroniona a to oznacza konieczność uwzględniania w procesie planowania
przestrzennego zasady ochrony własności roacutewnego traktowania roacuteżnych form
własności Kluczowym publicznoprawnym instrumentem w ramach ktoacuterego
dochodzi do wiążącego określenia przeznaczenia danej nieruchomości jest
miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Kształtuje on sposoacuteb
wykonywania uprawnień właścicielskich i wpływa na wartość ekonomiczną
terenoacutew objętych planem co ma ogromne znaczenie z punktu widzenia intere-
soacutew właściciela danej nieruchomości Z tych względoacutew istotne jest aby wszel-
kie działania w ramach władztwa planistycznego gminy prowadzone były przy
uwzględnieniu konstytucyjnoprawnych gwarancji ochrony prawa własności
w tym w szczegoacutelności zawartych w art 64 ust 3 i art 31 ust 3 konstytucji RP
Władztwo planistyczne gminy nie ma jednak charakteru absolutnego
Dodatkowym argumentem przemawiającym za potwierdzeniem tej tezy są
ogoacutelne zasady gospodarowania przestrzenią w postaci ładu przestrzennego
i zroacutewnoważonego rozwoju jako podstawa działań w sprawach przeznaczania
terenoacutew na określone cele ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy
a także katalog wartości wskazany przez ustawodawcę w art 1 ust 2 upzp
W myśl tegoż przepisu w gospodarowaniu przestrzenią uwzględnia się przede
wszystkim 1) wymagania ładu przestrzennego w tym urbanistyki i architektu-
ry 2) walory architektoniczne i krajobrazowe 3)wymagania ochrony środowi-
ska w tym gospodarowania wodami i ochrony gruntoacutew rolnych i leśnych
4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytkoacutew oraz doacutebr kultury
wspoacutełczesnej 5) wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczeństwa ludzi
139 Z Niewiadomski Planowanie przestrzenne Zarys systemu Warszawa 2003 s 85 140 H Izdebski Komentarz do art 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2013 141 Wyrok NSA z dnia 9 czerwca 1995 r IV SA 34693 ONSA 19963 poz 125
Prawo gospodarowania przestrzenią
68
i mienia a także potrzeby osoacuteb niepełnosprawnych 6) walory ekonomiczne
przestrzeni 7) prawo własności 8) potrzeby obronności i bezpieczeństwa
państwa 9) potrzeby interesu publicznego 10) potrzeby w zakresie rozwoju
infrastruktury technicznej w szczegoacutelności sieci szerokopasmowych
11) zapewnienie udziału społeczeństwa w pracach nad studium uwarunkowań
i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego gminy miejscowym planem
zagospodarowania przestrzennego oraz planem zagospodarowania prze-
strzennego wojewoacutedztwa w tym przy użyciu środkoacutew komunikacji elektro-
nicznej 12) zachowanie jawności i przejrzystości procedur planistycznych
13) potrzebę zapewnienia odpowiedniej ilości i jakości wody do celoacutew zaopa-
trzenia ludności
Wskazany przez ustawodawcę katalog wymagań i wartości podlegają-
cych ochronie w planowaniu przestrzennym oznacza że gmina uchwalając
plany miejscowe na swoim terenie w ramach przysługującego jej władztwa
planistycznego musi kierować się ww wytycznymi przy ustalaniu zasad zabu-
dowy i zagospodarowania terenu objętego planem miejscowym
2 System aktoacutew planowania przestrzennego
System planowania przestrzennego oparty jest na dwoacutech podstawo-
wych aktach ndash studium uwarunkowań i kierunkoacutew zagospodarowania prze-
strzennego oraz miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego
Studium uwarunkowań i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego określa
politykę przestrzenną gminy a ustalenia studium mają charakter wiążący przy
sporządzaniu przez gminę miejscowych planoacutew zagospodarowania prze-
strzennego142 Studium nie jest aktem prawa miejscowego jest to akt o charak-
terze wewnętrznym określającym cele w zakresie rozwoju przestrzennego
oraz kierunki i zasady zagospodarowania obszaru gminy Studium jako pod-
stawowy akt planistyczny musi obowiązywać w każdej gminie Organem wła-
ściwym do przyjęcia studium jest rada gminy ktoacutera podejmuje uchwałę o przy-
stąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunkoacutew zagospodaro-
wania przestrzennego gminy
Studium obecnie spełnia bardzo ważną rolę gdyż gminy muszą brać
pod uwagę jego ustalenia w swojej aktywności planistycznej co czyni ze stu-
dium akt o silnej pozycji w systemie gminnych aktoacutew planowania przestrzen-
nego Znaczenie studium podkreśla roacutewnież fakt obligatoryjności jego sporzą-
dzenia Brak bowiem studium to brak możliwości uchwalenia planu miejsco-
142 T Filipowicz Komentarz do art 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2016
Małgorzata Pracka
69
wego W tej sytuacji mimo tego że nie stanowi ono prawa miejscowego jego
rola w planowaniu przestrzennym gminy jest znacząca gdyż jego oddziaływa-
nie na treść planu miejscowego powoduje że bez wątpienia wpływa także na
sytuację prawną właścicieli nieruchomości Ten bezpośredni związek studium
i planu pokazuje bardzo doniosłą funkcję studium w procesie planistycznym
Zakres merytoryczny studium określony został przez ustawodawcę
w art 10 ust 1 upzp poprzez wyszczegoacutelnienie uwarunkowań wynikających
m in z dotychczasowego przeznaczenia zagospodarowania i uzbrojenia tere-
nu stanu ładu przestrzennego i wymogoacutew jego ochrony stanu środowiska
dziedzictwa kulturowego i zabytkoacutew warunkoacutew i jakości życia mieszkańcoacutew
itd Dodatkowo należy wziąć pod uwagę także regulację art 10 ust 2 upzp
z ktoacuterego wynika obowiązek określenia w studium min kierunkoacutew zmian
w strukturze przestrzennej gminy oraz w przeznaczeniu terenoacutew kierunki
i wskaźniki dotyczące zagospodarowania oraz użytkowania terenoacutew w tym
tereny przeznaczone pod zabudowę oraz tereny wyłączone spod zabudowy
obszary oraz zasady ochrony środowiska i jego zasoboacutew ochrony przyrody
krajobrazu obszary i zasady ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytkoacutew oraz
doacutebr kultury wspoacutełczesnej kierunki rozwoju systemoacutew komunikacji i infra-
struktury technicznej itd Ustawa określa zatem otwarty katalog głoacutewnych
treści studium ktoacutere obligatoryjnie muszą być uwzględnione przy jego opra-
cowaniu biorąc pod uwagę okoliczności faktyczne już istniejące w chwili
sporządzania studium oraz wymagania prawne dla polityki przestrzennej nie-
zależne od woli gminy w chwili sporządzania studium143
Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przewiduje
sformalizowaną procedurę sporządzenia i uchwalenia studium uwarunkowań
i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego gminy Obejmuje ona kilka
etapoacutew szczegoacutełowo opisanych w art 11 upzp144 Jest inicjowana przez pod-
jęcie przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzenia studium Na-
stępnie organ wykonawczy gminy kolejno 1) ogłasza w prasie miejscowej oraz
przez obwieszczenie a także w sposoacuteb zwyczajowo przyjęty w danej miejsco-
wości o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium określając
formę miejsce i termin składania wnioskoacutew dotyczących studium nie kroacutetszy
jednak niż 21 dni od dnia ogłoszenia 2) zawiadamia na piśmie o podjęciu
uchwały o przystąpieniu do sporządzania studium instytucje i organy właściwe
do uzgadniania i opiniowania projektu studium 3) sporządza projekt studium
rozpatrując wnioski zgłoszone do studium uwzględniając ustalenia planu zago-
143 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 95 ndash 97 144 Nowe brzmienie art 11 upzp wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2018 r DzU z 2017r poz1566
Prawo gospodarowania przestrzenią
70
spodarowania przestrzennego wojewoacutedztwa oraz ramowego studium uwarun-
kowań i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego związku metropolitar-
nego w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego wojewoacutedz-
twa lub niewprowadzenia do planu zagospodarowania przestrzennego woje-
woacutedztwa zadań rządowych uwzględnia ustalenia programoacutew o ktoacuterych mowa
w art 48 ust 1 4) uzyskuje od gminnej lub innej właściwej komisji urbani-
styczno ndash architektonicznej opinię o projekcie studium 5) występuje
o uzgodnienie projektu studium i o opinie do wymienionych w ustawie orga-
noacutew 6) wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych
uzgodnień 7) ogłasza o wyłożeniu projektu studium do publicznego wglądu na
okres co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt do
publicznego wglądu oraz publikuje na stronach internetowych urzędu gminy na
okres co najmniej 21 dni oraz organizuje w tym czasie dyskusję publiczną nad
przyjętymi w tym projekcie studium rozwiązaniami 8) wyznacza termin zgła-
szania uwag do projektu studium ktoacutery nie może kroacutetszy niż 21 dni od dnia
zakończenia okresu wyłożenia studium 9) przedstawia radzie gminy do
uchwalenia projekt studium wraz z listą nieuwzględnionych uwag
Kolejnym aktem w systemie planowania przestrzennego jest miejscowy
plan zagospodarowania przestrzennego ktoacutery będąc podstawowym publiczno-
prawnym instrumentem gospodarowania przestrzenią ustala przeznaczenie
terenu i może wprowadzać ograniczenia prawa własności Powyższe wynika
wprost z brzmienia art 6 upzp zgodnie z ktoacuterym ustalenia planu miejscowe-
go kształtują wraz z innymi przepisami sposoacuteb wykonywania prawa własności
W ten oto sposoacuteb regulacje miejscowego planu zagospodarowania przestrzen-
nego stanowią ograniczenie prawa własności (art 64 ust3 konstytucji) oraz
ograniczenie w zakresie korzystania z konstytucyjnego prawa (zgodnie
z redakcją art 31 ust3 konstytucji)
Uchwalanie miejscowych planoacutew zagospodarowania przestrzennego
jest zatem przejawem przysługującego gminie władztwa planistycznego ktoacutere
z jednej strony musi respektować konstytucyjne gwarancje ochrony prawa
własności z drugiej zaś strony daje uprawnienie do władczego wkraczania
w sferę uprawnień właścicielskich w celu realizacji zadań publicznych Obowią-
zek ścisłego przestrzegania ustawowych zasad i trybu procedury planistycznej
ma być gwarancją właściwego wyważenia interesoacutew prywatnych i publicznych
i ma służyć prawidłowej możliwie najbardziej efektywnej realizacji celoacutew pla-
nowania przestrzennego145 W tym miejscu należy zaakcentować iż w ramach
ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w art 6 ust 2
upzp wskazano na wolność zagospodarowania terenu poprzez przyznanie
145 Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2003 r IV SA39512002 niepubl
Małgorzata Pracka
71
prawa do zabudowy W myśl tych regulacji w granicach określonych ustawą
każdy ma prawo do zagospodarowania terenu do ktoacuterego ma tytuł prawny
zgodnie z warunkami ustalonymi w miejscowym planie zagospodarowania
przestrzennego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania tere-
nu jeżeli nie narusza to chronionego prawem interesu publicznego oraz osoacuteb
trzecich a także prawo do ochrony własnego interesu prawnego przy zagospo-
darowaniu terenoacutew należących do innych osoacuteb Prawo do zabudowy może być
zatem realizowane pod warunkiem poszanowania chronionego prawem intere-
su publicznego oraz osoacuteb trzecich Użycie przez ustawodawcę sformułowania
bdquochronionego prawem interesu osoacuteb trzecichrdquo nie oznacza bynajmniej wszel-
kich ich naruszeń ale wyłącznie takich ktoacutere będą się wiązać z naruszeniem
określonych konkretnie wskazanych norm prawnych146 Prawo do zabudowy
nie ma charakteru absolutnego co wiąże się z tym że właściciel nie może żądać
od organu administracji publicznej by sposoacuteb zagospodarowania terenu od-
powiadał jego oczekiwaniom Planowanie przestrzenne w tym wymagania ładu
przestrzennego często prowadzą do powstania konfliktu roacuteżnych wartości
i interesoacutew147 Rolą zaś planowania przestrzennego jest łagodzenie tych kon-
fliktoacutew i szukanie kompromisu pomiędzy prawem do zagospodarowania wła-
snego terenu a innymi wartościami i interesami ktoacutere w planowaniu prze-
strzennym winny być uwzględnione148
3 Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako wyraz
władztwa planistycznego gminy
Podstawowym instrumentem publicznoprawnym przy pomocy ktoacuterego
gmina realizuje swoje zadanie planistyczne jest miejscowy plan zagospodaro-
wania przestrzennego Ustawodawca w sposoacuteb jednoznaczny przesądza o tym
że plan miejscowy jest aktem normatywnym powszechnie obowiązującym na-
leżącym do aktoacutew prawa miejscowego w rozumieniu konstytucji Konsekwen-
cją powyższego jest wymoacuteg jego ogłoszenia w wojewoacutedzkim dzienniku urzę-
dowym Jako akt podjęty w ramach upoważnienia ustawowego musi respekto-
wać postanowienia aktoacutew prawnych powszechnie obowiązujących wyższego
rzędu czyli ustaw oraz wydanych na ich podstawie aktoacutew wykonawczych
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego będąc aktem normatyw-
nym tj charakteryzującym się wymaganą dla tego rodzaju aktoacutew ogoacutelnością
pozbawiony cech aktu indywidualnego powinien uwzględniając lokalne
potrzeby zawierać regulacje odnoszące się do przeznaczenia terenu rozmiesz-
146 Wyrok WSA z dnia 9 maja 2017 r II SABd 8317 LEX nr 2307499 147 Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2017 r II OSK 216315 LEX nr 2293411 148 Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2017 r II OSK 160915 LEX nr 2288701
Prawo gospodarowania przestrzenią
72
czenia inwestycji celu publicznego oraz określenia sposoboacutew zagospodarowa-
nia i warunkoacutew zabudowy terenu149 Charakter planu miejscowego jako aktu
prawa miejscowego oznacza że ma on moc wiążącą tak jak każdy inny akt
normatywny a jego ustalenia muszą być respektowane bez względu na to czy
budzą kontrowersje czy też nie Dopoacuteki plan miejscowy nie zostanie zmieniony
lub uchylony jego ustalenia są wiążące przy ustalaniu zasad zagospodarowania
terenu objętych tym planem150
Pomimo jednoznacznej kwalifikacji prawnej planu miejscowego jakiej
dał wyraz ustawodawca w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym nie sposoacuteb jednak pominąć faktu że oproacutecz tego że ustalenia planu
miejscowego odnoszą się do abstrakcyjnego adresata to w dużej mierze są tak-
że zbiorem indywidualnych regulacji określających warunki zabudowy
konkretnych nieruchomości151 Warto zatem podkreślić że charakter norm
planowych jest szczegoacutelny z jednej strony nie sposoacuteb odmoacutewić im charakteru
normatywnego z drugiej jednak strony warto podkreślić że posiadają one
także cechy aktu indywidualnego skoro regulują status prawny konkretnych
nieruchomości
Inicjatywa w zakresie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowa-
nia przestrzennego należy do woacutejta burmistrza prezydenta miasta lub do
samej rady miasta ktoacutera podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Integralną częścią
takiej uchwały jest załącznik graficzny przedstawiający granice obszaru objęte-
go projektem planu Przed podjęciem uchwały przez radę miasta organ wyko-
nawczy gminy zobowiązany jest do wykonania analizy dotyczącej zasadności
przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych
rozwiązań z ustaleniami studium oraz przygotowania materiałoacutew geodezyj-
nych do opracowania planu wraz z ustaleniem niezbędnego zakresu prac plani-
stycznych
Ustawowe wymagania dotyczące projektu planu miejscowego zostały
uszczegoacutełowione w art 15 i 16 upzp Projekt planu miejscowego musi zawie-
rać część tekstową i graficzną Szczegoacutełowe wymagania w tym zakresie zawiera
dodatkowo Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r
w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowa-
149 A Plucińska ndash Filipowicz (red) A Kosicki Komentarz do art 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2016 150 Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 17 października 2012r II SABd 65412 LEX nr 1248580 151 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 141
Małgorzata Pracka
73
nia przestrzennego152 Jedną z zasad obowiązujących przy sporządzaniu projek-
tu planu miejscowego jest jego zgodność z ustaleniami studium i przepisami
odrębnymi odnoszącymi się do obszaru objętego planem Do projektu planu
miejscowego winno być sporządzone uzasadnienie ktoacuterego wymogi formalno-
prawne zawarł ustawodawca w art 15 ust 1 upzp Dodatkowo w przywoła-
nym przepisie w ust 2 i 3 zawarte zostały obligatoryjne i fakultatywne zagad-
nienia jakie winny być uwzględnione na etapie projektowania planu miejsco-
wego Do obowiązkowych zagadnień należą min przeznaczenie terenoacutew oraz
linie rozgraniczające tereny o roacuteżnym przeznaczeniu lub roacuteżnych zasadach
zagospodarowania zasady ochrony i kształtowania ładu przestrzennego zasa-
dy ochrony środowiska przyrody i krajobrazu zasady kształtowania krajobra-
zu zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu
itd Fakultatywne wytyczne uwzględnia się w procedurze planistycznej o ile
mają one uzasadnienie w ramach konkretnego planu miejscowego Mogą one
dotyczyć np oznaczenia granic terenoacutew wymagających przeprowadzenia sca-
leń i podziałoacutew nieruchomości granic terenoacutew rozmieszczenia inwestycji celu
publicznego o znaczeniu lokalnym minimalną powierzchnię nowo wydzielo-
nych działek budowlanych
Skoro plan miejscowy kształtuje sposoacuteb wykonywania prawa własności
nieruchomości prowadząc niekiedy do ograniczeń uprawnień właścicielskich
postępowanie planistyczne zostało przez ustawodawcę szczegoacutełowo uregulo-
wane co ma być gwarancją ochrony praw podmiotoacutew ktoacutere mogą zostać naru-
szone w wyniku uchwalenia planu Procedura uchwalenia miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego przewiduje kilka etapoacutew ktoacutere polegają na
wykonaniu przez woacutejta burmistrza prezydenta miasta analizy zasadności
przystąpienia do sporządzenia planu i zgodności przewidywanych rozwiązań
z ustaleniami studium wraz z przygotowaniem materiałoacutew geodezyjnych
potrzebnych do opracowania planu oraz ustalenia niezbędnego zakresu prac
planistycznych podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporzą-
dzenia planu miejscowego ogłoszeniu przez organ wykonawczy gminy w pra-
sie miejscowej oraz przez obwieszczenie i w sposoacuteb zwyczajowo przyjęty
w danej miejscowości o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia pla-
nu miejscowego określając jednocześnie formę miejsce i termin składania
wnioskoacutew do planu ktoacutery nie może być kroacutetszy niż 21 dni od dnia ogłoszenia
zawiadomieniu na piśmie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia
planu instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania planu
sporządzeniu projektu planu miejscowego po rozpatrzeniu wnioskoacutew złożo-
nych do planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko sporządzeniu
152 Dz U z 2003 r poz 1587
Prawo gospodarowania przestrzenią
74
prognozy skutkoacutew finansowych uchwalenia planu miejscowego uzyskaniu
opinii gminnej komisji urbanistyczno ndasharchitektonicznej wystąpieniu o opinie
do wymienionych w ustawie organoacutew oraz uzgodnieniu projektu z ustawowo
wskazanymi organami uzyskaniu zgody na zmianę przeznaczenia gruntoacutew
rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne wprowadzeniu zmian wynikają-
cych z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień ogłoszeniu o wyłożeniu pro-
jektu planu do publicznego wglądu na co najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia
i wyłożeniu projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko do
publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni oraz zorganizowaniu w tym
czasie dyskusji publicznej nad przyjętymi w projekcie planu rozwiązaniami
wyznaczeniu w ogłoszeniu o wyłożeniu projektu planu terminu w ktoacuterym oso-
by fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości
prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu w okresie nie kroacutetszym
niż 14 dni od dnia zakończenia okresu wyłożenia projektu planu rozpatrzeniu
uwag złożonych do projektu planu w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia
upływu terminu ich składania wprowadzeniu zmian do projektu planu miej-
scowego wynikających z rozpatrzenia złożonych uwag oraz ponowieniu uzgod-
nień w niezbędnych zakresie przedstawieniu radzie gminy projektu planu
miejscowego wraz z listą nieuwzględnionych uwag
Przedstawiona powyżej procedura planistyczna jest niezwykle sforma-
lizowana i wymaga rygorystycznego przestrzegania jej założeń gdyż zgodnie
z art 28 upzp istotne naruszenie zasad sporządzania studium lub planu
miejscowego istotne naruszenie trybu ich sporządzania a także naruszenie
właściwości organoacutew w tym zakresie powodują nieważność uchwały rady
gminy w całości lub części Warto przy tym podkreślić że istotne naruszenie
trybu sporządzania planu następuje gdy ustalenia planistyczne są odmienne od
tych ktoacutere zostałyby podjęte gdyby nie naruszono procedury sporządzania
aktu planistycznego Natomiast naruszenie zasad to przyjęcie rozwiązań nie-
zgodnych z normami konstytucyjnymi lub zawartymi w ustawach materialno-
prawnych ktoacutere to normy wyznaczają granice wykonywania władztwa plani-
stycznego153
Mając na względzie przytoczone wyżej okoliczności ktoacutere powodują że
plan miejscowy staje się publicznoprawnym instrumentem przy pomocy ktoacute-
rego organy władzy publicznej kształtują sposoacuteb wykonywania prawa własno-
ści nieruchomości ustawodawca wprowadził zasadę uspołecznienia planowa-
nia Wyrazem tej zasady jest dyskusja publiczna organizowana przez organ
wykonawczy gminy zaroacutewno na etapie sporządzania studium uwarunkowań
153 Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 maja 2017 r II SABk 24617 LEX nr 2306710
Małgorzata Pracka
75
i kierunkoacutew zagospodarowania przestrzennego jak i planu miejscowego Ma
ona być gwarancją że wprowadzone do aktoacutew planowania przestrzennego
rozwiązania gospodarowania przestrzenią będą społecznie akceptowalne Pro-
cedura przeprowadzenia dyskusji publicznej polega na tym że po podjęciu
przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego
(te same uwarunkowania odnoszą się do uchwały o przystąpieniu do sporzą-
dzania studium) właściwy organ (woacutejt burmistrz prezydent) ogłasza w prasie
miejscowej oraz przez obwieszczenie a także w sposoacuteb zwyczajowo przyjęty
w danej miejscowości o wyłożeniu projektu planu do publicznego wglądu na co
najmniej 7 dni przed dniem wyłożenia i wykłada ten projekt wraz z prognozą
oddziaływania na środowisko do publicznego wglądu na okres co najmniej 21
dni organizując w tym czasie dyskusję publiczną nad przyjętymi w projekcie
planu rozwiązaniami W ogłoszeniu tym musi także podać termin w ktoacuterym
osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowo-
ści prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu Termin ten nie może
być kroacutetszy niż 14 dni (w przypadku studium termin nie może być kroacutetszy niż
21 dni) od dnia zakończenia okresu wyłożenia planu Uwagi te rozpatrywane są
w terminie nie dłuższym niż 21 dni od dnia upływu terminu ich składania
W przypadku uwzględnienia uwag właściwy organ wprowadza zmiany do pro-
jektu planu miejscowego a następnie przedstawia radzie gminy projekt planu
miejscowego wraz z listą uwag nieuwzględnionych
Uwagi do planu zgodnie z art 18 ust1 upzp może wnieść każdy kto
kwestionuje ustalenia przyjęte w projekcie planu wyłożonym do publicznego
wglądu Wnosi się je na piśmie w terminie wyznaczonym w ogłoszeniu o wyło-
żeniu planu do publicznego wglądu lub w postaci elektronicznej w sposoacuteb
wskazany w upzp Dla sformułowania takiego zarzutu nie jest wymagana
szczegoacutelna forma wystarczy że z treści pisma wynikać będzie iż ustalenia pla-
nistyczne są kwestionowane przez wnoszącego uwagi Nie musi on wykazywać
żadnego interesu prawnego ktoacutery może być naruszony ustaleniami planu154
4 Ograniczenia w korzystaniu z nieruchomości związane z obo-
wiązywaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzen-
nego
Planowanie przestrzenne jest niewątpliwie tą dziedziną ktoacutera wpływa
na prawo własności Plan miejscowy może powodować zaroacutewno wzrost warto-
ści nieruchomości objętej planem jak i wprowadzać ograniczenia dla właścicie-
154 Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 lutego 2012 r II SAWr 91111 LEX nr 1139038
Prawo gospodarowania przestrzenią
76
li takich nieruchomości Należy jednak przyjąć że nie plan miejscowy jako akt
prawa miejscowego ale ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzen-
nym jest źroacutedłem do wprowadzania ograniczeń prawa własności natomiast
plan miejscowy wykonuje ustalenia ustawowe
Zakres ingerencji w prawo własności na etapie planowania przestrzen-
nego może być roacuteżny i dotykać w zasadzie wszystkich trzech uprawnień wła-
ścicielskich (tzw triada uprawnień właściciela) ndash ius possidendi ius utendi-
fruendi ius abutendi Z uwagi na powyższe ograniczenia uprawnień właściciel-
skich ustawodawca przewidział możliwość ochrony interesoacutew właścicieli
przed niekorzystnymi dla nich skutkami wynikającymi z uchwalenia bądź
zmiany planu Zgodnie bowiem z art 36 ust1 upzp jeżeli w związku z uchwa-
leniem planu miejscowego albo jego zmianą korzystanie z nieruchomości lub
jej części w dotychczasowy sposoacuteb lub zgodny z dotychczasowym przeznacze-
niem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone właściciel albo użytkow-
nik wieczysty nieruchomości może żądać od gminy 1) odszkodowania za
poniesioną rzeczywistą szkodę albo 2) wykupienia nieruchomości lub jej części
Z literalnego brzmienia przepisu art 36 ust1 ustawy wynika że właści-
ciel lub użytkownik wieczysty może kierować do gminy dwojakiego rodzaju
roszczenia cywilnoprawne - żądać odszkodowania za poniesioną rzeczywistą
szkodę a zatem w granicach damnum emergens bez utraconych korzyści
(lucrum cessans) lub żądać wykupienia nieruchomości co w tej sytuacji wyma-
ga formy aktu notarialnego Realizacja roszczeń właściciela może nastąpić roacutew-
nież w myśl art 36 ust 2 upzp w drodze zaoferowania przez gminę nieru-
chomości zamiennej Z dniem zawarcia umowy zamiany roszczenia właściciela
z art 36 ust1 ustawy wygasają Z dniem 1 stycznia 2018 r dodany zostanie do
art 36 ust 1a upzp155 ktoacutery wyłączy możliwość kierowania opisanych wyżej
roszczeń w sytuacji gdy treść planu miejscowego powodująca skutek o ktoacuterym
mowa w ust1 nie stanowi samodzielnego ustalenia przez gminę społeczno ndash
gospodarczego przeznaczenia terenu oraz sposobu korzystania z niego ale wy-
nika z 1) uwarunkowań hydrologicznych geologicznych geomorfologicznych
lub przyrodniczych dotyczących występowania powodzi i związanych z tym
ograniczeń określonych na podstawie przepisoacutew odrębnych 2) decyzji doty-
czących lokalizacji lub realizacji inwestycji celu publicznego wydanych przez
inne niż organy gminy organy administracji publicznej lub Państwowe Gospo-
darstwo Wodne Wody Polskie 3) zakazoacutew lub ograniczeń zabudowy i zago-
spodarowania terenu określonych w przepisach ustaw lub aktoacutew w tym aktoacutew
prawa miejscowego wydanych na ich podstawie
155 DzU z 2017r poz1566
Małgorzata Pracka
77
Ustawodawca oproacutecz zabezpieczenia praw właścicieli nieruchomości
objętych aktywnością planistyczną gminy przewidzianych w ust 1 i 2 art 36
upzp wprowadził także dodatkową ochronę interesoacutew właściciela gwaran-
tując w myśl art 36 ust3 upzp możliwość żądania od gminy odszkodowania
jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość
nieruchomości uległa obniżeniu a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa
tę nieruchomość i nie skierował do gminy roszczeń o ktoacuterych mowa w ust 1 i 2
art 36 upzp Odszkodowanie ustala się w wysokości roacutewnej obniżeniu warto-
ści nieruchomości Pod pojęciem obniżenia wartości nieruchomości ustawo-
dawca w art 37 ust 1 upzp rozumie roacuteżnicę między wartością nieruchomości
określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po
uchwaleniu lub zmianie planu miejscowego a jej wartością określoną przy
uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego przed zmianą tego planu
lub faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego uchwale-
niem Wartość nieruchomości określa się zgodnie z art 37 ust 11 upzp156
natomiast w odniesieniu do zasad określania wartości nieruchomości oraz za-
sad określania skutkoacutew finansowych uchwalania lub zmiany planoacutew miejsco-
wych a także w odniesieniu do osoacuteb uprawnionych do określania tych wartości
i skutkoacutew finansowych stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r
o gospodarce nieruchomościami157 o ile przepisy tej ustawy nie stanowią ina-
czej158
Dochodzenie przez właściciela nieruchomości roszczenia o wykupienie
nieruchomości lub jej zamianę nie jest ograniczone terminem Roszczenia z art
36 ust1 i 2 upzp podlegają przeto przedawnieniu na zasadach ogoacutelnych wy-
nikających z kodeksu cywilnego Natomiast roszczenie odszkodowawcze prze-
widziane w art 36 ust3 upzp ograniczone jest 5 - letnim terminem Jest
to termin zawity po upływie ktoacuterego roszczenie nie przysługuje Zgodnie jed-
nak z art 37 ust 9 upzp wykonanie obowiązku wynikającego z roszczeń
o ktoacuterych mowa w art 36 ust1 ndash 3 powinno nastąpić w terminie 6 miesięcy od
dnia złożenia wniosku chyba że strony postanowią inaczej W przypadku
opoacuteźnienia w wypłacie odszkodowania lub w wykupie nieruchomości właści-
cielowi albo użytkownikowi wieczystemu przysługują odsetki ustawowe
156 Nowe brzmienie art 37 ust 11 upzp wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2018r DzU z 2017 r poz 1566 157 Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r o gospodarce nieruchomościami tj DzU z 2016r poz2147 ze zm 158 Art 37 ust 12 upzp wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2018 r tj DzU z 2017r poz 1566
Prawo gospodarowania przestrzenią
78
Ustalenia planu miejscowego mogą także powodować wzrost wartości
nieruchomości Taką sytuację ustawodawca przewidział w art 36 ust 4 upzp
i wyposażył gminę w uprawnienie do pobierania jednorazowej opłaty zwaną
rentą planistyczną Stanowi ona swoistą partycypację gminy w zyskach jakie
przynosi zbycie nieruchomości ktoacuterej wartość wzrosła z uwagi na zmianę jej
przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Istota
renty planistycznej sprowadza się do wystąpienia łącznie dwoacutech przesłanek
1) zmiany wartości nieruchomości w następstwie uchwalenia miejscowego
planu zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiany 2) zbycia nierucho-
mości przed upływem 5 lat od daty wejścia w życie uchwalonego planu bądź
dokonanej w nim zmiany
Ustawodawca zakreślił maksymalną jej wysokość uznając że nie może
być ona wyższa niż 30 wzrostu wartości nieruchomości Opłata ta winna być
ustalona w planie miejscowym na podstawie ktoacuterego dokonuje się jej wymiaru
Przy czym opłata ta powinna być określana przez radę w wymiarze stosunko-
wym (procentowym) a nie kwotowym Obowiązek ten zawarty w przepisach
rangi ustawowej ma moc bezwzględnie obowiązującą i tym samym jego speł-
nienie nie może zostać wyłączone mocą rozstrzygnięć organu stanowiącego
gminy
Ustalenie wysokości renty planistycznej następuje w drodze decyzji
woacutejta burmistrza albo prezydenta miasta Spory w zakresie naliczania i pobie-
rania renty planistycznej nie zostały przez ustawodawcę poddane kognicji są-
doacutew powszechnych i jako sprawy administracyjne rozpatrywane są w admini-
stracyjnym toku instancji przez samorządowe kolegia odwoławcze ktoacuterych
decyzje mogą być przedmiotem zaskarżenia do sądu administracyjnego Możli-
wość naliczenia przez gminę renty planistycznej została ograniczona przez
ustawodawcę 5 - letnim terminem liczonym od dnia w ktoacuterym plan miejscowy
albo jego zmiana stały się obowiązujące Przywołany termin ma charakter
terminu zawitego nie podlegającego przywroacuteceniu Jego upływ wyłącza więc
możliwość ustalenia opłaty w przypadku wzrostu wartości nieruchomości
Ponadto właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości ktoacuterej wartość
wzrosła w związku z uchwaleniem lub zmianą planu miejscowego przed jej
zbyciem może żądać od woacutejta burmistrza albo prezydenta ustalenia w drodze
decyzji wysokości opłaty planistycznej
Dla zachowania 5-letniego terminu dochodzenia przez gminę opłaty
z tytułu wzrostu wartości nieruchomości niezbędne jest wszczęcie postępowa-
nia administracyjnego przed jego upływem Zgłoszenie roszczenia o ktoacuterym
mowa w art 37 ust3 upzp należy rozumieć jako wszczęcie postępowania
administracyjnego gdyż już przez zawiadomienie o tym zdarzeniu właściciel
nieruchomości dowiaduje się o wystąpieniu przez gminę z żądaniem uiszczenia
Małgorzata Pracka
79
renty planistycznej Wprawdzie właściwy organ zobowiązany jest do bez-
zwłocznego ustalenia opłaty planistycznej po otrzymaniu wypisu z aktu nota-
rialnego ktoacutery notariusz przesyła w ciągu 7 dni od dnia sporządzenia umowy
jednakże przepis ten ma jedynie charakter dyscyplinujący gminę do dochodze-
nia należności budżetowych w możliwie najkroacutetszym terminie i nie ogranicza w
żaden sposoacuteb 5-letniego terminu do wszczęcia postępowania liczonego od daty
wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego bądź
jego zmiany159
5 Gospodarowanie przestrzenią w przypadku braku miejscowe-
go planu zagospodarowania przestrzennego
Aktywność planistyczna gminy przejawia się przede wszystkim
w uchwalaniu miejscowych planoacutew zagospodarowania przestrzennego Nie
wszystkie jednak obszary pokryte są planami Tam gdzie ich nie ma sposoacuteb
zagospodarowania terenu określany jest aktem indywidualnym i konkretnym
tj decyzją administracyjną
Zgodnie z art 4 ust 2 upzp bdquow przypadku braku miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego określenie sposoboacutew zagospodarowania
i warunkoacutew zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabu-
dowy i zagospodarowania terenu przy czym 1) lokalizację inwestycji celu pu-
blicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego
2) sposoacuteb zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji
ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowyrdquo
Warto podkreślić że decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu pu-
blicznego (w tym i decyzja o warunkach zabudowy) pełni funkcję swoistego
substytutu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Określenie
w drodze decyzji sposoboacutew zagospodarowania i warunkoacutew zabudowy terenu
w przypadku braku planu miejscowego zastępuje ustalenia planu Wobec tego
decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego może wywoływać skutki po-
dobne do tych jakie rodzi miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
zwłaszcza w zakresie wpływu na ekonomiczną wartość nieruchomości160
Decyzja o warunkach zabudowy jak i decyzja o lokalizacji inwestycji celu pu-
blicznego jest decyzją związaną co oznacza że organ winien wydać decyzję
pozytywną jeżeli pozostaje ona w zgodzie z przepisami ustawy o planowaniu
159 W Falczyński J Stelmasiak Glosa do wyroku NSA z dnia 3 września 2004 r OPS 52004 bdquoOrzecznictwo Sądoacutew Polskichrdquo 20057-891 160 T Bąkowski Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Komentarz Zakamycze 2004 s 150
Prawo gospodarowania przestrzenią
80
i zagospodarowaniu przestrzennym z przepisami ustaw szczegoacutełowych oraz
czyni zadość warunkom formalnym
Zgodnie z brzmieniem art 59 upzp gdy na danym obszarze nie obo-
wiązuje plan miejscowy każda zmiana zagospodarowania terenu polegająca na
wykonaniu roboacutet budowlanych a także zmiana sposobu użytkowania obiektu
lub jego części wymaga ustalenia warunkoacutew zabudowy w drodze decyzji
Regułą jest zatem wydawanie decyzji o warunkach zabudowy natomiast wy-
dawanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego jest nieroze-
rwalnie związane z definicją inwestycji celu publicznego o ktoacuterej mowa w art 2
pkt 5 upzp Przez inwestycję celu publicznego należy zatem rozumieć działa-
nia o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym woje-
woacutedzkim i krajowym) a także krajowym (obejmującym roacutewnież inwestycje
międzynarodowe i ponadregionalne) oraz metropolitalnym (obejmującym
obszar metropolitalny) bez względu na status podmiotu podejmującego te dzia-
łania oraz źroacutedła ich finansowania stanowiące realizację celoacutew o ktoacuterych mo-
wa w art 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r o gospodarce nieruchomościa-
mi161 Katalog zadań dla ktoacuterych może być wydana decyzja o lokalizacji inwe-
stycji celu publicznego jest katalogiem zamkniętym
Elementy składowe decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu
publicznego zawarte zostały w art 54 upzp zgodnie z ktoacuterym decyzja o loka-
lizacji inwestycji celu publicznego określa 1) rodzaj inwestycji 2) warunki
i szczegoacutełowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikają-
ce z przepisoacutew odrębnych a w szczegoacutelności w zakresie a) warunkoacutew i wyma-
gań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego b) ochrony środowiska
i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytkoacutew oraz doacutebr kultury
wspoacutełczesnej c) obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji
d)wymagań dotyczących ochrony interesoacutew osoacuteb trzecich e) ochrony obiektoacutew
budowlanych na terenach goacuterniczych 3) linie rozgraniczające teren inwestycji
Te same zasady obowiązują roacutewnież przy wydawaniu decyzji o warun-
kach zabudowy i zagospodarowania terenu Wobec powyższego poczynione
niżej ustalenia zachowują swoją aktualność także w odniesieniu do tej decyzji
Określenie w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego
rodzaju inwestycji oznacza iż organ wydający decyzję winien wskazać jakiej
kategorii inwestycji dotyczą ustalenia a więc czy przedmiotem ustaleń jest np
budowa obiektu przemysłowego mieszkalnego czy też decyzja odnosi się do
tzw inwestycji liniowych W decyzji powinny zostać także określone warunki
i szczegoacutełowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy ktoacutere wy-
nikają z przepisoacutew odrębnych W szczegoacutelności chodzi tutaj o warunki
161 Dz U z 2016 r poz 2147 i 2260 oraz z 2017 r poz 624 i 820
Małgorzata Pracka
81
i zasady wynikające z ustaw prawo ochrony środowiska o lecznictwie uzdro-
wiskowym uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz gminach
uzdrowiskowych o ochronie zabytkoacutew i opiece nad zabytkami Ustalenie na-
tomiast warunkoacutew obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji
będzie następowało w oparciu o ustawy o drogach publicznych prawo budow-
lane prawo wodne a wymagania dotyczące ochrony interesoacutew osoacuteb trzecich
będą wynikać przede wszystkim z ustaw prawo budowlane prawo ochrony
środowiska W odniesieniu do ochrony obiektoacutew budowlanych na terenach
goacuterniczych zastosowanie znajdzie tutaj ustawa ndash prawo geologiczne i goacuternicze
Trzecim obligatoryjnym elementem decyzji jest ustalenie linii rozgraniczają-
cych inwestycję Linie te muszą zostać wyznaczone na kopii mapy zasadniczej
lub w przypadku jej braku na kopii mapy katastralnej przyjętej do państwo-
wego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w skali 1500 lub 11000
a w stosunku do inwestycji liniowej w skali 12000 Część graficzna decyzji od-
powiada zatem części graficznej wniosku162
Decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego wiąże organ wydający
decyzję o pozwoleniu na budowę Związanie organu decyzją o lokalizacji inwe-
stycji celu publicznego na etapie wydawania pozwolenia na budowę oznacza iż
organ ten nie może kształtować warunkoacutew lokalizacji odmiennie od ustalonych
w powyższej decyzji Decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego (tak jak
i decyzja o warunkach zabudowy) ma charakter promesy uprawniającej do
poacuteźniejszego uzyskania pozwolenia na budowę na warunkach w niej określo-
nych Nie upoważnia ona do podjęcia i realizacji inwestycji ale stanowi pod-
stawę do ubiegania się o pozwolenie na budowę Decyzja o lokalizacji inwesty-
cji celu publicznego (jak i decyzja o warunkach zabudowy) ma rozstrzygnąć
tylko o dopuszczalności realizacji określonego rodzaju inwestycji na tym tere-
nie a także określić warunki i szczegoacutełowe zasady zagospodarowania terenu
oraz jego zabudowy wynikające z przepisoacutew odrębnych163 Decyzje te mogą być
uznane za promesę pozwolenia na budowę ale tylko w ściśle ograniczonym
zakresie Zakres ten wyznacza treść ustaleń odnoszących się do przyszłej inwe-
stycji Materia ustaleń tych decyzji nie może być przedmiotem rozstrzygnięcia
w postępowaniu o pozwolenie na budowę Dane dotyczące inwestycji niezbęd-
ne w procesie wydawania pozwolenia na budowę powinny być czerpane przy
162 A Despot-Mładanowicz Komentarz do art 54 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2016 163 Wyrok WSA w Kielcach z dnia 11 kwietnia 2013 r II SAKe 13013 LEX nr 1310162
Prawo gospodarowania przestrzenią
82
braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z treści omawia-
nych decyzji164
Drugą z decyzji wydawanych w sytuacji braku miejscowego planu zago-
spodarowania przestrzennego jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospo-
darowania terenu Warunki jakie muszą zostać spełnione aby można było wy-
dać decyzję o warunkach zabudowy określa art 61 upzp Zgodnie z jego
brzmieniem wydanie decyzji o warunkach zabudowy jest możliwe jedynie
w przypadku łącznego spełnienia następujących warunkoacutew 1) co najmniej
jedna działka sąsiednia dostępna z tej samej drogi publicznej jest zabudowana
w sposoacuteb pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy
w zakresie kontynuacji funkcji parametroacutew cech i wskaźnikoacutew kształtowania
zabudowy oraz zagospodarowania terenu w tym gabarytoacutew i formy architek-
tonicznej obiektoacutew budowlanych linii zabudowy oraz intensywności wykorzy-
stania terenu 2) teren ma dostęp do drogi publicznej 3) istniejące lub projek-
towane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego
4) teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntoacutew rol-
nych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną
przy sporządzaniu miejscowych planoacutew ktoacutere utraciły moc obowiązującą na
podstawie art 67 ustawy o ktoacuterej mowa w art 88 ust 1 5) decyzja jest zgodna
z przepisami odrębnymi
Przytoczony wyżej przepis urasta do rangi głoacutewnego przepisu normują-
cego gospodarowanie przestrzenią na obszarach pozbawionych planu miej-
scowego i obejmuje wszystkie przypadki powstawania nowej zabudowy z wy-
jątkiem lokalizowania inwestycji celu publicznego Stanowi zatem poważne
ograniczenie zabudowy przestrzeni i ingeruje w prawo własności nieruchomo-
ści oraz wolność zabudowy165 Skoro jednak podstawą planowania przestrzen-
nego jest ład przestrzenny przyjęte przez ustawodawcę rozwiązania
w zakresie wydawania decyzji o warunkach zabudowy mają ograniczać i po-
rządkować dokonywanie zmian w zagospodarowaniu terenu poprzez uzależ-
nienie wydania pozytywnej decyzji od łącznego spełnienia warunkoacutew ustawo-
wych
W celu ustalenia wymagań nowej zabudowy i zagospodarowania tere-
nu organ wyznacza wokoacuteł działki budowlanej ktoacuterej dotyczy wniosek o usta-
lenie warunkoacutew zabudowy obszar analizowany i przeprowadza na nim analizę
funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie spełnienia
ustawowych przesłanek warunkujących możliwość wydania decyzji Przystępu-
164 Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 marca 2013 r IV SAPo 122612 LEX nr 1299618 165 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 490 i nast
Małgorzata Pracka
83
jąc do tej analizy organ winien ustalić czy zabudowa na terenie sąsiadującym
z terenem na ktoacuterym inwestor zamierza zrealizować nową zabudowę jest taka
że sposoacuteb wykonania tej zabudowy pozwala na określenie wymagań dotyczą-
cych nowej zabudowy W konsekwencji aby można było ustalić warunki dla
nowej zabudowy a więc rozważyć czy zachodzą wymagane prawem przesłan-
ki na terenie sąsiadującym musi znajdować się co najmniej jeden obiekt gdyż
tylko woacutewczas będzie możliwe ustalenie kontynuacji funkcji parametroacutew cech
i wskaźnikoacutew kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu w tym
gabarytoacutew i formy architektonicznej obiektu budowlanego linii zabudowy oraz
intensywności wykorzystania terenu Brak na określonym obszarze obiektu
o podobnych parametrach skutkuje odmową wydania decyzji o warunkach
zabudowy166 Powyższe rozwiązanie wprowadza tzw zasadę dobrego sąsiedz-
twa ktoacutera uzależnia zmianę w zagospodarowaniu terenu od dostosowania się
do określonych cech zagospodarowania terenu sąsiedniego167 Zasada ta po-
winna być interpretowana urbanistycznie gdyż jej celem jest zachowanie ładu
urbanistycznego Dlatego też pojęcie bdquodziałki sąsiedniej należy interpretować
szeroko jako nieruchomość lub część nieruchomości położoną w okolicy two-
rzącej pewną urbanistyczną całość ktoacuterą należy określić dla każdego przypad-
ku oddzielnie168
Kolejnym warunkiem od spełnienia ktoacuterego zależy wydanie pozytyw-
nej decyzji w sprawie warunkoacutew zabudowy dla przedsięwzięć nie będących
inwestycją celu publicznego jest dostęp do drogi publicznej Przez dostęp do
drogi publicznej należy rozumieć zaroacutewno bezpośredni dostęp do drogi zali-
czonej na podstawie ustawy z 21 marca 1985 r o drogach publicznych169
do jednej z kategorii droacuteg publicznych jak i dostęp do niej przez drogę we-
wnętrzną lub przez ustanowienie odpowiedniej służebności drogi koniecznej
Następny warunek dotyczy uzbrojenia terenu ktoacutere winno zaspokajać potrze-
by zamierzenia budowlanego określonego przez wnioskodawcę Warunek
uzbrojenia terenu uznaje się za spełniony roacutewnież wtedy gdy wykonanie nie-
zbędnej na potrzeby projektowanego przedsięwzięcia infrastruktury tech-
nicznej zostanie zagwarantowane w drodze umowy miedzy właściwą jednostką
organizacyjną a inwestorem Zgodnie z art 61 ust 1 pkt 4 upzp wymogiem
koniecznym do wydania decyzji o warunkach zabudowy jest brak obowiązku
166 A Despot-Mładanowicz Komentarz do art54 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym LEX 2016 167 Z Niewiadomski (red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie i zagospodarowaniehellip op cit s 494 168 Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2012 r II OSK 98411 LEX nr 1291986 169 Ustawa z dnia 21 marca 1985 r o drogach publicznych tekst jednolity DzU z 2016r poz 440 ze zm
Prawo gospodarowania przestrzenią
84
uzyskiwania na przedmiotowy teren zgody na zmianę przeznaczenia gruntoacutew
rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo fakt uzyskania takiej zgody
na wskazane wykorzystanie terenu przy okazji sporządzania miejscowych pla-
noacutew ktoacutere obowiązywały w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r
o zagospodarowaniu przestrzennym170 tj 1 stycznia 1995 r
Decyzja o warunkach zabudowy powinna roacutewnież pozostawać w zgo-
dzie z przepisami szczegoacutelnymi Katalog przepisoacutew odrębnych ktoacuterych unor-
mowania mają wpływ na wydawanie decyzji o warunkach zależy od położenia
terenu będącego przedmiotem ustaleń Do przepisoacutew odrębnych należy bez
wątpienia zaliczyć regulacje z zakresu ochrony środowiska przyrody gruntoacutew
rolnych i leśnych zabytkoacutew uzdrowisk ochrony granic obszaroacutew morskich
a także przepisy sanitarne unormowania z zakresu prawa geologicznego goacuter-
niczego itp
Osoba ubiegająca się o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zago-
spodarowania terenu nie musi legitymować się tytułem prawnym do nieru-
chomości gdyż decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz
nie narusza prawa własności i uprawnień osoacuteb trzecich Prawo do rozpoczęcia
budowy wynikać bowiem będzie dopiero z ostatecznej decyzji o pozwoleniu na
budowę ktoacutera może być wydana jedynie inwestorowi ktoacutery min wykaże się
prawem do dysponowania nieruchomością na cele budowlane171 Z tych wzglę-
doacutew w odniesieniu do tego samego terenu organ może wydać decyzję o wa-
runkach zabudowy więcej niż jednemu wnioskodawcy Dodatkowo ustawo-
dawca zastrzegł iż wnioskodawcy ktoacutery nie uzyskał prawa do terenu nie przy-
sługuje roszczenie o zwrot nakładoacutew poniesionych w związku z otrzymaną
decyzją o warunkach zabudowy
Jednocześnie zaakcentować należy że choć decyzja o warunkach zabu-
dowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień
osoacuteb trzecich to zasadniczo może wpłynąć na sposoacuteb wykonywania własności
przez zlokalizowanie na danej nieruchomości konkretnej inwestycji172 Tym
samym w art 63 ust 3 upzp ustawodawca podkreślił że wywołanie przez
decyzję o warunkach zabudowy skutkoacutew o ktoacuterych mowa w art 36 upzp
powoduje że do decyzji o warunkach zabudowy należy stosować odpowiednio
art 36 i 37 upzp Koszty realizacji roszczeń wynikających z art 36 ust 1 i 3
upzp obciążać będą jednak inwestora po uzyskaniu ostatecznej decyzji
o pozwoleniu na budowę
170 Tj Dz U z 1999 r Nr 15 poz 139 ze zm 171 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 lipca 2016 r II OSK 282214 LEX nr 2102251 172 Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 czerwca 2017 r II SAPo 11017 LEX nr 2330006
Małgorzata Pracka
85
Podsumowanie
System planowania przestrzennego jest wyrazem decentralizacji zadań
publicznych ale zasadnicza rola w tym systemie przypada gminie gdyż jej roz-
strzygnięcia planistyczne mają moc obowiązującą i dotykają w sposoacuteb bezpo-
średni właścicieli gruntoacutew Sfera rozstrzygnięć planistycznych może być jednak
źroacutedłem wielu konfliktoacutew Ustawodawca wyposażył właścicieli i użytkownikoacutew
wieczystych w środki prawne służące ochronie ich praw co jest wyrazem reali-
zacji konstytucyjnoprawnych gwarancji ochrony prawa własności Kształtowa-
nie przestrzeni to proces bardzo złożony będący grą roacuteżnorakich wartości
i interesoacutew Bez odpowiednich regulacji prawnych nie jest możliwe właściwe
kształtowanie przestrzeni przez stymulowanie procesoacutew gospodarczych jak
i ochrona określonych jej wartości Temu ma służyć prawo gospodarowania
przestrzenią tworzące warunki do racjonalnego organizowania przestrzeni
egzekwowania ładu przestrzennego i eliminowania (bądź łagodzenia) konflik-
toacutew
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane tj DzU z 2017 r poz1332 ze
zm
Ustawa z dnia 3 lutego 1995 r o ochronie gruntoacutew rolnych i leśnych tj DzU
z 2017 r poz1161
Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r o gospodarce nieruchomościami tj DzU
z 2016 r poz 2147 ze zm
Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r Prawo ochrony środowiska tj DzU z 2017r
poz 519 ze zm
Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r Prawo wodne tj DzU z 2017r poz 1121 ze zm
Ustawa z dnia 27 marca 2003 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzen-
nym tj DzU z 2017r poz 1073
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r o ochronie przyrody tj DzU z 2016 r poz
2134 ze zm
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r w sprawie
wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania prze-
strzennego Dz U z 2003 r poz1587
Orzecznictwo
Wyrok NSA z dnia 9 czerwca 1995 r IV SA 34693 ONSA 19963 poz 125
Wyrok NSA z dnia 5 listopada 2003 r IV SA39512002 niepubl
Prawo gospodarowania przestrzenią
86
Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2012 r II OSK 98411 LEX nr 1291986
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 lipca 2016 r II OSK 282214 LEX
nr 2102251
Wyrok NSA z dnia 28 lutego 2017 r II OSK 160915 LEX nr 2288701
Wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2017 r II OSK 216315 LEX nr 2293411
Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 lutego 2012 r II SAWr 91111 LEX
nr 1139038
Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 17 października 2012r II SABd 65412 LEX
nr 1248580
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 marca 2013 r IV SAPo 122612 LEX
nr 1299618
Wyrok WSA w Kielcach z dnia 11 kwietnia 2013 r II SAKe 13013 LEX
nr 1310162
Wyrok WSA z dnia 9 maja 2017 r II SABd 8317 LEX nr 2307499
Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 30 maja 2017 r II SABk 24617 LEX
nr 2306710
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 czerwca 2017 r II SAPo 11017 LEX
nr 2330006
Literatura
Bąkowski T Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu War-
szawa 2001
Bąkowski T Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Komen-
tarz Zakamycze 2004
Despot-Mładanowicz A Komentarz do art 54 ustawy o planowaniu
i zagospodarowaniu przestrzennym Lex 2016
Falczyński W Stelmasiak J Glosa do wyroku NSA z dnia 3 września 2004 r OPS
52004 Orzecznictwo Sądoacutew Polskich 20057-891
Filipowicz T Komentarz do art 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu
przestrzennym Lex 2016
Izdebski H Komentarz do art 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym LEX 2013
Krzywoń A Konstytucja RP a środowisko Państwo i Prawo 201283 LEX nr
152978
Niewiadomski Z(red) K Jaroszyński A Szmytt Ł Złakowski Planowanie
i zagospodarowanie przestrzenne Wydawnictwo CH Beck Warszawa 2009
Niewiadomski Z Planowanie przestrzenne Zarys systemu Warszawa 2003
PlucińskandashFilipowicz A (red) A Kosicki Komentarz do art 14 ustawy
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym Lex 2016
87
dr hab Joanna Smarż173
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew
Prawa budowlanego
Principles of investment implementation in the scope of the amended pro-visions of the Building Law act
Streszczenie
Proces budowlany regulowany jest szeregiem przepisoacutew jednak za pod-
stawę tego procesu należy uznać przepisy Prawa budowlanego Normują one
przebieg procesu budowlanego oraz uprawnienia i obowiązki jego uczestnikoacutew
i organoacutew administracji publicznej działających w budownictwie
Przepisy Prawa budowlanego ulegały w ostatnim czasie licznym i istot-
nym zmianom ktoacutere należy uwzględnić w trakcie realizacji procesu budowla-
nego Powyższe ma na celu uniknięcie nieprawidłowości ktoacutere zobowiązywa-
łyby organy do wszczynania postępowania mającego na celu doprowadzenie do
stanu zgodnego z prawem
Słowa kluczowe
Prawo budowlane proces budowlany pozwolenie na budowę
Summary
The construction process is regulated by a number of regulations but the
Building Law act must be considered as the basis for this process They regulate
the course of the construction process and the powers and duties of its partici-
pants and public administrations bodies operating in the construction industry
The provisions of the Building Law act have recently undergone numerous
and significant changes that need to be taken into account during the construc-
tion process This is aimed to avoid irregularities which would oblige the authori-
ties to initiate proceedings to bring the matter into the lawfulness
Key words
Building Law act construction process building premit
173 Prof nadz Kierownik Zakładu Prawa Publicznego Katedra Prawa Wydział Nauk Ekonomicznych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu Radca prawny
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
88
1 Podstawa prawna procesu inwestycyjnego
Budownictwo to ważna gałąź gospodarki ktoacutera zaspokaja podstawowe
potrzeby mieszkaniowe człowieka daje liczne miejsca pracy kształtuje krajo-
braz oraz oddziaływuje na rozwoacutej sztuki Obiekty budowlane powstają
w skomplikowanym procesie budowlanym ktoacutery trwa od przygotowania inwe-
stycji budowlanej poprzez jej budowę oddawanie do użytkowania utrzymanie
jej w należytym stanie technicznym i estetycznym aż do rozbioacuterki włącznie
Proces ten kształtowany jest przede wszystkim przez przepisy ustawy
z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane174 oraz ustawy z dnia 27 marca 2003 r
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym175 a także przepisy rozpo-
rządzeń wykonawczych176 Oproacutecz wskazanych przepisoacutew podstawowych ist-
nieją regulacje prawne ktoacutere nie opisują co prawda wprost procesu budowla-
nego lecz odnoszą się do jego niektoacuterych etapoacutew i wybranych czynności Do
takich regulacji należy zaliczyć w szczegoacutelności ustawę z dnia 27 kwietnia
2001 r prawo ochrony środowiska177 ustawę z dnia 23 lipca 2003 r o ochronie
zabytkoacutew i opiece nad zabytkami178 ustawę z dnia 29 stycznia 2004 r prawo
zamoacutewień publicznych179 ustawę z dnia 17 maja 1989 r Prawo geodezyjne
i kartograficzne180 ustawę z dnia 10 kwietnia 1997 r Prawo energetyczne181
a także ustawę z dnia 9 czerwca 2011 r Prawo geologiczne i goacuternicze182
Wskazane przepisy należy brać pod uwagę przy projektowaniu i budowie
obiektoacutew zapewniając spełnienie wymagań podstawowych do ktoacuterych należą
1) warunki techniczne w zakresie bezpieczeństwa konstrukcji bezpieczeń-
stwa pożarowego użytkowania warunkoacutew higienicznych i zdrowotnych
ochrony środowiska oraz ochrony przed hałasem i drganiami 2) warunki użyt-
174 Dz U z 2017 r poz 1332 175 Dz U z 2017 r poz 1073 176 Podstawowe są w tym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r w sprawie warunkoacutew technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz U z 2015 r poz 1422) oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia 1999 r w sprawie warunkoacutew technicznych użytkowania budynkoacutew mieszkalnych (Dz U Nr 74 poz 836 ze zm) 177 Dz U z 2017 r poz 519 178 Dz U z 2014 r poz 1446 179 Dz U z 2017 r poz 1579 180 Dz U z 2016 r poz 1629 181 Dz U z 2017 r poz 220 182 Dz U z 2016 r poz 1131
Joanna Smarż
89
kowe uzależnione od jego przeznaczenia oraz 3) poszanowanie uzasadnionych
interesoacutew osoacuteb trzecich znajdujących się w strefie oddziaływania obiektu183
2 Uczestnicy procesu budowlanego
Projektowanie i realizacja obiektoacutew budowlanych powinna zostać powie-
rzona osobom posiadającym odpowiednią wiedzę i doświadczenie zawodowe
potwierdzone uprawnieniami budowlanymi Osoby takie muszą być członkami
właściwego samorządu zawodowego184 Dopiero woacutewczas mogą pełnić funkcję
projektanta kierownika budowy lub roboacutet budowlanych oraz inspektora nad-
zoru inwestorskiego będąc profesjonalnymi uczestnikami procesu budowlane-
go Dodatkowo do uczestnikoacutew tego procesu zalicza się inwestora bez ktoacuterego
proces inwestycyjny nie miałby racji bytu
Każdy z ww uczestnikoacutew procesu budowlanego posiada określone usta-
wą ndash Prawo budowlane uprawnienia i obowiązki Podstawowym obowiązkiem
inwestora jest zorganizowanie procesu budowy z uwzględnieniem zasad bez-
pieczeństwa i ochrony zdrowia a w szczegoacutelności zapewnienie opracowania
projektu budowlanego przez uprawnionego projektanta oraz objęcia kierow-
nictwa budowy przez kierownika budowy Podstawowym zaś obowiązkiem
projektanta jest opracowanie projektu budowlanego łącznie z uzyskaniem
wymaganych opinii uzgodnień i sprawdzeń rozwiązań projektowych w zakre-
sie wynikającym z przepisoacutew Dodatkowo projektant zobowiązany jest wyja-
śniać wątpliwości dotyczące projektu i zawartych w nim rozwiązań oraz spra-
wować nadzoacuter autorski185 a w przypadku gdy jest to niezbędne zobowiązany
jest zapewnić sprawdzenie projektu186 Pracę projektanta wieńczy oświadcze-
nie o sporządzeniu projektu budowlanego zgodnie z obowiązującymi przepi-
sami oraz zasadami wiedzy technicznej Z obowiązkami projektanta skorelo-
wane są określone jego uprawnienia Istotne w tym zakresie jest prawo wstępu
183 Obszar oddziaływania obiektu to teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowla-nego na podstawie przepisoacutew odrębnych wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu w tym zabudowy tego terenu (art 3 pkt 20 ustawy Prawo budowlane) Por G Kuźma R Tymiec Prawo budowlane Komentarz 2017el 184 Chodzi o samorząd architektoacutew oraz inżynieroacutew budownictwa ndash por ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r o samorządach zawodowych architektoacutew oraz inżynieroacutew budownictwa Dz U z 2016 r poz 1725 185 Wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2016 r II GSK 122415 Legalis nr 1554911 186 Sprawdzającym może być wyłącznie osoba legitymująca się uprawnieniami do pro-jektowania bez ograniczeń Od 10 sierpnia 2014 r sprawdzenia projektu nie może dokonać rzeczoznawca budowlany - por ustawa z dnia 9 maja 2014 r o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektoacuterych zawodoacutew regulowanych Dz U z 2014 r poz 768
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
90
na teren budowy i dokonywania w dzienniku budowy zapisoacutew dotyczących jej
realizacji a także prawo do żądania wstrzymania roboacutet budowlanych w razie
odstępstw od projektu zagrażających bezpieczeństwu obiektu
Nad realizacją roboacutet budowlanych czuwa kierownik budowy ktoacuterego
obowiązkiem jest protokolarne przejęcie od inwestora terenu budowy i zabez-
pieczenie go przed wstępem osoacuteb trzecich187 prowadzenie dokumentacji bu-
dowy oraz kierowanie budową obiektu budowlanego w sposoacuteb zgodny z pro-
jektem i pozwoleniem na budowę oraz przepisami w tym techniczno-
budowlanymi a także przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy Rola kierow-
nika budowy kończy się z chwilą przekazania inwestorowi oświadczenia o
zgodności wykonania obiektu budowlanego z ww warunkami i o doprowadze-
niu do należytego stanu i porządku terenu budowy a także - w razie korzysta-
nia - drogi ulicy sąsiedniej nieruchomości budynku lub lokalu188 W celu
umożliwienia wypełnienia ww obowiązkoacutew kierownikowi przyznane zostało
uprawnienie do występowania do inwestora o zmiany w rozwiązaniach projek-
towych jeżeli są one uzasadnione koniecznością zwiększenia bezpieczeństwa
realizacji roboacutet budowlanych lub usprawnienia procesu budowy oraz ustosun-
kowania się w dzienniku budowy do zaleceń w nim zawartych
Ostatnim profesjonalnym uczestnikiem procesu budowlanego jest
inspektor nadzoru inwestorskiego ktoacuterego podstawowym obowiązkiem jest
reprezentowanie inwestora na budowie przez sprawowanie kontroli zgodności
jej realizacji z projektem i pozwoleniem na budowę przepisami oraz zasadami
wiedzy technicznej Uprawnienia inspektora są dość szerokie ponieważ upo-
ważniony jest on do wydawania kierownikowi budowy lub roboacutet poleceń doty-
czących usunięcia nieprawidłowości lub zagrożeń Może też żądać od kierowni-
ka budowy lub roboacutet dokonania poprawek bądź ponownego wykonania wadli-
wie wykonanych roboacutet a nawet wstrzymania dalszych roboacutet budowlanych
w przypadku gdyby ich kontynuacja mogła wywołać zagrożenie bądź spowo-
dować niedopuszczalną niezgodność z projektem lub pozwoleniem na budowę
Z uwagi na wskazane obowiązki kierownika budowy i inspektora nadzo-
ru inwestorskiego łączenie tych funkcji w ramach jednej budowy nie jest do-
puszczalne189 Chodzi w tym przypadku o uniknięcie wystąpienia kolizji intere-
soacutew i tworzenia de facto fikcji kontroli ponieważ w przypadku braku takiego
zastrzeżenia kierownik budowy będąc inspektorem nadzoru inwestorskiego
dokonywałby kontroli roboacutet ktoacutere nadzorował jako kierownik W ten sposoacuteb
187 Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku - I Wydział Cywilny z dnia 16 grudnia 2014 r I ACa 63914 Legalis nr 1186572 188 Wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2002 r II SAKa 50801 Legalis nr 99207 189 Por art 24 ust 1 Prawa budowlanego
Joanna Smarż
91
zatracałby się sens nadzoru dokonywanego w taki sposoacuteb Tymczasem podsta-
wowym celem procesu inwestycyjnego jest zapewnienie bezpieczeństwa
i właściwej realizacji inwestycji Cel ten może być osiągnięty jedynie poprzez
rozdzielenie tych funkcji co umożliwi zachowanie elementu faktycznej a nie
iluzorycznej kontroli procesu budowlanego Jest to ważny element systemu
zapewnienia wysokiej jakości procesu budowlanego
3 Postępowanie poprzedzające rozpoczęcie roboacutet budowlanych
Roboty budowlane można prowadzić na podstawie pozwolenia na
budowę zgłoszenia z projektem lub też zgłoszenia Nadrzędną zasadą jest ko-
nieczność uzyskania pozwolenia na budowę ktoacutere jest decyzją administracyjną
zezwalającą na budowę obiektu budowlanego w określonym miejscu i o okre-
ślonym kształcie Z punktu widzenia interesoacutew adresata decyzji o pozwoleniu
na budowę istotne jest że uzyskuje on pewność nabytych w drodze tego po-
zwolenia praw i obowiązkoacutew oraz związaną z tym ochronę przed nadmierną
ingerencją władzy publicznej w jego poczynania związane z realizacją inwesty-
cji budowlanej190 Decyzja taka upoważnia do rozpoczęcia i prowadzenia roboacutet
budowlanych
Przepis art 28 Prawa budowlanego wprowadzający obowiązek uzyskania
pozwolenia na budowę przed rozpoczęciem roboacutet budowlanych uległ jednak
istotnej zmianie w 2015 r Przed zmianą przepis ten stanowił iż Roboty bu-
dowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwole-
niu na budowę z zastrzeżeniem art 29-31rdquo Dnia 28 czerwca 2015 r weszła
w życie niewielka z pozoru zmiana prawna ktoacutera polegała na wykreśleniu
z treści przywołanego przepisu jednego słowa - ostatecznejrdquo191
W wyniku poroacutewnania literalnej treści przepisu art 28 ust 1 w brzmie-
niu przed zmianą i po jej dokonaniu można dojść do wniosku iż obecnie moż-
liwe jest rozpoczęcie prowadzenia roboacutet budowlanych na podstawie nieosta-
tecznego pozwolenia na budowę Przyjęcie takiej interpretacji w zestawieniu
z innymi przepisami w tym przepisami kpa jest jednak niemożliwe a dodat-
kowo niekorzystne dla inwestoroacutew ktoacuterzy narażają się na niebezpieczeństwo
wyeliminowania takiej decyzji nieostatecznej z obrotu prawnego Natomiast
190 Por J Smarż Pozwolenie na budowę jako wyraz troski o dobro wspoacutelne (w) K Kułak-Krzysiak J Parchomiuk Służąc dobru wspoacutelnemu Lublin 2016 s 251 i n oraz J Smarż Wymoacuteg ostatecznościrdquo decyzji o pozwoleniu na budowę w świetle obowiązujących regulacji prawnych i orzecznictwa bdquoBudownictwo i Prawordquo 2017 nr 3 s 3-6 191 Por ustawa z dnia 20 lutego 2015 r o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektoacuterych innych ustaw Dz U z 2015 r poz 443
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
92
konsekwencje naruszenia tego przepisu są poważne ponieważ prowadzenie
roboacutet budowanych na podstawie nieostatecznej decyzji o pozwoleniu na budo-
wę stanowi samowolę budowlaną ktoacutera może skutkować w najlepszym wy-
padku obowiązkiem doprowadzenia roboacutet budowlanych do stanu zgodnego
z prawem192 ale także nakazem rozbioacuterki Dlatego też zaroacutewno GUNB jak
i pierwsze orzeczenie sądowe193 w tym zakresie nakazują uznać że mimo wy-
eliminowania z art 28 ust 1 określenia ostatecznejrdquo nadal obowiązuje zasada
zgodnie z ktoacuterą roboty budowlane objęte pozwoleniem na budowę można roz-
począć woacutewczas gdy decyzja stanie się ostateczna czyli nie będzie istniała
możliwość jej zaskarżenia Pewne wyjątki wynikają z art 130 kpa jednak za-
sadą pozostaje rozpoczęcie roboacutet budowlanych na podstawie ostatecznej decy-
zji o pozwoleniu na budowę
Realizacja obiektu może nastąpić także na podstawie zgłoszenia z projek-
tem ktoacutere jest nowym rozwiązaniem prawnym194 zezwalającym w ściśle okre-
ślonych przypadkach na prowadzenie roboacutet budowlanych w uproszczonym
trybie Najbardziej popularny zakres roboacutet ktoacutere mogą być realizowane w tym
trybie to budowa i przebudowa wolno stojących budynkoacutew mieszkalnych jed-
norodzinnych ktoacuterych obszar oddziaływania mieści się w całości na działce lub
działkach na ktoacuterych zostały zaprojektowane195 Wyboacuter formy pozwolenia lub
zgłoszenia z projektem należy do inwestora ktoacutery zamiast dokonania zgłosze-
nia może wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę co
niejednokrotnie może okazać się korzystniejsze196 szczegoacutelnie w zakresie
ochrony swoich praw Tym bardziej że do zgłoszenia z projektem należy dołą-
czyć analogiczne dokumenty jak w przypadku występowania z wnioskiem
o uzyskanie decyzji o pozwolenie na budowę Procedura zgłoszenia zamiaru
realizacji obiektu z jednoczesnym złożeniem projektu budowlanego jest zatem
dość skomplikowana a nie daje wystarczającej ochrony inwestorowi ktoacutery
w takim przypadku nie uzyskuje urzędowego potwierdzenia możliwości rozpo-
częcia roboacutet budowlanych w formie decyzji administracyjnej jak ma to miejsce
w przypadku pozwolenia na budowę
192 Por wyrok WSA z dnia 8 września 2016 r II SARz 168015 Legalis nr 1545721 193 Por wyrok WSA z dnia 11 stycznia 2017 r II SAŁd 49016 Legalis nr 1567628 194 Nowe rozwiązanie zostało wprowadzone przepisami ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r o zmianie niektoacuterych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego przedsiębiorcoacutew Dz U poz 2255 195 Por art 29 ust 1 pkt 1a Prawa budowlanego 196 Por J Smarż Pozwolenie na budowę versus zgłoszenie z projektemrdquo w świetle obo-wiązujących przepisoacutew (w) J Smarż (red) Nieruchomości ndash aktualne problemy prawne Radom 2016 r s 134 J Smarż Korzyści i zagrożenia wynikające z realizacji inwestycji na podstawie zgłoszenia z projektem bdquoBudownictwo i Prawordquo 2016 nr 3 s 6-8
Joanna Smarż
93
Trzecią formą reglamentacji roboacutet budowlanych jest zgłoszenie ktoacutere ja-
ko uproszczona forma realizacji roboacutet budowlanych197 odnosi się wyłącznie do
takich roboacutet budowlanych ktoacuterych wykonanie w zasadzie nie może wpłynąć
ujemnie na bezpieczeństwo publiczne lub wygląd miejscowości ktoacutere mogą
jednak wprowadzić na tyle istotne zmiany w istniejącym stanie budynkoacutew lub
ich otoczenia że wymagają pewnego nadzoru przy ich wykonaniu Obowiąz-
kiem zgłoszenia objęte są inwestycje o mniejszym ciężarze gatunkowym nie
wymagające ze swej istoty zwiększonej uwagi właściwego do załatwienia tych
spraw organu198
Zamknięty katalog obiektoacutew objętych zgłoszeniem wynika z art 29-30
Prawa budowlanego Oznacza to że uzyskania pozwolenia na budowę nie wy-
magają wyłącznie obiekty i roboty budowlane o określonych parametrach
i przeznaczeniu wyliczone enumeratywnie we wskazanych przepisach199
Realizacja inwestycji na podstawie zgłoszenia polega na możliwości przy-
stąpienia do prowadzenia zgłoszonych roboacutet jeśli w terminie 21 dni200 od ich
zgłoszenia organ nie zgłosi sprzeciwu201 nie zażąda dodatkowych informacji
lub nie nałoży na inwestora obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę
Pod pojęciem roboacutet budowlanych należy rozumieć roacutewnież rozbioacuterkę
obiektu budowlanego202 Zgodnie z powyższym może okazać się że roboty po-
legające na rozbioacuterce będą wymagały uzyskania decyzji o pozwoleniu Jak za-
strzega ustawodawca pozwolenia takiego nie wymaga jednak rozbioacuterka bu-
dynkoacutew i budowli niewpisanych do rejestru zabytkoacutew oraz nieobjętych ochro-
ną konserwatorską203 o wysokości poniżej 8m jeżeli ich odległość od granicy
działki jest nie mniejsza niż połowa wysokości oraz obiektoacutew i urządzeń bu-
dowlanych na budowę ktoacuterych nie jest wymagane pozwolenie na budowę jeże-
li nie podlegają ochronie jako zabytki204 Rozbioacuterka ww obiektoacutew budowla-
nych wymaga uprzedniego zgłoszenia właściwemu organowi
Przed uzyskaniem pozwolenia na rozbioacuterkę lub przed ich zgłoszeniem
można rozpocząć jedynie roboty zabezpieczające i rozbioacuterkowe jeżeli mają one
na celu usunięcie bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa ludzi lub mie- 197 Wyrok WSA z dnia 2 sierpnia 2016 r II SAOp 25916 Legalis nr 1558116 198 Wyrok NSA z dnia 17 listopada 2005 r II OSK 19705 LEX nr 196647 199 ZNiewiadomski TAsman J Dessoulavy-Śliwiński EJaniszewska-Kuropatwa APlucińska-Filipowicz J Siegień Prawo budowlane Komentarz 2016el 200 Termin ten uległ skroacuteceniu z 30 dni ndash por art 30 Prawa budowlanego Dz U 2016r poz 260 201 Na temat sprzeciwu por A Plucińska-Filipowicz Strona w sprawie sprzeciwu do zgłoszenia budowy Nieruchomości 2011 Nr 1 202 Por art 3 pkt 7 Prawa budowlanego 203 Wyrok WSA z dnia 1 sierpnia 2013 r II SAOl 43213 Legalis nr 755381 204 Wyrok WSA z dnia 13 stycznia 2017 r II SAŁd 79416 Legalis nr 1568460
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
94
nia205 Rozpoczęcie takich roboacutet nie zwalnia jednak inwestora od obowiązku
bezzwłocznego uzyskania pozwolenia na rozbioacuterkę lub zgłoszenia o zamierzo-
nej rozbioacuterce obiektu budowlanego
4 Wymagania warunkujące uzyskanie pozwolenia na budowę
Pozwolenie na budowę wydaje organ administracji architektoniczno-
budowlanej tj starosta ktoacutery jest organem I instancji oraz wojewoda ktoacutery
jest organem wyższego stopnia w stosunku do decyzji wydawanych przez sta-
rostę oraz w przypadku ściśle określonych inwestycji organem I instancji206
Pozwolenie wydaje się na wniosek zainteresowanego ktoacutery wszczyna
postępowanie administracyjne w przedmiocie pozwolenia na budowę Postę-
powanie to kończy się wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub decyzji
o odmowie wydania pozwolenia na budowę Do wniosku należy dołączyć
w szczegoacutelności cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami
uzgodnieniami pozwoleniami innymi dokumentami wymaganymi przepisami
szczegoacutelnymi zaświadczenie projektanta o członkostwie w izbie oraz oświad-
czenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budow-
lane i decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jeżeli jest
ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu prze-
strzennym207
Pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu kto złożył
wniosek w tej sprawie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy
i zagospodarowania terenu jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz oświadczenie o posia-
danym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane208
Oświadczenie takie składane jest pod rygorem odpowiedzialności karnej
205 Wyrok NSA z dnia 16 września 2011 r II OSK 136610 Legalis nr 819811 206 Wojewoda jest organem I stopnia w sprawach obiektoacutew i roboacutet budowlanych określonych w art 82 Prawa budowlanego oraz w przepisach rozporządzenia Rady Ministroacutew z dnia 25 listopada 2010 r w sprawie obiektoacutew i roboacutet budowlanych w sprawach ktoacuterych organem pierwszej instancji jest wojewoda Dz U Nr 235 poz 1539 207 Szczegoacutełowe wymagania w zakresie załącznikoacutew do wnioskoacutew wynikają z art 33 ust 2 Prawa budowlanego a są one roacuteżne w zależności od rodzaju inwestycji 208 Co do zasady dysponowanie nieruchomością na cele budowlane polega na wykaza-niu istnienia prawa (uprawnienia) Nie chodzi o faktyczną możliwość wejścia na teren nieruchomości i wykonanie roboacutet w jakimś określonym z goacutery terminie ndash por wyrok NSA z dnia 17 listopada 2016 r II OSK 33615 Legalis nr 1554672 oraz J Woliński Wykazanie prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane Nieruchomości 2013 Nr 4 Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2017 r II OSK 268115 Legalis nr 1605448
Joanna Smarż
95
Z zasady pozwolenie na budowę dotyczy całego zamierzenia budowlane-
go natomiast w przypadku zamierzenia obejmującego więcej niż jeden obiekt
na wniosek inwestora może dotyczyć wybranych obiektoacutew lub zespołu obiek-
toacutew ktoacutere mogą samodzielnie funkcjonować zgodnie z przeznaczeniem
Przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę organ administracji ar-
chitektoniczno-budowlanej sprawdza spełnienie wszystkich wymagań praw-
nych kompletność projektu budowlanego posiadanie wymaganych opinii
uzgodnień pozwoleń i sprawdzeń oraz wykonanie oraz sprawdzenie projektu
przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się
aktualnym na dzień opracowania projektu - lub jego sprawdzenia W razie
stwierdzenia naruszeń w powyższym zakresie organ ten nakłada postanowie-
niem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości określając termin ich
usunięcia Po bezskutecznym upływie tego terminu wydaje decyzję o odmowie
zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę209 Natomiast
w przypadku spełnienia wskazanych wymagań organ nie może odmoacutewić wy-
dania decyzji o pozwoleniu na budowę Pozwolenie jest więc decyzją admini-
stracyjną związaną to znaczy że nie ma charakteru uznaniowego Spełnienie
przez inwestora ustawowych przesłanek obliguje organ architektoniczno-
budowlany do jej wydania natomiast ich niespełnienie ndash powinno pociągać za
sobą odmowę wydania pozwolenia210
Postępowanie w sprawie wydania pozwolenia na budowę powinno za-
kończyć się w terminie 65-ciu dni od dnia złożenia kompletnego wniosku przez
inwestora W tym celu organ administracji architektoniczno-budowlanej pro-
wadzi rejestry decyzji o pozwoleniu na budowę ktoacutere umożliwiają ocenę ter-
minowości rozpatrywania wnioskoacutew przez organ W przypadku gdy organ
administracji architektoniczno-budowlanej nie wyda decyzji w terminie organ
wyższego stopnia wymierza temu organowi karę w wysokości 500 zł za każdy
dzień zwłoki211
Stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są inwestor
oraz właściciele użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdują-
A Grabowska-Toś M Sobol Dysponowanie nieruchomością na cele budowlane ndash glosa ndash II OPS 210 bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 10 209 Wyrok WSA z dnia 20 kwietnia 2017 r II SABOp 6317 Legalis nr 1600903 210 J Smarż Pozwolenie na budowę jako wyraz troski o dobro wspoacutelne (w) K Krzysiak- Kułak J Parchomiuk Służąc dobru Wspoacutelnemu Lublin 2016 s 259 211 A Kosicki Kara za nieterminowe wydanie pozwolenia na budowę Nieruchomości 2011 Nr 3 oraz A Plucińska-Filipowicz Kara za zwłokę w wydaniu pozwolenia na budowę bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 3
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
96
cych się w obszarze oddziaływania obiektu212 W toku postępowania admini-
stracyjnego poprzedzającego wydanie pozwolenia na budowę ocenie organu
podlega więc nie tylko spełnienie przez inwestora warunkoacutew techniczno-
organizacyjnych i architektoniczno-urbanistycznych ale roacutewnież to czy docho-
dzi lub może dojść do naruszenia interesoacutew osoacuteb trzecich zwłaszcza właścicieli
sąsiednich nieruchomości213 Celem postępowania w sprawie wydania pozwo-
lenia na budowę jest zbadanie zgodności planowanej inwestycji z prawem
i z interesami podmiotoacutew ktoacuterych prawa inwestycja ta może naruszać Wyda-
nie decyzji służy więc ochronie wartości konstytucyjnych w tym wolności
i praw innych osoacuteb Powyższy cel uzasadnia nie tylko kontrolę organu władzy
publicznej w stosunku do przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego ale też
ingerencję w prawa podmiotoacutew legitymujących się tytułami do zagospodaro-
wania nieruchomości gruntowej przez jej zabudowę Osoby trzecie mają prawo
do ochrony przed ewentualnymi uciążliwościami związanymi z realizacją inwe-
stycji budowlanej214
Prawo budowlane zawęża jednak znaczenie pojęcia strony w stosunku do
definicji tego pojęcia przyjętej w Kodeksie postępowania administracyjnego
gdzie stroną jest każdy czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy po-
stępowanie albo każdy kto żąda czynności organu ze względu na swoacutej interes
prawny lub obowiązek215 Powyższe podyktowane zostało chęcią zmniejszenia
liczby uczestnikoacutew postępowania oraz liczby skarg i odwołań do organoacutew
administracji publicznej oraz sądoacutew administracyjnych a także chęcią ochrony
interesu inwestora
212 A Plucińska-Filipowicz Strona w sprawie o pozwolenie na budowę (art 28 ust 2 PrBudU) Nieruchomości 2015 Nr 8 213 Zob wyrok NSA z 18 lutego 1999 r IV SA 24497 214 Potwierdzeniem powyższego jest przepis art 5 ust 1 pkt 9 Prawa budowlanego nakazujący poszanowanie występujących w obszarze jego oddziaływania uzasadnio-nych interesoacutew osoacuteb trzecich Z punktu widzenia ochrony praw tych osoacuteb istotne zna-czenie ma zagwarantowanie im przez ustawodawcę właściwej procedury w ramach ktoacuterej możliwe będzie dochodzenie praw i uzyskanie ochrony interesoacutew Ochrona osoacuteb trzecich w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę polega na przyznaniu im mocą art 28 ust 2 Prawa budowlanego statusu strony w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę Przymiot strony w tym postępowaniu przyznany został oproacutecz inwestora właścicielom nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania planowanego obiektu 215 Por art 28 kpa oraz wyrok NSA dnia 13 stycznia 2017 r II OSK 100515 Legalis nr 1575599
Joanna Smarż
97
5 Decyzja o pozwoleniu na budowę i warunki odstąpienia od pozwo-
lenia
Treść pozwolenia na budowę została określona przez przepisy rozporzą-
dzenia Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 24 sierpnia 2016 r
w sprawie wzoroacutew wniosku o pozwolenie na budowę lub rozbioacuterkę zgłoszenia
budowy i przebudowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego oświadczenia
o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane
oraz decyzji o pozwoleniu na budowę lub rozbioacuterkę216 Zgodnie z powyższym
pozwolenie na budowę powinno zawierać wszystkie elementy wymagane
zgodnie z art 107 kpa Dodatkowo zgodnie z art 36 ust 1 Prawa budowlane-
go w decyzji o pozwoleniu na budowę organ administracji architektoniczno-
budowlanej w razie potrzeby określa szczegoacutelne warunki zabezpieczenia
terenu budowy i prowadzenia roboacutet budowlanych czas użytkowania tymcza-
sowych obiektoacutew budowlanych terminy rozbioacuterki istniejących obiektoacutew bu-
dowlanych nieprzewidzianych do dalszego użytkowania tymczasowych obiek-
toacutew budowlanych szczegoacutełowe wymagania dotyczące nadzoru na budowie
oraz informacje o obowiązkach i warunkach dotyczących obowiązku uzyskania
pozwolenia na użytkowanie
Zamierzeniem ustawodawcy jest aby realizacja inwestycji następowała
według projektu zatwierdzonego przez organ administracji architektoniczno-
budowlanej w ramach postępowania w sprawie wydania pozwolenia na budo-
wę Wobec powyższego inwestor związany jest treścią decyzji zatwierdzającej
konkretny projekt budowlany i w przypadku zamiaru wprowadzenia zmian
istotnych nie może ich samodzielnie zrealizować w sposoacuteb odmienny od
zatwierdzonego projektu Ustawodawca uznał bowiem że w przypadku zamia-
ru wprowadzenia zmian istotnych organ administracji architektoniczno-
budowlanej powinien mieć możliwość ponownego wypowiedzenia się w zakre-
sie projektu z uwzględnionymi zmianami
Realizacja inwestycji na podstawie pozwolenia na budowę jest
zazwyczaj jednak procesem trwającym wiele miesięcy a czasami nawet lat co
powoduje niejednokrotnie konieczność dokonania zmian lub też chęć
modyfikacji pewnych rozwiązań w stosunku do pierwotnych założeń Może to
dotyczyć zaroacutewno rozwiązań projektowych jak roacutewnież warunkoacutew wydanego
już
pozwolenia na budowę Ustawodawca przewidując taką możliwość zezwolił na
dokonanie określonych zmian bez dodatkowych wymogoacutew jeżeli będą miały
216 DzU z 2016 r poz 1493
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
98
one charakter zmian tzw nieistotnychrdquo W przypadku natomiast zamiaru
dokonania tzw zmian istotnychrdquo ustawodawca zastrzegł że wprowadzenie ich
wymaga zmiany pozwolenia na budowę Kwalifikacja tych zmian od zawsze
budziła jednak szereg wątpliwości i rozbieżności w zakresie oceny
dokonywanej przez organy administracji architektoniczno-budowlanej
nadzoru budowlanego oraz projektanta W celu ich wyeliminowania przepis
art 36a Prawa budowlanego regulujący przedmiotowe zagadnienie ulegał
częstym zmianom a ostatnie zostały wprowadzone przepisami ustawy z dnia
16 grudnia 2016 r o zmianie niektoacuterych ustaw w celu poprawy otoczenia
prawnego przedsiębiorcoacutew217 Weszły one w życie z dniem 1 stycznia 2017 r
a ich charakter był istotny
Zgodnie z nowym brzmieniem ww przepisu nieistotne odstąpienie od
zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunkoacutew pozwolenia na
budowę ktoacutere nie wymaga uzyskania decyzji o zmianie pozwolenia na budo-
wę218 jest dopuszczalne o ile nie dotyczy zakresu objętego projektem zagospo-
darowania działki lub terenu charakterystycznych parametroacutew obiektu bu-
dowlanego (kubatury powierzchni zabudowy wysokości długości szerokości
liczby kondygnacji zapewnienia warunkoacutew niezbędnych do korzystania z tego
obiektu przez osoby niepełnosprawne zmiany zamierzonego sposobu użytko-
wania obiektu budowlanego) oraz o ile nie wymaga uzyskania opinii uzgod-
nień pozwoleń innych dokumentoacutew wymaganych przepisami szczegoacutelny-
mi Natomiast w odniesieniu do inwestycji realizowanej na podstawie zgłosze-
nia z projektem istotne odstąpienie od takiego projektu od ktoacuterego organ ad-
ministracji architektoniczno-budowlanej nie wnioacutesł sprzeciwu jest dopusz-
czalne jedynie po uzyskaniu decyzji o pozwoleniu na budowę dotyczącej całego
zamierzenia budowlanego219
Jednocześnie ustawodawca wskazał że nie jest istotnym odstąpieniem
od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunkoacutew pozwolenia na
budowę zmiana wysokości szerokości lub długości obiektu budowlanego nie-
będącego obiektem liniowym jeżeli odstąpienie łącznie spełnia następujące
warunki nie przekracza 2 wysokości szerokości lub długości obiektu budow-
lanego określonych w projekcie budowlanym nie zwiększa obszaru oddziały-
wania obiektu nie mieści się w zakresie odstępstw o ktoacuterych mowa w ust 5
pkt 3-6 z wyjątkiem odstępstwa od projektowanych warunkoacutew ochrony prze-
ciwpożarowej jeżeli odstępstwo zostało uzgodnione z rzeczoznawcą do spraw
217 Dz U poz 2255 218 J Wszołek E Deszczka Decyzja o zmianie pozwolenia na budowę ndash charakter prawny i wybrane zagadnienia praktyczne MOP 2016 Nr 1 219 Por art 36a ust 1a Prawa budowlanego
Joanna Smarż
99
zabezpieczeń przeciwpożarowych oraz nie narusza przepisoacutew techniczno-
budowlanych
Osobą dokonującą kwalifikacji planowanego odstąpienia jest w pierw-
szej kolejności projektant jako autor projektu Dokonuje on kwalifikacji zamie-
rzonego odstąpienia a w przypadku uznania że jest ono nieistotne obowiąza-
ny jest zamieścić w projekcie budowlanym odpowiednie informacje ewentual-
nie rysunek i opis dotyczące tego odstąpienia Skorelowane jest to z podsta-
wowymi obowiązkami projektanta określonymi w art 20 ust 1 pkt 4 lit b
Prawa budowlanego ktoacutery nakłada na projektanta obowiązek sprawowania
nadzoru autorskiego na żądanie inwestora lub właściwego organu w zakresie
uzgadniania możliwości wprowadzenia rozwiązań zamiennych w stosunku do
przewidzianych w projekcie zgłoszonych przez kierownika budowy lub inspek-
tora nadzoru inwestorskiego
Kwalifikacja zamierzonego odstąpienia dokonana przez projektanta nie
ma jednak charakteru wiążącego dla organu administracji architektoniczno-
budowlanej jak i dla organu nadzoru budowlanego Stąd też organy te kwe-
stionują niejednokrotnie ustalenia dotyczące oceny zmian dokonanych przez
projektantoacutew220 co może skutkować podjęciem przez te organy przewidzia-
nych prawem działań Za ewentualne szkody poniesione na skutek takiej nie-
prawidłowej kwalifikacji odstąpienia projektant ponosi odpowiedzialność wo-
bec inwestora221
Konsekwencją istotnego odstąpienia od zatwierdzonego projektu budow-
lanego lub innych warunkoacutew pozwolenia na budowę bez uzyskania decyzji
o zmianie pozwolenia na budowę jest uchylenie decyzji o pozwoleniu na budo-
wę Inwestor nie będzie moacutegł woacutewczas przystąpić do kontynuowania roboacutet
budowlanych Wznowienie budowy w takiej sytuacji może nastąpić dopiero po
wydaniu decyzji o pozwoleniu na wznowienie roboacutet budowlanych
Sygnalizowana już długość procesu budowlanego powoduje niejedno-
krotnie zmianę planoacutew inwestora i to nie tylko w zakresie przyjętych pierwot-
nie rozwiązań projektowych ale także w ogoacutele związanych z realizacją inwe-
stycji Niejednokrotnie zdarza się bowiem że inwestor rezygnuje z dalszego
prowadzenia inwestycji Ustawodawca dopuszcza w takiej sytuacji możliwość
przeniesienia pozwolenia na budowę na rzecz innego podmiotu jeżeli przyjmu-
je on wszystkie warunki zawarte w tej decyzji oraz złoży oświadczenie o posia-
danym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane Istotą
takiej decyzji jest umożliwienie innemu podmiotowi kontynuowania roboacutet
220 Por np wyrok NSA z dnia 11 września 2012 r II OSK 22411 Legalis nr 780008 i WSA z dnia 13 lipca 2016 r II SAGl 9516 Legalis nr 1541456 221 Por wyrok WSA z dnia 9 lipca 2015 r II SAWr 35815 Legalis nr 1390753
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
100
budowlanych Jeżeli zatem roboty te zostały już wykonane wydawanie decyzji
o przeniesieniu pozwolenia na budowę byłoby bezcelowe Organem właściwym
w tym zakresie jest organ administracji architektoniczno-budowlanej ktoacutery
wydał decyzję zaś stronami postępowania o przeniesienie pozwolenia na
budowę są wyłącznie podmiot na rzecz ktoacuterego została wydana decyzja oraz
podmiot na rzecz ktoacuterego ma być przeniesione pozwolenie Organ nie może
odmoacutewić przeniesienia tej decyzji na rzecz innego podmiotu w przypadku
spełnienia wszystkich warunkoacutew Zaroacutewno przeniesienie pozwolenia jak i od-
mowa następuje w formie decyzji
6 Budowa obiektoacutew budowlanych
Inwestycja powinna być rozpoczęta niezwłocznie po uzyskaniu pozwole-
nia na budowę W przeciwnym przypadku decyzja o pozwoleniu na budowę
może stracić ważność Jak zastrzega bowiem ustawodawca pozwolenie wygasa
jeżeli budowa nie została rozpoczęta przed upływem 3 lat od dnia w ktoacuterym
decyzja ta stała się ostateczna lub budowa została przerwana na czas dłuższy
niż 3 lata Rozpoczęcie albo wznowienie budowy po wygaśnięciu decyzji może
nastąpić po wydaniu nowej decyzji o pozwoleniu na budowę albo decyzji
o wznowieniu roboacutet budowlanych222
Przyjmuje się że rozpoczęcie budowy następuje z chwilą podjęcia prac
przygotowawczych na terenie budowy czyli z chwilą wytyczenia geodezyjnego
obiektoacutew w terenie wykonania niwelacji terenu zagospodarowania terenu
budowy wraz z budową tymczasowych obiektoacutew wykonania przyłączy do sieci
infrastruktury technicznej na potrzeby budowy Katalog tych prac ma charak-
ter zamknięty co oznacza że tylko wymienione prace traktuje się jako przygo-
towawcze Przedmiotowe zastrzeżenie jest bardzo istotne ponieważ prace
przygotowawcze mogą być wykonywane wyłącznie na terenie objętym pozwo-
leniem na budowę lub zgłoszeniem223
Może się zdarzyć że do wykonania roboacutet niezbędne będzie wejście na
teren sąsiedniej nieruchomości lub zajęcie pasa drogowego Woacutewczas inwestor
przed rozpoczęciem roboacutet zobowiązany jest uzyskać zgodę właściciela sąsied-
niej nieruchomości budynku lub lokalu na takie wejście Dodatkowo inwestor
222 A Legat Stwierdzenie wygaśnięcia pozwolenia na budowę bdquoNieruchomościrdquo 2010 Nr 9 oraz A Plucińska-Filipowicz A Kosicki T Filipowicz Postępowanie naprawcze ndash wybrane zagadnienia cz II bdquoNieruchomościrdquo 2014 Nr 9 223 Wyrok WSA z dnia 6 kwietnia 2016 r II SALu 95915 Legalis nr 1477204
Joanna Smarż
101
zobowiązany jest uzgodnić przewidywany sposoacuteb zakres terminy korzystania
z tych obiektoacutew a także ewentualną rekompensatę z tego tytułu224
Zasadą jest korzystanie z sąsiedniej nieruchomości za zgodą jego właści-
ciela jeżeli jednak między inwestorem a właścicielem nieruchomości sąsiedniej
nie dojdzie do zawarcia porozumienia w tym zakresie inwestor może złożyć do
organu administracji architektoniczno-budowlanej wniosek o zezwolenie na
wejście na teren sąsiedniej nieruchomości Warunkiem uruchomienia tego try-
bu jest wykazanie przez inwestora iż nie udało mu się osiągnąć porozumienia
z właścicielem sąsiedniej nieruchomości Organ jest zobowiązany ustosunko-
wać się do takiego wniosku w terminie czternastu dni co ma na celu niebloko-
wanie inwestycji
Podobnie do wykonywania robot budowlanych może być wymagane za-
jęcie pasa drogowego lub jego części Może to nastąpić dopiero po spełnieniu
wymagań określonych w odrębnych przepisach225 Zajęcie pasa drogowego
wymaga uzyskania zezwolenia zarządcy drogi w formie decyzji administracyj-
nej Za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę ktoacuterej wysokość określana
jest w zezwoleniu Dodatkowo zajmujący pas drogowy ma obowiązek zapewnić
bezpieczne warunki ruchu i przywroacutecić pas do poprzedniego stanu użyteczno-
ści w określonym terminie Za niedotrzymanie warunkoacutew określonych
w zezwoleniu oraz za zajęcie pasa drogi bez zezwolenia zarządca drogi wymie-
rza karę w wysokości 10-krotności opłaty za jego zajęcie
7 Prowadzenie roboacutet budowlanych niezgodnie z projektem lub
przepisami
Prowadzenie roboacutet budowlanych bez wymaganego pozwolenia na budo-
wę (art 48) bez zgłoszenia lub pomimo wniesienia sprzeciwu przez właściwy
organ (art 49b) nazywane jest samowolą budowlaną Inną nieprawidłowością
jest wykonywanie roboacutet budowlanych niezgodnie z prawem (art 50-51)
Z zasady w przypadku wybudowania lub budowania obiektu budowla-
nego bądź jego części bez wymaganego pozwolenia na budowę organ nadzoru
budowlanego zobowiązany jest nakazać rozbioacuterkę tego obiektu lub jego części
chyba że możliwa jest legalizacja Może ona nastąpić wyłącznie po ziszczeniu
się łącznie trzech warunkoacutew tj kiedy budowa jest zgodna z przepisami o pla-
224 A Plucińska-Filipowicz T Filipowicz A Kosicki Budowa przy granicy sąsiada bdquoNieruchomościrdquo 2017 Nr 6 225 Por art 40 ustawy z 21 marca 1985 r o drogach publicznych DzU z 2016 poz 1440 oraz rozporządzenia Rady Ministroacutew z dnia 1 czerwca 2004 r w sprawie określe-nia warunkoacutew udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego DzU z 2016 poz 1264
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
102
nowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym a zwłaszcza z przepisami planu
miejscowego226 nie narusza przepisoacutew w tym techniczno-budowlanych
w zakresie uniemożliwiającym doprowadzenie obiektu budowlanego lub jego
części do stanu zgodnego z prawem inwestor dokona opłaty legalizacyjnej227
W procesie legalizacji niezbędne jest roacutewnież przedstawienie dokumentoacutew
ktoacutere składane są przy występowaniu o wydanie decyzji o pozwoleniu na bu-
dowę Nieprzedłożenie tych dokumentoacutew skutkuje wydaniem decyzji o nakazie
rozbioacuterki całości lub części obiektu budowlanego
Właściwy organ nadzoru budowlanego czyli powiatowy inspektor nad-
zoru budowlanego przed wydaniem decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu
budowlanego i udzielenia pozwolenia na wznowienie roboacutet budowlanych bada
spełnienie wszystkich wymagań i w przypadku ich spełnienia ustala wysokość
opłaty legalizacyjnej228
W przypadku spełnienia obowiązkoacutew określonych przez organ nadzoru
budowlanego postępowanie prowadzone jest pod kątem zatwierdzenia projek-
tu budowlanego i wydania pozwolenia na wznowienie roboacutet budowlanych je-
żeli budowa nie została zakończona Natomiast jeśli budowa została już zakoń-
czona spełnienie nałożonych obowiązkoacutew jest wnioskiem jedynie o wydanie
decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego
Należy jednak zwroacutecić uwagę że wydając decyzję o legalizacji samowoli
budowlanej organ nadzoru budowlanego musi nałożyć na inwestora obowią-
zek uzyskania pozwolenia na użytkowanie zalegalizowanego obiektu co należy
uznać za dodatkowy wymoacuteg niezbędny do przystąpienia do użytkowania obiek-
tu realizowanego w warunkach samowoli budowlanej
Procedura legalizacji budowy prowadzonej bez zgłoszenia bądź pomimo
wniesienia sprzeciwu przez organ jest analogiczna jak przy legalizacji z art 48
z pewnymi wyjątkami a mianowicie w art 49b określony jest 30-dniowy ter-
min na uzupełnienie dokumentoacutew oraz podana została wysokość opłaty legali-
zacyjnej - w zależności od kategorii obiektu wynosi 2 500 - 5 000 zł Natomiast
w przypadku legalizacji obiektu realizowanego bez wymaganego pozwolenia na
budowę albo bez wymaganego zgłoszenia albo pomimo wniesienia sprzeciwu
do tego zgłoszenia brak wskazania jednego terminu ktoacutery ustalany jest indy-
226 A Plucinska-Filipowicz Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jako dokument wymagany do legalizacji samowoli budowlanej - orzecznictwo NSA Nie-ruchomości 2008 Nr 6 227 Wyrok WSA z dnia 30 czerwca 2016 r II SAOp 12416 Legalis nr 1483890 228 Stawka opłaty legalizacyjnej wynosząca 500 zł ulega woacutewczas 50-krotnemu podwyższeniu
Joanna Smarż
103
widualnie w każdym przypadku Podobnie opłata legalizacyjna wymierzana jest
każdorazowo z uwzględnieniem rodzaju i kategorii obiektu budowlanego
Nieco inne postępowanie prowadzone jest w przypadku prowadzenia
roboacutet budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego w sposoacuteb istotnie
odbiegający od ustaleń i warunkoacutew określonych w pozwoleniu na budowę lub
określony w przepisach Nie mamy woacutewczas do czynienia z samowolą budow-
laną w rozumieniu art 48 lecz z dopuszczeniem się innych nieprawidłowości
ktoacutere w tzw postępowaniu naprawczym należy doprowadzić do stanu zgodne-
go z prawem W takiej sytuacji właściwy organ wstrzymuje postanowieniem
prowadzenie roboacutet budowlanych i orzeka o doprowadzeniu obiektu budowla-
nego do stanu poprzedniego lub nakaz rozbioacuterki229
8 Przystąpienie do użytkowania
Z zasady do użytkowania obiektu budowlanego na ktoacuterego wzniesienie
jest wymagane pozwolenie na budowę można przystąpić po zawiadomieniu
właściwego organu o zakończeniu budowy jeżeli organ ten w terminie czter-
nastu dni od dnia doręczenia zawiadomienia nie zgłosi sprzeciwu w drodze
decyzji230 Jest to tzw milcząca zgoda organu nadzoru budowlanego w sytuacji
gdy nie stwierdzi on aby zgłoszony przez inwestora obiekt budowlany został
wykonany z naruszeniem projektu budowlanego warunkoacutew pozwolenia na
budowę lub przepisoacutew prawa231 Nie ma jednak przeszkoacuted aby w przypadku
braku zastrzeżeń w zakresie wykonania obiektu organ nadzoru powiadomił
pisemnie inwestora o możliwości przystąpienia do użytkowania obiektu nie
czekając na upływ określonego terminu
Stwierdzenie przez właściwy organ nadzoru budowlanego naruszeń
w wykonaniu zgłoszonego przez inwestora obiektu budowlanego umożliwia
temu organowi zgłoszenie sprzeciwu ktoacutery następuje w formie decyzji admini-
stracyjnej
W ściśle określonych przypadkach samo zawiadomienie o przystąpieniu
do użytkowania nie będzie wystarczające a ustawodawca wymaga uzyskania
pozwolenia na użytkowanie Z sytuacją taką mamy do czynienia 1) w przypad-
229 A Plucińska-Filipowicz A Kosicki T Filipowicz Postępowanie naprawcze ndash wybrane zagadnienia cz I Nieruchomości 2014 Nr 7 oraz A Plucińska-Filipowicz A Kosicki T Filipowicz Postępowanie naprawcze ndash wybrane zagadnienia cz II bdquoNieruchomościrdquo 2014 Nr 9 230 Wskazany termin uległ skroacuteceniu z 21dni przepisami ustawy z dnia 20 lutego 2015 r o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektoacuterych innych ustaw Dz U z 2015 r poz 443 231 Por red Z Niewiadomski Prawo budowlane Komentarz 2016el
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
104
kach określonych kategorii obiektu wskazanych w ustawie232 2) jako konse-
kwencja prowadzenia procedury legalizacji samowoli budowlanej oraz
3) w przypadku zamiaru przystąpienia do użytkowania obiektu budowlanego
przed wykonaniem wszystkich roboacutet budowlanych W każdym z tych przypad-
koacutew przed przystąpieniem do użytkowania należy uzyskać ostateczną decyzję
o pozwoleniu na użytkowanie
Inwestor w stosunku do ktoacuterego nałożono obowiązek uzyskania pozwo-
lenia na użytkowanie obiektu budowlanego jest obowiązany zawiadomić
zgodnie z właściwością wynikającą z przepisoacutew szczegoacutelnych organy Pań-
stwowej Inspekcji Sanitarnej oraz Państwowej Straży Pożarnej o zakończeniu
budowy obiektu budowlanego i zamiarze przystąpienia do jego użytkowania
Organy te zajmują stanowisko w sprawie zgodności wykonania obiektu budow-
lanego z projektem budowlanym w terminie 14 dni od dnia otrzymania przez
nie zawiadomienia o zakończeniu budowy Niezajęcie stanowiska w tym termi-
nie traktuje się jak niezgłoszenie sprzeciwu lub uwag jest to tzw milcząca zgo-
da organu
Ważnym elementem poprzedzającym wydanie decyzji o pozwoleniu na
użytkowanie jest przeprowadzenie obowiązkowej kontroli Powinna ona na-
stąpić w terminie 21 dni od dnia doręczenia wezwania inwestora O terminie
kontroli inwestor powinien zostać zawiadomiony w terminie 7 dni od dnia
doręczenia wezwania tak aby moacutegł w niej uczestniczyć Z kontroli organ nad-
zoru sporządza protokoacuteł ktoacutery powinien być przechowany przez cały okres
istnienia obiektu budowlanego
Podsumowanie
Prawidłowa realizacja procesu budowlanego wymaga spełnienia licz-
nych warunkoacutew wynikających nie tylko z przepisoacutew Prawa budowlanego ale
także szeregu innych ustaw wpływających na ten proces Powyższe utrudnia
właściwe zrozumienie i stosowanie tych regulacji Stan ten dodatkowo kompli-
kuje znaczna liczba zmian w obszarze tego prawa
Celem ostatnich zmian Prawa budowlanego było uproszczenie procesu
budowlanego oraz wyeliminowanie pojawiających się wątpliwości Cel ten
w przypadku wielu rozwiązań został osiągnięty co należy ocenić pozytywnie
232 Określenie kategorii obiektu budowlanego następuje w pozwoleniu na budowę co wyklucza dowolność przy określeniu obowiązkoacutew inwestora związanych ze sposobem zakończenia procesu budowlanego Inwestor już od początku realizacji inwestycji wie w jaki sposoacuteb będzie obowiązany ją zakończyć
Joanna Smarż
105
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r Prawo budowlane Dz U z 2017 r poz 1332
Ustawa z dnia z dnia 15 grudnia 2000 r o samorządach zawodowych
architektoacutew oraz inżynieroacutew budownictwa Dz U z 2016 r poz 1725
Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz
niektoacuterych innych ustaw Dz U z 2015 r poz 443
Ustawa z dnia 16 grudnia 2016 r o zmianie niektoacuterych ustaw w celu poprawy
otoczenia prawnego przedsiębiorcoacutew Dz U poz 2255
Ustawa z 21 marca 1985 r o drogach publicznych DzU z 2016 poz 1440
Ustawa z dnia 9 maja 2014 r o ułatwieniu dostępu do wykonywania niektoacuterych
zawodoacutew regulowanych Dz U z 2014 r poz 768
Rozporządzenie Rady Ministroacutew z 1 czerwca 2004 r w sprawie określenia wa-
runkoacutew udzielania zezwoleń na zajęcie pasa drogowego DzU z 2016 poz
1264
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r w sprawie
warunkoacutew technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowanie Dz U z 2015 r poz 1422
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16
sierpnia 1999 r w sprawie warunkoacutew technicznych użytkowania budynkoacutew
mieszkalnych Dz U Nr 74 poz 836 ze zm
Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 25 listopada 2010 r w sprawie
obiektoacutew i roboacutet budowlanych w sprawach ktoacuterych organem pierwszej
instancji jest wojewoda DzU Nr 235 poz 1539
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia 24 sierpnia
2016r w sprawie wzoroacutew wniosku o pozwolenie na budowę lub rozbioacuterkę
zgłoszenia budowy i przebudowy budynku mieszkalnego jednorodzinnego
oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele
budowlane oraz decyzji o pozwoleniu na budowę lub rozbioacuterkę DzU z 2016
r poz 1493
Orzecznictwo
Wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2002 r II SAKa 50801 Legalis nr 99207
Wyrok NSA z dnia 16 września 2011 r II OSK 136610 Legalis nr 819811
Wyrok NSA z dnia 11 września 2012 r II OSK 22411 Legalis nr 780008
Wyrok WSA z dnia 1 sierpnia 2013 r II SAOl 43213 Legalis nr 755381
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku - I Wydział Cywilny z dnia 16 grudnia
2014 r I ACa 63914 Legalis nr 1186572
Zasady realizacji inwestycji w świetle znowelizowanych przepisoacutew Prawa budowlanego
106
Wyrok WSA z dnia 9 lipca 2015 r II SAWr 35815 Legalis nr 1390753
Wyrok WSA z dnia 6 kwietnia 2016 r II SALu 95915 Legalis nr 1477204
Wyrok WSA z dnia 30 czerwca 2016 r II SAOp 12416 Legalis nr 1483890
Wyrok WSA z dnia 13 lipca 2016 r II SAGl 9516 Legalis nr 1541456
Wyrok WSA z dnia 2 sierpnia 2016 r II SAOp 25916 Legalis nr 1558116
Wyrok NSA z dnia 17 listopada 2016 r II OSK 33615 Legalis nr 1554672
Wyrok WSA z dnia 8 września 2016 r II SARz 168015 Legalis nr 1545721
Wyrok NSA z dnia 1 grudnia 2016 r II GSK 122415 Legalis nr 1554911
Wyrok WSA z dnia 11 stycznia 2017 r II SAŁd 49016 Legalis nr 1567628
Wyrok NSA dnia 13 stycznia 2017 r II OSK 100515 Legalis nr 1575599
Wyrok WSA z dnia 13 stycznia 2017 r II SAŁd 79416 Legalis nr 1568460
Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2017 r II OSK 268115 Legalis nr 1605448
Wyrok WSA z dnia 20 kwietnia 2017 r II SABOp 6317 Legalis nr 1600903
Literatura
Grabowska-Toś A Sobol M Dysponowanie nieruchomością na cele budowlane ndash
glosa ndash II OPS 210 Nieruchomości 2011 Nr 10
Kosicki A Kara za nieterminowe wydanie pozwolenia na budowę
bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 3
Kuźma G Tymiec R Prawo budowlane Komentarz 2017el
Legat A Stwierdzenie wygaśnięcia pozwolenia na budowę bdquoNieruchomościrdquo
2010 Nr 9
Niewiadomski Z Asman T Dessoulavy-Śliwiński J Janiszewska-Kuropatwa
E Plucińska-Filipowicz A Siegień J Prawo budowlane Komentarz 2016el
Niewiadomski Z Prawo budowlane Komentarz 2016el
Plucińska-Filipowicz A Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu jako dokument wymagany do legalizacji samowoli budowlanej - orzecz-
nictwo NSA bdquoNieruchomościrdquo 2008 Nr 6
Plucińska-Filipowicz A Strona w sprawie sprzeciwu do zgłoszenia budowy
bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 1
Plucińska-Filipowicz A Kara za zwłokę w wydaniu pozwolenia na budowę
bdquoNieruchomościrdquo 2011 Nr 3
Plucińska-Filipowicz A Kosicki A Filipowicz T Postępowanie naprawcze ndash
wybrane zagadnienia cz I bdquoNieruchomościrdquo 2014 Nr 7
Plucińska-Filipowicz A Kosicki A Filipowicz T Postępowanie naprawcze ndash
wybrane zagadnienia cz II bdquoNieruchomościrdquo 2014 Nr 9
Plucińska-Filipowicz A Strona w sprawie o pozwolenie na budowę (art 28 ust 2
PrBudU) bdquoNieruchomościrdquo 2015 Nr 8
Joanna Smarż
107
Plucińska-Filipowicz A Filipowicz T Kosicki A Budowa przy granicy sąsiada
bdquoNieruchomościrdquo 2017 Nr 6
Smarż J Pozwolenie na budowę jako wyraz troski o dobro wspoacutelne (w) K Ku-
łak-Krzysiak J Parchomiuk Służąc dobru wspoacutelnemu Lublin 2016
Smarż J Pozwolenie na budowę versus zgłoszenie z projektemrdquo w świetle obo-
wiązujących przepisoacutew (w) J Smarż (red) Nieruchomości ndash aktualne proble-
my prawne Radom 2016
Smarż J Korzyści i zagrożenia wynikające z realizacji inwestycji na podstawie
zgłoszenia z projektem bdquoBudownictwo i Prawordquo 2016 nr 3 s 6-8
Smarż J Wymoacuteg ostatecznościrdquo decyzji o pozwoleniu na budowę w świetle
obowiązujących regulacji prawnych i orzecznictwa bdquoBudownictwo i Prawordquo
2017 nr 3 s 3-6
Woliński J Wykazanie prawa do dysponowania nieruchomością na cele
budowlane bdquoNieruchomościrdquo 2013 Nr 4
Wszołek J Deszczka E Decyzja o zmianie pozwolenia na budowę ndash charakter
prawny i wybrane zagadnienia praktyczne MOP 2016 Nr 1
108
mgr Paweł Śwital233
Dostęp do informacji publicznej
Access to public information
Streszczenie
Celem opracowania jest przedstawienie prawa dostępu do informacji
publicznej Autor przedstawia definicję informacji co zakłada jawność administra-
cji prawo dostępu do informacji prawne podstawy dostępu do informacji publicz-
nej dostęp do informacji na gruncie prawa samorządu terytorialnego oraz dostęp do
informacji o osobach sprawujących funkcje publiczne W pracy zostaje wykorzysta-
na metoda dogmatyczno ndash prawna oraz metoda funkcjonalizmu prawniczego
Słowa kluczowe
informacja informacja publiczna jawność administracji
Summary
The aim of the study is to present the right of access to public information
The author presents the definition of information which implies disclosure of the
administration the right of access to information the legal basis for access to pub-
lic information access to information under the law of local self-government and
access to information on persons exercising public functions The work is based on
the dogmatic and legal method and the method of legal functionalism
Keywords
information public information transparency of administration
1 Definicja informacji
Dostęp do informacji publicznej stanowi jedną z podstawowych zasad
wspoacutełczesnej demokracji i społeczeństwa obywatelskiego234
Informacja to pojęcie
złożone ktoacutere nie posiada jednej powszechnie obowiązującej definicji235
P Fajgiel-
233 Asystent Katedra Prawa Zakład Prawa Publicznego Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu 234 T R Aleksandrowicz Komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej Warszawa 2002 s 7 235 Tak min P Fajgielski Informacja w administracji publicznej Prawne aspekty gromadzenia udostępniania i ochrony Wrocław 2007 s 13 J Janowski Informatyka
Dostęp do informacji publicznej
109
ski przyjął definicję zgodnie z ktoacuterą informacja w administracji publicznej jest
bdquowiedzą odnoszącą się do podmiotoacutew przedmiotoacutew działań faktoacutew czy stanoacutew
ktoacutera stanowi istotny czynnik umożliwiający działania organoacutew administracji pu-
blicznej lub efekt tych działańrdquo236
J Janowski zwraca uwagę na następujące możli-
we podejścia do definiowania informacji bdquoPo pierwsze będzie to podejście intuicyj-
ne ktoacutere polega na posługiwaniu się terminem informacja bez wskazywania na
jakąkolwiek jej definicję czy interpretację Po drugie podejście systemowe według
ktoacuterego termin informacja używany jest po jego wcześniejszym zdefiniowaniu
w określonej konwencji i po dostosowaniu do potrzeb danej dziedziny czy sytuacji
Po trzecie opisowe posługiwanie się terminem informacja podanie jej cech własno-
ści itd ale bez jej systematycznego definiowaniardquo237
G Szpor pisze o możliwości
interdyscyplinarnego ujęcia informacji zgodnie z ktoacuterym informacja jest przenoszo-
nym dobrem materialnym zmniejszającym niepewność238
K Celarek pisze że
bdquoinformacja jest surowcem i dobrem gospodarczym jest jednocześnie podstawą
wiedzy i dobrem kulturowym jest jednak roacutewnież czynnikiem władzy a zatem
narzędziem planowaniardquo239
Administracja publiczna w toku swojego działania posługuje się roacuteżnymi
rodzajami informacji I Lipowicz wyroacuteżnia następujące zasoby informacyjne admi-
nistracji stały zasoacuteb informacji dotyczący obywatela nieruchomości infrastruktury
danego terenu informacje ktoacutere dostarczają strony (świadkowie) w toku postępo-
wania administracyjnego i ktoacutere są wykorzystywane przez administrację w procesie
decyzyjnym informacje ktoacutere gromadzi organ celem wydania rozstrzygnięcia takie
jak ekspertyzy oględziny czy opinie informacje dotyczące podjętych już przez
administrację decyzji a także rozstrzygnięć podjętych przez inne organy na przy-
kład sądy informacje dotyczące aktoacutew normatywnych i polityki administracyjnej
informacje normatywnerdquo240
prawnicza Warszawa 2011 s 19 W Taras Informowanie obywateli przez administrację Warszawa 1992 s 8 236 P Fajgielski Informacja w administracjihellip op cit s 14-15 237 J Janowski Informatyka prawnicza opcit s 29 238 G Szpor Pojęcie informacji a zakres ochrony danych (w) P Fajgielski (red) Ochrona danych osobowych z perspektywy dziesięciolecia Lublin 2008 s 17 239 K Celarek Prawo informacyjne Problem badawczy teorii prawa administracyjnego Warszawa 2013 s 104 240 I Lipowicz Zagadnienia prawne obiegu informacji (w) G Szpor (red) Informacja i informatyka w administracji publicznej Katowice 1993 s 17
Paweł Śwital
110
2 Jawność administracji publicznej
Jawność ndash jako zasada działania władzy publicznej w tym administracji
publicznej w demokratycznym państwie ndash może być uznawana za wzorzec działa-
nia tej władzy ktoacutery ulega przekształceniom wraz ze zmianami występującymi
w życiu społecznym241
Działalność władz publicznych stanowi naturalny przedmiot
zainteresowania społeczeństwa Zainteresowanie to jeśli tylko zagwarantowana jest
możliwość uzyskania informacji publicznej przyczynia się do powstania wiedzy
ktoacutera w realiach państwa demokratycznego powinna mieć przełożenie min na
decyzje polityczne obywateli wyrażane w wyborach czy referendach Bez względu
jednak na cel pozyskania wiedzy czy faktyczne jej poacuteźniejsze wykorzystanie stwier-
dzić należy że dążenie do uzyskania wiedzy o działalności władzy silnie wiąże się
z człowieczeństwem i jest uzasadnione bdquopotrzebą realizacji innych praw wynikają-
cych z natury ludzkiejrdquo242
Jak zauważa J Supernat bdquoadministracja publiczna dyspo-
nuje ogromną ilością informacji posiadając nawet w niektoacuterych dziedzinach życia
społecznego monopol na informacje Dzięki temu możliwe jest wykorzystywanie
informacji przez administracje celem oddziaływania na jej otoczenie oraz w celu
realizacji zadań publicznychrdquo243
3 Prawo do informacji publicznej
Prawo do informacji publicznej ma charakter fundamentalny zyskało w tej
sytuacji ochronę zaroacutewno prawa międzynarodowego jak i prawa krajowego244
Samo określenie prawa do informacji bez odwoływania się do konkretnych aktoacutew
normatywnych może nasuwać pewne wątpliwości W literaturze określa się je bdquojako
prawo do poszukiwania domagania się otrzymywania i rozpowszechniania infor-
macji do informowania i bycia informowanymrdquo245
M Bernaczyk podkreśla z kolei
241 A Piskorz ndash Ryń Pojęcie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego w świetle dyrektywy 200398WE bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4 s 34 242 M Bernaczyk Prawo do informacji publicznej w Polsce i na świecie Warszawa 2014 s 136 243 J Supernat Informacyjne instrumenty działania administracji publicznej (w) J Łukasiewicz (red) Nauka administracji wobec wyzwań wspoacutełczesnego państwa prawa Międzynarodowa Konferencja Naukowa Cisna 2-4 czerwca 2002 r Rzeszoacutew 2002 s 487 244 I Kamińska M Rozbicka ndash Ostrowska Ustawa o dostępie do informacji publicznej Komentarz Warszawa 2016 s 17 245 T Goacuterzyńska Geneza i rozwoacutej prawa do informacji E Pierzchała M Woźniak (red) Dostęp do informacji publicznej w Polsce i w Europie wybrane zagadnienia prawne Opole 2010 s 13
Dostęp do informacji publicznej
111
że prawo do informacji bdquoobejmuje uprawnienie do zaznajomienia się i skorzystania
z pierwotnego źroacutedła utrwalającego przebieg wydarzeńrdquo246
Jest ono także prawem podstawowym Unii Europejskiej W prawie unijnym
prawo do informacji w znaczeniu bdquowolności poszukiwania otrzymywania i przeka-
zywania informacji i ideirdquo obejmuje zaroacutewno dostęp do dokumentoacutew organoacutew Unii
jak i pewne minimum standardoacutew w zakresie korzystania z informacji publicznych
w państwach członkowskich Prawa te wynikają z art 15 ust 3 Traktatu o funkcjo-
nowaniu Unii Europejskiej247
ktoacuterego postanowienia rozwija Rozporządzenie (WE)
nr 10492001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r w sprawie
publicznego dostępu do dokumentoacutew Parlamentu Europejskiego Rady i Komisji
oraz Dyrektywa 200398WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada
2003 r w sprawie ponownego wykorzystania informacji sektora publicznego
Prawo do informacji stało się jednym z praw człowieka przyjętym przez
wspoacutelnotę międzynarodową248
Zaliczenie prawa do informacji publicznej za jedno
z praw człowieka ma istotne znaczenie dla ukształtowania normatywnych ram reali-
zacji tego prawa w poszczegoacutelnych państwach Ma to swoje przełożenie tak na for-
mę aktu w ktoacuterym gwarantowane jest prawo do informacji publicznej jak i na treść
regulacji a wreszcie uwzględniane jest roacutewnież na etapie realizacji tego prawa
np w orzecznictwie sądowym Konsekwencją przyjęcia że prawo do informacji jest
prawem o szczegoacutelnej randze wynikającej z zakwalifikowania go do kręgu praw
człowieka jest dążenie do jego konstytucjonalizacji249
Prawo do informacji stanowi
instrument urzeczywistniania szeroko pojętej jawności ktoacutera bdquojest często lekcewa-
żona jako środek ktoacutery uśmierza lub łagodzi niepokoje powodowane niedostępno-
ścią nieznajomością rzeczy niosąc ze sobą bdquoogromne znaczenie psychologiczne
i socjologiczne250
246 M Bernaczyk Prawo do informacji publicznej hellip op cit s 33 247 Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej Dz U 2004 Nr 90 poz 864 ze zm 248 M Jaśkowska Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego Toruń 2002 s 7 249 R Chruściak Konstytucjonalizacja prawa do informacji publicznej ndash uwagi na tle art 61 Konstytucji RP E Gdulewicz W Orłowski S Patyra(red) 25 lat transformacji ustrojowej w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej Warszawa 2015 s 327-340 250 T Goacuterzyńska Kilka słoacutew o prawie do informacji i zasadzie jawności (w) A Łopatka A Wroacutebel S Kiewlicz (red) Państwo prawa Administracja Sądownictwo Prace dedykowane Prof dr hab Januszowi Łetowskiemu w 60 rocznicę urodzin Warszawa 1999 s 116-117
Paweł Śwital
112
4 Prawne podstawy dostępu do informacji publicznej
Reguły i procedury realizacji dostępu do informacji publicznej określa Kon-
stytucja oraz ustawa z 6 września 2001 r o dostępie do informacji publicznej251
Zakres podmiotowy i przedmiotowy pojęcia bdquoinformacja publiczna określiła Kon-
stytucja w art 61 ust 1 i ust 2 wskazując zarazem warunki dopuszczalnych ograni-
czeń (w art 61 ust 3) Rekonstruując pojęcie informacji publicznej na podstawie art
61 ust 1 Konstytucji należy posługiwać się przede wszystkim kryterium podmio-
towym uznając że jest nim działalność organoacutew władzy publicznej oraz innych
osoacuteb pełniących funkcje publiczne Należy jednak zgodzić się z poglądami tych
przedstawicieli doktryny ktoacuterzy uważają że bdquow art 61 ust 1 Konstytucji określony
został także zakres przedmiotowy pojęcia informacji publicznej Przedmiotem in-
formacji publicznej w przypadku organoacutew władzy publicznej i osoacuteb pełniących
funkcje publiczne jest ich działalność Zwraca się roacutewnież uwagę że związek
przedmiotu informacji ze sprawowaniem funkcji publicznej powinien być wyraźny
i rzeczywisty choć nie musi być bezpośredni252
M Jaśkowska stanęła na stanowi-
sku zgodnie z ktoacuterym bdquopojęcie informacji publicznej nie może być [] rozpatrywa-
ne wyłącznie na tle art 1 ustawy bez uwzględnienia treści art 61 Konstytucji
Zastosowana wykładnia językowa mogłaby bowiem prowadzić do zbyt wąskiego
rozumienia tego terminu Powodowałoby to że jako informację publiczną traktowa-
no by każdą wiadomość odnoszoną do sprawy publicznej czyli sprawy dotyczącej
pewnej zbiorowości Nie obejmowano by więc tym pojęciem informacji odnoszącej
się do spraw indywidualnych rozstrzyganych przykładowo decyzją administracyjną
chyba że wystąpiłyby elementy publiczne w kręgu stron postępowania253
Ustawa z 6 września 2001 r o dostępie do informacji publicznej (dalej
udip) poszerza zakres tego prawa pod względem podmiotowym (podmioty
uprawnione do otrzymania oraz zobowiązane do udzielenia informacji) i przedmio-
towym (zakres informacji podlegających udostępnieniu) lecz nie jest wolna od wad
Jej słabością jest nadużywanie pojęć niedookreślonych trudnych do jednoznacznej
wykładni Pozytywem jest zaś określenie prawa do informacji jako roszczenia do
władz i podmiotoacutew wykonujących zadania publiczne o udostępnienie informacji
Ustawa koncentruje się na technicznych sposobach i procedurze udostępniania
informacji publicznej (aspekt formalny jawności życia publicznego) nie wprowadza
jednak rozwiązań zapewniających przejrzystość i zrozumiałość udzielanej informa-
251 Ustawa z dnia 6 lipca 2001 r o dostępie do informacji publicznej tj Dz U 2016 poz 1764 ze zm dalej jako udip 252 K Karsznicki Kryteria dostępu do informacji publicznej bdquoProkuratura i Prawordquo 2015 nr 12 s 112-113 253 M Jaśkowska Dostęp do informacji w świetle orzecznictwa op cit s 26-27
Dostęp do informacji publicznej
113
cji (aspekt materialny jawności)254
Należy podkreślić iż przepisy udip nie mogą
stanowić podstawy do uzyskania informacji wyłącznie dla realizacji prywatnych
jednostkowych interesoacutew ktoacutere nie służą jednocześnie interesowi społecznemu255
Ocena czy określona informacja stanowi informację publiczną w rozumieniu przepi-
soacutew udip nie może być odmienna w zależności od tego kto ubiega się o jej udo-
stępnienie256
Udostępnieniu podlega informacja publiczna w szczegoacutelności o
1) polityce wewnętrznej i zagranicznej w tym o a) zamierzeniach działań władzy
ustawodawczej oraz wykonawczej b) projektowaniu aktoacutew normatywnych
c) programach w zakresie realizacji zadań publicznych sposobie ich realizacji
wykonywaniu i skutkach realizacji tych zadań
2) podmiotach o ktoacuterych mowa w art 4 ust 1 w tym o a) statusie prawnym lub
formie prawnej b) organizacji c) przedmiocie działalności i kompetencjach
d) organach i osobach sprawujących w nich funkcje i ich kompetencjach
e) strukturze własnościowej podmiotoacutew o ktoacuterych mowa w art 4 ust 1 pkt 3-5
f) majątku ktoacuterym dysponują
3) zasadach funkcjonowania podmiotoacutew o ktoacuterych mowa w art 4 ust 1 w tym
o a) trybie działania władz publicznych i ich jednostek organizacyjnych b) trybie
działania państwowych osoacuteb prawnych i osoacuteb prawnych samorządu terytorialnego
w zakresie wykonywania zadań publicznych i ich działalności w ramach gospodarki
budżetowej i pozabudżetowej c) sposobach stanowienia aktoacutew publicznoprawnych
d) sposobach przyjmowania i załatwiania spraw e) stanie przyjmowanych spraw
kolejności ich załatwiania lub rozstrzygania f) prowadzonych rejestrach ewiden-
cjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawar-
tych g) naborze kandydatoacutew do zatrudnienia na wolne stanowiska w zakresie
określonym w przepisach odrębnych
4) danych publicznych w tym a) treść i postać dokumentoacutew urzędowych
w szczegoacutelności ndash treść aktoacutew administracyjnych i innych rozstrzygnięć ndash
dokumentacja przebiegu i efektoacutew kontroli oraz wystąpienia stanowiska wnioski
i opinie podmiotoacutew ją przeprowadzającychndash treść orzeczeń sądoacutew powszechnych
Sądu Najwyższego sądoacutew administracyjnych sądoacutew wojskowych Trybunału Kon-
stytucyjnego i Trybunału Stanu b) stanowiska w sprawach publicznych zajęte przez
organy władzy publicznej i przez funkcjonariuszy publicznych w rozumieniu przepi-
soacutew Kodeksu karnego c) treść innych wystąpień i ocen dokonywanych przez orga-
254 S Czarnow Prawo do informacji publicznej w Polsce a wymogi prawa europejskiego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2007 nr 4 s 23 255 Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2013 r II SABLu 12513 LEX nr 1326087 256 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 4 lipca 2014 r I OSK 282213 CBOSA
Paweł Śwital
114
ny władzy publicznej d) informacja o stanie państwa samorządoacutew i ich jednostek
organizacyjnych
5) majątku publicznym w tym o a) majątku Skarbu Państwa i państwowych osoacuteb
prawnych b) innych prawach majątkowych przysługujących państwu i jego dłu-
gach c) majątku jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządoacutew zawodo-
wych i gospodarczych oraz majątku osoacuteb prawnych samorządu terytorialnego
a także kas chorych d) majątku podmiotoacutew o ktoacuterych mowa w art 4 ust 1 pkt 5
pochodzącym z zadysponowania majątkiem o ktoacuterym mowa w lit a-c oraz pożyt-
kach z tego majątku i jego obciążeniach e) dochodach i stratach spoacutełek handlo-
wych w ktoacuterych podmioty o ktoacuterych mowa w lit a-c mają pozycję dominującą
w rozumieniu przepisoacutew Kodeksu spoacutełek handlowych oraz dysponowaniu tymi
dochodami i sposobie pokrywania strat f) długu publicznym g) pomocy publicz-
nej h) ciężarach publicznych
W ustawie o dostępie do informacji publicznej nie ustalono zamkniętego ka-
talogu informacji publicznej gdyż ustawodawca chciał aby społeczeństwo miało
instrument do jak najszerszej kontroli instytucji publicznych Taki instrument aby
był sprawny powinien obejmować jak największą liczbę stanoacutew faktycznych Licz-
ba ta nie może być ograniczona ponieważ dynamiczny charakter stosunkoacutew spo-
łeczno-gospodarczych tworzy nowe sytuacje w ktoacuterych pojawia się aktywność
podmiotoacutew publicznych Ta aktywność w państwie demokratycznym powinna być
poddana kontroli społecznej za pośrednictwem narzędzia jakim jest prawo dostępu
do informacji publicznej Dlatego też art 6 ust 1 udip nie ma charakteru
zamkniętego a wyliczenie stanoacutew faktycznych w nim zawartych należy traktować
tylko jako pewnego rodzaju kierunki poszukiwań257
Prawo do informacji nie może być stosowane do realizacji celoacutew ktoacutere nie
wynikają ani z Konstytucji RP ani z ustawy o dostępie do informacji publicznej
a zatem do osiągnięcia celu innego niż dbałość o dobro publiczne jakim jest prawo
do przejrzystego państwa jego struktur przestrzeganie prawa przez podmioty życia
publicznego jawność administracji i innych organoacutew Oznacza to że prawo do in-
formacji publicznej a w szczegoacutelności procesowe instrumenty jej pozyskiwania
mają służyć uniwersalnemu dobru powszechnemu związanemu z funkcjonowaniem
struktur państwowych i publicznych Celem prawa do informacji publicznej nie jest
więc zaspokajanie indywidualnych (prywatnych) potrzeb w postaci pozyskiwania
informacji wprawdzie publicznych lecz przeznaczonych do celoacutew handlowych
257 P Szustakiewicz Problemy dostępu do informacji publicznej na tle orzecznictwa sądoacutew administracyjnych bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4 s 58-60
Dostęp do informacji publicznej
115
edukacyjnych zawodowych itp Takie informacje mogą być uzyskiwane na zasa-
dach przyjętych dla danego rodzaju stosunkoacutew258
Informacja publiczna odnosi się do sfery faktoacutew ktoacutere to pojęcie należy ro-
zumieć szeroko Analiza art 6 udip wykazuje że wnioskiem w świetle tej ustawy
może być objęte pytanie o określone fakty lub o stan określonych zjawisk Faktem
jest każda czynność i każde zachowanie organu wykonującego zadania publiczne
podjęte w zakresie wykonywania takiego zadania259
O charakterze informacji pu-
blicznej nie decyduje cel dla ktoacuterego zgłoszono żądanie jej udostępnienia a treść
informacji Istotne jest bowiem to aby była to informacja o sprawach publicz-
nych260
Zakres przedmiotowy żądanej informacji kształtuje wnioskodawca Nato-
miast nie jest rolą podmiotu obowiązanego ustalanie czy udzielona informacja
publiczna jest zadawalająca dla wnioskodawcy261
Prawo do informacji i ściśle związana z nim szeroko rozumiana zasada jaw-
ności życia publicznego jest istotnym elementem życia społecznego Działanie
organoacutew władzy publicznej w sposoacuteb transparentny przejrzysty jawny nie jest już
traktowane w kategorii deklaracji ale jest rozumiane jako powinność ktoacutera w coraz
większym zakresie jest egzekwowana przez obywateli262
Jest ono ważnym elemen-
tem życia publicznego i kontroli opinii publicznej nad działalnością organoacutew
i władz Jest ono nierozerwalnie związane z zasadą jawności życia publicznego
Obywatele korzystający z przysługującego im prawa wyborczego mogą być bowiem
niejednokrotnie zainteresowani działaniami podejmowanymi przez wybrane organy
ale także i uzyskiwanymi w tym zakresie rezultatami podejmowanych działań263
5 Dostęp do informacji na gruncie prawa samorządu terytorialnego
Wskazane wyżej unormowania znalazły swoje odzwierciedlenie roacutewnież
w przepisach ustawy o samorządzie gminnym Regulacja zawarta w art 11b ust 1
tej ustawy wskazuje bowiem iż działalność organoacutew gminy jest jawna a ogranicze-
258 J Drachal Prawo do informacji publicznej w świetle wykładni funkcjonalnej (w) J Goacuteral R Hauser J Trzciński (red) Sądownictwo administracyjne gwarantem wolności i praw obywatelskich 1980ndash2005 Warszawa 2005 s 147ndash149 259 Wyrok WSA w Krakowie z dnia 31 października 2012 r II SAKr 119212 LEX nr 1234311 260 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2014 r II SABWa 63713 LEX nr 1471464 261 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2015 r II SABWa50214 LEX nr 1751251 262 D Fleszer Zakres jawności działania organoacutew stanowiących jednostek samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2010 nr 4 s 33 263 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2012 r II SAWa 152712 LEX nr 1249113
Paweł Śwital
116
nia tej jawności mogą wynikać wyłącznie z ustaw264
Prawo obywateli do uzyskiwa-
nia informacji jako jeden z aspektoacutew realizacji zasady jawności zostało natomiast
wymienione w ustępie 2 wspomnianego artykułu Dotyczy ono wszelkiej działalno-
ści organoacutew gminy i jest skorelowane z istniejącym po stronie organoacutew gminy obo-
wiązkiem udzielenia informacji na zasadach określonych w ustawach265
Zagwarantowanie dostępu do informacji publicznej ma wartość samoistną
a jednocześnie jest powszechnie postrzegane jako środek i niezbędny instrument
ktoacutery pozwala korzystać z wielu konstytucyjnych wolności i praw Formalnie za-
gwarantowany oraz faktyczny (rzeczywisty) dostęp do informacji publicznej umoż-
liwia obywatelom podejmowanie racjonalnych decyzji w sprawach własnych (doty-
czących indywidualnych interesoacutew) oraz w sprawach publicznych a także pozwala
na świadome uczestniczenie w kierowaniu sprawami publicznymi i na sprawowanie
kontroli społecznej Sposoacuteb realizacji prawa do informacji jest wspoacutełcześnie trakto-
wany jako miernik demokracji i praworządności266
Zgodnie z postanowieniami ustaw ustrojowych członkowie wspoacutelnoty sa-
morządowej uczestniczą w zarządzaniu powierzonymi sprawami publicznymi bądź
bezpośrednio bądź za pośrednictwem ustawowo określonych organoacutew Decydująca
większość tych spraw jest realizowana przez organy zatem istotna z punktu widze-
nia interesoacutew wspoacutelnoty i jej poszczegoacutelnych członkoacutew staje się wykonywana przez
nich kontrola społeczna nad działalnością reprezentujących ich organoacutew Ma temu
służyć szeroko pojmowana zasada jawności (przejrzystości) działań administracji
publicznej267
Jawność działania organoacutew gminy obejmuje w szczegoacutelności prawo
obywateli do uzyskiwania informacji wstępu na sesje rady gminy i posiedzenia jej
komisji a także dostępu do dokumentoacutew wynikających z wykonywania zadań pu-
blicznych w tym protokołoacutew posiedzeń organoacutew gminy i komisji rady gminy Za-
sady dostępu do dokumentoacutew i korzystania z nich określa statut gminy268
Według
art 11b ust 3 usg rada upoważniona jest do określenia w statucie gminy zasad
dostępu do dokumentoacutew i korzystania z nich Pojęcie bdquozasad dostępu i korzystania
z dokumentoacutewrdquo ktoacuterym posługuje się przepis jest określeniem węższym niż ogoacutelne
pojęcie bdquoprawa do uzyskiwania informacji publicznejrdquo Przez zasady należy rozu-
264 Zaznaczyć przy tym należy iż zakres i warunki dopuszczalnych ograniczeń prawa do informacji określił sam ustrojodawca w przepisie art 61 ust 2 Konstytucji wskazując że ograniczenia mogą nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osoacuteb i podmiotoacutew gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa 265 Tak A Szewc (w) G Jyż Z Pławecki A Szewc Ustawa hellip LEX 2012 266 E Olejniczak-Szałowska Ustawowe podstawy prawa obywatela do informacji o dzia-łalności organoacutew samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 1995 nr 4 s 4 267 A Obrzut Prawo do informacji publicznej Wybrane zagadnienia (w) S Dolata (red) Problemy prawne w działalności samorządu terytorialnego Opole 2002 s 204 268 Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 sierpnia 2014 r II SABŁd 6914 LEX nr 1502653
Dostęp do informacji publicznej
117
mieć dyrektywy proceduralne ktoacutere mają wyłącznie charakter techniczno-
organizacyjny W zakresie ustawowego upoważnienia dla rady gminy nie mieści się
natomiast prawo ograniczenia ustawowej zasady jawności działania organoacutew samo-
rządu terytorialnego ani też rozstrzygania o zakresie informacji podlegających udo-
stępnieniu269
Zasada jawności stanowi realizację zasady zwierzchnictwa narodu gdzie
rola obywatela nie kończy się z chwilą zakończenia określonych wyboroacutew i wyło-
nienia organoacutew pochodzących z tych wyboroacutew Obywatel bowiem ma prawo intere-
sować się efektem wyboroacutew a więc działaniami podejmowanymi przez wybrane
organy Prawo do informacji obejmuje zasadniczo dostęp do dokumentoacutew wstęp na
posiedzenia organoacutew kolegialnych z prawem rejestracji dźwięku lub innego zapisu
prowadzonych obrad270
Prawo to obejmuje roacutewnież uzyskiwanie informacji o dzia-
łalności organoacutew samorządu gospodarczego i zawodowego a także innych osoacuteb
i jednostek organizacyjnych w zakresie w jakim wykonują one zadania władzy
publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa
Prawo do uzyskiwania informacji oznacza dostęp do dokumentoacutew oraz wstęp na
posiedzenia kolegialnych organoacutew władzy publicznej pochodzących z powszech-
nych wyboroacutew z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu271
Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentoacutew odno-
szących się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem admi-
nistracji publicznej związanych z nimi bądź w jakikolwiek sposoacuteb dotyczących ich
i są nimi zaroacutewno treść dokumentoacutew bezpośrednio przez nie wytworzonych jak i te
ktoacuterych używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań nawet jeżeli nie
pochodzą wprost od nich Niezależnie od powyższego aby konkretna informacja
posiadała walor informacji publicznej to musi się odnosić do sfery faktoacutew Rzeczą
oczywistą natomiast jest że taka forma informacji publicznej może być udostępnio-
na po uwzględnieniu ograniczeń wynikających z treści art 5 udip272
Za informację publiczną należy uznać każdą wiadomość wytworzoną przez
szeroko rozumiane władze publiczne a także inne podmioty sprawujące funkcje
publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań publicznych i gospodarowania
mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa Charakter informacji publicz-
nej mają roacutewnież informacje niewytworzone przez wskazane podmioty lecz do nich
się odnoszące Informację publiczną stanowi więc treść wszelkiego rodzaju doku-
269 Wyrok WSA w Lublinie z dnia 5 lutego 2015 r III SALu 64714 LEX nr 1751262 270 L Bielecki J Stelmasiak Zakres jawności działania organoacutew powiatu (w) B Dolnicki (red) Jawność w samorządzie terytorialnym Warszawa 2015 s 44ndash45 271 E Olejniczak-Szałowska Problem statutowej regulacji zasad dostępu do dokumentoacutew w jednostkach samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2011 nr 6 s 5 272 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 marca 2014 r VIII SAWa 98713 LEX nr 1466198
Paweł Śwital
118
mentoacutew nie tylko bezpośrednio zredagowanych i wytworzonych przez wskazany
podmiot Przymiot taki posiada także treść dokumentoacutew ktoacuterych podmiot używa do
zrealizowania powierzonych mu prawem zadań Bez znaczenia przy tym jest w jaki
sposoacuteb dokumenty znalazły się w posiadaniu adresata wniosku oraz to czy znajdują
się one w posiadaniu także innego podmiotu Ważne jedynie jest to by dokumenty
takie służyły realizowaniu zadań publicznych przez tego adresata wniosku i odnosiły
się do niego bezpośrednio273
Termin bdquozadania publicznerdquo jakim posługuje się ustawodawca w treści art
4 ust 1 pkt 5 udip jest pojęciem szerszym od terminu bdquozadań władzy publicznejrdquo
(art 61 Konstytucji RP) Pojęcie bdquozadanie publicznerdquo użyte w art 4 udip ndash w od-
roacuteżnieniu od pojęcia bdquozadanie władzy publicznejrdquo użytego w art 61 Konstytucji RP
ndash ignoruje element podmiotowy i oznacza że zadania publiczne mogą być wykony-
wane przez roacuteżne podmioty niebędące organami władzy i bez konieczności przeka-
zywania tych zadań Tak rozumiane bdquozadanie publicznerdquo cechuje powszechność
i użyteczność dla ogoacutełu a także sprzyjanie osiąganiu celoacutew określonych w Konsty-
tucji lub ustawie Powyższa wykładnia pojęcia bdquozadanie publicznerdquo jest szczegoacutelnie
istotna w sytuacjach gdy ustawodawca nie dokonuje wprost w języku prawnym
kwalifikacji działalności danego podmiotu poprzez objęcie jej zakresem pojęcia
bdquozadanie publicznerdquo Nie powinno tym bardziej budzić wątpliwości że określona
działalność spełnia powyższe cechy realizacji zadań publicznych wtedy gdy jest
przez ustawodawcę wprost w ten sposoacuteb kwalifikowana274
Jeżeli zadania danego podmiotu mają na celu zaspokojenie powszechnych
potrzeb obywateli i są istotne z punktu widzenia celoacutew państwa to niepodobna od-
moacutewić im przymiotu zadań publicznych w rozumieniu udip275
6 Dostęp do informacji o osobach pełniących funkcje publiczne
Pojęcie bdquoosoby pełniącej funkcje publicznerdquo jest szeroko rozumiane
W ustawie o dostępie do informacji nie została zamieszczona definicja osoacuteb pełnią-
cych funkcję publiczną276
Niewątpliwie można za nie uznać osoby wymienione
w art 115 sect 13 i 19 kodeksu karnego Wyjątek wynikający z art 5 ust 2 udip
będzie ndash co do zasady ndash odnosił się do osoacuteb wskazanych w powołanym przepisie
kodeksu karnego Funkcjonariusz publiczny w rozumieniu art 115 sect 13 kodeksu
273 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 18 września 2014 r I OSK 4514 LEX nr 1664475 274 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2015 r I OSK 63114 LEX nr 1991839 275 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2016 r I OSK310314 LEX nr 2036089 276 K Miksa Udostępnianie informacji o osobach pełniących funkcje publiczne a prawo do prywatności w praktyce działania organoacutew władzy publicznej bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4 s 43-50
Dostęp do informacji publicznej
119
karnego277
ale pojęcie to na gruncie art 5 ust 2 udip należy rozumieć znacznie
szerzej Na podstawie tej ustawy osobą pełniącą funkcję publiczną będzie każdy kto
pełni funkcję w organach władzy publicznej lub też w strukturach jakichkolwiek
osoacuteb prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej jeżeli
funkcja ta ma związek z dysponowaniem majątkiem państwowym lub samorządo-
wym albo zarządzaniem sprawami związanymi z wykonywaniem swych zadań
przez władze publiczne a także inne podmioty ktoacutere tę władzę realizują lub gospo-
darują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa Funkcję publiczną
pełnią osoby ktoacutere wykonują powierzone im przez instytucje państwowe lub samo-
rządowe zadania i przez to uzyskują znaczny wpływ na treść decyzji o charakterze
ogoacutelnospołecznym Cechą wyroacuteżniającą osobę pełniącą funkcję publiczną jest
posiadanie określonego zakresu uprawnień pozwalających na kształtowanie treści
wykonywanych zadań w sferze publicznej278
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził także że osoba będąca pracowni-
kiem zatrudnionym w jednostce samorządu terytorialnego o ile nie wykonuje wy-
łącznie czynności usługowych na rzecz tej jednostki przy uwzględnieniu zakresu
obowiązkoacutew tej osoby może być uznana za funkcjonariusza publicznego a przez
to za osobę pełniącą funkcję publiczną279
Posiadanie choćby wąskiego zakresu
kompetencji decyzyjnych realizowanych w ramach zatrudniającej instytucji publicz-
nej świadczyć może o tym iż w konkretnym przypadku dana osoba pełnić może
funkcje publiczne280
7 Biuletyn Informacji Publicznej (BIP)
Biuletyn Informacji Publicznej jest to ujednolicony system stron interneto-
wych stworzony w celu powszechnego udostępniania informacji publicznej Dla
osoacuteb zainteresowanych funkcjonowaniem konkretnej instytucji publicznej czy spo-
sobem załatwienia określonej sprawy wejście na stronę BIP danego podmiotu jest
często optymalnym sposobem zdobycia tego rodzaju informacji
Do tworzenia podmiotowych stron BIP zobowiązane są w szczegoacutelności
(a więc nie jest to lista zamknięta) następujące podmioty organy władzy publicznej
organy samorządoacutew gospodarczych i zawodowych podmioty reprezentujące zgod-
nie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa podmioty reprezentujące państwowe
osoby prawne podmioty reprezentujące osoby prawne samorządu terytorialnego
277 Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r ndash Kodeks karny tj Dz U 2016 poz 1137 ze zm 278 Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2015 r IV SABPo 13415 LEX nr 1947173 279 Wyrok NSA w Warszawie z dnia 28 stycznia 2015 r I OSK 634 14 LEX nr 1956440 280 Wyrok WSA w Krakowie z dnia 2 września 2014 r II SAKr 94014 LEX nr 1520066
Paweł Śwital
120
podmioty reprezentujące państwowe jednostki organizacyjne podmioty reprezentu-
jące jednostki samorządu terytorialnego podmioty reprezentujące osoby lub jed-
nostki organizacyjne wykonujące zadania publiczne podmioty reprezentujące oso-
by lub jednostki organizacyjne dysponujące majątkiem publicznym podmioty
reprezentujące osoby prawne w ktoacuterych Skarb Państwa jednostki samorządu teryto-
rialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mające pozycję dominu-
jącą w rozumieniu przepisoacutew o ochronie konkurencji i konsumentoacutew związki za-
wodowe i ich organizacje partie polityczne inne podmioty wykonujące zadania
publiczne
Na swojej stronie BIP podmiot jest zobowiązany publikować informacje
ktoacutere będą służyć wszystkim odwiedzającym a zatem ndash między innymi swoacutej status
prawny lub formę prawną przedmiot działania i kompetencje organy i osoby spra-
wujące funkcje i ich kompetencje majątek ktoacuterym dysponuje tryb działania spo-
soby przyjmowania i załatwiania spraw informacje o prowadzonych rejestrach
ewidencjach i archiwach oraz o sposobach i zasadach udostępniania danych w nich
zawartych
Podsumowanie
Dostęp do informacji publicznej jest niezbędny do sprawowania kontroli spo-
łecznej nad działaniami administracji publicznej Prawo do kontrolowania przez
obywateli działań państwa wynika wprost z Konstytucji RP (art 63 oraz 62 i 61)
a podstawowe instrumenty kontrolne wymienione w Konstytucji to petycje skargi
i wnioski W przypadku administracji publicznej ich stosowanie regulowane jest
przez kodeks postępowania administracyjnego Jednak instrumenty te mają charak-
ter odwoławczy a nie prewencyjny stąd niezbędne jest także tworzenie i upo-
wszechnianie takich rozwiązań ktoacutere będą włączać obywateli w bieżący nadzoacuter nad
działaniami administracji Służyć temu będzie zachęcanie jednostek administracji
publicznej i organizacji obywatelskich do praktycznego wdrażania i rozwijania
rozwiązań zwiększających dostęp obywateli do informacji publicznej oraz umożli-
wiających kontrolę społeczną działań administracji publicznej
Biblografia
Akty prawne
Traktat o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej Dz U 2004 Nr 90 poz 864 ze zm
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r Dz U 1997 Nr 78 poz
483
Ustawa z dnia 6 lipca 2001 r o dostępie do informacji publicznej tj Dz U 2016
poz 1764 ze zm
Dostęp do informacji publicznej
121
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r ndash Kodeks karny tj Dz U 2016 poz 1137 ze zm)
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r o samorządzie gminnym tj Dz U 2017 poz 1875
ze zm
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 stycznia
2007 r w sprawie Biuletynu Informacji Publicznej Dz U 2007 r Nr 10 poz 68
Orzecznictwo
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 4 lipca 2014 r I OSK 282213 CBOSA
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2015 r I OSK 63114 LEX nr 1991839
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2016 r I OSK310314 LEX
nr 2036089
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 28 stycznia 2015 r I OSK 634 14 LEX
nr 1956440
Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 kwietnia 2013 r II SABLu 12513 LEX
nr 1326087
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 31 października 2012 r II SAKr 119212 LEX
nr 1234311
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2014 r II SABWa 63713 LEX
nr 1471464
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 stycznia 2015 r II SABWa50214 LEX
nr 1751251
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 listopada 2012 r II SAWa 152712 LEX
nr 1249113
Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 sierpnia 2014 r II SABŁd 6914 LEX nr 1502653
Wyrok WSA w Lublinie z dnia 5 lutego 2015 r III SALu 64714 LEX nr 1751262
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 marca 2014 r VIIISAWa 98713 LEX
nr 1466198
Wyrok NSA w Warszawie z dnia 18 września 2014 r I OSK 4514 LEX
nr 1664475
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2015 r IV SABPo 13415 LEX
nr 1947173
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 2 września 2014 r II SAKr 94014 LEX
nr 1520066
Opracowania naukowe
Aleksandrowicz T R Komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej
Warszawa 2002
Bernaczyk M Prawo do informacji publicznej w Polsce i na świecie Warszawa
2014
Paweł Śwital
122
Bielecki L Stelmasiak J Zakres jawności działania organoacutew powiatu
(w) B Dolnicki (red) Jawność w samorządzie terytorialnym Warszawa 2015
Celarek K Prawo informacyjne Problem badawczy teorii prawa
administracyjnego Warszawa 2013
Chruściak R Konstytucjonalizacja prawa do informacji publicznej ndash uwagi na tle
art 61 Konstytucji RP E Gdulewicz W Orłowski S Patyra (red) 25 lat
transformacji ustrojowej w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej Warszawa
2015
Czarnow S Prawo do informacji publicznej w Polsce a wymogi prawa europejskie-
go bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2007 nr 4
Drachal J Prawo do informacji publicznej w świetle wykładni funkcjonalnej
(w) J Goacuteral R Hauser J Trzciński (red) Sądownictwo administracyjne
gwarantem wolności i praw obywatelskich 1980ndash2005 Warszawa 2005
Fajgielski P Informacja w administracji publicznej Prawne aspekty gromadzenia
udostępniania i ochrony Wrocław 2007
Fleszer D Zakres jawności działania organoacutew stanowiących jednostek samorządu
terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2010 nr 4
Goacuterzyńska T Geneza i rozwoacutej prawa do informacji E Pierzchała M Woźniak
(red) Dostęp do informacji publicznej w Polsce i w Europie wybrane
zagadnienia prawne Opole 2010
Goacuterzyńska T Kilka słoacutew o prawie do informacji i zasadzie jawności (w)
A Łopatka A Wroacutebel S Kiewlicz (red) Państwo prawa Administracja
Sądownictwo Prace dedykowane Prof dr hab Januszowi Łetowskiemu w 60
rocznicę urodzin Warszawa 1999
Janowski J Informatyka prawnicza Warszawa 2011
Jaśkowska M Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa
Naczelnego Sądu Administracyjnego Toruń 2002
Kamińska I Rozbicka ndash Ostrowska M Ustawa o dostępie do informacji publicznej
Komentarz Warszawa 2016
Karsznicki K Kryteria dostępu do informacji publicznej bdquoProkuratura i Prawordquo
2015 nr 12
Lipowicz I Zagadnienia prawne obiegu informacji (w) G Szpor (red)
Informacja i informatyka w administracji publicznej Katowice 1993
Miksa K Udostępnianie informacji o osobach pełniących funkcje publiczne
a prawo do prywatności w praktyce działania organoacutew władzy publicznej
bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4
Obrzut A Prawo do informacji publicznej Wybrane zagadnienia (w) S Dolata
(red) Problemy prawne w działalności samorządu terytorialnego Opole 2002
Dostęp do informacji publicznej
123
Olejniczak-Szałowska E Ustawowe podstawy prawa obywatela do informacji
o działalności organoacutew samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 1995
nr 4
Olejniczak-Szałowska E Problem statutowej regulacji zasad dostępu do
dokumentoacutew w jednostkach samorządu terytorialnego bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo
2011 nr 6
Piskorz ndash Ryń A Pojęcie ponownego wykorzystywania informacji sektora
publicznego w świetle dyrektywy 200398WE bdquoSamorząd terytorialnyrdquo 2015
nr 4
Supernat J Informacyjne instrumenty działania administracji publicznej
(w) J Łukasiewicz (red) Nauka administracji wobec wyzwań wspoacutełczesnego
państwa prawa Międzynarodowa Konferencja Naukowa Cisna 2-4 czerwca 2002
r Rzeszoacutew 2002
Szpor G Pojęcie informacji a zakres ochrony danych (w) P Fajgielski (red)
Ochrona danych osobowych z perspektywy dziesięciolecia Lublin 2008
Szustakiewicz P Problemy dostępu do informacji publicznej na tle orzecznictwa
sądoacutew administracyjnych bdquoSamorząd Terytorialnyrdquo 2015 nr 4
Taras W Informowanie obywateli przez administrację Warszawa 1992
124
dr Beata Wieczerzyńska281
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności
gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew - wersja z 5 października 2017 r
Obligations of the authorities to issue legal explanations of the regulations
concerning business activity in the draft law - Entrepreneurship Law ndash version of 5 October 2017
Streszczenie
W projekcie ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew wprowadzono obowiązek
wydawania przez właściwe organy państwowe tzw objaśnień prawnych prze-
pisoacutew regulujących wykonywanie działalności gospodarczej dotyczące prak-
tycznego ich stosowania Podstawowym ogoacutelnym celem wydawania objaśnień
prawnych jest zapewnienie jednolitego stosowania przepisoacutew prawa z zakresu
działalności gospodarczej Implikuje to także pewność jednolitości stosowania
tego prawa Jest to instytucja nowa w publicznym prawie gospodarczym dlate-
go celem pracy jest zbadanie analiza i ocena projektowanych w ustawie Prawo
przedsiębiorcoacutew regulacji w zakresie obowiązku wydawania objaśnień praw-
nych z zastosowaniem metody badania dokumentoacutew a także analizy i krytyki
piśmiennictwa oraz orzecznictwa
Należy dojść do wniosku że projektowana instytucja wydawania i pu-
blikowania w BIP objaśnień prawnych przepisoacutew w zakresie działalności go-
spodarczej jest dobrym instrumentem budowy przyjaznego otoczenia instytu-
cjonalnego działalności gospodarczej dające przedsiębiorcom wzorzec prze-
strzegania prawa i możliwość czynienia użytku ze swych praw a w szczegoacutelno-
ści prawa do dobrej administracji
Słowa kluczowe
przedsiębiorca działalność gospodarcza objaśnienia
281 Zakład Prawa Prywatnego i Gospodarczego Katedra Prawa Wydział Nauk Ekono-micznych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno-Humanistyczny im Kazimierza Pu-łaskiego w Radomiu
Beata Wieczerzyńska
125
Summary
The draft Act on Entrepreneurship introduced the obligation for compe-
tent state authorities to issue the so- Explanation of the legal provisions govern-
ing the performance of business activities concerning the practical application of
them The general purpose of issuing legal clarifications is to ensure uniform ap-
plication of the law in the field of economic activity This also implies a certain
uniformity of application of this law This is a new institution in public economic
law Therefore the aim of the work is to examine analyze and evaluate the regu-
lations of the Law on Entrepreneurship in the scope of the obligation to issue legal
explanations using the method of examining documents as well as analysis and
critique of literature and case law
It should be concluded that the proposed institution for issuing and pub-
lishing in the BIP legal explanations of business regulations is a good instrument
for building a friendly institutional environment that gives entrepreneurs a model
of compliance and the ability to make use of their rights and in particular the
right to good administration
Keywords
entrepreneur business activity explanations
Kto przedsiębierze proacutebę i doznaje zawodu ten w każdym razie zdobywa
pouczenie kto nie przedsiębierze proacuteby ten traci bezcenne możliwości
T Kotarbiński Traktat o dobrej robocie
Wstęp
Ministerstwo Rozwoju przedstawiło pakiet projektoacutew ustaw składających
się na tzw Konstytucję biznesu W pakiecie zawarto projekty ustaw ndash Prawo
przedsiębiorcoacutew o Komisji Wspoacutelnej Rządu i Przedsiębiorcoacutew oraz Rzeczniku
Przedsiębiorcoacutew (w poacuteźniejszych wersjach o Rzeczniku Małych i Średnich
Przedsiębiorcoacutew) o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodar-
czej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy o zasadach uczestnictwa przedsię-
biorcoacutew zagranicznych i innych osoacuteb zagranicznych w obrocie gospodarczym
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz Przepisy wprowadzające Prawo
przedsiębiorcoacutew i inne ustawy z Konstytucji biznesu wraz z uzasadnieniami
i OSR282
282 httpslegislacjarclgovplprojekt12295217katalog1241623312416233
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
126
Najistotniejszy z pakietu jest projekt ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew
ktoacutera w zamyśle projektodawcy ma w sposoacuteb całościowy i spoacutejny regulować
zasady wykonywania działalności gospodarczej w Polsce tworząc korzystne
przejrzyste i stabilne warunki do prowadzenia działalności gospodarczej oraz
wzmacniając gwarancje wolności i praw przedsiębiorcoacutew zmniejszyć ryzyko
biznesowe a także zwiększyć gotowość przedsiębiorcoacutew do podejmowania
i wykonywania działalności gospodarczej w tym ponoszenia ryzyka technolo-
gicznego związanego z realizacją projektoacutew innowacyjnych
Jak wskazano w uzasadnieniu projektu283 i co warto szczegoacutelnie pod-
kreślić jako konstatację niezwykle istotną i trafną ustawa Prawo przedsiębior-
coacutew podobnie jak Konstytucja RP ani nie tworzy ani też nie przyznaje przed-
siębiorcom wolności działalności gospodarczej Wolność ta jest bowiem nie-
zbywalnym prawem człowieka (oraz tworzonych przez niego jednostek organi-
zacyjnych) przysługującym mu z uwagi na jego przyrodzoną godność co
Konstytucja RP oraz ustawodawstwo zwykłe (w tym ustawa Prawo przedsię-
biorcoacutew) w sposoacuteb deklaratoryjny uznaje Konstytucja RP oraz ustawy zwykłe
tworzą natomiast niezbędne prawne gwarancje i zabezpieczenia wolności dzia-
łalności gospodarczej w tym w postaci konkretnych obowiązkoacutew władz pu-
blicznych oraz skorelowanych z nimi uprawnień przedsiębiorcoacutew Projektowa-
ne uregulowania będą dawały przedsiębiorcom wiarygodną i autorytatywną
informację o ich rudymentarnych prawach i obowiązkach w stosunkach z orga-
nami władzy publicznej i innymi podmiotami prawa w tym z innymi przedsię-
biorcami oraz konsumentami
Zadeklarowana w art 20 Konstytucji RP wolność działalności gospo-
darczej nakłada na władze publiczne szereg określonych rodzajowo obowiąz-
koacutew ukierunkowanych całościowo na zapewnienie jednostkom możliwie sze-
rokiego zakresu swobody gospodarowania oraz zagwarantowanie sposobności
rzeczywistego korzystania z tej swobody W tak ogoacutelnie zakrojonych ramach
należy wskazać że na organach władzy publicznej spoczywa także obowiązek
dokonywania pozytywnych świadczeń dla beneficjentoacutew wolności gospodar-
czej wspomagających wykonywaną przez nich działalność gospodarczą
Obowiązek pozytywnych świadczeń na rzecz przedsiębiorcoacutew w pro-
jekcie ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew realizowany jest min przez wprowa-
dzenie nowej w tym akcie instytucji prawnej - bdquoobjaśnień prawnychrdquo oraz
utrzymanie instytucji interpretacji indywidualnych choć w nieco zmienionym
283 httpslegislacjarclgovplprojekt12295217katalog1241623312416233
Beata Wieczerzyńska
127
reżimie prawnym w poroacutewnaniu z przepisami art 10 i 10a obowiązującej
ustawy o swobodzie działalności gospodarczej284
Celem pracy jest zbadanie analiza i ocena projektowanych w ustawie
Prawo przedsiębiorcoacutew regulacji w zakresie obowiązku wydawania objaśnień
prawnych z zastosowaniem metody badania dokumentoacutew a także analizy i kry-
tyki piśmiennictwa oraz orzecznictwa
Projekty wskazanych ustaw poddane zostały szerokim konsultacjom
oraz uzgodnieniom resortowym ktoacutere doprowadziły do dość istotnych modyfi-
kacji pierwotnych tekstoacutew projektoacutew dlatego za podstawę rozważań przyjęto
tekst projektu ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew (dalej także jako projekt PP)
w wersji z dnia 5 października 2017 r już po zmianach będących efektem
uwzględnienia zastrzeżeń uwag i opinii w trakcie konsultacji a więc w wersji
najbardziej możliwej do przyjęcia w toku prac parlamentarnych
1 Objaśnienia prawne jako instrument zapewnienia jednolitego sto-
sowania przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej
Instytucja objaśnień prawnych najpierw pojawiła się w polskim ustawo-
dawstwie pod nazwą bdquoobjaśnień podatkowychrdquo w nowelizacji art 14a sect1 Ordy-
nacji podatkowej285 poprzez dodanie do dotychczasowej treści sect1 punktu 2
Oznacza to że minister właściwy do spraw finansoacutew dążąc do zapewnienia
jednolitego stosowania przepisoacutew prawa podatkowego przez organy podatko-
we (ale nie w sprawach indywidualnych) ma do dyspozycji dwa instrumenty
wydawanie interpretacji ogoacutelnych ndash z urzędu lub na wniosek gdzie wniosek
obarczony jest dużym formalizmem bowiem wymaga się wykazania niejednoli-
tego stosowania przepisoacutew prawa podatkowego w określonych decyzjach po-
stanowieniach oraz interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy
podatkowe w takich samych stanach faktycznych lub zdarzeniach przyszłych
oraz w takich samych stanach prawnych drugim zaś instrumentem są obja-
śnienia podatkowe ndash wydawane tylko z urzędu będące ogoacutelnymi wyjaśnienia-
mi przepisoacutew prawa podatkowego dotyczącymi stosowania tych przepisoacutew
W projekcie ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew wprowadzono podobną do
tej ostatniej instytucję bdquoobjaśnień prawnychrdquo W art 33 ust1 projektu moacutewi
się że właściwi ministrowie oraz organy ktoacutere na podstawie odrębnych
przepisoacutew są upoważnione do opracowywania i przedkładania Radzie
284 Ustawa z dnia 2 lipca 2004 r o swobodzie działalności gospodarczej tj z dnia 12 października 2016 r DzU 2016 poz 1829 ze zm 285 Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r Ordynacja podatkowa tj z dnia 17 stycznia 2017 r DzU z 2017 r poz 201 ze zm
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
128
Ministroacutew projektoacutew aktoacutew prawnych dążą do zapewnienia jednolitego
stosowania przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej
w szczegoacutelności wydając w zakresie swojej właściwości z urzędu lub na
wniosek Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorcoacutew wyjaśnienia przepisoacutew
regulujących wykonywanie działalności gospodarczej dotyczące praktycznego
ich stosowania (objaśnienia prawne) przy uwzględnieniu w szczegoacutelności
orzecznictwa sądoacutew Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Sprawiedliwości
Unii Europejskiej
Jak wskazuje się w projektowanym przepisie podstawowym ogoacutelnym
celem wydawania objaśnień prawnych jest zapewnienie jednolitego stosowania
przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej Implikuje to także
pewność jednolitości stosowania tego prawa Stwierdzić trzeba że utrzymanie
jednolitego stosowania przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej
nie jest proste gdyż interpretacją wyjaśnianiem i stosowaniem prawa z tego
obszaru zwłaszcza w odniesieniu do rzeczywistych stanoacutew faktycznych
zajmuje się wiele organoacutew władzy publicznej (np ministrowie Prezes UZP
UOKIK organy samorządowe) a także sądy krajowe i wspoacutelnotowe Aktywność
organoacutew publicznych w tej materii jest pozytywnym świadczeniem na rzecz
przedsiębiorcoacutew bowiem urzeczywistnia postulat pewności prawa wynikający
z zasady demokratycznego państwa prawnego (art 2 Konstytucji RP)
Trybunał Konstytucyjny niejednokrotnie wypowiadał się o wynikających
z art 2 Konstytucji zasadach w tym o zasadzie pewności prawa Podkreślał że
pewność prawa oznacza nie tyle stabilność przepisoacutew prawa co możliwość
przewidywania działań organoacutew państwa i związanych z nimi zachowań
obywateli Przewidywalność działań państwa gwarantuje zaufanie do
ustawodawcy i do stanowionego przez niego prawa Trybunał nadmieniał
także że bezpieczeństwo prawne jednostki pozostawać może w kolizji z innymi
wartościami ktoacuterych realizacja wymaga wprowadzenia zmian do systemu
prawnego Jednostka ma prawo jednak oczekiwać że regulacja prawna nie
zostanie zmieniona na jej niekorzyść w sposoacuteb arbitralny Prawodawca nie
może w sposoacuteb dowolny kształtować treści obowiązujących norm traktując je
jako instrument osiągania roacuteżnych celoacutew ktoacutere dowolnie sobie wyznacza
Podkreślał roacutewnież że zmiany regulacji prawnych muszą być dokonywane
w szczegoacutelnie ostrożny sposoacuteb w tych sytuacjach ktoacutere dotyczą praw nabytych
jednostek maksymalnie ukształtowanych ekspektatyw takich praw lub
Beata Wieczerzyńska
129
interesoacutew w toku286 Nie tylko samo prawo ma być stabilne ale także jego
stosowanie przez organy władzy publicznej bo to głoacutewnie daje zaufanie do
organoacutew władzy publicznej Na drastyczny przykład braku stabilności
i jednolitości stosowania prawa (podatkowego) i co za tym idzie
nieprzewidywalność zachowań organoacutew władzy publicznej wskazuje WSA
w Krakowie moacutewiąc że bdquoSąd dokonując kontroli zaskarżonej interpretacji
nie może abstrahować od istniejącego już dorobku orzeczniczego
w przedmiotowym zakresie przeciwnie dorobek oacutew zgodnie z postulatem
dążenia do jednolitości orzecznictwa sądowego stanowić musi istotny punkt
odniesienia Jest to tym bardziej uprawnione że w realiach sprawy
dostrzegalne jest ukształtowanie się linii orzeczniczej determinowanej
przywoływanymi przez wnioskującą orzeczeniami sądoacutew administracyjnych
i Naczelnego Sądu Administracyjnego pozostającej przy tym w korelacji
z wydawanymi przez organy w tożsamych stanach faktycznych i prawnych
interpretacjami przepisoacutew prawa podatkowego(hellip) Odwołanie się przez
skarżącą do orzeczeń sądowych i interpretacji oznaczało że oceny prawne
w nich zawarte uznała za własne wzmacniając tym samym swoje stanowisko
Wedle strony oceny te miały charakter kluczowy tymczasem organ
przedstawił stanowisko diametralnie odmienne niż dotychczas jednolicie - bez
wyjątkoacutew - podzielane w interpretacjach indywidualnych wydawanych
w izomorficznych stanach faktycznych jak i szeroko podzielane
w orzecznictwie sądoacutew administracyjnych Odejście od dotychczasowej
praktyki podatkowej w przedmiotowej sprawie jest w ocenie Gminy całkowite
i nie zostało w żaden sposoacuteb uzasadnione zmianami legislacyjnymi
dokonanymi przez ustawodawcę287
Zatem zapewnienie jednolitości stosowania prawa w zakresie działalności
gospodarczej to w konsekwencji udostępnienie przedsiębiorcom instrumentu
dla możliwości przewidzenia działań organoacutew państwa przy jednoczesnym
zagwarantowaniu że jeśli przedsiębiorca instrumentem tym się posłuży
(zastosuje się) to nie spotkają go negatywne konsekwencje Tym instrumentem
są min bdquoobjaśnienia prawnerdquo czyli ogoacutelne wyjaśnienia przepisoacutew regulujących
wykonywanie działalności gospodarczej dotyczące praktycznego ich
stosowania
Zaznaczyć należy że projekt PP zawiera preambułę ktoacutera wskazuje na
podstawowe wartości ktoacuterymi ustawodawca kierował się przyjmując ten akt
ustawowy Odniesiono się tu wprost do zasady demokratycznego państwa
286 Wyrok TK z dnia 15 października 2008 r P 3206 httpprawosejmgov plisapnsfdownloadxsWDU20081901172TD20081172TKpdf 287 Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2015 r I SAKr 54315 LEX nr 1755845
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
130
prawnego ktoacutera realizowana jest min przez ochronę wolności działalności
gospodarczej a także dążność do zagwarantowania praw przedsiębiorcoacutew
Jednocześnie preambuła jest elementem spinającym zaproponowany
w projekcie katalog podstawowych zasad w zakresie podejmowania
wykonywania i zakańczania działalności gospodarczej w tym zasady wiążące
organy władzy publicznej w ich relacjach z przedsiębiorcami Do tych ostatnich
zasad istotnych w kontekście podjętej problematyki należą zasada pewności
prawa (art 15 projektu PP) zasada przyjaznej interpretacji przepisoacutew ndash in
dubio pro libertate (art 11 projektu PP) czy zasady pogłębiania zaufania
proporcjonalności bezstronności i roacutewnego traktowania (art 13 projektu PP)
Zasada in dubio pro libertate nazywana w projekcie PP bdquozasadą przyjaznej
interpretacji przepisoacutewrdquo podnoszona jest w doktrynie publicznego prawa
gospodarczego jako istotny element podmiotowego aspektu wolności
gospodarczej288 a także koreluje obecnie z dodanym do kpa art 7a289
Zgodnie z art 22 Konstytucji RP zasadą w polskim porządku prawnym jest
wolność działalności gospodarczej zaś jej ograniczenia są wyjątkami ktoacutere
należy interpretować zawężająco Przenosząc tę regułę na poziom postępowań
przed organami administracji publicznej należy przyjąć że przepisy dotyczące
działalności gospodarczej ktoacuterych treść nasuwa wątpliwości powinny być
interpretowane w taki sposoacuteb aby ingerencja w wolność działalności
gospodarczej była jak najmniejsza W takim układzie zasada z art 11 ustawy
jest logiczną konsekwencją obowiązywania wolności działalności gospodarczej
2 Podmioty obowiązane do wydawania objaśnień prawnych
Do wydawania objaśnień prawnych dotyczących działalności
gospodarczej będą obowiązani (uprawnieni w sensie formalnym) właściwi
ministrowie oraz organy ktoacutere na podstawie odrębnych przepisoacutew są
upoważnione do opracowywania i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew
aktoacutew prawnych (uprawnienie musi obejmować oba te działania łącznie ndash
opracowywanie i przedkładanie RM) Co do desygnatoacutew pojęcia bdquowłaściwi
ministrowierdquo nie ma wątpliwości bowiem zakres działania (właściwość)
poszczegoacutelnych ministroacutew został określony przez Prezesa Rady Ministroacutew
288 A Borkowski A Chełmoński M Guziński K Kiczka L Kieres T Kocowski M Szydło Administracyjne prawo gospodarcze Wrocław 2009 s 166 289 Ustawa z dnia 16 czerwca 1960 r Kodeks postępowania administracyjnego tj z dnia 27 czerwca 2017 r DzU z 2017 r poz 1257
Beata Wieczerzyńska
131
w drodze tzw rozporządzeń atrybucyjnych wydawanych na podstawie art 33
ust 1 i 1a ustawy o Radzie Ministroacutew290 W rozporządzeniach tych Prezes Rady
Ministroacutew przypisał ministrom kierowanie poszczegoacutelnymi działami
administracji rządowej Natomiast należy bliżej wyjaśnić zakres podmiotowy
zwrotu bdquoorgany ktoacutere na podstawie odrębnych przepisoacutew są upoważnione do
opracowywania i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew aktoacutew
prawnychrdquo na ktoacuterych ciążył będzie obowiązek wydawania objaśnień
prawnych Tak więc podmiotami uprawnionymi do opracowywania
i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew aktoacutew prawnych jest Szef
Kancelarii Prezesa Rady Ministroacutew291 a także inny podmiot jeżeli został on
upoważniony przez Prezesa Rady Ministroacutew Podmiotem upoważnionym do
opracowania projektu ustawy może być każdy podmiot podległy Prezesowi
Rady Ministroacutew Podmiot ten może zostać upoważniony do opracowania
projektu ustawy w zakresie i przedmiocie wskazanym przez Prezesa Rady
Ministroacutew i następnie jego przedłożenia pod obrady właściwych komitetoacutew
Stałego Komitetu Rady Ministroacutew komisji prawniczej oraz Rady Ministroacutew
(tego typu upoważnienie ma np Prezes Rządowego Centrum Legislacji)
Z uwagi na fakt iż Prezes Rady Ministroacutew dysponuje swobodą w zakresie
wskazania podmiotu upoważnionego do opracowania konkretnego projektu
ustawy stworzenie katalogu wyczerpującego w tym zakresie nie jest możliwie
Uprawnienie mogą mieć także inne podmioty jeżeli upoważnienie do
opracowywania i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew aktoacutew prawnych
wynika z odrębnych przepisoacutew prawa Zaznaczenia jednak wymaga że
podmioty te posiadają prawo do opracowania projektu ustawy w ściśle
określonym przez akt normatywny zakresie Zakres ten w kontekście
obowiązkoacutew związanych z wydawaniem objaśnień prawnych dotyczących
działalności gospodarczej musi być powiązany z tą sferą Do podmiotoacutew takich
należą min
Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemoacutew Alkoholowych - na
podstawie art 3 ust 3 pkt 2 ustawy o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi292
290 Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r o Radzie Ministroacutew tj DzU z 2012 r poz 392 ze zm 291 Uprawnienie Szefa KPRM do opracowywania i przedkładania Radzie Ministroacutew projektoacutew aktoacutew prawnych wynika z sect20 ust 1 pkt 2 Uchwały Nr 190 Rady Ministroacutew z dnia 29 października 2013 r Regulamin pracy Rady Ministroacutew tj z dnia 11 października 2016 r MP z 2016 r poz 1006 292 Ustawa z dnia 26 października 1982 r o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi tj z dnia 25 marca 2016 r Dz U z 2016 r poz 487
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
132
Prezes Urzędu Zamoacutewień Publicznych - na podstawie art 154 pkt 1 ustawy
Prawo zamoacutewień publicznych293
Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentoacutew - na podstawie art 31
pkt 8 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentoacutew294
Prezes Państwowej Agencji Atomistyki - na podstawie art 110 pkt 11
ustawy Prawo atomowe295
Pełnomocnik Rządu do spraw rozwoju wydobywania węglowodoroacutew - na
podstawie sect 2 ust 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministroacutew w sprawie
ustanowienia Pełnomocnika do spraw rozwoju wydobywania
węglowodoroacutew296
Pełnomocnik Rządu do spraw Polityki Klimatycznej - na podstawie sect 4
rozporządzenia Rady Ministroacutew w sprawie ustanowienia Pełnomocnika do
spraw Polityki Klimatycznej297
Natomiast nie są podmiotami uprawnionymi w omawianym zakresie
centralne organy administracji rządowej podległe lub nadzorowane przez wła-
ściwego ministra jeżeli otrzymały one od niego upoważnienie do opracowania
projektu ustawy do prowadzenia jego procesu uzgodnień konsultacji publicz-
nych lub opiniowania bowiem zgodnie z sect20 ust 2 Regulaminu pracy Rady
Ministroacutew uprawnienia te nie obejmują wniesienia projektu ustawy do rozpa-
trzenia przez właściwe komitety Stały Komitet Rady Ministroacutew komisję praw-
niczą czy też Radę Ministroacutew Do prowadzenia tych etapoacutew procesu legislacyj-
nego upoważniony jest właściwy minister a jego obowiązek w zakresie wyda-
wania objaśnień prawnych został już samodzielnie uregulowany w projekcie
o czym była mowa wyżej
Z projektowanego uregulowania wynika więc że obowiązek wydawania
objaśnień prawnych przepisoacutew regulujących podejmowanie wykonywanie
i zakańczanie działalności gospodarczej spoczywać będzie na roacuteżnych organach
293 Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r Prawo zamoacutewień publicznych tj z dnia 20 lipca 2017 r Dz U z 2017 r poz 1579 294 Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r o ochronie konkurencji i konsumentoacutew tj z dnia 26 stycznia 2017 r Dz U z 2017 r poz 229 ze zm 295 Ustawa z dnia 29 listopada 2000 r Prawo atomowe tj z dnia 17 marca 2017 r Dz U z 2017 r poz 576 ze zm 296 Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 22 czerwca 2012 r w sprawie ustanowienia Pełnomocnika do spraw rozwoju wydobywania węglowodoroacutew Dz U poz 80 297 Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 27 listopada 2013 r w sprawie ustanowienia Pełnomocnika do spraw Polityki Klimatycznej Dz U poz 1392
Beata Wieczerzyńska
133
władzy państwowej (z wyłączeniem samorządowej) ale głoacutewny ich ciężar jak
się wydaje spoczywać będzie na resortowych ministrach
3 Istota charakter i skutki objaśnień prawnych
Należy w tym miejscu przeanalizować istotę i charakter objaśnień
prawnych Zgodnie z literalnym brzmieniem projektowanej regulacji jednym ze
sposoboacutew dążenia do zapewnienia jednolitego stosowania przepisoacutew prawa
z zakresu działalności gospodarczej jest wydawanie przez właściwych
ministroacutew oraz właściwe organy wyjaśnień przepisoacutew regulujących
wykonywanie działalności gospodarczej dotyczących praktycznego ich
stosowania przy uwzględnieniu w szczegoacutelności orzecznictwa sądoacutew
Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Co
do ogoacutelnego celu wydawania objaśnień prawnych była o tym mowa już wyżej
Obecnie koniecznym jest przeanalizowanie zwrotu bdquowyjaśnienia przepisoacutew
regulujących wykonywanie działalności gospodarczej dotyczących
praktycznego ich stosowaniardquo jako celu bardziej szczegoacutełowego obowiązku
aktywności organoacutew państwa Zgodnie z zasadami298 i katalogiem sposoboacutew
dokonywania wykładni przepisoacutew prawa (wykładni doktrynalnej w tym
przypadku) oraz ich hierarchii299 należy odwołać się w pierwszym rzędzie do
reguł semantycznych języka naturalnego i prawnego Według Słownika języka
polskiego300 bdquowyjaśnićrdquo to uczynić coś zrozumiałym bdquowyjaśnienierdquo zaś to
uwagi objaśniające rzecz niezrozumiałą czynione po to by uczynić coś
zrozumiałym Zatem zgodnie z zasadą clara non sunt interpretanda wyjaśnia się
coś co nie jest zrozumiałe jasne klarowne W konsekwencji więc jaki charakter
należy przypisać objaśnieniom prawnym w szczegoacutelności istotna jest
odpowiedź na pytanie czy są to uwagi objaśniające niezrozumiałe przepisy
prawa w zakresie działalności gospodarczej i dotyczące praktycznego ich
stosowania czy też w istocie są wykładnią (interpretacją) przepisoacutew prawa
w tym zakresie Wydaje się że rozpocząć trzeba od ustalenia czym objaśnienia
prawne nie są
W pierwszym rzędzie należy wskazać na odroacuteżnianie w doktrynie teorii
prawa pojęć stosowania prawa i przestrzegania prawa Z Ziembiński301 wska-
zuje że czynienie przez jakiś podmiot użytku z kompetencji przyznanej mu 298 T Stawecki P Winczorek Wstęp do prawoznawstwa Warszawa 1995 s 122-124 299 Zob co do prymatu wykładni językowej Wyrok SN z dnia 12 czerwca 2015 r II CSK 51814 httpwwwsnplsitesorzecznictwoorzeczenia3ii20csk20518-141pdf 300 Słownik języka polskiego z serii Akademia Języka Polskiego PWN PWN Warszawa 2007 s745 301 Z Ziembiński Moralność jako czynnik stosowania prawa bdquoEtykardquo 51969 s 90
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
134
w danym systemie prawnym nazywa się stosowaniem prawa Stąd też moacutewi
się że tylko organy publiczne bdquostosują prawordquo czyniąc użytek z przyznanych im
kompetencji natomiast o podmiotach nie będących organami publicznymi
moacutewi się w analogicznej sytuacji że bdquoczynią użytek ze swych prawrdquo w szerokim
rozumieniu a w węższym ndash przestrzegają prawa Przestrzeganie prawa jest
więc świadomym zachowaniem adresata normy prawnej zgodnym z treścią
dyspozycji tej normy w warunkach określonych w hipotezie przy czym dyspo-
zycja normy prawnej może określić iż wskazane w niej zachowanie adresata
jest nakazane zakazane lub dozwolone302 Stosowanie prawa natomiast to
sformalizowane działanie organoacutew władzy publicznej w ramach przyznanych
kompetencji polegające na podejmowaniu wiążących decyzji władczych - in-
dywidualnych i konkretnych - na podstawie obowiązujących norm prawnych
Treścią tych decyzji jest kwalifikacja stanu faktycznego z punktu widzenia
kryterioacutew sformułowanych w jej podstawie normatywnej oraz ustalenie praw-
nych konsekwencji tej kwalifikacji303 W procedurze stosowania prawa nie-
zbędnym przedsięwzięciem poznawczym jest wykładnia prawa304 będąca
zespołem operacji logiczno-językowych polegających na odczytaniu znaczenia
przepisu prawnego oraz rekonstrukcji (wyprowadzenie odkodowanie) normy
prawnej zawartej w treści normatywnej przepisoacutew prawa Ustalanie znaczenia
przepisoacutew prawnych i odkodowanie normy prawa może być dokonywane
jedynie dla potrzeb rozstrzygnięcia danej konkretnej sprawy (wykładnia opera-
tywna) w odroacuteżnieniu od ustalania znaczenia danego przepisu prawnego
w oderwaniu od konkretnej sprawy dokonywana przez teoretykoacutew prawa
(wykładnia doktrynalna)305 Wykładnia interpretacja (operatywna) przepisoacutew
prawa immanentnie związana jest z procesem stosowania prawa
Objaśnienia prawne zaproponowane w art 33 ust 1 projektu PP nie są
zatem aktem stosowania prawa mającym charakter władczy i wiążący nie
są wydawane w indywidualnej konkretnej sprawie w określonym stanie
faktycznym ale mają walor abstrakcyjności (jest to szczegoacutelnie widoczne
w konfrontacji ich z interpretacjami indywidualnymi wskazanymi w art 34
projektu PP) W konsekwencji nie mogą też być wykładnią przepisoacutew prawa
bowiem ta dokonywana jest w procesie stosowania prawa
302 T Stawecki P Winczorek Wstęp hellip s 46 303 S Wronkowska-Jaśkiewicz Z Ziembiński Zarys teorii prawa Warszawa 2001s 130 304 J Wroacuteblewski Sądowe stosowanie prawa PWN Warszawa 1988 passim 305 T Stawecki P Winczorek Wstęp hellip s 121
Beata Wieczerzyńska
135
Czym więc są objaśnienia prawne Wydaje się że ich istota i charakter
sprowadza się do niewiążących wyjaśnień niezrozumiałych dla adresatoacutew
(przedsiębiorcoacutew) przepisoacutew prawa ktoacutere mają ułatwić tym adresatom
przestrzeganie prawa czy szerzej jak wskazywał Z Ziembiński czynienia
użytku ze swych praw Mają one dotyczyć wedle przepisoacutew projektu
wyjaśniania praktycznego stosowania przepisoacutew regulujących wykonywanie
działalności gospodarczej przez przedsiębiorcoacutew W świetle tego co
powiedziano wyżej na temat odroacuteżniania pojęć bdquostosowanie prawardquo
a bdquoprzestrzeganie prawardquo projektodawca powinien raczej posłużyć się
zwrotem bdquowyjaśniania praktycznego przestrzeganiardquo przepisoacutew regulujących
wykonywanie działalności gospodarczej bowiem bdquostosowanierdquo zarezerwowane
jest dla organoacutew władzy publicznej w ramach przyznanych kompetencji
Przedsiębiorcy zaś wobec niejasności przepisoacutew mają utrudnione
przestrzeganie prawa
Proacuteba analizy istoty objaśnień prawnych musi doprowadzić do
zbadania tego czy są one formą prawną działania administracji a jeśli tak to
jaką Istotną definicję pojęcia formy prawnej działania administracji będącej
pewną syntezą dotychczasowego dorobku doktryny w tej materii wprowadza
KM Ziemski moacutewiąc że przez formę prawną działania administracji rozumieć
należy wyodrębniony bądź dający się wyodrębnić prawem określony
o utrwalonych cechach typ czynności konwencjonalnej bądź faktycznej bądź
zespoacuteł takich czynności określonego powołanego do wykonywania zadań
z zakresu administracji publicznej podmiotu (bądź zespołu podmiotoacutew) w celu
wypełnienia zadań z zakresu administracji publicznej306 Zgodnie z tą definicją
objaśnienia prawne mają wszelkie cechy formy prawnej działania administracji
ndash są wyodrębnione określone prawem obowiązek ich wydawania spoczywa na
organach administracji państwowej w celu wypełnienia zadań tejże
administracji wobec przedsiębiorcoacutew polegający min na zapewnieniu
jednolitego stosowania przepisoacutew prawa z zakresu działalności gospodarczej
co urzeczywistnia postulat pewności prawa wynikający z zasady
demokratycznego państwa prawnego i postulat ochrony wolności
gospodarczej Wśroacuted wielu typologii form prawnych działania administracji
należy zakwalifikować je jako czynności faktyczne społeczno-organizatorskie
bowiem objaśnienia prawne nie są nastawione na wywołanie skutkoacutew
306 K M Ziemski Indywidualny akt administracyjny jako forma prawna działania administracji Poznań 2005 s 138 Autor ten co prawda zajmuje się w powołanej monografii jedną z form prawnych działania administracji ndash indywidualnym aktem administracyjnym jednak podejmuje też proacutebę ogoacutelnego zdefiniowania form prawnych działania administracji
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
136
prawnych stanowią niewładcze działania (aktywność ndash bdquowydawanierdquo) organoacutew
administracji za pomocą ktoacuterych administracja chce wesprzeć przedsiębiorcoacutew
w ich działalności gospodarczej i jednocześnie kształtować postawę
bdquonależytego przestrzegania prawardquo przez przedsiębiorcoacutew
Jak podnosi się w literaturze istotą objaśnień prawnych jest powiązanie
treści przepisu z jego praktycznym zastosowaniem w odniesieniu do
przykładowych sytuacji307 Użycie przez projektodawcę wyrażenia bdquoprzepisoacutew
regulujących wykonywanie działalności gospodarczejrdquo każe zastanowić się czy
objaśnienia prawne dotyczyć mają tylko wykonywania działalności
gospodarczej a więc czy ich zakres ma być ograniczony do trwającej już
aktywności w sferze gospodarczej czy też mają one objąć swym zakresem
pełne spektrum aktywności podmiotoacutew w sferze gospodarowania ndash
podejmowanie wykonywanie i zakańczanie działalności gospodarczej Wydaje
się że odpowiedź na tę wątpliwość daje treść projektowanego art 1 tej ustawy
ktoacutery moacutewi że ustawa reguluje podejmowanie wykonywanie i zakończenie
działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w tym
prawa i obowiązki przedsiębiorcoacutew oraz zadania organoacutew władzy publicznej
w tym zakresie Skoro zatem ustawa reguluje prawa i obowiązki
przedsiębiorcoacutew w zakresie podejmowania wykonywania i zakończenia
działalności gospodarczej to przesądza to także o zakresie zadań organoacutew
władzy publicznej we wskazanych sferach związanych z działalnością
gospodarczą Zatem objaśnienia prawne będą musiały dotyczyć wyjaśnień
przepisoacutew prawa regulujących nie tylko wykonywanie ale także podejmowanie
i zakańczanie działalności gospodarczej
W tym kontekście warto zaznaczyć że rodzajowo objaśnienia prawne
mogą dotyczyć przykładowo przepisoacutew regulujących wpis podmiotoacutew do
CEIDG i rejestroacutew w KRS przepisoacutew szczegoacutelnych ustaw w zakresie warunkoacutew
uzyskania koncesji zezwoleń i wpisoacutew do rejestroacutew działalności regulowanej
obowiązki wobec konsumentoacutew obowiązki sprawozdawcze z tytułu
korzystania ze środowiska do GUS czy sprawozdawczości dotyczącej odpadoacutew
i produktoacutew wprowadzonych na rynek powiadomienia i postępowanie
przedsiębiorcoacutew w zakresie ogoacutelnego i szczegoacutelnego bezpieczeństwa
produktoacutew hurtowego obrotu napojami alkoholowymi czy wreszcie szereg
przepisoacutew sanitarnych i przeciwpożarowych i innych Jest to zatem materia
307 K Teszner Komentarz do art 14a (w) Ordynacja podatkowa Komentarz L Etel (red) stan prawny na 20042017 LEX [dostęp 18 października 2017 r]
Beata Wieczerzyńska
137
bardzo rozległa częstokroć skomplikowana i niejasna (niezrozumiała) nawet
dla profesjonalnych uczestnikoacutew obrotu jakimi są przedsiębiorcy i wymagająca
przeto wyjaśnień przepisoacutew ją regulujących
W art 33 ust 1 in fine projektu PP wskazuje się że objaśnienia prawne
powinny uwzględniać orzecznictwo sądoacutew Trybunału Konstytucyjnego
i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej Implikuje to konieczność
bieżącej i wnikliwej analizy orzecznictwa sądoacutew powszechnych
administracyjnych Trybunału Konstytucyjnego oraz Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej i jego uwzględniania w wydawanych
objaśnieniach prawnych Oznacza to że organy na ktoacuterych spoczywa ten
obowiązek powinny zebrać i przeprowadzić analizę wydanych prawomocnych
orzeczeń sądoacutew nie tylko milcząco przyjmując ich istnienie ale także w sposoacuteb
aktywny wziąć pod uwagę zapadłe rozstrzygnięcia doprowadzając
w objaśnieniach do jednolitości stosowania i przestrzegania przepisoacutew
prawa308 Jak stwierdził WSA w Warszawie słowo bdquouwzględnićrdquo nie oznacza
jedynie bdquowziąć pod uwagęrdquo lecz zastosować się do orzecznictwa jeśli ma ono
walor powszechny309 Natomiast w świetle stanowiska zajętego przez NSA310
organ wydając interpretację powinien uwzględniać orzecznictwo TSUE Po
wejściu Polski do Unii Europejskiej nie tylko sądy ale też inne organy przy
interpretacji przepisoacutew krajowych opartych na regulacjach unijnych powinny
brać pod uwagę wykładnię prawa dokonaną przez TSUE w tym zakresie
W przypadku objaśnień prawnych wynikać to będzie wprost z projektowanego
art 33 ust 1 i 2 Prawa Przedsiębiorcoacutew
Skutek wydania i publikacji w Biuletynie Informacji Publicznej objaśnień
prawnych jako jednej z prawnych form działania administracji będących
czynnościami faktycznymi społeczno-organizatorskimi będzie taki że będą one
wiążące dla organoacutew wydających w ich dalszej praktyce stosowania prawa
natomiast nie będą wiążące dla przedsiębiorcoacutew będą oni mogli je wziąć pod
uwagę w praktyce przestrzegania prawa lub nie Stanowić będą więc swoisty
wzorzec wywiedzionych z danych przepisoacutew norm postępowania i co za tym
idzie ich przestrzegania Jednocześnie projektowane unormowania przydają
ochrony przedsiębiorcom jeśli do wskazanego wzorca się zastosują moacutewiąc że
przedsiębiorca nie będzie moacutegł być obciążony sankcjami administracyjnymi
finansowymi lub karami w zakresie w jakim zastosował się do treści objaśnień
prawnych ani daninami w wysokości wyższej niż wynikające z objaśnień
308 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 marca 2009 r III SAWa 337308 LEX nr 495402 309 Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 lipca 2011 r III SAWa 3111 LEX nr 863065 310 Wyrok NSA z dnia 21 maja 2014 r I FSK 90413 LEX nr 1478732
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
138
prawnych (art 35 ust 3 projektu PP) Objawia się tu zatem z całą jasnością
i siłą możliwość przedsiębiorcoacutew czynienia użytku ze swych praw
4 Wydawanie zmiana i publikowanie objaśnień prawnych
Objaśnienia prawne jako wyjaśnienia przepisoacutew regulujących działalność
gospodarczą będą mogły być wydawane z urzędu lub na wniosek Rzecznika
Małych i Średnich Przedsiębiorcoacutew Jak już wspomniano w skład pakietu
projektoacutew ustaw pod wspoacutelną nazwą Konstytucja Biznesu wchodzi projekt
ustawy o Rzeczniku Małych i Średnich Przedsiębiorcoacutew Proponowane
w Konstytucji Biznesu rozwiązania opierają się na trzech filarach i jednym
z nich jest ustanowienie gwarancji instytucjonalnych rzeczywistego
stosowania zasad określonych w projekcie PP w faktycznych relacjach
pomiędzy przedsiębiorcami a organami władzy publicznej Rzecznik Małych
i Średnich Przedsiębiorcoacutew ma stanowić podstawową instytucję wspierającą
i monitorującą wdrażanie zasad Konstytucji Biznesu w praktyce będzie stał
na straży praw mikro- małych i średnich przedsiębiorcoacutew będzie
wspoacutełpracował z organizacjami pozarządowymi społecznymi i zawodowymi
stowarzyszeniami ruchami obywatelskimi itp dla poszanowania wolności
działalności gospodarczej i roacutewnego traktowania przedsiębiorcoacutew inicjował
i organizował działalność informacyjną i edukacyjną związaną
z wykonywaniem działalności gospodarczej
W art 8 pkt 2 projektu tej ustawy wskazano że Rzecznik będzie moacutegł
występować o wydanie objaśnień prawnych jeśli przepisy będące
przedmiotem wniosku budzą wątpliwości w praktyce lub ich stosowanie
wywołało rozbieżności w rozstrzygnięciach wydawanych przez właściwy organ
administracji publicznej Podjęcie czynności przez Rzecznika następować
będzie z urzędu lub na wniosek i każdy przedsiębiorca może zwroacutecić się do
Rzecznika z wnioskiem o podjęcie czynności
Projekt nie precyzuje wymogoacutew formalnych dla wniosku przedsiębiorcy
do Rzecznika czy też wniosku Rzecznika do właściwego organu o wydanie
objaśnień prawnych O ile wniosek przedsiębiorcy do Rzecznika nie musi
przyjmować żadnej określonej formy a w treści będzie on musiał
zasygnalizować jedynie powoacuted czy ogoacutelne uzasadnienie wniosku o podjęcie
czynności przez Rzecznika O tyle wniosek Rzecznika do właściwego organu
o wydanie objaśnień prawnych musi wskazywać przepisy będące przedmiotem
wniosku i wykazanie faktu że budzą one wątpliwości w praktyce działalności
Beata Wieczerzyńska
139
gospodarczej lub wskazywać rozstrzygnięcia wydawane przez właściwy organ
administracji publicznej na podstawie tych przepisoacutew z ktoacuterych wynika że ich
stosowanie wywołało rozbieżności w tych rozstrzygnięciach Zatem Rzecznik
przy pomocy swego biura będzie musiał gromadzić badać i analizować
rozstrzygnięcia organoacutew władzy publicznej prawomocnych orzeczeń sądoacutew
aby mieć wiedzę czy nie wywołują one wątpliwości i nie powodują rozbieżności
w rozstrzygnięciach Jeśli tak Rzecznik jako zinstytucjonalizowane wsparcie dla
przedsiębiorcoacutew ma obowiązek wystąpić z wnioskiem do właściwego organu
o wydanie objaśnienia prawnego
Użycie przez projektodawcę trybu oznajmującego bdquowydajerdquo statuuje
obowiązek organu wydawania objaśnień prawnych w zakresie swojej
właściwości zaroacutewno z urzędu jak była o tym już mowa jak i obowiązek reakcji
na wniosek Rzecznika ktoacutery w tym sensie jest dla organu wiążący
Projektowane uregulowania nie wskazują także w jakim stopniu organ byłby
związany treścią wniosku Rzecznika W tym zakresie przepisy wymagają
doprecyzowania w dalszym toku prac nad projektem lub w toku prac
parlamentarnych
Organy uprawnione do wydawania objaśnień prawnych mogą z urzędu
lub na wniosek Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorcoacutew zmienić wydane
objaśnienia prawne jeżeli stwierdzą ich nieprawidłowość uwzględniając
w szczegoacutelności orzecznictwo sądoacutew Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej Posiadają więc uprawnienie w zakresie
zmiany urzędowych objaśnień jeżeli stwierdzą ich nieprawidłowość Organ nie
jest przy tym związany żadnym terminem co daje mu możliwość zmiany
objaśnień w każdym czasie Jego obowiązkiem jest natomiast uwzględnienie
orzecznictwa sądoacutew Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej Możliwość zmiany objaśnień implikuje że
nie korzystają one z przymiotu trwałości w znaczeniu odnoszonym np do
decyzji administracyjnych
W projektowanych przepisach nie wyjaśnia się pojęcia
bdquonieprawidłowośćrdquo Ustalenie zatem treści tego określenia powinno nastąpić
przy uwzględnieniu semantycznego znaczenia wyrazoacutew bdquonieprawidłowośćrdquo
i bdquonieprawidłowyrdquo Według Słownika języka polskiego311 bdquonieprawidłowośćrdquo to
brak prawidłowości jak roacutewnież fakt zjawisko pozbawione prawidłowości
niezgodne z regułą bdquoNieprawidłowyrdquo zaś oznacza nie taki jaki być powinien
Odwołując się do orzecznictwa NSA w sprawach interpretacji podatkowych
można powiedzieć że nieprawidłowość interpretacji uzasadniająca jej zmianę
311 Słownik języka polskiego z serii Akademia Języka Polskiego PWN PWN Warszawa 2007 s 290
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
140
wystąpi woacutewczas gdy przyjęte w niej wyjaśnienie przepisoacutew prawa
podatkowego nie znajduje dostatecznego uzasadnienia we wnioskach
wypływających z poprawnej wykładni tego prawa312
Na gruncie funkcjonującej już w Ordynacji podatkowej możliwości
zmiany interpretacji podatkowych zarysowało się ciekawe stanowisko sądoacutew
wskazujące na walor normatywny orzeczeń choć nie są one źroacutedłem prawa
powszechnie obowiązującego W wyroku WSA w Krakowie stwierdzono że
obowiązujący od dnia 1072007 r przepis art 14e sect 1 op wychodzi poza
zasadę związania wyrokiem tylko w sprawie w ktoacuterej on zapadł i nadaje
orzecznictwu sądoacutew administracyjnych walor normatywny także w stosunku
do innych indywidualnych spraw załatwianych w drodze interpretacji
przepisoacutew prawa podatkowego (interpretacji indywidualnych) Od tej daty
orzecznictwo stało się istotnym miernikiem legalności wydawanych
interpretacji indywidualnych Jego nieuzasadnione zaś pomijanie narusza
wyrażoną w art 121 sect 1 op zasadę prowadzenia postępowania podatkowego
w sposoacuteb budzący zaufanie do organoacutew podatkowych313 Także w doktrynie
wskazuje się że ranga niektoacuterych orzeczeń jest na tyle istotna że dokonanie
zmiany interpretacji staje się koniecznością314 Wszystkie te uwagi można
odnieść do objaśnień prawnych ktoacutere uwzględniać muszą stanowisko
orzecznictwa
Najbardziej istotnym więc powodem zmiany objaśnień jawi się
orzecznictwo sądoacutew i Trybunałoacutew Nie jest to jednak powoacuted jedyny o czym
świadczy użyty przez projektodawcę zwrot bdquow szczegoacutelnościrdquo Właściwy organ
powinien uwzględnić orzecznictwo czyli wziąć je pod uwagę dokonując oceny
czy objaśnienie w tym świetle jest nieprawidłowe a następnie ndash wykorzystując
poglądy sądoacutew ndash dokonać zmiany Jak jednak wskazał WSA w Warszawie
dorobek orzeczniczy jest przykładowym źroacutedłem możliwego do wykorzystania
przy weryfikacji prawidłowości interpretacji indywidualnej materiału
interpretacyjnego Materiałami interpretacyjnymi albo materiałami wykładni
są wszelkiego rodzaju materiały na ktoacuterych podstawie interpretator może
312 Wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2011 r II FSK 156810 LEX nr 992209 wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2010 r II FSK 211308 LEX nr 580524 313 Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2015 r I SAKr 54315 LEX nr 1755845 podobnie w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 6 października 2009 r I SAPo 70809 LEX nr 549035 314 K Teszner Komentarz do art 14e (w) Ordynacja podatkowa Komentarz L Etel (red) stan prawny na 20042017 LEX [dostęp 31 października 2017 r]
Beata Wieczerzyńska
141
ustalać treść przepisoacutew prawnych () wyboacuter materiałoacutew wykładni należy do
interpretatora a jego jedynym kryterium powinien być cel w postaci wydania
prawidłowej interpretacji o ktoacuterej stanowi art 14e sect 1 Ordynacji podatkowej
przewidujący możliwość zmiany z urzędu nieprawidłowej interpretacji
urzędowej prawa podatkowego315 Zatem organ właściwy do wydawania
objaśnień prawnych musi wziąć pod uwagę cały możliwy materiał w celu
dokonania objaśnień prawidłowych Jeśli zaś okażą się one nieprawidłowe ma
obowiązek ich zmiany Czynności te można określić jako proces nadzoru nad
wydawanymi objaśnieniami316
Zmiana wydanych objaśnień prawnych nie będzie miała wpływu na
sytuację przedsiębiorcoacutew ktoacuterzy wcześniej zastosowali się do objaśnień
prawnych w brzmieniu przed ich zmianą bowiem działali oni w zaufaniu do
urzędowych objaśnień i korzystają z ochrony prawnej
Objaśnienia prawne jak roacutewnież ich zmiany powinny być niezwłocznie
zamieszczane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej
urzędu obsługującego właściwego ministra lub na stronie podmiotowej
właściwego organu pod nazwą bdquoobjaśnienia prawnerdquo wraz z oznaczeniem daty
ich zamieszczenia Takie ich opublikowanie ma głoacutewnie walor informacyjny
i służy budowaniu ich szerokiej dostępności dla zainteresowanych
przedsiębiorcoacutew Z drugiej jednak strony zamieszczenie w BIP i opatrzenie
datą tej czynności jest istotne z dwoacutech powodoacutew po pierwsze od tej daty
będzie liczyło się związanie organu wydanym objaśnieniem prawnym czy też
zmianą objaśnienia w jego dalszej praktyce stosowania prawa po drugie
w razie wątpliwości będzie służyło weryfikacji do ktoacuterej wersji objaśnień
przedsiębiorca się zastosował i czy w związku z tym przysługuje mu ochrona
prawna
Podsumowanie
Pakiet projektoacutew ustaw tworzących Konstytucję biznesu jest regulacją
oczekiwaną przez środowisko przedsiębiorcoacutew Niespoacutejne niestabilne pełne
meandroacutew i niejasne otoczenie prawno-regulacyjne to głoacutewna bolączka przed-
siębiorcoacutew i podstawowy czynnik trudnego do skalkulowania ryzyka w ich
działalności Najpełniej oczekiwania te i nadzieje wyraża stanowisko Konfede-
315 Por J Brolik Urzędowe interpretacje prawa podatkowego Warszawa 2010 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 marca 2017 r III SAWa 342317 LEX nr 2335378 316 K Teszner Komentarz do art 14e] (w) Ordynacja podatkowa Komentarz L Etel (red) stan prawny na 20042017 LEX [dostęp 31 października 2017 r]
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
142
racji Lewiatan zaprezentowane w toku konsultacji związanych z projektami
bdquoKonfederacja Lewiatan pozytywnie odnosi się do intencji jakie przyświecają
Ministerstwu Rozwoju podczas prac legislacyjnych nad tzw Konstytucją Biznesu
Uważamy iż kompleksowe uregulowanie na poziomie ustawowym praw przed-
siębiorcoacutew - w postaci zasad prawnych może mieć istotny wpływ na wykładnię
i praktyczne stosowanie wszystkich przepisoacutew prawa odnoszących się do podej-
mowania i wykonywania działalności gospodarczej Liczymy że pomoże to
w odblokowaniu potencjału polskiej przedsiębiorczości i polskiej gospodarki
w szczegoacutelności a aspekcie wzajemnych relacji przedsiębiorcoacutew i organoacutew wła-
dzy publicznej Projektowane rozwiązania należy traktować jako szansę odejścia
od gospodarczo i społecznie szkodliwego stereotypu stawiającego przedsiębior-
czość i przedsiębiorcoacutew w opozycji do organoacutew i instytucji państwa Kluczowym
będzie jednak praktyka obowiązywania nowych regulacji bowiem dopiero wtedy
możliwa będzie rzetelna ocena czy szansę tę wykorzystaliśmyrdquo
Analizując i oceniając tylko jedną z instytucji wprowadzonych do flago-
wego dla całości pakietu ustaw - projektu ustawy Prawo przedsiębiorcoacutew
w postaci tzw objaśnień prawnych w zakresie działalności gospodarczej nale-
ży powiedzieć iż jako instrument zapewnienia większego zrozumienia przepi-
soacutew prawa dla przedsiębiorcoacutew w ich zmaganiach z praktycznym ich prze-
strzeganiem będzie on istotny użyteczny i poprawiający tzw otoczenie instytu-
cjonalne działalności gospodarczej Zwłaszcza że projektowane unormowania
przydają ochrony przedsiębiorcom jeśli do objaśnień prawnych się zastosują
moacutewiąc że przedsiębiorca nie będzie moacutegł być obciążony sankcjami admini-
stracyjnymi finansowymi lub karami w zakresie w jakim zastosował się do
treści objaśnień prawnych ani daninami w wysokości wyższej niż wynikające
z objaśnień W wymiarze szerszym natomiast omawiane projektowane rozwią-
zania przyczynią się do zwiększenia przewidywalności stosowania prawa przez
organy administracji publicznej przez to do realizacji zasady pewności prawa
i możliwości czynienia użytku ze swych praw przez przedsiębiorcoacutew
a w szczegoacutelności prawa do dobrej administracji
Nawiązując do przytoczonego wyżej stanowiska Konfederacji Lewiatan
czas pokaże czy spełni ona oczekiwania
Beata Wieczerzyńska
143
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 2 lipca 2004r o swobodzie działalności gospodarczej tj DzU
2016 poz 1829 ze zm
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r Ordynacja podatkowa tj z dnia 17 stycznia
2017 r DzU z 2017 r poz 201 ze zm
Ustawa z dnia 16 czerwca 1960 r - Kodeks postępowania administracyjnego
tj DzU z 2017 r poz 1257
Ustawa z dnia 8 sierpnia 1996 r o Radzie Ministroacutew tj DzU z 2012 r poz
392 ze zm
Ustawa z dnia 26 października 1982 r o wychowaniu w trzeźwości
i przeciwdziałaniu alkoholizmowi Dz U z 2016 r poz 487
Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r Prawo zamoacutewień publicznych Dz U z 2017 r
poz 1579
Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r o ochronie konkurencji i konsumentoacutew
tj Dz U z 2017 r poz 229 ze zm
Ustawa z dnia 29 listopada 2000 r Prawo atomowe tj Dz U z 2017 r poz 576
ze zm
Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 27 listopada 2013 r w sprawie ustano-
wienia Pełnomocnika do spraw Polityki Klimatycznej Dz U poz 1392
Rozporządzenie Rady Ministroacutew z dnia 22 czerwca 2012 r w sprawie
ustanowienia Pełnomocnika do spraw rozwoju wydobywania węglowodoroacutew
Dz U poz 807
Uchwała Nr 190 Rady Ministroacutew z dnia 29 października 2013 r Regulamin pra-
cy Rady Ministroacutew tj z dnia 11 października 2016 r MP z 2016 r poz 1006
Orzecznictwo
Wyrok TK z dnia 15 października 2008 r P 3206
httpprawosejmgovplisapnsfdownloadxsWDU20081901172TD200
81172TKpdf
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2015 r I SAKr 54315 LEX nr
1755845Wyrok SN z dnia 12 czerwca 2015 r II CSK 51814
httpwwwsnplsitesorzecznictwoorzeczenia3ii20csk20518-14-
1pdf
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 lipca 2011 r III SAWa 3111 LEX nr
863065
Wyrok NSA z dnia 21 maja 2014 r I FSK 90413 LEX nr 1478732
Wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2011 r II FSK 156810 LEX nr 992209
Obowiązki organoacutew władzy w zakresie wydawania objaśnień prawnych przepisoacutew dotyczących działalności gospodarczej w projekcie ustawy ndash Prawo przedsiębiorcoacutew -
wersja z 5 października 2017 r
144
Wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2010 r II FSK 211308 LEX nr 580524
Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 maja 2015 r I SAKr 54315 LEX nr
1755845
Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 października 2009 r I SAPo 70809 LEX nr
549035
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 marca 2017 r III SAWa 342317 LEX nr
2335378
Wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 marca 2009 r III SAWa 337308 LEX nr
495402
Literatura
Borkowski A Chełmoński A Guziński M Kiczka K Kieres L Kocowsk T
Szydło M Administracyjne prawo gospodarcze Wrocław 2009
Słownik języka polskiego z serii Akademia Języka Polskiego PWN Warszawa
2007
Stawecki T Winczorek P Wstęp do prawoznawstwa Warszawa 1995
Teszner K Komentarz do art 14e (w) Ordynacja podatkowa Komentarz
L Etel (red)Wolters Kluwer Polska 2017 stan prawny na 20042017 LEX
Teszner K Komentarz do art 14a (w) Ordynacja podatkowa Komentarz
L Etel (red)Wolters Kluwer Polska 2017 stan prawny na 20042017 LEX
Wronkowska-Jaśkiewicz S Ziembiński Z Zarys teorii prawa Warszawa 2001
Wroacuteblewski J Sądowe stosowanie prawa Warszawa 1988
Ziembiński Z Moralność jako czynnik stosowania prawa bdquoEtykardquo 51969
Ziemski KM Indywidualny akt administracyjny jako forma prawna działania
administracji Poznań 2005
Źroacutedła internetowe
httpslegislacjarclgovplprojekt12295217katalog1241623312416233
6
dr Wojciech Wojtyła317
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
Ethics and responsibility in administration - preliminary issues
Streszczenie
Artykuł jest proacutebą filozoficznego wyjaśnienia podstaw odpowiedzialno-
ści moralnej człowieka w perspektywie etyki urzędniczej Odpowiedzialność
moralna ktoacutera obecna jest w każdym rodzaju odpowiedzialności ugruntowana
jest na naturalnej zdolności człowieka do odpowiadania na świat rozpoznawa-
nych przez niego wartości Pojęcie odpowiedzialności choć złożone i wielo-
aspektowe można interpretować jako jeden z istotnych wymiaroacutew ontycznego
uposażenia człowieka Dzięki zdolności człowieka do podmiotowej obecności
we wspoacutelnocie na fundamencie wartości dobra wspoacutelnego odpowiedzialność
staje się niezwykle cenioną cnotą społeczną ktoacuterą w sposoacuteb szczegoacutelny winni
odznaczać się pracownicy administracji publicznej
Słowa kluczowe
etyka odpowiedzialność etos
Summary
The article is an attempt at a philosophical explanation of the basis of
moral responsibility of a man in the perspective of clerical ethics The moral re-
sponsibility that is present in every kind of responsibility it is grounded in the
natural ability of man to respond to the world of values he recognizes The con-
cept of responsibility though complex and multidimensional can be interpreted
as one of the important dimensions of the ontic emancipation of man By being
able to participate in community on the basis of the value of the common good
the responsibility becomes a highly valued social virtue which is to be distin-
guished by the employees of the public administration
Keywords
ethics responsibility ethos
317 Doktor nauk humanistycznych w zakresie filozofii Wykładowca filozofii w Katedrze Prawa Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu oraz w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu Zainteresowania naukowe koncentrują się wokoacuteł logiki prawniczej etyki ogoacutelnej i społecznej antropologii filozoficznej filozofii prawa oraz filozofii kultury
Wojciech Wojtyła
146
Wstęp
W ostatnich latach obserwuje się w Polsce znaczną poprawę nie tylko
jakości standardoacutew usług świadczonych przez pracownikoacutew administracji pu-
blicznej ale roacutewnież ożywiony wzrost zainteresowania samą problematyką
owych standardoacutew Wynika ona niewątpliwie z powszechnego i uzasadnionego
przekonania że ci ktoacuterzy piastują państwowe stanowiska urzędnicze winni
odznaczać się nie tylko wysokimi kompetencjami zawodowymi i stosowną
wiedzą ale roacutewnież odpowiednio wysokim poziomem kwalifikacji moralnych
Niewątpliwie jednym ze środkoacutew podnoszących jakość administrowa-
nia jest etyka Tworzone kodeksy etyki urzędniczej wyszczegoacutelniają zasady
ktoacuterych przestrzeganie ma nie tylko wyeliminować zachowania nieetyczne
z polskiej administracji ale przede wszystkim ma ugruntowywać i wzmacniać
w środowiskach urzędnikoacutew podstawy dla zachowań etycznych przyczyniając
się tym samym do kształtowania ich zawodowego etosu Jednak żaden kodeks
etyki choćby najbardziej logiczny i spoacutejny nie stanowi celu samego w sobie
Celem etyki jest bowiem człowiek - ten sam ktoacutery jest celem tworzonej przez
państwo administracji W niniejszym opracowaniu po uwagach wstępnych
wyjaśniających teoretyczne podstawy na ktoacuterych opiera się etyka urzędnicza
przedstawione zostanie kluczowe dla etyki zagadnienie stanowiące zwornik
każdej etyki zawodowej w tym także etyki urzędniczej moment moralnej od-
powiedzialności Osadza się on na naturalnej zdolności człowieka do odpowia-
dania na rozpoznawane wartości Wartością niezwykle istotną z punktu widze-
nia etyki urzędniczej za wzrost ktoacuterej szczegoacutelnie odpowiedzialni są pracowni-
cy administracji publicznej jest dobro wspoacutelne Ze standardami realizacji dobra
wspoacutelnego wiąże się z kolei zagadnienie zawodowego etosu ktoacuteremu poświę-
cony zostanie ostatni punkt niniejszego opracowania
1 Pojęcie etyki urzędniczej ndash podstawowe zagadnienia
Etyka w swoim semantycznym znaczeniu (od gr ethikos ndash zwyczaj) de-
finiowana jest jako nauka filozoficzna ktoacutera formułuje ogoacutelne zasady moralne
oraz szczegoacutełowe normatywy ludzkiego działania za pomocą wrodzonych
człowiekowi zdolności poznawczychrdquo318 Zajmuje się ona nie tylko opisem
i analizą obowiązujących w określonej społeczności zachowań i norm moral-
nych ale także ich wyjaśnianiem a przede wszystkim ich uzasadnianiem
w odniesieniu do przyjmowanej normy moralności Proacutebami uszczegoacuteławiania
318 T Ślipko Zarys etyki ogoacutelnej Krakoacutew 2004 s 35
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
147
etyki w znaczeniu ogoacutelnym są liczne etyki zawodowe tj etyka lekarska bizne-
su dziennikarska prawnicza urzędnicza itd M Gogacz etykę zawodową defi-
niuje jako naukę filozoficzną o usprawnieniach moralnych człowieka potrzeb-
nych do wykonywania ulubionej pracyrdquo319 Stanowi ona zespoacuteł zasad i norm
ktoacutere określają jak z moralnego punktu widzenia powinni a jak nie powinni
postępować przedstawiciele danej profesji320 Etyka zawodowa rozumiana jako
układ powinności moralnych określających postępowanie reprezentantoacutew
danego zawodu w sposoacuteb szczegoacutelny odnosi się do zawodoacutew społecznego za-
ufania tj lekarze czy urzędnicy321
Uprawianie każdej z etyk zawodowych oproacutecz wiedzy empirycznej
z dziedziny ktoacutera ma być przedmiotem oceny wymaga zaroacutewno wiadomości
z zakresu etyki ogoacutelnej jak roacutewnież przyjęcia określonych przesłanek antropo-
logicznych Wspoacutelnym celem zaroacutewno etyki ogoacutelnej jak i poszczegoacutelnych etyk
zawodowych jest kształtowanie stosownych nakazoacutew i zakazoacutew ktoacutere stoją na
straży pozaosobistego dobra jednostek działających w obrębie poszczegoacutelnych
społeczeństw322 W sposoacuteb szczegoacutelny troska o dobro wspoacutelne obywateli
powierzona została administracji publicznej Administracja nie została powoła-
na wszakże dla niej samej lecz dla społeczeństwa stąd najwyższym celem jej
zainteresowania nie powinny być jej partykularne interesy Urzędnikom pań-
stwowym powierzone zostało nie tylko zaszczytne ale i odpowiedzialne zada-
nie służby publicznej323 Termin bdquourzędnikrdquo w potocznym rozumieniu odnosi
się do osoby pracującej w urzędzie lub sprawującej w nim urząd Urzędem zaś
jest szeroko rozumiana administracja
Urzędnikoacutew w administracji publicznej można podzielić według trzech
podstawowych kategorii urzędnicy urzędoacutew administracji państwowej324 pra-
cownicy służby cywilnej325 oraz pracownicy samorządowi326
319 M Gogacz Czym jest etyka zawodowa w Zagadnienie etyki zawodowej red A Andrzejuk Warszawa 1998 s 11 320 B Nogalski J Śniadecki Etyka zarządzania przedsiębiorstwem Bydgoszcz 2001 s 21 321 J Kotapka Etyka w administracji publicznej (służbie cywilnej)bdquoZeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im Witelona w Legnicyrdquo2008 Nr 4s 39-40 322 Ibidem s 40 323 Ibidem s 41 324 Ustawa z dnia 16 września 1982 r o pracownikach urzędoacutew państwowych (tj Dz U 2016 r poz 1511 ze zm) 325 Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r o służbie cywilnej (tj Dz U 2017 r poz 1889 ze zm) 326 Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r o pracownikach samorządowych (tj Dz U 2016 r poz 902 ze zm)
Wojciech Wojtyła
148
Pracownikami urzędoacutew państwowych są osoby zatrudnione w Kance-
larii Sejmu Kancelarii Senatu Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
Sądzie Najwyższym Biurze Trybunału Konstytucyjnego Biurze Rzecznika Praw
Obywatelskich Biurze Rzecznika Praw Dziecka Biurze Krajowej Rady Radiofo-
nii i Telewizji Urzędzie Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej
w sprawach nieuregulowanych w odrębnych przepisach Krajowym Biurze
Wyborczym regionalnych izbach obrachunkowych Biurze Generalnego
Inspektora Ochrony Danych Osobowych Instytucie Pamięci Narodowej - Komi-
sji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Korpus służby cywilnej tworzą pracownicy zatrudnieni na stanowi-
skach urzędniczych w Kancelarii Prezesa Rady Ministroacutew urzędach ministroacutew
i przewodniczących komitetoacutew wchodzących w skład Rady Ministroacutew oraz
urzędach centralnych organoacutew administracji rządowej urzędach wojewoacutedz-
kich oraz innych urzędach stanowiących aparat pomocniczy terenowych orga-
noacutew administracji rządowej podległych ministrom lub centralnym organom
administracji rządowej Krajowej Informacji Skarbowej i izbach administracji
skarbowej komendach inspektoratach i innych jednostkach organizacyjnych
stanowiących aparat pomocniczy kierownikoacutew zespolonych służb inspekcji
i straży wojewoacutedzkich oraz kierownikoacutew powiatowych służb inspekcji i straży
chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej Centralnym Biurze Śledczym Policji
Biurze Nasiennictwa Leśnego jednostkach budżetowych obsługujących pań-
stwowe fundusze celowe
Pracownikami samorządowymi są osoby zatrudnione wurzędach mar-
szałkowskich oraz wojewoacutedzkich samorządowych jednostkach organizacyj-
nych starostwach powiatowych oraz powiatowych jednostkach organizacyj-
nych urzędach gmin jednostkach pomocniczych gmin gminnych jednostkach
budżetowych i samorządowych zakładach budżetowych biurach (ich odpo-
wiednikach) związkoacutew jednostek samorządu terytorialnego oraz samorządo-
wych zakładoacutew budżetowych utworzonych przez te związki biurach (ich od-
powiednikach) jednostek administracyjnych jednostek samorządu terytorial-
nego
Wprowadzanie i utrwalanie właściwych standardoacutew wykonywania wie-
lu zawodoacutew zwłaszcza tych ktoacutere zwykło określać się mianem zawodoacutew spo-
łecznego zaufania przyczyniło się do tworzenia kodeksoacutew etycznych Kodeks
etyczny stanowi uporządkowany logicznie zbioacuter właściwych dla danej profesji
działań Stanowi on swoisty probierz za pomocą ktoacuterego dokonuje się moralnej
oceny postępowania członkoacutew danej grupy zawodowej Jednym z celoacutew dla
ktoacuterych tworzone są kodeksy zawodowe jest promocja pożądanych wzoroacutew
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
149
zachowań ktoacutere przyczyniają się do ukształtowania etosu tychże grup327 Naj-
bardziej znanym kodeksem etycznym w polskiej administracji ktoacutery stanowi
podstawę dla istniejących opracowań regulacji dla konkretnych urzędoacutew jest
Kodeks etyki Służby Cywilnej328 W paragrafach od 2 do 5 formułuje on nastę-
pujące zasady odnoszące się do pracownikoacutew służby cywilnej
1 Rzetelność - rozumiana jako sumienność twoacuterczość odpowiedzialność bez-
stronność gotowość przyznania się do błędu i do jego naprawienia racjo-
nalność
w gospodarowaniu lojalność zgoda na ograniczenie zasady poufności
informacji także z życia osobistego (sect2)
2 Dbałość o rozwoacutej własnych kompetencji - rozwijanie wiedzy zawodowej
dążenie do poznania aktoacutew prawnych gotowość skorzystania z wiedzy
innych wyjaśnianie swego stanowiska (sect 3)
3 Bezstronność - nie dopuszczanie do podejrzeń o konflikt interesoacutew
nie przyjmowanie żadnych korzyści materialnych ani osobistych w związku
z prowadzonymi sprawami szanowanie prawa obywateli do informacji (sect4)
4 Neutralność polityczna - lojalne i rzetelne wykonywanie strategii Rządu RP
niezależnie od własnych przekonań dbanie o jasność własnych relacji
eliminowanie wpływoacutew politycznych na rekrutację i awans w służbie cywil-
nej (sect 5)
T Barankiewicz zauważa jednak że standardy etyki urzędniczej nie
stanowią kolejnego obok przepisoacutew określających odpowiedzialność karną
katalogu reguł postępowania Wyłącznym powodem istnienia etyki urzędniczej
nie jest wskazywanie i piętnowanie roacuteżnego rodzaju nieuczciwości w admini-
stracji329 Etyka urzędnicza powinna w sposoacuteb integralny skupiać przede
wszystkim swoją uwagę na tym aby z jednej strony urzędnik wykonywał swo-
je obowiązki zgodnie z prawem w atmosferze poczucia godności pełnionej
służby zaś z drugiej strony aby dla interesantoacutew wizyta w urzędzie nie była
związana z kolejną życiową udręką oraz poczuciem że załatwia się sprawy
w jakiejś innej obcej rzeczywistości w ktoacuterej zastawia się roacuteżne pułapkirdquo330
Etyka urzędnicza wyrasta z życiowej potrzeby istnienia w państwie prawa
327T Kowalski Kodeks etyczny a kształtowanie zasad etycznych w administracji bdquoStudia Lubelskie Prace instytutu Prawa i Administracji PWSZ w Sulechowierdquo Sulechoacutew 2005 s 101 328 Ibidem s 104 329 T Barankiewicz Etyka urzędnicza ndash funkcje zasady i postawy bdquoMetryka Studia z zakresu prawa osobowego i rejestracji stanu cywilnegordquo Rok IV 2014 Nr 2 s 123-124 330 Ibidem s 124
Wojciech Wojtyła
150
dobrej administracji publicznej331 Jej celem jest wzmocnienie gwarancji wyko-
nywania przez pracownikoacutew urzędoacutew powierzonych im zadań w sposoacuteb nale-
żyty Jakość świadczonych przez administrację usług w dużej mierze zależy
bowiem nie tylko od jakości obowiązującego w danym państwie prawa ale tak-
że od jakości waloroacutew etyczno-moralnych samych kadr służby publicznej332
Zdaniem M Gogacza każda etyka zawodowa jest teorią odpowiedzial-
nej czyli moralnie dobrze realizowanej pracy333 Odpowiedzialność jest bo-
wiem tym co stanowi gwarancję prawidłowej realizacji przez kadrę pracowni-
czą powierzonych jej obowiązkoacutew334 W dalszej części wywodu podjęte zosta-
nie kluczowe dla etyki zaroacutewno ogoacutelnej jak i zawodowej zagadnienie odpo-
wiedzialności
2 Odpowiedzialność jako problem moralny
Słowo odpowiedzialnośćrdquo ma wiele znaczeń Na płaszczyźnie filozo-
ficznej można ją interpretować jako jeden z istotnych wymiaroacutew ontycznego
uposażenia człowieka ponieważ tylko człowiek może ponosić odpowiedzialny
za swoje czyny Odpowiedzialność jest także ważną cnotą zaroacutewno w życiu
osobistym jak i społecznym Zaroacutewno od rodzicoacutew nauczycieli urzędnikoacutew
czy rzemieślnikoacutew oczekuje się że powierzone im zadania i społeczne role bę-
dą wykonywać w sposoacuteb odpowiedzialny Są roacuteżne rodzaje odpowiedzialności
prawna polityczna karna cywilna parlamentarna służbowa Pojęcie to wystę-
puje zaroacutewno w języku potocznym jak i na terenie wielu dyscyplin naukowych
tj filozofia prawo ekonomia Z punktu widzenia problemu podjętego w niniej-
szym opracowaniu szczegoacutelnie istotny jest ten rodzaj odpowiedzialności ktoacutery
nazywany jest odpowiedzialnością moralną Jest ona o tyle ważna że zawiera
się jakoś we wszystkich innych rodzajach odpowiedzialności Odpowiedzial-
ność moralna wynika z niezgodności zachowania się adresata normy moralnej z
jej nakazem określonego działania ktoacutere ocenione zostało jako dobre Konkre-
tyzuje się ona w pewnych sankcjach moralnych głoacutewnie w wyrzutach sumienia
podmiotu odpowiedzialności ale także może ona znaleźć swoacutej wyraz w roacuteżnych
formach społecznego napiętnowania335
Na pojęciu odpowiedzialności opiera się porządek moralny i prawny
Odpowiedzialność ktoacutera znajduje swoacutej fundament w ontycznym uposażeniu 331 Ibidem 332E Stasiak Postawy etyczne pracownikoacutew administracji samorządowej bdquoAnnales Ety-ka w życiu gospodarczymrdquo 2015 vol 19 No 1 Luty 2016 s 84-85 333 M Gogacz Czym jest etyka zawodowahellip op cit s 11 334 E Stasiak Postawy etycznehellip op cit s 85 335 R Tokarczyk Filozofia prawa Warszawa 2009 s 273
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
151
osoby ze względu na naturalną zdolność oraz potrzebę człowieka do życia we
wspoacutelnocie pośroacuted innych osoacuteb nabiera znaczenia międzyosobowego i spo-
łecznego Nie zmienia to jednak faktu że podmiotem odpowiedzialności zawsze
pozostaje konkretny człowiek jako świadomy i wolny sprawca swoich czynoacutew
Czym zatem jest odpowiedzialność w jej znaczeniu najbardziej podstawowym
Roman Ingarden zarysowując strukturę fenomenu odpowiedzialności
odroacuteżnia cztery zagadnienia w ktoacuterych on występuje 1 Ktoś ponosi odpowie-
dzialność za coś 2 Ktoś podejmuje odpowiedzialność za coś 3 Ktoś jest za coś
pociągany do odpowiedzialności 4 Ktoś działa odpowiedzialnie336 Powyższe
sytuacje wymagają komentarza Krakowski filozof zwraca uwagę zaroacutewno na
ich odmienność jak i na zachodzące między ich sensami związki Autor Ksią-
żeczki o człowieku pisze Można być za coś odpowiedzialnym a nie zostać po-
ciągniętym do odpowiedzialności i roacutewnież nie podjąć jej I odwrotnie można
być za coś pociągniętym do odpowiedzialności nie będąc za to faktycznie od-
powiedzialnym Można też faktycznie brać za coś odpowiedzialność przy czym
nie jest się rzeczywiście za to odpowiedzialnym Skoro jest się za coś odpowie-
dzialnym powinno się roacutewnież wziąć za to odpowiedzialność i być pociągnię-
tym do odpowiedzialnościrdquo337
Powyższy wywoacuted ukazuje związek odpowiedzialności ze sprawczością
osoby Człowiek jest odpowiedzialny za to czego jest faktycznym sprawcą
i powinien ponosić odpowiedzialność tylko za te czyny ktoacutere faktycznie zostały
przez niego popełnione Ingarden zwraca uwagę na implikowaną ze związku
odpowiedzialności i sprawczości osoby powinność Człowiek odkrywa w sobie
swoisty moment powinności ktoacutery ujawnia się jako przeżycie odpowiedzialno-
ści Przeżywa go zaroacutewno w odniesieniu do czynoacutew przez siebie popełnionych
jak i w stosunku do czynoacutew zaniechanych ktoacutere powinny zostać przez niego
spełnione a spełnione nie zostały Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzenie
kluczowe dla etycznej analizy odpowiedzialności okazuje się rozumienie czynu
i ludzkiej sprawczości W tym miejscu należy kroacutetko odpowiedzieć na dwa py-
tania tj co to znaczy że działanie jest czyimś własnym działaniem oraz kiedy
określony czyn jest rzeczywiście czynem konkretnego człowieka
Odpowiedź na powyższe pytania wiąże się z zagadnieniem świadomości
podmiotu w momencie podejmowanego działania Na ile sprawca działania był
świadom swoich działań oraz na ile był wolny w decyzjach ktoacutere do niego do-
prowadziły Ingarden wyjaśnia iż Jakaś decyzja woli i jakieś działanie mogą
uchodzić za własny czyn danej osoby tylko wtedy gdy wypływają wprost z cen-
trum ja mają w niej swoacutej prawdziwy początek i kiedy to centrum ja panuje nad
336 R Ingarden Książeczka o człowieku Krakoacutew 2009 s 73-74 337 Ibidem s 74
Wojciech Wojtyła
152
dokonaniem wyłaniającego się z niego działania i kieruje nimrdquo338 Określenie na
ile sprawca czynu był świadomy swojego działania oraz na ile działanie to było
dobrowolne są fundamentalne dla przypisania mu odpowiedzialności za
popełniony czyn Słowo czynrdquo należy w tym miejscu rozumieć szeroko jako
każdy świadomy i dobrowolny akt (działanie) podejmowane przez człowieka
T Ślipko analizując zasady określające odpowiedzialność człowieka za popeł-
nione przez niego akty pisze Człowiek jest odpowiedzialny tylko za akty
w pełni świadome i wolne czyli za akty dobrowolne Gdziekolwiek więc zacho-
dzi przeszkoda zmniejszająca lub znosząca dobrowolność roacutewnocześnie ulega
proporcjonalnemu zmniejszeniu odpowiedzialność za ten czyn lub nawet
zachodzi jej całkowity brakrdquo339 Warto zauważyć że zdaniem Ślipki człowiek
jest odpowiedzialny za czyn dobry lub zły także woacutewczas gdy wie że czyn
przezeń zamierzony jest dobry lub zły340 Twierdzi tym samym że człowiek
staje się odpowiedzialny zaroacutewno za dobro jak i zło swoich czynoacutew już na eta-
pie ich świadomego zamierzenia a nie w momencie ich spełnienia
Wielu autoroacutew podejmując proacutebę wyjaśnienia związku jaki zachodzi
między sprawczością osoby a odpowiedzialnością zauważa że nieprzypadko-
wo słowo odpowiedzialnośćrdquo naprowadza na słowo odpowiadanierdquo I tak cho-
ciażby włoski rzeczownik responsabilita (odpowiedzialnośćrdquo) pochodzi od
łacińskiego czasownika respondeo (odpowiadamrdquo przyrzekamrdquo) Jak zauważa
T Ślipko odpowiedzialność jeżeli nie ma pozostać jedynie czymś w rodzaju
zespołu świadomościowych dyspozycji do pełnienia powierzonych człowieko-
wi zadań moralnych (ktoacutere można wyrazić w słowach czuję się odpowiedzial-
ny za powierzone mi zadanierdquo) należy mocniej uwypuklić jej związek ze świa-
tem wartości moralnych ku ktoacuterym odpowiedzialność zwraca się niejako sa-
morzutnie341 Człowiek dlatego jest odpowiedzialny za swoje czyny i dlatego
przeżywa odpowiedzialność ponieważ ma zdolność odpowiadania na wartości
Odpowiadając na pytanie za co człowiek jest odpowiedzialny należy stwier-
dzić że jest on odpowiedzialny za realizację w swoim życiu wartości Człowiek
ma naturalną zdolność poznawania wartości i odpowiadania na nie Jednocze-
śnie w osobie i jej działaniu odpowiadanie na wartościrdquo przybiera postać po-
winności odpowiadania za wartościrdquo i ich realizację Odkrywany w osobie
moment powinności udzielenia odpowiedzi na rozpoznane wartości pozwala
określać moralność jako sposoacuteb realizowania wartości osobowych342 czyli
338 Ibidem s 85 339 T Ślipko Zarys etyki ogoacutelnejhellip op cit s 429 340 Ibidem s 429 341 T Ślipko Spacerem po etyce Krakoacutew 2010 s 157 342 W Stroacuteżewski Istnienie i wartość Krakoacutew 1981 s 235
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
153
takich ktoacutere rozwijają człowieka jako człowieka Chodzi w tym miejscu szcze-
goacutelnie o tzw dobro moralne
Wartości moralne mogą mieć także charakter społeczny Naczelną war-
tością za realizację ktoacuterej odpowiedzialni są wszyscy należący do danej grupy
społecznej jest dobro wspoacutelne Chociaż ma ono charakter analogiczny tj inne
jest dobro wspoacutelne rodziny gminy czy uniwersytetu to w każdym z rodzajoacutew
wspoacutelnoty jest ono zasadą naczelną T Ślipko pisze nie może być mowy o au-
tentycznie moralnej odpowiedzialności w życiu publicznym w jakiejkolwiek już
uszczegoacutełowionej postaci jeżeli zaroacutewno w sferze świadomościowych zamie-
rzeń jak i w obiektywnym aksjologicznym ukierunkowaniu nie pozostaje ona
w zgodzie z moralną wartością dobra wspoacutelnegordquo343
Pojęcie dobra wspoacutelnego jest jednym z podstawowych pojęć za pomocą
ktoacuterego interpretuje się nie tylko porządek społeczny ale także najgłębsze pod-
stawy wszelkich społeczności Stanowi ono głoacutewne kryterium poczucia odpo-
wiedzialności w życiu społecznym poprzez odniesienie do ktoacuterego odpowie-
dzialność pojedynczej osoby za swoje czynyrdquo staje się odpowiedzialnością
przed wspoacutelnotą osoacutebrdquo Owa odpowiedzialność przed wspoacutelnotąrdquo jest pod-
stawą wyłonienia władzy Ten aspekt odpowiedzialności ma podwoacutejny wymiar
jest odpowiedzialnością jednostki przed autorytetem władzy oraz odpowie-
dzialnością władzy przed wspoacutelnotą ktoacutera powierzyła jej swoacutej mandat zaufa-
nia344 Chociaż za realizację dobra wspoacutelnego w państwie wojewoacutedztwie czy
gminie odpowiedzialna jest przede wszystkim władza obydwa wymiary odpo-
wiedzialności tj odpowiedzialność przed wspoacutelnotąrdquo oraz odpowiedzialność
przed władząrdquo spotykają się we wspoacutelnej trosce o jego kształt Odpowiedzial-
ność za dobro wspoacutelne spoczywa na wszystkich członkach wspoacutelnoty ktoacuterego
jest ono własnością oraz celem podejmowanych działań
Jest wiele koncepcji dobra wspoacutelnego Szczegoacutelnie interesująca jest
koncepcja personalistyczna Wyroacuteżnia ona dwa istotne elementy składowe do-
bra wspoacutelnego przedmiotowy i podmiotowy Elementem przedmiotowym do-
bra wspoacutelnego jest pewna suma warunkoacutew życia społecznego na ktoacutere składa-
ją się dobra materialne społeczności Elementem podmiotowym dobra wspoacutel-
nego jest integralny rozwoacutej każdej ludzkiej osoby tj jej potencjalności zdolno-
ści i talentoacutew345 Dobro wspoacutelne rozumiane jest tutaj jako zasada prawidłowego
uczestnictwa na mocy ktoacuterej jednostka odpowiedzialna jest za realizację tej
343 T Ślipko Spacerem po etycehellip op cit s 159 344 Ibidem s 158 345 S Kowalczyk Człowiek a społeczność Zarys filozofii społecznej Lublin 2005 s 236
Wojciech Wojtyła
154
części jaka przypadła jej w udziale z tej racji że jest członkiem określonej
wspoacutelnoty346
Na gruncie teorii personalistycznych oproacutecz zasady dobra wspoacutelnego
szczegoacutelnie istotną rolę w kształtowaniu społeczeństwa ludzi odpowiedzial-
nych ma związana z nią zasada subsydiarności (pomocniczości) Zasada subsy-
diarności głosi że społeczność wyższego rzędu nie powinna ingerować w we-
wnętrzne sprawy społeczności niższego rzędu pozbawiając ją kompetencji
lecz raczej winna wspierać ją w razie konieczności i pomoacutec w koordynacji jej
działań i zadań z działaniami innych grup społecznych dla dobra wspoacutelne-
gordquo347 Pozytywny aspekt zasady moacutewi o powinności pomocy jednostkom
i wspoacutelnotom niższego rzędu przez społeczności wyższego rzędu W aspekcie
negatywnym zasada ta głosi że społeczności wyższego rzędu winny wspierać
społeczności i jednostki niższego rzędu jedynie na tyle na ile jest to konieczne
tak by nie pozbawiać ich wolności własnej inicjatywy oraz by nie zdejmować
z nich odpowiedzialności Pomoc nie powinna być nigdy pomocą wyręczającą
czy zastępującą ale powinna mieć charakter wpierający tak by ci ktoacuterzy jej
doświadczają czuli że są aktywnymi uczestnikami realizacji dobra wspoacutelnego
oraz by czuli się wspoacutełodpowiedzialnymi za jego realizację Zasada pomocni-
czości ściśle wiąże się z postulatem poszanowania w życiu społecznym wolno-
ści i autonomii człowieka ndash osoby348
Podsumowując tę część rozważań należy zauważyć że odpowiedzial-
ność moralna związana jest ściśle z kwestią wolności i świadomości człowieka
podejmującego swoje działania Jedynie człowiek działający w sposoacuteb świado-
my i wolny może być podmiotem odpowiedzialności Jednocześnie należąca do
ontycznego uposażenia człowieka odpowiedzialność na gruncie realizacji war-
tości dobra wspoacutelnego staje się ważną i cenioną cnotą społeczną Z zasadą do-
bra wspoacutelnego oraz związaną z nią zasadą pomocniczości wiąże się kwestia
odpowiedzialności za innychrdquo oraz wobec innychrdquo Podmiotem tej odpowie-
dzialności w roacuteżnym zakresie są sprawujący władzę oraz ci ktoacuterzy sprawują
roacuteżne administracyjne funkcje Konsekwencją uznania że dobro wspoacutelne sta-
nowi naczelną wartość życia społecznego jest hierarchia wartości składająca się
na etos służby publicznej
346 K Wojtyła Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne Lublin 1994 s 320-321 347 Jan Paweł II Encyklika Centesimus annus nr 48 348 A Jędrzejewski Nikt nie jest dobry w samotności Filozofia społeczna ks Joacutezefa Tischnera Radom 2006 s 183
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
155
3 Etos pracownikoacutew administracji publicznej
Z odpowiedzialnością pracy w urzędzie wiąże się określony etos rozu-
miany jako zbioacuter zachowań obowiązujących urzędnikoacutew W zachowaniach tych
winny przejawiać się takie wartości jak godność odpowiedzialność szacunek
dla innych Wartości te wpisane są w oczekiwania obywateli ktoacuterzy postrzegają
i oceniają urzędnikoacutew przez pryzmat etosu Jak zauważa A Kość bdquoetos jest kon-
kretną postacią moralności stanowiącą system obyczajoacutew określonej grupy
społecznej wyroacuteżniający się w stylu życia Jest on realizacją przyjętego kon-
wencjonalnie układu norm moralnych oraz proacutebą interpretacji zasad moral-
nych prawa naturalnego i konsekwencją przyjętej w społeczeństwie hierarchii
wartościrdquo349
Dostrzegając potrzebę budowy etosu służby publicznej dnia 6 paź-
dziernika 2011 roku wydano Zarządzenie nr 70 Prezesa Rady Ministroacutew
w sprawie wytycznych przestrzegania zasad służby cywilnej oraz w sprawie
zasad etyki korpusu służby cywilnej350 W dokumencie określone zostały pew-
ne standardy postępowania ktoacuterymi powinien kierować się każdy pracownik
sektora publicznego dowolnego szczebla Są to istotne wskazoacutewki dla urzędni-
koacutew oraz ich przełożonych jak powinni postępować Zapisy zarządzenia sta-
nowią między innymi o tym że urzędnik powinien być bezstronny podczas
wykonywania swych służbowych zadań i obowiązkoacutew pracownik służby
publicznej musi być profesjonalistą zaroacutewno w kwestiach merytorycznych jak
i moralnych urzędnik musi być neutralny politycznie i nie ulegać wszelkiego
rodzaju wpływom czy naciskom każdy pracownik sektora publicznego ma
obowiązek lojalności wobec Rzeczypospolitej Polskiej urzędu przełożonych
podwładnych czy kolegoacutew urzędnik jest życzliwy stosunku do ludzi zapobiega
napięciom w pracy rozładowuje je a także przestrzega zasad odpowiedniego
zachowania poza pracą
Na gruncie wyżej wskazanego rozporządzenia członek korpusu służby
cywilnej przy wykonywaniu zadań kieruje się wynikającymi z przepisoacutew prawa
zasadami służby cywilnej ktoacuterymi w szczegoacutelności są zasada legalizmu pra-
worządności i pogłębiania zaufania obywateli do organoacutew administracji pu-
blicznej zasada ochrony praw człowieka i obywatela zasada bezinteresowno-
ści zasada jawności i przejrzystości zasada dochowania tajemnicy ustawowo
chronionej zasada profesjonalizmu zasada odpowiedzialności za działanie lub
349 A Kość Podstawy filozofii prawa Lublin 2005 s 235-236 350 Zarządzenie Nr 70 Prezesa Rady Ministroacutew z dnia 6 października 2011 r w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz w sprawie zasad etyki korpusu służby cywilnej (MP 2011 r Nr 93 poz 953)
Wojciech Wojtyła
156
zaniechanie działania zasada racjonalnego gospodarowania środkami publicz-
nymi zasada otwartości i konkurencyjności naboru
Przestrzegając zasady legalizmu praworządności i pogłębiania zaufania
obywateli do organoacutew administracji publicznej członek korpusu służby cywil-
nej w szczegoacutelności przy realizacji zadań na swoim stanowisku pracy prze-
strzega prawa swoją postawą i działaniem przyczynia się do realizacji zasady
państwa prawnego przez swoje zachowanie i działania w stosunku do obywa-
teli istotnie wpływa na stopień więzi obywateli z państwem w granicach okre-
ślonych przez prawo postępuje w sposoacuteb zapewniający aktywny udział obywa-
teli w rozstrzyganiu spraw publicznych nie kieruje się uprzedzeniami zała-
twiając sprawy obywateli innych osoacuteb oraz podmiotoacutew nie uczestniczy
w strajkach lub akcjach protestacyjnych zakłoacutecających normalne funkcjono-
wanie urzędu
Przestrzegając zasady ochrony praw człowieka i obywatela członek
korpusu służby cywilnej w szczegoacutelności zna prawa człowieka i obywatela nie
proponuje ani nie podejmuje działań ktoacutere naruszają prawa człowieka i oby-
watela oraz ma na uwadze że ich skuteczna ochrona przyczynia się do wzrostu
autorytetu państwa
Przestrzegając zasady bezinteresowności członek korpusu służby cy-
wilnej w szczegoacutelności nie przyjmuje od osoacuteb zaangażowanych w prowadzone
sprawy żadnych korzyści nie przyjmuje żadnej formy zapłaty za publiczne wy-
stąpienia gdy mają one związek z zajmowanym stanowiskiem rezygnuje z do-
datkowego zatrudnienia lub zajęcia zarobkowego jeżeli dalsze wykonywanie
dodatkowego zatrudnienia lub zajęcia zarobkowego może mieć negatywny
wpływ na sprawy prowadzone w ramach obowiązkoacutew służbowych nie prowa-
dzi szkoleń jeżeli mogłoby to negatywnie wpłynąć na bezstronność prowadzo-
nych spraw
Przestrzegając zasady jawności i przejrzystości członek korpusu służby
cywilnej w szczegoacutelności w granicach określonych przez prawo zapewnia do-
stępność informacji o zasadach i efektach swojej pracy i podejmowanych roz-
strzygnięciach ktoacutera stanowi podstawę zaufania obywateli do państwa a ogra-
niczenia w tym zakresie mogą wynikać jedynie z wyłączenia jawności rozstrzy-
gnięcia przy tworzeniu przepisoacutew podejmowaniu decyzji oraz innych roz-
strzygnięć dąży do zapewnienia jednoznaczności oraz zrozumiałości podej-
mowanych działań przyjęte rozstrzygnięcia wyczerpująco uzasadnia ze wska-
zaniem powodoacutew ich przyjęcia oraz celoacutew ktoacutere mają zostać osiągnięte
zwłaszcza w sprawach będących przedmiotem rozbieżności w debacie publicz-
nej zna konstytucyjne i ustawowe przepisy dotyczące prawa dostępu do
informacji publicznej oraz zapewnia praktyczną realizację tego prawa
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
157
Przestrzegając zasady dochowania tajemnicy ustawowo chronionej
członek korpusu służby cywilnej w szczegoacutelności dochowuje tajemnicy usta-
wowo chronionej obejmując ochroną informację czyni to w celu zabezpiecze-
nia wyraźnie wskazanych interesoacutew państwa obywateli oraz innych podmio-
toacutew a nie w celu ograniczenia jawności i przejrzystości działania
Przestrzegając zasady profesjonalizmu członek korpusu służby cywil-
nej w szczegoacutelności realizując zadania państwa posiada niezbędną wiedzę
dotyczącą funkcjonowania państwa podnosi kwalifikacje oraz rozwija wiedzę
zawodową potrzebną do jak najlepszego wykonywania pracy w urzędzie zna
akty prawne dotyczące funkcjonowania urzędu w ktoacuterym jest zatrudniony
oraz zapoznaje się z wszystkimi istotnymi okolicznościami faktycznymi i praw-
nymi prowadzonych przez siebie spraw zna zasady etyki korpusu służby
cywilnej i sumiennie ich przestrzega zna zasady służby cywilnej i sumiennie
ich przestrzega poddaje się weryfikacji znajomości zasad służby cywilnej dąży
do stosowania wysokich standardoacutew zarządzania publicznego wykorzystuje
wiedzę przełożonych kolegoacutew i podwładnych dzieli się z nimi własnym do-
świadczeniem zawodowym a jeżeli jest to uzasadnione korzysta z pomocy
ekspertoacutew efektywnie i racjonalnie zarządza posiadanymi zasobami kadro-
wymi i wykorzystuje w taki sposoacuteb czas pracy w wykonywaniu zadań dąży do
uzgodnień opartych na rzeczowej argumentacji jest gotoacutew do przyjęcia krytyki
uznania swoich błędoacutew i do naprawienia ich konsekwencji przez swoją posta-
wę dba o wizerunek służby cywilnej korzystając z zagwarantowanych praw
pracowniczych ma na względzie wynikające z przepisoacutew ograniczenia możli-
wości podjęcia zatrudnienia lub wykonywania innych zajęć a także wynikające
z przepisoacutew ograniczenia poufności informacji dotyczącej roacutewnież jego życia
osobistego korzystając z określonej w przepisach szczegoacutelnej ochrony stosun-
ku pracy urzędnika służby cywilnej ma na względzie cel tej szczegoacutelnej ochro-
ny ktoacuterym jest pozyskiwanie i zatrzymywanie w służbie cywilnej osoacuteb ktoacutere
swoacutej profesjonalny rozwoacutej wiążą z pracą w administracji rządowej oraz ochro-
na zatrudnienia w służbie cywilnej osoacuteb ktoacutere wykazały w swojej pracy zdol-
ność do profesjonalnego i etycznego zachowania członka korpusu służby
cywilnej a w szczegoacutelności przestrzegały zasady neutralności politycznej
i bezstronności służby cywilnej
Przestrzegając zasady odpowiedzialności za działanie lub zaniechanie
członek korpusu służby cywilnej w szczegoacutelności wykonuje zadania ze świa-
domością szczegoacutelnej odpowiedzialności wynikającej z publicznego charakteru
pełnionej służby przy wykonywaniu zadań kieruje się interesem publicznym
i efektywnością oraz zgodnością podejmowanych działań z przepisami jeżeli
zachodzi rozbieżność między przepisami prawa a interesem publicznym
Wojciech Wojtyła
158
sygnalizuje to przełożonym na każdym etapie realizacji zadań jest gotoacutew do
rozliczenia się przed przełożonymi i obywatelami z podejmowanych działań
w razie postawienia zarzutu naruszenia obowiązkoacutew członka korpusu służby
cywilnej nie podejmuje działań zmierzających do zakłoacutecenia sprawnego prze-
biegu postępowania mającego na celu ustalenie osoby za to odpowiedzialnej
jeżeli jest przekonany że polecenie służbowe przełożonego narusza zasady
służby cywilnej informuje go lub jego przełożonych na piśmie
Przestrzegając zasady racjonalnego gospodarowania środkami publicz-
nymi członek korpusu służby cywilnej w szczegoacutelności korzystając ze środkoacutew
publicznych do realizacji zadań państwa i proponując kierunki jego działań ma
na względzie interes państwa i obywateli oraz efektywne osiąganie celoacutew przy
racjonalnym wykorzystaniu środkoacutew powierzonych państwu przez obywateli
jest gotowy do rozliczenia swojej dbałości o środki i mienie publiczne
Realizując zasadę otwartości i konkurencyjności naboru członek kor-
pusu służby cywilnej organizując i przeprowadzając naboacuter w służbie cywilnej
w szczegoacutelności
1) ma na względzie dbałość o
a) roacutewny dostęp do służby publicznej
b) niedyskryminację z jakichkolwiek powodoacutew
c) zawodowe i rzetelne wykonywanie zadań państwa przez administrację
rządową
d) neutralność polityczną służby cywilnej
2) przez swoje działania
a) wzmacnia zaufanie obywateli do kompetencji osoacuteb ktoacutere realizują zadania
państwa
b) dba o to aby wyłaniano w drodze naboru osoby najlepiej przygotowane do
realizacji zadań państwa
c) daje gwarancje jawnej i efektywnej kontroli nad przebiegiem naboru
3) nie wywiera pozaustawowego wpływu ani nacisku na proces naboru nie
ulega takim wpływom lub naciskom a o ich wystąpieniu informuje właściwych
przełożonych
Podsumowanie
W niniejszym opracowaniu zwroacutecono uwagę na niezwykle istotny
z punktu widzenia każdej etyki zawodowej problem odpowiedzialności moral-
nej U podstaw przemyśleń znalazło się przekonanie że gwarancją rzetelnego
wywiązywania się z powierzonych człowiekowi zawodowych obowiązkoacutew leży
moment osobistej odpowiedzialności wynikający z jego naturalnej zdolności do
Etyka i odpowiedzialność w administracji ndash zagadnienia wstępne
159
odpowiedzi na rozpoznaną wartość Owa odpowiedź ma charakter etyczny
Zaroacutewno sprawujący władzę jak i piastujący na roacuteżnym szczeblu urzędy admi-
nistracji publicznej są moralnie odpowiedzialni przed wspoacutelnotą za realizację
dobra wspoacutelnego W swojej pracy są oni w sposoacuteb szczegoacutelni zobowiązani do
ukazywania powinnościowego a więc moralnego charakteru dobra wspoacutelnego
oraz jego wyższości nad dobrem jednostkowym Osadzone na tak rozumianym
dobru wspoacutelnym inne cnoty moralne składają się na etos pracownika admini-
stracji publicznej
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 16 września 1982 r o pracownikach urzędoacutew państwowych
tj Dz U 2016 r poz 1511 ze zm
Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r o służbie cywilnej tj Dz U 2017 r poz 1889
ze zm
Ustawa z dnia 21 listopada 2008 r o pracownikach samorządowych tj Dz U
2016 r poz 902 ze zm
Zarządzenie Nr 70 Prezesa Rady Ministroacutew z dnia 6 października 2011r
w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz
w sprawie zasad etyki korpusu służby cywilnej MP 2011 r Nr 93 poz 953
Literatura
Barankiewicz T Etyka urzędnicza ndash funkcje zasady i postawy bdquoMetryka Studia
z zakresu prawa osobowego i rejestracji stanu cywilnegordquo Rok IV 2014 Nr 2
Gogacz M Czym jest etyka zawodowa (w)Zagadnienie etyki zawodowej red
A Andrzejuk Warszawa 1998
Ingarden R Książeczka o człowieku Krakoacutew 2009
Jan Paweł II Encyklika Centesimus annus Rzym1 maja 1991
Jędrzejewski A Nikt nie jest dobry w samotności Filozofia społeczna ks Joacutezefa
Tischnera Radom 2006
Kość A Podstawy filozofii prawa Lublin 2005
Kotapka J Etyka w administracji publicznej (służbie cywilnej) bdquoZeszyty Na-
ukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im Witelona w Legnicyrdquo nr 4
2008
Kowalczyk S Człowiek a społeczność Zarys filozofii społecznej Lublin 2005
Kowalski T Kodeks etyczny a kształtowanie zasad etycznych w administracji
bdquoStudia Lubelskie Prace instytutu Prawa i Administracji PWSZ w Sulecho-
wierdquo Sulechoacutew 2005
Wojciech Wojtyła
160
Nogalski B Śniadecki J Etyka zarządzania przedsiębiorstwem Bydgoszcz 2001
Stasiak E Postawy etyczne pracownikoacutew administracji samorządowej bdquoAnnales
Etyka w życiu gospodarczymrdquo 2015 vol 19 No 1 Luty 2016
Stroacuteżewski W Istnienie i wartość Krakoacutew 1981
Ślipko T Zarys etyki ogoacutelne Krakoacutew 2004
Ślipko T Spacerem po etyce Krakoacutew 2010
Tokarczyk R Filozofia prawa Warszawa 2009
Wojtyła K Osoba i czyn oraz inne studia antropologiczne Lublin 1994
6
dr Grzegorz Zieliński351
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
International and national protection of the right to freedom of conscience
Streszczenie
Prawo do sprzeciwu sumienia jest zdefiniowane jako podstawowe pra-
wo człowieka Jest to prawna propozycja rozwiązania sytuacji w ktoacuterej wystę-
puje konflikt norm prawa cywilnego z normami religijnymi
Prawna ewolucja instytucji sprzeciwu sumienia w Europie nastąpiła
w trzech kolejnych etapach opisanych w tym artykule
Obecnie sprzeciw sumienia jest szczegoacutelnym mechanizmem ktoacutery
dotyczy tylko niektoacuterych zawodoacutew Na podstawie przepisoacutew lekarze pielę-
gniarki i położne mają prawo do powoływania się na klauzulę sumienia Wyda-
je się że wciąż koniecznie trzeba zroacutewnoważyć stosowanie klauzuli sumienia
i prawa pacjenta do świadczeń zdrowotnych w publicznym ubezpieczeniu
zdrowotnym poprzez nowelizacje w prawie
Słowa kluczowe
Wolność sumienia sprzeciw sumienia zawoacuted lekarza
Summary
The Right to Conscientious Objection is defined as fundamental human
right It is a legal proposal to resolve a situation in which there is a conflict of civil
law norms with religious norms
The legal evolution of conscientious objection in Europe happened in
three successive stages presented in this article
Currently Conscientious objection is a specific mechanism that affects only
certain professions Based on legal regulations physician nurses and midwives
have the right to invoke conscience clause It seems that still is necessarily to bal-
351 Adiunkt w Katedrze Prawa Zakład Nauk o Państwie i Prawie Wydział Nauk Eko-nomicznych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Pułaskiego w Radomiu
Grzegorz Zieliński
162
ance to use conscience clause and patients right to health benefits in public health
insurance by law amendments
Keywords
freedom of conscience conscientious objection doctors profession
Wstęp
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 roku już w preambule od-
nosi się do prawa wyznaniowego bdquohellipmy Naroacuted Polski-wszyscy obywatele
Rzeczypospolitej zaroacutewno wierzący w Boga będącego źroacutedłem prawdy spra-
wiedliwości dobra i piękna jak i nie podzielający tej wiary (hellip) w poczuciu od-
powiedzialności przed Bogiem lub własnym sumieniemrdquo352
Fundamentem wszelkich wyznaniowych unormowań prawa polskiego
jest konstytucyjnie gwarantowana każdemu człowiekowi wolność sumienia
i religii w art 53 Obecna Konstytucja dokonała zerwania z unormowaniami
Konstytucji z 1952 r ktoacutera zaliczała wolność sumienia i wyznania do praw
obywatelskich podlegających koncesjonowaniu przez państwo Uznano że
wolność sumienia i religii została przyznana każdemu człowiekowi a jej źroacute-
dłem jest przyrodzona godność osoby ludzkiej jako praprzyczyna wszelkich
wolności i praw człowieka i obywatela Przepis ten znajduje swoje gwarancje
w art 30 obowiązującej Konstytucji Brak jest jakichkolwiek ograniczeń pod-
miotowych tej wolności
W odniesieniu do małoletnich dzieci Ustawa Zasadnicza podkreśla pra-
wo rodzicoacutew do decydowania o wychowaniu religijnym zgodnie z własnymi
przekonaniami Jednak art 14 Konwencji Praw Dziecka z 20 listopada 1989 r
przyjęty przez Zgromadzenie Ogoacutelne ONZ respektuje wolność sumienia
i wyznania dzieci jednocześnie zobowiązuje rodzicoacutewopiekunoacutew dziecka do
ukierunkowania go w zakresie jego praw i w sposoacuteb zgodny z zasadami
prawem obyczajami religią do jakiej przynależą rodzice353
352 Konstytucja RP z 2 kwietnia 1997 r Preambuła 353 bdquo1 Państwa-Strony będą respektowały prawo dziecka do swobody myśli sumienia i wyznania 2 Państwa-Strony będą respektowały prawa i obowiązki rodzicoacutew lub w odpowiednich przypadkach opiekunoacutew prawnych odnośnie do ukierunkowania dziecka w korzystaniu z jego prawa w sposoacuteb zgodny z rozwijającymi się zdolnościami dziecka 3 Swoboda wyrażania wyznawanej religii lub przekonań może podlegać tylko takim ograniczeniom ktoacutere są przewidziane prawem i są konieczne do ochrony bezpieczeństwa narodowego i porządku publicznego zdrowia lub moralności społecznej bądź podstawowych praw i wolności innych osoacutebrdquo Konwencja o prawach dziecka art 14
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
163
Uzewnętrznianie przyjętej religii może się odbywać w sposoacuteb indywi-
dualny lub wspoacutelnotowy moacutewi o tym art 53 ust 2 Konstytucji bdquoWolność religii
obejmuje wolność wyznawania lub przyjmowania religii według własnego wy-
boru oraz uzewnętrzniania indywidualnie lub z innymi publicznie lub prywat-
nie swojej religii przez uprawianie kultu modlitwę uczestniczenie w obrzę-
dach praktykowanie i nauczanie Wolność religii obejmuje także posiadanie
świątyń i innych miejsc kultu w zależności od potrzeb ludzi wierzących oraz
prawo osoacuteb do korzystania z pomocy religijnej tam gdzie się znajdująrdquo Pod-
miotowy zakres omawianej wolności obejmuje zaroacutewno sferę indywidualną jak
i wspoacutelnotową a zatem podmiotami wolności religijnej są zaroacutewno osoby
fizyczne jak roacutewnież grupy stworzone do realizacji inspiracji religijnej ndash kościo-
ły i inne związki wyznaniowe
Istota wolności sumienia polega na możliwości swobodnego wyboru
światopoglądu religijnego i areligijnego Uzewnętrznianie religii rozumiane jest
przez prawodawcę w sposoacuteb szeroki W sensie pozytywnym jest to wolność do
działania ndash uprawianie kultu modlitwa uczestnictwo w obrzędach praktyko-
wanie nauczanie posiadanie świątyń i innych miejsc kultu korzystanie z po-
mocy religijnej wychowanie dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami W sen-
sie negatywnym obejmuje wolność od przymusu a więc zakaz do zmuszania
udziału lub zmuszania do powstrzymania do udziału w praktykach religijnych
Nikt nie może być także obowiązany przez państwo do ujawnia swego świato-
pogląduprzekonań religijnych
Dopuszczalne ograniczenia tego prawa zakłada artykuł 53 ust 5 Kon-
stytucji bdquoWolność uzewnętrzniania religii może być ograniczona jedynie
w drodze ustawy i tylko wtedy gdy jest to konieczne do ochrony bezpieczeń-
stwa państwa porządku publicznego zdrowia moralności lub wolności i praw
innych osoacutebrdquo Artykuł 27 ust 1 Ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wy-
znania354 roacutewnież wymienia katalog przepisoacutew ktoacuterych nie można naruszyć
bdquoDziałalność kościołoacutew i innych związkoacutew wyznaniowych nie może naruszać
przepisoacutew ogoacutelnie obowiązujących ustaw chroniących bezpieczeństwo
publiczne porządek zdrowie lub moralność publiczną władzę rodzicielską
albo podstawowe prawa i wolności innych osoacutebrdquo Dodatkowych ograniczeń
wolności religijnej nie usprawiedliwia nawet wprowadzenie stanu wojenne-
gonadzwyczajnego
Sprzeciw sumienia określany jest często jako klauzula sumienia W lite-
raturze przedmiotu rozumie się go jako bdquoprawną propozycję rozwiązania sytu-
acji w ktoacuterej dochodzi do kolizji norma prawa stanowionego z normami świa-
354 Tj DzU 1989 r Nr 29 poz 155
Grzegorz Zieliński
164
topoglądowymi lub religijnymirdquo355 W innym znaczeniu jest on roacutewnież możli-
wością odmowy wykonania obowiązku nałożonego zgodnie z prawem z powo-
łaniem się na przekonania religijne i moralne356 Sprzeciw sumienia jest insty-
tucją dotyczącą tylko niektoacuterych zawodoacutew w przypadku gdy wyraźnie ujawnia
się konflikt aksjologiczny pomiędzy normami prawnymi a religijnymi
Kwestia sprzeciwu sumienia wymaga odniesienia się do relacji zacho-
dzącej pomiędzy dwoma zbiorami norm zbiorem norm postępowania składa-
jących się na system prawa stanowionego oraz systemem norm etycznych
W określeniu wzajemnej zależności tych norm ważnym jest spostrzeżenie że
na danym terenie stanowiącym zakres jurysdykcji dowolnej władzy państwo-
wej wobec zamieszkujących ten teren ludzi poddanych jurysdykcji może obo-
wiązywać jeden system prawa stanowionego natomiast na danym obszarze
zamieszkujących ludzi wiązać mogą roacuteżne systemy norm etycznych w zależno-
ści od zroacuteżnicowania światopoglądowego kulturowego mieszkańcoacutew danego
terenu357
W społeczeństwie demokratycznym respektującym wolności sumienia
i wyznania wolność przekonań człowieka jako wyraz jego niezbywalnej godno-
ści odpowiada myśli Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka358 Wolności te
zostały także jednoznacznie potwierdzone w soborowej Deklaracji o wolności
religijnej359 bdquoStrzeżenie i wspieranie nienaruszalnych praw człowieka jest
istotnym obowiązkiem każdej władzy państwowejrdquo360 Wspieranie i strzeżenie
natomiast nie koncesjonowanie i znoszenie praw człowieka w tym wolności
jest zadaniem władzy publicznej Stąd wolność przekonań religii oraz wolność
sumienia i aprobowanego przez daną osobę systemu etycznego wynikającego
z przyjętego światopoglądu powinna znajdować się poza legislacją demokra-
tycznego państwa prawa Władza państwowa obowiązana jest jedynie do strze-
żenia i gwarantowania tej wolności361
355 Por J Pawlikowski Prawo do wyrażania sprzeciwu przez personel medyczny ndash problemy etyczno-prawne bdquoPrawo i Medycynardquo 2009 Nr 3 s 29 356 Por A Mezglewski H Misztal P Stanisz Prawo wyznaniowe Warszawa 2011 s 117-118 357 Por A Zoll Klauzula sumienia (w) Sprzeciw sumienia w praktyce medycznej ndash aspekty medyczne i prawne red P Stanisz J Pawlikowski M Ordon Lublin 2014 s 77 358 Powszechna Deklaracja Praw Człowieka proklamowana przez Zgromadzenie Ogoacutelne rodoacutew Zjednoczonych dnia 10 grudnia 1948 r tekst polski (w) Prawo międzynarodowe publiczne Wyboacuter dokumentoacutew red A Przyborowska-Klimczak Lublin 1995 s 184-190 359 Soboacuter Watykański II Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae (w) Soboacuter Watykański II Konstytucje Dekrety Deklaracje tekst polski Poznań 2002 s 410-421 360 Dignitatis humanae ust 6 361 Por A Mezglewski H Misztal P Stanisz Prawo wyznaniowe Warszawa 2011 s 117-118
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
165
Przedmiotowy zbioacuter uprawnień osoby ludzkiej wynikający z wolności
sumienia i wyznania jest obszerny a zarazem dość jasno zdefiniowany w litera-
turze W doktrynie zauważa się że do zakresu przedmiotowego wolności su-
mienia i wyznania należą uprawnienie do zakładania nowych związkoacutew wy-
znaniowych prawo do zmiany wyznania i przekonań religijnych prawo do mil-
czenia w kwestiach sumienia i wyznania prawo do manifestowania przekonań
w sprawach religijnych w tym nauczania oraz postępowania zgodnie z ich na-
kazami a więc praktykowanie uprawianie kultu modlenie się uczestniczenie
w obrzędach zaroacutewno indywidualnie jak i w zgromadzeniu publicznym prawo
do ochrony przekonań w sprawach religijnych oraz omawiane prawo do od-
mowy obowiązku nakazanego przez ustawę z powodu sprzeciwu362
1 Geneza prawa do sprzeciwu sumienia
Historyczne uzasadnienie prawa do sprzeciwu sumienia jest ściśle
związane z wolnością sumienia i jego relacją do wolności religijnej Podstawy
tego prawa można znaleźć w najstarszej tradycji judeochrześcijańskiej ktoacutera
podkreślała istnienie indywidualnego sumienia jako źroacutedła najwyższego prawa
działania Zasada ta znajduje się niewątpliwie w Pierwszym Liście św Pawła
Apostoła do Koryntian w ktoacuterym apostoł stwierdza że prawo zapisane w ser-
cach jest zbieżne z prawem objawionym przez Boga dla tych ktoacuterzy laquonie są pod
prawemraquo363
Petycje dotyczące wolności sumienia pojawiły się roacutewnież jako postulat
kościelnego i obywatelskiego nieposłuszeństwa w kwestiach religijnych wysu-
niętych przez Lutra na sejmie w Wormacji w 1521 r Następnie w 1663 roku
Karol II w Karcie Kroacutelewskiej Rhode uznał wolność sumienia za niezbędną dla
wolności religijnej364
361 Por A Zoll Klauzula sumienia (w) Sprzeciw sumienia w praktyce medycznej ndash aspekty medyczne i prawne red P Stanisz J Pawlikowski M Ordon Lublin 2014 s 78 362 Por J Sobczak W Sobczak Wolość sumienia i wyznania ndash prawo człowieka czy iluzja (w) Efektywność europejskiego systemu ochrony praw człowieka red J Jaskiernia Toruń 2012 s 17 363 bdquoDla Żydoacutew stałem się jak Żyd aby pozyskać Żydoacutew Dla tych co są pod Prawem byłem jak ten ktoacutery jest pod Prawem - choć w rzeczywistości nie byłem pod Prawem - by pozyskać tych co pozostawali pod Prawem Dla nie podlegających Prawu byłem jak nie podlegający Prawu - nie będąc zresztą wolnym od prawa Bożego lecz podlegając prawu Chrystusowemu - by pozyskać tych ktoacuterzy nie są pod Prawemrdquo 1 Kor 9 20-21 364 bdquoAll and everye person and persons may from tyme to tyme and all tymes hereafter freelye and fully hav and enjoye his and theyre owne judgements and consciences in matter of religious concernementsrdquo R L Perry J C Cooper Sources of Our Liberties New York 1972 s 170
Grzegorz Zieliński
166
2 Europejskie konstytucyjne gwarancje wolności i sprzeciwu
sumienia
Legalna ewolucja sprzeciwu sumienia w Europie nastąpiła w trzech na-
stępujących po sobie etapach Pierwszym stadium było oddzielenie wolności
sumienia od wolności religijnej Obie wolności zostały zagwarantowane w nie-
mieckiej konstytucji z 1849 r oraz w szwajcarskiej konstytucji z 1874 r w art
49 Drugim krokiem było przyznanie pierwszeństwa ochronie wewnętrznej
swobody sumienia przed zewnętrzną a nawet publiczną ekspresją Zasada ta
znajduje się w wyżej wymienionych konstytucjach Znacząca nowelizacja Usta-
wy Zasadniczej Republiki Federalnej Niemiec z 1949 r przyznawała wolności
sumienia status nienaruszanej i nie podlegającej żadnym wyraźnym ogranicze-
niom wynikającym z przepisoacutew ogoacutelnych lub jakiejkolwiek innej klauzuli365
Trzeci etap polegał na uznaniu poszanowania ogoacutelnej wolności działania
w życiu codziennym bez naruszania sumienia co oznaczało w praktyce uchwa-
lenie prawa do sprzeciwu sumienia gdy zaistniał sprzeczny obowiązek prawny
Ustawa Zasadnicza Republiki Federalnej Niemiec stwierdza bdquoNikt nie będzie
zmuszony do noszenia broni w służbie wojskowej przeciwko swemu sumieniu
Ustawa federalna powinna regulować szczegoacutełyrdquo366
Austriacka konstytucja wprowadza tę zasadę w art 9 [a] dodanym
w 1975 r Podobnie czynią to konstytucje Portugalii z 1976 r w art 41(6)367
i Hiszpanii z 1978 r w art 30(2) Holenderska konstytucja z 1983 r stwierdza
zwyczajnie a tym samym unika tworzenia jednoznacznego prawa konstytucyj-
nego że bdquoprawo wyraża warunki od ktoacuterych zagwarantowane zostanie zwol-
nienie z służby wojskowej poważnemu sprzeciwowi sumieniardquo368 Roacutewnież no-
wa konstytucja szwajcarska z 1998 r deklaruje że bdquoprawo przewiduje alterna-
tywną służbę cywilnąrdquo369 Obecnie na fali uchwalania nowych konstytucji by-
łych krajoacutew komunistycznych konstytucyjne prawo do odmowy służby woj-
365 Por A Tschentscher The Basic Law (Grundgesetz) The Constitution of the Federal Republic of Germany Bern Wurzburg 2008 s 18 366 Basic Law for the Federal Republic of Germany Grundgesetz art 4[3] 367 bdquoThe right to conscientious objection is guaranteed according to lawrdquo tj Prawo do sprzeciwu sumienia jest zagwarantowane zgodnie z prawem Konstytucja Portugalii z 1976 art 41(6) 368 bdquoThe law articulates the conditions upon which exemption from military service will be guaranteed to serious conscientious objectionrdquo Konstytucja holenderska z 2008 r art 13 369 Por B P Vermeulen Conscientious Objection in Dutch Law (w) Conscientious Objec-tion in the EC Countries red European Consortium for Church-State Research Mediolan 1992 s 273
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
167
skowej w obronie służby wojskowej uznawane jest min w Polsce Chorwacji
Słowenii Estonii Słowacji Czechach i Rosji
Poza granicami Europy to samo prawo do wolności i sprzeciwu sumie-
nia znajduje się w konstytucjach takich krajoacutew jak Brazylia Urugwaj Gujana
Surinam i Zambia370
Prawo konstytucyjne często rozwija się w ramach zwykłego ustawo-
dawstwa Uniwersalne prawo do sprzeciwu sumienia uznane w konstytucji
Portugalii uszczegoacutełowione zostało w Ustawie Prawo Wolności Religijnej
z 2001 r w artykule 12 i w doktrynie stanowi wzoacuter dla legislacji innych państw
europejskich371
3 Sprzeciw sumienia w prawie międzynarodowym
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka z 1948 roku ma szerokie zasto-
sowanie w zakresie wolności myśli sumienia i religii bdquoKażdy człowiek ma pra-
wo wolności myśli sumienia i wyznania prawo to obejmuje swobodę zmiany
wyznania lub wiary oraz swobodę głoszenia swego wyznania lub wiary bądź
indywidualnie bądź wespoacuteł z innymi ludźmi publicznie i prywatnie poprzez
nauczanie praktykowanie uprawianie kultu i przestrzeganie obyczajoacutewrdquo372
Podobny przepis znajduje się w Europejskiej Konwencji Praw Człowie-
ka z 1950 r i ponownie w Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich
i Politycznych z 1966 r Jest on prawie identyczny z Artykułem 9 (1) Europej-
skiej Konwencji Zaroacutewno Konwencja Europejska jak i Pakt uznają instytucję
sprzeciwu sumienia ponieważ określają one że termin bdquopraca przymusowa lub
obowiązkowardquo nie obejmuje bdquożadnej służby o charakterze wojskowym bądź
370 Por J de Sousa e Brito Conscientous Objection (w) Facilitating Freedom of Religion or Belief A Deskbook red T Lindholm W Cole Durham Jr B G Tahzib-Lie Martinus Nijhoff Publishers 2004 s 277 371 ldquo1 Freedom of conscience includes the right to object to the compliance of laws that contradict the imperative doctrines of onersquos own conscience within the limits of the rights and duties imposed by the Constitution and under the terms of the law that will possibly rule the exercise of the conscientious objection 2 The doctrines of conscience that are considered as imperative are those whose in-fringement involve a serious offence to onersquos moral integrity and consequently make any other behaviour as not demandable 3 Conscientious objectors to military service without excluding those who also invoke a conscientious objection to civil service have the right to a civil service system which respects the doctrine of their conscience as long as it is compatible with the principle of equalityrdquo Portuguese Law of Religious Freedom 2001 art 12 372 Powszechna Deklaracja Praw Człowieka art 18
Grzegorz Zieliński
168
służby wymaganej zamiast obowiązkowej służby wojskowej w tych krajach
ktoacutere uznają odmowę służby wojskowej ze względu na przekonaniardquo373
Międzynarodowe standardy prawne uznają wagę sprzeciwu sumienia
w korzystaniu z podstawowego prawa jednostki do wolności myśli sumienia
i religii Zakaz zabijania odwołuje się roacutewnież przez sumienie do aborcji W tym
przypadku w interesie państwa leży zagwarantowanie możliwości korzystania
z prawa ktoacutere przyznaje kobietom w ciąży prawo do aborcji ktoacutere jest ograni-
czone tylko wtedy gdy aborcja nie może być prawidłowo wykonana przez
kompetentny personel medyczny Tylko w takich przypadkach dopuszczalne
jest ograniczenie
Prawo międzynarodowe uznaje jednak roacutewnież że korzystanie z prawa
do klauzuli sumienia może podlegać koniecznym i proporcjonalnym ogranicze-
niom prawnym w celu ochrony praw innych osoacuteb w tym praw do życia zdro-
wia integralności fizycznej i dostępu do opieki zdrowotnej bez dyskryminacji
Ostatecznie powołanie się na sprzeciw sumienia przez lekarza nie może spo-
wodować odmowy skutecznego dostępu do potrzebnej opieki w tym do abor-
cji Kwestia ta była przedmiotem analizy międzynarodowych i regionalnych
organoacutew ds praw człowieka i takich organoacutew jak Komitet Praw Gospodar-
czych Społecznych i Kulturalnych ONZ (CESCR) Komitet ONZ ds Eliminacji
Dyskryminacji Kobiet (CEDAW) oraz Komisarz Rady Europy ds Praw Człowie-
ka374
Ustawa aborcyjna Zjednoczonego Kroacutelestwa z 1967 r jest aktem parla-
mentu ktoacutery legalizuje aborcje dokonywane przez zarejestrowanych lekarzy
i reguluje swobodne świadczenie takich praktyk medycznych za pośrednic-
twem National Health Service (NHS)
Ustawa zawiera klauzulę sumienia zezwalającą lekarzom na odmowę
udziału w przerywaniu ciąży ale zobowiązującą ich do udzielenia pomocy
w nagłych przypadkach gdy życie kobiety może być zagrożone Jednak Rada
BMA375 wyciąga wniosek że lekarze ktoacuterzy nie chcą uczestniczyć w aborcji
wciąż mają etyczny obowiązek kierowania pacjentoacutew do innego wspoacutełpracow-
nika a wstępne procedury prowadzące do aborcji takie jak składanie doku-
mentoacutew robienie badań mają charakter pomocniczy i mogą być uważane za
niezwiązane z klauzulą sumienia Sugeruje to że chociaż lekarze nie są prawnie
zobowiązani do autoryzowania lub wykonywania aborcji są zobowiązani do 373 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka art 4 374 Por J de Sousa e Brito Conscientous Objection (w) Facilitating Freedom of Religion or Belief A Deskbook red T Lindholm W Cole Durham Jr B G Tahzib-Lie Martinus Nijhoff Publishers 2004 s 283 375 British Medical Association (BMA) jest związkiem zawodowym i profesjonalnym dla lekarzy w Wielkiej Brytanii
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
169
zaangażowania się w opiekę przedoperacyjną i skierowanie kobiety na aborcję
niezależnie od ich osobistych przekonań
Dążenie do pełnego zagwarantowania wolności w sprawach religijnych
domaga się uznania prawa do odmowy wykonania czynności sprzecznej z su-
mieniem376 W orzecznictwie konstytucyjnym wspoacutełczesnych państw europej-
skich możliwość powołania się na klauzulę sumienia uważana jest za prawo
o charakterze fundamentalnym ktoacuterego ograniczenie może nastąpić jedynie
w sytuacjach wyjątkowych
Włoski Trybunał Konstytucyjny utrzymał w mocy konstytucyjność
przepisu prawnego ktoacutery nie pozwalał na sprzeciw sumienia sędziemu w orze-
czeniu aborcji do ktoacuterej dążyła kobieta małoletnia lub kobieta uznana za nie-
zdolną umysłowo Analogicznej decyzji można się spodziewać w ramach skargi
na przepis ktoacutery nie pozwala administratorom szpitali na powołanie się na
klauzulę sumienia i sprzeciwianie się aborcji w ich placoacutewkach
Z tego powodu hiszpański Sąd Konstytucyjny uznał że analizowany
projekt ustawy o aborcji jest sprzeczny z Konstytucją ponieważ brak w nim
było unormowań stanowiących o możliwości powołania się przez lekarzy i po-
mocniczy personel medyczny na klauzulę sumienia377
Uwzględniając rozwoacutej ustawodawstw poszczegoacutelnych państw człon-
kowskich Unii Europejskiej w Karcie Praw Podstawowych (wersja z 2007 r)
przyjęto że bdquouznaje się prawo do odmowy działania sprzecznego z sumieniem
zgodnie z ustawami krajowymi regulującymi korzystanie z tego prawardquo378
4 Sprzeciw sumienia w prawie polskim
Na mocy orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego wolność sumienia
i wyznania obejmuje nie tylko prawo do reprezentowania swobodnie wybrane-
go światopoglądu Wynika z niej przede wszystkim prawo do postępowania
zgodnie z własnym sumieniem a w konsekwencji także wolność od przymusu
376 Por A Mezglewski H Misztal P Stanisz Prawo wyznaniowe Warszawa 2011 s 119 377 Por W Johann B Lewaszkiewicz-Petrykowska Wolność sumienia i wyznania w orzecznictwie konstytucyjnym - status jednostki Biuletyn TK 1999 s 21 378 bdquo1 Każdy ma prawo do wolności myśli sumienia i religii Prawo to obejmuje wolność zmiany religii lub przekonań oraz wolność uzewnętrzniania indywidualnie lub wspoacutelnie z innymi publicznie lub prywatnie swej religii lub przekonań poprzez uprawianie kultu nauczanie praktykowanie i uczestniczenie w obrzędach 2 Uznaje się prawo do odmowy działania sprzecznego z własnym sumieniem zgodnie z ustawami krajowymi regulującymi korzystanie z tego prawardquo Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej art 10
Grzegorz Zieliński
170
postępowania wbrew swemu sumieniu379 Teza ta została sformułowana jesz-
cze na gruncie obowiązujących przepisoacutew Konstytucji z 1952 r ale zachowuje
ona swoją aktualność roacutewnież na gruncie obecnie obowiązującej ustawy zasad-
niczej
Wolność do własnych przekonań wolność sumienia i swobodnego
przyjmowania określonego światopoglądu w swoim wymiarze wewnętrznym
jest wolnością absolutną ktoacutera nie może być ograniczona Natomiast ograni-
czenie takie może odnosić się do uzewnętrznionych działań lub zaniechań da-
nej osoby wynikających z przyjętego systemu etycznego Podstawa prawna
takich ograniczeń znajduje się zaroacutewno w polskiej Konstytucji (art 31 ust 3)380
a także w wymienionych wyżej aktach prawa międzynarodowego Podstawą
takiego ograniczenia wolności zachowań zgodnych z sumieniem danej osoby
mogą być wolności i prawa innych osoacuteb a także bezpieczeństwo i porządek
publiczny
W radykalnych przypadkach wierność zasadom przyjętym w sumieniu
może prowadzić do odmowy wykonania obowiązku nałożonego przez prawo
Zdarza się że normy postępowania przyjęte w ramach określonej religii lub
zespołu przekonań pozostają w konflikcie z regułami ustanowionymi w obo-
wiązujących przepisach
5 Sprzeciw sumienia w zawodach medycznych
O klauzuli sumienia moacutewi się zazwyczaj w odniesieniu do lekarzy i to
w dość wąskim zakresie bo przeważnie w odniesieniu do aborcji Obowiązują-
ce przepisy określają możliwość zastosowania sprzeciwu sumienia przez osoby
wykonujące zawody medyczne tj lekarzy pielęgniarki i położne Pojawia się
pytanie czy sprzeciw sumienia ma tylko takie wąskie znaczenie czy też należy
postulować szeroki zasięg tej instytucji prawnej Już bowiem z samej zasady
roacutewności będącej fundamentalną zasadą naszego porządku konstytucyjnego
może wynikać szeroki zakres klauzuli sumienia381 Z kolei ten punkt widzenia
został całkowicie odrzucony w Stanowisku Komitetu Bioetyki przy Prezydium
379 Wyrok TK z dnia 15 stycznia 1991 r U 890 OTK 1991 Nr 1 poz 8 380 bdquoOgraniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego bądź dla ochrony środowiska zdrowia i moralności publicznej albo wolności i praw innych osoacuteb Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i prawrdquo Konstytucja RP z 2 kwietnia 1997 r art 31 ust3 381 Por A Zoll Klauzula sumienia (w) Sprzeciw sumienia w praktyce medycznej ndash aspekty medyczne i prawne red P Stanisz J Pawlikowski M Ordon Lublin 2014 s 81
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
171
PAN z dnia 12 listopada 2013 r W pkt 9 zawarto bdquoZgodnie z polskim prawem
uprawnienie do odmowy wykonania świadczenia zdrowotnego sprzecznego
z własnym sumieniem przysługuje wyłącznie osobie wykonującej zawoacuted leka-
rza lekarza dentysty albo zawoacuted pielęgniarki lub położnej Prawa do powołania
się na klauzulę sumienia nie mają przedstawiciele innych zawodoacutew medycz-
nych w szczegoacutelności farmaceucirdquo382
Prawo stosowania sprzeciwu sumienia potwierdzają normy deontolo-
giczne dla lekarzy pielęgniarek i położnych tj Kodeks Etyki Lekarskiej383 oraz
Kodeks Etyki Pielęgniarki i Położnej Rzeczypospolitej Polskiej384 Obowiązujące
regulacje prawne nie zakładają możliwości stosowania klauzuli sumienia przez
ratownikoacutew medycznych aptekarzy albo diagnostoacutew laboratoryjnych Rola
sumienia w zawodzie aptekarza została jednak znacząco podkreślona w art 3
Kodeksu Etyki Aptekarza Rzeczypospolitej Polskiej bdquoAptekarz będąc osobiście
odpowiedzialnym za wykonywaną pracę jest wolny w podejmowaniu swoich
zachowań zgodnie ze swym sumieniem i wspoacutełczesną wiedzą medycznąrdquo385
Kodeks Etyki Zawodowej Ratownika Medycznego precyzuje ponadto że
bdquoRatownik medyczny ma prawo odmoacutewić uczestnictwa w zabiegach i ekspery-
mentach ktoacutere są sprzeczne z uznawanymi przez niego normami etycznymirdquo386
Podobnie stanowi Kodeks Etyki Diagnosty Laboratoryjnego dopuszczając
w przypadku zaistnienia konfliktu z własnym sumieniem odmowę przez dia-
gnostę laboratoryjnego wzięcia udziału w powierzonych mu czynnościach
z uwzględnieniem poinformowania o tym fakcie zainteresowanych oraz swoich
przełożonych
Aktualnie obowiązujące przepisy klarownie określają że lekarze oraz
pomocniczy personel medyczny mają prawo powstrzymania się od wykonania
świadczeń zdrowotnych niezgodnych z zasadami ktoacutere przyjęli w sumieniu
Ustawa z 5121996 r o zawodach lekarza i lekarza dentysty (ZawLekU)387
uznaje to prawo w przypadku lekarzy w tym roacutewnież dentystoacutew Podobne
uprawnienie pielęgniarek i położnych reguluje ustawa z dnia 15 lipca 2011r
382 Ibid 383 bdquoDla wypełnienia swoich zadań lekarz powinien zachować swobodę działań zawodowych zgodnie ze swoim sumieniem i wspoacutełczesną wiedzą medycznąrdquo Kodeks Etyki Lekarskiej art 4 384 bdquoPielęgniarkapołożna ma prawo odmoacutewić uczestnictwa w zabiegach i eksperymentach biomedycznych ktoacutere są sprzeczne z uznawanymi przez nią normami etycznymirdquo Kodeks Etyki Pielęgniarki i Położnej Rzeczypospolitej Polskiej II (6) 385 A Jacek M Nagoacuterska Klauzula sumienia Edukacja Prawnicza 2017 nr 2 s 51 386 Kodeks Etyki Zawodowej Ratownika Medycznego art 20 387 Tekst jedn DzU z 2017 r poz 125
Grzegorz Zieliński
172
o zawodach pielęgniarki i położnej388 Nie ma więc wątpliwości że zgodnie
z tymi przepisami osoby wykonujące zawody lekarza pielęgniarki oraz położ-
nej mogą w szczegoacutelności odmoacutewić uczestnictwa w zabiegu np przerwania
ciąży
Artykuł 39 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty w obowiązu-
jącym brzmieniu wskazuje na możliwość powstrzymania się przez lekarza od
wykonania świadczeń zdrowotnych niezgodnych z jego sumieniem [] jak też
na obowiązek wskazania przez lekarza odmawiającego udzielania świadczenia
realnych możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub w pod-
miocie leczniczym Skorzystanie z klauzuli sumienia przez lekarza jest jedno-
cześnie związane z uzasadnieniem i odnotowaniem tego faktu w dokumentacji
medycznej Lekarz wykonujący swoacutej zawoacuted ma oproacutecz tego obowiązek uprzed-
niego powiadomienia na piśmie przełożonego
Odrębna sytuacja ma miejsce woacutewczas gdy zwłoka w udzieleniu pomo-
cy zdrowotnej co do ktoacuterej lekarz pielęgniarka lub położna zgłasza sprzeciw
sumienia powoduje niebezpieczeństwo powstania groźnych konsekwencji dla
zdrowia lubi życia pacjenta W takim momencie na mocy obowiązujących
przepisoacutew możliwość powołania się na klauzulę sumienia zostaje ograniczona
Lekarze i pomocniczy personel medyczny nie mogą naruszać ciążącego na nich
pierwszorzędnego obowiązku udzielania pomocy w każdym przypadku zaist-
nienia niebezpieczeństwa utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu
korzystając z prawa do powstrzymania się od dokonania zabiegu sprzecznego
z sumieniem
Artykuł 121 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej stanowi że
osoby wykonujące ten zawoacuted mają obowiązek udzielania pomocy w każdym
przypadku niebezpieczeństwa utraty życia oraz poważnego uszczerbku na
zdrowiu pacjenta zgodnie z posiadanymi przez siebie kwalifikacjami Należy go
poroacutewnać z art 30 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty ktoacutery stano-
wi że bdquolekarz ma obowiązek udzielać pomocy lekarskiej w każdym przypadku
gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty
życia ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia oraz
w innych przypadkach niecierpiących zwłokirdquo Dokonując powyższej analizy
A Zoll przekonująco wskazywał że o ile można byłoby uznać za zasadną nie-
możność powołania się na klauzulę sumienia woacutewczas gdy potrzebującemu
pomocy w razie zwłoki może grozić bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty
życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu o tyle nie można powiedzieć tego
samego w odniesieniu do bdquoinnego przypadku nie cierpiącego zwłokirdquo Przesłan-
388 Tj DzU z 2011 r Nr 174 poz 1039
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
173
ka spełniona w art 30 doznaje zawężenia ze względu na unormowania Między-
narodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych w ktoacuterym zawarto min
zakaz poddawania kogokolwiek przymusowi stanowiącemu zamach na jego
wolność posiadania lub przyjmowania swobodnie wybranego wyznania lub
przekonań bdquoW sytuacji zagrożenia życia lub niebezpieczeństwa ciężkiego
uszczerbku na zdrowiu zasadne jest przyjęcie że zagrożone dobra muszą
w hierarchii wyprzedzać indywidualną wolność lekarza przed przymusem pod-
jęcia działań sprzecznych z jego sumieniem Myślę że nawet konieczne byłoby
zastrzeżenie że chodzi o bezpośrednie zagrożenie tych doacutebr a nie tylko jak to
określa art 30 możliwość zagrożenia Poza taką sytuacją musi być silniej chro-
niona wolność sumienia przed przymusem do działań sprzecznych z sumie-
niemrdquo 389
A Wojciechowska-Nowak zaprezentowała pogląd że bdquoklauzula sumie-
nia z jednej strony chroni lekarza i jego światopogląd z drugiej zaś ma na celu
ochronę zdrowia i praw pacjenta czyli realną możliwość uzyskania wszystkich
świadczeń zdrowotnych ktoacutere są legalnerdquo390 Odmienny punkt widzenia doty-
czący korzystania z klauzuli sumienia w praktyce lekarskiej wyraziło prezy-
dium Naczelnej Rady Lekarskiej dnia 6 grudnia 2013 r bdquoPodczas wykonywania
zawodu lekarz powinien postępować zgodnie z nakazami i zakazami wynikają-
cymi z przyjętych przez siebie zasad moralnych światopoglądu oraz wyznawa-
nych przekonań religijnych Lekarze mogą zostać pozbawieni tego prawa tylko
w sytuacjach niecierpiących zwłoki wynikających z zagrożenia życia lub cięż-
kiego uszkodzenia zdrowia pacjentoacutew Prawa innych osoacuteb tak długo jak nie
dochodzi do zagrożenia ich życia i zdrowia nie mogą być podstawą do ograni-
czania lekarza w postępowaniu zgodnym ze wskazaniami swojego sumieniardquo391
Najważniejsze znaczenie dla stosowania przez lekarzy figury prawnej -
sprzeciw sumienia miał wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 październi-
ka 2015 r Stanowi on że bdquow świetle art 53 ust 1 Konstytucji oraz aktoacutew prawa
międzynarodowego prawo do sprzeciwu sumienia powinno być uznane za
prawo pierwotne względem jego ograniczeńrdquo392 Artykuł 39 zakwestionowanej
389 A Mezglewski H Misztal P Stanisz Prawo wyznaniowe Warszawa 2011 s 120 390 A Wojciechowska-Nowak Etyczno-prawne aspekty korzystania przez lekarza z klauzuli sumienia Sprawozdanie z seminarium zorganizowanego przez Wydział Prawa i Administracji UW w lutym 2002 r Państwo i Prawordquo 2002 Nr 7 s 97 391 A Jacek M Nagoacuterska Klauzula sumienia Edukacja Prawniczardquo 2017 nr 2 s 51 392 bdquo1 Art 39 zdanie pierwsze w związku z art 30 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz U z 2015 r poz 464) w zakresie w jakim nakłada na lekarza obowiązek wykonania niezgodnego z jego sumieniem świadczenia zdrowotnego w bdquoinnych przypadkach niecierpiących zwłokirdquo jest niezgodny z zasadą
Grzegorz Zieliński
174
ustawy nie zakłada przywileju dla lekarza gdyż wolność sumienia każdego
człowieka jest kategorią pierwotną ktoacuterą prawo konstytucyjne oraz regulacje
międzynarodowe jedynie poręczają Wolność sumienia ndash w tym ten jej element
ktoacuterym jest sprzeciw sumienia ndash musi być respektowana niezależnie od tego
czy istnieją przepisy ustawowe ją potwierdzające czy też nie Ustawodawca
zatem musi respektować konstytucyjne warunki ustanawiania ograniczeń wol-
ności i praw człowieka i obywatela393 Trybunał Konstytucyjny orzekł ponadto
że obowiązek wskazania bdquorealnych możliwości uzyskania tego świadczenia
u innego lekarza lub w podmiocie leczniczymrdquo stanowi ograniczenie wolności
sumienia Zabezpieczenie konstytucyjne tej wolności sumienia chroni jednostkę
nie tylko przed zmuszaniem jej do podjęcia bezpośredniego zamachu na chro-
nione dobro lecz także przed takim postępowaniem niezgodnym z sumieniem
jednostki ktoacutere pośrednio prowadzi do nieakceptowalnego etycznie skutku
Chroni szczegoacutelnie przed przymusem wspoacutełdziałania w osiąganiu niegodziwe-
go celu
Budzącym kontrowersję pozostawał także przepis ustawowy zgodnie
z ktoacuterym to lekarz był osobiście zobowiązany do udzielenia pacjentowi infor-
macji o realnych możliwościach uzyskania świadczenia medycznego Trybunał
Konstytucyjny stwierdził że regulacja taka jest narzędziem nieprzydatnym do
osiągnięcia celu założonego przez ustawodawcę ndash zapewnienia pacjentowi jak
prawidłowej legislacji wywodzoną z art 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i art 53 ust 1 w związku z art 31 ust 3 Konstytucji 2 Art 39 zdanie pierwsze ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie w jakim nakłada na lekarza powstrzymującego się od wykonania świadczenia zdrowotnego niezgodnego z jego sumieniem obowiązek wskazania realnych możliwości uzyskania takiego świadczenia u innego lekarza lub w innym podmiocie leczniczym jest niezgodny z art 53 ust 1 w związku z art 31 ust 3 Konstytucji 3 Art 39 zdanie drugie ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie w jakim zobowiązuje lekarza wykonującego zawoacuted na podstawie stosunku pracy lub w ramach służby korzystającego z prawa do odmowy wykonania świadczenia zdrowotnego niezgodnego z jego sumieniem do uprzedniego powiadomienia na piśmie przełożonego a) jest zgodny z art 53 ust 1 w związku z art 31 ust 3 Konstytucji b) nie jest niezgodny z art 53 ust 7 Konstytucji 4 Art 39 zdanie pierwsze ustawy powołanej w punkcie 1 w zakresie w jakim zobowiązuje lekarza korzystającego z prawa do odmowy wykonania świadczenia zdrowotnego niezgodnego z jego sumieniem do uzasadnienia i odnotowania tego faktu w dokumentacji medycznej a) jest zgodny z art 53 ust 1 w związku z art 31 ust 3 Konstytucji
b) nie jest niezgodny z art 53 ust 7 Konstytucjirdquo Wyrok TK z dnia 7 października 2015 r K 1214 Legalis nr 1337033
393 Por A Jacek M Nagoacuterska Klauzula sumienia Edukacja Prawniczardquo 2017 nr 2 s 51
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
175
najszybszego uzyskania świadczenia Stąd trafnym wydaje się być postulat by
ustawodawca moacutegł i powinien zastosować inne bardziej efektywne sposoby
informowania pacjenta o realnej możliwości uzyskania świadczenia zdrowot-
nego394
A Jacek i M Nagoacuterska zauważają że skutki powyższego wyroku są
szczegoacutelnie dotkliwe dla pacjentoacutew W przypadku bowiem kiedy lekarz odmoacute-
wi wykonania świadczenia zdrowotnego powołując się na klauzulę sumienia
pacjenci nie posiadają informacji dotyczących podmiotu leczniczego lub leka-
rza do ktoacuterych powinni się udać w celu uzyskania świadczenia zdrowotnego
Stosowanie klauzuli sumienia przez lekarzy udzielających świadczeń gwaran-
towanych w systemie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego może spowo-
dować że pacjenci nie otrzymają świadczenia ktoacutere gwarantuje im system395
Należy zauważyć że wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 paź-
dziernika 2015 r ma zastosowanie roacutewnież do art 12 ustawy z 5 lipca 2011 r
o zawodach pielęgniarki i położnej Skutkiem wyroku Trybunału są takie same
konsekwencje dla pacjentoacutew jak w przypadku zastosowania klauzuli sumienia
przez lekarzy tj brak informacji dla pacjentoacutew odnośnie do podmiotu leczni-
czego lub pielęgniarkipołożnej do ktoacuterych pacjenci powinni się udać w celu
uzyskania świadczenia zdrowotnego a także nieudzielenie gwarantowanego
świadczenia w systemie powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego396
Podsumowanie
Wyrok Trybunału mimo iż jest dyskusyjny chroni lekarza przed
wspoacutełdziałaniem w czynie ktoacutery uznaje zgodnie z swoim sumieniem za niego-
dziwy To nie lekarz powinien udzielać takich informacji Ze względu na prawne
dopuszczenie aborcji w przypadku tzw przesłanek eugenicznych oraz krymi-
nalnych kobieta decydująca się na dokonanie takiego czynu powinna uzyskać
potrzebne informacje w placoacutewce lub stosownym urzędzie gdzie aborcja może
być przeprowadzona Trybunał Konstytucyjny słusznie zauważył że nie może
być obowiązkiem lekarzy zbieranie informacji kto i gdzie jest gotowy do doko-
nania np aborcji
Obecne regulacje prawne nie zapewniają dostępu do systemu informa-
cyjnego dla pacjentoacutew ktoacuterym lekarz czy pielęgniarkapołożna odmoacutewili wy-
konania świadczenia zdrowotnego korzystając z klauzuli sumienia Konieczne
394 Wyrok TK z dnia 7 października 2015 r K 1214 Legalis nr 1337033 395 Por A Jacek M Nagoacuterska Klauzula sumienia Edukacja Prawniczardquo 2017 nr 2 s 51 396 Ibidem
Grzegorz Zieliński
176
więc powinno być przeprowadzenie takich zmian legislacyjnych ktoacutere doko-
nywałyby zroacutewnoważenie prawa lekarzy i pielęgniarekpołożnych do swobod-
nego korzystania z klauzuli sumienia oraz praw pacjentoacutew do uzyskania nale-
żącego im się świadczenia gwarantowanego w ramach systemu powszechnego
ubezpieczenia zdrowotnego
Bibliografia
Akty prawne
Ustawa z dnia 2 kwietnia 1997 r Konstytucja RP Dz U Nr 78 poz 483 ze zm
Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z dnia 4 li-
stopada 1950 r DzU 1993 nr 61 poz 284
Rezolucja Zgromadzenia Ogoacutelnego ONZ 217 A (III) z dniu 10 grudnia 1948 r
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka (httpwwwbbpogovplPrawa
PNZPDPCZpdf dostępne 30 11 2017 r)
Konstytucja Kroacutelestwa Niderlandoacutew z dnia 28 marca 1814 r (Verzameling Ne-
derlandse Wetgevingrdquo Deel 1 199899 tłum Andrzej Głowacki Warszawa
Wydawnictwo Sejmowe 2003 r)
Ustawa zasadnicza Republiki Federalnej Niemiec z dnia 23 maja 1949 r Basic
Law for the Federal Republic of Germany Grundgesetz (Federal Law Gazette I
p 2438)
Ustawa z dnia 15 lipca 2011r o zawodach pielęgniarki i położnej Dz U 2016 r
poz 1251 ze zm
Ustawa z dnia 5 grudnia1996 r o zawodach lekarza i lekarza dentysty 2017 r
poz 125 ze zm
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r o gwarancjach wolności sumienia i wyznania Dz
U 2017 r poz 1153 ze zm
Orzecznictwo
Wyrok TK z dnia 15 stycznia 1991 r U 890 OTK 1991
Wyrok TK z dnia 7 października 2015 r K 1214 Legalis nr 1337033
Literatura
De Sousa e Brito J Conscientous Objection (w) Facilitating Freedom of Religion
or Belief A Deskbook red Lindholm T Cole Durham W Jr Tahzib-Lie B G
Martinus Nijhoff Publishers 2004
Jacek A Nagoacuterska M Klauzula sumienia Edukacja Prawniczardquo 2017 nr 2
Międzynarodowa i narodowa ochrona prawa wolności sumienia
177
Johann W Lewaszkiewicz-Petrykowska B Wolność sumienia i wyznania
w orzecznictwie konstytucyjnym - status jednostki Biuletyn TK 1999
Mezglewski A Misztal H Stanisz P Prawo wyznaniowe Warszawa 2011
Pawlikowski J Prawo do wyrażania sprzeciwu przez personel medyczny ndash pro-
blemy etyczno-prawne bdquoPrawo i Medycynardquo 2009 Nr 3
Perry R L Cooper J C Sources of Our Liberties New York 1972
Sobczak J Sobczak W Wolość sumienia i wyznania ndash prawo człowieka czy ilu-
zja (w) Efektywność europejskiego systemu ochrony praw człowieka red
J Jaskiernia Toruń 2012
Tschentscher A The Basic Law (Grundgesetz) The Constitution of the Federal
Republic of Germany Bern Wurzburg 2008
Vermeulen B P Conscientious Objection in Dutch Law (w) Conscientious Objec-
tion in the EC Countries red European Consortium for Church-State Research
Mediolan 1992
Wojciechowska-Nowak A Etyczno-prawne aspekty korzystania przez lekarza
z klauzuli sumienia Sprawozdanie z seminarium zorganizowanego przez
Wydział Prawa i Administracji UW w lutym 2002 r Państwo i Prawordquo 2002
Nr 7
Zoll A Klauzula sumienia (w) Sprzeciw sumienia w praktyce medycznej ndash
aspekty medyczne i prawne red Stanisz P Pawlikowski J Ordon M Lublin
2014
Inne
Deklaracja o wolności religijnej Dignitatis humanae Soboacuter Watykański II z dnia
9 grudnia 1965 r (httpwwwzaufajcomsobor-vaticanum-ii-359html do-
stępne 30 11 2017r
Kodeks Etyki Zawodowej Ratownika Medycznego przyjęty na I Ogoacutelnopolskim
Kongresie Ratownikoacutew Medycznych Krakoacutew 11-12 października 2013 r
Uchwała IV Krajowego Zjazdu Pielęgniarek i Położnych z dnia 9 grudnia 2003 r
Kodeks Etyki Pielęgniarki i Położnej Rzeczypospolitej Polskiej
Uchwała Nadzwyczajnego II Krajowego Zjazdu Lekarzy z 14 grudnia 1991 Ko-
deks Etyki Lekarskiej
6
dr Monika Żuchowska-Grzywacz397
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
A sustainable product and legal regulations
Streszczenie
W opracowaniu podjęta została proacuteba zdefiniowania i umiejscowienia
w systemie prawa pojęcia zroacutewnoważonego produkturdquo wywodzącego się
i ściśle związanego ze zroacutewnoważonym rozwojem Analizie poddane zostało
pojęcie zroacutewnoważonego rozwoju produktu ekologicznego ktoacutery stał się
punktem wyjściowym dla Autorki do osadzenia w systemie prawa tytułowego
produktu zroacutewnoważonego
Celem niniejszego opracowania jest zaprezentowanie wybranych
aspektoacutew dotyczących zroacutewnoważonego rozwoju produktu ekologicznego
i wreszcie proacutebą powiązania pojęcia zroacutewnoważony produkt z systemem pra-
wa Została dokonana analiza treści aktoacutew prawnych opracowań periodykoacutew
i biuletynoacutew Wykorzystano roacutewnież dane udostępnione na portalach interne-
towych oraz informacje zamieszczane na oficjalnych stronach internetowych
instytucji UE
Zaprezentowane poniżej aspekty wskazują na aktualność analizowane-
go zagadnienia i są proacutebą sformułowania wnioskoacutew de lege ferenda w zakresie
zroacutewnoważonego produktu
Słowa kluczowe
produkt zroacutewnoważony zroacutewnoważony rozwoacutej produkt ekologiczny
Summary
The paper attempts to define and place in the legal system the concept of
a sustainable productrdquo which is derived and closely related to sustainable devel-
opment The concept of sustainable development an ecological product became
the starting point for the author to embed the title of sustainable product in the
system
397Adiunkt w Katedrze Prawa Zakład Prawa Publicznego Wydział Nauk Ekonomicz-nych i Prawnych Uniwersytet Technologiczno ndash Humanistyczny im Kazimierza Puła-skiego w Radomiu adwokat
Monika Żuchowska - Grzywacz
179
The aim of this paper is to present some aspects of sustainable develop-
ment an ecological product and finally an attempt to link the concept of a sus-
tainable product to the legal system The content of legal acts studies periodicals
and newsletters was analyzed The data provided on the websites and infor-
mation posted on the official websites EU were also used
The aspects outlined below demonstrate the relevance of the problem and
are an attempt to formulate a de lege ferenda for a sustainable product
Key words
sustainable product sustainable development ecological product
Wstęp
Koncepcja zroacutewnoważonego rozwoju poruszona została w latach 70
i w związku z rosnącą świadomości zagrożeń środowiska stała się istotnym
nurtem zaroacutewno na poziomie międzynarodowym jak i unijnym Założeniem
woacutewczas stało się takie gospodarowanie zasobami by jak najefektywniej wy-
korzystywać możliwości gospodarek nie wyrządzając przy okazji szkody śro-
dowisku Podstawowym celem zroacutewnoważonego rozwoju było i jest dążenie do
wzrostu konkurencyjności gospodarek przy uwzględnieniu problemoacutew śro-
dowiskowych (tj zanieczyszczenia środowiska emisji gazoacutew cieplarnianych
energii odnawialnej) by stworzyć jak najlepsze warunki do rozwoju przedsię-
biorstw i życia społeczeństw398
O ile zroacutewnoważony rozwoacutej jest powszechnie znanym w literaturze
przedmiotu to zroacutewnoważony produkt jeszcze nie zakorzenił się w niej w nale-
żyty sposoacuteb
Brakuje odniesienia filozoficznego i umiejscowienia tego terminu na
gruncie prawa w matrycy dyscyplinarnej zroacutewnoważonego rozwoju W jego
ramach zakłada się poszukiwanie ekonomicznej i ekologicznej wizji cywiliza-
cyjnej satysfakcjonującej konsumentoacutew
Można twierdzić że zroacutewnoważony produkt jest skutkiem zroacutewnowa-
żonego rozwoju podkreślić jednak należy że jest roacutewnież jego stymulatorem
1 Zroacutewnoważony rozwoacutej w przepisach prawa
Pojęcie zroacutewnoważonego rozwoju pochodzi pierwotnie z leśnictwa
a stworzone zostało przez Hansa Carla von Carlowitza Oznaczało ono pierwot-
398 T Taczanowski Prawo żywnościowe w warunkach członkostwa Polski w Unii Europejskiej Warszawa 2009 s 47
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
180
nie sposoacuteb gospodarowania lasem polegający na tym że wycina się tylko tyle
drzew ile może w to miejsce urosnąć tak by las
Zroacutewnoważony rozwoacutej to rozwoacutej ktoacutery zaspokaja potrzeby obecne nie
zagrażając możliwościom zaspokojenia potrzeb przyszłych pokoleń Opiera się
na dwoacutech podstawowych pojęciach
pojęciu bdquopotrzebrdquo w szczegoacutelności podstawowych potrzeb najbiedniejszych
na świecie ktoacuterym należy nadać najwyższy priorytet
pojęciu ograniczeń narzuconych zdolności środowiska do zaspokojenia po-
trzeb obecnych i przyszłych przez stan techniki i organizacji społecznej399
Punktem odniesienia dla definicji zroacutewnoważonego rozwoju są regula-
cje zawarte w dokumentach Narodoacutew Zjednoczonych mianowicie
Zroacutewnoważony rozwoacutej Ziemi to rozwoacutej ktoacutery zaspokaja podstawowe potrze-
by wszystkich ludzi oraz zachowuje chroni i przywraca zdrowie i integralność
ekosystemu Ziemi bez zagrożenia możliwości zaspokojenia potrzeb przyszłych
pokoleń i bez przekraczania długookresowych granic pojemności ekosystemu
Ziemi400
Koncepcja zroacutewnoważonego rozwoju jest koncepcją ktoacutera w dużym
uproszczeniu ma na celu doskonalenie gospodarek w kwestii efektywniejszego
korzystania z zasoboacutew co w konsekwencji stworzy bardziej przyjazne warunki
dla środowiska i zwiększy konkurencyjność gospodarek
Pierwsza definicja koncepcji zroacutewnoważonego rozwoju została sformu-
łowana w 1987 roku w Raporcie Światowej Komisji Środowiska i Rozwoju401
Definicja zawarta w tym dokumencie do dziś wyjaśnia sedno koncepcji zroacutew-
noważonego rozwoju jako bdquoprocesu mającego na celu zaspokojenie aspiracji
rozwojowych młodego pokolenia w sposoacuteb umożliwiający realizację tych sa-
mych dążeń następnym pokoleniomrdquo Tak zdefiniowany cel odnosi się zaroacutewno
do ochrony ziemskich zasoboacutew naturalnych jak i zbiorczo przedstawia wszyst-
kie wyzwania i problemy doczesnego świata w tym łamanie praw człowieka
i roacutewności płci kultur Kolejny raport ukazał się w 1987 roku i nosił nazwę
bdquoNasza wspoacutelna przyszłośćrdquo Powstał podczas obrad Światowej Komisji Środo-
wiska i Rozwoju ONZ To z niego pochodzi przytoczona definicja zroacutewnoważo-
nego rozwoju
399 B Piontek Koncepcja rozwoju zroacutewnoważonego i trwałego Polski Warszawa 2002 s 112 400 httpwwwunorgdocumentsgares42ares42-187htm [dostęp 21 paździer-nika 2017r] 401 httpwwwunescopledukacjadekada-edukacji-nt-zrownowazonego-rozwojuun esco-a- zrownowazony-rozwoj [dostęp 22 października 2017 r]
Monika Żuchowska - Grzywacz
181
Podstawowym założeniem jest idea wzrostu gospodarczego i podziału
korzyści w sposoacuteb roacutewnomierny oraz wzrost ktoacutery jest stabilny w długim
okresie i jednocześnie wspoacutelny dla wszystkich gospodarek i społeczeństw oraz
gwarantuje zintegrowane działanie
Drugą z kwestii jest ochrona środowiska naturalnego i jego zasoboacutew po
to by zachować je dla przyszłych pokoleń Celem jest stworzenie planu ekono-
micznie racjonalnych rozwiązań ktoacutere po wprowadzeniu zagwarantują po-
wstrzymanie negatywnych skutkoacutew działalności przedsiębiorstw (ograniczą
zużycie zasoboacutew zmniejszą skażenie środowiska)
Ostatnią płaszczyzną działalności jest społeczeństwo a dokładniej jego
rozwoacutej W tej kategorii nacisk kładziony jest przede wszystkim na zroacutewnanie
podstawowych praw człowieka w takich kwestiach jak dostęp do wody środ-
koacutew czystości i ochrony zdrowia ale też wpływ na własną przyszłość i jej
kształtowanie Ważnym światowym punktem w rozwoju koncepcji zroacutewnowa-
żonego rozwoju był Szczyt Ziemi w Rio de Janeiro w 1992 roku To na nim zo-
stała przyjęta Deklaracja z Rio i bdquoAgenda 21402rdquo
W pierwszym dokumencie zawierały się zasady obejmujące zaroacutewno
prawa jak i obowiązki państw gwarantujące trwały rozwoacutej ludzkości zapew-
niający jednocześnie godne warunki życia ndash a długotrwały wzrost gospodarczy
jest możliwy dzięki ochronie środowiska i zasoboacutew przyrodniczych Drugi do-
kument zawiera zalecenia dotyczące kształtowania środowiska i jego ochrony
Środowisko życia człowieka jest uzależnione od odpowiedzialnego gospodaro-
wania w kierunku zroacutewnoważonego rozwoju Agenda 21rdquo jest Globalnym Pro-
gramem Działań ndash nakreśla kierunki i rozwiązania umożliwiające zarządzanie
problemem ochrony środowiska Jednak najważniejsza zaleta to zwiększanie
świadomości społecznej by wspoacutelnie kreować przyszłość
Kolejnym krokiem w stronę zroacutewnoważonego rozwoju był światowy
Szczyt Milenijny Organizacji Narodoacutew Zjednoczonych w 2000 roku Zdefiniował
on Milenijne Cele Rozwoju ktoacutere (zgodnie z planem) miały być zrealizowane do
roku 2015
zmniejszenie o ⅔ wskaźnik śmiertelności wśroacuted dzieci i niemowląt i o frac34
wskaźnik śmiertelności okołoporodowej matek (do 2015)
ułatwienie dostępu do odnawialnych źroacutedeł energii403
Dodatkowo w 2002 roku lata 2005-2014 zostały ustanowione Dekadą
Edukacji dla Zroacutewnoważonego Rozwoju nazywaną poacuteźniej Dekadą Zmiany
402httpwwwagenda21wawplindexphpoption=com_contentampview=articleampid=9 amp Ite mid =8amplimitstart=1 [dostęp 22 października 2017 r] 403httpwwwunicunorgplstrony-2011-2015zrownowazony-rozwoj-i-cele-zrownowazonego-rozwoju2860 [dostęp 22 października 2017 r]
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
182
Celem ONZ była promocja zroacutewnoważonego zachowania krytyczne i twoacutercze
myślenie ktoacutere pozwoli znaleźć rozwiązania dla problemoacutew co w dłuższym
okresie pozwoli na trwały rozwoacutej
Na kolejnym Szczycie Ziemi w Rio de Janeiro zatytułowanym Rio+20rdquo
przedstawiciele stu krajoacutew omawiali problemy globalne ktoacutere stały się jeszcze
bardziej widoczne w związku ze zwiększeniem liczby ludności na świecie Ob-
rady zakończyły się przyjęciem przez państwa dokumentu bdquoFuture We Wantrdquo
w ktoacuterej podkreślony został szczegoacutelnie problem uboacutestwa na świecie Państwa
zobowiązały się także do określenia celoacutew zroacutewnoważonego rozwoju (Susta-
inable Development Goals) po 2015 roku ktoacutere wzorowane byłyby na Milenij-
nych Celach Rozwoju
Roacutewnież kraje europejskie podejmowały wiele inicjatyw mających na
celu promowanie i umożliwianie rozwoju zroacutewnoważonego zaroacutewno w kon-
tekście roacutewnych i wolnych społeczeństw jak i zroacutewnoważonego stosunku go-
spodarki wytworzonej przez człowieka oraz ograniczonych zasoboacutew środowi-
ska naturalnego Inicjatywy te znajdowały wyraz w działaniach poszczegoacutelnych
państw jednak ważniejsze są zobowiązania podejmowane na szczeblu europej-
skim Do takich zaliczyć można min traktat amsterdamski strategię zroacutewno-
ważonego rozwoju Unii Europejskiej z 2001 r z poacuteźniejszymi zmianami
i rewizjami ktoacutera uzupełniała strategię lizbońską oraz strategię Europa 2020
wraz z jej inicjatywami przewodnimi
Kolejny krok podjęty został w czerwcu 2001 r na szczycie w Goetebor-
gu Liderzy przyjęli strategię zroacutewnoważonego rozwoju Unii Europejskiej opar-
tą na propozycji Komisji Europejskiej404
Zroacutewnoważony środowiskowo rozwoacutej UE w dalszym ciągu oparty jest
o zalecenia Komisji Europejskiej dotyczące strategii walki ze zmianami klima-
tycznymi między innymi w postaci systemoacutew handlu emisji i założeń strate-
gicznych zawartych w strategii Europa 2020 Strategia bdquoEuropa 2020rdquo została
przyjęta 17 czerwca 2010 roku zastępując realizowaną od 2000 roku Agendę
Lizbońską Jej celem było stworzenie takiego planu gospodaczo-społecznego by
przyczynić się do zmniejszenia wykluczenia społecznego poprzez np wzrostu
zatrudnienia i zwiększenia produktywności Jest zaroacutewno odpowiedzią na lata
kryzysu (największego od 80 lat) oraz na zagrożenia ekonomiczne (np coraz
mocniejsza pozycja tygrysoacutew azjatyckichrdquo)
W rozumieniu koncepcji Europa 2020 wzrostem inteligentnym jest
inwestowanie w gospodarkę bardziej innowacyjną Oparcie rozwoju na wiedzy
i nowatorskich innowacjach pozwala budować społeczeństwo nowoczesne
404 httpseuropaeueuropean-unionabout-euhistory2000-20092001_pl[dostęp 22 października 2017 r]
Monika Żuchowska - Grzywacz
183
w ktoacuterym działają przedsiębiorstwa wysokiej technologii wdrażające nowo-
czesne rozwiązania ktoacutere nie tylko przynoszą większe korzyści przedsiębior-
com ale też całej gospodarce ponieważ w większym stopniu dbają o środowi-
sko przyrodnicze405
Jako że Unia postawiła sobie za cel faktycznie działanie w ramach ukie-
runkowania działań i dążenia do mierzalnego i widocznego postępu została
ustalona określona liczba konkretnych i wymiernych celoacutew na rok 2020 Do-
skonale wpisują się one w głoacutewną myśl inteligentnego i zroacutewnoważonego roz-
woju Realizowanie tych celoacutew ma być przedstawiane w postaci danych ktoacutere
wiarygodnie będą mierzyć sytuację w ktoacuterej znajdują się dane państwa i umoż-
liwią ich poroacutewnanie Będą one jednakże dopasowane do realioacutew każdego kraju
z osobna i odpowiednio adaptowane do ich warunkoacutew
Podstawową zaletą strategii Europa 2020 jest dość indywidualne trak-
towanie państw uwzględniające roacuteżnorodność krajoacutew europejskich pod kątem
roacuteżnych kryterioacutew Wyżej wymienione cele są jednak adekwatne dla każdego
członkowskiego państwa niezależnie od jego stażu w Unii czy poziomu rozwo-
ju Komisja Europejska proponuje przełożenie celoacutew strategii Europa 2020
bezpośrednio na warunki każdego państwa z osobna ndash kraje mogą odpowied-
nio dopasować ją do swojej sytuacji406
W Polsce zasada zroacutewnoważonego rozwoju zyskała rangę konstytucyj-
ną ndash została zapisana w art 5 konstytucji RP a definicja zroacutewnoważonego roz-
woju znalazła się w ustawie Prawo ochrony środowiska [jest to] taki rozwoacutej
społeczno-gospodarczy w ktoacuterym następuje proces integrowania działań poli-
tycznych gospodarczych i społecznych z zachowaniem roacutewnowagi przyrodni-
czej oraz trwałości podstawowych procesoacutew przyrodniczych w celu zagwaran-
towania możliwości zaspokajania podstawowych potrzeb poszczegoacutelnych spo-
łeczności lub obywateli zaroacutewno wspoacutełczesnego pokolenia jak i przyszłych
pokoleń407
2 Produkt ekologiczny jako punkt wyjścia dla produktu zroacutewno-
ważonego
W koncepcji zroacutewnoważonego rozwoju aspekt ekologiczności jest trak-
towany priorytetowo Z uwagi na fakt że produkt ekologiczny według Autorki
405 httpeceuropaeueu2020pdf1_PL_ACT_part1_v1pdf [dostęp 22 października 2017 r] 406 httpeceuropaeueu2020pdf1_PL_ACT_part1_v1pdf [dostęp 27 października 2017 r] 407 Konstytucja RP z dnia 2 kwietnia 1997 r DzU 1997 r nr 78 poz 483 ze zm
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
184
ma tworzyć trzon dla osadzenia w systemie prawa zroacutewnoważonego produktu
poniżej zostanie przybliżony status prawny produktu ekologicznego
Rolnictwo ekologiczne określa się jako system gospodarowania o zroacutew-
noważonej produkcji roślinnej i zwierzęcej ktoacutere dostarcza świeżą pełną sma-
ku autentyczną żywność produkowaną przy poszanowaniu naturalnych cy-
kloacutew życiowych408
Po raz pierwszy zasady rolnictwa ekologicznego w UE zostały zebrane
wrozporządzeniu Rady (EWG) nr 209291 z 24 czerwca 1991 r w sprawie
produkcji ekologicznej produktoacutew rolnych oraz znakowania produktoacutew rol-
nych i środkoacutew spożywczych Obecnie sytuację prawną reguluje rozporządze-
nie nr 8342007 z dnia 28 czerwca 2007 r w sprawie produkcji ekologicznej
i znakowania produktoacutew ekologicznych409 System ten posiada swoje oficjalne
logo Jego umieszczanie na produktach ekologicznych ma zapewnić konsumen-
toacutew w państwach członkowskich UE że produkt ktoacutery kupują pochodzi z rol-
nictwa ekologicznego Europejskie logo ma zwiększać rozpoznawalność pro-
duktoacutew ekologicznych
Rys 1 Symbol graficzny rolnictwa ekologicznego
Źroacutedło www minrol gov pl
W krajowym ustawodawstwie podstawą prawną dla produktu ekolo-
gicznego jest ustawa z dnia 25 czerwca 2009 roku o rolnictwie ekologicznym410
Bardzo często podkreśla się dwoistą naturę systemu rolnictwa ekolo-
gicznego Przede wszystkim jest to system wpływający pozytywnie na środowi-
sko naturalne co też przyczynia się do osiągania szeroko rozumianych korzyści
408Podręcznik rolnictwa ekologicznego dla roacuteżnych kierunkoacutew i dziedzin red Georg E Siebeneicher Warszawa 1997 s 33 409Dz U L 189 z 20 7 2007 410 Dz U z 2015 r poz 497 ze zm
Monika Żuchowska - Grzywacz
185
rolnośrodowiskowych Z drugiej jednak strony rolnictwo ekologiczne jest od-
powiedzią na zmieniającą się strukturę popytu na rynku411 Podkreślić należy
że te produkty najczęściej znajdują nabywcoacutew wśroacuted osoacuteb poszukujących to-
waroacutew wyjątkowych gwarantujących im wysoką jakość i niepowtarzalny smak
Konsumenci chcą je kupować i zazwyczaj płacą za nie wyższą cenę niż
za produkty ktoacutere nie zostały wytworzone określonymi metodami Tak jak
w przypadku wytwarzania produktoacutew regionalnych jednostkowe koszty pro-
dukcji są wyższe niż w konwencjonalnych gospodarstwach przez co ceny zbytu
bywają tu 2ndash3 razy wyższe Jednak są ludzie i przetwoacutercy gotowi płacić więcej
i mieć gwarancję otrzymywania produktoacutew spełniających standardy zdrowia
i ekologiczności
Istotne znaczenie w przetwoacuterstwie ekologicznym ma roacutewnież zastoso-
wanie tradycyjnych technik konserwacji Dla konsumenta bardzo istotne jest to
że wszyscy producenci ekologiczni zaroacutewno rolnicy jak i przetwoacutercy dobro-
wolnie poddają się specjalnemu systemowi kontroli ktoacutery ma zagwarantować
że produkty oferowane jako ekologiczne rzeczywiście spełniają wymogi okre-
ślone w przepisach412
Stosownie do preambuły rozporządzenia w sprawie produkcji ekolo-
gicznej i znakowania produkowania produktoacutew ekologicznych i uchylającego
rozporządzenie (EWG) nr 209291 ekologiczna metoda produkcji pełni po-
dwoacutejną funkcję społeczną z jednaj strony tak jak zostało to wskazane dostarcza
towaroacutew na specyficzny rynek kształtowany przez popyt na produkty ekolo-
giczne a z drugiej jest działaniem w interesie publicznym ponieważ przyczynia
się do ochrony środowiska dobrostanu i rozwoju obszaroacutew wiejskich Celem
przepisoacutew powinno być zagwarantowanie uczciwej konkurencji i właściwego
funkcjonowania rynku produktoacutew ekologicznych a także utrzymanie i uzasad-
nienie zaufania konsumentoacutew413
Najbardziej charakterystyczne wymagania jakie stawia się metodzie
produkcji ekologicznej to
nawożenie z preferencją naturalnych nawozoacutew organicznych pochodzących
z własnego gospodarstwa
wykorzystanie naturalnych środkoacutew w zakresie ochrony roślin
choacutew zwierząt z zapewnieniem spełnienia ich naturalnych potrzeb
biologicznych
411 M Żuchowska-Grzywacz Produkt regionalny z mleka i jego przetworoacutew-wybrane aspekty prawne Radom 2015 s 58-60 412 K Szołtysek Zarys problematyki żywności ekologicznej Wrocław 2004 s 36 413 Ministerstwo Rolnictwo i Rozwoju Wsi Materiały promocyjne dotyczące rolnictwa ekologicznego Warszawa 2010 s 2-4
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
186
zakaz wykorzystania organizmoacutew genetycznie zmodyfikowanych414
Istotne że wymogi produkcji ekologicznej mogą być dostosowywane do
warunkoacutew lokalnych klimatycznych i geograficznych państw członkowskich
Unii Europejskiej a zatem stosowanie przepisoacutew powinno być bdquoelastycznerdquo
Takie podejście może jednak prowadzić do niejednolitej jakości tej produkcji
w krajach unijnych a tym samym mnożenia standardoacutew tej produkcji w ra-
mach UE
Produktom z oznakowaniem rolnictwa ekologicznego stawia się też
ograniczenia w zakresie metod przetwarzania i doboru surowcoacutew oraz zakaz
stosowania organizmoacutew zmodyfikowanych genetycznie
Kwalifikacja produktu rolnictwa ekologicznego a co za tym idzie roacutew-
nież znakowanie i reklama są uwarunkowane co najmniej 95-procentową za-
wartością składnikoacutew pochodzenia rolniczego ktoacutere zostały wytworzone me-
todą ekologiczną
Producenci mają obowiązek poddania się niezależnej ocenie przez sys-
tem certyfikacji ndash czyli potwierdzeniu zgodności z wymaganiami prawa Po
uzyskaniu certyfikatu podlegają kontroli jednostek certyfikujących Jednostki te
z kolei nadzoruje organ administracyjny Nie mogą one być organami admini-
stracji państwowej
Istotnym elementem dla produktoacutew regionalnych w zakresie regulacji
dotyczących rolnictwa ekologicznego są derogacje jakie są dopuszczalne w tych
przepisach W stosunku do gospodarstw ktoacutere mają trudności związane z kli-
matem położeniem geograficznym czy bdquotrudnościami strukturalnymirdquo 415
Regulacja unijna w formie rozporządzeń dotyczących żywności i rolnic-
twa ekologicznego tworzy dobrowolny system jakości o charakterze publicz-
nym Jest to system uzupełniający Tym samym rynek Unii zostaje wzbogacony
w produkty o poszukiwanych przez określone grupy konsumentoacutew właściwo-
ściach Chroniony prawem unijny znak rolnictwa ekologicznego wraz z infor-
macją o jednostce certyfikującej pozwala konsumentowi na realizację jego pra-
wa wyboru Można wskazać że produkt ekologiczny może stać się punktem
wyjścia dla zroacutewnoważonego produktu Spełnia on częściowo kryteria ktoacutere
tworzą produkt zroacutewnoważony Omoacutewione zostaną one dokładnie w kolejnym
podrozdziale Stanowi on doskonały punkt wyjścia w systemie prawa dla osa-
dzenia zroacutewnoważonego produktu
414 J Trybulski Z Szwejkowski K Glińska-Lewczuk Rolnictwo ekologiczne jako metoda ochrony środowiska Olsztyn 2013 s 129 415 M Korzycka-Iwanow Prawo żywnościowe Warszawa 2007 s 463
Monika Żuchowska - Grzywacz
187
3 Zroacutewnoważony produkt
Genezy zroacutewnoważonego produktu należy upatrywać w genezie zroacutew-
noważonego rozwoju Obydwa te pojęcia osadzone są w filozofii ekorozwoju
Oznacza on ograniczenia w korzystaniu z zasoboacutew środowiska Termin ekoro-
zwoju jest często zamiennie stosowany z terminem zroacutewnoważonego rozwo-
ju416 Takie podejście jest spoacutejne z przechodzeniem od produktu ekologicznego
do zroacutewnoważonego
Dokonując charakterystyki produktu zroacutewnoważonego wskazać należy
że wyjściowym etapem w rozważaniach o elementach stanowiących o nim jest
produkt konwencjonalny Jest on wytworem produkcji nastawionej na zysk
W kolejnym etapie produkt konwencjonalny zyskuje walor ekologiczności
i zaczyna zaspokajać nie tylko fundamentalne potrzeby konsumentoacutew ale za-
pewnia jakość zdrowotną takiego produktu jak roacutewnież powstaje w procesie
bezpiecznym dla środowiska Można zatem stwierdzić że produkt ekologiczny
podwyższa o wartość dodaną produkt konwencjonalny Przechodząc do trze-
ciego etapu należy jako element charakteryzujący produkt zroacutewnoważony
wskazać odpowiedzialność społeczną Oczywiście należy podkreślić że każda
działalność gospodarcza nastawiona jest w pierwszej kolejności na zysk Poja-
wia sie tu jednak bardzo istotny element ukierunkowany na aspekty etyczne
zaroacutewno w kontekście środowiskowym jak i społecznym Jako przykład posłu-
żyć mogą prowadzone przez wielkie koncerny akcje takie jak sprzedaż kaszki
Mleczny Start w sieciach Biedronka czy globalnie wspieranie sprzedaży pro-
duktoacutew Fair Trade
Przechodząc do etapu czwartego należy wskazać innowacyjność Proces
ciągłego doskonalenia jest immanentną cechą określającą zroacutewnoważony pro-
dukt i na gruncie prawa najtrudniejszą do zdefiniowania Jest to bowiem zależ-
ne od określonej grupy produktowej oraz od pomysłu samego wytwoacutercy Moż-
na zatem powiedzieć że stan nasycenia w produkcie zroacutewnoważonym nie na-
stąpi a przepisy prawa będą proacutebowały nadążyć i sankcjonować coraz to nowe
produkty
Obecnie etyczne postępowanie przez producentoacutew nabiera coraz więk-
szego znaczenia Roacutewnież konsumenci są coraz bardziej świadomi wybierają
droższe produkowane lokalnie produkty posuwają sie nawet do bojkotu pro-
duktoacutew wytwarzanych przez dzieci czy z podejrzeniem o wyzysk pracownikoacutew
Produkt zroacutewnoważony jest niejako odpowiedzią na takie postawy Wprowa-
dzanie na rynek produktoacutew zroacutewnoważonych będzie niosło za sobą rozliczne
korzyści Za przestrzeganiem zasad przy produkcji poacutejdzie zwiększenie zaufa-
416 Poza zakresem niniejszego opracowania pozostaną rozważania czy słusznie czy nie
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
188
nia konsumentoacutew i przywiązanie do marki wzrost konkurencyjności pozyska-
nie najlepszych pracownikoacutew walory edukacyjne zwiększenie dbałości o śro-
dowisko
Podsumowując zroacutewnoważony produkt w całym cyklu swojego istnie-
nia ma za zadanie zaspokajać potrzeby konsumentoacutew i wspierać efektywne
osiąganie celoacutew ekologicznych i społecznych417
Rys 2 Elementy stanowiące o zroacutewnoważonym produkcie
Źroacutedło opracowanie własne na podstawie S Kozłowski Przyszłość ekorozwo-
ju Lublin 2007 s 622
Zroacutewnoważony produkt nie ma jeszcze uregulowanego statusu praw-
nego ani na poziomie prawa unijnego ani krajowego Podkreślić jednak należy
że wraz z wzrastającą świadomością konsumentoacutew wprowadzenie z czasem
takich regulacji wydaje się w pełni uzasadnione jeśli nie konieczne
Podsumowanie
Zroacutewnoważony rozwoacutej jest pojęciem szeroko opisywanym w literatu-
rze Doczekał się wielu publikacji i opracowań Na bazie zroacutewnoważonego roz-
woju zaczął funkcjonować zroacutewnoważony produkt - termin nowy ktoacutery nie ma
konkretnych odniesień w prawie a tym bardziej funkcjonującej w aktach
prawnych definicji legalnej Z uwagi na rozwijający sie rynek produktoacutew fair
417 S Kozłowski Przyszłość ekorozwoju Lublin 2007 s 622
Monika Żuchowska - Grzywacz
189
trade coraz bardziej wysublimowane potrzeby i gusta nabywcoacutew ale co naj-
ważniejsze coraz większą świadomość konsumentoacutew i przedsiębiorcoacutew staje
się to tematem coraz bardziej aktualnym Punktem odniesienia i bazą dla pro-
duktu zroacutewnoważonego może stać się produkt ekologiczny ktoacutery w swoim
założeniu spełnia część postulatoacutew produktu zroacutewnoważonego Spełnia on
walor ekologiczności uzupełniony o sprawiedliwość społeczną i innowacyjność
będzie produktem zroacutewnoważonym Problemem pozostaje kwestia osadzenia
go w systemie prawa Zagrożeniem z punktu widzenia konstruowania poten-
cjalnych regulacji prawnych jest nieostrość pojęć składających się na produkt
zroacutewnoważony Z uwagi na element innowacyjności- trudnej do zdefiniowania
i uregulowania w ramach przepisoacutew prawa- istnieje ryzyko że przepisy
w tym zakresie byłyby wysoce kazuistyczne Wprowadzanie rozwiązań praw-
nych następowałoby ex post i było reakcją na pojawienie się na rynku konkret-
nych produktoacutew zroacutewnoważonych
Bibliografia
Akty prawne
Konstytucja RP z dnia 2 kwietnia 1997 r Dz U 1997 r Nr 78 poz 483 ze zm
Ustawa z dnia 25 czerwca 2009 roku o rolnictwie ekologicznym Dz U z 2015 r
poz 497 ze zm
Literatura
Korzycka M Wojciechowski P System prawa żywnościowego Warszawa 2017
Korzycka-Iwanow B Prawo żywnościowe Warszawa 2007
Kozłowski S Przyszłość ekorozwoju Lublin 2007
Piontek B Koncepcja rozwoju zroacutewnoważonego i trwałego Polski Warszawa
2002
Siebeneicher GE Podręcznik rolnictwa ekologicznego dla roacuteżnych kierunkoacutew
i dziedzin Warszawa 1997
Taczanowski T Prawo żywnościowe w warunkach członkostwa Polski w Unii
Europejskiej Warszawa 2009
Śmiechowska M Studia nad produkcją jakością i konsumpcją żywności
ekologicznej Gdynia 2002
Szołtysek K Zarys problematyki żywności ekologicznej Wrocław 2004
Trybulski J Szwejkowski Z Glińska-Lewczuk K Rolnictwo ekologiczne jako
metoda ochrony środowiska Olsztyn 2013
Żuchowska-Grzywacz M Produkt regionalny z mleka i jego przetworoacutew-
wybrane aspekty prawne Radom 2015
Zroacutewnoważony produkt a regulacje prawne
190
Źroacutedła internetowe
httpwwwunorgdocumentsgares42ares42-187htm [dostęp 21 paź-dziernika 2017 r]
httpwwwunescopledukacjadekada-edukacji-nt-zrownowazonego-rozwojuunesco-a-zrownowazony-rozwoj [dostęp 22 października 2017 r]
httpwwwagenda21wawplindexphpoption=com_contentampview=articleampid=9ampItemid=8amplimitstart=1 [dostęp 22 października 2017 r]
httpwwwunicunorgplstrony-2011-2015zrownowazony-rozwoj-i-cele-zrownowazonego-rozwoju2860 [dostęp 22 października 2017 r]
httpseuropaeueuropean-unionabout-euhistory2000-20092001_pl [dostęp 24 października 2017 r]
httpeceuropaeueu2020pdf1_PL_ACT_part1_v1pdf [dostęp 24 paź-dziernika 2017 r]
Inne
Ministerstwo Rolnictwo i Rozwoju Wsi Materiały promocyjne dotyczące
rolnictwa ekologicznego Warszawa 2010
Monika Żuchowska - Grzywacz
191
Z recenzji wydawniczej
Zaroacutewno doboacuter Autoroacutew recenzowanej książki jak roacutewnież szerokie
spectrum zagadnień poruszanych w przygotowanych przez nich artykułach
w pełni koresponduje z założeniem przyjętym ndash jak mniemam - przez Redak-
tora tomu aby dzieło to możliwie najpełniej ukazywało tytułową złożoność
i wieloaspektowość regulacji klasyfikowanych jako materialne prawo admini-
stracyjne (hellip) Wielość poruszanych w książce problemoacutew a zwłaszcza ich in-
terdyscyplinarny wymiar stanowią niewątpliwą wartość recenzowanej mono-
grafii zaroacutewno w wymiarze stricte naukowym jak i poznawczym (hellip) Zaroacutewno
tematyka książki jak roacutewnież sposoacuteb ujęcia poszczegoacutelnych problemoacutew ba-
dawczych przez Autoroacutew tomu zasadnym czyni przypuszczenie że publikacja
ta będzie przydatna zaroacutewno dla praktykoacutew prawa administracyjnego studen-
toacutew studioacutew prawniczych i administracyjnych oraz wszystkich tych ktoacuterzy
chcieliby przekonać się jak złożoną i wielowątkową płaszczyznę regulacyjną
stanowi materialne prawo administracyjne
dr hab Sławomir Patyra prof nadzw
Katedra Prawa Konstytucyjnego
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie