Plusy i minusy polskiej kuchni

Antoni Krowicki

Co nieco o kuchni polskiej

Minusy kuchni polskiej

Tradycyjne potrawy polskie

Plusy kuchni polskiej

W czasie rozbiorów, kuchnie regionalne W czasie rozbiorów, kuchnie regionalne

ulegały wpływom kuchni zaborców. Zresztą

ulegały wpływom kuchni zaborców. Zresztą

i wcześniej burzliwe dzieje naszego kraju i wcześniej burzliwe dzieje naszego kraju

„ sprzyjały” pojawianiu się nowych „ sprzyjały” pojawianiu się nowych

specjałów. Wojny z Turkami, Potop specjałów. Wojny z Turkami, Potop

Szwedzki, Wojna Trzydziestoletnia, Szwedzki, Wojna Trzydziestoletnia,

panowanie dynastii Saskiej, czy panowanie dynastii Saskiej, czy

wcześniejsze wpływy węgierskie i ruskie. wcześniejsze wpływy węgierskie i ruskie.

Zupa pomidorowa: na bazie przecieru

pomidorowego lub świeżych pomidorów,

zwykle podawana z ryżem lub

makaronem

Żurek: na bazie kwasu chlebowego, z

ziemniakami, kiełbasą lub jajkiem,

czasem podawana w bochenku chleba

Barszcz czerwony: na bazie buraków, z

dodatkiem warzyw i śmietany lub też

podawana z kluseczkami Kapuśniak: na bazie kwaszonej kapusty

Zrazy zawijane: mięso wołowe zawijane,

z dodatkiem bekonu, ogórków

kiszonych, cebuli lub czerwonej papryki,

polane pikantnym sosem

Smalec: przygotowywany ze słoniny lub

boczku z dodatkiem cebuli, majeranku,

czasami także z jabłkiem lub suszonymi

śliwkami. Zwykle serwowany z chlebem

i podawany razem z kiszonymi ogórkami

jako zakąska przed daniem głównym.

Bigos: smaczne danie na bazie kapusty z dodatkiem warzyw, grzybów, kawałków kiełbasy i wędzonego mięsa; tradycyjne danie polskie

Faworki: cienkie i kruche ciastka

posypywane cukrem pudrem

Cudzoziemcy często postrzegają naszą kuchnię jako ciężką, tłustą i siermiężną. Trudno odmówić im racji, lecz jeśli nadarzy się okazja, warto ten stereotyp przełamywać. Kilka lat temu poprosiły mnie o rozmowę dwie dziennikarki z BBC. Interesowała je kuchnia polska, głównie ze względu na gwałtownie rosnącą liczbę naszych krajanów w Wielkiej Brytanii. Zadawały pytania raz przenikliwe, raz naiwne, lecz po kwadransie rozmowy zorientowałem się, iż wychodzą one z założenia, że kuchnia polska jest po prostu niesmaczna.

Oczywiście, nie powiedziały tego wprost, ale było jasne, że tak sądzą, więc ja z kolei zapytałem, co znają z naszego kulinarnego repertuaru. Okazało się, że całkiem sporo: kilka rodzajów pierogów, gołąbki, flaki, bigos, śledzie, barszcz, kiełbasę. Jadły te potrawy w polskich knajpkach w Londynie lub kupowały gotowe w polskich sklepach i odgrzewały w domu. Wtedy zrozumiałem, skąd ich niechęć do naszej kuchni – po prostu jadły przemysłowo produkowane flaki i gołąbki ze słoika, mrożone pierogi, industrialną kiełbasę i tak dalej. Na odchodnym poleciłem im kilka świetnych restauracji warszawskich.

Jednak sęk w tym, że te panie jadły dokładnie to samo, co wielka rzesza Polaków pracujących na Wyspach, jak również jeszcze większa rzesza Polaków w kraju. Czyli chłam, który one natychmiast jako taki rozpoznały i utożsamiły nie tylko z polską kuchnią emigracyjną, lecz także z upodobaniami kulinarnymi całego narodu. Co prawda, każdy może popełnić taki błąd poznawczy. Utożsamianie kuchni amerykańskiej z tym, co serwują fast foody, bądź angielskiej z fasolką z puszki i kiełbaskami z bli-żej nieokreślonej, mięsopodobnej materii również jest błędem. Chodzi raczej o to, czy oceniając daną kuchnię narodową, większą uwagę zwracać na jej wzloty, czy upadki. W dziejach kuchni polskiej najwyraźniej rysują się dwa nurty – chłopski i szlachecki (ten drugi w znacznej mierze tożsamy z XIX-wiecznym mieszczańskim).

Zyta Rydzka

Kuchnia polska należy do jednej z najtłustszych i najbardziej ciężkostrawnych kuchni świata. Przyczyna tkwi w historii polskiej kuchni, a mianowicie w kuchni chłopskiej. Chodziło o to, jak zrobić coś z (prawie) niczego, niekiedy ze świetnym skutkiem, lecz na ogół z ciężkim sercem. Natomiast kuchnia szlachecka była bardzo urozmaicona i znacznie ciekawsza w Polsce niż w sąsiednich krajach, o czym świadczą kulinarne kompendia z kilku epok. Chodziło o to, jak zrobić coś z (prawie) niczego, niekiedy ze świetnym skutkiem, lecz na ogół z ciężkim sercem. Natomiast kuchnia szlachecka była bardzo urozmaicona i znacznie ciekawsza w Polsce niż w sąsiednich krajach, o czym świadczą kulinarne kompendia z kilku epok.

Większość „tradycyjnych” polskich potraw, sprzedawanych w supermarketach, wygląda tak.