Philippe Rahm W stronę URBANISTYKI TERMODYNAMICZNEJ H istoria urbanistyki i planowania przestrzennego, jaką znamy od około czterdziestu lat, pisana była raczej z punktu widzenia makroskopowego i estetycznego niż mikro- skopowego i fizjologicznego. Analizując ją ponownie przez pryzmat mikroskopowy, możemy odkryć czynniki, które rzeczywiście oddziaływały na tworzenie miast oraz kształ- towanie się ich form. Proponowana tu nowa ewaluacja pozwoli stworzyć alternatywę dla aktualnego rozwoju urbanistyki, opartego na zasadzie niezrównoważonej i niesprawiedli- wej dla ludzi globalizacji ekonomicznej. Am- bicją naszej pracowni jest przyczynienie się do rozwoju urbanizacji planetarnej bardziej znośnej, ludzkiej, uczciwej i sprawiedliwej dla wszystkich. Popularyzacja analizy makroskopowej i es- tetycznej miasta niewątpliwie jest dziełem włoskiego architekta Alda Rossiego, który na stronach swojej książki L’architettura della città [„Architektura miasta”] z 1966 roku deprecjonuje „naiwny funkcjonalizm” redukujący historię miasta i jego projekt do tego, co fizjologiczne i organiczne. Już od pierwszej strony wstępu to właśnie przy- czynę fizjologiczną sytuuje on u początków architektury. Punktem wyjścia jest biolo- giczna konieczność skłaniająca człowieka do „konstruowania sztucznego klimatu” jako bardziej sprzyjającego jego egzystencji. Uchylając się od rozważenia tego warunku, Rossi natychmiast stwierdza, że człowiek zbudował swoje środowisko przede wszyst- kim zgodnie z zamierzeniami estetycznymi i cywilizacyjnymi. Studiuje on właśnie te makrostrukturalne intencje, szydząc z wszelkiego podejścia infrastrukturalnego, które traktuje jako naiwne. W sposób nie- polemiczny i uznając zasługi Alda Rossiego w dziedzinie teorii, sytuujemy się jednak autoportret 3 [42] 2013 | 16