This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
يښت کتاب دا ي پ د
اب ب يښت دا ي ۱پدا شوه ي پ ګه ا څن ي ن د
آاسمان او ځمکه پيدا کړل. ۱ ځمکه خالي او بې_شکله وه او د ژورو دريابونو۲ په ابتدا کې خدای پاک خدای پاک وفرمايل:۳په سطح باندې تياره وه او د خدای پاک روح د اوبو په مخ باندې ګرځېده.
خدای پاک رڼايي وليدله چې ښه ده او هغه رڼايي د تيارې څخه جدا۴”رڼايي دې شي“ او رڼايي شوه. خدای پاک رڼايي د ورځې په نوم ياده کړه او تياره يې د شپې په نوم ياده کړه، ماښام ؤ او سهار۵کړه.
ی هغې ته لاس هم مه وروړئ، که داسې مو وکړل نو تاسو به مړه شئ.“ مېوه مه خورئ حت
خدای پاک پوهيږي چې که چېرې تاسو د دې۵ مار ښځې ته وويل: ”ډاډه اوسئ تاسو به مړه نشئ. ۴ ونې مېوه وخورئ نو ستاسو سترګې به خلاصې شي او تاسو به د خدای پاک په شان شئ او په ښو او بدو
ښځې ونې ته په ځير وکتل او هغه ونه د هغې په نظر کې ښکلې او مېوه يې۶شيانو باندې به پوه شئ.“ خوندوره ښکاره شوه، فکر يې وکړ چې دا ونه به د پوهې د حاصلولو دپاره څومره ښه وي. نو هغه مېوه
په۷يې راواخيستله او ويې وخوړله او خپل مېړه ته يې چې د هغې سره ؤ هم ورکړه او هغه هم وخوړله. هماغه وخت کې د هغوى سترګې وغړېدلې او پوه شول چې لوڅ دي نو د انځر پاڼې يې يو تر بله سره
آادم او د هغه ښځې د۸وګنډلې او ځانونه يې ورباندې پټ کړل. مازديګر کله چې باد لګېده، حضرت آاواز واورېد چې په باغ کې ګرځېده. هغوى ووېرېدل او ځانونه يې د ونو ترشا پټ څښتن خدای د قدمونو
ښځې ځواب ورکړ: ”مار زه وغولولم او ما هغه مېوه وخوړله.“
نو څښتن خدای مار ته وويل: ”په دې سبب چې تا دا کار کړی دی ته به د نورو ټولو کورني او۱۴ زه به۱۵وحشي حيواناتو څخه زيات لعنتي يې! ټول عمر به په سينه باندې ښوئېږې او خاورې به خورې.
داسې وکړم چې ته او دا ښځه به د يو بل څخه کرکه کوئ. ستا د نسل او د ښځې د نسل ترمنځ بههمېشه دښمني وي. هغه به ستا سر ټکوي او ته به د هغه پونده چيچې.“
څښتن خدای ښځې ته وفرمايل: ”د اولاد د زېږولو په وخت کې به ستا دردونه زيات کړم، خو ته به د۱۶مېړه شوق کوې او هغه به په تا باندې حکم چلوي.“
آادم ته وفرمايل: ”دا چې تا د خپلې ښځې خبره اورېدلې ده او د هغې ونې مېوه دې۱۷ څښتن حضرت
وخوړله چې ما درته ويلي ؤو چې هغه ونه خورې، نو دا ځمکه ستا په سبب لعنتي شوه او ته به ټول عمر ځمکه به هرزه بوټي او اغزي راشنه کوي او۱۸د هغې څخه په ډېر زحمت سره خوراک لاس ته راوړې.
د خپل تندي په خولو باندې به خواړه خورې، تر هغه وخته پورې چې بېرته۱۹ته به ځنګلي بوټي خورې. هغې خاورې ته وروګرځې د کومې څخه چې جوړ شوی يې، ځکه چې ته خاوره يې او بېرته به خاورې
ته ورګرځې.“
آادم په خپلې ښځې باندې حوا نوم کېښود ځکه چې هغه به د ټولو انسانانو مور وي. ۲۰ ۲۱ حضرت
آادم او د هغه د ښځې دپاره د حيوان د پوستکي څخه کالي جوړ کړل او هغوى څښتن خدای د حضرت ته يې ورواغوستل.
ږي اغ څخه شړل کي ب ه ل ا ي حو ب ي ب و ا م د آا حضرت آادم زمونږ په شان شو چې ښه او بد پېژني بايد دا اجازه ورنه کړای۲۲ څښتن خدای وفرمايل: ”اوس چې
آابده پورې ژوندی پاتې شي.“ نو څښتن خدای۲۳شي چې د ژوندانه د ونې څخه مېوه وخوري او تر دوى د عدن د باغ څخه وشړل چې لاړ شي او په هغې ځمکې باندې کار وکړي چې د هغې د خاورې
آادم جوړ شوی ؤ. آادم يې وشاړه او د عدن د باغ لمرخاته خواته د ننوتلو په۲۴څخه حضرت حضرت دروازه کې يې کيروبيان او هغه اور لرونکې توره چې هرې خواته به تاوېدله، ودرول ترڅو څوک ونشي
کولى چې د ژوندانه ونې ته ورنژدې شي.
اب ب يښت دا ي ۴پل ي ب ها و ا ن ئ ا ق
آادم د بي بي حوا سره يوځای شو او بي بي حوا اميدواره شوه او زوی يې پيدا شو. بي بي حوا۱ حضرت وروسته بيا۲وفرمايل: ”زه به په هغه باندې قائن نوم ږدم ځکه چې هغه مې د څښتن په مرسته راوړ.“
لږه موده وروسته قائن د خپلې۳هغې بل زوی هابيل وزېږاوه. هابيل شپون شو، خو قائن زميندار شو. او هابيل هم خپل اولنی پيدا شوی۴ځمکې د حاصلاتو يوه برخه د څښتن حضور ته نذرانه وړاندې کړه.
وری قرباني کړ او ډېره ښه حصه يې د څښتن حضور ته نذرانه وړاندې کړه. څښتن هابيل او د هغه نذرانه خو قائن او د هغه نذرانه يې قبوله نه کړه، نو قائن ډېر په قهر شو او خپل سر يې ښکته۵قبوله کړه.
که۷ څښتن قائن ته وفرمايل: ”ته ولې په قهر شوې؟ او ولې دې خپل سر ښکته اچولی دی؟ ۶واچاوه. آايا قبول شوی به نه وای؟ مګر ښه دې نه دي کړي. اوس ګناه د دې موقعې په ښه کار دې کړی وای،
لټه کې ده چې په تا باندې حمله وکړي، هغه غواړي چې حکم درباندې وچلوي مګر ته بايد په هغېباندې غالب شې.“
آاهنګر ؤ۲۲هغه اولنی نفر ؤ چې رباب او شپېلۍ به يې وهله. د ظلې څخه هم توبل قائن پيدا شو او هغه او د برنجو او اوسپنې څخه به يې د کار هر ډول وسايل جوړول. نعمه د توبل قائن خور وه.
يوه ورځ لمک خپلو ښځو ته وويل: ۲۳
”ای عادې او ظلې زما خبرې واورئ
ما يو ځوان سړی وژلی ځکه زه يې وم وهلی
که بدل د قائن اخيستل کيږي په اوه وارې ۲۴
نو د لمک به اخيستی شي اوه اويا وارې“
نوش ا و ا شيث آادم بيا د خپلې ښځې سره يوځای شو او زوی يې پيدا شو او د هغه نوم يې شيث کېښود.۲۵ حضرت
او همدارنګه د هر قسم۳ښځه او د ناپاکو حيواناتو څخه يوه، يوه جوړه نر او ښځه د ځان سره واخله. ۴مرغانو څخه اوه جوړې نر او ښځه واخله ترڅو د هغوى نسل د ځمکې په مخ باندې ژوندی پاتې شي.
ځکه چې زه به پس له اوه ورځو څخه په ځمکه باندې څلوېښت شپې او څلوېښت ورځې باران واوروم او حضرت نوح هغه ټول کارونه۵ټول ژوندي مخلوقات چې ما جوړ کړي دي هغه به له منځه يوسم.“
سرته ورسول چې خدای پاک ورته حکم کړی ؤ.
حضرت نوح او د هغه۷ حضرت نوح د شپږسوه کالو په عمر ؤ چې په ځمکه باندې سيلاب راغی. ۶ لکه څنګه۹-۸زامن او ښځه او د زامنو ښځې يې د سيلاب څخه د بچ کېدلو په خاطر کشتۍ ته ننوتل.
چې خدای پاک حضرت نوح ته حکم کړی ؤ، د پاکو او ناپاکو حيواناتو څخه او د مرغانو او خزندو نو پس له اوه ورځو۱۰څخه يوه، يوه جوړه نر او ښځه حضرت نوح ته راغلل او کشتۍ ته ورننوتل.
سيلاب راغی.
حضرت نوح شپږسوه کلن ؤ او د دوهمې مياشتې په اوولسمه ورځ د ځمکې لاندې ژورو ځايونو څخه۱۱آاسمان دروازې خلاصې شوې. څلوېښت شپې او څلوېښت ورځې په ځمکه باندې۱۲اوبه راووتلې او د
او په هماغه ورځ حضرت نوح او د هغه زامن، سام، حام او يافث او د حضرت نوح۱۳باران واورېده. د هغوى سره د هر قسم کورني او وحشي۱۴ښځه او د هغه د زامنو درې ښځې کشتۍ ته ورننوتل.
يعنې د ژونديو مخلوقاتو څخه يوه يوه جوړه حضرت نوح ته۱۵حيواناتو، خزندو او د هر قسم مرغانو لکه څنګه چې خدای پاک حکم کړی ؤ، هغوى د هر ژوندي مخلوق څخه۱۶راغله او کشتۍ ته ننوتل.
نر او ښځه ننوتل. نو څښتن د هغوى پسې دروازه وتړله.
باران څلوېښت ورځې واورېد او اوبه د ځمکې په مخ زياتې شوې او کشتۍ يې پورته کړه او د ځمکې۱۷ اوبه تر دې۱۹ اوبه ډېرې پورته شوې او کشتۍ د اوبو په مخ باندې روانه شوه. ۱۸څخه اوچته شوه.
آاسمان لاندې ټول لوړ غرونه يې پټ کړل. اوبه د غرونو د څوکو څخه اوه۲۰اندازې زياتې شوې چې تر د ځمکې په مخ هر ژوندی موجود يعنې کورني او وحشي حيوانات، مرغان،۲۱متره اوچتې شوې.
څښتن د ځمکې په۲۳ د ځمکې په مخ ټول ساه لرونکي مړه شول. ۲۲خزندې او انسانان ټول مړه شول. مخ ټول ژوندي مخلوقات، انسانان او حيوانات، خزندې او مرغان له منځه يوړل او يوازې حضرت نوح او
او کارغه يې دباندې ولېږه، خو۷ وروسته له څلوېښتو ورځو حضرت نوح د کشتۍ کړکۍ خلاصه کړه ۶ حضرت نوح غوښتل پوه شي۸کارغه به يو خوا او بل خواته الوت تر هغې پورې چې ځمکه وچه شوه.
آايا د ځمکې په مخ باندې اوبه کمې شوې دي يا نه، نو يوه کوتره يې والوزوله. مګر کوترې د۹چې خپل ځان دپاره د ناستې ځای پيدا نه کړ ځکه چې د ځمکې په مخ باندې لا اوبه ولاړې وې او هغه
بېرته کشتۍ ته راستنه شوه. حضرت نوح خپل لاس وراوږد کړ، هغه يې ونيوله او کشتۍ ته يې کوتره د ماښام په وخت کې بېرته۱۱ هغه اوه ورځې نور صبر وکړ او بيا يې کوتره ولېږله. ۱۰ننه_ايستله.
هغه ته راستنه شوه او د زيتون تازه پاڼه يې په مښوکه کې نيولې وه، نو حضرت نوح پوه شو چې اوبه هغه اوه ورځې نور انتظار وکړ او يو ځل بيا يې کوتره ولېږله، مګر دا ځل هغه بېرته۱۲کمې شوې دي.
ځمکه د انسان د عملونو په سبب لعنتي نه کړم. زه پوهېږم چې د انسان خيال د هغه د ځوانۍ له وخت څخه خراب دی، خو زه به هيڅکله بيا ټول ژوندي موجودات له منځه نه وړم لکه څنګه چې مې له
ترڅو پورې چې دنيا موجوده وي نو د ځمکې کرل، رېبل، يخني او ګرمي، اوړی او ژمی۲۲منځه يوړل. او شپه او ورځ به هم وي.“
اب ب يښت دا ي ۹پوظ ل اک پ ی ه د خدا وح سر ن د حضرت
خدای پاک حضرت نوح او د هغه زامنو ته برکت ورکړ او ويې فرمايل: ”ستاسو اولادونه دې زيات۱ ټول حيوانات، مرغان، خزندې او ماهيان به له۲شي ترڅو ټوله دنيا ستاسو په اولادې باندې ډکه شي.
هر شی چې ژوندی دی او حرکت کوي،۳تاسو څخه وېريږي او دا ټول به ستاسو په اختيار کې وي. هغه به ستاسو د خوراک دپاره وي. لکه څنګه چې ما تاسو ته شنه بوټي درکړل، اوس هرڅه تاسو ته
يو شی چې تاسو يې بايد ونه خورئ هغه داسې غوښه ده چې وينه په کې وي. دا مې منع کړي۴درکوم. که څوک د يو انسان څخه ژوند واخلي هغه به سزا ومومي.۵دي ځکه چې په وينه کې ژوندون دی.
انسان د خدای پاک په شکل۶که چېرې کوم حيوان يو انسان ووژني زه به هغه ته د مرګ سزا ورکوم. جوړ شوی دی، نو چا چې هغه وواژه، هغه به هم د بل چا په وسيله وژل کيږي.
چې بيا به هيڅکله ټول ژوندي مخلوقات د سيلاب په وسيله له منځه نه ځي. هيڅکله به بيا سيلاب خدای پاک وفرمايل: ”دا د هغه لوظ نښه ده چې زما او ستاسو او د هغو ټولو۱۲ځمکه نه خرابوي.“
زه د۱۳ژونديو مخلوقاتو ترمنځ به وي چې ستاسو سره دي او دا لوظ به د ټول راتلونکي نسل دپاره وي. کله چې زه په۱۴ورېځو په منځ کې شنه او سره ږدم او دا به زما او د دنيا په منځ کې د لوظ نښه وي.
زه به خپل هغه لوظ چې۱۵ځمکه باندې ورېځې راخپرې کړم او په هغې کې شنه او سره راښکاره شي، ستاسو او ټولو ژونديو مخلوقاتو سره مې کړی ؤ رايادوم او نور به هيڅکله ټول ژوندي موجودات د سيلاب
کله چې په ورېځو کې شنه او سره راښکاره شي، زه به هغې ته ګورم او۱۶په وسيله له منځه نه ځي. آابدي لوظ به رايادوم چې زما او د ځمکې په مخ د ټولو ژونديو مخلوقاتو ترمنځ شوی ؤ.“ نو۱۷خپل هغه
خدای پاک حضرت نوح ته وفرمايل: ”دا د هغه لوظ نښه ده چې ما د ځان او د ځمکې په مخ د ټولوژونديو موجوداتو سره کړی ؤ.“
من ا ز و د هغه ا وح ن حضرت د حضرت نوح زامن چې د کشتۍ څخه راووتل هغه سام، حام او يافث ؤو. وروسته بيا د حام زوی۱۸
دا د حضرت نوح درې زامن ؤو چې د هغوى څخه د دنيا ټول خلک۱۹پيدا شو او نوم يې کنعان ؤ. راپيدا شول.
بيا هغه د يو ځای څخه بل ځای ته کډه کوله او د کنعان جنوب۹کړ او د څښتن عبادت يې وکړ. خواته لاړ.
ه مصر کې پ م ا ر ب ا حضرت مګر په کنعان کې قحطي راغله او هغه دومره سخته شوه چې حضرت ابرام مصر ته لاړ چې هلته د لږ۱۰
څه وخت چې هغه د مصر سرحد ته ورنژدې شو، خپلې ښځې سارای ته يې۱۱وخت دپاره واوسيږي. کله چې مصريان تا وويني، وبه وايي: دا د هغه ښځه ده. نو دوى به ما۱۲وويل: ”ته ښايسته ښځه يې.
هغوى ته ووايه چې ته زما خور يې، نو ستا په خاطر به هغوى زما سره۱۳ووژني او تا به ژوندۍ پرېږدي. څه وخت چې هغه مصر ته داخل شو، مصريانو وليدل چې۱۴ښه رويه وکړي او ما به ژوندی پرېږدي.“
نفرو ته حکم وکړ چې حضرت ابرام او د هغه ښځه د هر هغه څه سره چې درلودل يې ولېږي.
اب ب يښت دا ي ۱۳پږي ا کي ه جل م سر ا ر ب ا و حضرت ا وط ل حضرت
حضرت ابرام د خپلې ښځې او خپلو ټولو شيانو سره چې درلودل يې د مصر څخه د کنعان جنوبي۱ حضرت ابرام شتمن سړی ؤ او هغه ډېر حيوانات، سره زر او۲خواته لاړ او حضرت لوط د هغه سره لاړ.
هغه يو ځای او بل ځای ګرځېده او د بيت_ئيل طرف ته لاړ. او هغه ځای ته ورسېده۳سپين زر درلودل. چېرته۴چې د بيت_ئيل او عای ترمنځ پروت دی او حضرت ابرام پخوا هلته خپلې خېمې ودرولې وې.
په۶ او حضرت لوط هم چې د حضرت ابرام سره ؤ د پسونو او وزو رمې او پادې او خېمې درلودلې. ۵ دې خاطر چې هغوى دواړو ډېر زيات حيوانات درلودل او د هغوى دپاره په کافي اندازه د څړځايونه نه
نو د حضرت ابرام او حضرت لوط د شپانو۷ؤو، نو دوى نشو کولی چې دواړه يوځای سره واوسيږي. ترمنځ شخړه رامنځته شوه. په هغه وخت کې کنعانيان او فرزيان هم په دې خاوره کې اوسېدل.
نو حضرت ابرام لوط ته وفرمايل: ”زما او ستا، يا زما د شپانو او ستا د شپانو ترمنځ بايد شخړه نه وي،۸ نو بيا راځئ چې سره جدا شو. د ځمکې هره برخه چې ته۹ځکه چې مونږ يو د بل سره ورونه يو.
غواړې هغه انتخاب کړه. ته يو خوا لاړ شه او زه به بلې خواته لاړ شم.“
حضرت لوط شاوخوا ته وکتل او د اردن ټوله دره يې وليدله چې د سوغر پورې لکه د څښتن د باغ۱۰ نو۱۱او مصر په شان شنه وه. دا هغه وخت ؤ چې څښتن لا سدوم او عموره له منځه نه ؤو وړي.
حضرت لوط د اردن ټوله دره د خپل ځان دپاره خوښه کړه او د لمرخاته خواته يې کډه وکړه. په دې حضرت ابرام د کنعان په خاوره کې پاتې شو او حضرت لوط د۱۲ډول هغوى يو د بل څخه بېل شول.
کله چې حضرت ابرام خبر شو چې د هغه وراره نيول شوى دی، نو۱۴د حضرت ابرام سره ملګري ؤو. هغه خپل درې سوه اتلس جنګي نفر راوغوښتل او تر دان پورې په هغو څلورو پادشاهانو پسې شول.
د شپې په وخت کې حضرت ابرام خپل نفر سره ووېشل چې په دښمن باندې حمله وکړي او هغوى ته۱۵ حضرت ابرام هغه ټول۱۶يې ماتې ورکړه او تر حوبې پورې چې د دمشق په شمال کې ده ورپسې شول.
سامان چې هغوى لوټ کړى ؤ او د ځان سره يې وړى ؤ بېرته راوګرځاوه. همدارنګه هغه خپل ورارهحضرت لوط د هغه د شتمنۍ سره او ښځې او نور بنديان د ځان سره بېرته راوستل.
د سدوم پادشاه حضرت ابرام ته وويل: ”زما ټول خلک بېرته ماته راکړه او شيان دې خپل ځان ته۲۱وساته.“
آاسمانونو۲۲ ی په حضور کې چې د ځمکې او حضرت ابرام ځواب ورکړ: ”زه د څښتن يعنې خدای تعالی يو تار يا د څپلۍ۲۳پيدا کوونکی دی په کلکه قسم خورم چې زه به ستا د شيانو څخه هيڅ شی حت
زه به د خپل ځان دپاره هيڅ شی۲۴تسمه هم وانخلم. داسې نه چې بيا ووايې چې ابرام ما شتمن کړ. وانخلم. يوازينی شی چې زه به يې قبول کړم هغه هغه څه دي چې زما خلکو خوړلي دي او د هغه چا
مګر زه به هغه قوم۱۴شي او هغوى به هلته غلامان شي او په دوى باندې به څلورسوه کاله ظلم کيږي. ته به په۱۵ته چې دوى يې غلامي کوي جزا ورکړم او پس له هغې به دوى د ډېرې شتمنۍ سره ووزي.
آارامۍ سره مړ شې او ښخ به شې. ستا اولاده به له څلورم نسل څخه وروسته بېرته۱۶پاخه عمر کې په دلته راشي، ځکه زه به تر هغې پورې اموريان ونه شړم ترڅو پورې چې هغوى دومره بدکاره شي چې بايد
سزا ومومي.“
کله چې لمر پرېوت او تياره شوه، د لوګي څخه ډک يو تنور او بلېدونکی څراغ راښکاره شول او د۱۷ په هماغه ورځ څښتن د حضرت ابرام سره لوظ وکړ او ويې فرمايل:۱۸دې ټوټو له منځ څخه تېر شول.
يعنې د۱۹”زه ستا اولادې ته دا ټوله خاوره د مصر د سيند څخه نيولې د فرات تر لوی سيند پورې ورکوم اموريانو، کنعانيانو، جرجاشيانو او يبوسيانو۲۱ حيتيانو، فرزيانو، رفائيانو، ۲۰قينيانو، قنزيانو، قدمونيانو،
خاوره.“
اب ب يښت دا ي ۱۶پعيل سما ا و حضرت ا ه جر ها
نو د حضرت ابرام ښځه سارای شنډه وه او هيڅ اولاد يې نه درلود. مګر هغې يوه مصرۍ وينځه۱ نو هغې حضرت ابرام ته وويل: ”څښتن زه د اولادونو د راوړلو څخه بنده۲درلودله چې هاجره نومېدله.
خدای پاک حضرت ابراهيم ته وفرمايل: ”ته او ستا څخه وروسته ستا ټوله اولاده بايد زما په لوظ باندې۹ ۱۲-۱۱ ته او ستا اولاده بايد سره موافقه وکړئ چې ستاسو هر يو نارينه دې سنت شي. ۱۰ټينګ ودرېږئ.
له همدا اوس نه تاسو بايد هر اته ورځينی هلک سنت کړئ. په دې کې هغه غلامان چې ستاسو په کورنيو کې پيدا شوي وي او هغه غلامان چې د بېګانه خلکو څخه په بيه اخيستل شوي وي هم شامل
هر يو نفر بايد سنت۱۳دي. په دې کار سره به دا معلومه شي چې زما او ستاسو ترمنځ يو لوظ شته. آابدي لوظ نښه وي. هر يو نارينه چې سنت شوی نه وي بايد۱۴شي. دا به ستاسو په بدن باندې زما د
زما له قوم څخه وشړل شي ځکه چې هغه زما لوظ مات کړی دی.“
خدای پاک حضرت ابراهيم ته وفرمايل: ”له دې وروسته خپلې ښځې ته سارای مه وايه، د هغې نوم۱۵ زه به هغې ته برکت ورکړم او د هغې په وسيله به تاته زوی۱۶دې له همدا اوس څخه ساره شي.
درکړم. هغه به د قومونو مور شي او د هغې څخه به د قومونو پادشاهان راپيدا شي.“
آايا د سل کلن سړي۱۷ حضرت ابراهيم پړمخې پرېوت او ويې خندل او د خپل ځان سره يې وويل: ”آايا ساره به په نوي کلنۍ کې ماشوم وزېږوي؟“ حضرت ابراهيم خدای پاک ته۱۸څخه به زوی پيدا شي؟
وفرمايل: ”اسماعيل ولې زما ميراث خور نشي؟“
مګر خدای پاک وفرمايل: ”نه، خو ستا ښځه ساره به ستا دپاره زوی راوړي او ته به په هغه باندې۱۹ اسحاق نوم کېږدې. زه به ستا د زوی اسحاق سره خپل لوظ ټينګ وساتم ترڅو د هغه څخه وروسته د
آابدي لوظ وي. ما د اسماعيل په هکله ستا غوښتنه واورېدله. نو زه به هغه ته هم۲۰هغه د نسل دپاره يو برکت ورکړم او هغه ته به زيات ماشومان او ډېره اولاده ورکړم. هغه به د دولسو زامنو پلار وي چې
مګر خپل لوظ به ستا د زوی۲۱مشران به وي او زه به د هغه د اولادې څخه يو لوی قوم جوړ کړم. کله چې۲۲اسحاق سره چې ساره به يې په راتلونکي کال کې په همدې وخت وزېږوي ټينګ وساتم.“
ساره ډېره ووېرېدله، نو منکره شوه او ويې ويل: ”ما نه دي خندلي.“ ۱۵
مګر هغه ورته وفرمايل: ”هو، تا وخندل.“
ره شفاعت کوي ا پ د د سدوم م هي ا ر ب ا حضرت بيا هغه خلک پاڅېدل چې لاړ شي. هغوى ښکته د سدوم خواته وکتل او حضرت ابراهيم ورسره لاړ۱۶
بيا څښتن د خپل ځان سره وويل: ”څه چې زه غواړم ويې کړم هغه به د۱۷چې هغوى رخصت کړي. په يقين سره به د ابراهيم څخه لوی او زورور قوم جوړ شي او د ځمکې ټول۱۸ابراهيم څخه پټ نه کړم.
ځکه چې ما هغه انتخاب کړی دی چې هغه به خپلو۱۹قومونه به د هغه په وسيله برکت ومومي. ماشومانو او خپلې کورنۍ ته داسې لارښودنه وکړي ترڅو د هغه څخه وروسته زما اطاعت وکړي او هغهڅه وکړي چې صحيح او عادلانه وي، ترڅو هغه وعده چې ما د ابراهيم سره کړې ده سرته ورسوم.“
بيا څښتن حضرت ابراهيم ته وفرمايل: ”د سدوم او عمورې په ضد زيات تورونه موجود دي او د۲۰آايا د هغو۲۱هغوى ګناهونه ډېر زيات شوي دي. اوس به زه ښکته راکوز شم چې دا معلومه کړم چې
تورونو په باره کې چې ما څه اورېدلي دي هغه رښتيا دي يا نه.“
۲۳ هغه دوه نفره روان شول او د سدوم طرف ته لاړل، مګر څښتن د حضرت ابراهيم سره پاتې شو. ۲۲
آايا نېک خلک به د بدکارانو سره يوځای له منځه حضرت ابراهيم څښتن ته ورنژدې شو او ويې فرمايل: ”آايا هغه ښار به په رښتيا له منځه يوسې او۲۴وړې؟ که چېرې په دې ښار کې پنځوس تنه نېک خلک وي
زه يقين لرم چې ته به نېک خلک د۲۵هغه ځای به د هغو پنځوسو نېکو خلکو په خاطر پرېنږدې؟ بدکارانو سره يوځای نه وژنې. دا نشي کېدای! ته داسې نشې کولی، که تا داسې وکړل نو نېکو خلکو ته
به د بدکارانو سره يوځای سزا ورکړای شي. دا نشي کېدای. د ټولې دنيا قاضي به خامخا انصافکوي.“
حضرت ابراهيم له ممري څخه د کنعان جنوب خواته کډه وکړه او د قادش او شور په منځ کې يې۱ هلته حضرت ابراهيم د خپلې ښځې۲سکونت اختيار کړ او د يو څه وخت دپاره په جرار کې پاتې شو.
ساره په هکله وفرمايل: ”هغه زما خور ده.“ د جرار پادشاه ابي_ملک په ساره پسې نفر ولېږل او هغه يې يوه شپه خدای پاک په خوب کې ابي_ملک ته ښکاره شو او ويې فرمايل: ”ته به مړ شې ځکه۳راوستله.
آايا ته به بې_ګناه خلک ووژنې؟ ۴ ۵ مګر ابي_ملک هغې ته ورنژدې شوی نه ؤ هغه وويل: ”ای څښتنه،
حضرت ابراهيم په خپله وفرمايل چې هغه زما خور ده او هغې هم دا خبره وکړه چې دی زما ورور دی اودا کار ما د پاک وجدان له مخې کړی دی او هيڅ غلطي مې نه ده کړې.“
خدای پاک په خوب کې هغه ته وفرمايل: ”هو، زه پوهېږم چې تا دا کار د پاک وجدان له مخې کړی۶ دی او ته مې د دې څخه وساتلې چې زما په مقابل کې کومه ګناه وکړې او دې ته مې پرېنښودلې چې
اوس هغه ښځه بېرته خپل مېړه ته ورکړه. هغه نبي دی او هغه به ستا دپاره دعا۷هغې ته لاس وروړې. وکړي ترڅو ژوندی پاتې شې. خو که چېرې هغه بېرته ورنه کړې، په دې پوه شه چې ته او ستا ټول
خلک به مړه شئ.“
سبا سهار وختي ابي_ملک خپل ټول درباريان راوغوښتل او څه چې پېښ شوي ؤو هغوى ته يې بيان۸ بيا ابي_ملک حضرت ابراهيم راوغوښت او پوښتنه يې ورڅخه وکړه:۹کړل او هغوى ډېر ووېرېدل.
”زمونږ سره دې څه وکړل؟ ما ستا سره څه بد کړي ؤو چې داسې لوی مصيبت دې په ما او زما په بيا ابي_ملک د حضرت۱۰پادشاهۍ باندې راوست؟ تا زما سره داسې کار وکړ چې د کولو نه ؤ.“
ابراهيم څخه پوښتنه وکړه: ”داسې کار دې ولې وکړ؟“
حضرت ابراهيم ځواب ورکړ: ”ما فکر وکړ چې د دې ځای خلک د خدای پاک څخه نه وېريږي او۱۱ هغه په رښتيا سره زما خور ده، هغه زما ناسکه خور ده. هغه زما۱۲ما به د خپلې ښځې په خاطر ووژني.
کله چې خدای پاک زه د۱۳د پلار لور ده، مګر زما د مور لور نه ده او ما د هغې سره واده کړی دی. خپل پلار د کور څخه پردي هېواد ته ولېږلم، ما هغې ته وويل: دا به زما سره ستا وفاداري وي چې مونږ
حضرت ابراهيم د سلو کالو ؤ چې د هغه۵اسحاق د اتو ورځو ؤ چې حضرت ابراهيم هغه سنت کړ. ساره وويل: ”خدای پاک ماته خوشالي او خندا راکړې ده او هرڅوک۶زوی حضرت اسحاق پيدا شو.
هغې وويل: ”هيچا فکر نه کاوه چې زه به د دې لايقه۷چې دا خبره واوري نو زما سره به وخاندي.“ شم چې حضرت ابراهيم ته اولاد وزېږوم. خو سره له دې چې حضرت ابراهيم زوړ دی ما هغه ته زوی
وزېږاوه.“
ږي د کور څخه شړل کي ل عي سما ا و حضرت ا ه جر ها هلک لوی شو او هغه يې د تي څخه بېل کړ. په هماغه ورځ چې حضرت اسحاق يې د تي څخه بېل۸
مګر ساره وليدل چې د مصرۍ هاجرې زوی په۹کړ، حضرت ابراهيم ډېره لويه مېلمستيا جوړه کړه. نو هغې حضرت ابراهيم ته وويل: ”دغه وينځه او د هغې زوی۱۰حضرت اسحاق باندې ملنډې وهي
وشړه، دا ځکه چې د دې وينځې زوی دې زما د زوی اسحاق سره هيڅکله په ميراث کې شريک حضرت ابراهيم په دې خبرې باندې ډېر خفه شو ځکه چې حضرت اسماعيل هم د هغه زوی۱۱نشي.“
مګر خدای پاک حضرت ابراهيم ته وفرمايل: ”د دې هلک او د خپلې وينځې په باره کې مه خفه۱۲ؤ. زه به۱۳کېږه، هرڅه چې ساره درته وايي هغه واوره ځکه چې ستا نسل به د اسحاق څخه حساب شي.
د وينځې د زوی څخه هم يو قوم جوړ کړم، ځکه چې هغه هم ستا اولاد دی.“
حضرت ابراهيم سهار وختي يو څه ډوډۍ او د اوبو ژی واخيستل او هاجرې ته يې ورکړل او د هغې په۱۴ اوږو يې کېښودل او هغه يې د خپل زوی سره رخصت کړه. هغه لاړله او د بئرشبع په دښته کې سرګردانه
ړون ت ځ ن م ر ت ي_ملک ب ا و ا م هي ا ر ب ا د حضرت په هغه وخت کې ابي_ملک او د هغه د لښکر مشر فيکول حضرت ابراهيم ته وويل: ”په هر کار کې۲۲
اوس د خدای پاک په حضور کې زما سره قسم وخوره۲۳چې ته يې کوې خدای پاک درسره مل دی! چې زما سره، زما د اولادونو او زما د نسل سره به ټګي نه کوې. لکه څنګه چې زه تاته وفادار وم نو
وعده وکړه چې ته به هم زما سره او د دې هېواد سره چې په کې اوسېږې وفادار اوسې.“
حضرت ابراهيم وفرمايل: ”زه وعده کوم.“ ۲۴
حضرت ابراهيم ابي_ملک ته د هغه کوهي په باره کې چې د هغه نوکرانو د ده څخه په زور اخيستی ؤ۲۵ ابي_ملک وويل: ”زه نه پوهېږم چې دا کار چا کړی دی. تا ماته په دې هکله څه نه دي۲۶ګيله وکړه.
نو حضرت ابراهيم څو پسونه او غوايان ابي_ملک ته۲۷ويلي او دا اول ځل دی چې زه دا خبره اورم.“ حضرت ابراهيم د خپلې رمې څخه اوه مېږې بېلې کړې.۲۸ورکړل او دواړو يو د بله سره يو تړون وکړ.
ابي_ملک د حضرت ابراهيم څخه پوښتنه وکړه: ”د څه دپاره دې دا اوه مېږې بېلې کړې؟“ ۲۹
حضرت ابراهيم ځواب ورکړ: ”دا اوه مېږې قبولې کړه. په دې کار سره به ته شاهد يې چې دا کوهی۳۰ په دې سبب هغه ځای د بئرشبع په نوم ياد شو، چې هغو دواړو هلته يو د بل سره۳۱ما کيندلی دی.“ يو تړون کړی ؤ.
نو اوس که چېرې زما د بادار سره وفاداري او مهرباني کوې هم راته ووايه او که نه يې کوې هم۴۹وکړم. ماته ووايه ترڅو زه پرېکړه وکړم چې بل چېرته لاړ شم.“
لابان او بتوئيل ځواب ورکړ: ”څرنګه چې دا خبره د څښتن له طرفه ده مونږ په دې هکله پرېکړه نشو۵۰ دا دی ربکا حاضره ده هغه درسره واخله او ځه. لکه څنګه چې څښتن په خپله فرمايلي دي،۵۱کولی.
څنګه چې د حضرت ابراهيم ناظر دا خبره واورېدله نو سجده۵۲هغه دې ستا د بادار د زوی ښځه شي.“
بيا ناظر کالي، د سپينو زرو او سرو زرو ګاڼې راوويستل او ربکا۵۳يې وکړه او د څښتن عبادت يې وکړ. ته يې ورکړل او د هغې ورور او مور ته يې هم قيمتي سوغاتونه ورکړل.
بيا د حضرت ابراهيم ناظر او د هغه نفرو وخوړل او وڅښل او شپه يې هلته تېره کړه. کله چې هغوى۵۴سهار پاڅېدل، ناظر وويل: ”ما بېرته خپل بادار ته رخصت کړئ.“
مګر حضرت يعقوب وفرمايل: ”اول ماته قسم وخوره“، نو هغه قسم وخوړ او خپل د مشرتوب حق يې۳۳ بيا حضرت يعقوب عيسو ته لږه ډوډۍ او قورمه ورکړه. هغه۳۴په حضرت يعقوب باندې خرڅ کړ.
خوراک او څښاک وکړ، پاڅېده او لاړ. نو عيسو د خپل مشرتوب حق ته په سپکه سترګه وکتل.
نو بيا ابي_ملک حضرت اسحاق ته وويل: ”ته زمونږ څخه ډېر قوي شوی يې، نو زمونږ د وطن څخه۱۶ نو حضرت اسحاق له هغه ځای څخه لاړ او د جرار په دره کې يې خېمې ودرولې او هلته۱۷لاړ شه.“ حضرت اسحاق هغه کوهيان چې د هغه د پلار حضرت ابراهيم په وخت کې کيندل شوي۱۸پاتې شو.
ؤو او فلسطينيانو هغه د حضرت ابراهيم د وفات کېدلو څخه وروسته بند کړي ؤو بېرته وکيندل او هماغهنومونه يې ورباندې کېښودل چې پلار يې ورباندې ايښي ؤو.
مګر د جرار۲۰ د حضرت اسحاق غلامانو په دې دره کې يو کوهی وکينده چې تازه اوبه يې درلودلې. ۱۹ شپانو د حضرت اسحاق د شپانو سره دعوه شروع کړه او ويې ويل: ”دا زمونږ اوبه دي!“ نو حضرت
اسحاق هغه کوهی د دعوې په نوم ياد کړ.
د حضرت اسحاق غلامانو بل کوهی وکينده او په هغه باندې يې هم دعوه وکړه او هغه يې د دښمنۍ۲۱ او له هغه ځای څخه يې کډه وکړه او بل کوهی يې وکينده مګر په هغه باندې چا۲۲په نوم ياد کړ.
دعوه ونه کړه او هغه يې د پرېمانه ځای په نوم ياد کړ، ويې فرمايل: ”اوس څښتن مونږ ته ځای راکړیدی او په دې خاوره کې به خوشبخته شو.“
په هماغه شپه څښتن هغه ته ښکاره شو او ويې۲۴ حضرت اسحاق له هغه ځايه بئرشبع ته لاړ. ۲۳ فرمايل: ”زه ستا د پلار ابراهيم خدای يم. مه وېرېږه ځکه چې زه ستا سره مل يم او تاته به برکت درکړم
حضرت اسحاق هلته د قربانۍ ځای۲۵او ستا اولاده به د خپل خدمتګار ابراهيم په خاطر زياته کړم.“ جوړ کړ او د څښتن عبادت يې وکړ. بيا يې په هغه ځای کې خپلې خېمې ودرولې او د هغه غلامانو هلته
حضرت يعقوب خپلې مور ربکا ته وويل: ”خو زما ورور عيسو ببر سړی دی او زه ښويه پوستکی لرم.۱۱ که پلار مې په ما باندې لاس ووهي نو بيا به څه کيږي؟ دی به پوه شي چې زه هغه غولوم، نو د۱۲
برکت په ځای به په ځان باندې لعنت راولم.“
مور يې ځواب ورکړ: ”ای زما زويه! ستا لعنت دې په ما باندې وي، ته يوازې هغه څه وکړه چې زه۱۳ نو حضرت يعقوب لاړ او هغه يې خپلې مور ته راوړل او۱۴يې درته وايم. لاړ شه او ماته سېرلي راوله.“
حضرت اسحاق وفرمايل: ”ماته ستا د ښکار غوښه راوړه چې ويې خورم ترڅو خپل برکت درکړم.“۲۵ حضرت يعقوب هغه حضرت اسحاق ته راوړله او هغه وخوړله او يو څه شراب يې هم راوړل او هغه
بيا د هغه پلار حضرت اسحاق ورته وفرمايل: ”ای زما زويه، رانژدې شه او ما ښکل کړه.“۲۶وڅښل. نو حضرت يعقوب ورنژدې شو او هغه يې ښکل کړ. نو کله چې حضرت اسحاق د هغه کالي بوی۲۷
دل ي ل عقوب خوب ي ل کې د حضرت ي يت_ئ ب ه پ څه وخت چې نوموړی يو ځای ته ورسېده لمر۱۱ حضرت يعقوب د بئرشبع څخه حران ته روان شو. ۱۰
پرېوتى ؤ. هغه د شپې هلته پاتې شو او يوه تيږه يې راواخيستله، د خپل سر لاندې يې کېښودله او په هغهآاسمان۱۲ځای کې ويده شو. هغه په خوب کې يوه زينه وليده چې په ځمکه باندې ولاړه وه او سر يې
څښتن د حضرت يعقوب په۱۳ته رسېده او د خدای پاک فرښتې په هغې باندې ښکته او پورته تللې. څنګ کې ولاړ ؤ او ويې فرمايل: ”زه څښتن يم، ستا د نيکه ابراهيم خدای او د اسحاق خدای يم. دغه
ستا اولاده به د خاورو د ذرو په۱۴ځمکه چې ته ورباندې پروت يې، تا او ستا اولادې ته به يې ورکړم. شان زياته کړم او تاسو به د خپل هېواد لمرپرېواته، لمرخاته، شمال او جنوب خواته خپاره شئ او د دنيا
زه به ستا سره مل يم او هرچېرته چې ځې۱۵ټول قومونه به ستا او ستا د اولادې په وسيله برکت مومي. زه به تا ساتم او بېرته به دې دې وطن ته راولم. تر هغې پورې به زه تا پرېنږدم ترڅو مې هغه ټول کارونه
نه وي کړي چې تا سره مې وعده کړې وه.“
کله چې حضرت يعقوب له خوبه راويښ شو ويې فرمايل: ”څښتن په دې ځای کې دی خو زه په دې۱۶ هغه ووېرېده او ويې فرمايل: ”دا څومره وېروونکى ځای دی. په رښتيا سره دا د خدای۱۷پوه نه وم.“
آاسمان دروازه ده.“ پاک کور دی او دا د
سهار وختي حضرت يعقوب هغه تيږه چې هغه د خپل سر لاندې ايښې وه راواخيستله او د يادګار په۱۸ هغه دا ځای د بيت_ئيل په نوم ياد کړ.۱۹توګه يې ودروله او د هغې په سر يې د زيتون تېل واچول.
بيا حضرت يعقوب نذر کېښود ويې فرمايل: ”که چېرې خدای پاک۲۰مګر پخوا د هغه ښار نوم لوز ؤ. ترڅو په۲۱زما سره مل وي او په دې سفر کې چې زه روان يم ما وساتي او ډوډۍ او کالي راته راکړي
او دغه تيږه چې ما د۲۲خير سره بېرته د خپل پلار کور ته ورستون شم، نو بيا به ته زما خدای يې. يادګار په توګه ودرولې ده هغه به د خدای پاک کور شي او هرڅه چې ماته يې راکوې د هغو لسمه برخه
به تاته درکوم.“
اب ب يښت دا ي ۲۹پږي رسي ه ت ر ن کو ا ب ا ل د عقوب ي حضرت
هغه په صحرا کې۲ نو حضرت يعقوب خپل سفر ته دوام ورکړ او د مشرق د خلکو خاورې ته راغی. ۱ يو کوهی وليد چې د پسونو درې رمې يې په څنګ کې پنډې وې. له دې کوهي څخه به رمو اوبه څښلې
څه وخت چې به ټولې رمې هلته راغونډې شوې نو شپانو۳او د کوهي خولې ته يوه لویه تيږه ايښې وه. به دغه تيږه د کوهي د خولې څخه لېرې کوله او رمو ته به يې اوبه ورکولې. بيا به يې تيږه بېرته د کوهي
خولې ته ايښودله.
حضرت يعقوب د شپانو څخه پوښتنه وکړه: ”ای زما ورونو، تاسو د کوم ځای يئ؟“ ۴
هغوى ځواب ورکړ: ”مونږ د حران يو.“
هغه پوښتنه وکړه: ”تاسو د ناحور لمسی لابان پېژنئ؟“ ۵
هغوى ځواب ورکړ: ”هو، مونږ هغه پېژنو.“
هغه پوښتنه وکړه: ”هغه ښه دی؟“ ۶
هغوى ځواب ورکړ: ”هغه ښه دی. وګوره، دا د هغه لور راحيل ده چې د خپلې رمې سره راروانه ده.“
حضرت يعقوب وفرمايل: ”تر اوسه پورې لا لمر جګ ولاړ دی او د رمو د راغونډېدلو وخت نه دی.۷پسونو ته اوبه ورکړئ او هغه بېرته څړځای ته بوزئ.“
هغوى وويل: ”دا کار مونږ نشو کولی. څه وخت چې ټولې رمې راغونډې شي او د کوهي د خولې۸څخه تيږه لېرې کړای شي، بيا به پسونو ته اوبه ورکړو.“
حضرت يعقوب لا د هغوى سره خبرې کولې چې راحيل د رمې سره راغله ځکه چې هغه شپونکۍ وه.۹ کله چې حضرت يعقوب راحيل وليدله چې د هغه د ماما لابان رمه ورسره وه، هغه کوهي ته ورغی او۱۰
بيا حضرت يعقوب۱۱تيږه يې د کوهي د خولې څخه لېرې کړه او د لابان پسونو ته يې اوبه ورکړې. آاواز سره يې وژړل. حضرت يعقوب راحيل ته وفرمايل: ”زه ستا د پلار د۱۲راحيل ښکل کړه او په لوړ
بلهه اميدواره شوه او حضرت يعقوب ته يې۵هغه ښځه شي او حضرت يعقوب د هغې سره يوځای شو. نو راحيل وويل: ”خدای پاک زما په حق کې انصاف وکړ، هغه زما دعا قبوله کړه او ماته۶زوی وزېږاوه.
حضرت يعقوب هغه ته وفرمايل: ”ته پوهېږې چې څنګه مې درته کار کړی دی او څنګه مې ستا رمې۲۹ زما د راتلو څخه مخکې تا لږ څه درلودل، خو کوم کارونه چې ما ستا دپاره کړي۳۰او پادې ساتلې دي.
دي څښتن په هغو کې برکت اچولی دی او ستا شتمني ډېره زياته شوې ده. اوس د دې وخت رارسېدلیچې د خپلې کورنۍ دپاره يو څه وکړم.“
لابان پوښتنه وکړه: ”تاته څه درکړم؟“ ۳۱
حضرت يعقوب ځواب ورکړ: ”ماته هيڅ شی مه راکوه. که دا کار زما دپاره وکړې زه به ستا د رمو اجازه راکړه چې نن ستا د ټولو رمو په منځ کې وګرځم او د مېږو څخه۳۲ساتلو او روزلو ته دوام ورکړم.
هره يوه خالداره مېږه او هر توربخن وری او د وزو څخه هره خالداره وزه جدا کړم، نو دا به زما مزدوريآاسانۍ سره به درته معلومه شي۳۳وي. کله چې راشې او هغه مزدوري چې ماته يې راکوې وګورې نو په
چې زه صادق يم. که چېرې زما سره کومه وزه چې خالداره نه وي يا يو وری چې توربخن نه وي، نو تهبه پوه شې چې هغه غلا شوی دی.“
په هماغه ورځ لابان ټول۳۵ لابان وويل: ”زما خوښه ده، لکه څنګه چې تا وويل همداسې دې وي.“ ۳۴ خطداره او خالداره وزان او ټولې برګې او خالداره وزې يا هغه وزې چې سپين رنګ يې درلود او ټول
بيا لابان د خپلې رمې سره د حضرت يعقوب۳۶توربخن وري بېل کړل او هغه يې خپلو زامنو ته وسپارل. څخه د درې ورځو په فاصله لېرې لاړ او حضرت يعقوب د لابان پاتې رمې ساتلې.
حضرت يعقوب د چنار، بادام او سپېدار شنې څانګې راواخيستلې او د هغوى څخه يې پوستکي لېرې۳۷ نو هغه دا سپينې شوې څانګې د رمو په مخامخ د۳۸کړل او سپينې سپينې ليکې په کې راښکاره شوې.
هغوى د اوبو په اخورونو کې کېښودلې، ځکه چې کله به رمې د اوبو څښلو دپاره راتللې نو يو د بل سره او د څانګو په مخ کې به يو د بله سره يوځای کېدلې او خطداره يا برګ او خالداره۳۹به جوړه کېدلې.
بچي به يې زېږول.
حضرت يعقوب پسونه او مېږې د وزو څخه جدا کړل او د هغو مخونه يې د لابان د رمو خطدارو او۴۰ توربخنو حيواناتو خواته کړل. نو په دې ډول هغه د خپلو رمو خاوند شو او هغه يې د لابان د رمو څخه
جدا کړلې.
نو کله به چې قوي ښځينه حيوانات د نرو حيواناتو سره يوځای کېدل نو حضرت يعقوب به د اوبو په۴۱ اخورونو کې د حيواناتو مخې ته هغه څانګې ايښودلې چې د څانګو په منځ کې يو د بله سره يوځای
خو که حيوانات به کمزوري ؤو نو څانګې به يې هلته نه ايښودلې. نو کمزورې به د لابان او۴۲شي. په دې ډول حضرت يعقوب ډېر شتمن شو او د ډېرو رمو، وينځو،۴۳قوي به د حضرت يعقوب شول.
غلامانو، اوښانو او خرو خاوند شو.
اب ب يښت دا ي ۳۱پي تښت ن څخه ا ب ا ل د عقوب ي حضرت
حضرت يعقوب واورېدل چې د لابان زامنو ويلي دي چې ”هرڅه چې زمونږ د پلار سره ؤو هغه۱ هغه وليدل چې د۲يعقوب واخيستل او دا ټوله شتمني يې زمونږ د پلار د شتمنۍ څخه په لاس راوړه.“
بيا خدای پاک حضرت يعقوب ته وفرمايل: ”بېرته۳لابان رويه د هغه سره د پخوا په شان دوستانه نه ده. خپل پلرني وطن او خپلو خپلوانو ته لاړ شه. زه به ستا سره مل يم.“
نو حضرت يعقوب راحيل او ليې ته خبر ولېږه چې صحرا ته يعنې هغه ځای ته راشي چې د هغه رمې په۴ حضرت يعقوب هغوى ته وفرمايل: ”زه وينم چې ستاسو د پلار رويه زما سره د پخوا په شان۵کې وې.
تاسې دواړه پوهېږئ چې ما په خپل ټول قوت۶دوستانه نه ده، مګر زما د پلار خدای زما سره مل دی. سره له دې چې ستاسو پلار زما سره ټګي کړې ده او لس ځله۷سره ستاسو د پلار خدمت کړی دی.
کله چې به لابان۸يې زما مزدوري بدله کړه، مګر خدای پاک هغه پرېنښود چې ماته زيان راورسوي. وويل: خالداره دې ستا مزدوري وي، نو ټولو رمو به خالداره بچي زېږول. او چې کله به يې وويل:
همدارنګه هغه د مصفه په نوم هم ياده۴۹يادګار وي.“ په دې خاطر هغه د جلعيد په نوم ياده شوه. شوه ځکه چې لابان وويل: ”کله چې مونږ يو د بل څخه جدا شو، نو څښتن دې زمونږ دواړو ناظر
ی که زه له دې څخه۵۰اوسي. که ته زما د لورګانو سره بده رويه وکړې او يا نورې ښځې وکړې، حتخبر هم نشم ياد ساته چې خدای پاک زما او ستا ترمنځ شاهد دی.“
همدارنګه لابان حضرت يعقوب ته وويل: ”دا هغه ډېرۍ او هغه يادګاري تيږه ده چې زما او ستا ترمنځ۵۱ دا ډېرۍ او دا تيږه دواړه زمونږ دپاره د يادګار په توګه دي. زه به د دې ډېرۍ څخه۵۲مې ودرولې ده.
ستا خواته نه درتېرېږم چې حمله درباندې وکړم او ته به د دې ډېرۍ او د دې تيږې څخه نه راتېرېږې چې د حضرت ابراهيم او د ناحور خدای به زمونږ ترمنځ قضاوت کوي.“ بيا۵۳حمله راباندې وکړې.
حضرت يعقوب د هغه خدای په نوم چې د هغه پلار حضرت اسحاق ورته عبادت کاوه، سخت قسم حضرت يعقوب هلته په هغې غرنۍ سيمه کې قرباني وکړه۵۴وخوړ چې په دې وعدې باندې به ودريږي.
کله چې استازي بېرته حضرت يعقوب ته راستانه شول، هغوى وويل: ”ستا ورور عيسو ته لاړو او هغه د۶ نو حضرت يعقوب ډېر ووېرېد او پرېشانه شو. هغه۷څلورسوه نفرو سره ستا د ليدلو دپاره راروان دی.“
هغه فکر وکړ: ”که چېرې عيسو په۸خپل خلک او رمې، پادې او اوښان په دوه ډلو باندې ووېشل. اولنۍ ډلې باندې حمله وکړي، نو بله ډله به وکولی شي چې وتښتي.“
بيا حضرت يعقوب دعا وکړه: ”ای زما د پلار حضرت ابراهيم خدايه او زما د پلار حضرت اسحاق۹ خدايه، ای څښتنه چې ماته دې وفرمايل: خپل وطن او خپلو خپلوانو ته بېرته لاړ شه، زه به تا خوشبخته
تاته سوال کوم چې ما د خپل ورور عيسو له لاسه وژغوره، ځکه زه وېرېږم چې هغه به راشي او په مونږ به بلکه هغه وعده راياده کړه چې تا زما۱۲حمله وکړي او مونږ به له ښځو او ماشومانو سره له منځه يوسي.
سره کړې وه چې ما سره به ښه کوې او زما اولاده به د درياب د شګو په شان داسې زياتوې چې ونهشمېرل شي.“
هغوى يې په دوه ډلو ووېشل او خپلو۱۶سره، څلوېښت غواګانې او لس غوايان، شل خرې او لس خره. غلامانو ته يې وسپارل او هغوى ته يې وفرمايل: ”زما څخه مخکې ځئ او د ډلو ترمنځ فاصله پرېږدئ.“
حضرت يعقوب هغه غلام ته چې مخکې روان ؤ، حکم وکړ: ”څه وخت چې زما ورور عيسو ستا۱۷ سره مخامخ شي او پوښتنه وکړي چې ستاسو بادار څوک دی؟ تاسو چېرې ځئ؟ او ستاسو په مخکې دا
بايد ووايې: دا ستا د غلام يعقوب دي او هغه يې د سوغات په توګه خپل بادار۱۸حيوانات د چا دي؟ همدارنګه هغه دوهم، دريم او۱۹عيسو دپاره لېږلي دي او په خپله يعقوب هم زمونږ پسې راروان دی.“
هغه نفر وويل: ”له دې وروسته به نور ستا نوم يعقوب نه وي، بلکه اسرائيل به وي، ځکه چې تا د۲۸خدای او انسان سره غېږه ونيوله او بريالی شوې.“
حضرت يعقوب وفرمايل: ”خپل نوم دې ماته ووايه.“ ۲۹
مګر هغه ځواب ورکړ: ”ولې زما د نوم پوښتنه کوې؟“ نو په هغه ځای کې يې حضرت يعقوب ته برکتورکړ.
نو حضرت يعقوب وفرمايل: ”خدای پاک مې مخامخ وليد او لا تر اوسه هم ژوندی پاتې يم.“ نو۳۰ د لمرخاته په وخت کې هغه د فنيئيل څخه تېر شو۳۱حضرت يعقوب هغه ځای د فنيئيل په نوم ياد کړ. په همدې خاطر اسرائيليان تر نن ورځې پورې هغه۳۲او د خپل ورانه په سبب يې ګوډ، ګوډ تګ کاوه.
پله چې د ورون د بنده پورې نښتې ده نه خوري، ځکه چې د حضرت يعقوب د ورانه همدې برخېګوزار خوړلی ؤ.
اب ب يښت دا ي ۳۳پږي مخ کي ه مخا عقوب د عيسو سر ي حضرت
حضرت يعقوب وليدل چې عيسو د خپلو څلورسوه نفرو سره راروان دی. نو هغه خپل اولادونه په۱ وينځې او د هغوى اولادونه يې مخکې کړل. ليه او د۲راحيل او ليه او دوه وينځو باندې تقسيم کړل.
په خپله حضرت يعقوب د۳هغې اولادونه يې ورپسې کړل او راحيل او حضرت يوسف يې شاته کړل. مګر۴هغوى څخه مخکې روان ؤ. څنګه چې خپل ورور ته ورنژدې شو، اوه ځله يې ورته سجده وکړه.
عيسو په منډه د حضرت يعقوب هرکلي ته راغی او هغه يې په غېږ کې ونيوه. خپل لاسونه يې د هغه د بيا عيسو شاوخوا وکتل او ښځې او ماشومان يې۵غاړې څخه راتاو کړل او ښکل يې کړ او دواړو وژړل.
وليدل. هغه پوښتنه وکړه: ”دا درسره څوک دي؟“
۶ حضرت يعقوب ځواب ورکړ: ”دا زما اولادونه دي چې خدای پاک په خپل فضل ماته راکړي دي.“
بيا ليه او د هغې۷بيا وينځې د خپلو اولادونو سره راغلې او د احترام په خاطر يې خپل سرونه ټيټ کړل. اولادونه راغلل او د ټولو څخه وروسته حضرت يوسف او راحيل راغلل او ټولو خپل سرونه د احترام په
حضرت يعقوب ځواب ورکړ: ”ای باداره، دا د دې دپاره دي چې تاسو راباندې مهرباني وکړئ.“
مګر عيسو وويل: ”ای زما وروره، زما سره هرڅه ډېر دي. تا سره چې هرڅه دي خپل ځان ته يې۹وساته.“
حضرت يعقوب ځواب ورکړ: ”نه! که په ما باندې مهربانه شوی يې نو زما سوغات قبول کړه. ځکه۱۰ چې ستا د مخ ليدل زما دپاره لکه د خدای پاک د مخ د ليدلو په شان دي، په دې خاطر چې زه دې په
نو د مهربانۍ له مخې دا سوغاتونه چې ستا دپاره مې راوړي دي قبول کړه،۱۱مهربانۍ سره قبول کړم. ځکه چې خدای پاک په ما باندې فضل کړی دی او هرڅه ته چې زه اړتيا لرم هغه ټول يې ماته راکړي
دي.“ حضرت يعقوب دومره ټينګار وکړ تر هغې چې عيسو هغه قبول کړل.
د حضرت يعقوب زامن له صحرا څخه راغلل او څنګه چې۷د حضرت يعقوب سره خبرې وکړي. هغوى واورېدل چې څه پېښه شوې ده نو ډېر خواشيني او سخت په قهر شول ځکه چې شکيم داسې کار
وخت به خپلې لورګانې تاسو ته درکړو او ستاسو لورګانې به خپلو ځانونو ته وکړو او ستاسو سره به يوځای مګر که چېرې زمونږ خبره قبوله نه کړئ او سنت نشئ، مونږ به خپله خور۱۷واوسېږو او يو قوم به شو.
واخلو او لاړ به شو.“
هغه ځوان د دې کار په سرته رسولو۱۹ دا شرط حمور او د هغه زوی شکيم ته مناسب ښکاره شو. ۱۸ کې ځنډ ونه کړ ځکه چې هغه د حضرت يعقوب په لور باندې مين ؤ. هغه د خپل پلار په کورنۍ کې
دې شرط جوړه کوي چې زمونږ سره واوسيږي او راسره يو قوم شي، چې زمونږ ټول نارينه د دوى په شانآايا د هغوى ټولې رمې او پادې او شتمني او د هغوى نور شيان به زمونږ نشي؟ نو راځئ۲۳سنت شي.
ټولو ښاريانو د حمور او د هغه د زوی شکيم۲۴چې د دوى سره موافقه وکړو چې زمونږ سره واوسيږي.“ وړانديز قبول کړ او د ښار ټول نارينه سنت شول.
په دريمه ورځ چې ټول خلک لا د سنت کېدلو له امله په درد کې ؤو، د حضرت يعقوب دوه زامنو۲۵ يعنې د دينه ورونو شمعون او لاوي خپلې تورې واخيستلې او بې له دې چې څوک ورباندې پوه شي ښار
چې په هغو کې حمور او د هغه زوی شکيم هم شامل ؤو. هغوی دينه۲۶ته ننوتل او ټول نارينه يې ووژل، د حضرت يعقوب نور زامن په مړو باندې راوختل او ښار يې۲۷د شکيم د کور څخه واخيستله او لاړل.
د هغوى رمې، پادې او خره او هرڅه چې۲۸لوټ کړ، ځکه چې د هغوى خور هلته بې_عزته شوې وه. د هغوى ټوله شتمني يې واخيستله او اولادونه او ښځې يې۲۹په ښار او پټيو کې ؤو، هغه يې واخيستل.
حضرت يعقوب شمعون او لاوي ته وفرمايل: ”تاسو زه د تکليف سره مخامخ کړم. اوس به کنعانيان،۳۰ فرزيان او همدارنګه د دې خاورې نور اوسېدونکي زما څخه کرکه کوي. زه ډېر نفر نه لرم او که چېرې
هغوى زما په ضد سره راټول شي او په ما باندې حمله وکړي، زمونږ ټوله کورنۍ به له منځه لاړه شي.“
نو راحيل مړه شوه او هغه يې د افراتې لارې ته نژدې چې اوس د بيت_لحم په نوم ياديږي ښخه کړه.۱۹ حضرت يعقوب د هغې په قبر باندې يادګاري تيږه ودروله او تر نن ورځې پورې هغه د راحيل د قبر۲۰
نو حضرت يعقوب بيا کډه وکړه او د عيدر د څلي بلې خواته يې خپلې خېمې ودرولې. ۲۱نښه ده.
من ا ز عقوب ي د حضرت هغه وخت چې حضرت يعقوب په هغې سيمه کې اوسېده، روبين لاړ او د خپل پلار د وينځې بلهې۲۲
سره يې زنا وکړه او حضرت يعقوب د دې څخه خبر شو.
د ليه زامن: روبين د حضرت يعقوب مشر زوی، شمعون،۲۳ حضرت يعقوب دولس زامن درلودل. د راحيل د وينځې۲۵ د راحيل زامن: حضرت يوسف او بنيامين. ۲۴لاوي، يهودا، يساکار او زبولون.
د ليه د وينځې زلفه زامن: جاد او اشير. دا د حضرت يعقوب زامن ؤو چې۲۶بلهه زامن: دان او نفتالي. په بين_النهرين کې زېږېدلي ؤو.
دل ات کې ف و اسحاق د حضرت حضرت يعقوب خپل پلار حضرت اسحاق ته چې قريه اربع (حبرون) ته نژدې په ممري کې ؤ يعنې۲۷
حضرت اسحاق يوسلو۲۸هغه ځای ته چې حضرت ابراهيم او حضرت اسحاق په کې اوسېدل راغی. هغه په پاخه عمر کې وفات شو او د خپلو نيکونو سره يوځای شو. د هغه زامنو۲۹اتيا کاله ژوند وکړ.
عيسو او حضرت يعقوب هغه ښخ کړ.
اب ب يښت دا ي ۳۶پده ا ل و ا د عيسو
عيسو د کنعاني ښځو سره وادونه وکړل:۲ دا د عيسو اولاده ده (عيسو د ادوم په نوم هم يادېده.) ۱ او بسمه چې د حضرت۳عاده د حيتي ايلون لور، اهوليبامه چې د عنا لور او د حوي صبعون لمسۍ وه
اهوليبامه يعوش، يعلام او۵ عاده اليفاز او بسمې رعوئيل وزېږاوه. ۴اسماعيل لور او د نبايوت خور وه. قورح وزېږول. دا د عيسو زامن ؤو چې په کنعان کې زېږېدلي ؤو.
عيسو خپلې ښځې، زامن، لورګانې او د خپلې کورنۍ ټول خلک او همدارنګه خپلې ټولې رمې او پادې۶ او خپله ټوله شتمني چې په کنعان کې يې لاس ته راوړي ؤو واخيستل او د خپل ورور حضرت يعقوب
هغه لاړ ځکه هغه ځمکه چې حضرت يعقوب او هغه۷څخه لږ څه لېرې يې بلې سيمې ته کډه وکړه. په کې اوسېدل دومره پراخه نه وه چې دواړه سره يوځای واوسيږي، په دې خاطر چې هغوى زياتې رمې او
د ديشان زامن: عوص او اران. ۲۸ د ايصر زامن: بلهان، زعوان او عقان. ۲۷
ديشون، ايصر او ديشان. دا د حوريانو۳۰ دا د حوريانو مشران ؤو: لوطان، شوبال، صبعون، عنا، ۲۹قبيلې وې چې د ادوم په خاوره کې اوسېدلې.
ن ها دشا ا پ م دو ا د له دې څخه مخکې چا په اسرائيلو باندې پادشاهي نه وه کړې چې دغو پادشاهانو د ادوم په هېواد۳۱-۳۹
باندې پادشاهي وکړه:
دا د هغو قبيلوي مشرانو نومونه دي چې د عيسو د اولادې څخه دي: تمناع، علوه، يتيت،۴۰-۴۳ اهوليبامه، ايله، فينون، قناز، تيمان، مبصار، مجديئيل او عيرام. هغه سيمه چې دا هره قبيله په کې
اوسېدله، د هماغې قبيلې په نوم يادېدله.
اب ب يښت دا ي ۳۷په ن و ب يوسف خو د حضرت
دا د۲ حضرت يعقوب په کنعان کې په هغه ځای کې ژوند کاوه چېرته چې د هغه پلار اوسېدلی ؤ. ۱ حضرت يعقوب د کورنۍ قصه ده.
حضرت يوسف اوولس کلن ځوان ؤ او د خپلو ناسکه ورونو سره يې چې د بلهې او زلفې زامن ؤو رمېساتلې. حضرت يوسف به خپل پلار د خپلو ورونو د خرابو کارونو څخه خبراوه.
حضرت يعقوب د حضرت يوسف سره د خپلو نورو ټولو زامنو څخه زياته مينه کوله ځکه چې هغه ورته۳ کله۴په زوړوالي کې پيدا شوی ؤ. د هغه دپاره يې ښکلې چپنه جوړه کړه چې اوږده لستوڼي يې درلودل. چې د هغه ورونه په دې پوه شول چې د هغوى پلار د حضرت يوسف سره د هغوى څخه زياته مينه
کوي، نو د حضرت يوسف څخه يې ډېره کرکه کوله او په نرمه ژبه يې ورسره خبرې نه کولې.
يوه شپه حضرت يوسف خوب وليد او هغه يې خپلو ورونو ته بيان کړ، نو د هغوى کينه د حضرت۵ هغوى ته يې وفرمايل: ”ما چې کوم خوب ليدلی دی هغه ته غوږ۶يوسف سره نوره هم زياته شوه.
مونږ په پټي کې د غلو دانو ګېډۍ تړلې او ناڅاپه زما ګېډۍ پورته شوه او نېغه ودرېدله او ستاسو۷ونيسئ. ګېډۍ زما د ګېډۍ په شاوخوا باندې راټولې شوې او هغې ته يې سجده وکړه.“
آايا ته غواړې چې پادشاه شې او په مونږ باندې حکومت وکړې؟“ نو د۸ د هغه ورونو پوښتنه وکړه: ” حضرت يوسف د خوبونو په سبب او د هغو شيانو له کبله چې د هغوى په باره کې يې وفرمايل د هغه د
ورونو کينه نوره هم زياته شوه.
بيا حضرت يوسف بل خوب وليده او خپلو ورونو ته يې بيان کړ: ”ما بل خوب وليده چې په هغه کې۹لمر، سپوږمۍ او يوولس ستورو ماته سجده کوله.“
هغه دا خوب خپل پلار ته هم بيان کړ. د هغه پلار هغه وراټه او ويې فرمايل: ”دا څه قسم خوب دی۱۰آايا په رښتيا سره به زه، ستا مور او ستا ورونه تاته راځو او سجده به درته کوو؟“ د۱۱چې تا ليدلی دی؟
حضرت يوسف ورونو د هغه سره کينه راواخيستله، مګر د هغه پلار دا موضوع په خپل ذهن کې وساتله.
ږي ا خرڅي ه خو ل و ن و ر و و ل يوسف د خپ حضرت حضرت يعقوب يوسف ته۱۳ يوه ورځ د حضرت يوسف ورونه د رمو د څرولو دپاره شکيم ته لاړل. ۱۲
د هغه پلار وويل: ”لاړ شه او وګوره چې ستا ورونه روغ رمټ دي او رمې روغې جوړې دي که نه،۱۴ او په۱۵ماته بېرته خبر راوړه.“ نو هغه يې د حبرون له درې څخه ولېږه. حضرت يوسف شکيم ته ورسېده
هغه سړي ځواب ورکړ: ”هغوى پخوا له دې ځايه تللي دي. د هغوى څخه مې واورېدل چې ويل يې،۱۷ راځئ چې دوتان ته ځو.“ نو حضرت يوسف خپلو ورونو پسې لاړ او په دوتان کې يې هغوى پيدا کړل.
هغوى حضرت يوسف له لېرې وليده او مخکې له دې چې حضرت يوسف دوى ته ورورسيږي، هغوى۱۸ هغوى يو او بل ته سره وويل: ”هغه دی، خوب ليدونکی۱۹ورته دسيسه جوړه کړه چې ويې وژني.
راځئ چې هغه ووژنو او په يو کوهي کې يې وغورزوو او وبه وايو چې هغه يو داړونکي۲۰راروان دی. ځناور وخوړ. بيا به وګورو چې د هغه خوبونه څنګه کيږي.“
دلته په دې دښته کې دی وغورزوئ، خو لاس ورته مه اچوئ.“ هغه دا خبره د دې دپاره وکړه چې نو کله چې حضرت يوسف۲۳حضرت يوسف د دوى څخه خلاص کړي او بېرته يې خپل پلار ته بوزي.
هغه يې۲۴خپلو ورونو ته راغی، هغوى ورڅخه هغه ښکلې چپنه چې اوږده لستوڼي يې درلودل وويستله. ونيوه او په کوهي کې يې وغورزاوه. کوهی وچ ؤ او اوبه په کې نه وې.
په هغه وخت کې چې دوى ډوډۍ خوړله، ناڅاپه يې وليدل چې د اسماعيليانو کاروان د جلعاد څخه۲۵ راروان دی او د هغوى اوښان په مسالو، ملهمو او کنډ باندې بار ؤو او روان ؤو چې هغه مصر ته يوسي.
يهودا خپلو ورونو ته وويل: ”د خپل ورور د وژلو او د هغه د قتل د پټولو څخه به مونږ ته څه ګټه۲۶ راځئ چې هغه په اسماعيليانو باندې خرڅ کړو. مونږ به هغه ته زيان نه رسوو، ځکه چې۲۷راورسيږي؟
نو کله چې۲۸هغه زمونږ ورور او زمونږ خپله وينه او خپل هډوکی دی.“ د هغه ورونه په دې رضا شول. سوداګران تېرېدل، د هغه ورونو حضرت يوسف له کوهي څخه راوويست او هغه يې په اسماعيليانو باندې
په شل مثقاله سپينو زرو خرڅ کړ. هغوى حضرت يوسف مصر ته يووړ.
کله چې روبين بېرته کوهي ته راغی او ويې وليدل چې حضرت يوسف هلته نشته، نو له غمه يې خپل۲۹ هغه بېرته خپلو ورونو ته ورغی او ويې ويل: ”هلک هلته نشته، څه وکړم؟“ ۳۰کالي وشکول.
هغوى هغه۳۲ بيا هغوى يو وز حلال کړ او د حضرت يوسف چپنه يې د هغه په وينه کې غوټه کړه. ۳۱چپنه بېرته خپل پلار ته يوړله او ويې ويل: ”دا مونږ وموندله. وګوره چې دا ستا د زوی ده که نه.“
حضرت يعقوب هغه وپېژندله او ويې فرمايل: ”دا زما د زوی چپنه ده! کوم داړونکي ځناور هغه خوړلی۳۳ نو حضرت يعقوب له خفګانه خپل کالي وشکول.۳۴دی او په رښتيا سره يوسف ټوټې ټوټې شوی دی.“
د هغه ټول زامن او لورګانې۳۵د غم کالي يې واغوستل او ډېرې ورځې د خپل زوی دپاره غمجن ؤ.
خو کله چې هغه خپل لاس بېرته کش کړ د هغه ورور راووت۲۹يې وتاړه او ويې ويل: ”دا اول راووت.“
پس له هغې د هغه ورور۳۰او هغې وويل: ”ته څرنګه راووتلې!“ او په هغه باندې يې فارص نوم کېښود. چې په مړوند باندې يې سور مزی ؤ راووت او هغه يې د زارح په نوم ياد کړ.
اب ب يښت دا ي ۳۹پر ښځه ا ف وطي ف د و ا يوسف حضرت
اسماعيليانو حضرت يوسف مصر ته يووړ او په فوطيفار باندې يې خرڅ کړ چې نوموړی د فرعون د۱ څښتن د حضرت يوسف سره مل ؤ او هغه يې بريالی۲درباريانو څخه ؤ او د دربار د ګارډ قوماندان ؤ.
بادار يې وليدل چې څښتن د حضرت يوسف سره۳کړ. هغه د خپل مصري بادار په کور کې اوسېده. فوطيفار د هغه څخه خوشاله ؤ او هغه يې خپل شخصي۴مل دی او په هر کار کې هغه ته بری ورکوي.
د هماغه وخت څخه۵نوکر ونيوه او هرڅه چې يې خپل کور کې درلودل، ټول يې هغه ته وسپارل. څښتن د حضرت يوسف له سببه د دې مصري خاندان ته برکت ورکړ او د هغه په ټولو شيانو باندې که
فوطيفار چې هرڅه درلودل هغه يې۶د هغه په کور کې ؤو او که د هغه ځمکه وه، د څښتن برکت ؤ. حضرت يوسف ته وسپارل چې څارنه يې وکړي. هغه له خوراک څخه پرته نور د هيڅ شي سره کار نه
درلود.
څه موده وروسته د حضرت يوسف سره د۷ حضرت يوسف ډېر ښايسته ؤ او ښکلی اندام يې درلود. مګر هغه انکار وکړ او هغې۸فوطيفار د ښځې مينه پيدا شوه او ورته ويې ويل: ”راشه، زما سره څمله.“
لرم لکه څنګه چې هغه يې لري او زما بادار پرته له ستا چې د هغه ښځه يې، نور هيڅ شی زما څخه نه دی سپمولی. نو بيا زه څنګه کولی شم چې داسې بد کار وکړم او د خدای پاک په مقابل کې ګناه
که څه هم هغې به هره ورځ حضرت يوسف ته خبرې کولې، خو هغه له دې څخه انکار۱۰وکړم؟“ کاوه چې د هغې سره څملي او يا دې ورنژدې شي.
مګر يوه ورځ کله چې حضرت يوسف کور ته ننوت چې خپل کار وکړي، د کور د نوکرانو له جملې۱۱ هغې حضرت يوسف له چپنې څخه ونيوه او ورته ويې ويل: ”زما سره۱۲څخه هلته هيڅ څوک نه ؤ.
کله چې د حضرت يوسف بادار دغه قصه واورېدله چې د هغه ښځې ورته بيان کړه، هغه د قهره سور۱۹ د حضرت يوسف بادار هغه ونيوه او په هغه زندان کې يې واچاوه چې د پادشاه بنديان به په کې۲۰شو.
مګر څښتن د حضرت يوسف سره مل ؤ. هغه ته يې برکت ورکړ،۲۱ساتل کېدل او هغه هلته پاتې شو. هغه حضرت يوسف د نورو ټولو بنديانو مشر کړ او هغه ته۲۲نو د زندان رئيس د هغه څخه خوشاله ؤ.
د زندان رئيس د هغه څه۲۳يې د هغو ټولو کارونو مسئوليت ور په غاړه کړ چې په زندان کې به کېدل. په هکله چې حضرت يوسف ته سپارل شوي ؤو اندېښنه نه درلودله، ځکه چې څښتن د حضرت يوسف
سره مل ؤ او کوم کارونه چې هغه کول څښتن ورته په هغو ټولو کې بری ورکاوه.
اب ب يښت دا ي ۴۰پروي ي ب ع ت ه ن و ب و خو ن ا دي ن ب د يوسف حضرت
په دې درې ورځو۱۳ حضرت يوسف وفرمايل: ”د هغه تعبير دا دی: درې څانګې درې ورځې دي. ۱۲آازاد کړي او وبه دې بخښي او بېرته به دې په خپل کار باندې مقرر کړي. ته به د پخوا کې به فرعون تا
داسې وشي، ما در په ياد کړه او زما سره احسان وکړه. فرعون ته زما په باره کې يادونه وکړه او له دې ځکه چې زه د عبرانيانو د وطن څخه په زور تښتول شوی يم او دلته مې هم۱۵زندان څخه مې وباسه.
هيڅ داسې کار نه دی کړی چې ما دې په زندان کې واچوي.“
کله چې د نانوايانو مشر وليدل چې ښه تعبير دی، نو حضرت يوسف ته يې وويل: ”ما هم خوب۱۶ په پاسنۍ ټوکرۍ کې د فرعون دپاره هر قسم ډوډۍ۱۷وليده چې د ډوډيو درې ټوکرۍ مې په سر وې.
وې او مرغانو به هغه د دې ټوکرۍ څخه خوړلې.“
په دې۱۹ حضرت يوسف په ځواب کې وفرمايل: ”د دې تعبير دا دی: درې ټوکرۍ درې ورځې دي. ۱۸ درې ورځو کې به فرعون ستا سر پرې کړي او تا به په ونه کې ځوړند کړي او مرغان به ستا غوښه
لکه څنګه چې۱۳سره ؤ. مونږ خپل خوبونه هغه ته بيان کړل او هغه زمونږ خوبونه زمونږ دپاره تعبير کړل. هغه تعبير کړی ؤ، کټ مټ هماغسې وشول. زه بېرته په خپل ځای مقرر شوم او هغه بل سړی په دار
وخېژولی شو.“
نو فرعون حضرت يوسف راوغوښت او هغه يې ډېر ژر د زندان څخه راوويست. حضرت يوسف خپله۱۴ فرعون حضرت يوسف ته۱۵ږيره او سر وخرايل، خپل کالي يې بدل کړل او د فرعون حضور ته راغی.
وويل: ”ما خوب ليدلی او څوک نشته چې هغه تعبير کړي. مګر ما ستا په هکله اورېدلي دي چې کلهخوب واورې، نو تعبير يې کولی شې.“
حضرت يوسف فرعون ته په ځواب کې وفرمايل: ”اعليحضرته، زه دا نشم کولی، مګر خدای پاک به۱۶ښه تعبير درکړي.“
په دې۱۸ فرعون حضرت يوسف ته وويل: ”ما خوب وليده چې زه د نيل د سيند په غاړه ولاړ وم، ۱۷ د هغوى څخه۱۹وخت کې اوه چاغې او ښې غواګانې د سيند څخه راووتلې او په لوخو کې څرېدلې.
وروسته نورې اوه غواګانې راووتلې چې داسې ډنګرې او بدشکله وې چې ما د مصر په ټول هېواد کې مګر د خوړلو۲۱ ډنګرو او بدشکله غواګانو هغه اولنۍ چاغې غواګانې وخوړلې. ۲۰هيڅکله نه وې ليدلې.
څخه وروسته هم څوک نه پوهېدل چې دوى به څه خوړلي وي ځکه چې هغوى د پخوا په شان ډنګرې همدارنګه ما په خوب کې وليدل چې د غلو دانو اوه۲۲ښکارېدلې. نو په دې وخت کې زه راويښ شوم. د هغو څخه وروسته نور اوه نري او د دښتې باد۲۳ډک او پاخه وږي په يوه ډنډر کې راشنه شول.
مګر له هغې وروسته به د اوو کالو دپاره داسې قحطي راشي چې۳۰په ټول هېواد کې ډېره پرېماني راشي. او پرېماني به۳۱د مصر په ملک کې به هغه ټوله پرېماني هېره شي. ځکه چې قحطي به هېواد تباه کړي
په هېواد کې بيخي هېره شي، دا ځکه چې هغه قحطي چې په هغې پسې راځي هغه به ډېره سخته وي.ی دا ده چې دا د خدای پاک فيصله ده چې دا کار۳۲ دا چې تاسو دوه خوبونه ليدلي دي د هغو معن
وکړي او هغه به ژر داسې وکړي.
اوس بايد تاسو يو پوه او د حکمت لرونکی سړی پيدا کړئ او هغه دې د مصر د هېواد دوهم مشر۳۳ تاسو بايد په ټول هېواد کې ماموران وټاکئ چې د اوه کالو پرېمانۍ په موده کې د مصر د۳۴وټاکئ.
نو فرعون حضرت يوسف ته وويل: ”څرنګه چې خدای پاک دا هرڅه تاته ښودلي دي نو ستا۳۹دی؟“ زه به تا د خپل هېواد دوهم مشر کړم او زما ټول قوم به۴۰په شان د حکمت خاوند او پوه سړی نشته.
ستا حکمونه مني او د واک په لحاظ به ته زما څخه پس دوهم نفر يې.“
يوسف د مصر دوهم مشر حضرت ۴۲ نو فرعون حضرت يوسف ته وويل: ”په دې ډول مې ته د مصر د ټول هېواد دوهم مشر وټاکلې.“ ۴۱
فرعون د خپلې ګوتې څخه هغه ګوته راوويستله چې په هغې کې د پادشاهۍ مهر لګېدلى ؤ او هغه يې حضرت يوسف ته ور په ګوته کړه. هغه حضرت يوسف ته د کتان ډېره ښه چپنه ورواغوستله او د سرو
فرعون حضرت يوسف ته وويل: ”زه فرعون يم، مګر۴۴يوسف د مصر د ټول هېواد دوهم مشر وټاکه. فرعون په حضرت يوسف۴۵هيڅوک به ستا له اجازې څخه پرته په ټول مصر کې هيڅ نشي کولی.“
باندې صفنات فعنيح نوم کېښود او د اون د کاهن فوطي_فارع لور اسنات يې هغه ته په نکاح ورکړه. نو حضرت يوسف دېرش کلن۴۶په دې ډول حضرت يوسف د مصر په ټول هېواد باندې واک ترلاسه کړ.
ؤ چې د مصر د پادشاه يعنې فرعون په خدمت کولو يې پيل وکړ. حضرت يوسف د فرعون د حضور د اوه کالو پرېمانۍ په موده کې ځمکې ډېر زيات حاصلات۴۷څخه لاړ او په ټول مصر کې وګرځېد.
په دې موده کې حضرت يوسف په مصر کې ټول خوراکي مواد راټول کړل او هغه يې په۴۸ورکړل. ښارونو کې ذخيره کړل او د هر ښار د شاوخوا ځمکو خوراکي مواد يې په هماغه ښار کې ذخيره کړل.
حضرت يوسف لکه د درياب د شګو په شان ډېره زياته غله ذخيره کړه او هغه دومره زياته وه چې د۴۹حساب څخه وتلې وه.
د قحطۍ د کالونو د راتلو څخه مخکې د اون د کاهن فوطي_فارع لور اسنات حضرت يوسف ته دوه۵۰ حضرت يوسف د خپل مشر زوی نوم منسي کېښود، نو ځکه يې وفرمايل: ”خدای۵۱زامن وزېږول.
او په ټول هېواد کې خپره شوه، نو حضرت يوسف ګودامونه پرانيستل او په مصريانو باندې يې غله د ټولو هېوادونو خلک مصر ته راتلل چې د حضرت يوسف څخه غله واخلي، ځکه چې په۵۷خرڅوله.
ټوله دنيا کې سخته قحطي وه.
اب ب يښت دا ي ۴۲په ځي ت ره مصر ا پ د و ل ست خي ا و ن ا د و د غل ه ن و ر و يوسف د حضرت
کله چې حضرت يعقوب خبر شو چې په مصر کې غلې دانې شته، نو هغه خپلو زامنو ته وويل: ”تاسو۱ ما اورېدلي دي چې په مصر کې غلې دانې شته. هلته لاړ۲ولې هسې ناست يئ او يو او بل ته ګورئ؟
نو د حضرت يوسف لس ورونه د غلو۳شئ او زمونږ دپاره يو څه واخلئ چې له لوږې څخه مړه نشو.“ مګر حضرت يعقوب د حضرت يوسف ورور بنيامين د هغوى سره۴دانو د اخيستلو دپاره مصر ته لاړل.
مګر حضرت يعقوب وفرمايل: ”زما زوی به ستاسو سره هلته نه ځي. د هغه ورور مړ شوی دی او هغه۳۸ يوازې پاتې دی. که چېرې په لاره کې په هغه باندې څه پېښه وشي نو زه زوړ سړی يم، له غمه به مړ
شم او تاسو ټول به ملامته شئ.“
اب ب يښت دا ي ۴۳په دوهم سفر ت مصر
نو کله چې هغوى هغه ټوله غله چې د مصر څخه يې۲ په کنعان کې قحطي نوره هم سخته شوه. ۱ راوړې وه وخوړله، نو حضرت يعقوب خپلو زامنو ته وفرمايل: ”بېرته لاړ شئ او لږه نوره غله زمونږ دپاره
واخلئ.“
مګر يهودا هغه ته وويل: ”هغه سړي مونږ ته په ټينګه خبرداری راکړی دی چې ترڅو پورې چې ستاسو۳ که زمونږ ورور دې زمونږ سره ولېږه نو مونږ به لاړ شو۴ورور ستاسو سره نه وي، زما مخ به بيا ونه وينئ.
مګر که هغه دې ونه لېږه نو مونږ نه ځو، ځکه چې هغه سړي مونږ ته۵او ستا دپاره به خواړه واخلو. وويل: ترڅو پورې چې ستاسو ورور ستاسو سره نه وي نو نور به زما مخ ونه وينئ.“
حضرت يعقوب وفرمايل: ”زه مو ولې د داسې سخت تکليف سره مخامخ کړم چې هغه سړي ته مو۶وويل چې ستاسو بل ورور هم شته؟“
يهودا خپل پلار حضرت يعقوب ته وويل: ”هلک زما سره ولېږه. مونږ به سمدستي لاړ شو چې مونږ او۸ زه په خپله د هغه د سلامتيا ضمانت۹تاسو او زمونږ ماشومان ژوندي پاتې شو او له لوږې څخه مړه نشو.
کوم. ته کولی شې چې د هغه مسئوليت زما په غاړه واچوې. که چېرې هغه تاته رانه ولم او ستا په که چېرې مونږ ځنډ نه وای کړی نو تر۱۰مخکې يې حاضر نه کړم، زه به تاته د تل دپاره ملامت يم. اوسه پورې به مونږ دوه ځلې تللي او بېرته به راغلي وای.“
بيا د هغوى پلار حضرت يعقوب هغوى ته وفرمايل: ”که داسې وي نو دا کار وکړئ. د خپل هېواد د۱۱ ډېرو ښو پيداوارو څخه يو څه واخلئ او په خپلو بوجيو کې يې واچوئ او لږ څه ملهم، شات، مساله،
مطلق۱۴ خپل ورور هم واخلئ او سمدستي بېرته هغه سړي ته ورشئ. ۱۳هغوى څخه سهوه شوې وي. قادر خدای دې هغه سړی په تاسو باندې مهربانه کړي ترڅو هغه بنيامين او ستاسو بل ورور بېرته تاسو ته
درکړي. که چېرې زه بې_اولاده کېږم نو بې_اولاده دې شم.“
نو هغو ورونو سوغاتونه او دوه چنده پيسې واخيستلې او د بنيامين سره مصر ته روان شول او هغوى۱۵ کله چې حضرت يوسف د هغوى سره بنيامين وليد نو۱۶خپل ځانونه حضرت يوسف ته ورحاضر کړل.
د خپل کور ناظر ته يې وفرمايل: ”دا خلک زما کور ته بوزه او يو حيوان حلال کړه او تيار يې کړه چې لکه څنګه چې حضرت يوسف امر کړی ؤ هغه سړي هماغه۱۷دوى به غرمه زما سره ډوډۍ خوري.“
شان وکړل او هغه خلک يې د حضرت يوسف کور ته راوستل.
کله چې هغوی د حضرت يوسف کور ته راوستل شول نو ووېرېدل. دوى فکر کاوه: ”مونږ د هغو۱۸ پيسو په سبب چې په اول ځل زمونږ په بوجيو کې بېرته ايښودل شوې وې، دلته راوستل شوي يو. هغه
ناظر د حضرت يوسف ورونه د هغه کور ته دننه بوتلل او هغوى ته يې اوبه ورکړې چې خپلې پښې۲۴
هغوى سوغاتونه تيار کړل چې حضرت يوسف به غرمې۲۵ومينځي او د هغوى خرو ته يې واښه ورکړل. کله چې حضرت يوسف کور۲۶ته راشي، ځکه چې دوى ته ويل شوي ؤو چې ډوډۍ به هلته وخوري.
مګر حضرت يوسف وفرمايل: ”نه! زه به هيڅکله داسې ونه کړم! يوازې هغه څوک به زما غلام شي۱۷چې جام ورسره موندل شوی دی او تاسو نور په خير سره بېرته خپل پلار ته لاړ شئ.“
ري کوي ا ز ه ر ا پ د ن مي ا ي ن ب د ا د هو ي بيا يهودا حضرت يوسف ته ورغی او ويې ويل: ”ای باداره، زه پوهېږم چې تاسو د فرعون په شان۱۸
قدرت لرئ، نو په ما باندې په قهر نشئ او د مهربانۍ له مخې اجازه راکړئ چې تاسو سره سپينې خبرې مونږ ځواب درکړ۲۰ زما باداره، تاسو زمونږ څخه پوښتنه وکړه چې ستاسو پلار يا بل ورور شته؟ ۱۹وکړم.
چې زمونږ پلار زوړ دی او کشر ورور هم لرو چې هغه ته په سپين ږيرتوب کې پيدا شوی دی. د هلک ورور مړ شوی دی او هغه د خپلې مور د اولادونو څخه يوازينی زوی دی چې ژوندی دی او پلار يې
مونږ۲۲ باداره، تاسو مونږ ته وويل چې هغه دلته راولئ چې په خپله يې ووينم. ۲۱ورسره زياته مينه کوي. تاسو ته وويل چې هغه هلک د خپل پلار څخه نشي جدا کېدلى او که چېرې جدا شي نو پلار به يې مړ
د هغوی څخه يو يې ورک شوی دی. هغه به خامخا د کوم داړونکي ځناور له خوا ټوټې ټوټې شوی۲۸ نو که تاسو دا هم له ما څخه بوزئ او په هغه باندې۲۹وي او له هغه وخت راهيسې مې نه دی ليدلی.
اب ب يښت دا ي ۴۵پني ژ ې پ ر و ه ت و ن و ر و و ل ن خپ ل ځا يوسف خپ حضرت
حضرت يوسف نور د خپلو نوکرانو په مخ کې ځان ټينګ نه کړای شو. هغه چيغې کړې: ”ټول د۱ کوټې څخه ووزئ!“ نو کله چې حضرت يوسف خپل ځان خپلو ورونو ته وروپېژانده هلته بل څوک نه ؤ.
آاواز سره وژړل چې مصريانو دا ژړا واورېدله او د فرعون درباريانو هم دا خبره واورېدله.۲ هغه په داسې لوړ آايا زما پلار لا تر اوسه پورې ژوندی دی؟“ مګر۳ حضرت يوسف خپلو ورونو ته وفرمايل: ”زه يوسف يم!
اوس ژر شئ، زما پلار ته بېرته ورشئ او هغه ته ووايئ چې ستا زوی يوسف داسې وايي چې خدای پاک۹ تاسو به د جوشن په سيمه کې اوسېږئ۱۰زه د مصر دوهم مشر کړی يم. بې له کومه ځنډه ماته راشئ.
ترڅو تاسو، ستاسو اولادونه، ستاسو لمسيان، ستاسو رمې او پادې او خپلو ټولو شيانو سره چې درسره دي زه به هلته په تاسو پام کوم، ځکه چې د قحطۍ پنځه کاله لا پاتې دي. که۱۱زما سره نژدې اوسئ.
تاسو رانشئ نو تاسو، ستاسو کورنۍ او ستاسو حيوانات به له لوږې څخه مړه شي.
تاسو په خپله او همدارنګه زما ورور بنيامين ويني چې په رښتيا سره دا زه يم چې ستاسو سره خبرې۱۲ نو زما پلار په مصر کې زما د عزت او هغه څه څخه چې تاسو وليدل خبر کړئ او ژر هغه دلته۱۳کوم.
راولئ.“
بيا هغه خپل لاسونه د خپل ورور بنيامين څخه راتاو کړل او ويې ژړل او بنيامين هغه په غېږ کې ونيوه او۱۴ هغه خپل ټول ورونه ښکل کړل او ورته ويې ژړل. له هغې څخه وروسته ورونو يې ورسره۱۵ويې ژړل.
خبرې وکړې.
کله چې د فرعون ماڼۍ ته د حضرت يوسف د ورونو د راتلو خبر ورسېده نو فرعون او د هغه ټول۱۶ فرعون حضرت يوسف ته وويل: ”خپلو ورونو ته ووايه چې داسې وکړئ، خپل۱۷درباريان خوشاله شول.
خپل پلار او خپلې کورنۍ ماته راولئ. هغوی ته به۱۸حيوانات بار کړئ او د کنعان خاورې ته ستانه شئ. تاته زما امر دی۱۹د مصر ترټولو ښه ځمکه ورکړم او هغوی به د خپل ژوندانه د اړتيا څخه زيات ولري.
چې هغوى ته ووايه: داسې وکړئ چې د مصر څخه د خپلو اولادونو او خپلو ښځو دپاره ګاډۍ_ګانې د هغو شيانو په باره کې چې تاسو يې د ځان سره۲۰بوزئ او خپل پلار د ځان سره راواخلئ او راشئ.
نشئ راوړلی هيڅ اندېښنه مه کوئ ځکه چې د مصر ترټولو ښه ځمکه به ستاسو وي.“
نو د حضرت يعقوب زامنو همداسې وکړل او لکه څنګه چې فرعون امر کړی ؤ حضرت يوسف هغوى۲۱ هغوی هر يو ته يې يوه يوه جوړه۲۲ته ګاډۍ_ګانې ورکړې او هغوى ته يې د سفر خواړه هم ورکړل.
او خپل پلار ته۲۳کالي ورکړل، مګر بنيامين ته يې درې سوه مثقاله سپين زر او پنځه جوړه کالي ورکړل. يې د مصر ترټولو ښو شيانو څخه د خرو لس باره او په ډوډۍ، غلو دانو او نورو خواړو باندې بار لس خرې
هغه يې خبر کړ:۲۶ نو دوى د مصر څخه ووتل او په کنعان کې خپل پلار حضرت يعقوب ته راغلل. ۲۵ ”يوسف تر اوسه پورې ژوندی دی او د مصر دوهم مشر دی.“ حضرت يعقوب هک حيران شو او د
هغوى په خبره يې باور ونه کړ.
مګر کله چې هغوى د حضرت يوسف ټولې خبرې حضرت يعقوب ته بيان کړې او هغه ګاډۍ_ګانې۲۷ يې چې حضرت يوسف د هغه د راوستلو دپاره رالېږلې وې وليدلې، نو د هغوى په پلار حضرت يعقوب
حضرت يعقوب وفرمايل: ”زه باور لرم چې زما زوی يوسف تر اوسه پورې۲۸کې بېرته ساه راپيدا شوه. ژوندی دی. زه به لاړ شم او د خپل مرګ څخه مخکې به هغه ووينم.“
اب ب يښت دا ي ۴۶په ځي ت ه مصر نۍ سر ې کور ل عقوب د خپ ي حضرت
حضرت يعقوب چې هرڅه درلودل هغه يې واخيستل او بئرشبع ته لاړ او هلته يې د خپل پلار حضرت۱
خدای پاک د حضرت يعقوب سره د شپې په رويا کې خبرې۲اسحاق خدای ته قرباني وړاندې کړه. وکړې او ويې فرمايل: ”ای يعقوبه، ای يعقوبه!“
هغه ځواب ورکړ: ”زه حاضر يم.“
هغه وفرمايل: ”زه خدای يم، ستا د پلار خدای. مصر ته د تللو څخه مه وېرېږه، ځکه چې هلته به ستا۳ زه به ستا سره مصر ته لاړ شم او په يقين سره به ستا اولاده بېرته دې وطن۴څخه يو لوی قوم جوړ کړم.
ته راولم. کله چې ته مړ شوې نو يوسف به دې ښخ کړي.“
نو حضرت يعقوب د بئرشبع څخه روان شو. د هغه زامنو خپل پلار حضرت يعقوب، خپل اولادونه او۵ خپلې ښځې واخيستلې او په هغو ګاډيو کې يې سپرې کړلې چې فرعون د هغوى د راوستلو دپاره لېږلې
همدارنګه هغوى خپل حيوانات او شتمني چې په کنعان کې يې ګټلي ؤو واخيستل او حضرت۶وې. نو هغه د ځان سره خپل زامن، لمسيان، خپلې لورګانې،۷يعقوب او د هغه ټوله اولاده مصر ته لاړل. لمسيانې او خپله ټوله اولاده مصر ته بوتلل.
د حضرت يعقوب د کورنۍ غړي چې د هغه سره مصر ته راغلل دا دي: د حضرت يعقوب مشر زوی۸ شمعون او د هغه زامن: يموئيل، يامين،۱۰ د روبين زامن: حنوک، فلو، حصرون او کرمي. ۹روبين.
لاوي او د هغه زامن: جرشون، قهات او۱۱اوحد، ياکين، صوحر او شائول د کنعانۍ ښځې زوی. يهودا او د هغه زامن: عير، اونان، شيله، فارص او زارح. (مګر عير او اونان په کنعان کې مړه۱۲مراري.
يساکار او د هغه زامن: تولاع، فوه، يوب او۱۳شوي ؤو.) د فارص زامن حصرون او حامول ؤو. دا د ليه زامن ؤو چې په بين_النهرين کې۱۵ زبولون او د هغه زامن: سارد، ايلون او ياحلئيل. ۱۴شمرون.
يې حضرت يعقوب ته وزېږول چې په هغو کې د هغې لور دينه هم شامله وه. د ليه د اولادې ټول شمېردري دېرش تنه ؤو.
اشير او د هغه۱۷ جاد او د هغه زامن: صفيون، حجي، شوني، اصبون، عيري، ارودي او ارئيلي. ۱۶ دغه۱۸زامن: يمنه، يشوه، يشوي، بريعه او د هغوى خور سارح وه. او د بريعه زامن حابر او ملکيئيل ؤو.
شپاړلس تنه د حضرت يعقوب اولاده وه چې د زلفې څخه پيدا شوي ؤو او زلفه هغه وينځه وه چې لابانخپلې لور ليه ته ورکړې وه.
په مصر کې د اون د کاهن۲۰ د حضرت يعقوب د ښځې راحيل زامن: حضرت يوسف او بنيامين. ۱۹ بنيامين او د هغه زامن: بالع، باکر، اشبيل،۲۱لور اسنات حضرت يوسف ته منسي او افرايم وزېږول.
آارد. دغه څوارلس تنه د حضرت يعقوب اولاده وه چې د۲۲جيرا، نعمان، ايحي، رش، مفيم، حفيم او راحيل څخه پيدا شوي ؤو.
دغه اوه تنه۲۵ نفتالي او د هغه زامن: يحصئيل، جوني، يصر او شليم. ۲۴ دان او د هغه زوی حوشيم. ۲۳ د حضرت يعقوب اولاده وه چې د بلهې څخه پيدا شوي ؤو او بلهه هغه وينځه وه چې لابان خپلې لور
راحيل ته ورکړې وه.
د هغو نفرو شمېر چې په خپله د حضرت يعقوب د نسل څخه ؤو او د هغه سره مصر ته تللي ؤو ټول۲۶ د حضرت يوسف۲۷شپږشپېته تنه ؤو چې په هغو کې د حضرت يعقوب د زامنو ښځې شاملې نه وې.
زامن چې په مصر کې پيدا شول دوه تنه ؤو. نو د حضرت يعقوب د کورنۍ غړي چې مصر ته تللي ؤوټول اويا تنه ؤو.
ه مصر کې پ ۍ ن ر و د هغه کو ا عقوب ي حضرت حضرت يعقوب يهودا د ځان څخه مخکې حضرت يوسف ته ولېږه چې د جوشن لاره ورته۲۸
حضرت يوسف خپله جنګي ګاډۍ تياره کړه۲۹وروښايي. کله چې هغوى د جوشن سيمې ته ورسېدل، او جوشن ته د خپل پلار د ليدلو دپاره روان شو او څنګه چې يې هغه وليده په غېږ کې يې ونيوه او ډېر يې
حضرت يعقوب يوسف ته وفرمايل: ”اوس زه مرګ ته تيار يم، ځکه چې ته مې وليدلې او پوه۳۰وژړل. شوم چې تر اوسه پورې ژوندی يې.“
نو بيا حضرت يوسف خپلو ورونو او د خپل پلار کورنۍ ته وفرمايل: ”زه ځم او د فرعون سره خبرې۳۱ کوم او ورته به ووايم چې زما ورونه او زما د پلار ټوله کورنۍ چې په کنعان کې اوسېدل ماته راغلي دي.
دا خلک شپانه دي او حيوانات ساتي او خپلې رمې، پادې او هرڅه چې يې درلودل له ځان سره يې۳۲ ۳۴ کله چې فرعون تاسو راوغواړي او پوښتنه درڅخه وکړي چې تاسو څه کسب کوئ، ۳۳راوړي دي.
نو تاسو بايد ځواب ورکړئ چې مونږ د هلکتوب څخه د خپلو نيکونو په شان تر اوسه پورې حيوانات ساتو. نو بيا به تاسو ته اجازه درکړي چې د جوشن په سيمه کې واوسېږئ. حضرت يوسف دا خبره په
دې خاطر وکړه چې مصريان د شپانو څخه کرکه کوي.“
اب ب يښت دا ي ۴۷پ نو حضرت يوسف لاړ او فرعون ته يې وفرمايل: ”زما پلار او زما ورونه د خپلو رمو، پادو او خپلو ټولو۱
هغه د خپلو۲شيانو سره چې درلودل يې د کنعان څخه راغلي دي او اوس د جوشن په سيمه کې دي.“ فرعون د هغوى څخه پوښتنه وکړه:۳ورونو څخه پنځه تنه انتخاب کړل او فرعون ته يې وروپېژندل.
بيا حضرت يوسف خپل پلار حضرت يعقوب راوست او فرعون ته يې وروپېژانده. حضرت يعقوب۷
فرعون د حضرت يعقوب څخه پوښتنه وکړه: ”ستا عمر څومره دی؟“ ۸فرعون ته برکت ورکړ.
حضرت يعقوب ځواب ورکړ: ”زما د عمر يوسلو دېرش کاله شوي دي او له يو ځای څخه مې بل۹ ځای ته کډه کړې ده. زما پلرونو او نيکونو هم له يو ځای څخه بل ځای ته کډه کړې ده. مګر هغوى
حضرت يعقوب يو ځل بيا فرعون۱۰اوږد عمر درلود او د هغوى ژوند زما د ژوند په شان سخت نه ؤ.“ نو حضرت يوسف د فرعون د امر سره سم خپل پلار او۱۱ته برکت ورکړ او د هغه د حضور څخه لاړ.
حضرت يوسف خپل پلار،۱۲ورونو ته په مصر کې ډېر ښه ځای چې د رعمسيس ښار ته نژدې ؤ ورکړ. خپلو ورونو او د خپل پلار ټولې کورنۍ ته د هغوى د اولادونو د شمېر سره سم خواړه برابرول.
قحطي قحطي دومره سخته شوه چې په ټوله سيمه کې ډوډۍ نه وه او د کنعان او مصر خلک د لوږې له۱۳
د مصر او کنعان د خلکو سره چې څومره پيسې وې هغه ټولې يې د غلو د۱۴لاسه کمزوري شول. اخيستلو په بدل کې حضرت يوسف ته ورکړې او حضرت يوسف هغه پيسې واخيستلې او د فرعون په
کله چې د مصر او د کنعان د خلکو پيسې خلاصې شوې نو ټول مصريان۱۵خزانه کې يې کېښودلې. حضرت يوسف ته راغلل او ويې ويل: ”زمونږ ټولې پيسې خلاصې شوې، مونږ ته غلې دانې راکړئ. دې
حضرت يوسف ځواب ورکړ: ”که چېرې ستاسو پيسې خلاصې شوې وي نو خپل حيوانات راولئ. زه۱۶ نو هغوى حضرت يوسف ته۱۷به ستاسو د حيواناتو په بدل کې په تاسو باندې غلې دانې خرڅې کړم.“
آاسونو، پسونو، وزو، غوايانو او خرو په بدل کې ورته خپل حيوانات راوستل او حضرت يوسف د هغوى د غله ورکړه او په هغه کال يې هغوى ته د دوى د ټولو حيواناتو په بدل کې غله ورسوله.
کله چې هغه کال تېر شو، د قحطۍ په بل کال هغوى حضرت يوسف ته راغلل او ويې ويل: ”باداره،۱۸ ستاسو څخه دا حقيقت نشو پټولی چې زمونږ ټولې پيسې خلاصې شوې دي او زمونږ حيوانات هم ستاسو
مونږ۱۹شول. زمونږ سره د خپل ځان او ځمکې څخه پرته نور څه نه دي پاتې چې تاسو ته يې درکړو. دې ته مه پرېږدئ چې مړه شو! مه پرېږدئ چې زمونږ ځمکه شاړه شي. مونږ او زمونږ ځمکه د غلو دانو په
بدل کې واخلئ. مونږ به د فرعون غلامان شو او هغه به زمونږ د ځمکې خاوند شي. مونږ ته غله راکړئچې ژوندي پاتې شو او تخم راکړئ چې خپلې ځمکې وکرو.“
نو حضرت يوسف د مصر ټوله ځمکه فرعون ته واخيستله. مصريانو هر يو خپله ځمکه خرڅه کړه۲۰ حضرت يوسف د مصر د يو۲۱ځکه چې په هغوى باندې سخته قحطي شوه او ځمکه د فرعون شوه.
يوازينۍ ځمکه چې حضرت يوسف په بيه نه وه اخيستې۲۲سر څخه تر بل سر پورې خلک غلامان کړل. هغه د کاهنانو ځمکه وه، ځکه چې کاهنانو ته به د فرعون له خوا يو څه ورکول کېدل چې خپل ژوند
حضرت يوسف خلکو ته وفرمايل:۲۳ورباندې وکړي. په دې سبب هغوى خپله ځمکه خرڅه نه کړه. ”اوس چې ما ستاسو ځمکې او تاسو د فرعون دپاره اخيستي يئ، دا دی تخم ستاسو دپاره چې په خپلو
مګر کله چې د حاصل وخت راشي، نو تاسو به د هغې څخه پنځمه برخه۲۴ځمکو کې يې وکرئ.
فرعون ته ورکړئ او پاتې څلور برخې د ځمکو د تخم او خپل ځان، خپلو کورنيو او خپلو ماشومانو ته دخوراک دپاره وساتئ.“
هغوى وويل: ”باداره، تاسو زمونږ سره نېکي وکړله او زمونږ ژوند مو وژغوره. نو مونږ به د فرعون۲۵ نو حضرت يوسف د مصر په خاوره کې دا قانون وټاکه چې د محصولاتو پنځمه برخه به۲۶غلامان يو.“
حضرت يعقوب په مصر کې اوولس کاله ژوند وکړ او په يوسلو۲۸راوړه او د ډېرو اولادونو خاوندان شول. کله چې د حضرت يعقوب د وفات کېدلو وخت رانژدې شو، هغه۲۹اوه څلوېښت کلنۍ کې وفات شو.
خپل زوی حضرت يوسف راوغوښت او هغه ته يې وفرمايل: ”که چېرې زه درباندې په رښتيا ګران يم نو زه۳۰خپل لاس دې زما د ورون لاندې کېږده او زما سره لوظ وکړه چې ما به په مصر کې نه ښخوې.
غواړم په هغه ځای کې ښخ کړای شم چې زما نيکونه په کې ښخ دي. ما د مصر څخه يوسه او په کومځای کې چې هغوى ښخ شوي دي هلته مې ښخ کړه.“
حضرت يوسف ځواب ورکړ: ”څنګه چې ته وايې همداسې به وکړم.“
حضرت يعقوب وفرمايل: ”زما سره لوظ وکړه چې ته به دا کار کوې.“ حضرت يوسف لوظ وکړ او۳۱حضرت يعقوب په خپل کټ باندې سر ټيټ کړ او شکر يې ادا کړ.
اب ب يښت دا ي ۴۸پرکت ورکوي ب ه ت منسي و ا م ي ا ر ف ا عقوب ي حضرت
څه موده وروسته حضرت يوسف ته خبر ورسېد چې پلار يې ناروغ دی. نو هغه خپل دواړه زامن۱ کله چې حضرت يعقوب خبر شو۲منسي او افرايم د ځان سره واخيستل او د خپل پلار ليدلو ته ورغی.
چې د هغه زوی حضرت يوسف د هغه د ليدلو دپاره راغلی دی نو هغه د خپل ټول قوت څخه کار حضرت يعقوب يوسف ته وفرمايل: ”مطلق قادر خدای۳واخيست ترڅو په خپل کټ باندې کښېناست.
ماته يې وفرمايل: تاته به زيات۴ماته د کنعان په وطن کې په لوز کې راښکاره شو او برکت يې راته راکړ. اولادونه درکړم. ستا د نسل څخه به زيات قومونه جوړ کړم او دغه ځمکه به ستا څخه وروسته ستا
کله چې حضرت يعقوب د حضرت يوسف زامن وليدل هغه پوښتنه وکړه: ”دا څوک دي؟“ ۸
حضرت يوسف خپل پلار ته وفرمايل: ”دا زما زامن دي چې خدای پاک ماته دلته په مصر کې راکړي۹دي.“
د حضرت يعقوب۱۰ بيا حضرت يعقوب وفرمايل: ”هغوى ماته راوله چې زه ورته برکت ورکړم.“ سترګې د زوړوالي له کبله دومره کمزورې شوې وې چې څه شی ورته سم نه ښکاره کېده. نو حضرت ۱۱يوسف خپل زامن هغه ته ورنژدې کړل او د هغه پلار هغوى ښکل کړل او په خپل غېږ کې يې ونيول.
حضرت يعقوب يوسف ته وفرمايل: ”ما هيڅکله دا اميد نه درلود چې ستا مخ به بيا ووينم او اوس خدای بيا حضرت يوسف هغوى د خپل پلار د زنګنونو۱۲پاک زه دې ته پرېښودم چې ستا اولادونه هم ووينم.“
څخه لېرې کړل او د احترام په خاطر يې هغه ته خپل سر ټيټ کړ.
حضرت يوسف افرايم د حضرت يعقوب چپ لاس ته او منسي يې د هغه ښي لاس ته نژدې راوستل.۱۳ مګر حضرت يعقوب خپل ښي لاس اوږد کړ او هغه يې د افرايم په سر باندې کېښود، که څه هم هغه۱۴
بيا هغه حضرت يوسف ته۱۵کشر ؤ او خپل چپ لاس يې د منسي په سر باندې چې مشر ؤ کېښود. برکت ورکړ او ويې فرمايل: ”هغه خدای چې زما پلرونو حضرت ابراهيم او حضرت اسحاق يې خدمت کړی دی، هغه دې دغو هلکانو ته برکت ورکړي! هغه خدای چې تر دې ورځې پورې يې زما لارښوونه
هغه فرښته دې هغوى ته برکت ورکړي چې زه يې د ټولو بدو۱۶کړې، هغوى ته دې برکت ورکړي! څخه ژغورلی يم! زما او زما د نيکونو حضرت ابراهيم او حضرت اسحاق نومونه دې د دوى په وسيله
ژوندي وساتل شي او هغوى دې ډېره اولاده ولري“
کله چې حضرت يوسف وليدل چې پلار يې خپل ښي لاس د افرايم په سر باندې کېښود هغه خفه۱۷ حضرت۱۸شو. نو د خپل پلار لاس يې ونيوه چې د افرايم له سر څخه يې د منسي سرته راواړوي.
يوسف هغه ته وويل: ”نه پلاره، دغه مشر هلک دی. خپل ښي لاس دې د هغه په سر باندې کېږده.“
په هغه ورځ حضرت يعقوب هغوى ته برکت ورکړ ويې فرمايل: ”د اسرائيلو قوم به يو او بل ته ستاسو۲۰ په نوم برکت غواړي او داسې به وايي چې خدای پاک دې تا د افرايم او منسي په شان کړي.“ په دې
ډول حضرت يعقوب افرايم ته په منسي باندې د لومړي_توب حق ورکړ.
بيا حضرت يعقوب يوسف ته وفرمايل: ”ګوره، زه مرګ ته نژدې يم خو خدای پاک به ستاسو سره۲۱ د شکيم هغه حاصلخېزه سيمه چې ما د اموريانو۲۲مل وي او تاسو به بېرته د خپلو نيکونو وطن ته بوزي.
هغوی هغه د کنعان۱۳ نو څنګه چې حضرت يعقوب وصيت کړی ؤ زامنو يې هماغسې وکړل. ۱۲ خاورې ته يووړ او ممري ته نژدې يې د مکفيله د پټي په سمڅه کې چې حضرت ابراهيم هغه د پټي سره
حضرت يوسف د خپل پلار د ښخولو څخه۱۴د حيتي عفرون څخه د هديرې دپاره اخيستې وه ښخ کړ. وروسته د خپلو ورونو او هغو ټولو خلکو سره چې د جنازې دپاره د هغه سره تللي ؤو مصر ته راستون شو.
ي ورکوي تسل ه ت و ن و ر و و ل يوسف خپ حضرت کله چې د حضرت يوسف ورونو وليدل چې د هغوى پلار وفات شو نو هغوى وويل: ”که چېرې۱۵
يوسف زمونږ څخه لا تر اوسه هم کرکه کوي او وغواړي چې د ټولو هغو بدو بدله چې مونږ ورسره کړي نو هغوى حضرت يوسف ته پيغام ورولېږه او ويې ويل:۱۶دي زمونږ څخه واخلي، نو بيا به څه کوو؟“
يوسف ته به داسې ووايئ چې زه ستا۱۷”زمونږ پلار د خپل مرګ څخه مخکې دغه حکم کړی دی: څخه دا غوښتنه کوم چې د خپلو ورونو ګناهونه او خطاګانې او هغه بده رويه چې ستا سره يې کړې ده وبخښه. اوس زمونږ يعنې د خپل پلار د خدای د غلامانو ګناهونه وبخښه.“ کله چې حضرت يوسف د
ات کېدل ف و يوسف د حضرت حضرت يوسف د خپل پلار د ټولې کورنۍ سره په مصر کې پاتې شو. هغه يوسلو لس کاله ژوند وکړ.۲۲
حضرت يوسف د افرايم د اولادونو او لمسيانو د ليدلو پورې ژوندی ؤ او همدارنګه هغه تر هغې پورې۲۳ حضرت يوسف خپلو۲۴ژوندی ؤ چې د منسي د زوی ماخير اولادونه يې هم په خپله کورنۍ کې وليدل.
ورونو ته وفرمايل: ”زه مرګ ته نژدې شوی يم. خو بې_شکه چې خدای پاک به تاسو وساتي او تاسو به له دې وطن څخه هغه وطن ته بوزي چې د حضرت ابراهيم، حضرت اسحاق او حضرت يعقوب سره يې
حضرت يوسف د حضرت يعقوب د کورنۍ خلکو ته قسم ورکړ او ويې۲۵کلکه وعده کړې ده.“ فرمايل: ”زما سره دا وعده وکړئ کله چې خدای پاک تاسو هغه هېواد ته بيايي، نو زما مړی به له ځان
نو حضرت يوسف د يوسلو لس کالو په عمر په مصر کې وفات شو. وروسته له دې چې۲۶سره وړئ.“ هغه يې موميايي کړ، په تابوت کې يې کېښود.
This book from the Pashto Bible was downloaded from www.pashtozeray.org. Copyright Pashto Zeray, All Rights Reserved