Onze buurt - Sint-Margaretha Holsbeeksintmargarethaholsbeek.be/wp-content/uploads/2020/03/Onze-buurt … · Naam: Jozef Goemans Geboren op: 13/12/1931 Afkomstig van: Kessel-Lo Datum

Onze buurt

WZC Sint MargarethaMaart-april 2020

2

Inhoud

Voorwoord

Bewoners nieuws

Vrijwilligers nieuws

Personeel nieuws

Pastoraal hoekje

Activiteiten

Fijn om te weten

Kruiswoordraadsel

Sudoku

Binaire puzzel

De moppentrommel

Werkten mee aan dit nummer:

het ergo/animatieteam

de sociale dienst

de pastorale dienst

COLOFON

3

4

19

20

24

25

40

44

45

46

47

BRONNEN

www.binairepuzzel.net

3

Voorwoord

Beste bewoner, familie, ...

Deze editie van het huiskrantje is wat dikker dan

gewoonlijk, en dit komt mede doordat we spijtig

genoeg van veel bewoners afscheid moesten

nemen. Hierdoor zijn er natuurlijk ook weer veel

nieuwe gezichten te ontdekken.

Bij het personeel was er reden tot feesten door

een geboorte en een huwelijk.

Naar goede gewoonte legt Bart het vastenproject

van dinsdag 3 maart uit.

Tot slot wordt er ook een woordje uitleg gegeven

over schoonheidsverzorgingen en de

pijncampagne.

U kan 'Onze buurt' ook digitaal ontvangen. Geef

hiervoor gerust uw gegevens door aan Soie van

het ergo/animatieteam. Dit mag u ook doen indien

u zelf iets wil schrijven voor 'Onze buurt'.

Alvast zeer veel leesgenot en een zalige Pasen!

CONTACTGEGEVENS

[email protected]

016/49.86.54

4

BEWONERS

NIEUWS

Naam: Mireille Deleau

Geboren op: 14/08/1940

Afkomstig van: Wespelaar

Datum opname: 11/12/2019

Woongroep en kamernummer: Vlindertuin kamer 03

Naam: Jozef Goemans


Afkomstig van: Kessel-Lo


Woongroep en kamernummer: Zwaluwnest kamer 113

Naam: Anna Janssens




Woongroep en kamernummer: Zwaluwnest kamer 114

5

Naam: Robert Mouling




Woongroep en kamernummer: Bijenkorf kamer 20

Naam: Irene Matthys


Afkomstig van: Rotselaar


Woongroep en kamernummer: Mezenhof kamer 137

Naam: Ivonna Dormaels


Afkomstig van: Holsbeek


Woongroep en kamernummer: Mezenhof kamer 126

Naam: Angele Reyniers


Afkomstig van: Leuven


Woongroep en kamernummer: Vlindertuin kamer 11

6

Naam: Camiel Vicca





Naam: Elza Pasteyns





7

2 maart Justine Pironet 86 jaar Zwaluwnest

4 maart Remi Pasteels 89 jaar Mezenhof

10 maart Simonne Wijns 80 jaar Mezenhof

12 maart Jacqueline Op De Beeck 81 jaar Zwaluwnest

13 maart Sidonie Wesse 87 jaar Vlindertuin

18 maart Charel Frooninckx 86 jaar Vlindertuin

19 maart Nancy Boulanger 87 jaar Vlindertuin

31 maart Wiske Brullemans 96 jaar Mezenhof

31 maart Madeleine Valvekens 99 jaar Bloemenveld

VERJAARDAGEN

BEWONERS

Maart

3 april Charel Vankriekinge 87 jaar Bloemenveld

3 april Frans Claesen 75 jaar Zwaluwnest

4 april Catharina Moeyersons 101 jaar Mezenhof

5 april François Verdeyen 91 jaar Bloemenveld

8 april Camiel Vicca 87 jaar Bijenkorf

9 april Berth Van Asselberghs 85 jaar Mezenhof

9 april Maria Sterckx 82 jaar Bloemenveld

April

8

OVERLEDEN

BEWONERS

We nemen afscheid van:

Hector Houdart werd in 1926 in Wijgmaal geboren, maar verhuisde al op 2-jarige leeftijd met

zijn ouders naar de Aarschotsesteenweg in Wilsele-Putkapel. Moeder hielp in de bakkerij van

haar ouders, terwijl vader aan de spoorwegen werkte. Het gezin ging altijd naar de mis in

Attenhove, waar ook het gezin Demol naar de eucharistieviering ging… en van het een kwam

het ander Delphine en Hector trouwden in 1951, en gingen tijdelijk bij Hectors ouders wonen.

Intussen bouwden Hector en Delphine een nieuw huis naast het ouderlijk huis van Hector.

Guido en Hilda zagen al snel het levenslicht.

Hector ging even in Brussel werken, maar vond al snel werk in de melkerij in Rotselaar, waar

hij tot aan zijn pensioen bleef werken.

60 jaar lang zong Hector mee in het koor ‘Gaudeamus’ van Putkapel, tot zijn stem het niet

meer zo goed aankon. En hij was ook een van de geëngageerde chauffeurs om met een

schoolbusje kinderen aan huis op te halen en ze naar de parochieschool van Wilsele-Putkapel

te brengen, nog voor zijn dagtaak in de melkerij begon. En daarnaast waren Hector en

Delphine ook 10 jaar lang actief lid van de duikclub van Putkapel. Dikwijls werd de caravan aan

de auto gehaakt om te gaan duiken. Heel ijne herinneringen bewaarden Hector en Delphine

daaraan.

Toch kreeg de leeftijd ook invloed op Hector. Nadat ze lang thuis konden blijven, kwam Hector

en Delphine in ons huis wonen in oktober 2018. Hector was altijd wel te vinden voor een

babbel Maar hij leed stilletjes onder zijn bijzonder slecht zicht, wat hem vele beperkingen gaf.

Hector bleef trouw naar de eucharistievieringen komen en putte er veel kracht uit. Stilaan

zagen we de toestand van Hector achteruit gaan. Hij overleed op 26 november.

9

In het jaar 1932 was er in het gezin Reniers een geboorteschreeuw: Angèle kondigde zich aan.

Uiteindelijk telde het gezin Reniers 3 dochters en 2 zonen. Angèle vertelde in ons huis graag

en met haar blinkende ogen over haar jonge jaren: hoe ze met broers en zussen en kinderen

uit de buurt al vroeg op pad waren naar de mis, om daarna naar school te gaan. En hoe ze

graag werkte op het veld, en ook veel plezier maakten. Deugnietenstreken, daar was ze wel

voor te vinden.

Toen ze 22 was, trouwde Angèle met Sylvain Wierinckx. De kinderwens kon niet ingevuld

worden, maar daar konden Angèle en Sylvain goed mee omgaan. Angèle ging meer dan 20

jaar buitenshuis werken, bij de glasfabriek Van Hoof. N a een tijd in Winksele-Delle en aan de

Dutise brug gewoond te hebben, kwamen Angèle en Sylvain naast haar broer Jef en

schoonzus Mariette, op de Nobelberg wonen. De onderlinge band was zeer hecht. Angèle was

ook de thuishaven voor Kristel en Kristiaan, de kinderen van Jef en Mariette. Als Mariette nog

gaan werken was, wisten ze snel de weg naar Angèle te vinden, en daar viel altijd wel iets te

‘rapen’.

Na het overlijden van haar broer, werd de band tussen Angèle en Mariette nog sterker. Wie

Mariette zag, zag ook Angèle.

In 2016 kwam Angèle in de Vlindertuin wonen. Het was altijd ijn om met Angèle in contact te

komen. Altijd goed gezind en een brede lach en een grapje, een vlot contact, altijd te vinden

voor een gesprekje, zangmoment of andere activiteit. Trouw ook in de mis, samen met haar

schoonzus Mariette.

Eind november ging haar gezondheidstoestand heel snel achteruit. Op 2 december gaven we

haar uit handen.

10

In het veelbesproken jaar 1933 werd Bertha Vanuytven geboren. In haar jonge jaren was

Bertha lid van de rode valken, waar ook ene Louis Vandenbossche lid van was. Het werd liefde

tussen die twee, en ze trouwden in 1954. Het gezin werd vergroot met 4 kinderen: Frankie,

Marc, Patrick en Kristin. Louis werkte op de ‘rekeningendienst’ van het gemeentehuis in

Kessel-Lo, en na de gemeentefusie aan het stadhuis van Leuven. Bertha was niet alleen volop

huismoeder die heel het huishouden runde – Louis trok zich niet te veel aan van het

huishouden, maar zette we duidelijke lijnen uit. Bertha ging ook nog buitenshuis werken op de

momenten dat de kinderen niet in huis waren. Haar kinderen waren haar ‘alles’.

Wanneer het wat rustiger werd, en zeker na beider pensionnering, kwam er tijd om van het

leven te genieten. Louis en Bertha gingen enkele keren per jaar op reis, vooral naar Spanje, en

later, als Spanje wat moeilijker werd, naar de zee.

Na verloop van tijd werd duidelijk dat Louis niet meer thuis kon blijven wonen. Hij kwam in

2016 naar de Vlindertuin. Heel regelmatig kwamen Bertha, Frankie en zijn vrouw, en Kristin op

bezoek. Zo werd ons huis ook voor Bertha vertrouwd. Zelf kwam ze midden 2019 met veel zin

op het Mezenhof wonen. Ze voelde zich hier goed, genoot van het gezelschap van

medebewoners en van het bezoek met het uitgebreide tafelgebeuren op dinsdag, en kwam

ook met veel goesting naar de viering op vrijdag. Tot ze heel plots op 8 december op haar

kamertje overleed. Een moeder om dankbaar op terug te kijken.

11

Zelfs in de oorlog worden kinderen geboren, ook in Leuven. Zo zag Jean-Louis van

Wijngaerden twee jaar na het uitbreken van de tweede wereldoorlog het levenslicht. In het

begin van de ‘golden sixties’ ontmoette hij Jacqueline Op de Beeck. Bij het dansen voelden ze

dat ze voor elkaar gemaakt waren. En dus trouwden Jean-Louis en Jacqueline in 1965. Jean-

Louis werkte mee in de beenhouwerij van zijn vader. Maar de kou van de

werkomstandigheden en het heel zware werk waren dan toch niet echt aan hen besteed. En

de geboorte van Johan in 1967 deden de overwegingen kantelen over het al dan niet verder

zetten van de beenhouwerij. Jean-Louis stopte ermee, en begon als hulpverpleging in het

psychiatrisch centrum in Bierbeek. Het werk was hem op het lijf geschreven: Jean-Louis was

geduldig, zachtaardig en betrokken. In de loop van de tijd behaalde hij zijn diploma voor

verpleging. Na een operatie aan zijn hart, heeft hij de laatste jaren als verpleger gewerkt in de

nachtploeg.

Het geduld en de passie die hij had als vader, echtgenoot en verpleger trok Jean-Louis door in

zijn hobby’s. Hij kon urenlang geduldig bezig zijn met het in elkaar zetten van

modelvliegtuigjes en boten. Hij was ook een grote hondenliefhebber.

Met het klimmen der jaren hadden Jean-Louis en Jacqueline wat meer hulp nodig, die zover

als mogelijk geboden werd door Johan en zijn vrouw Vanessa. Maar ook professionele

omkadering werd nodig, en nog wat later was er van thuisblijven geen sprake meer. Na een

verblijf in een ander woon-zorghuis werd St Margaretha hun nieuwe thuis, sinds 7 november

2019. Begin december verslechterde de gezondheid van Jean-Louis, waardoor hij op 9

december overleed.

12

Fons Peeters werd in 1923 in Gelrode geboren. Zijn ouders verhuisden naar de Loozenhoek

in Rotselaar toen hij tien was. Niet zover daar vandaan woonde een zekere Mariette. Toen

Fons wat ouder was, viel zijn oog op die Mariette… en ze trouwden. Ze gingen inwonen bij

Fons’ ouders Zoon Paul zag het levenslicht.

Het gezinnetje was een echt standaardgezin uit die tijd: Fons ging werken, en Mariette deed

alles in het huishouden. Fons spoorde elke dag naar Brussel, om daar te zorgen voor de

auto’s van de spoorwegen. Thuis deed hij het zware werk in de tuin – het spitten – het lichtere

was voor zijn echtgenote weggelegd. In de loop der jaren was Fons nog actief in het

jeugdvoetbal van Rotselaar, en op nog latere leeftijd ging hij kaarten bij de Okra.

Een dertig jaar geleden bouwden Paul, intussen getrouwd met Monette, het ouderlijke huis

terug op, en Fons en Mariette gingen inwonen.

De klimmende leeftijd begon Fons en Mariette parten te spelen. Na een opname in een ander

wzc, werd ons huis zijn nieuwe stek, in maart 2019. Hier kenden we Fons als een heel rustige

man, die goed in de watten werd gelegd door zijn kamergenoot Gust. Op vrijdag ging hij in de

stroom mee naar de eucharistieviering ‘zoals hij dat altijd gewoon was geweest’. In het najaar

begon Fons’ gezondheidstoestand te schommelen. Heel rustig is hij uiteindelijk op 13

december overleden

13

In 1930 werd ten huize Demarsin in Kortrijk-Dutsel een zoon geboren, François, of kortweg

‘çois’. Het leven was dat zoals van heel veel andere kinderen: ’s morgens naar de mis, daarna

naar school, eventueel nog helpen bij het buitenwerk, en spelen.

Als jongvolwassene viel zijn oog op Elza Van Meensel. çois en Elza trouwden, en bleven in

Kortrijk-Dutsel wonen. Het gezin werd vergroot met drie kinderen Alex, Lucia en Diane. çois

ging aan de slag bij ijzerwaren Peeters, vooral om goederen rond te voeren. Na vele jaren ging

hij aan de slag in de melkerij Carnation in Leuven, en nog later werd hij nachtwaker bij de

universiteit Maar dat was maar een deeltje van het verhaal: hij kweekte samen met Elza

aardbeien, en was vooral graag in gang om van het leven te genieten: kaarten, en op tijd een

pint drinken. Elza bestuurde het huishouden met duidelijke hand, en çois ging er ‘pragmatisch’

mee om.

Met het klimmen van de jaren werd meer en meer ondersteuning nodig, die ook

daadwerkelijk geboden werd. Tot het punt dat samen thuis wonen niet meer kon Zo kwamen

çois en Elza begin 2018 bij ons wonen. Het was voor hen een heel verwarrende ervaring, die

veel onzekerheid, verdriet en boosheid teweeg bracht. Hun hart bleef in Kortrijk-Dutsel.

Talloze keren gingen ze terug naar huis… Langs de andere kant maakte çois ook regelmatig

plezier, of knoopte hij aan bij zijn geloof en kwam hij met aandacht naar de mis. Na het

overlijden van Elza verhuisde çois van de Bijenkorf naar het Zwaluwnest. çois werd rustiger.

Iedereen die hij zag in de gang, begroette hij met een vrolijke, welgemeende ‘zwaai’. Begin

december ging zijn gezondheidstoestand op enkele dagen tijd snel achteruit, zodat hij op 13

december overleden is.

14

Mama, Agnès Van den Bosch, is bijna 90 geworden. Ze is gestorven aan de gevolgen van een

ziekte die haar niet onbekend was en waarvan ze wel vaker had gezegd dat ze niet zo wou

eindigen. En toch is het zo gegaan omdat de ziekte bij haar zeer traag evolueerde.

Mama heeft in haar lange leven vele meevallers gehad.

Ze had een zorgzame moeder en een al oudere vader die zijn enige dochter weinig weigeren

kon, en zeker niet de zondagcent waarmee ze iedere week bij de legendarische Leona in

Herent het lekkerste ijsje ging halen. Sindsdien werd de kwaliteit van elk ander ijsje daaraan

afgemeten. Ze trouwde een man van koekenbrood en ze kreeg met hem -al zeg ik het zelf-

vier voorbeeldige kinderen. Zorgzame schoonkinderen. Vijf kleinkinderen die goed

terechtkwamen, en vier schatten van achterkleindochters.

Ze leefde, ze woonde en ze werkte tussen en met mensen die haar vele talenten naar waarde

hebben geschat. Ze heeft in vele levens een steen verlegd, en dat blijft.

Wij willen ons liever niet herinneren hoe ze na verloop van tijd, thuis op de

Aarschotsesteenweg, worstelde met de eenzaamheid en met de praktische noden van een

bestaan, met de was en de plas, met boodschappen doen en eten bereiden. Ook al werd ze

daarin door velen geholpen en gesteund. Ook al vond ze een handige bondgenoot in haar

telefoon en haar telefoonboek. Haar wereld werd erg klein. Telefoon, televisie (met open

volumeknop), kruiswoordpuzzels. De dagelijkse passage van de verpleegdienst van Geert, de

bezoekjes van vriendin Maria op woensdag, de gewaardeerde hulp van Gerda op vrijdag,

boodschappen doen met Josine op zaterdag.

Maar eenvoudig was het niet. Wat ze zich niet meer herinneren kon, bestond voor haar

gewoonweg niet, was nooit gebeurd. In haar hoofd was ze nog steeds die sterke vrouw die

alles zelf beredderen kon. En als ze soms, in een helder moment, besefte dat haar overtuiging

toch niet klopte met de realiteit, las je in haar ogen een groot verdriet en diepe onrust.

Haar mentale aftakeling tastte steeds meer haar fysieke conditie aan. Thuis blijven wonen

werd stilaan onmogelijk.

Mama heeft de cirkel van het leven rond gemaakt in het rusthuis van Holsbeek. Van

zelfstandig thuis in Wilsele, via het ziekenhuis naar een gesloten afdeling: het was voor haar

en voor ons een grote omwenteling. Het leek een drama.Maar in de Vlindertuin gebeuren

wonderen. Mama is er opnieuw kunnen openbloeien, ze had er continu mensen om zich heen,

medebewoners, personeel en bezoekers, het intense sociale contact dat ze zolang had

gemist. Van de ene op de andere dag had ze geen telefoon en geen televisie meer nodig.

15

Alleen de kruiswoordpuzzels en de Libelle zijn nog lang gebleven. Samen met haar de juiste

letters in de juiste vakjes plaatsen, samen bladeren in het tijdschrift en de mode of de

recepten kritisch becommentariëren. Tot de grijze mist in haar hoofd ook daaraan een eind

maakte. Daarna bleven enkel nog de rolstoel-wandelingen in en rond het rustoord, en de

bezoekjes aan de Koepel, met een kop kofie en het obligate bolletje ijs.

Tot een maand voor haar dood kon ze je perfect duidelijk maken wat haar wel of niet zinde:

haar ogen en haar mimiek spraken boekdelen. Ze bestrafte ongepast gedrag in haar

omgeving onmiddellijk met de blik waarmee ze haar leven lang ook haar leerlingen tot

gehoorzaamheid had gedwongen. Eens leerkracht, altijd leerkracht.

Mama is heel lang heel stabiel gebleven, maar na Sinterklaas namen de ongemakken toe. Ze

kon het niet meer zeggen, maar haar hele lijf smeekte om rust. Die heeft ze uiteindelijk

gevonden op 23 december.

Wij zijn de vele zorgende handen dankbaar die haar tot op het eind liefdevol hebben omringd.

Wij zijn dankbaar omdat we haar zo lang hebben mogen kennen. (Greet Stevens, een van de

dochters)

16

In het verre Limburgse Achel, dicht bij de Nederlandse grens, werd in 1932 Gerard Vranken

geboren, in een gezin dat letterlijk en iguurlijk goed boerde naar de normen van die jaren. In

zijn jonge jaren ontmoette hij ene Fien, die enkele dorpen verder woonde. In 1955 traden zij in

het huwelijk. Gerard vond in Antwerpen werk als chauffeur bij een melkfabriek.

’s Morgens reed hij in alle vroegte heel wat boerderijen af om de melk op te halen, om ze

nadien in het fabriek af te leveren. In Antwerpen werd ook hun dochter Marie-Jeanne

geboren, en een jaar later zoon Jean. Na enkele jaren werd Antwerpen ingeruild voor Kessel-

Lo. Gerard ging werken bij zijn broer Sus die in Linden woonde en later naar Canada

emigreerde. In het weekend ging hij met zijn broer bomen zagen. Bij een van die

boomzaagacties liep het helemaal mis: de boom begon bij het afzagen te tollen en viel op

Jean, die toen 13 was. Hij stierf ter plaatse, de broer van Gerard was zwaar gewond. Een

drama dat heel lang nazinderde. Het was ook de aanleiding dat Gerard en Fien verhuisden

naar Kortrijk-Dutsel. Gerard werkte intussen bij ‘de Stella’ als chauffeur, en reed vaak naar het

buitenland. Frankrijk was z’n meest geliefde bestemming en vertelde steeds met veel plezier

over deze avonturen.

Het jarenlang rijden in een vrachtwagen eiste zijn tol en Gerard kreeg rugproblemen. Daarom

besloot hij op 50 jarige leeftijd bijscholing tuinbouw te volgen en ging toen als tuinman aan de

slag, nog steeds bij ‘de Stella’.

Op 55 jarige leeftijd ging hij op brugpensioen, maar stilzitten was zeker niet aan de orde. Vele

jaren onderhield hij de tuin van zijn dochter er later ook van zijn kleindochter. De tuinen zagen

er dan ook steeds piekijn uit.

Na het plotse overlijden van zijn vrouw Fien in 2011, trok Gerard nog goed zijn plan Maar het

huis was te groot. In 2015 maakte hij de overstap naar Parel I Als rasechte Limburger hield

Gerard om met vele mensen verbinding te maken, een praatje te slaan – en zo kenden we

hem hier ook als latbewoner. Zoals de jaren ervoor, was Gerard bijna nooit thuis: altijd op

wandel in huis, en nog meer daarbuiten. Bus op en af. Liftend om mee te rijden, op zijn

manier: soms midden op de straat… Maar altijd was Gerard gemoedelijk. Vorig jaar werd stilaan

duidelijk dat zijn gezondheid achteruit ging. Een opname in het ziekenhuis was nodig. Het

werd een langere opname dan verwacht. Daar heeft Gerard twee dagen voor Kerstmis

zachtjes het leven neergelegd.

17

In het verre Ieper werd in 1933 Johan Cornillie geboren. Hij was de jongste uit het tweede

huwelijk van zijn vader – de moeder van de oudere kinderen was overleden. Johans vader, die

schoolhoofd was, stierf toen Johan 6 was. Moeder was een wijze vrouw met een vlotte pen.

Zoon Johan had ook een vlotte pen, maar dan om prachtige pentekeningen te maken. Maar

ook aan de strijkstok en de viool was zijn hart verknocht. Als twintiger ontmoette Johan, die

intussen student architectuur was, Theresia Fets. Johan en Treske trouwden in 1960 en

kwamen in Leuven wonen. Als snel kwamen Klaas, Lieven en Nele het gezin vergroten. In 1964

gooiden Johan en Treske het over een andere boeg: ze trokken naar Brugge, waar Johan als

architect aan de provincie werkte, en Trekse in het Sint-Lucas ziekenhuis. De diep gelovige

Johan gebruikte zijn muzikale kwaliteiten in verschillende kerken en parochies als zanger en

als violist. In 1995 ging hij met pensioen, maar bleef de heel kerkbetrokken man, en dat zou tot

het einde blijven. Met het ouder worden kwamen Johan en Treske richting Leuven wonen,

waar Johan als violist lid werd van het Arezzo-ensemble in Kessel-Lo. In 2014 was het duidelijk

dat intensere zorg nodig was. Zo kwamen ze hier op het Zwaluwnest wonen, als opstap naar

een assistentiewoning in Parel II, waar ze in maart 2016 gingen wonen. Twee jaar later werd

het duidelijk dat hun latje niet echt meer beantwoordde aan de noden die Johan had, en

verhuisden ze terug naar het Zwaluwnest. Intussen kende we Johan en Treske als de steevast

eerste ‘klanten’ in de eucharistieviering: Johan met de viool, Treske om de zangboeken uit te

delen. Johan kon enig plezier vinden in de veelvuldige plagerijtjes. De laatste weken merkte we

dat Johan – die niet gemakkelijk in zijn ziel liet kijken – achteruit ging. Het vioolspel ging

moeilijk, de gezondheid begon te haperen. Goed omringd door de kinderen is Johan overleden

op 27 januari. Dank je wel, Johan, om al die jaren onze vieringen zo mooi op te luisteren met je

vioolspel!

18

In het verre 1924 kwam Adeline Grauwels aan de kerk in Holsbeek ter wereld, als zevende

van het gezin. Een Holsbeek dat velen onder ons kennen, en helemaal niet meer te

vergelijken is met het Holsbeek van vandaag. Iedereen kende iedereen, rijkdom was er zo goed

als niet, de pastoor en de onderwijzer waren centrale iguren in het dorp. Het gelovige leven

was overal aanwezig, ook in het leven van Adeline. Haar hele leven lang zou ze zelden een

eucharistieviering overgeslagen hebben.

In haar jonge jaren werd Adeline verliefd op Fons Van Casteren. Ze trouwden, en Fons kwam

inwonen in het ouderlijk huis van Adeline in de Van Tiltstraat. Hun gezinnetje werd vergroot

met Paul en Gaston, en later met Monique. Adeline was een echte mama. Zorgen voor man en

kinderen, en later voor de kleinkinderen, was haar levensdoel. En ook zorgde ze met haar

gekende grote hart voor haar ouders toen die zorgen nodig hadden. Rustig, evenwichtig, wijs.

Een warme nest om in op te groeien. Dat voelden we hier ook, wanneer Adeline in 2016 naar

hier kwam. Adeline bleef haar rustige zelf: ze hield van een babbel in alle rust, maar kon even

goed genieten van haar kamertje. Ook bij ons heeft ze geen viering gemist. En elke dag was er

wel bezoek van Paul of Gaston. Net zoals ze de jaren ervoor bij moeder over de vloer kwamen

om haar zo goed mogelijk te ondersteunen. Haar woorden en herinneringen borg ze

langzaam te goed op, zodat het voor haar nog moeilijk was om die terug te vinden. Ook het

overlijden van haar dochter Monique nam ze in stilte mee in haar hart

Adeline was zo gelukkig als ze mee ging naar Scherpenheuvel, en genoot er hard van om een

kaarsje te gaan branden in het kapelletje van Onze Lieve Vrouw iets verder op de

Kortrijksebaan, we zagen dat ze steun had aan het vertrouwde van de vieringen op vrijdag. De

laatste weken ging haar gezondheid achteruit. Maar Adeline was een volhouder… haar

stervensproces was omwille van de duur een heel zware tijd voor haarzelf en de kinderen. En

toch was ze geen moment alleen. Op 27 januari overleed Adeline heel zachtjes, gedragen door

haar gezin.

19

VRIJWILLIGERS

NIEUWS

Proiciat aan de jarigen!

Jos Geleyns verjaart op 2 april

Rita Pardon verjaart op 5 april

Liliane Boonen verjaart op 19 april

Lieve Vandezande verjaart op 23 april

Ingrid Hannes verjaart op 25 april

Jeanine Geets verjaart op 26 april

Lutgart Elsen verjaart op 30 april

Mieke Doucet verjaart op 7 maart

Vera Vermaelen verjaart op 8 maart

Nicole Kempeneers verjaart op 15 maart

Chris Delauré verjaart op 23 maart

Luc Maris verjaart op 25 maart

Irène Peeters verjaart op 27 maart

20

PERSONEEL

Naam: Marina Vandenbempt

Geboorteplaats en -datum: Leuven, 13/08/1965

Woonplaats: Opvelp

Kinderen: 2

Hobby's: lezen, wandelen en ietsen

Functie en dienst: verpleegkundige Bijenkorf

NIEUWS

21

VERJAARDAGEN

PERSONEEL

Karin Schruws (administratie) verjaart op 4 maart

Ingrid Valckenaers (kapster) verjaart op 9 maart

Véronique Ackermans (Zwaluwnest) verjaart op 28 maart

Marissa Degreef (waak) verjaart op 4 april

Ilham Outmane (Vlindertuin) verjaart op 10 april

Charmei Nijs (Zwaluwnest) verjaart op 10 april

Krystel Durwael (Bijenkorf) verjaart op 15 april

Pieter Michiels (Bijenkorf) verjaart op 16 april

Els Vranken (Mezenhof) verjaart op 22 april

Heidi Collet (Zwaluwnest) verjaart op 25 april

Sabrina Morre (Bloemenveld) verjaart op 28 april

Carine Vanden Panhuyzen (keuken) verjaart op 29 april

Linda Verstrepen (Bloemenveld) verjaart op 30 april

22

PERSONEEL

UIT DIENST


• Catherine Hermans

• Cindy Valgaeren

• Amber Avignone

• Tessa Van der Borght

• Joke Dorst

Zij vonden elders een nieuwe job.


23

Geboorte

Huwelijk

Op 24 januari werd Wietse Symons (keuken) de trotse vader van Matto.

Ann Bollens (mobiele equipe) werd de iere oma.

Op 20 januari stapten Babs en Joris

(Bloemenveld) in het huwelijksbootje.

We wensen hen nog veel liefde en geluk.

24

PASTORAAL

HOEKJE

Ik moet even naar de buren om me te wassen

Ouderen voor ouderen: wij werven fondsen voor oudere zusters in Congo

Stel je eens voor dat je naar het toilet moet, en dat je daarvoor naar de toiletten van de school

naast onze deur moet…. En ook om je te wassen zouden we moeten rekenen op de buren…

We zouden geschandaliseerd zijn, de krant en TV zouden hier direct staan. We zouden direct

vertrekken.

Maar… dat is de normale toestand bij de hulpbehoevende zusters van Ba Maria in Buta

(Congo), waarvan de zusters van Berlaar ‘meter’ zijn. Heel hun leven hebben deze Congolese

zuster ze hard gewerkt, onder andere in het onderwijs. En je weet, de meeste zusters kennen

geen uren.

De oudere hulpbehoevende zusters krijgen onderdak in een huis. Maar de (inlandse) orde die

het zonder steun van buitenaf moet doen, is te arm om water en sanitair te voorzien. Wassen

en naar het toilet gaan moet dus een (heel) eind buiten het huis gebeuren. We hoeven er niet

bij te vertellen dat dit zeer veel ongemakken met zich meebrengt en eigenlijk niet

menswaardig is.

De zusters van Ba Maria zijn nu bezig fondsen te werven om tien kamers aan te passen aan de

behoeften van hun oudere medezusters, zodat zij daar op een waardige wijze kunnen blijven

wonen.

Met onze vastenactie die we in alle woonzorgcentra van de Zorggroep Zusters van Berlaar

organiseren, willen we een bijdrage leveren aan de aanpassing van de kamers zodat er

eenvoudige sanitaire voorzieningen (douche en toilet) geplaatst kunnen worden. De totale

kosten zijn begroot op ongeveer € 4.680. Zoveel geld, denk je? Raar maar waar, door gebrek

aan concurrentie en de zeer grote afstanden zijn prijzen voor materiaal in Congo ongeveer

even duur (of vaak zelfs duurder) dan in België. Zo kost een zak cement in het binnenland van

Congo meer dan bij ons in de doe het zelf zaak.

Wat gaan wij doen?

Op dinsdag 3 maart nemen zuster Martha en zuster Elly om 14 uur in de koepel ons mee naar

Congo en leggen onder andere het project uit. Aansluitend kun je genieten van een lekkere

warme wafel (2€). Nodig ook je familie uit! Andere initiatieven kondigen we via afiches aan.

Vastenactie

25

ACTIVITEITEN

Nieuwjaarsreceptie 6 januari

26

Dansen met de kleuters 16 januari

27

Evenwichtsparcours 23 januari

28

Zwemmen 30 januari

29

Tai chi 17 februari

30

NIEUWEACTIVIVEITEN

Enkele activiteiten uitgelicht

Donderdag 12 maart

De kinderen van het 1ste

en 3de

leerjaar van Het Anker (Nieuwrode) komenmet ons kleuren en gezelschapsspelen spelen.

Maandag 23 maart

Om 14u30 kunnen jullie je hersens aan het werk zetten tijdens de quiz in De

Koepel.

Maandag 30 maart

De jarigen van de maand mogen hun verjaardag komen vieren in De Koepel

om 14u30.

Vrijdag 3 april

De kleutertjes uit de eerste kleuterklas van Het Anker (Nieuwrode) komen

paaseitjes rapen.

Zaterdag 11 april

Om 15u is er een Paasviering in De Koepel, aansluitend gevolgd door een

receptie op de woongroepen.

Maandag 20 april

De week van de valpreventie gaat van start!

In de namiddag wordt er een hindernissenparcours opgezet om jullie

behendigheid en evenwicht te testen.

Donderdag 23 april

Om 14u starten we met de valbingo (bingo gecombineerd met quizvragen

over valpreventie) in De Koepel.

31

32

33

Lore

34

35

36

37

38

39

40

FIJN OM TE

WETEN

Sneeuwklokjes

Getogen uit koude winternachten

sneeuwklokjes licht en frêle

kunnen ze niet langer wachten

brengen ze terug ’n teken van leven .

Ik zie hun kleine kopjes hangen

als lichtjes naar de dode grond

zo speels, lief en onbevangen

dat ik ze als nieuw ontloken vond.

Nauwelijks door de wind bewogen

beschut onder ‘t dorre struikgewas

gedijen zij als vroege voorjaarsboden

door Hij die de kiem tot leven gaf.

Verrezen na een lange winterreis

tarten zij trots de barre winterkou

fris gewassen door sneeuw en ijs

geven ze ‘n tintje aan ’t wintergrauw.

(Aangeleverd door M. Adams)

41

Schoonheidsverzorgingen

Schoonheidsspecialiste:

Elke 4de

dinsdag van de maand

Van 13 - 16 uur

Locatie: Het Trefpunt

Enkel op afspraak:

016 31 69 00 of 320 (interne nummer)

[email protected]

Prijslijst (Betaling via bewonersfactuur):

Schoonheidsspecialiste:

Ontspannende voetverzorging: € 21 (Wassen/Scrubben/Masseren van de voeten)

Gelaatsverzorging (1 uur): € 48

Mini-gelaatsverzorging (45 minuten): € 34

=> Bij de twee gelaatsverzorgingen: Epilatie van lip en wenkbrauwen inbegrepen

Manicure: € 15 (nagels knippen en schoonmaken, scrub en massage van de handen)

+ Nagels lakken: € 5 extra

Epilaties:

· Wenkbrauwen: € 8

· Lip: € 6

· Kin: € 7

· Volledig gelaat: € 20

· Onderbenen: € 15

· Bovenbenen: € 17

· Oksels: € 10

Verven wenkbrauwen: € 9

Massage rug/nek: € 37

42

Pijncampagne

43

Beste bewoners en familie,

Wellicht hebt u op de verschillende verpleegposten reeds de afiche zien hangen, die je hier

ook in ons krantje ziet staan? Graag willen we hier een woordje uitleg aan geven.

Vanuit de intentie om ons steeds te blijven verbeteren, zijn we op de verschillende

woongroepen en vanuit alle disciplines in ons woonzorgcentrum erg bezig met het inzetten

op het thema ‘PIJN’!

Waarom is dit zo belangrijk?

We weten dat onbehandelde pijn een direct effect heeft op vele lichaamsfuncties.

Mensen met pijn hebben meer hulp nodig, nemen minder deel aan het dagelijkse leven en

hebben meer kans op cognitieve achteruitgang.

Als je weet dat dit allemaal weegt op de gemoedstoestand van de bewoner, angst in de hand

kan werken en onrust veroorzaakt, dan is de boodschap duidelijk.

We kunnen een grote en belangrijke bijdrage leveren aan het welzijn van onze bewoners en

aan de kwaliteit van dit, steeds langer durende, leven.

Ouderen maken echter niet altijd hun pijn kenbaar of toch niet duidelijk.

Men denkt vaak dat pijn inherent is aan het verouderingsproces en bijgevolg moet worden

aanvaard. Soms durft men niet toe te geven dat er pijn is uit angst voor onderliggende ziekte

of om mogelijks in het ziekenhuis te worden opgenomen.

Soms zegt men ook gewoon liever niets of heeft men schrik om iemand lastig te vallen.

Toch is het belangrijk deze dialoog aan te gaan en te blijven aangaan. Enkel door erover te

praten kunnen we goeie hulp verlenen.

Help ons om jullie te helpen!

Werkgroep palliatieve zorg

44

KRUISWOORD-

RAADSEL

45

SUDOKU

Zo los je een sudoku op:

• Op elke rij van links naar rechts moeten alle cijfers van 1 tot en met 9 staan.

• Op elke kolom van boven naar onder moeten ook alle cijfers van 1 tot en met 9 staan.

• In elk kleiner vierkant met dikkere lijnen moeten ook alle cijfers van 1 tot en met 9

staan.

Oplossing januari-februari 2020

46

BINAIRE

PUZZEL

Bij het oplossen van een binaire puzzel gelden de volgende regels:

• Elke cel moet een nul of een één bevatten.

• Er mogen niet meer dan twee dezelfde cijfers direct naast elkaar of direct onder elkaar

worden geplaatst.

• Elke rij en elke kolom moet evenveel nullen als enen bevatten. In dit geval dus 6 nullen

en 6 enen.

• Elke rij is uniek en elke kolom is uniek. Een willekeurige rij mag echter wel hetzelfde

ingevuld worden als een willekeurige kolom.

47

DE MOPPEN-

TROMMEL

Wat is geel, vliegt, knalt tegen een raam, valt morsdood neer en vliegt vervolgens weer

weg?

Ik vroeg gisteren in een café het wii-wachtwoord aan de cafébaas.

Waarop de cafébaas zei: "je moet eerst iets drinken."

Ik heb toen een glas rode wijn gevraagd, waarvoor ik 6 euro moest betalen.

Toen ik daarna vroeg wat het wii-wachtwoord nu eigenlijk was, zei hij: "'je moet eerst iets

drinken', met allemaal kleine letters en zonder spaties."

Een reïncarnarie.

Hier uw sponsoring?Neem contact op met Soie Loos:

Tel.: 016/49.86.54

E-mail:

[email protected]


Tel.: 016/49.86.54

E-mail:

[email protected]

WOONZORGCENTRUM "SINT-MARGARETHA"

Groep van Assistentiewoningen "DE PAREL I & II"

Dagcentrum "HET CONVENT"

Lokaal dienstencentrum "DE SPRANKEL"

Kortrijksebaan 4, 3220 Holsbeek


Tel.: 016/49.86.54

E-mail:

[email protected]

Onze buurt - Sint-Margaretha Holsbeeksintmargarethaholsbeek.be/wp-content/uploads/2020/03/Onze-buurt … · Naam: Jozef Goemans Geboren op: 13/12/1931 Afkomstig van: Kessel-Lo Datum

Documents