Norbegiko Dasos - Kharouki Mourakami

Ο Χαρουκι Μ ουρακαμι που θεω ρεται
νας απο τους μεγαλτερους συγ-
γραφ ες τ ς εποχς μας, γεννηθηκε
στο Κ ιτο το 1949. Γνω ρστηκανμε τη
γυνακα του τη Γικο στο ανεπι-
στμιο κι ανοιξαν στο Τκιο να τζαζ
κλαμπ με το νομα   P e t e r Ca t . Η τερ-
στια επιτυχα του μυθιστορματος
του  Ν ορβ η γ ικ δ σο ς (1987) τον εκα-
νε δισημο στη χ ρα του .^ Υστερα
ψ ε το 1995. χει γρψ ει επσης τα βι-
βλα  A f t e r t h e Q u a k e , D a n c e D a n c e
D a n c e . H a r d - b o i l e d W o n d e r l a n d a n d
t h e E n d o f t h e W o r l d , A W i l d S h e e p
C h a s e , U n d e r g r o u n d   το πρ το δοκι-
μιακ του ργο),  S p u t n i c S w e e t h e a r t
και S o u t h o f t h e B o r d e r , W e s t o f t h e
S u n . Εχει μεταφ ρσει στα γιαπω νζι-
κα τα ργα του
 
και του Ριμοντ Κ ρβερ .
π ς εκ εις εα » κ -
κλοφ ορε επσης το μυθιστρημα του
Το κουρδ ισ τ πουλ .
 
Ττλος πρωτοτπου :
H a r u k i M u r a k a m i ,  Norwegian Wood
1η κδοση : Φεβρουριος 2007
Μετφραση απ τα αγγλ ικ : Μαρα Αγγελ δου
Επ ιμ λ ε ια : Στ λλα Βρε το
Δ ιρθωση : Αρετ Μπουκλα
© 2 0 0 0 , H a r u k i M u r a k a m i
(Ο 2005 , γ ια την ελλην ικ γλσσα
Ι^νκδσεις Ωκεανδα ΑΕ
Σολ(ομο 2 5 , 1 0 6 8 2 Αθνα , τη λ . 2 1 0 . 3 8 . 2 7 . 3 4 1
ΙΙλτωνος 17 , 5 4 6 3 1 Θεσσαλον κη , τη λ . 2 3 1 0 . 2 3 1 . 8 0 0
e-mai l : ( )ceanida@internet .gr  
 ocean id a. gr
I  Ιλεκτρ ον ικ στοιχε ιοθεσ α -Σελ ιδοπ οηση : Εκδσε ις «Ωκεανδα»
Κκτπωση : Μ . Σπρου & Σα ΑΕ
Βιβλ ιοδεσ α : Β ιβλ ιοδομ ΑΕ
 
 
μουν τριντα εφτ χρονν τ τε , δεμνος στη θ ση μου
μσα στο πελριο Μπινγκ 747 που ετοιμαζταν να βου-
τ ξει μσα απ τα πυκν σννεφα για να προσγειωθ ε στο
αεροδρμιο του Αμβοργου , Η παγωμνη βροχ του Νο-
εμβρου μοσκευε τη γη , δνοντας στα πντα ψη με-
λαγχολικο φλαμανδικο τοπου : στους τεχνικος κτο
στον αεροδιδρομο που φοροσαν αδιβροχα, στη ση[αα
πνω απ το χαμηλ κτριο του αεροδρομου , στη γιγα-
ντοαφσα με τη διαφμιση της ΒΜ \ν . Μλιστα . . . ξαν
στη Γερμανα λοιπν .
μουσικ ρχισε ν ' ακογεται απ τα ηχεα της οροφς :
μια γλυκι ορχηστρικ διασκευ του ((ΝθΓλνΘ§αη ν^οο»
(Νορβηγικ δσος ) των Μπιτλς . Η μελωδα αυτ πντα
μ ' κανε ν ' ανατριχιζω - αυτ τη φορ πιο ντονα απ
κθε λλη φορ .
θελ μου γειρα μπροστ κι πιασα το κεφλι μου
μ ε τα δυο μου χρια για να μην ανοξει . Μ α απ τις Γερ -
μανδες αεροσυνοδος με πλησασε ττε και με ρτησε
στα αγγλικ αν μουν εντξει .
 
1 0 ΧΛ Ι ΟΚ Ι ΜΟ ΛΚΛ ΜΙ
((Μα χαρ», απντησα . ((Μια ζλη εναι , μνο».
( (Εστε ββαιος ; »
Μου χαμογλασε κι φυγε . Η μουσικ λλαξε * απ τα
ηχε α ακουγταν τρα μια μελωδα του Μπλ ι Τζελ .
σιωσα τη ρχη μου και κοταξα ξω απ το παρθυρο
τα σκορα σννεφα που κρμονταν πνω απ τη Βρεια
Θλασσα , σκεπτμενος λα αυτ που εχα χσει δη στη
ζω μου : τον χαμνο καιρ , τους φλους που εχαν πεθ-
νει εξαφανιστε , τα συναισθματα που δεν επρκειτο
να ξαναζσω.
νουν τις ζνες τους , να βγζουν τις αποσκευς τους απ
τα ντουλπια πνω απ το κεφλι τους . λη αυτ την
ρα εγ βρισκμουν νοερ σ ' να λιβδι . Μριζα το γρα-
σδι , νιωθα το αερκι στο πρσωπ μου , κουγα τα που-
λι . Φθινπωρο 1969, λγο πριν κλεσω τα ε κοσι .
Η αεροσυνοδς πρασε και με ξαναρτησε αν μουν
εντξε ι .
πιασε μνο μια ξαφνικ μελαγχολα» .
((Το παθανω κι εγ καμι φορ . Ξρω τι εννοετε».
Μου χρ ισε να αξιαγπη το χα μ γε λο . ((Απ* \νθ(1θΓ-
ΗΙιοη . Στο επανιδεν λοιπν , και καλ συνχεια στο τα-
ξδι σας».
((ΛιιΓ\ν6(1θΓδθ] ιβη», απντησα .
Δεκαοχτ χρνια χουν περσει κι μως μπορ να θυ[ .η
 
ρες σιγανς βροχς εχαν ξεπλνει τη σκνη του καλο-
καιριο κι οι λφοι ολγυρα λαμπαν μ ' να βαθ αστρα-
φτερ πρσινο . Το αερκι του Οκτωβρου κανε τα ψη-
λ χρτα να κυματζουν. Τα σννεφα, λεπτς αχνς γραμ-
μς , μοιαζαν καρφιτσωμνα στο θλο του παγωμνου
γαλζιου που ταν ο ουρανς . ταν τσο ψηλ που σχε-
δν πονοσαν τα μτια μου ποτε τον κοταζα. Φυσοσε,
κι ο αρας , πριν τρυπσει ανμεσα στα δντρα , παιζε
με τα μαλλι της Νακο . Τα φλλα θριζαν στις κορφς
τους . Απ μακρι ακουγταν νας σκλος ν ' αλυχτει -
σιγαν , πνιχτ γαβγσματα που μοιαζαν να 'ρχονται απ
το κατφλι ενς λλου κσμου . λλος χος δεν φτανε
στ ' αυτι μας . Οτε συναντσαμε κανναν . Μνο δυο κα-
τακκκινα πουλι πετχτηκαν τρομαγμνα απ τη μση
του λιβαδιο και πταξαν να κρυφτον στο δσος. Καθς
βαδζαμε πλι πλι , η Νακο μου μιλοσε για πηγδια .
Αλλκοτο πργμα η μνμη . ταν πατοσα πργματι
με τα δυο μου πδια σ ' εκενο το λιβδι , καμι προσοχ
δεν δωσα στο τοπο γρω μου . Στιγμ δεν μου πρασε
απ ' το νου τι θα μενε χαραγμνο στη μνμη μου κι ο-
τε φανταζμουν τι δεκαοχτ χρνια αργτερα θα το θυ-
μμουν με τσες λεπτομρε ιες . Τη μρα εκε νη δεν δ ι-
να δεκρα για το σκηνικ . Σκεφτμουν τον εαυτ μου .
Σκεφτμουν την μορφη κοπλα που περπατοσε δπλα
μου . Σκεφτμουν εμς τους δυο μαζ κι στερα πλι τον
εαυτ μου . μουν στην ηλικα , που ,τ ι βλεπα , ,τ ι
νιωθα , ,τι σκεφτμουν , επστρεφε σαν μπομερανγκ σ '
εμνα . Και το χειρτερο , μουν ερωτευμνος . ταν νας
ρωτας με δυσκολες . Το σκηνικ λοιπν ταν το τελευ-
ταο πργμα που με απασχολοσε .
 
1 2 ΧΛ Ι ΟΚ Ι ΜΟ ΛΚΛ ΜΙ
  ρ-
χεται  στο νου ταν η σκψη μου γυρζει σ ' εκενη τη μ-
ρα . Η μυρωδι του γρασιδιο , η ανεπασθητη ψχρα του
αρα , η γραμμ των λφων , το γβγισμα κποιου σκ-
λου : αυτ θυμμαι με απεργραπτη ζωντνια , λες και
δεν χω παρ ν ' απλσω το χρι μου για να τ ' αγγξω .
μως στην εικνα που ζωντανεει στο νου μου , σο κα-
θαρ και ζωηρ κι αν ε ναι , δεν βλπω κανναν . Καν-
ναν . Οτε η Νακο ε ναι εκε οτε εγ . Πο χαθκαμε ;
Πς γινε ττοιο πργμα ; λα σα μου φανονταν σπου-
δαα ττε - η Νακο , κι εγ πως μουν ττε , κι ο κ-
σμος μου πως τον ξερα ττε : πο πγαν λα αυτ ; Δυ-
σκολεομαι να θυμηθ ακμα και το πρσωπ της - του-
λχιστον στην αρχ . Το μνο που μου χε ι απομενε ι
εναι το φντο , το ψυχο σκηνικ . Μια εικνα χωρς αν-
θρπους.
Εντξει , αν το σκεφτ για λγο , το θυμμαι το πρ-
σωπ της . Συνδυζω εικνες - τα μικρ κρα χρια της ·
τα σια μαρα μαλλι της , λεα και δροσερ στο γγιγμα ·
τον μαλακ στρογγυλ λοβ του αυτιο της κι απ κτω
μια μικροσκοπικ ελτσα ' το καμηλ παλτ που φοροσε
το χειμνα · τη συνθει της να με κοιτζει σια στα μ-
τια ποτε με ρωτοσε κτ ' τον τρπο που η φων της
τρεμε ανλαφρα πτε πτε , σαν να μου μιλοσε πνο
στην κορφ ενς λφου με δυνατ αρα . . . Και ξαφνικ το
πρσωπ της επιστρφει , προφλ πντα στην αρχ , για
τ η Νακο κι εγ πντα περπατοσαμε δπλα δπλα .
πειτα τη βλπω να στρφεται προς το μρος μου : χα
μογελει και γρνει ελαφρ το κεφλι της κι αρχζει να
 
ΝΟ Ρ ΒΗ Γ Ι ΚΟ ΔΛ ΣΟ Σ 1 3
θ μιας κρυστλλινης λμνης πασχζοντας να διακρνε ι
μικρος γυρνους να τρχουν.
Παρνει πντα μερικ λεπτ, σπου ν ' αναδυθε το πρ-
σωπο της Νακο απ τα βθη της μνμης μου . Με το π-
ρασμα των χρνων τα λεπτ εναι λο και περισστερα.
Η πικρ αλθεια εναι πως αυτ που για να το θυμηθ
θελα μνο πντε δευτερλεπτα , φτασε να χρειζεται
δκα , μετ τριντα , μετ να λεπτ , τλος περισστερα
- σαν τις σκις που μακρανουν γργορα ταν πφτει ο
λιος . Φοβμαι πως κποια μρα τις σκις αυτς θα τις
καταπιε τελεως το σκοτδι . Δεν υπρχει αμφιβολα , η
θμησ μου απομακρνεται λο και περισστερο απ το
σημεο που στεκταν ττε η Νακο - που στεκταν κι
ο παλις μου εαυτς. Στο νου μου δεν γυρζει παρ μνο
το σκην ικ , το τοπο σ ' εκενο το λιβ δι τον Οκτβρ ιο -
σαν συμβολικ σκην απ κινηματογραφικ ταινα . Κ-
θε φορ που γυρζει το νιθω να κλοτσει κποιο σημεο
του μυαλο μου :
  Εγ εμαι ακμα εδ .
Οι κλοτσις δεν με πονον . Καθλου . νας υπκωφος
χος ακογεται μνο μετ απ κθε κλοτσι που σιγ σι-
γ κι αυτς θα σβσει . Στο αεροδρμιο του Αμβοργου
πντως οι κλοτσις ταν πιο δυνατς και κρτησαν πε-
ρισστερο απ ' ,τι συνθως. Γι ' αυτ γρφω αυτ το βι-
βλο . Για να σκεφτ . Για να καταλβω . τσι εμαι φτιαγ-
μνος εγ : για να καταλβω κτι , πρπει να το γρψω .
Γι να δομε λοιπν , για ποιο πργμα μιλοσε η Νακο
εκε νη τη μρα ;
14 ΧΛ Ι ΟΚ Ι ΜΟ ΛΚ ΛΜ Ι
Μλ[.στα: γι,α το «πηγδι, στο χωρφι.)). Δεν ξρω καν
αν αυτ το πηγδ ι υπρχε πργματι . σως ταν να σμ-
βολο , μια ιδα που υπρχε μνο στο κεφλι της Νακο ,
πως τσα και τσα λλα πργματα που πλαθε με τη
φαντασα της και τα πστευε γι ' αληθιν εκενες τις σκο-
τεινς μρες . Απ τη στιγμ που μου το περιγραψε ωστ-
σο μου ταν αδνατο να σκεφτ τ η σκην στο λιβδι χω-
ρς το πηγδι . πειτα απ εκενη τη μρα , η εικνα ενς
πργματος που ουδποτε εχα αντικρσει , δθηκε αξεχ-
ριστα με το τοπ ο, με το λιβδ ι που περπατοσαμε. Μπο -
ρ με τη σειρ μου να περιγρψω το πηγδι - με κθε
λεπτομρεια . Βρισκταν ακριβς εκε που τλειωνε το
λιβδι κι ρχιζε το δσος - να σκοτειν νοιγμα στο χ-
μα , με διμετρο κπου να μτρο , κρυμμνο στα χρτα .
Τποτα δεν σημαδεει την περμετρ του - οτε φρχτης
οτε πτρινο χελος (που να ξεχωρζει δηλαδ πνω απ
το δαφος) . να πηγδι σκτη τρπα , σαν στμα ανοι-
χτ. Οι πτρες γρω απ το νοιγμα χουν φαγωθε απ
τις βροχς και τους ανμους , χουν να χρμα ξασπρι-
σμνο , εναι σπασμνες , λο ραγισματις . Μια μικρ πρ-
σινη σαρα τρυπνει σε μια σχισμ . Σκβεις απ πν(ο
και δεν βλπεις τποτα . να μνο ξρω για το πηγδι ,
πως εναι τρομακτικ βαθ . Το βθος του δεν μετριται
κι εναι γεμτο σκοτδι , λες και το σκοτδι λου του κ
σμου χει βυθιστε συμπυκνωμνο μσα του .
((Εναι πολ  πολ  βαθ)) , επε η Νακο διαλγοντα^
με προσοχ τις λξεις της . Μιλοσε τσι κποιες φορς ,
καθυστερντας για να βρει ακριβς τη λξη που ψαχνε .
((Κανες μως δεν ξρει πο εναι ακριβς)), συνχισε. ((Το
μνο σγουρο εναι πως βρσκεται κπου εδ τριγρο».
 
Με τα χρ .α χωμνα στις τσπες της τουντ ζακτας
της , μου χαμογλασε σαν να 'θελε να με βεβαισει πως
λεγε αλθε ια .
βαθ πηγδι και κανες να μην ξρει πο εναι ακριβς .
Αν πσεις μσα , πας χαμνος».
((Χαμνος . Αααααααα Τρμα Το τ λο ς »
((Ττοια πργματα συμβανουν καμι φορ».
((Και ββαια συμβανουν . Πτε πτε . σως μια φορ
στα δυο-τρα χρνια. Κποιος εξαφανζεται ξαφνικ και
δεν τον βρσκουν . Κ ι ο κσμος εδ γρω λ ε ι : "Α , π εσ ε
στο πηγδι "» .
ταρκι απ τη ζακτα της . ((Το προτιμτερο θα ταν να
σπσεις το σβρκο σου πφτοντας . Το πιθαντερο μως
εναι τι θα σπαγες το πδι σου και δεν θα μποροσες να
κνεις τποτα . Θα ορλιαζες μ ' λη τη δναμη των πνευ-
μνων σου, αλλ δεν θα σ ' κουγε κανες - οτε θα 'ρχ-
ταν κανες να σε ψξει . Σαρανταποδαροσες κι αρχνες
θα περπατοσαν πνω σου, θα εχες γρω σου τα κκαλα
σων πθαναν εκε πριν απ σνα, θα ταν λα σκοτδι
και υγρασα , και ψηλ πνω απ ' το κεφλι σου θα 'βλ επ ες
να μικρ , πολ μικρ κκλο απ φως , σαν χειμωνιτικο
φεγγρι . Εκε θα πθαινες ολομναχος λγο λγο».
((Και μνο που το σκφτομαι, ανατριχιζω», επα. ((Κ-
ποιος πρπει να το ψξει αυτ το πηγδι και να το κλε-
σει γρω γρω με τοιχκι».
((Μα κανες  δεν μπορε
μη χσεις το μονοπτι».
((Μην ανησυχες , δεν το χνω».
Η Νακο βγαλε το αριστερ της χρι απ την τσπη
χι  σφιξε το δικ μου .  αΕσ  μην ανησυχες», επε . ((Δεν
θα πθεις τποτα .  Εσυ  δεν πρκειται να πσεις στο πη-
γδι  ποτ,  ακμα κι αν τρξεις εδ μες στα μαρα μεσ-
νυχτα . Κι σο θα εμαι δπλα σου , δεν θα πσω οτε εγ
μσα» .
( (Ποτ ; »
((Ποτ »
((Εμαι», επε μνο , και σφγγοντς μου πιο δυνατ το
χρι συνχισε να περπατει δπλα μου αμλητη . ((Τα ξ-
ρω αυτ εγ . Κι χω πντα δκιο . Δεν χει σχση με τη
λογικ , απλς τα νιθω . Για παρδειγμα , ταν ε μαι δ-
πλα σου , πως τρα , δεν φοβμαι καθλου . Τποτα κακ
σκοτειν δεν μπορε να με πειρξει».
((Αυτ θα κνουμε λοιπν», της επα . ((Δεν χεις παρ
να μνεις δπλα μου συνχεια» .
((Αλθεια το λες ;»
Η Νακο κοντοστθηκε για μια στιγμ . Το δ ιο κα-
να κι εγ . Ακομπησε τα χρια της στους μους μου και
με κοταξε στα μτια . Βαθι μσα στις κρες των δικν
της ματιν να πηχτ μαρο υγρ στροβιλστηκε σχη
ματζοντας μια παρξενη δνη . Αυτ τα μορφα μτια
απμειναν να κοιτζουν τα δικ μου για πολλ ρα .
πειτα τεντθηκε κι ακομπησε το μγουλ της στο δι
κ μου . ταν μια κνηση θαυμσια και ζεστ που κανε
την καρδι μου να χσει να χτπο .
((Σ ' ευχαριστ».
ΝΟ ΡΒΗ Γ Ι ΚΟ ΔΛ ΣΟ Σ 1 7
((Εγ σ ' ευχαρ ιστ», τη ς αποκρθηκα .
((Νιθω ευτυχισμνη που μου το επες αυτ . Πραγμα-
τ ικ ευτυχ ισμνη» , μου ε πε χαμογελντας λυπημνα .
((Μα εναι αδνατον».
Η Νακο κλεισε απτομα το στμα της και ξανρχι-
σε να περπατει . Μντευα πως την απασχολοσαν να
σωρ σκψεις . Για να μην την ενοχλσω , εξακολοθησα
να περπατω δπλα της , χωρς να μιλσω .
((Θα ταν λθος - λθος για σνα , λθος για μνα»,
ε πε μετ απ μεγλη παση .
((Γιατ λθος ;» μουρμορισα .
σχει διαρκς κποιον λλο για πντα . Θλω να πω , φα-
ντσου να παντρευμασταν . Θα π ρεπ ε να πηγα νεις στη
δουλει σου . Ποιος θα με πρσεχε σο θα λειπες εσ ;
αν φευγες ταξδι , ποιος θα με πρσεχε ; Εναι δυνατ
να μνω κολλημνη δπλα σου κθε λεπτ της ζως μας ;
Τι εδους ιστητα θα εχαμε μεταξ μας ; Τι εδους σχ-
ση ; Αργ γργορα θα με σιχαινσουν. Θ ' ρχιζες ν ' ανα-
ρωτισαι τι λθος κανες και χαρμισες τη ζω σου , για-
τ περνς τον καιρ σου φροντζοντας μια ανμπορη γυ-
νακα, κι αυτ δεν θα το ντεχα. Δεν θα μου λυνε καννα
απ ' τα προβλματ μου».
((Μα τα προβλματ σου δεν θα συνεχιστον για π-
ντα . Δεν θα τα χεις για λη σου τη ζω», ε πα ακου-
μπντας το χρι μου στην πλτη της . ((Κποια στιγμ θα
λυθον . Κι ταν λυθον , θα καθσουμε και θα σκεφτομε
πς θα προχωρσουμε παρακτω . σως ττε χρειαστε
 
1 8 ΧΛ Ι Ο Κ Ι Μ Ο ΚΛ Μ Ι
εσυ\> χ  βοηθσ εις
  Δεν ζομε λογαριζοντας τα π-
ντα στη ζω μας σαν να 'μαστε λογιστς . Αν με χρειζε-
σαι , θα σε βοηθσω . Κατλαβες ; Γιατ το βλπεις τσο
στεν ; Χαλρωσε . σε τον εαυτ σου να χαλαρσει. Ε -
σαι διαρκς σφιγμνη και γι ' αυτ φοβσαι διαρκς το
χειρτερο . Χαλρωσε το κορμ σου κι αμσως θα νισ εις
καλτερα» .
((Πς το λες αυτ ;» με ρτησε με φων ξαφνικ ψυ-
χρ και ουδτερη .
Απ τον τνο της κατλαβα πως εχα πει κτι που δεν
πρεπε να πω .
((Πες μου πς μπρεσες να πεις ττοιο πργμα», επ-
με ιν ε κοιτζοντας το χμα κτω απ τα πδια τη ς . ((Χα-
λρωσε κι αμσως θα νισεις καλτερα». Αυτ μου λνε
λοι . Το ξρω . Γιατ μου το λες λοιπν ; Μα αν χαλαρ-
σω το κορμ μου τρα , θα διαλυθ . Θα γνω χλια κομ-
μτια . τσι ζοσα πντα και μνο τσι μπορ να συνε-
 -
νμουν κομμτια και τα κομμτια μου θα τα 'παιρνε ο α
ρας . Γιατ δεν το καταλαβανεις ; Πς μου υπσχεσαι τι
θα με προσχεις , ταν εσαι ανκανος να καταλβεις αυ
τ το πιο βασικ απ ' λα ;»
Δεν απντησα .
((Εμαι πολ μπ ερ δε μ νη . Το μυαλ μου εναι πολ πιο
ταραγμνο απ ' σο νομζεις . Η σγχυση εναι πολ βα
θι. Πολ... σκοτειν... πολ κρα. Πες μου κτι [λ(.)ζ.
Γιατ κοιμθηκες μαζ μου ττε ; Γιατ δεν μ ' φησες
στην ησυχα μου ;»
 
τα πεκα . Τα σκασμνα  τζτζιχια  που εχ ε αφσει  πσω
της η ζστη του καλοκαιριο , στρωναν το μονοπτι κι
λιωναν τρζοντας κτω απ τα βματ μας . Σαν να ψ-
χναμε κτι που εχαμε χσει , η Νακο κι εγ συνεχσα-
με να περπατμε αργ ανμεσα στα δντρα .
((Συγγνμη)), μου επε παρνοντας το χρι μου και κου-
νντας το κεφλι της . ((Δεν θελα να σε πληγσω . Προ-
σπθησε να ξεχσεις  σα σου ε πα . Συ γγ ν μη , λυπμαι
στ ' αλθεια . μουν απλς θυμωμνη με τον εαυτ μου)).
((Φοβμαι τι δεν σ ' χω καταλβει ακμα)), επα . ((Δεν
εμα ι και πολ ξυπνος , αργ να καταλβω , θλω χρνο .
Ωστσο  χω   χρνο και  θα σε καταλβω -  καλτερα απ '
οποιονδποτε λλο στον κσμο)).
σους . Με τη μτη του παπουτσιο μου κλτσησα τα κου-
κουνρια και τα σκασμνα τζιτζκια στο χμα . 'Τστερα
κοταξα πνω , τον ουραν που φαινταν ανμεσα στα
κλαδι των πεκων . Με τα χρια στις τσπες η Νακο
στεκταν σκεφτικ , χωρς να κοιτζει τποτα .
((Πες μου κτι, Τρου)), επε. ((Μ ' αγαπς;))
((Το ξρεις τι σ' αγαπ)).
((Θα μου κνεις δο χρες;))
((Μπορετε να ζητσετε τρεις χρες , δεσποσνη)) .
Η Νακο κονησε το κεφλι της αρνητικ , χαμογε-
λντας . ((χι . Δο αρκον . Πρτον , θλω να ξρεις π-
σο ευγνμων σου εμαι που ρθες να με δεις εδ . Μου
δωσες μεγλη χαρ κι ελπζω πως το καταλαβανε ις .
Αν κτι μπορε να με σσει , θα εναι αυτ . Μπορε να
μην το δεχνω , αλλ εναι η αλθεια)) .
 
2 0 Χ Α Ρ 0 Τ Κ 1 Μ Τ Ρ Α Κ Α Μ Ι
«Θ λω να μ ε θυμσαι πντα . Θα το θυμσαι τι υπρ-
χα κι τι στεκμουν εδ , δπλα σου , πως τρα ;»
«Πντα», υποσχθηκα . «Θα το θυμμαι πντα».
Ξανρχισε να περπατει , χωρς να μιλ ει . Το φως του
φθινοπρου περνοσε μσα απ τα κλαδι των δντρων
και χρευε στους μους της ζακτας της . να σκυλ γ-
βγισε πλι , πιο κοντ τοτη τη φορ . Η Νακο σκαρ-
φλωσε σ ' να υψωματκι , βγκε απ το δσος και κα-
τηφρισε τρχοντας σχεδν τη μικρ πλαγι απ την
λλη μερι . Την ακολοθησα , δυο-τρα βματα πσω
της ·
ντας δπλα δπλα .
«Μου το υπσχεσαι στ ' αλθεια πως δεν θα με ξεχσεις
ποτ ; » με ρτησε με ψιθυριστ φων .
«Δεν θα σε ξεχσω ποτ», επα .  αΑεν θα μποροσα
σε ξεχσω».
Παρ ' λα αυτ οι αναμνσεις μου θαμπνουν κι χω ξε-
χσει δη πολλ πργματα . Γρφοντας απ μνμης ,
πως κνω τρα , νιθω συχν να κντημα ανησυχας
κι αβεβαιτητας . Κι αν χω ξεχσει κτι ; Το πιο σημα-
ντικ απ ' λα ; Κι αν υπρχει κπου μσα μου μια σκο-
τειν τρπα , που βουλιζουν μα μα λες οι πραγματι-
κ σπουδαες αναμνσεις και γνονται λσπη ;
πως κι αν εναι , δεν χω παρ τις αναμνσεις μου .
Σφγγοντας με τα χρια στο στθος μου τις ξεθωριασμ-
 
ΝΟ ΡΒΗ Γ Ι ΚΟ ΔΛ ΣΟ Σ 2 1
νες , μ ,σοσβησμνες αυτς μνμες που συνεχζουν να ξε-
γρφω αυτ το βιβλο με την απελπισα του πεινασμνου
που ρουφει ψυχα κκαλα . Δεν χω λλο τρπο να κρα-
τσω την υπσχεση που δωσα στη Νακο .
Κποτε , πριν απ καιρ , ταν μουν ακμα νος και
οι αναμνσεις μου ταν πολ πιο ζωηρς απ ' σο εναι
τρα , δοκμασα πολλς φορς να γρψω για τη Νακο .
Δεν κατφερα να γρψω οτε γραμμ . ξερα τι αν
γραφα μα , την πρτη γραμμ , τα υπλοιπα θα ξεχνο-
νταν στο χαρτ απ μνα τους . Δεν μπρεσα . λα ταν
τσο ξεκθαρα, τσο ντονα που δεν ξερα απ πο ν ' αρ-
χσω - πως συμβανει με τους χρτες: ταν δεχνουν π-
ρα πολλ πργματα , μερικς φορς εναι χρηστοι . Τ-
ρα μως συνειδητοποι τι λα σα μπορ να εναποθ-
σω στο γεμτο ατλε ιες δοχε ο της γραφς ε ναι ανα-
μνσεις γεμτες ατλε ιες , σκψεις γεμτες ατλε ιες επ-
σης . Κι σο ξεθωριζει η θμηση της Νακο μσα μου ,
τσο βαθτερα την καταλαβανω . Ξρω πια γιατ μου ζ-
τησε να μην την ξεχσω . Η Νακο ξερε . Και ββαια
ξερε . ξερε τι οι αναμνσεις μου θα θμπωναν , θα
σβηναν . Γι ' αυτ και με παρακλεσε να μην την ξεχσω .
Να θυμμαι τι ζησε .
 
Μια φορ , πριν απ πολλ πολλ χρνια -για την ακρ-
βεια πριν απ ε κοσι- ζοσα σε μια φοιτητικ εστα .
μουν δεκαοχτ χρονν , πρωτοετς στο πανεπιστμιο .
Μια και μουν καινοργιος στο Τκιο κι ταν η πρτη
φορ που μενα μνος μου , οι γονες μου , επειδ ανησυ-
χοσαν για μνα , εχαν προτιμσει να μου πισουν δω-
μτιο σ ' αυτ την ιδ ιωτικ εστα κι χι ξω στην πλη ,
πως καναν οι περισστεροι φοιτητς . Η εστα φρντι-
ζε για το φαγητ και παρεχε αρκετς ευκολες που , κα-
τ τη γνμη των γονιν μου , θα βοηθοσαν τον πειρο
δεκαοχτχρονο γιο τους να επιβισει . Το κστος εχε πα-
ξει κι αυτ το ρλο του . να δωμτιο σε φο ιτητικ εστα ,
στω ιδ ιωτικ , στοχιζε πολ λιγτερο απ μια γκαρσο
νιρα στο κντρο . να κρεβτι , να τραπζι και μια λ-
μπα ταν αρκετ" δεν χρειαζταν ν ' αγορσουμε πιπλα .
Αν εξαρτιταν απ μνα , θα εχα προτιμσει να νοικι
σω να μικρ διαμρισμα και να βολευτ στην ησυχα
 
ΝΟ Ρ ΒΗ Γ Ι ΚΟ ΔΛ ΣΟ Σ 2 3
στμιο , δεν μουν σε θση να επι ,μενω . Εξλλου , ειλι-
κριν δεν μ ' νοιαζε το πο θα ζοσα.
Η &epsilon