1 Voor emigranten, expats en tweedehuisbezitters GRENZEN LOOS MAGAZINE MEDISCH FRANS Redt u zichzelf bij de dokter? NR 2 Mrt 2014 Uitgeverij Grenzenloos Grenzenloos.nl EEN EINDELOOS LAND Ondernemen in Vancouver, BC Liesbeth Arts Wonen in Frankrijk THUIS IN ZWEDEN Het hoge noorden blijft trekken
48
Embed
Mrt 2014 - Emigratieboek.nl · om te onderzoeken hoe het onderwijs in de toekomst zonder financiële bijdrage vanuit de overheid voortgezet kan worden. In totaal is 10 miljoen euro
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
1
Voor emigranten, expats en tweedehuisbezitters
GRENZENLOOSMAGAZINE
MEDISCH FRANSRedt u zichzelf bij de dokter?
NR2
Mrt 2014
Uitgeverij Grenzenloos
Grenzenloos.nl
EEN EINDELOOS LAND Ondernemen in Vancouver, BC
Liesbeth ArtsWonen in Frankrijk
THUIS IN ZWEDENHet hoge noorden blijft trekken
2
EEN GOED BEGIN IS HET HALVE WERK
Begin februari verscheen het eerste nummer
van Grenzenloos Magazine. Ik had er alle
vertrouwen in dat de lancering succesvol zou zijn,
maar uiteindelijk overtrof het toch nog mijn stoutste
verwachtingen. Niet alleen werd het eerste nummer
door velen gelezen, maar ook kregen we tientallen
e-mails met enthousiaste complimenten over de
inhoud en vormgeving. Een stimulans om op de
ingelagen weg door te gaan.
Dit tweede nummer van Grenzenloos Magazine
bestaat uit 48 pagina’s met gevarieerd nieuws,
interviews en artikelen over Nederlanders en
Vlamingen in alle uithoeken van de wereld.
Laat ons gerust weer weten wat u van dit nummer
vindt. Uw reacties en tips worden altijd gewaardeerd.
De familie Linders heeft bewust voor Canada gekozen, nooit is er sprake
van geweest om naar een ander land te vertrekken. Het begon voor Kimo met een bezoek aan een vriend die politieagent was in Victoria, Vancouver Island. Kimo was meteen onder de indruk van de leefwijze van de Canadezen. Ook Joanne was helemaal gecharmeerd van de Canadian way of life en de overweldigende natuur.
“We werden vooral geraakt door de manier
waarop de Canadezen met elkaar omgaan,
het respect dat ze voor elkaar tonen en voor
de natuur. Ze stoppen met hun auto als je
oversteekt, ze vragen of je hulp nodig hebt als
je op een kaart kijkt, als je ziek bent wordt het
avondeten aan de deur gebracht en als ze weten
dat je alleen zit met kerst, word je uitgenodigd
voor het familiediner. Respect hebben voor
de ander is hier vanzelfsprekend. Wat me
ook erg aansprak was hun dienstbaarheid.”
Dit waren voor Kimo en Joanne de eerste
prikkels om over emigratie na te denken. Na
verschillende bezoeken sloeg de vonk echt
over. Het definitieve besluit om te vertrekken
duurde toch nog even. Na de geboorte van
Kiki kwamen de plannen weer bovendrijven.
‘EEN EINDELOOS LAND’THE CANADIAN WAY OF LIFE
Canada
7
De dag dat Pim Fortuyn werd doodgeschoten
was voor hen de bekende druppel. Kimo en
Joanne keken elkaar twintig seconden aan en
ze wisten het, Buysse bellen. “We hebben eerst
nog een informatiebijeenkomst in Culemborg
bijgewoond en zijn daarna meteen met de
visumaanvraag gestart. Dromen moet je niet
onbesproken in je hoofd laten hangen”, zegt
Kimo. “Als je het niet doet, krijg je daar later
spijt van. Je moet het gewoon doen.” Na
zo’n besluit moeten er veel zaken tegelijk in
werking worden gezet. Het creëerde bij hen een
gezonde spanning. Ze hielden rekening met een
doorlooptijd van een jaar voordat het visum
zou worden afgegeven. Het huis verkopen in
Nederland en een huis kopen in Canada zonder
dat je honderd procent zeker weet dat je een
visum krijgt, vonden ze niet niks. Ze werkten
met ontbindende voorwaarden, ofschoon ze vrij
zeker waren dat ze zich zouden kwalificeren.
Canada en Nederland
Kimo en Joanne runden samen met Kimo’s
vader een handelsonderneming in slijp- en
schuurmaterialen. Hun insteek was om hun
aandeel in het bedrijf een paar jaar aan te
houden, zodat ze in elk geval een klein
inkomen zouden behouden. Tegelijk
konden ze de zaken in Canada op
zich af laten komen. “We waren
ons ervan bewust dat niemand
op ons zat te wachten en je terug
gaat naar af. Ook als het niet zou
lukken, konden we terugvallen op
ons bedrijf in Nederland. Om de
zaak door te kunnen laten draaien
moesten we wel de nodige afspraken
met medewerkers maken. Verder
zou mijn vader een oogje in het zeil houden”.
Het bedrijf was niet de grootste belemmering
volgens Joanne. “Waar we in Nederland
tegenaan liepen, was de onbekendheid met
emigratie en de opmerkingen van familie en
vrienden. Je hebt het hier toch goed, je woont
voortreffelijk en je runt een goedlopend bedrijf.
We stuitten op veel onbegrip en hadden het
gevoel ons constant te moeten verantwoorden.
Onze familie was ook niet gelijk laaiend
enthousiast, want wie wil zijn of haar (klein)
kinderen nu naar de andere kant van de
wereld zien vertrekken. Daar komt bij dat
het woord emigreren blijkbaar een negatieve
lading heeft. Wij zagen het meer als een
‘WE HEBBEN DOORGEZET, WANT
WE WILDEN LATER NIET HOEVEN
ZEGGEN ‘HADDEN WE MAAR...’’
Ondernemen in Vancouver
8
Canada
langeafstandsverhuizing. We hebben doorgezet,
want we wilden later niet hoeven zeggen
‘Hadden we maar...’.”
De familie Linders woont nu ruim zeven jaar in
Canada, maar staan nog steeds met één been
in Canada en met het andere in Nederland.
Kimo en Joanne zijn op afstand betrokken
bij hun Nederlandse bedrijf, maar de band
met Nederland verandert wel. De familie
komt regelmatig op bezoek, maar ze zien de
intensiteit van de banden met vrienden uit
Nederland langzaam afnemen. Het mooie is wel
dat als ze contact hebben met oude Nederlandse
vrienden, via sociale media als Facebook ze
de draad zo weer oppakken en het weer net is
als vroeger. Dit geldt eveneens voor spontane
contacten tijdens bezoeken aan Nederland. “We
hebben niet de tijd alle Nederlandse contacten
grondig te onderhouden en daarnaast ook nog
ons leven hier op te bouwen.” In Canada hebben
ze inmiddels een groot netwerk van kennissen
en vrienden opgebouwd.
Hockey
Kimo en Joanne kozen voor Vancouver Island.
Daar kenden ze wat mensen en ze streken neer
in Victoria. Kimo kreeg al snel een aanbod
voor een tijdelijke baan. Als hockeycoach uit
Nederland had hij een toegevoegde waarde voor
het Canadese hockey. Kimo werd aangenomen
als interim bondscoach van het nationale
dameselftal. De hockeysport is wel anders
georganiseerd dan in Nederland. In Canada is
het in de eerste plaats een universiteitssport
en daarvan gaan de beste spelers naar het
nationale elftal. “In Nederland ben je lid
van een club en is het veel meer een sociaal
gebeuren. Hier kent men dat niet. Iedereen
is na de training of wedstrijd vrij snel weg. In
Nederland blijven sporters nog even hangen in
het clubhuis. Anderzijds is hier het commitment
aan de sport erg groot. Kinderen zijn ’s ochtends
om zeven uur al aan het trainen en ze worden
van school gehaald om een toernooi te spelen.”
De vier grote sporten in Canada zijn ijshockey,
9
Ondernemen in Vancouver
basketbal, honkbal en American football. Dat
merkte Kimo aan den lijve, want hij besloot zijn
tijdelijke contract na negen maanden niet te
verlengen. Field hockey is in Canada een kleine
sport en de carrièremogelijkheden zijn daardoor
beperkt. Hij nam de beslissing om verder te
kijken. Het werd al snel duidelijk dat je voor
de werkgelegenheid beter op het vaste land
kunt zitten. Ofschoon Vancouver Island een
prachtig eiland is, gingen Kimo en Joanne zich
opnieuw oriënteren en dit keer op Vancouver en
omgeving.
Het werd Tsawwassen, ongeveer vijfenveertig
minuten verwijderd van downtown Vancouver,
waar de veerpont van het vaste land naar
Vancouver Island oversteekt. Tsawwassen ligt
tegen de grens van de Verenigde Staten en is
een erg goede plek in de Greater Vancouver
area, volgens Kimo en Joanne. Het ligt als een
schiereiland aan drie kanten ingesloten door
het water. Kimo praat enthousiast verder over
Tsawwassen. “Een plaats aan het strand met
hoge bomen, vergeleken met de rest van de
Greater Vancouver area weinig regen en veel
zon. Het is hier lekker rustig, maar we zitten
ook zo in de stad. We hebben er zeker ook
rekening mee gehouden dat er goede scholen en
ziekenhuizen in de buurt staan. Verder is voor
ons van belang bij de keuze van een woning dat
je flexibel moet zijn. Koop een courante woning
en leg je niet te vast. En het allerbelangrijkste is
dat je je er thuisvoelt.”
10
Canada
Baan in Canada
Als nieuwkomer kun je, als je niet te kieskeurig
bent, altijd wel werk vinden in Canada. Zo is het
belangrijker wie je kent, dan wat je denkt dat
je kunt. Eenmaal aan de slag, moet je het maar
laten zien. Pas dan kom je verder. Bovendien
is de betaling, zeker in het begin, niet fors te
noemen.
“Na gestopt te zijn als hockeycoach begon
ik bij Fraserway Rentals, een verhuurbedrijf
van campers, aan een baan als customer
service medewerker. Hier verdiende ik twaalf
Canadese dollar per uur met het instrueren
van vakantiegangers die met de camper op
pad gingen”, vertelt Kimo. Na het seizoen
kreeg Kimo te horen dat hij permanent kon
blijven. De leiding van Fraserway RV zag in
hem capaciteiten voor het management. Zo
rolde hij vrij snel door in een management
functie als operations coördinator en inmiddels
is hij operations manager rentals. Kimo is
verantwoordelijk voor de dagelijkse gang
van zaken in de rentals divisie in de diverse
vestigingen.
‘Doordat ik het werk in eigen tempo kan
afhandelen, blijft er voldoende tijd over om voor
de kinderen te zorgen’
Fraserway RV is een familiebedrijf met
haar hoofdkantoor in Abbotsford en heeft
zes vestigingen verspreid over Canada. “In
Canada is Fraserway de grootste en de beste
in deze branche”, durft Kimo te beweren.
“Ongeveer zeventig procent van de campers
die we verhuren is minder dan een seizoen
oud.” Het bedrijf maakt het grootste deel van
haar campers zelf en heeft eigen garages voor
onderhoud en reparaties. Daarnaast heeft het
een afdeling die onderdelen verkoopt en een
bedrijfstak die campers verkoopt. In totaal
werken er vierhonderd mensen voor Fraserway
RV. In de zomer, een periode van rond de zes
maanden, hebben ze zo’n elfhonderd wagens
op de weg. “De rest van het jaar zijn we bezig
met voorbereidingen. Als operations manager
ontwikkel en analyseer je werkprocedures
en -processen met als doel de organisatie
zo efficient mogelijk te laten draaien zonder
‘DOORDAT IK HET WERK IN
EIGEN TEMPO KAN AFHANDELEN,
BLIJFT ER TIJD OVER OM VOOR DE
KINDEREN TE ZORGEN’
11
Ondernemen in Vancouver
consessies te doen aan de hoge kwaliteit
waarom we bekend staan. Alle rental managers
(managers van de zes verhuurpunten)
rapporteren aan mij, en ik op mijn beurt,
rapporteer weer aan de general manager.”
Een eigen bedrijf in Canada
Naast dat Kimo en Joanne al die jaren beiden
mede-eigenaar in Nederland zijn gebleven
en Kimo in Canada voor een vaste baan heeft
gekozen, hebben ze samen ook in Canada hun
eigen bedrijf opgezet onder de naam Linders
Consultancy and Support. Kimo’s werkgever
geeft hem de nodige flexibiliteit wat indeling
van de uren betreft. Zo kan hij zijn hobby
als hockeytrainer blijven vervullen. Dit werk
doet hij dan vanuit Linders Consultancy and
Support. Joanne biedt diensten van met name
administratieve aard aan via dit bedrijf.
“Ik werk niet in loondienst
maar op projectbasis. Dit
kunnen allerlei soorten
klussen zijn. Zo
kom ik op gezette
tijden in andere
werkomgevingen.
Dit is een fijne
manier om
verschillende
gezichten van
de Canadese
samenleving te
leren kennen. Ik
heb onder meer voor
een recruitmentbureau
gewerkt downtown
Vancouver en nu verricht ik
werkzaamheden voor Fraserway RV.
Alles zeer gevarieerd.
Ieder jaar stel ik een groep van Nederlandse
seizoenswerkers samen die voor de diverse
vestigingen van Fraserway aan de slag gaat.
Daarnaast regel ik Nederlandse stagiaires, doe
vertaalwerk, interpreteer de resultaten van
de vragenlijsten die de klanten krijgen, doe
demonstraties van wagens voor Nederlandse
klanten, etcetera. Doordat ik het werk in eigen
tempo kan afhandelen, blijft er voldoende
tijd over om voor de kinderen te zorgen en
van het land en het leven te genieten.” De
betrokkenheid bij het bedrijf in Nederland is
inmiddels geringer geworden. Kimo en Joanne
vinden het tijd om zich terug te trekken. Het
gevoel van zekerheid om nog een vangnet
achter de hand te hebben is niet meer nodig. Ze
zijn zoals ze dat zelf noemen geworteld.
Bedrijfscultuur in Canada
Kimo heeft het bij Fraserway RV
erg goed naar zijn zin. Het
is behalve een sociaal
bedrijf ook een bedrijf
dat ethiek hoog
in het vaandel
heeft staan.
“Mijn ervaring
als zelfstandig
ondernemer in
Nederland kan
ik op mijn positie
goed inzetten.
Het kritisch
denken en een
spiegel voorhouden
is niet een automatisch
onderdeel van de Canadese
bedrijfscultuur. In Canada worden
mensen graag aardig gevonden, maar daarmee
12
Canada
kom je niet altijd vooruit. Ik kan goed zaken van
meerdere kanten bekijken en bereik daarmee
dat er geïntegreerde beslissingen worden
genomen.” Daarnaast is een andere belangrijke
toegevoegde waarde voor zijn werkgever, zijn
kennis van de Europese markt. Kimo’s ervaring
als zakenman in Nederland stelt hem in staat
om de Nederlandse aanpak te vergelijken
met de Canadese. In zijn algemeenheid valt
hem op dat de Canadees minder strategisch
denkt. Het is een snelle economie in een snelle
samenleving, met minder bureaucratie. Als
het werk morgen in Saskatchewan is, dan gaat
men naar Saskatchewan. Het gevaar hiervan
is dat er ad hoc wordt gereageerd op nieuwe of
onvoorziene situaties die zich voordoen. “Onze
organisatie is vlak te noemen. Er zijn uiteraard
managers, maar de directeur gaat gewoon met
je vissen. Tegelijk is er onder deze informele
organisatiestructuur een hiërarchie. Ingeval
je je werk niet goed doet, kun je zo maar op
staande voet ontslagen worden. Je krijgt nog
een salaris van twee weken mee en je staat
dezelfde dag op straat.”
De balans
“Als we terugkijken, hebben we in het begin
vooral een sociaal vangnet gemist”, vertelt
Joanne. ”Je kent niemand en moet alles weer
opbouwen. In het begin mis je zeker je vrienden
en familie. Je kunt die gemeenschappelijke
ervaringen niet zomaar vervangen. Zelf moet
je proactief zijn, alleen dan kun je vrij snel
een netwerk opbouwen. De mensen staan hier
positiever in het leven en zijn toegankelijk om
contact te maken. Het glas is altijd half vol en er
is voldoende relativeringzin. Goede manieren,
vriendelijkheid, hulpvaardigheid en een warm
hart voor de omgeving zijn hier gewoon.
Andere zaken dan in Nederland zijn belangrijk.
Economische crisis of niet, als er een kat uit
een boom gered moet worden, dan is dat het
hoofdnieuws in het lokale journaal. In financieel
opzicht was het niet altijd makkelijk.
We hadden een extraatje op de bank staan
wat we hard nodig hadden. Verder moet je je
aanpassen. Maar aan wie, als je je nog niet kunt
spiegelen aan gelijkgezinden of vrienden?”
Met de taal was het ook wennen, alhoewel
hun Engels goed was. Kimo: “Zeker als het om
emoties gaat dan kom je er met alleen algemeen
beschaafd Engels niet. Vooral in groepsverband
kan dat wel eens lastig zijn. Dan zijn er allerlei
uitdrukkingen die je alleen kunt leren door met
anderen om te gaan.”
Canadezen communiceren reactief in
tegenstelling tot Nederlanders die allemaal wel
‘ZEKER ALS HET OM EMOTIES
GAAT DAN KOM JE ER MET ALLEEN
ALGEMEEN BESCHAAFD ENGELS
NIET’
13
Ondernemen in Vancouver
een mening hebben. Een Canadees moet je om
zijn mening vragen en laat veel makkelijker
alles begaan. Ze zijn niet zo ‘recht door zee’ als
de Nederlander. Het voordeel daarvan is dat ze
anderen meer in hun waarde laten. Het nadeel
is echter, dat de Canadees niet altijd even open
en duidelijk is, wat vooral in het begin wel eens
tot misverstanden heeft geleid. Zo werd Kimo
van alles toegezegd over een toekomst bij de
hockeybond, maar toen puntje bij paaltje kwam,
bleek daar geen budget voor te zijn. “Mensen
komen wel op bezoek bij elkaar, maar dan
op afspraak. Ze lopen over het algemeen niet
zomaar bij iemand binnen. Elkaar uitnodigen
doe je veel vaker buiten de deur, bijvoorbeeld
met een lunch of warme maaltijd.”
Uiteindelijk zijn Canadezen meer op zichzelf
en hechten ze veel waarde aan hun gezin.
Wellicht komt dit voort uit de pionierstijd van
de emigranten. Toen ieder echt helemaal op
zichzelf was aangewezen. Die geest van ‘zelf je
broek ophouden’ zit er altijd nog.
“Het netwerken gebeurt overal. Na het weg-
brengen van de kinderen naar school ga je
bijvoorbeeld met andere ouders naar een
coffee house om te kletsen of doe je allerlei
vrijwilligerswerk op school. Sport is erg
14
Canada
belangrijk in de Canadese cultuur en ook
binnen de sport-clubs is veel te doen. Je kind
even afzetten op de schaatsbaan voor een
ijshockeywedstrijd zit er niet in. Alle ouders,
opa’s en oma’s komen naar de wedstrijd kijken.
Heel gezellig maar wel tijdrovend. Andere
mensen zijn weer lid van een serviceclub.
Verder zijn er veel country- en golfclubs. Als
je in zaken zit, moet je wel ergens lid van zijn.
Er wordt veel vrijwilligerswerk gedaan en
daarbij valt ons de hulp van Canadezen bij
inzamelingsacties voor goede doelen absoluut
op.”
Trots
Kimo en Joanne geven allebei aan dat
wanneer je van je emigratie een succes wilt
maken je doorzettingsvermogen en een
positieve, proactieve instelling moet hebben.
Wil je emigreren en heb je het goede gevoel
bij het land, dan moet je het gewoon doen.
“Nederland heeft ons veel gebracht en zaken
zoals Sinterklaas houden we in stand. Toen de
kinderen nog in Sinterklaas geloofden, vierden
we het met een club Nederlanders, compleet
met een intocht, pepernoten en marsepein. Het
voordeel voor de kinderen is dat we Santa Claus
ook vieren.” Dus toch ook een beetje Canadees.
‘SPORT IS EEN ERG BELANGRIJK
ONDERDEEL VAN DE CANADESE
CULTUUR’
“En als tijdens de Olympische Spelen Sven
Kramer een afstand wint, dan zijn we apentrots.
Het Heinekenhuis stond volledig op z’n kop,
inclusief onze Canadese vrienden die we hadden
meegenomen. Het was geweldig om even die
Nederlandse sfeer te proeven. Dan merken we
duidelijk dat we nog echte Hollanders zijn.” Ze
15
Ondernemen in Vancouver
hebben ook Nederlanders in Canada als
vrienden, maar niet omdat ze Nederlander zijn,
maar gewoon omdat het leuke mensen zijn.
Daarnaast zijn Kimo en Joanne ook trots dat ze
in Canada leven. “Mooi is de uitbundige wijze
waarop de Canadezen hun feestjes vieren. Ze
bellen aan en komen met eten, drank en
cadeaus naar binnen. De respectvolle en
vriendelijke manier waarop mensen met elkaar
omgaan, geeft een fijn gevoel. Goed is dat de
Canadees een ander minder snel veroordeeld
zoals we dat toch een beetje in Nederland
kennen. Canadezen geven niet zo snel een
waardeoordeel over anderen.
Verder genieten we van de vele natuur en
die is altijd dichtbij. Het water, de bossen
en de bergen geven volop mogelijkheden tot
recreëren, van varen, vissen, wandelen tot
skiën. Een eindeloos land.”
Tekst & foto’s: Frans Buysse
Dit interview is samen met 16 andere
boeiende interviews verschenen in het
boek ‘Enkele reis Canada’.
Interviews over allerlei persoonlijke
uitdagingen van Nederlanders die de
afgelopen jaren naar Canada verhuisd
zijn en daar op een of andere manier als
zelfstandig ondernemer aan de slag zijn
gegaan.
Enkele reis CanadaOndernemende emigranten vertellen
Liesbeth Arts woont samen met haar man Henk sinds een paar jaar in
de Auvergne. Vorig jaar verscheen het eerste boek van Liesbeth, waarin ze op enthousiaste wijze vertelt over haar emigratie. Daarnaast schrijft ze met regelmaat veelgelezen columns over haar allerdaagse belevenissen in Frankrijk.
16 december. Ik open de voordeur en daar
staat ze: buurvrouw Agnes. Eenenzeventig
jaar, keurig in de make up, chique lammycoat,
hoed een tikje schuin op haar hoofd en een
overheersend maar lekker luchtje.
“Coucou Lisbeth, On y va?” vraagt ze kokette.
“Wacht even, kom even binnen, ik moet je wat
laten zien.”
We lopen naar de tafel waar het advertentie-
krantje van de Carrefour ligt.
“Ah,” zegt ze met een gilletje en haalt uit haar
tas eenzelfde blaadje, met pen een grote cirkel
om een advertentie.
We moeten lachen.
“Mooi, dus jij vindt het ook wel wat,” constateer
ik goedgemutst.
Nou dat gaat een makkie worden, we weten
dus al wat we gaan kopen. Nu hoeven we
niet helemaal naar de Fnac in Vichy zoals
afgesproken, maar kunnen we gewoon naar
Thiers, twintig minuutjes hier vandaan.
LIESBETHBURENHULP
17
Liesbeth Arts
Vandaag is het namelijk een belangrijke dag,
onze afspraak staat al een week.
Wij gaan vandaag een computer voor haar
kopen en het geluk is aan onze kant, want
eergisteren kwam deze fantastische advertentie
van een super HP laptop in de bus vallen.
“Ok, on y va!”
Ik pak snel mijn jas en daar gaan we dan, met
haar auto.
Ik heb me er helemaal op ingesteld, vandaag
ben ik volledig ten dienste van haar. Nou, als
dat nog geen staaltje van goed sociaal gedrag is
dan weet ik het niet meer, denk ik om mijn ego
op te poetsen en mezelf moed in te spreken.
Agnes en haar man wonen zo’n 500 meter bij
ons vandaag in een keurig gestreken huis en
tuintje. Het is een echtpaar op leeftijd, ik mag
ze erg graag maar ik zie ze haast nooit omdat ze
zich niet willen opdringen -zoals ze zelf zeggen-
en ik te druk ben met mijn eigen leven.
Nu beginnen ze inmiddels met hun gezondheid
te kwakkelen en alleen al hierom vind ik dat je,
zeker als je op zo’n geïsoleerde plek woont als
wij, blijk moet geven van enige belangstelling
en burenhulp. Maar ja een bezoekje aan hen
kost tijd. Agnes is erg gestructureerd, dus
‘even’ langs gaan is eigenlijk niet mogelijk. Een
bezoekje wordt gelijk een heel gedoe. Henk,
mijn man, moet dan ook altijd verplicht weer
meekomen. Het voelt erg als opzitten en pootjes
geven, dus zolang ik geen echte dringende reden
om te gaan heb, stel ik mijn bezoek steeds uit.
Ondanks mijn principes en het feit dat ik ze
graag mag. Ik voel daar wel een tikkie schuldig
over, omdat ik weet dat er weinig gebeurt in
hun leven en ze het altijd leuk vinden als wij
komen. Daarom ben ik blij dat ik nu eens iets
practisch voor haar kan doen.
M’n geduld wordt echter direct op de proef
gesteld; met een vaartje van zo’n 40 kilometer
per uur tuffen wij gemoedelijk over de route
nationale. Maar wel de kachel op 10. Ik stik
zowat van de hitte. In mijn buitenspiegel zie ik
achter ons een enorme staart met auto’s. Phoe,
blij dat we niet helemaal naar Vichy gaan. Even
doorbijten deze middag en dan mijn nobele
daad van burenhulp er weer op.
Nu is de aanschaf van een nieuwe computer
natuurlijk altijd wel opwindend, maar in
dit geval is het veel meer dan dat. Wij gaan
namelijk een ‘helse’ machine kopen en
Agnes is zich hierop al geruime tijd aan het
voorbereiden. Ze is zuinig, control freak, houdt
van zekerheid en wil waar voor haar geld. Tja,
dan zit je met computers
in een lastig parket
want er zijn veel
soorten, maten en
mogelijkheden
en natuurlijk
heeft iedereen
er ook nog
eens een eigen
mening over.
Verschillende
mensen hebben
haar al advies gegeven.
Maar nu, na anderhalf
jaar twijfelen, heeft ze uiteindelijk
besloten dat ze aleen mijn aanbod om haar
te helpen aanneemt. Ik ben voor haar de
deskundige. De verantwoordelijkheid voor de
aankoop rust volledig op mijn schouders.
De hulp om te assisteren bij de aankoop van een
compuer heb ik haar ooit aangeboden omdat ik
het leuk voor haar zou vinden als ze wat meer
18
Wonen in Frankrijk
verbonden zou zijn met de wereld. En omdat ze
hier in de buurt ook geen computercursus kon
vinden, heb ik daarnaast ook nog aangeboden om
haar wat computer basisbeginselen te leren.
In de winkel blijkt dat het exemplaar dat we
hebben uitgezocht al uitverkocht is. Als het nu voor
mezelf zou zijn dan was de keuze voor een andere
computer simpel; de goedkoopste met de meeste
mogelijkheden maar Agnes overweegt elk aanbod.
Omdat ze echt niets van computers weet, stelt ze
vragen die er niet toe doen en ze zaait hiermee
nogal wat verwarring. Niet alleen bij mij, maar
ook bij de Carrefour verkoper wiens hulp we na
drie kwartier hebben ingeroepen. Computertaal
is gewoonlijk al gecompliceerd maar nu moet ik
de betekenis ervan ook nog eens in het Frans zien
uit te leggen aan iemand die er werkelijk geen
snars van begrijpt, maar absoluut controle wil
houden over de aankoop. Uiteindelijk komen we
naar buiten met een exemplaar waar ik niet voor
gekozen zou hebben. Maar hij is wel mooi.
Opgetogen dat de kogel door de kerk is, gaan
we naar huis. Agnes moet nog een internet-
abbonement aanvragen, dus tot die tijd blijft de
computer bij mij. Dan kan ik alles alvast installeren
en voor haar gebruiksklaar maken. “Ja,” zegt ze
resoluut, “ik ben blij dat je me wilt helpen met de
computer. Als ik nu straks les van je krijg wil ik er
best wel iets voor betalen hoor, je hoeft dat niet
voor niets te doen. Maar ik wil minimaal twee keer