Modny Ślub nr 28

PrawosławnyŚlub

Studio czy plener?WESELNEGWIAZDORZENIE

Pałac ŻyrowaU STÓP ANNOGÓRSKIEJ KALWARII

2

Nr 4 (28) Zima 2012MODNY ŚLUB

www.modnyslub.opole.pl

3

Nr 4 (28) Zima 2012 MODNY ŚLUB


4



5



10Ślub prawosławny ...................................................................................................

14Żyrowa - Pałac u stóp annogórskiej kalwarii ..........................................

20Ślub w plenerze - dlaczego nie! .......................................................................

38Czym do ślubu ............................................................................................................

54Weselne gwiazdorzenie ........................................................................................

58Studio czy plener? ..................................................................................................64Malowane obiektywem .......................................................................................

W NUMERZE:

Redaktor Naczelny:Andrzej Marcinkowski

Opracowanie graficzne i skład:Tomasz Kulka

Zbigniew Szczerbaniewicz

Dział Reklamy:Aneta PrzyszlakPaweł Mikosek

Webmaster:Tomasz Kulka

Prawo do przedruku lub innego wykorzystania wzorów graficznych zamieszczonych w magazynie Modny Ślub - za-strzeżone. Redakcja nie odpowiada za treść publikowanych ogłoszeń. Redakcja zastrzega sobie prawo do zmiany nad-syłanych tekstów. Wydawca ma prawo odmówić zamiesz-czania ogłoszenia i reklamy, jeżeli ich treść jest sprzeczna z linią programową wydawnictwa bądź charakterem pisma.

(art. 36 pkt 4 prawa prasowego)

Projekty ogłoszeń wykonanych przez wydawcępozostają jego własnością.

Nakład: 7000 egz.

Adres wydawcyprzyjmowanie ogłoszeń:

ABM Agencja Reklamy Multimedialnej

45-560 OPOLEul. Jagiellonów 72

tel. 77 423 03 36fax 77 423 03 37

www.modnyslub.opole.ple-mail: [email protected]

Na okładce:Wioleta i Henryk Apostel

Foto:Anna Dołoto - Foto Danusia Opole

6



7



8



9



10



Ślub w obrządku prawosławnym za-skoczy niejedną parę przyzwyczajoną do ubogiej i często minimalistycznej oprawy ceremonii rzymskokatolickich. Znajomi, którym zdarzyło się uczestniczyć w pra-wosławnych zaślubinach, zgodnie przy-znają, że jest to uroczystość dużo bardziej malownicza od ślubów, w jakich uczestni-czyli dotychczas. W dniu ślubu narzeczeni zazwyczaj spotykają się dopiero w cerkwi, choć w wielu przypadkach następuje to w domu panny młodej. Para narzeczonych ma zazwyczaj dwie pary świadków – dwie dziewczyny i dwóch chłopaków. Panowie towarzyszą panu młodemu w przygotowa-niach i doprowadzeniu go do domu panny młodej. Świadkowie są najczęściej wyróż-nieni uroczystym strojem /często regio-

nalnym/ i okolicznościową szarfą. Pannie młodej towarzyszą świadkowe. Pan młody przed wyjściem z domu błogosławiony jest przez rodziców ikonami – świętymi obrazami Matki Boskiej z Dzieciątkiem i Chrystusa, które trzymane są w specjalny sposób owinięte białą szatą na znak czy-stości. W domu panny młodej orszak młodego pana witany jest przez świadkowe, które dokonują wykupin panny młodej. Świad-kowie muszą stanąć na wysokości zadania i ofiarować odpowiednie prezenty. Następ-nie pan młody udaje się do panny młodej, która w izbie modli się przy stoliku z iko-nami. Tam rodzice błogosławią młodych przekazując im ikony. Z domu młodzi udają się wpierw do urzędu, aby zawrzeć związek cywilny /administracyjny/, potem do cerkwi. Trzeba tu dodać, że młodzi uda-ją się w drogę w dwóch przystrojonych po-jazdach, osobno pan i osobno pani młoda, oczywiście w asyście świadków. W przedsionku cerkwi czeka na nich ksiądz /batiuszka/, który odprawia cere-

moniał zaręczyn, trzykrotnie powtarzając formułę, wkłada panu młodemu obrączkę i wręcza zapaloną świecę, potem tak samo postępuje z panią młodą. Po zakończeniu obrzędu zaręczyn prowadzi ich do środka cerkwi, gdzie na specjalnym stoliku /ana-łoj/ czekają symbole liturgiczne – ikona, krzyż i kielich. Tu właśnie odbędzie się najbardziej wyczekiwana część uroczysto-ści - zaślubiny połączone z nałożeniem na głowy nowożeńców koron symbolizują-cych królestwo niebieskie. Nałożenie jest oczywiście symboliczne. W praktyce druż-bowie/świadkowie towarzyszący parze nowożeńców trzymają korony nad głowa-mi młodych prawie do końca uroczystości. Wszyscy stają na tkanym dywanie, na któ-rym leży kawałek białego lnianego płótna, ozdobionego liśćmi paproci. Symbolizuje ono czyste intencje nowożeńców wobec siebie oraz ich czystość cielesną. Batiusz-

ka pyta narzeczonych, czy chcą poślubić siebie nawzajem i czy nie obiecali tego komuś wcześniej. Potem kapłan trzykrotnie powta-rza formułę zaślubin, młodzi ca-łują krzyż, a ksiądz podaje korony świadkom stojącym za młodymi. Korony są symbolem czystości życia, królestwa niebieskiego, przyszłej nagrody dla nowożeń-ców, a także korony cierniowej Jezusa i drogi ku zbawieniu. Ba-

Tradycje weselne

PRAWOSŁAWNYObecnie wiele par organizujących ślub ucieka od tradycji. Jedni z braku wiedzy o zwyczajach i obrzędach, inni z wyboru, uważając ją za nudną i monotematyczną. O tym, że może być inaczej, można się przekonać zerkając na wschód i to wcale nie daleki. Podlasie lub sąsiadująca z Polską Ukraina to rejony, gdzie najczęściej mo-żemy natknąć się na bogate w obrzędowość śluby prawosławne.

Ślub

11



tiuszka czyta fragment ewangelii św. Jana o weselu w Kanie Galilejskiej, opierając księgę na pochylonych głowach młodych. Chór śpiewa „Ojcze nasz”, a nowożeńcy na przemian trzykrotnie piją wino z czar-ki trzymanej przez księdza. Nie ma to nic wspólnego z liturgią eucharystyczną, a symbolizuje powstałą odtąd wspólnotę ich losu. Następnie kapłan przewiązuje obojgu ręce białą chustką, przykrywając je częścią swojej szaty. Bardzo ważne znaczenie w liturgii ma liczba trzy. Na wstępie trzy razy kapłan wypowiada formułę zaręczyn, potem przy stoliku z ikoną /anałoj/ trzy razy powtarza-na jest formuła zaślubin. Również po trzy-kroć młodzi będą pili wino z czary poda-

nej przez księdza. Potem znów po trzykroć para w asyście świadków trzymających korony nad ich głowami, okrąży leżącą na anałoju ikonę. Ma to symbolizować wstą-pienie na wspólną drogę, której trwałość wyznacza silny związek z wiarą. Świadko-wie idąc za nowożeńcami ciągną za sobą kawałek białego płótna, aby „wyciągnąć” jak najwięcej starych panien z ich samot-nego stanu. Przechodząc przed ołtarzem skłaniają głowy.

Po zakończeniu ceremonii zaślubin ksiądz prowadzi parę świeżo zaślubionych pod główne drzwi ikonostasu /część od-gradzająca prezbiterium/ zwane „carski-mi wrotami”. Tu odbywa się udzielenie nowożeńcom błogosławieństwa na nową drogę życia ikoną przywiezioną z domu rodziców. Batiuszka składa młodym mał-żonkom życzenia błogosławieństwa Boże-go w życiu rodzinnym, a chór śpiewa pieśń „Mnohaja lieta” - odpowiednik polskiego „Sto lat”. Wszystko odbywa się przy pięk-nej oprawie muzycznej w postaci śpiewów w wykonaniu miejscowego chóru. Przy ikonostasie para młoda składa sobie na-wzajem życzenia, a pani młoda przepina

młodemu ozdobę w bu-tonierce z lewej strony na prawą. Symbolizuje to przejście ze stanu ka-walerskiego w małżeń-ski. Następnie w przed-sionku cerkwi składane są życzenia świeżo po-ślubionym, a po wyj-ściu para obrzucana jest ryżem i monetami. Bogactwo for-my, świece, kwiato-we dekoracje, piękne i dostojne wnętrza cer-

kwi tworzą niezwykłą atmosferę wokół udzielanego sakramentu, a magia tego miejsca i uroczystości na długo pozosta-je w świadomości jej uczestników. Ślubu prawosławnego nie należy jednak trakto-wać jako trendu na oryginalną alternatywę dla znudzonych monotonią i ubogą w for-mę ceremonii rzymsko-katolickiej. Tych zaś, którzy chcieliby przeżyć ślub rzymski namawiam na ceremonię w starym rycie, o której pisałem już w numerze letnim 2010, który można znaleźć na naszej stro-nie internetowej.

Andrzej MarcinkowskiNa zdjęciach Tania i Jurij Gapaniuk

Fot. udostępniła Pani Aleksandra Rencz-Pasierb

12



13



14



Na przełomie XIII i XIV wieku oko-liczne ziemie objęli w posiadanie cystersi z Jemielnicy, którzy wybudowali tu muro-wany klasztor. W 1361 roku obiekt wraz okolicznymi włościami dostał się w ręce Stefana Zyrowskiego, którego w taki sposób docenił cesarz Austrii za zasługi w wojnie z Turkami. Ironią losu jest fakt, że ostatni właściciel pałacu Georg Fryde-ryk Zyrowski zostaje w 1620 roku skaza-

ny przez austriackiego władcę Ferdynanda II na dożywotnie więzienie za popieranie Czechów w wojnie 30 letniej. Majątki Zyrowskiego w Żyrowej, Jasionej, Olesz-ce i Krępnej zostają poddane konfiskacie i sprzedaży. Niespełna 300 lat później, bo w 1631 roku posiadłości żyrowskie wraz z pała-cem, który uległ częściowemu zniszczeniu wskutek pożaru, nabywa za symboliczne

24 tysiące talarów hrabia Melchior Ferdynand von Gaschin, podko-morzy cesarski i starosta opolsko-raciborski. To on właśnie w ciągu kolejnych 13 lat rozbudowuje go do magnackiej rezydencji w ma-nierystyczno – barokowym stylu. Ród Gaschinów bardzo znany na Górnym Śląsku zasłużył się m.in. budową tzw. „śląskiej jerozolimy”

w postaci annogórskiego sanktuarium, klasztoru oraz kalwarii. W latach 1781, 1899, oraz 1904 do 1911 pałac przeży-wa kolejne rozbudowy i rewitalizacje nabierając bardziej okazałej formy. Ro-dzina Gaschinów utrzymywała pałac do 1852 roku. Przez kolejnych blisko 40 lat pałac przechodził z rąk do rąk zmienia-jąc właścicieli, a byli to m.in. Maksymi-lian von Hatzgfeld-Schoenstein, hrabia August von Nostiz, bracia Goedecke i Eduard Guradze. Pod koniec XIX wieku Żyrowa staje się

własnością pochodzącego z Kolonii rodu von Francken-Sierstorpff, rezydującego m.in. w Kopicach, Frączkowie i Jędrzejo-wie, gdzie też do dzisiaj istnieją trwałe śla-

Pałac u stópannogórskiej kalwarii

Zapewne nie wszyscy wiedzą, że wiele tajemnic III Rzeszy skrywa-nych w tajnych archiwach przechowywano właśnie w pałacu w Ży-rowej. Mimo, że budowla nigdy nie nosiła cech obronnych, ani też nie była wzmacniana żadnym pasem fortyfikacji, jej doskonałe poło-żenie u podnóża góry Św. Anny w odosobnieniu od ważnych traktów spowodowało, że właśnie tu znajdowało się wojskowe archiwum III Rzeszy. Dzięki temu, iż obiekt był wtedy wyjątkowo chroniony, wojnę przetrwał w stanie wręcz idealnym.

ŻYROWA

15



dy ich pobytu w postaci pięknych pałaców i ruin. Johann von Francken–Sierstorpff otrzymał Żyrową jako wiano poślubiając córkę amerykańskiego milionera Mary Knowlton. Za czasów rodziny von Franc-ken-Sierstorpff pałac był ośrodkiem sku-piającym śląską arystokrację jako centrum życia towarzyskiego dodając splendoru wszystkim, którzy byli tu zapraszani. War-to tu dodać, że w 1911 roku w pałacu go-ścił sam wielki cesarz Wilhelm II, notabe-ne kolega ze studiów w Bonn hrabiego von Francken-Sierstorpffa. Cesarz zaproszony na polowanie pozostawił po sobie trwały ślad w postaci dębu szypułkowego, który został z tej okazji posadzony naprzeciw kaplicy z 1800 r. zwanej „Studzionką”. Po dojściu do władzy Hitlera syn właścicieli opuszcza pałac, udając się do Ameryki.

Do 1945 r. Żyrowa pozostała własno-ścią rodziny von Sierstorpff. W czasie wojny w pałacu mieściło się m.in. archi-wum wojskowe III Rzeszy, w tym czasie podobno zamurowano też tajne przejścia i komnaty. Po wkroczeniu do Żyrowej wojsk rosyjskich pałac zostaje rozgrabio-ny z wyposażenia i dzieł sztuki, pomimo dewastacji części pomieszczeń nie zostaje zniszczony. Po wojnie usytuowano tu dom sierot dla ofiar powstania warszawskiego, a po-tem prewentorium będące pod zarządem krapkowickiego ZOZ-u. Z powodu braku środków na dalsze funkcjonowanie w 1982 roku obiekt zostaje zamknięty, a majątek pozostawiony bez nadzoru i zabezpieczeń zostaje rozkradziony i zdewastowany. Czterdzieści lat po wojnie we wrześniu 1985 roku pałac nabyło przedsiębiorstwo Remak z Opola, którego ambitnym celem

było urządzenie tu ośrodka rehabilitacyj-no-wypoczynkowego dla swoich pracow-ników /a było ich wtedy ok. 4500 osób/. W tym czasie wymienione zostają stropy, odgrzybione ściany zmodernizowana in-stalacja c.o. oraz nawiązana zostaje współ-praca z austriackim inwestorem. Cztery lata później w okresie transformacji ustro-jowej rodzący się „kapitalizm” pogrze-bał wizjonerskie plany Remaku i w 1992 roku firma wycofała się z Żyrowej. Pałac ponownie zostaje rozkradziony z wyposa-żenia, zniknęły nawet zabytkowe piece ka-flowe, sztukaterie, parkiety, rynny i okna. Rabunku dokonują oczywiście nieuchwyt-ni przestępcy. Następnie zrujnowany pałac zostaje nieszczęśliwie sprzedany spółce z Sosnowca, która nabywa majątek za symboliczną kwotę nie wnosząc żadnych trwałych śladów w remont zabytku. Kolej-nych kilkanaście lat pałac niszczeje i czeka na powiew nowych czasów. Od czterech lat żyrowski pałac ma no-wego właściciela, tym razem szczęśliwie - dobrego gospodarza i managera. Obiekt jest zabezpieczony i powoli prowadzone są prace rekonstrukcyjne. Są już podobno plany związane z przeznaczeniem obiektu po zakończonej rewitalizacji, jednak zo-

bowiązałem się nie uchylać nawet rąbka tajemnicy do czasu oficjalnego ich ogło-szenia. Mimo, iż pałac nie jest udostępniany do zwiedzania istnieje możliwość wyko-nywania na jego terenie pamiątkowych sesji ślubnych. Wszystkie zainteresowane tym wyjątkowym miejscem pary nowo-żeńców zapraszam do kontaktu z redakcją Modnego Ślubu.

Andrzej Marcinkowski

16



17



18



19



20



Ślub w plenerzeDlaczego nie!

Wiele par narzeczonych marzy o tym, aby ich ślub i wesele było oryginalne, zapamiętane przez gości jako wyjątkowe i niepowta-rzalne. Nic prostszego. Wystarczy pomyśleć nad ... ślubem w ple-nerze.„W zielonym zacisznym ogrodzie, wokół wiodącego środkiem czer-wonego dywanu stoją rzędy białych krzeseł. Całość skomponowana z nut pięknych kwiatów spowitych na pięciolinii wiatru, w tle słychać kwartet smyczkowy... „

Ślub w plenerze to przełamanie pewnej tradycji. Wypowiedzenie przysięgi mał-żeńskiej w otoczeniu drzew, śpiewu pta-ków pozwala zrealizować marzenia wielu młodych par o ślubie jak z bajki. Jednak żeby zorganizować tak wyjątkowy ślub, trzeba się nieźle natrudzić. Jeżeli narzeczeni zamierzają zawrzeć ślub cywilny, to zorganizowa-nie uroczystości ślubnej w ple-nerze, nie będzie większym problemem. Kwestię ślubów cywilnych w plenerze regulu-je Prawo o aktach stanu cywil-nego, pkt.3: „Jeżeli zachodzą uzasadnione przyczyny, kie-rownik Urzędu Stanu Cywil-nego może przyjąć oświad-

czenia o wstąpieniu w związek małżeński poza lokalem stanu cywilnego”. Kiedyś przez „uzasadnione przyczyny” rozumiało się sytuację, która uniemożliwiała stawie-nie się w urzędzie. Obecnie, interpretacja przepisu jest bardziej swobodna i w wielu gminach udzielenie ślubu w plenerze jest traktowane najzupełniej normalnie. Po

prostu nowożeńcy zamierzający przy-gotować taką uro-czystość powinni opisać to w podaniu do kierownika Urzę-du Stanu Cywilnego, z prośbą o oddelego-wanie urzędnika na ślub w plenerze. Na-

leży tu podkreślić, że mimo takiej swobod-nej interpretacji przepisu wcale nie ma zbyt wiele par chętnych do zawierania takich ślubów. Wiąże się to przede wszystkim z dużymi kosztami eventu plenerowego, wybraniem i opłaceniem odpowiedniego miejsca, przygotowaniem specjalnej aran-żacji, oprawy florystycznej, nagłośnienia i innych elementów. Stąd też śluby takie nie są na porządku dziennym. Trudniej wygląda temat z organizacją

21



Ślub w plenerzeDlaczego nie!

22



ślubu kościelnego wyznania rzymsko-katolickiego poza kościołem. Co prawda prawo kanoniczne dopuszcza możliwość udzielania sakramentu małżeństwa poza kościołem, cedując decyzje w ręce od-powiedniego biskupa, to ci wcale się nie kwapią, żeby pójść w ślady odpowied-nich organów administracji pań-stwowej. Ostatnio do redakcji zgłosiła się para, która chciała zorganizować uroczystość na pomoście nad jeziorem w są-siedniej diecezji. Miejsce urokli-we, ośrodek z miejscami nocle-gowymi dla wszystkich gości, a najbliższy kościół w odległości kilkunastu kilometrów. Sprawa z ks. Proboszczem była na tak,

tylko potrzebna była zgoda biskupa na udzielenie sakramentu poza kościołem. Narzeczeni zdecydowali się na audiencję u biskupa, by przyspieszyć załatwianie spraw z tym związanych. Jakież było ich zdziwienie, kiedy na spotkaniu dowie-dzieli się, że biskup nie wyrazi im zgody,

bo boi się, że jak to się rozniesie to będzie zasypany podobnymi prośbami. Teoretycznie możliwości umotywowa-nia wyboru ślubu w plenerze jest wiele, a sami wiecie, że Polak potrafi. Można za-sugerować, że zaprosiliśmy naszego znajo-mego księdza, żeby nie odrywać miejsco-wego proboszcza od natłoku codziennych zajęć, a na ślub chcemy zaprosić 1500 zna-jomych z facebooka, a tyle osób nie zmie-ści się w kościele. Wszak z takiego same-go powodu budowane są ołtarze polowe w plenerze, ale czy na tym ma polegać inteligentne i rzetelne załatwianie spraw? Tym bardziej, że na terenie Polski takie śluby się odbywają, ba, nawet na terenie naszego województwa. Czy znajomości i układy „kolesiowskie” i tu mają znacze-nie i dlatego „co wolno wojewodzie…”? Wydaje mi się, że minęły już czasy takich zażyłości, a ludzie dużo widzą i jeszcze więcej mówią, więc po co pogłębiać zja-wisko wzajemnej antypatii. Dlatego też namawiam gorąco, warto próbować. Biskup biskupowi nie równy, a i tu zdarzają się ludzie i ludziska. W koń-cu efekt zawsze zapiera dech w piersiach, nie tylko gościom ale i także młodej pa-rze. Trzeba tylko pamiętać, żeby miejsce nie tylko było wyjątkowe, pozbawione cech i znamion nie licujących z godnością obcowania z sakramentem świętym /żeby sakrum nie mieszało się z profanum /. Jestem pewien, że kiedy już oficjalnie będzie można zawierać śluby poza ko-ściołem, to i w tym przypadku względy finansowe zdecydują o tym, że niewiele par będzie na to stać. Tym bardziej, kie-dy architektura kościoła urzeka swoim pięknem, a więź duchowa z „dobrym pa-sterzem” weźmie górę nad przyziemnymi zachciankami.

Tych zaś, którzy chcieliby spróbować zorganizować swój ślub w plenerze zapra-szam do kontaktu z profesjonalnym kon-sultantem ślubnym z Event Expert, który rozwieje wasze wątpliwości i pomoże zoptymalizować rozwiązanie i załatwić formalności z tym związane.

Andrzej MarcinkowskiFot. Archiwum ABM

Foto: Hotel Zacisze

Foto: Hotel Zacisze

23



24



25



26



27



28



29



30



31



32



33



34



35



36



była tylko jedna. W telegraficznym skrócie pragniemy przedstawić ślubne zmagania wybranych par tegorocznej edycji, oraz za-prosić do śledzenia strony in-ternetowej www.abm.opole.pl oraz kwartalnika „Modny Ślub” www.modnyslub.opole.pl, gdzie już wkrótce pojawią się kolejne promocje i konkursy tej firmy.

Dział promocji - Paweł MikosekFot. Archiwum ABM

Na wiosennych targach ślubnych Studio Filmowe i Fotograficzne ABM z Opola ogłosiło kon-kurs pt. „Suk-nia dla Ciebie”, w którym wzię-ły udział pary n o w o ż e ń c ó w zamawiające re-portaż ślubny właśnie w tej fir-mie. Na targach do przygotowa-nej urny wystar-czyło wrzucić wypełniony kupon i zamówić usługę w firmie ABM.

Suknię ślubną wygrała wtedy Pani Agata Scześniok (obecnie Skrzy-

pek), która we wrześniu br. stanęła wraz z narzeczo-nym na ślub-nym kobiercu. Pani Agacie towarzyszyli-śmy w trakcie przymierzania i wyboru suk-ni, a także na uroczystości

ślubnej. W konkursie wzięło wtedy udział więcej par, niestety nagroda

PROMOCJE KONKURSY WYGRANE

37



38



Rozpiętość możliwości jak i samych środków transportu jest olbrzymia i ogra-niczona w zasadzie jedynie wyobraźnią Pary Młodej i budżetem na to wygospo-darowanym. Jeszcze kilkanaście lat temu długie amerykańskie limuzyny były rzad-kością, a widok takiej na ulicach wprawiał w zachwyt i budził szerokie zainteresowa-nie otoczenia. Dzisiaj, kiedy limuzyn na rynku jest już do wyboru i koloru, a ich wi-dok wtopił się na dobre w weselną oprawę, każdy szuka czegoś wyjątkowego, czym mógłby wzbudzić jeszcze większe zainte-resowanie, zarówno wśród zaproszonych gości, jak i postronnych obserwatorów.

We Wrocławiu i Krakowie można wyna-jąć na przykład zabytkowy zestaw tram-wajowy, a w Szczecinie będzie to stary angielski autobus, który zawiezie nie tyl-ko nowożeńców, ale i wszystkich gości na miejsce przyjęcia. Cóż więc możemy zaplanować sobie ba-zując na lokalnym rynku usług, no i w ja-kich widełkach finansowych mieszczą się takie usługi. Większość kolekcjonerów starych sa-mochodów udostępnia swoje perełki na okoliczność przewozu młodej pary, nie-którzy taką uprzejmość robią tylko bli-skim znajomym. W naszym regionie jest całkiem sporo ciekawych samochodów zabytkowych w przedziale wiekowym od początku poprzedniego stulecia po czasy współczesne. Koszt wypożyczenia takiego pojazdu waha się od 700 do 1200 złotych w zależności od rodzaju pojazdu, czasu jego wykorzystania i ilości kilometrów do pokonania w ramach usługi weselnej. Trzeba tu pamiętać, że korzystając z usług prawdziwego kolekcjonera nie musimy się martwić o to czy pojazd odpali i czy dojedzie do kościoła. Samochody kolek-cjonerskie z reguły są w bardzo dobrym stanie technicznym, a honor kolekcjonera

jest najlepszą polisą, że auto będzie działa-ło. Jeżeli chodzi o wybór, to jest on dosyć szeroki, od klasyków motoryzacji, poprzez stare Warszawy, amerykańskie i brytyjskie limuzyny z lat 50-tych i 70-tych po współ-

czesną angielską taksówkę. Większość z tych samochodów znajdziecie Państwo w ogłoszeniach w naszym kwartalniku. Wszystkie pojazdy można, a nawet trzeba zobaczyć wcześniej u właścicieli i spraw-dzić pod względem estetyki wykonania, jak i wygody podróżowania. Kolejnym sposobem na podróżowanie na ślubnym kobiercu to limuzyna, a tych jest również sporo na Opolszczyźnie. Mamy tutaj pojazdy o różnej długości od 6,5 metra do nawet kilkunastu. W tych mniejszych z reguły mieszczą się obok

do ślubu?CzymDzieląc weselny budżet wiele drobnych spraw zostaje zepchnię-tych na ostatnie pozycje na liście przygotowań. Często też na wskutek topniejącego budżetu tematy te ulegają modyfikacji lub całkowicie są usuwane z listy. Jednym z takich elementów jest pojazd jakim nowożeńcy będą przemieszczać się z domu do kościoła, a potem na salę weselną.

39



do ślubu?

40



nowożeńców jeszcze świadkowie. W naj-dłuższych może przyjechać młoda para, świadkowie, rodzice młodych i jeszcze dziadkowie. Zarówno starsze jak i te nowo-czesne limuzyny wyposażone są w barek, gdzie serwowany jest schłodzony szampan /oczywiście po ślubie w kościele/, urzą-dzenia audiowizualne umilające podróż, jak i standardową klimatyzację. Koszt wynajęcia limuzyny to widełki od 900 do 1800 zł. Z reguły właściciele pojazdów li-czą około 250 zł za godzinę plus stawka za przejechane kilometry. Jeżeli limuzy-na ma podjechać pod dom panny młodej i zawieźć parę do kościoła, a potem tylko na salę, a w sumie zrobi około 30 km /na przykład z Opola do Turawy/, to wystarczy

policzyć jakieś 3 godziny plus około 100 za paliwo, co da nam około 850 złotych. Kiedy jednak zechcemy jeszcze pojechać w plener do Kamienia Śląskiego i zrobi-my w sumie 120 km, a samochód wynaj-miemy na 6 godzin to zapłacimy więcej, bo około 1500zł. Trzeba też pamiętać, że przy większych zamówieniach, tj. 6 do 8 godzin i do 200 km cenę ostateczną można negocjować. Mało kto pamięta o tym, że do ślubu można podjechać także wymarzonym autem współczesnym. Wielu bowiem dealerów przy swoim salonie prowadzi wypożyczalnię samochodów. Można też wynająć samochód ze specjalistycznej firmy zajmującej się przewozami pasa-żerskimi. Z informacji, jakie uzyskałem od Pana Jacka Białka, właściciela jednej z opolskich firm przewozowych wynika,

41



że taki sposób może się okazać najbar-dziej optymalny pod kątem finansowym. Z relacji Pana Jacka wynika, że wynajęcie np. luksusowej Skody Superb na całe we-sele to maksymalny koszt 500zł, a Chry-slera 300C około 900zł w tym dojazd do 100km. W kosztach wynajęcia należy też uwzględnić czas na strojenie pojazdu przy domu lub w kwiaciarni. Jeżeli Para młoda kładzie duży nacisk na kontakt z naturą może zdecydować się na przejazd ekskluzywną bryczką zaprzę-żoną w dwójkę lub czwórkę koni. Nieste-ty takie przejazdy są zarezerwowane dla bardziej zamożnych klientów. Wiąże się to z faktem, że powozy konne to niecodzien-na forma podróżowania i związana jest z zaangażowaniem kilku osób oraz kilku pojazdów. Koniki trzeba też wiele dłużej i wcześniej przygotować do takiej uroczy-stości, począwszy od kąpieli, czesania po strojenie w specjalną uprząż. Przykłado-wo przejazd z domu do kościoła w Opo-lu i na salę np. do Czarnowąs, to wydatek około 2000zł. Bryczka odjeżdża na lawe-cie, a koniki w specjalnej przyczepie pod dom pani młodej, tam dwójka stangretów przygotowuje konie, a kolejne dwie osoby bryczkę /na wypadek niepogody ma ona zamykany dach/. Bryczka towarzyszy pa-rze do kościoła i na salę, może też potem jeszcze pojechać w plener, ale to już do-datkowy zakres kosztów. Dla bardziej ekstrawaganckich klien-tów można polecić przejazd opolską ciuchcią, którą oprócz standardowych wycieczek można także wynająć na ślub, motocykl z przyczepką, który poprowadzi sam pan młody, zabytkowe jeepy wojsko-

42



we i pojazdy militarne /dla miłośników wojska i militariów/. Można też uświetnić ślub przelotem balonem spod kościoła na salę lub starą warszawą w barwach milicji obywatelskiej prowadzonej przez kierow-cę w mundurze sierżanta MO z piękną mi-licjantką do doprowadzenia nowożeńców przed ołtarz.

Możliwości naprawdę jest wiele, a jak pi-sałem wcześniej ogranicza je w zasadzie tylko wyobraźnia nowożeńców, którzy jak już coś sobie wymarzą, to bez względu na koszty mogą liczyć na pozytywny finał.


43



44



45



46



47



48



W jaki sposób zyskałeś taką sympatię na-szych czytelników?Po prostu staram się uczciwie i rzetelnie wywiązywać z umów. To bez znaczenia czy gram dla 20 czy 200 osób - robię to tak, aby będący na sali dobrze się bawili mając równocześnie świadomość tego, że wśród gości może być przyszły poten-cjalny klient. Zdecydowana większość moich klientów to ludzie, którzy właśnie na takich imprezach bywali.A jeśli ktoś nie bawił się na twojej imprezie? Nic prostszego jak zadzwonić lub wysłać maila z zapytaniem. Mój przyjazd nic nie kosztuje, a każdego klienta odwiedzam osobiście prezentując mu film i omawiając wspólnie scenariusz imprezy.Czy Państwo Młodzi mają wpływ na prze-bieg imprezy?

Oczywiście, przecież to ich wielki dzień i dlatego też łączymy mój scenariusz z ich pomysłami, próbując stworzyć taki projekt wesela, który będzie satysfakcjonował za-mawiających.A jeżeli zamawiający mają dziwne pomysły?Za długo jestem w branży, aby podejmo-wać się rzeczy niemożliwych. Po to roz-mawiam na dzień dobry, aby przestrzec przed czymś co może nie wypalić. Licz-ba zadowolonych klientów nie bierze się z tego, że na siłę muszę podpisać z kimś umowę. Znając oczekiwania jestem w sta-nie odpowiedzieć czy podejmę się realiza-cji tego zlecenia czy nie. My dj’e mamy wyżej postawioną poprzeczkę niż zespoły. Od nas wymaga się więcej różnorodnej muzyki, a ekstrawaganckie pomysły mogą być czasem z tym związane. Staram się nie popełniać tych błędów, które stosują młod-si dj’e. Uważają oni, iż lista piosenek spo-rządzona przez nowożeńców rozwiązuje sprawę całego wesela. Ani lista piosenek ani najnowsze oświetlenie i nagłośnienie nie zbudują atmosfery całej imprezy. We-sele jest imprezą wielopokoleniową i tego dnia musi się znaleźć coś dla każdego, przyjmując fakt że zależy nam na dobrej zabawie zaproszonych przez nas gości.

A inne imprezy np. urodziny, jubileusze czy imprezy integracyjne gdzie średnia wieku bywa inna niż na weselu?Na każdą imprezę trzeba mieć pomysł, go-ści trzeba obserwować i stosownie do ich potrzeb dopasować muzykę i zabawy, któ-re nie zawsze muszą kojarzyć się z ośmie-szaniem kogoś. Impreza powinna być zbu-dowana tak, aby wszyscy jej uczestnicy czuli się swobodnie i dobrze się bawili. Powodem do satysfakcji dla mnie jest za-wsze moment, gdy ktoś patrząc na zegarek mówi „ojej to już ta godzina ?”.A co robisz w momentach gdy towarzy-stwo wcale się nie bawi?Uważam, że nie ma gości nie do ruszenia. Jak uderzysz we właściwą nutę i użyjesz wypróbowanych sposobów, jesteś w stanie przełamać początkową niechęć do zabawy. Nie tylko Polaków, ale również Hiszpa-nów, Anglików, Niemców czy Holendrów. Grałem im wszystkim i pomimo tego, że nastawienie było „różne”, to jednak go-ście bawili się całkiem dobrze. Jeśli chce-cie spać spokojnie i być zadowoleni ze swojej imprezy nie stawiajcie nigdy na lu-dzi przypadkowych - zamawiajcie spraw-dzone firmy, a wszystko będzie OK.

Dariusz Ogonowskitel. 608 358 204

Rozmowa z dwukrotnym zdobywcą statuetki „Modna Para w kategorii „Najlepszy DJ – wodzirej – Dariuszem Ogonowskim.

„„

49



50



51



52



53



54



Kiedyś zabawy, konkursy czy skecze były skromnym dodatkiem do bogatego reper-tuaru muzycznego. Dzisiaj zespoły prze-ścigają się w pomysłach, powielają spraw-dzone przez innych atrakcje kabaretowe, wymyślają coraz to nowsze zabawy i kon-kursy, a wszystko po to, by być bardziej atrakcyjnym od konkurencji no i w kon-sekwencji być zauważanym i polecanym na rynku usług eventowych. Kiedyś zespół przywoził ze sobą kilka instrumentów, dwa

głośniki i porządny wzmacniacz, szanują-ce się kapele obowiązkowo zestaw „garn-ków” czyli żywą perkusję, a wszystko mie-ściło się w starym Wartburgu z przyczepką lub w wysłużonym Tarpanie. Dzisiaj pod weselne sale przyjeżdżają busy i mini cię-żarówki z wypasionymi zestawami głośni-ków, pełną paletą klawiszy, zestawem gitar i instrumentów dętych, „rampą efektową – światło, dymy” oraz kilkoma skrzyniami rekwizytów i strojów do przebierania się w trakcie imprezy. Profesjonalne i szanu-jące się zespoły na kilka godzin przed im-prezą nagłaśniają obiekt odpowiednio do pojemności lokalu i ilości gości. Wszystko musi być na czas i na wysokim poziomie. Nie może być wpadki, czy „jazdy na pół gwizdka” – goście, a przede wszystkim nowożeńcy muszą czuć, że imprezą kręci kapela z prawdziwego zdarzenia, a nie ja-kieś „chałturniki”. Tak zwane „pierwszoligowe zespoły” doskonale potrafią tak dostosować pro-gram przyjęcia, żeby umiejętnie połączyć część muzyczną z zabawami i autorskimi występami i to wszystko jednocześnie zgrać z pracą kuchni. Goście powinni też

znaleźć czas na odpoczynek, swobodne ro-dzinne rozmowy, no i oczywiście kontakt z najważniejszymi na weselnym przyjęciu panią i panem młodym. Zabawy i konkur-sy prowadzone są bez zbędnych i przedłu-żających temat wywodów czy powtórzeń, a osoba prowadząca nie stara się zbędnie „gwiazdorzyć”, tylko bacznie obserwując gości koordynuje zabawę aż do odprowa-dzenia wszystkich „na jednego”. Niejed-

nokrotnie jest to osoba z odpowiednim przygotowaniem pedagogicznym, wy-sokim poziomem kultury osobistej i po-godnym nastawieniem nawet do najmłod-szych uczestników przyjęcia. „Frontman” takiego zespołu stale czuwa i pamięta, aby w trakcie prowadzenia zabaw, konkursów czy samych tańców nikogo nie obrazić, poróżnić czy też poniżyć.

Obserwując weselną scenę muzyczną można zauważyć, jak głęboką transformację przeszła ona w przeciągu ostatnich kilkunastu lat. Po-tocznie zwane „chałturzenie” nabrało profesjonalizmu, a samo granie przestało już zadowalać zarówno organizatorów weselnych przyjęć jak i same zespoły. Większość muzyków zaczęło łączyć działalność wokal-no-instrumentalną z typową pracą sceniczną z pogranicza kabaretu, teatru czy nawet opery.

Weselnegwiazdorzenie

55



Pocieszającym jest fakt, że coraz wię-cej młodych ludzi zwraca na to uwagę i takimi kryteriami kieruje się przy wy-borze zespołu. Tajemnicą poliszynela jest

jakie zespoły kopiują zabawy innych, jakie przesadzają z alkoholem i mocno gwiaz-dorzą, które kapele organizują mało atrak-cyjne, wręcz obraźliwe dla gości zabawy i grają dancingowo z przerwami dłuższy-mi od bloków muzycznych. Świadomość społeczna organizatorów weselnych im-prez jest z roku na rok na coraz wyższym poziomie, a portale społecznościowe i fora internetowe są niezłym batem na tych, którym wydaje się że para młoda jest tylko

dodatkiem do imprezy, a wszystko kręci się wokół „weselnego gwiazdorzenia”.

Andrzej MarcinkowkiFot. Archiwum ABM

56



57



58



To nieprawda, że ślubne sesje zdjęcio-we w plenerze są wynalazkiem ostatnich lat, a wcześniej było tylko i wyłącznie ate-lier. - Fotografowanie zaczęło się w plenerze – przypomina Anna Dołoto, która razem z siostrą Beatą, od kilkunastu lat prowadzi w Opolu zakład „Foto Danusia”.- Z powodów technicznych nie radzono so-bie z oświetleniem w pomieszczeniach. Nie było lamp błyskowych. Większość zdjęć robiono więc przy świetle dziennym, w ple-nerze. Fotograf przyjeżdżał na wyznaczone miejsce i na płocie lub na ścianie stodoły rozwijał malowane tło z płótna albo z pa-pieru, na którym ludzie mu pozowali.

Zdjęcia przy stodole nie były jednak ple-nerowe w naszym obecnym rozumieniu. Dziś podczas dobrej sesji mało jest sztucz-nego pozowania, a więcej reporterskiego spojrzenia na parę młodą. Zdjęcia stały się dynamiczne.- Taki styl pojawił się w latach 60. i 70. ubiegłego wieku w USA – mówi Beata Do-łoto. – Przez Europę Zachodnią dotarł do Polski na początku lat 90. razem z filmami dobrej jakości, bo wówczas fotografowa-no jeszcze na sprzęcie analogowym, a nie cyfrowym. Dziś tzw. „plener” ma w swojej ofer-cie każdy fotograf ślubny. Kwestia wybo-ru miejsca – naturalnego tła. Może to być park, pałac, popularne są też dworce ko-lejowe, blokowiska, plaże, pola. Niektórzy fotografowie uzgadniają z młodymi, że zrobią im zdjęcia w miejscach dla nich ważnych, np. tam, gdzie para się poznała. Inni – wożą młodych w plenery uniwersal-ne i przypadkowe chociaż bardzo fotoge-niczne, np. do Mosznej lub do Kamienia Śląskiego. W soboty można tam spotkać wielu nowożeńców.- Ostatnie 10 lat to prawdziwa moda na zdjęcia w plenerze – mówi Beata Dołoto. – Młodym wydaje się, że tam sesja wyj-dzie bardziej naturalnie, ale to nie zawsze prawda. Mało kto ma wrodzone zdolności do pozowania i mało kto zachowuje się przed aparatem naprawdę naturalnie. „Danusia” to jeden z najstarszych za-kładów fotograficznych na Opolszczyźnie. W 1932 roku studio założyła jeszcze na Kresach Wschodnich Leontyna Wojteczek,

babcia sióstr Dołoto. W 1945 roku cała rodzina - a wraz z nią i rodzinny interes - przeniosła się do Opola. Z czasem zakład przejęła córka Leontyny, Danuta, a po niej jej córki. Fotografowały się tu całe poko-lenia Opolan. Dziś zakład oferuje zdjęcia plenerowe, ale też – jak za czasów babci – studyjne. Proporcje – 70 procent do 30 na korzyść sesji pod chmurką. Są pary zainteresowane tylko i wyłącz-nie pozowaniem w studio. W dalszym cią-gu potrzebne jest tło. Kilkadziesiąt lat temu były to jednokolorowe szare lub zielone płachty. Dziś używana jest także namalo-wana scenografia. Przy zwykłym świetle wygląda ona dość tandetnie i sztucznie – oto strych, pole, ogród, komnata z palą-

Studio czy plener?

59



cym się kominkiem, mała uliczka w tajem-niczym miasteczku. Ale specjalne oświe-tlenie ożywia tło. Z namalowanego okna jasna smuga pada na twarz pana młodego klęczącego u stóp nowo poślubionej żony. Ona – w romantycznej pozie siedzi na fo-telu (jest prawdziwy, tak samo jak stara skrzynia, latarnia i kilka innych rekwizy-tów). Fachowiec potrafi „zagrać” światła-mi i stworzyć magiczny świat. Dobrzy fotografowie wiedzą, że lepsze zdjęcia wychodzą im kilka dni po weselu niż w dniu ślubu, kiedy młodzi są zestreso-wani, wyrwani z własnego przyjęcia. Jed-nak wiele par woli pozować „na gorąco”. Powód bywa prozaiczny: panna młoda chce mieć piękny, ślubny makijaż i fryzu-rę. Sesja w atelier wcale nie jest krótsza od plenerowej. Trwa godzinę do dwóch i pół – zależnie od ilości zamówionych zdjęć.- Jeśli klienci życzą sobie 20, 30 ujęć, mu-simy zrobić około 100 zdjęć, żeby można było spośród nich wybierać – mówi Beata Dołoto. Studio rezerwuje się z wielomiesięcz-nym wyprzedzeniem. Wtedy można do-pasować godzinę sesji do harmonogramu całego dnia ślubu. Zdarza się, że do „Danu-si” przyjeżdżają nie tylko młodzi, ale cały orszak złożony z rodziców, druhen i druż-bów. Pozują wspólnie i w „podgrupach”. Mamy nowożeńców lubią „ustawiać” swo-je dzieci do zdjęć. Ojcowie bardziej zain-teresowani są techniką. A technika idzie naprzód. W studiach wykorzystywane są takie same aparaty fotograficzne jak w ple-nerach. Sztuka polega na wykorzystaniu nowinek oświetleniowych i odpowiednim operowaniu światłem. Nowożeńcy, którzy są zadowoleni ze zdjęć w atelier, często wracają tu po latach – zamawiają zdjęcia ze swoimi dziećmi…

Agata JopZdjęcia: Foto Danusia

60



61



62



63



tel.601-167-916email: [email protected]

Nasza firma oferuje Państwu:- tworzenie filmów okolicznościowych , tematycznych, reklamowych, instruktażowych- usługi fotograficzne podczas imprez okolicznościowych- fotoksiążki

Tworzymy filmy z pasją

PROMOCJA ZIMOWATylko teraz

przy podpisaniu umowy GRATIS

komplet Blu-Ray

64



Kolekcjonowanie obrazów to bardzo drogie hobby, jednak w dzisiejszych cza-sach nawet mniej zamożny kolekcjoner może mieć swoją prywatną galerię za nieduże pieniądze. Co ciekawsze, wcale nie trzeba zapędzać się w polowaniu, na co cenniejsze re-produkcje znanych dzieł – dzisiaj moż-na je tworzyć same-mu. Wystarczy do tego umiarkowana zdolność fotografo-wania, czyli inaczej mówiąc malowania obiektywem oraz przyzwoitej klasy aparat cyfrowy, a najlepiej lustrzanka. Korzystając z chwili wolnego czasu udajemy się w plener gdzie uwiecznia-my interesujące nas motywy, pamiętając jednak o tym, aby nic innego poza intere-sującym nas tematem nie znajdowało się w kadrze. Jeżeli fotografujemy sympatię, czy dziecko róbmy to tak, aby w tle nie było innych osób, stojących pojazdów, czy zbędnych elementów architektury. Niech kadr wypełni jedynie motyw wiodący. Posiadając już kolekcję zdjęć zapisa-nych w postaci cyfrowej w swoim kompu-

terze, przy-stępujemy do wyboru tego najbardziej interesujące-

go i atrakcyjnego pod względem artystycz-nym. Wybrane zdjęcie możemy jeszcze przygotować poddając je obróbce w pro-

gramie komputerowym. W ten sposób możemy też usunąć zbędne ele-menty z kadru, popra-wić kolorystykę, dodać ciekawe efekty lub mie-szając kilka zdjęć wy-konać efektowny kolaż. Jeżeli nie posiadamy takich umiejętności mo-żemy zawsze poprosić jakiegoś znajomego gra-fika, albo z wybranym materiałem udać się do specjalistycznej firmy zajmującej się przeno-szeniem zdjęć, czy gra-

fiki na płótno malarskie. Graficy w takiej firmie potrafią nie tylko doradzić, ale też stworzyć pod okiem klienta cudow-ne kompozycje, które pokażą wykonane przez nas zdjęcie w innym świetle. Przenoszenie zdjęć, reprodukcji ob-razów, czy też grafik na płótno można wy-konać za pomocą kil-ku technik, z których powszechnie stosowa-ne są dwie. Pierwsza, to drukowanie za po-mocą plotera plików cyfrowych na imitacji płótna tzw. canvasie. Tak wykonany wy-druk jest następnie

naciągany na blejtram i powinien być pod-dany malowaniu werniksem w celu zabez-pieczenia wydrukowanej powłoki. Druga metoda jest łatwiejsza, szybsza i bardziej estetyczna w wykonaniu. Pole-ga na drukowaniu farbami utwardzanymi światłem bezpośrednio na przygotowa-nym blejtramie, na którą naciągnięte jest PRAWDZIWE płótno malarskie. Innymi słowy nasze zdjęcie jest przeniesione na taki sam materiał, na jakim artysta malarz maluje np. farbami olejnymi. Efekt zapie-ra dech w piersiach. Gotowy, wychodzą-cy z maszyny drukującej obraz można od razu wstawić w ramę i powiesić na ścianie. Dzięki tej metodzie możemy w krótkim czasie stworzyć galerię, która ozdobi na-sze mieszkanie lub domek. Możemy w ten sposób wykonać portret przodka, ciekawy pejzaż, portret, akt czy też dowolny abs-

trakcyjny temat. Młodzież przenosi w ten sposób na płótno zdjęcia swo-ich sympatii, czy idoli, pary ślubne wykonują swoje portrety, fani mo-toryzacji przenoszą swoje pojazdy, a rodzice dzieciom wykonują moty-

wy z bajek. Jest to też doskonała propozycja na okolicznościo-wy prezent, a trzeba tu do-dać, że stworze-nie takiego ob-razu wcale nie wiąże się z wiel-kimi kosztami. Dla przykładu

Obiektywemmalowane

65



66



podam, że obraz formatu 30x40cm to koszt 49 złotych, a ponad cztery razy większy - wielki obraz 100x70cm możemy już mieć za 119 zł i to na najprawdziwszym płótnie. Zamawiając dwa różne obrazy, kolejny otrzymacie już z rabatem. Jakość takich obrazów można sprawdzić na miejscu

w studio fotograficznym ABM w Opolu przy ul Jagiellonów 72. Zamówienia na usługę wykonania obrazu ze zdjęcia reali-zowane są raz w tygodniu /do środy zbie-rane są prace, w czwartek są drukowane, a w piątek już można je odebrać/. Zlece-nia można składać osobiście lub też drogą elektroniczną na maila [email protected], z tym, że realizowane są one na drodze przedpłaty wraz z kosztami wysyłki na ad-res podany w zamówieniu. A teraz najlepsze – dla pierwszych 100 klientów obraz 30x40 cm wykonamy w promocyjnej cenie 39 zł. Wystarczy tyl-ko dotrzeć do siedziby ABM z zamiesz-czonym w kwartalniku kuponem i zreali-zować zamówienie.Nie masz pomysłu na ŚWIĄTECZNY prezent – zamów obraz na płótnie – efekt gwarantowany.


67



68



69



70



Oddajemy do Waszych rąk pierwszy egzemplarz „Recepty na Modny Ślub” czyli zamieszczonej na płycie DVD multimedialnej prezentacji wybranych usługodawców, którzy zdecydowali się w ten sposób przybliżyć Państwu swoje możliwości, pokazać własne firmy i oferowane usługi. Przygo-towana kompozycja usługodawców jest w stanie zaspokoić gusta nawet najbardziej wybrednych klientów, a my ze swojej strony pragniemy zagwarantować, że ”recepta” zawsze dobierana będzie ze składników najwyższej jakości i z całą odpowiedzialnością godnych polecenia. Pierwszy egzem-plarz „Recepty na Modny Ślub” ukazał się w nakładzie 2000 egz. i zamieszczony został w wydaniu kwartalnika dostępnym na jesiennych Targach Ślubnych w Opolu. W przyszłości, jeżeli rozwiązanie sprawdzi się wśród klientów i zyska aprobatę reklamodawców przygotujemy „receptę” do całego nakładu gazety.

Wraz ze świątecznym numerem Modnego Ślubu chciałbym w imieniu całej redakcji złożyć wszystkim Czytelnikom i Reklamodaw-com życzenia zdrowych, spokojnych i magicznych świąt Bożego Narodzenia oraz szczęśliwego Nowego Roku 2013. Niech magia tych świąt pozwoli zapomnieć o trudach i troskach dnia codziennego, zbliży i umocni każdą rodzinę, a nadchodzący Nowy Rok spełni marzenia każdego z Was.

Zespół Redakcyjny

Drodzy czytelnicy

71



72



Modny Ślub nr 28

Documents