Mnp Format Def

8/4/2019 Mnp Format Def

1/32

MON

PAYS

NOIR


2/32

2 3


3/32

4 5


4/32

6 7


5/32

8 9


6/32

10 11

First few memories. Hazy. Rudimentary.

My mother used to wash me in the

kitchen sink. An old man lived in the left

wing of the house. He impressed me.

I forgot his rst name.

I used to have a toy motorbike, but it

quickly fell apart. There were only the

handles left and the front wheel. I would

run for hours just with the one wheel.

My grandmother made butter.

I remember delivering it to an old lady.

Weinig herinneringen aan kinder

schoenen. Een huis. Klein. Rudimentair.

Mijn moeder stond te wassen in de

gootsteen. Een oude man woonde aan

de linkerkant. Hij maakte indruk op me.

Ik vergat haar naam.

Ik had een elektrische motor, wit

kunststof. Snel gebroken. Ik had

nog steeds de vork en het voorwiel,

waarachter ik liep uur.

Mijn grootmoeder maakte boter. Ik

herinner me te hebben deelgenomen

aan een oude dame.

Peu de souvenirs des dbuts. Une maison. Petite. Rudimentaire.

Ma mre me lavait dans lvier de la cuisine. Un vieux

monsieur vivait dans la partie gauche. Il mimpressionnait.

Jai oubli son prnom.

Javais une moto lectrique blanche, en plastique. Trs vite

casse. Il me restait la fourche et la roue avant, derrire

lesquelles je courais des heures durant.

Ma grand-mre fabriquait du beurre. Je me souviens den

avoir livr une vieille dame.


7/32

12 13


8/32

14 15


9/32

16 17

Plastic heroes vanish when we grow

up. Flesh heroes vanish when we get to

know them.

I remember the Boubier coalmine.

It became my uncles farm. Flooded

and forbidden galleries. Remains of

industrial buildings.

Mum worked far from home. Especially

in the Summer. She would leave for the

whole weekend and come back late. I

remember sitting on her knees, crying,

telling her how much I missed her. She

was often absent. But there also is

the image of tenderness and comfort.

Security.

Helden plastic verdwijnen wanneer we

opgroeien. Helden stoel toen we leren

om ze te leren kennen.

Ik herinner me de kolenmijn: mijn

oom boerderij. Galerijen overstroomd

verboden. Overblijfselen van

industrile gebouwen.

Moeder werkte weg van huis, vooral in

de zomer. Ze begon het hele weekend,

kwam later terug. Ik herinner me

huilend op haar knien. Hebben gezegd

dat ik gemist. Het was een periode van

afwezigheid. Maar ook het beeld van

tederheid, troost. Veiligheid.

Les hros de plastique disparaissent lorsque nous grandissons.

Les hros de chaire lorsque nous apprenons les connatre.

Je me souviens du charbonnage : la ferme de mon oncle.

Des galeries inondes, interdites. Des restes de btiments

industriels.

Maman travaillait loin de chez nous, lt surtout. Elle partait

le week-end entier, revenait tard. Je me souviens avoir pleur

sur ses genoux. Lui avoir dit quelle me manquait. Ctait une

absence. Mais aussi limage de la tendresse, du rconfort.

La scurit.


10/32

18 19


11/32

20 21

There are memories better forgotten.

Things you would not like to think

about anymore. Before coming back

to Charlesroi and doing this work my

childhood was a dark zone. I was

unable to see the joy of it anymore. It

was occult. But now I can make it mine

again, thanks to my images.

Sometimes my unkle would take me

to his workplace. I loved it. Gathering

stones from the eld behind the tractor

and the plough. Trying to lift a small

bundle of straw. Standing on the

harvester. Farmwork. Love of the land.

Hard work.

My grandfather on my mothers side

was a farmer born in Flanders. He came

to Charleroi because there was work.

Intransigence and materialism. Endless

and destructive conicts with my father.

Er zijn herinneringen die hij liever vergeet.

Sommige dingen wil je nooit meer

na te denken. Voordat u terugkeert naar

werk, mijn jeugd was een donkere

omgeving. Ik kon niet zien van de

vreugde. Verduisterd. Nu, over de fotos,

ontdekte ik het weer.

Mijn oom nam me soms met hem te

werken. Ik vond het geweldig. Pak de

stenen in de groeven achter de trekker

en ploeg. Proberen om een kleine

bundel stro te verhogen. Staande op

de maaidorser. Werk op de boerderij.

Liefde voor het land. Moeilijk.

Grootvader van moeders kant.

Landbouwer. Een inwoner van

Vlaanderen. Kwam in de buurt van

Charleroi, want er was werk te worden

genomen. Onverzettelijkheid

en materialisme. Conicten met mijn

vader, eeuwigdurende en destructief.

Il y a des souvenirs quil vaudrait mieux oublier. Certaines

choses auxquelles on ne voudrait plus penser. Avant de

revenir, de faire ce travail, mon enfance tait une zone sombre.

Je ny voyais plus la joie. Occulte. Maintenant, au l des

images, je la dcouvre nouveau.

Mon oncle memmenait parfois travailler avec lui. Jadorais

cela. Ramasser les cailloux dans les sillons, derrire le tracteur

et la charrue. Tenter de soulever un petit ballot de paille. Se

tenir debout sur la moissonneuse. Travail de la ferme. Amour

de la terre. Difcile.

Grand-pre maternel. Fermier. Originaire des Flandres. Est

venu prs de Charleroi parce quil y avait du travail prendre.

Intransigeance et matrialisme. Conits avec mon pre,

perptuels et destructeurs.


12/32

22 23


13/32

24 25


14/32

26 27

Jacqueline, a neighbour, is one of the

only persons from my childhood

who still lives there. She came to my

grandmothers house to make her calls.

She paid 20 Francs. The call would

last two minutes. But then she would

stay for two hours. My grandfather

who couldnt stand her always told her

Have you got nothing else to do?.

There were hills made of slag. Some

were removed, with nothing built in

their place. In some locations, there are

only waste grounds left, open dumps.

Jacqueline, een buurman, is een van

de weinige overgebleven mensen van

toen ik daar woonde. Ze belde van

mijn oma. Betaalde 20 frank. Het

telefoongesprek duurde twee minuten.

Ze bleef drie uur. Mijn grootvader,

het gerriteerd hem, vertelde hem toen

hij in de keuken te bespreken: Je hoeft

niet te werken, je doet.

Er was hier al eerder, andere heap. Ze

zijn verwoest. Ze zijn nu lege percelen,

stortplaatsen openen.

Jacqueline, une voisine, est une des seules personnes

survivantes de lpoque o je vivais l. Elle venait tlphoner

chez ma grand-mre. Payait 20 francs. Le coup de l durait

deux minutes. Elle restait trois heures. Mon grand-pre, quelle

exasprait, lui disait quand il la trouvait dans la cuisine discuter :

Tu nas pas de travail faire, toi? .

Il y avait ici, avant, dautres terril. Ils ont t rass. Ce sont

prsent des terrains vagues, des dcharges ciel ouvert.


15/32

28 29


16/32

30 31


17/32

32 33


18/32

34 35

One day our neighbour Jacqueline and

her daughter Patricia were looking at

a puppy at the Charleroi market, when

a woman walked by and said Oh, mais

comme elle est si be lle! (Oh, this

puppy is so beautiful!). They adopted

the puppy and named it Sibelle.

Sometimes I feel I want to des troy

everything in a big re. The anger

in me. Harmful memories, complicated

family relationships and disturbing

secrets. Certain persons. A huge bonre.

Incurable amnesia.

Anekdote. Terwijl Jacqueline en haar

dochter Patricia stonden te kijken van de

hond, jong, op de zondagse markt,

een voorbijganger riep: Oh, maar ze

is zo mooi!. Ze nam de hond, de naam

is gebleven.

Soms zelfs het verlangen om alles te

vernietigen. De woede in mij. Negatieve

herinneringen, familierelaties

gecompliceerd en verontrustende

geheimen. Sommige mensen ook. Een

groot vreugdevuur. Amnesia nale.

Anecdote. Alors que Jacqueline et sa lle Patricia taient en

train de regarder le chien, jeune, au march dominical, une

passante sest exclame : Oh, mais comme elle es t si belle!.

Elles ont adopt le chien, le nom est rest.

Parfois encore lenvie de tout dtruire. La colre en moi. Les

souvenirs nfastes, les relat ions familiales compliques et

les secrets drangeants. Certaines personnes, aussi. Un grand

feu de joie. Amnsie dnitive.


19/32

36 37


20/32

38 39


21/32

40 41


22/32

42 43

There was a doorway in the wall between

my grandparents garden and our

yard. My grandfather must have said

a word too much. One more my

father couldnt stand. Right or wrong I

wouldnt know. My father then brought

blocks and cement, walled up the

doorway and heightened the whole wall.

No more criticisms. No more talking.

We went down, my sister and me, through

an alley to go to ca techism. Or go play

in the orchard. There were always lots of

slugs. I also remember salamanders.

Er was een doorgang in de muur scheidt

de tuin van mijn grootouders en onze

werf. Mijn grootvader had om een woord

te zeggen. Een meer dan mijn vader

niet kon verdragen. Ten onrechte of

terecht, weet ik niet. Mijn vader was op

zoek naar blokken en cement, een

ommuurde passage en verbeterde de

hele muur. Kritischer. Geen dialoog.

We gingen naar beneden, mijn zus en mij,

door een steegje naar de catechismus.

Of gaan spelen in de boomgaard.

Er waren altijd veel naaktslakken. Ik

herinner me ook salamanders.

Il y avait un passage dans le mur sparant le jardin de mes

grands-parents et notre cour. Mon grand-pre a du dire

un mot de trop. Un de plus que mon pre na pas support.

A tort ou raison, je nen sais rien. Mon pre a t chercher

des blocs et du ciment, a mur le passage et rehauss la totalit

du mur. Plus de critique. Ni de dialogue.

Nous descendions, ma soeur et moi, par une ruelle, pour

aller au catchisme. Ou pour aller jouer dans le verger. Il y

avait toujours beaucoup de limaces. Je me souviens aussi

de salamandres.


23/32

44 45


24/32

46 47


25/32

48 49

When I was seven they built a highway

500m from my house. During the

construction I would take a trip through

the still empty drainage network. Long

concrete tunnels. I found an abandoned

section at the end of an alley. It was my

ship, my fortress.

Grandma took care of me. And of my

childhood. She would give a cup full

a sugar and a few strawberries from the

garden to my sister and me. Sometimes

it was rhubarb. We would go and sit

on the edge of the terrace and dip our

fruits into the sugar. A huge pile of

happy memories, of simple moments.

Ik was 7 jaar. De snelweg bouwden ze

op 500 meter van mijn huis was bijna

compleet. Ik maakte uitstapjes naar de

drainage-netwerken nog leeg. Lange

tunnels met beton. In de straat, een

verlaten sectie. Het was mijn schip en

mijn vesting.

Oma over me waakte. Op deze jeugd.

Ze gaf mijn zus en mij een kopje suiker

en wat aardbeien uit de tuin. Soms

was het rabarber. We zaten op de rand

van het terras en trempions vruchten

in suiker. Een berg van gelukkige

herinneringen, momenten eenvoudig.

Javais 7 ans. Lautoroute quils construisaient 500 mtres de

ma maison tait presque termine. Je faisais des escapades

dans les rseaux dgouttage encore vides. Longs tunnels de

bton. Au bout de la ruelle, un tronon abandonn. Il tait mon

navire, ma forteresse.

Bonne-Maman veillait sur moi. Sur cette enfance. Elle nous

donnait ma soeur et moi une tasse remplie de sucre et

quelques fraises du jardin. Parfois ctait de la rhubarbe. Nous

nous asseyions sur le bord de la terrasse et trempions les

fruits dans le sucre. Une montagne de souvenirs heureux, de

moments simples.


26/32

50 51


27/32

52 53


28/32

54 55

One of the hamlets is mainly a working-

class neighbourhood. Built to welcome

Italians working in the coalmines. All

houses look the same. Theyre mostly

grey. Some a little further away are red.

Charleroi. I remember a huge factory

that has always fascinated me. Pretty.

So close to the city. Like a symbol of

the importance its industry. And now of

its decay.

Some objects we think as ugly get

beautiful because of what or who they

relate to.

The huge plants have always fascinated

me. Beautiful. As a symbol of the

importance of the industry. Today his

downfall.

Het grootste deel van het gehucht is

een stad. Opgericht om de Italiaanse

arbeiders van de koolmijn tegemoet te

komen. Alle huizen lijken op elkaar.

Grijs. Andere rode, een beetje verder.

Een beetje verder. Charleroi. Deze

enorme plant die heeft me altijd

gefascineerd. Prachtig. Zo dicht bij de

stad. Als een symbool van het belang

van de industrie hier. En zijn val vandaag.

Sommige items die wordt geschat door

de lelijke mooi geworden, of degenen

die ze oproepen.

De enorme planten hebben mij altijd

gefascineerd. Prachtig. Als een symbool

van het belang van de industrie. Vandaag

zijn ondergang.

La plus grosse partie du hameau est une cit. Cre pour

accueillir les ouvriers italiens du charbonnage. Toutes les maisons

se ressemblent. Grises. Dautres rouges, un peu plus loin.

Un peu plus loin. Charleroi. Cette norme usine qui ma toujours

fascin. Belle. Si proche de la ville. Comme un symbole de

limportance de lindustrie ici. Et de sa dchance, aujourdhui.

Certains objets quon estime laids deviennent beaux par ce ou

ceux quils voquent.

Les normes usines mont toujours fascin. Belles. Comme

un symbole de limportance de l industrie. Aujourdhui de sa

dchance.


29/32

56 57


30/32

58 59


31/32

60 61

When I was ve we moved into what

used to be my grandparents home,

a family farm. And they moved to the

annex, in the former cowsheds. When

it froze outside there was even frost on

the inside of my bedroom window.

A father exists even if hes not there.

They say that unique plants grow on the

dark land, on the hills made from coal

slag. A new biotope. Unexpected news.

Van mijn 5 jaar hebben wij woonden

in het voormalige huis van mijn

grootouders. De familieboerderij.

Verhuisde ze naar een ander deel, de

oude stallen naast de deur. Als het

vroor in mijn kamer, was er rijp op de

binnenkant van het raam.

Een vader is zelfs als het er niet is.

Het lijkt erop dat deze zwarte aarde,

deze residuen van steenkool, zijn

geboren van bepaalde planten. Een

unieke biotoop. Onverwacht.

A partir de mes 5 ans, nous avons habit lancienne maison de

mes grands-parents. La ferme familiale. Eux ont emmnag

dans une partie annexe, les anciennes tables, juste

ct. Quand il gelait, dans ma chambre, il y avait du givre du

ct intrieur de la fentre.

Un pre existe mme sil nest pas l.

Il parat que de cette terre noire, de ces rsidus de charbon,

naissent des plantes particulires. Un biotope indit. Inattendu.


32/32

MIJN

ZWARTE

LAND

Mnp Format Def

Documents