Kierownik Kliniki: prof. dr hab. Bożena Romanowska-Dixon Metody leczenia siatkówczaka. Ocena postępów leczenia z zastosowaniem chemioredukcji. Katedra Okulistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego CM, Oddział Kliniczny Kliniki Okulistyki i Onkologii Okulistycznej Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Autorzy: Krzysztof Morwaski, Bożena Romanowska - Dixon Białystok 2013
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
Kierownik Kliniki: prof. dr hab. Bożena Romanowska-Dixon
Metody leczenia siatkówczaka. Ocena postępów leczenia z zastosowaniem chemioredukcji.
Katedra Okulistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego CM, Oddział Kliniczny Kliniki Okulistyki i Onkologii
Okulistycznej Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie.
Autorzy: Krzysztof Morwaski, Bożena Romanowska - Dixon
Białystok 2013
•PIERWSZY OPIS - BADANIA POŚMIERTNE PRZERPOWADZONE PRZEZ PAWLUSA PROFESORA ANATOMII Z LEIDEN W HOLANDII W 1597r.
HISTORIA
Observatio XXIII. Tumor Oculorum. Observatories Anatomicae Selectiores. W: Pieter Pauw: Historiarum Anatomicarum Rariorum, Centuria III & IV. Kopenhaga: Petrus Morsing, 1657, s. 38-39
• 1809 JAMES WORDROP CHIRURG Z LONDYNU JAKO PIERWSZY OPISAŁ SIATKÓWCZAKA JAKO ODRĘBNĄ JEDNOSTKĘ CHOROBOWĄ NAZYWAJĄC JĄ FUNGUS HAEMATOIDES
1864 RUDOLF VIRCHOW NAZWAŁ GUZA GLEJAKIEM SIATKÓWKI
1897 WINTERSTEINER ZAUWAŻAJĄC PODOBIEŃSTWO KOMÓREK GUZA DO PRĘCIKÓW I CZOPKÓW SIATKÓWKIZAPROPONOWAŁ TERMIN NEUROEPITHELIOMA
VEORHOFF BYŁ PIERWSZYM KTÓRY STWIERDZIŁ,ŻE NOWOTWÓR WYWODZI SIĘ Z KOMÓREK MACIERZYSTYCH SIATKÓWKI I WPROWADZIŁ TERMIN RETINOBLASTOMA, KTÓRY W 1926 ROKU AMERYKAŃSKIE TOWARZYSTWO OKULISTYCZNE UZNAŁO ZA OBOWIĄZUJĄCY.
HISTORIA LECZENIA SIATKÓWCZAKA W KRAKOWIEKatedra Okulistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego 160 LAT
- enukleacja
- 1962 fototerapia lampą Xenonową
- Stalard 1966r.brachyterapia kobaltowa 1968r.
ruten (106Ru) 1995, TTT jod (125I) 1997
- Druga połowa lat 90 Chemioterapia VEC: winkrystyna,
W perspektywie:- radioterapia protonowa GANTRY 2015,
(2016) - chemioterapia dotętnicza
ZAŁOŻENIA I CEL PRACYZAŁOŻENIA I CEL PRACY
Cel pracy: retrospektywna ocena postępów w leczeniu siatkówczaka metodą chemioredukcji połączonej z leczeniem miejscowym w porównaniu z wyłącznie leczeniem miejscowym poprzez:
1 Porównanie liczby zachowanych gałek ocznych w obu grupach leczonych dzieci.
2 Porównanie intensywności zastosowanego leczenia miejscowego w celu uzyskania regresji guza.
3 Ustalenie wpływu chemioredukcji na wyniki badań histopatologicznych usuniętych gałek ocznych.
4 Ocenę skuteczności chemioredukcji w różnych stopniach zaawansowania choroby.
5 Analizę liczby przerzutów w zależności od zastosowanej metody leczenia.
6 Porównanie liczby zgonów i prawdopodobieństwa przeżycia w obu grupach.
7 Ocenę ostrości wzroku po leczeniu.
MATERIAŁMATERIAŁBadaniami objęto 206 dzieci z
rozpoznanym klinicznie siatkówczakiem
skierowanych do Kliniki Okulistyki i Onkologii
Okulistycznej w latach od 1984-2011.
Dzieci, które skierowano w latach 1984-1998,
u których NIE wykonano wstępnej chemioredukcji, stosując od razu leczenie
miejscowe.(fototerapię,krioterapię i
brachyterapię)
Dzieci, które skierowano w latach 1995-2011,
u których zastosowano chemioredukcję,
a następnie leczenie miejscowe.
MATERIAŁMATERIAŁGrupa 1 138 dzieci
Grupa 2 68 dzieci
POSTAĆ CHOROBYPOSTAĆ CHOROBY
Brak różnic istotnych statystycznie (p=0,4436).
STOPIEŃ ZAAWANSOWANIA STOPIEŃ ZAAWANSOWANIA CHOROBYCHOROBY
Brak różnic istotnych statystycznie p = 0,3836.
TYP WZROSTU GUZATYP WZROSTU GUZA
W obu grupach dominował endofityczny typ wzrostu guza
Grupa 1 Grupa 2
OBJAWY OBJAWY Grupa 1 bez chemioredukcjiGrupa 1 bez chemioredukcji
OBJAWY Grupa 2 z chemioredukcjąOBJAWY Grupa 2 z chemioredukcją
WYNIKI – BRACHYTERAPIAWYNIKI – BRACHYTERAPIALiczba brachyterapiiLiczba brachyterapii
Dzięki zastosowaniu chemioredukcji i zmniejszeniu wielkości guzów więcej gałek ocznych można było poddać brachyterapii w grupie 2 (56% vs 32,3%)
Całkowita liczba zachowanych gałek ocznych po brachyterapii w grupie 1 wynosiła 56,7% a w grupie 2 73,8%. Różnica była istotna statystycznie p=0,0201
KRIOTERAPIAKRIOTERAPIAGrupa 1 19,9% średnio 3,48 powtórzeń w 1 oku, zachowano 70,3% Grupa 2 41,8% średnio 1,65 powtórzeń w 1 oku, zachowano 60,5%
Chemiordukcja zmniejszyła wielkość guzów dzięki czemu wzrosła liczba krioterapii i i zmniejszyła się liczba powtórnych zabiegów w grupie 2. Różnice były istotne statystycznie p=0,0039.
ZACHOWANIE GAŁEK OCZNYCHZACHOWANIE GAŁEK OCZNYCHOgółem
Grupa 1 zachowano 28,0% oczu w grupie 2 36,3%.W niskim st. z. zachowano 67,7% oczu w grupie 1 i 88,0% w grupie 2. W wysokim st. z. zachowano 8,1% oczu w grupie 1 i 16,7 % w grupie 2.
Zastosowanie chemioredukcji pozwoliło na zwiększenie liczby zachowanych gałek ocznych w niskim jak i wysokim stopniu zaawansowania choroby
WYNIKI HISTOPATOLOGICZNEWYNIKI HISTOPATOLOGICZNE
Chemioredukcja pozwoliła na znaczne ograniczenie naciekania struktur gałek ocznych i zmniejszenie liczby histopatologicznych czynników ryzyka rozsiewu zewnątrzgałkowego.
SKUTECZNOŚĆ CHEMIOREDUKCJISKUTECZNOŚĆ CHEMIOREDUKCJIW celu oceny skuteczności chemioredukcji mierzono wysokość guza,
południkowy i równoleżnikowy przekrój podstawy guza przed i po chemioredukcji.
Przed chemioredukcją: średnia wysokość guza wynosiła 9,0 mm,południkowy wymiar podstawy guza 14,0 mm, równoleżnikowy 13,7 mm.
Po chemioredukcji: średnia wysokość guza zmniejszyła się o 47,9 % do 4,7 mm, wymiar południkowy zmniejszył się o 17,7% i wynosił 11,5 mm, a równoleżnikowy o 20,0% do 11 mm.
Regresja guzów po chemioredukcji nie była zależna od stopnia zaawansowania choroby, płci ani postaci choroby.
OSTROŚĆ WZROKUOSTROŚĆ WZROKU
Wyniki badania najlepiej skorygowanej ostrości wzroku do dali podzielono na 4 grupy: od 1,0 do 0,5, od 0,4 do 0,01,od liczenia palców do poczucia światła brak poczucia światła
Ostrości wzroku po leczeniu w obu grupach była bardzo podobna.Zależała w głównej mierze od lokalizacji guza, a w mniejszym stopniu od sposobu jego leczenia
PRZERZUTY, PRZERZUTY, WTÓRNE NOWOTWORY I INNE NOWOTWORYWTÓRNE NOWOTWORY I INNE NOWOTWORY
W grupie 1 leczonej bez chemioredukcji stwierdzono 13 przypadków przerzutów odległych (9,4%):8 do CSN, 3 do kości, 1 do szpiku kostnego, 1 do skóry głowy.Stwierdzono 1 nowotwór wtórny: osteosarkoma i 1 inny nowotwór: rak tarczycy
W grupie 2 z chemioredukcją nie stwierdzono przerzutów odległych ani nowotworów wtórnych.1 przypadek przewlekłej białaczki szpikowej związany był z obecnością chromosomu Philadelphia
ZGONY I PRAWDOPODOBIEŃSTWO ZGONY I PRAWDOPODOBIEŃSTWO PRZEŻYCIAPRZEŻYCIA
Liczba zgonów w grupie 1 wynosiła 13 (9,4%). W grupie 2 zmarło 1 dziecko (1,5%).
Czas obserwacji w grupie 1 wynosił średnio 134,5 miesiąca, w grupie 2 70,8 miesięcy. 5 letnie prawdopodobieństwo przeżycia pacjentów w grupie 1 wynosiło 90,25% a w grupie 2 95,53%
Różnice były istotne statystycznie.
WNIOSKIWNIOSKI
Chemioredukcja zastosowana w leczeniu siatkówczaka umożliwiła:
- istotnie częstsze zachowanie gałek ocznych zarówno w niskim jak i wysokim stopniu zaawansowania choroby
- bardziej skuteczne leczenie miejscowe przy mniejszej liczbie wykonanych zabiegów
- zmniejszenie stopnia naciekania struktur gałek ocznych udokumentowane w badaniach histopatologicznych
- zmniejszenie wysokości guzów średnio o 48% we wszystkich stopniach zaawansowania choroby
CHILDREN’S ONCOLOGY GROUPCHILDREN’S ONCOLOGY GROUPW 2001 roku w Ameryce Płn. utworzono COG: okuliści, pediatrzy onkolodzy, patolodzy, statystycy i epidemiolodzy Zadania:-identyfikacja wszystkich nowych przypadków siatkówczaka na tym kontynencie (około 350 rocznie) -zgromadzenie prospektywnie, wieloośrodkowo odpowiednio liczebnej grupy i zbadanie częstości występowania, zaawansowania choroby, monitorowania leczenia i jego wyników oraz oceny przydatności nowej klasyfikacji stopnia zaawansowania choroby.4 protokoły badawcze:1-hist-pat cz.ryzyka przerzutów po enu2-st.B rtbl po VEC bez etopozydu3-st.C i D wysokie dawki VEC+karboplatyna pod Tenona+lecz.miejsc.4-leczenie rtbl pozagałkowego (chemia wielolekowa+EBRT+ przeszczep kom. macierzystych krwi)