KOLIN ETA KOLAN

KOLIN ETA KOLAN

1. Behin batean baziren bi untxi oso la-gunak zirenak. Batek Kolin zuen izena eta besteak Kolan.

Kolan : Goazen izkutaketan jolastera, Bai? Kolin : Ederto, zoaz zu eta izkutatu...

2. Korrika, korrika Kolan izkutatzera joan

zen. Ondo izkutatu behar zen Kolinek ez ikus-teko.

Kolan : Je, je, je, je, ez nau aurkituko, ez nau aurkituko.

3. Kolan zuhaitz baten gainera igo zen. Koli-nek, begira eta begira egon arren, ez zuen aur-kitzen.

Kolin : Arraioa!, nondik ibiliko da Kolan?, ez dut ikusten inondik ere.

Kolan: Kuku, hemen nago, kuku.

4. Geroago, Kolan enbor baten barruan sar-tu zen Kolinek ez ikusteko.

Kolin : Baina non sartu da Kolan? Nondik ibiliko da?

Kolan : Kuku, hemen nago, ezetz harra-patu!

5. Orduan, Kolanek ihes egin zuen korrika. Korrika, korrika, korrika, baina aurrera begiratu gabe.

Kolan : Je, je, je, je, kolinek ez nau harra-patuko!

Baina Kolanek ez zuen ikusi aurrean zuen put-zua eta( PLAUST!!!!!!

6. Kolin: Kolan! Kolan! non zaude? Atera zaitez hortik eta goazen etxera. Berandu da eta.

7. Baina Kolan putzuan sartuta zegoen eta ezin zen handik irten.

Kolan : Lagundu Kolin, lagundu! Ezin naiz hemendik atera!

Kolinek eskua luzatu zion eta Kolan putzutik

atera zuen. Gero elkarrekin etxera joan ziren. Kolan : Eskerrikasko Kolin! Muxu handi bat emango dizut laguntzearren. Muuuaaa!!!