België - Belgique P.B. 3050 Oud-Heverlee 2/2523 Tijdschrift van Jeugddienst Don Bosco vzw - verschijnt driemaandelijks - P004756 SEPTEMBER - NOVEMBER 2012 21 e jaargang # 3 WOORDZOEKER WIN EEN DON BOSCO STRIPVERHAAL SPEELPLEINZOMER 2012 SCHOENEN SCHIJN THE MAKING OF... DE ECODOOS USHIRIKA IN ZAMBIA MET VIDES NAAR MEXICO
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
WOORDZOEKERWIN EEN DON BOSCO
STRIPVERHAAL
België - Belgique
P.B.
3050 Oud-Heverlee
2/2523
Tijdschrift van Jeugddienst Don Bosco vzw - verschijnt driemaandelijks - P004756
SEPTEMBER - NOVEMBER 201221e jaargang # 3
WOORDZOEKERWIN EEN DON BOSCO
STRIPVERHAAL
SPEELPLEINZOMER 2012SCHOENEN SCHIjNTHE MAKINg Of... DE ECODOOSUSHIRIKA IN ZAMBIAMET VIDES NAAR MExICO
De laatste zonnestralen van de zomer schijnen op mijn gloednieuwe bureau
bij Jeugddienst Don Bosco. De natuur buiten maakt zich klaar om de herfst
tegemoet te treden. Mijn mailbox zit gevuld met relazen en mijmeringen over de
voorbije zomer. Er werd ook schitterend fotomateriaal ingezonden, hiervan maak
ik gretig gebruik om de lay-out van jullie vertrouwde Koerier wat op te frissen.
Velen van jullie waren actief op de speelpleinen om eeuwige roem te verdienen
in kinderharten. Sommigen ontdekten dat je met schoenen een spel kan maken
of leerden ecologisch knutselen. Anderen trokken naar verre oorden om hun
vaardigheden als animator te delen met andere jongeren. Koerier is een platform
om al die onvergetelijke momenten te delen!
Dit najaar staat er heel wat op het programma van Jeugddienst Don Bosco.
Wil je vorming volgen om je superkrachten als animator te onthullen, ben je als
zinzoeker toe aan een jongerenontmoeting of droom je van een internationale
ervaring? Ontdek snel de agenda op deze pagina.
Veel leesplezier!
Wil jij meewerken aan de volgende editie van Koerier of zelfs deel uitmaken van het redactieteam? Aarzel dan niet om contact op te nemen via [email protected] of 016 24 16 26.
Lindsey
beste koerierlezer
Nieuwe instructoren ..... 4Nieuw volk op de werkvloer ..... 6
26.12.2012 - 31.12.2012 Cursus verder vorming Gent
26.12.2012 - 31.12.2012 Cursus animator Oud-Heverlee
15.03.2013 - 16.03.2013 Air Solidair Internationaal vrijwilligersweekend Jeugdverblijfcentrum Don Bosco, Dilbeek
31.03.2013 - 6.04.2013 Turijnreis
14.05.2013 - 18.05.2013 European Don Bosco Seminar JVCDB Groot Bijgaarden
4.07.2013 - 31.07.2013 Wereldjongerendagen Rio de Janeiro, Brazilië
KALENDER
www.jeugddienstdonbosco.be |3
Toon
Sanne
In de voorgaande edities maakten jullie al kennis met acht nieuwe instructoren. Wel, dat was nog niet alles! Er zijn er nog meer, en we stellen ze graag aan jullie voor!
•Naam: Toon Vanotterdijk
•Leeftijd: 24
•Woonplaats: Kessel-Lo
•Hobby's: muziek - ik bespeel de
bas, organiseer optredens, verzamel
lp's en cd's, enz.
•Dagelijkse bezigheid: eten,
drinken en naar het toilet gaan.
Tussenin probeer ik wat werk te
verzetten of te ontspannen.
•Wat neem ik zeker mee op
cursus: kleren
•Stel dat alles kan, wat wil je
dan op cursus? (thema? vorming
over ...?) en waarom: heel veel
leuke cursisten, omdat de week dan
pas echt geslaagd is.
•Het leukste wat ik ooit
meegemaakt heb op cursus/
bij de Jeugddienst/op het
speelplein: Sjoefoemi GOUD is
onvergetelijk (in de Sjoeband spelen
ook)
• Ik werd instructor omdat:
ik dat graag wou doen.
•Mijn droomcursusthema:
“Het leven zoals het is: de
verzetsbeweging tijdens WOII”
•Wat moeten we zeker van je
weten voor op cursus (eigen-
schap? karaktertrek?): ontdek dat
maar al doende
•Favoriete kleur en waarom:
groen, omdat dat de mooiste kleur is.
•Met wie (of eventueel met
welke BV) zou je graag eens
cursus geven en waarom: met
Piet Huysentruyt, omdat die het zo
goed kan uitleggen
•Waarmee kunnen we je altijd
verrassen: een waanzinnig voorstel
•Hoe ziet een animatorcursus
van Jeugddienst Don Bosco er
volgens jou uit in het jaar 2050:
onwaarschijnlijk leuk, met robots die
alles opruimen zodat de instructoren
en cursisten alleen de leuke dingen
moeten doen
•Als ik geen cursus kan geven,
dan: heb ik waarschijnlijk al iets
anders om te doen op dat moment
•Mijn levensmotto is: levens-
motto's zijn voor oude mensen
•Wat verwacht ik voor/van mijn
eerste (eerstvolgende) cursus:
dat gij meedoet!
•Mijn meest positieve eigen-
schap is: dat ik graag plezier maak
•Naam: Sanne Croonen
•Leeftijd: 21
•Woonplaats: Overpelt City
•Hobby's: Kinderen entertainen
(scouts, Kazou, Akindo)
•Dagelijkse bezigheid: de
student uithangen
•Wat neem ik zeker mee op
cursus: mijn koplamp
•Stel dat alles kan, wat wil je
dan op cursus (thema? vorming
over ...?) en waarom: dan zouden
we elke dag met onze eigen circus-
trein naar een andere bestemming
gaan om daar cursus te houden!
•Het leukste wat ik ooit
meegemaakt heb op cursus/
bij de Jeugddienst/op het
speelplein: mijn eigen 'huwelijk'
• Ik werd instructor omdat: dat
gewoon supermegacool vet is!
•Mijn droomcursusthema:
op missie in de wc-rollenfabriek
•Wat moeten we zeker van
je weten voor op cursus
(eigenschap? karaktertrek?):
ik verschiet nogal rap
NIEUWE INSTRUCTOREN
jEUgDDIENSTDON BOSCO
|4
Marlies
Dorien
•Favoriete kleur en waarom:
oranje met een vleugje groen en een
paars accent, daarom
•Met wie (of eventueel met
welke BV) zou je graag eens
cursus geven en waarom:
Eddy Wally, dan kan iedereen
supercoole glitterpakken aandoen en
kunnen we onze eigen markt openen
•Waarmee kunnen we je altijd
verrassen: met een verassing?
•Hoe ziet een animatorcursus
van Jeugddienst Don Bosco er
volgens jou uit in het jaar 2050:
via een videoconferentie of internet-
cursus (laten we hopen van niet!)
•Als ik geen cursus kan geven,
dan: moet ik huilen
•Mijn levensmotto is: alles op
zijne tijd
•Wat verwacht ik voor/van mijn
eerste (eerstvolgende) cursus:
veel!
•Mijn meest positieve eigen-
schap is: altijd goedgeluimd!
•Naam: Marlies De Boever
•Leeftijd: 22
•Woonplaats: Machelen - Zulte
•Hobby's: speelplein Kinderland en
rope-skipping
•Dagelijkse bezigheid: studeren
•Wat neem ik zeker mee op
cursus: tandenborstel
•Stel dat alles kan, wat wil je
dan op cursus (thema? vorming
over ...?) en waarom: reis rond
de wereld met locaties in de vijf
verschillende werelddelen
•Het leukste wat ik ooit
meegemaakt heb op cursus/
bij de Jeugddienst/op het
speelplein: Op het speelplein werd
ik plots opgebeld door een moni, ik
moest dringend komen. Hij was zijn
medemoni kwijt! Na een zoektocht
over het hele plein vonden we haar, ze
zat al op haar verstopplaats voor het
spel. We hebben er achteraf nog goed
om gelachen.
• Ik werd instructor omdat: ik het
leuk vind om ook tijdens het jaar met
jeugdwerk bezig te zijn
•Mijn droomcursusthema:
misschien wel dromen, dan kan het
nog alle kanten uit
•Wat moeten we zeker van je
weten voor op cursus (eigen-
schap? karaktertrek?): dat zie je
dan wel
•Favoriete kleur en waarom:
paars, geen reden
•Met wie (of eventueel welke
BV) zou je graag eens cursus
geven en waarom: Bobo, want
wie wil nu geen cursus geven met
een blauw konijn dat beweert dat alle
konijntjes blauw, geel, roze of groen
zijn?!
•Waarmee kunnen we je altijd
verrassen: de langverwachte
knieval
•Hoe ziet een animatorcursus
van Jeugddienst Don Bosco er
volgens jou uit in het jaar 2050:
nog altijd even enthousiast
•Als ik geen cursus kan geven,
dan: geeft iemand anders de cursus
•Mijn levensmotto is: ik wil geen
moto, ik zou liever met een Fiat 500
rijden
•Wat verwacht ik voor/van mijn
eerste (eerstvolgende) cursus:
een feestje
•Mijn meest positieve eigen-
schap is: ik ben nog altijd op zoek
naar mijn positieve eigenschap
•Naam: Dorien Laenens
•Leeftijd: 21
•Woonplaats: Lubbeek
•Hobby's: het speelplein ambeteren
en mijn gitaar een aaike geven
•Dagelijkse bezigheid: student
spelen
•Wat neem ik zeker mee op
cursus: proper ondergoed en mijn
sinds kort nieuw samengestelde
verkleedkoffer!
•Stel dat alles kan, wat wil je
dan op cursus (thema? vorming
over ...?) en waarom: Da's een
moeilijke, er kan al zoveel ... Doe
maar cursus op een onbewoond
eiland in Expeditie Robinson-style.
Maar dan met genoeg eten en alleen
maar mooi weer.
•Het leukste wat ik ooit
meegemaakt heb op cursus/
bij de Jeugddienst/op het
speelplein: cursus geven zelf, ik
ben er helemaal voor gewonnen!
jEUgDDIENSTDON BOSCO
www.jeugddienstdonbosco.be |5
Lindsey
Nieuw volk op de werkvloer• Ik werd instructor omdat:
het naar 't schijnt nog toffer is dan
speelplein
•Mijn droomcursusthema: Shrek
en Fiona. Iedereen groen, dik en
hoorns op hun hoofd.
•Wat moeten we zeker van je
weten voor op cursus
(eigenschap? karaktertrek?):
ik vergeet thuis per ongeluk mijn
verlegenheid en de helft van mijn
schaamtegevoel
•Favoriete kleur en waarom:
oranje, maar ik weet niet waarom –
misschien omdat ik het een vrolijke
kleur vind
•Met wie (of eventueel met wel-
ke BV) zou je graag eens cursus
geven en waarom: met mensen die
goed zot zijn in hun hoofd, maar ik
denk dat dat bij de Jeugddienst wel in
orde komt
•Waarmee kunnen we je altijd
verrassen: met een bezoekske
•Hoe ziet een animatorcursus
van Jeugddienst Don Bosco er
volgens jou uit in het jaar 2050:
als het huidige instructorenteam dan
nog cursus geeft, zal het allemaal een
beetje trager gaan, maar ik denk dat
dat wel eens héél grappig kan worden
•Als ik geen cursus kan geven,
dan: zou ik waarschijnlijk meer stude-
ren en dat is ook nergens goed voor
•Mijn levensmotto is: van tijd tot
tijd ne keer goed zot doen! :)
•Wat verwacht ik voor/van mijn
eerste (eerstvolgende) cursus:
dolle pret!
•Mijn meest positieve eigen-
schap: ik hou het op enthousiasme
Sinds 18 juni 2012 kun je op Jeugddienst Don Bosco alweer een nieuwe stafmedewerkster tegen het lijf lopen, nl. Lindsey Pinnock. Maar wie is ze? Van waar komt ze? Wat doet ze? Wat drijft haar? Koerier stelde haar een paar vragen.
Wie is Lindsey: Ik ben Lindsey,
33 jaar, ik woon in Leuven, ben
getrouwd met Koen en mama van
een vrolijke kleuter Mirte. Ik heb
grafischevormgevinggestudeerdaan
Sint-Lucas Antwerpen en een enige
kandidatuur communicatieweten-
schappen aan de KULeuven. Daarna
ben ik meer dan 10 jaar communicatie-
verantwoordelijke geweest op de
marketing van GROHE, dat is een
fabrikant van kranen en douches.
Hoe ben je bij jeugddienst Don
Bosco terechtgekomen? Ik had
het al een tijdje gezien bij GROHE,
leerde niet veel meer bij en hield niet
meer zo van een puur commerciële
omgeving. Als student droomde ik
alvandenon-profitsector,vandaar
dat de vacature bij Jeugddienst Don
Bosco mij bijzonder aansprak.
Waarvoor kunnen we bij jou
terecht? Als stafmedewerker
Pers en Communicatie stel ik het
communicatieplan op. Ik lay-out
het drukwerk van Jeugddienst Don
Bosco, hou de website up-to-date en
verzorg de persrelaties. Met Koerier
bieden we de vele vrijwilligers een
platform om hun ervaringen te
delen. De eerste editie die ik tot een
goed einde moest brengen, bracht
meer werk met zich mee dan ik had
voorzien door de vele ingezonden
berichten en uitgebreide verslagen.
De selectie van de ingezonden foto’s
was moelijk want ze waren allemaal
even schitterend.
Heb je daarbuiten nog tijd voor
hobby's? Mijn vrije tijd besteed ik
aan Kundalini Yoga, kleertjes naaien
voor Mirte en zwemmen met mijn
bompa. Ik bak graag en sinds kort
probeer ik dat ook op een gezonde
biologische manier te doen. In het
wijkcomité ben ik ook actief en
met enkele ouders organiseren we
momenten om de kinderen uit de wijk
samen te laten spelen.
Wat zijn je plannen met Koerier
nu jij aan het roer staat?
Eerstenvooraleenfijnredactieteam
samenstellen. Via deze vrijwilligers
wil ik graag vernemen wat er leeft op
het terrein, zo kunnen we met Koerier
inspelen op de noden aan informatie.
Het zou ook leuk zijn als er een
soort interactie ontstaat tussen het
magazine en sociale media, maar dat
is nog maar een vaag idee.
Koerier wil Lindsey alvast veel succes
wensen bij de Jeugddienst!
jEUgDDIENSTDON BOSCO
|6
Foto: Vakantiewerking Imago
SPEELPLEINZOMER 2012
Beste lezers en lezeressen, in dit artikel willen we jullie inkijk geven in de voorbije zomer en hoe die op de verschillende speelpleinen is verlopen. Sommigen van jullie staan immers niet (meer) op een van de Don Boscospeelpleinen. Anderen staan wél op een van die pleinen maar zijn misschien nieuwsgierig naar een ander. Bij dezen: lees de smaak-maker en kijk eens op de website.
Wil je als moni graag eens op één van die andere pleinen een kijkje nemen? Neem dan contact op via het e-mailadres.
We vroegen aan elk plein om een foto en een kort tekstje door te sturen. Onze anonieme jury koos de leukste uit om groot te publiceren, naast alle andere. Ziehier de inzendingen!
C'mon let's playDe wereld krijgt weer kleur, de zomer is weer daar.Speelplein voor de deur, en iedereen staat klaar.We gaan weer samen spelen, we maken veel plezier.Ons zeker niet vervelen, dus kom maar snel naar hier.
Ref.: C'mon let's play op Heidevreugde!C'mon let's play op ons plein!C'mon let's play op Heidevreugde!C'mon let's play, laat ons samen zijn!
Zandkastelen bouwen, kampen in het bos.Met de blokken sjouwen en iedereen gaat los.Trampolinespringen of op het springkasteel.Leuke liedjes zingen, niets is ons te veel.
Ref.'s Avonds weer de kreten, het is vandaag gedaan.Maar wat we allemaal weten, is dat we morgen hier weer staan.
Ref.:Want wij zijn Heidevreugde!C'mon let's play op ons plein!Want wij zijn Heidevreugde!C'mon let's play laat ons samen zijn!
Wat brengt schoenen, voeten, spelende kinderen, verschillende speelpleinen en Jeugddienst Don Bosco bij elkaar? Jawel: het jaarproject! Dit jaar stond het in het teken van 'Schoenen Schijn’.
Enkele vrijwilligers
en sommige staf-
medewerkers
trokken naar Groene
Zone, Kinderland,
Heidevreugde,
Oud-Heverlee en
Akindo om er een
dag helemaal in het teken van voeten
en schoenen aan te bieden. De
activiteiten waren uitgewerkt door de
werkgroep van het Jaarproject. Daar-
mee trokken we naar het speelplein,
waar de plaatselijke moni's ermee
aan de slag konden.
Hoe zat zo'n dag nu in elkaar?
Het jaarproject verloopt een beetje
zoals een gewone dag op het speel-
plein. De kinderen komen ’s morgens
aan, spelen nog wat en worden dan
klaargestoomd voor weer een nieuwe
dag.
De kleuters werden geanimeerd
met een poppenkast over Rollie, de
schoen die op een auto lijkt, die op
zoek gaat naar een vriendinnetje.
Daarna
deden de
kleuters
samen met
de moni's
verschillende
activiteiten
die iets met
schoenen
of voeten
te maken
hadden.
Ze kregen
een schoenendans aangeleerd,
doorliepen een parcours waar ze van
alles konden voelen met hun voeten,
ze mochten een voetentekening
maken, enz. Dat verliep allemaal zeer
vlot, ontzettend snel en voordat we
het wisten, was het alweer voorbij.
De kinderen van de lagere school
werden geconfronteerd met een
voetensekte. Die vreemde mensen
waren er heilig van overtuigd dat er
niets beters op aarde is dan voe-
ten, maar zo dacht de hoedenman
er niet over. Die vond namelijk dat
voeten belachelijk waren en dat
iedereen even zot van hoeden moest
zijn als hij. De kinderen werden
uitgedaagd om zoveel mogelijk
goudklompjes te verzamelen, om
de hoedenman te bewijzen dat hij
toch ongelijk had. Ze konden die
klompjes bemachtigen door zo goed
mogelijk mee te doen met activiteiten
als schoenenpetanque, zo snel
mogelijk snoepveters opeten of een
schoen onherkenbaar versieren. Op
het einde van de dag konden de
kinderen telkens
aan de hoedenman
laten zien dat ze niet
overtuigd waren van
zijn idee.
Om al die activiteiten
in goede banen
te leiden, heb je
natuurlijk moni's nodig en die waren
er dan ook. Zij voerden de activiteiten
allemaal uit met de kinderen, en
maakten zich de activiteit soms
helemaal eigen. Zonder moni's zou
het jaarproject niet zijn wat het is.
Zo, het zit er weer op voor twee jaar.
We zien elkaar terug in 2014!
door Sarah Doucet
SCHOENEN SCHIJN Het verslag van een jaarproject
www.jeugddienstdonbosco.be |11
ACTIVITEITEN
Beste Pat Krimson,
Of is het Patrick Claesen? Het internet zegt me dat dat je echte naam is. Ik weet het niet. Ik weet
gewoonweg niet meer waar ik nog in moet of kan geloven sinds je het naliet om op te dagen op de JDPKcup
... je had het nochtans beloofd, Patje. Ik weet nog goed toen ik die avond naar de eventpagina op Facebook
surfte en zag dat je beloofde de aftrap te geven ... de tranen rolden over
mijn wangen van blijdschap, en toch was je nergens te bespeuren die dag.
Het lijkt er meer en meer op dat je niet de waarheid spreekt, Pat. Deed je
dat ooit wel? Kan ik je nog vertrouwen, Pat? Ik weet het gewoon niet meer.
Het is zo jammer dat je er niet bij was, Patje! Je had het moeten zien: al die speelpleinploegen uitgedost in
voetbaltenues, allemaal even nerveus en allemaal evenveel zin om die felbegeerde beker mee naar huis te
nemen. De ploeg van Kinderland had zelfs selecties georganiseerd en een trainer aangesteld. Allemaal voor
jou, Pat. En die gasten van Groene Zone, die hadden zelfs een zot bij die bij een temperatuur van meer dan
25°C in een kikkerpak wou dansen. Speciaal voor jou, Pat. En de mensen van Halle, die van zo ver kwamen,
en die van Heidevreugde die zo hard geknokt hebben. Ze stonden er als een team! Net als de ploegen van
Oud-Heverlee en speelplaatsanimatie Hechtel. Om indruk te maken op jou, Pat. De Mirkens hadden zelfs
twee ploegen dit jaar. Voor jou, Patje. Imago organiseerde alles, bouwde op, speelde mee, draaide shiften
‘s avonds en ruimde nadien op ... Voor jou, Patje. De Salesianen besteedden euro's en euro's aan transfers,
om toch maar een snelle ploeg te hebben, Patje; allemaal voor jou.
En waar was jij dan, Patje? Hé? WAAR WAS JE DAN?
En wij maar muzikanten vragen om te spelen, ONDER HET VOORWENDSEL DAT JE ER ZOU ZIJN,
PAT! Duplicate swingde verdomme de pannen van onze sporthal af! En al die meisjes maar gillen en tieren.
Je zou trots geweest zijn, Pat! En die gasten van Six Hands maar rammelen op die instrumenten en dansen
en spelen en geven en hun best doen ... voor jou, hé PAT! Citizens bokste in allerijl een act in elkaar.
Hun drummer was ziek, maar toch gingen ze met z’n tweeën verder en lieten ze zien wat ze waard zijn.
Jammer dat jij het niet nodig vond om te komen kijken. En de drieling van FC Kabul ... dat had je moeten
zien, Pat, DAT HAD JE MOETEN ZIEN! Ze stonden er, hé, de ziel uit hun lijf te spelen, voor jou hé
Pat. En toen ze zagen dat je er niet was, toen smeten ze uit pure colère alle elektronica die ze vonden
kapot. Ja Pat, JAA, MAAR DAAR HEBT GIJ GENE LAST VAN, HÉ PAT! WANT GE WAART
ER NIE HÉ, OOK AL HAD GE DAT NOG ZO BELOOFD!
En die dj’s, Pat, die speelden fenomenaal ... zodat gij ze gezien zou hebben. Zodat GIJ – mister Leopold III,
mister “ik ben Patje Krimson, ik ben 2 Fabiola”, mister “ik ga in Ibiza wonen en kijk niet meer om” – ze een
blik zou gunnen. Zodat ze zich voor heel de zaal van monitoren zouden kunnen bewijzen, zodat ze zouden
kunnen laten zien dat ze u waardig zijn ...
Maar ja, ge waart er niet. En daarmee is alles gezegd, Patrick.
Maar ook zonder u was het voetbaltoernooi “deluxe” hoor, ook zonder u kunnen we bekers winnen, en feest
vieren, en muziek spelen, en dansen tot een kot in de nacht. Ook zonder u kunnen we 25 jaar Imago vieren,
en ook ZONDER U zal de JDPKcup blijven bestaan.
WIJ HEBBEN U DAAR NIET VOOR NODIG, PAT!
Ondertekend,Nand Tooovekrijtt
Toevoeging door de redactie van Koerier:Deze lezersbrief werd tussen de post van Jeugddienst Don Bosco ontvangen op 28 juli. Uit respect voor organisatoren en deelnemers werd besloten de inhoud integraal in deze editie van Koerier te drukken. Jeugddienst Don Bosco vzw wenst verder volledig afstand te nemen van auteur en inhoud van deze brief.
EEN OPEN BRIEF AAN PAT KRIMSON
ACTIVITEITEN
|12
JDPK CUP Deluxe
www.jeugddienstdonbosco.be |13
ACTIVITEITEN
ECOlogie The making of ... dé ECO-DOOSHeb jij het opgemerkt? Ineens een ander soort afwasmiddel? Een monster op de lichtschakelaar? Er zat een deuk in de wc-rol op het toilet? Ineens een speciaal soort fruitsap in het monilokaal? Een activiteit gedaan met afval? Niets gemerkt? Of komen enkele van die dingen je wel bekend voor en vind je ze ook ineens in je eigen huis?
Elk Don Boscospeelplein kreeg deze zomer een bezoekje van de Jeugd-dienst. En we kwamen niet met lege handen. We namen namelijk de enige echte Eco-doos mee: een doos vol duurzame en ecologische ideeën. Wat zat er onder andere in: vijf volledig uitgewerkte spelen over en met afval, ecologisch afwasmiddel en dito handzeep, (h)eer-lijke Worldshake-drank, een boekje met tips en tricks, Ecomonsterstickers en nog zoveel meer. We vertellen hier het verhaal van 'the making of', maar het verhaal is beslist nog niet tot een eind gekomen!
JUNI 2011Het begon allemaal op staf-
tweedaagse van de Jeugddienst.
Onze planeet, daar moeten we zorg
voor dragen, niet alleen voor de
mensen erop maar voor het geheel an
sich. Het thema lag ons nauw aan het
hart en we zouden er het volgende
werkjaar zeker iets mee doen.
Meer nog, we zouden hier blijvend
aan werken! Sindsdien circuleren
woorden als 'ecologie', 'duurzaam-
heid', 'fair trade' en dergelijke in onze
gedachten en door onze wandel-
gangen. We kwamen ook al snel tot
de conclusie dat we dit niet zouden
beperken tot enkel de Jeugddienst
maar zouden uitdragen naar onze
vrijwilligers, de speelpleinen en onze
partners. Vol enthousiasme zeiden
we: we gaan ervoor!
MAART 2012Oeps! Door een overvolle agenda
(weliswaar met leuke activiteiten) is
er nog niets van onze plannen in huis
komen. Stap 1: een brainstorm met
de staffers, met als sprekende titel 'to
frog or not to frog'. Welke associaties
maakten we als we aan ecologie
dachten? Aan welke acties dachten
we op lange en korte termijn? Waar
zitten onze zwakke punten? Wat
kunnen we doen? ...
Wegens tijdsgebrek staken twijfels
echter de kop op. Zouden we het
thema nog een jaartje laten liggen
of zouden we toch nog iets kunnen
realiseren tegen de
zomer? Het werd een
Belgisch compromis.
Voor grootse acties
was het wel te laat, dat
zou nog even moeten
wachten. Uit de brain-
storm bleek trouwens
ook dat er bij onszelf
veel onwetendheid
bestaat, waardoor eerst
informatie inwinnen
noodzakelijk is. Het thema was
echter te belangrijk om het te laten
rusten. Een nieuw plan, dus: tegen
de zomer een kleine impuls voor de
speelpleinen om het thema al wat in
te luiden. Een soort teaser, want jullie
zullen hierover zeker nog van ons
horen. Tegen de zomer 'iets kleins'
realiseren moest wel lukken. Onder-
tussen zouden we de tijd gebruiken
voor meer verdieping en om
informatie in te winnen, en om verder
te brainstorm over mogelijke acties
en over hoe we het thema blijvend
kunnen integreren in de werking.
Stap 2: Een leuk idee. Think think
think ... Wat kunnen we doen voor
de speelpleinen? Een speelplein, dat
is toch spelen, zeker? Eureka! Een
milieuspel dat een stafmedewerker
eens had gespeeld, bracht ons op
ideeën. We zouden verschillende
leuke spelen maken over en met
afval. Let the game begin!
APRIL 2012Het idee begint verder te rijpen. We
maken een geweldig pretpakket
'Ecologie' voor de monitoren waar
de spelletjes in zitten. Een doos vol
verrassingen! Dus gingen we, naast
de spelletjes, ook op zoek naar leuke
(maar wel ecologisch verantwoorde
en duurzame) gadgets. We spraken
enkele organisaties aan die hierin
gespecialiseerd zijn, met de vraag of
ze ons project willen steunen.
ZINSPELINg
|14
Een win-winsituatie: door hun
gadgets maken zij reclame, wij leren
de producten kennen en gebruiken.
Wat mailtjes sturen, dus! Een klein
communicatiemisverstand zorgde
wel voor vreemde blikken bij Ecover
toen zowel Wim als Nele bij hen
aanklopten voor hetzelfde project.
De doos voor het pretpakket gingen
we bij onze vrienden van Don Bosco
Youth-Net halen. Zij hadden nog
een hele lading dozen liggen en wij
mochten er acht van hebben, een
voor elk speelplein. De doos was er
al, nu nog de inhoud!
MEI 2012Spelen uitwerken, ecomonsters
ontwerpen, verdere afspraken voor
gadgets, nieuwe ideeën bedenken,
het ene al iets makkelijker realiseer-
baar dan het andere. Sommige van
de ideeën zullen moeten wachten tot
volgend jaar maar ons brein staat niet
stil!
JUNI 2012Knippen,
plakken,
kopiëren,
afdrukken,
plastificeren,
verven,
schikken.
De Eco-doos
gaat zijn laat-
ste rechte lijn
in. Een paar
last-minute
ideetjes
worden er op de valreep nog bij
gestoken. (De wc-rol met deuk was
zo'n last-minute idee. Voor diegenen
die geen idee hebben waarover we
het hebben: wist je dat je minder
toiletpapier verbruikt met een wc-rol
met een deuk erin?)
Woops! Onze dozen van Don Bosco
Youth-Net blijken te klein voor wat
we gekregen en ontworpen hebben.
Duurzaam als we (willen) zijn, geven
we daarom de kartonnen dozen
waarin ons gerecycleerd printpapier
zit een nieuw leven. Acht dozen
redden we van de 'papier en karton'-
stapel: dat worden onze nieuwe Eco-
dozen. Nog wat versieren, inladen en
klaar is Kees.
JULI - AUGUSTUS 2012Eindelijk is de speelpleinzomer daar!
Het spelen, ravotten, zich amuseren
en zot doen kan beginnen. Tegelijk
gaan de eerste Eco-dozen de deur
uit. De reacties bij de overhandiging
waren positief. Wie ontvangt er nu
niet graag een cadeautje? Het deed
ons ook deugd te merken dat vele
speelpleinen al aandacht schenken
aan ecologie en duurzaamheid.
Maar wordt de Eco-doos ook
daadwerkelijk gebruikt? Dat willen
wij nu graag weten! Heb je een van
de spelen
uitgeprobeerd
met je
kinderen? Zijn
enkele tips
praktijk gewor-
den? Of heb
je zelf nog leuke ideeën of suggesties
om creatief met duurzaamheid en
ecologie aan de slag te gaan?
Stuur jouw ervaring en/of foto(s)
naar ons op want we laten ons
graag inspireren door jou!
SEPTEMBER 2012 - ...Nee hoor, hier laten we het niet bij! Je
zult zeker nog over ons groen label
horen! Ecologie en duurzaamheid
blijven door onze hoofden spoken.
We gaan verder met dit thema. Dat is
toch (eco)logisch! We blijven broeden
op ideeën en zullen nog verschillende
acties ondernemen. De Jeugddienst
zou een groene asterisk moeten
krijgen bij zijn naam: wij gaan bewust
om met de schepping, ambitieus,
maar met de beide voeten op de
grond. Ideeën, opmerkingen en
ervaringen zijn altijd welkom! Wil je
zelf graag mee nadenken
over het thema, neem
dan zeker contact op met
ons.
Wij blijven ons inzetten
voor een betere wereld.
Doen jullie mee?
door Nele Ribbens
ZINSPELINg
www.jeugddienstdonbosco.be |15
WOORDZOEKERWIN EEN DON BOSCO
STRIPVERHAAL
turijnreis In het spoor van Don Bosco
Heb je vragen, dan kun je altijd bij Nele aankloppen: [email protected].
info
Je bent lang niet de enige die ooit naar Turijn trok in het spoor van Don Bosco.Of je las een boek over hem, of het stripverhaal, je hoorde je klasgenoten over hem vertellen, je kreeg les over Don Bosco, of je bent moni
op een speelplein dat een link heeft met Don Bosco.
Je hebt zin om er in de paasvakantie
van 31 maart tot 6 april 2013 een
weekje tussenuit te knijpen en naar
het noorden van Italië te trekken.
Je ziet het zitten om met een groep
jongeren een leuke week te beleven,
en je wilt daarbij al spelend, luisterend
naar jongerengidsen of in boeiende
gesprekken het leven van Don Bosco
leren kennen?
Dan is deze reis iets voor jou!
Je bezoekt uiteraard de plaatsen
waar Don Bosco groot werd: zijn
geboortestreek, waar hij naar school
ging, waar de eerste school stond,
waar hij het beste van zichzelf gaf
en ervoor zorgde dat zijn naam in de
geschiedenis boeken belandde.
Daarnaast zijn er heel wat
ontspanningsmomenten,
groepsgesprekken, vrije tijd, tijd om
te gaan shoppen op de grootste
openluchtmarkt van Europa, te luieren,
enzovoort. Nieuw in 2013 is een
bezoek aan het hypermoderne auto-
museum of aan het derde grootste
Egyptisch museum ter wereld. Turijn is
immers ook bekend door Fiat en door
zijn unieke collectie sarcofagen en
mummies. Deze reis is bedoeld voor
iedereen die ervoor openstaat om
nieuwe horizonten te gaan verkennen.
Voor iedereen die Don Bosco al kent
of beter wil leren kennen, en er niet
voor terugschrikt om jonge mensen
uit andere Don Boscoscholen of
-organisaties te ontmoeten.
Droom je er al jaren van om een Don Boscostripverhaal in je collectie je hebben? Dan is dit het moment waarop je droom werkelijkheid kan worden! Los de woordzoeker op, en mail de vier opgaven die je niet in het rooster vindt naar [email protected]. Wie weet krijg jij binnenkort dan wel het stripverhaal in de bus! Zoek in alle richtingen, dus ook van rechts naar links en van onder naar boven.
AcrobatieAkindoBecchiDe MirkensDomenico SavioDon BoscoDon RuaDroomEigenplaatsFranciscus van SalesGiovanniGroene ZoneHalleHeidevreugdeHeverleeImago
35e Internationale TaizE-ontmoetingin Rome, van 26 december tot 3 januari 2013
VERTREK 26 december 2013 's avonds TERUG 3 januari 2013 in de ochtend PRIJS € 325 (reis heen en terug, verblijf in Assisi en Rome, maaltijden, verzekering) INFO [email protected] vóór 5 december 2012 via www.jeugddienstdonbosco.be
info
Europese jongerenontmoe-ting Taizé is vijf dagen met tienduizenden jongeren uit Europa samen bidden, zingen, stil zijn en open-staan voor God. Geniet van de gastvrije ontvangst door gezinnen en van nieuwe vriendschappen.
We maken op 27 december een
eerste stop in Assisi, de bakermat
van de kerststal, en de stad
van Franciscus van Assisi. Op
28 december rijden we verder naar
Rome, waar we zullen deelnemen aan
de Taizé-ontmoeting. 's Morgens is er
tijd voor uitwisseling en kennismaking
met de plaatselijke gemeenschap. In
de namiddag vinden er verspreid over
de hele stad verschillende workshops
plaats.
Twee keer per dag komen de
tienduizenden jongeren samen om te
eten en voor het gemeenschappelijke
gebed. Er is natuurlijk ook plaats om
nieuwe vrienden te maken, leuke
contacten te hebben, de stad wat te
verkennen en om plezier te maken.
ZINSPELINg
|18
wereldjongerendagenin Rio de Janeiro, van 4 tot 31 juli 2013
Brazilië, Rio de Janeiro: samba, voetbal, carnaval, Olympische Spelen en ook de Wereldjongerendagen. De komende jaren is het allemaal te vinden in Rio de Janeiro. Met Jeugddienst Don Bosco en Vides willen we een bezoek brengen aan die stad en er deelnemen aan de 14e internationale Wereldjongerendagen, van 23 tot en met 28 juli 2013.
Het thema is “Ga, en maak alle
volken tot mijn leerlingen”.
Van 6 tot 20 juli willen we ons in een
stad in het hartje van Brazilië inzetten
voor jongeren. We helpen mee in
een oratorium, waar spel en spelen
en boeiende contacten zeker op het
programma staan.
Ga jij ook mee?
VakantieWe zouden eigenlijk altijd vakantie moeten hebben. We zijn er voor geschapen. Maar, waar moet je dan nog naar verlangen?Simon Carmiggeltwww.avondwoordjes.be
WANNEER?Van 4 tot 31 juli 2013
AANTAL DEELNEMERS? 12-15
LEEFTIJD?geboortejaar 1983-1995
WAT?4/7/2013: Vertrek6/7 – 20/7/2013: Guiratinga, voor vrijwilligerswerk (Oratorium)21/7/2013: Richting Rio23/7 – 28/7/2013: Deelname aan programma Wereldjongerendagen in Rio31/7/2013: Terug thuis
INFOMOMENTEN?23/9/2012: Infodag WJD, in samenwerking met IJD, in de Oude Abdij van Drongen24/11/2012: Infodag Vides, Don Bosco Groenveld, Heverlee28/11/2012: Infomarkt Internationaal, Jeugdcentrum Vleugel F, Leuven
VOORBEREIDING?22/12/2012: Startdag15-16/3/2013: Air Solidair19-20/4/2013: WJD-weekend
INSCHRIJVEN?Via www.jeugddienstdonbosco.be
RICHTPRIJS?€ 2000
VRAGEN?Neem een kijkje op www.jeugddienstdonbosco.be of stuur een mailtje naar [email protected].
info
ZINSPELINg
www.jeugddienstdonbosco.be |19
European Youth week Een jongerenuitwisseling in München, Duitsland
Onze ervaring was zeer positief. We
hebben een geweldige week gehad
in Polen. Het was interessant en leuk
om andere mensen te ontmoeten uit
Europa. Het contact leggen met de
Europese landen verliep vanaf het
begin vrij vlot. Bijna alle jongeren
spraken Engels, waardoor we
iedereen goed konden verstaan.
We hebben enorm veel geleerd
van de sessies die we daar
gekregen hebben. Iedere sessie
was interessant. Het ging over
de verschillende culturen van
de verschillende landen en over
interessante onderwerpen, onder
andere intercultureel leren, waarden
en normen, mensenrechten, enz.
We zijn ook een dag een bezoek gaan
brengen aan Auschwitz. Het is zeer
aangrijpend wat je daar ziet maar we
zijn echt heel blij dat we het bezocht
hebben.
Het leukste moment vonden wij de
interculturele avonden. Hierdoor
leerden we meer over de andere
landen die aanwezig waren.
Kortom, de Step 1 was een geweldige week waar je enorm veel plezier maakt en waar je heel veel nieuwe mensen leert kennen. En niet te vergeten: het is een week waar je enorm veel van leert.
door Sarah Van Gastel
STEP 1 Uitwisselingsweek rond intercultureel leren in Oswiecim, Polen
Met kriebels in de buik kwam ik aan
in de luchthaven van Zaventem, op
woensdagmorgen 1 augustus. Aan
ons afspreekpunt, de Starbucks,
werd ik op de schouder getikt
met de vraag of ik toevallig Kaat
was. En inderdaad, daar was mijn
eerste kampgenoot Maya! Even
later arriveerden ook de andere
Belgenmeisjes Jasmien en Marlies
en natuurlijk ook de man van het
Belgenteam, Mathieu. We konden
vertrekken. Na het inchecken stapten
we het vliegtuig op en al snel vlogen
we boven de wolken door de mooie
blauwe lucht.
Na een rit met de metro en een korte
wandeling hadden we al een glimp
van de Maltezen opgevangen én ons
gastenverblijf bereikt.
Snel onze bagage afzetten en de
kamersleutels in ontvangst nemen, en
dan mochten we München verkennen
tot alle landen waren aangekomen
in het Salesianum (onze verblijf-
plaats). En dat waren er een aantal:
Tsjechië, Slovenië, Slowakije,
Polen, Schotland, Spanje, Duits-
land, Malta en natuurlijk België.
We hadden dus nog ruim de tijd
om op ontdekkingstocht te gaan
en wegens het stralende weer
besloten we in een klein riviertje wat
te genieten van de zon. Van deze
verpozing maakten we gebruik om
wat te babbelen en zo ongeveer
iedereen van het Belgenteam te leren
kennen.
Nadien was het even aanpassen want
toen moesten we voortdurend onze
gesprekken ‘in English’ voeren! Na
enkele naamspelletjes in het gasten-
huis zat de eerste dag er al op.
De tweede dag kon van start gaan.
En wat voor een dag! Het programma
bestond voornamelijk uit 'getting to
know each other' en dat hield dan
ook in dat we ieders cultuur leerden
kennen. We begonnen met spelletjes
van elk land en onze Belgische ruwe
en ‘touchy’ spelletjes werden enorm
geapprecieerd. ;) We leerden elkaar
ook enkele dansjes en ik kreeg de
indruk dat elk land perfect Bad Boy
kon meedansen. :)
's Avonds was het tijd voor de inter-
cultural evening. Ieder land beschikte
over een tafel waarop typische
etenswaren en dranken uitgestald
waren. Bij ons kon iedereen
Belgische chocolade van Côte d'Or
en speculoospasta eten, en we
hadden ook Melo-cakes en pralines
à volonté. Onze Belgische 'sweets'
vielen enorm in de smaak. De Belgen
konden op hun beurt niet van de
Maltese galetti, de Schotse fris-
drank en de Duitse Haribo-snoepjes
afblijven. Ondertussen leerden we
vlot enkele anderstalige zinnetjes en
woordjes. Ik weet nu perfect hoe ik
iemand in het Spaans en het Maltees
de liefde moet verklaren. “'tini bewsa
ghax inhobbok' ” is een zinnetje dat
wij Belgen niet snel zullen vergeten. ;)
Kortom, het was een heel leerrijke
en plezante avond – tot het Duitse
INTERNATIONAAL
weer de pret probeerde te bederven.
De zaal veranderde in één oogwenk
in een zwemvijvertje en met man
en macht probeerden we het water
tegen te houden. In plaats van een
saaie of vermoeiende avond werd
het toch een supertoffe afsluiter van
dag 2!
De volgende dagen konden we in
groepjes van zo'n 6 à 10 personen
werken aan onze workshop, zoals
eenstopmotionfilmpjecreërenbij
de Maltees David, een newspaper
maken bij de Schotse Joanne, een
identiteitsboekje samenstellen bij
onze Belgische Jasmien, werken met
de professionele apparatuur van de
Duitse Sebastian, een kijkje nemen in
het leven van andere mensen bij de
Duitse Theresa, enzovoort.
Elke dag hadden we tijd om ons te
concentreren op onze workshop en
's avonds werden ons leuke spelen
voorgeschoteld. Zo had je bijvoor-
beeld een levende Cluedo, een
citygame in
München
dat geor-
ganiseerd
werd door
de groeps-
leiders.
Dit alles zorgde voor een heleboel
plezier, maar kon nog niet
concurreren met de laatste avond!
Iedereen kreeg als taak met een
groepje van 2 tot 6 personen een act
te voorzien voor de grote show. En
tof dat dat was! Er zaten een paar
sterke nummers tussen. De drie
Belgenmeisjes Kaat, Maya en Marlies
deden samen met Ella, het schatje
van Malta, en Simon en David (ook
van Malta) een dansje op Barbie Girl.
Een schot in de roos! Onze nieuwe
Barbie Girl David was een streling
voor het oog. Die avond zal ik niet
snel vergeten! Na de farewell evening
trokken de meesten naar een cock-
tailbar in München waar we het einde
van een schitterende week vierden.
Een perfecte gelegenheid voor de
marginaalste foto's!
Het afscheid de volgende dag viel
zwaar en er waren zelfs tranen te
zien op enkele jongensgezichten.
Adorable! En nu zijn we allen terug
in ons Belgenlandje, veilig en wel,
met wat heimwee terugblikkend op
een fantastische, leerrijke, supertoffe
week in München. We zullen het
missen!
Küsse der Belgier!
Kaat, Maya, Marlies, Jasmien
en Mathieu
door Kaat Veys
Op 1 augustus strandde een groepje
vrolijke Belgen al vroeg in de ochtend
op de luchthaven van Zaventem.
Altijd vrolijke Kaat, oh zo mooie
Maya, superlieve Marlies, de man
in ons midden Mathieu en de overal
naartoe huppelende Jasmien waren
klaar voor de Europese Jongeren-
week in München. Na een kort-
maar-krachtige vlucht, een zoektocht
naar de juiste metro en al een eerste
kennismaking met de Maltezen op
weg naar het Salesianum kon het
avontuur eindelijk beginnen.
En we kunnen zeggen dat we ervan
genoten hebben! De eerste dag
stond in het teken van 'getting to
know each other'. Allerlei spelletjes
en dansjes werden bovengehaald,
waarbij de ruwe spelletjes van België
wel erg in de smaak vielen. 's Avonds
was het tijd voor de interculturele
avond. Elk land had zijn uiterste
best gedaan om het beste in zichzelf
naar boven te halen. Van haggis uit
Schotland tot galletti uit Malta, van
fake cola uit Slowakije tot Haribo-
snoepjes uit Duitsland. Wees maar
zeker dat we van al dat lekkers
gesmuld hebben! We leerden toen
ook de eerste woordjes. De Belgen
kozen voor 'lieveheersbeestje', terwijl
de Maltezen het eerder hadden van
'tini bewsa ghax inhobbok' (wil je
de vertaling weten, ga dan maar eens
op zoek naar een echte Maltees, dan
weet je het meteen). Maar de pret
was niet van lange duur, want plots
veranderde onze meeting room in een
klein zwembad door een wolkbreuk
boven München en was het alle hens
aan dek om al dat water tegen te
houden!
Het grote thema van de Europese
Jongerenweek was 'I am what
I am' en dat kwam vooral tot uiting
in de workshops. Van stopmotion
totfotografie,vaninterviewstot
theater, iedereen kon wel ergens
bij aansluiten. Op het einde van
de jongerenweek gaven we een
INTERNATIONAAL
www.jeugddienstdonbosco.be |21
Na een hoop perikelen met een
vliegtuig waarvan ik dacht dat het een
dag later zou vertrekken, kwamen
Petra Van Looveren en ikzelf aan
in de luchthaven van Santander.
We werden prompt in een klein,
snikheet autootje met loeiend luide
muziek en dito Spanjaarden gepropt,
en we trokken richting Vitoria,
de Baskische hoofdstad. Daar is
namelijk de jeugdbeweging Club
Amigos de Sansomendi gevestigd,
en we zouden hen vergezellen op hun
jaarlijkse zomerkamp.
Twee daagjes lieten we ons onder-
dompelen in de warme Vitoriaanse
cultuur en maakten we kennis met
enkele dolenthousiaste mede-
animatoren. Daarna trokken we
met een hele horde luidruchtige
Baskische kinderen met de bus naar
een pittoresk kampplaatsje in het
onooglijk kleine dorpje Valgañón,
omringd door statig groene bergen,
knisperend kreupelhout en een
brandende zomerzon. De ideale
plek om de komende twee weken
kennis te maken met hoe er in
Spanje met kinderen gewerkt wordt,
met een andere mentaliteit, andere
gewoonten, een andere manier van
spelen uitdenken en organiseren.
De kinderen waren in één woord
geweldig. Nergens zag ik zulke
enthousiaste, vurige kinderen die
voor elk spel interesse toonden
en altijd weer bereid waren mee te
spelen, te ravotten en de Spaans
studerende Belgische gastanimator
Spaanse uitdrukkingen en scheld-
woorden te leren.
We werden volgestampt met
overheerlijk eten, de ene gang
na de andere (“¿Quién quiere
más tortillas?”), we werden
meegetrokken in een wervelend
avontuur vol passioneel Spaans
speelpleinwerk, ratelende volzinnen,
kinderpret en zomerzon. Met de
kinderen bouwden we Belgische
steden van karton, banken en alles
wat we in een straal van honderd
meter konden vinden. We compo-
neerden Belgische volksliederen en
bouwden her en der Manneken Pisjes
met behulp van papier, fonteinen,
levende kinderen en pvc-buizen. Tot
's avonds laat evalueerden we in
schraal verlichte tentjes het verloop
van de dag en schaafden we aan de
spelen en plannen van de kakelverse
komende dag die vier uurtjes later
al zou aanbreken. We beklommen
bergen, zweetten als ossen, baadden
ons in het verfrissende water van
het dorpszwembad, leerden tot tien
tellen in het Baskisch, en leerden de
Spaanse kindjes “¿Galo, goe gat
get? ¿Gut en meyow? ¡Hel gut!”
zeggen.
Kortom: we hadden pret voor
duizend. Als we volgend jaar niet
terugkeren, dan moeten we toch echt
wel ernstig ziek zijn.
door Petra Van Looveren en Tijl Nuyts
animatorenuitwisseling Spanjepresentatie van wat we allemaal
geleerd hadden in de workshops
en het resultaat mocht er zijn! In
een ander spel moest je in de huid
kruipen van een bepaald personage,
bijvoorbeeld een 24-jarige homo.
Uit dat spel bleek vooral een grote
diversiteit in hoe elk Europees
land naar dat ene personage kijkt.
De derde avond sloten we af met
een levensechte Cluedo waarin de
groepsleiders zich uitleefden als
ontrouwe vrouw van de markies,
gespierde tuinman, Italiaanse kok,
enz. We eindigden uiteindelijk in een
echte Duitse Biergarten!
Verder in de week speelden we ook
nog een groot stadsspel, hielden
we een market of skills waarin elke
groep moest aantonen dat zij de
beste waren, en evalueerden we de
Europese Jongerenweek aan de hand
van Land Art. Na de evaluatie was
het tijd voor de farewell evening, die
eindigde in een cocktailbar ergens in
München.
En nu zitten we hier terug in ons
Belgenlandje en denken we terug aan
die onvergetelijke week! Maar een
ding staat vast, volgend jaar zien ze
ons zeker terug in München!
Tschüss
door Jasmien Beckers
INTERNATIONAAL
|22
Een half jaar hadden we voorbereidingen gedaan, elkaar beter leren kennen en geld ingezameld. Op 13 juli mochten we eindelijk onze droom waarmaken: de vlucht richting Zambia nemen! Je kunt je dus wel voorstellen dat we enorm veel zin hadden in deze ervaring!
We begonnen onze maand in Zambia
met een bezoek aan Livingstone.
We bezochten de Victoria Falls
en deden een boottocht op de
Zambezi. Twee dagen later stond er
ons ook een safaritocht te wachten
waar we olifanten, zebra’s en tal
van andere beesten tegen het lijf
liepen. We merkten ook meteen al
op hoe groot het contrast tussen
rijk en arm was, de natuur in Afrika
is verbazingwekkend en het feit dat
we blank waren, kon je waarnemen
aan de blikken van de plaatselijk
bevolking. Ja, je voelde echt dat je in
een andere cultuur terechtkwam.
Eens onze eerste week voorbij was
gevlogen, werd het tijd voor het
echte werk. Vanuit de hoofdstad
vertrokken we met 8 vrijwilligers
richting Lufubu, het dorpje waar we
voor drie weken verbleven. Na een
12 uur lange rit in de laadbak werden
we hartelijk verwelkomd in Lufubu.
Handjes geven was hier de bood-
schap, waarbij je de dankbaarheid
van de mensen onmiddellijk aan den
lijve kon ondervinden. We wilden dan
ook zo snel mogelijk aan ons project
beginnen. Maar Afrika zou Afrika niet
zijn als niet alles op Afrikaanse uren
en structuren gebaseerd was. Eerlijk
toegegeven, in het begin hadden wij
het daar moeilijk mee. Als westerling
kun je hen nu eenmaal niet de les
lezen en moet je gewoon rekening
houden met hun manier van leven.
Gelukkig konden we die knop al snel
omdraaien en begonnen we ons
stilaan in te leven in de cultuur.
Op onze eerste zondag in de mis
werden we gewaar hoe gelovig deze
mensen zijn. Rokken tot onder de
knie was een vereiste, en de viering
duurde wel twee uur. Mensen daar
halen vooral hun kracht uit hun
geloofsovertuiging.
Gedurende de drie weken van ons
verblijf werden we verwelkomd
bij enkele families en hoorden we
verbijsterende verhalen over hun
cultuur. Geleidelijk aan raakten we
meer en meer geïntegreerd tussen
de mensen. Maar je blijft je toch
altijd blank voelen tussen al die
Zambianen...
Stap voor stap konden we enkele
projecten uitwerken. Zo hebben we
onder meer de study hall geschilderd.
Daarbij hebben we een telladder,
het alfabet en nog enkele dieren
vereeuwigd op de muur. Daarnaast
zijn we gestart aan de afbraak van
enkele slecht geplaasterde muren
van een gebouw dat in de zeer
nabije toekomst twee klaslokalen zal
herbergen. Dat gebouw was ook het
hoofddoel van het project van dit jaar.
De bedoeling is dat het gebouw in de
nabije toekomst kan dienstdoen als
schooltje met het werk dat we daar
hebben verwezenlijkt en het geld dat
we daarvoor hebben opgehaald.
Ook zijn we drie namiddagen in
de week in de weer geweest met
activiteiten aanbieden aan de lokale
kinderen op het plaatselijke ‘speel-
plein’ en gaven Mattias, Elke en
Karlien een eendaags seminarie
over leiderschap aan de leiders van
datzelfde speelplein.
Kortom, het verloop van een
maand zoals deze beschrijven is
bijna onmogelijk. Er komen zoveel
indrukken op je af, je beleeft zoveel
en zo intens. Wat wel met zekerheid
te zeggen valt, is dat dit een ervaring
is om nooit te vergeten. Je leert een
andere cultuur kennen, je helpt de
gemeenschap ter plaatse en je hebt
ereenfijnegroepvriendenbij.Meer
van dat, zou ik zo zeggen!
door Pauline Vackier
en Mattias Buysens
inleefreis Lufubu, Zambia
INTERNATIONAAL
www.jeugddienstdonbosco.be |23
Afrika lijkt op wat je in een film ziet, niets meer en niets minder. Pick-ups rijden met grote snelheid over de straten. Gigantische reclameborden schreeuwen de mensen die in eindeloze rijen langs de straat lopen toe dat ze dit wasproduct moeten kopen of deze frisdrank moeten drinken. Zoals in de film lopen ze, bepakt en bezakt, 's morgens in de richting van de stad, 's avonds de stad uit. De stad lijkt op een voortdurend in smog gehuld mierennest. Mensen lopen af en aan. En daartussen, alsof ze door een
ruimteschip op dat continent werden
gedropt, drie blanke vrijwilligers: Tom,
Ine en Wim. Hun missie: plaatselijke
animatoren vorming geven en daarna
de stage of practical training van die
gasten begeleiden.
De cursus was op z'n minst een
vreemde maar geweldige ervaring.
Tot op vandaag is het niet helemaal
duidelijk wat een animatorcursus
in Zambia, meer bepaald Kabwe
(centraal in de republiek), anders
maakt dan een cursus in pakweg
Gent of Vremde. De cursus begon,
afhankelijk van de aankomst van
de individuele cursist, ergens in de
loop van dinsdag en eindigde ergens
in de loop van zondag. Een aantal
blokken werden heel bewust in het
cursusschema opgenomen, andere
kwamen al dan niet spontaan aan
bod. Geen nood, 'de maafte' zat
erin als TEAM PACO (net hetzelfde
maar dan in Shakespeares taal). Spel
en spelen kwam ook aan bod, al
ondervonden we de nodige moeilijk-
heden toen we het doodeenvoudige
spel ‘telefoontje’ wilden uitleggen.
USHIRIKA Kabwe, Zambia
JEBO! in zuid-afrika In beeld
INTERNATIONAAL
|24
Uiteindelijk werd het spel afgevoerd
wegens te moeilijk. Levend stratego
ging dan weer vlekkeloos, zelfs mét
geniaal valsspelen. Drama kwam ook
aan bod, een beetje ongewild, maar
dat kwam door de taalverwarring.
Het woord 'play' wordt namelijk ook
gebruikt voor het ding dat toneelstuk
heet. Toneelspelen kunnen ze als de
beste. Manuele expressie was een
ander paar mouwen. Het schilderen
liep niet zo goed af. Uiteindelijk
zagen we daarvan af omdat ze
ginder de middelen niet hebben om
het manuele gedoe met de kindjes
te doen. Avondwoordjes, ochtend-
woordjes en evaluatie kwamen dan
weer wél allemaal aan bod.
Op de laatste avond, die
'interculturele avond' werd gedoopt,
lieten zowel de cursisten als de
blanke marsmannetjes zich gaan op
de tonen van de plaatselijke drums en
Bart Kaëls regendans. We smulden
van overheerlijke chocola, pannen-
koeken (op zich een avontuur om te
maken tussen de oorwormen, kakker-
lakkenenander,niet-identificeerbaar
ongedierte) en gerechten van plaat-
selijke signatuur (het ene viel al beter
in de smaak dan het andere). Voor
de rest viel het eten zeer goed mee.
We aten met onze handen (je kunt
je dus afvragen of mes en vork wel
zulke zinvolle uitvindingen zijn), vaak
inschima (maïsmeel) met kool en een
ieniemini stukje vlees of vis.
De stage van de cursisten op de
speelpleinen of oratorio’s liep goed,
maar uiteraard – en je kunt je dat wel
inbeelden – niet zonder slag of stoot.
Ze hebben wel hun best gedaan.
Drie van die oratorio’s lagen in
een out-station. Je kunt je dat het
beste voorstellen als een plaats in
the middle of nowhere waar zich
een al dan niet groot platgestampt
terrein bevindt dat kan doorgaan
voor voetbalveld. Naast dat terrein
een snelbouwstenengebouw met
een blinkend metalen golfplaten-
dak: de kerk. Eens daar gedropt
kwamen er uit het niets kinderen op
ons af gelopen, dolenthousiast om
met de blanke marsmannetjes te
spelen. De kindjes spraken Bemba,
de marsmannetjes Engels. Gemeen-
schappelijke taal: gebarentaal en de
twee woorden 'iwe' en 'laajnie', wat
betekent 'jij daar' en 'op een lijn'.
Gelukkig waren er de cursisten die
ons konden helpen met vertalen.
De halve speelpleindagen waren
stuk voor stuk indrukwekkend. Het
is onmogelijk om ze in enkele zinnen
te beschrijven, maar het was een
mix van enkele honderden kinderen,
groene Landelijke Gilden-ballons,
kippen en koeien, versleten ING-
ballen, blote voeten, verwarrend
spel, en het ongeorganiseerde en
ongecompliceerde van de kinderen
en de mensen. Koningsbal, 'woof
woof what is the time?' en kat-en-
muis behoren sinds kort tot het vaste
repertoire van de Kabweese out-
stations.
Omdat onze plaats in Koerier beperkt
is, verwijzen we je graag door naar
onze uitgebreide blog, waar je
de avonturen van de drie blanke
marsmannetjes uitgebreid kunt
bestuderen. Trots op en tevreden
over ons Afrika-avontuur!
jdbinafrika.wordpress.com/category/
ushirika-2012
door Wim Collin
www.jeugddienstdonbosco.be |25
INTERNATIONAAL
“I never knew of a morning in Africa when I woke up that I was not happy”
Ergens in Zambia, op 20 minuten
van de hoofdstad Lusaka, ligt het
dorp Bauleni. Geen dorp zoals je het
kent van Toast Kannibaal met enkel
lemen hutten en zwarte mensen
zonder kleren aan, maar wel een
compound waar duizenden mensen
samenwonen in stenen huizen, waar
ze échte kleren dragen en waar
zelfs een Salesiaanse gemeenschap
is. Daar zouden Janne en Fonny
een maand samenhokken om het
Ushirikaproject te realiseren.
De cursisten waren allemaal via
hun cursusfolder geïnformeerd dat
ze om 10 uur aanwezig moesten
zijn, verkleed als Chinees, en ze
moestenallemaaleenfietswielbij
zich hebben. Natuurlijk hadden we
de folder beter in het lokale dialect
Njanja opgesteld, want het liep niet
echt zoals gepland. De Salesiaanse
broeder die ons ondersteunde, had
de 0 voor een 8 gehouden, want de
genodigde jongeren kwamen allen
pas aan tegen 18 uur. Geen probleem
natuurlijk,flexibelalswezijn.We
hadden al enkele dagen Afrika achter
de rug, dus we zaten al volledig in het
ritme. Jammer genoeg moest onze
zak chocolaatjes er wel aan geloven
ter opvulling van de extra tijd die we
nu hadden.
‘Under the coconut tree’ was onze
toepasselijke cursusdans. Hij schalde
3 weken lang, ook tijdens
het speelplein na de
cursus, luid door de box.
Zwoele Hawaiaanse
heupbewingen in
combinatie met Afrikaans
kontengeshake,
ongetwijfeld: Zambia’s
got talent .
Dat talent mochten we
ook tijdens de cursus
aanschouwen: animatie, spelbagage,
zich verkleden (en omkleden),
leefwerelden, speluitleg, enz. Ze
wisten er wel iets van, wij moesten
het gewoon nog uit hen krijgen en
dat lukte ons nog vrij aardig ook.
Gedurende een week legden we
samen een goede basis om het
speelplein de weken erna op te
starten en te ondersteunen.
Onze cursus werd afgesloten met
een geweldige interculturele avond.
Lekkers (en ook minder lekkers)
werd uitgewisseld, we leerden elkaar
Zambiaanse en Belgische dansen,
en zelfs een les woordenschat mocht
niet ontbreken.
“Iejwééé, kom je mee spelen van-
middag?” Alle kinderen werden
uitgenodigd om op woensdag-,
vrijdag- en zondagmiddag naar het
speelplein te komen. En dat deden
ze meestal ook massaal. De mensen
aan het secretariaat registreerden
gemiddeld tussen de 40 en de 70
kinderen met één uitschieter van
ca. 160 aanwezigen. Niet slecht,
alsjeweetdathetofficiële‘oratory’
al 2 jaar niet meer bestaat. Dat
spelen iets universeels is en kinderen
en jongeren gelukkig maakt, kon
je telkens weer zien aan de vele
lachende en blije gezichtjes. Nog
blijer kon je hen maken door hen een
‘ballooni’ te geven (of te laten pikken),
of een ‘snap’ van hen te maken. Ja,
de camera stond niet stil deze dagen.
Onze cursisten deden het niet slecht
als animator. Op tijd komen blijft
natuurlijk een werkpunt, maar ja, we
kunnen moeilijk iedereen die te laat is
in de hoek zetten want zoveel hoeken
zijn er zelfs niet in heel Zambia.
Je kunt beter diegenen die op tijd
komen belonen, bijvoorbeeld met een
Chocotoff. Het speelplein werd een
succes en hopelijk zijn de jongeren
nu vertrokken om het nog een hele
tijd verder te zetten. Ze hebben in
ieder geval de motivatie en het hart
op de juiste plaats. Wij kijken vol
ongeduld uit naar de eerste verhalen
van onze jongeren en onze nieuwe
Bauleense vrienden.
Een welgemeende ‘Zicomo’ aan de
Jeugddienst dat we dit avontuur
konden beleven en we hopen dat
nog vele andere vrijwilligers dit
mogen ervaren. Het is de moeite! We
wensen iedereen nog ‘una makato
ya bwino’ en spreek ons gerust
aan als je meer wilt weten over onze
Zambiaanse avonturen!
door Janne Theuwissen
en Fonny Grootjans
USHIRIKA Bauleni, Zambia
INTERNATIONAAL
|26 www.jeugddienstdonbosco.be |26
Op donderdag 5 juli 2012 vertrokken we met z’n zessen (Deborah, Kelly, Iris, Eline, Sofie en Ireen) met Vides naar Mexico, om daar een maand lang speelplein te houden, cursus te geven en een beetje de toerist uit te hangen. Na enkele dagen aanpassen in Mexico City vertrokken we naar Ocotepec, een bergdorpje in de provincie Chiapas. De begeleiding presenteert: enkele anekdotes van ons avontuur.
De Pitbull
Aangekomen in Mexico City wilden
we wel wat van de stad bezichtigen.
De plaatselijke zuster Alejandra was
wel een beetje bezorgd om ons, dus
kregen we een van haar bejaarde
zusters mee
om ons te
vergezellen
en ons een
beetje de weg
te wijzen.
(Ja, want Zr.
Alejandra is de
directrice van
een bejaardentehuis voor zusters.)
Zuster Brigida is 78 jaar, nog goed te
been, en uhm… een beetje koppig?
Op dag 1 van ons Mexicaans
avontuur gaan we vol enthousiasme
op pad met onze chaperonne,
op zoek naar het kasteel van
Chapultepec (a.k.a. de residentie
van Carlotta of Charlotte van België
vroeger) en het antropologisch
museum.
De tocht naar het kasteel staat nog
het meeste in ons geheugen gegrift.
Zr. Brigida hield menige colectivo
(plaatselijke minibusjes) tegen met de
vraag of ze ons konden meenemen,
er niet op lettend dat meestal de
deur niet eens meer dicht ging door
het vele volk dat er al in zat. Ook
menige taxichauffeur kreeg de vraag
om zeven mensen in een keer mee
te nemen – wat uiteraard niet kon! –
want de groep splitsen, o wee, daar
doen we niet aan mee.
Maar goed, dan maar een stuk te
voet. Zo goed als élke mens die we
tegenkwamen, kreeg de volgende
vraag voorgeschoteld: "Waar kunnen
we de bus nemen naar ...?" Ook
straten oversteken was een hele
belevenis, zebrapaden en verkeers-
lichten zijn immers nergens goed
voor.
Eenmaal aangekomen aan het park
waar het kasteel zich bevindt, zagen
we de torens al boven de bomen
uitkomen. Toch bleef ze om de drie
passen voorbijgangers tegenhouden:
“Dónde está el castillo?” Hahaha...
We hebben hier hard om moeten
lachen, en oké, toegegeven, we
waren ook een beetje geïrriteerd. ;-)
Later volgde dan: “Waar bevindt
het antropologisch museum zich?”
en “Waar kunnen we de bus nemen
naar ...?”, waarna de buschauffeur
werd lastiggevallen met de vraag:
"Wanneer moeten we afstappen?"
Jaja, onze Zr. Brigida...
Dag 2 heeft haar dan weer haar
bijnaam opgeleverd. Ze begon weer
met vragen naar de gekende weg,
waarna we beetje bij beetje zelf
het heft in handen namen, wat ons
helaas niet in dank werd afgenomen.
Het werd bijna een gevecht om een
alternatieve metroroute te nemen.
We wilden immers het centrum
vermijden wegens de betoging tegen
de verkiezingen die daar op dat
moment plaatsvond en waar we ver
van wilden wegblijven. Miserie met
bommaatjes, maar onze pitbull, ach,
het was een goede madam.
Dat terzijde. Daarna besloten we
het schema in de terugreis iets
aan te passen. Toen we op het
einde van onze reis onze toeristische
ontdekkingen in Mexico City wilden
verderzetten, hebben we dan ook
zeer beleefd onze gezelschapsdame
afgewimpeld en zijn we er zelf opuit
getrokken. We wisten nu immers
welke vragen we aan de mensen
moesten stellen. ;)
Proper Ocotepec
In Ocotepec rijdt sinds enkele jaren
twee keer per week een vuilniswagen
rond. Je kent dat wel, op gepaste
tijdstippen kan je daar dan je vuilnis
in kwijt. Handig toch? En een
verbetering tegenover vroeger! De
mensen in Ocotepec zijn er echter
nog niet helemaal mee vertrouwd:
afval hoort immers nog altijd thuis
VIDES Mexico
INTERNATIONAAL
www.jeugddienstdonbosco.be |27
in de rivier of op straat, of anders
verbrand je het gewoon, inclusief
plastiek (mm frisse lucht) en blikjes,
die bijgevolg zwartgeblakerd blijven
liggen. De mooie natuur van de
streek wordt dus eigenlijk wat verpest
door al het zwerfvuil, en elke morgen
worden je neusgaten geprikkeld door
smeulende brandhaardjes.
Tijd voor Mr Proper, dachten wij!
En de zusters juichten ons initiatief
toe. Limpiamos Ocotepec, luidde de
naam van ons milieuspel. Het doel
was de kinderen hun eigen dorp te
laten opruimen en hen tegelijkertijd
te sensibiliseren over hun ik-laat-
alles-wat-ik-in-mijn-handen-heb-op-
straat-vallen-en-verbrand-al-de-rest-
gedrag.
De kinderen werden per leeftijd (en
natuurlijk ook jongens en meisjes
gescheiden, want daar spelen ze niet
samen) in ploegen verdeeld. Elke
ploeg kreeg een vuilniszak mee die
ze zo snel mogelijk moesten vullen
met afval om een opdracht te kunnen
uitvoeren op een van de posten: ze
moesten er dan muziekinstrumenten
mee maken, een afvalsorteerestafette
doen, iets uitbeelden, enz. Elke
ploeg kreeg ook een kaart mee
van het vervuilde Ocotepec, met
daarop bijvoorbeeld een vervuilde
rivier en een brandend stort. Door
de opdrachten uit te voeren, konden
ze bijvoorbeeld proper water of een
vuilniswagen verdienen. Wanneer hun
kaart helemaal vol was, hadden ze
Ocotepec rein gemaakt.
Hetwasechtfijnom
te zien hoe proper de
dorpskern werd. De
kinderen genoten ook
van het spel – en maar
afval verzamelen! Dat er
nog twee boemannen
(allee, ‘boevrouwen’)
rondliepen die de afval-
zak konden afpakken,
kon hen niet deren.
Integendeel zelfs, ze
gierden het uit van de pret!
Ocotepec lag er achteraf echt wel
proper bij, de afvalberg op ons
binnenplein loog er niet om. De
zusters konden er wel niet zo goed
mee lachen dat al dat vuil binnen de
schoolmuren lag. Ze regelden dat de
vuilniskar een speciale ophaling zou
doen de volgende dag. Maar amai,
dat was nogal tegen de zin van die
luiewerkmannen!Enfin,eindgoedal
goed, want de zusters zijn autoriteit
inOcotepec,enzekerSorJosefina,
de chef van de keet, dus een uurtje
later was onze ‘patio’ weer clean as
can be! Of het een grote impact heeft
gehad op het gedrag van de kinderen
weten we niet, maar elk initiatief helpt
en stapje voor stapje is the way to
go, hé. :-) We waren in ieder geval
content, en de zusters waren zeer
dankbaar voor ons initiatief. “Jullie
brengen ons op ideeën,” luidde het.
Wat sluipt daar door het gras?
Een slang? Of gewoon enkele
kinderen op zoek naar krokodillen?
Op een namiddag in de comunidad,
een gehuchtje op een 2 uur stappen
van Ocotepec, was het tijd voor
wat strategisch spelen. Samen met
een stoet kinderen verlieten we
ons basketbalveldje om af te dalen
richting rivier en uitgestrekt veld met
gras zo hoog dat de kleinste kinderen
erin verdwenen. Dé ideale plaats voor
een sluipspel!
De kinderen werden ingedeeld in
ploegen: twee voor de jongens en
twee voor de meisjes. Elke ploeg
moest een zo groot mogelijke
krokodillenfamilie uitbouwen.
Daarvoor moest je alle nodige
ingrediënten verzamelen voor de
opvoeding van een babykrokodil:
medicatie, spelletjes, voedsel en
drank. Die kaartjes lagen overal
verstopt in het veld, of je moest ze
gaan stelen uit het kamp van je te-
genstanders. Voor vier verschillende
kaartjes kon je op de centrale post
een babykrokodil halen – als je daar
tenminste zonder kleerscheuren
geraakte. Want ja oh ja, daar lagen
weer boevrouwen op de loer, die
je zomaar alles konden afpakken
(na een niet zo lichte tackle, welis-
waar ;-) ) Al kwamen ze er zelf niet
zonder kleerscheuren vanaf. Ireen
verwijderde sinds kort de laatste
doorn uit haar lijf. :-)
Sssssssssssshhhhhhhhht,
hier wordt gegeten
Over het eten niks dan goeds.
INTERNATIONAAL
|28
We werden echt verwend:
gevarieerde menu's met veel
groenten, er was ook altijd fruit en nu
en dan eens lief lachen naar de zuster
en een mopje vertellen leverde ons
zelfs postre (dessert) op. Twee keer
per dag warm, yoghurt à volonté,
en bonen (mét bonencompetitie om
het interessant te houden ;-) ). Maar
op zekere dag besloten we om een
stomme maaltijd te houden, spreken
was ten strengste verboden! …..
Nu, er bestaan geen woorden voor
om te beschrijven welke geluiden er
uiteindelijk geproduceerd werden,
maar we kunnen jullie garanderen:
het was de meest geanimeerde
maaltijd van deze reis en we waren
blij dat er toen geen zusters in de
buurt waren!
Don Bosco reïncarneert
Ocotepec is sinds dit jaar een zuster
rijker. En hoe we het provinciehoofd
hier dankbaar voor zijn! Geliefd door
allen met liefde voor iedereen, dat is
wel onze Zr. Margarita, een zuster in
het spoor van Don Bosco.
Het was een zaligheid om te zien
hoe ze met ons meespeelde met de
kinderen, hoe ze altijd een manier
vond om ze te bereiken, hoe ze
te allen tijde boordevol energie en
ideeën zat, de kinderen altijd centraal
plaatste, maar ook hoe ze voor ons
zorgde in de comunidad of als er
iemand ziek was. Zuster Margarita
leeft met hart en ziel voor wat ze
doet, en haar omgang met kinderen
en haar medemensen was een
voorbeeld voor ieder van ons. Een
dikke pluim en vele kussen van ons,
want we zullen je missen!
Een douchke nemen
met de zuster
Op een zekere namiddag besloten we
met de kinderen te gaan plonsen in
een waterval. “Slechts een kwartiertje
stappen vanaf het centrum.” Jaja…
Neem dat kwartiertje maar met een
korreltje zout, het bleek een uur te
zijn. Maar ach, in Mexico heb je
tijd. ;-) In een stoet al zingend, in
olifantenpas en mopjes tappend
trokken we met de kinderen en
onze geliefde Zr. Margarita (a.k.a.
Bloempje) naar de waterval.
Daar sprong je gewoon met kleren en
al onder want zwemmen in badpak
of bikini doe je niet in het binnenland
van Mexico. Maar dat kon de pret
niet drukken. Het plezier werd nog
groter toen tot ieders jolijt Bloempje
ook mee onder de waterval kwam
staan, met nylonkousen en al. Wat
een zuster!
Op de terugtocht beslisten de
weergoden dat we nog niet nat
genoeg waren, want we werden nog
op een regenbui getrakteerd. Maar
ontdekking van de eeuw: een lokale
plant met heeeele grote bladeren.
*TADAAAA* Iedereen had een
paraplu!
Moeten er nog bonen zijn?
Wie eten in Mexico zegt, denkt aan
tortilla’s en bonen. Nu, die bonen
zijn niet de groene die we in België
kennen. Ze zijn bruin en al dan niet
half of helemaal geplet, en je krijgt ze
bij zo goed als elke maaltijd. Om toch
een beetje te eten als Mexicanen
hadden we ons dus voorgenomen om
er elke keer van te eten als er bonen
op tafel stonden. Moedig begonnen
we met z’n vijven aan die opdracht.
Iris deed preventief al niet mee omdat
ze geen bonen lust. Na een tijdje
moesten Kelly en Deborah de strijd
staken. Eline en Ireen hebben nog
geprobeerdomSofieopsluwewijze
uit de competitie te kegelen, maar het
mocht niet baten. Drie deelnemers
overleefden de competitie. We zullen
nog eens terug moeten gaan om
te zien wie de uiteindelijke winnaar
wordt. :)
Meer verhalen en foto’s vind je trouwens
op videsinmexico.reismee.nl.
doorSofieLintermans
en Ireen Carette
Heb je zin om volgend jaar zelf speelse avonturen te beleven in Mexico? Niet aarzelen, gewoon doen! Neem contact op met Vides: [email protected].
info
www.jeugddienstdonbosco.be |29
INTERNATIONAAL
DON BOSCO YOUTH-NET 10 jaar animatorenuitwisselingDe speelpleiners onder jullie zullen
ze deze zomer zijn tegengekomen:
die Europese animatoren die twee
weken meegedraaid hebben in Halle,
Heverlee, Kortrijk, Oud-Heverlee,
Lommel, Genk,
Helchteren of Eksel.
Misschien hebben
sommigen onder
jullie zelf de valies
gepakt om te gaan
meewerken op
de zomerkampen
en speelpleinen
in Spanje, Slowa-
kije, Slovenië, het
Verenigd Koninkrijk
of Nederland.
Maar wat jullie
waarschijnlijk niet weten, is dat die
animatorenuitwisseling momenteel
een jubileum viert. Wat begon in de
zomer van 2002 met 1 Slowaakse
animator die meedraaide in Oud-
Heverlee is uiteindelijk een traditie
geworden die al 10 jaar bestaat als
onze ‘Summer Exchange of
Animators’.
De animatorenuitwisseling is heel
spontaan ontstaan in Don Bosco
Youth-Net ivzw. In de begindagen van
ons internationale netwerk hadden
we nog niet veel kennis van de sub-
sidiemogelijkheden die Europa biedt
om projecten te ontwikkelen. Maar
onze ‘founding fathers’ wisten des
te meer wat ze wilden: Don Bosco-
vrijwilligers uit verschillende landen
elkaar laten ontmoeten. Animatoren
uitwisselen leek zo eenvoudig als het
groot is. Tijdens de zomer werken in
al onze lidorganisaties animatoren
op speelpleinen en zomerkampen.
De activiteit is er dus al, we moesten
alleen uitzoeken hoe we de kosten
konden dragen. De verdeelsleutel
vervoersonkosten ten overstaan
van verblijfskosten was een van-
zelfsprekendheid. Het enige wat we
nog moesten doen, was het aanbod
in kaart brengen. Daar speelde het
netwerk dan weer een belangrijke
rol, want wij voorzien door onze
activiteiten de mogelijkheid voor
de lidorganisaties om elkaar te
ontmoeten.
Naarmate het netwerk groeide,
gingen we op zoek naar
Europese subsidies om onze
animatorenuitwisseling mee te
ondersteunen. Het was ons zelfs
bijna gelukt om één groot dossier
in te dienen waarmee we 50
vrijwilligers konden rondsturen.
Maar net toen onze aanvraag de
laatste rechte lijn inging, schafte de
EuropeseCommissiediespecifieke
subsidiëring af. Was al ons werk dan
voor niks geweest? Gelukkig niet!
Door te werken aan dit ‘Europe-
wide EVS’-project hebben we aan
onze partner kunnen aantonen dat
er Europese subsidiemogelijkheden
konden bestaan voor het project.
Onze Nederlandse lidorganisatie
heeft dan het initiatief genomen om te
proberen ‘Vakantiebos’ als Europees
groepsvrijwilligerswerk in te richten.
En met succes: sinds 2007 lukt
het hen om Vakantiebos voor een
belangrijk stuk te laten draaien op
een Europees team van een 20-tal
animatoren.
Het netwerk heeft vervolgens het
Nederlandse model als goed praktijk-
voorbeeld gepromoot. Het resultaat
is dat enkele andere lidorganisa-
ties, waaronder de Jeugddienst,
nu ook de animatorenuitwisseling
organiseren met Europese steun. Er
zijn wel voor- en nadelen verbonden
aan Europese subsidies. Je kunt van
alles organiseren, maar tegelijker-
tijd wordt de inhoud van je project
sterk bepaald door de agenda van
de Europese Unie. Op de Vlaamse
speelpleinen moeten we geen
toegevingen doen, maar in andere
landen zou het minder makkelijk zijn
om hun eigenheid te bewaren. Het
gevolg is dat we 10 jaar na de start
een enorm grote diversiteit hebben
in het aanbod binnen de animatoren-
uitwisseling.
Wil je zelf meebouwen aan deze traditie, neem dan zeker eens contact op met Fonny Grootjans van de Jeugddienst!
door Rein Meus
info
|30
Tijdschrift Koerier21e jaargang, # 3
editie september - november 2012
verschijnt driemaandelijks
RedactieSarah Doucet Petra Van Looveren Fonny Grootjans