Issue 2

Όταν ο John Lennon των θρυλικών Beatles έκανε χει-ραψίες µε την τοπική εξουσία το 1964, δεν µπορούσε να φανταστεί ότι 10-12 χρόνια αργότερα θα γινόταν ένας από τους πιο αντιπαθείς καλλιτέχνες της αµερικανικής λογοκρισίας. Από το "Yellow Submarine" στο "Imagine" η µετάβαση δεν ήρθε τυχαία. Πέρασε από πάνω του σας σίφουνας ο Μάης του '68, το αντιπολεµικό κίνηµα στην Αµερική, και οι γενικευµένες εξεγέρσεις στην Ιταλία. Η επιρροή όλων αυτών επάνω του ήταν τόσο µεγάλη που για µια περίοδο ο Lennon έπαιζε µόνο σε ακροαριστερές συγκεντρώσεις.

Έτσι όµως είναι πολλές φορές τα πράγµατα. Οι άνθρωποι αλλάζουν, όπως αλλάζει και η δική µας γνώµη

για αυτούς. Μπορείτε να φανταστείτε τι κράξιµο θα έτρω-γε όποιος τολµούσε να αποκαλέσει τον Κεντέρη και τη Θάνου πρεζάκια όταν κέρδιζαν τα µετάλλια µερικά χρόνια πριν; Τώρα όµως, έχουν µπει και αυτοί µε τη σειρά τους, ντροπιασµένοι, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Εκεί που θέλουν να τοποθετήσουν και τα γεγονότα στην Ελλάδα τον Δεκέµβρη του 1944. Οι Άγγλοι θέλουν την Ελλάδα απεγνωσµένα, οι κοινωνικές αντιθέσεις τεράστιες, οι λίγοι πλουτίζουν από τους πολλούς. Σήµερα µας λένε πως ΕΑΜ και Άγγλοι έσυραν την Ελλάδα στον εµφύλιο. Η εκστρατεία της λήθης είναι συστηµατική. Ευτυχώς όµως υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Γιώργο Μαργαρίτη που µε πείσµα και υποµονή καταγράφουν και

αναλύουν επιστηµονικά τη νεοελληνική Ιστορία. Νεοελληνικό φαινόµενο κάθε Δεκέµβριο και οι ναοί

ηδονής. Λίγη πρέζα από shopping και η πραγµατικότητα της κοινωνικής εξαθλίωσης που ζούµε γίνεται υποφερτή. Ψωνίζεις το καινούργιο DVD σύστηµα για το σαλόνι σου για να την παλέψεις λιγάκι, και να πας και την επόµενη µέρα στη δουλεία σου.

Κατά τα άλλα, όλα καλά. Μίκης Θεοδωράκης και «Άξιον Εστί», Γιάννης Μήτσης, Toto και “Hold the line”, Δηµοσθένης ο Μέγας, Γερµανική σεξουαλική απελευθέ-ρωση του 70, 10 λόγοι για να µισήσετε τον Άγιο Βασίλη και άλλα πολλά.

Άντε, καλές µας γιορτές, ρε.

ΣΥ ΝΤΑ ΚΤΕΣ: ΧΡΙ ΣΤΙ ΝΑ ΑΝΤΩ ΝΙΟΥ, ΧΡHΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΣΟΦΙΑ ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΤΣΑΚHΣ, ΤΑΣΟΣ ΒΕΝΕΤΙΚΙΔHΣ, ΕΛΕΝΗ HΛΙΟΠΟΥΛΟΥ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΛΙΔHΣ, ΒΙΚΥ ΛΟΪΖΟΥ, ΕΥΓΕΝΙΑ ΛΟΪΖΟΥ, ΦΩΤΕΙΝΗ ΝΑΛΜΠΑΝΤΗ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΙΣΚΙΟΥΛHΣ, ΑΚHΣ ΣΑΜΟΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΤΣΑΚΑΝΙΚΑ, ΠΑΠΑΛΕΞΙΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΦΩ ΤΟ ΓΡΑ ΦΙ ΚΗ ΕΠΙ ΜΕ ΛΕΙΑ: ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ, ΤΙΝΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ

ΣΚΙΤΣΟ: ΘΕΟΔΩΣΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ

ΔΙΟΡ ΘΩ ΣΗ: ΦΩΤΕΙΝΗ ΝΑΛΜΠΑΝΤΗ

ΣΧΕ ΔΙΑ ΣΜΟΣ: ΧΡH ΣΤΟΣ ΑΝΤΩ ΝΙΟΥ

ΔΙΑΦHΜIΣΕΙΣ: ΕΥΓΕΝΙΑ ΛΟΪΖΟΥ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΤΣΑΚΑΝΙΚΑ

ΓΡΑ ΦΕΙΑ: ΠΕ ΡΑΝ 24-28, ΑΜΠΕ ΛΟ ΚH ΠΟΙ ΤΗΛ/FAX.: 2310.732662

Α Μ Π Ε Λ Ο Κ Η Π Ο Ι• ΔΗ ΜΟ ΤΙ ΚΗ ΒΙ ΒΛΙΟ ΘΗ ΚΗ• ΛΑ.ΜΟ.Σ.Α• ΔHΜΑΡΧΕΙΟ• ΣΤΕΚΙ ΝΕΟΛΑΙΑΣ• Α & Β ΚΑΠΗ

ΣΤΑ ΒΙ ΒΛΙΟ ΠΩ ΛΕΙΑ:• ΓΡΑ ΦΕΥΣ• ΙΑ ΝΟΣ• ΚΥ ΒΟΣ• ΠΑ ΠΥ ΡΟΣ• ΣΟΥΣΛΟΓΛΟΥ

ΣΤΑ ΩΔΕΙΑ:• ΔΗ ΜΟ ΤΙ ΚΟ• ΘΕΡ ΜΑ Ι ΚΟ • ΛΥ ΔΙ ΚΟ

ΣΤΑ ΦΡΟ ΝΤI ΣΤΗ ΡΙΑ:• eKΠΑΙΔΕΥΣΗ• ΚΥΤΤΑΡΟ• ΜΠΟΖΑ• Ξ.Γ. ΒΛΑ ΧΟ ΠΟΥ ΛΟΥ• ΠΕΔΙΟ• ΠΕΧΛΙΒΑΝΙΔΗΣ• WIN NET

ΣΤΑ ΚΑ ΤΑ ΣΤΗ ΜΑ ΤΑ:• ΑΙΓΛΗ• ΑMA ΡYΛ ΛIΣ• ΑΝ ΘΟ ΔΕ ΣΜΙΟΙ• BO DY SHOP• BOΤΑΝΟΛΟΓΙΟ• ΓΟΝ ΔΟ ΛΑ• COTTON BLUE• DE LA LOUKOUMA• GO O DY 'S• ΙΝ SPOT• ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ

• ΚΟ ΚΟΥΣ• MAD NET• ΜΑΝΑΣΙΔHΣ• MELT• ΜΟΥ ΣΙ ΚΟΣ ΟΙ ΚΟΣ ΝΑ ΚΑΣ• ΟΠΤΙ ΚΑ ΖΑ ΧΑ ΡΕ ΓΚΑΣ• ΟΠΤΙ ΚΑ ΣΙ ΔΕ ΡΙ ΔΗΣ• ΟΠΤΙ ΚΑ ΣΤΟ ΓΙΑΝ ΝΗΣ• ΟΠΤΙ ΚΑ ΟΠΤΟ ΡΑ ΜΑ• ΠΑ ΓΩ ΤΑ PAL MA• ΠΟ ΔΗ ΛΑ ΤΗΣ• RAIN BOW• SFOLATERIA• ΤΡΟΧΟΚΙΝHΣΗ• JUNIOR ΤΣΑΦ ΤΣΟΥΦ• VE STA• VI DEO LAND• VI DEO SEVEN• FO TO EX PERTS• ΦΩ ΤΟ ΣΑΒ ΒΑ• ΦΩ ΤΟ ΤΥ ΠΙ ΚΟ ΚΕ ΝΤΡΟ

ΣΤΑ ΚΑ ΦΕ:• AK BAR• CREAM• CAL DO• ΤΟ ΚΑ ΦΕ• THE BAR• LA VIE • LOBBY• ΝΟ ΤΙΟΣ ΑΝΕ ΜΟΣ • NOVA• ΠΕ ΠΟ ΝΙ• ΠΛΑ ΤΕΙΑ• SILK• ΣΚΑ ΡΑ ΒΑΙ ΟΣ• SMALL• WHITE MOLINARI

Κ Ε Ν Τ Ρ Ο

• ΦΩ ΤΟ ΓΡΑ ΦΙ ΚΟ ΚΕ ΝΤΡΟ • ΔΗ ΜΑΡ ΧΕΙΟ ΘΕΣ/ΝΙ ΚΗΣ• ΦΩΤΟΓ. ΟΜΙΛΟΣ STEREOSIS• ΩΔΕΙΟ ΜΕΛΩΔΕΙΩΝ• VIS MOTRIX (ΕΡΓΑΣ. ΧΟΡΟΥ)

ΣΤΑ ΚΑ ΤΑ ΣΤΗ ΜΑ ΤΑ:• ΑΝΕ ΜΗ (Π.ΜΕ ΛΑ)• CI NESHOP• CO MI CON (IKTI NOY)• ΕΙΔΗ ΔΩΡΩΝ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ• MH ME ΛΗ ΣΜΟ ΝΕΙ• ΠΑ ΡΕ-ΔΩ ΣΕ• SE COND HAND MUSIC

ΤΑ ΒΕΡ ΝΕΣ: • ΖΥ ΘΟΣ• ΚΙ ΒΩ ΤΟΣ (ΡΟ ΤΟ ΝΤΑ)• ΚΡΑ ΣΟ ΔΙ ΚΕΙΟ• ΟΥ ΖΟ ΜΕ ΛΑ ΘΡΟΝ• ΠΙ ΝΑ ΚΑΣ• ΡΟΥ ΓΑ• ΤΕΣ ΣΕ ΡΙΣ ΕΠΟ ΧΕΣ• ΤΖΟ ΒΑ Ε ΡΙ (ΡΟ ΤΟ ΝΤΑ)• ΤΟ ΜΠΟΥΡ ΛΙ ΚΑ

ΚΑ ΦΕ:• ΑΒHΣ ΣΥ ΝΙΑ (ΡΟ ΤΟ ΝΤΑ)• ΑΛΕΑ (ΙΣΑΥ ΡΩΝ)• ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ• ΑΝΕ ΜΟ ΕΣ ΣΑ (Α. ΣΒΟ ΛΟΥ)• AΣΤΟΡΙΑ (ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ)• BARΩΔΟΣ (ΒΥΡΩΝΟΣ)• BI GA RO ON (Π. ΜΕ ΛΑ)• ΓΑ ΖΙΑ (ΚΑ ΡΟ ΛΟΥ ΝΤΗΛ)• CARDHOU (Π.Π ΓΕΡ ΜΑ ΝΟΥ)• CAR PE DIEM (ΝΑΥ Α ΡΙ ΝΟ)• ΔΑΔΑ (ΡΟΤΟΝΤΑ)

• ΔΕ ΛΕ ΑΡ (ΡΟ ΤΟ ΝΤΑ)• DE FA CTO (Π. ΜΕ ΛΑ)• ΔHΜΙΟΥΡ ΓΙΑ (ΡΟ ΤΟ ΝΤΑ)• ΔΟΝ ΚΙ ΧΩ ΤHΣ (Π.KOΡΟΜHΛΑ)• ΕΛ ΠΙ ΔΟ ΦΟ ΡΟΣ (ΚΑ ΜΑ ΡΑ)• ΕΛΛHΝΙΚΟΝ (ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ)• ΕΝΤΕ ΧΝΟΝ (ΔΕΛ ΛΙΟΥ)• ΕΡΩΣ (ΡΟ ΤΟ ΝΤΑ)• ΕΜΙ ΓΚΡΕ (ΑΓ ΓΕ ΛΑ ΚΗ)• ΕΝ ΜΙ ΚΡΩ (ΑΓ ΓΕ ΛΑ ΚΗ)• FORUM (NΑΥ Α ΡΙ ΝΟ)• ΖΩ ΓΙΑ (ΑΓ ΓΕ ΛΑ ΚΗ)• ΖΩ ΓΙΑ (ΚΟ ΜΝΗ ΝΩΝ)• ΖΩ ΓΙΑ (ΒΕ ΝΙ ΖΕ ΛΟΥ)• HΛΙΟ ΤΡΟ ΠΙΟ (ΑΓ ΓΕ ΛΑ ΚΗ)• ΚΟΥΡ ΔΙ ΣΤΟ ΠΟΡ ΤΟ ΚΑ ΛΙ• ΛΩ ΞΑΝ ΔΡΑ (ΖΑ ΛΙ ΚΗ)• ΜΕ ΤΑΙΧ ΜΙΟ (ΡΟ ΤΟ ΝΤΑ)• ΜΙ ΚΡΟ ΜΠΛΕ ΚΑ ΦΕ (ΡΟ ΤΟ ΝΤΑ)• ΜOND (ΙΣΑΥ ΡΩΝ)• ΝΟ ΣΤΟΣ (ΡΟ ΤΟ ΝΤΑ)• ΞΑ ΓΝΑ ΝΤΟ (ΡΟ ΤΟ ΝΤΑ)• HAR RY’S SPOT (Α.ΣΒΩ ΛΟΥ)• ΟΙΩ ΝΟΣ (Α.ΣΒΩ ΛΟΥ)• ΠΡΙ ΓΚHΠΟΣ (ΤΟΥΡΚ. ΠΡΟΞ.)• ΡLAY HOUSE (Π.Π.ΓΕΡ ΜΑ)• ΠΡΩΤΟ ΠΑΤΩΜΑ (ΤΣΙΜΙΣΚΗ)• ΣΑ ΡΩ ΘΡΟΝ (ΛΑ ΛΑ ΔΙ ΚΑ)• ΣΠΙΡΤΟ (ΙΣΑΥΡΩΝ)• SNOB CA FΕ (ΝΑΥ Α ΡΙ ΝΟ)• STRET ΤO (ΚΑ ΡΟ ΛΟΥ ΝΤΗΛ)• ΤΟ ΝΕ ΡΟ ΠΟΥ ΚΑΙ ΕΙ• ΤΟ ΠΤΥ ΧΙΟ (ΡΟ ΤΟ ΝΤΑ)• VER DI (ΑΓ ΓΕ ΛΑ ΚΗ)• ΦΡΟΥ ΤΟ ΤΥ ΠΟ (ΝΑΥ Α ΡΙ ΝΟ)

ΣΤΑ ΒΙ ΒΛΙΟ ΠΩ ΛΕΙΑ:• Η ΑΓΝΩ ΣΤΗ ΚΑ ΝΤΑΘ• ΒΙ ΒΛΙΟ ΒΑΡ ΔΙΑ

• BI BΛΙΟ ΡΥΘ ΜΟΣ• BI BΛΙΟ STOCK • ΙΑ ΝΟΣ• ΜΑΛΛΙΑΡHΣ• ΤΟ ΚΑ ΤΩΙ ΤΟΥ ΒΙ ΒΛΙΟΥ• ΠΡΩ ΤΟ ΠΟ ΡΙΑ

ΣΤΟΥΣ ΚΙ ΝΗ ΜΑ ΤΟ ΓΡΑ ΦΟΥΣ:

• ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ• ΒΑ ΚΟΥ ΡΑ• ΜΑ ΚΕ ΔΟ ΝΙ ΚΟΝ• ΟΛΥ ΜΠΙΟΝ

Π Ο Λ Υ Χ Ω Ρ Ο Ι • ΜΟΝΗ ΛΑΖΑΡΙΣΤΩΝ• ΜΥ ΛΟΣ

Ε Υ Ο Σ Μ Ο Σ • ΒΙ ΒΛΙΟ ΚΙ ΝH ΣΗ• ΠΟ ΛΙ ΤΙ ΣΤΙ ΚΟ ΚΕ ΝΤΡΟ • ΩΔΕΙΟ ΠΡΑΚΤΕΟΝ

M E N E Μ Ε Ν Η• ΠΝΕΥ ΜΑ ΤΙ ΚΟ ΚΕ ΝΤΡΟ

Ν Ε Α Π Ο Λ Η• ΣΤΕ ΚΙ ΝΕ Ο ΛΑΙ ΑΣ

Π Ο Λ Ι Χ Ν Η• ΜΥ ΡΟ ΒΟ ΛΟΣ• ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΘΟΥΜΕΝΑ

Δεκέμβριος 2007•Τεύ xος 2• Περίοδος Β

τιράζ: 5.000 αντίτυπα

ana pti [email protected]://anaptirasmag.blogspot.com

αναπτήραςΜηνιαία έκ δο ση της Λα.Μό.Σ.Α

(Λαϊκή Μορφωτική Στέγη Αμπελοκήπων)

2/ΣΟΥΜΑ ΚΕΙ ΜΕ ΝΟ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Όταν ο John Lennon των θρυλι-

κών Beatles έκανε

χειραψίες με τπν

τοπική εξουσία το

1964, δεν μπορού-

σε να φανταστεί ότι

10-12 χρόνια αργό-

τερα θα γινόταν

ένας από τους πιο

αντιπαθείς καλλιτέ-

χνες της Αμερικά-

νικης λογοκρισίας.

Από το "Yellow

Submarine" στο

"Imagine" η μετά-

βαση δεν ήρθε

τυχαία.

Beatles, 1964/Greece, 2008

ΤΙΝΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ

Κόκκινο.Γύρω γύρω µου, γυρίζεις, Και σε ψάχνω.. σ` αναζητώ

Και όλο σε θέλω..

Μα δε µ` αφήνεις..Να `µουν φως µέσα σου.. νύχτα µουΝα πετώ..

Να `µουν πούπουλο.. να `µουν φεγγάρι

Θέλω να κρυφτώ .. να ονειροβατώ.. Πίσω απ` την ανάσα µου..

Να χαθώ

«Φθινόπωρο που έφυγε..Κι οι λέξεις..ακόµα πεινασµένες..»

Στα παιδικά µας οµαδικά παιχνίδια αυτός που έκλεβε χα-ρακτηρίζονταν ζαβολιάρης και τελικά δεν τον ξαναπαίζα-µε. Η Μάριον Τζόουνς προ ηµερών παραδέχθηκε ότι ήταν ντοπαρισµένη στους Ολυµπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ. Λογικά θα χάσει τα τρία της χρυσά µετάλλια και τα δύο χάλκινα, ειδικά στα 100µ. Οι Έλληνες πέσανε σαν τα κο-ράκια για να πάρει η Θάνου το χρυσό.

Μήπως όµως είµαστε ζαβολιάρηδες;Τη δεκαετία του 90, χιλιάδες Έλληνες πανηγύρισαν

και αισθάνθηκαν δικαιωµένοι καθώς ήταν εµφανής η αναγέννηση του ελληνικού αθλητισµού. Αρχικά µε τον Κουκοδήµο, τη Βούλα Πατουλίδου, τη Νίκη Μπακογιάν-νη και το Λάµπρο Παπακώστα καθώς και µε την οµάδα της άρσης βαρών µέχρι τις επιτυχίες της Θάνου και του Κεντέρη.

Δαφνοστεφανωµένοι σαν αρχαίοι θεοί οι αθλητές µας παρήλαυναν στους δρόµους και τα σχολεία της χώ-ρας ως πρότυπα των µελλοντικών γενεών και ήρωες της σύγχρονης και δοξασµένης, µέσα από τους κόπους τους, µικρής Ελλαδίτσας. Ακολουθούν δόξα , χρήµατα και κατα-ξίωση από το κράτος.

Με την πτώση του ανατολικού µπλοκ ο άνεµος της αλ-λαγής (the wind of change) φύσηξε αλά ελληνικά. Τα άλ-λοτε κρατικά µυστικά των ανατολικών, τώρα ήταν εµπο-ρεύσιµα καθώς και οι γνώσεις πάνω στη «χηµεία» του αθλητισµού. Προπονητές και αθλητές που ανακάλυπταν την ελληνική τους ρίζα από την πλευρά της προγιαγιάς τους περάσανε τα σύνορα.

Οι ψίθυροι σε αθλητικούς και ιατρικούς κύκλους, προέβαλλαν ως αξίωµα ότι ο καλύτερος προπονητής εί-ναι…ο καλύτερος γιατρός. Ο Χρήστος Τζέκος και ο Χρή-στος Ιακώβου δήλωσαν ότι ντοπαρισµένος είναι όποιος πιάνεται ντοπαρισµένος. Προπονητές βρικόλακες ξεζού-µιζαν ταλέντα και «έκαιγαν» αθλητές ώστε στους 20 που θα καούν, ένας να αντέξει και να στεφθεί πρωταθλητής .

Έλληνας άλτης πρωταθλητής αλλάζοντας τον προπο-νητή του, που ήταν κατά των αναβολικών µε έναν άλλο ελαφροτέρων αθλητικών ηθών, άρχισε να πηδά σε ένα δίµηνο τριάντα πόντους παραπάνω και µπήκε φορτσάτος στη διεθνή στιβική σκηνή. Αρσιβαρίστες του κλιµακίου Β. Ελλάδος( Αµπελοκηπιώτες ) απορρίφθηκαν από την εθνι-κή επειδή αρνήθηκαν να χαπακωθούν.

Το 2004 η δυσοσµία έφτασε επιτέλους στα ρουθού-νια της κοινής γνώµης. Οι πρωταθλητές µας Κεντέρης, Θάνου πηδούσαν τις µάντρες του ολυµπιακού χωριού για να µην ελεγχθούν στο αντιντόπινγκ κοντρόλ. Οι τεστοστε-ρόνες πηδούσαν στις πορτοκαλάδες των αρσιβαριστών µας .Ο Τζέκος βρέθηκε να έχει ολόκληρη αποθήκη απαγο-ρευµένων ουσιών. Όλοι πειστήκαµε ότι µάλλον κλέβουµε και µάλιστα συστηµατικά.

Αξίζει όµως να κερδίσουµε κλέβοντας; Οι καλλιτέχνες µας σνιφάρουν κόκες, οι αθλητές µας είναι ντοπαρισµένοι µε τα τσαρούχια. Τελικά το πρότυπο του πρώτου για τις µελλοντικές γενιές είναι τα λαµόγια και τα πρεζάκια;

Αγαπητοί νοικοκυραίοι, η ευθύνη για το ντόπινγκ εί-ναι συλλογική. Η ελληνική κοινωνία επιβραβεύει το ρω-µαϊκό ρητό ταχύτερα, ψηλότερα, δυνατότερα (Citius Altius Fortius) και όχι το ελληνικό «Νους υγιής εν σώµατι υγιεί». Τι ζητάµε τελικά από τον καναπέ µας; Πρωταθλητές και µεγαλύτερες κερκίδες ή γήπεδα, αλάνες, ποδηλατοδρό-µους, χώρους και προγράµµατα δωρεάν µαζικής άθλησης σε κάθε γειτονιά και χωριό, για όλες τις ηλικίες και τάξεις καθώς και χρόνο, πολύ χρόνο και αξιοπρεπείς µισθούς για να προλαβαίνουµε και να συµµετέχουµε σε αυτά;

ΚΕΙ ΜΕ ΝΟ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΙΣΚΙΟΥΛΗΣ4

4/ΡΩΓΜΗ

το μετάλλιο,στην κυρία απο 'μένα

«Με την πτώση του ανατολικού μπλοκ ο άνεμος της αλλαγής (the wind of change) φύσηξε αλά ελληνικά. Τα άλλοτε κρατικά μυστικά των ανατολικών, τώρα ήταν εμπορεύσιμα καθώς και οι γνώσεις πάνω στη “χημεία” του αθλητισμού. Προπονητές και αθλητές που ανακάλυπταν την ελληνική τους ρίζα από την πλευρά της προγιαγιάς τους περάσανε τα σύνορα»

Βγήκα από το ασανσέρ µε ένα αίσθηµα πληρότητας να κατακλύζει και το τελευταίο κύτταρο του κορµιού µου. Οι άλλοι τρεις συνοδοιπόροι µου στη διαδροµή των ορόφων, στάθηκαν σιωπηλοί αλλά εµφανώς ικανοποιηµένοι και εκείνοι µε την επιλογή τους.

Προχώρησα στο διάδροµο χωρίς να ξέρω τι θα αντι-κρίσω. Είχε περάσει καιρός από την τελευταία φορά και ήµουν έτοιµη για καινούριες εµπειρίες, πειραµατικές δοκιµές αλλά και παλιές δοκιµασµένες επιλογές. Ήθελα να ξεδώσω.

Έχοντας επιζήσει της κόλασης του τελευταίου µήνα στη δουλειά είχα ανάγκη από χαλάρωση. Έκανα ένα τελευ-ταίο έλεγχο για τα χρήµατα που είχα µαζί µου και µπήκα στην αίθουσα θέτοντας τις αισθήσεις µου σε εγρήγορση. Η µουσική, ο φωτισµός και η διακόσµηση έδρασαν κατα-λυτικά στην ψυχολογία µου εκπληρώνοντας το σκοπό για

τον οποίο είχαν επιλεχτεί.Γύρω µου παρήλαυνε περήφανα, κόσµος κάθε ηλικί-

ας που µε ζωηρές κινήσεις, χωρίς δισταγµούς και ενοχές, αυτοπροδιοριζόταν. Η πανοραµική φωτογραφία της ζωής του συνθέτονταν µπροστά µου σε κοµµάτια του πάζλ.

Ένιωσα µέρος του ευτυχισµένου συνόλου και προχώ-ρησα στην κατασκευή του δικού µου ψηφιδωτού. Τις επόµενες τέσσερις ώρες έπαιζα ένα ρόλο για τον οποίο ήµουν καλά προετοιµασµένη από το σπίτι, το σχολείο, την τηλεόραση. Είχα προσχεδιάσει τις κινήσεις µου για να αποφύγω παγίδες και υπερβολές. Διαισθανόµουν αόριστα πως από παιδί εκπαιδευόµουν για τις µεγαλειώδεις αυτές στιγµές, που θα καλούµουν να δοκιµαστώ µόνη µου σε τέτοιους χώρους. Είχε γραφτεί στο DNA µου. Η σκέψη τους και µόνο ρύθµιζε τα επίπεδα της σεροτονίνης µου.

…Το εµπορικό κέντρο έκλεινε και έπρεπε να αποχω-

ριστώ το ναό της ηδονής µου. Έλεος! Μέρες γιορτών και να µη διανυκτερεύει ούτε ένα!

Κάτοικος και θύµα ενός πολιτισµού σπατάλης, κάλπι-κων αναγκών και κατανάλωσης χρειάζοµαι την πρέζα µου από έναν κόσµο πολυτέλειας, προνοµίων, ευκαιριών για να αντέξω στον άλλο, τον πραγµατικό. Το σύνδροµο του άκρατου καταναλωτισµού µου δεν περιορίζεται στις αγο-ρές παρά επεκτείνεται και καθορίζει τις σχέσεις µου µε τη µουσική, τη λογοτεχνία, τη ψυχαγωγία, τη φιλία, τον έρωτα. Μου µάθανε να κυνηγάω το εφήµερο, το ανώδυνο, το γρήγορο…το δύο σε ένα. Τα πραγµατικά µου προβλήµατα και οι ανάγκες διαγράφονται µε µιας µόλις αντικρίσω το κρυφό δώρο έκπληξη.

Καταναλώνω άρα υπάρχω και µε ένα εκπτωτικό κου-πόνι ανά χείρας ψάχνω να εξαργυρώσω τα όνειρά µου.

Καλή Χρονιά και καλά ψώνια σε όλους µας.

Ναοί, ηδονής

5/ΦΟΝΤΑΝΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΕΙ ΜΕ ΝΟ: ΦΩ ΤΕΙ ΝΗ ΝΑΛ ΜΠΑ ΝΤΗ

«Κάτοικος και θύμα ενός πολιτισμού σπατάλης, κάλπικων αναγκών και κατανάλωσης χρειάζομαι την πρέζα μου από έναν κόσμο πολυτέλειας, προνομίων, ευκαιριών για να αντέξω στον άλλο, τον πραγματικό»

6/ΥΠΑΡΧΟΥΝΚΑΙΑΥΤΟΙ ΚΕΙ ΜΕ ΝΟ: ΣΟΦΙΑ ΑΣΛΑΝΙΔΟΥ

Και ο καιρός περνάει«Κι ο καιρός περνάει… και σιγά σιγά μαθαίνεις τον εαυτό σου και τον κόσμο καλύτερα… παρακολουθείς και αντιλαμβάνεσαι και λίγο πολύ νοιώθεις το μυαλό σου και τις σκέψεις σου να αλλάζουν»

Κι όσα πίστευες ότι ποτέ δεν θα συµβούν, συµβαίνουν… και κάποια πράγµατα που σε άφη-ναν παγερά αδιάφορο ξαφνικά σου µιλούν, και άνθρωποι που ποτέ δεν κάθισες ν’ ακούσεις τώρα τους παρακολουθείς… και άλλα πόσα µαγικά συµβαίνουν καθώς ο καιρός περνάει, και νιώθεις ότι παλιές ζωντανές στιγµές σου είναι πολύ πιο µακρινές απ’ όσο νόµιζες…

Πρόσφατα έπεσαν στα χέρια µου παλιές φωτογραφίες, βλέπεις η µετακόµιση πέραν της τεράστιας κούρασης, σου δίνει την ευκαιρία να ανακαλύψεις και να ξεκαθαρίσεις οτιδή-ποτε µέχρι στιγµής µάζευες µε ευλάβεια. Και να οι φωτογραφίες, κοντά δεκαετίας, να σου θυµίσουν τον άνθρωπο που κάποτε υπήρξες. Εγώ ήµουν εκείνη που ήµουν ντυµένη µε τα ψυχεδελικά φορεµατάκια, µε τη µακριά µπαντάνα στο κεφάλι, να κάνω ελεύθερο κάµπινγκ στην Ελαφόννησο… κι από τότε αναρωτιέµαι που πήγαν αυτά που υπήρξα…

Κι ο καιρός περνάει και στο πέρασµα του αφήνει σηµάδια… και κάποια είναι ανεξίτηλα, χαράζονται πάνω σου, βαθιές αναµνήσεις από καταστάσεις που σε τρόµαξαν ή σε χαροποί-ησαν. Και αγωνιάς για το τι θα ξηµερώσει. Κι αν αυτά που επιθυµείς θα δώσει µια µέρα να τα ζήσεις…

Κι ο καιρός περνάει… και σιγά σιγά µαθαίνεις τον εαυτό σου και τον κόσµο καλύτερα… παρακολουθείς και αντιλαµβάνεσαι και λίγο πολύ νιώθεις το µυαλό σου και τις σκέψεις σου να αλλάζουν…

Κι ο καιρός περνάει µε όλα τα καλά και τα κακά του και µέσα από τις καινούριες εµπει-ρίες που αποκτάς στο πέρασµα του, αγαπάς και µισείς αυτά που έχεις.

Και ο καιρός περνάει και κάθε φορά κάνεις απολογισµό, και προσπαθείς να διορθώσεις τα λάθη σου και να ενισχύσεις τα σωστά σου. Κάνεις την αυτοκριτική σου και τα ζυγίζεις όλα…

Και τελικά είναι καλό να περνάει ο καιρός… γιατί έτσι είναι τα πράγµατα, απλά και όµορ-φα και όσο µπορείς µεγάλωσε, και όσο µπορείς µάθε, και ζήσε περισσότερο και αγάπησε και αγαπήσου και πάρε ότι µπορείς και παραπάνω… γιατί… ο καιρός περνάει και δεν ξέρεις αν θα προλάβεις να γευτείς όλα αυτά τα υπέροχα πράγµατα που υπάρχουν εκεί έξω.

Καλές Γιορτές και Ευτυχισµένο 2008 σε όλους.

7/ΚΑΘΕΤΑΙΚΑΙΚΛΑΙΕΙ ΚΕΙ ΜΕ ΝΟ: Η ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΝΗ

«Ήθελα το Ντίνο. Δεν τον αγαπούσα. Δεν τον είχα γνωρίσει καλά τον άνθρωπο για να τον αγαπήσω. Ερωτευμένη μαζί του δεν ήμουν. Σε αυτές τις ηλικίες ο έρωτας δε χτυπάει την πόρτα στο πρώτο βλέμμα. Απλά, ξεκάθαρα και αναμφίβολα η σάρκα μου τον λαχταρούσε»

2NΓια ένα σχετικά µεγάλο χρονικό διάστηµα, πριν από περίπου δυο χρόνια, ήµουν µόνη µου. Πλήττοντας πλέον µε τις σχέσεις της µιας βραδιάς που ως επί το πλείστον δεν προσέφεραν καν ικανοποιητικό σεξ, είχα αρκετό χρόνο στη διάθεσή µου για να προβληµατιστώ εκτεταµένα πάνω στα των σχέσεων. Με τη βοήθεια των ¨Singles¨ και πλείστων λοιπών νεανικών εκποµπών κατέληξα σε συµπεράσµατα που µε έκαναν να νιώθω πως είχα αποτινάξει όλες τις ανασφάλειες του παρελθό-ντος. Οι γυναικείες υστερίες, είχα αποφασίσει, κοµµένες µαχαίρι. Υπό αυτό το πρίσµα η ζήλια γινόταν ένα τόσο ταπεινό και κατώτερο αίσθηµα που ειλικρινά ντρεπό-µουν και να οµολογήσω πως κατά καιρούς υπέφερα από αυτό. Έβλεπα τη σχέση πλέον ως την ελεύθερη συνύπαρξη δυο ανθρώπων, που θα µπορούσαν και να ξεστρατίσουν χωρίς το φόβο µοιραίων δραµάτων. Κανένας δεν ανήκει σε κανέναν, πρέσβευα.

Ανοιχτή πλέον και περήφανη που είχα κατακτήσει αυτό το νέο βαθµό ανωτερότητας, έσπευσα να το εφαρµόσω, µόλις µου δόθηκε η ευκαιρία. Ο Νάσος σε καµιά περίπτωση δεν ήταν ο µεγάλος µου έρωτας. Αµφιβάλλω µάλιστα αν τον ερωτεύτηκα και ποτέ. Η αλήθεια να λέγεται, βολεύτηκα µαζί του µια χαρά. Η φαγούρα του ψαξίµατος είχε τελειώσει. Με κούραζε, µε εκνεύριζε αλλά υπήρχε εκεί τα βράδια. Καθησυχαστική παρηγοριά, γεννηµένη από το φόβο της µοναξιάς. Η

µοιραία ηλικία των 30 πλησίαζε απειλητικά. Τα αισθή-µατά µου για αυτόν βολικά και άνετα. Μια ασφαλής επιλογή. Και τότε ήρθε ο Ντίνος. Αν ζητούσα από το Θεό να µου στείλει έναν άντρα παραγγελία, αυτός αν µη τι άλλο θα είχε την εµφάνιση του Ντίνου. Από την πρώτη κιόλας στιγµή, όπου δεν ήµουν και στα καλύτερά µου, τον κοιτούσα µαγεµένη. Όταν αργότερα δε, µου µίλησε κιόλας, η καρδιά µου µετατοπίστηκε κάτι εκατο-στά στο στήθος µου µέσα, βροντώντας και χτυπώντας ακανόνιστα. Ο Ντίνος σκέφτηκα, θα ήταν ιδανικός για να αποδειχθεί η θεωρία µου στην πράξη. Ξεστράτισµα χωρίς συνέπειες για την επίσηµη σχέση. Μόνο που το δικό µου µυαλό µασουλούσε σαν τσίχλα την εικόνα του Ντίνου και δεν έλεγε να τη φτύσει. ΄Ήµουν µε το Νάσο και κόντευα να ξεχάσω το όνοµά του.

Το «Ντίνος» ήταν µονίµως στην άκρη της γλώσσας µου. Το «Νάσος» κάπου σκάλωνε βαθιά στον ουρανί-σκο και αρνούνταν να βγει. Ήθελα το Ντίνο. Δεν τον αγαπούσα. Δεν τον είχα γνωρίσει καλά τον άνθρωπο για να τον αγαπήσω. Ερωτευµένη µαζί του δεν ήµουν. Σε αυτές τις ηλικίες ο έρωτας δε χτυπάει την πόρτα στο πρώτο βλέµµα. Απλά, ξεκάθαρα και αναµφίβολα η σάρκα µου τον λαχταρούσε. Δε µπόρεσα να απατήσω το Νάσο. Δεν ήταν η ηθική µου που µου το απαγόρευε. Με αυτήν τα είχα βρει µια χαρά. Αυτό που µε εµπόδιζε ήταν η αυταπάτη, πως θα συνέχιζα να λέω ψέµατα στον ίδιο

µου τον εαυτό. Ο Ντίνος δεν ήταν παρά η αφορµή για να συνειδητοποιήσω ό,τι ήξερα ουσιαστικά µέχρι τότε αλλά είχα αποφασίσει να το παραγκωνίσω. Ο Νάσος δεν ήταν παρά ένας συµβιβασµός. Για ποιο λόγο να απατήσω κάτι που ούτως ή άλλως είναι ελλιπές; Δεν είχε νόηµα. Λίγο προτού εκδηλωθώ στο Ντίνο, χώρισα µε το Νάσο. Δεν ήθελα καν να το παίξω εκ του ασφα-λούς. Και το λέω αυτό γιατί τη χυλόπιτα του Ντίνου τη φυσούσα για πολύ καιρό µετά. Τώρα πια συνεχίζω να µην ξέρω ποια είναι η θέση µου για το κέρατο. Βλέπω ένα φίλο µου µε σχέση από τα δεκαοχτώ του παρακαλώ (τώρα είναι 52 χρονών) να το υποστηρίζει µε πάθος. Δεν έχει χωρίσει ακόµα, οπότε υποθέτω ότι το όλον λειτουργεί αποδοτικά για αυτόν.

Βλέπω και έναν άλλο φίλο µου να έχει πάρει την απόφαση να κόψει τις µαλακίες, για να σώσει όπως λέει το γάµο του (αυτός µικρός-µόλις 35). Υπάρχουν τόσες πολλές περιπτώσεις, όσες υπάρχουν και άνθρωποι και φαντάζοµαι ανάλογες θεωρίες. Ο καθένας µε το µακρύ του και το κοντό του και ακολούθως πορεύεται. Σε µένα δεν ταίριαξε. Θα συνεχίζει να µην ταιριάζει στο µέλλον; Ίδωµεν. Σε λίγες µέρες κλείνω αυτά τα δοξασµένα τα 30. Συνεχίζω να είµαι ανύπαντρη και άτεκνη, άρα περιθώρια για λάθη και πειραµατισµούς ακόµα µπόλικα…

8

«Ο κ. Μαργαρίτης Γεώργιος είναι ιστορικός και διδάσκει στο τμήμα Πολιτικών Επιστήμων της Νομικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπι-στημίου Θεσ/νίκης. Η περίοδος 1940-50 βρίσκεται στο επίκεντρο των ερευνητικών ενδιαφερόντων του»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

ΓιώργοςΜαργαρίτης

8/ΠΡΟΣΩΠΟΤΟΥΜHΝΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ

9

Η σύγχρονη ιστορία και συγκεκριμένα η ενότητα του εμφυλίου έχει πενιχρή παρουσία τόσο στα Γενικά Αρχεία του κράτους όσο και στην εκπαιδευτική διαδικασία. Τελικά τι ισχύει; Γνωρίζουμε πολύ περισσότερα πράγματα για τον Εμφύλιο ή πολύ λίγα;Υπήρχε η τάση, αρχεία να µένουν καταχωνιασµένα, κρυµµένα και κατεστραµµένα όπως έγινε µε την περίφηµη υπόθεση των φακέλων τον παλιό καιρό. Βρισκόµαστε στο κατώφλι ενός τροµερού σκοταδισµού όσον αφορά την επιστήµη της ιστορίας. Η έρευνα παρεµποδίζεται µε εξωφρενικά προσχήµατα όπως αυτά των προσωπικών δεδοµένων. Έτσι κινδυνεύ-ουµε να µπλεχτούµε σε ατέρµονες διαδικασίες. Τώρα για την εκπαίδευση. Είναι λογικό όταν παρακωλύεται η επιστηµονική έρευνα να διδάσκονται πασαλείµµατα. Στον εµφύλιο υπήρχε λίγο ο ΕΔΕΣ, λίγο η ΕΚΑ, το ΕΑΜ λες και ήταν τα ίδια σε µέγεθος, σε κοινωνική σηµασία και εµβέλεια. Λίγο οι ξένοι, λίγο εµείς, λίγο το κακό µας το κεφάλι και ούτω καθεξής. Το γεγονός ότι υπήρξαν τροµερές αντιθέσεις και ότι ο κόσµος είχε χωριστεί σε απελπισµένα φτωχούς και πολύ πλούσιους δεν αναλύεται και ούτε αναφέρεται. Η κατάσταση εκπορεύεται εντέχνως. Όταν οι λαοί ξεκινούν τους δικούς τους αγώνες ανα-ζητούν πρότυπα από το παρελθόν. Άρα λοιπόν η ιστορία έχει επικίνδυνη δύναµη.

Ποια τα πολιτικά και διπλωματικά γεγονότα που οδήγησαν στη στρατιωτική αναμέτρηση του Δεκεμβρίου του ‘44 στην πόλη της Αθήνας;Το υπόβαθρο για τη σύγκρουση του Δεκεµβρίου ήταν οι πολλαπλές σε κάθε επίπεδο αντιθέσεις της κοινωνίας. Η µαύρη αγορά ήταν βυθισµένη στη διαφθορά διαχείρισης της ξένης βοήθειας, ο πλούτος που ήταν ανισοµερής, τα υλικά αγαθά τα οποία οι καταναλωτές πλήρωναν αγρίως. Και ο εξωφρενικός πλουτισµός µερικών από τον ιδρώτα του ελληνικού λαού. Ο κόσµος πουλούσε από τα προσωπικά του αντικείµενα µέχρι και τα σπίτια του. Όλα αυτά είχανε δραµατικές επιπτώσεις, να φανταστείτε πως οι Αθηναίοι στα Δεκεµβριανά δεν είχανε σπίτια, ήταν νοικάρηδες υπό προθεσµία στα ίδια τους τα σπίτια. Η άµεση αιτία είναι ότι η Αγγλία θέλει σώνει και καλά την Ελλάδα και µάλιστα βιάζεται. Πολύ ωµά ξεκινά µια σειρά µικρών «πραξικοπηµάτων». Η αιχµή του δόρατος ήταν οι βρετανικές ενισχύσεις που έφταναν από το µέτωπο της Ιταλίας και µονά-δες που ανέβαλλαν για λίγο τη µετάβαση τους στην εύφλεκτη περιοχή της Παλαιστίνης. Έτσι επιζητά να οµαλοποιήσει την κατάσταση στην Ελλάδα και να αφοπλίσει τις αντάρτικες δυνάµεις.

Τις μέρες που η Αθήνα απολάμβανε την πρώτη γεύση της ελευθέριας, τον Οκτώβρη του 1944, στη Μόσχα γινόταν μια ιστορική συνάντηση Στάλιν και Τσόρτσιλ (έχοντας στην τσέπη του δυο συμφωνίες, της Καζέρτας και Λιβάνου). Η εναρμόνιση ενεργειών των Άγγλων και των Ρώσων στη Βαλκανική χαρακτηρίσθηκε ως «απαρχή του μοιράσματος των Βαλκανίων μεταξύ των δυο δυνάμεων». Όσον αφορά την Ελλάδα τηρήθηκαν τα συμφω-νηθέντα όπου και οδήγησαν στα Δεκεμβριανά;Η Αγγλία είναι µια δύναµη η οποία θέλει διακαώς, το έχει δηλώσει από το ’42, να γίνουν συµφωνίες πριν το τέλος του πόλεµου. Η Αγγλία είναι ο φτωχός συγγενής, δεν έχει πολλά στρατεύµατα και ζώνες επιρροής, επιζητεί να προσδιοριστούν από νωρίς οι ζώνες και η κληρονοµιά του καθενός. Πρώτη από αυτές η Ελλάδα. Τώρα τι γίνεται τον Οκτώβριο στη Μόσχα. Όντως ο Τσόρτσιλ πηγαίνει στη Μόσχα και µάλιστα ανεβαίνοντας συναντά το Γ. Παπανδρέου, ο οποίος του δίνει τις απαραίτητες διαβεβαιώσεις, και φαίνεται ότι είναι µια επίσκεψη πέρα από τα συµµαχι-κά πλαίσια. Ήταν ένα είδος ιδιωτικής επίσκεψης. Ο ίδιος ο Τσόρτσιλ διηγείται για το πώς έγινε η συµφωνία. Με εκείνο το περίφηµο χαρτάκι που πέρασε ο Τσόρτσιλ στο Στάλιν κ.τ.λ. Πάντως ένα είναι σαφές, ότι η Ρωσία το παίρνει το µήνυµα. Η Ελλάδα είναι απαγορευµένη ζώνη. Κι έτσι η Ρωσία ήταν πολύ προσεκτική στο ελληνικό ζήτηµα, γιατί αν δεν ήταν θα µιλού-σαµε για διάσπαση της αντιφασιστικής συµµαχίας.

Τα πολιτικά και στρατιωτικά λάθη της ηγεσίας του ΕΑΜ; Στην πολιτική δεν υπάρχουν λάθη. Ίσως στο ποδόσφαιρο αλλά όχι στην πολιτική. Προφανέστατα η πόλη της Αθήνας ήταν για το ΕΑΜ πολύ δύσκολο πεδίο µάχης. Τα προβλήµατα ήταν τεράστια. Αρχικά οι δυνάµεις και τα µέσα που διέθετε το ΕΑΜ ήταν µακράν υποδεέστερα από των αντιπάλων. Οι Άγγλοι αιφνιδίασαν τους πάντες, η αντίδραση τους είχε όλα τα στοιχεία µιας εισβολής, µε µεγαλοπρεπείς αποβάσεις και καταλήψεις στρατηγικών περιοχών. Τρίτον, έπρεπε η ηγεσία να κερδίσει τον πόλεµο χωρίς να πληγώσει τους εχθρούς, δηλαδή να σας κερδίσουµε αλλά µην µας εγκαταλείψετε. Προσπάθησαν λοιπόν να χτυπήσουν τους δοσίλογους χωρίς να χτυπήσουν του Άγγλους. Έτσι οι στρατιωτικές ήττες είναι και πολιτικές. Όταν η πολιτική συρρικνώνεται στα όπλα, ε, τότε τα πράγµατα γίνονται απόλυτα. Γι’ αυτό η ήττα της αριστεράς ήταν ταυτό-χρονα µια βαριά πολιτική ήττα.

Συμφωνείτε με τον τίτλο του Α. Χατζή. «Η νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε»;Όχι, δεν συµφωνώ. Υπάρχει µια αντίθεση. Καταρχήν, δεν πρόκειται για µια επανάσταση κλασικού τύπου αλλά για µια αντί-σταση. Δεν υπήρχε καµία επανάσταση σε εκκρεµότητα, υπάρχει η ανάγκη προστασίας των όσων τους έχουν αποµείνει, των δηµοκρατικών και κοινωνικών αξιών. Δεν αναφέρονται πουθενά λέξεις όπως σοσιαλισµός, επιζητούσαν ελεύθερες εκλο-γές και ένα αυτόνοµο καθεστώς που θα το διαχειρίζονταν οι αντιστασιακές δυνάµεις

Στο βιβλίο σας «ιστορία του ελληνικού εμφύλιου πολέμου» αναφέρεσθε στον εμφύλιο ως ένα φάντασμα όπου μέσα στον κόσμο του όποιου μεγαλώνατε χωρίς καμία δυνατότητα να τον γνωρίζετε. Η ανασκαφή των γεγονό-των και η αποκάλυψη των μυστικών αποτέλεσαν εντέλει την εκδίκησή σας;Είµαι πια επαγγελµατίας ιστορικός, οπότε δεν έχει να κάνει µε συναίσθηµα εκδίκησης. Είναι ζήτηµα νοµιµοποίησης της σύγχρονης ιστορίας, παρ’ όλα τα προβλήµατα και τις κατ’ εξακολούθηση διώξεις που αντιµετωπίζει. Το σπουδαιότερο είναι ότι σήµερα µιλάµε πλέον για εµφύλιο και όχι για συµµοριτοπόλεµο, και έχουµε αφήσει πίσω τα παραµύθια της εποχής. Και µύθους περί τροµαχτικών σφαγών µε τα κονσερβοκούτια και τους περίφηµους τάφους όπου επιδείκνυαν πτώµατα και τα χρεώνανε στον ΕΛΑΣ. Τελικά πόσοι ήταν οι σφαγιασθέντες και πόσοι οι νεκροί του πολέµου; Όλα αυτά στήνονται γιατί ούτε τη συµφιλίωση είχανε σκοπό να τηρήσουν ούτε τη συµφωνία της Βάρκιζας. Σκοπός, η εξόντωση του αντιπάλου, να µείνει έκθετος ηθικά, νοµικά και κυρίως πολιτικά. Είναι και ο λόγος που ξεκινά ο εµφύλιος πόλεµος.

Ποια είναι η γνώμη σας για την αναθεωρητική τάση στην Ιστορία; Είναι ένα γενικό φαινόµενο µε πρωταγωνιστές ιστορικούς κυρίως από τις Ηνωµένες Πολιτείες και την Αγγλία, µε σκοπό να παρουσιαστούν τα πράγµατα ανάποδα. Να δείξει, λόγου χάρη, ότι οι Μπολσεβίκοι, η Σοβιετική Ένωση, οι κοµµουνιστές δηλαδή η αντίσταση κατά των Ναζί ήταν ένα κακό εξίσου µεγάλο (αν όχι χειρότερο) από τον ίδιο το Ναζισµό. Προφανέστα-τα το ζήτηµα είναι η απόκρυψη της ουσίας, οι οικονοµικές και κοινωνικές παράµετροι της κατοχής και η υπερεκµετάλλευση των ανθρώπινων και φυσικών πόρων όλων των κατακτηµένων χωρών. Αυτό απαντά και στις σηµερινές ανάγκες και προ-βλήµατα. Στην Ελλάδα η εκστρατεία λήθης της ιστορίας της περιόδου αυτής είναι µεγάλη. Ότι δηλαδή το ΕΑΜ κι ο ΕΛΛΑΣ στρεφόταν εναντίον του ελληνικού λαού όπως και οι κατακτητές. Είναι όµως µια απέλπιδα προσπάθεια, διότι η µνήµη του ΕΑΜ είναι ακόµα πολύ δυνατή. Όλα αυτά σηµαίνουν ότι η ιστορία δεν χρειάζεται πια, δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και αντικειµενική αλήθεια. Εξάλλου έχει εξαγγελθεί και το τέλος της.

«Ο κ. Μαργαρίτης Γεώργιος είναι ιστορικός και διδάσκει στο τμήμα Πολιτικών Επιστήμων της Νομικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπι-στημίου Θεσ/νίκης. Η περίοδος 1940-50 βρίσκεται στο επίκεντρο των ερευνητικών ενδιαφερόντων του»

ΓιώργοςΜαργαρίτης

ΚΕΙ ΜΕ ΝΟ: ΕΥΓΕΝΙΑ ΛΟΪΖΟΥ10/ΜΕΣΑΑΠ'ΤΟΝΚΑΘΡΕΦΤΗ

«Ο απολογισμός των Δεκεμβριανών δεν κρίνεται μόνο από τον αριθμό των θυμάτων: πόσοι νεκροί, πόσοι τραυματίες. Είναι ταυτόχρονα αποτίμηση δράσης και συνειδήσεων. Ο δρόμος που χάραξε η Αριστερά, η πορεία της Δεξιάς, η εμπλοκή των ξένων δυνάμεων και, παράλληλα θέαση και αξιολόγηση των γεγονότων σε σχέση με τα παγκόσμια. Τα Δεκεμβριανά ήταν ο αγγλικός ιμπεριαλισμός ενάντια στο ρωσικό κομμουνισμό. Η Ελλάδα θα είναι ή ρωσική ή αγγλική, Sir Edmund Lions, Άγγλος πρεσβευτής στην Ελλάδα»

Δεκεμβριανά '44

Με τον όρο Δεκεµβριανά ονοµάζουµε τα γεγονότα που συνέβησαν στην Αθήνα το Δεκέµβρη του 1944. Πρό-κειται για µια «µαύρη» αλλά πολύ σηµαντική σελίδα στη νεότερη ιστορία της χώρας µας. Δυστυχώς όµως, παρά τη σπουδαιότητα αυτών των γεγονότων, η εξι-στόρηση των τεκτενόµενων δε διδάσκεται σε καµιά βαθµίδα της εκπαίδευσης παρόλο που, τουλάχιστον στο σχολικό εγχειρίδιο της γ΄ λυκείου υπάρχει γραπτή αναφορά στο τι συνέβη, οι σελίδες αυτές καθώς και ο Εµφύλιος είναι εκτός ύλης. Δηµιουργείται λοιπόν ένα ιστορικό κενό, ένα χρονικό και περιοδολογικό χάσµα στην εκµάθηση της ιστορίας µεταξύ της απε-λευθέρωσης και του εµφυλίου. Γιατί ο εµφύλιος δεν ξεπήδησε από ένα πηγάδι του απείρου…

Τα Δεκεµβριανά είναι η ένοπλη σύγκρουση στην Αθήνα µεταξύ µονάδων του ΕΛΑΣ και συνασπισµένων ενόπλων δυνάµεων της Δεξιάς και των Άγγλων. Η σύγκρουση ξεκίνησε στις 3 Δεκεµβρίου 1944 όταν Έλληνες αστυνοµικοί πυροβόλησαν άοπλους διαδη-λωτές του ΕΑΜ στο συλλαλητήριο που είχε καλέσει το ΕΑΜ και η ΚΕ του ΚΚΕ. Την εποµένη έγινε νέα επίθεση από ταγµατασφαλίτες και αστυνοµικούς της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών σε κόσµο που επέστρεφε από την κηδεία των θυµάτων. Το πλήθος και αυτή τη φορά ήταν άοπλο αλλά οι επιτιθέµενοι δε δίσταζαν να ρίξουν στο ψαχνό . Και αυτή τη φορά υπήρξαν νεκροί και –φυσικά- τραυµατίες. Όλη εκείνη τη βδοµάδα πραγµατοποιούνταν µάχες στο κέντρο και την περιφέ-ρεια της Αθήνας. Στις 6/12 βρετανικές δυνάµεις εµπλέκονται ενισχυµένες και από ελληνικές ενώ στις 7 η αγγλική αεροπορία επιτίθεται σε λαϊκές συνοικίες της πόλης. Στις 8 µπαίνει στη µάχη και ο αγγλικός στόλος. Έλληνες αστυνοµικοί, στρατιωτικά σώµατα της Δεξιάς και βρετανικές δυνάµεις πλήρως εξοπλι-σµένες συγκρούονται µε τον ΕΛΑΣ αλλά επιτίθενται και σε αµάχους. Οι µάχες κρατούν όλο το Δεκέµβριο µέχρι και τις 11 Ιανουαρίου 1945. Η Αθήνα αιµατοκυ-λιέται και η χώρα σπαράζεται από εσωτερικές διαµά-χες και οικονοµικοπολιτικά συµφέροντα ξένων δυνά-µεων. Τα Δεκεµβριανά αποτελούν αναπόσπαστο κοµµάτι του Εµφυλίου.

Τα γεγονότα αυτά ήταν ουσιαστικά αποκύηµα του σκληρού ανταγωνισµού των απελευθερωτικών σωµά-των της Αντίστασης. Μετά την Απελευθέρωση και τη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας του Γεωρ-γίου Παπανδρέου αναδύθηκε το ζήτηµα αφοπλισµού των σωµάτων που συµµετείχαν στην Εθνική Αντίστα-ση. Μόνο που η σχετική πρόταση ανέφερε την ουσια-στικά µονόπλευρη κατάθεση των όπλων από τη πλευρά του ΕΛΑΣ, κάτι το οποίο αρνήθηκε η ηγεσία του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Αυτό είχε ως αποτέλεσµα την παραίτηση βουλευτών της Αριστεράς την 2α Δεκεµ-βρίου του ’44 και την κήρυξη συλλαλητηρίου για τις 3/12/1944. Ο µονόπλευρος αφοπλισµός του ΕΛΑΣ σήµαινε καθαρή ήττα για το ΕΑΜ που κατά τη διάρκεια της Κατοχής είχε εγκολπώσει τη µεγαλύτερη µερίδα των λαϊκών στρωµάτων και προσέβλεπε σε µια του-λάχιστον ίση διαχείριση του θέµατος. Επιπλέον το ΕΑΜ είχε καταφέρει να δηµιουργήσει τις βάσεις για µια πιο δίκαιη και καλύτερη κοινωνία στην ελεύθερη Ελλάδα. Μια κοινωνία ισότητας, αξιοκρατίας, λαϊκής κυριαρχί-ας και αποκέντρωσης, που είχε αποτινάξει «την ολι-γαρχική διακυβέρνηση, τη διαφθορά, τη ρουσφετολο-γία και το συγκεντρωτισµό» που ακόµα ταλανίζουν τη σύγχρονη Ελλάδα.

Αντίθετα ο ΕΔΕΣ ,υποστηριζόµενος από τους Άγγλους, προπαγάνδιζε την επιστροφή του βασιλιά εξυπηρετώντας θαυµάσια τα συµφέροντα των Άγγλων που επιθυµούσαν και πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο στη χώρα. Άλλωστε και ο ίδιος ο Παπανδρέου υπά-κουε στις εντολές του Τσόρτσιλ και δρούσε ως υπο-χείριό του εξωθώντας τα πράγµατα στα άκρα µην προσπαθώντας να συµβιβάσει τις δύο πλευρές και βρίσκοντας µια κοινά αποδεκτή λύση. Η ένοπλη σύγκρουση ήταν ουσιαστικά αποτέλεσµα των πολιτι-κών σκοπιµοτήτων του Τσόρτσιλ, τις οποίες πραγµα-τοποιούσε µέσω του Παπανδρέου. Κι αυτό αποδει-κνύεται και από τα τηλεγραφήµατα του Άγγλου πρω-θυπουργού, αλλά και από τη στάση και τις ενέργειες του Γ. Παπανδρέου που αδρανούσε, υπεξέφευγε και υπαναχωρούσε. Συγκεκριµένα, όταν συνειδητοποίησε την επερχόµενη υπέβαλε την παραίτησή του ώστε να αναλάβει τη διακυβέρνηση ο Θεµιστοκλής Σοφούλης.

Την οποία όµως και απέσυρε µετά από αγγλική πίεση και κατηγόρησε και τον Σοφούλη για ψευδείς ισχυρι-σµούς. Είναι λοιπόν καταφανές ποιες δυνάµεις συγκρούονταν σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο, που κατέληξε µέχρι και σε ένοπλη σύρραξη: απ’ τη µια το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ µε υποστηρικτές του ευρεία µάζα λαού κι απ’ την άλλη ο ΕΔΕΣ και η Κυβέρνηση υποβοηθούµε-νοι και υποκινούµενοι από τη βρετανική ιµπεριαλιστι-κή εξωτερική πολιτική και τα βρετανικά στρατιωτικά σώµατα που βρίσκονταν στην Αθήνα.

Είδαµε ότι η παρέµβαση των Άγγλων δεν υφίστα-το µόνο σε θεωρητικό επίπεδο. Ο ίδιος ο Τσόρτσιλ µάλιστα είχε τηλεγραφήσει τη διαταγή στο στρατηγό Σκόµπυ: «µη διστάσετε να πυροβολήσετε» [στο συλ-λαλητήριο της 3ης Δεκεµβρίου] ενώ νωρίτερα είχε δώσει εντολή να αναγκάσουν τον Παπανδρέου να µείνει πιστός στο καθήκον του και να τον διαβεβαιώ-σουν ότι, αν το κάνει, θα έχει την αγγλική συµπαρά-σταση (σε αντίθετη περίπτωση έγραφε: «…θα πρέπει να τον κλειδώσετε κάπου µέχρι να έρθει στα συγκαλά του»… Εξ’ ου λοιπόν και η αναβλητικότητα κι αδράνεια του Έλληνα πρωθυπουργού και η ενεργή ανάµειξη των Άγγλων µε τεθωρακισµένα, στόλο κι αεροπορία. Ήταν η πολιτική του Τσόρτσιλ που ήθελε να θέσει την Ελλά-δα υπό βρετανική επιρροή αποσοβώντας τον κίνδυνο του κοµµουνισµού και τηρώντας τη συµφωνία για τις «σφαίρες επιρροής».

Ο απολογισµός των Δεκεµβριανών δεν κρίνεται µόνο από τον αριθµό των θυµάτων: πόσοι νεκροί, πόσοι τραυµατίες. Είναι ταυτόχρονα αποτίµηση δράσης και συνειδήσεων. Ο δρόµος που χάραξε η Αριστερά, η πορεία της Δεξιάς, η εµπλοκή των ξένων δυνάµεων και, παράλληλα θέαση και αξιολόγηση των γεγονότων σε σχέση µε τα παγκόσµια. Τα Δεκεµβριανά ήταν ο αγγλικός ιµπεριαλισµός ενάντια στο ρωσικό κοµµου-νισµό. «Η Ελλάδα θα είναι ή ρωσική ή αγγλική», Sir Edmund Lions, Άγγλος πρεσβευτής στην Ελλάδα. Πέρα από µια φάση κρίσιµη του δικού µας Εµφυλίου, ήταν και µια πρόγευση του Ψυχρού Πολέµου.

Πάνω: Βρετανικά τανκ εισβάλουν στα γραφεία του ΕΑΜΚάτω: Βρετανικά τανκ σε θέση μάχης στους δρόμους της Αθήνας

12/CINEFREAK ΚΕΙ ΜΕ ΝΟ: EΛΕΝΗ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Μιλάµε πολύ για τη σεξουαλική ελευθερία. Μιλά-µε τόσο πολύ που καταλήγω να πιστεύω πως είναι σχεδόν ντροπή για κάποιον να µη µπορεί ή να µη θέλει να απολαύσει το προνόµιο αυτό της εποχής. Είναι σχεδόν επιβεβληµένες από τη σύγχρονη βίβλο της επιτυχίας οι ασυναγώνιστες επιδόσεις στο σεξ. Ακόµα και όσοι δεν ασκούν το άθληµα, χρειάζεται να µιλάνε για αυτό, να κατασκευάζουν ανύπαρκτες φα-ντασµαγορικές ιστορίες για βραδιές τυχαίου έρωτα, να εκθέτουν τις φαντασιώσεις τους µε τη µορφή της πραγµατικότητας. Πρόκειται για άτεγκτο κανόνα του σήµερα. Ενήλικας χωρίς σεξ θεωρείται προβληµατι-κός ως και µιασµατικός. Ό,τι ξεκίνησε ως επανάσταση στη δεκαετία του ’60 για να αποκαλυφθεί η υποκρισία των παππούδων, µας κατέληξε αρτηριοσκληρωτικό κατεστηµένο.

Τις προάλλες, βλέποντας την ταινία «1000 Μίλια Έρωτα» που βασίζεται στη ζωή του διάσηµου γερ-µανικού µοντέλου Ούσι Όµπερµάιερ και κυρίως πα-ρακολουθώντας µια ολόκληρη, οριστικά περασµένη, εποχή να αποκαλύπτεται µπροστά µου, δε µπορούσα παρά να νιώσω περιέργεια για τους ανθρώπους που τότε εξερευνούσαν τα όρια της σεξουαλικής πράξης. Δε µπορούσα παρά να θαυµάσω τον ενθουσιασµό τους για την τότε άγνωστη ακόµα περιοχή, όπου τίπο-τα δε θεωρούνταν δεδοµένο και όλοι πάσχιζαν να ξα-ναανακαλύψουν τα όρια τους, ψηλαφώντας όχι µόνο την κάβλα τους, αλλά και ανταγωνιζόµενοι τον ίδιο τους τον πόνο, αναµετρούµενοι κάθε φορά µε τις δι-κές τους ανασφάλειες. Τότε η ζήλια ήταν µικροαστικό κατάλοιπο, το κεράτωµα φυσικό και η έκθεση ακόµα φυσικότερη. Η γύµνια δεν ήταν παρά η έκφραση του συγκεκριµένου πνεύµατος. Δεν είναι τυχαίο που η Ναταλία Άβελον, µια εξαιρετικά ερωτική γυναίκα, κυ-κλοφορεί σχεδόν στην πλειοψηφία των σκηνών της είτε γυµνή είτε µε ελάχιστα φύλλα συκής που µάλλον λειτουργούν διεγερτικά παρά αποτρεπτικά. Δεν είναι τυχαίο επίσης που το σεξ γίνεται για αυτήν ο δρόµος προς την ελευθερία. Είναι αυτό εξάλλου που επιθυµεί περισσότερο από όλα, να νιώσει ανεξάρτητη, χωρίς εξωτερικούς καταναγκασµούς. Χαρακτηριστικά ανα-φέρει πως αν και αγαπάει τον εραστή της, τον Μπλοκ-χορν, όσο τίποτα στον κόσµο, δε µπορεί να ανήκει σε ένα µόνο άντρα. Λίγο αργότερα ο θάνατος του, όπως και ο τελικός χωρισµός της από το δεύτερο σε σπου-δαιότητα άντρα της ζωής της την αφήνουν πραγµατι-κά ελεύθερη, πραγµατικά ανεξάρτητη και πραγµατικά µόνη. Όλα όσα επιθυµούσε στην ανάγκη της απλά να ικανοποιήσει τις ηδονιστικές και ξεκάθαρα εγωι-στικές της απαιτήσεις γίνονται βάρος, η κατάρα του κενού. Μού φαίνεται τελικά πως κάτι παρόµοιο βιώ-νουµε και τώρα.

Η λεγόµενη σεξουαλική απελευθέρωση δεν είναι παρά ένας µύθος που ανακυκλώνεται από τα περι-οδικά και την τηλεόραση. Περιστρέφουµε τα πάντα γύρω από τα γεννητικά µας όργανα, θαρρείς και είναι ανεξάρτητα τµήµατα του εαυτού µας. Επιθυµούµε τη λαγνεία αλλά τη διαχωρίζουµε από το πάθος. Βιώ-νουµε την έξαψη της στιγµής αλλά απορρίπτουµε τον ερωτισµό στη βαθύτερη ουσία του, αυτή που µας δε-σµεύει, αυτή που µας κάνει να νιώθουµε αδύναµοι και ανήµποροι. Θέλουµε το κρεβάτι αλλά φοβόµαστε τον έρωτα. Πρόκειται για ένα περίεργο παιχνίδι, γε-µάτο κανόνες και στρατηγικές που περηφανευόµαστε πως έχουµε κατακτήσει στην εντέλεια µη τυχόν και καταλάβουµε ποτέ πως πρόκειται για µια κούφια νίκη, τέχνασµα αποφυγής της µοναξιάς µας. Το ζήτηµα δεν είναι ο οργασµός, ούτε το πόση ώρα κρατήθηκε το αρσενικό για να µη χύσει ή πόσα βογκητά ικανοποί-ησης έβγαλε το θηλυκό στον εντοπισµό αυτού του περίφηµου σηµείου G. To ζήτηµα δεν είναι ένα "ξερό γαµήσι να γέµιζε τη νύχτα µας", καταπώς λέει και ο ποιητής. Το ζήτηµα δεν είναι απλά το άδειασµα των σωθικών µας αλλά ακριβώς το αντίθετο. Δεν είναι το σεξ η επανάσταση, αλλά ο ίδιος ο έρωτας και τότε και τώρα και αύριο. Όλα τα υπόλοιπα, ραπανάκια για την όρεξη.

DasW

ildeL

eben

«Η λεγόμενη σεξουαλική απελευθέρωση δεν είναι παρά ένας μύθος που ανακυκλώνεται από τα περιοδικά και την τηλεόραση. Περιστρέφουμε τα πάντα γύρω από τα γεννητικά μας όργανα, θαρρείς και είναι ανεξάρτητα τμήματα του εαυτού μας. Επιθυμούμε τη λαγνεία αλλά τη διαχωρίζουμε από το πάθος»

13ΚΕΙ ΜΕ ΝΟ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΚΙΤΣΟ: θΕΟΔΩΣΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ13/ΚΑ ΒΑ ΛΑΣΤΑHΛΕΚΤΡΟΝΙΑ

Αδιαµφισβήτητα ο κ. Λιακόπουλος είναι ένα από τα πρόσωπα της τηλεόρασης που θα µπορούσε άνετα να πάρει µεταγραφή σε κάποιο από τα δηµοφιλή κανάλια. Η παρουσία του στο µι-κρό µαύρο κουτί της καθηµερινότητάς µας, είναι πληθωρική, δυναµική και διόλου ευκαταφρόνητη. Και για να µην παρεξη-γηθώ από την αρχή, µιλάω για το φαινόµενο Λιακόπουλος, ως συγγραφέα επιστηµονικής φαντασίας.

Μπορεί οι Βρετανοί να αισθάνονται περήφανοι που βγά-λανε τον J.R.R. Tolkien εµείς ως έλληνες θα πρέπει να αισθα-νόµεθα εξ’ ίσου περήφανοι µε αυτούς γιατί βγάλαµε τον Λια-κόπουλο. Γιατί δεν είναι και µικρό κατόρθωµα να συµµαζέψεις αρχαίο ελληνικό κόσµο, Α.Τ.Ι.Α, Ατλαντίδα, Εβραίους, Χριστια-νισµό, Βυζάντιο, Πούτιν, Αµερικάνους, σε µια ενοποιηµένη ιστορική συνέχεια. Ο κόσµος που περιγράφεται στις εκποµπές του κ.Λιακόπουλου είναι δοµηµένος, έχει αρχή µέση και τέλος, και όλα τα ιστορικά γεγονότα, που ξέρουµε και έχουν κατα-γραφεί ως σηµαντικά, διαπλέκονται µε τρόπο κατανοητό ως συνέπεια της πραγµατικής µας καταγωγής, η οποία ουδεµία σχέση έχει µε τον πλανήτη που ζούµε.

Τι δηλαδή έχει να ζηλέψει από τον κόσµο των hobbit του «The lord of the Rings» ο κόσµος του Δηµοσθένη Λιακόπου-λου; Εξηγούµαι: σύµφωνα µε όλες ανεξαιρέτως τις Γραφές, κάποιοι Γιοι του Θεού, δηλαδή Ελοχίµ (201 στον αριθµό των οποίων έχουµε και τα ονόµατα), εξέπεσαν της χάρης του Θεού επειδή ήθελαν να παραχθούν, ενώ ο αριθµός τους ήταν στα-θερός. Πήραν λοιπόν σώµα ανθρώπου κι ενώθηκαν µε τις κόρες των ανθρώπων. Από την άνοµη αυτή ένωση γεννή-

θηκαν οι Νεφελίµ που ήταν 17 γένη. Το ένα από αυτά ήταν οι Ολύµπιοι Θεοί. Τα υπόλοιπα 16 γένη πολέµησαν τους Ελ (δηλαδή τους Ολύµπιους) κι έγινε η λεγόµενη Τιτανοµαχία - Γιγαντοµαχία που λέει η αρχαία ελληνική Μυθιστορία. Ήταν ουσιαστικά ένας εµφύλιος πόλεµος Νεφελίµ, ανάµεσα στους Ελ και όλους τους υπόλοιπους. Οι Ελ ήταν ανθρωπόµορφοι και οι άλλοι τερατόµορφοι. Κατά καιρούς έχουν προσπαθήσει να δραπετεύσουν και σε µία τέτοια περίσταση ο Μέγας Αλέ-ξανδρος κλήθηκε από τον Θεό να σφραγίσει τις πύλες που οδηγούν εκεί. Παρ' όλα αυτά, τα ρυπαρά γένη, έχουν παρει-σφρήσει στη σηµερινή κοινωνία µε τη λευκή αδελφότητα, η οποία έχει συγγράψει για αυτό το σκοπό τα πρωτόκολλα της Σιών τα οποία θα φέρουν την νέα τάξη πραγµάτων.

Βάλτε όλα τα παραπάνω σε µια ακριβοπληρωµένη παρα-γωγή του Hollywood και αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη.

Πολλοί φίλοι µ' έχουν ρωτήσει: Ρε, τα πιστεύει αυτά που λέει ή όχι; Νοµίζω ότι ένα τέτοιο ερώτηµα έχει την ίδια αξία µε το να ρωτούσες τον Ιούλιο Βερν αν πίστευε ποτέ ότι θα µπορούσε να πάει κάποτε κανένας 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα.

Όσες φορές κι αν έτυχε να δω την εκποµπή του, το έχω διασκεδάσει αφάνταστα. Δεν έχω βαρεθεί ποτέ και πολλές φορές έχω σκάσει και στα γέλια µε τον τρόπο που πουλάει τη δουλεία του. Για αυτό φίλοι µου ξυπνήστε, σηκωθείτε από τους καναπέδες σας, βγείτε από τα ντουλάπια, σηκώστε τα τη-λέφωνά σας, αλλιώς το ξύπνηµα της κόκκινης αρκούδας που ζει ανάµεσά µας θα είναι αµείλικτο.

Λιακόπουλε, εσύ J.R.R. Tolkien

«Ο κόσμος που περιγράφεται στις εκπομπές του κ.Λιακόπουλου είναι δομημένος, έχει αρχή μέση και τέλος, και όλα τα ιστορικά γεγονότα, που ξέρουμε και έχουν καταγραφεί ως σημαντικά, διαπλέκονται με τρόπο κατανοητό ως συνέπεια της πραγματικής μας καταγωγής, η οποία ουδεμία σχέση έχει με τον πλανήτη που ζούμε»

ΓΙΑΝΝΗΣΜΗΤΣΗΣ

14/ΕΚΤΟΣΚΥΚΛΩΜΑΤΟΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΙΣΚΙΟΥΛΗΣ

Ζουν και αναπνέουν ανάμεσα μας. Χωρίς μεγάλες πίστες, χωρίς γήπεδα, μέγαρα, φώτα και πολλά watt. Οι δημιουργοί της πόλης.Σε ένα παλιό καφενείο ο Γιάννης Μήτσης αγγίζει με τις μουσικές του τις ψυχές μας. Ο Αναπτήρας ήπιε έναν ελληνικό μαζί του και κουβέντιασε ένα χειμωνιάτικο απόγευμα του Δεκέμβρη

Πορεία από το χωριό των Ιωαννίνων, στο Παρίσι, από τα Ξύλινα Σπαθιά στη σόλο καριέρα, από ντρά-μερ σε δημιουργό. Οι αλλαγές αυτές ήταν μικρές επαναστάσεις; Με ποια κριτήρια έκανες το επόμενο βήμα; Γεννήθηκα σε ένα χωριό που μόλις το 1974 ήρθε το ρεύμα. Μετά στο Παρίσι στο μουσικολογικό, του πανε-πιστημίου οκτώ των βορείων προαστίων, εκεί που συ-νέβησαν οι ταραχές τελευταία. Αργότερα με τα Ξύλινα ενώ ταυτόχρονα έκανα και πράγματα μόνος μου. Ναι πρόκειται περί μικρών επαναστάσεων σε εισαγωγικά. Ήδη η επανάσταση υπήρχε στην οικογένεια. Την είχαν ήδη κάνει οι γονείς μου που είχαν φύγει στο εξωτερι-κό, για να ζήσουν την οικογένεια. Δε βολεύονταν στη φτώχεια και φύγανε μετανάστες στη Γερμανία, στη φά-μπρικα. Τους γνώρισα στα επτά μου αφού ζούσα με τη γιαγιά μου. Ο παππού μου που ήτανε αντάρτης, έκατσε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Τον κυνηγούσαν οι Γερμα-νοί στα βουνά. Το φοβερό ήτανε ότι πήρε τον πατέρα μου, που ήτανε νεογέννητος και έκλαιγε, και τον πέτα-ξε σε ένα γκρέμι για να σώσει τα υπόλοιπα επτά παιδιά του. Βέβαια ήτανε τυχερός γιατί τα παιδιά τότε τα φα-σκιώνανε και σώθηκε. Η ζωή είναι σκληρή, συνεχίζει να είναι σκληρή ο καθένα μας μπορεί να το δει το βιώνει. Δεν είναι αυτό που θέλουν να μας πλασάρουν από τη Vodafone την Cosmote και τον Ψινάκη, αχ τι ωραία και καλά. Προσωπικά βρήκα κάποιες φόρμες έτοιμες από αυτούς τούς ανθρώπους και πάνω σε αυτές τις φόρ-μες έπρεπε να οραματιστώ. Ο Καζαντζάκης λέει ότι από την κάθε σου σκέψη, στην κάθε σου ιδέα, ξεπηδάν οι πρoγόνοι σου, άνθρωποι που μπορεί να μην τους έχεις καν γνωρίσει. Η ιδέα έχει και κοινωνικό περιβάλλον και οικογενειακό περιβάλλον, έχει δηλαδή ρίζα. Στο χωριό έμαθα τι στην πραγματικότητα είναι η μουσική. Δεν εί-χαμε ραδιόφωνα, η μουσική ήτανε μόνο ζωντανή, στα πανηγύρια τους αγάμους και τις γιορτές.

Στο Παρίσι πώς βρέθηκες;Στο Παρίσι έκανα μουσικολογία και μάλιστα εθνομου-σικολογία, ερευνούσαμε δηλαδή τι συνέβαινε στον πλανήτη παράλληλα. Έπεσα στην περίοδο της ethnic επανάστασης. Η βραδινή μου έξοδος, ήτανε να ακούσω το Manu Chao να πειραματίζεται με τα σχήματα που είχε εκείνη την εποχή. Είμαστε στην εποχή του 87, όπου ο καθένας έχει συνειδητοποιήσει σε ένα κέντρο πολυπο-λιτισμικό, ότι μπορεί να μιλήσει για τον πολιτισμό του. Ο Αφρικανός σου έλεγε ιστορίες από την Αφρική εγώ από την Ελλάδα έλεγα ιστορίες από την Ελλάδα. Και βέβαια μπαίναμε και στη διαδικασία να παίξει ο ένας τη μουσική του άλλου και να παίξουμε μαζί.Αυτό που τελικά διαπίστωσα είναι ότι στον άνθρωπο της Ινδίας, της Κίνας, τον άνθρωπο της Αμερικής της Σκανδιναβίας, της Ελλάδας η τέχνη και η μουσική έχει κοινό σκοπό. Λόγια: καταγράφω το συναίσθημα. Μου-σική: ερεθίζω ένα ανθρώπινο κέντρο το οποίο το εξε-λίσσω πνευματικά στην ουσία. Οι τέχνες εξελίσσουνε πνευματικά και σωματικά έναν άνθρωπο.

Εκεί γνώρισες και τον Παυλίδη;Ναι, εκεί γνωριστήκαμε και ζούσαμε κυριολεκτικά, με τη μουσική. Η μουσική δε σημαίνει παίρνω την κιθάρα μου κάθομαι μια ώρα και μελετάω είναι ακούω αυτό το δίσκο, ακούω αυτούς του δίσκους ,βγαίνω έξω και βλέ-πω τι παίζουνε οι άλλοι, μιλώ με τους άλλους, γυρίζω σπίτι διαβάζω τρία βιβλία, βλέπω πέντε ταινίες, βλέπω ένα ωραίο μουσείο μια έκθεση ζωγραφικής και ούτο καθ’ εξής. Η μουσική δεν είναι μια κιθάρα ένα πιάνο και πέντε νότες. Είναι ένας κόσμος ολόκληρος, υπάρχει γύρω σου.

Ποια τα ερεθίσματα του πιτσιρικά τότε Γιάννη, ποια τα όνειρα, οι επιρροές και τα ινδάλματα. Εγώ δεν είχα ινδάλματα ποτέ. Υπήρχαν άνθρωποι ,ως φάροι, οι οποίοι με οδηγούσανε. Στο χωριό μου είχε φέρει ο πατέρας ένα ραδιόφωνο από τη Γερμανία και

εκεί άκουγα την παιδική εκπομπή της Παπαδοπούλου και με είχε τραβήξει ένα τραγουδάκι του Μάνου Χατζι-δάκι που έλεγε “σπίτι μου σπιτάκι μου φτωχοκαλυβάκι μου…” και το τραγουδούσε η Μούσχουρη. Απαγορευ-όταν πολλά πράγματα βέβαια γιατί μεγάλωσα μες τη χούντα. Υπήρχε ένας οικογενειακός φίλος, ο οποίος μας φώναζε στο υπόγειο του να ακούσουμε κρυφά Θεοδω-ράκη, με κίνδυνο να τον ρουφιανέψει ο χωροφύλακας του χωριού. Τότε συνειδητοποίησα, στην παιδική μου ηλικία βέβαια, ότι κάποιοι δημιουργούνε σπουδαίο και τεράστιο έργο που όμως απαγορεύεται. Νομίζω ότι και στις μέρες μας το ίδιο συμβαίνει. Αν παρακολουθήσεις τηλεόραση και δεις τι μουσικές παίζονται ,διαπιστώνεις ότι η πραγματική ελληνική μουσική απαγορεύεται.

Ροκάς ή έντεχνος; Ψυχεδελικός ή ρομαντικός; ποιος είναι ο Γιάννης Μήτσης;Πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι ένα κατ' εξοχήν πολύ-πλευρο ον. Δεν υπάρχει άνθρωπος που είναι ρομαντι-κός και μόνο ρομαντικός. Η μουσική όταν ζωντανεύει παίζοντας την στο πάλκο πάντοτε αλληλοεξαρτάται από αυτούς που παίζεις και από αυτούς που σε ακούνε από κάτω. Σε ένα τραγούδι η ψυχεδέλεια και ο ρομαντισμός μπορούν να εμφανιστούν την ίδια στιγμή. Μέχρι τώρα όλοι θέλουν να μας δείχνουν έναν καλλιτέχνη που πρέ-πει να έχει μία συγκεκριμένη ταυτότητα και ύφος. Στην πραγματικότητα δεν υπήξε ποτέ στην ιστορία κανένας τέτοιος καλλιτέχνης. Ο Mπετόβεν ήταν ένας πολυδιά-στατος άνθρωπος-καλλιτέχνης, ο Χατζιδάκης ήταν ένας πολυδιάστατος άνθρωπος-καλλιτέχνης, δεν είναι μόνο ο μεγάλος ερωτικός ο Μάνος Χατζιδάκης αν ανατρέξεις σε ηχογραφήσεις είναι και ψυχεδελικός και επιθετικός και μηδενιστής. Το ίδιο πράγμα βλέπεις και στο Θεοδω-ράκη, ας πούμε το τριζόνι τι είναι; Η πραγματική διάστα-ση ενός καλλιτέχνη δεν είναι μονολεκτική. Ο άνθρωπος ο ίδιος είναι ένα πολυδιάστατο ον που από την πρώτη μέχρι την τελευταία του στιγμή παλεύει να δαμάσει ένα θηρίο και να εξελίξει ένα άλλο. Προσπαθεί να δαμάσει το σαρκοβόρο, τον κατακτητή και να τον κάνει άγιο και έτσι γεννάει.Ποιες κοινές συνισταμένες σε συνδέουν στη συνερ-γασία σου με τον Ευγένιο Δερμιτάσογλου;Τα κοινά μας σημεία, είναι κυριολεκτικά ένα γεφύρι αντιθέσεων. Από την καθημερινή μας ζωή μέχρι και τη μουσική είμαστε δύο τελείως αντίθετοι τύποι. Πιάνουμε τα δύο άκρα τόσο, που ισορροπούμε καταπληκτικά. Κάτι που δεν μπορείς να κάνεις εσύ το κάνει ο άλλος και πα-θαίνεις πλάκα, έτσι υπάρχει η λεγόμενη σύνθεση.

Γιατί επιλέξατε έναν άγνωστο σχετικά χώρο το “κα-φωδείον Ελληνικόν” για εμφανίσεις κατ’ ουσία εκ θεμελίων; Βάλλατε κι εσείς το χεράκι σας στη φιλο-σοφία και τη διαμόρφωση του χώρου;Πιστεύω ότι συμβάλλαμε ουσιαστικά σε αυτό το χώρο. Όλα τα πράγματα ξεκινάνε από το θέλω και απ' το είμαι πρόθυμος και το κάνω. Όταν εγώ δεν μπορώ να εμφα-νιστώ σε τρεις συγκεκριμένους χώρους που υπάρχουν πρέπει να κατασκευάσω έναν, να βρω κάποιο κόλπο. Βρέθηκε ο άνθρωπος να επενδύσει υλικά σε αυτό το θέλω και έτσι πήγαμε παρακάτω. Δεν μπορούσα να φα-νταστώ όταν παίζαμε με τα ξύλινα σπαθιά, και ήτανε όλα ωραία, η επιτυχία δεδομένη και χιλιάδες κόσμου να μας περιμένουνε σε οποιαδήποτε πόλη να παίξουμε, ότι θα ξαναγυρίσω στη φάση να ψάχνω ποιοι χώροι υπάρχουν για να παίξω. Γύρισα στο “Τήνελα”, απ' όπου ξεκινήσα-με να παίζουμε στο ξεκίνημα με τα Σπαθιά, τον καιρό που έπαιζε τις πέμπτες εκεί ο Παπάζογλου με το Μά-λαμα κιθαρίστα. Συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν κανα δυό κλασικά παλιά πόστα, ότι το έντεχνο είναι αυτό και τίποτε άλλο, πέφτοντας σε ένα πρωτοφανή ρατσισμό. Δεν είχα πλέον το καράβι που λέγονταν Σπαθιά ώστε να ταξιδεύω σ' όλη την Ελλάδα. Έτσι αναζήτησα, ξυλεία, μαστόρους πανιά για να φτιάξουμε κάτι νέο και βγήκε το Ελληνικόν. Απλά τώρα μένει ο ιδιοκτήτης να κόψει τον κάβο για να σαλπάρει και να αρμενίσει.

Η κάθοδος προς Αθήνα παρουσιάζετε επιτακτική ή αρκεί η Θεσσαλονίκη να στηρίξει αυτό που κάνετε;Πιστεύω ότι η Θεσσαλονίκη είναι μία πόλη η οποία μπορεί να συντηρήσει και να κρατήσει ένα καλλιτέχνη. Αν θες να δημιουργείς καταστάσεις μπορείς να το κά-νεις. Το ζητούμενο δεν είναι όμως η Θεσσαλονίκη και η Αθήνα, ούτε το Παρίσι, ούτε η Νέα Υόρκη. Το ζητούμενο είναι εσύ μέσα στην τέχνη, μέσα στον πολιτισμό που σε ανέθρεψε, μέσα στον πολιτισμό που θεωρείς ότι θέλεις να συνυπάρχεις. Γιατί στον πολιτισμό δεν υπάρχει θά-νατος. Το ζητούμενο του αν θα γίνει φίρμα στην Αθήνα ή αν θα παίρνεις μεγαλύτερο μεροκάματο δεν υπάρχει για μένα. Βασικότερο είναι το αν έχεις το κουράγιο να πας στην Αθήνα και αν βολεύεσαι εκεί. Μπορεί και ένα μικρό χωριό να είναι αρκετό για να δημιουργήσεις ένα έργο και να υπάρχεις στην αιωνιότητα. Μπορεί και να μη χωράς πουθενά βέβαια και να μη σου φτάνει όλος ο κόσμος.

Η Αθήνα γενικά τελευταία αναδεικνύει ποιο ποπ ήχους ακόμα και σε ροκ εκφάνσεις. Αισθάνεσαι κα-θήκον και ευθύνη για την τροπή και το δρόμο που τραβάει η ελληνική μουσική; Γι αυτό που κατ' ουσίαν τρυπώνει στα σπίτια των ανθρώπων;Ο κάθε καλλιτέχνης είναι υπεύθυνος για το τι μπορεί να δημιουργήσει. Η τέχνη του μπορεί να ξεσηκώσει ένα τε-ράστιο πλήθος. Αναλαμβάνει πάντα την ευθύνη. Υπάρχει ένα άλλο κομμάτι όμως με τις εταιρίες, οι οποίες καταρ-ρέουνε, το star system καταρρέει. Προσπαθούν οι με-γαλοεταιρίες που υπάρχουν στην Αμερική, να στήσουν έναν παγκόσμιο οίκο για να έχουν ένα συγκεκριμένο ύφος και είδος μουσικής σ ολόκληρο τον πλανήτη. Μία pop διάθεση. Την οποία κατάσταση ως λαός την εκλαμ-βάνουμε με τη λογική του πώς θα γίνει σε μία εβδομάδα να κονομήσουμε. Και προσπαθούμε να κάνουμε pop. Προσπαθούν να φτιάξουν pop κάτι κυρίες και παιδάκια, τα όργια των τηλεοράσεων, που δεν ξέρουν καν ποιοι είναι οι Beatles, δεν ξέρουν καν τη γέννηση του. Μέσα σε αυτό το επάγγελμα της ακροαματικότητας, η Ελλάδα δεν υπάρχει, ούτε σαν ήχος, ούτε σαν πρόταση. Είναι ένα άθλιο τριτοκοσμικό, απαίσιο γίγνεσθαι. Στην παγκό-σμια μουσική σκηνή τώρα η Ελλάδα ως ήχο, ως στίχο, μέσα στον pop ακόμα χώρο, είναι άθλια.

Πως μπορεί να ανατραπεί η κατάσταση;Ας τους να φαγωθούνε μόνοι τους σε λίγο θα εξαφα-νιστούν. Εμένα δεν με αφορά αυτή η κατάσταση, δεν υπάρχω καν εκεί, δεν υπάρχει pop σκηνή στην Ελλάδα. Ο δικός μου πολιτισμός στην Ελλάδα είναι άλλος, πολύ συγκεκριμένος. Υπάρχουν οι μεγάλοι ποιητές. Ο Καβά-φης είναι εδώ πάντα, το ίδιο και ο Σεφέρης και απ' του δημιουργούς ο Κουγιουμτζής, ο Λοΐζος, ο Χατζιδάκης, ο Θεοδωράκης, ο Αλκαίου, τελευταία ο Σωκράτης Μά-λαμας και ο Αγγελάκας. Είναι εδώ όλοι αυτοί δε μας αφορούνε οι άλλοι.

Τι ήθελες και τι θέλεις να φτιάξεις τώρα;Το δικό μου πλάνο είναι μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής μου να είμαι ενεργός πολίτης. Να είμαι αλληλέγ-γυος σε οποιοδήποτε φίλο ή άγνωστο διατηρώντας την ανθρώπινη μου υπόσταση. Συνειδητοποιώ επίσης ότι ζούμε σε ένα πλανήτη ευαίσθητο που δε σηκώνει πολ-λά. Θέλω να αποτελώ αντίβαρο αυτής της ανερχόμενης κατάστασης του να επιβιώνεις αντί να ζεις. Ως αναφορά τα καλλιτεχνικά μου θέλω να υπάρχω, μόνο αν αξίζει να υπάρχω. Θα προτιμούσα να γράψω ένα έργο τώρα που να μη γραφεί το όνομα μου, και να μη με ξέρει κανείς, και να είναι υπέροχο και όμορφο απ' το να γράψω κάτι μέτριο ή κακό έχοντας το όνομα μου στην ταμπέλα. Τί-ποτα δεν είναι εύκολο. Προσωπικά ο χρόνος για μένα δεν είναι αριθμοί, τον χωρίζω στη φάση που βγαίνω έξω και μαζεύω και στη φάση που δίνω. Αυτή είναι η συνέχεια για μένα.

Πριν λίγες µέρες έπεσε στα χέρια µου ένας δίσκος ο οποίος αναµφίβολα αποτελεί ένα από τα σηµαντικότερα αποσπάσµατα του ελληνικού τραγουδιού και σύνθεσης. Το εξώφυλλο έγραφε: «Μίκης Θεοδωράκης-Οδυσσέας Ελύτης-ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» Στην ερµηνεία ο Γιώργος Νταλά-ρας, ο Ανδρέας Κουλουµπής και στην απαγγελία ο Νική-τας Τσακίρογλου. Φυσικά οι ερµηνευτές αυτοί όσο αξι-όλογοι κι αν είναι, δεν παίζουν ιδιαίτερο ρόλο µπροστά στους ίδιους τους δηµιουργούς. Άλλωστε η πρώτη ερµη-νεία είχε γίνει από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση χρόνια πριν και ακολούθησαν στην συνέχεια κι άλλες. Εννοείται πως ο συγκεκριµένος δίσκος και οι συντελεστές του δεν µου ήταν άγνωστοι. Πώς θα µπορούσε άλλωστε; «Ένα το χε-λιδόνι», «Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ», «Της αγάπης αίµα-τα»….Μουσική και στίχοι που σε παραπέµπουν απευθείας σε µια αντιπαθητική σχολική γιορτή, σε µια παρέα που ξενυχτά µε µια κιθάρα, σε µια εποχή αγώνων, παλαιών…, καινούριων…. Σου φέρνει την εικόνα ενός ψηλού άνδρα µε σγουρά µαλλιά, να διευθύνει µια ορχήστρα µε τρόπο αεικίνητο. Από κάτω, στις πρώτες θέσεις, µε βλέµµα ευθύ

και παρατηρητικό, ο άνθρωπος ο οποίος µε τους στίχους του έδωσε ζωή και αµεσότητα στα πεντάγραµµα.

Όσο άκουγα τον δίσκο περνούσαν πολλές σκέψεις από το µυαλό µου. Αυτό είχε ως αποτέλεσµα να χάσω τη ροή του έργου. Μου δηµιουργήθηκαν απορίες σχετικές µε την όλη σύνθεσή του. Χωρίς δεύτερη σκέψη τον ξεκίνη-σα από την αρχή, ξεκαθαρίζοντας έτσι κάποια πράγµατα µέσα µου. Το έργο αρχίζει µε µια µουσική αναπαραγωγή του χάους. Το φλάουτο µε τρόπο άτονο και παιχνιδιάρικο ανοίγει το έργο, κάνοντας αισθητή την παρουσία του. Το θέµα του περνά και σε άλλα πνευστά, ενισχύοντας έτσι αυτή τη χαοτική αίσθηση. Ο ήχος του µπουζουκιού, του σαντουριού και της ηπειρώτικης τεχνικής παιξίµατος του κλαρινέτου συναντούν και συγχέονται µε την συµφωνική ορχήστρα και την χορωδία. Το έργο εκτός από τον λαϊ-κό του χαρακτήρα, φανερώνει και µια αίσθηση αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Σίγουρα δεν πρέπει να παραλείψω και τα βυζαντινά στοιχεία που εµφανίζονται σε ουκ ολί-γα σηµεία. Αυτά και πολλά άλλα µουσικολογικά στοιχεία ανατρέπουν παντελώς την άποψη µου γύρω από το συν-

θετικό στυλ του Θεοδωράκη. Γνωρίζω κάποια πράγµατα όσων αφορά την µουσική του παιδεία και τις κλασικές του επιρροές, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι θα τις αναδεί-κνυε µε τόσο αριστοτεχνικό τρόπο. Στο µυαλό µου προ-ϋπήρχε πάντα η εικόνα ενός «λαϊκοέντεχνου» συνθέτη. Με λίγα λόγια ο Μίκης Θεοδωράκης συνδυάζει σ’ αυτό το έργο (και σε άλλα µετέπειτα) τις γνώσεις του γύρω από τις σύγχρονες ευρωπαϊκές συνθετικές αντιλήψεις µε ελ-ληνικά λαϊκά και δηµοτικά στοιχεία.

Από την άλλη ο ίδιος ο συνθέτης δηλώνει ότι ο λό-γος αποτελεί πρωταρχικό στοιχείο της µουσικής του. Στα πλαίσια της σύγχρονης ελληνικής ποίησης, το συγκεκρι-µένο ποιήµα του Ελύτη αποκτά διαστάσεις έπους. Εµφα-νίζει στοιχεία της αρχαιότητας και παράλληλα αναφέρεται στον β’ παγκόσµιο πόλεµο και στον εµφύλιο.

Εν κατακλείδι θεωρώ ότι αυτή η διαφορετική συνθε-τική τακτική που ακολουθεί ο Θεοδωράκης στο «ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ», είναι αυτό που προκαλεί εντύπωση. Ένας Θεοδω-ράκης διαφορετικός απ’ ότι έχουµε συνηθίσει….

16/ΠΕΝΑΤΟΥΝΥΚΤΟΥ ΚΕΙ ΜΕ ΝΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΡΤΣΑΚΗΣ

Άξιον ΕστίΜίκης Θεοδωράκης

«Το έργο αρχίζει με μια μουσική αναπαραγωγή του χάους. Το φλάουτο με τρόπο άτονο και παιχνιδιάρικο ανοίγει το έργο, κάνοντας αισθητή την παρουσία του. Το θέμα του περνά και σε άλλα πνευστά, ενισχύοντας έτσι αυτή τη χαοτική αίσθηση»»

17/ROCKOFAGES ΚΕΙ ΜΕ ΝΟ: ΤΑΣΟΣ ΒΕΝΕΤΙΚΙΔΗΣ

Ο συνηθέστερος δρόµος για την καταξίωση στη rock µουσική ξεκινάει από σκονισµένα και ανήλιαγα γκαράζ και υπόγεια που εξυπηρετούν άµεσες ανάγκες των νέων rockers. Ατόµων που δεδοµένου σκληρής δουλειάς και ευτυχών συγκυριών µπορεί να κατακτήσουν και αυτοί µια θέση στο rock στερέωµα. Βέβαια, αυτός δεν είναι κατ’ ανάγκην και ο µόνος τρόπος.

Οι Toto είναι µια µπάντα που ξεκίνησε κάπως ανάποδα αφού άρχισαν να δισκογραφούν κάτω από αυτήν την επωνυµία όντες, η πλειονότητα των µελών τους, ήδη καταξιωµένοι session µουσικοί στους κύκλους του Los Angeles. Μουσικοί µε πολλές και εµπορικά επιτυχηµένες ηχογραφήσεις στο βιογραφικό τους. Το 1978 λοιπόν, αποφάσισαν να βγουν µε τη σειρά τους στο προσκήνιο κυκλοφορώντας το πρώτο οµώνυµο album τους. ‘Ένα album που αναπόφευκτα λόγω της εµπειρίας των David Paich, Steve Lukather, Jeff Porcaro και λοιπών, εµπεριέχει pop/rock κοµµάτια άρτια εκτελεσµένα, εµπνευσµένα και µε πάµπολλα πιασάρικα hooks.

Το «Hold The Line», ένα κοµµάτι που ακούγεται µέχρι και σήµερα, ήταν αναµφισβήτητα ο προωθητήρας που εκτόξευσε τις πωλήσεις του δίσκου σε ασύλληπτα νούµερα. Βέβαια, πέρα από τον song-oriented χαρακτήρα του δίσκου, εµπεριέχονται πλήθος επιρροών στις συνθέσεις. Από hard rock εκρήξεις, που κινούνταν βέβαια και µε το πνεύµα του τότε σύγχρονού σκληρού ήχου, µέχρι pop ευαισθησίες και funk/soul εξάψεις που προσδίδουν στο πολυδιάστατο πνεύµα της ηχογράφησης.

Τραγούδια όπως το εκρηκτικό «Girl Goodbye», το συναισθηµατικό «Georgy Porgy» (τραγουδηµένο από τον κιθαρίστα Steve Lukather) και το, γραµµένο από τον τραγουδιστή Bobby Kimball, «You Are The Flower» (που αποτέλεσε και τη συστατική του επιστολή στην οντισιόν του για την µπάντα), έχουν αφήσει ανεξίτηλο το σηµάδι τους στο pop/rock ιδίωµα.

Και για να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγµατα, οι Toto πήραν το όνοµα τους από τη λέξη που έγραφε πάνω στις µποµπίνες των πρώιµων ηχογραφήσεων τους για να τις ξεχωρίζει, ο drummer και εκλιπών πια Jeff Porcaro.

totolove isn't always on time

«Ο σ

υνηθ

έστε

ρος

δρόμ

ος γ

ια τ

ην κ

αταξ

ίωση

στη

roc

k μο

υσικ

ή

ξεκι

νάει

από

σκο

νισμ

ένα

και α

νήλι

αγα

γκαρ

άζ κ

αι υ

πόγε

ια π

ου

εξυπ

ηρετ

ούν

άμεσ

ες α

νάγκ

ες τ

ων

νέω

ν r

ocke

rs. Α

τόμω

ν πο

υ

δεδο

μένο

υ σκ

ληρή

ς δο

υλει

άς κ

αι ε

υτυχ

ών

συγκ

υριώ

ν μπ

ορεί

να κ

ατακ

τήσο

υν κ

αι α

υτοί

μια

θέσ

η στ

ο r

ock

στερ

έωμα

.

Βέβ

αια,

αυτ

ός δ

εν ε

ίναι

κατ

’ ανά

γκην

και

ο μ

όνος

τρό

πος»

ΚΕΙ ΜΕ ΝΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ KΕΛΙΔHΣ

Κάτι πολύ ροµαντικό συνέβη στη Νέα Υόρκη το βράδυ της 4ης Νοεµβρίου 2007. Ένα αγόρι από το Brooklyn είδε ένα κορίτσι µε κόκκινο λουλούδι στα µαλλιά µέσα στο µετρό. Την έχασε προτού προλάβει να της µιλήσει. Αποφάσισε να την ψάξει µέσα από το ίντερνετ, ζητώντας βοήθεια από αγνώστους. Τρεις ηµέρες και χιλιάδες µηνύµατα αργότε-ρα, όλη η πόλη πανηγύριζε τη νέα συνάντησή τους.

Το βαγόνι στο οποίο µπήκε στις 9.30 το βράδυ εκεί-νης της Κυριακής ο Πάτρικ Μόµπεργκήταν γεµάτο από κόσµο, αλλά αµέσως ξεχώρισε ένα κορίτσι µε λουλούδι στα µαλλιάπου φορούσε µπλε σορτσάκι και µπλε καλσόν και έγραφε στο ηµερολόγιό της. Ο νεαρός ένιωσε να την ερωτεύεται κεραυνοβόλα. Προσπάθησε να της µιλήσει, αλλά ώσπου να φθάσει κοντά της η κοπέλα κατέβηκε. Τι να κάνει κι εκείνος; Αντί να µεµψιµοιρεί, αποφάσισε να αναλάβει δράση. Σε µια πόλη 8 εκατοµµυρίων κατοίκων ήξερε ότι ακόµη και εάν έπαιρνε την ίδια ώρα το ίδιο τρένο δεν ήταν σίγουρο ότι θα συναντήσει και πάλι τη

γυναίκα-όνειρο. Έτσι ο 21χρόνος έφτιαξε στο ίντερνετ το site

"nygirlofmydreams.com" και περιέγραψε τη συνάντησή τους λεπτοµερώς. Ζωγράφισε το σκίτσο της και έγραψε µε µεγάλα γράµµατα: «Είδα το κορίτσι των ονείρων µου απόψε στο µετρό. Σας παρακαλώ βοηθήστε µε να τη βρω». Προσέθεσε ένα σωρό λεπτοµέρειες, ότι το τρένο ήταν το 5, πως η κοπέλα µπήκε στο σταθµό Union Square, ότι τα µάγουλά της ήταν κατακόκκινα και περιέγραψε τον εαυτό του ως ψηλό, αδύνατο και όχι παράφρονα. Το σκιτσάκι και το Ιντερνετ έκαναν τη δουλειά τους. Και έτσι, σε µια πόλη στην οποία µπορείς να περάσεις 20 χρόνια χωρίς να µιλήσεις στο διπλανό σου, όλοι ξαφνικά έδει-ξαν ενδιαφέρον. Η εφηµερίδα "New York Post" έγραφε καθηµερινά ρεπορτάζ για την πορεία της αναζήτησης, οι ραδιοφωνικοί σταθµοί έκαναν καθηµερινά εκκλήσεις στην άγνωστη να εµφανιστεί και χιλιάδες γυναίκες έστει-λαν στον Μόµπεργκ, τον οποίο τα ΜΜΕ χαρακτήρισαν

«Σιρανό του µετρό», µηνύµατα καλώντας τον να διαλέξει εκείνες.

Χρειάστηκαν τρεις ηµέρες για να βρεθεί το κορίτσι µε το κόκκινο λουλούδι. Η 22χρόνη Αυστραλέζα Καµίλ Χέι-τον αναγνωρίστηκε από φίλους της, που έγραψαν στον Μόµπεργκ και του έδωσαν µάλιστα και τοπροφίλ της στο Facebook προκειµένου να µάθει περισσότερα γι' αυτήν προτού τη συναντήσει (...)

Τι λένε οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές για το µέλλον τους; «Τελειώσαµε µε τις φωτογραφίες και τις συνεντεύξεις. Θα πρέπει να φανταστείτε τι θα µας συµβεί από εδώ και στο εξής. Εµείς δεν θα σας πούµε. Τώρα χρειαζόµαστε χώρο». Δεν λέω, ακούγεται πράγµατι ροµαντικό. Άραγε εδώ στην µικρή µας Θεσσαλονίκη πόσο καιρό θα κάνετε να βρείτε το κορίτσι/αγόρι των ονείρων σας; Το µόνο που έχετε να κάνετε είναι να βγείτε στο δρόµο παρέα µε το ροµαντικό σας εαυτό. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει η φαντασία σας και ο Άγιος-Διαδύκτιος

NYGirlOfMyDreams

«Χθες στο email μου ήρθε μια διαφορετική ιστορία έρωτα. Την οποία αποφάσισα να σας παραθέσω αυτούσια, προσέχοντας το κακό plagiarism (plagiarism=copy-paste από αρθράκι περιοδικού, του οποίου η αναδημοσίευση θα διωκόταν από τον νόμο)»

18/NETΟz

Μετά από πολύ κόπο και βάσανα (συμμετοχή στο ετήσιο φεστιβάλ Χαρτοριξίας και Διαβάσματος Φλιτζανιού στη Ροδεσία) σας παρουσιάζουμε τα γεγονότα που συνταράζουν και βεβαιώνουν την εγκυρότητα των προγνώσεων μας. Να βρίσκαμε και το Λόττο!

19/ΚΤHΝΩΔHΖΩΔΙΑ

Εορτοζώδια

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΛΕΞΙΟΥ

Κριός: Ο Δεκέµβριος µπήκε γεµάτος συγκινήσεις και εµπειρίες καλά µου προβατάκια. Η ανάγκη σας να κοινωνικοποιηθείτε βρήκε πρόσφορο έδαφος µε την καταπληκτική ιδέα να φωνάξετε στην Τούµπα ολοµόναχοι «Γ*µιέται ο ΠΑΟΚ και η Θεσσαλονίκη». Για σίγουρη επιτυχία, την επόµενη φορά δοκιµάστε να αυτοπυρποληθείτε στην Τσιµισκή.

Ταύρος: Αγαπητά µηρυκάστηκα, είναι η τέλεια πε-ρίοδος για τα επαγγελµατικά σας. Επιτέλους ήρθε η πολυπόθητη προαγωγή στο τµήµα συλλογής ακαθαρσιών σε στάβλο στη Μηχανιώνα. Η ιδέα να βγείτε µε ντέφι, αρκούδα και παραδοσιακή στολή της Άνω Βλαχίας στη Νίκης κρίνεται επιτυχηµένη. Και εις ανώτερα!

Δίδυµοι: Οι αλλεπάλληλες συναντήσεις µε τον ψυχαναλυτή σας καρποφορούν, αφού συνειδητο-ποιείτε ότι φορώντας τα εσώρουχα της γυναίκας σας δεν σας κατατάσσει στους ακοµπλεξάριστους και απελευθερωµένους, αλλά στην κατηγορία των «σεξουαλικώς διαφοροποιηµένων». Η εµµονή να συνευρίσκεστε µε τους ερωτικούς σας συντρόφους σε Pet Shop, υπονόµους και παλιατζίδικα διευρύ-νει τους πνευµατικούς σας ορίζοντες, καθώς και τις οπές σας.

Καρκίνος: Νέοι ορίζοντες διαγράφονται στα επαγ-γελµατικά σας. Επιτυχηµένη κρίνεται η ιδέα να φτιά-ξετε Site βάζοντας webmaster τη γιαγιά σας µε τις ερωτικές εµπειρίες από το ταξίδι σας στην Ακτή του Ελεφαντοστού. Στο προσεχές µέλλον αφοσιωθείτε αποκλειστικά στο να µάθετε να σηκώνετε σούζα το καροτσάκι µε το ανιψάκι σας.

Λέων: Βελτιώστε τις σχέσεις µε τους γονείς, µήπως και σας γράψουν εκείνο το δυαράκι στο κέντρο. Ερωτικά είστε αχτύπητοι. Η γκόµενα σας απατάει. Ακόµα και αν δεν έχετε, θα βρείτε και θα σας απα-τήσει. Συµβιβαστείτε µε το γεγονός ότι το µόνο θη-λυκό που σας ανέχεται είναι η µάνα σας και αυτή καθαρά από υποχρέωση.

Παρθένος: Μετά από 32 χρόνια και 2,5 µήνες βρίσκετε τη λύση για τα χρέη σε τράπεζες, Ινστιτούτα Αδυνα-τίσµατος και λοιπά ευαγή ιδρύµατα. Προµηθευτείτε χάρτη της Θεσσαλο-νίκης, βρείτε που πέφτει ο Βαρδά-ρης και ξεκινήστε να εκδίδεστε σε ηλικιωµένους, µοναχικούς κυρίους.

Ζυγός: Υψώστε το ανάστηµά σας στο χώρο εργασίας και διεκδικήστε τα δικαιώµατα σας. Ξεκινήστε µπου-κάροντας στο εβδοµαδιαίο meeting µε τους προϊστάµενους σας και βρο-ντοφωνάξτε ως άλλος Παπαφλέσ-σας «Καληµέρα, Γ*µιέστε όλοι». Οι γυναίκες- ζυγοί συνεχίζουν να είναι χαζοβιόλες και να βάφονται 7 φορές την ηµέρα.

Σκόρπιος: Τα ερωτικά σας βελτιώνο-νται σηµαντικά µετά από τις πειστικές εξηγήσεις της γυναίκας σας σχετικά µε το γυµνό άντρα στη ντουλάπα. Η γνωριµία σας µε το 18χρονο τεκνό του απέναντι διαµερίσµατος που επιµένει να ξεβρακώνεται µπροστά στην µπαλκονόπορτα, σας γεµί-σει προσδοκίες. Η γνωριµία µε τον πρωταθλητή στο καράτε γκόµενο, σας γεµίζει κατάγµατα και µώλωπες.

Τοξότης: Έχετε νέες γνωριµίες κα-θώς η επιµονή σας να µην κάνετε µπάνιο βοηθά ιδιαίτερα στις κοινω-νικές σας επαφές. Συναναστρέφε-στε µε τον Μπόγια της γειτονιάς, την Εταιρία Εκκενώσεων Βόθρων «Ο Αχόρταγος» και τη Δ/νση Βιο-λογικού πολέµου του στρατού. Εκ-µεταλλευτείτε τα ταλέντα σας όπως τηλεφωνητής σε γυράδικο ή οδηγός αυτοκινήτων σε µάντρα.

Αιγόκερως: Αναπτύξτε στο έπακρο τις δυνατότητες της ηλεκτρικής σκούπας που αγοράσατε πρόπερσι, καθα-ρίστε το σπίτι σας, καθώς σε κανένα feng shui, τα ποντίκια στο καθιστικό, δεν αποτελούν πηγή θετικής ενέργειας. Οι άνθρωποι που βρίσκονται κοντά σας, στηρίζουν τις επι-λογές σας και σας βοηθούν επιτέλους να αυτοκτονήσετε.

Υδροχόος: Τα προβλήµατα στο σεξουαλικό τοµέα υπο-χωρούν. Μετά από επίµονη προσπάθεια ανακαλύψατε ότι το σεξ δεν είναι παραδοσια-κός οικισµός της Βάλια Κάλ-ντα. Τα οικονοµικά σας βελ-τιώνονται σηµαντικά αφού εγκρίθηκε το δάνειο που ζητήσατε από την κυβέρνηση Παπάγου.

Ιχθείς: Το ηθικό σας είναι αναπτερωµένο και αφοσιώ-νεστε στην αγαπηµένη σας ενασχόληση: να σπάτε τα αρ*δια των άλλων. Οι φιλο-ζωικές ανησυχίες σας βρί-σκονται στο προσκήνιο. Βγά-ζετε το χρυσόψαρο σας από τη γυάλα και βάζετε στη θέση του το καναρίνι της γιαγιάς σας. Βάζετε το χρυσόψαρο στο ψυγείο και σταµατάτε την κοπρολαγνεία.

1. Αντί για την παραδοσιακή γαλοπούλα φτιάξτε σουφλέ ταράνδου και κάντε µπάρµπεκιου πάρτι στο µπαλκόνι.2. Το βράδυ του ρεβεγιόν ντυθείτε «πασχαλινός κούνελος» και µοιράστε σε όλα τα «καλά παιδάκια» αβγά…θα σας βγει πολύ πιο οικονοµικό.3. Φορέστε µπάλες, γιρλάντες, φωτάκια και βγείτε έξω τραγουδώντας το «jingle bells». Τι µόνο ο Κυ-ρίζογλου θα στολίζει την πλατεία; 4. Το βράδυ της παραµονής λάµψτε…δια της απου-σίας σας στο ρεβεγιόν.5. Κάθε φορά που σας εύχονται «Καλή Χρονιά» απαντήστε «Κακή ψυχρή κι ανάποδη» αποφεύγο-ντας έτσι κάθε συζήτηση!6. Μη στολίζετε δέντρο, στολίστε απλά το αφεντικό σας µε όλα τα κοσµητικά επίθετα που σκεφτήκατε το 2007!!!7. Πείτε τα κάλαντα στον ΟΑΕΔ. Πιστέψτε µε είναι ο µόνος τρόπος να πάρετε τα λεφτά του επιδόµατος!8. Νοικιάστε στολές ξωτικών για τους φίλους σας, ντυθείτε Άγιος Βασίλης και µετατρέψτε το κάµπριο αυτοκίνητό σας σε Χριστουγεννιάτικο άρµα. Ποιος ξέρει ίσως έτσι καταφέρετε να ξεχρεώσετε καµιά δόση!9. Μη σπαταλάτε τα λιγοστά χρήµατά σας σε δώρα στείλτε σε όλους µια φωτογραφία του Αλογοσκού-φη…θα καταλάβουν!!10. Μετατρέψτε το σκούφο του Αϊ Βασίλη σε κου-κούλα και αντί για ρεβεγιόν κάντε ριφιφί στην τρά-πεζα που ακόµα ξεχρεώνετε το περσινό εορτοδά-νειο!!

20/ 10 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ-ΠΩΣ ΝΑ KEIMENΑ: AKHΣ ΣΑΜΟΣ & ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΤΣΑΚΑΝΙΚΑ

ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

10 ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΣΗΣΕΤΕ ΤΟΝ ΑΪ ΒΑΣΙΛΗ1. Τόσα χρόνια «καλό παιδί» και τι καταλάβα-τε; Ούτε ένα δωράκι δεν πήρατε!2. Γυρίζει µέσα σε µια νύχτα όλο τον κόσµο ενώ εσείς µέχρι τη Βέροια και πολύ σας εί-ναι!3. Είναι µονίµως µες στην τρελή χαρά! Χο,χο,χο! Μα τι παίρνει αυτός ο Άγιος!4. Παρκάρει άνετα σε όποια σκεπή βρει ενώ εσείς ψάχνετε µε τις ώρες για ένα πάρκινγκ.5. Είναι ο µόνος που δουλεύει µια µέρα το χρόνο!6. Αυτός είναι Άγιος ενώ εσείς ένας απλός υπάλληλος.7. Γιατί όσα χρόνια κι αν δουλεύετε, τα ποσο-στά του από την COCA COLA δε τα φτάνετε µε τίποτα!8. Ένας χαρούµενος γέρος µε κόκκινο σκού-φο που κερνάει καραµέλες όλα τα καλά παι-δάκια ενώ τα παίζει στα γόνατα του! Μα δεν είναι ύποπτο;9. Κάθε Πρωτοχρονιά εισβάλει στα σπίτια από τις καµινάδες και ούτε µια σύλληψη! Τύ-φλα να ‘χει ο ΑΛ ΚΑΠΟΝΕ!!10. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΑ-ΡΑΝΔΟΥΣ!! Τους αλυσοδένει στο έλκηθρο του και τους αναγκάζει να κάνουν το γύρο του κόσµου σε ένα βράδυ!