Imuni sistem, ćelije imunog sistema

- imunost je definisana kao otpornost na bolest, naročito infektivnu bolest

- skup ćelija, tkiva i molekula koji posreduju u otpornosti na infekciju naziva se imuni sistem

- imunologija proučava imunski sistem i odgovor na invaziju patogena

- imunost može biti urođena i stečena(humoralna i ćelijska)

Svojstva stečenog imunskog odgovora

Specifičnost je ilustrovana zapažanjem da prethodno izlaganje antigenu dovodi do znatno snažnijeg odgovora na naredni korak s tim ali ne i s drugim,čak veoma sličnim antigenima

Memorija: imunski sistem reaguje snažnije i efikasnije na ponovljeno izlaganje istom antigenu

- odgovor na prvo izlaganje antigenu naziva se primarni imunski odgovor i posredovan je limfocitima koji se nazivaju naivni limfociti, jer se po prvi put susreću sa antigenom

Ćelije imunskog sistema- u ćelije imunskog sistema spadaju limfociti,

specijalizovane ćelije koje hvataju i prezentuju antigene mikroorganizama limfocitima i efektorske ćelije koje eliminišu mikroorganizme

- limfociti su jedine ćelije sa specifičnim receptorima za antigene i zato su glavni medijatori stečene imunosti

Vrste limfocita:

Sazrijevanje limfocita:

Tkiva imunskog sistema

- se sastoje od centralnih limfnih organa(koštana srž i timus) u kojima T i B limfociti sazrijevaju i postaju kompetentni da odgovore na stimulaciju antigenom i perifernih limfnih organa(limfni čvor, slezena, limfna tkiva kože i sluznica)

Recirkulacija limfocita:

Urođenoubilačke ćelije

- ubijaju ćelije domaćina koje su inficirane intracelularnim mikroorganizmima i produkuje citokin IFN-y koji aktivira makrofage da ubijaju fagocitovane mikroorganizme

Antigeni koji prepoznaju T-limfocite- su oni koji su vezani za molekulu glavnog kompleksa

tkivne podudarnosti(MHC)

Struktura i funkcija MHC molekula

- to su membranski proteini na APC(antigen-prezentujuće ćelije) čija je uloga da prezentuju peptidne antigene koji prepoznaju T-limfocite

Ova šema prikazuje osnovne sličnosti građe MHC I i II klase. Oba tipa MHC molekula posjeduju udubljenje za vezivanje peptida i nepolimorfne dijelove koji vezuju CD8 ili CD4

Antigenski receptori limfocita

T-ćelijski receptori za antigene

Sazrijevanje i selekcija B limfocita

Sazrijevanje i selekcija T-limfocita

Biohemijski putevi aktivacije T-ćelija

- biohemijski putevi koji povezuju prepoznavanje antigena i T-ćelijski odgovor uključuju aktivaciju enzima, mobilizaciju adapterskih proteina i produkciju aktivnih transpiracionih faktora

Efektorske CD4+ T-ćelije Th2 subpopulacije stimulišu zapaljenje posredovano eozinofilima i inhibiraju aktivaciju makrofaga. Eozinofili su bitni u odbrani od parazita iz grupe helminata

Efektorske T-ćelije Th1 subpopulacije CD4 T-limfocita prepoznaju antigene mikroorganizama koje su fagocitovali makrofagi

CD8+ T-ćelije se diferenciraju u CTL i ubijaju zaražene ćelije, uglavnom indukcijom fragmentacije DNK u procesu apoptoze. CD4 i CD8 T-ćelije često sarađuju u eliminaciji intracelularnih infekcija.

Svojstvo antitijela koja su bitna za njihove efektorske funkcije

Centralna tolerancija T-limfocita

Periferna tolerancija T-limfocita nastaje kada zreli T-limfociti prepoznaju sopstvene antigene u perifernim tkivima što dovodi do funkcionalne aktivacije(anergije) ili smrti

Centralna tolerancija B-ćelija

Periferna tolerancija B-ćelija