Είδος: Εφημερίδα / Κύρια / Πολιτική / Ημερήσια Ημερομηνία: Τετάρτη, 17-08-2011 Σελίδα: 40,41 (1 από 2) Μέγεθος: 1925 cm ² Μέση κυκλοφορία: 28460 Επικοινωνία εντύπου: (210) 6061.000 Λέξη κλειδί: ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011 · CONOCAOYT ΙΣΤΟΡΙΕΣ ME ΚΑΛΟ ΤΕΛΟΣ Με την Παιδική Λογοτεχνία n Βούλα Μάστορη άρχισε v' ασχολείται το 1974. Από το 1993 προωθεί το «Παιχνιδομάθημα» Tns Δημιουργικής Γραφής στο Δημοτικό, ένα πρόγραμμα δικής της επινόησης που έχει ids στόχο τη μύηση των παιδιών στην Παιδική Λογοτεχνία και την ανάπτυξ των ικανοτήτων τους στον προφορικό και γραπτό λόγο. Μέλος Tns Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και του Κύκλου - του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, έχει βραβευτεί από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, την Ε.Ο.Υ.Λ.Α.Α., τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά και το υπουργείο Πολιτισμού. Ανάμεσα στα σαράντα, περίπου, βιβλία Tns και τα: «Ο καλεσμένο5», «T' αυγουστιάτικο φεγγάρι», «To ποτάμι ζήλεψε», «Ο χιονάνθρωπος πήρε τη μαμά», «Ενα γεμάτο μέλια χεράκι», «Στον έβδομο ουρανό», «Ψίθυροι αγοριών», «To γιγαντοδαχτυλάκι του Λέανδρου», «Η χώρα με tis δυο πολιτείες και τις μύγδαλένιες κούνιες» και ένα μυθιστόρημα για μεγάλοι από τις εκδόσεις «Πατάκη», «To παραμύθι των ψυχών». ε το που μπήκε το καλοκαίρι είχε αρχίσει να δρομολογείται το θαύμα, το ίδιο θαύμα oncas κάθε χρόνο, έξω από την πόρτα Tns. Εκείνη ήταν πολύ μικρή όταν για πρώτη φορά συνέβη αυτό. Τότε το είχε δει στην κορύφωσή του - εκεί, πάντα, έξω από την είσοδο του σπιτιού tous. Οταν μεγάλωσε, αποτελούσε για κείνη ένα παρήγορο σημείο αναφοράβ - αυτό το θαύμα. Αλλά και το δικό Tns θαύμα, το προσωπικό Tns θαύμα, καλοκαίρι είχε επιτελεστεί - μετά από εννέα μήνεβ κύησηβ. Κανει^ δεν μπορούσε να πιστέψει ότι εκείνο το τριανταφυλλένιο μωρό είχε βγει από τα δικά Tns σωθικά - ούτε καν n ίδια, παρόλο που είχε γίνει τόσες φορές μάρτυρας του «άλλου» θαύματος. Με το που μπήκε, λοιπόν, το καλοκαίρι είχε ξεκινήσει ξανά εκείνο το θαύμα έξω από την είσοδο του σπιτιού ms. Πάνω στους αγκαθωτούς τρούλουβ του Echinopsis oxygona είχαν ξεφυτρώσει χνουδωτά μενεξεδένια μπουμπούκια, τα οποία μέρα με τη μέρα αποκτούσαν έναν ολοένα και mo μακρύ μίσχο με την ίδια υφή και το ίδιο χρώμα. Κι εκείνη τα παρακολουθούσε κάθε μέρα κρατώνταβ από το χέρι την τετράχρονη τώρα καλλονή κόρη Tns. Εκείνη ποτέ Tns δεν ήταν όμορφη -τουλάχιστον με την έννοια Tns κλασικής ομορφιάς. Και ήταν πάντα λιπόσαρκη. Ακόμη και στην εγκυμοσύνη Tns - κι as την πίεζε n μάνα Tns να φάει λίγο παραπάνω, μην και χωνέψει, τάχα, ο οργανισμόε Tns το έμβρυο. Τώρα n μάνα Tns δε ζούσε να δει την όμορφη εγγόνα Tns. Είκοσι τρεΐ5 Ιουνίου, 2011. Απόγευμα. Ανθισε ο κάκκ^-φρουρός Tns nopTas-ms γιορτάζοντας πανηγυρικά το καλοκαίρι! Οι λεπτόμακροι μίσχοι κατέληγαν σε ροζ αραχνο-ύφαντους, λες, Kpivous, των οποίων τα κωνικά πέταλα φάνταζαν σαν ακροδάχτυλα δαντέλας. «Ομως κι αυτά είναι αιχμάλωτα Tns Bapiftmas* σκέφτηκε χαιρέκακα, λε5, σφίγγοντας ελαφρά το χέρι Tns Kopns Tns. «Η δύναμη Tns Βαρύτητας επηρεάζει τα πάντα επάνω στη Γη κι αποτελεί την αιτία για την οποία, για παράδειγμα, τα μήλα πέφτουν στο έδαφοε ή n σάρκα uas "κρεμάει"». Κοίταξε με οίκτο τώρα τα άνθη του ΚοίταΣε με οίκτο τώρα τα άνθη του κάκτου. Ο λεπτ05 μακρύ$ pioxos tous έγερνε σαν του Πύργο Tns fli'Zas, ο onoios ωστόσο έχει καταφέρει μέχρι τώρα ya νικήσει τη Βαρύτητα... κάκτου. Ο λεπτόε μακρύ5 μίσχοε tous έγερνε σαν τον Πύργο Tns Πίζας, ο onoios ωστόσο έχει καταφέρει μέχρι τώρα να νικήσει τη Βαρύτητα... κείνη από μικρή δεν έτρωγε «όλο το φαγητό» Tns, και όχι, φυσικά, επειδή ήξερε τότε ότι Lοσο μεγαλύτερη είναι n μάζα των αντικειμένων, i τόσο μεγαλύτερη είναι και n έλξη Tns Tns. Ηταν γενικά λιγόφαγη, όσο κι αν την προέτρεπε ή την πίεζε n μητέρατηβ «να (pas για να μεγαλώσει». Από ένστικτο εκείνη, ακόμη και τότε, ήξερε ότι μεγαλώνω σημαίνει γερνάω, και δεν ήθελε, φυσικά, να γεράσει. Οίκτιρε τώρα τα άνθη του κάκτου που φαίνονταν να προσπαθούν, λε5, να ξεφύγουν από την έλξη Tns Βαρύτητα8 επιστρατεύοντα3 την ελαφρότητα της λΟυλουδένιας unoaraoris τους. Εκείνη στην εφηβεία Tns είχε καταλήξει ανορεξική. Χωρίς να συσχετίζει, ακόμη και τότε, την άρνησή Tns για τροφή με το φυσικό νόμο Tns Βαρύτηtos. Απλά μισούσε το βάροβ τηβ.Τώρα το μισούσε συνειδητά. Και προσπαθούσε καθημερινά να ξεφύγει και n ίδια από την έλξη της Bapiftmas επιστρατεΰοντα5 την ελαφρότητα της unooraans της, οικτίροvras ταυτόχρονα τον εαυτό Tns για τη ματαιότητα aurns Tns προσπάθεια5. Iii c Jo / Iii Ο t) s «Δεν ξεγελιέται n Βαρύτητα - ούτε ο Xpovos» ψιθύρισε στα άνθη του κάκτου σκύβοντα5 να τα μυρίσει. «Ούτε με την ομορφιά oas ούτε με την αλαφράδα oas ούτε με το μεθυστικό άρωμά oas θα καταφέρετε τίποτε». Εκείνη έχει νικηθεί και από τη Βαρύτητα και από το Χρόνο. Στα σημεία μέχρι τότε. Και είχε αποδεχτεί την ήττα Tns - ειδικά μόλις είχε συνειδητοποιήσει την παντοδυναμία του Χρόνου. «Ο Xpovos είναι ένα ποτάμι που κυλά μέσα από τα χέρια μα5 σαν νερό» συνήθιζε να λέει στην κόρη Tns σαν χτένιζε τα μεταξένια μαλλιά Tns. «Δεν υπάρχει σταθερό παρόν, διότι αυτό το παρόν είναι ήδη παρελθόν. www.clipnews.gr