How anything became everything

Index

New York, de stad waar iedere film zich af lijkt te spelen. De stad van neonlicht, onophoudelijke sirenes en gebouwen die in wolken verdwijnen. Een stad die iedereen kent. Daar liep ik dan, aan de andere kant van de oceaan over de be-faamde Broadway. Ik was totaal verbaasd.

Verbaasd over het feit dat deze stad mij niet verbaasde. Alles kende ik al. Soms wist ik zelfs wat er om de hoek te zien zou zijn. Ik was hier al zo veel vaker ge-weest dankzij internet, televisie en film. Niets nieuws dus. Het gaf mij een onge-makkelijke bekendheid van het onbekende, een echte beleving door een imitatie product. In de film voelde New York zo goed als echt.

Zo goed als echt? Hoe bepaal je dat eigenlijk als je het origineel niet kent? Kan je New York ervaren door een film te kijken? Kan dit een alternatief, een surrogaat of zelfs een verbetering zijn? Zijn we nog wel in staat om door deze illusies heen te prikken? Gewapend met deze vragen ging ik op jacht. Struinend door de winkelcentra van Nederland zag ik de illusie opeens overal: lampen die flikkeren als kaarsen, papier dat glinstert als goud, plastic dat een plant speelt en groeven in vinyl die ons de houtprint laten geloven. Waarom kopen we deze van kunstmaterialen gemaakte imitatieproducten? Komen we op deze manier dichter bij het perfecte plaatje? Geloven we deze imitaties, of willen we ze zo graag geloven?

De winst van tijd, geld en comfort lijkt de imitaties te rechtvaardigen. Wordt zo niet de diepte van onze zintuiglijke ervaring vervlakt? Missen we de houtnerf in vinyl? De geur bij een nep-roos? Het kunnen eten van een kunst-paprika? Of zal dat allemaal worden vervangen in de toekomst?

Net echt of echt nep?

Dankjewel papa & mama, Willemijn en Stephan

voor de steun, het luisteren en het meedenken.

Beeld, tekst & concept David in den Bosch

Drukwerk SIL’S drukwerk, Amsterdam

Uitgave 2011, oplage 4

Grafisch ontwerp in samenwerking met Lukas van Buuren