De familieValkeners- Vrijens uit het Limburgse Alt-Hoeselt is allesbehalve modaal. Dirk (44) en Ilse (34) baten samen een restaurant en een feestzaal uit, waarbij de kinderen Eveline (14) en Lorenz (12) nauw betrokken zijn. De passie voor horeca stroomt door hun bloed. «Het is hard werken, maar we zouden het niet anders willen. Zo leven wij en zo zijn we gelukkig.» Dirk: «Nadat we dit pand gekocht had- den, hebben we twee maanden dag en nacht verbouwd. Alex, een inmiddels overleden vriend van ons, kwam ’s nachts ramen verven! Zowel ons bud- get als onze tijd was beperkt. Daarom hebben we zogoed als alles zelf gedaan, met hulp van vrienden en familie.» Ilse: «Het hoogseizoen loopt van april tot september. Dan zijn er elke vrijdag, za- terdag en zondag feesten. Als we dan van woensdag tot zondag acht à tien uur sla- pen, is het veel.» Dirk: «We hebben twee mensen in dienst, Benny en Benneth. Met z’n vieren doen we alles. Schoonmaken, ko- ken, mensen ontvangen… Doordeweeks doen we de administratie en be- reiden we de feesten voor. We doen zoveel mogelijk samen, maar ik heb de verantwoordelijkheid over het restaurant, Ilse over de feestzaal.» Ilse: «Zo ga ik over de bestellingen, reservaties, het menu en het personeel in de feestzaal, en andersom doet Dirk dat voor het restaurant. We zijn baas op ons eigen terrein. Dit betekent ook dat als ik Dirk help hij op dat moment mijn chef is, en vice versa. We hebben eveneens een aparte keuken voor de feestzaal en het restaurant. Ik ben chef-kok in de ene, Dirk in de andere.» 52 weekend 6 en 7 november 2010 SYLVIEVANNIEUWERBURGH P ASSIE Dirk: «Ik ben afgestudeerd als leraar, en Ilse ging aan het werk als cipier. Wel hebben we ook een horecaoplei- ding afgerond. Uiteindelijk zijn we in deze sector doorgegaan. Horeca is een roeping. Dat doe je graag of niet. Ondanks dat het een hard en zwaar beroep is, willen we niets anders.» Ilse: «Toch hebben we even als cipier en leraar gewerkt. Na enkele jaren be- gon het echter te kriebelen en dan zijn we in bijberoep als traiteur gestart. Onze kelder vormden we om tot een keuken, waar we eten bereidden voor zo’n tweehonderd mensen.» Dirk: «Het werd een fulltime job. In het weekend zagen we onze kinderen niet meer. We moesten een keuze ma- ken; ervoor gaan of niet. Moeilijk was dat niet, want wat is er mooier dan van je hobby je beroep maken? Bovendien droomde ik van een zaak. We zijn dan op zoek gegaan naar een locatie om een horecazaak uit te baten. Dit was een flinke klus. Er was altijd wel iets mis met het gebouw. Toen we er na vijf jaar de brui aan wilden geven, kwam de winnende tip, dit pand in Alt-Hoeselt. We werden er verliefd op. Sinds vier jaar werken we hier, en sinds drie jaar wonen we er.» Ilse: Het is heerlijk een eigen zaak te hebben. We zouden het niet meer anders willen. Daarnaast is het erg fijn dat alles onder één dak staat, waardoor we veel sa- men kunnen zijn.» Dirk: «Uiteraard krijg je soms klappen, zoals torenhoge kosten. Maar de appreciatie die je krijgt, is fantastisch.» V RIJETIJD «Maandag is ónze dag» Ilse: «Maandag maken we tijd voor elkaar. Dan is het ‘onsdag’. Die dag is heilig voor ons. Zelfs als een feest- dag op een maandag valt, doen we de zaak niet open. Maandag gaat, nog meer dan anders, het gezin voor.» Eveline: «Meestal gaan we samen uiteten . An- dere restaurants bezoeken, of we testen nieuwe me- nu’s uit van papa.» Dirk: «Als we buiten de deur dineren, krijgen de kin- deren onze volle aandacht. In de week komt dat helaas minder voor. Als de bediening en het eten geslaagd zijn, hebben we altijd een zeer gezellige avond.» Dirk: «Elke zomer gaan we veertien dagen samen op vakantie. Dat valt midden in de drukke periode, waar we minstens vier trouwerijen voor laten schieten, maar dat zijn we onze kinderen verplicht. Het draait niet altijd alleen maar om werk.» Ilse: «Anders hadden we niet aan kinderen moeten beginnen. We hebben er echter wél voor gekozen en dus maken we er tijd voor. We kijken daar ook altijd erg naar uit. De laatste vier jaar zijn we naar de Domi- nicaanse geweest. Zon, zee en verder niets. Heerlijk!» Dirk: «Daarnaast gaan Ilse en ik elk jaar met z’n twee- tjes weg. Dat is nodig. We leven, werken en wonen wel 24/24 en 7/7 samen, maar dat is toch anders.» Eveline: «Ik doe al acht jaar aan karate. Dat doe ik heel graag en hoop dat zo lang mogelijk te blijven doen. Ik heb een bruine band en ben al twee keer Belgisch kampioen, en eenmaal de sportbelofte van Hoeselt geweest. Mijn andere hobby is badeendjes verzame- len.» Lorenz: «Ik kies eerder voor videogames. Mijn favo- riete spel is Band Hero. Daarnaast hebben we samen vissen en een leguaan, Shinto. O ja, ik verzamel ook draken.» Dirk: «Het zijn geen normale kinderen, dus ook geen normale hobby’s, hé (lacht).» K INDEREN V H ALTIJD SAMEN 1 2 3 4 W ERK «Papa het restaurant, mama de feestzaal» De familie Valkeners-Vrijens uit Alt-Hoeselt LEVENWIJ... Elke zaterdag zet eenVlaa zij? Waarin vinden ze hun véleven?Waar en wat kop van de kinderen? Een wek wone mensen,doorspekt «Keihard werk «Pak zelfstandiger dan klasgenootjes» we willen niet ander «Blij met eigen zaak» Lorenz is dol op de game Band Hero, Eveline heeft een bruine band karate. «Ik heb eigenlijk een lerarenopleiding gevolgd, maar ik wilde veel liever de horeca in.» Eveline: «Aan ouders die een feestzaal en restaurant runnen, hangen nauwelijks nadelen. Ze hebben weinig tijd voor ons, waardoor we vaak onze plan moeten trek- ken, maar we helpen graag mee in de zaak. Dat we de maandag samen hebben, is erg leuk.» Dirk: «Als we hen vergelijken met andere twaalf- en veertienjarigen, dan zijn zij veel zelfstandiger en hebben ze een pak meer verantwoordelijkheidsgevoel.» Lorenz: «Omdat we vaak op onszelf zijn aangewezen, komen we ook beter voor onszelf op.» Eveline: «Lorenz en ik doen veel samen. Ik help hem met zijn huiswerk en hij gaat met me mee naar vriendinnen, hoewel er vaak vriendjes hier komen spelen. Voor enkelen is onze thuissituatie nogal bizar. Als ik tijdens het weekend iets aan papa wil vragen terwijl hij in de keuken staat, is de kans groot dat hij geen tijd heeft en dat erg duidelijk maakt. Dan is papa even een stresskip. Ook al doen deze si- tuaties zich voor, het is een groot voordeel dat onze ouders altijd thuis zijn. Geen kinderopvang voor ons. Daarnaast bepalen we zelf naar welke tv-pro- gramma’s we kijken, valt er altijd wel iets te beleven en is er gegarandeerd iets lekkers in huis. De nadelen zijn dat we in het weekend niets samen kunnen doen en dat we feestdagen uitgesteld vieren.» Lorenz: «Omdat ze vaak heel hard werken, helpen we mee in het huishouden. Ik doe de afwas, zorg voor onze hond Woopi en stofzuig.» Eveline: «Ik doe de was, maai het gras en maak eten klaar. Het is soms de om- gekeerde wereld, maar daar zijn we fier op.» Lorenz: «Op mijn mama ben ik bijzonder trots. Bedenk dat als je bij mijn ouders bent gaan eten, en je daarna tevreden in je bedje ligt, dat mijn mama nog de zaal opruimt en indekt, terwijl ze er ’s morgens ook weer voor ons staat.» «We hebben samen een leguaan: Shinto.» «We hebben vijf jaar gezocht naar een geschikt pand voor onze zaak.» «Onze kinderen springen vaak bij in de zaak.»