και, αν δεν υπήρχε, πολύ πιθανό είναι ουδείς να ήξερε την ίδια την… ύπαρξη ικανού αριθμού των «Κινηματογραφιστών στην ομίχλη»; Η ανακοίνωση της διοργάνωσης στην (αιθαλ)ομίχλη της Αθήνας –στον κινηματο- γράφο «Έλλη»- μιας Εβδομάδας Ελληνικού Κινηματογράφου (έτσι δεν ξεκίνησε και το «δικό μας» Φεστιβάλ το 1960;), ακριβώς πριν από την έναρξη της φετινής κινηματογραφικής γιορτής της Θεσσαλονίκης, αφήνει τεράστια περιθώρια για (παρ;)ερμηνείες. Εμείς προσυπογράφουμε την ανακοίνωση του Παραρτήματος Βορείου Ελλάδος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών «Πρέπει να επισημάνουμε ότι αν αυτή η κίνηση γίνει αιτία, αφορμή ή προσπάθεια υπονόμευσης της διορ- γάνωσης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη, ενός θεσμού που για 50 χρόνια δεν μπόρεσε κανένας να τον αμφισβητήσει και να τον πάρει από την πόλη, στερώντας της ένα μεγάλο πολιτιστικό γεγονός που αποκεντρώνει την πολιτιστική κίνηση, που είναι έτσι κι αλλιώς κατά το μεγαλύτερο μέρος της στην Αθήνα, ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΥΣ». Τα κεφαλαία είναι δικά μας… Δημοσθένης Ξιφιλίνος «Η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες. Η ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους». Αυτά αναφέρει το άρθρο 16, παράγραφος 1 του Συντάγματος, που αποτελεί την πιο επίσημη έκφραση της κρατικής μέριμνας για την τέχνη. Αυτό τόνισε και στη συνέντευξή του εδώ στον «εξώστη», άλλωστε, και ο πολύ αγαπητός Αντώνης Καφετζόπουλος, εξαιρετικός ηθοποιός και λιγότερο εξαιρετικός σκηνοθέτης μας, που μετέχει στην κίνηση των «Κινηματογραφιστών στην ομίχλη», η οποία έκανε δυναμική εμφάνιση εσχάτως, διασπώντας ουσιαστικά την Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών και ζητώντας κάτι απολύτως κατανοητό και θεμιτό: την αλλαγή του νόμου για τον κινηματογράφο, που είναι παλαι- ολιθικός πια και δεν αντιμετωπίζει επιτυχώς ζητήματα του χώρου. Ως εδώ, όλα βαίνουν καλώς. Πράγματι, απαιτείται η κατάθεση μιας σύγχρο- νης πρότασης. Είναι αλήθεια ότι η ενίσχυση από την Πολιτεία χρειάζεται, γιατί οι ποιοτικές (με ή χωρίς εισαγωγικά) ταινίες δεν κατορθώνουν συνήθως να αγγίξουν τις μάζες των θεατών και να κάνουν ικανοποιητικές εισπράξεις. Έλειπε αυτή; Δεν μπορεί κανείς να το πει με σιγουριά, αν μάλιστα λάβει υπόψη του ότι με μια – δυο φωτεινές εξαιρέσεις οι πιο πολλές πολυέξοδες παραγωγές δεν δικαιολόγησαν το ντόρο που έγινε για πάρτη τους. Είναι, δηλαδή, αρκούντως φαιδρός ο ισχυρισμός ότι το τέλμα του ελληνικού σινεμά οφείλεται στον παράγοντα χρήμα και την υποτιθέμενη απουσία του… Είμαστε μαζί με τους διαμαρτυρόμενους για τη μη επιτυχή παρουσία του θεσμού των Κρατικών Βραβείων και συμφωνούμε ότι, εφόσον προβλέπεται ποσοστό 1,5 % των ακαθαρίστων εσόδων των τηλεοπτικών καναλιών για την ενίσχυση του ελληνικού σινεμά, οφείλουν να το καταβάλλουν, αλλά μήπως η ΕΡΤ φέρει τη μικρότερη αναλογικά ευθύνη γι’ αυτό και είναι τα άλλα κανάλια που έχουν αδιαφορήσει επιδεικτικά; Η κυβέρνηση, δια στόματος της… παρ’ ολίγον Υπουργού Πολιτισμού Μαρίας Δαμανάκη δεσμεύθηκε προεκλογικά ότι οι 100 πρώτες ημέρες διακυβέρνησης θα σημάνουν και την κατάθεση του πολυαναμενόμενου νέου νομοσχεδίου. Ωστόσο, η αλλαγή στους θώκους δεν απασχόλησε τους διαδηλώνοντες την αντίθεσή τους με τα πράγματα -ως έχουν τώρα- σκηνοθέτες, που επέμειναν να εκδικηθούν το Κράτος για τη στοργή που δεν επέδειξε απέναντί τους. Πώς θα γίνει αυτό; «Θα απέχουμε από τα Κρατικά Βραβεία και συνακόλουθα από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης» δηλώθηκε. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν μπορούν να κερ- δίσουν τα χρηματικά έπαθλα που συνεπάγεται μια βράβευσή τους στα Κρατικά Βραβεία. Αυτό τους το αναγνωρίζουμε. Όμως, αφού το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης δεν φταίει σε κάτι, όπως διαβάζουμε ότι λένε και ορισμένοι εκ των «κινηματιών», γιατί επιλέγεται αυτός ο τρόπος αντίδρασης; Ακόμα περισσότερο, όταν φέτος κλείνει τα 50 χρόνια ζωής ΕΓΝΑΤΙΑ 128 Τηλ. 2310240 962 ΑΝΔΡΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 18 Τηλ. 2310480 199 e-mail: info@colombo. edu.gr www.colombo.edu.gr πληροφορική πληροφορική 22 Οκτωβρίου 2009 • Τεύχος 500+365 • Ιδρυτής: Τάσος Μιχαηλίδης • Χρόνος 22ος • ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ • ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ - ΛΟΙΠΩΝ ΘΕΑΜΑΤΩΝ & ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ Κινηματογραφιστές στην (αιθαλ)ομίχλη To Ziggy μεταφέρθηκε Τσόπελα 4 ( πίσω από το ΚΘΒΕ) και σας περιμένει για Blues rock νύχτες
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
και, αν δεν υπήρχε, πολύ πιθανό είναι ουδείς να ήξερε την ίδια την… ύπαρξη
ικανού αριθμού των «Κινηματογραφιστών στην ομίχλη»;
Η ανακοίνωση της διοργάνωσης στην (αιθαλ)ομίχλη της Αθήνας –στον κινηματο-
γράφο «Έλλη»- μιας Εβδομάδας Ελληνικού Κινηματογράφου (έτσι δεν ξεκίνησε
και το «δικό μας» Φεστιβάλ το 1960;), ακριβώς πριν από την έναρξη της φετινής
κινηματογραφικής γιορτής της Θεσσαλονίκης, αφήνει τεράστια περιθώρια για
(παρ;)ερμηνείες. Εμείς προσυπογράφουμε την ανακοίνωση του Παραρτήματος
Βορείου Ελλάδος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών «Πρέπει να επισημάνουμε
ότι αν αυτή η κίνηση γίνει αιτία, αφορμή ή προσπάθεια υπονόμευσης της διορ-
γάνωσης του Φεστιβάλ Κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη, ενός θεσμού που
για 50 χρόνια δεν μπόρεσε κανένας να τον αμφισβητήσει και να τον πάρει από
την πόλη, στερώντας της ένα μεγάλο πολιτιστικό γεγονός που αποκεντρώνει την
πολιτιστική κίνηση, που είναι έτσι κι αλλιώς κατά το μεγαλύτερο μέρος της στην
Αθήνα, ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΥΣ». Τα κεφαλαία είναι δικά μας…
Δημοσθένης Ξιφιλίνος
«Η τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες. Η
ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους». Αυτά
αναφέρει το άρθρο 16, παράγραφος 1 του Συντάγματος, που αποτελεί την
πιο επίσημη έκφραση της κρατικής μέριμνας για την τέχνη. Αυτό τόνισε και
στη συνέντευξή του εδώ στον «εξώστη», άλλωστε, και ο πολύ αγαπητός
Αντώνης Καφετζόπουλος, εξαιρετικός ηθοποιός και λιγότερο εξαιρετικός
σκηνοθέτης μας, που μετέχει στην κίνηση των «Κινηματογραφιστών στην
ομίχλη», η οποία έκανε δυναμική εμφάνιση εσχάτως, διασπώντας ουσιαστικά
την Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών και ζητώντας κάτι απολύτως κατανοητό
και θεμιτό: την αλλαγή του νόμου για τον κινηματογράφο, που είναι παλαι-
ολιθικός πια και δεν αντιμετωπίζει επιτυχώς ζητήματα του χώρου.
Ως εδώ, όλα βαίνουν καλώς. Πράγματι, απαιτείται η κατάθεση μιας σύγχρο-
νης πρότασης. Είναι αλήθεια ότι η ενίσχυση από την Πολιτεία χρειάζεται, γιατί
οι ποιοτικές (με ή χωρίς εισαγωγικά) ταινίες δεν κατορθώνουν συνήθως να
αγγίξουν τις μάζες των θεατών και να κάνουν ικανοποιητικές εισπράξεις.
Έλειπε αυτή; Δεν μπορεί κανείς να το πει με σιγουριά, αν μάλιστα λάβει
υπόψη του ότι με μια – δυο φωτεινές εξαιρέσεις οι πιο πολλές πολυέξοδες
παραγωγές δεν δικαιολόγησαν το ντόρο που έγινε για πάρτη τους. Είναι,
δηλαδή, αρκούντως φαιδρός ο ισχυρισμός ότι το τέλμα του ελληνικού σινεμά
οφείλεται στον παράγοντα χρήμα και την υποτιθέμενη απουσία του…
Είμαστε μαζί με τους διαμαρτυρόμενους για τη μη επιτυχή παρουσία του
θεσμού των Κρατικών Βραβείων και συμφωνούμε ότι, εφόσον προβλέπεται
ποσοστό 1,5 % των ακαθαρίστων εσόδων των τηλεοπτικών καναλιών για
την ενίσχυση του ελληνικού σινεμά, οφείλουν να το καταβάλλουν, αλλά
μήπως η ΕΡΤ φέρει τη μικρότερη αναλογικά ευθύνη γι’ αυτό και είναι τα
άλλα κανάλια που έχουν αδιαφορήσει επιδεικτικά;
Η κυβέρνηση, δια στόματος της… παρ’ ολίγον Υπουργού Πολιτισμού
Μαρίας Δαμανάκη δεσμεύθηκε προεκλογικά ότι οι 100 πρώτες ημέρες
διακυβέρνησης θα σημάνουν και την κατάθεση του πολυαναμενόμενου
νέου νομοσχεδίου. Ωστόσο, η αλλαγή στους θώκους δεν απασχόλησε
τους διαδηλώνοντες την αντίθεσή τους με τα πράγματα -ως έχουν τώρα-
σκηνοθέτες, που επέμειναν να εκδικηθούν το Κράτος για τη στοργή που
δεν επέδειξε απέναντί τους. Πώς θα γίνει αυτό; «Θα απέχουμε από τα
Κρατικά Βραβεία και συνακόλουθα από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου
Θεσσαλονίκης» δηλώθηκε. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν μπορούν να κερ-
δίσουν τα χρηματικά έπαθλα που συνεπάγεται μια βράβευσή τους στα
Κρατικά Βραβεία. Αυτό τους το αναγνωρίζουμε. Όμως, αφού το Φεστιβάλ
Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης δεν φταίει σε κάτι, όπως διαβάζουμε ότι
λένε και ορισμένοι εκ των «κινηματιών», γιατί επιλέγεται αυτός ο τρόπος
αντίδρασης; Ακόμα περισσότερο, όταν φέτος κλείνει τα 50 χρόνια ζωής
To Ziggy μεταφέρθηκε Τσόπελα 4 ( πίσω από το ΚΘΒΕ)και σας περιμένει για Blues rock νύχτες
εξώστης 2
απόψεις
Αδελφοί,
Στην τεσσαρακοστή πρώτη επιστολή μας γράφαμε ότι «το να παλεύει τις με το… τέρας του πολι-
τισμού –έστω και γράφοντας δι’ αυτό- συχνά ισοδυναμεί με “πρόκληση αλλότριας ακολασίας”
όπως ευσχήμως αναφέρεται εις νομικά κείμενα».
Έκτοτε τα πράγματα άλλαξαν, με τον τελευταίο αυτοκράτορα Αντώνη Σαμαρά να παραδίδει
τα ηνία της πολιτικής επιστασίας του εν Ελλάδι πολιτισμού στον… Αλλά πρώτα ολίγη ιστορία:
«Άντρα μοι έννεπε, Μούσα, πολύτροπον, ος μάλα πολλά πλάχθην, επεί Τροίης ιερόν πτολίεθρον έπερσεν» (Τον άντρα τον πολύτροπον τραγούδησε μου μούσα, που χρόνια παράδερνε σαν
πάτησε της Τροίας τ’ άγιο κάστρο).
Το κάστρο του πολιτισμού λοιπόν, έγινε υποπόδιο πολλών. Κάποιοι παράδερναν στη συνέχεια
ως Οδυσσείς, πληρώνοντας το τίμημα της βεβήλωσης, κάποιοι όχι. Ανάμεσά τους όμως, ήταν
κι ο φιλόσοφος, πανεπιστημιακός, ακαδημαϊκός και μετέπειτα Π.τ.Δ. Κωνσταντίνος Τσάτσος.
Ήταν ο αξεπέραστος πεζογράφος, ποιητής και δοκιμιογράφος Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος. Ο
καθηγητής Πολυτεχνείου και σπουδάσας φιλολογία και φιλοσοφία στα πανεπιστήμια Αθηνών
και Οξφόρδης Δημήτριος Νιάνιας. Ο «πολύς» Θάνος Μικρούτσικος και η σπουδαία Μελίνα Μερκούρη, η γυναίκα που σημάδεψε το υπουργείο με το πέρασμά της.
Και τώρα, τις τύχες του πολιτισμού αναλαμβάνει ο Παύλος Γερουλάνος, που δεν γνωρίζουμε
αν έχει σχέση με τη μορφή της ιατρικής, Μαρίνο Γερουλάνο. Πάντως, γνωρίστηκε με τον
Giorgakis όταν παρέμεινε εις το Boston το διάστημα 1990-93. Έχει σπουδάσει στα Williams
College, M.I.T. και Harvard των ΗΠΑ και είναι παντρεμένος με την Λάρα Μπαράζι, γόνο εύπορης
οικογένειας Χριστιανών του Λιβάνου. Αγνοούμε αν έχουν δίκιο όσοι του καταλογίζουν ασθενές
πολιτικό κριτήριο και χαλαρή σχέση με την πολιτική πραγματικότητα της χώρας. Πάντως δεν
λησμονάται μια ιστορική απορία που είχε διατυπώσει στη διάρκεια προεκλογικής συγκέντρωσης
του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη Ζάκυνθο. Ενώ ο κόσμος είχε συγκεντρωθεί, ο κ. Γερουλάνος στράφηκε στους
δημοσιογράφους που κάλυπταν την περιοδεία και ρώτησε: «Ρε παιδιά, πώς καταλαβαίνετε ότι είναι καλή η συγκέντρωση;». Η έκπληξη των πολιτικών συντακτών ήταν ομολογουμένως μεγάλη…
Τουλάχιστον, ας ελπίσουμε ότι έχει το κριτήριο να καταλάβει πότε είναι πετυχημένο το έργο στο
υπουργείο Πολιτισμού. Ξεκινώντας από τις φιλίες –κάποιοι ακόμα τσουρουφλίζονται κι ας τα
κουκουλώνουν όπως οι γάτες τα σκατά τους- και φτάνοντας ως την παραγωγή έργου.
Έργου! Αρκετά με την αρχαιολατρία και τους πατριωτικούς χορούς!…
Θοδωρής Μπακάλης
εξώστης: Εβδομαδιαία Επιθεώρηση Κινηματογράφου & Λοιπών Θεαμάτων της Θεσσαλονίκης www.exostis.com
Τα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν τις προσωπικές απόψεις των συντακτών. Τα αρχικά δ.τ. σημαίνουν ότι τα κείμενα προέρχονται από δελτία τύπου που μας έστειλαν οι ενδιαφερόμενοι.
Ο εξώστης κυκλοφορεί σε 18.000 αντίτυπα και μοιράζεται δωρεάν
Προς Θεσσαλονικείς, με΄ επιστολή φαύλου
Επιτέλους, ο καταθλιπτικός και προκλητικός Δανός σκηνοθέτης,
με τον Αντίχριστο επιχειρεί την τελική του επίθεση στην ανθρω-
πότητα, αποδεικνύοντας ότι ο άνθρωπος είναι ένα (αυτo)υπερ-
τιμημένο ζώο…. Αυτό που υπέφωσκε σε όλες τις ταινίες του
Λαρς Φον Τρίερ, αυτό που βγήκε πιο έντονα στο Dogville (στο
οποίο πολλοί είδαν μια κριτική της Αμερικής, ενώ ήταν άλλη μια
σπουδή στη μοχθηρή ανθρώπινη φύση, όπου η Γκρέις -σαν να
εκλιπαρεί τη «χάρη»!- βρίσκει αρχικά την ανθρώπινη στοργή
και κατανόηση, που λειτουργεί όμως σαν δόλωμα στην άσκηση
κακίας και εκμετάλλευσης που πρόκειται να ακολουθήσει), στην
τελευταία ταινία του ξεσκεπάζει ολοκληρωτικά το ανθρώπινο κτή-
νος. Μέσα από την αρχετυπική σχέση αρσενικού-θηλυκού, που
υποτίθεται ότι λειτουργεί υπό τη σκέπη του ανιδιοτελούς έρωτα,
ενώ είναι η θεμελιακή σύγκρουση του Εγώ με τον Άλλο, μας
εξωθεί σε υπαρξιακά ερέβη που λίγοι αντέχουν, κυρίως όσοι
έχουν συνηθίσει στην ιδέα της ευγενούς φύσης και της ανωτε-
ρότητας του ανθρώπου. Γιατί άραγε οι περισσότεροι άνθρωποι
πιστεύουν τυφλά σε ένα θεώρημα που καταρρίπτεται από την
ίδια την Ιστορία;
Στο ερώτημα αυτό απαντάει ο καθηγητής του London School of
Economics, Τζον Γκρέι, με το βιβλίο του Αχυρένια σκυλιά, που
κυκλοφόρησε στα ελληνικά λίγο πριν από την ταινία. Ο Γκρέι απο-
δεικνύει ότι ακόμη πληρώνουμε τις ψευδαισθήσεις των Διαφωτιστών. Τα
θετικά στοιχεία του Διαφωτισμού ήταν, αφ’ ενός η αντίθεση στην παντο-
δυναμία της Εκκλησίας και το αίτημα για την ελεύθερη έρευνα και την
ανάπτυξη της Επιστήμης, και αφ’ ετέρου η αντίθεση στη Μοναρχία και η
υιοθέτηση δημοκρατικών μορφών διακυβέρνησης. Ωστόσο, οι θεωρη-
τικοί του Διαφωτισμού κράτησαν -συνειδητά ή υποσυνείδητα- κάποιες
θεμελιώδεις ιδέες από τον Χριστιανισμό: την πίστη στην καλή φύση του
ανθρώπου, στη λογική του ικανότητα, στη συνεχή πρόοδο (με τη βοή-
θεια και της Επιστήμης), στην επίτευξη μιας ιδανικής επίγειας ανθρώπι-
νης κοινωνίας. Το αποκορύφωμα αυτών των αντιλήψεων ήταν οι διάφο-
ροι «κοινωνικοί μεσσιανισμοί» (ναζισμός, φασισμός, κομμουνισμός) που
στοίχισαν εκατομμύρια νεκρά πειραματόζωα στην ανθρωπότητα, στον 20ο
αιώνα. Κι ενώ όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, κάποιοι είναι έτοι-
μοι να επιχειρήσουν ξανά νέους πειραματισμούς, να προκαλέσουν νέες
εκατόμβες νεκρών, στο όνομα του Επίγειου Παραδείσου! Δεν αντιλαμ-
βάνονται ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να δώσει τη λύση στην κοινωνική
εξίσωση, επειδή απλά αποτελεί το βασικό της πρόβλημα!…
Ένας άλλος σημαντικός σκηνοθέτης, ο Γάλλος Αλέν Ρενέ, διαπραγμα-
τεύθηκε παλιότερα το ίδιο θέμα στην ταινία του Ο θείος από την Αμε-ρική, όπου ασχολείται με τη βιοκοινωνική θεωρία του συμπατριώτη του
βιολόγου Ανρί Λαμπορίτ. Και όμως, συχνά-πυκνά ακούγονται παντού
φωνές «ανθρωπιστικής» διαμαρτυρίας, που βασίζονται σε μια εντελώς
εσφαλμένη αντίληψη της ανθρώπινης φύσης, σε μάταια ευχολόγια ενά-
ντια σε μιαν αδυσώπητη πραγματικότητα. Είναι σκληρή η διαπίστωση,
αλλά οποιαδήποτε προσπάθεια κοινωνικής αλλαγής είναι καταδικασμένη,
αν δεν λάβει υπ’ όψιν της τη διαπίστωση ότι ο άνθρωπος είναι το χειρό-
τερο ζώο! Κι αυτό, εκτός από τους προαναφερθέντες, υπάρχουν όλο και
περισσότεροι που αρχίζουν να το διερευνούν… Επιτέλους, αρχίζουμε να
περνάμε στην εποχή του Μετα-Διαφωτισμού… Στην εποχή της αποδοχής
ότι ο υπέρτατος εχθρός είναι ο Αντίχριστος μέσα μας!…
Δημήτρης Χορόσκελης
Β΄
εξώ
στη
ςΑντίχριστος(και άλλα δαιμόνια)…
εξώστης 3εξώστης 3
ΣΧΗΜΑ ΕΚΤΟΣ ΑΞΟΝΑ
Σεμινάριο δημοσιογραφίας με θέμα« Η τεχνική της συνέντευξης»
(ραδιόφωνο, τηλεόραση, εφημερίδα, περιοδικό, internet) με την δημοσιογράφο Εριφύλη Μαρωνίτη
Διάρκεια σεμιναρίου 20 ώρες 9,16,23,30 Νοεμβρίου και 7 Δεκεμβρίου (Δευτέρες)16:00 με 20:00μ.μ. Κόστος 170 ευρώ Αιτήσεις δεκτές έως 25 Οκτωβρίου
Πληροφορίες στα τηλ 2310 823444 και 6944 540837 Διεύθυνση: Πλάτωνος 35
Αρχικά θα ήθελα να μου πείτε
πόσα άτομα βρίσκονται στην
ομάδα αυτή τη στιγμή.
Η Ομάδα μας έχει 25 άτομα που κάθε
Πέμπτη στις 19:00-23:00 ταξιδεύ-
ουν στο μαγικό κόσμο του «εγώ» κι
«εμείς», «εδώ» κι «αλλού», «τώρα» και
«κάποτε». Στο άμεσο μέλλον θα λει-
τουργήσει νέο τμήμα κάθε Σάββατο
στις 12.00-15.00 για όσους φίλους
μας κωλύονται τις Πέμπτες και επι-
θυμούν ωστόσο να είναι μαζί μας.
Τι παρουσιάζει αυτή τη σαιζόν η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΕΑ-
ΤΡΟΥ;
Κάθε Παρασκευή στο Καφεθέατρό μας παρουσιά-
ζονται οι Φωνές…μια παράσταση με ιστορίες καθη-
μερινής τρέλας. Η παράσταση αυτή εμπλουτίζεται
συνεχώς και με άλλα στιγμιότυπα, έτσι ώστε τελικά
να μπορούν να συμμετέχουν όλα τα μέλη της Ομάδας
μας, εφόσον βέβαια το επιθυμούν. Για Οκτώβριο και
Νοέμβριο λοιπόν οι Φωνές που ακούγονται είναι
Η Λάμπα-Φοράω Τα Καλά Μου του Γ. Μανιώτη και
Μικρή Αγγελία του Π. Κοροβέση. Ερμηνεύουν οι
Χάρης Δεληνικόπουλος - Φανή Χατζημπάρμπα - Χαρά
Σουλτούκη. Στο δεύτερο μέρος της ίδιας παράστασης
παρουσιάζουμε την μονόπρακτη κωμωδία Πρόταση Γάμου του Τσέχωφ. Ερμηνεύουν οι Βαγγέλης Κατι-
καρίδης, Ελίζα Νικολάρα και Κώστας Τζιούρτζιας.
Κάθε Σάββατο παρουσιάζουμε Δύο Μονόλογους
Αποσπάσματα από το Γυναίκα Λούζερ της Βίλης Σωτη-
ροπούλου. Ο πρώτος μονόλογος Όμορφα Φθινο-πωρινά Τριαντάφυλλα σε διασκευή κι ερμηνεία δική
μου και ο δεύτερος Ας Ανακεφαλαιώσω με την Έφη
Βούρα. Κάθε Κυριακή δύο κωμικά μονόπρακτα του Κ.
Μουρσελά Απαρηγόρητη Χήρα και Μεγάλη Κομπίνα. Ερμηνεύουν η ομιλούσα, ο Δημήτρης Παναγιωτίδης
κι ο Κώστας Σωτηριάδης. Η Σκηνοθεσία, Διδασκαλία
Ρόλων, Μουσική-Σκηνογραφική & Ενδυματολογική
Επιμέλεια έχουν γίνει από μένα. Οι παραστάσεις
ξεκινάνε στις 21:30 και στη δαπάνη συμμετοχής
συμπεριλαμβάνονται ποτό και συνοδευτικά. Οι φίλοι
της Ομάδας μας μετά το τέλος της παράστασης μπο-
ρούν να παραμείνουν μαζί μας ακούγοντας μουσική
και συζητώντας.
Τα μαθήματα τι περιλαμβάνουν;
Οι μαθητές διδάσκονται Αυτοσχεδιασμό, Υποκριτική,
Σκηνοθεσία, Σκηνογραφία, Ενδυματολογία, Κινησιο-
λογία, Ορθοφωνία, Χορό, αλλά και Ιστορία Ευρώπης
(Κοινωνική, Πολιτική, Οικονομική) Ιστορία Τέχνης
και Ιστορία Θεάτρου. Κι αυτό γιατί -κατά τη γνώμη
μου- είναι τελείως απαραίτητο να γνωρίζει ο ηθοποιός
το κοινωνικοοικονομικό και πολιτισμικό περιβάλλον
μέσα στο οποίο έγραψε ο δραματουργός και καλείται
ο ίδιος να εκπροσωπήσει μια «περσόνα». Ειδάλλως
δεν γνωρίζει ούτε τι λέει και γιατί το λέει και φυσικά
ούτε τι κάνει και γιατί το κάνει. Πέραν τούτου θεωρώ
ζωτικής σημασίας ζήτημα το να έχει ο ηθοποιός παι-
δεία. Και λέω «παιδεία» και όχι «εκπαίδευση» που
είναι τελείως άλλο πράγμα. Φυσικά αν μιλάμε για
«ήθος ποιώντες» κι όχι για «διασκεδαστές».
Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής του, πού πρέπει
να εστιάσει κάποιος ώστε να μπορεί να εξοικειω-
θεί με την ιδέα της «έκθεσης» στο κοινό;
Κατά τη γνώμη μου στον Αυτοσχεδιασμό. Είναι μια
διαδικασία που συμβαίνει αυθόρμητα και χρονικά
άμεσα, ενώ συγχρόνως κρατάει σε εγρήγορση τη
φαντασία και πιστεύω ότι θα έπρεπε να συνεχίζε-
ται εφ’ όρου ζωής για τον ηθοποιό, δεδομένου ότι
προκειμένου να δώσει σάρκα κι οστά στα λεκτικά
νοήματα ενός κειμένου ανατρέχει αρχικά στα προ-
σωπικά βιώματά του και στη συνέχεια σε εκείνα του
περιβάλλοντός του. Αν όμως δε βρει τίποτε εκεί;
Τότε πρέπει να λειτουργήσει η φαντασία του για να
συμπληρώσει τα κενά. Εξάλλου το θέατρο εμπνέεται
από τη ζωή. Είναι συμπυκνωμένη ζωή.
Πότε θεωρείτε ότι ένας μαθητής αρχίζει να νιώθει
ηθοποιός;
Όταν παρίσταται και δεν αναπαριστά. Όταν αποκτήσει
πειθαρχία και αυτοπειθαρχία. Όταν κατεβαίνοντας
από τη σκηνή, νιώσει ότι κάτι έδωσε και κάτι πήρε. Κι
όταν αυτό που πήρε νιώσει ότι τον έκανε πιο πλούσιο,
πιο γεμάτο, πιο άνθρωπο.
Βλέπω στο διαφημιστικό σας φυλλάδιο «Βραδιές
Ποίησης». Τι ακριβώς εννοείτε;
Είναι ένας στόχος προς άμεση υλοποίηση. Είμα-
στε Βορειοελλαδίτες και νομίζω ότι είναι χρήσιμο
κι απαραίτητο να μπορέσουν ν’ ακουστούν κι άλλες
Φωνές στο Καφεθέατρό μας και εννοώ Λογοτεχνικές.
Υπάρχουν πολλοί συμπατριώτες μας-η ίδια γνωρίζω
προσωπικά αρκετούς-που θέλουν να ακουστεί η
φωνή τους αλλά δεν έχουν τα μέσα να μοιραστούν με
άλλους αυτό που η ψυχή τους τούς υπαγόρευσε να
γράψουν. Αφού το’ φερε η τύχη να διαθέτουμε αυτό
το χώρο, γιατί να μην δοθεί σαν βήμα και γι’ αυτό το
ContACT, Contemporary Art Club: Legodas argia, σε σκηνοθεσία Σμαρούς Πλατιώτη.
Από 23/10 έως και 1/11. Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:30. So sad, σε σκη-
νοθεσία Νόπης Ράντη. Από 22/10. Πέμπτη στις 21:30. Δάφνης 12, περιοχή City Gate.
Τηλ. 2314010237.
Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς «Μελίνα Μερκούρη»: Δεσποινίς Μαργαρίτα, του Ρομπέρτο
Ατάιντε, σε σκηνοθεσία Άντζελας Μπρούσκου. Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Κυριακή
στις 21:00, Σάββατο στις 18:30 και 21:00. Έως και 1/11. Μεταμορφώσεως 7-9. Τηλ.
2310428027.
Θέατρο Αλίκη Βουγιουκλάκη (πρώην Αχίλλειον): Naked boys singing (reloaded), του Ρόμπερτ Σροκ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Βαλάρη και Στέλιου Παπαδόπουλου. Τρίτη,
Τετάρτη, Πέμπτη και Σάββατο στις 21:15, Παρασκευή στις 21:15 και 24:00, Κυριακή στις
20:30. Έως και 1/11. Αγίου Δημητρίου 115. Τηλ. 2310205452. Θέατρο Εγνατία: Εχθροί εξ αίματος, του Αρκά, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.
Έως και 25/10. Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:30, Κυριακή στις 19:00
και 21:30. Πατριάρχου Ιωακείμ 1. Τηλ. 2310225172.
Θέατρο Κολοσσαίον: Χοντροί άνδρες με φούστες, του Νίκι Σίλβερ, σε σκηνοθεσία Χρή-
στου Καρχαδάκη. Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:15 και Κυριακή στις
20:30. Έως και 25/10. Βασιλίσσης Όλγας 150. Τηλ. 2310834996.
Θέατρο Σοφούλη: Μ’ αρέσεις γιατί…, από τους SourLiBooM, σε σκηνοθεσία Βαλεντίνας
Παρασκευαΐδου. Από 23/10 έως και 8/11. Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:00.
Άγημα τιμών, του Νίκου Βασιλειάδη, από το Πανδαιμόνιο7, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ρήγα.
Έως και 6/11. Δευτέρα, Τρίτη στις 21:00 και Παρασκευή στις 24:00. Τραπεζούντος 5.
Τηλ. 2310423925.
Θέατρο Τέχνης Ακτίς Αελίου: Αχταρμίξ 2, σε κείμενα-σκηνοθεσία Θωμά Βελισσάρη.
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:15. Έως και 8/11. Χριστοπούλου 12.
Τηλ. 2310229249.
Θέατρο Φλέμινγκ: Stand up comedy, σε σκηνοθετική επιμέλεια Γρηγόρη Μήττα. Σάββατο
στις 22:00. Μισραχή 15. Τηλ. 2310812000.
Κέντρο Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης: Πίστη, αγάπη, ελπίδα του Έντεν Φον
Χόρβατ, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζηβανού. Από 24/10 έως και 20/12. Παρασκευή και
Σάββατο στις 21:15, Κυριακή στις 20:00. Αίθουσα Μάντεως Τειρεσία, Γ. Κωνσταντινίδη
15. Τηλ. 2310865904.
Κ. Θ. Β. Ε.Βασιλικό Θέατρο: Βαβυλωνία, του Δημήτρη Βυζάντιου, σε σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη.
Πρεμιέρα 27/10. Πέμπτη και Παρασκευή στις 21:00, Τετάρτη και Σάββατο στις 18:00 και
21:00. Λ. Νίκης 121. Τηλ. 2310288000.
Πολιτεία Θεάτρου: Φωνές (Λάμπα, του Μανιώτη, Μικρή αγγελία, του Κοροβέση, Μπλαντι-μέρι, του Σκούρτη και Πρόταση γάμου, του Τσέχοφ) σε σκηνοθεσία Μαρίας Μπαλτατζή. Έως
και 29/11. Παρασκευή στις 21:00. Όμορφα φθινοπωρινά τριαντάφυλλα και Ας ανακεφαλαι-ώσω, της Βίλης Σωτηροπούλου, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μπαλτατζή. Σάββατο στις 21:00.
Απαρηγόρητη χήρα και Η μεγάλη κομπίνα, του Κώστα Μουρσελά, σε σκηνοθεσία Μαρίας
Μπαλτατζή. Κυριακή στις 21:00. Ολύμπου 88 (Αρχαία αγορά). Τηλ. 2310272909.
Ράδιο Σίτυ: Τα 39 σκαλοπάτια, του Τζον Μπούχαν, σε σκηνοθεσία Κωστή Τσώνου. Πέμπτη,
Παρασκευή και Σάββατο στις 21:15. Κυριακή στις 20:30. Ταξίδι στην άβυσσο, του Φερνά-
ντο Πεσσόα, από την ομάδα Rilea, σε σκηνοθεσία Μαριάντζελας Γκίντη. Έως και 27/10.
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15. Παρασκευοπούλου 9. Τηλ. 2310824970.
διάσπαρτα στον πολεοδομικό ιστό της Θεσσαλονίκης εξακολου-θούν να αποτελούν το μεγαλύτερο κεφαλόπονο του Οργανισμού Ρυθμιστικού. Από τη μια μεριά υπάρχει ο Στρατός, ο οποίος τα θεωρεί περίπου «πατρογονική περιουσία» του, και από την άλλη οι όμοροι δήμοι που ευελπιστούν να στεγάσουν σ’ αυτά όσες υπηρεσίες δε χωρούν στην επικράτειά τους η οποία έχει οικοδομηθεί, ως συνήθως, τελείως αυθαίρετα. Οι χώροι αυτοί θα μπορούσαν να δώσουν στη Θεσσαλονίκη τη δυνατότητα να «αναπνεύσει», καθώς είναι μια πόλη με ελάχιστο αστικό πράσινο – ή να στεγάσουν κάποια «μητροπολιτική υποδομή» όπως, για παράδειγμα, μια Όπερα για την οποία ο κύριος Γιακουμακάτος πιστεύει ότι πρέπει να εγκατασταθεί μέσα στο Θερμαϊκό, σύμ-φωνα με την εφημερίδα «Θεσσαλονίκη» της 19ης Οκτωβρίου. Δεν έχουμε λοιπόν το δίλημμα Βαρκελώνη ή Ντουμπάι – πρότυπα που πρόβαλαν στο παρελθόν ο δήμαρχος και ο νομάρχης αντι-στοίχως – αλλά και το ερώτημα εάν θέλουμε να μοιάσουμε στο Σίδνεϋ, αν αληθεύει η πρόταση του κύριου Γιακουμακάτου. Από την άλλη μεριά ας σημειώσουμε ότι η έκταση του στρατοπέδου Παύλου Μελά είναι υπερδιπλάσια από αυτή του πάρκου των Βερσαλλιών, όπως και η αντίστοιχη του στρατοπέδου Παπακυ-ριαζή από αυτή της Τέιτ Μόντερν, ενώ το περίφημο Χάιντ Παρκ μπορεί να χωρέσει άνετα στο στρατόπεδο Καρατάσου. Αλλά εδώ χρειάζεται όραμα και γενναίες αποφάσεις.
Ελένη Ανδρικοπούλου
νωνίας, για την οποία εδώ και δεκαετίες γίνεται λόγος χωρίς κανένα αποτέλεσμα, εάν βέβαια σωθεί στο μεταξύ από τους διάφορους που το εποφθαλμιούν. Είναι χαρα-κτηριστική η κατασκευή του ξενοδοχείου Μακεδονία Παλ-λάς στη νέα παραλία αμέσως μετά την αποπεράτωσή της -και δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό, καθώς δίπλα του δημιουργήθηκε αρχικά το υπαί-θριο δημοτικό αναψυκτήριο (το οποίο με τον καιρό έγινε νυκτερινό κέντρο) και ας μην ξεχνάμε το Μέγαρο Μουσικής και το διπλανό του κτίριο– δυο τελείως αταίριαστους μορφο-λογικά ακαλαίσθητους όγκους που «φράζουν» το θαλάσσιο μέτωπο, όπως άλλωστε και το εστιατόριο που ξεφύτρωσε στις εγκαταστάσεις του Ιστιοπλοϊ-κού Ομίλου. Ιδιαίτερα ατυχείς επίσης είναι και οι εξωραϊστικές παρεμ-βάσεις του Δήμου Θεσσαλο-νίκης, που εξαντλούνται στα τσιμεντώματα, στην ορθομαρ-μάρωση, τα παγκάκια χωρίς ράχη (!) ή στη δημιουργία χώρων προς εκμετάλλευση, όπως έγινε στην περίφημη ανάπλαση της νέας παραλίας. Και ας μη μιλήσουμε καλύτερα για το νέο δημαρχείο που μας επιβλήθηκε με το «έτσι θέλω» και με κριτήριο την αισθη-τική της δεκαετίας του 1950! Βλέπετε το Παπάφειο, που θα μπορούσε να αποτελέσει μια λύση, καθώς διαθέτει και γήπεδο ποδοσφαίρου, δηλαδή χώρο αρκετό για επέκταση και κατασκευή υπόγειου πάρκινγκ, έτυχε να έχει «ισχυρούς προ-στάτες», ενώ το Υπουργείο Εθνικής άμυνας δεν προθυ-μοποιήθηκε να παραχωρή-σει το χώρο του Γ’ Σώματος Στρατού. Έτσι, τόσο το Γ’ Σώμα Στρατού, όσο και τα υπόλοιπα πρώην στρατόπεδα, που είναι
Σε «πρόσωπο των ημερών» αναδείχθηκε στα τέλη του Σεπτέμβρη ο «θαυματοποιός από τη Βαρκελώνη», δηλαδή ο διάσημος Κατα-λανός αρχιτέκτονας και πολεοδόμος Ζοζέπ Ασεμπίγιο, μετά την ανακοίνωση του Γιώργου Παπανδρέου –σε συνέντευξη Τύπου στη Διεθνή Έκθεση– ότι είχε απευθυνθεί σ’ αυτόν προκειμένου να τεθεί επικεφαλής μιας διεθνούς επιτροπής που θα αναλάβει τη διαμόρφωση της σύγχρονης Ελλάδας. Θα μπορούσε βέβαια να πρόκειται για μια ακόμη προεκλογική εξαγγελία, αλλά να που ο κύριος Ασεμπίγιο βρέθηκε αμέσως μετά τις εκλογές στην Αθήνα δίνοντας εύλογη λαβή για εκτεταμένες αναφορές στον Τύπο. Και στο παρελθόν όμως ο Ζοζέπ Ασεμπίγιο είχε επισκεφθεί πολλές φορές τόσο την Αθήνα όσο και τη Θεσσαλονίκη. Μάλι-στα το 2006, σε μια ημερίδα που οργάνωσε στην πρωτεύουσα το Ινστιτούτο Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών, είπε ότι στην Αθήνα δε μπορεί να γίνει ριζική ανάπλαση και τόνισε ότι «πρέπει να κατεδαφίσεις για να ανακτήσεις νέους χώρους», ενώ το 2007, καλεσμένος από τον καθηγητή Αρχιτεκτονικής του ΑΠΘ, Νίκο Καλογήρου, μίλησε στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης για την αναμόρφωση της Βαρκελώνης που άρχισε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 με έναν «πολεοδομικό βελονισμό», δηλαδή με 140 μικρές παρεμβάσεις (=κατεδαφίσεις) που δημιούργησαν ελευθέρους χώρους για πλατείες και τόπους αναψυχής ή να χτιστούν βιβλιοθήκες και να εγκατασταθούν υπαίθρια γλυπτά.Ο ίδιος σχεδίασε και το περίφημο «άνοιγμα» της πόλης προς τη θάλασσα, κάτι που, σύμφωνα με τον επίσης καθηγητή Αρχι-τεκτονικής, Ανδρέα Γιακουμακάτο, σύνεστησε και για τη Θεσσαλονίκη. Για τη Θεσσαλονίκη, στην οποία η μόνη σοβαρή πολεοδομική παρέμβαση ήταν το σχέδιο που εκπόνησε μετά την πυρκαγιά του 1917 η Διεθνής Επιτροπή Νέου Σχεδίου Θεσσα-λονίκης με επικεφαλής το Γάλλο αρχιτέκτονα Ερνέστ Εμπράρ. Δυστυχώς, το μόνο που εφαρμόστηκε από το σχέδιο αυτό ήταν η διαμόρφωση της Αριστοτέλους, η οποία υπήρξε άλλωστε και το μοναδικό σημείο που θαύμασε στην πόλη μας ο κύριος Ασεμπίγιο. Έκτοτε, η Θεσσαλονίκη αφέθηκε στις διαθέσεις των οικοπεδούχων και των εργολάβων… με τα γνωστά αποτελέσματα. Τι κι αν ήδη από τη δεκαετία του 1950 ο πολεοδομικός της σχεδι-ασμός προέβλεπε πιλοτές σ’ όλο το μήκος της οδού Βασιλίσσης Όλγας; Οι περισσότερες μετατράπηκαν σε καταστήματα και έτσι είναι αδύνατη πλέον η διάνοιξη του δρόμου –κάτι που θα τον απάλλασσε από το καθημερινό μποτιλιάρισμα. Στη δεκαετία του 1980 η πολεοδομία είχε ορίσει ότι κάθε νέα πολυκατοικία στην οδό Σοφούλη –που τότε είχε κυρίως μονοκατοικίες– να διαθέτει υπόγειο πάρκινγκ. Μία ή δύο μόνο οικοδομές τήρησαν τον κανονισμό αυτό, ενώ και στη –σχετικά πρόσφατη– επέκταση της Νέας Κρήνης, ελάχιστες είναι οι κατοικίες που διαθέτουν χώρο στάθμευσης για τα αυτοκίνητα των ενοίκων τους.Για να δημιουργηθούν στη Θεσσαλονίκη ελεύθεροι χώροι πρέ-πει να γκρεμίσει κανείς σπίτια, και φυσικά να αποζημιώσει τους ιδιοκτήτες τους, ενώ όταν υπάρχουν ικανοποιούν πιεστικές ανάγκες, όπως είναι, για παράδειγμα, η ανέγερση σχολείων. Το περίφημο θαλάσσιο μέτωπο της πόλης θα μπορούσε να ζωντανέψει με τη δημιουργία της θαλάσσιας αστικής συγκοι-
οικολογία
Το πολεοδομικό μέλλον της Θεσσαλονίκης
Ζοζέπ Αρσεμπίγιο
Νέο Δημαρχειακό Μέγαρο Θεσσαλονίκης
εξώστης 6
Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Στη φθινοπωρινή Θεσσαλονίκη, λίγο πριν
γίνει πάλι το τιμώμενο πρόσωπο και δεχτεί
καλεσμένους από το χώρο του κινηματο-
γράφου, επανέρχεται ένας αγαπημένος
καλλιτέχνης. Ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης, με το μελαγχολικό βλέμμα και τις συνα-
φείς -μα εξαιρετικά πετυχημένες- εμφα-
νίσεις, θα βρεθεί στον Μύλο. Την Πέμπτη
29 και την Παρασκευή 30 του Οκτώβρη θα
ερμηνεύσει σόλο όλα τα αγαπημένα μας
κομμάτια, που συνοδεύουν τις νύχτες μας,
τις σιωπηλές, μα τόσο εκκωφαντικές.
Τον Μιλτιάδη Πασχαλίδη τον αγάπησα
πραγματικά ως καλλιτέχνη, όταν διάβασα
την ιστορία της Συβαρίτισσας. Αλήθεια ή
θρύλος αυτός ο… έρωτας πήρε στο μυαλό
μου μαγικές διαστάσεις. Η γνωριμία του
με την υπέροχη και ιδιαίτερη συγγραφέα
Λιλή Ζωγράφου, η φιλία που τους έδεσε
και η νύχτα. Η νύχτα που πήγε να τη βρει
μα είχε φύγει από τη ζωή… Ίσως αλήθεια,
ίσως θρύλος… Ένα πραγματικό Παραμύθι με λυπημένο τέλος, όπως ήταν και ο τίτ-
λος του πρώτου του δίσκου. «Σε γνώρισα κάποια βραδιά, παραμονές του Κλήδονα, σε κάποια γειτονιά που δεν ξεχνάω, ήμουν παιδί στα δεκαεννιά, τα χείλη μου ξεκλεί-δωνα, να πίνω να φιλώ και να ρωτάω… Μια τσικουδιά και άλλη μια, πενήντα χρό-νια διαφορά, πενήντα χρόνια τσαμπουκά κι ευαισθησία, κι ό, τι μας έδεσε κρυφά, από την πρώτη τη ματιά, είναι του έρωτα η αδιάκοπη θυσία…. Καλή σου νύχτα εκεί ψηλά, αχ Συβαρίτισσα κυρά, κι όλα τα λόγια μου σκορπίσματα του αέρα, κι όσα δεν πρόλαβα να πω, νομίζω ήτανε γραφτό. Η αγάπη πάλι άργησε μια μέρα». Ανυπομονούμε και για όλα τα υπόλοιπα
πραγματικά κορυφαία κομμάτια όπως:
Πεθαμένες Καλησπέρες, Κακές Συνήθειες,
Ακόμα Σ΄αγαπώ και άλλα με γλυκόπικρα
λόγια από τον τελευταίο του δίσκο Ψωμί και Εφημερίδα.
Ελπίδα Παπαδοπούλου
μουσικήμουσική
Νατάσσα Μποφίλιου Μέχρι το τέλος
Να ένας δίσκος που αναδεικνύει τη δύναμη του στίχου!
Αυτή ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα μόλις σταμάτησε να
παίζει το cd... κι ενώ ξεφύλλιζα το καλαίσθητο booklet.
Πώς ο καλοφτιαγμένος στίχος μπορεί να απογειώσει μια
αναμενόμενη μελωδία, η οποία κινδύνευε να χαραμιστεί
δίχως δεύτερη ακρόαση στο σωρό της mainstream παρα-
γωγής. Δε θέλω, όμως, να αφήσω αιχμές ως προς την
ποιότητα της μουσικής του Θέμη Καραμουρατίδη! Με
μια πιο προσεκτική ακρόαση διαπίστωσα πως οποιαδή-
ποτε πιο καινοτόμα συνθετική προσπάθεια θα φαινόταν
φλύαρη συνοδεύοντας τον «υπερδύναμο» στίχο του
Γεράσιμου Ευαγγελάτου. Αντίθετα, τα ευκολονόητα,
αλλά εντυπωσιακά, περάσματα της μελωδίας σε ψηλές
τονικότητες υποτάσσονται στο στίχο και κάνουν τα τρα-
γούδια εκρηκτικά (Σ’ έχω βρει και σε χάνω, Εν λευκώ).
Το συμπέρασμα είναι πως στίχος και μουσική έδεσαν
εξαιρετικά, ώστε να προκύψουν τραγούδια με αξιώσεις
για αρκετό χρόνο στο ραδιόφωνο και για υψηλές πωλή-
σεις, χωρίς να διαπραγματεύονται θέματα ποιότητας. Κι
έτσι έγινε: αρκετό καιρό μετά την κυκλοφορία του δίσκου
μπορούμε πλέον να μιλάμε με σιγουριά για μια από τις
καλύτερες ποιοτικά και πιο επιτυχημένες εμπορικά δου-
λειές της χρονιάς που πέρασε και -το πιο σημαντικό- για
μια δουλειά, με προσωπικότητα, στοιχείο που τοποθετεί
τους συντελεστές στην πρώτη γραμμή των σύγχρονων
τραγουδοποιών. Σ’ αυτό συνέβαλε, το δίχως άλλο, η
άριστη ερμηνευτική παρουσία της Νατάσσας Μποφί-λιου. Η νεαρή ερμηνεύτρια είχε ξεχωρίσει ήδη με την
Ασπιρίνη στο δίσκο της Δεύτερη ακρόαση της Μικρής Άρκτου. Ωστόσο, εκεί άκουγε κανείς μια φωνή εφηβική,
ενώ σ’ αυτόν, τον δεύτερο προσωπικό της δίσκο, η
ερμηνευτική της ωριμότητα εντυπωσιάζει. Ανάλαφρη,
σαν Αεράκι, θεατρική στο πιο εξωστρεφές τραγούδι του
δίσκου Παρέα, συνειδητά λαϊκή στο ομώνυμο τραγούδι
του δίσκου, μοναδικά εκφραστική στο Εν λευκώ: “…Αν σ’ αγαπούν να μάθουν να το λένε / κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις / κι αν θες να δεις τ’ αληθινά να καίνε / πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν’ ανέβεις…”.Η παρέα των τριών (Καραμουρατίδη, Ευαγγελάτου,
Μποφίλιου) ήρθε για να μείνει!
Αναστασία Αποστόλου
Υ.Γ: Από τη Δευτέρα 26 του μήνα και κάθε Δευτέρα η
Νατάσσα Μποφίλιου πρωταγωνιστεί σε “Μια Μουσική Συνωμοσία”, που αποκαλύπτεται στο Orient. Μην τη
χάσετε!
ΔΙΣΚΟΚΡΙΤΙΚΗ
Άκου να δεις!
Αίθουσα Τελετών Α.Π.Θ. (Λεωφόρος Αριστοτελείου
Πανεπιστημίου, τηλ. 2310996000): 25/10 Ελίζα Μαρέλλι σε
25, 26 και 27/10 Μανώλης Ρασούλης, Ορφέας Περίδης.
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο Δημήτρης Πίγγος,
Βαγγελιώ, Παύλος Σπυριδωνίδης, Έλενα Βασιλειάδου,
Μαρία Παπαδοπούλου, Μανώλης Πορφυράκης
Επιμέλεια ατζέντας: Αναστασία Αποστόλου
εξώστης 7
μουσικήμουσική
Κάνε. Φτιάξε. Πες. Σκέψου. Στο Principal…
Όταν ο μέσος ακροατής ακούει την έννοια «καναδέζικο post rock»,
το μυαλό του θα πάει αυτόματα (και αυτοδίκαια, εδώ που τα λέμε)
στους Godspeed You! Black Emperor. Η post rock, ωστόσο,
σκηνή του Καναδά έχει βγάλει και άλλα σημαντικά ονόματα
-και από αυτά, θα μας επισκεφτούν οι Do Make Say Think την
Παρασκευή 28 Οκτωβρίου. Η συναυλία, που θα γίνει στο Principal,
ξεκινά στις 21:00. Το εισιτήριο προπωλείται στο Metropolis αντί
20 ευρώ και για δωρεάν μεταφορά τηλεφωνούμε στο γνωστό
πια νούμερο 2310428088. Τη συναυλία θα ανοίξουν άλλα δυο
καναδικά experimental ονόματα: οι Years και οι The Happiness Project, στους οποίους μάλιστα συμμετέχει ο Τσαρλς Σπίριν,
ιδρυτικό μέλος όχι μόνο του main act της βραδιάς, αλλά και των
θρυλικών Broken Social Scene.
Με ντραμς που προσιδιάζουν στη τζαζ, ξεκούρδιστες και παραμορφωμένες κιθάρες αλά Sonic
Youth, έντονο μπάσο και μηχανήματα… ανέμου, το συγκρότημα ανακατεύει την τζαζ με την
electronica και την ποπ με τον αυτοσχεδιασμό, κινούμενο ανάμεσα στο κιθαριστικό ambient
και το πειραματικό ροκ, από το 1995 που δημιουργήθηκε, ως ένα πρότζεκτ για τις ανάγκες
μιας καναδικής θεατρικής παράστασης -ουδέν μονιμότερο του προσωρινού όμως… Για να
δώσουμε μια ιδέα περί τίνος ακριβώς πρόκειται, ρίξτε μια ματιά στο soundtrack του Syriana
-το Chinatown είναι από το τρίτο άλμπουμ του συγκροτήματος, το & yet & yet. Μετά από πέντε
άλμπουμ, κυκλοφόρησαν πολύ πρόσφατα (για την ακρίβεια, στις 9 του μήνα που διανύουμε) το
Other truths, το οποίο και θα μας παρουσιάσουν στη σκηνή του Principal.
Μαριάννα Βασιλείου
Caesars και Monsieur Minimal στο Block 33
Οι Caesars είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό από το κομμάτι τους Jerk it out, το οποίο δανείστηκε
γνωστή πολυεθνική το 2003 χρησιμοποιώντας το σε διαφημιστικά σποτάκια σε όλη την υφήλιο.
Όμως οι Caesars, στην πατρίδα τους τη Σουηδία, ήταν ήδη διάσημοι για το φασαριόζικο power
pop που έπαιζαν από το 1998, οπότε και έβγαλαν τον πρώτο τους δίσκο, το Youth is wasted on the young, φράση παρμένη από τον Όσκαρ Γουάιλντ.
Από κει και πέρα ξεκίνησε μια πορεία γεμάτη hits, οι Caesars άρχισαν να ξεχωρίζουν, ο ένας
δίσκος διαδέχεται τον άλλον μέχρι σήμερα, απέκτησαν εμπειρία στα live δημιουργώντας ιδανικό
κλίμα σε κάθε συναυλία τους για ξέφρενο χορό. Οι ίδιοι δηλώνουν θαυμαστές των Oasis και
αυτό αποδεικνύεται στη μουσική τους. Είναι ένα κράμα βρετανικής ποπ με αρκετά ψυχεδελικά
στοιχεία, ενώ με το πέρασμα των δίσκων τους ο ήχος τους αντί να «καθαρίζει» από άποψη παρα-
γωγής, μάλλον γίνεται ακόμα πιο βρώμικος, γεγονός βέβαια
που δεν είναι καθόλου άσχημο, ειδικά για τους οπαδούς του
garage punk. Το αποτέλεσμα είναι ένα ιδιότυπο ύφος, που
ανήκει μοναδικά σε αυτούς. Είναι καιρός να έρθουν και στη
χώρα μας και να αποδείξουν ότι δεν είναι τυχαίο που σε όλη
την Ευρώπη έχουν αποκτήσει την εύνοια του κοινού. Εμφα-
νίζονται, λοιπόν, στο Block 33 στις 24 Οκτωβρίου.
Πέντε μέρες αργότερα, στις 29 του μήνα, στον ίδιο χώρο θα
βρίσκεται στο πλαίσιο του Moodirregular party, θα εμφανιστεί
ο Monsieur Minimal (aka Χρήστος Τσιτρούδης). Ξεχώρισε
από το Coca Cola Soundwave 2007 και ήδη με το πρώτο
του άλμπουμ Lollipop η μουσική του πρόταση είναι σαφής.
Ηλεκτρονική mellow pop με μίνιμαλ διάθεση και στίχοι που
μιλούν για την ομορφιά της ζωής, για την αγάπη και τη χαρά
μέσα από τη μουσική. Αισιοδοξία και απλότητα αναδεικνύο-
νται από τα πραγματικά άρτια κομμάτια, που ακόμα και στη
live version τους δεν υπολείπονται καθόλου σε σχέση με τα
στουντιακά.
Εύα Βολογιαννίδου
Kind of Blue και kind of Squeeze
Πενήντα χρόνια
πέρασαν από την
ιστορική ηχογρά-
φηση του δίσκου
που σηματοδότησε
τον όρο cool jazz.
Ο εμπνευστής του,
ο Μάιλς Ντέιβις,
πήγε στο στούντιο
με κάτι σκόρπιες
σημειώσεις από
τις παιδικές του
μπλουζ αναμνή-
σεις, αλλά εκεί
τον περίμεναν έξι
ακόμη θρυλικές
μουσικές φυσι -
ογνωμίες (Κολ-τρέιν, Άντερλι, Ίβανς, Τσέιμπερς,
Κομπ και Κέλι) και
το τελικό αποτέλε-
σμα πέρασε στην ιστορία ως ένα από τα σπουδαιότερα μουσικά
άλμπουμ όλων των εποχών.
Ο μόνος επιζών εκείνης της συνεδρίας, ο ντράμερ Τζίμι Κομπ, διά-
λεξε το πιο δημοφιλές κομμάτι του 45λεπτου αθάνατου δίσκου για
να ονομάσει τη μπάντα των 50χρονων γενεθλίων (So What Band), η
οποία και θα μας μεταφέρει ξανά σ’ εκείνη τη χαμηλότονη εκρηκτική
ατμόσφαιρα, στις 21:00 το βράδυ της Παρασκευής 23 Οκτωβρίου στο
Βελλίδειο Πολιτιστικό Κέντρο. Οι εξαίρετοι ερμηνευτές που την απαρ-
τίζουν είναι ο τρομπετίστας Γουάλας Ρόνεϊ, ο τενόρος σαξοφωνίστας
Τζάβον Τζάκσον, ο άλτο-σαξόφωνο Βίνσεντ Χέρινγκ, ο μπασίστας
Μπάστερ Γουίλιαμς και ο πιανίστας Λάρι Γουίλις. Τα εισιτήρια είναι
δύο κατηγοριών: προνομιακά (40 ευρώ) και απλά (30 ευρώ).
Μια εβδομάδα μετά, την Πέμπτη 29 Οκτωβρίου, την ίδια ώρα, το
Φεστιβάλ Έθνο-Τζαζ των 44ων Δημητρίων συνεχίζει τις εκδηλώσεις του
στο Κινηματοθέατρο Αριστοτέλειον, φιλοξενώντας τον σαξοφωνίστα
Τσίκο Φρίμαν και την Squeezeband του περκασιονίστα Ρέτο Γου-έμπερ, σε μια performance από το παρόν και το μέλλον. Το κόνσεπτ
της ανάμειξης τζαζ και χιπ χοπ είναι μια ιδέα του δεύτερου, την οποία
ενστερνίστηκε με ενθουσιασμό ο Aμερικανός, πολιτογραφημένος
Θεσσαλονικέας και πάντα ανοιχτόμυαλος Τσίκο.
Μαζί τους συναντούμε μια πραγματικά πολυεθνική συντροφιά, η
χιουμοριστικά επιλεγόμενη Squeezeband. Ο ιταλός τρομπονίστας
Τζιανλούκα Πετρέλα, ο κουβανός κιθαρίστας Ντάνι Ματρίνεζ, ο
μπασίστας Μισέλ Αλιμπό εκ Μαρτινίκας και φυσικά, στο κέντρο του
ενδιαφέροντος, ο Νίνο Τζι, ο άνθρωπος που παίζει μουσική με τη
φωνή του, ένας αυθεντικός humanbeatbox χιπ-χόπερ. Το σχήμα του
Ελβετού Γουέμπερ έχει ήδη δυο πετυχημένα cd και μια περιοδεία σε
Ευρώπη, Αφρική και Νότια Αμερική στο ενεργητικό του. Στη σκηνή
του Αριστοτέλειον θα τους υποδεχτεί το συγκρότημα του Βαγγέλη Κοντόπουλου. Τα εισιτήρια κοστίζουν μόνο 15 ευρώ.
Κώστας Καρδερίνης
Τσίκο Φρίμαν
Μάιλς Ντέιβις
εξώστης 8
από 12/10 έως και 17/10
Στα χρόνια της αποκάλυψης του Βασίλη Θωμαΐδη, εκδ. ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ. Οι
παιδικές θύμησες ανάκατες με τις εικόνες που έχουν χαραχτεί στη μνήμη
του αφηγητή, μας αποκαλύπτουν την εικόνα του σκληρού εκείνου κόσμου τα
άγρια χρόνια του Μεγάλου Πολέμου. Μας θέτουν ερωτήματα για το ρόλο που
διαδραμάτισε ο τότε ανθρωποχαλασμός και για τις επιπτώσεις του στο σήμερα
σε σχέση με την «Σλαβική» Μακεδονία και όποιες άλλες εκκρεμότητες άφησε
πίσω του.
Όπως ήθελα να ζήσω της Ελένης Πριοβόλου, εκδ.
ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ. Ελλάδα, τελευταίες δεκαετίες του
19ου αιώνα. Δικομματισμός, φαυλοκρατία, πολιτευτές,
τραμπούκοι, «χρυσοκάνθαροι» και τραπεζίτες καθορίζουν
το πολιτικό και το οικονομικό σκηνικό. Ένα μυθιστόρημα
εποχής για όλους εκείνους που έζησαν «όπως ήθελαν
να ζήσουν», κληροδοτώντας στους επόμενους τους
σπόρους της ουτοπίας.
Μετά το σεισμό του Χαρούκι Μουρακάμι, εκδ.
ΩΚΕΑΝΙΔΑ. Η οικονομία άνθιζε. Ο κόσμος είχε
περισσότερα χρήματα απ’ όσα μπορούσε να ξοδέψει. Και τότε χτύπησε ο
σεισμός. Για τους πρωταγωνιστές τού βιβλίου, η βιβλική καταστροφή του Κόμπε
είναι η ηχώ από ένα παρελθόν που έχουν θάψει εδώ και καιρό. Ο συγγραφέας
ανατέμνει με την απαράμιλλη μαγεία του την ανθρώπινη κατάσταση και τη βία
που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια του σύγχρονου κόσμου.
Η μουσική του Πυθαγόρα της Κίτι Φέργκιουσον, εκδ.
ΤΡΑΥΛΟΣ. Η αρχέγονη μουσική δημιουργούσε ένα
ευχάριστο αίσθημα - ο «μουσικός» ένιωθε την ψυχή
του να αγαλλιάζει, χωρίς να σκέφτεται το πώς και το
γιατί. Ο πρώτος θνητός που προβληματίστηκε, πριν από
2.600 χρόνια, για ποιο λόγο συμβαίνει κάτι τέτοιο ήταν ο
Πυθαγόρας από τη Σάμο. Δεν είχε μουσικές φιλοδοξίες.
Οι αριθμοί -η ουσία των μαθηματικών- κυβερνούσαν,
πλέον, τη μουσική.
Ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος του Ερμή Μουρατίδη, εκδ. ΕΝΕΚΕΝ. Ο ελληνικός κινηματογράφος
διανύει ήδη 103 χρόνια της ιστορίας του. Τι είδους όμως ήταν ο παλιός
ελληνικός κινηματογράφος; Ποια η ιδεολογία του; Ήταν λαϊκός ή ταξικός;
Ποιες κοινωνικές, πολιτικές συνθήκες και σκοπιμότητες υπηρέτησε; Γιατί οι
τηλεοράσεις προβάλλουν συνεχώς τις παλιές ελληνικές ταινίες; Αυτά είναι λίγα
από τα ερωτήματα που απαντά ο συγγραφέας στο βιβλίο του.
1. Ίμια. Τα απόρρητα τηλεγραφήματα των Αμερικανών των Αθανάσιου Έλλις και Μιχάλη Ιγνατίου, εκδ. ΛΙΒΑΝΗ.2. Γιατί το Βυζάντιο της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ, εκδ. ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.3. Το χαμένο σύμβολο του Νταν Μπράουν, εκδ. ΛΙΒΑΝΗ.4. Λύτρωση του Γιώργου Πολυράκη, εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ.5. Το κορίτσι που έπαιζε με τη φωτιά του Στιγκ Λάρσον, εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ.6. Χαραυγή της Στέφανι Μάγιερ, εκδ. PLATYPUS.7. Η σοφία του Ρίλκε του Ούρλιχ Μπέερ, εκδ. ΠΑΤΑΚΗ.8. Ο δρόμος της αυτοεξάρτησης του Χόρχε Μπουκάι, εκδ. OPERA.9. Παραμύθια της αγάπης και της ελπίδας της Λουκίας Ρικάκη, εκδ. ΑΠΟΠΕΙΡΑ.10. Όλα σου τα ΄μαθα μα ξέχασα μια λέξη του Δημήτρη Μπουραντά, εκδ. ΠΑΤΑΚΗ.
βιβλίο
Την Πέμπτη 22 Οκτωβρίου, στις 20:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), ο Δημήτρης Παπαχρήστος παρουσιάζει το βιβλίο του Γιουχανάν, ΕΜΠΕΙ-ΡΙΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ. Μιλούν ο Θεόδωρος Αζούδης (φιλόλογος, ψυχολό-γος), Γιώργος Σκαμπαρδώνης (συγγραφέας) και Γιάννης Χατζηγώ-γας (συγγραφέας-καθηγητής αρχιτεκτονικής Α.Π.Θ.).
Την Παρασκευή 23 Οκτωβρίου, στις 17:00, στο γραφείο της AIESEC ΠΑ.ΜΑΚ (δίπλα στη φοιτητική λέσχη), η AIESEC ΠΑ.ΜΑΚ σε συνεργασία με τον ΙΑΝΟ, πραγματοποιεί εκδήλωση με τίτλο State of the World.
Την Παρασκευή 23 Οκτωβρίου, στις 20:00, στον ΙΑΝΟ (Αριστοτέλους 7), παρουσιάζεται το συγγραφικό έργο της Αλκυόνης Παπαδάκη, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τους εξής τίτλους: Η μπόρα - Το κόκκινο σπίτι - Το χρώμα του φεγγαριού - Σκισμένο ψαθάκι - Αμάν... Αμάν! - Ο κάργιες - Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα - Το τετράδιο της Αλκυόνης - Βαρκά-ρισσα της Χίμαιρας (2009) - Αν ήταν όλα... αλλιώς, Καλέντης (2008) Σου γράφω ένα γράμμα, Εμπειρία Εκδοτική (2007) Το ταξίδι που λέγαμε..., Καλέντης (2005) Στο ακρογιάλι της ουτοπίας, Καλέντης (2004) Ξεφυλ-λίζοντας τη σιωπή, Καλέντης (2004) Το τετράδιο της Αλκυόνης, Καλέ-ντης (2003) Στον ίσκιο των πουλιών, Καλέντης (2001) Βαρκάρισσα της χίμαιρας, Καλέντης (1999) Σαν χειμωνιάτικη λιακάδα, Καλέντης (1997) Οι κάργιες, Καλέντης (1995) The Colour of the Moon.
Για όσους δεν γνωρίζουν και πολλά πράγματα από μαθη-ματικά (για πολλούς τα μαθηματικά και η γεωγραφία είναι το τρίγωνο των Βερμούδων... αλήθεια, τι είναι το τρίγωνο και... πού είναι οι Βερμούδες;), ο Φερμά είναι ένας από τους πιο γνωστούς μαθηματικούς, από τους πρώτους μεγάλους. Έζησε τον 17ο αιώνα, τότε που τα μαθημα-τικά ήταν ακόμα εμβρυακά και παραγνωρισμένα και οι μεγάλοι μαθηματικοί ήταν ημίτρελοι χομπίστες. Ο Φερμά, λοιπόν, έκανε μαθηματικά για την πάρτη του, έλυνε προβλήματα και εφεύρισκε αποδείξεις για τα θεωρήματά του, τις οποίες όμως δεν αποκάλυπτε σε κανέναν. Μάλιστα, περιέπαιζε και τους υπόλοιπους μαθηματικούς με τις σπαζοκεφαλιές του. Όταν πέθανε, ο γιος του έφερε στη δημοσιότητα το τετράδιο του πατέρα του. Εκεί υπήρχαν δεκάδες θεωρήματα, έμπνευσης του Φερμά, με ημιτελείς ή δίχως αποδείξεις (ο Φερμά δεν νοιαζόταν για το κοινό. Μόλις αντιλαμβανόταν ότι είχε μια απόδειξη, προχωρούσε στο επόμενο πρόβλημα). Με την πάροδο των χρόνων όλα τα θεωρήματά του αποδείχτηκαν εκτός από ένα... Αυτό το θεώρημα, απο-καλούμενο και ως «το τελευταίο», αποτελεί τη μεγάλη χίμαιρα των μαθηματικών, χομπιστών και μη, για... αιώνες. Η ενδεχόμενη απόδειξή του δεν αποτελεί επιστη-μονικό επίτευγμα, αλλά προσωπικό στοίχημα. Βραβεία έχουν θεσπιστεί, μεγάλοι μαθηματικοί έχουν αφιερώσει χρόνια από τη ζωή τους γυρεύοντας το φαινομενικά αδύνατο. Ο συγγραφέας αφηγείται με εκλαϊκευμένο τρόπο (καθιστά σαφές πως δεν είναι υποχρεωτικές οι μαθηματικές γνώσεις για την ανάγνωση του βιβλίου, αν και υπάρχει κι ένα παράρτημα για τους έχοντες κάποια ιδέα...) όλες τις προ-σπάθειες των μαθηματικών ανά τους αιώνες, ξεκινώντας από τον... Πυθαγόρα, διηγείται ανεκδοτικές ιστορίες και δίνει τροφή σ’ ένα γοητευτικό μύθο που απο-τέλεσε εφιάλτη και κατάρα για πάμπολλους μαθηματικούς. Ένα συνολικά ευχά-ριστο ανάγνωσμα, με διακριτικό χιούμορ, που είναι ύμνος στο πάθος του ανθρώ-που να επιτύχει το φαινομενικά ακατόρθωτο.
Σωτήρης Μπαμπατζιμόπουλος
εξώστης 9
ταινίες
εξώστης
κινηματογράφος
MOONΣκηνοθεσία: Ντάνκαν Τζόουνς
Παίζουν: Σαμ Ρόκγουελ, Κέβιν Σπέισι (φωνή)
Διάρκεια: 97’
ΟΛΥΜΠΙΟΝ 1, STER ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 3&5, STER CITY GATE 4&5, VILLAGE COSMOS 1&2
«My father was a rocket man/ He often went to Jupiter
or Mercury, to Venus or to Mars/ My mother and I would
watch the sky/ And wonder if a falling star/ Was a ship
becoming ashes with a rocket man inside»...
To 1957 o δορυφόρος Σπούτνικ, το 1961 η πτήση του
Γκαγκάριν, το 1969 η προσελήνωση του Άρμστρονγκ
σηματοδότησαν κάτι περισσότερο από την κατάκτηση
του διαστήματος. Υλοποιώντας τις άγριες σκέψεις ενός
Λουκιανού του δεύτερου αιώνα ή ενός Ιούλιου Βερν,
κατέδειξαν πως ότι μπορούμε να φανταστούμε, ενέχει
και το σπέρμα της πραγματοποίησής του.
Όπως αφήνουμε πατημασιές στο γρασίδι ή στο χαλί μας,
έτσι πλέον έχουμε αφήσει πατημασιές στο ουράνιο σώμα
της σελήνης που ανήξερο περιστρέφεται στη μοναξιά του.
Αν οι μεταδόσεις των πρώτων τηλεοράσεων προϊδέασαν
το κοινό για την εφικτή δυνατότητα του ανέφικτου, οι συγ-
γραφείς επιστημονικής φαντασίας ήταν και είναι ούτως
ή άλλως σίγουροι για αυτό. Και με τη γνώση αυτή – ως
σύγχρονοι μάντες – προβλέπουν όχι μόνο την τεχνολογική
εξέλιξη, αλλά την ίδια την εξέλιξη της ανθρωπότητας,
των σκέψεων και συναισθημάτων της, των κοινωνικών
της διευθετήσεων.
Κάπου στο εγγύς μέλλον, η ανθρωπότητα έχει λύσει
το πρόβλημα της στενότητας των ενεργειακών πόρων.
Παράγει φθηνή και καθαρή ενέργεια χρησιμοποιώντας
τους βράχους της σελήνης. Η εταιρία LUNAR πρωτο-
στατεί με τη βάση που έχει στήσει στη σελήνη. Εκεί ο
μοναδικός υπάλληλος, Σαμ, με τη «συντροφιά» και τη
βοήθεια ενός ρομπότ φροντίζει να διεκπεραιώνει τις
αποστολές καυσίμων προς τη Γη.
Ο Σαμ έχει υπογράψει τριετές συμβόλαιο με την εταιρία.
Σε δυο βδομάδες ολοκληρώνει τη σύμβαση και πρόκειται
να επιστρέψει στη Γη. Ευτυχώς, γιατί δεν αντέχει άλλο. Η
ρουτίνα είναι εξαντλητική και η μόνη επαφή με τη Γη είναι
κάποια μηνύματα που λαμβάνει από το διοικητικό συμβού-
λιο της εταιρίας και κάποια άλλα από τη γυναίκα του και
τη μικρή τους κόρη. Δυστυχώς μια ηλιακή καταιγίδα τις
πρώτες μέρες λειτουργίας της βάσης έχει καταστρέψει
μέρος των επικοινωνιών κι έτσι δεν μπορεί να υπάρξει
ζωντανή, αμφίδρομη επικοινωνία.
Ο Σαμ αρχίζει να καταρρέει. Είναι η μοναξιά, είναι η
μηχανική φωνή του ρομπότ, είναι οι παραισθήσεις και
οι πονοκέφαλοι. Εξαιτίας τους ο μόνος άνθρωπος στο
φεγγάρι θα έχει ένα σχεδόν μοιραίο ατύχημα την ώρα
της δουλειάς. Θα ξυπνήσει στο νοσοκομείο της βάσης
με τις φροντίδες του ρομπότ. Δε θα θυμάται τι ακριβώς
συνέβη και θα παραξενευτεί από τις οδηγίες που έχει
στείλει η LUNAR που του απαγορεύουν την έξοδο από
το σταθμό. Παραβαίνοντάς τες θα επιστρέψει στον τόπο
του δυστυχήματος και εκεί θα αντικρίσει το τελευταίο
πράγμα που θα φανταζόταν... (καθόλου παράξενο, εφό-
σον φαντασία = πραγματικότητα).
Παρακάτω δεν κάνει να πω – θα το χαλάσω. Πρόκειται
για μια εξαίρετη ταινία επιστημονικής φαντασίας που
αποδίδει φόρο τιμής και συνδιαλέγεται με τα κλασικά
φιλμ του είδους. Διατηρεί ηθελημένα την αισθητική των
δεκαετιών του ’60 και ’70 και δεν χρησιμοποιεί κανένα
εφέ. Αντίθετα, όλη βασίζεται στην ερμηνεία του μοναδικού
ηθοποιού Σαμ Ρόκγουελ και τη μηχανική φωνή του Κέβιν
Σπέισι. Κι επίσης, στην πλοκή η οποία μας εκπλήσσει με τις
απρόσμενες τροπές της ενώ ταυτοχρόνως μας δημιουργεί
την αίσθηση πως το ότι συμβαίνει το είχαμε φανταστεί!
Ναι, το είχαμε φανταστεί γιατί ήδη και διαρκώς ζούμε σε
ένα «θαυμαστό καινούριο κόσμο» όπου η φαντασία του
σήμερα, είναι πραγματικότητα αύριο.
Στο τεχνητό φως του σταθμού, στο φως του ουράνιου
στερεώματος, στην επιφάνεια της σκοτεινής σελήνης
αποκαλύπτεται αυτό που λέγεται «αναλώσιμος εργαζό-
μενος» (κάθε βδομάδα αυτοκτονεί κι ένας εργαζόμενος
της French Telecom) και αχνοφαίνονται τα πρωτόγνωρα
ηθικά διλήμματα που θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τα
παιδιά μας.
Και όπως λέει το τραγούδι των Pearls before Swine από
το 1970, πλέον δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ούτε
για τα πεφταστέρια (και τις ευχές που τα συνοδεύουν).
Τίποτα άλλο δεν κάνει να πω. Τη συστήνω ανεπιφύλακτα!
Αξιολόγηση: ****Δημήτρης Δρένος
ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ: MOON / ΨΥΧΗ ΒΑΘΙΑ / Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΑΠΟΜΕΝΕΙ / ΤΖΟΥΛΙ ΚΑΙ ΤΖΟΥΛΙΑ / SAW VI / OCEANWORLD 3D /// Videodrome ///
Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
εξώστης 10
ταινίες
να την περιγράψουν μοιάζει η
σχέση της Τζούλι με την Τζού-
λια. Η μία γράφει ιστορία όταν
καταφέρνει να σπουδάσει μαγει-
ρική στο Παρίσι και να μεταφέ-
ρει τη γνώση της στην Αμερική.
Η άλλη βρίσκει νόημα στα γρα-
πτά της πρώτης και αποφασίζει
σε ένα χρόνο να μαγειρέψει τις
συνταγές της, κερδίζοντας κοι-
νωνικότητα και επικοινωνία από
το μπλογκ στο οποίο δημοσιεύει
τις καθημερινές μαγειρικές περι-
πέτειές της. Η μοναδική ευκαιρία
τους να συνευρεθούν, ναυάγησε σαν μπεσαμέλ που δεν έδεσε καλά. Πώς όμως αυτές οι γυναί-
κες με τα ομόηχα ονόματα θα κερδίσουν την καρδιά μας και θα μπουν στη ζωή μας; Η απάντηση
είναι: «εξ αποστάσεως».
Η Νόρα Έφρον δεν επιτρέπει σε καμία από τις δύο ηρωίδες της να αφήσουν τα αρώματα και την
γεύση να τις επισκιάσουν. Ούτε φυσικά αφήνει τις ηρωίδες να εκθέσουν τα συναισθήματά τους
αφού γνωρίζει ότι οι «μελω-μένες» σχέσεις καταλήγουν γλυκανάλατες. Οι παράλληλες ζωές δεν
θα συναντηθούν και η κάθε μία θα ζήσει τον σιωπηλό μύθο της. Περισσότερο ιδανικές για να γεμί-
σουν ακόμα και με την... απραξία τους τη μεγάλη οθόνη από τις Μέριλ Στριπ και Έιμι Άνταμς δεν
μπορούσε να βρει. Η Στριπ στην -ίσως- καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της, «γαρνίρει» με μονα-
ξιά και χιούμορ έναν ξερό και ξεθυμασμένο μύθο ενώ η Έιμι Άνταμς χρωματίζει με αρώματα και
γεύσεις την άνοστη ηρωίδα της. Η απόλαυση είναι ένα μη εκλεπτυσμένο αίσθημα αν δεν το επε-
ξεργαστείς... Καλεσμένοι λοιπόν ή ακάλεστοι, οφείλεται να γευτείτε κάθε προσφερόμενη πληρο-
φορία από τη ζωή της Τζούλι και της Τζούλια παρακάμπτοντας το σαβουάρ βιβρ και... σαβουριά-