30-126 Kraków ul. Stańczyka 20/29 [email protected]tel. 607 886 408 UNIKON EKPERTYZA TECHNICZNA TYTUŁ OPRACOWANIA: Ekspertyza stanu technicznego konstrukcji stalowej dachu Stadionu Zimowego przy ul. Gen. Ch. De Gaulle’a w Tychach. ADRES OBIEKTU: ul. Gen. Ch. De Gaulle’a 2 w Tychach ZLECAJĄCY: Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w Tychach, al. Piłsudskiego 12 AUTORZY OPRACOWANIA: MGR INŻ. GRZEGORZ SŁABOŃ MAP / BO / 0189 / 14 MGR INŻ. ZENON SŁABOŃ SLK / BO / 4480 / 01 31 SIERPIEŃ 2016r. http://bip.umtychy.pl/index.php?action=PobierzPlik&id=340081 Data wygenerowania dokumentu: 2022-07-28 15:20:05
68
Embed
Ekspertyza stanu technicznego konstrukcji stalowej dachu ...
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Przedmiotem niniejszego opracowania jest ekspertyza stanu technicznego konstrukcji stalowej dachu Stadionu Zimowego przy ul. Gen. Ch. De Gaulle’a w Tychach, ze szczególnym uwzględnieniem stanu powłok malarskich, zabezpieczeń antykorozyjnych i złączy spawanych elementów wzmocnienia pasów dolnych stalowej kratownicy przestrzennej dachu.
2. PODSTAWA OPRACOWANIA
Podstawą opracowania jest: 2.1. postanowienie NR 14/16 Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Tychach z dnia
07.06.2016r. (znak. PINB-7143/14/1028/16), 2.2. wizje lokalne oraz pomiary na obiekcie wykonane w sierpniu 2016r., 2.3. częściowa dokumentacja archiwalna obiektu z 1973r. – projektant konstrukcji mgr inż. J.
Manjura ; dokumentacja ta obejmuje swym zakresem głównie żelbetową konstrukcję ścian oraz w zakresie konstrukcji stalowej dwa rysunki – jeden dotyczący kratownic bocznych, drugi głównej kratownicy przestrzennej nad centralną częścią obiektu.
2.4. kosztorys prac remontowych dachu 2002r., 2.5. ocena techniczna dotycząca stanu i nośności kratowej przestrzennej konstrukcji stalowej
dachu budynku lodowiska MOSiR w Tychach, marzec 2006r. wykonana przez Pracownię Projektów Budownictwa, Tychy, ul. Wschodnia 18, autor opracowania mgr inż. Janusz Przybyłka,
2.6. ekspertyza techniczna dla potrzeb modernizacji lodowiska wraz z modernizacją układu chłodzenia tafli lodowiska określająca stan techniczny oraz nośność konstrukcji stalowego przekrycia, czerwiec 2006r. wykonana przez Pracownię Projektową Fullbet, Katowice, ul. Dąbrówki 15, autor opracowania mgr inż. Robert Szota i mgr inż. Andrzej Szota,
2.7. projekt budowlany wzmocnienia stalowej konstrukcji dachu, listopad 2007r. wykonany przez Pracownię Projektową Fullbet, Katowice, ul. Dąbrówki 15, autor opracowania mgr inż. Robert Szota,
2.8. projekt wykonawczy wzmocnienia stalowej konstrukcji dachu, styczeń 2008r. wykonany przez Pracownię Projektową Fullbet, Katowice, ul. Dąbrówki 15, autor opracowania mgr inż. Robert Szota,
2.9. ocena nośności i projekt wzmocnienia wsporników żelbetowych konstrukcji zadaszenia, styczeń 2008r. wykonany przez Pracownię Projektową Fullbet, Katowice, ul. Dąbrówki 15, autor opracowania mgr inż. Robert Szota i mgr inż. Andrzej Szota,
2.10. wzmocnienie węzłów przekrycia dla podpór technologicznych pod wieże montażowe, marzec 2008r. wykonany przez Pracownię Projektową Fullbet, Katowice, ul. Dąbrówki 15, autor opracowania mgr inż. Robert Szota i mgr inż. Andrzej Szota,
2.11. specyfikacje techniczne wykonania i odbioru robót, luty 2008r. wykonany przez Pracownię Projektową Fullbet, Katowice, ul. Dąbrówki 15, autor opracowania mgr inż. Robert Szota i mgr inż. Andrzej Szota,
2.12. dokumentacja powykonawcza wzmocnienia stalowej konstrukcji dachu na podstawie prac prowadzonych od kwietnia do września 2008r. przez firmę PPiU „CONCRET” Sp z o.o. Tychy ul. Fabryczna (kierownik budowy mgr inż. Marcin Nieckarz) oraz przez firmę „GÓRKA” Sp. z o.o. Radostowice , ul. Dworcowa 125,
2.13. obowiązujące normy, 2.14. Ustawa z dnia 7 lipca 1994r. – Prawo budowlane, z późniejszymi zmianami 2.15. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków
technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, z późniejszymi zmianami
3.1. Nazewnictwo elementów konstrukcji stosowane w ekspertyzie
W dalszej części ekspertyzy stosowane będzie następujące nazewnictwo głównych elementów konstrukcji dachu: żelbetowe wsporniki [E1] – określające wsporniki podpierające główne dźwigary nośne konstrukcji stalowego dachu w osiach 1.1, 1.2, 2.1, 2.2, 3.1, 3.2, 4.1, 4.2 zgodnie z zał. nr 7.9. i 7.10., dźwigary główne [E2] – przestrzenna kratownica stalowa, na której opierają się stalowa kratownica przestrzenna centralnej części obiektu oraz cztery przestrzenne kratownice boczne; lokalizacja kratownicy w osiach 1.1, 1.2, 2.1, 2.2, 3.1, 3.2, 4.1, 4.2 zgodnie z zał. nr 7.9. i 7.10., kratownica centralna [E3] – przestrzenna kratownica stalowa opierająca się na dźwigarach głównych [E2], lokalizacja kratownicy w osiach 1’ do 16’ / A’ do P’ (pas dolny kratownicy) oraz w osiach 1 do 17 / A do R (pas górny kratownicy). kratownica boczna [E4] – jedna z czterech przestrzennych kratownic stalowych opierających się na dźwigarach głównych [E2] oraz na stalowych słupach zewnętrznych; lokalizacja kratownic w osiach 1’ do 16’ / N.1 do N., 1’ do 16’ / S.1 do S.8, A’ do P’ / E.1 do E.8, A’ do P’ / W.1 do W.8. Poszczególne kraty oznaczono literami N, S, E i W.
3.2. Opis konstrukcji
3.2.1. Ogólny opis konstrukcji
Przekrycie lodowiska zostało wykonane w konstrukcji stalowej, opartej na wspornikach [E1]
(zdj. nr 4 i 5) wypuszczonych z żelbetowych przypór znajdujących się w narożach obiektu.
Pokrycie połaci dachowej wykonano z blachy trapezowej T55/188, na której ułożono
warstwy izolacji.
Ogólny widok obiektu i dachu – zdj. nr 1 do 5. Blacha trapezowa oparta jest na stalowych
płatwiach (w przypadku pokrycia dachu nad kratownicą centralną [E3]) oraz bezpośrednio
na pasie górnym (w przypadku kratownic bocznych [E4]). Płatwie oparte są w węzłach
kratownicy centralnej [E3]. Zasadnicza konstrukcja przekrycia lodowiska wykonana jest
w postaci przestrzennych kratownic (przekrycie strukturalne). Przestrzenne kratownice
wykonane są nad główną częścią lodowiska – kratownica centralna [E3] o rozpiętości 48,0
x 48,0m oraz nad częściami bocznymi – kratownice boczne [N4] o rozpiętościach 10,5
x 42,0m. Kratownica centralna [E3] oparta na dźwigarach głównych [E2] o rozpiętości 43,3m.
Konstrukcja stalowa dachu została wykonana ze stalowych profili rurowych (poza płatwiami).
Dźwigary główne [E2] (zdj. nr 5 do 10):
- pasy dolne i górne z rur okrągłych 273 o zróżnicowanej grubości ścianek,
- krzyżulce pionowe z rur okrągłych 159 o zróżnicowanej grubości ścianek,
- poprzeczki poprzeczne łączące pasy dolne z rur okrągłych 133,
- poprzeczki poprzeczne łączące pasy górne oraz stężenia poziome psów górnych z rur
Wieszaki mocujące konstrukcję kratownicy centralnej [E3] na dźwigarach głównych [E2]
(zdj. nr 6):
- z rur okrągłych 51x4 (wartość wg dok. archiwalnej)
Autor n/n ekspertyzy dokonał pomiarów kilkunastu losowo wybranych wieszaków pod kątem grubości ścianki profilu – w wyniku pomiaru otrzymano rzeczywistą grubość ścianki o wartości 3,5-3,6mm. Pomiarów wykonano za pomocą grubościomierza ultradźwiękowego SONO M410 umożliwiającego dokonywanie pomiaru grubości ścianek bez uwzględnianie powłoki lakierniczej. Po uwzględnieniu rzeczywistej ścianki nośność profili wieszaków posiadają wciąż ponad dwukrotną rezerwę w odniesieniu do wyznaczonych w projekcie [2.7.] sił.
3.2.2. Zabezpieczenie antykorozyjne
Zgodnie z projektem [2.8.] konstrukcja w 2008 roku wymagała renowacji istniejącej powłoki
antykorozyjnej oraz zabezpieczenia elementów wzmocnienia. Autor nie wskazał jednak
potrzeby czyszczenia całej konstrukcji lecz jedynie miejsc gdzie występuje rdza, pęcherze,
złuszczenia i odspojenia oraz całej konstrukcji wzmocnienia. Zgodnie z dokumentacją
powierzchnie powinny zostać oczyszczone do stopnia Sa 2 ½ wg PN-ISO 8501. Zgodnie
z projektem konstrukcja powinna zostać zabezpieczona dwoma powłokami farby
antykorozyjnej podkładowej oraz dwoma warstwami emalii chlorokauczukowej
nawierzchniowej ogólnego stosowania.
Projekt budowlany [2.7.] nie określał sposobu zabezpieczenia antykorozyjnego konstrukcji.
3.2.3. Dopuszczalne obciążenia śniegiem
Zgodnie z pismem (załącznik nr 7.7.) dopuszczalne obciążenie dachu lodowiska śniegiem
wynosi 0,72 kN/m2 (wykonane obliczenia zgodnie z projektem budowlanym [2.7.]
nie uwzględniały dodatkowych normowych obciążeń jakie mogą wystąpić od gromadzącego
się śniegu po obwodzie obniżenia centralnej części dachu (widok dachu - zdj. nr 3) – przyjęto
stałe obciążenie na całej powierzchni wynoszące 0,72kN/m2). Pismo określa dopuszczalne
grubości pokrywy śnieżnej w zależności od stanu skupienia (od puchu po lód).
3.3. Dokumentacja archiwalna
W roku 2006r. sporządzono dwa niezależne opracowania mające na celu określenie stanu
i nośności stalowych elementów konstrukcyjnych dachu – była to ocena techniczna [2.5.]
oraz ekspertyza techniczna [2.6.]. Pod koniec 2007r. wykonano ponowne obliczenia
3.4. Prace wzmocnienia konstrukcji wykonane w 2008r.
3.4.1. Zakres wykonanych prac.
W okresie od kwietnia do września 2008r. wykonywane były na obiekcie prace
modernizacyjne mające w swoim zakresie:
a) wzmocnienie konstrukcji żelbetowych wsporników [E1] podpierających główne dźwigary dachowe
Prace wykonane na podstawie dokumentacji [2.9.]. Autor dokumentacji [2.9.] wykazał błędy w pierwotnych obliczeniach zawartych w dokumentacji archiwalnej z 1973r. Zgodnie z dokumentacją archiwalną i pomiarami wykonanymi przez autora dokumentacji [2.9.] przekrój wspornika posiadał szerokość 50cm oraz wysokość zmienną od 100 do 200 cm. Wysięg wspornika posiadał wymiar 420 i 300cm. W dokumentacji [2.9] wykazano niewystarczającą nośność konstrukcji wsporników na ścinanie czego rezultatem było wykonane wzmocnienie. Wzmocnienie polegało na zastosowaniu stalowych obejm pionowych usytuowanych na powierzchniach bocznych wsporników i kotwionych na górnej powierzchni wspornika. Po wykonaniu wzmocnienia konstrukcja wsporników miała zostać obetonowana metodą natryskową zapewniającą odpowiednią przyczepność do istniejącego betonu. W dokumentacji powykonawczej, poza opracowaniem [2.9] nie ma informacji ani dokumentacji materiałowej dotyczącej wzmocnienia żelbetowych wsporników [E1]. Aktualny widok wspornika oraz podpory/wymianu dźwigara głównego [2] – zdj. nr 4. b) wzmocnienie pasów górnych i dolnych kratownicy centralnej [E3]
Prace wykonane na podstawie dokumentacji [2.8.], [2.10.] i [2.11]. Zgodnie z dokumentacją oraz notatką (zał. nr 7.5) wykonano:
wzmocnienie pasów górnych i dolnych (zakres wzmocnienia zgodnie zał. nr 7.9 i 7.10) poprzez przyspawanie do każdej rury pasa dołem i górą połówki dwuteownika IPE 140 (spawanie środnikiem do rury). Dodatkowo dla pasów górnych wykonano dodatkowe elementy stężające z kątowników 30x30x3 ograniczające długość wyboczeniową pasów w płaszczyźnie poziomej. Przed wykonaniem wzmocnień konstrukcja była podnoszona celem eliminacji powstałych ugięć.
wymianę podparć stalowych płatwi dachu ze słupków pionowych pojedynczych zlokalizowanych w węzłach kraty na słupek z dwóch profili stalowych w kształcie litery V w każdym węźle podparcia, przy rozstawie ramion pod płatwią o wartości 500mm. Zabieg ten był wymagany ze względu na potrzebę poprawy nośności płatwi, którą uzyskano zmniejszając rozpiętość przęseł płatwi.
wymianę wszystkich śrub mocujących stalowe wieszaki rurowe na śruby M16 kl. 8.8
Prace wykonane na podstawie dokumentacji [2.8.] i [2.11.]. Zgodnie z dokumentacją wykonano:
wzmocnienie konstrukcji polegające na wykonaniu dodatkowych skartowań biegnących wzdłuż dłuższego boku każdej z kratownic bocznych [E4]. Dla każdej kraty wykonano trzy pionowe pasy skratowań wzmacniających (przykładowo dla kraty N wzmocnienia wykonano w osiach N.2, N.4 i N.6 - w pozostałych kratach analogicznie). Skratowania
wzmacniające wykonano z rur stalowych 48.3x4 mocowanych w istniejących węzłach kraty poprzez blachy spawane do konstrukcji.
wzmocnienie skrajnych krzyżulców podporowych od strony ścian zewnętrznych polegające na zwiększeniu ich pola przekroju poprzez naspawanie na istniejące rury rur
60.3x4.5. Wzmocnienie wykonano poprzez naspawanie dwóch połówek rur.
malowanie całej konstrukcji stalowej dachu
3.4.2. Dokumentacja powykonawcza
Po wykonaniu prac sporządzono dokumentację powykonawczą zawierającą m.in. protokoły z badań spoin. Zgodnie z protokołami wykonano badania wizualne oraz magnetyczno-proszkowe spoin.
Dokumentacja obejmuje również badania grubości ścianek profili rurowych 70 i 100 dla kratownicy centralnej [3]. Wyniki te pokazują dużą rozbieżność grubości ścianek:
- dla rury 70 grubość ścianki od 4,8 do 6.2mm.
- dla rury 100 grubość ścianki od 4,2 do 5,3mm. W dzienniku budowy (zakładka nr 1 dokumentacji powykonawczej z 2008r.) nie dokonano wpisów określających grubości wykonywanych zabezpieczeń antykorozyjnych, ani też nie określono rodzaju zastosowanej farby (w dokumentacji materiałowej znajduje się tylko karta techniczna farby chlorokauczukowej do gruntowania ogólnego stosowania o nazwie LOKOS firmy Polifarb-Łódź o kolorze jasno szarym.
3.4.3. Uwagi do wykonanych w 2008r. prac
Największą wątpliwość budzi jakość wykonanych spoin, powłok malarskich oraz sposób przygotowania powierzchni pod malowanie.
Występujące niezgodności spawalnicze, nie pozwalają na zakwalifikowanie złączy spawanych do żadnego z poziomów jakości obowiązujących zgodnie z normą PN-EN ISO 5817:2009. Pomimo występujących niezgodności określa się, iż praca spoin jest prawidłowa – nie ma więc żadnych zagrożeń dla konstrukcji stalowej jako całości.
Badanie obecnego stanu konstrukcji pozwala określić, iż:
wykonane spoiny nie zostały prawidłowo przygotowane do badania,
dokładne czyszczenie konstrukcji (do czarnej stali) zostało wykonane wyłącznie w miejscach gdzie wykonywane były prace spawalnicze (spawanie elementów wzmacniających konstrukcję dachu) – świadczą o tym wyraźne ślady poziome na profilach rurowych. W dokumentacji powykonawczej z 2008r. nie określono stanu istniejących powłok malarskich.
czyszczenie konstrukcji przed malowaniem było wykonane bardzo niedokładnie – świadczy o tym dobra przyczepność powłoki malarskiej do wykonanych spoin i niska słaba przyczepność do profili wzmocnień,
stalowe profile teowe (1/2 IPE 140) są najbardziej skorodowanymi elementami konstrukcji
grubość warstw powłok malarskich nie była dobrana prawidłowo o czym świadczy stopień skorodowania konstrukcji (najbardziej skorodowanymi miejscami na konstrukcji są stalowe profile teowe wzmocnienia konstrukcji, które były w całości malowane na miejscu),
elementy malowane na zakładzie (m.in. profile rurowe wzmacniające kratownice boczne [4] nie wykazują skorodowania, a powłoka malarska jest elastyczna),
powłoka malarska jest bardzo krucha, przy użyciu tępego narzędzia (użyto szpachelki) ulega w wielu miejscach łatwemu odspojeniu bezpośrednio od konstrukcji stalowej ukazując skorodowanie powierzchniowe stali – wilgoć gromadzi się więc pod farbą. Świadczy to o prawdopodobnym złym stanie istniejących powłok malarskich już w 2008r. przed wykonanym wzmocnieniem. Dokumentacja zdjęciowa (zał. nr 7.4) ukazuje w jakim stopniu w wielu miejscach powłoka malarska ulega punktowemu lub nawet powierzchniowemu odspojeniu od konstrukcji stalowej.
dokonano zamiany kątowników 30x30x4, które zgodnie z dokumentacją [2.7.] (strona 52) mają na celu zmniejszenie długości wyboczeniowej pasów górnych kratownicy na kątowniki 30x30x3 – dokumentacja powykonawcza nie opisuje wprowadzonych zmian (zamieszczono jedynie prawidłowe certyfikaty tzn. dla kątownika 30x30x3). Sprawdzono nośność kątownika – spełnia on warunki nośności (zapasy są jednak dużo mniejsze niż przy zaprojektowanym kątowniku 30x30x4) przedstawione w projekcie [2.7.] przy założeniu, iż kątownik pracuje tylko na rozciąganie (założenie z projektu).
Dla celów ekspertyzy wykonano pomiary geodezyjne mające na celu określenie ugięcia głównych elementów konstrukcji stalowej dachu. Dokumentacja geodezyjna zgodnie z załącznikiem nr 7.10. Pomiary obejmowały:
dźwigary główne [2] Dokonano pomiarów w trzech punktach w osi na dolnej powierzchni dźwigarów wewnętrznych (osie 1.1, 2.1, 3.1, 4.1) na ich początku, środku i końcu. Z wyników pomiarów określa się:
- ugięcie dźwigara w osi 1.1 wynosi 14,1 mm - ugięcie dźwigara w osi 2.1 wynosi 2,5 mm - ugięcie dźwigara w osi 3.1 wynosi 26,5 mm - ugięcie dźwigara w osi 4.1 wynosi 18,5 mm
kratownica centralna [3] Dokonano pomiarów w trzech punktach w osi na dolnej powierzchni elementów wzmacniających (1/2 IPE 140) pasy dolne kratownicy na ich początku, środku i końcu. Z wyników pomiarów określa się: - ugięcie kratownicy wynosi ok 80mm
kratownica boczna [4] Dokonano pomiarów w trzech punktach w osi na dolnej powierzchni profili rurowych pasów dolnych kratownic na ich początku, środku i końcu oraz dodatkowo (bez montażu naklejek) dokonano pomiarów uzupełniających. Z wyników pomiarów określa się, iż węzły pasów znajdują się praktycznie w jednej linii (ugięcia skierowane do góry wynoszą ok 1,0 do 3,5mm.
Wszystkie punkty zostały w sposób trwały (poprzez zastosowanie specjalnych naklejek) oznaczone na konstrukcji (lokalizacja naklejek zgodnie z załącznikiem nr 7.8.). Pozwoli to na wykonanie w przyszłości pomiarów w tych samych miejscach i na precyzyjne określenie ewentualnych zmian. Zaleca się wykonanie pomiarów kontrolnych w oznaczonych punktach nie rzadziej niż co 2 lata. W przypadku uszkodzenia punktów w trakcie prowadzenia remontu miejsca lokalizacji naklejek należy trwale oznaczyć, a po zakończeniu badań umieścić nowe naklejki w tych samych miejscach. Wykonane pomiary nie wykazały przekroczenia ugięć dla dźwigarów głównych [2] i dla kratownicy centralnej [3]. Natomiast dla kratownic bocznych [4] wykazano znaczne deformacje pasów dolnych, które charakteryzują się wyraźnymi wygięciami w górę w przęśle pomiędzy węzłami kraty w większości prętów pasa dolnego (poza pasem podporowym wzdłuż ściany zewnętrznej). Deformacje te widoczne są wyraźnie na zdjęciach nr 43 i 44. Deformacje te nie zostały wykazane przy poprzednich ekspertyzach i ocenach technicznych (pozycja [2.5] i [2.6]), co może świadczyć o zmianie sposobu pracy konstrukcji po jej wzmocnieniu. Deformacje te spowodowane są występującymi w pasie dolnym siłami ściskającymi, które mogły zostać wywołane poprzez ugięcie dźwigara głównego [2], na którym kratownice te są oparte (po przeciwnej stronie kratownice boczne [4] są oparte na sztywnych stalowych słupach). Deformacje te mają charakter trwały. Deformacje te
nie wpływają na pracę konstrukcji i nie zagrażają bezpieczeństwu. Ekspertyza [2.6.] oraz projekt budowlany [2.7.] zawierały obliczenia konstrukcji jako niezależne elementy – nie była uwzględniona ich wspólna praca, co mogło nie wykazać możliwości powstania sił ściskających w dolnych pasach o wartości mogącej wywołać widoczne deformacje. Dodatkowo przyjęto jako podparcia kratownic bocznych na dźwigarach podpory przegubowe, natomiast na słupach zewnętrznych podpory przegubowo-przesuwne i nie uwzględniono występujących podparć bocznych (zdj. nr 14) pasów dolnych (wieszaki z rury okrągłej mocowany przegubowo na jedną śrubę do węzłów pasa górnego kraty oraz z drugiej strony prawdopodobnie do żelbetowej ściany).
4.2. Badanie eksploatacyjne spoin
4.2.1. Cel i zakres badań
Dla celów n/n ekspertyzy wykonano badania eksploatacyjne spoin. Badaniu podlegały wyłącznie spoiny wykonane w 2008r. przy wykonywaniu wzmocnień konstrukcji stalowej dachu Protokoły z badań, zakres badań oraz dodatkowa dokumentacja zdjęciowa zgodnie z załącznikiem nr 7.2 i 7.3. Badania miały na celu określenie czy praca konstrukcji oraz powstała korozja wpłynęły negatywnie na wykonane w 2008r. spoiny. Przy badaniu spoin szczególną uwagę zwracano na spoiny w dolnym pasie kratownicy centralnej [3]. Wykonano nadania wizualne oraz magnetyczno-proszkowe.
4.2.2. Określenie klasy wykonania konstrukcji
Klasa konsekwencji
wg PN EN 1990 tablica B.1 CC3
Kategoria użytkowania
wg PN-EN 1090-2 tablica B.1 SC1
Kategoria produkcji
wg PN-EN 1090-2 tablica B.2 PC2
Klasa wykonania
PN-EN 1090-2 tablica B.3 EXC3
4.2.3. Poziom jakości złączy spawanych
„B” wg PN-EN 1090-2:2009 tabl. A.3 poz. 7.6 (w projekcie z 2008r. określono poziom jakości
złączy spawanych „C” – przy obowiązującej normie PN-B-06200:2002).
4.2.4. Metoda spawania
Na podstawie dokumentacji powykonawczej z 2008 roku (zakres dokumentów
materiałowych cz. 4 i cz.5) można wnioskować, iż spawano metodą MAG 135 (drut
elektrodowy SG2 do spawania łukowego w osłonie gazów ochronnych).
Przeprowadzone zgodnie z załącznikiem nr 7.2 badania spoin nie wykazały spękań spoin czy innych nieprawidłowości, które mogłyby świadczyć o ich nieprawidłowej lub wątpliwej pracy. Rdza jaka pojawiła się w obszarach spoin nie spowodowała ich osłabienia. Praca konstrukcji jest prawidłowa. Nie wymaga się wprowadzenia poprawek wykonanych w 2008r. spawań. Należy jednak uzupełnić wszelkie brakujące spoiny czołowe (na styku połówek dwuteowników wzmacniających pasy kraty centralnej [3] jakie zostaną wykazane podczas przeglądu po czyszczeniu konstrukcji oraz te wykazane w raporcie z badań spoin zgodnie z załącznikiem nr 7.2.
Stan powłok malarskich na konstrukcji stalowej dachu jest w bardzo złym stanie. Duża część konstrukcji (zwłaszcza część znajdująca się bezpośrednio nad taflą lodowiska) wykazuje duży stopień korozji. Jest to zarówno korozja powierzchniowa jak i punktowa. Na konstrukcji występują lokalnie wżery zmniejszające grubość ścianki profilu – osłabienia te nie mają wpływu na nośność konstrukcji (nie są to miejsca najbardziej wytężone). Stan powłok malarskich obrazuje dokumentacja fotograficzna zgodnie z załącznikiem nr 7.4.
Ze względu na zły stan powłok malarskich należy wykonać czyszczenie całej konstrukcji stalowej dachu poprzez obróbkę strumieniowo-ścierną (wg PN-EN ISO 12944 Część 4). Powierzchnia, w tym również szwy spawalnicze, musi być odpowiednio gładka i równa do obróbki strumieniowo-ściernej aby po obróbce uzyskać stopień skorodowania nie gorszy niż „C” wg PN-EN ISO 8501-1. Rozwarstwienia, zakucia, łuski, zadziory itp. należy dokładnie zeszlifować. Należy usunąć wszelkie chropowatości powierzchni elementów stalowych, które mogły powstać np. pod wpływem odprysków przy spawaniu. Stopień przygotowania powierzchni Sa 2 ½ według normy PN-EN ISO 8501-1 (Na oglądanej bez powiększenia powierzchni nie może być widoczny olej, smar, pył, zgorzelina walcownicza, rdza, powłoki malarskiej czy obce zanieczyszczenia. Mogą pozostać jedynie ślady zanieczyszczeń w postaci plamek w kształcie kropek lub pasków.) Po wykonaniu obróbki strumieniowo-ściernej należy dokonać szczegółowego sprawdzenia konstrukcji pod kątem występujących dziur, ubytków oraz brakujących spoin. Wszelkie brakujące spoiny wykazane podczas przeglądu po czyszczeniu konstrukcji oraz brakujące spoiny, wykazane w raporcie z badań spoin zgodnie z załącznikiem nr 7.2., należy uzupełnić. Dziury i ubytki w profilach należy uzupełnić i wyrównać za pomocą jednoskładnikowej poliuretanowej masy klejąco-uszczelniającej (1K PUR K126). Przestrzeń między przerywanymi spoinami (miejsca gdzie do profili rurowych pasów spawane były wzmocnienia z połówek dwuteowników IPE 140) należy wypełnić materiałem, który posiada trwałe właściwości elastyczne. Zalecane jest użycie jednoskładnikowej poliuretanowej masy klejąco-uszczelniającej (np. 1K PUR K126). Przed użyciem masy 1K PUR, w pierwszej kolejności należy nałożyć podkład i pozostawić do wyschnięcia. Wykonawca musi zapewnić odpowiednie przyleganie pomiędzy materiałem spoiny, a podkładem i kolejnymi warstwami nawierzchniowymi. Kolor masy uszczelniającej spoinę należy w miarę możliwości dostosować do koloru podkładu. Zwraca się uwagę, iż wszelkie pozostawione nierówności, dziury czy chropowatości są miejscami gdzie ma możliwość gromadzić się wilgoć i miejsca te są szczególnie narażone na możliwość powstanie i rozwoju korozji. Oczyszczoną konstrukcję należy odtłuścić. Na tak przygotowaną powierzchnię należy nałożyć odpowiedni zestaw farb spełniający następujące wymagania: - kategoria korozyjności C4, - okres trwałości systemu malarskiego długi - H (ponad 15 lat).
podkład: 2-składnikowy podkład na bazie żywicy epoksydowej/fosforanu cynku - 80 μm
powłoka pośrednia: 2-składnikowy podkład na bazie żywicy epoksydowej/ tlenku żelaza blaszkowatego - 140 μm (Kolor dobrany do koloru ostatecznego)
powłoka nawierzchniowa: 2-składnikowa farba poliuretanowa (PUR) - 60 μm
nominalna grubość powłoki suchej (NDFT) - 280 μm Wartości grubości powłok podane są jako Nominalna Grubość Powłoki Suchej (NDFT) zgodnie z normą EN ISO 12944-5. Każda z nakładanych kolejno powłok/warstw powinna mieć inny kolor. Po wykonaniu poszczególnych warstw (podkładowa, pośrednia i nawierzchniowa) należy dokonać pomiaru ich grubości. Zabronione jest nakładanie powłok lakierniczych gdy względna wilgotność powietrza przekracza 85% lub na powierzchnie zaparowane względnie wilgotne, chyba że instrukcja wytwórcy zezwala inaczej. Najniższa i najwyższa dopuszczalna temperatura powierzchni malowanej i otaczającego powietrza powinny być zgodne z podanymi przez producenta w kartach technicznych. Warstwy substancji obcych/zanieczyszczeń należy usunąć przed nałożeniem materiałów powlekających. Wszelkie cząsteczki ograniczające muszą zostać usunięte. Należy przestrzegać wysokości chropowatości (Rz) określonej dla poszczególnych systemów malarskich. W trakcie wykonywania zabezpieczeń antykorozyjnych, należy dokonywać stałego pomiaru punktu rosy (oznaczenie zgodnie z ISO 8502-4), zaś wyniki pomiarów należy odpowiednio dokumentować. Temperatura elementu musi wynosić co najmniej 3 °C powyżej temperatury punktu rosy powietrza otoczenia. Powyższy warunek obowiązuje podczas całego procesu nakładania powłoki i podlega stosownemu udokumentowaniu. W okresie gwarancyjnym, powłoka powinna spełniać następujące wymagania: a) zakres spęcherzenia nie może przekroczyć 3(S3), zgodnie z normą EN ISO 4628-2, b) zakres skorodowania nie może przekroczyć Ri 2, zgodnie z normą EN ISO 4628-3, c) zakres pęknięć nie może przekroczyć 3(S3)c, zgodnie z normą EN ISO 4628-4, d) zakres łuszczenia nie może przekroczyć 3(S3)b, zgodnie z normą EN ISO 4628-5. Podczas wykonywania odnowy powłok antykorozyjnych Wykonawca powinien na bieżąco prowadzić dokumentację prac antykorozyjnych. W dokumentacji tej powinny być podane następujące informacje: - warunki atmosferyczne panujące w czasie wykonywania robót, - wilgotność i temperatura podłoża, - masa poszczególnych składników materiałów zużytych na jednostkę powierzchni, - grubość warstw powłok zabezpieczenia antykorozyjnego, - długość przerw pomiędzy układaniem poszczególnych warstw. Podczas prowadzenia prac czyszczących konstrukcję należy zwrócić uwagę na umieszczone na konstrukcji punkty oznaczające miejsca pomiarów geodezyjnych. Punkty te wykonane są w postaci odblaskowych kwadratowych naklejek zlokalizowanych zgodnie ze szkicem zamieszczonym w załączniku nr 7.8.
Zaświadczenie zostało wygenerowane elektronicznie i opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznymweryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu w dniu 2015-03-12 roku przez:
Pan Grzegorz Słaboń o numerze ewidencyjnym MAP/BO/0189/14
adres zamieszkania ul. Stańczyka 20/29, 30-126 Kraków
jest członkiem Małopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa i posiada wymagane
ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej.
Niniejsze zaświadczenie jest ważne do dnia 2016-03-31.
o numerze weryfikacyjnym:
Stanisław Karczmarczyk, Przewodniczący Rady Małopolskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa.
(Zgodnie art. 5 ust 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. 2001 Nr 130 poz. 1450) dane w postacielektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu sąrównoważne pod względem skutków prawnych dokumentom opatrzonym podpisami własnoręcznymi.)
* Weryfikację poprawności danych w niniejszym zaświadczeniu można sprawdzić za pomocą numeru weryfikacyjnego zaświadczenia nastronie Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa www.piib.org.pl lub kontaktując się z biurem właściwej Okręgowej Izby InżynierówBudownictwa.
Zaświadczenie zostało wygenerowane elektronicznie i opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznymweryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu w dniu 2015-11-17 roku przez:
Pan Zenon Słaboń o numerze ewidencyjnym SLK/BO/4480/01
adres zamieszkania ul. Zielonogórska 63/20, 41-218 Sosnowiec
jest członkiem Śląskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa i posiada wymagane
ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej.
Niniejsze zaświadczenie jest ważne do dnia 2016-12-31.
o numerze weryfikacyjnym:
Franciszek Buszka, Przewodniczący Rady Śląskiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa.
(Zgodnie art. 5 ust 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. 2001 Nr 130 poz. 1450) dane w postacielektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu sąrównoważne pod względem skutków prawnych dokumentom opatrzonym podpisami własnoręcznymi.)
* Weryfikację poprawności danych w niniejszym zaświadczeniu można sprawdzić za pomocą numeru weryfikacyjnego zaświadczenia nastronie Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa www.piib.org.pl lub kontaktując się z biurem właściwej Okręgowej Izby InżynierówBudownictwa.
- wzmocnienia stalowej konstrukcji dachu Stadionu Zimowego przy ul. Gen. De Gaulle’a
2 w Tychach
2. Cel, zakres i technika badania. 2.1. Badania magnetyczno-proszkowe (MT)
Celem przeprowadzenia badań MT było wykrycie nieciągłości materiałowych w ob-rębie spoin pachwinowych łączących wzmocnienia z konstrukcją dachu.
Zakres badania magnetycznego obejmował minimum 2,5% długości wszystkich spoin. Badania przeprowadzono w miejscach najbardziej skorodowanych. Miejsca te zostały oczyszczone szczotką drucianą przed wykonaniem badania. Obszary poddane badaniu zostały oznaczone na szkicu dołączonym do sprawozdania.
Prawidłowy dobór parametrów badania sprawdzono za pomocą miernika natężenia pola magnetycznego oraz wzorca Bertholda.
2.2. Badania wizualne (VT) Celem przeprowadzenia badań VT było wykrycie nieciągłości oraz jakichkolwiek in-
nych zmian w geometrii spoiny spowodowanych eksploatacją obiektu. Zakres badania wizualnego obejmował minimum 50% długości wszystkich spoin.
Oględziny wykonano w losowo wybranych miejscach. Obszary te zostały oznaczone na szkicu dołączonym do sprawozdania.
3. Normy i dokumenty zwi ązane:
PN EN ISO 9934-1:2015 - Badania nieniszczące -- Badania magnetyczne proszkowe -- Część 1: Zasady ogólne PN EN ISO 3059:2013 - Badania nieniszczące -- Badania penetracyjne i badania magne-tyczno-proszkowe -- Warunki obserwacji PN-EN ISO 17637:2011 – Badania nieniszczące złączy spawanych. Badania wizualne złą-czy spawanych
4. Sprzęt użyty do bada ń: 4.1. Do badań MT użyto:
- defektoskop jarzmowy TIEDETWM 220 nr 8213609 - podkład biały MR72 oraz proszek magnetyczny czarny MR76S - wzorzec Bertholda - miernik natężenia pola magnetycznego KD400 nr 4106 z czujnikiem Halla - luksomierz cyfrowy nr Q285984 LX-105 firmy LUTRON