Ekonomia społeczna

Jadwiga Paulifor ES

Kierunki dla nowej polityki: Pełne zatrudnienie Zwiększenie znaczenia zatrudnienia w

procesie wzrostu gospodarczego Podnoszenie kwalifikacji dla zapewnienia

elastyczności zatrudnienia Rozwój form zatrudnienia – alternatywne

formy Wykorzystanie instrumentów aktywizujących

– zatrudnienie socjalne, spółdzielnie socjalne Modernizacja osłon socjalnych Umożliwienie równego udziału w życiu

gospodarczym i społecznym wszystkim kategoriom obywateli

Praca nad zaktywizowaniem i zorganizowaniem społeczności lokalnych

Odbudowywanie kapitału społecznego – więzi społeczne, wzajemna pomoc oparta na zaufaniu, nieformalne sieci współpracy pomiędzy instytucjami i organizacjami

Aktywna polityka społeczna – wzrost aktywności zawodowej i spójności społecznej

Rozwój metod pracy socjalnej Rozwój przedsiębiorczości społecznej

To nie działalność filantropijna to ruch społeczny a nie zbiór instytucji Beneficjenci nie są jedynie podmiotem

wsparcia a aktywnym czynnikiem zmian w procesie rozwiązywania problemów społecznych

To działania na rzecz usamodzielniania – raczej aktywność nie roszczeniowość

Działania opierają się w dużej mierze na solidarności i współpracy a nie na partykularyzmie i konkurencji

XIX wieczne spółdzielnie miały za zadanie pomoc wzajemną członków a także przeznaczanie zysków na rzecz szerszej społeczności

Nowa ekonomia społeczna to przedsiębiorczość rozumiana jako gotowość do przejmowania odpowiedzialności za swój los i obywatelskie zaangażowanie – odpowiedzialność za wspólnotę

Kryteria ekonomiczne: Prowadzenie w

sposób względnie ciągły działalności w oparciu o instrumenty ekonomiczne

Niezależność w stosunku do instytucji publicznych

Ryzyko ekonomiczne Płatny personel

kryteria społeczne: Orientacja na

społecznie użyteczny cel

Oddolny, obywatelski charakter inicjatywy

Demokratyczny system zarządzania

Partycypacyjny charakter działania

Ograniczona dystrybucja zysków

Spółdzielnie mieszkaniowe (5 tys.) Spółdzielnie pracy (1,3 tys.) Rolnicze spółdzielnie produkcyjne (1,1 tys.) inne spółdzielnie rolnicze (2,5 tys.) Banki spółdzielcze (800) Spółdzielcze kasy O-k (118)

Współczesny nurt, promujący nowe formy instytucjonalno-prawne (np. spółdzielnie socjalne) oraz działalność gospodarczą prowadzoną w ramach organizacji pozarządowych

Aktywność gospodarcza, oprócz wsparcia dla członków tych organizacji, nakierowana jest na również na beneficjentów zewnętrznych i rozwój całych społeczności.

Spółdzielnie socjalne – opierają się na zasadzie osobistego świadczenia pracy przez ich członków i umożliwiają powrót do regularnego życia społecznego i rynku pracy

CIS-y KIS-y i ZAZ-y Instytucje hybrydowe, np. spółki,

partnerstwa biznesu, administracji publicznej i NGO’s, pakty na rzecz zatrudnienia

Beneficjenci Konsumenci – etyczny konsumencjonizm Biznes – przedsiębiorczość to rozwiązywanie

problemów a nie pogoń za wynikiem; „biznesmen” to człowiek, który pozytywnie przekształca rzeczywistość

Polityka społeczna – ES to inwestycja a nie koszt

Integracja społeczna i działalność na rynku pracy – np. działania prozatrudnieniowe (szkolenia, informacja job coaching)

Działalność handlowa i produkcyjna (fair trade) Dostarczanie usług publicznych Dostarczanie dóbr publicznych i rozwój wspólnot

lokalnych (ochrona środowiska, dóbr kultury) Usługi o charakterze wzajemnym (ubezpieczenia,

budowlano-remontowe, sprzątanie, bank czasu) Usługi techniczne – użyteczności publicznej

(utylizacja odpadów, transport Usługi społeczne – pożytku publicznego

(przedszkola, usługi opiekuńcze)

Usługi socjalne Ochrona zdrowia Usługi finansowe Ubezpieczenia Rolnictwo Rzemiosło i rękodzieło Turystyka Ochrona środowiska Mieszkalnictwo Usługi dla społeczności lokalnej Kultura i rozrywka, sport edukacja

Przedsiębiorczość społeczna/ ekonomia społeczna

Odpowiedź na niewydolność państwa opiekuńczego

Umożliwia osiąganie celów gospodarczych i społecznych

Tworzy miejsca pracy Organizuje społeczność lokalną wzmacniając

jej tożsamość i spójność – solidarność społeczna

Oddolne inicjatywy oparte na potencjale danej społeczności lokalnej

Aktywny udział we wspólnych doświadczeniach – wzrost zaufania społecznego, wzmocnienie więzi

Współpraca wielu podmiotów publicznych, społecznych i prywatnych

Wynika z aktywności sektora obywatelskiego – który dostarcza usług ale jest równocześnie rzecznikiem interesów grup defaworyzowanych

wymiar podmiotowy: nastawienie na indywidualne potrzeby osób i grup z deficytami społecznymi (budowa kapitału ludzkiego w grupach defaworyzowanych lub „odmiennych”)

wymiar rynkowy: nastawienie na stosowanie reguł ekonomicznych, finansowa samodzielność

wymiar aktywizacyjny: nastawienie na budzenie potencjału aktywności i powrót do aktywności (i do pracy) – od bierności i wykluczenia

wymiar kooperatywny: bycie we wspólnocie, poczucie wsparcia od grupy (solidarność społeczna)