-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 1
REPUBLIKA E SHQIPERISË
UNIVERSITETI MJEKSOR I TIRANËS
FAKULTETI I SHKENCAVE MJEKSORE TEKNIKE
DISERTACION
PARAQITUR NGA ZNJ.MEREME TUSHA
PËR MARRJEN E GRADËS SHKENCORE
DOKTOR
SPECIALITETI: MJEKËSI KLINIKE
TEMA:SËMUNDJET INFLAMATORE KRONIKE INTESTINALE, EVOLUCIONI
DHE
SHOQËRIMI ME DËMTIME PREKANCEROZE DHE KANCEROZE. STUDIMI I
FAKTOREVE PREDISPOZUES.
Udheheqës Shkencor: Prof.Dr. Skender TOPI
MBROHET ME DAT_____/_____/2014 PARA JURISË
_____________________________________________KRYETAR
_____________________________________________ANËTAR
(OPONENT)
_____________________________________________ANËTAR
(OPONENT)
_____________________________________________ANËTAR
_____________________________________________ANËTAR
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 2
PËRMBAJTJA
Hyrje ………………………………………………………………………………. 3
Faleminderimet…………………………………………………………………… 4
Kapitulli i I………………………………………………………………………… 5
1.1-Ndërtimi anatomik i kavitetit abdominal……………………………………….
5
1.2-Fiziologjia e traktit gastrointestinal…………………………………………….
9
Kapitulli II…………………………………………………………………………. 13
2.1-Epidemiologjia e sëmundjeve inflamatore të zorrës………………………….
13
2.2-Fispatologjia e sëmundjeve inflamatore të
zorrës……………………………... 14
2.3-Klinika………………………………………………………………………….. 17
2.4-Diagnoza……………………………………………………………………….. 24
2.5-Trajtimi…………………………………………………………………………. 33
Kapitulli III……………………………………………………………………….. 50
3.1-Qëllimi i studimit………………………………………………………………. 50
3.2-Materialet dhe metodat…………………………………………………………. 50
3.3-Rezultatet……………………………………………………………………….. 51
Kapitulli IV………………………………………………………………………… 58
4.1-Diskutimi……………………………………………………………………….. 58
4.2-Konkluzionet…………………………………………………………………… 69
4.3-Rekomandimet…………………………………………………………………. 70
Biblografia………………………………………………………………………… 71
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 3
Parathënie.
Lidhja midis sëmundjeve inflamatore të zorrës dhe kancerit
kolorektal (CRC) është konstatuar në
1925 dhe është shkaktare për 10-15% të vdekjeve. Sëmundjet
inflamatore të zorrës
karakterizohen nga një inflamacion kronik i traktit
gastrointenstinal ku dy format kryesore të saj
janë koliti ulҫeroz (KU) dhe morbus Crohn (MC). Në të sëmurët me
KU inflamacioni
konstatohet në kolon dhe rektum, lokalizohet në mukozë,
karakterizohet nga formimi i abceseve
kriptike dhe pseudopolipeve si pasojë e inflamacionit e
shprehur. Inflamacioni në të sëmurët me
MC mund të konstatohet në ҫdo pjesë të traktit GI, por ileumi
terminal dhe cekumi janë zonat më
të preferuara në 50% të rasteve, 1/3 e rasteve në ileumin
terminal dhe 20-25% të rasteve në
kolon. Inflamacioni nuk është i vazhdueshëm si në KU, është
transmural deri në muskularis
propia ose serozë dhe mukoza merr pamjen e “rrugës me kalldrëm”.
Në ndërlikimet lokale në
MC përfshihen fistulat, strikturat, abceset, ndërsa në KU
megakoloni toksik është ndërlikimi
kryesor. Të sëmurët me sëmundje inflamatore të zorrës kanë një
risk të lartë për zhvillimin e
CRC, i cili do të ndikohet nga faktorët ambjentalë, genetikë dhe
imunologjikë. Ky studim është
fokusuar në studimin e faktorëve riskantë duke përfshirë moshën
e diagnostikimit të sëmundjes,
gjininë, kohëzgjatjen dhe përhapjen anatomike të inflamacionit,
histori familjare të CRC spontan
dhe kolangitit sklerozant primar. Studimi i ketyre faktorëve
riskantë dhe mekanizmave të
karcinogenezës është i rëndësishëm për identifikimin e të
sëmurëve me risk të lartë për
zhvillimin e CRC.
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 4
Falenderime
Për të realizuar një temë Doktorature kërkohet edhe mbështetja
nga njerëz të tjerë.
Është një kënaqësi e madhe të falenderoj të paktën disa prej
tyre që më ndihmuan për të arritur
këtë moment.
Një falenderim shkon për Repartin e Kirurgjisë veçanërisht për
pavionin e Endoskopisë dhe
repartin Gastrohepatologjisë të Qendrës Spitalore “Dr.XHaferr
Kongoli” Elbasan.
Para së gjithash, un shpreh falenderim të thellë për udheheqësin
tim shkencorë të temës,
Prof.Dr.Skënder TOPI, I cili bëri të mundur bashkëpunimin me
Qendrën Spitalore për realizimin
e studimit dhe për udhëheqjen e tij të çmuar, mbështetjen dhe
ndihmën e dobishme në lidhje me
studimin.
Gjithashtu falenderoj Fakultetin e Shkencave Mjekësore Teknike
Tiranë dhe në veçanti Dekanin
e ketij Fakulteti Prof.Dr. Petrit Bare per ndihmën dhe
mbështetjen që më ka dhënë.
Falenderoj Keshillin e profesorave dhe antaret e tij, një
falenderim i vecantë shkon për miqt dhe
kolegët e mi të cilët më kanë mbështetur dhe inkurajuar që në
fillim të punës time.
Padyshim, që unë i detyrohem familjes sime, bashkëshortit,
vajzës, djalit të cilët më dashurin e
pakufishme me kanë inkurajuar vazhdimisht në punën time dhe më
kanë mbështetur dhe nxitur
në çdo hap që unë kam bërë.
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 5
Kapitulli 1.
1.1 Ndërtimi anatomik i kavitetit abdominal.
Sistemi digjestiv përbëhet nga trakti digjestiv dhe organet
ndihmëse. Trakti digjestiv fillon në
hapësirën e gojës, faring, ezofag, stomak, duoden, zorrën e
hollë, zorrën e trashë, rektum dhe
përfundon në anus. Organet ndihmëse janë: gjendrat e pështymes,
hepari, pankreasi dhe gjendrat
e tjera të pranishme në mukozën e traktit digjestiv.
Trakti digjestiv në varësi të origjinës embrionale dhe
vaskularizimit mund të ndahet në:
-foregut shtrihet nga ezofagu në pjesën e dytë të duodenit,
vaskularizohet nga trunku celiak
-midgut shtrihet nga pjesa e dytë e duodenit në flexurën
splenike të kolonit, vaskularizohet nga a.
mezenterika superior.
-hindgut shtrihet nga fleksura splenike e kolonit në anus,
vaskularizohet nga a. mezenterika inf.
Ndërtimi histologjik: mukoza, submukoza, muskularis propia,
seroza (fig 2). Mukoza përbëhet
nga epiteli, lamina propia, muskularis mukose.
Figura 1
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 6
Epiteli ndryshon në varësi të lokalizimit, në ezofag kemi epitel
skuamoz, ndërsa në pjesën tjetër
të traktit GI kemi epitel kolumnar me përjashtim të rektumit ku
në linea dentate kemi përsëri
epitel skuamoz. Mukoza në stomak formon plika, në zorrën e hollë
formon vile, në zorrën e
trashë kripte. Në mukozë ndodhen gjendra të cilat sekretojnë në
lumenin e traktit GI. Lamina
propia përmban kapilarë, vaza limfatike dhe gjendra. Submukoza
përmban enë gjaku, vaza
limfatike dhe plekse nervore. Muskularis propia përbëhet nga
shtresa e brendshme me fije
cirkulare dhe nga shtresa e jashtme me fije gjatësore, tkurrja e
kombinuar formon peristaltikën.
Muksulatura e stomakut përbëhet nga tre shtresa: stratum
longitudinal, stratum cirkulare, fibra
oblique (fig 3). Shtresa gjatësore është në vazhdim të asaj të
ezofagut, më e dendur përgjatë
kurvaturave dhe vazhdon në zorrën e hollë. Shtresa cirkulare
ndodhet në të gjithë pjesët e
stomakut përveç fundusit, ndërsa në nivelin e pilorit ajo është
shumë dense dhe formon m.
sfinkter pilori. Fijet oblike kanë formën e gërmës “U” të
përmbysur dhe kalojne mbi fundus, nga
njëri mur i stomakut në tjetrin.
Figura 2
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 7
Figura 3
Muskulatura e zorrës së hollë dhe kolonit përbëhet nga dy
shtresa: e jashtme gjatësore dhe e
brendshme cirkulare (fig 4). Në cekum dhe në kolon fijet
gjatësore janë kondensuar në tre teniet
gjatësore, po ashtu dhe fijet cirkulare janë të kondensuara në
intervale midis të cilave zorra e
trashë është më e fryrë duke formuar haustrat. Në lumenin e
zorrës, midis haustrave ka plika
semilunare. Teniet në pjesën e fundit të kolonit sigmoid
shkrihen duke vazhduar në murin e
rektumit me fije gjatësore muskulare që veshin plotësisht atë.
Muskulatura cirkulare e rektumit
në kanalit anal dendësohet dhe formon sfinkerin anal intern.
Seroza ose adventicia është shtresa e jashtme e traktit
digjestiv. Adventicia është ind lidhor që
vesh pjesët e traktit digjestiv që nuk janë të lëvizshëm ndërsa
seroza vesh pjesët e lëvizshme të
GI duke pakësuar fërkimin.
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 8
Figura 4
Peritoneumi është cipa seroze që vesh paretin e brendshëm
abdominal dhe quhet peritoneumi
parietal, ndërsa pjesa që vesh organet peritoneum visceral (fig
5). Pjesa e peritoneumit midis
peritoneumit visceral dhe parietal që shkon për të veshur
organet quhet mezzo, pra për zorrën e
hollë quhet mezenterium, për zorrën e trashë mezokolon. Gjatë
kalimit nga një organ në tjetrin
formohen ligamentet. Peritoneumi parietal pasi vesh faqen
viscerale të heparit shkon në portën
hepatike, ku bashkohet me peritoneumin visceral që vjen nga
faqja viscerale e heparit përpara
portës dhe formon omentum minor. Fleta e poshtme e mezokolonit
transvers vazhdon si
peritoneum parietal në paretin posterior abdominal derisa
shkëputet prej tij sipas një linje të
pjerrët, për të marrë pjesë në formimin e mezenterit. Në
hapësirën peritoneale nuk ka organe, por
një sasi minimale likidi për të pakësuar fërkimin midis organeve
që kanë peristaltikë. Tek
meshkujt kjo hapësirë komunikon me ambjentin e jashtëm, ndërsa
tek femrat komunikon
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 9
nëpërmjet tubave uterin. Hapësira peritoneale formon xhepa ose
reçese në vende të caktuara, ku
veçohet bursa omentale, që gjendet midis stomakut dhe
pankreasit, mbi mezokolonin transvers.
Kjo bursë komunikon me pjesën tjetër të hapësirës peritoneale
nëpërmjet foramen omentale, e
cila ndodhet në anën e djathtë të bursës.
1.2-Fiziologjia e traktit gastrointestinal
Funksionet e traktit gastrointestinal përfshijnë motilitetin,
tretjen, sekretimin, absorbimin. Këto
funksione janë nën ndikimin hormonal dhe të sistemit nervor
autonom (sistemi simpatik,
parasimpatik dhe enterik). Sistemi nervor enterik përbëhet nga
pleksi Meissner dhe Auerbach.
Pleksi Meissner ndodhet në submukozë dhe stimulon sekretimin
endokrin dhe ekzokrin. Pleksi
Auerbach ndodhet midis shtresës muskulare të jashme dhe asaj të
brendshme dhe kordinon
lëvizshmërinë intestinale, rrit tonusin. Sistemi nervor
parasimpatik stimulon tretjen dhe thithjen
nëpërmjet stimulimit të sekretimit, të peristalitikës dhe
frenimit të kontraksionit muskular të
sfinkerit. Inervimi parasimpatik në ezofag, stomak, pankreas,
intestin dhe ½ e pjesës proksimale
të kolonit është kryesisht nga nervi vagus. Fijet parasimpatike
sakrale e marrin origjinën nga
segmenti i 2, 3 dhe 4 të medulës spinale dhe nëpërmjet nervave
pelvike inervojnë ½ distale të
kolonit deri në anus. Neuronet postganglionare të traktit GI
janë të lokalizuara kryesisht në
pleksin myenterik dhe submukozal. Stimulimi i sistemit
parasimpatik rrit aktivizimin e sistemit
nervor enterik, e si rrjedhojë do të stimulojë disa nga
funksionet e taktit GI. Fijet simpatike që
inervojnë traktin GI e marrin origjinën nga segmenti T5 dhe L2 i
medulës spinale, inervojnë të
gjithë traktin GI dhe sekretojnë kryesisht norepinefrinë dhe
epinefrinë. Stimulimi i këtij sistemi
frenon aktivitetin e traktit GI nëpërmjet veprimit të
norepinefrinës në muskujt e lëmuar (me
përjashtim të muskularis mukose, e cila nxitet) dhe efektit në
neuronet e sistemit nervor enterik.
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 10
Siҫ e përmendëm dhe më sipër funksionet e traktit GI janë edhe
nën ndikimin hormonal. Gastrina
sekretohet nga qelizat “G” të stomakut dhe stimulon sekretimin e
acidit klorhidrik si dhe rritjen e
qelizave të mukozës gastrike. Prezenca e aminoacideve, acideve
yndyrore, peptideve në duoden
stimulon qelizat “I” për të sekretuar kolecistokininën. Kjo e
fundit stimulon sekretimin e
enzimave pankreatike, kontrakton kolecistën dhe në të njëjtën
kohë ngadalëson motilitetin e
stomakut. Sekretina është hormoni i parë gastrointestinal i
zbuluar, sekretohet nga qelizat “S” në
mukozën e duodenit, stimulon pankreasin për sekretimin e
bikarbonateve. Gastrin inhibitory
peptide sekretohet në mukozën e zorrës së hollë si rezultat i
prezencës së aminoacideve dhe
acideve yndyrore, ndikon në uljen e motilitetit gastrik.
Motilina sekretohet në pjesën e sipërme të
duodenit gjatë ngrënies, stimulon motilitetin
gastrointestinal.
Digjestioni është një proces i integruar neurohormonal, i cili
fillon me fazën cefalike ku pamja,
aroma apo mendimi për ushqimin stimulon korteksin cerebral,
hipotalamusin dhe nukleus
amigdale duke aktivizuar neuronet në medulen oblongata të cilët
ҫojnë sinjalet në gjendrat e
pështymës nëpërmjet nervit facial dhe glosofaringeal dhe
inervimi simpatik nëpërmjet degëve
nga T1-3: rritet prodhimi i amilazës dhe këtu fillon procesi i
digjestionit. Sistemi nervor enterik
nëpërmjet nervit vagus rrit sekretimin e gastrinës dhe
motilitetin gastrik (përgjegjës për 20% të
sekretimit gastrik gjatë ngrënies). Faza gastrike fillon me
distendimin e stomakut, impuls i cili
transmetohet nëpërmjet nervit vagus në medulën oblongata. Kjo e
fundit stimulon sekretimin e
HCL nga qelizat parietale, pepsinogenit, bikarbonateve,
histaminës nga qelizat enterekromafine,
somstostatinës nga qelizat “D”, gastrinës nga qelizat “G”.
Prezenca e ushqimit në duoden nënkupton fillimin e fazës
intenstinale, ku pH < 2 ose prezenca e
lipideve në duoden frenon sekretimin gastrik me anë të
sekretimit të sekretinës, gastric inhibitory
polypeptide dhe kolecistokininës. Në këtë fazë kemi sekretimin e
enzimave pankreatike,
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 11
sekretimin e bilës dhe futjen në lojë të enzimave të vendosura
në pjesën apikale të qelizave të
mukozës intenstinale. Polisaharidet konvertohen në disaharide
nën veprimin e amilazës së
pështymës dhe të pankreasit. Maltoza dhe disaharidet laktozë e
sukrozë konvertohen në
monosaharidet respektive si pasojë e veprimit të disaharidazave
të lokalizuara në pjesën apikale
të qelizave të mukozës intestinale (sukrozë, laktozë dhe
maltozë). Monosaharidet glukozë dhe
galaktozë absorbohen në qelizë nëpërmjet transportit
Na-dependent. Fruktoza hyn në qelizë
nëpërmjet transportit pasiv GLUT-5. Glukoza, galaktoza dhe
fruktoza dalin nga qeliza nëpërmjet
GLUT-2.
Digjestioni i proteinave fillon në stomak për shkak të pH të
ulur dhe prezencës së pepsinës, me
pas proteazat pankreatike i shpërbëjnë në peptide dhe aminoacide
(fig 6). Disa peptide të vogla
nën veprimin e aminopeptidazave konvertohen në aminoacidet
respektive, të cilat nëpërmjet
kotransportit aktiv Na-dependent hyjnë në enterocite dhe
nëpërmjet transportit pasiv dalin nga
qeliza.
Figura 5
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 12
Lipidet e marra me anë të dietës emulsifikohen nën veprimin e
lecitinës dhe bilës. Në duoden
vepron lipaza pankreatike dhe hidrolizon trigliceridet në ACY të
lira dhe monogliceride, të cilat
lidhen me kripërat biliare dhe formojnë micelat e pasi arrijnë
në vilet intestinale, shkëputen nga
micela dhe difuzojnë në enterocite ku riesterifikohen në
trigliceride. Këto të fundit bashkë me
kolesterolin dhe apoproteinat formojnë kilomikronet që nëpërmjet
vazave limfatike
transportohen në duktusin torakal dhe më pas në venën subklavia
të majtë. Lipoprotein lipaza e
aktivizuar nga apo C-II në kapilarë, çliron ACY dhe glicerol.
ACY difuzojnë në qelizë ku
oksidohen ose esterifikohen për depo në miocite ose adipocite.
Në zorrën e hollë absorbohet
rreth 95% e ujit, vitaminat liposolubile A, D, E, K dhe në
ileumin terminal Vit B12. Koloni ka si
funksion absorbimin e ujit dhe kripës, depozitimin dhe
eleminimin e feçeve.
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 13
Kapitulli II
2.1-Epidemiologjia e sëmundjeve inflamatore të zorrës
Sëmundjet inflamatore të zorrës karakterizohen nga një
inflamacion kronik i traktit
gastrointenstinal ku dy format kryesore të saj janë koliti
ulҫeroz (KU) dhe morbus Crohn (MC).
Studime të ndryshme epidemiologjike kanë referuar për një
incidencë më të lartë të sëmundjeve
inflamatore të zorrës në vendet perëndimore, duke përfshirë USA
dhe Britaninë dhe më e ulët në
Azi, Japoni dhe Amerikën e Jugut. Incidenca vjetore e SIZ varion
nga regjioni gjeografik ku KU
varion nga 0.6 në 24.3 për 100 000 individë në Europë, 0.1 në
6.3 për 100 000 individë në Azi
dhe 0 në 19.2 për 100 000 individë në Amerikën e Veriut.
Incidenca e MC varion nga 0.3 në 12.7
për 100 000 individë në Europë, 0.004 në 5.0 për 100 000
individë në Azi dhe 0 në 20.2 për 100
000 individë në Amerikën e Veriut. Prevalenca për KU varion nga
4.9 në 505 për 100 000
individë në Europë, 4.9 në 168 për 100 000 individë në Azi dhe
37.5 në 248.6 për 100 000
individë në Amerikën e Veriut, ndërsa prevalenca e MC varion nga
0.6 në 322 për 100 000
individë në Europë, 0.88 në 67.9 në Azi dhe 16.7 në 318.5 për
100 000 individë në Amerikën e
Veriut. Në një studim të multicentrik në USA, prevalenca e KU
ishte 238 për 100 000 individë
dhe për MC prevalenca ishte 201 për 100 000 individë.
Ky diversitet në incidencë dhe prevalencë nënkupton ndikimin e
faktorëve ambjentalë dhe
genetikë në fispatologjinë e sëmundjeve inflamatore të
zorrës.
Ndër faktorët ambjentalë, duhani është evidentuar të këtë një
lidhje të rëndësishme me SIZ, ku të
sëmurët me KU kanë një përmirësim të dukshëm klinik, ndërsa të
sëmurët me MC kanë një
riaktivizim të sëmundjes nëpërmjet modifikimit të
përshkueshmërisë së epitelit, ndikimit mbi
citokinat inflamatore apo përgjigjes imune. Studimet e fundit
genetike mbi SIZ kanë konstatuar
rreth 70 gene për MC dhe 50 për KU duke treguar polimorfizmin
genetik të këtyre dy formave
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 14
duke bërë të mundur kuptimin më të mirë të mekanizmave
fispatologjikë. Ky polimorfizëm
genetik është i lidhur me shpërndarjen gjeografike dhe si
rrjedhojë geni TNFSF15 është më i
shpeshtë në Europë, Azi dhe Amerikën e Veriut. Genet
NOD2/CARD15, ATGI6L, IRGM dhe
IL-23 janë më të rëndësishëm ku NOD2/CARD 15 është geni i parë i
zbuluar në SIZ. Proteina
NOD2 nuk njeh muramil dipeptidin (MDL) duke rezultuar në humbjen
e balancës midis një
përgjigje normale dhe jonormale dhe mendohet se është pikërisht
kjo që ndodh në MC.
ATG16L1 dhe IRGM janë gene të cilët sekretojnë një proteinë të
rëndësishme për procesin e
autofagisë për të eleminuar bakteret. IL23R kodon për receptorin
e citokinës proinflamatore
IL23 dhe kjo lidhje më pas do të aktivizojë Th17 për të
sekretuar IL-17. Kjo e fundit stimulon
qelizat epiteliale dhe makrofagët për të sekretuar citokina të
tjera inflamatore si IL-1, IL-6 dhe
TNFα e si rrjedhojë do të kemi inflamacionin kronik intenstinal.
Polimorfizmi për genin TLR4
është prezent në të dy format MC dhe KU, ndërsa NOD2, ATG16L1
dhe IRGM janë specifike
për MC dhe jo për KU. IL23R, IL2B dhe STAT3 (encoding signal
transducer and activator of
transcription 3) janë prezente në të dy format, por mutacionet e
ECM1 (extracellular matrix
protein 1) janë specifike për KU. Studimet e fundit kanë treguar
se studimet genetike mund të
ndihmojnë në përcaktimin e gravitetit në të sëmurët me MC, por
gjithashtu dhe në përcaktimin e
përgjigjes ndaj terapisë me infliximab në të sëmurët me KU.
2.2-Fispatologjia e sëmundjeve inflamatore të zorrëve.
Studimet e para kanë ngritur hipotezën se SIZ është një
përgjigje inflamatore kronike ndaj
baktereve, e vijuar më pas nga kërkime të tjera në lidhje me
identifikimin e tyre. Mykobakteri
avium (MAP) është zbuluar në 1980, mbi të cilin është diskutuar
për tre dekada në lidhje me
rolin e tij në aktivizimin e inflamacionit në MC. Sipas të
dhënave të një studimi të fundit ku të
sëmurët u trajtuan me tre antibiotikë anti-mykobakterial, nuk u
konstatua asnjë përmirësim në
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 15
këta të sëmurë, por pavarësisht këtij rezultati disa studiues
vazhdojnë të besojnë në rolin e MAP
në MC. Escherichia coli (e zbuluar në 1990 nga një grup Francez)
në mukozën e ileumit në të
sëmurët me MC, nuk ishte prezent në grupin e kontrollit ose në
KU, ka aftësinë të aderojë në
qelizat epiteliale intestinale dhe të replikohet në brendësi të
makrofagëve. Ky studim u pasua nga
të tjera kërkime ku u konstatua se mjekimi me antibiotikë i
këtyre të sëmurëve nuk ishte efektiv.
Antikorpet anti-Saccharomyces cerevisiae, anti-CBir1 flagellin
dhe anti-I2 janë markues në MC
dhe ka një lidhje të drejtë midis titrit të tyre dhe prognozës
të sëmundjes. Peptidet anti-bakteriale
si α-defensin sekretohen nga qelizat Paneth të lokalizuara në
fund të kripteve, kanë jo vetëm
funksion mbrojtës ndaj baktereve patogene, por ruajnë balancën
normale të baktereve. Të dhënat
e disa studimeve referojnë per nivele të ulura të α-defensin në
MC.
Imuniteti ndaj antigenëve bakterialë është i dëmtuar në dy
nivele: 1- dëmtimi i barrierës
mukozale epiteliale; 2- dëmtimi i imunitetit. Barriera mukozale
epiteliale konsiston në mukusin,
qelizat e epitelit intenstinal dhe tight junction. Në lidhje me
këtë të fundit në të sëmurët me SIZ
është konstatuar dëmtimi i funksionit, i cili nënkupton ulje të
shprehjes të geneve që sekretojnë
mukusin dhe proteinave të cilat formojnë tight junction
(occludin, cadherins dhe catenin). Të
dhënat e disa studimeve referojnë se në rreth 36% të të sëmurëve
me MC me polimorfizëm të
genit NOD2 është konstatuar një rritje e përshkueshmërisë
intestinale dhe translokimi i E. coli,
Clostridium perfringens në limfonodulat mezenterike në 30-50% të
të sëmurëve versus 5-10% në
grupin e kontrollit. Kjo rritje e përshkueshmërisë intestinale
do të ndikojë në rritjen e ekzpozimit
të baktereve ndaj sistemin imun e si rrjedhojë do të kemi humbje
të tolerancës imune. Gjithashtu
në të sëmurët me SIZ është konstatuar një rritje e polimorfizmit
të geneve që kodojnë për TLR 1,
TLR2,TLR4 , TLR6 dhe NOD2 duke sugjeruar për një dëmtim të
mekanizmave të njohjes së
antigenit, pasojë e të cilit është aktivizimi i qelizave
dentritike. Këto të fundit ia paraqesin
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 16
antigenin limfociteve T helper CD4+ (Th0), të cilët aktivizohen
dhe diferencohen në Th1, Th2,
dhe Th17 duke nxitur inflamacionin lokal. Receptorët TRL dhe
NOD2 do të aktivizojnë NF-қB,
translokimin e tij në bërthamën qelizore duke nxtitur shprehjen
e geneve për prodhimin e
citokinave inflamatore dhe TNFα. Qelizat e epitelit intestinal
shprehin klasën I b dhe II të
Kompleksit Madhor të Histokompatibilitetit (MHC) dhe
funksionojnë si qeliza antigen
paraqitëse, aktivizojnë limfocitet T helper. Në fazën aktive të
SIZ kemi një humbje të ekuilibrit
midis limfociteve Th dhe Treg, ku niveli i këtyre të fundit
është i ulur. Në të sëmurët me MC
kemi një përgjigje më tepër të limfociteve Th1, të cilët
prodhojnë IL1, IL2, IL6, IL12, IFNγ dhe
TNFα, ku kjo e fundit ka një ndikim të rëndësishëm në procesin e
inflamacionit, aktivizon
makrofagët, ka efekt prokoagulant në endotelin vaskular dhe
bashkë me INFγ ndikojnë në
formimin e granulomave. Ndërkohë që në të sëmurët me KU kemi një
infiltrim të limfociteve
Th2, karakterizohen nga prodhimi i IL5, IL13 dhe TGFβ. Kjo e
fundit dhe IL23 nxisin
diferencimin e limfociteve Th0 në limfocitet Th17, të cilat
ndodhen më tepër në mukozën e të
sëmurëve me KU sesa në MC, prodhojnë citokinën proinflamatore
IL17. IL13 nxit apoptozën
dhe dëmton funksionin barrierë të epitelit, për të shpjeguar në
këtë mënyrë disa karakteristika të
patogenezës në KU. Në mukozën e inflamuar kemi migrimin e
granulociteve dhe monociteve si
pasojë e rritjes të shprehjes së molekulave të adezionit. Në KU
dhe MC kemi një përgjigje të
karakterizuar nga infiltrimi në mukozë i qelizave plazmatike B,
pra kemi nivele të larta të
antikorpeve IgG1, IG2, IgM dhe IgE ndaj antigenëve bakterialë,
por një nivel të ulur të IgA.
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 17
2.3-Klinika SIZ
Në të sëmurët me KU inflamacioni konstatohet në kolon dhe
rektum, lokalizohet në mukozë,
karakterizohet nga formimi i abceseve kriptike dhe në
inflamacionin e shprehur si rezultat i
hipertrofisë së mukozës GI, formimin e pseudopolipeve.
Inflamacioni në të sëmurët me MC
mund të konstatohet në ҫdo pjesë të traktit GI, por ileumi
terminal dhe cekumi janë zonat më të
preferuara në 50% të rasteve, 1/3 e rasteve në ileumin terminal
dhe 20-25% të rasteve në kolon.
Inflamacioni nuk është i vazhdueshëm si në KU, është transmural
deri në muskularis propia ose
serozë, mukoza merr pamjen e “rrugës me kalldrëm”. Ndërlikimet e
këtij inflamacioni janë
strikturat, fistulat, abceset dhe perforacioni. Klinika e të
sëmurëve do të ndikohet nga lokalizimi i
inflamacionit, intensiteti i tij dhe ndërlikimet
ekstraintenstinale. Të sëmurët me KU mund të kenë
diarre, hemoragji rektale, dhimbje abdominale, tenezma, rënie në
peshë dhe kequshqyerje, ndërsa
në të sëmurët me MC simptomat mund të jenë diarre më pak
hemoragjike, dhimbje abdominale
më të shpeshta dhe më persistente se në KU, malabsorbim dhe
simptoma konstitucionale si rënie
në peshë, temperaturë, prapambetje në rritje etj. Mekanizmi
fispatologjik i diarresë në MC mund
të shpjegohet me rritjen e përshkueshmërisë mukozale,si rezultat
i prodhimit të prostaglandinave,
citokinave inflamatore dhe neuropeptideve e si rrjedhojë kemi
eksudim të proteinave dhe
likideve. Malabsorbimi në MC shkaktohet si rezultat i dy
mekanizmave kryesorë: mosabsorbimit
të acideve biliare dhe mbirritjes bakteriale. Normalisht acidet
biliare i nënshtrohen qarkullimit
enterohepatik, por në MC kjo nuk ndodh për arsye të frenimit nga
citokinat inflamatore (TNF-a
dhe IL-1b) të ASBT (apical sodium bile acid transporter) dhe FGF
19 (Fibroblastic Growth
Factor) është në nivele të ulura. Mbirritja bakteriale si
rezultat i obstruksionit intenstinal ndikon
jo vetëm në dekonjugimin e acideve biliare (në këtë mënyrë
dëmtohet formimi i micelave e si
pasojë kemi steatore), por gjithashtu dëmton mukozën
intenstinale nga toksinat bakteriale duke
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 18
dhënë dhe atrofi të vileve. Diarrea në KU është rezultat i shumë
mekanizmave, por faktori
predominat është mosabsorbimi i NaCl dhe ujit, si pasojë e uljes
të aktivitetit të pompës Na+/K+
dhe alterimit të fosfolipideve membranore që do të ndikojnë në
sekretimin e joneve Cl-. Dhimbja
abdominale, një tjetër simptomë e shpeshtë është rezultat i
ndryshimeve në sistemin nervor
enterik si pasojë e inflamacionit, ku kemi rritje të numrit
(hiperplazi) dhe të madhësisë
(hipertrofi) të ganglioneve të plekseve myenterike, qelizat
enterogliale shprehin klasën II të
kompleksit madhor të histokompatibilitetit (MHC) e në këtë
mënyrë marrin pjesë si qeliza
antigen paraqitëse. Citokinat inflamatore IL1, IL6 e TNFa janë
përgjegjëse për ethen subfebrile,
ndërsa TNFα mund të induktojë kaheksinë dhe anorexinë. Të
sëmurët me sëmundjet inflamatore
të zorrës, shoqërohen me simptoma ekstraintestinale si rezultat
i dëmtimeve muskuloskeletike
(sakroileit, spondilit ankilozant), dermatologjike (pioderma
gangrenoze dhe eritema nodoze),
oftalmologjike (uveite, episklerite), hematologjike,
hepatobiliare (kolangitit sklerozant primar
ose kolangiokarcinomë) [fig 7]. Anemia në MC është kryesisht
makrocitare nga defiҫiti i
Vitaminës B12, si pasojë e rezeksionit të ileumit/mbirritjes
bakteriale. Gjithashtu një rol të
rëndësishëm luajnë edhe citokinat inflamatore IL1, TNFa dhe INFγ
pasi frenojnë prodhimin e
eritropoetinës. Tek të sëmurët me MC mund të konstatohet dhe
nefrolitiazë në terren të
malabsorbimit yndyror, kemi rritje të lidhjes të kalçiumit me
ACY të lira, në këtë mënyrë ulet
aftësia e kalçiumit për tu lidhur me oksalatet, e si rrjedhojë
hiperoksaluri dhe formim të gurëve.
Studime të shumta referojnë se gjendja protrombotike në SIZ
është rezultat i shumë faktorëve ku
përfshihet rritja e fibrinogjenit, faktorit V, VIII, IX,
defiçiti i proteinës C, S, antitrombin III.
Hiperhomocisteinemia gjithashtu predispozon për tromboza në këta
të sëmurë.
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 19
Manifestimet extraintestinale ne SIZ
Sistemet Manifestimet
Muskuloskeletike Artropati periferike
Spondiliti ankilozant
Sakroileiti
Osteopenia
Osteoporozë
Osteomalaci
Osteonekrozë
Dermatologjike Eritema nodoze
Pioderma gangrenoze
Stomatiti aftoz
Psoriasis
Oftalmologjike Uveit/irit
Episklerit
Sklerit
Konjunktivit
Hematologjike Anemi mikrocitare/makrocitare
Anemi hemolitike autoimune
Leukocitozë ose trombocitozë
Leukopeni ose trombocitopeni
Çrregullime të koagulimit
Hepatobiliare Steatozë
Kolangiti sklerozant primar
Kolangiokarcinomë
Hepatiti autoimun
Në ndërlikimet dermatologjike më të shpeshta përfshihen
hipersensitiviteti, fotosensitiviteti,
urtikariet si rezultat i veprimit të mesalaminës dhe
sulfalazinës. Eritema nodoze dhe pioderma
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 20
gangrenoze janë një tjetër ndërlikim që konstatohet në 2-4% të
të sëmurëve me KU dhe prezenca
e tyre lidhet në mënyrë të drejtë me aktivitetin e sëmundjes.
Eritema nodoze manifestohet si
nodul eritematoz i lokalizuar në ekstremitetet e poshtme dhe
trajtimi i tyre përkon me mjekimin e
KU (fig 8). Pioderma gangrenoze është më e rrallë se eritema
nodoze në 1-2% të rasteve me KU,
nuk lidhet me aktivitetin e sëmundjes dhe zakonisht lokalizohet
në ekstremitetet e poshtme, por
edhe në fytyrë, kraharor. Lezioni fillestar mund të fillojë si
një nodus eritematoz që ulçerohet me
buzë të crregullta, por sterile (fig 9). Në pamjen histologjike
pioderma ka tiparet e nje abcesi
steril me infiltrat neutrofilik dhe mund të rezorbohet me
trajtimin e KU ose në shumicën e
rasteve mund të trajtohet me injektimin në lezion të
glukokortikoideve ose terapisë lokale me
kromolin sodium, mesalaminë ose tacrolimus. Në rastet më të
rënda mund të mjekohen me
glukokortikoide I/V, imunosupresantë (ciklosporine,
azathioprine, metotreksat, infliksimab).
Figura 6
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 21
Pioderma gangrenoze (figura 7).
Ndërlikimet okulare në SIZ janë episkleriti dhe uveiti që janë
më të shpeshta në MC se në KU,
në të cilin ndodhin në 5-8% të të sëmurëve. Episkleriti
karakterizohet nga hiperemi e sklerës dhe
konjuktivës pa humbje të pamjes. Kjo e fundit është në lidhje të
drejtë me aktivitetin e sëmundjes
dhe i përgjigjet mirë terapisë me anti-inflamatorë. Uveiti
prezantohet në mënyrë akute me
dhimbje të syrit, errësim të shikimit, fotofobi dhe dhimbje
koke, nuk ka ndryshime të pamjes
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 22
nëse nuk përfshihet retina. Uveiti duhet të trajtohet me
steroidë lokal për të parandaluar
verbimin. Terapia me glukokortikoidë mund të shkaktojë
katarakt.
Ndërlikimet orale ndodhin në 10% të të sëmurëve me KU dhe
manifestohen me ulçerat aftoze
dhe janë në lidhje të drejtë me aktivitetin e sëmundjes.
Ndërlikimet muskuloskeletike janë prezente në SIZ. Artropatitë
periferike ndodhin në 5-20% të
të sëmurëve me KU dhe janë në lidhje të drejtë me aktiviteitn e
KU. Artropatitë periferike mund
të klasifikohen në dy tipe: 1- asimetrike, prek pak
artikulacione (më pak se 5 artikulacione),
kryesisht artikulacionet e mëdha, manifestohet në mënyrë akute
dhe është prezente në 3.6% të të
sëmurëve me KU dhe në 6.0% me MC.; 2-simetrike dhe
poliartikulare duke prekur 5 ose më
shumë artikulacione dhe kryesisht artikulacionet e vogla që janë
eritematoze e edematoze, janë
prezente në 2.5% të të sëmurëve me KU dhe 4% të atyre me MC (fig
10). Artropatia periferike
reagon mirë ndaj terapisë së KU. Artropatia aksiale konstatohet
në 3-6% të të sëmurëve me SIZ
dhe aksiale ka një frekuencë më të ulët se artropatia periferike
në të sëmurët me KU, ku
përfshihen sakroileiti dhe spondiliti. Sakroileiti ndodh në
10-15% të të sëmurëve, mund të jetë
edhe asimptomatik, spondiliti ankilozant ndodh në 1-2% të
rasteve me KU dhe 29% të rasteve
me MC. Simptomat e spondilitit ankilozant mund të fillojnë
përpara simptomave
gastrointenstinale, mund të avancojnë deri në “shkopin bambu”.
Trajtimi i artropatisë aksiale
është i njëjtë me atë periferike, por progresioni i spondilitit
ankilozant nuk do të ndikohet nga
mjekimi i KU. Studimet e fundit referojnë për një efikasitet të
terapisë me anti-TNF. Të sëmurët
me KU mund të kenë humbje të densitetit kockor si rezultat i
terapisë me glukokortikoidë,
aktivitetit të ulur fizik dhe citokinave inflamatore. Përcaktimi
i densitometrisë kockore me
DEXA rekomandohet çdo 1-2 vjet në të sëmurët që janë trajtuar me
glukokortikoidë.
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 23
Osteonekroza është një ndërlikim i rrallë, manifestohet me edemë
dhe dhimbje të artikulacionit
që theksohet nga lëvizjet, zakonisht në artikulacionin
koksofemoral dhe është bilaterale, por
mund të manifestohet edhe tek gjunjët dhe artikulacionin
skapulohumeral. Faktori riskant më i
rëndësishëm është terapia me glukokortikoidë.
Në të sëmurët me KU në fazën aktive zakonisht konstatohet rritje
e transaminazave dhe
fosfatazës alkaline që kthehen në nivelin normal kur arrihet
remisioni, si pasojë e malnutricionit,
steatozës hepatike. Kolangiti sklerozant primar (PSC) ndodh në
3% të të sëmurëve me KU. PSC
nuk lidhet me aktivitetin e KU, mund të avancojë në cirrozë
hepatike. Trajtimi me acid
ursodeoksikolik mund te ngadalësojë progresin drejt cirrozës.
Këta të sëmurë kanë risk për të
zhvilluar kolangiokarcinomën.
Amiloidoza sistemike është një ndërlikim i rrallë në KU dhe
dëmton kryesisht veshkat,
manifestohet me proteinuri, avancon në sindrom nefrotik dhe deri
në insuficencë renale.
Tipat e artropatisë periferike në Kolitin Ulçeroz
Lloji Tipi 1 (Pak Artikulacione) Tipi 2 (Poliartikular)
Frekuenca në KU 35% 24%
Numri i artikulacioneve
të prekura
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 24
difficile, parazitoza, E. coli. Tek të dhënat laboratorike mund
të kemi: anemi mikrocitare,
makrocitare, leukocitozë, rritje të proteinës C reaktive, rritje
të eritrosedimentit.
Në të sëmurët me MC prekje të zorrës së hollë realizohet
ekzaminimi radiologjik me barium ose
kapsul-endoskopia. Tek të dhënat endoskopike për MC në lezionet
fillestare përfshihen ulçerat
aftoze dhe edema e submukozës, ndërsa në lezionet e tjera
përshihet pamja e “rrugës me
kalldrëm” si rezultat i edemës dhe inflamacionit të mukozës. Në
KU në pamjet endoskopike në
fazën fillestare konstatohet humbje e vaskularizimit, edemë dhe
eritemë e mukozës. Me
avancimin e sëmundjes mukoza bëhet granulare dhe me inflamacion
të shprehur mukoza
mbulohet nga një eksudat mukopurulent me ngjyrë të verdhë në
kafe, i shoqëruar me ulçeracione
që variojnë nga disa mm deri në disa cm, mund të jenë anulare,
lineare ose jolineare. Në format e
rënda të KU në mukozë mund të kemi hemoragji spontane dhe mund
të kemi zona pa mukozë si
rezultat i ulçeracioneve apo stenozave të lumenit si pasojë e
edemës së mukozës. Pseudopolipet
janë prezente në KU si rezultat i inflamacionit dhe rigjenerimit
të epitelit, zakonisht janë të
vegjël, por mund të jenë të mëdhenj, me bazë të gjerë ose të
pedunkuluar me ulçeracione në
sipërfaqe. Diagnoza diferenciale e pseudopolipeve beninje me ato
malinje kërkon konfirmim
histologjik. Në CT abdominal konstatohet limfadenopati
mezenterike, trashje e pareteve
intestinale, si dhe abceset intra-abdominale dhe
retroperitoneale.
Në përgjithësi në praktikën klinike të sëmurët gjatë trajtimit
vlerësohen në varesi të klinikës dhe
simptomave dhe vetëm në raste të rralla të sëmurët i nënshtrohen
ekzaminimeve të përsëritura
për të përcaktuar në mënyrë të saktë aktivitetin e sëmundjes.
Sistemi i pikëzimit më i zakonshëm
për MC është indeksi i aktivitetit të sëmundjes (MCAI) [fig 11].
Sisteme të tjera të vlerësimit të
aktivitetit të sëmundjes janë indeksi van Hees, indeksi Cape
Town , indeksi Harvey-Bradshaw,
indeksi International Organization of SIZ (Oxford), indeksi St.
Marks Crohn's, indeksi De
Dombal's, indeksi Talstad.
Në lidhje me aktivitetin e SIZ mund të vlerësohet
eritrosedimenti, proteina C reaktive. Studimet
e fundit referojnë se përcaktimi sasior i leukociteve të markuar
është një indikator i inflamacionit
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 25
mukozal. Përcaktimi i Kalprotektinës në feçe, një proteinë
prezente në neutrofile sugjerohet se
është një markues sensitiv i inflamacionit në SIZ.
Variablat Shkalla Pesha
Feçe të ujshme ose
shumë të buta
Numërimi i defekimeve në ditë është llogaritur për 7 ditë 2
Dhimbje abdominale Pikëzimi për MCo ditë për 7 ditë: 0 = asnjë,
1 = lehtë, 2 =
moderuar, 3 = rëndë
5
Gjendja e përgjithshme Pikëzimi për MCo ditë për 7 ditë :0 = e
mirë, 1 = jo e mirë, 2
= moderuar, 3 = e rëndë, 4 = shumë e rëndë
7
Manifestime
ekstraintenstinale
Prezenca e një prej tyre gjatë 7 ditëve 20
secila
Artrit ose artralgji
Lezionet në lëkurë ose gojë, duke përfshirë piodermën
gangrenoze, eritemën nodoze
Irit ose uveit
Fisurë anale, fistula, ose abces perirektal
Fistula të tjera eksterne
Opiate për diarre 0 = jo, 1 = po 30
Formacion Abdominal 0 = asnjë, 2 = e dyshimtë, 5 = përfundimtare
10
Hematokriti burrat: 47-hematokriti 6
gratë: 42-hematokriti
Pesha trupore 100 × [1 - (pesha trupore/pesha standarte )] 1
Konsiderohet remision kur pikëzimi sipas MCAI është < 150 dhe
formë e rëndë kur pikëzimi
sipas MCAI është > 450.
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 26
Klasifikimi Truelove dhe Witts në KU është i saktë dhe i
thjeshtë në përdorimin praktik, i
klasifikon të sëmurët në tre kategori: 1-formë e lehtë; 2-formë
e moderuar; 3-formë e rëndë.
Klasifikimi i Kolitit Ulçeroz sipas Truelove and Witts
Formë e lehtë
< 4 defekime/ditë, pa prezencë të hemoragjisë ose sasi të
pakët hemoragjie
Pa temperaturë
Pa takikardi
Anemi e lehtë
ESR < 30 mm/hr
Moderuar
Formë e ndërmjetme midis formës së lehtë dhe asaj të rëndë
Formë e rëndë
>6 defekime/ditë, me hemoragji
temperaturë > 37.5°C
Frekuenca kardiake > 90 rrahje/min
Anemi me hemoglobin < 75% të asaj normale
ESR > 30 mm/hr
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 27
Vleresimi endoskopik dhe histologjik në kolitin ulçeroz
Indeksi i aktivitetit të sëmundjes është i vlefshëm në
inflamacionin e lokalizuar dhe në studimet
klinike pasi përfshin frekuencën e defekimit, hemoragjinë
rektale, të dhënat e sigmoidoskopisë
dhe gjendjen e përgjithshme të të semurit. KU do të konsiderohet
në remision nëse ka më pak se
2 pikë dhe i formës së rëndë nëse ka >10 pikë (fig 12).
Pikëzimi Kriteret
Vlerësimi endoskopik
0 Mukoza normale
1 Humbja e vaskularizimit
2 Mukozë granulare
3 Mukozë që dëmtohet lehtë
4 Hemoragji spontane
Vlerësimi histologjik
0 Normal
1 Mungesë të inflamacionit—ndryshime arkitekturore në terren të
sëmundjes kronike me
praninë e disa limfociteve, por pa inflamacion akut, abscese
kriptike ose destruksion të epitelit
2 Inflamacion i lehtë në të moderuar—edemë, qeliza inflamatore
por epitel i padëmtuar
3 Inflamacion i shprehur—infiltrim i shprehur i qelizave
inflamatore, abceset kriptike,
ulçeracione të epitelit, eksudat purulent.
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 28
Variablat/pikëzimi Kriteret
Frekuenca e defekimit
0 Normal
1 1-2 defekime/ditë > normal
2 3-4 defekime/ditë > normal
3 >4 defekime/ditë > normal
Hemoragji rektale
0 Nuk ka
1 Hemoragji okulte
2 Hemoragji evidente
3 Hemoragji e shprehur
Pamja e mukozës
0 Normal
1 Mukozë që nuk dëmtohet lehtë
2 Mukozë që dëmtohet lehtë
3 Hemoragji spontane
Gjendja e përgjithshme
0 Normal
1 E lehtë
2 Moderuar
3 Rëndë
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 29
Një formë tjetër e KU është forma fulminante që ka një kuadër
klinik të rëndë me ethe,
temperaturë, takikardi, distendim abdominal, shenja të
peritonitit lokal dhe të gjeneralizuar,
leukocitozë. Në këta të sëmurë duhet të evitohet ekzaminimi
endoskopik, pasi risku i
perforacionit është i lartë.
Diagnoza diferenciale në pamjet endoskopike në KU dhe MC
Variablat KU MC
Përhapja Inflamacion difuz që përhapet
proksimalisht nga anusi
Prekje segmentare, jo në rektum
Inflammacion Eritemë difuze, humbje të vaskularizimit
me granulacione
Mukozë me pamje të” rrugës me
kalldrëm”, granulare dhe nuk
dëmtohet lehtë
Ulçeracione Ulçera të vogla në mukozën e inflamuar;
të thella në format e rënda
Ulçera aftoze, lineare/ ulçera jo
lineare; ndërmjet tyre me mukozë
normale
Lumeni i
kolonit
Lumen i ngushtuar në sëmundjen
kronike “kolon tubular”; strikturat janë
të rralla
Strikturat kanë një frekuencë të lartë
Diagnoza diferenciale e KU mund të klasifikohet në tre kategori:
1-MC, 2-sëmundje inflamatore
3- sëmundje joinflamatore.
Diagnoza diferenciale midis KU dhe MC
Variablat MC KU
Lezionet
mukozale
Ulçera aftoze në fazat e para; me
avancimin e sëmundjes kemi ulçera lineare/jolineare/ ‘rrugës
me
kalldrëm’
Ulçerat e vogla më të shpeshta se të
mëdha
Pseudopolipe
Përhapja e
inflamacionit
Segmentare, jo e vazhdueshme me
alterime të mukozës normale
E vazhdueshme, simetrike dhe difuze,
me granulacione ose ulçeracione.
Inflamacioni periapendikal është i
shpeshtë
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 30
Variablat MC KU
Rektum Përfshihet ose relativisht nuk
përfshihet
Në mënyrë tipike përfshin rektumin dhe
përhapet proksimalisht
Ileum Përfshihet (≈75% të rasteve me MC) Nuk përfshihet
Thellësia e
inflamacionit
Submukozal, mukozal dhe
transmural
Mukozal; jo transmural me përjashim të
formës fulminante
Seroza Eritemë e theksuar Mungon, me përjashtim të
megakolonit
toksik
Ndërlikimet Fistulat , fisurat perianale Të dhënat perianale nuk
janë të
theksuara
Strikturat Të shpeshta Rrallë janë prezente, sugjerojnë për
adenokarcinoma
Fistulat Fistulat perianale, enterokutane,
rektovaginale, enterovezikulare etj
Jo prezente, me përjashtim të fistulës
rektovaginale
Granulomat Prezente në 15-60% të të sëmurëve Jo prezente
gjithmonë
(mikrogranulomat mund të shoqërohen
me abcese kriptike)
Të dhëna
histologjike të
tjera
Abceset kriptike mund të jenë
prezente
Abceset kriptike dhe ulçerat janë
lezionet determinuese
Inflamacion lokal në një mukoze
normale
Ulçeracione në një mukozë të inflamuar
Serologji pANCA pozitive në 20-25%; ASCA
pozitive në 41-76%
pANCA pozitive në 60-65%; ASCA
pozitive në 5%
ASCA, anti-Saccharomyces cerevisiae antibody; pANCA, perinuclear
antineutrophil cytoplasmic
Diagnoza diferenciale e kolitit ulçeroz
Shkaqet infeksioze
Salmonella
Shigella
Escherichia coli O157:H7
Campylobacter jejuni
Yersinia enterocolitica
Entamoeba histolytica
Clostridium difficile
Aeromonas hydrophila
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 31
Listeria monocytogenes
Neisseria gonorrhoeae
Chlamydia
Cytomegalovirus
Herpes simplex
Schistosomiasis
Shkaqet joinfeksioze
MC
Divertikulit
Kolit ishemik
Kolit nga rrezatimi
Sëmundja e Behçet
Kolit mikroskopik
Koliti kolagjenoz
Koliti Limfocitik
Koliti Eozinofilik
Sëmundja Graft-versus-host
Medikamentet dhe toksinat
Anti-inflamatorët josteroidë
Kemioterapia
Penicilamina
Ari
Diagnoza diferenciale e MC
Kolitin ulçeroz
Lidhur me medikamentet
Ishemike (kontraceptive orale, ergotamine, amfetamine,
phenylephrine, kokainë)
Ulçera të lidhura me përdorimin e AIJS ose strikturë
Sëmundje gjinekologjike
Shtatzani ektopike
Endometriozë
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 32
Kiste Ovariane ose
tumore
Torsion i Ovareve
Abceset tubo-ovariane
Semundje infeksioze
Actinomycosis israelii
Anisakis simplex
Cryptococcosis
Cytomegalovirus
Histoplasma capsulatum
Mycobacterium avium complex
Mycobacterium tuberculosis
Enterokoliti neutropenik
Salmonella
Yersinia enterocolitica
Yersinia pseudotuberculosis
Çrregullime infiltrative
Amiloidoza
Gastroenteriti Eozinofilik
Sëmundje të tjera inflamatore
Apendisit
Diverticulit cekal
Diagnoza diferenciale e MC Neoplazitë
Tumoret Karcinoide
adenocarcinoma Cekale ose ileale
Limfoma
Limfosarkoma
Kancer metastatik
Çrregullime Vaskulare
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 33
Sindroma Behçet
Purpura Henoch-Schönlein
Ishemia Intestinale (ishemia fokale segmentale: enteriti akut,
enteriti kronik, strikturat;
ishemia mezenterike kronike)
Vaskulite (poliarteriti nodoz, sindroma Churg-Strauss, lupus
eritematoz sistemik, granuloma
e Wegener, vaskuliti rheumatoid, tromboangiti obliterans)
Infeksionet
Aeromonas pleisioides
Amebiasis
Campylobacter
Clostridium difficile
Cytomegalovirus
Escherichia coli (enterohemorrhagic, enteroinvasive)
Mycobacterium tuberculosis
Salmonella
Schistosomiasis
Shigella
Strongyloidiasis
Yersinia enterocolitica
2.5-Trajtimi i sëmundjeve inflamatore të zorrës
Aminosalicilatet
Aminosalicilatet përdoren në trajtimin e KU dhe MC.
Sulfozalazina është përbërësi kryesor i
aminosalicilateve, është përdorur fillimisht për trajtimin e
artritit rheumatoid. Efektet anësore të
sulfalazinës janë si rezultat i sulfapiridinës. Azoreduktaza e
florës bakteriale të kolonit vepron
mbi sulfapiridinën dhe çliron 5-ASA . Efikasiteti i kësaj të
fundit varet nga veprimi lokal mbi
mukozën e dëmtuar. Nëse 5-ASA merret në mënyrë orale pothuajse e
tërë doza do të përthithet
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 34
në pjesën e sipërme të traktit gastrointenstinal, prandaj
synohet që të merret në formën e
supostave ose klizmave, për të rritur depozitimin e tij në
kolonin e majtë ose në rektum. Në
varësi të pH do të sekretohet 5-ASA në mënyrë të kontrolluar
(pentaza) ose të ngadaltë (Asacol)
ose e lidhur me një molekulë tjetër 5-ASA (olsalazine). Vendi i
sekretimit do të varet nga
materiali veshës dhe pH. Pentaza e sekreton gjysmën e dozës në
zorrën e hollë dhe pjesën tjetër
në kolon, ndërsa mesalazina në ileumin terminal dhe në pjesën
tjetër. Aminosalicilatet veprojnë
me anë të mekanizmave të ndryshëm, duke përfshirë frenimin e
proliferimit të limfociteve T,
prezantimin e antigenit limfociteve T dhe gjithashtu frenon
prodhimin e antikorpeve nga qelizat
B, frenimin e adezionit të makrofagëve dhe neutrofileve, uljen e
prodhimit te lL-1 dhe TNF.
Aminosalicilatet frenojnë ciklooksigjenazën dhe prodhimin e
prostaglandinës E2 .
Studime të ndryshme kanë konstatuar se sulfasalazina është
superiore ndaj placebos, në
induktimin e remisionit në MC, kur koloni është zona e
fillestare e inflamacionit. Studimet e para
u realizuan mbi përdorimin e dozës 3g/d , nuk konstatuan
efikasitet në mbajtjen e remisionit. Një
studim tjeter i realizuar mbi 466 të sëmurë me MC në format e
lehta-të moderuara, u krahasuan
dozat 1, 2 dhe 4 g/d me placebo për 16 javë. Në dozën 4 g/d u
konstatua remision në 43% të të
sëmurëve në krahasim me 18% në placebo. Sipas studimeve në të
sëmurët me MC me lokalizim
ileal, është konstatuar se mesalazina në dozën 4 g/d ndikon në
përmirësimin klinik në krahasim
me sulfalazinën. Studime të fundit nuk konstatuan një efikasitet
të Pentazës 4 g/d në formën e
lehtë dhe të moderuar të MC. Megjithatë, terapia mbajtëse me
mesalazinë rekomandohet në MC,
rezultatet janë jo të mira. Si përfundim mund të themi se
përdorimi i sulfalazinës 4-6 g/d mund të
jete efektiv në trajtimin e formave të lehta dhe të moderuara të
MC.
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 35
Në KU Sulfalazina është preparati i linjës së parë, është
efektiv në arritjen e remisionit në format
e lehta dhe të moderuara. Në studime të randomizuara përdorimi i
3-6 g/ ditë të sulfalazinës
indukton remision në 39% dhe 62% të të sëmurëve me formë të
lehtë dhe të moderuar.
Olsalazina (Dipentium) është një dimer i 5-ASA i formuluar në
kapsula xhelatinoze. Balsalazide
(Colazal) është një monomer i 5-ASA i lidhur me një molekulë
joaktive, 4-aminobenzoyl-β-
alanine. 5-ASA çlirohet nga këto të fundit si rezultat i
veprimit të enzimës bakteriale
azoreduktazë, rreth 99% e preparatit çlirohet në kolon. Dy
preparate çlirojnë 5-ASA përpara
arritjes ne kolon:1- Pentaza, e cila përmban mikrogranula me
etilcelulozë dhe çlirojnë
mesalaminën në duoden, zorrën e hollë dhe kolon (rreth 50% e
5-ASA çlirohet në zorrën e hollë
dhe pjesa tjetër në kolon); 2-Asacol është në formë tablete e
cila çliron mesalaminën në pH> 7,
në ileumin distal dhe kolon (rreth 15%-30% e mesalaminës
çlirohet në zorrën e hollë). Në
studime të randomizuara, Balsalaside është konstatuar të jetë më
efikas sesa preparatet e tjera ku
balsalaside 6.75 g/ditë është ekuivalent me 2.4 g/ ditë
mesalaminë. Të dhënat e studimeve
referojnë për një efektivitet më të mirë në KU me lokalizimin në
kolonin e majtë. Studimet e
fundit rekomandojnë që doza e mesalaminës të mos jetë më pak se
2 g/ ditë dhe është konstatuar
një përgjigje më e mirë në dozat 4-4.8 g/ ditë. Kjo dozë e
Asacol është ekuivalente me 12 gr
sulfasalazinë. Në studime të randomizuara, që krahasuan efektin
e balsalazide (1.5 g dy herë në
ditë dhe 3 gr dy herë në ditë) me mesalamine 0.5 g tre herë në
ditë për 6 muaj, referuan për një
remision në 77% të të sëmurëve të cilët u mjekuan me doza të
larta të balsalazide, në krahasim
me përdorimin e mesalaminës dhe doza të ulura të balsalazide
(56.8 dhe 43.8 % përkatësisht).
Efektet anësore të sulfalazinës përfshijnë ethe, rash, nauze, të
vjella, mosabsorbim të folateve
(duke frenuar enzimën jejunale, që konjugon folatet) deri në
anemi.
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 36
Mesalaminat lokale janë efektive në remisionin e të sëmurëve me
KU distal të formave të lehta
dhe të moderuara, jo dozë dependente. Dozat standarte për
arritjen e remisionit janë 1-4 g në
formë klizme ose si suposta 1-1.5 g në ditë. Mesalamina në formë
klizme janë sugjeruar se janë
më efikase se glukokortikoidet në formë klizme. Sugjerohet se
kombinimi i mesalazinës orale me
atë lokale është më efektive se përdorimi vetëm i mesalaminës në
formë orale. Mesalamina në
formë shkume ka një shpërndarje më të mirë dhe më të qëndrueshme
se në formë klizme.
Mesalaminat lokale janë efektive në arritjen e remisionit në KU
me lokalizim në anën e majtë
ose proktit.
Efektet anësore të Sulfasalazinës dhe 5-Aminosalicilateve
Efekte të lidhura me dozën Efekte jo të lidhura me dozën
Nauze, të vjella, dispepsi Fotosensitivitet
Anoreksi Temperaturë
Dhimbje koke Artralgji
Alopeci Anemia Hemolitike (trupat Heinz)
Dhimbje të shpinës Agranulocitozë, anemi aplastike
Malabsorbimi i Folateve (me sulfasalazinë) Pankreatitit
Hepatit
Infertilitet tek meshkujt (me sulfasalazinë)
Perikardit, miokardit
Antibiotikët
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 37
Antibiotikët kanë një rol të rëndësishëm në trajtimin e
komplikacioneve piogjenike të MC, të
sëmundjeve perianale, fistulave dhe në format aktive të MC.
Antibiotiku më i përdorur është
metronidazoli. Studimet e realizuara për profilaksinë
postkirurgjikale pas rezeksionit te ileumit,
me doza të larta të metronidazolit (20 mg/kg/d për tre muaj),
konstatuan një përmirësimin klinik
dhe endoskopik. Studime të tjera eksperimentale sugjerojnë se
përdorimi i metronidazolit 20
mg/kg/d është efektiv në trajtimin e fistulave perianale.
Gjithashtu metronidazoli mund të
përmirësojë prognozën e të sëmurëve me përfshirje të kolonit.
Ciprofloksacina është një tjetër
antibiotik i përdorur në trajtimin e MC. Të dhënat e një studimi
referojnë për një efikasitet
pothuajse të njëjtë të ciprofloxacinës bashkë me metronidazolin,
në krahasim me
glukokortikoidët për të arritur një remision për 12 javë. Një
tjetër studim i fundit, nuk e
konfirmoi të njëtën teori, por megjithatë është konstatuar një
përmirësim klinik i të sëmurëve.
Studimet mbi terapinë antimykobakteriale (rifampicin,
ethambutol, dapsone, dhe clofazimine)
nuk referuan për përmirësim klinik të të sëmurëve.
Në të sëmurët me KU antibiotikët nuk kanë një rol të rëndësishëm
si në MC, por mund të
përdoren në ndërlikimet infektive.
Glukokortikoidët
Glukokortikoidët kanë një rol kryesor në trajtimin e MC. Në
praktikë të sëmurët me formë të
lehtë dhe të moderuar, të cilët nuk i përgjigjen terapisë
primare, janë trajtuar me 40-60 mg
prednizon dhe më pas doza është ulur gradualisht për 6-12 javë,
përqindjet e remisionit brenda
muajit të parë janë të larta rreth 80%. Në doza të larta 1
mg/kg/d për 7 javë, 92% e të sëmurëve
mund të arrijnë përmirësimin klinik. Të sëmurët me forma të
rënda të MC zakonisht i përgjigjen
administrimit intravenoz të glukokortikoideve. Këta të fundit
frenojnë sekretimin e citokinave
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 38
proinflamatore, molekulave të adezionit, MHC class II,
leukotrieneve, elastazës, kolagenazës,
nëpërmjet frenimit të NFκB. Glukokortikoidet mund të frenojnë
aktivitetin fagocitues të
neutrofileve dhe apoptozën e limfociteve.
Efektet anësore gjatë përdorimit të glukokortikoideve janë:
simptomat neuropsikiatrike, efekte
kozmetike (akne, rënie e flokëve dhe hirsutizëm), intolerancë e
glukozës, miopati. Në doza të
larta të prednizonit (>40 mg) rritet risku për infeksion. Në
të sëmurët të cilët përdorin
glukokortikoidët për herë të parë, në 20% të rasteve nuk
konstatohet përgjigje në 30 ditët e para.
Të sëmurët e tjerë iu përgjigjën terapisë, nga të cilët 45% bën
recidivë të sëmundjes ose nuk
mund të ndërprisnin terapinë për një vit. 29% e të sëmurëve që
kanë një përmirësim klinik, kanë
gjithashtu edhe një përmirësim të pamjes endoskopike.
Efektet anësore të glukokortikoideve
Sistemike Efektet anësore
Metabolike Çrregullime elektrolitike, hipokalemi
Retension të likideve
Hipertension
Hiperglicemi
Hiperlipidemi
Muskuloskeletike Osteoporozë
Osteonekrozë
Miopati
Endokrine Insuficienca adrenale
Pamje Cushing
Gastrointestinale Dispepsi
Disfagi (kandidozë)
Neuropsikiatrike Depresion
Pagjumësi
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 39
Sistemike Efektet anësore
Ankth
Psikoza
Okulare
Katarakt
Glaukoma
Lekurë Strije
Akne
Purpura, ekimoza, petekie
Pediatrike Prapambetje në rritje
Ndërlikime infeksioze Patogene të ndryshëm
Principet kryesore të përdorimit të glukokortikoideve në MC:
Përdorimi i dozës efektive: Dhënia e dozave më të vogla në
fillim të terapisë, do të
përshkallëzojë rritjen e dozës dhe kohëzgjatjen e arritjes së
përmirësimit klinik.
Mos dhënia e mbidozës: Të sëmurët të cilët nuk reagojnë nga
përdorimi i dozës 40-60 mg nuk do
të përmirësohen nga rritja e dozës orale ose kohëzgjatja e saj.
Këta të sëmurë duhen trajtuar në
mënyrë intravenoze, ose përdorimi i infliximabit.
Nuk duhen trajtuar për një periudhë të shkurtër: Dozat nuk duhen
ndërprerë me përmirësimin e
simptomave. Përdorimi i glukokortikoideve në më pak se 3 javë
mund të rezultojë në flare.
Nuk duhet trajtuar për një periudhë të gjatë: Të sëmurët të
cilët nuk përgjigjen ndaj ndërprerjes të
glukokortikoideve. Glukokortikoidet nuk duhen filluar pa një
strategji në mendje për të ndërprerë
terapinë.
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 40
Glukokortikoidet 40-60 mg/ ditë janë linja e parë e trajtimit në
formën e moderuar dhe të rëndë
të KU. Dozat më të larta do të shoqërohen me rritje të efekteve
anësore. Imunomodulatorët duhet
të shtohen në terapi në të sëmurët të cilët janë të varur nga
përdorimi i glukokortikoidve ose
kërkojnë dhënien i/v të glukokortikoideve për të arritur
remisionin.
Për të reduktuar efeketet anësore sistemike të
glukokortikoideve, përdoren forma të reja si
Budesonide të cilët kanë të njëjtin aftësi për tu lidhur me
receptorët, por kanë një metabolizëm të
rritur hepatik dhe vepron kryesisht ne ileumin terminal dhe
kolonin e djathtë. Në një studim
eksperimental mbi 9 mg budesonide u konstatua një efikasitet më
i mire në krahasim me
placebon, mesalazinën ose prednizonin. Budesonide është
preparati i zgjedhur për të sëmurët me
MC me prekje të ileumit terminal, kolonit të djathtë dhe në të
sëmurët të varur nga dozat e
glukokortikoidëve tradicionalë, duke minimizuar efektet
sistemike. Përfundimisht mund të themi
se glukokortikoidët janë efektivë në kontrollimin për një kohë
të shkurtër të simptomave në MC,
por jo efektivë si terapi mbajtëse. Në të sëmurët refraktarë ose
të varur nga glukokortikoidet,
trajtimi duhet vazhduar me imunomodulatorë ose kirurgji.
Glukokortikoidet lokale në formë të lëngët dhe shkume janë
efektive për trajtimin e KU
distalisht fleksures splenike. Këto të fundit janë më efektive
në kombinim me mesalaminat
lokale. Budesonide në formë shkume është konstatuar të ketë të
njëjtin efikasitet me
hidrokotizonin në formë shkume për trajtimin e
proktosigmoiditit.
Thiopurinat
Brooke et al përshkruan të parët përdorimin e Thiopurinave
(azathioprine dhe 6-MP) për
trajtimin e MC. Studimet e fundit referojnë për një përmirësim
klinik, të fistulave pas trajtimit
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014
Punoi: Mereme Tusha Faqe 41
për 17 javë. Në përgjithësi, 1/3 e të sëmurëve mund ti
përgjigjen terapisë me thiopurinë.
Azathioprine përodret në dozë 2 to 2.5 mg/kg/d, ndërsa 6-MP 1 to
1.5 mg/kg/day. Azathioprinë
është konvertuar në 6-MP, e cila nen veprimin e ksantin oxidizes
konvertohet ne acidin 6-
thiourik. Dy jane metabolitet e 6-MP 6-thioguanine nKUleotides
(6-TGNs) dhe 6-
methylmercaptopurine (6-MMP). thiopurine methyltransferase
(TPMT) konverton 6-MP në
metabolitët joaktive, 6-MMP dhe methylmercaptopurine
ribonKUleotides. Metabolitët e të dy
preparateve frenojnë sintezën e purinave dhe proliferimin e
qelizave dhe reduktojnë numrin e
qelizave natural killer. Efekte anësore të thiopurinave
përfshijnë nause, reaksione alergjike,
pancreatitit në 3-7% te të sëmurëve, rritje te transaminazave.
Frenimi i palces kockore eshtë një
tjetër efekt anësor. Në një studim retrospektiv mbi 739 SIZ të
trajtuar me azathioprinë, u
konstatua se 28 te sëmurë zhvilluan leukopeni, tre pancitopeni
dhe dy të sëmurë bën exitus për si
rezultat i sepsisit. Të semurët si rezultat i leukopenisë
rrezikohen nga mbivendosja e
infeksioneve duke përfshirë dhe citomegalovirusin. Studime të
fundit referojnë për një recidivë
te sëmundjes në 50% të të sëmurëve në remision prej 5 vitesh,
tre vjet pas ndërprerjes së
azathioprinës.
Efektet anësore të Azathioprinës dhe 6-Mercaptopurinës
Frenim i palcës kockore
Pankreatit
Nauze, dhimbje abdominale, diarre
Ethe , rash, artralgji
Rritje të transaminazave hepatike
-
Sëmundjet Inflamatore kronike intestinale, evolucioni dhe
shoqërimi me dëmtime prekanceroze dhe kanceroze. Studimi i
faktorëve predispozues
2014