Dissertatio philologica, erōtēmatōn in sacro codice Græco ...uu.diva-portal.org/smash/get/diva2:804534/FULLTEXT01.pdf · quo femper es, miti ac fereno vultu accipe me ditationes

DDISSERTATIO PH IL O LO G IC A ,

e p q t h m a t q nIN

SACRO CODICE GRÆCO

VIM ATQUE USUMExhibens

Q uam ,CONSENS. AMPLISS. FA C U LT. PHILOSOPH.

IN REG. A CA D EM IA U P S A L .,

PRÆSIDEVIRO AM PLISSIM O E L C ELEBERRIM O ,

Mag.JOHANNE J. AMNELL,

GRÆC. L IT . PROFESS. REG. E T ORD. FAC. PHILOS, h r. D E C A N O MAX. SPECTABILI,

PUBLICO P IA M IN I

CAROLUS GUSTAV. BOGMAN,NEKICIUS,

V .D M.IN A CRO A T. CAROL. MAJ. VI M A R T II, MDCCLIV.

Huris a n te m e r id ia n i s ,

U P SA L IÆ ) Exc. L .M . H ÖJER , Reg. Açad. Typ.

H -X- X____

Sit R:e M:nsREGNIQUE SViOGOTHICl

SUMMÆ FIDEI VIROEt

SENATORI,llluftrisfimo atque

Libero BARONI ac DOMINO,

Dn. e r I c oW ANGEL,

MÆ CENATI M AXIM O .

QUando in -publicam prodeunt lucem hn mearum ad Academiam lucubratio- num prim itiv , pietas, qua fe r v e t a- m m u s , devotisßm a me impellit, ut eas 1IIultris- fimæ Excellentias. T ux , cujus Gratin mu* mûcnque dextern f u t mea cunHa, fic etiam harum debeo ortum , [aeras ejfe jubeam . ltaque\

quo

quo femper e s , miti ac fereno vu ltu accipe meditationes bafce pbilologicas 5 qua , licet politiori deflituantur traSationis ornatu , fic tamen D i * 'vinis fima vim eloquentia, qua m Janitoribus pandectis , illis deliciis Tuis, efi recondita, ali- qua ex parte declarant : quo nomme Tibi , Jbxcellentisfime D om ine BÂR O , pro fumma & Japientia & pietate Tua, gratas f o r e & acceptas fubmijfe confido. Ceterum , pro diuturna incolumitate Tua , BARO llluftrisfime, qua Publiea Rei nihil canus, privatis vero etiam civibus longe plurimis, wque bis mihi, «- lumno ©* clienti maximeJubmiffo, nihil optatius e j i , itemque pro perenni flore Iliuilrisfimas Gentis TucE, ardentis [imas preces fundere nunquam cejfabo.

JUufhisfimo ExcellentisfimoqueN O M IN I T U O

devotis f im u s CA ROLUS G U ST . BOGMAN.

V I R OAdmodum Reverendo at que Præclnrisfimo,

Dn. Mag. D A N I E L I S T E N I O ,

S. S. Theol* L E C T O R I in Regio Gymnafio Strengne- fenfi, & Ven. Confifiorii Ecclefiaft. ADSESSORI M e-

ritisfimo, Ecclefiæ Afyöenfis PRÆ POSITO & PA ST O R I Laudatisfimo,

PA TR O N O L U E R G E T Æ OPTIM O.

T ot t antis que Tu is , Vir Admod. Reverende & Præclarislime, in me meritis, fi putarem in prœ- Jens , dignam referre me poffe gratiam , eflem

temerarius omnino i /in autem bodte beueficia T u a praeterirem filent io t fœd

P R Æ P A R A T IO .

APHOR. I.Um linguis ceteris communem Græ-

ca facundia habet figuram, quam vocant EPHTHSiN, qua quidem profanis oratoribus æque , ac facris fcri- ptoribus Græcis, nihil familiarius.

II. E çmty]GI£ r, Ylevais, (Ê dOTr,fxot rj Uva-fxoc,) rhetoribus eft fchema, quo fermo ad interrogandum infledli- tu r tunc , cum reétæ orationi Jocus effet; idque,ut acrior evacht ac ponderofior.

III. T an tum abeft, ut IçÛty\

te r morem confuetum , vel interrogando refponcîetur nonnunquam ad i ! , qjucd prior alter percontatus eft..

V. Quod vero uno loco t^orrr^otrty.^ atque oratione inflexa fliiptor aliquis-effert, altero fæpe loco citi a s ĵorrjctv recbque oratione entinciatf non variante ipfa loci utriusque lententia , etiam fi f lrudura variat.

VI. Itaque interrogatio figurata retffæ orationi JcwV vcc^eT, nili quod oratione reda lit ff-iipciTaure^a. H in c y fi in redam orationem converfa fuerit in t e r r o g a t i , fen- fus quidem manet, fed perit fchema; inioio vero lina cum fchemate perit fæpenumero fermonk gratia & pondus. Non enim inanis & otiofa e!t interrogatio figurata, quin negotiofa potius 5 ut quæ iy.77«£bjV, plenaque ly.Cpoc- vïoeç , Angularem vim & quosdam quali aculeos addit o- rationi

VIL Eçootyiis.cctcs multiplex effi ufus. Neque folum ornat , orationi varietatem adferendo, fed & fenfum adjuvat atque intendit, remque ipfani vehementius exaggera t & efficacius inculcat j languentem infuper excitat auditorem vel ledorem ,. varios pro re nata commovendo- adfedijs. ‘Si quid enim aliud, certe id genus Eeurfoets, L O N G IN O 7rtçl vxpsç judice, otyavi rct TrocBrjriyoc. H ic fin is, hic ufus figuræ, io qua deferibenda verfam ur; quæ quidem, moderate & fuo loco adhibita (rrj, nulli luminum orationis , quee vocant Rhetores, dignitate cedit. N os vero Tuum , L. Erud. , nobis pollicemur favorem, ubi jam id agimus , ut vim ufumque EgorrripccTuv illuflre- mus exemplis , e Codice Græco N. F. qualicunque opera noflra conquifitisj quæ quidem in praecipuos ordines fuos, convenienter inftituto n o f lro , d igerere, Bono cum DEO, conabimur. §• L

(a) Stoicos inprimis interrogatiunculis nimiopere in- dulßjje, Cicero nos edocet in Trxçocïïofecov prologo. Videlicet , ut per omne dicendi genus, ita & èv rols (çuT^ocet r peccat re kcckc&Acv, Quintii. L. VIII. c. III.

§ . I

Nobis heic in cenfum non ventet Interrogatio propria > niii in quantum hæc etiam fcheina quodpiam adm ittit; v. c.1. nAF.ONAJTIK.QT iterata. Ita captiofæ quæflioni

Pharifæorum Matth. XXII. 17. F^ê^t y./jircv Kocirccçi d'hxt, ri y ; apud Marcum XII. 14. lubjungitur & illud erotema : iïoofjiev̂ rj fxr, ÏÏôoyev ; quod licet ad integrum fenfum non requira tur , apertius tamen declarat infigne difcendi Itu- d ium , quod præ fe ferebant hi exploratores.

H uc refer prsemiflam alteri interrogationi alteram , eamque generaliorem ; id quod P a U L O inprimis familiare elf. I. Cor. XI. 22. Ti vy.iv I'm® j htctwha) vyctï $ Ita Rom. VI. f. VIJ. 7. IX 14 erotema : t ! êv f y t y e v $ præmittit Apoffcolus infequentibus erotematis aliis : eV;- yev^ysv rr ocuocçricc ; 0 vcy.os cc/uccçtIoi ; yrj oc^yJot 7iaçdrow ©rf j ‘Sic Rom. III. 9 17. C. IV. 10. & VI. iy. r i Év -, (f'ubaudiatur h i vel y é y a v e , quemadmodum hanc formulam expreflit integram Paulus 1. Cor. XIV. 15.26.) ccyxq- r r , ( r c y ? \ 'pro h h c&yccçrricroyev $ Adde Ach XXVI. H. r i ; cc,77ircv Kçivercci ?tccç vfxiv x. r. A ; Neque aliter ipfe C H R IST US Matth. XI. 7.8 9. T/ ifcqtâere Ssccactâcti ; v.ocKoc- y c v x. r . A. ; r i t’|>fAS e r e «fov; 7rçcÇHjrtjv ; fenfus eit : e x i • iß i s ne Ipeci a t u n Prophetam ? & c.

2. KATA MIMHTIN exprefla iis locis, ubi oratione obliqua narrari potuiffet > quid ab altero Iit rogatum Quippe eft yiyra-iç , cum aliena verba referimus diredla oratione. Ita hifloriæ Evangelicæ Scriptores , in rerum ge Rarum narratione conflituti, ubi quid a quo rogatum indicant, pafTim interferunt direftam quællionem, quam quis adhibuerit; ut hunc adeo coram quali loquentem & in præfentia percontantem audirevideam ur.M atth.il . j . i . FActyci 7iotçeykcvrC) Xeyovres' ttS h tv 0 re%$eh /dxaiAeh rocy

A 2 Iaoocicov ■

I «Ja/«* ; Sic C. XL 5 XII. io. M arc.V .p. IX.21. XI. 3.XIV. 14. Luc. Vll. 20. Job. 1. 19. ce n h e iX a v ct I x 6a 7c i , • toxTYim cnv ctvTov' Xu rls f; • p ro : iqcorri-r«cr/v ccvrcv, r;V l'gw, rj r l s er/]' adde verf. 2i,feqq. C IV« 27. XVI. y. 4?dg;Y èçoùTci g e ' n x v n a y e i s j j)ro 7r£ 07r a y a . C. XXL 12. öiVL t r c X g a exercerai ccvrcv Xu r ls et j

3, EPX2THXIX Id A EG N AZ O T X A, quam proponit aliquis, ipfe mox refponfurus. Q iæ quidem docentis t ft interrogatio5 quum naturaliter & pronrie fit dijccntiy f ive qui ex refponfione alterius quid edoceri velit Mare.XII. 9. t I XV Ttctijaei ; eX evaerai x^ d n c X h e i fkc. Luc, XII. 17, (eq. r i n o ir ^ a j r x r o 7 . KuSeAêo x . r . À.C. XVII. 9. fJLïi %ccçtv £%et tS> oxXoo exelvovj è ïïcxcô. C. XX. 15. C XII f l . ooxeire y c r i h ^ v / jv 7ïuçeyevc g ry one u t ev rr\ y v j ty ) , héyca vfxiv. Ubi interrogat C hriftus., & ipfe re/pondet negando 5 cum locus efie potiiiftet re&æ & fimp lici negationi .* 8 naçeyeyogrjv oxvai eiçr\vry h r tj y r . quemadmodum v. 49 redfa adfirmatione dicit 7rZç rçÀ&ev ß u h e iv h s rrjv yrjv’ adde C. XIII. 2. 3. 4. î & 1 8 > fe q. r iv 1 ogola eqlv v\ ß a a tX e la r x &ex ; Xj rlv t ogoiaaca d v r r y j f ubi firnul exemplum eç a rr ig a rc s n X so v a r ix d s repetiti ) cg c la h t xcxv.a cr tv d n eas k. r . Å. Galat. 111. ip. T I XV 0 v egos j ad quod illico refpondetur : r d v na^aßdreav %açiv n poorer e^r\ß t.Cor.XI. 22. h ra ivéra v g d s 5 tv rxrco X'x tro u v a . C. XîV. 26. ro- gat Apoftolus : r lx v h iv , diïeXQol ; refponfionis loco fe- qvuntur præcepta : 7r d v r a 7tços cixcècgry y e v é S a . &c. ad finem usque capitis. Rom III «.feq. r i r e 7reçicccv r x I x - iïa lx j V r ls ri dgceXeta rr ,s n e ç iro g ïjs ; 7rcÀu , xocroc n a v r a i rçcn cv . item : nS xv r\ x a v ^ c r i s ; i^exÀelS'/]' &C.Rom.IV.

re is folet ad præcedentem inflantiam , fycoTtifxccTmoos a fe- fe formatam. l ïu c refer Jacob. IV. \ a . 7:010c r\VfJLOJV j CCTfJ.iS ÇÇl T . A. & I . Jo!l. III. I 2 .K CCÏV -£ 7 (pOC^S TGV oHeAtöpV 0CVT8' it, YJX'ÇW r iv e s ' £q CÙK^SV OCVTOV jo r t roc eçycc ocvtu t.cvy^cc r,i , k . t . A. uhi caufTam fratricidii tradi pateret , etiamfi non interfertvm effet illud î toTYifjicc' quo I tamen non fupervacaneum & inutile ducat quis; lucem enim ac pondus adfert orationi, apertius con,m onftrando, hanc & non aliam lulceptæ cædis fuifle caufTam. Qm'ppe heic &c. locis, fupra citatis, pléo- tiafnins erotemotos emphafin habet, atque excitandæ in- primis adtentiopi infervitj quamquam & citra interrogationem plenus & integer effet eorumdem Jocorum fenfus. Cor.fn , quæ de virtute Ple una [m i, ( qui non folurn eft lingularum votum , fed & membrorum orationis, ) egregie tradit Cl. Mag ER H ALLG REN in ZKiocyçccÇ'oc tmv 1IAsq- vcccfjLoiv L» G’r N. F. p. 2, feq.

§. II.EPilTHMA R E S P O N D E N T IS eft , quo refponde-

tur ad aliud erotem a, quod vel1. Pro po fu it alter. Jo h .V L tfg . ubi ad interrogatio

nem Chrifli : M>/ v/xiis StAere v7:ccysiv ; nomine roov o c c te i tx refpondet P.E1 R.US: t>ç g s t Ivoc «VfAfucc-/ueScc 5 vel quod

2. Quis ipfe Ebi formavit: quod fit inprimis in argumentando & docendo j idque multo majore cum vi ac pondere, ac fi recRa oratione, quo I naturaliter & ordinarie fit, refponfum fuiflet. Luc. XXII. 27. Tls uel&v, 0 ccvocv.elpsvos, rj 0 ottzxcvuv j è'x) c ccvccy.slfusvos j ubi reipon- li vice ei t erotema a i firmant i s , dequopofh cfrC. VL39. Eb. III. 17. r ic r i T rq ccco y fiiG ev • z y y t o 7s ocy.o:e r b a u s t k . t. A. ; Ädde v. 18, obi quamquam non refpondetur novo erote- n u te , una tamen eademque interrogandi forma fimul refponfionem involvit: T lav dpeae, pr} haeÅ£vae

h pii rois ÙTîe&YiGcici ; quo loco erotema vim habet ad- ßrm andi : fenfus enim eit : u\ycas reis ccve&ytrueriv , &c. Jacob. IV. i. 7rcBev Tichefxoi ^ fxdypci ; ex ivrsvSev, ix ruv Yjiïovoôv X. r. A j

§. III.• EPX1THMA A D F IR M A N T IS nobis eft, qued sequî-

pollet adfirmationi, Ternione red o fadæ $ idqueveli . Adnexum libi habens quodpiam ex adverbiis ne-

gnndi, quæ, in interrogatione adhibita, fenfum reddunt adfirmatimmjE .quivalendo tZ Nenne vs 1 /!;/«&« Latinorum.

(u ) MH. Jac. III. 14. F.; $Aov 7nxçcv eyjrs ^ iç&eiuv, - - - fjtrj x x rx x x v y x S s ^ x a ra TTjÇ cchqSelccs •i. e. annon perverte gloriamini? nonne mentimini? ubi in quibusdam editionibus deeft fignum interrogandi, quod vero in nupera edit, adpofuit CH RISTIA N . S C H O E T T - G EN IU S ; idque, fi quid nos vidernus , convenienter omnino fenfui, qui non æque fibi conflare videtur , fi quis \jly\ prohibentis cum imperativis x u rxxx vyu S s », \peu£e&e heic conftrudum velit. Adde i .C o r . IX. 10. tj (fubaudi p / , ex præcedenti erotemate repetendum,) ( b) Ji rfjiôis irdvrcoç Aly e r , vel annon propter nos--omnino dicit? adtende m odo,& videbis,optime fic ifia verba cum præ- ced. æque ac fequent. cohærere. Ego vero non video,

quae( b) Interrogatio he-ic æque a t que aliis picris que locis

N . F. non pendet ab *j, cuius officium potius eft, interrogationem cenne clere cum præcedenti bus. M atth. X X . ty. X X V I . S 3 . Rom. U .q .. I. Cor. IX . C. >; /jlovcs i y cl d Bxq- vxßxs ùx i%cfxEv ijrbrluv X. r . A. • ubi v præfens erotema conjungit cum prion .* g.I èx tycy.sv t£

quæ neeefïîtas adederit laudatum Editorem, CHRIST. S C H O E T T G E N IÜ M , ut heic interrogandi lignum in textu facro tolleret p quove jure dixerit in ad no tat. ad h.1. p. adhibetur interrogatio, praeter neceffitatem quidem, at non fine pondere y (iquidem heic fimul eft exprobratio, diredla adverfum rès oXiycnrfiys, C. VII. 22. 8 roo aco cvcfjiccn TrgceCpiirévaccfjcev &C» ; C. XVIII,33. XXIV. 2. è ß x h rsrs atdcvrx tccvtoc p quod Marc. XIIL2. cirra particulam è effertur : ß x h s /s &c. - cum utrobi- que /it erotema ad firmant is. Marc. XI. 17. è y ly ^ x ^ r x / , en; &c.ubi cum exprobratione conjundla eff quæffrioadfir- m antis , pro qua fæpe alias, redla oratione, to yky^x- 7trou , in citandis locis V. T . Adde Joh. VII. 41, èy) y yçu- (prj ei7sev, cri &c. • Luc.XIII. i f . id. Joh. VIII. 48 .0 v.aXoos Ktycpev rjfAsis , en Zx/xx^slrys h ov ; ubi 7txBos- quoddam & vehementiam habet interrogatio figurata. C. XI. 40. 8 k fptov ac/ , ct/ k. r.X. ; ubi fimul exprobratio. I. Cor. IX. 1. 8'k i/fi/ xtso^cXos ; 8K i / f i iXev&eçcs ; 8y ) lyaSv inqxv.x ; i to eçyov fji8 v/jifJs j Eb.XIL 9. figurata eff interrogatio:

8 7tcX~-

8 7j o A a i p A c v &c. ; cum, omifTa partie. *,re(ffa oratio eum- dem expreffiffet fenfurn. Matth.V. 46, feq. ^ cJ ts Aô>- V«; ro ocvto ncitijr, ('quod redl^oratione effert Lucas VI.

M att1!. VI. if. è % i y\ wAriev r>?

•his locis non (impliciter quæiit, fed figurato erotemate{ i n f i r m â t y idque

( e t ) U b i r l s , a d v e r b iu m n e g a n d i p o f t fe h a b e n s , u - n i v e i l a l i t e r a d f i r m a t . A d , V II . yz . Tiret r iïv 7rçc(pr\Tw è* êàhufctv & c . ; i. C. i'dlûofcctv 7totvrcts r è s 7rçcg>riTcts, vj .roiv vrçctyrjTuv 'heexov. A p o c . X V . 4» r t s ù yv\ (ßcßrjSr o f , Ku-

i e . f is etexsos (p c ß iß r j lk c . f i v e , q u o d m o x l e q u i t u r , 7TocvTx rc l fS-vj? tpcßyjBvaiv. 1 H u c r e f e r M a r t h . X I I . 1 1 . T Iff h o t i oiv§ça/nos , os - - ,è%i y g x rr^F i & c . ; h æ c e n i m r e v e r a e f t h u ju s io c i c o n f t r u d i o ; & fe n fu s e f t : u n u m q u e m q u e i t a fa c e r e . SiC LUC. X I V . lS> TtS tjr vyOûV yS'éXùùV ctü çycv o iK c ^y -ija x t , è y ) ttçm tcv k x f le e t s vp r jg lô i rrjv $oc7rcc— VYiVJf & V. 3 1 . TtS ’ßoCTiKFVS - - 8 y ) ßn/\€V£T0il ) Fl T. A.jVidel. his locis univerfa interrogatio pendet a r i s , non item ab »%

tioneniy fed quae ad i *t er rogationem figuratam proxime accedat j cujusmodi locus etiam Rom .XI. j j . œs ocve£e- eevvtit u t u x^lpuTU tS @eS ; &c. N em pe, GERH. JO . VOSSIO judice , Init. Orat. Lib. V. C. 13. Se&. III p. m. 4.18? fe(l* 1 effertur & exclamatio per eçooraoev. II Cor. IU. g. 7t£s 8 %i pu/Aov tj è'fCCY.oviu T8 77vevp C. X. 25. h rov ciYc

V. Perfæpe & alias éfurq/uccTiKcZs effertur oratio fir m a n tis , cum exprobratione plerumque conjunct i; ubi, licet adfirmationi reélæ locus effe poffet, tamen citra £çoûtyiU.OC iilud langueret oratio , neque fatis foret spe?rcc&ys.V. c .M itth . XX. 15 0 oCp^ocKuos au 7rovïiçcs tew > oti iyj Al&ov hTiSwaei j /uti) o c v t) ly fivo s o(ßiv feriddxTei o c vtm 'y fen- fus eft, non fo r e , ut det pro pane lapidem. &.C. Joh. VII. 4 1 . /xrj yo tç lv.; rr\s T ocXiXoclots 0 X ç i-cs sç y s rc ti \ Videl. cum adfirmarent alii: h t os few 0 Xçtsos" alii contra n egarun t , ea indutffi ratione, quod oporteret venire Mefliam non e Galilæa» led oc7to Brj^Xse/x rr,s Iaiïcciocs, 07rn yjv & c tß $ . vide v feq, Adde v. 48* p v ris f e tc o v u ç % o v t w v s 7 r f e s v o s v h s civTcv • i. e. pv\

E m T E M A I V M M F .r f © ff &c. 3 ubl fane innuitur, non rediiße rès m i x x x - - $otç«&iVT06£. Ceterum interrogandi f i g n i i m , exprobratio« nem manifeflius indicaturum, heic adponunt complures editiones, (intjue Iris P ri t i a n a , Kechenbergiana, & nupera Ssbœttgeuiana, ) cum omittant illud edit. Oxonienfts, Amftelodamenfis , aliæque : certe abefle pofTit; & aptius aberit fortafTe.

2. Partte. Interrogativa; cujusmodi (x ) T i r & TI: Matth. V. i j . Ek rhs- (Pe. x rd P CCTi') «-

A i^rjasrxtj qua re (alietur? i. e. nulla re ait a. Marth. V. 46. T/Va jU/cBov s'xeTS i i» e- y.ic&ov. &: v. 47. r / 7t£Pia-aev Ttasirz j nihil egregium prœflatis. C. VI. 2 7. r

©eS fjLSTcc fd& K ôcv 5 Ebr. I. 5 & 1$. C.XII. 7* G XIII. 6. Jacob. II. 14. 16. r i r o c Ç e K c s • Apoc. XIII. 4. XVIII. $8. r i s tf jic ic s r a S yjçico I. Joh. V. 5. r i s i ç t y 0 vtKoov t c v y j — c-fjLcv , h fxfj 0 Ttes&xw'y h. e. nemo mundi victor , niß qui credit. Negativum facimus erotema, quoniam r is - 0 idem valet, quod 8s hriy.uhhcyrcu • 7ras 7 T>ok ecxuGUGi xuqis nvjqvaaovToç ; 7Toj£ Jîè xriqvjr&n I. Cor. XiV. 7. p. L T im . III. y. Ebr. II. 3. I. Joh. III. 17. IV. 20. vole r\. oiyx7îïj rë (P)eë yhei sv cc-jtm j

(^) nO T , adverb. locale. I Cor. XII. 17 & io E;cAcv

c K c v t o aôÔfjLcc cC p S o tX fJ ics , t tS >/ cckoyi y e t cX ov ccK crj , t tS >?

cï\ w i d e h a u r i a s a q u a m .

( £ ) ITOTE, adv. t e m p o r i s . Matth. XXV. 5 7 . 58-39« Ilcre c e et^ojxsv 7reivcZvToc, ^ êâ ç é ip c c ju e v ; 7i o t s c e e i l o p e r ,fcevov y 7TOTB c e eA ofjtev c c J b e v ti} &C. i. e. iuY\be7iore et^cfuev &e.

II. Interdum etiam e^aoTrj^oc , quod nulla ejusmodi p a r t i c u l a comitatur, n e g a n d i vim habet I. Cor. IX. 11. e i rjfxe ls vjjuv toc 7 S v e v jj.X T iy â e c 7tel^ccjj.ev , f x e y c c , et r ^ e i s vfx w v tcc c o c c i n e i S eç lcc fu eV y i. e. 8x e«n p è y c c . Rom. II. J. X o y lg y , oc u v f y o o 7 f e , - - - c T t c v h C f e v f y t o k ç I[x x t uQ e u y ubi e r o t e m a n e g a n s fecum habet reprehenfionem ; & fenfus elf : N o n e f f u g i e s p œ n a m .

4. V.EPXITHMA D U B I T A N T I S , z u t [ o l l i c i t u m fefe pro

dentis; in quo pallim occurrit( c t ) TIS F r o n . Joh.X I. 47. Pharifael, quo fe verte

r e n t , nefcii, rogabant*. T l 7r c iu ^ e v y ubi fimul meticulo- fus arguitur adfe&us. Adde erotema Judaeorum, T tj k o cç- };oc K c c T c tv v y è v T u v , A& II. } 7. T i 7T o w o p e v , o c v fy e c 'c c iïe A-KocTotvvyevTuv

; iCc

vofxevov

Çol ; fimiliter Cap. IV. i(5. XXII. 10. X. 4 r i f c t , y.vçte y ubi Cornelius 0 m k tc v t c c çyv\s fimul fe prodit ep(pcßcv ye-

( ß ) APA,

( ß ) ATA, adverb. An y num ? Luc. XVIIÎ. 8< O CiosTH OLvSçOùTCH tXÜdûV , «£Clf SV (̂TSt TtJV 7St̂ (V Itt) tÎ/S- yîfff j 1. ü.fjLcXiç évçrjwi. Neque enlm heic e/t negatio vehementior, vel abfolute talisj fed innu itu r , paucos inventum ir i 7r

locis citatis., non raro præmiflam fibi habent inflandi f o r mulam : E^ffr av pci. A&\èçe7 ris. T l b içvpiev. A/Koc Àt- yoo. Aèyoo b ' & fubjundam rejponflontm , eamque fubinde copiofiflimam. Confr §. I membr. j. dz erotemate ̂ quod proponit q u is , ipfe mox refponfnrus*

§. vin.EPXiTHMA IN D IG N A N 7 IS. quale Matth.XXVI 8-

Tuv ccyotvotKTÿvroûV ii) è/ufiçi/xûophûûv' Eus ti tj ec7ra>Åeicc ccv- TV; ( f c . TV fJCVÇÜ TV 7ToKutsKvs ff ßot^vrljJLV ) Citi I cilO iflbtec profit flo, quove fine} Marc. II. 7. T Pvros v tw s Kot- Kei ßhacctptifjilcci j Joh. VI. 6o. eroteina roov pciSzirwv roov trto&vHotKt&lvToov ycyyu^Tav* £y,Krjçcs v to s o Key os. r l s SvvctTcc* civTV uk8£iv$ ubi fenfus negativus : Nemo potefl intdligcre. Adde interrogationes Paulinas A d . X V I.j 7. & XXIII. j. Quod Ii cui videbuntur eadem hæc exempla fpedare ad illuffrandum erotema exprobrantis , de quo infra., nos contra non pugnabimus.

§. IX.I . EPaTTHMA C O N Q U E R E N T IS aut D 0 L E N 1 1 S . qualia Matth. VJ. }i. T/ (petyao/xev 9 T/ 7rlu/uev4 T/ 7te^tßot» KwfjifSu j quæ funt jxeçt/xvvvrcàv its rvjv olvçtov, & fecum habent 7ra^ûi- queruli hominis« Marc. IV. 3 g. » fxè~ Af/ ffc/ y aVcÄw/ueS-a j quod citra iqcéryatv effertur Luc. VIII. 14,- EvriçotTcc, ctnoKKv/jisBx. Addequerelam Marthce, Luci X -40. Kt^/f ^-v fxsKet aci, cri X. r. Â*j Rom. VII. 24. TctKctl7io*çcs iyoi uvbpomos’ tIs f*e çvatrott &c. ; Matth« XXVil. 46 . ©ft- yutf, ©tt .yui?, «a r i /ut iyy.ocTsKi7t£s ; quæ C H R IS T I querimonia profundifii- mum arguit dolorem.

$. X.EPnTHMA R E P R E H E N D E N T IS Se ipfum.

quorfum referas illud Apoftoli Ebr.XI. $2, K«î r i h t K'e* y® j ubi , pofteaquam fada fuiffet longior exemplorum in d u d io , oratorio more fie abrumpit ferm onem , innuens

ero-

ero tem ate , fatis multa in rem præfentem efTe di(fta, nec v e ro opus efTe pluribus exemplis. Ita folere profanos oratores fibi fiientium injungere , nota res eft e Rhetoricis.

§. XI.EPHTHMA R E P R E H E N D E N T IS alios, aut E X

P R O B R A N T IS ; in quo locum fæpe habet(oc) Aliquod ex adverbiis OTK , OTXI, OTAE,

O TA EnO TE, OTriiX Matth. XII. $ j &c. 8% ccveyvcore; M arci II. i f . èiïhrcre fc v é y v a reLuc. VI. $. xcïè rërc ccvè- yvoùTs j Marc. VII. « g. 8 VCSÏTS J cri X. T . A. ; C. VIII. 17. feqq. 87tœ voeTre; èiïè avvlere j ctySciXfièï ëyovres è ß k h e » re ; œrct ëyavres 8 x ccx8 ere j jc, 8 y.vy/ucvevere ; x, r. A. Luc,II. 49. 8 x ijJ&re, en à'ii x. r . A ; Ita I. Cor. VI. 2, feqq. & pafîim alias in hac epiftola frequentatur erotema illud: Où* U u re 5 Matth. XVIII. 3$. OuV. eüei Hj aè èÀeijaxi rcv cvviïÿA cv j ubi objurgationem importat erotema ad fir man- tis . Adde Marc. XV. 4. Sic & h i r l i v r e s erotema eft Luc. XXIII. 40. tiàè (poßr, av rcv Gecv 5 & A(ft. V.4. 8 %i fxé- vcv aci e/jieve j x. T. A.

(ß) o r r n vel OTTELZ, Adv. Marc. VII. iß. Sra v/ue7s dxrvverci he j Joh. XVIII. 21. ëraç cc7rcx̂ lvvj rd dçyie- çe7 j Galat. III. 3. Nonnunquam & 'éra poft fe Habet par- t ic . negantem : M atth .XXVI. 40. érooç èx lyvaccreî quum parall. I. M arc. XIV. 37. omiffum lit Zrus, falvo manen- te erotemate.

( y ) Aliquod Adverbior. interroqajîdi, IIQX, nOT, RQX nO T E , nOEAKIS. Matth. V II.4 . Luc. VI. 42. n£

bet adv. negandi. Matth. XVI. 1r. TtiSr] & voiire ; M arc . IV. 40. 7ÏMS 8K S^STE 7tlÇlV y C. VIII. 211. TT

fcnfu , T l c v . M are. IT. 16. Luc. II. 49. r l o r t f & m r / u e jAél. V. 4. 11 GTt £& 8 èv TV\ Kccçiïlcc G 8 TO 7TÇ U y/^0C T 8T C y & m ox v. 9. r e r t avreÇ o o vtjB ri v /m v 7 re iç c ta c a k. t . A. ; quae quidem e l l i p s e a eft loquendi ratio: plene enim atque integre effertir Joh. XIV. 22. TI TErONEN, OTI p l & e t e a . r . K . \ quire h aut fatis r e d e nonnullis vifum eft t o c t / his locis 7r te c v c c & iv ' etiamfi non imus inficias, alia forma efferri )OtuifIe , r / ( pro d/a t i ) i & r e i T e j, r / e & 8 jt I c v v e (p œ v r B i] ;

( s ) Frequentiffîme vero etiam, nulla harum particularum aepofita y e x p r o b r a t i o fit è ^ T ti^ u T ix c io ^ . v. g. M atth.XV.16. XVI. 5. Joh. III. 10. E v e i 0 H iiïc ta x o t cs t 8 I g ç u y A , Tea/Teo 8 y iv o o a x s is ; Joli. XI. 8- A a . x x m . 3 . 4 .r o v o c w i e ç t a T 8 & s8 ÀoioopU s ; &C*

XII.EPflTHMA P R O H I B E N T I S . in quo fi qua expro

bratio locum habet, ea certe lenior eft ; cujusmodi interrogatione figurata Chriffum baptizandum JohannesC iento A v e Matth. III. 14. Adde Marc. V. j j \ T i «r/ a r d e i s r e v (h iïo ïa x o c /ov j i. e, p r jx tT t a x v A e . & v« $9. r/ B c ç v f te ïc d e jÙ Y .KccleTs ; i e. /urj S o ç v /3 e7

Marc. IV. 41. Tis « f« «ros- t^i j ( Matth. VIII. 27. IIcr«7rcV !

rçuryi-ict toûv c%Awv ^isotptvoov fenfum itidem admktere v idetur adfirmaîivum , cum aliqua licet obftupentium animorum fluduatione conjundum.

§. XV.

EP.QTHMA H Y P O T H E T IC U M dici pöflit, quod iis locis adhibetur , ubi vulgariter & ordinarie ex- preffa particula conditionalis EI redam efficit orationem. Quibus locis, quando fuppreffum elt to adefl illud genus erotematos, quod fibi quis inter docendum fo rm at, ipfe refponfurus. Rom. XIII. 5. ®éAeis fjy (p0- ßel& cci j to c cyx S cv ttc/V/. I C or. VII. 21. 27. Aéiïeacu 7vvoiiY.1 ; fxyj (r tT ii Avtiv. A*Avcroci j g.r, d y r t i yvvx lyoc . & C .II Cor. XI. i l . 2 3 . Eftçxlcl itat j vciyx. a7isç/xoc A/Sçc&cifx ti

vuTv. &c.) nec certe interrogationis majorem ifthic eiïe neceffitatem , quam quibus locis laud. Editor mutationem admifit. Et quia pleræque edttinnes aliæ , om nibus hifce locis, exprimunt ifarryireus n o ta m , (quæ , licet abefie facile poflit , præfens tamen nil habet of

fendiculi, ) nos huic fcribendi generi inter figuratas interrogationes locum de

negare noluimus.

T i s à / u y $ 0 %C6(Ty t o c v o fx c c E c v , ;

Apocal• X V . 4.